Ks

skrótowiec

 (1.1) = klub sportowy

 (1.2) = kara śmierci


Źródła:

Wiktionary

Ks.

x.; skrót od:
1. ksiądz;
2. książę


skrót, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) = ksiądz

 (1.2) = książę

skrót, rodzaj żeński

 (2.1) = księżna

 (2.2) = księżniczka

 (2.3) = księga

skrót, rodzaj nijaki

 (3.1) = księstwo


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksanten

organiczny związek chemiczny, którego pochodne tworzą grupę barwników ksantenowych


Ksanten – organiczny związek chemiczny barwy żółtej, rozpuszczalny w eterze etylowym. Ksanten jest używany jako substrat w syntezie chemicznej do otrzymywania wielu innych związków m.in. tioksantenu.Wiele pochodnych ksantenu, nazywanych zwyczajowo ksantenami, tworzy grupę barwników ksantenowych, które w większości mają właściwości fluorescencyjne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksantofil

jeden z barwników roślinnych, nadający żółte lub brunatne zabarwienie, wykorzystywany pomocniczo w procesie fotosyntezy


Ksantofile – grupa organicznych związków chemicznych, barwników roślinnych należących do karotenoidów, tlenowe pochodne karotenów. Ksantofile są pomocniczymi barwnikami fotosyntezy. Pełnią także funkcję przeciwutleniaczy, przez co chronią komórkę, a zwłaszcza chloroplasty przed szkodliwym działaniem reaktywnych form tlenu. Dzięki wielu sprzężonym wiązaniom podwójnym nadają żółtą, pomarańczową lub czerwoną barwę kwiatom, owocom, a także żółtku jaj (luteina).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksantofile

jeden z barwników roślinnych, nadający żółte lub brunatne zabarwienie, wykorzystywany pomocniczo w procesie fotosyntezy


Ksantofile – grupa organicznych związków chemicznych, barwników roślinnych należących do karotenoidów, tlenowe pochodne karotenów. Ksantofile są pomocniczymi barwnikami fotosyntezy. Pełnią także funkcję przeciwutleniaczy, przez co chronią komórkę, a zwłaszcza chloroplasty przed szkodliwym działaniem reaktywnych form tlenu. Dzięki wielu sprzężonym wiązaniom podwójnym nadają żółtą, pomarańczową lub czerwoną barwę kwiatom, owocom, a także żółtku jaj (luteina).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksantofilowy

przymiotnik od: ksantofil


Źródła:

SJP.pl

Ksantogen

związek organiczny, wodoroester kwasu dwutiowęglowego; kwas ksantogenowy


Źródła:

SJP.pl

Ksantopsja

w medycynie: widzenie wyłącznie w kolorze żółtym


Źródła:

SJP.pl

Ksantyk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa szóstego miesiąca u starożytnych Macedończyków, odpowiadającego marcowi - kwietniowi


Źródła:

Wiktionary

Ksantyna

zasada purynowa, występująca w tkankach roślinnych i zwierzęcych


Ksantyna (2,6-dihydroksypuryna) – organiczny związek chemiczny, jedna z zasad purynowych, bezpośredni prekursor kwasu moczowego. Metylowymi pochodnymi ksantyny są kofeina, teobromina i teofilina, natomiast pochodna deoksygenowana w pozycji 2 to hipoksantyna (2-deoksyksantyna). Reszta ksantyny stanowi zasadę heterocykliczną w nukleozydzie ksantozynie.

Obecność ksantyny została wykryta w meteorycie Murchison. Badania wykluczyły ziemskie pochodzenie cząsteczek.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksantynowy

przymiotnik od: ksantyna


Źródła:

SJP.pl

Ksantypa

potocznie o zrzędliwej, kłótliwej kobiecie


Ksantypa (stgr. Ξανθίππη) (V/IV w. p.n.e.) – Atenka, żona Sokratesa. Postać przysłowiowa za sprawą przypisywanego jej nieznośnego charakteru.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksap

[czytaj: ka-es-a-PE lub potocznie: ksap] skrót od: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej


Źródła:

SJP.pl

Ksawera

imię żeńskie


Ksawera, Ksaweryna – żeński odpowiednik imienia Ksawery. Jego patronką jest św. Franciszka Ksawera Cabrini.

Ksawera imieniny obchodzi 22 grudnia.

Znane osoby noszące to imię:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksawerostwo

Ksawery z małżonką; Ksawerowie


Źródła:

SJP.pl

Ksawerów

nazwa wielu miejscowości w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksawerowie

nazwa wielu miejscowości w Polsce


Źródła:

SJP.pl

Ksawerowski

Ksawerów


Patrz:Ksawerów

Źródła:

SJP.pl

Ksawerowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksawerego lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Ksawery

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Ksawery – imię męskie. Pochodzi od nazwy miejscowości, z której pochodził św. Franciszek Ksawery (Javier). Początkowo używane tylko w złożeniu z Franciszkiem (analogicznie do Kantego). Oboczna, bardziej archaiczna pisownia – Xawery.

Ksawery imieniny obchodzi: 31 stycznia i 3 grudnia - wspomnienie liturgiczne św. Franciszka Ksawerego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksaweryna

imię żeńskie


Ksawera, Ksaweryna – żeński odpowiednik imienia Ksawery. Jego patronką jest św. Franciszka Ksawera Cabrini.

Ksawera imieniny obchodzi 22 grudnia.

Znane osoby noszące to imię:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksawerzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksawery lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Ksenia

efekt bezpośredniego wpływu gamety męskiej z innej rośliny na rozwój zarodka


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Ksenia – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „gościnna” (Ξενία, dosł. „życzliwa dla obcych”), popularne zwłaszcza w krajach prawosławnych: rosyjskie Ксения (Ksienija), Аксиния (Aksinija), ukraińskie Ксенія (Ksenija), Ксеня (Ksenia) oraz pochodne Оксана (Oksana), białoruskie Ксенія (Ksenìâ), czeskie Xenie, słowackie Xeni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kseniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kseni lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Ksenizm

wyraz lub frazeologizm pochodzenia obcego, nazywający obce realia, szczególnie obszarów i kultur odległych; egzotyzm


Źródła:

SJP.pl

Kseno-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z czymś obcym, odmiennym


Źródła:

Wiktionary

Ksenobiologia

dziedzina biologii, nauka badająca możliwość występowania życia poza Ziemią; astrobiologia, kosmobiologia, egzobiologia


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenobiotyczny

ksenobiotyk


Patrz:ksenobiotyk

Źródła:

SJP.pl

Ksenobiotyk

substancja chemiczna niebędąca naturalnym składnikiem żywego organizmu; substancja obca, egzogenna


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. biochem. związek chemiczny, który jest obcy dla danego środowiska i nie występuje w nim naturalnie


Ksenobiotyki (z gr. ksenos – obcy i bios – życie) – związki chemiczne, które są obce dla organizmu i nie spotyka się z nimi w naturze, nie są przez niego wytwarzane, a które jednocześnie wykazują aktywność biologiczną. Zalicza się do nich leki i wiele szkodliwych substancji wprowadzonych sztucznie do środowiska (trucizny, kancerogeny, mutageny, teratogeny).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksenofil

sympatyk cudzoziemców i cudzoziemszczyzny


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pozytywnie nastawiona do cudzoziemców


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksenofilia

sympatia dla cudzoziemców i cudzoziemszczyzny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. sympatia dla cudzoziemców i cudzoziemszczyzny

 (1.2) seks. upodobanie do podejmowania kontaktów seksualnych z osobami obcymi


Ksenofilia (stgr. ξένος ksenós – obcy, gość; φιλία, philia – „przyjaźń” lub „upodobanie”) – bezkrytycznie manifestowana otwartość i sympatia wobec wszystkiego, co odmienne w danej kulturze.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksenofilka

ksenofil


Patrz:ksenofil

Źródła:

SJP.pl

Ksenofilski

ksenofil


Patrz:ksenofil

Źródła:

SJP.pl

Ksenofob

człowiek wrogo nastawiony do cudzoziemców


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba negatywnie, wrogo nastawiona do obcokrajowców oraz tego, co obce, pochodzące z zagranicy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksenofobia

niechętne, wrogie nastawienie do innych narodów i ich kultury


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. niechęć, wrogość, lęk wobec obcokrajowców i wszystkiego, co obce, zagraniczne, cudzoziemskie;


Ksenofobia – postawa charakteryzująca się lękiem, niechęcią a nawet wrogością względem przedstawicieli obcych narodów, kultur czy grup społecznych, często rozszerzająca się na wszystko co z nimi związane. Osoba przejawiająca ksenofobię to ksenofob.

Ksenofobia może stać się immanentną wartością powszechnie akceptowaną w społeczeństwie lub w pewnych grupach społecznych. Jej przeciwieństwami są za to ksenolatria (kult obcości) oraz ksenofilia (umiłowanie odmienności, inności).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksenofobicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób ksenofobiczny, zgodnie z ksenofobią


Źródła:

Wiktionary

Ksenofobiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ksenofobiczne; cecha tych, którzy są ksenofobiczni


Źródła:

Wiktionary

Ksenofobiczny

wrogi w stosunku do cudzoziemców i cudzoziemszczyzny


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ksenofobią; stanowiący przejaw ksenofobii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksenofobka

kobieta przejawiająca silną niechęć do cudzoziemców


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta negatywnie, wrogo nastawiona do obcokrajowców oraz tego, co obce, pochodzące z zagranicy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksenofont

1. powieściopisarz grecki z przełomu II i III wieku; Ksenofont z Efezu, Ksenofont z Cypru;
2. grecki pisarz, historyk, żołnierz (ok. 430 p.n.e. - ok. 355 p.n.e.); Ksenofont z Aten


Ksenofont (gr. Ξενοφῶν, Ksenophon) z Aten (ok. 430 p.n.e. – ok. 355 p.n.e.) – grecki pisarz, historyk, żołnierz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenofontowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksenofonta lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Ksenogamia

w botanice: zapylenie pyłkiem innej rośliny; zapylenie krzyżiwe


Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenolit

fragment obcej skały występujący w obrębie skały magmowej; porwak


Ksenolit (gr. ξένος „obcy”, λίθος „kamień”) – fragment skały (porwak) różniący się od skały magmowej, w której się znajduje. Najczęściej jest to fragment wyrwany przez magmę ze skał otaczających (porwak wulkaniczny), lub jego pozostałość.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenomorf

fikcyjna pozaziemska forma życia


Ksenomorf (Xenomorph, Internecivus raptus, Linguafoeda acheronsis; z gr. kseonos + morphe – obcy kształt) – fikcyjna pozaziemska forma życia, zwana też Obcym, występująca w wielu filmach, komiksach, książkach oraz grach z serii Obcy (ang. Alien). Postać ksenomorfa stworzył szwajcarski malarz Hans Rudolf Giger.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenomorfizm

występowanie minerałów w skałach w nieprawidłowych postaciach krystalograficznych


Ksenomorfizm – występowanie minerałów w postaci kryształów o symetrii nie odpowiadającej ich budowie wewnętrznej.

Minerał ma obcy kształt a jego postać jest uwarunkowana kształtami osobników sąsiadujących = minerał allotriomorficzny, anhedralny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenon

pierwiastek chemiczny o symbolu Xe i liczbie atomowej 54, gaz szlachetny wykorzystywany m.in. jako wypełniacz elektronowych lamp błyskowych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Xe i liczbie atomowej 54;


Ksenon (Xe, łac. xenon) – pierwiastek chemiczny z grupy gazów szlachetnych w układzie okresowym.

Nazwa pochodzi z gr. ksénos „dziwny”, „obcy”. Został odkryty w 1898 r. przez W. Ramsaya i Morrisa Traversa jako pozostałość po frakcjonowanej destylacji skroplonego kryptonu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksenonowy

przymiotnik od: ksenon


przymiotnik

 (1.1) przym. od ksenon


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksenotarsozaur

rodzaj teropoda z grupy abelizauroidów


Ksenotarsozaur (Xenotarsosaurus) – rodzaj teropoda z grupy abelizauroidów (Abelisauroidea).

Żył w późnej kredzie na terenach współczesnej Ameryki Południowej. Jego szczątki znaleziono w Argentynie. Został opisany w 1986 roku przez Martíneza i współpracowników na podstawie skamieniałości odkrytych w osadach formacji Bajo Barreal w prowincji Chubut.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenotransplantacja

przeszczepianie tkanek lub organów z organizmu jednego gatunku na organizm innego gatunku; heteroplastyka, heterotransplantacja


Ksenotransplantacja (od gr. ξένος ksenos, czyli obcy lub gość) – przeszczepienie narządu lub tkanki od osobnika należącego do innego gatunku (na przykład wymiana uszkodzonej zastawki serca u człowieka na zastawkę zwierzęcą). Ksenotransplantacja była dawniej zwana heterotransplantacją.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksenotym

minerał występujący w pegmatytach, fosforan itru


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rodzaj rzadkiego minerału o barwie brunatnej;


Ksenotym – rzadki minerał, z gromady fosforanów, odkryty został w 1832 roku. Nazwa pochodzi od gr. ksenos = obcy i time = cześć (czcić), co wiąże się z bardzo zmiennym składem chemicznym tego minerału, w którym itr bywa często podstawiany przez tor i uran.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksenungulat

przedstawiciel rzędu wymarłych ssaków kopytnych


Źródła:

SJP.pl

Ksenungulaty

rząd wymarłych ssaków kopytnych


Piroteria – rząd wymarłych łożyskowców z nadrzędu Meridiungulata.

Uważa się niekiedy, że pochodzą od ksenungulatów (Xenungulata) – monotypowego rzędu obejmującego rodzaj Carodnia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kserkses

król perski (ur. ok. 517 p.n.e., zm. 465 p.n.e.)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m., noszone przez kilku starożytnych mezopotamskich i lewantyńskich władców


Osoby
Inne

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kserksesowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kserksesa lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Kserm

skrót od: Komitet Społeczno-Ekonomiczny Rady Ministrów - organ polskiego rządu zajmujący się sprawami ekonomicznymi i społecznymi


Źródła:

SJP.pl

Ksero

xero (rzadziej);
1. kopia tekstu lub rysunku wykonana kserokopiarką; kserokopia;
2. urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserograf, kserokopiarka;
3. miejsce, w którym wykonuje się kserokopie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. techn. kserograf

 (1.2) pot. kserokopia

 (1.3) pot. punkt usługowy, w którym znajduje się ksero (1.1)

w funkcji przymiotnika

 (2.1) pot. kserograficzny


Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksero-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z czynnością kserowania

 (1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z tym, co suche


Źródła:

Wiktionary

Kserochastyczny

kserochazja


Patrz:kserochazja

Źródła:

SJP.pl

Kserochazja

w botanice: rodzaj higroskopowych ruchów roślin


Kserochazja – rodzaj ruchów roślin zaliczany do ruchów higroskopowych. Mechanizm kserochazji polega na nierównomiernym kurczeniu się wysychających błon i ścian komórkowych martwych komórek. Zwilżenie powoduje ruch przeciwny. Wykorzystywany jest przy otwieraniu się owoców w celu wyrzucenia nasion.

Ruchy kserochastyczne występują m.in. w rodzinie ożwiowatych (Loasaceae) oraz u zerwy kłosowej (Phyteuma spicatum).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kserofil

organizm dobrze przystosowany do życia w suchym środowisku (np. kaktusy, wielbłądy, niektóre gatunki węży)


Kserofil (gr. xērós – suchy, philéō – lubię) – termin stosowany w ekologii na określenie gatunków rozwijających się w środowisku ubogim w wodę, przystosowanych do warunków o małej wilgotności. Charakteryzują się oszczędną gospodarką wodną.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kserofilny

o roślinach: przystosowany do życia w suchach miejscach; sucholubny


Źródła:

SJP.pl

Kserofit

roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorost, suchorośl


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina sucholubna (przystosowana do życia na obszarach suchych)


Kserofity, rośliny sucholubne, rośliny kserofilne – rośliny przystosowane fizjologicznie i anatomicznie do życia w suchych miejscach takich jak step, pustynia, półpustynia, wydmy, piaski, skały. Przystosowanie się do życia w takich warunkach nazywa się kseromorfizmem. Kserofity rosną w klimacie suchym i gorącym i w siedliskach, w których nieraz przez dłuższy czas brakuje wody, ale niektóre gatunki rosną także w klimacie zimnym i wysoko w górach, gdzie fizjologiczna susza wywołana jest nie brakiem wody, lecz innymi czynnikami uniemożliwiającymi jej pobieranie; niską temperaturą lub dużym zasoleniem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kserofitowy

przymiotnik od: kserofit


Źródła:

SJP.pl

Kserofityczny

kserofit; kserofitowy


Źródła:

SJP.pl

Kserofob

organizm źle przystosowany do życia w suchym środowisku


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) biol. organizm nieznoszący środowiska suchego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kserofobiczny

przymiotnik

 (1.1) biol. nieznoszący środowiska suchego


Źródła:

Wiktionary

Kseroform

środek leczniczy o właściwościach antyseptycznych i przeciwzapalnych, stosowany zewnętrznie w postaci mazidła lub proszku


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kseroftalmia

wysychanie spojówek i rogówki, najczęściej wskutek awitaminozy


Kseroftalmia, zespół suchego oka - objaw chorobowy polegający na wysychaniu spojówki, rogówki, a nawet całego oka.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kserograf

urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserokopiarka, ksero


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie do kopiowania materiałów drukowanych lub odręcznych


Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kserografia

metoda reprodukcji obrazów oparta na zjawisku fotoprzewodnictwa; elektrofotografia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. metoda kopiowania dokumentów i obrazów za pomocą elektrostatycznego naładowania i suchego druku, stosowana m.in. w kserokopiarkach i drukarkach laserowych


Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kserograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) druk. związany z kserografią, dotyczący kserografii


Źródła:

Wiktionary

Kserografować

wykonywać kopię tekstu lub rysunku metodą kserograficzną; kserować


Źródła:

SJP.pl

Kserokopia

odbitka wykonana fotokopiarką


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biur. kopia dokumentu sporządzona przy użyciu kserokopiarki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kserokopiarka

urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserograf, ksero


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. urządzenie do kopiowania materiałów drukowanych lub odręcznych;


Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kseromorficzny

w odniesieniu do rośliny: przystosowany do życia w suchym środowisku; kserotyczny


Źródła:

SJP.pl

Kseromorfizm

ogół cech życiowej postaci, świadczących o przystosowaniu rośliny do życia w warunkach skąpego uwilgocenia


Kseromorfizm (gr. kserós - suchy + morphé - postać, kształt ciała) – ogół zmian morfologicznych i anatomicznych przystosowujących organizm do życia w warunkach suszy lub niskiej wilgotności.

Do indukcji zmian związanych z kseromorfizmem dochodzi pod wpływem dłuższego niedoboru wody. Efektem braku wody są zmiany o charakterze morfologicznym i anatomicznym. W roślinie zwiększa się ilość sklerenchymy oraz drewna. Na liściach pojawiają się włoski. Wzrost pędu jest ograniczony a intensywnie rozrastają się korzenie. Formą kseromorfizmu jest też wykształcenie cierni. U mezofitów kseromorfizm jest potęgowany w warunkach niedoboru azotu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kseroterm

Kseroterm – gatunek rośliny, występujący w siedliskach ciepłych i ubogich w wodę (np. murawa kserotermiczna).


Źródła:

Wikipedia

Kserotyczny

w odniesieniu do rośliny: przystosowany do życia w suchym środowisku; kseromorficzny


Źródła:

SJP.pl

Kserować

powielać teksty lub rysunki za pomocą kserokopiarki; odbijać na ksero


czasownik przechodni niedokonany (dk. skserować)

 (1.1) robić kserokopię


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kserówka

potocznie: kopia dokumentu, rękopisu itp. wykonana za pomocą kserokopiarki bądź fotokopiarki; kserokopia, fotokopia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biur. pot. kopia dokumentu sporządzona przy użyciu kserokopiarki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksh

skrótowiec

 (1.1) = praw. kodeks spółek handlowych;



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ksi

litera grecka


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czternasta litera alfabetu greckiego, ξ;

 (1.2) hist. litera wczesnej cyrylicy pochodząca od ksi (1.1), ѯ;


Ksi (stgr. ξῦ, nw.gr. ξι, pisana Ξξ) – czternasta litera alfabetu greckiego oznaczająca zbitkę spółgłosek „ks”. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 60.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksiądz

duchowny chrześcijański


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. chrześcijański duchowny, posiadający święcenia kapłańskie lub ordynowany na tę funkcję;

 (1.2) stpol. książę

 (1.3) stpol. pan, władca


Ksiądz – we współczesnym rozumieniu tego słowa – duchowny chrześcijański. W Kościele katolickim, Cerkwi prawosławnej oraz Kościele luterańskim potoczne określenie prezbitera. W niektórych Kościołach protestanckich osoba, której powierzono urząd kościelny poprzez ordynację.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksiądzowa

żona Ksiądza


Źródła:

SJP.pl

Ksiądzowie

nazwisko polskie


Źródła:

SJP.pl

Ksianżniczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. kociewska księżniczka


Źródła:

Wiktionary

Ksiąski

1. Książ; książański;
2. Książ Wielkopolski;
3. Książ Wielki


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Książem, dotyczący Książa


Patrz:Książ; książański;
2. Książ Wielkopolski;
3. Książ Wielki

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksiąstewko

zdrobnienie od: księstwo; księstewko


Źródła:

SJP.pl

Książ

1. kompleks zamkowo-parkowy będący częścią Książańskiego Parku Krajobrazowego;
2. dzielnica w północnej części Wałbrzycha;
3. marka polskiego piwa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Wałbrzycha z zamkiem o tej samej nazwie;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce

 (1.3) zob. Książ Mały.

 (1.4) zob. Książ Śląski.

 (1.5) zob. Książ Wielki.

 (1.6) zob. Książ Wielkopolski.


Książ (niem. pierwotnie Vorstinburg, potem Fürstenstein, a w latach 1945–1947 „Książno”) – zabytkowy zamek w kompleksie zamkowym, zlokalizowany w wałbrzyskiej dzielnicy Książ na Pogórzu Wałbrzyskim, będący częścią Książańskiego Parku Krajobrazowego. Jest trzecim co do wielkości zamkiem w Polsce (po Zamku w Malborku i Zamku Królewskim na Wawelu), zajmując około 42 840 m² powierzchni. Znajduje się na Szlaku Zamków Piastowskich. Obiektem od 1991 roku zarządza spółka Zamek Książ w Wałbrzychu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Książanin

mieszkaniec Książa, Książa Wielkiego, Książa Wielkopolskiego


Źródła:

SJP.pl

Książanka

mieszkanka Książa, Książa Wielkiego, Książa Wielkopolskiego


Źródła:

SJP.pl

Książański

Książ; ksiąski


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Książem, dotyczący Książa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książątko

1. książęce dziecko;
2. władca małego księstwa


Książątko – polski czarno-biały film fabularny z 1937 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Książczyna

zniszczona książka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała książka

 (1.2) zniszczona książka

 (1.3) marna książka, bezwartościowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książę

1. niekoronowany władca państwa lub pewnego terytorium;
2. członek rodziny panującej;
3. członek rodu arystokratycznego dziedziczący tytuł lub mający go z nadania


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) władca księstwa, monarcha niekoronowany na króla;

 (1.2) wysoki tytuł szlachecki

 (1.3) syn monarchy


Książę – tytuł przysługujący:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Książę-Kardynał

książę będący jednocześnie kardynałem


Źródła:

SJP.pl

Książecki

przymiotnik od: Książki (wieś)


Źródła:

SJP.pl

Książęcy

dotyczący księcia, należący do księcia (np. książęcy tytuł, dwór książęcy)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do księcia, związany z księciem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książeczka

zdrobnienie od: książka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: książka

 (1.2) mała książka

 (1.3) kilkustronicowy dokument w formie małej książki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książeczkowy

przymiotnik od: książeczka


Źródła:

SJP.pl

Książek

1. arkusze papieru zadrukowane tekstem, złożone i oprawione razem;
2. dzieło literackie wydane w tej postaci;
3. pewna liczba oprawionych razem arkuszy papieru, przeznaczonych do zapisów, np. książka rachunkowa;
4. książka mówiona - nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, audiobook



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Książenice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Książęta

1. niekoronowany władca państwa lub pewnego terytorium;
2. członek rodziny panującej;
3. członek rodu arystokratycznego dziedziczący tytuł lub mający go z nadania


Książę – tytuł przysługujący:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Książk.

skrót od: książkowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


skrót

 (1.1) = książkowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książka

1. arkusze papieru zadrukowane tekstem, złożone i oprawione razem;
2. dzieło literackie wydane w tej postaci;
3. pewna liczba oprawionych razem arkuszy papieru, przeznaczonych do zapisów, np. książka rachunkowa;
4. książka mówiona - nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, audiobook


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bibliot. dokument piśmienniczy w postaci publikacji wielostronicowej o określonej liczbie stron, o charakterze trwałym;

 (1.2) treść książki (1.1) (np. powieść)

 (1.3) oprawiony plik arkuszy papieru przeznaczony do zapisków

 (1.4) karc. brydż minimalna liczba wziątek minus jedna potrzebna do pokonania przeciwnika w danej rozgrywce


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Książkara

potocznie: miłośniczka książek


Źródła:

SJP.pl

Książki

1. arkusze papieru zadrukowane tekstem, złożone i oprawione razem;
2. dzieło literackie wydane w tej postaci;
3. pewna liczba oprawionych razem arkuszy papieru, przeznaczonych do zapisów, np. książka rachunkowa;
4. książka mówiona - nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, audiobook


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. miejscowość w województwie kujawsko-pomorskim;


Książki (niem. Ksionsken, 1878–1920, 1939–1945 Hohenkirch) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Książki.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Książki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Książkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Książkoholiczka

kobieta uzależniona od czytania książek


Źródła:

SJP.pl

Książkoholik

żartobliwie: osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkojad, bibliofag


Źródła:

SJP.pl

Książkoholizm

uzależnienie od czytania książek


Źródła:

SJP.pl

Książkojad

żartobliwie: osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkoholik, bibliofag


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żart. człowiek czytający bardzo dużo książek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książkokrążenie

ruch społeczny polegający na celowym zostawianiu książek w miejscach publicznych dla potencjalnych czytelników, zainicjowany w 2001 roku w USA; bookcrossing


Źródła:

SJP.pl

Książkomat

1. automat do sprzedaży książek;
2. automat służący do odbierania i oddawania zbiorów bibliotecznych; bibliotekomat


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bibliot. automat do odbioru zamówionych książek w publicznej bibliotece


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książkopodobny

żartobliwie: wyrób książkopodobny - książka o niewielkiej wartości literackiej; czytadło


Źródła:

SJP.pl

Książkowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w formie książki

 (1.2) w sposób właściwy dla publikacji książkowych, literacko


Źródła:

Wiktionary

Książkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest książkowe; cecha tych, którzy są książkowi


Źródła:

Wiktionary

Książkowstręt

żartobliwie: niechęć do czytania książek; księgowstręt


Źródła:

SJP.pl

Książkowy

przymiotnik od: książka


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do książki, zawarty w książce

 (1.2) jęz. zaczerpnięty z książek, wysublimowany, wyszukany

 (1.3) urz. figurujący w księdze, zwłaszcza handlowej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Książnica

1. miejsce przechowywania i udostępniania książek i rękopisów; księgozbiór, biblioteka;
2. przedsiębiorstwo handlu książkami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce gromadzenia i przechowywania księgozbioru

 (1.2) przedsiębiorstwo handlujące książkami


W Polsce
Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Książniczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. stud. studentka, która cały czas zajmuje się książkami i odrzuca zaloty kolegów


Źródła:

Wiktionary

Księcioseksualizm

zespół cech wyglądu mężczyzny, spośród których najbardziej charakterystyczne są: brak zarostu, starannie uczesane włosy oraz szykowne ubranie inspirowane epoką napoleońską


Źródła:

SJP.pl

Księcioseksualny

o mężczyznach: przesadnie dbający o własny wygląd i dobre maniery, chodzący w doskonale skrojonych płaszczach i mundurach na wzór epoki napoleońskiej


Źródła:

SJP.pl

Księciunio

poufale, nieco żartobliwie o księciu


Źródła:

SJP.pl

Księdzowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. żona księdza obrządku greckiego

 (1.2) daw. żona księdza ewangelickiego


Źródła:

Wiktionary

Księdzowski

ksiądz (przestarzale); księży, księżowski


Źródła:

SJP.pl

Księg.

skrót od: księgowość, księgowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


Źródła:

SJP.pl

Księga

duża książka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opasła książka

 (1.2) część dzieła literackiego

 (1.3) rejestr, zbiór dokumentów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księgarczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. pomocnik księgarza


Źródła:

Wiktionary

Księgarenka

zdrobnienie od: księgarnia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: księgarnia

 (1.2) pot. mała księgarnia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Księgarka

pracownica księgarni


Źródła:

SJP.pl

Księgarnia

1. sklep, gdzie sprzedawane są książki, czasopisma itp.;
2. dawniej: pomieszczenie przeznaczone na księgozbiór; biblioteka; książnica


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sklep z książkami, czasopismami, mapami itp.;


Księgarnia – przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się detaliczną, a czasami hurtową sprzedażą książek, a także innych wydawnictw i artykułów pokrewnych takich jak czasopisma, mapy, czy przewodniki. A także jednostka operatywno-wykonawcza wchodząca w skład przedsiębiorstwa księgarskiego, będąca stałym punktem detalicznej sprzedaży książek i innych wydawnictw, dysponująca lokalem wyposażonym w odpowiednia urządzenia służące do ekspozycji i sprzedaży.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księgarski

przymiotnik od: księgarz, księgarnia


Źródła:

SJP.pl

Księgarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hand. handel książkami

 (1.2) zaw. profesja księgarza

 (1.3) ogół księgarzy


Księgarstwo – działalność gospodarcza polegająca na rozpowszechnianiu książek zgodnie z programem wydawniczym dzięki sieci księgarń.

Termin „księgarstwo” występuje w dwóch znaczeniach:

  1. W powszechnym rozumieniu oznacza ogół czynności mających na celu gromadzenie asortymentu książek, także map, rycin, nut czy płyt i kaset z nagraniami i oferowanie go klientom. Charakterystyczną cechą księgarstwa jest fakt, że prowadzi jednocześnie działalność handlową wymagającą stosowania rachunku ekonomicznego, czyli zasad racjonalnego gospodarowania oraz działalność kulturalną, udostępniającą dzieła naukowe, popularnonaukowe, zawodowe i literackie. Tym samym przyczynia się do rozszerzenia uczestnictwa społeczeństwa w kulturze.
  2. Księgarstwem nazywa się również dyscyplinę w obrębie nauki o książce (bibliologia). Potrzeba ukształtowania tego działu nauki wynikła z konieczności kształcenia pracowników księgarstwa, stałego podwyższania ich kwalifikacji.

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Księgarz

pracownik księgarni


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hand. sprzedawca w księgarni

 (1.2) daw. wydawca i sprzedawca książek


Księgarz – osoba zajmująca się sprzedażą książek i innych wydawnictw.

W zakresie działań księgarza jest również udzielania fachowej informacji klientom, propagowanie czytelnictwa, organizacja spotkań autorskich, uczestnictwo w targach i kiermaszach. Zawód wymaga uzupełniania wiedzy o nowościach wydawniczych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księgarzowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona księgarza


Źródła:

Wiktionary

Księgi

w anatomii: jedna z komór czterokomorowego żołądka zwierząt przeżuwających


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) anat. trzeci z przedżołądków przeżuwaczy;

forma rzeczownika.

 (2.1) M. lm. od księga


Księgi (łac. omasum, psalterium) – trzecia po żwaczu i czepcu część żołądka (trzeci przedżołądek) przeżuwaczy, połączony z czepcem i trawieńcem. U bydła domowego położony jest na prawo od żwacza i ku tyłowi od czepca, ma kształt okrągłego, nieco spłaszczonego worka. Wypełniony jest wysokimi, cienkimi fałdami błony śluzowej, przypominającymi kartki książki (stąd nazwa).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księginice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Księgokradztwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. kradzież książki

 (1.2) daw. plagiat


Źródła:

Wiktionary

Księgosusz

choroba wirusowa bydła, wywoływana przez wirus księgosuszu z rodzaju morbillivirus rodziny paramyxoviridae


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wet. ostra choroba zakaźna bydła powodowana przez wirusy z rzędu Mononegavirales;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księgowa

kobieta zajmująca się księgami rachunkowymi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) księg. kobieta zajmująca się zawodowo prowadzeniem ksiąg rachunkowych

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. od: księgowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Księgować

dokonywać zapisów operacji finansowych i informacji o majątku w księgach rachunkowych


Źródła:

SJP.pl

Księgowość

1. prowadzenie ksiąg rachunkowych firmy lub instytucji;
2. dział firmy lub instytucji prowadzący księgi rachunkowe


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. systematyczne rejestrowanie przychodów i wydatków przedsiębiorstwa;

 (1.2) ekon. adm. dział biura, przedsiębiorstwa, instytucji, którego zadaniem jest prowadzenie ksiąg rachunkowych


Księgowość (przestarzale buchalteria) – podstawowy element składowy rachunkowości. Księgowość stanowi część rejestracyjną rachunkowości.

Księgowość polega na rejestracji w ujęciu pieniężnym, a niekiedy w ujęciu ilościowym, odpowiednio udokumentowanych zdarzeń gospodarczych, które powodują zmiany w majątku jednostki gospodarującej i źródłach jego pochodzenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księgowstręt

żartobliwie: niechęć do czytania książek; książkowstręt


Źródła:

SJP.pl

Księgowy

przymiotnik od: księga


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) księg. osoba zajmująca się zawodowo prowadzeniem ksiąg rachunkowych

przymiotnik

 (2.1) związany z księgowością


Księgowy (buchalter) - pracownik działu księgowości, osoba zajmująca się wszelkimi czynnościami związanymi z prowadzeniem ksiąg rachunkowych podmiotów gospodarczych.

Do zadań księgowego należy m.in. ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych dla potrzeb wewnętrznych (informowanie kierownictwa jednostki o stanie firmy) oraz zewnętrznych (rozliczenia podatkowe i statystyczne) oraz obliczanie i rozliczanie zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księgozbiór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zbiór książek, druków, rękopisów


Źródła:

Wiktionary

Księgoznak

artystyczna nalepka z imieniem i nazwiskiem lub godłem właściciela umieszczana na wewnętrznej stronie okładki; ekslibris, ekslibrys (rzadko), ex libris (rzadko), znak własnościowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bibliot. znak własnościowy wklejany na wewnętrznej okładce książki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Księgoznawca

specjalista w dziedzinie nauki o książce; biblioznawca, bibliolog


Źródła:

SJP.pl

Księgoznawczy

związany z nauką o książce; biblioznawczy, bibliologiczny


Źródła:

SJP.pl

Księgoznawczyni

specjalistka w dziedzinie nauki o książce


Źródła:

SJP.pl

Księgoznawstwo

nauka o książce; bibliologia, biblioznawstwo


Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksieni

przełożona klasztoru żeńskiego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. przełożona klasztoru żeńskiego

 (1.3) kapłanka


Opat (łac. abbas – „ojciec”, aram. ‏ܐܒܐ‎ abba – „ojciec”) – wyższy przełożony w męskich zakonach katolickich należących do kręgu zakonów mniszych. Odpowiednikiem w zakonach żeńskich jest ksieni (żeńska forma słowa ksiądz).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksieniec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jadalna część wnętrzności ryby lub wieloryba


Źródła:

Wiktionary

Księski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Księstewko

zdrobnienie od: księstwo; ksiąstewko


Źródła:

SJP.pl

Księstwo

terytorium pod władaniem księcia


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. rządzone przez księcia (princeps) państwo lub jego część;

 (1.2) polit. rządzone przez księcia (dux) państwo lub jego część;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (2.1) książę z małżonką


Księstwo – państwo, którego panujący monarcha nosi tytuł księcia lub księżnej królewskiej krwi (łac. Princeps). Księstwem jest też feudalna, lub terytorialna część większej monarchii. Określenie pojawiło się w średniowieczu, gdyż wtedy ta forma monarchii była powszechna.

Księstwem określano także dzielnicę państwa podporządkowaną władcy zwierzchniemu (seniorowi).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księża

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (1.1) plural|ksiądz.

rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (2.1) daw. księża (1.1)


Miejscowości w Polsce:

Inne:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Księżacki

przymiotnik od: Księżak


Źródła:

SJP.pl

Księżak

mieszkaniec Łowickiego


Księżak – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Tarczyn.

Nazwa ma rodowód XIX-wieczny (1883 rok). Teren, na którym założono osadę należał do człowieka o nazwisku Księżak, bądź do Księżaka, tj. osadnika przybyłego z księstwa łowickiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Księżanka

mieszkanka Łowickiego


Źródła:

SJP.pl

Księżna

małżonka księcia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która sprawuje władzę w księstwie

 (1.2) żona księcia

 (1.3) członkini rodu, której nadano tytuł książęcy


Książę – tytuł przysługujący:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księżniczka

córka księcia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka księcia i/lub księżnej

 (1.2) córka króla i/lub królowej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księżopolski

przymiotnik od: Księżopole


Źródła:

SJP.pl

Księżowski

ksiądz; księży


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do księdza

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący księdza, związany z księdzem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Księżpol

Księżpol (pierwotnie Księżopole, dawniej Kniaźpol, ukr. Княжпіль, ros. Княжполь) – wieś gminna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Księżpol.

Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy wiejskiej Księżpol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1210 mieszkańców i była największą co do liczby ludności miejscowością gminy.


Źródła:

Wikipedia

Księżulek

pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulo, księżulko, księżunio


Źródła:

SJP.pl

Księżulko

pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulo, księżulek, księżunio


Źródła:

SJP.pl

Księżulo

pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulko, księżulek, księżunio


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. żart. ksiądz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Księżunio

pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulek, księżulko, księżulo


Źródła:

SJP.pl

Księży

ksiądz; księżowski


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do księdza

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący księdza, związany z księdzem

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: ksiądz

 (3.2) D., C. i Ms. lp. od: księża


Cieki w Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księżyc

1. Księżyc postrzegany jako tarcza na niebie lub jej część;
2. ciało niebieskie krążące dokoła jakiejś planety


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) astr. jedyny naturalny satelita Ziemi, drugi po Słońcu najjaśniejszy obiekt na niebie;

 (1.2) mitgr. rzad. zob. Selene.

 (1.3) mitrzym. rzad. zob. Luna.


Księżyc (łac. Luna, stgr. Σελήνη Selḗnē; pol. fraz. „Srebrny Glob”, „srebrny glob”; pol. przest. gw. poet. „miesiąc”; pol. przest. poet. „luna” lub „łuna”) – jedyny naturalny satelita Ziemi (nie licząc tzw. księżyców Kordylewskiego, które są obiektami pyłowymi i przez niektórych badaczy uważane za obiekty przejściowe). Jest piątym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym. Przeciętna odległość od środka Ziemi do środka Księżyca to 384 399 km, co stanowi mniej więcej trzydziestokrotność średnicy ziemskiej. Średnica Księżyca wynosi 3474 km, nieco więcej niż 1/4 średnicy Ziemi. Oznacza to, że objętość Księżyca wynosi około 1/50 objętości kuli ziemskiej. Przyspieszenie grawitacyjne na jego powierzchni to 1,622 m/s², czyli 1/6 przyspieszenia na Ziemi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księżycoróg

Krowieńczak księżycoróg, księżycoróg (Copris lunaris) – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych. Występuje na pastwiskach Europy i Azji, gdzie żywi się odchodami bydła i koni. Parka wspólnie kopie komorę lęgową, a samica opiekuje się potomstwem aż do osiągnięcia przez nie stadium owada dorosłego.


Źródła:

Wikipedia

Księżycowaty

podobny do księżyca


Źródła:

SJP.pl

Księżycówka

żartobliwie: bimber (w domyśle: pędzony sekretnie nocą przy świetle księżyca); samogon, samizdat, krzakówka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. spoż. nielegalnie pędzona wódka, rzekomo nocą, przy świetle księżyca

 (1.2) icht. nazwa systematyczna|Leuresthes tenuis|ref=tak., gatunek małej morskiej ryby z rodziny Atherinopsidae, znanej głównie z powodu pory odbywania tarła oraz nietypowego dla ryb miejsca składania ikry;

 (1.3) pot. muz. rodzaj akordeonu z klawiszami ułożonymi w kształt półksiężyca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Księżycowość

1. cecha tego, co ma związek z księżycem;
2. zupełny brak realizmu w czymś


Źródła:

SJP.pl

Księżycowy

1. dotyczący Księżyca;
2. odbijany przez księżyc;
3. wyznaczany przez bieg księżyca;
4. niemożliwy do zrealizowania; nierealistyczny


przymiotnik

 (1.1) związany z Księżycem, dotyczący Księżyca

 (1.2) ekspr. zob. nierealny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Księżyczanin

domniemany mieszkaniec Księżyca; Selenita


Źródła:

SJP.pl

Księżyk

żartobliwie: ksiądz, zwykle młody


Źródła:

SJP.pl

Księżyna

ekspresywnie: ksiądz


Źródła:

SJP.pl

Ksiuta

młodzieżowo: młoda kobieta, którą łatwo poderwać


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. młoda kobieta, postrzegana w kontekście seksualnym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksiuty

środowiskowo: flirty, zwłaszcza na łonie natury; umizgi, zaloty, zalecanki, amory


Źródła:

SJP.pl

Kslp

skrótowiec

 (1.1) = Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich


Źródła:

Wiktionary

Ksng

skrótowiec

 (1.1) = Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych;


Źródła:

Wiktionary

Ksoanon

najstarszego typu posąg kultowy w greckich świątyniach, drewniany, w kształcie słupa z opracowaną głową


Ksoanon (stgr. ξόανον xóanon, lm ξόανα xóana) – najstarszy typ starogreckiego posągu kultowego wyciosany z drewna i dekorowany szatami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksobność

1. cecha osoby odbierającej wszystkie rzeczy z otaczającego świata, jakby odnosiły się do niej;
2. ksobny


Urojenia ksobne (inaczej urojenie odnoszące) – rodzaj urojenia, podczas którego istnieje przekonanie, iż jest się przedmiotem szczególnego zainteresowania otoczenia. Osoby z urojeniami ksobnymi przywiązują osobiste znaczenie do działań, uwag lub stwierdzeń innych ludzi oraz do obiektów i wydarzeń, które w rzeczywistości takiego osobistego znaczenia nie mają. Chory z urojeniami ksobnymi uważa, że niewinne uwagi i zachowania innych osób odnoszą się do niej, np. ludzie na ulicy rozmawiają właśnie o nim. Urojenia ksobne występują w prawdziwej paranoi (tzw. paranoia sensitiva). Osoba doznająca urojeń ksobnych jest w pełni przekonana, że jej obserwacje są prawdziwe i nie potrzebuje w celu ich potwierdzenia żadnych dowodów.


Patrz:ksobny

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksobny

skierowany ku sobie, idący ku sobie


Źródła:

SJP.pl

Ksografia

kolorowa fotografia trójwymiarowa


Ksografia (ang. Xograph process; z fr. xographie na wzór xérographie) – proces druku barwnej fotografii autostereoskopowej, wynaleziony przez firmę Visual Photographics z Nowego Jorku.

Efekt trójwymiarowości osiągano poprzez zastosowanie do fotografii specjalnego ciężkiego aparatu montowanego na samochodzie ciężarowym (czym zajmowała się firma Xograph Company); druk w postaci uporządkowanego diagonalnego wzoru kropek oraz naniesienie warstwy plastiku na wydruk, która działała jak pryzmat.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksograficzny

ksografia


Patrz:ksografia

Źródła:

SJP.pl

Ksp

[czytaj: ka-esPE]
1. skrót od: Komenda Stołeczna Policji;
2. skrót od: Katolicka Szkoła Podstawowa


Źródła:

SJP.pl

Kss

skrótowiec

 (1.1) = Komitet Samoobrony Społecznej;


Źródła:

Wiktionary

Ksyk

syczenie węża, gęsi itp.


Źródła:

SJP.pl

Ksykać

inaczej: sykać


Źródła:

SJP.pl

Ksyknąć

inaczej: syknąć


Źródła:

SJP.pl

Ksyknięcie

inaczej: syknąć


Źródła:

SJP.pl

Ksylamit

toksyczna substancja chemiczna używana do konserwacji drewna


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylan

jeden z budulców roślinnych ścian komórkowych


Źródła:

SJP.pl

Ksylany

jeden z budulców roślinnych ścian komórkowych


Źródła:

SJP.pl

Ksylem

drewno


Drewno, ksylem (z gr. ksylos – drewno) – złożona tkanka roślinna roślin naczyniowych, zajmująca przestrzeń między rdzeniem a kambium. Jej główną funkcją jest rozprowadzanie wody i rozpuszczonych w niej soli mineralnych, pobieranych przez korzenie, po całej roślinie. U roślin strefy klimatów umiarkowanych wiosną, gdy rozpoczyna się okres wegetacji transportuje również substancje odżywcze z elementów spichrzowych (są to głównie korzenie i pnie) do rozwijających się pędów i liści. Większość komórek wchodzących w skład drewna ma zdrewniałe ścianki, przez co drewno pełni również funkcję mechaniczną.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylemowy

przymiotnik od: ksylem


Źródła:

SJP.pl

Ksylen

węglowodór aromatyczny; dimetylobenzen


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. węglowodór aromatyczny używany głównie jako rozpuszczalnik;


Ksyleny – organiczne związki chemiczne z grupy węglowodorów aromatycznych, dimetylowe pochodne benzenu. Stosowane są głównie jako wysokowrzące rozpuszczalniki organiczne.

Ksylen występuje jako trzy izomery strukturalne o wzorze sumarycznym C
8
H
10
, różniące się pozycją dwóch grup metylowych w stosunku do siebie, w pierścieniu benzenowym: 1,2 (orto), 1,3 (meta) i 1,4 (para). Własności wszystkich trzech izomerów są do siebie dość zbliżone, choć różnią się one nieco reaktywnością w reakcji Friedla-Craftsa, oraz temperaturą topnienia i wrzenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksylenowy

przymiotnik od: ksylen


przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z ksylenem; zawierający ksylen


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksyleny

węglowodór aromatyczny; dimetylobenzen


Ksyleny – organiczne związki chemiczne z grupy węglowodorów aromatycznych, dimetylowe pochodne benzenu. Stosowane są głównie jako wysokowrzące rozpuszczalniki organiczne.

Ksylen występuje jako trzy izomery strukturalne o wzorze sumarycznym C
8
H
10
, różniące się pozycją dwóch grup metylowych w stosunku do siebie, w pierścieniu benzenowym: 1,2 (orto), 1,3 (meta) i 1,4 (para). Własności wszystkich trzech izomerów są do siebie dość zbliżone, choć różnią się one nieco reaktywnością w reakcji Friedla-Craftsa, oraz temperaturą topnienia i wrzenia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylit

1. kruszący materiał wybuchowy;
2. alkohol cukrowy o pięciu atomach węgla w cząsteczce, używany m.in. jako dodatek do żywności w celu zastąpienia cukru; ksylitol;
3. młoda odmiana węgla brunatnego wykazująca wyraźną strukturę drewna; lignit


Źródła:

SJP.pl

Ksylitol

słodzik, najczęściej z drzewa brzozy, będący alternatywą dla cukru; ksylit, cukier brzozowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. spoż. zredukowana pochodna ksylozy stosowana w przemyśle spożywczym jako dodatek służący do słodzenia żywności;


Ksylitol, zwycz. cukier brzozowy, E967 – organiczny związek chemiczny, pięciowęglowy alkohol polihydroksylowy o słodkim smaku (cukrol), zredukowana pochodna ksylozy.

Stosowany w przemyśle spożywczym do słodzenia jako zamiennik cukru (słodzik), głównie gum do żucia i cukierków ze względu na brak działania próchnicotwórczego. Zalecany również dla diabetyków, ponieważ jest metabolizowany z niewielkim udziałem insuliny. Ma wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza (IG:100) czy sacharoza (IG:70). FDA uznało ksylitol za substancję, która nie wywołuje próchnicy. W roku 1996 JEFCA (organ doradczy WHO i FAO) nie określiło górnej granicy spożycia (ADI – dopuszczalna dzienna dawka) i jednocześnie stwierdziło, że wcześniejsze niekorzystne wyniki badań na zwierzętach przeprowadzone w latach 70. XX w. nie mają zastosowania dla ludzi. Ksylitol wytwarza się naturalnie w organizmie człowieka w ilości ok. 15 g dziennie w procesach trawienia. Jego spożycie może sprzyjać likwidacji płytki nazębnej, jak również np. pomagać w leczeniu zakażenia jamy ustnej drożdżakowcami z rodzaju Candida (w przeciwieństwie do cukrów takich jak sacharoza, glukoza czy galaktoza).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksylitolowy

ksylitol


Patrz:ksylitol

Źródła:

SJP.pl

Ksylo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z drewnem lub drzewem


Źródła:

Wiktionary

Ksylofag

organizm odżywiający się drewnem, zazwyczaj groźny szkodnik lasów i drewna, np. kornik


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. organizm odżywiający się drewnem;


Ksylofag, drewnojad (gr. xýlon drewno, phageín jeść) – gatunek saproksyliczny odżywiający się drewnem, głównie owady (termity, niektóre kornikowate). Przykładem ksylofaga jest chrząszcz Morinus funereus z rodziny kózkowatych.

Ksylofagi najliczniej występują w lasach, zwłaszcza lasach naturalnych. Należą do nich groźne szkodniki drzew.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksylofon

perkusyjny instrument muzyczny zbudowany z jednego lub kilku rzędów drewnianych płytek, w które uderza się pałeczkami


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. samobrzmiący instrument perkusyjny (idiofon uderzany), w którym dźwięk powstaje na skutek uderzenia w szereg płytek różnej długości;


Ksylofon (gr. ξύλον 'drewno' i φωνή 'dźwięk, głos'), harmonika słomiana, gigelyra – instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, składający się z szeregu strojonych sztabek z twardego drewna najczęściej palisandru (wibratorów, od których wielkości zależy wysokość dźwięku), ułożonych w jednym lub więcej rzędach i uderzanych pałeczkami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksylofonistka

ksylofonista


Patrz:ksylofonista

Źródła:

SJP.pl

Ksylofonowy

przymiotnik od: ksylofon


przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z ksylofonem, dotyczący ksylofonu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksylogen

substancja obca w błonniku zdrewniałym (ligninie)


Źródła:

SJP.pl

Ksylograf

książka drzeworytnicza


ksylograf (z gr. ξυλον, ksylon - drzewo, γραφο, graphō - piszę) – książka, w której zarówno obrazy, jak i tekst objaśniający zostały odbite z jednego klocka drzeworytniczego. Tą techniką posługiwano się w średniowieczu. Jeszcze w ostatnim trzydziestoleciu XV wieku i na początku wieku XVI przy jej pomocy odbijane były głównie teksty popularnej literatury religijnej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylografia

ręczne przygotowanie formy do druku wypukłego za pomocą rytowania w drewnie


Ksylografia (gr. ksýlon 'drewno' i gráphein 'skrobać; rytować; rysować; pisać') – dawne określenie sztuki drzeworytu. Dotyczy głównie techniki druku książek, gdzie tekst oraz ilustracje zostały wycięte w jednym klocku – matrycy. Druki wykonane tą metodą określane są mianem książki blokowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksyloidyna

substancja wybuchowa powstająca na skutek działania stężonego kwasu azotowego na skrobię


Źródła:

SJP.pl

Ksylokaina

lek o działaniu znieczulającym; lignokaina, lidokaina


Lidokaina (łac. lidocainum), lignokaina, ksylokaina – organiczny związek chemiczny, pochodna acetanilidu. Stosowana jako środek miejscowo znieczulający. Przeważnie podawana jest przezskórnie w formie aerozolu lub żelu. W stomatologii najczęściej używany w postaci dwuprocentowego roztworu chlorowodorku lidokainy w ampułkach (w czystej postaci albo z dodatkiem adrenaliny lub noradrenaliny). W lecznictwie lidokaina stosowana jest zarówno w postaci wolnej zasady, jak i w postaci chlorowodorku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylol

rozpuszczalnik lub paliwo lotnicze


Źródła:

SJP.pl

Ksylolit

tworzywo otrzymywane z mieszaniny tlenku magnezu, chlorku magnezu, trocin, piasku i pigmentów; skałodrzew


Spoiwo magnezjowe – materiał budowlany należący do spoiw mineralnych powietrznych. Otrzymywane jest z wapieni dolomitowych poddanych wypalaniu w temperaturze od 800 °C do 900 °C z dodatkiem chlorku lub siarczku magnezowego. W wyniku wypalania otrzymywany jest tlenek magnezu MgO. Tlenek magnezu w połączeniu z rozpuszczonym w wodzie chlorkiem magnezu (MgCl2) nazywany jest cementem Sorela (Stanisław Sorel wynalazł spoiwo magnezowe w 1867 r.) stosowany był do wykonywania zapraw magnezjowych. Spoiwo magnezjowe po związaniu tworzy twardszą i bardziej odporną na czynniki zewnętrzne powłokę niż inne spoiwa powietrzne. Stosowane było do wykonywania tynków oraz po połączeniu z trocinami lub wiórami z drewna: posadzek bezspoinowych, płytek okładzinowych, podokienników i różnych detali architektonicznych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylolitowy

przymiotnik od: ksylolit


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ksylolitem, dotyczący ksylolitu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ksylometazolina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek sympatykomimetyczny, pochodna imidazoliny;


Ksylometazolina – organiczny związek chemiczny, pochodna imidazoliny zawierająca podstawioną grupę benzylową. Stosowana (podobnie jak jej hydroksylowa pochodna, oksymetazolina) jako lek o działaniu sympatykomimetycznym, głównie bezpośrednio na receptory α-adrenergiczne.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ksylometr

przyrząd do ksylometrowania; naczynie do zanurzania drewna w wodzie w celu pomiaru jego miąższości


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksylometria

Źródła:

Wikipedia

Ksylomka

ksylomka strix - gatunek motyla z rodziny sówkowatych


Źródła:

SJP.pl

Ksyloza

monosacharyd z grupy pentoz; cukier drzewny


Ksyloza (inaczej cukier drzewny, C5H10O5) – węglowodan, monosacharyd wchodzący w skład hemiceluloz w postaci ksylanów.

W temperaturze pokojowej jest to biała substancja krystaliczna, łatwo rozpuszczalna w wodzie, etanolu i benzynie. Znajduje zastosowanie w przemyśle spożywczym jako środek do konserwowania owoców, produkcji lodów i wyrobów cukierniczych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ksymena

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Ksymena, Xymena – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, żeński odpowiednik imienia Szymon, ukształtowany za pośrednictwem dawnego języka hiszpańskiego.

Imię pozostaje w Polsce imieniem rzadkim, choć liczba imienniczek wzrasta. W 2001 roku imię Ksymena nosiło 385 kobiet, a formę Xymena – 90, natomiast w styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 399 kobiet o imieniu Ksymena i 120 kobiet o imieniu Xymena nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi (w 2024 roku) 1072616 osób.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksymeniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksymeny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Ksywa

ksywka;
1. pseudo, przezwisko
2. gwara przestępcza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. więz. przezwisko

 (1.2) gwara. więz. przestępcza gwara


Pseudonim (z stgr. ψευδώνυμος pseudonymos, dosł. „pod fałszywym imieniem; w skrócie: ps. lub pseud.) – indywidualna nazwa danej osoby, inna niż jej oficjalne imię i nazwisko.

Najczęściej pseudonim stosowany jest w celu ukrycia oficjalnych personaliów, czasami też jego nadanie ma ułatwić zapamiętanie jakiejś osoby lub ma podkreślać czyjeś cechy osobowe czy fizyczne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ksywka

ksywa;
1. pseudo, przezwisko
2. gwara przestępcza


Źródła:

SJP.pl

Kszatrija

indyjski rycerz, członek kasty rycerskiej w Indiach


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) indyjski rycerz, członek warny;


Kszatrija (dewanagari क्षत्रिय, trl. kṣatriya) – członek drugiej najwyższej warny w hinduizmie. Należeli do niej rycerze oraz władcy i rządcy. Głównym celem, do którego powinien dążyć kszatrija jest dharma.

Bhagawadgita wymienia cechy, jakimi kszatrijowie winni się odznaczać:

Czasami za ojca warny kszatrijów uważano mędrca Angirasa (Manusmryti, III,198), również wywodzeni z ramion Puruszy.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kszemendra

poeta indyjski żyjący w XI wieku


Źródła:

SJP.pl

Kształcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przekazywanie komuś wiedzy lub/i umiejętności, nauczanie

 (1.2) stwarzanie warunków do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy oraz umiejętności


Kształcenie – całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata.

Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, rodzinnych, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów. Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kształceniowy

przekazujący, poszerzający pewien zasób wiedzy, rozwijający umiejętności w jakiejś dziedzinie


Źródła:

SJP.pl

Kształcić

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykształcić)

 (1.1) przekazywać swoją wiedzę lub/i umiejętności

 (1.2) stwarzać warunki do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy i umiejętności

 (1.3) rozwijać lub utrwalać określone cechy charakteru

czasownik zwrotny niedokonany kształcić się (dk. wykształcić się)

 (2.1) zdobywać wiedzę, umiejętności


Źródła:

Wiktionary

Kształcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kształt


Źródła:

Wiktionary

Kształt

ogólny zarys czegoś; forma; postać


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zarys przedmiotu, inny przedmiot, figura lub bryła, które ten przedmiot przypomina



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kształtka

Kształtka – gotowy element mechanizmu, urządzenia lub prefabrykat o kształcie niewymagającym dalszej obróbki mechanicznej lub chemicznej. Kształtki – zwykle w zależności od stosowanego materiału i zastosowania – otrzymuje się w procesach odlewania, kucia, wykrawania, tłoczenia, wtrysku i in.


Źródła:

Wikipedia

Kształtniej

stopień wyższy od przysłówka: kształtnie


Źródła:

SJP.pl

Kształtniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: kształtny


Źródła:

SJP.pl

Kształtność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kształtne; cecha tych, którzy są kształtni


Źródła:

Wiktionary

Kształtny

przymiotnik

 (1.1) (o rzeczy) ładnie ukształtowany

 (1.2) (o osobie) zgrabny, wyglądający przyjemnie dla oka


Źródła:

Wiktionary

Kształtować

nadawać kształt, formę; formować


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) nadawać kształt rzeczom

 (1.2) wpływać na coś

czasownik zwrotny niedokonany kształtować się

 (2.1) o rzeczach materialnych: przybierać kształt, wygląd

 (2.2) o abstraktach: przyjmować formę

 (2.3) osiągać jakiś poziom, pewną liczbę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kształtowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kształtować.


Źródła:

Wiktionary

Kształtówka

element budowlany, cegła o specjalnym kształcie lub odpowiednio wygięty element stalowy


Źródła:

SJP.pl

Kształtownik

wyrób walcowany o dużej długości i różnym kształcie przekroju poprzecznego


Kształtownik, profil – element konstrukcyjny o dużej długości względem wymiarów stałego przekroju poprzecznego (rozumiany także jako pręt), wykonany najczęściej ze stali walcowanej lub giętej na zimno, stopów aluminium lub wytłoczony z tworzywa sztucznego (np. PVC).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kształtowy

przymiotnik od: kształt


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kształtem, dotyczący kształtu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kształtujący

nadawać kształt, formę; formować


Patrz:kształtować

Źródła:

SJP.pl

Kształty

ogólny zarys czegoś; forma; postać


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) figura, sylwetka człowieka

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: kształt


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kszyk

ptak łowny z rodziny siewek


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Gallinago gallinago|ref=tak., mały, długodzioby, jasnobrązowy ptak eurazjatycki;


(Bekas) kszyk, bekas kszyk, bekas baranek (Gallinago gallinago) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia