Fo

nazwisko


Osoby:

Inne:

Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fob

klauzula w umowach handlowych (z angielskiego: free on board; sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć towar na pokład statku); FOB


Źródła:

SJP.pl

Fobia

strach, lęk przed czymś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. chorobliwy, paniczny (często nieuzasadniony i uporczywy) lęk przed kimś lub przed czymś;

 (1.2) pot. niechęć, antypatia, uprzedzenie


Fobia (nowołac. phobia z stgr. φόβος phóbos „strach, lęk”) – zaburzenie nerwicowe, którego objawem osiowym jest uporczywy lęk przed określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami, związany z unikaniem przyczyn go wywołujących i utrudniający funkcjonowanie w społeczeństwie. Fobie wywoływane są przez pewne sytuacje lub obiekty zewnętrzne wobec osoby przeżywającej lęk, które w praktyce nie są niebezpieczne. Zasadniczy obraz fobii to przesadne reakcje zaniepokojenia i trwogi, pomimo świadomości o irracjonalności własnego lęku oraz zapewnień, że obiekt strachu nie stanowi realnego zagrożenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fobiczny

fobia


Patrz:fobia

Źródła:

SJP.pl

Fobos

1. satelita Marsa; Phobos;
2. w mitologii greckiej: bóg i uosobienie strachu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bóg i uosobienie strachu, towarzysz Aresa na polu bitwy;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. większy i bliższy z dwóch księżyców Marsa;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Focaccia

[czytaj: foKAczia lub foKAczja] włoskie pieczywo w postaci płaskiego placka, serwowane zwykle jako przystawka oraz jako dodatek do innych potraw


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. włoski płaski chleb, doprawiony olejem lub innymi składnikami, pieczony w piekarniku;


Focaccia [fokˈat͡ʃːa] – potrawa kuchni włoskiej; rodzaj pieczywa, będącego podstawą pizzy. Każdy region Włoch może się pochwalić inną odmianą focaccii, od suchego, z solą, ziołami (rozmaryn, szałwia) polanego oliwą ciasta, do pulchnego, z suszonymi pomidorami i oliwkami. Zazwyczaj podawane na ciepło.

Focaccia serwowana jest jako przystawka oraz jako dodatek do innych potraw.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foch

potocznie: obrażenie się; zwykle w wyrażeniu "strzelić focha" - obrazić się


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) pot. dąs

 (1.2) daw. figiel



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fochować

potocznie: fochować się - obrażać się; foszyć się


Źródła:

SJP.pl

Fochowaty

potocznie: niezadowolony lub obrażający się zbyt często; humorzasty, fosiasty


Źródła:

SJP.pl

Fochy

zachowanie wyrażające niezadowolenie; kaprysy, grymasy, dąsy


Źródła:

SJP.pl

Focia

potocznie: fotografia, zdjęcie; fota, fotka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. fotografia, zdjęcie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Focić

potocznie: robić zdjęcia, fotografować


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) pot. fotografować, robić zdjęcia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Focjusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Focjuszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) taki, który należy do Focjusza


Źródła:

Wiktionary

Focoso

[czytaj: fokozo] określenie wykonawcze: ogniście, płomiennie


Źródła:

SJP.pl

Focus

[czytaj: fokus]
1. punkt, w którym zbiegają się po przejściu przez układ optyczny padające nań promienie równoległe; fokus; ognisko
2. w socjologii: zogniskowany wywiad grupowy; fokus



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Focusowy

focus [czytaj: fokusowy]; fokusowy


Źródła:

SJP.pl

Focyda

starożytna kraina w środkowej Grecji, nad Zatoką Koryncką; Fokida


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. zob. Fokida.


Fokida lub Focyda (nowogr. Φωκίδα, starogr. Φωκίς) – kraina w środkowej Grecji nad Zatoką Koryncką, w której wznoszą się góry Parnas i Kirfis. Kraina należała w starożytności do Związku Etolskiego. Głównymi miastami były Elateja i ośrodek religijny Delfy. Według mitologii w tej krainie Prometeusz ulepił człowieka, a Edyp zabił swojego ojca, Lajosa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foczątko

młode foki; foczę


Źródła:

SJP.pl

Foczę

młode foki


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. młode foki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foczka

mała foka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: foka

 (1.2) mała lub młoda foka

 (1.3) młodz. dziewczyna atrakcyjna fizycznie


Foczka mała, foka Rossa (Ommatophoca rossii) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae), najrzadsza z antarktycznych fok.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foczy

1. należący do foki, mający związek z foką, odnoszący się do foki, np. focze dzieci;
2. zrobiony z futra foki; fokowy


przymiotnik

 (1.1) związany z foką, dotyczący foki

 (1.2) charakterystyczny dla foki, podobny do foki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foczysko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. od: foka


Źródła:

Wiktionary

Fogara

organowy głos pryncypałowo-smyczkowy; fugara


Źródła:

SJP.pl

Fogaraski

przymiotnik od: Fogarasz (miasto w Rumunii)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Fogaraszem, dotyczący Fogaraszu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fogarasz

miasto w Rumunii


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w środkowej Rumunii, w okręgu Braszów;


Fogarasz (rum. Făgăraș, węg. Fogaras, niem. Fugreschmarkt) – miasto w środkowej Rumunii, w okręgu Braszów, nad rzeką Alutą u podnóża północnych stoków Gór Fogaraskich. Około 40,1 tys. mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fogelka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. wesołe miasteczko, plac zabaw


Źródła:

Wiktionary

Fogg


Źródła:

Wikipedia

Foggia

[czytaj: fodżja] miasto we Włoszech


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w południowych Włoszech, w Apulii; stolica prowincji Foggia (1.2);

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w Apulii;


Foggia – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Foggia.

Leży na nizinie Tavoliere.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 156 072 osoby, 288,1 os./km².

28 sierpnia 1867 urodził się tutaj kompozytor Umberto Giordano.

W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Foggia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foggiański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Foggią, dotyczący Foggii


Źródła:

Wiktionary

Fogiel

Fogiel (nazwisko)

Fogiel:


Źródła:

Wikipedia

Foglar

Foglar – ród Foglarów znany jest od końca XV w.

Jako swoją rodową siedzibę podawał w języku czeskim Studene Vode (w niemieckim Kaltwasser, a w polskim Zimna Woda). Podana miejscowość jest identyfikowana ze Studzienną (teraz jest dzielnicą Raciborza), której stara nazwa czeska to Studena Voda.


Źródła:

Wikipedia

Foglerz

małe działo odtylcowe na kule z ołowiu


Foglerz (foglar, foglarz) (z fr. veuglaire, od aveugler – zaślepiać, zatykać otwór) – lekkie działo odtylcowe używane w końcu XV i w XVI wieku.

Strzelało kulami ołowianymi i używano go przede wszystkim do obrony zamków i murów miejskich. Jego specyficzną cechą było zastosowanie 4-5 prochownic (wymiennych komór z ładunkami prochowymi), które przed odpaleniem kolejno umieszczano w specjalnym wyżłobieniu w tylnej dennej części lufy. Zaletą foglerza była zwiększona szybkostrzelność w porównaniu z innymi ówczesnymi działami. Poważną wadę stanowiło natomiast nieszczelne dopasowanie prochownicy, powodujące uchodzenie gazów prochowych, a w konsekwencji – istotne zmniejszenie siły wyrzutu (prędkości początkowej) pocisku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foit

[czytaj; Fojt] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Fojait

magmowa skała głębinowa, odmiana sjenitu; sjenit nefelinowy


Fojait – zasadowa skała magmowa o pochodzeniu wulkanicznym lub subwulkanicznym. Odpowiednik głębinowego foidowego syenitu (foidowego sjenitu). Fojait zaliczany jest do skał jawnokrystalicznych. Najczęściej barwy szarej lub ciemnoszarej. Zawiera 10–60% foidów (skaleniowców). W zależności od rodzaju występujących skaleniowców tworzy się lokalną nazwę skały. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF fojait zajmuje pole 11.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fojcik

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fojer

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. ogień

 (1.2) gw-pl|Poznań. pożar


Źródła:

Wiktionary

Fojercojg

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapalniczka


Źródła:

Wiktionary

Fojercok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapalniczka


Źródła:

Wiktionary

Fojerhok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. bosak


Źródła:

Wiktionary

Fojerman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. strażak


Źródła:

Wiktionary

Fojerwera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. straż pożarna


Źródła:

Wiktionary

Fojt

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wójt


Źródła:

Wiktionary

Fok

główny żagiel na przednim maszcie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. jeden z żagli pierwszego masztu;

 (1.2) pot. żegl. fokmaszt

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: foka


Fok – żagiel i jeden z podstawowych elementów ożaglowania występujący w formie sztaksla przedniego bądź żagla przymasztowego.

Jako sztaksel wieszany jest na sztagu umiejscowionym najbliżej przedniego masztu. W przypadku większej liczby sztaksli przednich fok występuje jako ostatni, najbliżej masztu (w kolejności za lataczem, kliwrem i bomkliwrem). W odróżnieniu od genui kryje grota w nieznacznym stopniu bądź też wcale.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foka

ssak wodny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. pot. morski ssak drapieżny;

 (1.2) daw. uczn. stud. gw-pl|Radom. ocena niedostateczna

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: fok


Foka (Phoca) – rodzaj dużych, morskich ssaków z podrodziny Phocinae w obrębie rodziny fokowatych (Phocidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fokalizacja

w filmoznawstwie: zabieg operatorski polegający na skoncentrowaniu światła na danym obiekcie lub ograniczeniu pola widzenia kamery


Źródła:

SJP.pl

Fokarium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zootechn. ośrodek badawczy, w którym obserwuje się i hoduje foki

 (1.2) zootechn. pawilon lub wybieg z fokami w ogrodzie zoologicznym


Fokarium – ośrodek badawczy, którego celem jest odtworzenie zagrożonych gatunków fok.

Przeważnie fokarium składa się z budynków laboratoryjnych i szpitaliku, kilku dużych basenów z wodą morską, kilku małych basenów, które służą dla młodych lub chorych fok i specjalnych izolatek.

W Polsce funkcjonuje fokarium Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego – Fokarium w Helu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Foki

1. skórzane lub aksamitne pasy podpinane pod narty dla ułatwienia wejścia na strome zbocze;
2. futro ze skór fok lub kotików


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fokida

starożytna kraina w środkowej Grecji, nad Zatoką Koryncką; Focyda


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. niewielka kraina w środkowej Grecji, na terenie której znajdowały się słynne z wyroczni Delfy i góra Parnas;

 (1.2) adm. nomos w środkowej Grecji


Fokida lub Focyda (nowogr. Φωκίδα, starogr. Φωκίς) – kraina w środkowej Grecji nad Zatoką Koryncką, w której wznoszą się góry Parnas i Kirfis. Kraina należała w starożytności do Związku Etolskiego. Głównymi miastami były Elateja i ośrodek religijny Delfy. Według mitologii w tej krainie Prometeusz ulepił człowieka, a Edyp zabił swojego ojca, Lajosa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fokidyjski

przymiotnik od: Fokida (kraina w środkowej Grecji)


Źródła:

SJP.pl

Fokin

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Fokker

samolot marki Fokker


Fokker – holenderskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją samolotów, założone 22 lutego 1912 roku przez Antona Fokkera.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fokmars

bocianie gniazdo na fokmaszcie


Źródła:

SJP.pl

Fokmarsel

środkowy żagiel pierwszego masztu żaglowca


Źródła:

SJP.pl

Fokmaszt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. pierwszy maszt od strony dziobu jednostek pływających, które posiadają co najmniej dwa maszty;


Fokmaszt – pierwszy maszt od strony dziobu znajdujący się na większości jednostek pływających o napędzie żaglowym, posiadających co najmniej dwa maszty. Wyjątkiem są tylko jednostki dwumasztowe, posiadające pierwszy maszt wyższy od drugiego – w tym wypadku pierwszy maszt nazywany jest grotmasztem (a drugi bezanmasztem).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Fokomelia

Źródła:

Wikipedia

Fokowąs

fokowąs brodaty - gatunek największej foki arktycznej; foka wąsata, foka brodata


Fokowąs brodaty, foka wąsata, foka brodata (Erignathus barbatus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae). Największa foka żyjąca w niewielkich stadach na terenie Arktyki. Znaczenie gospodarcze foki wąsatej jest nieduże. Poławiana głównie przez Inuitów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fokowate

rodzina drapieżnych ssaków morskich z grupy płetwonogich


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fokowaty

1. podobny do foki;
2. o cechach fokowatych (rodzina ssaków)


Źródła:

SJP.pl

Fokowy

zrobiony z futra foki; foczy


Źródła:

SJP.pl

Fokreja

pierwsza od dołu reja na fokmaszcie żaglowca


Źródła:

SJP.pl

Foks

skrótowa forma od:
1. foksterier;
2. fokstrot;
3. folksdojcz


Źródła:

SJP.pl

Foksal

dawniej: dworzec kolejowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. ogród podmiejski będący miejscem rozrywki

 (1.2) daw. dworzec kolejowy



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foksik

zdrobnienie od: foks (pies)


Źródła:

SJP.pl

Foksiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Fokstenga

przedłużenie kolumny fokmasztu, służące do rozpinania górnych żagli skośnych; przedniak gniezdny


Źródła:

SJP.pl

Foksterier

angielska rasa psów używanych do polowań na lisy i dziki



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foksterierek

zdrobnienie od: foksterier (rasa psa myśliwskiego)


Źródła:

SJP.pl

Foksterierka

zdrobnienie od: foksterier (rasa psa myśliwskiego)


Źródła:

SJP.pl

Fokstrocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fokstrot


Źródła:

Wiktionary

Fokstrot

1. taniec towarzyski pochodzenia amerykańskiego;
2. muzyka do tego tańca


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) choreogr. taniec towarzyski w rytmie 4/4 (cztery czwarte);


Fokstrot, foxtrot – amerykański taniec towarzyski, dotarł do Europy ok. 1918 roku; metrum parzyste, rytm synkopowany, tempo szybkie. Słowo „foxtrot” oznacza kłus lisa – pochodzi od nazwiska aktora Harry'ego Foxa, który wprowadził do tego tańca kroki kłusujące. Foxtrot uważany jest za jeden z najtrudniejszych tańców i nazywany „najtrudniejszym spacerem świata”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fokstrotowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fokstrotem, dotyczący fokstrota; mający cechy fokstrota


Źródła:

Wiktionary

Fokszański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Fokszanami, dotyczący Fokszan


Źródła:

Wiktionary

Fokszany

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rumunii, w historycznej Mołdawii;


Fokszany (rum. Focșani, niem. Fokschan) – stołeczne miasto okręgu Vrancea w Rumunii. Leży nad rzeką Milcov. W 2021 roku miasto liczyło 65 052 mieszkańców. W 1789 r. miała tu miejsce bitwa wojsk tureckich z wojskami rosyjsko-austriackimi, w której Turcy ponieśli klęskę.

W mieście tym swoją siedzibę ma klub piłkarski CSM Fokszany.

W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, meblarski oraz odzieżowy.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Foksztaksel

trójkątny żagiel na szkunerze; sztafok


Sztafok – jeden z żagli zaliczanych do sztaksli przednich, trójkątny żagiel, ostatni od strony dziobu, położony najbliżej fokmasztu, występujący na dużych żaglowcach. W zależności od typu ożaglowania zamiast sztafok może nosić nazwę foksztaksla.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foktopsel

górny, skośny żagiel na przednim maszcie statku; fortopsel


Źródła:

SJP.pl

Fokus

1. punkt, w którym zbiegają się po przejściu przez układ optyczny padające nań promienie równoległe; focus; ognisko
2. w socjologii: zogniskowany wywiad grupowy; focus


Fokus, właśc. Wojciech Alszer (ur. 13 marca 1980 w Katowicach) – polski raper, autor tekstów i producent muzyczny znany przede wszystkim z działalności w zespole Paktofonika, a także Pijani Powietrzem i Pokahontaz. Współlaureat nagrody Fryderyka z Paktofoniką.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fokusować

środowiskowo: fokusować się - skupiać się na czymś


Źródła:

SJP.pl

Fokusowy

fokus; focusowy


Źródła:

SJP.pl

Fola

1. skrzynia drewniana używana do gaszenia wapna palonego
2. w budownictwie: część muru
3. rodzaj sieci rybackiej


Źródła:

SJP.pl

Folacyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. kwas foliowy.


Kwas foliowy (folacyna, witamina B9) – organiczny związek chemiczny z grupy witamin B. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa folium, oznaczającego liść.

W organizmie człowieka jest syntezowany przez bakterie jelitowe, a jego biologicznie aktywną formą jest kwas lewomefoliowy (5-MTHF).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Folarski

przymiotnik od: folarz


Źródła:

SJP.pl

Folarz

rzemieślnik zajmujący się folowaniem (zagęszczaniem) tkanin; pilśniarz


Źródła:

SJP.pl

Folblut

rasowy koń pełnej krwi angielskiej


Koń pełnej krwi angielskiej – jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych pochodząca z Anglii. Potocznie nazywany „folblutem“ (z niem. Vollblüter – pełnej krwi) lub „anglikiem“. Obecnie są to najszybsze konie na świecie, a rasa rozpowszechniła się na całym globie, wywierając wielki wpływ na niemalże wszystkie rasy obecnie hodowanych koni sportowych. Konie te hodowane są głównie w Anglii, Irlandii, USA, Japonii i Francji
.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Folder

1. druk reklamowy, propagandowy, informacyjny, zawierający zwykle opisy, zdjęcia, mapki lub dane dotyczące oferowanego towaru, usługi;
2. uporządkowany zbiór plików komputerowych; katalog


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. zob. katalog.

 (1.2) rodzaj druku reklamowego lub informacyjnego;


  1. folder (informatyka) – katalog plików
  2. folder (marketing) – rodzaj wydawnictwa niewielkiego objętościowo, służącego dostarczeniu informacji o określonym towarze/usłudze

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folderowy

folder


Patrz:folder

Źródła:

SJP.pl

Folga

przestarzale: ulga, odpoczynek, pobłażanie, luz


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. ulga, wytchnienie, odpoczynek

 (1.2) przest. pobłażanie

 (1.4) stpol. wojsk. rzemień ze sprzążką do kolby karabinka kawaleryjskiego; Gloger.

 (1.5) stpol. posłuch

 (1.6) gw-pl|Bukowina. drążek


Folga – kolonia wsi Mierzawa w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław.

W latach 1975–1998 kolonia należała administracyjnie do województwa kieleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folgować

1. przestawać powściągać swoje skłonności, pozwolić im panować nad sobą;
2. pozwalać komuś na większą swobodę; łagodzić rygory i ograniczenia


czasownik

 (1.1) przest. dawać upust czemuś, pozwalać sobie

 (1.2) przest. zmniejszać siłę, intensywność oddziaływania, spowalniać tempo


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folgowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|folgować.


Źródła:

Wiktionary

Folia

1. cienka, delikatna blacha wyrabiana przez walcowanie;
2. cienki arkusz tworzywa sztucznego;
3. dawny taniec portugalski


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienkie tworzywo w arkuszach lub rolkach;


Folia – materiał wykonany najczęściej z metalu nieżelaznego lub z tworzywa sztucznego, o grubości do 2 mm (do wyrobu np. opakowań).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foliacja

1. numeracja kart w rękopiśmiennictwie;
2. warstwowe ułożenie materiałów blaszkowatych łupków krystalicznych lub ilastych



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foliaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od foliak


Źródła:

Wiktionary

Foliak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ogrod. tunel ogrodowy, namiot lub inspekt z przezroczystej folii z tworzywa sztucznego


Źródła:

Wiktionary

Folian

sól kwasu foliowego


Kwas foliowy (folacyna, witamina B9) – organiczny związek chemiczny z grupy witamin B. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa folium, oznaczającego liść.

W organizmie człowieka jest syntezowany przez bakterie jelitowe, a jego biologicznie aktywną formą jest kwas lewomefoliowy (5-MTHF).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foliant

foliał;
1. wielka, gruba księga;
2. książka w formacie folio


Źródła:

SJP.pl

Foliara

foliarz


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pejor. kobieta wierząca w teorie spiskowe


Patrz:foliarz

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foliarka

maszyna do foliowania


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie do foliowania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foliarski

1. folia, np. wyroby foliarskie;
2. foliarz, np. foliarskie teorie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z foliarzami lub foliarstwem, dotyczący foliarzy lub foliarstwa

przymiotnik jakościowy

 (2.1) posiadający cechy foliarzy lub foliarstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foliarstwo

potocznie:
1. wiara w teorie spiskowe, pseudonaukowe, zjawiska paranormalne itp.;
2. ogół ludzi wierzących w teorie spiskowe, pseudonaukowe, zjawiska paranormalne itp.


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wiara w teorie spiskowe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foliarz

pejoratywnie: osoba wierząca w teorie spiskowe, pseudonaukowe, zjawiska paranormalne itp.; szurofoliarz, szur, szurysta


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. osoba, która wierzy w teorie spiskowe, zjawiska paranormalne, pseudonaukowe teorie itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foliał

foliant;
1. ogromna, gruba księga;
2. książka w formacie folio


Źródła:

SJP.pl

Foliałowy

przymiotnik od: foliał


Źródła:

SJP.pl

Foligno

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowych Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia;

 (1.2) geogr. adm. gmina z siedzibą władz w mieście Foligno (1.1)


Foligno (łac.: Fulginiae lub Fulginium) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia. Leży nad rzeką Topino.

Według danych na rok 2007 gminę zamieszkiwały 53 818 osoby, 274,7 os./km².


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Folijka

mała folia do ochrony ekranu urządzenia elektronicznego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od folia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folikularny

follikularny;
1. mający budowę pęcherzykową;
2. związany z tworzeniem (się) pęcherzyków


Źródła:

SJP.pl

Folikulina

żeński hormon płciowy; estron


Estron (łac. estronum) – organiczny związek chemiczny, ketonowo – hydroksylowa pochodna estranu. Jest steroidowym estrogenem o działaniu podobnym do estradiolu.

Jest to pierwszy żeński hormon płciowy, odkryty w 1929 przez późniejszego profesora Politechniki Gdańskiej Adolfa Butenandta. Za prace nad hormonami płciowymi Butenandt został uhonorowany w 1939 Nagrodą Nobla.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Folikulostymulina

hormon produkowany przez przysadkę mózgową; folikulotropina, hormon folikulotropowy, FSH


Źródła:

SJP.pl

Folikulotropina

hormon produkowany przez przysadkę mózgową; folikulostymulina, hormon folikulotropowy, FSH


Hormon folikulotropowy, folikulotropina, FSH (od ang. follicle-stimulating hormone) – hormon tropowy, o budowie peptydowej, wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Działając wspólnie z hormonem luteinizującym, u kobiet pobudza dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych i produkcję estrogenów, zaś u mężczyzn kontroluje czynność jąder.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Folikulotropowy

hormon folikulotropowy - hormon produkowany przez przysadkę mózgową; folikulostymulina, folikulotropina, FSH


Źródła:

SJP.pl

Folio

format wielkości arkusza raz złożonego na pół


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) arkusz papieru jednokrotnie złożony, który tworzy dwie karty i cztery stronice;

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: folia


Format bibliograficzny – określenie formatu książki, pochodzące od liczby złożeń arkuszy papieru tworzących jej składkę, stosowane do opisu druków wydawanych od końca XV do końca XVIII wieku. Ze względu na nieustandaryzowane wymiary produkowanego wówczas papieru powstające z niego książki miały zróżnicowane wysokości, których nie używano do klasyfikacji formatu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foliograf

urządzenie służące do nanoszenia na przezroczysta folię obrazów lub tekstów, w celu rzutowania ich później na ekran


Źródła:

SJP.pl

Foliogram

karta przezroczystej folii z tekstem, obrazami, wykresami lub rysunkami


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) folia z odbitym na niej materiałem tekstowym i graficznym, którą za pomocą rzutnika (grafoskopu) wyświetla się na ekranie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foliopak

foliowa koperta kurierska


Źródła:

SJP.pl

Foliopis

pisak do pisania po folii i plastiku


Źródła:

SJP.pl

Foliować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zafoliować)

 (1.1) opakowywać w folię


Źródła:

Wiktionary

Foliowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|foliować.


Foliowanie – rodzaj poligraficznego laminowania.

Polega na pokryciu powierzchni druku folią z tworzyw sztucznych. Dzięki foliowaniu zadrukowana powierzchnia uzyskuje dodatkowe walory estetyczne, zostaje też usztywniona i zabezpieczona przed działaniem mechanicznym, chemicznym, promieniowaniem UV, czy wilgocią.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Folióweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. foliówka


Źródła:

Wiktionary

Foliówka

potocznie: torba foliowa; reklamówka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. jednorazowa torba foliowa

 (1.2) pot. tunel foliowy


Foliówka to określenie potoczne odnoszące się do:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foliowy

1. wykonany z folii, bardzo cienkiej blachy lub błony z tworzywa sztucznego;
2. kwas foliowy - organiczny związek chemiczny występujący głównie w warzywach liściastych; witamina B11


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z folią, dotyczący folii

 (1.2) wykonany z folii

 (1.3) druk. w formacie folio, związany z formatem folio

 (1.4) biochem. zob. kwas foliowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folitropina

hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową


Hormon folikulotropowy, folikulotropina, FSH (od ang. follicle-stimulating hormone) – hormon tropowy, o budowie peptydowej, wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Działając wspólnie z hormonem luteinizującym, u kobiet pobudza dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych i produkcję estrogenów, zaś u mężczyzn kontroluje czynność jąder.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Folium

z łaciny: liść; określenie spotykane głównie na receptach


Źródła:

SJP.pl

Folk

gatunek muzyki rozrywkowej wywodzący się z muzyki ludowej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. gatunek muzyki popularnej wywodzący się z muzyki ludowej;


Muzyka folkowa – gatunek muzyki popularnej wywodzący się z muzyki ludowej. Często muzykę folkową określa się mianem europejskiej muzyki ludowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folketing

Izba Ludowa; (1849-1953) izba niższa parlamentu duńskiego


Folketing, duń. Folketinget – duński parlament. W latach 1849–1953 Folketinget był izbą niższą duńskiego parlamentu. Od 1953, po zmianach w konstytucji, parlament jest jednoizbowy.

W parlamencie zasiada 179 członków (w tym po dwóch z Wysp Owczych i z Grenlandii) wybieranych w 17 okręgach co cztery lata.

Siedzibą Folketingu jest dawny zamek królewski Christiansborg w Kopenhadze.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Folklor

twórczość ludowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. ogół ludowej kultury i twórczości artystycznej, jak baśnie, pieśni, obrzędy, stroje, architektura, kuchnia itp.


Folklor (ang. folk-lore „wiedza ludu”) – symboliczno-artystyczna dziedzina kultury ludowej, mająca charakter wieloskładnikowy, niejednolity i synkretyczny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folklorowy

folklor


Patrz:folklor

Źródła:

SJP.pl

Folklorysta

badacz ludowej twórczości artystycznej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. osoba specjalizująca się w folklorystyce, badacz folkloru


Folklorystyka – dyscyplina humanistyczna, obejmująca badania folkloru, mechanizmu jego funkcjonowania w kulturze oraz relacji zachodzących między folklorem a literaturą i kulturą masową. Czasem uznawana za jedną z dziedzin etnografii i antropologii kulturowej, jako że folklor jest elementem kultury ludowej, a ta przedmiotem badań etnografii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folklorystka

folklorysta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. kobieta specjalizująca się w folklorystyce, badaczka folkloru


Patrz:folklorysta

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folklorystycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób folklorystyczny


Źródła:

Wiktionary

Folklorystyczny

1. związany z ludową twórczością artystyczną;
2. związany z nauką badającą sztukę i kulturę ludową


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do folkloru lub folklorystyki, związany z folklorem lub folklorystyką


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folklorystyka

nauka zajmująca się badaniem kultury ludowej, folkloru


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. szt. nauka badająca folklor;


Folklorystyka – dyscyplina humanistyczna, obejmująca badania folkloru, mechanizmu jego funkcjonowania w kulturze oraz relacji zachodzących między folklorem a literaturą i kulturą masową. Czasem uznawana za jedną z dziedzin etnografii i antropologii kulturowej, jako że folklor jest elementem kultury ludowej, a ta przedmiotem badań etnografii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folkloryzm

wykorzystywanie elementów sztuki ludowej w twórczości artystycznej, nawiązywanie do folkloru


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. szt. nawiązywanie w sztuce i literaturze do elementów folklorystycznych;


Folkloryzm – wybieranie elementów pochodzących z folkloru ludowego i cytowanie ich w oderwanym od pierwotnych znaczeń kontekście. Jako jeden z pierwszych termin ten zaproponował Józef Burszta w celu oddzielenia kategorii folkloru od folkloryzmu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folkowiec

wykonawca lub fan folka


Źródła:

SJP.pl

Folkowo

przysłówek sposobu

 (1.1) na sposób folkowy


Źródła:

Wiktionary

Folkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest folkowe; cecha tych, którzy są folkowi


Źródła:

Wiktionary

Folkowy

związany z muzyką rozrywkową wywodzącą się z muzyki ludowej


przymiotnik

 (1.1) muz. związany z folkiem, dotyczący folku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folksdojcz

w okresie okupacji hitlerowskiej: mężczyzna znajdujący się na liście ludzi pochodzenia niemieckiego (często rzekomego), na której obecność gwarantowała wiele przywilejów w stosunku do pozostałej ludności polskiej; volksdeutsch


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w okresie II wojny światowej w krajach okupowanych przez III Rzeszę: osoba narodowości niemieckiej lub pochodzenia niemieckiego wpisana na folkslistę;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folksdojczka

folksdojcz; volksdeutschka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. w okresie okupacji hitlerowskiej kobieta wpisana na folkslistę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folkslista

lista obywateli pochodzenia niemieckiego w okupowanym przez Niemcy kraju w okresie okupacji hitlerowskiej, którzy zadeklarowali przynależność do narodowości niemieckiej; volkslista


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. w okresie okupacji hitlerowskiej: niemiecka lista narodowa, na którą wpisywano ludność pochodzenia niemieckiego krajów okupowanych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Follett

Follett – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Lipscomb.


Źródła:

Wikipedia

Follikularny

folikularny;
1. mający budowę pęcherzykową;
2. związany z tworzeniem (się) pęcherzyków


Źródła:

SJP.pl

Followers

[czytaj: falołers] użytkownik śledzący na bieżąco czyjś profil w serwisie społecznościowym


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) subskrybent serwisu społecznościowego lub agregatora treści


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Followup

[czytaj: faloł-ap] w hip-hopie: nawiązanie do utworu lub wersu przez przytoczenie lub sparafrazowanie go w tekście piosenki


Źródła:

SJP.pl

Folować

powierzchniowo spilśniać tkaninę, zwykle zgrzebną, przez gniecenie, wałkowanie itp.; foluszować


Źródła:

SJP.pl

Folsom

Miejscowości w USA:


Źródła:

Wikipedia

Folsomski

przymiotnik od: Folsom


Źródła:

SJP.pl

Folta

nazwisko


Folta:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foltynowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Foltyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Foluski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Folusza


Źródła:

Wiktionary

Folusz

maszyna służąca do folowania tkanin; pilśniarka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. włók. urządzenie do folowania sukna;

 (1.2) budynek lub pomieszczenie mieszczące urządzenie do folowania;


11 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foluszanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Folusza


Źródła:

Wiktionary

Foluszanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Folusza


Źródła:

Wiktionary

Folusznictwo

zawód folusznika


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. dział rzemiosła związany z wytwarzaniem sukna, profesja folusznika;


Folusznictwo – gałąź rzemieślniczej i manufakturowej produkcji sukienniczej, zajmująca się folowaniem sukna, procesem mającym na celu oczyszczenie sukna z tłuszczów i kleju tkackiego, nadanie tkaninie puszystości i jej zagęszczenie (spilśnienie).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foluszniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) włók. związany z folusznictwem, dotyczący folusznictwa


Źródła:

Wiktionary

Folusznik

rzemieślnik trudniący się folowaniem; pilśniarz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wstępnie przygotowujący i czyszczący z tłuszczów i klejów tkaniny wełniane;


Folusznik – rzemieślnik trudniący się przygotowywaniem tkanin i czyszczeniem ubrań.

Miejscem pracy folusznika był folusz. Folusznik folował sukno w celu zagęszczenia tkaniny i oczyszczenia jej z tłuszczów i klejów.

W polskim tłumaczeniu Nowego Testamentu greckie gnapheus, występujące w 9. rozdziale Ewangelii Marka, tłumaczone jest jako folusznik (Mk 9,3). Pojęcie to występuje również w Starym Testamencie (2 Krl 18,17; Iz 7,3 oraz 36,2; Mal 3,2).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foluszować

powierzchniowo spilśniać tkaninę, zwykle zgrzebną, przez gniecenie, wałkowanie itp.; folować


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) włók. poddawać tkaniny obróbce wstępnej, spilśniać ich powierzchnię


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foluszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) włók. poddawanie tkaniny obróbce wstępnej, spilśnianie jej powierzchni


Źródła:

Wiktionary

Foluszowy

związany z foluszem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z foluszem, dotyczący folusza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folwarczek

zdrobnienie od: folwark


Źródła:

SJP.pl

Folwarczny

1. należący do folwarku, dotyczący folwarku;
2. przenośnie: grubiański, wulgarny


przymiotnik

 (1.1) dotyczący folwarku, związany z folwarkiem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Folwark

gospodarstwo rolne, część większego majątku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. duże, samodzielne gospodarstwo rolne wraz z kompleksem budynków gospodarczych i mieszkalnych, a należące do dworu lub do właściciela ziemskiego;

 (1.2) przen. własność wspólna lub sfera publiczna traktowana przez kogoś jak prywatna

 (1.3) daw. dom mieszkalny, w którym mieszka właściciel wioski lub czeladź

 (1.4) pot. na dużym przyjęciu dodatkowy stół dla dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Folwarkowy

folwark; folwarczny


Źródła:

SJP.pl

Folwarski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Fomalhaut

Fomalhaut (Alfa Piscis Austrini, α PsA) – najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Ryby Południowej i jednocześnie jedna z najjaśniejszych gwiazd półkuli południowej. Jest osiemnastą co do jasności gwiazdą na nocnym niebie. Od Słońca dzieli ją 25 lat świetlnych. Krąży wokół niej dysk pyłowy; zaobserwowano także obiekt, który mógł być planetą, jednak w toku dalszych obserwacji uznano go raczej za pozostałość po kolizji mniejszych ciał.


Źródła:

Wikipedia

Fomorianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mitcelt. istota nadprzyrodzona, najczęściej przedstawiana jako gigant, mająca zamieszkiwać Irlandię przed przybyciem Galów;


Źródła:

Wiktionary

Fomoza

choroba roślin z rodziny krzyżowych, wywoływana przez pasożytnicze grzyby


Źródła:

SJP.pl

Fon

jednostka poziomu głośności dźwięku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. jednostka poziomu głośności



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fon.

skrót od: fonetyka, fonetyczny; fonet.


Źródła:

SJP.pl

Fonacja

wydawanie dźwięku przez człowieka, zwłaszcza wymawianie głosek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. w foniatrii: emisja głosu


Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonacyjny

przymiotnik od: fonacja


Źródła:

SJP.pl

Fonastenia

zaburzenie wymowy


Źródła:

SJP.pl

Foncik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od font


Źródła:

Wiktionary

Fonda

Miejscowości w USA:


Źródła:

Wikipedia

Fondant

delikatna, słodka plastyczna masa do dekorowania tortów; glazura, pomada


Masa cukrowa (inaczej fondant lub lukier plastyczny) – stosowana w cukiernictwie masa wykonana głównie z cukru pudru oraz żelatyny, używana do powlekania gotowych ciast i wykonywania dekoracji.

Znajduje zastosowanie, podobnie jak masa marcepanowa, przede wszystkim przy produkcji tortów w stylu angielskim, a także amerykańskich cupcakes.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fondantowy

fondant


Patrz:fondant

Źródła:

SJP.pl

Fondue

[czytaj: fąDU] potrawa ze stopionej masy serowej (zwykle z dodatkiem białego wina), w której zanurza się kawałki pieczywa


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. szwajcarska i francuska potrawa z roztopionego sera i białego wina podawanego na gorąco, w którym macza się kawałki pieczywa lub warzyw;

 (1.2) kulin. potrawa z kawałków mięsa lub warzyw, które umieszcza się na długim widelcu i zanurza we wrzącym tłuszczu


Fondue (od fr. fondre – „roztapiać się”) – potrawa (rodzaj zupy serowej) przygotowana z gorącego sera i białego wina. Uważana za narodową potrawę kuchni szwajcarskiej, lecz bardzo popularna we Francji i Włoszech.

Jej specyficzna cecha to przyrządzanie na bieżąco przy stole z podgrzewanego garnka. Zależnie od regionu powstały różne przepisy odnoszące się do przypraw i dodatków. Podstawowe składniki fondue au fromage stanowią zawsze sery, co najmniej w dwóch gatunkach (najczęściej gruyère i ementaler lub appenzeller), białe wytrawne wino i kieliszek kirszu. Dodatek niewielkiej ilości mąki ziemniaczanej ułatwia zemulgowanie serowo-winnej masy i zapobiega jej rozwarstwieniu (zwarzeniu). Typowymi przyprawami do fondue są: pieprz biały, gałka muszkatołowa i czosnek.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonem

jednostka fonetyczna języka; głoska


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. najmniejsza jednostka mowy rozróżnialna dla użytkowników danego języka;


Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy. Jest różnorodnie definiowany, ale zwykle o jego wyróżnianiu ma decydować rozróżnianie dzięki niemu znaczenia wyrazów. Fonem jest pojęciem abstrakcyjnym, realizowanym w rzeczywistej mowie przez głoski. Różne głoski będące realizacjami jednego fonemu to alofony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonematyczny

fonem


Patrz:fonem

Źródła:

SJP.pl

Fonemiczny

fonemika


Patrz:fonemika

Źródła:

SJP.pl

Fonemika

nauka o systemach dźwiękowych języków; fonematyka


Źródła:

SJP.pl

Fonemowy

związany z fonemem, dotyczący fonemu


Źródła:

SJP.pl

Fonendoskop

słuchawka lekarska służąca do osłuchiwania narządów wewnętrznych, zakończona membraną z lejkiem; stetoskop


Stetoskop (z gr. στήθος, stēthos – „pierś” i σκοπή, skopé – „obserwacja, ogląd”), inna nazwa to fonendoskop – przyrząd diagnostyczny stosowany w medycynie, służący do osłuchiwania pacjenta, głównie jego klatki piersiowej, serca i jamy brzusznej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonet.

skrót od: fonetyka, fonetyczny; fon.


Źródła:

SJP.pl

Fonetyczka

specjalistka zajmująca się fonetyką


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się fonetyką


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonetycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) tak, jak się wymawia; zgodnie z wymową


Źródła:

Wiktionary

Fonetyczny

1. związany z wymową; dźwiękowy, głosowy;
2. pisownia fonetyczna - pisanie wyrazów zgodne z ich wymową


przymiotnik

 (1.1) jęz. związany z fonetyką, dotyczący fonetyki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonetyk

językoznawca zajmujący się fonetyką


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) językoznawca zajmujący się fonetyką


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonetyka

artykulacja głosek właściwa danemu językowi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka zajmująca się opisywaniem głosek danego języka;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: fonetyk


Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocą narządów mowy – fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).Fonetyka jako dziedzina badań jest starsza od fonologii, która opiera się w swojej praktyce na wiedzy z zakresu fonetyki. Mówi się często, że fonetyka koncentruje się na stronie materialnej aktów mowy, fonologia zaś na funkcji językowej fonicznych jednostek języka. Nie istnieje jednak ostra granica między tymi dyscyplinami badawczymi, ponieważ fonologia musi być oparta na fonetyce, zaś analiza fonologiczna jest warunkiem uprawiania fonetyki.Granice pomiędzy fonetyką a fonologią dobrze ilustruje następujący przykład: w języku polskim istnieje spółgłoska nosowa dziąsłowa (np. w wyrazie nos [n̪ɔs̪]) oraz spółgłoska nosowa miękkopodniebienna (np. w wyrazie bank ['bãŋk]). Obie głoski różnią się miejscem artykulacji w takim samym stopniu jak głoski [t] i [k] (pierwsza jest dziąsłowa, druga tylnojęzykowa). O ile jednak w tym drugim wypadku opisywana różnica w artykulacji służy do odróżniania form (np. kot : kok), o tyle w wypadku spółgłosek nosowych ta sama różnica miejsca artykulacji roli tej nie spełnia (np. nie ma słowa *['bãnk] obok ['bãŋk]). Na gruncie fonetyki opisuje się różnice w artykulacji obu spółgłosek nosowych bez wnikania w ich funkcje w języku, zaś na gruncie fonologii oba dźwięki uznaje się za uwarunkowane kontekstem warianty tego samego fonemu /n/. Co więcej, z punktu widzenia fonologii języka angielskiego ta sama różnica służy do odróżniania form (np. thin [θɪn] „cienki”: thing [θɪŋ] „rzecz”), czyli jest fonologicznie relewantna.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonetyzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przystosowywanie pisowni do wymowy;


Fonetyzacja – proces polegający na przystosowywaniu, najczęściej pisowni, do wymowy, w metodyce szybkiego czytania nazywany także subwokalizacją.

Jeżeli w procesie czytania fonetyzacja zachodzi na poziomie myśli, możemy mówić o fonetyzacji wewnętrznej. W szczególnych przypadkach udział w czytaniu może brać dodatkowo aparat mowy - mówimy wtedy o fonetyzacji zewnętrznej, czyli artykulacji.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Fonia

w telewizji i radiofonii: ogół sygnałów dźwiękowych zawartych w pasmie akustycznym, przesyłanych od nadajnika do odbiorników


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rad. telew. sygnał dźwiękowy przesyłany z nadajnika do odbiornika radiowego, telewizyjnego itp., za pomocą fali elektromagnetycznej

 (1.2) akust. reprodukowany dźwięk docierający do ucha słuchającego przy odtwarzaniu nagrania, projekcji filmu itp. w postaci fali akustycznej

 (1.3) med. w foniatrii: emisja głosu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foniatra

osoba specjalizująca się w zakresie foniatrii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem zaburzeń głosu, mowy i języka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka foniatrii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Foniatria

dział medycyny zajmujący się fizjologią i patologią głosu oraz leczeniem zaburzeń i wad wymowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. med. dział medycyny zajmujący się leczeniem i zaburzeniami wydawania głosu (przez człowieka);


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Foniatryczny

foniatria


przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z foniatrią, dotyczący foniatrii


Patrz:foniatria

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonica

[czytaj: fonika] produkt marki Fonica


Łódzkie Zakłady Radiowe Fonica (ZWAT, ŁZR Fonica, T-4) – łódzkie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją urządzeń i podzespołów telekomunikacyjnych i elektronicznych. Wchodziło w skład Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego i Teletechnicznego Unitra, a od 1978 r. Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego Unitra-Dom.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Foniczny

dotyczący dźwięku, głosu; dźwiękowy, głosowy, akustyczny


Źródła:

SJP.pl

Foniks

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) udźwiękowiony komiks; rodzaj animacji, filmu, w którym do klatek komiksu dołączony jest dźwięk


Źródła:

Wiktionary

Fonit

technika będąca połączeniem fotografii z grafiką


Źródła:

SJP.pl

Fono

taki, który odtwarzany jest na sprzęcie audialnym; związany z techniką zapisu dźwięku (np. biblioteka fono i wideo); audio


Źródła:

SJP.pl

Fonoamator

człowiek zajmujący się amatorsko nagrywaniem, odtwarzaniem utworów muzycznych, produkcji dźwiękowej itp.


Źródła:

SJP.pl

Fonoamatorka

fonoamator


Patrz:fonoamator

Źródła:

SJP.pl

Fonochemia

Fonochemia, sonochemia – dział chemii fizycznej obejmujący całokształt zagadnień dotyczących zastosowania ultradźwięków (i ewentualnie krótszych fal głosowych) w chemii.Fonochemia opisuje reakcje chemiczne inicjowane, katalizowane lub modyfikowane ultradźwiękami i efekty mechaniczne działania tych fal na środowisko. Nauka ta obejmuje również niezwykle ważne dla badań struktury zagadnienie zależności niektórych właściwości ultradźwięków od fizykochemicznych własności środowiska.


Źródła:

Wikipedia

Fonoforeza

wprowadzenie leku do skóry za pomocą ultradźwięków, stosowane w fizykoterapii


Źródła:

SJP.pl

Fonogeniczność

szczególnie korzystna dyspozycja głosu do odtwarzania w filmach lub rozgłośniach radiowych


Źródła:

SJP.pl

Fonogeniczny

charakteryzujący się szczególnie korzystną dyspozycją głosu do odtwarzania w filmach lub rozgłośniach radiowych


przymiotnik

 (1.1) o dźwięku: taki, który nadaje się do utrwalania na płycie lub taśmie i odtwarzania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonograf

urządzenie do zapisu i odtwarzania dźwięku, prototyp gramofonu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. techn. dawne urządzenie nagrywające i odtwarzające dźwięk, zwykle z zastosowaniem na woskowych płyt lub wałków;

 (1.2) hist. techn. dawny, prymitywny gramofon do płyt


Fonograf (z gr. φωνή fonē, głos, oraz γραφή grafē, pisanie) – jedno z pierwszych urządzeń służących do zapisu i odtwarzania dźwięku, poprzednik gramofonu .


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonografia

1. utrwalanie dźwięku na nośniku magnetycznym lub optycznym, np. płycie kompaktowej, winylowej;
2. wydawanie płyt lub kaset z nagranymi dźwiękami;
3. zbiór płyt danego zespołu lub wykonawcy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zapisywanie dźwięków na nośnikach danych np. płytach kompaktowych albo kasetach mangetofonowych

 (1.2) działalność polegająca na wydawaniu nagrań muzycznych

 (1.3) dorobek nagrań artysty lub zespołu muzycznego


Fonografia (z gr. „zapis dźwięku”) – technika lub dział przemysłu zajmujący się zapisywaniem (i odtwarzaniem) dźwięku i muzyki.

Mianem fonografii określa się również dorobek nagrań artysty lub zespołu muzycznego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. związany z fonografem, dotyczący fonografu

 (1.2) związany z fonografią, dotyczący fonografii


Źródła:

Wiktionary

Fonogram

1. zapis dźwięku dokonany za pomocą fonografu, prototypu gramofonu;
2. nośnik, na którym zostały utrwalono utwory muzyczne;
3. znak graficzny odzwierciedlający dźwięk języka w niektórych systemach pisma


Fonogram (z gr. phōnē, phōnēma 'dźwięk, głos' i gráphein 'skrobać, rytować, rysować, pisać'):

  1. znak graficzny dźwięku w piśmie ideograficzno-fonetycznym;
  2. pierwsze utrwalenie warstwy dźwiękowej jakiegoś utworu lub zjawiska akustycznego; w przemyśle fonograficznym najczęściej występuje pod postacią tzw. taśmy matki, nośnika, za pomocą którego następnie utwór może zostać powielony, zwielokrotniony i wprowadzony do obrotu.

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonoholiczka

kobieta uzależniona od telefonu komórkowego; maniaczka telefoniczna


Źródła:

SJP.pl

Fonoholiczny

fonoholizm


Patrz:fonoholizm

Źródła:

SJP.pl

Fonoholik

osoba uzależniona od telefonu komórkowego; maniak telefoniczny


Źródła:

SJP.pl

Fonoholizm

uzależnienie od telefonów komórkowych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) neol. uzależnienie od telefonów komórkowych, smartfonów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonoideogram

znak dodany do ideogramu w celu wyrażenia elementów gramatycznych; dopełnienie fonetyczne


Źródła:

SJP.pl

Fonokardiograf

aparat do badania serca


Źródła:

SJP.pl

Fonokardiografia

metoda obrazowania odgłosów pracy serca, stosowana w diagnostyce niektórych jego chorób


Fonokardiografia - diagnostyczna metoda badania serca, polegająca na graficznym zapisie dźwiękowej pracy tego narządu. Zapisu tego dokonuje się łącznie z zapisem EKG. Fonokardiografy pozwalają na bardzo dokładną charakterystykę szmerów sercowych i dźwięków nadliczbowych, tzw. cwałów. Informacje te są jednak mało praktyczne i dlatego fonokardiografia jest najrzadziej stosowaną obecnie metodą diagnostyki kardiologicznej. Tylko niektóre wady wrodzone lub nabyte dają charakterystyczny fonokardiogram.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonokardiograficzny

fonokardiografia


Patrz:fonokardiografia

Źródła:

SJP.pl

Fonokardiogram

graficzny zapis dźwięków serca, stosowany w diagnostyce medycznej


Źródła:

SJP.pl

Fonokraniograf

aparat rejestrujący szmery naczyniowe czaszki


Źródła:

SJP.pl

Fonol.

skrót od: fonologia, fonologiczny


Źródła:

SJP.pl

Fonola

instrument muzyczny


Fonola – mechaniczny instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych. Ma formę skrzynki z wystającą korbą. Wewnątrz umieszczona jest wiatrownica, metalowe języczki (elementy dźwiękotwórcze), mieszki i wałki z perforowaną taśmą. Kręcąc korbą wprowadza się w ruch wałki oraz taśmę, której otwory przemieszczają się wzdłuż mechanizmu sterującego wentylami. Te z kolei otwierają drogę strumieniowi powietrza do języczków.

Fonola wynaleziona była około połowy XIX wieku do użytku domowego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonolit

magmowa skała wylewna o składzie mineralnym identycznym jak w fojaicie; dźwiękowiec


Fonolit (echodolit) – wylewna, zasadowa, skała magmowa, niedosycona krzemionką, złożona głównie ze skaleni potasowych i skaleniowców. W składzie mineralnym nie zawiera wolnej krzemionki SiO2 w postaci kwarcu, krystobalitu lub trydymitu. SiO2 występuje jedynie jako składnik innych minerałów, od 44 do 52% w stosunku wagowym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonolog

specjalista w zakresie fonologii


Źródła:

SJP.pl

Fonologia

dział językoznawstwa zajmujący się nauką o fonemach


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka o fonemach i relacjach między nimi;


Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków. Stanowi jeden z działów językoznawstwa (lingwistyki). Fonemika czy fonematyka, podawane jako nazwy synonimiczne, odnoszą się tylko do jednej z teorii fonologicznych i nie mogą być traktowane jako pełny zamiennik nazwy „fonologia”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonologiczność

fonologiczny


Patrz:fonologiczny

Źródła:

SJP.pl

Fonologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. związany z fonologią, dotyczący fonologii


Źródła:

Wiktionary

Fonometr

przyrząd do pomiaru natężenia dźwięku; składa się z mikrofonu i układu pomiarowego wskazującego lub rejestrującego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) akust. przyrząd do mierzenia natężenia dźwięku


Fonometr – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru natężenia dźwięku. Fonometr jest złożony z mikrofonu oraz z wskazującego bądź rejestrującego układu pomiarowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fonometryczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fonometrią lub fonometrem, dotyczący fonometrii lub fonometru


Źródła:

Wiktionary

Fonon

kwazicząstka stanowiąca kwant energii drgań sieci krystalicznych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. kwant energii drgań sieci krystalicznej


Fonon (z gr. φωνή phonē, „dźwięk”) – kwazicząstka, kwant energii drgań sieci krystalicznej o bozonowych własnościach.

Fonony są wersją kwantową specjalnych typów drgań wibracyjnych nazywanych modami normalnymi mechaniki klasycznej. Znaczenie tego typu drgań polega na tym, że każde drganie sieci krystalicznej jest superpozycją drgań normalnych. Drgania normalne w mechanice klasycznej mają charakter falowy.W mechanice kwantowej mogą być opisywane korpuskularnie – są bozonowymi wzbudzeniami układu fermionów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fononowy

związany z fononem


Źródła:

SJP.pl

Fonopulmograf

aparat rejestrujący szmery w płucach


Źródła:

SJP.pl

Fonosfera

dźwięki, które są wynikiem ekspresji głosowej człowieka


Źródła:

SJP.pl

Fonoskop

przyrząd do pomiaru i prezentacji obrazu fal dźwiękowych


Źródła:

SJP.pl

Fonoskopia

Fonoskopia (z gr. phone – dźwięk, skopeo – patrzę) – technika śledcza mająca na celu zbadanie autentyczności nagrania, odtworzenie i spisanie treści rozmowy, identyfikację mówcy na podstawie analizy mowy. Do jej zadań należy także korekcja nagrań, mająca na celu poprawienie wyrazistości i zrozumiałości mowy. W Polsce stosowana od początku lat 60. Pierwsza pracownia fonoskopii powstała w Zakładzie Kryminalistyki Komendy Głównej MO. Pierwsze publikacje z fonoskopii w Problemach Kryminalistyki, mające praktyczne znaczenie w uprawianiu tej dziedziny kryminalistyki, wyszły spod pióra Stanisława Błasikiewicza i Wiesława Bednarczyka, ekspertów ZK KGMO.


Źródła:

Wikipedia

Fonoskopijny

fonoskopia


Patrz:fonoskopia

Źródła:

SJP.pl

Fonoskopowy

przymiotnik od: fonoskop


Źródła:

SJP.pl

Fonotaksja

reakcja ruchowa zwierząt zachodząca pod wpływem zewnętrznych bodźców dźwiękowych, dodatnia w kierunku źródła dźwięku lub ujemna w kierunku przeciwnym, występująca np. u owadów


Fonotaksja (gr. phōnḗ ‘dźwięk’; táxis ‘układ’) – jedna z taksji, będąca reakcją ruchową (przejawiającą się ustawieniem ciała bądź przemieszczaniem się) zwierzęcia w określonym kierunku, pod względem bodźca dźwiękowego. Wyróżnia się dwa rodzaje fonotaksji:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonotaktyczny

fonotaktyka


Patrz:fonotaktyka

Źródła:

SJP.pl

Fonotaktyka

metodologia badań językowych


Fonotaktyka – dział fonologii zajmujący się analizą systemów fonologicznych pod względem właściwości syntagmatycznych. Celem fonotaktycznego opisu języka jest ustalenie ograniczeń dystrybucji (łączliwości) segmentów fonologicznych w tym języku, czyli określenie, jakie typy złożonych tekstowych struktur fonologicznych (typy fonologicznej struktury sylaby czy wyrazu fonologicznego) są w nim dopuszczalne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonoteka

archiwum dźwiękowe, zbiór taśm magnetofonowych, płyt gramofonowych i innych nośników dźwięku z nagranymi utworami muzycznymi, audycjami, efektami akustycznymi itp.


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce przechowywania nagrań dźwiękowych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fonotelista

kolekcjoner kart telefonicznych


Źródła:

SJP.pl

Fonotelistka

fonotelista


Patrz:fonotelista

Źródła:

SJP.pl

Fonotelistyczny

fonotelistyka


Patrz:fonotelistyka

Źródła:

SJP.pl

Fonotelistyka

zbieractwo kart telefonicznych


Fonotelistyka (fonokartystyka, filostyka) – kolekcjonowanie kart telefonicznych. Ten rodzaj kolekcjonerstwa rozwinął się w Polsce wraz z pojawieniem się aparatów na karty magnetyczne (Urmet – 1990 r.) i aparatów na karty z układami elektronicznymi (Centertel – 1995 r. i TP SA – 1996 r.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fonoterapia

metoda lecznicza wykorzystująca ultradźwięki do miejscowego oddziaływania na głębsze warstwy skóry; sonoterapia


Źródła:

SJP.pl

Fonseca


Źródła:

Wikipedia

Fonsik

zdrobnienie od: Alfons, Ildefons (imiona męskie)


Źródła:

SJP.pl

Fonsio

zdrobnienie od: Ildefons (imię męskie)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. infant. imię męskie, poufała forma imienia Alfons


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Font

zestaw znaków pisarskich dla danego urządzenia lub programu; czcionka, krój


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj pisma dla komputera lub drukarki


Font (ang., z łac. fons „źródło”) – komputerowy nośnik pisma, znaki zaprojektowane w formie wektorów lub bitmapy, zestaw krojów pisma o określonych wspólnych cechach zapisany w postaci elektronicznej, zazwyczaj w jednym pliku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fontainebleau

[czytak: fątenBLO]
1. miasto we Francji;
2. szkoła Fontainebleau, kierunek artystyczny we Francji w XVI w.


Fontainebleau – miasto i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Sekwana i Marna, 60 km na południowy wschód od Paryża, nad Sekwaną.

Według danych na rok 1999 gminę zamieszkiwały 15 942 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 93 osób/km². Wśród 1287 gmin regionu Île-de-France Fontainebleau plasuje się na 185. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fontana

Osoby


Źródła:

Wikipedia

Fontanna

urządzenie składające się ze zbiornika (w formie basenu, czaszy lub misy) i trzonu z dyszą, z której tryska woda doprowadzona pod ciśnieniem; wodotrysk


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dekoracyjny element architektoniczny złożony ze zbiornika z wodą oraz otworu, przez który woda wpada do zbiornika;

 (1.2) przen. pot. zwykle w lm.: fontanny: wzburzony strumień wody


Fontanna (wodotrysk) – urządzenie wodne, najczęściej ozdobne, wyrzucające pod ciśnieniem wodę z dysz lub dyszy. Jest jednym z elementów tzw. małej architektury.

Jedna z konstrukcji składa się z basenu z przelewem i trzonu z dyszą. Do trzonu doprowadzona jest pod ciśnieniem woda, która tryska z jednej lub kilku dysz. Opadająca woda gromadzona jest w basenie. Basen może być złożony z jednej lub kilku mis różnej wielkości i różnego kształtu. Ilość wody w basenach regulowana jest za pomocą przelewów. Innym rodzajem fontann są takie, w których woda spływa w formie kaskad. Najbardziej znanym jej przykładem jest Fontanna di Trevi w Rzymie, która zasilana jest grawitacyjnie, wodą spływającą do niej akweduktem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Fontannowy

fontanna


Patrz:fontanna

Źródła:

SJP.pl

Fontanometr

przyrząd do nieinwazyjnego pomiaru ciśnienia płynu otaczającego mózg niemowlęcia


Źródła:

SJP.pl

Fontaź

1. fantazyjna kokarda noszona zamiast krawata w dawnej Francji;
2. ozdobny węzeł przy częściach ubioru;
3. czepek kobiecy noszony na przełomie XVII i XVIII w.


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) frędzla (frędzel) przy czepku

 (1.2) fantazyjna kokarda noszona zamiast klasycznego krawata

 (1.3) fryzj. hist. ozdoba kobiecej fryzury z koronek i wstążek wysoko upiętych nad czołem

 (1.4) rodzaj miotełki z piór


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Fontina

łagodny włoski ser owczy, żółty, o maleńkich oczkach i jasnobrązowej skórce


Fontina lub fr. Fontine – rodzaj włoskiego sera, który jest produkowany z krowiego mleka. Ser ten jest zaliczany do serów podpuszczkowych, dojrzewających oraz półtwardych. Smak sera Fontina jest bardzo delikatny. Po dwumiesięcznym dojrzewaniu ser nadaje się do starcia na tarce. Ser Fontina jest wykorzystywany jako przyprawa do wielu różnych potraw.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Fontowy

font


Patrz:font

Źródła:

SJP.pl

Foodbook

[czytaj: fudbuk] przedstawienie w internecie wszystkich dań zjedzonych w ciągu jednego dnia; food book


Źródła:

SJP.pl

Foodie

[czytaj: FUdi] osoba kosztująca wiele nowych potraw, mająca obszerną wiedzę kulinarną


Źródła:

SJP.pl

Foodis

[czytaj: fudis] osoba spożywająca zdrową żywność


Źródła:

SJP.pl

Foodpairing

[czytaj: FUDpering] w gastronomii: łączenie rozmaitych składników w celu uzyskania nowego smaku


Źródła:

SJP.pl

Foodpairingowy

foodpairing [czytaj: fudperingowy]


Źródła:

SJP.pl

Foodporn

[czytaj: fudporn] jedzenie przedstawione w zmysłowy sposób; food porn


Źródła:

SJP.pl

Foodpornowy

[czytaj: fudpornowy] związany z jedzeniem przedstawionym w zmysłowy sposób; food pornowy


Źródła:

SJP.pl

Foodtrackowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z food truckiem, dotyczący food trucka


Źródła:

Wiktionary

Foolproof

[czytaj: fulpruf] prosty w obsłudze


Źródła:

SJP.pl

Foot

[czytaj: fut] miara długości, inaczej stopa (30.5 cm)



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Footbag

[czytaj: futbeg] gra w podbijanie nogami małej piłeczki wypełnionej piaskiem; gra w zośkę


Footbag – nazwa zbiorcza pokrewnych dyscyplin sportu i przyrządu, który jest w nich wykorzystywany. Footbag w Polsce jest często nazywany grą w zośkę.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Football

[czytaj: futbol] popularny sport oparty na rywalizacji dwóch zespołów mających za zadanie skierować piłkę do bramki przeciwnika bez możliwości dotykania piłki ręką (z wyjątkiem bramkarza); futbol; piłka nożna