De

1. nazwa litery D;
2. eufemistycznie: dupa


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa litery d / D

 (1.2) eufem. dupa


Belgia:

Holandia:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

De-

przedrostek

 (1.1) …tworzący / modyfikujący czasowniki; dodaje znaczenie odwracania czynności wcześniej wykonanej

 (1.2) …przymiotników, przysłówków i rzeczowników; odwraca znaczenie wyrazu pierwotnego


Źródła:

Wiktionary

Deadline

[czytaj: dedlajn] ostateczny termin na realizację czegoś; dead line


rzeczownik

 (1.1) nieprzekraczalny, ostateczny termin zrobienia czegoś


Deadline – angielski termin oznaczający cezurę bądź granicę czasową, przed jaką dana czynność ma zostać wykonana. W teorii zarządzania projektami określenie to pojawia się najczęściej w kontekście kamieni milowych projektu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Deadname

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) imię nadane osobie, która okazała się być transpłciowa lub niebinarna, po jej narodzinach, a którego ta osoba przestała używać


Deadnaming – użycie imienia nadanego przy urodzeniu lub innego poprzedniego imienia (które jest „martwe” – ang. dead) osoby transpłciowej lub niebinarnej bez jej zgody. Deadnaming może być przypadkowy; jednak może być użyty do celowego odrzucenia lub zaprzeczenia tożsamości płciowej danej osoby.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Deadname'Owanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) psych. społ. pozbawione szacunku odrzucenie czyjejś transpłciowej lub niebinarnej tożsamości płciowej przez celowe stosowanie imienia lub nazwiska, którego ktoś sobie nie życzy


Źródła:

Wiktionary

Deadnaming

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. społ. pozbawione szacunku odrzucenie czyjejś transpłciowej lub niebinarnej tożsamości płciowej przez celowe stosowanie imienia lub nazwiska, którego ktoś sobie nie życzy


Deadnaming – użycie imienia nadanego przy urodzeniu lub innego poprzedniego imienia (które jest „martwe” – ang. dead) osoby transpłciowej lub niebinarnej bez jej zgody. Deadnaming może być przypadkowy; jednak może być użyty do celowego odrzucenia lub zaprzeczenia tożsamości płciowej danej osoby.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Deafizm

[czytaj: defizm] dyskryminowanie słyszących przez osoby z niepełnosprawnością słuchu


Źródła:

SJP.pl

Deagenturyzacja

usuwanie tajnych agentów z urzędów, wojska itp.; dezagenturyzacja


Źródła:

SJP.pl

Deaktualizować

pozbawiać aktualności, czynić nieaktualnym; dezaktualizować


Źródła:

SJP.pl

Deaktywacja

dezaktywizacja, dezaktywacja;
1. oczyszczanie z elementów radioaktywnych;
2. pozbawienie czegoś aktywności


Źródła:

SJP.pl

Deaktywacyjny

deaktywacja; dezaktywacyjny


Źródła:

SJP.pl

Deaktywować

dezaktywować;
1. czynić nieaktywnym, wyłączać;
2. usuwać skażenie promieniotwórcze


Źródła:

SJP.pl

Deal

[czytaj: dil] potocznie: ubity interes, zawarta umowa; dil



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dealer

[czytaj: diler] diler;
1. osoba lub firma pośrednicząca w sprzedaży towarów, zwłaszcza drogich;
2. osoba zajmująca się rozprowadzaniem narkotyków


Diler – anglicyzm, spolszczona wersja angielskiego słowa dealer, oznaczającego osobę pośredniczącą w transakcjach kupna i sprzedaży.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dealerka

[czytaj: dilerka] dealerka;
1. kobieta pośrednicząca w sprzedaży towarów, zwłaszcza drogich;
2. kobieta zajmująca się rozprowadzaniem narkotyków;
3. potocznie: zajęcie, praca dilera, dilerki; dilerstwo, dealerstwo


Źródła:

SJP.pl

Dealerski

dealer [czytaj: dilerski]; dilerski


Źródła:

SJP.pl

Dealerstwo

[czytaj: dilerstwo] dilerstwo;
1. pośredniczenie w sprzedaży produktów określonej firmy, zwłaszcza drogich, np. samochodów;
2. rozprowadzanie narkotyków


Źródła:

SJP.pl

Dealkilacja

proces eliminacji grupy alkilowej z cząsteczki związku organicznego


Dealkilowanie, dealkilacja – proces odwrotny do alkilowania, eliminacja grupy alkilowej z cząsteczki związku organicznego. Dealkilacji łatwo ulegają estry kwasów nieorganicznych, same działając w takich procesach jako czynniki alkilujące.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dealować

[czytaj: dilować] potocznie: rozprowadzać narkotyki; dilować


Źródła:

SJP.pl

Deaminacja

reakcja chemiczna polegająca na wyeliminowaniu z cząsteczki grupy aminowej; dezaminacja


Deaminacja (dezaminacja) - reakcja chemiczna polegająca na eliminacji z cząsteczki związku chemicznego grupy aminowej (-NH2), najczęściej z wydzieleniem amoniaku.

W wielu przypadkach deaminacji towarzyszą reakcje następcze, prowadzące do zastąpienia grupy aminowej inną grupą organiczną. Bardzo częstą formą deaminacji jest przekształcenie grupy aminowej do ketonowej w cyklicznych związkach organicznych. Przykładem może być deaminacja cytozyny, w wyniku której powstaje uracyl.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dean

[czytaj: di:n]
1. nazwisko angielskie, m.in. James Dean (1931-1955) - amerykański aktor filmowy i teatralny;
2. obce imię męskie


W USA

W Wielkiej Brytanii:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Deanimacja

pozbawienie czucia oraz odruchów z mózgu


Źródła:

SJP.pl

Deasemblacja

w informatyce: odtworzenie kodu źródłowego z programu zapisanego w kodzie maszynowym; dezasemblacja


Deasembler, dezasembler (czasem „disasembler” od ang. disassembler) – program komputerowy, który tłumaczy język maszynowy lub kod bajtowy na język asemblera (tj. do postaci mnemonicznej). Deasembler jest niskopoziomowym odpowiednikiem dekompilatora.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Deasembler

w informatyce: program komputerowy tłumaczący język maszynowy na język asemblera; dezasembler


Deasembler, dezasembler (czasem „disasembler” od ang. disassembler) – program komputerowy, który tłumaczy język maszynowy lub kod bajtowy na język asemblera (tj. do postaci mnemonicznej). Deasembler jest niskopoziomowym odpowiednikiem dekompilatora.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Deathmetalowy

death metal [czytaj: defmetalowy]


Źródła:

SJP.pl

Debaj

w fizyce: jednostka momentu dipolowego


Debaj (D) – jednostka miary elektrycznego momentu dipolowego nienależąca do układu SI stosowana w fizyce atomowej i chemii do opisu momentów dipolowych cząsteczek.

1 D = 10−18 Fr·cm

1 D = 10−10 Fr·Å

1 D ≈ 3,33564×10−30 C·m


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debalcewski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Debalcewem, dotyczący Debalcewa


Źródła:

Wiktionary

Debarkacja

opuszczanie przez pasażerów statku lub wyładowywanie towarów ze statku


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mors. uwalnianie statku z ładunku – towaru, pasażerów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debarkader

dawniej: budynek pływający na barce lub pontonie zamocowanym do brzegu, przeznaczony na wyładunek towarów ze statku


Źródła:

SJP.pl

Debarkować

wysiadać lub wyładowywać towary ze środków komunikacji wodnej


Źródła:

SJP.pl

Debarkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|debarkować.


Źródła:

Wiktionary

Debata

dyskusja, rozprawianie, roztrząsanie problemów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. dyskusja, rozprawianie, roztrząsanie problemów


Debata (franc. débat od débattre, roztrząsać, z łac. bat(t)uere, uderzać, rozbijać na kawałki) – rodzaj wymiany poglądów na określony, konkretny temat, mający sformalizowany charakter i ustrukturyzowaną formę, zakładający ponadto prezentację przeciwstawnych stanowisk i argumentów, służącą pokonaniu adwersarza i przekonaniu słuchaczy do swoich racji. Debata toczy się więc wokół określonej tezy i często kończy się wyłonieniem zwycięzcy w formie głosowania publiczności lub decyzji jurorów (celem jest wygrana).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debatancki

przymiotnik

 (1.1) związany z debatą


Źródła:

Wiktionary

Debatant

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) czynny uczestnik debaty


Źródła:

Wiktionary

Debatantka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czynna uczestniczka debaty


Źródła:

Wiktionary

Debatować

dyskutować, rozprawiać, radzić nad czymś, dysputować


czasownik

 (1.1) prowadzić debatę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debatowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|debatować.


Źródła:

Wiktionary

Debatowany

będący przedmiotem debaty


Źródła:

SJP.pl

Debecylina

penicylina o przedłużonym działaniu, stosowana w leczeniu i profilaktyce m.in. przewlekłych stanów zapalnych; penicylina benzatynowa


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debel

1. w tenisie ziemnym, stołowym i badmintonie:
a) gra dwóch zawodników jednej płci przeciwko dwóm rywalom tej samej płci; gra podwójna;
b) każdy z zespołów grających w meczu deblowym;
2. łódź dwuosobowa na cztery wiosła


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. gra parami;

 (1.2) karc. kontra w brydżu

 (1.3) sport. żegl. typ dwuosobowej łodzi z czterema wiosłami


Debel (z ang. doubles) – inna nazwa: gra podwójna. W grze deblowej zawodnicy tej samej płci rywalizują w dwuosobowych zespołach.

Sporty, w których zawodnicy rywalizują również w deblu: Tenis ziemny, tenis stołowy, teqball, badminton, speed-ball.Debel różni się od miksta.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debellacja

podbój terytorium nieprzyjaciela w wyniku zwycięskiej wojny


Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debeściacki

potocznie: najlepszy pod jakimś względem, doskonały; debeściarski


Źródła:

SJP.pl

Debeściak

potocznie, żartobliwie: ktoś, kto jest najlepszy w czymś; mistrz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) slang. młodz. ktoś dobry w jakiejś dziedzinie, godny podziwu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debeściara

debeściak


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. młodz. kobieta, dziewczyna doskonała w jakiejś dziedzinie, godna podziwu


Patrz:debeściak

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debeściarski

potocznie: najlepszy pod jakimś względem, doskonały; debeściacki


przymiotnik

 (1.1) pot. taki, który jest „the best”


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debeściarsko

przysłówek

 (1.1) na sposób debeściarski, po debeściarsku


Źródła:

Wiktionary

Debeściarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. to co jest debeściarskie


Źródła:

Wiktionary

Debet

1. księgowy zapis po lewej stronie rachunków obejmujący aktywa, "winien";
2. potocznie: ujemny stan konta bankowego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bank. ujemne saldo na koncie;

 (1.2) księg. lewa strona bilansu (z aktywami lub kosztami);



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debetować

obciążać czyjś rachunek, zapisywać w debet


Źródła:

SJP.pl

Debetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|debetować.


Źródła:

Wiktionary

Debetówka

potocznie: karta debetowa


Źródła:

SJP.pl

Debetowość

cecha czegoś mającego możliwość doprowadzenia do ujemnego stanu konta w banku


Źródła:

SJP.pl

Debetowy

związany z debetem


Źródła:

SJP.pl

Debian

Debian (wym. ˈdɛbiən) – projekt wolnej dystrybucji systemu operacyjnego GNU/Linux oraz GNU/kFreeBSD realizowany przez ochotników na całym świecie. Wewnątrz Debiana istnieją również projekty, mające na celu stworzenie dystrybucji systemu GNU/Hurd, inne odmiany BSD, a nawet dystrybucji wolnego oprogramowania na platformę Windows.


Źródła:

Wikipedia

Debil

osoba o niskim ilorazie inteligencji; człowiek umysłowo upośledzony


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. med. osoba upośledzona umysłowo w stopniu lekkim;

 (1.2) pot. obraź. osoba mało inteligentna



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debile

określenie wykonawcze: słabo


rzeczownik

 (1.1) M. W. lm. zob. debil.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debilitować

dawniej: czynić słabym; osłabiać


Źródła:

SJP.pl

Debilizm

ociężałość umysłowa


Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim (upośledzenie umysłowe lekkie, dawniej debilizm – nazwa niestosowana z uwagi na negatywne znaczenie w języku potocznym) – poziom intelektualny osób dorosłych charakterystyczny dla 12 roku życia. Ta forma deficytu intelektualnego stanowi najwięcej rozpoznań.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debilka

1. kobieta cierpiąca na debilizm;
2. obraźliwe określenie kobiety, dziewczyny o niskim ilorazie inteligencji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: debil


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debilniej

stopień wyższy od przysłówka: debilnie


Źródła:

SJP.pl

Debilność

debilny; durność, idiotyczność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest debilne; cecha tych, którzy są debilni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debilny

idiotowaty, debilowaty, idiotyczny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy debila, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny


Źródła:

SJP.pl

Debilowaty

idiotowaty, idiotyczny, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy debila, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny


Źródła:

SJP.pl

Debilski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z debilem, dotyczący debila


Źródła:

Wiktionary

Debit

1. pozwolenie na rozpowszechnianie zagranicznych czasopism na terenie innego państwa;
2. w geologii: natężenie wypływu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urz. zezwolenie na sprowadzanie lub rozpowszechnianie wydawnictw


Debit – zezwolenie urzędu cenzury na rozpowszechnianie wydawnictwa. Także zezwolenie na sprowadzanie wydawnictw zagranicznych (tzw. debit pocztowy albo komunikacyjny).

Słowo pochodzi od francuskiego wyrazu débit, oznaczającego „sprzedaż”, „zbyt”, „miejsce sprzedaży”. To określenie wywodzi się z kolei z łacińskiego źródłosłowu debēre („być [komuś] winnym”), podobnie jak wyraz debet.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debitowy

związany z debitem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) sprowadzany lub rozprowadzany na podstawie debitu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debiucik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od debiut


Źródła:

Wiktionary

Debiut

1. pierwsze publiczne wystąpienie, rozpoczynające działalność artystyczną, literacką, karierę sportową itp.
2. w szachach: ruchy rozpoczynające partię


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydarzenie, kiedy ktoś wykonuje po raz pierwszy publicznie jakąś czynność w jakiejś dziedzinie

 (1.2) szach. początkowa faza partii szachów;


Debiut (fr. début – pierwszy rzut) – pierwsze publiczne wystąpienie w jakiejś dziedzinie, zwykle oznaczające rozpoczęcie kariery zawodowej; w kulturze i sztuce pierwsze dzieło jakiejś osoby – debiutanta.

W literaturze debiut oznacza na przykład pierwszy wydany utwór danego autora lub zespołu autorskiego. W kulturze i sztuce jako debiut uznać można pierwsze dzieło (np. rzeźba, obraz, album muzyczny) autora lub zespołu autorskiego. W filmie i teatrze debiut, w określeniu do aktorów, oznacza pierwszy występ w jakimś przedstawieniu (np. w spektaklu), oznaczający rozpoczęcie kariery zawodowej, a w odniesieniu do reżyserów – pierwsze wyreżyserowane przez określoną osobę przedstawienie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debiutancki

odnoszący się do debiutanta lub debiutu, właściwy debiutantowi


przymiotnik

 (1.1) związany z osobą debiutanta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debiutanckość

debiutancki


Patrz:debiutancki

Źródła:

SJP.pl

Debiutant

osoba występująca gdzieś pierwszy raz, zwłaszcza artysta lub sportowiec


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten kto debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debiutantka

debiutant


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ta która debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji


Debiutantka – polski film obyczajowy z 1981 roku.


Patrz:debiutant

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debiutować

występować (wystąpić) gdzieś po raz pierwszy, rozpoczynając działalność artystyczną, literacką, karierę sportową itp.


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zadebiutować)

 (1.1) zaczynać coś oficjalnie; występować pierwszy raz; rozpoczynać karierę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debiutowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) występowanie gdzieś po raz pierwszy, robienie czegoś po raz pierwszy


Źródła:

Wiktionary

Debiutowy

związany z debiutem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) szach. związany z debiutem, otwarciem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debizantyzacja

ograniczenie przywilejów urzędników państwowych


Źródła:

SJP.pl

Debl

debel (częściej); w tenisie ziemnym, stołowym i badmintonie:
1. gra dwóch zawodników jednej płci przeciwko dwóm rywalom tej samej płci; gra podwójna;
2. każdy z zespołów grających w meczu deblowym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. gra parami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Deblista

zawodnik grający w grze podwójnej (w deblu)


Źródła:

SJP.pl

Deblistka

deblista


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. zawodniczka występująca w parze z drugą osobą w deblu


Patrz:deblista

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Deblokaż

odblokowanie (zwłaszcza w brydżu, w celu uniknięcia wpustki)


Źródła:

SJP.pl

Deblokować

w drukarstwie: wstawiać właściwy znak graficzny (literę, cyfrę) w miejsce uprzednio zablokowane czcionką przypadkową, dowolną


Źródła:

SJP.pl

Deblokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|deblokować.


Źródła:

Wiktionary

Deblowy

związany z deblem, dotyczący debla


Źródła:

SJP.pl

Debora

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. starotestamentowa prorokini z plemięemienia Naftalego;

 (1.2) imię|polski|ż.;


Debora (hebr. ‏דְּבוֹרָה‎; żyła ok. 1200 p.n.e.) – postać ze Starego Testamentu, żona Lappidota, pochodząca z plemienia Naftalego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Deborah

[czytaj: debora] angielskie imię żeńskie




Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Deborzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Debory lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Deboszować

dawniej: prowadzić życie lekkie, awanturnicze, hulaszcze; hulać, lumpować, knajpować, bumblować || bumlować || bomblować


Źródła:

SJP.pl

Deboł

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. diabeł


Źródła:

Wiktionary

Debra

sucha dolina o stromych zboczach i wąskim dnie; debrza, debrze


Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.

Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debrak

pasyn debrak - gatunek motyla z rodziny rusałkowatych


Źródła:

SJP.pl

Debrandować

usuwać dodatki zainstalowane na telefonie przez operatorów komórkowych i pozostawiać czyste oprogramowanie producenta


Źródła:

SJP.pl

Debreczyn

miasto na Węgrzech


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we wschodnich Węgrzech;


Debreczyn (węg. Debrecen, niem. Debreczin, Debrezin, słow. Debrecín) – drugie co do wielkości miasto Węgier, największe miasto we wschodniej części kraju. W 2011 liczba mieszkańców Debreczyna wynosiła 208,02 tys. Stolica komitatu Hajdú-Bihar. Miasto to jest jednym z siedmiu centrów regionalnych kraju oraz największym miastem krainy historycznej Kriszana (większa jej część położona jest obecnie w Rumunii).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debreczynianin

mieszkaniec Debreczyna


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Debreczyna; osoba z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debreczynianka

mieszkanka Debreczyna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Debreczyna; kobieta z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debreczyński

przymiotnik od: Debreczyn


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Debreczyna, dotyczący Debreczynu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Debrza

sucha dolina o stromych zboczach i wąskim dnie; debra, debrze


Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.

Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debrze

sucha dolina o stromych zboczach i wąskim dnie; debrza, debra


Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.

Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debrzeński

przymiotnik od: Debrzno


Źródła:

SJP.pl

Debrznianin

mieszkaniec Debrzna


Źródła:

SJP.pl

Debrznianka

mieszkanka Debrzna


Źródła:

SJP.pl

Debrzno

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Debrzno (tuż po wojnie Frydląd Pomorski, kaszub. Frédląd, niem. Preußisch Friedland) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Debrzno.

Według danych z 1 stycznia 2018 Debrzno liczyło 5152 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debuger

w informatyce: program pomagający odnajdywać błędy w kodzie źródłowym programu


Debugger albo debuger – program komputerowy służący do dynamicznej analizy innych programów, w celu odnalezienia i identyfikacji zawartych w nich błędów, zwanych z angielskiego bugami (robakami). Proces nadzorowania wykonania programu za pomocą debuggera określa się mianem debugowania.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debugger

[czytaj: dibager] program do analizy kodu źródłowego programu w celu znalezienia w nim błędów programistycznych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. narzędzie do analizy pracy programów i identyfikacji w nich błędów;


Debugger albo debuger – program komputerowy służący do dynamicznej analizy innych programów, w celu odnalezienia i identyfikacji zawartych w nich błędów, zwanych z angielskiego bugami (robakami). Proces nadzorowania wykonania programu za pomocą debuggera określa się mianem debugowania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Debugging

[czytaj: dibaging] wykrywanie i poprawianie błędów w kodzie źródłowym programu komputerowego; debugowanie


Debugowanie (z ang. debugging) – proces systematycznego redukowania liczby błędów w oprogramowaniu bądź systemie mikroprocesorowym, który zazwyczaj polega na kontrolowanym wykonaniu programu pod nadzorem debuggera.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debugować

[czytaj: debagować] wykrywać i usuwać błędy z kodu źródłowego programu


Źródła:

SJP.pl

Debugowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|debugować.


Debugowanie (z ang. debugging) – proces systematycznego redukowania liczby błędów w oprogramowaniu bądź systemie mikroprocesorowym, który zazwyczaj polega na kontrolowanym wykonaniu programu pod nadzorem debuggera.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Debussy

[czytaj: debiS-I] nazwisko francuskie, m.in. Klaudiusz (Claude) Debussy (1862-1918) - kompozytor francuski


Achille-Claude Debussy (wym. /aˈʃil kloʊd də büˈsi/, ur. 22 sierpnia 1862 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 25 marca 1918 w Paryżu) – francuski kompozytor, przedstawiciel impresjonizmu muzycznego.

Muzyka Debussy’ego charakteryzuje się gęstą fakturą, żywą kolorystyką, wyraźnym wpływem orientalnych kultur muzycznych oraz zastosowaniem niekonwencjonalnych skal muzycznych i systemów centrów tonalnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Debuszować

dawniej: przechodzić w rozwiniętym szyku do walki po przebyciu gór, lasów itp.


Źródła:

SJP.pl

Debłować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dokazywać


Źródła:

Wiktionary

Dec

nazwisko, m.in. Władysław Dec (1898-1965) - polski wojskowy, uczestnik I powstania śląskiego, walk we wrześniu 1939 roku, dowódca batalionu w bitwie pod Narvik, dowódca brygady w 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Deca

nazwisko, m.in. Władysław Dec (1898-1965) - polski wojskowy, uczestnik I powstania śląskiego, walk we wrześniu 1939 roku, dowódca batalionu w bitwie pod Narvik, dowódca brygady w 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka


Źródła:

SJP.pl

Decathlon

[czytaj: dekatlon] wielobojowa dyscyplina lekkoatletyczna złożona z dziesięciu konkurencji, rzadziej o innej podobnej dyscyplinie; dziesięciobój (częściej)


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Decembrysta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. hist. zwolennik Napoleona III i jego zamachu stanu z 1851 roku

 (1.2) daw. rzad. hist. dekabrysta


Źródła:

Wiktionary

Decemwir

urzędnik rzymski powoływany do kodyfikacji (spisania) prawa zwyczajowego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. członek decemwiratu


Decemviri (łac. dziesięciu mężów) - kolegium urzędnicze w republice rzymskiej składające się z 10 członków, w latach 451 - 449 p.n.e. sprawujące najwyższą władzę w państwie.

W 452 p.n.e. plebejusze i patrycjusze porozumieli się w sprawie stworzenia dziesięcioosobowego kolegium, które miałoby zająć się kodyfikacją prawa. Kolegium decemvirów zostało powołane w roku 451 p.n.e. Ne jego czele stanęli wybrani na ten rok na konsulów Appius Claudius Crassus i Titus Genucius Augurinus. Decemvirom przekazano całkowitą władzę w państwie i pełnili oni kompetencje wszystkich urzędników państwowych. Co 10 dni każdy decemvir miał prawo do liktorów. Decemvirowie powołali wówczas komicja centurialne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Decemwirat

1. grupa dziesięciu urzędników, decemwirów, sprawująca rządy;
2. okres rządów takiej grupy;
3. urząd, stanowisko decemwira


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. kolegium rządzące Rzymem zamiast konsulów 451-449 p.n.e.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Decemwirowie

urzędnik rzymski powoływany do kodyfikacji (spisania) prawa zwyczajowego


Źródła:

SJP.pl

Decennium

dziesięciolecie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. rzad. dziesięciolecie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Decentracja

1. w psychologii: umiejętność wyobrażenia sobie sposobu widzenia rzeczy przez inną osobę, przyjęcia czyjegoś punktu widzenia rzeczy, spraw;
2. w optyce: rozbieżność osi soczewek tworzących układ optyczny


W psychologii decentracja to umiejętność wyobrażenia sobie formy przedmiotów z punktu widzenia osoby siedzącej naprzeciwko (eksperyment z górami u Piageta). Przeciwieństwo centracji myślenia – tj. koncentracja na swoim stanowisku, ujmowanie wszystkiego z własnego punktu widzenia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Decentralistka

decentralista


Patrz:decentralista

Źródła:

SJP.pl

Decentralistyczny

decentralizm


Patrz:decentralizm

Źródła:

SJP.pl

Decentralizacja

proces lub zjawisko przekazywania kompetencji organom niższej instancji; decentralizm


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przeniesienie uprawnień władzy centralnej na lokalne organy władzy,


Decentralizacja – ustawowe, trwałe, chronione prawem przekazywanie organom decentralizowanej władzy publicznej (gminom, powiatom, województwom) zadań, kompetencji, środków i odpowiedzialności, w które do tej pory były wyposażone organy władzy centralnej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Decentralizacyjny

przymiotnik od: decentralizacja


Źródła:

SJP.pl

Decentralizm

proces lub zjawisko przekazywania kompetencji organom niższej instancji; decentralizacja


Źródła:

SJP.pl

Decentralizować

ograniczać lub likwidować centralizację czegoś; przekazywać "na dół" większe uprawnienia


Źródła:

SJP.pl

Decentralizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. adm. delegowanie uprawnień i władzy na rzecz niższych szczebli administracji


Źródła:

Wiktionary

Decerebracja

cięcie wzdłuż pnia mózgu w części powyżej rdzenia przedłużonego, które czasowo obniża aktywność spoczynkową nerwowego układu współczulnego


Źródła:

SJP.pl

Decernat

dawniej: dział instytucji zajmujący się określonym rodzajem spraw


Źródła:

SJP.pl

Decernent

urzędnik wydający decyzje administracyjne; decydent


Decernent (z łac. decernensdecydujący, rozstrzygający, od decernere) – określenie urzędników administracji publicznej, do których zadań należy wydawanie decyzji administracyjnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Decewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dech

tchnienie; oddech; oddychanie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. oddech

 (1.2) przen. powiew, podmuch

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od decha


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Decha

mocna, gruba lub długa deska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: deska

 (1.2) gwara. muz. gitara elektryczna bez pudła rezonansowego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dechenit

rzadki minerał


Źródła:

SJP.pl

Decher

w rzemieślnictwie: wiązka dziesięciu wyprawionych skórek zwierzęcych


Źródła:

SJP.pl

Dechomierz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. med. przyrząd służący do mierzenia ilość powietrza wdychanego i wydychanego


Źródła:

Wiktionary

Dechrystianizacja

działanie mające na celu zmniejszenie wpływów religii chrześcijańskiej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) działania polegające na ograniczeniu lub zniesieniu wpływu chrześcijaństwa na danym terenie

 (1.2) proces odchodzenia od chrześcijaństwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dechrystianizacyjny

dechrystianizacja


Patrz:dechrystianizacja

Źródła:

SJP.pl

Dechrystianizator

osoba podejmująca działania prowadzące do zmniejszenia wpływów religii chrześcijańskiej


Źródła:

SJP.pl

Dechrystianizować

działać tak, aby pozbawić coś cech chrześcijańskich


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) teol. zmniejszać gdzieś wpływy chrześcijaństwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dechrystianizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ograniczanie lub zniesienie wpływów chrześcijaństwa na danym terenie


Źródła:

Wiktionary

Dechy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gwara. więzienna: kara polegająca na spaniu na twardym łożu

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: decha


Dechy : miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 5464 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 589 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Dechy plasuje się na 159. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 368). Liczne skupisko Polaków.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Decise

[czytaj: dec-ize] określenie wykonawcze: stanowczo, zdecydowanie


Źródła:

SJP.pl

Decjusz

nazwisko