Gl

skrót od: Gwardia Ludowa - organizacja zbrojna Polskiej Partii Robotniczej


Źródła:

SJP.pl

Gl-Owiec

członek GL (Gwardii Ludowej); geelowiec


Źródła:

SJP.pl

Gl-Owski

GL (Gwardia Ludowa); geelowski


Źródła:

SJP.pl

Glaca

potocznie: wyłysiała głowa; łysina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. także reg-pl|Poznań. łysina

 (1.2) pot. także reg-pl|Poznań. głowa


Piotr Magdi „Glaca” Mohamed (ur. 10 kwietnia 1970 w Rzeszowie) – polski muzyk, producent muzyczny, autor tekstów i wokalista pochodzenia sudańskiego. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glacaty

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łysy


Źródła:

Wiktionary

Glacé

potocznie: wyłysiała głowa; łysina


Źródła:

SJP.pl

Glacis

w budownictwie obronnym: część stoku bojowego


Glacis – dystrykt położony w północnej części wyspy Mahé; 3 576 mieszkańców (2002).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glacitektonika

Glacitektonika – działalność, deformacje podłoża lodowca oraz składanych przezeń osadów (lodowcowych i wodnolodowcowych) spowodowane przez nacisk lub tarcie lodu o podłoże.

Cechy strukturalne zaburzeń glacitektonicznych:


Źródła:

Wikipedia

Glacjacja

1. faza epoki lodowcowej związana z oziębieniem klimatu i występowaniem lodowców;
2. pokrycie lodem obszarów ziemi, zlodowacenie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. zlodowacenie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glacjalny

związany z lodowcami lub lodowaceniem; lodowcowy


przymiotnik

 (1.1) zob. lodowcowy.

 (1.2) związany z glacjałem (okresem lodowcowym)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glacjał

okres powstawania lub powiększania się zasięgu lodowców wskutek ochładzania się klimatu i wzrostu ilości opadów atmosferycznych; zlodowacenie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glacjolog

specjalista w zakresie glacjologii


Źródła:

SJP.pl

Glacjologia

nauka o lodowcach


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka o lodowcach i lądolodach;


Glacjologia – gałąź hydrologii, zajmująca się badaniem lodowców, ich formami, właściwościami fizycznymi i chemicznymi oraz zachodzącymi w nich procesami. Badania glacjologów dotyczą również rozwoju mas lodowych, wzajemnego oddziaływania między lodowcami a środowiskiem, a także pomiaru masy lodowców i ich przemieszczania się.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glacjologiczny

dotyczący glacjologii


przymiotnik relacyjny

 (1.1) nauk. związany z glacjologią, dotyczący glacjologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glacjolożka

glacjolog


Patrz:glacjolog

Źródła:

SJP.pl

Glacok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łysy


Źródła:

Wiktionary

Gladiator

zapaśnik walczący na arenach cyrkowych w starożytnym Rzymie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie: osoba walcząca dla uciechy publiczności na arenie z innymi osobami lub dzikimi zwierzętami;

 (1.2) przen. sportowiec, zwykle wkładający w walkę dużo wysiłku


Gladiator (łac. gladiator, l.mn. gladiatores, od gladius – miecz) – najczęściej niewolnik toczący walkę na arenie, na przykład w starożytnym Rzymie.

Zwyczaj walk gladiatorów Rzymianie przejęli od Etrusków i Samnitów. Wywodził się on z rytualnych ofiar z ludzi, składanych podczas uroczystości pogrzebowych. Herodot wskazywał na Scytów jako prekursorów tych krwawych rytuałów. W Etrurii oprócz walk między wojownikami popularne były walki gladiatorów ze zwierzętami i walki zwierząt (zob. też walka byków, walki kogutów). W Rzymie pierwsze walki gladiatorów (munus) odbyły się w III wieku p.n.e., w okresie wojen punickich. W 105 p.n.e. odbyły się pierwsze zawody gladiatorskie, zorganizowane z urzędu przez konsulów. Gladiatorzy zazwyczaj wywodzili się z jeńców wojennych, głównie z Traków, Galów i Germanów, ale do szkół trafiali również przestępcy oraz ludzie wolni, zmuszeni do tego nędzą lub zadłużeniem. Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rozrywek rzymskich. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny za ich szkolenie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gladiatorka

gladiator


Gladiator (łac. gladiator, l.mn. gladiatores, od gladius – miecz) – najczęściej niewolnik toczący walkę na arenie, na przykład w starożytnym Rzymie.

Zwyczaj walk gladiatorów Rzymianie przejęli od Etrusków i Samnitów. Wywodził się on z rytualnych ofiar z ludzi, składanych podczas uroczystości pogrzebowych. Herodot wskazywał na Scytów jako prekursorów tych krwawych rytuałów. W Etrurii oprócz walk między wojownikami popularne były walki gladiatorów ze zwierzętami i walki zwierząt (zob. też walka byków, walki kogutów). W Rzymie pierwsze walki gladiatorów (munus) odbyły się w III wieku p.n.e., w okresie wojen punickich. W 105 p.n.e. odbyły się pierwsze zawody gladiatorskie, zorganizowane z urzędu przez konsulów. Gladiatorzy zazwyczaj wywodzili się z jeńców wojennych, głównie z Traków, Galów i Germanów, ale do szkół trafiali również przestępcy oraz ludzie wolni, zmuszeni do tego nędzą lub zadłużeniem. Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rozrywek rzymskich. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny za ich szkolenie.


Patrz:gladiator

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gladiatorski

przymiotnik od: gladiator


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gladiatorem, dotyczący gladiatora


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gladiatorstwo

zajęcie gladiatora


Źródła:

SJP.pl

Gladiola

regionalnie: mieczyk (roślina z rodziny kosaćcowatych); gladiolus


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. mieczyk.


Mieczyk, gladiola (Gladiolus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego co najmniej 285 gatunków. Występują one w Europie (z wyjątkiem północnej części), w zachodniej Azji i w Afryce. Najbardziej zróżnicowany jest w południowej Afryce, gdzie rośnie co najmniej 168 gatunków. Na Madagaskarze jest 8, w górach równikowej Afryki – 84 gatunki. W Europie rośnie 6 gatunków, z czego dwa w Polsce: mieczyk błotny Gladiolus palustris i dachówkowaty G. imbricatus.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gladiolus

roślina z rodziny kosaćcowatych; mieczyk, gladiola


Mieczyk, gladiola (Gladiolus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego co najmniej 285 gatunków. Występują one w Europie (z wyjątkiem północnej części), w zachodniej Azji i w Afryce. Najbardziej zróżnicowany jest w południowej Afryce, gdzie rośnie co najmniej 168 gatunków. Na Madagaskarze jest 8, w górach równikowej Afryki – 84 gatunki. W Europie rośnie 6 gatunków, z czego dwa w Polsce: mieczyk błotny Gladiolus palustris i dachówkowaty G. imbricatus.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gladius

krótki, obosieczny miecz, używany przez piechotę w starożytnym Rzymie


Gladius (łac., l. mn. gladii – miecz) – krótki miecz rzymskich legionistów, przeznaczony zarówno do cięcia, jak i kłucia.

Miał obosieczną żelazną głownię z ością poprowadzoną przez środek i ostro zarysowanym sztychem. Początkowo głownia lekko rozszerzała się w kierunku sztychu (podobnie jak w greckim xiphos), późniejsze egzemplarze mają głownie równoległe, z ością po obu stronach. Mało wydatny, pudełkowaty, owalny jelec; rękojeść wieloboczna z kilkoma wcięciami dającymi lepszy chwyt; głowica na ogół kulista i spłaszczona. Elementy te, wykonywane zazwyczaj z twardego drewna lub kości, uzupełniane były nierzadko metalowymi okuciami dla ozdoby. Jelec, trzon rękojeści i głowicę montowano na trzonie głowni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glageryt

minerał, uwodniony krzemian glinu; haloizyt


Źródła:

SJP.pl

Glajchszachtować

potocznie: ujednolicać, podciągać do jednego poziomu; glajchszaltować


Źródła:

SJP.pl

Glajchszaltować

potocznie: ujednolicać, podciągać do jednego poziomu; glajchszachtować


czasownik

 (1.1) ujednolicać, zrównywać na siłę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glajchszaltowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ujednolicanie na siłę


Źródła:

Wiktionary

Glajd

w językoznawstwie: głoska, która raz może tworzyć sylabę, a raz nie; półsamogłoska


Źródła:

SJP.pl

Glajda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. błoto

 (1.2) gw-pl|Poznań. fleja

 (1.3) gw-pl|Poznań. bezwstydnica


Źródła:

Wiktionary

Glajt

potocznie: paralotnia; paraglajt, paraglajd, glajd, paraglide, parapent


Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glajza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szyna, tor


Źródła:

Wiktionary

Glamać

z dialektów ludowych, potocznie: mlaskać przy jedzeniu; smoktać, cmoktać, cmokać, ciamkać


Źródła:

SJP.pl

Glamour

[czytaj: glaMUR] charakteryzujący się bogactwem, dbałością o szczegóły, ekstrawagancją, lekko staroświecką elegancją


Glamour – amerykańskie czasopismo modowe wydawane od 1939 roku. Od 2003 roku miesięcznik ukazuje się również w Polsce; wydawany jest przez Burda International Polska na licencji nowojorskiego przedsiębiorstwa Condé Nast Publications.

Od 2018 roku redaktorką naczelną polskiej edycji jest Katarzyna Dąbrowska.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glamping

luksusowy camping


Glamping – zbitka angielskich słów glamorous (ekskluzywne, czarujące) i camping (biwak), oznaczająca luksusowy kemping, czyli w wygodnym miejscu i często z dodatkiem usług hotelarskich. Ten styl uprawiania turystyki zyskuje na popularności w XXI wieku, gdy turyści szukają wolności kojarzonej z dziką przyrodą i jednocześnie nie chcą rozstawać się z wygodą, do jakiej przyzwyczaiły ich centra turystyczne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glampingowy

glamping


Patrz:glamping

Źródła:

SJP.pl

Glamrockowy

glam rock [czytaj: glamrokowy]


Źródła:

SJP.pl

Glan

ciężki, wysoki but skórzany


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. młodz. obuw. wysoki sznurowany but na grubej podeszwie, wzorowany na obuwiu wojskowym, noszony przez subkultury młodzieżowe


Geografia

Austria

Filipiny

Niemcy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glanc

połysk, blask; glans


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. połysk

 (1.2) gw-pl|Poznań. lukier w przypadku szneki z glancem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glancować

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyglancować)

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. polerować, czyścić do połysku


Źródła:

Wiktionary

Glancowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|glancować.


Źródła:

Wiktionary

Glancpapier

1. papier lub płótno pokryte ziarenkami szkła lub skały, służące do wygładzania powierzchni; papier ścierny, szmergiel;
2. kolorowy, ozdobny papier do prac plastycznych


Źródła:

SJP.pl

Glancuś

potocznie lub ironicznie: osoba, która przesadnie dba o swój wygląd; picuś, modniś, strojniś


Źródła:

SJP.pl

Glanokalosze

kalosze przypominające wzornictwem glany


Źródła:

SJP.pl

Glanować

środowiskowo: deptać ciężkimi butami (glanami)


Źródła:

SJP.pl

Glanowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Glans

1. połysk nadawany niektórym przedmiotom, np. obuwiu, wyrobom z metalu;
2. w starożytnym Rzymie: kulka z ołowiu lub gliny wyrzucana z procy przez procarzy


Anatomia:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glany

ciężki, wysoki but skórzany


Glany – ciężkie, skórzane buty (waga „standardowych” glanów, tj. dziesięciooczkowych, zwanych popularnie dziesiątkami i sięgających do ok. ⅓ łydki, wynosi ok. 750 g każdy), zwykle czarne, rzadziej w różnych kolorach i wzorach. Cholewy zachodzące za kostkę, czasem nawet do kolan, często wzmocnione blachą na palcach (często także na pięcie).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glapa

regionalnie: kruk, gawron, wrona


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań, Łomża, Kalisz, Łódź. gawron, wrona

 (1.2) gw-pl|Poznań. orzeł hitlerowski

 (1.3) gw-pl|Poznań. rzad. tępa dziewczyna


Gawron, gapa (Corvus frugilegus) – gatunek dużej wielkości ptaka synantropijnego z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący Eurazję. Nie jest zagrożony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glapiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Glapiński

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glarneński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Glarusem, dotyczący Glarusu, pochodzący z Glarusu (miasta lub kantonu w Szwajcarii)


Źródła:

Wiktionary

Glarus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Szwajcarii, w Alpach Glarneńskich;

 (1.2) geogr. adm. kanton w Szwajcarii położony we wschodniej części kraju;


Szwajcaria:

Zobacz też:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Glasgow

[czytaj: glezgoł albo glazgoł] miasto w Szkocji


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glasgowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Glasgow, dotyczący Glasgow


Źródła:

Wiktionary

Glaska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szklanka


Źródła:

Wiktionary

Glass

Glass (język manx jasna, zielona) – rzeka na wyspie Man, o długość rzeki wynosi w przybliżeniu 8,5 km.

Rzeka bierze początek w okolicy Injebreck, około 10 km na północ od stolicy wyspy, Douglas. Glass łączy się z rzeką Dhoo na przedmieściach Douglas, tworząc rzekę Douglas, która uchodzi do Morza Irlandzkiego.

Rzeka tworzy zachodnią granicę parafii Onchan.


Źródła:

Wikipedia

Glątwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kac


Źródła:

Wiktionary

Glauberski

sól glauberska - siarczan sodu, związek chemiczny o licznych zastosowaniach technologicznych, stosowany również jako środek przeczyszczający; gorzka sól


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący życia i działalności Johanna Glaubera, niemieckiego alchemika i aptekarza z XVII w.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glauberyt

minerał, siarczan sodu i wapnia



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glauberytowy

przymiotnik od: glauberyt


Źródła:

SJP.pl

Glaukodot

minerał, odmiana arsenopirytu bogata w kobalt


Glaukodot – bardzo rzadki minerał, zasobna w kobalt odmiana arsenopirytu. Po raz pierwszy został opisany w 1849 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glaukofan

minerał z grupy amfiboli, występujący głównie w skałach metamorficznych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli;


Glaukofan – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich spotykanych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od gr. glaukos = niebieski i fanos = pojawiać się i nawiązuje do barwy tego minerału.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glaukofit

przedstawiciel jednego z typów roślin nienaczyniowych


Źródła:

SJP.pl

Glaukofity

typ roślin nienaczyniowych posiadających pewne cechy prymitywne


Glaukofity (Glaucophyta) – typ (gromada) jednokomórkowych (rzadziej tworzących cenobia) glonów, należących do królestwa roślin. Rozmnażają się bezpłciowo przez podział (formy bez ściany komórkowej) lub za pomocą pływek (formy kapsalne i kokoidalne). Do typu tego zalicza się 13 gatunków. Zgodnie z dominującym obecnie poglądem w systematyce grupa ta stanowi najstarszą linię rozwojową roślin.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glaukoma

przewlekłe schorzenie oka spowodowane wzmożonym ciśnieniem śródgałkowym; jaskra


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glaukonit

minerał, uwodniony glinokrzemian potasu, żelaza i magnezu


Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.

Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glaukonitowy

przymiotnik od: glaukonit


przymiotnik relacyjny

 (1.1) miner. związany z glaukonitem, dotyczący glaukonitu; zbudowany z glaukonitu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glaukopiryt

Lelingit (Löllingit, Glaukopiryt) – rzadki minerał z grupy arsenków.

Nazwa pochodzi od miejscowości Lölling w Austrii, gdzie został odkryty.


Źródła:

Wikipedia

Glazejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. daw. ślizgawka

 (1.2) reg-pl|Poznań. zwykle w lm. glazejki → skórzane rękawiczki


Źródła:

Wiktionary

Glazer

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glazerunek

1. połysk nadawany przez glazurowanie;
2. wykończenie obrazu olejnego przez nałożenie werniksu; werniksowanie


Źródła:

SJP.pl

Glazik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Glazura

1. szklista powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. płytki ceramiczne pokryte szklistą powłoką, używane do wykładania ścian;
3. cienka warstwa lodu lub cukru na produktach spożywczych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. cienka powłoka szkliwa nakładana na wyroby ceramiczne, np. płytki, kafle;

 (1.2) pot. płytki pokrywane glazurą (1.1)

 (1.3) spoż. warstwa lodu na mrożonej żywności

 (1.4) kulin. polewa do produktów cukierniczych


Glazura – ogólnie: szklista powłoka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glazurnictwo

pokrywanie różnych powierzchni glazurą


Źródła:

SJP.pl

Glazurniczka

glazurnik; kafelkarka


Źródła:

SJP.pl

Glazurnik

specjalista od wykładania powierzchni płytkami glazurniczymi


Źródła:

SJP.pl

Glazurować

czasownik przechodni niedokonany (dk. poglaruzować)

 (1.1) spoż. cuk. kulin. pokrywać wyroby słodkie lub piekarskie lukrem bądź też innym słodkim płynem

 (1.2) bud. pokrywać glazurą wyroby ceramiczne


Źródła:

Wiktionary

Glazurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. powlekanie szkliwem wyrobów ceramicznych

 (1.2) pot. układanie płytek ceramicznych

 (1.3) spoż. pokrywanie mrożonej żywności warstwą lodu

 (1.4) kulin. polewanie ciasta lub owoców szklistym cukrem lub inną glazurą, np. czekoladową


Glazurowanie – nakładanie glazury


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Glazurownia

dział fabryki, w którym pokrywa się wyroby ceramiczne glazurą


Źródła:

SJP.pl

Glazurowy

glazura


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z glazurą, dotyczący glazury


Patrz:glazura

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gleb

1. powierzchnia litosfery, składa się z 4 części: mineralnych, organicznych, powietrza i wody
2. potocznie: upadek


Gleb – imię męskie pochodzenia staroskandynawskiego; rosyjska wersja staroskandynawskiego imienia Guðleifr, które powstało z guð - "bóg" i leifr - "spadkobierca". Wśród patronów - św. Gleb, męczennik pod Kijowem, towarzysz św. Borysa. Imię to nosił także Gleb Jurijewicz, książę kijowski w latach 1169 i 1170-1171.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gleba

1. powierzchnia litosfery, składa się z 4 części: mineralnych, organicznych, powietrza i wody
2. potocznie: upadek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych;


Gleba (łac. glaeba – ziemia uprawna, rola) – naturalna, trójfazowa, biologicznie czynna, powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, ukształtowana poprzez procesy glebotwórcze ze zwietrzeliny skalnej (skały macierzystej) w wyniku oddziaływania klimatu i organizmów żywych, przy określonej rzeźbie terenu, w określonym przedziale czasu, często przy wpływie działalności człowieka. Gleba jest integralnym składnikiem ekosystemów lądowych i niektórych płytkowodnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glebik

drobny owad uskrzydlony


Źródła:

SJP.pl

Glebnąć

glebnąć się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, wyglebić się, wyglebać się


Źródła:

SJP.pl

Glebogryzarka

maszyna rolnicza do spulchniania gleby


Glebogryzarka – maszyna rolnicza służąca do uprawy roli. Zespołem roboczym są łukowe lub hakowate noże osadzone na obrotowym wale, wycinające kęsy gleby, które mogą obracać się współbieżnie lub przeciwbieżnie. Intensywność spulchnienia roli można regulować w dużym zakresie dobierając odpowiednio do wymaganej głębokości uprawy prędkość obrotową wału i prędkość ruchu postępowego. Zbyt szybkie obroty wału powodują niszczenie struktury gruzełkowatej gleby.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gleboopryskiwacz

maszyna do opryskiwania gleby w celu zniszczenia szkodników roślin; opryskiwacz gleby


Źródła:

SJP.pl

Gleboopylacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. masz. przyrząd do opylania gleby różnymi środkami, najczęściej owadobójczymi


Źródła:

Wiktionary

Gleboryjec

wąż z rodziny wężowatych lub żmijowatych, osiągający długość do 65 cm, występujący w 16 gatunkach w Afryce i na Bliskim Wschodzie


Źródła:

SJP.pl

Glebotwórczy

tworzący glebę, związany ze zjawiskami powstawania i przekształcania się gleby (np. proces glebotwórczy); pedogenetyczny (rzadziej)


przymiotnik

 (1.1) geol. taki, który tworzy glebę lub oddziałuje na nią; taki, który współdziała przy powstawaniu gleby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glebowy

przymiotnik od: gleba


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z glebą, dotyczący gleby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glebożerca

zwierzę bezkręgowe, np. dżdżownica, zjadająca glebę wraz z zawartą w niej materią organiczną


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwierzę odżywiające się glebą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gleboznawca

specjalista w zakresie nauki o glebie; pedolog


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) roln. specjalista w dziedzinie gleboznawstwa


Gleboznawca — osoba zajmująca się badaniem i opisem gleb. W celu poznania genezy, właściwości oraz przydatności dla rolnictwa gleb na określonym terenie gleboznawca prowadzi prace terenowe, laboratoryjne i kameralne. Uczestniczy również w pracach związanych z ochroną oraz racjonalnym zagospodarowaniem gleb.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gleboznawczy

związany z nauką o glebie; pedologiczny


Źródła:

SJP.pl

Gleboznawczyni

specjalistka w zakresie nauki o glebie; pedolożka


Źródła:

SJP.pl

Gleboznawstwo

nauka o glebie; pedologia


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nauk. roln. nauka o glebach;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gleczer

lodowiec


Źródła:

SJP.pl

Gleczerowy

przymiotnik od: gleczer


Źródła:

SJP.pl

Ględa

człowiek mówiący nudnie, bez sensu; nudziarz, ględziarz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. ględzący mężczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. pejor. nudna opowieść


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glediczia

drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczja, iglicznia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Gleditsia|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny bobowatych;

 (1.2) dendr. drzewo z rodzaju glediczia (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glediczja

drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczia, iglicznia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Gleditsia|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny bobowatych;

 (1.2) dendr. drzewo z rodzaju glediczja (1.1)


Glediczja, iglicznia (Gleditsia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 12 gatunków. Rodzaj ma porozrywany zasięg, przy czym oddalone od siebie gatunki (np. południowoamerykański i azjatyckie) oddzielone od siebie od ok. 60 milionów lat, zachowują bardzo duże podobieństwo. Większość gatunków (8) występuje we wschodniej Azji (od Japonii po Celebes i północno-wschodnie Indie). Najwięcej rośnie ich w Chinach (6, z czego 3 to endemity tego kraju). Jeden gatunek (G. amorphoides) występuje w środkowej części Ameryki Południowej, dwa gatunki obecne są w Ameryce Północnej (G. aquatica i G. triacanthos), jeden w Azji na południe od Morza Kaspijskiego (G. caspica). Glediczje zajmują zróżnicowane siedliska – występują zarówno w suchych lasach, zaroślach i na terenach skalistych lub piaszczystych, jak i w lasach nizinnych wilgotnych i bagiennych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ględzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rozwlekłe i nudne mówienie


Źródła:

Wiktionary

Ględziarz

osoba mówiąca nudnie, bez sensu; nudziarz, ględa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zanudzająca opowiadaniem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ględzić

1. mówić rozwlekle i bez sensu, zanudzać gadaniem; bajdurzyć;
2. w łowiectwie, o łani: wydawać charakterystyczny głos w okresie rui


czasownik

 (1.1) pot. lekcew. mówić rozwlekle i nudnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ględziołki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rzad. opowiadane bzdury, farmazony


Źródła:

Wiktionary

Glee

[czytaj: gli] rodzaj muzyki chóralnej a cappella na męskie głosy solowe


Glee – amerykański musicalowy serial telewizyjny (komediodramat), emitowany przez stację Fox od 19 maja 2009 do 20 marca 2015 roku. Koncentrował się na życiu młodych ludzi, którzy śpiewają wspólnie w szkolnym chórze w fikcyjnym liceum imienia Williama McKinleya w Limie w stanie Ohio. Opiekę nad chórem przejmuje nauczyciel języka hiszpańskiego, postanawiający przywrócić licealnemu klubowi dawną świetność. W swojej tematyce Glee skupiał się na zagadnieniach z dziedziny socjologii i nauk społecznych, przede wszystkim na seksualności, kwestiach rasowych, związkach emocjonalnych czy pracy grupowej. Na zespół bohaterów, który w kolejnych sezonach powiększano lub zmniejszano, wstępnie składali się: przewodzący chórowi nauczyciel Will Schuester (w tej roli Matthew Morrison), trenerka cheerleaderek Sue Sylvester (Jane Lynch), pedagog szkolna Emma Pillsbury (Jayma Mays), żona Willa Terri (Jessalyn Gilsig) oraz ośmioro członków chóru (Lea Michele, Cory Monteith, Chris Colfer, Dianna Agron, Amber Riley, Kevin McHale, Jenna Ushkowitz, Mark Salling).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glegoła

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Glej

1. proces odtleniania substancji glebowych zachodzący w glebach podmokłych
2. zespół komórek tworzących zrąb dla komórek nerwowych oraz mających dla nich znaczenie odżywcze i obronne; tkanka glejowa


Komórki glejowe lub glej (gr. glia = klej; ang. glial cells), stanowią obok komórek nerwowych drugi składnik tkanki nerwowej. System tworzony przez komórki glejowe nazywany jest neuroglejem. Występują w wielu różnych typach i pełnią wiele różnorodnych i do końca niezbadanych funkcji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glejak

nowotwór wywodzący się z tkanki glejowej i rozwijający się w ośrodkowym układzie nerwowym


Glejaki – grupa nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wywodzących się z komórek glejowych (stanowiących zrąb tkanki nerwowej i pełniącej wobec neuronów funkcje podporowe, odżywcze oraz naprawcze).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glejcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od glejt


Źródła:

Wiktionary

Glejowy

1. przymiotnik od: glej;
2. tkanka glejowa - tkanka pomocnicza budująca układ nerwowy


Źródła:

SJP.pl

Glejoza

nienowotworowy rozrost gleju gwiaździstego występujący w chorobach ośrodkowego układu nerwowego


Glejoza (ang. gliosis) – nienowotworowy przerost i rozrost gleju gwiaździstego (astrogleju, astrocytów), będący nieswoistą reakcją astrocytów, spotykaną w wielu różnych chorobach ośrodkowego układu nerwowego.

Astrocyty są stosunkowo dużymi komórkami glejowymi posiadającymi szereg funkcji m.in. kumulowanie się w miejscach, gdzie komórki nerwowe zostały uszkodzone, tworząc struktury przypominające blizny. Występowanie takich blizn jest bardzo istotnym objawem histopatologicznym uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W miejscu uszkodzenia tkanka glejowa ulega zarówno przerostowi jak i rozrostowi. Jądra komórkowe astrocytów powiększają się oraz uwidaczniają się jąderka. Uprzednio skąpa cytoplazma rozrasta się i staje się jasna i nieregularna.Glioza i uszkodzenie komórek nerwowych występują w chorobach neurodegeneracyjnych takich jak:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glejt

dokument wydawany przez panującego, zezwalający danej osobie na przejazd przez jakieś terytorium, bądź zapewniający bezpieczeństwo osobiste; list bezpieczeństwa, list żelazny


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. praw. polit. list żelazny

 (1.2) stpol. zabezpieczenie przejścia

 (1.3) stpol. zawieszenie broni


Glejt (z niemieckiego Geleit) – dokument wydany przez wyższą władzę i zapewniający danej osobie bezpieczeństwo życia i mienia w czasie jej przejazdu przez dane terytorium (list żelazny).

Glejt oznacza także orszak zbrojny dostarczany przez zwierzchnią władzę dla bezpiecznego przejazdu. Takie orszaki w średniowiecznych Niemczech, za panowania „prawa pięści”, dodawali panowie terytorialni za odpowiednią opłatą kupcom wiozącym pieniądze i towary na jarmarki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glejta

1. czerwonożółta odmiana tlenku ołowiawego
2. w gwarze górniczej: minerał towarzyszący wydobywanemu kruszcowi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emalia


Tlenek ołowiu(II), PbO – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek ołowiu na II stopniu utlenienia.

Znane są dwie odmiany tlenku ołowiu:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glemp

nazwisko, np. Józef Glemp (1929-2013), polski kardynał, w latach 1981-2009 prymas Polski


Źródła:

SJP.pl

Glen

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kromka, pajda, kawałek


Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Gleukometr

urządzenie do pomiaru poziomu cukru we krwi


Źródła:

SJP.pl

Glewia

kopia o głowni podobnej do miecza


Glewia (łac. glavea, glavia) – broń drzewcowa, zaopatrzona w żeleźce w postaci grotu o kształcie szerokiego, jednosiecznego noża, niekiedy odgiętego lekko do tyłu, osadzonego na drzewcu o długości 2–2,5 m. Późniejsze glewie miały jeden lub dwa kolce na grzbiecie noża, czasem wygięte lekko ku dołowi, co upodabniało je do gizarmy. Glewia pojawiła się w XII wieku, powszechnie używana była w XIV–XVI wieku (głównie w zachodniej Europie) jako broń piechoty. Od XVI wieku służyła jako broń paradna, podobnie jak halabarda, na wyposażeniu straży pałacowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glewice

Glewice (do 1945 niem. Glewitz) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim. W roku 2009 wieś liczyła 120 mieszkańców.


Źródła:

Wikipedia

Glewiczek

rozpowszechniony gatunek mszaka z rodziny maczugowcowatych


Źródła:

SJP.pl

Glewik

roślina pionierska należąca do roślin telomowych (dawniej w obrębie mszaków)


Źródła:

SJP.pl

Glewiki

typ roślin należących do mszaków


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glewja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. miecz


Źródła:

Wiktionary

Glia

tkanka tworząca osłonę włókien nerwowych i wyściełająca światło komór mózgowych


Źródła:

SJP.pl

Gliadyna

rodzaj białka, składnik białka zbóż (glutenu)


Źródła:

SJP.pl

Gliadynowy

gliadyna


Patrz:gliadyna

Źródła:

SJP.pl

Gliceriusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m.


Gliceriusz, Glycerius (ur. ok. 420, zm. po 480) – cesarz zachodniorzymski od 3 marca 473 do czerwca 474, marionetkowy władca wyniesiony na tron przez Gundobada.

Urodził się w Italii – prawdopodobnie w Ticinum. Sprawował funkcję komesa domestyków (comes domesticorum), czyli dowódcy jednej z przybocznych gwardii cesarza Olibriusza. Ogłoszony został Augustem 3 marca 473 w Rawennie. W polityce religijnej popierał chrześcijaństwo, co znalazło odzwierciedlenie w bitych przez niego monetach z wizerunkiem krzyża.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Glicerofosfat

środek używany w medycynie dla wzmocnienia systemu nerwowego, pobudzenia metabolizmu i ogólnego wzmocnienia organizmu


Źródła:

SJP.pl

Glicerol

alkohol trójwodorotlenowy, gęsta, słodkawa ciecz o licznych zastosowaniach, głównie w kosmetyce; gliceryna


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. zob. gliceryna.


Gliceryna, glicerol, propano-1,2,3-triol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glicerolowy

przymiotnik od: glicerol


Źródła:

SJP.pl

Gliceryd

ester powstały z gliceryny i kwasu tłuszczowego, składnik naturalnych tłuszczów


Triacyloglicerole (triacyloglicerydy, triglicerydy, trójglicerydy, TG) – organiczne związki chemiczne należące do lipidów (tłuszczów prostych). Są to estry gliceryny (glicerolu) i trzech kwasów tłuszczowych. Wraz z wolnymi kwasami tłuszczowymi są jednym z głównych materiałów energetycznych zużywanych na bieżące potrzeby organizmu lub są też magazynowane jako materiał zapasowy w postaci tkanki tłuszczowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliceryna

alkohol trójwodorotlenowy, gęsta, słodkawa ciecz o licznych zastosowaniach, głównie w kosmetyce; glicerol


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy cukroli;


Gliceryna, glicerol, propano-1,2,3-triol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glicerynowy

przymiotnik od: gliceryna


przymiotnik

 (1.1) składający się z gliceryny, dotyczący gliceryny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glicyloglicyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. najprostszy dipeptyd, zbudowany z dwóch reszt glicyny, które są połączone wiązaniem peptydowym


Źródła:

Wiktionary

Glicyna

najprostszy aminokwas endogenny


Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glicynia

drzewiaste pnącze z rodziny bobowatych; wistaria; wisteria; słodlin


Glicynia, słodlin, wisteria (Wisteria Nutt.) – rodzaj rośliny z rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki, z których jeden występuje we wschodniej Ameryce Północnej (W. frutescens), jeden w Japonii (glicynia japońska W. floribunda), a pozostałe dwa w Chinach, przy czym w niektórych ujęciach są one rozdzielane w sumie na cztery gatunki. Są to liany występujące w lasach i zaroślach, zarówno na terenach skalistych, jak i nad rzekami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glicynowy

glicyna


Patrz:glicyna

Źródła:

SJP.pl

Gliczyca

gliczyca jednorożec - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych


Gliczyca (Notoxus) – rodzaj chrząszczy z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Notoxinae. Obejmuje ponad 300 opisanych gatunków. Znany jest ze wszystkich krain zoogeograficznych oprócz australijskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glif

płaskie, przeważnie skośne ścięcie ościeży okiennych lub drzwiowych, wykonywane w grubych murach


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. ukośnie ścięte ościeże okna lub drzwi;


Słowo Glif może oznaczać:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glifosat

składnik preparatów do zwalczania chwastów


Glifosat – organiczny związek chemiczny z grupy fosfonianów. Jest aktywnym składnikiem niektórych nieselektywnych herbicydów. Hamuje działanie bardzo ważnego dla roślin enzymu syntazy EPSPS (syntaza 5-enolopirogroniano-szikimowo-3-fosforanowa), który jest kluczowym enzymem na szlaku metabolicznym kwasu szikimowego, związanego z biosyntezą aromatycznych aminokwasów (fenyloalaniny, tyrozyny i tryptofanu).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glik

potocznie: zdolność, skłonność do czegoś; smykałka, żyłka, dryg


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikacja

proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz (głównie glukozy) do wolnych grup aminowych białek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. reakcja łączenia białek z cukrami;


Glikacja białek – proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz, głównie glukozy, do wolnych grup aminowych białek. Jest fizjologicznym procesem determinującym ich starzenie. Nasila się w stanach hiperglikemii (stanie podwyższonego stężenia glukozy w płynach biologicznych – charakterystycznej cesze cukrzycy), przyspieszając wystąpienie powikłań, w postaci mikroangiopatii (retinopatii, nefropatii, polineuropatii) oraz makroangiopatii (miażdżyca naczyń tętniczych mózgu, serca, nerek i kończyn dolnych). Osłabia strukturę jednego z najważniejszych białek w organizmie – kolagenu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glikacyjny

glikacja


Patrz:glikacja

Źródła:

SJP.pl

Glikemia

stężenie glukozy we krwi, wyrażane w mmol/l lub mg/dl (mg%)


Glikemia – stężenie glukozy we krwi. Glikemia jest wyrażana w mmol/l lub mg/dl (czyli mg%). Celem przeliczenia wartości glikemii z jednych jednostek na drugie stosuje się przelicznik: 1 mmol/l = 18 mg/dl.

U ludzi i wielu ssaków stężenie glukozy we krwi przeciętnie zawiera się w granicach 4,5-5,5 mmol/l. Po spożyciu pokarmu bogatego w węglowodany wzrastać może do 6,5-7,2 mmol/l. Podczas głodzenia glikemia obniża się do wartości 3,3-3,9 mmol/l.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikemiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co glikemiczne


Źródła:

Wiktionary

Glikemiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z glikemią, stężeniem glukozy we krwi


Źródła:

Wiktionary

Gliko-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z cukrem


Źródła:

Wiktionary

Glikogen

polisacharyd zbudowany z cząsteczek glukozy powiązanych w silnie rozgałęzione łańcuchy; związek organiczny będący zapasowym materiałem odżywczym organizmów zwierzęcych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. polisacharyd stanowiący materiał zapasowy dla komórek zwierzęcych, gromadzony głównie w wątrobie i mięśniach;


Glikogen – polisacharyd (wielocukier), którego cząsteczki zbudowane są z połączonych ok. 100 000 reszt D-glukozy. W organizmach zwierzęcych jest gromadzony w wątrobie, w około 7 razy mniejszym stężeniu występuje też w tkance mięśni poprzecznie prążkowanych (szkieletowych). Jednakże ze względu na dużą masę mięśni w całym organizmie, całkowita zawartość glikogenu w mięśniach stanowi około trzech czwartych jego zawartości w organizmie człowieka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glikogeneza

proces syntezy glikogenu, cukrowego materiału zapasowego, odbywający się w komórce, polegający na kondensacji cząsteczek glukozy


Źródła:

SJP.pl

Glikogenoliza

proces uwalniania glukozy do krwi polegający na uzyskiwaniu jej z rozkładu zgromadzonego w wątrobie glikogenu, zachodzący przy niskim stężeniu cukru we krwi, uruchamiany przez hormon o nazwie glukagon


Glikogenoliza – proces rozkładu glikogenu do glukozy (w wątrobie i nerkach) lubglukozo-6-fosforanu (w mięśniach szkieletowych). Jest ważnym procesem, który może szybko dostarczyć organizmowi glukozę lub jej fosforan w odpowiedzi na nagłe zapotrzebowanie na energię.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikogenowy

przymiotnik od: glikogen


przymiotnik relacyjny

 (1.1) biochem. związany z glikogenem, dotyczący glikogenu, zawierający glikogen


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glikokaliks

mający budowę charakterystyczną dla cukrów końcowy fragment niektórych białek wchodzących w skład błony komórkowej


Glikokaliks – węglowodanowa warstwa pokrywająca powierzchnię błon komórkowych komórek zwierzęcych oraz niektórych bakterii i innych komórek. Składa się z: galaktozy, glukozy, glukozoaminy, galaktozaminy, mannozy, fukozy i kwasów sjalowych, które są składnikami glikolipidów oraz glikoproteidów, glikoprotein.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikokol

glicyna


Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikokortykoid

Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.


Źródła:

Wikipedia

Glikokortykosteroid

Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.


Źródła:

Wikipedia

Glikol

związek organiczny, słodka, toksyczna ciecz stosowana do produkcji żywic i włókien syntetycznych oraz materiałów wybuchowych, składnik płynu hamulcowego



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikole

alkohole alifatyczne zawierające dwie grupy hydroksylowe, będące przeważnie gęstymi, bezbarwnymi i wysokowrzącymi cieczami


Diole – grupa organicznych związków chemicznych, alkohole zawierające dwie grupy hydroksylowe. Reaktywność dioli jest zbliżona do innych alkoholi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikolipid

składnik błony komórkowej zawierający cząsteczkę cukru i cząsteczkę tłuszczu


Glikolipidy – organiczne związki chemiczne, zbudowane z części cukrowej połączonej wiązaniem O-glikozydowym z fragmentem lipofilowym, zazwyczaj za pośrednictwem glicerolu (glikoglicerolipidy) lub sfingozyny (glikosfingolipidy).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikolipidy

grupa organicznych związków chemicznych zbudowanych z grupy lipidowej połączonej z cukrem


Glikolipidy – organiczne związki chemiczne, zbudowane z części cukrowej połączonej wiązaniem O-glikozydowym z fragmentem lipofilowym, zazwyczaj za pośrednictwem glicerolu (glikoglicerolipidy) lub sfingozyny (glikosfingolipidy).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikolityczny

glikoliza


Patrz:glikoliza

Źródła:

SJP.pl

Glikoliza

proces enzymatycznego rozkładu glukozy, którego wynikiem jest uzyskanie energii


Glikoliza, szlak Embdena-Meyerhofa-Parnasa – ciąg reakcji biochemicznych, podczas których jedna cząsteczka glukozy zostaje przekształcona w dwie cząsteczki pirogronianu.

Glikoliza jest ewolucyjnie starym szlakiem metabolicznym, szeroko rozpowszechnionym wśród organizmów żywych należących do wszystkich trzech domen. U eukariotów i wielu prokariotów; przebiega w cytoplazmie podstawowej oraz w plastydach obecnych w komórkach roślin. U niektórych protistów, takich jak Trypanosoma i Leishmania glikoliza zachodzi w wyspecjalizowanych organellach nazywanych glikosomami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikolowy

przymiotnik od: glikol


Źródła:

SJP.pl

Glikon

część cukrowa tworząca z aglikonem saponinę


Źródła:

SJP.pl

Glikoproteid

Źródła:

Wikipedia

Glikoproteina

Źródła:

Wikipedia

Glikoproteinowy

przymiotnik od: glikoproteina


Źródła:

SJP.pl

Glikoza

monosacharyd (cukier prosty) łatwo rozpuszczalny w wodzie, będący źródłem energii dla każdego żywego organizmu, stosowany głównie w przemyśle spożywczym i w lecznictwie; glukoza, dekstroza, cukier gronowy, cukier skrobiowy


Glukoza, D-glukoza – organiczny związek chemiczny, monosacharyd (cukier prosty) z grupy aldoheksoz. Jest białym, drobnokrystalicznym ciałem stałym, z roztworów wodnych łatwo krystalizuje jako monohydrat. Jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie (nie zmienia pH roztworu). Ma słodki smak, nieco mniej intensywny od sacharozy.

Enancjomerem D-glukozy jest L-glukoza, niewystępująca w organizmach wyższych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikozamina

Glukozamina (łac. Glucosaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminocukrów, pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 zastąpiona została grupą aminową. W organizmach syntetyzowana jest z glukozy i jest prekursorem szeregu biocząsteczek, na przykład kwasu sjalowego, chondroityny, glikoprotein lub heparyny. Acetylowana glukozamina jest merem chityny.


Źródła:

Wikipedia

Glikozowy

rzadko: związany z glikozą (glukozą, cukrem prostym łatwo rozpuszczalnym w wodzie), np. łańcuchy glikozowe; glukozowy (częściej)


Źródła:

SJP.pl

Glikozuria

chorobowe występowanie glukozy w moczu; cukromocz


Cukromocz – obecność cukru w moczu.

W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glikozyd

związek pochodzenia roślinnego zwiększający siłę i zmniejszający częstość skurczów serca


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny zbudowany z części cukrowej i aglikonowej


Glikozydy – grupa organicznych związków chemicznych zbudowanych z części cukrowej i aglikonowej. Są to pochodne cukrów, których półacetalowe grupy –OH przy pierwszym atomie węgla są zastąpione innymi grupami organicznymi, np. −OR lub −NR2. Wiązanie pomiędzy cukrem a aglikonem nazywa się wiązaniem glikozydowym.

Glikozydy są związkami szeroko rozpowszechnionymi w przyrodzie. Niektóre z nich mają znaczenie farmakologiczne, np. glikozydy nasercowe.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glikozydaza

enzym rozkładający wiązania glikozydowe


Źródła:

SJP.pl

Glikozydowy

przymiotnik od: glikozyd


Źródła:

SJP.pl

Glima

odmiana zapasów ludowych, narodowy sport islandzki


Źródła:

SJP.pl

Glimać

czasownik

 (1.1) reg-pl|Kielce, Śląsk. jeść powoli, dziamać


Źródła:

Wiktionary

Glin

pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13, lekki srebrzystobiały metal, kruchy i łamliwy, jako składnik stopów wykorzystywany do produkcji wielu produktów, np. puszek do napojów; aluminium


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: glina


Glin (w technice: aluminium; Al, łac. aluminium) – pierwiastek chemiczny, metal z bloku p układu okresowego.

Jedynym izotopem stabilnym jest 27Al.

Glin jest trzecim najpowszechniej występującym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Od jego symbolu (oraz symbolu krzemu) wywodzi się dawna nazwa najbardziej zewnętrznej warstwy globu – sial.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glina

1. skała osadowa wykorzystywana w garncarstwie, budownictwie, rzeźbiarstwie itp. dzięki swoim plastycznym właściwościom występującym w pewnych warunkach;
2. pogardliwe: policjant, milicjant


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. skała osadowa i materiał ceramiczny;

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

 (2.1) pot. policjant


Glina – ilasta skała osadowa, powstała najczęściej w okresie czwartorzędu w wyniku nagromadzenia osadów morenowych (skały ilaste starsze niż czwartorzędowe nazywane są najczęściej iłami). Jest to zatem skała złożona z minerałów ilastych, kwarcu, skaleni, substancji koloidalnych, może zawierać okruchy innych skał oraz substancje organiczne (humus, korzenie, bituminy).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glinawica

fałdówka glinawica - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


Źródła:

SJP.pl

Gliniak

1. piec gliniany;
2. naczynie wykonane z gliny


Gliniak – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mińsk Mazowiecki. Leży w południowym wcięciu Mińska Mazowieckiego.

Duża wieś na południe od Mińska. Posiada dwie drogi dojazdowe do różnych części miasta, oddzielona od niego kompleksem leśnym. Na terenie Leśnictwa Stankowizna znajduje się pomnik przyrody sosna Wszebora.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glinianka

1. chata z gliny;
2. miejsce po wykopanej glinie, dół napełniony wodą


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyrobisko, w którym wydobywano glinę

 (1.2) zagłębienie po wykopanej glinie, wypełnione wodą

 (1.3) archit. chata ulepiona z gliny


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gliniankowy

przymiotnik od: glinianka


Źródła:

SJP.pl

Gliniany

przymiotnik od: glina; wykonany z gliny


przymiotnik

 (1.1) sformowany, ulepiony z gliny

forma rzeczownika.

 (2.1) M. i W. lm. od: glinian


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gliniara

potocznie: funkcjonariuszka policji


Źródła:

SJP.pl

Gliniarski

glina, np. warsztaty gliniarskie


Źródła:

SJP.pl

Gliniarz

potocznie: policjant


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. policjant

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. pot. owad z gatunku nazwa systematyczna|Sceliphron destillatorium., gliniarz naścienny



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gliniastobrązowy

brązowy o odcieniu gliny


Źródła:

SJP.pl

Gliniastoczerwony

czerwony o odcieniu gliny


Źródła:

SJP.pl

Gliniastość

gliniasty


Patrz:gliniasty

Źródła:

SJP.pl

Gliniastożółty

żółty o odcieniu gliny


Źródła:

SJP.pl

Gliniasty

1. podobny do gliny, przypominający glinę kształtem, kolorem itp.;
2. zawierający dużo gliny;
3. dawniej: gliniany


przymiotnik jakościowy

 (1.1) zawierający dużo gliny

 (1.2) przypominający glinę (np. zwartością, kolorem)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glinica

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Gliniec

materiał ceramiczny powstający przez wypalanie gliny w bardzo wysokiej temperaturze; glina piankowa, keramzyt


W Polsce
Inne

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliniecki

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glinik

glinik lulkarz - gatunek pluskwiaka


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glinizacja

wtłaczanie roztworu glinowego w słabo wodonośne skały


Źródła:

SJP.pl

Glinka

1. gleba, która zawiera glinę;
2. skała osadowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. ilasta skała osadowa, koloru od jasnoszarego do brunatnoczerwonego

 (1.2) geol. gleba złożona z gliny


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glinkarz

pracownik w przemyśle użytkującym glinkę


Źródła:

SJP.pl

Glinkowaty

zasłonak glinkowaty - gatunek grzybów z rodziny zasłonakowatych


Źródła:

SJP.pl

Glinkowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glinkowy

przymiotnik od: glinka


Źródła:

SJP.pl

Glinnik

nazwa kilku wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glinno

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Glinobitka

materiał budowlany z ubitej mieszanki piasku, żwiru i gliny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. cegła z niewypalonej gliny, często z domieszką, żwiru, piasku lub słomy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glinojecczanin

mieszkaniec Glinojecka (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Glinojecczanka

mieszkanka Glinojecka (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Glinojeck

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;


Glinojeck – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Glinojeck. Miasto leży na zachód od Ciechanowa, na Równinie Raciąskiej nad rzeką Wkrą, na Mazowszu. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. miasto zamieszkiwało 2809 mieszkańców (w tym 1412 kobiet oraz 1397 mężczyzn).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glinojecki

Glinojeck


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Glinojecka, związany z Glinojeckiem


Patrz:Glinojeck

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glinokrzemian

minerał skałotwórczy stanowiący jeden z głównych składników skorupy ziemskiej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. nieorganiczny związek chemiczny;


Glinokrzemiany – grupa nieorganicznych związków chemicznych, sole, w których występują aniony złożone z glinu, krzemu i tlenu. Bardzo szeroka klasa materiałów naturalnych i syntetycznych, obejmująca m.in. powszechnie występujące w naturze zeolity, kaolinit, andaluzyt, dysten, silimanit i anortyt oraz syntetyczne glinokrzemiany polimeryczne, np. geopolimery.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glinokrzemianowy

przymiotnik od: glinokrzemian


Źródła:

SJP.pl

Glinonośny

obfitujący w glinę; dostarczający gliny


Źródła:

SJP.pl

Glinowce

grupa pierwiastków chemicznych z 13 grupy układu okresowego oprócz boru (glin, gal, ind i tal), metale nieszlachetne, łatwo topliwe, o właściwościach amfoterycznych


Borowce – pierwiastki chemiczne należące do 13 (daw. IIIA lub III głównej) grupy układu okresowego. Do borowców zaliczają się: bor – półmetal, metale: glin, gal, ind i tal oraz otrzymany w ilości kilkuatomowej nihon. Na powłoce walencyjnej borowców znajdują się 3 elektrony walencyjne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glinowiec

każdy metal z grupy glinowców; glin, gal, ind lub tal


Źródła:

SJP.pl

Glinowodór

biała, bezpostaciowa masa, zapalająca się samorzutnie na powietrzu, mająca silne własności redukujące; wodorek glinu; alan


Źródła:

SJP.pl

Glinowy

przymiotnik od: glin


Źródła:

SJP.pl

Gliński

nazwisko


osoby o nazwisku Gliński:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glińsko

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego;


Glińsko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Gliny

1. skała osadowa wykorzystywana w garncarstwie, budownictwie, rzeźbiarstwie itp. dzięki swoim plastycznym właściwościom występującym w pewnych warunkach;
2. pogardliwe: policjant, milicjant


Miejscowości w Polsce:

Inne


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliocyt

składnik tkanki nerwowej; komórka glejowa


Źródła:

SJP.pl

Glioksal

najprostszy dialdehyd, stosowany do produkcji tworzyw sztucznych, utwardzania białek, jako środek redukujący; aldehyd szczawiowy


Glioksal, etanodial – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów zawierający dwie grupy aldehydowe (CHO), będący więc najprostszym dialdehydem. Powstaje w reakcji utleniania glikolu lub w wyniku katalitycznego ozonowania benzenu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glioksysom

mikrociało strukturalnie identyczne z peroksysomem, ale różniące się od niego składem enzymatycznym; występuje w komórkach roślinnych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliptal

bezbarwna żywica błonotwórcza z grupy poliestrów używana do wyrobu lakierów


Źródła:

SJP.pl

Gliptalowy

przymiotnik od: gliptal


Źródła:

SJP.pl

Gliptodont

wymarły rodzaj wielkich ssaków łożyskowych z rzędu szczerbaków; glyptodont, glyptodon


Glyptodon – wymarły rodzaj wielkich pancerników z podrodziny gliptodontów (Glyptodontinae), żyjących od późnego pliocenu do końca plejstocenu, 2,5 mln–11 tys. lat temu, na terenie Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Brazylia). Jego nazwa oznacza „wyrzeźbiony ząb” – pochodzi od greckich słów glyptós („wyryty”, „wyrzeźbiony”) i odóntos („ząb”).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliptogeneza

proces powstawania rzeźby ziemi wskutek działania czynników zewnętrznych


Źródła:

SJP.pl

Gliptoteka

zbiór rzeźby


Źródła:

SJP.pl

Gliptyka

sztuka rzeźbienia, rytowania i rżnięcia szlachetnych i półszlachetnych kamieni


Gliptyka – sztuka rzeźbienia i rytowania reliefów w kamieniach szlachetnych i ozdobnych oraz wykonywanie niewielkich rzeźb, obrobione tak kamienie noszą nazwę gemm.

Artysta pracujący w tej technice, posługujący się rylcami, pilnikiem i kółeczkami obrotowymi, zwany jest gliptykiem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glironia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Glironia|Thomas|ref=tak., torbacz zamieszkujący tropikalne lasy Ameryki Południowej


Glironia puszystoogonowa (Glironia venusta) – gatunek ssaka z podrodziny Glironiinae w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Glisada

figura akrobacji lotniczej


Źródła:

SJP.pl

Glisno

W Polsce
Zobacz też

Źródła:

Wikipedia

Glissando

płynne przejście przez szereg kolejnych dźwięków instrumentu


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. szybkie, płynne przejście przez szereg kolejnych dźwięków instrumentu, wywołane np. przez szybkie przesunięcie palca wzdłuż struny, po klawiszach lub przez wyciągnięcie rury puzonu;


Glissando – oznaczenie „płynnego” przejścia od jednego dźwięku do drugiego po kolei poprzez wszystkie możliwe do zaśpiewania czy zagrania na danym instrumencie dźwięki leżące między nimi.

Na instrumentach strunowych z gryfem efekt ten uzyskuje się poprzez przesunięcie palcem po strunie na gryfie podczas wydobywania dźwięku, na instrumentach klawiszowych szybko przesuwa się palcem po białych lub czarnych klawiszach, na harfie – po strunach, na idiofonach sztabkowych lub rurowych – pałeczką po sztabkach (rurach). Na harfie, przyciskając lub zwalniając jej system pedałowy, wyjątkowo da się wykonać glissando, które składa się z kilku zdublowanych dźwięków lub też z przemieszanych dźwięków wyższych i niższych. Na puzonie lub flecie glissandowym glissando wykonuje się poprzez płynny ruch suwaka. Glissando możliwe jest również na kotle – poprzez przyciśniecie lub zwolnienie pedału służącego do przestrajania instrumentu podczas lub po uderzeniu pałką w membranę. Glissando można także wykonać w ograniczonym zakresie na niektórych instrumentach dętych drewnianych – np. na flecie poprzecznym przez zmianę kąta zadęcia, na klarnecie przez specyficzne operowanie klapami (efekt ten wykorzystał m.in. George Gershwin w Błękitnej rapsodii).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glissandowy

przymiotnik od: glissando


Źródła:

SJP.pl

Glista

1. nicień pasożytujący w przewodzie pokarmowym; askaryda;
2. potocznie:
a) dżdżownica; glizda;
b) człowiek budzący obrzydzenie; glizda


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. nicień, pasożyt jelita;

 (1.2) pot. dżdżownica

 (1.3) pot. człowiek budzący obrzydzenie



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glistnica

pospolita na całym świecie choroba jelit człowieka i zwierząt; askarydoza, askarioza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba wywołana przez obecność glist, czyli robaków pasożytniczych z rodziny nazwa systematyczna|Ascarididae|ref=tak.


Glistnica (askarioza, łac. ascariosis, ang. ascariasis) – choroba pasożytnicza powodowana przez glisty.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glistnik

często spotykany chwast o żółtych kwiatach; jaskółcze ziele


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliszczyński

nazwisko


Gliszczyński − polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec. Używany przez rodzinę osiadłą w Wielkopolsce, przypisywany też błędnie rodzinie kaszubskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glit

dawniej w wojsku: szyk, szereg, rozstawienie żołnierzy


Źródła:

SJP.pl

Glitch

1. gatunek muzyki elektronicznej powstały w latach 90.;
2. środowiskowo: błąd w programie komputerowym lub grze wideo


Glitch (ang. krótkotrwałe zakłócenie), znany również jako Clicks and Cuts – gatunek muzyki elektronicznej powstały w latach 90. wraz z upowszechnieniem się cyfrowej obróbki dźwięku.

Cechą charakterystyczną tego gatunku jest użycie, zazwyczaj bardzo krótkich, próbek dźwięku oraz efektów wygenerowanych elektronicznie bądź powstałych jako zakłócenie fali dźwiękowej – w miejsce tradycyjnych instrumentów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gliw.

skrót od: gliwicki


Źródła:

SJP.pl

Gliwa

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Gliwajn

napój z wina, z dodatkiem przypraw korzennych, spożywany na gorąco


Źródła:

SJP.pl

Gliwice

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce;


Gliwice (niem. Gleiwitz, śl. Glywice) – miasto na prawach powiatu w Polsce, na Górnym Śląsku, w województwie śląskim, położone na Wyżynie Śląskiej, nad rzeką Kłodnicą.

Siedziba władz powiatu gliwickiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Gliwicki

przymiotnik od: Gliwice


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Gliwic, związany z Gliwicami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gliwiczanin

mieszkaniec Gliwic


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gliwic

 (1.2) osoba pochodząca z Gliwic, urodzona w Gliwicach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gliwiczanka

mieszkanka Gliwic


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gliwic

 (1.2) kobieta pochodząca z Gliwic, urodzona w Gliwicach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gliwieć

o serze: zmieniać się pod wpływem drobnoustrojów w mazistą masę o niemiłej woni


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgliwieć)

 (1.1) stpol. psuć się

 (1.2) spoż. o serze twarogowym: dojrzewać, rozkładając się pod wpływem drobnoustrojów lub dodatków chemicznych w mazistą postać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gliwiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Gliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. gliniasty


Źródła:

Wiktionary

Glizda

glista; potocznie:
1. dżdżownica;
2. człowiek budzący obrzydzenie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. glista lub dżdżownica


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glob

ciało niebieskie wchodzące w skład układu planetarnego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. ciało niebieskie

 (1.2) książk. kula ziemska


  • Ziemia
  • planeta
  • Srebrny Glob – Księżyc

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Globalista

globalizacja


Patrz:globalizacja

Źródła:

SJP.pl

Globalistka

globalista


Patrz:globalista

Źródła:

SJP.pl

Globalistyczny

globalizm


Patrz:globalizm

Źródła:

SJP.pl

Globalizacja

proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. proces zacieśniania się powiązań państw poprzez m.in. zwiększanie obrotów handlowych i przepływu ludzi oraz powodujący ujednolicanie się kultur i trybu życia ludzi na świecie;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Globalizacyjny

globalizacja


przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. ekon. związany z globalizacją, dotyczący globalizacji


Patrz:globalizacja

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globalizm

1. proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji; globalizacja;
2. etap w zimnej wojnie między Związkiem Radzieckim a USA, na którym oba kraje dążyły do światowej dominacji


Globalizm – zbiór przekonań i poglądów dotyczących globalizacji, która w globalizmie jest najczęściej oceniana pozytywnie i uznawana za najważniejszy proces zachodzący we współczesnym świecie. Wiele twierdzeń globalizmu (a w szczególności bezkrytyczne podejście do globalizacji) krytykowane jest przez anty- i alterglobalistów. Globalizm może też oznaczać pewien kierunek polityki nastawiony na skalę globalną lub globalny wymiar zjawisk społecznych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Globalizować

nadawać czemuś charakter globalny, ogólnoświatowy


Źródła:

SJP.pl

Globalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|globalizować.


Źródła:

Wiktionary

Globalnie

przysłówek

 (1.1) na całym świecie

 (1.2) całościowo, ogólnie, całkowicie


Źródła:

Wiktionary

Globalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: globalny (całkowity, ogólny); bardziej globalny


Źródła:

SJP.pl

Globalność

globalny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest globalne


Patrz:globalny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globalny

1. odnoszący się do całego świata, dotyczący wielu państw na różnych kontynentach;
2. obliczony ogólnie; całościowy


przymiotnik

 (1.1) ogólnoświatowy, obejmujący cały świat

 (1.2) całościowy, liczony lub rozpatrywany ogólnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globar

niemetalowy spiekany materiał oporowy odznaczający się dużą opornością, używany do wyrobu elementów grzejnych pieców przemysłowych


Źródła:

SJP.pl

Globigeryna

pierwotniak z rzędu otwornic


Globigeryny (Globigerina, łac. globus - kula, gerere - nosić) – planktoniczny rodzaj otwornic o skorupce zbudowanej z kilku wydętych kulistych komór, pokrytych kolcami i ułożonych spiralnie. Taka struktura ułatwia unoszenie się na powierzchni morza. Kiedy organizm umiera, ich skorupki opadają na dno, tworząc, szczególnie w wypadku wielkich nagromadzeń, głębokomorski osad, zwany mułem globigerynowym


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Globigerynowy

przymiotnik od: globigeryna


Źródła:

SJP.pl

Globina

białko proste stanowiące składnik hemoglobiny i innych hemoprotein


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. białko będące składnikiem hemoglobiny i innych hemoprotein


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globinowy

przymiotnik od: globina


przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z globiną, dotyczący globiny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globisz

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Globoid

(zwykle w liczbie mnogiej) w botanice: wtręt mineralny, część składowa aleuronowego ziarna


Źródła:

SJP.pl

Globowy

rzadko, dawniej: obejmujący swym zasięgiem całą kulę ziemską; globalny, ziemski, światowy


Źródła:

SJP.pl

Globtroter

człowiek często odbywający dalekie podróże


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba dużo podróżująca, zwiedzająca wiele miejsc


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globtroterka

globtroter


Patrz:globtroter

Źródła:

SJP.pl

Globtroterski

przymiotnik od: globtroter


Źródła:

SJP.pl

Globula

ciemna mgławica pyłowa, stosunkowo niewielkich rozmiarów, widoczna na tle jasnych mgławic


Źródła:

SJP.pl

Globularia

drobna roślina o niebieskich kwiatach, rosnąca w Alpach i okolicach śródziemnomorskich; kulnik


Kulnik (Globularia L.) – rodzaj roślin należący w systemie APG IV do rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Obejmuje około 30 gatunków i mieszańców. Gatunkiem typowym jest Globularia vulgaris L.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Globulariowate

dawna rodzina roślin z rzędu jasnotowców, włączona do rodziny babkowatych; Globulariaceae


Źródła:

SJP.pl

Globulariowaty

o cechach globulariowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Globulina

białko proste, nierozpuszczalne w wodzie, występujące m.in. w mleku, mięsie, jajach, osoczu krwi, nasionach roślin


Globuliny – frakcja białek osocza krwi.

Globuliny są odpowiedzialne za mechanizmy odpornościowe oraz wiążą tłuszcze i glukozę. Są białkami dobrze rozpuszczalnymi w rozcieńczonych roztworach soli, nie rozpuszczają się w czystej wodzie. Ulegają wytrąceniu już przy 50% wysycenia roztworu siarczanem amonu. Skład aminokwasowy globulin obejmuje zazwyczaj od 18 do 20 podstawowych aminokwasów. Globuliny są rozpowszechnione w komórkach i tkankach wszystkich organizmów. Stanowią one istotny składnik cytoplazmy wszystkich komórek. U roślin znaczne ilości globulin nagromadzają się w nasionach, u zwierząt występują one szczególnie obficie w płynach ustrojowych, takich jak osocze krwi czy mleko, oraz tkance mięśniowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Globulinowy

przymiotnik od: globulina


Źródła:

SJP.pl

Globulka

postać leku stosowanego dopochwowo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. obła porcja leku lub środka antykoncepcyjnego

 (1.2) biochem. chem. niewielka porcja substancji nieulegająca rozmieszaniu lub rozpuszczeniu w innej


Czopek (łac. suppositorium) – stała postać leku przeznaczona do stosowania doodbytniczego, dopochwowego lub docewkowego.

Terminu „czopki” używa się głównie w odniesieniu do leków doodbytniczych. Leki dopochwowe częściej są nazywane globulkami (łac. globuli vaginales, ovula vaginalia, suppositoria vaginalia), a docewkowe – pręcikami (łac. baccili medicati, stylli).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Globus

kulisty model Ziemi lub innego ciała niebieskiego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulisty model Ziemi, sfery niebieskiej lub innego ciała niebieskiego z umieszczoną (narysowaną lub naklejoną) na nim mapą;

 (1.2) przest. objaw histerii, odczuwanie wrażenia zatykania gardła

 (1.4) bot. kulin. odmiana selera

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) przen. pot. żart. głowa


Globus (od łacińskiego słowa globus – kula) – pomniejszony model ciała niebieskiego (najczęściej Ziemi) lub sfery niebieskiej w postaci kuli umieszczonej na osi ustawionej pod kątem odpowiadającym kątowi nachylenia osi danego ciała (przechodzącej przez jego biegun północny i południowy). Na powierzchni globusa umieszcza się mapę pierwowzoru. Zaletą globusa jest brak istotnych zniekształceń, które pojawiają się przy odwzorowaniu obrazu terenu na mapie stanowiącej płaszczyznę.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Globusik

zdrobnienie od: globus


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od globus

 (1.2) poznań. melonik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Globusowy

globus


Patrz:globus

Źródła:

SJP.pl

Glochidium

larwa małżów z rodziny skójkowatych, pasożytująca na skrzelach, skórze i płetwach ryb



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glock

[czytaj: glok] pistolet firmy GLOCK GmbH, założonej w 1963 przez Gastona Glocka - specjalistę od wysoko wytrzymałych tworzyw sztucznych, występujący w wielu modelach


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) wojsk. pistolet marki Glock;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glockenspiel

[czytaj: GLOkenszpil] instrument perkusyjny zbudowany z dzwonków lub płytek metalowych


Dzwonki (orkiestrowe) (wł. campanelli, skrót: cmpl.) – instrument muzyczny z rodziny idiofonów, znany również jako Glockenspiel (z niem. "gra dzwonków").

Dzwonki bywają mylnie nazywane cymbałkami (cymbały to instrument strunowy, a nie idiofon).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gloger

nazwisko, np. Zygmunt Gloger (1845 - 1910), polski folklorysta i pisarz, autor Encyklopedii staropolskiej ilustrowanej


Źródła:

SJP.pl

Glögg

[czytaj: glyg] gorący poncz szwedzki


Glögg – rodzaj grzanego wina, wywodzący się ze Szwecji, ale popularny w całej Skandynawii oraz w Finlandii i w Estonii. Napój przyrządza się, podgrzewając wymieszane ze sobą składniki: czerwone wino, miód, przyprawy (cynamon, goździki, imbir), skórkę pomarańczową oraz bakalie - najczęściej migdały i rodzynki, napój można wzmocnić również alkoholem: wódką, akvavitem lub koniakiem. W sklepach można kupić gotowy glögg, który często jest w wersji bezalkoholowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glogierówka

pepina, pepinka;
a) odmiana jabłoni odporna na mróz;
b) owoc tej jabłoni


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. odmiana jabłoni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Glogowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Glokać

o głuszcu: wydawać dźwięk w czasie toków (trzecia część pieśni); korkować


Źródła:

SJP.pl

Glokalizacja

dostarczanie globalnych produktów i usług z uwzględnieniem lokalnych warunków


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) globalna produkcja dóbr, usług, idei, wartości i informacji uwzględniająca lokalne uwarunkowania w stopniu, który umożliwi akceptację i przyswojenie, wszystkich produktów finalnych trafiających do odbiorców w społeczeństwach lokalnych;


Glokalizacja – proces polegający na dostosowywaniu globalnych trendów, produktów i usług do lokalnych uwarunkowań społecznych, kulturowych, religijnych itd.

Globalna produkcja dóbr, usług, idei, wartości i informacji uwzględniająca lokalne uwarunkowania w stopniu, który umożliwi akceptację, przyswojenie i w końcu uznanie za swoje, wszystkich produktów finalnych trafiających do odbiorców w społeczeństwach lokalnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glokalizować

1. dostosowywać globalne praktyki do lokalnych warunków;
2. glokalizować się - dostosowywać się do lokalnych warunków, mając charakter globalny


Źródła:

SJP.pl

Glokalny

łączący w sobie właściwości globalne i lokalne


Źródła:

SJP.pl

Gloknąć

o głuszcu: wydać dźwięk w czasie toków (trzecia część pieśni)


Źródła:

SJP.pl

Gloksynia

hodowlana roślina zwrotnikowa z rodziny ostrojowatych; sinningia, marcinka


Źródła:

SJP.pl

Glon

gwarowo: duża kromka; pajda


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa systematyczna|Algae|ref=tak., rodzaj organizmów wodnych;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) uczn. nielubiany uczeń

 (2.2) stud. pejor. mężczyzna


Belgia:

Niemcy:

Osoby:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glonek

zdrobnienie od: glon (gwarowo: kawał chleba)


Źródła:

SJP.pl

Glonojad

1. potocznie: ryba żywiąca się glonami;
2. lekceważąco: kobieta, która przeszła zabieg powiększenia ust


Glonojady – potoczna nazwa przypisywana rybom odżywiającym się glonami. Popularność niektórych gatunków spowodowała przypisywanie im nazwy zwyczajowej glonojad, np.: rodzaj Gyrinocheilus lub cała rodzina okrągłoprzyssawkowatych (Gyrinocheilidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glonowiec

mikroskopijny grzyb nie tworzący owocników, występujący w wodzie lub na lądzie


Źródła:

SJP.pl

Glonowy

przymiotnik od: glon


Źródła:

SJP.pl

Glony

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Algae|Linnaeus|ref=tak., sztucznie wyodrębniona grupa organizmów w większości autotroficznych, zarówno jednokomórkowych jak i wielokomórkowych;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: glon


Glony, algi (łac. Algae, gr. Phykos) – grupa morfologiczno-ekologiczna, składająca się tradycyjnie z kilku niespokrewnionych linii ewolucyjnych organizmów plechowych, tj. beztkankowych.

Nauka zajmująca się glonami to algologia (fykologia).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Gloria

1. chwała, świetność
2. świetlisty krąg występujący często na obrazach ponad głowami świętych; aureola


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chwała, sława otaczające kogoś

 (1.2) aureola, zwykle w postaci rozproszonego światła wokół postaci świętego lub bóstwa na obrazie

 (1.3) barwne kręgi widziane wokół własnego cienia na tle mgły lub chmury

 (1.4) tkanina na podszewki, jedwabna, półjedwabna lub bawełniana, zazwyczaj w czarnym kolorze



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glorieta

glorietta;
1. nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą
2. samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. dekoracyjne, kolumnowe lub arkadowe zwieńczenie wieży lub najwyższej kondygnacji;

 (1.2) archit. niewielka, ogrodowa budowla, altana lub pawilon kolumnowy, w najwyższym punkcie ogrodu


Glorieta (fr. gloriette) – budowla architektoniczna występująca jako:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glorietka

zdrobnienie od: glorieta


Źródła:

SJP.pl

Glorietta

glorieta;
1. nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą
2. samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. archit. budowla ogrodowa w kształcie otwartego, kolumnowego pawilonu


Glorieta (fr. gloriette) – budowla architektoniczna występująca jako:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glorioza

pnącze z rodziny liliowatych, występujące w rejonach międzyzwrotnikowych Afryki i Azji oraz na Madagaskarze


Glorioza (Gloriosa L.) – rodzaj wieloletnich, ziemnopączkowych pnączy z rodziny zimowitowatych, obejmujący 10 gatunków pochodzących z tropikalnej i południowej Afryki. Zasięg jednego gatunku, gloriozy wspaniałej (Gloriosa superba L.) obejmuje również subkontynent indyjski i Azję Południowo-Wschodnią; został on również naturalizowany w Australii i Oceanii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Gloryfikacja

wychwalanie, adorowanie osoby, czynów, idei itp.; adoracja, deifikacja, apoteoza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. chwalenie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gloryfikacyjny

przymiotnik od: gloryfikacja


Źródła:

SJP.pl

Gloryfikator

osoba, która gloryfikuje


Źródła:

SJP.pl

Gloryfikatorka

kobieta, która gloryfikuje


Źródła:

SJP.pl

Gloryfikować

wychwalać, wynosić kogoś pod niebiosa


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. wysławiać, podnosić czyjeś zasługi, zalety


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Gloryfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gloryfikować.


Źródła:

Wiktionary

Glosa

dopisek, uwaga kopisty lub czytelnika zrobiona na marginesie; glossa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uwaga, objaśnienie lub tłumaczenie trudniejszego zwrotu bądź wyrazu, dopisane ręcznie przez czytelnika lub kopistę danej książki zwykle między wierszami tekstu lub na marginesie

 (1.2) jęz. adnotacja zawierająca objaśnienia gramatyczne, umieszczona w tekście językoznawczym zwykle między zdaniem oryginalnym a jego tłumaczeniem, ułatwiająca zrozumienie struktury języka;

 (1.3) praw. komentarz do dokumentu sądowego;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glosarium

słownik objaśniający przestarzałe lub rzadko używane wyrazy w danym tekście; glosariusz


Źródła:

SJP.pl

Glosariusz

słownik objaśniający przestarzałe lub rzadko używane wyrazy w danym tekście; glosarium


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słownik dołączony do tekstu objaśniający przestarzałe lub obecnie rzadko używane wyrazy


Glosariusz, glosarium (łac. glossarium od gr. γλωσσα glōssa „język”, niejasne słowo wymagające objaśnienia) – słownik objaśniający wyrazy trudniejsze (zwłaszcza w dawnych tekstach): przestarzałe, rzadko używane lub mniej popularne. Również wykaz (zbiór) takich wyrazów, zwykle umieszczany na końcu książkowej publikacji (szczególnie popularnonaukowej bądź naukowej).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glosator

1. osoba komentująca dawne teksty, objaśniająca niezrozumiałe wyrazy w tekstach;
2. osoba, która głosuje;
3. przenośnie: autor komentarza (zwykle literackiego) do jakiegoś wydarzenia, biorący głos w dyskusji na jakiś temat


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glosatorka

1. kobieta komentująca dawne teksty, objaśniająca niezrozumiałe wyrazy w tekstach;
2. kobieta, która głosuje


Źródła:

SJP.pl

Glosograf

specjalista w dziedzinie glosografii


Źródła:

SJP.pl

Glosolalia

1. wykrzykiwanie w stanie ekstazy bezładnych słów i dźwięków, uważanych za głos boży
2. pozbawione wyraźnego sensu układy głoskowe tworzące niby-wyrazy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. ezot. rzekomy dar (np. od boga, szatana, istot pozaziemskich) mówienia językami, których się nie zna, zwykle w chwilach ekstazy religijnej;


Glosolalia, mówienie językami (od gr. γλῶσσα glō̂ssa „język” + λαλέω laléō „mówię”) – wypowiadanie w stanie religijnego uniesienia niezrozumiałych dźwięków. Przez wyznania i Kościoły chrześcijańskie uznawane za charyzmatyczną mowę artykułowaną, choć niezrozumiałą dla słuchaczy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glosopteryd

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glossopteryd, glosopterys, glossopterys


Źródła:

SJP.pl

Glosopterys

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glossopteryd, glossopterys


Źródła:

SJP.pl

Glosować

opatrywać tekst glosami


Źródła:

SJP.pl

Glossa

dopisek, uwaga kopisty lub czytelnika zrobiona na marginesie; glosa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. glosa.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Glossem

w językoznawstwie: najmniejsza jednostka językowa mająca swój wykładnik zarówno w planie treści, jak i planie wyrażania


Źródła:

SJP.pl

Glossemantyczny

glossematyka


Patrz:glossematyka

Źródła:

SJP.pl

Glossemantyka

teoria językoznawcza wyróżniająca w budowie języka plan wyrażenia i plan treści oraz badająca relacje między nimi; glossematyka


Źródła:

SJP.pl

Glossematyczny

glossematyka


Patrz:glossematyka

Źródła:

SJP.pl

Glossematyka

teoria językoznawcza wyróżniająca w budowie języka plan wyrażenia i plan treści oraz badająca relacje między nimi; glossemantyka


Glossematyka (gr. glōssa – język i mathē – nauka) – teoria językoznawcza duńskiego lingwisty Louisa Hjelmsleva, rozwijana dalej przez jego kolegów z Kopenhaskiego Koła Językoznawczego. Glossematyka jest odłamem strukturalizmu, zwana jest „neosaussuryzmem”. Językoznawstwo, według Hjelmsleva, musi badać strukturę języka jako taką, bez uciekania się do stref pozajęzykowych. Teoria języka jest poprawna jedynie wtedy, kiedy opiera się na „zasadzie empirii”, tj. jeżeli opis spełnia następujące trzy warunki:

  1. jest wolny od sprzeczności,
  2. jest wyczerpujący,
  3. jest możliwie najprostszy.

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Glossolalia

glosolalia
1. w religii chrześcijańskiej dar języków pochodzący od Boga
2. niezrozumiała, ekstatyczna przemowa


Źródła:

SJP.pl

Glossopteryd

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glosopterys, glossopterys


Źródła:

SJP.pl

Glossopterys

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glossopteryd, glosopterys


Źródła:

SJP.pl

Gloster

1. odmiana jabłoni;
2. owoc tej jabłoni