Cu

symbol miedzi, pierwiastka chemicznego



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cubiculum

[czytaj: kubikulum] kubikulum;
1. grób w katakumbach wczesnochrześcijańskich;
2. pomieszczenie w dawnym domu rzymskim


Cubiculum (łac. pokój do spoczynku, spania, od cubare – leżeć) – pojęcie używane w architekturze starożytnej dla określenia:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cuch

1. rzadko: przykry, odrażający zapach; smród, odór;
2. powonienie, węch psa; wiatr


Źródła:

SJP.pl

Cucha

wierzchnie okrycie męskie noszone w Polsce przez górali; czucha; czuha; gunia; guńka


Czuha, węg. szűr, cuha, gunia (inaczej: czuhania, czucha, czuchunia, cucha, guńka) – męska kurta z wełnianego, samodziałowego sukna, ozdobiona haftem i obszyciami, noszona przez węgierskich, rumuńskich, morawskich, polskich górali, Łemków, Bojków i Hucułów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cuchna

cuchna nawozowa - gatunek muchówki z rodziny kłośnicowatych


Źródła:

SJP.pl

Cuchnąć

wydzielać ostry, nieprzyjemny zapach


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) brzydko pachnieć, śmierdzieć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cuchnący

cuchnąć


forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od cuchnąć

przymiotnik

 (2.1) o bardzo brzydkim zapachu


Patrz:cuchnąć

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cuchnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cuchnąć.


Źródła:

Wiktionary

Cucić

doprowadzać do przytomności; trzeźwić


czasownik

 (1.1) med. fiz. doprowadzać do częściowego lub pełnego stanu świadomości

 (1.2) psych. praw. doprowadzać do częściowego lub pełnego stanu poczytalności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cuckold

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) seks. gra erotyczna polegająca na przyzwoleniu mężczyzny na zdradę – partnerka lub partner otrzymuje całkowitą swobodę seksualną, a on sam czerpie satysfakcję z jego lub jej niewierności

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) seks. mężczyzna przyzwalający na zdradę


Źródła:

Wiktionary

Cud

1. niezwykłe, niecodzienne zjawisko;
2. osoba lub rzecz bardzo piękna, niesamowita;
3. szczęśliwy zbieg okoliczności


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. niezwykły akt działania siły nadprzyrodzonej;

 (1.2) przen. rzecz niezwykła, niespodziewana, mało prawdopodobna



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cud-Dieta

ironicznie: dieta, której stosowanie powoduje bardzo szybkie chudnięcie


Źródła:

SJP.pl

Cud-Dziewczyna

ideał dziewczyny, dziewczyna posiadająca najlepsze cechy; cud-dziewica


Źródła:

SJP.pl

Cud-Dziewica

ideał dziewczyny, dziewczyna posiadająca najlepsze cechy; cud-dziewczyna


Źródła:

SJP.pl

Cud-Kobieta

ideał kobiety; kobieta posiadająca cechy najlepsze


Źródła:

SJP.pl

Cuda-Niewidy

potocznie: coś niezwykłego, niesamowitego, rzadko spotykanego; cuda niewidy


Źródła:

SJP.pl

Cuda-Wianki

z ironią o rzeczach niezwykłych, nadzwyczajnych ale nierealnych lub nieosiągalnych; cuda na kiju


fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) iron. rzeczy niezwykłe, nadzwyczajne, ale nierealne lub nieosiągalne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudacki

właściwy cudakowi; dziwaczny, cudaczny


Źródła:

SJP.pl

Cudackość

potocznie: ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją osobliwością; cudaczność, dziwaczność, pokraczność, osobliwość


Źródła:

SJP.pl

Cudactwo

coś dziwnego


Źródła:

SJP.pl

Cudaczek

zdrobnienie od: cudak


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od cudak


Beaufortia kweichowensis – gatunek ryby z rodziny przylgowatych (Balitoridae). W języku polskim określany jako cudaczek.

Gatunek opisał naukowo w 1931 roku Ping-Wen Fang. Początkowo autor nadał gatunkowi nazwę Gastromyzon leveretti kweichowensis, przypuszczając, że opisywany przez niego takson to podgatunek pokrewnego gatunku Gastromyzon leveretti (obecnie Beaufortia leveretti). Nazwa naukowa Beaufortia honoruje ichtiologa Lievena Ferdinanda Beauforta, który pomógł kreatorowi rodzaju podczas jego pracy w Zoölogisch Museum w Amsterdamie.


Patrz:cudak

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudaczka

zdrobnienie od: cudak


Patrz:cudak

Źródła:

SJP.pl

Cudacznieć

stawać się cudacznym - dziwnym, śmiesznym, ekscentrycznym; dziwaczeć


Źródła:

SJP.pl

Cudaczniej

stopień wyższy od przysłówka: cudacznie


Źródła:

SJP.pl

Cudaczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: cudaczny


Źródła:

SJP.pl

Cudacznik

egzotyczna roślina kwiatowa z rodziny trudziczkowatych; cudacznik indyjski


Cudacznik (Quisqualis) – rodzaj roślin z rodziny trudziczkowatych (Combretaceae). Obejmuje 17 gatunków występujących w tropikalnej Afryce i Azji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cudaczność

potocznie: ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją osobliwością; pokraczność, dziwaczność, cudackość, osobliwość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co cudaczne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudaczny

śmieszny, dziwaczny


przymiotnik

 (1.1) nietypowy i śmieszny jednocześnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudaczyć

potocznie: zachowywać się jak cudak, robić różne dziwactwa; grymasić, dziwaczyć, wydziwiać


Źródła:

SJP.pl

Cudak

dziwak, ekscentryk


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek postępujący lub wyglądający dziwacznie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudem

w użyciu przysłówka: w sposób niepojęty (np. Cudem uniknął śmierci.); cudownie


Źródła:

SJP.pl

Cudeńko

coś wspaniałego, pięknego, nadzwyczajnego; cudo


Źródła:

SJP.pl

Cudków

Cudków – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Dąbrowa Zielona.

Wieś duchowna Sutków, własność opactwa cystersów w Jędrzejowie położona była w końcu XVI wieku w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Cudniej

stopień wyższy od przysłówka: cudnie


Źródła:

SJP.pl

Cudniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: cudny


Źródła:

SJP.pl

Cudniki

Cudniki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krośniewice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Jankowice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.


Źródła:

Wikipedia

Cudność

cudny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co cudne; cecha tych, którzy są cudni


Patrz:cudny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudnów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica rejonu na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim na północy kraju, położone na skalistych brzegach rzeki Teterew;


Cudnów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Jedlnia-Letnisko. Ma status sołectwa.

W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego, następnie w latach 1975–1998 do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Boboli w Słupicy.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cudnowski

przymiotnik od: Cudnów (wieś w Polsce lub miasto na Ukrainie)


Źródła:

SJP.pl

Cudny

niezwykle piękny, wzbudzający zachwyt, wspaniały, nadzwyczajny, cudowny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) nadzwyczaj piękny, godny podziwu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudo

coś wspaniałego, pięknego, nadzwyczajnego


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. osoba, rzecz lub zjawisko niezwykle piękne lub nadzwyczajne

 (1.2) daw. rzecz dziwna, dziwaczna, straszydło, dziwoląg


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudokaczka

gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych


Cudokaczka (Callonetta leucophrys) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje Amerykę Południową – od Boliwii po południową Brazylię, Urugwaj i północną Argentynę. Jest gatunkiem niemigrującym, choć po sezonie lęgowym rozprasza się na niewielkie odległości, pojawiając się na niższych wysokościach i zbliżając do wybrzeży. Od XX w. jest licznie hodowana w niewoli.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cudotwór

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. potwór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) rzad. twór cudowny, niezwykły


Źródła:

Wiktionary

Cudotwórca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zdolna do czynienia cudów, wywoływania niewytłumaczalnych zjawisk

 (1.2) przen. osoba, której działania okazują się bardzo skuteczne



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cudotwórczy

czyniący cuda


Źródła:

SJP.pl

Cudotwórczyni

kobieta posiadająca dar czynienia cudów



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cudotworny

dawniej: cudotwórczy - czyniący cuda


Źródła:

SJP.pl

Cudotwórstwo

Taumaturgia (gr. θαῦμα thaûma – cud i ἔργον érgon – czyn, działanie, moc) – zdolność czynienia cudów, cudotwórstwo. Osoba posiadająca te zdolności nazywana jest taumaturgiem.

W religii chrześcijańskiej moc taumaturgiczną posiadali niektórzy święci, np. święty Bernard z Clairvaux. W ikonografii takie zdolności oznacza gwiazda nad głową świętego, np. na obrazie Francisca Goi Święty Bernard z Clairvaux.


Źródła:

Wikipedia

Cudować

potocznie: robić coś wymyślnego bez potrzeby


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pot. robić coś wymyślnego bez specjalnej potrzeby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cudować.


Źródła:

Wiktionary

Cudownie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób cudowny, w sposób nadprzyrodzony, cudem

 (1.2) w sposób godny podziwu, zachwycająco, niezwykle


Źródła:

Wiktionary

Cudowniej

stopień wyższy od przysłówka: cudownie


Źródła:

SJP.pl

Cudowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: cudowny


Źródła:

SJP.pl

Cudowność

cudowny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co cudowne, wspaniałe, niezwykłe, piękne itp.

 (1.2) cecha rzeczy cudownej, związanej z cudem, powstałej na skutek cudu


Patrz:cudowny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudowny

1. słynący z cudów, powstały wskutek cudu;
2. bardzo piękny, niezwykły; nadzwyczajny, wspaniały


przymiotnik

 (1.1) fantastyczny, bardzo piękny, zachwycający, godny podziwu

 (1.2) związany z cudem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudowronka

rodzaj ptaka z rzędu wróblowych


Źródła:

SJP.pl

Cudowronki

rodzaj ptaka z rzędu wróblowych


Cudowronki, cudowronkowate, ptaki rajskie (Paradisaeidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Występują na Molukach, Nowej Gwinei i w północno-wschodniej Australii. Zamieszkują lasy tropikalne, nieliczne żyją na otwartej przestrzeni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cudowronkowate

o cechach cudowronkowaty (rodzina ptaków)


Cudowronki, cudowronkowate, ptaki rajskie (Paradisaeidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Występują na Molukach, Nowej Gwinei i w północno-wschodniej Australii. Zamieszkują lasy tropikalne, nieliczne żyją na otwartej przestrzeni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cudowronkowaty

o cechach cudowronkowaty (rodzina ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Cudowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cudze

coś należące do kogoś innego (fraz. harować na cudzym)


Źródła:

SJP.pl

Cudzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cudzić.


Źródła:

Wiktionary

Cudzes

żartobliwie: papieros wzięty od kogoś; cudzy papieros


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. żart. papieros wzięty od innej osoby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzić

czasownik

 (1.1) stpol. czyścić


Źródła:

Wiktionary

Cudzich

cudzich brunatny - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


Źródła:

SJP.pl

Cudzokrain

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. cudzoziemiec


Źródła:

Wiktionary

Cudzoziemczeć

tracić cechy narodowe, wynaradawiać się


Źródła:

SJP.pl

Cudzoziemczyzna

dawniej, dziś uznawane za niepoprawne: wszystko to, co obce, cudzoziemskie; cudzoziemszczyzna


Cudzoziemszczyzna (właśc. Cudzoziemczyzna. Komedia we trzech aktach, wierszem) - trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry napisana w 1822. Prapremiera odbyła się w teatrze lwowskim 29 lutego 1824.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cudzoziemiec

obywatel innego państwa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pochodząca z innego kraju


Cudzoziemiec, obcokrajowiec (łac. peregrinus – osoba pochodząca z innego kraju, ang. foreigner, fr. étranger, niem. Ausländer, ros. иностранец) – osoba nieposiadająca obywatelstwa państwa, w którym przebywa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudzoziemka

cudzoziemiec


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, dziewczyna z innego kraju


Cudzoziemka – powieść Marii Kuncewiczowej. Pierwodruk ukazał się w odcinkach w 1935 w „Kurierze Porannym”, oddzielnie wydana w Warszawie w 1936. Przetłumaczona na 14 języków, uważana za jedno z najwybitniejszych osiągnięć literackich psychologizmu okresu międzywojennego. Wielokrotnie wznawiana. W konstrukcji powieści autorka złamała wszelki porządek chronologiczny. Skomponowana jest ze wspomnień, dygresji, retrospekcji głównej bohaterki.


Patrz:cudzoziemiec

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudzoziemski

pochodzący z obcego państwa, właściwy obcym krajom lub cudzoziemcom


przymiotnik

 (1.1) pochodzący z obcego kraju, właściwy obcemu krajowi lub cudzoziemcom


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzoziemskość

cudzoziemski


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest cudzoziemskie; cecha tych, którzy są cudzoziemscy


Patrz:cudzoziemski

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzoziemszczyzna

wszystko to, co obce, cudzoziemskie; cudzoziemczyzna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół spraw, rzeczy cudzoziemskich


Cudzoziemszczyzna (właśc. Cudzoziemczyzna. Komedia we trzech aktach, wierszem) - trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry napisana w 1822. Prapremiera odbyła się w teatrze lwowskim 29 lutego 1824.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudzożywność

żywienie się gotowymi związkami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego przez organizmy niezdolne do przeprowadzania fotosyntezy i chemosyntezy; heterotrofizm, heterotrofia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. odżywianie się organizmu związkami organicznymi wytwarzanymi przez inne organizmy;


Heterotrofizm, cudzożywność (gr. héteros – inny. różny + gr. trophikós – odżywczy) – jeden z dwóch podstawowych (obok autotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów. Heterotrofy (organizmy cudzożywne) odżywiają się związkami organicznymi.

Ten sposób odżywiania dotyczy:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudzożywny

o organizmach zwierzęcych lub roślinnych: odżywiający się gotowymi związkami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego; heterotroficzny


przymiotnik

 (1.1) biol. odżywiający się związkami organicznymi wytwarzanymi przez inne organizmy;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzołóstwo

stosunek płciowy z cudzą żoną lub mężem


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. stosunek płciowy z cudzą żoną lub mężem;


Cudzołóstwo lub zdrada małżeńska (łac. adulterium) – termin występujący w różnych kulturach, religiach i systemach prawnych, oznaczający akt współżycia płciowego osób, z których przynajmniej jedna jest związana małżeństwem z inną osobą. Niektórzy autorzy mylą niekiedy cudzołóstwo z nierządem, rozumianym jako akt współżycia płciowego osób, z których żadna nie jest związana małżeństwem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudzołóżca

ten, kto cudzołoży


Źródła:

SJP.pl

Cudzołożenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. dopuszczanie się cudzołóstwa


Źródła:

Wiktionary

Cudzołożnica

kobieta zdradzająca męża z innym mężczyzną


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kobieta dopuszczająca się cudzołóstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzołożnik

zdradzający żonę z inna kobietą


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. mężczyzna dopuszczający się cudzołóstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzołożny

uprawiający cudzołóstwo, dopuszczający się zdrady małżeńskiej


przymiotnik

 (1.1) przest. związany z cudzołóstwem, pozamałżeński; mający stosunki płciowe z cudzą żoną/mężem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzołożyć

uprawiać seks z osobą będącą w związku małżeńskim lub samemu będąc w takim związku


czasownik

 (1.1) dopuszczać się lub dopuścić się zdrady małżeńskiej; zdradzać lub zdradzić męża, żonę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzy

1. należący do kogoś innego;
2. dawniej: obcy, cudzoziemski


przymiotnik relacyjny

 (1.1) należący do kogoś innego

 (1.2) cudzoziemski


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cudzysłów

znak interpunkcyjny służący najczęściej do oznaczania cytatów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) każdy z pary znaków interpunkcyjnych służących do oznaczania w tekstach początku i końca cytatu oraz znaczeń niedosłownych;

 (1.2) parzysty znak graficzny służący do oznaczania w tekstach początku i końca cytatu oraz znaczeń niedosłownych; para cudzysłowów (1.1)


Cudzysłów – znak interpunkcyjny, zwykle podwójny (cudzysłowa), służący m.in. do wyodrębniania cytatów, pseudonimów, ironii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cudzysłowowy

przymiotnik od: cudzysłów


Źródła:

SJP.pl

Cufal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szczęśliwy zbieg okoliczności, traf, fart


Źródła:

Wiktionary

Cug

1. dawniej: zaprzęg koni ustawionych parami;
2. dawniej: para koni cugowych;
3. potocznie: strumień powietrza w wentylatorze itp.;
4. potocznie: ciąg powietrza, przeciąg, przewiew


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ciąg (alkoholowy, narkotyczny)

 (1.2) reg. pot. ciąg, przepływ powietrza w wentylatorze, piecu

 (1.3) przest. zaprzęg kilku koni

 (1.4) przest. para koni cugowych

 (1.5) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. pociąg

 (1.6) daw. gwara. więz. ucieczka


Cug zaprzęg składający się z sześciu (a niekiedy czterech) koni wyjazdowych, rasowych albo podrasowanych, dobranych w pary albo czwórki typem, wzrostem, maścią, itd.; dawniej wojskowy pluton; szereg (wojska); z niemieckiego Zug 'ciąg; orszak; zaprzęg; pluton; przeciąg'.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cugant

koń używany tylko do czterokonnych lub sześciokonnych zaprzęgów powozu, w cugu; koń cugowy; cugowiec


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. koń zaprzęgowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cugiel

(zwykle w liczbie mnogiej) długi pasek rzemienny lub gruby sznur mocowany po obu stronach uzdy, stanowiący część uprzęży używanej do kierowania koniem w zaprzęgu; lejc, wodza


Źródła:

SJP.pl

Cugle

(zwykle w liczbie mnogiej) długi pasek rzemienny lub gruby sznur mocowany po obu stronach uzdy, stanowiący część uprzęży używanej do kierowania koniem w zaprzęgu; lejc, wodza


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) jeźdz. rzemienne pasy służące do kierowania koniem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cugowiec

koń używany tylko do czterokonnych lub sześciokonnych zaprzęgów powozu, w cugu; koń cugowy; cugant


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. zootechn. koń do zaprzęgu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cugowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cugowy

przymiotnik od: cug, np. stajnia cugowa


przymiotnik

 (1.1) zootechn. nadający się do zaprzęgu

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zootechn. koń zaprzęgowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukier

produkt spożywczy wytwarzany z trzciny cukrowej lub buraków cukrowych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek organiczny zbudowany z atomów węgla, wodoru i tlenu;

 (1.2) spoż. krystaliczna substancja, najczęściej o białej barwie, otrzymywana z trzciny cukrowej lub z buraków cukrowych, przeznaczona do słodzenia produktów spożywczych;


Cukier – potoczna nazwa sacharozy, występującej pod nazwami handlowymi m.in. cukier spożywczy, cukier konsumpcyjny. Sacharoza to słodki dwucukier otrzymywany w procesie rafinacji w cukrowni, przede wszystkim z trzciny cukrowej, a w klimacie umiarkowanym z buraka cukrowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukierdoza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warmia. cukiernica


Źródła:

Wiktionary

Cukiereczek

zdrobnienie od: cukierek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pieszcz. cukierek

 (1.2) przen. o kimś ładnym


Cukiereczek – amerykańska komedia kryminalna z 1999 roku, w reżyserii Darrena Steina.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukierek

przysmak z cukru


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) spoż. drobny wyrób o słodkim smaku, pakowany zwykle w papierki, sporządzany z cukru i dodatków smakowych;

 (1.2) rzad. zdrobn. od: cukier


Cukierek (właściwie cukier kandyzowany) – wyrób cukierniczy wykonany ze stężonego roztworu cukru w wodzie, do którego dodawane są aromaty i barwniki.

Słowa „cukierek” zaczęto używać w XVIII wieku, wówczas to w polszczyźnie zaczęły się rozpowszechniać derywaty od wyrazów oznaczających surowce jadalne, w tym przypadku podstawą był „cukier”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukierenka

zdrobnienie od: cukiernia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od cukiernia (lokal, gdzie się kupuje, spożywa wyroby cukiernicze, gdzie można się napić kawy, herbaty itp.; rzad. wytwórnia ciastek)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukierki

przysmak z cukru


Cukierek (właściwie cukier kandyzowany) – wyrób cukierniczy wykonany ze stężonego roztworu cukru w wodzie, do którego dodawane są aromaty i barwniki.

Słowa „cukierek” zaczęto używać w XVIII wieku, wówczas to w polszczyźnie zaczęły się rozpowszechniać derywaty od wyrazów oznaczających surowce jadalne, w tym przypadku podstawą był „cukier”.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukierkoholiczka

kobieta uwielbiająca jeść słodycze


Źródła:

SJP.pl

Cukierkoholik

osoba, która bardzo lubi jeść słodycze


Źródła:

SJP.pl

Cukierkowatość

cukierkowaty


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest cukierkowate; cecha tych, którzy są cukierkowaci


Patrz:cukierkowaty

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukierkowaty

słodki, ckliwy, mdły


Źródła:

SJP.pl

Cukierkownia

pomieszczenie, w którym wyrabiane są cukierki


Źródła:

SJP.pl

Cukierkowo

przysłówek

 (1.1) ładnie

 (1.2) słodko


Źródła:

Wiktionary

Cukierkowość

cukierkowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest cukierkowe; cecha tych, którzy są cukierkowi


Patrz:cukierkowy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukierkowy

1. przymiotnik od: cukierek;
2. sentymentalny, czułostkowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cukierkiem, dotyczący cukierka

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przen. czułostkowy i sentymentalny

 (2.2) przen. przesłodzony w odbiorze, o banalnej urodzie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukiernia

1. wytwórnia ciast i ciastek;
2. lokal z wyrobami cukierniczymi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cuk. hand. miejsce, gdzie kupuje się wyroby cukiernicze (ciastka, torty itp.)

 (1.2) cuk. miejsce, gdzie wyrabia się wyroby cukiernicze (ciastka, torty itp.)


Cukiernia – zakład gastronomiczny z obsługą kelnerską lub sklep oferujący w szerokim asortymencie wyroby ciastkarskie i desery, a także koktajle owocowe, napoje gorące i potrawy śniadaniowe.

Cukiernia może być połączona z piekarnią lub lodziarnią.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukierniany

cukiernia


przymiotnik

 (1.1) związany z lokalem, gdzie się kupuje, spożywa wyroby cukiernicze, gdzie można się napić kawy, herbaty itp. lub rzad. wytwórnią ciastek


Patrz:cukiernia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukiernica

naczynie do cukru


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) naczynie, w którym podaje się cukier;


Cukiernica – naczynie służące do przechowywania i podawania cukru. Najczęściej wchodzi w skład serwisu stołowego. Przeciętna cukiernica ma pojemność pomiędzy 100 a 250 ml.

Na początku robiono je głównie ze srebra. Od końca XVIII wieku wykonywane zazwyczaj z ceramiki, porcelany czy fajansu. W XX wieku najczęściej używano szkła i metalu i tworzywa sztucznego. Ozdobne cukiernice wykonane są z metali szlachetnych i ozdobione drogimi kamieniami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukiernictwo

1. zawód cukiernika;
2. dział przemysłu spożywczego zajmujący się wyrobem słodyczy


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dział przemysłu, który zajmuje się wyrobem słodyczy


Cukiernictwo – dział wytwórczości obejmujący wyrób produktów cukierniczych trwałych, pieczywa cukierniczego trwałego, oraz produktów cukierniczych nietrwałych. Przemysł cukierniczy produkuje trwałe wyroby, czyli takie, które nie ulegają istotnym zmianom chemicznym i fizycznym w okresie, co najmniej 1 miesiąca od daty wyprodukowania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukierniczka

1. mała cukiernica;
2. kobieta zajmująca się zawodowo wyrobem słodyczy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: cukiernica

 (1.2) zaw. cuk. kobieta cukiernik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukierniczy

dotyczący cukiernika lub cukiernictwa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cukiernictwem, dotyczący cukiernictwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukiernik

specjalista cukierniczy, zajmujący się wyrobem ciast i słodyczy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zaw. rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem ciast i słodyczy


Cukiernik (ciastkarz) – osoba, która wykonuje czynności związane z wypiekiem ciast i ciastek.

Absolwenci z przygotowaniem w tym zawodzie są najczęściej zatrudniani w zakładach cukierniczych lub podejmują własną działalność gospodarczą.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukierski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cukinia

mała dynia, tykwa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. odmiana dyni zwyczajnej o podłużnych, zwykle obłych i ciemnozielonych owocach;

 (1.2) spoż. jarzyna z owoców cukinii (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukiniowy

cukinia


przymiotnik

 (1.1) związany z cukinią, dotyczący cukinii


Patrz:cukinia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukrodajny

dostarczający cukru, bogaty w cukier


Źródła:

SJP.pl

Cukroholiczka

kobieta odczuwająca nieodpartą potrzebę spożywania produktów zawierających cukier


Źródła:

SJP.pl

Cukroholik

osoba odczuwająca nieodpartą potrzebę spożywania produktów zawierających cukier


Źródła:

SJP.pl

Cukroholizm

uzależnienie od spożywania produktów zawierających cukier


Źródła:

SJP.pl

Cukrol

rodzaj alkoholu wielowodorotlenowego; alkohol cukrowy


Alkohole cukrowe (alditole, cukrole) – alkohole wielowodorotlenowe (poliole), będące pochodnymi monosacharydów – aldoz lub ketoz, których grupa karbonylowa (>C=O) jest zredukowana do hydroksylowej (>CH−OH). Zawierają po jednej grupie hydroksylowej przy każdym atomie węgla. Ogólny ich wzór to C
n
H
n+2
(OH)
n
lub C
n
H
2n+2
O
n
.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukrometr

przyrząd do oznaczania zawartości cukru w roztworach; cukromierz


Źródła:

SJP.pl

Cukromierz

miernik stężenia cukru w cieczach; sacharymetr


Cukromierz – rodzaj areometru. Służy on do mierzenia stężenia cukru w cieczy. Jest to najczęściej szklana lub plastikowa rurka z obciążeniem u dołu. Wewnątrz znajduje się wykalibrowana skala, określająca stężenie cukru. Przyjmuje się, że dana wartość cukru podana na cukromierzu jest równa 100 gramom wody. Pomiar cukromierza jest najdokładniejszy w temperaturze 20 °C. Jednak na wartość wskazań cukromierza wpływa też zawartość innych składników płynu. Są to tzw. niecukry. Ich obecność może podwyższać lub obniżać (np. alkohol) gęstość roztworu. W moszczu do wina mieści się 4% tych substancji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukromocz

chorobowe występowanie glukozy w moczu; glikozuria


Cukromocz – obecność cukru w moczu.

W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukrować

1. potocznie: słodzić (komuś);
2. depilować pastą cukrową


Źródła:

SJP.pl

Cukrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cukrować.


Źródła:

Wiktionary

Cukrowiec

1. wysoka trawa z rodziny wiechlinowatych służąca do produkcji cukru; trzcina cukrowa;
2. zwykle w liczbie mnogiej: związek chemiczny składający się z węgla, wodoru i tlenu; węglowodan, cukier, sacharyd


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roślina służąca do produkcji cukru


Cukrowiec (Saccharum L.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Obejmuje ok. 37 (35–40) gatunków. W wąskim ujęciu do rodzaju zaliczanych jest 5 lub 6 gatunków, w tym dwa mieszańce. Rośliny te występują na różnych kontynentach w strefie tropikalnej i w ciepłym klimacie umiarkowanym, z centrum zróżnicowania w południowej Azji. W Europie rosną trzy gatunki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukrówka

1. roztwór cukru i drożdży używany do robienia alkoholu w procesie fermentacji; nastaw;
2. gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych;
3. letnia odmiana słodkiej gruszki; owoc tej odmiany;
4. odmiana wczesnej kapusty;
5. gołąbek cukrówka - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Streptopelia roseogrisea|Sundevall|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych;

 (1.2) ornit. ptak z gatunku cukrówek (1.1)

 (1.3) pot. spoż. cebula o delikatnym, słodkawym smaku

 (1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ornit. sierpówka, synogarlica

 (1.5) gw-pl|Bukowina, Zaolzie. med. cukrzyca



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukrownia

wytwórnia cukru


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fabryka cukru


Cukrownia – zakład przemysłowy produkujący cukier (sacharozę) z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukrownica

gatunek rośliny z rodziny werbenowatych; lippia trójlistna


Lippia słodka, cukrownica (Lippia dulcis Trevir.) – gatunek rośliny z rodzaju lippia z rodziny werbenowatych. Występuje w Meksyku, na Karaibach (Kuba, Hispaniola i Puerto Rico), w Ameryce Środkowej, Kolumbii i Wenezueli. Roślina wykorzystywana spożywczo jako naturalny słodzik, a w medycynie tradycyjnej do leczenia kaszlu i zapalenia oskrzeli.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukrownictwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją cukru


Źródła:

SJP.pl

Cukrowniczy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący cukrowni, cukrownika lub cukrownictwa


Źródła:

Wiktionary

Cukrownik

specjalista w dziedzinie cukrownictwa


Źródła:

SJP.pl

Cukrowość

cukrowy


Patrz:cukrowy

Źródła:

SJP.pl

Cukrowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukrowy

przymiotnik od: cukier (słodka, biała substancja służąca do słodzenia)


przymiotnik

 (1.1) dotyczący cukru, związany z cukrem

 (1.2) zrobiony z cukru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukroza

węglowodan złożony z fruktozy i glukozy (disacharyd), sacharoza


Sacharoza (sanskr. शर्करा śarkarā, dosł. „ziarno piasku”, skąd stgr. σάκχαρον sákcharon „cukier”), C
12
H
22
O
11
– organiczny związek chemiczny, węglowodan z grupy disacharydów zbudowany z reszt D-fruktozy i D-glukozy. Ma słodki smak. W języku potocznym jest utożsamiana z cukrem. Główny składnik cukru spożywczego. Jest formą transportową cukrów w organizmach roślin.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukry

1. dawniej: słodycze;
2. grupa związków organicznych zbudowanych z atomów węgla, wodoru i tlenu; węglowodany, sacharydy, cukrowce


Węglowodany, sacharydy – w ścisłym znaczeniu są to organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla oraz wodoru i tlenu, w takiej proporcji, że na każdy atom węgla przypadają dwa atomy wodoru i jeden tlenu, o ogólnym wzorze sumarycznym: Cn(H2O)n. W szerszym znaczeniu zalicza się do nich ich pochodne otrzymywane w wyniku redukcji lub utleniania ich grup hydroksylowych lub karbonylowych, a także wymianę jednej lub więcej grup hydroksylowych na atom wodoru lub inne grupy organiczne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cukrzan

związek cukru z tlenkiem metalu


Źródła:

SJP.pl

Cukrzany

przymiotnik

 (1.1) związany z cukrem


Źródła:

Wiktionary

Cukrzeć

gęstnieć wskutek krystalizacji cukru; scukrzać się


Źródła:

SJP.pl

Cukrzyć

1. dodawać cukru (np. do herbaty);
2. potocznie: cukrzyć komuś - prawić komplementy


Źródła:

SJP.pl

Cukrzyca

przewlekła choroba, w której niedobór insuliny powoduje nieprawidłową przemianę węglowodanową; moczówka cukrowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba metaboliczna objawiająca się podwyższonym poziomem cukru we krwi;


Cukrzyca – grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią (podwyższonym poziomem glukozy we krwi) wynikającą z defektu produkcji lub działania insuliny wydzielanej przez komórki beta wysp trzustkowych. Przewlekła hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych.Ze względu na przyczynę i przebieg choroby, można wyróżnić: cukrzycę typu 1, typu 2, cukrzycę ciężarnych i inne, rzadziej występujące typy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukrzycowy

przymiotnik od: cukrzyca


przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z cukrzycą; wywołany cukrzycą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cukrzyczka

kobieta cierpiąca na cukrzycę - przewlekłą chorobę trzustki


Źródła:

SJP.pl

Cukrzyk

człowiek cierpiący na cukrzycę - przewlekłą chorobę trzustki


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. osoba cierpiąca na cukrzycę

 (1.2) pot. diabetolog

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. nazwa systematyczna|Coereba flaveola|ref=tak., mały ptak tropikalny z rodziny cukrzyków;


Cukrzyk (Coereba flaveola) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Jest osiadły. Nie jest zagrożony wyginięciem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cukrzyki

człowiek cierpiący na cukrzycę - przewlekłą chorobę trzustki


Cukrzyki (Coerebinae) – podrodzina ptaków z rodziny tanagrowatych (Thraupidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cuks

potocznie: cukierek


Źródła:

SJP.pl

Cuksy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. cukierki


Źródła:

Wiktionary

Culbertson

[czytaj: KALbertson] nazwisko


Culbertson – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nebraska, w hrabstwie Hitchcock.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cullotte

[czytaj: kiLOT] męskie spodnie jedwabne, zapinane pod kolanem, noszone w XVIII wieku


Źródła:

SJP.pl

Cultivar

[czytaj: kultivar] odmiana rośliny uprawnej posiadająca szczególne cechy użytkowe lub estetyczne; kultywar


Źródła:

SJP.pl

Cuma

lina służąca do umocowania statku do przystani, nabrzeża


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mors. żegl. gruba lina do mocowania statków do innych jednostek pływających lub do nabrzeża;


Lina cumownicza, cuma – lina służąca do cumowania, czyli mocowania jednostki pływającej do nabrzeża, boi, dalby lub innej jednostki oraz do holowania i tym podobnych czynności (np. obracanie jednostki na dalbie). Mocuje się ją na lądzie (nabrzeże, pomost) do polera lub pierścienia cumowniczego, a na jednostce do polera lub (na mniejszych jednostkach) do knagi. Liny podawane na brzeg mogą mieć koniec wolny lub zakończony uchem plecionym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cumberland

[czytaj: KAMberlend] zimny sos do mięsa, przyrządzony z galaretki porzeczkowej z dodatkiem chrzanu; kumberland


Geografia

Wielka Brytania

Kanada

Stany Zjednoczone


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cumberlandzki

Cumberland [czytaj: kamberlendzki]


Źródła:

SJP.pl

Cumbia

[czytaj: kumbia] rytmiczna muzyka z Kolumbii; również taniec do tej muzyki


Cumbia – kolumbijski taniec ludowy, w rytmie 4/4, a także muzyka latynoamerykańska z charakterystycznym rytmem. Typowa cumbia jest elementem folkloru niektórych krajów Ameryki Południowej, jej zmieniona (lekko przyspieszona) wersja – cumbia villera – jest muzyką dyskotekową.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cumel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraków. smoczek


Źródła:

Wiktionary

Cumelek

regionalnie: smoczek


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kraków. smoczek

 (1.2) kraków. rzad. cukierek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cumino

Cumino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Dzierzążnia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Cumka

zdrobnienie od: cuma


Źródła:

SJP.pl

Cummings

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Cumować

1. umocowywać statek do nabrzeża lub innego statku za pomocą cum;
2. być umocowanym cumami


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) żegl. mocować statek do nabrzeża

 (1.2) daw. uczn. pić alkohol, upijać się

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) żegl. być przymocowanym do nabrzeża


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cumować.


Cumowanie – unieruchomienie jednostki pływającej (statku wodnego) przy nabrzeżu, kei, pomoście, burcie innej jednostki, boi, pławie, dalbie, beczce cumowniczej itp.

Termin cumowanie odnosi się także do unieruchamiania przy odpowiednich platformach i wieżach statków powietrznych lżejszych od powietrza (balony, sterowce), oraz do statków kosmicznych łączących się z sobą w przestrzeni kosmicznej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cumowisko

miejsce, gdzie cumują statki


Źródła:

SJP.pl

Cumownica

pal na brzegu, do którego mocuje się cumy


Źródła:

SJP.pl

Cumowniczy

w żeglarstwie: dotyczący cumy lub cumowania


Źródła:

SJP.pl

Cumownik

pracownik zajmujący się cumowaniem statków


Źródła:

SJP.pl

Cumowy

przymiotnik od: cuma


Źródła:

SJP.pl

Cumper

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara. zob. cymper.


Źródła:

Wiktionary

Cumulonimbus

[czytaj: kumulonimbus] chmura kłębiasta burzowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. wypiętrzona, kłębiasta chmura deszczowa niosąca burzę;


Cumulonimbus (Cb, Charlie bravo), chmura kłębiasta deszczowa – gęsta chmura rozbudowana pionowo na wysokość kilku lub kilkunastu kilometrów, niekiedy w kształcie wieży, o górnej powierzchni gładkiej, zakończonej kopulasto lub kalafiorowato (Cumulonimbus calvus, Cb cal) (calvus z łac. „łysy”), bądź w postaci bardziej rozbudowanej w piętrze wysokim (Cumulonimbus capillatus, Cb cap), przypominająca olbrzymie kowadło lub grzyb (incus – Cb cap inc). Podstawa chmur tego rodzaju znajduje się na wysokości 2–3 km, natomiast górny ich pułap w strefie międzyzwrotnikowej może przekraczać 20 km. Złożone w dolnej części z kropel wody, a w górnej z kryształków lodu (chmura mieszana) – są to chmury najbardziej rozbudowane w kierunku pionowym, dlatego zjawiska fizyczne w nich występujące są bardzo gwałtowne. Chmury tego rodzaju mogą być źródłem gwałtownych opadów deszczu, śniegu lub gradu, którym często towarzyszą wyładowania elektryczne (burze).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cumulus

[czytaj: kumulus] biała chmura kłębiasta, typowa dla ciepłej pory roku; kumulus


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. oddzielna, biała, gruba chmura kłębiasta, złożona głównie z kropel wody;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cumulusowy

[czytaj: kumulusowy] przymiotnik od: cumulus, np. szlak cumulusowy


przymiotnik

 (1.1) przym. od cumulus


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cunnilingus

[czytaj: kunnilingus] seks oralny polegający na pobudzaniu ustami kobiecych narządów płciowych; mineta


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) seks. stymulacja kobiecych narządów płciowych językiem i ustami;


Cunnilingus (łac. cunnilinctio) – metoda seksu oralnego polegająca na stymulowaniu (pieszczeniu) narządów płciowych partnerki, zwłaszcza jej łechtaczki, za pomocą ust oraz języka. Cunnilingus występuje zarówno w kontaktach heteroseksualnych, jak i u kobiet bi- oraz homoseksualnych. Dla znacznej części kobiet oralne pieszczoty łechtaczki są najprostszym sposobem osiągnięcia orgazmu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cuore

[czytaj: kłore] samochód typu Daihatsu Cuore


Źródła:

SJP.pl

Cup

1. wyraz naśladujący miarowe uderzenia
2. wyraz oznaczający przycupnięcie, ukrycie się, przyczajenie się


Źródła:

SJP.pl

Cupać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. iść powoli za kimś ażeby go pochwycić, dybać na kogoś

 (1.2) przest. iść ukradkiem w czyjeś ślady, śledzić kogoś

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kucać


Źródła:

Wiktionary

Cupal

[czytaj: kupal] bimetal utworzony z warstw aluminium i jednej lub dwóch warstw miedzi nawalcowanych na gorąco; kupal


Źródła:

SJP.pl

Cupanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cupać.


Źródła:

Wiktionary

Cupiał

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cupnąć

potocznie: przysiąść, kucnąć; przypaść do ziemi, przyczaić się


Źródła:

SJP.pl

Cuprex

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. farm. nazwa handlowa środka owadobójczego stanowiący roztwór związku miedzi w płynnych związkach organicznych stosowanego dawniej jako preparat przeciw pasożytom


Źródła:

Wiktionary

Cuprum

[czytaj: kuprum] z łaciny: miedź (pierwiastek chemiczny)


Źródła:

SJP.pl

Cura

Holandia:

Osoby:

Inne:

Zobacz też:


Źródła:

Wikipedia

Curacao

[czytaj: kjurasao] likier pomarańczowy ze skórek gorzkich pomarańczy; curaçao


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. suszona skórka gorzkiej pomarańczy, przyprawa stosowana do produkcji niektórych piw i likierów

 (1.2) likier ze skórek curaçao (1.1);


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cure'Owski

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla okresu działania i twórczości grupy The Cure


Źródła:

Wiktionary

Curia

[czytaj: kuria] zespół kolegialnych urzędów duchownych; kuria


Curia lub kuria – w starożytnym Rzymie najstarsza jednostka podziału obywateli oparta na związkach rodowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curie

kiur; stara, obecnie pozaukładowa jednostka miary radioaktywności


Znane osoby noszące nazwisko Curie:

Okręty:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curie-Skłodowska

[czytaj: küRI-skłoDOWska albo kiRI-skłoDOWska] Maria Curie-Skłodowska (lepiej: Skłodowska-Curie, 1867-1934) - chemik i fizyk, laureatka Nagrody Nobla w roku 1903 i w roku 1911


Curie-Skłodowska (ang. Madame Curie) – amerykański film biograficzny z 1943 r. w reżyserii Mervyna LeRoya. Film jest opowieścią o życiu Marii Skłodowskiej-Curie, słynnej uczonej polsko-francuskiej. Scenariusz powstał na podstawie książki Ewy Curie, córki dwukrotnej noblistki.

W Polsce film był dystrybuowany przez Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curieterapia

[czytaj: küriterapia] metoda leczenia, głównie schorzeń nowotworowych


Brachyterapia, terapia kontaktowa, curieterapia – radioterapeutyczna technika leczenia polegająca na bezpośrednim napromienianiu zmian chorobowych, przez umieszczenie źródła promieniowania w guzie lub jego sąsiedztwie. Podstawowym zastosowaniem brachyterapii jest leczenie zmian nowotworowych, ale jest ona wykorzystywana także w terapii innych schorzeń (tocznia, bliznowca).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curig

przysłówek miejsca

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z powrotem

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wstecz, do tyłu


Źródła:

Wiktionary

Curiosum

[czytaj: kuriozum] osoba, rzecz lub zjawisko zdumiewające swoją niezwykłością lub dziwacznością; kuriozum


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzecz lub zjawisko wyjątkowo osobliwe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Curl

[czytaj: kerl] rasa kotów o uszach w kształcie półksiężyca, wywiniętych na zewnątrz


cURL – program komputerowy oraz sieciowa biblioteka programistyczna (libcurl), napisane w języku C, działające po stronie klienta, z interfejsami dla ponad 30 innych języków. Umożliwia wysyłanie zapytań HTTP, w tym pobieranie z serwerów stron i plików, a także wysyłanie treści formularzy. Ułatwia tworzenie aplikacji korzystających z protokołu HTTP. Biblioteka cURL posiada ogromne możliwości, jej podstawowym zastosowaniem jest tworzenie sprzęgów w złożonych systemach opartych na technologiach Webowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curler

[czytaj: karler lub kerler] osoba uprawiająca curling (sport zimowy na lodzie)


Źródła:

SJP.pl

Curlerka

curler [czytaj: karlerka lub kerlerka]


Curling (wym. angielska: /ˈkɜːlɪŋ/) – zespołowy sport precyzyjny, podobny do pétanque czy bocce. Jest on rozgrywany na prostokątnej tafli lodu. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po 4 zawodników. Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curling

[czytaj: karling lub kerling] sport zimowy rozgrywany na lodzie, w którym drużyny starają się ulokować specjalne kamienie jak najbliżej środka wyrysowanej na podłożu tarczy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. dyscyplina sportowa, w której zawodnicy pchają specjalnymi, spłaszczonymi kamieniami po lodzie;


Curling (wym. angielska: /ˈkɜːlɪŋ/) – zespołowy sport precyzyjny, podobny do pétanque czy bocce. Jest on rozgrywany na prostokątnej tafli lodu. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po 4 zawodników. Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Curlingowy

[czytaj: karlingowy albo kerlingowy] przymiotnik od: curling, np. klub curlingowy


Źródła:

SJP.pl

Curriculum

[czytaj: kurikulum] program nauczania; sylabus


Źródła:

SJP.pl

Curry

[czytaj: kari lub kary] kari;
1. przyprawa będąca mieszanką m.in. pieprzu, kolendry, kurkumy, imbiru, chili i gorczycy;
2. potrawa z dodatkiem tej przyprawy


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. mieszanka przypraw charakterystyczna dla kuchni indyjskiej;

 (1.2) kulin. klasa potraw kuchni indyjskiej, rodzaj ragoût z warzyw, ryb lub mięsa w pikantnym sosie


Curry (wym. kary) a. kari – nazwa sposobu przyrządzenia potraw w kuchni indyjskiej. Curry to warzywa, ser, ryby, mięso lub inne składniki dania głównego w sosie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Currywurst

rzeczownik

 (1.1) kulin. kiełbasa lub parówka z sosem pomidorowym i curry


Currywurst – jedno z typowych niemieckich dań zaliczanych do tzw. fast foodów. Jest to zwykle podawana na gorąco grillowana, pieczona lub rzadziej gotowana kiełbasa wieprzowa posypana dużą ilością przyprawy curry i polana specjalnym sosem, którego bazą jest koncentrat pomidorowy. W „najtańszym” wydaniu Currywurst podawane jest ze zwykłym ketchupem. Danie to jest zwykle spożywane z bułką lub frytkami. Currywurst często jedzone są na stojąco, z praktycznych względów podaje się je pokrojone wraz z jednorazowym plastikowym bądź drewnianym widelcem.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Curtis

[czytaj: KARtis] nazwisko


Miejscowości i gminy w USA
Osoby

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curuś

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Curving

[czytaj: karwing] jazda ciętymi skrętami na desce alpejskiej; karwing


Źródła:

SJP.pl

Curvy

[czytaj: kerwi] o kobiecie: krągła i seksowna


Źródła:

SJP.pl

Curyło

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Curzon

[czytaj: ker-zon lub ker-zn] nazwisko angielskie, np. George Nathaniel Curzon (1859 - 1925), polityk brytyjski, autor projektu linii demarkacyjnej po wojnie bolszewickiej w 1920 roku, zwanej linią Curzona


Curzon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Kraj Loary, w departamencie Wandea.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 405 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 69 osób/km² (wśród 1504 gmin Kraju Loary Curzon plasuje się na 905. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1158.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cuscuta

[czytaj: kuskuta] rodzaj wialni używanej do oczyszczania drobnych nasion roślin motylkowych; kuskuta


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Customizacja

[czytaj: kastomizacja] dostosowanie czegoś (np. urządzenia, aplikacji) do własnych potrzeb


Źródła:

SJP.pl

Customizer

[czytaj: kastomizer] specjalista zajmujący się dopasowywaniem produktu do indywidualnego zamówienia klienta


Źródła:

SJP.pl

Customizerka

[czytaj: kastomizerka] specjalistka zajmująca się dopasowywaniem produktu do indywidualnego zamówienia klienta


Źródła:

SJP.pl

Customowy

[czytaj: kastomowy] środowiskowo: dopasowany do potrzeb nabywcy, robiony na zamówienie


przymiotnik

 (1.1) neol. slang. hand. wykonany pod klienta, zgodnie z jego upodobaniami, życzeniami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cuszima

grupa wysp japońskich w Cieśninie Koreańskiej, miejsce bitwy morskiej w czasie wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 r.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cuszimski

przymiotnik od: Cuszima (grupa wysp japońskich)


przymiotnik

 (1.1) dotyczący grupy wysp Cuszima, związany z nią

 (1.2) dotyczący miasta Cuszima, związany z nim


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cutscena

[czytaj: katscena] środowiskowo: przerywnik filmowy w grach wideo; cutscenka


Źródła:

SJP.pl

Cutscenka

[czytaj: katscenka] środowiskowo: przerywnik filmowy w grach wideo; cutscena


Źródła:

SJP.pl

Cuvier


Źródła:

Wikipedia

Cuwaks

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. więz. więzień skazany po raz pierwszy lub nowoprzybyły


Źródła:

Wiktionary

Cuzco

[czytaj: kusko] miasto w Peru, dawniej stolica państwa Inków


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Peru;


Cuzco lub Cusco (kecz. Qosqo lub Qusqu) – miasto położone w południowej części Peru na wysokości 3326 m n.p.m.

Obecnie stolica regionu Cuzco, liczba mieszkańców w 1990 r. wynosiła 275 tys. Miasto zostało założone przez pierwszego władcę Inków Manco Capaca w XII wieku. W 1533 r. zdobyte przez oddziały Francisco Pizarro. Podczas powstania Manco Inki w 1536 r. miasto zostało spalone. Hiszpanie w tym samym miejscu zbudowali swoje miasto.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia