Bł.

skrót od: błogosławiony


skrót

 (1.1) = błogosławiony

 (1.2) = błogosławiona


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błach

nazwisko


Błach – nazwisko polskie.

Formy żeńskie: Błachowa, Błachówna. Liczba mnoga: Błachowie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błachnio

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błachowiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błachowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błachut

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błąd

1. niezgodność z obowiązującymi normami; pomyłka,
2. złe, niewłaściwe postępowanie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niezgodność z zasadami, założeniami

 (1.2) działanie, które przynosi złe skutki

 (1.3) metrol. różnica między wynikiem pomiaru a wielkością mierzoną

 (1.4) mat. w teorii estymacji różnica między wartością estymatora a wielkością estymowaną

 (1.5) mat. we wnioskowaniu statystycznym odrzucenie hipotezy prawdziwej, bądź przyjęcie fałszywej

 (1.6) stpol. złudzenie

 (1.7) stpol. szaleństwo

wykrzyknik

 (2.1) powiadomienie kogoś, że nie ma racji



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błądek

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błądkowo

Błądkowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Dobra.

Przez wieś przepływa struga Dobra. Przysiółkiem wsi jest Kościelnik.

W latach 1945–1954 istniała gmina Błądkowo.

Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 164 mieszkańców.


Źródła:

Wikipedia

Błądzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błądzić.


Źródła:

Wiktionary

Błądzić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) poruszać się szukając właściwej drogi

 (1.2) poruszać się bez celu

 (1.3) postępować, myśleć mylnie


Źródła:

Wiktionary

Błądzikowo

Błądzikowo (kaszb. Błądzëkòwò, niem. Blansekow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck.

Wieś klasztoru kartuzów w Kartuzach w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.


Źródła:

Wikipedia

Błagać

usilnie prosić o coś


czasownik niedokonany

 (1.1) żarliwie, usilnie prosić


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błagająco

w sposób wyrażający błaganie; błagalnie


Źródła:

SJP.pl

Błagalnica

dawniej: kobieta, która o coś błaga, zanosi modły


Źródła:

SJP.pl

Błagalnik

dawniej: ten, kto błaga, zanosi modły


Źródła:

SJP.pl

Błagalny

wyrażający błaganie


przymiotnik

 (1.1) wyrażający pokorną prośbę

 (1.2) daw. miłosierny, skłonny do przebaczenia lub ofiarowania czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błaganie

usilnie prosić o coś


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błagać.

 (1.2) usilna prośba


Deprecatio (łac. deprecatio, deprekacja) – figura retoryczna stanowiąca pokorne błaganie o odwrócenie zła.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błagojewgrad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i uzdrowisko w południowo-zachodniej Bułgarii;


Błagojewgrad (bułg. Благоевград – Błagoewgrad, do 1950 Gorna Dżumaja) – miasto i uzdrowisko w południowo-zachodniej Bułgarii, w regionie historyczno-geograficznym Macedonii. Ośrodek administracyjny obwodu Błagojewgrad i gminy Błagojewgrad, nad rzeką Strumą u podnóża gór Riła. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 72 677 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Błagojewgradzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Błagojewgradem, dotyczący Błagojewgradu


Źródła:

Wiktionary

Błagowieszczeńsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, nad Amurem;

 (1.2) geogr. miasto w Rosji, w Baszkirii;


Błagowieszczeńsk (ros. Благовещенск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny obwodu amurskiego, nad Amurem. Miasto leży naprzeciwko chińskiego miasta Heihe.

W mieście znajduje się port lotniczy i rzeczny. Ośrodek kulturalny (muzeum) i naukowy (cztery uczelnie).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Błagowieszczeński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Błagowieszczeńskiem, dotyczący Błagowieszczeńska


Źródła:

Wiktionary

Błahość

małe znaczenie, nieistotność; nieważność, nieważkość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest błahe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błahostka

1. rzecz o małej wartości, drobnostka, drobiazg;
2. sprawa lub rzecz błaha


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzecz błaha, mało istotna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błahszy

stopień wyższy od przymiotnika: błahy


Źródła:

SJP.pl

Błahy

bez większego znaczenia, niegodny uwagi; nieistotny


przymiotnik

 (1.1) nieistotny, nieznaczący, niemający dużej wartości, niegodny większej uwagi

 (1.2) stpol. lichy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błąkać

chodzić po różnych miejscach, nie mogąc znaleźć drogi; chodzić bez celu, wałęsać się


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. wprowadzać w błąd

czasownik zwrotny niedokonany błąkać się

 (2.1) chodzić bez celu

 (2.2) chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błąkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błąkać.


Źródła:

Wiktionary

Błąkanina

błąkanie się; chodzenie bez celu; włóczęga


Źródła:

SJP.pl

Błam

brzegami zszyte kawałki skóry, służące do podszycia ubioru


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) materiał kuśnierski ze zszytych brzegami skór futerkowych, służący m.in. do podszycia płaszcza lub uszycia futra; również sztuka futra pewnej miary

 (1.2) przen. płat, płachta czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błamowy

błam


Patrz:błam

Źródła:

SJP.pl

Błancza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. guz


Źródła:

Wiktionary

Błasiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błasik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błaszak

nazwisko


Osoby noszące nazwisko Błaszak:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaszczak

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaszczuk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błaszczyk

nazwisko


Osoby o nazwisku Błaszczyk:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaszczykiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błaszczykowski

nazwisko


Osoby noszące nazwisko Błaszczykowski:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaszczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błaszczyszyn

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błaszki

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Błaszki (niem. Schwarzau) – miasto w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błaszki. Przez miasto przepływa rzeka Trojanówka. Błaszki uzyskały lokację miejską przed 1722.

Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 1987 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błaszkiewicz

nazwisko


Błaszkiewicz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaszkowianin

mieszkaniec Błaszek (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Błaszkowianka

mieszkanka Błaszek (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Błaszkowski

przymiotnik od: Błaszki


Błaszkowski (Błażkowski), Błaszkowska:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaszyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błaut

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bławat

dawna, kosztowna tkanina jedwabna, zwykle koloru błękitnego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. zob. chaber.

 (1.2) rodzaj jedwabnej tkaniny


Bławat – kosztowna, błękitna tkanina jedwabna używana w średniowieczu.

Później nazywano tak każdą tkaninę jedwabną.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bławatek

chaber bławatek - jednoroczna roślina z rodziny złożonych występująca w Europie jako pospolity chwast pól uprawnych


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Centaurea cyanus|L.|ref=tak., gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych;

 (1.2) bot. roślina z gatunku bławatków (1.1)


Chaber bławatek, bławatek (Centaurea cyanus L., w niektórych ujęciach systematycznych Cyanus segetum Hill) – gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: białasy, głowacz, jasieniec, kardy, kwiatek wołoszek, macoszka, modrak, modrzeńczyk, samosiejka, wasilek, wawer. Występuje w Europie oraz na Syberii Zachodniej. W Polsce pospolity chwast polny, archeofit.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bławatkowy

1. bławatek;
2. niebieskofioletowy; chabrowy


przymiotnik jakościowy

 (1.1) odnoszący się do bławatka

 (1.2) koloru niebieskiego, chabrowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bławatnik

przedstawiciel podrodziny małych ptaków z rzędu wróblowych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. kupiec handlujący bławatami, właściciel sklepu, w którym sprzedaje się bławaty

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. niewielki ptak o barwnym upierzeniu;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bławatniki

właściciel sklepu bławatnego; kupiec handlujący bławatami


Bławatniki (Cotinginae) – podrodzina ptaków z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bławatnikowate

rodzina ptaków z rzędu wróblowych


Bławatnikowate (Cotingidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 60 gatunków. Występują w Ameryce Południowej i Centralnej oraz w Meksyku.

Długość ciała bławatników waha się od 8 do 50 cm, masa zaś wynosi 6–400 g. Upierzenie bardzo zróżnicowane, występuje wyraźny dymorfizm płciowy; u samców występują barwy czerwone, fioletowe i błękitne. W piórach pochodzących od 25 gatunków, ze wszystkich linii rozwojowych w rodzice, stwierdzono występowanie 16 różnych karotenoidów. Występują również ozdoby w postaci wyrostków skórnych, brodawek lub fragmentów nagiej skóry.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bławatnikowaty

o cechach bławatnikowatych (rodzina ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Bławatny

1. dawniej: wykonany z kosztownej, jedwabnej tkaniny, przeważnie koloru błękitnego;
2. koloru bławatka; modry, chabrowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bławatem, dotyczący bławatu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bławy

bladoniebieski, modrawy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) jasnoniebieski, bladoniebieski, modrawy

 (1.2) blady, mdły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błażej

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Błażej – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „blaesus” oznaczającego „seplenić”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błażeja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Błażej


Błażeja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "seplenić". Żeński odpowiednik imienia Błażej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Błażejak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błażejczak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błażejczyk

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błażejewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błażejewko

Błażejewko (niem. Weißensee) – część wsi Błażejewo w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik, nad Jeziorem Bnińskim, 6 km na południe od Kórnika.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.


Źródła:

Wikipedia

Błażejewo

Miejscowości w Polsce

Źródła:

Wikipedia

Błażejewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błażejostwo

Błażej z małżonką; Błażejowie


Źródła:

SJP.pl

Błażejowice

W Polsce
Zobacz też

Źródła:

Wikipedia

Błażejowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Błażejowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błażejowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Błażeja lub z nim związany


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który odnosi się, należy do Błażeja; taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Błażej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błażek

zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)


Błażek – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Batorz.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Błażek, po jej zniesieniu w gromadzie Batorz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 703 mieszkańców i była drugą co do wielkości miejscowością gminy Batorz. Wieś jest sołectwem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błazen

1. artysta cyrkowy występujący w roli komicznej;
2. człowiek ośmieszający się;
3. na dworach królewskich i wielkopańskich: osoba mająca zabawiać, rozweselać


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) hist. zawodowy nadworny żartowniś i prześmiewca zabawiający króla;

 (1.2) przen. ktoś, kto jest przesadnie wesoły lub nadmiernie dowcipkuje


Błazen – nazwa rodzaju klauna, zwykle kojarzona ze średniowieczem. W Polsce zwany też wesołkiem. Charakterystycznym elementem stroju błazna była czapka o trzech rogach zakończonych dzwoneczkami – trzy rogi symbolizowały ośle uszy i ogon, przyczepiane przez błaznów we wcześniejszym okresie. Oprócz tego błaźni charakteryzowali się kolorowym strojem i specjalnym berłem z wyrzeźbioną głową na końcu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błazenada

zachowanie niepoważne; błazeństwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niedorzeczne zachowanie się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błazenek

niewielka, egzotyczna ryba morska; amfiprion


Amfiprion, ryba ukwiałowa, błazenek (Amphiprion percula) – gatunek morskiej ryby z rodziny garbikowatych (Pomacentridae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błazeński

taki, który przypomina pajaca, błazna lub taki, który zachowuje się jak pajac; pajacowaty


przymiotnik

 (1.1) podobny do błazna, charakterystyczny dla błazna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błazeństwo

wygłupianie się, zachowywanie się jak błazen; błazenada; błaznowanie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) niedorzeczne zachowanie się


Taktowny dowcip (gr. εὐτραπελία, eutrapelia) – w etyce Arystotelesa cnota stanowiąca złoty środek między błazeństwem a nieokrzesaniem. Wydaje się, że współcześnie taktowny dowcip, błazeństwo i nieokrzesanie uznaje się najczęściej za fakty pozaetyczne. Pojęcie taktownego dowcipu wywarło znaczny wpływ na średniowieczne i wczesnonowożytne pojęcie dworności, z którym było też w owych czasach utożsamiane.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błażewicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błaziak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błażków

zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)


Błażków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wola Mysłowska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Wola Mysłowska. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 57 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Wilczyskach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błażkowie

zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Błażkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Błażka lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Błaźnić

1. ośmieszać, kompromitować kogoś;
2. błaźnić się - ośmieszać się, kompromitować się


czasownik

 (1.1) stpol. oszukiwać

 (1.2) stpol. wygłupiać się

czasownik zwrotny niedokonany błaźnić się

 (2.1) ośmieszać się, kompromitować się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błaźnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błaźnić.


Źródła:

Wiktionary

Błaźnisko

zgrubienie od: błazen


Źródła:

SJP.pl

Błaznować

zachowywać się niepoważnie, wygłupiać się; pajacować


czasownik

 (1.1) książk. wygłupiać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błaznowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygłupianie się, zachowywanie się w sposób niepoważny, błazeński


Źródła:

Wiktionary

Błażów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na zachodniej Ukrainie, w rejonie samborskim obwodu lwowskiego;


Błażów – wieś w rejonie samborskim obwodu lwowskiego, założona w 1441 W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Błażów. Miejscowość liczy 862 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Błażowa

miasto w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Błażowa – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błażowa, na Pogórzu Dynowskim, nad rzeką Ryjak (dopływ Strugu). Lokalny ośrodek handlowo-usługowy i drobnego przemysłu.

Błażowa położona jest w ziemi sanockiej. Uzyskała lokację miejską przed 1770.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błażowianin

mieszkaniec Błażowej (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Błażowianka

mieszkanka Błażowej (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Błażowski

przymiotnik od: Błażowa


Osoby o nazwisku Błażowski:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błażusiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błecha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła


Źródła:

Wiktionary

Błędnica

1. błędnica trzaska - gatunek motyla;
2. w wierzeniach ludowych zjawa mamiąca ludzi zwłaszcza uwodząca podróżnych



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błędnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób błędny


Źródła:

Wiktionary

Błędniej

stopień wyższy od przysłówka: błędnie


Źródła:

SJP.pl

Błędniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: błędny; zwykle w wyrażeniu: nic błędniejszego - nic bardziej mylnego


Źródła:

SJP.pl

Błędnik

labirynt;
1. część ucha środkowego mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;
2. w ogrodnictwie: układ krętych ścieżek okolonych żywopłotem


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. część wewnętrzna ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błędnikowate

rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych; labiryntowate, łaźcowate


Błędnikowate, łaźcowate, labiryntowate (Anabantidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych zaliczana do błędnikowców. Ze względu na atrakcyjne ubarwienie i ciekawą biologię często spotykane w akwarystyce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błędnikowce

podrząd okoniokształtnych ryb słodkowodnych, mających narząd skrzelowy służący do oddychania powietrzem atmosferycznym; labiryntowce; łaźcowate


Błędnikowce (Anabantoidei) – podrząd słodkowodnych ryb okoniokształtnych wyposażonych w narząd błędnikowy zwany labiryntem.

Zaliczane są do nich m.in. łaźce, wielkopłetwy, skrzeczyki, gurami, bojowniki, prętniki, sandelie, buszowce i beloncje. Ze względu na ubarwienie, biologię rozrodu oraz zachowanie są często hodowane w akwariach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błędnikowiec

przedstawiciel podrzędu ryb słodkowodnych z rzędu okoniokształtnych; labiryntowiec


Źródła:

SJP.pl

Błędnikowy

przymiotnik od: błędnik


Źródła:

SJP.pl

Błędnodruk

znaczek pocztowy z błędem drukarskim


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) znaczek pocztowy z błędem drukarskim;


Błędnodruk – nazwa znaczka lub całostki z błędem drukarskim, powstałym w wyniku nieprawidłowo wykonanej czynności w czasie produkcji, nie wykrytym przez kontrolę i wprowadzonego do sprzedaży. Najczęściej są to przesunięcia całości lub części nadruków i napisów. Zdarzają się też odwrócone rysunki lub napisy, a także błędy w: kolorystyce, rodzaju użytego papieru, perforacji i gumowaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błędność

błędny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest błędne; cecha tych, którzy są błędni


Patrz:błędny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błędny

1. niepoprawny, nieprawdziwy, zawierający błąd;
2. dawniej: błąkający się


przymiotnik

 (1.1) zawierający błąd, niewłaściwy, niepoprawny

 (1.2) nieprzytomny, zdezorientowany

 (1.3) stpol. zmienny

 (1.4) stpol. grzeszny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błędów

1. niezgodność z obowiązującymi normami; pomyłka,
2. złe, niewłaściwe postępowanie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błędowianin

mieszkaniec Błędowa


Źródła:

SJP.pl

Błędowianka

mieszkanka Błędowa


Źródła:

SJP.pl

Błędowice

część Hawierzowa (miasta w Czechach)


Błędowice (czes. Bludovice, niem. Bludowitz) – część miasta Hawierzowa w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Karwina w Czechach, nad rzeką Łucyną. Wraz z Podlesiem i Żywocicami współtworzy gminę katastralną Bludovice. W 2009 r. liczba mieszkańców wynosiła 2566, zaś w 2010 odnotowano 850 adresów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błędowicki

przymiotnik od: Błędowice; błędowski


Źródła:

SJP.pl

Błędowo

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Błędowski

1. przymiotnik od: Błędowice; błędowicki
2. przymiotnik od: Błędów


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błękicik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od błękit


Źródła:

Wiktionary

Błękit

1. niebieska barwa;
2. barwnik niebieskiego koloru;
3. przenośnie: niebo


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolor błękitny

 (1.2) chem. błękitny lub niebieski barwnik, pigment; błękitna lub niebieska farba

 (1.3) przen. zob. niebo.


Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.

Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.

Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błękitek

atlantycka ryba podobna do śledzia i dorsza



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błękitnawy

zbliżony do błękitnego, nie do końca błękitny, prawie błękitny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor podobny do błękitnego; niezupełnie błękitny, prawie błękitny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitniczek

rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych


Źródła:

SJP.pl

Błękitnidło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. kosmetyk, błękitny barwnik do oznaczania delikatnych żyłek na skroniach


Źródła:

Wiktionary

Błękitnieć

zmieniać kolor na błękitny


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stawać się błękitnym

 (1.2) wydawać się błękitnym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitniej

stopień wyższy od przysłówków: błękitnie, błękitno


Źródła:

SJP.pl

Błękitniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: błękitny


Źródła:

SJP.pl

Błękitnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nabieranie barwy błękitnej


Źródła:

Wiktionary

Błękitnik

rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych


Źródła:

SJP.pl

Błękitniutki

zdrobnienie od: błękitny


Źródła:

SJP.pl

Błękitno-Biały

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: błękitny i biały


Źródła:

Wiktionary

Błękitno-Różowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jednocześnie błękitny i różowy


Źródła:

Wiktionary

Błękitno-Złoty

błękitny i złoty


Źródła:

SJP.pl

Błękitnobiały

biały o odcieniu błękitnym


przymiotnik jakościowy

 (1.1) biały o błękitnym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitnogłowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitną głowę


Źródła:

Wiktionary

Błękitnooki

mający błękitne oczy


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitne oczy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitnopióry

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitne pióra, pierze


Źródła:

Wiktionary

Błękitnopurpurowy

1. purpurowy o odcieniu błękitnym;
2. groch błękitnopurpurowy - jednoroczna roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), o czerwonofioletowych kwiatach i pierzastych liściach, uprawiana na paszę i zielony nawóz; groch polny, peluszka


przymiotnik

 (1.1) purpurowy o błękitnym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitność

błękitny


Patrz:błękitny

Źródła:

SJP.pl

Błękitnoskrzydły

mający błękitne skrzydła


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitne skrzydła


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitnoszary

szary o odcieniu błękitnym


przymiotnik

 (1.1) szary o błękitnym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitnozielonkawy

nieco zielony o błękitnym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Błękitnozielony

zielony o odcieniu błękitnym


przymiotnik

 (1.1) zielony o błękitnym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błękitnozłoty

złoty o błękitnym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Błękitny

mający kolor nieba; niebieski


przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor intensywnie niebieski


Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.

Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.

Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błękity

1. niebieska barwa;
2. barwnik niebieskiego koloru;
3. przenośnie: niebo


Źródła:

SJP.pl

Błeszczyński

nazwisko


Błeszczyński – polski herb szlachecki znany z jedynego wizerunku pieczętnego, odmiana herbu Suchekomnaty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błeszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pchła


Źródła:

Wiktionary

Błeszno


Źródła:

Wikipedia

Błeszyński

nazwisko


Błeszyński – polski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błoch

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błochowiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Błocić

zostawiać ślady błota na podłodze


Źródła:

SJP.pl

Błocisko

ekspresywnie: błoto; błotnisko


Źródła:

SJP.pl

Błociszewo

Błociszewo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wieś położona była w 1580 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.


Źródła:

Wikipedia

Błocko

potocznie: błoto


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. od błoto


Błocko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błogi

dający przyjemność; miły, rozkoszny


przymiotnik

 (1.1) sprawiający zadowolenie lub przyjemność, świadczący o zadowoleniu lub przyjemności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błogo

przysłówek

 (1.1) w sposób błogi


Źródła:

Wiktionary

Błogocice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Cieszyna;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Radziemice;

 (1.3) geogr. przysiółek wsi Ścinawka Górna, w gminie Radków, w województwie dolnośląskim;


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 1 podstawowa

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Błogocki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Błogocic, związany z Błogocicami


Źródła:

Wiktionary

Błogość

stan spokoju i zadowolenia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przyjemny stan zadowolenia, spokoju


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błogostan

książkowo: stan błogości, szczęśliwości, zadowolenia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stan błogości, szczęśliwości, zadowolenia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błogostanik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od błogostan


Źródła:

Wiktionary

Błogosława

gatunek banana uprawiany powszechnie w krajach tropikalnych; banan zwyczajny, banan właściwy, banan zaostrzony, figa rajska, pizang


Źródła:

SJP.pl

Błogosławiący

1. w religii: udzielać błogosławieństwa;
2. wyrażać zadowolenie z czegoś, wdzięczność za coś;
3. życzyć komuś w czymś szczęścia, aprobować coś; pochwalać


Patrz:błogosławić

Źródła:

SJP.pl

Błogosławić

1. w religii: udzielać błogosławieństwa;
2. wyrażać zadowolenie z czegoś, wdzięczność za coś;
3. życzyć komuś w czymś szczęścia, aprobować coś; pochwalać


czasownik przechodni niedokonany (dk. pobłogosławić)

 (1.1) rel. udzielać błogosławieństwa

 (1.2) książk. dziękować, wyrażać wdzięczność

 (1.3) książk. dawać błogosławieństwo czemuś, akceptować coś

 (1.4) przen. życzyć komuś szczęścia, pomyślności

 (1.5) rel. sprzyjać komuś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błogosławienie

błogosławieństwo;
1. obrzęd polegający na przeżegnaniu kogoś krzyżem lub znakiem krzyża;
2. życzenie przychylności losu;
3. pomyślność, przychylność


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) udzielanie błogosławieństwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błogosławieństwo

1. w chrześcijaństwie: obrzęd powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece
2. sprzyjanie, przychylność, pomyślność


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. obrzęd, gest powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece

 (1.2) podn. życzenie pomyślności, przychylności losu

 (1.3) sprzyjanie, przychylność, pomyślność


Błogosławieństwo w Biblii – termin religijny oznaczający formułę lub gest wyrażenia życzenia udzielenia łaski przez Boga.Słowo błogosławieństwo pochodzi od łacińskiego bene-dictio (gr. eu-logein) – mówić dobrze, życzyć czegoś dobrego. Swymi korzeniami sięga do hebrajskiego źródłosłowu brk. Ten jeden rdzeń służy do określenia różnych form błogosławieństwa: beraka – błogosławieństwo; barek – błogosławić; baruk – błogosławiony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błogosławiona

kobieta zmarła, beatyfikowana przez papieża w Kościele katolickim


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmarła kobieta lub dziewczyna uznana przez kościół lub społeczność za godną kultu

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: błogosławiony

forma czasownika.

 (3.1) forma żeńska ims. przymiotnikowego biernego od: błogosławić


Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.

Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błogosławiony

w kościele katolickim: człowiek zmarły, będący przedmiotem oficjalnego kultu lokalnego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. ktoś zmarły uznany przez kościół lub społeczność za godnego kultu;

przymiotnik

 (2.1) pot. przen. szczęśliwy

forma czasownika.

 (3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: błogosławić


Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.

Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błok

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błoń

przestarzałe: błonie


Błoń (błr. i ros. Блонь) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie puchowickim obwodu mińskiego, około 58 km na południowy wschód od Mińska, nad rzeką Citewką (dopływem Świsłoczy).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błona

1. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych, np. okrywająca narządy;
2. cienka, elastyczna taśma z materiału sztucznego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka, elastyczna powłoka lub taśma

 (1.2) biol. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych

 (1.3) hist. daw. półprzejrzysty materiał pochodzenia zwierzęcego do wypełniania ram okiennych do XVII wieku;


Biologia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błonczatka

bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; ismena


Błonczatka (Hymenocallis) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje ok. 50 do co najmniej 64 gatunków w wąskim ujęciu taksonomicznym (w przypadku włączenia tu roślin z rodzaju ismena Ismene jest ich kilkanaście więcej). Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Ameryce Środkowej, zwłaszcza w Meksyku. Na północy jego zasięg obejmuje południowo-wschodnią i południowo-centralną część Stanów Zjednoczonych (do tamtejszej flory należy 15 gatunków błonczatek), Antyle i północną część Ameryki Południowej, po Peru i Brazylię na południu (w Ameryce Południowej rosną tylko trzy gatunki). Jako rośliny introdukowane przedstawiciele rodzaju występują także w Afryce równikowej, na Półwyspie Indyjskim, w Azji Południowo-Wschodniej, w Australii i na wyspach Oceanii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błoneczka

bardzo cienka błonka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: błona


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Błonia

duża przestrzeń pokryta trawą, duże pastwisko, łąka


Błonia (niem. Bürgerwiesen) – osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Rudniki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błonianin

mieszkaniec Błonia


Źródła:

SJP.pl

Błonianka

mieszkanka Błonia


Źródła:

SJP.pl

Błoniasto-Szklisty

błoniasty i szklisty


Źródła:

SJP.pl

Błoniasty

mający cechy błony; zrobiony z błony


Źródła:

SJP.pl

Błonica

1. ostra choroba zakaźna wywołana zarazkiem maczugowca; dyfteria; dyfteryt;
2. glon morski z gromady zielenic, o plesze dochodzącej niejednokrotnie do 1 m długości, przytwierdzony do podłoża; ulwa, watka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ostra choroba zakaźna, której objawami są zapalenie błon śluzowych gardła i szarawe, włókniste naloty;

 (1.2) bot. glon morski, o dużych, płaskich liściowatych plechach


Błonica – choroba zakaźna, najczęściej występująca u dzieci, wywoływana przez maczugowiec błonicy. Głównym czynnikiem chorobotwórczym jest wytwarzany przez niektóre szczepy tych bakterii jad: toksyna błonicza.

W Polsce wprowadzono obowiązkowe szczepienia ochronne (w postaci szczepionki Di-Per-Te, DPT/DTP).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błonicowy

związany z błonicą


Źródła:

SJP.pl

Błoniczy

błonica; błonicowy


Źródła:

SJP.pl

Błonie

duża przestrzeń pokryta trawą, duże pastwisko, łąka


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Błonie (jid. ‏בלוינא‎ Bloyna, hebr. ‏בלוניה‎ Blonye) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim (dawniej powiat błoński), siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błonie. Miasto położone jest na Równinie Łowicko-Błońskiej nad rzeką Rokitnicą.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błonka

delikatna przezroczysta skórka



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błonkoskrzydłe

rząd owadów, mających dwie pary błoniastych skrzydeł, występują w około dwustu osiemdziesięciu tysiącach gatunków; błonkówki


rzeczownik, rodzaj nijaki, liczba mnoga

 (1.1) ent. rząd owadów obejmujący ponad 110 tysięcy gatunków występujących na całym świecie, oprócz rejonów polarnych;


Błonkoskrzydłe, błonkówki (Hymenoptera) – rząd owadów obejmujący ponad 153 tys. opisanych gatunków występujących na całym świecie, z wyjątkiem rejonów polarnych. Najwięcej gatunków spotyka się w krajach tropikalnych. Do błonkówek należą m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błonkoskrzydły

przedstawiciel jednego z rzędów owadów


Źródła:

SJP.pl

Błonkotwórczy

mający zdolność tworzenia błonki


Źródła:

SJP.pl

Błonkowaty

przypominający wyglądem błonkę


Źródła:

SJP.pl

Błonkówka

owad liczący na świecie około 280 tysięcy gatunków


Źródła:

SJP.pl

Błonkówki

rząd owadów, mających dwie pary błoniastych skrzydeł, występują w około dwustu osiemdziesięciu tysiącach gatunków; błonkoskrzydłe


Błonkoskrzydłe, błonkówki (Hymenoptera) – rząd owadów obejmujący ponad 153 tys. opisanych gatunków występujących na całym świecie, z wyjątkiem rejonów polarnych. Najwięcej gatunków spotyka się w krajach tropikalnych. Do błonkówek należą m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błonkowy

przymiotnik od: błonka


Źródła:

SJP.pl

Błonnik

chem. związek organiczny należący do wielocukrów, główny składnik błon komórkowych roślin; celuloza


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. biochem. odgrywający ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu przewodu pokarmowego kompleks substancji pochodzenia roślinnego nieulegający trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka i zwierząt monogastrycznych;

 (1.2) chem. związek organiczny z grupy polisacharydów


Błonnik (błonnik pokarmowy, włókno pokarmowe) – różnorodne substancje, zazwyczaj pochodzenia roślinnego nieulegające trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka oraz zwierząt monogastrycznych. Jest to mieszanina substancji o charakterze polisacharydowym (celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, śluzy) i niepolisacharydowym (ligniny, kutyny). Spożycie błonnika ma znaczenie dla funkcjonowania przewodu pokarmowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błonnikowy

związany z błonnikiem


Źródła:

SJP.pl

Błonotwórczy

mający zdolność tworzenia błony


Źródła:

SJP.pl

Błonowy

przymiotnik od: błona


Źródła:

SJP.pl

Błoński

przymiotnik od: Błonie


ludzie:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błonwit

chleb pszenny z dodatkami


Źródła:

SJP.pl

Błota

1. rozmokła ziemia tworząca gęstą, lepką masę; bagno;
2. grząski, zarośnięty trawą obszar; bagno, moczar, mokradło, trzęsawisko;
3. negatywnie oceniany stan rzeczy


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) obszar bagienny


W Polsce
Inne

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błotka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. płotka


Błotka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Błotko

zdrobniale o błocie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od błoto


Błotko – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Nowe Łozice.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 171.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błotnia

drzewo z rodziny dereniowatych rosnące na bagnach Ameryki Północnej; nyssa


Miejscowości w Polsce:

Miejscowości w innych krajach:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Błotniak

przedstawiciel błotniaków, rodzaju ptaków drapieżnych z rodziny jastrzębiowatych


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Circus|ref=tak.;


Błotniak – jednoosobowy pojazd podwodny, z mokrą kabiną, przeznaczony do zadań dywersyjnych. Przedprototypy i eksploatowane egzemplarze stacjonowały w torpedowni na Oksywiu, tzw. Formozie. Pozostałe jednostki przechowywano w magazynie. Nazwa pochodzi od kryptonimu projektu: „błotniak” – nazwa ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Wszystkie jednostki podwodne Marynarki Wojennej nazywane są nazwami ptaków drapieżnych, np. sęp, orzeł itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Błotniarka

1. gatunek słodkowodnego ślimaka;
2. rodzaj barki; szalanda;
3. prasa do filtrowania soków cukrowych pod ciśnieniem