Ik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji, w Baszkortostanie i Tatarstanie, lewy dopływ Kamy w dorzeczu Wołgi;



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ikacki

przymiotnik

 (1.1) związany z Ikatem (rzeką na Syberii w Rosji)


Źródła:

Wiktionary

Ikacyna

1. krzew z rodziny ikacynowatych;
2. alkaloid ekstrahowany z tego krzewu


Źródła:

SJP.pl

Ikacynowate

rodzina roślin z rzędu ostrokrzewowców


Źródła:

SJP.pl

Ikacynowaty

o cechach ikacynowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Ikar

modraszek ikar - motyl dzienny z rodziny modraszkowatych; mnogooczak lazurek


Ikar (gr. Ἴκαρος Íkaros, łac. Icarus) – w mitologii greckiej syn Dedala i Naukrate, niewolnicy władcy Krety – Minosa.

Dedal, ojciec Ikara, był ateńskim kowalem. Mimo że należał do najwybitniejszych rzemieślników i wynalazców, jego uczeń Talos prześcignął go w sztuce – zazdrosny Dedal zabił go więc, po czym uciekł z Aten na rządzoną przez Minosa Kretę. Tam na życzenie króla wybudował Labirynt, budowlę mającą być siedzibą Minotaura, potwora o kształcie pół człowieka, pół byka, spłodzonego przez żonę Minosa Pazyfae i byka – była to kara zesłana na władcę przez Posejdona.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikaria

grecka wyspa na Morzu Egejskim


Ikaria (gr. Ικαρία) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Ikaria, w gminie Ikaria.

W 2011 roku liczyła 8423 mieszkańców, mając powierzchnię 255 km². Główna miejscowość to Ajos Kirikos.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikariański

Ikaria; ikaryjski


Źródła:

SJP.pl

Ikarowy

Ikar; ikaryjski


Źródła:

SJP.pl

Ikarus

autobus marki Ikarus


Ikarus – przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji autobusów. Jego główna siedziba mieści się w Budapeszcie na Węgrzech. Autobusy produkowane są w Székesfehérvárze. Ikarus należał do 2006 roku do koncernu Irisbus.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikaryjczyk

mieszkaniec Ikarii


Źródła:

SJP.pl

Ikaryjka

mieszkanka Ikarii


Źródła:

SJP.pl

Ikaryjski

1. Ikar; ikarowy;
2. Ikaria; ikariański;
3. Ikaryjczyk


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Morza Ikaryjskiego


Patrz:Ikar; ikarowy;
2. Ikaria; ikariański;
3. Ikaryjczyk

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ikawizm

właściwość fonetyczna niektórych chorwackich dialektów, w których historyczną samogłoskę "ĕ" wymawia się jak "i"


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ike

skrót od: Indywidualne Konto Emerytalne


skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = ekon. indywidualne konto emerytalne;


Indywidualne konto emerytalne (IKE) – dobrowolna forma ubezpieczenia społecznego w Polsce, stanowiąca element tzw. III filaru emerytalnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikea

szwedzki koncern meblarski; Ikea


skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego, nazwa własna

 (1.1) szwedzka firma produkująca meble i artykuły dekoracyjne;

 (1.2) marka produktów sprzedawanych przez firmę IKEA (1.1)

 (1.3) sklep należący do firmy IKEA (1.1)


IKEA (albo Ikea) – przedsiębiorstwo z siedzibą w Holandii, zajmujące się produkcją oraz sprzedażą mebli, a także artykułów dekoracyjnych, założone przez Ingvara Kamprada w 1943 roku w Szwecji. Nazwa jest akronimem od wyrazów: Ingvar, Kamprad, Elmataryd, Agunnaryd.

Do 1967 roku firma używała zapisu Ikéa. Od 2008 roku jest jednym z największych sprzedawców mebli na świecie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikebana

1. sztuka układania kompozycji kwiatowych, pochodząca z Japonii;
2. kompozycja ułożona według tej sztuki;
3. naczynie do układania kwiatów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tradycyjna japońska sztuka układania kompozycji z kwiatów i innych części roślin;

 (1.2) kompozycja ułożona według zasad sztuki ikebana (1.1)

 (1.3) naczynie do układania kompozycji ikebana (1.2)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikebanka

zdrobnienie od: ikebana


Źródła:

SJP.pl

Ikebanowy

ikebana, np. kompozycja ikebanowa


Źródła:

SJP.pl

Ikiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru


Ikiel (rum. Ichel) – rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru. Ma 101 kilometry długości, co czyni ją 8 najdłuższą rzeką w Mołdawii.

Roczny przepływ wody wynosi 20,5 mln m³, a średni wynosi 0,7 m³/s

Woda w rzece jest silnie zanieczyszczona, a brzegi są w wielu miejscach zaśmiecone odpadami z gospodarstw domowych.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ikon

w semiotyce: znak nazywający przedmioty, rzeczy, stan rzeczy



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikon.

skrót od: ikonografia


Źródła:

SJP.pl

Ikona

1. obraz o tematyce religijnej w sztuce wschodniochrześcijańskiej i bizantyjskiej
2. niewielki znak graficzny symbolizujący folder, plik, program lub polecenie, stosowany w informatyce w aplikacjach z graficznym interfejsem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. rel. obraz sakralny, malowany na drewnie, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne;

 (1.2) przen. osoba lub rzecz symbolizująca jakieś zjawisko, podziwiana w danej branży

 (1.3) inform. niewielki obrazek widoczny na ekranie, symbolizujący określony plik, folder, aplikację lub program i stanowiący odsyłacz uruchamiający je;


Ikona (gr. εἰκών eikón „obraz”) – obraz sakralny powstały w kręgu kultury bizantyńskiej, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne, charakterystyczny dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, w tym prawosławnego i greckokatolickiego. Pierwowzorem ikon były (prawdopodobnie, ponieważ nie ma pewności wśród historyków sztuki) portrety grobowe z Fajum lub wczesnochrześcijańskie malarstwo katakumbowe.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikoniczność

1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność, ikonowość;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś; ikonowość;
3. cecha czegoś przypominającego swym kształtem to, co przedstawia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ikoniczne; cecha tych, którzy są ikoniczni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ikoniczny

ikonowy;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem


Źródła:

SJP.pl

Ikonium

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. dawna nazwa miasta Konya w Turcji


Konya (gr. Ἰκόνιον Ikónion, łac. Iconium, dawniej także osm. قونیه Koniah, Konieh, Qunia) – miasto w południowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u północnego podnóża Taurusu, stolica prowincji Konya. Według danych z 31 grudnia 2013 r. liczy ponad dwa miliony mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonka

1. mała ikona;
2. graficzny znak na monitorze komputera otwierający program, plik, folder itp.


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała ikona

 (1.2) ekspresywnie o kimś lub czymś będącym ikoną, symbolem czegoś

 (1.3) inform. schematyczna ilustracja jakiejś rzeczy, oprogramowania albo czynności, wyświetlana na ekranie monitora, spotykana często w informatyce, grach komputerowych i Internecie, po kliknięciu której przeprowadzana jest określona operacja w systemie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ikonkowy

ikonka


Patrz:ikonka

Źródła:

SJP.pl

Ikonnik

osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf


Źródła:

SJP.pl

Ikono-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z obrazem


Źródła:

Wiktionary

Ikonoburca

członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoklasta, obrazoburca


Źródła:

SJP.pl

Ikonodul

człowiek broniący czci obrazów świętych; obrazochwalca


Źródła:

SJP.pl

Ikonodulia

oddawanie czci ikonom i symbolom rzeczy świętych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. oddawanie czci ikonom


Ikonodulia (gr. douleía „służba niewolnicza, niewola”) – oddawanie czci ikonom, obrazom, wizerunkom bóstwa i symbolom rzeczy świętych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonograf

1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonografik, ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonografik, ikonolog;
3. osoba tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat


Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikonografia

1. dziedzina historii sztuki zajmująca się opisem i interpretacją dzieł plastycznych i występujących na nich motywów;
2. ogół związanych ze sobą dzieł plastycznych;
3. nauka pomocnicza historii zajmująca się badaniem dzieł plastycznych jako źródeł informacji historycznych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. pisanie ikon

 (1.2) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;

 (1.3) książk. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką

 (1.4) książk. przedstawienie wizualne

 (1.5) książk. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu


Ikonografia (gr. eikonograhpia - 'przedstawienie, wyobrażenie' od eikon - 'obraz', grahpia - 'opis') – dziedzina badań historii sztuki, której zadaniem jest opis i interpretacja elementów treściowych i symbolicznych w dziełach sztuki. Termin użyty w piśmiennictwie greckim jako eikonographia ma oznaczenie przedstawienia obrazowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonograficzność

1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikoniczność, ikonowość;
2. cecha czegoś będącego przedstawieniem wizualnym


Źródła:

SJP.pl

Ikonograficzny

ikonografia


przymiotnik relacyjny

 (1.1) nauk. związany z ikonografią (nauką)

 (1.2) szt. będący przykładem ikonografii


Patrz:ikonografia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ikonografik

ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog


Źródła:

SJP.pl

Ikonografika

ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką

 (1.2) szt. graficzna wizualizacja informacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ikonografka

1. kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonopiska;
2. kobieta tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat;
3. mała ikonografika


Źródła:

SJP.pl

Ikonoklasta

członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoburca, obrazoburca


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. przeciwnik kultu obrazów, wizerunków i figur religijnych


Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonoklastka

ikonoklasta


Patrz:ikonoklasta

Źródła:

SJP.pl

Ikonoklastyczny

ikonoklazm; obrazoburczy


Źródła:

SJP.pl

Ikonoklazm

ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum; obrazoburstwo


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum;


Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonolatria

oddawanie czci obrazom i figurom religijnym


Kult obrazów, kult wizerunków, ikonolatria – element kultu religijnego większości religii przejawiający się wykorzystaniem materialnych wytworów kultury – sztuk plastycznych – w różnorakich przejawach indywidualnego i grupowego życia religijnego. W węższym, ale powszechniejszym rozumieniu, termin odnosi się do elementu doktryny chrześcijańskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikonolog

specjalista w zakresie ikonologii


Źródła:

SJP.pl

Ikonologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;

 (1.2) szt. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu


Ikonologia (gr. kl., εικών „malarstwo” i λόγος „nauka”) – nauka o symbolice obrazów i ich treści. Jest też traktowana jako metoda odczytywania treści dzieła sztuki przez rozszyfrowywanie znaczeń przedstawionych i zestawionych w tym dziele symboli.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonometr

przyrząd do wyznaczania zasięgu zdjęcia naziemnego


Źródła:

SJP.pl

Ikonopis

osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonnik, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf


Źródła:

SJP.pl

Ikonopisarka

kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopiska, ikonografka


Źródła:

SJP.pl

Ikonopisarski

ikonopisarstwo, np. szkoły ikonopisarskie


Źródła:

SJP.pl

Ikonopisarstwo

1. tworzenie ikon - obrazów w cerkwi; ikonografia;
2. ogół ikon - obrazów w cerkwi;
3. kierunek studiów zajmujący się tworzeniem ikon - obrazów w cerkwi


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. sztuka tworzenia ikon

 (1.2) szt. zbiór posiadanych ikon

 (1.3) szt. nauk. kierunek studiów zajmujących się pisaniem ikon


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ikonopisarz

osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonografik, ikonograf, ikonnik


Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikonopiska

kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonografka


Źródła:

SJP.pl

Ikonosfera

1. ogół obrazów, widoków, doznań wzrokowych charakterystycznych dla jakiegoś miejsca, okresu lub jakiejś kultury


Źródła:

SJP.pl

Ikonoskop

telewizyjna lampa elektronowa najstarszego typu


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikonostas

cerkiewna przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. rel. w cerkwiach: ozdobna, pokryta rzędami ikon przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni, zawierająca troje drzwi;


Ikonostas (gr. eikonostasion, eikonostasis (od: eikón „obraz”, stásis „postawienie” ew. histemi „miejsce”); cs. ikonostaw lub obrazostav) – we wschodnich Kościołach chrześcijańskich tradycji bizantyńskiej ozdobna, wykonana z kamienia, drewna lub metalu, pokryta ikonami przegroda we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium), a nawą (naos) przeznaczoną dla wiernych. Innym greckim określeniem jest templo.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikonowicz

nazwisko


Osoby o nazwisku Ikonowicz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikonowość

ikoniczność;
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś


Źródła:

SJP.pl

Ikonowy

ikoniczny;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem


Źródła:

SJP.pl

Ikos

strofa w dawnych hymnach i pieśniach bizantyjskich o nieokreślonej liczbie wersów i sylab w wersie, regulowanej przez konsekwentne stosowanie w danym utworze



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikosaedr

jedna z pięciu brył platońskich; dwudziestościan foremny


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. dwudziestościan foremny


Dwudziestościan foremny a. ikosaedr lub ikozaedr (z gr.) – najbardziej złożony wielościan foremny o 20 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 30 krawędzi i 12 wierzchołków oraz 15 płaszczyzn symetrii. Ścinając wierzchołki dwudziestościanu, otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwudziestościan ścięty. Symetria bryły jest opisana niekrystalograficzną klasą m35.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikosaedralny

ikosaedr


Patrz:ikosaedr

Źródła:

SJP.pl

Ikra

1. popularna nazwa jaj ryb;
2. temperament, wigor


rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (1.1) icht. jaja ryb

 (1.2) przen. pot. energia życiowa


Ikra – komórki jajowe ryb. W budowie i funkcji zasadniczo nie odbiega od jaj innych zwierząt – najważniejsza różnica to znacznie większa ilość żółtka w ikrze, porównując z typowymi przedstawicielami innych grup. Pojęcie to bywa także używane do określania jaj części wodnych stawonogów, mięczaków i szkarłupni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ikrorodny

mogący rodzić, wytwarzać ikrę


Źródła:

SJP.pl

Ikrowiec

skała osadowa składająca się z ooidów (kulistych ziaren mineralnych o średnicy poniżej 2 mm); oolit


Źródła:

SJP.pl

Ikrowy

ikra


Patrz:ikra

Źródła:

SJP.pl

Ikrzak

samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzyca


Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikrzyć

ikrzyć się - o rybach: składać ikrę; trzeć się


Źródła:

SJP.pl

Ikrzyca

samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzak


Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ikrzysko

miejsce składania przez ryby ikry


Źródła:

SJP.pl

Iks

1. nazwa litery X;
2. niewiadoma


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa litery x / X

 (1.2) mat. określenie niewiadomej

liczebnik nieokreślony

 (2.1) pot. nieokreślona ilość lub liczba


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Iksde

wykrzyknik

 (1.1) slang. zob. XD.


Źródła:

Wiktionary

Ikselka

potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XL


Źródła:

SJP.pl

Ikseska

potocznie o rozmiarze XS


Źródła:

SJP.pl

Iksikselka

potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XXL


Źródła:

SJP.pl

Iksińska

o bliżej nieokreślonej kobiecie; pani Iks, Iksińska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bliżej nieokreślona lub nieznana kobieta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Iksiński

potocznie: bliżej nieokreślona osoba; jakiś człowiek, pewna osoba; Iksiński, igrekowski, Igrekowski


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. bliżej nieokreślony lub nieznany mężczyzna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Iksja

rodzaj wieloletnich roślin z rodziny kosaćcowatych; lepniczka


Iksja, lepniczka (Ixia L.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Należy do niego ok. 50 gatunków roślin występujących w południowej Afryce, w regionie przylądkowym. Nazwa łacińska pochodzi z greckiego słowa ixios, oznaczającego klej używany przy łapaniu ptaków, ze względu na lepkość soku tej rośliny. Gatunkiem typowym jest Ixia polystachya ('polystachia') L..


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Iksjon

1. mit. gr. król Lapitów w Tesalii, strącony do Tartaru i wpleciony w ciągle obracające się koło ogniste, ukarany w ten sposób za targnięcie się na cześć Hery;
2. koło Iksjona - męczarnie, katusze bez kresu


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Iksora

rodzaj roślin z rodziny marzanowatych, obejmujący około 400 gatunków, np. iksora szkarłatna


Iksora (Ixora) – rodzaj roślin należących do rodziny marzanowatych. Należy do niego około 400 gatunków. Gatunkiem typowym jest Ixora coccinea L.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Iksowaty

podobny kształtem do litery X


Źródła:

SJP.pl

Iksowy

związany z iksem


Źródła:

SJP.pl

Iksty

potocznie: któryś z kolei (np. Po raz iksty widzę to ogłoszenie!); x-ty


Źródła:

SJP.pl

Ikt

akcent metryczny padający na arsę; iktus; ictus


Źródła:

SJP.pl

Iktus

akcent metryczny padający na arsę; ictus; ikt


Źródła:

SJP.pl

Ikwa

rzeka na Ukrainie, dopływ Styru


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Wołyniu na Ukrainie, prawy dopływ Styru;



Ikwa (ukr. Іква Ikwa) – rzeka na Wołyniu, prawy dopływ Styru.

Długość rzeki wynosi 155 km. Swoje źródło ma w okolicach Czernicy k. Brodów. Jeden z większych dopływów górnego Styru. Tworzy dość szeroką dolinę. Przepływa koło Krzemieńca i Dubna. Na południe od tego ostatniego jej dolina oddziela Pasmo Pełczańskie od Pasma Mizockiego. Koło Targowicy wpada do Styru (na jego 283 kilometrze).

Opisywana w utworach literackich Juliusza Słowackiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia