1. wyraz naśladujący głos kury, zwykle powtarzany; kwo (bardzo rzadko), kwok (bardzo rzadko);
2. sytuacja w grze go
skrótowiec
(1.1) = kulturalno-oświatowy
(1.2) = kontakt operacyjny
(1.3) = polit. komitet obywatelski
(1.4) = adm. kuratorium oświaty
(1.5) = polit. koalicja obywatelska
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych tworzący nazwy czynności wykonywanych wspólnie, osób wykonujących wspólnie jakieś czynności oraz zjawisk albo rzeczy, w których współwystępują jakieś elementy lub procesy
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca kurze gdakanie
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca gdakanie kury
Wiktionary
Koa – czwarta płyta Katarzyny Skrzyneckiej, na której znajduje się czternaście utworów w stylistyce popowej. Piosenki charakteryzują się spokojem, tanecznym rytmem oraz refleksyjnym nastrojem. Artystka śpiewa trzy utwory w duecie. „All in the Scheme of Things” z Gordonem Haskellem, „Zabierz mnie do domu” z Mietkiem Szcześniakiem oraz „W sieci kłamstw” z Liroyem.
Wikipedia
kohabitacja, cohabitation;
1. wspólne rządy partii o odmiennych opcjach politycznych;
2. dawniej: współżycie, współdziałanie lub współzamieszkiwanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. kohabitacja.
Koabitacja, kohabitacja (fr. cohabitation – współzamieszkiwanie) – w polityce współistnienie w obrębie władzy wykonawczej – rządu i prezydenta – pochodzących z przeciwnych obozów politycznych. Sytuacja taka ma miejsce, kiedy w trakcie trwania kadencji prezydenta zostaje wybrany parlament, w którego izbie niższej przewagę uzyskuje partia opozycyjna (lub koalicja partii) w stosunku do prezydenta. Wtedy prezydent zmuszony jest powołać premiera i rząd popierany przez większość parlamentarną, a następnie współpracować z nim oraz dzielić kompetencje władzy wykonawczej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koabitacja; kohabitować
SJP.pl
rozwarstwianie się zolu na dwie części o zróżnicowanym stężeniu cząstek koloidowych, wydzielanie się koacerwatów
SJP.pl
duża micela tworząca się spontanicznie w układach koloidalnych, zawierająca więcej cząsteczek koloidowych niż reszta zolu
Koacerwaty to duże micele samoistnie tworzące się w układach koloidalnych wielu ważnych związków organicznych, takich jak białka, tłuszcze i kwasy nukleinowe.
Bariera rozgraniczająca koacerwat od środowiska zewnętrznego jest półprzepuszczalna i środowisko panujące wewnątrz nich często znacząco odbiega od tego na zewnątrz. Dodając do roztworu takie enzymy, które będą miały tendencję do stawania się częścią koacerwatów, można uzyskać efekt pseudometabolizmu.
SJP.pl
Wikipedia
1. w Kościele katolickim: wyznaczony przez władze kościelne pomocnik posiadacza urzędu, np. biskup tytularny, pomocnik ordynariusza;
2. dawniej: pomocnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. duchowny z prawem sukcesji;
(1.2) daw. pomocnik
Biskup koadiutor – w Kościele katolickim prawnie ustanowiony przez papieża biskup, który po śmierci, awansie lub przejściu na emeryturę biskupa diecezjalnego ma prawo następstwa po nim na urzędzie biskupa diecezji zgodnie z kan. 403 § 3 kodeksu prawa kanonicznego z 1983. Dawniej biskupem koadiutorem nazywano także biskupa bez prawa następstwa, ale wyposażonego w specjalne uprawnienia (mianowanego zgodnie z kan. 403 § 2 kodeksu prawa kanonicznego z 1983). Biskup taki określany był mianem koadiutora sedi datus w odróżnieniu od biskupa z prawem następstwa określanego mianem koadiutora personae datus. Przykładowo biskupem mianowanym koadiutorem sedi datus diecezji gdańskiej był ks. Edmund Nowicki, który jednak ostatecznie zastąpił zmarłego w 1964 roku bp. Karola Marię Spletta. Obecnie biskupów koadiutorów sedi datus nazywa się po prostu biskupami pomocniczymi, a miano koadiutorów zarezerwowane jest wyłącznie dla biskupów z prawem następstwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: pomocniczka
SJP.pl
dawniej: uczesanie, fryzura
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. przest. lub żart. fryzura, uczesanie (głównie kobiece)
SJP.pl
Wiktionary
1. łączenie się cząstek koloidowych w większe zespoły tworzące spoistą masę; żelowanie, krzepnięcie;
2. w medycynie: niszczenie zbędnej tkanki wysoką temperaturą; przypalanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. zjawisko łączenia się cząstek fazy rozproszonej w cieczy (np. w zawiesinie lub koloidzie) w większe agregaty, prowadzące do ich oddzielenia od cieczy;
Koagulacja – proces polegający na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej koloidu w większe agregaty tworzące fazę ciągłą o nieregularnej strukturze. Istnieje koagulacja odwracalna i nieodwracalna, a także spontaniczna i wymuszona. W wyniku koagulacji może następować zjawisko żelowania, tworzenia się past i materiałów stałych, sedymentacji lub pokrywania powierzchni mieszaniny warstwą fazy rozproszonej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z koagulacją
SJP.pl
środek wywołujący koagulację (krzepnięcie) galaretowatego roztworu; koagulator
Koagulacja – proces polegający na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej koloidu w większe agregaty tworzące fazę ciągłą o nieregularnej strukturze. Istnieje koagulacja odwracalna i nieodwracalna, a także spontaniczna i wymuszona. W wyniku koagulacji może następować zjawisko żelowania, tworzenia się past i materiałów stałych, sedymentacji lub pokrywania powierzchni mieszaniny warstwą fazy rozproszonej.
SJP.pl
Wikipedia
układ koloidowy, w którym cząsteczki połączyły się w zwartą, stabilną strukturę; żel
Żel – szczególny rodzaj układu koloidalnego, będący efektem koagulacji zolu.
Zazwyczaj ma konsystencję galaretowatą, choć niektóre rodzaje żelu są sztywne. Żel powstaje w momencie, gdy w układzie koloidalnym znajduje się tak dużo cząstek koloidalnych, że stykają się one lub łączą się ze sobą w wielu punktach, tworząc strukturę sieci przestrzennej, która rozprzestrzenia się w całej objętości substancji, uniemożliwiając swobodne przemieszczanie się cząsteczek fazy rozpraszającej (cieczy lub gazu). Nazywa się to procesem koagulacji. W przypadku żeli tworzonych przez polimery proces koagulacji może też następować na skutek chemicznej reakcji sieciowania.
SJP.pl
Wikipedia
1. środek wywołujący koagulację (krzepnięcie) galaretowatego roztworu; koagulant;
2. urządzenie do przeprowadzania precyzyjnych operacji oczu
SJP.pl
specjalista badający zjawisko krzepnięcia krwi
SJP.pl
Krzepnięcie krwi – naturalny, fizjologiczny proces zapobiegający utracie krwi w wyniku uszkodzeń naczyń krwionośnych. Istotą krzepnięcia krwi jest przejście rozpuszczonego w osoczu fibrynogenu w sieć przestrzenną skrzepu (fibryny) pod wpływem trombiny. Krzepnięcie krwi jest jednym z mechanizmów obronnych organizmu w wypadku przerwania ciągłości tkanek.
Dział nauk medycznych zajmujący się krzepnięciem krwi to koagulologia (łac. coagulo = powoduję krzepnięcie, logos = nauka).
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie krzepnięcia krwi;
Wiktionary oraz Wikipedia
1. doprowadzać do łączenia się cząstek koloidowych w większe zespoły tworzące spoistą masę; żelować, ścinać;
2. w medycynie: niszczyć zbędną tkankę wysoką temperaturą; przypalać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest koaksjalne
Wiktionary
w matematyce, technice: współosiowy
przymiotnik
(1.1) techn. współosiowy
SJP.pl
Wiktionary
australijski ssak nadrzewny z rodziny pałankowatych
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub żeński
(1.1) zool. nadrzewny ssak australijski;
Koala (Phascolarctos) – rodzaj ssaka z rodziny koalowatych (Phascolarctidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
łączenie się kropelek cieczy w większe krople
Koalescencja – proces, w którym dwie lub więcej cząstek łączy się z sobą, tworząc pojedynczą cząstkę.
Koalescencja zachodząca w układach koloidalnych (na przykład pianach i emulsjach) polega na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej (kropli cieczy lub pęcherzyków gazu) w większe, co zmniejsza stopień dyspersji układu. Doprowadza to do rozbicia emulsji na odrębne fazy lub opadnięcia piany.
Proces koalescencji zachodzący w chmurach prowadzi do powstawania kropli deszczu.
SJP.pl
Wikipedia
związany z koalescencją
SJP.pl
związek, przymierze, alians, sojusz państw, partii politycznych zawarty dla przeprowadzenia wspólnej akcji albo osiągnięcia określonego wspólnego celu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. porozumienie partii politycznych, które realizują wspólne cele polityczne tworząc rząd albo działając w opozycji
(1.2) polit. sojusz państw zawiązany w celu prowadzenia wspólnej polityki, zwłaszcza wojskowej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
członek koalicji
SJP.pl
SJP.pl
→ koalicjonista; koalicjantka
SJP.pl
1. zdrobnienie od: koalicja;
2. skórzany pas oficerski, przerzucany ukośnie przez ramię i pierś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: koalicja
(1.2) wojsk. wąski, skórzany pasek zakładany przez pierś do galowego munduru, dawniej równoważący ciężar broni, współcześnie tylko ozdobny;
(1.3) wojsk. wąski, zwykle skórzany pasek u galowej czapki
Koalicyjka − rodzaj paska noszonego na skos w poprzek piersi i troczonego do pasa głównego. Koalicyjkę (najczęściej wykonaną ze skóry) nosi się przewieszoną przez ramię, pod naramiennikiem lub między naramiennikiem a kołnierzem munduru. Pas z koalicyjką spełnia dwie zasadnicze funkcje: podtrzymuje ciężar przytroczonej u pasa broni białej lub pistoletu, a także zapobiega obracaniu się pasa wraz z bronią wokół ciała. Dzięki temu ułatwia dobywanie broni za pomocą jednej ręki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z koalicją
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z koalicją, dotyczący koalicji; stworzony przez koalicję
SJP.pl
Wiktionary
o cechach koalowatych (rodzina torbaczy)
Koalowate (Phascolarctidae) – rodzina ssaków z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia). Obejmuje kilkanaście gatunków wymarłych oraz jeden współcześnie żyjący, koala, będący nieoficjalnie symbolem kontynentu, który zamieszkuje, spore zwierzę nadrzewne, przypominające małego niedźwiedzia, zamieszkujące wschodnią Australię. W początkach XX wieku polowano na koale dla ich futra. W samym roku 1924 wyeksportowano z Australii 2 mln skórek tego zwierzęcia. Dzięki ścisłej ochronie nie są już zagrożone wyginięciem, są jednak nagminnie trapione kryptokokozą, wywołującą zapalenie mózgu, stawów i płuc. Choroba jest poważna i stanowi dla tych zwierząt zagrożenie. Wywołuje ją grzyb z rodzaju Cryptococcus, którym koale zarażają się prawdopodobnie zjadając niewielkie ilości ziemi. Sądzi się, że praktyka ta w jakiś sposób ułatwia koalom trawienie liści eukaliptusa, który wraz z bukszpanem (Tristania) stanowi ich jedyne pożywienie. Innym czynnikiem mającym ograniczający wpływ na liczebność tych zwierząt jest przenoszona drogą płciową choroba bakteryjna wywoływana przez Chlamydia trachomatis.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koalowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
paradoksalna opowieść lub paradoksalne pytanie, stosowane w zen
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) paradoksalne pytanie lub problem, stosowane w zen jako środek w procesie osiągania oświecenia;
Koan (jap. kōan, z chiń. gōng’àn, dosłownie publiczny przypadek; wiet. công án) – jedna z metod praktyki buddyzmu zen (chan). Paradoksalne pytanie lub opowieść.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
koarktacja aorty, wrodzona, niesinicza wada serca, polega na zwężeniu aorty w części jej łuku; zwężenie cieśni aorty
Koarktacja aorty, zwężenie cieśni aorty (łac. coarctatio aortae, ang. aortic coarctation, CoAo) – wrodzona, niesinicza wada serca, polegająca na zwężeniu aorty między odejściem lewej tętnicy podobojczykowej i więzadłem tętniczym, lub przetrwałym przewodem tętniczym. Czasami towarzyszy mu niedorozwój łuku aorty (hypoplazja). W rzadkich przypadkach zwężenie może dotyczyć innych odcinków aorty. Wada ta występuje szczególnie często u osób chorych z zespołem Turnera.
SJP.pl
Wikipedia
Koartykulacja – wymawianie (artykulacja) głosek w ciągu fonicznym; występowanie w artykulacji jakiejś głoski ruchów lub układów narządów mowy właściwych głosce lub głoskom sąsiednim.
Na przykład w sąsiedztwie głoski u inne głoski uzyskują zaokrąglenie wargowe. Dzieje się tak dlatego, że nie wymawiamy głosek wyabstrahowanych, lecz cały ich ciąg. W mowie ludzkiej widoczne są tendencje do ujednolicania wymowy, w wyniku tego procesu np. głoski dźwięczne i bezdźwięczne w swojej bezpośredniej obecności nie zachowują swych pierwotnych właściwości.
Wikipedia
Koasekuracja – umowa ubezpieczenia, na podstawie której co najmniej dwa zakłady ubezpieczeń, działając w porozumieniu, zobowiązują się do spełnienia określonego świadczenia w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego przewidzianego w umowie.
Istotą koasekuracji jest to, że jeden ubezpieczający ubezpiecza dane dobro osobiste w co najmniej dwóch zakładach ubezpieczeń, na podstawie jednej umowy ubezpieczenia. Koasekuratorzy ponoszą natomiast ryzyko w określonych częściach (wyrażane w sposób ułamkowy bądź procentowy), przy czym sposób ich wzajemnych rozliczeń jest określony poprzez porozumienie koasekuracyjne.
Wikipedia
SJP.pl
zwierzę z rodziny szopów, gatunek ostronosa
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. południowoamerykański ssak o ruchliwym ryjku;
Ostronos rudy, koati (Nasua nasua) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zespoły cząstek fazy rozproszonej tworzące się podczas procesu koagulacji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. inaczej → koagulat
SJP.pl
Wiktionary
gatunek antylopy przypominający nieco sylwetką dużego jelenia, o silnych, szeroko rozstawionych i silnie obrączkowanych rogach
Kob:
SJP.pl
Wikipedia
gatunek antylopy przypominający nieco sylwetką dużego jelenia, o silnych, szeroko rozstawionych i silnie obrączkowanych rogach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie kosowskim obwodu iwanofrankiwskiego;
Kobaki (ukr. Кобаки) – wieś na Ukrainie, w rejonie kosowskim obwodu iwanofrankiwskiego.
W okresie międzywojennym w składzie powiatu kosowskiego województwa stanisławowskiego. W miejscowości stacjonowała placówka Straży Celnej „Kobaki”, a potem placówka Straży Granicznej I linii „Kobaki”.
W marcu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali 35 Polaków.
Wiktionary oraz Wikipedia
witamina B12, zawierająca kobalt; cobalamina
Witamina B12, kobalamina – metaloorganiczny związek chemiczny zawierający kobalt jako atom centralny. W organizmach żywych pełni rolę regulatora produkcji erytrocytów (czerwonych ciałek krwi). Jej niedobór powoduje niedokrwistość. Zaliczana jest do witamin z grupy B, tj. rozpuszczalnych w wodzie prekursorów koenzymów.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Co
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Co i liczbie atomowej 27;
Kobalt (Co, łac. cobaltum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego.
Ma 26 izotopów z przedziału mas 50–75. Trwały jest tylko izotop 59, który stanowi 100% naturalnego kobaltu. Został odkryty w roku 1735 przez Georga Brandta.
Czysty kobalt jest lśniącym, srebrzystym metalem o własnościach ferromagnetycznych. Jest stosowany jako dodatek do stopów magnetycznych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca IX grupę główną układu okresowego: kobalt, rod i iryd
Kobaltowce – pierwiastki chemiczne znajdujące się w 9 grupie układu okresowego (dawniej zaliczane do VIII grupy pobocznej) - są to kobalt (Co), rod (Rh), iryd (Ir) i meitner (Mt).
SJP.pl
Wikipedia
każdy z trzech pierwiastków chemicznych (kobalt, rod, iryd) tworzących IX grupę główną układu okresowego
SJP.pl
niebieski o kobaltowym odcieniu
przymiotnik
(1.1) ciemnoniebieski
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: kobalt
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. dotyczący kobaltu, związany z kobaltem, zawierający kobalt
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor ciemnoniebieski, jasnogranatowy
SJP.pl
Wiktionary
bomba kobaltowa
SJP.pl
minerał, siarczek kobaltu i arsenu; błyszcz kobaltu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarkosoli, siarczek kobaltu i arsenu;
Kobaltyn (cobaltyn, błyszcz kobaltu) – minerał z gromady siarkosoli. Jest minerałem rzadkim.
Nazwa kobold (od złego ducha kobolda) pojawia się u Basilliusa (329–379) na określenie kruszców, z których nie można było uzyskać żadnego metalu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
ptak drapieżny z rodziny sokołów
Kobczyk (zwyczajny) (Falco vespertinus) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). W sezonie lęgowym zamieszkuje Eurazję, zimuje w Afryce. Narażony na wyginięcie.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Mongolii;
(1.2) geogr. hydrol. rzeka w Mongolii;
Kobdo (mong. Ховд, Chowd) – miasto w Mongolii, siedziba administracyjna ajmaku kobdoskiego, położone 1200 km na zachód od stolicy kraju Ułan Bator. Tworzy oddzielny somon o nazwie Dżarglant.
Położone na wysokości 1395 m n.p.m. nad rzeką Bujant gol. W 2010 roku liczyło 29 tys. mieszkańców; dla porównania, w 1969 było ich 12,4 tys.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kobdem, dotyczący Kobda
Wiktionary
miasto w Japonii
Kobe (jap. 神戸市 Kōbe-shi) – miasto portowe w Japonii, położone na wschodnim wybrzeżu wyspy Honsiu (Honshū) pomiędzy zatoką Osaka (Ōsaka-wan) a łańcuchem niskich gór Rokkō (Rokkō-sankei) o długości 56 km. Ich częścią jest pasmo również niewysokich gór o nazwie Tanjō-sankei lub Tanjō-Taishaku. Najwyższym szczytem jest Rokkō (931 m).
SJP.pl
Wikipedia
roślina pnąca z rodziny wielosiłowatych; sępota
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Marcin Kober (ok. 1550-1598) - nadworny malarz królów polskich
SJP.pl
Wikipedia
ryba atlantycka z rodziny rachicowatych obejmującej tylko jeden gatunek; rachica
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
koszyk z łyka lub wikliny; kobiałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kobiałka
Wiktionary
zdrobnienie od: kobiałka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kobiałka
SJP.pl
Wiktionary
1. potocznie: nieduży koszyk z łyka lub wikliny, z pałąkiem;
2. ilość czegoś, zwykle produktów spożywczych, mieszcząca się w takim koszyku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kanciasty koszyk z zaplatanych pasów łyka, łupek lub wikliny, zwykle używany do owoców
(1.2) pot. zawartość kobiałki (1.1)
(1.3) pot. żart. kobieta
kobiałka – prostopadłościenny koszyk do transportu drobnych owoców np. truskawek, borówek, grzybów i innych produktów, tradycyjnie wykonywany z dartki drzewnej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Wiktionary
potocznie: uganianie się za kobietami; uwodzicielstwo
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uganianie się za kobietami
SJP.pl
Wiktionary
mężczyzna lubiący obracać się w towarzystwie kobiet, mający kontakty erotyczne z licznymi kobietami; babiarz, flirciarz, rozpustnik, bawidamek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mężczyzna lubiący flirty z kobietami
SJP.pl
Wiktionary
żartobliwie, ironicznie: kobieta miła, ale niezbyt mądra, nie mająca żadnych zainteresowań
SJP.pl
stawać się podobnym do kobiety, nabierać cech kobiecych
SJP.pl
ze współczuciem lub politowaniem o kobiecie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. z politowaniem, współczuciem, raczej serdecznie o kobiecie, zwykle wiejskiej
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kobiecina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kobiecina
(1.2) pot. bardzo niska drobna kobieta, generalnie starsza
SJP.pl
Wiktionary
zgrubienie od: kobieta; z politowaniem lub niechęcią o kobiecie; babus, babsko, babsztyl
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: kobiecy
Wiktionary
ogół cech charakterystycznych dla kobiety
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kobiece
Kobiecość – pojęcie abstrakcyjne; pojmowane tradycyjnie oznacza względnie stałą charakterystykę obejmującą cechy, wygląd, zainteresowania i zachowania, które stereotypowo były uważane za stosunkowo bardziej typowe dla kobiet niż mężczyzn. Współcześnie postrzeganie kobiecości uległo przeobrażeniu i bardziej adekwatne jest mówienie o różnych typach kobiecości, zamiast o kobiecości jako pojedynczym i jednorodnym koncepcie. Kobiece zachowanie kształtuje się w wyniku oddziaływania czynników biologicznych (chromosomy, hormony) wespół z licznymi czynnikami psychologicznymi, socjalnymi, kulturowymi i środowiskowymi w procesie socjalizacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kobiety, właściwy kobiecie, przeznaczony dla kobiety; damski, żeński
przymiotnik
(1.1) dotyczący kobiety, kobiecości; charakterystyczny dla kobiety
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
kobielatka siwak, kobielatka kawowa - gatunki chrząszczy z rodziny kobielatkowatych
SJP.pl
o cechach kobielatkowatych (rodzina chrząszczy)
Kobielatkowate (Anthribidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców. Obejmuje około 3 tysiące gatunków. Dorosłe charakteryzują: wyraźnie oddzielona warga górna oraz pokrywy odsłaniające przynajmniej część pygidium. Larwy najczęściej żerują na grzybach rozkładających drewno, niektóre są częściowo drapieżne.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kobielatkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kobiela, Kobiele Małe, Kobiele Wielkie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Łowicz. kobieta
Wiktionary
przymiotnik od: kobierzec
SJP.pl
mały kobierzec - ozdobna tkanina wykonana z wełny lub jedwabiu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Kobiernice (wil.: Kywnik) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Porąbka. Miejscowość położona w dwóch mezoregionach Pogórza Śląskiego i Beskidu Małego. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 52 i droga wojewódzka nr 948.
Wieś królewska starostwa oświęcimskiego w powiecie śląskim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
Wiktionary oraz Wikipedia
sztuka wytwarzania kobierców - ozdobnych tkanin wykonanych z wełny lub jedwabiu
SJP.pl
dotyczący kobiernictwa - wytwarzania tkanin dekoracyjnych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kobierna, związany z Kobiernem
Wiktionary
1. rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych;
2. gatunek pająka z rodziny osnuwikowatych
Parmotrema A. Massal. (kobiernik) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Opatówek;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn;
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kobierna, związany z Kobiernem
SJP.pl
Wiktionary
tkanina dekoracyjna jednostronna z wzorem ornamentalnym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wzorzysty dywan, szczególnie pochodzenia wschodniego;
(1.2) książk. przen. coś ułożonego na podłodze lub gruncie na kształt kobierca (1.1)
Kobierzec – jednostronna tkanina dekoracyjna pochodzenia wschodniego. Wykorzystywana przede wszystkim jako ozdoba ścienna. Zawiera ornamentalne wzory, co odróżnia ją od tkanin obrazkowych – gobelinów. Charakterystyczny element kultury perskiej, a także m.in. polskiej epoki sarmatyzmu. Kobierce produkowane są również współcześnie, głównie w krajach Bliskiego Wschodu. Niekiedy słowa „kobierzec” używa się w roli synonimu bogato zdobionego dywanu, a także w utartym związku frazeologicznym: stanąć na ślubnym kobiercu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce
Kobierzyce (niem. Koberwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kobierzyce
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. dzielnica Krakowa
2 miejscowości w Polsce:
oraz:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kobierzyn
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kobierzynem, dotyczący Kobierzyna
SJP.pl
Wiktionary
dorosły człowiek płci żeńskiej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dorosły człowiek płci żeńskiej;
(1.2) daw. obraź. osoba płci żeńskiej
(1.3) pot. żona lub dziewczyna
Kobieta – dorosła przedstawicielka gatunku Homo sapiens o płci żeńskiej. Przed osiągnięciem dorosłości człowiek płci żeńskiej określany jest jako dziewczyna. Słowo „kobieta” może być używane w języku polskim na określenie ludzi płci żeńskiej bez względu na wiek (na przykład we wniosku o wydanie dowodu osobistego DO/W/1).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nimfa morska, demon morza; syrena
SJP.pl
zdrobnienie od: kobieta
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szczupła i drobna kobieta
(1.2) pieszcz. z sympatią o kobiecie
SJP.pl
Wiktionary
zabójstwo, którego ofiarą jest kobieta
Kobietobójstwo – zbrodnia nienawiści szeroko definiowana jako „celowe zabijanie kobiet lub dziewcząt, ze względu na ich płeć”, choć definicje różnią się w zależności od kontekstu kulturowego.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kobieta przypominająca wyglądem lub zachowaniem mężczyznę; baba-chłop, babochłop, chłopobaba
SJP.pl
mieszkaniec Kobe
SJP.pl
mieszkanka Kobe
SJP.pl
→ Kobe
SJP.pl
wieś w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyński;
Kobiór (niem. Kobier) – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, siedziba jednowioskowej gminy Kobiór.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ Kobiór
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kobióra, związany z Kobiórem
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kobióra
(1.2) osoba pochodząca z Kobióra, urodzona w Kobiórze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kobióra
(1.2) kobieta pochodząca z Kobióra, urodzona w Kobiórze
Wiktionary
rodzina ryb okoniokształtnych; rachicowate
SJP.pl
potocznie, żartobliwie: kobieta
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta
(1.2) pot. żona, partnerka
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kobita; potocznie, żartobliwie o młodej, atrakcyjnej kobiecie, dziewczynie; laska, laseczka, lala
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. zdrobn. od: kobita (zwykle w znaczeniu kobieta)
SJP.pl
Wiktionary
miasto w zachodniej części Niemiec, przy ujściu rzeki Mozeli do Renu
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej części Niemiec, u ujścia Mozeli do Renu;
Koblencja (niem. Koblenz, fr. Coblence; do 1926 r. Coblenz) – miasto na prawach powiatu w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, siedziba powiatu Mayen-Koblenz, port rzeczny u ujścia Mozeli do Renu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Koblencji
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koblencji
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koblencji
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kolbencji
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Koblencja, miasto w zachodniej części Niemiec
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Koblencją, dotyczący Koblencji
SJP.pl
Wiktionary
moneta używana w Nigerii, jedna setna nairy
Kobo – drobna moneta nigeryjska wprowadzona w 1973 r. jako 1/100 nairy.
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii germańskiej: opiekuńczy duszek strzegący skarbów podziemnych, mieszkający także w domach
Kobold – karzełek, duszek, złośliwy domowy krasnal lub gnom pilnujący podziemnych skarbów.
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych, zamieszkujący Azję i Afrykę, występujący w wielu gatunkach;
2. kobra indyjska - gatunek węża z rodziny zdradnicowatych, jeden z najbardziej znanych węży jadowitych, osiągający do 2 metrów długości, zamieszkujący Azję, Tajwan i Archipelag Malajski; naja indyjska, okularnik, okularnik indyjski;
3. potocznie: telewizyjny spektakl kryminalny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. duży i jadowity wąż zamieszkujący tropikalne i pustynne tereny Azji i Afryki;
(1.2) pot. kryminalny spektakl w telewizji
(1.3) lotn. jedna z akrobacji lotniczych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kobranocka – polski zespół rockowy powstały w roku 1985 w Toruniu. Zespół początkowo nazywał się Latający Pisuar. Niedługo po debiucie nagrania Kobranocki pojawiły się na antenie Rozgłośni Harcerskiej. W latach 1986–2005 zespół sześciokrotnie wystąpił na festiwalu w Jarocinie. Gra muzykę odwołującą się do punk rocka z mocno pacyfistycznymi tekstami. Cechą charakterystyczną tekstów Kobranocki (pisanych zwykle przez Andrzeja Michorzewskiego) jest ich abstrakcyjna metaforyka.
Wikipedia
miasto na Białorusi
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kontroler biletów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kobuleti, dotyczący Kobuleti
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Gruzji, w Adżarii, nad Morzem Czarnym;
Kobuleti (gruz. ქობულეთი) – miasto w Gruzji, w Adżarii, nad Morzem Czarnym, ok. 25 km na północny wschód od Batumi.
Kobuleti to drugie najludniejsze miasto w Adżarii, według danych z 2014 roku zamieszkuje je 16 546 ludzi. Miasto rozciąga się na odcinku 12 km wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego. Miasto jest uzdrowiskiem – leczy się tu choroby układu krążenia, nerwowego i oddechowego.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zob. kabura.
Wiktionary
miasto w Niemczech; Coburg
Słowo jest spolszczeniem wyrazu Coburg (zobacz też Coburg)
SJP.pl
Wikipedia
dynastia niemiecka
Wettynowie (Wettinowie, Wettyni, niem. Wettiner) – dynastia niemiecka wywodząca się z dzisiejszej Saksonii-Anhaltu. Panowała w Miśni, Saksonii oraz w księstwach Turyngii. Jej przedstawiciele zasiadali także na tronie w Warszawie (elektorowie August II Mocny, August III Sas jako królowie Polski i wielcy książęta Litwy oraz król Saksonii Fryderyk August I jako książę warszawski). W 1423 Wettinowie uzyskali wraz z księstwem sasko-wittenberskim godność elektora Rzeszy, a całość ich posiadłości zaczęto określać historyczną nazwą Saksonia. W 1485 nastąpił podział dynastii na dwie linie: ernestyńską (starszą), elektorską panującą w Wittenberdze i w znacznej części Turyngii oraz albertyńską (młodszą), panującą w Miśni i płn. Turyngii.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Koburg
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Coburgiem (Koburgiem) (miastem w Niemczech)
(1.2) związany z dynastią Koburgów
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Kobus – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mikrobiol. nazwa systematyczna|Kobuvirus|ref=tak., wirus z rodziny pikornawirusów wywołujący biegunki u ludzi i zwierząt
Wiktionary
chroniony ptak z rodziny sokołów, drapieżny, wielkością zbliżony do gołębia, dawniej używany do polowań; sokół kobuz, sokół leśny
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco subbuteo|ref=tak., ptak drapieżny z rodziny sokołowatych;
Kobuz, sokół kobuz, sokół leśny, sokolik drzewiec (Falco subbuteo) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kobuz
SJP.pl
wieś w Polsce
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kobyla
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kobylanka
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Kobylarz – niewielka trawiasta rówień w górnej części Doliny Miętusiej w polskich Tatrach Zachodnich. Jest to polanka na wysokości około 1430 m n.p.m., na wschodnich zboczach doliny, poniżej Kobylarzowej Turni i Zagonnej Turni. Od zachodniej i południowej strony podcięta jest urwiskiem Kobylarzowej Kazalnicy opadającym do Wantuli i Wielkiej Świstówki. Znajduje się na obszarze skał wapiennych i porasta ją bogata flora roślin wapieniolubnych. M.in. stwierdzono tutaj występowanie ostrołódki polnej, rogownicy szerokolistnej i traganka wytrzymałego – bardzo rzadkich roślin, w Polsce występujących tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach, a także tojadu kosmatego i zimoziołu północnego – roślin rzadkich w Karpatach
SJP.pl
Wikipedia
nadmiernie duży, niezgrabny
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z kobyłą, dotyczący kobyły (dorosła samica konia);
2. wielki, ogromy
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla kobyły; dotyczący, odnoszący się do kobyły
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
1. niski płotek składający się ze słupków i poprzecznej bariery;
2. kobyliczka pniowa - muchówka z rodziny kobyliczkowatych
SJP.pl
o cechach kobyliczkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
o cechach kobyliczkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w Polsce;
Kobylin – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kobylin.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto miało 3130 mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1303 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce
Kobylin-Borzymy – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kobylin-Borzymy, następnie gminy Kobylin-Borzymy.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mieszkaniec Kobylina lub Kobylina-Borzym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kobylina
(1.2) osoba pochodząca z Kobylina, urodzona w Kobylinie
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kobylina lub Kobylina-Borzym
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kobylina
(1.2) kobieta pochodząca z Kobylina, urodzona w Kobylinie
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kobylin, Kobylin-Borzymy
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kobylina, związany z Kobylinem
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
zgrubienie od: kobyła; kobylsko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. szczyt na Pogórzu Rożnowskim
Kobylnica (kaszb. Kòbëlnica, niem. Kublitz) – miasto w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kobylnica, bezpośrednio granicząca ze Słupskiem.
Kobylnica jest położona przy drodze krajowej nr 21 oraz na północnym zachodzie przy drodze krajowej nr 6. Połączenie z centrum Słupska umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej. Wschodnim obrzeżem Kobylnicy przepływa rzeka Słupia. Znajduje się tu szkoła podstawowa, komisariat policji, przychodnia lekarska, urząd gminy, 2 oddziały bankowe, XVI-wieczny kościół, biblioteka, hala sportowa, stadion miejscowej drużyny Słupia Kobylnica, a także zakłady rzemieślnicze, sklepy (przemysłowe, spożywcze, motoryzacyjne, chemiczne) i fabryki. W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Kobylnica Słupska.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kobylnica
SJP.pl
mieszkaniec Kobylnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kobylnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
Kobylno (dodatkowa nazwa w j. niem. Kobyllno) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany. Miejscowość zajmuje 670 hm2 (w tym 209 hm2, ok. 31%, to lasy) i mieszka w niej 218 ludzi (stan na 2002 rok); jest położona ok. 20 km w kierunku północno-wschodnim od Opola. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie opolskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Kobyla Góra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: kobyła; kobylisko
SJP.pl
Kobysewo (kaszub. Kòbùsewò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo w pobliżu trasy drogi wojewódzkiej nr 224. Wieś charakteryzuje się dużym stopniem zurbanizowania.
Wieś królewska w powiecie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
1. samica konia; klacz;
2. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; landara, kolubryna, krowa, krówsko;
3. potocznie: utwór literacki mający wielkie rozmiary;
4. środowiskowo: egzamin, do którego trzeba opanować dużą partię materiału
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. klacz, samica konia
(1.2) pot. rzecz, szczególnie utwór literacki, o bardzo dużych rozmiarach
(1.3) środ. uczn. stud. przedmiot o wielkiej objętości materiału; egzamin z tego przedmiotu
(1.4) pot. pejor. kobieta dużego wzrostu, niezgrabna, bez wdzięku
(1.5) daw. przen. bot. gatunek śliwki
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kobyłki
SJP.pl
mieszkanka Kobyłki
SJP.pl
przymiotnik od: Kobyłka
SJP.pl
1. zdrobnienie od: kobyła;
2. rodzaj kozła, proste narzędzie do podtrzymywania rusztowań
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kobyłka – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w aglomeracji warszawskiej, ok. 17 km od centrum Warszawy w kierunku północno-wschodnim na Nizinie Mazowieckiej.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 28 339 mieszkańców, będąc 20. najludniejszym miastem w województwie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj lutni, często mylonej z dudami
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ludowy instrument strunowy;
(1.2) pot. muz. dudy góralskie
Kobza – dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów szarpanych, rodzaj lutni z krótką szyjką o mocno wypukłym korpusie rezonansowym. Struny szarpie się plektronem. Kobza przeznaczona do gry solowej ma 2–6 strun metalowych lub jelitowych (często mieszanych); używana do akompaniamentu ma 8–12 strun jelitowych (niższych) i metalowych (wyższych), strojonych po dwie w unisonie lub w oktawie. Struny rozciągnięte są wzdłuż szyjki. Dodatkowe – rozpięte poniżej szyjki, nad płytą wierzchnią pudła rezonansowego – dodane zostały w XIV lub XV wieku; od tego czasu instrument nazywano bandurą.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do kobzara lub kobzarza
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący kobzara lub kobzarza, związany z kobzarem lub kobzarzem
Wiktionary
osoba grająca na kobzie (również na dudach, gdyż kobzą zwyczajowo - niektórzy sądzą, że niepoprawnie - nazywa się dudy)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na kobzie
Kobziarz (ukr. Кобзар) – na Ukrainie ludowy śpiewak wykonujący pieśni patriotyczne i akompaniujący sobie na kobzie. Kobziarz to także błędna nazwa muzyka grającego na dudach. Na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej Obojga Narodów kobziarzami nazywano niekiedy lirników grających na lirze korbowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. gruba, ciepła tkanina używana do przykrycia; pled
2. rodzaj sieci służącej do połowu ryb pod lodem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruba tkanina, zwykle wełniana, najczęściej w kształcie prostokąta, służąca do okrywania w celu ochrony przed zimnem
(1.2) ryb. sieć wykonana z mat trzcinowych do łowienia ryb pod lodem
(1.3) hist. w prawie polskim: rodzaj zakładu wnoszonego na rzecz sędziego;
(1.4) hist. błam futrzany
(1.5) gw-pl|Bukowina. dywan
(1.6) daw. uczn. stud. gw-pl|Warszawa. ocena niedostateczna
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kocanka
Wiktionary
1. rodzaj roślin zielnych lub półkrzewów z rodziny astrowatych (złożonych), mających koszyczki kwiatowe o kwiatach rurkowatych oraz o barwnych, suchych listkach okrywy; suchołuska, suchlin;
2. kocanka piaskowa - pospolita w Polsce roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), o całobrzegich, szaro owłosionych liściach i żółtych lub pomarańczowych koszyczkach, zasychających, o właściwościach leczniczych; nieśmiertelnik żółty
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina zielna z rodziny astrowatych;
Kocanki (Helichrysum Mill.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ponad 550 gatunków. Rośliny te występują na Starym Świecie, głównie na obszarach o ciepłym klimacie – w południowej Afryce (w Kraju Przylądkowym rośnie 85 gatunków, w tym 35 endemitów), w basenie Morza Śródziemnego, w zachodniej i środkowej Azji oraz w Nowej Zelandii. Poza kontynentami amerykańskimi, gdzie kocanki występują tylko jako introdukowane, brak przedstawicieli tego rodzaju w północnej Europie i znacznej części wschodniej Azji. W Europie rośnie 5 gatunków, przy czym w Polsce obecny w naturze jest tylko jeden gatunek – kocanki piaskowe H. arenarium.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kocanka
SJP.pl
Kocanowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska.
Wieś królewska Koczonowo należąca do starostwa pobiedziskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
Wikipedia
SJP.pl
mieszkaniec Kocka
SJP.pl
mieszkanka Kocka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kocka
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łazik, wędrowiec
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dowcipniś
Wiktionary
nazwisko wielu znanych postaci austriackich i niemieckich
Osoby o nazwisku Koch:
SJP.pl
Wikipedia
1. darzyć kogoś miłością
2. kochać się - być w kimś zakochanym, mieć do czegoś zamiłowanie
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) odczuwać miłość do kogoś
(1.2) uwielbiać, darzyć kogoś wielkim podziwem
(1.3) uwielbiać jakąś rzecz
(1.4) przen. potrzebować czegoś, mieć coś za niezbędne
czasownik zwrotny niedokonany kochać się (dk. brak)
(2.1) odczuwać odwzajemnioną miłość do kogoś
(2.2) być w kimś zakochanym
(2.3) odbywać stosunek seksualny z kimś
Kochać – dwudziesty szósty album muzyczny piosenkarki Maryli Rodowicz, wydany 23 września 2005. Producentem muzycznym jest Bogdan Kondracki, producentem wykonawczym Paweł Jóźwicki.
Album nagrywany był od 1 marca 2005 do 15 sierpnia 2005 w Jazzboy Studio oraz w dniach 1–2 lipca 2005 w Studiu im. Agnieszki Osieckiej. Autorem projektu graficznego jest Wojciech Wilk.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. darzyć kogoś miłością
2. kochać się - być w kimś zakochanym, mieć do czegoś zamiłowanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. kochanek
Kochan – imię staropolskie (a współcześnie polskie nazwisko odimienne), model jednoczłonowy, imiesłowowy Koch-an, od kochać; zobacz podobne: Poznan, Stojan, Ciechan, Chocian, mające swoje historyczne i nazewnicze potwierdzenie w licznych nazwach miejscowych: Kochanów, Kochanówka, Kochanowo. Staropolskie Koch mogło być skróceniem od Kochana, ale również od Konstantyna lub Konrada. Imię to notowane w Polsce od 1136 r.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta bliska, droga, ukochana
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. ironicznie o mężczyźnie będącym w stałym, lecz niezobowiązującym związku; kochanek, kochaś, konkubent;
2. żartobliwie o mężczyźnie; kochany, kochanie
SJP.pl
ukochana kobieta, miła dziewczyna, ulubiona
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kochanka
SJP.pl
Wiktionary
1. mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne z kobietą bez zawarcia związku małżeńskiego; utrzymanek, amant, kochaś;
2. dawniej: poufale lub pogardliwie o mężczyźnie; kochany, kolega
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne bez wchodzenia w związek małżeński
(1.2) ogólnie o mężczyźnie z punktu widzenia jakości relacji seksualnych
(1.3) przest. ukochany mężczyzna
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: kochanka
osoby
kultura
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kochany; kochanieńki, kochaniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: kochany; kochanieńki, kochaniutki
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: kochany
SJP.pl
Wiktionary
ironicznie, lekceważąco: kobieta utrzymująca stosunki seksualne z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego; kochanka, utrzymanka, faworyta, metresa, miłośnica
SJP.pl
osoba kochana; przedmiot miłości
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) darzenie uczuciem miłości
(1.2) pot. osoba ukochana
wykrzyknik
(2.1) służy okazaniu uczucia ukochanej osobie
(2.2) służy tylko okazaniu sympatii
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kochany; kochaneńki, kochaniutki
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: kochany
SJP.pl
Wiktionary
potocznie:
1. kobieta ukochana, droga, bliska;
2. poufała forma zwracania się do kobiety
SJP.pl
zdrobnienie od: kochany; kochaneńki, kochanieńki
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: kochany
SJP.pl
Wiktionary
kobieta utrzymująca stosunki seksualne z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego; utrzymanka, faworyta, metresa, miłośnica, kochanica
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pozostająca w nieformalnym związku seksualnym z mężczyzną
(1.2) ogólnie o kobiecie z punktu widzenia jakości relacji seksualnych
(1.3) przest. ukochana kobieta
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: kochanek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dwoje ludzi utrzymujących ze sobą stosunki seksualne bez ślubu
SJP.pl
Wikipedia
1. mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne z kobietą bez zawarcia związku małżeńskiego; utrzymanek, amant, kochaś;
2. dawniej: poufale lub pogardliwie o mężczyźnie; kochany, kolega
SJP.pl
wszystko, co dotyczy życia i twórczości Jana Kochanowskiego, np. prace naukowe o nim, wydania jego dzieł; cochanoviana
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. autografy i dokumenty dotyczące Jana Kochanowskiego
(1.2) druk. księg. wydawnictwa związane z Janem Kochanowskim i jego twórczością
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kochanowa
Wiktionary
wieś w Polsce
Kochanowice (niem. Kochanowitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Kochanowice. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 46 oraz linia kolejowa z Częstochowy do Lublińca.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Kochcice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kochanowice, po reformie administracji – gminy Kochanowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kochanowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np.:
1. Jan Kochanowski (1530-84), poeta;
2. Michał Kochanowski (1757-1832), polityk;
3. Piotr Kochanowski (1566-1620), poeta, tłumacz;
4. Roman Kochanowski (1857-1945), malarz
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kochanowa, kochanowianina lub kochanowianki
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Znane postacie noszące nazwisko „Kochański”:
SJP.pl
Wikipedia
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kochany; bardziej kochany
SJP.pl
człowiek bliski komuś
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: kochać
przymiotnik
(2.1) taki, który jest darzony przez kogoś miłością
(2.2) taki, który jest komuś miły, bliski; związany z miłością, kochaniem, sympatią
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba bliska, darzona miłością
Kochany – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Wodynie. Ma status sołectwa. Przez wieś przepływa rzeczka Jamielna.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Seroczynie.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
żartobliwie o ukochanym, sympatii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kochanek
(1.2) poufale o osobie płci męskiej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poufale o osobie płci żeńskiej
Wiktionary
żartobliwie o ukochanym, sympatii
SJP.pl
dawniej: czasownik w formie osobowej "kochasz" połączony z partykułą pytającą "-li" (= czy), np. "Kochaszli kraj ten?"
SJP.pl
Kochcice (niem. Kochczütz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Kochanowice. Do 1954 roku była siedzibą gminy Kochcice.
W latach 1945–1954 istniała gmina Kochcice z siedzibą w Kochanowicach. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kochcice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
1. przenośna kuchenka turystyczna
2. szczypce chirurgiczne do zaciskania naczyń krwionośnych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turystyczna maszynka na paliwo ciekłe – spirytus lub benzynę
Niemcy:
Osoby:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
roślina zielna z rodziny komosowatych; mietelnik
SJP.pl
rasa kur ozdobnych z Chin; cochin
Cochin – rasa kur mięsnych typu ciężkiego.
SJP.pl
Wikipedia
rasa kur ozdobnych z Chin; cochin
SJP.pl
rasa dużych kur pochodzenia indochińskiego, hodowanych ze względu na mięso
Kochinchina (fr. Cochinchine) – dawna nazwa położonej najbardziej na południe części Wietnamu, stanowiąca część francuskiej kolonii Indochin, nadana przez Portugalczyków. Nazwa była w użyciu podczas protektoratu francuskiego, którego stolicą było miasto Sajgon. Obecnie obszar ten nazywany jest Nam Bộ.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kochinchina
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kochliwie
SJP.pl
→ kochliwy
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kochliwy; bardziej kochliwy
SJP.pl
zakochujący się często, łatwo i szybko
przymiotnik
(1.1) mający skłonność do łatwego zakochiwania się
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko. m.in. Józef Kochman (1903-1995) - polski fitopatolog, mikolog
osoby noszące nazwisko Kochman:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
Kochowo – wieś w Polsce położona na wschodnim skraju Jeziora Powidzkiego w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Słupca.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
We wsi przed II wojną światową mieszkało wiele rodzin niemieckich. Stąd pozostałości ewangelickiego cmentarza z I połowie XX wieku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. dzielnica Rudy Śląskiej
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kochłowice
SJP.pl
→ kot
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do kota
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z kotem, dotyczący kota
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla kota, mający cechy kota
forma czasownika.
(4.1) 2. os. lp. ter. od: kocić
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kociak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. kot
SJP.pl
Wiktionary
1. potocznie: młody kot domowy; kotek;
2. pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina, kicia;
3. potocznie: młoda, ładna dziewczyna; cizia, kicia, kizia, towar;
4. w gwarze myśliwskiej: młode zająca, rysia lub żbika; kocię
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) młody kot
(1.2) łow. młody zając, żbik lub ryś
(1.3) przen. ładna dziewczyna o kokieteryjnym wyglądzie i zachowaniu
SJP.pl
Wiktionary
→ kociak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Poznań. żart. kot
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. uczn. uczeń pierwszej klasy szkoły średniej
Wiktionary
Kocianów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Poniatowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Poniatowa. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 132 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Polski i św. Judy Tadeusza w Łubkach.
Wikipedia
kociarka;
1. potocznie: miłośniczka kotów;
2. pogardliwie: kobieta będąca świadkiem Jehowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. miłośniczka kotów
(1.2) przest. duży kot, kocisko
SJP.pl
Wiktionary
kociara;
1. potocznie: miłośniczka kotów;
2. pogardliwie: kobieta będąca świadkiem Jehowy
SJP.pl
1. miejsce, gdzie hoduje się wiele kotów
2. gromada kotów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce trzymania lub hodowania kotów
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący kota
Wiktionary
potocznie: zajmowanie się bezdomnymi kotami lub hodowanie kotów
SJP.pl
1. potocznie: miłośnik kotów;
2. pogardliwie: świadek Jehowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. miłośnik kotów, człowiek lubiący koty lub mający wiele kotów
SJP.pl
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: kocię
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: kocię; mały kot
SJP.pl
Wiktionary
→ Kocibórz
SJP.pl
osada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim
Kocibórz (niem. Kattmedien) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Reszel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
SJP.pl
Wikipedia
kocić się - wydawać potomstwo (o samicy niektórych zwierząt)
SJP.pl
1. samica kota domowego; kotka;
2. samica kota - dużego drapieżnika;
3. samica zająca; zajęczyca;
4. atrakcyjna kobieta zachowująca się prowokacyjnie wobec mężczyzn; kociczka, koteczka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica kota domowego
(1.2) łow. samica zająca
(1.3) przen. kobieta z dużym temperamentem, rozbudzona erotycznie
(1.4) uczn. uczennica pierwszej klasy szkoły średniej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kotek
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kocica;
2. potocznie: atrakcyjna kobieta zachowująca się prowokacyjnie wobec mężczyzn; kocica
SJP.pl
młode kota; rzadziej: młode zająca, rysia, żbika
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) młody kot
(1.2) łow. młody zając, ryś lub żbik
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
ogół cech typowych dla kocięcia (młodego kota domowego)
SJP.pl
→ kocię
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych; kocierpka, trzemcha, czeremcha zwyczajna, smrodynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. gniazdo lęgowe rysia
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kocierzew Południowy
SJP.pl
mieszkanka Kociewia (region na północy Polski)
SJP.pl
mieszkaniec Kociewia (regionu na północy Polski)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kociewia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kociewia
Wiktionary
region na Pomorzu Gdańskim
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region etnograficzno-kulturowy na Pomorzu Gdańskim, w dorzeczu Wdy i Wierzycy;
Kociewie – region etnograficzny na Pomorzu Gdańskim, położony na zachodnim brzegu Wisły w dorzeczu Wdy i Wierzycy, obejmujący wschodnią część Borów Tucholskich.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kociewie
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kociewia, związany z Kociewiem
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) białystok. gw-pl|Górny Śląsk. mały kot, kotek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
roślina z rodziny wargowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Nepeta|ref=tak., bylina o białych, niebieskie, różowe lub liliowych kwiatach zebranych na szczytach łodyg;
Kocimiętka (Nepeta L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 290 gatunków. Występują one w strefie umiarkowanej Europy, Azji oraz w północnej Afryce i na obszarach górskich w Afryce tropikalnej. W Polsce rodzimym gatunkiem jest tylko kocimiętka naga N. pannonica, kilka innych dziczeje trwale lub przejściowo.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
(r. żeński) pieszczotliwie lub z politowaniem o kotce; także o kocie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kociny
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób koci
Wiktionary
1. złe samopoczucie po wypiciu dużej ilości alkoholu; kacenjamer, katzenjammer, kac
2. zamęt w głowie jako wynik podekscytowania, zdenerwowania
3. zamieszanie, raban, chaos
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zamieszanie, zamęt
(1.2) pot. zamęt umysłowy będący wynikiem ekscytacji, podniecenia itp.
(1.3) środ. pot. kac
SJP.pl
Wiktionary
zespół cech właściwych kotu
SJP.pl
duże, metalowe naczynie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duże naczynie metalowe z pokrywą;
(1.2) techn. urządzenie służące do podgrzewania cieczy (np. wody)
(1.3) pot. zamieszanie, zagmatwana sytuacja
(1.4) muz. instrument perkusyjny z grupy membranofonów;
(1.5) pot. zasadzka urządzona w mieszkaniu w celu zatrzymania podejrzanych osób
(1.6) geol. półkolista nisza w terenie o wklęsłym dnie, otoczona z trzech stron ostrym zboczem, opadająca ku dolinie stromym progiem;
(1.7) wojsk. okrążenie przez nieprzyjaciela
(1.8) łow. jeden ze sposobów polowania na zające
(1.9) geogr. zob. kocioł eworsyjny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce
(1.2) geogr. nazwa kilkunastu jezior w Polsce
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: przyrządzać potrawy w kociołku
SJP.pl
podobny z wyglądu do kociołka
SJP.pl
przymiotnik od: kociołek
SJP.pl
zgrubienie od: kot
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od: kot
(1.2) rub. o kocie
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. narzędzie do wygarniania węgli z pieca chlebowego; pogrzebacz;
2. łyżkowaty drążek żelazny, używany w hucie do mieszania roztopionego metalu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogrzebacz do opróżniania pieca chlebowego z węgla
(1.2) hutn. łyżkowate mieszadło do roztopionego materiału
(1.3) daw. kij
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Znane osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kock – miasto w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kock. Leży u ujścia Czarnej do Tyśmienicy na wysokości ok. 150 m n.p.m. na wysoczyźnie morenowej prawego zbocza Pradoliny Wieprza przy granicy Równiny Łukowskiej. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Kock liczył 3273 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kock
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: osoba brudna, niedbająca o swój wygląd; brudas (brudaska), fleja
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba brudna lub niechlujna
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kocmołuch
SJP.pl
wieś w Polsce
Kocmyrzów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca.
W latach 1954–1960 wieś należała do gromady Dojazdów, po zmianie siedziby i nazwy gromady należała była siedzibą władz gromady Kocmyrzów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kocmyrzów
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kocmyrzowem, dotyczący Kocmyrzowa
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Kocoń – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ślemień.
Integralne części wsi Kocoń: Działy, Góra, Górniówka, Jagoszówka, Kocońska Góra, Kuźlikówka, Marczaki, Pikaniówka, Płotnik, Pod Borem, Przydawki, Pyclikówka, Siekierówka, Siwcówka, Stanikówka
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: głupoty, bzdety; banialuki, duperele, trele-morele
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy
(1.1) bzdury, brednie
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Kocot – polskie nazwisko, wywodzić od rzeczownika kocot (ze znaczeniem: «kogut»).
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kara cielesna wymierzana komuś przez grupę osób, dla zabawy lub z zemsty, polegająca na biciu tej osoby zawiniętej najczęściej w koc, aby nie widziała, przez kogo jest bita
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pobicie przez grupę osoby leżącej na łóżku okrytej najpierw kocem
SJP.pl
Wiktionary
zawijać chorego w koc w celu wywołania silnych potów
SJP.pl
zdrobnienie od: kocówa; kara cielesna wymierzana komuś przez grupę osób, dla zabawy lub z zemsty, polegająca na biciu tej osoby zawiniętej najczęściej w koc, aby nie widziała, przez kogo jest bita
SJP.pl
przymiotnik od: koc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. część wsi Paary, w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec
(1.2) geogr. toponim, część nazwy polskich miejscowości;
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kocudzy
(1.2) kobieta pochodząca z Kocudzy, urodzona w Kocudzie
Wiktionary
dorosły samiec kota
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) samiec kota
(1.2) łow. samiec rysia
(1.3) łow. samiec żbika
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kocur
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: kocur
Kocurek (tytuł oryg. Tomcats) – amerykański film fabularny z 2001 roku w reżyserii Gregory'ego Poiriera.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mały koc
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: koc
(1.2) mały, lekki koc
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łazik, wędrowiec
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dowcipniś
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z kocyndrem, dotyczący kocyndra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. jedna z rzek Hadesu; rzeka lamentu, nad której brzegami błądzą dusze nie pogrzebanych jeszcze zmarłych;
(1.2) książk. zamarznięte jezioro na dnie najniższego kręgu piekieł Dantego, które więzi na wieczność Lucyfera oraz tych potępieńców, którzy zdradzili swych dobroczyńców
Wiktionary
1. dawniej: wadium na rzecz sędziego składane przez naganiającego;
2. czterokołowy, półkryty powóz używany od XVI do XIX wieku
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rodzaj czterokołowego resorowanego pojazdu konnego;
(1.2) daw. rodzaj rosyjskiego statku do żeglugi w warunkach silnego zalodzenia;
(1.3) daw. w prawie polskim: rodzaj zakładu wnoszonego na rzecz sędziego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
płaskodenna, jednomasztowa, długa łódź służąca Kozakom syberyjskim do żeglugi po rzekach i jeziorach
SJP.pl
przymiotnik od: Koczała
SJP.pl
nazwisko
Koczan herbu Nałęcz (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar litewski, adoptowany podczas unii horodelskiej (1413).
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce w województwie pomorskim
Koczała (kaszub. Kòczała, niem. Flötenstein) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, nad rzeką Rudą, siedziba wiejskiej gminy Koczała. Teren Koczały obfituje w liczne jeziora, między innymi Jezioro Dymno, które liczy 88 ha i posiada pierwszą klasę czystości. Koczała leży na trasie nieistniejącej już linii kolejowej (Miastko-Koczała-Przechlewo-Człuchów). We wsi znajduje się Szkoła Podstawowa im. Żołnierzy Pierwszej Armii Wojska Polskiego.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kok, mały kok
Koczek (niem. Waldersee, do 1905 Kotzek) – wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie szczycieńskim, gminie Świętajno. Położona jest nad Krutynią (dawniej na odcinku Jezioro Spychowskie - Jezioro Zdróżno znaną jako ,,Spychowska Struga") oraz jeziorami Zdróżno i Uplik. W pobliżu południowych granic wsi znajduje się Jezioro Kierwik i kanał łączący je z Krutynią.
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Indiach
Koczin (malajalam കൊച്ചി, trl. Kocci, trb. Koćći; hindi कोच्चि, trl. Koćći, trb. Koćći; ang. Kochi; dawniej: hindi कोचीन, trl. Koćīn, trb. Koćin; ang. Cochin) – miasto w południowej części Indii, w stanie Kerala, na Wybrzeżu Malabarskim nad Morzem Arabskim, będące jednym z najważniejszych portów kraju. Jest zamieszkane przez około sześćset tysięcy ludzi, a wraz z całą aglomeracją populacja wynosi około półtora miliona.
SJP.pl
Wikipedia
1. niewielka małpa żyjąca w lasach Afryki;
2. obraźliwie: brzydka, dziwaczna kobieta
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Cercopithecus|ref=tak., niewielka afrykańska małpa;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. (zwykle o kobiecie) osoba brzydka
Koczkodan (Cercopithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: koczkodan
SJP.pl
dawniej: brzydka, dziwnie ubrana kobieta; koczkodan, małpiszon
SJP.pl
o cechach koczkodanowatych (rodzina ssaków naczelnych)
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cercopithecidae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu naczelnych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach koczkodanowatych (rodzina ssaków naczelnych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cercopithecoidea|Gray|ref=tak., nadrodzina ssaków z rzędu naczelnych;
Wiktionary oraz Wikipedia
dawny pojazd konny, duża bryczka podobna do kocza
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rodzaj dużej bryczki;
Koczobryk – zbliżona kształtem do kocza resorowana duża kryta (całkowicie lub częściowo) bryczka czterokołowa, czteroosobowa, o płaskim dnie, z drzwiczkami i nadkolami; stosowana jako środek transportu przez drobną szlachtę w XIX wieku, zwłaszcza na Mazowszu, Małopolsce i Kielecczyźnie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. mieszkać, przebywać gdzieś tymczasowo, raczej w niedogodnych warunkach;
2. o ludach, plemionach: prowadzić wędrowny tryb życia;
3. tułać się, błąkać się;
4. w łowiectwie o zwierzynie: przebywać tymczasowo na jakimś terenie
SJP.pl
1. obóz koczowników
2. w łowiectwie: teren koczowania zwierzyny
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obóz koczowników
(1.2) teren, na którym koczuje zwierzyna
(1.3) pot. miejsce, w którym ludzie (np. uchodźcy) są zmuszeni do przebywania tymczasowo, zwłaszcza w złych warunkach
SJP.pl
Wiktionary
koczownica rudowłosa, koczownica żółta - gatunki pszczoły
Koczownica (Nomada) – rodzaj pszczół z rodziny pszczołowatych i podrodziny koczownicowatych. Jedyny z monotypowego plemienia koczownic (Nomadini). Takson kosmopolityczny, obejmujący około 750 opisanych gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
tryb życia polegający na ciągłym przenoszeniu się z miejsca na miejsce, charakterystyczny dla pasterskich i łowieckich ludów Afryki, Azji, Australii, Ameryki Południowej; nomadyzm
Koczownik, nomada – wędrowiec, członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych. Osoba prowadząca koczowniczy, wędrowny tryb życia, także podróżująca stale lub sezonowo z powodów handlowych, kulturowych lub religijnych.
SJP.pl
Wikipedia
członkini ludu, plemienia prowadzącego wędrowny tryb życia
SJP.pl
dotyczący zarówno koczownictwa jak i pasterstwa, np. koczowniczo-pasterski tryb życia
SJP.pl
1. dotyczący koczownictwa, koczowników (np. koczowniczy tryb życia, plemiona koczownicze); wędrowny
2. tyle co: tułaczy (np. koczowniczy żywot)
przymiotnik
(1.1) związany z koczownictwem i koczownikami, polegający na ciągłej zmianie miejsca pobytu
SJP.pl
Wiktionary
członek ludu, plemienia prowadzącego wędrowny tryb życia; nomada
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. kult. członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce
Koczownik, nomada – wędrowiec, członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych. Osoba prowadząca koczowniczy, wędrowny tryb życia, także podróżująca stale lub sezonowo z powodów handlowych, kulturowych lub religijnych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
trioktaedryczny chloryt chromowy, występujący w skałach oliwinowych i serpentynitach zasobnych w chromit
SJP.pl
roślina z rodziny ożwiowatych
SJP.pl
wieś w Polsce
Koczukówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Zalesie.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Rokitnie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Zalesie. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 65 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: kocur
SJP.pl
nazwisko
Koczwara – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Końskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Pomykowie.
SJP.pl
Wikipedia
mały kocz
SJP.pl
1. system znaków do zapisywania, przechowywania i przekazywania określonych informacji;
2. ciąg znaków, któremu jest w sposób umowny przypisana określona informacja;
3. ciąg instrukcji będący elementem programu komputerowego
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego, nazwa własna
(1.1) społ. polit. Komitet Obrony Demokracji;
Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca gdakanie kury
Wiktionary
coda;
1. końcowy, zwykle przyspieszający fragment utworu muzycznego (np. sonaty), oparty na jego materiale tematycznym;
2. przenośnie: zakończenie utworu literackiego albo jakiejś historii stanowiące ich podsumowanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zakończenie kompozycji muzycznych zawierające zwięzłe powtórzenie głównych tematów
(1.2) liter. zakończenie utworu literackiego lub jakiejś historii, będące ich podsumowaniem
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
produkt firmy Kodak
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: KOdaj] nazwisko
SJP.pl
alkaloid występujący w soku mlecznym maku, otrzymywany z opium lub syntetycznie z morfiny, stosowany jako środek przeciwkaszlowy oraz jako składnik mieszanek znieczulających, przeciwbólowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. przeciwkaszlowy lek narkotyczny, pochodna morfiny;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
uzależnienie od kodeiny
SJP.pl
zawierający kodeinę
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z kodeiną; zawierający kodeinę
SJP.pl
Wiktionary
w informatyce: urządzenie lub program służące do kodowania bądź dekodowania strumieni danych, np. obrazu, dźwięku itp.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. urządzenie lub program komputerowy zdolny do kompresji i dekompresji sygnału lub strumienia danych;
Kodek (zbitka wyrazowa od koder-dekoder) – urządzenie lub program zdolny do przekształcania strumienia danych lub sygnału. Kodeki mogą zmienić strumień danych w formę zakodowaną (często w celu transmisji, składowania lub zaszyfrowania) lub odzyskać (odkodować) strumień danych z formy zakodowanej, by umożliwić ich odtwarzanie bądź obróbkę. Kodeki są często używane w wideokonferencjach oraz strumieniowaniu obrazu lub dźwięku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. usystematyzowany zbiór przepisów prawnych z jakiejś dziedziny
2. zebrane (czasem niepisane) normy, zasady dotyczące pewnych dziedzin życia, etyki zawodowej itp.
3. rodzaj starej księgi pisanej ręcznie, zwykle bogato zdobionej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. usystematyzowany zbiór przepisów prawnych, najczęściej dotyczących jednej dziedziny prawa;
(1.2) praw. zbiór zasad postępowania, dotyczących np. życia towarzyskiego lub etyki zawodowej
(1.3) stara księga rękopiśmienna powstała z szeregu składek, ułożonych jedna na drugiej i spojonych ze sobą u grzbietu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kodeks
SJP.pl
dotyczący kodeksu, wynikający z kodeksu (np. kodeksowy zbiór przepisów, kodeksowa definicja)
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. dotyczący kodeksu, wynikający z kodeksu
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Kodeń – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Kodeń. Leży na Równinie Kodeńskiej, na terasie nadzalewowej kilka metrów nad doliną Bugu, niedaleko ujścia rzeczki o nazwie Kałamanka.
Wieś jest siedzibą gminy Kodeń. Dawne miasto – Kodeń uzyskał lokację miejską w 1511 roku, zdegradowany w 1869 roku. Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie kodeńskim w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kodeń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kodeń
SJP.pl
1. narzędzie do kodowania wiadomości; szyfrator;
2. urządzenie telekomunikacyjne do tworzenia sygnałów radiowo-telewizyjnych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) inform. osoba tworząca kod programu
Koder należy do klasy układów kombinacyjnych. Jest to układ posiadający n wejść oraz k=log2n wyjść (czyli n = 2k).
Jego działanie polega na zamianie kodu „1 z n” na naturalny kod binarny o długości k, czyli służy on do przedstawiania informacji tylko jednego aktywnego wejścia na postać binarną. Ponieważ istnieje fizyczna możliwość aktywacji więcej niż jednego wejścia, musi istnieć możliwość uznania tylko jednego z nich np. poprzez ustalenie priorytetów wejść.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: programistka
SJP.pl
→ koder
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z KOD-em, dotyczący KOD-u
(1.2) związany z koderem, dotyczący kodera
SJP.pl
Wiktionary
niedźwiedź (grizzly) kodiacki - podgatunek niedźwiedzia brunatnego; kodiak
SJP.pl
1. podgatunek niedźwiedzia brunatnego; niedźwiedź kodiacki, grizzly kodiacki;
2. krab kodiak - gatunek kraba występujący na wyspie Kodiak;
3. samochód typu Chevrolet Kodiak
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leopardus guigna|Molina|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Ameryce Południowej;
(1.2) zool. kot z gatunku kodkodów (1.1)
Ocelot chilijski, kot górski, kodkod, kot chilijski (Leopardus guigna) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae). Jest najmniejszym kotowatym półkuli zachodniej.
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kodnia
SJP.pl
mieszkanka Kodnia
SJP.pl
wiadomość przekazana kodem i zapisana przez odbierającego
SJP.pl
w genetyce: występowanie dwóch alleli genu, z których żaden nie jest dominujący ani recesywny
Kodominacja – zjawisko w genetyce polegające na występowaniu dwóch różnych alleli danego genu, z których żaden nie jest recesywny ani dominujący. W odróżnieniu od dominacji niezupełnej, allele tego genu są sobie równe pod względem siły wzajemnego maskowania się. Jeden i drugi biorą taki sam udział w tworzeniu fenotypu. Oznacza, to że w fenotypie ujawniają się cechy kodowane przez oba warianty genu.
SJP.pl
Wikipedia
trzy kolejne nukleotydy w łańcuchu DNA; triplet; tryplet
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. trójnukleotydowa sekwencja DNA kodująca aminokwas;
Kodon – sekwencja trzech nukleotydów (triplet) występująca w mRNA, stanowiąca jednostkę kodującą określony aminokwas podczas syntezy białka. Istnieją 64 kodony, z czego 61 to kodony określające 20 podstawowych aminokwasów białkowych, zaś 3 pozostałe odpowiadają za zakończenie translacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
urządzenie z klawiaturą stosowane w elektronicznej technice obliczeniowej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. elektroniczna maszyna do pisania z przystawką do dziurkowania taśmy papierowej;
Kodopis – elektroniczno-mechaniczne urządzenie z klawiaturą, stosowane w elektronicznej technice obliczeniowej, łączące funkcje dalekopisu, elektronicznej maszyny do pisania i dziurkarki taśmy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Gruzji uchodząca do Morza Czarnego;
Kodori – rzeka w Gruzji, długości 105 km, uchodząca do Morza Czarnego. W swoim górnym biegu tworzy tzw. wąwóz Kodori.
Rzeka powstaje z połączenia potoków Saken i Gwandra, powierzchnia dorzecza wynosi 2051 km².
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kodori, dotyczący Kodori (rzeki w Gruzji)
Wiktionary
1. przetwarzać informacje na kod; szyfrować
2. oznaczać coś umownymi znakami
czasownik niedokonany
(1.1) szyfrować używając kodu
(1.2) pot. inform. tworzyć programy komputerowe
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kod, sposób zakodowania
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kod (np. system kodowy, zamek kodowy)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kodrąba (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kodrąba (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Kodrąb
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kodrąbia
SJP.pl
Wiktionary
rozporządzenie majątkiem na wypadek śmierci, bez ustanowienia spadkobiercy
Kodycyl (łac. codicillus – dodatek do testamentu) – przeniesiona z języka prawniczego nazwa końcowej części utworu literackiego, mającej formę ostatniej woli, często wyrażonej w sposób żartobliwy. Przykładem takiego utworu jest Wielki testament François Villona.
SJP.pl
Wikipedia
w starożytności: połączone małe tabliczki woskowe lub kartki pergaminowe, służące jako notatnik
SJP.pl
przymiotnik od: kodycyl
SJP.pl
1. zebranie, ujęcie czegoś w system określonych norm;
2. proces tworzenia kodeksu prawnego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ujęcie czegoś w spójny system;
(1.2) praw. opracowanie istniejących przepisów prawnych w jeden zbiór, usuwając sprzeczności, aktualizując i uzupełniając je
(1.3) praw. uporządkowany zbiór przepisów z jednej dziedziny
(1.4) jęz. formalne uregulowanie norm danego języka w wydawnictwach normatywnych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kodyfikacją
SJP.pl
osoba zajmująca się ujednolicaniem i systematyzowaniem norm prawnych
SJP.pl
kobieta dokonująca kodyfikacji
SJP.pl
przymiotnik od: kodyfikator (np. działania kodyfikatorskie, praca kodyfikatorska)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kodyfikatorem, dotyczący kodyfikatora, właściwy kodyfikatorowi
SJP.pl
Wiktionary
dokonywać kodyfikacji
SJP.pl
specjalista badający zabytki rękopiśmienne
SJP.pl
nauka badająca księgi pisane ręcznie, dział rękopisoznawstwa; nauka pomocnicza historii i filologii
Kodykologia (od fr. codicologie, a to z łac. codex, dop. codicis – kodeks i gr. logos – słowo) − dyscyplina naukowa zajmująca się badaniem ksiąg rękopiśmiennych powstałych do początku XVI w. (tj. do momentu wyparcia przez książki drukowane).
SJP.pl
Wikipedia
związany z kodykologią (np. studium kodykologiczne, analiza kodykologiczna)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kodykologią, dotyczący kodykologii
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kodzić.
Wiktionary
pogardliwie: członek lub zwolennik KOD-u (Komitetu Obrony Demokracji)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. członek lub sympatyk KOD-u
SJP.pl
Wiktionary
środowiskowo w informatyce: pisać kod
czasownik
(1.1) środ. pot. inform. programować, pisać kod źródłowy
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kod
SJP.pl
Kodłutowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. 1 stycznia 2003 roku częściami wsi Kodłutowo stały się ówczesne przysiółki Krzyżak i Sobocin.
Wikipedia
wspólne nauczanie i wychowywanie dziewcząt i chłopców w placówkach edukacyjnych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. wspólne kształcenie dzieci i młodzieży bez podziału ze względu na płeć;
Koedukacja (łac. co- – razem; educare – kształcić, wychowywać) – system wspólnego kształcenia dzieci i młodzieży obojga płci, przeciwieństwo edukacji zróżnicowanej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest koedukacyjne
Wiktionary
związany z koedukacją, oparty na zasadach koedukacji (np. koedukacyjna szkoła, obóz koedukacyjny)
przymiotnik
(1.1) pedag. odnoszący się do koedukacji, przeznaczony do wspólnej edukacji obu płci
SJP.pl
Wiktionary
wspólna edycja jakiegoś dzieła razem z innym wydawcą/wydawcami
SJP.pl
dotyczący koedycji (np. koedycyjne wydanie, publikacja koedycyjna)
SJP.pl
wydawca wydający dzieło wspólnie z innymi podmiotami
SJP.pl
liczba lub funkcja będąca mnożnikiem jakiegoś wyrażenia; współczynnik
SJP.pl
wspólne bytowanie, współistnienie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) współistnienie (zwierząt, kultur, ludzi, grup społecznych itp.)
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
wspólnie bytować, współistnieć, współżyć
SJP.pl
dawniej: zrównanie, głównie podatków, powinności
SJP.pl
ptak z rodziny kukułek
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny ursonowatych; kuandu, igłozwierz, jeżownica
Koendu, igłozwierz, jeżownica (Coendou) – rodzaj ssaków z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kynig] nazwisko
Niemcy:
Osoby:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) biol. zob. syncytialny.
Wiktionary
niebiałkowy związek organiczny niezbędny do odpowiedniego funkcjonowania pewnych enzymów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. niebiałkowy związek organiczny niezbędny do działania niektórych enzymów;
Koenzymy – niebiałkowe składniki białek (np. enzymów) niezbędne dla ich aktywności, rodzaj kofaktorów. W przeciwieństwie do grup prostetycznych, są nietrwale (niekowalencyjnie), luźno związane z białkami. Białko bez swojego koenzymu to apobiałko (apoproteina, apoenzym), natomiast wraz z nim holobiałko (holoproteina).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koenzym, np. funkcje koenzymatyczne, kataliza koenzymatyczna
SJP.pl
natężenie zewnętrznego pola magnetycznego potrzebne do rozmagnesowania danego ferromagnetyku (np. żelaza, stali)
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do pomiaru natężenia pola magnetycznego potrzebnego do rozmagnesowania danego ferromagnetyka
SJP.pl
→ koercja
SJP.pl
zależna od siebie ewolucja dwóch lub większej liczby gatunków
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. proces współzależnej ewolucji dwóch lub kilku gatunków;
Koewolucja – współzależna ewolucja dwóch lub większej liczby gatunków, z których w każdym zachodzi stopniowe dostosowanie do pozostałych, na zasadzie pewnego rodzaju sprzężenia zwrotnego. Koewolucja może mieć miejsce np. w przypadku drapieżnika i jego ofiary albo owadów i roślin przez nie zapylanych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związek chemiczny, który jest potrzebny enzymom do katalizowania konkretnych reakcji chemicznych
Kofaktory (z łac. co- 'współ-' i factor 'sprawca' od facere 'czynić') – związki chemiczne, które są potrzebne enzymom do katalizowania konkretnych reakcji chemicznych.
Apoenzym i kofaktor tworzą katalitycznie aktywny enzym, nazywany holoenzymem.
SJP.pl
Wikipedia
alkaloid występujący w ziarnach kawy i liściach herbaty; teina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. alkaloid znajdujący się w surowcach roślinnych będący środkiem pobudzającym;
Kofeina (łac. coffeinum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid purynowy znajdujący się w ziarnach kawy i wielu innych surowcach roślinnych. Może również być otrzymywana syntetycznie. Została odkryta przez niemieckiego chemika Friedricha Ferdinanda Rungego w 1819 roku. W zależności od źródła nazywana jest także teiną (gdy źródłem jest herbata), guaraniną (gdy pochodzi z guarany) i mateiną (gdy pochodzi z yerba mate).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
uzależnienie od kofeiny (objawiające się nałogowym piciem kawy)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. uzależnienie od kofeiny
SJP.pl
Wiktionary
→ kofeina
przymiotnik
(1.1) dotyczący kofeiny, zawierający kofeinę
SJP.pl
Wiktionary
pusty, szczelny przedział na statku wodnym, oddzielający zbiorniki ładunków płynnych od innych pomieszczeń; grobla; grodza
Koferdam, potocznie ślinochron – cienki kwadratowy materiał, zwykle wykonany z lateksu lub nitrylu, używany w stomatologii do odizolowania miejsca wykonywania zabiegu od reszty jamy ustnej. Został on zaprojektowany w Stanach Zjednoczonych w 1864 roku przez amerykańskiego dentystę nazwiskiem Sanford Christie Barnum.
Koferdam może być również wykorzystywany do bezpieczniejszego seksu oralnego. W tym kontekście bywa też nazywany chusteczką lateksową.
SJP.pl
Wikipedia
Kofi, także Kofirock – polski zespół rockowy założony w Nowej Dębie.
Zespół powstał na przełomie 2000/2001. Założycielem grupy jest Dariusz „Daro” Babiarz – były wokalista formacji Holy Dogs, laureata I nagrody jury Festiwalu w Jarocinie 1991. Pierwszy publiczny występ zespołu odbył się na scenie radiowej „trójki” w Studio im. Agnieszki Osieckiej – czerwiec 2001. Był to konkurs „Rock w Jedynce”. Zespół zajął w tej edycji konkursu I miejsce. W lutym 2004 rozpoczął nagrania w tarnowskim studio „Spectrum” nad płytą Absorbing Music, która ukazała się w grudniu 2005 roku. Po wydaniu płyty grupa zawiesiła działalność.
Wikipedia
dawne nakrycie głowy
SJP.pl
środowiskowo: lokal, w którym można legalnie nabyć i skonsumować marihuanę i haszysz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
napój marki Kofola
Kofola – bezalkoholowy napój gazowany typu cola produkowany w Czechach i na Słowacji. Powstał w roku 1960 w Czechosłowacji, gdzie zdobył największą popularność. Właścicielem znaku towarowego Kofola jest spółka Kofola Československo z siedzibą w Karniowie. Kofola nadal jest głównym konkurentem Coca-Coli oraz Pepsi w Czechach i na Słowacji i jednym z czołowych producentów i dystrybutorów napojów bezalkoholowych w Europie Środkowej i Wschodniej.
SJP.pl
Wikipedia
pieczone na ruszcie kulki z mięsa mielonego lub białego sera i ziemniaków; kufta
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. danie z tradycyjnej kuchni hinduskiej, kaukaskiej, bliskowschodniej i bałkańskiej, rodzaj pulpetów z mielonego mięsa z dodatkami, przyrządzanych również w wersji wegańskiej
SJP.pl
Wiktionary
kofunkcja funkcji trygonometrycznej jest wobec niej przesunięta o pi/2 (dziewiędziesiąt stopni) wzdłuż osi odciętych, np. cosinus jest kofunkcją sinusa, tangens - kotangensa
Kąty dopełniające się – dwa ostre kąty wypukłe, mające wspólny wierzchołek i jedno wspólne ramię, których suma równa się kątowi prostemu.
Funkcja trygonometryczna kąta dopełniającego nazywana jest kofunkcją. Jest to skrót od łacińskiego complementum – dopełnienie. W ten sposób z przedrostkiem co- zostały utworzone nazwy kofunkcji:
SJP.pl
Wikipedia
mało zwrotny żaglowiec używany dawniej na morzach północnych; koga; kogga
Kog – wieś w Słowenii, w gminie Ormož. 1 stycznia 2018 liczyła 241 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
mało zwrotny żaglowiec używany dawniej na morzach północnych; kogga; kog
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. żegl. średniowieczny żaglowiec handlowy o wysokich kasztelach, później używany też jako okręt wojenny;
Koga, kogga – duży żaglowiec handlowy, dostosowywany do celów wojennych, dominujący na akwenach Bałtyku i Morza Północnego w XIII–XV wieku, spotykany do początku XVI stulecia. Stanowił wówczas podstawowy typ statku użytkowanego przez miasta Hanzy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko, m.in. Leonid Kogan (1924-1982) - skrzypek rosyjski
SJP.pl
mieszanina węglowodorów zawierających w cząsteczce od trzynastu do osiemnastu atomów węgla, stosowana m.in. jako substancja uszlachetniająca paliwa silnikowe
Kogazyna – produkt będący frakcją z destylacji produktów zgazowania węgla, mieszanina węglowodorów składająca się głównie z parafinowych węglowodorów nasyconych i do 9% węglowodorów nienasyconych. Zawiera w cząsteczce 13–18% atomów węgla. Temperatura wrzenia wynosi od 230 do 320 0C.
Cenny surowiec chemiczny, dawniej używany jako olej napędowy, obecnie jest stosowany do syntezy środków piorących i zwilżających, a niekiedy do uszlachetnienia paliw silnikowych.
SJP.pl
Wikipedia
masa z żółtek utartych z cukrem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. masa z surowego żółtka utartego z cukrem, spożywana jako deser lub używana jako dodatek do ciast;
(1.2) pot. zamieszanie, chaos, zamęt
SJP.pl
Wiktionary
skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej w urządzeniach elektrociepłowniczych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. proces jednoczesnego wytwarzania energii elektrycznej i użytkowej energii cieplnej w elektrociepłowni
Kogeneracja (także skojarzona gospodarka energetyczna, ang. Combined Heat and Power, CHP) – równoczesne wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej w trakcie tego samego procesu technologicznego.
Ze względu na mniejsze zużycie paliwa, zastosowanie kogeneracji daje duże oszczędności ekonomiczne i jest korzystne pod względem ekologicznym – w porównaniu z odrębnym wytwarzaniem ciepła w klasycznej ciepłowni.
Odmianą kogeneracji jest mikrokogeneracja.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
mało zwrotny żaglowiec używany dawniej na morzach północnych; koga; kog
SJP.pl
rodzaj waleni z rodziny kogiowatych
Kogia (Kogia) – rodzaj ssaków z rodziny kogiowatych (Kogiidae).
SJP.pl
Wikipedia
rodzina waleni
SJP.pl
Wikipedia
naturalne pokrewieństwo w linii męskiej lub żeńskiej; więzy krwi
SJP.pl
związany naturalnym pokrewieństwem
SJP.pl
związany z kognacją
SJP.pl
naturalny krewny ze strony ojca lub matki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. krewny w linii żeńskiej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
naturalna krewna ze strony ojca lub matki
SJP.pl
system kognatyczny: system dziedziczenia w średniowiecznej Anglii uwzględniający prawa dziedziczne zarówno mężczyzn jak i kobiet
SJP.pl
proces rozpatrywania sprawy sądowej; dochodzenie, śledztwo w celu ustalenia stanu faktycznego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. proces rozpatrywania sprawy sądowej, śledztwo, dochodzenie
SJP.pl
Wiktionary
związany z kognicją (np. proces kognicyjny, postępowanie kognicyjne)
SJP.pl
zwolennik lub przedstawiciel kognitywizmu lub kognitywistyki
SJP.pl
SJP.pl
związany z kognitywizmem, odnoszący się do kognitywizmu (np. problem kognitywistyczny, seminarium kognitywistyczne)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kognitywizmem, odnoszący się do kognitywizmu
SJP.pl
Wiktionary
multidyscyplinarna nauka zajmująca się działaniem umysłu
Kognitywistyka – dziedzina nauki zajmująca się obserwacją i analizą działania zmysłów, mózgu i umysłu, w szczególności ich modelowaniem. Na jej określenie używane są też pojęcia: nauki kognitywne (ang. Cognitive Sciences) bądź nauki o poznaniu.
SJP.pl
Wikipedia
1. pogląd filozoficzny przyznający etyce normatywnej naukowy charakter i uznający możliwość orzekania o prawdziwości jej tez
2. interdyscyplinarny kierunek współczesnego językoznawstwa; lingwistyka kognitywna, językoznawstwo kognitywne
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd, według którego etyka normatywna ma poznawczy, naukowy charakter i można o jej tezach orzekać, czy są prawdziwe, czy fałszywe
(1.2) jęz. kierunek we współczesnym językoznawstwie, który odwołując się do psychologii, socjologii i innych dyscyplin, zajmuje się opisem języka uwikłanego w kontekst kulturowy i badaniem, w jaki sposób w języku odzwierciedla się rzeczywistość
Kognitywistyka – dziedzina nauki zajmująca się obserwacją i analizą działania zmysłów, mózgu i umysłu, w szczególności ich modelowaniem. Na jej określenie używane są też pojęcia: nauki kognitywne (ang. Cognitive Sciences) bądź nauki o poznaniu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kognitywne
Wiktionary
w psychologii: poznawczy, dotyczący poznania
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który zajmuje się poznaniem świata lub badaniem procesów poznawczych, dotyczy takiego poznania, ma z nim związek
SJP.pl
Wiktionary
w matematyce: graf, który można zbudować z pojedynczych wierzchołków za pomocą operacji złączenia oraz sumowania grafów
Kograf (ang. cograph, P4-free graph) – graf, który można zbudować z pojedynczych wierzchołków za pomocą operacji złączenia oraz sumowania grafów. Złączenie grafów G i F to graf powstały poprzez połączenie wszystkich wierzchołków grafu G z wszystkimi wierzchołkami grafu F, przy zachowaniu wewnętrznej budowy grafów G i F. Natomiast operacja sumy grafów to zwykłe sumowanie zbiorów krawędzi i wierzchołków.
SJP.pl
Wikipedia
→ kogut
przymiotnik
(1.1) dotyczący koguta, odnoszący się do koguta (o zwierzęciu)
(1.2) charakterystyczny dla koguta, mający cechy koguta
SJP.pl
Wiktionary
kogutek;
1. mały, młody kogut;
2. przedmiot w kształcie koguta, np. zabawka;
3. przenośnie: czupurny chłopiec, zawadiaka;
4. kosmyk włosów sterczący na czubku głowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kogut
(1.2) mały kogut
(1.3) daw. ludowa malowana zabawka z drewna w kształcie kogucika (1.2)
SJP.pl
Wiktionary
zgrubienie od: kogut
SJP.pl
1. samiec kury domowej, a także bażanta, cietrzewia i innych kuraków;
2. przenośnie: kobieciarz;
3. przenośnie: człowiek zadziorny, zawadiaka;
4. potocznie: załamanie się głosu; fałsz, kiks
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. roln. samiec kury domowej;
(1.2) ornit. łow. samiec innych kurowatych, np. bażanta, głuszca;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. fryzj. kosmyk włosów na głowie odstający w innym kierunku niż reszta fryzury
(2.2) pot. techn. migająca lampa sygnalizacyjna, która jest umieszczana m.in. na pojazdach uprzywilejowanych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. przen. człowiek czupurny, zadziorny
(3.2) pot. przen. mężczyzna mający dużą sprawność seksualną
Kogut – samiec kury domowej, a także większości innych grzebiących (kuraków).
Zazwyczaj kogut jest większy od samicy i barwniejszy, z silniej rozwiniętym grzebieniem, dłuższymi dzwonkami, łukowato wygiętymi piórami w ogonie i rogową ostrogą na stopie. Różnice w masie mogą być znaczne. Przykładowo, u kur mięsnych rasy Mechelner kogut waży przeciętnie (w dużym przybliżeniu) 4,5 kg, zaś kura 2,5 kg; natomiast u kur fryzyjskich jest to odpowiednio 1,6 i 1,3 kg. Wyjątkiem w kwestii upierzenia są na przykład koguty ras Campine oraz sebrytki, które upierzeniem nie różnią się od samic.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. mały, młody kogut; kogucik;
2. przedmiot w kształcie koguta, np. zabawka; kogucik;
3. przenośnie: czupurny chłopiec, zawadiaka; kogucik;
4. dawny wielkanocny zwyczaj ludowy polegający na obwożeniu po wsi wózka ze sztucznym kogutem;
5. kosmyk włosów sterczący na czubku głowy; kogucik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kogut
(1.2) mały kogut
(1.3) daw. ludowa malowana zabawka z drewna w kształcie kogutka (1.2)
Kogutek (słow. Kohútik, 2436 m n.p.m.) – turnia znajdująca się w południowo-zachodniej grani Ciężkiego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Ciężkiego Szczytu na północnym wschodzie oddzielona jest siodłem Przełączki pod Kogutkiem, a od Smoczej Grani na południowym zachodzie oddziela ją Smocza Przełączka. Wierzchołek Kogutka jest wyłączony z ruchu turystycznego, dostęp na niego mają jedynie taternicy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kogutek
SJP.pl
kogutnica wiązowa - gatunek mszycy, szkodnik wiązu
SJP.pl
skrót od: Księga Koheleta - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
skrót
(1.1) = Księga Koheleta
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: koiNUR]
1. wielki i kosztowny diament;
2. potocznie: coś niezmiernie cennego, najlepszego w swojej klasie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) jubil. jeden z najsłynniejszych brylantów świata, obecnie zdobiący koronę królów brytyjskich;
SJP.pl
Wiktionary
koabitacja, cohabitation;
1. wspólne rządy partii o odmiennych opcjach politycznych;
2. dawniej: współżycie, współdziałanie lub współzamieszkiwanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. współrządzenie organów władzy reprezentujących odmienne opcje polityczne;
(1.2) daw. współżycie, współdziałanie lub współzamieszkiwanie
(1.3) socjol. praw. wspólne zamieszkanie, współmieszkanie, nieformalne wspólne życie;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
osoba żyjąca w trwałym związku nieformalnym z inną osobą; konkubent
SJP.pl
→ kohabitacja; koabitować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kohabitować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. piec kuchenny
Wiktionary
autor jednej z ksiąg Starego Testamentu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. liter. starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta;
Kohelet (albo Ekklesiastes, Eklezjastes) – autor Księgi Koheleta – jednej z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych) Starego Testamentu. Nie jest to właściwie własne imię autora, lecz nazwa funkcji mędrca „przemawiającego na zebraniu”. Język grecki zwał tę funkcję Ekklesiastesem i taką nazwę otrzymała Księga Koheleta w Septuagincie i Wulgacie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. spójność wewnętrzna myśli, teorii lub ich wzajemna zgodność
2. w fizyce: spójność fazowa fal
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wewnętrzna spójność np. tekstu, poglądów, wypowiedzi
(1.2) fiz. spójność fazowa fal;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z koherencją
SJP.pl
spójność
SJP.pl
spoisty, spójny, zwarty
przymiotnik
(1.1) będący spójną całością
(1.2) fiz. oparty na koherencji fal
SJP.pl
Wiktionary
urządzenie do wykrywania fal elektromagnetycznych
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) elektron. detektor fal elektromagnetycznych; opiłki metalu umieszczone w rurce;
Koherer – detektor fal elektromagnetycznych, którego wynalazcą był francuski fizyk, Édouard Branly (1890). Został udoskonalony przez Olivera Lodge’a (demonstrowany publicznie w 1894 roku). W następnych latach był stosowany przez pionierów radia (Guglielmo Marconi, Aleksandr Popow).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w fizyce: wzajemne przyciąganie się cząsteczek danej substancji wskutek działania sił międzycząsteczkowych krótkiego zasięgu; spójność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. właściwość tekstu polegająca na tym, że jego części są ze sobą logicznie i formalnie powiązane za pomocą różnych środków językowych
(1.2) fiz. chem. siła wzajemnego przyciągania się cząsteczek tej samej substancji
(1.3) psych. siła więzi między ludźmi w danej grupie
Termin kohezja ma różne znaczenia w zależności od dziedziny, w jakiej występuje:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kohezja
SJP.pl
nazwisko, m.in. Helmut Kohl - niemiecki polityk, kanclerz Niemiec w latach 1982-1998
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny ostrojowatych
SJP.pl
[czytaj: ko:n] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: zgraja, banda;
2. oddział wojskowy w starożytnym Rzymie liczący od 360 do 600 zbrojnych; jednostka taktyczna stanowiąca dziesiątą część legionu;
3. w starożytności: oddział pretorianów oraz miejskiej straży pożarnej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. w starożytnym Rzymie: oddział wojska stanowiący dziesiątą część legionu;
(1.2) książk. przen. grupa ludzi, często w agresywnym nastawieniu
(1.3) stat. zbiór obiektów lub ludzi wyodrębniony w celu analizy statystycznej;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
napomnienie, napominanie
SJP.pl
przymiotnik od: kohorta
SJP.pl
Kohout:
Wikipedia
roślina rozdzielnopłciowa z rodziny palmowców (arekowców)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) icht. wielobarwny, ozdobny karp japoński;
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: koić
Wiktionary oraz Wikipedia
wpływać na coś uspokajająco, łagodzić, uśmierzać (np. ból, cierpienie, żal)
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wpływać łagodząco
(1.2) pocieszać, uspokajać
SJP.pl
Wiktionary
osoba, która działa uspokajająco, wpływa łagodząco na kogoś
SJP.pl
→ koiciel
SJP.pl
w genealogii: związek dwojga osób odmiennej płci zawarty w celu wydawania potomstwa
Koicja (od łac. coitus, coitio – 'spółkowanie, stosunek płciowy') − rodzaj stosunku genealogicznego zachodzącego pomiędzy dwiema osobami płci przeciwnej (tj. kobietą i mężczyzną) a przejawiającego się w związku, którego celem jest spłodzenie i wydanie na świat potomstwa.
SJP.pl
Wikipedia
wyobrażenie sceny Zaśnięcia Madonny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rel. ikona przedstawiająca zaśnięcie (śmierć) Matki Boskiej;
SJP.pl
Wiktionary
jednoczesne występowanie kilku zjawisk lub zdarzeń; zbieżność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. jednoczesne występowanie jakichś zdarzeń, zbieżność zjawisk
Koincydencja (fr. coincident, od śred. łac. im. czas. coincidere, od co-, „razem, współ-” i incidere, „upadać na”, od in- i cadere, „upadać”, być może spokr. z sanskr. śad-, „spaść”) – przypadek, zbieg okoliczności, zbieżność kilku zdarzeń, często nieoczekiwana i bez dostrzegalnej przyczyny. M.in. z powodu swej niepowtarzalności i bezprzyczynowości koincydencje najczęściej nie są w zainteresowaniu badań naukowych, a jako intuicyjnie nieoczekiwane bywają źródłem błędów poznawczych prowadzących do twierdzeń z zakresu okultyzmu, zjawisk nadprzyrodzonych czy paranormalnych. W ogólności w przypadku braku bardziej wyszukanych metod wyjaśniania zdarzeń mogą służyć jako łącze do ludowej psychologii i filozofii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z koincydencją
przymiotnik
(1.1) związany z koincydencją, mający znamiona koincydencji
SJP.pl
Wiktionary
dialekt języka starogreckiego, który używała ludność śródziemnomorska; kojne
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. hist. określenie powszechnej formy języka starogreckiego używanego od ok. 300 r. p.n.e. do 300 r. n.e.;
(1.2) jęz. język wspólny na większym obszarze, powstały wskutek zaniku różnic dialektalnych
Koine, koinè, greka wspólna (od gr. ἡ κοινὴ διάλεκτος, he koine dialektos – wspólny dialekt) – określenie powszechnej formy języka greckiego, która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie drugim po łacinie językiem cesarstwa rzymskiego. W koine powstało wiele znanych ksiąg, m.in. Septuaginta i Nowy Testament.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
współistnienie dwóch lub więcej chorób zakaźnych
SJP.pl
Wikipedia
własność szeregów czasowych wykorzystywana w ekonometrii
Kointegracja – własność szeregów czasowych wykorzystywana w ekonometrii, która ma miejsce wówczas, jeżeli dwa szeregi czasowe nie są stacjonarne, ale ich kombinacja liniowa jest stacjonarna.
Termin został zaproponowany i wprowadzony do użytku przez ekonometryków Roberta Engle i Clive'a Grangera w artykule opublikowanym w 1987 roku pod tytułem Co-integration and Error Correction: Representation, Estimation, and Testing. Między innymi za to osiągnięcie zostali oni uhonorowani Nagrodą Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 2003 roku.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
[czytaj: kojs] nazwisko
SJP.pl
chorobliwy lęk przed stosunkiem seksualnym
SJP.pl
1. łóżko na statku;
2. potocznie: prymitywny łóżko, głównie w więzieniu lub obozie; prycza
SJP.pl
1. łóżko na statku;
2. potocznie: prymitywny łóżko, głównie w więzieniu lub obozie; prycza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. łóżko na statku
(1.2) gwara więzienna dowolna prycza lub łóżko
Koja – łóżko na jednostce pływającej w kajucie lub wspólnym pomieszczeniu (kubryk). W Marynarce Wojennej także łóżko marynarza na lądzie.
Istnieje kilka rodzai koi w zależności od miejsca ich usytuowania i przeznaczenia. Możemy wyróżnić: koje stałe, składane, pilotowe, hundkoje oraz dinetki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przynoszący ulgę; uśmierzający, uspokajający
SJP.pl
nazwisko
Kojak – amerykański serial kryminalny, emitowany w USA w latach 1973–1978.
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
przymiotnik od: Kojambatur (miasto w Indiach)
SJP.pl
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kojarzyć.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kojarzenie
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. (w neurologii, o neuronie) przekazujący impulsy nerwowe pomiędzy neuronami czuciowymi, a ruchowymi
SJP.pl
Wiktionary
1. powodować połączenie, związek kogoś lub czegoś;
2. łączyć wrażenia, wyobrażenia tak, że pojawienie się jednych powoduje uświadomienie sobie innych;
3. rozumieć
czasownik przechodni niedokonany (dk. skojarzyć)
(1.1) rozumieć, widzieć związek między danymi elementami lub pojęciami
(1.2) zootechn. łączyć samca z samicą w celu uzyskania od nich potomstwa
(1.3) łączyć coś ze sobą
czasownik zwrotny niedokonany kojarzyć się (dk. skojarzyć się)
(2.1) przypominać coś komuś; wydawać się komuś podobnym do czegoś
(2.2) łączyć się w pary
SJP.pl
Wiktionary
kojec;
1. rodzaj kosza lub klatki, w których hoduje się lub przewozi drób i inne zwierzęta domowe;
2. przenośna lub stałą, montowana w budynku lub na wolnym powietrzu mała zagroda zwierząt hodowlanych lub psów; grodza;
3. przenośne ogrodzenie ograniczające małemu dziecku swobodę poruszania się i jednocześnie ułatwiające naukę chodzenia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kojczyk;
1. rodzaj kosza lub klatki, w których hoduje się lub przewozi drób i inne zwierzęta domowe;
2. przenośna lub stałą, montowana w budynku lub na wolnym powietrzu mała zagroda zwierząt hodowlanych lub psów; grodza;
3. przenośne ogrodzenie ograniczające małemu dziecku swobodę poruszania się i jednocześnie ułatwiające naukę chodzenia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zagroda dla małych dzieci do bezpiecznej zabawy;
(1.2) roln. mała zagroda do bezpiecznego przetrzymywania zwierząt hodowlanych, zwykle młodych np. piskląt, szczeniąt;
(1.3) hist. archit. umocnienie fortyfikacyjne do prowadzenia ostrzału wzdłuż fosy;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kojęcin – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Borów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|koić.
Wiktionary
pospolicie: umrzeć
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) ukraść
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. skonać, umrzeć
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: kodżi]
1. japońskie imię męskie;
2. nazwisko, m.in. Hadżdżi Kadiri Koji (1817-1897) - poeta kurdyjski
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. przyprawa ze sfermentowanego ryżu
SJP.pl
Wiktionary
Kojiki (jap. 古事記 Kojiki) – dzieło mające stanowić oficjalną historię Japonii, spisane w 712 roku przez wysokiej rangi urzędnika dworskiego, Ō-no Yasumaro (jap. 太安万侶), na rozkaz cesarzowej Gemmei. Jest to najwcześniejsze zachowane japońskie dzieło historiograficzne. Jego treść powstała na bazie wcześniejszych podań (jednakże nie zachowały się informacje mówiące, w jakiej formie wcześniej te podania istniały). Tekst Kojiki przygotowany za czasów cesarzowej Genmei nie zachował się, a jego treść znana jest z późniejszych kopii.
Wikipedia
dialekt języka starogreckiego, który używała ludność śródziemnomorska; koine
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwara więzienna prycz lub łóżko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kojotem, dotyczący kojota
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do kojota
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla kojota, posiadający cechy przypisywane kojotom
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
drapieżne zwierzę z rodziny psów; wilk amerykański; kujot
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Canis latrans|ref=tak., preriowy drapieżnik przypominający wilka;
Kojot preriowy, kojot, kujot, wilk preriowy Ameryki Północnej (Canis latrans) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie pośrednim między małym wilkiem a szakalem. Ma bardziej krępą budowę, krótszą szyję i ostrzejszy pysk niż wilk europejski. Zamieszkuje obszary od Alaski do Panamy. Wyróżnia się ok. 19 podgatunków kojota.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) folk. fant. człowiek, którego jedną z form jest kojot
Wiktionary
kwas kojowy - środek o właściwościach rozjaśniających, używany w kosmetyce
SJP.pl
kucharz okrętowy; kuk
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fryzj. włosy upięte w węzeł z tyłu głowy
(1.2) stpol. gwara. zob. koks.
(1.3) daw. gwara. komin
(1.4) daw. gwara. infant. chleb
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. gołąb domowy o jaskrawym upierzeniu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) mors. kucharz na statku lub okręcie
forma rzeczownika.
(4.1) D. lm. od: koka
Kok (nazwa pochodzi z fr.) – fryzura polegająca na związaniu włosów z tyłu głowy lub na jej czubku.
Istnieją różne rodzaje koków. Najpopularniejszymi z nich są:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. krzew pochodzący z Andów, zawierający kokainę (od 0,3 do 1,25%); krzew kokainowy; krasnodrzew;
2. potocznie: kokaina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. nazwa systematyczna|Erythroxylum coca|Lam.|ref=tak., krasnodrzew pospolity, krzew z którego uzyskuje się kokainę
(1.2) pot. kokaina
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od kok
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
napój marki Coca-Cola; coca-cola, kola (potocznie), cola (potocznie)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. słodzony gazowany napój z kofeiną
SJP.pl
Wiktionary
alkaloid z liści kokainowca, bardzo silnie pobudzający i uzależniający, stosowany w lecznictwie jako lek miejscowo znieczulający skórę, błonę śluzową oraz w okulistyce do znieczulania spojówki i rogówki; metylobenzoiloekgonina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) silna, uzależniająca substancja psychotropowa uzyskiwana z krasnodrzewu pospolitego (krzewu koka), używana jako narkotyk i środek medyczny;
Kokaina (łac. cocainum), pot. koks – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o szkielecie tropanu, ester metylowy benzoiloekgoniny. Ma właściwości pobudzające. Jest pozyskiwana z liści krasnodrzewu pospolitego (koki), który pierwotnie porastał tereny Andów w Ameryce Południowej. Odznacza się dużym potencjałem uzależniającym psychicznie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
narkoman zażywający kokainę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba uzależniona od kokainy
SJP.pl
Wiktionary
narkomanka zażywająca kokainę
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uzależniona od kokainy
SJP.pl
Wiktionary
związany z kokainizmem - nałogowym zażywaniem kokainy
SJP.pl
nałogowe zażywanie kokainy; kokainomania
SJP.pl
1. znieczulać miejscowo przy pomocy kokainy;
2. kokainizować się - nałogowo zażywać kokainę; ćpać kokainę
SJP.pl
nałogowe zażywanie kokainy; kokainizm
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych, obejmująca gatunki rosnące w strefie międzyzwrotnikowej
SJP.pl
o cechach kokainowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
dotyczący kokainy - alkaloidu z liści koki
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kokainą, dotyczący kokainy
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Uzbekistanie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w wilajecie fergańskim, we wschodnim Uzbekistanie, w południowo-zachodniej części Kotliny Fergańskiej;
Kokand (uzb. Qo'qon; ros. Коканд) – miasto administrowane regionalnie w wilajecie fergańskim, we wschodnim Uzbekistanie, w południowo-zachodniej części Kotliny Fergańskiej. Według szacunków z 2008 roku w Kokandzie mieszkało 216 700 osób. Dawna stolica chanatu kokandzkiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kokand
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kokandem, dotyczący Kokandu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj ozdoby, zawiązana wstążka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kokarda
(1.2) kraw. ozdoba w kształcie małej kokardy
Wiktionary
makaron przypominający kształtem małe kokardy
SJP.pl
→ kokarda
SJP.pl
grzybica wywoływana przez niektóre gatunki grzybów z rodzaju coccidioides; gorączka doliny Kalifornia
Kokcydioidomykoza (gorączka doliny kalifornijskiej) – grzybica wywoływana przez Coccidioides immitis lub Coccidioides posadasii.
Występuje endemicznie głównie w południowo-zachodnich stanach USA, północnym Meksyku i niektórych obszarach Ameryki Południowej, ale notowano zawleczenia choroby do innych krajów.
SJP.pl
Wikipedia
Kokcydiozy – wspólna nazwa chorób pasożytniczych zwierząt (bydła, drobiu, królików, gołębi). Kokcydiozy występują w postaci jelitowej i wątrobowej. Są wywoływane przez kokcydia – pasożyty bytujące w nabłonku jelit. Kokcydiozy nasilają się w złych warunkach hodowlanych lub w przemysłowej hodowli zwierząt. Czynnikiem chorobotwórczym są pierwotniaki należące do rzędu Coccidia, rodzaju Eimeria.
Wikipedia
jednokomórkowy pierwotniak z podtypu apikompleksów, pasożyt komórek krwi lub nabłonka przewodu pokarmowego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. pierwotniak, pasożyt z gromady kokcydia podtypu apikompleksów;
SJP.pl
Wiktionary
organiczny czerwony barwnik, używany do retuszu negatywów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu akmolskiego;
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kokczetawem, dotyczący Kokczetawu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) japońska technika tworzenia wiszących kompozycji z mchu i żywych roślin
(1.2) kompozycja wykonana techniką kokedama (1.1)
Kokedama (jap. 苔玉 koke-dama; dosł. kule z mchu, koke – mech, tama – kula) – kula utworzona z ziemi ogrodowej pokryta mchem, na której rośnie roślina ozdobna.
Wiktionary oraz Wikipedia
pies z popularnej angielskiej rasy psów myśliwskich; cocker-spaniel
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. kynol. mały łowiecki pies rasowy o długich, zwisających uszach, krótkich nogach i długiej, jedwabistej sierści, należący do psów płochaczy
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mężczyzna zalotny, odznaczający się kokieterią; czarowniś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna odznaczający się kokieterią, zalotny
SJP.pl
Wiktionary
kobieta starająca się spodobać i wzbudzić zainteresowanie mężczyzn; kokietka, zalotnica, uwodzicielka
SJP.pl
zachowanie mające na celu spodobanie się komuś, zwrócenie na siebie życzliwej uwagi; zalotność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zachowanie osoby starającej się spodobać i wzbudzić zainteresowanie osoby przeciwnej płci
(1.2) zachowanie osoby starającej się zjednać sobie kogoś
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób mający wywołać zainteresowanie, obliczony na spodobanie się
Wiktionary
zachowanie mające na celu spodobanie się komuś, zwrócenie na siebie życzliwej uwagi; zalotność, kokieteria
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest kokieteryjne
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zachowujący się zalotnie
SJP.pl
Wiktionary
kobieta zalotna; bałamutka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zalotna, starająca się podobać, wywrzeć wrażenie swym zachowaniem, strojem itp.
Kokietka (ang. Coquette) – amerykański dramat filmowy z 1929 roku w reżyserii Sama Taylora, będący adaptacją sztuki teatralnej autorstwa George'a Abbotta i Ann Preston Bridgers.
Obraz został zrealizowany przed wprowadzeniem w życie kodeksu Haysa. W głównej roli wystąpiła Mary Pickford, dla której był to pierwszy film dźwiękowy. Aktorka za rolę w tym filmie otrzymała drugiego przyznanego w historii Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj drzewa lub krzewu z rodziny zastrzalinowatych
SJP.pl
Wikipedia
starać się komuś przypodobać, być zalotnym
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) starać się komuś spodobać, zwykle okazując seksapil
(1.2) przen. starać się zjednać sobie przychylność kogoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kokietować.
Wiktionary
1. niewielkie naczynie do zapiekania i podawania przystawek; kokilka, ramekin;
2. żeliwna lub stalowa forma odlewnicza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. małe naczynie do zapiekania przystawek i ich podawania
Kokila – metalowa forma odlewnicza, do której wlewa się roztopiony metal (często pod ciśnieniem). Kokila jest formą wielokrotnego użytku. Może być zalewana odśrodkowo lub grawitacyjnie.
Kokile stosuje się w odlewaniu kokilowym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
maszyna do wykonywania odlewów w kokilach
SJP.pl
dawniej: ozdoba z muszli
SJP.pl
niewielkie naczynie do zapiekania i podawania przystawek; ramekin, kokila
Kokilka, kokila – małe naczynie kuchenne w kształcie miseczki, zwykle okrągłe. Wykonywane zwykle z materiału odpornego na działanie wysokiej temperatury: ceramiki (np. porcelany), szkła, metalu.
W kokilkach zapieka się i podaje do stołu niektóre przystawki i desery (na przykład crème brûlée).
SJP.pl
Wikipedia
oddział odlewni, w którym wykonuje się odlewy kokilowe
SJP.pl
przymiotnik od: kokila
SJP.pl
mikroskopowa blaszka wapienna, stanowiąca m.in. główne tworzywo kredy, mająca duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał; kokolit
Kokolit, kokkolit – mikroskopowe (maksymalnie 0,01 mm) blaszki wapienne zbudowane z kalcytu, będące szczątkami glonów z grupy Coccolithophyceae. Stanowią m.in. główny składnik kredy, zwłaszcza kredy piszącej.
Kokolity po raz pierwszy w zapisie skalnym obserwuje się w górnym triasie, ale liczne stają się dopiero w skałach jurajskich i młodszych. Kokolity mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał zwłaszcza kredy i kenozoiku.
SJP.pl
Wikipedia
choroba zakaźna wieku dziecięcego wywołana przez pałeczkę krztuśca, przenoszona drogą kropelkową, charakteryzuje się napadami kaszlu i silną dusznością; krztusiec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. krztusiec
Krztusiec (dawna i potoczna nazwa koklusz) – ostra, bakteryjna choroba zakaźna układu oddechowego, charakteryzująca się nawracającymi napadami uporczywego kaszlu, niekiedy z bezdechem i zaburzeniami oddechowymi. Jest wywoływana przez Gram-ujemną pałeczkę krztuśca (Bordetella pertussis). Przechorowanie krztuśca pozostawia długotrwałą odporność organizmu, ale powtórne zachorowanie jest możliwe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: koklusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) slang. kokaina
(1.2) slang. seks analny
Wiktionary oraz Wikipedia
zgrubienie od: kokosz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. zob. kokosz.
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odrzecz. rzad. koguci
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. pogard. prowincjonalizm kobieta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. część miasta Katowice w Polsce, w województwie śląskim;
(1.2) geogr. potok na terenie południowych Katowic;
Kokociniec (niem. Kokoczinietz) – część Katowic, położona w zachodnim fragmencie miasta, w granicach dzielnicy Ligota-Panewniki, na terenach historycznej gminy Panewniki.
Osada ta zaczęła się rozwijać od połowy XVII wieku wokół powstałej wówczas kuźnicy, zaś w XIX wieku powstała „huta żelaza Ida”. Znaczący rozwój Kokocińca nastąpił dopiero po II wojnie światowej. W 1951 roku miejscowość włączono do Katowic, zaś w latach 70. XX wieku rozpoczęto budowę osiedla Kokociniec. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku powstało osiedle Sadyba, zaś w 2014 roku rozpoczęto budowę osiedla Franciszkańskiego na granicy Kokocińca i Ligoty.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ kokota
SJP.pl
mikroskopowa blaszka wapienna, stanowiąca m.in. główne tworzywo kredy, mająca duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał; kokkolit
Kokolit, kokkolit – mikroskopowe (maksymalnie 0,01 mm) blaszki wapienne zbudowane z kalcytu, będące szczątkami glonów z grupy Coccolithophyceae. Stanowią m.in. główny składnik kredy, zwłaszcza kredy piszącej.
Kokolity po raz pierwszy w zapisie skalnym obserwuje się w górnym triasie, ale liczne stają się dopiero w skałach jurajskich i młodszych. Kokolity mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał zwłaszcza kredy i kenozoiku.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w USA, w stanie Indiana;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku innych miejscowości w USA
Kokomo – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Indiana, siedziba administracyjna hrabstwa Howard.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. oprzęd niektórych owadów, np. jedwabnika morwowego;
2. zewnętrzna powłoka osłaniająca jaja wielu zwierząt, np. pijawek, pajęczaków;
3. przenośnie: schronienie, kryjówka, azyl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. powłoka osłaniająca larwy lub jaja niektórych zwierząt;
(1.2) przen. coś stanowiącego osłonę przed zagrożeniem zewnętrznym
Kokon (z fr. cocon – powłoka) – zewnętrzna osłona jaj zwierząt z różnych jednostek systematycznych (robaków, pierścienic, mięczaków i stawonogów) zbudowana z różnych wydzielin ciała. Kokon jest wytwarzany przez zapłodnioną samicę, w formie jednolitej, skórzastej powłoki, izolującej jajo od otoczenia, chroniącej przed niesprzyjającymi warunkami środowiska, drapieżnikami i rozwojem grzybów. Zawiera substancje odżywcze dla wylęgającego się zwierzęcia. W szerszym znaczeniu termin kokon używany jest również dla oprzędu i kokonu rzekomego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kokon
SJP.pl
spędzanie większości czasu w domu, dystansowanie się od bliskich osób i tłumienie w sobie uczuć; cocooning, kokonizm
SJP.pl
spędzanie większości czasu w domu, dystansowanie się od bliskich osób i tłumienie w sobie uczuć; kokoning, cocooning
SJP.pl
roślina pnąca z rodziny kokornakowatych, występująca w wielu gatunkach w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej
Kokornak (Aristolochia L.) – rodzaj roślin z rodziny kokornakowatych. Obejmuje ok. 540 gatunków. Występują one w całej strefie międzyzwrotnikowej oraz na dużej części obszarów stref umiarkowanych obu półkul. Centrum zróżnicowania rodzaju jest w tropikach i subtropikach kontynentów amerykańskich. W Europie rośnie 19 gatunków rodzimych. W Polsce dziko występuje kokornak powojnikowy A. clematitis, aczkolwiek ma niepewny status – uznawany jest za archeofita.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych, obejmująca gatunki roślin zielnych i pnących, rosnących w okolicach podzwrotnikowych i zwrotnikowych
Kokornakowate (Aristolochiaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu pieprzowców. Należy do niej w zależności od ujęcia 7–9 rodzajów z 587 gatunkami. Rośliny z tej rodziny występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kokornakowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. zygzakowiec kokornakowiec - gatunek motyla z rodziny paziowatych;
2. przedstawiciel rzędu roślin z klasy dwuliściennych
SJP.pl
1. zygzakowiec kokornakowiec - gatunek motyla z rodziny paziowatych;
2. przedstawiciel rzędu roślin z klasy dwuliściennych
Zygzakowiec kokornakowiec (Zerynthia polyxena) – gatunek motyla dziennego z rodziny paziowatych (Papilionidae). Zamieszkuje południową Europę, rozmieszczony wyspowo w odpowiadających mu biotopach.
SJP.pl
Wikipedia
roślina zielna z rodziny makowatych
Kokorycz (Corydalis DC.) – rodzaj roślin z rodziny makowatych i podrodziny dymnicowych, podnoszonej w niektórych ujęciach systematycznych do rangi odrębnej rodziny. Obejmuje ok. 530 gatunków. Rośliny te są szeroko rozprzestrzenione w strefie umiarkowanej półkuli północnej, z pojedynczymi gatunkami sięgającymi strefy okołobiegunowej i równikowej. W Polsce występuje 5 gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
bylina o drobnych, białych kwiatach
Kokoryczka (Polygonatum Mill.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), dawniej także klasyfikowany do konwaliowatych (Convallariaceae), myszopłochowatych (Ruscaceae) i liliowatych (Liliaceae). Do rodzaju należy ok. 57, 60, 72 gatunki. Występują one głównie w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, przy czym największe zróżnicowanie osiągają w Azji wschodniej między Himalajami i Japonią. W samych Chinach występuje 20 endemitów z tego rodzaju. W Ameryce Północnej występują tylko 3 gatunki, w Europie 5, z czego trzy obecne są we florze Polski: kokoryczka okółkowa P. verticillatum, kokoryczka wielokwiatowa P. multiflorum i kokoryczka wonna P. odoratum.
SJP.pl
Wikipedia
1. drzewo z rodziny arekowatych (palm), o pierzastych liściach i rozdzielnopłciowych kwiatach zebranych w wiechy, uprawiane w całej strefie międzyzwrotnikowej, głównie dla wielkich owoców - orzechów kokosowych, dostarczających mleka kokosowego; kokosowiec, palma kokosowa;
2. jadalny owoc palmy kokosowej; orzech kokosowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. palma kokosowa (kokos właściwy, nazwa systematyczna|Cocos nucifera|L.|ref=tak.);
(1.2) spoż. owoc palmy kokosowej
(1.3) spoż. wiórki z miąższu kokosa (1.2)
(1.4) przen. zob. kokosy.
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) gw-pl|Mazury. kura, kokosz
Kokos właściwy, palma kokosowa, kokosowiec, kokosowiec właściwy (Cocos nucifera L.) – gatunek z monotypowego rodzaju kokos (Cocos L.), należącego do rodziny arekowatych. Pochodzenie palmy kokosowej nie jest pewne. Najbliżej spokrewnione z nią rodzaje występują w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Za ojczyznę palmy kokosowej zwykle uznaje się jednak albo południowo-wschodnią Azję, albo rejon Wielkiej Rafy Koralowej. Współcześnie jest gatunkiem rozpowszechnionym w całej strefie międzyzwrotnikowej. Jest uprawiana i dziczeje zwykle wzdłuż wybrzeży, rzadko pojawia się w wyższych położeniach do ok. 1000 m n.p.m.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ciastko z wiórkami kokosowymi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. ciastko kokosowe
Kokosanka (Nesotriccus ridgwayi) – narażony na wyginięcie gatunek małego ptaka z monotypowego rodzaju Nesotriccus z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae), występujący na Wyspie Kokosowej na Pacyfiku (Kostaryka).
Jest obecny we wszelkich środowiskach występujących na wyspie jako jeden z jej trzech ptasich endemitów. Używa sześciu różnych technik zdobywania pokarmu, który stanowią stawonogi: głównie pluskwiaki równoskrzydłe, mrówki, chrząszcze i pająki oraz – w mniejszym stopniu – nasiona.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kokos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiórki kokosowe
Wiktionary
kokosić się:
1. potocznie: kręcić się, wiercić się;
2. dawniej: złościć się, indyczyć się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
drzewo z rodziny arekowatych (palm), uprawiane w całej strefie międzyzwrotnikowej, głównie dla orzechów kokosowych, dostarczających mleka kokosowego; kokos, palma kokosowa, żywnica
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Cocos nucifera|L.|ref=tak., gatunek palmy z rodziny arekowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju kokos;
(1.2) bot. palma z gatunku kokosowca (1.1)
Kokos właściwy, palma kokosowa, kokosowiec, kokosowiec właściwy (Cocos nucifera L.) – gatunek z monotypowego rodzaju kokos (Cocos L.), należącego do rodziny arekowatych. Pochodzenie palmy kokosowej nie jest pewne. Najbliżej spokrewnione z nią rodzaje występują w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Za ojczyznę palmy kokosowej zwykle uznaje się jednak albo południowo-wschodnią Azję, albo rejon Wielkiej Rafy Koralowej. Współcześnie jest gatunkiem rozpowszechnionym w całej strefie międzyzwrotnikowej. Jest uprawiana i dziczeje zwykle wzdłuż wybrzeży, rzadko pojawia się w wyższych położeniach do ok. 1000 m n.p.m.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kokos; zrobiony z kokosu
przymiotnik
(1.1) związany z palmą kokosu lub jej owocem
(1.2) sporządzony z kokosu
SJP.pl
Wiktionary
potocznie:
1. duże zyski, wysokie zarobki;
2. piersi
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przen. duże zyski
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lp. od: kokos
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: kura, kwoka; kokosza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kwoka
(1.2) daw. zagroda na tratwie spławiającej zboże
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: kokosza
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kokosz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kokosz, kura
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: kokoszy
SJP.pl
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. średni ptak wodny z rodziny chruścieli; kurka wodna;
2. potocznie: kura, kokosza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. kura
(1.2) zool. kokoszka wodna → kurka wodna (nazwa systematyczna|Gallinula chloropus|ref=tak.), średni ptak wodny z rodziny chruścieli;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
Kokoszkowy – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański. Leży na Pojezierzu Starogardzkim, przy drodze wojewódzkiej nr 222. Graniczy administracyjnie z Miastem Starogard Gdański i leży 46 km od centrum Gdańska.
SJP.pl
Wikipedia
1. dawne rosyjskie nakrycie głowy kobiet, bogato zdobione z przodu;
2. detal architektoniczny na Rusi, szczyt w kształcie łuku, zwykle spiętrzony w wielu rzędach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kobiece wysokie nakrycie głowy używane dawniej w Rosji;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kokosz
przymiotnik
(1.1) związany z kokoszą, pochodzący od kokoszy
forma rzeczownika.
(2.1) D., C., Ms., W. lp. i D. lm. od: kokosz
(2.2) D., C., Ms. lp. i D. lm. od: kokosza
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. część miasta Wodzisław Śląski, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim;
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej:
1. kobieta lekkich obyczajów;
2. utrzymanka
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. (dziś reg.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: kokota
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej:
1. kobieta lekkich obyczajów;
2. utrzymanka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. prostytutka
(1.2) przest. utrzymanka
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: kokot
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. kogucik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kran
Kokotek (niem. Kokottek) – trzecia co do wielkości (po Śródmieściu i Steblowie) dzielnica Lublińca. Sam Kokotek jest małą śródleśną osadą, położoną ok. 8 km na południe od centrum Lublińca, za lasem. Wraz z Pustą Kuźnicą stanowi mały zespół osadniczy. Położony blisko międzywojennej granicy Polski z Niemcami.
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kokota
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. o kogucie: taki, który dużo bije się z innymi
(1.2) stpol. ogólnie: łatwo wpadający w gniew
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kokotowem, dotyczący Kokotowa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
cockpit;
1. komora, zagłębienie w rufowej części pokładu jachtu, służące jako pomieszczenie dla załogi;
2. wieloosobowa kabina załogi samolotu;
3. ciasna kabina samochodu rajdowego;
4. kabina dla kierowców samochodu ciężarowego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. zagłębienie dla załogi w pokładzie jachtu;
(1.2) lotn. pomieszczenie dla pilotów statku powietrznego;
(1.3) mot. pomieszczenie dla kierowców w ciężarówce;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kokpit
SJP.pl
1. porowaty produkt suchej destylacji węgla kamiennego, stosowany jako opał;
2. potocznie:
a) środek lub środki dopingujące;
b) narkotyk;
3. koks hutniczy, wielkopiecowy - koks o dużej wytrzymałości mechanicznej;
4. koks odlewniczy - koks stosowany jako paliwo do topienia żeliwa w żeliwiakach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. stały produkt suchej destylacji węgla;
(1.2) pot. środ. środek dopingujący
(1.3) środ. kokaina
(1.4) daw. gwara. więz. chleb
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pogard. silnie umięśniony mężczyzna, bywalec siłowni
Koks – paliwo uzyskiwane przemysłowo w koksowniach poprzez koksowanie (wygrzewanie) węgla kamiennego w temperaturze 600–1200 °C w specjalnie w tym celu skonstruowanym piecu koksowniczym za pomocą gazów spalinowych przy ograniczonym dostępie tlenu. Jest to paliwo o wyższej wartości opałowej od zwykłego węgla kopalnego. Wzrost ten jest spowodowany zwiększeniem zawartości węgla pierwiastkowego w paliwie, która może wynosić 90–95% (w przypadku stosowania specjalnych gatunków węgla oraz odpowiedniej technologii można uzyskać koks o zawartości nawet do 98% węgla pierwiastkowego). W procesie koksowania z surowego węgla usuwane są gazy, ciecze oraz inne substancje (głównie organiczne) ulegające pirolizie w tych temperaturach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. odmiana jabłoni o małych owocach;
2. owoc tej jabłoni o paskowanym rumieńcu
SJP.pl
bylina z rodziny złożonych, rosnąca dziko w Turkiestanie; mniszek gumodajny
SJP.pl
Koksartroza (łac. coxarthrosis), choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego – częsta (stwierdzana radiologicznie u 4% ludzi po 50 r.ż.) choroba polegająca na zwyrodnieniu jednego lub obu stawów biodrowych.
Wikipedia
1. potocznie: sportowiec stosujący doping; osoba uprawiająca kulturystykę, która stosuje sterydy, anaboliki itp.;
2. potocznie: narkoman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koksiak
Wiktionary
wolno stojący piec, w którym pali się koksem, zwykle wystawiony zimą w miejscu publicznym; koksownik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wolnostojący piecyk na koks
Koksownik (inaczej koksiak) – przenośne palenisko w postaci stalowego kosza do spalania koksu, służące do ogrzania się na wolnym powietrzu.
Znane ze stosowania podczas stanu wojennego w Polsce (1981–1983) przez żołnierzy i milicjantów do ogrzewania się w mrozy na posterunkach ulicznych. W niektórych miastach (np. w Częstochowie) są ustawiane w mroźne dni w okolicach przystanków komunikacji miejskiej i miejsc, gdzie gromadzą się bezdomni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koksiarz
SJP.pl
rzadko: zakład produkcyjny wytwarzający koks jako produkt główny; koksownia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zakład produkcji koksu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. sport. sportowiec na dopingu
(1.2) środ. narkoman biorący kokainę
Wiktionary
1. koks o ziarnistości poniżej 10 mm;
2. pył powstający przy spalaniu koksu lub węgla
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koks
Koksik – koks występujący w jednej z następujących szczególnych form:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mający zdolność do przetwarzania się w koks
SJP.pl
1. przerabiać węgiel kamienny (rzadziej produkty ropopochodne lub torf) na koks;
2. o węglu kamiennym: zamieniać się w koks;
3. środowiskowo: koksować lub koksować się - przyjmować środki dopingujące lub narkotyki
czasownik przechodni niedokonany (dk. skoksować)
(1.1) techn. przetwarzać na koks
czasownik zwrotny niedokonany koksować się (dk. skoksować się)
(2.1) przetwarzać się w koks
SJP.pl
Wiktionary
1. przerabiać węgiel kamienny (rzadziej produkty ropopochodne lub torf) na koks;
2. o węglu kamiennym: zamieniać się w koks;
3. środowiskowo: koksować lub koksować się - przyjmować środki dopingujące lub narkotyki
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. wytwarzanie koksu
(1.2) geol. proces zamiany węgla kamiennego w koks
(1.3) środ. sport. stosowanie dopingu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zakład produkcyjny wytwarzający koks jako produkt główny; koksiarnia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zakład produkujący koks
Koksownia – zakład przemysłowy produkujący koks oraz produkty uboczne koksowania węgla (gaz koksowniczy, smołę, benzol).
W koksowni koks i gaz surowy są wytwarzane z węgla koksującego za pomocą jego suchej destylacji. Substancje lotne w węglu są pirolizowane przez ogrzewanie do temperatury 900 °C i 1400 °C, oraz uwalniane.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z koksownią
Wiktionary
piec koksowniczy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. piec do koksowania węgla
SJP.pl
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się przeróbką węgla kamiennego na koks
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. produkowanie koksu poprzez przeróbkę węgla kamiennego
(1.2) nauk. nauka techniczna o przetwarzaniu węgla w koks
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z koksem, koksowaniem
Wiktionary
wolno stojący piec opalany koksem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. pracownik koksowni
(1.2) przen. środ. sport. zawodnik, który stosuje koks (środki dopingujące)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. wolno stojący piec, najczęściej wykonany z metalowych prętów, w którym pali się koksem, stawiany na ulicach w czasie ostrych mrozów;
Koksownik (inaczej koksiak) – przenośne palenisko w postaci stalowego kosza do spalania koksu, służące do ogrzania się na wolnym powietrzu.
Znane ze stosowania podczas stanu wojennego w Polsce (1981–1983) przez żołnierzy i milicjantów do ogrzewania się w mrozy na posterunkach ulicznych. W niektórych miastach (np. w Częstochowie) są ustawiane w mroźne dni w okolicach przystanków komunikacji miejskiej i miejsc, gdzie gromadzą się bezdomni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: koks
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koksem, dotyczący koksu
SJP.pl
Wiktionary
cocktail, koktejl (przestarzale);
1. napój z mieszaniny alkoholi z dodatkiem m.in. soku;
2. napój orzeźwiający sporządzany z mieszaniny soków owocowych, mleka i różnych dodatków smakowych;
3. popołudniowe przyjęcie towarzyskie przy trunkach, zwłaszcza koktajlach; cocktail party, cocktailparty, cocktail-party, koktajl party
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. kolorowy napój alkoholowy z różnych napitków i soków, często podawany w dekoracyjny sposób;
(1.2) kulin. napój mleczny z różnymi dodatkami smakowymi (owocami, czekoladą)
(1.3) książk. oficjalne przyjęcie popołudniowe, na którym podaje się alkohole oraz skromne przekąski
(1.4) przen. mieszanka czegoś, np. styli muzycznych, artystycznych
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koktajl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wysoka szklanka do podawania koktajli
(1.2) sukienka odpowiednia na przyjęcie koktajlowe
Wiktionary
przymiotnik od: koktajl (cocktail, koktejl;
1. napój alkoholowy;
2. napój orzeźwiający;
3. popołudniowe przyjęcie towarzyskie przy trunkach), np. taca koktajlowa; cocktailowy
przymiotnik
(1.1) kulin. związany z koktajlem, dotyczący koktajlu (napoju)
(1.2) związany z koktajlem, dotyczący koktajlu (przyjęcia)
SJP.pl
Wiktionary
przestarzale: koktajl, cocktail;
1. napój z mieszaniny alkoholi z dodatkiem m.in. soku;
2. napój orzeźwiający sporządzany z mieszaniny soków owocowych, mleka i różnych dodatków smakowych;
3. popołudniowe przyjęcie towarzyskie przy trunkach, zwłaszcza koktajlach; cocktail party, cocktailparty, cocktail-party, koktajl party
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
Kokuszka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Piwniczna-Zdrój.
Wieś królewska Kokoszka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. jedna z rzek Hadesu, rzeka lamentu, nad której brzegami błądzą dusze nie pogrzebanych jeszcze zmarłych;
(1.2) liter. zamarznięte jezioro na dnie najniższego kręgu piekieł Dantego, które więzi na wieczność Lucyfera oraz tych potępieńców, którzy zdradzili swych dobroczyńców
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) mitgr. postać mitologiczna, lekarz, uczeń centaura Chirona, który uleczył Adonisa, gdy ten został ranionego przez dzika
Wiktionary oraz Wikipedia
1. przebijać czymś ostro zakończonym, ranić przez ukłucie
2. ostro boleć
skrót
(1.1) = bibl. List świętego Pawła do Kolosan
Kol – rodzaj teropoda z grupy celurozaurów żyjącego w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Mongolii. Został opisany w 2009 roku przez Alana Turnera, Sterlinga Nesbitta i Marka Norella w oparciu o niemal kompletną prawą stopę i śródstopie oraz jedną dystalną kość stępu (IGM 100/2011); autorzy ci zaliczyli go do rodziny alwarezaurów (Alvarezsauridae). Podobnie jak u większości teropodów funkcje podporowe pełniły trzy palce – pierwszy był bardzo krótki i składał się z zaledwie dwóch paliczków, a piąty zanikł całkowicie. Drugi palec liczył trzy paliczki, trzeci – cztery, a czwarty – pięć. Śródstopie mierzy 225 mm długości, co sugeruje, że Kol ghuva był największym znanym alwarezaurem (przy założeniu, że należał do tej grupy – ale patrz niżej), ważącym prawdopodobnie ponad 15 kg. Było ono bardzo wydłużone i smukłe, miało też skrajnie wykształcone arctometatarsus. Obecność tej struktury upodabnia Kol do owiraptorozaura Avimimus portentosus i dowodzi, że był on bardziej zaawansowany niż alwarezaury Patagonykus puertai i Alvarezsaurus calvoi. Hipotezę tę potwierdziła analiza przeprowadzona przez Nesbitta i współpracowników, według której Kol stanowi takson siostrzany dla kladu obejmującego niewielkie azjatyckie alwarezaury – Mononykus, Albinykus i Shuvuuia. Przynależność Kol do Alvarezsauridae zakwestionowali Agnolin i współpracownicy (2012); według tych autorów wskazane przez Turnera, Nesbitta i Norella (2009) cechy budowy zachowanych kości K. ghuva, które miały dowodzić jego przynależności do alwarezaurów w rzeczywistości występują również u owiraptorozaurów. Z tej przyczyny, oraz z powodu pewnych podobieństw w budowie kości Kol do kości owiraptorozaurów (zwłaszcza tych z grupy Caenagnathoidea) Agnolin i współpracownicy uznają, że pozycja filogenetyczna K. ghuva w obrębie Coelurosauria jest niepewna i że ustalenie jej wymaga dalszych badań.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: koleżanka, kolega (czytany jak całe, odmienne wyrażenie)
skrót
(1.1) kolega
(1.2) koleżanka
SJP.pl
Wiktionary
cola;
1. słodki, gazowany napój bezalkoholowy, zawierający kofeinę;
2. drzewo z rodziny zatwarowatych występujące w kilkunastu gatunkach w Afryce
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. zob. Mikołaj.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. zob. Półwysep Kolski. (egzonim wariantowy)
(2.2) geogr. jedna z Wysp Aru w Indonezji
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. współpraca z obcą, narzuconą władzą, zwłaszcza z władzami okupacyjnymi;
2. dawniej: każda współpraca
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) współpraca z okupantem, wrogiem;
(1.2) przest. dowolna współpraca
(1.3) neol. współpraca pomiędzy artystami
Kolaboracja (łac. ko – przedrostek oznaczający „razem, wspólnie” + łac. laborare – „pracować”) – współpraca z nieprzyjacielem, okupantem; kolaborant, kolaboracjonista – współpracujący z wrogiem, zaborcą.
Pierwotnie „kolaboracja” oznaczała każdą współpracę. Obecne znaczenie tego terminu pojawiło się w okresie II wojny światowej. Określano nim wówczas konkretne działania jednostek, które czerpały korzyści z nowej sytuacji, jaką stwarzały zwycięstwa militarne III Rzeszy. Zabarwienie emocjonalne tego terminu było zdecydowanie negatywne i praktycznie stawiano znak równości między kolaboracją i zdradą narodową. Synonimem takiej postawy podczas wojny stał się Vidkun Quisling, przywódca norweskiej partii Nasjonal Samling (Zjednoczenie Narodowe). Stopniowo historycy zaczęli jednak dążyć do pozbawienia terminu „kolaboracja” odniesień ideologicznych i związanych z II wojną światową. Kolaboracją zaczęto nazywać zbiór zachowań społecznych, pokazujących zbiorową uległość podbitego społeczeństwa wobec niemal każdego rodzaju represji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
związany z kolaboracją
SJP.pl
współpracujący z okupantem hitlerowskim
SJP.pl
współpraca z obcą, narzuconą władzą, zwłaszcza z władzami okupacyjnymi; kolaboracja
SJP.pl
osoba współpracująca z wrogiem, najeźdźcą
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pejor. osoba współpracująca z nieakceptowaną przez daną społeczność władzą, zwłaszcza okupacyjną
Kolaboracja (łac. ko – przedrostek oznaczający „razem, wspólnie” + łac. laborare – „pracować”) – współpraca z nieprzyjacielem, okupantem; kolaborant, kolaboracjonista – współpracujący z wrogiem, zaborcą.
Pierwotnie „kolaboracja” oznaczała każdą współpracę. Obecne znaczenie tego terminu pojawiło się w okresie II wojny światowej. Określano nim wówczas konkretne działania jednostek, które czerpały korzyści z nowej sytuacji, jaką stwarzały zwycięstwa militarne III Rzeszy. Zabarwienie emocjonalne tego terminu było zdecydowanie negatywne i praktycznie stawiano znak równości między kolaboracją i zdradą narodową. Synonimem takiej postawy podczas wojny stał się Vidkun Quisling, przywódca norweskiej partii Nasjonal Samling (Zjednoczenie Narodowe). Stopniowo historycy zaczęli jednak dążyć do pozbawienia terminu „kolaboracja” odniesień ideologicznych i związanych z II wojną światową. Kolaboracją zaczęto nazywać zbiór zachowań społecznych, pokazujących zbiorową uległość podbitego społeczeństwa wobec niemal każdego rodzaju represji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta współpracująca z władzami, zwłaszcza władzami okupacyjnymi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pejor. kobieta współpracująca z nieakceptowaną przez daną społeczność władzą, zwłaszcza okupacyjną
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: współpracownik, kolaborant
SJP.pl
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na zasadzie współpracy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) działający na zasadzie współpracy
(1.2) tworzony drogą współpracy
Wiktionary
współpracować z wrogiem, okupantem
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) współpracować, zwykle w pejoratywnym znaczeniu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) współpracowanie z wrogiem, okupantem
(1.2) przest. jakiekolwiek współpracowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. zgrub. kolano (staw kolanowy)
Wiktionary
1. ostatni, wieczorny posiłek;
2. wieczorne, uroczyste przyjęcie, urządzane w restauracji lub w domu prywatnym;
3. porównanie odpisu, kopii lub przekładu z oryginałem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posiłek wieczorny, ostatni posiłek w ciągu dnia
(1.2) uroczyste wieczorne przyjęcie
(1.3) zestawienie odpisu z oryginałem lub dwóch różnych tekstów
(1.4) daw. praw. kościelny przywilej przedstawiania kandydata na beneficjum
(1.5) daw. praw. obsadzenie beneficjum kościelnego na mocy kolacji (1.4)
Kolacja – ostatni posiłek wieczorny. Słowo kolacja wywodzi się z języka starołacińskiego od collatio, collationis w znaczeniu zbiórki, składki pieniężnej, ale także zebrania, zgromadzenia dostojnych gości na niezwykle uroczystej biesiadzie, uczcie czy wieczerzy. W tym znaczeniu od XVI w. kolacja zaczęła zastępować wieczerzę, pisana jako kolacya (kollacya, kołacya).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
porównywać teksty, np. odpisu lub tłumaczenia z oryginałem; zestawiać teksty, robić kolację tekstów
SJP.pl
→ kolacja; kolacyjny, wieczerzowy
SJP.pl
1. przebijać czymś ostro zakończonym, ranić przez ukłucie
2. ostro boleć
SJP.pl
zdrobnienie od: kolacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki, zazwyczaj miły, posiłek spożywany wieczorem
SJP.pl
Wiktionary
→ kolacja; kolacyjny, wieczerzowy
przymiotnik
(1.1) związany z kolacją
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolacja
Wiktionary
kollagen;
1. białko proste będące głównym składnikiem tkanki łącznej, odgrywające ważną rolę w budowie ciał kręgowców, występujące m.in. w substancji międzykomórkowej tkanki kostnej i chrzęstnej;
2. substancja proteinowa do produkcji kosmetyków i żelatyny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. białko włókienkowe stanowiące główny składnik tkanki łącznej kręgowców, nadający jej elastyczność;
Kolagen – białko fibrylarne stanowiące główny składnik substancji międzykomórkowej organizmów zwierzęcych, nadające tkankom odporność na rozciąganie. Występuje praktycznie we wszystkich tkankach zwierząt, pełniąc rolę głównego białka strukturalnego. Wytrzymałość kolagenu związana jest z powtarzającymi się sekwencjami tripeptydowymi w trzech budujących go łańcuchach, dzięki czemu możliwe jest wzajemnie owinięcie się tych łańcuchów i powstanie długiej, potrójnej helisy (helisa kolagenowa).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym proteolityczny mający zdolność rozkładania kolagenu
Wiktionary
1. zawierający kolagen;
2. choroba kolagenowa - choroba tkanki łącznej w całym organizmie, objawiająca się martwicą; kolagenoza
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. dotyczący kolagenu
SJP.pl
Wiktionary
ogólna nazwa każdej choroby należącej do kalogenoz, grupy chorób polegających na zwyrodnieniu włóknikowatym tkanki łącznej, niektóre z tych chorób to: twardzina, zapalenie skórno-mięśniowe, liszaj rumieniowaty, zapalenie okołotętnicze guzkowe oraz gościec
Choroby układowe tkanki łącznej (ang. connective tissue disease, CTD) – grupa zapalnych chorób o różnorodnej symptomatologii i o podłożu autoimmunologicznym, w których pierwotne zmiany patologicznie obejmują tkankę łączną.
SJP.pl
Wikipedia
grupa chorób różnorodnych pod względem obrazu klinicznego oraz rozmaitego typu zaburzeń autoimmunologicznych, dla których jest charakterystyczne występowanie włókniakowatego zwyrodnienia tkanki łącznej
Choroby układowe tkanki łącznej (ang. connective tissue disease, CTD) – grupa zapalnych chorób o różnorodnej symptomatologii i o podłożu autoimmunologicznym, w których pierwotne zmiany patologicznie obejmują tkankę łączną.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. początkowo kwestarz świątynny, później również urzędnik zbierający podatki w ateńskiej polis
Wiktionary
najprostszy aminoalkohol, ciecz o zapachu amoniaku; ma silne właściwości zasadowe; etanoloamina
Etanoloamina, kolamina (z gr. kólla, klej, + amina), aminoetanol – organiczny związek chemiczny z grupy aminoalkoholi. Należy do grupy amin biogennych.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
mieszkanka Koła
SJP.pl
mieszkaniec Koła
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koła
(1.2) osoba pochodząca z Koła, urodzona w Kole
Kolanin (705 m n.p.m.) – szczyt w zachodniej części Beskidu Niskiego.
Piesze szlaki turystyczne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zgrubienie od: kolano
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. kolano
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koła
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koła
(1.2) kobieta pochodząca z Koła, urodzona w Kole
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: kolanko
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: kolano;
2. zgrubienie na źdźbłach roślin trawiastych;
3. krótki wygięty kawałek rury do łączenia instalacji;
4. kluska w kształcie wygiętej rurki
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od kolano
(1.2) kulin. makaron w kształcie krótkiej, wygiętej rurki
(1.3) bot. zgrubienie w źdźbłach niektórych roślin
(1.4) techn. wygięty półokrągło kawałek rury
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: kolanka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. mający kolanka, węzły;
2. wygięty w kształcie kolanka
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. mający kształt kolanka (kawałka rury), np. łącznik kolankowy;
2. o niektórych roślinach: mający kolanka (zgrubienia), np. wyczyniec kolankowy
SJP.pl
1. część nogi;
2. miejsce kolistego skrętu ulicy, rzeki itp.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. największy staw w organizmie człowieka, łączy dwie części nogi: udo i łydkę;
(1.2) miejsce w którym koryto rzeki silnie zakręca
(1.3) techn. wygięty element rury łączący dwa odcinki rurociągu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kolanowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Kollanowitz – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany, nad rzeką Małą Panwią, na północ od Opola. Miejscowość liczy ok. 500 mieszkańców (stan na 2006 r.).
Wikipedia
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób kolanowy
Kolanowo – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Kiełpino.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Kolanowski:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kolano
przymiotnik
(1.1) związany z kolanem
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gwałtowny spadek ciśnienia krwi; kollaps; zapaść
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
koloidalny roztwór srebra w białku
Kolargol, srebro koloidalne, srebro koloidowe, korgol (farm. Argentum colloidale, Collargolum, Corgolum) – preparat silnie rozdrobnionego srebra z białkiem lub żelatyną. Preparat farmakopealny powinien zawierać nie mniej niż 70% Ag. Ma formę ciemnoszarych płatków o metalicznym połysku lub ciemnoszarego krystalicznego proszku o odcieniu fioletowym. Kolargol powoli rozpuszcza się w wodzie z wytworzeniem roztworu koloidalnego.
SJP.pl
Wikipedia
1. kobieta uprawiająca sport kolarski;
2. potocznie: rower sportowy używany przez kolarzy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta uprawiająca wyczynowo jazdę na rowerze
(1.2) pot. rower wyścigowy, wyczynowy używany w kolarstwie
SJP.pl
Wiktionary
1. kobieta uprawiająca sport kolarski;
2. potocznie: rower sportowy używany przez kolarzy
SJP.pl
dotyczący kolarza, kolarstwa
przymiotnik
(1.1) mający związek z kolarstwem lub kolarzem
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. forma sportu polegająca na ściganiu się na rowerach lub akrobacjach rowerowych;
Kolarstwo – sport rowerowy, jazda rowerem w charakterze sportowym; Bardzo szeroki termin, odnoszący się do wielu dyscyplin sportowych, zawsze jednak związanych z korzystaniem z roweru.
Wiktionary oraz Wikipedia
mężczyzna uprawiający sport kolarski
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba uprawiająca wyczynowo jazdę na rowerze;
(1.2) hist. wojsk. żołnierz poruszający się rowerem;
kolarz — rowerzysta sportowiec, określenie najczęściej używane wobec zawodników sportowych sportów kolarskich; W obecnych słownikach często definiuje się kolarza jako zawodowego czy też wyczynowego rowerzystę.
W przeciwieństwie do rowerzysty, który oznacza każdą osobę jadącą rowerem, nie jest tak uniwersalnym określeniem, neutralnym znaczeniowo i stylistycznie. Określenie kolarz jest nacechowane i obarczone konotacjami. W przeciwieństwie do rowerzysty nie ma też definicji prawnej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. namiot
Wiktionary
zgrubienie do: kolarzówka; rower sportowy
SJP.pl
potocznie: rower wyścigowy
Rower szosowy – sportowy rower, dostosowywany przede wszystkim do jazdy na twardej drodze.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: rower wyścigowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
lekki, odkryty pojazd konny; kolebka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. starodawny powóz konny;
(1.2) kareta, karoca
Kolasa – gospodarski wóz transportowy, o drewnianych osiach, bez resorów, znany powszechnie na Rusi i Kresach od XVI–XIX wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale: kolasa
Kolaska – lekki, odkryty pojazd konny w typie bryczki, na podwoziu rozworowym, resorowany, używany w Polsce w XVIII w. (zwany też kolebką).
SJP.pl
Wikipedia
polski producent kosmetyków pielęgnacyjnych
Miraculum S.A. (dawniej Grupa Kolastyna, Laboratorium Kolastyna SA) – polskie przedsiębiorstwo kosmetyczne.
Spółka Miraculum S.A. jest jednostką dominującą grupy kapitałowej, do której należą: Miraculum S.A. jako podmiot dominujący oraz BIONIQ. Institute of Skin Care Technology Sp. z o.o jako podmiot zależny.
SJP.pl
Wikipedia
fundator kościoła lub jego sukcesor mający dawniej prawo przedstawiania kandydatów na urzędy kościelne
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. kośc. osoba, która ma prawo obsadzać urzędy kościelne, zazwyczaj fundator kościoła lub spadkobierca fundatora;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
fundatorka kościoła lub jego sukcesorka mająca dawniej prawo przedstawiania kandydatów na urzędy kościelne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kolatora albo kolatorki
Wiktionary
1. komisyjna ocena materiału zdjęciowego lub filmu pod kątem dopuszczenia do dystrybucji;
2. ocena zgodności wykonanych robót budowlanych z projektem i kosztorysem
Kolaudacja (łac. collaudatio „pochwała” od collaudare „wspólnie chwalić”; col- od com- „współ-”; laudare „chwalić”, „sławić”) – komisyjny odbiór filmu, słuchowiska lub widowiska telewizyjnego połączony z dyskusją na temat jego wartości i ideowego oddziaływania. W krajach, w których obowiązuje lub obowiązywał autorytarny lub totalitarny reżim polityczny (np. kraje realnego socjalizmu, kraje pod rządami komunistów, kraje pod rządami nazistów, itp.) szczególne znaczenie przywiązywano, aby wymowa społeczna dzieła była zbieżna z założeniami politycznymi. Niekiedy wskazywano na konieczność wprowadzenia zmian do utworu, zarządzano ograniczenia lub wykluczano utwór z rozpowszechniania (por. Półkownik).
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący kolaudacji
SJP.pl
osoba dokonująca kolaudacji, komisyjnej oceny materiału zdjęciowego lub filmu przed jego dopuszczeniem do dystrybucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kolaudować.
Wiktionary
collage;
1. kompozycja plastyczna z różnych materiałów naklejanych na płótnie lub innym podłożu; papiers collés;
2. technika tworzenia takich kompozycji;
3. mieszanina różnych elementów, stylów, gatunków sztuki itp.;
4. metoda tworzenia takich mieszanin
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kompozycja plastycznyastyczna wykonana z kawałków różnych materiałów, fragmentów innych obiektów;
(1.2) szt. dzieło będące połączeniem elementów pochodzących z różnych styli lub gatunków sztuki
(1.3) muz. kompozycja muzyczna zmontowana z sampli
Kolaż (z fr. collage – „naklejanie”, „oklejanie papierem”) – technika artystyczna polegająca na formowaniu kompozycji z różnych materiałów i tworzyw (gazet, tkanin, fotografii, drobnych przedmiotów codziennego użytku itp.). Są one naklejane na płótno lub papier i łączone z tradycyjnymi technikami plastycznymi (np. farbą olejną, farbą akrylową, gwaszem).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolaż
SJP.pl
1. typ kwiatostanu występujący np. u kukurydzy;
2. naczynie odporne na chemikalia i zmiany temperatur, używane przez chemików, fizyków;
3. lutownica o końcówce z miedzi nagrzewanej przez lampę lutowniczą;
4. tylna część broni palnej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj kwiatostanu i owocostanu;
(1.2) techn. chem. szklane naczynie laboratoryjne z szyjką;
(1.3) wojsk. uchwyt broni strzeleckiej;
(1.4) techn. uchwyt narzędzia podobny do kolby (1.3) pistoletu
(1.5) stpol. turniej
(1.6) więz. nos
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Maksymilian Maria Kolbe (właściwie: Rajmund Kolbe, 1894-1941), polski duchowny katolicki, więzień KL Auschwitz
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
francuski system gospodarczy utworzony przez Jean-Baptiste Colberta
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mający kształt kolby
SJP.pl
zdrobnienie od: kolba
SJP.pl
podobny kształtem do kolbki
SJP.pl
roślina z klasy jednoliściennych, mająca kwiatostany kłosokształtne typu kolby
SJP.pl
rząd roślin z klasy jednoliściennych, mających najczęściej kwiatostany kłosokształtne typu kolby; kolbokwiatowe, Spadiciflorae
SJP.pl
roślina z klasy jednoliściennych, mająca kwiatostany kłosokształtne typu kolby
SJP.pl
o cechach kolbokwiatowych (rząd roślin)
SJP.pl
tworzący kolbę; w kształcie kolby
przymiotnik
(1.1) tworzący kształt kolby
SJP.pl
Wiktionary
→ kolba
SJP.pl
mieszkaniec Kolbud Górnych
SJP.pl
mieszkanka Kolbud Górnych
SJP.pl
→ Kolbudy (wieś w województwie pomorskim)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto powiatowe w województwie podkarpackim
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kolbuszowa – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim. Leży nad rzeką Nil, na płaskowyżu Kolbuszowskim w Kotlinie Sandomierskiej na skraju Puszczy Sandomierskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej.
Kolbuszowa leży w dawnej ziemi sandomierskiej, na południowo-wschodnim skraju historycznej Małopolski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kolbuszowej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kolbuszowej
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kolbuszowej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kolbuszowej
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kolbuszowa
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kolbuszowej, związany z Kolbuszową, pochodzący z Kolbuszowej
SJP.pl
Wiktionary
1. rodzaj obuwia sportowego;
2. dawniej: kolczyki
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. buty o podeszwie z ostrymi, metalowymi ćwiekami, używany do biegów i skoków
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kolec
Kolce (niem. Dörnhau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Głuszyca, na pograniczu Gór Sowich i Gór Suchych w Sudetach Środkowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
substancja bezpostaciowa zaliczana do pseudoalkaloidów, trucizna hamująca mitozę w stadium metafazy, stosowana jako lek przerywający napad dny moczanowej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. med. związek organiczny z grupy alkaloidów, silnie trująca, otrzymywana z nasion zimowita jesiennego, stosowana w leczeniu napadów zapalenia stawów w przebiegu dny moczanowej i leczeniu rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej;
Kolchicyna – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o silnie toksycznym działaniu, także lek stosowany w leczeniu dny moczanowej.
Otrzymywany jest z nasion zimowita jesiennego (Colchicum autumnale). Dawka śmiertelna to ok. 1 mg/kg masy ciała. W dawkach terapeutycznych wykazuje działanie przeciwzapalne, antymikrotubularne (zatrzymując podział komórki na etapie metafazy poprzez uniemożliwienie wytworzenia mikrotubul wrzeciona kariokinetycznego)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
hist. nazwa krainy leżącej na wybrzeżu Morza Czarnego
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna leżąca na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie obecnej Gruzji;
Kolchida (stgr. Κολχίς Kolchis, dopełniacz Κολχίδος Kolchidos, gruz. კოლხეთი Kolcheti) – historyczna nazwa krainy leżącej na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie obecnej Gruzji. Ważniejsze miasta: Kutaisi (starożytne Kita albo Kutatisiumi), Wani (starożytne Surium) – ojczyzna Medei, Suchumi (starożytne Dioskurias), Poti (starożytne Fasis).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kolchida
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kolchidą, dotyczący Kolchidy
SJP.pl
Wiktionary
ryba z rodziny rozdymkowatych; rozdymka
SJP.pl
rodzina ryb promieniopłetwych z rzędu najeżkokształtnych; rozdymkowate, tetrodonowate
Rozdymkowate, tetrodonowate, kolcobrzuchowate (Tetraodontidae) – rodzina głównie morskich ryb promieniopłetwych z rzędu rozdymkokształtnych (Tetraodontiformes), rzadziej spotykane w wodach słodkich lub słonawych. Ich ciało zawiera silnie trującą tetrodotoksynę. Niektóre gatunki spotykane są w hodowlach akwarystycznych.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kolcobrzuchowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
bezkręgowiec pasożytujący w przewodzie pokarmowym kręgowców; cierniogłów
SJP.pl
typ pasożytniczych zwierząt bezkręgowych; cierniogłowy
Kolcogłowy, cierniogłowy (Acanthocephala) – typ pasożytniczych, robakokształtnych zwierząt bezkręgowych. Cechą charakterystyczną kolcogłowów, od której wywodzi się ich nazwa, jest obecność z przodu ciała ryjka opatrzonego wieńcem haczyków i kolców. Stadia larwalne są pasożytami bezkręgowców, a dorosłe – kręgowców.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj z rodziny motylkowatych, czyli bobowatych, obejmujący siedem gatunków silnie ciernistych krzewów o zielonych, bruzdowatych gałązkach, które występują głównie w Europie; ostokrzew (dawniej)
Kolcolist (Ulex L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 15 gatunków występujących w zachodniej Europie i północno-zachodniej Afryce. Kolcolist zachodni Ul. europaeus został szeroko rozprzestrzeniony na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy (jako introdukowany obecny jest także w Polsce). Są to krzewy rosnące w śródziemnomorskich formacjach zaroślowych (w makii), w widnych lasach, na wrzosowiskach i na wydmach. Często związane są z obszarami występowania pożarów.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj gryzoni z rodziny myszowatych
Kolcomysz (Acomys) – rodzaj ssaków z podrodziny sztywniaków (Deomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
SJP.pl
Wikipedia
bolica kolconoga - gatunek osy
SJP.pl
rodzaj ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
nadrząd najbardziej zaawansowanych w rozwoju ryb promieniopłetwych; cierniopłetwe, cierniopromienne
Kolcopłetwe, cierniopłetwe (Acanthopterygii) – nadrząd najbardziej zaawansowanych w rozwoju i najmłodszych ewolucyjnie ryb promieniopłetwych z infragromady dokonałokostnych (Teleostei), obejmujący ponad 13 000 gatunków z blisko 270 rodzin. Charakteryzują się wysuwalną szczęką, bardziej ruchliwą niż u wcześniejszych Teleostei, ktenoidalnymi łuskami oraz ostrym promieniem kostnym (kolcem) w płetwach. Występują we wszystkich typach wód, najliczniej w morskich wodach przybrzeżnych. 24% gatunków zasiedla wody słodkie.
SJP.pl
Wikipedia
kolcoróg bizoniak - gatunek pluskwiaka z rodziny zgarbowatych
SJP.pl
Kolcorośl (Smilax L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kolcoroślowatych. Rodzaj obejmuje co najmniej 262 gatunki. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, sięgając stref umiarkowanych na obu półkulach.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu liliowców
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kolcoroślowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
kolcosił drzewiasty, kolcosił straszliwy - gatunki roślin z rodziny araliowatych
Nazwa zwyczajowa odnosząca się do różnych rodzajów i gatunków z rodziny araliowatych:
SJP.pl
Wikipedia
kolcosternik wyspowy - gatunek ptaka z rodziny jerzykowatych
SJP.pl
zaopatrywać opony w kolce
SJP.pl
środowiskowo: pantofel z kolcami do biegów sportowych; kolczatka, kolec
Sarcodontia Schulzer (kolcówka) – rodzaj grzybów z rodziny strocznikowatych (Meruliaceae). W Polsce występują 2 gatunki.
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: pantofel z kolcami do biegów sportowych; kolczatka, kolec
SJP.pl
rodzina grzybów z klasy pieczarniaków
Kolcownicowate (Bankeraceae R. Heim ex Pouzar) – rodzina grzybów należąca do rzędu chropiatkowców (Thelephorales).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kolcownicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
krzew z rodziny psiankowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kolec
SJP.pl
pancerz wykonany z metalowej plecionki w kształcie koszuli z rękawami, niekiedy też z kapturem, rękawicami i nogawicami; kolczuga, kirys
SJP.pl
1. grzyb z rodziny kolczakowatych
2. roślinożerne zwierzę z rzędu gryzoni; kolczaki - rodzina tych zwierząt
3. smocznik kolczak - ryba z rodziny żmijkowatych; ostrosz
SJP.pl
Wikipedia
podrodzina ssaków z rzędu gryzoni
Kolczaki (Echimyinae) – podrodzina ssaków z rodziny kolczakowatych (Echimyidae), wyglądem zewnętrznym zbliżonych do myszowatych.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina grzybów kapeluszowych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kolczakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny kolcownicowatych
Hydnellum P. Karst. (kolczakówka) – rodzaj grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae).
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający kolczaste strąki
Wiktionary
kłujący, mający kolce; kolczaty
przymiotnik
(1.1) mający kolce i kłujący
SJP.pl
Wiktionary
1. ssak z rzędu stekowców, pokrojem zbliżony do jeża, zamieszkujący Australię i Tasmanię;
2. obroża dla psa z tępymi kolcami;
3. podłużny przedmiot z ostrymi kolcami ustawiany na drodze w celu zatrzymania samochodu;
4. rodzaj brony z metalową ramą i kolcami;
5. część zbroi okrywająca tułów; kolczuga;
6. ostre kolce na zewnętrznych częściach budynków, służące za ochronę przed zanieczyszczaniem przez ptaki;
7. środowiskowo: pantofel z kolcami do biegów sportowych; kolcówka, kolec
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Tachyglossus|ref=tak., żywiący się mrówkami ssak pokryty kolcami;
(1.2) zapora drogowa z pasa z kolcami
(1.3) zapora drogowa z ostrych kolców;
(1.4) kolczasta obroża
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina ssaków z rzędu stekowców
Kolczatkowate (Tachyglossidae) – rodzina stekowców z podgromady prassaków (Monotremata).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kolczatkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
dawniej: mający kolce; kolczasty, kolczy
SJP.pl
bylina z rodziny dyniowatych, rosnąca w krajach tropikalnych
Kolczoch (Sechium P. Browne) – rodzaj roślin z rodziny dyniowatych. Gatunkiem typowym jest Sechium edule (N. J. Jacquin) O. Swartz.
SJP.pl
Wikipedia
pancerz wykonany z metalowej plecionki w kształcie koszuli z rękawami, niekiedy też z kapturem, rękawicami i nogawicami; kolcza, kirys
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. pancerz rycerski z metalowej plecionkaecionki, przypominający koszulę;
Kolczuga (pancerz kolczy, zbroja kolcza) – rodzaj zbroi wykonanej z plecionki kolczej (zespołu drobnych najczęściej stalowych kółek, połączonych w gęsty splot).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
typ mikroskopijnych, morskich zwierząt bezkręgowych
Kolczugowce (Loricifera) – grupa mikroskopijnych, wyłącznie morskich zwierząt bezkręgowych klasyfikowanych w randze typu.
Kolczugowce mają mikroskopijne rozmiary, należą do najmniejszych wielokomórkowców. Ciało osobników dorosłych ma od 115 do 425 µm długości, kształtem przypomina butelkę, wykazuje symetrię dwuboczną (bilateralną). Jest złożone z 5 części: stożka gębowego, odcinka głowowego introwert, odcinka szyjnego, tułowia i odwłoku. Kolczugowce żyją na dnie mórz na głębokości 15–480 m. Przylegają do ziaren piasku lub materii organicznej, rzadziej do osiadłych zwierząt. Jak dotąd (2009) opisano około 200 gatunków, z których najlepiej poznano Nanaloricus mysticus, pierwszy odkryty gatunek, uznany za typowy, żyjący w Morzu Śródziemnym oraz Pliciloricus gracilis.
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel typu mikroskopijnych, morskich zwierząt bezkręgowych
SJP.pl
jednoroczne pnącze z rodziny dyniowatych
Kolczurka klapowana (Echinocystis lobata) – gatunek jednorocznego pnącza z rodziny dyniowatych z monotypowego rodzaju Echinocystis J. Torrey et A. Gray, Fl. N. Amer. 1: 542. Jun 1840 (nom. cons.). Występuje naturalnie w Ameryce Północnej – w południowej Kanadzie oraz w północnej i środkowej części Stanów Zjednoczonych, częściej na wschodzie kontynentu, rzadziej na zachodzie. Jako gatunek introdukowany rośnie w strefie umiarkowanej w Europie i Azji. W Europie i w Polsce gatunek inwazyjny. Na kontynencie amerykańskim gatunek rośnie w lasach i zaroślach w dolinach rzek i na obrzeżach mokradeł, wzdłuż rowów i brzegów zbiorników, także wzdłuż przytorzy i ogrodzeń. Bywa uprawiany jako roślina ozdobna dla efektownych białych kwiatostanów.
SJP.pl
Wikipedia
mający kolce; kolczasty, kolczaty
SJP.pl
1. ozdoba noszona w przekłutej części ciała, zwykle w płatku ucha;
2. blaszka z numerem identyfikacyjnym umieszczana w przekłutym uchu zwierzęcia;
3. przestarzałe zdrobnienie od: kolec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ozdoba zawieszana w przekłutej skórze, np. na płatkach uszu,
(1.2) znakowana blaszka umieszczana w przekłutym uchu zwierzęcia
(1.3) część bloku ładunkowego na statku służąca do zamocowania stałego końca liny
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. ozdoba noszona w przekłutej części ciała, zwykle w płatku ucha;
2. blaszka z numerem identyfikacyjnym umieszczana w przekłutym uchu zwierzęcia;
3. przestarzałe zdrobnienie od: kolec
SJP.pl
Wikipedia
szczypce do kolczykowania zwierząt
SJP.pl
→ kolczyk
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kolin] miasto w Danii
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Danii, w południowej Jutlandii;
Kolding – miasto w Danii, w regionie Dania Południowa, siedziba administracyjna gminy Kolding. Ośrodek przemysłowy i handlowy z rozwiniętym przemysłem maszynowym, włókienniczym, środków transportu, cementowym, elektronicznym. Jest to także port handlowy oraz węzeł kolejowy i drogowy. W 2008 roku miasto liczyło 55,6 tys. mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. przest. Kolding, miasto w Danii, w południowej Jutlandii;
Kolding – miasto w Danii, w regionie Dania Południowa, siedziba administracyjna gminy Kolding. Ośrodek przemysłowy i handlowy z rozwiniętym przemysłem maszynowym, włókienniczym, środków transportu, cementowym, elektronicznym. Jest to także port handlowy oraz węzeł kolejowy i drogowy. W 2008 roku miasto liczyło 55,6 tys. mieszkańców.
Wiktionary oraz Wikipedia
przyimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. koło, obok
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. około
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. wokół
Wiktionary
koleantus delikatny - gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych
SJP.pl
1. wagonik wywrotka, używany w górnictwie i budownictwie;
2. fragment sklepienia o powierzchni cylindrycznej;
3. miejsce schronienia w górach, zwłaszcza szałas pasterski; koliba
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) schronienie w górach, szałas lub zagłębienie skalne
(1.2) górn. kopalniany wagonik-wywrotka
(1.4) daw. kołyska
Koleba, koliba, kolyba, – określenie sezonowego schroniska dla pasterzy, myśliwych i drwali; Użycie w tym znaczeniu powszechne w górzystych rejonach Karpat – w polskiej części Karpat synonim słów szałas oraz bacówka i odnosi się najczęściej do drewnianej chaty, będącej schronieniem dla pasterzy, zwykle bez komina, z otwartym paleniskiem (watra), z którego dym wydobywa się bezpośrednio przez szczeliny między belkami z bali a spoinami w dachu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
chwiać, huśtać, bujać; kołysać
SJP.pl
zdrobnienie od: kolebka; kolebusia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dziś poet. zdrobn. od: kolebka
SJP.pl
Wiktionary
1. dziecinne łóżeczko do huśtania, kołysania; kołyska;
2. pierwotne miejsce rodu lub rodziny;
3. przenośnie: miejsce powstania, rozpoczęcia czegoś;
4. czterokołowy pojazd konny w Polsce w XIV-XVI wieku;
5. w XVI-XVII wieku: kryta aleja w ogrodach, zasklepiona półokrągłą kratą; berso, bindaż
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kołyska, łóżeczko dla dziecka
(1.2) przen. miejsce, w którym coś powstało, rozpoczęło się
(1.3) pojazd konny rozpowszechniony wśród warstw wyższych zwłaszcza w XVI wieku
(1.4) zob. bindaż.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
łukowato wygięty
SJP.pl
przymiotnik od: kolebka
SJP.pl
→ koleba
SJP.pl
zdrobnienie od: kolebka; kolebeczka
SJP.pl
1. cienki, ostro zakończony wyrostek na łodydze, pniu lub owocach;
2. twardy, ostro zakończony wyrostek na powierzchni ciała niektórych zwierząt;
3. przedmiot lub jego część o wydłużonym, zaostrzonym końcu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydłużony przedmiot lub część przedmiotu o zaostrzonym, kłującym końcu
(1.2) bot. twardy, ostro zakończony wyrostek na łodygach, owocach lub liściach roślin
(1.3) zool. twardy, ostry wyrostek na powierzchni ciała niektórych zwierząt
(1.4) sport. zob. kolce.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kolety lub z nią związany
SJP.pl
Koleczkowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Kòleczkòwò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud na obrzeżach Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego przy drodze wojewódzkiej 218 i w pasie Wzgórz Chwaszczyńskich i nad Zagórską Strugą. W skład sołectwa wchodzą również: Bieszkówk, Koleczkowski Młyn, Marchowo, Mazurnia i Sarnia Góra. Znajduje się tu pomnik poświęcony żołnierzom ruchu oporu z Gryfa Pomorskiego.
Wikipedia
pieśń bożonarodzeniowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. pieśń religijna, tematycznie nawiązująca do Bożego Narodzenia;
(1.2) rel. wizyta duszpasterska w domach wiernych w okresie po Bożym Narodzeniu;
(1.3) etn. zwyczaj polegający na obchodzeniu gospodarstw przez kolędników w okresie świąt Bożego Narodzenia
(1.4) stpol. Nowy Rok
(1.5) stpol. rodzaj dziesięciny
(1.6) stpol. opowiadania ewangeliczne o narodzinach Jezusa Chrystusa
Kolęda – pierwotnie radosna pieśń noworoczna, która współcześnie przyjęła powszechnie formę pieśni bożonarodzeniowej (nawiązującej do świąt Bożego Narodzenia). Utrzymywana najczęściej w konwencji religijnej, początkowo wywodząca się z tradycji ludowej, w późniejszym okresie komponowana jest również przez wielu wybitnych kompozytorów. Odmiana kolędy o wątkach zaczerpniętych z życia codziennego nazywana jest pastorałką, która w odróżnieniu od kolędy we współczesnym, potocznym tego słowa rozumieniu, nie jest wykorzystywana w chrześcijańskich nabożeństwach ze względu na swój świecki charakter.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zdrobn. od: kolęda
(1.2) rzad. krótka, prosta w formie kolęda
Wiktionary
→ kolędnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolędnikiem lub kolędowaniem, dotyczący kolędnika lub kolędowania
Wiktionary
osoba uczestnicząca w obrzędzie ludowym, polegającym na obchodzeniu domów w okresie świąt Bożego Narodzenia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. osoba, która kolęduje, chodzi po kolędzie
(1.2) osoba, która kolęduje, śpiewa kolędy i pastorałki
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) rzad. kolędowy
Wiktionary
potocznie:
1. śpiewać kolędy;
2. czekać długo, próbując coś załatwić lub gdzieś się dostać;
3. w okresie świąt Bożego Narodzenia - obchodzić domy z szopką lub gwiazdą, śpiewając okolicznościowe pieśni, składając życzenia, zbierając datki
czasownik niedokonany
(1.1) chodzić po kolędzie
(1.2) śpiewać kolędy
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śpiewanie kolęd
(1.2) etn. chodzenie po kolędzie
(1.3) rel. o księdzu: chodzenie po kolędzie z wizytą duszpasterską do parafian
(1.4) pot. żart. chodzenie od drzwi do drzwi
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolęda
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolędą lub kolędowaniem, dotyczący kolędy lub kolędowania
SJP.pl
Wiktionary
college;
1. szkoła średnia lub jednostka organizacyjna uniwersytetu w niektórych krajach anglosaskich;
2. francuska szkoła średnia lub wyższa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. eduk. część uniwersytetu lub samodzielna szkoła wyższa w krajach anglosaskich;
(1.2) rzad. eduk. szkoła kształcąca nauczycieli języka angielskiego
(1.3) rzad. budynek, w którym mieści się college (1.1-2)
College (koledż) – określenie związane z różnymi formami wyższej edukacji w krajach anglosaskich, szczególnie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, a także w innych krajach zachodnioeuropejskich. Pierwotnie oznaczał miejsce, w którym żyli studenci uniwersytetu. Koledże prowadziły też swoje kursy. Był to tak zwany system kolegialny, wywodzący się z Francji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego;
Kolędziany (al. Kolendziany, ukr. Колиндяни, Kołyndiany) – wieś na Ukrainie położona nad rzeczką Niczławą, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Kolędziany. Siedziba hromadzie Kolędziany. Liczy 1759 mieszkańców. Droga terytorialna T 2001 przechodzi przez wieś.
Wiktionary oraz Wikipedia
towarzysz pracy, nauki, zabawy; kumpel, znajomy, kompan, towarzysz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) towarzysz pracy, nauki lub zabawy
SJP.pl
Wiktionary
związany z kolegiatą
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolegiatą, odnoszący się do kolegiaty
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z udziałem kolegium, zespołowo
Wiktionary
zasada sprawowania określonej funkcji przez co najmniej dwie osoby
Kolegialność (łac. colligere – łączyć, gromadzić) – cecha struktur organizacji, oznaczająca łączne sprawowanie władzy przez wiele podmiotów. Występuje m.in. w administracji publicznej i (w innym znaczeniu) w Kościele katolickim.
SJP.pl
Wikipedia
1. oparty na współpracy grupy osób; zespołowy, zbiorowy;
2. dotyczący kolegium
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do kolegium, mający związek z kolegium
przymiotnik jakościowy
(2.1) oparty na wspólnym działaniu grupy osób
SJP.pl
Wiktionary
dawniej:
1. członek jakiegoś kolegium, np. rady uczelni;
2. uczeń, student w kolegium, zakładzie dydaktycznym przy wyższej uczelni
SJP.pl
kościół niebędący katedrą z kapitułą kanoników
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. archit. ważniejsza świątynia katolicka z własną kapitułą kanoników;
Kolegiata – kościół niebędący katedrą, przy którym istnieje kapituła kanoników, erygowana przez papieża na prośbę lub za wiedzą ordynariusza.
Wyższym rangą kościołem względem kolegiaty jest archikolegiata (analogicznie jak archikatedra względem katedry)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej:
1. stanowisko, godność kolegiata, członka zespołu profesorów zarządzających uczelnią;
2. budynek mieszkalny dla studentów i profesorów; kolegium, bursa
SJP.pl
collegium;
1. grupa osób wspólnie czymś zarządzających, stanowiąca radę, wspólnie pracująca nad czymś;
2. zebranie grupy osób, narada zespołu;
3. szkoła dla młodzieży z domów najczęściej szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem);
4. w średniowieczu: zakład związany z uniwersytetem; od XVI wieku określenie stosowane do szkół średnich prowadzonych najczęściej przez zakonników (zakony pijarów, jezuitów) lub zgromadzenie kanoników;
5. budynek mieszkalny (bursa) dla studentów i profesorów
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa pracowników jakiejś instytucji powołanych do omawiania lub rozstrzygania jakichś spraw
(1.2) kośc. ogół kardynałów Kościoła katolickiego;
(1.3) praw. (w Polsce w latach 1951-2001) pozasądowy organ orzekający w sprawach wykroczeń;
(1.4) eduk. szkoła wyższa, w której po trzech latach nauki otrzymuje się tytuł licencjata;
(1.5) hist. eduk. w dawnej Polsce: szkoła średnia połączona z konwiktem, przeznaczona dla młodzieży szlacheckiej;
(1.6) daw. eduk. bursa przy zakładach naukowych dla profesorów i studentów;
(1.7) eduk. hist. wydział dawnej szkoły wyższej;
(1.8) archit. eduk. budynek mieszczący kolegium (1.4-8)
(1.9) hist. w starożytnym Rzymie: stowarzyszenie publiczne lub prywatne skupiające ludzi jednego zawodu lub środowiska
Kolegium (łac. collegium)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
towarzysz pracy, nauki, zabawy; kumpel, znajomy, kompan, towarzysz
SJP.pl
zadawać się z kimś, przyjaźnić
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. być czyimś kolegą; zob. kolegować się.
czasownik zwrotny niedokonany kolegować się (dk. zakolegować się)
(2.1) pozostawać z kimś w koleżeńskich stosunkach
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. koleżanka
Wiktionary
1. wyżłobienie, wgniecenie pozostawione na drodze, ziemi lub śniegu przez pojazdy;
2. w przenośni: utarty schemat, rutyna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ślad, wgłębienie pozostawione przez koła lub płozy pojazdu;
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: koleina
SJP.pl
1. środek transportu osób i ładunków za pośrednictwem pojazdów poruszających się po wyznaczonym torze kolejowym;
2. następstwo;
3. bieg wypadków, los
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środek transportu lądowego wytyczony torem lub liną;
(1.2) następstwo zdarzeń według ustalonego porządku
Kolej (również kolej żelazna) – droga szynowa wraz z przeznaczonymi do ich eksploatacji budowlami, urządzeniami oraz poruszającym się po tych drogach taborem, służąca do przewozu osób i rzeczy.
Według innej definicji kolej oznacza linię komunikacyjną, zbudowaną z szyn, wyłącznie do użytku przez pojazdy szynowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: kolejnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pracująca na kolei
Wiktionary
przymiotnik od: kolejarz
przymiotnik
(1.1) dotyczący kolejarzy
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kolej. pracownik kolei
Wiktionary oraz Wikipedia
1. środek transportu osób i ładunków za pośrednictwem pojazdów poruszających się po wyznaczonym torze kolejowym;
2. następstwo;
3. bieg wypadków, los
SJP.pl
zdrobnienie od: kolejka
SJP.pl
1. kolej łącząca miejscowości podmiejskie;
2. pociąg lub wagony kolei podmiejskiej;
3. rząd ludzi czekających na coś;
4. kolejne miejsce w jakiejś grupie;
5. potocznie: porcja alkoholu wypijanego w towarzystwie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uporządkowana zbiorowość ludzi czekających na coś;
(1.2) miejsce w uporządkowanej grupie ludzi, w szeregu, w kolejce (1.1)
(1.3) pot. porcja alkoholu wypijana z daną grupą osób
(1.4) pot. lokalny środek transportu obsługiwany przez wagony, np. kolej podmiejska, metro, kolejka górska, kolejka linowa, kolejka wąskotorowa
(1.5) zabawka będąca modelem pociągu lub złożona z wagoników
(1.6) inform. jedna ze struktur danych;
(1.7) sport. seria meczów w rozgrywkach ligowych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
automat do przydzielania numerków oczekującym w kolejce; numerkomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kolejkować.
Kolejkowanie (ang. queuing) – ogół działań wykonywanych przez system operacyjny lub oprogramowanie użytkowe, np. system transakcyjny w związku z obsługą kolejek.
Rodzaje kolejkowania:
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie:
1. człowiek stojący w kolejce; ogonkowicz;
2. dawniej, rzadko: człowiek jeżdżący kolejką (zwłaszcza górską)
SJP.pl
potocznie:
1. kobieta stojąca w kolejce do sklepu;
2. dawniej, rzadko: kobieta jeżdżąca kolejką (zwłaszcza górską)
SJP.pl
przymiotnik od: kolejka
przymiotnik
(1.1) związany z kolejką, dotyczący kolejki
SJP.pl
Wiktionary
forma przymiotnika.
(1.1) rodzaj żeński od: kolejny
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) stpol. toast
Wiktionary
dział gospodarki zajmujący się transportem i komunikacją za pośrednictwem kolei
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział gospodarki zajmujący się komunikacją i transportem za pomocą kolei
Kolejnictwo – ogół zagadnień związanych z transportem kolejowym, a także gałąź gospodarki obejmująca te zagadnienia.
W skład przedsiębiorstw kolejowych mogą wchodzić różne służby związane z pracą kolei, jak np. służba zdrowia, służba socjalna, szkolnictwo, zaplecze techniczno-badawcze, jak też zakłady produkcyjne i naprawcze. Obecnie dąży się jednak do pozostawienia w przedsiębiorstwach kolejowych tylko służb ściśle związanych z pracą przewozową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: kolejno
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w kolejności, jeden za drugim
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uporządkowanie pozwalające ustalić dla dowolnych dwóch elementów pewnej zbiorowości (haseł, czynności, ludzi, itp.), który z nich jest wcześniejszy, a który późniejszy
Wiktionary
występujący jeden po drugim; następny
przymiotnik
(1.1) następny po tym, który jest teraz; przyszły
SJP.pl
Wiktionary
potoczna nazwa klubu sportowego Lech Poznań
KKS Lech Poznań SA – polski klub piłkarski z siedzibą w Poznaniu występujący w Ekstraklasie. 9-krotny Mistrz Polski, 3-krotny wicemistrz Polski, 5-krotny zdobywca Pucharu Polski, 6-krotny zdobywca Superpucharu Polski. Klub zajmuje 4. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy.
SJP.pl
Wikipedia
akcja partyzancka polegająca na niszczeniu pociągów i urządzeń kolejowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. partyzantów hist. dywersyjna akcja partyzancka polegająca na niszczeniu pociągów, urządzeń kolejowych itp.
(1.2) środ. uczn. ocena dostateczna z dwoma minusami
(1.3) środ. policjantów akcja penetracji kolejowych szlaków tranzytowych i infrastruktury kolejowej przy pomocy powietrznych środków transportu
(1.4) środ. prostytutka uprawiająca nierząd w pociągach lub na dworcach kolejowych
(1.5) środ. eduk. kolej. szkoła średnia, która kształci pracowników kolei
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolejnictwem (koleją); taki, który dotyczy kolejnictwa, pociągów
Wiktionary
1. drobna ryba, pospolity szkodnik narybku; ciernik; kat
2. ostry ból w jamie brzusznej
SJP.pl
zbiór przedmiotów jednego rodzaju, gromadzonych przez kogoś ze względu na ich wartość artystyczną, naukową lub historyczną
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór przedmiotów tego samego typu, gromadzonych zwykle z powodu ich wartości (artystycznej, historycznej itp.)
(1.2) zestaw projektów jakiejś firmy na dany sezon
(1.3) inform. obiekt mogący przechowywać w określonej strukturze danych dowolną liczbę innych obiektów
Kolekcja – zestaw 9 albumów (w tym 1, podzielony na dwie części), które dokumentują działalność Grzegorza Ciechowskiego poza zespołem Republika.
Część płyt została poszerzona o dodatkowe utwory.
Bonusami w Kolekcji są:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
namiętność zbierania, kolekcjonowania czegoś
SJP.pl
osoba tworząca kolekcję
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która coś kolekcjonuje; właściciel kolekcji
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która coś kolekcjonuje; właścicielka kolekcji
Kolekcjonerka (fr. La Collectionneuse) – francuski komediodramat z 1967 roku w reżyserii Érica Rohmera. Film jest czwartą częścią (kręcony jako trzeci) cyklu filmowego Sześć opowieści moralnych.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolekcjonerami, dotyczący kolekcjonerów, kolekcjonowania; charakterystyczny dla kolekcjonera
Wiktionary
SJP.pl
Kolekcjonerstwo (łac. collectio – zbiór) – świadome gromadzenie przedmiotów o ustalonym zakresie merytorycznym, topograficznym lub chronologicznym w celu tworzenia zbiorów, wystaw lub pokazów. Najczęściej w formie amatorskiej jako hobby. Rozwija się już u dzieci w wieku przedszkolnym.
Wikipedia
czasownik
(1.1) zbierać przedmioty tworząc z nich kolekcję
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kolekcjonować.
Kolekcjonerstwo (łac. collectio – zbiór) – świadome gromadzenie przedmiotów o ustalonym zakresie merytorycznym, topograficznym lub chronologicznym w celu tworzenia zbiorów, wystaw lub pokazów. Najczęściej w formie amatorskiej jako hobby. Rozwija się już u dzieci w wieku przedszkolnym.
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kolekcja
SJP.pl
→ kolekcja
przymiotnik
(1.1) związany z kolekcją, dotyczący kolekcji
SJP.pl
Wiktionary
1. modlitwa w kościele rzymskokatolickim odmawiana przed pierwszym czytaniem;
2. nadzwyczajna zbiórka pieniędzy na cele określone przez Kościół
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. jedna z modlitw w kanonie mszy świętej;
(1.2) rel. zbiórka datków podczas eucharystii;
(1.3) rel. to, co zostało zebrane podczas zbiórki w czasie mszy, ofiara pieniężna;
Kolekta (łac. collecta – składka, zbiór) – modlitwa w liturgii kościołów chrześcijańskich, odmawiana przed pierwszym czytaniem w czasie mszy świętej lub nabożeństwa i zamykająca obrzędy wstępne. Wyraża ona charakter danej celebracji.
W Kościele rzymskokatolickim, w zwyczajnej formie rytu rzymskiego, po skończeniu hymnu „Chwała na wysokości Bogu” lub – jeżeli się go nie odmawia – po akcie pokuty i wezwaniach Kyrie eleison (jeżeli nie została wybrana tropowana trzecia forma aktu pokuty – „Panie, który […], zmiłuj się nad nami”), celebrans ze złożonymi rękami mówi „Módlmy się”. Wszyscy modlą się przez pewien czas w milczeniu. Następnie celebrujący rozkłada ręce i odmawia modlitwę z Mszału. Po jej ukończeniu składa ręce, a lud odpowiada: „Amen”, uznając modlitwę za swoją.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zbiór wypisów z dzieł literackich lub naukowych; collectanea
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór modlitw zwanych kolektami
Antyfonarz (z łac.średn. antiphonarium) – księga liturgiczna Kościoła rzymskokatolickiego zawierająca zbiór antyfon (najstarszych śpiewów liturgicznych); w czasach późniejszych w skład antyfonarza weszły również śpiewy używane w liturgii poza mszą świętą.W antyfonarz wchodziły pieśni śpiewane w niedziele i inne święta.
Wiktionary oraz Wikipedia
w językoznawstwie: rzeczownik, liczebnik lub zaimek wyrażający pojęcie jakiejś zbiorowości, ale mający formę liczby pojedynczej, np. państwo (Nowakowie), sześcioro (strażaków), kilkoro (ludzi); collectivum; rzeczownik, liczebnik lub zaimek zbiorowy
SJP.pl
całkowite lub częściowe usunięcie jelita grubego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. częściowe lub całkowite chirurgiczne usunięcie jelita grubego;
Kolektomia – częściowe lub całkowite (totalne) chirurgiczne usunięcie jelita grubego. Najczęściej wykonywana jest z powodu nowotworu złośliwego, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, polipowatości rodzinnej.
Proktokolektomia to usunięcie jelita grubego razem z odbytnicą. W niektórych przypadkach można wykonać zabieg z zachowaniem funkcji odbytu (np. metodą Duhamela lub Soave, stosowanymi w leczeniu choroby Hirschsprunga), jednak najczęściej konieczne jest wykonanie ileostomii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej:
1. kolekcjoner;
2. sprzedawca losów loterii; właściciel kolektury;
3. osoba zbierająca opłaty, poborca
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mot. rura odprowadzająca na zewnątrz spaliny zbierane z rur wydechowych poszczególnych cylindrów tłokowego silnika spalinowego
(1.2) techn. przewód lub kanał zbiorczy służący do przepływu cieczy lub gazów
(1.3) techn. zob. kolektor słoneczny.;
(1.4) chem. w analizie chemicznej: zob. nośnik.
(1.5) geol. skała z pokładami ropy naftowej lub gazu ziemnego
(1.6) techn. obszar tranzystora, a także elektroda doprowadzona do tego obszaru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pracownik, ajent, właściciel kolektury
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej:
1. kolekcjonerka;
2. właścicielka kolektury; kobieta sprzedająca losy loteryjne;
3. kobieta zbierająca opłaty
SJP.pl
przymiotnik od: kolektor
SJP.pl
związany z kolektorem lub kolekturą, sprzedażą kuponów w grach liczbowych lub losów loteryjnych
SJP.pl
punkt sprzedaży kuponów gier liczbowych, losów na loterię itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce sprzedaży losów loteryjnych
Kolektura (łac. collectum – zebrać) – punkt sprzedaży i przyjmowania losów lub kuponów loteryjnych lub gier liczbowych.
Na terenie Górnego Śląska określa się tak również punkty handlowe, w których można nabyć bilety okresowe komunikacji miejskiej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolektura
SJP.pl
1. zespół ludzi związanych stałą wspólną pracą, działalnością, dążeniami;
2. dalsza (od strony oka) soczewka okularu w mikroskopie lub lunecie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. grupa osób związanych wspólną pracą czy inną działalnością, mających ten sam cel
(1.2) opt. dalsza od oka soczewka okularu w urządzeniu optycznym, np. mikroskopie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba uznająca prymat dobra zbiorowości nad interesami i potrzebami indywidualnymi, w kwestiach ekonomicznych zwolennik kolektywizacji środków produkcji
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolektywizmem, kolektywistami, właściwy kolektywizmowi lub kolektywistom
SJP.pl
Wiktionary
proces zastępowania własności indywidualnej (zwłaszcza ziemi i środków produkcji rolnej) różnymi formami własności zbiorowej (państwowej, spółdzielczej, itp.)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadawanie czemuś formy kolektywnej;
Kolektywizacja – nadawanie formy zbiorowej, czyli kolektywnej, na przykład przekształcanie indywidualnych gospodarstw rolnych w spółdzielnie rolnicze (zob. RSP, Kołchoz), warsztatów rzemieślniczych w spółdzielnie produkcyjne itp.
Kolektywizacja rolnictwa to przymusowe wstępowanie rolników do spółdzielni, połączone z procesem łączenia gruntów rolnych we wspólnoty spółdzielcze.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolektywizacją, dotyczący kolektywizacji
Wiktionary
1. w ekonomii: system zarządzania gospodarką, opierający się na uspołecznionych, wspólnych środkach produkcji;
2. w socjologii: stanowisko opierające się na kryteriach holistycznych, przeciwstawiające się indywidualizmowi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. przeciwstawiany indywidualizmowi pogląd akcentujący rolę wspólnot, grup i zbiorowości;
Kolektywizm – pogląd traktujący wspólnoty, grupy i zbiorowości jako elementarne jednostki społeczne.
Przeciwieństwem kolektywizmu jest indywidualizm.
W krajach komunistycznych oznacza zasadę przymusu wspólnej własności i zbiorowej pracy, która jest tam propagowana i praktykowana (zob. kolektywizacja, kolektywizacja w ZSRR, kolektywizacja w PRL, komuny ludowe w ChRL).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zastępować własność indywidualną (zwłaszcza ziemi i środków produkcji rolnej) różnymi formami własności zbiorowej, np. państwową, spółdzielczą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kolektywizować.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zbiorowo, zespołowo, wspólnie
Wiktionary
1. zespołowy charakter czegoś;
2. jedność, wspólnota, integracja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kolektywne; cecha tych, którzy są kolektywni
SJP.pl
Wiktionary
książkowo: odnoszący się do kolektywu, oparty na zbiorowej pracy, wspólnym działaniu; zespołowy, zbiorowy, wspólny
przymiotnik
(1.1) zbiorowy, zespołowy, wspólny; oparty na takim działaniu
SJP.pl
Wiktionary
minerał z grupy boranów
SJP.pl
Kolemczyce – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dorohusk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Ladeniska, Mościska, Kolemczyce. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 13 mieszkańców i była najmniejszą co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wikipedia
gatunek rekina, jego mięso jest jadalne
Koleń pospolity, koleń (Squalus acanthias) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny koleniowatych (Squalidae). Ceniona ryba konsumpcyjna.
SJP.pl
Wikipedia
tkanka roślinna wzmacniająca, zbudowana z żywych i elastycznych komórek o zgrubiałych i niezdrewniałych ściankach, zwiększająca wytrzymałość mechaniczną rośliny; kollenchyma, zwarcica
Kolenchyma (zwarcica) – tkanka roślinna wzmacniająca złożona z komórek żywych, elastycznych i wydłużonych, otoczonych niezdrewniałą celulozowo-pektynową ścianą. Komórki mogą zawierać chloroplasty, chociaż nie należą do tkanek asymilacyjnych. W ścianie komórkowej występują zwykle nierównomierne zgrubienia. Zwykle komórki kolenchymy ściśle do siebie przylegają. Pomimo znacznej grubości ściany komórkowe kolenchymy pozostają elastyczne, co umożliwia wzrost rośliny na długość. Czasem w skład ściany komórkowej wchodzi oprócz celulozy protopektyna, zdolna do pęcznienia.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kolęda
Kolenda (Kolęda) – polski herb szlachecki odmiana herbu Bełty.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
siewna, pospolita roślina jednoroczna, przyprawowa i w mniejszym stopniu lecznicza, należąca do rodziny selerowatych; kolendra
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. siewna, pospolita roślina jednoroczna, przyprawowa i w mniejszym stopniu lecznicza, należąca do rodziny selerowatych; kolender;
2. przyprawa z suszonych owoców rośliny o tej samej nazwie; kolender
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Coriandrum|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny selerowatych, mających zastosowanie kulinarne;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Coriandrum sativum|L.|ref=tak., gatunek rośliny jednorocznej z rodziny selerowatych;
(1.3) bot. uprawna roślina z gatunku kolendry (1.2)
(1.4) kulin. spoż. przyprawa z suszonych owoców lub liści kolendry (1.3)
(1.5) kulin. spoż. nać kolendry (1.3)
Kolendra (Coriandrum L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia dwa lub trzy gatunki. Występują one w południowo-zachodniej Azji, gdzie rosną w suchych, trawiastych murawach. W stanie świeżym mają nieprzyjemny zapach określany jako przypominający woń wydzielaną przez pluskwy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolendra
SJP.pl
rząd ryb z podgromady spodoustych
Koleniokształtne (Squaliformes) – rząd ryb chrzęstnoszkieletowych (Chondrichthyes) z nadrzędu Squalomorphi.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych
Koleniowate (Squalidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu koleniokształtnych (Squaliformes), obejmująca gatunki głębokowodne i głębinowe.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koleniowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
samolot pionowego startu i lądowania, którego skrzydło ma kształt pierścienia; coleopter; pierścieniopłat
Pierścieniopłat – statek powietrzny, który zamiast klasycznych skrzydeł, ma płat nośny ukształtowany w formie pierścienia otaczającego kadłub.
Pierścieniopłat może mieć napęd śmigłowy, pochodzący z dwóch przeciwbieżnych śmigieł napędzanych silnikiem turbośmigłowym, lub napęd odrzutowy pochodzący z silnika turboodrzutowego oraz strumieniowego (pierścieniowy płat nośny pierścieniopłata pełni wtedy także funkcję obudowy silnika strumieniowego).
SJP.pl
Wikipedia
zoolog badający chrząszcze
Koleopterolog – naukowiec, entomolog zajmujący się badaniem chrząszczy (Insecta: Coleoptera). Żargonowo wśród entomologów nazywany bywa "chrząszczarzem". W szerszym rozumieniu to także osoba interesująca się (amatorsko, hobbystycznie) tą grupą owadów, choć nie prowadząca samodzielnie badań naukowych. Ze względu na dużą liczbę gatunków, atrakcyjny wygląd wielu gatunków chrząszczy a także długą tradycję kolekcjonerstwa entomologicznego, grupa koleopterologów (zwłaszcza koleopterologów-amatorów) w Polsce i na świecie jest bardzo liczna.
SJP.pl
Wikipedia
dział zoologii, nauka o chrząszczach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o chrząszczach;
Koleopterologia (gr. koleopteros – 'chrząszcz', lógos – 'mowa, słowo') – dział entomologii zajmujący się badaniem owadów z rzędu chrząszczy (Insecta: Coleoptera). Naukowcy zajmujący się badaniami chrząszczy to koleopterolodzy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pochewka liściowa otaczająca stożek wzrostu i zawiązki pierwszych liści w zarodku traw i w kiełkującym pędzie
Koleoptyl – w zarodkach traw pochewka wykształcająca się jako pochwiasta część liścienia. Funkcją koleoptylu jest osłanianie merystemu wierzchołkowego pędu i zawiązków pierwszych liści. Podczas kiełkowania ziarniaka koleoptyl rośnie przez pewien czas wraz z zarodkiem, osiąga szydlasty kształt i długość kilku centymetrów, a następnie zostaje rozerwany przez rozwijające się kolejne liście.
SJP.pl
Wikipedia
niewielka pochwa osłaniająca korzeń pierwotny zarodka traw
Koleoryza – pochwa osłaniająca korzeń pierwotny zarodka traw. Prawdopodobnie jest tworem stanowiącym przystosowanie do rozwoju zarodka w nasieniu okrytym zwykle szczątkową łupiną nasienną i usytuowanym na skraju nasienia wypełnionego poza tym bielmem.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. żółć
Wiktionary
koleżka, ziom, ziomal, ziomek, ziomuś; potocznie:
1. kolega, kompan;
2. osoba bliżej nieznana; gość, kolo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zgrub. od: kolega
(1.2) pot. mężczyzna, bliżej nieokreślony
SJP.pl
Wiktionary
pot. wzajemne popieranie się ludzi powiązanych ze sobą zażyłością, jakimiś układami w celu osiągnięcia pewnych korzyści, najczęściej zdobywanych w sposób nieuczciwy
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pejor. popieranie kolegów w wyborze na stanowiska
SJP.pl
Wiktionary
kolesiówka; potocznie:
1. koleżanka, kompanka;
2. bliżej nieznana kobieta; gościówa, babka, facetka
SJP.pl
wykazujący cechy typowe dla kolegi, kompana
SJP.pl
kolesiówa; potocznie:
1. koleżanka, kompanka;
2. bliżej nieznana kobieta; gościówa, babka, facetka
SJP.pl
→ koleś; kolesiowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) pejor. dotyczący kolesiostwa, związany z kolesiostwem
SJP.pl
Wiktionary
→ koleś; kolesiowski
SJP.pl
część przednia konnego pługa koleśnego, dwukołowy wózek regulujący głębokość orki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pług umieszczony na dwóch kołach
Koleśnica (inna nazwy; koleśnie, przodek pługa) – dwukołowy wózek z kabłąkiem z poprzeczką o regulowanej wysokości wyposażoną w siodełko na którym wspiera się grządziel pługa, radła, wyorywacza buraków, i innych tego typu narzędzi. Koleśnica wyposażona też jest w zaczepy łańcuchowe ciągnące narzędzie oraz krótki dyszel z hakiem do zaczepienia uprzęży konia ciągnącego pług.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Koleśnik – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Biały Bór.
W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) daw. (np. jadąc dokądś) pojazdem kołowym
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. posiadanie kół
Wiktionary
1. przestarzałe: dotyczący pojazdu poruszającego się na kołach; kołowy;
2. pług koleśny - pług konny składający się z właściwego pługa i z koleśnicy, dwukołowego wózka regulującego głębokość orki
SJP.pl
w ZSRR i innych krajach socjalistycznych: przodownik pracy w rolnictwie
SJP.pl
1. kurtka noszona niegdyś przez żołnierzy w wojsku polskim;
2. ostra końcówka u spodu oszlifowanego diamentu lub innego kamienia szlachetnego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. kurtka żołnierska z sukna lub skóry łosiowej
(1.2) hist. rodzaj wywijanego kołnierza w dawnych strojach
Kolet (fr. collet – kołnierz) – rodzaj skórzanego ubioru wojskowego ze skóry łosiowej, jeleniej lub wołowej, w powszechnym użytku od czasu wojny trzydziestoletniej, w XVIII-XIX wieku zastąpiony ubiorem sukiennym.
Był długim kaftanem lub płaszczem z długimi rękawami (lub bez), rozszerzanym w części dolnej. Zwykle wkładano go pod kirys (np. rajtaria, arkebuzeria, pikinierzy) lub na wierzch jako rodzaj lżejszego ubioru ochronnego (np. u muszkieterów, dragonów). Nazwa pochodzi od wywijanego skórzanego kołnierza.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kurtka noszona niegdyś przez żołnierzy w wojsku polskim;
2. ostra końcówka u spodu oszlifowanego diamentu lub innego kamienia szlachetnego
Koleta (franc. Colette) – pierwotnie zdrobniała forma imienia Nikoleta, powstałego od Nikoli, żeńskiego odpowiednika Mikołaja. Koleta jest imieniem znanym w Polsce od dawna, dzięki funkcjonującemu na ziemiach polskich zakonowi żeńskiemu.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia św. Kolety
Wiktionary
roślina z rodziny wargowych występująca w Afryce i w Azji, uprawiana dla wielobarwnych liści; paczula; pokrzywa amerykańska
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: koleżanka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: koleżanka
SJP.pl
Wiktionary
towarzyszka w szkole lub w pracy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) towarzyszka nauki lub zabawy
(1.2) towarzyszka pracy
SJP.pl
Wiktionary
inaczej kolegować się z drugą osobą
SJP.pl
dotyczący kolegi; przyjacielski, życzliwy, uczynny
przymiotnik
(1.1) przyjacielski, życzliwy i uczynny
(1.2) dotyczący kolegi, koleżanki lub koleżeństwa
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest koleżeńskie; cecha tych, którzy są koleżeńscy
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przyjazne zachowanie i sympatia okazywane kolegom i koleżankom
(1.2) ogół kolegów i koleżanek
Wiktionary
koleś, ziom, ziomal, ziomek, ziomuś; potocznie:
1. kolega, kompan;
2. osoba bliżej nieznana; gość, kolo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kolega, zwłaszcza bliski
SJP.pl
Wiktionary
koleś, ziom, ziomal, ziomek, ziomuś; potocznie:
1. kolega, kompan;
2. osoba bliżej nieznana; gość, kolo
SJP.pl
naszyjnik kobiety, ozdobiony drogimi klejnotami
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naszyjnik ze szlachetnych kamieni lub ich imitacji ułożonych w bogatą, dekoracyjną kompozycję
(1.2) techn. dwuczęściowy, metalowy pierścień mocujący elementy konstrukcji, wiążący rury itp.
Kolia – miejscowość w Wallis i Futunie (zbiorowość zamorska Francji), położona na wyspie Futuna, w okręgu Alo. Według spisu powszechnego z 2018 roku, liczyła 254 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miejsce schronienia w górach, zwłaszcza szałas pasterski; koleba
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. góry. szałas stanowiący schronienie w górach
(1.2) gw-pl|Bukowina. szopa przeznaczona dla chorych owiec
--
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
najmniejszy ptak na świecie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. barwnie upierzony i żywiący się nektarem najmniejszy z ptaków;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: koliber
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle w południowo-wschodniej części Gdyni;
Kolibki (kaszb. Kòlibczi, niem. Koliebken) – osiedle w Gdyni, w dzielnicy Orłowo położone nad potokiem Kolibkowskim. Obszar osiedla obejmuje południową część dzielnicy Orłowo i znajduje się bezpośrednio nad Morzem Bałtyckim granicząc od południa z Sopotem (granica na rzece Swelina).
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: koliber
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu krótkonogich
Kolibrowate (Trochilidae) – rodzina ptaków z rzędu krótkonogich (Apodiformes), a według taksonomii Sibleya-Ahlquista tworząca osobny rząd Trochiliformes. Obejmuje gatunki lądowe, zamieszkujące Amerykę, głównie w strefie międzyzwrotnikowej.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kolibrowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
kolibło egipskie - drzewo rosnące w Afryce i Azji Zachodniej, o różnorodnych zastosowaniach
Kolibło (Balanites Delile) – rodzaj roślin z rodziny parolistowatych (Zygophyllaceae). Obejmuje 9 gatunków. Wszystkie rosną w Afryce (zasięg rodzaju obejmuje niemal cały jej obszar bez Tunezji i Afryki Południowej), dwa gatunki rosną poza tym także w Azji południowo-zachodniej oraz w Indiach i Mjanmie.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin okrytozalążkowych z kladu dwuliściennych właściwych; Balanitaceae
SJP.pl
o cechach kolibłowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
laserowy przyrząd do pomiaru odległości; colidar; dalmierz laserowy
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przest. dalmierz laserowy
Kolidar – dalmierz laserowy, którego źródłem promieniowania jest laser impulsowy. Służy głównie do wykrywania i lokalizacji obiektów znajdujących się w przestrzeni kosmicznej lub pomiarów odległości między dwoma statkami kosmicznymi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. być w sprzeczności z czymś, nie zgadzać się z czymś;
2. przeszkadzać w zrobieniu czegoś, być przeszkodą
czasownik
(1.1) być w sprzeczności, wykluczać się, stać w konflikcie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kolidować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|koligacić.
Wiktionary
książkowo: łączyć w związki rodzinne (pokrewieństwo lub powinowactwo) poprzez małżeństwo
czasownik niedokonany (dk. skoligacić)
(1.1) spowinowacać
SJP.pl
Wiktionary
1. książkowo: związek rodzinny oparty na pokrewieństwie lub powinowactwie; parantela;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; pokrewieństwo, filiacja, pobratymstwo, bliskość
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokrewieństwo, powinowactwo
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący koligacji
SJP.pl
dawniej:
1. osoba będąca w stosunku rodzinnym z krewnymi współmałżonka, ale niepowiązana z nimi więzami krwi; powinowaty;
2. człowiek, którego łączą z kimś związki pokrewieństwa, który należy z kimś do jednej rodziny; krewniak, krewny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna żonaty z czyjąś krewną
SJP.pl
Wiktionary
→ koligat
SJP.pl
dawniej: być z kimś spokrewnionym, spowinowaconym
SJP.pl
skupianie światła w wąską wiązkę równoległych promieni
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący kolimacji
SJP.pl
przyrząd optyczny służący do otrzymywania równoległych wiązek promieni świetlnych, stosowany np. w spektrografie, spektrometrze
Kolimator – przyrząd przetwarzający padające światło lub strumień cząstek w równoległą wiązkę (skolimowaną) lub w wiązkę o określonej zbieżności. Padający strumień może być rozbieżny, zbieżny bądź może nie mieć ustalonej zbieżności. Kolimator jest zwykle częścią składową większych przyrządów.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kolimator
SJP.pl
Wikipedia
Kolineacja – wzajemnie jednoznaczne przekształcenie geometryczne przestrzeni geometrycznej, np. euklidesowej, afinicznej, liniowej, rzutowej (skończonego wymiaru), na siebie odwzorowujące proste w proste, tj. zachowujące współliniowość punktów.
Wikipedia
dotyczący kolineacji
SJP.pl
w matematyce: uporządkowanie według tej samej prostej; współliniowość
SJP.pl
współliniowy
przymiotnik
(1.1) zob. współliniowy.
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koliściakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
o cechach koliściakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
1. zgrubienie od: koło;
2. coś otaczającego dookoła; krąg, okrąg
SJP.pl
mający kształt koła, przypominający koło; okrągły, półkrągły
przymiotnik
(1.1) mający kształt koła lub zbliżony do koła
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wystąpienie ruskiego chłopstwa pańszczyźnianego na Ukrainie Prawobrzeżnej w 1768;
Wiktionary oraz Wikipedia
owad z rzędu pluskwiaków równoskrzydłych, szkodnik drzew owocowych i warzyw
SJP.pl
Koliszewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Sochocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nadrodzina owadów z rzędu pluskwiaków; miodówki, psylle
Miodówki, koliszki, psylle (Psylloidea) – licząca około 1500 gatunków na całym świecie nadrodzina owadów w obrębie pluskwiaków równoskrzydłych, piersiodziobych (Sternorrhyncha). Koliszki są grupą pokrewną z mszycami (Aphidoidea), mączlikami (Aleyrodoidea) i czerwcami (Coccoidea), z czego najbardziej podobne są mączlikom. W nauce miodówki znane są bardziej jako koliszki bądź psylle. W zapisie kopalnym znane są od jury.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. zob. koliszczyzna.
Wiktionary
1. zbieg niezgodnych lub sprzecznych ze sobą okoliczności, interesów, zasad, przepisów itp.; sprzeczność;
2. zderzenie się pojazdów będących w ruchu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wypadek samochodowy; zderzenie, stłuczka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) przym. od kolizja prawna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kolizyjne
Wiktionary
przymiotnik od: kolizja
SJP.pl
1. drobna ryba, pospolity szkodnik narybku; ciernik; kat
2. ostry ból w jamie brzusznej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. silne, napadowe bóle w jamie brzusznej
(1.2) med. kłucie w boku
(1.3) bot. kłujący wyrostek roślinny
(1.4) icht. nazwa systematyczna|Gasterosteus aculeatus|Linnaeus|ref=tak., drobna ryba z rodziny ciernikowatych
(1.5) slang. młodz. coca-cola
Kolka – napad ostrych bólów spowodowany przerzynaniem się kamienia przez wąski przewód lub mocnym skurczem mięśniówki jelit w zatruciach lub ostrych zakażeniach pokarmowych.
Rodzaje kolek:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w delcie Gangesu w północno-wschodnich Indiach, stolica stanu Bengal Zachodni;
Kolkata lub Kalkuta (hindi कोलकाता, trl. Kolkātā, trb. Kolkata; bengali: কলকাতা, trl. Kolkatā, trb. Kolkata ang. Kolkata; do 2001 r. hindi कलकत्ता, trl. Kalkattā, trb. Kalkatta; ang. Calcutta) – miasto w Indiach, w delcie Gangesu, stolica stanu Bengal Zachodni, trzecia aglomeracja w kraju licząca około 15 milionów mieszkańców.
Wiktionary oraz Wikipedia
suche igliwie
Kolki – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Gandaki w dystrykcie Lamjung. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2001 roku liczył on 401 gospodarstw domowych i 2165 mieszkańców (1131 kobiet i 1034 mężczyzn).
SJP.pl
Wikipedia
tlenek żelaza otrzymywany przy wyrobie kwasu siarkowego, używany jako czerwona farba malarska
SJP.pl
przymiotnik od: kolka (w znaczeniu: ostry ból w jamie brzusznej), np. ból kolkowy
SJP.pl
roślina z rodziny przewiertniowatych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kolagen] kolagen;
1. białko proste będące głównym składnikiem tkanki łącznej, odgrywające ważną rolę w budowie ciał kręgowców, występujące m.in. w substancji międzykomórkowej tkanki kostnej i chrzęstnej;
2. substancja proteinowa do produkcji kosmetyków i żelatyny
SJP.pl
gwałtowny spadek ciśnienia krwi; kolaps; zapaść
Kollaps – debiutancki album studyjny zespołu Einstürzende Neubauten, wydany 5 października 1981 roku nakładem wytwórni ZickZack.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kolenchyma] tkanka roślinna wzmacniająca, zbudowana z żywych i elastycznych komórek o zgrubiałych i niezdrewniałych ściankach, zwiększająca wytrzymałość mechaniczną rośliny; kolenchyma, zwarcica
SJP.pl
roślina z rodziny floksów, hodowana jako roślina ozdobna
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Colmarem, dotyczący Colmaru (daw. Kolmaru)
Wiktionary
1. naturalne lub sztuczne zapełnianie porów w osadach (głównie piaszczystych) materiałem ilastym niesionym przez przesączającą się wodę;
2. sztuczne podnoszenie poziomu gruntu stosowane w melioracji; namulanie, zamulanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) melior. sposób sztucznego podnoszenia poziomu gruntu przez wykorzystanie osadzających się namułów niesionych przez wodę
(1.2) hydrol. zapełnianie porów drobnymi cząstkami stałymi niesionymi przez przesączającą się wodę
Kolmatacja (ang. clogging) – osadzanie się w przestrzeni porowej ośrodka porowatego drobnych cząstek stałych unoszonych przez przepływający płyn.
Kolmatacja związana jest z blokowaniem przewężeń kanałów porowych przez cząstki stałe adwekcyjnie unoszone przez poruszający się płyn.
Przykładem procesu kolmatacji jest stopniowe zatykanie się filtrów porowatych (np. sączki, samochodowy filtr powietrza) przez drobne cząstki stałe zawarte w filtrowanym płynie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hydrol. melior. związany z kolmatacją, dotyczący kolmatacji
SJP.pl
Wiktionary
1. ukłuć, dźgnąć
2. potocznie: zadzwonić (zatelefonować)
SJP.pl
przymiotnik od: Kolno
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kolna
(1.2) związany z Kolnem
przymiotnik jakościowy
(2.1) typowy lub charakterystyczny dla Kolna
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Kolna
SJP.pl
mieszkanka Kolna
SJP.pl
Wikipedia
Kolniszki (niem. Collnischken) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Gołdap.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wieś została założona przez Jana Bendera ze Skocz na ziemi zakupionej w 1564 roku.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. wieś na Białorusi;
4. część Nowej Rudy;
5. jezioro na Równinie Augustowskiej;
6. jezioro na Pojezierzu Poznańskim
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kolno – miasto w województwie podlaskim, siedziba powiatu kolneńskiego, położone na Wysoczyźnie Kolneńskiej na Mazowszu, prawa miejskie od 1425 r.
Miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kolneńskim ziemi łomżyńskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa łomżyńskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kolnowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Kohlsdorf, cz. Kolnovice) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Wysoczyzny Bialskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nią potok Psiniec.
Wikipedia
rzadko: przeznaczony do zadawania ciosów kłuciem; kłujący
SJP.pl
1. południowosłowiański taniec ludowy o zmiennym tempie; choro, oro;
2. potocznie: kolokwium; koło
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. posp. facet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) slang. posp. kolokwium
(2.2) folk. choreogr. południowosłowiański taniec ludowy
Kolo (inne nazwy: choro, oro) to taniec ludowy wywodzący się z antycznych tańców kołowych. Pochodzi z Serbii, popularny jest nadal i na całym Półwyspie Bałkańskim. Wykonywany jest w formie koła.
Kolo jest zaliczane do najstarszych tańców słowiańskich.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny goździkowatych, obejmujący około 25 gatunków
Kolobant (Colobanthus) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych obejmujący ok. 25 gatunków. Przedstawiciele występują na półkuli południowej, osiągając największe zróżnicowanie na Nowej Zelandii, poza tym rosną w Ameryce Południowej, Australii i na wyspach otaczających Antarktydę. Kolobant antarktyczny jest jedynym przedstawicielem dwuliściennych we florze Antarktydy.
SJP.pl
Wikipedia
roztwór nitrocelulozy w rozpuszczalnikach organicznych, tworzący po wyschnięciu bezbarwną, elastyczną błonkę, stosowany w lecznictwie do opatrywania skaleczeń, używany też do produkcji lakierów i klejów; kolodium
SJP.pl
przymiotnik od: kolodion
SJP.pl
roztwór nitrocelulozy w rozpuszczalnikach organicznych, tworzący po wyschnięciu bezbarwną, elastyczną błonkę, stosowany w lecznictwie do opatrywania skaleczeń, używany też do produkcji lakierów i klejów; kolodion
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. techn. roztwór nitrocelulozy w mieszaninie alkoholu i eteru, po rozlaniu szybko schnący oraz tworzący bezbarwną warstewkę, o wielu zastosowaniach, np. jako opatrunek, klej albo lakier
Kolodium (kolodion) – roztwory nitrocelulozy o stężeniu 4–10% w rozpuszczalnikach organicznych, np. w mieszaninie eteru etylowego (50–75%) z etanolem (20–70%) lub acetonu (ok. 90%) z izopropanolem (ok. 5%). Mogą zawierać dodatki, np. kamforę i olej rycynowy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
notka informacyjna umieszczana na ostatniej stronie tekstu w starych rękopisach i drukach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) formuła umieszczona na końcu tekstu z tytułem dzieła, datą i miejscem powstania, imieniem pisarza, czasem jego funkcją i pochodzeniem
Kolofon (stgr. κολοφών kolophōn „szczyt, wierzchołek; zwieńczenie pracy”) – formuła umieszczona na końcu średniowiecznej książki rękopiśmiennej, zawierająca explicit z tytułem dzieła, datację, imię pisarza, czasem jego funkcję (np. praesbiter, organista itp.) i pochodzenie, a nieraz także inne informacje dotyczące okoliczności powstania danego egzemplarza, np. na czyje polecenie czy za czyjego panowania powstał. Uzupełnieniem kolofonu bywały niekiedy osobiste wynurzenia pisarza, zwykle w formie wierszowanej (o charakterze okolicznościowym, pobożnym, poważnym bądź trywialnym itp.), najczęściej wyrażające zadowolenie z powodu ukończonego trudu pisarskiego. Kolofon rozwinął się w późnym średniowieczu ze zwięzłej formuły explicitu. Zwykle był wyróżniany przez pisarza graficznie (np. inną barwą inkaustu lub większymi literami).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
liczba przeciwna do logarytmu danej liczby (symbol: clg, colog); cologarytm
Logarytm (łac. [now.] logarithmus – stosunek, z gr. λόγ- log-, od λόγος logos – zasada, rozum, słowo, i ἀριθμός árithmós – liczba) – dla danych liczb a,b>0,\;a\neq 1 liczba oznaczana \log _{a}b będąca rozwiązaniem równania a^{x}=b. Taka definicja logarytmu została zdefiniowana przez Eulera. Liczba a nazywana jest podstawą (zasadą) logarytmu, liczba b liczbą logarytmowaną (niekiedy antylogarytmem swojego logarytmu, patrz: antylogarytm). Jest to więc wykładnik potęgi, do jakiej należy podnieść podstawę a, aby otrzymać liczbę logarytmowaną b.
SJP.pl
Wikipedia
1. rozpowszechniony w przyrodzie układ o dużym stopniu rozdrobnienia, stanowiący ogniwo pośrednie między roztworami rzeczywistymi a zawiesinami
2. najdrobniejsza cząstka gleby
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. chem. niejednorodna mieszanina tworząca układ dwóch substancji, w którym jedna z nich jest rozproszona w drugiej
Układ koloidalny, układ koloidowy, roztwór koloidalny, zawiesina koloidalna, potocznie koloid – niejednorodna mieszanina, zwykle dwufazowa, tworząca układ dwóch substancji, w którym jedna z nich jest rozproszona w drugiej. Rozdrobnienie (czyli stopień dyspersji) substancji rozproszonej jest tak duże, że fizycznie mieszanina sprawia wrażenie homogenicznej, jednak nie jest to wymieszanie na poziomie pojedynczych cząsteczek.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla koloidów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest koloidalne
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) wytworzony z koloidów, zawierający koloidy
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z koloidem, odnoszący się do koloidu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla koloidów
Wiktionary
przymiotnik od: koloid
przymiotnik
(1.1) zob. koloidalny.
SJP.pl
Wiktionary
1. często używane zestawienie słów, którego znaczenie wynika ze znaczeń poszczególnych słów;
2. wieś szlachecka podzielona na części należące do różnych właścicieli (lub wierzycieli);
3. w dawnym prawie: kolejność spłacania wierzycieli w przypadku upadłości dłużnika;
4. w informatyce: umieszczenie urządzeń klienta w profesjonalnej serwerowni oraz zapewnienie ochrony, konserwacji, obsługi i stałego podłączenia do Internetu; hoteling
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. często spotykany związek wyrazów, którego znaczenie wynika ze znaczenia jego składników;
(1.2) hist. wieś szlachecka podzielona na części należące do różnych właścicieli
(1.3) hist. kolejność spłacania wierzycieli
(1.4) inform. usługa polegająca na odpłatnym udostępnieniu zasobów serwerowni
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kolokacji
SJP.pl
dawniej: wierzyciel, który zajął część majątku dłużnika jako zabezpieczenie swojej wierzytelności
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. praw. wierzyciel, który zajął część majątku dłużnika jako zabezpieczenie swoich roszczeń
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: wierzycielka, która zajęła część majątku dłużnika jako zabezpieczenie swojej wierzytelności
SJP.pl
roślina uprawna w klimacie tropikalnym i subtropikalnym, jadalne bulwy i liście; kapusta karaibska; taro; kleśnica; kleśniec jadalny
Kolokazja (Colocasia Schott in Schott et Endl.) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, liczący 16 gatunków, pochodzących z tropikalnych i subtropikalnych regionów Azji, niektóre endemiczne. Kolokazja jadalna jest rośliną uprawianą przemysłowo na całym świecie, z uwagi na duże, bogate w skrobię bulwy. Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od arabskiej nazwy kolkas lub kulkas, używanej pierwotnie w Egipcie jako nazwa zwyczajowa lotosu.
SJP.pl
Wikipedia
ssak drapieżny z rodziny kotów, występujący w Ameryce Południowej; kot pompasowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leopardus colocolo|Molina|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Ameryce Południowej;
(1.2) zool. kot z gatunku kolokolo (1.1)
Ocelot pampasowy, kolokolo, kot pampasowy (Leopardus colocola) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), zamieszkującego Amerykę Południową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w dawnym prawie: uznawać prawa wierzyciela do części majątku dłużnika;
2. w informatyce: umieszczać urządzenia w wynajmowanej serwerowni, specjalizującej się w świadczeniu takich usług
SJP.pl
bawełna kolodionowa
Bawełna kolodionowa (koloksylina) – rodzaj nitrocelulozy o zawartości azotu 11,1–12,3%. Czasami traktowana jako rodzaj bawełny strzelniczej, tzw. "bawełna strzelnicza nr 2", BS2. Otrzymywana przez częściową estryfikację celulozy za pomocą mieszaniny nitrującej. Stosowana głównie do wyrobu lakierów i klejów nitrocelulozowych, błon fotograficznych, celuloidu i niektórych materiałów wybuchowych (prochu bezdymnego i nowoczesnych dynamitów).
SJP.pl
Wikipedia
wprowadzenie do tekstu języka potocznego
SJP.pl
wyraz lub wyrażenie potoczne, używane tylko w swobodnej rozmowie; potocyzm
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz lub wyrażenie potoczne, używane tylko w swobodnej rozmowie;
Kolokwializm (z łac. colloquium „rozmowa” od colloqui „rozmawiać”, col- „współ-” i loqui „mówić”), potocyzm – wyraz, wyrażenie lub forma składni – stosowane wyłącznie w języku potocznym, zwykle w mowie, w życiu codziennym, a jednocześnie w sytuacji, gdy nie ma wymogu dbałości o zgodność przekazu z wyższymi rejestrami języka (językiem starannym czy wyspecjalizowanym).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób kolokwialny, potocznie
Wiktionary
brak dbałości o styl wyrażania się charakterystyczny dla języka potocznego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kolokwialne
SJP.pl
Wiktionary
1. używany w języku potocznym, w zwykłej rozmowie;
2. odnoszący się do kolokwium
przymiotnik
(1.1) potoczny
(1.2) odnoszący się do lub związany z kolokwium
SJP.pl
Wiktionary
płożąca się roślina zielna z rodziny dyniowatych; owoc tej rośliny
Arbuz kolokwinta, kawon kolokwinta, kolokwinta, kolocynta (Citrullus colocynthis (L.) Schrad.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny dyniowatych.
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj egzaminu ustnego lub pisemnego na wyższej uczelni
2. rodzaj sympozjum naukowego, sesja poświęcona określonemu tematowi
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eduk. stud. rodzaj sprawdzianu na studiach
(1.2) sympozjum naukowe, sesja
Kolokwium (łac. colloquium „rozmowa”) – egzamin w szkołach wyższych, pierwotnie przybierający formę ustną, wtórnie również pisemną. Nierzadko związany jest z zaliczeniem ćwiczeń lub seminariów. Kolokwium stanowi podstawę zaliczenia przedmiotu studiów (częściowego bądź całkowitego).
Mianem kolokwium określa się również spotkanie zwołane w celu przeanalizowania jakiejś problematyki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kolombo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kolombo
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kolombo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kolombo
SJP.pl
Wiktionary
→ Kolombo (stolica Sri Lanki)
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Kolombo
SJP.pl
Wiktionary
w komedii dell'arte: jedna z głównych postaci, partnerka arlekina; colombina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. bohaterka przedstawień commedia dell'arte, ubrana w czarną maskę partnerka arlekina
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stolica administracyjna Sri Lanki; Colombo
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Sri Lanki;
Kolombo (syng. කොළඹ Kolamba, tamil. கொழும்பு, IPA: /ˈkoləmbə/, ang. Colombo) – stolica Sri Lanki do 29 kwietnia 1982 roku. Obecnie nadal największe miasto tego państwa – 318 048 mieszkańców (2012), stolica biznesowa, a także siedziba przedstawicielstw dyplomatycznych i wielu urzędów państwowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. drobny dzierżawca gruntu w krajach Ameryki Łacińskiej;
2. w starożytnym Rzymie: dzierżawca gruntu, którego niezależność zmieniała się wraz z przemianami historycznymi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie, w okresie klasycznym: dzierżawca działki u wielkiego właściciela ziemskiego
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie, w okresie późnego cesarstwa: chłop przypisany do ziemi
Kolon (z łac. colonus – 'wieśniak, rolnik' z colere 'uprawiać (ziemię)') – w starożytnym Rzymie dzierżawca działki ziemi od właściciela ziemskiego, w okresie cesarstwa chłop zależny od właściciela latyfundium, a z czasem zniewolony rolnik przypisany do ziemi (glebae adscripti). Kolonowie stanowili podstawę systemu kolonatu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w starożytnym Rzymie nazwa systemu organizacji wielkiej własności ziemskiej, polegającego na wydzielaniu przez właścicieli latyfundiów działek nadawanych w uprawę tzw. kolonom, którzy byli w zamian zobowiązani do określonych świadczeń
Kolonat (z łac. colonatus – stan wieśniaczy) – system eksploatacji ziemi, który wykształcił się w I wieku w cesarstwie rzymskim. Początkowo rozwijał się on przede wszystkim w Italii, z czasem rozpowszechnił się także w innych, głównie zachodnich prowincjach Imperium. W kolonacie osobiście wolni chłopi (kolonowie) dzierżawili od wielkich właścicieli ziemskich działki, oddając za ich użytkowanie czynsz w naturze lub pieniądzu. Problemy z opłacaniem czynszów sprawiały, że kolonowie popadali w coraz większą zależność od latyfundystów, która z czasem przybrała formę rzeczywistego poddaństwa.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kolonii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kolonii
Klończyk (806 m) lub Kolończyk – kilkuwierzchołkowy, mało wybitny szczyt Beskidu Wyspowego. Znajduje się w długim, południowo-wschodnim grzbiecie ciągnącym się od Modyni przez Jasieńczyk, Klończyk i Spleźnię po Stymberka. Północno-wschodnie stoki Klończyka opadają do wąskiej doliny potoku Jastrzębik w miejscowości Jastrzębie, stoki południowo-zachodnie do doliny Zakiczańskiego Potoku w miejscowości Kicznia. Są w większości porośnięte lasem bukowo-świerkowym, ale po wschodniej i południowej stronie na jego łagodnych stokach znajdują się pola uprawne i zabudowania przysiółków Spleźnia i Sikorzec. Szczyt Klończyka znajduje się w niewielkiej kępie drzew na tej polanie. Przez Klończyka nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyki pieszej, można jednak przejść jego grzbietem dość wyraźną ścieżką, która przewija się to z lewej, to z prawej strony grzbietu. Szczyt Klończyka ścieżka omija na polanie, przy niewielkiej szkółce leśnej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
amerykański i brytyjski odpowiednik pułkownika; colonel
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający siedmiu punktom (2,6313 mm)
SJP.pl
Wiktionary
1. posiadłość państwa leżąca poza jego granicami;
2. grupa dzieci lub młodzieży przebywająca na koloniach;
3. grupa domów położona z dala od centrum wsi;
4. miejsce przymusowego pobytu w odosobnieniu od społeczeństwa;
5. skupisko zwierząt lub organizmów jednego gatunku
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodnich Niemczech, położone nad Renem;
(1.2) geogr. miasto w Mikronezji;
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zwolennik kolonializmu - polityki państw gospodarczo rozwiniętych
SJP.pl
SJP.pl
związany z kolonializmem - polityką państw gospodarczo rozwiniętych
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. hist. związany z kolonializmem, dotyczący kolonializmu lub kolonialistów
SJP.pl
Wiktionary
przekształcanie terytorium w kolonie; kolonizacja, kolonizatorstwo
SJP.pl
polityka państw dobrze rozwiniętych gospodarczo i silnych militarnie, polegająca na uzależnieniu od siebie terenów zagranicznych, krajów słabo rozwiniętych, o niskim poziomie cywilizacji, lecz zasobnych w surowce lub ważnych ze względów strategicznych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. system i polityka mocarstw opierająca się na opanowaniu i utrzymywaniu w politycznej oraz ekonomicznej zależności krajów słabo rozwiniętych w celu czerpania z nich zysków;
Kolonializm – polityka państw rozwiniętych gospodarczo polegająca na utrzymywaniu w zależności politycznej i ekonomicznej krajów słabo rozwiniętych oraz wykorzystywaniu ich zasobów ludzkich i surowcowych. Zgodnie z zachodnią tradycją kolonializm datowany jest od epoki wielkich odkryć geograficznych, chociaż znany był już w czasach starożytności.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
regionalnie: sklep z towarami importowanymi, zwłaszcza owocami, przyprawami itp.; sklep kolonialny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. sklep spożywczy
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kolonialne
Wiktionary
związany z kolonią, charakterystyczny dla kolonii - kraju pozbawionego samodzielności politycznej i gospodarczej
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z terytorium kolonii, dotyczący terytorium kolonii
SJP.pl
Wiktionary
przestarzale: produkt sprowadzony do Europy z krajów kolonialnych; towar kolonialny
SJP.pl
grupowy pobyt wypoczynkowy dzieci i młodzieży, zorganizowany poza miejscem ich stałego zamieszkania
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) grupowy pobyt wypoczynkowy dzieci lub młodzieży, zorganizowany poza miejscem ich stałego zamieszkania;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kolonia
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kolonia
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koloniami (albo kolonią – tylko w znaczeniu: „grupa dzieci przebywających na koloniach”)
Wiktionary
1. osoba osiedlająca się na skolonizowanym terenie; osadnik;
2. uczestnik kolonii dla dzieci i młodzieży
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik kolonii
(1.2) mieszkaniec kolonii
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczestniczka kolonii
(1.2) mieszkanka kolonii
SJP.pl
Wiktionary
1. tworzenie osad na terenach bezludnych lub słabo zaludnionych; osadnictwo;
2. przekształcanie terytorium w kolonie; kolonializacja, kolonizatorstwo;
3. pojawienie się i rozwój pierwszych organizmów na danym obszarze;
4. podporządkowywanie sobie czegoś i zdobywanie przewagi, np. kolonizacja przez media
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tworzenie osad na obszarach słabo zamieszkanych lub niezamieszkanych
(1.2) przekształcanie podbitych miejsc w kolonie
(1.3) biol. zasiedlanie organizmu przez drobnoustroje; bezobjawowa obecność mikroorganizmów w ustroju
Kolonizacja – osadzenie mieszkańców i tworzenie osad na terenach słabo zaludnionych lub niezamieszkanych.
Rodzaje kolonizacji ze względu na pochodzenie osadników:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kolonizacji
przymiotnik
(1.1) związany z kolonizacją, dotyczący kolonizowania
SJP.pl
Wiktionary
1. dawniej: osadnik, kolonista;
2. osoba biorąca udział w kolonizowaniu jakiegoś obszaru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który organizuje kolonizację danego kraju, obszaru
SJP.pl
Wiktionary
1. dawniej: osadniczka, kolonistka;
2. kobieta biorąca udział w kolonizowaniu jakiegoś obszaru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kolonizatorów
Wiktionary
przekształcanie terytorium w kolonie; kolonizacja, kolonializacja
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skolonizować)
(1.1) przekształcać zdobyty kraj we własną kolonię
(1.2) zasiedlać obszary bezludne lub słabo zaludnione
(1.3) biol. zasiedlać dany organizm przez mniejszy gatunek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. hist. dokonywanie kolonizacji, zasiedlanie nowych terytoriów
Wiktionary
mieszkanka Kolonii (miasta w Niemczech)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kolonii (miasta w Niemczech)
Kolonka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Pionki. Ma status sołectwa. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 737. Dawniej osada leśna i przysiółek wsi Kieszek.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Jedlni-Letnisku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kolonoskopia wykonana za pomocą tomografu komputerowego
SJP.pl
przyrząd medyczny służący do diagnostyki (obrazowania) chorób jelita grubego oraz do drobnych zabiegów w świetle jelita (np. pobierania wycinków, usunięcia polipów); koloskop
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. urządzenie do przeprowadzania kolonoskopii w zakresie diagnostyki i niewielkich zabiegów;
Kolonoskop – giętki, oparty na technice światłowodowej przyrząd w kształcie długiej, cienkiej rury, służący do diagnostyki (obrazowania) chorób jelita grubego. Badanie wykonywane tym urządzeniem nazywane jest kolonoskopią (w przypadku wziernikowania całego jelita grubego) lub sigmoidoskopią – w przypadku obrazowania końcowego, 50–60 cm odcinka jelita grubego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
endoskopowe badanie lekarskie do zobrazowania dolnego odcinka przewodu pokarmowego; koloskopia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. endoskopowe badanie jelita grubego przez odbyt; może obejmować również niewielkie zabiegi;
Kolonoskopia – metoda badania dolnego odcinka przewodu pokarmowego polegająca na oglądaniu wnętrza jelita grubego. Polega ona na wprowadzeniu przez odbyt specjalnego wziernika zakończonego kamerą i przesłaniu obrazu na zewnątrz. Do tego celu służy giętki instrument zwany kolonoskopem, który jest zbudowany podobnie jak gastroskop służący do diagnostyki górnego odcinka przewodu pokarmowego. Podczas kolonoskopii możliwe jest też pobieranie wycinków błony śluzowej jelita grubego do badań histopatologicznych, a także wykonywanie drobnych zabiegów, np. usuwanie pojedynczych polipów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolonoskop
przymiotnik
(1.1) związany z kolonoskopią, dotyczący kolonoskopii
(1.2) związany z kolonoskopem, dotyczący kolonoskopu
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Kolonowskiego (miasta w Polsce); kolonowszczanin
SJP.pl
mieszkanka Kolonowskiego (miasta w Polsce); kolonowszczanka
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto oraz gmina w Polsce;
Kolonowskie (dodatkowa nazwa w j. niem. Colonnowska, w latach 1936–1945 Grafenweiler, śl. Kolōnowska) – miasto na Górnym Śląsku, w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, położone nad Małą Panwią, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kolonowskie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do dawnego woj. opolskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 3207 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kolonowskiego (miasta w Polsce); kolonowiczanin
SJP.pl
mieszkanka Kolonowskiego (miasta w Polsce); kolonowiczanka
SJP.pl
przymiotnik od: Kolonia (np. woda kolońska)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kolonią, dotyczący Kolonii
(1.2) dotyczący wody kolońskiej
SJP.pl
Wiktionary
1. barwa, zabarwienie;
2. substancja barwiąca;
3. każdy z czterech zespołów kart w talii;
4. kolor biskupi - fiolet z odcieniem amarantowym; fiolet biskupi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cecha przedmiotu, określająca, jaka część pasma widzialnego światła jest odbijana przez przedmiot;
(1.2) karc. symbol na karcie umieszczony obok jej wartości;
(1.3) fiz. liczba kwantowa wprowadzona, by rozróżnić dwa jednakowe kwarki znajdujące się w tym samym stanie spinowym;
(1.4) zob. kolory.
(1.5) herald. jeden z rodzajów tynktury heraldycznej;
(1.6) karc. układ w pokerze składający się z pięciu kart w tym samym kolorze (1.2), które nie następują po sobie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny masospondyli
Koloradizaur (Coloradisaurus brevis) – roślinożerny prozauropod z nadrodziny plateozaurów (Plateosauria).
Nazwa pochodzi od gór Los Colorados w Argentynie, gdzie go znaleziono.Żył w okresie późnego triasu (ok. 221-210 mln lat temu) na terenach Ameryki Południowej. Długość ciała do 3-4 m. Jego szczątki znaleziono w Argentynie.
Przypuszcza się, że młode, świeżo wyklute osobniki, które zaliczono do rodzaju muszaur, mogły być w istocie koloradizaurami.
SJP.pl
Wikipedia
chrząszcz z rodziny stonkowatych, o długości ciała do 12 mm, najgroźniejszy szkodnik ziemniaka; chrząszcz kolorado, stonka ziemniaczana
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Ameryce Północnej płynąca przez Stany Zjednoczone i Meksyk, uchodząca do Zatoki Kalifornijskiej;
Stany Zjednoczone:
Zobacz też:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ Kolorado (rzeka i stan w USA)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kolorado, dotyczący Kolorado
SJP.pl
Wiktionary
naturalna lub syntetyczna substancja do barwienia czegoś
SJP.pl
1. biały, sztywny kołnierzyk zapinany z tyłu, noszony przez duchownych chrześcijańskich;
2. sztywny, haftowany kołnierzyk modny w XVII wieku;
3. leśny ptak afrykański z rodziny muchołówkowatych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. rel. biały, sztywny kołnierzyk noszony przez duchownych chrześcijańskich;
Koloratka (fr. collerette, „kołnierzyk”) – kołnierzyk zdobiony haftem lub koronką, popularny w XVIII wieku. Obecnie nazwa ta odnosi się do kołnierzyka stosowanego przez duchownych, który występuje w dwóch postaciach: krótkiej (tzw. listek) i długiej z pektorałem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ozdabianie śpiewanej melodii wirtuozowskimi pasażami i trylami; śpiew urozmaicony takimi ozdobnikami albo rodzaj głosu odpowiedni do takiego śpiewu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ozdabianie partii wokalnej elementami wirtuozowskimi
(1.2) muz. śpiew ozdobiony elementami wirtuozowskimi
Koloratura (wł. coloratura z łac. color - barwa, zabarwienie) – rodzaj ozdoby fragmentu melodii w kompozycji wokalnej przeznaczonej dla wirtuoza (np. arii lub pieśni) wykorzystujący pasaże, trylery i inne techniki ornamentacji. Ten styl śpiewu kwitł w okresie największego rozwoju opery włoskiej w XVIII i XIX wieku.
Koloratura służy do demonstracji umiejętności wokalnej śpiewaka. Wymaga od wykonawcy biegłości i sprawnego dysponowania skalą głosu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. cecha tego, co koloraturowe
Wiktionary
→ koloratura, np. głos koloraturowy, sopran koloraturowy
przymiotnik
(1.1) muz. wyspecjalizowany w śpiewaniu koloratury
(1.2) muz. zawierający koloraturę
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Republiki Południowej Afryki lub Namibii o mieszanym pochodzeniu rasowym, najczęściej bursko-malezyjsko-hotentockim
SJP.pl
zdrobnienie od: kolor
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kolor
(1.2) zob. kolorki.
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kolor
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. różowe zabarwienie policzków
forma rzeczownika.
(2.1) plural|kolorek.
SJP.pl
Wiktionary
rodzaj oświetlenia dyskotekowego, lampa z kolorowymi żarówkami, których błyski sterowane są sygnałem elektroakustycznym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie dyskotekowe, które włącza barwne oświetlenie pulsujące w takt muzyki
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kolorofon
Wiktionary
leczenie kolorami; chromoterapia
SJP.pl
Wikipedia
pogardliwie albo lekceważąco o kobiecie innej rasy niż biała
forma przymiotnika.
(1.1) 3. os. ż. lp. od kolorowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) gwara. przestępcza: wódka gatunkowa
Kolorowa (hindi Rangeela; ang. tytuł Bollywood Dreams lub Full of Colour) – film Rama Gopala Varmy z 1995 roku, reżysera takich sensacyjnych filmów jak Satya (1998), Towarzystwo (2003) czy Sarkar (2005). Film ten jest mieszaniną romansu, musicalu i dramatu. W rolach głównych występują: Aamir Khan, Urmila Matondkar i Jackie Shroff.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik
(1.1) nadawać czemuś kolor, wypełniać kolorem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadawanie czemuś jakiejś barwy
(1.2) wypełnianie kolorowanki
Wiktionary
książka zawierająca konturowe rysunki przeznaczone do kolorowania dla dzieci
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książeczka, w której małe dzieci wypełniają kontury kredkami lub farbami;
Kolorowanka, malowanka, rysowanka – zbiór obrazków, zwykle czarno-białych konturów, wydawanych najczęściej w formie książkowej, przeznaczonych głównie dla dzieci do nauki i zabawy. Kolorowanie stanowi proste ćwiczenie zwiększające sprawność manualną, co wspomaga następnie naukę pisania.Przykładowe kategorie rysunków do kolorowania: rysunki z bajek, obrazki zwierząt, roślin, samochodów i innych środków lokomocji, a przede wszystkim rysunki postaci z filmów animowanych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. maszyna powlekająca papier farbą; powlekarka;
2. potocznie:
a) ogół kosmetyków do wykonywania makijażu;
b) prasa kolorowa;
c) to, co jest kolorowe, np. film
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób kolorowy
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kolorowy; bardziej kolorowy
SJP.pl
barwny;
1.
a) mający jakiś kolor (z wyjątkiem czarnego lub białego);
b) mający parę kolorów (z wyjątkiem czarnego i białego); różnokolorowy; różnobarwny;
2. przenośnie: urozmaicony, ciekawy, efektowny
przymiotnik jakościowy
(1.1) wielobarwny, pełen różnych kolorów
(1.2) będący w jakimś kolorze innym niż czarny i biały
(1.3) przen. urozmaicony
(1.4) pot. (czasem lekcew.) o człowieku rasy innej niż biała
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. (czasem lekcew.) każdy człowiek rasy innej niż biała
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: kolorpojnt] rasa kota powstała w wyniku krzyżowania kotów perskich z kotami syjamskimi; kot himalajski
Kolorpoint – pojęcie oznaczające umaszczenie kota, przeważnie o zabarwieniu syjamskim. Po narodzeniu koty syjamskie są zupełnie białe, w miarę jak dorastają ich sierść robi się ciemniejsza (szczególnie w okolicach uszu, twarz, łapy, ogon, u samca również jądra; są to miejsca, gdzie ich temperatura ciała jest najniższa); po latach ich futro nadal ciemnieje.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. różowe zabarwienie policzków; rumieńce;
2. barwna odzież, bielizna, tkaniny
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. różowo zabarwione policzki
forma rzeczownika.
(2.1) plural|kolor.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koloryt
Wiktionary
przyrząd do pomiaru barwy
Kolorymetr (tintometr) – przyrząd optyczny służący do wykonywania pomiaru barwy badanego roztworu, tzw. pomiarów kolorymetrycznych.
Rodzaje kolorymetrów:
SJP.pl
Wikipedia
pomiar długości fali i natężenia promieniowania elektromagnetycznego w paśmie widzialnym
SJP.pl
Wikipedia
1. osoba zajmująca się nakładaniem kolorów w komiksach, ilustracjach itp.;
2. przedstawiciel stylu w sztuce nazywanego kapizmem lub koloryzmem;
3. kompozytor, którego utwory cechuje bogata aranżacja;
4. osoba, która koloryzuje w opowiadaniu
SJP.pl
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pod kątem kolorystycznym
Wiktionary
1. przymiotnik od: kolorystyka;
2. przymiotnik od: koloryzm
przymiotnik
(1.1) związany z kolorystyką
SJP.pl
Wiktionary
1. zestawienie, dobór barw w stroju, wnętrzu, obrazie itp.;
2. w muzyce: zestawienie barw dźwięku różnych instrumentów lub głosów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zestawienie kolorów
(1.2) muz. dobór różnych barw dźwięków głosów, instrumentów
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zespół barw nadających ogólny ton dziełu sztuki, krajobrazowi lub jakiemuś przedmiotowi;
2. zespół cech charakterystycznych dla jakiegoś miejsca, czasu lub dla jakiejś społeczności; też: nastrój dzieła sztuki odtwarzający ten zespół cech
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabarwienie
(1.2) charakter czegoś
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: koloryt
SJP.pl
1. nadawanie czemuś barw, odcieni;
2. ubarwianie opowiadania ciekawymi, również zmyślonymi szczegółami;
3. przerabianie filmu czarno-białego na kolorowy;
4. dawniej: kolorystyka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. farbowanie włosów
(1.2) ubarwianie opowiadania lub opisu szczegółami, często przesadzonymi
(1.3) przetwarzanie filmu czarno-białego na kolorowy
(1.4) daw. zestaw kolorów
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący koloryzacji
SJP.pl
1. malarz, nadający w obrazie szczególne znaczenie kolorowi, mniejszą uwagę zwracający na kompozycję; kolorysta;
2. osoba, która przesadnie ubarwia swoje opowieści; blagier
SJP.pl
1. malarka, nadająca w obrazie szczególne znaczenie kolorowi, mniejszą uwagę zwracająca na kompozycję; kolorystka;
2. kobieta, która przesadnie ubarwia swoje opowieści; blagierka
SJP.pl
1. akcentowanie znaczenia kolorów w sztukach plastycznych;
2. kierunek w polskim malarstwie okresu międzywojennego; kapizm
Kapizm (koloryzm) – kierunek malarstwa, który wykształcił się i zdominował polską sztukę w drugiej dekadzie dwudziestolecia międzywojennego. Nazwa utworzona od skrótu K.P. oznaczającego (pierwotnie żartobliwie) Komitet Paryski, będący stowarzyszeniem pomocy dla studentów wyjeżdżających na studia malarskie do Francji, zawiązanym w 1923 roku pod patronatem Józefa Pankiewicza na krakowskiej ASP.
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) nadawać czemuś dany kolor lub odcień
(1.2) film. przerabiać film czarno-biały na kolorowy
(1.3) dodawać do narracji szczegóły w celu jej ubarwienia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadawanie czemuś jakiegoś koloru
(1.2) przerabianie czarno-białych filmów i fotografii na kolorowe
(1.3) przen. dodawanie do narracji nieprawdziwych szczegółów w celu jej uatrakcyjnienia
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
kolorzyk rdzawosterny, kolorzyk błękitny - gatunki małego ptaka z rodziny pekińczyków
SJP.pl
1. coś wielkiego, bardzo dużych rozmiarów; olbrzym, mastodont;
2. środowiskowo: kolokwium; kolo
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) książk. olbrzymi posąg
(1.2) książk. przen. coś bardzo wielkiego, olbrzymiego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. potężnie zbudowany, wielkiego wzrostu człowiek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) środ. stud. kolokwium
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kolosalne; cecha tych, którzy są kolosalni
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bardzo duży; wielki
Wiktionary
mieszkaniec Kolosów (starożytnego miasta w dolinie rzeki Likos we Frygii)
SJP.pl
okrągła budowla
Koloseum (łac. Colosseum, wł. Colosseo), właściwie amfiteatr Flawiuszów (łac. Amphitheatrum Flavium) – amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70–72 do 80 n.e. przez Wespazjana i Tytusa – cesarzy z dynastii Flawiuszów.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd medyczny służący do diagnostyki (obrazowania) chorób jelita grubego oraz do drobnych zabiegów w świetle jelita (np. pobierania wycinków, usunięcia polipów); kolonoskop
SJP.pl
endoskopowe badanie lekarskie do zobrazowania dolnego odcinka przewodu pokarmowego; kolonoskopia
SJP.pl
przymiotnik od: koloskop
SJP.pl
stomia wytworzona na jelicie grubym
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stomia operacyjnie wyłoniona na jelicie grubym;
Kolostomia – stomia wytworzona na jelicie grubym, czyli operacyjne wyprowadzenie światła jelita grubego na powierzchnię brzucha, umożliwiające wydalanie treści jelitowej, gdy jest to niemożliwe drogą naturalną (najczęściej po usunięciu odbytnicy z powodu nowotworu).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Kluż-Napoka
Kluż-Napoka (historycznie Koloszwar, rum. Cluj-Napoca, węg. Kolozsvár, niem. Klausenburg; do 1974 Kluż) – miasto w północno-zachodniej Rumunii, na Wyżynie Transylwańskiej, nad Małym Samoszem, największe miasto i historyczna stolica Siedmiogrodu, ośrodek administracyjny okręgu Kluż.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Koloszwarem, dotyczący Koloszwaru (współcz. Kluż-Napoka)
Wiktionary
→ kola; colowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pośrednictwo między wydawcą a punktem sprzedaży lub bezpośrednim nabywcą; dystrybucja
SJP.pl
rozprowadzanie wśród odbiorców prasy, książek itp.; kolportowanie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) działalność polegająca na rozprowadzaniu książek, czasopism itp. bezpośrednio wśród odbiorców albo przez sieć placówkaacówek
Kolportaż (fr. colportage 'kolportaż' i colporteur 'kolporter' od colporter 'kolportować' z łac. comportare 'znosić, gromadzić'; od com- 'współ-' i portare 'nosić'), inaczej dystrybucja – pośrednictwo między wydawcą a punktem sprzedaży lub bezpośrednim nabywcą.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolportaż
SJP.pl
osoba zajmująca się dystrybucją książek, prasy itp. wśród odbiorców
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
rozprowadzać wśród odbiorców prasę, książki itp.
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozkolportować)
(1.1) rozprowadzać wydawnictwa wśród odbiorców
(1.2) przekazywać informacje
SJP.pl
Wiktionary
przyrząd optyczny służący do wziernikowania pochwy i oglądania szyjki macicy
Kolposkopia – badanie polegające na oglądaniu powierzchni szyjki macicy, dolnej części jej kanału oraz pochwy i sromu przy pomocy urządzenia optycznego – kolposkopu.
Kolposkopia pozwala w ciągu kilku minut ustalić rozpoznanie, podjąć odpowiednie decyzje dotyczące terapii i w niektórych przypadkach przystąpić od razu do leczenia. Badanie umożliwia wykrycie przedklinicznych postaci raka szyjki macicy.
SJP.pl
Wikipedia
wziernikowanie pochwy i szyjki macicy przy pomocy urządzenia optycznego - kolposkopu
Kolposkopia – badanie polegające na oglądaniu powierzchni szyjki macicy, dolnej części jej kanału oraz pochwy i sromu przy pomocy urządzenia optycznego – kolposkopu.
Kolposkopia pozwala w ciągu kilku minut ustalić rozpoznanie, podjąć odpowiednie decyzje dotyczące terapii i w niektórych przypadkach przystąpić od razu do leczenia. Badanie umożliwia wykrycie przedklinicznych postaci raka szyjki macicy.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kolposkop
SJP.pl
przymiotnik od: Kola (półwysep), Koło (miasto)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kołą, dotyczący Koły (miasta lub rzeki na Półwyspie Kolskim)
(1.2) związany z Kolą (Półwyspem Kolskim), dotyczący Koli
Osoby o tym nazwisku:
Geografia:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kola (półwysep), Koło (miasto)
Kolsko (niem. Kolzig) – wieś w Polsce położona w Kotlinie Kargowskiej, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Kolsko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Miejscowość jest siedzibą władz gminy Kolsko.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kolska
SJP.pl
mieszkanka Kolska
SJP.pl
sześciostrzałowy rewolwer bębenkowy; colt
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. rewolwer bębenkowy (niekoniecznie wyprodukowany przez firmę Samuela Colta);
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ruda tantalu i niobu, mieszanina kolumbitu i tantalitu
Koltan (coltan) – ruda tantalu i niobu, będąca mieszaniną dwóch minerałów: kolumbitu i tantalitu.
SJP.pl
Wikipedia
1. ciężkie działo oblężnicze, używane w XVI-XVIII wieku głównie do niszczenia fortyfikacji; szlanga;
2. wielkie działo okrętowe o długiej lufie, używane w XVI-XVII wieku, strzelające pociskami o ciężarze 8-16 funtów;
3. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; landara, kobyła, krowa, krówsko;
4. przenośnie: niepodważalny, kluczowy fakt lub argument
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. ogólna nazwa odprzodowych dział artyleryjskich używanych w XVI i XVII wieku;
(1.2) przen. pot. bardzo duża i ciężka rzecz
(1.3) przen. pot. ciężka i niezgrabna osoba
Kolubryna – ogólna nazwa odprzodowych dział artyleryjskich używanych w XVI i XVII wieku.
Nazwa kolubryna pochodzi od łacińskiego słowa colubra – żmija, wężyca; we Francji, gdzie przede wszystkim były używane, nazywane były coulevrine, W Niemczech szlangi. Tego typu działa nazywano także kulewryna, wężownice lub serpentyny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolubryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. zgrub. gwara. koło, pęto
Wiktionary
ssak z rodziny lotokotów; latoperz; lotokot
SJP.pl
dawna nazwa niobu, pierwiastka chemicznego z grupy wanadowców
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. spolszczone nazwisko włoskie odkrywcy i żeglarza Krzysztofa Kolumba
(1.2) imię|polski|m.;
Kolumb – imię pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa columba oznaczającego "gołębia". Nosiło je kilku świętych.
Żeńskim odpowiednikiem, i imieniem iroszkockich mnichów, jest Kolumba.
Kolumb imieniny obchodzi 9 czerwca.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Kolumb
Kolumba – żeńska forma imienia Kolumb, pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „gołębica”. Od imienia Kolumba pochodzi też zdrobnienie Kolumbula.
Nosiło je kilka świętych, w tym Kolumba z Sens.
Kolumba imieniny obchodzi 10 stycznia, 3 marca, 20 maja, 17 września, 24 września i 31 grudnia.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Kolumban – imię męskie pochodzące od celtyckiego imienia Koloman nawiązujące do łac. Columba (gołębica – będąca symbolem Ducha Świętego).
Kolumban imieniny obchodzi: 2 października i 23 listopada.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. miejsce na cmentarzu przystosowane do pochówku urn z prochami zmarłych;
2. typ rzymskiego i wczesnochrześcijańskiego zbiorowego grobowca w postaci budowli lub sali, gdzie znajdowały się nisze na prochy zmarłych
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. archit. rodzaj rzymskiego zbiorowego grobowca w formie budowli z niszami na urny z prochami;
(1.2) współcz. archit. cmentarna ściana z miejscami na urny z prochami zmarłych
(1.3) współcz. pomieszczenie na urny przy krematorium
Kolumbarium (łac. dosł. „gołębnik” od columba – gołąb) – prostopadłościenna lub niekiedy kopulasta budowla cmentarna z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich, pełniąca funkcję zbiorowego grobowca.
Starożytne kolumbaria pojawiły się u Rzymian od czasów Augusta w I wieku p.n.e. Charakterystyczne dla Rzymu, były częściowo podziemną budowlą z niszami grzebalnymi rozmieszczonymi w wielopoziomowych rzędach w ścianach wewnętrznych. Umieszczano w nich urny z prochami zmarłych i opatrywano marmurowymi tabliczkami z ich imionami. Pod ścianami, na posadzce niekiedy ustawiano sarkofagi. Wnętrze dekorowane było zazwyczaj freskami i stiukami.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Bogocie; Republika Kolumbii;
2. rzeka w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Ameryce Północnej, przepływa przez Kanadę i Stany Zjednoczone, uchodzi do Oceanu Spokojnego;
(1.3) hist. poet. Stany Zjednoczone;
Kolumbia (hiszp. Colombia), Republika Kolumbii (República de Colombia) – państwo w północno-zachodniej części Ameryki Południowej. Jest czwartym pod względem powierzchni państwem na tym kontynencie (1 138 910 km²), a drugim pod względem liczby ludności (49 588 357 osób; szac. 2024).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. obywatel Kolumbii;
2. obywatel Kolumbii Brytyjskiej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Kolumbii
SJP.pl
Wiktionary
1. obywatelka Kolumbii;
2. obywatelka Kolumbii Brytyjskiej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kolumbii
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kolumbia, Kolumbia Brytyjska
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Kolumbia
(1.2) odnoszący się do rzeki Kolumbia
SJP.pl
Wiktionary
minerał, złożony tlenek żelaza, manganu, tantalu i niobu; tantalit; niobit
Kolumbit-(Fe) (dawn. ferrokolumbit) – minerał niobu i żelaza z grupy kolumbitów. Jego nazwa pochodzi od dawnej nazwy niobu, łac. columbium, oraz symbolu żelaza, Fe (dla odróżnienia od innych kolumbitów).
Synonimy: ferrokolumbit, coltan, columbit, columbite-tantalite, niobit.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) liter. hist. określenie pokolenia Polaków urodzonych w latach 20. XX wieku, których młodość, dojrzewanie i „odkrywanie świata” przypadły na okres II wojny światowej;
Wiktionary oraz Wikipedia
rzymski agronom (4-70 n.e.); Columella
SJP.pl
środkowa część puszki zarodniowej sporofitu
Kolumella lub Columella
SJP.pl
Wikipedia
1. mała kolumna;
2. zdrobnienie od: kolumna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kolumna
(1.2) mała kolumna
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. pionowy element architektoniczny, słup podtrzymujący umieszczone na niej partie budowli;
2. pomnik w kształcie słupa, zwykle z umieszczoną na nim figurą;
3. zwarta formacja ludzi lub pojazdów ustawionych w jeden lub kilka rzędów;
4. zespół ludzi zorganizowany do wykonywania jakiegoś zadania;
5. zespół pojazdów lub statków zorganizowany pod jednym kierownictwem lub dowództwem;
6. pionowy rząd znaków, cyfr lub liter;
7. pionowy element tabeli lub macierzy;
8. stronica książki, gazety, z tekstem uformowanym w jeden lub kilka łamów;
9. jeden z takich łamów;
10. stałe miejsce w gazecie lub czasopiśmie, w którym ukazują się artykuły na jeden temat lub jednego autora;
11. zestaw głośników we wspólnej obudowie;
12. pionowe, cylindryczne urządzenie do prowadzenia procesów technologicznych, np. destylacji, chłodzenia;
13. pionowy element stanowiący część maszyny, np. kolumna kierownicza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. pionowy element architektoniczny pełniący rolę konstrukcyjną, dekoracyjną i symboliczną;
(1.2) pomnik składający się z kolumny (1.1) i umieszczonej na niej figury
(1.3) techn. zestaw głośników umieszczonych w specjalnej obudowie;
(1.4) druk. obszar strony ograniczony jej zadrukowaną powierzchnią;
(1.5) stała rubryka w czasopiśmie
(1.6) uformowana grupa osób lub pojazdów wojskowych
(1.7) grupa osób mająca wspólny cel
(1.8) żegl. dolna część masztu
(1.9) pionowy rząd liczb, liter, wyrazów
(1.10) szach. pionowy rząd pól na szachownicy, oznaczony literą od A do H
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rząd lub kilka rzędów kolumn, najczęściej zdobionych, pełniących prócz funkcji dekoracyjnych także funkcję konstrukcyjną; perystaza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. dekoracyjny rząd połączonych kolumn lub kilka takich rzędów
Perystaza (peristaza, kolumnada) – rząd (lub kilka rzędów) kolumn połączonych ze sobą belkowaniem lub łukami arkadowymi.
Kolumnada może pełnić funkcję konstrukcyjną lub dekoracyjną, najczęściej jednak stanowi wyodrębniony, mocno zaakcentowany element w obrębie budowli lub też budowlę wolno stojącą.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kolumnada
SJP.pl
przymiotnik od: kolumna
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kolumną, dotyczący kolumny
SJP.pl
Wiktionary
koło wielkie na sferze niebieskiej przechodzące przez bieguny niebieskie i:
a) punkty równonocy (kolur równonocy)
b) punkty stanowisk Słońca (kolur stanowisk)
Kolur (gr. kól-ouros) – koło wielkie na sferze niebieskiej przechodzące przez bieguny niebieskie i:
SJP.pl
Wikipedia
wieloletnia roślina zielna z rodziny różowatych
SJP.pl
mieszkaniec Koluszek
SJP.pl
mieszkanka Koluszek
SJP.pl
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Koluszki – miasto w woj. łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Koluszki. Miasto położone na Równinie Koluszkowskiej pomiędzy Wysoczyzną Rawską a wyniesieniami Garbu Łódzkiego – pozostałością plejstoceńskich lądolodów, na skraju źródłowego odcinka doliny rzeki Mrogi. Ośrodek przemysłowy (odlewnia). Lokalny ośrodek usługowy. Baza paliw płynnych, połączona rurociągiem z rafinerią w Płocku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwara. zdrobn. koło, pęto
Wiktionary
mieszkaniec Koluszek (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koluszek (miasta w Polsce)
SJP.pl
→ Koluszki
SJP.pl
→ koluwium
SJP.pl
materiał skalny przemieszczony ruchami grawitacyjnymi
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. materiał skalny przemieszczony w dół stoku podczas osuwania
SJP.pl
Wiktionary
w psychologii: nieświadome współdziałanie dwóch lub więcej osób w celu utrzymania dysfunkcyjnych schematów zachowań lub przekonań
Koluzja (niem. Kollusion – zmowa, łac. colludere – zagraj razem) – w psychologii koncepcja nieuświadomionej zmowy opartej na nieświadomych motywacjach psychologicznych lub kombinacji konfliktów wewnętrznych dwóch lub więcej osób zaangażowanych w bliską dynamiczną relację.
SJP.pl
Wikipedia
→ koluzja
SJP.pl
rozmiazg kolweński - gatunek chrząszcza z rodziny rozmiazgowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szałas pasterski
(1.2) górn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. kopalniany wagonik-wywrotka
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kołysać, kolebać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kołyska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. krzesło na biegunach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sport. łyżwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. muz. kolęda
Wiktionary
1. w fizyce: wada układu optycznego, polegająca na tym, że wiązka promieni, która wychodzi z punktu położonego poza osią optyczną, tworzy po przejściu przez układ optyczny obraz tego punktu w kształcie przecinka; komat;
2. w akustyce muzycznej: nierozpoznawalna słuchem odległość między dwoma dźwiękami, pozornie tej samej wysokości; komat;
3. w medycynie: śpiączka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowym Iranie, w ostanie Kom;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: komisarz
skrót
(1.1) = komisarz
SJP.pl
Wiktionary
1. w fizyce: wada układu optycznego, polegająca na tym, że wiązka promieni, która wychodzi z punktu położonego poza osią optyczną, tworzy po przejściu przez układ optyczny obraz tego punktu w kształcie przecinka; komat;
2. w akustyce muzycznej: nierozpoznawalna słuchem odległość między dwoma dźwiękami, pozornie tej samej wysokości; komat;
3. w medycynie: śpiączka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. śpiączka
(1.2) astr. gazowa otoczka jądra komety
(1.3) fiz. rodzaj aberracji optycznej
(1.4) muz. inaczej: komat
(1.5) przecinek (przy odczytywaniu liczb w liczbowym systemie dziesiętnym)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
członek koczowniczego ludu tureckiego; Kuman, Połowiec
Osoby o nazwisku Koman:
SJP.pl
Wikipedia
Indianin Ameryki Północnej
SJP.pl
wieś w Polsce
Komańcza (łem. Команча, ukr. Команча) – wieś w południowo-wschodniej Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Komańcza. Leży w Dolinie rzeki Osławicy i potoku Barbarka (dawniej Kumaniecki Potok). Siedziba gminy Komańcza.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Komańczy
SJP.pl
mieszkanka Komańczy
SJP.pl
plemię indiańskie; Komanczowie
Komancze (ang. Comanche) – Indianie Ameryki Północnej posługujący się językiem z rodziny uto-azteckiej. Potomkowie żyją do dziś na terenach USA we wschodniej części stanu Nowy Meksyk, w południowej części Kolorado, północno-wschodniej części Arizony, południowej części stanu Kansas, w Oklahomie i w północno-wschodniej części Teksasu. Pierwotnie należeli do ludności koczowniczej, typowej dla Indian Wielkich Równin w środkowej części Stanów Zjednoczonych.
SJP.pl
Wikipedia
Indianka Ameryki Północnej
SJP.pl
Indianin Ameryki Północnej
SJP.pl
przymiotnik od: Komańcza, wieś gminna w województwie podkarpackim; komaniecki
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Komańczy, związany z Komańczą
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: delegacja, misja urzędowa
SJP.pl
1. oddział żołnierzy do zadań specjalnych;
2. w hitlerowskich obozach koncentracyjnych: jednostka organizacyjna więźniów wykonujących pracę przymusową
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. grupa żołnierzy do zadań specjalnych
(1.2) hist. w hitlerowskich obozach koncentracyjnych: grupa więźniów wykonujących pracę przymusową
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. stopień oficerski w polskiej marynarce wojennej;
2. oficer mający ten stopień;
3. prezes klubu wioślarskiego lub żeglarskiego;
4. kierownik i główny sędzie zawodów samochodowych, lotniczych, motocyklowych itp.;
5. tytuł honorowy osoby z odznaczeniem krzyża komandorskiego;
6. w niektórych zakonach rycerskich: zwierzchnik komandorii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. mar. stopień oficerski w marynarce wojennej odpowiadający pułkownikowi;
(1.2) kawaler krzyża komandorskiego
(1.3) hist. zakonnik zarządzający posiadłościami w zakonie rycerskim
(1.4) sport. główny sędzia kierujący wyścigami samochodowymi lub motocyklowymi
(1.5) żegl. prezes klubu żeglarskiego
(1.6) daw. dowódca
Komandor (kmdr) – wojskowy stopień oficerski w Marynarce Wojennej i Jednostce Wojskowej Formoza, odpowiadający pułkownikowi w pozostałych rodzajach sił zbrojnych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw w NATO.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. wyższy stopień orderu umieszczany na wstędze; krzyż komandorski;
2. dawniej: dobra zakonu rycerskiego zarządzane przez komandorów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krzyż komandorski
(1.2) hist. jednostka administracyjno-terytorialna zakonu rycerskiego
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nadwozie zbliżone do autobusowego, używane w samochodach wojskowych, wyposażone w otwierany dach, składane siedzenia i stoły i urządzenia łącznościowe
SJP.pl
komandor z żoną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komandorem, dotyczący komandora
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do komandora, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) taki jak u komandora, charakterystyczny dla komandora
Wiktionary
1. elitarny żołnierz wyszkolony do zadań specjalnych;
2. potocznie: żołnierz jednostki powietrznodesantowej; spadochroniarz, skoczek spadochronowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz wyszkolony do zadań specjalnych
Siły specjalne (wojska/jednostki specjalne, pot. komandosi) – elitarne wysoce wyspecjalizowane formacje wojskowe, policyjne lub innych służb mundurowych przeznaczone do wykonywania zadań specjalnych, niekonwencjonalnych oraz nadzwyczaj trudnych.
Gwałtowny rozwój sił specjalnych nastąpił podczas II wojny światowej. Obecnie jednostki tego typu wchodzą w skład sił zbrojnych lub policyjnych dużej liczby państw świata.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. elitarny żołnierz wyszkolony do zadań specjalnych;
2. potocznie: żołnierz jednostki powietrznodesantowej; spadochroniarz, skoczek spadochronowy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: komandos
SJP.pl
przymiotnik od: komandos
SJP.pl
potocznie: spółka komandytowa - spółka w której co najmniej jeden wspólnik odpowiada za zobowiązania całym swoim majątkiem i co najmniej jeden tylko do wysokości tzw. sumy komandytowej
SJP.pl
udziałowiec spółki komandytowej odpowiadający za zobowiązania spółki wyłącznie swoim wkładem kapitałowym (do wysokości tzw. sumy komandytowej); komandytor
Komandytariusz (od wł. commendatore) – wspólnik w spółce komandytowej, który ponosi odpowiedzialność za zobowiązania spółki tylko do wysokości sumy komandytowej.
SJP.pl
Wikipedia
udziałowiec spółki komandytowej odpowiadający za zobowiązania spółki wyłącznie swoim wkładem kapitałowym (do wysokości tzw. sumy komandytowej); komandytariusz
SJP.pl
przymiotnik od: komandyta
przymiotnik
(1.1) odrzecz. od: komandyta
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Komańcza, wieś gminna w województwie podkarpackim; komańczowski
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Komańczy, związany z Komańczą
SJP.pl
Wiktionary
członek koczowniczego ludu tureckiego; Kuman, Połowiec
SJP.pl
1. dokuczliwy owad wilgociolubny, którego samice żywią się krwią;
2. motorower marki Komar
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. polska marka motoroweru
Komarowate, komary (Culicidae) – występująca na całym świecie rodzina owadów (nadrodzina Culicoidea) z rzędu muchówek. Znanych jest ponad 40 rodzajów i ok. 3,5 tys. gatunków komarów. Dawniej do rodziny komarowatych zaliczano także jako podrodziny: Chaoborinae (obecnie rodzina Chaoboridae) i Dixinae (obecnie rodzina Dixidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od: komar;
2. popularny motorower
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od komar
(1.2) iron. komar
(1.3) pieszcz. mot. motorower marki Komar
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o nazwisku Komarnicki:
SJP.pl
Wikipedia
1. gwarowo: gęsta siatka dla ochrony przed komarami;
2. miejsce składowania i przechowywania serów, żętycy i bryndzy
Komarnik (Baccharis L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje w szerokim ujęciu ok. 430 gatunków, które bywają klasyfikowane do szeregu mniejszych rodzajów, ale nie ma konsensusu naukowego do takiej klasyfikacji. Rosną one w całej Ameryce Południowej oraz w południowej części Ameryki Północnej sięgając na północ do Oregonu na zachodzie i Nowego Jorku oraz Nowej Szkocji na wschodzie. Introdukowane rośliny z tego rodzaju rosną w Europie Zachodniej (komarnik wirginijski B. halimifolia jest tam gatunkiem inwazyjnym), na Kaukazie, w południowej Afryce i w Australii. Centrum zróżnicowania rodzaju stanowią tropiki w Ameryce Południowej.
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
Komarow, rosyjskie nazwisko Комаров, w ang. i francuskim jako Komarov, niem. Komarow
SJP.pl
Wikipedia
Komarów-Osada – wieś (dawne miasto) w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Komarów-Osada.
Komarów uzyskał lokację miejską w 1748 roku, zdegradowany w 1869 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Komarów-Osada. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
potocznie: przysypiać lub przemieszkiwać gdzieś, zwłaszcza w nieswoim mieszkaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|komarować.
Wiktionary
rodzina owadów żywiących się krwią ludzi i zwierząt, żyjących nieomal na całym świecie, często przenoszących bakterie chorobotwórcze; komary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Culicidae|Meigen|ref=tak., rodzina owadów z rzędu muchówek;
Komarowate, komary (Culicidae) – występująca na całym świecie rodzina owadów (nadrodzina Culicoidea) z rzędu muchówek. Znanych jest ponad 40 rodzajów i ok. 3,5 tys. gatunków komarów. Dawniej do rodziny komarowatych zaliczano także jako podrodziny: Chaoborinae (obecnie rodzina Chaoboridae) i Dixinae (obecnie rodzina Dixidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach komarowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
przymiotnik od: Komarówka Podlaska
SJP.pl
mieszkaniec Komarowa Osady
SJP.pl
mieszkanka Komarowa Osady
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce i Rosji;
2. nazwa wielu wsi na Białorusi i Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
Komarowo (niem. Karlshof) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego. W roku 2009 miejscowość liczyła 616 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Komarów Osada
SJP.pl
przymiotnik od: komar; komarzy
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do komara
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący komara, określający komara
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla komara, mający cechy komara
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna sen
Wiktionary
rodzina owadów żywiących się krwią ludzi i zwierząt, żyjących nieomal na całym świecie, często przenoszących bakterie chorobotwórcze; komarowate
SJP.pl
Wikipedia
→ komar
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do komara
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący komara, określający komara
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla komara, mający cechy komara
SJP.pl
Wiktionary
samica komara
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. samica komara
Plektrantus koleusowaty (Plectranthus glabratus (Benth.) Alston) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Popularne nazwy: komarzyca, komarnica, kadzidełko. Pochodzi z obszarów tropikalnych; według niektórych źródeł z Wysp Fidżi, Nowej Kaledonii i Australii, według innych z Półwyspu Indyjskiego. Jest uprawiany jako roślina ozdobna, w Polsce głównie jako roślina pokojowa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zgrubienie od: komar
SJP.pl
łączenie, scalanie, gromadzenie w jednym miejscu dużej liczby rzeczy lub zjawisk
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. połączenie czegoś w całość
(1.2) urz. łączenie gruntów rolnych w celu zlikwidowania rozproszonych, niewielkich działek jednego właściciela i utworzenia gospodarstwa o zwartej powierzchni
Komasacja (także: komasacja gruntów, scalanie gruntów; łac. commasso = scalam) – scalanie gruntów przez wymianę między właścicielami w celu przekształcenia gruntów rozdrobnionych w obszary odpowiadające wymogom prawidłowego gospodarowania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący komasacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zamieszkująca lub pochodząca z okolic jeziora Como
Wiktionary
Komasin – wieś pałucka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wapno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wieś ta powstała z połączenia terenów zwanych "Hub Srebno Górskich" i "Podolinka".
26 października 1939 roku wieś została przyłączona do Rzeszy Niemieckiej pod nazwą Klemkenhof.
Wikipedia
przedstawiciel grupy rzemieślników, budowniczych i architektów, pochodzących z okolic jeziora Como (pogranicze włosko-szwajcarskie)
SJP.pl
łączyć jakieś elementy w całość, scalać, zespalać
czasownik
(1.1) wykonywać komasację gruntów
(1.2) łączyć dane elementy w całość
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|komasować.
Wiktionary
wieś w Polsce
2 miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
1. nierozpoznawalna słuchem odległość między dwoma dźwiękami, pozornie tej samej wysokości; koma
2. wada układu optycznego; koma
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. bardzo mały interwał wynikły ze strojenia jednego dźwięku na dwa różne sposoby;
(1.2) fiz. inaczej: koma
Komat – w teorii muzycznej to bardzo mały interwał, różnica wynikająca z nastrojenia jednej nuty na dwoma różnymi systemami. Istnieją dwa główne rodzaje komatu: komat syntoniczny, "różnica między właściwą tercją wielką a czterema właściwymi kwintami pomniejszonymi o dwa oktawy", oraz komat pitagorejski, "różnica między dwunastoma kwintami a siedmioma oktawami". Słowo "komat", używane bez dodatkowego określenia, odnosi się do komatu syntonicznego, który można zdefiniować, na przykład, jako różnicę między F♯ nastrojonym przy użyciu systemu strojenia pitagorejskiego opartego na D, a innym F♯ nastrojonym przy użyciu systemu strojenia ćwierćkomatowego opartego na D. Interwały oddzielone stosunkiem 81:80 uważane są za tę samą nutę, ponieważ dwunastotonowa zachodnia skala chromatyczna nie rozróżnia interwałów pitagorejskich od interwałów o ograniczeniu pięciostopniowym w swojej notacji. Inne interwały uważane są za komaty z powodu równoważności enarmonicznych w systemie strojenia. Na przykład, w systemie 53TET, B7♭ i A♯ są oba przybliżane tym samym interwałem, chociaż dzieli je septymalna kleisma.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. aberracja komatyczna - wada układu optycznego, polegająca na tym, że wiązka promieni, która wychodzi z punktu położonego poza osią optyczną, tworzy po przejściu przez układ optyczny obraz tego punktu w kształcie przecinka; koma;
2. związany ze snem lu śpiączką, np. środki komatyczne - środki nasenne
SJP.pl
1. maszyna rolnicza do zbioru roślin uprawnych;
2. maszyna stosowana w górnictwie do wydobycia węgla
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. wieloczynnościowa maszyna rolnicza do zmechanizowanego zbierania plonów
(1.2) pot. wieloczynnościowe urządzenie lub narzędzie, np. drukarka, skaner i faks w jednym albo scyzoryk o wielu ostrzach
(1.3) slang. komputer
Kombajny rolnicze:
Kombajny leśne (Harwestery)
Kombajny górnicze:
inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba obsługująca kombajn; kombajnista
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. roln. kierowca kombajnu
SJP.pl
Wiktionary
kobieta obsługująca kombajn; kombajnistka
SJP.pl
osoba obsługująca kombajn; kombajner
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. roln. kierowca kombajnu
SJP.pl
Wiktionary
kobieta obsługująca kombajn; kombajnerka
SJP.pl
czasownik
(1.1) roln. sprzątać zboże kombajnem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kombajnować.
Wiktionary
przymiotnik od: kombajn
SJP.pl
odnoszący się do kombatanta, właściwy kombatantom
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kombatantami, dotyczący kombatantów
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
1. ogół kombatantów, weteranów regularnych formacji wojskowych, oddziałów partyzanckich lub uczestnik ruchu oporu;
2. bycie kombatantem
SJP.pl
były żołnierz regularnych formacji wojskowych, oddziałów partyzanckich lub uczestnik ruchu oporu; weteran
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) emerytowany żołnierz i były uczestnik wojny
Kombatant (z fr. combattant) – żołnierz regularnych sił zbrojnych, oddziałów partyzanckich lub członek ruchu oporu zaangażowany w walkę w trakcie konfliktu zbrojnego. Osoba o szczególnym statusie w prawie konfliktów zbrojnych. Także potoczne określenie weterana.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
combi;
1. rodzaj przedłużonego nadwozia samochodowego przystosowanego do przewożenia osób bądź towarów;
2. samochód o typie nadwozia o takiej samej nazwie
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. typ nadwozia
(1.2) mot. samochód z nadwoziem typu kombi (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: samochód kombi
SJP.pl
stanowisko służące zwierzęciu zarówno do pobierania karmy, jak i do odpoczynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kombinat
Wiktionary
1. łączenie różnych elementów w pewną całość;
2. całość, układ powstały z połączenia jakichś elementów;
3. sprytny, często nieuczciwy plan, manewr; podstęp, oszustwo;
4. nieuczciwe, podstępne działanie; machinacja, machlojka;
5. złożona konkurencja narciarska;
6. w szachach: niespodziewany manewr taktyczny, prowadzący do zdecydowanej zmiany układu sił na szachownicy;
7. w kombinatoryce: dowolny podzbiór utworzony z elementów danego zbioru skończonego, w którym kolejność elementów nie jest istotna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łączenie składowych w całość oraz efekt tego działania
(1.2) pomysłowy plan, nierzadko nieuczciwy
(1.3) mat. podzbiór zbioru skończonego o określonej liczbie elementów, których porządek nie jest istotny
(1.4) sport. szachy nieprzewidziany, forsowny manewr taktyczny wyraźnie zmieniający układ sił na szachownicy
(1.5) sport. narciarstwo konkurencja złożona, w której o zwycięstwie decyduje suma uzyskanych wyników z poszczególnych etapów
(1.6) przest. część bielizny damskiej pod postacią spodu pod suknię
W sporcie:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kombinatu - zespołu kilku zakładów przemysłowych działających pod wspólnym zarządem i związanych ze sobą pod względem organizacyjnym i technologicznym
SJP.pl
zdrobnienie od: kombinacja
SJP.pl
dotyczący kombinacji, związany z kombinacją, np. zdolności kombinacyjne, układ kombinacyjny
SJP.pl
1. zespół kilku zakładów przemysłowych działających pod wspólnym zarządem i związanych ze sobą pod względem organizacyjnym i technologicznym;
2. potocznie: instytucja, organizacja rozbudowana do rozmiarów trudnych do ogarnięcia, zarządzania; kolos, gigant, moloch
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zarz. zespół kilku zakładów przemysłowych powiązanych organizacyjnie i technologicznie;
Kombinat – przedsiębiorstwo stanowiące zespół zakładów, działające pod wspólnym zarządem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
odmiana krzyżówki polegająca na przenoszeniu liter odgadniętych wyrazów z jednego diagramu do drugiego, według określonej zasady, w celu uzyskania rozwiązania
SJP.pl
1. potocznie: osoba cechująca się sprytem, krętactwem, oszustwem; szachraj, krętacz, cwaniak, kanciarz;
2. środowiskowo: osoba uprawiająca kombinację alpejską lub norweską (sport zimowy będący połączeniem skoków i biegów narciarskich)
SJP.pl
kobieta cechująca się sprytem, krętactwem, oszustwem; szachrajka, krętaczka, cwaniara, kanciara
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od kombinator
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący kombinatora - osoby cechującej się sprytem, krętactwem, oszustwem; szachrajski, krętacki, cwaniacki, kanciarski
SJP.pl
potocznie: umiejętność sprytnego robienia interesów, wiążąca się najczęściej z metodami nieuczciwymi, podstępem, oszustwem; cwaniactwo, kanciarstwo, szachrajstwo
SJP.pl
1. książkowo: występujący w określonych kombinacjach (połączeniach);
2. w matematyce: dotyczący kombinatoryki - dyscypliny matematycznej badającej własności zbiorów skończonych
SJP.pl
dyscyplina matematyczna badająca własności zbiorów skończonych, stosowana m.in. w teorii liczb, rachunku prawdopodobieństwa oraz w informatyce
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. dział matematyki zajmujący się badaniem liczby możliwych do utworzenia konfiguracji, które spełniałyby określone warunki w danej strukturze matematycznej;
Kombinatoryka – dział matematyki badający struktury skończone lub nieskończone, ale przeliczalne. Np. określenie, ile jest podzbiorów k-elementowych w zbiorze n-elementowym stanowi jedno z typowych zagadnień kombinatoryki. Nazwa dyscypliny pochodzi od G.W. Leibniza.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kombinat
SJP.pl
proste wielofunkcyjne narzędzie służące m.in. do cięcia drutu
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) techn. narzędzie ręczne, rodzaj szczypiec o uniwersalnym zastosowaniu;
Kombinerki (szczypce uniwersalne) – jednoręczne szczypce uniwersalne, przeznaczone do drobnych prac takich jak: przytrzymywanie elementów, ich cięcie, zgniatanie, zaginanie czy kształtowanie.
Część robocza kombinerek składa się (kolejno od końca):
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jednoczęściowe ubranie ochronne;
Kombinezon – jednoczęściowe ubranie, będące połączeniem bluzy ze spodniami, najczęściej pełniące funkcję ubrania roboczego lub sportowego (np. kombinezon narciarski).Kombinezonami nazywa się też czasem ubrania dwuczęściowe, gdy bluza i spodnie (najczęściej ogrodniczki) tworzą komplet.
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. zestawiać elementy w spójną całość; łączyć, zespalać, jednoczyć;
2. potocznie: sprytnie przeprowadzać jakieś plany, prowadzić podejrzane, nieuczciwe interesy; kręcić, mieszać, motać;
3. potocznie: szukać rozwiązania jakiegoś problemu, zastanawiać się nad czymś; główkować, rozmyślać;
4. potocznie: robić coś, poprawiać, zmieniać, zwykle w sposób nieudolny lub niezupełnie uczciwy; grzebać, majstrować, manipulować;
5. potocznie o kobiecie i mężczyźnie: nawiązywać intymne stosunki
czasownik przechodni niedokonany (dk. skombinować)
(1.1) łączyć różne części w spójną całość
(1.2) pot. zdobywać dzięki sprytowi
(1.3) pot. wyciągać wnioski na podstawie jakichś danychfakt.
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykombinować)
(2.1) pot. szukać wyjścia z sytuacji, zastanawiać się nad rozwiązaniem problemu
(2.2) pot. sprytnie, na granicy uczciwości lub nieuczciwie załatwiać interesy
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) pot. majstrować w czymś
(3.2) pot. nawiązywać intymne relacje
SJP.pl
Wiktionary
1. zestawiać elementy w spójną całość; łączyć, zespalać, jednoczyć;
2. potocznie: sprytnie przeprowadzać jakieś plany, prowadzić podejrzane, nieuczciwe interesy; kręcić, mieszać, motać;
3. potocznie: szukać rozwiązania jakiegoś problemu, zastanawiać się nad czymś; główkować, rozmyślać;
4. potocznie: robić coś, poprawiać, zmieniać, zwykle w sposób nieudolny lub niezupełnie uczciwy; grzebać, majstrować, manipulować;
5. potocznie o kobiecie i mężczyźnie: nawiązywać intymne stosunki
SJP.pl
rodzaj stroju, szorty i bluzka zszyte razem
SJP.pl
wielofunkcyjne urządzenie elektryczne do przygotowywania posiłków; combiwar
Kombiwar – sprzęt kuchenny składający się z naczynia, panelu sterowniczego oraz pokrywy grzejnej, wyposażonej w wentylator, dzięki któremu znajdujące się w naczyniu produkty są owiewane strumieniem gorącego powietrza (termoobieg). Taka konstrukcja powoduje, iż produkty są pieczone szybko i równomiernie.
SJP.pl
Wikipedia
combo;
1. kilkuosobowy zespół jazzowy;
2. urządzenie łączące cechy dwóch lub więcej typów urządzeń;
3. potocznie: połączenie, kombinacja
SJP.pl
zakonnik Misjonarzy Kombonianów Serca Jezusowego - katolickiego zgromadzenia zakonnego powstałego w 1979 roku
Misjonarze Kombonianie Serca Jezusowego – zgromadzenie misyjne pracujące we wspólnotach międzynarodowych na czterech kontynentach.
Obecnie liczy prawie 1800 misjonarzy, 1800 sióstr zakonnych i 200 misjonarzy i misjonarek świeckich, którzy swym stylem życia i działalnością całkowicie poświęcają się służbie misyjnej wśród narodów i grup etnicznych jeszcze nieznających Dobrej Nowiny lub ewangelizowanych niedostatecznie.
SJP.pl
Wikipedia
zakonnik Misjonarzy Kombonianów Serca Jezusowego - katolickiego zgromadzenia zakonnego powstałego w 1979 roku
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek katolickiego męskiego zgromadzenia zakonnego, założonego przez św. Daniela Comboniego;
SJP.pl
Wiktionary
członkini zakonu: Siostry Misjonarki Kombonianki (SMC)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia komboniańskiego
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kombonianami lub komboniankami, dotyczący kombonianów lub kombonianek
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do kombonianów lub kombonianek, będący ich własnością
Wiktionary
wieś w Polsce w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim
Kombornia (dawniej też: Kąbornia) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Korczyna.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kombornia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kombornia (wieś na Podkarpaciu)
SJP.pl
wodorost morski, używany w japońskiej kuchni do przyprawiania potraw
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) plechaechy jadalnych wodorostów, najczęściej listownicy japońskiej, używane w kuchniach wielu krajów wschodnioazjatyckich;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: kombucza] kwaskowaty, musujący napój japoński ze słodzonej herbaty poddanej fermentacji; kombucza
Kombucza (także jako kombucha i grzyb herbaciany) – napój uzyskiwany ze słodzonej herbaty poddanej fermentacji przez tzw. grzybek herbaciany, inaczej znany jako grzybek japoński lub SCOBY (z ang. Symbiotic Culture of Bacteria and Yeasts, czyli symbiotyczna kultura bakterii i drożdży). Napój jest lekko słodki, kwaskowaty, orzeźwiający i musujący. Ma barwę od jasnoszarej do ciemnobrązowej. „Grzybek” to galaretowata struktura o białej lub jasnopomarańczowej barwie, zbudowana z celulozy wraz z żyjącymi tam w symbiozie mikroorganizmami. Barwa napoju zależna jest od rodzaju herbaty użytej do fermentacji. Do wyrobu kombuczy najlepiej nadaje się czarna lub zielona herbata oraz cukier. W wyniku fermentacji takiej brzeczki powstają różnorodne produkty, z których najważniejsze związki to kwasy organiczne, etanol oraz dwutlenek węgla.
SJP.pl
Wikipedia
kwaskowaty, musujący napój japoński ze słodzonej herbaty poddanej fermentacji; kombucha
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. napój ze słodzonej herbaty poddanej fermentacji przez tzw. „grzybek” herbaciany;
Kombucza (także jako kombucha i grzyb herbaciany) – napój uzyskiwany ze słodzonej herbaty poddanej fermentacji przez tzw. grzybek herbaciany, inaczej znany jako grzybek japoński lub SCOBY (z ang. Symbiotic Culture of Bacteria and Yeasts, czyli symbiotyczna kultura bakterii i drożdży). Napój jest lekko słodki, kwaskowaty, orzeźwiający i musujący. Ma barwę od jasnoszarej do ciemnobrązowej. „Grzybek” to galaretowata struktura o białej lub jasnopomarańczowej barwie, zbudowana z celulozy wraz z żyjącymi tam w symbiozie mikroorganizmami. Barwa napoju zależna jest od rodzaju herbaty użytej do fermentacji. Do wyrobu kombuczy najlepiej nadaje się czarna lub zielona herbata oraz cukier. W wyniku fermentacji takiej brzeczki powstają różnorodne produkty, z których najważniejsze związki to kwasy organiczne, etanol oraz dwutlenek węgla.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: spalenie, oparzenie
SJP.pl
potocznie: komentarz w internecie; komć, komcio
SJP.pl
potocznie: komentować w internecie
SJP.pl
potocznie: komentarz w internecie; komć, koment
SJP.pl
Krzysztof Komeda, pseudonim Krzysztofa Trzcińskiego (1931 - 1969), polskiego pianisty jazzowego i kompozytora
SJP.pl
Wikipedia
1. gatunek dramatu lub filmu, obejmujący utwory o wesołym nastroju, lekkiej i pogodnej tematyce, charakteryzujące się humorem, wesołością i pomyślnym zakończeniem;
2. utwór reprezentujący gatunek komediowy;
3. nieszczere zachowanie, udawanie w celu wprowadzenia kogoś w błąd; hipokryzja, obłuda, fałsz, intryga;
4. potocznie: śmieszna sytuacja, coś niepoważnego; cyrk, kabaret, heca, szopka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. film. utwór sceniczny lub filmowy przedstawiający w sposób zabawny lub satyryczny postacie, obyczaje, wydarzenia itp.;
(1.2) sytuacja oceniana przez kogoś jako śmieszna lub niepoważna
(1.3) obłudne zachowanie kogoś, kto odgrywa jakąś rolę, aby odnieść korzyści
Komedia (łac. comoedia, z gr. κωμῳδία komodia, od wyrazów κῶμος komos – pochód i ᾠδή ode – pieśń) – jeden z trzech, obok tragedii i dramatu właściwego, gatunków dramatycznych. Komedie cechuje pogodny nastrój, komizm, najczęściej żywa akcja i szczęśliwe dla bohaterów zakończenie. Komedia rozwijała się już w starożytnej Grecji i Rzymie.Przedstawia komicznie sytuacje i wady bohaterów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: komediant
SJP.pl
odnoszący się do komedianta, właściwy komediantom
SJP.pl
1. człowiek zachowujący się nienaturalnie lub niepoważnie; pozer, efekciarz, kabotyn;
2. środowiskowo: aktor komediowy;
3. dawniej: aktor
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek udający, zachowujący się nienaturalnie czy niepoważnie
(1.2) daw. osoba grająca różne postaci zawodowo
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. teatr. dzieło sceniczne łączące elementy komedii i dramatu;
Komediodramat, film tragikomiczny – utwór filmowy, który łączy w swej konstrukcji elementy dramatu, komedii, liryzmu i tragizmu, tworząc z nich zarazem komediową i dramatyczną wizję świata wywołującą zarówno śmiech, jak i współczucie widza.
Charakterystyczną cechą komediodramatu jest ton serio, różniący go od form czysto komediowych takich jak: burleska, groteska, farsa, parodia itp.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) film. teatr. związany z komediodramatem, dotyczący komediodramatu
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: komediofarsa
SJP.pl
przymiotnik od: komedioopera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. autorka komedii
Wiktionary
dotyczący komediopisarza, komediopisarstwa
SJP.pl
1. sztuka pisania komedii;
2. twórczość obejmująca komedie
SJP.pl
pisarz komedii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. teatr. autor komedii
Komedia (łac. comoedia, z gr. κωμῳδία komodia, od wyrazów κῶμος komos – pochód i ᾠδή ode – pieśń) – jeden z trzech, obok tragedii i dramatu właściwego, gatunków dramatycznych. Komedie cechuje pogodny nastrój, komizm, najczęściej żywa akcja i szczęśliwe dla bohaterów zakończenie. Komedia rozwijała się już w starożytnej Grecji i Rzymie.Przedstawia komicznie sytuacje i wady bohaterów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest komediowe; cecha tych, którzy są komediowi
Wiktionary
przymiotnik od: komedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący komedii
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) kosmet. zatykający pory skóry, przyczyniający się do powstawania zaskórników
Wiktionary
zdrobnienie od: komedia
SJP.pl
o cechach komelinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach komelinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin zielnych z kladu jednoliściennych; trzykrotkowce
SJP.pl
Wikipedia
grupa roślin jednoliściennych
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin zielnych z kladu jednoliściennych; trzykrotkowiec
SJP.pl
kommemoracja;
1. upamiętnienie wydarzenia lub osoby specjalną uroczystością, tablicą pamiątkową, dziełem artystycznym itp;
2. w liturgii katolickiej:
a) modlitwa za żywych i umarłych w czasie mszy;
b) wezwanie świętego w jednej z części mszy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uroczyste upamiętnienie jakiejś osoby lub jakiegoś zdarzenia
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komemoracją, dotyczący komemoracji
SJP.pl
Wiktionary
1. w wojsku, policji, harcerstwie itp.: krótki, ustny rozkaz nakazujący wykonanie jakiejś czynności lub przerwanie wykonywanej;
2. organizacja lub urząd zarządzany lub dowodzony przez komendanta;
3. dowodzenie organizacją militarną lub paramilitarną;
4. siedziba dowódcy, komendanta; komendantura;
5. w informatyce: instrukcja wykonania pewnej czynności przez system komputerowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótki, słowny rozkaz natychmiastowego podjęcia lub zaprzestania czegoś, wydany przez dowódcę, zwierzchnika, itp.
(1.2) dowodzenie, kierowanie, komenderowanie, kierowanie czymś
(1.3) urząd, na którego czele stoi komendant; też siedziba tego urzędu
(1.4) inform. instrukcja wykonania pewnej czynności przeznaczona dla systemu operacyjnego lub procesora komputera
(1.5) daw. część wojska będąca pod czyimś dowództwem
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w ustroju fedualnym nawiązujący do tradycji germańskich akt oddawania się tzw. wolnych pod opiekę króla lub innych możnych zwanych seniorami i zobowiązania się wobec nich pod przysięgą do wiernej, dożywotniej służby jako wasale
Komendacja (łac. commendatio: polecenie) – cywilnoprawny akt oddania się wolnej osoby w osobisty stosunek poddańczy (wasalny) względem innej wolnej osoby (seniora). W Europie występował najczęściej we wczesnym średniowieczu: wywodził się z tradycji germańskiej, pojawił się w VIII wieku, a rozpowszechnił w czasach karolińskich.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący komendacji
SJP.pl
odnoszący się do komendanta, właściwy komendantom
SJP.pl
dowódca, zwierzchnik jednostki organizacyjnej w wojsku, policji, straży pożarnej lub w harcerstwie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. dowódca wojskowy
(1.2) kierownik posterunku policji
(1.3) zwierzchnik oddziału straży pożarnej
(1.4) zwierzchnik organizacji paramilitarnej
(1.5) harc. instruktor harcerski kierujący daną jednostką
Komendant – zwierzchnik, dowódca.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. siedziba komendanta;
2. funkcja komendanta
SJP.pl
okręg administracyjno-sądowo-wojskowy w zakonach rycerskich, podległy komandorowi; komturia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. hist. taki, który wchodzi w skład czyjegoś beneficjum kościelnego, nadany uznaniowo przez władcę świeckiego
Wiktionary
1. wydawać nakaz, polecenie; rozkazywać;
2. wydawać komendę, dowodzić oddziałem wojska
SJP.pl
1. wydawać nakaz, polecenie; rozkazywać;
2. wydawać komendę, dowodzić oddziałem wojska
SJP.pl
organizm pozostający w symbiozie z innym organizmem
Komensalizm (współbiesiadnictwo; od łac. commensalis „współbiesiadnik” com „współ” i mensa „stół”) – najbardziej pierwotny typ oddziaływania protekcyjnego. Pojęcie to zostało wprowadzone przez zoologa Pierra Josepha van Bendena w 1876 roku.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
forma symbiozy zwierząt, polegająca na wykorzystywaniu przez jedno (komensal) np. odchodów lub resztek pożywienia zdobywanego przez drugie (gospodarz); współbiesiadnictwo
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. typ współżycia między dwoma gatunkami, w którym jeden czerpie korzyści nie przynosząc korzyści ani szkody drugiemu
Komensalizm (współbiesiadnictwo; od łac. commensalis „współbiesiadnik” com „współ” i mensa „stół”) – najbardziej pierwotny typ oddziaływania protekcyjnego. Pojęcie to zostało wprowadzone przez zoologa Pierra Josepha van Bendena w 1876 roku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komensalizmem, dotyczący komensalizmu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: komentarz w internecie; komć, komcio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. komentowanie, robienie komentarzy
(1.2) daw. komentarz
Wiktionary
1. dyskutanci w mediach społecznościowych;
2. publicyści zajmujący się komentowaniem życia publicznego
rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół osób zajmujących się publicystyką, komentowaniem życia społecznego i biorących udział w dyskusjach w mediach (również za pośrednictwem mediów społecznościowych)
SJP.pl
Wiktionary
1. uwaga na temat kogoś lub czegoś, najczęściej krytyczna lub złośliwa;
2. artykuł publicystyczny lub wypowiedź omawiające aktualne wydarzenia polityczne, gospodarcze itp., zawierające ocenę omawianych faktów i zjawisk;
3. objaśnienia lub interpretacja tekstu, obrazu, badania naukowego itp., dodawane przez autora, wystawcę, reżysera lub wydawcę; przypis, uwaga;
4. dziennikarska relacja z przebiegu wydarzeń, prowadzona na bieżąco w radiu lub telewizji;
5. w filmoznawstwie: tekst czytany przez aktora lub lektora zza kadru
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uwaga odnośnie czegoś lub kogoś
(1.2) objaśnienie lub uzupełnienie jakiegoś tekstu bądź grafiki zamieszczone przez autora
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadko: taki, który dotyczy komentarza, jest z nim związany, np. artykuł komentarzowy; wyjaśniający, objaśniający
SJP.pl
zdrobnienie od: komentarz; pobłażliwie, żartobliwie o komentarzu
SJP.pl
osoba coś komentująca, interpretująca, udzielająca wyjaśnień; interpretator, objaśniacz, tłumacz, publicysta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która komentuje coś
(1.2) sport. sprawozdawca sportowy
SJP.pl
Wiktionary
kobieta komentująca coś, interpretująca, udzielająca wyjaśnień; interpretatorka, publicystka, recenzentka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: komentator
SJP.pl
Wiktionary
taki, który jest charakterystyczny dla komentarza, związany z komentarzem, np. rozprawa komentatorska; interpretatorski, egzegetyczny, objaśniający
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komentatorem, dotyczący komentatora
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: zajęcie, praca komentatora (pisanie, wygłaszanie komentarzy); interpretowanie, egzegeza, objaśnianie
SJP.pl
1. objaśniać tekst lub wydarzenia, opatrywać je komentarzem; wyjaśniać, oceniać, recenzować;
2. opatrywać złośliwymi uwagami, wygłaszać krytyczne uwagi; obmawiać, krytykować
czasownik
(1.1) wyrażać opinię na jakiś temat; oceniać coś, robić uwagi
(1.2) objaśniać
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|komentować.
Wiktionary
dawniej: złośliwa plotka, obgadywanie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. plotka, intryga, nieporozumienie, powaśnienie
SJP.pl
Wiktionary
podstępne działania, intrygi
SJP.pl
pogardliwie: komercja
SJP.pl
1. działalność nastawiona tylko na osiągnięciu zysków;
2. dawniej: handel towarami
Komercjalizacja – oparcie działalności na zasadach rynkowych.
SJP.pl
Wikipedia
proces podporządkowywania jakiejś części życia społecznego lub gospodarczego regułom komercjalnym, handlowym
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół zmian mających na celu oparcie czegoś na zasadach komercyjnych;
Komercjalizacja – oparcie działalności na zasadach rynkowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący komercjalizacji
SJP.pl
doktryna, zakładająca wynoszenie jak największej korzyści ze swoich działań
SJP.pl
→ komercja; komercyjny
SJP.pl
→ komercja
SJP.pl
→ komercja; komercjalny
przymiotnik
(1.1) nastawiony na zysk; związany z odnoszeniem korzyści ze swoich działań
SJP.pl
Wiktionary
bankiet, uczta; również: towarzyska gra w karty
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) uroczysty bal organizowany przez uczniów;
(1.2) daw. niehazardowa towarzyska gra karciana
(1.3) daw. spółka, stowarzyszenie
Komers, także komersz (z łac. commercium, „handel”, „obcowanie”) – tradycyjne, uroczyste spotkanie członków korporacji akademickiej, zwykle organizowane w rocznicę jej powstania.
W niektórych korporacjach, np. Arkonii, komersz jest uroczystością zamkniętą; mogą w nim brać udział tylko członkowie stowarzyszenia i zaprzyjaźnionych korporacji (tzw. „korporacji skartelowanych”). Inne korporacje nie ograniczają listy oficjalnych gości, a niektóre, jak Konwent Polonia, organizują komersze zamknięte, tzw. „komersze intern”, tylko dla grona korporantów, oraz komersze otwarte, tzw. „komersze extern”, na które mogą być zapraszani np. nauczyciele akademiccy, przedstawiciele władz uczelni lub władz państwowych i samorządowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: komers
SJP.pl
wyższy urzędnik dworu w dawnej Polsce; comes
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: komes
SJP.pl
nietrwałe ciało niebieskie składające się z jądra o powłoce gazowej i warkocza; poruszające się po orbitach o dużych mimośrodach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. małe, nietrwałe ciało niebieskie, złożone z jądra otoczonego komą, które na krótko pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej;
(1.2) daw. rodzaj towarzyskiej gry karcianej
(1.3) więz. zwykle w lm. oko
Kometa – małe, lodowo-skalne porowate ciało, składające się z gazów, lodu i materii skalnej, które zbliżając się do gwiazdy (na mniej więcej odległości 2 AU), uwalnia pył i gruz oraz gaz ze swojej powierzchni, tworząc dwa warkocze kometarne – jeden jonowy składający się ze zjonizowanych cząsteczek odpychanych przez ciśnienie słoneczne oraz pyłowy tworzony przez pył i fragmenty skał.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kometa; kometowy
SJP.pl
gra przeznaczona dla dwóch lub czterech osób polegająca na przebijaniu nad siatką lotki (zazwyczaj zrobionej z piór i zakończonej gumowym końcem) za pomocą rakietki; badminton
SJP.pl
→ kometa; kometarny
SJP.pl
katolicka biała szata liturgiczna; komża
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: komża
(1.2) rel. komża ministrancka
Komża (łac. comisia – koszula) – szata liturgiczna używana przez ministranta. Jest to skrócona alba o szerokich rękawach. Komża ma kolor biały, co symbolizuje czystość serca i ducha.
Do XI w. komża była używana wyłącznie w chórach, podczas liturgii godzin jako strój chórowy. Dopiero od XIV w. może być stosowana we wszystkich czynnościach liturgicznych, dla których wyraźnie nie zastrzeżono użycia alby.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: komfort
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komfort
SJP.pl
Wiktionary
1. ogół warunków zapewniających człowiekowi wygodę, odznaczających się dostatkiem i elegancją; dobrobyt;
2. stan zaspokojenia potrzeb fizycznych i psychicznych; dobrostan
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogólnie warunki zapewniające spokój, wygodę i elegancję
(1.2) stan zaspokojenia i braku kłopotów
Sklepy Komfort S.A. – polskie przedsiębiorstwo zarządzające siecią sklepów oferujących produkty przeznaczone do aranżacji i wykończenia wnętrz.
Sprzedaż realizowana jest poprzez sieć sklepów stacjonarnych, a także za pośrednictwem sklepu on-line. Siecią zarządza spółka Sklepy Komfort S.A., od 2014 roku kontrolowana przez Michała Sołowowa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) z komfortem, wygodą, dostatkiem
(1.2) z odczuciem spokoju, swobody, beztroski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest komfortowe
Wiktionary
wygodny, zapewniający komfort
przymiotnik
(1.1) sprawiający, że czujemy się bardzo wygodnie
SJP.pl
Wiktionary
język ludności Komi
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Komi-Permiakami, dotyczący Komi-Permiaków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język komi-permiacki;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język komi-zyriański (język komi);
Wiktionary
przymiotnik od: Komi (republika w Rosji)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Komiakami, dotyczący Komiaków
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Komi (republiki w Rosji)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini narodu Komiaków zamieszkującego Republikę Komi
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Komi (republiki w Rosji)
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: zgromadzenie bądź wybory; komicje
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: zgromadzenie bądź wybory; komicja
SJP.pl
1. kobieta występująca przed publicznością, aby ją rozbawić;
2. aktorka grająca role komediowe
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób komiczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: komicznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: komiczny
SJP.pl
komiczny i groteskowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest komiczne
Wiktionary
1. dotyczący komizmu;
2. zabawny, wywołujący śmiech
przymiotnik
(1.1) taki, który wywołuje śmiech; jest śmieszny
(1.2) związany z komedią; taki, jak komedia; humorystyczny
SJP.pl
Wiktionary
staropolski statek rzeczny do jednorazowego spływu z biegiem rzeki, głównie do spławiania zboża; używany do XIX wieku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. czworoboczny statek rzeczny do spławiania zboża
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Komierówko – osada krajeńska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według danych Urzędu Gminy Sępólno Krajeńskie (XII 2014 r.) liczyła 49 mieszkańców.
Wikipedia
Komierowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 347 mieszkańców. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Sępólno Krajeńskie.
Wikipedia
1. mniejszy model komięgi;
2. jednokomórkowy glon zaliczany do okrzemek
SJP.pl
człowiek mający za zadanie rozśmieszanie publiczności
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta estradowy zabawiający publiczność śmiesznymi występami
Komik – artysta uprawiający komedię, zarazem ktoś wesoły, o dużym poczuciu humoru. Komikiem może być artysta kabaretowy, a także stand-uper.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
komizm
SJP.pl
historia wydawana jako osobna broszura lub zamieszczana np. w czasopismach, przedstawiona za pomocą obrazków, opatrzonych m.in. w dialogi postaci, narrację; pojedyncza broszura takiej historii; sztuka tworzenia takich historii; comics
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. z reguły opowiadanie utworzone przez połączenie kilku lub więcej obrazków składających się na historię;
Komiks – sekwencyjna historia obrazkowa, z dodanym tekstem, publikowana w prasie lub w formie osobnych zeszytów, która wykształciła się jako odrębna forma wydawnicza na przełomie XIX i XX wieku z gazetowej grafiki satyrycznej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: osoba rysująca komiksy; komiksowiec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. autor komiksów
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: osoba rysująca komiksy; komiksiarz
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w formie komiksu
(1.2) w sposób właściwy dla publikacji komiksowych
Komiksowo – komiks, dodatek do Gazety Wyborczej kierowany do dzieci, drukowany od 2000 do 2004 roku. Pierwszy numer ukazał się 25 lutego 2000 roku. Ukazywał się co piątek, a od 13 marca 2004 roku co sobotę. W ostatnim numerze (227) z 20 czerwca 2004 redaktorzy żegnają się słowami: „Komiksowo żegna się ze swoimi czytelnikami."
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) upodobnienie do komiksu
Wiktionary
dotyczący komiksu
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komiksem, dotyczący komiksu
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki jak w komiksie bądź pasujący do komiksu
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: kolega szkolny, towarzysz broni
Komiliton (z łac. commilitonis, „towarzysz w wojsku”, „kamrat”) – w języku polskim przestarzałe określenie oznaczające towarzysza broni, kolegę, zwłaszcza uniwersyteckiego. W korporacjach akademickich zwrot grzecznościowy stosowany w relacjach między korporantami lub jedna z kategorii członków korporacji.
SJP.pl
Wikipedia
1. pionowa konstrukcja, zapewniająca przepływ powietrza;
2. wąskie wcięcie w stoku górskim;
3. wysoka i wąska wyrwa nad wyrobiskiem w kopalni;
4. prąd wznoszący ciepłego powietrza;
5. dawniej: piec kuchenny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. konstrukcja służąca do odprowadzenia ku górze dymu z paleniska, silnika lub pieca;
(1.2) pionowy tunel w kształcie komina (1.1)
(1.3) pionowa formacja skalna w formie zagłębienia o trzech ścianach;
(1.4) przest. kominek, otwarte palenisko
(1.5) element ubioru w postaci szerokiego golfu lub szala ze zszytymi końcami mogącego służyć jednocześnie za szal i za nakrycie głowy
(1.6) zob. komin wulkaniczny.
(1.7) zob. komin termiczny.
(1.8) zob. komin hydrotermalny.
(1.9) zob. komin płacowy.
Komin (z łac. caminus, od gr. κάμινος (kaminos) „piec”) – droga przenoszenia spalin w przypadku komina spalinowego oraz droga przenoszenia zużytego powietrza w przypadku komina wentylacyjnego. Potocznie jest to pionowa konstrukcja budowlana.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: komin
(1.2) otwarte palenisko umieszczone bezpośrednio w ścianie lub przed nią w celu ogrzewania wnętrza pomieszczenia;
(1.3) mały, krótki komin
(1.4) spotkanie organizowane towarzyskie w sali z kominkiem (1.2), zazwyczaj z programem artystycznym lub dyskusją
(1.5) lotn. otwór w środku czaszy spadochronu, przepuszczający nadmiar powietrza
(1.6) łow. podskok zwierzęcia
(1.7) harc. zastępstwo dla obrzędowego ogniska, gdy warunki nie pozwalają na rozpalenie normalnego ognia; składa się z kilku świeczek
Kominek – nakryte palenisko, zbudowane z wnęki umieszczonej w ścianie niewiele wyżej niż poziom podłogi, wystającego z lica ściany obramowania, na którym opiera się okap odprowadzający spaliny do przewodu dymowego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Biuro Informacyjne Partii Komunistycznych i Robotniczych, instytucja powołana do koordynacji działań partii komunistycznych w państwach podległych ZSRR
Kominform (Biuro Informacyjne Partii Komunistycznych i Robotniczych) – organizacja międzynarodowa zrzeszająca europejskie partie komunistyczne, powstała w 1947 roku.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: kominiarka
SJP.pl
pomocnik kominiarski, młody kominiarz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adept kominiarski, młody kominiarz
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Chaetura|ref=tak., ptak z rodziny jerzykowatych;
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. czapka okrywająca głowę i szyję, mająca niewielkie wycięcie na twarz, a czasem tylko na oczy i usta, noszona także w formie wywiniętej wokół głowy
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kominiarz
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem kominiarza, dotyczący kominiarstwa lub kominiarza
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. rzemiosło związane z utrzymaniem sprawnych kominów
Kominiarz – rzemieślnik zajmujący się czyszczeniem i sprawdzaniem stanu technicznego przewodów kominowych dymowych, spalinowych i wentylacyjnych.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik zajmujący się czyszczeniem kominów;
Kominiarz – rzemieślnik zajmujący się czyszczeniem i sprawdzaniem stanu technicznego przewodów kominowych dymowych, spalinowych i wentylacyjnych.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzemieślnik zajmujący się wykonywaniem i konserwacją kominków
SJP.pl
przymiotnik od: kominek
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kominkiem, wyposażony w kominek
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: komin
SJP.pl
1. specjalna cegła w kształcie wycinka pierścienia, używana do budowy okrągłych kominów;
2. potocznie: ustawa ograniczająca wynagrodzenia kierownictwa w niektórych przedsiębiorstwach państwowych; ustawa kominowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. cegła będąca wycinkiem pierścienia, używana do budowy kominów
(1.2) pot. zob. ustawa kominowa.
(1.3) pot. bimber nielegalnie wytwarzany w prymitywnych warunkach
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: komin
przymiotnik
(1.1) związany z kominem, dotyczący komina
SJP.pl
Wiktionary
międzynarodowa organizacja partii komunistycznych powstała z inicjatywy Lenina, działająca w latach 1919-43, realizująca założenia radzieckiej polityki zagranicznej; III Międzynarodówka, Międzynarodówka Komunistyczna
Międzynarodówka Komunistyczna (zwana także III Międzynarodówką), w skrócie Komintern (od ros. Коммунистический интернационал, trl. Kommunisticzjeskij internacionał) – organizacja międzynarodowa, która powstała z inicjatywy Włodzimierza Lenina w Moskwie, w dniach 2–6 marca 1919 roku. Została ona założona przez 19 partii komunistycznych, a wśród nich także Komunistyczną Partię Polski.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. polit. związany z Kominternem, dotyczący Kominternu
Wiktionary
1. sklep lub firma pośredniczące w sprzedaży i kupnie towarów, pobierająca prowizję;
2. działalność sklepu lub firmy na takich zasadach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) firma lub sklep pośredniczące za opłatą w sprzedaży różnych przedmiotów
(1.2) transakcje kupna-sprzedaży na rachunek innej osoby
(1.3) uczn. stud. egzamin komisyjny
Komis – instytucja zajmująca się sprzedażą lub skupem dóbr na zasadach określonych w umowie komisowej. Komis we własnym imieniu sprzedaje na rzecz zleceniodawcy przedmiot ujęty w umowie, pobierając za to określoną w umowie prowizję.
Rodzaje komisów:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. osoba fizyczna lub przedsiębiorstwo, zajmujące się transakcjami komisowymi kupna-sprzedaży
2. przestarzale: komisjoner
SJP.pl
kobieta komisant
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ komisarz
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komisariat
Wiktionary
1. jednostka organizacyjna policji obejmująca swą działalnością określony teren;
2. lokal tej jednostki;
3. instytucja lub urząd podległe komisarzowi, często tworzony doraźnie do wykonania określonego zadania
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lokal, w którym urzędują pracownicy policji
(1.2) jednostka organizacyjna policji pełniąca funkcje w określonym terenie
(1.3) urząd tymczasowy utworzony do spełniania określonych zadań
Zobacz też: komisarz
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: komisariat
SJP.pl
→ komisarz
SJP.pl
przymiotnik od: komisarz
SJP.pl
niepochodzący z wyboru, lecz ustanowiony przez władze w związku ze szczególnymi okolicznościami, np. zarząd komisaryczny
SJP.pl
1. urzędnik powołany do pełnienia określonej funkcji lub realizacji misji, często mający specjalne kompetencje;
2. stopień oficerski w policji;
3. oficer mający ten stopień;
4. pełnomocnik dyplomatyczny niektórych państw w krajach lub terytoriach niemających pełnej suwerenności;
5. osoba wyznaczona do czasowego pełnienia funkcji obieralnej;
6. w ZSRR do 1946 roku: członek rządu kierujący komisariatem ludowym; minister
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urzędnik posiadający szczególne pełnomocnictwa
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa wydelegowana z większego grona, powołana do sprawowania określonych funkcji, najczęściej do zbadania jakiejś kwestii, kontroli czyjejś działalności;
Komisja – zespół osób kompetentnych i odpowiedzialnych, któremu zlecone zostało zbadanie pewnej sprawy lub spełnienie pewnej konkretnej i specjalnej czynności. Komisja jest ciałem delegowanym, a więc podlega instancji, która ją ustanowiła (delegowała), zdaje jej sprawę ze swych czynności i przedkłada projekt decyzji.
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzale: agent, pośrednik przy kupnie i sprzedaży; komisant
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik magazynu zajmujący się komisjonowaniem
SJP.pl
Wiktionary
→ komisjoner; komisantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komiśniak
Wiktionary
dawniej: ciemny, razowy chleb przydzielany żołnierzom
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. ciemny razowy chleb przydzielany dawniej żołnierzom;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej żołnierski, przeznaczony dla żołnierzy, wojska
SJP.pl
opłata pobierana przez komisanta za dokonanie transakcji kupna lub sprzedaży
SJP.pl
przymiotnik od: komis
SJP.pl
zabieg operacyjny polegający na rozerwaniu lub rozcięciu, najczęściej lewej zastawki przedsionkowo-komorowej serca, chorobowo zwężonej i utrudniającej przepływ krwi
Komisurotomia – zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu spoideł mózgowych łączących półkule mózgu. Wykorzystuje się go do łagodzenia objawów padaczki, ponieważ ogranicza rozprzestrzenianie się ataków epileptycznych pomiędzy półkulami. Ogranicza także przepływ informacji pomiędzy nimi, co wiąże się z występowaniem objawów zespołów spoidłowych.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: komisja
SJP.pl
dotyczący komisji; stworzony przez komisję, będący komisją
SJP.pl
→ komitat
SJP.pl
członek zbrojnych oddziałów bułgarskich, które prowadziły walkę z Turkami
Komitadżi (także Comitadji lub Komitaji od bułgarskiego Комити, gr. κομιτατζήδες) – pojęcie historyczne określające członków słowiańskojęzycznych oddziałów zbrojnych z krajów bałkańskich, pochodzących głównie z Bułgarii, Serbii i regionu geograficznego Macedonii, walczących o wyzwolenie spod osmańskiej okupacji.
SJP.pl
Wikipedia
jednostka podziału terytorialnego na Węgrzech
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. węgierska jednostka administracyjna pierwszego rzędu;
Komitat (z łac. commitatus; węg. vármegye, chorw. županija, słow. župa) – jednostka administracyjna pierwszego rzędu w podziale administracyjnym Węgier, odpowiadająca polskiemu województwu.
Podział terytorium Królestwa Węgier na komitaty zaczął się kształtować około X–XI wieku. Początkowo komitat był jednostką administracji centralnej (królewskiej). W czasach późnego średniowiecza, po osłabnięciu władzy królewskiej, komitat stał się jednostką administracji samorządowej (samorządu szlacheckiego). W 1914 r. Królestwo Węgier podzielone było na 64 komitaty.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komitet
Wiktionary
posiadacz rzeczy oddanej w komis
SJP.pl
grupa osób powołanych do wykonania określonych zadań
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grupa osób powołanych do wykonania określonych zadań
Komitet (fr. comité, ang. commitee) – grupa osób, działająca w imieniu szerszego zespołu i powstała drogą wyboru, wyznaczenia lub też samorzutnie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: komitet
SJP.pl
proces przyjmowania przez Komisję Europejską aktów wykonawczych do aktów prawnych; komitetologia
SJP.pl
1. bliskie stosunki łączące dobrych znajomych lub przyjaciół, zażyłość;
2. dawniej: grupa osób towarzysząca komuś, czemuś; orszak; świta
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bliskie stosunki między znajomymi lub przyjaciółmi
(1.2) daw. grupa osób towarzysząca komuś lub czemuś
Zażyłość (także: poufałość, komitywa, bliskość, intymność, konfidencjalność) – zwykle pozytywne relacje międzyludzkie, charakteryzujące się ciepłym i życzliwym wzajemnym odnoszeniem się do siebie, zaufaniem i skłonnością do wzajemnych zwierzeń. W warstwie językowej typowe jest używanie języka potocznego, zdrobnień, wyrażeń pieszczotliwych, czasem także wulgaryzmów i slangu. Przy dużej zażyłości dochodzi także do przekroczenia bariery fizycznej, a wtedy emocje mogą być wyrażane przez obejmowanie, poklepywanie, przytulanie, chwytanie za ręce i ramiona, głaskanie, całowanie itp. Zażyłość powstaje między osobami, które się dobrze znają, a zwłaszcza członkami rodziny lub członkami grupy pozostającej w częstych kontaktach towarzyskich, np. w grupie przyjaciół, dobrych znajomych lub bliskich sąsiadów, prawie zawsze towarzyszy odwzajemnionej miłości.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
agent handlowy, przedstawiciel jakiejś firmy podróżujący w celu zdobywania klientów i przyjmowania zamówień na towar
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. hand. przedstawiciel handlowy odbywający podróże w celu zdobycia nabywców produktu czy usługi
Akwizycja (z łac. acquisitio – nabywanie) – nabycie, nabytek.
W marketingu to:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kobieta komiwojażer;
2. potocznie: komiwojażerstwo
SJP.pl
przymiotnik od: komiwojażer
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komiwojażerem, dotyczący komiwojażera
SJP.pl
Wiktionary
zajęcie, praca komiwojażera
SJP.pl
zespół cech jakiejś osoby, sytuacji, jakiegoś zdarzenia, przedmiotu budzących wesołość, rozśmieszających; śmieszność, zabawność, komiczność
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zespół cech jakiejś osoby lub sytuacji budzący wesołość
Komizm (gr.) – kategoria estetyczna, określająca właściwości zjawisk zdolnych wywołać śmiech oraz okoliczności, w jakich dochodzi do powstania tej reakcji. Istnieje wiele poglądów w kwestii źródeł efektu komicznego, na ogół przyjmuje się, że jego istota polega na ujawnianiu zaskakującej sprzeczności, kontrastu, będących wynikiem przedstawienia osób, sytuacji odbiegających od oczekiwań odbiorcy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kommageną, dotyczący Kommageny
Wiktionary
komemoracja;
1. upamiętnienie wydarzenia lub osoby specjalną uroczystością, tablicą pamiątkową, dziełem artystycznym itp;
2. w liturgii katolickiej:
a) modlitwa za żywych i umarłych w czasie mszy;
b) wezwanie świętego w jednej z części mszy
Exemplum, egzemplum, kommemoracja (łac. commemoratio), przykład (łac. exemplum), wzór (łac. model) – w retoryce i dialektyce argument z wydarzenia lub wydarzeń rzeczywistych czy fikcyjnych, który jest elementem wypowiedzi. Podczas argumentacji exemplum jest przesłanką prowadzącą przez podobieństwo (łac. similitudo) lub porównanie (łac. comparatio) do orzekania o podmiocie wnioskowania.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący kommemoracji
SJP.pl
upamiętniający; memoratywny
SJP.pl
dawniej: kolega szkolny, towarzysz broni; komiliton
SJP.pl
1. część dramatu antycznego, na którą składa się lament bohatera;
2. śpiew aktorów w teatrze starożytnym
SJP.pl
Wikipedia
pokój lub sala reprezentacyjna w dawnych zamkach, pałacach itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie mieszkalne w pałacu lub rezydencji, zwykle pełne przepychu;
Komnata (wł. caminata – izba z piecem) – do XVI wieku termin stosowany do określenia izby mieszkalnej lub pokoju ogrzewanego kominkiem, najczęściej w odniesieniu do wnętrz zamkowych i pałacowych, obecnie w odniesieniu do sal reprezentacyjnych i pokoi mieszkalnych znajdujących się na zamkach, w pałacach, dworach z czasu gotyku i renesansu. Są to wnętrza urządzone z przepychem, o bogato dekorowanych ścianach i sufitach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kimnata (ukr. Кімната) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim, w hromadzie Krzemieniec. W 2001 roku liczyła 873 mieszkańców.
Do 2009 roku nosiła nazwę Komnatka (ukr. Кімнатка, Kimnatka).
Za II RP Komnatka stanowiła gromadę w gminie Bereżce w powiecie krzemienieckim. Północną część wsi stanowi dawniej odrębna wieś Zielona (ukr. Зелена, Zełena).
Wikipedia
przymiotnik od: komnata
SJP.pl
członek dynastii bizantyjskich cesarzy panującej w latach 1081-1185
SJP.pl
dynastia bizantyjskich cesarzy panująca w latach 1081-1185
Komnenowie – jedna z ostatnich dynastii bizantyjskich panujących w Cesarstwie Bizancjum, a następnie Cesarstwie Trapezuntu.
SJP.pl
Wikipedia
mebel w kształcie skrzyni z szufladami
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mebel z szufladami, niski, ok. metr, półtora metra wysoki;
(1.2) żart. środ. pot. jeden z ośmiobitowych komputerów firmy Commodore
Komoda – mebel skrzyniowy ustawiony na nogach, z szufladami do przechowywania bielizny stołowej, pościelowej, odzieży i drobiazgów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mały mebel w kształcie skrzyni z szufladami
SJP.pl
mebel w kształcie skrzyni z szufladami
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa w Indonezji, w archipelagu Małe Wyspy Sundajskie, pomiędzy większymi wyspami Sumbawa i Flores;
Komodo (indonez. Pulau Komodo) – wyspa w Indonezji w archipelagu Małe Wyspy Sundajskie pomiędzy większymi wyspami Sumbawa i Flores; powierzchnia 330,0 km²; długość linii brzegowej 158,0 km; słabo zaludniona.
Oblewana przez: morze Flores (od północy), cieśninę Lintah (od wschodu), cieśninę Sumba (od południa) i cieśninę Sape (od zachodu).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. oficer marynarki wojennej niemający stopnia admiralskiego, dowodzący czasowo zespołem jednostek;
2. tytuł grzecznościowy najstarszego kapitana statku pasażerskiego;
3. w czasie II wojny światowej: dowódca konwoju statków handlowych;
4. prezes klubu żeglarskiego lub wioślarskiego; komandor
Komodor (ang. commodore, niem. Kommodore) – stopień wojskowy marynarki wojennej, lub oznaka funkcji, używane przede wszystkim w krajach anglosaskich. Przewidziani do kierowania zespołem okrętów z jednoczesnym dowództwem najważniejszego z nich.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. przekształcenie rzeczy, usług, pomysłów czy idei z wartości użytkowej na wartość wymienną;
Komodyfikacja (utowarowienie) – przekształcenie (transformacja) rzeczy (produktów), usług, ale też pomysłów czy idei z wartości użytkowej na wartość wymienną – wystawienie na sprzedaż rzeczy, które najczęściej nie są przedmiotem obrotu na rynku.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) w go punkt położony na czwartej linii licząc od jednego boku gobanu i na trzeciej od drugiego boku;
Pojęcia związane z go – specyficzna terminologia stosowana w grze go.
W Polsce na ogół stosuje się terminy wywodzące się z języka japońskiego, jednak w niektórych przypadkach lepiej przyjęły się nazwy polskie lub angielskie.
Wiktionary oraz Wikipedia
pies z rasy należącej do grupy psów pasterskich i zaganiających, wyhodowanej na Węgrzech
Komondor – rasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Typ dogowaty. Nie podlega próbom pracy.
SJP.pl
Wikipedia
półkrzew lub bylina z rodziny motylkowatych
Komonica (Lotus L.) – rodzaj roślin zielnych oraz półkrzewów należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 124 gatunki. Występują one na całej kuli ziemskiej, z wyjątkiem Ameryki Północnej i Ameryki Południowej (tam tylko gatunki zawleczone). Rosną na bagnach, łąkach i murawach, w miejscach piaszczystych i na klifach. Nazwa naukowa nawiązuje do jednej z grup roślin w starożytnej taksonomii ludowej opisywanych jako lotos.
SJP.pl
Wikipedia
smółka komonicówka - gatunek pszczoły
SJP.pl
kornutka komonicowa - gatunek pszczoły
SJP.pl
1. ciemna, mała izba w wiejskim domu, przeznaczona do przechowywania zapasów żywności, odzieży; spiżarnia;
2. niewielka izba mieszkalna w wiejskich chatach; alkierz;
3. klatka piersiowa u zwierzyny;
4. część serca;
5. obszerne wyrobisko górnicze wykute w skale;
6. część nory zwierzęcej;
7. część zalążni lub owocu roślin, mieszcząca zalążki albo nasiona
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. grub. od: komórka (telefon komórkowy)
Komora – staropolskie określenie pomieszczenia magazynowego, w szczególności spiżarni, a także jako miejsce poboru cła (komora celna).
Obecnie stosowane głównie w złożeniach:
elementy silnika spalinowego:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca; cenocyt
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. komórka, w której protoplazmie występuje wiele jąder
(1.2) med. typ nowotworu zbudowanego z wielojądrowych komórek
Komórczak (także koenocyt lub polienergida) – pojedyncza, zwykle bardzo duża komórka posiadająca wiele jąder komórkowych oraz organizm lub jego część zbudowana z takich komórek. W ten sposób zbudowane jest wiele organizmów, np. niektóre glony z grupy zielenic i grzyby oraz śluzowce, a także niektórzy przedstawiciele pierwotniaków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach komórczakowatych (rodzina pająków)
Komórczakowate (Dysderidae) rodzina pająków z podrzędu Opisthothela, sekcji Labidognatha (syn. Araneomorpha). W Polsce występuje pięć gatunków (zobacz: komórczakowate Polski).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach komórczakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
gromada roślin z gatunku zielenic
SJP.pl
o cechach komórczakowych (gromada roślin)
SJP.pl
Komorczyn (kaszb. Kòmórczëno lub Kòmòrzno, niem. Kummerzin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: komórka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: komórka
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie:
a) pomieszczenie, zwykle niewielkie, służące jako spiżarnia, skład opału itp.;
b) telefon komórkowy;
2. podstawowa jednostka strukturalno-funkcjonalna każdego żywego organizmu;
3. podstawowa, często najmniejsza część jakiegoś urządzenia;
4. w ulu pszczelim: sześciokątna przegródka w plastrze służąca m.in. do gromadzenia zapasów pokarmu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: komora
(1.2) małe pomieszczenie, pokój
(1.3) biol. podstawowa jednostka budowy organizmów żywych;
(1.4) pot. telekom. telefon komórkowy
(1.5) podstawowy, najmniejszy element składowy jakieś struktury lub urządzenia
(1.6) najmniejsza jednostka organizacyjna instytucji bądź przedsiębiorstwa
Komórka (łac. cellula) – najmniejsza strukturalna i funkcjonalna jednostka organizmów żywych zdolna do przeprowadzania wszystkich podstawowych procesów życiowych (takich jak przemiana materii, wzrost i rozmnażanie). Jest podstawową jednostką morfologiczno-czynnościową ustroju.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
chorobliwa fascynacja telefonami komórkowymi
SJP.pl
podobny do komórki; zawierający komórki
SJP.pl
potocznie: posiadacz telefonu komórkowego
SJP.pl
1. związany z komórką (biologiczną), zbudowany z komórek, np. błona komórkowa; celularny
2. zawierający komórki (otwory), np. beton komórkowy; porowaty
3. telefon komórkowy - przenośny telefon komunikujący się z siecią poprzez fale radiowe
przymiotnik
(1.1) związany z komórką
(1.2) zbudowany z komórek
(1.3) zawierający komórki
SJP.pl
Wiktionary
opłata za wynajmowane mieszkanie; czynsz
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. czynsz za wynajem mieszkania lub pokoju
(1.2) hist. opłata lub renta, którą chłopi płacili właścicielowi ziemskiemu za użytkowanie ziemi
SJP.pl
Wiktionary
przestarzałe: kobieta wiejska niemająca własnego gospodarstwa ani domu, mieszkająca w cudzej chacie
Komornica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Wieliszew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Komornica to miejscowość typowo wypoczynkowa, z dostępem do Zalewu Zegrzyńskiego oddalonego o około 1,5 km. wieś otaczają lasy i łąki. Na terenie Komornicy znajduje się hotel, sklep wielobranżowy i dom weselny połączony z dyskotekąpotrzebne źródło.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Komorniki
Komornicki – polskie nazwisko. Na początku lat 90. nosiło je ponad 550 osób.
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: urząd komornika; komornikostwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Komornik
SJP.pl
mieszkanka Komornik
SJP.pl
→ komornik
Julella Fabre (komorniczka) – rodzaj grzybów z rodziny Thelenellaceae.
SJP.pl
Wikipedia
1. urzędnik ściągający należności od dłużników, na podstawie wyroków sądowych lub innych orzeczeń wydawanych przez sąd;
2. wysoki urzędnik dworski w średniowiecznej Polsce
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. funkcjonariusz publiczny zajmujący się wykonywaniem rozstrzygnięć o roszczeniach cywilnych w drodze przymusu egzekucyjnego
(1.2) reg. duch domowy
(1.3) hist. chłop bez własnej ziemi
(1.4) hist. wysoki urzędnik dworski w średniowiecznej Polsce
(1.5) gw-pl|Bukowina. lokator
(1.6) daw. gw-pl|Czerniejewo. współlokator płacący czynsz
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. urzędnik ściągający należności od dłużników, na podstawie wyroków sądowych lub innych orzeczeń wydawanych przez sąd;
2. wysoki urzędnik dworski w średniowiecznej Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Komorno (dodatkowa nazwa w j. niem. Komorno, w latach 1936-45 Altenwall) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Przez Komorno przebiega droga krajowa 45.
Wikipedia
związany z urzędem komornika lub komornego; komorniczy
SJP.pl
grupa wodnych kręgowców obejmująca minogi i śluzice zaliczane do bezżuchwowców; Marsipobranchii
SJP.pl
o cechach komoroskrzelnych (grupa kręgowców)
SJP.pl
1. archipelag wulkaniczny na Oceanie Indyjskim; Archipelag Komorów;
2. (do 2001 Federalna Islamska Republika Komorów) państwo obejmujące archipelag Komory; Związek Komorów
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Komorowo
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: komora
SJP.pl
1. ciemna, mała izba w wiejskim domu, przeznaczona do przechowywania zapasów żywności, odzieży; spiżarnia;
2. niewielka izba mieszkalna w wiejskich chatach; alkierz;
3. klatka piersiowa u zwierzyny;
4. część serca;
5. obszerne wyrobisko górnicze wykute w skale;
6. część nory zwierzęcej;
7. część zalążni lub owocu roślin, mieszcząca zalążki albo nasiona
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
(1.2) geogr. archipelag zajmowany przez Komory (1.1)
Komory (arab. جزر القمر Juzur al-Qumur), oficjalnie Związek Komorów (fr. Union des Comores, arab. الاتحاد القمري al-Ittiḥād al-Qumurī / Qamarī) – wyspiarskie państwo w północnej części Kanału Mozambickiego, zlokalizowane na archipelagu Komorów, pomiędzy północną częścią Madagaskaru a północno-wschodnią częścią Mozambiku. Najbliższymi państwami są Mozambik, Tanzania, Madagaskar oraz Seszele.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obywatel Komorów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Komorów
SJP.pl
Wiktionary
obywatelka Komorów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Komorów
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Komory (archipelag lub państwo)
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Komory
(1.2) odnoszący się do archipelagu Komorów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język komoryjski;
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie wielkopolskim
Wiktionary oraz Wikipedia
Komorzewo – (niem. Grützendorf) wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
Komorzno (niem. Reinersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Wołczyn.
Do wsi należą przysiółki wsi: Lubiatowice, Zajdak, Wolna Wieś (do 2002 r. Kolonia Komorzeńska), Sułaszów oraz Zapłotnik
Wikipedia
dawniej: dworzanin zajmujący się pokojami i sprzętami króla; komornik; komorny
SJP.pl
roślina z rodziny komosowatych, występująca w ponad 200 gatunkach zamieszkujących głównie obszary umiarkowane całej kuli ziemskiej
SJP.pl
roślina z rodziny komosowatych, występująca w ponad 200 gatunkach zamieszkujących głównie obszary umiarkowane całej kuli ziemskiej
SJP.pl
Wikipedia
Komosewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Wąsosz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Wąsoszu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
szarek komośnik - gatunek chrząszcza z rodziny jelonkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. potrawa na bazie komosy ryżowej przygotowana tak jak risotto
Wiktionary
rodzina roślin dwuliściennych z rzędu goździkowców, o drobnych kwiatach zebranych w kwiatostany, rosnących w strefie umiarkowanej, występujących w około 1500 gatunkach
Komosowate (Chenopodiaceae Vent.) – takson w randze rodziny wyróżniany w dawniejszych systemach (np. system Cronquista z 1981, system Reveala z 1993), obecnie raczej jako grupa o niepewnym monofiletyzmie, włączana do szarłatowatych (Amaranthaceae). Należą tu rośliny zielne klasyfikowane do ok. 1,5 tys. gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach komosowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
→ komosa
SJP.pl
środowiskowo: komputer
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. komputer
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) hist. polit. związany z kompradorami; taki jak w społeczeństwach, gdzie istnieli kompradorzy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kompakt
Wiktionary
zmniejszanie się objętości skał pod wpływem ciśnienia wywieranego przez warstwy położone wyżej
Kompakcja – zmiany fizyczne polegające na zbliżaniu się do siebie cząstek lub ziaren mineralnych na skutek ciężaru warstw nadkładu. Skutkiem kompakcji jest znaczne zmniejszenie objętości i miąższości osadu oraz zwiększenie jego gęstości.
Kompakcja dotyczy wszystkich osadów.
SJP.pl
Wikipedia
compact;
1. płyta kompaktowa;
2. odtwarzacz kompaktowy;
3. produkt zawierający kilka elementów we wspólnej obudowie lub opakowaniu;
4. nieduży samochód osobowy średniej klasy;
5. kosmetyk wielofunkcyjny;
6. muszla klozetowa wraz ze stojącą bezpośrednio na niej spłuczką
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie wielofunkcyjne, np. radio, magnetofon, odtwarzacz CD we wspólnej obudowie
(1.2) pot. techn. płyta kompaktowa
(1.3) pot. techn. urządzenie służące do odtwarzania płyt kompaktowych
(1.4) pot. fot. aparat kompaktowy
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dawniej: umowa, ukłąd, przymierze; kompakty;
2. kompakty praskie - porozumienie zawarte w 1436 roku przez stany czeskie z Zygmuntem Luksemburskim; kompakty praskie
SJP.pl
1. urządzenie do zgniatania czegoś w celu redukcji objętości;
2. program komputerowy do zmniejszania objętości plików lub porządkowania dysku
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojazd do zagęszczania masy odpadów
SJP.pl
Wiktionary
w informatyce: procedura oczyszczania ze zbędnych danych plików zawierających pocztę elektroniczną
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kompaktować.
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest kompaktowe
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: kompakt
przymiotnik
(1.1) techn. będący prostszej budowy, a jednocześnie zawierający w sobie wiele składników
(1.2) techn. muz. odnoszący się do kompaktu (CD)
SJP.pl
Wiktionary
1. dawniej: umowa, ukłąd, przymierze; kompaktaty;
2. kompakty praskie - porozumienie zawarte w 1436 roku przez stany czeskie z Zygmuntem Luksemburskim; kompaktaty praskie
SJP.pl
potocznie: kolega, towarzysz wspólnych przedsięwzięć, zabaw; koleżka, kamrat
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. towarzysz wspólnych przedsięwzięć, zwłaszcza rozrywek
SJP.pl
Wiktionary
kompandor;
1. układ urządzeń do redukcji szumów sygnału, składający się z kompresora i ekspandera;
2. urządzenie poprawiające jakość nagrywanego sygnału, kompresor zintegrowany z ekspanderem
SJP.pl
Wikipedia
kompander;
1. układ urządzeń do redukcji szumów sygnału, składający się z kompresora i ekspandera;
2. urządzenie poprawiające jakość nagrywanego sygnału, kompresor zintegrowany z ekspanderem
SJP.pl
Wikipedia
1. mieszać różne składniki tworzywa sztucznego;
2. w telekomunikacji, informatyce: kompresować sygnał lub plik w celu dostosowania go do własności kanału przesyłowego
SJP.pl
1. jednostka wojskowa składająca się z kilku plutonów; dawniej grupa mężczyzn towarzysząca rycerzowi w walce;
2. grono znajomych;
3. stowarzyszenie kupców, zakładane dawniej w celu prowadzenia handlu za granicą
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kilka osób spędzających wspólnie czas
(1.2) wojsk. jednostka wojskowa (rzadziej policyjna) składająca się z kilkudziesięciu żołnierzy pod dowództwem młodszego oficera;
(1.3) kupieckie stowarzyszenie zawiązane do prowadzenia handlu zagranicznego
(1.4) daw. czynność towarzyszenia komuś
(1.5) uformowany pochód pielgrzymów
Kompania (fr. compagnie) – pododdział wojska, zazwyczaj liczący około 60-110 żołnierzy, podoficerów i oficerów. Składa się zazwyczaj z pododdziału dowodzenia, 3–4 plutonów zasadniczego rodzaju wojsk, ewentualnie plutonu wsparcia. Zazwyczaj trzy, rzadziej dwie lub cztery kompanie wchodzą w skład batalionu. Kompanie czasami mogą wchodzić w skład pułku, a nawet brygad czy dywizji (jak np. kompania zaopatrzenia, obsługi).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kompania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kompanią, dotyczący kompanii
Wiktionary
przestarzałe: towarzysz wspólnych przedsięwzięć, pracy; współuczestnik zabaw; kompan
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. towarzysz
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: kompanka (koleżanka, towarzyszka)
SJP.pl
potocznie: koleżanka, towarzyszka, zwłaszcza: współuczestniczka zabawy
SJP.pl
porównanie
SJP.pl
SJP.pl
komparatiwus, komparatyw; w językoznawstwie:
1. stopień wyższy przysłówka lub przymiotnika;
2. przymiotnik lub przysłówek w stopniu wyższym
SJP.pl
1. przyrząd pomiarowy do dokładnego mierzenia wielkości fizycznych przez ich porównanie z wzorcem;
2. program komputerowy do porównywania plików
Komparator – układ kombinacyjny służący do porównywania dwóch liczb binarnych (komparator cyfrowy) albo dwóch poziomów napięć (komparator analogowy).
SJP.pl
Wikipedia
specjalista zajmujący się badaniami porównawczymi, ustalaniem zależności, pokrewieństw, analogii, zwłaszcza w zakresie językoznawstwa i literatury
SJP.pl
specjalistka zajmująca się badaniami porównawczymi, ustalaniem zależności, pokrewieństw, analogii, zwłaszcza w zakresie językoznawstwa i literatury
SJP.pl
związany z komparatystyką, badaniami porównawczymi
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z komparatystyką, dotyczący komparatystyki
SJP.pl
Wiktionary
dziedzina nauki obejmująca badania porównawcze
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina nauki, zajmująca się badaniami porównawczymi – ustalaniem zależności, pokrewieństw, analogii;
Komparatystyka (łac. comparare „porównywać”), literaturoznawstwo porównawcze – dział nauki o literaturze, którego celem jest porównanie utworów należących do literatur różnych narodów oraz wpływów i zależności w literaturze światowej. Nowoczesna komparatystyka zajmuje się także badaniem związków pomiędzy literaturą a innymi dziedzinami sztuki, np. muzyką, malarstwem, filmem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
comparativus, komparatiwus; w językoznawstwie:
1. stopień wyższy przysłówka lub przymiotnika;
2. przymiotnik lub przysłówek w stopniu wyższym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. stopień wyższy przymiotnika lub przysłówka
(1.2) gram. przymiotnik lub przysłówek w stopniu wyższym
(1.3) gram. przypadek gramatyczny stosowany w niektórych językach przy porównaniach
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest komparatywne; cecha tych, którzy są komparatywni
Wiktionary
zestawiający se sobą badane obiekty, porównawczy
przymiotnik
(1.1) porównawczy
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: porównywać, przyrównywać
SJP.pl
statysta, aktor towarzyszący
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) film. teatr. statysta
(1.2) przen. miernota
SJP.pl
Wiktionary
przestarzale: partia komunistyczna
SJP.pl
sytuacja, w której enzym i jego substraty idealnie do siebie pasują
Kompartmentacja, kompartymentacja, uprzedziałowienie komórki – zjawisko ścisłego lokalizowania wielu białek w określonych strukturach lub organellach komórkowych, tzw. kompartmentach, czyli otoczonych błonami przedziałach w komórce. Zjawisko to dotyczy biochemicznego, przestrzennego i fizjologicznego zróżnicowania w komórce.
Zjawisko kompartmentacji pozwala na zachodzenie w komórce przeciwstawnych procesów w tym samym czasie.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kompartment
SJP.pl
1. element kompozycyjny stanowiący część parteru ogrodowego (kobierca trawnikowego lub kwiatowego w ogrodzie barokowym);
2. zaznaczona w jakiś sposób część podzielonej symetrycznie powierzchni, np. ściany, sufitu; pole
SJP.pl
Kompartmentacja, kompartymentacja, uprzedziałowienie komórki – zjawisko ścisłego lokalizowania wielu białek w określonych strukturach lub organellach komórkowych, tzw. kompartmentach, czyli otoczonych błonami przedziałach w komórce. Zjawisko to dotyczy biochemicznego, przestrzennego i fizjologicznego zróżnicowania w komórce.
Zjawisko kompartmentacji pozwala na zachodzenie w komórce przeciwstawnych procesów w tym samym czasie.
Wikipedia
termin określający wstęp dokumentu (akt notarialny, wyrok sądowy itp.) zawierający czas, miejsce, strony i okoliczności czynności opisane w dalszej jego części
Komparycja (łac. comparare „łączyć w pary, porównywać” od com- „współ-” i par „równy”) – określenie używane w stosunku do nagłówków w różnorakich dokumentach (np. w aktach notarialnych, wyrokach sądowych itp.). Komparycja nie jest właściwą treścią dokumentu, a tylko jego technicznym rozpoczęciem, określającym czas, okoliczności oraz strony czynności, opisanych w dalszej części dokumentu.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd służący do określenia kierunku na powierzchni ziemi, wykorzystujący właściwości igły magnetycznej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: współczucie, litość
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. współczucie, litość
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: kompas
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kompasem, dotyczący kompasu
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: rodak, ziomek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rodak
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: rodaczka
SJP.pl
dawniej:
1. okładka książki albo zeszytu;
2. pergamin lub gruby papier do owijania ksiąg
SJP.pl
dawniej: mała kompatura
SJP.pl
zgodność, zdolność do bezkonfliktowego współdziałania
W informatyce:
W radiotechnice:
SJP.pl
Wikipedia
mogący współgrać z innym czynnikiem, elementem, nie powodując zakłóceń; wzajemnie się uzupełniający; zgodny z czymś
SJP.pl
[czytaj: kompałnt] dawniej: maszyna parowa złożona z kilku cylindrów, przez które kolejno przechodzi para
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dzieło zawierające zbiór lub zarys podstawowych wiadomości z określonej dziedziny wiedzy; compendium
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książka zawierająca zwięzły wykład podstawowych wiadomości z danej dziedziny wiedzy;
Kompendium – w miarę pełny, ale zwykle podany w sposób skrótowy zasób wiedzy na jakiś konkretny temat, zawierający „esencję” tej wiedzy. Kompendium może także stanowić podsumowanie jakiegoś większego dzieła lub pracy naukowej. W większości przypadków koncentruje się na wybranych zagadnieniach będących przedmiotem badań lub zainteresowania ludzi (np. hydrologii, medycyny lub metrologii), podczas gdy encyklopedia „uniwersalna”, będąca w swej istocie kompendium wszystkich kompendiów, stara się zgromadzić wiedzę z wszystkich dziedzin poznania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w biologii: przejęcie funkcji jakiegoś narządu w razie jego schorzenia; zastępczość funkcji;
2. w botanice: zjawisko wykorzystywania przez sąsiednie rośliny powierzchni odzyskanej po zniszczonych roślinach, np. po chwastach;
3. w prawie: umorzenie zobowiązania, gdy jedna osoba staje się wobec drugiej jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem;
4. w psychologii: nieświadomy proces psychiczny, który polega na równoważeniu poczucia własnej niższości w pewnej dziedzinie przez dążenie do zaznaczenia swej wartości w innej;
5. równoważenie określonego działania innym działaniem, które znosi lub wyrównuje początkowe działanie;
6. technika przekładu polegająca na wyrównaniu straty informacji powstałej przy tłumaczeniu innego fragmentu tekstu;
7. rzadko: wyrównanie strat, szkód, wszelkich braków zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej; kompensata, rekompensata, rekompensacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biol. przejmowanie funkcji niepełnosprawnego lub utraconego narządu lub czynnika biologicznego
(1.2) aklimatyzacja organizmu
(1.3) psych. świadome lub podświadome dążenie do wyrównania braków w jednej dziedzinie przez wyróżnianie się w innej
(1.4) ekon. wzajemne umorzenie wierzytelności u dwóch osób, które są dla siebie zarówno dłużnikami, jak i wierzycielami
(1.5) równoważenie technicznego działania, sygnału lub zakłócenia
Kompensacja, ogólnie: równoważenie jednego działania innym działaniem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. taki, który wyrównuje, znosi różnice lub straty; wyrównawczy;
2. przymiotnik od: kompensacja (w różnych dziedzinach)
przymiotnik
(1.1) związany z kompensacją
SJP.pl
Wiktionary
1. wyrównanie strat, szkód, wszelkich braków zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej; kompensacja, rekompensata, rekompensacja, zadośćuczynienie;
2. w ekonomii: rodzaj transakcji w obrocie towarowym z zagranicą;
3. w ekonomii: metoda rozliczania w krajowym obrocie towarowym
Kompensata to, ogólnie: wyrównywanie wzajemnych roszczeń, należności, pretensji; odszkodowanie; rekompensata; powetowanie strat, szkód
zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
1. urządzenie kompensujące, wyrównujące wpływ określonych czynników fizycznych (temperatury, ciśnienia) na dany układ;
2. przyrząd do mierzenia wielkości fizycznych przez przeciwstawienie jej innej wielkości tego samego charakteru, które znosi działanie wielkości mierzonej;
3. kompensator cieplny - wygięta część rurociągu umożliwiająca ograniczenie wpływu ciśnienia spowodowanego rozszerzalnością cieplną materiałów, z których ten rurociąg jest wykonany; wydłużalnik
SJP.pl
Wikipedia
1. wyrównywać braki, należności zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej; rekompensować, wynagradzać;
2. w biologii o narządach w organizmie: przejmować funkcje innego (uszkodzonego lub utraconego) narządu; zastępować;
3. w fizyce: równoważyć określone działanie innym, znoszącym tamto, działaniem;
4. w psychologii: wyrównywać rzeczywiste lub subiektywnie odczuwane braki w jednej dziedzinie wzmożoną aktywnością w innej dziedzinie lub sferze życia
czasownik
(1.1) równoważyć lub wyrównywać brak, niedobór, negatywny charakter czegoś
(1.2) wynagradzać straty lub krzywdy
SJP.pl
Wiktionary
dający się kompensować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kompensować.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. zakres czyjejś wiedzy, umiejętności;
2. zakres uprawnień, pełnomocnictw jakiejś instytucji;
3. kompetencja miękka - zdolność psychospołeczna, np. elastyczność, kreatywność, komunikatywność;
4. kompetencja twarda - umiejętności potrzebne do wykonywania danej pracy, np. obsługa komputera, znajomość języków
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakres czyjejś wiedzy
(1.2) zakres czyiś uprawnień, władzy, spraw, którymi ktoś zajmuje się
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kompetencji
przymiotnik
(1.1) dotyczący kompetencji
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kompetentnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kompetentny
SJP.pl
sprawność, przygotowanie merytoryczne, wiedza w danej dziedzinie, umiejętność rozwiązywania problemów mających związek z konkretną profesją
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kompetentne; cecha tych, którzy są kompetentni
SJP.pl
Wiktionary
1. mający kwalifikacje, podstawy do podejmowania właściwych decyzji i wypowiadania się w określonych sprawach;
2. świadczący o czyjejś zdolności do podejmowania właściwych decyzji i wypowiadania się w określonych sprawach;
3. upoważniony do podejmowania czynności prawnych;
4. dostarczający wiarygodnych informacji
przymiotnik
(1.1) uprawniony do decydowania, posiadający kwalifikacje
SJP.pl
Wiktionary
rywalizacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. współzawodnictwo
SJP.pl
Wiktionary
agonistyczny, kompetytywny;
1. dotyczący walki lub rywalizacji;
2. w medycynie: wzmacniający działanie jakiejś substancji, współdziałający z nią lub mający działanie podobne
SJP.pl
agonistyczny, kompetycyjny;
1. dotyczący walki lub rywalizacji;
2. w medycynie: wzmacniający działanie jakiejś substancji, współdziałający z nią lub mający działanie podobne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Compiègne, dotyczący Compiègne
Wiktionary
1. w informatyce: proces tłumaczenia kodu źródłowego programu na kod wyjściowy;
2. praca, utwór będące połączeniem fragmentów tekstów powstałych wcześniej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dokonywanie zbioru dzieł (lub ich fragmentów) na jakiś temat
(1.2) wynik kompilacji (1.1) (zbiór fragmentów dzieł na jakiś temat)
(1.3) inform. tłumaczenie przez kompilator kodu źródłowego na równoważny kod wynikowy
(1.4) inform. wynik kompilacji (1.3), skompilowany program
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kompilacja
SJP.pl
dotyczący kompilacji
SJP.pl
autor kompilacji; autor dzieła opierającego się na innych pracach
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) inform. program komputerowy dokonujący kompilacji;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. ten, kto kompiluje
Kompilator – program służący do automatycznego tłumaczenia kodu napisanego w jednym języku (języku źródłowym) na równoważny kod w innym języku (języku wynikowym). Proces ten nazywany jest kompilacją. W informatyce kompilatorem nazywa się najczęściej program do tłumaczenia kodu źródłowego w języku programowania na język maszynowy. Niektóre z nich tłumaczą najpierw do języka asemblera, a ten na język maszynowy jest tłumaczony przez asembler.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
autorka kompilacji
SJP.pl
1. w informatyce: zmieniać kod źródłowy programu na kod wyjściowy przy pomocy kompilatora;
2. zestawiać jakiś tekst, pracę, dzieło z powstałych wcześniej fragmentów
SJP.pl
dawniej: akt zgody będący zakończeniem zatargu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. praw. ugoda między stronami sporu
SJP.pl
Wiktionary
w matematyce: leżący w tej samej płaszczyźnie; koplanarny
SJP.pl
zdrobnienie od: komplet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komplet
SJP.pl
Wiktionary
1. zbiór określonych przedmiotów lub zjawisk wzajemnie się uzupełniających, np. kompleks budynków; zespół, zbiór, układ;
2. w psychologii: kombinacja cech osobniczych, pragnień, emocji, uczuć, najczęściej nieświadomych, przejawiających się w różnego typu dążeniach, obawach, wpływający na zachowanie się i przyjmowanie określonej postawy wobec innych, np. kompleks Edypa;
3. (zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: poczucie winy, niepewności, niższej wartości; kompleks niższości;
4. w chemii: związek nieorganiczny powstały przez połączenie dwóch soli; związek kompleksowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. zespół wyobrażeń lub odczuć tkwiących w psychice człowieka i nieakceptowanych przez niego;
(1.2) bud. zespół budowli i urządzeń, które tworzą jakąś całość
(1.3) zespół zjawisk lub cech, które są grupowane w całość
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: kobieta mająca kompleksy
SJP.pl
potocznie: osoba mająca kompleksy
SJP.pl
zdrobnienie od: kompleks
SJP.pl
budowa ciała; także usposobienie, temperament
SJP.pl
metoda chemicznej analizy miareczkowej stosowana głównie do oznaczania jonów metali; miareczkowanie kompleksometryczne
Kompleksometria – dział analizy miareczkowej w którym oznacza się substancje w reakcji z czynnikami kompleksującymi. Jako pierwszy tę metodę analizy ilościowej wykorzystał Justus von Liebig w roku 1851, miareczkował on jony cyjankowe mianowanym roztworem azotanu srebra. Analizę wykorzystującą tworzenie kompleksów rozwinął Gerold Schwarzenbach odkrywając kompleksotwórcze właściwości kwasków aminopolikarboksylowych.
SJP.pl
Wikipedia
Kompleksony – grupa aminokwasów, pochodnych kwasu iminodioctowego. Kompleksony tworzą bardzo trwałe związki kompleksowe niemal ze wszystkimi kationami wielowartościowymi, dlatego też są powszechnie używane w miareczkowaniu (→ kompleksonometria) i innych technikach analitycznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kompleksowe; cecha tych, którzy są kompleksowi
Wiktionary
ogarniający kilka różnych dziedzin; całościowy; obejmujący całość
przymiotnik
(1.1) obejmujący wszystkie elementy, tworząc zwarty kompleks
(1.2) nauk. bud. tworzący kompleks, należący do kompleksu
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik od: komplemenciarz
SJP.pl
człowiek lubiący prawić komplementy; pochlebca
SJP.pl
zdrobnienie od: komplement
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komplement
SJP.pl
Wiktionary
1. uprzejma, często przesadna pochwała; pochlebstwo, duser;
2. w biologii: rodzaj ciała odpornościowego obecnego we krwi i limfie; dopełniacz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grzecznościowa, zwykle przesadna pochwała
(1.2) biol. układ dopełniacza
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dawniej: prawienie komplementów;
2. książkowo: dopełnienie, uzupełnienie;
3. w biologii: komplementacja genetyczna - uzupełnianie odcinków DNA w odrębnych, podwójnie zmutowanych genach, prowadzące do odtworzenia normalnego fenotypu
SJP.pl
dotyczący komplementacji
SJP.pl
wspólnik spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, który za zobowiązania spółki odpowiada subsydiarnie całym swoim majątkiem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. zarz. aktywny wspólnik w spółce komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, który ponosi odpowiedzialność bez ograniczenia za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli
Komplementariusz (łac. complementarius od complementum, uzupełnienie) – wspólnik w spółce komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, który za zobowiązania spółki odpowiada bez ograniczenia całym swoim majątkiem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób wzajemnie uzupełniający się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzajemne uzupełnianie się
Zasada komplementarności, reguła komplementarności (łac. complementum znaczy dopełnienie, uzupełnienie) – pojęcie stereochemiczne stosowane najczęściej w odniesieniu do struktur DNA powstających dzięki komplementarności par zasad występujących w sąsiednich niciach DNA lub DNA i RNA.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
taki, który jest uzupełnieniem czegoś, dopełnia się z czymś; uzupełniający, dopełniający
przymiotnik
(1.1) wzajemnie się uzupełniający
(1.2) biol. (o nukleotydach) parujący się wiązaniami wodorowymi z nukleotydem na sąsiedniej nici kwasu nukleinowego
(1.3) biol. (o nici kwasu nukleinowego) zbudowany z kolejnych nukleotydów komplementarnych (1.2) do swoich odpowiedników na drugiej nici
SJP.pl
Wiktionary
prawić komuś komplementy
czasownik przechodni niedokonany (dk. skomplementować)
(1.1) wyrażać uznanie; prawić komplementy
(1.2) dodawać do całości
czasownik zwrotny niedokonany komplementować się (dk. skomplementować się)
(2.1) komplementować jeden drugiego
(2.2) komplementować samego siebie
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: komplement
SJP.pl
1. pełny zestaw tworzący całość;
2. grupa uczniów pobierających wspólnie lekcje poza szkołą
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pełny zestaw elementów, które stanowią pewną całość
(1.2) grupa osób, która zapełnia wszystkie miejsca
(1.3) przest. grupa uczniów, która uczęszcza wspólnie na zajęcia pozaszkolne
SJP.pl
Wiktionary
pora dnia w podziale mnichów zakonnych odpowiadająca godzinie 18
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. jedna z godzin kanonicznych w Liturgii godzin;
Kompleta (łac. completorium, gr. Ἀπόδειπνον, cs. powieczerije, połunoszcznica) – w Kościele katolickim ostatnia modlitwa liturgii godzin (brewiarza), odmawiana w nocy przed udaniem się na spoczynek.
Funkcje komplety w prawosławnym dobowym cyklu nabożeństw spełnia powieczerze (wielka i mała kompleta). Nabożeństwo to w monasterach odprawiane jest po wieczornym posiłku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
książkowo: uzupełnianie czegoś; kompletowanie
SJP.pl
służący do gromadzenia, kompletowania czegoś
SJP.pl
rzadko: firma lub przedsiębiorstwo wypuszczające na rynek zbytu pod własnym szyldem produkty kupione od innych wytwórców
SJP.pl
kobieta kompletująca jakieś elementy, przedmioty
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób całkowity, zupełny; bez reszty, w pełni
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kompletnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kompletny; bardziej kompletny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest kompletne, nie ma braków
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) cały, będący w komplecie
(1.2) całkowity, zupełny
Wiktionary
uzupełniać do całości
czasownik przechodni
(1.1) uzupełniać zbiór przedmiotów, grupę ludzi itp. w celu uzyskania kompletu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kompletować.
Wiktionary
dział zakładu produkcyjnego, w którym kompletuje się części potrzebne do montażu poszczególnych podzespołów
SJP.pl
przymiotnik od: komplet
SJP.pl
pora dnia w podziale mnichów zakonnych odpowiadająca godzinie 18
Tajne nauczanie, także tajne komplety – używane w Polsce określenie nauczania prowadzonego w formie nielegalnych zajęć i wykładów organizowanych poza szkołą lub uczelnią w okresie zaborów oraz okupacji w czasie II wojny światowej.
SJP.pl
Wikipedia
1. niespodziewana okoliczność lub zdarzenie utrudniające realizację zamierzeń;
2. złożoność jakiegoś zjawiska lub procesu;
3. schorzenie występujące po przebyciu choroby, operacji lub niewłaściwego leczenia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dodatkowa, nieprzewidziana wcześniej trudność wymuszająca odstępstwo od założeń
(1.2) med. powikłanie
(1.3) techn. każde z rozszerzeń funkcji mechanizmu zegarowego o nowe względem podstawowego mechanizmu wskazania
Komplikacja – element mechanizmu zegarka; dodatkowe, w stosunku do mechanizmu podstawowego konstrukcje, pozwalające na realizację kolejnych wskazań, uzyskanych poprzez zliczanie odpowiednich sekwencji impulsów podstawowych i ich projekcję, zwykle na tarczy zegarka. Jako komplikacje przyjmowane są także dodatkowe zespoły funkcjonalne mechanizmu, pozwalające na rejestrację wskazań, lub realizację funkcji związanych z pomiarem czasu. Komplikacjami mechanizmu są też nowe rozwiązania z rozbudowaną, lub nietypową konstrukcją któregoś z zespołów funkcjonalnych mechanizmu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
powikłania zdrowotne pojawiające się po przebytej wcześniej chorobie
Komplikacja – element mechanizmu zegarka; dodatkowe, w stosunku do mechanizmu podstawowego konstrukcje, pozwalające na realizację kolejnych wskazań, uzyskanych poprzez zliczanie odpowiednich sekwencji impulsów podstawowych i ich projekcję, zwykle na tarczy zegarka. Jako komplikacje przyjmowane są także dodatkowe zespoły funkcjonalne mechanizmu, pozwalające na rejestrację wskazań, lub realizację funkcji związanych z pomiarem czasu. Komplikacjami mechanizmu są też nowe rozwiązania z rozbudowaną, lub nietypową konstrukcją któregoś z zespołów funkcjonalnych mechanizmu.
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. skomplikować)
(1.1) czynić bardziej złożonym, trudniejszym
czasownik zwrotny niedokonany komplikować się (dk. skomplikować się)
(2.1) stawać się bardziej złożonym, trudniejszym
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś zawiłym, skomplikowanym, trudnym do rozwikłania
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. tajne porozumienie między grupą osób
Wiktionary
czworokątny otwór w dachu starożytnego domu etruskiego i rzymskiego; compluvium
Compluvium – prostokątny otwór w dachu nad atrium w domach etruskich i rzymskich. Służył do zbierania wody w impluvium i oświetlania wnętrza. W domach etruskich dodatkowo pozwalał na odprowadzenie dymu znad paleniska.
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: narkoman odurzający się kompotem (wywarem ze słomy makowej)
SJP.pl
zdrobnienie od: kompot
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kompot
SJP.pl
Wiktionary
część składowa czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część składowa, element
Komponent – niezależnie wytworzony, skompilowany (z ukrytymi szczegółami implementacyjnymi) moduł programowy, udostępniający swą funkcjonalność za pomocą jednoznacznie zdefiniowanego interfejsu, zdolny do współdziałania z większą całością (systemem) oraz innymi komponentami.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
komponent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. muz. kompozytor
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) muz. tworzyć utwór muzyczny
(1.2) tworzyć; układać w całość z danych elementów, tak aby poszczególne elementy ze sobą współgrały
czasownik zwrotny niedokonany komponować się
(2.1) dobrze współgrać w kompozycji
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|komponować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kompost
Wiktionary
nawóz otrzymywany z materiałów organicznych, przekładanych ziemią lub torfem i poddanych dłuższemu działaniu czynników biologicznych i fizykochemicznych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) produkt rozkładu substancji organicznych, najczęściej odpadów, za pomocą mikroorganizmów - bakterii i grzybów, insektów i robaków (dżdżownic)
Kompost – nawóz organiczny wytwarzany z odpadów roślinnych i zwierzęcych w wyniku częściowego, tlenowego rozkładu (butwienie) przez mikroorganizmy poprzez proces kompostowania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. urządzenie do przetwarzania odpadów na kompost;
2. substancja przyśpieszająca powstawanie kompostu;
3. urządzenie do robienia dziurek lub tworzenia znaków; dziurkarka
Komposter – urządzenie mechaniczne służące do wytłaczania daty sprzedania na kartonikowych biletach kolejowych (nazywanych również od nazwiska wynalazcy biletami Edmondsona). W zależności od obowiązujących w danym zarządzie kolei przepisów, bilet był ważny przez określony czas od oznaczonej daty sprzedaży – przykładowo według przepisów PKP okres ważności biletów wynosi:
SJP.pl
Wikipedia
1. wytwarzać nawóz z odpadów organicznych, przetwarzać odpadki na kompost;
2. użyźniać glebę kompostem
SJP.pl
możliwy do kompostowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kompostować.
Kompostowanie (organiczny recykling) – naturalna metoda unieszkodliwiania (utylizacji) i zagospodarowania odpadów, polegająca na rozkładzie substancji organicznej przez mikroorganizmy – bakterie tlenowe, nicienie, grzyby etc. Jest to proces przetwarzania substancji w kontrolowanych warunkach w obecności tlenu (powietrza), w odpowiedniej temperaturze i wilgotności. Produktami procesu są ciepło, dwutlenek węgla i związki amonowe przyswajalne przez rośliny, które pod wpływem bakterii nitryfikacyjnych mogą zostać przekształcone w azotany. Kompost, jako podłoże bogate w łatwo przyswajalne przez rośliny składniki, stosowany jest jako substancja poprawiająca właściwości gleby w miejskich zieleńcach, w ogrodnictwie i rolnictwie. Może pełnić rolę zarówno nawozu, jak i źródła kwasów humusowych, jest też naturalnym pestycydem. Organiczne substancje poddawane kompostowaniu mogą być alternatywnie poddawane procesom beztlenowym.
Wiktionary oraz Wikipedia
kompostowiec różowy - gatunek skąposzczeta; dżdżownica kalifornijska
SJP.pl
pomieszczenie z wyposażeniem do przerabiania odpadków na kompost
Kompostownia – obiekt przemysłowy zajmujący się przeróbką odpadów z wykorzystaniem technologii kompostowania, w wyniku której powstaje kompost.
Odpadami są: odpady z gospodarstw rolnych i ogrodniczych, nieprodukcyjna roślinność (zadrzewienia, zakrzaczenia, zarośla), odpady przetwórstwa rolno-spożywczego, odpady przetwórstwa włókien naturalnych, zdyskwalifikowane surowce i produkty biologicznego pochodzenia, biologiczne odpady gromadzone selektywnie w miastach, osady z biologicznego oczyszczania ścieków oraz zieleni miejskiej, rekreacyjnej i przemysłowej.
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do przeróbki odpadków na kompost; biostabilizator
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojemnik na kompost
Kompostownik – pojemnik, w którym przebiega kompostowanie odpadów biodegradowalnych, w wyniku czego otrzymywany jest kompost.
Wyróżnia się trzy główne rodzaje kompostowników:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kompost
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kompostem, dotyczący kompostu
SJP.pl
Wiktionary
deser z ugotowanych w wodzie owoców z dodatkiem cukru ewentualnie cynamonu, goździków lub cytryny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. słodki napój z gotowanych owoców;
(1.2) przen. wywar ze słomy makowej używany przez narkomanów jako środek odurzający;
Kompot – napój owocowy z gotowanych owoców świeżych lub suszonych. Kompoty zaliczane są do grupy przetworów owocowych.
Mogą być przyrządzone z dodatkiem cukru lub przypraw, np. goździków. Kompot przyrządza się między innymi z jabłek, wiśni, porzeczek, czereśni, truskawek, gruszek i rabarbaru.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kompotierka – mała, zwykle szklana lub porcelanowa miseczka, służąca do podawania kompotu z owocami lub innych deserów w postaci lodów, bitej śmietany czy galaretki. Może posiadać nóżkę, rzadziej podstawkę i przykrywkę.
Wikipedia
naczynie do podawania kompotu lub innych deserów
Kompotierka – mała, zwykle szklana lub porcelanowa miseczka, służąca do podawania kompotu z owocami lub innych deserów w postaci lodów, bitej śmietany czy galaretki. Może posiadać nóżkę, rzadziej podstawkę i przykrywkę.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kompot
SJP.pl
układ elementów w określonej formie estetycznej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół składników wraz ze sposobem, w jaki tworzą całość
(1.2) szt. budowa utworu, zwłaszcza plastycznyastycznego, literackiego, muzycznego
(1.3) pot. utwór
(1.4) nauka o kompozycji (1.2)
(1.5) jęz. budowanie wyrażeń złożonych
(1.6) inform. agregacja obiektów, które nie mogą istnieć bez obiektu głównego;
(1.7) inform. wygląd programu komputerowego itp.;
(1.8) daw. zapłata dla uniknięcia zemsty
Kompozycja – termin może oznaczać jedno z następujących pojęć:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kompozycji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kompozycją, dotyczący kompozycji
SJP.pl
Wiktionary
1. materiał złożony z co najmniej dwóch składników o właściwościach lepszych lub nowych w stosunku do sumy właściwości tych składników, np. laka, sklejka, bakelit;
2. w architekturze wg serliańskiego systemu piąty porządek architektoniczny zwany rzymskim lub wg Albertiego połączenie porządku jońskiego i korynckiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał wytworzony z różnych składników o nowych lub lepszych od nich właściwościach;
(1.2) inform. strukturalny wzorzec projektowy;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
środowiskowo: ulotka ze zdjęciem i danymi modelki
SJP.pl
autor utworu muzycznego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba tworząca, komponująca muzykę;
Kompozytor (łac. compositor) – twórca utworu muzycznego. Termin kompozytor odnosi się do twórców używających notacji muzycznej (zarówno tradycyjnej, jak i współczesnej; w przypadku muzyki komputerowej utwór może nie być zapisywany), komponujących muzykę poważną (autora muzyki rozrywkowej nazywa się autorem piosenek lub autorem muzyki rozrywkowej). Na uczelniach muzycznych (np. w Polsce) kształci się studentów na kierunku kompozycja i teoria muzyki, w specjalności kompozycja. Kompozytor nie musi być absolwentem takich studiów, jednak dają one pełny warsztat kompozytorski, obejmujący harmonię, kontrapunkt, instrumentację, analizę dzieła muzycznego i wiele innych specjalistycznych przedmiotów, w których brak wiedzy stosowanej czyni muzykę amatorską (tj. nieprofesjonalną) – choć nieraz w pozytywnym sensie i na bardzo wysokim poziomie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
autorka utworu muzycznego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta tworząca, komponująca muzykę
Kompozytor (łac. compositor) – twórca utworu muzycznego. Termin kompozytor odnosi się do twórców używających notacji muzycznej (zarówno tradycyjnej, jak i współczesnej; w przypadku muzyki komputerowej utwór może nie być zapisywany), komponujących muzykę poważną (autora muzyki rozrywkowej nazywa się autorem piosenek lub autorem muzyki rozrywkowej). Na uczelniach muzycznych (np. w Polsce) kształci się studentów na kierunku kompozycja i teoria muzyki, w specjalności kompozycja. Kompozytor nie musi być absolwentem takich studiów, jednak dają one pełny warsztat kompozytorski, obejmujący harmonię, kontrapunkt, instrumentację, analizę dzieła muzycznego i wiele innych specjalistycznych przedmiotów, w których brak wiedzy stosowanej czyni muzykę amatorską (tj. nieprofesjonalną) – choć nieraz w pozytywnym sensie i na bardzo wysokim poziomie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kompozytorem, dotyczący kompozytora, komponowania
Wiktionary
przymiotnik od: kompozyt
przymiotnik
(1.1) składający się z różnych elementów
(1.2) archit. łączący elementy porządków jońskiego i korynckiego
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Komprachcice (dodatkowa nazwa w j. niem. Comprachtschütz, łac. Villa Gumperti; śl. Kůmprachćicy) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim. Jest siedzibą gminy Komprachcice.
Kościół parafialny z lat 30. XX wieku, wcześniejszy drewniany przeniesiony do sąsiedniej miejscowości Ochodze, zabytkowe nagrobki na cmentarzu przykościelnym i parafialnym.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Komprachcice
SJP.pl
1. dawniej: miejscowy kupiec w kraju kolonialnym, pośredniczący w kontaktach handlowych z metropolią;
2. członek zamożnej burżuazji w krajach kolonialnych
Komprador – w pierwotnym znaczeniu pośrednik handlowy w portugalskich koloniach w Chinach.
Słowo pochodzi od portugalskiego comprador – nabywca. Początkowo oznaczało chińskiego urzędnika służącego w załatwianiu lokalnych spraw, zatrudnionego w zagranicznym biurze (np. konsulacie).
W badaniach relacji metropolii i kolonii stosowano pojęcie burżuazja kompradorska.
Obecnie oznacza człowieka będącego pomocnikiem obcych, zaborców kraju, kolonizatorów.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
zabieg polegający na przyłożeniu miejscowo okładu rozgrzewającego lub schładzającego ciało
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zimny lub gorący okład
SJP.pl
Wiktionary
mały kompres
SJP.pl
1. proces zmniejszania objętości, zagęszczanie, sprężanie powietrza lub innych gazów;
2. zmniejszanie pliku lub folderu, by zaoszczędzić wolne miejsce na dysku lub wysłać dane przez internet
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zagęszczenie, sprężenie czegoś, zmniejszenie, redukcja zajmowanej przez coś przestrzeni;
(1.2) inform. operacja zakodowania danych w taki sposób aby zajmowały mniej bajtów;
(1.3) pot. wielkość ciśnienia sprężania silnika
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. sprężarka;
2. urządzenie kompresujące sygnał
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zob. sprężarka.
(1.2) elektr. akust. urządzenie do kompresji sygnału audio;
Sprężarka – maszyna energetyczna, której zadaniem jest podwyższenie ciśnienia gazu lub wymuszenie jego przepływu (nadanie energii kinetycznej).
W sprężarce ciśnienie ssawne – p_{s} jest nieznacznie niższe od ciśnienia atmosferycznego (na tyle tylko by zachować zdolność ssania), zaś ciśnienie tłoczne p_{t} znacznie wyższe od atmosferycznego, jak na to wskazuje parametr \pi .
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pomieszczenie, w którym znajdują się kompresory
SJP.pl
pomieszczenie, w którym znajdują się kompresory; kompresornia
SJP.pl
przymiotnik od: kompresor
SJP.pl
nadawać czemuś mniejszą wielkość lub objętość
SJP.pl
SJP.pl
materiał kompromitujący jakąś osobę bądź organizację używany do wywierania nacisku lub manipulacji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. materiał kompromitujący jakąś osobę bądź organizację
Kompromat (ros. компромат, skrót od компрометирующий материал, trb. kompromietirujuszczij matieriał) – termin określający kompromitujące materiały na temat polityka lub innej osoby publicznej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. polubowne rozwiązanie sporu w oparciu o wzajemne ustępstwa;
2. rezygnacja z pewnych warunków, zasad w celu osiągnięcia praktycznych korzyści
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób zakończenia dyskusji lub sporu, w którym obie strony rezygnują z części swoich żądań, chcąc zawrzeć porozumienie;
Kompromis – metoda rozwiązania konfliktu, oznaczająca wspólne stanowisko, możliwe do przyjęcia dla stron negocjujących.
Wbrew obiegowej opinii kompromis nie jest optymalnym rozwiązaniem konfliktu, ponieważ oznacza konieczność rezygnacji z części interesów każdej ze stron. Taki idealny sposób radzenia sobie z konfliktem stanowi współpraca.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadko: zwolennik kompromisu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kompromisowe, ugodowe
Wiktionary
przymiotnik od: kompromis
przymiotnik
(1.1) dotyczący kompromisu
SJP.pl
Wiktionary
osoba szukająca kompromisu, często idąca na kompromis
SJP.pl
wystawienie siebie lub kogoś innego na wstyd, śmieszność lub utratę dobrej opinii; ośmieszenie, upokorzenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) utrata dobrej opinii, narażenie się na śmieszność
SJP.pl
Wiktionary
1. wystawiać kogoś na wstyd, śmieszność lub utratę opinii; ośmieszać, upokarzać, zawstydzać;
2. być dowodem świadczącym przeciwko komuś; dekonspirować, demaskować;
3. kompromitować się - narażać się na wstyd, śmieszność lub utratę opinii; ośmieszać się
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) o człowieku szkodzić czyjejś opinii, narażać na wstyd lub śmieszność
(1.2) być dowodem na czyjąś niekorzyść
czasownik zwrotny niedokonany kompromitować się
(2.1) kompromitować (1.1) siebie samego
(2.2) kompromitować (1.1) siebie nawzajem
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szkodzenie czyjejś opinii, narażanie na wstyd lub śmieszność
Wiktionary
1. taki, który ośmiesza kogoś, wystawia na wstyd; ośmieszający, zawstydzający, upokarzający;
2. taki, który ujawnia ukrywane fakty, dowody świadczące przeciwko komuś; demaskacyjny
SJP.pl
działanie mające na celu zmniejszenie rozmiarów czegoś poprzez ugniecenie, ściśnięcie lub redukcję elementów; kompresja
SJP.pl
dotyczący komprymacji
SJP.pl
ścieśniać, tłoczyć, redukować
SJP.pl
rodzaj niewielkiego dinozaura z podrzędu teropodów
SJP.pl
Wikipedia
rodzina niewielkich dinozaurów drapieżnych
Kompsognaty (Compsognathidae) – rodzina niewielkich dinozaurów drapieżnych z grupy celurozaurów.
SJP.pl
Wikipedia
1. popęd, przymus
2. w psychologii: nieodparta chęć popełnienia uczynku irracjonalnego
Kompulsje (z łac. compulsio przymus) inaczej czynności natrętne lub natręctwa ruchowe – objaw psychopatologiczny polegający na występowaniu powtarzających się czynności, które odbierane są przez daną osobę jako niechciane (ego-dystoniczne), uporczywe i nie dające się opanować. Pacjenci najczęściej opisują owe czynności jako bezsensowne i irracjonalne, jednak ich próby powstrzymania się od wykonywania czynności natrętnych zwykle powodują kumulowanie się napięcia emocjonalnego (np. poczucia zagrożenia – nieraz o dużej intensywności), co niejako zmusza ich do powtarzania kompulsji.
SJP.pl
Wikipedia
kompulsywny; w psychologii:
a) wykonywany pod wpływem nie dającego się opanować wewnętrznego przymusu;
b) ulegający takiemu przymusowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kompulsywne; cecha tych, którzy są kompulsywni
SJP.pl
Wiktionary
kompulsyjny; w psychologii:
a) wykonywany pod wpływem nie dającego się opanować wewnętrznego przymusu;
b) ulegający takiemu przymusowi
przymiotnik
(1.1) dokonywany pod wpływem niedającego się opanować przymusu wewnętrznego
SJP.pl
Wiktionary
dawniej:
1. stan liczebny, zwłaszcza wojska; poczet, liczba;
2. rejestr, spis;
3. główne siły regularnej armii, utrzymywane przez skarb państwa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. poczet, rejestr, zbiór
(1.2) stpol. liczba, rachunek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: komputerowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. obliczanie
Stopień pokrewieństwa – sposób ustalania wzajemnego stosunku, łączącego osoby pochodzące od wspólnego przodka, czyli spokrewnionych w znaczeniu społecznym i prawnym. Pokrewieństwo oblicza się za pomocą linii i stopni.
Technikę, która zajmuje się ustalaniem stopnia pokrewieństwa, nazywa się komputacją. Wyróżnia się dwie najpowszechniejsze metody:
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. maszyna licząca, służąca do przetwarzania informacji, które da się zakodować w formie ciągu cyfr;
(1.2) pot. zestaw komputerowy złożony np. z właściwego komputera (1.1), monitora, myszki i klawiatury
Komputer (od ang. computer); dawniej: mózg elektronowy, elektroniczna maszyna cyfrowa, maszyna matematyczna – maszyna przeznaczona do przetwarzania informacji, które da się zapisać w formie ciągu cyfr albo sygnału ciągłego. Maszyna roku tygodnika „Time” w 1982 roku.
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: komputer
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komputer
SJP.pl
Wiktionary
uporczywy lęk przed korzystaniem z komputera
SJP.pl
osoba uzależniona od komputera
SJP.pl
uzależnienie od komputera; komputeromania
SJP.pl
mania na punkcie komputerów
SJP.pl
potocznie:
1. specjalista w zakresie programowania lub budowy komputerów;
2. zapalony użytkownik komputera
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba znająca się na komputerach, specjalista od komputerów
(1.2) pot. zapaleniec komputerowy, entuzjasta techniki komputerowej
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przy użyciu komputera, technik komputerowych
Wiktionary
dotyczący komputera
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący komputera, związany z komputerem
(1.2) taki, który jest wykonywany przy pomocy komputera
SJP.pl
Wiktionary
informatyzacja; wprowadzanie komputerów i technologii informatycznych w gospodarce, technice i innych dziedzinach życia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. wprowadzanie używania komputerów do przedsiębiorstw, szkół i urzędów;
Komputeryzacja – poprzedza informatyzację i polega na wprowadzaniu komputerów do przedsiębiorstw i urzędów, zastępując tym samym ręcznie uzupełniane formularze przez formularze elektroniczne, papierowe archiwa przez bazy danych i wprowadzając pocztę elektroniczną lub komunikatory internetowe jako system komunikacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. związany z komputeryzacją, dotyczący komputeryzacji
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. skomputeryzować)
(1.1) inform. wyposażać w komputery
czasownik zwrotny niedokonany komputeryzować się (dk. skomputeryzować się)
(2.1) inform. podlegać procesowi komputeryzacji
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprowadzenie komputerów i komputerowych metod przetwarzania informacji w określonej dziedzinie
Wiktionary
kobieta pracująca przy komputerze
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. obliczać, kompletować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|komputować.
Wiktionary
przymiotnik od: komput
przymiotnik
(1.1) stpol. rejestrowy, rachunkowy, etatowy
SJP.pl
Wiktionary
Komputronik (oficjalnie Komputronik S.A.) – polska sieć sklepów, oferujących m.in. sprzęt komputerowy i urządzenia AGD oraz RTV. Przedsiębiorstwo powstało w październiku 1996 roku, kiedy otworzyło pierwszy sklep w Poznaniu.
Wikipedia
obliczanie danych potrzebnych do skonstruowania kalendarza liturgicznego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Komrat (stolica Gagauzji)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Komratem, dotyczący Komratu
SJP.pl
Wiktionary
stolica Gagauzji (autonomicznego terytorium w Mołdawii)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Mołdawii, nad rzeką Jałpuch;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Komratowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 64 mieszkańców. Jest dwudziestą co do wielkości miejscowością gminy Gąsawa.
Wikipedia
Komsin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą.
Wieś duchowna Komsino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sąchockim ziemi ciechanowskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Kom (ostan i miasto w Iranie)
SJP.pl
członek Komsomołu, społeczno-politycznej organizacji młodzieży radzieckiej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. członek komsomołu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Horiszni Pławni, miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim (polski egzonim do 2016 roku);
(1.2) geogr. zob. Komsomolsk nad Amurem.
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący Komsomołu
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z komsomołem, dotyczący komsomołu
(1.2) związany z Komsomolskiem nad Amurem
SJP.pl
Wiktionary
sowiecka organizacja społeczno-polityczna, wychowująca młodzież do 23 roku życia na ideowych komunistów, działająca w latach 1918-1991 pod kierownictwem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. hist. komunistyczna organizacja młodzieży w Związku Radzieckim, działająca w latach 1918-1991;
Komsomoł (ros. Комсомо́л) – komunistyczna organizacja młodzieży w Rosji Sowieckiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, powstała w 1918 roku. Nazwa jest akronimem od słów Kommunisticzeskij Sojuz Mołodioży (Коммунистический союз молодёжи), czyli Komunistyczny Związek Młodzieży. Od 1922 pełna nazwa brzmiała Wsiesojuznyj Leninskij Kommunisticzeskij Sojuz Mołodioży (Всесоюзный Ленинский Коммунистический Союз Молодёжи), czyli Wszechzwiązkowy Leninowski Komunistyczny Związek Młodzieży.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. członkini komsomołu
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
z włoskiego: hrabina; contessa, kontessa
SJP.pl
1. mistrz, zwierzchnik w zakonie rycerskim;
2. zarządca prowincji (komturii) w państwach zakonów rycerskich i dowódca oddziału rycerskiego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. krzyżacki zwierzchnik komturii, okręgu administracyjnego i wojskowego
Komtur, inaczej komandor – zwierzchnik domu zakonnego w niektórych zakonach rycerskich (np. krzyżacy, joannici, templariusze). Później w państwach tych zakonów – zarządca okręgu, prowincji (komturii), złożonej z 1 lub kilku zamków i przyległego terytorium. W zakonie krzyżackim podlegali mu prokuratorzy.
W krajach języka niemieckiego komtur jest także oznaczeniem II i III klasy orderowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
okręg administracyjno-sądowo-wojskowy podległy komturowi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. jednostka terytorialna zakonów rycerskich zarządzana przez komtura;
Komturia (również: komenda, komandoria) – podstawowa jednostka administracyjno-terytorialno-wojskowa zakonów rycerskich, zarządzana przez komtura (komandora), obejmująca najczęściej zamek wraz z przylegającymi do niego dobrami ziemskimi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ komtur
SJP.pl
urząd lub godność komtura, zwierzchnika okręgu w państwie krzyżackim
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. urząd komtura
(1.2) hist. jednostka terytorialna zakonów rycerskich zarządzana przez komtura
Komturia (również: komenda, komandoria) – podstawowa jednostka administracyjno-terytorialno-wojskowa zakonów rycerskich, zarządzana przez komtura (komandora), obejmująca najczęściej zamek wraz z przylegającymi do niego dobrami ziemskimi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pogardliwie o zwolenniku socjalizmu, komunizmu; czerwony
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. polit. komunista lub inna osoba o poglądach lewicowych
SJP.pl
Wiktionary
pogardliwie: bycie komunistą
SJP.pl
pogardliwie: komunistyczny, socjalistyczny
SJP.pl
→ komuch; komuszy
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: ustrój komunistyczny lub ogół komunistów;
2. w ChRL w okresie tzw. "wielkiego skoku": podstawowa, samowystarczalna (z założenia) wspólnota wiejska, zajmująca się produkcją rolną i prymitywną produkcją przemysłową;
3. od lat 60. w USA i Europie Zachodniej: wspólnie zamieszkująca grupa ludzi o skrajnie lewicowych poglądach politycznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wspólnota ludzi żyjących razem w oparciu o dzielenie się pracą i własnością;
(1.2) pot. pejor. komunizm, socjalizm
(1.3) pot. pejor. komuniści
Komuna (francuskie słowo pochodzące z XII wieku od średniowiecznej łacińskiej communia, oznaczające duże skupisko ludzi dzielących wspólne życie; od łac. communis – rzeczy wspólne) – świadoma wspólnota ludzi żyjących razem, dzielących wspólne interesy, często posiadających wspólne wartości i przekonania, a także wspólne mienie, zasoby, a w niektórych komunach pracę, dochody lub majątek.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
stworzenie wspólnoty majątkowej podległej samorządowi miejskiemu
Komunalizacja – proces polegający na przejmowaniu mienia prywatnego lub państwowego przez podmioty komunalne. Komunalizacja mienia państwowego najczęściej odbywała się przy utworzeniu samorządu gminnego, w celu wyposażenia gmin w niezbędny do funkcjonowania majątek.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący komunalizacji
SJP.pl
1. podtrzymywanie antagonizmów między wspólnotami religijnymi w celu ich politycznego wykorzystania;
2. ekonomiczna koncepcja przekazywania związkom komunalnym różnych funkcji gospodarczych
Komunalizm – zjawisko społeczne polegające na wykorzystywaniu różnic religijnych i podtrzymywaniu antagonizmów między wspólnotami religijnymi dla osiągnięcia celów politycznych. Przede wszystkim dotyczy hindusów i muzułmanów w Azji Południowej.Komunalizm indyjski, od czasu odzyskania niepodległości przez Indie, charakteryzuje się eskalacją nienawiści i przemocy.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|komunalizować.
Wiktionary
potocznie: mieszkanie komunalne
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zakład usług komunalnych
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: władza miejska, samorząd miejski
SJP.pl
1. należący do samorządu miejskiego, przynależny do miasta;
2. dawniej: będący komunałem; banalny, pospolity
przymiotnik relacyjny
(1.1) urz. podlegający samorządowi miejskiemu
SJP.pl
Wiktionary
osoba będąca uczestnikiem Komuny Paryskiej w 1871 roku
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. uczestnik Komuny Paryskiej, zrywu ludności Paryża w 1871 roku
SJP.pl
Wiktionary
→ komunard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Ałczewsk, nazwa funkcjonująca w latach 1962-1992
Ałczewsk (ukr. Алчевськ) – miasto na południowo-wschodniej Ukrainie, w obwodzie ługańskim, w Donieckim Zagłębiu Węglowym, oddalone 45 km od Ługańska. Stacja kolejowa.
Od 1961 miasto trzy razy zmieniało nazwy. Od 1931 do 1961 nazywało się Woroszyłowśk (Ворошиловск), później do 1991 Kommunarśk (Коммунарск), od 1991 nazywa się Ałczewsk.
Wiktionary oraz Wikipedia
to, co jest oczywiste, powszechnie znane; banał, frazes, truizm
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wytarty frazes, nie wnosząca nic opinia, ogólne stwierdzenie
(1.2) przest. topos;
Topos (stgr. τόπος κοινός) lub miejsce wspólne (łac. locus communis), w dawniejszych polskich pracach niekiedy komunał – twierdzenie przyjmowane w danej kulturze bez dowodu, będące podstawą argumentacji (według definicji dialektycznej); gotowy do użycia, powszechnie znany argument, o dużej sile perswazyjnej, który można zastosować do udowadniania dowolnej tezy podczas wypowiedzi (według definicji retorycznej); ponadczasowy konstant w literaturze, przejawiający się w tożsamych znakach, motywach i sformułowaniach (według definicji literackiej).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: mieszkanie komunalne, lokal mieszkalny będący własnością miasta
SJP.pl
1. w religii chrześcijańskiej: spożywanie hostii;
2. w religii chrześcijańskiej: hostia i wino symbolizujące ciało i krew Chrystusa;
3. część mszy katolickiej, w której celebrans i wierni spożywają komunię;
4. emocjonalne utożsamienie się z otoczeniem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. sakrament eucharystii;
(1.2) rel. hostia
(1.3) rel. świętych obcowanie, społeczność świętych;
(1.4) rel. wspólnota Kościoła;
(1.5) rel. część mszy, w czasie której celebrans i wierni spożywają hostię
(1.6) książk. przen. emocjonalne utożsamienie się z czymś
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. potocznie: ustrój komunistyczny lub ogół komunistów;
2. w ChRL w okresie tzw. "wielkiego skoku": podstawowa, samowystarczalna (z założenia) wspólnota wiejska, zajmująca się produkcją rolną i prymitywną produkcją przemysłową;
3. od lat 60. w USA i Europie Zachodniej: wspólnie zamieszkująca grupa ludzi o skrajnie lewicowych poglądach politycznych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z sakramentem komunii świętej
Wiktionary
w dawnym wojsku polskim: niezwykle mobilny odział jazdy bez taboru, zdolny do błyskawicznych działań
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. zastęp konny
(1.2) hist. wojsk. jazda w szybkim marszu, bez taborów i armat;
Komunik – w XVI–XVII-wiecznym wojsku polskim oddział konnicy zdolny do szybkich i niespodziewanych działań bojowych; w uproszczeniu: jazda poruszająca się bez taborów i armat.
Były to oddziały kawalerii oraz dragonów dostosowane do odbywania pospiesznych marszów dzięki pozbyciu się taborów i dodatkowego sprzętu (za to czasem z rezerwowymi końmi). Wyjątkowo podejmowane działanie komunikiem stosowano w celu:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: komunikat
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od komunikat
SJP.pl
Wiktionary
1. ogół środków lokomocji służących do przemieszczania się;
2. regularne przemieszczanie się za pomocą środków lokomocji;
3. przekazywanie sobie informacji;
4. łączność między urządzeniami
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół działań składających się na utrzymanie łączności między danymi miejscami; drogi, szlaki i środki lokomocji służące do utrzymywania tej łączności;
(1.2) książk. porozumiewanie się, przekazywanie myśli, udzielanie wiadomości
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
dotyczący komunikacji
przymiotnik
(1.1) związany z komunikacją, dotyczący komunikacji
SJP.pl
Wiktionary
w kościele katolickim: hostia przeznaczona dla wiernych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. okrągły opłatek z mąki pszennej, mniejszy od hostii, używany podczas mszy;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kośc. przest. przystępujący do komunii
Komunikant (łac. communicans – dzielący się z kimś) – w chrześcijaństwie mała hostia; wypiekany jest z mąki i wody. Po konsekracji staje się Komunią Świętą.
W Kościele katolickim po przeistoczeniu, jako postacie eucharystyczne, komunikanty przechowywane są w puszkach (cyboriach) w tabernakulum, aby zanosić komunię chorym do domów i adorować Najświętszy Sakrament w kościele.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. oficjalna wiadomość podana do powszechnej wiadomości;
2. tekst zawierający taką wiadomość; 2. przekaz kierowany przez jedną osobę do drugiej;
3. wiadomość dla użytkownika komputera generowana przez system informatyczny, zwykle wyświetlana na ekranie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wiadomość przekazywana przez nadawcę odbiorcy; wymieniana informacja.
Komunikat, przekaz informacyjny – tekst (system) złożony z wyrażeń danego języka o strukturze zgodnej z regułami syntaktyki (gramatyki) tego języka, skończony zbiór zdań danego języka) z przyporządkowaną mu materialną realizacją w postaci procesu fizycznego (sygnału) w medium transmisyjnym (komunikat czynny) lub stanu układu fizycznego (zapisu) na nośniku danych (komunikat bierny), przekazany przez nadawcę (nadajnik) komunikatu odbiorcy (odbiornikowi) komunikatu, lub odebrany przez odbiorcę (odbiornik), w jednym akcie komunikacji (procesie komunikacyjnym).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
program komputerowy do komunikacji; messenger, mesendżer
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek komunikacji
(1.2) środek masowego przekazu
(1.3) inform. program komputerowy pozwalający na przesyłanie natychmiastowych komunikatów pomiędzy komputerami;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś komunikatywny, mający zdolność skutecznego docierania do odbiorcy w procesie porozumiewania
(2.2) nauk. nadawca komunikatu
Komunikator internetowy (ang. instant messenger, od tego skrót IM) – program komputerowy pozwalający na przesyłanie natychmiastowych komunikatów (komunikacja natychmiastowa – ang. instant messaging) pomiędzy dwoma lub większą liczbą komputerów, poprzez sieć komputerową, zazwyczaj Internet (dlatego komunikatory internetowe). Od poczty elektronicznej różni się tym, że oprócz samej wiadomości, przesyłane są także informacje o obecności użytkowników, co zwiększa znacznie szansę na prowadzenie bezpośredniej konwersacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ komunikator (osoba)
SJP.pl
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób komunikatywny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: komunikatywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: komunikatywny; bardziej komunikatywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest komunikatywne; cecha tych, którzy są komunikatywni
Wiktionary
1. o tekście, dziele sztuki itp.: niosący jasne, zrozumiałe przesłanie lub komunikat; zrozumiały, wyrazisty;
2. umiejący nawiązywać kontakty i porozumiewać się z innymi ludźmi;
3. związany z przekazywaniem informacji, porozumiewaniem się
SJP.pl
rzadko: komunikować się - przyjmować, przyjąć komunię
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakomunikować)
(1.1) przekazywać wiadomość
(1.2) rel. udzielać komunii
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakomunikować)
(2.1) rel. przyjmować komunię
(2.2) przest. być połączonym
czasownik zwrotny niedokonany komunikować się (dk. skomunikować się)
(3.1) mieć kontakt
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przekazywanie wiadomości
(1.2) utrzymywanie kontaktu
(1.3) rel. udzielanie komunii
Wiktionary
1. członek partii komunistycznej;
2. zwolennik komunizmu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik komunizmu
(1.2) żart. przyjmujący pierwszą komunię
Komunizm (od łac. communis „wspólny, powszechny”) – polityczna i ekonomiczna ideologia klasyfikowana jako utopijna, której celem jest utworzenie społeczeństwa pozbawionego ucisku i wyzysku klasowego, opartego na braku własności prywatnej (w rozumieniu marksistowskim), kolektywnej własności środków produkcji i wspólnotowym podziale dóbr. W pismach Karola Marksa, Fryderyka Engelsa i innych teoretyków marksizmu, komunizm jest przyszłym ustrojem rozwiniętych społeczeństw, w którym wspólnota własności obejmować będzie przede wszystkim środki produkcji. Potocznie mianem komunizmu określa się też ustrój polityczny zaprowadzony w państwach, w których władzę zdobyły dyktatury i partie komunistyczne (zob. ZSRR i blok wschodni).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zwolenniczka komunizmu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zwolenniczka komunizmu
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) w sposób komunistyczny
Wiktionary
→ komunizm
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z komunizmem, dotyczący komunizmu
SJP.pl
Wiktionary
zwolennik komunitaryzmu, nurtu filozoficznego podkreślającego znaczenie wspólnoty w życiu człowieka
SJP.pl
Komunitaryzm (lub komunitarianizm) – nurt we współczesnej filozofii polityki, podkreślający ważność i wartość wspólnot w społecznym życiu człowieka. Narodził się jako odpowiedź na proceduralny liberalizm sformułowany przez Johna Rawlsa w książce Teoria sprawiedliwości (wyd. 1971, wyd. pol. 1994) oraz na kryzys kapitalizmu w drugiej połowie XX wieku.
Wikipedia
w filozofii: współczesny nurt podkreślający znaczenie wspólnoty w życiu człowieka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. socjol. nurt we współczesnej filozofii polityki, podkreślający ważność i wartość wspólnot w społecznym życiu człowieka;
Komunitaryzm (lub komunitarianizm) – nurt we współczesnej filozofii polityki, podkreślający ważność i wartość wspólnot w społecznym życiu człowieka. Narodził się jako odpowiedź na proceduralny liberalizm sformułowany przez Johna Rawlsa w książce Teoria sprawiedliwości (wyd. 1971, wyd. pol. 1994) oraz na kryzys kapitalizmu w drugiej połowie XX wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nadawanie czemuś cech komunistycznych, wprowadzanie komunizmu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. wprowadzanie komunizmu
SJP.pl
Wiktionary
osoba wprowadzająca komunizm
SJP.pl
1. ideologia i doktryna społeczna głosząca zniesienie własności prywatnej i różnic klasowych, uspołecznienie środków produkcji i równy podział dóbr;
2. bezklasowy ustrój społeczny o takiej ideologii;
3. totalitarny ustrój społeczny, oparty na monopolu władzy jednej partii, centralnym planowaniu i państwowej własności środków produkcji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polit. ustrój ekonomiczny i doktryna polityczna, zgodnie z którymi środki produkcji powinny być własnością społeczeństwa;
Komunizm (od łac. communis „wspólny, powszechny”) – polityczna i ekonomiczna ideologia klasyfikowana jako utopijna, której celem jest utworzenie społeczeństwa pozbawionego ucisku i wyzysku klasowego, opartego na braku własności prywatnej (w rozumieniu marksistowskim), kolektywnej własności środków produkcji i wspólnotowym podziale dóbr. W pismach Karola Marksa, Fryderyka Engelsa i innych teoretyków marksizmu, komunizm jest przyszłym ustrojem rozwiniętych społeczeństw, w którym wspólnota własności obejmować będzie przede wszystkim środki produkcji. Potocznie mianem komunizmu określa się też ustrój polityczny zaprowadzony w państwach, w których władzę zdobyły dyktatury i partie komunistyczne (zob. ZSRR i blok wschodni).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) polit. wprowadzać lub upowszechniać komunizm
(1.2) sympatyzować z komunizmem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sympatyzowanie z komunizmem lub z komunistami
(1.2) czynienie czegoś komunistycznym
Wiktionary
pejoratywnie: osoba próbująca uchodzić za liberała, której działania wskazują na wyznawanie poglądów komunistycznych
SJP.pl
zdrobnienie od: komuch
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od zob. komuch.
SJP.pl
Wiktionary
→ komuch
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. zwolenniczka komunizmu lub innych idei lewicowych
SJP.pl
Wiktionary
pogardliwie: właściwy komuchom, mający cechy komunistyczne, związany z komunizmem, komunistami
przymiotnik
(1.1) pot. związany z komuchem, dotyczący komucha
SJP.pl
Wiktionary
potocznie:
1. poddawać kogoś lub coś wpływom komunizmu, doprowadzać do nabierania cech komunistycznych;
2. komuszyć się - poddawać się działaniu ideologii komunistycznej, przystępować do komunistów
SJP.pl
1. w elektrotechnice: automatyczne przełączenie kierunku lub drogi przepływu prądu;
2. w telekomunikacji:
a) zestawianie łącza na czas trwania transmisji sygnału;
b) transmisja danych w postaci pakietów;
3. w językoznawstwie: współzależność elementów planu treści i planu wyrażenia
Komutacja – dynamiczne zestawianie połączeń.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący komutacji
SJP.pl
szczególna podgrupa danej grupy pomocna przy badaniu jej przemienności
Komutant – szczególna podgrupa danej grupy pomocna przy badaniu jej przemienności.
SJP.pl
Wikipedia
część maszyny elektrycznej pełniąca rolę prostownika
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. element przełączający umieszczany na wirniku komutatorowych maszyn elektrycznych;
(1.2) inform. urządzenie łączące segmenty sieci komputerowej;
(1.3) mat. wskaźnik stopnia nieprzemienności pewnego działania dwuargumentowego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: komutator
przymiotnik
(1.1) dotyczący komutatora
SJP.pl
Wiktionary
właściwość operacji algebraicznych polegająca na niezależeniu wyniku operacji wykonanej na dwóch elementach od ich kolejności; przemienność
Przemienność, komutatywność – własność niektórych działań dwuargumentowych polegająca na niezależności wyniku od kolejności argumentów. Formalnie: niech \diamondsuit będzie działaniem dwuargumentowym w zbiorze X, czyli \diamondsuit :X^{2}\to X. Działanie to nazywa się przemiennym, jeśli dla każdej pary elementów x,y\in X zachodzi równość: x\diamondsuit y=y\diamondsuit x.
SJP.pl
Wikipedia
przełączać obwody elektryczne
SJP.pl
wzmocniony zaimek pytajny "komuż" połączony z końcówką czasownikową "-eś" (np. "Komużeś powiedział te słowa?")
SJP.pl
drążki, do których przywiązane są końce sieci rybackich
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. krzak, zarośle, zwłaszcza na miejscach podmokłych;
2. zwierzęce legowisko w zaroślach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zakrzaczenie, zwłaszcza na terenie podmokłym
(1.2) przest. zwierzęce legowisko w zaroślach
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. zakrzaczenia, zwłaszcza na terenie podmokłym
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) lm. od komysz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z komyszami lub komyszem, dotyczący komyszy lub komysza
Wiktionary
katolicka biała szata liturgiczna; komeżka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. biała szata liturgiczna, względnie krótka (do ud), o szerokich rękawach;
Komża (łac. comisia – koszula) – szata liturgiczna używana przez ministranta. Jest to skrócona alba o szerokich rękawach. Komża ma kolor biały, co symbolizuje czystość serca i ducha.
Do XI w. komża była używana wyłącznie w chórach, podczas liturgii godzin jako strój chórowy. Dopiero od XIV w. może być stosowana we wszystkich czynnościach liturgicznych, dla których wyraźnie nie zastrzeżono użycia alby.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący komży, związany z komżą
Wiktionary
1. ssak nieparzystokopytny hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe;
2. figura szachowa w kształcie głowy konia; konik, skoczek;
3. zabawka dziecięca wyobrażająca konia;
4. podłużna skrzynka do ćwiczeń gimnastycznych;
5. żartobliwie: penis; kuśka, banan, ptaszek;
6. koń mechaniczny - jednostka mocy silnika;
7. koń trojański - złośliwe oprogramowanie o destruktywnym działaniu, instalujące się i działające w ukryciu; trojan;
8. koń plamisty - gatunek ryby z rodziny karpiowatych; koń pstry
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. koń
Koń domowy (Equus caballus) – gatunek udomowionego ssaka nieparzystokopytnego z rodziny koniowatych (Equuidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. bóg Inków;
2. tratwa Thora Heyerdahla
Wyprawa Kon-Tiki – podróż Thora Heyerdahla na tratwie Kon-Tiki przez Ocean Spokojny w 1947 roku.
SJP.pl
Wikipedia
być w trakcie umierania, tracić życie
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skonać)
(1.1) przestawać żyć, umierać w agonii
(1.2) daw. kończyć coś, wykonywać do końca
SJP.pl
Wiktionary
kobieta umierająca, będąca w agonii; umierająca
SJP.pl
taki, który umiera, kona, jest w agonii; umierający
SJP.pl
w krajach osmańskich i bałkańskich: duży, reprezentacyjny budynek, zwykle gmach urzędu
Konak – reprezentacyjna budowla mieszkalna, rezydencja władcy lub wysokich urzędników państwowych na obszarze Imperium Osmańskiego.
SJP.pl
Wikipedia
stolica Gwinei; Konakry
SJP.pl
stolica Gwinei; Konakri
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Gwinei;
Konakry (fr. Conakry) – stolica Gwinei, leży w zachodniej części kraju, nad Oceanem Atlantyckim. Znaczna część miasta znajduje się na wyspie Tombo. W 2014 roku liczyło ok. 1,7 mln mieszkańców.
Konakry jest głównym gospodarczym i kulturalno-naukowym ośrodkiem Gwinei, a także największym portem morskim kraju. Klimat Konakry w klasyfikacji klimatów Köppena należy do klimatów tropikalnych monsunowych (Am).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Konakri (Konakry) (stolicy Gwinei)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miasta Konakry
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Konakri
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miasta Konakry
SJP.pl
Wiktionary
→ Konakry (stolica Gwinei)
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Konakry
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umieranie
Agonia – proces umierania poprzedzający śmierć, czyli okres poprzedzający ustanie funkcji życiowych organizmu. Polega na stopniowym zanikaniu czynności życiowych, prowadzący do śmierci klinicznej, a następnie biologicznej. Agonia nie zawsze kończy się zgonem. Zastosowanie reanimacji może odwrócić jej proces.
Wiktionary oraz Wikipedia
gruba gałąź drzewa wyrastająca bezpośrednio z pnia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruba, wyrastająca z pnia, gałąź z licznymi odroślami
(1.2) łow. część poroża z jednej strony głowy
(1.3) żart. grub. penis
Gałąź – fragment pędu stanowiący boczne odgałęzienie pnia roślin drzewiastych. Grube gałęzie odchodzące bezpośrednio od pnia nazywane są konarami.
Sposób wzrostu gałęzi ma istotny wpływ na kształt korony drzewa. Zwykle kąt nachylenia gałęzi zmienia się od ostrego w górnej części korony, poprzez zbliżony do prostego w środkowej części korony, po opadające gałęzie w dolnej części. Położenie gałęzi ulega zmianie w trakcie ontogenezy. Młode odgałęzienia zwykle odrastają pod kątem ostrym w stosunku do pnia. W miarę wzrostu uginają się zwiększając kąt do rozwartego. Nierzadko końce gałęzi ponownie wznoszą się ku górze zapewniając liściom odpowiedni dostęp do światła.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. mały konar, gałązka, element wyposażenia akwariów i terrariów;
2. konarek tajgowy - reliktowy chrząszcz lasów pierwotnych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
plątanina gałęzi
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
Konarzewski – polski herb szlachecki.
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Konarzyny
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
Konaszówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Książ Wielki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
japoński minimarket otwarty 24 godziny na dobę każdego dnia w roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kawałek czegoś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wspólne sprawowanie eucharystii przez więcej niż jednego prezbitera;
Koncelebra – w wyznaniu katolickim, a także prawosławiu wspólne odprawianie jednej mszy świętej przez dwóch lub więcej księży. Praktyka ta znana była już w starożytności, jednak z biegiem czasu w obrządkach zachodnich została ograniczona tylko do mszy święceń kapłańskich i biskupich.
Wiktionary oraz Wikipedia
w liturgii chrześcijańskiej: odprawianie mszy przez więcej niż jednego kapłana
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wspólne sprawowanie eucharystii przez więcej niż jednego prezbitera;
(1.2) msza sprawowana w koncelebrze
SJP.pl
Wiktionary
w kościele chrześcijańskim: jeden z kapłanów wspólnie odprawiających mszę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) prezbiter nie będący głównym celebransem podczas sprawowania eucharystii
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. prezbiter nie będący głównym celebransem podczas sprawowania eucharystii
Wiktionary
w kościele chrześcijańskim: wspólnie odprawiać mszę
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) sprawować eucharystię nie będąc głównym celebransem (o prezbiterze)
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. wspólne odprawianie nabożeństwa przez więcej niż jednego duchownego
Wiktionary
1. gromadzenie ludzi, obiektów itp. w jednym miejscu;
2. skupienie działań dla osiągnięcia jakiegoś celu;
3. intensywne skupienie uwagi na czymś;
4. zawartość danego składnika w jednostce objętości lub masy substancji; stężenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. eduk. skupienie uwagi
(1.2) skupienie, ześrodkowanie, zgromadzenie czegoś w danym miejscu
(1.3) chem. zawartość substancji w mieszaninie odniesiona do jednostki objętości lub masy
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dotyczący koncentracji - gromadzenia czegoś w jednym miejscu;
2. obóz koncentracyjny - miejsce więzienia, niewolniczej pracy i zagłady całych grup ludności; obóz śmierci
SJP.pl
potocznie: obóz koncentracyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) artykuł zawierający więcej składników wartościowych niż wyjściowy
(1.2) produkt wzbogacenia niskoprocentowych kopalin użytecznych
Koncentrat – substancja, z której usunięto większość rozpuszczalnika.
Zazwyczaj jest to usunięcie wody z roztworu lub zawiesiny (na przykład wody z soku owocowego). Jedną z korzyści produkcji koncentratów jest zmniejszenie masy i objętości do transportu.
Koncentrat może być przywrócony do pierwotnej formy przez dodanie rozpuszczalnika.
Wiktionary oraz Wikipedia
element sieci komputerowej umożliwiający podłączenie do niej wielu urządzeń; hub
Koncentrator sieciowy (także z ang. hub) – urządzenie pozwalające na przyłączenie wielu urządzeń sieciowych do sieci komputerowej o topologii gwiazdy. Najczęściej spotykane w wersji 4-, 8-, 16- lub 24-portowej.
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: polegający na intensywnym skupieniu uwagi na czymś
SJP.pl
koncentrować się:
1. gromadzić się w jakimś miejscu;
2. kierować całe działanie itp. na wybrany obiekt lub cel;
3. być skierowanym na wybrany obiekt lub cel
czasownik
(1.1) skupiać, zbierać coś w jedno miejsce, w jeden punkt
czasownik zwrotny koncentrować się
(2.1) skupiać swoją uwagę, zwiększać swoją koncentrację, skupienie
(2.2) zbierać się w jedno miejsce
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|koncentrować.
Wiktionary
skierowany ku środkowi
przymiotnik
(1.1) mający wspólny środek
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. inform. kabel koncentryczny
Wiktionary
zdrobnienie od: koncept
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koncept
SJP.pl
Wiktionary
1. pomysł, plan, idea, projekt;
2. przestarzale: poczęcie, zajście w ciążę
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogólny plan działania, rozwiązania jakiegoś problemu
(1.2) daw. med. zajście w ciążę
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia założonego przez św. Beatrycze z Silvy
Wiktionary
zdrobnienie od: koncepcja
SJP.pl
dotyczący koncepcji, pomysłu; pomysłowy, twórczy
SJP.pl
1. trafny, sprytny pomysł, projekt;
2. przestarzałe: dowcip, żart
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. trafny, szybko nasuwający się pomysł; szczęśliwa myśl
(1.2) pomysłowość, zmyślność, spryt, inteligencja
(1.3) przest. dowcip, żart
(1.4) daw. podstawowy zarys, szkic, plan
(1.5) w archiwistyce: projekt pisma sporządzony przez referenta przed aprobatą szefa
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: koncept
SJP.pl
zwolennik konceptualizmu w filozofii lub sztuce
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik konceptualizmu
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. szt. związany z konceptualizmem, dotyczący konceptualizmu
SJP.pl
Wiktionary
1. tendencja w sztuce współczesnej polegająca na ograniczaniu twórczości jedynie do jakiegoś pomysłu;
2. proces tworzenia pojęć na podstawie ogólnej wiedzy o świecie poprzez ustalenie problematyki oraz definicję danego słowa
Konceptualizacja – proces tworzenia pojęć na podstawie ogólnej wiedzy o świecie poprzez ustalenie problematyki oraz definicję danego słowa. W języku angielskim i francuskim, odróżnia się notion – pojęcie przed-teoretyczne, i concept – pojęcie, które zostało steoretyzowane; konceptualizacja to proces mający miejsce między tymi dwiema fazami.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
1. w sztuce: kierunek koncentrujący się na samym pomyśle i procesie twórczym, idei dzieła; sztuka konceptualna;
2. w filozofii: teoria, według której nie istnieją przedmioty ogólne, a pojęcia ogólne są wytworem umysłu; rodzaj nominalizmu
Konceptualizm – w średniowieczu stanowisko w sporze o uniwersalia, przeciwstawne realizmowi pojęciowemu, jedna z umiarkowanych postaci nominalizmu.
Konceptualiści utrzymywali, iż powszechniki nie posiadają realnego bytu, lecz są jedynie tworami ludzkiej wyobraźni. Przedmiotem pojęć ogólnych są zatem pewne stany psychiczne.
SJP.pl
Wikipedia
ujmować intuicje poznawcze w pojęcia
SJP.pl
1. książkowo: dotyczący pojęć, koncepcji;
2. odnoszący się do konceptualizmu jako teorii filozoficznej lub kierunku w sztuce
przymiotnik
(1.1) dotyczący pojęć
(1.2) filoz. szt. związany z konceptualizmem
SJP.pl
Wiktionary
przedstawiciel nurtu literackiego w barokowej literaturze hiszpańskiej i włoskiej charakteryzującego się stosowaniem niezwykłych skojarzeń i zaskakujących puent
SJP.pl
przedstawicielka nurtu literackiego w barokowej literaturze hiszpańskiej i włoskiej charakteryzującego się stosowaniem niezwykłych skojarzeń i zaskakujących puent
SJP.pl
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: koncert
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koncert
SJP.pl
Wiktionary
grupa przedsiębiorstw z danej branży powiązana wspólnym zarządem i nadzorem właścicielskim, ale składająca się z prawnie odrębnych firm
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. zjednoczenie przedsiębiorstw o odrębnej osobowości prawnej;
Koncern – forma organizacji, skupiająca przedsiębiorstwa o odrębnej osobowości prawnej należące do jednego właściciela.
Koncern powstaje na skutek koncentracji kapitału, dokonywanej zazwyczaj w drodze zakupu akcji lub udziałów innych przedsiębiorstw. Przedsiębiorstwa wchodzące w skład koncernu mają odrębną osobowość prawną i odrębne organy korporacyjne – w tym przede wszystkim odrębny zarząd.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koncerniak
Wiktionary
potocznie: piwo wyprodukowane przez koncern browarniczy (w przeciwieństwie do piwa rzemieślniczego)
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) posp. piwo będące produktem koncernu browarniczego (nazywane tak w przeciwieństwie do piw wytwarzanych przez małe browary)
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: koncern
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koncernen albo koncernami, dotyczący koncernu; wytworzony przez koncern
SJP.pl
Wiktionary
1. publiczne wykonanie jednego lub kilku utworów muzycznych;
2. instrumentalny utwór muzyczny przeznaczony dla solisty z towarzyszeniem orkiestry;
3. w przenośni: mistrzowskie wykonanie czegoś, zwłaszcza publiczne
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) występ muzyczny instrumentalny, wokalny, bądź wokalno-instrumentalny;
(1.2) muz. forma muzyczna pokrewna sonacie;
(1.3) przen. hałaśliwe zachowanie ludzi lub zwierząt
Koncert (łac. concerto – spieram się, walczę, współzawodniczę) – występ artysty muzyka (bądź grupy muzyków) na żywo przed publicznością. Jeśli muzyk występuje solo, określa się to mianem recitalu, w przypadku występu grupy muzyków może występować orkiestra, chór bądź grupa muzyczna. Mogą to być także występy mieszane, np. solista z towarzyszeniem chóru czy orkiestry.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
muzyk biorący udział w koncercie
SJP.pl
SJP.pl
rodzaj zasieków używanych masowo w czasie I i II wojny światowej
Koncertina, (drut żyletkowy, ostrzowy, brzytwiasty, ang. razor wire) – udoskonalona wersja drutu kolczastego. Specjalistyczny drut ostrzowy, do tworzenia zasieków przestrzennych. Zasieki z drutu Concertina mają uniwersalny charakter, ale często montowane są też tam, gdzie istnieje potrzeba stworzenia agresywnego ogrodzenia. Drut Concertina robiony jest ze stali nierdzewnej. Duża ilość zwojów w zaporze efektywnie zabezpiecza np. lotnisko, teren przemysłowy. Żyletkowe ostrza są ostre, a blacha ze stali – która służy do produkcji tych zasieków - nie ulega rdzewieniu. Zasieki z drutu ostrzowego w formie podwójnej spirali łączonej specjalnymi łącznikami, noszą nazwę też “concertina“.
SJP.pl
Wikipedia
w orkiestrze symfonicznej: najważniejszy muzyk w obsadzie określonej grupy instrumentów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. główny instrumentalista danej grupy instrumentów w orkiestrze symfonicznej, najczęściej pierwszy skrzypek
Koncertmistrz – w orkiestrze symfonicznej zazwyczaj pierwszy instrumentalista w danej sekcji instrumentów smyczkowych (a więc w sekcjach: pierwszych skrzypiec, drugich skrzypiec, altówek, wiolonczeli, kontrabasów), czasami także w sekcjach instrumentów dętych drewnianych i blaszanych (osobno). Najczęściej pod pojęciem koncertmistrza rozumie się pierwszego skrzypka pierwszych skrzypiec.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. wykonywać publicznie utwory muzyczne, dawać koncert;
2. przenośnie o zwierzętach: wydawać odgłosy, dźwięki podobne do utworu muzycznego;
3. symfonia koncertująca - symfonia z jednym lub paroma instrumentami solowymi, które współdziałają z orkiestrą
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) występować z repertuarem muzyki poważnej
SJP.pl
Wiktionary
1. osoba często bywająca na koncertach;
2. potocznie: muzyk grający na koncercie
SJP.pl
kobieta bywająca na koncertach i imprezach muzycznych
SJP.pl
1. przymiotnik od: koncert;
2. świetny, doskonały
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koncertem, dotyczący koncertu, przeznaczony na koncert
Koncertowy – dwupłytowy album koncertowy zespołu Hey z okazji 10 lecia istnienia grupy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
odmiana harmonii ręcznej z klawiaturą guzikową; concertina
Koncertyna – instrument muzyczny z grupy idiofonów dętych klawiszowych, rodzaj harmonii ręcznej z klawiaturą guzikową dla obu rąk.
Wyróżnia się dwie wersje koncertyny:
SJP.pl
Wikipedia
broń biała pochodząca od miecza służąca do przebijania pancerza, używana m.in. przez polską husarię
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. długa broń biała wywodząca się od miecza i przeznaczona do kłucia;
Koncerz – jednoręczna kolna broń biała wywodząca się od miecza, używana w XV-XVIII wieku przez kawalerię. Charakterystyczną cechą koncerza jest bardzo długa i wąska głownia.
Nazwę niektórzy językoznawcy wywodzą od łacińskiego contus oznaczającego drąg bądź smukły pocisk, jednakże wobec oczywistego pochodzenia wschodniego, etymologicznie miałaby ona bliższy związek z tatarskim kandżarem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zezwolenie na prowadzenie działalności handlowej lub usługowej, a także na eksploatację jakichś terenów, wydawane przez organ administracyjny;
2. ustępstwo dokonane na czyjąś korzyść
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. pozwolenie władz administracyjnych na prowadzenie danej działalności gospodarczej
(1.2) ustępstwo na czyjąś korzyść
Koncesja (łac. concessio „pozwolenie, zgoda”) – akt administracyjny wydawany przez organ koncesyjny. Akt ten upoważnia koncesjonariusza do prowadzenia ściśle określonej działalności gospodarczej. Koncesjonowanie wprowadza się w przypadku działalności, które mają szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przedsiębiorstwo lub osoba, która otrzymała koncesję
SJP.pl
organ administracji udzielający koncesji
SJP.pl
osoba posiadająca koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej
Koncesjonariusz (od łac. concessio – zgoda, pozwolenie) – podmiot gospodarczy na którego rzecz wydana została odpowiednia decyzja administracyjna (koncesja), wykonujący działalność w ramach i zgodnie z udzieloną koncesją.
Zobowiązany jest do poddania się kontroli działalności gospodarczej w ramach udzielonej koncesji przez koncedenta.
SJP.pl
Wikipedia
osoba mająca zezwolenie na prowadzenie działalności handlowej lub usługowej
SJP.pl
1. wymagać koncesji do prowadzenia danej działalności;
2. udzielać komuś koncesji
SJP.pl
1. objęty koncesją, zezwoleniem na jakiś rodzaj działalności gospodarczej;
2. posiadający takie zezwolenie
SJP.pl
zdrobnienie od: koncesja
SJP.pl
przymiotnik od: koncesja
przymiotnik
(1.1) urz. zezwalający na prowadzenie działalności gospodarczej, określający jej warunki
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. muszla
2. naczynie w kształcie muszli
3. półokrągłe sklepienie w kształcie muszli
4. dolne obszycie nawisu rufowego statku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skorupa mięczaka, muszla
(1.2) naczynie o kształcie muszli
(1.3) archit. półkoliste sklepienie nad wnęką w kształcie połowy kopuły, przypominające kształtem muszlę
(1.4) świeca do konchowania uszu
(1.5) anat. małżowina uszna
Koncha (łac. concha, gr. konche – muszla) – półkoliste sklepienie nad wnęką w kształcie połowy kopuły, przypominające kształtem muszlę; półkopuła. Sklepienie takie zwane jest też sklepieniem konchowym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
niewielki stawonóg z podgromady małżoraczków
SJP.pl
substancja organiczna tworząca zewnętrzną warstwę ochronną muszli mięczaków; konchiolina
Konchiolina, konchina (łac. conchyolinum, od concha – „mięczak” lub „muszla”) – organiczny biopolimer wchodzący w skład zewnętrznej warstwy ochronnej muszli mięczaków. Jest również, razem z aragonitem (węglan wapnia), składnikiem masy perłowej. Nierozpuszczalna w wodzie, alkoholu i eterze.
SJP.pl
Wikipedia
substancja organiczna tworząca zewnętrzną warstwę ochronną muszli mięczaków; konchina
Konchiolina, konchina (łac. conchyolinum, od concha – „mięczak” lub „muszla”) – organiczny biopolimer wchodzący w skład zewnętrznej warstwy ochronnej muszli mięczaków. Jest również, razem z aragonitem (węglan wapnia), składnikiem masy perłowej. Nierozpuszczalna w wodzie, alkoholu i eterze.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: konchiolina
SJP.pl
zoolog badający muszle mięczaków; konchyliolog
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem muszli mięczaków; konchyliologia; konchologia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o muszlach;
Konchiologia (z gr. konche – muszla) – nauka zajmująca się badaniem skorup mięczaków – zwanych konchami lub muszlami.
Stosunkowo mało popularna dziedzina nauki skupiająca przeważnie indywidualne osoby, zainteresowane tematyką i tworzące kolekcje konchologiczne. Kolekcje takie posiadają również niektóre placówki naukowe zajmujące się badaniem fauny, zwłaszcza mórz i oceanów – to morskie zwierzęta wytworzyły największą różnorodność konch.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konchiologii
SJP.pl
krzywa płaska otrzymywana z danej krzywej przez zmniejszanie lub zwiększanie promienia wodzącego każdego jej punktu o jednakowy odcinek
Konchoida – typ krzywej płaskiej o specjalnej konstrukcji.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do wykreślania konchoid
SJP.pl
specjalista w zakresie konchologii
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem muszli mięczaków; konchyliologia; konchiologia
SJP.pl
dotyczący konchologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konchować.
Wiktionary
przypominający konchę (muszlę)
SJP.pl
zoolog badający muszle mięczaków; konchiolog
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem muszli mięczaków; konchiologia; konchologia
SJP.pl
zdrobnienie od: końcówka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od końcówka
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. końcowa część czegoś
(1.2) pot. ostatni fragment filmu, spektaklu, rozgrywek sportowych
(1.3) jęz. gram. końcowy element wyrazu podlegający odmianie
(1.4) techn. stała lub wymienna część, stanowiąca zakończenie urządzenia
(1.5) inform. przest. terminal
(1.6) szach. ostatnia faza partii szachów, gdy w grze pozostało niewiele bierek;
1. zakończenie czegoś
2. resztka, pozostałość
3. ostatnia, decydująca faza rozgrywek sportowych
4. stały lub wymienny element stanowiący zakończenie jakiegoś urządzenia
5. element przewodzący umocowany na końcu przewodu, służący do jego przyłączania
6. końcowy element wyrazu wymieniający się w formach odmiany
7. w wersyfikacji: końcowa sylaba wiersza
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: końcówka
SJP.pl
dotyczący końca roku
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z końcem roku, dotyczący końca roku, odbywający się w końcówce roku – zwykle roku szkolnego
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest końcowe; cecha tych, którzy są końcowi
Wiktionary
będący na końcu czegoś, kończący coś; ostatni
przymiotnik
(1.1) ten przed definitywnym końcem; bliski końcowi
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. nielegalne zgromadzenie, zwłaszcza konspiratorów czy spiskowców, przeciwko ustanowionej władzy państwowej lub kościelnej
Wiktionary
sposób pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych przy udziale komisji pojednawczej; pojednawstwo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. działanie zmierzające do pojednania dwóch stron
(1.2) praw. metoda rozwiązywania sporów międzynarodowych przy pomocy komisji pojednawczej
Koncyliacja (ang. i fr. conciliation z łac. conciliatio 'porozumienie, pojednanie' od conciliare 'jednoczyć; pojednać') – jedna z metod alternatywnego (pozasądowego) rozwiązywania sporów, w tym międzynarodowych. Polega ona tak jak mediacja na udziale osoby trzeciej, z tym że ta, inaczej niż w przypadku mediacji, nie tylko mediuje, ale występuje z konkretnymi propozycjami rozwiązania istniejącego sporu (propozycją ugody). W większym stopniu niż mediator koncyliator może też ingerować w sposób, w jaki strony porozumiewają się ze sobą i dostarczają informacje na temat sporu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. skłonność do pokojowego rozwiązywania sporów
SJP.pl
Wiktionary
1. → koncyliacja; pojednawczy, ugodowy, polubowny;
2. skłonny do ugodowego rozwiązywania konfliktów;
3. świadczący o skłonności do ugodowego rozwiązywania konfliktów, np. zdolności koncyliacyjne
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. odnoszący się do koncyliacji, skłonny do koncyliacji
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: koncylium
SJP.pl
zwolennik koncyliaryzmu (teorii głoszącej wyższość soboru nad papieżem)
SJP.pl
SJP.pl
doktryna chrześcijańska uznająca wyższość zgromadzenia biskupów (soboru) nad papieżem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. doktryna w Kościele katolickim, zakładająca wyższość soboru nad papieżem;
Koncyliaryzm (z łac. consilium „rada, narada, sobór”) – w XIV i XV wieku doktryna w katolicyzmie, twierdząca, że sobory powszechne są najwyższą władzą Kościoła, mającą nawet władzę sędziowską nad papieżem.
Koncyliaryzm był głoszony przez część teologów, prawników i przedstawicieli wyższego duchowieństwa, opowiadających się za ograniczeniem władzy papieża na soborach w Pizie (1409), w Konstancji (1414-1418) i w Bazylei (1431-1449). Miał licznych zwolenników w Polsce, w szczególności w środowisku Akademii Krakowskiej. Jego zwolennikami i głosicielami byli, m.in.: Paweł Włodkowic, Andrzej Łaskarz, Jakub z Paradyża, Jan Kanty, Zbigniew Oleśnicki i Sędziwoj z Czechła.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba, która działa w celu ugodowego rozwiązania konfliktu
SJP.pl
1. dawniej, w Kościele katolickim: sobór, zgromadzenie wszystkich biskupów;
2. w starożytnym Rzymie: zgromadzenie ludowe
SJP.pl
przestarzałe:
1. początkujący urzędnik, kancelista;
2. referent biurowy, adwokacki, notarialny itp.
SJP.pl
obmyślać, układać, zastanawiać się nad czymś
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. wymyślać, obmyślać coś
SJP.pl
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. konać, umierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kończać.
Kończanie (biał. Канчані; ros. Кончани) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Słoboda.
Dawniej używana nazwa – Konczany.
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzałe: ostro zakończony; spiczasty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w zachodnich Chinach, w regionie Sinciang, na skraju Kotliny Kaszgarskiej;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kończyć.
Wiktionary
Wikipedia
doprowadzać coś do końca
czasownik przechodni
(1.1) wykonywać coś, co zostało zaczęte, do końca
(1.2) przen. zabijać; nieprzechodni umierać
(1.3) zrywać z czymś, przestawać coś robić
czasownik zwrotny
(2.1) dochodzić do końca, wyczerpywać się
(2.2) przerywać jakiś stan
(2.3) mieć koniec, zakończenie
(2.4) dawać jako wynik, powodować, mieć konsekwencję
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
koniuszek, brzeżek
SJP.pl
narząd ruchu kręgowców
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. narząd ruchu u kręgowców
(1.2) daw. zakończenie, kres, granica
Kończyna – część ciała kręgowców. U ryb parzyste płetwy brzuszne (łac. pinna ventralis) i płetwy piersiowe (łac. pinna pectoralis) biorą tylko nieznaczny udział w przemieszczaniu. U kręgowców lądowych nastąpiło w przebiegu filogenezy stopniowe doskonalenie i modyfikacja kończyn piersiowych (przednich, górnych) i miednicznych (tylnych, dolnych). Najwyższy rozwój, zarówno pod względem strukturalnym, jak i czynnościowym, cechuje kończyny piersiowe ptaków (skrzydła) oraz kończyny ssaków, wykazujące wielką różnorodność. Kończyny mają zasadniczy plan budowy wspólny. Można tu wyróżnić:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kończyna
SJP.pl
szczyt w Tatrach
Kończysta (słow. Končistá, niem. Kontschista, węg. Koncsiszta) – dwuwierzchołkowy szczyt (2537 m, według wcześniejszych pomiarów 2538 m) w południowej, bocznej grani Tatr Wysokich odchodzącej od Zmarzłego Szczytu (Popradský Ľadový štít). Począwszy od Przełęczy koło Drąga (Sedlo pod Drúkom), grań ta nazywana jest Granią Kończystej (hrebeň Končistej). Na północ od szczytu znajduje się w niej Stwolska Turnia (Štôlska veža), oddzielona od Kończystej głęboko wciętą Stwolską Przełęczą Wyżnią (Štôlska štrbina).
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
rzeka w Azji
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, lewy dopływ Irtysza;
Konda – rzeka w azjatyckiej części Rosji, lewy dopływ Irtyszu.
Ma źródła w Uwałach Wasiugańskich. Długość rzeki wynosi 1097 km. W dorzeczu wydobycie ropy naftowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
hymn liturgiczny Kościoła bizantyjskiego; kontakion
Kondakion, kontakion (gr. κόντάκιον – zwój, κοντός – drążek, na który nawijano pergamin) – rodzaj hymnu liturgicznego, typowego dla Cerkwi prawosławnej, oraz katolickiej obrządku bizantyjskiego. Niektórzy badacze sądzą, że kondakia (l.mn.) stanowią ślad tradycji syryjskiej (aramejskiej) w Cerkwi. Ich rodowód jest w każdym razie bardzo dawny – były znane już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: kundel
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. kundel
SJP.pl
Wiktionary
1. uznanie statku za niezdolny do dalszej żeglugi;
2. dawniej: wydawany zaocznie wyrok skazujący; kondemnata
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. mors. uznanie statku za niezdolny do żeglugi i niewart naprawy
(1.2) hist. praw. zob. kondemnata.
Akt kondemnacji – w prawie morskim dokument uznania jednostki pływającej wpisanej do rejestru okrętowego przez izbę morską za niezdatny do żeglugi lub niewart naprawy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: wydawany zaocznie wyrok skazujący; kondemnacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. w dawnym prawie polskim: wyrok skazujący wydawany zaocznie, pozbawiający tymczasowo możliwości sprawowania urzędu; Gloger.
SJP.pl
Wiktionary
1. uznać, uznawać statek za niezdatny do żeglugi lub nienadający się do remontu;
2. dawniej: skazać, skazywać wyrokiem zaocznym
SJP.pl
1. proces zagęszczenia się jakiejś substancji
2. zwięzłe ujęcie czegoś, zagęszczenie czegoś abstrakcyjnego
3. w fizyce: przejście substancji ze stanu gazowego w stan ciekły
4. w chemii: reakcja łączenia się dwóch cząsteczek w większą
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. przejście ze stanu gazowego w ciecz lub w ciało stałe
(1.2) meteorol. powstawanie chmur
(1.3) chem. reakcja chemiczna, w której substraty łączą się ze sobą, tworząc większą od nich cząsteczkę produktu głównego, i jedną lub więcej małych cząsteczek produktu ubocznego
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kondensacji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kondensacją, dotyczący kondensacji
SJP.pl
Wiktionary
1. ciecz będąca produktem skraplania się gazu; skroplina, skropliny;
2. substancja powstała w wyniku kondensacji - zagęszczania;
3. coś, w czym została zawarta duża ilość najbardziej istotnej treści, np. kondensat wiedzy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) produkt kondensacji
Skropliny (zwane często kondensatem) to ciecz powstała ze skroplenia dowolnego gazu. Przykładem skroplin jest rosa i woda na lustrze w łazience.
Skroplenie pary wodnej i uzyskanie kondensatu w siłowniach parowych jest konieczne z uwagi na wytwarzanie próżni w kondensatorze turbin kondensacyjnych (dla osiągnięcia większej produkcji energii elektrycznej) lub odprowadzenia ciepła użytkowego w turbinach przeciwprężnych – ciepło skraplania wyrzucane jest w całości do otoczenia (w elektrowniach kondensacyjnych) lub jest wykorzystane do celów ciepłowniczych (w elektrociepłowniach). Pompa zasilająca pompuje skropliny poprzez wymienniki regeneracyjne do kotła parowego, gdzie następuje ich zamiana na parę.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. przyrząd zbudowany z dwu lub większej liczby przewodników, służący do gromadzenia ładunków elektrycznych
2. urządzenie do skraplania pary; skraplacz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. elektron. podzespół zbudowany z dwóch przewodników rozdzielonych dielektrykiem, mający za zadanie gromadzić ładunki elektryczne;
(1.2) skraplacz;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kondensator
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kondensatorem, dotyczący kondensatora
SJP.pl
Wiktionary
układ optyczny służący wraz ze źródłem światła do oświetlania badanego obiektu, np. w mikroskopie, projektorze
Kondensor – układ optyczny służący do równomiernego oświetlenia np. przedmiotu w mikroskopie, diapozytywów w przeglądarce slajdów, rzutniku przeźroczy, grafoskopie albo powiększalniku.
Rodzaje kondensorów:
SJP.pl
Wikipedia
1. zagęszczać jakąś substancję
2. ujmować coś w zwięzły sposób, zagęszczać coś abstrakcyjnego
3. kondensować się - skraplać się
SJP.pl
członek rodu arystokratycznego we Francji; Condé
SJP.pl
ród arystokratyczny we Francji; Kondeuszowie, Condé
Kondeusze (fr. de Condé) – francuski ród arystokratyczny, będący boczną linią dynastii Burbonów. Przedstawiciele tego rodu odgrywali znaczącą rolę we Francji w XVI i XVII wieku.
SJP.pl
Wikipedia
ród arystokratyczny we Francji; Kondeusze, Condé
SJP.pl
budynek w japońskiej świątyni buddyjskiej
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: współczucie
SJP.pl
dawniej: współczucie
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. wyrażanie żalu z powodu czyjejś śmierci, wyrazy współczucia składane komuś, kto stracił bliską osobę
Kondolencje – wyrażone w uroczystych słowach współczucie i żal z powodu śmierci bliskiej osoby.W przypadku cenionych lub innych znanych za życia osób, zwyczajowo prezydent lub premier składają kondolencje rodzinom i władzom państwa, z którego pochodziła ważna zmarła osoba lub w którym wydarzyła się katastrofa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kondolencji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kondolencjami, dotyczący kondolencji
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: osoba składająca kondolencje
SJP.pl
gumowa osłonka nakładana na członek przed stosunkiem płciowym w celu uniknięcia zapłodnienia oraz zarażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową; prezerwatywa; kondon
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. seks. farm. mechaniczny środek antykoncepcyjny stosowany głównie przez mężczyzn, wykonany z lateksu;
Prezerwatywa (anglicyzm kondom) – mechaniczny środek antykoncepcyjny.
Prezerwatywa może być stosowana przez:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
automat do sprzedaży prezerwatyw; prezerwatomat, gumkomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kondom
Wiktionary
kondominium, condominium;
1. wspólne rządy dwóch lub kilku państw nad jakimś krajem; współpanowanie, współrządzenie;
2. terytorium znajdujące się pod wspólną władzą dwu lub kilku państw
SJP.pl
przymiotnik od: kondominium
SJP.pl
kondominat, condominium;
1. wspólne rządy dwóch lub kilku państw nad jakimś krajem; współpanowanie, współrządzenie;
2. terytorium znajdujące się pod wspólną władzą dwu lub kilku państw
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) terytorium podlegające wspólnej władzy przynajmniej dwóch państw;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kondom
SJP.pl
gumowa osłonka nakładana na członek przed stosunkiem płciowym w celu uniknięcia zapłodnienia oraz zarażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową; prezerwatywa, kondom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kondon
Wiktionary
wielki, drapieżny ptak żywiący się głównie padliną, żyjący w Ameryce Południowej i Środkowej
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. wielki drapieżny ptak z rodziny kondorowatych, występujący w Ameryce, przeważnie padlinożerny
Kondorowate (Cathartidae) – rodzina ptaków z rzędu kondorowych (Cathartiformes).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach kondorowatych (rodzina ptaków)
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Cathartidae|Lafresnaye|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu kondorowych, występujących w górach obu Ameryk;
Kondorowate (Cathartidae) – rodzina ptaków z rzędu kondorowych (Cathartiformes).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach kondorowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
o cechach kondorowych (rząd ptaków)
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Cathartiformes|Coues|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Kondorowe (Cathartiformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach kondorowych (rząd ptaków)
SJP.pl
→ kondor
SJP.pl
1. we Włoszech w okresie od XIV do XVI w.: dowódca oddziałów wojsk najemnych w służbie miast lub dworów książęcych;
2. dawniej: żołnierz najemny; najemnik;
3. w przenośni: człowiek służący obcej sprawie dla własnych korzyści
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. we Włoszech, w okresie od XIV do XVI w.: dowódca armii najemników, sprzedający jej usługi miastom albo dworom książęcym
(1.2) hist. członek armii dowodzonej przez kondotiera (1.1)
(1.3) przen. książk. najemnik
Kondotier (wł. condottiere) – dowódca oddziałów wojsk najemnych w okresie od XIV do XVI wieku, w służbie miast lub dworów książęcych, który na własny rachunek werbował ludzi do swojego oddziału.
Zdaniem Giovanniego Villaniego, kronikarza florenckiego, ojcem najemników był Roger z Flor, były templariusz, który dowodził katalońskim oddziałem w służbie bizantyjskiego cesarza Andronika II Paleologa. W Italii pierwsi najemni żołnierze pojawili się w latach 60. XIII wieku. Po bitwie pod Buonconvento w armii Gwelfów pojawiły się pierwsze oddziały kawalerii z Francji i Prowansji. Kampania włoska cesarza Henryka VII Luksemburskiego z 1310 w znaczącym stopniu opierała się na oddziałach flamandzkich, brabanckich i niemieckich. Znaczącymi dowódcami najemników w tym czasie byli Katalończycy William della Torre i Diego de Rat i Niemiec Werner von Urslingen. Werner von Urslingen swój oddział trzech tysięcy najemników, skaptowanych spośród weteranów wojen prowadzonych między miastami włoskimi, nazwał Wielką Kompanią. Struktura tego oddziału, na którego czele stał dowódca najmujący żołnierzy, a który dowodził wspólnie z radą podkomendnych, była powielana przez kolejnych kondotierów. U boku Wernera wyrósł słynny kondotier Montreal d'Albarno, były mnich, zwany przez współczesnych Fra Moriale. W Toskanii od lat 60. XIII wieku w armiach służyli zagraniczni najemnicy. Z czasem oddziały tworzone przez kondotierów używane były w innych krajach europejskich, m.in. w krainach niemieckich, w Czechach czy w Austrii.Sławnymi kondotierami byli m.in.: John Hawkwood, Facino Cane, Braccio da Montone, Angelo Broglio, Alberico da Barbiano, Muzio Attendolo Sforza, Bartolomeo Colleoni, Malatesta da Verucchio, Gattamelata, Niccolò Piccinino, Giovanni Vitelleschi, Francesco Bussone, Cesare Borgia i Jan Jiskra.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z kondotierami, dotyczący kondotierów
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
Kondrajec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Sochocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kondrat:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim
Kondratowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Kondratowice.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
nazwisko
Kondratowicz – polski herb szlachecki z nobilitacji.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przestarzale lub żartobliwie: zachowanie, prowadzenie się
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zachowanie, prowadzenie się, zwłaszcza budzące zastrzeżenia etyczne
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kondukt
Wiktionary
grono osób towarzyszących eksportacji zwłok na cmentarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. orszak pogrzebowy, grono ludzi uroczyście towarzyszących zmarłemu w drodze na cmentarz
Kondukt – orszak, grupa ludzi (grono osób) uczestnicząca w przemieszczeniu trumny ze zwłokami na cmentarz.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przewodność elektryczna czynna
Konduktancja, przewodność elektryczna czynna – miara podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego, odwrotność rezystancji.
Jednostką konduktancji w układzie SI jest simens (S).
Dla znanych wymiarów geometrycznych przewodnika i konduktywności materiału (miary podatności materiału na przepływ prądu), z jakiego został wykonany, jego konduktancję określa wzór:
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
aparat stosowany w analizie chemicznej do pomiaru przewodności elektrycznej badanego roztworu
Konduktometr (lub miernik konduktancji) – przyrząd pomiarowy, używany w konduktometrii do pomiaru przewodności roztworów elektrolitów.
Jest on stosowany do orientacyjnych pomiarów zanieczyszczenia, zasolenia wody oraz w miareczkowaniu konduktometrycznym.
Detektory konduktometryczne bywają stosowane w mikroelektroforezie kapilarnej, czy HPLC.
Specjalnego rodzaju konduktometry stosowane są także do pomiarów stopnia zużycia elektrolitycznych akumulatorów elektrycznych.
SJP.pl
Wikipedia
Konduktometria – metoda elektroanalityczna oparta na pomiarze przewodności elektrolitów, zmieniającej się wraz ze zmianą stężenia jonów.
Pomiarów przewodności roztworu dokonuje się za pomocą konduktometrów. Na podstawie tych wyników określa się stężenie badanego roztworu w odniesieniu do danych wzorcowych. Inną możliwością zastosowania tej metody jest miareczkowanie konduktometryczne, gdzie na podstawie zmiany przewodności ustala się punkt końcowy miareczkowania.
Wikipedia
osoba sprawdzająca i sprzedająca bilety w pociągu, autobusie itp.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się sprawdzaniem biletów, czasem też ich sprzedażą w pociągu (dawniej także w autobusie, tramwaju itp.);
Konduktor – współcześnie, pracownik kolejowy podległy bezpośrednio kierownikowi pociągu, zajmujący się obsługą pociągu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kobieta sprawdzająca i sprzedająca bilety w pociągu, autobusie itp.;
2. damska torebka przypominająca torbę konduktorską
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: konduktor
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem konduktora
Wiktionary
przymiotnik od: kondukt
SJP.pl
średniowieczna pieśń z łacińskim tekstem; conductus
SJP.pl
Wikipedia
przewodność elektryczna przewodnika o stałej długości i przekroju; przewodność elektryczna właściwa
Konduktywność, przewodność elektryczna właściwa – wielkość fizyczna charakteryzująca przewodnictwo elektryczne materiału.
SJP.pl
Wikipedia
przewodzący elektryczność
SJP.pl
krzewiaste pnącze z rodziny trojeściowatych, pochodzące z Andów; tojowiec
Tojowiec kondurango, kondurango (Marsdenia condurango) – gatunek rośliny z rodziny trojeściowatych (Asclepiadaceae). Pochodzi z Andów na obszarze Kolumbii, Ekwadoru i Peru.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kondycja
SJP.pl
1. stan fizyczny organizmu;
2. ogólny stan czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma fizyczna, wytrzymałość na wysiłek fizyczny
(1.2) ogólny stan czegoś
Kondycja – aktualny stan fizjologiczny organizmu podlegający zmianom pod wpływem czynników środowiska zewnętrznego. Wynika ona ze stanu odżywienia i wytrenowania organizmu, a także zabiegów pielęgnacyjnych.
Rodzaje kondycji:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
1. ustalać stopień wilgotności wyrobów włókienniczych (tkanin, przędzy itp.);
2. suszyć ziarno w kondycjonerze, doprawiać je przed przemiałem;
3. poprawiać własności lub stan (m.in. włosów, wody, złóż mineralnych, ścieków i innych);
4. odżywiać, poprawiać kondycję (m.in. roślin poprzez wstawienie do odpowiedniego roztworu chemicznego)
SJP.pl
dotyczący kondycji
SJP.pl
poszczególne piętro budynku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poziom w budynku
Kondygnacja – część budynku zawarta między bezpośrednio nad sobą położonymi stropami.
W zależności od położenia kondygnacji można mówić o parterze, stanowiącym poziom, na którym znajduje się główne wejście, piętrach, czyli poziomach położonych powyżej parteru oraz piwnicy, której powierzchnia podłogi leży niżej, niż powierzchnia otaczającego budynek terenu. Ostatnie piętro położone bezpośrednio pod dachem spadzistym jest określane jako poddasze, ewentualnie mansarda, zaś używana jako np. pomieszczenie mieszkalne lub handlowe płytka piwnica – suterena. W przypadku bardziej skomplikowanych układów przestrzennych (np. split levels) występują półpiętra, znajdujące się pomiędzy głównymi poziomami budynku. Jako półpiętro można określać też mezzanino. W mowie potocznej uznaje się często piętro za synonim kondygnacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kondygnacja; kondygnacyjny
SJP.pl
→ kondygnacja; kondygnacjowy
SJP.pl
roszczenie prawne o zwrot nienależnego świadczonia
SJP.pl
dawniej: spisek, zmowa
SJP.pl
przedstawiciel wymarłego rzędu ssaków kopalnych; prakopytowiec
SJP.pl
wymarły rząd kopalnych ssaków; prakopytne, prakopytowce
SJP.pl
przestarzałe, przy chorobach wenerycznych: wysypka sącząca, występująca w okolicy narządów płciowych i odbytnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. kulin. przyprawa, sos do przyprawiania potraw
Wiktionary
zdrobnienie od: Kunegunda (imię żeńskie); Kundzia
SJP.pl
mieszkaniec Końskich (miasta w województwie świętokrzyskim)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Końskich
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Końskich (miasta w województwie świętokrzyskim)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Końskich
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Koneck – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Koneck.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miejscowością Końskie, dotyczący miejscowości Końskie
Osoby noszące nazwisko Konecki:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko, m.in. Feliks Koneczny, historyk i historiozof
Feliks Karol Koneczny (ur. 1 listopada 1862 w Krakowie, zm. 10 lutego 1949 tamże) – polski historyk i historiozof, bibliotekarz, krytyk teatralny, publicysta, twórca oryginalnej koncepcji cywilizacji.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) dobra znajomość z daną osobą, głównie będącą na wysokim, wpływowym stanowisku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znajomość, stosunki, związek, powiązania z wpływową osobą
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
koncepcja przetwarzania informacji przez mózg, zakładająca rozproszenie przetwarzania w wielu jednocześnie aktywnych centrach mózgu tworzących wspólną sieć
Koneksjonizm, inaczej modele równoległego rozproszonego przetwarzania informacji, modele PDP – podejście w kogniwistyce próbujące wytłumaczyć działanie ludzkiego mózgu za pomocą sieci neuronowych.
Zdaniem koneksjonistów, mózg jest komputerem i bardzo szybko interpretuje on nieprecyzyjną informację sensoryczną za pomocą sieci neuronowych. Tym samym odróżnia on np. szept w hałaśliwym pomieszczeniu. Koneksjonizm dąży do zastąpienia metafory komputerowej metaforą mózgową. Samo funkcjonowanie mózgu ma przebieg statyczny, dlatego też koneksjoniści uważają, iż w stanie czynnościowym procesów dane magazynują się na bardzo krótki czas. W ten sposób każda wiedza zawarta jest implicite w strukturze urządzenia wykonawczego. Nie istnieje oddzielny procesor interpretujący wiedzę z bezpośrednim dostępem do niego. To właśnie wiedza wpływa na przebieg przetwarzania informacji. Koneksjoniści sugerują, iż złudzeniem jest przejście od tzw. wiedzy rozproszonej do wiedzy podmiotowej. Próbują oni dokonać wyraźnej zmiany w kartezjańskiej tezie o kopiowaniu świata zewnętrznego w aktach poznawczych.
SJP.pl
Wikipedia
kompletna mapa sieci połączeń nerwowych w mózgu
Konektom – kompletna mapa sieci połączeń neuronalnych. Termin odnosi się do sieci połączeń w mózgu, używany jest także do określenia kompletnej mapy połączeń nerwowych u gatunków nie posiadających ośrodkowego układu nerwowego (np. C. elegans). Nauka zajmująca się badaniem i mapowaniem konektomu nosi nazwę konektomiki.
SJP.pl
Wikipedia
1. wtyczka kabla elektronicznego;
2. w językoznawstwie: wskaźnik spójności tekstu, spajający zdanie podrzędne z jednym ze składników zdania bezpośrednio nadrzędnego; relator
SJP.pl
teoria uczenia się, która podkreśla rolę sieci społecznych i technologicznych w procesie zdobywania wiedzy
SJP.pl
Wikipedia
miłośnik i znawca w jakiejś dziedzinie, zwykle tego, co piękne i wytworne
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca w jakiejś dziedzinie (zwykle także jej miłośnik), zwłaszcza w przypadku jedzenia lub sztuki
Koneser (wł. La migliore offerta) – włoski melodramat z 2013 roku w reżyserii Giuseppe Tornatore. Film został wyprodukowany przez studio filmowe Warner Bros.
Światowa premiera filmu miała miejsce 1 stycznia 2013 roku, natomiast w Polsce premiera filmu odbyła się 2 sierpnia 2013 roku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
znawczyni, smakoszka, miłośniczka rzeczy w dobrym gatunku, luksusowych
SJP.pl
dotyczący koneserstwa lub konesera
SJP.pl
znawstwo rzeczy pięknych, wytwornych
SJP.pl
tytuł naczelnego dowódcy wojsk królewskich we Francji; zniesiony przez kardynała Richelieu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. w średniowiecznej i renesansowej Francji: tytuł naczelnego wodza królewskich wojsk;
(1.2) hist. wojsk. człowiek z tytułem konetabla (1.1)
Konetabl fr. (connétable), naczelny wódz francuskich wojsk królewskich od XI wieku do 1627. Tytuł wywodzi się z łacińskiego comes stabuli - i oznaczał początkowo, w starożytnym Rzymie i wczesnym średniowieczu, nadzorcę stajni. Tytuł ten był używany we Francji także jako honorowy za panowania cesarza Napoleona I. Napoleon nadał go jedynie swemu bratu Ludwikowi. Po roku 1815 tytuł wyszedł z użycia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dawna jedostka objętości równa 5 garncom;
2. duże naczynie do przenoszenia i przechowywania płynów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. drewniane lub częściej metalowe naczynie do noszenia lub przechowywania płynów
(1.2) przest. zawartość konwi (1.1)
(1.3) daw. jednostka objętości;
(1.4) daw. rura do wody
Konew – dawna jednostka objętości, stosowana na ziemiach polskich po 1764 roku, wprowadzona oficjalnie w ramach reform stanisławowskich jako miara objętości płynów. Konew stanowiła element systemu garńca warszawskiego i odpowiadała 5 garncom, tj. około 19 litrom.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: konewka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: konewka
SJP.pl
Wiktionary
1. naczynie do przenoszenia i przechowywania płynów;
2. naczynie do podlewania roślin
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojemnik z uchem i szyjką, który służy do podlewania roślin;
Konewka to przenośny zbiornik na wodę, wykonany najczęściej z blachy lub z tworzywa sztucznego, przeznaczony do podlewania roślin.
Kształt konewki jest zbliżony do walca o podstawie eliptycznej, z półkolistym uchwytem u góry. Z boku, przy podstawie przymocowana jest końcówka, biegnąca skośnie do góry i służąca do podlewania. Jej kształt jest zbliżony do mocno wydłużonego ściętego stożka, zakończonego rozpryskiwaczem. Ma on za zadanie rozdzielić mocny strumień wody, tak aby nie wypłukiwał on gleby i nie tworzył w niej zagłębień. Główny zbiornik konewki oraz wydłużona końcówka tworzą układ naczyń połączonych. Podlewanie odbywa się poprzez przechylanie konewki w stronę końcówki, co powoduje podniesienie w niej poziomu wody i powstanie ciśnienia, dzięki któremu woda wypływa przez sitko. Górna powierzchnia konewki jest zwykle częściowo zamknięta od strony końcówki, tak aby zapobiec wylewaniu się wody przy przechylaniu. W mniejszych konewkach z tworzyw sztucznych często zamknięta jest cała górna powierzchnia, w której pozostawiony zostaje jedynie mały okrągły otwór do nalewania wody. Pojemność konewek waha się w granicach od kilku do kilkudziesięciu litrów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: konferencja, czat grupowy
SJP.pl
opowiadanie przeżyć zmyślonych, rzekomo objętych mgłą niepamięci
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. mijanie się z prawdą, koloryzowanie na jakiś temat, zwykle w celu zaimponowania komuś
(1.2) psych. przekonanie o prawdziwości zmyślonych przez siebie faktów, występujące w niektórych chorobach umysłowych, a także czasem u dzieci
Konfabulacja (łac. confabulatio od confabulari „rozmawiać” z con „współ” i fabula „bajka”), wspomnienie rzekome – termin oznaczający uzupełnianie brakujących wspomnień informacjami nieprawdziwymi, które możliwie dobrze pasują do całego logicznego ciągu wydarzeń. Konfabulacja różni się od świadomego zmyślenia tym, że konfabulujący człowiek jest przekonany o prawdziwości swoich wspomnień, i jeśli o nich kogoś informuje, to wówczas nie kłamie, gdyż kłamać można wyłącznie świadomie. Konfabulacja często jest zjawiskiem czysto wewnętrznym, gdy człowiek jedynie przywołuje wspomnienia wyłącznie dla siebie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konfabulacji
SJP.pl
osoba opowiadająca zmyślone rzeczy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. osoba uzupełniająca brakujące wspomnienia informacjami nieprawdziwymi, które możliwie dobrze pasują do całego logicznego ciągu wydarzeń
SJP.pl
Wiktionary
osoba mająca skłonności do zmyślania
SJP.pl
zmyślać lub koloryzować na jakiś temat; fantazjować
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. opowiadać zmyślone fakty
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konfabulować.
Wiktionary
1. grupa utworzona przez partie, państwa albo miasta dla osiągnięcia określonych celów;
2. stowarzyszenie obywateli
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) społ. polit. porozumienie osób fizycznych lub osób prawnych (również państw) w celu wspólnego działania
(1.2) hist. w dawnej Polsce związek szlachty zawierany dla osiągnięcia doraźnych celów;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
odnoszący się do konfederacji lub konfederatów
SJP.pl
dotyczący konfederacji
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z konfederacją, dotyczący konfederacji; będący konfederacją
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. polit. członek lub sympatyk Konfederacji Wolność i Niepodległość
Wiktionary
konfederata;
1. członek konfederacji, organizacji społecznej, stowarzyszenia obywatelskiego;
2. żołnierz walczący w wojnie secesyjnej po stronie Skonfederowanych Stanów Ameryki;
3. w dawnej Polsce: członek związku szlachty, duchowieństwa lub miast, utworzonego w celu osiągnięcia doraźnych celów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik, członek albo przedstawiciel jakiejś konfederacji
(1.2) hist. członek konfederacji szlacheckiej, zwłaszcza konfederacji barskiej
(1.3) hist. żołnierz, polityk lub inny przedstawiciel Skonfederowanych Stanów Ameryki
(1.4) polit. członek lub sympatyk polskiej partii politycznej mającej słowo „Konfederacja” w nazwie
„Konfederat” – polskie czasopismo nawiązujące do tradycji działalności prospołecznej i niepodległościowej środowiska piłsudczykowskiego. W czasie walki o niepodległość do roku 1991 pismo było wydawane konspiracyjnie jako organ prasowy Konfederacji Polski Niepodległej, kolportaż prowadzony był m.in. w Poznaniu i na Śląsku.
Wydawanie czasopisma zostało wznowione 1 czerwca 2005 przez Adama Słomkę jako organ prasowy Polskiej Konfederacji – Godność i Praca.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
konfederata;
1. członek konfederacji, organizacji społecznej, stowarzyszenia obywatelskiego;
2. żołnierz walczący w wojnie secesyjnej po stronie Skonfederowanych Stanów Ameryki;
3. w dawnej Polsce: członek związku szlachty, duchowieństwa lub miast, utworzonego w celu osiągnięcia doraźnych celów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. hist. zob. konfederat.
SJP.pl
Wiktionary
czapka rogatywka bez daszka ozdobiona czaplim piórem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wysoka karmazynowa lub granatowa czapka z dnem kwadratowym, obłożona barankiem, zwykle ozdobiona czaplim piórem, poprzedniczka rogatywki ;
(1.2) pot. rodzaj kepi, powszechnie kojarzonego z armią Skonfederowanych Stanów Ameryki
(1.3) uczestniczka, członkini albo przedstawicielka jakiejś konfederacji
(1.4) polit. członkini lub sympatyczka polskiej partii politycznej mającej słowo „Konfederacja” w nazwie
Rogatywka – czapka z charakterystycznym kwadratowym denkiem, element tradycyjnego polskiego stroju narodowego i munduru wojskowego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. produkcja gotowej odzieży;
2. gotowa odzież będąca przedmiotem handlu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bielizna i lekka odzież szyta fabrycznie
(1.2) produkcja konfekcji (1.1)
(1.5) pogard. przen. sztuka, działalność artystyczna dla masowego odbiorcy
Odzież, ubranie, strój – sposób na okrycie ludzkiego ciała. Noszenie odzieży jest przeważnie zarezerwowane dla ludzi i jest cechą wszystkich ludzkich społeczeństw. Ilość i rodzaj noszonej odzieży zależy od płci, typu ciała, sytuacji społecznej i geograficznej. Odzież produkowana jest z różnych materiałów naturalnych jak jedwab, len, agawa, bawełna, wełna, skóra lub syntetycznych akryl, jedwab sztuczny, bistor i inne.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
producent konfekcji
SJP.pl
1. porcjować lub pakować gotowe wyroby;
2. wytwarzać konfekcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konfekcjonować.
Wiktionary
dotyczący konfekcji
SJP.pl
dawniej:
1. (zwykle w liczbie mnogiej) owoc smażony w cukrze;
2. gęsta, słodka przyprawa aptekarska
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. syrop
SJP.pl
Wiktionary
osoba prowadząca konferansjerkę, zapowiadająca program na koncertach, pokazach itp.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba prowadząca występy, koncerty, rewie itp., zapowiada kolejne punkty programu, zabawia publiczność;
Konferansjer (fr. conférencier) – osoba prowadząca przedstawienie, zapowiadająca poszczególne punkty programu, nadająca kształt widowiskom artystycznym o charakterze estradowym. Zadaniem konferansjera/konferansjerów podczas imprezy jest przedstawianie artystów, przygotowanie publiczności na ich występ, urozmaicanie przedstawień anegdotami i dowcipami.
Konferansjerzy bywają wynajmowani przez agencje artystyczne.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kobieta zapowiadająca program na koncertach, pokazach itp.;
2. zapowiadanie programu na koncertach, pokazach itp. często przeplatane żartami, anegdotami, dowcipami opowiadanymi między punktami programu
Konferansjer (fr. conférencier) – osoba prowadząca przedstawienie, zapowiadająca poszczególne punkty programu, nadająca kształt widowiskom artystycznym o charakterze estradowym. Zadaniem konferansjera/konferansjerów podczas imprezy jest przedstawianie artystów, przygotowanie publiczności na ich występ, urozmaicanie przedstawień anegdotami i dowcipami.
Konferansjerzy bywają wynajmowani przez agencje artystyczne.
SJP.pl
Wikipedia
1. spotkanie, posiedzenie jakiegoś grona, przedstawicieli instytucji lub organizacji w celu omówienia ustalonych zagadnień; narada;
2. popularna odmiana gruszy o średnich owocach;
3. owoc tej odmiany;
4. wystąpienie kapłana lub osoby świeckiej wobec zgromadzenia wiernych, poświęcone tematyce religijnej, etycznej itp.;
5. w amerykańskiej lidze niektórych sportów: grupa eliminacyjna drużyn z określonej części kraju;
6. konferencja prasowa - zebranie dziennikarzy, na którym przedstawiciel jakiejś instytucji udziela wywiadu;
7. konferencja episkopatu - zrzeszenie biskupów danego terytorium, najczęściej kraju
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zjazd, spotkanie przedstawicieli instytucji bądź organizacji, w celu omówienia pewnych zagadnień
(1.2) przest. prelekcja, odczyt
Konferencja – spotkanie ludzi w celu omówienia konkretnego zagadnienia.
Spośród wielu rodzajów konferencji można wyróżnić:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadko: uczestnik konferencji
SJP.pl
zdrobnienie od: konferencja
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konferencją, dotyczący konferencji; służący do odbywania narad, konferencji
SJP.pl
Wiktionary
uczestniczyć w konferencji, posiedzeniu przedstawicieli instytucji lub organizacji, zebranych w celu omówienia ustalonych zagadnień; obradować, naradzać się, debatować
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) książk. obradować, naradzać się, omawiać ważne sprawy
(1.2) daw. ofiarować, przeznaczyć
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: wydobycie zeznań z oskarżonego, dobrowolnie albo za pomocą tortur
SJP.pl
1. wyznawana religia;
2. przedsionek prowadzący do grobu męczennika znajdującego się pod ołtarzem głównym; od VIII w.
3. grobowiec świętego w kościele z jego relikwiami, zwykle bogato zdobiony;
4. ozdobna obudowa grobu świętego w formie baldachimu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. grobowiec męczennika, świętego lub przedsionek prowadzący do jego grobu umieszczonego pod głównym ołtarzem;
(1.2) przest. wyznawana religia, wyznanie
Konfesja – we wnętrzu świątyni grobowiec męczennika, świętego lub przedsionek prowadzący do jego grobu umieszczonego pod głównym ołtarzem. Również ołtarz związany z grobem męczennika (martyrion). Zwyczajem rzymskim często okryty cyborium – formą baldachimu.
Najbardziej znanym przykładem jest konfesja św. Piotra w bazylice watykańskiej. Przykładem konfesji w Polsce jest konfesja św. Wojciecha.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. system sprawowania władzy państwowej opierający się na różnicowaniu stopnia udziału obywateli w życiu społeczno-politycznym według wyznawanej religii;
Wiktionary oraz Wikipedia
mebel kościelny, przy którym prowadzona jest spowiedź
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. kościelny mebel służący do słuchania spowiedzi;
Konfesjonał (łac. confessare – wyznawać) – mebel kościelny, który jest miejscem do spowiedzi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konfesjonał; związany z konfesjonałem
SJP.pl
SJP.pl
przypisanie, przynależność do określonego wyznania religijnego
SJP.pl
wyznaniowy;
1. dotyczący wiary, religii;
2. mający charakter spowiedzi
przymiotnik
(1.1) dotyczący konfesji, religijny
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: konfetti, konfeti] kolorowe, drobniutkie, papierowe krążki używane do obsypywania uczestników balu; confetti
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drobno pocięte kawałki papieru, najczęściej różnobarwne krążki, rzucane na uczestników głównie karnawałowej zabawy;
Konfetti (confetti) – miniaturowe ścinki papieru (czasem tworzyw sztucznych), rozsypywane w powietrzu w salach balowych podczas karnawałowych zabaw, podczas wesel i innych świąt, a także na zabawach sylwestrowych, na meczach, np. piłkarskich.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. neol. zwolennik Konfederacji
Wiktionary
książkowo: przyjazne, zażyłe stosunki; poufałość
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: konfidencjonalnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konfidencjonalne; cecha tych, którzy są konfidencjonalni
SJP.pl
Wiktionary
1. spoufalony, zażyły, zaprzyjaźniony;
2. nieprzeznaczony do publicznego rozgłaszania; sekretny, poufny
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający charakter poufały, zażyły
(1.2) nie przeznaczony do publicznej wiadomości
(1.3) skłonny do zwierzeń, poufałych gestów i określeń
(1.4) świadczący o skłonności do poufałości, zwierzeń
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: konfident
SJP.pl
potocznie: bycie konfidentem (szpiegiem, informatorem, donosicielem)
SJP.pl
1. człowiek szpiegujący na zlecenie swoich mocodawców; kapuś, kabel, donosiciel;
2. agent wywiadu, tajny wywiadowca policyjny; szpieg, informator, szpicel;
3. przestarzałe: człowiek godny zaufania; powiernik, przyjaciel, zausznik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. tajny wywiadowca lub współpracownik wywiadu, policji itp. służb
(1.2) przest. człowiek zaufany
Tajny współpracownik (TW) – podstawowa kategoria współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa (SB) i Wojskową Służbą Wewnętrzną (WSW) Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Osoba celowo pozyskana do współpracy, świadomy tajny informator i wykonawca zleceń SB lub WSW.
W końcowej fazie swojego istnienia, w sierpniu 1989, SB zatrudniała 24,3 tys. funkcjonariuszy, którzy nadzorowali 90 tys. tajnych współpracowników.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. agentka wywiadu, tajna współpracowniczka policji;
2. dawniej: kobieta zaufana, powierniczka, przyjaciółka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. agentka wywiadu, tajna współpracowniczka np. policji
(1.2) daw. kobieta zaufana, powierniczka tajemnic
(1.3) podwójne krzesło, popularne w okresie drugiego cesarstwa francuskiego
SJP.pl
Wiktionary
1. określony układ elementów lub osób w zespole, który może ulec zmianie;
2. zestaw parametrów pracy programu komputerowego lub urządzenia peryferyjnego;
3. ukształtowanie terenu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) układ elementów wchodzących we wzajemne relacje
SJP.pl
Wiktionary
kierunek w psychologii XX w. głoszący, że życie psychiczne składa się z pewnych całości, które mają swoistą formę, niedającą się sprowadzić do ich części składowych; gestaltyzm
Konfiguracjonizm – nurt amerykańskiej antropologii kulturowej, ukształtowany w latach 20. i 30. XX wieku, stworzony przez uczniów Franza Boasa.
SJP.pl
Wikipedia
plik konfiguracyjny - plik zawierający parametry jakiegoś programu
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konfiguracją, dotyczący konfigurowania
SJP.pl
Wiktionary
1. kształtować w ustalonej postaci, formować coś;
2. przystosowywać urządzenie lub program komputerowy do oczekiwanej pracy
czasownik przechodni
(1.1) nadawać czemuś jakiś układ, formować coś
(1.2) przystosowywać jakieś urządzenie do pożądanej pracy
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
możliwy do skonfigurowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konfigurować.
Wiktionary
1. w protestantyzmie: uroczyste przyjęcie do gminy kościelnej młodzieży w wieku od 14 do 18 lat;
2. w judaizmie: ceremonia utwierdzania w wierze, dokonywana w 13. roku życia;
3. w katolicyzmie: bierzmowanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. u protestantów: uroczyste przyjęcie do gminy kościelnej chłopców i dziewcząt połączone z egzaminem i błogosławieństwem pastora;
Konfirmacja (pol.: konfirmacja, niem., szw.: Konfirmation, z łac. confirmatio, potwierdzenie) – w kościołach ewangelickich uroczysty obrzęd wyznania swojej wiary i ślubowania wierności Kościołowi; nie ma ona charakteru sakramentu. Obrzęd pod tą nazwą występuje także w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, polegający na nałożeniu na ochrzczonych rąk duchownego w celu przekazania daru Ducha Świętego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konfirmacji
SJP.pl
osoba przystępująca do konfirmacji
SJP.pl
SJP.pl
1. udzielać (udzielić) konfirmacji - uroczystego potwierdzenia przynależności do religii chrześcijańskiej lub judaistycznej;
2. dawniej: potwierdzać (potwierdzić), uznawać (uznać), zatwierdzać (zatwierdzić)
SJP.pl
dawniej: konfiskata;
1. wywłaszczenie osoby prywatnej z jej majątku na rzecz państwa;
2. kara utraty mienia należącego do osoby skazanej wyrokiem sądu na rzecz państwa
SJP.pl
1. wywłaszczenie osoby prywatnej z jej majątku na rzecz państwa;
2. kara utraty mienia należącego do osoby skazanej wyrokiem sądu na rzecz państwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. zajęcie części lub całego majątku osoby prywatnej na rzecz państwa
(1.2) praw. kara polegająca na utracie na rzecz skarbu państwa mienia należącego do przestępcy
(1.3) adm. wycofanie druków z obiegu przez odpowiednie organy państwowe
Konfiskata (z łac. confiscatio 'umieszczenie w skarbie' od confiscare 'składać w koszu a. worku na pieniądze' od com- 'współ-' i fiscus 'kosz lub worek na pieniądze; skarb') – przymusowe wywłaszczenie na rzecz państwa całości lub części majątku osoby fizycznej, bez prawa do odszkodowania. Konfiskatę należy odróżnić od rekwizycji (wywłaszczenia z prawem do odszkodowania) i sekwestru (przymusowego zajęcia bez rozstrzygnięcia o prawie własności).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba dokonująca konfiskaty
SJP.pl
zabierać coś komuś na mocy prawa, dokonywać konfiskaty
czasownik
(1.1) dokonywać konfiskaty
(1.2) zabierać
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konfiskować.
Wiktionary
żywność gotowana powoli i przez długi czas w tłuszczu oraz niskiej temperaturze
SJP.pl
konserwować żywność poprzez długie gotowanie w głębokim tłuszczu lub pieczenie w niskiej temperaturze
SJP.pl
owoce usmażone w gęstym syropie z cukru; konfitury
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. owoce smażone w syropie cukrowym;
Konfitura – produkt spożywczy uzyskiwany poprzez gotowanie owoców lub części owoców w syropie cukrowym lub zagęszczonym soku z winogron.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konfitury, zrobiony z konfitury - owoców smażonych w syropie z cukrem
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konfiturą, dotyczący konfitury
SJP.pl
Wiktionary
owoce usmażone w gęstym syropie z cukru; konfitura
Konfitura – produkt spożywczy uzyskiwany poprzez gotowanie owoców lub części owoców w syropie cukrowym lub zagęszczonym soku z winogron.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: konflikt
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konflikt
SJP.pl
Wiktionary
zetknięcie się sprzecznych interesów, poglądów; niezgodność, spór, zatarg
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sprzeczność (racji, wartości), spór między osobami; brak zgodności;
Konflikt (z łaciny conflictus – zderzenie) – niezgodność, sprzeczność interesów, poglądów, spór, zatarg.
Konflikt to zjawisko powszechne, nieuchronnie związane z życiem społecznym. Pojęcie konfliktu można rozpatrywać w różnych aspektach, np. jako proces, w którym jednostka lub grupa dąży do osiągnięcia własnych celów przez wyeliminowanie, podporządkowanie sobie bądź zniszczenie jednostki lub grupy dążącej do celów podobnych lub identycznych. Wystąpienie realnych problemów nie jest jednak konieczne do powstania konfliktu. Niejednokrotnie wystarczy już samo przekonanie zaangażowanych stron o wrogim nastawieniu przeciwnika.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konfliktogenne; cecha tych, którzy są konfliktogenni
Wiktionary
taki, który jest przyczyną konfliktu; konfliktorodny
SJP.pl
taki, który jest przyczyną konfliktu; konfliktogenny
SJP.pl
sprzyjający powstawaniu konfliktów
SJP.pl
cecha tego, co jest charakterystyczne dla konfliktu; kłótliwość
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konfliktowe; cecha tych, którzy są konfliktowi
SJP.pl
Wiktionary
1. taki, który dotyczy konfliktu - zetknięcia się sprzecznych interesów;
2. o człowieku lub jego osobowości: taki, który często wchodzi w zatarg, spór z innymi osobami; kłótliwy, antagonistyczny
przymiotnik
(1.1) taki, który popada w ciągłe konflikty z otoczeniem, nie jest skłonny do ugody
(1.2) będący tematem sporu
(1.3) związany z konfliktem serologicznym
SJP.pl
Wiktionary
1. łączenie się spływających potoków albo lodowców;
2. w biologii: stopień pokrycia naczynia hodowlanego przez hodowane komórki
SJP.pl
Wikipedia
mający wspólne ognisko; współogniskowy
przymiotnik
(1.1) opt. mający wspólne ognisko
SJP.pl
Wiktionary
1. w geometrii: przekształcenie konforemne - przekształcenie figury, przy którym nie następuje zmiana jej kątów;
2. konforemny zbiornik paliwa - dodatkowy zbiornik paliwa w samolocie, zintegrowany z jego bryłą
SJP.pl
sposób ułożenie przestrzennego białka
Konformacja – układ przestrzenny atomów w cząsteczce chemicznej mogący zmieniać się przez obrót wokół pojedynczych wiązań chemicznych, bez ich zrywania.
Zdolność do przyjmowania różnych konformacji przez cząsteczki można sobie wyobrazić na przykładzie zmian kształtu metalowego łańcucha. Łańcuch może być rozciągnięty wzdłuż linii prostej, ale też zwinięty w kulkę lub zapętlony bez konieczności zrywania i ponownego łączenia poszczególnych jego ogniw.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący konformacji
SJP.pl
forma strukturalna, którą cząsteczka chemiczna może przybrać np. w wyniku obrotu
Izomeria konformacyjna – rodzaj izomerii cząsteczek chemicznych, polegającej na częściowym zablokowaniu swobodnej rotacji podstawników lub pojedynczych atomów, występujących przy dwóch atomach połączonych pojedynczym wiązaniem chemicznym. Izomery konformacyjne różnią się konformacją atomów (czyli ich wzajemnym ułożeniem w przestrzeni), lecz mogą się wzajemnie w siebie przekształcać bez reakcji chemicznej, na skutek skoordynowanych ruchów fragmentów cząsteczki.
SJP.pl
Wikipedia
porównanie zeskanowanego materiału z dostępnymi wersjami filmu podczas rekonstrukcji cyfrowej filmu
SJP.pl
osoba podporządkowująca się normom (także tym, których nie uważa za słuszne) obowiązującym w grupie społecznej, do której należy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który bezkrytycznie podporządkowuje się normom, wartościom i poglądom uznanym za obowiązujące w danej grupie
(1.2) hist. przedstawiciel protestantów angielskich, którzy w r. 1662 zadeklarowali lojalność wobec ustroju episkopalnego państwowego Kościoła anglikańskiego
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kobieta bezkrytycznie podporządkowująca się normom i poglądom obowiązującym w danym środowisku;
2. wyznawczyni Kościoła anglikańskiego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która bezkrytycznie podporządkowuje się normom, wartościom i poglądom uznanym za obowiązujące w danej grupie
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób konformistyczny
Wiktionary
1. uległy, podporządkowany normom;
2. związany z protestantyzmem angielskim XVII wieku
przymiotnik
(1.1) taki, który bezkrytycznie podporządkowuje się normom, wartościom i poglądom uznanym za obowiązujące w danej grupie
SJP.pl
Wiktionary
1. bezkrytyczne akceptowanie obowiązujących norm, wartości, poglądów;
2. wyznanie chrześcijańskie uznające króla za głowę Kościoła, rozpowszechnione w Anglii; anglikanizm
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. psych. bezkrytyczne podporządkowywanie się normom, wartościom i poglądom uznanym za obowiązujące w danej grupie;
Konformizm (łac. conformo – nadaję kształt) – zmiana zachowania na skutek wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. W tym rozumieniu jest to zmiana związana z faktem, że członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, a następnie je zmienił w kierunku zgodnym z oczekiwaniami grupy. Konformizm według Stanisława Miki to również zgodność, zbieżność istniejąca między członkami grupy, jeśli chodzi o zachowania, normy i postawy. Jako przeciwieństwo zachowania konformistycznego podawany jest nonkonformizm lub antykonformizm.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. powodować czyjąś konformizację;
2. konformizować się - ulegać konformizacji
SJP.pl
1. przestarzale: członek bractwa religijnego lub związku świeckiego;
2. dawniej: towarzysz, kolega
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek konfraterni
(1.2) daw. kompanion, towarzysz
(1.3) przest. rel. współbrat (w zakonie, stanie duchownym)
SJP.pl
Wiktionary
przestarzałe: stowarzyszenie, bractwo, związek religijny lub świecki; konfraternia, gildia, cech
SJP.pl
SJP.pl
przestarzałe: stowarzyszenie, bractwo, związek religijny lub świecki; konfrateria, gildia, cech
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. stowarzyszenie, organizacja religijna skupiająca głównie laikat
(1.2) hist. stowarzyszenie (dawniej skupiające mieszczan), oparte na wspólnocie zawodu lub wykonywanej profesji
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zestawienie, porównanie kogoś z kimś lub czegoś z czymś w celu ustalenia podobieństw i różnic; komparacja;
2. zatarg, starcie zbrojne;
3. spór wynikający z różnic poglądów lub ideologii;
4. w prawie: jednoczesne stawienie się dwu lub więcej świadków albo świadków i oskarżonego w celu wyjaśnienia sprzeczności w zeznaniach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) porównanie ze sobą, zestawiając cechy wspólne i rozbieżne
(1.2) konflikt między wrogimi stronami
(1.3) praw. jednoczesne stawienie się świadków lub świadków i oskarżonego w celu oceny sprzeczności w zeznaniach
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zestawienie, porównanie kogoś z kimś lub czegoś z czymś w celu ustalenia podobieństw i różnic; komparacja;
2. zatarg, starcie zbrojne;
3. spór wynikający z różnic poglądów lub ideologii;
4. w prawie: jednoczesne stawienie się dwu lub więcej świadków albo świadków i oskarżonego w celu wyjaśnienia sprzeczności w zeznaniach
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób konfrontacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konfrontacyjne; cecha tych, którzy są konfrontacyjni
Wiktionary
dotyczący konfrontacji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konfrontacją
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
SJP.pl
system filozoficzno-religijny zapoczątkowany w Chinach w V wieku p.n.e. przez Konfucjusza, rozwinięty w III wieku p.n.e. m.in. przez Mencjusza (konfucjanizm idealistyczny) i Xunzi (konfucjanizm realistyczny)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. rel. system filozoficzno-religijny zapoczątkowany przez Konfucjusza;
Konfucjanizm (儒學, rúxué, lub 儒家, rújiā) – system filozoficzno-religijny zapoczątkowany w Chinach przez Konfucjusza (Kong Fuzi, Kongzi) w V wieku p.n.e., a następnie rozwinięty m.in. przez Mencjusza (konfucjanizm idealistyczny) i Xunzi (konfucjanizm realistyczny) w III wieku p.n.e. Konfucjanizm głosi, że zbudowanie idealnego społeczeństwa i osiągnięcie pokoju na świecie jest możliwe pod warunkiem przestrzegania obowiązków wynikających z hierarchii społecznej oraz zachowywania tradycji, czystości, ładu i porządku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
odnoszący się do konfucjanizmu
SJP.pl
(551-479 r. p.n.e.) chiński myśliciel i filozof, twórca konfucjanizmu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. filoz. chiński filozof;
Konfucjusz (chiń. 孔子 / 孔夫子; pinyin Kǒng Zǐ / Kǒng Fūzǐ; dosł. „Mistrz Kong”; ur. 551 p.n.e. w Qufu, zm. 479 p.n.e. tamże) – chiński filozof, twórca konfucjanizmu.
Konfucjusz nie pozostawił pism – jego nauczanie zebrano w księdze Dialogi konfucjańskie. Głównym tematem rozważań było codzienne życie ludzi i stabilność społeczeństwa. Jego zdaniem podstawowymi cnotami są: humanitaryzm, poprawność, mądrość i lojalność. Cnoty te realizują się w pięciu powinnościach, czy też fundamentalnych relacjach społecznych – między:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzale: wprowadzać w zakłopotanie, zawstydzać, peszyć, zbijać z tropu
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonfundować)
(1.1) powodować, że ktoś czuje się zakłopotany lub zawstydzony
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konfundować.
Wiktionary
książkowo: odrzucenie jakichś tez, wykazanie nieprawdziwości koncepcji lub idei
SJP.pl
przestarzale:
1. zmieszanie, zakłopotanie, zawstydzenie;
2. zamieszanie, chaos, anarchia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. poczucie zakłopotania
(1.2) stan zamieszania
SJP.pl
Wiktionary
zwężający się odcinek rury, używany m.in. do pomiaru prędkości lub ilości przepływającej substancji; dysza; zwężka
Konfuzor – kanał przepływowy z malejącym przekrojem poprzecznym. Przepływający (w wyniku odpowiedniej różnicy ciśnień) z dużą prędkością czynnik termodynamiczny podlega przemianie adiabatycznej. Zmniejszający się przekrój poprzeczny powoduje wzrost prędkości przepływu i spadek ciśnienia czynnika. Wraz ze spadkiem ciśnienia następuje spadek temperatury a więc i entalpii. Rośnie przy tym objętość właściwa. Rozpatrując przemiany energii w konfuzorze można stwierdzić, że następuje zamiana pewnej wartości entalpii na energię kinetyczną. Spada więc entalpia gazu, a rośnie energia kinetyczna.
SJP.pl
Wikipedia
conga;
1. afrykański instrument muzyczny, bęben jednomembranowy, na którym gra się rękoma;
2. taniec południowoamerykański pochodzący z Afryki, tańczony zbiorowo w rytm uderzeń w kongę (bębenek)
Kongi (rodzaj żeński, oryginalna pisownia – congas) to rodzina bębnów afrykańskich wywodzących się z Kuby. W odróżnieniu od większości afrykańskich bębnów kong nie robi się z wydrążonych pni drzew, lecz, na podobieństwo beczek, z listew. W konstrukcji kongi możemy wyróżnić dwa główne elementy – opisany już korpus oraz naciąg, na który składa się naturalna lub syntetyczna (nasączona syntetycznymi środkami) skóra, przymocowana metalową obręczą.
SJP.pl
Wikipedia
ozdoba architektoniczna w kształcie lodowego sopla
Zamróz, wietrzenie mrozowe, dezintegracja mrozowa, gelifrakcja, geliwacja, kongelacja – rodzaj wietrzenia fizycznego, polegający na rozsadzaniu lub rozkruszaniu skał w wyniku działania ciśnienia wytworzonego przez wielokrotnie zamarzającą i rozmarzającą wodę znajdującą się w szczelinach, porach skał.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kongenialne; cecha tych, którzy są kongenialni
Wiktionary
współrówny;
1. rzadko: o przekładzie, tłumaczeniu: taki, który dorównuje oryginałowi;
2. przestarzałe: taki, który dorównuje komuś, czemuś pod względem talentu
przymiotnik
(1.1) dorównujący oryginałowi; równie genialny jak pierwowzór (np. o tłumaczeniu)
SJP.pl
Wiktionary
drapieżna ryba morska z rodziny kongrowatych; węgorz morski
Konger (Conger conger) – drapieżny gatunek morskiej ryby węgorzokształtnej z rodziny kongerowatych (Congridae).
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: nadmierny napływ krwi do naczyń krwionośnych jakiegoś organu, zwłaszcza uderzenie krwi do głowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zatłoczenie, przetłoczenie, przeciążenie
(1.2) daw. med. gwałtowny, nadmierny napływ krwi do naczyń krwionośnych jakiegoś organu, zwłaszcza mózgu
Kongestia (ang. congestion) – chroniczne zjawisko większego natężenia ruchu środków transportu od przepustowości wykorzystywanej przez nie infrastruktury.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obywatel Konga
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Konga
(1.2) obywatel Demokratycznej Republiki Konga
SJP.pl
Wiktionary
obywatelka Konga
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Konga
(1.2) obywatelka Demokratycznej Republiki Konga
Kongijka rdzawa (Deomys ferrugineus) – gatunek ssaka z podrodziny sztywniaków (Deomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w Afryce Środkowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z Kongiem
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Demokratyczna Republika Konga
(1.2) odnoszący się do państwa Kongo
SJP.pl
Wiktionary
powstawanie i tworzenie się konglomeratu
SJP.pl
1. duże przedsiębiorstwo wielozakładowe
2. całość będąca połączeniem różnorodnych przedmiotów, zjawisk, definicji etc.
3. rodzaj skały osadowej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) całość, będąca zlepkiem różnych, często niepasujących części lub elementów
(1.2) geol. grubookruchowa, lita skała osadowa o różnych barwach, złożona z ziaren żwiru (lub głazów) spojonych lepiszczem;
(1.3) ekon. koncern, grupujący przedsiębiorstwa o najróżniejszym profilu produkcji bez żadnej trwałej zasady doboru
(1.4) chem. twór złożony z wielkiej liczby drobnych kryształów
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konglomerat
przymiotnik
(1.1) związany z konglomeratem, właściwy konglomeratowi
SJP.pl
Wiktionary
gatunek roślinnego białka
SJP.pl
1. organiczny barwnik wykorzystywany w analizie jako wskaźnik;
2. naturalny barwnik stosowany dawniej do barwienia bawełny
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Afryce;
(1.3) geogr. etn. jedno z plemięemion zamieszkujących dorzecze rzeki Kongo (1.2);
Kongo (Republika Konga; fr. Congo, République du Congo) – państwo w środkowej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Gabonem, Kamerunem, Republiką Środkowoafrykańską, Angolą (Kabinda) i Demokratyczną Republiką Konga.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. urząd kościelny;
2. zgromadzenie zakonne
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. oficjalne spotkanie osób duchownych
(1.2) rel. grupa klasztorów tego samego zakonu lub zgromadzenia zakonnego
(1.3) rel. wspólnota zakonna, zakon
(1.4) rel. ciało doradcze przełożonego zakonu
(1.5) rel. adm. jednostka administracji Stolicy Apostolskiej odpowiadająca świeckiemu ministerstwu
(1.6) hand. konfraternia kupców
Kongregacja (łac. congregatio – zebranie, towarzystwo):
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; independent, kongregacjonista
Kongregacjonalizm (z łac. congregatio, wspólnota) – forma organizacji Kościołów protestanckich, której podstawą jest niezależność i autonomia poszczególnych wspólnot. Kongregacjonalizm jest jednym z ważnych kierunków w protestantyzmie, przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
SJP.pl
Wikipedia
członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; independent, kongregacjonista
SJP.pl
Kongregacjonalizm (z łac. congregatio, wspólnota) – forma organizacji Kościołów protestanckich, której podstawą jest niezależność i autonomia poszczególnych wspólnot. Kongregacjonalizm jest jednym z ważnych kierunków w protestantyzmie, przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; independent, kongregacjonalista
SJP.pl
dotyczący kongregacji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kongregacją, dotyczący kongregacji
SJP.pl
Wiktionary
zjazd krajowy lub międzynarodowy przedstawicieli sztuki, polityki, nauki, dyplomacji
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) organ ustawodawczy, zwłaszcza w USA
Instytucje polityczne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kongres
SJP.pl
rzadko: uczestnik kongresu - zjazdu; kongresowicz
SJP.pl
→ kongresista; kongresowiczka
SJP.pl
[czytaj: kongresmen] członek Kongresu; kongresmen
SJP.pl
→ kongresman; kongresmenka
SJP.pl
członek Kongresu; kongresman
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, będący członkiem kongresu
SJP.pl
Wiktionary
członkini Kongresu - organu władzy prawodawczej w większości państw Ameryki Środkowej i w USA
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, będąca członkiem kongresu
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec byłego Królestwa Kongresowego; Królewiak
SJP.pl
mieszkanka byłego Królestwa Kongresowego; Królewiaczka
SJP.pl
rzadko: uczestnik kongresu - zjazdu; kongresista
SJP.pl
SJP.pl
potocznie: namiastka państwa polskiego utworzona na części terenów zaboru rosyjskiego w 1815 r.; Polskie Królestwo Kongresowe, Kraj Nadwiślański
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pot. hist. Królestwo Polskie (kongresowe), utworzone na kongresie wiedeńskim;
Królestwo Polskie (ros. Царство Польское, Carstwo Polskoje), tzw. Królestwo Kongresowe, potocznie Kongresówka – państwo utworzone decyzją kongresu wiedeńskiego, połączone unią personalną z Imperium Rosyjskim w latach 1815–1832 w oparciu o Konstytucję Królestwa Polskiego (1815). Od 1832 do 1917 związek Królestwa Polskiego z Cesarstwem Rosyjskim regulował Statut Organiczny (1832), choć jego przepisy nie zostały dotrzymane, ze względu na obowiązujący od 1833 „stan wojenny”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kongresówką, dotyczący Kongresówki
Wiktionary
przymiotnik od: kongres
SJP.pl
rodzina morskich ryb węgorzokształtnych
Kongerowate, kongrowate (Congridae) – rodzina morskich ryb z rzędu węgorzokształtnych obejmująca ponad 190 gatunków znacznie zróżnicowanych morfologicznie.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kongrowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. zgodność, odpowiedniość, przystawanie, np. liczb lub figur geometrycznych;
2. gramatyczny związek zgody
Kongruencja (łac. congruere – iść razem, zgadzać się) – termin oznaczający zgodność, harmonię, a stąd również odpowiedniość i stosowność rozważanych obiektów. Może oznaczać między innymi:
SJP.pl
Wikipedia
pozostający w relacji kongruencji
SJP.pl
zdrobnienie od: koniak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koniak
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. hist. wódz, zwłaszcza w kraju skandynawskim
Wiktionary
napój alkoholowy otrzymany ze spirytusu oddestylowanego z wina, dojrzewający kilka lat w beczkach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. rodzaj mocnego alkoholu, wytwarzanego we wschodniej Francji;
(1.2) geol. trzeci wiek późnej kredy, trwający 89,3 – 85,8 milionów lat temu;
Koniak (od fr. Cognac – miejscowość we Francji) – rodzaj napoju alkoholowego typu winiak, zawierającego ok. 40% alkoholu i wytwarzanego w okolicach Cognac w departamencie Charente we Francji.
Na obszarze Unii Europejskiej nazwa cognac zastrzeżona jest wyłącznie dla produktów tego pochodzenia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
napój alkoholowy otrzymany ze spirytusu oddestylowanego z wina, dojrzewający kilka lat w beczkach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Istebna;
(1.2) geogr. część Czeskiego Cieszyna, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Karwina w Czechach;
(1.3) hist. geogr. dawna polska wieś na Wołyniu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koniakowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koniakowa
Wiktionary
przymiotnik od: Koniaków
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Koniakowa, związany z Koniakowem
SJP.pl
Wiktionary
→ koniak
przymiotnik
(1.1) związany z koniakiem, dotyczący koniaku; mający smak koniaku
SJP.pl
Wiktionary
potocznie:
1. opiekunka, handlarka, hodowczyni koni;
2. miłośniczka, znawczyni koni
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. miłośniczka koni
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: koniarz
SJP.pl
potocznie:
1. opiekun, handlarz, hodowca koni;
2. miłośnik, znawca koni
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. miłośnik koni
(1.2) pot. znawca koni
(1.3) pot. hodowca koni
(1.4) pot. handlarz końmi
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: konika] produkt marki Konica Minolta
SJP.pl
minerał, uwodniony arsenian miedzi i wapnia
Konichalcyt – minerał z gromady arsenianów. Bardzo rzadki. Opisany w 1849.
Nazwa pochodzi od złożenia greckich słów: conia – pył, i khalkos – miedź.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: konik
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pasikonik
SJP.pl
Wiktionary
stożkowy
przymiotnik
(1.1) rzad. mający kształt stożkowy
SJP.pl
Wiktionary
roślina o kwiatach zebranych w główki i trójdzielnych liściach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Trifolium|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych;
(1.2) liść tej rośliny; motyw graficzny przypominający ten liść
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pole po skoszonej koniczynie; koniczysko
Pole – obszar ziemi przeznaczony pod uprawę roślin, najczęściej obsiany lub obsadzony jedną rośliną, np. żytem, kukurydzą, ziemniakami. Pole jest sztucznym agroekosystemem kształtującym krajobraz rolniczy. Pole w płodozmianie przeznaczone pod jakąkolwiek roślinę nazywa się stanowiskiem.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: koniczyna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od koniczyna
Koniczynka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. barczatka koniczynówka - gatunek motyla z rodziny barczatkowatych;
2. wygłoba koniczynówka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
przymiotnik od: koniczyna
SJP.pl
rzadko: pole po skoszonej koniczynie; koniczynisko
SJP.pl
zarodnik konidialny - kulisty zarodnik wytwarzany bez udziału procesu płciowego przez niektóre grzyby, powstający przez odcięcie komórki na końcu strzępki grzybni
przymiotnik
(1.1) biol. dotyczący konidium
SJP.pl
Wiktionary
końcowa część pionowo wzniesionej strzępki grzybów (głównie workowców i grzybów niedoskonałych), na której powstają kuliste zarodniki - konidia
Konidiofor lub trzonek konidialny (ang. conidiophor) – szczytowa strzępka grzybni, na której wytwarzane są zarodniki konidialne. Konidiofor wyrasta z komórki bazalnej i zazwyczaj wzniesiony jest do góry. Trzonek ten może być nierozgałęziony, jak np. u kropidlaków (Aspergillus), lub rozgałęziony, jak u pędzlaków (Penicillum), rozgałęzienia te to metule. Zazwyczaj ostatni, szczytowy odcinek konidioforu to komórka konidiotwórcza, z której wyrastają konidia, czasem jednak może ona znajdować się nieco poniżej jego wierzchołka, lub w środku konidiofora.
SJP.pl
Wikipedia
kulisty zarodnik wytwarzany bez udziału procesu płciowego przez niektóre grzyby, powstający przez odcięcie komórki na końcu strzępki grzybni; konidium, zarodnik konidialny
Konidium (l.mn. konidia), konidiospora lub zarodnik konidialny – rodzaj zarodników grzybów powstający w wyniku rozmnażania bezpłciowego. Należy do grupy mitospor.
SJP.pl
Wikipedia
kulisty zarodnik wytwarzany bez udziału procesu płciowego przez niektóre grzyby, powstający przez odcięcie komórki na końcu strzępki grzybni; konidiospora, zarodnik konidialny
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. rodzaj zarodników grzybów, stanowiących organ rozmnażania bezpłciowego
Konidium (l.mn. konidia), konidiospora lub zarodnik konidialny – rodzaj zarodników grzybów powstający w wyniku rozmnażania bezpłciowego. Należy do grupy mitospor.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zwykle łącznie z przymiotnikiem "stary":
1. pejoratywne określenie na dorosłą osobę zachowującą się jak dziecko
2. poufałe o koledze lub przyjacielu
SJP.pl
Wikipedia
1. chwila, w której coś przestaje istnieć, np. koniec świata, miłości, młodości; kres, schyłek, zmierzch;
2. fragment będący ostatnią częścią większej całości, np. koniec filmu, książki, przemówienia; zakończenie;
3. przenośnie: śmierć;
4. przenośnie: niepowodzenie, klęska, upadek;
5. zewnętrzna część czegoś; brzeg, skraj, kraniec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek
(1.2) chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana
(1.3) okoliczności końca (1.2)
(1.4) miejsce, w którym nastąpił koniec (1.2) ruchu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Koniecki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Jedwabne.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Burzynie.
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Koniecpola
SJP.pl
mieszkanka Koniecpola
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koniecpola
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Koniecpol
Koniecpolscy – magnacki ród herbu Pobóg, wywodzący się z Koniecpola koło Częstochowy.
SJP.pl
Wikipedia
Koniecwałd (dawniej: niem. Konradswald) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Sztum przy drodze krajowej nr 55.
Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bezwzględnie, absolutnie
(1.2) daw. ostatecznie, zupełnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: koniecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: konieczny
SJP.pl
Konieczno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Włoszczowa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Konieczno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, czego nie można uniknąć
Logika modalna – teoria logiczna, która bada pojęcia możliwości, konieczności i ich wariantów. Niekiedy termin „logika modalna” rozumie się szerzej, włączając w jego obręb logiki epistemiczne, logiki temporalne, logiki deontyczne i logiki programów – niniejszy artykuł omawia jedynie logiki modalne w sensie wąskim (logiki modalne aletyczne) na przykładzie systemu S5.
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
niezbędny, taki, bez którego nie można się obejść
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. domysł, przypuszczenie;
2. odtworzenie luk w uszkodzonym tekście
Koniektura (łac. coniectura, domysł, hipoteza) - termin techniczny z zakresu krytyki tekstu. Oznacza wykoncypowaną współcześnie poprawkę do tekstu, który dotrwał czasów nowożytnych w postaci manuskryptów papirusowych lub pergaminowych.
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny traw
Konietlica (Trisetum Pers.) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje ponad 80 gatunków spotykanych w strefach umiarkowanych obu półkul oraz w górach w strefie tropikalnej z wyjątkiem Afryki. W Polsce rosną cztery gatunki: konietlica alpejska (Trisetum alpestre), konietlica karpacka (T. fuscum = T. ciliare), konietlica syberyjska (T. sibiricum) i konietlica łąkowa (T. flavescens).
SJP.pl
Wikipedia
m.in.:
Wikipedia
glikozyd występujący w roślinach szpilkowych
SJP.pl
główny alkaloid szczwołu plamistego
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od: koń; mały koń;
2. pasja, hobby;
3. jedna z figur szachowych; skoczek;
4. potocznie: pokątny sprzedawca biletów na różne imprezy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: koń
(1.2) mały koń
(1.3) zob. konik polny.
(1.4) zob. konik morski.
(1.5) przen. ulubiony przedmiot zainteresowań jakiejś osoby, któremu poświęca ona dużo czasu i który jest częstym tematem jej rozmów
(1.6) techn. element obrabiarki służący do podpierania obrabianych przedmiotów
(1.7) daw. ent. lud. szarańcza, nazwa systematyczna|Pachytilus migratorius.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) lud. koniczyna
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. osoba sprzedająca nielegalnie bilety na widowiska, koncerty
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z procederem konika (pokątnego sprzedawcy biletów)
SJP.pl
potocznie: odsprzedawać z zyskiem zakupione wcześniej bilety
SJP.pl
zadanie szachowe, w którym należy przeprowadzić skoczka przez wszystkie pola szachownicy, stawiając go na każdym polu tylko jeden raz; także rodzaj łamigłówki, polegającej na odczytaniu tekstu umieszczonego na polach szachownicy
Konikówka – rodzaj diagramowego zadania szaradziarskiego, w którym poruszając się ruchem konika szachowego po wypełnionym literami diagramie należy odczytać ukryte hasło. Na każdym polu wolno stanąć tylko raz.
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: konik
SJP.pl
przyrząd badający zawartość pyłu w powietrzu; pyłomierz
SJP.pl
mięso końskie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, we wschodniej Wielkopolsce;
Konin – miasto na prawach powiatu w środkowej Polsce, w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu konińskiego; leży w Dolinie Konińskiej, nad Wartą; główny ośrodek Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego.
Konin uzyskał lokację miejską przed 1293 rokiem. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego, należącym do starostwa konińskiego, w drugiej połowie XVI wieku leżał w powiecie konińskim województwa kaliskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mięso końskie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso końskie;
(1.2) kulin. potrawa, danie z mięsa końskiego
(1.3) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Kona
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Konina
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Konina
(1.2) osoba pochodząca z Konina, urodzona w Koninie
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Konina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Konina
(1.2) kobieta pochodząca z Konina, urodzona w Koninie
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Konin
przymiotnik
(1.1) przym. od Konin
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Konin
SJP.pl
potocznie: onanista
SJP.pl
złodziej koni
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) złodziej koni
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z koniokradami i koniokradztwem, dotyczący koniokradztwa
Wiktionary
wysoka roślina wilgotnych łąk, należąca do rodziny selerowatych
Koniopłoch łąkowy (Silaum silaus) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. Jedyny przedstawiciel rodzaju koniopłoch Silaum. Występuje na rozległych obszarach Europy, z wyjątkiem jej południowych, zachodnich i północnych krańców, oraz w zachodniej Azji, sięgając do Azji Środkowej. W Polsce występuje głównie na niżu i jest dość rzadki. Brak go w północno-wschodniej części kraju, rzadki jest na południu.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koniowatych (rodzina ssaków)
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Equidae|Gray|ref=tak., jedyna rodzina koniokształtnych z rzędu ssaków nieparzystokopytnych;
forma przymiotnika.
(2.1) plural|koniowaty.
Koniowate (Equidae) – rodzina ssaków z podrzędu koniokształtnych (Hippomorpha) w obrębie rzędu nieparzystokopytnych (Perissodactyla).
Wszystkie koniowate są dużymi zwierzętami o krótkiej sierści, mają grzywę i ogon pokryty całkowicie bądź częściowo długimi włosami; nogi zakończone przekształconym III palcem, osłoniętym kopytem. U samic występuje para sutków położonych na podbrzuszu. Są roślinożerne, żywią się głównie trawą.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach koniowatych (rodzina ssaków)
przymiotnik
(1.1) przypominający konia
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Koniówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czarny Dunajec. Sąsiaduje z Chochołowem i Podczerwonem oraz słowacką Suchą Horą. Przez wieś płynie rzeka Czarny Dunajec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Nazwa pochodzi od wypasających się tu dawno koni i wołów.
W 2004 Koniówka obchodziła 400-lecie wsi.
SJP.pl
Wikipedia
Koniowo – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Trzebnica.
Wikipedia
dawny żołnierz pilnujący koni podczas pieszych walk kawalerzystów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żołnierz pilnujący koni kawalerzystów na tyłach ich pieszych walk
SJP.pl
Wiktionary
→ koniowód
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jeźdz. człowiek, wyznaczony do prowadzenia koniafakt.
(1.2) wojsk. hist. funkcja sprawowana przez żołnierza, polegająca na powożeniu i opiece nad końmi w oddziale artylerii konnej;
(1.3) wojsk. hist. żołnierz pilnujący na tyłach koni, podczas pieszych walk kawalerzystów
Patrz:koniowód
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pojazd do transportu koni
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyczepa do transportu koni
(1.2) samochód do transportu koni
SJP.pl
Wiktionary
pieszczotliwie o koniu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rzad. pieszcz. koń
SJP.pl
Wiktionary
stary, lichy koń; szkapa, konina
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od koń
(1.2) słaby, chorowity koń
(1.3) rub. wyrosły młodzieniec
SJP.pl
Wiktionary
roślina z rodziny trędownikowatych, rosnąca w rowach i na brzegach wód w klimacie umiarkowanym, zawierająca substancję trującą
Konitrut (Gratiola) – rodzaj roślin z rodziny babkowatych. Obejmuje 26–28 gatunków. Najbardziej zróżnicowane są w Ameryce Północnej, gdzie rośnie ich 17 gatunków, w Eurazji są 4 gatunki (w tym konitrut błotny G. officinalis – jedyny przedstawiciel rodzaju we florze Polski), w Australazji 3–5, a w górach Ameryki Południowej – 2–3. Rośliny te rosną na brzegach wód, nad rzekami, rowami i na mokradłach. Konitrut błotny wykorzystywany był w przeszłości jako roślina lecznicza.
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. pastuch koni;
2. sługa doglądający koni
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. parobek doglądający koni
Koniuch (niem. Todte Plferd) (775 m n.p.m.) – szczyt w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bystrzyckich.
Szczyt w grzbiecie odchodzącym na północny zachód od szczytu Kuźnicka Góra, porośnięty lasem świerkowym regla dolnego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. parobek doglądający koni
Wiktionary
1. odmiana czasownika;
2. zbiór form fleksyjnych czasownika;
3. akt płciowy u niektórych organizmów niższych;
4. łączenie się w pary chromosomów homologicznych przy podziale jądra komórkowego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. odmiana czasownika przez osoby, liczbę, czas, tryb, aspekt, rodzaj;
(1.2) biol. bezpośrednie przekazywanie DNA z jednej komórki do drugiej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
żartobliwe zdrobnienie od: koniugacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. rzad. zdrobn. od koniugacja (odmiana czasownika przez: osoby, czasy, tryby, strony, liczby; zespół form czasownika)
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący koniugacji
SJP.pl
związek chemiczny powstały przez połączenie dwóch lub więcej cząsteczek, zwykle poprzez wiązanie kowalencyjne
SJP.pl
1. odmieniać czasownik przez osoby, czasy, tryby;
2. u niektórych organizmów niższych: wymieniać materiał genetyczny;
3. o chromosomach podczas mejozy: łączyć się w pary
SJP.pl
1. położenie dwóch ciał na sferze niebieskiej w najmniejszej odległości od siebie;
2. w logice: zdanie złożone ze zdań połączonych spójnikiem "i", prawdziwe wtedy, gdy każde ze zdań składowych jest prawdziwe;
3. dawniej: łączność, związek
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) współwystępowanie
(1.2) log. mat. iloczyn logiczny, symbol odpowiadający spójnikowi „i”;
(1.3) mat. odpowiednik koniunkcji (1.2) dla dowolnej algebry Boole’a, np. koniunkcja zbiorów, koniunkcja zdarzeń
(1.4) astr. ustawienie ciał niebieskich i obserwatora w jednej linii;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący koniunkcji
SJP.pl
w językoznawstwie: tryb czasownika, przedstawiający daną czynność jako niepewną, oczekiwaną, możliwą, składający się z form 3 osoby czasu przeszłego i partykuły "by", przybierającej końcówki osobowe; koniunktyw, coniunctivus, tryb przypuszczający, tryb warunkowy
SJP.pl
ogół zjawisk wywierających pozytywny wpływ na rozwój ekonomiczny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół warunków mających na coś wpływ (zwłaszcza pozytywny)
(1.2) ekon. ogólna sytuacja i nastroje panujące w gospodarce
(1.3) daw. widoki, nadzieje
Koniunktura (łac. coniunctura) – splot okoliczności wywierający znaczny, głównie pozytywny, wpływ na warunki ekonomiczne.
Pojęcie oznacza stan aktywności gospodarczej charakteryzowany poprzez zmienne w czasie wskaźniki gospodarcze, takie jak:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba kierująca się w życiu własnym interesem; materialista, egoista
SJP.pl
kobieta kierująca się w życiu własnym interesem; materialistka, egoistka
SJP.pl
postawa lub zachowanie polegające na wykorzystywaniu chwilowych, sprzyjających warunków do osiągnięcia doraźnych korzyści osobistych; oportunizm
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) postawa polegająca na dopasowywaniu się do aktualnej sytuacji w celu osiągania doraźnych korzyści bez względu na konsekwencje natury moralnej
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób koniunkturalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. koniunkturalizm.
Wiktionary
1. powstały pod wpływem chwilowych, sprzyjających warunków, wykorzystujący dogodne okoliczności;
2. wynikający z wyrachowania, z chęci osiągnięcia doraźnych korzyści;
3. dotyczący aktualnego stanu gospodarki;
4. cykl koniunkturalny - następujące po sobie okresy szybkiego i wolnego rozwoju gospodarczego
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. nastawiony na wykorzystanie koniunktury
przymiotnik relacyjny
(2.1) ekon. związany z koniunkturą, dotyczący koniunktury
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: koniunktura
SJP.pl
w językoznawstwie: tryb czasownika, przedstawiający daną czynność jako niepewną, oczekiwaną, możliwą, składający się z form 3 osoby czasu przeszłego i partykuły "by", przybierającej końcówki osobowe; koniunktiwus, coniunctivus, tryb przypuszczający, tryb warunkowy
SJP.pl
1. w logice: oparty na koniunkcji, zdaniu złożonym ze zdań połączonych spójnikiem "i";
2. w językoznawstwie: mający formę koniunktywu, wyrażający czynność potencjalną, oczekiwaną, możliwą do wykonania;
3. pytanie koniunktywne - rodzaj pytania ankietowego, na które respondent wybiera więcej niż jedną z możliwych odpowiedzi
SJP.pl
1. zaklęcie magiczne; inkantacja;
2. spisek, sprzysiężenie
SJP.pl
→ Koniusza (wieś w Polsce)
SJP.pl
funkcja koniuszego (zarządcy w stadninie lub urzędnika w dawnej Polsce); koniuszostwo
SJP.pl
1. wieś w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim;
2. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Koniuszy
SJP.pl
1. mieszkanka Koniuszy;
2. dawniej: córka koniuszego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. córka koniuszego
Koniuszy (łac. praefectus stabuli, franc. écuyer; niem. Stallmeister) – zarządca stadnin i stajni na dworach królewskich i magnackich; później tylko zaszczytny tytuł dworski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: koniuszek
SJP.pl
zdrobnienie od: koniuszek
SJP.pl
koniec czegoś, czubek czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. najdalej wysunięty punkt czegoś, sam koniec, czubek
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: koniuszek;
2. w medycynie: uderzenie koniuszkowe - wypuklenie ścianki klatki piersiowej w okolicy koniuszka serca podczas skurczu komór serca
SJP.pl
dawniej: stajnia (budynek)
SJP.pl
funkcja koniuszego (zarządcy w stadninie lub urzędnika w dawnej Polsce); koniustwo
SJP.pl
1. w hodowli koni: zwierzchnik masztalerzy;
2. w dawnej Polsce:
a) osoba zarządzająca stajniami na dawnym dworze królewskim;
b) dworski tytuł honorowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. urzędnik sprawujący pieczę nad królewskimi stajniami i stadami koni – w średniowiecznej Polsce i innych krajach;
(1.2) hist. od XIV w. w dawnej Polsce, dworski tytuł honorowy pochodzący od koniuszego (1.1)
Koniuszy (łac. praefectus stabuli, franc. écuyer; niem. Stallmeister) – zarządca stadnin i stajni na dworach królewskich i magnackich; później tylko zaszczytny tytuł dworski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: syn koniuszego (urzędnika w dawnej Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. syn koniuszego
Koniuszy (łac. praefectus stabuli, franc. écuyer; niem. Stallmeister) – zarządca stadnin i stajni na dworach królewskich i magnackich; później tylko zaszczytny tytuł dworski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: żona koniuszego (urzędnika w dawnej Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona koniuszego
Koniuszy (łac. praefectus stabuli, franc. écuyer; niem. Stallmeister) – zarządca stadnin i stajni na dworach królewskich i magnackich; później tylko zaszczytny tytuł dworski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zabieg ginekologiczny polegający na wycięciu stożka macicy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wycięcie z szyjki macicy kawałka tkanki w kształcie stożka;
Konizacja szyjki macicy – metoda diagnostyczna lub diagnostyczno-lecznicza wycięcia stożka tkanki z części pochwowej szyjki macicy. Rutynowo wykonuje się po niej wyłyżeczkowanie kanału szyjki. Wskazaniem do konizacji jest nieprawidłowy obraz cytologiczny, nieprawidłowy obraz histologiczny pobranego wcześniej bioptatu części pochwowej szyjki lub nieprawidłowy wynik kolposkopii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
jeden z języków urzędowych Indii, używany przez co najmniej 7 milionów osób na zachodnim wybrzeżu Indii
Język konkani, konknni, konkni (dewanagari: कोंकणी) – jeden z 23 oficjalnych języków Indii, używany przez co najmniej 7 milionów osób na zachodnim wybrzeżu Indii (w stanie Maharashtra, Goa, Karnataka, również niewielkie enklawy w stanie Kerala).
SJP.pl
Wikipedia
kościół będący pod opieką biskupa diecezji, którego siedziba znajduje się przy innej katedrze
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. druga katedra ordynariusza diecezji
Konkatedra, współkatedra, kościół konkatedralny – drugi kościół archidiecezji lub diecezji, druga siedziba biskupa diecezjalnego, ewentualnie miejsce rezydencji wikariusza biskupiego dla danego miasta (np. biskup Zbigniew Kraszewski, który krótko po powstaniu diecezji warszawsko-praskiej był proboszczem parafii konkatedralnej).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do konkatedry, związany z konkatedrą
Wiktionary
1. konstrukcja polegająca na zaczynaniu następnego zdania, wersu, strofy od wyrazu, którym się kończy poprzednie zdanie, wers, strofa;
2. połączenie dwóch ciągów znaków
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. powtarzanie i rozwijanie w kolejnym zdaniu, wersie itp. wyrazu lub wyrażenia, którym się kończy poprzednie zdanie, wers;
(1.2) inform. łączenie łańcuchów tekstowych
Konkatenacja (łac. concatenatio) – łączenie ze sobą wyrażeń.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konkatenacji
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: sukces w miłości, zalotach, flircie
SJP.pl
1. rel. zebranie kardynałów w celu wybrania nowego papieża;
2. rel. zamknięta część Watykanu będąca miejscem wyboru papieża
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kośc. w Kościele katolickim: zgromadzenie wybierające papieża; obrady tego zgromadzenia;
Konklawe (łac. conclave, od cum clavis, zamknięcie pod kluczem) – ogólne zgromadzenie kardynałów dla wyboru papieża. Pierwszy raz terminem tym posłużył się papież Grzegorz X w konstytucji apostolskiej Ubi Periculum 1274, która przyznała prawo wyboru nowego papieża tylko przez kardynałów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik konklawe
Wiktionary
odłam tradycjonalizmu katolickiego, wywodzący się z sedewakantyzmu, którego wyznawcy wybierają swoich własnych papieży (antypapieży)
Konklawizm – odłam tradycjonalizmu katolickiego, wywodzący się z sedewakantyzmu, którego wyznawcy twierdzą, że ze względu na upadek posoborowej hierarchii mogą wybrać swego własnego papieża.
W przeciwieństwie do sedewakantyzmu, uznającego każdego papieża po Piusie XII za nieważnie wybranego, konklawiści uznają wybór papieża na swoich warunkach. Ruch powstał na przełomie lat 60. i 70., a jednym z jego rzeczników był Joaquín Sáenz y Arriaga. Pierwszym antypapieżem wybranym w nurcie konklawizmu został Mirko Krav Fabis, wybrany w Zagrzebiu w 1978 roku. Inni antypapieże to David Bawden (wybrany w 1990 jako Michał), Victor von Pentz (wybrany w 1994 jako Linus II) i Lucian Pulvermacher (głowa Prawdziwego Kościoła Katolickiego, wybrany w 1998 jako Pius XIII). W 2006 roku w Argentynie Oscar Michaelli został wybrany jako Leon XIV, a po jego śmierci rok później jego następcami byli Juan Bautista Bonetti (jako Innocenty XIV) i Alejandro Tomas Greico (jako Aleksander XI).
SJP.pl
Wikipedia
podsumowywać, wnioskować, pomyślnie kończyć, zamykać dyskusję, obrady
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakonkludować)
(1.1) przest. podsumowywać np. wypowiedź, formułować ostateczne wnioski, wnioskować
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konkludować.
Wiktionary
1. wynik rozumowania; wniosek;
2. wniosek strony w procesie; żądanie;
3. dawniej: napis na trumnie z ostatnią sentencją mowy pogrzebowej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wniosek końcowy
(1.2) praw. wniosek strony w procesie, żądanie
(1.3) hist. siedemnasto- lub osiemnastowieczny napis trumienny zawierający ostatnią sentencję mowy pogrzebowej, który był umieszczany na tkaninach, często wraz z portretem i herbem zmarłego
W każdym rozumowaniu odnaleźć można następujące elementy: racja i następstwo, przesłanka i konkluzja (wniosek).
Zdanie „A” jest racją zdania „B”, zaś zdanie „B” jest następstwem zdania „A”, wtedy, gdy prawdziwość zdania „A” jest gwarancją prawdziwości zdania „B”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) z wnioskami, rozstrzygnięciem, konkluzjami
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dawanie wniosków, konkluzji, rozstrzygnięć
Wiktionary
dający konkluzje, rozstrzygnięcia, wnioski; rozstrzygający
przymiotnik
(1.1) dający wnioski, rozstrzygnięcie, konkluzje
SJP.pl
Wiktionary
przestarzałe albo żartobliwe: trawienie, strawność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konkordat
Wiktionary
zestaw wszystkich wystąpień danego wyrazu w analizowanym tekście wraz z ich kontekstami
Konkordancja (z łac. concordia „zgoda”) – alfabetyczny spis wyrazów, zdań, znaków lub symboli znajdujących się w jakimś dziele literackim lub zbiorze dokumentów czy ksiąg. Jest to zwykle dość obszerne opracowanie zawierające spis wyrazów występujących w wybranym dziele lub w pracach konkretnego autora wraz ze wskazaniem miejsc ich występowania.
SJP.pl
Wikipedia
rozmiar czcionki o wielkości 36 punktów typograficznych (13,536 mm)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający trzydziestu sześciu punktom (13,5324 mm)
SJP.pl
Wiktionary
układ zawierany pomiędzy władzą państwową a papieżem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. układ pomiędzy Stolicą Apostolską a państwem regulujący stanowisko prawne Kościoła katolickiego w danym państwie;
Konkordat (łac. concordatum: uzgodniony) – umowa międzynarodowa zawierana między państwem a Stolicą Apostolską, która reguluje sprawy dotyczące obu stron (pozycja Kościoła katolickiego w danym państwie, zapewnienie wolności nauczania religii i wypełniania swojej misji, kwestie własności, ważności małżeństw sakramentalnych, wpływu władz państwowych na obsadę stolic biskupich itp.). Ponadto nazwa konkordat używana jest również jako nazwa techniczna na oznaczenie jakiejkolwiek umowy dwustronnej pomiędzy władzą kościelną i państwową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. → konkordat.
2. małżeństwo konkordatowe - małżeństwo kościelne zyskujące status związku cywilnego
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do konkordatu, związany z konkordatem
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: zgoda, jedność, harmonia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini i uosobienie zgody;
(1.2) imię|polski|ż.;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Konkordiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Oznacza harmonię, pokój. Istnieje kilku świętych katolickich o tym imieniu.
Żeński odpowiednik: Konkordia
Konkordiusz imieniny obchodzi 1 stycznia i 16 grudnia.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konkret
Wiktionary
skupienie minerałów występujące w skałach osadowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. kuliste, soczewkowe lub gruzłowe skupienie minerałów o składzie innym niż osad otaczający;
Konkrecja – agregat mineralny powstały wskutek stopniowego narastania minerałów wokół jakiegoś obiektu w skale. Obiektem tym może być otoczak jakiejś skały, skamieniałość lub nawet ziarenko piasku. Przyrastanie odbywa się zawsze od środka (jądra konkrecji) na zewnątrz, co różni konkrecję od sekrecji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konkrecji
SJP.pl
substancje odkładające się w tkankach i narządach organizmów żywych; złóg
SJP.pl
rzecz konkretna; sprecyzowane pojęcie, odpowiadające rzeczy realnej, istniejącej w rzeczywistości
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dokładnie określony
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: konkretnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: konkretny; bardziej konkretny
SJP.pl
cecha tego, co konkretne, realnie istniejące, namacalne
SJP.pl
1. istniejący materialnie; rzeczywisty, realny, namacalny;
2. dokładnie określony, sprecyzowany; precyzyjny, rzeczowy;
3. działający i rozumujący logicznie, praktycznie;
4. przenośnie: duży, znaczny, pokaźny
przymiotnik
(1.1) dobrze określony
(1.2) praktyczny, rzeczowy
(1.3) o człowieku: logiczny, ścisły
(1.4) o znacznej wartości, zadowalający
(1.5) wybrany z jakiegoś powodu
(1.6) pot. duży
SJP.pl
Wiktionary
ważne ustalenia
SJP.pl
zwolennik poglądu filozoficznego głoszącego, że istnieją tylko rzeczy, a negującego samodzielne istnienie zdarzeń, stosunków, właściwości itp.; reista
SJP.pl
zwolenniczka poglądu filozoficznego głoszącego, że istnieją tylko rzeczy, a negującego samodzielne istnienie zdarzeń, stosunków, właściwości itp.; reistka
SJP.pl
SJP.pl
pogląd filozoficzny głoszący, że istnieją tylko rzeczy, konkrety, które można w jakiś sposób poczuć, zobaczyć oraz negujący samodzielne istnienie zdarzeń, stosunków; pansomatyzm, reizm
Reizm (łac. res – rzecz), konkretyzm – odmiana nominalizmu; rozróżnia się jego dwie odmiany:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konkretyzować.
Wiktionary
SJP.pl
mężczyzna żyjący w nieślubnym związku z kobietą; konkubin
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. mężczyzna żyjący z kobietą bez oficjalnego zawarcia związku małżeńskiego
Konkubinat (łac. concubinatus od com- „współ-” i cubare „leżeć”) – nieformalny związek dwóch osób, pozostających w pożyciu, bez usankcjonowania w świetle prawa jako małżeństwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta żyjąca w nieślubnym związku z mężczyzną; konkubina, nieślubna
SJP.pl
mężczyzna żyjący w nieślubnym związku z kobietą; konkubent
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. konkubent.
SJP.pl
Wiktionary
kobieta żyjąca w nieślubnym związku z mężczyzną; konkubentka, nieślubna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kobieta żyjąca z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego
(1.2) daw. nałożnica
Konkubinat (łac. concubinatus od com- „współ-” i cubare „leżeć”) – nieformalny związek dwóch osób, pozostających w pożyciu, bez usankcjonowania w świetle prawa jako małżeństwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konkubinat
Wiktionary
stan wspólnego życia bez zawarcia formalnego związku małżeńskiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) związek dwóch osób, podobny do małżeństwa, ale nieformalny z powodu braku rejestracji cywilnej bądź religijnego usankcjonowania;
Konkubinat (łac. concubinatus od com- „współ-” i cubare „leżeć”) – nieformalny związek dwóch osób, pozostających w pożyciu, bez usankcjonowania w świetle prawa jako małżeństwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wrodzona człowiekowi skłonność do grzechu i uleganiu żądzom
Wiktionary
1. oddziaływanie antagonistyczne pomiędzy populacjami polegające na ubieganiu się przez co najmniej dwie populacje o tę samą niszę ekologiczną;
2. ubieganie się o nabywców towarów i usług przez dwie różne firmy z tej samej branży
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. oddziaływanie antagonistyczne pomiędzy populacjami polegające na ubieganiu się przez co najmniej dwie populacje o tę samą niszę ekologiczną
(1.2) ekon. ubieganie się o nabywców towarów i usług przez różne firmy z tej samej branży
(1.3) ogólnie: proces wyłaniania zwycięzców spośród pewnej grupy
(1.4) ekon. jednostki konkurujące ze sobą
(1.5) sport. typ rywalizacji sportowej
(1.6) rzad. współistnienie, zbieg
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ konkurent (osoba)
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z konkurentem, dotyczący konkurenta (tego, kto ubiega się o rękę kobiety)
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konkurencyjne; cecha tych, którzy są konkurencyjni
Konkurencyjność – zdolność do długookresowego, efektywnego wzrostu. Jej elementami są więc efektywność, dynamika oraz elastyczność badanego podmiotu gospodarczego.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dotyczący konkurencji;
2. współzawodniczący, rywalizujący
przymiotnik
(1.1) mający znamiona konkurencji
(1.2) mogący swobodnie konkurować w sferze ekonomicznej
SJP.pl
Wiktionary
1. firma konkurująca na rynku lub osoba rywalizująca z kimś;
2. dawniej: mężczyzna ubiegający się o rękę panny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) firma, osoba będąca rywalem dla innej firmy, osoby
(1.2) daw. mężczyzna zabiegający o względy kobiety w celach matrymonialnych
SJP.pl
Wiktionary
firma konkurująca na rynku lub jej przedstawicielka
SJP.pl
1. współzawodniczyć, walczyć, rywalizować;
2. przestarzale: ubiegać się o rękę panny
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) robić konkurencję, uczestniczyć w konkurencji, ubiegać się o pierwszeństwo
(1.2) przest. ubiegać się o rękę panny
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konkurować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. przedsięwzięcie rozrywkowe, artystyczne lub sportowe pozwalające wyłonić najlepszego uczestnika (lub uczestników), który najczęściej zostaje nagrodzony
(1.2) adm. sformalizowana procedura wyboru kandydata na jakieś stanowisko
(1.3) adm. hand. postępowanie mające na celu wybór najkorzystniejszej oferty, najlepszego projektu architektonicznego bądź projektów i przedsięwzięć, które zostaną dofinansowane ze środków publicznych
Konkurs – rodzaj przyrzeczenia publicznego, w którym oznaczony został termin ubiegania się o nagrodę za najlepszą czynność lub najlepszy rezultat (dzieło), spełniające warunki określone w przyrzeczeniu nagrody w rozumieniu art. 919-921 Kodeksu cywilnego.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od: konkurs;
2. ironicznie o konkursie mało istotnym, z niewielką liczbą uczestników i przeprowadzonym w krótkim czasie
SJP.pl
rzadko: osoba biorąca udział w konkursie - rywalizacji w jakiejś dziedzinie; konkursowicz
SJP.pl
→ konkursista; konkursowiczka
SJP.pl
rzadko: osoba biorąca udział w konkursie - rywalizacji w jakiejś dziedzinie; konkursista
SJP.pl
→ konkursowicz; konkursistka
SJP.pl
cecha tego, co ma charakter konkursu - rywalizacji w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
→ konkurs
przymiotnik
(1.1) związany z konkursem, biorący udział w konkursie, wybrany w drodze konkursu
SJP.pl
Wiktionary
przestarzałe: zabieganie o względy kobiety, staranie się o jej rękę; amory, zaloty
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. zabieganie o rękę kobiety
SJP.pl
Wiktionary
wyprawy zbrojne Portugalczyków lub Hiszpanów odbywające się pod koniec wieku XV i w wieku XVI, mające na celu zdobycie konkretnego terytorium, głównie w Ameryce Południowej i Środkowej oraz w Azji; conquista
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wyprawy zbrojne podejmowane między XV a XVII wiekiem przez państwa iberyjskie (zwłaszcza Kastylię) w celu zdobycia nowych lądów i bogactw;
(1.2) hist. pot. podbój ludów postrzeganych jako prymitywne dokonywany przez bardziej rozwiniętych cywilizacyjnie najeźdźców
Konkwista (hiszp. conquista – podbój, zdobycie) – hiszpańskie i portugalskie wyprawy zbrojne, podejmowane od końca XV wieku w celu podboju nowo odkrytych terytoriów Ameryki, Afryki i Indii. Terror stosowany przez konkwistadorów wobec ludności tubylczej doprowadził m.in. do zagłady wielu plemion oraz zniszczenia cywilizacji Azteków i Inków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zaborca, zdobywca;
2. tytuł nadawany w XVI wieku zdobywcom Ameryki Południowej i Środkowej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. tytuł nadawany przez królów hiszpańskich i portugalskich zdobywcom Ameryki Południowej i Środkowej w XVI w.
(1.2) zdobywca, najeźdźca, zaborca, kolonizator
Konkwista (hiszp. conquista – podbój, zdobycie) – hiszpańskie i portugalskie wyprawy zbrojne, podejmowane od końca XV wieku w celu podboju nowo odkrytych terytoriów Ameryki, Afryki i Indii. Terror stosowany przez konkwistadorów wobec ludności tubylczej doprowadził m.in. do zagłady wielu plemion oraz zniszczenia cywilizacji Azteków i Inków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do konkwistadora lub konkwistadorów
SJP.pl
Wiktionary
silnie uzbrojone wojsko walczące na koniach; jazda, kawaleria
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. formacja wojskowa złożona z uzbrojonych jeźdźców konnych
Kawaleria (z wł. cavalleria; daw. jazda, konnica) – rodzaj wojsk wykorzystujący konie do przemieszczania się i walki. Dawniej jeden z dwóch podstawowych rodzajów wojsk (obok piechoty), dzielony na lekką i ciężką jazdę. Uległa zanikowi w I połowie XX w. Współcześnie stosowana prawie wyłącznie w charakterze reprezentacyjnym, zastąpiona oddziałami „kawalerii” powietrznej i pancernej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) o sposobie poruszania się: na koniu
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wojsk. związany z artylerią konną, dotyczący artylerii konnej
Wiktionary
związany z koniem, dotyczący konia; wykorzystujący konia do jazdy wierzchem lub do jazdy w zaprzęgu
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koniem, z jazdą na nim
(1.2) wykorzystujący konie do zaprzęgu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś poruszający się na koniu
SJP.pl
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej: zbudowane z fosforanu wapnia drobne twory szkieletowe w kształcie ząbków grzebyków itp., występujące w osadach morskich z ery paleozoicznej
SJP.pl
kwiatowa roślina sucholubna z rodziny pryszczyrnicowatych
Konofit (Conophytum) – rodzaj roślin z rodziny pryszczyrnicowatych (Aizoaceae). Opisano około 300 gatunków z tego rodzaju, ale współcześnie uznawanych jest około 100 (103 według Plants of the World). Występują one w północno-zachodniej części południowej Afryki – w Namibii i RPA (centrum zróżnicowania w Namaqualand i Richtersveld). Są to sukulenty rosnące na suchych, skalistych siedliskach w obszarach, gdzie niewielkie deszcze padają tylko w okresie zimowym. Zasiedlają najczęściej szczeliny skalne na szczytach i zboczach wzniesień, czasem porastają lite powierzchnie skalne. W okresie suszy, trwającej zwykle 6 do 7 miesięcy, wchodzą w fazę spoczynku pozornie zamierając lub zamiera zewnętrzna para liści tworząca z czasem papierzastą osłonę wokół rozwijających się w centralnej szczelinie dwóch nowych liści. Rośliny te zakwitają po zakończeniu pory suchej, wydzielając nocą często intensywny zapach. Duża liczba gatunków ma bardzo ograniczony zasięg występowania, a ich siedliska są niszczone m.in. z powodu działalności górniczej. Wielu przedstawicieli rodzaju to w efekcie gatunki zagrożone.
SJP.pl
Wikipedia
powierzchnia prostokreślna powstała przez poruszającą się prostą stale równoległą do stałej płaszczyzny i przecinającą ustaloną prostą
Konoida – powierzchnia prostokreślna powstała jako suma prostych przecinających pewną ustaloną prostą i równoległych do ustalonej płaszczyzny, np. paraboloida hiperboliczna. Proste te nie muszą być równoległe do siebie.
Przykładem jest konoida Plückera dana przez układ:
SJP.pl
Wikipedia
w kształcie konoidy, powierzchni tworzonej przez poruszającą się prostą stale równoległą do stałej płaszczyzny i przecinającą ustaloną prostą
SJP.pl
przyrząd optyczny do mierzenia kąta między osiami optycznymi kryształu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Kononowicz (forma żeńska: Kononowicz/Kononowiczowa/Kononowiczówna; liczba mnoga: Kononowiczowie) – polskie nazwisko. Na początku XXI wieku w Polsce mieszkały 644 osoby je noszące. Pochodzi od imienia Konon.
Rodzina szlachecka Kononowiczów pieczętuje się herbem Radwan.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: materiał do uszczelniania, pakuły
Konopatka – zniesiona nazwa części miasta Maciejowice, w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Maciejowice.
SJP.pl
Wikipedia
Konopczyn – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Mońki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Kazimierza w Mońkach.
Wikipedia
nazwisko
Konopczyński (forma żeńska: Konopczyńska; liczba mnoga: Konopczyńscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 414 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 406. Nazwisko pochodzi od staropolskiego słowa konop i jest najbardziej rozpowszechnione w centralnej Polsce.
SJP.pl
Wikipedia
zewnętrzna osłona tabernakulum z jedwabiu albo lnu
SJP.pl
Wikipedia
ludowa nazwa wierzby wiciowej
SJP.pl
konopny, konopiowy;
1. związany z konopiami - rośliną;
2. wykonany z konopi - włókna;
3. związany z konopiami - suszem otrzymywanym z liści;
4. mający kolor bladożółty, taki jak konopie (włókno)
SJP.pl
podobny kolorem do koloru włókiem konopi; płowy
SJP.pl
przestarzale: konopiasty, płowy
SJP.pl
1. jednoroczna roślina zielna, której włókna wykorzystywane są do wyrobu sznurów i płócien, a nasiona są źródłem oleju;
2. włókno otrzymywane z łodyg rośliny o tej samej nazwie
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cannabis|L.|ref=tak., rodzaj roślin jednorocznych z rodziny konopiowatych, pochodzących z Azji, uprawianych dla mocnych włókien, nasion oraz używek;
(1.2) bot. roślina z rodzaju konopie (1.1);
(1.3) włók. włókno uzyskiwane z konopi (1.2)
Konopie (Cannabis L.) – rodzaj roślin należący do rodziny konopiowatych. Rodzaj dość powszechnie uznawany jest przez botaników za monotypowy z konopiami siewnymi (Cannabis sativa) jako jedynym gatunkiem. Część badaczy wydziela jednak kilka gatunków w obrębie rodzaju. Koncepcja wyróżnienia konopi indyjskich pojawiła się po raz pierwszy w roku 1783 w "Encyclopedique de botanique". Gatunek został opisany przez Jeana Baptiste Pierre Antoine de Monet de Lamarcka. Badania genetyczne na roślinach pochodzących z różnych części świata potwierdzają politypową koncepcję rodzaju i pozwalają wyróżnić konopie siewne, indyjskie i dzikie oraz siedem taksonów domniemanych. Wyniki te pozwalają przypisać pulę genową roślin uprawianych na nasiona i włókna w Europie, Azji Mniejszej, Azji środkowej do C. sativum. Rośliny należące do puli genowej C. indica uprawiane są na nasiona i włókna w Azji wschodniej, jako narkotyk w Azji południowej, Afryce i Ameryce Łacińskiej oraz rosną jako rośliny dzikie w Indiach i Nepalu. Trzecia pula genowa obejmuje rośliny ruderalne w Azji środkowej. Rośliny określane jako konopie dzikie C. ruderalis rejestrowane m.in. w Europie i Polsce, są zdziczałymi formami C. sativa i ich odrębność taksonomiczna jest wątpliwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
tytuł oraz tytułowa bohaterka powieści Redlińskiego
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kiwereckim
(1.2) geogr. rzeka na Wołyniu, prawobrzeżny dopływ Styru
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych
Konopiowate (Cannabaceae Endl.) – rodzina roślin zielnych (nierzadko pnączy) oraz niewielkich drzew z rzędu różowców (Rosales). Obejmuje 10 rodzajów ze 117 gatunkami, z czego 74 reprezentują rodzaj wiązowiec Celtis. W systemach klasyfikacyjnych z XX wieku zwykle zaliczano tu tylko dwa rodzaje: chmiel Humulus i konopie Cannabis. Konopiowate występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i obszarów pod wpływem klimatu suchego i zimnego.
SJP.pl
Wikipedia
1. o cechach konopiowatych (rodzina roślin);
2. ketmia konopiowata - gatunek ketmii, jadalna roślina jednoroczna, dostarczająca włókna i oleju; kenaf
SJP.pl
konopiany, konopny;
1. związany z konopiami - rośliną;
2. wykonany z konopi - włókna;
3. związany z konopiami - suszem otrzymywanym z liści;
4. mający kolor bladożółty, taki jak konopie (włókno)
SJP.pl
pole po konopiach
Konopiska – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, siedziba gminy Konopiska.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie częstochowskim.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Konopisk
Wiktionary
pole po konopiach
SJP.pl
nazwisko
Konopka (dawniej Lętszyn) – rzeka, prawy dopływ Stradomki o długości 18,13 km.
Źródło rzeki znajdują się koło Dębowej Góry na Garbie Herbskim. Płynie koło Konopisk, następnie przez Częstochowę; w dzielnicy Błeszno zbiera wodę z rowów melioracyjnych pobliskich torfowisk.
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. wieś na Ukrainie;
3. wieś w Macedonii Północnej
* konopnica – nazwa rodzaju roślin z rzędu dyniowców
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Konopnica
SJP.pl
Wikipedia
konopiany, konopiowy;
1. związany z konopiami - rośliną;
2. wykonany z konopi - włókna;
3. związany z konopiami - suszem otrzymywanym z liści;
4. mający kolor bladożółty, taki jak konopie (włókno)
przymiotnik relacyjny
(1.1) otrzymywany z konopi, wykonany z włókna konopi
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
SJP.pl
wieś w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim
Konorzatka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Adamów.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Adamowie.
Wieś szlachecka Konarzatka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi stężyckiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konosament
Wiktionary
dokument wystawiany przez przewoźnika morskiego, potwierdzający przyjęcie ładunku do przewozu
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hand. mors. morski list przewozowy, potwierdzający przyjęcie ładunku do przewozu;
(1.2) zbywalny papier wartościowy
Konosament (fr. connaissement – znak rozpoznawczy), ang. „bill of lading” (BOL lub B/L) – morski list przewozowy, świadectwo ładunkowe potwierdzające odbiór określonego ładunku na statek i zobowiązujące przewoźnika do wydania ładunku w porcie przeznaczenia posiadaczowi konosamentu. Jest dokumentem wystawionym przez przewoźnika albo w jego imieniu przez kapitana statku lub inną osobę.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przyrząd do obserwacji figur konoskopowych, które powstają wskutek interferencji światła w materiałach optycznie anizotropowych, np. w kryształach
SJP.pl
1. dodatkowa treść kojarzona z jakimś wyrazem, np. negatywna konotacja wyrazu alkoholik; skojarzenie, asocjacja;
2. znaczenie, sens, treść nazwy;
3. w językoznawstwie: zdolność leksemów do przyłączania innych części mowy; walencja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znaczenie lub skojarzenia, które wykraczają poza dosłowne, podstawowe znaczenie słowa czy wyrażenia
(1.2) log. znaczenie nazwy, treść terminu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ konotacja; konotatywny
SJP.pl
dawniej: notatka
SJP.pl
→ konotacja; konotacyjny
SJP.pl
składnik śliny morskiego ślimaka, używany w doustnych lekach przeciwbólowych
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie w dorzeczu Dniepru;
2. wieś w województwie lubuskim
Konotop (ukr. Конотоп, wym. kon̪oˈt̪ɔp) – miasto w północno-wschodniej Ukrainie, w obwodzie sumskim, 250 km od ukraińskiej stolicy, Kijowa i 125 km od Sumów.
Węzeł kolejowy.
SJP.pl
Wikipedia
kojarzyć coś, łączyć z danym wyrazem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. związany z konowałem, dotyczący konowała
(1.2) pot. taki jak konował: kiepski albo nieludzki lekarz
Wiktionary
lekceważąco o kiepskim lekarzu lub weterynarzu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. zły, kiepski lekarz
(1.2) daw. człowiek niewykształcony, partacz leczący konie i bydło
(1.3) daw. lekarz weterynarz, zwł. lekarz koni
(1.4) daw. kowal zajmujący się prócz kucia koni również leczeniem zwierząt
SJP.pl
Wiktionary
→ konował
SJP.pl
przyrząd do przywiązywania koni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Konrad – imię
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
Konrada – żeński odpowiednik imienia Konrad pochodzenia germańskiego.
W innych językach:
Imię pozostaje imieniem rzadkim. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL było 61 kobiet o imieniu Konrada nadanym jako imię pierwsze i 110 kobiet o imieniu Konrada nadanym jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane imię żeńskie – Anna – nosi 1072616 osób.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Konrad (imię męskie)
SJP.pl
Konrad z małżonką; Konradowie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik dzierżawczy - należący do Conrada lub z nim związany; Conradowski;
2. przymiotnik dzierżawczy - należący do Konrada lub z nim związany
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Konradowem, dotyczący Konradowa
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Konrada lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
Konradyna – żeński odpowiednik imienia Konradyn, które jest włoskim zdrobnieniem germańskiego imienia Konrad.
Konradyna imieniny obchodzi 1 listopada, jako wspomnienie bł. Konradyna z Brescii.
SJP.pl
Wikipedia
znawca, badacz twórczości Józefa Conrada; conradysta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. literaturoznawca badający twórczość Józefa Conrada
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. główna część mszy, w czasie której odbywa się misterium przemiany chleba i wina w ciało i krew Chrystusa; przeistoczenie;
2. udzielenie prezbiterowi święceń biskupich, wyświęcenie na biskupa;
3. uroczyste poświęcenie czegoś, np. kościoła, ołtarza itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przeistoczenie chleba i wina podczas liturgii eucharystycznej
(1.2) rel. składanie ślubów zakonnych
(1.3) rel. udzielenie święceń biskupich albo kapłańskich
(1.4) rel. poświęcenie nowej świątyni albo jej części
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konsekracji
SJP.pl
osoba udzielająca święceń kandydatom do kapłaństwa lub obecnym duchownym na wyższe stanowisko w hierarchi kościelnej
SJP.pl
1. uroczyście święcić (poświęcić) kościół, ołtarz, naczynia liturgiczne itp.;
2. udzielać (udzielić) święceń biskupich;
3. dokonywać (dokonać) przemiany wina i chleba w ciało i krew Chrystusa
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rel. dokonywać konsekracji
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. poświęcenie kościoła, ołtarza, krzyża lub innego przedmiotu
(1.2) rel. wyświęcenie biskupa
Wiktionary oraz Wikipedia
następstwo, kolejność, sekwencja
SJP.pl
następujący po sobie, kolejny
przymiotnik
(1.1) książk. następny, kolejny
SJP.pl
Wiktionary
1. logiczne następstwo czegoś; skutek, rezultat;
2. niezłomność w działaniu, wytrwałość w realizacji czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skutek czegoś, rezultat
(1.2) spójność działań, wytrwałość w robieniu czegoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. teoria etyczna, zgodnie z którą czyny należy oceniać po ich konsekwencjach;
Konsekwencjalizm albo konsekwencjonizm – zespół teorii normatywnych dotyczących powinności moralnej, określanych też jako teorie teleologiczne powinności moralnej. Głoszą one, że zachodzenie powinności moralnej zależy w całości od wartości rzeczywistych lub oczekiwanych konsekwencji czynów, które miałaby ta powinność obejmować. Przeciwieństwem konsekwencjalizmu są teorie formalistyczne (deontologiczne), według których powinność moralna zależy od jakichś innych niż konsekwencje czynów czynników, np. od ich natury.
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób konsekwentny
Konsekwentnie – czwarty studyjny album polskiego rapera Michała Buczka, znanego lepiej pod pseudonimem Z.B.U.K.U. Wydawnictwo ukazało się 26 października 2018 roku nakładem wytwórni muzycznej Step Records.
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: konsekwentnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: konsekwentny
SJP.pl
wytrwałość w dążeniu do obranego celu; opieranie się na logicznych przesłankach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konsekwentne; cecha tych, którzy są konsekwentni
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) przeprowadzający coś wytrwale do końca w myśl przyjętych założeń, rozumujący i działający logicznie, przeprowadzany od początku do końca w myśl przyjętych założeń, oparty na logicznych przesłankach, logiczny, przemyślany
SJP.pl
Wiktionary
1. dawniej: zezwolenie na coś, zwłaszcza urzędowe; consens;
2. zgodne stanowisko w jakiejś sprawie; konsensus, consensus, consens;
3. porozumienie będące efektem dyskusji, negocjacji, wzajemnych ustępstw; konsensus, consensus, consens
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konsensus
Konsensus, konsens (od łac. consensus, czyli zgoda) – w wąskim rozumieniu synonim pojęcia określającego zgodę powszechną między członkami danej społeczności. W rozumieniu szerszym jest to również teoria i praktyka osiągania takiej zgody, a więc proces dochodzenia do konsensusu w znaczeniu węższym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konsens
SJP.pl
SJP.pl
będący wynikiem zgodnych oświadczeń woli obu stron
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest wynikiem konsensusu, obopólnego porozumienia i wyrażonej zgody
SJP.pl
Wiktionary
1. zgodne stanowisko w jakiejś sprawie; konsens, consensus, consens;
2. porozumienie będące efektem dyskusji, negocjacji, wzajemnych ustępstw; konsens, consensus, consens;
3. sposób uprawiania polityki polegający na szukaniu rozwiązań zadowalających wszystkich, których dotyczyć będą przyjęte ustalenia; consensus
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) porozumienie osiągnięte w wyniku dyskusji i kompromisu
Konsensus, konsens (od łac. consensus, czyli zgoda) – w wąskim rozumieniu synonim pojęcia określającego zgodę powszechną między członkami danej społeczności. W rozumieniu szerszym jest to również teoria i praktyka osiągania takiej zgody, a więc proces dochodzenia do konsensusu w znaczeniu węższym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konsensus
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany konsensusem, dotyczący konsensusu
SJP.pl
Wiktionary
1. odpowiednio utrwalony produkt spożywczy, najczęściej mięsny, rybny, rzadziej owocowy i warzywny, w szczelnym opakowaniu, przeznaczony do dłuższego przechowywania;
2. hermetycznie zamknięta, blaszana puszka z konserwowaną żywnością;
3. lekceważąco:
a) ugrupowanie polityczne o przekonaniach sprzeciwiających się zmianom;
b) członek takiego ugrupowania;
c) osoba o przekonaniach konserwatywnych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. zapasteryzowana żywność w hermetycznym, trwałym opakowaniu, najczęściej metalowym;
(1.2) pot. przen. polit. pogard. obraź. osoba lub grupa ludzi o konserwatywnych poglądach
Konserwa – potoczne określenie produktu żywnościowego w puszce, słoju lub plastikowym pojemniku, charakteryzującego się wydłużonym okresem przydatności do spożycia. Trwałość produktów zapewnia proces sterylizacji oraz szczelność opakowania chroniąca przed dostępem powietrza i zanieczyszczeń. Do niektórych produktów dodawane są także chemiczne środki konserwujące, np. azotan sodu lub azotan potasu w przetworach mięsnych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zespół czynności zabezpieczających coś (np. zabytki, dzieła sztuki, produkty spożywcze) przed zniszczeniem, psuciem się, utratą wartości itp.; konserwowanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zabiegi mające na celu utrzymywanie czegoś w dobrym stanie i chronienie tego przed zniszczeniem;
Konserwacja – zabiegi mające na celu utrzymanie czegoś w dobrym stanie.
Według ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym konserwacja to zespół czynności wykonywanych w celu utrzymania stanu zdatności użytkowej urządzenia technicznego, prowadzonych zgodnie z instrukcją eksploatacji, niebędących naprawą urządzenia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
taki, który dotyczy konserwacji, służy do zabezpieczenia czegoś przed zniszczeniem, zepsuciem się, utratą wartości itp.; chroniący, zabezpieczający
SJP.pl
związek chemiczny (lub mieszanina związków), które powodują przedłużenie przydatności do spożycia lub trwałości produktów spożywczych i przemysłowych; preparat konserwujący
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja będąca dodatkiem do żywności albo produktów przemysłowych zapobiegająca niepożądanym zmianom chemicznym, rozwojowi bakterii, grzybów i wirusów oraz przedłużająca termin przydatności produktów;
Środki konserwujące, chemiczne środki konserwujące, konserwanty, antyseptyki – związki chemiczne, lub mieszaniny związków dodawane do żywności, pasz, kosmetyków aby powstrzymać lub spowolnić psucie się tych produktów przez zmniejszenie szybkości lub całkowite zahamowanie mikrobiologicznych i enzymatycznych procesów powodujących psucie i obniżanie jakości produktu w konsekwencji przedłużając jego przydatność do spożycia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
konserwiarnia;
1. wytwórnia konserw;
2. przestarzałe: zakład zajmujący się konserwacją czegoś
SJP.pl
1. specjalista zajmujący się konserwacją dzieł sztuki, obiektów zabytkowych itp.;
2. specjalista nadzorujący urządzenia w fabryce, odpowiadający za ich stan techniczny i dokonujący ewentualnych napraw
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. szt. osoba konserwująca dzieła sztuki
(1.2) adm. urzędnik nadzorujący dobrostan obiektów zabytkowych
(1.3) adm. urzędnik nadzorujący dobrostan obiektów przyrodniczych
(1.4) techn. mechanik nadzorujący pracę maszyn i ich konserwację
(1.5) daw. urzędnik broniący stanu posiadania i zarządzający dobrami
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wyższa lub średnia szkoła o profilu muzycznym
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eduk. muz. uczelnia wyższa specjalizująca się w edukacji muzycznej i artystycznej
Uczelnia muzyczna – uczelnia, w której prowadzone jest nauczanie sztuki muzycznej. Nauka kończy się uzyskaniem tytułu licencjata lub magistra sztuki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. specjalistka zajmująca się konserwacją dzieł sztuki, obiektów zabytkowych itp.;
2. specjalistka nadzorująca urządzenia w fabryce, odpowiadająca za ich stan techniczny i dokonująca ewentualnych napraw
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone do przechowywania i konserwacji różnych urządzeń, sprzętu itp.
SJP.pl
taki, który dotyczy konserwacji lub konserwatora, np. urząd konserwatorski
przymiotnik
(1.1) związany z konserwatorstwem
SJP.pl
Wiktionary
1. nauka dotycząca konserwacji zabytków i dzieł sztuki;
2. rzadko: prace związane z konserwacją zabytków i dzieł sztuki; konserwacja
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) branża obejmująca zabezpieczanie majątku ruchomego oraz nieruchomości przed niszczeniem (m.in. w wyniku starzenia)
SJP.pl
Wiktionary
związany z konserwatorium, charakterystyczny dla konserwatorium - wyższej lub średniej szkoły muzycznej, np. klasa konserwatoryjna
SJP.pl
1. członek partii konserwatywnej lub stronnictwa konserwatywnego;
2. człowiek przywiązany do tradycji i niechętny zmianom; tradycjonalista, reakcjonista
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek partii konserwatywnej lub jej sympatyk
(1.2) książk. osoba przywiązana do tradycji i niechętna wszelkim zmianom
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. członkini partii konserwatywnej lub stronnictwa konserwatywnego;
2. kobieta przywiązana do tradycji i niechętna zmianom; tradycjonalistka, reakcjonistka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. członkini partii konserwatywnej lub jej sympatyczka
(1.2) osoba przywiązana do tradycji i niechętna zmianom
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób konserwatywny, zgodnie z tradycją
(1.2) w sposób konserwatywny, nie czyniąc szybkich zmian
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: konserwatywny; bardziej konserwatywny
SJP.pl
1. przywiązanie do tradycji, istniejących instytucji i systemu wartości, wyrażanie niechętnego lub wrogiego stosunku do poważniejszych zmian, sprzeciwianie się nowościom; tradycjonalizm, zachowawczość, ortodoksyjność, niepostępowość;
2. cecha partii, stronnictwa, kierunku politycznego, odwołujących się w swych założeniach do ideologii konserwatyzmu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie konserwatystą, niechęć do zmian
SJP.pl
Wiktionary
1. przywiązany do tradycji, istniejących instytucji i systemu wartości, wyrażający niechętny lub wrogi stosunek do poważniejszych zmian, sprzeciwiający się nowościom; tradycjonalistyczny, zachowawczy, ortodoksyjny, niepostępowy;
2. dotyczący konserwatyzmu - ideologii społeczno-politycznej lub kierunku politycznego;
3. należący, odnoszący się do partii lub stronnictwa konserwatywnego
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z konserwatyzmem, charakterystyczny dla konserwatyzmu lub konserwatystów
przymiotnik jakościowy
(2.1) zachowawczy, nie lubiący zmian
SJP.pl
Wiktionary
1. przywiązanie do tego, co dawne i niechęć do zmian; zachowawczość;
2. ideologia broniąca tradycyjnego ładu społecznego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) postawa cechująca się przywiązaniem do tradycji, a niechęcią do zmian;
(1.2) polit. kierunek w polityce, popierający konserwatyzm (1.1)
(1.3) socjol. kierunek w myśli społecznej, mówiący o nieusuwalności zła z historii i życia człowieka
(1.4) jęz. postawa językowa, wg której nie powinno się wprowadzać innowacji językowych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
konserwarnia;
1. wytwórnia konserw;
2. przestarzałe: zakład zajmujący się konserwacją czegoś
SJP.pl
1. utrwalać produkt spożywczy, przygotowywać go do dłuższego przechowywania; puszkować, wekować;
2. zabezpieczać za pomocą specjalnych środków zabytki, dzieła sztuki itp. przed niszczeniem i utratą wartości;
3. konserwować się:
a) ulegać konserwowaniu, nie psuć się, nie niszczyć się ;
b) w odniesieniu do człowieka: dbać, troszczyć się o siebie; trzymać się
czasownik niedokonany (dk. zakonserwować)
(1.1) chronić coś przed zniszczeniem za pomocą odpowiednich środków; utrzymywać we właściwym stanie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konserwować.
Wiktionary
występujący w postaci konserwy - odpowiednio utrwalonego produktu spożywczego; konserwowany, puszkowany, wekowany
SJP.pl
1. taki, który służy do utrwalania produktów spożywczych, przygotowuje je do dłuższego przechowywania, np. preparat konserwujący;
2. taki, który zabezpiecza zbytki, dzieła sztuki itp. przed niszczeniem, psuciem się i utratą wartości, np. środek konserwujący
SJP.pl
z francuskiego: dozorca domu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dozorca domu, gospodarz domu — szczególnie we Francji
Konsjerż (fr. concierge dozorca) – dozorca domu i odźwierny w kamienicach i hotelach. We współczesnych luksusowych hotelach również pracownik, którego zadaniem jest załatwianie najróżniejszych spraw dla gości – rezerwacji biletów teatralnych, stolików w restauracjach, doradzanie i organizowanie rozrywek, rezerwacja środków transportu itd.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
z francuskiego: dozorczyni domu
SJP.pl
dotyczący konia, związany z koniem
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do konia
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z koniem, dotyczący konia
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla konia, mający cechy konia
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący konia, związany z koniem
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim;
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w gminie Dydnia;
Końskie – miasto w województwie świętokrzyskim, siedziba powiatu koneckiego i gminy miejsko-wiejskiej Końskie. Należy do ziemi sandomierskiej historycznej Małopolski. Położone jest na północnym skraju Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej, wśród Lasów Koneckich. Powiatowy ośrodek przemysłowy (przemysł metalurgiczny, wytwórnie płytek ceramicznych) i handlowy. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Stopa końsko-szpotawa (łac. talipes equinovarus, ang. club foot) – wada wrodzona, polegająca na utrwalonym zgięciu podeszwowym stopy i przywiedzeniu przodostopia. Jest to wada o charakterze deformacji, w około 50% przypadków spowodowana przez malformacje kostne. Nie do końca jasna jest etiologia zmian.
Wikipedia
miasto w Polsce
Końskowola – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, siedziba gminy Końskowola.
Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 liczyła 2188 mieszkańców.
Końskowola uzyskała lokację miejską 8 czerwca 1532. Została pozbawiona praw miejskich 31 maja 1870, tworząc wiejską gminę Końskowola w powiecie nowoaleksandryjskim, wstępnie w granicach dotychczasowego miasta, a w latach 1925–1954 obejmując także sąsiednie wsie. W latach 1954–1972 siedziba gromady Końskowola w powiecie puławskim, a od 1973 reaktywowanej gminy Końskowola. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego. 1 stycznia 2025 Końskowola odzyskała status miasta.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Końskowoli (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Końskowoli (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Końskowola, wieś gminna w województwie lubelskim
SJP.pl
1. pobór do wojska, branie rekruta;
2. dawniej: spis, wykaz, lista
SJP.pl
dotyczący konskrypcji
SJP.pl
1. ozdobny stolik umieszczany zwykle pod lustrem jako podstawa pod zegar, wazon itp., używany głównie na przełomie XVII-XVIII wieku;
2. ozdobny wspornik architektoniczny lub podstawa rzeźby, zwykle w formie woluty;
3. konstrukcja wspierająca w różnych maszynach i urządzeniach, przymocowana do ściany pionowej, słupa itp.; wspornik;
4. pulpit w studiu radiowym lub w dyskotece z wmontowanym sprzętem grającym;
5. blat, na którym znajdują się dźwignie, przyciski oraz aparatura kontrolna do sterowania innymi urządzeniami;
6. w informatyce: urządzenie umożliwiające komunikację z komputerem i kontrolowanie przebiegu jego operacji;
7. urządzenie elektroniczne umożliwiające granie w gry komputerowe;
8. obligacja powstała z połączenia kilku różnych pożyczek, w celu ujednolicenia form i terminów płatności, zmiany stopy procentowej itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. blat lub tablica z elementami sterującymi
(1.2) techn. zestaw cyfrowych urządzeń multimedialnych do gier, odtwarzania muzyki, filmów itp.;
(1.3) mały stolik przyścienny;
(1.4) archit. ozdobny wspornik podpierający balkon, rzeźbę, gzyms itp.;
(1.5) inform. tryb wprowadzania poleceń do komputera w postaci komend wpisywanych z klawiatury
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. pociecha, pocieszenie;
2. dawniej: stypa, poczęstunek po pogrzebie;
3. przenośnie: dzieci, pociechy, potomstwo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. akt lub proces pocieszania kogoś, przynoszenia ukojenia i podnoszenia na duchu
(1.2) spotkanie z poczęstunkiem po pogrzebie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konsolacji
SJP.pl
rodzaj państwowych papierów wartościowych, najbardziej rozpowszechnionych w Anglii
Konsole – emulator terminali wyposażony w zakładki. Napisany został przez Larsa Doelle w C++. Rozprowadzany jest na licencji GPL w wersji 2. Konsole jest częścią składową KDE.
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie elektroakustyczne do opracowywania sygnału dźwiękowego; mikser, stół mikserski
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. stół mikserski w studiu radiowym lub telewizyjnym, pulpit realizatora dźwięku;
SJP.pl
Wiktionary
1. zjednoczenie, zespolenie, połączenie (się) w całość;
2. w psychologii: utrwalenie nabytych informacji w mózgu;
3. w geologii: zagęszczenie gruntu pod obciążeniem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces integrowania różnych elementów w celu osiągnięcia jednolitości i spójności w obrębie danej grupy lub struktury;
(1.2) bank. proces zastąpienia kilku pożyczek jedną z ujednoliconymi warunkami spłaty;
(1.3) transp. proces łączenia niewielkich przesyłek w celu transportu ich w jednym kontenerze;
(1.4) psych. proces utrwalania informacji w mózgu;
(1.5) polit. proces umacniania i stabilizacji systemu demokratycznego;
(1.6) inform. proces łączenia skompilowanych modułów i tworzenia pliku wykonywalnego lub innego pliku obiektowego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konsolidacji
SJP.pl
1. jednoczyć, łączyć, zespalać; umacniać, utrwalać, integrować;
2. w ekonomii: zabezpieczać kredyty państwowe przez konsolidację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konsolidować.
Wiktionary
zdrobnienie od: konsola
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: konsola
(1.2) mała konsola
SJP.pl
Wiktionary
urządzenie będące połączeniem przenośnej konsoli do gier i telefonu komórkowego
N-Gage – urządzenie wyprodukowane przez fińskie przedsiębiorstwo Nokia, mogące pełnić rolę telefonu komórkowego i przenośnej konsoli do gier (tzw. konsolofon). Wyposażone jest ono w procesor ARM9 o częstotliwości taktowania 104 MHz, system Symbian 6.1 oraz wyświetlacz o rozdzielczości 176×208 pikseli mogący wyświetlić 4096 kolorów. N-Gage powstał na bazie telefonu Nokia 7650/3650; w zależności od modelu (Classic/QD) telefon jest odpowiednio trój- i dwuzakresowy.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: osoba używająca konsoli do gier
SJP.pl
przymiotnik od: konsola
SJP.pl
1. rym niedokładny;
2. harmonijne współbrzmienie co najmniej dwu dźwięków różnej wysokości
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. rym niedokładny, polegający tylko na współbrzmieniu spółgłosek po ostatniej akcentowanej samogłosce (np. grabarz — grabież, pacierz — chociaż)
(1.2) muz. harmonijne współbrzmienie dźwięków różnej wysokości;
Konsonans (łac. consonans) – interwał uważany za zgodnie (przyjemnie) brzmiący. Jest to współbrzmienie (konsonans harmoniczny) lub następstwo (konsonans melodyczny) przynajmniej dwóch dźwięków, które słuchowo jest odczuwane jako zgodne. Wszystkie interwały zwiększone bądź zmniejszone, mogące enharmonicznie przypominać konsonanse, należą do dysonansów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konsonans
SJP.pl
w językoznawstwie: spółgłoska
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. dźwięk języka mówionego powstający poprzez zablokowanie przepływu powietrza w aparacie mowy
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z konsonantem, dotyczący konsonantu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. przejście samogłoski w spółgłoskę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. ogół konsonantów danego języka
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonsonantyzować)
(1.1) jęz. o samogłosce przechodzić w spółgłoskę
czasownik zwrotny niedokonany konsonantyzować się (dk. skonsonantyzować się)
(2.1) jęz. o samogłosce stawać się spółgłoską
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. przekształcanie się w spółgłoskę
Wiktionary
→ konsorcjum; konsorcyjny
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący konsorcjum, związany z konsorcjum
SJP.pl
Wiktionary
uczestnik konsorcjum, związku przedsiębiorstw zawartego w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia
SJP.pl
związek kilku przedsiębiorstw zawarty w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zarz. związek kilku przedsiębiorstw zawarty w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia;
Konsorcjum (łac. consortium „współudział”, od con- „współ-” i sors „część, dola, udział”) – porozumienie samodzielnych podmiotów, którego celem jest ich zobowiązanie się do wspólnej realizacji określonego zadania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ konsorcjum; konsorcjalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konspekt
Wiktionary
krótki zarys, szkic czegoś, obejmujący najważniejsze elementy; streszczenie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zarys, plan, szkic wykładu, utworu
SJP.pl
Wiktionary
robić zarys utworu, wykładu itp. ujęty w punktach
SJP.pl
przymiotnik od: konspekt
SJP.pl
potoczne określenie konspiracji
SJP.pl
1. tajna, nielegalna działalność polityczna lub rewolucyjna; spiskowanie; konspirowanie;
2. tajna organizacja; sprzysiężenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tajna, nielegalna działalność przeciwko istniejącej władzy
(1.2) tajna organizacja, także. jej członkowie
Konspiracja (łac. conspiratio), podziemie, spisek – ogólnie: tajemnica lub tajna organizacja; w dziedzinie politycznej, wojskowości, przedsiębiorczości i innych, tajna działalność skierowana przeciwko istniejącej władzy, konkurencji gospodarczej, obywatelom, okupantom i innym, prowadzona przez organizacje polityczne, przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe, organizacje zbrojne i inne.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik, głosiciel teorii spiskowych
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konspiracyjne; cecha tych, którzy są konspiracyjni
Wiktionary
1. tajny, podziemny, spiskowy;
2. przenośnie: towarzyszący ukrywaniu czegoś przed kimś, np. głos konspiracyjny
przymiotnik
(1.1) związany z konspiracją, dotyczący konspiracji
(1.2) towarzyszący zatajaniu, ukrywaniu czegoś przed kimś
SJP.pl
Wiktionary
członek tajnej organizacji działającej przeciwko istniejącej władzy; działacz konspiracyjny, konspirator, spiskowiec
SJP.pl
członkini tajnej organizacji działającej przeciwko istniejącej władzy; działaczka konspiracyjna, konspiratorka
SJP.pl
członek tajnej organizacji działającej przeciwko istniejącej władzy; działacz konspiracyjny, konspirant, spiskowiec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik konspiracji
SJP.pl
Wiktionary
członkini tajnej organizacji działającej przeciwko istniejącej władzy; działaczka konspiracyjna, konspirantka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konspiratorami, dotyczący konspiratorów; właściwy konspiratorom
Wiktionary
1. porozumiewać się potajemnie, knuć coś; spiskować, zmawiać się, sprzysięgać się;
2. przenośnie: ukrywać, zatajać coś przed kimś
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakonspirować)
(1.1) trzymać w ukryciu
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakonspirować)
(2.1) zmawiać się w ukryciu przeciwko komuś, np. obecnej władzy
czasownik zwrotny niedokonany konspirować się (dk. zakonspirować się)
(3.1) ukrywać swoje zamiary lub tożsamość; otaczać się tajemnicą
SJP.pl
Wiktionary
stopień w policji brytyjskiej
Konstabl, z łac. „comes stabuli” – stopień lub stanowisko w wymiarze sprawiedliwości bądź administracji wielu krajów. Znaczenie pojęcia jest bardzo szerokie i różni się zależnie od okresu historycznego i regionu geograficznego.
SJP.pl
Wikipedia
port handlowy Rumunii nad Morzem Czarnym
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, port nad Morzem Czarnym, stolica okręgu;
(1.2) geogr. adm. okręg we wschodniej Rumunii, nad Morzem Czarnym;
Konstanca (rum. Constanța, gr. Κωνστάντζας, łac. Constantiana), do IV wieku Tomi (stgr. Τόμοι, łac. Tomis) – największy port handlowy Rumunii, leżący nad Morzem Czarnym, a także stolica okręgu administracyjnego Konstanca. Powierzchnia: 124,89 km², populacja: 284 tys. mieszkańców (2011).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim
SJP.pl
Wikipedia
miejscowość
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Konstancin-Jeziorna – miasto w Polsce w woj. mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, położone w aglomeracji warszawskiej ok. 20 km na południe od centrum Warszawy; siedziba gminy miejsko-wiejskiej Konstancin-Jeziorna. Powstało w 1969 r. w wyniku połączenia miast Skolimów-Konstancin i Jeziorna oraz kilku wsi. Jest siedzibą władz gminy. Według danych stołecznego Urzędu Statystycznego z 31 grudnia 2021, miasto miało 17 032 mieszkańców. Znane jako uzdrowisko, dawniej także ze względu na produkcję papieru.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Konstancina-Jeziorny (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Konstancina-Jeziorny
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Konstancina-Jeziorny (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Konstancina-Jeziorny
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Konstancin-Jeziorna
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Konstancina-Jeziorny, związany ze Konstancinem-Jeziorną
SJP.pl
Wiktionary
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia;
(1.3) geogr. część miasta Ozorków, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków
(1.4) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie borszczowskim, w obwodzie tarnopolskim;
Polska:
Niemcy:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Konstancja
przymiotnik
(1.1) związany z Konstancją, dotyczący Konstancji (miasta w Niemczech)
SJP.pl
Wiktionary
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Konstancjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa constans oznaczającego "stały", "prawidłowy". Jego patronem jest św. Konstancjusz, biskup (II wiek).
Odpowiedniki w innych językach:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Konstancjusz z małżonką; Konstancjuszowie
SJP.pl
Konstancjusz z małżonką; Konstancjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Konstancjusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik od: Konstancja (miasto w Rumunii)
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Konstancą, dotyczący Konstancy
(1.2) geogr. hist. związany z Konstancją, dotyczący Konstancji
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary oraz Wikipedia
element trwały, zachowujący swą niezmienność wśród elementów zmiennych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. element stały, trwały
SJP.pl
Wiktionary
stop miedzi i niklu, wykorzystywany do wyrobu oporników
Konstantan – stop miedzi 60% i niklu 40%, charakteryzujący się stałą rezystywnością (znikomą zależnością oporu od temperatury). Używany jako drut oporowy w niskich temperaturach, jako jeden z drutów termopar typu E i typu T; do wyrobu tensometrów drutowych.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: konstantan
SJP.pl
rosyjskie imię męskie
Konstantin (bułg. Константин) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wielkie Tyrnowo, w gminie Elena. W 2024 roku liczyła 1101 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
Konstanty z małżonką; Konstantowie
SJP.pl
Konstanty z małżonką; Konstantostwo
2 miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
Konstanty z małżonką; Konstantostwo
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Konstantego lub z nim związany
SJP.pl
element trwały, zachowujący swą niezmienność wśród elementów zmiennych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Konstanty, Konstantyn – imię męskie, które wywodzi się od łacińskiego przydomka Constantinus, pochodzącego od łac. constans znaczącego „stały, stateczny, konsekwentny”. Żeńskim odpowiednikiem tego imienia jest Konstantyna lub Konstancja. W Polsce imię znane co najmniej od XV wieku.
Konstanty imieniny obchodzi: 23 stycznia, 17 lutego, 11 marca i 30 listopada.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię wielu władców starożytności i średniowiecza
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. miasto w północno-wschodniej Algierii;
2. wieś w województwie łódzkim
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. miasto w północno-wschodniej Algierii;
(1.3) geogr. adm. prowincja w północno-wschodniej Algierii
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Konstantyn
Zobacz też:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwa miasta Stambuł (rzadziej: Istambuł) w latach 324-1453, w latach 1453-1930 nazwy Konstantynopol i Stambuł używane zamiennie, w starożytności - Bizancjum
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. dawna nazwa Stambułu;
Konstantynopol (gr. Κωνσταντινούπολις) – nazwa Bizancjum nadana miastu przez Konstantyna Wielkiego, który wybrał je na swoją siedzibę; w latach 330–395 stolica Cesarstwa Rzymskiego, w latach 395–1453 stolica Cesarstwa Bizantyńskiego i Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261), stolica Imperium Osmańskiego w latach 1453–1922. Od 1930 miasto nazywa się Stambuł.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Konstantynopola
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Konstantynopola
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sztucznie utworzone słowo, mające być w zamierzeniu najdłuższym wyrazem polskim i oznaczające rzekomo: młoda mieszkanka miasta Konstantynopol (współcz. Stambuł)
Wiktionary
mieszkanka Konstantynopola
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Konstantynopola
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Konstantynopol
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Konstantynopola, związany z Konstantynopolem
SJP.pl
Wiktionary
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. osiedle w Warszawie;
3. wieś na Białorusi;
4. miasteczko na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Konstantynowa, Konstantynowa Łódzkiego
SJP.pl
mieszkanka Konstantynowa, Konstantynowa Łódzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) syn Konstantyna lub Konstantego
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na wschodniej Ukrainie, położone w obwodzie donieckim;
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Konstantynów, Konstantynów Łódzki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z osobą o imieniu Konstantyn, w szczególności władcą, np. Konstantynem I Wielkim
(1.2) związany z Konstantyną, dotyczący Konstantyny (miasta w Algierii)
SJP.pl
Wiktionary
ustalenie, dostrzeżenie, stwierdzenie jakiegoś faktu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. stwierdzenie danego faktu
SJP.pl
Wiktionary
stwierdzać, spostrzegać, ustalać jakiś fakt
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonstatować)
(1.1) książk. stwierdzać zaistnienie jakiegoś faktu, zdarzenia; ustalać coś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konstatować.
Wiktionary
gwiazdozbiór; układ; stan rzeczy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwiazdozbiór
(1.2) przen. układ, położenie, stan rzeczy
Gwiazdozbiór (konstelacja z łac. constellatio, con od cum 'z [czym]' i stella 'gwiazda', gr. αστερισμός) – określony obszar na sferze niebieskiej ustalony przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. Gwiazdy wchodzące w skład gwiazdozbiorów nie są ze sobą zazwyczaj fizycznie związane, a ich bliskie położenie na niebie jest wywołane geometrycznym efektem rzutowania ich położeń na sferę niebieską.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konstelacji
SJP.pl
zmieszanie; zakłopotanie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan osłupienia spowodowany nieoczekiwanym zwrotem sytuacji, w której znajduje się osoba „skonsternowana”; uczucie strachu spowodowane nieprzewidywalnością dalszego przebiegu sytuacji
SJP.pl
Wiktionary
wprawiać w zakłopotanie; konfundować, żenować
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonsternować)
(1.1) książk. wprawiać w zakłopotanie
czasownik zwrotny niedokonany konsternować się (dk. skonsternować się)
(2.1) książk. czuć zakłopotanie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) układ elementów, sposób ich powiązania
(1.2) proces budowania, konstruowania
(1.3) mat. metoda wykreślania figur geometrycznych określonym sposobem, określonymi przyrządami
(1.4) jęz. zestawienie jednostek o zgodnych funkcjach gramatycznych;
Konstrukcja (układ konstrukcyjny) – obiekt powstały w wyniku wzajemnego powiązania wielu elementów (części) składowych w celu zbudowania pewnej strukturalnej i niepodzielnej całości.
W ujęciu ogólnym rozróżnia się dwa zasadnicze typy konstrukcji:
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący konstrukcji
przymiotnik
(1.1) dotyczący konstrukcji, związany z konstrukcją
SJP.pl
Wiktionary
w filozofii: logiczny wytwór umysłu
Konstrukt – w teorii Kelly’ego sposób postrzegania, konstruowania lub interpretowania zdarzeń.
Wyróżnia się:
SJP.pl
Wikipedia
specjalista opracowujący konstrukcję urządzeń technicznych, budynków, mostów itp.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś zajmujący się konstruowaniem czegoś, np. inżynier projektujący budynki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. procedura inicjująca obiekt po jego utworzeniu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
specjalistka opracowująca konstrukcję urządzeń technicznych, budynków, mostów itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konstruktorem, dotyczący konstruktora
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. liter. dotyczący konstruktywizmu, związany z konstruktywizmem
SJP.pl
Wiktionary
kierunek w sztuce, literaturze oraz architekturze, powstały w Rosji w latach dwudziestych XX wieku, w którym obecny był kult techniki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w sztuce abstrakcyjnej zapoczątkowany w 1913 roku w Rosji i głoszący syntezę sztuki, nauki i wiedzy technicznej;
(1.2) liter. kierunek w literaturze rosyjskiej, który głosił kult techniki i przemysłu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: konstruktywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: konstruktywny
SJP.pl
sposób myślenia umożliwiający dochodzenie do prawidłowych wniosków tworzących jakaś nową rzeczywistość
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest konstruktywne
SJP.pl
Wiktionary
1. wartościowy;
2. wnoszący nowe, potrzebne elementy;
3. budujący
przymiotnik
(1.1) taki, który sprzyja rozwojowi, pomaga znaleźć rozwiązanie, prowadzi do pozytywnego rezultatu
SJP.pl
Wiktionary
czasownik
(1.1) budować, tworzyć konstrukcję
Wiktionary
cecha elementów konstruowalnych
SJP.pl
dający się skonstruować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konstruować.
Wiktionary
dawniej: obstrukcja, zaparcie
SJP.pl
zgromadzenie ustawodawcze pracujące nad uchwaleniem konstytucji danego państwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. organ (zgromadzenie uchwałodawcze) powoływany w celu opracowania i uchwalenia konstytucjii;
(1.2) nazwa parlamentów niektórych krajów
Konstytuanta – organ powołany specjalnie przez suwerena (naród), złożony z reprezentantów wybranych przez niego, któremu powierzone zostaje opracowanie i uchwalenie konstytucji. Sposób ten był często stosowany dawniej, np. Norwegia (1814), Rosja (1918), Włochy (1947). Mianem konstytuanty można określić również parlament, który działając w szczególnym trybie może być podmiotem uchwalającym konstytucję np. Zgromadzenie Narodowe w Polsce w latach 1992–1997 lub Sejm Śląski w latach 1922–1929.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zbiór ogólnych zasad ustroju państwa, podstawowych, najważniejszych praw państwa i kompetencji naczelnych organów władzy; ustawa zasadnicza;
2. w dawnej Polsce: uchwała sejmu lub sejmiku;
3. w starożytnym Rzymie: cesarski akt prawny - edykt, dekret, reskrypt lub mandat;
4. w Kościele katolickim: podstawowy dokument dogmatyczny, wydany przez papieża, sobór itp.;
5. w biologii: zespół podstawowych cech budowy ciała, charakterystycznych dla danego osobnika;
6. w chemii: konstytucja cząsteczki - sposób i kolejność powiązania atomów w cząsteczce związku chemicznego;
7. mała konstytucja - konstytucja tymczasowa, która wkrótce ma być zastąpiona inną
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie;
(1.2) egzemplarz konstytucji (1.1)
(1.3) hist. w I Rzeczypospolitej uchwała sejmu
(1.4) biol. stan organizmu zwierzęcia uwarunkowany jakością tkanek, czynnością narządów wewnętrznych i regulacyjną działalnością gruczołów dokrewnych;
Konstytucja (od łac. constituo „urządzać, ustanawiać, regulować”) – zestaw podstawowych norm i zasad prawnych określających formę władzy publicznej w danym społeczeństwie. We współczesnych społeczeństwach najczęstszą formą konstytucji jest konstytucja spisana, która jest najważniejszym aktem prawnym w danym państwie i podstawowym źródłem prawa w danym systemie prawnym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. prawnik zajmujący się naukowo lub w praktyce prawem konstytucyjnym
(1.2) polit. zwolennik monarchii konstytucyjnej
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prawniczka zajmująca się naukowo lub w praktyce prawem konstytucyjnym
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z konstytucjonalizmem, dotyczący konstytucjonalizmu
SJP.pl
Wiktionary
wprowadzenie jakiegoś prawa do konstytucji, nadanie mocy konstytucyjnej
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: konstytucja; konstytucyjny;
2. typ konstytucjonalny - typ budowy ciała ludzkiego, któremu według niektórych teorii odpowiadają określone właściwości psychiczne człowieka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla konstytucji
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. zgodność ustawy albo przepisu prawnego z ustawą zasadniczą
Wiktionary
dotyczący konstytucji
przymiotnik
(1.1) dotyczący konstytucji
(1.2) zgodny z konstytucją, wynikający z konstytucji
SJP.pl
Wiktionary
książkowo: tworzyć, organizować coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konstytuować.
Wiktionary
1. będący najważniejszym składnikiem czegoś; główny, zasadniczy, podstawowy;
2. ustanawiający coś, stanowiący o czymś
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest główną częścią lub cechą czegoś
(1.2) praw. taki, który ustanawia, zmienia lub znosi stosunek prawny
SJP.pl
Wiktionary
Konsubstancjacja (łac. consubstantiatio) – nauka teologiczna o obecności ciała i krwi Jezusa Chrystusa w chlebie i winie w sakramencie eucharystii. Według doktryny, w sakramencie eucharystii współistnieją ze sobą substancje chleba i ciała oraz wina i krwi Chrystusa. Niektórzy teologowie łączą pojęcie konsubstancjacji z głoszoną w teologii luterańskiej nauką o unii sakramentalnej.
Wikipedia
1. urzędnik w starożytnym Rzymie
2. stały przedstawiciel państwa za granicą
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. urzędnik państwa pełniący funkcje za granicą, w urzędzie konsularnym;
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie: wysoki urzędnik odpowiedzialny za politykę zagraniczną;
(1.3) hist. we Francji: tytuł jednego z trzech najwyższych członków rządu w okresie I Republiki;
(1.4) daw. rajca, członek rady miejskiej
Konsul (łac. consul)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z działalnością konsulatu, osobą lub urzędem konsula, np. korpus konsularny - ogół szefów konsulatów i ich pracowników w jakimś kraju, objęty immunitetem i szczególnymi przywilejami
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konsulem, dotyczący konsula (przedstawiciela państwa)
(1.2) hist. związany z konsulem, dotyczący konsula (urzędnika starożytnego Rzymu)
(1.3) hist. związany z konsulem, dotyczący konsula (urzędnika rewolucyjnej Francji)
(1.4) daw. związany z konsulem, dotyczący konsula (rajcy)
SJP.pl
Wiktionary
1. urząd państwowy za granicą podległy konsulowi, zajmujący się obywatelami przebywającymi za granicą;
2. siedziba tego urzędu;
3. w starożytnym Rzymie:
a) urząd lub godność konsula republiki, jednego z dwóch najważniejszych urzędników w państwie;
b) okres sprawowania tej władzy, kadencja konsula;
4. we Francji w latach 1799-1804:
a) rząd, w którego skład wchodzili trzej konsulowi;
b) okres władzy tego rządu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. urząd państwa wysyłającego w państwie przyjmującym;
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie: okres, gdy władzę sprawował jeden z dwóch najwyższych rangą urzędników wybieranych przez komicja centurialne na roczną kadencję
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie: godność konsula
(1.4) hist. we Francji: okres w latach 1799-1804, gdy władzę sprawowali trzej konsulowie;
(1.5) hist. we Francji: forma rządów w latach 1799-1804, gdy władzę sprawowali trzej konsulowie
Konsulat (łac. consulatus)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konsulat
SJP.pl
przestarzałe: doradca w jakichś sprawach, zwłaszcza doradca prawny
Konsulent (Austria), w pełnym brzmieniu: konsulent naukowy rządu kraju związkowego (niem. Wissenschaftlicher Konsulent der Landesregierung) – tytuł zawodowy, używany w niektórych landach Austrii i odpowiadający tam prestiżem tytułowi profesora, z tym, że profesor jest tytułem nadawanym przez prezydenta całego kraju i obowiązuje w całej Austrii, podczas gdy konsulent jest tytułem nadawanym przez władze kraju związkowego i obowiązuje tylko w danym landzie.
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: okres sprawowania urzędu przez konsula
SJP.pl
przestarzale: żona konsula
SJP.pl
→ konsul (dawniej); konsulowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. rada konsultacyjna składająca się z kilku osób
(1.2) rel. rada przedstawicieli wyższych przełożonych zakonów i zgromadzeń zakonnych
Wiktionary
1. zasięganie opinii u fachowców i specjalistów;
2. udzielenie fachowej porady;
3. narada rzeczoznawców w jakiejś sprawie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zasięganie opinii u specjalisty lub rzeczoznawcy
(1.2) udzielanie rad i wyjaśnień przez specjalistę lub rzeczoznawcę
(1.3) narada specjalistów lub decydentów przed decyzją w jakiejś sprawie
SJP.pl
Wiktionary
spotkania mające na celu zasięgnięcie opinii, rady lub wyjaśnień od rzeczoznawców
SJP.pl
dotyczący konsultacji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konsultacją, dotyczący konsultacji
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą konsultanta, dotyczący konsultanta
SJP.pl
Wiktionary
specjalista lub rzeczoznawca udzielający wyjaśnień i porad
Konsultant, doradca (łac. consultare – omawiać) – osoba zawodowo zajmująca się udzielaniem porad w wybranej dziedzinie, np. księgowości, technologii, prawie, zarządzaniu personelem, marketingu, finansach, reklamie.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
dotyczący konsultacji, doradczy
SJP.pl
[czytaj: konsalting albo konsulting] udzielanie porad dotyczących różnych aspektów działalności ekonomicznej; consulting
Konsulting (ang. consulting „doradztwo”) – dziedzina zarządzania zajmująca się szeroko pojętym doradzaniem podmiotom gospodarczym, najczęściej dużym organizacjom. Osoba pracująca w konsultingu to konsultant.
SJP.pl
Wikipedia
związany z konsultingiem (consultingiem); consultingowy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonsultować)
(1.1) udzielać specjalistycznych porad
(1.2) zasięgać opinii, rady w jakiejś sprawie u specjalisty
czasownik zwrotny niedokonany konsultować się (dk. skonsultować się)
(2.1) naradzać się w jakiejś sprawie
(2.2) zasięgać opinii, rady
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konsultować.
Wiktionary
dawniej: sklep założony i prowadzony na zasadach spółdzielni spożywców
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) sklep z artykułami konsumpcyjnymi przy zakładzie pracy dla jego pracowników, także spółdzielnia spożywców
SJP.pl
Wiktionary
związany z konsumentem, konsumpcją
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konsumentem, dotyczący konsumentów, przeznaczony dla nich
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. nabywca lub użytkownik towarów, usług, zasobów lub dóbr;
(1.2) gość spożywający posiłek w lokalu gastronomicznym
(1.3) biol. organizm odżywiający się substancjami organicznymi;
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący konsumeryzmu i/lub konsumerystów
Wiktionary
zwolennik konsumeryzmu
SJP.pl
ruch ochrony praw konsumentów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. działalność, która ma na celu obronę praw klientów;
(1.2) rzad. socjol. zachowania społeczne i postawy uznające za wyznacznik osobistego szczęścia nabywanie dóbr materialnych i ich konsumpcję
Konsumeryzm – działalność mająca na celu obronę praw konsumenta. Jako ruch społeczny pojawił się wraz z rozwojem masowej konsumpcji.
Kultura konsumeryzmu – (def. socjol.) uleganie naciskom i modom nadmiernej konsumpcji dóbr.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: konsumistycznie
SJP.pl
SJP.pl
niepohamowana chęć zdobywania dóbr materialnych, często zbytecznych
Konsumpcjonizm (także, konsumizm) – postawa polegająca na nieusprawiedliwionym (rzeczywistymi potrzebami oraz kosztami ekologicznymi, społecznymi czy indywidualnymi) zdobywaniu dóbr materialnych i usług lub pogląd polegający na uznawaniu tej konsumpcji za wyznacznik jakości życia (lub za najważniejszą, względnie jedyną wartość) – hedonistyczny materializm.
Współczesna kultura konsumpcji stała się jednym z centralnych przedmiotów uwagi kulturoznawstwa.
SJP.pl
Wikipedia
1. jeść, spożywać;
2. zużywać zakupiony towar na własną potrzebę
czasownik przechodni niedokonany (dk. skonsumować)
(1.1) spożywać, jeść
(1.2) nabywać i użytkować coś, zużywać
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konsumować.
Wiktionary
1. wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb
2. pożywianie się
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spożywanie, jedzenie
(1.2) zużywanie dóbr w celu zaspokojenia określonych potrzeb; kupowanie, nabywanie, używanie, użytkowanie, zużycie, wykorzystanie
(1.3) daw. med. suchoty, gruźlica
Konsumpcja – zużywanie posiadanych dóbr w celu bezpośredniego zaspokojenia ludzkich potrzeb. Wynika ona z użyteczności konsumowanego produktu lub usługi, które mogą mieć też dla konsumenta charakter subiektywny i komplementarny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba konsumująca ilość dóbr materialnych większą od potrzeb, przywiązująca nadmierną wagę do indywidualnej konsumpcji
SJP.pl
SJP.pl
SJP.pl
postawa życiowa objawiająca się nadmierną w stosunku do potrzeb konsumpcją różnych dóbr materialnych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. postawa polegająca na nieusprawiedliwionej rzeczywistymi potrzebami konsumpcji dóbr materialnych i usług, a także pogląd głoszący uznawanie konsumpcji za wyznacznik jakości życia;
Konsumpcjonizm (także, konsumizm) – postawa polegająca na nieusprawiedliwionym (rzeczywistymi potrzebami oraz kosztami ekologicznymi, społecznymi czy indywidualnymi) zdobywaniu dóbr materialnych i usług lub pogląd polegający na uznawaniu tej konsumpcji za wyznacznik jakości życia (lub za najważniejszą, względnie jedyną wartość) – hedonistyczny materializm.
Współczesna kultura konsumpcji stała się jednym z centralnych przedmiotów uwagi kulturoznawstwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. odprzym. cecha tego, co jest konsumpcyjne
Wiktionary
dotyczący konsumpcji
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konsumpcją
SJP.pl
Wiktionary
przestarzałe:
1. roztrząsanie jakiegoś tematu; rozważanie, deliberacja;
2. poważanie wśród ludzi; szacunek, estyma
SJP.pl
dawniej:
1. rozważać, uważnie się nad czymś zastanawiać;
2. poważać, szanować
SJP.pl
1. umowa łącząca cechy umowy komisu i umowy składu, przekazanie do sprzedaży towaru pozostającego własnością dostawcy;
2. specyfikacja towarów w tej umowie;
3. dawniej: ostre pogotowie bojowe
SJP.pl
1. związany z konsygnacją;
2. magazyn konsygnacyjny - miejsce składu towarów przeznaczonych na sprzedaż
SJP.pl
osoba podpisująca dokument wspólnie z kimś innym
SJP.pl
1. przekazać, przekazywać towar za pobraniem;
2. dawniej: wciągnąć, wciągać do protokołu
SJP.pl
przymiotnik od: konsyliarz
SJP.pl
1. przestarzale: lekarz, doktor;
2. dawniej: urzędnik pełniący funkcję radcy z wyboru lub nominacji; doradca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. doktor, lekarz
(1.2) daw. doradca
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona konsyliarza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. córka konsyliarza
Wiktionary
1. narada lekarzy w celu rozpoznania choroby i ustalenia sposobu leczenia;
2. dawniej: rada, narada w jakiejś ważnej sprawie
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. narada lekarzy mająca na celu rozpoznanie choroby i ustalenie sposobu leczenia
(1.2) daw. narada w ważnej sprawie
Konsylium (łac. consilium - narada) – narada lekarzy, mająca na celu ustalenie diagnostyki, badań dodatkowych oraz ostatecznej diagnozy i sposobu terapii w razie skomplikowanych przypadków medycznych.
Dawniej słowem konsylium określano także każdą naradę w ważnej sprawie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. stopień zwartości, gęstości lub lepkości substancji; spoistość;
2. przestarzałe: trwałość, stabilność, siła
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poziom określonych cech fizycznych (gęstość, twardość, lepkość) danej substancji; spoistość
SJP.pl
Wiktionary
1. mający zwartą konsystencję; gęsty;
2. wewnętrznie spójny, jednolity lub zgodny z czymś
SJP.pl
przyrząd do mierzenia konsystencji substancji
SJP.pl
przestarzałe: konsystorski
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konsystorzem, dotyczący konsystorza
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konsystorzem, dotyczący konsystorza
Wiktionary
1. rada przyboczna doradców cesarskich, powołana za panowania cesarza Dioklecjana (284-305);
2. w Kościele katolickim: kuria lub sąd biskupi;
3. zgromadzenie kardynałów pod przewodnictwem papieża;
4. w kościołach protestanckich: rada stojąca na czele gminy wyznaniowej lub Kościoła
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zgromadzenie kardynałów pod przewodnictwem papieża
(1.2) rel. w Kościołach protestanckich rada diecezji lub całego Kościoła
(1.3) rel. przest. w Kościele katolickim kuria biskupia
(1.4) rel. dawny sąd prezbiterialny przy kurii biskupiej
Konsystorz (łac. consistorium – zgromadzenie) – zebranie, zgromadzenie określonego gremium w celu rozwiązania ważnych spraw:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: mieć postój; stacjonować
SJP.pl
sytuacja, w której dane zjawisko lub fakt miały miejsce, zaszły
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. okoliczności lub sytuacja w jakiej dany fakt lub zdarzenie miały miejsce
SJP.pl
Wiktionary
zbiornik z mieszadłem do mieszania (konszowania) masy czekoladowej
Konsza (hiszp. concha – muszla) – zbiornik z mieszadłem do mieszania (konszowania) masy czekoladowej.
Konszowanie przeprowadza się w celu zemulgowania składników masy oraz odparowania nadmiaru wody. Konszowanie prowadzi się w temperaturze od 55 do 90 °C (rzadziej: do 105 °C) przez 2 lub 3 doby. Mieszanie w tym procesie jest bardzo intensywne i połączone z przerzucaniem masy. W czasie tego procesu uszlachetniającego, oprócz redukcji zawartości wody o średnio około 40% zmniejsza się też kwasowość (o 25%), zmniejsza się lepkość masy, zmniejsza się też zawartość garbników. Podczas tego procesu dodawane są także składniki uzupełniające, jak pasta kawowa, etylowanilina, lecytyna.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) słowo oddające brzmienie niemieckiego wyrażenia komm' aus Schwabenland (przybywam / pochodzę ze Szwabii) z oryginału dziecięcej piosenki „Muzykanci konszabelanci”
Wiktionary
zdrobnienie od: konszachty
SJP.pl
podstępne, zakulisowe, sekretne działania; intrygi; knowania; machinacje
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) tajne i nieuczciwe układy, spiski, zmowy
SJP.pl
Wiktionary
mieszać masę czekoladową w temperaturze 60-100°C w celu zemulgowania jej składników oraz odparowania nadmiaru wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kontakt
Wiktionary
hymn liturgiczny Kościoła bizantyjskiego; kondakion
Kondakion, kontakion (gr. κόντάκιον – zwój, κοντός – drążek, na który nawijano pergamin) – rodzaj hymnu liturgicznego, typowego dla Cerkwi prawosławnej, oraz katolickiej obrządku bizantyjskiego. Niektórzy badacze sądzą, że kondakia (l.mn.) stanowią ślad tradycji syryjskiej (aramejskiej) w Cerkwi. Ich rodowód jest w każdym razie bardzo dawny – były znane już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa.
SJP.pl
Wikipedia
1. bezpośrednie zetknięcie się; styczność;
2. urządzenie do włączania prądu w instalacji świetlnej; włącznik;
3. gniazdko elektryczne;
4. w chemii: katalizator kontaktowy;
5. wzajemna relacja między osobami, instytucjami, krajami;
6. kontakt operacyjny - tajny informator
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zetknięcie się
(1.2) informator, często tajny
(1.3) możliwość przekazywania i odbierania informacji
(1.4) gniazdo sieci elektrycznej
(1.5) przełącznik światła elektrycznego
(1.6) chem. stały katalizator w układach ciekłych lub gazowych (katalizator kontaktowy)
(1.7) geol. styk dwóch skał różnego pochodzenia
(1.8) utrzymywanie relacji z daną osobą/osobami
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
elektromechaniczne, rzadziej pneumatyczne urządzenie włączające i wyłączające obwody elektryczne; stycznik
SJP.pl
Kontaktoreceptor, receptor kontaktowy – rodzaj eksteroreceptora, odbierającego bodźce w bezpośrednim fizycznym kontakcie organizmu z ciałem lub substancją, która jest źródłem bodźca. Bodźce działają wówczas bezpośrednio na powierzchnię organizmu. Receptory takie występują w skórze i niektórych błonach śluzowych.
Do kontaktoreceptorów zalicza się receptory:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. skontaktować)
(1.1) pośredniczyć w nawiązaniu znajomości, kontaktu między ludźmi
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakontaktować)
(2.1) mieć połączenie elektryczne
(2.2) pot. pojmować, rozumieć coś
czasownik zwrotny niedokonany kontaktować się (dk. skontaktować się)
(3.1) nawiązywać znajomość, kontakt osobiście
(3.2) nawiązywać znajomość, kontakt wzajemnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontaktować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kontaktowe; cecha tych, którzy są kontaktowi
Wiktionary
1. skłonny do kontaktów z innymi ludźmi, łatwo nawiązujący znajomości;
2. służący do kontaktowania się ludzi, np. punkt kontaktowy, telefon kontaktowy;
3. będący w bezpośredniej styczności z czymś, dotykający czegoś, przylegający do czegoś;
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontaktem, dotyczący kontaktu
(1.2) taki, który wymaga kontaktu – dotknięcia, bliskości
SJP.pl
Wiktionary
łącznik elektryczny, którego styki są uruchamiane i utrzymywane przez zmianę zewnętrznego pola magnetycznego
Kontaktron – hermetyczny łącznik elektryczny sterowany magnesem.
Kontaktron składa się z hermetycznej bańki szklanej, w której – w atmosferze gazu obojętnego lub w próżni (kontaktrony wysokonapięciowe najczęściej wykonywane są jako próżniowe) – zatopione są styki z materiału ferromagnetycznego. Pod wpływem odpowiednio ukierunkowanego zewnętrznego pola magnetycznego w stykach indukuje się własne pole magnetyczne, w wyniku czego przyciągają się one i zwierają.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kontaktron
SJP.pl
potocznie: znajomości
SJP.pl
rzadko o człowieku: łatwo nawiązujący kontakt z otoczeniem; ekstrawersyjny, ekstrawertywny, towarzyski
SJP.pl
1. zmieszanie, skrzyżowanie czynników heterogenicznych w jedną całość;
2. pomieszanie w jednej relacji dwu lub więcej wydarzeń bądź wątków pochodzących z różnych źródeł;
3. skrzyżowanie wyrazów, forma wyrazowa powstała z połączenia ze sobą elementów różnych wyrazów;
4. skażenie promieniotwórcze, biologiczne lub chemiczne
SJP.pl
Wikipedia
związany z kontaminacją
SJP.pl
1. zanieczyszczać trującą lub promieniotwórczą substancją albo drobnoustrojami chorobotwórczymi;
2. wiązać różne czynniki w jedną całość; tworzyć kontaminację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kontekst
Wiktionary
część wypowiedzi ustnej lub pisemnej potrzebna do właściwego zrozumienia jakiegoś wyrazu, stwierdzenia; otoczenie wypowiedzi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. tekst, którego częścią jest dany wyraz;
(1.2) przen. sytuacja, tło, okoliczności, które określają lub wyjaśniają znaczenie zdarzenia lub następstwo innych zdarzeń
Kontekst (łac. contextus) – związek, łączność, zależność.
W znaczeniu komunikacji językowej – zależność znaczenia treści jakiegoś fragmentu tekstu, wypowiedzi lub słowa, od treści i znaczeń słów ją poprzedzających lub po nich następujących. Np. słowo „morze” rozumiemy przede wszystkim jako rozległy obszar wody, lecz wyrażenie „morze piasku” rozumiemy jako pustynię, czyli obszar bezwodny, a słowo „morze” jest w tej specyficznej frazie synonimem bezmiaru, dużej ilości. Bardziej precyzyjnie, słowo „morze” zostało tu użyte w sensie metaforycznym (przenośnym).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik od: kontekst
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontekstem, dotyczący kontekstu
SJP.pl
Wiktionary
głębokie rozmyślanie, przypatrywanie się, rozważanie; trwanie w zadumie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skupienie, rozmyślanie, pogrążenie w myślach
(1.2) rel. w mistycyzmie: wewnętrzna modlitwa
(1.3) przen. przyglądanie się czemuś
Kontemplacja – sposób aktywności poznawczej realizowanej poprzez skupienie, pogrążenie się w myślach, przyglądanie się czemuś. Zarówno koncentracja, jak i kontemplacja są dwoma różnymi rodzajami medytacji. Koncentracja ma charakter medytacji syntetycznej, a kontemplacja – medytacji analitycznej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kontemplacją
przymiotnik
(1.1) właściwy kontemplacji, pogrążeniu się w myślach
SJP.pl
Wiktionary
osoba kontemplująca coś, przyglądająca się w skupieniu, skłonna do zadumy, refleksji
SJP.pl
SJP.pl
rzadko: związany z kontemplacją; kontemplacyjny
przymiotnik
(1.1) zob. kontemplacyjny.
SJP.pl
Wiktionary
głęboko się zastanawiać; nieobecnie przypatrywać się czemuś w zadumie
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pogrążać się głęboko w myślach
(1.2) uważnie, w skupieniu przyglądać się czemuś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontemplować.
Wiktionary
dawniej: hańba, lekceważenie, pogarda
SJP.pl
przestarzale: rezon, pewność siebie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pewność siebie
SJP.pl
Wiktionary
skrzynia o standaryzowanych wymiarach służąca przechowywania lub transportu towarów wieloma środkami lokomocji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) standaryzowany pojemnik służący do przechowywania i przewożenia towarów;
(1.2) pot. duży pojemnik na śmieci
(1.3) inform. struktura danych, której zadaniem jest przechowywanie w zorganizowany sposób zbioru danych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
środowiskowo: pozyskiwanie żywności z kontenerów na śmieci
SJP.pl
statek dostosowany do przewozu kontenerów; rorowiec, trejlerowiec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. statek przeznaczony do przewozu kontenerów;
Kontenerowiec (również pojemnikowiec) – statek specjalnie wyposażony w prowadnice i przeznaczony do przewozu kontenerów, przy założeniu ich pionowego załadunku i wyładunku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kontener
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontenerem, dotyczący kontenera
SJP.pl
Wiktionary
wprowadzanie kontenerów w logistyce i transporcie
Konteneryzacja – proces tworzenia obrazów zawierających wszystkie potrzebne pliki do uruchomienia danej aplikacji oraz ich uruchamianie i zarządzanie nimi. Uruchomiony obraz nazywany jest kontenerem. Kontenery, czyli uruchomione aplikacje, są odizolowane od systemu operacyjnego. Do tworzenia obrazów i kontenerów oraz zarządzenia nimi wykorzystywany jest m.in. program Docker, Podman, Cloud foundry, czy platforma Kubernetes.
SJP.pl
Wikipedia
tyleż co: zadowolony, usatysfakcjonowany
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. książk. zadowolony
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) środ. zawartość, treść
SJP.pl
Wiktionary
dawniej:
1. zadośćuczynienie, rekompensata; kompensata, kompensacja, rekompensacja;
2. zadowolenie, radość, satysfakcja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zadośćuczynienie, zaspokojenie czyichś żądań
(1.2) daw. zadowolenie, uciecha
SJP.pl
Wiktionary
zadowalać, cieszyć kogoś
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. cieszyć, zadowalać
czasownik zwrotny niedokonany kontentować się
(2.1) daw. cieszyć się, zadowalać się
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontentować.
Wiktionary
→ kontent; contentowy
SJP.pl
przestarzale: portret, wizerunek, obraz, malowidło
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. portret, wizerunek
Portret, podobizna, konterfekt (fr. portrait, łac. protrahere – wydobyć na światło dzienne, wyjawiać, pokazać, contrafacere – naśladować) – artystyczny wizerunek (malarski, rzeźbiarski, graficzny, rysunkowy) konkretnej osoby lub grupy osób, ukazujący zewnętrzne podobieństwo oraz niekiedy cechy charakteru portretowanych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
z języka włoskiego: hrabina; komtesa, contessa
SJP.pl
kwestionowanie, na ogół manifestacyjne, przyjętych tradycyjnie poglądów lub zasad
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) protest, manifestowanie sprzeciwu wobec czegoś; podanie w wątpliwość
Kontestacja (fr. contestation – spór, negacja; od łac. contestari protestować) – sprzeciw, najczęściej przeciwko systemowi społecznemu i politycznemu, wyrażany publicznie poprzez wypowiedzi i zachowanie. Wypowiedzi kontestujące mogą mieć charakter werbalny lub pozawerbalny, np. poprzez sztukę. Kontestacja jest skrajnym przeciwieństwem konformizmu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kontestacją
przymiotnik
(1.1) kwestionujący wartości lub normy obowiązujące w życiu społecznym czy politycznym
SJP.pl
Wiktionary
osoba kwestionująca, zwłaszcza publiczne, wartości i normy obowiązujące w życiu społecznym, politycznym itp.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek protestujący przeciwko czemuś
SJP.pl
Wiktionary
kobieta kwestionująca, zwłaszcza publiczne, wartości i normy obowiązujące w życiu społecznym, politycznym itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta publicznie protestująca przeciw czemuś, przeciwniczka
SJP.pl
Wiktionary
ostentacyjnie okazywać brak akceptacji dla jakichś norm, wartości lub obyczajów
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. kwestionować coś, zaprzeczać czemuś
SJP.pl
Wiktionary
continuum;
1. jedna z liczb kardynalnych będąca mocą zbioru liczb rzeczywistych;
2. zwarta i spójna przestrzeń metryczna;
3. zbiór liczb rzeczywistych wraz ze swoją strukturą porządkową i topologiczną
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ciągły, zgodny z porządkiem zbiór elementów, które przechodzą jeden w drugi
(1.2) mat. moc zbioru liczb rzeczywistych
Continuum (z łac.) – wyraz związany z ciągłością i trwaniem, może oznaczać jeden z następujących terminów:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. rachunek w księdze handlowej
2. rachunek w księgowości bankowej wykazujący stan pieniędzy klienta
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. bank. rachunek w banku, na którym są przechowywane pieniądze klienta;
(1.2) inform. przypisana danemu użytkownikowi część zasobów serwera lub prawo dostępu do tych zasobów
(1.3) inform. adres i skrzynka poczty elektronicznej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzale: rachunek bieżący
SJP.pl
dawniej: zwierzchnik zakonu rycerskiego; komtur
SJP.pl
1. skręcenie, zwichnięcie;
2. grymas, skurcz twarzy
SJP.pl
osoba o wyjątkowo gibkim ciele, potrafiąca wyginać się w nieprawdopodobny sposób, zwykle artysta cyrkowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. człowiek mający bardzo elastyczne, zwinne ciało; zwykle artysta cyrkowy
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
dokonywać zapisu na koncie
SJP.pl
przymiotnik od: konto
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mający znaczenie: przeciwstawienie, występowanie przeciw
Wiktionary
contra;
1. atak mający na celu odparcie nacierającego przeciwnika, wroga; kontratak;
2. zachowanie wyrażające sprzeciw wobec czyichś zachowań; sprzeciw, przeciwdziałanie;
3. klisza drukarska odwracająca układ barw białych i czarnych na odbitce;
4. w boksie: cios powstrzymujący atak rywala;
5. w boksie: błyskawiczna odpowiedź ciosem na atak przeciwnika;
6. w kartach: zobowiązanie się gracza wobec partnera do niedopuszczenia do wygranej przeciwnika;
7. w brydżu: odzywka podważająca możność ugrania kontraktu wylicytowanego przez przeciwników
8. w wioślarstwie: wiosłowanie wstecz;
9. typ hamulca lub hamowania w rowerze
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stanowisko lub postępowanie przeciwne do wypowiedzi lub postępowania innej osoby
(1.2) sport. w boksie odpowiedź na cios przeciwnika, blokada lub odparcie ataku
(1.3) sport. w brydżu zapowiedź w licytacji oznaczająca, iż gracz kontrujący uważa, że przeciwnicy nie zrealizują zapowiadanego kontraktu;
(1.4) wojsk. kontratak, szybki zwrot od pozycji obronnej do ataku
(1.5) środ. kontrybucja, treść dodawana przez użytkownika do bazy tworzonej na stronie internetowej
(1.6) pot. kontrmanifestacja
(1.7) pot. kontretykieta
(1.8) hamulec nożny w rowerze działający przy odwrotnym obrocie pedałów
przyimek
(2.1) przeciwko
Zobacz też:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. nielegalne przenoszenie lub przewożenie przez granicę państwa dewiz lub towarów; przemyt, szmugiel;
2. rzeczy, dewizy, towary przewożone nielegalnie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nielegalny przewóz towarów pomiędzy państwami z pominięciem opłat celnych, akcyzy, podatku VAT i innych należności wobec państwa;
(1.2) przedmioty przemycane przez granicę
Przemyt (kontrabanda, pot. szmugiel) – przemieszczenie towarów pomiędzy państwami z pominięciem opłat celnych, akcyzy, podatku VAT i innych należności wobec państwa, na którego terytorium wwieziono towar, lub też wwiezienie towaru, którym obrót jest w danym kraju zakazany przez prawo. Omija się również, rzadko co prawda występujące, opłaty i ograniczenia wywozowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
taki, który dotyczy kontrabandy - przemytu dewiz lub towarów; przemytniczy, szmuglerski, nielegalny
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontrabandą, dotyczący kontrabandy
SJP.pl
Wiktionary
osoba uprawiająca kontrabandę, zajmująca się przemytem; przemytnik, szmugler, oszust
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten kto zajmuje się kontrabandą, przemytem
SJP.pl
Wiktionary
największy, najniżej brzmiący instrument smyczkowy o grubych strunach, używany w orkiestrze symfonicznej, zespołach jazzowych i innych jako instrument basowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. największy smyczkowy instrument strunowy;
Kontrabas (wł. contrabbasso, skrót: cb.) – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych; jest największym instrumentem z rodziny skrzypiec. Muzyk grający na kontrabasie to kontrabasista.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
muzyk grający na kontrabasie, największym z instrumentów smyczkowych; basista
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk grający na kontrabasie
Kontrabasista – muzyk grający na kontrabasie.
Zawodowi kontrabasiści posiadają międzynarodowe stowarzyszenie z siedzibą główną w USA, które służy do propagowania gry na tym instrumencie poprzez organizowanie koncertów, kursów mistrzowskich itp. Polski oddział tej instytucji działa we Wrocławiu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
muzyczka grająca na kontrabasie, największym z instrumentów smyczkowych; basistka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na kontrabasie
SJP.pl
Wiktionary
związany z kontrabasem - najniżej brzmiącym instrumentem smyczkowym; basowy
SJP.pl
skrót
(1.1) wojsk. mar. kontradmirał
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontradmirałem, dotyczący kontradmirała; dowodzony przez kontradmirała
Wiktionary
w wojsku: stopień kontradmirała - wyższego oficera marynarki wojennej
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. mar. stopień kontradmiralski
(1.2) wojsk. mar. godność, urząd kontradmirała
SJP.pl
Wiktionary
w marynarce wojennej: pierwszy z trzech stopni admiralskich, odpowiadający stopniowi generała brygady w wojskach lądowych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. mar. oficerski stopień wojskowy w polskiej marynarce wojennej odpowiadający generałowi brygady w wojskach lądowych i lotnictwie;
(1.2) mar. oficer mający stopień kontradmirała (1.1)
Kontradmirał (kadm.) – wojskowy stopień oficerski w polskiej Marynarce Wojennej, odpowiadający generałowi brygady w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzałe:
1. brak zgody na coś; sprzeciw;
2. sprzeczność, niezgodność z czymś; rozbieżność, rozdźwięk, dysharmonia, dysonans
SJP.pl
przestarzałe:
1. taki, który dotyczy kontradykcji - niezgody, sprzeciwu;
2. taki, który dotyczy kontradykcji - sprzeczności, niezgodności z czymś; przeciwstawny, rozbieżny, ambiwalentny, sprzeczny
SJP.pl
w logice: taki, który jest sprzeczny z rzeczywistością, zwłaszcza z konwencjami znaczeniowymi; wewnętrznie sprzeczny
SJP.pl
cecha procesu karnego, cywilnego, postępowania administracyjnego itp. zakładająca prawo strony do walki o korzystne dla siebie rozstrzygnięcie sprawy
Kontradyktoryjność (z łac. contradictio „sprzeczność” od contra „przeciw” i dicere „mówić”) – cecha postępowania, w którym istnieją dwie przeciwstawne strony toczące spór. Stanowi jeden z elementów sformalizowanej procedury sądowej.
SJP.pl
Wikipedia
w prawie: dający możność wypowiedzenia się obu stronom, polegający na przeciwstawności wypowiedzi
SJP.pl
instrument dęty drewniany o podwójnym stroiku, basowa odmiana fagotu charakteryzująca się najniższą skalą w grupie instrumentów dętych drewnianych; kontrfagot (rzadziej)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. fagot o niskiej skali;
Kontrafagot – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kontrafakt – powstały w 2001 roku w Pieszczanach na Słowacji zespół hip-hopowy. Składa się z trzech muzyków – lidera Rytmusa, Ego oraz Anešoma. Obecnie jest to jedna z najbardziej cenionych ekip tego typu muzyki na Słowacji. W 2004 roku nagrali razem z WWO utwór pt. „Najstarsia Vlasnost”, a w 2005 wystąpili gościnnie w kawałku „I tak to osiągnę” na albumie Życie na kredycie.
Wikipedia
w muzyce: zastąpienie oryginalnego tekstu partii wokalnych nowym tekstem
Kontrafaktura (z łac. contrafactum) – zmiana tekstu w utworze wokalnym bez zmiany lub z niewielką zmianą melodii. Najczęściej dotyczy to zmiany tekstu świeckiego na religijny. Melodie zapożyczane są z pieśni innych narodów, wyznań lub z utworów muzyki rozrywkowej.
SJP.pl
Wikipedia
w żeglarstwie: lina mocowana do rogu fałowego żagla biegnąca w dół, służąca do ściągania żagla na pokład; kontrfał
Kontrafał (niderholer) – element olinowania ruchomego. Lina służąca do opuszczania bądź zrzucania ruchomych elementów ożaglowania, omasztowania lub innych np. płetwy sterowej. Jest liną o działaniu przeciwnym do fału. Stosowana tam, gdzie siła ciężkości nie wystarcza, aby opuścić element uprzednio podniesiony przy użyciu fału. W przypadku ożaglowania biegnie od rogu fałowego w dół i służy do ściągnięcia żagla na pokład.
SJP.pl
Wikipedia
fałda zrobiona z dwóch założonych obok siebie fałd, zwróconych do siebie kantami; kontrafałda
SJP.pl
fałda zrobiona z dwóch założonych obok siebie fałd, zwróconych do siebie kantami; kontrafałd
SJP.pl
oddziaływanie na opinię publiczną w celu zjednania zwolenników dla jakiejś sprawy, idei, poglądów przeciwnych sprawom, ideom, poglądom podlegającym już agitacji
SJP.pl
związany z kontragitacją, mający na celu kontragitację - zjednywanie przeciwników jakichś poglądów lub działań
SJP.pl
przymiotnik od: kontrahent
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontrahentem, dotyczący kontrahenta
SJP.pl
Wiktionary
jedna ze stron zawierających umowę; strona umowy, wspólnik, kooperant, partner
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) każda ze stron zawierających umowę
Kontrahent – osoba fizyczna lub osoba prawna będąca stroną transakcji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta reprezentująca jedną ze stron zwierających umowę; strona umowy, partnerka, kooperantka, wspólniczka
SJP.pl
zawierać transakcję, umowę, kontrakt; kontraktować
SJP.pl
żartobliwe zdrobnienie od: kontrakt
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kontrakt
SJP.pl
Wiktionary
1. [czytaj: kontr-akcja] akcja przeciwstawna innej akcji;
2. w fizyce: zmniejszenie się objętości podczas mieszania się niektórych rozpuszczających się wzajemnie cieczy;
3. w geologii: kurczenie się wnętrza Ziemi, a wraz z nim gruntu, wskutek utraty ciepła;
4. w językoznawstwie: zjawisko fonetyczne polegające na zlaniu się w jedną samogłoskę, zazwyczaj długą, dwóch samogłosek sąsiadujących ze sobą bezpośrednio albo oddzielonych pierwotnie od siebie jakimś zanikającym elementem spółgłoskowym; monoftongizacja
5. w różnych dziedzinach nauki: skrócenie, skurczenie, zwężenie się czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeciwdziałanie (działanie skierowane przeciwko innemu działaniu) datadef|od 1902.
(1.2) skurczenie, ściągnięcie lub zmniejszenie długości, zakresu, rozmiaru lub objętości
(1.3) fonet. ściągnięcie dwóch samogłosek występujących obok siebie w jedną samogłoskę;
(1.4) jęz. słowo lub wyrażenie skrócone w mowie
(1.5) geol. kurczenie się ziemi lub skał w wyniku utraty przez nich temperatury;
(1.6) chem. zjawisko fizyczne polegające na zmniejszeniu objętości roztworu na skutek reakcji chemicznej lub oddziaływań międzycząsteczkowych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w geologii: teoria kontrakcyjna - teoria powstała na początku XIX wieku, zgodnie z którą przemieszczenia mas skalnych w skorupie ziemskiej są spowodowane kurczeniem się wnętrza Ziemi wskutek utraty przez nie ciepła; teoria kontrakcji
SJP.pl
1. porozumienie stron w jakiejś sprawie, zwykle zawierane w formie pisemnej, określające warunki na jakich coś ma się odbyć lub regulujące coś, zobowiązania stron i terminy;
2. pisemny tekst takiego porozumienia;
3. kontrakt terminowy - określona i niepodzielna wielkość partii danego towaru giełdowego, stanowiąca przedmiot w transakcji giełdowej, ustalana dla formy obrotu, jaką jest sesja przetargowa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) umowa dotycząca jakiegoś przedsięwzięcia lub czyjegoś zatrudnienia
Umowa, kontrakt (łac. contractus) – w prawie cywilnym zgodne porozumienie dwóch lub więcej stron ustalające ich wzajemne prawa lub obowiązki (ang. a meeting of minds). Na umowę składają się dwa lub więcej zgodnych oświadczeń woli (konsens) zmierzających do zawarcia umowy danego rodzaju. Złożenie przez strony oświadczeń woli, które nie są zgodne, określa się mianem dyssensu. Umowy są zawsze co najmniej dwustronnymi czynnościami prawnymi
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w rolnictwie: forma skupu produktów, głównie rolnych oraz zwierząt hodowlanych, oparta na dwustronnej umowie między producentem i przedsiębiorstwem skupu, określającej termin realizacji, ilość i jakość produktów, cenę oraz inne obustronne zobowiązania
Kontraktacja – forma skupu płodów rolnych lub zwierząt hodowlanych albo ich produktów, oparta na umowie dwustronnej między producentem a przedsiębiorstwem skupującym.
Umowa kontraktacyjna określa wzajemne zobowiązania stron, np. terminy i wielkości dostaw, parametry jakościowe dostarczanych produktów, cenę, pomoc i opiekę instruktażową, weterynaryjną, paszową lub kredytową.
SJP.pl
Wikipedia
związany z kontraktacją - formą skupu produktów rolnych i zwierząt hodowlanych, np. umowa kontraktacyjna
SJP.pl
pracownik podnajmowany do pracy w miejscu innym, niż został zatrudniony
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wykonawca, kontrahent, strona umowy
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
1. zawierać kontrakt, umowę na dostawę czegoś; kontrahować, zawierać transakcję;
2. rzadko: angażować na podstawie kontraktu
SJP.pl
dawniej: osoba biorąca udział w kontraktach - dorocznych zjazdach szlachty polskiej
SJP.pl
potocznie:
1. agent kontraktowy;
2. człowiek zatrudniony na zasadzie kontraktu
SJP.pl
1. związany z kontraktem, mający charakter kontraktu - zgodnego oświadczenia dwóch lub więcej stron, złożonego na piśmie; ustalony, umówiony, uzgodniony;
2. związany z kontraktami - stałymi, dorocznymi zjazdami szlachty polskiej, służącymi zawieraniu umów gospodarczych i transakcji handlowych;
3. sejm kontraktowy - sejm wybrany w Polsce w 1989 roku na podstawie ordynacji przewidującej z góry podział mandatów między ugrupowania postkomunistyczne a solidarnościowe
przymiotnik
(1.1) dotyczący kontraktu, związany z kontraktem
(1.2) o pracowniku: zatrudniony na podstawie kontraktu; nieetatowy
SJP.pl
Wiktionary
w medycynie: ograniczenie ruchów i wykrzywienie kończyny, kręgosłupa lub szyi wskutek zmian chorobowych w stawach, mięśniach lub ścięgnach; przykurcz
SJP.pl
zapoczątkowane w XVI w. stałe, doroczne zjazdy szlachty polskiej, mające na celu zawieranie różnych umów gospodarczych i transakcji handlowych
Kontrakty – w dawnej Polsce doroczne zjazdy szlachty odbywające się w miastach w celu zawarcia porozumień handlowych, kredytowych i gospodarczych. Odbywały się na początku roku kalendarzowego; trwały kilka tygodni. Zjazdom towarzyszyły zabawy, uczty i spotkania towarzyskie.
SJP.pl
Wikipedia
zjawisko unikania lub odrzucania wzorów kulturowych obcej grupy kulturowej, występujące na początku akulturacji
Kontrakulturacja – proces występujący na początku zjawiska akulturacji wyrażający się traktowaniem z rezerwą, unikaniem bądź nawet odrzucaniem wzorów kulturowych obcej grupy kulturowej. Przyjęcie bądź odrzucenie jakichś elementów obcej kultury przez całą społeczność zależy od tego, która z grup (konserwatywna czy postępowa) zdobędzie przewagę.
SJP.pl
Wikipedia
osoba śpiewająca kontraltem; kontralt
SJP.pl
śpiewaczka śpiewająca kontraltem - najniższym głosem żeńskim; kontralt
SJP.pl
śpiewaczka śpiewająca kontraltem - najniższym głosem żeńskim; kontralcistka
Kontralt (alt głęboki) – rodzaj głosu żeńskiego o najniższej tessiturze. Skala kontraltu obejmuje co najmniej dźwięki od c do d2. Kontralcistki operują głosem o bardzo dużej skali – w niektórych przypadkach aż do wysokiego c-trzykreślnego sopranu.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kontralt (najniższy głos żeński), np. głos kontraltowy
SJP.pl
1. w numizmatyce: znak wybijany na monetach w celu usankcjonowania ich obiegu lub nadania im nowej wartości nominalnej; kontrasygnatura, kontrsygnatura;
2. dawniej: znaczek numerowany, otrzymywany w szatni przy oddawaniu ubrania lub przedmiotu pozostawionego na przechowani;
3. dawniej: znaczek numerowy, wydawany przy wejściu do teatru w zamian za bilet w celu wychwycenia fałszywych biletów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. prowincjonalizm twarz
SJP.pl
Wiktionary
kontrmarsz;
1. sposób prowadzenia walki przez piechotę zachodnioeuropejską w XVI-XVII w., polegający na tym, że poszczególne szeregi żołnierzy kompanii strzelały kolejno do nieprzyjaciela i wycofywały się na tył kolumny;
2. marsz odbywający się w kierunku przeciwnym do dotychczasowego, w celu dostosowania ugrupowania własnych wojsk do nowej sytuacji
SJP.pl
wydzielony pas na ulicy jednokierunkowej, umożliwiający ruch w kierunku przeciwnym do innych pojazdów
Kontrapas – wydzielony pas jezdni ulicy jednokierunkowej przeznaczony dla ruchu określonej kategorii pojazdów (np. rowerów lub autobusów) w kierunku przeciwnym do obowiązującego pozostałe pojazdy.
SJP.pl
Wikipedia
w rzeźbie: zasada kompozycyjna polegająca na ustawieniu postaci ludzkiej tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze
Kontrapost − w sztukach plastycznych sposób ustawienia postaci tak, iż cały ciężar jej ciała opiera się na jednej nodze, podczas gdy druga jest odciążona i lekko wspiera się na ziemi. Ten układ nóg równoważony jest przez wygięcie tułowia i rąk - barki są pochylone przeciwnie w stosunku do bioder, co w połączeniu z pochyleniem głowy sprawia, że kręgosłup postaci tworzy kształt litery "S". Jedna z rąk zwykle jest spuszczona, a druga coś dzierży.
SJP.pl
Wikipedia
w logice tradycyjnej: przekształcenie zdania kategorycznego przez zastosowanie kolejno konwersji i obwersji lub odwrotnie, np. zdanie: każdy człowiek jest ssakiem przekształca się w zdanie: żaden człowiek nie jest istotą niebędącą ssakiem (obwersja), i następnie w zdanie: żadna istota niebędąca ssakiem nie jest człowiekiem (konwersja)
SJP.pl
utrudniający osiągnięcie zamierzonych efektów; kontrproduktywny
SJP.pl
1. kompozytor, muzyk stosujący w swoich utworach zasadę kontrapunktu;
2. specjalista w zakresie kontrapunktu - techniki prowadzenia dwu lub więcej melodii równolegle
SJP.pl
1. w muzyce: technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym zestawieniu kilku linii melodycznych według określonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznych w utworach wielogłosowych;
2. muzyce: druga melodia towarzysząca pierwszej, np. towarzysząca tematowi w fugach;
3. w muzyce: dział teorii muzyki dotyczący takiej techniki kompozytorskiej;
4. w filmoznawstwie: koncepcja estetyczna okresu kina wczesnodźwiękowego, traktująca dźwięk jako nowy element montażu i samodzielny składnik wizualnego obrazu zdolny wzbogacić metody oddziaływania na widza;
5. przenośnie: coś dopełniającego coś innego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plast. element obrazu, widowiska itp., który poprzez swoją obecność kontrastuje z innym elementem, tym samym go uwidaczniając
(1.2) muz. technika stosowana w muzyce polegająca na prowadzeniu kilku linii melodycznych, które są ze sobą zharmonizowane;
(1.3) muz. jeden z działów teorii muzyki
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w muzyce: komponując, stosować zasady kontrapunktu
SJP.pl
w muzyce: zgodny z zasadami kontrapunktu - techniki prowadzenia dwu lub więcej melodii równolegle; kontrapunktyczny
SJP.pl
w muzyce: zgodny z zasadami kontrapunktu - techniki prowadzenia dwu lub więcej melodii równolegle; kontrapunktowy
SJP.pl
argument skierowany przeciwko argumentom strony przeciwnej, obalający inne twierdzenie
SJP.pl
1. uzasadnianie, przekonywanie za pomocą kontrargumentów; kontrargumentowanie, falsyfikacja;
2. zespół kontrargumentów, które służą do przeciwstawiania się czyjejś argumentacji
SJP.pl
przytaczać argumenty przeciwko innym argumentom; zaprzeczać, falsyfikować, oponować, polemizować
SJP.pl
dwukierunkowy ruch rowerowy na ulicach jednokierunkowych
Kontraruch rowerowy – organizacja ruchu drogowego dająca możliwość poruszania się rowerem w kierunku przeciwnym do ogólnej organizacji ruchu.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kontrast
Wiktionary
w żeglarstwie: profilowa kierownica za lub przed śrubą statku wodnego, prostująca strumień wody przepływającej przez śrubę
SJP.pl
1. wystąpienie elementów, zjawisk, postaw itp. o cechach przeciwstawnych lub o mocno uwidocznionej różnicy podczas ich porównywania lub zestawienia, np. kontrast form, linii, kolorów, kształtów; przeciwieństwo, sprzeczność, dysonans, rozdźwięk, rozbieżność;
2. w fizyce, optyce: stosunek jasności dwóch porównywanych elementów obrazu, np. kontrast oświetlenia, obrazu, luminacji; ostrość;
3. w psychologii widzenia: właściwość spostrzeżeń wzrokowych, dzięki której wizualna ocena świecącego przedmiotu jest różna w zależności od otaczającego tła lub od tego, jakie światło padało poprzednio na siatkówkę oka, np. kontrast wzrokowy, następczy;
4. w medycynie: substancja wprowadzana do organizmu osoby badanej w celu uzyskania wyrazistego obrazu na kliszy radiofotograficznej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. sprzeczność występująca między zestawionymi elementami (przedmiotami, zjawiskami itp.)
(1.2) opt. stosunek między największym a najmniejszym stopniem naświetlenia jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: kontraSTER] pomocniczy ster opływowy, znajdujący się między śrubą i sterem, służący do usuwania prędkości obwodowych w strumieniu zaśrubowym, podwyższania sprawności śruby oraz do wytwarzania dodatkowego oporu; przeciwster
SJP.pl
1. wyraźnie odróżniać się od czegoś, odznaczać się w porównaniu z czymś; rzucać się w oczy;
2. stosować zasadę kontrastu, posługiwać się kontrastem
czasownik przechodni niedokonany (dk. skontrastować)
(1.1) być kontrastem dla czegoś; odznaczać się w zestawieniu z czym
(1.2) zestawiać ze sobą dla ukazania kontrastu
czasownik zwrotny niedokonany kontrastować się (dk. skontrastować się)
(2.1) zestawiać się w kontraście do siebie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontrastować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kontrastowe
Kontrastowość, gradacja, twardość – cecha charakterystyczna materiałów światłoczułych, określająca różnice gęstości optycznej, w jakich zostaną odtworzone na obrazie różnice tonalne fotografowanego obiektu.
Miarą kontrastowości jest gradient krzywej charakterystycznej. Kontrastowość materiałów światłoczułych w czasie wywoływania rośnie do pewnej granicy. Materiały negatywowe w filmie mają stosunkowo niską kontrastowość – gradient średni ok. 0,6–0,7, materiały do reprodukcji kreskowej – ok. 3–5.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. stanowiący przeciwieństwo czegoś, wyraźnie różniący się od czegoś; krańcowo różny, sprzeczny, skrajnie odmienny, zupełnie inny;
2. w fotografii: film, zdjęcie, negatyw, odbitka kontrastowa - film, zdjęcie, negatyw, odbitka, na których ostro kontrastują ze sobą plamy jasne i bardzo ciemne, a mało jest plam o pośrednim nasileniu zaciemnienia;
3. w medycynie: środki kontrastowe - środki chemiczne wprowadzane do ciała człowieka w celu uzyskania wyraźnego obrazu badanego narządu na ekranie lub zdjęciu rentgenowskim; środki cieniujące, środki kontrastujące
SJP.pl
w medycynie: środki kontrastujące - środki chemiczne wprowadzane do ciała człowieka w celu uzyskania wyraźnego obrazu badanego narządu na ekranie lub zdjęciu rentgenowskim; środki cieniujące, środki kontrastowe
SJP.pl
w językoznawstwie: taki, który polega na zestawieniu dwóch lub więcej elementów języka w celu wykrycia podobieństw i różnic między nimi; konfrontatywny, komparatystyczny, komparatywny, porównawczy
SJP.pl
[czytaj: kontr-asygnata] w prawie: podpisanie aktu prawnego przez wysokiego urzędnika państwowego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. praw. wymóg złożenia podpisu pod aktem prawnym przez drugą osobę w celu potwierdzenia jego ważności;
Kontrasygnata (łac. contra 'przeciw', signum 'znak; sygnał') – wymóg podpisania dokumentu, np. aktów prawnych jak ustawy bądź rozporządzenia przez drugą osobę, potwierdzające jego ważność.
W systemie rządów parlamentarno-gabinetowych oznacza najczęściej podpisanie aktu urzędowego wydanego przez głowę państwa – monarchę lub prezydenta – dodatkowo przez premiera lub ministra odpowiedniego resortu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w numizmatyce: znak wybijany na monetach w celu usankcjonowania ich obiegu lub nadania im nowej wartości nominalnej; kontramarka, kontrsygnatura
SJP.pl
[czytaj: kontr-asygnować] w prawie: dokonać, dokonywać kontrasygnaty, czyli złożyć, składać pod dokumentem drugi podpis, by dokument ten stał się prawomocny
SJP.pl
w żeglarstwie: lina zaczepiana do noku bomu i poprowadzona w przód w okolice dziobu, działająca w kierunku przeciwnym niż szot, która wspólnie z szotem utrzymuje bom w pewnym określonym położeniu
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kontratak
Wiktionary
1. atak mający na celu odparcie nacierającego przeciwnika, wroga; contra, kontra, przeciwuderzenie;
2. w wojsku: przejście od walki obronnej do zaczepnej;
3. przenośnie: wystąpienie z oskarżeniem w odpowiedzi na zarzuty
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odpowiedź atakowanego w dyskusji, sporcie, w wojskowości itp.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. przeprowadzać kontratak, działaniem bronić się przed atakami przeciwnika;
2. w wojsku: przechodzić do kontrataku - walki zaczepnej;
3. przenośnie: występować z oskarżeniami w odpowiedzi na zarzuty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odpowiadanie atakiem na atak
Wiktionary
śpiewak śpiewający kontratenorem; tenor altowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. najwyższy głos męski wykorzystujący rejestr falsetowy;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba z takim głosem
Kontratenor – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej mutacji głosu, dzięki odpowiedniej technice, jak i wrodzonym uwarunkowaniom, jest w stanie operować pełną skalą altu (kontratenor altowy), mezzosopranu (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet sopranu (kontratenor sopranowy).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kontratenor
przymiotnik
(1.1) dotyczący kontratenoru, przeznaczony na ten rodzaj głosu
SJP.pl
Wiktionary
1. w filmoznawstwie: pozytywowa taśma filmowa otrzymana metodą kontratypowania za pośrednictwem kontrnegatywu (taśmy negatywowej otrzymanej w wyniku skopiowania taśmy pozytywowej);
2. w prawie: okoliczność wyłączająca bezprawność karną
Kontratyp – okoliczność wyłączająca karną bezprawność czynu. Zaistnienie kontratypu powoduje, że zachowanie wypełniające znamiona czynu zabronionego nie jest przestępstwem. Innymi słowy – postępowanie, które w normalnych warunkach jest bezprawne, staje się prawnie dozwolone ze względu na zaistnienie określonych okoliczności wynikających z faktu wyłączenia przesłanek winy.
SJP.pl
Wikipedia
w filmoznawstwie: wykonywać pozytywową taśmę filmową za pomocą kontrnegatywu - taśmy negatywowej otrzymanej w wyniku skopiowania taśmy pozytywowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z walką artylerii przeciw artylerii przeciwnika, dotyczący takiej walki
Wiktionary
chwyt stanowiący odpowiedź na wcześniejszy chwyt przeciwnika
SJP.pl
dowód podważający domniemanie autentyczności lub zgodności z prawdą innego dowodu; przeciwdowód
SJP.pl
1. taniec towarzyski z XVIII w.;
2. muzyka do tego tańca
Kontredans – zbiorowy, figurowy taniec towarzyski pochodzenia angielskiego, popularny zwłaszcza we Francji od końca XVIII w. (w XIX w. przekształcił się w kadryla).
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kontredans
SJP.pl
nowa ekspertyza poddająca w wątpliwość wynik badania poprzedniej
SJP.pl
eksperyment stanowiący odpowiedź na wcześniejszy eksperyment
SJP.pl
emalia kładziona na rewersie emaliowanej plakietki metalowej w celu jej wzmocnienia
SJP.pl
dodatkowa naklejka na butelce, znajdująca się po przeciwnej stronie od głównej etykiety
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naklejka umieszczona po drugiej stronie butelki w stosunku do etykiety;
Kontretykieta – papierowa naklejka, najczęściej w kształcie prostokąta lub kwadratu, znajdująca się na opakowaniu po przeciwnej stronie niż etykieta. Najczęściej stosują ją browary w przemyśle piwowarskim, umieszczając na niej szczegółowe informacje o piwie, datę minimalnej trwałości, kod paskowy i inne informacje.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
instrument dęty drewniany o podwójnym stroiku, basowa odmiana fagotu charakteryzująca się najniższą skalą w grupie instrumentów dętych drewnianych; kontrafagot (częściej)
SJP.pl
odnoszący się do zdarzeń potencjalnych lub nierzeczywistych
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. taki, który odnosi się do zdarzeń potencjalnych lub nierzeczywistych
SJP.pl
Wiktionary
w żeglarstwie: lina mocowana do rogu fałowego żagla biegnąca w dół, służąca do ściągania żagla na pokład; kontrafał
SJP.pl
w szachach: gambit czarnych figur w odpowiedzi na uprzednie poświęcenie ze strony białych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szach. otwarcie szachowe, w którym czarne poświęcają jedną lub kilka bierek, w zamian za uzyskanie lepszej pozycji;
Kontrgambit – określenie debiutu, w którym stroną ofiarującą materiał jest zawodnik grający czarnymi bierkami. Do XIX w. nazwę kontrgambit używano w odniesieniu do otwarcia, w którym jedna ze stron na kontynuację gambitową odpowiadała w taki sam sposób. Poniżej podano przykłady kontrgambitów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
inicjatywa będąca odpowiedzią na wcześniejszą inicjatywę
SJP.pl
kandydat strony przeciwnej; przeciwkandydat
SJP.pl
SJP.pl
organizacja działająca podobnie do Kościoła, lecz różniąca się światopoglądem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) organizacja działająca podobnie do Kościoła, lecz różniąca się światopoglądem
SJP.pl
Wiktionary
antykultura;
1. grupa społeczna odrzucająca normy i zachowania kultury oficjalnej, propagująca nowe wartości;
2. kultura tej grupy społecznej
Kontrkultura (z łac. contra „przeciw” + kultura) – określa względnie spójną grupę społeczną, która wyraża sprzeciw zarówno wobec zastanej kultury, jak i wobec tworzenia nowej.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kontrkulturowe
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) właściwy kontrkulturze, odrzucający wartości, normy i wzory zachowania kultury oficjalnej
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. manifestacja będąca formą przeciwstawienia się innej manifestacji
Wiktionary
osoba biorąca udział w manifestacji stanowiącej reakcję na inną manifestację
SJP.pl
kontramarsz;
1. sposób prowadzenia walki przez piechotę zachodnioeuropejską w XVI-XVII w., polegający na tym, że poszczególne szeregi żołnierzy kompanii strzelały kolejno do nieprzyjaciela i wycofywały się na tył kolumny;
2. marsz odbywający się w kierunku przeciwnym do dotychczasowego, w celu dostosowania ugrupowania własnych wojsk do nowej sytuacji
Kontrmarsz – pojęcie z dziedziny wojskowości, oznaczające taktykę salwowego prowadzenia ognia kolejnymi szeregami lub sposób przemieszczania się pododdziałów w celu przegrupowania.
SJP.pl
Wikipedia
miesięcznica, której celem jest krytyka innej miesięcznicy
SJP.pl
mina podziemna stosowana w obronie w celu zniszczenia min nieprzyjaciela; przeciwmina
Chodnik przeciwminowy, chodnik kontrminowy – chodnik (podziemny korytarz) wykonywany przez obrońców w kierunku oblegającego ich przeciwnika w celu wykrycia i zniszczenia chodników minowych wykonywanych przez oblegających.
System chodników przeciwminowych składał się z chodnika wejściowego, często będącego galerią przeciwstokową, chodników głównych, odchodzących od niej promieniście w kierunku przedpola i chodników bocznych, w których umieszczano posterunki nasłuchowe bądź kontrminy.
SJP.pl
Wikipedia
przekopiowywanie negatywu wyjściowego przez fazę pozytywu, w celu otrzymania negatywu wtórnego
SJP.pl
przymiotnik od: kontrnegatyw
SJP.pl
kontratak, przeciwnatarcie;
1. natarcie wojsk, do którego przechodzi się bezpośrednio po odparciu ataku nieprzyjaciela;
2. odpowiedź na czyjś atak, mająca na celu przejęcie inicjatywy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. natarcie wojsk, które następuje bezpośrednio po odparciu ofensywy wroga
Kontrofensywa (franc. contre-offensive) – działanie taktyczne podejmowane przez broniące się wojska, mające na celu odparcie przeciwnika, który włamał się w głąb obrony, przejęcie inicjatywy w określonym rejonie prowadzenia walki i ostateczne rozbicie go i opanowanie określonych obiektów pod względem strategicznym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z kontrofesywą
Wiktionary
1. porównywanie stanu rzeczywistego z przyjętymi normami, wzorcami, wartościami, ze stanem pożądanym i ustalenie ewentualnych odchyleń; przegląd, inspekcja, rewizja;
2. nadzór nad kimś lub nad czymś, pilnowanie kogoś lub czegoś; nadzór, opieka, władza;
3. potocznie: instytucja lub osoba zajmująca się sprawdzaniem czegoś lub sprawująca nad czymś nadzór
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprawdzenie, czy coś spełnia określone warunki i wymogi
(1.2) pot. nadzór nad kimś lub nad czymś
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. osoba upoważniona do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstw; urzędnik przeprowadzający kontrolę;
2. osoba sprawdzająca bilety, np. w pociągu lub autobusie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kontrolująca, sprawdzająca coś
(1.2) osoba kierująca ruchem wielu obiektów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. urządzenie kontrolujące pracę maszyn
(2.2) inform. program sterujący
(2.3) inform. gamepad
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: kontroler
Wiktionary
→ kontroler (urządzenie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontrolerem, dotyczący kontrolera, tego, kto wykonuje kontrole
Wiktionary
igrzyska olimpijskie zorganizowane przez kraje bojkotujące igrzyska oficjalne
SJP.pl
w ekonomii: metoda kierowania przedsiębiorstwem, polegająca na tworzeniu i aktualizowaniu systemu planowania, konstruowaniu wskaźników i mierników oceny finansowej firmy oraz przygotowywaniu informacji bieżących i strategicznych w celu podjęcia najbardziej odpowiednich decyzji w przedsiębiorstwie; controlling
Controlling – system sterowania przedsiębiorstwem zorientowanym na wynik, łączący w sobie jednocześnie zadania planowania – poprzez ustalenie celów przedsiębiorstwa, kontroli – porównaniem stanu faktycznego z zamierzeniami i kierowania – przeprowadzanie działań korygujących. Celem działania controllingu jest przygotowanie dla kadry kierowniczej informacji, metod i instrumentów umożliwiających podejmowanie skutecznych decyzji planistycznych i realizacyjnych na różnych poziomach zarządzania, a także koordynację oraz kontrolę przebiegu wszystkich procesów przedsiębiorstwa.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
1. notatnik do zapisków przydatnych podczas kontroli; notes, brulion;
2. lampka sygnalizacyjna umożliwiająca kontrolę pracy danego urządzenia; dioda, lampka kontrolna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) notatnik do prowadzenia zapisków podczas kontroli
(1.2) lampka sygnalizacyjna, która umożliwia kontrolę pracy jakiegoś urządzenia
Widżet – podstawowy element graficznego interfejsu użytkownika (na przykład okno, pole edycji, suwak, przycisk). Termin ten jest szczególnie popularny wśród użytkowników systemów operacyjnych z rodziny UNIX, natomiast użytkownicy systemów MS Windows używają w tym kontekście terminu kontrolka lub element kontrolny. W produktach firmy Microsoft (Visual Studio, .NET, Office itp.) używana jest nazwa formant. W pewnych kontekstach synonimem widżetu jest okno.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kontrolą, wykorzystywany podczas kontroli, umożliwiający kontrolę, przeprowadzający kontrolę, np. zegar kontrolny, kontrolny spis towarów
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontrolą lub kontrolowaniem
SJP.pl
Wiktionary
1. przeprowadzać kontrolę, sprawdzać; nadzorować, inspekcjonować;
2. panować nad kimś lub nad czymś; rządzić, decydować;
3. dominować w jakiejś dziedzinie;
4. kontrolować się - panować nad sobą
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sprawdzać, czy coś działa tak, jak powinno, czy jest takie, jak powinno być
(1.2) sprawiać, że coś przebiega tak, jak chcemy
(1.3) rządzić czymś, mieć nad czymś władzę
SJP.pl
Wiktionary
dający się kontrolować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawowanie kontroli, wykonywanie czynności kontrolnych
Kontrolowanie – w wąskim rozumieniu oznacza sprawdzanie zgodności z ustalonym standardem (np. kontrolowanie poziomu wody w rzece), w szerokim oznacza także sprawdzanie zgodności ze standardem i czynny nadzór nad jego przestrzeganiem (np. kontrolowanie pojazdu, utrzymywanie kontroli nad klasą w szkole itp.). W obu przypadkach punktem wyjścia jest określenie stanu pożądanego – wyznaczenie normy.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyraz o dwóch przeciwstawnych znaczeniach
Wiktionary
orędzie mające na celu zagłuszenie innego orędzia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zarzut stawiany osobie w odpowiedzi na inny, postawiony przez nią komuś zarzut
Wiktionary
1. być przeciw komuś lub czemuś; oponować, sprzeciwiać się;
2. w brydżu: zobowiązywać się do niedopuszczenia licytującego przeciwnika do wygranej;
3. w boksie: zadawać kontry, odpowiadać ciosami na ciosy przeciwnika, powstrzymywać ciosem atak przeciwnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontrować.
Wiktionary
dawniej: osoba biegła w polemice, zwłaszcza w sporach na tle wyznaniowym i religijnym
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) różnica zdań, rozbieżność poglądów; spór, polemika, konflikt
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niejednoznaczność opinii w jakiejś sprawie, wywołująca dyskusje, sprzeczki
SJP.pl
Wiktionary
ogół cech kontrowersyjnych - wywołujących spory, niepozwalających na jednoznaczną ocenę; niejednoznaczność, dyskusyjność, sprzeczność, problematyczność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kontrowersyjne; cecha tych, którzy są kontrowersyjni
SJP.pl
Wiktionary
wywołujący spory, niepozwalający na jednoznaczną ocenę; problematyczny, dyskusyjny, sporny
przymiotnik
(1.1) wzbudzający kontrowersje, prowokujący spory i dyskusje
SJP.pl
Wiktionary
→ kontra
SJP.pl
dawniej: para wpuszczana do cylindra parowego z odwrotnej strony tłoka w celu zahamowania jego ruchu; przeciwpara
SJP.pl
przeciwnik, rywal
SJP.pl
rywalka, konkurentka, przeciwniczka
SJP.pl
pochód będący wyrazem sprzeciwu wobec innego pochodu
SJP.pl
pozew wzajemny
SJP.pl
sposób dodatkowej kontroli wyników głosowania jawnego w przypadku, gdy wyniki są niezbyt wyraziste
SJP.pl
utrudniający osiągnięcie zamierzonych efektów; kontraproduktywny
przymiotnik
(1.1) zob. przeciwskuteczny.
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) projekt stanowiący alternatywę, konkurencję dla danego innego projektu
Wiktionary
w sporcie: protest składany w przypadku zaakceptowania przez jury protestu innego zawodnika, innej federacji itp.
SJP.pl
w matematyce: przykład obalający daną hipotezę, przeczący twierdzeniu; przeciwprzykład
Kontrprzykład – zdanie falsyfikujące, z którego wynika negacja pewnego zdania ogólnego – zawierającego kwantyfikator ogólny („dla każdego”, „dla dowolnego”). Kontrprzykład jest koniunkcją dwóch zdań elementarnych (tzn. takich, że jest to zdanie atomowe lub negacja zdania atomowego).
Jeżeli uda nam się znaleźć kontrprzykład to wyrażenie nie jest tautologią, ponieważ istnieje takie podstawienie wartości logicznych za konkretne zmienne w wyrażeniu, dla którego schemat jest fałszywy.
SJP.pl
Wikipedia
prąd powstały w kościele katolickim wobec zagrożenia reformacją
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rel. ruch w Kościele katolickim w XVI i XVII w., skierowany przeciw reformacji i wyznaniom protestanckim, mający na celu także przeprowadzenie odnowy wewnętrznej w Kościele;
Kontrreformacja – ruch w Kościele katolickim zapoczątkowany soborem trydenckim, a zakończony wraz z wojną trzydziestoletnią, zmierzający do uzdrowienia stosunków w Kościele, będący odpowiedzią na reformację. Celem kontrreformacji była rekatolicyzacja podejmowana z zamiarem ponownego wprowadzania katolicyzmu wśród społeczności innowierczej na terenach, gdzie wcześniej przeważał katolicyzm.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kontrreformacją (prądem w Kościele katolickim); przeciwreformacyjny
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. kośc. związany z kontrreformacją, dotyczący kontrreformacji
SJP.pl
Wiktionary
1. duchowny będący członkiem kontrreformacji;
2. osoba działająca w celu odwrócenia skutków reform
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. hist. działania stanowiące reakcję w stosunku do rewolucji;
Kontrrewolucja – określenie działań stanowiących reakcję w stosunku do rewolucji. Pierwszy raz użyte podczas rewolucji francuskiej, rozpowszechnione także podczas rewolucji w Rosji.
Najczęściej kontrrewolucja jest utożsamiana z prawicą oraz ruchami konserwatywnymi czy też monarchistycznymi, często określanymi przez samych rewolucjonistów i ich zwolenników jako reakcja. Często jednak odnoszony jest do wszystkich grup wrogich, (bądź też uznanych za wrogie) danej rewolucji, starających się ją zwalczyć - przykładem może być tu określanie jako kontrrewolucyjnego Rządu Białych, który był rządem stworzonym przez rewolucję lutową, reprezentującym w sporej części socjalistów i demokratów. Jako kontrrewolucyjne określano też m.in. powstanie w Kronsztadzie, którego głównymi postulatami była realizacji postulatów rewolucji lutowej.
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
związany z kontrrewolucją
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z kontrrewolucją, dotyczący kontrrewolucji
SJP.pl
Wiktionary
sankcja będąca odpowiedzią na sankcję przeciwnej strony
SJP.pl
działanie wbrew czyjejś sugestii
SJP.pl
charakterystyczny dla działania wbrew czyjejś sugestii; przekorny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urz. świadczenie spełniane w odpowiedzi na świadczenie drugiej strony w ramach umowy
Wiktionary
w numizmatyce: znak wybijany na monetach w celu usankcjonowania ich obiegu lub nadania im nowej wartości nominalnej; kontramarka, kontrasygnatura
SJP.pl
tylna sztaba statku, stanowiąca wraz z kilem i sztabą podstawę wiązania całego kadłuba
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj okrętu; niszczyciel
SJP.pl
Wikipedia
wykonywanie pozytywowej taśmy filmowej za pomocą kontrnegatywu
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontrtypować.
SJP.pl
Wiktionary
wyludnianie się miasta
Kontrurbanizacja – proces reorganizacji terenów miejskich zamieszkanych przez człowieka, polegający na zmniejszeniu się zagęszczenia przebywającej na tych terenach ludności oraz zmianie charakteru poszczególnych fragmentów miast na tereny typowo mieszkalne lub jednolicie przemysłowe. Proces ten występuje również w ścisłych centrach miast, z których mieszkańcy przenoszą się do dzielnic peryferyjnych, czego efektem jest zmiana charakteru centrum miasta na typowo handlowo-administracyjno-usługowe, ale pozbawione stałych mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
w działaniach oblężniczych: wewnętrzna linia umocnień, skierowana przeciwko obleganemu obiektowi
Kontrwalacja (linia kontrwalacyjna, od łac. contrvallatio – przeciwobwałowanie) – w działaniach oblężniczych wewnętrzna linia umocnień w postaci wału ziemnego otaczająca obleganą twierdzę bądź miasto. Jej głównym celem było chronienie wojsk oblegających przed wypadami obrońców twierdzy.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) instytucja państwowa zajmująca się bezpieczeństwem państwa poprzez uniemożliwianie działalności szpiegom obcych państw;
Kontrwywiad – neutralizowanie działań obcych służb wywiadowczych, wykorzystywanie ich do własnych celów (np. penetracja), jak też przeciwdziałanie szpiegostwu w ogólności. Ujmuje się tu również działania mające na celu ochronę i obronę przed dywersją i sabotażem, ochronę tajemnicy państwowej, wojskowej i gospodarczej.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontrwywiadem, dotyczący kontrwywiadu
Wiktionary
1. danina pieniężna narzucona w traktacie pokojowym państwu pokonanemu przez państwo zwycięskie;
2. dawniej w czasie wojny: przymusowe świadczenie w pieniądzach lub żywności pobierane przez wojsko;
3. dawniej: opłata nakładana przez władcę na kraj przez niego podbity; haracz, trybut, podatek
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) danina, podatek nakładany na pokonane w wojnie państwo albo okupowane terytorium
(1.2) hist. opłata płacona za odstąpienie przez napastników od oblężenia albo zaniechania ataku
(1.3) środ. treść dodawana przez użytkownika do bazy tworzonej na stronie internetowej
Kontrybucja (łac. contributio ‘zbieranie; rozdzielanie; składka’ od contribuere ‘zbierać; przyczyniać się’ com ‘współ’ tribuere ‘(roz)dawać; udzielać; łożyć’ z tribus ‘okrąg, jednostka podziału terytorialnego ludności starożytnego Rzymu’) – danina, składka, jednorazowy podatek wojenny bądź odszkodowanie wojenne, zwrot kosztów wojennych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kontrybucją
SJP.pl
dawniej:
1. przyczyniać się do czegoś;
2. płacić kontrybucję, podatki
SJP.pl
1. osoba lub podmiot płacący kontrybucję, czyli daninę pieniężną
2. osoba wnosząca swój wkład do czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto płaci kontrybucjęfakt.
(1.2) osoba wnosząca wkład
SJP.pl
Wiktionary
1. płatniczka kontrybucji;
2. współpracownica mająca swój wkład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. stop miedzi z cyną
(1.2) daw. cyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
listwa drewniana będąca częścią więźby dachowej
Łata (z niem. Latte listwa) – drewniana listwa używana w budownictwie.
Długa listwa drewniana o przekroju kwadratowym lub prostokątnym używana w konstrukcjach drewnianych, na przykład w więźbie dachowej do ułożenia pokrycia dachowego. Jest układana poziomo. Przy deskowaniu pełnym stosuje się niekiedy kontrłaty, ustawiane prostopadle do łat. W dawnym budownictwie drewnianym używano żerdzie.
SJP.pl
Wikipedia
stół oddzielający kupującego od sprzedawcy; lada
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) blat oddzielający sprzedawcę, szatniarza itp. od klienta;
(1.2) muz. stół gry w organach piszczałkowych
Kontuar – mebel, lada oddzielająca sprzedawcę (w sklepie) lub barmana (w barach) od klientów. Kontuar posiada kształt dużego stołu, często z szufladami lub podręcznymi półkami. Służy do podawania towarów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
niestawienie się oskarżonego na rozprawę sądową
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. praw. niepojawienie się oskarżonego na rozprawie, co powoduje zaoczne wydanie wyroku
(1.2) daw. praw. wyrok wydany zaocznie
(1.3) daw. kwarantanna (przymusowe odosobnienie osób, zwierząt i rzeczy przybyłych z miejsc objętych epidemią)
SJP.pl
Wiktionary
związany z kontumacją
przymiotnik
(1.1) daw. przym. od kontumacja
SJP.pl
Wiktionary
1. zarys kształtów jakiejś postaci lub przedmiotu, odcinający się od tła; kontury;
2. linia obwodząca kształt czegoś; obrys
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) linia, zarys kształtu
(1.2) geogr. mapa z zaznaczonymi tylko liniami lądów, głównych rzek, gór itp.
(1.3) szt. linia obwodząca dany motyw na malowidle lub rysunku, odgraniczająca płaszczyzny od siebie
Kontur – regularna, dodatnio zorientowana krzywa Jordana.W geografii i kartografii określa się tą nazwą granicę zasięgu (linia wyznaczająca zasięg terytorialny) danego państwa (g. polityczna) obiektu lub powierzchni (g. administracyjna) jednostki administracyjnej, np. granica województwa, powiatu, gminy, miasta wydzielonego lub rezerwatu, lasu, łąki, ogrodzenia itp., wewnątrz którego na mapie rozmieszcza się znaki lub barwę.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obrysowywać kształt czegoś; robić kontury
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) szt. kreślić kontury
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: konturówka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: konturówka
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. kosmetyk w formie ołówka, sztyftu lub pędzelka, służący do obrysowania oczu lub ust;
(1.2) pot. mapa konturowa
(1.3) pot. odblaskowe oznakowanie konturowe samochodów
(1.4) szt. grubo nakładana farba do rysowania konturów, np. reliefów imitujących witraże
Konturówka – potoczna nazwa kosmetyku służącego do obrysowywania oczu lub ust.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kontur
przymiotnik
(1.1) oparty na konturach
SJP.pl
Wiktionary
zarys kształtów jakiejś postaci lub przedmiotu, odcinający się od tła; kontur
SJP.pl
zdrobnienie od: kontusz (wierzchni strój męski noszony w dawnej Polsce)
SJP.pl
w dawnej Polsce: strój męski, wkładany na żupan, suknia sięgająca poniżej kolan, z rozciętymi rękawami (wylotami) zarzuconymi zwykle na plecach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) męski strój staropolski wkładany na żupan, rodzaj długiej sukni z tzw. wylotami (rozciętymi rękawami), spinanymi na ogół na plecyecach
Kontusz (węg. köntös – suknia z tur. kontos; rum. contas; bułg. kontos) – szata wierzchnia, rodzaj płaszcza lub kamizelki, z typowymi tzw. wylotami, czyli rozciętymi od pachy do łokci rękawami, które albo luźno zwisały, albo, odrzucone do tyłu, odsłaniały żupan. Element polskiego stroju narodowego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: szlachcic tradycjonalista, szlachcic o poglądach sarmackich
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. mężczyzna noszący kontusz
(1.2) daw. szlachcic hołdujący starym obyczajom i poglądom
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: gatunek brunatnej wódki sporządzanej na bazie nasion przypraw z dodatkiem miodu
SJP.pl
związany z kontuszem - wierzchnim okryciem męskim noszonym w dawnej Polsce (np. pas kontuszowy, szlachta kontuszowa)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kontuszem, dotyczący kontusza
SJP.pl
Wiktionary
potłuczenie ciała lub narządów wewnętrznych w wyniku tępego urazu; stłuczenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. sport. uraz jakiejś części ciała powodujący jej częściową lub pełną niesprawność
Stłuczenie, kontuzja (łac. contusio) – jest to zamknięte uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki powstałe w wyniku urazu mechanicznego polegające na zgnieceniu komórek, rozerwaniu włókien substancji międzykomórkowej, uszkodzeniu naczyń i nerwów. Stłuczona tkanka jest niezdolna do pełnienia swojej funkcji. Objawy zależą od funkcji uszkodzonej tkanki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
często powodujący kontuzje
SJP.pl
w sporcie: spowodować, powodować czyjąś kontuzję
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sport. spowodować czyjąś kontuzję
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kontuzjować.
Wiktionary
w sporcie: spowodować, powodować czyjąś kontuzję
SJP.pl
→ kontuzja
SJP.pl
świątynia pogańska u dawnych Prusów, Słowian i Litwinów; gontyna, kącina
Chram (także kącina, kupiszta; neologizmy: kontyna, gontyna) – typ budowli sakralnej w religii Słowian. Miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły poświęcone kultowi drzew oraz sił przyrody gaje – słowiańskie odpowiedniki świętych gajów w innych kulturach.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kontynent
Wiktionary
1. wielki obszar lądu otoczony morzem i oceanem, np. kontynent europejski, amerykański, azjatycki;
2. książkowo: duży obszar ziemi niebędący wyspą; stały ląd;
3. książkowo: masyw lądowy Europy (bez Anglii);
4. czarny kontynent - Afryka;
5. stary kontynent - Europa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. wielki obszar lądu otoczony morzem lub oceanem, mający więcej niż 5 000 000 kilometrów kwadratowych;
Kontynent (łac. continens – łączny) – w geografii fizycznej: olbrzymi pod względem powierzchni (rzędu kilku mln km²) obszar lądu, otoczony (oblany) ze wszystkich stron morzami i oceanami, a z innymi kontynentami połączony co najwyżej wąskimi przesmykami (Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Eurazja i Afryka). W geotektonice i geomorfologii, kontynent określa się jako lądową część cokołu (bloku) kontynentalnego (do którego należy szelf kontynentalny z morzami szelfowymi), kontynent obejmuje więc także przybrzeżne wyspy, znajdujące się na tym samym cokole kontynentalnym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Klimat kontynentalny – jeden z podstawowych typów klimatu występujący w różnych strefach klimatycznych. Kształtuje się w głębi lądu i powstaje w wyniku dominującego wpływu rozległego lądu na atmosferę. Wyróżnia się największą dobową oraz roczną amplitudą temperatury powietrza. Lata są upalne, a zimy surowe, mroźne. Wraz ze zwiększaniem się odległości od morza, zwłaszcza parującego oceanu, maleje wilgotność powietrza, przeciętne zachmurzenie nieba oraz ilość opadów. Zwiększone jest za to zapylenie powietrza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kontynentalne
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kontynentu, związany z kontynentem
Wiktionary
1. w matematyce: korelacja statystyczna między cechami, z których co najmniej jedna jest cechą jakościową;
2. w filozofii: brak konieczności istnienia; kontyngentyzm
SJP.pl
SJP.pl
kontyngent; przestarzałe:
1. określona ilość, liczba czegoś; przydział, wkład, zasób;
2. obowiązkowe świadczenia w naturze, dokonywane przez ludzi na rzecz państwa, gminy itp.;
3. nakazana lub określona umową liczba wojska, którą należy wystawić;
4. obowiązkowy podatek płacony przez państwo, miasto itp. na rzecz wojska
SJP.pl
SJP.pl
1. określona ilość, liczba czegoś; przydział, wkład, zasób, kontyngens;
2. obowiązkowe świadczenia w naturze, dokonywane przez ludzi na rzecz państwa, gminy itp.; kontyngens;
3. nakazana lub określona umową liczba wojska, którą należy wystawić; kontyngens;
4. obowiązkowy podatek płacony przez państwo, miasto itp. na rzecz wojska; kontyngens;
5. oddział wojska jakiegoś państwa pełniący służbę w międzynarodowych siłach zbrojnych;
6. w ekonomii: limit importu, eksportu lub tranzytu towarów, dóbr, określony przez rząd danego kraju
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przydział, określona ilość
(1.2) hand. maksymalna norma importu, eksportu lub tranzytu określona w umowach międzypaństwowych
(1.3) wojsk. jednostki wojskowe jakiegoś kraju, które pełnią służbę w międzynarodowych siłach zbrojnych
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
pogląd filozoficzny zaprzeczający powiązaniu zjawisk w sposób konieczny, uważający prawa nauki za subiektywne konstrukcje ludzkiego umysłu, negujący powiązanie zjawisk w stopniu umożliwiającym przewidzenie większości rzeczy, co nie wynika z braków nauki, ale z przypadkowości wpisanej w naturę świata; akcydentalizm
Kontyngentyzm (łac. contingens - zdarzający się; także akcydentalizm) - koncepcja filozoficzna zakładająca, że zjawiska zachodzące w świecie mają w różnym stopniu charakter przypadkowy i nie są ze sobą związane przyczynowo. Według tej koncepcji pewne zdarzenia lub procesy nie wynikają z wiedzy naukowej, lecz z samej istoty rzeczywistości.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dalsze trwanie czegoś lub następna część czegoś albo jakiejś działalności
Kontynuacja – dalsze wykonywanie jakiejś czynności
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kontynuacją
SJP.pl
1. w językoznawstwie: element językowy zastępujący element o tej samej funkcji występujący wcześniej;
2. w matematyce: wielomian będący wyznacznikiem macierzy trójkątnej, stosowany w rozwijaniu ułamków łańcuchowych
SJP.pl
osoba wykonująca w dalszym ciągu rozpoczętą czynność; wykonawca rozpoczętego dzieła
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kontynuująca rozpoczętą przez kogoś pracę, wykonawca rozpoczętego dzieła, następca rozwijający lub naśladujący idee, pracę poprzednika
SJP.pl
Wiktionary
kobieta wykonująca w dalszym ciągu rozpoczętą czynność; wykonawczyni rozpoczętego dzieła
SJP.pl
czynić nadal zaczętą uprzednio czynność
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) dalej wykonywać określoną czynność; rozwijać coś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie rozpoczętej czynności nadal
Wiktionary
osoba zajmująca się zapisywaniem pozycji przychodu i rozchodu na odpowiednich kontach oraz sporządzająca wyciągi z konta
SJP.pl
kobieta zapisująca pozycje księgowań na odpowiednie konta, pomoc księgowej
SJP.pl
wymarły bezkręgowiec morski
SJP.pl
rodzaj ptaka z rodziny papugowatych; Aratinga
SJP.pl
zespół kilku sąsiadujących miast lub osiedli, z których żadne nie ma znaczenia dominującego; konurbium
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zespół wielu sąsiadujących ze sobą miast, z których żadne nie dominuje nad pozostałymi;
Konurbacja (z łac. con, „z, razem” i urbs, „miasto”) – typ aglomeracji powstałej w wyniku połączenia się w jeden obszar zurbanizowany wielu pierwotnie odrębnych miast, osiedli i przedmieść. Zazwyczaj konurbacja tworzy jednolity obszar dojazdów do pracy dzięki wytworzeniu się rozbudowanej sieci komunikacyjnej łączącej poszczególne jej części.
Konurbacje powstawały często w zagłębiach węglowych w czasie rewolucji przemysłowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zespół kilku sąsiadujących miast lub osiedli, z których żadne nie ma znaczenia dominującego; konurbacja
SJP.pl
1. potocznie o niskim człowieku;
2. przestarzale: stożek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) o chłopaku lub mężczyźnie lekcew. człowiek niskiego wzrostu
(1.2) daw. stożek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzałe: nadawać czemuś kształt stożka
SJP.pl
pogardliwie: niski, niepokaźny, przysadzisty; kurduplowaty, kurduplowy, kurdupli
SJP.pl
1. nabranie mocy prawnej, uzyskanie ważności, wejście w życie;
2. dawniej: powrót do zdrowia po przebytej ciężkiej chorobie; rekonwalescencja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nabranie mocy prawnej
(1.2) daw. zob. rekonwalescencja.
SJP.pl
Wiktionary
roślina o białych, wonnych kwiatach w kształcie drobnych dzwoneczków
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Convallaria|L.|ref=tak., roślina z rodziny szparagowatych o białych kwiatach i intensywnym zapachu;
(1.2) kwiat konwalii (1.1)
(1.3) środek leczniczy sporządzony z konwalii (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w prawie: działanie uchylające nieważność czynności prawnej
SJP.pl
Wikipedia
związany z konwalidacją
SJP.pl
w prawie:
1. nadawać (nadać) moc prawną na skutek zaistnienia okoliczności spełniających warunki określone przez ustawę;
2. konwalidować się - uzyskiwać (uzyskać) moc prawną na skutek zaistnienia okoliczności spełniających warunki określone przez ustawę
SJP.pl
zdrobnienie od: konwalia
Konwalijka (Maianthemum F.H. Wigg.) – rodzaj roślin należący do rodziny szparagowatych (Asparagaceae) według APweb. Należy tu 39 gatunków występujących głównie w Ameryce Północnej i Środkowej oraz we wschodniej Azji sięgając do Himalajów, poza tym w północnej i środkowej Europie. Jedynym przedstawicielem we florze Polski i zarazem gatunkiem typowym jest konwalijka dwulistna M. bifolium.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: konwalia
przymiotnik
(1.1) przym. od konwalia
SJP.pl
Wiktionary
roślina ogrodowa z rodziny ruszczykowatych, o białych wiatach podobnych do konwalii
Konwalnik, wężobród (Ophiopogon Ker-Gawler) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Należy do niego ok. 54, 65 lub 67 gatunków. Rośliny te występują w Azji w klimacie tropikalnym, subtropikalnym i umiarkowanym ciepłym, z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie jest ich 47 gatunków, z czego 38 to endemity. Zasięg rodzaju obejmuje Pakistan na zachodzie, dalej na wschód: Indie, Indochiny, Malezję, a na północy sięga po Japonię. W naturze rosną zwykle w cienistych zaroślach i lasach oraz nad strumieniami. W tropikach w niższych położeniach rośliny te zwykle nie kwitną.
SJP.pl
Wikipedia
1. przenośnik cięgnowy przenoszący nosiwo za pomocą taśmy (na powierzchni jednej taśmy, między dwiema taśmami lub wewnątrz zwiniętej taśmy); przenośnik taśmowy;
2. kilkudziesięciogodzinne przesłuchania stosowane w latach 40. i 50. ub. w. jako metoda śledcza przez funkcjonariuszy UB
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przenośnik taśmowy
(1.2) środ. metoda wydobywania zeznań polegająca wielogodzinnych, nocnych przesłuchaniach świadków lub podejrzanych;
Konwejer (z ang. conveyor – taśmociąg) – standardowa metoda przesłuchań przez NKWD i inne policje polityczne w krajach komunistycznych (Polska – UB i Informacja Wojskowa, Węgry – ÁVH, NRD – Stasi, Czechosłowacja – StB, Rumunia – Securitate i tak dalej) w okresie stalinizmu. Przez konwejer przeszli między innymi generał Leopold Okulicki, podpułkownik Władysław Minakowski, fizyk Aleksander Weissberg-Cybulski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konwejer
SJP.pl
ruch cieczy lub gazu względem siebie wynikający z różnicy temperatur
Konwekcja – proces przekazywania ciepła związany z makroskopowym ruchem materii w gazie, cieczy lub plazmie, np. powietrzu, wodzie, plazmie gwiazdowej. Czasami przez konwekcję rozumie się również sam ruch materii związany z różnicami temperatur, który prowadzi do przenoszenia ciepła. Ruch ten precyzyjniej nazywa się prądem konwekcyjnym.
SJP.pl
Wikipedia
związany z konwekcją
SJP.pl
grzejnik centralnego ogrzewania
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grzejnik wykorzystujący efekt konwekcji
Konwekcja – proces przekazywania ciepła związany z makroskopowym ruchem materii w gazie, cieczy lub plazmie, np. powietrzu, wodzie, plazmie gwiazdowej. Czasami przez konwekcję rozumie się również sam ruch materii związany z różnicami temperatur, który prowadzi do przenoszenia ciepła. Ruch ten precyzyjniej nazywa się prądem konwekcyjnym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konwektor
SJP.pl
ogólnie przyjęta norma społeczna obowiązująca w danym środowisku, zwyczaj towarzyski
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogólnie przyjęte normy i obyczaje towarzyskie
Savoir-vivre (fr. savoir – wiedzieć, vivre – żyć; „znajomość życia”) – ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności funkcjonujących w danej grupie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
to, co właściwe dla ogólnie przyjętej normy społecznej obowiązującej w danym środowisku; zwyczajowość, kurtuazyjność, uprzejmość
SJP.pl
właściwy dla ogólnie przyjętej normy społecznej obowiązującej w danym środowisku; zwyczajowy, kurtuazyjny, uprzejmościowy, grzecznościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od konwent
Wiktionary
umowa międzynarodowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. umowa międzynarodowa
(1.2) książk. przyjęte w jakimś środowisku normy postępowania, myślenia itp.
(1.3) liter. teatr. szt. charakterystyczne cechy twórczości przyjęte przez artystę
(1.4) polit. zjazd członków partii politycznej, najczęściej poświęcony wyborom
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
czynienie czegoś zwykłym, umownym, konwencjonalnym lub stawanie się takim
SJP.pl
1. ogólnie przyjęta norma społeczna obowiązująca w danym środowisku, zwyczaj towarzyski; konwenans;
2. kierunek filozoficzny, według którego wszystkie twierdzenia i teorie o charakterze naukowym mają charakter umowny
Konwencjonalizm – przyrodoznawczy kierunek filozoficzny, powstały w V w. p.n.e. (Protagoras, Arystyp, sofiści), a rozwinięty w końcu XIX i w XX w. (Poincaré, Bergson, Ajdukiewicz), w myśl którego wszystkie twierdzenia i teorie o charakterze naukowym są konwencjami (tzn. mają umowny charakter). Rolą pełnioną przez te konwencje jest wygoda myślenia w procesach poznania i wartościowania w danym wycinku czasoprzestrzeni, co – w przekładzie potocznym – jest takim rozeznawaniem się w pewnej rzeczywistości, w którym umownie przyjmuje się określone sądy za prawdziwe bądź nieprawdziwe oraz określone rzeczy za dobre lub piękne bądź złe lub brzydkie. Niejako „użytkowym przekazem” konwencjonalizmu jest to, iż w praktyce nie ma wiecznie niezmiennych stanowisk wobec realiów – z racji tego, że rozwojową naturę ma myśl ludzka.
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób konwencjonalny
Wiktionary
niewykraczanie poza schematy, nieoryginalność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest konwencjonalne; cecha tych, którzy są konwencjonalni
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący umowy, zwyczajowy
przymiotnik
(1.1) zgodny z konwencjami; tradycyjny, pospolity
(1.2) oparty na konwencji, umowie
SJP.pl
Wiktionary
związany z konwencją
SJP.pl
zgodność, stosowność, odpowiedniość
SJP.pl
przestarzałe: to, co stosowne
SJP.pl
1. odpowiadać czemuś, być zgodnym z czymś;
2. przypadać do gustu, odpowiadać
SJP.pl
zgromadzenie zakonne; zakon, klasztor, zakonnicy klasztoru
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spotkanie członków jakiejś instytucji bądź organizacji, na którym podejmuje się decyzje w istotnych kwestiach
(1.2) klasztor, zakon
(1.3) grupa katolików, którzy mają prawo głosowania na spotkaniach, na których podejmuje się decyzje dotyczące całego zakonu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: konwent
SJP.pl
w religii:
1. związany z konwentem - zakonem; zakonny;
2. o odłamie zakonu franciszkanów i karmelitów: odznaczający się mniej surową regułą zakonną
SJP.pl
1. poufne, tajemne zebranie organizacji, stowarzyszenia itp.;
2. dawniej: zebranie sekty religijnej;
3. żartobliwie: poufna narada
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zebranie jakiejś organizacji
SJP.pl
Wiktionary
przestarzałe: zebranie stowarzyszenia, sekty, zwłaszcza tajne
SJP.pl
1. zbieżność; podobieństwo;
2. powstawanie zbieżności, upodobnianie się; nabieranie wspólnych cech, podobieństwa;
3. występowanie podobnych cech u niespokrewnionych gatunków żyjących w podobnym środowisku;
4. ruch zbieżny gałek ocznych, przecinanie się osi optycznych oczu przy patrzeniu na bliski obiekt;
5. w psychologii: koncepcja współistotności i uzupełniania się czynników dziedzicznych i środowiskowych w rozwoju dziecka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbieżność lub jej powstawanie
(1.2) kult. niezależne powstawanie podobnych zjawisk kulturowych w odległych od siebie regionach świata w podobnych warunkach geograficznych
(1.3) biol. proces powstawania podobnych cech u niespokrewnionych ze sobą organizmów na skutek życia w podobnych warunkach;
(1.4) techn. kojarzenie różnych zjawisk na pograniczu działów telekomunikacji, informatyki i multimediów;
(1.5) med. jednoczesny, zbieżny ruch gałek ocznych przy zmianie odległości obiektu, na którym jest skupiany wzrok;
(1.6) meteorol. zbliżanie się do siebie mas powietrza z różnych stron, powodujące wyparcie znajdującego się tam wcześniej powietrza w górę;
(1.7) ekon. zjawisko zbliżania się poziomu rozwoju różnych krajów poprzez doganianie bogatych przez biedne;
(1.8) ekon. zbieżność ekonomiczna państw Unii Europejskiej pod względem inflacji, stóp procentowych, zadłużenia i kursu walutowego;
Konwergencja – pojęcie oznaczające zbieżność lub powstawanie zbieżności, np. powstawanie podobnych wytworów kulturowych u różnych ludów, zbliżenie się poziomu gospodarczego państw członkowskich Unii Europejskiej, ruch zbieżny gałek ocznych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z konwergencją, zbieżny
SJP.pl
zbieżny, podobny, pokrewny; często w odniesieniu do różnych gatunków, cech, kultur
SJP.pl
brat zakonny bez święceń kapłańskich, wykonujący najczęściej prace pomocnicze
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. niewykształcony zakonnik pracujący fizycznie, członek zgromadzenia drugiej kategorii zajmującego się posługą wobec braci z zakonu zasadniczego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
porozumiewanie się za pomocą słów; rozmowa, dyskusja, polemika, dysputa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) towarzyska rozmowa
(1.2) ćwiczenie języka obcego, polegające na rozmowie
Konwersacja (łac. conversatio 'częste przebywanie; obcowanie' od convertere 'obracać, zmieniać') – wymiana opinii, czyli jednego z rodzajów wyrażeń niebędących zdaniami w sensie logicznym. Wyrażenia te nie pretendują do miana uzasadnionych. Konwersacja nie polega na przekonaniu dyskutanta do swoich przekonań.
Jeżeli strony konwersacji mają odmienne przekonania i rozpoczynają próby przekonywania do swoich poglądów, to konwersacja przemienia się w dyskusję.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
lekcje języka obcego, na których doskonali się ten język poprzez rozmowę
SJP.pl
związany z konwersacją
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konwersacją, dotyczący konwersowania
SJP.pl
Wiktionary
1. ćwiczenie seminaryjne, rozmowa prowadzona przez wykładowców ze słuchaczami na temat wykładanego przedmiotu
2. rozmównica w klasztorze
SJP.pl
mający charakter konwersatorium, formy zajęć dydaktycznych polegającej na dyskusji w niewielkim gronie
SJP.pl
1. zmiana postaci czegoś; przekształcenie, transformacja;
2. w chemii: przemiana, w wyniku której produkty uzyskują nowe, technologicznie pożądane właściwości;
3. zmiana warunków pożyczki lub kredytu albo jednostek funduszu inwestycyjnego;
4. w informatyce: zmiana formatu pliku;
5. w logice: przekształcenie zdania polegające na tym, że wyraz występujący w funkcji podmiotu staje się orzecznikiem i odwrotnie;
6. zmiana wyznania w obrębie wyznań chrześcijańskich lub przejście z innej religii na chrześcijaństwo; nawrócenie;
7. gwałtowna zmiana światopoglądu, ideologii, poczucia tożsamości itp. przej jednostkę albo grupy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przemiana, przekształcenie postaci czegoś
(1.2) chem. proces jednostkowy, który ma na celu zmianę właściwości przekształcanych materiałów w wyniku różnych reakcji chemicznych, przeprowadzanych w aparatach zwanych konwertorami
(1.3) rel. zmiana wyznania w obrębie religii chrześcijańskiej lub przejście na chrześcijaństwo z innej religii
(1.4) inform. zmiana formatu pliku na mogący być odczytany przez inny program komputerowy niż ten, w którym został utworzony
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
siostra zakonna bez święceń kapłańskich
SJP.pl
siostra zakonna bez święceń kapłańskich
SJP.pl
prowadzić konwersację, rozmawiać z kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konwersować.
Wiktionary
przymiotnik od: konwersja
SJP.pl
Konwertaza - ogólna nazwa różnych enzymów, które działając na substrat (np. białkowy proenzym) powodują poprzez zmianę (np. proteolityczne odcięcie polipeptydowego fragmentu) jego uczynnienie.
Przykłady:
Wikipedia
1. urządzenie do przekształcania jakiejś wielkości fizycznej na inną; konwertor;
2. urządzenie elektroniczne zmieniające jeden typ sygnału na inny; przetwornik, konwertor;
3. w informatyce: program komputerowy do konwersji plików
Zobacz też: konwertor
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
aerodyna o przestawianych powierzchniach nośnych, mogąca startować i lądować pionowo, jak śmigłowiec, a wykonywać lot poziomy na tej samej zasadzie co samolot; przemiennopłat; zmiennopłat
SJP.pl
1. w hutnictwie: stalowy zbiornik w kształcie cylindra, wyłożony materiałem ogniotrwałym, służący do przeprowadzania procesu utleniania w wysokich temperaturach domieszek w ciekłym wsadzie metalurgicznym;
2. w chemii: aparat do przeprowadzania procesów technologicznych, zazwyczaj w wysokiej temperaturze, pod wysokim ciśnieniem oraz z udziałem katalizatorów;
3. urządzenie do przekształcania jakiejś wielkości fizycznej na inną; konwerter;
4. urządzenie elektroniczne zmieniające jeden typ sygnału na inny; przetwornik, konwerter
Konwertorowanie (świeżenie) – technologia usuwania niepożądanych domieszek z ciekłego metalu poprzez ich selektywne utlenianie.
Konwertorowanie można stosować w przypadku, gdy produkty utleniania tworzą fazę gazową a składniki stopu znacznie różnią się wartościami powinowactwa chemicznego do tlenu. Najczęściej stosowane jest przy otrzymywaniu stali oraz miedzi.
SJP.pl
Wikipedia
hala produkcyjna w hucie, w której pracują konwertory
SJP.pl
przymiotnik od: konwertor
SJP.pl
dokonywać konwersji
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) inform. dokonywać zmiany formatu pliku na inny
(1.2) ekon. bank. dokonywać zmiany warunków pożyczki
(1.3) rel. zmieniać wyznanie na inne
SJP.pl
Wiktionary
dający się konwertować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konwertować.
Wiktionary
odnoszący się do konwertyty, właściwy konwertytom
SJP.pl
enzym rozkładający i dezaktywujący bradykininę (hormon tkankowy wydzielany przy dużym wysiłku)
SJP.pl
osoba, która zmieniła wyznanie w obrębie chrześcijaństwa lub zmieniła inną religię na chrześcijaństwo; przechrzta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba, która zmieniła jedno wyznanie na inne
Konwersja (z łac. convertere „zmienić”) – zmiana wyznania w obrębie religii chrześcijańskiej lub przejście z innej religii na chrześcijaństwo. Osoba zmieniająca wyznanie chrześcijańskie to konwertyta.
Konwersje są charakterystyczne dla społeczności zróżnicowanych narodowościowo oraz wyznaniowo.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta, która zmieniła jedno wyznanie na inne
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. przekonanie o czymś; pewność;
2. dowiedzenie komuś winy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. przekonanie, pewność
(1.2) udowodnienie winy
SJP.pl
Wiktionary
1. w dawnej Polsce: szkoła, zwykle przyklasztorna z internatem;
2. internat prowadzony przez władze szkolne, położony poza terenem szkoły;
3. uczniowie szkoły zamieszkujący ten internat
Konwikt (łac. convictus) – forma internatu dla uczniów uczęszczających do szkoły prowadzonej przez dany zakon katolicki. W dawnej Polsce najwięcej było konwiktów pijarów, teatynów i jezuitów. Te zakony bowiem zajmowały się z założenia edukacją. Konwikty cechowały się surową dyscypliną, koncentrując się na kształtowaniu charakterów wychowanków.
SJP.pl
Wikipedia
przestarzale: uczeń mieszkający w konwikcie
Konwikt (łac. convictus) – forma internatu dla uczniów uczęszczających do szkoły prowadzonej przez dany zakon katolicki. W dawnej Polsce najwięcej było konwiktów pijarów, teatynów i jezuitów. Te zakony bowiem zajmowały się z założenia edukacją. Konwikty cechowały się surową dyscypliną, koncentrując się na kształtowaniu charakterów wychowanków.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
odnoszący się do konwiktu lub konwiktora
SJP.pl
przymiotnik od: konwikt
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: konew
SJP.pl
przymiotnik od: konwisarz
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z konwisarzem, dotyczący konwisarza
(1.2) dotyczący konwisarstwa, mający zastosowanie w konwisarstwie
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do konwisarza, będący jego własnością lub dziełem
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. wytwarzanie przedmiotów z cyny oraz spiżu
Konwisarstwo (z dawnego niem. Kannengießer) – dział rzemiosła obejmujący wyrób (odlewanie lub wykuwanie) i obróbkę przedmiotów z cyny i spiżu.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzemieślnik wyrabiający przedmioty z cyny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rzem. rzemieślnik zajmujący się wyrobem i obróbką przedmiotów z cyny oraz spiżu;
Konwisarstwo (z dawnego niem. Kannengießer) – dział rzemiosła obejmujący wyrób (odlewanie lub wykuwanie) i obróbkę przedmiotów z cyny i spiżu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. grupa wspólnie przemieszczających się pojazdów mechanicznych lub jednostek nawodnych, formowana głównie ze względów logistycznych i dla zwiększenia bezpieczeństwa podróży;
2. grupa osób lub pojazdów towarzyszących osobie z różnych względów zasługującej na szacunek ; dla podkreślenia jej rangi lub oddania jej czci, np. konwój honorowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. poruszająca się wspólnie grupa pojazdów lub okrętów, sformowana ze względów logistycznych lub z uwagi na bezpieczeństwo;
(1.2) grupa uzbrojonych osób ochraniająca przewożony ładunek lub ludzi
Konwój – termin o kilku zbliżonych znaczeniach:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z konwojentem
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą konwojenta, dotyczący konwojenta
SJP.pl
Wiktionary
ten, kto konwojuje kogoś lub coś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba towarzysząca w czasie konwoju w celu uniemozliwienia ucieczki
SJP.pl
Wiktionary
kobieta, która konwojuje kogoś lub coś
SJP.pl
okręt wojenny należący do konwoju ochraniającego statki handlowe; konwojowiec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. manewr samolotem przy lądowaniu, polegający na dotknięciu pasa startowego bez hamowania i natychmiastowym poderwaniu maszyny
SJP.pl
Wiktionary
prowadzić, wieźć kogoś lub coś w konwoju
czasownik
(1.1) towarzyszyć komuś lub czemuś w drodze w celu ochrony lub uniemożliwienia ucieczki
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|konwojować.
Wiktionary
okręt wojenny należący do konwoju ochraniającego statki handlowe; konwojer
SJP.pl
przymiotnik od: konwój
SJP.pl
1. zwołanie, zebranie;
2. sejm zwoływany w Polsce przedrozbiorowej w czasie bezkrólewia; sejm konwokacyjny
SJP.pl
związany z konwokacją
SJP.pl
dawniej: zwołać, zwoływać poszczególne osoby na posiedzenie
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. mimowolny, częsty, gwałtowny skurcz mięśni; silna drgawka;
2. gwałtowna zmiana poprzedzająca koniec czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mimowolny, gwałtowny skurcz mięśni powodujący silne drgania całego ciała
(1.2) gwałtowna zmiana poprzedzająca koniec czegoś
SJP.pl
Wiktionary
powodujący skurcze mięśni lub silne drgania całego ciała
SJP.pl
miasto w centralnej Turcji znane z mauzoleum Mevlany
Konya (gr. Ἰκόνιον Ikónion, łac. Iconium, dawniej także osm. قونیه Koniah, Konieh, Qunia) – miasto w południowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u północnego podnóża Taurusu, stolica prowincji Konya. Według danych z 31 grudnia 2013 r. liczy ponad dwa miliony mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj okrytonasiennych roślin z rodziny astrowatych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kojkerhondzie] rasa psów; płochacz holenderski
Kooikerhondje (Płochacz holenderski) - jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów dowodnych, zaklasyfikowana do sekcji płochaczy. Nie podlega próbom pracy.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kuPAker] firma opakowująca towar wyprodukowany w innej firmie na mocy umowy kooperacyjnej
SJP.pl
1. współdziałanie, współpraca między ludźmi lub instytucjami w jakiejś dziedzinie, zwłaszcza w produkcji towarów i usług;
2. dawniej:
a) ruch spółdzielczy, spółdzielczość;
b) spółdzielnia, kooperatywa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) współpraca, współdziałanie
(1.2) przest. spółdzielczość
Kooperacja (łac. cooperativus współpracujący, cooperatio współpraca) – współpraca, współdziałanie.
Kooperacja produkcyjna ma miejsce, gdy przedsiębiorstwo (kooperant) współpracuje z innym w ten sposób, że wykonuje dla niego pewne fazy procesu produkcyjnego; zaś kooperacja przedmiotowa wtedy, gdy dostarcza różnych elementów konstrukcyjnych do wytwarzanych przez inny zakład wyrobów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kooperacją
SJP.pl
odnoszący się do kooperanta, właściwy kooperantom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedsiębiorstwo współpracujące z innym w ten sposób, że wykonuje dla niego pewne fazy procesu produkcyjnego (kooperacja produkcyjna)
(1.2) przedsiębiorstwo współpracujące z innym w ten sposób, że dostarcza różnych elementów konstrukcyjnych do wytwarzanych przez inny zakład wyrobów (kooperacja przedmiotowa)
Kooperacja (łac. cooperativus współpracujący, cooperatio współpraca) – współpraca, współdziałanie.
Kooperacja produkcyjna ma miejsce, gdy przedsiębiorstwo (kooperant) współpracuje z innym w ten sposób, że wykonuje dla niego pewne fazy procesu produkcyjnego; zaś kooperacja przedmiotowa wtedy, gdy dostarcza różnych elementów konstrukcyjnych do wytwarzanych przez inny zakład wyrobów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
dawniej: działacz ruchu spółdzielczego (kooperacji)
SJP.pl
SJP.pl
SJP.pl
zrzeszenie prowadzące działalność gospodarczą w interesie swych członków zobowiązanych do wpłacenia udziałów; spółdzielnia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. stowarzyszenie spółdzielcze, spółdzielnia
Spółdzielnia – przedsiębiorca stanowiący autonomiczne zrzeszenie osób, które dobrowolnie łączą się w celu zaspokojenia wspólnych potrzeb i aspiracji gospodarczych, społecznych i kulturalnych poprzez wspólne przedsiębiorstwo. Spółdzielnie mogą obejmować:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
doktryna społeczna uznająca spółdzielczość za najdoskonalszą formę własności
SJP.pl
zdolność do współpracy z innymi w celu osiągnięcia wspólnych celów
SJP.pl
współpracujący
SJP.pl
utopijna, dziewiętnastowieczna, angielska doktryna społeczna, upatrująca w organizowaniu spółdzielni drogę do rozwiązania konfliktów społecznych i obalenia ustroju kapitalistycznego; pankooperatyzm, integralizm spółdzielczy
Kooperatyzm (fr. coopératisme „spółdzielczość” z łac. cooperari „współpracować”) – doktryna społeczna upatrująca w organizowaniu spółdzielni, w ramach których środki produkcji stają się wspólną własnością wszystkich jej członków, drogę do wyzwolenia społecznego i ewolucyjnego wyeliminowania kapitalizmu.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma stosunków między podmiotami, które jednocześnie ze sobą konkurują i współpracują;
Kooperencja (ang. coopetition) – typ relacji między konkurentami, w których występują jednocześnie strumienie kooperacji i konkurencji.
Wiktionary oraz Wikipedia
współpracować z sobą, współdziałać, zwłaszcza w wytwarzaniu produktów lub usług
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kooperować.
Wiktionary
jednoczesne współzawodnictwo i kooperacja między firmami
SJP.pl
dobranie przez jakieś gremium, zespół, nowego człona do swojego składu
Kooptacja (zarządzanie) (łac. cooptatio od co- 'współ-' i optatio 'życzenie') – sposób uzupełniania lub zmiany składu członkowskiego instytucji lub organu kolegialnego. Kooptacja odbywa się poprzez podjęcie stosownej uchwały przez tę instytucję, bez odwoływania się do woli wyborców czy też rozstrzygnięcia innej instytucji lub sądu.
Przykładem kooptacji jest przyjmowanie nowych członków do ONZ na podstawie uchwały Zgromadzenia Ogólnego.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
uzupełniać skład, wprowadzać poprawki; dobrać sobie do składu
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dokonywać kooptacji, uzupełniać skład decyzją samych jego członków
SJP.pl
Wiktionary
przyrząd umożliwiający zachowanie perspektywy w rysunku
SJP.pl
przyrząd do pomiaru wychyleń od pionu wysokich budowli
SJP.pl
1. planowanie działań wykonywanych wspólnie przez wiele osób;
2. sprawny przebieg lub funkcjonowanie czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) organizowanie i planowanie wspólnych działań
Koordynacja – uporządkowanie, zestawienie w pewnym celowym porządku, przystosowanie, np. koordynacja pojęć dla otrzymania pewnego wyższego, ogólniejszego pojęcia.
W życiu politycznym mówi się o koordynacji programów, dążeń i działań poszczególnych czynników politycznych dla osiągnięcia wspólnego lub ogólnego celu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z koordynacją
SJP.pl
liczba określająca położenie punktu na płaszczyźnie lub w przestrzeni względem ustalonego układu współrzędnych
SJP.pl
przyrząd do oznaczania na mapie lub na planie geodezyjnym punktów o znanych współrzędnych
Koordynatograf (nanośnik) – przyrząd mechaniczno-optyczny służący do nanoszenia na różne podłoża punktów o współrzędnych w określonym układzie. W geodezji i kartografii służy do precyzyjnego nakłuwania punktów geodezyjnych i przecięć siatki współrzędnych. Spotyka się koordynatografy ortogonalne służące do kartowania punktów o określonych rzędnych i odciętych (współrzędne płaskie) oraz koordynatografy biegunowe – do kartowania punktów określonych poprzez azymut i odległość (współrzędne biegunowe).
SJP.pl
Wikipedia
osoba koordynująca jakieś działania
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba koordynująca dane działania
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przyrząd nawigacyjny służący do wyliczania współrzędnych geograficznych samolotu, pocisku rakietowego itp.
SJP.pl
Wiktionary
kobieta koordynująca jakieś działania
SJP.pl
harmonizować działania prowadzone wspólnie przez wiele osób w celu uzyskania efektu tych działań w jak najkrótszym czasie, przy jak najmniejszym nakładzie, przy optymalnym wykorzystaniu możliwości itp.
czasownik przechodni niedokonany (dk. skoordynować)
(1.1) kierować różnymi elementami, działaniami tak, aby zapewniać ich harmonię, najlepszą wspólną skuteczność; uzgadniać wzajemne funkcjonowanie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|koordynować.
Koordynacja – uporządkowanie, zestawienie w pewnym celowym porządku, przystosowanie, np. koordynacja pojęć dla otrzymania pewnego wyższego, ogólniejszego pojęcia.
W życiu politycznym mówi się o koordynacji programów, dążeń i działań poszczególnych czynników politycznych dla osiągnięcia wspólnego lub ogólnego celu.
Wiktionary oraz Wikipedia
uderzenie nogą, kopniak
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Korpus Ochrony Pogranicza
(1.2) = Koniński Okręg Przemysłowy
(1.3) = Krakowski Okręg Przemysłowy
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
(2.1) = Komisja Ochrony Pracy
"The Kop" – trybuna znajdująca się za jedną z bramek na stadionie Liverpoolu – Anfield.
The Kop dobudowano do głównego stadionu w roku 1906, jako nagrodę dla kibiców za zdobycie drugiego mistrzowskiego tytułu Anglii.
Początkowo nazwano ją Oakfield Road Embankment albo Walton Breck Bank. Nazwa The Kop powstała z inicjatywy gazety "Liverpool Echo", a dokładniej od Ernesta (Bee) Edwardsa, redaktora sportowego liverpoolskiego Daily Post i Echo. Nazwę zaczerpnięto od małego wzgórza w Południowej Afryce – Spion Kop, gdzie w styczniu 1900 roku podczas wojny zginęło wielu żołnierzy oddziału z Liverpoolu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót
(1.1) = kopiejka
Wiktionary
1. 60 sztuk;
2. góra o mocno zaokrąglonym, kopulastym wierzchołku;
3. duża sterta siana, słomy itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miar. przest. 60 sztuk;
(1.2) roln. przest. sterta siana, słomy lub odpowiednio ustawione snopki zboża (4 mendle)
(1.3) geogr. zaokrąglony wierzchołek górski;
(1.4) przen. duża ilość czegoś
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: kop
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. uderzać nogą, bić nogą, dawać kopniaki
2. robić dół, ryć
3. wydobywać, wykopywać (np. ziemniaki, minerały)
4. uderzać, odrzucać (o broni po wystrzale)
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) uderzać kogoś / coś nogą
(1.2) wydobywać np. ziemię przy pomocy łopaty, innego narzędzia lub maszyny
(1.3) wydobywać minerały lub płody rolne z ziemi przy pomocy narzędzi lub maszyn
(1.4) pot. o broni palnej: odrzucać, uderzać w ramię po wystrzale
(1.5) pot. o elektryczności: razić prądem
(1.6) przen. przeglądać archiwa, stare akta, dokumenty
(1.7) przen. dochodzić prawdy, prowadzić dochodzenie
czasownik zwrotny niedokonany kopać się
(2.1) kopać (1.1) samego siebie
(2.2) kopać (1.1) siebie nawzajem
(2.3) rzad. brnąć przez coś, przedostawać się z trudem
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. kopiący ziemię, kartofle itp.;
2. górnik rębacz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) polski herb szlachecki;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. motyka
(1.2) gw-pl|Kresy. kobieta kopiąca ziemniaki
(1.3) gw-pl|Mazury. czas kopania, wykopki
(1.4) roln. maszyna służąca do wykopywania ziemniaków, buraków itp.
Motyka (kopaczka) – narzędzie ręczne służące do spulchniania gleby, kopczykowania roślin, zwalczania chwastów; wykorzystywana głównie w ogrodnictwie i rolnictwie.
Motyka zbudowana jest z płaskiego ostrza, najczęściej żelaznego, osadzonego na długim, drewnianym trzonku, prawie prostopadle do tego trzonka. Ostrze to może mieć różny kształt i wielkość.
Jest to jedno z najstarszych narzędzi – motyka z kamiennym ostrzem znana była już w neolicie.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kopaczka
SJP.pl
1. drzewo z rodziny brezylkowatych;
2. balsam z tego drzewa
Kopaiwa, kopaiba (Copaifera L.) – rodzaj drzew z rodziny bobowatych.
Słowo "kopaiwa" pochodzi z języka Indian Ameryki Południowej i Środkowej, gdzie rośliny z tego rodzaju występują w formie dzikiej. Do rodzaju należy ok. 40 gatunków występujących w tropikalnej Ameryce Środkowej i Południowej oraz w zachodniej i środkowej części tropikalnej Afryki.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od kopaiwy
SJP.pl
żywica naturalna podobna do bursztynu, zbierana z pni, z ziemi pod drzewami lub wydobywana z powierzchniowych warstw gruntu, używana do wyrobu niektórych lakierów
Kopal – żywica niektórych drzew tropikalnych, tzw. drzew kopalowych (iglastych lub liściastych), występująca w różnych odmianach w krajach strefy podzwrotnikowej. Jest podobny do bursztynu, może być bezbarwny lub w kolorze od żółtego do brunatnego. Rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych. Pozyskiwany jest bezpośrednio z drzew lub wydobywany jako kopalina z okresu czwartorzędu.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. grabarz
Wiktionary
utwór geologiczny, znajdujący się wewnątrz lub na powierzchni skorupy ziemskiej w złożu, który może znaleźć zastosowanie w gospodarce; kopalina wydobyta ze złoża staje się surowcem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) surowiec o znaczeniu gospodarczym wydobywany z ziemi;
Kopalina, kopalina użyteczna – minerał lub skała wydobywana z ziemi i wykorzystywana praktycznie, np. węgiel, ropa naftowa, sól, rudy metali.
Wyróżnia się kopaliny główne, towarzyszące i współwystępujące.
Kopaliny główne są przedmiotem samodzielnej eksploatacji górniczej.
Ze względu na stan skupienia kopaliny użyteczne dzieli się na:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko polskie, m.in. Władysław Kopaliński (właściwie Jan Stefczyk, przed II wojną światową Jan Sterling) (1907-2007), leksykograf, tłumacz, wydawca, autor m.in. "Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych"
Władysław Kopaliński, właśc. Władysław Jan Stefczyk, pierwotne nazwisko Sterling (ur. 14 listopada 1907 w Warszawie, zm. 5 października 2007 tamże) – polski leksykograf, tłumacz, wydawca, w latach 1949–1954 prezes i redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Twórca „Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych”, potocznie nazywanego słownikiem Kopalińskiego.
SJP.pl
Wikipedia
1. zakład przemysłowy zajmujący się wydobywaniem surowców z ziemi;
2. bogaty zasób czegoś;
3. przenośnie: kopalnia złota - źródło wielkich dochodów; bonanza, żyła złota, kokosowy interes
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) górn. zakład górniczy zajmujący się wydobyciem kopalin;
(1.2) przen. skarbnica np. wiedzy
Kopalnia – zakład górniczy zajmujący się wydobyciem (eksploatacją) z ziemi kopalin użytecznych.
Ze względu na sposób wydobycia kopalnie dzieli się na:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
drewno o ściśle określonych wymiarach, używane do obudowy chodników w kopalniach
Kopalniak – okorowany i wysuszony okrąglak z drewna o określonych wymiarach, stosowany do wykonywania obudowy wyrobisk w podziemnych zakładach górniczych.
Do produkcji kopalniaków stosuje się odpowiedniej średnicy pnie drewna, proste i o ile możliwości najmniej sękate. W warunkach polskich stosuje się drewno sosnowe lub świerkowe, dawniej również jodłowe lub (rzadko) modrzewiowe. Kopalniaki nasyca się odpowiednimi roztworami w celu zabezpieczenia ich przed działaniem grzybów (głównie pleśni) w warunkach podziemi kopalń.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
→ kopalnia
przymiotnik
(1.1) dotyczący kopalni, związany z kopalnią, należący do kopalni
SJP.pl
Wiktionary
1. przemysł zajmujący się wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych;
2. nauka i dział techniki zajmujący się zagadnieniami związanymi z wydobyciem kopalin;
3. praca górnika
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. górnictwo.
Górnictwo (kopalnictwo) – dziedzina przemysłu obejmująca ogół działalności zmierzającej do wydobycia kopaliny i jej przygotowania w procesie wzbogacania (obniżania zawartości zanieczyszczeń) do zastosowania w różnych dziedzinach przemysłu (wydobywanie surowców mineralnych lub organicznych, np. torfu, w kopalniach) bądź bezpośredniego wykorzystania w życiu codziennym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miejsce, w którym wydobywa się kopaliny z ziemi; kopalnia
SJP.pl
1. w odniesieniu do kopalin: wydobywany z ziemi;
2. zachowany w głębi ziemi w postaci skamieniałości, pochodzący z odległych epok geologicznych
przymiotnik
(1.1) wydobywany z ziemi jako bogactwo naturalne
(1.2) zachowany pod ziemią, pochodzący z dawnych epok geologicznych
SJP.pl
Wiktionary
→ kopal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. du. zob. kopa.
Wiktionary
1. uderzać nogą, bić nogą, dawać kopniaki
2. robić dół, ryć
3. wydobywać, wykopywać (np. ziemniaki, minerały)
4. uderzać, odrzucać (o broni po wystrzale)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) góry. miejsce wykarczowane
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, n. lp. i nmos. lm. od: kopać
Wiktionary
1. przestarzale: płoza;
2. dawniej:
a) kopanie, miejsce kopania lub to, co zostało wykopane;
b) wykarczowane drzewo przeznaczone na płozy do sań
SJP.pl
Wikipedia
1. uderzać nogą, bić nogą, dawać kopniaki
2. robić dół, ryć
3. wydobywać, wykopywać (np. ziemniaki, minerały)
4. uderzać, odrzucać (o broni po wystrzale)
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopać.
(1.2) pot. wykopywanie ziemniaków, buraków, itp.
(1.3) pot. okres kopania (1.2)
Miejscowości w Polsce:
Miejscowości na Ukrainie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
potocznie:
1. bezładna, nieciekawa gra w piłkę nożną;
2. długie i bezładne kopanie w ziemi;
3. brutalny atak słowny między rozmówcami
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. w piłce nożnej: nieskładna, bezładna, nieciekawa gra
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
regionalnie: kartoflisko;
1. pole, gdzie rosną kartofle;
2. pole po zebraniu rosnących na nim kartofli
SJP.pl
1. otwór wykopany w ziemi, przez który wydobywa się ropę naftową;
2. regionalnie: dzieża - naczynie;
3. dawniej: pomieszczenie wybudowane w ziemi; ziemianka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. dłubanka, naczynie wykonane z jednego kawałka drewna
2 miejscowości w Polsce:
2 miejscowości na Ukrainie:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zgrubienie od: koparka;
2. potocznie: usta; gęba, jadaczka, japa, morda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: koparka
Wiktionary
maszyna do odspajania gruntu, czerpania i ładowania urobku; dwa podstawowe rodzaje: jednoczerpakowa oraz wieloczerpakowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masz. maszyna budowlana, pojazd służący do kopania dużych dołów w miękkim gruncie lub do wybierania gruntu
Koparka – maszyna do robót ziemnych, służąca do oddzielania urobku od gruntu i przeniesienia na środki transportowe lub na składowisko. Koparka może również pełnić rolę urządzenia przeładunkowego (wtedy nabiera i przenosi tylko materiał sypki). Są maszynami powszechnie stosowanymi wszędzie tam, gdzie zachodzi właśnie konieczność takich procesów, stąd wykorzystywana jest powszechnie przy pracach ziemnych budowlanych, transportowych lub górniczych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koparka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) operator koparki
SJP.pl
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. uderzać nogą, bić nogą, dawać kopniaki
2. robić dół, ryć
3. wydobywać, wykopywać (np. ziemniaki, minerały)
4. uderzać, odrzucać (o broni po wystrzale)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopcić.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kopciem, dotyczący kopciu
Wiktionary
Cegła ceramiczna – materiał budowlany otrzymywany z glin ilastych, morenowych, wstęgowych, łupków, mułków oraz lessów. Surowcami pomocniczymi przy produkcji ceramiki budowlanej są piasek kwarcowy.
Wikipedia
1. kopcić lub kopcić się - wydzielać kopeć, gęsty dym; dymić;
2. pot. palić papierosa, fajkę itp.; ćmić, kurzyć
czasownik niedokonany
(1.1) wydzielać gęsty dym, kopeć
(1.2) pot. palić papierosa
czasownik zwrotny niedokonany kopcić się
(2.1) paląc się, wydzielać gęsty dym, kopeć
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: brudas, niechluj;
2. dymiący przedmiot
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. papieros kiepski gatunkowo
(1.2) pot. osoba niechlujna
(1.3) pot. tradycyjny piec węglowy górnego ładowania
SJP.pl
Wiktionary
ptak z rodziny drozdowatych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. przydomek głównej bohaterki popularnej baśni;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przechowywać przez okres zimowy warzywa w kopcach; dołować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopcować.
Wiktionary
podobny kształtem do kopca; pokryty kopcami, pagórkowaty
SJP.pl
przymiotnik od: kopiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. mały kopiec;
2. krajowa rasa małych koni
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały kopiec
Kopczyk (664 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Lasockiego Grzbietu.
Położony jest w południowej części Lasockiego Grzbietu, w niezbyt wyraźnym bocznym grzbiecie odchodzącym ku wschodowi od Kopiny, pomiędzy Opawą na północy a Niedamirowem na południu. Na północy znajduje się dolina Opawy, a na południu Ostrężnika.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
okrywać ziemią łodygi roślin
SJP.pl
Kopczyn – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: część (jedna sześćdziesiąta) zbiorów, będąca zapłatą za pracę w polu
SJP.pl
1. 60 sztuk;
2. góra o mocno zaokrąglonym, kopulastym wierzchołku;
3. duża sterta siana, słomy itp.
SJP.pl
przestarzale:
1. gęsty dym z sadzą;
2. osad z czarnego pyłu;
3. przedmiot wydzielający intensywnie dym po podpaleniu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gęsty, ciemny dym
(1.2) osad z sadzy
(1.3) wyrób tytoniowy w postaci cienkiej papierowej rurki, długości kilku centymetrów, wypełnionej zmielonym tytoniem
Kopeć – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną. Liczy około 200 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
stolica Danii
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Danii;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kopenhaga (stolica Danii)
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Kopenhaga
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Kopenhagi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kopenhagi
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kopenhagi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kopenhagi
SJP.pl
Wiktionary
jadalna roślina z rodziny selerowatych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe w Słowenii nad Adriatykiem;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. komplement;
2. przymilanie się, zalecanie się; zaloty, umizgi; dziś żywe w zwrotach: stroić, sadzić, palić, uderzać w koperczaki - zalecać się
SJP.pl
przestarzale: umizgi, zaloty
SJP.pl
zdrobnienie od: koper
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koper
(1.2) kulin. młode pędy kopru, wykorzystywane do przyprawiania potraw
Koper ogrodowy (Anethum graveolens L.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Uznawany jest za gatunek rodzimy w północnej Afryce (od Maroka po Libię i Czad) oraz w południowo-zachodniej Azji (Półwysep Arabski, Syria, Iran). Rozprzestrzeniony jest szeroko w uprawie i spotykany jest na różnych kontynentach jako roślina dziczejąca. Przejściowo dziczeje z upraw także w Polsce.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zupa koperkowa
SJP.pl
przymiotnik od: koperek
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z koperku, zawierający koperek
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z koperkiem, odnoszący się do koperku
SJP.pl
Wiktionary
Kopernica (kaszub. Kòpernica) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice
Miejscowość położona na obszarze Zaborskiego Parku Krajobrazowego, na zachód od jeziora Charzykowskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Chojnice, w skład sołectwa wchodzą miejscowości: Babilon, Borne i Styporc.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
roślina z rodziny arekowatych
Kopernicja (Copernicia Mart. ex Endl.) – rodzaj roślin należący do rodziny arekowatych (Arecaceae). Obejmuje 22–25 gatunków. Występują one głównie na Kubie, tylko dwa gatunki rosną na wyspie Haiti i trzy na sawannach Ameryki Południowej.
SJP.pl
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Cn i liczbie atomowej 112
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z kraterów na powierzchni Księżyca;
(1.2) astr. jeden z kraterów na powierzchni Marsa;
Kopernik, Mikołaj Kopernik – polski polihistor epoki renesansu, znany głównie jako astronom – twórca heliocentrycznego modelu Układu Słonecznego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wszystko, co dotyczy życia i działalności Kopernika; kopernikiana
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) astr. autografy i dokumenty dotyczące Mikołaja Kopernika
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. nauka o heliocentrycznym modelu kosmologicznym rozwinięta przez Kopernika
Heliocentryzm, kopernikanizm (gr. ἡλιος hēlios – słońce, κέντρον kentron – centrum) – teoria budowy Układu Słonecznego, w której Słońce jest jego środkiem, a wszystkie planety – łącznie z Ziemią – je obiegają. W niektórych historycznych wariantach tej teorii Słońce bywało ponadto uznawane za:
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący Kopernika; kopernikowski
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kopernikanizmem – nauką, poglądami głoszonymi przez Kopernika
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: wszystko, co dotyczy życia i działalności Kopernika; kopernikana
SJP.pl
specjalista w zakresie kopernikologii
SJP.pl
nauka o życiu i pracy Kopernika
Mikołaj Kopernik, łac. Nicolaus Copernicus, niem. Nikolaus Kopernikus (ur. 19 lutego 1473 w Toruniu, zm. w maju 1543 we Fromborku) – polski polihistor pochodzenia niemieckiego; prawnik, urzędnik, dyplomata, lekarz i niższy duchowny katolicki, doktor prawa kanonicznego i naukowiec – zajmował się też astronomią, matematyką, ekonomią, strategią wojskową, kartografią i filologią. Bywa też nazywany fizykiem, filozofem i astrologiem przez ówczesne znaczenie tego słowa.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący Kopernika; kopernikański
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kopernikanizmem – nauką, poglądami głoszonymi przez Kopernika
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Kopernika
Wiktionary
Koperno (niem. Küppern, łuż. Kiperna) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wieś jako (niem.Kipper) wymieniona jest w dokumencie z 1278 roku. W pobliżu znajduje się linia kolejowa z Berlina do Wrocławia. W 1810 roku naliczono we wsi 12 rolników, a w 1939 roku żyło w niej 129 mieszkańców. Dawniej prowadziła tędy droga handlowa ze Szczecina przez Frankfurt, Fürstenberg (pol. Przybrzeg) i dalej do Lubska, Zgorzelca i Pragi. Na uwagę w Kopernie zasługuje kościół z XIX wieku, którego fundament składa się z polnych kamieni i który jest budowlą ceglaną z absydą we wschodniej części i wieżą w zachodniej części,
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: miedzioryt, rycina; kupersztych
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przest. miedzioryt
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poczt. płaskie opakowanie papierowe na list, pismo lub drobne przedmioty;
(1.2) rysunek, piktogram o wyglądzie zamkniętej koperty (1.1)
(1.3) pot. poziomy znak drogowy oznaczający zakaz parkowania
(1.4) zewnętrzna obudowa zegarka kieszonkowego lub naręcznego
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: koperta
SJP.pl
zgrubienie od: kopertówka
SJP.pl
wkładać do koperty
czasownik
(1.1) wkładać do koperty, zaklejać w kopercie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopertować.
Wiktionary
przymiotnik od: koperta
SJP.pl
1. mała torebka damska bez rączki;
2. potocznie: łapówka pieniężna przekazywana w kopercie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka, płaska torebka damska, bez paska lub z chowanym paskiem
(1.2) spódnica z szerokiego pasa owijanego wokół bioder tak, że jego poły zachodzą na siebie, wiązana lub zapinana w pasie
(1.3) pot. łapówka lub nieoficjalne wynagrodzenie przekazywane w kopercie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie automatycznie składające dokumenty i wkładające je do kopert, które następnie zamyka i zakleja
Wiktionary
przymiotnik od: koperta
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kopertami, dotyczący kopert
(1.2) w kształcie koperty
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. odwzorowanie oryginału, replika
2. rodzaj broni używanej przez rycerzy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot wykonany na wzór pierwszego, nie oryginał
(1.2) praw. biur. dokument wytworzony przez odwzorowanie oryginału
(1.3) wojsk. hist. rodzaj białej broni o długim drzewcu, do walki konno;
(1.4) hist. średniowieczna, podstawowa jednostka organizacyjna ciężkozbrojnej jazdy rycerskiej, złożona z rycerza i jego kilkuosobowego pocztu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zbiór kopii dokumentów oryginalnych
Kartulariusz (łac. cartularium), także kartularz, kopiariusz, kopiał, kopiarz – zbiór dokumentów i odpisów edyktów, dotyczących majątków ziemskich przeważnie klasztornych.
Termin ten używany był w średniowieczu i początkowo oznaczał bibliotekę. W Polsce kartulariusz znany był już w XIII wieku. Określano tak również księgę, zawierającą kopie dokumentów od różnych wystawców dla jednego odbiorcy. Takie księgi były prowadzone w klasztorach. W innych kancelariach i urzędach podobną rolę pełniły regesty.
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserograf, kserokopiarka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie kopiujące
SJP.pl
Wiktionary
dział zakładu chemigraficznego lub pomieszczenie, w którym się kopiuje
SJP.pl
rzadko: mechaniczne, bezmyślne naśladownictwo; kopiowanie, małpiarstwo
SJP.pl
1. przestarzałe: maszyna powielająca teksty wykonane na woskowych matrycach; powielacz;
2. dawniej:
a) bezrolny otrzymujący za robociznę zboże w kopach;
b) kopiariusz;
c) kopista
Kartulariusz (łac. cartularium), także kartularz, kopiariusz, kopiał, kopiarz – zbiór dokumentów i odpisów edyktów, dotyczących majątków ziemskich przeważnie klasztornych.
Termin ten używany był w średniowieczu i początkowo oznaczał bibliotekę. W Polsce kartulariusz znany był już w XIII wieku. Określano tak również księgę, zawierającą kopie dokumentów od różnych wystawców dla jednego odbiorcy. Takie księgi były prowadzone w klasztorach. W innych kancelariach i urzędach podobną rolę pełniły regesty.
SJP.pl
Wikipedia
mający kształt kopca; nagromadzony w usypisko; wysoko naładowany; kopiaty
SJP.pl
mający kształt kopca; nagromadzony w usypisko; wysoko naładowany; kopiasty
SJP.pl
1. książka do pisania zleceń, kwitów, rachunków itp. przez kalkę, w której kopia tekstu zostaje jako dowód;
2. integralna część kopiarki, dzięki której można nadać obrabianemu przedmiotowi pożądany kształt; wzornik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. biurowa książka do kopiowania przez kalkę zleceń, rachunków, kwitów itp.
(1.2) techn. przest. wzornik, wzór jednakowego wytwarzania przedmiotów; narzędzie identycznego kształtowania obrabianych przedmiotów
(1.3) hist. kartulariusz, średniowieczny zbiór dokumentów, ich kopii i odpisów;
Kartulariusz (łac. cartularium), także kartularz, kopiariusz, kopiał, kopiarz – zbiór dokumentów i odpisów edyktów, dotyczących majątków ziemskich przeważnie klasztornych.
Termin ten używany był w średniowieczu i początkowo oznaczał bibliotekę. W Polsce kartulariusz znany był już w XIII wieku. Określano tak również księgę, zawierającą kopie dokumentów od różnych wystawców dla jednego odbiorcy. Takie księgi były prowadzone w klasztorach. W innych kancelariach i urzędach podobną rolę pełniły regesty.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
układać w kopy, np. siano
czasownik
(1.1) roln. układać zboże, siano w kopy
Kopić – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, w gminie Glamoč. W 2013 roku liczyła 2 mieszkańców – Serbów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. niewielka kopa siana;
2. dawniej: kopiec, kupa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kopa siana lub zboża
3 wzniesienia w Polsce:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. grabarz
Wiktionary
1. sztucznie usypane wzniesienie;
2. ziemniaki lub jarzyny zasypane ziemią i okryte słomą w celu zabezpieczenia ich przed zamarznięciem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sztucznie usypane wzniesienie
(1.2) książk. lub archit. pomnik w formie takiego wzniesienia
(1.3) pot. przen. zbiór przedmiotów ułożonych jeden na drugim
(1.4) roln. pryzma ziemniaków, warzyw itp. przysypanych ziemią i przykrytych słomą w celu zabezpieczenia przed przemarznięciem; także: dół z taką samą zawartością zabezpieczony w ten sam sposób
(1.5) inform. struktura danych oparta na drzewie, w której wartości potomków węzła są w stałej relacji z wartością rodzica
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobniale o kopiejce
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kopiejka
SJP.pl
Wiktionary
1/100 rubla (rosyjskiej jednostki monetarnej), rubla białoruskiego, rubla tadżyckiego lub hrywny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. drobna jednostka monetarna Rosji, Białorusi, a dawniej także ZSRR, jedna setna rubla;
(1.2) monet. drobna jednostka monetarna Ukrainy, jedna setna hrywny
Kopiejka (ros. копейка, kopiejka; ukr. копійка, kopijka; biał. капейка, kapiejka) – moneta, drobna jednostka monetarna Rosji, Białorusi i Naddniestrza (dawniej ZSRR) równa 1/100 rubla. Także jednostka monetarna Ukrainy równa 1/100 hrywny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kopiejka
SJP.pl
przymiotnik od: kopieniactwo
SJP.pl
prymitywna forma rolnictwa, polegająca na uprawie roli kopaczką, bez użycia pługa czy radła, połączona najczęściej z hodowlą bydła
Uprawa kopieniacza – sposób uprawy gleby, polegający na odwracaniu warstwy wierzchniej przy zastosowaniu narzędzi ręcznych (np. szpadla, motyki). Metoda mało wydajna, stosowana w epoce późnego mezolitu i wczesnego neolitu przed upowszechnieniem się orki sprzężajnej. Obecnie stosowana w uprawie niewielkich areałów rolnych (np. ogródków przydomowych), których mała powierzchnia uniemożliwia wykorzystanie zmechanizowanych środków produkcji rolniczej.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kopieniak
Wiktionary
przymiotnik od: kopieniactwo (pierwotna metoda uprawy roli, polegająca na spulchnianiu ziemi za pomocą kija)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. rodzaj płaszcza, szara opończa bez rękawów
Wiktionary
szczyt w Gorcach
SJP.pl
Wikipedia
1. odwzorowanie oryginału, replika
2. rodzaj broni używanej przez rycerzy
SJP.pl
rzadko: mała kopia
SJP.pl
w średniowiecznym wojsku: żołnierz ciężkozbrojny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. ciężkozbrojny jeździec uzbrojony w kopię, a także miecz
Słupowe nagrobki szeklerskie – z węg. zwane Kopjafa (spolszcz. kopijnik) – "drewniana kopia", "drewniany słup"; lub fejfa – "drzewo głowowe", stanowią jeden z charakterystycznych elementów kultury Szeklerów, zamieszkujących obecnie rumuński Siedmiogród. Pierwotnie stawiane na szeklerskich grobach, obecnie spotykane są na całych Węgrzech w roli tradycyjnych, staromadziarskich pomników; jednym z takich pomników jest np. Pomnik Męczenników Katynia w Tatabánya.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
urządzenie do kopiowania stykowego negatywów lub diapozytywów ilustracji
Kopiorama – urządzenie do kopiowania stykowego, czyli naświetlania materiału światłoczułego poprzez kliszę (z wywołanym obrazem) leżącą bezpośrednio na tym materiale (oprócz klisz mogą to być również inne materiały, np. kalka zawierająca naniesiony dowolną techniką obraz). Obraz jest kopiowany w skali 1:1. Aby kopiowanie było faktycznie stykowe niezbędnym warunkiem jest, aby klisza była naświetlona w ten sposób, żeby strona zawierająca obraz dotykała warstwy światłoczułej – w przeciwnym przypadku obraz byłby lekko rozmyty. Np. z tego powodu przy naświetlaniu blach offsetowych wymagane są klisze naświetlone lewoczytelnie – "w lustrze".
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do sporządzania fotograficznych odbitek stykowych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skopiować)
(1.1) powielać coś (zwykle materiał drukowany lub dane komputerowe), przepisywać, wykonywać kopię czegoś; powtarzać czyjeś zachowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopiować.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kopia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kopiowaniem, dotyczący kopiowania
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: stos, usypisko czegoś; kopczyk, kopiec, sterta
Kopisko (także: Podchełmiec, niem. Winkler-Berg, Winklerberg) - szczyt górski o wysokości 688 m n.p.m. w Masywie Chełmca w Górach Wałbrzyskich, w jego południowym ramieniu, pomiędzy szczytami Cichawą na północy i Boguszówką na południowym zachodzie. Leży w obrębie Boguszowa-Gorców. Jest zbudowany z dolnopermskich porfirów. W większości porasta go las mieszany.
W 1902 na jego szczycie zbudowano kamienną wieżę Bismarcka, wysadzoną w 1947.
SJP.pl
Wikipedia
1. osoba, która sporządza kopię czegoś, powiela oryginał;
2. osoba przepisująca księgi, dokumenty; skryba, pisarz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba sporządzająca kopie
(1.2) hist. średniowieczny skryba
(1.3) hist. wojsk. żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza
Kopista – osoba, zajmująca się w średniowieczu przepisywaniem ksiąg lub dokumentów. Osoba taka mogła łączyć różne utwory i dopisywać własne fragmenty. Zdarzało się, że w ten sposób powstawały kolejne wersje tego samego tematu, a nawet zupełnie nowe dzieła. Kopistami byli mnisi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta, która sporządza kopię czegoś, powiela oryginał
SJP.pl
mała kopa, czyli złożone w stertę siano lub słoma
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szeroki pas skórzany
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. łąka na wzgórku za domem
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. łąka przeznaczona do wypasania bydła
Kopel (potocznie Kopla, Kropla) – rzeka, prawy dopływ Warty.
Wiktionary oraz Wikipedia
w matematyce: leżący w tej samej płaszczyźnie; komplanarny
SJP.pl
Koplino (do 1945 Kopplin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Golczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
We wsi był przystanek kolei wąskotorowej Koplino.
Wikipedia
uderzyć nogą
czasownik przechodni dokonany (ndk. kopać)
(1.1) dokonany od|kopać.
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kopniak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kopniak
SJP.pl
Wiktionary
uderzenie nogą; kopnięcie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) cios zadany nogą
(1.2) środ. mot. w motocyklu pedał rozrusznika
Kopnięcie – uderzenie stopą, kolanem lub inną częścią nogi stosowane w różnych formach konfrontacji fizycznej, w sztukach i w sportach walki. Kopnięcia są wolniejsze niż ciosy pięścią, chociaż silniejsze od nich.
Kopnięcia stanowią podstawowy element wielu sztuk walki, takich jak odmiany muay thai, wushu, karate, kick-boxing, tangsudo, taekwondo i MMA.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kopnica (do 1945 niem. Köpnitz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo przy drodze wojewódzkiej nr 203.
Według danych z 28 września 2009 roku wieś miała 119 stałych mieszkańców.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kopnica, po jej zniesieniu w gromadzie Darłowo. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Wikipedia
uderzenie nogą; kopniak
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uderzenie, cios zadany nogą
Kopnięcie – uderzenie stopą, kolanem lub inną częścią nogi stosowane w różnych formach konfrontacji fizycznej, w sztukach i w sportach walki. Kopnięcia są wolniejsze niż ciosy pięścią, chociaż silniejsze od nich.
Kopnięcia stanowią podstawowy element wielu sztuk walki, takich jak odmiany muay thai, wushu, karate, kick-boxing, tangsudo, taekwondo i MMA.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: odbiegający od normy i świadczący o niezrównoważeniu; szurnięty, stuknięty, rąbnięty, puknięty, walnięty
SJP.pl
dawniej: uczestnik kopy - zebrania gromadzkiego
SJP.pl
1. miejsce wzniesione, wolne od śniegu, ziemia pokazująca się podczas odwilży
2. legowisko zająca w śniegu
SJP.pl
sypki i trudny do przejścia odcinek drogi
przymiotnik
(1.1) o śniegu lub piasku: trudny do przebycia, powodujący grzęźnięcie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. górn. kilof
Wiktionary
polimer zawierający co najmniej dwa rodzaje merów
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. polimer, któreg łańcuchy zawierają dwa lub więcej rodzajów merów;
Kopolimery – rodzaj polimerów, których łańcuchy zawierają dwa lub więcej rodzajów merów. W odróżnieniu od kopolimerów, polimery zawierające tylko jeden rodzaj merów nazywa się często homopolimerami. Głównym powodem otrzymywania kopolimerów są ich szczególne własności fizyczne, których nie mogą mieć homopolimery i ich proste mieszaniny zawierające te same mery.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kopolimeryzacja – polimeryzacja z udziałem co najmniej dwóch różnych monomerów, która prowadzi do otrzymania kopolimerów. W zależności od wzajemnej reaktywności względnej monomerów reakcja ta prowadzi do otrzymania polimerów o różnym składzie i dystrybucji merów w końcowym polimerze. Mechanizm kopolimeryzacji zależy od stężenia i reaktywności poszczególnych monomerów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) litera alfabetu greckiego, obecnie nieużywana, w greckim systemie liczbowym oznaczająca liczbę 90, Ϙ;
(1.2) archaiczna litera cyrylicy, Ҁ, stosowana także jako oznaczenie 90
Koppa (gr. κόππα, pisana Ϙϙ lub Ϟϟ) – litera alfabetu greckiego, obecnie nieużywana w tym języku. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 90. W alfabecie koppa znajdowała się między san a rho.
Wiktionary oraz Wikipedia
wysuszony miąższ orzecha kokosowego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wysuszony miąższ orzecha kokosowego;
Kopra – wysuszony miąższ (bielmo) nasion kokosa właściwego (palmy kokosowej), będący najważniejszym z ekonomicznego punktu widzenia surowcem pozyskiwanym z kokosa. Zawiera około 60–70% tłuszczu i na skalę przemysłową wykorzystywany jest do wyrobu oleju kokosowego. Przed wysuszeniem bielmo jest także ucierane w wióry, następnie macerowane w gorącej wodzie i prasowane, co w efekcie daje białą, nieprzejrzystą emulsję. Z niej także uzyskuje się olej, ale też mleko i krem kokosowy, służące do wyrabiania słodyczy. Słodkie masy z kremem kokosowym są formowane, suszone, a następnie krojone na podobne do toffi cukierki, o silnie kokosowym smaku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dodatkowy, wyspecjalizowany procesor wspomagający główny procesor komputera; współprocesor
Koprocesor arytmetyczny, jednostka zmiennoprzecinkowa (ang. Floating-Point Unit, FPU) – układ scalony wspomagający procesor w obliczeniach głównie zmiennoprzecinkowych, ale również na liczbach całkowitych. W większości współczesnych konstrukcji koprocesor arytmetyczny, a także jednostki obsługujące bardziej skomplikowane obliczenia (np. instrukcje wektorowe), zintegrowany jest z procesorem w jednym układzie scalonym.
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do koproducenta lub koprodukcji, właściwy koproducentom
SJP.pl
osoba lub przedsiębiorstwo współpracujące z innymi przy produkcji czegoś; współproducent
Koprodukcja (ang. coproduction) – wspólne przedsięwzięcie produkcyjne kilku podmiotów (osób, przedsiębiorstw). Także wynik takiej współpracy.
Termin używany głównie w odniesieniu do produkcji filmowej, teatralnej, operowej itp. Celem koprodukcji najczęściej jest rozłożenie kosztów produkcji na koproducentów.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
współprodukcja;
1. współpraca kilku osób lub przedsiębiorstw przy produkcji czegoś;
2. produkt powstały w wyniku takiej współpracy
Koprodukcja (ang. coproduction) – wspólne przedsięwzięcie produkcyjne kilku podmiotów (osób, przedsiębiorstw). Także wynik takiej współpracy.
Termin używany głównie w odniesieniu do produkcji filmowej, teatralnej, operowej itp. Celem koprodukcji najczęściej jest rozłożenie kosztów produkcji na koproducentów.
SJP.pl
Wikipedia
związany z koprodukcją
SJP.pl
współpracować przy produkcji czegoś
SJP.pl
pojęcie w teorii kategorii będące uogólnieniem sumy rozłącznej zbiorów i zewnętrznej sumy prostej przestrzeni liniowych
Koprodukt – pojęcie w teorii kategorii będące uogólnieniem sumy rozłącznej zbiorów i zewnętrznej sumy prostej przestrzeni liniowych. Koprodukt jest konstrukcją dualną do produktu.
SJP.pl
Wikipedia
zwierzę żywiące się odchodami innych zwierząt, np. chrząszcz krowieńczak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ekol. zwierzę odżywiające się odchodami, fekaliami
Koprofagia (gr. kópros = gnój + phagein = jeść) – odżywianie się odchodami (kałem).
U niektórych organizmów (np. krowieńczak, żuk gnojowy, poświętnik) żerowanie na odchodach innych zwierząt jest naturalnym sposobem odżywiania się, ponieważ kał zawiera dużo częściowo strawionego pożywienia. Kał może mieć też znaczenie pomocnicze, jak to się dzieje u hipopotamów i młodych słoni, gdyż zwiększa wykorzystanie pokarmu, oraz u psów i świń, u których umożliwia zaspokojenie niedoborów pokarmowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zoologia: żywienie się przez niektóre zwierzęta kałem innych gatunków zwierząt
2. medycyna: spożywanie kału przez ludzi z niektórymi zaburzeniami psychicznymi
Koprofagia (gr. kópros = gnój + phagein = jeść) – odżywianie się odchodami (kałem).
U niektórych organizmów (np. krowieńczak, żuk gnojowy, poświętnik) żerowanie na odchodach innych zwierząt jest naturalnym sposobem odżywiania się, ponieważ kał zawiera dużo częściowo strawionego pożywienia. Kał może mieć też znaczenie pomocnicze, jak to się dzieje u hipopotamów i młodych słoni, gdyż zwiększa wykorzystanie pokarmu, oraz u psów i świń, u których umożliwia zaspokojenie niedoborów pokarmowych.
SJP.pl
Wikipedia
osoba cierpiąca na koprofilię, tj. osiągająca satysfakcję seksualną podczas kontaktu z kałem ludzkim lub zwierzęcym
Koprofilia (stgr. κόπρος, kópros – wydalina, φιλία, philia – „przyjaźń” lub „miłość”) – parafilia, w której zjadanie oraz kontakt z kałem własnym lub partnera (np. smarowanie ciała, wypróżnianie na klatkę piersiową) jest źródłem podniecenia seksualnego.
SJP.pl
Wikipedia
zboczenie seksualne, polegające na doznawaniu podniecenia w kontakcie z odchodami partnera, oglądaniu go podczas załatwiania się itd.
Koprofilia (stgr. κόπρος, kópros – wydalina, φιλία, philia – „przyjaźń” lub „miłość”) – parafilia, w której zjadanie oraz kontakt z kałem własnym lub partnera (np. smarowanie ciała, wypróżnianie na klatkę piersiową) jest źródłem podniecenia seksualnego.
SJP.pl
Wikipedia
→ koprofil
SJP.pl
SJP.pl
skłonność, często chorobliwa, do używania wulgaryzmów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obsesyjne wypowiadanie słów nieprzyzwoitych lub wulgarnych
Koprolalia (gr. kópros 'kał' i laliá 'gadanina') – patologiczna, niedająca się opanować potrzeba wypowiadania nieprzyzwoitych słów lub zdań, przekleństw lub obelg (wulgaryzmów) kierowanych do innych osób.
Występuje w zespole Tourette’a (poniżej 15% wszystkich chorych), ale również w schizofrenii, psychozach alkoholowych, czasem w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. skamieniała grudka kału zwierzęcia kopalnego;
2. nieskamieniały ekskrement dżdżownic tworzący biohumus
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. zachowany w osadach skamieniały ekskrement zwierzęcy;
(1.2) roln. ekskrementy głównie dżdżownic, zawierające dużo składników organicznych, używane w użyźnianiu gleby
Koprolity (gr. kopros - kał + lithos - kamień) – skamieniałe ekskrementy zwierząt, jeden z rodzajów skamieniałości śladowych.
Koprolity spotykane są w osadach pochodzących od ordowiku do współczesności.
Koprolity, podobnie jak inne skamieniałości śladowe, są klasyfikowane zgodnie z zasadami ichnotaksonomii. Przykładowe ichnorodzaje koprolitów to Bactrylium – drobne koprolity małży z retyku, Tibikoia – drobne koprolity wieloszczetów z miocenu, czy Macropoma – poddane fosforytyzacji koprolity ryb z kredy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koprolit
SJP.pl
dawniej: miedziaki, pieniądze miedziane
SJP.pl
nazwisko
Koprowski (forma żeńska: Koprowska; liczba mnoga: Koprowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 4921 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 5294 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa koper i jest najbardziej rozpowszechnione w północno-centralnej i południowo-centralnej Polsce.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: koper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. komar
Kopruch, właściwie Aleksander Kozłowski (ur. 5 marca 1985 w Świętochłowicach) – polski scenarzysta, reżyser, operator filmowy, twórca CGI, raper, autor tekstów, kompozytor, producent muzyczny i przedsiębiorca. Założyciel i właściciel studia filmowego Przedmarańcza.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. zupa koperkowa
Wiktionary
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Koprzywnica, dawniej także Pokrzywnica – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, nad rzeką Koprzywianką (na której utworzono zalew). Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Koprzywnica. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. tarnobrzeskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Koprzywnica
SJP.pl
mieszkaniec Koprzywnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koprzywnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
potocznie:
a) dawać;
b) kopać
SJP.pl
potocznie:
a) dać
b) kopnąć
czasownik przechodni dokonany (ndk. kopsać)
(1.1) gwara. więz. slang. młodz. podać, sprzedać, dać
czasownik zwrotny dokonany kopsnąć się (ndk. kopsać się)
(2.1) slang. młodz. skoczyć gdzieś, pobiec po coś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopsnąć.
Wiktionary
przedstawiciel grupy ludności zamieszkującej Egipt
SJP.pl
skrót od: koptyjski
SJP.pl
lud zamieszkujący Egipt
Koptowie (arab. أقباط Akbat) – grupa etniczno-religijna, ogólne określenie wiernych Kościołów koptyjskich: ortodoksyjnego Kościoła koptyjskiego i Kościoła katolickiego obrządku koptyjskiego. Słowo kopt pochodzi od arabskiego qibt, będącego zmodyfikowaną i skróconą wersją greckiego aigyptos, bez pierwszej i ostatniej sylaby. Koptyjski jest ostatnim stadium języka rodowitych mieszkańców Egiptu, zapisywanego niegdyś hieroglifami, a od III w. n.e. – alfabetem greckim. Ortodoksyjnych koptów jest około 11,2 mln, głównie w Egipcie, duża część w diasporze w Europie Zachodniej i w Ameryce Północnej, niewielka liczba w pozostałych krajach Lewantu. Liczbę wiernych Kościoła koptyjsko-katolickiego określa się na około 210 tys. (wyłącznie w Egipcie).
SJP.pl
Wikipedia
przedstawicielka grupy ludności zamieszkującej Egipt
SJP.pl
dotyczący Koptów, charakterystyczny dla Koptów
przymiotnik relacyjny
(1.1) antrop. rel. związany z Koptami; dotyczący Kościoła koptyjskiego i jego wyznawców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. ostatnia faza rozwojowa języka egipskiego, język wywodzący się ze staroegipskiego, należący do rodziny języków afroazjatyckich;
SJP.pl
Wiktionary
forma osobowa czasownika "być" wiążąca podmiot z orzecznikiem w zdanie; łącznik, spójka
SJP.pl
spółkowanie;
1. fizycznie zespolenie się organów płciowych ludzi lub zwierząt różnej płci, umożliwiające zapłodnienie komórki jajowej przez plemniki;
2. pejoratywnie: stosunek seksualny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. cielesne zespolenie się dwóch osobników różnej płci, umożliwiające zapłodnienie
(1.2) biol. połączenie się gamet w zygotę
Kopulacja (łac. copulatio), akt płciowy, spółkowanie – stosunek płciowy, który u zwierząt polega na bezpośrednim kontakcie dwóch osobników (różnych płci lub obojnaczych) w celu zaplemnienia i zapłodnienia. W akcie tym wykorzystywane są najczęściej różnie wykształcone narządy kopulacyjne. Kopulację u większości zwierząt poprzedza określony rytuał godowy i wydzielanie specyficznych sygnałów zapachowych (np. feromony), dźwiękowych (np. ptasi śpiew) i wzrokowych (np. szata godowa).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kopulacją
przymiotnik
(1.1) biol. dotyczący kopulacji
SJP.pl
Wiktionary
piec odlewniczy do wytapiania żeliwa; żeliwiak
SJP.pl
przymiotnik od: kopulak
SJP.pl
potocznie: męski partner erotyczny; konkubent, kochanek, nałożnik
SJP.pl
o kształcie kopuły; kopułowaty
SJP.pl
sposób szczepienia drzew i krzewów zrazem na podkładce
SJP.pl
w ogrodnictwie: szczepić drzewa i krzewy na podkładce ze zdrewniałego pędu z pąkami
SJP.pl
odbywać stosunek płciowy; spółkować
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) fizj. odbywać stosunek seksualny
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kopulować.
Wiktionary
1. sklepienie półkoliste lub półeliptyczne oparte na murze lub bębnie na planie kolistym, eliptycznym albo wielobocznym ;
2. dystrybuanta wielowymiarowego rozkładu prawdopodobieństwa na kwadracie jednostkowym (dla trzech wymiarów sześcianie jednostkowym, itd.) o jednostajnych rozkładach brzegowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. półkoliste lub półeliptyczne sklepienie;
(1.2) mat. dystrybuanta wielowymiarowego rozkładu prawdopodobieństwa na kwadracie jednostkowym o jednostajnych rozkładach brzegowych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od: kopuła; mała kopuła;
2. kopułka aparatu zapłonowego - część urządzenia zapłonowego w silniku benzynowym, gdzie następuje przełączanie zapłonu na kolejne cylindry;
3. kopułka naścienna, kopułka wysmukła - niewielki owad, błonkówka z rodziny osowatych
SJP.pl
Wikipedia
podobny kształtem do kopuły; zakończony kopułą; kopulasty
SJP.pl
→ kopułka
SJP.pl
o kształcie kopuły; kopulasty
SJP.pl
przymiotnik od: kopuła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wyrzynający z drewna kopyta szewskie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wełniana skarpeta
Wiktionary
Kopydłów – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
1. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
2. fikcyjna wieś będąca miejscem akcji widowiska estradowego pt. "Spotkanie z Balladą"
SJP.pl
Wikipedia
osoba zajmująca się pisaniem sloganów i tekstów reklamowych; copywriter, tekster
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przewrócić
Wiktionary
regionalnie: płaska, drewniana łyżka o długim trzonku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. drewniana łyżka lub łopatka o długim trzonku, służąca do mieszania wrzących potraw lub gotowanej w dużych pojemnikach bielizny;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w okulistyce: srebrne narzędzie w kształcie łyżeczki do operacji katarakty;
2. specjalne narzędzie do czyszczenia podeszew kopyt końskich;
3. zdrobnienie od: kopyść
SJP.pl
Wikipedia
1. zrogowaciałe zakończenie palców u niektórych ssaków kopytnych;
2. drewniana forma do kształtowania obuwia w czasie produkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wyrzynający z drewna kopyta szewskie
Wiktionary
grube kluski cięte ukośnie z wałka ciasta, podawane jako dodatek lub samoistne danie
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. kluski z gotowanych ziemniaków i mąki pszennej w kształcie rombów uzyskiwanych przez ukośne cięcie wałków ciasta;
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kopytko
Kopytka (pozn. szagówki) – w kuchni polskiej, rodzaj grubych klusek w kształcie rombów, wyrabianych z ugotowanych ziemniaków, mąki i jaj. Wykorzystuje się mąkę pszenną z niewielkim dodatkiem ziemniaczanej. Ciasto doprawia się do smaku solą.
Ugotowane, wystudzone, po czym zmielone ziemniaki należy wymieszać z pozostałymi składnikami i szybko wyrobić zwartą, elastyczną masę. Czas mieszania ma duże znaczenie, bowiem podczas tego procesu masa ziemniaczana oddaje zgromadzoną w sobie wodę, co powoduje zwiększenie zużycia mąki. Wyrobione ciasto należy podzielić na niewielkie kawałki i uformować z nich wałki o średnicy ok. 3 cm. Następnie, po lekkim spłaszczeniu uformowanych wałków, należy pokroić je formując charakterystyczne romby. Tak przygotowane kopytka należy gotować w dużej ilości wrzącej, osolonej wody, delikatnie mieszając. Po wypłynięciu na powierzchnię wody kopytka są gotowe do wyjęcia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kopyto
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: kopyto
(1.2) małe kopyto
(1.3) kulin. pojedyncza kluska z rodzaju kopytek
Kopytko (niem. Kopitko, w latach 1938–1945 Langerdamm) – osada leśna w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Rozogi. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podobny kształtem do kopytka
SJP.pl
1. opłata za przejazd lub przepędzenie bydła przez rogatki miejskie;
2. podarek dawany przy zakupie zwierzęcia temu, kto go wcześniej doglądał
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. finans. opłata ponoszona za przejazd wozem zaprzęgowym lub za przejście bydła przez rogatki miejskie
(1.2) daw. hand. datek wręczany przy kupnie zwierzęcia jego stałemu opiekunowi
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: kopytko
przymiotnik
(1.1) związany z lub pochodzący od kopytka
(1.2) kulin. związany z lub pochodzący od kopytek (potrawy)
SJP.pl
Wiktionary
dawniej rząd w obrębie gromady ssaków, do którego zaliczano wszystkie ssaki mające kopyta; obecnie ogólna nazwa wszystkich ssaków łożyskowych, podzielonych na: mrówniki, syreny, trąbowce, góralki, parzystokopytne i nieparzystokopytne, a także wiele wymarłych i walenie
Kopytne (Ungulata) – nadrząd ssaków łożyskowych pochodzących od prakopytnych. Tradycyjnie do kopytnych zalicza się zwierzęta, których kończyny zakończone są kopytami. Dawniej klasyfikowane były jako gromada Ungulata (kopytne), a obecnie w rzędach:
SJP.pl
Wikipedia
roślina o silnym i niemiłym zapachu, w medycynie ludowej stosowana do oduczania alkoholików od picia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wyrzynający z drewna kopyta szewskie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mający palce zakończone kopytami
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kopyta
SJP.pl
Wiktionary
1. zrogowaciałe zakończenie palców u niektórych ssaków kopytnych;
2. drewniana forma do kształtowania obuwia w czasie produkcji
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. rogowe zakończenie kończyn niektórych ssaków;
(1.2) przen. żart. stopa lub noga
(1.3) rzem. obuw. drewniane narzędzie szewskie służące do formowania obuwia
(1.4) rzem. obuw. metalowe narzędzie szewskie służące jako podpora, np. podczas wbijania gwoździ w podeszwę
(1.5) środ. wędk. rodzaj sztucznej przynęty na ryby
(1.6) środ. pistolet
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podobny kształtem do kopyta
SJP.pl
zwierzę mające kopyta
SJP.pl
wieś w Polsce
Kopytówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Brzeźnica.
Wieś królewska, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego, należała do klucza czernichowskiego wielkorządów krakowskich. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.
Położona na Pogórzu Wielickim na wysokości 250–270 m n.p.m., przy drodze Kalwaria Zebrzydowska – Brzeźnica.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kopyto
SJP.pl
Kopyłów (ukr. Копилів) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Horodło.
Wieś starostwa hrubieszowskiego położona była w XVIII wieku w województwie bełskim. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kopyłów, po jej zniesieniu w gromadzie Horodło. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
1. zewnętrzna, ochronna warstwa pokrywająca pnie i gałęzie roślin drzewiastych
2. lekka tkanina sukienkowa
3. w sztuce greckiej: posąg młodej dziewczyny
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = hist. polit. Komitet Obrony Robotników;
(1.2) = hist. wojsk. Komitet Obrony Rzeczypospolitej;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
członek KOR-u (Komitetu Obrony Robotników); korowiec
SJP.pl
→ KOR
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. polit. związany z KOR-em (Komitetem Obrony Robotników), dotyczący KOR-u
SJP.pl
Wiktionary
1. zewnętrzna, ochronna warstwa pokrywająca pnie i gałęzie roślin drzewiastych
2. lekka tkanina sukienkowa
3. w sztuce greckiej: posąg młodej dziewczyny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. kora pierwotna tkanka łodygi i korzenia znajdująca się między walcem osiowym a skórką
(1.2) bot. kora wtórna występująca u starszych roślin tkanka złożona z łyka oraz korka lub korowiny
(1.3) włók. lekki materiał, zwykle bawełniany, którego charakterystyczną cechą jest wypukło-wklęsła (gofrowana) faktura
(1.4) szt. charakterystyczny dla sztuki Grecji okresu archaicznego posąg stojącej dziewczyny w długiej szacie, często trzymającej w ręce owoc, kwiat lub ptaka;
(1.5) muz. afrykański instrument strunowy;
(1.6) wojsk. nepalska szabla o jednosiecznej, zakrzywionej głowni;
Kora (łac. cortex) – w botanice nazwa tkanek w zewnętrznych partiach korzenia lub łodygi:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej, a dziś poetycko o okręcie, łodzi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. obecnie poet. łódź, okręt
(1.2) przen. rel. Kościół katolicki
(1.3) przen. rel. przybytek Boga
(1.4) przen. rel. Matka Boska
(1.5) daw. pojazd na pasach lub lektyka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Korabiewice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Puszcza Mariańska. Ma status sołectwa.
Wieś królewska w dzierżawie Korabiewice w ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego w 1792 roku. Do 1953 roku istniała gmina Korabiewice w województwie łódzkim. W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Korabiewice, po jej zniesieniu w gromadzie Puszcza Mariańska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik od: korab
SJP.pl
1. zewnętrzna, ochronna warstwa pokrywająca pnie i gałęzie roślin drzewiastych
2. lekka tkanina sukienkowa
3. w sztuce greckiej: posąg młodej dziewczyny
Korach (hebr. קֹרַח) – postać biblijna ze Starego Testamentu, lewita, syn Jishara i kuzyn Mojżesza (Wj 6,21).
Według Księgi Liczb podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej wraz z Datanem, Abiramem i Onem oraz 250 innymi Izraelitami zbuntował się przeciwko władzy Mojżesza i Aarona (Lb 16,1-3). Mojżesz polecił Korachowi i jego stronnikom stawić się z kadzidłami przed Przybytkiem obok Aarona, by Bóg sam rozsądził spór. Gdy stawili się w umówionym miejscu, głos Boga polecił Mojżeszowi i Aaronowi usunąć się wraz ze swoim ludem, po czym ziemia rozstąpiła się, a Szeol pochłonął Koracha, Abirama i Datana. Dwustu pięćdziesięciu ludzi, którzy przyłączyli się do Koracha, spalił natomiast ogień z nieba (Lb 16,16-35). Kadzielnice stronników Koracha zostały następnie przetopione na blachy stanowiące pokrywę ołtarza (Lb 17,1-5).
SJP.pl
Wikipedia
pierwsza larwa w rozwoju tasiemców z rzędu Pseudophyllidea, urzęsiona i wolno żyjąca
SJP.pl
Wikipedia
jednoroczna roślina zbożowa i pastewna z rodziny wiechlinowatych, uprawiana głównie w południowej Azji oraz w środkowej i wschodniej Afryce; proso afrykańskie; ragi; dagusa
Manneczka łękowata, korakan, dagussa, dogussa, tokussa, ragi, proso afrykańskie (Eleusine coracana (L.) Gaertn.) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny wiechlinowatych. Uprawiana jako roślina zbożowa i pastewna, a czasem też jako ozdobna, w południowej i wschodniej Azji oraz środkowej i wschodniej Afryce.Z ziarna wytwarza się mąkę i kasze oraz piwo.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj małej, prostej łódki zbudowanej z drewnianych listew o konstrukcji plecionyecionej i pokrytej impregnowanym materiałem, używanej tradycyjnie na rzekach Walii;
Korakl (ang. coracle z walijskiego corwg-l; por. gaelic curach – łódź) – rodzaj małej, jednoosobowej łodzi o konstrukcji plecionej z drewnianych listew i pokrytej impregnowanym materiałem, tradycyjnie używanej na rzekach Walii.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. materiał jubilerski pozyskiwany z koralowców; koralowina;
2. przedmiot wykonany z tego materiału, zwłaszcza paciorek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. szkielet węglanowy koralowców;
(1.2) jubil. drobny element w postaci kulki itp., wykonany z koralowiny
(1.3) kostka, kulka lub coś podobnego z otworkiem, w który wkłada się nitkę
(1.4) biol. koralowiec
(1.5) kolor różowoczerwony
Osoby:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
1. sznurek, nitka z kuleczkami, kostkami itp.; paciorki;
2. czerwona narośl na głowie, szyi niektórych ptaków, np. indyka;
3. kolczasta obroża psa myśliwskiego
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ozdoba kobieca z koralików nanizanych na sznurek
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od: koral
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: koralik, mały koralik
SJP.pl
zdrobnienie od: koral
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały koral, paciorek
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: koral
SJP.pl
przypominający wyglądem koralik; paciorkowaty
SJP.pl
przymiotnik od: koralik
SJP.pl
1. krzew z rodziny psiankowatych;
2. syntetyczny barwnik używany w analizie chemicznej; auryna, kwas rozolowy;
3. dawniej: tkanina barwy koralowej
SJP.pl
Wikipedia
glon występujący w morzach tropikalnych, którego plechy są budulcem raf koralowych
SJP.pl
→ koralka
SJP.pl
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny bobowatych; erytryna
Koralodrzew, erytryna (Erythrina L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje ok. 120 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje całą strefę tropikalną i subtropikalną, przy czym największe zróżnicowanie jest w Ameryce Środkowej, gdzie rośnie 50 gatunków. W Ameryce Południowej jest ich ok. 20, 38 obecnych jest w Afryce z Madagaskarem, 12 występuje w Azji i Australii. Ze względu na znaczenie użytkowe wiele gatunków zostało szeroko rozprzestrzenionych poza swym pierwotnym zasięgiem. Są to drzewa i krzewy rosnące w lasach nizinnych i górskich zwykle na obszarach okresowo suchych, rzadziej na terenach podmokłych i w dolinach rzek, często też w formacjach zaroślowych i trawiastych. Kwiaty zapylane są przez ptaki, dla których w porze suchej, gdy kwitną, ich nektar jest istotnym źródłem węglowodanów i wody.
SJP.pl
Wikipedia
przypominający kształtem korale
SJP.pl
przedstawiciel jednej z gromad morskich parzydełkowców
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel jednej z gromad morskich parzydełkowców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. osiadłe zwierzę morskie z gromady koralowców;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
szkielet korali tworzących kolonie, używany do wyrobu różnych ozdób; koral
Koralowina – szkielety morskich organizmów zwierzęcych koralowców używane jako surowiec w jubilerstwie do wyrobu biżuterii i innych przedmiotów artystycznych ze względu na piękno, rzadkość i względną trwałość.
Koralowina może być cięta, polerowana i poddawana innym zabiegom w celu otrzymania odpowiednio obrobionego kawałka surowca – koralu. W jubilerstwie pod kątem właściwości koralowiny korale (morskie organizmy i ich szkielety) dzieli się na szlachetne i nieszlachetne. Twarda koralowina korali szlachetnych, zbudowana głównie z węglanu wapnia, charakteryzuje się z natury ładnym i trwałym kolorem oraz nadaje się do bezpośredniego szlifowania i polerowania, po którym uzyskuje porcelanowy połysk. Miękka lub porowata koralowina korali nieszlachetnych wymaga poddania zabiegom jubilerskim i barwieniu, aby uzyskać trwały i atrakcyjny komercyjnie wygląd.
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj jadowitych węży z rodziny zdradnicowatych;
2. rodzaj podstawczaków z rodziny siatkoblaszkowatych
Ramaria Bonord. (koralówka) – rodzaj wielkoowocnikowych podstawczaków należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae), którego gatunkiem typowym jest koralówka czerwonowierzchołkowa (Ramaria botrytis).
SJP.pl
Wikipedia
czerwony o odcieniu koralowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący korali, złożony z korali, będący koralami, zrobiony z korali
(1.2) podobny kolorem do korala
Wiktionary
lek pobudzający ośrodkowy układ nerwowy, stosowany m.in. w zapaści, w zatruciach czadem, barbituranami, alkoholem i narkotykami; kardiamid; niketamid
Niketamid – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna o działaniu stymulującym, stosowana jako lek analeptyczny.
.
SJP.pl
Wikipedia
egzemplarz lub zwój z tekstem Koranu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) rel. święta księga islamu;
(1.2) geogr. miasto w Bośni i Hercegowinie
Koran (arab. القُرْآن, Al-Qur’ān) – święta księga islamu. Według tradycji muzułmańskiej powstawał w latach 610–632, objawiany fragmentami prorokowi islamu, Mahometowi (zm. 632) przez Archanioła Dżibrila (identyfikowanego w islamie z biblijnym archaniołem Gabrielem). Słowo „Koran” pochodzi od arabskiego słowa al-kur’ān, które oznacza „recytację”, ponieważ pierwotnie Koran przekazywano ustnie. Według islamu i samego Koranu jego twórcą jest Allah.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. samochód typu Daewoo Korando;
2. samochód typu SsangYong Korando
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Koran
Wiktionary
znawca Koranu, świętej księgi muzułmańskiej
SJP.pl
przymiotnik od: koran lub Koran
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rasa kota z Tajlandii
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) felinol. rasa tajlandzkiego kota domowego średniej wielkości, o srebrzystoniebieskiej sierści;
(1.2) felinol. kot rasy korat (1.1)
Korat – rasa kota.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
żłobienie powierzchni skał przez okruchy skalne i piasek
Korazja (rodzaj abrazji eolicznej) – proces polegający na szlifowaniu, żłobieniu, zdzieraniu i wygładzaniu powierzchni skał (podłoża skalnego) wskutek uderzeń ziaren piasku niesionego przez wiatr.
Wiatr podobnie jak woda czy lód, może przenosić okruchy skalne na znaczne odległości. Pył i piasek niesione przez wiatr, szlifują podłoże. Niszczenie powierzchni skalnej poprzez uderzanie w nią ziarnami piasku i okruchami skał nosi nazwę korazji. W wyniku tego zjawiska powstają grzyby skalne. Kiedy zmniejsza się prędkość wiatru, następuje akumulacja niesionego materiału. Wówczas powstają wydmy. W zależności od kształtu dzieli się je na: wydmy paraboliczne oraz barchany.
SJP.pl
Wikipedia
→ korazja
SJP.pl
1. część mechanizmu dźwigniowego, ramię służące do wykonywania obrotu wokół osi;
2. część wału korbowego składająca się z ramienia i czopa;
3. pot. mania, obłęd; bzik, fiks, fiś, hyś, hyź
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. dźwignia z rączką
(1.2) techn. dźwignia pedału rowerowego
(1.3) techn. manetka rozruchu tramwaju
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. nóż do cięcia słomy
(1.5) przen. pot. człowiek aktywny, przedsiębiorczy
Korba – element mechanizmów dźwigniowych służący do przeniesienia ruchu obrotowego ramienia na ruch obrotowy wału.
Korba ma zwykle konstrukcję w kształcie jednokrotnie lub dwukrotnie zagiętego pręta zaklinowanego jednym końcem na osi wału. Przykładem jest korba rowerowa, gdzie ruch stóp kolarza po obwodzie koła wymusza obrót suportu wokół osi. Ruch tego mechanizmu jest przekazywany przekładnią łańcuchową do koła napędowego. Odmianą korby jest też klamka drzwiowa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawny bicz z długim rzemieniem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. bicz rzemienny, rzemień do bicza
(1.2) daw. batog skręcony ze szmat lub czegoś innego
(1.4) hist. wojsk. średniowieczna broń obuchowa piechoty w postaci żelaznej kolczastej kuli na łańcuchu, mocowanej do drewnianej rękojeści
(1.5) daw. penis byka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
korbol; w gwarze poznańskiej:
1. dynia;
2. owoc dyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. żydowska ofiara całopalna;
Korban – różne rodzaje ofiar całopalnych, jakie zostały opisane w Tanach i Talmudzie. Były składane przez Izraelitów, a w późniejszych czasach przez Kohanim (kapłanów) w Świątyni Jerozolimskiej. Korban pochodzi od hebrajskiego słowa K [a] R [o] V (קרב), które oznacza przybyć do Boga lub zbliżyć się do Niego i jest podobne do łacińskiego sacrificium, sacrum facere (czynić świętym).
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Corbie, miasto w Pikardii zbudowane wokół ważnego we wczesnym średniowieczu opactwa;
Wiktionary
zdrobnienie od: korbka
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
Korbielów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Jeleśnia. W latach 1975–1998 w województwie bielskim.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Korbielowa
SJP.pl
mieszkanka Korbielowa
SJP.pl
przymiotnik od: Korbielów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
niemieckie imię męskie
Święty Korbinian (ur. ok. 680 r. w Châtres, zm. 8 września między 720-730 we Fryzyndze) – biskup, święty Kościoła katolickiego.
SJP.pl
Wikipedia
mała korba (zgięty pręt)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od korba
(1.2) mała korba
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: korbka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. korba
Wiktionary
w gwarze poznańskiej:
1. dynia; korbal;
2. owoc dyni; korbal;
3. olbrzymi brzuch; brzuszysko;
4. tanie, kiepskie wino; jabol, bełt
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg-pl|Poznań. dynia
(1.2) reg-pl|Poznań. duży brzuch, brzuszysko
(1.3) reg-pl|Poznań. niemarkowe wino rozcieńczone mineralną wodą gazowaną
SJP.pl
Wiktionary
Korboniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Wiśniewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ramię przymocowane pod kątem prostym do wału, za pomocą którego może ono wykonywać rotacje lub oscylacje
Korbowód jest częścią mechanizmu korbowego. Służy (wraz z wałem korbowym) do zamiany ruchu posuwisto-zwrotnego tłoka na ruch obrotowy wału korbowego albo obrotowego ruchu wału na ruch posuwisty tłoka lub innego elementu. Części korbowodu to: stopa (najczęściej dzielona, aby ułatwić montaż), trzon i główka. Trzon ma najczęściej przekrój dwuteowy. Stopa korbowodu łączy się z wałem korbowym, a główka z tłokiem albo krzyżulcem.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: korbowód
SJP.pl
przymiotnik od: korba
przymiotnik
(1.1) techn. dotyczący korby
(1.2) techn. działający na korbę
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jednoroczna roślina z rodziny ślazowatych, występująca w wielu gatunkach; juta, jarzychna
SJP.pl
nęcić, kusić;
1. powodować chęć zdobycia, wykorzystania, zjedzenia itp;
2. nie dawać spokoju; trapić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kort
Wiktionary
przymiotnik od: korzec
SJP.pl
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. skurcz
(1.2) gw-pl|Bukowina. żylak na nodze
(1.3) gw-pl|Bukowina. krzak
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-wschodniej Albanii;
Korcza (alb. Korçë, Korça; gr. Κορυτσά, Korytsá; wł. Corizza; tur. Görice) – miasto w południowo-wschodniej Albanii, w kotlinie na wysokości 866 m n.p.m., u podnóża gór Morava, ośrodek administracyjny okręgu Korcza, a jednocześnie obwodu Korcza.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Korczą, dotyczący Korczy (miasta w Albanii)
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Korczew
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie sokalskim obwodu lwowskiego;
Korczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Biłgoraj.
Wieś jest sołectwem w gminie Biłgoraj. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 533 mieszkańców i była ósmą co do wielkości miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Marii Magdaleny w Biłgoraju.
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim
Korczowa (do 14 lutego 1968 Korczowe) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Przed II wojną światową Korczowa była przysiółkiem wsi Gnojnice, które z kolei były przedmieściem miasta Krakowiec.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dokuczać, trapić
Wiktionary
Korczyców (niem. Kurtschow) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Maszewo.
W latach 1945-54 siedziba gminy Korczyców. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
dawna jednostka objętości równa 16 garncom
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Słuczy;
Korczyk – dawna jednostka objętości, stosowana dla ciał sypkich po 1764 roku. Jeden korczyk odpowiadał 16 garncom. Inna nazwa Korczyka to mierzyca. 1 mierzyca wynosiła ok. 50-60 kg.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwa dwóch miejscowości w Polsce i na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Korczyny
SJP.pl
mieszkanka Korczyny
SJP.pl
→ Korczyna
Korczyński – polskie nazwisko.
Osoby noszące nazwisko „Korczyński”:
SJP.pl
Wikipedia
1. każda broń sieczna, miecz lub szpada;
2. w XII wieku: krótki miecz na uzbrojeniu jazdy;
3. w XVI wieku: rodzaj ciężkiej szabli;
4. w XVI wieku: sztylet noszony na pasie rycerskim;
5. prosty nóż wschodni w ozdobnej oprawie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. krótki miecz, używany zazwyczaj przez niższe warstwy społeczeństwa;
(1.2) mocne włókno syntetyczne służące do wzmacniania opon samochodowych
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. każda broń sieczna, miecz lub szpada;
2. w XII wieku: krótki miecz na uzbrojeniu jazdy;
3. w XVI wieku: rodzaj ciężkiej szabli;
4. w XVI wieku: sztylet noszony na pasie rycerskim;
5. prosty nóż wschodni w ozdobnej oprawie
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nagozalążkowa roślina kopalna z paleozoiku, przypominająca obecne drzewa iglaste
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. wymarłe drzewo z gromady nagonasiennych rosnące w karbonie i permie;
SJP.pl
Wiktionary
nagozalążkowa roślina kopalna z paleozoiku, przypominająca obecne drzewa iglaste
Kordaity, kordaitowe (Cordaitopsida) – klasa roślin kopalnych należących do typu (gromady) nagonasiennych. Rosły w karbonie i permie.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zespół tancerek i tancerzy danego teatru, opery (z wyłączeniem solistów); corps de ballet
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
w zespole pałacowym: budynek dla straży
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. mały budynek znajdujący się w pobliżu pałacu, pełniący funkcję wartowni i aresztu;
Kordegarda (fr. corps de garde), odwach (niem. Hauptwache – straż główna), wartownia – budynek, w którym stacjonowały wszelkiego rodzaju oddziały wojskowe oraz warty garnizonowe i policyjne, wraz z całym zapleczem. W skład zaplecza wchodziło zazwyczaj biuro komendanta, areszt i szereg izb, w których oddziały odpoczywały lub czekały na swoją kolej do odbycia warty. Przechowywano w nich również broń.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obosieczny nóż myśliwski
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. długi, prosty, obosieczny nóż z masywną rękojeścią, służący dawniej do dobijania postrzelonej grubej zwierzyny;
(1.2) hist. wojsk. broń boczna o jednosiecznej głowni, używana od XV wieku przez piechotę, także na okrętach
Kordelas (wł. cortelas) – rodzaj długiego noża o jednosiecznej głowni prostej lub zakrzywionej.
Od XV wieku był bronią wojskową używaną przez formacje piechoty, później najczęściej wykorzystywany jako broń myśliwska.
Jako broń myśliwska kordelas służył podczas polowań do dobijania grubej zwierzyny (łosie, jelenie, sarny, muflony, dziki). Do użytku w łowiectwie wszedł w XVIII wieku i przetrwał do XX stulecia. W okazalszych i bardziej reprezentatywnych egzemplarzach rękojeści wykonywano z rogu, a okucia pochwy dekorowano motywami o tematyce myśliwskiej. Z czasem został przekształcony w broń paradną stanowiącą element galowego stroju myśliwego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) księżyc Urana;
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w kordialny sposób; serdecznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kordialnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. czułość, serdeczność, wylewność
SJP.pl
Wiktionary
serdeczny, wylewny, czuły
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. serdeczny, przyjazny, wylewny w okazywaniu sympatii
SJP.pl
Wiktionary
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kordiana lub z nim związany
SJP.pl
1. mocny, szlachetny trunek;
2. dawniej: lek wzmacniający
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. spoż. mocny, szlachetny trunek
(1.2) daw. med. lek wzmacniający serce
SJP.pl
Wiktionary
minerał, glinokrzemian magnezu i glinu; dichroit
Kordieryt (nazywany także: ijolit, dichroit) – minerał z gromady krzemianów z grupy krzemianów pierścieniowych. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa minerału wywodzi się od nazwiska Louisa Cordiera (1777–1861), francuskiego geologa, który jako pierwszy zajmował się badaniem kordierytu, odkryty w 1813 roku. Nazwy synonimów pochodzą od greckich słów ion – „fiołek” i dichroos – „dwubarwny”.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kordieryt
SJP.pl
miasto w Hiszpanii; Kordowa, Córdoba
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. miasto w południowej Hiszpanii, w regionie Andaluzja;
(1.2) geogr. adm. prowincja w południowej Hiszpanii z ośrodkiem administracyjnym w Kordobie (1.1);
Kordoba lub Kordowa (hiszp. Córdoba) – miasto w południowej Hiszpanii, nad rzeką Gwadalkiwir, stolica prowincji Kordoba, w regionie Andaluzja. Ośrodek przemysłowy, naukowy oraz turystyczny o znaczeniu światowym.
W mieście znajduje się stacja kolejowa Córdoba.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, metalowy, chemiczny, ceramiczny oraz hutniczy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Cordoby (miasta w Hiszpanii lub w Argentynie)
SJP.pl
mieszkanka Cordoby (miasta w Hiszpanii lub w Argentynie)
SJP.pl
→ Kordoba; kordowański
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kordobą, dotyczący Kordoby, pochodzący z Kordoby
SJP.pl
Wiktionary
jedno z badań prenatalnych polegające na pobraniu krwi z pępowiny przez nakłucie powłok brzusznych matki
Kordocenteza (ang. percutaneous umbilical cord blood sampling, PUBS) – inwazyjna metoda diagnostyczna, pozwalająca na pobranie krwi z naczynia pępowinowego płodu i uzyskanie krwi płodowej do dalszych testów. Stosowana jest w diagnostyce m.in. choroby hemolitycznej płodu i wad genetycznych. Zabieg przeprowadza się pod kontrolą USG. Operator nakłuwa igłą punkcyjną naczynie pępowinowe, najczęściej żyłę pępowinową, z dojścia od strony łożyska (punkcja przezłożyskowa) bądź od strony jamy owodni (punkcja przezowodniowa), najczęściej z najbardziej stabilnego miejsca łożyskowego przyczepu pępowiny.
SJP.pl
Wikipedia
szereg żołnierzy lub policjantów blokujących przejście
1. ciasny szereg lub kilka szeregów żołnierzy, policjantów itp. otaczających jakiś obiekt lub blokujących przejście
2. ciąg posterunków wojskowych, policyjnych lub straży granicznej rozstawionych wzdłuż granicy państwa
SJP.pl
Wikipedia
gruba nić jedwabna lub bawełniana do haftowania lub szydełkowania
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. ręk. skręcona nitka używana do haftowania i szydełkowania;
Kordonek (fr. cordon – sznurek) – skręcona ozdobna nitka jedwabna lub bawełniana w różnych kolorach, wykorzystywana do robót ręcznych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kordon
SJP.pl
przymiotnik od: kordonek
SJP.pl
przymiotnik od: kordon
SJP.pl
przymiotnik od: kord
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Hiszpanii, w regionie Andaluzja
Kordoba lub Kordowa (hiszp. Córdoba) – miasto w południowej Hiszpanii, nad rzeką Gwadalkiwir, stolica prowincji Kordoba, w regionie Andaluzja. Ośrodek przemysłowy, naukowy oraz turystyczny o znaczeniu światowym.
W mieście znajduje się stacja kolejowa Córdoba.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, metalowy, chemiczny, ceramiczny oraz hutniczy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kordowa
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kordową (Kordobą), dotyczący Kordowy
SJP.pl
Wiktionary
1. mieszkaniec Kordowa;
2. mieszkaniec Kordowy (Kordoby), miasta w Hiszpanii
SJP.pl
1. mieszkanka Kordowa;
2. mieszkanka Kordowy (Kordoby), miasta w Hiszpanii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kord
SJP.pl
imię żeńskie
Kordula – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od łacińskiego przydomka Cordulus/ula, stanowiącego złożenie wyrazów cor, cordis („serce”) i przyrostka zdrabniającego -ula. Według innych hipotez pochodzi bezpośrednio od łacińskiego wyrazu cordulum („serduszko”), może stanowić żeńską formę imienia rzymskiego Cordus i oznaczać „późno urodzona” lub pochodzić od nazwy greckiego miasta Kordule. W Polsce notowane od 1414 roku.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Korduli lub z nią związany
SJP.pl
dawniej: kurdupel
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obraź. niski mężczyzna
SJP.pl
Wiktionary
gruba nylonowa tkanina; cordura
SJP.pl
→ kordura
SJP.pl
rodzaj zdobionej skóry koźlej, rzadziej cielęcej lub owczej; kurdyban
Kurdyban – skóra garbowana, barwiona, po czym intensywnie zdobiona we wzory tłoczeniami, złoceniami lub srebrzeniami oraz malowidłami. Najcenniejszy kurdyban wykonywano ze skóry cielęcej garbowanej roślinnie, w gorszych gatunkach koźlej lub owczej.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kordyban
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
łańcuch bądź masyw górski wypiętrzony w obrębie geosynkliny w wyniku ruchów fałdujących; geoantyklina; geantyklina
SJP.pl
1. → Kordyliery;
2. andowiak kordylierski - gatunek ssaka z rodziny chomikowatych
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kordylierami, dotyczący Kordylierów
SJP.pl
Wiktionary
łańcuch bądź masyw górski wypiętrzony w obrębie geosynkliny w wyniku ruchów fałdujących; geoantyklina; geantyklina
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. rozległy obszar wyżynno-górski w zachodniej części Ameryki Północnej;
Kordyliery – łańcuch górski w zachodniej części Ameryki Północnej. Rozciągłość południkowa łańcucha to około 8 000 km, od Cieśniny Beringa na północy po Kanał Panamski na południu. Szerokość dochodzi do 1 700 km. Najwyższym szczytem jest Denali (McKinley) (6190 m n.p.m.). Te góry fałdowe mają duży wpływ na klimat, florę i faunę, gospodarkę i rozmieszczenie ludności w Ameryce Północnej, ponieważ hamują masy wilgotnego powietrza napływające z zachodu, co prowadzi do obniżenia rocznej sumy opadów w centralnej części Ameryki. Powstały w orogenezie alpejskiej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
krzew lub drzewo z rodziny agawowatych, rosnące w strefie międzyzwrotnikowej
Kordylina, maczużnia (Cordyline) – rodzaj roślin wieloletnich należących do rodziny szparagowatych. Obejmuje co najmniej 20–26 gatunków. Rośliny te występują naturalnie głównie w Australazji, poza tym w południowej Azji (na zachodzie po Indie), na Maskarenach, wyspach Oceanii, jeden gatunek także w tropikach Ameryki Południowej. Niektóre gatunki zostały jednak szeroko rozprzestrzenione poza pierwotny zasięg, zwłaszcza kordylina krzewiasta. W naturze kordyliny rosną w lasach i na mokradłach. Kordylina maurycjańska jest epifitem, co wśród szparagowatych jest rzadkością.
SJP.pl
Wikipedia
gatunek jamochłona przypominający rozgałęziony krzew, występujący w wodach morskich i słodkich; gałęzatka, kladofora
SJP.pl
proch bezdymny z lotnym rozpuszczalnikiem
Kordyt – rodzaj prochu bezdymnego, stosowany jako materiał miotający. Został wynaleziony przez Fredericka Abla oraz Jamesa Dewara w 1889 roku.
Główne składniki kordytu to nitroceluloza o wysokiej zawartości azotu (12,9–13,3%) oraz nitrogliceryna, która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo dodaje się plastyfikatory, substancje flegmatyzujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia (dokończenia procesu żelatynizacji) tak powstałej dość twardej, mało plastycznej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – aceton, co odróżnia prawdziwy kordyt od zwykłego prochu bezdymnego (nitrocelulozowego), gdzie stosuje się mieszaninę eteru z alkoholem.
SJP.pl
Wikipedia
krótki, ozdobny sztylet noszony przez oficerów i podoficerów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. obosieczna broń paradna w postaci sztyletu;
Kordzik – krótka broń biała, o budowie sztyletu. Jest bronią paradną, używaną w charakterze ceremonialnym, jako wyznacznik: stopnia wojskowego, piastowanego urzędu, funkcji, lub przynależności do określonej organizacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
w greckiej rzeźbie archaicznej: posąg młodej dziewczyny w powłóczystej szacie; kora
Persefona, także Kora (gr. Περσεφόνη Persephónē, gr. Κόρη Kórē; łac. Proserpina – dziewczyna) – w mitologii greckiej małżonka Hadesa, władczyni świata podziemnego i opiekunka dusz zmarłych. Córka Demeter i Zeusa. W mitologii rzymskiej utożsamiono ją z Prozerpiną.
SJP.pl
Wikipedia
dawne państwo azjatyckie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. dawne zjednoczone państwo w Azji, obecnie Korea Północna i Korea Południowa;
(1.2) pot. Korea Północna lub Korea Południowa
(1.3) pot. Półwysep Koreański;
Korea (kor. 조선 Chosŏn, 한국 Han'guk, chiń. 朝鲜 Cháoxiǎn) – kraina historyczna na Półwyspie Koreańskim we wschodniej Azji; obszar zamieszkany przez jednolitą grupę etniczną – Koreańczyków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w prawie: solidarnie współdłużny, np. zobowiązanie korealne - zobowiązanie nakładające na wszystkich dłużników solidarną odpowiedzialność za wykonanie zobowiązania w całości
SJP.pl
skrót od: koreański
SJP.pl
potocznie: samochód produkcji koreańskiej; koreaniec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Korei Południowej lub Korei Północnej; osoba narodowości koreańskiej
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: samochód produkcji koreańskiej; koreańczyk
SJP.pl
znawca języka, kultury i literatury koreańskiej
SJP.pl
SJP.pl
SJP.pl
nauka o języku, kulturze i literaturze koreańskiej; filologia koreańska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku, historii i kulturze koreańskiej
(1.2) wydział lub kierunek uniwersytecki obejmujący studia w zakresie koreanistyki (1.1)
SJP.pl
Wiktionary
koreańska odmiana chryzantemy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Korei Południowej lub Korei Północnej; kobieta narodowości koreańskiej
SJP.pl
Wiktionary
1. przymiotnik od: Korea Południowa; południowokoreański
2. przymiotnik od: Korea Północna; północnokoreański
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Korei lub Koreańczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Korei Południowej i Korei Północnej;
Język koreański (kor. 한국어, 조선말) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian. Łącznie na świecie językiem tym posługuje się 77,2 mln ludzi, wliczając skupiska użytkowników w Chinach, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Rosji i Kazachstanie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem koreańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem koreańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku koreańskim
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik od: Korzec; korzecki
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: korek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: korek
(1.2) mały korek
(1.3) spoż. kulin. kawałki mięsa, sera, warzyw itp., nadziane na wykałaczkę / patyczek, podawane jako przekąska
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: korek
SJP.pl
referat będący uzupełnieniem lub polemiką z referatem przedstawionym wcześniej
SJP.pl
związek między wyrażeniami w tekście, odnoszącymi się do tej samej osoby lub rzeczy
SJP.pl
autor koreferatu, referent przedstawiający uzupełnienie lub polemikę z przedstawionym wcześniej referatem
SJP.pl
SJP.pl
odnoszący się do elementów w zdaniu wskazujących na tę samą osobę, rzecz lub pojęcie, zazwyczaj poprzez użycie zaimków
SJP.pl
przedstawiać koreferat, uzupełnienie lub polemikę z przedstawionym wcześniej referatem
SJP.pl
wspólne rządy dwóch lub więcej osób w czasie małoletniości, choroby lub dłuższej nieobecności panującego
Koregencja – sytuacja, w której rolę monarchy (koregenta) o równorzędnej pozycji i władzy, sprawują dwie osoby z powodu np. choroby, dłuższej nieobecności lub małoletniości władcy. Inne sytuacje, na mocy których występuje koregencja to: porozumienie dwóch rywalizujących o tron władców, koronacja syna monarchy za życia ojca (vivente rege), czy też wyniesienie praw do korony z małżeństwa (iure uxoris). Koregencja nie występuje w przypadku, gdy mąż władczyni zostaje księciem małżonkiem.
SJP.pl
Wikipedia
związany z koregencją
SJP.pl
osoba władająca państwem wspólnie z inną osobą; współwładca
Koregent (inaczej współkról, współwładca) – monarcha, który rządzi danym państwem razem z innym (lub kilkoma innymi), równym mu formalnie rangą i pozycją, monarchą. Pozycja koregentów w rzeczywistości nie zawsze jest równorzędna. W tych wypadkach, gdy jeden z władców posiada silniejszą pozycję, koregentem często nazywa się drugiego z monarchów, jak np. w przypadku młodszych synów monarchów, koronowanych za ich życia. Okres współrządów nazywany jest koregencją.
SJP.pl
Wikipedia
→ koregent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. Koreańczyk
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. koreański
Wiktionary
1. tkanka wtórna okrywająca łodygi, pnie, korzenie, bulwy, wytwarzana przez miazgę;
2. surowiec uzyskiwany z kory niektórych drzew; korek użytkowy;
3. zatyczka do butelki;
4. zator w ruchu drogowym;
5. bezpiecznik w instalacji elektrycznej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zatyczka od butelki wykonana z korka (1.3) lub innego materiału
(1.2) pot. zakrętka od butelki;
(1.3) bot. tkanka roślinna pokrywająca łodygi, bulwy i korzenie dębu korkowego i korkowca
(1.4) transp. pot. zahamowanie w ruchu ulicznym;
(1.5) podeszwy butów
(1.6) zob. korki. → buty piłkarskie
(1.7) bezpiecznik w instalacji elektrycznej;
(1.8) zob. koreczek. → przekąska
(1.9) zob. korki. → pot. korepetycje
(1.10) zamknięcie odpływu w zlewie lub wannie
(1.11) środ. przestępców udawanie sztucznego tłoku w celu dokonania kradzieży kieszonkowej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. uczn. żart. korepetytor
(2.2) środ. żołnierzy niski żołnierz
Korek – zamknięcie naczynia (zazwyczaj butelki, ale niekiedy też słoja albo termosu bądź naczyń laboratoryjnych) wykonane z nieprzepuszczalnego materiału. W zależności od przechowywanego w naczyniu medium – gazu, cieczy lub materiału sypkiego, korek winien być nieprzepuszczalny (szczelny) dla tego medium. Szczelnością charakteryzują się korki szlifowe, stosowane zwykle w laboratoriach chemicznych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
usuwanie wad lub usterek; poprawianie, naprawa, korygowanie
rzeczownik nieżywotny, rodzaj żeński
(1.1) usuwanie nieprawidłowości, poprawianie wad
SJP.pl
Wiktionary
korektywny;
1. poprawiający, usuwający wady;
2. gimnastyka korekcyjna - ćwiczenia gimnastyczne dla osób z wadami postawy
przymiotnik
(1.1) związany z korekcją, poprawczy
SJP.pl
Wiktionary
światłoszczelna puszka do wywoływania błon zwojowych i filmów małoobrazkowych
Koreks – element wyposażenia ciemni fotograficznej, światłoszczelne naczynie służące do ręcznego wywoływania filmów fotograficznych – najczęściej filmów małoobrazkowych i błon zwojowych (istnieją również do wywoływania taśm filmowych np. 8 mm). Pierwszy koreks wyprodukowany został w 1930 przez firmę Leitz.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: koreks
SJP.pl
poprawny, prawidłowy; correct
SJP.pl
1. usuwanie usterek, zmienianie czegoś celem poprawy;
2. poprawa błędów w tekście przeznaczonym do publikacji;
3. tekst przeznaczony do publikacji z naniesionymi poprawkami;
4. miejsce pracy korektorów; korektornia;
5. ogół korektorów w wydawnictwie;
6. dokument korygujący dane zawarte we wcześniejszym dokumencie;
7. spadek indeksów giełdowych występujący w pewnych cyklach czasowych;
8. zabieg medyczny poprawiający wygląd;
9. strojenie instrumentów muzycznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poprawienie błędu lub niedoskonałości, dorównanie do stanu prawidłowego
Elektronika:
Zobacz też: redakcja
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. osoba czytająca próbne wydruki tekstów i nanosząca poprawki;
2. stroiciel instrumentów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba sprawdzająca i poprawiająca tekst pod kątem redakcyjnym przed oddaniem go do druku;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przyrząd piśmienniczy służący do zamalowywania błędów na kartce papieru;
(2.2) techn. urządzenie poprawiające usterki, np. zniekształcenia dźwięku;
(2.3) kosmet. kosmetyk przeznaczony do ukrywania wad skóry;
Elektronika:
Zobacz też: redakcja
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta, która wykonuje korektę
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. kobieta zawodowo poprawiająca teksty na różnych etapach przygotowywania druku
SJP.pl
Wiktionary
1. miejsce, w którym pracują korektorzy;
2. zespół korektorów
SJP.pl
potocznie: zamazywać korektorem błędy w tekście
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korektorem, dotyczący pracy korektora
Wiktionary
1. poprawa błędów w tekście przeznaczonym do publikacji; korekta;
2. specjalizacja na studiach, kształcąca w zawodzie korektora tekstów
SJP.pl
przymiotnik od: korekta
SJP.pl
usuwanie błędów i nieprawidłowości
SJP.pl
leczenie wad postawy za pomocą ćwiczeń fizycznych
SJP.pl
korekcyjny;
1. poprawiający, usuwający wady;
2. gimnastyka korektywna - ćwiczenia gimnastyczne dla osób z wadami postawy
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korektywą, dotyczący korektywy
SJP.pl
Wiktionary
1. współzależność, wzajemne powiązanie
2. współzależność występowania niektórych cech budowy i funkcji organizmu
3. w matematyce: współzależność dwóch ciągów zmiennych losowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) współzależność między dwoma lub więcej zjawiskami
(1.2) stat. zależność zmiennych losowych;
(1.3) stat. pot. współczynnik korelacji (1.2), a szczególnie współczynnik korelacji Pearsona;
Korelacja (łac. śr. correlation-, correlatio, od com-, „razem, łącznie”; i relation-, relatio, „związek, relacja”) – współzależność, wzajemny związek; wyraz ten oznacza zwykle jedno z następujących pojęć:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wzajemnie powiązany, współzależny
przymiotnik relacyjny
(1.1) stat. związany z korelacją, dotyczący korelacji
SJP.pl
Wiktionary
jedno z pary przedmiotów lub pojęć wzajemnie od siebie zależnych i wzajemnie uwarunkowanych; odpowiednik
SJP.pl
1. przyrząd do wykrywania awarii sieci kanalizacyjnej;
2. w cybernetyce: część systemu autonomicznego do przechowywania i przetwarzania i informacji
Korelator – organ do przetwarzania i przechowywania informacji w systemie autonomicznym.
Stanowi centralną część toru informacyjnego systemu autonomicznnego. Jest wewnętrznym organem tego systemu. Odbiera sygnały z receptorów, energię od homeostatu, sam zaś steruje efektorami.
SJP.pl
Wikipedia
związany z korelacją; współzależny, odpowiadający
SJP.pl
1. wiązać wzajemnie, poszukując podobieństw i różnic; zestawiać;
2. pozostawać we współzależności z czymś;
3. o zmiennych losowych: zależeć od siebie
czasownik
(1.1) mieć związek, być powiązanym, współzależeć
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|korelować.
Wiktionary
środkowy koń w trojce
SJP.pl
1. prywatna lekcja jako pomoc w nauce;
2. przygotowanie tancerzy lub śpiewaków do występu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dodatkowa, prywatna lekcja (zwykle w liczbie mnogiej)
Korepetycje – dodatkowe lekcje pozaszkolne, które mają na celu powtórzenie materiału i przygotowanie z uczniem pracy domowej zadanej w szkole. Nauczyciel, czyli osoba udzielająca korepetycji, nazywana jest korepetytorem.
Słowo korepetycja pochodzi od repetycja – co oznacza powtórzenie, próbne wykonanie lub powtórzenie części wykonywanego utworu muzycznego. Niemiecki pierwowzór korepetycji – Korrepetition – oznacza ćwiczenie partii wokalnej lub baletowej przy akompaniamencie fortepianu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z korepetycją
SJP.pl
SJP.pl
1. osoba udzielająca płatnych, prywatnych lekcji;
2. nauczyciel śpiewu lub tańca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna dający korepetycje
Korepetycje – dodatkowe lekcje pozaszkolne, które mają na celu powtórzenie materiału i przygotowanie z uczniem pracy domowej zadanej w szkole. Nauczyciel, czyli osoba udzielająca korepetycji, nazywana jest korepetytorem.
Słowo korepetycja pochodzi od repetycja – co oznacza powtórzenie, próbne wykonanie lub powtórzenie części wykonywanego utworu muzycznego. Niemiecki pierwowzór korepetycji – Korrepetition – oznacza ćwiczenie partii wokalnej lub baletowej przy akompaniamencie fortepianu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nauczycielka udzielająca korepetycji
SJP.pl
dawniej: dawać korepetycje
SJP.pl
lekceważąco: korespondentka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wymiana informacji między ludźmi na papierze (list, pocztówka) lub w postaci elektronicznej (e-mail, czat, komunikatory)
(1.2) zbiór dokumentujący korespondencję (1.1), ogół listów wymienionych z kimś lub w konkretnej sprawie lub w jakimś okresie
(1.3) materiał nadesłany przez korespondenta
(1.4) dopasowanie
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z korespondentem, korespondencją
SJP.pl
przysłówek
(1.1) za pomocą korespondencji
Wiktionary
związany z korespondencją
przymiotnik
(1.1) związany z korespondencją; służący do korespondencji
(1.2) odbywający się na odległość
SJP.pl
Wiktionary
1. osoba prowadząca z kimś korespondencję;
2. dziennikarz lub współpracownik pisma, radia lub telewizji przesyłający informacje z terenu, zwłaszcza z zagranicy;
3. członek korespondent - niższy stopień osoby przyjętej do akademii lub towarzystwa naukowego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś kto koresponduje
(1.2) dziennikarz przekazujący reportaże z terenu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. → korespondent;
2. dawniej: kartka pocztowa; odkrytka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta przekazująca informacje do środków masowego przekazu
(1.2) kobieta prowadząca korespondencję z kimś
(1.3) przest. odkrytka, pocztówka
SJP.pl
Wiktionary
1. wymieniać myśli, najczęściej w formie pisemnej, prowadzić korespondencję;
2. dawniej: odpowiadać czemuś, być odpowiednim, stosownym
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) prowadzić korespondencję, wymieniać się listami
(1.2) mieć związek z czymś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prowadzenie korespondencji
Wiktionary
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, położone na Opolszczyźnie;
Korfantów (daw. Fyrląd, Fryląd, niem. Friedland, Friedland in Oberschlesien, śl. Fyrlōnd, dś. Friedland) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Korfantów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Korfantowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Korfantowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Korfantów
SJP.pl
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) rel. mit. gw-pl|Górny Śląsk. diabeł, czort
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
gra zespołowa podobna do koszykówki; korfball
SJP.pl
[czytaj: korfbol] gra zespołowa podobna do koszykówki; korfbal
Korfball (od: niderl. korf ‘kosz’; ang. ball ‘piłka’) – koedukacyjna dyscyplina sportu drużynowego z piłką.
Korfball dostrzeżony został przez nauczycieli wychowania fizycznego, instruktorów oraz trenerów jako dyscyplina będąca doskonałym uzupełnieniem zajęć z wychowania fizycznego, propagująca zdrowy styl życia oraz zachęcająca do aktywności ruchowej.
SJP.pl
Wikipedia
→ korfball [czytaj: korfbolowy]; korfbalowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korfballem, dotyczący korfballu
SJP.pl
Wiktionary
→ korfbal; korfballowy
SJP.pl
Korfu, starożytna Kerkyra (gr. Κέρκυρα Kérkira, łac. Cercyra; wł. Corfu) – górzysta wyspa w Grecji, w północnej części Morza Jońskiego u wybrzeży Albanii.
Łącznie z kilkoma pobliskimi wysepkami tworzy gminę Korfu, w jednostce regionalnej Korfu, w regionie Wyspy Jońskie, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie. Stolicą wyspy jest miasto Korfu (zwane też Kerkirą).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyspą Korfu, dotyczący wyspy Korfu
Wiktionary
1. miejscowość w Korei Południowej;
2. elektrownia atomowa leżąca w tejże miejscowości
SJP.pl
okręg autonomiczny w Rosji
Okręg Koriacki (ros. Корякский округ, Koriakskij okrug) powstał 1 lipca 2007 w wyniku włączenia Koriackiego Okręgu Autonomicznego do nowo powstałego Kraju Kamczackiego i przekształcenia w jednostkę terytorialną tego kraju.
SJP.pl
Wikipedia
związany z Koriacją lub Koriakami
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Koriacją lub Koriakami, dotyczący Koriacji lub Koriaków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język koriacki;
SJP.pl
Wiktionary
lud zamieszkujący Kamczatkę
Koriacy (нымылан) – lud zaliczany do paleoazjatyckch, zamieszkujący głównie Koriację, część Kraju Kamczackiego. Blisko spokrewniony z Czukczami.
Liczebność osób deklarujących przynależność do narodowości koriackiej wykazuje tendencję spadkową:
SJP.pl
Wikipedia
→ Koriak
SJP.pl
mieszkaniec Koriacji
SJP.pl
rzadko: kolendra (kolender)
SJP.pl
Korienizacja (ros. коренизация, корень – korzeń) – polityka narodowościowa Związku Radzieckiego na początku lat 20. XX wieku.
Polityka korienizacji (powrotu do korzeni) została sformułowana w 1913 r. przez Józefa Stalina. Wprowadzanie jej w życie rozpoczęto po rewolucji październikowej.
Wikipedia
tragedia autorstwa Williama Shakespeare'a
Koriolan (ang. Coriolanus) – tragedia autorstwa Williama Shakespeare’a, datowana na 1607 rok. Sztuka ta jest oparta na Życiu Koriolana, fragmencie Żywotów równoległych Plutarcha, a także na Ab Urbe condita Liwiusza. Bohaterem tragicznym jest rzymski żołnierz, Gnejusz Marcjusz Koriolan.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: korepetycje
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) buty piłkarskie z okrągłymi wypustkami na podeszwie;
(1.2) pot. korepetycje
forma rzeczownika.
(2.1) plural|korek.
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie czelabińskim, na Uralu;
Korkino (ros. Коркино) – miasto w Rosji, w obwodzie czelabińskim, na Uralu.
Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 40 tys.
W mieście urodzili się Anatolij Bukriejew i Artiemij Panarin.
W mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych oraz szklarski.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Korkinem, dotyczący Korkina
Wiktionary
1. urządzenie do wyciągania korków z butelek, w postaci metalowej spirali z uchwytem; trybuszon;
2. rodzaj ewolucji lotniczej;
3. rodzaj skoku akrobatycznego;
4. niedozwolony cios bokserski polegający na silnym zakręceniu rękawicy po dotknięciu ciała przeciwnika;
5. środowiskowo: wirowanie bojera wokół własnej osi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie służące do wyjmowania korków z butelek;
(1.2) lotn. rodzaj akrobacji lotniczej;
Korkociąg (staropol. trybuszon od franc. tire-bouchon lub grajcar, grajcarek) – przyrząd do wyjmowania korków z butelek. W najbardziej podstawowej swej konstrukcji jest to szpikulec skręcony śrubowo, na którego końcu znajduje się uchwyt do wkręcania korkociągu w korek i wyjmowania korka. Niektóre modele są wyposażone w ostry nożyk do cięcia folii oraz dźwignię ułatwiającą otwieranie bez nadmiernego wysiłku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
wytwarzający warstwę komórek korkowych; korkotwórczy
SJP.pl
nazwisko
Korkosz (Korkoz, Korkoza) – nazwisko szlacheckiej rodziny używającej herbów Pobóg i Ossorya zamieszkującej przysiółek Korkosze nad rzeką Tanwią na Roztoczu oraz okolice Kowna.
SJP.pl
Wikipedia
but piłkarski z gumowymi kołkami w podeszwie, zabezpieczającymi przed ślizganiem się po boisku; trampkokorek
SJP.pl
powodujący powstawanie korka; korkorodny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) gwara więzienna umierać
czasownik przechodni
(2.1) zatkać coś korkiem
(2.2) pot. zablokować coś
czasownik zwrotny
(3.1) korkować się → o drodze zatykać się/blokować się samochodami, których jest zbyt dużo, by mogły swobodnie przejechać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|korkować.
(1.2) łow. trzecia, przedostatnia faza toków samca głuszca, charakteryzująca się silnym, pojedynczym tonem, podobnym do dźwięku otwieranej butelki
Wiktionary
przypominający korek, podobny do korka
SJP.pl
przymiotnik od: korek
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opłata związana z otwarciem butelki trunku w barach, restauracjach, gospodach itp.
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. i nmos. lm. od: korkowy
SJP.pl
Wiktionary
wtórna tkanka okrywająca powierzchnię łodyg i korzeni roślin wieloletnich; peryderma
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pistolet-zabawka do strzelania z korków
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Phellodendron|Rupr.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny rutowatych
(1.3) zool. nazwa systematyczna|Alcyonium palmatum|ref=tak., gatunek koralowca, koral korkowiec;
Korkowiec może oznaczać:
Wiktionary oraz Wikipedia
warstwa korka pokrywająca niektóre części roślin
SJP.pl
urządzenie do korkowania butelek
SJP.pl
przymiotnik od: korek
przymiotnik
(1.1) zrobiony z korka
SJP.pl
Wiktionary
bardzo częste i uciążliwe powstawanie i utrzymywanie się przez dłuższy czas zatorów na drodze, spowodowanych gromadzeniem się tam zbyt wielu pojazdów
SJP.pl
indyjskie curry na bazie jogurtu i przypraw
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. potrawa z duszonego mięsa z warzywami, rodzaj curry z dodatkiem jogurtu i orzechów;
Korma – danie kuchni indyjskiej; rodzaj curry na bazie jogurtu i przypraw. Istnieją zarówno odmiany mięsne, jak i wegetariańskie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. zootechn. tucznik, karmnik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. karmnik dla ptaków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Styru
Kormin (ukr. Кормин Kormyn) – rzeka na Ukrainie, przepływająca przez rejon kiwerecki i maniwecki obwodu wołyńskiego. Prawy dopływ Styru w dorzeczu Dniepru.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. tuczony
Wiktionary
roślina lądowa, której ciało jest zróżnicowane na łodygę, liście i korzeń; osiowiec, roślina osiowa
SJP.pl
roślina lądowa, której ciało jest zróżnicowane na łodygę, liście i korzeń; osiowiec, roślina osiowa
SJP.pl
ptak wodny z rzędu głuptakowych
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży ptak wodny zamieszkujący brzegi mórz i rzek;
Kormorany, kormoranowate (Phalacrocoracidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z kormoranem; taki jak u kormoranów
Wiktionary
o cechach kormoranowatych (rodzina ptaków)
Kormorany, kormoranowate (Phalacrocoracidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kormoranowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
kolonia organizmów zwierzęcych o wysokiej specjalizacji i daleko idącym podziale czynności, funkcjonująca jak organizm wyższego rzędu; np. kolonia toczka, rurkopławów
Kormus (gr. kormós pień):
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Artur Korn (1870-1945) - fizyk niemiecki
Korn (zapis stylizowany: KoЯn) – amerykański zespół muzyczny wykonujący nu metal. Powstała w 1993 roku w Bakersfield w Kalifornii po rozwiązaniu formacji L.A.P.D., gdzie grali gitarzysta James Shaffer, gitarzysta basowy Reginald Arvizu i perkusista David Silveria. Według danych z 2009 roku zespół sprzedał 16 mln płyt w Stanach Zjednoczonych oraz 32 mln na całym świecie. Grupa ośmiokrotnie nominowana do nagrody amerykańskiego przemysłu fonograficznego Grammy została nagrodzona dwukrotnie. W 2000 roku za utwór „Freak on a Leash” i w 2003 za „Here to Stay”.
SJP.pl
Wikipedia
Kornacice – wieś w sołecka Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Opatów.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kornacice, po jej zniesieniu w gromadzie Bogusławice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
dozorca słoni; mahaut
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pracująca ze słoniami
Kornak (sanskr. karinājaka) – opiekun słonia, człowiek pracujący ze słoniami. Kierujący podczas jazdy na słoniu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
archipelag chorwacki na Morzu Adriatyckim
Kornaty (chorw. Kornati) – chorwacki archipelag na Morzu Adriatyckim, w środkowej Dalmacji, na południe od Zadaru, składający się z około 147 wysp o łącznej powierzchni 320 km², w 2021 r. zamieszkały na stałe przez 14 osób, chociaż formalnie są tam wyłącznie budynki sezonowe. W 1980 r. południowa część archipelagu została objęta ochroną w ramach Parku Narodowego Kornaty, mającego na celu ochronę środowiska wodnego i organizmów żyjących w wodach otaczających wyspy oraz zahamowanie zabudowy wysp.
SJP.pl
Wikipedia
Kornatowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Lisewo.
W latach 1939 - 1942 dotychczasową nazwą wsi (i znajdującego się tam majatku) było Kornatowo, lecz po przeprowadzonej zamianie nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w latach 1942 - 1945 nazywała się Konraden, Kreis Kulm (Weichsel).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kornet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kornet
SJP.pl
Wiktionary
muzyk grający na kornecie
SJP.pl
kobieta grająca na kornecie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
twarde drewno otrzymywane z północnoamerykańskiego derenia kwiecistego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Kornel, Korneliusz, Korneli – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od nazwiska rzymskiego rodu Cornelii (Korneliuszy, por. Korneliusze Cynna). Istnieją różne hipotezy pochodzenia wspomnianej nazwy rodowej; wywodzi się ją bądź to ze słowa cornu („róg”), bądź to cornus („dereń”), bądź to od nazwy pola Corne w Tusculum. W dawnej Polsce zapisywane od 1402 w łac. formie Cornelius oraz od 1412 roku w formach pochodnych Kornosz, Kornasz, Korna (masc.), Kornosza (masc.), Kornoszek i ze zdrobnieniami Nela (masc.), Nelka (masc.), Nelko.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Kornelia – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Żeński odpowiednik imienia Kornel, Korneliusz i Korneli. Wywodzi się od nazwiska rzymskiego rodu Korneliuszy. Imię to było znane już w starożytności. W Polsce nadawane co najmniej od 1770 roku. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Kornelia w 2017 r. zajmowała 25. miejsce w grupie imion żeńskich.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kornelii lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kornelii lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Kornel, Korneliusz, Korneli – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od nazwiska rzymskiego rodu Cornelii (Korneliuszy, por. Korneliusze Cynna). Istnieją różne hipotezy pochodzenia wspomnianej nazwy rodowej; wywodzi się ją bądź to ze słowa cornu („róg”), bądź to cornus („dereń”), bądź to od nazwy pola Corne w Tusculum. W dawnej Polsce zapisywane od 1402 w łac. formie Cornelius oraz od 1412 roku w formach pochodnych Kornosz, Kornasz, Korna (masc.), Kornosza (masc.), Kornoszek i ze zdrobnieniami Nela (masc.), Nelka (masc.), Nelko.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: Korneliusz (imię męskie)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. Korneliusz
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Korneliuszka lub z nim związany
SJP.pl
Korneliusz z małżonką; Korneliuszowie
SJP.pl
Korneliusz z małżonką; Korneliuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Korneliusza lub z nim związany
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Korneliusza
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
w piłce nożnej: rzut rożny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. klasa borokrzemianów i krzemianów boru;
Kornerupin – klasa borokrzemianów i krzemianów boru. Nazwa pochodzi od nazwiska Andreasa N. Kornerupa (1857-1881), duńskiego geologa. Odmiana o znaczeniu gemmologicznym: pryzmatyt.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. oficer noszący sztandar oddziału lekkiej jazdy we Francji w XVI w.;
2. najniższy stopień oficerski w kawalerii Rosji carskiej
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. dęty instrument blaszany, podobny do trąbki;
(1.2) muz. daw. dęty instrument drewniany;
(1.3) rel. sztywny, biały czepiec na głowie zakonnicy
(1.4) daw. ozdobny czepiec;
(1.5) hist. jeden ze stopni oficerskich w carskiej kawalerii
(1.6) daw. jednostka jazdy lekkiej
(1.7) daw. sztandar jazdy lekkiej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kornet
SJP.pl
chrupkie płatki z ziaren kukurydzy; płatki kukurydziane, cornflakes, cornfleksy, kornfleksy, cornflakesy
SJP.pl
potocznie: chrupkie płatki z ziaren kukurydzy; płatki kukurydziane, cornflakes, corn flakes, cornflakesy, cornfleksy, kornfleksy, kornflejki
SJP.pl
chrupkie płatki z ziaren kukurydzy; płatki kukurydziane, cornflakes, cornfleksy, cornflakesy, kornflejki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim
SJP.pl
Wikipedia
Kornice (niem. Kornitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Pietrowice Wielkie.
W XVII wieku właścicielami Kornic była rodzina szlachecka Sobków. Był to stary polski ród pochodzący z ziemi łęczyckiej. Na Śląsku ród ten występował tymczasowo.
Wikipedia
korniczek wielozębny - gatunek kornika
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: korny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kornwalii lub Kornwalijczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język z grupy brytańskiej języków celtyckich;
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem kornijskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem kornijskim
(1.3) spisany, stworzony w języku kornijskim
Wiktionary
chrząszcz żyjący w korze lub drewnie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podrodzina chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych; kornikowate
Kornikowate, korniki (Scolytinae) – podrodzina chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych, wcześniej klasyfikowana jako rodzina Scolytidae, syn. Ipidae.
Występowanie: na całym świecie do granicy zasięgu drzew. Niektóre gatunki mają tendencję do masowego pojawiania się i wyrządzania olbrzymich szkód w drzewostanach.
SJP.pl
Wikipedia
podrodzina chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych; korniki
Kornikowate, korniki (Scolytinae) – podrodzina chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych, wcześniej klasyfikowana jako rodzina Scolytidae, syn. Ipidae.
Występowanie: na całym świecie do granicy zasięgu drzew. Niektóre gatunki mają tendencję do masowego pojawiania się i wyrządzania olbrzymich szkód w drzewostanach.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kornikowatych (podrodzina chrząszczy)
SJP.pl
przymiotnik od: kornik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kornwalijska kura mięsna, ważąca od 3 do 7 kilogramów, używana do krzyżowania z kurami ras ogólnoużytkowych
SJP.pl
kornwalijska rasa kur mięsnych, krzyżowana z kurami ras ogólnoużytkowych; cornish
SJP.pl
ogórek w zalewie octowej (marynowany)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. mały ogórek gruntowy poddany marynowaniu w zalewie octowej;
Ogórki konserwowe – produkt spożywczy otrzymywany przez marynowanie i wekowanie ogórków w zalewie z wody, octu, cukru i soli kuchennej. Do słoików z ogórkami konserwowymi lub zalewy dodaje się różne przyprawy, takie jak: liście laurowe, ziarna ziela angielskiego i pieprzu czarnego, baldachy kopru, nasiona gorczycy, marchew. Dawniej używano do przyprawiania ogórków także kopru włoskiego, majeranku i goździków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przypominający korniszona
SJP.pl
przymiotnik od: korniszon
SJP.pl
słoik z marynowanymi ogórkami (korniszonami)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
→ korny (rzadko)
SJP.pl
wieś w Polsce
Kornowac (niem. Kornowatz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Kornowac.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Kornowac.
SJP.pl
Wikipedia
→ Kornowac (wieś w Polsce)
SJP.pl
skamieniałość zwierzokrzewów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. mąż zdradzany przez żonę
Wiktionary
kornutka koniczynowa - gatunek pszczoły z rodziny porobnicowatych
Kornutka (Eucera) – rodzaj pszczół z rodziny pszczołowatych(Apidae), zaliczany do pszczół samotnic.
Gniazda zakładają w ziemi, niekiedy tworzą kolonie. Odznaczają się dwiema komórkami kubitalnymi na przednich skrzydłach i długim języczkiem. Samice mają ciało długości pszczoły miodnej, ale szersze, słabo owłosione, zwykle z białymi przerywanymi przepaskami w tylnej części odwłoka. Samce o długich czułkach, czasem dochodzących do długości ciała.
SJP.pl
Wikipedia
kraina geograficzno-historyczna i hrabstwo Anglii
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna położona na Półwyspie Kornwalijskim;
Kornwalia (ang. Cornwall [ˈkɔ:nwɔ:ɫ] / [ˈkɔrnwɔ:ɫ]; korn. Kernow [ˈkɛ(r)nɔʊ] / [ˈkɛ(ɹ)nɔʊ]) – kraina geograficzno-historyczna i zarazem najbardziej wysunięte na południowy zachód hrabstwo Anglii, położone na Półwyspie Kornwalijskim, na zachód od rzeki Tamar. Centrum administracyjnym, a także jedynym miastem o statusie city jest Truro. Kornwalia zajmuje powierzchnię 3563 km² łącznie z wyspami Scilly (administracyjnie stanowiącymi oddzielną jednostkę), położonymi 45 km od Land’s End – najbardziej na południowy zachód wysuniętego fragmentu hrabstwa. W 2021 roku hrabstwo zamieszkane było przez 572 359 osób (161 os./km²).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kornwalii (krainy)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kornwalii
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kornwalii (krainy)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kornwalii
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kornwalia (hrabstwo w Wielkiej Brytanii)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kornwalią, dotyczący Kornwalii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kornwalijski (kornijski);
SJP.pl
Wiktionary
pełen pokory, posłuszeństwa; pokorny; posłuszny
SJP.pl
przestarzale: oficjalne potwierdzenie, zatwierdzenie czegoś
SJP.pl
Wikipedia
powodować korozję; ulegać korozji; rdzewieć
czasownik niedokonany
(1.1) ulegać korozji
(1.2) powodować korozję czegoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|korodować.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wynik logiczny, wniosek wysunięty z poprzednich twierdzeń
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Korolówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa Leży w odległości 6 km od Włodawy.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do noszenia wiader z wodą
SJP.pl
przyrząd do noszenia wiader z wodą
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nosidło do dźwigania na barkach ciężarów, zwykle wiader z wodą;
Koromysło (lm koromysła) – nosidło, pałąkowaty drewniany przyrząd ułatwiający przenoszenie na barkach ciężarów; nazwa zapożyczona z języka ukraińskiego (корóмисло).
Stosowany głównie w gospodarstwie wiejskim, gdzie służy do noszenia wiader z wodą z rzeki lub studni. Ma kształt nakładanej na ramiona, pałąkowatej belki z wycięciem na szyję. Dwa pojemniki o zbliżonych masach zawieszane są na hakach po obu końcach pałąka, dzięki czemu obciążenie koromysła zachowuje równowagę.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. symbol władzy monarchy;
2. przenośnie: władza królewska;
3. jednostka monetarna w niektórych krajach;
4. górne rozgałęzienie drzewa utworzone z konarów i gałęzi;
5. górna część zęba;
6. najwyższa, wieńcząca część muru, nasypu, zapory wodnej itp.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) hist. polit. Królestwo Polskie
(2.2) imię|polski|ż.
Atrybut monarszy
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: epidemia COVID-19 uznawana za wymyśloną; koronaściema
SJP.pl
potocznie:
1. celebryta zarażony koronawirusem;
2. osoba znana głównie z tego, że jest zarażona koronawirusem
SJP.pl
uroczysty akt intronizacji osoby uprawnionej, oraz nadania jej insygniów władzy, oraz nałożenie na skronie ozdobnego nakrycia głowy tj. korony, diademu, mitry
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) akt przekazania insygniów królewskich następcy tronu
(1.2) uroczyste przyznanie komuś pierwszeństwa poprzez umieszczenie korony lub diademu na głowie tej osoby
Koronacja – uroczysty akt, podczas którego wysoki dostojnik kościoła namaszcza obejmującego tron monarchę na króla lub cesarza.
Dawniej koronacja była aktem prawno-państwowego znaczenia, nadawała ona monarsze pełnię praw i władzy i poddani składali hołd wierności i posłuszeństwa po spełnionym akcie koronacyjnym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
związany z koronacją
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koronacją, dotyczący koronowania
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: okres trwania epidemii koronawirusa SARS-CoV-2
SJP.pl
potocznie: okres zamknięcia szkół z powodu zagrożenia koronawirusem, postrzegany jako ferie
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. uczn. przerwa w nauce w związku z epidemią koronawirusa
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: COVID-19 - ostra choroba zakaźna układu oddechowego wywołana koronawirusem SARS-CoV-2; covid, kowid, covidek, covidzik, wuhanka
SJP.pl
potocznie: kryzys wywołany epidemią koronawirusa SARS-CoV-2
Pandemia COVID-19 – pandemia zakaźnej choroby COVID-19 wywoływanej przez koronawirusa SARS-CoV-2. Rozpoczęła się jako epidemia 17 listopada 2019 w mieście Wuhan, w prowincji Hubei, w środkowych Chinach, a 11 marca 2020 została uznana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za pandemię.
SJP.pl
Wikipedia
koronalny wyrzut masy - olbrzymi obłok plazmy, jeden z najważniejszych czynników kształtujących pogodę kosmiczną
SJP.pl
[czytaj: koronanius] potocznie: news na temat koronawirusa
SJP.pl
spotkanie towarzyskie w czasie epidemii choroby COVID-19, którego uczestnicy narażają się na zakażenie koronawirusem
SJP.pl
ograniczenie z mocą prawną, stosowane wobec jakiejś osoby, instytucji lub państwa w związku z epidemią choroby COVID-19
SJP.pl
metoda badania naczyń wieńcowych serca polegająca na uwidocznieniu ich na obrazie rentgenowskim po wprowadzeniu do ich światła środka kontrastującego; koronografia
SJP.pl
Wikipedia
poszerzanie naczyń wieńcowych, zwężonych w wyniku choroby
SJP.pl
powątpiewanie co do restrykcji i zaleceń związanych z epidemią COVID-19
SJP.pl
SJP.pl
osoba powątpiewająca w skuteczność restrykcji i zaleceń związanych z epidemią COVID-19 oraz w istnienie epidemii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba negująca epidemię koronawirusa
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: epidemia COVID-19 uznawana za wymyśloną; koronabzdura
SJP.pl
żartobliwie: panika wywołana zagrożeniem koronawirusem
SJP.pl
żartobliwie: związany z koronawirusem i epidemią przez niego wywołaną
SJP.pl
monarcha po uroczystym przekazaniu mu insygniów królewskich
SJP.pl
patogen odpowiedzialny za infekcje układu oddechowego, atakujący głównie ssaki i ptaki; koronowirus
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikrobiol. wirus z podrodziny nazwa systematyczna|Coronavirinae|ref=tak. powodujący infekcje układu oddechowego;
(1.2) pot. wirus SARS-CoV-2
Koronawirusy – gatunki wirusów, należących do podrodziny Coronavirinae z rodziny Coronaviridae w rzędzie Nidovirales. Podrodzina Coronavirinae podzielona została na cztery rodzaje: alfa-, beta-, gamma- i deltakoronawirusy (łac. Alphacoronavirus, Betacoronavirus, Gammacoronavirus i Deltacoronavirus). Nosicielami poszczególnych gatunków są ssaki lub ptaki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koronawirus; koronowirusowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koronawirusem, dotyczący koronawirusa
SJP.pl
Wiktionary
żartobliwie: wykupywanie żywności i środków czystości, związane z ogłoszeniem pandemii choroby COVID-19
SJP.pl
potocznie: choroba zakaźna wywołana przez jedną z odmian koronawirusa
SJP.pl
Wikipedia
fabryka produkująca koronki - lekkie, ozdobne materiały z nitek; koronkarnia
SJP.pl
koronkarz;
1. mężczyzna zajmujący się wyrobem koronek;
2. dawniej: sprzedawca, handlarz koronek
SJP.pl
1. moneta z czasów jagiellońskich; półgroszek;
2. wymarły gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
Korończyk (Microgoura meeki) – wymarły gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Był dużym gołębiem rozmiarów kurczaka, z charakterystycznym pióropuszem na głowie. Zamieszkiwał lasy tropikalne Wysp Salomona. Wyginął na skutek drapieżnictwa zdziczałych psów i kotów.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: koronka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: koronka
SJP.pl
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, węglowodór aromatyczny
Koronen – organiczny związek chemiczny, skondensowany, policykliczny węglowodór aromatyczny o wzorze sumarycznym C24H12, zbudowany z 6 pierścieni benzenowych.
Koronen występuje także w przyrodzie w postaci minerału karpatytu.
SJP.pl
Wikipedia
w krajach anglosaskich: biegły sądowy zajmujący się badaniem przyczyn, czasu, okoliczności śmierci osób zmarłych śmiercią nienaturalną; coroner
SJP.pl
Wikipedia
→ koroner
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do koronera
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący koronera, związany z koronerem
Wiktionary
przestarzale: mieszkanka Korony, rdzennej Polski, w czasie trwania unii Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego
SJP.pl
SJP.pl
przestarzale: mieszkaniec Korony, rdzennej Polski, w czasie trwania unii Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Korony w Rzeczypospolitej Obojga Narodów
(1.2) ornit. rasy hodowlane gołębia skalnego
(1.3) slang. zawodnik lub kibic klubu sportowego o nazwie, bądź symbolu, związanym z koroną
SJP.pl
Wiktionary
1. mający kształt korony;
2. opatrzony koroną, czubem, rogami
przymiotnik
(1.1) kształtem przypominający koronę
(1.2) zool. mający koronę z piór, rogów lub sierści
SJP.pl
Wiktionary
gołąb z rzędu korońców, zamieszkuje Nową Gwineę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Goura|ref=tak., niebieski gołąb z czubkiem z piór;
SJP.pl
Wiktionary
hipotetyczny pierwiastek chemiczny zaproponowany przez Dymitra Mendelejewa w 1902 roku, który miał być cięższy od wszystkich znanych pierwiastków; newtonium
Koronium, newtonium – hipotetyczny pierwiastek chemiczny zaproponowany na przełomie XIX i XX wieku, którego obecnością tłumaczono występowanie jednej z linii emisyjnych w widmie korony słonecznej.
Według teorii Fraunhofera powstałej około 1814 roku, dany zestaw linii ciemnych w spektrum promieniowania słonecznego związany jest z konkretnym pierwiastkiem. Podczas zaćmienia Słońca 7 sierpnia 1869 Charles Young i William Harkness odkryli w spektrum korony słonecznej linię emisyjną o słabej intensywności w jego zielonej części. Young zidentyfikował ją jako linię żelaza nr 1474 na skali Kirchhoffa. Wzbudziło to jednak wątpliwości, gdyż obecność żelaza w koronie słonecznej powinna przejawiać się wystąpieniem kilkuset linii spektralnych. Obserwacje zaćmienia z roku 1898 pozwoliły na ustalenie, że długość fali tajemniczej linii wynosi 5303 Å. W celu jej wyjaśnienia pojawiła się hipoteza o istnieniu nieznanego pierwiastka dopełniającego swoim promieniowaniem spektrum promieniowania korony Słońca – stąd nazwa koronium. Pierwsze takie domniemanie przypisuje się Dymitrowi Mendelejewowi ok. 1902 roku (uczony ten później zaproponował inną nazwę dla hipotetycznego pierwiastka: newtonium).
SJP.pl
Wikipedia
1. ażurowa, lekka tkanina z różnorodnych splotów lnianych, jedwabnych, bawełnianych itp., tworzących desenie, wykonywana maszynowo lub ręcznie, używana na suknie, bieliznę, bluzki itp.; koronki;
2. przenośnie: coś delikatnego, ażurowego;
3. wymienne ostrze wrębiarki udarowej, zakończone zębami;
4. w niektórych grach karcianych: sekwens kart tego samego koloru, złożony co najmniej z asa, króla i damy albo trzech asów, w brydżu - z czterech honorów;
5. modlitwa wzorowana na różańcu;
6. paciorki nanizane na sznurek, przesuwane w palcach przy odmawianiu koronki;
7. trzecia część różańca;
8. proteza o kształcie pochewki z metalu lub porcelany nakładanej na ząb w celu jego wzmocnienia lub uzupełnienia brakującej części; korona;
9. mała korona
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. wyrób będący rodzajem ażurowej plecionkaecionki z nici;
(1.2) pot. stomat. stałe uzupełnienie protetyczne odtwarzające znaczny ubytek korony klinicznej zęba
(1.3) przen. coś delikatnego i ażurowego
(1.4) rel. forma modlitwy polegająca na powtarzaniu w określony sposób i określoną liczbę razy różnych modlitw
(1.5) zob. koronka Ziemi.
(1.6) techn. rodzaj świdra wiertniczego
(1.7) karc. sekwens w jednym kolorze
(1.8) zdrobn. od korona, mała korona
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Koronka – wyrób sztuki użytkowej, często o dużych walorach artystycznych, będący rodzajem ażurowej plecionki z nici (najczęściej bawełnianych lub lnianych, czasem metalowych).
Ze względu na sposób wykonania i wygląd, koronki dzielimy na:
Wikipedia
fabryka produkująca koronki - lekkie, ozdobne materiały z nitek; koronczarnia
SJP.pl
dotyczący koronkarstwa
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koronkarstwem albo koronkarzem
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrabianie koronek
Wiktionary
koronczarz;
1. mężczyzna zajmujący się wyrobem koronek;
2. dawniej: sprzedawca, handlarz koronek
SJP.pl
ażurowa, lekka tkanina z różnorodnych splotów lnianych, jedwabnych, bawełnianych itp., tworzących desenie, wykonywana maszynowo lub ręcznie, używana na suknie, bieliznę, bluzki itp.; koronka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: koronka
przymiotnik
(1.1) wykonany z koronki
(1.2) przen. misterny (tak jak koronka)
SJP.pl
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny żurawiowatych
SJP.pl
1. decydujący, najważniejszy, główny;
2. o jeleniu: mający koronę - grupę rozgałęzień na szczycie rogów;
3. odnoszący się do Korony, rdzennej Polski, w czasie trwania unii Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego;
4. przynależny królowi, należący do państwa; królewski, rządowy, państwowy
przymiotnik
(1.1) najważniejszy
(1.2) łow. o jeleniu mający koronę
(1.3) hist. polit. związany z Koroną, dotyczący Korony
(1.4) związany z państwem lub królestwem, dotyczący państwa lub królestwa
SJP.pl
Wiktionary
1. urządzenie do diagnostyki serca;
2. urządzenie pozwalające fotografować Słońce poza okresem całkowitego zaćmienia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. przyrząd astronomiczny służący do obserwacji korony słonecznej poza momentami całkowitych zaćmień słońca;
Koronograf – przyrząd astronomiczny służący do obserwacji korony słonecznej. Jest wyposażony w przesłonę odcinającą światło pochodzące z tarczy Słońca. Dzięki koronografowi możliwa jest obserwacja korony słonecznej niezależnie od momentów całkowitych zaćmień Słońca. Może on także służyć do obserwacji komet znajdujących się blisko Słońca.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
metoda badania naczyń wieńcowych serca polegająca na uwidocznieniu ich na obrazie rentgenowskim po wprowadzeniu do ich światła środka kontrastującego; koronarografia
SJP.pl
Wikipedia
selektywne szlifowanie powierzchni zębowych
SJP.pl
1. dokonać, dokonywać koronacji, przekazać, przekazywać nowemu monarsze władzę i jej insygnia;
2. przenośnie: włożyć, wkładać komuś na głowę symbol zwycięstwa (zwykle koronę), np. w konkursie piękności;
3. koronować się:
a) otrzymać, otrzymywać władzę i jej insygnia;
b) przenośnie: zostać ukoronowanym, być koronowanym jako zwycięzca, np. konkursu piękności
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukoronować)
(1.1) polit. przekazywać uroczyście najwyższą władzę poprzez nakładanie korony na głowę przyszłego panującego
(1.2) pot. wkładać komuś diadem, koronę albo wieniec na znak jego zwycięstwa
(1.3) przen. stanowić górną część czegoś
czasownik zwrotny niedokonany koronować się (dk. ukoronować się)
(2.1) stawać się władcą poprzez akt koronacji
(2.2) zostać wyróżnionym lub wyróżniać się
SJP.pl
Wiktionary
1. dokonać, dokonywać koronacji, przekazać, przekazywać nowemu monarsze władzę i jej insygnia;
2. przenośnie: włożyć, wkładać komuś na głowę symbol zwycięstwa (zwykle koronę), np. w konkursie piękności;
3. koronować się:
a) otrzymać, otrzymywać władzę i jej insygnia;
b) przenośnie: zostać ukoronowanym, być koronowanym jako zwycięzca, np. konkursu piękności
SJP.pl
mieszkaniec Koronowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koronowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadko: patogen odpowiedzialny za infekcje układu oddechowego, atakujący głównie ssaki i ptaki; koronawirus
SJP.pl
→ koronowirus; koronawirusowy
SJP.pl
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Koronowo (niem. Polnisch Crone) – miasto w północnej Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Koronowo.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Koronowo
SJP.pl
→ korona
SJP.pl
żartobliwie: kwarantanna z powodu epidemii koronawirusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Dniestru;
Koropiec (ukr. Коропець, Koropeć) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego.
Wiktionary oraz Wikipedia
w starożytnej Grecji: artysta zajmujący się modelowaniem w glinie drobnych rzeźb figuralnych
SJP.pl
w starożytnej Grecji: modelowanie w glinie drobnych rzeźb figuralnych
Koroplastyka (od κόρη – dziewczyna i πλαστός – ukształtowany) – modelowanie wyobrażeń figuralnych w glinie z utrwaleniem ich przez wypał; zaliczane do rzemiosła artystycznego.
W starożytnej Grecji obejmowało ono ceramiczny wyrób figurek oraz reliefowych plakietek, głównie o charakterze wotywnym i sepulkralnym, lecz również dekoracyjnym. Wytwarzano je z formy albo lepiono ręcznie, dodatkowo ozdabiając polichromią. W zakresie plastycznych wyobrażeń koroplaści często pozostawali pod wpływem wielkiej rzeźby reliefowo-statuarycznej, niekiedy wprost naśladując wzorce stworzone przez sławnych artystów epoki.
SJP.pl
Wikipedia
dawna stolica Palau
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Palau
Koror (palau Oreor) – wyspa i zarazem jedna z jednostek administracyjnych Republiki Palau. Koror to też największe miasto, dawna stolica Palau, w którym zamieszkuje blisko połowa ludności tego wyspiarskiego kraju. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 9587 mieszkańców.
7 października 2006 stolica kraju została przeniesiona do Ngerulmud.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kororu (stolicy Palau)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kororu
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kororu (stolicy Palau)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kororu
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Koror (dawna stolica Palau, obecnie: Ngerulmud)
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Koror (w Republice Palau)
SJP.pl
Wiktionary
chrząszcz żyjący w chodnikach korników
Korosz (Corticeus) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Diaperinae.
SJP.pl
Wikipedia
Koroszczyn – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Terespol. Leży nad rzeką Czapelką, dopływem Krzny.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Terespol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 594 mieszkańców i była drugą co do wielkości miejscowością gminy Terespol.
Wikipedia
nazwisko
Korotyński – polskie nazwisko, żeńska odmiana tego nazwiska to: Korotyńska. Znani ludzie noszący to nazwisko:
SJP.pl
Wikipedia
1. usuwać korę okrywającą pień i gałęzie drzewa; okorowywać;
2. korować się - o drewnie: być korowanym, ulegać korowaniu
czasownik
(1.1) leśn. usuwać korę z drzew
SJP.pl
Wiktionary
człowiek zatrudniony przy ręcznym usuwaniu kory z drzew i krzewów
SJP.pl
maszyna do oddzielania kory od drewna; korowarka
SJP.pl
weselny lub świąteczny placek z mąki pszennej, wypiekany w Rosji i na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dział tartaku, gdzie odbywa się korowanie drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|korować.
Korowanie – czynność polegająca na usuwaniu z powierzchni drewna okrągłego kory lub kory z łykiem.
Rozróżnić można korowanie:
Wiktionary oraz Wikipedia
maszyna do oddzielania kory od drewna; korowaczka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. leśn. maszyna służąca do usuwania kory z drewna;
(1.2) pot. techn. urządzenie do obróbki izolacji przewodów i kabli
Korowarka – mechaniczne urządzenie, pierwotnie do oddzielania kory od drewna okrągłego, a obecnie także do obróbki izolacji przewodów i kabli elektrycznych, oparte albo na zasadzie tarcia (korowarki łańcuchowe lub hydrauliczne), albo na zasadzie skrawania (korowarki tarczowe lub nożowe).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przypominający wyglądem korę drzewa
SJP.pl
członek KOR-u (Komitetu Obrony Robotników); KOR-owiec
SJP.pl
zewnętrzna, martwa tkanka znajdująca się na powierzchni starszych łodyg roślin i korzeni; martwica korkowa
Martwica korkowa, korowina, rytidom – pokłady martwego łyka poprzedzielane korkiem i ewentualnie przekształconą fellodermą kolejno tworzonych peryderm, funkcjonujące łącznie jako element układu okrywającego. Martwica korkowa stanowi okrywę mechaniczną, a także ochronę chemiczną oraz termiczną. Często jest również elementem układu mechanicznego.
SJP.pl
Wikipedia
szkodnik jabłoni; mszyca wełnista
SJP.pl
urządzenie do korowania wikliny
SJP.pl
o cechach korownicowatych (rodzina grzybów)
Korownicowate (Phanerochaetaceae Jülich) – rodzina grzybów należąca do rzędu żagwiowców (Polyporales).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach korownicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
narzędzie do ręcznego korowania drewna
SJP.pl
gromada ludzi posuwających się jeden za drugim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tańczący ludzie posuwający się jeden za drugim, często w rytmie tanecznym, czasem trzymający się za ręce
(1.2) w gimnastyce szkolnej: połączenie ćwiczeń rzędowych i wolnych ze śpiewem i muzyką
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podrodzina owadów z rodziny garbatkowatych
Korowódkowate (Thaumetopoeinae) – podrodzina owadów rodziny garbatkowatych (Notodontidae), w obrębie rzędu motyli, do niedawna traktowana jako samodzielna rodzina Thaumetopoeidae.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach korowódkowatych (podrodzina owadów)
SJP.pl
przymiotnik od: korowód
SJP.pl
potocznie: uciążliwe zabiegi; ceregiele, starania, kłopoty, trudności
SJP.pl
przymiotnik od: kora
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do kory, mający związek z korą
SJP.pl
Wiktionary
niszczenie metali lub ich stopów pod wpływem tlenu znajdującego się w powietrzu, czynników atmosferycznych oraz niektórych związków chemicznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces niszczenia metalu lub innego materiału na skutek kontaktu z otoczeniem;
(1.2) pot. mot. techn. miejsce objęte korozją (1.1)
(1.3) książk. stopniowe tracenie walorów
Korozja (łac. corrosio – zżeranie) – proces stopniowego niszczenia materiałów, zachodzący między ich powierzchnią i otaczającym środowiskiem. Zależnie od rodzaju materiału dominujące procesy mają charakter reakcji chemicznych, procesów elektrochemicznych, mikrobiologicznych lub fizycznych (np. topnienie i inne przemiany fazowe, uszkodzenia przez promieniowanie).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podatność na uleganie korozji
SJP.pl
przymiotnik od: korozja
SJP.pl
rodzaj ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
operacyjne usunięcie trzonu kręgu
SJP.pl
potocznie: korporacja (firma)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. korporacja
Korpo (ang. Mayhem) – amerykański film fabularny z 2017 roku w reżyserii Joego Lyncha, wyprodukowany przez wytwórnię RLJE Films.
Premiera filmu odbyła się 10 listopada 2017 w Stanach Zjednoczonych. Dziesięć miesięcy później, 28 września 2018, obraz trafił do kin na terenie Polski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: pracownik korporacji; korpoludek, korposzczur
SJP.pl
potocznie: osoba pracująca w korporacji; korpolud, korposzczur
SJP.pl
potocznie: charakterystyczny język używany w korporacjach; korponowomowa, korposlang
Korpomowa, polszczyzna korporacyjna, nowomowa korporacyjna, korpolekt, korpopolszczyzna – odmiana języka polskiego używana w dużych przedsiębiorstwach, zwłaszcza międzynarodowych, która charakteryzuje się dużymi wpływami języka angielskiego, obecnością kolokwializmów i specjalistycznych terminów branżowych, a także zawiera pewne specyficzne cechy wynikające z dążenia do realizacji celów biznesowych.
SJP.pl
Wikipedia
specjalistyczny język korporacyjny; korpomowa, korposlang
SJP.pl
osoba pracująca w korporacji
SJP.pl
zrzeszenie osób mające na celu realizację określonych zadań
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża firma
(1.2) bractwo studenckie
Korporacja – zrzeszenie osób posiadające osobowość prawną, którego celem jest realizacja określonych wspólnych zadań.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
ideologia, według której człowiek realizuje się poprzez pracę i głosząca, że podstawą państwa powinny być korporacje zawodowe pracowników i pracodawców różnych branż
Korporacjonizm (korporatywizm, ang. corporatism, niem. Korporatismus) – doktryna społeczno-gospodarczo-polityczna o charakterze samorządu (stanowego, zawodowego, branżowego), postrzegająca społeczeństwo i państwo jako naturalne i solidarne organizmy (łac. corporatio – zrzeszenie, stowarzyszenie, corpus – ciało). Termin ten nabrał dwojakiego znaczenia; w założeniach pierwotnych (teoretycznych) korporacjonizm integrować ma wszystkie grupy społeczne (warstwy, klasy, branże gospodarcze), godzić ich interesy i tłumić konflikty pomiędzy nimi. Zakłada uspołecznienie procesu decyzyjnego i upaństwowienie interesów branżowych. Doktryna przedstawiana jest jako naturalna alternatywa wobec indywidualistycznego liberalizmu i kolektywistycznego socjalizmu. Dąży do ustanowienia reżimu opartego na korporacjach zorganizowanych pionowo, skupiających tak pracodawców, jak i pracobiorców różnych szczebli oraz inne jednostki działające w tym samym zawodzie, czy też branży, z zachowaniem ich hierarchii (np. wykonawca i podwykonawca). W rolnictwie dopuszcza się także takie o charakterze terytorialnym. Korporacje rozumiane są jako „stany zawodowe”, czyli produkcyjne i nieprodukcyjne instytucje publiczno-prawne, samorządne, lecz uznające zwierzchnią i koordynującą rolę państwa. Istnienie tych stanów może, ale nie musi wykluczać tworzenia zrzeszeń o charakterze klasowym (zorganizowanych poziomo), skupiających tylko przedsiębiorców (organizacje pracodawców) lub tylko robotników (związki zawodowe). Korporacje mają na celu również troskę o sprawy socjalne swych członków, podejmując się w razie potrzeby opieki nad nimi (np. gwarantowane zatrudnienie w czasach kryzysu), ale i będąc uprawnione do nakładania na nich różnych obowiązków i egzekwowania podległości (paternalizm). W zakresie ich kompetencji leży także ogólny rozwój kulturalno-społeczny. Zależnie od koncepcji, przynależność do jakiejkolwiek korporacji może być przymusowa, albo i nie.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest korporacyjne; cecha tych, którzy są korporacyjni
Wiktionary
związany z korporacją
przymiotnik
(1.1) dotyczący korporacji
SJP.pl
Wiktionary
odnoszący się do ciała; cielesny
SJP.pl
odnoszący się do korporanta lub korporacji, właściwy korporantom
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korporantem, dotyczący korporanta
SJP.pl
Wiktionary
członek korporacji
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. członek korporacji (jako spółki)
(1.2) praw. członek korporacji (jako stowarzyszenia)
Korporant – członek korporacji (stowarzyszenia), zwykle korporacji akademickiej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
środowiskowo: pracownik korporacji
SJP.pl
SJP.pl
forma organizacji społecznej, w której o najważniejszych sprawach decydują grupy korporacyjne
SJP.pl
w liturgii katolickiej: biała chusta podkładana pod naczynia liturgiczne w czasie mszy
Korporał (łac. corporale) – w liturgii Kościołów zachodnich obrus rozkładany na ołtarzu podczas liturgii eucharystii (części mszy) i w niektórych innych okolicznościach; element bielizny kielichowej. W najczęściej używanej formie ma kształt kwadratu o wymiarach 50×50 cm.
SJP.pl
Wikipedia
specjalistyczny język korporacyjny; korponowomowa, korpomowa
SJP.pl
potocznie: spotkanie pracowników korporacji
SJP.pl
1. życie zawodowe w korporacji;
2. ogół zatrudnionych w korporacji
SJP.pl
lekceważąco: korporacja wraz z jej pracownikami
SJP.pl
pogardliwie: pracownik korporacji; korpolud, korpoludek
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) slang. pejor. pracownik korporacji, uczestnik wyścigu szczurów
SJP.pl
Wiktionary
cecha kogoś, kto ma nadwagę, jest otyły, gruby; tusza, otyłość, pulchność, korpulentność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. poważna nadwaga będąca wynikiem nadmiernego nagromadzenia tłuszczu w organizmie
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób otyły
Wiktionary
cecha kogoś, kto ma nadwagę, jest otyły, gruby; tusza, otyłość, pulchność, korpulencja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest korpulentne
SJP.pl
Wiktionary
charakteryzujący się nadmierną tuszą, mający nadwagę; tęgi, otyły, pulchny, puszysty
przymiotnik jakościowy
(1.1) o człowieku: odznaczający się nadwagą, o tęgiej budowie ciała
SJP.pl
Wiktionary
1. ciało człowieka lub zwierzęcia (oprócz głowy i kończyn); tułów;
2. główna część budowli;
3. główna część maszyny, urządzenia, przyrządu itp.;
4. wojskowa jednostka taktyczna składająca się z kilku brygad lub dywizji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. tułów człowieka lub zwierzęcia
(1.2) techn. główna część maszyny lub urządzenia;
(1.3) wojsk. jednostka wojskowa utworzona tymczasowo w celach administracyjnych, szkoleniowych lub taktycznych;
(1.4) archit. główna część budowli;
(1.5) jęz. zbiór tekstów będący podstawą badań językoznawczych;
(1.6) bot. komórki okalające komórki inicjalne w części centralnej merystemu wierzchołowego pędu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: korpus
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od korpus
SJP.pl
Wiktionary
cecha czegoś składającego się z korpuskuł, cząsteczek, np. korpuskularność światła - własności światła wynikające z jego fotonowej budowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest korpuskularne; cecha tych, którzy są korpuskularni
SJP.pl
Wiktionary
1. przymiotnik od: korpuskuła;
2. promieniowanie korpuskularne - promieniowanie składające się z cząstek materialnych
SJP.pl
w fizyce: cząsteczka
Cząstka – niewielki fragment materii, w znaczeniu potocznym zwykle ma kształt podobny do sfery. W naukach przyrodniczych słowo cząstka zazwyczaj dotyczy obiektów o rozmiarze podobnym lub mniejszym niż rozmiar atomu (w tej skali nie ma sensu mówić o kształcie, ponieważ zachowanie materii podlega wtedy także efektom kwantowym – zobacz fizyka cząstek elementarnych). W fizyce oraz chemii słowa cząstka i cząsteczka mają różne znaczenia – cząsteczka jest grupą atomów połączonych wiązaniami chemicznymi, natomiast cząstka jest pojęciem ogólniejszym i zawierającym w sobie cząsteczkę.
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: korpusowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. wojsk. związany z korpusem wojskowym, dotyczący korpusu wojskowego
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: oznaka korpusu osobowego w służbach mundurowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wojsk. metalowa oznaka korpusu (specjalności) sił zbrojnych, noszona na mundurze;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: korpus
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korpusem, dotyczący korpusu
SJP.pl
Wiktionary
corral;
1. zagroda dla bydła w Ameryce Południowej i Północnej;
2. dawny teatr hiszpański wystawiający swe sztuki na dziedzińcach, podwórkach; także podwórko lub dziedziniec służące jako scena dla tego teatru
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zootechn. rodzaj zagrody dla bydła w Ameryce
Korral – ogrodzenie z kolczastych i ciernistych gałęzi dla pomieszczenia bydła i jego ochrony przed drapieżnikami, stosowane przez pasterzy w Ameryce. Analogiczne ogrodzenie w Afryce nosi nazwę zeriba lub boma.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
walka człowieka z bykiem prowadzona na arenie; corrida
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. widowisko polegające na walce toreadorów z bykiem, popularne przede wszystkim w Hiszpanii;
Korrida (hiszp. corrida de toros od correr – „biegać” oraz toro – „byk”) – tradycyjna walka z bykiem, widowisko popularne w Hiszpanii, według niektórych zwyczaj sprowadzony na Półwysep Iberyjski przez Arabów; inne wersje mówią o Kartagińczykach lub Rzymianach. Kiedyś zwyczaj popularny wśród arystokracji, w walkach brali udział nawet królowie (np. Filip IV).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
widowisko urządzane u ludów australijskich z okazji udanych łowów
SJP.pl
drapieżne zwierzę podobne do lisa, o rudym ubarwieniu, żyjące na stepach i na pustyniach Eurazji
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Vulpes corsac|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka z rodzaju lis, występujący na stepach i półpustyniach Azji Środkowo-Wschodniej;
(1.2) zool. zwierzę z gatunku korsak (1.1)
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. zajęcie korsarza, kapra; rozbójnictwo morskie;
2. rodzaj dużej petardy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mar. uprawianie zbójnictwa morskiego
SJP.pl
Wiktionary
damskie spodnie sięgające do połowy łydki, noszone zwykle podczas aerobiku i na siłowni
SJP.pl
→ korsarz
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korsarzami, korsarstwem, dotyczący korsarzy
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób korsarski, po korsarsku
Wiktionary
1. rozbój uprawiany przez piratów, korsarzy; piractwo, rozbójnictwo morskie;
2. ogół korsarzy, piratów;
3. wynajmowanie przez państwo prywatnej jednostki pływającej z załogą i upoważnianie jej dowódcy do prowadzenia działań wojennych; kaperstwo
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. mar. uprawianie zbójnictwa morskiego
Korsarz (ang. corsair, privateer) – kapitan prywatnego okrętu prowadzący działania wojenne w imieniu władcy na podstawie wystawionego przez niego listu kaperskiego. Korsarz nie otrzymuje żołdu, a jego wynagrodzenie stanowią zdobyte na przeciwniku łupy. W przeciwieństwie do pirata, korsarz prowadził legalną działalność usankcjonowaną prawnie. Zdarzało się jednak, że korsarze zajmowali się również nielegalnym piractwem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kaper;
1. rozbójnik morski, pirat;
2. uzbrojony, prywatny statek handlowy, upoważniony do walki ze statkami wrogiego państwa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żegl. pirat na usługach państwa;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) hist. żegl. korsarski okręt
(2.2) żegl. sport. rodzaj jachtu żaglowego;
(2.3) zool. pajęczak z rzędu korsarzy (nazwa systematyczna|Opiliones|ref=tak.);
Korsarz (ang. corsair, privateer) – kapitan prywatnego okrętu prowadzący działania wojenne w imieniu władcy na podstawie wystawionego przez niego listu kaperskiego. Korsarz nie otrzymuje żołdu, a jego wynagrodzenie stanowią zdobyte na przeciwniku łupy. W przeciwieństwie do pirata, korsarz prowadził legalną działalność usankcjonowaną prawnie. Zdarzało się jednak, że korsarze zajmowali się również nielegalnym piractwem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ozdoba stroju damskiego w formie małego bukietu
Korsaż (z ang. corsage) – mały ozdobny bukiet z kwiatów umieszczany na nadgarstku, w okolicach dekoltu sukni ślubnej bądź też wpięty we włosy.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach korsjowatych (rodzina roślin)
Korsjowate (Corsiaceae) – rodzina roślin jednoliściennych. Bezzieleniowe myko-heterotrofy występujące w runie wilgotnych lasów. Należą tu 3 rodzaje z 30 gatunkami. Jedyny gatunek z rodzaju Arachnitis rośnie w Andach boliwijskich i w Chile oraz na Falklandach, rodzaj Corsia rośnie w północnej Australii i na okolicznych wyspach, rodzaj Corsiopsis znany jest tylko z południowych Chin.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach korsjowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
reprezentacyjna aleja, miejsce przejażdżek i spacerów; corso
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urb. szeroka ulica miejska
(1.2) pochód z ukwieconymi pojazdami
Korso – tygodnik regionalny o charakterze informacyjnym i publicystycznym, wydawany w Mielcu od 1991 roku, Kolbuszowej (Korso Kolbuszowskie) od 2007 roku, Sanoku (Korso Gazeta Sanocka) od 2014 roku, a dawniej również w Busko-Zdroju (Korso Buskie) od 2010 do 2011 roku. Porusza tematy dotyczące Mielca i okalającego go powiatu, to samo tyczy się Korso Kolbuszowskiego i Korso Gazety Sanockiej. Drukowany jest w nakładzie ok. 8500 egzemplarzy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wyspa na Morzu Śródziemnym
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Morzu Śródziemnym, część Francji;
(1.2) geogr. adm. zbiorowość terytorialna, a de facto region administracyjny Francji obejmujący wyspę Korsykę (1.1)
Korsyka (fr. Corse, wymowa; kors. Corsica) – wyspa na Morzu Śródziemnym, należąca do Francji, położona na południowy wschód od kontynentalnej części tego kraju, na zachód od Półwyspu Apenińskiego (Włochy). Cieśnina Świętego Bonifacego oddziela ją od położonej na południu włoskiej Sardynii. Wyspa ma powierzchnię 8680 km², co czyni ją czwartą pod względem wielkości na Morzu Śródziemnym, a największą we Francji metropolitalnej. Liczba mieszkańców w 2023 roku wynosiła 351 255.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Korsyki; Korsykanin
SJP.pl
mieszkaniec Korsyki; Korsykańczyk
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Korsyki
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Korsyki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Korsyki
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Korsyka
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Korsyki, związany lub wywodzący się z Korsyki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany na Korsyce;
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem korsykańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem korsykańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku korsykańskim
Wiktionary
mieszkaniec Korsz (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Korsz
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Korsz (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Korsz
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim;
Korsze (dawniej Korszyn, niem. Korschen, prus. Karsi) – miasto w Polsce, w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Korsze.
Pod względem historycznym Korsze leżą w Prusach Dolnych, na obszarze dawnej Barcji, a także na Mazurach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Korsze
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Korszami, dotyczący Korsz
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. związany z Korszami
Wiktionary
1. plac do gry w tenisa;
2. ciężka tkanina wełniana
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. miejsce do gry w tenisa, badmintona, squasha itp.;
(1.2) włók. rodzaj tkaniny wełnianej;
(1.3) gw-pl|Bukowina. namiot
Osoby o nazwisku Kort:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny traw (Cortaderia selloana), występująca w Brazylii i Argentynie; gynerium, trawa pampasowa, okolcz srebrzysty
Kortaderia, trawa pampasowa, okolcz (Cortaderia Stapf) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje od ok. 20 gatunków (w wąskim ujęciu po wyodrębnieniu rodzaju Austroderia) do ok. 24, 25 lub nawet 27 gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ corten
SJP.pl
kortezanin;
1. dawniej: duchowny posiadający beneficjum w kraju, a mieszkający w Rzymie;
2. dawniej: człowiek schlebiający swoim mocodawcom; dworzanin; dworak; pochlebca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. dworzanin
SJP.pl
Wiktionary
kortezan;
1. dawniej: duchowny posiadający beneficjum w kraju, a mieszkający w Rzymie;
2. dawniej: człowiek schlebiający swoim mocodawcom; dworzanin; dworak; pochlebca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. nierządnica
Wiktionary
średniowieczne przedstawicielstwo stanowe w Portugalii i państwach hiszpańskich
Kortezy (hiszp. Cortes, katal. Corts l.mn. od corte 'dwór' z łac. cohors dpn. cohortis 'pole ogrodzone; część obozu wojsk.; kohorta') – stanowe zgromadzenia przedstawicielskie w średniowiecznych państwach Półwyspu Iberyjskiego. Wyłoniły się z rady królewskiej (curia regis), do której, oprócz przedstawicieli rycerstwa i duchowieństwa, od XII-XIII w. powoływano także delegatów miast. W Katalonii-Aragonie zebrały się po raz pierwszy w Lleidzie w roku 1214. W Kastylii XIV-XVI w. przekształciły się stopniowo w reprezentację 18 miast; od końca XV w. ich rola była ograniczana; w XVII w. zwoływane sporadycznie, w Portugalii po raz ostatni w 1698; w Hiszpanii od 1724 Kortezy wszystkich części państwa obradowały wspólnie, faktycznie pozbawione uprawnień.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny arekowatych (palm)
SJP.pl
cortland; rzadko:
1. zimowa odmiana jabłoni;
2. owoc tej jabłoni
SJP.pl
steroidowy hormon kory nadnerczy; kortyzon
SJP.pl
fabryka włókiennicza produkująca kort
SJP.pl
Kortowo (niem. Kortau) – osiedle (jednostka pomocnicza gminy) w Olsztynie, stanowiące część oficjalnego podziału administracyjnego miasta, usytuowane w południowej jego części (na jego obrzeżach), nad Jeziorem Kortowskim.
Kortowo tworzy wyodrębnione z pozostałej części miasta miasteczko uniwersyteckie, w którym siedzibę ma większość instytucji uniwersyteckich lub związanych z Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (radio UWM FM, kluby studenckie itp.). Na terenie osiedla znajdują się jeziora Stary Dwór i Modrzewiowe.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Kortowo (osiedle w Olsztynie);
2. ser kortowski - wytwarzany w Polsce gatunek twardego sera podpuszczkowego
SJP.pl
przymiotnik od: kort
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kortem, dotyczący kortu
SJP.pl
Wiktionary
kortusa górska - gatunek rośliny z rodziny pierwiosnkowatych; zarzyczka górska
SJP.pl
hormon produkowany przez korę nadnerczy, regulujący przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów; kortykosteryd
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. farm. hormon steroidowy wytwarzany przez korę nadnerczy lub otrzymywany syntetycznie;
Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kortykosteroid; kortykosteryd
SJP.pl
hormon sterydowy wydzielany przez korę nadnerczy, biorący udział w wytwarzaniu glukozy
Kortykosteron – organiczny związek chemiczny, glikokortykoidowy hormon sterydowy (21-węglowy) wydzielany przez korę nadnerczy, wydzielany pod wpływem adrenokortykotropiny. Ma zbliżone działanie do kortyzolu. Wpływa stymulująco na proces glukoneogenezy.
SJP.pl
Wikipedia
hormon produkowany przez korę nadnerczy, regulujący przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów; kortykosteroid
Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.
SJP.pl
Wikipedia
→ kortykosteryd; kortykosteroidowy
SJP.pl
w medycynie: stosowanie syntetycznych hormonów kory nadnerczy w celach leczniczych
SJP.pl
zabieg chirurgiczny wspomagający leczenie ortodontyczne u dorosłych pacjentów
SJP.pl
hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki; adrenokortykotropina; ACTH
Hormon adrenokortykotropowy (kortykotropina, skrót: ACTH) – hormon peptydowy przysadki mózgowej, zaliczany do hormonów tropowych. Pobudza korę nadnerczy do wydzielania kortykosteroidów, mineralokortykoidów (w nieznacznym stopniu) oraz androgenów.
SJP.pl
Wikipedia
wyciąg z kory nadnercza stosowany w lecznictwie
SJP.pl
hormon steroidowy wytwarzany przez korę nadnerczy; hydrokortyzon
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. hormon należący do kortykosteroidów;
Kortyzol, hydrokortyzon (łac. cortex = „kora”, „łupina”, „skórka”) – organiczny związek chemiczny, naturalny hormon steroidowy wytwarzany przez warstwę pasmowatą kory nadnerczy, główny przedstawiciel glikokortykosteroidów. Wywiera szeroki wpływ na metabolizm, bywa nazywany hormonem stresu na równi z adrenaliną. Powstaje z 11-β-deoksykortyzolu przy udziale 11β-hydroksylazy w warstwie pasmowatej kory.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kortyzol
przymiotnik
(1.1) biochem. dotyczący kortyzolu
SJP.pl
Wiktionary
hormon wytwarzany przez korę nadnerczy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. hormon kory nadnercza z grupy steroidów, nieaktywny biologicznie;
Kortyzon – organiczny związek chemiczny zaliczany do steroidów, hormon kory nadnerczy. Wpływa na metabolizm węglowodanów i białek. Ma działanie przeciwzapalne. Jest uznawany przez DFB (komisję antydopingową) za zabroniony środek dopingujący. Stosuje się go również przy zatruciach cyjankiem potasu lub cyjanowodorem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kortyzon
SJP.pl
uzależniać od siebie kogoś, zwłaszcza urzędników i polityków, przez dawanie łapówek, przykupywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. korona
Koruna (niem. Ringelkoppe) – szczyt (769 m n.p.m.) w Czechach w czeskiej części Gór Stołowych (Broumovska vrchovina) w Broumowskich Ścianach (Broumovské stěny)
Wzniesienie położone jest po zachodniej stronie od Božanova na obszarze Czech w granicach czeskiego parku narodowego (Narodni Přírodní Rezervace Broumovské Stěny) w czeskiej części Gór Stołowych (Broumovska vrchovina) w południowo-wschodniej części Broumovskich Ścianach (Broumovské stěny), stanowiących czeską część Gór Stołowych, około 6,0 km na północny zachód od Radkowa.
Wiktionary oraz Wikipedia
tlenek glinu, minerał najtwardszy po diamencie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, najtwardszy po diamencie; tlenek glinu;
Korund – minerał będący tlenkiem glinu Al2O3. Nazwa minerału wywodzi się z sanskrytu (kurivinda znaczy „rubin”).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: korund
przymiotnik
(1.1) zrobiony z korundu, składający się z korundu, zawierający korund
SJP.pl
Wiktionary
żądanie lub przyjmowanie korzyści finansowych lub majątkowych przez pracowników instytucji za naruszenie prawa lub wykonanie określonych czynności urzędowych; przekupstwo, łapownictwo, łapówkarstwo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadużycie stanowiska publicznego w celu uzyskania prywatnych korzyści;
(1.2) przest. psucie się, gnicie, rozkład
Korupcja (łac. corruptio – zepsucie) – nadużycie stanowiska publicznego w celu uzyskania prywatnych korzyści.Korupcja może w praktyce powstawać niezależnie od formy rządów. Poziom korupcji może być bardzo różny, od drobnych przypadków wykorzystania wpływu lub faworyzowania w celu wyświadczenia lub oddania przysługi, do kleptokracji (rządów złodziei), gdzie porzucone zostają nawet zewnętrzne pozory uczciwości.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
sprzyjający korupcji, będący przyczyną korupcji, rodzący korupcję
SJP.pl
osoba biorąca udział w przekupstwie, oferująca lub przyjmująca łapówki
SJP.pl
SJP.pl
powiązanie ze zjawiskiem korupcji
SJP.pl
związany z korupcją
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korupcją, dotyczący korupcji
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
podskok, skok konia; kurbeta
SJP.pl
1. w epoce floty żaglowej - okręt wojenny średnich rozmiarów, uzbrojony w armaty, używany do służby rozpoznawczej;
2. od II wojny światowej - typ okrętu eskortowego przystosowany do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mar. okręt żaglowy do służby zwiadowczej oraz zadań pomocniczych;
(1.2) mar. średni okręt wojenny o wyporności od 500 do 1000 ton;
Korweta – klasa współczesnych okrętów umiarkowanej wielkości. Współczesne korwety dzielą się pod względem przeznaczenia i uzbrojenia na okręty przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych lub przeznaczone do zwalczania okrętów nawodnych za pomocą kierowanych pocisków rakietowych (korwety rakietowe). Do XIX wieku korweta oznaczała historyczną klasę okrętów żaglowych (zobacz korweta żaglowa), po czym nazwa tej klasy została wprowadzona ponownie podczas II wojny światowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w gminie Słupca;
(1.2) herald. polski herb szlachecki z wizerunkiem kruka na kłodzie z pierścieniem w dziobie;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
korwinowiec;
1. członek partii Janusza Korwin-Mikkego;
2. zwolennik polityki Janusza Korwin-Mikkego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik korwinizmu, zwolennik Janusza Korwin-Mikkego
(1.2) polit. członek lub działacz którejś z partii Janusza Korwin-Mikkego, np. Nowa Prawica, KORWiN itp.
SJP.pl
Wiktionary
1. członkini partii Janusza Korwin-Mikkego;
2. zwolenniczka polityki Janusza Korwin-Mikkego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka poglądów Janusza Korwin-Mikkego
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący poglądów Janusza Korwin-Mikkego
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. zbiór poglądów głoszonych przez polskiego polityka konserwatywno-liberalnego Janusza Korwin-Mikkego
Janusz Ryszard Korwin-Mikke, krótko Korwin (ur. 27 października 1942 w Warszawie) – polski polityk, publicysta i brydżysta, z wykształcenia filozof. Poseł na Sejm I i IX kadencji (1991–1993 i 2019–2023) oraz Poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2018), założyciel i prezes kilku partii. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 1995, 2000, 2005, 2010 i 2015.
Wiktionary oraz Wikipedia
Korwinów – wieś w Polsce, położona nad Wartą, w pobliżu Częstochowy, w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Poczesna.
Wikipedia
korwinista;
1. członek partii Janusza Korwin-Mikkego;
2. zwolennik polityki Janusza Korwin-Mikkego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) neol. polit. zwolennik poglądów Janusza Korwin-Mikkego
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Korybut – polski herb książęcy.
SJP.pl
Wikipedia
osada w Polsce
Korycin – osada w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Korycin.
Miejscowość jest siedzibą gminy Korycin.
Korycin był miastem, uzyskał lokację miejską w 1671 roku, zdegradowany w 1897 roku. Miasto królewskie w ekonomii grodzieńskiej położone było w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Korycin
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny kaktusowatych, sukulent uprawiany w celach ozdobnych
Koryfanta (Coryphantha (Engelm.) Lem.) – rodzaj roślin z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Występują od USA do Meksyku.
SJP.pl
Wikipedia
przewodnik chóru w starożytnym teatrze greckim; koryfeusz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. teatr. przewodnik chóru w starożytnym teatrze greckim
(1.2) teatr. choreogr. przodujący tancerz, który nie jest jeszcze solistą, ale już został oddzielony od tancerzy baletu zespołowego
SJP.pl
Wiktionary
solistka w balecie
SJP.pl
gatunek drapieżnej ryby okoniokształtnej; smagla, złota makrela
Koryfena, złota makrela, smagla (Coryphaena hippurus) – gatunek drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny koryfenowatych (Coryphaenidae).
SJP.pl
Wikipedia
1. przewodnik chóru w starożytnym teatrze greckim; koryfej;
2. wybitna osoba w jakiejś dziedzinie; luminarz, znakomitość;
3. solista w balecie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. teatr. przewodnik chóru w starożytnym teatrze greckim;
(1.2) przen. podn. lider, przodownik nowych działań w jakimś środowisku, zwłaszcza artystycznym lub naukowym
(1.3) teatr. choreogr. przodujący tancerz, który nie jest solistą, ale został oddzielony od tancerzy baletu zespołowego
Koryfeusz, koryfej (gr. κορυφαῖος korypháios, od κορυφή koryphé „szczyt”, „wierzchołek”) – przewodnik chóru w teatrze starogreckim. Wygłaszał on najtrudniejsze kwestie oraz wyznaczał chórzystom tempo i wysokość dźwięku.
W zespołach baletowych mianem koryfeusz lub koryfej określa się tancerza, który jeszcze nie jest solistą, ale też nie jest już członkiem corps de ballet. W baletach klasycznych koryfeje zwykle wykonują tańce w mniejszych grupach (druhny, kawalerowie, przyjaciele i przyjaciółki głównych bohaterów) lub niewielkie partie solowe w tańcach charakterystycznych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
poprawiać, usuwać wady
czasownik przechodni niedokonany (dk. skorygować)
(1.1) usuwać niedokładności
(1.2) przeprowadzać korektę, poprawiać błędy w tekście
SJP.pl
Wiktionary
poprawiać, usuwać wady
SJP.pl
imię żeńskie
Koryna, Korynna – imię żeńskie pochodzenia greckiego, będące zdrobnieniem imienia Kora, wywodzącego się od słowa kóre „dziewczę”. Patronką tego imienia jest św. Koryna z Syrii (II wiek).
W 2019 roku w Polsce Koryna zajmowała 702. miejsce wśród imion żeńskich (132 nadania), w rejestrze PESEL występowała także m.in. w formach Korina (90 nadań), Corina i Corinna (po 26 nadań), Corinne (16 nadań), Corine (3 nadania), Korynna, Korinna i Corin (po 2 nadania).
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Korynt, Koryntia; koryntyjski
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. od Korynt (miasto-państwo, polis w starożytnej Grecji)
(1.2) hist. od Korynt (miasto w starożytnej Grecji)
(1.3) od Korynt (miasto w obecnej Grecji)
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Koryny lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
Korinna z Tanagry, Korynna (gr. Κόριννα, łac. Corinna, druga połowa VI w. p.n.e.) – starogrecka liryczna poetka beocka.
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto w starożytnej Grecji, słynne z prostytutek;
2. córa Koryntu - żartobliwie o prostytutce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Grecji, na półwyspie Peloponez;
(1.2) hist. starożytne miasto-państwo
Korynt (gr. Κόρινθος, Korinthos; łac. Corinthus) – miasto portowe w środkowej Grecji, położone na półwyspie Peloponez, na Przesmyku Korynckim, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Koryntia. Siedziba gminy Korynt. W 2011 roku liczyło 30 176 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Koryntu (miasta w Grecji); koryntyjczyk, koryntianin
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Koryntu
SJP.pl
Wiktionary
1. kraj związkowy w południowej Austrii;
2. dawny nomos w Grecji
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytna kraina tworzona przez ziemie leżące wokół Koryntu
(1.2) adm. nomos ze stolicą w Koryncie;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Koryntu (starożytnego miasta-państwa); Koryntyjczyk, Koryntczyk
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Koryntu
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koryntu (miasta); koryntyjka, koryntka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka starożytnego miasta-państwa Koryntu
SJP.pl
Wiktionary
1. mieszkanka Koryntu (miasta); koryntianka, koryntyjka;
2. rodzynka grecka z drobnych, ciemnych winogron
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. spoż. rodzaj drobnej ciemnej rodzynki pochodzącej z Grecji
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: córa Koryntu (prostytutka)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eufem. kobieta lekkich obyczajów
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Koryntu (miasta w Grecji); koryntianin, koryntczyk
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Koryntu
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koryntu (miasta); koryntianka, koryntka
SJP.pl
przymiotnik od: Korynt, Koryntia; koryncki
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Koryntem, dotyczący Koryntu
(1.2) związany z Koryntią, dotyczący Koryntii
(1.3) związany ze starożytnym miastem-państwem Koryntem, dotyczący starożytnego miasta-państwa Koryntu
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób koryntyjski, tak jak w Koryncie
(1.2) na sposób koryntyjski, tak jak w Koryntii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co koryntyjskie; koryntyjski charakter czegoś
Wiktionary
gatunek ryby z rodziny wargaczowatych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. wąskie pomieszczenie łączące inne pomieszczenia w budynku;
(1.2) górn. długie, wąskie przejście wykopane, wyżłobione w ziemi lub w skale
(1.3) praw. polit. wydzielony obszar komunikacyjny, często przebiegający przez terytorium obcego państwa
(1.4) telekom. wydzielone pasmo telekomunikacyjne
Korytarz – długie, wąskie pomieszczenie komunikacyjno-użytkowe, łączące ze sobą pozostałe pomieszczenia wewnątrz budynku lub mieszkania.
Pierwotnie korytarze występowały popularnie w klasztorach, zamkach, pałacach, gdzie często posiadały bogatą oprawę architektoniczną (malarską i rzeźbiarską).
Wiktionary oraz Wikipedia
We współczesnej typologii architektury mieszkaniowej określa się następujące typy, w zależności od przestrzennego usytuowania mieszkań:
Wikipedia
→ korytarz
SJP.pl
zdrobnienie od: korytarz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: korytko
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. rzeka w Polsce;
3. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Korytnica
SJP.pl
Korytniki – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Krasiczyn. Leży nad Sanem.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
Korytno – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Masłowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego. W Korytnie znajduje się ponad 90-letni budynek OSP oraz dworek, który w okresie międzywojennym został przekształcony na szkołę. Szkoła funkcjonowała do lat 90., kiedy to z powodu niżu demograficznego została zlikwidowana (obecnie budynek stoi pusty). Przed wojną na terenie wsi istniała również gorzelnia, obecnie jej budynek jest zaadaptowany na mieszkalny.
Wikipedia
1. podłużny pojemnik do pojenia i karmienia zwierząt;
2. zagłębienie w ziemi wyżłobione przez płynącą wodę; łożysko;
3. potocznie:
a) jedzenie, pożywienie;
b) źródło wysokich dochodów, dobrze płatne stanowisko
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podłużny pojemnik przeznaczony do pojenia i karmienia zwierząt domowych
(1.2) zawartość koryta (1.1)
(1.3) hydrol. miejsce płynięcia rzeki, jej biegu; może być inne od jej obecnego przebiegu
(1.4) pot. przen. iron. źródło znacznych dochodów, posada, zazwyczaj publiczna, zapewniająca duże dochody
(1.5) pot. przen. pogard. wyżywienie
(1.6) daw. statek rzeczny do spławiania zboża
(1.7) daw. gw-pl|Warszawa. kareta
(1.8) gw-pl|Warszawa. jedzenie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
przygotowywać grunt pod budowę nawierzchni, zwykle z kostki brukowej
SJP.pl
podobny do koryta, przypominający kształtem koryto
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: koryto
SJP.pl
rodzaj roślinożernego, kaczodziobego dinozaura z rodziny hadrozaurów
Korytozaur (Corythosaurus (gr. κορυς korus, κορυθος koruthos „hełm”; σαυρος sauros „jaszczurka”)) – rodzaj roślinożernego, kaczodziobego dinozaura z podrodziny lambeozaurów (Lambeosaurinae) w rodzinie hadrozaurów (Hadrosauridae).
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dawne naczynie na zboże;
2. w Polsce od wczesnego średniowiecza do XIX wieku: dawna miara objętości stosowana dla ciał sypkich, wynosząca w zależności od regionu od około 43 do 128 litrów;
3. korzec rzymski - dawna miara objętości wynosząca około 10,5 litra;
4. dawna miara ciężaru wynosząca około 98 kg
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. dawna jednostka objętości, stosowana przy ciałach sypkich;
(1.2) daw. dawna miara ciężaru
(1.3) daw. naczynie odmierzające korce (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Korzęcin (niem. Körtenthin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin.
Wikipedia
przymiotnik od: Korzec; korecki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Korzękwice (niem. Korkwitz, 1936–1945 Moeckendorf)– wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
Wikipedia
część rośliny znajdująca się pod ziemią
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. organ roślin naczyniowych umiejscowiony zwykle w podłożu (glebie), utrzymujący roślinę w jednym miejscu i pobierający dla niej wodę i składniki mineralne;
(1.2) anat. element organu tkwiący wewnątrz innej części ciała
(1.3) kulin. roślina, która zawiera olejki eteryczne, używana jako przyprawa
(1.4) eufem. żart. członek męski
(1.5) przen. lm. zob. korzenie.
Korzeń (łac. radix) – organ roślinny, część sporofitu, która dostarcza roślinom wodę i sole mineralne, przytwierdza rośliny do podłoża, a u roślin wieloletnich może pełnić funkcję organu spichrzowego. W wyniku przystosowania do warunków środowiska korzenie poszczególnych grup ekologicznych roślin pełnią dodatkowe funkcje.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
korzeniak szkodliwy - gatunek nicienia z rzędu węgorków, szkodnik upraw sadowniczych, ogrodniczych i ozdobnych
Korzeniak – polskie nazwisko. Należy do nazwisk stosunkowo rzadkich, nosi je w Polsce niespełna 700 osób. Najwięcej osób noszących to nazwisko zamieszkuje w Krakowie, Warszawie, Grudziądzu i w Węgrowie.
SJP.pl
Wikipedia
wiecznie zielone drzewo liściaste z rodziny korzeniarowatych, z obszarów tropikalnych, wypuszczające z pnia i gałęzi liczne korzenie podporowe i powietrzne, wchodzące w skład namorzynów, cenione m.in. ze względu na twarde drewno używane jako budulec i do obróbki stolarskiej; korzeniara namorzyniec, srożypląt, ryzofora
Korzeniara (Rhizophora L.) – rodzaj roślin z rodziny korzeniarowatych (Rhizophoraceae). Obejmuje 6 gatunków i kilka taksonów mieszańcowych. Wszystkie występują w tropikach wzdłuż wybrzeży stanowiąc istotny składnik lasów namorzynowych.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin okrytonasiennych, obejmująca ponad 150 gatunków wiecznie zielonych drzew i krzewów ze strefy tropikalnej; należą do niej m.in. gatunki tworzące lasy namorzynowe (mangrowe), np. korzeniara
SJP.pl
Wikipedia
o cechach korzeniarowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. mający wiele korzeni; korzenisty;
2. bodziszek korzeniasty - gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych;
3. tęgoskór korzeniasty, gorzkoborowik korzeniasty - gatunki grzybów
SJP.pl
korzenica dębowa - gatunek błonkówki z rodziny galasówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
źródło czegoś; pochodzenie, rodowód, początek
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pochodzenie, rodowód, początki
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: korzeń
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Korzenna
SJP.pl
Korzeniewo (kaszb. Kùrcëbrôk, niem. Kurzebrack) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn nad Wisłą przy drodze krajowej nr 90.
W latach 1945–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Korzeniewo, a w 1972 roku gromady Korzeniewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel jednego z typów pierwotniaków
SJP.pl
typ pierwotniaków należących do protistów
Korzenionóżki (Rhizopoda) – takson pierwotniaków wyróżniany w XIX- i XX-wiecznych systemach taksonomicznych. Zaliczano do niego liczne gatunki określane jako ameby, czyli pełzaki, tj. organizmy jednokomórkowe (także komórczakowe) o zmiennym kształcie ciała, poruszające się ruchem pełzakowatym przy pomocy nibynóżek, które służą również do zdobywania pokarmu.
SJP.pl
Wikipedia
artystka wykonująca rzeźby, ozdoby itp. z korzeni
SJP.pl
artysta wykonujący rzeźby, ozdoby itp. z korzeni
SJP.pl
artysta wykonujący rzeźby, ozdoby itp. z korzeni
Korzenioplastyka – technika wykonywania rzeźb i ozdób z wykorzystaniem korzeni.
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też:
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny jodłownicowatych
Heterobasidion Bref. (korzeniowiec) – rodzaj grzybów z rodziny jodłownicowatych (Bondarzewiaceae). Należy do niego 12 gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka korzenna
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
→ korzeń
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z korzeniem, dotyczący korzenia
SJP.pl
Wiktionary
mający wiele korzeni; korzeniasty
SJP.pl
wieś w Polsce
Korzenna – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Korzenna.
Wieś położona jest na Pogórzu Rożnowskim, w dolinie potoków Jasienianka (Wojnarówka) i Spólnik (Łyczanka). Siedziba gminy Korzenna.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Korzenna. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec wsi: Korzenna
SJP.pl
mieszkanka wsi: Korzenna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawna dziedzina rzemiosła i handlu zajmująca się produkcją i sprzedażą przypraw
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: korzennie
SJP.pl
1. zimozielona roślina z rodziny mirtowatych;
2. dawniej: ul wykonany z kory
Korzennik (Pimenta Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych. Obejmuje 20 gatunków. Rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej Ameryki Południowej i Środkowej. Owoce niektórych gatunków są używane jako przyprawy, wytwarza się też z nich olejki eteryczne.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Korzenno – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Raków.
21.02.1864 r. miała tu miejsce potyczka Powstania Styczniowego.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Korzenno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest korzenne
Wiktionary
wieś w Polsce
przymiotnik
(1.1) kulin. przyprawiony korzeniami; pachnący taką przyprawą
(1.2) bot. odnoszący się do korzeni (roślin stanowiących przyprawy)
(1.3) daw. związany z handlem korzeniami
SJP.pl
Wiktionary
Korzeńsko – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Żmigród.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
Korzkiew – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki.
Przez wieś przepływa Potok Korzkiewski zwany też Korzkiewką. Integralne części miejscowości: Nowa Wieś, Pod Lisinami.
Siedziba rzymskokatolickiej parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Korzkwi.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: korzonek
SJP.pl
zdrobnienie od: korzeń
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. włókna nerwowe wychodzące z rdzenia kręgowego, łączące się w pień nerwu rdzeniowego; korzonki nerwowe, korzenie nerwowe;
2. dolegliwości związane ze schorzeniami tych włókien; zespół korzeniowy
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) med. pot. zob. korzonki nerwowe.
forma rzeczownika.
(2.1) plural|korzonek.
Korzenie nerwowe (radix nervi spinalis), potocznie określane czasem jako „korzonki nerwowe” – wiązki włókien nerwowych odchodzących od rdzenia kręgowego jako nici korzeniowe i tworzące po połączeniu pień nerwu rdzeniowego. Na wysokości każdej przestrzeni międzykręgowej od rdzenia odchodzą cztery korzenie – dwa korzenie brzuszne i dwa korzenie grzbietowe, po jednej parze z prawej i lewej strony rdzenia. Korzeń nerwowy grzbietowy zawiera włókna nerwowe czuciowe, brzuszny – włókna ruchowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: korzonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) miejscowość w Polsce;
Wiktionary oraz Wikipedia
rząd roślin okrytonasiennych z kladu magnoliowych; kanellowce
SJP.pl
Wikipedia
1. rzadko: okazywać komuś swoją wyższość;
2. korzyć się - okazywać pokorę, uległość, niższość wobec kogoś
SJP.pl
nazwisko
Górnołużycka nazwa miejscowości:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. korzeń
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zysk, pożytek
Korzyść – dodatni wynik porównania jakiegoś stanu (cechy, sytuacji) z innym.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. używać czegoś, posługiwać się czymś; wykorzystywać;
2. osiągać z czegoś zysk, korzyść; zyskiwać, wyzyskiwać
czasownik nieprzechodni
(1.1) używać czegoś
(1.2) uzyskiwać z czegoś korzyści
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|korzystać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od korzyść
(1.2) pot. drobna korzyść w zysku
(1.3) pot. elektr. rozdzielacz elektryczny
(1.4) gwara. roln. rączka u kosiska
(1.5) uchwyt na trzonku łopaty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób korzystny; z korzyścią, dobrym wynikiem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: korzystnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: korzystny
SJP.pl
Korzystno – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg.
Korzystno jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzi także osada Korzyścienko.
Wikipedia
cecha czegoś przynoszącego korzyść
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przynoszący korzyść
(1.2) sprzyjający
(1.3) przychylny, pochlebny
(1.4) o cenach: niski
Wiktionary
melodyjnie śpiewający ptak z rodziny drozdowatych, o upierzeniu brunatnym u samicy i prawie czarnym u samca, żyjący w Eurazji i Afryce
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. grecka wyspa w archipelagu Dodekanez;
(1.2) geogr. główne miasto na wyspie Kos (1.1)
(1.3) geogr. wieś w Czarnogórze w gminie Kolašin
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) herald. herb szlachecki o ukośnych polach;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. ręczne narzędzie rolnicze do ścinania trawy i zbóż;
2. dawna broń używana przez kosynierów;
3. splecione włosy kobiece; warkocz;
4. potocznie: półwysep przypominający kształtem kosę - narzędzie;
5. potocznie: wymagający i stanowczy nauczyciel lub szef;
6. środowiskowo: wrogie stosunki między ludźmi reprezentującymi różne środowiska;
7. środowiskowo: nóż
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Kraju Permskim Rosji, prawy dopływ Kamy
(1.2) gw-pl|Bukowina. pas Oriona
Kosa – narzędzie rolnicze służące do ścinania zbóż lub traw, które składa się z wygiętego ostrza zamocowanego na drzewcu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina roślin trwałych, jednoliściennych, posiadających kłącza lub bulwy
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Iridaceae|Juss.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu szparagowców;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach kosaćcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Iridales|Raf.., rząd roślin należący do podklasy liliowych;
Kosaćcowce (Iridales Raf.) – rząd roślin należący do podklasy liliowych. Rząd ten był wyróżniany m.in. w systemie Takhtajana i w systemie Reveala. W wyniku udziału Reveala w pracach nad systemem APG, autor dokonał w roku 2010 modyfikacji swojego systemu, rezygnując z wyróżnienia tego rzędu i odnosząc go do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). W systemie APG III rząd kosaćcowców jest uznany za synonim rzędu szparagowców.
Wiktionary oraz Wikipedia
bylina o wąskich liściach i barwnych kwiatach; irys
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Iris|ref=tak., roślina o barwnych kwiatach, najczęściej fioletowych, niebieskich lub żółtych;
Kosaciec, irys (Iris L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Obejmuje co najmniej 311 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty na półkuli północnej, najbardziej zróżnicowany jest tu w strefie umiarkowanej. Najdalej na południe sięga północnego Meksyku, Jemenu i Filipin. W Ameryce Północnej obecne są 34 gatunki, w Europie 31, w Chinach co najmniej 58. Do flory Polski należą cztery gatunki: kosaciec bezlistny I. aphylla, trawolistny I. graminea, żółty I. pseudacorus i syberyjski I. sibirica.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w gwarze myśliwskiej: stary cietrzew
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel rzędu stawonogów z gromady pajęczaków; łabuniec
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. pajęczak o bardzo długich odnóżach;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. kosiarz
Kosarze (Opiliones syn. Phalangida, łabuńce) – stosunkowo liczny (ponad 6 tys. gatunków) rząd pajęczaków, obejmujący zwierzęta od 5 do 10 mm długości, zamieszkujące przede wszystkim strefy tropikalne, ale występujące również w klimacie umiarkowanym. Kosarze są łatwe do rozpoznania dzięki prawie idealnie eliptycznemu ciału. Ich prosoma ściśle przylega do szerokiej opistosomy. Odnóża kroczne są natomiast niezwykle długie (czasem do 16 cm) i cienkie. Szczękoczułki krótkie i nogogłaszczki długie są wyposażone w wyrostki służące do wstępnego rozdrabniania pokarmu. Kosarze są mięsożerne, ale żywią się też (a nawet głównie) martwą materią organiczną. Jaja tych pajęczaków są składane do ziemi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przedstawiciel rzędu stawonogów z gromady pajęczaków; łabuniec
Kosarze (Opiliones syn. Phalangida, łabuńce) – stosunkowo liczny (ponad 6 tys. gatunków) rząd pajęczaków, obejmujący zwierzęta od 5 do 10 mm długości, zamieszkujące przede wszystkim strefy tropikalne, ale występujące również w klimacie umiarkowanym. Kosarze są łatwe do rozpoznania dzięki prawie idealnie eliptycznemu ciału. Ich prosoma ściśle przylega do szerokiej opistosomy. Odnóża kroczne są natomiast niezwykle długie (czasem do 16 cm) i cienkie. Szczękoczułki krótkie i nogogłaszczki długie są wyposażone w wyrostki służące do wstępnego rozdrabniania pokarmu. Kosarze są mięsożerne, ale żywią się też (a nawet głównie) martwą materią organiczną. Jaja tych pajęczaków są składane do ziemi.
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny liliowatych
Dwie miejscowości w Polsce, w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Brąszewice:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
koszenie zboża lub trawy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. koszenie traw, zbóż
SJP.pl
Wiktionary
regionalnie: kosiarz
SJP.pl
1. część szkieletu kręgowców, zbudowana z tkanki kostnej;
2. sześcian z zaznaczonymi punktami przeznaczony do gry; * forma narzędnika l.mn. "kościami" możliwa tylko w wyrażeniu "poczciwy/dobry/uczciwy z kościami" - prawdziwie, do gruntu poczciwy, dobry
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. część szkieletu ludzi lub zwierząt;
(1.2) elektron. pot. układ scalony
(1.3) inform. pot. niewielki podzespół na płytce drukowanej
(1.4) wielościan z oczkami służący do gry;
(1.5) zob. kości.
Kość (łac. os, lm ossa; gr. ostéon) – narząd budujący układ kostny. Nauką zajmującą się kośćmi jest osteologia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: kościelny
SJP.pl
przymiotnik od: kościec
SJP.pl
1. gra hazardowa, polegająca na rzucaniu sześcianikami, których ścianki oznacza się cyframi od 1 do 6;
2. pot. ciało człowieka
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gra hazardowa sześciennymi kostkami
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D., C., Ms. i W. lp.; M., D., B. i W. lm. od: kość
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kościan (niem. Kosten) – miasto w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu kościańskiego oraz gminy wiejskiej Kościan.
Miasto królewskie, należące do starostwa kościańskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
Według danych GUS na 1 stycznia 2023, miasto liczyło 23 563 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kościana
SJP.pl
mieszkanka Kościana
SJP.pl
żółty o kościanym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik od: Kościan
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kościana, związany z Kościanem
SJP.pl
Wiktionary
wykonany ze zwierzęcych kości
przymiotnik
(1.1) wykonany z kości
(1.2) daw. kościsty
Kościany – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Szczytniki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
szkielet;
1. twarda konstrukcja ciała zwierząt i ludzi, składająca się z kości i chrząstek; układ kostny;
2. zespół najważniejszych elementów jakiejś całości
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. mocna kostna i częściowo chrzęstna konstrukcja anatomiczna stanowiąca podporę dla ciała organizmu i nadająca jemu kształt
(1.2) pot. zespół istotnych elementów określonej całości
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Kościelec (nazwa kilku szczytów w Polsce)
SJP.pl
mieszkaniec wsi: Kościelec
SJP.pl
mieszkanka wsi: Kościelec
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. nazwa kilku szczytów w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
→ Kościelec (nazwa kilku wsi w Polsce)
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kościelca, związany z Kościelcem
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kościelisko
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kościeliska, związany z Kościeliskiem
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kościelisko
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim;
Kościelisko – wieś podhalańska w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, siedziba gminy Kościelisko.
W latach 1973–1977 miejscowość była siedzibą gminy Kościelisko-Witów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kościeliska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kościeliska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. kobieta pomagająca w kościele
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: kościelny
Kościelna (niem. Kirchberg, 513 m n.p.m.) – szczyt w północnej części Gór Kruczych, w Sudetach Środkowych, stanowiący ich północne zakończenie. Ma dwa wierzchołki o wysokości 513 i 511 m n.p.m. (ten niższy zwany jest Górą Parkową).
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób kościelny
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: sprawy religijne, dotyczące Kościoła
SJP.pl
mężczyzna wykonujący w kościele drobne czynności pomocnicze; zakrystian
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z określonym kościołem (instytucją)
(1.2) związany z regułami określonego kościoła (instytucji)
(1.3) archit. szt. związany z budynkiem kościoła
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kośc. mężczyzna pomagający w kościele
Zakrystian, kościelny – funkcja liturgiczna obejmująca sprawowanie nadzoru nad zakrystią, a także staranne przygotowywanie przedmiotów niezbędnych do sprawowania liturgii. Zakrystianem może być osoba świecka lub zakonna (zarówno mężczyzna jak i kobieta). Jest to najczęściej pracownik parafii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Kościerzyna; kościerzyński
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kościerzyny
SJP.pl
Wiktionary
Kościerzyce (niem. Gross Neudorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lubsza, nad rzeką Odrą.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Kościerzyce. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kościerzyce.
W 1997 miejscowość nawiedziła powódź tysiąclecia.
W miejscowości działały Państwowe Gospodarstwo Rolne Kościerzyce, Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna i Spółdzielnia kółek rolniczych.
Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie pomorskim;
Kościerzyna (dodatkowa nazwa w języku kaszub. Kòscérzna; niem. Berent, dawniej Bern) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, którego jest siedzibą.
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Kościerzyna liczyła 23 698 mieszkańców i była pod względem liczby ludności piętnastym miastem w województwie pomorskim.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kościerzyny
SJP.pl
mieszkanka Kościerzyny
SJP.pl
przymiotnik od: Kościerzyna; kościerski
SJP.pl
nazwisko
Kościesza (Strzegomia, Strzegomya) – polski herb szlachecki.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
komórki kościogubne - komórki odpowiadające za niszczenie zbędnych komórek kostnych w celu umożliwienia prawidłowego wzrostu kości; osteoklasty
SJP.pl
1. szkielet człowieka;
2. w kulturze: personifikacja śmierci - wyobrażenie śmierci w postaci kościotrupa, np. taniec szkieletów; szkielet, kostucha, kostusia, śmierć;
3. potocznie: ktoś bardzo chudy, wynędzniały; szkielet, chudzielec, chudzina, chuderlak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) szkielet ludzki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. bardzo chudy, mizerny człowiek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: kobieta przebrana za kościotrupa
SJP.pl
taki, który dotyczy kościotrupa, przypomina swoim wyglądem kościotrupa - szkielet człowieka; wynędzniały, bardzo chudy
SJP.pl
potocznie: kobieta przebrana za kościotrupa
SJP.pl
tworzący kości
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
wrodzony zrost kości powstały wskutek zaburzenia w tworzeniu się szczelin stawowych; synostoza
Kościozrost (łac. synostosis) – najmocniejsze połączenie międzykostne, rozwijające się z wiekiem a zachodzące w obrębie więzozrostów i chrząstkozrostów. W kościozrost mogą przekształcać się także stawy, np. stawy kości krzyżowej, a patologicznie często i inne, na przykład po złamaniu. Charakterystyczną cechą kościozrostu jest całkowity zanik ruchomości.
SJP.pl
Wikipedia
1. ogół wyznawców jakiejś religii; Kościół;
2. instytucja kościelna, zwłaszcza katolicka, reprezentowana przez duchownych; Kościół;
3. budynek, miejsce modlitwy chrześcijan, w którym odbywają się uroczystości religijne i odprawiane są msze święte
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) rel. religijna instytucja społeczna obejmująca wspólnotę wiernych danej religii, zwykle chrześcijańskiej, przeważnie hierarchiczna;
(1.2) rel. chrześcijańska wspólnota religijna w danym miejscu, np. mieście, kraju; także wspólnota wszystkich wyznawców danej religii
(1.3) geogr. formacja skalna w Wąwozie Kraków w polskich Tatrach Zachodnich;
(1.4) geogr. zob. Kościoły.
Kościół, od czes. kostel, „kościół”, z łac. castellum, „miejsce warowne”, „zamek” zdr. od łac. castra „obóz”. Właściwym terminem w chrześcijańskiej łacinie jest ecclesia, od gr. ἐκκλησία (ekklesia), „zgromadzenie”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kościołek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bardzo mały kościół
SJP.pl
Wiktionary
mały kościół; kościółek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kościół
(1.2) mały kościół
(1.3) bot. lud. dziurawiec
Kościołek lub Kościółek (słow. Kostolík, niem. Kapelle, węg. Kápolna, 2261 m n.p.m.) – odosobniona skalista turnia w górnej części Doliny Batyżowieckiej w słowackich Tatrach Wysokich. Na południe od ścian Batyżowieckiego Szczytu z dna doliny wypiętrza się krótki i początkowo szeroki grzbiet o kierunku prostopadłym do głównej grani Tatr. Jego kulminacją jest Kościołek z niewielkimi (nieco ponad 100 m wysokości), ale stromymi ścianami od strony zachodniej i południowej. Szeroka przełęcz oddzielająca Kościołek od Batyżowieckiego Szczytu to Pasternakowa Przehyba, stanowiąca północno-zachodnią część Wyżniej Batyżowieckiej Równi. Szczyt ma dwa wierzchołki, z których wyższy jest wschodni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) pot. pobożny, religijny
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. iron. sprzyjający Kościołowi katolickiemu, związany z Kościołem katolickim, mający ortodoksyjnie katolickie poglądy
(1.2) pot. żart. kościelny
(1.3) pot. żart. używany przy odświętnych okazjach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. dwie turnie w Pośredniej Grani w słowackich Tatrach Wysokich;
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: Kościół
Kościoły (słow. Kostoly) – grupa turni w Zimnowodzkiej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Wznoszą się one pomiędzy Ciemniastą Przełęczą (Bránička) na północnym zachodzie a Rywocińską Przełęczą (Sedlo za Oštepmi) na południowym wschodzie i górują nad Doliną Małej Zimnej Wody (Malá Studená dolina) oraz Doliną Staroleśną (Veľká Studená dolina). Najwybitniejsze turnie Kościołów to Mały Kościół (2095 m n.p.m.) i Wielki Kościół (2151 m).
Wiktionary oraz Wikipedia
zgrubienie od: kość
SJP.pl
największa podgromada ryb promieniopłetwych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|kościsty.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) o ciele lub o części ciała: o wydatnych, wystających kościach
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Tadeusz Bonawentura Kościuszko (1746-1817), generał polski
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kościuszki lub z nim związany
SJP.pl
żołnierz pierwszej dywizji im. Tadeusza Kościuszki, utworzonej w ZSRR do walki z Niemcami hitlerowskimi w okresie drugiej wojny światowej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz 1. Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki sformowanej w Sielcach nad Oką w maju 1943 roku
SJP.pl
Wiktionary
1. taki, jak u Tadeusza Kościuszki, np. nos kościuszkowski - nos zadarty w charakterystyczny sposób;
2. dotyczący insurekcji z 1794 roku, powstania kościuszkowskiego, np. dukat kościuszkowski - moneta bita przez władze powstańcze
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Kościuszki
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kościuszki lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
Kosecki – polskie nazwisko.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
funkcja będąca odwrotnością sinusa; cosecans
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
Kosemin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Zawidz. Ma status sołectwa. Leży w odległości 2 kilometrów od trasy drogi wojewódzkiej nr 561.
Do 1954 roku istniała gmina Kosemin. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kosemin, po jej zniesieniu w gromadzie Zawidz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
duży nóż w kształcie sierpa
SJP.pl
Kosewko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Pomiechówek. Leży nad Wkrą.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. strefa w regionie Purwańćal, w Nepalu;
Kośi (nep. कोशी) – jedna ze stref w regionie Purwańćal, w Nepalu. Stolicą tej strefy jest miasto Dharan, ale największym miastem jest Biratnagar.
Kośi dzieli się na 6 dystryktów:
Wiktionary oraz Wikipedia
niski lot samolotu do 25 metrów nad terenem; lot koszący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kosiarka
Wiktionary
1. maszyna rolnicza do koszenia;
2. kobieta, która kosi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. roln. urządzenie mechaniczne do koszenia, głównie trawy;
(1.2) żart. środ. mot. samochód, którego właściciel lubi wysokie obroty silnika
Kosiarka – maszyna rolnicza i ogrodnicza ścinająca trawę i inne rosnące gęsto rośliny o niezbyt grubych łodygach.
Ze względu na przeznaczenie kosiarki dzieli się na:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kosiarz
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą kosiarza, dotyczący kosiarza
SJP.pl
Wiktionary
1. osoba kosząca trawę, zboże;
2. dawniej: powstaniec uzbrojony w kosę; kosynier
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) roln. ten, kto używa kosy; osoba ścinająca kosą
Kosiarz (ang. Reaper Man) – humorystyczna powieść fantasy Terry'ego Pratchetta, wydana w 1991 r. (tłumaczenie wydania polskiego: Piotr W. Cholewa). Jest to jedenasta część długiego cyklu Świat Dysku. W Polsce wydana w 15 stycznia 2001 roku przez Prószyński i S-ka (ISBN 978-83-7648-214-9).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. ścinać, obcinać, ucinać
2. powodować śmierć wielu osób;
3. potocznie: zagarniać, zdobywać (np. korzyści, środki);
4. potocznie: surowo egzaminować, stawiając wiele ocen niedostatecznych
czasownik przechodni niedokonany (dk. skosić)
(1.1) ścinać wysoką trawę lub zboże – kosą lub maszynowo
(1.2) pot. przen. zabijać, zwykle wiele osób lub zwierząt naraz
(1.3) gwara więzienna, przen. kraść
Kosić (cyr. Косић) – wieś w Czarnogórze, w gminie Danilovgrad. W 2011 roku liczyła 517 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kosice (dodatkowa nazwa w j. niem. Koschütz) – przysiółek wsi Radawie w Polsce, położony w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Zębowice.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kosieczyn (pol. hist. Kosiczyn, do 1945 niem. Kuschten) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim w powiecie świebodzińskim w gminie Zbąszynek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kosienice – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Żurawica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej Parafii Matki Bożej Bolesnej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kosierzewo (niem. Kusserow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Malechowo w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 205.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Rafał Kosik - pisarz, twórca serii książek dla młodzieży oraz powieści science fiction
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nędzna, licha kosa
(1.2) daw. roślina, której łodygi i gałęzie ścielą się po ziemi
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
okresowe świadczenie pieniężne wypłacane rodzicom niemającym prawa do zasiłku macierzyńskiego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) publ. świadczenie wypłacane rodzicom, którzy nie mają prawa do urlopu rodzicielskiego
Świadczenie rodzicielskie (potocznie: kosiniakowe) – świadczenie rodzinne, przysługujące m.in. rodzicom dziecka nie otrzymującym zasiłku macierzyńskiego.Nazwa potoczna świadczenia pochodzi od nazwiska ministra pracy i polityki społecznej w latach 2011–2015 Władysława Kosiniaka-Kamysza.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kosino – wieś solecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Radzanowo.
Prywatna wieś szlachecka Kośnino, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie płockim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Kosiński:
SJP.pl
Wikipedia
cosinus; funkcja trygonometryczna; określająca, dla pewnego punktu A(x, y) i promienia wodzącego r, stosunek x do r; w trójkącie prostokątym - stosunek długości przyprostokątnej leżącej przy danym kącie do długości przeciwkprostokątnej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. cosinus.
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: kos-inusoida] linia krzywa przedstawiająca zmienność funkcji kosinus; cosinusoida
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. gwara. rodzaj pogrzebacza z deszczułką do wygarniania węgli z pieca chlebowego
(1.2) gwara więzienna nóż
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kosiorowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Świercze. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zgrubienie od: kosa;
2. trzonek, drzewce kosy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
gatunek gęsi
Koskoroba (Coscoroba coscoroba) – gatunek dużego ptaka z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny storczykowatych o karminowoczerwonych kwiatach
SJP.pl
Wikipedia
1. pogardliwie: osoba z wadą postawy;
2. krzywa noga;
3. kulfon; gryzmoł
SJP.pl
regionalnie: jadalny grzyb o rudopomarańczowym lub jasnobrązowym kapeluszu i wysmukłej, białej nodze; koźlak, koźlarz
SJP.pl
potocznie o człowieku koślawym, niezgrabnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: koślawo
SJP.pl
rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych; krzywonóg
Krzywonóg, koślawka (Valgus) – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych.
SJP.pl
Wikipedia
→ koślawy
SJP.pl
potocznie:
1. krzywy, powykręcany;
2. mający krzywe nogi;
3. pełen błędów, usterek
przymiotnik
(1.1) krzywego kształtu, ze zniekształceniem
(1.2) anat. kątem skierowany do wewnątrz, osią odchylony na zewnątrz od osi symetrii ciała
(1.3) o różnej długości nóg
SJP.pl
Wiktionary
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Kosma – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od gr. κόσμος oznaczającego „porządek, ład”, „ozdobić”. Często wiązane z imieniem Damian – od śś. Kosmy i Damiana (†283).
Zniekształcenie słowiańskie: Kuźma.
Jedno z niewielu imion męskich używanych w Polsce, kończących się na literę a (inne to m.in. Barnaba, Zawisza).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czynić coś kosmatym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. etn. mit. demon leśny, dziki mąż, satyr
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. pot. myszołów włochaty (nazwa systematyczna|Buteo lagopus|ref=tak.)
Wiktionary oraz Wikipedia
jastrzębiec kosmaczek - roślina wieloletnia, o różnokolorowych kwiatach zebranych w koszyczki i lancetowatych liściach
SJP.pl
Wikipedia
Kosmaczewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Zawidz. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj jednokomórkowych glonów słodkowodnych z podrzędu sprzężnic właściwych
SJP.pl
gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny sitowatych, występujący na większej części obszarów Europy (brak jej tylko na dalekiej północy i południowych krańcach), na Zakaukaziu oraz w północnej Azji, gdzie występuje aż po Irkuck, w Polsce roślina bardzo pospolita na terenie całego niżu i w niższych położeniach górskich
Ripartites P. Karst. (kosmatek) – rodzaj grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales).
SJP.pl
Wikipedia
gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny sitowatych, występujący na większej części obszarów Europy (brak jej tylko na dalekiej północy i południowych krańcach), na Zakaukaziu oraz w północnej Azji, gdzie występuje aż po Irkuck, w Polsce roślina bardzo pospolita na terenie całego niżu i w niższych położeniach górskich
Kosmatka (Luzula DC.) – rodzaj roślin z rodziny sitowatych. Należą do niego 124 gatunki. Występują one na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, zwykle w klimacie chłodnym, w strefie międzyzwrotnikowej na obszarach górskich. Do flory Polski należy 10 gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nietoperz z plemięemienia kosmatników w podrodzinie mroczków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lasiurini|Tate|ref=tak., plemię nietoperzy z podrodziny mroczków;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kosmatnik
Kosmatniki (Lasiurini) – monotypowe plemię ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach kosmatorogich (rodzina ssaków)
SJP.pl
rodzina ssaków parzystokopytnych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający kosmate strąki
Wiktionary
pokryty włosami, sierścią, meszkiem; włochaty, mechaty
przymiotnik jakościowy
(1.1) pokryty włosami, sierścią, meszkiem
SJP.pl
Wiktionary
roślina z rodziny złożonych, hodowana jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach; onętek, ponętka, warszawianka, kosmos
SJP.pl
drobny wyrostek pokrywający błonę śluzową jelita cienkiego
SJP.pl
skrót od: kosmetyka, kosmetyczny
SJP.pl
specjalista w dziedzinie kosmetologii
SJP.pl
Wikipedia
dział dermatologii zajmujący się upiększaniem, przywracaniem urody ciała; kosmetyka lekarska
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
automat do sprzedaży kosmetyków i środków czystości, nalewanych bezpośrednio z urządzenia; cosmetomat
SJP.pl
1. kobieta zawodowo wykonująca zabiegi kosmetyczne;
2. mała torebka do przechowywania kosmetyków
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która wykonuje zabiegi kosmetyczne;
(1.2) torebka, saszetka do noszenia / przechowywania kosmetyków
Kosmetyczka – osoba wykonująca zabiegi z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej, leczniczej i upiększającej.
Zawód kosmetyczki należy do grupy zawodów usługowych i rzemieślniczych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kosmetyczne
Wiktionary
1. służący do pielęgnowania ciała i urody;
2. dotyczący kosmetyki, kosmetyków;
3. o poprawkach: drobny, niewielki
przymiotnik
(1.1) służący do pielęgnacji ciała, utrzymania urody
(1.2) dotyczący kosmetyki lub kosmetyków
(1.3) drobny, niewiele znaczący
SJP.pl
Wiktionary
mężczyzna zawodowo wykonujący zabiegi kosmetyczne
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja, produkt przeznaczony do pielęgnacji, oczyszczania, ochrony i upiększania ciała lub włosów
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mężczyzna zawodowo wykonujący zabiegi kosmetyczne
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sztuka upiększania, pielęgnowania ciała, włosów; stosowanie środków lub zabiegów mających na celu pielęgnowanie ciała lub włosów
(1.2) przen. wprowadzanie drobnych zmian (najczęściej w celu upiększania czegoś)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kupowanie i gromadzenie zbyt wielu kosmetyków
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób kosmiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kosmiczne; cecha tych, którzy są kosmiczni
Wiktionary
przymiotnik od: kosmos
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kosmosem, dotyczący kosmosu
(1.2) odbywający się w kosmosie
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. bardzo duży
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Sjenit Kośmin – nazwa handlowa granodiorytu wydobywanego w Kopalni Kośmin znajdującej się niedaleko Piławy Górnej.
Wikipedia
Kośminek – dzielnica Lublina we wschodniej części miasta. Składa się z właściwego Kośminka, Majdanka, osiedli Maki i Wyzwolenie-Południe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sf. hipotetyczny mieszkaniec planetaanety innej niż Ziemia, planetoidaanetoidy, księżyca itp.;
Kosmita, obcy – hipotetyczny przedstawiciel inteligentnej formy życia pozaziemskiego.
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kosmita
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sf. hipotetyczna mieszkanka planetaanety innej niż Ziemia, planetoidaanetoidy, księżyca itp.
SJP.pl
Wiktionary
→ kosmek
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z kosmosem
Wiktionary
specjalista w dziedzinie kosmobiologii (nauki badającej możliwość występowania życia poza Ziemią); astrobiolog, egzobiolog
SJP.pl
dziedzina biologii, nauka badająca możliwość występowania życia poza Ziemią; astrobiologia, egzobiologia, ksenobiologia
SJP.pl
Wikipedia
związany z kosmobiologią (np. kosmobiologiczne poszukiwania wody, kosmobiologiczne eksperymenty); astrobiologiczny, egzobiologiczny
SJP.pl
w filozofii, religii: uznający jedność człowieka i świata, zakładający istnienie harmonii wszystkich bytów
SJP.pl
preparat stosowany w kosmetologii i dermatologii głównie do walki ze zmarszczkami, trądzikiem i przesuszeniem skóry
SJP.pl
nauka obejmująca badania występujących we Wszechświecie pierwiastków chemicznych; astrochemia
Kosmochemia – dział astronomii i jednocześnie chemii, zajmujący się badaniem składu molekularnego ciał niebieskich, szczególnie w Układzie Słonecznym. Termin kosmochemia został stworzony przez Harolda Claytona Ureya.
Kosmochemia może obejmować tematy z zakresu:
SJP.pl
Wikipedia
wydzielony teren dla obiektów kosmicznych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astronaut. ośrodek, w którym przeprowadza się starty statków kosmicznych oraz starty i lądowania promów kosmicznych, w którym przygotowuje się i nadzoruje loty kosmiczne;
Kosmodrom, port kosmiczny, centrum lotów kosmicznych (kosmo- + gr. drómos tor biegowy) – ośrodek przeznaczony do przeprowadzania startów statków kosmicznych oraz startów i lądowań promów kosmicznych. Zadania kosmodromu obejmują także montaż, przygotowanie do lotu oraz nadzór nad jego przebiegiem, choć centrum sterowania lotem może znajdować się w innym miejscu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
kosmofizyk płci żeńskiej
SJP.pl
naukowiec badający właściwości fizyczne ciał niebieskich i materii rozproszonej w przestrzeni kosmicznej; astrofizyk
SJP.pl
dział astronomii badający właściwości fizyczne ciał niebieskich i materii rozproszonej w przestrzeni kosmicznej; astrofizyka
SJP.pl
mitologiczne lub religijne wyobrażenie powstania świata
Kosmogonia, z gr. κόσμος, kósmos (wszechświat, także ład, porządek) oraz gónos (pochodzenie) – całość wyobrażeń o pochodzeniu świata dla danej religii lub systemu filozoficznego oraz dział astronomii, który zajmuje się genezą i ewolucją ciał niebieskich, przeważnie tych z Układu Słonecznego.
SJP.pl
Wikipedia
związany z kosmogonią, mitycznym lub religijnym wyobrażeniem stworzenia świata i pochodzenia kultury
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kosmogonią, dotyczący kosmogonii
SJP.pl
Wiktionary
specjalista w dziedzinie kosmografii
Kosmograf – wg Doroszewskiego to znawca kosmografii, nauki wchodzącej niegdyś w skład astronomii, łączącej wiedzę z zakresu obecnej astronomii, geografii, geologii i meteorologii; średniowieczna nazwa zawodu, z którego później wywiódł się kartograf i astrolog.
SJP.pl
Wikipedia
1. dawna nauka zajmująca się opisem wszechświata;
2. wyobrażenia o wyglądzie i funkcjonowaniu świata właściwe określonej religii lub systemowi filozoficznemu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dawna nauka badająca strukturę i ewolucję wszechświata
(1.2) filoz. rel. wyobrażenie o świecie i jego funkcjonowaniu charakterystyczne dla konkretnej religii lub systemu filozoficznego
Kosmologia (z gr. kósmos: porządek, wszechświat oraz lógos: słowo, nauka) – pierwotnie dział filozofii rozpatrujący świat materialny w świetle jego ostatecznych przyczyn.
Termin ten został wprowadzony przez Christiana Wolffa, jednak stał się potem rzadko stosowany, gdyż został wyparty przez zbliżony znaczeniem „filozofia przyrody”. Kosmologia zaczęła oznaczać głównie naukę empiryczną poszukującą odpowiedzi na pytanie o strukturę i ewolucję Wszechświata. Natomiast pochodzenie Wszechświata, choć bywa przedstawiane jako ściśle związane z kosmologią, jest obszarem zainteresowania kosmogonii, a nie kosmologii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kosmografią, dotyczący kosmografii
Wiktionary
specjalista w zakresie kosmologii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie kosmologii
Kosmologia (z gr. kósmos: porządek, wszechświat oraz lógos: słowo, nauka) – pierwotnie dział filozofii rozpatrujący świat materialny w świetle jego ostatecznych przyczyn.
Termin ten został wprowadzony przez Christiana Wolffa, jednak stał się potem rzadko stosowany, gdyż został wyparty przez zbliżony znaczeniem „filozofia przyrody”. Kosmologia zaczęła oznaczać głównie naukę empiryczną poszukującą odpowiedzi na pytanie o strukturę i ewolucję Wszechświata. Natomiast pochodzenie Wszechświata, choć bywa przedstawiane jako ściśle związane z kosmologią, jest obszarem zainteresowania kosmogonii, a nie kosmologii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dział astronomii zajmujący się problematyką całościową kosmosu;
2. pogląd religijno-filozoficzny na temat pochodzenia człowieka i świata
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. dział astronomii, który zajmuje się kosmosem; nauka o wszechświecie;
(1.2) filoz. dział filozofii zajmujący się tematami powstania, istoty i końca wszechświata
Kosmologia (z gr. kósmos: porządek, wszechświat oraz lógos: słowo, nauka) – pierwotnie dział filozofii rozpatrujący świat materialny w świetle jego ostatecznych przyczyn.
Termin ten został wprowadzony przez Christiana Wolffa, jednak stał się potem rzadko stosowany, gdyż został wyparty przez zbliżony znaczeniem „filozofia przyrody”. Kosmologia zaczęła oznaczać głównie naukę empiryczną poszukującą odpowiedzi na pytanie o strukturę i ewolucję Wszechświata. Natomiast pochodzenie Wszechświata, choć bywa przedstawiane jako ściśle związane z kosmologią, jest obszarem zainteresowania kosmogonii, a nie kosmologii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kosmologią, dotyczący kosmologii
SJP.pl
Wiktionary
przestarzale: rodzaj sztucznego satelity z napędem
SJP.pl
Wikipedia
osoba odpowiednio przygotowana i wyszkolona do odbywania lotów kosmicznych; astronauta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który wziął udział w podróży kosmicznej
Astronauta (gr. ástron + gr. naútēs) – osoba przeszkolona, odpowiednio wyposażona i wysłana w przestrzeń kosmiczną w ramach załogowego lotu kosmicznego, aby służyć jako dowódca lub członek załogi na pokładzie statku kosmicznego. Termin ten jest zazwyczaj zarezerwowany dla profesjonalistów, czasami jednak jest on stosowany w stosunku do każdego, kto podróżuje w przestrzeń kosmiczną, w tym naukowców, polityków, dziennikarzy i kosmicznych turystów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta odpowiednio przygotowana i wyszkolona do odbywania lotów kosmicznych; astronautka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która wzięła udział w podróży kosmicznej
SJP.pl
Wiktionary
→ kosmonautyka; astronautyczny
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kosmonautyką i kosmonautami
SJP.pl
Wiktionary
zespół nauk zajmujących się realizacją lotów kosmicznych, także badaniem możliwości podróży w przestrzeni międzyplanetarnej, poznawaniem jej i znajdujących się tam obiektów; astronautyka
Astronautyka (lub kosmonautyka) – zespół nauk zajmujących się wysyłaniem statków kosmicznych oraz sztucznych satelitów poza atmosferę ziemską, w przestrzeń kosmiczną celem jej eksploracji. Wykonywanie lotów kosmicznych jest jednym głównych zastosowań astronautyki.
SJP.pl
Wikipedia
prom kosmiczny, wahadłowiec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astronaut. statek kosmiczny o wielokrotnym wykorzystaniu
SJP.pl
Wiktionary
człowiek nieczujący więzi z krajem, z którego pochodzi lub którego jest obywatelem, deklarujący swą więź z kulturą świata; obywatel świata
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek nieuznający jakiegokolwiek obywatelstwa, a jedynie światowe
Kosmopolityzm (z gr. kosmos „świat”, polis „miasto” i ismos „pogląd”) – pogląd wyrażający brak podlegania podziałom kulturowo-politycznym i terytorialnym, lecz zarazem szanujący te podziały i stosujący się do reguł panujących na danym terytorium. Zwolennicy kosmopolityzmu uważają za swoją ojczyznę nie kraj czy inny sformalizowany obszar, ale cały świat niezależnie od pochodzenia. Dążą oni do politycznej i społecznej jedności świata, wolnego od podziałów i konfliktów, stopionego w jedną wspólnotę ogólnoludzką.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kosmopolityczne; cecha tych, którzy są kosmopolityczni
Wiktionary
dotyczący kosmopolity i kosmopolityzmu
przymiotnik
(1.1) nieczujący związku z żadnym państwem (miejscem) w szczególności
(1.2) wielokulturowy
(1.3) biol. rozpowszechniony na znacznej części kuli ziemskiej
SJP.pl
Wiktionary
1. stawanie się kosmopolitycznym, nabieranie cech właściwych kosmopolitom;
2. wprowadzanie, szerzenie kosmopolityzmu
SJP.pl
pogląd negujący wszelkie podziały kulturowo-polityczne i terytorialne, więzi narodowe i tradycję, za prawdziwą ojczyznę człowieka uznający cały świat
Kosmopolityzm (z gr. kosmos „świat”, polis „miasto” i ismos „pogląd”) – pogląd wyrażający brak podlegania podziałom kulturowo-politycznym i terytorialnym, lecz zarazem szanujący te podziały i stosujący się do reguł panujących na danym terytorium. Zwolennicy kosmopolityzmu uważają za swoją ojczyznę nie kraj czy inny sformalizowany obszar, ale cały świat niezależnie od pochodzenia. Dążą oni do politycznej i społecznej jedności świata, wolnego od podziałów i konfliktów, stopionego w jedną wspólnotę ogólnoludzką.
SJP.pl
Wikipedia
1. cała przestrzeń ze wszystkim, co się w niej znajduje; Wszechświat, wszechświat, Kosmos;
2. przestrzeń pozaziemska, dostępna ludzkiemu doświadczeniu; Kosmos;
3. w filozofii: świat pojęty jako harmonijnie zbudowana i wewnętrznie uporządkowana całość; Kosmos;
4. roślina z rodziny złożonych, hodowana jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach; kosmea, onętek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. przestrzeń poza obszarem ziemskiej atmosfery;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Cosmos bipinnatus|Cav.|ref=tak., gatunek rośliny z rodziny astrowatych;
(1.3) bot. roślina z gatunku kosmosów (1.2)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
cykliczny akcelerator cząstek naładowanych; bewatron; synchrotron protonowy
SJP.pl
Wikipedia
nowotwór złośliwy wywodzący się z trofoblastu (tkanki charakterystycznej dla łożyska), rozwijający się w macicy, jajniku lub jajowodzie; nabłoniak kosmówkowy; rak kosmówki
Rak kosmówki, kosmówczak (łac. choriocarcinoma) – jedna z postaci ciążowej choroby trofoblastycznej, przebiegająca jako wysoce złośliwy nowotwór, wybitnie dobrze reagujący na chemioterapię.
Guz pochodzi z komórek trofoblastu, wydziela gonadotropinę kosmówkową, powstaje z przetrwałego zaśniadu po usunięciu chirurgicznym, dużo rzadziej po ciąży prawidłowej.
SJP.pl
Wikipedia
Kosma z małżonką
SJP.pl
zewnętrzna błona płodowa gadów, ptaków, ssaków i człowieka, otaczająca zarodek i pozostałe błony płodowe; chorion
Kosmówka (łac. chorion) – zewnętrzna błona płodowa owodniowców zbudowana z ektodermy, osłaniająca ciało zarodka i pozostałe błony płodowe: owodnię, omocznię i pęcherzyk żółtkowy.
Kosmówka gadów i ptaków jest cienkościenną błoną surowiczą, natomiast u ssaków na jej powierzchni rozwijają się liczne i rozmaicie wykształcone wyrostki, tzw. kosmki uczestniczące w budowie łożyska.
SJP.pl
Wikipedia
Zobacz też: Kosmów
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Kosmowski:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kosmy lub z nim związany
SJP.pl
SJP.pl
zdrobnienie od: kosmyk
SJP.pl
1. pasemko włosów;
2. ogon zająca; osmyk; omyk
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki pukiel włosów
(1.2) łow. ogon zwierzyny płowej (jeleniowatych)
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kostnica
Wiktionary
ptak leśny z rodziny kośników; hoacyn
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. kosiarz
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Opisthocomus hoazin|Müller|ref=tak., średniej wielkości tropikalny ptak z rodziny hoacynów
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
jezioro w Polsce
2 jeziora w Polsce:
miejscowość w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
Kosnowiec – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Fajsławice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Fajsławice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 122 mieszkańców.
Wikipedia
nadający się do koszenia lub przeznaczony do koszenia
przymiotnik
(1.1) przeznaczony, nadający się do koszenia
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
karłowaty gatunek sosny rosnący w górach powyżej górnej granicy lasu; kosówka, kosodrzewina
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. dendr. nazwa systematyczna|Pinus mugo|Turra|ref=tak., gatunek drzewa lub krzewu iglastego należący do rodziny sosnowatych, rosnący w górach, powyżej górnej granicy lasu;
(1.2) rzad. dendr. krzew z gatunku kosodrzewów (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadko: karłowaty gatunek sosny rosnący w górach powyżej górnej granicy lasu; kosówka, kosodrzew, kosodrzewina
SJP.pl
1. karłowaty gatunek sosny rosnący w górach powyżej górnej granicy lasu; kosówka, kosodrzew;
2. zwarte zarośla wysokogórskie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Pinus mugo|Turra|ref=tak., gatunek drzewa lub krzewu iglastego należący do rodziny sosnowatych, rosnący w górach, powyżej górnej granicy lasu;
(1.2) dendr. krzew z gatunku kosodrzewin (1.1)
(1.3) zarośla kosodrzewiny (1.1) występujące w górach powyżej górnej granicy lasu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kosodrzewina
przymiotnik
(1.1) składający się z kosodrzewiny
(1.2) wykonany z drewna lub innej części kosodrzewiny
(1.3) będący częścią kosodrzewiny
SJP.pl
Wiktionary
ryba zaliczana do rzędu rekinokształtnych; lis morski
Kosogon, lis morski (Alopias vulpinus) – gatunek morskiej ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny kosogonowatych (Alopiidae). Poławiana gospodarczo i w wędkarstwie.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. sierp
Wiktionary
błonkówka z rodziny gąsieniczników
Kosoń (ukr. Косонь, węg. Mezőkaszony) – wieś na Ukrainie w rejonie berehowskim obwodu zakarpackiego. W miejscowości znajduje się przejście graniczne Kosoń-Barabás z Węgrami.
SJP.pl
Wikipedia
przestarzale:
1. mający skośne oczy; skośnooki;
2. mający zeza; zezowaty
przymiotnik
(1.1) przest. skośnooki
(1.2) przest. zezowaty
SJP.pl
Wiktionary
Kosorowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Kossorowitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Tarnów Opolski.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.
Wikipedia
melodyjnie śpiewający ptak z rodziny drozdowatych, o upierzeniu brunatnym u samicy i prawie czarnym u samca, żyjący w Eurazji i Afryce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kosowa Lackiego (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kosowa
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kosowa Lackiego (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kosowa
SJP.pl
Wiktionary
Kosowice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bodzechów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 751.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
karłowaty gatunek sosny rosnący w górach powyżej górnej granicy lasu; kosodrzew, kosodrzewina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Pinus mugo|Turra|ref=tak., gatunek drzewa lub krzewu iglastego należący do rodziny sosnowatych, rosnący w górach, powyżej górnej granicy lasu;
(1.2) dendr. krzew z gatunku kosówek (1.1)
(1.3) bot. piętro roślinności w wysokich górach
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kosówka
SJP.pl
w gwarze przestępczej: sprawca rozboju
SJP.pl
1. terytorium sporne w południowej Europie ze stolicą w Prisztinie, państwo częściowo uznawane na arenie międzynarodowej;
2. wieś w Polsce
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. częściowo uznawane państwo w Europie ze stolicą w Prisztinie;
Kosowo, Republika Kosowa (alb.: Kosova / Kosovë, Republika e Kosovës; serb.: Косово, Kosovo, Република Косовo, Republika Kosovo) – państwo w południowej Europie ze stolicą w Prisztinie o ograniczonym uznaniu na arenie międzynarodowej (patrz: lista państw formalnie uznających niepodległość Kosowa), które jednostronnie ogłosiło niepodległość 17 lutego 2008 roku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
tradycyjna męska koszula rosyjska ze skośnie zapinanym kołnierzem, stójką
Kosoworotka – tradycyjna rosyjska, prosta i długa koszula męska z kołnierzem-stójką, rozcięciem po lewej stronie oraz długimi rękawami, noszona na wierzch spodni i przewiązywana paskiem w pasie.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kosowo, Kosów Lacki
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kosowa
Kosowski – polskie nazwisko. Według danych z lat 90 XX wieku nazwisko to nosiło 6 208 Polskich obywateli zarejestrowanych w rejestrze PESEL.
Osoby o nazwisku Kosowski:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: dzieło Juliusza Kossaka - polskiego malarza, rysownika i ilustratora; Kossak
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwisko, np. Eustachy Kossakowski (1925-2001), fotografik;
2. przymiotnik dzierżawczy - należący do Kossaka lub z nim związany
Kossakowscy (Kosakowscy) – polski ród szlachecki, pieczętujący się herbem Ślepowron, którego niektóre linie otrzymały w czasach rozbiorów tytuł hrabiowski.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Osoby:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w San José; Republika Kostaryki
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej;
Kostaryka (Costa Rica, hiszp. dosł. „bogate wybrzeże”, Republika Kostaryki – República de Costa Rica) – państwo w Ameryce Centralnej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Graniczy od północy z Nikaraguą na odcinku 309 km i od południa z Panamą – 330 km. Łączna długość wybrzeża karaibskiego i pacyficznego wynosi 1290 km.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obywatel Kostaryki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Kostaryki
SJP.pl
Wiktionary
obywatelka Kostaryki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kostaryki
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kostaryka
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Kostaryki, państwa w Ameryce Środkowej
SJP.pl
Wiktionary
w staropolszczyźnie: mężczyzna często grający w karty lub kości, zazwyczaj nieuczciwie; kostera
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. gracz w kości
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., forma poufała imienia Konstandinos
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kostka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kostka
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: szczątki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Konstanty lub Konstantyn
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. drapieżna ryba z rzędu zrosłoszczękich, żyjąca w morzach tropikalnych;
2. (r. żeński) przestarzałe: kobieta często grająca w karty lub kości, zazwyczaj nieuczciwie; także o mężczyźnie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. ryba drapieżna
(1.2) karc. namiętny, nieuczciwy gracz
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kosternik leśniak - motyl z rodziny powszelatkowatych
SJP.pl
→ kostera (osoba)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. namiętne granie w kości lub karty
Wiktionary
pasożytnicza choroba ryb wywoływana przez wiciowce
Kostioza, ichtiobodoza, Costiosis – pasożytnicza choroba ryb wywoływana przez wiciowce z rodzaju Ichthyobodo.
Wyróżnia się dwa gatunki wiciowców z rodzaju Ichthyobodo: I. necatrix oraz I. pyriformis, z czego ten pierwszy jest najczęstszą przyczyną wywoływania tej choroby. Nazwa wywodzi się od dawniej używanej nazwy rodzajowej Costia.
SJP.pl
Wikipedia
1. ubiór damski składający się z żakietu i spódnicy;
2. strój przeznaczony do uprawiania pewnych sportów np. gimnastyki, pływania;
3. strój balowy lub karnawałowy, charakterystyczny dla jakiejś epoki lub postaci;
4. ubranie aktora, charakteryzujące postać graną w teatrze lub filmie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. sceniczne ubranie aktora, charakteryzujące graną postać
(1.2) odzież. ubranie damskie, w skład którego wchodzą żakiet i spódnica
(1.3) odzież. specjalny strój przeznaczony do uprawiania pewnych sportów
(1.4) odzież. strój używany jako przebranie na balach, zabawach i paradach głównie w okresie karnawału
(1.5) odzież. kobiecy strój na plażaażę
SJP.pl
Wiktionary
pracownik teatru lub opery zajmujący się kostiumami
SJP.pl
kostiumernia;
1. pracownia, w której szyje się kostiumy teatralne;
2. pomieszczenie na zapleczu teatru do przechowywania kostiumów
SJP.pl
SJP.pl
kostiumeria;
1. pracownia, w której szyje się kostiumy teatralne;
2. pomieszczenie na zapleczu teatru do przechowywania kostiumów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. pracownia kostiumów teatralnych
(1.2) teatr. miejsce przechowywania kostiumów w teatrze
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kostium
SJP.pl
osoba opracowująca koncepcję plastyczna kostiumów, fryzur, rekwizytów itp. dla postaci występujących w filmie lub teatrze
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się kostiumografią
Kostiumograf – osoba zajmująca się opracowywaniem koncepcji plastycznej kostiumów, fryzur oraz rekwizytów dla aktorów występujących w kinie lub teatrze. Praca kostiumografa zasadniczo różni się od pracy projektanta mody, jego uwaga skupia się przede wszystkim na stworzeniu ubioru na potrzeby filmu bądź spektaklu, na podstawie realiów w nim przedstawianych oraz koncepcji reżysera. Kostiumografowie zwykle pracują w grupach, aby skończyć pracę w wyznaczonym terminie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
sztuka opracowywania koncepcji plastycznych kostiumów i fryzur postaci scenicznych lub telewizyjnych
Kostiumograf – osoba zajmująca się opracowywaniem koncepcji plastycznej kostiumów, fryzur oraz rekwizytów dla aktorów występujących w kinie lub teatrze. Praca kostiumografa zasadniczo różni się od pracy projektanta mody, jego uwaga skupia się przede wszystkim na stworzeniu ubioru na potrzeby filmu bądź spektaklu, na podstawie realiów w nim przedstawianych oraz koncepcji reżysera. Kostiumografowie zwykle pracują w grupach, aby skończyć pracę w wyznaczonym terminie.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
specjalista w zakresie kostiumologii
Kostiumologia – nauka zajmująca się historią ubiorów, zapoczątkowana w XVI wieku. Od XVII wieku rozwijana była przede wszystkim we Francji. Pierwsze publikacje kostiumologiczne w języku polskim opracowano w XIX wieku, na co wpływ miała popularność malarstwa historycznego.
SJP.pl
Wikipedia
nauka zajmująca się historią ubiorów
Kostiumologia – nauka zajmująca się historią ubiorów, zapoczątkowana w XVI wieku. Od XVII wieku rozwijana była przede wszystkim we Francji. Pierwsze publikacje kostiumologiczne w języku polskim opracowano w XIX wieku, na co wpływ miała popularność malarstwa historycznego.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
potocznie: ubierać w kostium
SJP.pl
potocznie: osoba zajmująca się kostiumami w filmie lub teatrze
SJP.pl
potocznie: bal kostiumowy
SJP.pl
przymiotnik od: kostium
przymiotnik
(1.1) przym. od kostium
SJP.pl
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kość;
2. trójkątna płytka z masy lub kości używana do gry na gitarze;
3. sześcian z oznaczonymi punktami ścianami, używany w grach;
4. coś krojonego w kształt sześcianu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kość
(1.2) anat. mała kość łącząca stopę z nogą;
(1.3) wojskowy bądź harcerski plecak o charakterystycznym kwadratowym kształcie;
(1.4) muz. mała płytka, którą gra się na niektórych instrumentach strunowych
(1.5) efekt gitarowy w postaci przełącznika nożnego
(1.6) element sprzętu wspinaczkowego, używany do zakładania punktów asekuracyjnych
(1.7) niewielki przedmiot w kształcie prostopadłościanu
(1.8) anat. część kości strzałkowej nad stawem nadgarstkowym
(1.9) pewna jednostkowa porcja towaru, zwykle tłuszczu
(1.10) nawierzchnia drogi z prostopadłościennych kamieni
(1.11) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pestka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Łuparka, łupiarka lub kostkarka to obrabiarka służąca do mechanicznego łupania kamienia.
Ze względu na przydatność do wykonywania określonego asortymentu produkcji łuparki dzielą się na:
Wikipedia
robotnik wykładający nawierzchnię drogi kostką brukową
SJP.pl
rzadko: szczątki
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obróbka wykańczająca przedmiotów metalowych przez wykonywanie na ich powierzchni drobnych rysek tworzących określony wzór; mazerowanie
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kostkować.
Pick slide lub pick scrape (dosł. ślizganie/drapanie kostką; brak polskiej nazwy) – technika gry na gitarze elektrycznej (również basowej) polegająca na przesuwaniu krawędzią kostki (plektronu) wzdłuż strun posiadających owijki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przypominający kostkę
przymiotnik
(1.1) przypominający kostkę
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko polskie
Kostka – kaszubski ród szlachecki.
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel gromady zwierząt wodnych z typu parzydełkowców
SJP.pl
potocznie:
1. but lub skarpeta sięgające do kostki;
2. droga z kostką brukową
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. skarpeta sięgająca do kostki
SJP.pl
Wiktionary
potocznie:
1. but lub skarpeta sięgające do kostki;
2. droga z kostką brukową
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kostka
SJP.pl
zbyt wiele miejsc pokrytych kostką brukową w przestrzeni publicznej; brukoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kostniak
Wiktionary
niezłośliwy nowotwór w postaci guza wywodzący się z tkanki kostnej, umiejscowiony zwykle w kościach lub częściach miękkich do nich przylegających; osteoma
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. łagodny nowotwór tkanki kostnej
Kostniak (łac. osteoma) – łagodny, wolno rosnący nowotwór kości, zbudowany z dojrzałej, zbitej lub gąbczastej tkanki kostnej. Zmiany te najczęściej lokalizują się w obrębie kości czaszki i twarzoczaszki, zwłaszcza w zatokach przynosowych (szczególnie czołowej), a także w kości czołowej, sitowej i żuchwie. Kostniaki mogą występować pojedynczo lub jako zmiany mnogie, szczególnie w przebiegu zespołu Gardnera – dziedzicznej choroby genetycznej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pomieszczenie, w którym przechowuje się ciała zmarłych do chwili pogrzebu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, w którym przechowuje się ciała zmarłych do chwili pogrzebu;
(1.2) przykościelna kaplica pogrzebowa
Kostnica (marownia, ossarium) – pomieszczenie lub osobny budynek znajdujący się przy kościele, szpitalu lub cmentarzu, w którym przechowuje się ciała zmarłych do chwili pogrzebu. Kostnice służyły także do przechowywania kości, na które natrafiono podczas kopania nowych grobów. Po nagromadzeniu się odpowiedniej ilości takich szczątków dokonywano ich ponownego pochówku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
proces powstawania kości polegający na przekształcaniu się elementów chrzęstnych szkieletu w tkankę kostną; osyfikacja
Osteogeneza, osyfikacja, kostnienie – powstawanie kości w rozwoju osobniczym. Może zachodzić na dwa sposoby: kostnienia na podłożu błoniastym lub kostnienia na podłożu chrzęstnym.
Kostnienie na podłożu błoniastym rozpoczyna się w punktach kostnienia, czyli obszarach, w których komórki osteoprogenitorowe (pochodzące z komórek mezenchymy) powstają i proliferują (dzielą się) oraz tworzone są warstwy osteoblastów wokół sieci rozwijających się włosowatych naczyń krwionośnych. Osteoblasty wydzielają osteoid, który ulega uwapnieniu, tworząc obszary kości splotowatej (zwanej pierwotną czy grubowłóknistą), z której powstaje kość dojrzała. W ten sposób powstaje większość kości płaskich.
SJP.pl
Wikipedia
tkanka kostna obrastająca powierzchnię uszkodzonej kości
Kostnina (łac. callus) – grubowłóknista, splotowata, pierwotna tkanka kostna powstająca w ognisku uszkodzenia lub złamania kości, powodująca jej zrośnięcie. Powstaje w wyniku namnażania się i różnicowania komórek osteogennych rozrodczej warstwy okostnej, śródkostnej oraz szpiku. Wyróżnia się dwa rodzaje kostniny:
SJP.pl
Wikipedia
cement; jedna z tkanek zęba, pokrywająca korzeń zęba, budową zbliżona do kości
Cement zęba, kostniwo – jedna z tkanek twardych zęba, zmineralizowana, o budowie podobnej do kości zbitej, pokrywająca zębinę korzeniową w zębach szkliwoguzkowych (wtedy koronę zęba pokrywa szkliwo) lub cały ząb szkliwofałdowy ssaków roślinożernych.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący kości i skóry
SJP.pl
dotyczący kości i stawów
SJP.pl
rząd ryb promieniopłetwych; arowanokształtne, arapaimokształtne
Kostnojęzykokształtne, arowanokształtne, arapaimokształtne (Osteoglossiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) o wielu prymitywnych cechach budowy, zamieszkujących wody słodkowodne całego świata, głównie w obszarach tropikalnych. Większość gatunków prowadzi drapieżny tryb życia. Najstarsze otolity pochodzą z mastrychtu.
SJP.pl
Wikipedia
gromada ryb kostnoszkieletowych; promieniopłetwe, kostnopromienne, promienistopłetwe
Promieniopłetwe, kostnopromieniste, kostnopromienne (Actinopterygii, z gr. aktina – promień i pterygio – płetwa) – gromada ryb kostnoszkieletowych (Osteichthyes) o płetwach wspartych na promieniach kostnych, obejmująca większość (około 30 tys.) współcześnie żyjących gatunków ryb. Wykazują znaczne zróżnicowanie morfologiczne. Zasiedlają wszystkie typy wód słodkich, słonawych i słonych. Od mięśniopłetwych odróżnia je budowa płetw i sposób poruszania.
SJP.pl
Wikipedia
gromada ryb kostnoszkieletowych; promieniopłetwe, kostnopromieniste, promienistopłetwe
Promieniopłetwe, kostnopromieniste, kostnopromienne (Actinopterygii, z gr. aktina – promień i pterygio – płetwa) – gromada ryb kostnoszkieletowych (Osteichthyes) o płetwach wspartych na promieniach kostnych, obejmująca większość (około 30 tys.) współcześnie żyjących gatunków ryb. Wykazują znaczne zróżnicowanie morfologiczne. Zasiedlają wszystkie typy wód słodkich, słonawych i słonych. Od mięśniopłetwych odróżnia je budowa płetw i sposób poruszania.
SJP.pl
Wikipedia
nadgromada ryb o szkielecie w różnym stopniu skostniałym
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kostnoszkieletowych (nadgromada ryb)
SJP.pl
sprzyjający tworzeniu się kości
SJP.pl
o cechach kostnołuskich (podgromada ryb)
SJP.pl
podgromada ryb promieniopłetwych; kostołuskie, chrzęstnokostne
Kostnochrzęstne, kostołuskie, ganoidy chrzęstne, kostnołuskie, chrzęstnokostne (Chondrostei), błędnie nazywane chrzęstnikami – podgromada ryb promieniopłetwych (Actinopterygii). Pierwotne formy ryb kostnochrzęstnych pojawiły się już we wczesnym dewonie, rozkwit przeżyły w permie i triasie. Występowały na całym świecie. Obecnie występują w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Północnej.
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący kości lub pochodzący od nich
przymiotnik
(1.1) związany z kością
SJP.pl
Wiktionary
rodzina ryb o głowach silnie skostniałych z wyrostkami kostnymi
Głowaczowce, kostolice (Cottoidei) – podrząd ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes), obejmujący około 800 gatunków klasyfikowanych tradycyjnie w dwóch nadrodzinach: Cottoidea i Cyclopteroidea, jednak relacje pokrewieństwa w obrębie tego taksonu nie zostały ustalone.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kostolicych (rodzina ryb)
SJP.pl
mieszkaniec Kostomłotów
SJP.pl
mieszkanka Kostomłotów
SJP.pl
przymiotnik od: Kostomłoty
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przyrząd chirurgiczny w postaci mocnych metalowych nożyc o krótkich ostrzach do przecinania żeber i innych cienkich kości
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. nożyce do przecinania kości
SJP.pl
Wiktionary
zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu żebra lub wycięciu jego części
SJP.pl
Kostów (niem. Kostau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Byczyna. Usytuowana jest ok. 7 km od miasta na trasie Byczyna – Kępno. Leży na wysokości 170 m n.p.m. Na terenie Kostowa znajdują się stawy hodowlane i stacja PKP. Wieś znajduje się na szlaku kolejowym i szlaku drogowym łączącym Śląsk z Wielkopolską (Poznań).
Wikipedia
o cechach kostowcowatych (rodzina roślin)
Kostowcowate (Costaceae) – rodzina bylin z rzędu imbirowców. Należy do niej 7–8 rodzajów ze 143–162 gatunkami, większość z nich należy do rodzaju Costus. Przedstawiciele występują w całej strefie tropikalnej, największe zróżnicowanie osiągając w tropikalnej części Ameryki Południowej oraz w rejonie Nowej Gwinei. Szereg gatunków z rodzaju Costus uprawianych jest jako rośliny ozdobne, wykorzystywanych jest jako warzywa i rośliny lecznicze.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kostowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rodzaj roślin tropikalnych z rodziny kostowcowatych
Kostowiec – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Nadarzyn
W skład sołectwa Urzut-Kostowiec wchodzi także wieś Urzut.
Do 2024 r. miejscowość była częścią wsi Urzut. W latach 1975–1998 Kostowiec administracyjnie należał do województwa warszawskiego.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
o cechach kostołuskich (podgromada ryb)
SJP.pl
podgromada ryb promieniopłetwych; kostnołuskie, chrzęstnokostne
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Federacji Rosyjskiej
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w europejskiej części Federacji Rosyjskiej;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji przeduralskiej, lewy dopływ Wołgi;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kostroma (rzeka lub miasto w Rosji)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kostromą, dotyczący Kostromy
SJP.pl
Wiktionary
szorstki, chropowaty
przymiotnik
(1.1) pot. szorstki, chropowaty
(1.2) przen. nieelegancki, szorstki
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: nierówność, guz, wyrostek
SJP.pl
gwarowo: osoba nieporządna, nieokrzesana
SJP.pl
dawniej: kosmaty
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko polskie
SJP.pl
kostrzeń baryłkowaty - gatunek chrząszcza z rodziny jelonkowatych
SJP.pl
Kostrzeszyn – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Złota.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
roślina należąca do rodziny wiechlinowatych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Festuca|L.|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju kostrzewa (1.1)
Kostrzewa (Festuca L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego ok. 450–640 gatunków występujących w strefie klimatu umiarkowanego na całym świecie, w strefie międzyzwrotnikowej gatunki z tego rodzaju rosną w górach. W obrębie rodzaju wyróżnia się wiele gatunków zbiorowych, wiele taksonów jest morfologicznie bardzo podobnych. Ważnymi cechami diagnostycznymi są układ pasm sklerenchymy na przekroju poprzecznym liścia oraz sposób rozgałęziania się pędów wegetatywnych (śródpochwowe lub pozapochwowe).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osadnik kostrzewiec - motyl z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
nazwisko
Kostrzewski – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad cztery tysiące osób.
Osoby noszące nazwisko Kostrzewski:
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś i osada w Polsce;
2. szczyt w Czarnohorze
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim;
(1.3) geogr. zob. Kostrzyn nad Odrą.
Kostrzyn – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kostrzyn. Położone 21 km na wschód od Poznania, 32 km od Gniezna, 27 km od Wrześni oraz 20 km od Środy Wielkopolskiej.
Według danych z 1 stycznia 2019 roku miasto liczyło 9677 mieszkańców.
Przez miasto przebiegają droga ekspresowa S5, droga krajowa nr 92 i linia kolejowa Berlin – Warszawa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kostrzynek – osada w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wysoka. Wchodzi w skład sołectwa Mościska.
W latach 1975–1998 osada należała administracyjnie do województwa pilskiego.
W miejscowości był przystanek kolei wąskotorowej Kostrzynek.
Wikipedia
mieszkaniec Kostrzyna
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kostrzyna
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kostrzyna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kostrzyna
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kostrzyn
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kostrzynem
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: postać śmierci wyobrażana jako kościotrup z kosą
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. personifikacja śmierci zabierająca ludzi w zaświaty, przedstawiana jako szkielet, zwykle z atrybutami takimi jak kosa, klepsydra czy kaptur
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od: kostuch
Śmierć (personifikacja) – nadanie biologicznemu zjawisku śmierci cech ludzkich, nierzadko również antropomorficznej postaci. Śmierć jako pojęcie abstrakcyjne była personifikowana przez twórców wielu epok.
Najpopularniejsze, a mające swe źródło w średniowieczu, wyobrażenia śmierci:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kostuchna – część oraz dzielnica Katowic, położona w południowej części miasta, na Płaskowyżu Murcek, granicząca z Podlesiem, Zarzeczem, Piotrowicami-Ochojcem, Murckami i miastem Tychy, w latach 1967–1975 samodzielne miasto.
Początki Kostuchny sięgają XVII wieku. Osadnictwu na tym obszarze sprzyjało występowanie w tym rejonie rud żelaza. W późniejszym czasie osiedlali się tu się chałupnicy i robotnicy leśni, zaś przełomem w rozwoju terenów dzielnicy był początek XX wieku i założenie kopalni „Böer” („Boże Dary”; później połączona z zakładem „Murcki”), która była największym zakładem należącym do książąt pszczyńskich. Przy niej powstała osada robotnicza – późniejsza kolonia Boże Dary. Liczba ludności systematycznie rosła. W latach 1951–1954 północna część Kostuchny była dzielnicą Katowic, zaś w 1954 roku Kostuchna została siedzibą gromady Kostuchna, którą zanim zaczęła działać, przekształcono na osiedle, które w 1967 roku uzyskało prawa miejskie. Kostuchnę ponownie, tym razem w całości, włączono do Katowic 27 maja 1975 roku, a od 1 stycznia 1992 roku stała się ona jedną z jej administracyjnych dzielnic.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
prąd w romantycznej literaturze hiszpańskiej
Kostumbryzm (hiszp. costumbrismo, od costumbre – obyczaj) – kierunek w literaturze i sztuce hiszpańskiej i hispanoamerykańskiej. Zapoczątkowany w Hiszpanii w XVII w., rozwinął się w okresie romantyzmu. Kostumbryzm dąży do wiernego zobrazowania życia i obyczajów epoki, przedstawia lokalne regiony, ich codzienność i folklor.
SJP.pl
Wikipedia
1. kij służący do podpierania się;
2. pręt służący do rozgarniania żarów lub rozbijania ziemi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kij lub laska używane jako podpórka przy chodzeniu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mały kostur; kij, drążek
SJP.pl
zdrobnienie od: kostucha
SJP.pl
zdrobnienie od: kostucha
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kostycznie
SJP.pl
SJP.pl
o człowieku: uszczypliwy, złośliwy, zgryźliwy, szyderczy
przymiotnik jakościowy
(1.1) niezwykle złośliwy lub opryskliwy
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Kostyra – polskie nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w obwodzie swierdłowskim i Kraju Permskim
Wiktionary
o oczach, spojrzeniu: krzywy, ukośny, zezujący
przymiotnik
(1.1) daw. krzywy, pochyły
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., i W. plural|kosa.
(2.2) M., B. i W. lm. od: kos
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z działaczem komunistycznym Aleksiejem Kosyginem
Wiktionary
żołnierz uzbrojony w kosę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz pieszy z kosą o ostrzu osadzonym na sztorc;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kosynier
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z kosynierem, dotyczący kosynierów
Wiktionary
regionalnie: trójkątna chustka
SJP.pl
1. rodzaj pojemnika; koszyk;
2. pojemnik na śmieci, odpadki;
3. rodzaj osłony;
4. pleciony fotel plażowy;
5. boczna przyczepa motocykla;
6. gondola balonu;
7. pot. koszykówka;
8. tatarski lub kozacki obóz wojskowy; komenda takiego obozu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojemnik pleśćeciony z elastycznego materiału naturalnego lub sztucznego
(1.2) jakikolwiek pojemnik przypominający kosz (1.1)
(1.3) pojemnik na odpady
(1.4) zawartość kosza (1.1-3)
(1.5) zob. kosz plażowy.
(1.6) lotn. gondola zawieszona pod balonem, mieszcząca pasażerów i bagaż
(1.7) sport. obręcz z siatką umieszczona na tablicy, do której koszykarze starają się wrzucić piłkę
(1.8) techn. element podnośnika, w którym stoi człowiek
(1.9) mot. boczna przyczepa motocykla
(1.10) stpol. obóz Tatarów lub Kozaków
(1.11) inform. folder systemowy do przechowywania usuniętych plików
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. koszykówka
(2.2) pot. trafienie piłką do kosza (1.7)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
lot koszący - lot samolotu lub szybowca na wysokości do około 50 metrów
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce w województwie zachodniopomorskim, dawniej koszalińskim;
Koszalin (niem. Köslin) – miasto na prawach powiatu w północno-zachodniej Polsce, położone w województwie zachodniopomorskim, nad rzeką Dzierżęcinką, nad jeziorami: Jamno i Lubiatowo Północne. Siedziba powiatu koszalińskiego, sądu okręgowego, wydziału zamiejscowego urzędu marszałkowskiego i delegatury urzędu wojewódzkiego. Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. Koszalin liczył 105 143 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosiła 995,9 os./km².
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: koszalinianin (mieszkaniec Koszalina)
SJP.pl
mieszkaniec Koszalina
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koszalina
(1.2) osoba pochodząca z Koszalina, urodzona w Koszalinie
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koszalina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koszalina
(1.2) kobieta pochodząca z Koszalina, urodzona w Koszalinie
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Koszalin, Koszalińskie
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Koszalina, związany z Koszalinem, pochodzący z Koszalina
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Koszalin, Koszalińskie
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zagroda dla owiec i bydła; koszara
Koszar – przenośna zagroda dla owiec w Karpatach Zachodnich, zbudowana z rozłącznych przęseł. Koszar był jednym z głównych elementów gospodarki pasterskiej (tzw. szałaśnictwa). Stawiano go na halach pasterskich na czas wypasu zwierząt w górach. Sebastian Flizak podał następującą definicję koszaru: Koszar jest to ogrodzenie z krzaseł w kształcie prostokąta.
SJP.pl
Wikipedia
zagroda dla owiec lub bydła; koszar
Koszara (biał. Кашара; ros. Кошара; hist. Olmańska Koszara, biał. Альма́нская Каша́ра) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Struga, w pobliżu granicy z Ukrainą.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Koszarawa – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Koszarawa, ok. 20 kilometrów od Żywca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Koszarawa. Według danych GUS z 30 czerwca 2020 r. zamieszkiwały ją 2362 osoby.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Koszarawy (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koszarawy (wsi w Polsce)
SJP.pl
SJP.pl
statek bez napędu z pomieszczeniami mieszkalnymi dla robotników
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kara stosowana w wojsku, polegająca na zakazie opuszczania koszar przez pewien czas
SJP.pl
budynek koszarowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. strój zawodowej straży pożarnej noszony w koszarach
Koszarówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Grajewie.
Wiktionary oraz Wikipedia
niewyszukana obyczajowość typowa dla wojskowych koszarów; trywialność, prostactwo
SJP.pl
przymiotnik od: koszary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z koszarami
SJP.pl
Wiktionary
zamknięty teren wraz z budynkami, w których kwaterują żołnierze
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) teren i budynki, w których kwaterują żołnierze
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: koszara
(2.2) M., B. i W. lm. od: koszar
Koszary – budynek lub zespół budynków służący jako pomieszczenia dla wojska.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
umieszczać owce albo bydło na noc lub na czas dojenia na pastwisku w koszarze
SJP.pl
mały gryzoń z rodziny pilchowatych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Dryomys|Thomas|ref=tak., rodzaj niedużego ssaka z rodziny popielicowatych;
(1.2) zool. gryzoń z rodzaju koszatka (1.1)
Koszatka (Dryomys) – rodzaj ssaków z podrodziny koszatek (Leithiinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
niewielki gryzoń zamieszkujący Chile i zachodnie Andy
Koszatniczka, koszatniczek (Octodon) – rodzaj ssaków z rodziny koszatniczkowatych (Octodontidae). Najliczniejszym przedstawicielem rodzaju jest koszatniczka pospolita (O. degus). Koszatniczki tego gatunku są popularnym gatunkiem hodowanym hobbystycznie.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina ssaków z rzędu gryzoni
Koszatniczkowate, dawniej koszatniczki (Octodontidae) – rodzina ssaków z podrzędu jeżozwierzowców (Hystricomorpha) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj gryzoni z rodziny koszatniczkowatych
SJP.pl
rodzaj koszyka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. koszyk lub torebka pleśćecione z wikliny, z przykrywką, służące zwykle do noszenia pokarmów
SJP.pl
Wiktionary
związek frazeologiczny
(1.1) pot. głupstwa, brednie, rzeczy zmyślone
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koszt
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Koszęcina (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koszęcina (wsi w Polsce)
SJP.pl
→ Koszęcin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Koszeliki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski.
Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kosić.
Koszenie, żęcie – ścinanie roślin dawniej ręcznie z pomocą m.in. sierpa, kosy lub współcześnie maszynowo z wykorzystaniem różnego typu kombajnów oraz kosiarek.
Ręczne koszenie łanu zboża przez kosiarza z pomocą kosy odbywało się metodą: „na pokos” oraz” na ścianę”.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. pluskwiak należący do nadrodziny czerwców
2. karminowy barwnik naturalny otrzymywany z pluskwiaków o tej samej nazwie; koszenilina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. naturalny ciemnoczerwony barwnik pozyskiwany z wysuszonych i zmielonych czerwców kaktusowych, dawniej także z czerwców polskich
Kwas karminowy, koszenila, karmina (E120) – organiczny związek chemiczny, naturalny, karminowy barwnik pozyskiwany z wysuszonych, zmielonych owadów, zwanych czerwcami kaktusowymi (Dactylopius coccus), żyjących w Meksyku. Od starożytności aż po XVI wiek uzyskiwano go także z czerwców polskich (Porphyrophora polonica). Jest jednym z nielicznych rozpuszczalnych w wodzie naturalnych barwników, które nie ulegają degradacji z upływem czasu. Jest najbardziej odporny na działanie światła, podwyższonej temperatury i utlenianie spośród wszystkich naturalnych barwników, a nawet bardziej trwały niż niektóre barwniki syntetyczne.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
karminowy barwnik naturalny otrzymywany z pluskwiaków o tej samej nazwie; koszenila
SJP.pl
→ koszenilina; koszenilowy
SJP.pl
→ koszenila; koszenilinowy
SJP.pl
1. w judaizmie: przepisy dotyczące zachowania rytualnej czystości potraw lub przedmiotów;
2. cecha potraw i przedmiotów, uznanych przez prawo mojżeszowe za rytualnie czyste;
3. potrawy lub przedmioty uznane przez prawo mojżeszowe za rytualnie czyste;
4. w sądzie rabinicznym: uznanie czyjejś wiarygodności
Koszerność, kaszrut (z hebr. כשרות, od כשר – dosł. „właściwy”) – pojęcie odnoszące się do reguł obowiązujących w prawie żydowskim (halacha), określających rodzaje produktów dozwolonych do spożywania (pokarmy, napoje i leki) oraz warunki, w jakich powinny być produkowane oraz spożywane.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co koszerne
Koszerność, kaszrut (z hebr. כשרות, od כשר – dosł. „właściwy”) – pojęcie odnoszące się do reguł obowiązujących w prawie żydowskim (halacha), określających rodzaje produktów dozwolonych do spożywania (pokarmy, napoje i leki) oraz warunki, w jakich powinny być produkowane oraz spożywane.
Wiktionary oraz Wikipedia
nadający się do użytku lub do spożycia zgodnie z żydowskimi zasadami religijnymi; koszer
przymiotnik
(1.1) taki, który spełnia wymogi żydowskiego prawa w zakresie czystości rytualnej pokarmów, napojów i leków
SJP.pl
Wiktionary
Koszewko (niem. Klein Küssow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
słomiany ul
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniane naczynie z uchem, zakładane za pas kosiarza, w którym jest zamoczona osełka do ostrzenia kosy
(1.2) pszcz. pleśćeciony ze słomy kosz, używany jako ul dla pszczół
SJP.pl
Wiktionary
1. okropny sen;
2. coś wstrząsającego, przerażającego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) marzenie senne o treści wywołującej u śniącego uczucie strachu;
(1.2) przen. coś tak skrajnie nieprzyjemnego, strasznego lub wstrząsającego jak koszmar (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: koszmar
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od koszmar
(1.2) rzecz uważana za bardzo brzydką
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: brzydki, w złym guście
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: koszmarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: koszmarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest koszmarne; cecha tych, którzy są koszmarni
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bardzo zły, tragiczny; taki, jak w koszmarze
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koszmarem, dotyczący koszmaru
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. rodzaj okopu umocnionego koszami wypełnionymi ziemią;
Wiktionary oraz Wikipedia
pojemnik pełniący funkcje kosza na śmieci i popielniczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niezadaszona zagroda dla zwierząt
Wiktionary
motyl nocny, niewielkich rozmiarów, którego gąsienice budują sobie domki w kształcie koszyków
Koszówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Kampinos.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
SJP.pl
Wikipedia
motyl nocny, niewielkich rozmiarów, którego gąsienice budują sobie domki w kształcie koszyków
Koszówkowate, koszówki (Psychidae) – rodzina przeważnie małych, niepozornych szaro lub brunatno ubarwionych motyli nocnych należących do grupy tzw. Macrolepidoptera. W Palearktyce znanych jest 396 gatunków (Sauter i Hattenschwiller, 1991), zaś w Polsce występuje 37 gatunków (Marciniak, 2000), jednakże status taksonomiczny części z nich pozostaje nadal otwarty, dlatego liczba może ulec zmianie.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koszówkowatych (rodzina motyli)
Koszówkowate, koszówki (Psychidae) – rodzina przeważnie małych, niepozornych szaro lub brunatno ubarwionych motyli nocnych należących do grupy tzw. Macrolepidoptera. W Palearktyce znanych jest 396 gatunków (Sauter i Hattenschwiller, 1991), zaś w Polsce występuje 37 gatunków (Marciniak, 2000), jednakże status taksonomiczny części z nich pozostaje nadal otwarty, dlatego liczba może ulec zmianie.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koszówkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kosz
SJP.pl
suma pieniędzy na kupno lub opłacenie czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. poniesiony wydatek
(1.2) suma starań o coś
Koszt – wydatek, który jest ponoszony przez podmiot, w celu późniejszego osiągnięcia przychodów. Jest to np. zakup materiałów handlowych.
Nie każdy wydatek jest kosztem, natomiast większość wydatków, które mają bezpośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej są kosztami. Przykładem wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu są koszty reprezentacji (np. wydatki poniesione na obiedzie z kontrahentem, które mają na celu zbudowanie pozytywnego wizerunku o przedsiębiorstwie).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. koszt
Wiktionary
odmiana jabłoni; owoc tej jabłoni
SJP.pl
Wikipedia
→ kosztela
SJP.pl
suma pieniędzy na kupno lub opłacenie czegoś
SJP.pl
SJP.pl
wymagający poniesienia dużych kosztów; kosztowny
SJP.pl
1. plan wydatków, obliczenie przewidywanych kosztów jakiegoś przedsięwzięcia;
2. dokument zawierający takie obliczenie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument finansowy realizacji określonego zadania;
Kosztorys – dokument finansowy realizacji określonego zadania.
Według Słownika Języka Polskiego kosztorys to obliczenie przewidywanych kosztów związanych z wykonaniem czegoś.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba sporządzająca kosztorysy - plany wydatków jakiegoś przedsięwzięcia; kosztorysowiec, kosztorysiarz
Kosztorysant – osoba sporządzająca kosztorys w procesie kosztorysowania. Osoba ta może wykonywać zawód kosztorysanta lub wykonywać kosztorys okazjonalnie z potrzeby chwili.
SJP.pl
Wikipedia
kobieta sporządzająca kosztorysy - plany wydatków jakiegoś przedsięwzięcia
SJP.pl
potocznie: osoba sporządzająca kosztorysy - plany wydatków jakiegoś przedsięwzięcia; kosztorysant, kosztorysowiec
SJP.pl
sporządzać kosztorys - plan wydatków jakiegoś przedsięwzięcia
SJP.pl
osoba sporządzająca kosztorysy - plany wydatków jakiegoś przedsięwzięcia; kosztorysant, kosztorysiarz
SJP.pl
SJP.pl
1. stanowić wartość pieniężną, wymagać nakładu pieniędzy;
2. jeść lub pić coś w celu zbadania smaku; próbować;
3. doznawać czegoś, poznawać coś;
4. być wynikiem wysiłku, ofiary, wyrzeczeń
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) mieć jakąś cenę w pieniądzu
(1.2) przen. mieć jakąś cenę w wartościach niewymiernych
czasownik przechodni niedokonany (dk. skosztować)
(2.1) próbować smakiem
(2.2) przen. próbować korzystać z czegoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kosztować.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kosztownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kosztowny
SJP.pl
potocznie: osoba lubiąca kosztowne rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kosztowne
Wiktionary
przedmioty mające dużą wartość materialną, zwłaszcza biżuteria, klejnoty; precjoza, drogocenności
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kosztowne przedmioty
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posiadający dużą wartość materialną
(1.2) wymagający dużych nakładów pieniężnych
Wiktionary
przymiotnik od: koszt
Kosztowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wyrzysk.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kosztowo, po jej zniesieniu w gromadzie Wyrzysk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
W 1278 w Kosztowie powstała parafia św. Anny.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: koszt
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kosztem, dotyczący kosztu
Kosztowy (niem. Kosztow) – dzielnica Mysłowic.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
suma pieniędzy na kupno lub opłacenie czegoś
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) cena za produkcję np. prądu, gazu, produktów spożywczych
forma rzeczownika.
(2.1) plural|koszt.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
roślina z rodziny selerowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. kraw. lekkie ubranie z rękawami, nakładane na tułów, zapinane na guziki;
Koszula – górna część ubioru, okrywająca tułów oraz ręce, historycznie będąca płócienną bielizną zarówno męską, jak i damską. Obecnie termin koszula oznacza niemal wyłącznie ubiór męski, będący samodzielnym okryciem górnej części ciała bądź noszony pod marynarką.
Wiktionary oraz Wikipedia
krawcowa, szwaczka szyjąca koszule
SJP.pl
krawiec specjalizujący się w szyciu koszul męskich
SJP.pl
zdrobnienie od: koszula
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: koszulka
SJP.pl
Wiktionary
nędzna koszula
SJP.pl
zdrobnienie od: koszulina
SJP.pl
1. zdrobnienie od: koszula;
2. część ubrania noszona zwykle bezpośrednio na ciele;
3. osłonka nakładana na jakiś przedmiot; obwoluta; pokrowiec; futerał
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ubranie z rękawami lub bez noszone na tułowiu
(1.2) biur. ochronne opakowanie nakładane na jakiś przedmiot
(1.3) karc. tylna strona karty do gry
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: koszulka; związany z koszulką
SJP.pl
przymiotnik od: koszula
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koszulą, dotyczący koszuli, przeznaczony na koszule
SJP.pl
Wiktionary
Koszutka (niem. Koschutka, Kossutka) – część oraz dzielnica Katowic, położona w północnej części miasta, na Wzgórzach Chorzowskich, granicząca z Wełnowcem-Józefowcem, Bogucicami, Śródmieściem i Dębem. Jest najmniejszą powierzchniowo i jedną z najgęściej zaludnionych dzielnic miasta, z dużym udziałem osób w wieku poprodukcyjnym. Ma ona głównie charakter mieszkaniowy z rozwiniętym sektorem usług, jak też stanowi siedzibę szeregu placówek administracji publicznej.
Wikipedia
1. miasto na Słowacji;
2. miasto w Polsce;
3. wieś w Polsce;
4. dzielnica Tarnowa;
5. dzielnica Piły
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Słowacji;
Koszyce (słow. i cz. Košice, węg. Kassa, niem. Kaschau, romski Kasza, łac. Cassovia) – drugie co do wielkości miasto Słowacji pod względem liczby ludności (niemal 240 tys. mieszkańców pod koniec 2019 roku), trzecie – po Bratysławie i Wysokich Tatrach (Vysoké Tatry) – pod względem powierzchni (243,7 km²) oraz największe miasto wschodniej Słowacji. Koszyce to siedziba władz kraju koszyckiego (Košický kraj) i powiatu Koszyce-okolice (Košice-okolie), a także centralny ośrodek metropolitalny aglomeracji koszycko-preszowskiej (Košicko-prešovská aglomerácia). Stanowią one również centrum kulturowe, edukacyjne, rekreacyjno-turystyczne, gospodarcze. Położone są w historycznym regionie Abov (20 km od granicy z Węgrami, po 90 km od granicy z Ukrainą i z Polską).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Koszyce
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Koszycami, dotyczący Koszyc
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Koszyc
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koszyc; osoba z tego miasta
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koszyc
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koszyc; kobieta z tego miasta
SJP.pl
Wiktionary
1. mały koszyk;
2. fryzura z upiętych wokół głowy warkoczy;
3. figura w tańcu;
4. typ kwiatostanu;
5. zagłębienie na tylnej nodze pszczoły, w którym składany jest pyłek kwiatowy;
6. element łożyska tocznego maszyny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały koszyk
(1.2) zawartość koszyczka (1.1)
(1.3) bot. typ kwiatostanu groniastego, w którym kwiaty są gęsto osadzone na dnie kwiatowym;
(1.4) etn. figura taneczna polegająca na tym, że tańczący tworzą podwójne koło i splatają ręce
(1.5) pszcz. zagłębienie na zewnętrznej powierzchni goleni tylnej nogi pszczoły-robotnicy, w którym składany jest pyłek kwiatowy
(1.6) fryz. warkocz pleciony naokoło głowy
(1.7) fryz. fryzura z zaplecionym naokoło głowy koszyczkiem
Koszyczek (łac. anthodium, calathidium, ang. head, capitula) – typ kwiatostanu groniastego charakterystyczny dla roślin z rodziny astrowatych Asteraceae. Cechuje się silnie skróconą i rozszerzoną osią kwiatostanu, tworzącą tzw. osadnik (dno kwiatostanowe), na którym rozwijają się, często bardzo liczne, kwiaty siedzące, rzadziej liczba kwiatów jest niewielka i kwiaty rozwijają się na krótkich szypułkach. Osadnik może być spłaszczony lub wypukły. Kwiaty bywają wsparte lub nie przysadkami, które w tym wypadku nazywane są plewinkami (paleae). Dno kwiatostanowe może być nagie lub owłosione. Koszyczek otacza od dołu okrywa (involucrum) tworzona zwykle przez wiele listków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związek frazeologiczny
(1.1) reg. głupstwa, brednie, rzeczy zmyślone
Wiktionary
drobna kwota pozostawiana sobie przez osobę robiącą zakupy na czyjeś polecenie; koszykowe
SJP.pl
przymiotnik od: koszyczek
SJP.pl
1. zdrobnienie od: kosz;
2. wózek sklepowy;
3. pojemnik do przechowywania lub przenoszenia przedmiotów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kosz
(1.2) mały, pleciony pojemnik służący do noszenia przedmiotów
(1.3) inform. wirtualny pojemnik towarów w sklepie internetowym;
(1.4) zob. koszyk walutowy.
(1.5) zob. koszyk inflacyjny.
(1.6) zob. koszyk dóbr i usług.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ekspresywnie: koszykarka
SJP.pl
1. sport: kobieta, dziewczyna grająca w koszykówkę, trenująca koszykówkę, profesjonalnie uprawiająca koszykówkę;
2. kobieta, dziewczyna wykonująca kosze i inne wyroby koszykarskie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zawodniczka grająca w koszykówkę
(1.2) kobieta, która wyrabia kosze
(1.3) wiklina, z której wyrabia się kosze
SJP.pl
Wiktionary
fabryka wyrobów koszykarskich
SJP.pl
przymiotnik od: koszykarz, koszykarstwo
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z koszykarzami lub koszykówką, dotyczący koszykarzy lub koszykówki
(1.2) związany z koszykarstwem, wytwórstwem koszyków
SJP.pl
Wiktionary
Koszykarstwo – rodzaj rzemiosła polegającego na wykorzystywaniu surowych lub wcześniej odpowiednio przygotowanych włókien roślinnych do wyplatania koszy. Przykładowe materiały, które mogą być wykorzystywane w koszykarstwie to między innymi: wiklina, trawa, rattan, słoma czy bambus.
Wikipedia
1. sport: osoba grająca w koszykówkę, trenująca koszykówkę, profesjonalnie uprawiająca koszykówkę;
2. osoba wykonująca kosze i inne wyroby koszykarskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec grający w koszykówkę
(1.2) rzem. rzemieślnik wyplatający kosze i koszyki
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wypleciony z wikliny
SJP.pl
gra zespołowa polegająca na zdobywaniu punktów przez umieszczanie piłki w koszu rywali, przytwierdzonym do wysoko znajdującej się tablicy; piłka koszykowa, basketball (rzadko), basket (środowiskowo)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. dyscyplina sportu drużynowego, w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie, próbując zdobyć punkty, umieszczając piłkę w koszu;
Koszykówka (lub piłka koszykowa) – dyscyplina sportu drużynowego (sport olimpijski), w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć jak największą liczbę punktów wrzucając piłkę do kosza drużyny przeciwnej. Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 r., a za jej twórcę – Jamesa Naismitha.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: koszykarz (sportowiec)
SJP.pl
→ koszykówka; basketballowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z koszykówką, dotyczący koszykówki
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wypleciony z wikliny
SJP.pl
szczyt w Tatrach
Koszysta (słow. Košista) – grzbiet w Tatrach Wysokich o długości ok. 3 km, odchodzący od długiej wschodniej grani Świnicy z Buczynowymi Turniami i Wołoszynem w rejonie przełęczy Krzyżne w kierunku północnym (z lekkim odchyleniem na wschód). Od północnej strony opada do Waksmundzkiej Przełęczy (1418 m) oddzielającej go od Suchego Wierchu Waksmundzkiego. Koszysta oddziela Dolinę Waksmundzką od doliny Pańszczycy. Jest to najbardziej na północ wysunięty masyw dwutysięczników tatrzańskich, zarazem miejsce, w którym na północ wysuwa się krystaliczny trzon Tatr, zbudowany z granitów. Jedynie północne i północno-zachodnie zbocza zbudowane są ze skał osadowych.
SJP.pl
Wikipedia
1. zwierzę domowe z rodziny kotowatych, o miękkiej sierści, ostrych pazurach, długim ogonie, mające znakomity słuch i wzrok, żyjące zwykle 15-20 lat;
2. przedstawiciel rodziny ssaków drapieżnych - kotów (np. żbik, lew, lampart);
3. w łowiectwie: zając;
4. mała, czteroramienna kotwica; drapacz
5. (zwykle w liczbie mnogiej) potocznie o kłębie kurzu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Felis catus|Linnaeus|ref=tak., zwierzę domowe;
(1.2) zool. każde zwierzę drapieżne z rodziny nazwa systematyczna|Felidae|G. Fischer|ref=tak., o smukłym ciele, miękkiej sierści i długim ogonie
(1.3) łow. samiec zająca i rysia
(1.4) pot. kłąb kurzu zbierającego się w zakamarkach mieszkania
(1.5) daw. młode zwierzę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. rekrut, nowy uczeń
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
liczba oznaczająca na mapie wysokość punktu nad przyjętym punktem odniesienia; rzędna wysokości punktu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kartogr. na mapie wysokość nad poziomem odniesienia
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: kot
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
cotangens; f. trygonometryczna; określająca, dla pewnego punktu A(x, y) i promienia wodzącego r, stosunek x do y; w trójkącie prostokątym - stosunek długości przyprostokątnej leżącej przy danym kącie do długości drugiej przyprostokątnej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. cotangens.
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
linia krzywa przedstawiająca zmienność funkcji kotangens; cotangensoida
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zasłona z grubej tkaniny; portiera
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zasłona z grubej tkaniny
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Kotarbiński – polskie nazwisko.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kotara
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kotara
SJP.pl
Wiktionary
→ kotara
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Kotarszyn – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów.
Był wsią klasztoru norbertanek buskich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
Kotarwice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Kowala. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Kotarbice, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Pelagowie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wertepy
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kotara
Kotary – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Panki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów
Kotawiec (Chlorocebus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
SJP.pl
Wikipedia
żuraw lub belka, wystająca za burtę, używana na mniejszych statkach
Kotbelka (ang. cathead) - na dużych starych żaglowcach pozioma belka wystająca poza burtę, służąca w ostatnim etapie wyciągania kotwicy do wyjęcia jej z wody i położenia na pokładzie. Do kotbelki mocowana była zazwyczaj talia z liną zakończoną hakiem, którym łapano pierścień kotwicy.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Kotecki – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 3 tys. osób.
Osoby noszące to nazwisko:
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kotek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: kotek
SJP.pl
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kotka;
2. potocznie: młoda, zalotna kobieta; kotka, kociczka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kotka
SJP.pl
Wiktionary
1. mały kot; zdrobnienie od: kot;
2. pieszczotliwe określenie miłej, bliskiej osoby;
3. w żeglarstwie: ochraniacz zapleciony na linie dla ochrony żagli przed przetarciem
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) jęz. zdrobn. od: kot
(1.2) młody lub mały kot
(1.3) pieszcz. zwrot używany w odniesieniu do bliskich
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. zob. kotka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. tradycyjna, nowogwinejska ozdobna osłona na prącie;
Wiktionary oraz Wikipedia
okres łączenia owiec w pary; czas wykotu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. okres godowy owiec
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kotla (gmina w województwie dolnośląskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. żart. pojemnik do przenoszenia kota
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grupa ludzi i środowisk powiązanych ze sobą wspólnymi interesami, popierających i broniących się wzajemnie; klika; stronnictwo; dawniej: towarzystwo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekskluzywna grupa ludzi i środowisk związanych ze sobą wspólnym interesem, popierających się nawzajem, aby trwać na różnych poziomach i wymiarach władzy
Koteria (fr. coterie) – grupa ludzi wzajemnie się popierających i dążących do pewnych partykularnych, często osobistych celów, bez należytego uwzględnienia dobra publicznego.
Cechy funkcjonowania koterii:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: koteria
SJP.pl
→ koteria
SJP.pl
dotyczący koterii; stronniczy
SJP.pl
wiązanie drewniane albo stalowe wzmacniające budowlę; kotwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. kotwica
Kotew (spotyka się też określenia ankier, ankra, kotwa, kołek, dybel lub łącznik) – element konstrukcji stosowany do mocowania (kotwienia) monolitycznego podłoża, rzadziej do mocowania podłoża z otworami takiego jak cegły kratówki lub pustaki stropowe, stopy słupa z fundamentem, wsporników lub belek do słupów lub ścian, płyt okładzinowych itp.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od: kotew;
2. rodzaj roślin wodnych z rodziny krwawnicowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kotewkowatych (rodzina roślin)
Kotewkowate (Trapaceae Dumort. nom. cons.) – monotypowa rodzina roślin wodnych z rzędu mirtowców, wyróżniana w dawniejszych systemach klasyfikacyjnych roślin okrytonasiennych. Zaliczano tu tylko jeden rodzaj – kotewka (Trapa).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kotewkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
żartobliwie: kot (zwierzę domowe); kociak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) żart. slang. kot
Koteł (bułg. Котел) – miasto w Bułgarii, w obwodzie Sliwen, siedziba administracyjna gminy Koteł. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 5471 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. koteł
Wiktionary
rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny uchatkowatych
Koticzak (Callorhinus) – rodzaj ssaków z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
SJP.pl
Wikipedia
ssak morski z rodziny uchatek, bardzo ceniony ze względu na futro; niedźwiedź morski, uchatka niedźwiedziowata
Kotik (Arctocephalus) – rodzaj ssaków z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobniale o samicy kota;
2. kwiatostan w kształcie miękkiego kłosa np. na wierzbie; bazia;
3. potocznie gałązka wierzby z baziami;
4. potocznie o młodej kobiecie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica kota
(1.2) bot. bazia;
(1.3) przen. o przymilnie zachowującej się kobiecie
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od: kotek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podobny do kotki - kwiatostanu w kształcie wiotkiego kłosa
SJP.pl
rząd drzew i krzewów wytwarzających kwiatostany w kształcie kotki; Amentaceae
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
→ kotek
SJP.pl
1. mały kot; zdrobnienie od: kot;
2. pieszczotliwe określenie miłej, bliskiej osoby;
3. w żeglarstwie: ochraniacz zapleciony na linie dla ochrony żagli przed przetarciem
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zakład produkujący kotły
Kotlarnia (dodatkowa nazwa w j. niem. Jakobswalde) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa.
Wieś leży nad rzeką Bierawką, dopływem Odry.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kotlarz
SJP.pl
Kotlarz – rzemieślnik zajmujący się wyrabianiem z blachy kotłów, rondli i innych przedmiotów (np. wężownic, aparatów gorzelniczych). Kotlarze zajmowali się też pobielaniem naczyń i urządzeń miedzianych. Przez wiele lat kotlarstwo należało do intratnych zawodów, a Cyganie byli uważani za fachowców w tej branży.
Wikipedia
rzemieślnik wyrabiający przedmioty metalowe
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik, który wyrabia naczynia metalowe, kotły;
Kotlarz – rzemieślnik zajmujący się wyrabianiem z blachy kotłów, rondli i innych przedmiotów (np. wężownic, aparatów gorzelniczych). Kotlarze zajmowali się też pobielaniem naczyń i urządzeń miedzianych. Przez wiele lat kotlarstwo należało do intratnych zawodów, a Cyganie byli uważani za fachowców w tej branży.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
maszynka do rozbijania mięsa na kotlety; steaker
SJP.pl
zdrobnienie od: kotlet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kotlet
(1.2) kulin. mały kotlet
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ubijane lub mielone mięso (czasami także jajka, jarzyny itp.) w formie placka, zwykle panierowane i usmażone na tłuszczu;
2. kotlet pożarski - kotlet z mięsa drobiowego lub mieszanego kurzego i cielęcego
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mięso (ale również warzywa, jajka) uformowane zazwyczaj w plasterastry i usmażone na tłuszczu;
(1.2) pot. kotlet (1.1) ze schabu
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. baki, bokobrody
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kotlet
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rel. mała kropielnica
Wiktionary
rozległe obniżenia terenu otoczone ze wszystkich stron wzniesieniami
SJP.pl
Wikipedia
rozległe obniżenia terenu otoczone ze wszystkich stron wzniesieniami
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie dolnośląskim, w gminie Mirsk;
(1.2) geogr. kocioł polodowcowy na północnym stoku Barańca w Tatrach Zachodnich;
Kotlina – rozległa, niezbyt mocno wydłużona, wklęsła forma terenu, ze wszystkich stron otoczona wzniesieniami. Może być w postaci zamkniętej (bezodpływowej) lub otwartej. Kotliny powstają na skutek ruchów górotwórczych (czyli orogenezy) lub w wyniku erozji.
Kotliny dzielą się między innymi na: denudacyjne, erozyjne, wulkaniczne i zapadliskowe. Kotliny na dnie oceanów nazywane są basenami.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec wsi: Kotlin
SJP.pl
mieszkanka wsi: Kotlin
SJP.pl
zdrobnienie od: kotlina
SJP.pl
Wikipedia
→ kotlina; kotlinowy
SJP.pl
podobny kształtem do kotliny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ kotlina; kotlinny
SJP.pl
związany z Kotlinem, dotyczący Kotlina
Kotliński:
SJP.pl
Wikipedia
osoba grająca na kotłach
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk grający na kotłach
SJP.pl
Wiktionary
→ kotlista
SJP.pl
w odniesieniu do zwierząt futerkowych: gniazdo dla samicy i jej młodych
Kotnik – pomieszczenie rozrodcze dla ryb, które zastępuje akwarium rozrodcze. Spotyka się kilka rodzajów kotników:
SJP.pl
Wikipedia
Kotnowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Płużnica.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kotnowo, po jej zniesieniu w gromadzie Płużnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 122 mieszkańców. Jest dwunastą co do wielkości miejscowością gminy Płużnica.
Wikipedia
kotna - o kotce, owcy, zajęczycy itp.: ciężarna
przymiotnik relacyjny
(1.1) wet. zootechn. o niektórych samicach zwierząt: będący w ciąży, spodziewający się potomstwa
SJP.pl
Wiktionary
narodowy japoński instrument szarpany, najczęściej z 13 strunami, podobny do europejskiej cytry
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. tradycyjny, japoński instrument strunowy;
Koto (jap. 箏 lub 琴) – tradycyjny japoński instrument muzyczny, należący do grupy chordofonów szarpanych, rodzaj cytry, narodowy instrument Japonii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Szopik pręgoogonowy, kotofretka, norka kalifornijska (Bassariscus astutus) – gatunek ssaka łożyskowego z rodziny szopowatych występujący w Ameryce Północnej (zachodnie stany USA i w Meksyku). Zamieszkuje zróżnicowane środowiska, od górskich lasów iglastych po pustynie. Zwierzę wszystkożerne, nocne, prowadzące nadrzewny tryb życia, żyje w małych stadach. Posiada szarożółtą sierść na grzbiecie i bokach i białą na brzuchu, na długim ogonie zauważyć można 14–16 wyraźnych, czarno-białych, poprzecznych pasów. Ciąża trwa 51–55 dni, zwykle na świat przychodzą 2–3 młode. Niegdyś kotofretka była popularnym zwierzęciem hodowlanym, tępiła bowiem gryzonie.
Wikipedia
potocznie: kobieta uwielbiająca koty
SJP.pl
potocznie: osoba uwielbiająca koty
SJP.pl
potocznie: zamiłowanie do kotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Feliformia|Kretzoi|ref=tak., podrząd ssaków z rzędu drapieżnych;
Kotokształtne (Feliformia) – podrząd ssaków z rzędu drapieżnych (Carnivora), dawniej nadrodzina Feloidea w ramach podrzędu palconogie (Fissipedia).
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: bawełna
SJP.pl
robotnik zatrudniony przy wyrobie kotoniny
SJP.pl
przędziwo uzyskane w wyniku kotonizacji włókien lnu, konopi itp., używane do wyrobu waty, a w połączeniu z innymi włóknami do wyrobu filcu
SJP.pl
proces mech. oddzielania włókien lnu
SJP.pl
1. bawełniany, otrzymywany z bawełny;
2. używany do wyrobu dzianin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Beninie; Cotonou
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Beninie;
Kotonu (fr. Cotonou) – miasto w południowym Beninie, w departamencie Littoral. Położone jest pomiędzy Zatoką Gwinejską na południu, a jeziorem Nokoué na północy, przy ujściu rzeki Ouémé. W spisie ludności z 11 maja 2013 roku liczyło 679 012 mieszkańców. Pod względem liczby ludności jest największym miastem kraju, jego głównym ośrodkiem gospodarczym i portem morskim. Kotonu jest także siedzibą parlamentu, ministerstw i Sądu Najwyższego Beninu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w południowo-zachodniej części Czarnogóry;
(1.2) geogr. adm. gmina w Czarnogórze z siedzibą władz w Kotorze (1.1)
(1.3) geogr. zob. Kotor Varoš.
Kotor (cyr. Котор, wł. Cattaro) – miasto portowe w południowo-zachodniej części Czarnogóry, siedziba gminy Kotor. W 2023 roku liczyło 21 916 mieszkańców.
Położone nad Zatoką Kotorską, na krańcu Zalewu Kotorskiego, na wybrzeżu Adriatyku. Miasto otoczone jest z trzech stron masywami górskimi: Lovćen, Vrmac i Dobrota.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, chemiczny oraz spożywczy.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północnej Rosji przeduralskiej, prawy dopływ Wołgi;
Kotorosl (ros. Ко́торосль) – rzeka w północnej Rosji przeduralskiej (obwód jarosławski), prawy dopływ Wołgi w zlewisku Morza Kaspijskiego. Długość – 132 km, powierzchnia zlewni – 5500 km², średni przepływ w mieście Gawriłow-Jam – 30 m³/s.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: Kotórz Mały (wieś w województwie opolskim);
2. przymiotnik od: Kotórz Wielki (wieś w województwie opolskim)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kotorem, dotyczący Kotoru, pochodzący z Kotoru
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko, np. Aleksander Kotow (1913-1981), rosyjski szachista
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
wyznaczać wysokość danych punktów pomiarowych, czyli tak zwanych kot
czasownik
(1.1) stpol. błaznować
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kotować.
Wiktionary
rodzina ssaków drapieżnych obejmująca 37 gatunków, charakteryzujących się m.in. muskularną budową ciała, smukłą sylwetką, krótką sierścią i długim ogonem; koty
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Felidae|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu drapieżnych;
Kotowate (Felidae) – rodzina ssaków z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach kotowatych (kotów)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Kotowicz (forma żeńska:Kotowicz, Kotowiczowa, Kotowiczówna;liczba mnoga:Kotowiczowie, Kotowicze; forma zniemczona: Kottwitz) – polskie nazwisko, które na początku lat 90. XX w. nosiło ok. 3500 osób.
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
Kotowski (forma żeńska: Kotowska, liczba mnoga: Kotowscy), nazwisko pochodzenia polskiego. Noszące przez herbownych szlachty herbów Kot, Trzaska, Pomian i Puchała. Nosi je około 7 705 osób w Polsce.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mit. folk. człowiek potrafiący zmienić się w kota lub kot ukrywająca się pod postacią człowieka
(1.2) fant. człowiek, którego jedną z form jest kot
Kotołak – fikcyjny gatunek, stworzony na wzór wilkołaka.
Istnieją różne wyobrażenia kotołaków. Dwa główne to:
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj; KOTs-is] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kot] nazwisko
Kott:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Sri Lanki;
Sri Dźajawardanapura Kotte (ang. Sri Jayawardenepura Kotte, syng. ශ්රී ජයවර්ධනපුර කෝට්ටේ, tamil. ஸ்ரீ ஜயவர்த்தனபுரம கோட்டே), znane także jako Kotte – miasto na Sri Lance, siedziba parlamentu i rządu tego kraju.
Miasto leży na południowych przedmieściach największego miasta kraju i dawnej stolicy – Kolombo. Parlament Sri Lanki wybrał Kotte na swoją siedzibę i nową stolicę państwa 29 kwietnia 1982.
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: pomieszczenie dla drobiu lub tuczonej trzody chlewnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, po połączeniu z Chetą tworzy Chatangę;
Kotuj – rzeka w Rosji o długości 1409 km. Kotuj znajduje się w Kraju Krasnojarskim. Jej dorzecze zajmuje około 176 tys. km² powierzchni. Po połączeniu z Chetą tworzy Chatangę. Kotuj zamarza na przełomie września i października, odmarza w czerwcu.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. roślina kobiercowa z rodziny astrowatych;
2. rzadko: pieszczotliwie o kocie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie o kocie
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pieszcz. kotek
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie: kotka; kotusia
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie: kotka; kotusia
Kotunia – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Słupca. Nazwa wsi wyewoluowała z wcześniejszego Chotunia.
Wieś duchowna Chotunia, własność biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie pyzdrskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Dawniej przez miejscowość przebiegała droga nr 466, łącząca Słupcę z Pyzdrami.
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie: kotka; kotusia
SJP.pl
przymiotnik od: Kotuń
SJP.pl
1. bardzo gruba podeszwa w obuwiu, zwłaszcza damskim;
2. but na takiej podeszwie;
3. specjalny podwyższony but używany przez aktorów teatru antycznego dla podwyższenia sylwetki;
4. w przenośni: przesadna podniosłość i pompatyczność wypowiedzi i gestów; patos, zadęcie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) but o grubej podeszwie zakładany przez aktorów w antycznym teatrze greckim;
(1.2) but damski na wysokiej podeszwie
Koturny – buty na bardzo wysokich obcasach. Używane były m.in. w starożytnym teatrze greckim. Ich podeszwy robiono z kilku warstw twardej wyprawionej skóry. Aktorzy w teatrze greckim wkładali je, aby można było ich lepiej widzieć z daleka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przesadna podniosłość i pompatyczność wypowiedzi i gestów; patos, zadęcie
SJP.pl
1. przymiotnik od: koturn;
2. przenośnie: przesadnie podniosły, uroczysty
przymiotnik
(1.1) związany z koturnem, dotyczący koturnu
(1.2) przen. przesadnie uroczysty
SJP.pl
Wiktionary
1. obuwie na bardzo grubej podeszwie;
2. specjalny rodzaj obuwia na bardzo wysokiej podeszwie używany przez aktorów teatru antycznego dla podwyższenia sylwetki
Koturny – buty na bardzo wysokich obcasach. Używane były m.in. w starożytnym teatrze greckim. Ich podeszwy robiono z kilku warstw twardej wyprawionej skóry. Aktorzy w teatrze greckim wkładali je, aby można było ich lepiej widzieć z daleka.
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie o kocie lub bliskiej osobie
SJP.pl
pieszczotliwie o bliskiej osobie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wiązanie drewniane albo stalowe wzmacniające budowlę; kotew
Kotwa może dotyczyć:
SJP.pl
Wikipedia
Kotwasice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Malanów.
Miejscowość położona jest 3 km na północ od Malanowa, przy drodze do Konina.
Nazwa miejscowości pochodzi od słowa kotwa, czyli poziomego pręta ściągającego elementy konstrukcji.
Wikipedia
AHTS (ang. Anchor Handling Tug / Supply vessel) – statek do pracy przy instalacjach offshore polegającej na obsłudze ich kotwic oraz dostarczaniu zaopatrzenia. Jeden z typów holownika.
Wikipedia
łączyć poszczególne elementy budowlane za pomocą kotwi
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakotwić)
(1.1) techn. bud. wiązać, zamocowywać poszczególne elementy budowlane przy użyciu kotwi
SJP.pl
Wiktionary
stalowa konstrukcja z trzonem i ramionami, która rzucona ze statku (na linie lub łańcuchu), zagłębia się w dno i utrzymuje statek w jednym miejscu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. przyrząd służący do unieruchomienia statku (czasem także innych pływających obiektów) przez zaczepienie o dno;
(1.2) gwara. mar. postój statku na redzie
(1.3) gwara. więzienna: drut z zakończeniem w kształcie kotwicy (1.1), używany do kaleczenia przełyku
Kotwica – element wyposażenia jednostki pływającej służący do unieruchomienia jej na wodzie przez zaczepienie o dno, niekiedy do hamowania oraz wykonywania manewrów.
Kotwice wytwarzane są najczęściej ze stali kutej bądź walcowanej, rzadziej odlewane ze staliwa. Głównymi elementami konstrukcyjnymi kotwicy są trzon oraz łapy niekiedy zakończone pazurami. Istnieje kilka podstawowych typów kotwic, różniących się budową i kształtem, wszystkie jednak działają na tej samej zasadzie: statek rzuca kotwicę, a następnie, dryfując, zaczyna ją wlec. Zmniejszenie kąta pomiędzy liną kotwiczną a dnem zbiornika, spowodowane oddalaniem się statku, prowadzi do ułożenia kotwicy w taki sposób, że łapa lub łapy zagłębiają się w dnie. Kotwica stawia duży opór, utrzymujący statek w miejscu. Konstrukcja kotwicy sprawia, że jej podniesienie jest możliwe tylko wtedy, gdy lina kotwiczna patrzy pion tj. kotwica znajduje się pionowo pod kadłubem jednostki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
obszar na redzie, w porcie lub przed portem, wyznaczony do rzucania przez statki kotwicy; przedporcie, przedmorze, przedport, awanport
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mar. część redy (lub portu), w której można zakotwiczać statki;
Kotwicowisko – wyznaczony akwen znajdujący się w bezpiecznej odległości zarówno od lądu, jak i budowli hydrotechnicznych, przeznaczony dla jednostek pływających na miejsce postoju na kotwicy. Jest to akwen o dnie dostatecznie płytkim, trzymającym kotwicę (odpowiednio zwartym), a jednocześnie nie blokującym jej (np. oczyszczony z wraków). Kotwicowisko jest zwykle osłonięte z jednej lub kilku stron od fali i wiatru przez naturalne przeszkody, takie jak wyspy i półwyspy, lub tworzone przez człowieka budowle, np. falochrony.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kotwica
przymiotnik relacyjny
(1.1) mors. związany z kotwicą, dotyczący kotwicy
SJP.pl
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kotwica;
2. w wędkarstwie: haczyk mający kilka ramion
Kotwiczka (łac. cardo, l. mn. cardi) − element narządów gębowych stawonogów stanowiący część szczęk, a u krocionogów też żuwaczek.
U sześcionogów kotwiczka stanowi nasadową część szczęk. W aparacie gębowym typu gryzącego kotwiczka szczęk I pary łączy się luźno z puszką głowową z jednej strony, a stawowo z pieńkiem z drugiej. W aparacie gębowym gryząco-liżącym kotwiczki I pary szczęk są wydłużone, a w innych typach aparatów ulegają silnym przekształceniom. U skoczogonków między kotwiczką a puszką głowową znajduje się jeszcze jeden skleryt − fulcrum. Kotwiczki II pary szczęk są zrośnięte tworząc razem podbródek i wchodząc w skład wargi dolnej.
SJP.pl
Wikipedia
opłata statku za możliwość zatrzymania się w porcie; opłata kotwiczna
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. opłata za kotwiczenie w porcie
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: poborca podatkowy zbierający opłaty za zatrzymanie statku w porcie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. mar. poborca podatkowy zbierający opłaty za zarzucenie kotwicy w porcie
(1.2) daw. mar. marynarz zawiadujący na okrętach kotwicą i linami
(1.3) daw. rzem. kowal wykuwający kotwice
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: kotwica
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z kotwicą, dotyczący kotwicy
SJP.pl
Wiktionary
→ kotew; kotwowy
SJP.pl
SJP.pl
1. rodzina ssaków drapieżnych obejmująca 37 gatunków, charakteryzujących się m.in. muskularną budową ciała, smukłą sylwetką, krótką sierścią i długim ogonem; kotowate;
2. zszyte skóry kotów lub zajęcy służące za futrzane podbicie płaszcza;
3. kłębki kurzu
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Felinae|G. Fischer|ref=tak., podrodzina ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kot
Koty (Felinae) – podrodzina ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych (Felidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
krzew lub podkrzew z rodziny gruboszowatych o mięsistych liściach i rurkowatych kwiatach; niektóre gatunki hodowane jako rośliny doniczkowe
SJP.pl
taniec towarzyski, do którego dobierają się pary według jednakowych parzystych oznak; oznaka przypinana tańczącym ten taniec
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) tradycyjna zbiorowa zabawa taneczna, o XIX-wiecznym francuskim rodowodzie, złożona z kilku samodzielnych tańców i zabaw, niekiedy z wymianą drobnych upominków, podczas której tańczy się walca figurowego, mazurka albo galop, a w której pary dobierają się według przypiętych wcześniej wstążek kotylionów (2.1);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) każda z dwóch identycznych ozdób, zwykle w formie wstążki uformowanej w rozetkę, przypinanych na balu potencjalnym partnerom w kotylionie (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kotylion
Wiktionary
przymiotnik od: kotylion
SJP.pl
pierwotny gad kopalny z rodziny o tej samej nazwie, o masywnej budowie, długości do trzech metrów, żyjący w permie i triasie
Kotylozaury (Cotylosauria) – pierwotnie nazwę tę stosowano na określenie najstarszych i najbardziej pierwotnych gadów kopalnych, które miały dać początek wszystkim późniejszym owodniowcom. Obecnie jednak uważa się, że tak definiowane kotylozaury grupowały różne bliżej nie spokrewnione ze sobą zwierzęta czworonogie – m.in. część anapsydów (np. wymarłe pod koniec permu parejazaury) i blisko spokrewnione z diapsydami karbońskie rodziny Captorhinidae (m.in. rodzaj Captorhinus) i Protorothyrididae (m.in. rodzaj Hylonomus), a według niektórych definicji nawet sejmurię i pokrewne jej czworonogie. W dodatku tak definiowane kotylozaury były grupą parafiletyczną, gdyż nie obejmowały bardziej zaawansowanych ewolucyjnie owodniowców, które miały od nich pochodzić.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina najpierwotniejszych gadów kopalnych żyjących w permie i triasie, przodków wszystkich gadów
Kotylozaury (Cotylosauria) – pierwotnie nazwę tę stosowano na określenie najstarszych i najbardziej pierwotnych gadów kopalnych, które miały dać początek wszystkim późniejszym owodniowcom. Obecnie jednak uważa się, że tak definiowane kotylozaury grupowały różne bliżej nie spokrewnione ze sobą zwierzęta czworonogie – m.in. część anapsydów (np. wymarłe pod koniec permu parejazaury) i blisko spokrewnione z diapsydami karbońskie rodziny Captorhinidae (m.in. rodzaj Captorhinus) i Protorothyrididae (m.in. rodzaj Hylonomus), a według niektórych definicji nawet sejmurię i pokrewne jej czworonogie. W dodatku tak definiowane kotylozaury były grupą parafiletyczną, gdyż nie obejmowały bardziej zaawansowanych ewolucyjnie owodniowców, które miały od nich pochodzić.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Kotynia (kaszb. Jezoro Kòtëniô) – polodowcowe jezioro wytopiskowe w mezoregionie Bory Tucholskie, na południe od wsi Zdunowice (gmina Sulęczyno, powiat kartuski, województwo pomorskie).
Powierzchnia całkowita jeziora wynosi 16,57 ha.
SJP.pl
Wikipedia
związek chemiczny powstały w wyniku rozkładu nikotyny
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ustalenie wartości czegoś, zwłaszcza waloru finansowego, papieru wartościowego;
2. rozkład na raty jakiejś płatności, składki, podatku itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zamieszanie
Wiktionary
coś co się kotłuje, kłębi, gwałtownie porusza; kłębowisko
SJP.pl
zupa z wywaru, w którym gotowało się mięso na wędliny
SJP.pl
Wikipedia
pomieszczenie, w którym zainstalowane są kotły podgrzewające wodę lub wytwarzające parę
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie lub budynek, w którym zamontowane są kotły grzewcze
Kotłownia – pomieszczenie lub budynek, przedział statku lub okrętu, w którym znajduje się kocioł grzewczy lub parowy.
Na statku część siłowni, przeważnie wydzielona. W odniesieniu do okrętownictwa termin archaiczny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kocioł
przymiotnik
(1.1) związany z kotłami czy kotłownią
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) robotnik obsługujący kotły w kotłowni
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. słodkie bretońskie maślane ciasto drożdzowe, pieczone w formie rolek lub placekacka
Wiktionary
[czytaj: kałlun]
1. miasto w Chinach;
2. półwysep w Chinach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. obszar miejski w Hongkongu;
Koulun (chiń. Jiulong, ang. Kowloon) – region w Hongkongu.
Wraz z półwyspem Koulun i Nowym Koulunem liczy 2,06 mln mieszkańców (2003). Jest to ośrodek handlowo-finansowy o międzynarodowym znaczeniu, a także międzynarodowy port morski i lotniczy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ Koulun [czytaj: kałluński]
SJP.pl
dereń kousa - gatunek rośliny z rodziny dereniowatych pochodzący z Chin, Japonii i Korei
SJP.pl
[czytaj: kowacz] nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: kuć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzemieślnik trudniący się kuciem przedmiotów z metalu
Kowacz (bułg. Ковач) – szczyt pasma górskiego Riła, w Bułgarii, o wysokości 2634 m n.p.m.
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od: kowadło
2. jedna z trzech kosteczek słuchowych w jamie bębenkowej u ssaków
3. kulisty występ gniazda spłonki w łusce naboju
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. jedna z trzech kosteczek słuchowych u ssaków;
Kowadełko (łac. incus) – jedna z trzech kosteczek słuchowych u ssaków. Położona jest w jamie bębenkowej. Przekazuje drgania dźwiękowe z ucha zewnętrznego do ucha wewnętrznego.
Znajduje się w uchu środkowym. Swoją powierzchnią stawową łączy się z główką młoteczka (łac. caput mallei) a odnogą długą (łac. crus longum) jest ruchomo połączona z głową strzemiączka. Ewolucyjnie wywodzi się z kości kwadratowej gadów, która pierwotnie pochodzi z kości osłaniających pierwszą szparę skrzelową ryb (tryskawkę).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kowadełko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kuźnia
Wiktionary
1. żelazna lub stalowa podstawa, na której kuje się przedmioty metalowe;
2. w związku frazeologicznym: znajdować się między młotem a kowadłem - być w sytuacji, w której każde z dwu rozwiązań jest niekorzystne
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt na południowym krańcu Gór Złotych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kowadło
SJP.pl
1. rzemieślnik wykonujący przedmioty z żelaza, podkuwający konie itp.; kuziennik;
2. wykwalifikowany robotnik obsługujący młoty maszynowe;
3. pogardliwie o osobie, która dużo się uczy; kujon;
4. dość duży, czerwono-czarny owad z rzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, pospolity wczesną wiosną u podstaw pni niektórych drzew
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kowal – rzemieślnik zajmujący się kowalstwem. Zawód polegający na tworzeniu (wykuwaniu) przedmiotów z metalu. Miejscem pracy kowala jest kuźnia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. rzemieślnik wykonujący przedmioty z żelaza, podkuwający konie itp.; kuziennik;
2. wykwalifikowany robotnik obsługujący młoty maszynowe;
3. pogardliwie o osobie, która dużo się uczy; kujon;
4. dość duży, czerwono-czarny owad z rzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, pospolity wczesną wiosną u podstaw pni niektórych drzew
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kowala (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kowala (miasta w Polsce)
Kowalanka – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Wolanów. Ma status sołectwa.
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Wolanów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Doroty w Wolanowie.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. uczeń kowala, czeladnik kowalski
(1.2) daw. syn kowala
Kowalczyk (forma żeńska: Kowalczyk, Kowalczykowa, Kowalczykówna, liczba mnoga: Kowalczykowie) – polskie nazwisko notowane od 1427 roku. Obecnie jest to piąte pod względem popularności nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL 22 stycznia 2025 r. nazwisko to nosiło 48 449 Polek i 47 252 Polaków. Łącznie nazwisko to nosiło 95 701 obywateli Polski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
charakterystyka atomu określająca liczbę par elektronowych wspólnych z innymi atomami wchodzącymi razem z nim w skład związku chemicznego; kowalentność
SJP.pl
w fizyce, chemii: wiązanie kowalencyjne - wiązanie powstałe przez kwantowe sprzężenie pary elektronów pochodzących z dwóch sąsiednich atomów; wiązanie kowalentne
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
charakterystyka atomu określająca liczbę par elektronowych wspólnych z innymi atomami wchodzącymi razem z nim w skład związku chemicznego; kowalencyjność
SJP.pl
w fizyce, chemii: wiązanie kowalentne - wiązanie powstałe przez kwantowe sprzężenie pary elektronów pochodzących z dwóch sąsiednich atomów; wiązanie kowalencyjne
SJP.pl
mieszkaniec Kowalewa Pomorskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kowalewa Pomorskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Kowalewice Nowe, Kowalewice Włościańskie
Wikipedia
nazwisko
Osoby noszące nazwisko Kowalewicz:
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Kowalewo Pomorskie
Osoby o nazwisku Kowalewski:
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: żona kowala; kowalowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona kowala
(1.2) kobieta zajmująca się kowalstwem
Kowalicha – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Dąbrówka. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Miłosierdzia Bożego w Józefowie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ptak leśny z rzędu wróblowych, zamieszkujący lasy Eurazji i Ameryki Północnej, w Polsce pod ochroną; bargiel
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Sitta europaea|ref=tak., mały leśny ptak z rzędu wróblowych, zimą często spotykany w karmnikach;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. kobieta trudniąca się kowalstwem;
2. zajęcie, profesja kowala; kowalstwo
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. kowadło
Wiktionary
zdolność metalu do zmiany kształtu pod wpływem kucia; klepalność, kujność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kowalne
SJP.pl
Wiktionary
o metalach: dający się łatwo kuć; kujny
SJP.pl
żona kowala
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: być kowalem, zajmować się kowalstwem
SJP.pl
rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych
Kowalowate (Pyrrhocoridae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Obejmuje ponad 360 gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Kowal, Kowala, Kowale Oleckie;
2. związany z kowalem lub kowalstwem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przen. przeciętny Polak, obywatel Polski
Kowalski (forma żeńska: Kowalska; liczba mnoga: Kowalscy) – drugie pod względem popularności (po Nowak) nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL 30.01.2023 nazwisko to nosiło 68454 Polek i 67505 Polaków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dział technologii zajmujący się procesami obróbki przedmiotów metalowych przez kucie; kuziennictwo, kuźnictwo, przemysł kuźniczy;
2. zawód, zajęcie kowala; kowalka
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. fach kowala
(1.2) rzem. produkcja kuźnicza
Kowalstwo – rzemiosło wykonywane przez kowala, przy użyciu narzędzi kowalskich. Polega na wytwarzaniu przedmiotów przez kucie. Miejsce pracy kowala nazywane jest kuźnią.
Podstawowe wyposażenie kuźni:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kować.
Wiktionary
Kowanówko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki, nad Wełną.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
W Kowanówku znajduje się szpital rehabilitacyjno-kardiologiczny.
Wikipedia
stop żelaza, kobaltu, niklu i manganu
Kowar – stop żelaza zawierający przeciętnie 30% niklu, 15% kobaltu i 0,2% manganu o współczynniku rozszerzalności liniowej porównywalnym ze szkłem. Stosowany jest w elektronice próżniowej do produkcji elektrod i elementów wtapianych w szkło, np. w lampach elektronowych.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miara statystyczna określająca zależność dwóch zmiennych losowych (dla zmiennych niezależnych kowariancja wynosi 0)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. stat. iloczyn współczynnika korelacji Pearsona i odchyleń standardowych korelowanych zmiennych losowych;
Kowariancja, \operatorname {cov} (X,Y) – liczba określająca odchylenie elementów od sytuacji idealnej, w której występuje zależność liniowa. Zależność tę określa się między zmiennymi losowymi X i Y.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kowariancją
SJP.pl
w matematyce: pozostający w stałej relacji do czegoś; współzmienniczy
SJP.pl
maszyna kuźnicza wielobijakowa; młotkownica
SJP.pl
przymiotnik od: kowar
SJP.pl
→ Kowary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kowar
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stop żelaza, kobaltu, niklu i manganu
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kowary (niem. Schmiedeberg im Riesengebirge) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, na pograniczu Karkonoszy, Rudaw Janowickich i Kotliny Jeleniogórskiej w Sudetach Zachodnich. Historycznie leżące na Dolnym Śląsku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kowar (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kowar (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pasterz bydła, koni w Ameryce Północnej, charakteryzujący się specyficznym, gł. skórzanym ubiorem: szerokim kapeluszem, pasem z przypiętą bronią; cowboy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pasterz bydła w Ameryce;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skórzany but na obcasie ze spiczastym czubkiem i z wysoką, zaokrągloną u góry cholewką
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pasąca bydło w Ameryce
(1.2) obuw. skórzany but na obcasie z wysoką cholewką o spiczastym czubku
SJP.pl
Wiktionary
skórzany but na obcasie ze spiczastym czubkiem i z wysoką, zaokrągloną u góry cholewką
SJP.pl
→ kowboj; cowboyski
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kowbojami, dotyczący kowbojów
SJP.pl
Wiktionary
miasto na Ukrainie
Kowel (ukr. Ковель) – miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, siedziba administracyjna rejonu kowelskiego.
Leży na głównej drodze między Warszawą a Kijowem, około 65 km od granicy polsko-ukraińskiej.
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.
SJP.pl
Wikipedia
niebieskogranatowy minerał, siarczek miedzi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miner. niebieskogranatowy minerał, siarczek miedzi;
Kowelin (także covellin, dawniej używano także nazwy kawelin) – minerał z gromady siarczków. Rozpowszechniony, ale występujący w niewielkich ilościach.
Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego mineraloga, Nicoli Covelliego (1790–1829), który odkrył ten minerał w produktach ekshalacji Wezuwiusza.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kowel (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zorganizowana grupa wyznawców wicca lub innej religii neopogańskiej;
Kowen – grupa wyznawców wicca lub innej religii neopogańskiej, działająca zazwyczaj w tej samej miejscowości lub regionie. Słowo pochodzi z języka gaelickiego szkockiego, w którym znaczyło tyle co "zgromadzenie".
Wiktionary oraz Wikipedia
warunek umowny określający wymogi dla pożyczkobiorcy
SJP.pl
dawny przebój muzyczny lansowany przez nowego wykonawcę w nowej aranżacji; cover
Cover (ang. cover, od cover version; IPA /ˈkʌvə/) – nowa aranżacja, interpretacja istniejącego utworu muzycznego wykonywana przez artystę, który nie jest jego pierwotnym twórcą.
SJP.pl
Wikipedia
gęsta tkanina wełniana na płaszcze i kostiumy; covercoat
SJP.pl
potocznie: COVID-19 - ostra choroba zakaźna układu oddechowego wywołana koronawirusem SARS-CoV-2; covid, covidek, covidzik, koronainfekcja, wuhanka
SJP.pl
→ COVID-19; covidowy, COVID-owy
SJP.pl
sytuacja wywołana pandemią COVID-19 oraz zbyt intensywnymi, uciążliwymi działaniami mającymi na celu jej ograniczenie; covidoza, pandemioza
SJP.pl
→ Kowno; kownieński
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kowna, związany z Kownem
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Kowiesy
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. staw (dla kaczek, gęsi)
Wiktionary
nazwisko
Kownacki, Kownacka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 3 tys. osób.
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kowna
SJP.pl
mieszkanka Kowna
SJP.pl
→ Kowno; kowieński
SJP.pl
miasto na Litwie
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. drugie najważniejsze miasto Litwy, położone w środkowej Litwie u zbiegu Niemna i Wilii;
Kowno (lit. Kaunas; wymowa, biał. Коўна, ros. Каунас, Ковно lub Ковна; jidysz קאָוונע; Kowne) – drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Litwy (około 319 790 tys. mieszkańców w 2023 roku) i największy ośrodek przemysłowy kraju.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ent. czarny żuk
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. etn. choreogr. cieszyński taniec ludowy
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, położone w obwodzie włodzimierskim, nad Klaźmą;
Kowrow (ros. Ковров) – miasto w Rosji, w obwodzie włodzimierskim, nad Klaźmą (dopływ Oki). Około 135,7 tys. mieszkańców.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kowrowem, dotyczący Kowrowa
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
kowymiar podprzestrzeni - pojęcie odnoszące się do podprzestrzeni wektorowej
Podprzestrzeń liniowa a. wektorowa – podzbiór przestrzeni liniowej, który sam jest przestrzenią liniową z działaniami dziedziczonymi z wyjściowej przestrzeni. Równoważnie, podzbiór U przestrzeni liniowej V nad ciałem K jest podprzestrzenią liniową wtedy i tylko wtedy, gdy dla wszystkich wektorów \mathbf {u} ,\mathbf {v} \in U i skalarów a\in K spełnione są warunki:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Znane osoby noszące nazwisko Kowzan:
SJP.pl
Wikipedia
1. zwierzę hodowlane z rodziny krętorogich; samica tego zwierzęcia;
2. samica sarny i kozicy;
3. ryba z rodziny piskorzowatych;
4. ludowy instrument dęty; dudy, duda;
5. potocznie:
a) lekkomyślna, przesadnie wesoła dziewczyna; kózka;
b) mały, metalowy piecyk;
c) areszt, więzienie;
d) miejsce odbywania kary szkolnej;
e) smark, glut
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. skóra zwierzęca
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nakazywać, nauczać
Wiktionary
odnoszący się do kozaka, należący do kozaka
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Kozaków (ludności ruskiej/ukraińskiej)
(1.2) odnoszący się do kozaków (oddziałów wojskowych)
(1.3) pot. odważny
(1.4) pot. niewiarygodnie szybki i zwinny
(1.5) pot. bardzo wysoki
(1.6) pot. wyśmienity, rewelacyjny
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. odważnie, budząc podziw, robiąc wrażenie
(1.2) pot. bardzo
Wiktionary
→ kozacki
SJP.pl
kozaczyzna; dawniej:
1. oddział wojska złożony z Kozaków;
2. kozacy, wojsko kozackie
SJP.pl
1. potocznie: ktoś odważny, mężny
2. żołnierz lekkiej jazdy kozackiej
Kozacy (ukr. козаки́ / kozaky, ros. каза́ки a. казаки́ / kazaki, z tur. quazzāq, awanturnik) – grupa ludności o charakterze wieloetnicznym z dominującym substratem ruskim, zamieszkującej stepy położone na południe od księstw ruskich, określająca później także rodzaj osadnictwa wojskowego na zasiedlanych ziemiach pogranicznych Rzeczypospolitej i Rosji.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kozak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kozak
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kozak
SJP.pl
zdrobnienie od: kozak
Kozaczki (ukr. Козачки) – wieś na Ukrainie w rejonie krzemienieckim należącym do obwodu tarnopolskiego.
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała strażnica KOP „Kozaczki”.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kozaCZOK] taniec popularny w Europie Zachodniej w drugiej połowie lat sześćdziesiątych, oparty na różnych przeróbkach jednej z najbardziej znanych pieśni rosyjskich - "Katiusza"; kazaczok
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kozak
SJP.pl
1. dawniej: narzucać komuś kozacki tryb życia, kozackie obyczaje;
2. dawniej: pędzić życie typowe dla Kozaka, żyć jak Kozak; kozakować;
3. potocznie: udawać kozaka, starać się być śmiałkiem, kozakiem, popisywać się odwagą; kozakować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kozactwo; dawniej:
1. oddział wojska złożony z Kozaków;
2. kozacy, wojsko kozackie
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: ktoś odważny, mężny
2. żołnierz lekkiej jazdy kozackiej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek wspólnoty zamieszkującej stepy na południowych pograniczach dawnej Rzeczpospolitej i Rosji;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. potocznie: ktoś odważny, mężny
2. żołnierz lekkiej jazdy kozackiej
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
kozaczyć;
1. dawniej: pędzić życie typowe dla Kozaka, żyć jak Kozak;
2. potocznie: udawać kozaka, starać się być śmiałkiem, kozakiem, popisywać się odwagą
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zaimek upowszechniający
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. każdy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. nietoperz
Wiktionary
Kozenin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Sławno.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kozenin, po jej zniesieniu w gromadzie Sławno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Geroncjusza i Wniebowzięcia NMP w Sławnie.
Wikipedia
człowiek umiejący rozmawiać, gawędzić interesująco, dowcipnie; gawędziarz; causeur
SJP.pl
dawniej:
1. powód, przyczyna;
2. kolor atutowy (w grze w karty), także karta atutowa;
3. awantura, kłótnia; dziś tylko w wyrażeniu "nie bez kozery" - nie bez powodu, nie bez przyczyny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. powód, przyczyna
(1.2) daw. awantura, kłótnia
(1.3) daw. karc. kolor atutowy, także karta atutowa
SJP.pl
Wiktionary
1. miejsce łączenia się kołnierza marynarki oraz klapy;
2. zdrobnienie od: kozera
SJP.pl
dawniej w kartach: atutowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
duża kozetka
Kozeta (w oryginale francuskim Cosette) – jedna z fikcyjnych bohaterek powieści Nędznicy Wiktora Hugo.
SJP.pl
Wikipedia
wyściełana kanapka bez oparcia, używana w gabinetach lekarskich i szpitalach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wąski mebel bez oparcia, przeznaczony do leżenia
Kozetka (fr. causette – pogawędka) – niewielka dwuosobowa kanapa, mająca oparcie z jednej lub z dwóch stron.
Wprowadzona we Francji w połowie XVIII wieku, rozpowszechniona w XIX wieku.
W Polsce nazwa różnych leżanek, np. leżanki lekarskiej lub prostego łóżka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kozą, pochodzący od kozy
przymiotnik
(1.1) dotyczący kozy, odnoszący się do kozy (o zwierzęciu)
(1.2) pochodzący od kozy
(1.3) charakterystyczny dla kozy, mający cechy kozy
Közi (jap. こうじ; ur. 29 maja 1972 w prefekturze Niigata) – japoński artysta z nurtu visual kei grający na gitarze, fortepianie, keyboardzie i syntezatorze. Közi najbardziej znany jest z czasów, gdy należał do popularnego zespołu visual kei, MALICE MIZER. Po tym, jak grupa zawiesiła działalność w 2001 roku, Közi dołączył do projektu, Eve of Destiny, grającego industrialnego rocka, a także rozpoczął karierę solową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kóz (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kóz (wsi w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. rzadko: pasterka kóz;
2. dawniej: żona albo córka pasterza kóz
SJP.pl
pomieszczenie dla kóz
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. pasterz kóz;
2. osoba grająca na kozie, dudach
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca kóz
(1.2) pasterz kóz
Koziarz, Kosiarz (943 m) – szczyt w grzbiecie głównym Pasma Radziejowej w Beskidzie Sądeckim. Znajduje się w zachodnim końcu tego pasma, pomiędzy Jaworzynką (936 m) a Suchym Groniem (855 m). W północno-zachodnim kierunku stok Koziarza opada w widły dwóch źródłowych cieków potoku Klępowski, we wschodnim kierunku od Koziarza odchodzi niski grzbiet oddzielający dolinę potoku Kąty od doliny Obidzkiego Potoku. Na grzbiecie tym i w dolinach potoków rozłożone są przysiółki Obidzy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), rosnąca w wielu gatunkach w Europie, Azji i Afryce
Kozibród (Tragopogon L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 124 gatunki. Występują one w regionie Morza Środziemnego oraz w pozostałej części Europy i Azji w strefie umiarkowanej, rosnące w formacjach trawiastych. Są to rośliny zielne o trawiastych (długich i wąskich) liściach i kwiatach skupionych w koszyczek na szczycie pędu, otwierający się tylko rano.
SJP.pl
Wikipedia
ssak górski z rodziny pustorożców; giemza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Rupicapra rupicapra|ref=tak., ssak górski o bujnej sierści i pionowo wyrastających rogach, zagiętych ku tyłowi u samca;
Kozica (Rupicapra) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
piwo kozicowe - regionalny napój kurpiowski
SJP.pl
zdrobnienie od: kozik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kozik
(1.2) mały kozik
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby noszące nazwisko Kozidrak:
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Koziegłów (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koziegłów (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Koziegłowy
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z kozą, pochodzący od kozy
Koziej – nazwisko używane w Polsce.
Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 1226 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. lubelskim (482 osoby), zamojskim (117 osób) i chełmskim (99 osób).
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kozielice
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w obwodzie kałuskim Rosji;
Kozielsk (ros. Козельск) – miasto w obwodzie kałuskim Rosji.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od:
1. Koźle;
2. Kozielsk
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kozielskiem, dotyczący Kozielska
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kozienice – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim. Siedziba władz powiatu i miejsko-wiejskiej gminy Kozienice. Położone nad lewym dopływem Wisły – rzeką Zagożdżonką, na Nizinie Środkowomazowieckiej; historycznie – w Małopolsce.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kozienice
SJP.pl
mieszkaniec Kozienic
SJP.pl
mieszkanka Kozienic
SJP.pl
wrodzona lub nabyta wada postawy nóg u konia, charakteryzująca się pochyleniem stawu nadgarstkowego do przodu; koziniec
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kozy
SJP.pl
roślina zielna o jasnożółtych kwiatach, przypomina z wyglądu koniczynę
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Trigonella|ref=tak., rodzaj aromatycznych roślin z rodziny bobowatych, używanych jako przyprawa i w celach leczniczych;
(1.2) kulin. przyprawa z nasion kozieradki pospolitej (nazwa systematyczna|Trigonella foenum-graecum|ref=tak.)
Kozieradka (Trigonella L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje ponad 100 gatunków występujących na wszystkich kontynentach Starego Świata sięgając po wyspy Oceanii. W Polsce jako przejściowo dziczejące (efemerofity) spotykane są dwa gatunki: kozieradka błękitna (T. caerulea) i pospolita (T. foenum-graecum).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Kozieł – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Praszka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
W 1929 r. wybudowano kapliczkę we wsi z wizerunkiem Maryi z dzieciątkiem Jezus, która stała się zabytkiem. Na początku 2015 r. wyremontowano i odświeżono wygląd kapliczki.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj małego nożyka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały nóż ze składanym, spiczastym ostrzem i drewnianym trzonkiem
Osoby:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mięso z kozy
SJP.pl
Wikipedia
wrodzona lub nabyta wada postawy nóg u konia, charakteryzująca się pochyleniem stawu nadgarstkowego do przodu; kozieniec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. kozie łajno
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Koziński v. Zagłoba, Zdan, Kojleńczyk (Koileńczyk) – własny
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) mający kozią brodę, podobną do koziej
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. mający kozią głowę
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający kozią głowę
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający kozie kopyta
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający kozie nogi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający kozie oczy
Wiktionary
kozioróg dębosz - chrząszcz żyjący w lasach liściastych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kozie rogi
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zwierzę górskie o dużych rogach zagiętych ku tyłowi
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór równikowy, w Polsce widoczny latem, nisko nad horyzontem;
(1.2) astr. astrol. dziesiąty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 22 grudnia do 20 stycznia;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Koziorożca (1.2)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. pasterz kóz
Wiktionary
1. samiec kozy;
2. samiec sarny, rogacz;
3. siedzenie dla woźnicy w pojeździe konnym;
4. drążki drewniane zbite na skos w kształcie litery X, używane jako konstrukcja wsporcza;
5. przyrząd gimnastyczny używany do ćwiczeń w skokach;
6. odbicie piłki od ziemi;
7. ludowy instrument dęty, odmiana dud
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. dorosły samiec kozy;
(1.2) zool. samiec sarny;
(1.3) przen. człowiek uparty, nieprzejednany
(1.4) sport. odbicie piłki od ziemi;
(1.5) muz. ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych;
(1.6) przest. drewniana konstrukcja do noszenia cegieł na plecyecach
(1.7) bud. umocnienie kalenicy dachu krytego strzechą
(1.8) druk. drukarski stół z pochyłym blatem
(1.9) stojak do piłowania drewna;
(1.10) roln. stojak do suszenia siana
(1.11) stojak służący jako podpora lub zapora
(1.12) siedzenie powożącego pojazdem zaprzęgowym
(1.13) wojsk. karabiny (lub inna broń długa) ustawione na sztorc i oparte o siebie nawzajem
(1.14) stpol. rodzaj mocnego piwa
(1.15) sport. przyrząd gimnastyczny, używany w akrobatyce
(1.16) daw. przen. człowiek niedbały
(1.17) kolej. wózek do przewożenia wagonów szerokotorowych po torach węższych
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: koziołek
SJP.pl
mały kozioł
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. młody lub mały kozioł
(1.2) zool. młody samiec sarny
(1.3) ćwiczenie fizyczne z przewrotem ciała
(1.4) lekkie siedzisko woźnicy
(1.5) lud. drewniana figurka używana podczas obchodów wsi i na zabawie w ostatni wtorek karnawału
(1.6) techn. lekka konstrukcja podpierająca
(1.7) ornit. zob. kszyk.
koziołek
W Polsce
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wykonywać całym ciałem szybki obrót przez głowę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) robienie koziołków
Wiktionary
przymiotnik od: koziołek
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do koziołka
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący koziołka, określający koziołka, używany przy koziołku
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla koziołka, mający cechy koziołka
SJP.pl
Wiktionary
rodzina owadów z rzędu muchówek
Koziułkowate, komarnice (Tipulidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek.
Ich odnóża mogą oderwać się od reszty ciała, co może je ratować po złapaniu przez ptaki.
Większość osiąga do 60 mm długości, niektóre tropikalne gatunki nawet ponad 100 mm. Samice mają wypukłe od strony brzusznej odwłoki z powodu zgromadzonych jaj oraz spiczaste pokładełka służące do ich składania.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach koziułkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
1. jadalny grzyb o rudopomarańczowym lub jasnobrązowym kapeluszu i wysmukłej, białej nodze; kozak; koźlarz;
2. gatunek mocnego i ciemnego piwa ze słodu jęczmiennego;
3. koźlę, koziołek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. zool. koziołek, koźlę
(1.2) mikol. zob. koźlarz.
(1.3) mikol. reg. zob. maślak zwyczajny.
(1.4) kulin. spoż. rodzaj mocnego piwa;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ koźlak
SJP.pl
mieszkaniec Koźla
SJP.pl
mieszkanka Koźla
Koźlanka – osada leśna w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Rąbczyn.
W latach 1975–1998 Koźlanka administracyjnie należała do województwa pilskiego.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
Leccinellum Bresinsky & Manfr. Binder (koźlarek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
SJP.pl
Wikipedia
jadalny grzyb o rudopomarańczowym lub jasnobrązowym kapeluszu i wysmukłej, białej nodze; kozak, koźlak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. grzyb z rodzaju nazwa systematyczna|Leccinum|Gray|ref=Leccinum. z charakterystycznymi kosmkami na trzonie;
Leccinum Gray (koźlarz) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pieszczotliwe zdrobnienie od: koźlę
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: koźlę
SJP.pl
Wiktionary
→ kozioł (samiec kozy); kozłowy
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. młode kozy domowej
(1.2) zool. młode mniejszych zwierząt kopytnych, np. sarny, muflona, kozicy
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: koźlę
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do koźlęcia
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący koźlęcia, określający koźlęcia, używany przy koźlęciu
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla koźlęcia, mający cechy koźlęcia
SJP.pl
Wiktionary
→ kozioł (samiec kozy); kozłowy
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do kozła
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący kozła, określający kozła, używany przy koźle
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla kozła, mający cechy kozła
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
Koźlik – występ umieszczony w przedniej części łoża karabinu służący do ustawiania broni w „kozły”.
Aby ustawić broń w „kozły”, opierano karabiny kolbami o ziemię i zaczepiano je o siebie nawzajem koźlikami. Często funkcję koźlika pełni wycior lub założony na broń bagnet (np. w karabinie Lebel – bagnet Mle 1886 wyposażony w pełniący funkcję koźlika hak jelca).
SJP.pl
Wikipedia
mięso z kozy lub kozła
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mięso z kozy, kozła lub koźlęcia
(1.2) skrzyżowane drągi na szczycie strzechy wzmacniające poszycie
(1.3) pot. bot. nazwa systematyczna|Salix viminalis|L.|ref=tak., wierzba wiciowa, gatunek wierzby
SJP.pl
Wiktionary
mający nogi kozła, np. faun, satyr koźlonogi
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający kozie nogi
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Koźmice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ciepłowody.
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. wieś na Ukrainie;
3. część Jaworzna
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa części miasta i szeregu wsi w Polsce;
(1.2) geogr. wieś na Ukrainie;
(1.3) zob. Koźmin Wielkopolski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Koźminka (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koźminka (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
związany z Koźminkiem, dotyczący Koźminka
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
Koźminek – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Koźminek.
Prawa miejskie od 1369. W 1555 został zwołany różnowierczy synod w Koźminku, na którym polscy bracia czescy i kalwiniści zawarli krótkotrwałą unię. Koźminek utracił prawa miejskie (miasto zostało przemianowane na osadę) 31 maja 1870; prawa miejskie Koźminek uzyskał ponownie 1 stycznia 2021.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Koźmina
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koźmina
(1.2) osoba pochodząca z Koźmina, urodzona w Koźminie
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Koźmina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koźmina
(1.2) kobieta pochodząca z Koźmina, urodzona w Koźmina
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Koźminiec – (niem. Deutsch Koschmin) wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Dobrzyca.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Koźminiec, po jej zniesieniu w gromadzie Dobrzyca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
SJP.pl
Wikipedia
związany z Koźminem, dotyczący Koźmina
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Koźmina, związany z Koźminem
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rodziny kosmopolitycznych ptaków nocnych lub zmierzchowych o krótkim, szerokim dziobie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. ten, który doi kozy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. zob. lelek kozodój.
SJP.pl
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu lelkowych; lelkowate
SJP.pl
wulgarnie: osoba z Bliskiego Wschodu lub innych krajów muzułmańskich
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. dosł. osoba uprawiająca seks z kozą
(1.2) wulg. obraź. mieszkaniec Afryki Północnej albo Bliskiego Wschodu i innych krajów muzułmańskich
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. chłopak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. mikol. koźlarz
(2.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. etn. choreogr. cieszyński taniec ludowy
Wiktionary
rodzina słodkowodnych ryb karpiokształtnych; piskorzowate, kózkowate
Piskorzowate, kozowate, kózkowate (Cobitidae) – rodzina słodkowodnych ryb karpiokształtnych (Cypriniformes).
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. woniejący kozą
Wiktionary
w budownictwie: część sklepienia krzyżowego o rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego; kozuba, kozubek, siodełko
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stara koza
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w budownictwie: część sklepienia krzyżowego o rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego; kozub, kozubek, siodełko
SJP.pl
w budownictwie: część sklepienia krzyżowego o rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego; kozub, kozuba, siodełko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Kozubszczyzna – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Konopnica.
Miejscowość jest sołectwem, siedzibą gminy Konopnica. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 kolonia liczyła 875 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
1. wierzchnie ubranie ze skóry owczej lub baraniej;
2. futro, skóra zwierzęcia o długim włosiu wykorzystywana najczęściej na ubrania wierzchnie;
3. osad powstający na gorącym mleku
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odzież. kraw. wyprawiona skóra zwierzęca o długim włosie; ciepła odzież wierzchnia z takiej skóry (najczęściej włosem do wewnątrz)
(1.2) wierzchnia, gęstsza lub stężała warstwa jakiegoś płynu
(1.3) ekol. drobna roślinność, liście lub zanieczyszczenie pokrywające powierzchnię wody
SJP.pl
Wiktionary
pieszczotliwie: koza; kozula, kozunia
SJP.pl
1. wierzchnie ubranie ze skóry owczej lub baraniej;
2. futro, skóra zwierzęcia o długim włosiu wykorzystywana najczęściej na ubrania wierzchnie;
3. osad powstający na gorącym mleku
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kożuchów (niem. Freystadt in Schlesien) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kożuchów. Historycznie na Dolnym Śląsku.
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r. Kożuchów liczył 9231 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
szczepić drzewa owocowe poprzez wsunięcie krótko przyciętego zrazu tuż za korę podkładki
SJP.pl
mieszkaniec Kożuchowa
SJP.pl
mieszkanka Kożuchowa
SJP.pl
Kożuchówka – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Krzywda.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Krzywda. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 328 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Kożuchów
Kożuchowski, Kożuchowska:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kożuch
SJP.pl
pieszczotliwie: koza; kozunia, kozucha
Kozula – osada kolonii Grabanów-Kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska. Leży na północ od miasta Biała Podlaska przy drodze do Rokitna.
W okresie międzywojennym w Kozuli mieścił się pałacyk należący do Kazimierza Tołłoczki. Po drugiej wojnie światowej pałacyk wraz z terenami przyległymi został przejęty przez państwo i w 1947 r. utworzono istniejący także obecnie Dom Pomocy Społecznej.
SJP.pl
Wikipedia
kozulka sosnówka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie: koza; kozula, kozucha
SJP.pl
rzadko: zamieniać się w stężałą masę, pokrywać się kożuchem
SJP.pl
zdrobnienie od: kożuch
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. kożuch
(1.2) mały kożuch, małego rozmiaru
SJP.pl
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się wyrobem kożuchów; kożusznik
SJP.pl
→ kożuszek
SJP.pl
zawód kożusznika
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się wyrobem kożuchów; kożuszkarz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik wyrabiający kożuchy
SJP.pl
Wiktionary
lichy, nędzny kożuch
SJP.pl
zgrubienie od: kożuch
SJP.pl
1. zwierzę hodowlane z rodziny krętorogich; samica tego zwierzęcia;
2. samica sarny i kozicy;
3. ryba z rodziny piskorzowatych;
4. ludowy instrument dęty; dudy, duda;
5. potocznie:
a) lekkomyślna, przesadnie wesoła dziewczyna; kózka;
b) mały, metalowy piecyk;
c) areszt, więzienie;
d) miejsce odbywania kary szkolnej;
e) smark, glut
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. największa wieś w Polsce;
Kozy (niem. Seiffersdorf, Seibersdorf; wil. Zajwyśdiüf) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Kozy. Siedziba gminy o tej samej nazwie. Pomimo administracyjnej przynależności miejscowości do woj. śląskiego od 1999 r., Kozy kulturowo, historycznie i geograficznie są częścią Małopolski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
organiczny związek chemiczny, nukleotyd pełniący ważną rolę w procesach oddychania komórkowego; dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy
SJP.pl
nazwisko
Kozyra – część wsi Anielówka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Michów. Nie ma sołtysa, należy do sołectwa Anielówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. daszek od czapki
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
roślina zielna o białych lub jasnoróżowych kwiatach, stosowana w stanach wyczerpania nerwowego; waleriana
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny kozłkowatych;
Kozłek, waleriana (Valeriana L.) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae. Należy do niego ok. 425 gatunków roślin. Występują na półkuli północnej, głównie w strefie umiarkowanej, nieliczne gatunki obecne są w strefie równikowej i na półkuli południowej. W Polsce w zależności od ujęcia systematycznego rośnie 5 lub 6 gatunków. Rośliny z tego rodzaju spotykane są w najróżniejszych siedliskach: na terenach skalistych, w formacjach trawiastych i leśnych, na mokradłach, na suchych i mokrych stokach gór.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina roślin dwuliściennych, rosnących w Eurazji, obejmująca wiele gatunków, niektóre wykorzystywane w lecznictwie i jako przyprawy
Kozłkowate (Valerianaceae Batsch) – rodzina roślin zielnych należąca do rzędu szczeciowców (Dipsacales Dumort.). Należy tu 15–17 rodzajów (w zależności od ujęcia systematycznego) skupiających 315 gatunków. Rośliny te występują głównie na półkuli północnej, ale także w Ameryce Południowej, w Afryce, w Azji południowo-wschodniej.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kozłkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
miasto w Bułgarii
Kozłoduj (bułg. Козлодуй) – bułgarskie miasto nad Dunajem, w obwodzie Wraca. Około 14 tys. mieszkańców.
W latach 80. XX wieku zbudowano tam elektrownię atomową. Dziś działanie elektrowni jest pod stałym nadzorem. Ze względu na słabą jakość wykonania rozważa się możliwość zamknięcia. Unia Europejska uważa cztery starsze bloki elektrowni w Kozłoduju za niebezpieczne. Ich zamknięcie było jednym z warunków przystąpienia Bułgarii do UE w 2007 roku.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający kozie nogi
Wiktionary
1. samiec kozy;
2. samiec sarny, rogacz;
3. siedzenie dla woźnicy w pojeździe konnym;
4. drążki drewniane zbite na skos w kształcie litery X, używane jako konstrukcja wsporcza;
5. przyrząd gimnastyczny używany do ćwiczeń w skokach;
6. odbicie piłki od ziemi;
7. ludowy instrument dęty, odmiana dud
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Miczuryńsk (nazwa obowiązująca do 1932 roku);
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kozioł (samiec kozy); koźli
SJP.pl
prowadzić piłkę, odbijając ją ręką od podłoża
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Kozłowo lub Kozłów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Kozłowo lub Kozłów
Wiktionary
wieś w Polsce
Kozłowice (niem. Koselwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Gorzów Śląski. Z Kozłowicami związane są trzy przysiółki: Czerwone Osiedle, Dęby i Siwe Osiedle. W Czerwonym Osiedlu znajduje się kopalnia iłów dolnojurajskich, na bazie której działa cegielnia.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kozłowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
omieg kozłowiec - gatunek rośliny z rodziny astrowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. wieś na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kozłowo, Kozłów, Kozłów Biskupi, Kozłów Szlachecki
przymiotnik
(1.1) od Kozłowo, Kozłów
Kozłowski (forma żeńska Kozłowska, liczba mnoga: Kozłowscy) – dwunaste pod względem liczby noszących je osób nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL z 19 stycznia 2024 roku nosiło je 37 265 Polek i 36 640 Polaków.
W województwie podlaskim i warmińsko-mazurskim jest na drugim miejscu pod względem popularności. Nosi je tam odpowiednio: około 5560 i 7764 osób.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kozioł (samiec kozy); koźli
SJP.pl
zgrubienie od: kołek (kawałek ociosanego drewna); kół
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pal zaostrzony na końcu, gruby kij, drąg, żerdź
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w obwodzie murmańskim, na Półwyspie Kolskim, uchodzi do Zatoki Kolskiej Morza Barentsa w odległości;
(1.2) geogr. miasto na półwyspie Kola w Rosji, położone nad rzeką Koła (1.1)
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kołaki Kościelne
SJP.pl
ciasto weselne nazwane od kolistego kształtu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) folk. spoż. rodzaj obrzędowego pieczywa, pierwotnie o okrągłym kształcie;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
2 miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kołaczkowa
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kołaczkowice; kołaczkowski
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Kołaczkowice; kołaczkowicki;
2. przymiotnik od: Kołaczkowo
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kołacz
SJP.pl
mieszkaniec Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczyczanin
SJP.pl
mieszkanka Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczyczanka
SJP.pl
miasto w Polsce
Kołaczyce – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kołaczyce.
W latach 1954–1972 wówczas wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołaczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
mieszkaniec Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczycanin
SJP.pl
mieszkanka Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczycanka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: łomot, stukot, kołatanie
Kołat – wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Kikół.
Do 31 grudnia 2024 miejscowość była częścią wsi Kołat-Rybniki.
SJP.pl
Wikipedia
1. uderzając w coś, powodować przytłumiony odgłos; stukać, łomotać;
2. przenośnie: usilnie zabiegać, prosić o coś lub domagać się czegoś;
3. kołatać się:
a) uderzać, obijać się o coś;
b) jadąc, trząść się na wybojach;
c) żyć w trudnych warunkach;
d) stale zmieniać miejsce pobytu;
e) o uczuciach, myślach itp.: istnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
f) o uczuciach, myślach itp.: istnieć mimo niesprzyjających warunków
Kołata – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska. We wsi znajdują się Rodzinne Ogródki Działkowe "Zielona Polana".
Pierwsza wzmianka o wsi (Colatha) pojawiła się w 1328. Było to gniazdo rodziny Kołackich. Nazwa wywodziła się od rodzaju grzechotki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
SJP.pl
Wikipedia
1. uderzając w coś, powodować przytłumiony odgłos; stukać, łomotać;
2. przenośnie: usilnie zabiegać, prosić o coś lub domagać się czegoś;
3. kołatać się:
a) uderzać, obijać się o coś;
b) jadąc, trząść się na wybojach;
c) żyć w trudnych warunkach;
d) stale zmieniać miejsce pobytu;
e) o uczuciach, myślach itp.: istnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
f) o uczuciach, myślach itp.: istnieć mimo niesprzyjających warunków
czasownik przechodni niedokonany (dk. kołatnąć, zakołatać)
(1.1) książk. uderzać za pomocą kołatki w drzwi
(1.2) wydawać głuchy odgłos poprzez uderzanie
(1.3) książk. zabiegać w jakiejś sprawie u osoby lub instytucji
(1.4) książk. przen. niepewnie istnieć, zaledwie dawać o sobie znać
czasownik zwrotny niedokonany kołatać się (dk. zakołatać się)
(2.1) przest. poruszać się w tę i we w tę
(2.2) książk. przemieszczać się, jadąc z ogromną trudnością
(2.3) książk. przestawać to tu to tam, miotać się
(2.4) książk. przen. niepewnie istnieć, zaledwie dawać o sobie znać
SJP.pl
Wiktionary
1. uderzając w coś, powodować przytłumiony odgłos; stukać, łomotać;
2. przenośnie: usilnie zabiegać, prosić o coś lub domagać się czegoś;
3. kołatać się:
a) uderzać, obijać się o coś;
b) jadąc, trząść się na wybojach;
c) żyć w trudnych warunkach;
d) stale zmieniać miejsce pobytu;
e) o uczuciach, myślach itp.: istnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
f) o uczuciach, myślach itp.: istnieć mimo niesprzyjających warunków
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kołatać.
Palpitacja, kołatanie serca – objaw podmiotowy polegający na nieprzyjemnym odczuciu silnej, przyspieszonej lub nieprawidłowej akcji serca. Chociaż jest objawem chorobowym, może występować także u osób zdrowych. Jest jednym z najczęstszych powodów zgłaszania się pacjentów do kardiologa. Kołatanie serca rzadko jest objawem groźnej choroby.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. regionalnie: drewniana klekotka; kłapacz, kłapaczka, trzaskacz, tyrkawka;
2. podhalańskie danie z ugotowanej kaszy jęczmiennej wymieszanej z brukwią i miodem
SJP.pl
drobny, brunatny chrząszcz, którego larwy żyją w drewnie i produktach spożywczych
SJP.pl
Wikipedia
1. najczęściej metalowy przedmiot, mocowany na drzwiach wejściowych lub bramie, służący do stukania;
2. drewniany instrument perkusyjny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. często ozdobny przedmiot, zazwyczaj metalowy, przymocowany przy drzwiach wejściowych służący do stukania;
(1.2) pot. drewniany przedmiot wieszany bydłu u szyi, wydający głuchy odgłos
(1.3) rel. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki i osadzonej na niej deseczki, w którą przy potrząsaniu uderza ruchomy młoteczek; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków
(1.4) pot. muz. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki, koła zębatego i ocierającej się o nie podczas kręcenia deseczki; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od: kołatek
Kołatka – drewniany instrument muzyczny wydający przy potrząsaniu charakterystyczne dźwięki. Składa się z deseczki osadzonej na rączce oraz zamocowanego na zawiasie młotka, który uderzając w deseczkę wydaje klekoczący dźwięk.
Drewniane kołatki, w okresie Triduum Paschalnego, od hymnu „Gloria” (Chwała na wysokości) w czasie mszy w Wielki Czwartek, aż do tego samego hymnu Wigilii Paschalnej, podczas liturgii zastępują milczące w tym czasie dzwony.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina chrząszczy, których larwy żerują w drewnie i szyszkach drzew iglastych, a także w suchym drewnie, np. w meblach; kołatkowate
Kołatki, to drewniane deseczki z przymocowanymi do nich młoteczkami. Stosowane podczas obchodów Triduum Paschalnego zamiast dzwonków ministranckich.
Klekocząc hałaśliwie kołatkami (klekotkami) młodzież obchodziła kiedyś wieś oznajmiając w Wielki Piątek nadejście żałoby.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina chrząszczy, których larwy żerują w drewnie i szyszkach drzew iglastych, a także w suchym drewnie, np. w meblach
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kołatkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
1. spowodować uderzeniem przytłumiony odgłos; stuknąć, łomotnąć;
2. kołatnąć się:
a) uderzyć, obić się o coś;
b) zatrząść się na wybojach podczas jazdy;
c) o uczuciach, myślach itp.: zaistnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
d) o uczuciach, myślach itp.: zaistnieć mimo niesprzyjających warunków
SJP.pl
wieś w województwie zachodniopomorskim, słynna ze względu na zespół klasztorny cystersów
Kołbacz (niem. Kolbatz) – osada w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, nad Płonią, 3,5 km na zachód od Miedwia, 2 km na wschód od Wzgórz Bukowych. Według danych z 2006 zamieszkana przez 1400 osób.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kołbaskowa
SJP.pl
mieszkanka Kołbaskowa
SJP.pl
wieś w Polsce
Kołbaskowo (do 1945 niem. Kolbitzow, daw. Colbitzow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo, na Wzniesieniach Szczecińskich. Miejscowość jest siedzibą gminy Kołbaskowo. Położona jest w odległości 10 km od Szczecina.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołbaskowo. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kołbaskowo
SJP.pl
wieś w Polsce
Kołbiel – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel. Siedziba gminy Kołbiel oraz rzymskokatolickiej parafii Świętej Trójcy. Ośrodek sztuki ludowej znany m.in. z pasiaków i kilimów. Dawniej miasto, Kołbiel uzyskała lokację miejską w 1532 roku, zdegradowana w 1870 roku. W drugiej połowie XVI wieku Kołbiel położona była w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kołbiela
SJP.pl
mieszkanka Kołbiela
SJP.pl
przymiotnik od: Kołbiel
SJP.pl
rolnicza spółdzielnia produkcyjna w Związku Radzieckim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. spółdzielcze gospodarstwo rolne w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich;
(1.2) przen. przeludnione miejsce pobytu o niskim komforcie
(1.3) przen. bałagan, stan w kołchozie (1.2)
Kołchoz (ros. колхоз) – rolnicza spółdzielnia produkcyjna, przedsiębiorstwo rolnicze charakterystyczne dla byłego ZSRR.
Kołchoz to skrótowiec od nazwy kollektiwnoje choziajstwo (коллективное хозяйство), tzn. gospodarstwo kolektywne. W republikach związkowych ZSRR występowały lokalne odpowiedniki, np. kołhosp na Ukrainie radzieckiej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kołchoz; kołchoźny, kołchozowy (częściej)
SJP.pl
członkini kołchozu; kołchoźniczka
SJP.pl
zespół kołchozów; ogół kołchoźników
SJP.pl
członkini kołchozu; kołchoźnica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kołchoźnika, związany z kołchoźnikami
Wiktionary
członek kołchozu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek kołchozu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. głośnik połączony z radiowęzłem przewodowo służący do transmitowania audycji radiowych
Głośnik radiowęzłowy – głośnik z regulatorem natężenia dźwięku, zamknięty w obudowie, wyposażony w przewód połączeniowy ze specjalną wtyczką. Służył do słuchania audycji radiowych rozpowszechnianych za pomocą radiofonii przewodowej. Przez użytkowników często nazywany kołchoźnikiem (od kołchoz).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kołchoz; kołchoźniany, kołchozowy (częściej)
SJP.pl
→ kołchoz; kołchoźniany, kołchoźny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pojemnik na strzały lub bełty
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużny pojemnik na strzały noszony na pasku u boku lub na plecyecach;
Kołczan, łubie – futerał na strzały do łuku, w dawnych czasach wykonywany z drewna lub skóry, wzmacniany i ozdabiany metalowymi okuciami; noszony głównie u pasa. W Polsce według informacji podanych w "Opisie obyczajów..." ks. J. Kitowicza, używany do II połowy XVIII wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Kołczewo (do 1945 niem. Kolzow) – wieś letniskowa w Polsce, położona w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Wolin.
W latach 1945–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Kołczewo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołczewo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Według danych z 2011 roku wieś miała 721 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Kołczygłów
SJP.pl
mieszkanka Kołczygłów
SJP.pl
przymiotnik od: Kołczygłowy, gmina w województwie pomorskim
SJP.pl
wieś w Polsce
Kołczygłowy (kaszub. Kòłczëgłowë, niem. Alt Kolziglow, przed 1939 pol. Kołcigłowy, tuż po wojnie Stare Kołcigłowy) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Kołczygłowy, której jest siedzibą. Nazwa miejscowości pochodzi od przezwiska Kołczygłowa.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kołdra
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kołdra
SJP.pl
Wiktionary
Kołdowo (niem. Kaldau, kaszub. Kòłdowò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Człuchów przy drodze krajowej nr 25. Wieś jest siedzibą sołectwa Kołdowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Dąbki, Murzynowo, Nowosiółki, Piaskowo i Zbrzyca.
Wikipedia
watowane, puchowe lub wełniane przykrycie będące częścią pościeli
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element pościeli składający się z tkaniny oraz wypełnienia, służący do okrywania ciała podczas snu
Kołdra – zszyte razem dwie warstwy tkaniny, z wypełnieniem izolującym cieplnie.
Kołdra służy do okrywania ciała, najczęściej podczas snu. Izolującym wypełnieniem może być włókno syntetyczne, pierze, puch ptasi lub wełna. Wypełnienie kołdry, w przeciwieństwie do wypełnienia pierzyny, jest poprzez pikowanie lub podział kołdry na komory unieruchamiane, tak by pozostawało równomiernie rozłożone na całej powierzchni kołdry.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kołdra
SJP.pl
dotyczący wyrobu kołder
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się wyrobem lub naprawą kołder
SJP.pl
potocznie: marna, licha kołdra
SJP.pl
rodzaj małego pierożka z nadzieniem mięsnym, pochodzenia litewskiego
Kołduny (kałduny) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej oraz białoruskiej, a także polskiej. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.
SJP.pl
Wikipedia
potrawa z niewielkich pierożków nadziewanych mięsem, podawana zwykle jako dodatek do rosołu lub barszczu, rzadziej jako samoistne danie
Kołduny (kałduny) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej oraz białoruskiej, a także polskiej. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kołek
SJP.pl
podłużny kawałek ociosanego drewna; także: gładki sworzeń drewniany lub metalowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ociosany kawałek drewna o podłużnej formie
(1.2) mech. wyszlifowany sworzeń
(1.3) bud. drewniany lub plastikowy walec wciskany do ściany, w który wkręcana jest śruba
(1.4) pot. tępak, głupek
(1.5) muz. walec naciągający struny w instrumentach
(1.6) rzem. szewski gwóźdź
(1.7) żegl. pręt do nakręcania lin
(1.8) gw-pl|Mazury. kołowrotek
Kołek – element pośredniczący w połączeniu kołkowym, jako element ustalający lub podpierający. Może być stożkowy lub walcowy, gładki lub karbowany, pełny lub sprężysty. Dla potrzeb budowy maszyn wykonuje się kołki metalowe - głównie stalowe. W meblarstwie materiałem na kołki jest głównie drewno i tworzywa sztuczne.
Kołki stosowane w budowie maszyn są znormalizowane.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
naokoło, dookoła, wokół kogoś, czegoś; kółkiem
przysłówek
(1.1) otaczając coś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. węglarka
Wiktionary
sztywny, niezgrabny; podobny do kołka
SJP.pl
Nagielbank, kołkownica – pozioma belka lub pręt z otworami na nagle, służące do knagowania olinowania ruchomego. Stosowana głównie na dużych żaglowcach, gdzie liczba obsługiwanych przez załogę lin jest znaczna.
Knagowanie wykonywane jest na naglach węzłem knagowym. Najczęściej kołkownice występują przy burtach. Mocuje się je do pokładu bądź do want (tzw. ławy wantowe). Nagielbanki mogą być umieszczone również przy maszcie, nazywane są wtedy potocznie „ogródkami”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kołek
SJP.pl
nazwisko, np. Andriej Nikołajewicz Kołmogorow (1903-87), matematyk rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część ubrania otaczająca szyję;
(1.2) występ na powierzchni elementu konstrukcyjnego otaczający go na całym obwodzie, który służy do połączeń;
(1.3) u niektórych zwierząt pas sierści lub piór odmiennej barwy, który otacza szyję
(1.8) bud. pas blachy wokół komina zabezpieczający przed wilgocią
Kołnierz – wykończenie ubioru przy szyi, wykonane z tej samej tkaniny i na stałe połączone z ubiorem lub z innego materiału, przyszywane, przypinane lub nakładane. Stosowane od XIV wieku.
Krój kołnierzy zmieniał się znacznie na przestrzeni wieków. Początkowo pojawił się w stroju męskim w drugiej połowie XVI wieku, jako część szerokiej szaty spiętej w talii pasem, zwanej houppelande. W tym okresie we Francji i w Anglii zaczęto dodawać prosty kołnierz do męskich kaftanów. Początkowo stosunkowo niski, w pierwszych latach XV wieku sięgający już do uszu. Dostojnicy i królowie nosili także płaszcze z futrzanymi kołnierzami.
Wiktionary oraz Wikipedia
przypominający kołnierz
SJP.pl
przymiotnik od: kołnierz
SJP.pl
zdrobnienie od: kołnierzyk
SJP.pl
mały kołnierz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kołnierz
Kołnierzyk lub pierścień – struktura powstająca na komórce konidiotwórczej podczas wytwarzania zarodników konidialnych (konidiogenezy). Struktury te powstają na annelidach – komórkach konidiotwórczych mogących poprzez pączkowanie wytwarzać konidia wielokrotnie. Po wytworzeniu każdego konidium następuje proliferacja, czyli odtworzenie jej ściany komórkowej i zdolności do wytwarzania składników niezbędnych do budowy sukcesywnie na niej powstających nowych konidiów. Po każdym kolejnym zarodniku na zewnętrznej ścianie komórkowej annelidy pozostaje kołnierzyk (pierścień), a annelida wydłuża się. Kołnierzyków tych jest tyle, ile konidiów wytworzyła annelida. Występowanie kołnierzyków odgrywa rolę przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków grzybów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. mający kształt kołnierzyka, przypominający kołnierzyk;
2. komórka kołnierzykowata - występująca w wewnętrznej warstwie ciała gąbek komórka o kształcie cylindrycznym, zaopatrzona w wić i charakterystyczny, otaczający ją kołnierzyk plazmatyczny, wychwytująca z wody cząstki pokarmowe; choanocyt
SJP.pl
1. → kołnierzyk;
2. wiciowce kołnierzykowe - klad jednokomórkowych, wodnych organizmów eukariotycznych;
3. trzmiel kołnierzykowy - gatunek trzmiela
SJP.pl
1. część płaszczyzny ograniczona okręgiem;
2. zamknięta linia krzywa przypominająca okręg;
3. okrągła, spodnia część pojazdu, umożliwiająca ruch przez toczenie;
4. okrągły element maszyn i urządzeń, służący przenoszeniu ruchu obrotowego;
5. przedmiot w kształcie koła geometrycznego;
6. grupa osób podobnych pod względem jakichś warunków; grono, krąg;
7. grupa osób o wspólnych dążeniach lub zainteresowaniach; stowarzyszenie, zrzeszenie, związek;
8. średniowieczne narzędzie tortur;
9. krąg ludzi trzymających się za ręce;
10. potocznie: tysiąc złotych; patyk, patol, kafel;
11. potocznie: kolokwium; kolo;
12. w dawnej Polsce: obradujący sejmik
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
Koło – zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu na tej płaszczyźnie, nazywanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa długości promienia koła.
Równoważna definicja: część płaszczyzny ograniczona przez pewien okrąg; okrąg ten zawiera się w kole i jest zarazem jego brzegiem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
słup z zamocowanym na szczycie ruchomym kołem z linkami, służący do ćwiczeń gimnastycznych lub zabawy; krążnik
SJP.pl
gruby zeszyt z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami
Kołobrulion albo kołonotatnik – określenie zeszytu, którego kartki przymocowane są do okładki ruchomymi kółeczkami lub spiralą.
Do dzisiaj kołobruliony są w sprzedaży i można je kupić w sklepach z artykułami szkolnymi.
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce; miasto powiatowe w województwie zachodniopomorskim;
Kołobrzeg (niem. Kolberg) – miasto w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, u ujścia Parsęty do Morza Bałtyckiego, przy drodze krajowej nr 11 i drodze ekspresowej nr S6. Czwarty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby mieszkańców), uzdrowisko z dziesięcioma letnimi kąpieliskami morskimi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kołobrzeg
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kołobrzegu, związany z Kołobrzegiem
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Kołobrzegu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kołobrzegu
(1.2) osoba pochodząca z Kołobrzegu, urodzona w Kołobrzegu
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kołobrzegu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kołobrzegu
(1.2) kobieta pochodząca z Kołobrzegu, urodzona Kołobrzegu
SJP.pl
Wiktionary
prostokątne ciasto z nadzieniem z sera, maku lub jabłek, popularne na Górnym Śląsku; kołacz śląski
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciasto z makiem, serem lub jabłkiem
Kołocz śląski – nazwa zwyczajowa ciasta popularnego na Górnym Śląsku. Równolegle funkcjonuje również określenie kołacz śląski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. drożdżówka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Kołodno (białorus. Калодна) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Gródek.
Wieś zachowała charakter dwuwyznaniowy. Rzymskokatoliccy mieszkańcy wsi przynależą do parafii Świętej Trójcy w Supraślu, a prawosławni do parafii św. Anny w pobliskim Królowym Moście.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie zaleszczyckim obwodu tarnopolskiego;
Kołodróbka – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
W okresie międzywojennym stacjonowała w miejscowości placówka Straży Celnej „Kołodróbka”, a potem strażnica KOP „Kołodróbka”.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzemieślnik wykonujący drewniane części wozów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zaw. rzem. rzemieślnik wyrabiający i naprawiający koła do wozów;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Wheeler
Kołodziej, stelmach (z niem. Stellmacher) – rzemieślnik zajmujący się wyrobem drewnianych wozów i kół.
Po zbudowaniu drewnianej części wozu przekazywano go do okucia kowalowi (który wykonywał części metalowe).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
Kołodziejewo (niem. Altraden) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Janikowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołodziejewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
miejsce produkcji i naprawy drewnianych części wozów, warsztat pracy kołodzieja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie podwołoczyskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Kołodziejski (forma żeńska: Kołodziejska; liczba mnoga: Kołodziejscy) – polskie nazwisko. Nazwa osobowości pochodzi od średniowiecznego zawodu kołodziej. Ponad 70% osób o tym nazwisku mieszka w całej dolinie Wisły oraz w Polsce centralnej.
SJP.pl
Wikipedia
Kołodziej, stelmach (z niem. Stellmacher) – rzemieślnik zajmujący się wyrobem drewnianych wozów i kół.
Po zbudowaniu drewnianej części wozu przekazywano go do okucia kowalowi (który wykonywał części metalowe).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
maszyna do rozdrabniania, kołotok
SJP.pl
dzwonnica przy cerkwi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. wolno stojąca lub wtopiona w bryłę budynku dzwonnica cerkiewna
Dzwonnica – budowla lub jej część, w której zawieszono dzwony, mająca charakter sakralny (np. dzwonnice przy kościołach lub cerkwiach) lub świecki (np. miejskie wieże strażnicze – beffroi lub wieże ratuszowe). Najczęściej występuje w postaci wieży, murowanej lub drewnianej. Niekiedy spotyka się dzwonnice w formie ściany z otworami, są to tzw. dzwonnice parawanowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie zachodniopomorskim;
Kołomąć (niem. Koldemanz) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Gryfice, nad Jeziorem Kołomąckim.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: zamęt, zamieszanie; kołomęt
Kołomąt – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 175 mieszkańców.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Kołomąt.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. smar
Wiktionary
regionalnie: zamęt, zamieszanie; kołomąt
SJP.pl
→ Kołomna (miasto w Rosji)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kołomną, dotyczący Kołomny
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Rosji
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, nad Oką, przy ujściu rzeki Moskwy;
Kołomna (ros. Коломна) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, nad Oką, przy ujściu rzeki Moskwa. Zamieszkuje je ok. 140 tys. mieszkańców.
Jest ośrodkiem przemysłu środków transportu, maszynowego, materiałów budowlanych oraz spożywczego. W mieście znajduje się węzeł komunikacyjny, port rzeczny. Liczący się ośrodek przemysłu maszynowego (produkcja silników Diesla, obrabiarek, lokomotyw). W obrębie miasta zlokalizowanych jest 5 stacji kolejowych: Kołomna, Gołutwin, Szurowo, Boczmanowo i Plac 6.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzale: zamieszanie, zamęt, kołowacizna; kołomyjka
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na zachodniej Ukrainie, położone w obwodzie iwanofrankiwskim nad Prutem;
Kołomyja (ukr. Коломия) – miasto na zachodniej Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, nad Prutem, siedziba rejonu kołomyjskiego. W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, odzieżowy, obuwniczy, metalowy, spożywczy, drzewny oraz papierniczy. Miasto jest centrum huculskiej sztuki ludowej, znajduje się tu m.in. muzeum etnograficzne i muzeum pisanek.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. przestarzale: zamieszanie, zamęt, kołowacizna; kołomyja;
2. ukraiński taniec góralski;
3. muzyka lub piosenka związana z tym tańcem
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kołomyja (miasto na Ukrainie lub wieś w Polsce)
SJP.pl
notatnik z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami; kołonotes
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) notes, którego kartki spięte są metalową lub plastikowyastikową spiralą;
Kołobrulion albo kołonotatnik – określenie zeszytu, którego kartki przymocowane są do okładki ruchomymi kółeczkami lub spiralą.
Do dzisiaj kołobruliony są w sprzedaży i można je kupić w sklepach z artykułami szkolnymi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
notes z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami; kołonotatnik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pająk z rodziny krzyżakowatych
SJP.pl
roślina z rodziny złożonych, o żółtych lub pomarańczowych kwiatach, rosnąca w terenach górzystych; wołowe oko
Kołotocznik, buptalmum (Buphthalmum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje trzy gatunki. Występują w Europie na obszarze od Francji i Wielkiej Brytanii na zachodzie po Niemcy i Węgry na wschodzie, na południu we Włoszech), północno-zachodniej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie. Rosną w widnych lasach i w miejscach kamienistych, często na skałach wapiennych.
SJP.pl
Wikipedia
maszyna do rozdrabniania; kołogniot
SJP.pl
przymiotnik od: kołotok
SJP.pl
forma przymiotnika.
(1.1) ż. lp. od: kołowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) sport. (w piłce ręcznej) zawodniczka grająca bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej, zob. obrotowa.
(2.2) rel. w żeńskim zakonie klauzurowym zakonnica nie przebywająca na stałe za klauzurą
Wiktionary
1. zataczać kręgi; krążyć;
2. o samolocie: poruszać się na kołach po lotnisku;
3. potocznie: nadkładać drogi; błądzić, kluczyć;
4. potocznie: mówić wykrętnie, używać wybiegów; bałamucić, oszukiwać;
5. kołować się -
a) kręcić się; wirować;
b) potocznie: oszukiwać jeden drugiego
czasownik niedokonany
(1.1) o samolocie: poruszać się po ziemi na kołach
(1.2) pot. oszukiwać, zwodzić
(1.3) zataczać kręgi wokół czegoś, zwykle w powietrzu
(1.4) pot. mówić w pokrętny sposób
(1.5) pot. nadkładać drogi
czasownik zwrotny niedokonany kołować się
(2.1) pot. oszukiwać się nawzajem
(2.2) kręcić się
SJP.pl
Wiktionary
1. o zwierzętach: dostawać kołowacizny;
2. tracić orientację na skutek jakiegoś zamieszania;
3. potocznie: sztywnieć, drętwieć
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skołowacieć)
(1.1) niepokojąc się, poruszać się w kółko
(1.2) pot. tracić w czymś rozeznanie i orientację
(1.3) stawać się odrętwiałym i sztywnym
SJP.pl
Wiktionary
1. ciężka choroba niektórych zwierząt, głównie owiec i kóz; cenuroza
2. potocznie: zamieszanie, zamęt, kołomyjka
Trzęsawka (z ang. scrapie „ocierać się, drapać”; polskie nazwy: choroba kłusowa, kołowacizna) – pasażowalna encefalopatia gąbczasta owiec i kóz wywoływana przez priony, nieznany do niedawna patogen, wywołujący również podobną do trzęsawki chorobę u ludzi, zwaną kuru. Scrapie najprawdopodobniej nie może zostać przeniesiona bezpośrednio na człowieka, ale zaleca się unikanie kontaktu z tkankami i płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia.
SJP.pl
Wikipedia
1. zataczać kręgi; krążyć;
2. o samolocie: poruszać się na kołach po lotnisku;
3. potocznie: nadkładać drogi; błądzić, kluczyć;
4. potocznie: mówić wykrętnie, używać wybiegów; bałamucić, oszukiwać;
5. kołować się -
a) kręcić się; wirować;
b) potocznie: oszukiwać jeden drugiego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kołować.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kołowatek jasnoczułki, kołowatek plamisty - gatunki błonkówki z rodziny nasteczników
SJP.pl
stan odurzenia, otępienia; ogłupienie
SJP.pl
1. podobny kształtem do koła;
2. podobny do kołu; sztywny, zdrewniały, zdrętwiały;
3. skołowany, odurzony;
4. chory na kołowaciznę
SJP.pl
statek kołowy
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: jednoosiowa przyczepa transportowa
SJP.pl
1. mający kształt koła; kolisty;
2. biegnący po linii obwodu koła;
3. poruszany za pomocą kół;
4. związany z pojazdami poruszającymi się na kołach
Kołowo (do 1945 r. niem. Kolow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo w obrębie Polany Kołowskiej w centralnej części Puszczy Bukowej.
SJP.pl
Wikipedia
1. maszyna prosta do przemieszczania ciężarów przy pomocy liny lub łańcucha nawijanych na bęben;
2. zmienność i powtarzalność zjawisk, czynności;
3. rodzaj ćwiczenia gimnastycznego;
4. dawne wrota, których skrzydła mocowano do słupa pośrodku drogi;
5. średniowieczne narzędzie tortur
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mech. drewniana oś z korbą, np. do wyciągania ze studni wiadra z wodą
(1.2) mech. urządzenie zapewniające przepuszczanie ludzi po jednej osobie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kołowrót
(1.2) wędk. przyrząd wędkarski w formie szpuli z rączką służący do nawijania i rozwijania zapasu żyłki, zwykle będący częścią wędki spinningowej;
(1.3) mech. włók. daw. urządzenie mechaniczne służące do przędzenia nici;
(1.4) mech. obrotowe urządzenie umieszczane przy wejściach do miejsc, gdzie trzeba przepuszczać ludzi pojedynczo
(1.5) mech. urządzenie w formie ruchomego bębna służące do biegania hodowanym w domu gryzoniom i innym małym zwierzętom
(1.6) pot. przen. zamęt, często związany z natłokiem wydarzeń lub obowiązków
Kołowrotek – urządzenie mechaniczne do wytwarzania przędzy z włókien. Dawniej bardziej powszechne, szczególnie w wytwórstwie chałupniczym, obecnie dość rzadko używane.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kołowrót
SJP.pl
1. mający kształt koła; kolisty;
2. biegnący po linii obwodu koła;
3. poruszany za pomocą kół;
4. związany z pojazdami poruszającymi się na kołach
przymiotnik
(1.1) o kształcie koła
(1.2) taki, który biegnie po linii obwodu koła
(1.3) poruszany za pomocą kół
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. (w piłce ręcznej) zob. obrotowy.
Obrotowy (spotyka się także nazwę kołowy) – zawodnik w piłce ręcznej, który gra bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej. Jego funkcją jest oczekiwanie na piłkę, tak by po jej złapaniu od razu obrócić się (stąd nazwa) i wykonać rzut na bramkę. Ma on także na celu pomagać bocznym rozgrywającym, np. robiąc tzw. zasłonę (tj. zasłonić obrońcę drużyny przeciwnej, aby rozgrywający mogli go minąć i rzucić do bramki) lub powodując zwiększenie przestrzeni do gry oraz dezorganizując współpracę i dezorientując obrońców drużyny przeciwnej. Zawodnika kołowego kryje się za sobą, a nie tak jak wszystkich innych graczy przed sobą. Może także grać z tyłu, wspomagając rozgrywających.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kołoząbia (w Ciechanowskiem)
(1.2) mieszkanka Kołozębu (w Elbląskiem)
Wiktionary
zeszyt z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodach leningradzkim i nowogrodzkim Rosji, prawy dopływ Sudy
Wiktionary
zdrobnienie od: kołpak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kołpak
Galeropsidaceae Singer – rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców (Agaricales). Należy do monotypowej rodziny Galeropsidaceae zawierającej jeden tylko rodzaj – Panaeolus (kołpaczek).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. wysoka czapka; kłobuk;
2. pokrywa osłonna w kształcie półkuli
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. wypukła pokrywa osłaniająca np. piastę koła samochodowego od zewnętrznej strony, piastę śmigła w samolocie itp.;
(1.2) hist. wysoka czapka bez daszka o cylindrycznym lub stożkowatym kształcie, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
podobny kształtem do kołpaka
SJP.pl
→ kołpak
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
włoski rodzaj tapety powszechny w Polsce w XVII wieku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. szt. obicie ścienne lub zasłona z tkaniny lub papieru stosowane w polskich dworach szlacheckich XVI-XVIII wieku;
Kołtryna (wł. coltre, coltrina) – obicie ścienne lub zasłona z tkaniny lub papieru, ozdoba pochodzenia włoskiego spotykana w polskich dworach szlacheckich w XVI-XVIII wieku.
Do produkcji kołtryn stosowano tkaniny jedwabne, bawełniane i lniane lub papier.Było to najczęściej płótno malowane klejowo lub olejnie, rzadziej drukowane za pomocą klocków drzeworytniczych. Służyło za obicie ścienne lub zasłonę. Kołtryny ozdabiano ornamentami kwietnymi i pejzażami, niekiedy również portretami postaci. Sprowadzono je pierwotnie z Włoch, później przeważnie z Gdańska, Wrocławia i Norymbergi. W XVI i XVII w. najbardziej ceniono drogie płótna neapolitańskie i bergamskie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący kołtryniarza, wyrobu kołtryn
SJP.pl
dawne rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem obić ściennych lub zasłon z papieru lub tkaniny, będących dekoracją ścian pałaców, dworów i niekiedy kościołów
SJP.pl
dawny rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem obić ściennych lub zasłon z papieru lub tkaniny, będących dekoracją ścian pałaców, dworów i niekiedy kościołów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzem. szt. artysta rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem drukowanych i malowanych obić, tapet;
Kołtryniarz, szpalernik (jęz. niem. Spallierer, jęz. łac. aulearius, aulearum confector, colthrinarius, aulearum inauratorum confector) – dawniej rzemieślnik, artysta zajmujący się wytwarzaniem drukowanych i malowanych obić, tapet.
Kołtryniarze, szpalernicy byli pod koniec XVI w. w Polsce malarzami obić i tapet, dawniej noszących nazwy kołtryn, szpalerów, kurdybanów, obić tkanych, skórzanych, od XVIII w. papierowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kołtryna
SJP.pl
pogardliwie o człowieku zacofanym, ograniczonym intelektualnie; obskurant
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kłąb włosów sklejonych łojem;
(1.2) pot. potargane i brudne włosy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. człowiek zacofany i ograniczony
Kołtun (łac. Plica polonica „kołtun polski”, Plica neuropathica, ang. Polish plait), zwany także gwoźdźcem, goźdźcem lub pliką – sklejony łojem i wydzieliną wysiękową (np. z powodu wszawicy) pęk włosów na głowie, powstały na skutek braku higieny lub niekorzystania ze szczotki bądź grzebienia. Powstawaniu kołtuna sprzyjało także powszechne wśród chłopstwa noszenie czapki. Stare przesądy medyczne zabraniały obcinania kołtunów z obawy przed negatywnym wpływem na zdrowie (zaburzenia psychiczne, ślepota). Noszenie kołtuna miało chronić przed chorobami i diabłem. Najdłuższy zachowany kołtun znajduje się w Muzeum Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, pochodzi z XIX w. i po rozwinięciu ma 1,5 m długości.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
drobnomieszczańska moralność, zakłamanie, obłuda
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi
(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. mający kołtun;
2. podobny do kołtuna: zmierzwiony, splątany
SJP.pl
pogardliwie o kobiecie zacofanej, ograniczonej intelektualnie
SJP.pl
1. o włosach, sierści: zmierzwiony, zbity w kłaki, rozczochrany;
2. pogardliwie o człowieku: taki jak u kołtuna, kołtuński
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kołtun
SJP.pl
zacofany, obskurancki
SJP.pl
ciemnota, zacofanie, głupota
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi
(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych
Kołtuństwo, także «kołtuneria» jako grupa społeczna – określenie z przełomu XIX i XX wieku oznaczające ludzi o zacofanych, wstecznych, nietolerancyjnych poglądach. Niegdyś nazywało się nim także ludzi wierzących w przesądy i zabobony.
Twórca literatury XVIII wieku Wespazjan Kochowski upatrywał w kołtunie sensu wyższego – znaku szczególnej opieki i wybrania przez Boga.Kołtun był określeniem pejoratywnym używanym przez jedną grupę społeczną względem drugiej. Mieszczanie mianem kołtunów określali drobną szlachtę zagrodową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: włosy
SJP.pl
1. → Kołuda Wielka (osada w Polsce);
2. owca kołudzka - rasa owiec wyhodowana w osadzie Kołuda Wielka
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Kraju Permskim Rosji, uchodzi do Wiszery jako jej prawy dopływ
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: chwiejny, kołyszący się
SJP.pl
rzeka w Rosji
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na wschodzie Federacji Rosyjskiej w Jakucji;
Kołyma (ros. Колыма́) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim i Jakucji; długość 2129 km, długość ciągu rzecznego Kułu-Kołyma 2600 km; powierzchnia dorzecza 644 000 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 3800 m³/s.
Powstaje z połączenia rzek Kułu i Ajan-Juriach; w górnym biegu płynie przez Góry Czerskiego opływając od południa wyższe pasma, przepływa przez Zbiornik Kołymski i zaporę Kołymskiej Elektrowni Wodnej, dalej płynie w kierunku północnym pomiędzy górami Czerskiego i Omsukczańskimi; następnie wschodnim skrajem Niziny Kołymskiej, opływając łukiem od zachodu Płaskowyż Jukagirski; uchodzi do Morza Wschodniosyberyjskiego deltą o powierzchni 3000 km².
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. przymiotnik od: Kołyma (rzeka w Federacji Rosyjskiej);
2. przymiotnik od: Góry Kołymskie
przymiotnik
(1.1) związany z Kołymą (rzeką w Rosji azjatyckiej)
SJP.pl
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakołysać)
(1.1) wprawiać w ruch wahadłowy
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukołysać)
(2.1) usypiać dziecko, bujając je
czasownik zwrotny niedokonany kołysać się (dk. zakołysać się)
(3.1) poruszać się wahadłowo w przód i w tył lub na boki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kołysać.
Wiktionary
1. utwór muzyczny o kołyszącym rytmie;
2. piosenka śpiewana przy usypianiu dziecka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) piosenka śpiewana małym dzieciom, żeby łatwiej zasnęły
Kołysanka – krótka piosenka, śpiewana w celu uśpienia dziecka. Jest to forma wywodząca się z tradycji pieśni ludowej. Posiada miarowy rytm i melodię imitującą kołysanie, przeważnie w metrum 3/4 lub 6/8. Odmiana poezji dziecięcej, również forma literacka. Łączy w sobie aspekt psychologiczno-kulturowy, słowo i muzykę.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kołysanka
SJP.pl
zdrobnienie od: kołyska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kołyska
SJP.pl
Wiktionary
1. dziecinne łóżeczko do huśtania, kołysania; kolebka;
2. urządzenie do przewracania samochodów na bok;
3. w wojsku: część działa umożliwiająca przesunięcie się lufy względem podstawy w czasie strzału;
4. drewniana konstrukcja do wodowania statków z pochylni, budowana pod ich dnem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzęt do kołysania małych dzieci np. łóżeczko na biegunach;
(1.2) wojsk. część łoża działa lub wielkokalibrowego karabinu maszynowego, na której spoczywa lufa;
(1.3) uchylny wózek służący do wodowania statku z pochylni
(1.4) konstrukcja do stawiania łodzi i jachtów na nabrzeżu
(1.5) sprzęt do przewracania samochodów na bok np. w celu przeprowadzenia konserwacji
(1.6) górn. urządzenie służące do przerzucania urobku z przodu w tył
(1.7) środ. sport. pad siatkarza na plecy po odbiciu niskiej piłki
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: kołyska
SJP.pl
→ kołysać
SJP.pl
nazwisko, np. Hugo Kołłątaj (1750-1812), polski ksiądz, polityk, pisarz i filozof
Kołłątaj, polskie nazwisko (liczba mnoga: Kołłątajowie). Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 274 osoby. Pod wpływem języka rosyjskiego może być zapisywane jako Kołłontaj.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kołłątaja lub z nim związany
SJP.pl