skrót od:
1. słowa;
2. służba;
3. słowacki; słow.;
4. słoweński; słow.;
5. słowiański; słow.
SJP.pl
trochę słaby, nieco słaby; osłabiony
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Słabęcin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica.
Wikipedia
regionalnie: słabiutki
SJP.pl
lekceważąco:
1. osoba słaba fizycznie lub duchowo;
2. słaby uczeń
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. ktoś słaby fizycznie
(1.2) lekcew. ktoś o słabej konstrukcji psychicznej
(1.3) lekcew. słaby uczeń
SJP.pl
Wiktionary
→ słabeusz; cherlaczka
SJP.pl
→ słabiak
SJP.pl
potocznie: słabeusz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: słabo
SJP.pl
zdrobnienie od: słaby
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słaby
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: słaby; słabiutki, słabiuśki
SJP.pl
zdrobnienie od: słabiuśki; słabiuteńki
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słaby
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: słaby; słabiutki, słabiuchny
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słaby
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: słabiutki; słabiusieńki
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. zdrobn. od: słaby
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: słaby; słabiuśki, słabiuchny
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: słaby
SJP.pl
Wiktionary
1. potocznie: krucha, słaba rzecz, słaby stan rzeczy;
2. potocznie: słaba strona czegoś;
3. potocznie: osoba tworząca rzeczy o niskiej wartości;
4. przestarzałe: pachwina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś mało wartościowe
(1.2) pot. słaba strona kogoś lub czegoś
(1.3) pogard. ktoś tworzący rzeczy niewartościowe
(1.4) daw. wrażliwe na uderzenie miejsce u mężczyzny lub samca zwierząt, okolica podbrzuszna i kroczowa
(1.5) daw. pachwina
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: słabizna
SJP.pl
Słabkowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. osłabnąć)
(1.1) tracić siły, stawać się słabszym
(1.2) tracić intensywność
Wiktionary
kobieta tracąca siły, omdlewająca
SJP.pl
osoba tracąca siły, omdlewająca
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: słabnąć
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek tracący siły, omdlewający, upadający
SJP.pl
Wiktionary
rodzaj sieci rybackiej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z niewielką siłą
(1.2) kiepsko
(1.3) niewyraźnie, mało intensywnie, nieznacznie
(1.4) mat. w sensie słabej topologii
Wiktionary
Słabocin (niem. Schlabotschine) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.
Wikipedia
rzadko: osoba o słabym charakterze, słabej sile woli
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zawierający mały procent czegoś
SJP.pl
Słaborowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Ostrów Wielkopolski, ok. 8 km na północ od Ostrowa Wielkopolskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odczucie osłabienia, braku sił fizycznych lub psychicznych
(1.2) skłonność ku czemuś
(1.3) wybijająca się niedoskonałość, słaba strona
(1.4) brak odporności na zniszczenie
Wiktionary
żartobliwie: odznaczający się niewielką siłą fizyczną; niesilny
przymiotnik
(1.1) żart. gwara. osłabiony, słabawy, nie odznaczający się nadmierną siłą fizyczną; niewydolny, słabujący
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czyjaś niewielka wada, zwykle jakieś przyzwyczajenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Słaboszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Słaboszów.
W 1595 roku wieś położona w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego była własnością starosty chęcińskiego Piotra Myszkowskiego. Do 1954 roku siedziba gminy Nieszków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Integralna część miejscowości: Cyprianów.
SJP.pl
Wikipedia
Słaboszowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Sędziszów.
W Słaboszowicach urodził się Stanisław Berini.
Wieś duchowna, własność opactwa cystersów jędrzejowskich położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Słaboszów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z ubytkiem słuchu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba z ubytkiem słuchu
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: słabowicie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: słabowity
SJP.pl
skłonny do chorób, często chorujący; chorowity, wątły
przymiotnik
(1.1) mający skłonność do słabego zdrowia
SJP.pl
Wiktionary
Słabowo (niem. Slabowen, od 1928 Langenwiese) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Ryn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
SJP.pl
taki, który słabo widzi
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: słaby
SJP.pl
Słabuszewice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Lipnik
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez wieś przechodzi zielony szlak rowerowy do Opatowa.
Wikipedia
odznaczający się niewielką siłą fizyczną
przymiotnik
(1.1) posiadający niewielką siłę fizyczną
(1.2) uległy, nie posiadający silnej woli, psychiki
(1.3) niewyraźny, mało intensywny, nieznaczny
(1.4) mający niewielką wartość, niskiej jakości, marny, kiepski
(1.5) mat. w sensie słabej topologii, czyli dla ustalonego zbioru najmniejszej w sensie inkluzji topologii, względem której każdy element ustalonej rodziny odwzorowań tego zbioru jest ciągły;
(1.6) mający niewielkie stężenie, niską ilość jakiejś substancji rozpuszczonej w sobie
Słaby (forma żeńska: Słaby lub Słaba; liczba mnoga: Słabi lub Słabowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1815 osób.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. rozkładać pościel, przygotowywać miejsce do spania; rozściełać;
2. porządkować pościel po spaniu; zaściełać;
3. rozkładać (słomę w stajni itp.)
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. wyprawiać, kierować kogoś dokądś, przekazywać coś komuś
(1.2) rozkładać pościel, przygotowywać miejsce do spania, także: składać pościel po spaniu
(1.3) rozkładać słomę jako podściółkę dla zwierząt
SJP.pl
Wiktionary
Słączno – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) łódź. łatwo
(1.2) pot. ładnie
Wiktionary
Słajkowo (kaszb. Słajkòwò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo. Wieś jest siedzibą sołectwa Słajkowo, w którego skład wchodzi również Niepoczyn, Żelazno, Przebendowo oraz Przebendówko.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gdańskiego.
Wikipedia
Słajsino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard.
Wikipedia
Słajszewo (kaszb. Słajszéwò, niem. Schlaischow) – stara kaszubska wieś szlachecka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo na obszarze Pobrzeża Kaszubskiego nad rzeką Chełst. Wieś jest siedzibą sołectwa Słajszewo, w którego skład wchodzą również Biebrowo i Słajszewko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
słaniać się - iść chwiejnym krokiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|słaniać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|słać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) warstwa igliwia, liści, szczątków zwierzęcych i roślinnych itp. pokrywająca ziemię w lesie, ściółka
(1.2) słoma, suche liście itp. podściełane zwierzętom w oborach, stajniach itp., podściółka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. szłapa.
Wiktionary
1. rozgłos, powszechne uznanie;
2. opinia, reputacja;
3. sławna osoba
SJP.pl
1. rozgłos, powszechne uznanie;
2. opinia, reputacja;
3. sławna osoba
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
1. wielki rozgłos zdobyty talentem, wielkimi czynami, zasługami itp.
2. opinia o kimś, o czymś, zwłaszcza dobra
3. sławny człowiek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
mieszkaniec Sławatycz (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sławatycz (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
Sławatycze – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Sławatycze. Leży na obszarze Równiny Kodeńskiej, nad Bugiem.
Dawniej miasto magnackie, w końcu XVIII wieku położone było w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Sławomir (imię męskie)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sławęcice
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Sławomir (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Sławomir (imię męskie); Sławuś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Sławomir
Sławek – dawniej samodzielna miejscowość, od 1939 w granicach Wołomina jako jedna z sześciu jednostek administracyjnych. Leży w środkowej części Wołomina, na północ od centrum miasta i linii kolejowej.
Osada powstała w czasach parcelacji kobyłeckiego majątku ziemskiego Ludwika Meyera. Jego dobra ziemskie (leżące administracyjnie zarówno w osadzie Wołomin, jak i Kobyłka) przez poprowadzenie torów kolei warszawsko-petersburskiej zostały podzielone. Patrząc od strony Warszawy, położona po lewej stronie torów część, jako trudniejsza w gospodarowaniu, przeznaczona została przez Meyera do sprzedaży. Wówczas to, a konkretnie w 1862 roku, pięć rodzin chłopskich wspólnie kupiło od Meyera te grunty .
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: sławetny
SJP.pl
1. taki, o którym dużo się mówi, wsławiony czymś niechlubnym; głośny, okrzyczany;
2. dawniej: cieszący się sławą; sławny, słynny, rozgłośny
SJP.pl
mieszkaniec Sławy
SJP.pl
mieszkanka Sławy
Sławianka – osiedle typu miejskiego w Rosji, w Kraju Nadmorskim. W 2010 roku liczyło 14 036 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. słowiański
Wiktionary
głosić czyjąś sławę, wychwalać czyjeś dokonania; opiewać, chwalić
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) podn. głosić czyjąś sławę, wychwalać kogoś
czasownik zwrotny niedokonany sławić się
(2.1) daw. słynąć
SJP.pl
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Sławice (niem. Slawitz) – część miasta Opole w Polsce położonego w województwie opolskim.
Miejscowość wraz z obrębem ewidencyjnym wsi włączono do Opola 1 stycznia 2017. Przed włączaniem miejscowość była wsią w Polsce położoną w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Dąbrowa.
Od 1950 Sławice należą administracyjnie do województwa opolskiego.
Wikipedia
Wikipedia
→ Sławno
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sławnem, dotyczący Sławna
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Sławik:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sławy lub z nią związany
Sławin – wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sieroszewice.
Sławin leży przy drodze wojewódzkiej nr 450 Kalisz – Wieruszów i drodze lokalnej Ołobok – Psary.
Miejscowość przynależała administracyjnie przed rokiem 1887 do powiatu odolanowskiego.
W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, a w latach 1887–1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego.
SJP.pl
Wikipedia
Sławinek – dzielnica Lublina w północno-zachodniej części miasta.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sławy lub z nią związany
Sławiny – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Garwolin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Pawła II w Sulbinach.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Sławomira, Sława (imiona żeńskie)
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. miasto w Czechach
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Sławkowa
SJP.pl
mieszkanka Sławkowa
SJP.pl
Sławek z żoną
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. nieistniejące miasto w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sławków
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sławkowem, dotyczący Sławkowa
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sławka lub z nim związany
SJP.pl
mieszkaniec Sławna
SJP.pl
mieszkanka Sławna
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przysłówka: sławnie (świetnie)
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sławny
SJP.pl
Wikipedia
Sławniów – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Pilica.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa katowickiego.
W 1595 roku wieś położona w powiecie lelowskim województwa krakowskiego była własnością kasztelana oświęcimskiego Wojciecha Padniewskiego. Od średniowiecza Sławniów występuje jako wieś prywatna we władaniu różnych rodów szlacheckich (najczęściej właścicieli zamku pilickiego).
Wikipedia
Sławniowice (niem. Groß Kunzendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Głuchołazy. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na ziemi nyskiej. Położona jest na terenie Przedgórza Paczkowskiego, będącego częścią Przedgórza Sudeckiego. Przepływa przez nią rzeka Mora.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.
Według danych na 2011 wieś była zamieszkana przez 548 osób.
Wikipedia
miasto w Polsce; 8 wsi w Polsce
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Sławno (niem. Schlawe) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba władz powiatu sławieńskiego i gminy wiejskiej Sławno, położone na Pobrzeżu Koszalińskim, nad rzeką Wieprzą i strugą Moszczenicą, ok. 20 km od wybrzeża Morza Bałtyckiego.
Według danych GUS z 30 czerwca 2023 r., Sławno liczyło 11 839 mieszkańców i było pod względem liczby ludności 21. miastem w województwie zachodniopomorskim.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
znany szerokiej grupie osób
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma sławę, rozgłos; jest znany wielu osobom
SJP.pl
Wiktionary
dawne imię męskie
Sławobor – staropolskie imię męskie, złożone z członów Sławo- („sława”) i -bor („walczyć, zmagać się”). Może oznaczać „ten, kto sławi walkę”.
Żeński odpowiednik: Sławobora.
W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, nie wykazano osób o imieniu Sławobor.
Sławobor imieniny obchodzi 14 grudnia.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sławoborze
SJP.pl
dawne imię męskie
Sławoborze (niem. Stolzenberg) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze przy drodze wojewódzkiej 162.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Sławoborze. Partnerem wsi jest niemieckie Loiching.
SJP.pl
Wikipedia
Sławocin (niem. Schlabrendorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Kolsko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
1. imię męskie;
2. nazwisko
Sławoj – imię męskie, nienotowane w dawnych dokumentach i stanowiące najprawdopodobniej XIX-wieczny neologizm stworzony na wzór dwuczłonowych imion słowiańskich. Istniało natomiast staropolskie imię złożone z tych samych dwóch członów w zmienionej kolejności: Wojsław.
SJP.pl
Wikipedia
drewniana ubikacja podwórzowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. iron. drewniana ubikacja na podwórzu;
Sławojka (także: wychodek, ustęp zewnętrzny, wygódka, wybudka, latryna) – rodzaj ubikacji; niewielka, zamykana od wewnątrz budka, zazwyczaj wolnostojąca, z umieszczoną wewnątrz poziomą deską z otworem (pełniącą funkcję sedesu) nad suchym dołem, do którego wpadają fekalia. Wyposażeniem wychodka był hak lub ostro zakończony gwóźdź służący do wieszania pociętych kartek gazet lub czasopism, zastępujących papier toaletowy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
Sławomierz (niem. Karlshof) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 4 stałych mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Wicewo.
Osada leży ok. 1,5 km na zachód od Wicewa, między Osówkiem a Wicewem.
W Sławomierzu urodził się ks. Wacław Kruszka.
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Sławomira
Sławomir, Sławomiar (zdrob. Sławek) – staropolskie męskie imię pochodzenia słowiańskiego, złożone z członów Sławo- („sława, sławić”) i -mir („pokój, spokój, dobro, świat”). Imię to prawdopodobnie znaczyło tyle, co „ten, który zdobywa sławę poprzez pokój, pokojowe zachowanie, zaprowadzanie porządku, spokoju” (w przeciwieństwie do imion typu Borzysław, w których sława zdobywana jest w walce).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Sławomir
Sławomira – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Sławo- („sława”) i -mira („pokój, spokój, dobro”). Mogło oznaczać „sławiąca pokój”. Notowane w źródłach od 1386 roku, występujące także w wariantach Sławomirz (fem.) i Sławomirza. Przykładowe dawne możliwe zdrobnienia: Sławna, Sławka, Sławnica, Sławocha.
Męskie odpowiedniki: Sławomir i Sławomiar.
Sławomira imieniny obchodzi 23 grudnia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Sławomir z żoną; Sławomirowie
SJP.pl
Sławomir z żoną; Sławomirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sławomira lub z nim związany
SJP.pl
kraina we wschodniej Chorwacji; Slawonia
Slawonia (także pol. Sławonia, chorw. Slavonija) – kraina historyczna we wschodniej Chorwacji, położona w międzyrzeczu Sawy i Drawy. Często zaliczany jest do niej także region Sremu.
Slawonia zajmuje południowy skraj Kotliny Panońskiej. W jej skład wchodzą szerokie doliny Sawy i Drawy – Posawie i Podrawie oraz leżąca między nimi równina, z której wyrastają wzniesienia panońskich gór wyspowych (najwyższe pasmo – góry Papuk, do 953 m n.p.m.).
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Sławosz – staropolskie męskie imię słowiańskie. Zdrobniona forma dwuczłonowych imion typu Sławomir, Sławosław, Mirosław, Dziwisław z członem Sław- albo -sław. Również imię używane samodzielnie o znaczeniu „sławny, znakomity, godny chwały”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Sławosz z żoną; Sławoszowie
SJP.pl
Sławosz z żoną; Sławoszostwo
Sławoszów (niem. Amaliengrund) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa opolskiego.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
SJP.pl
Wikipedia
Sławosz z żoną; Sławoszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sławosza lub z nim związany
SJP.pl
Sławoszyno (kaszb. Sławòszëno, niem. Slawoschin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa przy drodze wojewódzkiej nr 215. W najbliższej okolicy (na wschodzie) znajdują się rezerwaty przyrody Moroszka Bielawskiego Błota i Woskownica Bielawskiego Błota. Przebiegała tędy trasa linii kolejowej Puck – Krokowa (wschodnia odnoga linii na Mierzeję Helską).
Wikipedia
Sławowice (niem. Schlanowitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.
Wikipedia
→ Sława (miasto)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sławą, dotyczący Sławy
SJP.pl
Wiktionary
→ Sława (miasto)
Sławsko (niem. Alt Schlawe) – wieś w północnej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Sławno. W pobliżu wsi znajdują się ślady starego grodziska. Patrz: Sławsko (grodzisko)
W miejscowości ma remizę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.
SJP.pl
Wikipedia
→ Sławuta
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Sławomir (imię męskie); Sławek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Sławomir
SJP.pl
Wiktionary
miasto na Wołyniu
Sławuta (ukr. Славута, jid. סלאוויטא) – miasto rejonowe w obwodzie chmielnickim Ukrainy, na wschodnim brzegu Horynia. Przez Sławutę przepływa rzeczka Utka, która tworzy w centrum rozległy staw miejski i uchodzi do Horynia.
SJP.pl
Wikipedia
Sławutówko (kaszb. Sławùtówkò lub też Môłé Sławùtowò, niem. Klein Schlatau) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck na wschodnim skraju Puszczy Darżlubskiej przy drodze wojewódzkiej nr 216. Wieś jest częścią składową sołectwa Sławutowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
Sławutowo (kaszb. Sławùtowò lub też Wieldżé Sławùtowò, niem. Groß Schlatau) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, na wschodnim skraju Puszczy Darżlubskiej. Wieś jest siedzibą sołectwa Sławutowo, w którego skład wchodzi również Sławutówko.
Wikipedia
Słębowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 332 mieszkańców. Jest trzynastą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wikipedia
trójścienna sieć rybacka; gan
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: bardzo słodki, śliczniutki; sweetaśny
przymiotnik
(1.1) slang. słodki, uroczy
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: selfie, na którym osoba przybiera słodki wyraz twarzy; sweet focia, słit focia, sweetka
SJP.pl
osada na Rusi i w Rosji od XI do XVIII wieku, zamieszkała przez wolnych chłopów, którzy korzystali ze specjalnych ulg
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. osada na Rusi w XI-XVIII w., której mieszkańcy byli zwolnieni na pewien czas od ciężarów feudalnych
Termin słoboda wywodzi się z okresowego zwolnienia z obciążeń związanych z osadzeniem nowego rolnika na gospodarstwie, analogiczny jest do terminu wola. Stąd termin ten dał początek tak wielu nazwom geograficznym. Korzystający ze słobody to słobodnik
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. → Słoboda;
2. rejon słobodzki - dawny rejon w południowej części Socjalistycznej Radzieckiej Republiki Białorusi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Ukrainą Słobodzką, dotyczący Ukrainy Słobodzkiej
Wiktionary
Słocin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
słocza cukrowa: drzewo azjatyckie, z którego soku otrzymuje się cukier i wino palmowe, zaś z rdzenia - sago; arenga; palma cukrowa
SJP.pl
słocza cukrowa: drzewo azjatyckie, z którego soku otrzymuje się cukier i wino palmowe, zaś z rdzenia - sago; arenga; palma cukrowa
Arenga, winosław, słocza (Arenga Labill.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych, czyli palm (Arecaceae). Obejmuje 20–24 gatunków. Rosną one w Azji Południowo-Wschodniej z centrum zróżnicowania w obrębie Wielkich Wysp Sundajskich i Malezji (w tym kraju rośnie 15 gatunków). Zasięg całego rodzaju sięga na północy po Chiny, Tajwan i wyspy Riukiu, na zachodzie po Indie, na południu po Wyspę Bożego Narodzenia i północną Australię, a na wschodzie po Nową Gwineę. Jako rośliny introdukowane arengi rosną w Japonii i na Hawajach, w Beninie oraz Trynidadzie i Tobago. Szeroko rozprzestrzenionym, często uprawianym gatunkiem z tego rodzaju jest arenga pierzasta A. pinnata.
SJP.pl
Wikipedia
skiełkowane ziarno zbóż stanowiące m.in. surowiec piwowarski
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. spoż. kiełkujące i wysuszone ziarna zbóż, zazwyczaj jęczmienia, podstawowy surowiec w piwowarstwie;
Słód – skiełkowane i wysuszone ziarna zbóż służące jako jeden z surowców do produkcji piwa lub whisky, szeroko wykorzystywany również w branży piekarskiej oraz do słodzenia czekolady i innych wyrobów cukierniczych, głównie słodkich mas.
Do wyrobu słodu typowo używa się ziarna jęczmienia. W piwowarstwie stosuje się poza tym słody pszeniczne, pilzneńskie, monachijskie, karmelowe jasne i ciemne, barwiące, zakwaszające, parzone, palone, wędzone, zielone i inne.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: słodkawy
Wiktionary
słodkawy i cierpkawy w smaku, rzadziej w zapachu
SJP.pl
→ słodkawy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słodkawe
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) całkiem słodki, trochę słodki
Wiktionary
jeden ze smaków
przymiotnik
(1.1) mający smak cukru
(1.2) o wodzie: niezawierający soli
(1.3) wywołujący miłe uczucie
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: słodki
Wiktionary
słodki i nieco kwaśny w smaku, rzadziej w zapachu
SJP.pl
kwaśny i słodki w smaku, rzadziej w zapachu; kwaśno-słodki
SJP.pl
dawniej: słodko brzmiący - mający miłe brzmienie
SJP.pl
psianka słodkogórz - trująca roślina z rodziny psiankowatych
SJP.pl
słodki o mdlącym zapachu
SJP.pl
mający łagodne oczy
SJP.pl
ironicznie o osobie przymilnej, nazbyt egzaltowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słodkie
Wiktionary
potocznie: słodkie potrawy, ciasta, cukierki, słodycze
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. słodycze
forma rzeczownika.
(2.1) plural|słodkość.
SJP.pl
Wiktionary
Słodków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek.
Wieś położona jest w odległości około 4 km na zachód od Turku, przy drodze krajowej 72. W miejscowości funkcjonuje Biblioteka Publiczna Gminy Turek (w dworku), a także szkoła podstawowa. Ponadto na terenie miejscowości znajduje się wiatrak koźlak z XIX wieku.
Wikipedia
Słodkówko – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. Jest położona na północ od Suchania (siedziby gminy) i na wschód od Stargardu (siedziby powiatu). We wsi znajduje się kościół z XIV wieku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Zobacz też: Słodkowo
Wikipedia
Słodkowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań.
W latach 1945–54 siedziba gminy Słodkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) zawierający wody słodkie
(1.2) typowy dla wód słodkich, żyjący w wodach słodkich
Wiktionary
nazwisko
Słodkowski (forma żeńska: Słodkowska; liczba mnoga: Słodkowscy) – polskie nazwisko. Pierwsza wzmianka o istnieniu tego nazwiska znajduje się w sporze z roku 1579 (Zofia Słodkowska wdowa po Ceceniowskim).
SJP.pl
Wikipedia
drzewiaste pnącze z rodziny bobowatych; wistaria; wisteria; glicynia
Glicynia, słodlin, wisteria (Wisteria Nutt.) – rodzaj rośliny z rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki, z których jeden występuje we wschodniej Ameryce Północnej (W. frutescens), jeden w Japonii (glicynia japońska W. floribunda), a pozostałe dwa w Chinach, przy czym w niektórych ujęciach są one rozdzielane w sumie na cztery gatunki. Są to liany występujące w lasach i zaroślach, zarówno na terenach skalistych, jak i nad rzekami.
SJP.pl
Wikipedia
gatunek ptaka z rodziny miodojadów
Słodnik (Entomyzon cyanotis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Występuje w południowej części Nowej Gwinei oraz północnej i wschodniej Australii. Nie jest zagrożony.
SJP.pl
Wikipedia
prowadzić do powstania słodu poprzez kiełkowanie ziarna
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. przeprowadzać kontrolowany proces kiełkowania ziarna w produkcji słodu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kontrolowany proces kiełkowania ziarna, w wyniku którego powstaje słód;
Słodowanie – drugi etap podczas produkcji słodu nazywany inaczej kiełkowaniem ziarna.Jest to skomplikowany proces fizjologiczny rozwoju kiełka liścieniowego i korzonkowego zarodka ziarna. Najczęściej wykorzystywany jest przez browary jako surowiec do warzenia piwa oraz destylarnie do produkcji whisky. Trwa on około 7 dni.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dział produkcyjny browaru lub gorzelni;
2. samodzielny zakład produkujący słód z ziarna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydział produkcyjny w browarze lub gorzelni
(1.2) zakład lub pomieszczenie, w którym wytwarza się słód
(1.3) urządzenie przerabiające zboże na słód
Słodownia – zakład zajmujący się produkcją słodu. We wczesnym średniowieczu słodownie stanowiły część browaru zajmującą się słodowaniem zboża. Wraz z rozwojem przemysłu browarniczego przywilej słodowania oraz warzenia i wyszynku piwa został rozdzielony, a słodownie stały się odrębnymi zakładami.
Najstarszą słodownię utrwaloną w źródłach pisanych posiadała już w XIII w. gliwicka Ostropa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
produkcja słodu z ziarna
SJP.pl
pracownica słodowni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z słodownictwem, dotyczący słodownictwa
Wiktionary
pracownik słodowni; osoba zajmująca się wyrabianiem słodu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik słodowni
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
cecha czegoś zrobionego ze słodu, zawierającego słód
SJP.pl
przymiotnik od: słód
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: słodki
SJP.pl
dawniej: rodzaj gęstej, słodkiej zupy gotowanej na zakwasie z mąki gryczanej, żytniej lub pszennej; sołoducha, sołodusza, szołodusza
SJP.pl
1. słodki smak czegoś;
2. uczucie przyjemności;
3. cecha czegoś wywołującego miłe wrażenia, ale w dużym natężeniu mdłego i odurzającego;
4. cecha czegoś przynoszącego ukojenie;
5. cecha czegoś wzbudzającego sympatię i przyjemne uczucia;
6. cecha kogoś dobrego, łagodnego i czułego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) słodki smak
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) cuk. wyrób cukierniczy o słodkim smaku
Słodycze – trwałe wyroby cukiernicze, charakteryzujące się głównie słodkim smakiem oraz wysoką zawartością cukrów.
Są to zwykle produkty o stałej konsystencji, produkowane z cukru (lub słodzików) z dodatkiem mleka, wody, kakao, wiórków kokosowych i bakalii. Słodycze są najczęściej sztucznie aromatyzowane i sztucznie koloryzowane różnymi barwnikami spożywczymi. Słodycze spożywane są zazwyczaj między głównymi posiłkami.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) coś słodkiego
Słodycze – trwałe wyroby cukiernicze, charakteryzujące się głównie słodkim smakiem oraz wysoką zawartością cukrów.
Są to zwykle produkty o stałej konsystencji, produkowane z cukru (lub słodzików) z dodatkiem mleka, wody, kakao, wiórków kokosowych i bakalii. Słodycze są najczęściej sztucznie aromatyzowane i sztucznie koloryzowane różnymi barwnikami spożywczymi. Słodycze spożywane są zazwyczaj między głównymi posiłkami.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadko: słodki wyrób spożywczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z słodyczami, dotyczący dłodyczy
Wiktionary
mały chrząszcz z rodziny łyszczynkowatych
SJP.pl
czynić słodkim przez dodanie substancji słodzącej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|słodzić.
Wiktionary
zdrobnienie od: słodziak
SJP.pl
pieszczotliwie: osoba uważana za ładną, miłą lub rozczulającą
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub zwierzę o wyglądzie wzbudzającym miłe uczucia
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. emocjonująco słodki w wyglądzie
Wiktionary
czynić słodkim przez dodanie substancji słodzącej
czasownik
(1.1) czynić coś słodkim przez dodanie cukru, miodu lub innej słodkiej substancji; nadawać czemuś słodki smak
(1.2) przen. prawić komplementy, zwłaszcza w sposób przesadny
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: słodko
SJP.pl
regionalne zdrobnienie od: słodki; słodziutki, słodziuchny
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słodki
SJP.pl
Wiktionary
1. syntetyczna substancja chemiczna charakteryzująca się dużą słodkością stosowana zamiast cukru;
2. pieszczotliwie: osoba uważana za ładną, miłą lub rozczulającą; słodziak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. słodka substancja używana do słodzenia żywności zamiast cukru;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z słodzikiem, dotyczący słodzika
Wiktionary
odpad pszeniczny powstały przy produkcji piwa; młóto
SJP.pl
zdrobnienie od: słodki
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słodki
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: słodki
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słodki
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: słodki
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: słodki
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: słodki
Wiktionary
zdrobnienie od: słodki
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: słodki
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: słodki
Wiktionary
czynić słodkim przez dodanie substancji słodzącej
SJP.pl
pogardliwie: kobieta z prowincji, osiedlająca się w dużym mieście; słoiczka
SJP.pl
pogardliwie: ogół osób pochodzących z prowincji, osiedlających się w dużym mieście
SJP.pl
mały słoik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: słoik
(1.2) mały słoik
(1.3) zawartość takiego słoiczka (1.1)
SJP.pl
Wiktionary
mały słoik
SJP.pl
→ słoiczek
SJP.pl
1. szklane naczynie do przechowywania wyrobów spożywczych; mały słój;
2. pogardliwie: osoba pochodząca z prowincji, osiedlająca się w dużym mieście; słoikarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szklany, najczęściej walcowaty pojemnik z zakrętką lub nakrywką służący do przechowywania substancji płynnych lub półpłynnych
(1.2) zawartość lub pojemność słoika (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Warszawa. osoba tymczasowo mieszkająca w Warszawie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pogardliwie: osoba pochodząca z prowincji, osiedlająca się w dużym mieście; słoik
SJP.pl
1. przypominający kształtem słoik;
2. szurpek słoikowaty - gatunek mchu z rodziny szurpkowatych
SJP.pl
→ słoik
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z słoikiem, dotyczący słoika
SJP.pl
Wiktionary
o drewnie, pniu drzewa: mający wiele wyraźnie widocznych słoi
SJP.pl
1. cylindryczne naczynie szklane;
2. ilość czegoś mieszcząca się w tym naczyniu;
3. warstwa na przekroju poprzecznym pnia wytworzona w ciągu jednego okresu wegetacji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży słoik
(1.2) dendr. roczna warstwa przyrostowa drewna widoczna na poprzecznym przekroju pnia
Słój (zdrobniale słoik) – rodzaj naczynia szklanego, rzadziej ceramicznego lub plastikowego, szczelnie zamykanego, wykorzystywanego najczęściej w gospodarstwie domowym do przechowywania produktów i przetworów żywnościowych, ale także w laboratoriach i muzeach – tam najczęściej do przechowywania okazów biologicznych itp., jak również w farmacji do przechowywania lekarstw. Pojemności słojów spotykanych najczęściej w gospodarstwie domowym wynoszą od jednego litra w dół, najmniejsze słoiczki, stosowane najczęściej w aptekach, nawet poniżej 50 mililitrów (z drugiej strony spotykane są także słoje znacznie większe, np. trzy- i pięciolitrowe, chętnie wykorzystywane do przechowywania np. ogórków konserwowych).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. zasłona
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Słojniki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sokółka.
Wieś leśnictwa sokólskiego w ekonomii grodzieńskiej w drugiej połowie XVII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sokółce.
Wikipedia
ozdabiać imitacją słojów drewna; mazerować
SJP.pl
ozdabiać imitacją słojów drewna; mazerować
SJP.pl
o drzewie: mający liczne słoje w przekroju
SJP.pl
→ słój
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
łodygi i liście dojrzałych roślin uprawnych pozostające po wymłóceniu nasion
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. słoma
Słoma – łodygi i liście dojrzałych roślin uprawnych po omłocie (np. zbóż, rzepaku, lnu, bobiku, maku).
Słomę wykorzystuje się jako paszę i ściółkę dla zwierząt gospodarskich, z której uzyskuje się obornik. Jest także wykorzystywana jako nawóz organiczny. Ze słomy można produkować obornik, który powstaje przez jej kompostowanie z organicznymi dodatkami zwilżającymi, jak gnojowica lub gnojówka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Słomczyce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Strzałkowo.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od słomiak
Wiktionary
rzadkie: ul słomiany
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. rodzaj dawnego ula ze źdźbeł zbóż
(1.2) gwara więzienna kosz
SJP.pl
Wiktionary
słomiana wycieraczka do butów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mata pleśćeciona ze słomy używana jako wycieraczka do obuwia lub wieszana na ścianie
(1.2) pot. naczynie ze słomy lub sitowia
(1.3) pot. bot. kocanka ogrodowa
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mający włosy w kolorze słomy; jasnowłosy
SJP.pl
żółty jak słoma
SJP.pl
1. wykonany ze słomy;
2. dawniej: pozorny, fałszywy, nierzeczywisty
przymiotnik
(1.1) zrobiony ze słomy
SJP.pl
Wiktionary
1. podobny do słomy;
2. zawierający dużo słomy
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
płyta izolacyjna wyrabiana ze słomy, mająca zastosowanie w budownictwie; solomit
SJP.pl
przymiotnik od: słomit
SJP.pl
1. pojedyncze źdźbło trawy;
2. kawałek słomy lub rurka plastikowa służąca do picia napojów;
3. słaby papieros z ustnikiem;
4. dawniej:
a) słonka (gatunek ptaka);
b) słomkowy kapelusz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) źdźbło słomy
(1.2) kawałek słomy lub rurka o tym samym kształcie, służące do picia napojów
(1.3) materiał uzyskany z odpowiednio spreparowanej słomy, używany do wyrobu przedmiotów użytkowych lub dekoracyjnych
(1.4) pot. słaby papieros z ustnikiem
Miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zielony o słomkowym, żółtym odcieniu
SJP.pl
żółty o słomkowym, żółtym odcieniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: słomka
przymiotnik
(1.1) zrobiony ze słomki
(1.2) żółty o odcieniu słomy; jasnożółty
SJP.pl
Wiktionary
związany z miastem Słomniki
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Słomnikami, dotyczący Słomnik
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Słomnik
SJP.pl
mieszkanka Słomnik
SJP.pl
miasto w Polsce
Słomniki – miasto w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, położone 24 km na północ od Krakowa, na Wyżynie Miechowskiej, nad rzeką Szreniawą; siedziba gminy Słomniki. Jest jednym z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej.
Byłe miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego.
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
wykorzystujący jako surowiec słomę, np. celulozownia słomowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. największy roślinożerny ssak lądowy z rzędu trąbowców;
2. przenośnie o człowieku otyłym, ociężałym, niezgrabnie poruszającym się
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
jajożyworodny skorupiak słonowodny, używany w akwarystyce jako pokarm; solowiec, solankowiec
SJP.pl
Wikipedia
obszar łąkowo-pastwiskowy porośnięty przez rośliny słonolubne (halofile)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. nieco słono
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słonawe
Wiktionary
trochę słony
przymiotnik jakościowy
(1.1) lekko słony
2 miejscowości w Polsce:
oraz
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. centralne ciało Układu Słonecznego; Słońce;
2. światło słoneczne;
3. pieszczotliwie: osoba ukochana lub bardzo lubiana
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) astr. centralne ciało niebieskie Układu Słonecznego; najbliższa Ziemi gwiazda; w dzień najjaśniejszy obiekt na niebie;
Słońce (łac. Sol, gr. Ἥλιος, trb. Hḗlios; symbol: ) – gwiazda centralna Układu Słonecznego, wokół której orbituje Ziemia, inne planety tego układu, planety karłowate oraz małe ciała Układu Słonecznego. Słońce składa się z gorącej plazmy utrzymywanej przez grawitację i kształtowanej przez pole magnetyczne. Jest prawie idealnie kuliste. Ma średnicę około 1 392 684 km, około 109 razy większą niż Ziemia, a jego masa (1,989 ×1030 kg, około 333 tysiące razy większa niż masa Ziemi (M⊕)) stanowi około 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Około trzy czwarte masy Słońca stanowi wodór, resztę głównie hel. Pozostałe 1,69% (co odpowiada około 5600 M🜨) tworzą cięższe pierwiastki, w tym m.in. tlen, węgiel, neon i żelazo.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
słońcówka sówkówka - gatunek muchówki z rodziny bujankowatych
Słońcówka (Villa) – rodzaj muchówek z rodziny bujankowatych i podrodziny Exoprosopinae. Kosmopolityczny. Larwy są pasożytami gąsienic motyli nocnych, a rzadziej larw chrząszczy z rodziny czarnuchowatych.
SJP.pl
Wikipedia
Słończewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Słynni mieszkańcy:Tomasz Majewski - złoty medalista Igrzysk XXIX Olimpiady w Pekinie oraz Igrzysk XXX Olimpiady w Londynie.
Wikipedia
przymiotnik od: słonka (ptak)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: słonka
SJP.pl
zdrobnienie od: słońce
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszcz. słonko
(1.2) przen. o kimś ładnym lub z wielką życzliwością
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: słoneczka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych; słonecznica pospolita, owsianka, wierzchówka;
2. słonecznica pstra - gatunek ryby z rodziny bassowatych; bass słoneczny;
3. gatunek ptaka z rzędu słonecznicowych;
4. rodzaj roślin z rodziny goździkowatych;
5. słonecznica orężówka - gatunek nocnego motyla z rodziny sówkowatych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Eurypyga helias|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu żurawiowych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Eurypygidae|Selby|ref=tak., rodzina ptaków w rzędzie słonecznicowych występujących na Nowej Kaledonii i w Ameryce Południowej
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: słonecznica
Słonecznice (Heliozoa) – wyróżniana niegdyś gromada promienionóżek. Obecnie uważa się, że podobieństwo różnych organizmów tej grupy jest wynikiem konwergencji przedstawicieli różnych supergrup, zwłaszcza Rhizaria (jak inne promienionóżki), ale także Chromalveolata i Opisthokonta.
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach słonecznicowych (rząd ptaków)
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Eurypygiformes|Fürbringer|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, występujących na Nowej Kaledonii i w Ameryce Południowej;
Słonecznicowe (Eurypygiformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach słonecznicowych (rząd ptaków)
SJP.pl
1. rodzaj roślin z rodziny astrowatych;
2. zdrobnienie od: słonecznik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: słonecznik
Słoneczniczek, skwarota, heliopsis (Heliopsis Pers.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Wyróżnia się w jego obrębie ok. 15–18 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje wschodnią i południową część Ameryki Północnej oraz północną część Ameryki Południowej. Centrum zróżnicowania rodzaju stanowi Meksyk – większość gatunków rośnie tylko w tym kraju. Słoneczniczek szorstki H. helianthoides został rozpowszechniony jako roślina ozdobna i zdziczały rośnie także w Europie i Azji. W Polsce ma status efemerofita.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób pełen słońca, światła słonecznego
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: słonecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: słoneczny
SJP.pl
1. roślina o wysokiej łodydze i wielkich kwiatach z żółtymi płatkami;
2. dojrzały kwiat słonecznika, w którym znajdują się nasiona;
3. dawniej: zegar słoneczny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Helianthus|L.|ref=tak., rodzaj roślin;
(1.2) pot. słonecznik zwyczajny, nazwa systematyczna|Helianthus annuus|L.|ref=tak. – wysoka roślina jednoroczna o bardzo dużych (zwykle żółtych) kwiatach, uprawiana dla oleistych nasion lub jako roślina ozdobna;
(1.3) spoż. owocostan słonecznika (1.2)
(1.4) daw. pot. oparzenie słoneczne
(1.5) spoż. rzecz. zbiorowy nasiona słonecznika (1.2)
(1.6) pasza ze słonecznika (1.1)
Słonecznik (Helianthus L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ponad 50 gatunków. Występują one naturalnie w Ameryce Północnej na obszarze od Kanady po południowy Meksyk. Poza tym rozprzestrzenione zostały na wszystkich kontynentach z wyjątkiem obszarów równikowych. W naturze rośliny te rosną na suchych lub wilgotnych siedliskach w obrębie prerii, formacji zaroślowych i leśnych. W Polsce introdukowane i zadomowione już rosną trzy gatunki: słonecznik bulwiasty (topinambur) H. tuberosus, słonecznik dziesięciopłatkowy H. decapetalus i słonecznik jaskrawy H. × laetiflorus. Kilka dalszych jest uprawianych, w tym zwłaszcza słonecznik zwyczajny H. annuus. Niejasny jest stopień zadomowienia w Polsce słonecznika olbrzymiego H. giganteus, który odkryty został w 2016 roku zdziczały na przydrożu w Połańcu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: słonecznik
przymiotnik
(1.1) związany ze słonecznikiem, dotyczący słonecznika
(1.2) zrobiony ze słoneczników
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wielka jasność pochodząca ze Słońca
Wiktionary
1. dotyczący Słońca;
2. wypełniony światłem słońca, nasłoneczniony, niezacieniony
przymiotnik
(1.1) związany ze słońcem
(1.2) pełen słońca
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. lub rzad. związany ze słoniem, dotyczący słonia
forma rzeczownika.
(2.1) lm. D. zob. słoń.
forma przymiotnika.
(3.1) lm. m. zob. słony.
Wiktionary
drzewo dwupienne z rodziny palm o dużych, twardych nasionach, zwanych roślinną kością słoniową, używanych np. do wyrobu guzików; słoniorośl
Słoniak, słoniorośl, słonirośla, słoniówka (Phytelephas Ruiz & Pav.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych (Arecaceae). Obejmuje 4 gatunki. Rośliny te występują naturalnie w klimacie tropikalnym Ameryki, od Panamy po Amazonię i Boliwię.
SJP.pl
Wikipedia
pawilon wraz z wybiegiem dla słoni
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budynek dla słoni
SJP.pl
Wiktionary
młode słonia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) młode słonia
SJP.pl
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. osłaniać
czasownik zwrotny niedokonany słonić się (dk. brak)
(2.1) przest. rzad. przebywać na słońcu, prażyć się
Wiktionary
samica słonia - największego ssaka lądowego z rzędu trąbowców
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica słonia
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Elephantidae - rodzina dużych ssaków lądowych z rzędu trąbowców obejmująca trzy gatunki; słoniowate
Słoniowate, słonie (Elephantidae) – rodzina dużych ssaków lądowych z rzędu trąbowców (Proboscidea). W XIX wieku słonie zaliczano do rzędu gruboskórych, wraz z nosorożcami i hipopotamami.
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: słono
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|słonić.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. chrząszcz, szkodnik leszczyny i dębu;
2. młode słonia; słoniątko
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: słoń, pieszczotliwie o każdym słoniu
(1.2) mały lub młody słoń
(1.3) ent. owad z rodzaju nazwa systematyczna|Curculio|ref=tak.
(1.4) figurka lub zabawka przedstawiająca małego słonia
Słonik (Curculio) – rodzaj chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych. Należy do niego około 345 gatunków występujących w Azji, Europie, Afryce i Ameryce Północnej. Fauna Europaea wymienia dziesięć gatunków. Na terenie Polski wykazano istnienie ośmiu gatunków (C. betulae, C. elephas, C. glandium, C. nucum, C. pellitus, C. rubidus, C. venosus i C. villosus).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miasto na Białorusi
Słonim (biał. Слонім, ros. Слоним) – miasto w obwodzie grodzieńskim Białorusi przy ujściu Issy do Szczary (dopływ Niemna). 49,9 tys. mieszkańców (2017); przemysł lekki, papierniczy, meblarski, spożywczy, elektromaszynowy, chemiczny; muzeum.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Słonim (miasto na Białorusi)
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Słonimia, związany ze Słonimiem
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. tłuszcz pod skórą na bokach i grzbiecie świń, używany jako produkt spożywczy
2. potocznie o tworzywie sztucznym przypominającym słoninę, używanym na podeszwy do obuwia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. produkt spożywczy wytwarzany z podskórnego tłuszczu z boków i grzbietu świń;
(1.2) pot. porowate tworzywo na podeszwy
Słonina – podskórna tkanka tłuszczowa pozyskana z grzbietu, tylnej części tułowia i boków świni ze skórą lub bez. Słonina jest pozyskiwana w postaci płatów lub kawałków. Barwa biała do jasnokremowej. W produkcie spożywczym niedopuszczalne są odłamki kości, oznaki zjełczenia (żółta barwa) i inne zanieczyszczenia. Zapach swoisty dla tłuszczów wieprzowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. miękki, tłusty minerał barwy białej, zielonej, żółtej, brunatnej lub różowej; steatyt
2. skórnik słoniniec - pospolity gatunek chrząszcza, szkodnika magazynów żywnościowych
SJP.pl
zdrobnienie od: słonina
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: słonina
Słoninka – dawny zaścianek. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Ryteń.
Dawniej używana nazwa – Słonimka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: słonina
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze słoniną, dotyczący słoniny
SJP.pl
Wiktionary
1. mający nogi podobne do nóg słonia;
2. żółw słonionogi - żółw żywiący się łodygami kaktusów, żyjący na Wyspach Galapagos
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do słonia
Wiktionary
drzewo dwupienne z rodziny palm o dużych, twardych nasionach, zwanych roślinną kością słoniową, używanych np. do wyrobu guzików; słoniak
Słoniak, słoniorośl, słonirośla, słoniówka (Phytelephas Ruiz & Pav.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych (Arecaceae). Obejmuje 4 gatunki. Rośliny te występują naturalnie w klimacie tropikalnym Ameryki, od Panamy po Amazonię i Boliwię.
SJP.pl
Wikipedia
choroba objawiająca się rozrostem tkanki łącznej skóry przeważnie kończyn dolnych i krocza, wywołana przez pasożyty, bakterie lub wskutek przewlekłego zastoju krwi i obrzęku; słoniowatość, elefantiaza, elephantiasis
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba polegająca na nasilonym obrzęku kończyn na skutek utrudnionego odpływu chłonki (limfy);
Słoniowacizna (łac. elephantiasis) - nasilony obrzęk kończyn na skutek utrudnionego odpływu chłonki (limfy). Spowodowany zaczopowaniem pni chłonnych, masywną niedrożnością węzłów chłonnych lub mniejszych naczyń limfatycznych. Najczęściej występuje w rozległych przerzutach raka sutka do węzłów chłonnych pachowych lub po ich operacyjnym usunięciu. Może być również skutkiem bliznowacenia po urazie, napromieniowaniu, operacji oraz zakażenia nitkowcem bytującym w naczyniach chłonnych (tylko kraje tropikalne).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
współcześnie jedyna rodzina z rzędu trąbowców, obejmująca 2 gatunki największych ssaków lądowych; słonie
Słoniowate, słonie (Elephantidae) – rodzina dużych ssaków lądowych z rzędu trąbowców (Proboscidea). W XIX wieku słonie zaliczano do rzędu gruboskórych, wraz z nosorożcami i hipopotamami.
SJP.pl
Wikipedia
1. ociężałość, niezgrabność;
2. choroba objawiająca się rozrostem tkanki łącznej skóry przeważnie kończyn dolnych, wywołana przez pasożyty, bakterie lub wskutek przewlekłego zastoju krwi i obrzęku; słoniowacizna; elefantiaza
SJP.pl
1. przypominający słonia, kojarzący się ze słoniem (np. słoniowate uszy, słoniowate ruchy);
2. o cechach słoniowatych;
3. ciężki, niezgrabny, gruby
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do słonia
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla słonia, posiadający cechy słonia
Wiktionary
1. zgrubienie od: słoń;
2. potocznie: duży, niezgrabny człowiek
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. słoń
(1.2) przen. pot. pogard. duży, niezgrabny człowiek
(1.3) geol. gleba zawierająca sól kuchenną
SJP.pl
Wiktionary
→ słonisko (gleba zawierająca sól kuchenną)
SJP.pl
ptak łowny z rodziny siewek
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Scolopax rusticola|ref=tak., eurazjatycki ptak wędrowny;
2 cieki w Polsce:
Osoby:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie, pieszczotliwie o słońcu, blasku słonecznym
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: słońce (w znaczeniu: gwiazda najbliższa Ziemi)
(1.2) pieszcz. bliska osoba
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób smakujący solą
(1.2) przen. nieprzyjemnie dużo, w sposób wygórowany
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kulin. spoż. dotyczący słonego karmelu, zawierający słony karmel, zrobiony ze słonego karmelu
Wiktionary
przyrząd do pomiaru stężenia roztworów wodnych soli kuchennej; halimetr, solomierz, solometr
SJP.pl
roślina przystosowana do życia na silnie zasolonym podłożu; słonorośle, halofit, roślina solniskowa
SJP.pl
Wikipedia
roślina przystosowana do życia na silnie zasolonym podłożu; słonorośl, halofit, roślina solniskowa
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słone
Wiktionary
Słonów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew.
W latach 1945–54 siedziba gminy Słonów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) zawierający wody słone
(1.2) typowy dla wód morskich, żyjący w wodach morskich
Wiktionary
wieś w Polsce
Słońsk (niem. Sonnenburg) – wieś gminna o charakterze miejskim w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, siedziba gminy Słońsk. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1341 rokiem, zdegradowany w 1945 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
SJP.pl
Wikipedia
→ Słońsk
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Słońska (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Słońska (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: słony; bardziej słony
SJP.pl
1. określenie smaku lub sam smak; posolony;
2. drogi
przymiotnik
(1.1) mający smak soli
(1.2) geogr. zawierający w swym składzie sól
(1.3) pot. przen. hand. o cenie, kwocie itp.: zawyżona, bardzo wysoka, wygórowana
(1.4) o nieprzyzwoitym dowcipie, żarcie
Słony – potok fliszowy (do 2023 typ 12, od 2023 typ RWf_wap, czyli potok lub mała rzeka fliszowa o charakterze węglanowym cieku), prawobrzeżny dopływ Wisłoki. Płynie przez miejscowości: Gogołów, Kamienica Górna, Januszkowice, Wola Brzostecka, Nawsie Brzosteckie oraz Brzostek. Na krótkim odcinku stanowi granicę między powiatem strzyżowskim a powiatem dębickim.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Słopanowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Obrzycko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Znajduje się tam zabytkowy kościół drewniany pw. św. Mikołaja, zbudowany w latach 1695–1699. Interesujące jest wnętrze kościoła, utrzymane w stylu ludowym, zwłaszcza późnorenesansowe i barokowe polichromie. Ukazują one m.in. sceny z życia św. Mikołaja (prezbiterium), sceny biblijne i z życia świętych (nawa) i aniołów grających na instrumentach muzycznych na chórze organowym.
Wikipedia
wieś w Polsce
Słopnice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Słopnice.Siedziba gminy Słopnice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Dawniej Słopnice należały do gminy Tymbark.
SJP.pl
Wikipedia
→ Słopnice
SJP.pl
Słostowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Gomunice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
We wsi były kręcone niektóre sceny filmu Prywatne śledztwo w reżyserii Wojciecha Wójcika.
Wikipedia
Słoszewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Płońsk.
W skład sołectwa Słoszewo wchodzi także wieś Słoszewo-Kolonia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. poważnie, przyzwoicie
Wiktionary
długo utrzymująca się deszczowa pogoda, charakteryzująca się uciążliwymi opadami, chłodem i wiatrem; plucha, szaruga
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chłodna, nieprzyjemna pogoda, najczęściej jesienna
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: słotnie, słotno
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: słotny
SJP.pl
obfitujący w deszcz; deszczowy, dżdżysty
przymiotnik
(1.1) deszczowy
SJP.pl
Wiktionary
Słotwin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Załuski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
długo utrzymująca się deszczowa pogoda, charakteryzująca się uciążliwymi opadami, chłodem i wiatrem; plucha, szaruga
Słoty – część wsi Czerwona Wola w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Sieniawa, w sołectwie Czerwona Wola
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.
Słoty są położone w lesie, w pobliżu drogi DW 870 i obejmują 11 domów.
SJP.pl
Wikipedia
sł.; skrót od:
1. słowacki;
2. słoweński;
3. słowiański
skrót
(1.1) = słowiański
(1.2) = słowacki
(1.3) = słoweński
Język słowacki (słow. slovenský jazyk, też slovenčina) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej. Językiem tym posługuje się ponad 6 mln osób – przede wszystkim na Słowacji, gdzie jest językiem urzędowym. Dodatkowo język słowacki jest jednym z języków urzędowych w serbskiej Wojwodinie. Używają go także Słowacy mieszkający w Polsce, Rumunii, na Węgrzech, w USA i Kanadzie. W Polsce istniała możliwość zdawania matury z języka słowackiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wyrazy stanowiące czyjąś wypowiedź albo tekst czegoś, np. wiersza, przemówienia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) muz. tekst utworu
(1.2) rel. bibl. cytat z księgi uznanej przez daną religię lub wyznanie
(1.3) wypowiedź jakiejś osoby
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: słowo
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: słowacki
SJP.pl
język i kultura słowacka
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) tereny Słowacji
SJP.pl
Wiktionary
Republika Słowacka; państwo w Europie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie Środkowej;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany ze Słowacją
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Słowacją lub Słowakami, dotyczący Słowacji lub Słowaków
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Słowacji lub Słowaków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) jęz. język słowacki;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób słowacki, po słowacku
Słowacko (cz. Slovácko, także Moravské Slovácko, Moravské Slovensko, pol. Słowacja Morawska) – czeski region etnograficzny zlokalizowany na południowym wschodzie Moraw, przy granicy ze Słowacją. Jest jednym z domniemanych możliwych miejsc powstania Państwa wielkomorawskiego. Centralnym miastem regionu jest Uherské Hradiště z Muzeum Słowacka.
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący Słowacji i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem słowackim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem słowackim
(1.3) spisany, stworzony w języku słowackim
Wiktionary
→ słowacki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słowackie; słowacki charakter czegoś
SJP.pl
Wiktionary
specjalista w dziedzinie słowacystyki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca kultury i języka Słowacji
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znawczyni kultury i języka Słowacji
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
Słowacystyka – dział nauki zajmujący się literaturą i historią Słowacji oraz językiem słowackim. Stanowi część slawistyki.
Wikipedia
poddawanie wpływom słowackim, nadawanie czemuś cech typowo słowackich
SJP.pl
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku słowackim albo z niego przejęte
Słowacyzm, slowakizm, słowakizm – element językowy zapożyczony z języka słowackiego i funkcjonujący stale w obrębie innego języka. Może to być również element języka słowackiego wprowadzony do tekstu w sposób doraźny, np. w celach artystycznych lub stylizacyjnych.
SJP.pl
Wikipedia
poddawać wpływom słowackim, rozszerzać wpływy słowackie, nadawać czemuś cechy typowo słowackie
SJP.pl
obywatelka Słowacji
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej narodowości słowackiej, obywatelka Słowacji, mieszkanka Słowacji
SJP.pl
Wiktionary
obszar zamieszkały przez Słowaków; Słowacczyzna
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina położona między rzeką Dunaj, Karpatami a Rusią Zakarpacką, zamieszkana przez ludność słowacką
Słowaczyzna lub Ziemia słowacka (słow. Slovenská zem, Slovensko; węg. Tótország) – region historyczno-etnograficzny w środkowej Europie, położony mniej więcej na terenie dzisiejszego państwa słowackiego. Zamieszkiwany przez ludność słowacką.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obywatel Słowacji
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości słowackiej, obywatel Słowacji, mieszkaniec Słowacji;
Słowak – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Aleksandrów Łódzki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Słowakiewicz – polskie nazwisko, w Polsce nosi je około 250 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) nacechowany słowakofilstwem, sympatyzujący ze Słowacją, Słowakami
Wiktionary
wyrazy stanowiące czyjąś wypowiedź albo tekst czegoś, np. wiersza, przemówienia
SJP.pl
zdrobnienie od: słówko
SJP.pl
1. ciąg głosek, liter stanowiący względnie samodzielny element języka, któremu przyporządkowane są określone znaczenie i funkcja składniowa; wyraz;
2. wypowiadanie się słowne lub na piśmie; mowa, język;
3. obietnica;
4. przestarzałe: czasownik; * forma narzędnika l.mn. "słowy" możliwa tylko w wyrażeniu "innymi słowy" - inaczej mówiąc
partykuła
(1.1) partykuła wprowadzająca streszczenie tego, co zostało powiedziane
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: słowo
SJP.pl
Wiktionary
skrót od: słoweński
SJP.pl
Republika Słowenii; państwo w Europie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w południowej Europie ze stolicą w Lublanie;
Słowenia, Republika Słowenii (słoweń. Slovenija [slɔˈʋèːnija], Republika Slovenija) – państwo położone w Europie Południowej nad morzem Adriatyckim, graniczy od zachodu z Włochami, od północy z Austrią, od wschodu z Węgrami oraz od południa z Chorwacją. Stolicą i największym miastem kraju jest Lublana. Słowenia jest najzamożniejszym oraz najbardziej rozwiniętym, szczególnie pod względem gospodarczym, państwem byłej Jugosławii i jednocześnie jednym z najbardziej zamożnych i rozwiniętych krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Językiem urzędowym jest język słoweński.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obywatel Słowenii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości słoweńskiej, obywatel Słowenii, mieszkaniec Słowenii
Słoweńcy (słoweń. Slovenci) – naród południowosłowiański, zamieszkujący głównie Słowenię – stanowią ok. 88% ogółu ludności (1,8 mln). Jako nieliczna mniejszość mieszkają w południowej Austrii (Słoweńcy karynccy) oraz w północno-wschodnich Włoszech. Posługują się językiem słoweńskim.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obywatelka Słowenii
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) kobieta narodowości słoweńskiej
SJP.pl
Wiktionary
Słowenkowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze.
W 2014 we wsi oddano do użytku dwa prywatne, śmigłowcowe lądowiska: Agro Słowenkowo oraz PRH Słowenkowo.
Wikipedia
dotyczący Słowenii
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Słowenii lub Słoweńców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Słowenii;
Język słoweński (słoweń. slovenski jezik lub slovenščina) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej. Posługuje się nim ok. 2,4 mln osób, z czego większość stanowią mieszkańcy Słowenii, a także terenów przygranicznych w Austrii i we Włoszech.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem słoweńskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem słoweńskim
(1.3) spisany, stworzony w języku słoweńskim
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słoweńskie; słoweński charakter czegoś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: Słowianka
Wiktionary
najliczniejsza grupa ludności indoeuropejskiej w Europie
Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi. Zamieszkują Europę wschodnią, środkową i południową oraz pas północnej Azji – od Uralu po Ocean Spokojny. Stanowią najliczniejszą grupę ludności indoeuropejskiej w Europie.
SJP.pl
Wikipedia
członek najliczniejszej grupy ludności indoeuropejskiej w Europie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel jednego z ludów lub narodów indoeuropejskich, zamieszkujących wschodnią i południowo-wschodnią część Europy;
SJP.pl
Wiktionary
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na którymś z języków słowiańskich albo z niego przejęte; slawizm
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. słowo, fraza lub konstrukcja pochodząca z języków słowiańskich
(1.2) etn. cecha charakterystyczna dla kultury słowiańskiej
SJP.pl
Wiktionary
członkini zespołu Słowianki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka jednego z ludów lub narodów indoeuropejskich, zamieszkujących wschodnią i południowo-wschodnią część Europy
Hala Słowianka – hala pasterska położona w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywiecko-Orawskim, na przełęczy o wysokości około 850 m, pomiędzy Skałą (946 m) a Suchym Groniem (870).
Słowianka znajduje się w granicach wsi Sopotnia Mała w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Jeleśnia. Na hali znajduje się stacja turystyczna „Słowianka”, w której mieści się sklep i która oferuje możliwość noclegu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zwolennik, sympatyk tego, co słowiańskie
SJP.pl
sympatia do Słowian i wszystkiego, co słowiańskie; słowianofilstwo
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nacechowany słowianofilstwem, sympatyzujący ze Słowianami
Wiktionary
1. sympatia do Słowian i wszystkiego, co słowiańskie; słowianofilia;
2. kierunek ideologiczny w Rosji w latach 1840-1870 odrzucający europeizację Rosji;
3. kierunek ideologiczny w Polsce w pierwszej połowie XIX wieku, postulujący kulturalne i polityczne zjednoczenie Słowian
Słowianofilstwo – nurt myśli politycznej ukształtowany w Rosji po 1839.
SJP.pl
Wikipedia
osoba mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co słowiańskie
SJP.pl
niechęć do wszystkiego, co słowiańskie
SJP.pl
znawca języka, kultury i literatury słowiańskiej; slawista
SJP.pl
związany z nauką zajmującą się badaniem języka, literatury i kultury narodów słowiańskich
SJP.pl
znawczyni języka, kultury i literatury słowiańskiej; slawistka
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem języków, literatur, kultur i historii narodów słowiańskich; slawistyka
SJP.pl
miasto na Ukrainie
Słowiańsk (ukr. Слов'янськ, Słowjanśk; ros. Слaвянск, Sławiansk) – miasto we wschodniej części Ukrainy, w obwodzie donieckim, w Donieckim Zagłębiu Węglowym, położone nad rzeką Kazennyj Toreć, siedziba administracyjna rejonu słowiańskiego nie wchodząca jednak w jego skład. Ośrodek wydobycia soli kamiennej, przemysłu chemicznego, maszynowego, materiałów budowlanych i spożywczego.
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się, należący do Słowian
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z językami Słowian
(1.2) związany ze Słowianami, słowiańszczyzną
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co typowo słowiańskie, należące do Słowian
SJP.pl
Wiktionary
słowiańskie pochodzenie; słowiańskość
SJP.pl
wszystko, co jest charakterystyczne dla Słowian
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) terytoria zamieszkiwane przez Słowian
(1.2) antrop. ogół Słowian, narody słowiańskie
Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi. Zamieszkują Europę wschodnią, środkową i południową oraz pas północnej Azji – od Uralu po Ocean Spokojny. Stanowią najliczniejszą grupę ludności indoeuropejskiej w Europie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: słowik
SJP.pl
1. przymiotnik od: słowik;
2. w przenośni: śpiewny, subtelny, liryczny
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący słowika, odnoszący się do słowika
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla słowika; taki jak u słowika
SJP.pl
Wiktionary
odmiana lnu o owocach niepękających i nasionach ciemnobrunatnych
SJP.pl
śpiewający ptak wędrowny z rodziny drozdów; bekwarek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Luscinia|ref=tak., rodzaj małych ptaków śpiewających z rodziny muchołówek;
(1.2) ornit. ptak z rodzaju słowik (1.1)
(1.3) hist. niewielkie działo, strzelające kulami żelaznymi, używane w Polsce w XVI w.
Ptaki:
4 miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
Słowin (niem. Lämmersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew. Do wsi od zachodu przylega jezioro Małe Sławno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
historyczna grupa etnograficzna spokrewniona z Kaszubami
Słowińcy (kasz. Słowińcë) lub Kaszubi Nadłebscy – historyczna grupa etnograficzna, będąca w istocie odłamem ludności kaszubskiej, zamieszkującej do lat po drugiej wojnie światowej tereny nad jeziorami Gardno i Łebsko (północno-zachodnia część województwa pomorskiego). Posługiwali się oni gwarą słowińską, wchodzącą w skład dialektu północnokaszubskiego języka kaszubskiego. W ukształtowaniu wyznaniowym Słowińców wyraźną większość stanowili luteranie.
SJP.pl
Wikipedia
członek historycznej grupy etnograficznej spokrewnionej z Kaszubami
SJP.pl
członkini historycznej grupy etnograficznej spokrewnionej z Kaszubami
SJP.pl
Słowino (do 1945 niem. Schlawin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo przy drodze krajowej nr 37.
Według danych z 28 września 2009 roku wieś miała 400 stałych mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Wikipedia
nazwisko
przymiotnik
(1.1) dotyczący Słowińców, pochodzący od Słowińców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Słowińców
Osoby o nazwisku Słowiński:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: słowo
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od słowo
SJP.pl
Wiktionary
zasób słów jakim posługuje się dana osoba, bądź grupa osób
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zasób słów składających się na jakiś język (lub dialekt, gwarę); ogół wyrazów
(1.2) terminy określające jakąś specjalność; zbiór wyrazów używanych przez danego człowieka, środowisko lub w danym regionie
Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub zasób wyrazów właściwych dla danego autora lub utworu. Wyrazy służą do nazywania elementów rzeczywistości (ich cech oraz relacji między nimi), stanów wewnętrznych człowieka oraz stanów ekspresywnych (uczuć, emocji itp.). Leksyka tworzy złożony system, w którego skład wchodzą różne podsystemy stanowiące rozmaite warstwy słów. Poszczególne leksemy różnią się pod względem pochodzenia, sfer użycia, przynależności stylistycznej i stopnia bliskości znaczeniowej. Pewna grupa wyrazów nie odnosi się do rzeczywistości językowej, lecz pełni funkcję tekstową (spójniki, częściowo przyimki).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: słownik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: słownik
(1.2) mały dwujęzyczny słownik, w kieszonkowym wydaniu, zawierający podstawowe słownictwo
(1.3) pot. zeszyt, notatki służące do gromadzenia słówek w trakcie nauki języka obcego
(1.4) krótka lista słownictwa z jakiejś dziedziny
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) poprzez wypowiedź
(1.2) zapisując za pomocą słów
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: słowny
SJP.pl
1. zbiór wyrazów ułożonych i opracowanych według pewnej zasady, zwykle objaśnianych pod względem znaczeniowym;
2. indywidualny zasób wyrazów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór słów, pojęć z pewnej dziedziny, wszystkich lub dobranych wg jakiejś metody, wraz z ich skrótowymi opisami;
(1.2) spis słów z tłumaczeniami na inny język
(1.3) zasób słownictwa: indywidualny jakiejś osoby lub pewnej zbiorowości
Słownik – wydawnictwo opisujące słownictwo danego języka (lub jego część) bądź zestawiające ze sobą słownictwo dwóch lub więcej języków. Słownik tworzy zbiór definicji słów lub wyrażeń ułożonych i opracowanych według określonej zasady. Struktura słownika dzieli się na artykuły hasłowe ułożone w porządku alfabetycznym, rzadziej tematycznym lub gniazdowym (w oparciu o wspólne gniazda etymologiczne).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzale: redakcja, w której opracowuje się słownik
SJP.pl
1. dotyczący słowników, wyrazów;
2. dotyczący słownikarstwa, słownikarza
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z słownikarstwem, dotyczący słownikarzy lub słownikarstwa
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zob. leksykografia.
Leksykografia (gr. leksikón „słownik” + gráphõ „piszę”), także słownikarstwo – dział językoznawstwa zajmujący się teorią i praktyką tworzenia różnego rodzaju słowników. Jest ściśle związany z leksykologią. Zakres badawczy leksykografii obejmuje metodologię gromadzenia i opracowania materiałów słownikowych, typologię słowników oraz teorię słownika jako materiału językoznawczego i wytworu kulturalnego. Niektórzy badacze uznają leksykografię za odrębną samodzielną dyscyplinę.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. specjalista układający słowniki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. cecha tego, co słownikowe
Wiktionary
przymiotnik od: słownik
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący słownika, właściwy słownikowi
(1.2) dotyczący słownictwa
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tych, którzy są słowni, dotrzymujący danego słowa, złożonej obietnicy
Wiktionary
1. wyrażony mową, ustny;
2. dotrzymujący słowa
przymiotnik
(1.1) wyrażony za pomocą słów
(1.2) dotrzymujący obietnicy, słowa, nierzucający słów na wiatr
SJP.pl
Wiktionary
1. ciąg głosek, liter stanowiący względnie samodzielny element języka, któremu przyporządkowane są określone znaczenie i funkcja składniowa; wyraz;
2. wypowiadanie się słowne lub na piśmie; mowa, język;
3. obietnica;
4. przestarzałe: czasownik; * forma narzędnika l.mn. "słowy" możliwa tylko w wyrażeniu "innymi słowy" - inaczej mówiąc
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. wyróżniona fonetycznie lub graficznie część wypowiedzi składająca się z jednego lub więcej morfemów, wyrażająca pewną niezmienną treść w danym języku;
(1.2) obietnica, przyrzeczenie
(1.3) daw. czasownik
Słowo – elementarna część mowy. Jego pisanym odpowiednikiem jest wyraz. Za pomocą słów określa się wszelkie pojęcia, np. obiekt lub klasę obiektów rzeczywistych i pojęcia abstrakcyjne. Znaczenia słów człowiek poznaje stopniowo, rozpoczynając od niemowlęctwa. Wymiana słów wiąże się z przekazywaniem emocji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
forma fleksyjna wyrazu
SJP.pl
nadmiar słów, rozwodzenie się; wielosłowie, wodolejstwo
SJP.pl
przestarzale: pochodzenie wyrazów, etymologia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. przest. etymologia, pochodzenie wyrazów
SJP.pl
Wiktionary
bezładne, szybkie wypowiadanie słów występujące w niektórych zaburzeniach psychicznych; logorea
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zaburzenie w komunikacji objawiające się bezładną, szybką mową;
(1.2) pot. pejor. wypowiedź rozwlekła, emocjonalna i pozbawiona głębszej treści
Słowotok (z gr. logorea, λόγος 'słowo' i ῥέω 'prąd') – zaburzenie w komunikacji objawiające się bezładną, szybką mową. Czasami klasyfikowany jako choroba psychiczna, objawiająca się bezładną, niespójną gadatliwością. Słowotok jest obecny w zaburzeniach psychiatrycznych i neurologicznych m.in. w afazji, lezjach kory mózgu w obszarze wzgórza, maniach i zazwyczaj w schizofrenii katatonicznej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
twórca nowych słów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie słowotwórstwa
(1.2) rzad. twórca nowych słów
SJP.pl
Wiktionary
tworzenie wyrazów
SJP.pl
dotyczący słowotwórstwa
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do słowotwórstwa, dotyczący budowy słów
SJP.pl
Wiktionary
1. nauka o budowie i tworzeniu wyrazów;
2. rzadko: tworzenie wyrazów
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. nauka o budowie i tworzeniu wyrazów
(1.2) rzad. tworzenie wyrazów
Słowotwórstwo – dział językoznawstwa zajmujący się sposobami powstawania nowych wyrazów w języku.
Słowotwórstwo dzieli się na słowotwórstwo synchroniczne (funkcjonalne), zajmujące się strukturą słownictwa i badaniem sposobów, jakimi użytkownicy języka powiększają jego zasób, także derywacją, oraz na słowotwórstwo diachroniczne, zajmujące się procesem historycznym w powstawaniu słów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Słubice
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Słubicami, dotyczący Słubic
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Słubic
SJP.pl
mieszkanka Słubic
SJP.pl
zmysł odpowiadający za odbieranie wrażeń dźwiękowych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki;
(1.2) muz. umiejętność rozróżniania wysokości dźwięków
(1.3) środ. łow. ucho zająca, królika, także dzika
Słuch – zmysł umożliwiający odbieranie (percepcję) fal dźwiękowych. Narządy słuchu nazywa się uszami. Słuch jest wykorzystywany przez organizmy żywe do komunikacji oraz rozpoznawania otoczenia.
U psa zakres słyszalnych dźwięków waha się w granicach od 15 do 30 000 Hz, zaś u przeciętnego człowieka zakres ten wynosi około 16 – 20 000 Hz.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) odbierać dźwięk za pośrednictwem narządu słuchu
(1.2) świadomie odbierać czyjąś mowę
(1.3) być posłusznym
forma używana w funkcji zaimka pytającego
(2.1) Słucham? → prośba o powtórzenie pytania
(2.2) Słucham? → forma wyrażenia zdziwienia na niedorzeczną prośbę lub obraźliwe pytanie
(2.3) Słucham? → forma używana przy odbieraniu telefonu, domofonu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która słucha kogoś lub czegoś
(1.2) osoba, która uczęszcza na wyższą uczelnię, kursy itp.
Wiktionary oraz Wikipedia
→ słuchacz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rad. muz. kobieta, która słucha kogoś lub czegoś
(1.2) stud. kobieta, która uczęszcza na wyższą uczelnię, kursy itp.
SJP.pl
Wiktionary
zwrot używany w celu podkreślenia tego, co chce się powiedzieć; posłuchaj
Słuchaj – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń. Wraz z wsiami Skępsk i Pasieka należy do sołectwa Skępsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. audytorium
Wiktionary
dawniej: konfesjonał; spowiednica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) udział danej stacji radiowej w czasie słuchania radia w jakiejś populacji
Wiktionary
dający się słuchać
SJP.pl
1. forma używana przy odbieraniu telefonu;
2. forma deklarująca chęć wysłuchania innej osoby;
3. forma deklarująca gotowość wykonania jakiegoś zadania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|słuchać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. nagranie dźwiękowe przeznaczone do celów edukacyjnych, najczęściej ćwiczące lub sprawdzające rozumienie ze słuchu języka mówionego
Wiktionary
zdrobnienie od: słuchawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element lub całość urządzeń emitujących dźwięki, np. aparatu telefonicznego, radia, umożliwiająca słuchanie;
(1.2) med. przyrząd diagnostyczny służący do osłuchiwania chorego;
(1.3) środ. więz. zwykle w lm. ucho
Słuchawka – przetwornik elektroakustyczny mający za zadanie przekształcenie sygnału elektrycznego w słyszalną falę dźwiękową, podobnie jak czyni to głośnik; od głośnika jednak odróżnia ją sposób, w jaki jest wykorzystywana: słuchawka służy do indywidualnego odbioru dźwięku, najczęściej umieszcza się ją w bezpośredniej bliskości ludzkiego ucha, a nawet w jego przewodzie słuchowym.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) techn. zestaw głośników służący do indywidualnego odbioru dźwięku, najczęściej umieszczany w bezpośredniej bliskości ucha, a nawet wewnątrz ucha
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: słuchawka
Słuchawka – przetwornik elektroakustyczny mający za zadanie przekształcenie sygnału elektrycznego w słyszalną falę dźwiękową, podobnie jak czyni to głośnik; od głośnika jednak odróżnia ją sposób, w jaki jest wykorzystywana: słuchawka służy do indywidualnego odbioru dźwięku, najczęściej umieszcza się ją w bezpośredniej bliskości ludzkiego ucha, a nawet w jego przewodzie słuchowym.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: słuchawka
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze słuchawką, dotyczący słuchawki
SJP.pl
Wiktionary
słuchać czegoś regularnie lub z przerwami
SJP.pl
autobus umożliwiający przeprowadzenie bezpłatnego badania słuchu
SJP.pl
Słuchocin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Grębków. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Korony Polskiej w Kopciach.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
człowiek posiadający dobrą pamięć słuchową
SJP.pl
radiosłuchowisko (rzadko), dźwiękowisko (rzadko);
1. utwór literacki (komedia lub dramat) napisany specjalnie lub przystosowany na potrzeby radia;
2. gatunek radiowej dramaturgii obejmujący takie utwory;
3. audycja radiowa, w czasie której nadawane są takie utwory
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dramat radiowy, forma operująca specyficznie radiowymi środkami wyrazu: dialogiem, efektami akustycznymi, muzyką itp.; także: audycja radiowa, w czasie której nadawany jest utwór dramatyczny;
Słuchowisko (rzadziej radiosłuchowisko lub dźwiękowisko) – podstawowa artystyczna, literacka forma, której tworzywem jest wyłącznie dźwięk: głos ludzki, efekty akustyczne i muzyka. Tradycyjnie teksty słuchowisk miały postać zbliżoną do dramatu teatralnego, obecnie, poprzez wprowadzenie narratora, pojawiają się również formy epickie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: słuchowisko
SJP.pl
równocześnie słyszalny i widzialny; audiowizualny
przymiotnik
(1.1) zob. audiowizualny.
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: słuch
przymiotnik
(1.1) dotyczący narządu słuchu, będący jego elementem
(1.2) dotyczący słyszenia, funkcji narządu słuchu, odbierany za pomocą słuchu
SJP.pl
Wiktionary
wiadomości przekazywane ustnie
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. pogłoski
(1.2) łow. uszy zająca
SJP.pl
Wiktionary
miasto na Białorusi
Słuck (biał. Слуцк, ros. Слуцк) – miasto na Białorusi, w obwodzie mińskim, centrum administracyjne rejonu słuckiego. Leży 105 km na południe od Mińska, nad rzeką Słucz. W 2010 liczyło 61,4 tys. mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
1. → Słuck;
2. pas słucki - ozdobny element polskiego stroju szlacheckiego noszony do kontusza; pas kontuszowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Słuckiem, dotyczący Słucka
SJP.pl
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. rzeka na Ukrainie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Horynia;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta pracująca jako osoba zajmująca się czyimś domem (m.in. sprzątająca go) oraz posługami osobistymi wobec gospodarzów; służąca, gosposia, pomoc domowa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba, która usługuje
(1.2) stpol. dworzanin
(1.3) seks. osoba podległa w układzie sadomasochistycznym
Służący (służąca, sługa, służka, także: pomoc domowa, podręczny, podręczna, posługacz, posługaczka, pachołek) – osoba zajmująca się zawodowo wykonywaniem określonych prac domowych i usług w posiadłości swego pracodawcy, często łącznie z zakwaterowaniem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: pełnić posługi u kogoś, zajmując się domem, gospodarstwem itp.; posługiwać, usługować
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Sługocin-Kolonia
Wikipedia
Sługocinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Golina.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
16 marca 1863 roku w okolicach Sługocinka doszło do potyczki pomiędzy powstańcami styczniowymi z oddziału Kazimierza Mielęckiego a Rosjanami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie: człowiek wysługujący się komuś zwykle dla własnych korzyści; fagas
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. człowiek usługujący komuś, zwykle dla własnych korzyści
SJP.pl
Wiktionary
→ sługus
SJP.pl
1. pionowy element konstrukcyjny budowli;
2. stojący wolno bal lub belka, zwykle do zawieszenia czegoś, np. słup graniczny;
3. warstwa, smuga czegoś formująca się pionowo, np. słup dymu;
4. ciecz wypełniająca pionowe naczynie, np. słup rtęci;
5. postać minerału w formie pionowego wieloboku, np. słup soli;
6. potocznie: osoba lub spółka maskująca nielegalne interesy innej osoby lub spółki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wysoki, pionowy element konstrukcyjny;
(1.2) unoszący się pionowo kłąb dymu lub gazu
(1.3) zwarta, pionowa struga cieczy
(1.4) ciecz w rurce przyrządu pomiarowego
(1.5) kryształ minerału ukształtowany w wydłużoną bryłę
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskoosobowy
(2.1) pot. firma (czasem też osoba, na którą jest ona zarejestrowana), założona w celu uwiarygodnienia nielegalnych interesów innej spółki, np. wykonywania fikcyjnych przelewów, zaciągania kredytów itp.
Słup – element konstrukcyjny (może być wolno stojący), w postaci podpory najczęściej pionowej. Szczególnym zastosowaniem tego rodzaju podpór są słupy telefoniczne (telegraficzne) lub słupy energetyczne. Innym rodzajem są słupki drogowe albo graniczne. Słupami nazywamy również elementy pionowe konstrukcji ramowych.
Materiałem konstrukcyjnym słupa może być cegła, kamień, drewno, beton, stal i żelbet.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. grzbietowa część wyprawionej skóry bydlęcej lub świńskiej, używana na podeszwy; krupon;
2. przestarzałe: pionowy element konstrukcyjny budowli; słup
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie wielkopolskim;
Słupca – miasto w województwie wielkopolskim, na Równinie Wrzesińskiej, siedziba gminy Słupca i powiatu słupeckiego.
Miasto biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie pyzdrskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Słupcy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Słupcy
(1.2) osoba pochodząca ze Słupcy, urodzona w Słupcy
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Słupcy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Słupcy
(1.2) kobieta pochodząca ze Słupcy, urodzona w Słupcy
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Słupca
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Słupcą, dotyczący Słupcy
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Słupeczno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Wysokie.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Wysokie. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 232 mieszkańców.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: słup;
2. żeński organ płciowy u roślin okrytonasiennych;
3. rodzaj obcasa w damskich pantoflach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: słup
(1.2) bot. żeński organ płciowy u roślin okrytonasiennych;
(1.3) rodzaj obcasa w damskich pantoflach
(1.4) zool. stanięcie przez niektóre ssaki na tylnych łapach z wyprostowanym tułowiem
(1.5) sport. boczny element bramki
(1.6) sport. trafienie piłką w słupek (1.5)
(1.7) fiz. ciecz w pionowej rurce, np. termometru
(1.8) mat. pionowy rząd liczb, zwłaszcza do zsumowania
(1.9) element wzoru w szydełkowaniu
(1.10) prostokątny element wykresu
Słupek, słupkowie (łac. pistyllum, ang. pistil) – żeński organ płciowy w kwiecie okrytonasiennych. Zbudowany jest ze zrośniętych ze sobą lub wolnych owocolistków (carpellae), które są zmodyfikowanymi liśćmi (najprawdopodobniej utworami homologicznymi do makrosporofili). Słupki zajmują zawsze centralne miejsce w kwiecie, gdzie mogą występować pojedynczo lub w większej liczbie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. rzeka w Polsce;
2. Stara Słupia, wieś w Polsce; 2. Nowa Słupia, wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
pasożytniczy grzyb z rzędu rozetkowców
SJP.pl
mieszkaniec Słupi, Słupi Kapitulnej, Słupi Nadbrzeżnej, Słupi Wielkiej, Słupi pod Bralinem lub Słupi pod Kępnem
SJP.pl
mieszkanka Słupi, Słupi Kapitulnej, Słupi Nadbrzeżnej, Słupi Wielkiej, Słupi pod Bralinem lub Słupi pod Kępnem
SJP.pl
Wikipedia
1. podobny kształtem do słupa;
2. składający się ze słupów
SJP.pl
część składowa korpusu pługa służąca do łączenia go z grządzielem lub ramą
Słupica – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Jedlnia-Letnisko. Ma status sołectwa.
W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego, następnie W latach 1975–1998 do województwa radomskiego.
SJP.pl
Wikipedia
1. grzbietowa część wyprawionej skóry bydlęcej lub świńskiej, używana na podeszwy; krupon;
2. przestarzałe: pionowy element konstrukcyjny budowli; słup
SJP.pl
Wikipedia
→ Słupno
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w łowiectwie o zającu, króliku, świstaku: siadać na tylnych łapach; stawać słupka, stawiać słupka, dawać słupka
SJP.pl
przypominający kształtem słupek
SJP.pl
nazwisko
Słupek, słupkowie (łac. pistyllum, ang. pistil) – żeński organ płciowy w kwiecie okrytonasiennych. Zbudowany jest ze zrośniętych ze sobą lub wolnych owocolistków (carpellae), które są zmodyfikowanymi liśćmi (najprawdopodobniej utworami homologicznymi do makrosporofili). Słupki zajmują zawsze centralne miejsce w kwiecie, gdzie mogą występować pojedynczo lub w większej liczbie.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: słupek
SJP.pl
nadmierne stawianie słupków w miejscach, w których obowiązuje zakaz parkowania
SJP.pl
roślina z rodziny astrowatych; ratibida
SJP.pl
Słupnica (niem. Stangenwalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec na terenie Pojezierza Iławskiego, założona w 1331 roku. Przepływa przez nią rzeka Młynówka (8,4 km) zwana również Strugą Piotrowicką (prawy dopływ Osy).
Wikipedia
dawny, wschodni asceta, który spędzał życie na szczycie wysokiego słupa; stylita
Phallogaster Morgan (pękacz, słupnik) – rodzaj grzybów z rodziny Phallogastraceae. W Polsce występuje jeden gatunek.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
2 miejscowości w Polsce:
Historyczna nazwa miejscowości w Niemczech:
Inne:
SJP.pl
Wikipedia
przypominający słup, podobny do słupa
SJP.pl
Słupowo – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Sicienko. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Murucin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: słup
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze słupem, dotyczący słupa
SJP.pl
Wiktionary
nadmierne i często niepotrzebne występowanie słupów w przestrzeni publicznej
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce na Pomorzu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. miasto w północnej Polsce;
Słupsk (kaszub. Słëpsk lub też Słëpskò, niem. Stolp, wym. [ʃtɔlp]) – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce, w województwie pomorskim, siedziba władz powiatu słupskiego oraz gminy Redzikowo. Leży na Pobrzeżu Koszalińskim, nad Słupią, przy trasie europejskiej E28, dawna siedziba książąt pomorskich. W latach 1975–1998 Słupsk był siedzibą władz administracyjnych województwa słupskiego. Jest członkiem Związku Miast Polskich. Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Słupsk liczył 89 180 mieszkańców i był pod względem liczby ludności trzecim (po Gdańsku oraz Gdyni) miastem w województwie pomorskim, a także 42. spośród najludniejszych miast w Polsce. Historycznie związany jest z Pomorzem Zachodnim. Patronem miasta jest bł. Bronisław Kostkowski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Słupsk, Słupia (Nowa, Stara, Wielka)
przymiotnik
(1.1) dotyczący Słupska, związany z Słupskiem, pochodzący ze Słupska
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Słupsk, Słupia (Nowa, Stara, Wielka)
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Słupska
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Słupska
(1.2) osoba pochodząca z Słupska, urodzona w Słupsku
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Słupska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Słupska
(1.2) kobieta pochodząca z Słupska, urodzona w Słupsku
SJP.pl
Wiktionary
Słuszczyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Solec nad Wisłą.
W styczniu 1943 żandarmeria niemiecka z posterunku w Lipsku w związku z podejrzeniem współpracy z partyzantami Stanisława Borka, zamordowała jego rodzinę liczącą 6 osób. W listopadzie tego samego roku żandarmi zamordowali rodzinę Pałków a zabudowania spalili.
Wikipedia
Słuszewo (kaszb. Słëszewò, niem. Schluschow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino na zachodnim skraju Puszczy Wierzchucińskiej w pobliżu trasy linii kolejowej Wejherowo-Choczewo-Lębork (obecnie zawieszonej).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
Słuszków – wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, siedziba gminy Mycielin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
W 1935 we wsi odkryto skarb ze Słuszkowa.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) właściwie, zgodnie ze stanem faktycznym, trafnie
(1.2) w uzasadniony sposób, sprawiedliwie, mając podstawę do czegoś, mając prawo do czegoś
wykrzyknik
(2.1) oznaczający zgodę
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: słusznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: słuszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) trafny, właściwy pogląd czy sprawa
(1.2) zgodność z prawdą
(1.3) uzasadniona opinia
Wiktionary
1. zgodny z rzeczywistością, mający rację; trafny;
2. właściwy, uzasadniony;
3. dawniej:
a) pokaźny, okazały;
b) o ludziach: postawny, wysoki
przymiotnik
(1.1) taki, który jest odpowiedni, spełnia określone warunki
(1.2) sensowny, trafny
(1.3) godziwy, duży, uczciwy
(1.4) zgodny z prawem, uzasadniony
SJP.pl
Wiktionary
Słutowo (niem. Steinberg) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Recz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 osada liczyła 72 mieszkańców.
Wikipedia
kobieta pracująca jako osoba zajmująca się czyimś domem (m.in. sprzątająca go) oraz posługami osobistymi wobec gospodarzów; sługa, gosposia, pomoc domowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba, która komuś służy, zajmuje się czyimś domem za wynagrodzenie;
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od: służyć
Służący (służąca, sługa, służka, także: pomoc domowa, podręczny, podręczna, posługacz, posługaczka, pachołek) – osoba zajmująca się zawodowo wykonywaniem określonych prac domowych i usług w posiadłości swego pracodawcy, często łącznie z zakwaterowaniem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mężczyzna pracujący jako osoba zajmująca się czyimś domem (m.in. sprzątająca go) oraz posługami osobistymi wobec gospodarzów; sługa, pomoc domowa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która komuś służy, zajmuje się czyimś domem za wynagrodzeniem
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: służyć
Służący (służąca, sługa, służka, także: pomoc domowa, podręczny, podręczna, posługacz, posługaczka, pachołek) – osoba zajmująca się zawodowo wykonywaniem określonych prac domowych i usług w posiadłości swego pracodawcy, często łącznie z zakwaterowaniem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
bezgraniczne i bezwarunkowe podporządkowanie się komuś lub czemuś; serwilistyczność, służalstwo, uniżoność, serwilizm, lojalstwo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co służalcze; cecha tych, którzy są służalczy
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: służalec
przymiotnik jakościowy
(1.1) poddający się bezkrytycznie czyimś poleceniom lub świadczący o tym
SJP.pl
Wiktionary
pogardliwie o kimś, kto wysługuje się komuś, wykonuje wszystkie jego polecenia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. osoba bez poczucia własnej godności, która służy komuś i bezkrytycznie wykonuje jego polecenia
(1.2) daw. o czyimś służącym
SJP.pl
Wiktionary
bezgraniczne i bezwarunkowe podporządkowanie się komuś lub czemuś; serwilistyczność, służalczość, uniżoność, serwilizm, lojalstwo
SJP.pl
1. służenie, spełnianie pracy służącego (służącej);
2. praca w urzędzie państwowym, instytucji użyteczności publicznej;
3. praca dla jakiejś idei; poświęcenie się jakiejś sprawie;
4. zespół ludzi służących u kogoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoby wynajęte do służenia lub zobowiązane do tego (np. z powodu pochodzenia)
(1.2) służenie komuś
(1.3) instytucja powołana do wykonywania pewnej czynności na rzecz społeczeństwa; także praca, dyżur w takiej instytucji
(1.4) działanie dla jakiejś idei
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: służbiście
SJP.pl
osoba zbyt pedantycznie wykonująca swoje obowiązki, polecenia służbowe
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba pedantycznie wypełniająca obowiązki służbowe, kurczowo trzymająca się litery prawa i bezkrytycznie wykonująca każde polecenie zwierzchników
SJP.pl
Wiktionary
kobieta, która zbyt pedantycznie wypełnia nakazy służbowe
SJP.pl
osoba zbyt pedantycznie wykonująca swoje obowiązki, polecenia służbowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skromne pomieszczenie mieszkalne dla służby, służących
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z tytułu pracy
Wiktionary
przymiotnik od: służba
przymiotnik
(1.1) przym. od służba
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) żołnierz, który ma dyżur
SJP.pl
Wiktionary
1. być czyimś sługą;
2. wykonywać polecenia, być podporządkowanym komuś, działać w jakiejś sprawie
SJP.pl
dawniej:
1. dotyczący służby lub służenia;
2. służący czemuś; pomocniczy
SJP.pl
1. członkini żeńskiego zgromadzenia zakonnego;
2. przestarzałe: zdrobnienie od służebnica
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej;
(1.2) przest. zdrobn. od służebnica
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób służebny
Wiktionary
Służebnik – księga cerkiewna zawierająca teksty nabożeństw.
Wikipedia
1. cecha tego, co czemuś służy;
2. zwykle w liczbie mnogiej: powinności i obowiązki nakładane na ludność;
3. prawo pozwalające korzystać z cudzej nieruchomości; serwituty;
4. dawniej: podległość, zależność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ograniczone prawo rzeczowe na nieruchomości;
Służebność (łac. servitus) – ograniczone prawo rzeczowe, obciążające nieruchomość służebną w celu zwiększenia użyteczności innej nieruchomości zwanej władnącą (służebność gruntowa), albo zapewnienie zaspokojenia określonych potrzeb osoby fizycznej (służebność osobista). Jak każde ograniczone prawo rzeczowe, służebność ogranicza możność dysponowania obciążoną nieruchomością przez jej właściciela.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący służebności
SJP.pl
dawniej:
1. dotyczący służby lub służenia;
2. służący czemuś; pomocniczy
przymiotnik
(1.1) związany ze służeniem, służbą
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) daw. mężczyzna, który służy komuś
SJP.pl
Wiktionary
Służejów (niem. Schlause) – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|służyć.
Wiktionary
część Warszawy
Służew (do początku XVI w. Służewo) – dawna wieś, obecnie obszar MSI w dzielnicy Mokotów w Warszawie.
SJP.pl
Wikipedia
część Warszawy
Służewiec – dawna wieś, obecnie obszar MSI w dzielnicy Mokotów w Warszawie.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Służewiec (dzielnica Warszawy)
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Służew
SJP.pl
(rodzaj m.) zdrobnienie od: sługa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. w gotyku: cienka kolumienka przylegająca do filaru, podtrzymująca sklepienie;
(1.2) daw. górn. deszczułka zatknięta w otwór w ścianie podziemnego chodnika służąca do postawienia kaganka
(1.3) przest. zdrobn. od: służąca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. zdrobn. od: sługa
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
(rodzaj m.) zdrobnienie od: sługa
Służki (biał. Служкі, ros. Служки, Służki) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Koniuchy.
SJP.pl
Wikipedia
Służów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
Był wsią klasztoru norbertanek buskich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
1. być czyimś sługą;
2. wykonywać polecenia, być podporządkowanym komuś, działać w jakiejś sprawie
czasownik nieprzechodni
(1.1) być czyimś sługą
(1.2) pracować w wojsku
(1.3) o przedmiotach: być przydatnym; dobrze działać
(1.4) przest. dobrze wpływać na kogoś lub na coś
(1.5) o psie: stać na tylnych łapach przed człowiekiem
(1.6) być przeznaczonym do czegoś
(1.7) dawać, ofiarować coś
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: słuchanie, słyszenie; wieść, pogłoska; dziś tylko w wyrażeniu: ani widu, ani słychu - brak jakichś wiadomości o kimś lub o czymś; nic nie widać i nie słychać
SJP.pl
czasownik niewłaściwy, używany, gdy ktoś lub coś:
a) daje się słyszeć (np. Jak użyjesz wzmacniacza, to będzie słychać w całym budynku. Gdyby miał tłumik, nie słychać byłoby wystrzału.);
b) jest znane ze słyszenia (np. Od dawna słychać było, że zostanie ministrem.)
czasownik bezosobowy niedokonany
(1.1) daje się usłyszeć
(1.2) przen. wiadomo z plotkaotek, ze słyszenia
(1.3) reg-pl|Kresy, Lublin. daje się wyczuć węchem
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) daw. słyszeć
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. odczasownikowy od|słychać.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
być sławnym, mieć rozgłos
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) być znanym
(1.2) daw. rozlegać się, rozbrzmiewać
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: słynnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: słynny; bardziej słynny
SJP.pl
to, że coś jest powszechnie znane i ma duży rozgłos
SJP.pl
uwielbiany, znany, sławny
przymiotnik jakościowy
(1.1) powszechnie znany; taki, który słynie z czegoś
SJP.pl
Wiktionary
odbierać dźwięki w określonym zakresie (przeważnie poprzez ucho)
SJP.pl
taki, który nie jest głuchy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co słyszalne
Wiktionary
dający się słyszeć
przymiotnik
(1.1) możliwy do usłyszenia, dający się usłyszeć
SJP.pl
Wiktionary
odbierać dźwięki w określonym zakresie (przeważnie poprzez ucho)
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) fizj. odbierać dźwięk za pomocą zmysłu słuchu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|słyszeć.
Wiktionary