Egalitarność

dążenie do zrównania ludzi pod względem warunków życiowych i praw; wyrównanie


Źródła:

SJP.pl

Egalitarny

dążący do równouprawnienia, zrównania


przymiotnik

 (1.1) filoz. zgodny z zasadami egalitaryzmu; dążący do równości, równouprawnienia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egalitarysta

zwolennik egalitaryzmu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik egalitaryzmu społecznego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egalitarystka

egalitarysta


Patrz:egalitarysta

Źródła:

SJP.pl

Egalitarystyczny

wyrażający dążenie do niwelowania różnic, równouprawnienia ludzi; równościowy


Źródła:

SJP.pl

Egalitaryzacja

zrównanie, ujednolicenie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. polit. książk. zrównanie, ujednolicenie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egalitaryzm

pogląd społeczno-polityczny uznający za podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego zasadę równości wszystkich ludzi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. socjol. koncepcja głosząca, iż zasada równości obywateli powinna być podstawą sprawiedliwego ustroju społecznego;


Egalitaryzm (od fr. égalitairé – dążący do równości) – pogląd społeczno-polityczny uznający za podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego zasady całkowitej równości między ludźmi pod względem ekonomicznym, społecznym i politycznym (przeciwieństwo elitaryzmu).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egalizacja

równouprawnienie pod każdym względem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zrównanie w prawach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egalizacyjny

egalizacja


Patrz:egalizacja

Źródła:

SJP.pl

Egbert

imię męskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egea

nazwa określająca zespół kultur kształtujących się w III i II tysiącleciu p.n.e. w basenie Morza Egejskiego; kultura egejska


Kultura egejska, Egea – termin określający trzy kultury rozwijające się na terenach Grecji (zarówno kontynentalnej jak i wyspach Morza Egejskiego) w III i II tysiącleciu p.n.e. (neolit i epoka brązu), czyli:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egejski

1. związany z Morzem Egejskim;
2. kultura egejska - cywilizacje, które rozwinęły się w basenie Morza Egejskiego w II i III tysiącleciu p.n.e.


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Morza Egejskiego

 (1.2) dotyczący kultury egejskiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eger

miasto na Węgrzech


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Węgrzech;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egerczyk

mieszkaniec Egeru


Źródła:

SJP.pl

Egeria

inaczej: powiernica, doradczyni



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egerka

mieszkanka Egeru


Źródła:

SJP.pl

Egerski

Eger


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Egerem, dotyczący Egeru


Patrz:Eger

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egestia

dawniej: wydzielanie, wydalanie


Źródła:

SJP.pl

Egeusz

mit. gr. król ateński, ojciec Tezeusza


Egeusz (także Ajgeus, gr. Αἰγεύς Aigeús, łac. Aegeus) – w mitologii greckiej król Aten.

Uchodził za syna Pandiona i ojca (według innych wersji ojczyma) Tezeusza. Z Medeą, która była jego drugą żoną, miał syna Medosa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egeuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Egeusza lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Eggert

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egghead

[czytaj: eghed] ironicznie o intelektualiście; jajogłowy


Źródła:

SJP.pl

Eggnog

[czytaj: egnog] poncz z surowych żółtek kurzych jaj i mleka, z dodatkiem wanilii, miodu, cynamonu i gałki muszkatołowej; egg nog


Egg nog (ang. eggnog, egg-nog) – słodki napój na bazie surowych żółtek jaj kurzych (ewentualnie całych jaj) i mleka (na Karaibach może to być mleczko kokosowe) z dodatkiem wanilii, cynamonu, miodu oraz świeżo startej gałki muszkatołowej. Często podawany jako alkoholowy (rodzaj ponczu); zazwyczaj serwowany silnie schłodzony, lecz także na gorąco (wtedy przyrządzony ze składników wymieszanych bez mleka, z późniejszym dodaniem wrzącego mleka).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egida

1. w mitologii greckiej: tarcza Zeusa wykonana przez Hefajstosa, pokryta kozią skórą;
2. patronat, opieka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitgr. tarcza Zeusa wykuta przez Hefajstosa;

 (1.2) przen. opieka, patronat


Egida (gr. αιγίς aigís ‘kozia skóra’, łac. aegis) – w mitologii greckiej tarcza boga Zeusa i bogini Ateny.

Została wykuta przez Hefajstosa (w innej wersji: zrobiona ze skóry kozy Amaltei). Była ona atrybutem boga nieba i piorunów (Zeusa). Dała (jeszcze wtedy bardzo młodemu) Zeusowi zwycięstwo nad jego ojcem Kronosem, który wcześniej pożarł swoje dzieci – starsze rodzeństwo Zeusa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egidiusz

imię męskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egiertowo

wieś w Polsce


Egiertowo (kaszub. Egertowò, niem. Eggertshütte) – wieś kaszubska w Polsce na wschodnich obrzeżach Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Somonino, na skrzyżowaniu drogi krajowej nr 20 Stargard – Szczecinek – Gdynia z drogą wojewódzka nr 224 Wejherowo – Tczew.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egina

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa grecka na Morzu Egejskim, w archipelagu Wysp Argosarońskich;

 (1.2) geogr. adm. gmina (dimos) w Grecji obejmująca wyspy Eginę (1.1) i Moni

 (1.3) geogr. greckie miasto portowe, stolica wyspy Eginy (1.1)

 (1.4) mitgr. nimfa z mitów greckich, córka boga Asoposa uprowadzona przez Zeusa


Zobacz też

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Eginecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Eginą, dotyczący Eginy


Źródła:

Wiktionary

Egip.

skrót od: egipski


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egipcjanin

obywatel Egiptu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Egiptu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egipcjanka

obywatelka Egiptu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Egiptu


Egipcjanka – potoczna nazwa antykwy linearnej szeryfowej, charakteryzującej się prostymi formami wykorzystującymi prawidła geometrii (prostokąt, kwadrat, trójkąt, koło, owal) i pionową lub prawie pionową osią liter okrągłych (cechy wspólne z groteskiem), obecnością wyraźnych, prostokątnych (belkowych) szeryfów (cecha odróżniająca od grotesku) i silną konstrukcją znaków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egipski

dotyczący Egiptu


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Egiptu, dotyczący Egiptu, pochodzący z Egiptu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egipsko-Chaldejski

dotyczący Egiptu i Chaldei


Źródła:

SJP.pl

Egipskość

egipski


Patrz:egipski

Źródła:

SJP.pl

Egipt

państwo w Afryce ze stolicą w Kairze; Arabska Republika Egiptu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Afryce i częściowo w Azji, ze stolicą w Kairze;

 (1.2) geogr. hist. starożytna cywilizacja na terenie współczesnego Egiptu (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egiptolog

badacz dziejów i kultury starożytnego Egiptu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie egiptologii


Egiptologia – nauka zajmująca się badaniem historii starożytnego Egiptu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egiptologia

nauka badająca dzieje i kulturę starożytnego Egiptu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archeol. nauka badająca historię i kulturę starożytnego Egiptu;


Egiptologia – nauka zajmująca się badaniem historii starożytnego Egiptu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egiptologiczny

związany z badaniem dziejów i kultury starożytnego Egiptu


przymiotnik

 (1.1) archeol. hist. dotyczący egiptologa lub egiptologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egiptolożka

egiptolog


Patrz:egiptolog

Źródła:

SJP.pl

Egiptowo

żartobliwie: Egipt jako atrakcja turystyczna


Źródła:

SJP.pl

Egiptozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny tytanozaurów


Egiptozaur (Aegyptosaurus) – roślinożerny dinozaur żyjący w kredzie - około 95 milionów lat temu - na terenie dzisiejszego Egiptu. Jego nazwa oznacza "egipskiego jaszczura". Zauropod spokrewniony z saltazaurem

Czworonożny, wagi około 30 ton i osiągał około 15 - 16 metrów długości.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egiryn

minerał z grupy piroksenów, krzemian sodu i żelaza


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. miner. minerał z grupy krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów, wzór chemiczny NaFe3+(Si2O6);


Egiryn – minerał z grupy krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów – klinopiroksen. Minerał należy do grupy minerałów rzadkich.Wraz z jadeitem oraz kosmochlorem tworzy szereg jadeitu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egirynowy

egiryn


Patrz:egiryn

Źródła:

SJP.pl

Egist

mit. gr. syn Tyestesa, kochanek Klitajmestry, żony Agamemnona


Ajgistos (także Egist; gr. Αἴγισθος Aigisthos, łac. Aegisthus) – postać w mitologii greckiej. Był synem Tiestesa i jego córki, Pelopii oraz bratankiem Atreusza. Poślubił Klitajmestrę, z którą spłodził Aletesa i Erigone.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eglomizować

zdobić szkło, wykorzystując ciemny lakier do wykonania ornamentu na szybie oraz złotą lub srebrną folię jako tło


Źródła:

SJP.pl

Eglomizowanie

technika zdobienia szkła


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|eglomizować.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eglon

Eglon – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Król Moabu w czasach Sędziów. Pokonał Izrael i zdobył Jerycho, utrzymując władzę nad Izraelitami przez osiemnaście lat. Został zamordowany przez Ehuda.Pojawia się w Księdze Sędziów 3,12-26


Źródła:

Wikipedia

Egmont

1. nazwisko, np. hrabia Egmont, książę de Gavre (1522 - 1568) bohater wojny o wyzwolenie Niderlandów od dominacji hiszpańskiej;
2. tytuł uwertury operowej Beethovena inspirowanej życiem tego bohatera



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ego

1. przenośnie: godność, duma, honor;
2. w psychoanalizie:
a) część psychiki człowieka (obok id i superego) decydująca o przystąpieniu do działania; świadomość;
b) mechanizmy wewnętrzne i cechy psychiczne regulujące zachowanie człowieka; jaźń, indywidualność, osobowość


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) psych. świadoma część osobowości;


Ego (pol. ja, jaźń; łac. ego; niem. Ich) – jedna z trzech struktur osobowości w modelu psychoanalitycznym, obok id i superego; często rozumiane w znaczeniu ja jednostki ludzkiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egocasting

[czytaj: egokasting] zindywidualizowane korzystanie z mediów, koncentrowanie się na tym, co jest nam znane


Źródła:

SJP.pl

Egocentryczka

kobieta przesadnie zajmująca się własną osobą, własnymi przeżyciami, przeceniająca siebie przy jednoczesnym niedocenianiu i nieuwzględnianiu punktu widzenia innych osób; samolubka, egotystka, egoistka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta uważająca, że świat „kręci się” wokół niej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egocentrycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób egocentryczny


Źródła:

Wiktionary

Egocentryczność

postawa życiowa, zgodnie z którą traktuje się własną osobę jako najważniejszy punkt świata, przecenia się siebie przy jednoczesnym niedocenianiu i nieuwzględnianiu punktu widzenia innych ludzi; egocentryzm, egotyzm, samolubstwo, samolubność, sobkostwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest egocentryczne; cecha tych, którzy są egocentryczni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egocentryczny

skoncentrowany wyłącznie na sobie, samolubny


przymiotnik

 (1.1) związany z egocentryzmem, świadczący o traktowaniu siebie jako najważniejszy/centralny punkt świata


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egocentryk

człowiek przesadnie zajmujący się własną osobą, własnymi przeżyciami, przeceniający siebie przy jednoczesnym niedocenianiu i nieuwzględnianiu punktu widzenia innych osób; samolub, egotysta, egoista, sobek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba nie biorąca pod uwagę czyichś opinii, uważająca, że „świat kręci się wokół niej”


Egocentryzm (łac. ego – ja + centrum – środek) – postrzeganie świata zewnętrznego polegające na centralnym umiejscowieniu własnej osoby w świecie. Niezdolność do tolerowania innych poglądów i postaw niż własne.

Egocentryzm jest pojęciem nacechowanym pejoratywnie, chociaż nie zawsze jest uważany za zjawisko złe etycznie w nauce (np. u Jana Piageta lub jako funkcja tworzenia własnego ja).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egocentryzm

książkowo: postawa życiowa, zgodnie z którą traktuje się własną osobę jako najważniejszy punkt świata, przecenia się siebie przy jednoczesnym niedocenianiu i nieuwzględnianiu punktu widzenia innych ludzi; egoizm, egotyzm, samolubstwo, samolubność, sobkostwo


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. tok rozumowania, który polega na centralnym umiejscowieniu własnej osoby w świecie;

 (1.2) pejor. przecenianie swojego znaczenia w świecie, postrzeganie siebie jako ośrodka wszystkiego, odbieranie wszystkich wydarzeń w stosunku do własnej osoby


Egocentryzm (łac. ego – ja + centrum – środek) – postrzeganie świata zewnętrznego polegające na centralnym umiejscowieniu własnej osoby w świecie. Niezdolność do tolerowania innych poglądów i postaw niż własne.

Egocentryzm jest pojęciem nacechowanym pejoratywnie, chociaż nie zawsze jest uważany za zjawisko złe etycznie w nauce (np. u Jana Piageta lub jako funkcja tworzenia własnego ja).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egodokument

w historii i socjologii: tekst pisany w pierwszej osobie, opisujący wydarzenia historyczne, zmiany społeczne, np. list, autobiografia, pamiętnik


Źródła:

SJP.pl

Egofonia

charakterystyczne, nosowe brzmienie głosu chorego na zapalenie płuc i opłucnej


Egofonia (łac. ægophonia), rzadziej kozi bek – objaw chorobowy występujący przy zapaleniu opłucnej lub zapaleniu płuc. Podczas osłuchiwania klatki piersiowej pacjent wypowiada słowo Ee. Dla osłuchującego lekarza słyszalne jest natomiast słowo A.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egofuturyzm

kierunek w literaturze początku XX w., zwłaszcza w Rosji, odmiana futuryzmu głosząca postrzeganie świata przez swoją intuicję i koncentrowanie się autora na sobie


Źródła:

SJP.pl

Egoista

człowiek, którego cechuje egoizm, samolubny, myślący tylko o swoim szczęściu; samolub, egotysta, egocentryk, sobek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba kierująca się własnym interesem bez zwracania uwagi na potrzeby innych


Egoizm (łac. ego – ja) – nadmierna albo wyłączna miłość do siebie. Egoista kieruje się przeważnie własnym dobrem i interesem, nie zwracając zbytniej uwagi na potrzeby i oczekiwania innych. Odnosi wszystko do siebie, patrzy na świat poprzez pryzmat „ja”, nie uznaje wewnętrznie systemu wartości społecznie akceptowanych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egoistka

kobieta, którą cechuje egoizm, samolubna, myśląca tylko o swoim szczęściu; kobieta samolub, egotystka, egocentryczka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta kierująca się własnym interesem bez zwracania uwagi na potrzeby innych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egoistycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób egoistyczny


Źródła:

Wiktionary

Egoistyczniej

stopień wyższy od przysłówka: egoistycznie


Źródła:

SJP.pl

Egoistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest egoistyczne; cecha tych, którzy są egoistyczni


Źródła:

Wiktionary

Egoistyczny

samolubny;
1. myślący tylko o swoim szczęściu, lekceważący potrzeby innych ludzi;
2. świadczący o takich cechach, np. egoistyczne zachowanie


przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla egoisty i egoizmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egoizm

postawa charakteryzująca się nadmierną lub wyłączną miłością samego siebie, podporządkowaniem własnym potrzebom interesów innych ludzi, myśleniem wyłącznie o sobie i swoich korzyściach; egocentryzm, egotyzm, samolubstwo, sobkostwo, samolubność


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. psych. postawa życiowa cechująca się przedkładaniem własnego dobra lub korzyści ponad wszystko inne;

 (1.2) pot. pejor. dbanie tylko o siebie, o własną wygodę



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egologia

1. w filozofii: badanie jaźni, świadomego istnienia; według niektórych koncepcji istota filozofii;
2. w psychologii: postrzeganie zewnętrznego świata i innych ludzi przez pryzmat własnej osoby


Źródła:

SJP.pl

Egologiczny

egologia


Patrz:egologia

Źródła:

SJP.pl

Egomania

nadmierne koncentrowanie się na samym sobie


Źródła:

SJP.pl

Egon

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Egon – imię męskie, alternatywna forma imienia Egbert.

Egon imieniny obchodzi: 15 lipca, 1 września.

Osoby noszące imię Egon:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egonek

zdrobnienie od: Egon (imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Egonostwo

Egon z małżonką; Egonowie


Źródła:

SJP.pl

Egonowie

Egon z małżonką; Egonostwo


Źródła:

SJP.pl

Egonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Egona lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Egorefleksja

zastanawianie się nad własnymi procesami psychicznymi, doznaniami, motywami postępowania, cechami charakteru itp.


Źródła:

SJP.pl

Egoteizm

uważanie samego siebie za boga


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. uważanie siebie samego za boga


Egoteizm (łac. ego ja + gr. theos bóg) – termin filozoficzny, oznaczający uważanie przez jednostkę samej siebie za boga.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egotyczka

egotysta


Patrz:egotysta

Źródła:

SJP.pl

Egotyczność

w psychologii: tendencja do przesadnego zajmowania się własną osobą, własnymi przeżyciami, kierowanie uwagi otoczenia na siebie; egotyzm, egocentryzm, egoizm, samolubstwo, sobkostwo, samolubność


Źródła:

SJP.pl

Egotyczny

odznaczający się egotyzmem


Źródła:

SJP.pl

Egotyk

człowiek, którego cechuje egotyzm, przesadnie zajmujący się własną osobą, własnymi przeżyciami, kierujący na siebie uwagę otoczenia; samolub, egocentryk, egotysta, sobek


Źródła:

SJP.pl

Egotysta

człowiek, którego cechuje egotyzm, przesadnie zajmujący się własną osobą, własnymi przeżyciami, kierujący na siebie uwagę otoczenia; samolub, egocentryk, egoista, sobek


Nie mylić z egoizmem.

Egotyzm (łac. ego – ja) – pęd do utrzymywania i rozwijania korzystnej opinii o własnej osobie. Zazwyczaj towarzyszy mu wyolbrzymiona pozytywna opinia o swoich cechach osobistych i własnej ważności. Zazwyczaj zawiera intelektualne, fizyczne, społeczne i inne typy przeszacowania. Często występuje wraz z egomanią.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egotystka

kobieta, którą cechuje egotyzm, przesadnie zajmująca się własną osobą, własnymi przeżyciami, kierująca na siebie uwagę otoczenia; kobieta samolub, egocentryczka, egoistka


Źródła:

SJP.pl

Egotystyczny

egotyzm


Patrz:egotyzm

Źródła:

SJP.pl

Egotyzm

w psychologii: tendencja do przesadnego zajmowania się własną osobą, własnymi przeżyciami, kierowanie uwagi otoczenia na siebie; egocentryzm, egoizm, samolubstwo, sobkostwo, samolubność


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. przesadne kierowanie własnej i cudzej uwagi na siebie, zajmowanie się tylko swoją osobą;


Nie mylić z egoizmem.

Egotyzm (łac. ego – ja) – pęd do utrzymywania i rozwijania korzystnej opinii o własnej osobie. Zazwyczaj towarzyszy mu wyolbrzymiona pozytywna opinia o swoich cechach osobistych i własnej ważności. Zazwyczaj zawiera intelektualne, fizyczne, społeczne i inne typy przeszacowania. Często występuje wraz z egomanią.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egranizacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) neol. określenie na przeniesienie filmowego lub książkowego pierwowzoru do postaci gry komputerowej lub konsolowej


Egranizacja – stworzenie gry komputerowej na podstawie dzieła literackiego lub filmowego. Jest to neologizm powstały z połączenia słów ekranizacja i gra. Produkcja może bazować na całym utworze lub na filmie albo jego części. Niektóre egranizacje nie są dokładnym odzwierciedleniem pierwowzorów – opierają się na świecie przedstawionym np. w książce lub dotyczą odrębnej, oryginalnej historii z danego uniwersum. Termin ten jest często używany przez redaktorów „CD-Action”.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Egreta

1. dawna ozdoba kapelusza z piór lub drogich kamieni popularna w końcu XVIII wieku;
2. czapla biała;
3. wyładowanie elektryczności w postaci bladoniebieskiego wachlarzyka świetlnego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. pióra, zwykle godowe pióra czapli, wykorzystywane jako ozdoba kapelusza i kobiecej fryzury albo ich imitacja z metalu i klejnotów

 (1.2) ornit. nazwa systematyczna|Egretta alba|ref=tak., duży śnieżnobiały ptak; czapla biała

 (1.3) ornit. długie, ozdobne pióra czapli wyrastające na ich grzbietach w okresie godowym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egretka

ozdoba w postaci kolorowego pióropusza przytwierdzana do kapeluszy lub innych nakryć głowy, a także zdobiąca niegdyś hełmy średniowiecznych rycerzy; forga


Źródła:

SJP.pl

Egri

czerwone wino węgierskie, przeważnie o charakterze półwytrawnym lub wytrawnym


Źródła:

SJP.pl

Eguter

walec maszyny papierniczej, wyrównujący strukturę i powierzchnię papieru


Źródła:

SJP.pl

Eguterzysta

zawód polegający na wykonywaniu osprzętu służącego do sporządzania hologramów lub znaków wodnych papierów wartościowych za pomocą precyzyjnych urządzeń pomiarowych i wykonawczych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zawód polegający na wykonywaniu osprzętu do nanoszenia hologramów i znaków wodnych na papiery wartościowe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egz.

skrót od: egzemplarz; egzempl.


skrót

 (1.1) = egzemplarz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzacerbować

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) śrpol. wywołać u kogoś gniew


Źródła:

Wiktionary

Egzageracja

przestarzale: przypisywanie czemuś nadmiernego znaczenia; wyolbrzymianie czegoś, przejaskrawianie


Źródła:

SJP.pl

Egzagerować

przestarzale: wyolbrzymiać, przejaskrawiać, przesadzać


Źródła:

SJP.pl

Egzagerowany

przestarzale: wyolbrzymiać, przejaskrawiać, przesadzać


Źródła:

SJP.pl

Egzakcja

1. dawniej: przymusowe ściąganie należności państwa w naturze i pieniądzach;
2. obwód, w którym pobierano podatki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. pobór podatków przez państwo

 (1.2) hist. obwód, w którym pobierano podatek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzaktor

przestarzale: poborca podatków stałych; eksaktor


Źródła:

SJP.pl

Egzaltacja

zbytnia wylewność w okazywaniu uczuć i nienaturalność w uzewnętrznianiu myśli; afektacja


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przesadne demonstrowanie uczuć, niewspółmierne do ich siły, nieadekwatne do poziomu emocjonalnego sytuacji, oraz nadmierne lub pełne zaangażowania i zachwytu wyrażanie myśli


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzaltolid

związek organiczny, makrocykliczny lakton; stosowany w perfumerii jako utrwalacz zapachu


Egzaltolid (lakton kwasu 15-hydroksypentadekanowego) – makrocykliczny związek zapachowy, stosowany w produkcji perfum do utrwalania i harmonizowania zapachu. Ma zapach przypominający piżmo (z nutą ambry), dzięki czemu może być zamiennikiem tych naturalnych substancji zapachowych pochodzenia zwierzęcego, zawierających podobne związki wielkopierścieniowe (np. muskon, cyweton, ambretolid).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egzalton

keton cykliczny, bezbarwna, krystaliczna substancja o zapachu piżma; stosowany w przemyśle perfumeryjnym


Źródła:

SJP.pl

Egzaltować

egzaltować się - wpadać w stan podniecenia, ogólnego zachwytu, zapalać się


Źródła:

SJP.pl

Egzaltowany

afektowany;
1. nienaturalny, wyrażany w przesadny sposób;
2. mający skłonności do takiego wyrażania


przymiotnik

 (1.1) mający cechy egzaltacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzamen

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. egzamin


Źródła:

Wiktionary

Egzamenacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. egzaminacyjny


Źródła:

Wiktionary

Egzamin

sprawdzian;
1. oficjalne sprawdzenie czyjejś wiedzy lub umiejętności;
2. sytuacja, w której ukazuje się prawdziwa wartość kogoś lub czegoś


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) eduk. procedura sprawdzania wiedzy teoretycznej lub praktycznej

 (1.2) przen. sytuacja, w której ukazuje się prawdziwa wartość kogoś lub czegoś


Egzamin (łac. examen – badanie) – jedna z form sprawdzania wiedzy. Stosuje się ją w szkołach, w instytucjach, np. w ramach rekrutacji na stanowiska w urzędach państwowych albo w weryfikacji kandydatów na duchownych.

W klasyfikacji systemów egzaminacyjnych wyróżnia się:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egzaminacyjnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób egzaminacyjny; tak, jak na egzaminie


Źródła:

Wiktionary

Egzaminacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z egzaminem, dotyczący egzaminu


Źródła:

Wiktionary

Egzaminator

osoba przeprowadzająca egzamin


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba przeprowadzająca egzamin, także. osoba oceniająca arkusze egzaminacyjne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzaminatorka

kobieta przeprowadzająca egzamin


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta przeprowadzająca egzamin


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzaminatorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub stanowiskiem egzaminatora


Źródła:

Wiktionary

Egzaminatorskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. rzad. cecha tego, co egzaminatorskie; to, co charakterystyczne dla egzaminatora (egzaminatorów)


Źródła:

Wiktionary

Egzaminować

1. sprawdzać czyjeś wiadomości lub umiejętności;
2. być sprawdzianem czyichś wiadomości lub umiejętności, np. egzaminuje nas życie;
3. dociekliwie wypytywać kogoś;
4. sprawdzać stan lub użyteczność czegoś, np. egzaminować swoją talię


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przeprowadzać egzamin, poddawać coś lub kogoś egzaminowi

 (1.2) przen. badać, obserwować, wypytywać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzaminowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przeprowadzanie egzaminu, poddawanie czegoś lub kogoś egzaminowi

 (1.2) przen. badanie, obserwowanie, wypytywanie


Źródła:

Wiktionary

Egzaminowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z egzaminem, dotyczący egzaminu


Źródła:

Wiktionary

Egzantema

wykwity skórne towarzyszące niektórym infekcjom wirusowym


Źródła:

SJP.pl

Egzaracja

erozja lodowcowa, żłobienie, rysowanie i wygładzanie skał podłoża przez przesuwający się lodowiec


Egzaracja – jeden z trzech procesów erozji glacjalnej (obok detrakcji i detersji), tłumaczony jako zdzieranie.

Dotyczy utworów nieskonsolidowanych, znajdujących się w podłożu lodowca. Są one deformowane i przesuwane pod wpływem przemieszczającego się lodu, a część przymarza do stopy lodowca i jest włączana w jego obręb. Procesy te są obecnie rozpatrywane w ramach glacitektoniki, czyli deformacji podłoża podlodowcowego, które są analogiczne do zjawisk tektonicznych. Do struktur glacitektonicznych należą fałdy, łuski, nasunięcia oraz depresje glacitektoniczne, które są w istocie zagłębieniami egzaracyjnymi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Egzarcha

namiestnik cesarza Bizancjum w posiadłościach italskich i afrykańskich


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. tytuł naczelnika prowincji egzarchatu;

 (1.2) biskup zarządzający egzarchatem

 (1.3) namiestnik patriarchy



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egzarchat

1. teren jurysdykcji egzarchy w Kościele wschodnim;
2. w cesarstwie bizantyjskim: teren podległy władzy namiestnika cesarskiego;
3. egzarchat bułgarski - Kościół prawosławny w Bułgarii, który został wyłączony spod władzy patriarchatu w 1870 roku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. urząd namiestnika w cesarstwie bizantyńskim

 (1.2) hist. jednostka podziału administracyjnego w cesarstwie bizantyńskim znajdująca się pod zarządem egzarchy

 (1.3) rel. obszar położony poza głównym terenem działania danego Kościoła poddany władzy kanonicznej przedstawiciela patriarchy;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egzasperacja

przestarzałe: stan wielkiego rozdrażnienia; furia, rozjątrzenie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. stan wielkiego rozdrażnienia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzasperować

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyegzasperować)

 (1.1) przest. doprowadzać do rozpaczy lub rozdrażnienia


Źródła:

Wiktionary

Egzegeta

1. teolog komentujący teksty biblijne
2. filolog zajmujący się egzegezą; komentator
3. w starożytnej Grecji: tłumacz wyroczni, praw i obyczajów


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) jęz. językoznawca zajmujący się egzegezą

 (1.2) teol. biblista badający teksty biblijne

 (1.3) hist. tłumaczący i komentujący wyrocznie w antycznej Helladzie

 (1.4) hist. urzędnik odpowiedzialny za nadzór nad kultem ateńskim


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzegetka

egzegeta


Patrz:egzegeta

Źródła:

SJP.pl

Egzegetyczny

związany z egzegezą Pisma Świętego i egzegetyką


przymiotnik

 (1.1) związany z egzegezą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Egzegetyka

w religioznawstwie: nauka zajmująca się badaniem, objaśnianiem i komentowaniem tekstu Biblii


Źródła:

SJP.pl

Egzegeza

1. filologiczna krytyka tekstu;
2. objaśnianie, interpretacja tekstów biblijnych;
3. w starożytnej Grecji: objaśnianie sensu wyroczni, praw


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. teol. badanie, wyjaśnianie i komentowanie tekstów;


Egzegeza (stgr. ἐξήγησις exḗgēsis – „wyjaśnienie, wyprowadzenie”) – badanie i krytyczna interpretacja tekstów, zwłaszcza świętych i utworów hagiograficznych (opowiadających o żywotach świętych). Egzegeza jest sztuką rozumienia i wykładni ukrytych w utworach prawd, alegorii, symbolicznych kodów sensów teologicznych; poznawania warstwy metaforycznej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Egzekucja

1. wykonanie zasądzonej kary:
a) stracenie osoby skazanej na karę śmierci;
b) ściągnięcie uznanej prawnie należności;
c) dawniej: wykonanie kary cielesnej; wychłostanie, ubiczowanie;
2. realizacja np. uchwał sejmowych lub innych aktów prawnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykonanie wyroku śmierci

 (1.2) praw. przymusowe ściąganie należności, z których zapłaceniem jakaś osoba lub instytucja zalega

 (1.3) praw. wykonanie wyroku, orzeczenia, decyzji administracyjnej lub uchwały organu kolegialnego