Uc

[czytaj: u-CE] skrót od: Urząd Celny


Źródła:

SJP.pl

Ucapić

potocznie:
1. ująć, chwycić ręką; capnąć, złapać, ułapić;
2. pojmać, złapać, zatrzymać kogoś lub coś; ułapić;
3. ucapić się - chwycić się mocno


Źródła:

SJP.pl

Ucayali

rzeka w Peru; Ukajali



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ucałowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ucałować.


Źródła:

Wiktionary

Ucelować

zdołać w coś trafić


Źródła:

SJP.pl

Uch

wyraz naśladujący westchnienie


wykrzyknik

 (1.1) …wyrażający niesmak lub oburzenie

 (1.2) …wyrażający cierpienie lub żal

 (1.3) …wyrażający zadowolenie lub ulgę

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od ucho


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ucha

zupa rybna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. typowa dla kuchni rosyjskiej zupa rybna przyrządzana z kilku gatunków ryb słodkowodnych

forma rzeczownika.

 (2.1) M. i B. lm. od: ucho (w sensie uchwytu lub dziurki w igle)

 (2.2) D. lp. od: ucho (we wszystkich znaczeniach)


Ucha – zawiesista zupa rybna, typowa dla kuchni rosyjskiej. Nazwa pochodzi od starorosyjskiego określenia jucha, oznaczającego wywar.

Przyrządzana z kilku gatunków ryb słodkowodnych (jazgarz, płoć, okoń), z których sporządza się bulion. Do bulionu dodaje się cebulę, seler, pietruszkę i przyprawy (sól, pieprz, ziele angielskie). W odcedzonym wywarze gotuje się większe kawałki innych ryb (lin, karp, szczupak). Gotową zupę serwuje się z plasterkami cytryny i posiekanym koperkiem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchachać

uchachać się - potocznie: uśmiać się


Źródła:

SJP.pl

Uchachany

potocznie: taki, który się uchachał (uśmiał się)


przymiotnik

 (1.1) o kimś w stanie ogromnej radości i promiennego uśmiechu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchanianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Uchań


Źródła:

Wiktionary

Uchanianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Uchań


Źródła:

Wiktionary

Uchanie

wieś w Polsce


Uchanie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie.

Dawniej miasto; uzyskały lokację miejską w 1484 roku, ale nie została ona zrealizowana, ponowne nadanie praw miejskich w 1596 roku, degradacja w 1869 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Uchanie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uchański

przymiotnik od: Uchanie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Uchań


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchapić

dawniej: uchwycić


Źródła:

SJP.pl

Ucharakteryzowywać

zmieniać wygląd zewnętrzny jakiejś osoby przy pomocy charakteryzacji


Źródła:

SJP.pl

Uchatek

rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uszatki


Uchatek (Eumetopias) – rodzaj ssaków z rodziny uchatkowatych (Otariidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uchatka

ssak z rzędu drapieżnych, podobny do foki, ale mający małżowiny uszne, żyjący w morzach południowych, subantarktycznych; uszatka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Otaria|Péron|ref=tak., rodzaj drapieżnego ssaka morskiego z rodziny uchatkowatych występujący u południowych wybrzeży Ameryki Południowej;

 (1.2) zool. drapieżnik z rodzaju uchatka (1.1)

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: uchatek


Uchatka patagońska, otaria (Otaria byronia) – gatunek ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchatki

rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uszatki


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uchatkowate

rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatki, uszatki


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Otariidae|Gray|ref=tak., rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchatkowaty

o cechach uchatkowatych (rodzina ssaków)


Źródła:

SJP.pl

Uchaty

uszaty; potocznie:
1. o naczyniu, czapce itp.: mający ucho albo ucha;
2. mający duże uszy; długouchy


przymiotnik

 (1.1) pot. o przedmiocie mający ucho lub ucha

 (1.2) pot. mający długie uszy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchażor

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) białystok. starający się o rękę panny


Źródła:

Wiktionary

Uchlać

uchlać się - potocznie: upić się


Źródła:

SJP.pl

Uchlany

potocznie: taki, który się upił; pijany, nietrzeźwy, schlany


Źródła:

SJP.pl

Uchlewać

potocznie: uchlewać się - upijać się; schlewać się, nachlewać się


Źródła:

SJP.pl

Uchman

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ucho

1. narząd słuchu i równowagi;
2. małżowina uszna;
3. jedna z dwóch klapek przy czapce, które można opuścić dla ochrony uszu przed chłodem


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) małżowina uszna

 (1.2) anat. narząd słuchu;

 (1.3) uchwyt kosza, garnka, filiżanki lub siatki

 (1.4) kraw. dziurka w igle, przez którą przewleka się nić

 (1.5) klapki na czapce opuszczane dla zasłonięcia uszu (1.1)

 (1.6) pot. o kimś, kto donosi

 (1.7) rzecz w kształcie ucha (1.1) lub (1.3)


Ucho – narząd słuchu występujący jedynie u kręgowców. Najbardziej złożone i rozwinięte uszy występują u ssaków. Ucho odbiera fale dźwiękowe, przekształca je w drgania mechaniczne, a drgania w impulsy nerwowe. Odpowiada także za zmysł równowagi (błędnik).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchod

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. odwrót, ucieczka

 (1.2) daw. miejsce schronienia

 (1.3) daw. nadzór


Źródła:

Wiktionary

Uchodźca

osoba, która pod przymusem okoliczności opuściła własny kraj; wychodźca, uciekinier, emigrant


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która musiała opuścić swój kraj ze względu na wojnę, prześladowania lub klęski żywiołowe;


Uchodźca (ang. refugee, ros. беженец, bieżeniec) – osoba, która musiała opuścić teren, na którym mieszkała, ze względu na różnego typu prześladowania. Wynikające z tego zagrożenie życia, zdrowia bądź wolności jest najczęściej związane z walkami zbrojnymi bądź z działaniami opresyjnymi z powodu religii, pochodzenia lub przekonań politycznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchodźczy

uchodźstwo, uchodźca


przymiotnik

 (1.1) dotyczący uchodźcy i/lub uchodźstwa


Patrz:uchodźstwo, uchodźca

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchodźczyni

kobieta wyjeżdżająca na stały lub czasowy pobyt poza granicami własnego państwa, spowodowany przyczynami ekonomicznymi, politycznymi lub religijnymi; emigrantka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta uchodźca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uchodzić.


Uchodzenie – w wędkarstwie: zmęczenie ryby odpowiednio długim holowaniem, do stanu, w którym leży ona na boku na powierzchni wody i możliwe jest jej lądowanie (wyciągnięcie z wody ręką lub podbierakiem) bez narażania żyłki na zerwanie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uchodzić

1. umykać, uciekać komuś lub skądś;
2. nie powodować negatywnych konsekwencji;
3. być uważanym za kogoś, za coś;
4. o cieczach, gazach: wydostawać się, wydobywać się na zewnątrz; wyciekać;
5. o rzece, strumieniu: wpływać do morza, jeziora lub do innej rzeki; wpadać


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ujść)

 (1.1) przest. oddalać się, uciekać

 (1.2) geogr. o cieku wodnym: mieć ujście, wpadać gdzieś

 (1.3) o cieczach, gazach: wydostawać się skądś

 (1.4) o niebezpieczeństwach: unikać negatywnych następstw, wydostawać się z opresji

 (1.5) być uznawanym / uważanym za kogoś lub za coś

 (1.6) wypadać, pasować, być dozwolonym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchodźstwo

Uchodźstwo – proces opuszczania stałego miejsca zamieszkania przez osoby zagrożone prześladowaniami, będącymi wynikiem konfliktów zbrojnych – zewnętrznych i wewnętrznych, polityki państwa itp.


Źródła:

Wikipedia

Uchol

środowiskowo: kapuś


Źródła:

SJP.pl

Uchorowo

Uchorowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina, ok. 9 km na pn.-zach. od Murowanej Gośliny i tyleż na wschód od Obornik.

W pobliżu wsi znajduje się rezerwat Śnieżycowy Jar. Jedna z większych wsi położona przy trasie Murowana Goślina – Oborniki Wlkp Wieś. Obecnie wieś liczy 519 mieszkańców.


Źródła:

Wikipedia

Uchować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) książk. obronić przed niebezpieczeństwem, ustrzeć

 (1.2) wyhodować z sukcesem

czasownik zwrotny uchować się

 (2.1) książk. przetrwać, zachować się


Źródła:

Wiktionary

Uchowiec

jadalny ślimak z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, występujący w kilkudziesięciu gatunkach; haliotis, ucho morskie


Słuchotki (Haliotidae) – rodzina ślimaków morskich.

Słuchotki, nazywane też uchowcami, należą do jedynego rodzaju tej rodziny – Haliotis. Liczy on ponad 80 gatunków. Muszle mają różne rozmiary – od małych do dużych, mogą być okrągłe lub owalne. Skrętka jest zredukowana i spłaszczona. Ostatni skręt jest duży, kształtu spodka lub małżowiny usznej. Powierzchnia zewnętrzna pokryta nierównymi osiowymi lub spiralnymi liniami, żeberkami albo fałdami. Wzdłuż lewego brzegu ostatniego skrętu ciągnie się rząd okrągłych lub owalnych otworów; niektóre, wcześniejsze z nich mogą ulec zasklepieniu. Wewnętrzna powierzchnia muszli wyłożona jest opalizującą masą perłową, często z umieszczoną centralnie szeroką blizną mięśniową (miejsce, do którego przytwierdza się noga ślimaka). Brzeg wrzeciona pogrubiony i spłaszczony. Brak wieczka. Indianie pacyficznych wybrzeży Ameryki Północnej cenili muszle uchowców ze względu na piękny kolor masy perłowej i stosowali je zarówno jako surowiec do wyrobu biżuterii, jak i do inkrustacji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uchówka

rodzaj grzybów z rzędu kustrzebkowców


Otidea (Pers.) Bonord. (uchówka) – rodzaj grzybów należący do rzędu kustrzebkowców (Pezizales).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uchraniać

strzec, zabezpieczać przed czymś; chronić


Źródła:

SJP.pl

Uchrona

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. uczieczka


Źródła:

Wiktionary

Uchronny

przestarzałe:
1. dający schronienie, będący schronieniem;
2. taki, którego można uniknąć, ustrzec się


Źródła:

SJP.pl

Uchs

skrót od: Unia Chrześcijańsko-Społeczna


Źródła:

SJP.pl

Uchta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na północy Federacji Rosyjskiej w Republice Komi;

 (1.2) geogr. rzeka w Republice Komi, lewy dopływ Iżmy


Uchta (ros. Ухта) – miasto w europejskiej części Rosji, w republice Komi, nad rzeką Uchtą (dorzecze Peczory). Około 93 tys. mieszkańców (2020). Miasto Uchta powstało w 1929 roku jako osiedle robotnicze Czibiu, a w 1939 zmieniło nazwę na Uchta. Prawa miejskie uzyskało w 1943, kiedy została do niego doprowadzona linia kolejowa. Na jego terytorium istniały łagry do 1955 – miejsce zsyłek wielu Polaków i innych nacji.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uchwalać

czasownik przechodni niedokonany (dk. uchwalić)

 (1.1) podejmować uchwałę; postanawiać coś w wyniku obrad zbiorowych


Źródła:

Wiktionary

Uchwalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uchwalać.


Źródła:

Wiktionary

Uchwalić

czasownik przechodni dokonany (ndk. uchwalać)

 (1.1) dokonany od|uchwalać.


Źródła:

Wiktionary

Uchwat

dawne narzędzie w postaci żelaznej półobręczny z żelazną rękojeścią, używane do wydostawania saganów z ognia


Źródła:

SJP.pl

Uchwała

oficjalna decyzja jakiegoś organu państwowego lub instytucji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. akt woli kolegialnego organu państwowego, samorządu lub organizacji, podejmowany z reguły na posiedzeniu tego gremium, po przeprowadzeniu głosowania;


Uchwała – akt woli ciała kolegialnego (organu państwowego, samorządowego, organizacji społecznej lub politycznej, organu spółki). Treścią uchwały może być zajęcie stanowiska w określonej sprawie; charakter szczególny mają uchwały indywidualne (zwłaszcza nominacyjne) oraz uchwały ogólne (normatywne, ustalające wykładnię prawa lub wytyczne obowiązujące dla innych organów). Uchwały normatywne (zawierające normy prawne) są stanowione w RP przez Sejm i Senat, rząd, rady gmin, powiatów i sejmiki województw. Dzielą się na uchwały wykonawcze, tzn. wydawane na podstawie i w celu wykonania ustaw, oraz uchwały samoistne, wydawane bezpośrednio na podstawie Konstytucji (np. regulaminy Sejmu i Senatu).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchwałodawczy

przymiotnik

 (1.1) emanujący uchwały


Źródła:

Wiktionary

Uchwycać

trafnie lub wiernie coś przedstawiać w dziele sztuki (np. obrazie, fotografii, utworze literackim); uchwytywać


Źródła:

SJP.pl

Uchwycić

czasownik przechodni dokonany (rzad. ndk. uchwytywać)

 (1.1) ująć coś szybko

czasownik zwrotny dokonany uchwycić się (rzad. ndk. uchwytywać się)

 (2.1) ująć coś szybko, aby utrzymać równowagę itp.


Źródła:

Wiktionary

Uchwycik

zdrobnienie od: uchwyt


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od uchwyt


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchwyt

1. coś, za co można się chwycić, złapać dla utrzymania równowagi;
2. część przedmiotu służąca do chwytania go ręką


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) część przedmiotu służąca do chwytania go ręką

 (1.2) techn. część służąca do umocowania czegoś

 (1.3) uchwycenie



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uchwytniej

stopień wyższy od przysłówka: uchwytnie


Źródła:

SJP.pl

Uchwytniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: uchwytny


Źródła:

SJP.pl

Uchwytny

przymiotnik

 (1.1) dający się łatwo zrozumieć, zdefiniować

 (1.2) dający się uchwycić za pomocą zmysłów


Źródła:

Wiktionary

Uchwytowy

uchwyt


Patrz:uchwyt

Źródła:

SJP.pl

Uchwytywać

trafnie lub wiernie coś przedstawiać w dziele sztuki (np. obrazie, fotografii, utworze literackim); uchwycać


Źródła:

SJP.pl

Uchyb

1. błąd;
2. w układach regulacji: różnica między wartością zadaną a wartością wyjściową


Źródła:

SJP.pl

Uchybić

1. postąpić wbrew jakimś przepisom, naruszyć przepis, nakaz, zwyczaj;
2. obrazić kogoś, ubliżyć komuś;
3. dawniej: nie trafić w coś, chybić; zabłądzić


Źródła:

SJP.pl

Uchybienie

1. postąpić wbrew jakimś przepisom, naruszyć przepis, nakaz, zwyczaj;
2. obrazić kogoś, ubliżyć komuś;
3. dawniej: nie trafić w coś, chybić; zabłądzić


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) niewypełnienie zobowiązania

 (1.2) wykroczenie przeciw normom, konwenansom, zwyczajom itp.

 (1.3) zachowanie obrażające

 (1.4) niedopracowanie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchylać

czasownik przechodni niedokonany (dk. uchylić)

 (1.1) częściowo odsłaniać lub otwierać

 (1.2) zmieniać nieznacznie położenie czegoś

 (1.3) praw. czynić nieważnym, nieobowiązującym

czasownik zwrotny niedokonany uchylać się (dk. uchylić się)

 (2.1) być częściowo odsłanianym lub otwieranym

 (2.2) pochylając się, unikać czegoś

 (2.3) umyślnie nie wykonywać czegoś


Źródła:

Wiktionary

Uchylant

osoba, która uchyla się od służby wojskowej


Źródła:

SJP.pl

Uchylenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) niezupełne otwarcie; częściowe odsłonięcie

 (1.2) praw. uczynienie nieważnym, niemającym już mocy prawnej


Źródła:

Wiktionary

Uchylić

czasownik przechodni dokonany (ndk. uchylać)

 (1.1) otworzyć nieznacznie

 (1.2) nieco odsunąć, by coś odsłonić

 (1.3) przesunąć część ciała w celu uniknięcia ciosu

 (1.4) praw. uczynić nieobowiązującym

czasownik zwrotny dokonany uchylić się (ndk. uchylać się)

 (2.1) otworzyć się częściowo lub tak zostać otwartym

 (2.2) pochylając się, uniknąć uderzenia

 (2.3) rozmyślnie nie wypełnić obowiązku


Źródła:

Wiktionary

Uchylność

uchylny


Patrz:uchylny

Źródła:

SJP.pl

Uchylny

dający się uchylić


przymiotnik

 (1.1) taki, który da się uchylać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uchynięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. med. choroba ortopedyczna niemowlęcia o ludowej proweniencji


Źródła:

Wiktionary

Uchyłek

workowate uwypuklenie w ścianie narządu wewnętrznego, np. w przełyku, pęcherzu moczowym


Uchyłek (łac. diverticulum, l.mn. diverticula; od devertere – odwrócić się) – medyczne lub biologiczne określenie workowatego (rzadziej rurkowatego) uwypuklenia ściany narządu, wyrostka lub woreczka odchodzącego od głównej osi organu. W entomologii diverticulum oznacza ślepy uchyłek narządu. W anatomii bezkręgowców używa się też określenia dywertykuły.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uchyłkowatość

Choroba uchyłkowa jelit – szerokie spektrum objawów chorobowych związanych z obecnością w jelicie od jednego do kilkuset uchyłków. Najczęściej występują one w jelicie grubym na terenie esicy (ponad 90% wszystkich uchyłków). Bardzo rzadko występują w odbytnicy. Prawie zawsze są to uchyłki nabyte. Uchyłki wrodzone występują w jelicie rzadko.


Źródła:

Wikipedia

Uchyłkowaty

przypominający uchyłek - uwypuklenie narządu w kształcie worka lub kieszonki


Źródła:

SJP.pl

Uchyłkowy

uchyłek


Patrz:uchyłek

Źródła:

SJP.pl

Uciąć

1. oddzielić kawałek czegoś przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć;
2. zakończyć coś nagle, zwłaszcza rozmowę; urwać;
3. potocznie: wykonać coś z ochotą;
4. ukłuć czymś ostrym (zwłaszcza o owadach); ukąsić, ugryźć


czasownik przechodni dokonany (ndk. ucinać)

 (1.1) dokonany od|ucinać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciachać

potocznie: uciąć, ukrajać, urąbać


Źródła:

SJP.pl

Uciąg

zdolność do ciągnięcia, poruszania czegoś


Uciąg – siła, z jaką urządzenie (w tym statek, pojazd) może ciągnąć doczepione do niego obiekty.

Uciąg na palu jest parametrem statków, w szczególności holowników, choć również dla pojazdów amfibijnych. Siła mierzona jest poprzez przyczepienie holu statku do stałego elementu nabrzeża i zmierzenie siły na linie wytworzonej przez statek w warunkach idealnych, w stanie równowagi. Poza warunkami pomiarowymi siła uciągu jest zależna zarówno od warunków pogodowych, jak i od ułożenia holownika względem nabrzeża.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uciągać

1. ruszać coś z miejsca przez ciągnięcie;
2. dawniej:
a) ciągnąc, wydobywać coś; wyciągać;
b) ciągnąc, doprowadzać do czegoś


Źródła:

SJP.pl

Uciągowy

uciąg


Patrz:uciąg

Źródła:

SJP.pl

Uciana

miasto na Litwie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uciański

Uciana (miasto na Litwie)


Źródła:

SJP.pl

Uciapać

potocznie:
1. chwycić mocno zębami; capnąć, ugryźć;
2. odciąć, odrąbać


Źródła:

SJP.pl

Uciążenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. ociężałość


Źródła:

Wiktionary

Uciążliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób uciążliwy


Źródła:

Wiktionary

Uciążliwiej

stopień wyższy od przysłówka: uciążliwie


Źródła:

SJP.pl

Uciążliwość

bycie trudnym do zniesienia lub przykrym


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co uciążliwe; cecha tych, którzy są uciążliwi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciążliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: uciążliwy


Źródła:

SJP.pl

Uciążliwy

przymiotnik

 (1.1) taki, którego wykonanie sprawia kłopot, trudności, wymaga dużego wysiłku

 (1.2) męczący, dokuczliwy


Źródła:

Wiktionary

Ucichły

taki, który ucichł; ścichły


Źródła:

SJP.pl

Uciec

wydostać się na wolność; * forma "uciecze" możliwa tylko w kilku utartych powiedzeniach, np. "co się odwlecze, to nie uciecze" - co ma być, to będzie


czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. uciekać)

 (1.1) dokonany od|uciekać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciecha

1. uczucie zadowolenia lub wesołości wywołane pomyślnymi albo zabawnymi zdarzeniami; radość, zadowolenie;
2. to, co sprawia komuś przyjemność; frajda


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. coś, z czego ktoś się cieszy

 (1.2) pot. uczucie zadowolenia wywołane czymś radosnym, śmiesznym


Uciecha (niem. Katharinenhof) – przysiółek wsi Przedborowice w Polsce, położony w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do ówczesnego województwa opolskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uciechów

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2

Źródła:

Wikipedia

Uciechowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Uciechowa


Źródła:

Wiktionary

Uciechowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Uciechowa


Źródła:

Wiktionary

Uciechowice

Uciechowice (cz. Utěchovice, niem. Auchwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, przy granicy z Czechami.

Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).


Źródła:

Wikipedia

Uciechowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Uciechowa


Źródła:

Wiktionary

Ucięcie

1. oddzielić kawałek czegoś przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć;
2. zakończyć coś nagle, zwłaszcza rozmowę; urwać;
3. potocznie: wykonać coś z ochotą;
4. ukłuć czymś ostrym (zwłaszcza o owadach); ukąsić, ugryźć


Źródła:

SJP.pl

Ucieczka

uciekanie skądś lub przed czymś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szybkie opuszczenie lub opuszczanie jakiegoś miejsca w celu uniknięcia realnego lub domniemanego niebezpieczeństwa

 (1.2) przen. unikanie lub uniknięcie czegoś


Powieści
Filmy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ucieczkowy

ucieczka


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ucieczką, dotyczący ucieczki


Patrz:ucieczka

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciekać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uciec)

 (1.1) pośpiesznie opuszczać jakieś miejsce (najczęściej ze względu na niebezpieczeństwo, zagrożenie)

 (1.2) przen. unikać czegoś, nie chcieć konfrontacji z czymś

 (1.3) o substancjach: wylewać się, wydostawać się, przeciekać

czasownik zwrotny niedokonany uciekać się (dk. uciec się)

 (2.1) posługiwać się czymś dla osiągnięcia pewnego celu

 (2.2) zwracać się do kogoś, aby uzyskać pomoc, opiekę


Uciekać (ang. Breaking Away) – komedia w reżyserii Petera Yatesa z 1979 roku.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uciekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uciekać.


Źródła:

Wiktionary

Uciekinier

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto uciekł lub ucieka



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uciekinierka

kobieta, która uciekła lub ucieka skądś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która uciekła z jakiegoś kraju


Uciekinierka (1967) – dziesięciominutowy polski film animowany zrealizowany przez łódzki Se-ma-for. Opowiada o spotkaniu parowozu z zajączkiem w lesie.

Film pojawił się na kasetach video w Składance polskich bajek i wyświetlany był zaraz po odcinku Szalony pociąg serialu Zaczarowany ołówek. Film był też pokazany w TV ES Poznań.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uciekinierski

uciekinier


przymiotnik

 (1.1) dotyczący uciekinierstwa


Patrz:uciekinier

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciekły

przymiotnik

 (1.1) stpol. ten, który uciekł

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. nmos. lm. przesz. od: uciec


Źródła:

Wiktionary

Ucieleśnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ucieleśnić.

 (1.2) to, co uzyskuje realny kształt


Źródła:

Wiktionary

Uciemiężenie

ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując


Źródła:

SJP.pl

Uciemiężony

ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując


Źródła:

SJP.pl

Uciemiężyć

ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując


Źródła:

SJP.pl

Uciemiężyciel

dawniej: ktoś, kto uciemięża, gnębi; ciemiężca


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. osoba, która pozbawia innych swobody, ograniczając ich prawa lub nakładając na nich nadmiar obowiązków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ucierać

1. rozdrabniać za pomocą tarki; trzeć, rozcierać
2. przestarzale: czyścić z brudu przez tarcie, wycierać, obcierać
3. dawniej: czynić gładkim przez tarcie
4. ucierać się:
a) stawać się powszechnym; upowszechniać się
b) rzadko: być ucieranym


Źródła:

SJP.pl

Ucieracz

1. osoba zatrudniona przy rozdrabnianiu substancji lub produktów;
2. narzędzie do rozdrabniania składników potraw lub leków; ucieraczka


Źródła:

SJP.pl

Ucieraczka

1. narzędzie do rozdrabniania składników potraw lub leków; ucieracz;
2. maszyna przemysłowa do rozdrabniania substancji


Źródła:

SJP.pl

Ucieralnia

dział fabryki, w którym odbywa się rozdrabnianie składników używanych przy produkcji farb i barwników


Źródła:

SJP.pl

Ucierany

przymiotnik

 (1.1) rozdrobniony na masę przez tarcie


Źródła:

Wiktionary

Ucierpieć

czasownik dokonany

 (1.1) doznać szkody


Źródła:

Wiktionary

Ucieszać

przestarzale:
1. cieszyć, sprawiać radość;
2. ucieszać się - cieszyć się, doznawać radości


Źródła:

SJP.pl

Ucieszków

Ucieszków (dodatkowa nazwa w j. niem. Autischkau) – wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.


Źródła:

Wikipedia

Ucieszkowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ucieszkowa


Źródła:

Wiktionary

Ucieszkowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ucieszkowa


Źródła:

Wiktionary

Ucieszkowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Ucieszkowa


Źródła:

Wiktionary

Ucieszniej

stopień wyższy od przysłówka: uciesznie


Źródła:

SJP.pl

Ucieszniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ucieszny


Źródła:

SJP.pl

Ucieszny

1. śmieszny, powodujący radość, dowcipny;
2. dawniej: sprawiający przyjemność, miły;
3. potocznie: uradowany, ucieszony


Źródła:

SJP.pl

Ucieszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. ucieszać, cieszyć)

 (1.1) sprawić uciechę, uradować

czasownik zwrotny dokonany ucieszyć się (ndk. cieszyć się)

 (2.1) odczuć radość

 (2.2) daw. zabawić się, nacieszyć się


Źródła:

Wiktionary

Ucinać

1. oddzielać część przy pomocy ostrego narzędzia;
2. zdecydowanie przerywać (np. rozmowę)


czasownik przechodni niedokonany (dk. uciąć)

 (1.1) oddzielać coś od całości, tnąc to

 (1.2) przerywać nagle wypowiedź

 (1.3) o zwierzętach traktować kolcem, zębami czy żądłem

 (1.4) trwać w czymś przez krótszy czas

 (1.5) przerywać raptownie coś nieprzychylnego

 (1.6) daw. robić coś z ochotą, pasją lub wprawą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ucinka

występ pokładu ponad pułapem chodnika górniczego


Źródła:

SJP.pl

Uciński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Uciompany

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zakatarzony


Źródła:

Wiktionary

Ucios

1. ukośne ścięcie krawędzi;
2. element architektoniczny, poziomo biegnący, odpowiednio wyprofilowany występ ścienny; gzyms, korona, krajnik


Ucios


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uciosać

1. odrąbać poprzez ciosanie; odciosać;
2. rzadko: uformować ciosaniem; wyciosać, wykuć


Źródła:

SJP.pl

Uciosowy

ucios


Patrz:ucios

Źródła:

SJP.pl

Uciosywać

rzadko: obrabiać, formować ciosaniem; wyciosywać, wykuwać


Źródła:

SJP.pl

Ucisk

gniecenie, uciskanie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) oddziaływanie pewną siłą na coś

 (1.2) odczuwanie uciskania przez coś

 (1.3) ograniczanie czyjejś wolności


Ucisk (kaszb. Ùcësk) – część kolonii Sitna Góra w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy, na obrzeżach Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, na wąskim przesmyku lądowym między jeziorami Białym i Czarnym. Wchodzi w skład sołectwa Pomieczyńska Huta.

W latach 1975–1998 Ucisk administracyjnie należał do województwa gdańskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uciskać

czasownik

 (1.1) wywierać ucisk na coś

 (1.2) o elemencie ubioru: pasku, bucie: uwierać, być za ciasnym

 (1.3) prześladować, ograniczać czyjąś wolność


Źródła:

Wiktionary

Uciskalny

rzadko: dający się ucisnąć, nacisnąć


Źródła:

SJP.pl

Uciskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uciskać.


Źródła:

Wiktionary

Uciskany

mający ograniczoną swobodę; gnębiony


Źródła:

SJP.pl

Uciskiwać

wrzucać gdzieś wiele czegoś


Źródła:

SJP.pl

Uciskowy

przymiotnik od: ucisk


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z uciskiem, dotyczący ucisku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciśniona

1. uciskany, gnębiony;
2. taki, którego prawa zostały ograniczone


Źródła:

SJP.pl

Uciśniony

1. uciskany, gnębiony;
2. taki, którego prawa zostały ograniczone


Źródła:

SJP.pl

Uciszać

wymuszać na kimś zachowanie ciszy


czasownik przechodni niedokonany (dk. uciszyć)

 (1.1) powodować, że ktoś lub coś cichnie

 (1.2) przen. podn. czynić uczucie, stan wewnętrzny coraz mniej intensywnym

 (1.3) pot. zmuszać kogoś poprzez agresję lub nielegalne praktyki do nieujawniania niewygodnych faktów

czasownik zwrotny niedokonany uciszać się (dk. uciszyć się)

 (2.1) stawać się niesłyszalnym

 (2.2) tracić na sile; stawać się mniej intensywnym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uciszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uciszać.


Źródła:

Wiktionary

Uciszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uciszyć.


Źródła:

Wiktionary

Uciszyć

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|uciszać.


Źródła:

Wiktionary

Uciułać

zebrać, zgromadzić coś mozolnie (głównie większą sumę pieniędzy)


Źródła:

SJP.pl

Ucyfrowić

zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, zdigitalizować


Źródła:

SJP.pl

Ucyfrowienie

zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, zdigitalizować


Źródła:

SJP.pl

Uczajać

uczajać się - dawniej: zaczajać się, ukrywać się gdzieś


Źródła:

SJP.pl

Uczcić

1. uhonorować;
2. świętować, obchodzić uroczyście


czasownik przechodni dokonany

 (1.1) książk. oddać komuś cześć, hołd, okazać uznanie, szacunek

 (1.2) książk. uświetnić coś, często przyjęciem, uroczystymi obchodami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczciwie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób uczciwy, dobry, czysty


Źródła:

Wiktionary

Uczciwiej

stopień wyższy od przysłówka: uczciwie


Źródła:

SJP.pl

Uczciwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczciwe zachowanie

 (1.2) cecha tego, kto jest uczciwy; cecha tego, co jest uczciwe


Uczciwość, prawość – cecha ludzka, polegająca w relacjach społecznych na wywiązywaniu się z danego słowa oraz przestrzeganiu reguł społecznych (uznanych norm moralnych), nawet gdy inni tego nie widzą lub nie oczekują.

Słowo uczciwość określa zarówno konkretne postępowanie w danych okolicznościach, jak i trwałą cechę charakteru.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uczciwszy

1. uhonorować;
2. świętować, obchodzić uroczyście


Źródła:

SJP.pl

Uczciwy

1. godny zaufania; prawy, rzetelny, prawdomówny;
2. świadczący o czyjejś prawości, prawdomówności;
3. zgodny z zasadami, prawdą; autentyczny, rzetelny, prawdziwy;
4. potocznie: porządny, solidny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) (o człowieku) szanujący własność innych ludzi, nie oszukujący (również w użyciu rzeczownikowym)

 (1.2) zgodny z przyjętymi zasadami

 (1.3) pot. taki, jak trzeba

 (1.4) pot. duży


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uczcić.


Źródła:

Wiktionary

Uczek

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Uczelnia

1. szkoła wyższa;
2. budynek, w którym mieści się szkoła wyższa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szkoła wyższa

 (1.2) budynek, w którym znajduje się uczelnia (1.1)

 (1.3) pracownicy i studiujący na uczelni (1.1)

 (1.4) studia na uczelni (1.1)


Uczelnia (również szkoła wyższa) – szkoła prowadząca studia wyższe.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uczelniany

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z uczelnią, odnoszący się do uczelni


Źródła:

Wiktionary

Uczeń

osoba, która się uczy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. ten, kto się uczy, pobiera naukę;

 (1.2) zaw. najniższy stopień kwalifikacji zawodowych

 (1.3) kontynuator czyjejś teorii, nauki lub twórczości

 (1.4) rel. ten, który pobiera naukę u mistrza duchowego


Uczeń – osoba pobierająca naukę. Dawniej: młody człowiek oddany do cechu, przyuczany do rzemiosła, określany także jako terminator. W Polsce rozróżnia się określenia uczeń i alumn (uczeń seminarium duchownego) w odróżnieniu do krajów anglosaskich, gdzie używa się ich wymiennie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przekazywanie innym wiedzy

przysłówek

 (2.1) w sposób uczony


Źródła:

Wiktionary

Uczeniej

stopień wyższy od przysłówka: uczenie


Źródła:

SJP.pl

Uczennica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: uczeń


Źródła:

Wiktionary

Uczeńszy

stopień wyższy od przymiotnika: uczony; bardziej uczony


Źródła:

SJP.pl

Uczep

1. uczepienie się czegoś
2. coś, co służy do uczepienia się, zaczepienia
3. roślina roczna z rodziny złożonych


Uczep (Bidens) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Liczba gatunków określana jest często na 150–250, czasem nawet 340 gatunków. W bazie taksonomicznej Plants of the World online liczba zweryfikowanych gatunków określona jest na 221. Rośliny te występują na całym niemal świecie, z wyjątkiem obszarów o bardzo zimnym klimacie. Większość gatunków pochodzi z obszaru Meksyku i sąsiadujących rejonów obydwu Ameryk. W Polsce rośnie dziko 7 gatunków, z czego tylko dwa lub trzy są rodzime.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uczepić

czasownik przechodni dokonany (ndk. uczepiać)

 (1.1) dokonany od|uczepiać.


Źródła:

Wiktionary

Uczerniać

farbować, malować coś na czarno


Źródła:

SJP.pl

Uczernić

nadać jakiemuś ciału barwę czarną


Źródła:

SJP.pl

Uczesanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fryzura


Źródła:

Wiktionary

Uczestnictwo

1. branie udziału w czymś; współudział w jakiejś akcji;
2. udział w zyskach i wydatkach przedsięwzięcia


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fakt uczestniczenia w czymś; branie / wzięcie udziału w czymś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczestniczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uczestniczyć.


Źródła:

Wiktionary

Uczestniczka

uczestnik


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta biorąca w czymś udział


Patrz:uczestnik

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczestniczyć

1. brać udział w czymś; brać współudział w jakiejś akcji;
2. brać udział w zyskach i wydatkach przedsięwzięcia


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) brać udział

 (1.2) mieć udział


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczestnik

osoba biorąca udział w jakiejś akcji


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba biorąca w czymś udział


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczęstowywać

przyjmować kogoś gościnnie jedzeniem i piciem, raczyć czymś; ugaszczać


Źródła:

SJP.pl

Uczesywać

czesać od czasu do czasu


Źródła:

SJP.pl

Uczęszczać

często gdzieś bywać, uczestniczyć, brać w czymś udział


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) bywać gdzieś często (lub regularnie); brać udział w czymś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczęszczalność

środowiskowo: frekwencja osób w jakimś miejscu


Źródła:

SJP.pl

Uczęszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uczęszczać.


Źródła:

Wiktionary

Uczęszczany

często gdzieś bywać, uczestniczyć, brać w czymś udział


Źródła:

SJP.pl

Uczkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Uczkur

dawny pasek jedwabny używany do spodni


Uczkur – pas szlachty polskiej, wykonany z jedwabiu, służący do podtrzymywania spodni. Najczęściej ozdabiany srebrem lub złotem.



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uczn.

skrót od: uczniowski


Źródła:

SJP.pl

Uczniacki

odnoszący się do uczniaka, właściwy uczniakowi


przymiotnik

 (1.1) typowy dla uczniaków

 (1.2) przeznaczony dla uczniaków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczniak

potocznie: uczeń szkolny


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. rub. uczeń młodszych klas


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczniowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z uczniem, uczniami, dotyczący ucznia, uczniów

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący dla ucznia


Źródła:

Wiktionary

Uczona

kobieta zajmująca się badaniami naukowymi; badaczka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się zawodowo nauką i badaniami naukowymi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczony

gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się naukowo jakąś dziedziną wiedzy i będąca w niej autorytetem

przymiotnik

 (2.1) poparty lub nacechowany wiedzą

 (2.2) gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie

forma czasownika.

 (3.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły bierny, rodzaj męski od: uczyć


Naukowiec, uczony – osoba pracująca naukowo, ekspert w pewnej dziedzinie nauki, stosujący w prowadzonych przez siebie badaniach odpowiednie metody naukowe, osoba „poszukująca odpowiedzi na pytania, na które dotychczas nikt nie odpowiedział, za pomocą metod umożliwiających udowodnienie odpowiedzi”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uczta

wystawne przyjęcie z udziałem wielu gości; bankiet


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duże, wystawne przyjęcie

 (1.2) przen. ciekawe wydarzenie, zazwyczaj o charakterze kulturalnym; bardzo przyjemne przeżycie estetyczne, duchowe



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ucztować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) brać udział w uczcie; biesiadować


Źródła:

Wiktionary

Ucztowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ucztować.


Źródła:

Wiktionary

Uczuć

poczuć; odczuć


forma rzeczownika.

 (1.1) D. lm. od: uczucie

czasownik

 (2.1) przest. poczuć

czasownik zwrotny uczuć się

 (3.1) przest. poczuć się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczucia

poczuć; odczuć


Uczucia – pojęcie często używane zamiennie z emocje, jednak nierównoznaczne, ponieważ część uczuć nie wypływa z emocji. António Damásio wyodrębnia trzy rodzaje uczuć:

  1. uczucia podstawowe emocji uniwersalnych (szczęście, smutek, gniew, lęk, wstręt)
  2. uczucia subtelnych emocji uniwersalnych (odmiany szczęścia: euforia, ekstaza; odmiany smutku: zaduma, melancholia, odmiany lęku: nieśmiałość, panika)
  3. uczucia tła

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Uczucie

poczuć; odczuć


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stan psychiczny odzwierciedlający stosunek emocjonalny podmiotu do osób, rzeczy, zdarzeń zewnętrznych lub do samego podmiotu

 (1.2) miłość, przyjaźń

 (1.3) przest. odczasownikowy od|uczuć.


Uczucia – pojęcie często używane zamiennie z emocje, jednak nierównoznaczne, ponieważ część uczuć nie wypływa z emocji. António Damásio wyodrębnia trzy rodzaje uczuć:

  1. uczucia podstawowe emocji uniwersalnych (szczęście, smutek, gniew, lęk, wstręt)
  2. uczucia subtelnych emocji uniwersalnych (odmiany szczęścia: euforia, ekstaza; odmiany smutku: zaduma, melancholia, odmiany lęku: nieśmiałość, panika)
  3. uczucia tła

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Uczuciowiec

książkowo: człowiek kierujący się uczuciami, ulegający emocjom; emocjonalista


Źródła:

SJP.pl

Uczuciowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób dotyczący uczuć


Źródła:

Wiktionary

Uczuciowość

zespół cech, które wskazują na wrażliwość danej osoby; kierowanie się emocjami, uleganie uczuciom; czuciowość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest uczuciowe; cecha tych, którzy są uczuciowi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczuciowy

przymiotnik od: uczucie


przymiotnik

 (1.1) dotyczący uczuć, uczuciowości

 (1.2) taki, który łatwo ulega uczuciom; jest czuły, wrażliwy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczulać

czasownik

 (1.1) med. wywołać uczulenie/alergię

 (1.2) przen. czynić wrażliwym na coś


Źródła:

Wiktionary

Uczulanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wzbudzanie w kimś wrażliwości na coś

 (1.2) med. wywoływanie uczulenia, alergii


Źródła:

Wiktionary

Uczulenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. nadmierna wrażliwość organizmu na pewne czynniki, polegająca na nieprawidłowej reakcji immunologicznej po zetknięciu się z alergenem

 (1.2) pot. odczuwanie niechęci, dezaprobaty w stosunku do czegoś lub kogoś


Alergia (popularnie stosowane synonimy: uczulenie, nadwrażliwość) – patologiczna, jakościowo zmieniona odpowiedź tkanek na oddziaływanie różnych obcych substancji, zwanych alergenami, polegająca na reakcji immunologicznej związanej z powstaniem swoistych przeciwciał, które po związaniu z antygenem doprowadzają do uwolnienia różnych substancji – mediatorów stanu zapalnego. Czynnik środowiskowy wywołujący alergię sam w sobie zazwyczaj nie jest dla organizmu szkodliwy. W reakcjach alergicznych uczestniczy układ immunologiczny, jego komórki, na przykład limfocyty (zwłaszcza z podgrupy Th2), granulocyty kwasochłonne (eozynofile) oraz komórki tuczne (mastocyty). Istotną rolę w alergicznych odczynach odgrywają przeciwciała – immunoglobuliny klasy E (IgE). Alergia może objawiać się łagodnie, jak w przypadku kataru czy łzawienia, aż po zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny i śmierć.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uczuleniowiec

człowiek cierpiący na uczulenie (alergię), chorobę uczuleniową (alergiczną); alergik


Źródła:

SJP.pl

Uczuleniowy

przymiotnik od: uczulenie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący uczulenia, alergii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczur

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Ałdanu;


Uczur – rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Ałdanu. Długość 812 km; powierzchnia dorzecza 113 tys. km²; średni roczny przepływ przy ujściu 1345 m³/s.

Źródła w Paśmie Stanowym (wzgl. w jego przedłużeniu czyli łańcuchu Dżugdżur). Płynie w wąskiej dolinie w kierunku północno-wschodnim i północnym przez Góry Ałdańskie; żeglowna od ujścia rzeki Ginim. W dorzeczu występują zjawiska krasowe oraz ciepłe źródła z obszarami zawsze wolnymi od śniegu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Uczuwać

odczuwać, poczuwać, doznawać jakiegoś wrażenia zmysłowego, emocji, wzruszenia


Źródła:

SJP.pl

Uczyć

przekazywać komuś wiedzę; uczyć się - samemu nabywać wiedzę


czasownik przechodni niedokonany (dk. nauczyć)

 (1.1) przekazywać komuś wiedzę

czasownik zwrotny niedokonany uczyć się (dk. nauczyć się)

 (2.1) zdobywać pewną wiedzę lub umiejętności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczyciel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. nauczyciel


Źródła:

Wiktionary

Uczynek

zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób; czyn; postępek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczynić

czasownik przechodni dokonany (ndk. czynić)

 (1.1) dokonany od|czynić.


Źródła:

Wiktionary

Uczynienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uczynić.


Źródła:

Wiktionary

Uczynkać

czasownik

 (1.1) stpol. uczynić


Źródła:

Wiktionary

Uczynkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|uczynkać.


Źródła:

Wiktionary

Uczynkowy

uczynek


Patrz:uczynek

Źródła:

SJP.pl

Uczynniej

stopień wyższy od przysłówka: uczynnie


Źródła:

SJP.pl

Uczynniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: uczynny


Źródła:

SJP.pl

Uczynność

gotowość, chęć do bezinteresownej pomocy innym; usłużność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest uczynne; cecha tych, którzy są uczynni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczynny

gotowy, skory do bezinteresownej pomocy innym; usłużny


przymiotnik

 (1.1) książk. chętny, skłonny do bezinteresownej pomocy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczytywać

rzadko: próbować coś przeczytać


Źródła:

SJP.pl

Uczłonować

rzadko: podzielić na człony, elementy; rozczłonować, rozczłonkować


Źródła:

SJP.pl

Uczłonowanie

rzadko: podzielić na człony, elementy; rozczłonować, rozczłonkować


Źródła:

SJP.pl

Uczłowieczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. uczłowieczyć)

 (1.1) przypisywać cechy ludzkie

 (1.2) czynić bardziej ludzkim

czasownik zwrotny niedokonany uczłowieczać się (dk. uczłowieczyć się)

 (2.1) nabierać cech ludzkich

 (2.2) stawać się bardziej ludzkim, dobrym w sensie moralnym


Źródła:

Wiktionary

Uczłowieczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przypisywanie cech człowieczych

 (1.2) czynienie bardziej ludzkim


Źródła:

Wiktionary

Uczłowieczenie

w literaturze: odmiana animizacji, przenośnia polegająca na przypisywaniu cech ludzkich przedmiotom, zjawiskom natury, roślinom i zwierzętom oraz pojęciom abstrakcyjnym, np. gwiazdy mówią mi..., nawet niebo płacze; antropomorfizm, antropomorfizacja; porównaj: animizacja (ożywienie), personifikacja (uosobienie)


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przypisanie cech człowieczych

 (1.2) uczynienie bardziej ludzkim


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Uczłowieczony

przymiotnik

 (1.1) uczyniony człowiekiem

forma czasownika.

 (2.1) ims. przym. od uczłowieczyć


Źródła:

Wiktionary

Uczłowieczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. uczłowieczać)

 (1.1) przypisać cechy ludzkie

 (1.2) uczynić bardziej ludzkim

czasownik zwrotny dokonany uczłowieczyć się (ndk. uczłowieczać się)

 (2.1) nabrać cech ludzkich

 (2.2) stać się bardziej ludzkim, dobrym w sensie moralnym


Źródła:

Wiktionary