Ef

nazwa litery F


skrót

 (1.1) = bibl. List do Efezjan

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. daw. RFN


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efa

1. wąż z rodziny żmijowatych, mający bardzo silny jad
2. hebrajska miara objętości; naczynie tej objętości


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. jadowity wąż z rodzaju nazwa systematyczna|Echis|ref=tak.

 (1.2) metrol. hist. hebrajska miara objętości równa ok. 40 lub 22 litrów;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efeb

1. urodziwy młodzieniec, odznaczający się doskonałą budową ciała;
2. w starożytnej Grecji: uczeń wojskowej instytucji wychowawczej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w starożytnej Grecji: młodzieniec pobierający nauki w efebii;

 (1.2) książk. przen. pięknie, harmonijnie zbudowany chłopak


Efeb (gr. ἔφηβος ephebos l. mn. έφηβοι epheboi, od ἥβη hếbê 'młodość') – w starożytnej Grecji młodzieniec w wieku 18–20 lat poddawany efebii, czyli obowiązkowemu szkoleniu wojskowemu poprzedzającemu uzyskanie pełnego obywatelstwa. Potocznie urodziwy młodzieniec.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efebia

forma służby wojskowej w starożytnej Grecji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. szkolenie wojskowe efebów w starożytnej Grecji;


Efebia (stgr. ἐφηβεία [ephēbeía] – 'młodość') – system wychowania obowiązujący w miastach starożytnej Grecji, który poprzedzał przyjęcie do wspólnoty pełnoprawnych obywateli. Głównym elementem efebii było szkolenie wojskowe. System ten istniał w wielu poleis, ale znany jest najlepiej na przykładzie Aten w IV wieku p.n.e.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efebofil

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) psych. seks. osoba odczuwająca pociąg seksualny do osób w popokwitaniowej fazie dorastania


Źródła:

Wiktionary

Efebofilia

miłość do chłopców ze strony starszego opiekuna, mentora, charakterystyczna dla starożytnej kultury greckiej


Efebofilia (stgr. ἔφηβος, éphēbos „ten, który dorósł, który osiągnął dojrzałość płciową” i φιλία, philía „przyjaźń, miłość”) – parafilia polegająca na seksualnej preferencji dorosłych do kontaktów z osobami w późnym okresie dojrzewania w wieku około 15–19 lat, w odróżnieniu od hebefilii i pedofilii. Termin jest też stosowany do określenia kontaktów seksualnych między dorosłymi mężczyznami a chłopcami w późnym okresie dojrzewania.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Efebowaty

przypominający wyglądem urodziwego młodzieńca


Źródła:

SJP.pl

Efedra

krzew z rodziny gniotowatych; przęśl


Źródła:

SJP.pl

Efedryna

alkaloid roślinny działający pobudzająco na układ nerwowy współczulny, rozszerza oskrzela, zmniejsza wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, zwęża naczynia krwionośne (także błony śluzowej nosa), stosowany m.in. w zakażeniach układu oddechowego jako składnik mieszanek wykrztuśnych, otrzymywany głównie syntetycznie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów, występujący naturalnie w roślinach z rodzaju Ephedra, działający pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy oraz sympatykomimetycznie (pobudza układ współczulny)


Efedryna – organiczny związek chemiczny, alkaloid roślinny, pochodna fenyloetyloaminy. Stosowana jako stymulant, reduktor apetytu, środek zwiększający koncentrację i uwagę, lekarstwo na nieżyt nosa oraz do leczenia niedociśnienia związanego z narkozą. Występuje w roślinach z rodzaju przęśl (Ephedra equisetina, Ephedra sinica, Ephedra distachya) oraz w cisie (Taxus baccata). Jest najczęściej dostępna w formie chlorowodorku i siarczanu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efedrynowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z efedryną, dotyczący efedryny


Źródła:

Wiktionary

Efekciara

kobieta lubująca się w tanich efektach, posługująca się nimi w celu wzbudzenia zainteresowania; pozerka, szpanerka, kabotynka, snobka, efekciarka


Źródła:

SJP.pl

Efekciarka

kobieta lubująca się w tanich efektach, posługująca się nimi w celu wzbudzenia zainteresowania; pozerka, szpanerka, kabotynka, snobka, efekciara


Źródła:

SJP.pl

Efekciarski

pejoratywnie: obliczony na wywarcie wrażenia, popisowy


przymiotnik

 (1.1) posługujący się łatwymi efektami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efekciarskość

efekciarski


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest efekciarskie; cecha tych, którzy są efekciarscy


Patrz:efekciarski

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efekciarstwo

popisywanie się w celu wywołania wrażenia na innych poprzez użycie tanich efektów; kabotynizm, kabotyństwo, szpan, szpanerstwo


Źródła:

SJP.pl

Efekciarz

człowiek lubujący się w tanich efektach, posługujący się nimi w celu wzbudzenia zainteresowania; pozer, szpaner, kabotyn, snob


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, co goni za efektami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efekcik

zdrobnienie od: efekt


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od efekt


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efekcista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. efekciarz


Źródła:

Wiktionary

Efekt

1. wywarcie, wywołanie wrażenia, np. efekt komiczny, piorunujący;
2. środek, sposób wywarcia, wywołania wrażenia, np. efekt świetlny, dekoracyjny;
3. wynik jakiegoś działania, np. efekt jo-jo, błyskawiczny, nieoczekiwany; rezultat, skutek;
4. przestarzałe: ruchomość, przedmiot użytku;
5. przestarzałe: długoterminowy papier wartościowy * forma mianownika l.mn. "efekta" przestarzała


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) osiągnięcie, wynik

 (1.2) wrażenie

 (1.3) przest. ściągnięcie na siebie uwagi

 (1.4) przest. lm. rzeczy, własność ruchoma

 (1.5) przest. lm. hand. papiery wartościowe

 (1.6) przest. praca wykonywana przez motor w ciągu jednej sekundy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efekta

1. dawniej: papiery wartościowe długoterminowe, będące przedmiotem handlu na giełdzie;
2. przestarzałe: wszelkie ruchomości, szczególnie podróżne i wojskowe; zapasy


Źródła:

SJP.pl

Efektacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. środki, sposoby wywoływania wrażenia


Źródła:

Wiktionary

Efektor

narząd reagujący na podniety nerwowe odbierane za pośrednictwem receptorów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. narząd organizmu zwierzęcego wykonujący określoną czynność pod wpływem impulsu elektrycznego;

 (1.2) techn. organ sterowniczy, za pomocą którego urządzenie oddziałuje na otoczenie


Efektor (łac. effector ‘twórca’, ‘sprawca’) – narząd wykonawczy organizmu zwierzęcego, wykonujący lub zmieniający swoją czynność pod wpływem impulsu nerwowego (końcowa część łuku odruchowego). Efektor wykonuje reakcję, czyli daje efekt po zadziałaniu bodźca.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efektoteka

biblioteka nagrań specjalnych efektów dźwiękowych


Źródła:

SJP.pl

Efektować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. wywierać efekt, dążyć do wywołania efektu; przesadzać


Źródła:

Wiktionary

Efektowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|efektować.


Źródła:

Wiktionary

Efektownie

przysłówek

 (1.1) w sposób efektowny


Źródła:

Wiktionary

Efektowniej

stopień wyższy od przysłówka: efektownie


Źródła:

SJP.pl

Efektowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: efektowny


Źródła:

SJP.pl

Efektowność

efektowny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest efektowne; cecha tych, którzy są efektowni


Patrz:efektowny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efektowny

zwracający na siebie uwagę oryginalnością, pięknem


przymiotnik jakościowy

 (1.1) sprawiający zadziwiająco dobre wrażenie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efektowy

efekt


przymiotnik

 (1.1) przest. efektowny


Patrz:efekt

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efektywnie

przysłówek sposobu

 (1.1) od: efektywny


Źródła:

Wiktionary

Efektywniej

stopień wyższy od przysłówka: efektywnie


Źródła:

SJP.pl

Efektywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: efektywny


Źródła:

SJP.pl

Efektywność

efektywny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bycie wydajnym; zdolność osiągania dobrego wyniku



Patrz:efektywny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efektywnościowy

związany ze skutecznością jakiegoś działania


Źródła:

SJP.pl

Efektywny

1. dający dobre wyniki; wydajny, skuteczny;
2. istotny, rzeczywisty


przymiotnik

 (1.1) skuteczny, wydajny

 (1.2) istotny, rzeczywisty

 (1.3) stat. o estymatorze: dający mały rozrzut szacunków (a więc i posiadający małą wariancję)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efemera

krótko żyjący organizm żywy, który przystosował się do niesprzyjających warunków klimatycznych


Źródła:

SJP.pl

Efemerofit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina efemerycznie występująca na danym terenie;


Efemerofit (łac. ephemerophyta, ang. ephemerophyte, z gr. ἐφήμερος „dzienny”, φυτόν „roślina”) – gatunek roślin obcego pochodzenia, który przypadkowo został zawleczony i – zwykle przejściowo – występuje we florze danego kraju lub obszaru. Stosunkowo często efemerofity pojawiają się wokół miejsc przeładunku towarów, np. wokół portów, dworców kolejowych lub innych stacji przeładunkowych, a także wokół szkółek ogrodniczych i ogrodów botanicznych, w których uprawia się gatunki obce. Efemerofity zwykle nie mają możliwości przejścia całego cyklu rozwojowego w klimacie, w jakim się znalazły, dlatego w krótkim czasie zanikają.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Efemeroid

przedstawiciel grupy zielnych roślin wieloletnich, których okres wegetacyjny trwa 8 miesięcy (od jesieni do zimy) w strefach suchych, a optymalny wzrost następuje jesienią, np. turzyca, wiechlina łąkowa


Źródła:

SJP.pl

Efemeryczniej

stopień wyższy od przysłówka: efemerycznie


Źródła:

SJP.pl

Efemeryczność

krótkotrwałość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest efemerycze, krótkotrwałe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efemeryczny

efemerydalny;
1. krótkotrwały, przelotny, przemijający bez pozostawienia po sobie znaczącego wpływu na otoczenie;
2. potocznie: będący efemerydą - rośliną


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który szybko przemija


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efemeryda

1. istota, rzecz lub zjawisko nietrwałe, przemijające szybko i bez śladu
2. roślina, której cykl rozwojowy przebiega w krótkim okresie sprzyjających warunków
3. owad żyjący nad wodą; jętka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. krótkotrwałe zjawisko, rzecz lub istota, która po zniknięciu nie pozostawia po sobie znaczącego śladu

 (1.2) bot. pot. roślina, której cykl rozwojowy jest bardzo krótki i odbywa się tylko w ściśle określonych warunkach

 (1.3) zool. jętka;


Efemeryda – z gr. ephēmeros oznacza istotę, rzecz lub zjawisko przemijające szybko i bez śladu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efemerydalny

efemeryczny;
1. krótkotrwały, przelotny, przemijający bez pozostawienia po sobie znaczącego wpływu na otoczenie;
2. potocznie: będący efemerydą - rośliną


przymiotnik

 (1.1) mający cechy efemerydy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efemerydy

1. rząd owadów obejmujący około 2 tys. gatunków, na ogół związanych ze środowiskiem wodnym (larwy żyją w wodzie, a dorosłe - w jej pobliżu); jętki;
2. dane dotyczące przebiegu przyszłego zjawiska astronomicznego, np. pozorne położenie Słońca, Księżyca i planet na niebie w określonym czasie i w określonym miejscu na Ziemi, podawane zwykle w rocznikach astronomicznych


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) astr. dane tabelaryczne pozwalające określać położenie ciał niebieskich;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|efemeryda.


Efemeryda – z gr. ephēmeros oznacza istotę, rzecz lub zjawisko przemijające szybko i bez śladu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efemeryzm

krótkotrwałość, przemijalność


Źródła:

SJP.pl

Efendi

1. dawniej: tytuł noszony przez tureckiego sułtana;
2. w Turcji: pan


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w dawnej Turcji: tytuł noszony przez sułtana, a potem przez wysokich urzędników

 (1.2) turecki odpowiednik formy „pan”


Efendi – turecki tytuł oznaczający pana, władcę. Pierwotnie odnosił się do sułtana, potem do urzędników wysokiego szczebla jak bej lub pasza, następnie do osób posiadających wyuczony zawód i osób piśmiennych. Zniesiony w 1934 roku. Współcześnie używany po nazwisku tytuł grzecznościowy odpowiadający polskiemu „pan”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efes

marka tureckiego piwa typu lager (dolnej fermentacji)



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Efeski

przymiotnik od: Efez


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Efezem, dotyczący Efezu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efesko

przysłówek

 (1.1) na sposób efeski, po efesku


Źródła:

Wiktionary

Efesowiec

pracownik Fabryki Samochodów Osobowych (FSO); FSO-wiec


Źródła:

SJP.pl

Efesowski

FSO (Fabryka Samochodów Osobowych); FSO-wski


Źródła:

SJP.pl

Efez

starożytne miasto jońskie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. starożytne miasto w Azji Mniejszej;


Efez (gr. Ἔφεσος Ephesos) – w starożytności jedno z 12 miast jońskich w Azji Mniejszej. Leżało przy ujściu rzeki Kaystros (tur. Küçük Menderes – Mały Meander) do Morza Egejskiego na terenie obecnej Turcji. Jeszcze przed przybyciem kolonistów greckich osiedlały się na tym terenie ludy Karów i Lelegów. Zamieszkiwali oni zbocza wzgórza Ayasuluk.

W 2015 r. stanowisko archeologiczne w Efezie zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efezjanin

mieszkaniec Efezu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Efezu

 (1.2) osoba pochodząca z Efezu, urodzona w Efezie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efezjanka

mieszkanka Efezu


Źródła:

SJP.pl

Effel

nazwisko, m.in. Jean Effel (właściwie François Lejeune, 12 stycznia 1908 w Paryżu - 16 października 1982) - francuski karykaturzysta, rysownik i akwarelista


Źródła:

SJP.pl

Effettuoso

[czytaj: efettuozo] określenie wykonawcze: efektownie


Źródła:

SJP.pl

Effie

nagroda przyznawana dorocznie w USA przez przemysł reklamowy za skuteczną reklamę



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Efialtes

1. Efialtes (?-ok. 469 p.n.e.), Grek, zdrajca wojsk spartańskich w bitwie pod Termopilami w 480 p.n.e.;
2. Efialtes (?-461 p.n.e.), starożytny polityk ateński;
3. przen.
a) zmora;
b) zdrajca ojczyzny


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efimek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. numizm. talar używany w XVII i XVIII wieku w Rosji


Źródła:

Wiktionary

Efira

stadium larwalne meduzy; efyra


Źródła:

SJP.pl

Efka

1. potocznie: autobus linii F;
2. środowiskowo: efedryna;
3. środowiskowo: choroba lub zaburzenie z obszaru psychiatrii, kodowane wielką literą F;
4. środowiskowo: złącze, wtyk typu F;
5. rzadkie zdrobnienie od: efa


Źródła:

SJP.pl

Efl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego

 (1.1) = ang. English as a Foreign Language → angielski jako język obcy


Źródła:

Wiktionary

Eflorescencja

pokrywa solna utworzona w procesie wietrzenia solnego


Wietrzenie solne (eksudacja) – rodzaj wietrzenia fizycznego, polegający na rozdrabnianiu skał poprzez mechaniczne działanie soli, spowodowane zmianami wilgotności. Zachodzi głównie w warunkach klimatu suchego.

Działanie tego rodzaju wietrzenia opiera się (podobnie jak w przypadku wietrzenia mrozowego) na rozszerzaniu się cieczy podczas jej krzepnięcia. Jednak w przypadku tego rodzaju wietrzenia krzepnącą cieczą nie jest woda lecz wysokoprocentowy, wodny roztwór soli.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Efod

w starożytnym Izraelu:
1. część ceremonialnej szaty arcykapłana, wykonana z płatów lnianego płótna, noszona na wierzchu właściwej szaty;
2. przedmiot kultowy, przede wszystkim posąg boga


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. rodzaj dalmatyki noszonej przez arcykapłanów w starożytnym Izraelu;


Efod (hebr. efod, אפוד) – szata noszona przez arcykapłanów w Starożytnym Izraelu jako część stroju liturgicznego – były to dwa płaty wykonane głównie z bisioru połączone paskiem na ramionach. Na przednim płacie umieszczony był pektorał, w którym przechowywano urim i tummim. Wyraz "efod" jest homonimem, lecz pozostałe jego znaczenia nie są do końca jasne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efor

w starożytnej Sparcie: urzędnik sprawujący najwyższą władzę administracyjną i sądową, zajmujący się też polityką zagraniczną, wybierany co roku razem z czterema innymi osobami do pełnienia tej funkcji


Efor (stgr. ἔφορος éphoros – nadzorca) – jeden z pięciu najwyższych urzędników w spartańskiej polis, reprezentujących żywioł oligarchiczny w jej ustroju. Pochodzenie urzędu eforatu nie jest bliżej znane, choć przypuszcza się, że pięciu eforów powołano w końcu VII wieku p.n.e. Istnieje hipoteza, że pierwotnie reprezentowali oni pięć osad, z których składała się Sparta i służyli pomocą królowi. Milczy o nich Wielka Rhetra oraz poprawka do niej, Arystoteles wprowadzenie eforów przypisuje królowi Teopompowi, który, wedle Plutarcha miał być też jednym z pomysłodawców owej poprawki. Od VI w. p.n.e. byli wybierani przez obywateli spośród ich grona (sposób głosowania znacznie utrudniał rzeczywisty wybór). Prawdopodobnie w jakimś związku z wojnami meseńskimi w ich ręce przeszła władza administracyjna, kierowanie polityką zagraniczną oraz sądownictwo. Mieli prawo zwoływania zgromadzenia ludowego, tak zwanej apelli i to do nich należało interpretowanie wyników jej głosowania. Przewodzili także geruzji. Po objęciu urzędu wypowiadali wojnę helotom, aby zabijanie przez krypteję było „legalne''. Urząd swój piastowali przez jeden rok. Po zakończeniu kadencji, ze swojej działalności składali sprawozdanie i w razie nadużyć mogli zostać pociągnięci do odpowiedzialności.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eforat

w starożytnej Sparcie: urząd, stanowisko efora; eforstwo


Eforat – w Sparcie instytucja reprezentująca, obok rady starszych, interesy oligarchii. Eforów było pięciu. Wybierano ich na okres jednego roku. Kontrolowali oni wszystkie instytucje w Sparcie. Również królów mogli zaskarżyć przed geruzją.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eforia

miasto w Rumunii; Eforie


Źródła:

SJP.pl

Eforstwo

w starożytnej Sparcie: urząd, stanowisko efora; eforat


Źródła:

SJP.pl

Efr

skrótowiec

 (1.1) = Europejski Fundusz Rybacki

 (1.2) = Europejski Fundusz Rozwoju


Źródła:

Wiktionary

Efraazja

Efraazja, Efraasia – nie zawsze uznawany za osobny rodzaj dinozaura z grupy prozauropodów.


Źródła:

Wikipedia

Efraim

wojenna moneta z lichego srebra albo złota, bita głównie w Lipsku podczas wojny siedmioletniej przez Efraima Brenna, dzierżawcę pruskiej mennicy państwowej; efraimita


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. liter. imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) hist. etn. nazwa jednego z dawnych plemięemion Izraela

 (2.2) hist. geogr. jeden z regionów Izraela w środkowej części tego kraju


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efraimita

wojenna moneta z lichego srebra albo złota, bita głównie w Lipsku podczas wojny siedmioletniej przez Efraima Brenna, dzierżawcę pruskiej mennicy państwowej; efraim


Źródła:

SJP.pl

Efraimowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Efraima lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Efraimski

Efraimita


Patrz:Efraimita

Źródła:

SJP.pl

Efrakcja

dawniej: włamanie, wyłamanie


Źródła:

SJP.pl

Efrata

Efrat (hebr. אפרת) – samorząd lokalny i osiedle żydowskie położone w Dystrykcie Judei i Samarii, w zachodniej części Judei w Izraelu.


Źródła:

Wikipedia

Efrem

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;


Efrem, Efraim – imię męskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebrajskiego słowa Ephrayim oznaczającego „przynoszący dobry owoc”. W Starym Testamencie był synem Józefa i Asenat, twórcą jednego z plemion Izraela. Ogłoszono siedmiu świętych o tym imieniu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efremowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Efrema lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Efron

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. rzad. imię|polski|m., jedno z imion biblijnych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) bibl. geogr. niezidentyfikowane pasmo górskie w Palestynie

 (2.2) bibl. geogr. warowne miasto po wschodniej stronie Jordanu, w pokoleniu Beniamina


Źródła:

Wiktionary

Efronteria

dawniej: bezczelność, arogancja


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. bezczelność


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efrr

skrótowiec

 (1.1) polit. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego


Źródła:

Wiktionary

Efryt

w arabskich wierzeniach ludowych: zły duch, upiór; ifryt; afryt


Źródła:

SJP.pl

Efs

skrótowiec

 (1.1) = polit. Europejski Fundusz Społeczny


Źródła:

Wiktionary

Efta

[czytaj: efta] (skrót od: ang. European Free Trade Association - Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) międzynarodowa organizacja gospodarcza działająca od roku 1960; Efta


skrótowiec, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) skr. ekon. = European Free Trade Association → Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Efuzja

1. molekularne przemieszczanie się gazu
2. wylew, np. magmy, lawy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. wylew

 (1.2) fiz. wypływ gazu lub cieczy przez bardzo mały otwór;

 (1.3) geol. spokojny wylew lawy na powierzchnię;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Efuzor

urządzenie zmieniające energię potencjalną ciśnienia cieczy w energię kinetyczną


Źródła:

SJP.pl

Efuzyjny

tyczący się efuzji


Źródła:

SJP.pl

Efuzywny

1. przymiotnik od: efuzja;
2. skała efuzywna - skała pochodzenia wulkanicznego; skała wylewna


Źródła:

SJP.pl

Efwupowski

przymiotnik od: FWP (Fundusz Wczasów Pracowniczych); FWP-owski


Źródła:

SJP.pl

Efyra

stadium larwalne meduzy; efira


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. postać larwalna meduzy powstała w wyniku strobilizacji;


Efyra (łac. ephira) – larwalne, wolnopływające stadium rozwojowe meduzy krążkopławów (scyfomeduza). Efyry powstają poprzez kolejne odrywanie się od ciała polipa w procesie strobilizacji, polegającej na poprzecznym podziale jego ciała. Następnie rozwijają się w młode meduzy, aż w końcu staną się dorosłymi osobnikami. Odżywia się głównie pierwotniakami i planktonem. Symetryczne ciało składa się z 4 lub 8 płatów wyraźnie powycinanych na brzegach.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia