Łęcina

łodyga, nać kartofli; łęt


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łodyga ziemniaka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łęciny

łodygi, nać kartofli; łęty


Łęciny (niem. Langstein) – kolonia w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wieś leżąca w odległości dwóch km na wschód od Elgnówka, nad rzeką Młynówką, w otoczeniu lasów sosnowych. Łęciny opisał w swej książce Erwin Kruk, który miał tutaj rodzinę. We wsi nie ma sklepu ani szkoły, dzieci uczęszczają do szkoły w Elgnówku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łęcki

przymiotnik od: Łęka Opatowska, Łęki Małe, Łęki Szlacheckie, Łęki Kościelne


Źródła:

SJP.pl

Łęczaczek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od łęczak


Źródła:

Wiktionary

Łęczak

ptak wędrowny z rodziny bekasowatych


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tringa glareola|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;


Łęczak, brodziec leśny, trawnik (Tringa glareola) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęczeński

przymiotnik od: Łęczna; łęczyński, łęczniański


Źródła:

SJP.pl

Łęczna

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. część miasta Nowy Dwór Mazowiecki


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Łęczna – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, siedziba powiatu łęczyńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Łęczna. Położone na Wyżynie Lubelskiej w widłach dwóch rzek: Wieprza, która wyznacza jego zachodnią granicę i Świnki, będącą północną granicą miasta. Stanowi część aglomeracji lubelskiej.

Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. miasto miało 17 500 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęcznianin

mieszkaniec Łęcznej


Źródła:

SJP.pl

Łęcznianka

mieszkanka Łęcznej


Źródła:

SJP.pl

Łęczniański

przymiotnik od: Łęczna; łęczyński, łęczeński


Źródła:

SJP.pl

Łęczyca

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. część Ursynowa


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie łódzkim;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce


Łęczyca – miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, siedziba powiatu łęczyckiego. Leży przy łączącej północ z południem drodze krajowej nr 91. Miasto rozciąga się na pograniczu Niziny Mazowieckiej i Niziny Wielkopolskiej nad Bzurą (lewym dopływem Wisły), a dokładnie przy ujściu doliny Bzury do pradoliny warszawsko-berlińskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęczycanin

mieszkaniec Łęczycy; łęczyczanin


Źródła:

SJP.pl

Łęczycanka

mieszkanka Łęczycy; łęczyczanka


Źródła:

SJP.pl

Łęczyce

nazwa dwóch wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łęczycki

przymiotnik od: Łęczyca, Łęczyce


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Łęczycy, związany z Łęczycą

 (1.2) dotyczący Łęczyc, związany z Łęczycami


Łęczycki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Paprotnia. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęczyckie

przymiotnik od: Łęczyca, Łęczyce


Źródła:

SJP.pl

Łęczyczanin

mieszkaniec Łęczycy; łęczycanin


Źródła:

SJP.pl

Łęczyczanka

mieszkanka Łęczycy; łęczycanka


Źródła:

SJP.pl

Łęczyn

Miejscowości w Polsce


Źródła:

Wikipedia

Łęczyński

przymiotnik od: Łęczna; łęczeński, łęczniański


Źródła:

SJP.pl

Łęczysko

część łuku sporządzona z drewna, metalu, rogu lub tworzyw kombinowanych, sklejanych warstwami, mająca dwa ramiona zaopatrzone w zaczepy dla założenia cięciwy


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. sprężysty pręt łuku lub kuszy;


Łęczysko (także: łuczysko) – część składowa neurobalistycznych broni miotających. Ma postać pręta ze sprężynującego materiału, który magazynuje energię wynikającą z naciągu broni. Do końców łęczyska przymocowuje się cięciwę, która pośredniczy w przekształceniu energii potencjalnej łęczyska w energię kinetyczną pocisku. Do najprostszych broni wykorzystujących łęczysko należą łuk i kusza.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łędzewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łęg

łąg;
1. podmokła łąka, często porośnięta krzewami lub wikliną; łąka łęgowa;
2. las liściasty o gęstym poszyciu i bujnym runie; las łęgowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. podmokła łąka;

 (1.2) ekol. leśn. dendr. typ lasów występujących na glebach mokrych, wilgotnych, często wzdłuż cieków;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęgno

2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Łęgnowo

Łęgnowo – osiedle położone w granicach miasta Bydgoszczy, w dzielnicy Górny (Łęgnowo I) i Dolny Taras (Łęgnowo II). Liczba mieszkańców nie przekracza 3 tys. osób. Nazwa Łęgnowo pochodzi od Łęg.

Osiedle dzieli się na dwa obszary:


Źródła:

Wikipedia

Łęgowaty

mający kształt łęku; kabłąkowaty; łękowaty


Źródła:

SJP.pl

Łęgowo

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łęgowski

Łęgowo


osoby o nazwisku Łęgowski:

zobacz też


Patrz:Łęgowo

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łęgowy

1. przymiotnik od: łęg, łąg (podmokła łąka, często porośnięta krzewami lub wikliną; łąka łęgowa);
2. przymiotnik od: łęg, łąg (las liściasty o gęstym poszyciu i bujnym runie; las łęgowy)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z łęgiem, dotyczący łęgu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łęgwarowo

Łęgwarowo (niem. Lingwarowen, Berglingen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo, sołectwo Rudziszki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Ośrodek zabudowy wsi leży w odległości około 1 km od granicy państwowej z Rosją.


Źródła:

Wikipedia

Łęk

1. przednia lub tylna część siodła, wygięta do góry
2. wklęsła część fałdu skorupy ziemskiej mająca wnętrze zbudowane ze skał najmłodszych; synklina
3. metalowy uchwyt wystający z konia gimnastycznego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeźdz. część siodła wygięta do góry;

 (1.2) jeźdz. siodło z przednią i tylną częścią wygiętymi do góry

 (1.3) archit. element konstrukcyjny lub dekoracyjny w formie łuku;

 (1.4) sport. uchwyt w kadłubie konia gimnastycznego

 (1.5) geol. wklęsły fałd warstw skalnych;

 (1.6) techn. jarzmo wahliwe łukowe



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęka

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 8, w tym 7 podstawowych

Źródła:

Wikipedia

Łękawica

nazwa kilku wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łękawicki

Łękawica


Patrz:Łękawica

Źródła:

SJP.pl

Łęki

półkoliste metalowe uchwyty wmontowane w kadłub konia gimnastycznego, umożliwiające wykonywanie na nim specjalnych ćwiczeń


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie małopolskim;


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 12, w tym 7 podstawowych

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęknica

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. potok, dopływ Nysy Łużyckiej


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Łęknica (niem. Lugknitz, łuż. Wjeska, 1945–1946 Lubanica) – miasto w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, nad Nysą Łużycką.

Pod względem historycznym Łęknica leży na Górnych Łużycach. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łęknicki

przymiotnik od: Łęknica


Źródła:

SJP.pl

Łękniczanin

mieszkaniec Łęknicy (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Łękniczanka

mieszkanka Łęknicy (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Łękomir

staropolskie imię męskie


Łękomir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Łęko- (łęka – "zdrada, obłuda, przebiegłość, chytrość") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Być może oznaczało "ten, który ustanawia pokój dzięki swojej chytrości".

Łękomir imieniny obchodzi 26 września

Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łękotka

tarczka zbudowana z chrząstki włóknistej, znajdująca się między powierzchniami stawowymi w niektórych stawach (np. kolanowym), odgrywająca rolę amortyzatora; łąkotka, menisk


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. chrząstka wchodząca w skład stawu kolanowego;


Staw kolanowy (łac. articulatio genus) – w anatomii człowieka staw kończyny dolnej, będący największym stawem ciała człowieka. Jest to staw złożony (zawiasowy zmodyfikowany) – łączą się tu kość udowa i kość piszczelowa (kość strzałkowa nie buduje stawu kolanowego). Staw współtworzy trzeszczka w postaci rzepki. Staw posiada dwie łącznotkankowe łąkotki dopasowujące do siebie powierzchnie stawowe w czasie ruchów. Funkcjonalnie jest to staw zawiasowy, umożliwiający ruchy zginania i prostowania, ale w zgięciu (z wyjątkiem maksymalnego) możliwe są również ruchy rotacyjne. Wzmocniony jest więzadłami zewnętrznymi (pobocznymi oraz torebki stawowej) oraz dodatkowo bardzo silnymi więzadłami wewnętrznymi – więzadłem krzyżowym przednim i tylnym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łękotkowy

łąkotka; łąkotkowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z łękotką, dotyczący łękotki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łękowaty

mający kształt łęku; kabłąkowaty; łęgowaty


Źródła:

SJP.pl

Łękowy

przymiotnik od: łęk (zwykle w znaczeniu: wklęsła część fałdu skorupy ziemskiej mająca wnętrze zbudowane ze skał najmłodszych; synklina), np. warstwy łękowe; synklinalny


Źródła:

SJP.pl

Łęski

Łąg (wieś w Borach Tucholskich)


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łęt

łodyga, nać kartofli; łęcina


Źródła:

SJP.pl

Łętowice


Źródła:

Wikipedia

Łętowina

łodyga kartofli, łęcina


Źródła:

SJP.pl

Łętowo

W Polsce
Zobacz też

Źródła:

Wikipedia

Łętowski

nazwisko


Łętowski (Landten, Landtow, Lantosch, Lantoske, Lantow, Ostrzew odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Ostrzew.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łęty

łodyga, nać kartofli; łęcina


Źródła:

SJP.pl

Łężanin

mieszkaniec miejscowości: Łąg


Źródła:

SJP.pl

Łężanka

mieszkanka miejscowości: Łąg


Źródła:

SJP.pl

Łężkowice

Łężkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Kłaj. Zabudowania i pola Łężkowic znajdują się w rozległej równinie nad lewym brzegiem Raby, na obszarze Podgórza Bocheńskiego.


Źródła:

Wikipedia

Łężyce

W Polsce

Źródła:

Wikipedia