Ot

potocznie: partykuła dodająca wypowiedzi odcień bagatelizowania, lekceważenia, np. "Dostał za to, ot, kilka złotych."


partykuła

 (1.1) …podkreślająca lub wskazująca na nieistotność, błahość, zwyczajność następującego po niej składnika zdania


Ѿ, ѿ – litera cyrylicy, obecnie nieużywana; ligatura liter Ѡ i Т, stąd współczesna nazwa litery – „Ot”, odpowiadająca głoskom które reprezentuje.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ot-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi


Źródła:

Wiktionary

Otaborowywać

dawniej: otaczać taborem; otaborzać


Źródła:

SJP.pl

Otaborzać

dawniej: otaczać taborem; otaborowywać


Źródła:

SJP.pl

Otaczać

czasownik niedokonany

 (1.1) zajmować ze wszystkich stron tereny wokół określonego miejsca, okrążać (ruch)

 (1.2) rozciągać się wokół, znajdować się dookoła (statyczny stan)

czasownik zwrotny niedokonany otaczać się

 (2.1) przen. gromadzić wokół siebie pewne przedmioty lub pewnych ludzi


Źródła:

Wiktionary

Otaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otaczać.


Źródła:

Wiktionary

Otaczarka

Otaczarka to maszyna drogowa służąca do produkcji masy bitumicznej. Nazwa pochodzi od procesu zachodzącego w maszynie - otaczanie składników mineralnych (kruszywa) spoiwem bitumicznym (poprzez mieszanie).


Źródła:

Wikipedia

Otąg

roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; pałczak, cereus


Źródła:

SJP.pl

Otagować

w informatyce: oznaczyć coś tagiem


Źródła:

SJP.pl

Otagowywać

w informatyce: oznaczać coś tagami


Źródła:

SJP.pl

Otakielować

zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle); otaklować


Źródła:

SJP.pl

Otaklować

zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)


czasownik przechodni dokonany (ndk. taklować)

 (1.1) żegl. niedokonany od|taklować.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otaklowanie

zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)


Źródła:

SJP.pl

Otaksować

1. określić cenę; oszacować
2. ocenić kogoś


czasownik przechodni dokonany

 (1.1) hand. ocenić wartość materialną czegoś

 (1.2) książk. przen. uważnie przyjrzeć się komuś lub czemuś; ocenić spojrzeniem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otaku

fan japońskiej popkultury, głównie anime i mangi


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. miłośnik japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych;


Otaku (jap. おたく lub オタク) – fan japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych w tym stylu. Termin stosowany głównie przez środowiska miłośników japońskiej popkultury jako określenie miłośnika takowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otalgia

ból ucha najczęściej spowodowany schorzeniami bezpośrednio dotyczącymi ucha


Otalgia (z łac.) – objaw polegający na "bólu ucha bez choroby ucha". Związany jest on z bogatym unerwieniem ucha. Choroby innych narządów głowy i szyi poprzez wspólne unerwienie mogą objawiać się bólem ucha. Otalgia może być objawem banalnych patologii w zakresie głowy i szyi, ale też groźnym objawem, sugerującym obecność nowotworu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otalkować

posypać coś naokoło białym pudrem (talkiem); obtalkować


Źródła:

SJP.pl

Otamować

1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić


Źródła:

SJP.pl

Otamowanie

1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić


Otamowanie (ang. thought blocking) – zaburzenie myślenia mogące być objawem zaburzeń psychotycznych, objawiające się nagłym zatrzymaniem toku myślenia. Jeśli nastąpi ono w środku wypowiedzi, uwidacznia się jako przerwa w zdaniu, po czym pacjent kontynuuje je na inny temat, nie pamiętając, o czym mówił przed przerwaniem wątku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otańcować

1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; otańczyć;
2. potocznie: otańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, stańcować się, stańczyć się


Źródła:

SJP.pl

Otańcowywać

1. tańcząc, okrążać kogoś lub coś; otańczać, obtańczać, obtańcowywać;
2. potocznie: otańcowywać się - zaspokajać chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczać się, otańczać się, wytańcowywać się


Źródła:

SJP.pl

Otańczać

tańcząc, okrążać kogoś lub coś; obtańczać, obtańcowywać


Źródła:

SJP.pl

Otańczyć

1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; obtańczyć, otańcować;
2. otańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańcować się, stańcować się, stańczyć się


Źródła:

SJP.pl

Otanów

Otanów – (niem. Wuthenow), wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.

W latach 1954–1971 wieś była siedzibą gromady Otanów, po jej zniesieniu w gromadzie Myślibórz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Otarcie

1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzeć.

 (1.2) med. powierzchowna rana powstała w wyniku zdarcia naskórka

 (1.3) powierzchowne uszkodzenie powierzchni czegoś


Otarcie (łac. excoriatio) – rana, która powstaje na skutek kontaktu skóry z szorstką powierzchnią (ściana, asfalt, chodnik) lub w wyniku kontaktu z przedmiotem, który ociera skórę z warstwy zrogowaciałej naskórka. Dochodzi do obnażenia brodawek skóry właściwej i krwawienia miąższowego (zwykle niewielkiego) lub wycieku płynu międzytkankowego. Rana może ulec zakażeniu i zropieniu (szczególnie w sytuacjach gdy w ranie zostaną ciała obce).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otargać

1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, obszarpać, obtargać;
2. otargać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; obszarpać się, obtargać się


Źródła:

SJP.pl

Otaria

ssak z rodziny uchatek, żyjący w dużych stadach na południu Ameryki Płd.


„Otaria” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otarty

uszkodzony na powierzchni przez kontakt z innym ciałem podczas ruchu równoległego do tej powierzchni


Źródła:

SJP.pl

Otaśmować

otoczyć, okleić taśmą; zataśmować


Źródła:

SJP.pl

Otawa

potraw; trawa odrastająca po skoszeniu, drugi lub kolejny pokos danego roku


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. drugi pokos siana;


Potraw, otawa – odrost trawy na łące po wcześniejszym skoszeniu lub też ostatni (zwykle drugi) pokos siana pozyskiwany na początku jesieni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otchłań

1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) realna pusta, ogromna, głęboka lub wręcz bezdenna przestrzeń

 (1.2) przen. budzące grozę, mroczne metaforyczne miejsce, zło wciągające umysł, duszę, losy

 (1.3) rel. tymczasowy stan osób bezgrzesznych umarłych przed Zbawieniem albo bez chrztu;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otchłanie

1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu


Źródła:

SJP.pl

Otchłanny

niewyobrażalnie wielki


Źródła:

SJP.pl

Otczestwo

rosyjskie imię odojcowskie


Imię odojcowskie (także imię po ojcu) – nazwa osobowa w krajach słowiańskich, tworzona od imienia ojca, stosowana urzędowo w niektórych państwach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otczym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. ojczym


Źródła:

Wiktionary

Otęchnięty

taki, który otęchł; otęchły


Źródła:

SJP.pl

Otęchły

taki, który otęchł; otęchnięty


Źródła:

SJP.pl

Otęczowywać

rzadko: otaczać, okrywać tęczą


Źródła:

SJP.pl

Otek

zdrobnienie od: Otto, Otton (imiona męskie)


Źródła:

SJP.pl

Otello

zazdrosny mąż


Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otentegować

żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem o-, np. oprawić, ofoliować


Źródła:

SJP.pl

Otępiająco

otępiać


Patrz:otępiać

Źródła:

SJP.pl

Otępić

uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić


Źródła:

SJP.pl

Otępienie

uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić


Otępienie, demencja (łac. dementia) – grupa chorób mózgu, powodujących długoterminowe i często postępujące obniżenie zdolności myślenia i zapamiętywania, które są na tyle poważne, że utrudniają, a często uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie. Inne objawy obejmują zaburzenia emocjonalne, kłopoty z komunikacją i językiem oraz utratę aktywności. Świadomość najczęściej pozostaje zachowana. Rozpoznanie otępienia wymaga stwierdzenia odmiany w codziennym funkcjonowaniu umysłowym dotkniętej nim osoby oraz ubytków większych niż można się spodziewać w danym wieku. Nie zaleca się przeprowadzania badań przesiewowych w kierunku demencji w populacji ogólnej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otępienny

otępienie, np. zespół otępienny


Źródła:

SJP.pl

Othello

[czytaj: otello] dwuosobowa gra planszowa; otello, reversi


Othello – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Adams. Według spisu w 2020 roku liczy 8549 mieszkańców.

W 2020 roku miasto ma najwyższy odsetek (3,6%) świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otiatra

lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otolog


Źródła:

SJP.pl

Otiatria

dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otologia


Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otis

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (2.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Kanadzie i USA


Ludzie


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Otmar

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;


Otmar, Audomar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone ze starowysokoniemieckich ōt, "posiadłość, dobrobyt" i māri, "sławny". Imię to było nadawane w Polsce już w średniowieczu. Wśród świętych, Otmar, opat w Sankt Gallen.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Otmęcki

przymiotnik od: Otmęt


Źródła:

SJP.pl

Otmęt

dzielnica Krapkowic


Otmęt (do 1946 Odmęt; niem. Ottmuth, czes. Otmút) – dzielnica Krapkowic, do 1954 wieś, w latach 1945–1954 siedziba gminy Otmęt.

Do historii miejscowości weszło uruchomienie w 1931 zakładów Baťa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otmice

Otmice (dodatkowa nazwa w j. niem. Ottmütz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Izbicko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

W miejscowości jest stacja kolejowa Otmice.


Źródła:

Wikipedia

Otmuchów

miasto w Polsce


Otmuchów (hist. również Odmuchów, Odmachów, łac. Otmuchovia, niem. Ottmachau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Otmuchów. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 6179 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otmuchowianin

mieszkaniec Otmuchowa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Otmuchowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otmuchowianka

mieszkanka Otmuchowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Otmuchowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otmuchowski

przymiotnik od: Otmuchów


przymiotnik

 (1.1) od Otmuchów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Oto

wyraz:
1. wskazujący, kierujący uwagę na kogoś, na coś;
2. poprzedzający podsumowanie;
3. wzmacniający dany element wypowiedzi;
4. wskazujący kogoś, coś jako wzór;
5. rozpoczynający człon lub całe zdanie będące objaśnieniem wcześniejszego


zaimek wskazujący

 (1.1) w połączeniu z czasownikiem „być” wskazuje coś lub kogoś w bezpośrednim otoczeniu

partykuła

 (2.1) poprzedzenie zapytania w sytuacji, kiedy bezpośrednio w zdaniu pada odpowiedź

 (2.2) wzmocnienie zaimka

 (2.3) otwarcie wypowiedzi podsumowującej w zdaniu złożonym

 (2.4) otwarcie wypowiedzi nawiązującej do wcześniejszej fraza w zdaniu złożonym


OTO
Oto

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Oto-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi


Źródła:

Wiktionary

Otochirurg

lekarz specjalizujący się w chirurgii uszu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się operacjami ucha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka w zakresie chirurgii ucha


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otocjon

ssak z rodziny psów zamieszkujący afrykańskie obszary pustynne


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. ssak afrykański przypominający psa i lisa, z charakterystycznymi długimi uszami;


Otocjon wielkouchy, otocjon (Otocyon megalotis) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), jedyny przedstawiciel rodzaju otocjon (Otocyon).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otocki

nazwisko


Otocki – polski herb baronowski oraz hrabiowski, odmiana herbu Dołęga, nadany wraz z tytułem w Galicji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otoczaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od otoczak


Źródła:

Wiktionary

Otoczak

zaokrąglony i wygładzony na skutek transportu rzecznego fragment minerału lub skały


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. kamień wygładzony i zaokrąglony podczas transportu przez wodę;

 (1.2) archeol. narzędzie z dolnego paleolitu uzyskiwane z otoczaka (1.1) lub okruchu skały twardej, przystosowane do pracy przez odbicie odłupków na obwodzie;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otoczakowy

przymiotnik

 (1.1) związany z otoczakami, odnoszący się do otoczaków, złożony z otoczaków


Źródła:

Wiktionary

Otoczek

otoczka


Źródła:

SJP.pl

Otoczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łącznie to, co znajduje się blisko ze wszystkich stron

 (1.2) ludzie, z którymi ma się najczęstsze kontakty, którzy są najbardziej znaczący

 (1.3) mat. dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty, zawierający dany punkt;

 (1.4) zbiór elementów, które nie wchodzą w skład danego systemu, organizacji, itp., jednak mają na niego wpływ

 (1.5) odczasownikowy od|otoczyć.


Otoczenie, inaczej środowisko to wszystko co nie należy do układu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Otoczka

otoczka



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otoczkowiec

bakteria niewytwarzająca zarodników, mająca wyraźną otoczkę śluzowatą


Źródła:

SJP.pl

Otocznia

owocnik grzybów z grupy otoczniaków i niektórych porostów; perytecjum



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otoczniak

mikroskopijny grzyb z klasy workowców; jądrzak


Źródła:

SJP.pl

Otocznik

strug profilowy o wklęsłej krawędzi ostrza noża; wałkownik


Źródła:

SJP.pl

Otoczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. otaczać)

 (1.1) dokonany od|otaczać.


Źródła:

Wiktionary

Otofon

przyrząd akustyczny dla ludzi o słabym słuchu


Źródła:

SJP.pl

Otok

1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obwódka wokół czapki wojskowej w formie kolorowej tasiemki;

 (1.2) obramowanie, obwódka

 (1.3) pasek służący do przytrzymywania psa myśliwskiego

 (1.4) herald. obramowanie tarczy herbowej, nie dotykające jej brzegu


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 7, w tym 4 podstawowe

Miejscowości w Austrii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otoka

1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu


Otoka – tłuszcz jelitowy, topi się w temperaturze 30 °C.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otokar

imię męskie


Otokar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z elementów od (zdrowie, dobrobyt) i wakar (czujny, baczny).

Istnieje dwóch świętych patronów tego imienia: Otokar z Tegernsee, zmarły w 771, i Otokar III, margrabia Traungau, zmarły w 1164.

Otokar imieniny obchodzi 26 lutego i 9 maja.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otokowy

1. związany z otokiem - kolorową tasiemką obszytą wokół czapki żołnierskiej, np. barwa otokowa;
2. rzadko: związany z otokiem - tym, co otacza jakiś przedmiot;
3. dawniej: związany z otoką - tym, co otacza jakiś przedmiot


Źródła:

SJP.pl

Otolaryngolog

lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otorynolaryngolog


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób uszu i krtani

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób uszu i krtani


Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otolaryngologia

otorynolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby


Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otolaryngologiczny

otolaryngologiczny; otorynolaryngologiczny


przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z otolaryngologią, dotyczący otolaryngologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otolaryngolożka

otolaryngolog


Patrz:otolaryngolog

Źródła:

SJP.pl

Otolemur

rodzaj ssaków naczelnych z rodziny galagowatych


Otolemur (Otolemur) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Galaginae w obrębie rodziny galagowatych (Galagidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otolit

ziarenko soli wapnia stanowiące część składową narządu zmysłu równowagi; statolit


Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi (narząd otolitowy). U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otolitowy

otolit


Patrz:otolit

Źródła:

SJP.pl

Otolog

lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otiatra


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób uszu

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka otologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otologia

dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otiatria


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. wet. specjalizacja zajmująca się fizjologią uszu i leczeniem ich chorób;


Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otologiczny

otologia


Patrz:otologia

Źródła:

SJP.pl

Otomana

rodzaj niskiej kanapy; sofa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niska kanapa lub sofa z bocznymi wałkami i miękkim oparciem


Otomana, sofa (z franc. ottomane lub sofa, tur. soffa ‘kamienna ława’) – kanapa turecka, wyściełana, z poduszkami i bocznymi wałkami zamiast poręczy i miękkim oparciem.

Nazwa pojawiła się w Europie pod koniec XVII wieku wraz z modą orientalną. W drugiej połowie XVIII wieku pojawiło się kilka nazw dla odmian wyściełanych kanap i łóżek:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otomania

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Imperium Otomańskie


Źródła:

Wiktionary

Otomanka

zdrobnienie od: otomana (rodzaj małej kanapy)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: otomana

 (1.2) mała otomana

 (1.3) rodzaj sofy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otomański

przymiotnik

 (1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego


Źródła:

Wiktionary

Otomar

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Otomi

język Indian mieszkających w Meksyku


Otomi – autochtoniczna grupa etniczna środkowego Meksyku, posługująca się co najmniej 4 blisko spokrewnionymi językami. Zajmują się głównie rolnictwem.

Liczebność Otomich wykazuje tendencję spadkową, w połowie XIX wieku wynosiła 700 tysięcy, obecnie 250 tysięcy osób.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otomin

Otomin (niem. Ottomin, do 1996 jako wieś Szadółki) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy nad jeziorem Otomińskim i w bezpośrednim sąsiedztwie Gdańska. Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Gdańska oraz Przewozy Autobusowe Gryf. Prowadzi tędy Szlak Skarszewski – zielony znakowany szlak turystyczny.


Źródła:

Wikipedia

Otomino

Otomino (kaszub. Òtomino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo i na turystycznym szlaku Kartuskim.

11 marca 2024 otwarto przystanek Otomino na wyremontowanej w latach 2022-2023 linii kolejowej nr 229. Linia kolejowa dzieli wieś na dwie nieoficjalne części Otomino Dolne i Otomino Górne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Miejscowość o podobnej nazwie: Otomin


Źródła:

Wikipedia

Otoneurolog

specjalista zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi


Źródła:

SJP.pl

Otoneurologia

dział otorynolaryngologii zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi


Otoneurologia - dyscyplina medyczna, niebędąca specjalizacją lekarską, z pogranicza laryngologii, neurologii, neurochirurgii i okulistyki.

Zajmuje się anatomią, fizjologią i patologią narządu przedsionkowego, czyli zmysłem równowagi, którego zaburzenia manifestują się najczęściej zawrotami głowy oraz szumami usznymi.

W kręgu zainteresowań otoneurologii są też implanty ślimakowe i chirurgia guzów podstawy czaszki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. opał na zimę


Źródła:

Wiktionary

Otopniały

taki, który otopniał; obtopniały


Źródła:

SJP.pl

Otopnieć

stopić się z wielu stron; obtopnieć


Źródła:

SJP.pl

Otopulóny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponury


Źródła:

Wiktionary

Otorbiać

1. otaczać torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbiać się - otaczać się torebką z tkanki łącznej


Źródła:

SJP.pl

Otorbić

1. otoczyć torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbić się - otoczyć się torebką z tkanki łącznej


czasownik

 (1.1) med. otoczyć tkanką łączną


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otorowo

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Otorynolaryngolog

lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otolaryngolog


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otorynolaryngologia

otolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, nosa, ucha i szyi, a także zaburzeń głosu, słuchu i równowagi;


Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otorynolaryngologiczny

otorynolaryngologia; otolaryngologiczny


przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z otorynolaryngologią, dotyczący otorynolaryngologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otosek

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych


Otocinclus – rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Niektóre gatunki są popularnymi rybami akwariowymi z grupy glonojadów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otoski

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych


Źródła:

SJP.pl

Otosklerotyczny

otoskleroza


Patrz:otoskleroza

Źródła:

SJP.pl

Otoskleroza

przewlekłe schorzenie ucha środkowego i wewnętrznego o nieznanych przyczynach, objawiające się narastającym niedosłuchem, któremu zwykle towarzyszą szumy w uszach i zawroty głowy


Otoskleroza (łac. otosclerosis) – choroba kosteczek ucha środkowego, która stopniowo prowadzi do utraty słuchu. Dolegliwość ta występuje rodzinnie; częściej dotyka kobiety między 15 a 30 rokiem życia. Może znacznie pogłębić się w czasie ciąży.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otoskop

przyrząd posiadający własne źródło światła, służący do oglądania ucha zewnętrznego i środkowego w celach diagnostycznych; wziernik uszny


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. przyrząd laryngologiczny do badania wnętrza ucha;


Otoskop – narzędzie laryngologiczne służące do wziernikowania ucha. Jest to cylindrycznie zwinięta metalowa trąbka w kształcie stożka o różnej średnicy. Istnieją otoskopy zwykłe, wyposażone w urządzenia optyczne i oświetlane pośrednio przy użyciu lampy czołowej, oraz otoskopy elektryczne z własnym źródłem światła. Istnieją także tzw. wideootoskopy dzięki którym możliwe jest oglądanie wziernikowanego ucha na monitorze.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otoskopia

oglądanie przewodu słuchowego zewnętrznego i błony bębenkowej przez wziernik uszny - otoskop; wziernikowanie ucha


Otoskopia, wziernikowanie ucha – jest to badanie fizykalne ucha, w którym ocenia się przewód słuchowy zewnętrzny i pośrednio ucho środkowe przez ocenę błony bębenkowej. W przypadku perforacji błony bębenkowej ogląda się też zawartość jamy bębenkowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ototoksyczność

szkodliwość dla narządu słuchu


Leki ototoksyczne – niejednorodna grupa leków, które podane ogólnie lub miejscowo wywierają niepożądane, toksyczne i uszkadzające działanie na narząd słuchu. Różnią się między sobą pod względem farmakologicznym i wskazań terapeutycznych. Ototoksyczne działanie leków może ujawnić się na każdym odcinku drogi słuchowej, jednak najbardziej podatny na ich toksyczne działanie jest ślimak.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ototoksyczny

szkodliwy dla narządu słuchu


Źródła:

SJP.pl

Otóż

wzmocnione "oto"


partykuła

 (1.1) nawiązuje do innej wypowiedzi, rozpoczynając komentarz lub jej uzupełnienie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otóżby

partykuła "otóż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego


Źródła:

SJP.pl

Otp

skrótowiec

 (1.1) = wojsk. Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego


Źródła:

Wiktionary

Otrąbić

1. trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś; odtrąbić;
2. ogłosić coś uroczyście; obtrąbić


Źródła:

SJP.pl

Otrancki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Otranto, dotyczący Otranto


Źródła:

Wiktionary

Otranto

1. cieśnina Morza Śródziemnego;
2. miasto i gmina we Włoszech


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w południowo-wschodnich Włoszech, położone na Półwyspie Salentyńskim nad cieśniną Otranto (1.2);

 (1.2) geogr. cieśnina łącząca Morze Adriatyckie z Morzem Jońskim i oddzielające od siebie półwyspy Apeniński i Bałkański;


Otranto – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Lecce.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 5273 osoby, 69,4 os./km².

W latach 1480–1481 miasto okupowali Turcy. Zamordowali 800 mieszkańców, którzy nie chcieli przejść na islam. W roku 2013 męczennicy z Otranto zostali uznani za świętych.

Miejscowość tę w 1836 roku odwiedził Juliusz Słowacki przed udaniem się na wyspę Korfu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otrawić

1. w poligrafii: usunąć tło z kliszy siatkowej za pomocą trawienia
2. dawniej: otruć


Źródła:

SJP.pl

Otręba

nazwisko


osoby:

miejscowość w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otrębiasty

trąbka otrębiasta - gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych


Źródła:

SJP.pl

Otrębowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z otrębami, dotyczący otrębów; zawierający otręby


Źródła:

Wiktionary

Otrębski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Otrębusy

Otrębusy – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.


Źródła:

Wikipedia

Otręby

otoczka ziarna zbóż pozostała po przemiale na mąkę


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) roln. spoż. łuski nasion i zarodki ziarna pozostałe po jego zmieleniu, używane jako cenna pasza treściwa lub dodawane do potraw;


Otręby – produkt uboczny powstały z przemiału zbóż (pszenicy, owsa, żyta lub ryżu), a także z przemiału zbóż rzekomych (gryki, quinoa). W skład otrąb zbożowych wchodzi w głównej mierze zewnętrzna warstwa ziarna, to jest warstwa owocowo nasienna. Głównymi produktami przemiału są: mąka, kasze oraz otręby.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otremba

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Otręt

zakaźna choroba narządów płciowych koni i bydła rogatego


Źródła:

SJP.pl

Otrętwa

rodzaj roślin z rodziny bobowatych; psia róża


Źródła:

SJP.pl

Otrok

dawniej:
1. młodzieniec, chłopiec, wyrostek; pacholę;
2. sługa, chłop, pachołek, najemnik;
3. pogardliwie: mężczyzna;
4. u Turków: stary żołnierz otrzymujący żołd


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. (także gwara.) chłopiec, młodzieniec niepełnoletni

 (1.2) daw. (także gwara.) chłop, sługa, najemnik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otropić

w łowiectwie: ustalić miejsce pobytu zwierzyny na podstawie tropów


Źródła:

SJP.pl

Otruć

podać komuś truciznę


czasownik przechodni dokonany (ndk. truć, otruwać)

 (1.1) spowodować objawy choroby lub śmierć poprzez działanie trucizny

czasownik zwrotny dokonany otruć się (ndk. truć się, zatruwać się)

 (2.1) zażyć truciznę

 (2.2) doznać zatrucia pokarmowego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otrupek

otrupka Westwooda - gatunek mrówki


Źródła:

SJP.pl

Otrupka

otrupka Westwooda - gatunek mrówki


Źródła:

SJP.pl

Otrupkowate

o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)


Otrupkowate (Byrrhidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) sprężykokształtnych (Elateriformia) i nadrodziny otrupków (Byrrhoidea).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otrupkowaty

o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)


Źródła:

SJP.pl

Otruty

podać komuś truciznę


Źródła:

SJP.pl

Otruwać

rzadko: pozbawiać życia za pomocą trucizny; truć


Źródła:

SJP.pl

Otryntno

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponuro, smutno


Źródła:

Wiktionary

Otrząchać

potocznie: otrząsać


Źródła:

SJP.pl

Otrząchnąć

gwarowo: otrząsnąć


Źródła:

SJP.pl

Otrząsać

czasownik przechodni niedokonany (dk. otrząsnąć)

 (1.1) niedokonany od|otrząsnąć.

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) przeprowadzać otrzęsiny

czasownik zwrotny niedokonany otrząsać się (dk. otrząsnąć się)

 (3.1) niedokonany od|otrząsnąć się.


Źródła:

Wiktionary

Otrząsacz

w rolnictwie: mechaniczne urządzenie do oczyszczania na sucho, a niekiedy również transportowania z kopców na środki transportowe buraków i innych warzyw okopowych


Źródła:

SJP.pl

Otrząsanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrząsać.


Źródła:

Wiktionary

Otrząść

1. strącić coś z siebie
2. wstrząsnąć się na skutek niemiłego uczucia
3. powrócić do równowagi psychicznej po bolesnych doświadczeniach


Źródła:

SJP.pl

Otrzaskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzaskać.


Źródła:

Wiktionary

Otrzaskiwać

potocznie:
1. zaznajamiać z czymś;
2. otrzaskiwać się - zaznajamiać się z czymś, przyzwyczajać się do czegoś


Źródła:

SJP.pl

Otrząsnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. otrząsać)

 (1.1) energicznie czymś ruszając, zrzucić z niego coś

czasownik zwrotny dokonany otrząsnąć się (ndk. otrząsać się)

 (2.1) energicznie się poruszając, zrzucić coś z siebie

 (2.2) przen. wrócić do normy emocjonalnej po przykrym lub gwałtownym doświadczeniu


Źródła:

Wiktionary

Otrzebić

wytrzebić;
1. wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawić częściowo jakiś teren roślinności;
3. pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz


Źródła:

SJP.pl

Otrzeć

1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady


czasownik przechodni dokonany (ndk. ocierać)

 (1.1) dokonany od|ocierać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otrzepki

krótkie włókna pozostające w czasie trzepania konopi, lnu itp.


Źródła:

SJP.pl

Otrzepywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzepać)

 (1.1) lekko uderzając, usuwać z czegoś jakiś materiał

czasownik zwrotny niedokonany otrzepywać się (dk. otrzepać się)

 (2.1) lekko uderzając siebie samego, usuwać z powierzchni swojego ciała jakiś materiał

 (2.2) lekko uderzając siebie wzajemnie, usuwać wzajemnie z powierzchni ciała jakiś materiał


Źródła:

Wiktionary

Otrzęsinowy

otrzęsiny


Patrz:otrzęsiny

Źródła:

SJP.pl

Otrzęsiny

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) uczn. stud. zabawa związana z przyjmowaniem uczniów najmłodszych roczników szkół średnich lub wyższych uczelni;

 (1.2) daw. stud. średniowieczny zwyczaj poddawania żaka wstępującego na uniwersytet różnym żartobliwym próbom


Otrzęsiny – rytualny akt inicjacji do danej grupy, pełniący często rolę obrzędu przejścia, zakończenia procesu dojrzewania, wzajemnej integracji czy chrztu bojowego, polegający na celowym, bądź również prowokacyjnym wykorzystywaniu niższych hierarchią osób, do ustalonej wcześniej czynności. Akt ten może przybrać różnorakie formy, począwszy od imprezy integracyjnej, poprzez zastosowanie wobec uczestników żartobliwych prób, zadań czy turniejów, a skończywszy na praktykowaniu agresji poprzez znęcanie, nękanie czy upokarzanie danej osoby, przy zastosowaniu wobec niej fizycznej lub psychicznej przemocy, często zagrażającej zdrowiu lub życiu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Otrzewna

błona wyściełająca wewnętrzną ścianę jamy brzusznej i okrywająca większość znajdujących się w niej narządów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy;


Otrzewna (łac. peritoneum) – błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy.

Jak inne błony surowicze, zbudowana jest z blaszki właściwej błony surowiczej (lamina propria serosae), łącznotkankowej, bogatej we włókna sprężyste, którą wyścieła nabłonek jednowarstwowy płaski zwany mesothelium. Wydziela on płyn otrzewnowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otrzewnowo

otrzewnowy


Patrz:otrzewnowy

Źródła:

SJP.pl

Otrzewnowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z otrzewną, dotyczący otrzewnej


Źródła:

Wiktionary

Otrzeźwiający

otrzeźwiać


Patrz:otrzeźwiać

Źródła:

SJP.pl

Otrzymać

1. zostać odbiorcą czegoś; dostać coś;
2. uzyskać, osiągnąć coś;
3. wyprodukować coś z czegoś


czasownik przechodni dokonany (ndk. otrzymywać)

 (1.1) zob. otrzymywać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otrzymanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzymać.


Źródła:

Wiktionary

Otrzymywać

dostawać, uzyskiwać coś


czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzymać)

 (1.1) dostawać, być odbiorcą

 (1.2) uzyskiwać, osiągać, wyprodukować coś z czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otrzymywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzymywać.


Źródła:

Wiktionary

Ottawa

stolica Kanady


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Kanady;

 (1.2) geogr. rzeka w Kanadzie;


Ottawa – stolica i czwarte pod względem wielkości miasto Kanady; położone we wschodniej części prowincji Ontario, na południowym brzegu rzeki Ottawa. Aglomeracja stołeczna, z Gatineau na północnym brzegu Ottawy, ma 1 146 790 mieszkańców. Obecnym merem Ottawy jest Jim Watson.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ottawianin

mieszkaniec Ottawy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ottawy; osoba z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ottawianka

mieszkanka Ottawy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ottawy; kobieta z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ottawski

przymiotnik od: Ottawa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Ottawa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otterhound

[czytaj: [oterhałnt] rasa psów gończych


Otterhound (pies na wydry) – rasa psa, należąca do grupy psów gończych. Nie podlega próbom pracy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otto

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

 (1.2) nazwisko niemieckiego teologa;


Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ottoman

tkanina obiciowa, z jednej strony w prążki z drugiej gładka


Źródła:

SJP.pl

Ottomański

przymiotnik

 (1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego


Źródła:

Wiktionary

Ottomany

tkaniny obiciowe z różnych materiałów, z jednej strony w prążki z drugiej gładkie


Źródła:

SJP.pl

Otton

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ottoni

instrumenty dęte blaszane w orkiestrze


Źródła:

SJP.pl

Ottonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ottona lub z nim związany


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Ottona


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ottoński

dotyczący dynastii Ottonów


Źródła:

SJP.pl

Otucha

pociecha, pocieszenie, pokrzepienie, osłoda


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadzieja wynikająca z przekonania, że będzie lepiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otulać

obtulać;
1. okrywać czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać;
2. otulać się - okrywać się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać się


Źródła:

SJP.pl

Otulacz

1. tkaninowy śpiworek do otulania małych dzieci;
2. worek do otulania różnych przedmiotów


Źródła:

SJP.pl

Otulak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Otulić

obtulić;
1. okryć czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić;
2. otulić się - okryć się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić się


Źródła:

SJP.pl

Otulina


Źródła:

Wikipedia

Otulisko

dawniej:
1. coś, otacza coś innego ze wszystkich stron;
2. coś, co okrywa kogoś lub coś innego dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.


Źródła:

SJP.pl

Otumaniać

1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie


Źródła:

SJP.pl

Otumaniająco

otumaniać


Patrz:otumaniać

Źródła:

SJP.pl

Otumanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otumaniać.


Źródła:

Wiktionary

Otumaniały

1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie


Źródła:

SJP.pl

Otumanić

1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie


Źródła:

SJP.pl

Otumaniony

1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie


Źródła:

SJP.pl

Otunit

minerał, uwodniony fosforan uranylo-wapniowy, silnie promieniotwórczy; autunit


Autunit (też otunit) – minerał z gromady minerałów uranylu. Należy do minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od miejscowości Autun we Francji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otupać

tupiąc, oczyścić buty z czegoś, np. z błota


Źródła:

SJP.pl

Otuski

Otusz


Patrz:Otusz

Źródła:

SJP.pl

Otusz

wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim


Otusz – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otułek

rodzaj z rodziny otułkowatych


Źródła:

SJP.pl

Otułka

błotniarka otułka - gatunek ślimaka z rodziny błotniarkowatych


Źródła:

SJP.pl

Otułkowate

rodzina roślin z rzędu mirtowców; Vochysiaceae


Źródła:

SJP.pl

Otułkowaty

o cechach otułkowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Otwarcie

1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji


przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób otwarty, szczery, uczciwy, jawny

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) odczasownikowy od|otworzyć.

 (2.2) uroczystość założenia, uruchomienia czegoś

 (2.3) szach. początkowa faza partii szachów;

 (2.4) karc. pierwsza odzywka w licytacji brydżowej;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otwarciej

stopień wyższy od przysłówka: otwarcie


Źródła:

SJP.pl

Otwartość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest otwarte, skierowane do wszystkich

 (1.2) cecha tego, kto jest otwarty: gotowy na przyjęcie nowych idei lub nieskrywający swoich uczuć lub myśli

 (1.3) szczerość, bezpośredniość


Źródła:

Wiktionary

Otwarty

1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji


forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: otworzyć

przymiotnik

 (2.1) niestawiający przeszkód do wejścia / przejścia, niczym nieokolony

 (2.2) o sklepie: czynny, działający

 (2.3) o problemie, kwestii: do tej pory nierozwiązany, wciąż podlegający dyskusji;

 (2.4) ogólnie dostępny, nieobłożony ograniczeniami

 (2.5) o człowieku: nieukrywający swoich intencji, uczuć

 (2.6) inform. mający dostępny kod źródłowy

 (2.7) niczym nie osłonięty, z dostępem do wnętrza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otwierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. otworzyć)

 (1.1) powodować, że coś przestaje być zamknięte

 (1.2) rozpoczynać działanie jakiejś instytucji, firmy itp.; także. robić to szczególnie uroczyście, oddawać do użytku

 (1.3) o prezencie: rozpakowywać

 (1.4) rozchylać przylegające do siebie części

 (1.5) rozkładać coś złożonego, rozpościerać

 (1.6) znajdować się na czele, prowadzić

 (1.7) med. operacyjnie udostępniać wnętrze jamy ciała do zabiegu lub operacji

 (1.8) inform. uruchamiać program, ściągać stronę internetową, wyświetlać plik

 (1.9) przen. daw. ukazywać, odsłaniać

czasownik zwrotny niedokonany otwierać się (dk. otworzyć się)

 (2.1) przestawać być zamkniętym

 (2.2) być zakładanym, rozpoczynać swoją działalność

 (2.3) ulegać rozchyleniu lub rozpostarciu

 (2.4) rozchylać się szeroko

 (2.5) ujawniać swoje myśli, emocje, pragnienia

 (2.6) stawać się gotowym na przyjęcie czegoś

 (2.7) stawać się osiągalnym

 (2.8) o ranie itp. zaczynać krwawić lub ropieć

 (2.9) inform. uruchamiać się, wyświetlać się, ładować się

 (2.10) przen. odsłaniać się, ukazywać się w całości

 (2.11) przen. wychodzić na coś, być od strony czegoś


Źródła:

Wiktionary

Otwieracz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd służący do otwierania, np. konserw, butelek



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Otwierak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. ręczne narzędzie do otwierania obudów telefonów, smartfonów, laptopów itp.


Źródła:

Wiktionary

Otwieralny

dający się otwierać


Źródła:

SJP.pl

Otwieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otwierać.


Źródła:

Wiktionary

Otwinowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Otwocczanin

mieszkaniec Otwocka


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Otwocka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otwocczanka

mieszkanka Otwocka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Otwocka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otwock

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim;

 (1.2) geogr. część miasta Głowno, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim


Otwock – miasto w województwie mazowieckim, siedziba powiatu otwockiego.

Otwock leży w dawnej ziemi czerskiej historycznego Mazowsza, w Dolinie Środkowej Wisły, nad rzeką Świder. Wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej, a od centrum stolicy oddalony jest o około 23 km.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otwocki

przymiotnik od: Otwock


przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Otwock


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otwór

dziura, szpara, szczelina


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziura lub wgłębienie

 (1.2) wlot przewodu

 (1.3) wylot przewodu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otworkowy

otworek


Patrz:otworek

Źródła:

SJP.pl

Otwornica

1. wąska piła ręczna do wyrzynania otworów i krzywizn w drewnie;
2. jednokomórkowy organizm słonowodny mający skorupkę z otworkami;
3. porost rosnący na skałach, korze i martwym drewnie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. narzędzie lub jego część, do wykonywania otworów średnicy większej niż średnica wierteł

 (1.2) biol. mikroskopijny organizm jednokomórkowy z wapiennym pancerzykiem zaliczany do grupy otwornice (nazwa systematyczna|Foraminifera|ref=tak.);

 (1.3) mikol. nazwa systematyczna|Pertusaria|DC.|ref=tak., rodzaj porostów z rodzaju otwornicowatych (nazwa systematyczna|Pertusariaceae|ref=tak.);

 (1.4) mikol. porost z rodzaju otwornica (1.3)



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otwornice

grupa organizmów zaliczanych do królestwa protistów


Otwornice (Foraminifera) – grupa organizmów należących do królestwa protistów.

Posiadają skorupki zbudowane z węglanu wapnia (CaCO3) lub ze zlepionych ziarenek piasku (otwornice aglutynujące). Pod względem trybu życia wyróżnia się otwornice planktoniczne oraz bentoniczne. Najstarsze otwornice pochodzą z kambru (era paleozoiczna). W pancerzykach znajdują się małe otworki (apertura), przez które otwornice mogą wypuszczać nibynóżki – retikulopodia. Otwornice mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał, oraz warunków ich powstawania, zwłaszcza w przypadkach, kiedy jest dostępna mała ilość materiału skalnego (np. w rdzeniach wiertniczych).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otworowy

przymiotnik od: otwór


Źródła:

SJP.pl

Otworzyć

uczynić wnętrze czegoś dostępnym z zewnątrz


czasownik przechodni dokonany (ndk. otwierać)

 (1.1) dokonany od|otwierać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otyle

przysłówek

 (1.1) w sposób otyły


Źródła:

Wiktionary

Otylia

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Otylia – żeński odpowiednik germańskiego imienia Otto oznaczający „bogatą wojowniczkę” lub „obrończynię bogactwa”. Nosiła je żyjąca w VIII wieku mniszka – św. Otylia, patronka Alzacji. Alternatywna formy imienia to Odylia.

Otylia imieniny obchodzi 13 grudnia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otylka

zdrobnienie od: Otylia (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Otympnie

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie


Źródła:

Wiktionary

Otympno

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie


Źródła:

Wiktionary

Otyń

miasto w Polsce


Otyń (niem. Deutsch-Wartenberg, Wartenberg) – miasto w Polsce położone na historycznym Dolnym Śląsku, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, nad rzeką Śląska Ochla. Otyń posiadał prawa miejskie w latach 1329–1945 i odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otynianin

mieszkaniec Otynia (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Otynianka

mieszkanka Otynia (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Otynkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otynkować.


Źródła:

Wiktionary

Otynkowywać

pokrywać tynkiem; tynkować


Źródła:

SJP.pl

Otyński

Otyń


Patrz:Otyń

Źródła:

SJP.pl

Otyrhły

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubiański, nieuprzejmy


Źródła:

Wiktionary

Otyła

gruby, cierpiący na nadwagę


Źródła:

SJP.pl

Otyłość

nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. szkodliwy dla zdrowia skutek spożywania zbyt dużych ilości jedzenia przy braku ruchu; poważna nadwaga;


Otyłość (łac. obesitas) – choroba przewlekła o złożonej etiologii, którą definiuje się jako nieprawidłowe lub nadmierne nagromadzenie tłuszczu, które stanowi zagrożenie dla zdrowia. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje otyłość jako posiadanie wskaźnika BMI powyżej 30, z zastrzeżeniem, że może nie być to właściwa miara dla niektórych osób (zwłaszcza sportowców).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Otyłościowy

otyłość


Patrz:otyłość

Źródła:

SJP.pl

Otyły

gruby, cierpiący na nadwagę


przymiotnik

 (1.1) o człowieku lub zwierzęciu: ważący o wiele za dużo; o dużej nadwadze

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) mężczyzna otyły (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Otłowiec

wieś w Polsce


Otłowiec – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, przy drodze krajowej nr 55.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa elbląskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Otłowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Otłuc

spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu


Źródła:

SJP.pl

Otłuczenie

spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu


Źródła:

SJP.pl

Otłukać

dawniej: otłukiwać - obijając ziarno, pozbawiać je łusek


Źródła:

SJP.pl

Otłuściały

stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć


Źródła:

SJP.pl

Otłuścić

1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem


Źródła:

SJP.pl

Otłuścieć

stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć


Źródła:

SJP.pl

Otłuszczać

1. smarować tłuszczem;
2. otłuszczać się - pokrywać się tłuszczem


Źródła:

SJP.pl

Otłuszczenie

1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem


Źródła:

SJP.pl