Ew

skrótowiec

 (1.1) = eduk. edukacja wczesnoszkolna


Ew – dwuznak składający się z liter E i W. Występuje w ortografii języka angielskiego. Oznacza dźwięk wymawiany w iloczasie jako sylaba ju lub jak polskie u.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ew.

skrót od: ewentualnie, ewentualny; ewent.


skrót

 (1.1) = ewentualnie

 (1.2) = ewentualny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewa

w przenośnym znaczeniu: kobieta


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. biblijne imię pierwszej kobiety oraz protoplastki rodu ludzkiego;

 (1.2) imię|polski|ż.;

 (1.3) przen. książk. każda kobieta


Ewa – imię żeńskie, które pierwszy raz pojawia się 2000 lat p.n.e. w języku sumeryjskim jako „Awa” gdzie oznacza „życie”.W języku hebrajskim, który zapożyczył to imię od Sumerów wywodzi się od rdzenia חוה hajja lub hawwa – i również oznacza 'dająca życie'. Imię wyprowadzane też z arabskiego słowa hajja 'wąż'.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ewakuacja

wywożenie ludzi i dobytku z terenów zagrożonych klęską żywiołową lub wojną


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opuszczenie jakiegoś terenu lub obiektu przez ludzi, najczęściej wraz z dobytkiem i inwentarzem, z powodu klęski żywiołowej, wojny lub innego zagrożenia;

 (1.2) żart. pospieszny wyjazd

 (1.3) fiz. opróżnienie z powietrza


Ewakuacja (łac. evacuatio – ‘opróżnianie; znikanie’ od ex ‘od, z czego’ i vacuum ‘pustka’) – zorganizowane przemieszczenie ludzi, czasem wraz z dobytkiem, z miejsca, w którym występuje zagrożenie, na obszar bezpieczny.

Ewakuacja może być zarówno działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem, jak również może stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas powodzi).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewakuacyjny

związany z ewakuacją


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ewakuacją, dotyczący ewakuacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewakuant

osoba ewakuująca się z jakiegoś miejsca


Źródła:

SJP.pl

Ewakuantka

ewakuant


Patrz:ewakuant

Źródła:

SJP.pl

Ewakuator

1. urządzenie do usuwania powietrza puszek konserwowych w procesie ich napełniania; odpowietrzacz;
2. urządzenie do usuwania dymu i zanieczyszczeń; wyciąg, ekshaustor;
3. dźwig na podwoziu samochodowym, służący do odholowywania pojazdów;
4. oprogramowanie komputerowe wspomagające tworzenie procedur ewakuacji


Odpowietrzacz, ewakuator – aparat służący do usuwania powietrza z napełnionych puszek z konserwą. Czynność ma na celu przedłużenie trwałości konserw.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewakuować

1. wywozić (usuwać) ludność, majątek, instytucje (lub ich członków) z terenu zagrożonego;
2. ewakuować się -
a) opuścić, opuszczać tereny zagrożone przez nieprzyjaciela lub nawiedzone klęską żywiołową;
b) potocznie: opuścić, opuszczać jakieś miejsce, pomieszczenie


czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) przemieszczać ludzi, zwierzęta, mienie z niebezpiecznego miejsca

czasownik zwrotny dwuaspektowy ewakuować się

 (2.1) opuszczać samemu jakieś niebezpieczne miejsce


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewakuowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ewakuować.


Źródła:

Wiktionary

Ewald

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Ewalda


Ewald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów eo – „prawo” i wald – „rządzić”, „panować”. Jego znaczenie można interpretować jako „panujący sprawiedliwie, w zgodzie z prawem”. Patronami tego imienia są bracia śwśw. Ewald Biały i Ewald Czarny (VII wiek), wspominani 3 października.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewalda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Ewald


Ewalda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Ewald. Wywodzi się ze złożenia słów eo – „prawo” i wald – „rządzić”, „panować”. Jego znaczenie można interpretować jako „panująca sprawiedliwie, w zgodzie z prawem”. Patronami tego imienia są bracia śwśw. Ewald Biały i Ewald Czarny (VII wiek), wspominani 3 października.

Ewalda imieniny obchodzi 3 października.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ewaldostwo

Ewald z małżonką; Ewaldowie


Źródła:

SJP.pl

Ewaldowie

Ewald z małżonką; Ewaldostwo


Źródła:

SJP.pl

Ewaldowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewalda lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Ewaluacja

oszacowanie, określenie wartości


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) badanie wartości albo cech programu, planu lub obiektu w celu jego usprawnienia i rozwoju;


Ewaluacja (ang. evaluate „oceniać, szacować”, z łac. evalesco „stawać się, być zdolnym, potężnieć” i evaleo „móc, zdołać”) – systematyczne badanie wartości albo cech konkretnego programu, planu, działania (eksperymentu) bądź obiektu (programu komputerowego, programu nauczania, lekarstwa, rozwiązania technicznego) z punktu widzenia przyjętych kryteriów, w celu jego usprawnienia, rozwoju lub lepszego zrozumienia. Jest to ocena wartości interwencji z zastosowaniem określonych kryteriów tejże oceny, podejmowana w celu określenia efektywności interwencji, oszacowania w odniesieniu do celów, a także analizy wpływu na specyficzne problemy strukturalne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewaluacyjny

związany z ewaluacją


Źródła:

SJP.pl

Ewaluator

kontroler procesu ewaluacji


Źródła:

SJP.pl

Ewaluatorka

ewaluator


Patrz:ewaluator

Źródła:

SJP.pl

Ewaluować

przeprowadzać ewaluację; wartościować, obliczyć, ocenić


Źródła:

SJP.pl

Ewander

Ewander (gr. Εὔανδρος Euandros 'dobry człowiek', łac. Evander, Euander) – w mitologii greckiej i rzymskiej syn Hermesa i Karmenty lub Echemosa i Timandry. Według innej wersji mitu syn króla Arkadii Pallasa. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do Italii. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed wojną trojańską.


Źródła:

Wikipedia

Ewang.

skrót od: ewangelicki


Źródła:

SJP.pl

Ewangelia

1. utwór wczesnochrześcijański zawierający opis życia i naukę Jezusa
2. część mszy z czytaniem fragmentu ewangelii
3. przenośnie: zespół niewzruszonych zasad, nakazów moralnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bibl. hist. wczesnochrześcijański utwór zawierający opis życia i nauki Jezusa;

 (1.2) rel. dzielenie się wiarą chrześcijańską, głoszenie „dobrej nowiny”

 (1.3) rel. nauka chrześcijańska niosąca słowa Jezusa


Ewangelia (z gr. εὐαγγέλιον, euangelion, dosł. „dobra nowina”) – termin wieloznaczny:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangeliarz

księga liturgiczna zawierająca wybrane na poszczególne dni wyjątki z Ewangelii


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna z podzielonymi na perykopy ewangeliami;


Ewangeliarz – w Kościołach chrześcijańskich ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii odczytywane w liturgii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangelicki

ewangelicyzm


przymiotnik

 (1.1) związany z ewangelicyzmem


Patrz:ewangelicyzm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewangelicko-Augsburski

Kościół ewangelicko-augsburski - protestancki, autonomiczny Kościół krajowy, oparty na luteranizmie; Kościół Ewangelicko-Augsburski


Źródła:

SJP.pl

Ewangelicko-Reformowany

Kościół ewangelicko-reformowany - protestancki, autonomiczny Kościół krajowy, oparty na kalwinizmie; Kościół Ewangelicko-Reformowany


Źródła:

SJP.pl

Ewangelickość

ewangelicki


Patrz:ewangelicki

Źródła:

SJP.pl

Ewangelicyzm

ogół doktryn religijnych i wyznań chrześcijańskich, powstałych w wyniku reformacji w XVI w., opierających się na Biblii jako jedynym źródle wiary; protestantyzm


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. wyznania chrześcijańskie powstałe w wyniku reformacji;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangeliczka

ewangelik


Patrz:ewangelik

Źródła:

SJP.pl

Ewangelicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) na sposób ewangeliczny


Źródła:

Wiktionary

Ewangeliczny

odnoszący się do Ewangelii, opierający się na przesłaniu moralnym Jezusa Chrystusa


przymiotnik

 (1.1) zgodny z Ewangelią

 (1.2) zawarty w Ewangelii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewangelijny

przymiotnik

 (1.1) zawarty w Ewangelii


Źródła:

Wiktionary

Ewangelijo

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. ewangelia


Źródła:

Wiktionary

Ewangelik

osoba wyznania ewangelickiego; protestant


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca ewangelicyzmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangelikalizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. nurt pobożnościowy w protestantyzmie;


Ewangelikalizm (ewangelikalne chrześcijaństwo, ewangeliczne chrześcijaństwo) – nurt pobożnościowy w protestantyzmie, oparty na specyficznej duchowości. W większości protestantyzm ewangelikalny jest środowiskiem konserwatywnym i sprzeciwia się tendencjom liberalnego chrześcijaństwa, które zaznaczają się w głównym nurcie protestantyzmu. Powstał na gruncie purytanizmu, ortodoksji protestanckiej i pietyzmu. Niektóre jego elementy pobożnościowe w drugiej połowie XX wieku przyjęły się także poza protestantyzmem, czego przykładem są w Kościele katolickim Ruch Światło-Życie i Ruch Odnowy w Duchu Świętym.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangelikalny

ewangelikalizm


przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. odnoszący się do ewangelikalizmu, związany z ewangelikalizmem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) rel. charakterystyczny dla ewangelikalizmu, mający cechy lub właściwości przypisywane ewangelikalizmowi


Patrz:ewangelikalizm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewangelista

1. jeden z autorów Ewangelii: Jan, Łukasz, Marek lub Mateusz;
2. środowiskowo: pracownik firmy lub klient promujący swoją działalnością daną markę


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. każdy z czterech autorów kanonicznych ewangelii;

 (1.2) rel. każdy z autorów ewangelii apokryficznych


Ewangeliści – według tradycji chrześcijańskiej autorzy czterech Ewangelii kanonicznych zawartych w Nowym Testamencie: Marek, Mateusz, Łukasz i Jan, uznani za świętych przez Kościoły katolicki, prawosławny, anglikański, ewangelicki, ormiański i koptyjski.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangelistarz

rodzaj ewangeliarza, księga liturgiczna ze zbiorem perykop do odśpiewania lub odczytania w czasie mszy przypadających w dni świąteczne


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna zawierająca tylko perykopy ewangeliczne przeznaczone do odczytania podczas mszy;


Ewangeliarz – w Kościołach chrześcijańskich ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii odczytywane w liturgii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangelistka

środowiskowo: pracowniczka firmy lub klientka promująca swoją działalnością daną markę


Źródła:

SJP.pl

Ewangelizacja

propagowanie głównych kanonów wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim nauki o Jezusie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. głoszenie ewangelii (jakość wiary)

 (1.2) teol. chrystianizowanie, zabieganie o wzrost liczby członków Kościoła (ilość wierzących)


Ewangelizacja (gr. euaggelizein – głosić dobrą nowinę) – propagowanie głównych kanonów wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim nauki o Jezusie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewangelizacyjny

związany z ewangelizacją


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ewangelizacją, dotyczący ewangelizacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewangelizator

osoba, której zadaniem jest nawracanie ludzi na chrześcijaństwo


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba rozpowszechniająca doktrynę ewangeliczną


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewangelizatorka

kobieta, która propaguje zasady wiary chrześcijańskiej, zdobywa nowych wyznawców


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta rozpowszechniająca doktrynę ewangeliczną


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewangelizm

wyznawanie zasad Ewangelii


Źródła:

SJP.pl

Ewangelizować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) teol. głosić ewangelię

 (1.2) prowadzić działalność ewangelizacyjną


Źródła:

Wiktionary

Ewangelizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) prowadzenie działalności ewangelizacyjnej

 (1.2) głoszenie ewangelii


Źródła:

Wiktionary

Ewangelos

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.


Źródła:

Wiktionary

Ewansyt

amorficzny minerał zawierający glin, wodór, tlen i siarkę


Źródła:

SJP.pl

Ewaporacja

parowanie wody z powierzchni terenu, z wolnej przestrzeni zbiorników wodnych lub z powierzchni roślin; odparowywanie


Źródła:

SJP.pl

Ewaporacyjny

przymiotnik od: ewaporacja


Źródła:

SJP.pl

Ewaporant

produkt sztucznego lub naturalnego odparowania rozpuszczalnika


Źródła:

SJP.pl

Ewaporat

minerał lub skała złożona z rozpuszczalnych soli, powstała przez odparowanie roztworów wodnych; np. kalcyt, gips, anhydryt


Ewaporaty (ewaporyty) – osady pochodzenia chemicznego, utworzone z łatwo rozpuszczalnych minerałów, które wytrącają się z roztworu wodnego w czasie jego odparowania (łac. evaporatio = parowanie).

Ewaporaty powstają wskutek silnego parowania wody morskiej (zatok, lagun, zamkniętych mórz) lub słonych jezior w klimacie suchym i gorącym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewaporator

Wyparka, ewaporator – sprzęt laboratoryjny służący do kontrolowanego odparowywania cieczy.


Źródła:

Wikipedia

Ewaporograf

samopiszący ewaporometr (przyrząd do pomiaru szybkości parowania wody z powierzchni gruntu lub powierzchni zbiornika wodnego)


Źródła:

SJP.pl

Ewaporometr

przyrząd do mierzenia szybkości parowania wody z powierzchni zbiorników wodnych lub gruntu; atmometr


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewaporować

dawniej: ulatniać się, parować; sublimować


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. ulatniać się w formie pary, parować


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewaporyt

skała osadowa pochodzenia chemicznego, powstała przez strącenie się substancji mineralnych z wodnego ich roztworu podczas odparowania wody; ewaporat


Źródła:

SJP.pl

Ewaporyzacja

rzadko: całkowite zanikanie jakiejś substancji spowodowane parowaniem


Źródła:

SJP.pl

Ewapotranspiracja

proces odprowadzania pary wodnej do atmosfery wskutek transpiracji roślin i parowania z gleby


Ewapotranspiracja – proces parowania terenowego (np. w obrębie użytku zielonego), obejmujący transpirację (parowanie z komórek roślinnych) oraz ewaporację (parowanie z gruntu).

Rozróżnia się:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewaryst

1. święty Ewaryst (98?-ok. 105), papież od ok. 97 r. n.e.;
2. imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;


Ewaryst – imię męskie pochodzenia greckiego, które oznacza miły, przyjemny, najlepszy. Imię to nadawane jest w Polsce co najmniej od XVII w. Istnieje kilku świętych Ewarystów, m.in. Ewaryst, papież oraz św. Ewaryst z Konstantynopola.

W innych językach:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewarysta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Ewaryst


Ewarysta – żeński odpowiednik imienia Ewaryst.

Ewarysta imieniny obchodzi 26 października i 23 grudnia.

W 1994 nosiły je w Polsce 24 kobiety.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ewarystek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Ewaryst


Źródła:

Wiktionary

Ewarystostwo

Ewaryst z małżonką; Ewarystowie


Źródła:

SJP.pl

Ewarystowie

Ewaryst z małżonką; Ewarystostwo


Źródła:

SJP.pl

Ewarystowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewarysta lub z nim związany


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Ewarysta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewazja

w dawnym prawie polskim:
1. upadek sprawy, w której powód nie stawił się na termin sprawy;
2. odparcie dowodu


Źródła:

SJP.pl

Ewcia

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewka, Ewunia, Ewusia


Źródła:

SJP.pl

Ewdokia

imię żeńskie


Eudokia (gr. Εὐδοκία) – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od gr. ευδοκεω (eudokeo), co według niektórych źródeł oznacza „być bardzo zadowolonym, być zadowolonym”, od gr. ευ – „dobra” i δοκεω (dokeo) – „myśleć, wyobrażać sobie, przypuszczać”, według innych – "życzliwość". Jej ludową formą rosyjską jest Awdotia. W polskiej literaturze Eudokia jest utożsamiana z Eudoksją.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewe

język afrykański z rodziny nigero-kongijskiej, zaliczany do języków kwa, używany między innymi przez lud Ewe


Ewe (także: Ehwe, Eibe, Kpere lub Adża) – lud afrykański zajmujący tereny na wschód od dolnego biegu Wolty, gdzie graniczy z ludami Akan, po dolny bieg Ueme, gdzie spotykają się z Jorubami (tereny dzisiejszej Ghany, Togo i Beninu). Jest ich około 5,7 mln, porozumiewają się językiem ewe, należącym do grupy języków kwa. Jest to język tonalny. Posiadają także alfabet ewe.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewekcja

okresowe zakłócenie ruchu Księżyca pod wpływem przyciągania Słońca


Ewekcja (łac. evectio – podniesienie) – duża nierówność w ruchu obiegowym Księżyca wokół Ziemi, związana z perturbacjami wywołanymi wpływem grawitacyjnym Słońca.

Ewekcja jest drugą pod względem wielkości nierównością w ruchu Księżyca w stosunku do jednostajnego ruchu kołowego (po okręgu), zaraz po równaniu środka znanym już przez Hipparchosa (II wiek p.n.e.). Została odkryta przez Ptolemeusza (II wiek n.e.) i uwzględniona (jednak niedokładnie) w jego modelu ruchu Księżyca w ramach teorii geocentrycznej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewelina

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Ewelina – imię żeńskie.

Wedle danych rejestru PESEL imię Ewelina według stanu na 25 stycznia 2025 w Polsce nosi 148 117 kobiet. Jest na 49. miejscu pod względem popularności. Formę wariantową Ewelin noszą 3 kobiety.

Wedle danych rejestru PESEL imię Ewelina według stanu na 19 stycznia 2024 w Polsce nosiło 148 205 kobiet. Było wówczas na 49. miejscu pod względem popularności.

Ewelina imieniny obchodzi: 26 maja i 24 grudnia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewelinka

zdrobnienie od: Ewelina (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Ewen

członek ludu mieszkającego w północnej Syberii


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewenement

coś niespotykanego, dziwnego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) osobliwe zajście, niezwykłe wydarzenie

 (1.2) rzecz o nieoczekiwanych właściwościach lub sławie

 (1.3) praktyka odbiegająca (zazwyczaj, ale niekoniecznie, negatywnie) od normy


Ewenement – wyjątkowe, nietypowe zdarzenie, które wyróżnia się na tle codzienności.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eweni

(dawniej Lamuci) lud mieszkający w północnej Syberii


Eweni (ros. Эвены, dawniej Lamuci) – autochtoniczny etnos syberyjski, spokrewniony z Ewenkami i wraz z nimi określany dawniej jako Tunguzi.

Eweni zamieszkują głównie obwód magadański i Kraj Kamczacki, Czukocję, wybrzeże Morza Ochockiego oraz północne rejony Jakucji. Według danych z roku 2010 w Rosji żyje 22 383 Ewenów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewenk

członek ludu mieszkającego w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguz


Źródła:

SJP.pl

Ewenka

1. członkini ludu mieszkającego w północnej Syberii;
2. członkini ludu mieszkającego w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguzka


Źródła:

SJP.pl

Ewenkia

dawniej: Ewenkijski Okręg Autonomiczny


Źródła:

SJP.pl

Ewenkijka

członkini ludu zamieszkującego Eurazję (głównie Federację Rosyjską, Chiny i Mongolię); dawniej: Tunguzka


Źródła:

SJP.pl

Ewenkijski

dotyczący Ewenków, charakterystyczny dla Ewenków


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Ewenków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język Ewenków;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewenkowie

lud mieszkający w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguzi


Ewenkowie (dawna nazwa Tunguzi) – myśliwsko-zbierackie ludy, z grupy tunguskiej, zamieszkujące południowo-środkową Syberię (Rosja).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eweński

dotyczący Ewenów, charakterystyczny dla Ewenów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ewenami, dotyczący Ewenów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język eweński;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewent

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. następstwo, wynik, skutek


Źródła:

Wiktionary

Ewent.

skrót od: ewentualnie, ewentualny; ew.


Źródła:

SJP.pl

Ewentualnie

możliwy, przypuszczalny


przysłówek

 (1.1) w razie zaistnienia pewnych okoliczności

 (1.2) lub, albo, czy też


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewentualność

możliwość nastąpienia czegoś, wystąpienia jakiegoś zjawiska; okoliczność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) możliwość nastąpienia jakiegoś zdarzenia, okoliczność


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewentualny

możliwy, przypuszczalny


przymiotnik

 (1.1) przypuszczalny, możliwy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewersja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. ruch stopy, podczas którego podeszwa kieruje się od środka na zewnątrz względem wyimaginowanej osi ciała dzielącej ciało na lewą i prawą stronę


Źródła:

Wiktionary

Ewertowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ewg

Europejska Wspólnota Gospodarcza, dawna nazwa Unii Europejskiej


skrótowiec

 (1.1) = ekon. Europejska Wspólnota Gospodarcza

 (1.2) = ekon. Euroazjatycka Wspólnota Gospodarcza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewicja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. praw. wyzucie z dóbr


Źródła:

Wiktionary

Ewid.

skrót od: ewidencja, ewidencyjny


Źródła:

SJP.pl

Ewidencja

1. spis zawierający dane dotyczące stanu liczbowego i ruchu ludności, spraw lub rzeczy;
2. sporządzanie takich spisów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stale aktualizowany spis

 (1.2) sporządzanie ewidencji (1.1)


Ewidencja – wykaz, spis dotyczący np. stanu i ruchu ludności lub rzeczy.

W Polsce prowadzona jest m.in. ewidencja gruntów i budynków, jak też ewidencja ludności łącząca się z obowiązkiem meldunkowym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewidencjonować

wpisywać do ewidencji, czyli wpisywać do rejestrów, tabel, robić spisy, rejestry, zapisywać


Źródła:

SJP.pl

Ewidencyjny

związany z ewidencją


Źródła:

SJP.pl

Ewidentnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób ewidentny, oczywisty, jasny, jawny, wyraźny, widoczny


Źródła:

Wiktionary

Ewidentniej

stopień wyższy od przysłówka: ewidentnie


Źródła:

SJP.pl

Ewidentniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ewidentny; bardziej ewidentny


Źródła:

SJP.pl

Ewidentność

coś uznawanego za oczywiste i niewymagającego uzasadnienia; oczywistość


Źródła:

SJP.pl

Ewidentny

oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości


przymiotnik

 (1.1) książk. oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewikcja

sądowe pozbawienie kogoś prawa własności rzeczy nabytej prawnie na rzecz kogoś innego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. sądowne lub administracyjne pozbawienie prawa własności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewikcyjny

przymiotnik od: ewikcja


Źródła:

SJP.pl

Ewikszta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Łotwie, prawy dopływ Dźwiny, wypływa z jeziora Łubań;


Ewikszta (łot. Aiviekste) – rzeka na Łotwie, prawy dopływ Dźwiny. Wypływa z jeziora Łubań.

Rzeka Ewikszta wraz z jej dopływem rzeką Pededze tworzy granicę między dwiema krainami historycznymi Łotwy – Liwonią i Łatgalią.

Największe dopływy: Pededze, Bolupe.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ewil-Merodak

Amel-Marduk, Amil-Marduk (akad. Amēl-Marduk, Amīl-Marduk; biblijny Ewil Merodak, Ewil-Merodach) – władca państwa nowobabilońskiego; syn i następca Nabuchodonozora II; rządził tylko 2 lata (561–560 p.n.e.), po czym obalony został w przewrocie pałacowym zorganizowanym przez Neriglissara; wzmiankowany w Biblii (2 Krl 25:27-30; Jr 52:31-34).


Źródła:

Wikipedia

Ewingi

jezioro w Polsce


Ewingi, Jezioro Zalewskie (niem. Ewing See) – jezioro morenowe w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo, w granicach administracyjnych miasta Zalewo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewinkować

1. dochodzić sądownie swego prawa do rzeczy w stosunku do osoby, która nabyła tę rzecz od niewłaściciela
2. dawniej: udowadniać, wykazywać


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. przywłaszczać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewinkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ewinkować.


Źródła:

Wiktionary

Ewipan

pochodna kwasu barbiturowego, używana jako środek nasenny do narkozy


Kwas barbiturowy (malonylomocznik) – organiczny związek chemiczny, heterocykliczny amid występujący w kilku formach tautomerycznych.

Został odkryty w roku 1863 przez Adolfa von Baeyera.

Jest otrzymywany w reakcji mocznika z kwasem malonowym:


C-alkilopochodne kwasu barbiturowego nazywane są barbituranami. Stosuje się je jako środki nasenne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewka

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) pot. zdrobn. od: Ewa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewodia

australijskie ozdobne drzewo z rodziny rutowatych



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewok

kosmita, bohater sagi "Gwiezdne Wojny"



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewokacja

1. przywołanie wspomnienia, wizji czegoś;
2. dawniej: odwołanie się do wyższej instytucji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wizja czegoś, wspomnienie



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewokacyjny

związany z ewokacją


Źródła:

SJP.pl

Ewokować

przywoływać (przywołać) wspomnienie, wizję czegoś


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. wywoływać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ewokować.


Źródła:

Wiktionary

Ewolucja

1. proces stopniowych, rozłożonych na wiele pokoleń przemian w budowie organizmów, prowadzący do powstawania nowych gatunków;
2. forma rozwoju, proces stopniowych zmian czegoś, prowadzący do powstania nowych rzeczy, zjawisk;
3. figura gimnastyczna, akrobatyczna lub taneczna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces stopniowego zwiększania złożoności bądź jakości czegoś

 (1.2) biol. ciągły proces, polegający na stopniowych zmianach cech gatunkowych kolejnych pokoleń wskutek eliminacji przez dobór naturalny lub sztuczny części osobników z populacji;

 (1.3) trudna figura akrobatyczna, gimnastyczna bądź taneczna

 (1.4) wojsk. manewr zespołu okrętów


Ewolucja – stopniowy proces zmian zachodzących w czasie.

Pojęcie może odnosić się:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewolucjonista

zwolennik teorii ewolucji


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) nauk. badacz ewolucji

 (1.2) zwolennik ewolucjonizmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewolucjonistka

ewolucjonista


Patrz:ewolucjonista

Źródła:

SJP.pl

Ewolucjonistyczny

ewolucjonizm


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ewolucjonizmem lub ewolucjonistami, dotyczący ewolucjonizmu lub ewolucjonistów


Patrz:ewolucjonizm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewolucjonizm

1. nauka o zmianach gatunków i powstawaniu nowych w procesie stopniowych przemian organizmów;
2. w naukach społecznych: koncepcja rozwoju jako kumulacji zmian prowadzących do powstania nowych wartości


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. dziedzina nauki zajmująca się badaniem ewolucji jako procesu świata organicznego;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ewolucyjność

ewolucyjny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ewolucyjne


Patrz:ewolucyjny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewolucyjny

taki, który podlega ewolucji, jest zdolny do ewolucji; ewolutywny


przymiotnik

 (1.1) związany z ewolucją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewoluować

rozwijać się, przeradzać się, przechodzić ewolucję


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przechodzić od stadiów prostszych ku bardziej rozwiniętym

 (1.2) książk. stopniowo podlegać zmianie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewoluowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stopniowe i powolne zmienianie się, przekształcanie się


Źródła:

Wiktionary

Ewoluta

krzywa rozwinięta


Ewoluta (łac. evolutus, rozwinięty) albo rozwinięta krzywej K – krzywa utworzona ze środków krzywizny krzywej K.

Każda krzywa jest ewolutą swojej ewolwenty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ewolutywny

taki, który podlega ewolucji, jest zdolny do ewolucji; ewolucyjny


Źródła:

SJP.pl

Ewolwenta

krzywa, którą kreśli punkt leżący na prostej toczącej się po innej krzywej


Ewolwenta (łac. evolvens, rozwijający) albo rozwijająca krzywej K – krzywa wykreślona przez punkt leżący na prostej toczącej się po krzywej K. Krzywa K jest dla swojej ewolwenty ewolutą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eworsja

drążenie dna rzecznego przez okruchy skalne obracane wirami wodnymi


Eworsja – zjawisko niszczącego wpływu ruchu wirowego wody płynącej na dno cieku wodnego. Eworsja zaliczana jest do procesów erozji dennej.

Termin eworsja wywodzi się od łacińskiego vorso: obracam i e-: z (czegoś), od (czegoś). Do literatury naukowej termin ten wprowadził w 1951 r. O. Ängeby.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eworsyjny

przymiotnik od: eworsja


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z eworsją, dotyczący eworsji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewp

skrótowiec

 (1.1) Europejska Współpraca Polityczna


Źródła:

Wiktionary

Ewunia

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Ewa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ewuniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewuni lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Ewuś

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


Źródła:

SJP.pl

Ewusia

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


Źródła:

SJP.pl

Ewusiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewusi lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Ewzon

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. grecki żołnierz gwardii honorowej, pełniący straż w tradycyjnym stroju;

 (1.2) hist. żołnierz bojowej, elitarnej jednostki piechoty górskiej


Ewzoni lub evzoni (nw.gr. Εύζωνες, Ευζώνοι, gr. ewzones = piękne pasy) – grecka reprezentacyjna formacja wojskowa.

Najczęściej mianem tym określano oddziały elitarnej piechoty lekkiej albo górskiej. Nazwa ta pierwszy raz pojawiła się w twórczości Homera, który pięknymi pasami nazywał oddziały elitarne.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia