Ke

[czytaj: ka-E] skrót od: Komisja Europejska - jedna z głównych instytucji Unii Europejskiej (skrót czytany także jako całe, odmienne wyrażenie)


skrótowiec

 (1.1) = Komisja Europejska


Ќ, ќ – litera cyrylicy używana w alfabecie języka macedońskiego oznaczająca /c/ lub /ʨ/. Jej łacińskim odpowiednikiem według normy ISO 9 jest litera „Ḱ”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kea

gatunek papugi żyjącej w Nowej Zelandii; nestor kea


Nestor kea, kea (Nestor notabilis) – gatunek wszystkożernej i drapieżnej papugi z rodziny nestorów (Nestoridae), będący endemitem Nowej Zelandii. Jeden z czterech gatunków z rodzaju Nestor, które wyewoluowały z przodka żyjącego w lasach Nowej Zelandii 5 mln lat temu. Monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keane

Keane – brytyjski zespół rockowy założony w 1995 roku w mieście Battle, w East Sussex. Styl grania grupy wywodzi się z nurtów tzw. brit popu i rocka alternatywnego. Ogromny wpływ na ukształtowanie się muzyki Keane miało trio pochodzące z Norwegii – a-ha. Podstawowym elementem, który odróżnia zespół od innych jest brak klasycznego gitarzysty, którego zastąpiono pianistą.


Źródła:

Wikipedia

Keats

Źródła:

Wikipedia

Kebab

turecka potrawa z kawałków mięsa wołowego, drobiowego lub baraniego, skrawanego z pionowego rożna


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. popularne w kuchni tureckiej kawałki pieczonego mięsa z dodatkami;

 (1.2) gastr. bar, w którym podaje się kebab (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) obraź. pejor. pogard. osoba o brązowawym kolorze skóry

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) pot. uczn. eduk. koleżeński wygłup lub wybryk polegający na wywróceniu plecaka z całą zawartością na jego lewą stronę


Kebab (tur. kebap, pers. ‏كباب, kabāb‎, arab. ‏كباب‎) – turecka potrawa. Określenie obejmuje ponad dwadzieścia odmian tej potrawy (m.in. İskender kebabı, Adana kebabı czy şiş kebabı) i nie jest jednoznaczne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kebab-Bar

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabownia, kebabiarnia, kebab bar


Źródła:

SJP.pl

Kebabcze

bułgarskie danie z pieczonego na grillu mielonego mięsa


Źródła:

SJP.pl

Kebabiarnia

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabownia, kebab-bar, kebab bar


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gastr. bar, w którym podaje się kebab


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kebabiarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pracownik baru sprzedającego kebaby


Źródła:

Wiktionary

Kebabik

zdrobnienie od: kebab


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kebab


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kebabomat

automat do sprzedaży kebabów


Źródła:

SJP.pl

Kebabownia

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabiarnia, kebab-bar, kebab bar


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gastr. bar, w którym podaje się kebab


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kebabowy

kebab


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kebabem, dotyczący kababu


Patrz:kebab

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kebraczo

nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kwebracho; kwebraczo; quebracho; wierzbowiec


Kebraczo, kwebracho (hiszp. Quebracho; od quiebrahacha, czyli łamiące siekierę) – nazwa odnosząca się do drzew o wyjątkowo twardym drewnie występujących w Ameryce Południowej. W szczególności dotyczy trzech gatunków drzew rosnących na terenie Gran Chaco w Ameryce Południowej:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kebs

potocznie: kebab


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kulin. slang. kebab


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kecal

jednostka monetarna Gwatemali (1 kecal = 100 centavos); quetzal


Źródła:

SJP.pl

Kecalkoatl

bóg Azteków i Majów; Quetzalcoatl


Kecalkoatl (Quetzalcoatlus) – rodzaj olbrzymiego pterozaura z rodziny azdarchidów (Azhdarchidae) żyjącego w późnej kredzie na obecnych terenach Ameryki Północnej. Został opisany w 1975 roku przez Douglasa Lawsona w oparciu o skamieniałości pochodzące z datowanych na najpóźniejszą kredę lądowych osadów na zachodzie stanu Teksas. Nazwa Quetzalcoatlus pochodzi od imienia Quetzalcoatla, jednego z najważniejszych bogów plemion Mezoameryki, oznaczającego „pierzasty wąż”.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kecz

dwumasztowy żaglowiec o jednym maszcie znacznie większym od drugiego


Kecz – typ osprzętu żaglowego oraz współczesny typ żaglowca noszącego ten osprzęt.

Żaglowiec dwumasztowy (z grotmasztem i bezanmasztem), o pierwszym maszcie wyższym, noszący na wszystkich masztach ożaglowanie skośne; tylny maszt usytuowany w obrębie konstrukcyjnej linii wodnej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keczap

rzadko: zimny sos pomidorowy do potraw; keczup, ketchup


Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keczua

język plemienia Keczua (Kiczua); kiczua


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) jęz. język Indian Keczua;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keczuanka

przedstawicielka plemienia indiańskiego w Ameryce Południowej; Kiczuanka


Źródła:

SJP.pl

Keczuański

dotyczący Keczuów (Kiczuów), właściwy Keczuom (Kiczuom); kiczuański


Źródła:

SJP.pl

Keczup

zimny sos pomidorowy do potraw; ketchup, keczap


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. sos z pomidorów z przyprawami, stosowany na zimno jako dodatek do potraw;


Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keczupowy

keczup


przymiotnik

 (1.1) związany z keczupem; zawierający keczup albo mający smak keczupu


Patrz:keczup

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kedesz


Źródła:

Wikipedia

Kedgeree

[czytaj: KEdżeri] risotto z fasolą, soczewicą, jajkami na twardo, rozdrobnioną rybą, podawane w śmietanie na gorąco


Źródła:

SJP.pl

Kedyw

dziedziczny tytuł wicekrólów Egiptu w okresie 1867-1914; chedyw



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kedywowy

przymiotnik od: kedyw


Źródła:

SJP.pl

Kefalina

organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; fosfatydyloetanoloamina


Źródła:

SJP.pl

Kefaliny

organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; fosfatydyloetanoloamina


Źródła:

SJP.pl

Kefaloforia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. rel. w hagiografii postać męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę;


Kefaloforia, głowonoszenie – w ikonografii hagiograficznej motyw, ukazujący męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę, także cud świętych noszenia własnej głowy po śmierci przez dekapitację. W hagiografii był to popularny motyw wskazywania przez świętego miejsca, gdzie chce być pochowany. Motyw ten podkreślał też chwałę męczennika i jego zwycięstwo nad poganami.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kefalometria

metoda pomiaru głowy człowieka; cefalometria


Źródła:

SJP.pl

Kefalometryczny

kefalometria; cefalometryczny


Źródła:

SJP.pl

Kefalotrypsja

operacja miażdżenia główki płodu, żeby ułatwić poród


Źródła:

SJP.pl

Kefas

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m.

 (1.2) bibl. aramejski wariant imienia apostoła Piotra


Podobne:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Keffekilit

minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów, jak fajki, cygarniczki; pianka morska; killkeffi


Źródła:

SJP.pl

Kefia

arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kufija, kefija


Źródła:

SJP.pl

Kefija

arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kefia, kufija


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tradycyjne arabska chusta noszona jako nakrycie głowy;


Kefija (arab.: كوفية, kūfīyah) – tradycyjne arabskie nakrycie głowy. Kwadratowy kawałek materiału, przeważnie bawełniany, złożony i owinięty w różny sposób dookoła głowy. Występuje wiele odmian, wiele palestyńskich kefiji jest wykonanych z mieszaniny bawełny i wełny, która charakteryzuje się tym, iż zachowuje ciepło i schnie szybko. Przeważnie złożona na pół, tak iż formuje się trójkąt, sfałdowany następnie na czole. Często kefija utrzymywana jest na odpowiednim miejscu za pomocą pętli ze sznurka, nazywanej agal (عقال, ʿiqāl). Niektórzy noszący tę chustę formują z niej turban, podczas gdy inni noszą ją luźno opadającą na ramiona i plecy. Kefija najczęściej jest biała, z czarnym lub czerwonym wzorem. Prosta, biała kefija jest najbardziej popularna w państwach Zatoki Perskiej, wypierając niemal całkiem inne wzory z Kuwejtu i Bahrajnu. Biało-czarna kefija jest najbardziej rozpowszechniona w krajach Lewantu. Biało-czerwona natomiast jest najbardziej związana z Jordanią.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kefir

orzeźwiający napój otrzymywany z pasteryzowanego mleka poddanego fermentacji po dodaniu bakterii mlekowych i drożdży


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. napój otrzymywany ze sfermentowanego mleka pasteryzowanego;

 (1.2) jedno opakowanie, porcja kefiru (1.1)


Kefir – musujący napój z mleka fermentowanego zawierający charakterystyczną mikroflorę ziaren kefirowych, zaliczany do produktów mleczarskich o najwyższych właściwościach odżywczych i najstarszych w grupie mlecznych napojów fermentowanych. Jest naturalnym probiotykiem. W przemyśle mleczarskim ziarna kefirowe zastępowane są kulturami bakteryjnymi, w wyniku czego uzyskiwany jest produkt zmieniony w stosunku do tradycyjnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kefirkowy

kefirek


Patrz:kefirek

Źródła:

SJP.pl

Kefirowy

kefir


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kefirem, dotyczący kefiru; przeznaczony do produkcji kefiru


Patrz:kefir

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Keftedes

grecka potrawa - kulki z siekanego mięsa, smażone na oleju


Źródła:

SJP.pl

Keg

beczka na piwo; kega


Keg – typ beczek wykonanych ze stali nierdzewnej, stosowanych do przechowywania piwa lub innych cieczy spożywczych (np. oranżady). Konstrukcja wytrzymuje podwyższone ciśnienie – opróżnianie kegi odbywa się przez podłączenie sprężonego gazu (zwykle dwutlenku węgla), który wypycha ciecz.

Dawniej pojęcie to oznaczało małą beczkę wytwarzaną przez bednarza i stosowaną do transportu materiałów drobnicowych, takich jak np. gwoździe.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kega

beczka na piwo; keg


Źródła:

SJP.pl

Kegel

stopień pisma


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. wysokość pisma


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kehat

postać biblijna ze Starego Testamentu, drugi syn Lewiego


Kehat (hebr. קהת) – postać biblijna ze Starego Testamentu, drugi syn Lewiego, brat Gerszona oraz Merariego (Rdz 46,11). Był protoplastą Kehatytów, jednego z trzech rodów lewickich.

Urodził się w Kanaanie; Księga Rodzaju wymienia go wśród osób, które przybyły wraz z Jakubem do Egiptu. Dożył 133 lat. Jego synami byli Amram, Jishar, Chebron i Uzzjel (Wj 6,18; Lb 3,19). Poprzez Amrama był dziadkiem Mojżesza oraz Aarona.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keiki

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogrod. młoda roślina u storczykowatych, która wykształca się na pędzie w miejscu kwiatów po przekwitnięciu;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Keiko

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Keiko (jap. けいこ, ケイコ) – żeńskie imię japońskie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Keila

Keila (niem. Kegel) – miasto w Estonii położone 25 km na zachód od Tallinna.

Powierzchnia miasta: 10,46 km²

Liczba mieszkańców: 9500.


Źródła:

Wikipedia

Keiretsu

konglomerat powiązanych ze sobą spółek


Keiretsu (jap. 系列 keiretsu; pol. system, serie) – grupa spółek powiązanych za pomocą zależności biznesowych i kapitałowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keirin

[czytaj: kejrin] rodzaj sprintu zaliczanego do konkurencji olimpijskich, popularny w Japonii i Korei


Kolarstwo torowe – odmiana kolarstwa polegająca na ściganiu się na specjalnie do tego zbudowanych torach. Tory (zwane też czasem welodromami), na których uprawia się ten sport, mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość. Kolarstwo to uprawia się na rowerach torowych zbudowanych na kołach 28-calowych, podobnych do rowerów szosowych, ale o uproszczonej i lżejszej konstrukcji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keith

[czytaj: kif] obce imię męskie


W USA

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kej

spójnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jak


Źródła:

Wiktionary

Keja

portowe nabrzeże z urządzeniami do cumowania jachtów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mar. nadbrzeże cumownicze


Keja – słowo wywodzące się z istniejącego w XVII wieku słowa kaai (jęz. holenderski) lub quai (jęz. francuski), lub quay (jęz. angielski) oznaczające umocniony kamieniem fragment brzegu rzecznego lub linii brzegowej w porcie morskim, do którego mogły przybijać statki (okręty) oraz dokonywać przeładunku towarów i zaopatrzenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kejf

dawniej: błogostan, uczucie przyjemnego wypoczynku


Źródła:

SJP.pl

Kejs

środowiskowo: etui na smartfon; case


Źródła:

SJP.pl

Kejter

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Poznań. pies, kundel

 (1.2) reg-pl|Poznań. niegodziwiec

 (1.3) reg-pl|Poznań. małe dziecko

 (1.4) reg-pl|Poznań. erotoman


Źródła:

Wiktionary

Kejza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ser


Źródła:

Wiktionary

Kek

użytkowy odpad siarki


Źródła:

SJP.pl

Kekkonen

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Keks

ciasto biszkoptowe z bakaliami; cwibak


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. ciasto biszkoptowe z bakaliami;


Keks – ciasto biszkoptowe lub babka piaskowa z bakaliami, pieczona w prostokątnej formie.

Keksy pieczono już w starożytnym Rzymie, w zachowanych przepisach jako składniki wymieniane są owoce granatowca, orzeszki piniowe i rodzynki, pieczone w cieście jęczmiennym. W średniowieczu dodawano także miód, przyprawy oraz owoce.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keksówka

rodzaj formy do pieczenia keksów


Źródła:

SJP.pl

Keksowy

przymiotnik od: keks


Źródła:

SJP.pl

Kel

dawniej w gwarze lwowskiej: brzoskiew; kiel


Źródła:

SJP.pl

Kelastmin

lek stosowany przy leczeniu astmy, stanach zapalnych oskrzeli oraz rozedmie płuc


Źródła:

SJP.pl

Keler

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kelicardina

lek ziołowy o działaniu tonizującym na mięsień sercowy; stosowany w schorzeniach naczyń wieńcowych


Źródła:

SJP.pl

Kelina

związek otrzymywany z owoców śródziemnomorskiego gatunku aminka lub syntetycznie, stosowany jako środek leczniczy m.in. przy takich schorzeniach jak: astma, dusznica, kamica żółciowa, kolka nerkowa


Kelina (łac. khellinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna chromonu (1,4-benzopironu) i furanu. Ma właściwości lipofilowe. Powoduje poszerzanie naczyń krwionośnych. Występujące w aminku egipskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keller

Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

Wikipedia

Kellerman

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kelles

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kellogg

Miejscowości w USA:


Źródła:

Wikipedia

Kelly

W USA

Źródła:

Wikipedia

Kelner

pracownik obsługujący gości w restauracji


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba w restauracji przyjmująca zamówienie i przynosząca potrawy


Kelner – osoba zajmująca się zawodowo bezpośrednią obsługą klienta w lokalu gastronomicznym (np. restauracji, pubie, kawiarni).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kelnerka

kobieta wykonująca zawód kelnera


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba płci żeńskiej przyjmująca w restauracji zamówienie i przynosząca potrawy


Kelner – osoba zajmująca się zawodowo bezpośrednią obsługą klienta w lokalu gastronomicznym (np. restauracji, pubie, kawiarni).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kelnerski

przymiotnik od: kelner


Źródła:

SJP.pl

Kelnerstwo

zawód kelnera


Źródła:

SJP.pl

Kelnerzy

pracownik obsługujący gości w restauracji


Źródła:

SJP.pl

Kelnerzyna

lekceważąco: marny, lichy kelner


Źródła:

SJP.pl

Kelnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chochla

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kielnia murarska


Źródła:

Wiktionary

Keloid

zgrubienie skóry o wyglądzie włóknistej wybujałej blizny różnego kształtu, powstałe samoistnie albo w wyniku urazu; bliznowiec


Bliznowiec, keloid (łac. keloid) – przerośnięta, guzowata, stwardniała blizna tworząca się w skórze pod wpływem urazu lub bez uchwytnej przyczyny w wyniku przerostu fibroblastów.

Na to, czy powstanie bliznowiec, wpływa miejsce urazu, ale większe znaczenie ma skłonność osobnicza. Wykazuje ona charakter rodzinny, zależy też od rasy (częściej zmiany takie występują u rdzennych mieszkańców Afryki i Azji). Ponadto w zespole Turnera stwierdza się większą częstość bliznowców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keloidowy

keloid


Patrz:keloid

Źródła:

SJP.pl

Kelowej

w geologii: najmłodszy, czwarty wiek środkowej jury, trwający 3,5 miliona lat


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. piętro (wiek) jury środkowej;


Kelowej (ang. Callovian)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kelp

1. popiół z wodorostów morskich;
2. morszczyn


Źródła:

SJP.pl

Kelpie

duch wodny szkockiego folkloru, ukazujący się w postaci konia


Kelpie – w folklorze celtyckim nadnaturalny wodny koń, zmieniający kształty, nawiedzający szkockie jeziora i rzeki. Na Orkadach podobne stworzenie nosi nazwę Nuggle, a na Szetlandach Shoopiltee. Pojawia się także w folklorze skandynawskim jako Bäckahästen ("koń potokowy").


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kelt

łosoś lub troć, spływające z rzeki do morza po odbyciu tarła


Kelt – osłabiona ryba dwuśrodowiskowa (zwykle w odniesieniu do łososiowatych) spływająca z rzeki do morza po odbyciu tarła.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kelvin

William Thomson, lord Kelvin (1824-1907), brytyjski fizyk i matematyk



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kelwin

jednostka temperatury w SI


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. fiz. podstawowa jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana K;


Kelwin – jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana symbolem K. Nazwa pochodzi od brytyjskiego fizyka Williama Thomsona, lorda Kelvina.

Decyzją 26. Generalnej Konferencji Miar od 20 maja 2019 r. definicja kelwina jest następująca: Kelwin, oznaczenie K, jest to jednostka temperatury termodynamicznej w SI. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbowej stałej Boltzmanna k, wynoszącej 1,380 649×10−23, wyrażonej w jednostce J K−1, która jest równa kg m² s−2 K−1, gdzie kilogram, metr i sekunda zdefiniowane są za pomocą h, c i ∆νCs.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kelyfit

petrograficzna odmiana węgla kamiennego


Źródła:

SJP.pl

Kem

pagórek, wał polodowcowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w Republice Karelii, uchodzi do Morza Białego;

 (1.2) geogr. miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie Republiki Karelii;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kemalista

zwolennik kemalizmu - tureckiego ruchu niepodległościowego


Źródła:

SJP.pl

Kemalistka

kemalista


Patrz:kemalista

Źródła:

SJP.pl

Kemalistowski

kemalizm


Patrz:kemalizm

Źródła:

SJP.pl

Kemalistyczny

przymiotnik od: kemalizm


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kemalizem, dotyczący kemalizmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kemalizm

turecka ideologia republikańska, sformułowana przez Mustafę Kemala Atatürka


Kemalizm (Atatürkçülük), lub inaczej ideologia kemalistyczna (Atatürkçü Düşünce) jest ideologią utworzoną w okresie działalności Mustafy Kemala Atatürka. Kemalizm bazuje na tzw. „sześciu strzałach” (Altı Ok), którymi kierował się w swej polityce Kemal Pasza.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kemerowo

miasto w Federacji Rosyjskiej


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto obwodowe w azjatyckiej części Rosji;


Kemerowo (ros. Кемерово), do 1932 Szczegłowsk – miasto w azjatyckiej części Rosji, centrum administracyjne obwodu kemerowskiego, siedziba prawosławnej metropolii kuzbaskiej. Leży nad rzeką Tom, przy ujściu rzeki Iskitimka. Powstało w 1918 z połączenia wsi Szczegłowo i Kemerowo. Prawa miejskie otrzymało w 1925.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kemerowski

Kemerowo


przymiotnik

 (1.1) związany z Kemerowem, dotyczący Kemerowa


Patrz:Kemerowo

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kemferol

flawonoid występujący w produktach roślinnych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kemi

1. rzeka w Finlandii;
2. miasto w Finlandii


Kemi – miasto, port morski i siedziba gminy w Finlandii, w regionie Laponia, podregionie Kemi–Tornio, nad Zatoką Botnicką. Gminę Kemi zamieszkuje 21 795 osób (31 lipca 2015), a jej powierzchnia wynosi 747,28 km², z czego ląd stanowi 95,38 km². Mieszkańcy gminy Kemi jako język rodzimy wskazują język fiński.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keming

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. nieprawidłowy kerning


Źródła:

Wiktionary

Kemosz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mit. bóstwo moabickie, bóg wojny;


Kemosz (hebr. כְּמוֹשׁ, grc. Χαμώς) – kananejskie bóstwo wojny, najważniejszy bóg Moabitów.

Kemosz należał do najstarszych bóstw semickich, jego imię w formie Kamisz pojawia się już w tekstach z Ebla z III tysiąclecia p.n.e. Podobnie brzmiący teonim, odnoszący się do bóstwa tellurycznego, znany jest także z Ugarit. Imię Kemosza pojawia się na steli Meszy, świadcząc o istnieniu jego świątyni w Dibonie. Imię Kemosza zostało poświadczone przez źródła asyryjskie w onomastyce królewskiej. Za czasów Salomona kult Kemosza pojawił się w Palestynie. Przez Babilończyków był czczony jako Nergal, zaś Grecy włączyli Kemosza do swego panteonu jako Aresa. Moabici nazywali go także Asztar-Kemosz, gdzie Asztar to męski odpowiednik Asztarte. Było to najstarsze bóstwo o dwóch imionach w Syropalestynie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kemoszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Kemosza


Źródła:

Wiktionary

Kemowy

przymiotnik od: kem


Źródła:

SJP.pl

Kempa

nazwisko


osoby

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kemping

camping;
1. ogrodzony teren wyposażony w umywalnie, elektryczność itp., przystosowany do obozowania w namiotach albo w domkach (przyczepach) kempingowych;
2. czasowe przebywanie na takim terenie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogrodzony i strzeżony teren przeznaczony dla namiotów, samochodów kempingowych i przyczep kempingowych;


Kemping (ang. camping „obozowisko”) – obiekt turystyczny położony na większym terenie, ogrodzony i strzeżony, na którym goście zatrzymują się na pobyt w namiotach, samochodach kempingowych i przyczepach kempingowych, ale mogą także korzystać z pawilonów, domków turystycznych lub innych obiektów stałych. Kempingi umożliwiają przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kempingować

obozować na kempingu, spędzać wakacje na świeżym powietrzu; campingować


Źródła:

SJP.pl

Kempingowiec

potocznie o osobie obozującej na kempingu, spędzającej wakacje na świeżym powietrzu; campingowiec


Źródła:

SJP.pl

Kempingowy

przymiotnik od: kemping (camping), np. ośrodek kempingowy; campingowy


Źródła:

SJP.pl

Kempiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kempka

nazwisko


Kempka:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kempski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ken

Komisja Edukacji Narodowej


skrótowiec

 (1.1) = hist. Komisja Edukacji Narodowej


Ken, ken

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenaf

1. jeden z gatunków ketmii, roślina jednoroczna dostarczająca włókna i oleju jadalnego; ketmia konopiowata;
2. włókno pozyskiwane z łodyg ketmii (konopiowatej, jadalnej i piżmowej), używane m.in. do wyrobu nici, sznurków i worków; ketmia, gambo, juta jawajska, juta afrykańska, konopie bombajskie


Ketmia konopiowata, kenaf (Hibiscus cannabinus) – gatunek rośliny należący do rodziny ślazowatych. Pochodzi z Afryki, rozprzestrzenił się także na innych kontynentach w strefie klimatu tropikalnego. Jest też uprawiany.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kencja

drzewo z rodziny arekowatych (palm), o liściach pierzasto podzielonych, występujące w wielu gatunkach na wyspach Oceanu Spokojnego, pomiędzy Australią a Nową Zelandią, uprawiane jako roślina ozdobna; howea


Źródła:

SJP.pl

Kendall

Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:


Źródła:

Wikipedia

Kendama

1. japońska zabawka z drewna;
2. gra zręcznościowa z użyciem takiej zabawki


Kendama (jap. けん玉, 剣玉, 拳玉 ken-dama; miecz [i] kula) – tradycyjna, drewniana zabawka japońska.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kendo

japońska walka szermiercza na kije bambusowe trzymane oburącz (jeden kij) lub jedną ręką (dwa kije); również specjalny strój ochronny używany w tej walce, zabezpieczający twarz, szyję, piersi i przeguby rąk


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pochodząca z Japonii sztuka walki na bambusowe kije;


Kendo (jap. 剣道 kendō; czasami można spotkać zapis transkrypcyjny kendou, pol. droga miecza) – sport walki wywodzący się z szermierki japońskich samurajów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kendoczka

kobieta uprawiająca kendo


Źródła:

SJP.pl

Kendoka

sportowiec uprawiający kendo


Źródła:

SJP.pl

Kendyr

włókno łykowe otrzymywane z łodyg toiny weneckiej, używane na powrozy


Źródła:

SJP.pl

Kenel

węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kennel, węgiel kennelski


Źródła:

SJP.pl

Kenelowy

kennelowy;
1. kenel;
2. kaszel kenelowy - choroba układu oddechowego psów


Źródła:

SJP.pl

Kenesa

u Karaimów: miejsce zebrań modlitewnych; kienesa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. karaimski dom modlitwy;


Kienesa, kenesa – karaimski dom modlitwy. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa kenes (כֶּנֶס), oznaczającego zgromadzenie; powstała ona bezpośrednio z hebrajskiego lub pośrednio poprzez pochodzące od tego określenia arabskie słowo kanisa (كَنِيسَة), oznaczające niemuzułmański dom modłów. Wnętrze kienesy podzielone jest zazwyczaj na 3 podstawowe części: hall, nawę główną – przeznaczoną dla mężczyzn oraz balkon – babiniec dla kobiet. Wystrój wnętrza jest bardzo skromny, nie umieszcza się ozdób, obrazów. Centralną część kienesy stanowi echał.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenia

1. państwo w Afryce ze stolicą w Nairobi; Republika Kenii;
2. masyw wulkaniczny w Kenii


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;

 (1.2) geogr. masyw wulkaniczny w Kenii (1.1), drugi pod względem wysokości szczyt Afryki;


Kenia (Kenya, Republika Kenii, ang. Republic of Kenya, suahili Jamhuri ya Kenya) – państwo położone we wschodniej Afryce nad Oceanem Indyjskim. Leży na równiku. Graniczy od północy z Somalią, Etiopią i Sudanem Południowym, od zachodu z Ugandą, a od południa z Tanzanią. Jest 47. krajem świata pod względem powierzchni i 29. pod względem liczby ludności. Stolicą i największym miastem Kenii jest Nairobi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenig

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kenijczyk

obywatel Kenii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel lub mieszkaniec Kenii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kenijka

obywatelka Kenii


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Kenii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kenijski

związany z Kenią


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Kenia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kenizacja

(okazjonalizm) przejęcie gospodarki z rąk obcokrajowców przez ludność Kenii


Źródła:

SJP.pl

Kenkarta

rodzaj dokumentu stwierdzającego tożsamość wydawany przez okupujących Polskę hitlerowców w czasie II wojny światowej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. adm. w czasie II wojny światowej: dowód tożsamości wydawany przez władze hitlerowskie obywatelom nieniemieckim na terenach okupowanych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenkartowy

przymiotnik od: kenkarta


Źródła:

SJP.pl

Kennedy

nazwisko, np. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963), polityk amerykański, w latach 1961-1963 prezydent Stanów Zjednoczonych


Osoby:

  • Caroline Kennedy – ambasador Stanów Zjednoczonych w Japonii
  • Ethel Kennedy – wdowa po Robercie F. Kennedym
  • Eunice Kennedy Shriver – działaczka społeczna
  • Jacqueline Kennedy Onasis – Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
  • Jean Kennedy Smith – ambasador Stanów Zjednoczonych w Irlandii
  • John F. Kennedy – 35. Prezydent Stanów Zjednoczonych
  • John F. Kennedy Jr. – prawnik i dziennikarz
  • Joseph P. Kennedy II – członek Izby Reprezentantów USA z Massachusetts
  • Joseph P. Kennedy III – członek Izby Reprezentantów USA z Massachusetts
  • Joseph P. Kennedy Jr. – porucznik-pilot US Navy
  • Joseph P. Kennedy Sr. – ambasador Stanów Zjednoczonych w Wielkiej Brytanii
  • Kathleen Kennedy Cavendish – działaczka społeczna
  • Patrick J. Kennedy – kongresmen reprezentujący Rhode Island
  • Patrick Joseph Kennedy – senator reprezentujący Massachusetts
  • Robert F. Kennedy – 64. Prokurator Generalny Stanów Zjednoczonych
  • Rosemary Kennedy – siostra Johna F. Kennedy’ego
  • Ted Kennedy – senator reprezentujący Massachusetts

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kennel

węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kenel, węgiel kennelski


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odmiana węgla kamiennego;


Kennel, węgiel kennelski – odmiana węgla sapropelowego, złożona głównie z licznych spor (sporynitu) oraz rozproszonego inertynitu. Zawierają do 20% witrynitu i do 25% inertynitu. Kennele są niewarstwowane, mają tłusty połysk i przełam muszlowy. Wykorzystywane są m.in. jako materiał rzeźbiarski. Palą się gęstym i kopcącym płomieniem. Makroskopowo nie można ich odróżnić od bogheadów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kennelowy

kenelowy;
1. kennel;
2. kaszel kennelowy - choroba układu oddechowego psów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hodowlą psa w zamkniętej klatce lub budzie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kennelski

węgiel kennelski - węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kenel, kennel


Źródła:

SJP.pl

Kenneth

imię męskie


Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kennkarta

Źródła:

Wikipedia

Kenny

[czytaj: keny] obce imię męskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kenotaf

1. napis o charakterze nagrobku, znajdujący się nie w miejscu pogrzebania zmarłego, lecz w innym miejscu związanym z jego osobą;
2. symboliczny grobowiec, zwykle niezawierający zwłok; cenotaf


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. inaczej → cenotaf


Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenotafium

symboliczny grobowiec, zwykle niezawierający zwłok; cenotaf


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. inaczej → cenotaf


Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenotron

próżniowa lampa elektronowa o dwóch elektrodach, stosowana do prostowania prądu zmiennego


Dioda próżniowa – najprostsza lampa elektronowa, zawierająca dwie elektrody, anodę i katodę.

Rozgrzana katoda jest źródłem elektronów, które docierają do anody – w ten sposób możliwy jest przepływ prądu w jednym kierunku. Próżniowe diody prostownicze wysokiego napięcia nazywa się kenotronami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kenotronowy

przymiotnik od: kenotron


Źródła:

SJP.pl

Kenotyczny

kenoza


Patrz:kenoza

Źródła:

SJP.pl

Kenoza

termin teologiczny oznaczający mękę Jezusa poprzez samoponiżenie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. wcielenie jako dobrowolne, zbawcze samouniżenie się Chrystusa, poprzez wyrzeczenie się atrybutów Bożych;

 (1.2) teol. zstąpienie Ducha Świętego i jego przebywanie w Kościele



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kenozoiczny

przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący kenozoiku, występujący, powstały w kenozoiku


Źródła:

Wiktionary

Kenozoik

era w dziejach Ziemi, która rozpoczęła się po okresie kredy i trwa do dziś; era kenozoiczna, neozoik


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. najmłodsza era w dziejach Ziemi;


Era kenozoiczna, kenozoik – era, która rozpoczęła się ok. 66 mln lat temu (od wymierania kredowego) i wciąż trwa. Era kenozoiczna bywa czasem określana mianem ery ssaków, owadów lub ery roślin kwiatowych, bowiem te grupy przeszły w niej intensywny rozwój ewolucyjny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kensington

producent akcesoriów komputerowych



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kent

1. owca angielska; romney marsh;
2. gra w karty


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa wielu hrabstw, miejscowości, gmin oraz innych toponimów w krajach anglojęzycznych;

 (1.2) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowo-wschodniej Anglii od V do IX wieku;

 (1.3) marka papierosów


Kent – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne na południowo-wschodnim skraju Anglii, w regionie South East England, leżące nad Cieśniną Kaletańską i Morzem Północnym. Położone w bezpośredniej bliskości Londynu i zaliczane do tzw. Home Counties, jest zarazem hrabstwem położonym najbliżej kontynentalnej Europy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kentrozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z rodziny stegozaurów; kentrurozaur


Kentrozaur (Kentrosaurus) − roślinożerny dinozaur należący do rodziny stegozaurów. Żył na obszarze wschodniej Afryki.

Jego nazwa znaczy − kolczasty jaszczur

Inne nazwy:
Doryphorosaurus
Kentrurosaurus


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kentrurozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z rodziny stegozaurów; kentrozaur


Źródła:

SJP.pl

Kentucky

[czytaj: kentaki] gatunek tytoniu fajkowego


Kentucky (wymowa:/kənˈtʌki/), ang. ofic. Commonwealth of Kentucky) – stan na środkowym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Jest jednym z czterech stanów posługujących się w oficjalnym nazewnictwie terminem commonwealth (pozostałe to: Massachusetts, Pensylwania i Wirginia). Początkowo był częścią stanu Wirginia, ale został wydzielony z niego w 1792 roku, stając się 15. stanem dołączonym do Unii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kentum

języki kentum - grupa języków indoeuropejskich, w których zachowała się pierwotna wymowa spółgłoski "k", obejmująca m.in. języki romańskie, germańskie, celtyckie i język grecki


Języki kentum (od łacińskiego słowa centum – według wymowy klasycznej: kentum – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową ś/s.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kenzan

metalowa lub plastykowa szczoteczka, w którą wpina się łodygi kwiatów


Źródła:

SJP.pl

Kep

[czytaj: kep] skrót od: Konferencja Episkopatu Polski


Konferencja Episkopatu Polski (w skrócie: KEP, łac. Conferentia Episcoporum Poloniae) – w Kościele katolickim w Polsce konferencja episkopatu zrzeszająca biskupów z Polski, mająca na celu koordynację prac biskupów i współpracę w rozwiązywaniu wspólnych problemów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kepi

francuska czapka wojskowa w kształcie ściętego stożka


Kepi – czapka o kształcie ściętego stożka lub walca, wyposażona w daszek. Wprowadzona w I połowie XIX w. w armii francuskiej (gdzie używana jest do dziś). Z czasem zdobyła popularność również w innych państwach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kepler

Johannes Kepler (ur. 27 grudnia 1571 w Weil der Stadt, zm. 15 listopada 1630 w Ratyzbonie) – niemiecki astronom, astrolog i matematyk, jedna z czołowych postaci rewolucji naukowej w XVII wieku. Najbardziej znany jest z nazwanych jego nazwiskiem praw ruchu planet, skodyfikowanych przez późniejszych astronomów na podstawie jego prac Astronomia nova, Harmonices Mundi i Epitome astronomiae Copernicanae. Prawa te wykorzystano do potwierdzenia słuszności teorii grawitacji Isaaca Newtona.


Źródła:

Wikipedia

Keplerowski

dotyczący Johannesa Keplera


Źródła:

SJP.pl

Ker

polski kauczuk syntetyczny (skrótowo: kauczuk erytrenowy - dawna nazwa kauczuku butadienowego)


Kery (stgr. κῆρες kē̂res, lp κήρ kḗr) – w mitologii greckiej żeńskie demony śmierci związane z Przeznaczeniem.

Uważane za córki Nyks (nocy) i za siostry Morosa (losu, przeznaczenia), Tanatosa (śmierci) i Hypnosa (snu). Hezjod w Teogonii obok jednej kery wymienia ich wiele.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kerabau

gatunek bawoła


Źródła:

SJP.pl

Kerala

stan w Indiach


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stan w południowo-zachodnich Indiach;


Kerala (trb. Kerala, trl. Kerala; malajalam: കേരളം – trl. Kēraḷaṁ; ang. Kerala) – stan w południowo-zachodnich Indiach na Wybrzeżu Malabarskim. Urzędowym językiem jest malajalam, posługujący się odrębnym alfabetem. Największe miasto – Koczin, stolica – Thiruvananthapuram.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keralczyk

1. mieszkaniec Kerali (stanu w Indiach);
2. przedstawiciel ludu drawidyjskiego


Źródła:

SJP.pl

Keralka

1. mieszkanka Kerali (stanu w Indiach);
2. przedstawicielka ludu drawidyjskiego


Źródła:

SJP.pl

Keralski

Kerala


Patrz:Kerala

Źródła:

SJP.pl

Keramzyt

materiał ceramiczny powstający przez wypalanie granulek gliny w bardzo wysokiej temperaturze; glina piankowa, gliniec


Keramzyt – lekkie kruszywo budowlane, wypalane z gliny ilastej w temperaturze ok. 1150 °C. Do produkcji używa się glin pęczniejących. Po wstępnym rozdrobnieniu i uplastycznieniu materiał kieruje się do pieców obrotowych. W procesie wypalania uzyskuje się materiał w kształcie okrągłych lub owalnych brył o zróżnicowanych frakcjach. Glina podczas spiekania znacznie powiększa swoją objętość. Każda z porowatych wewnątrz „kulek” pokryta jest twardą osłoną ceramiczną. Materiał po sortowaniu dostępny jest w następujących frakcjach:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keramzytobeton

materiał budowlany o dobrych właściwościach odpornych na temperaturę, wilgoć itp.


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. rodzaj betonu, w którym kruszywem jest keramzyt


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Keramzytobetonowy

przymiotnik od: keramzytobeton


przymiotnik relacyjny

 (1.1) bud. wykonany z keramzytobetonu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Keramzytowy

przymiotnik od: keramzyt


Źródła:

SJP.pl

Kerargiryt

minerał, chlorek srebra; srebro rogowe, chlorargiryt


Źródła:

SJP.pl

Keratitis

zapalenie rogówki oka


Źródła:

SJP.pl

Kerato-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rogiem, rogówką, zrogowaceniem


Źródła:

Wiktionary

Keratofir

magmowa skała wylewna o składzie mineralnym podobnym do trachitu i strukturze porfirowej


Keratofir – skała magmowa głębinowa lub wylewna, wieku paleozoicznego albo starsza, o składzie mineralogicznym i strukturze podobnych do ryolitu lub trachitu, lecz wtórnie zmetamorfizowana wskutek procesów pneumatolizy lub procesów hydrotermalnych. Składa się z fenokryształów albitu, kwarcu (albitofir kwarcowy), rzadziej biotytu, sodowych piroksenów lub amfiboli, chlorytu, epidotu, kalcytu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keratolityczny

przymiotnik

 (1.1) med. farm. kosmet. rozpuszczający zrogowaciałą warstwę naskórka


Źródła:

Wiktionary

Keratometria

nieinwazyjne badanie diagnostyczne umożliwiające pomiar rogówki oka; oftalmometria


Źródła:

SJP.pl

Keratoplastyczny

przymiotnik od: keratoplastyka


Źródła:

SJP.pl

Keratyna

włókniste białko nierozpuszczalne w wodzie, występujące w skórze kręgowców oraz wchodzące w skład tworów naskórka - włosów, paznokci, kopyt, rogów, piór


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. białko występujące w rogach, włosach, paznokciach;


Keratyny – grupa nierozpuszczalnych w wodzie białek fibrylarnych wytwarzanych przez keratynocyty w procesie keratynizacji. Występują w formie miękkiej lub twardej. W komórkach nabłonkowych człowieka zidentyfikowano dwadzieścia izoform cytokeratyn o masie cząsteczkowej od 40 do 70 kDa, natomiast w komórkach innych ssaków wykazano około dziesięciu izoform tzw. keratyn twardych, obecnych w wytworach skóry: piórach, wełnie, rogach, paznokciach i innych. Z keratyny zbudowany jest zrogowaciały naskórek ssaków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keratynizacja

Keratynizacja (rogowacenie) − proces wytwarzania przez komórki, głównie naskórka (keratynocyty), płaskich płytek zbudowanych z białka keratyny. W trakcie keratynizacji komórki keratynocytów stopniowo obumierają tworząc zewnętrzną, zrogowaciałą warstwę naskórka, która jest nieprzepuszczalna dla wody i ulega okresowemu złuszczaniu. Zaburzenia w procesie keratynizacji prowadzą do licznych chorób skóry, w tym łuszczycy.


Źródła:

Wikipedia

Keratynizacyjny

przymiotnik od: keratynizacja


Źródła:

SJP.pl

Keratynocyt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) komórka naskórka pochodzenia ektodermalnego biorąca udział w procesie keratynizacji;


Keratynocyty – komórki naskórka pochodzenia ektodermalnego biorące udział w procesie keratynizacji.

Keratynocyty w naskórku układają w kilka warstw:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Keratynowy

przymiotnik od: keratyna


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z keratyną; zawierający keratynę, zbudowany z keratyny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kerberos


Źródła:

Wikipedia

Kercelak

największe targowisko przedwojennej Warszawy; Plac Kercelego


Kercelak, właśc. plac Kercelego – nieistniejący plac w warszawskiej dzielnicy Wola i targowisko znajdujące się na placu w latach 1867–1947. Od 2001 nazwę rondo Kercelak nosi skrzyżowanie ulicy Okopowej i alei „Solidarności”.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kercz

miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską;


Kercz (ukr. Керч, ros. Керчь, starożytny grecki: Παντικάπαιον, Pantikápaion; gr. Βόσπορος, Bosporos, krymskotat. Keriç) – ukraińskie miasto okupowane przez siły rosyjskie, na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską, miasto-bohater (tytuł nadano 14 września 1973). Zamieszkuje je około 147 tysięcy osób.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kerczeński

przymiotnik od: Kercz


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kerczem, dotyczący Kerczu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kerecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kerekami, dotyczący Kereków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kerecki;


Źródła:

Wiktionary

Kereru

gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, rodzimy i endemiczny gołąb Nowej Zelandii; gołąb maoryski, garlica maoryska


Garlica maoryska, gołąb maoryski, kereru (Hemiphaga novaeseelandiae) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest rodzimym i endemicznym gołębiem Nowej Zelandii.

Garlica maoryska należy do podrodziny treronów, żyjących w Azji Południowo-Wschodniej, Półwyspie Malajskim, Afryce i Nowej Zelandii. Gatunek należy do rodzaju Hemiphaga – początkowo monotypowego, do którego od niedawna niektórzy autorzy zaliczają także garlicę szarorzytną (Hemiphaga chathamensis), uważaną wcześniej za podgatunek garlicy maoryskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keresz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka we wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy;


Keresz (węg. Körös, rum. Criș(ul)) – rzeka we wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy. Długość – 128,6 km (363,3 km licząc od źródeł Białego Kereszu), powierzchnia zlewni – 27,5 tys. km².

Keresz powstaje koło węgierskiego miasta Gyula (komitat Békés) z połączenia Białego Kereszu i Czarnego Kereszu, wypływających ze źródeł w Górach Zachodniorumuńskich w Siedmiogrodzie. Płynie przez Wielką Nizinę Węgierską, na której oddziela Wielką Kumanię od Międzyrzecza Maruszy i Kereszu. Uchodzi do Cisy koło miasta Csongrád. Dopływami Kereszu są Szybki Keresz i Hortobágy.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Keresztes

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kergueleński

1. związany z Wyspami Kerguelena (archipelagiem);
2. kormoran kergueleński - gatunek ptaka z rodziny kormoranów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wyspami Kerguelena, dotyczący Wysp Kerguelena


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kergulena

ryba z rodziny bielankowatych


Kergulena, bielanka kerguleńska (Champsocephalus gunnari) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny bielankowatych występująca w okolicach Antarktydy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kerm

skrót od: Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów


Źródła:

SJP.pl

Kerman

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Iranie, stolica ostanu o tej samej nazwie;


Kerman (perski: کرمان) – miasto w Iranie, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie, położonej w dolinie między górami Kuh-e Rid i Kuh-e Banan.

Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 425 tys. W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy (zwłaszcza bawełniany), cukierniczy i metalurgiczny. W okolicach wydobywa się złoża rudy żelaza, miedzi i boksytów. Kerman jest największym ośrodkiem produkcji dywanów w Iranie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kermański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kermanem, dotyczący Kermanu


Źródła:

Wiktionary

Kermanszah

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w zachodnim Iranie, stolica ostanu;



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kermanszahski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kermanszahem, dotyczący Kermanszahu


Źródła:

Wiktionary

Kermes

naturalny czerwony barwnik otrzymywany z owadów pluskwiakowatych; kiermes


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) naturalny barwnik otrzymywany z czerwców


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kermesyt

wiśniowoczerwony minerał, siarczek antymonu; blenda antymonowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z grupy siarczków, tlenosiarczek antymonu;


Kermesyt – błyszcz antymonu, blenda antymonu. Minerał z gromady siarczków,; tlenosiarczek antymonu. Ma piękną wiśniową barwę, która z czasem ciemnieje. Nazwa pochodzi z języka perskiego: quarmizq = czerwony. Jest minerałem rzadkim, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Dawniej był znany pod nazwami:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kern

Gminy w USA:

Hrabstwa w USA:

Obszary niemunicypalne w USA:


Źródła:

Wikipedia

Kernel

w informatyce: najważniejsza część każdego systemu operacyjnego komputera, odpowiedzialna za obsługę urządzeń, uruchamianie programów i przyznawanie zasobów aplikacjom


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. slang. jądro systemu operacyjnego



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kerner

1. próbka skały w kształcie słupka, uzyskiwana w wierceniach geologicznych przy użyciu odpowiednich wierteł;
2. narzędzie do wybijania punktów, znaczących miejsce na wykonanie otworu; punktak


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. punktak


Kerner - biała odmiana winogron, wyhodowana w 1929 przez Augusta Herolda w instytucie w Weinsberg przez skrzyżowanie odmiany trollinger (schiava grossa) o ciemnej skórce i białego rieslinga. Nazwę nadano na cześć XIX-wiecznego lekarza, poety i miłośnika wina, Justinusa Kernera. Pochodzenie od odmian rodzicielskich zostało potwierdzone w 1998 przez badania DNA.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kerning

w informatyce: zmiana odległości pomiędzy poszczególnymi znakami tekstu w celu uzyskania tekstu składającego się z optycznie równoodległych znaków, wykonywana przez program do DTP lub edytor tekstu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie;


Kerning – regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie. Określane w ten sposób są nie tylko odstępy pomiędzy literami, ale także pozostałymi znakami (np. litera-cyfra, cyfra-cyfra, cyfra-znak interpunkcyjny).

Kerning to jeden ze sposobów regulacji świateł międzyliterowych (drugim jest tracking, czyli równomierne odsuwanie, lub przysuwanie do siebie znaków w ciągu tekstu).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kerningowy

przymiotnik od: kerning


Źródła:

SJP.pl

Kernit

minerał występujący w złożach soli


Kernit – bardzo rzadki minerał boranowy, będący uwodnionym boranem sodu.

Nazwa pochodzi od hrabstwa Kern w Kalifornii, gdzie został odkryty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kerolit

niklowa skała metamorficzna


Kerolit – minerał z gromady krzemianów, sklasyfikowany w grupie minerałów ilastych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keroplastyczny

keroplastyka; ceroplastyczny


Źródła:

SJP.pl

Keroplastyka

sztuka wytwarzania dzieł z wosku, stosowana głównie w rzeźbie portretowej i wotywnej; ceroplastyka


Źródła:

SJP.pl

Kerosen

pochodna ropy, stosowana jako paliwo; kerozyna, nafta lotnicza


Źródła:

SJP.pl

Kerozen

złożona mieszanina węglowodorów otrzymywana z mieszaniny włókien w procesie rafinacji ropy naftowej


Źródła:

SJP.pl

Kerozyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lotn. nafta, paliwo lotnicze


Nafta (inaczej kerozyna) – ciekła frakcja ropy naftowej wrząca w granicach 170–250 °C, mająca gęstość 0,78–0,81 g/cm³. Żółtawa, palna ciecz o charakterystycznym zapachu, będąca mieszaniną węglowodorów, których cząsteczki zawierają 12–15 atomów węgla. Stosowana jako paliwo, rozpuszczalnik i do celów kosmetycznych.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kerr

nazwisko


Kerr (gael. Cearr, MacGhillechearr) – szkockie nazwisko i nazwa klanu ze szkockich Nizin i Pogranicza.Klan pochodzenia prawdopodobnie normańskiego. pochodzenie nazwiska, pisanego dawniej jako Carr, Ker lub Carre, nie jest do końca wyjaśnione. Istniejące hipotezy wywodzą je od:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kerria

ozdobny krzew z rodziny różowatych; złotlin japoński


Złotlin japoński, złotlin chiński (Kerria japonica) – gatunek krzewu z rodziny różowatych (Rosaceae). Bywa też nazywany japońską złotą różą. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju złotlin (Kerria). Pochodzi ze środkowych i wschodnich Chin oraz Japonii, według niektórych źródeł na Wyspach Japońskich tylko od wieków uprawiany. W naturze rośnie na obszarach górskich w lasach i na skalistych zboczach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kerry

nazwisko


Kerry (irl. Contae Chiarraí) – hrabstwo na południowym zachodzie Irlandii, w prowincji Munster. Stolicą hrabstwa jest Tralee, graniczy z hrabstwami Limerick na wschodzie, Clare na północy i Cork na południowym wschodzie.

Większym miastem hrabstwa jest Killarney, gdzie znajdują się dwa parki narodowe: Killarney National Park i półwysep Dingle, który jest najbardziej wysuniętym na zachód punktem Irlandii. W hrabstwie leżą też najwyższe irlandzie góry Macgillycuddy’s Reeks. Jego północną granicę stanowi rzeka Shannon. Zachodnie wybrzeże to liczne półwyspy i zatoki, po których prowadzi Pierścień Kerry, popularny szlak rowerowy. Kerry Way to bliźniaczy szlak pieszy, który prowadzi po bardziej stromych zboczach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kersantyt

rzadka skała magmowa z grupy laprofirów, związana genetycznie z intruzjami granitoidowymi; niektóre odmiany zawierają kwarc


Kersantyt – skała hipabysalna lub subwulkaniczna, odmiana lamprofiru (lamprofir właściwy).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kersten

Galeria Sztuki Współczesnej „Kersten” – galeria sztuki założona w 1995 w Krakowie, mieszcząca się w budynku Hotelu Grand. Instytucja współpracuje z Akademią Sztuk Pięknych ułatwiając promocję najbardziej utalentowanych absolwentów. Od 2006 przy ulicy św. Jana 9 funkcjonuje filia galerii.


Źródła:

Wikipedia

Kertyczak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kerygmat

w pierwotnym chrześcijaństwie: orędzie o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa i o znaczeniu tych wydarzeń, głoszone jako Dobra Nowina i apel o nawrócenie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kerygmatyczny

kerygmat


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kerygmatem, dotyczący kerygmatu


Patrz:kerygmat

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kerykejon

1. w mitologii greckiej: laska Hermesa jako symbol posłańca bogów
2. w starożytności: laska drewniana, oznaka posła lub herolda; kaduceusz


Kaduceusz (łac. caduceus „laska heroldów”), kerykejon (gr. κηρύκειον kērýkeion), oba od gr. κῆρυξ (kēryks „herold”) – symboliczna laska.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zapinka do futra


Źródła:

Wiktionary

Keson

1. skrzynia do prac podwodnych
2. element fundamentu pośredniego



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kesonować

w technice:
1. stosować kesony w budownictwie wodnym;
2. manipulować śluzą powietrzną kesonu w czasie transportu pracowników, materiałów oraz narzędzi


Źródła:

SJP.pl

Kesonowy

1. związany z kesonem;
2. choroba kesonowa - choroba nurków oraz ludzi pracujących w kesonach, objawiająca się powstawaniem zatorów w tkankach przy zbyt szybkim wynurzaniu się; choroba dekompresyjna


Źródła:

SJP.pl

Kessel

Australia:

Belgia:


Źródła:

Wikipedia

Kestelski

kultura kestelska - kultura dawnej rzymskiej Panonii datowana na VI-VIII wiek


Źródła:

SJP.pl

Kesz

potocznie o pieniądzach, gotówce; kasa, sałata, zielone, mamona, szmal


Kesz – miasto sumeryjskie lub okręg kultowy w obrębie miasta Adab o nieustalonej do dziś lokalizacji, nierozpoznane archeologicznie, jak również nieznane z sumeryjskich rejestrów gospodarczych; wzmiankowane głównie w tekstach religijnych jako jedno z ważniejszych sanktuariów Sumeru – poświadczony od czasów predynastycznych ośrodek kultu bogini życia i płodności Ninhursag (Ninhursangi) oraz towarzyszących jej bogów Szulpa, Aszszira i Urumasza. Źródła wzmiankujące Kesz sugerują silny jego związek z ośrodkiem w Adabie jako wyodrębnionego okręgu kultowego Ninhursag.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keszm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowym Iranie, na wyspie Keszm;



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ket

statek jednomasztowy; typ ożaglowania takiego statku


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. przedstawiciel nielicznego narodu, zamieszkującego niewielki obszar na wschód od Jeniseju, w Kraju Krasnojarskim

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu, do którego wpada dwoma ramionami;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keta

gatunek łososia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. reg-pl|Kociewie. reg-pl|Cieszyn. łańcuch napędowy

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sznur korali, bransoletka



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ketamina

silny i szybko działający lek znieczulający, używany w celach weterynaryjnych i jako narkotyk


Ketamina – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna klasyfikowana jako dysocjant psychodeliczny. Stosowana jako lek w medycynie i weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego. Jeden z jej enancjomerów, S-ketamina (esketamina), jest stosowana do leczenia depresji. Farmakologiczne działanie ketaminy polega głównie na antagonizmie receptora NMDA i jest podobne do dekstrometorfanu i fencyklidyny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketaminowy

ketamina


Patrz:ketamina

Źródła:

SJP.pl

Ketchup

[czytaj: keczup lub keczap] zimny sos pomidorowy do potraw; keczup, keczap


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. keczup.


Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ketchupowy

ketchup [czytaj: keczapowy]; keczupowy


Źródła:

SJP.pl

Keten

związek organiczny, bardzo czynny chemicznie


Keteny – nienasycone ketony ze skumulowanymi podwójnymi wiązaniami >C=C=O. Przeważnie gazowe, bardzo reaktywne i toksyczne związki chemiczne. Chemię ketenów jako pierwszy badał Hermann Staudinger.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keteny

związek organiczny, bardzo czynny chemicznie


Keteny – nienasycone ketony ze skumulowanymi podwójnymi wiązaniami >C=C=O. Przeważnie gazowe, bardzo reaktywne i toksyczne związki chemiczne. Chemię ketenów jako pierwszy badał Hermann Staudinger.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketgut

cienka nić chirurgiczna do zszywania tkanek i narządów, ulegająca wchłonięciu po kilku tygodniach; katgut, catgut


Katgut, ketgut (z ang. catgut, prawdopodobnie od cattle – bydło, gut – jelito), struna chirurgiczna – włókno wytwarzane z baranich lub kozich jelit charakteryzujące się dobrymi właściwościami mechanicznymi, ulegające biodegradacji. Stosowane w chirurgii. Szwy wykonane z catgutu wchłaniane są stopniowo przez organizm pacjenta, rozpuszczając się bez żadnych pozostałości. Umożliwia to jednoczesne łączenie kilku warstw tkanek bez potrzeby usuwania szwów. Obecnie zastępowane przez syntetyczne włókna wchłanialne np. poliglikolowe.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketgutowy

przymiotnik od: ketgut


Źródła:

SJP.pl

Ketman

w islamie: pozorne wyparcie się wiary, dopuszczalne jedynie w skrajnych przypadkach


Ketman (arab. ‏كتمان‎ kitmān „ukrywanie, zatajanie”) – w islamie oznacza warunkowe zwolnienie z okazywania wiary, możliwe do zastosowania tylko w skrajnych przypadkach (przymusu lub zagrożenia). W krańcowej formie umożliwia pozorne wyparcie się wiary (apostazja w sensie ogólnym, a ridda w islamie).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketmia

1. roślina zielna lub drzewo z rodziny ślazowatych, rosnące w około 200 gatunkach w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; hibiskus, ibiszek;
2. włókno pozyskiwane z łodyg ketmii (konopiowatej, jadalnej i piżmowej), używane m.in. do wyrobu nici, sznurków i worków; kenaf, gambo, juta jawajska, juta afrykańska, konopie bombajskie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Hibiscus|L.|ref=tak., rodzaj roślin zielnych lub krzewiastych z rodziny ślazowatych, rosnących zwykle w strefie zwrotnikowej lub podzwrotnikowej;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju ketmia (1.1)


Ketmia, hibiskus, róża chińska (Hibiscus L.) – rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych. W zależności od ujęcia systematycznego zaliczanych jest tu od ok. 200 do ponad 400, a nawet 700 gatunków. Niezależnie od ujęcia zasięg rodzaju jest rozległy – obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej z mniej licznymi przedstawicielami w strefie klimatu umiarkowanego. W południowej Europie występują jako rośliny rodzime dwa gatunki. Rośliny te zasiedlają różnorodne siedliska – od bagien i lasów, w tym namorzyny, poprzez formacje zaroślowe, po otwarte tereny skaliste, pustynie i wybrzeża. Kwiaty zapylane są przez owady i ptaki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keto

gatunek łososia



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketogeniczny

dieta ketogeniczna - dieta wysokotłuszczowa i niskowęglowodanowa; dieta ketogenna


Źródła:

SJP.pl

Ketogenny

dieta ketogenna - dieta wysokotłuszczowa i niskowęglowodanowa; dieta ketogeniczna


Źródła:

SJP.pl

Ketokonazol

Ketokonazol – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy z grupy azoli, o szerokim spektrum działania obejmującym dermatofity, drożdżaki i grzyby polimorficzne.

Mechanizm działania polega na blokowaniu biosyntezy ergosterolu błony komórkowej przez blokadę enzymu demetylującego lanosterol (C14-demetylazy lanosterolu). Następstwem są zmiany przepuszczalności ściany komórkowej co prowadzi do obumarcia komórki grzyba.


Źródła:

Wikipedia

Ketoksym

Oksymy – klasa organicznych związków chemicznych zawierających ugrupowanie R1
R2
C=NOH
, powstałych formalnie poprzez kondensację hydroksyloaminy z ketonem (nazywanych ketoksymami) lub z aldehydem (aldoksymy). W przypadku aldoksymów jednym z podstawników grupy oksymowej jest atom wodoru, ketoksymy podstawione są dwiema grupami organylowymi.


Źródła:

Wikipedia

Ketokwas

związek chemiczny zawierający grupę kwasową -COOH oraz grupę ketonową -COH


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. kwas karboksylowy zawierający grupę karbonylową;


Ketokwasy karboksylowe, kwasy ketokarboksylowe, w skrócie ketokwasy lub ketonokwasy – rodzaj oksokwasów karboksylowych, grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych kwasów karboksylowych zawierających jednocześnie grupę karboksylową i ketonową.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keton

związek chemiczny posiadający grupę karbonylową, do której z obu stron jest przyłączona grupa węglowodorowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera grupę karbonylową (>C=O) umieszczoną wewnątrz łańcucha węglowego


Ketony – grupa związków organicznych zawierających grupę ketonową, tj. grupę karbonylową (C=O) połączoną z dwoma atomami węgla. Proste ketony, będące monokarbonylowymi pochodnymi alkanów, noszą nazwę alkanonów i mają wzór ogólny C
n
H
2n+2
CO
. Pokrewne związki, w których przy grupie karbonylowej znajduje się jeden lub dwa atomy wodoru, to aldehydy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ketonemia

nieprawidłowo wysokie stężenie ciał ketonowych we krwi


Ketonemia – medyczne określenie podwyższonego poziomu ciał ketonowych (gł. beta-hydroksymaślanu i acetooctanu – z tego powodu zwana jest też acetonemią) w surowicy krwi.

W przypadku, gdy poziom ciał ketonowych powoduje rozwój kwasicy ketonowej, która jest często mylona z ketozą. Do sytuacji tej dochodzi najczęściej w przypadku zdekompensowanej cukrzycy i jest ona uważana za jedno z jej ostrych powikłań zależnych od niedoboru insuliny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketonokwas

Ketokwasy karboksylowe, kwasy ketokarboksylowe, w skrócie ketokwasy lub ketonokwasy – rodzaj oksokwasów karboksylowych, grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych kwasów karboksylowych zawierających jednocześnie grupę karboksylową i ketonową.


Źródła:

Wikipedia

Ketonowy

przymiotnik od: keton


przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z ketonami, dotyczący ketonów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ketonuria

chorobowa obecność acetonu w moczu


Ketonuria, acetonuria, ketoaciduria – stan, gdy w moczu pojawiają się ciała ketonowe. W praktyce tym ketonem jest aceton, który dzięki charakterystycznemu zapachowi jest łatwo wyczuwalny w moczu w przypadku znacznego jego stężenia, czemu dodatkowo towarzyszy podwyższenie stężenia ketonów we krwi (tzw. ketonemia), która powoduje powstanie kwasicy metabolicznej, a sam aceton może być wyczuwany w powietrzu wydechowym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketoprofen

organiczny związek chemiczny używany jako lek przeciwzapalny, przeciwbólowy i przeciwgorączkowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. popularny środek przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwgorączkowy z grupy nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych;


Ketoprofen (łac. ketoprofenum) – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty benzofenonu i kwasu propionowego (mieszanina racemiczna). Należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) hamując aktywność zarówno COX-1, jak i COX-2. Wykazuje silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe (około 4 razy słabsze niż deksketoprofenu będącego czystym enancjomerem o konfiguracji S).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ketoza

1. stan, w którym organizm używa tłuszczy zamiast węglowodanów jako główne źródło energii
2. związek organiczny z grupy cukrów prostych zawierający w swej budowie grupę ketonową



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketozy

cukry proste zawierające w swej cząsteczce grupę ketonową


Ketozy (cukry ketonowe) – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa ketonowa. Są cukrami redukującymi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kettlebell

[czytaj: ketlbel] odważnik z uchwytem stosowany w sportach siłowych


Giria (ros. гиря, ang. kettlebell) – odważnik kulowy, ciężar służący do ćwiczeń, odlewany z żelaza, przypominający kulę armatnią z rączką.

Tradycyjne rosyjskie girie miały wagę określaną w pudach, jednak obecnie stosuje się głównie kilogramy (lub funty w USA). Najczęściej girie mają masy: 4, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 48, 56 kg.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketupa

ketupa rdzawa, ketupa bosonoga, ketupa płowa - gatunki ptaków z rodziny puszczykowatych


Bubo – rodzaj ptaków z podrodziny puszczyków (Striginae) w obrębie rodziniy puszczykowatych (Strigidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketura

postać biblijna, druga żona Abrahama


Ketura (hebr. קְטוּרָה) – postać biblijna, druga żona Abrahama, którą ten poślubił po śmierci Sary.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ketyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do narodu Ketów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język ketyjski;


Źródła:

Wiktionary

Kevin

obce imię męskie


Kevin – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Toole.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kevlar

materiał o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z którego produkuje się włókna głównie do odzieży ochronnej, nart, rakiet tenisowych i kajaków


Kevlar – polimer z grupy poliamidów (dokładniej aramidów), z którego przędzie się włókna sztuczne o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kevlarowy

kevlar


Patrz:kevlar

Źródła:

SJP.pl

Kewin

imię męskie


Kewin – imię pochodzenia celtyckiego, powstałe od imienia Caoimhín (st. irl. Coemgen), oznaczającego „ładny, przystojny”.

Imię trafiło do Polski z języka angielskiego (Kevin) pod koniec lat 70. XX wieku. Nie zostało ujęte w żadnym wydaniu książki Skarbczyk imion Donata Chruścickiego w latach 80. XX wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kewir

pustynia ilasta


Playa (plaja), takyr, kewir – odsłonięte dno bezodpływowego okresowego jeziora w klimacie gorącym i suchym, którego powierzchnię pokrywa stwardniały, spękany ił lub muł, silnie zasolony, z wykwitami węglanu wapnia, gipsu i soli kamiennej.

Tylko wyjątkowo po incydentalnych deszczach zamienia się on w grząskie błoto lub dno chwilowego jeziora wypełnionego wodą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keyboard

[czytaj: kibord] klawiszowy instrument elektroniczny; ogólna nazwa elektrycznych fortepianów i podobnych syntezatorów dźwięku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. elektryczny lub elektroniczny instrument klawiszowy;


Keyboard (pol. „klawiatura”), aranżer, instrument klawiszowy – elektryczny lub elektroniczny instrument klawiszowy, pozwalający wykonawcy na grę z automatycznym akompaniamentem. Nowoczesne keyboardy pozwalają na komunikowanie się z innymi instrumentami elektronicznymi i urządzeniami poprzez interfejs systemu MIDI.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Keyboardowy

[czytaj: kibordowy] przymiotnik od: keyboard, np. statyw keyboardowy


Źródła:

SJP.pl

Keyboardzista

[czytaj: kibordzista] mężczyzna grający na keyboardzie


Klawiszowiec (również keyboardzista) – muzyk grający na instrumentach klawiszowych. Przed latami 60. XX wieku muzycy grający na instrumentach klawiszowych byli nazywani głównie pianistami lub organistami. Od połowy lat 60. XX wieku mnogość nowych instrumentów z klawiaturami, które weszły do użytku w muzyce pop, wymogła bardziej ogólny termin określający ludzi, którzy na nich grają.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keyboardzistka

[czytaj: kibordzistka] kobieta grająca na keyboardzie


Źródła:

SJP.pl

Keycap

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. nakładka na klawisz klawiatury komputerowej naciskana przez użytkownika, wymienna część klawisza


Źródła:

Wiktionary

Keyloger

[czytaj: kiloger] oprogramowanie lub urządzenie rejestrujące, które klawisze naciska użytkownik; keylogger, key logger


Źródła:

SJP.pl

Keylogger

[czytaj: kiloger] oprogramowanie lub urządzenie rejestrujące, które klawisze naciska użytkownik; keyloger, key logger


Keylogger (ang. key „klawisz”, logger „rejestrator”) – rodzaj oprogramowania lub urządzenia rejestrującego klawisze naciskane przez użytkownika. Na ogół są spotykane w wersji programowej, rzadziej w sprzętowej. Keylogger może być zarówno szkodliwym oprogramowaniem służącym do zbierania haseł i innych poufnych danych, jak i oprogramowaniem celowo zainstalowanym przez pracodawcę np. w celu kontrolowania aktywności pracowników.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keynes

John Maynard Keynes, 1. baron Keynes (ur. 5 czerwca 1883 w Cambridge, zm. 21 kwietnia 1946 w Firle) – angielski ekonomista, twórca teorii interwencjonizmu państwowego w dziedzinie ekonomii i finansów państwowych. Był synem logika i ekonomisty Johna Neville’a Keynesa (1852–1949) i Ady Florence Keynes, z domu Brown (1861–1958), brytyjskiej pisarki. Jego poglądy wywarły decydujący wpływ na rozwój myśli ekonomicznej w latach 30.–60. XX wieku.


Źródła:

Wikipedia

Keynesista

[czytaj: kejnsista] zwolennik keynesizmu


Źródła:

SJP.pl

Keynesistka

keynesista [czytaj: kejnsistka]


Źródła:

SJP.pl

Keynesistowski

[czytaj: kejnesistowski] odnoszący się do keynesizmu (teorii makroekonomicznej), oparty na keynesizmie, zgodny z założeniami keynesizmu; związany z keynesistami (zwolennikami keynesizmu)


przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się keynesizmem, zgodny z keynesizmem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Keynesizm

kierunek ekonomii politycznej zapoczątkowany pod wpływem kryzysu 1929-33 przez J.M. Keynesa; głosi, że dzięki odpowiedniej polityce państwa możliwe jest przezwyciężenie zaburzeń gospodarki kapitalistycznej, bez naruszania podstaw systemu


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Keynesowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Keynesa lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Keys

Keys – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Cherokee.


Źródła:

Wikipedia

Kełef

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. wojsk. drewniana laska zakończona mosiężną rzeźbioną rączką;


Kełef – drewniana laska zakończona mosiężną rączką, w jednej części kabłąkowato zgiętą do dołu, z drugiej uformowaną w kształt obucha.

Brak informacji o funkcji i pochodzeniu kełefów. Wykonywane na Huculszczyźnie, stanowiły element męskiego stroju. We współczesnym Wojsku Polskim są tradycyjnym znakiem dowódców brygad i dywizji „Karpackich”.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia