Bi

potocznie o biseksualiście; biseks


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. biseksualista

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. biseksualistka

 (2.2) daw. środ. polit. skr. bibuła (materiały agitacyjne)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) archeol. rodzaj nefrytowych dysków wytwarzanych w starożytnych Chinach

przymiotnik

 (4.1) pot. biseksualny


Szwajcaria:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bi-

przedrostek

 (1.1) dwu-

 (1.2) obu-


Źródła:

Wiktionary

Bi-Pi

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) środ. harc. Robert Baden-Powell, twórca skautingu


Robert Stephenson Smyth Baden-Powell, Lord Baden-Powell (wym. /ˈbeɪdən ˈpoʊ.əl/), znany również jako B-P (ur. 22 lutego 1857 w Londynie, zm. 8 stycznia 1941 w Nyeri w Kenii) – brytyjski wojskowy, generał porucznik, pisarz, twórca i założyciel skautingu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Biacetyl

żółta ciecz o maślanym smaku i zapachu, organiczny związek chemiczny z grupami karbonylowymi w pozycjach sąsiednich


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biada

wykrzyknik wyrażający grożące komuś niebezpieczeństwo, nieszczęście itp.


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. nieszczęście

 (1.2) daw. bieda

wykrzyknik

 (2.1) wskazuje na to, że coś lub kogoś czeka wielkie nieszczęście


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biadać

narzekać, lamentować; użalać się, skarżyć się, biadolić (potocznie)


Źródła:

SJP.pl

Biadacz

wieś w województwie opolskim


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biadanie

użalanie się, lament, biadolenie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) głośne wyrażanie żalu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biadaszka

wieś w Polsce


Biadaszka – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biadolenie

potocznie: użalanie się, lament, biadanie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biadolić.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biadolić

potocznie: narzekać, lamentować; użalać się, skarżyć się, biadać


Źródła:

SJP.pl

Biafra

region w Nigerii (w okresie od maja roku 1967 do stycznia roku 1970 - państwo, Republika Biafry)


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina w południowo-wschodniej Nigerii

 (1.2) hist. geogr. państwo istniejące w latach 1967–1970 w Afryce, na wybrzeżu obecnej Nigerii;

 (1.3) daw. geogr. zatoka Bonny;


Biafra (Republika Biafry) – państwo, które istniało w południowo-wschodniej Nigerii od 30 maja 1967 do 15 stycznia 1970 i obejmowało obszar w okolicy wybrzeży Nigerii i Kamerunu. Jego nazwa pochodzi od zatoki Biafra, części Zatoki Gwinejskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biafrańczyk

mieszkaniec Biafry


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec (hist. obywatel) Biafry


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biafranka

mieszkanka Biafry


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka (hist. obywatelka) Biafry


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biafrański

przymiotnik od: Biafra, kraina w Nigerii


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Biafrą, odnoszący się do Biafry


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biaks

1. narzędzie jubilerskie do wiercenia i szlifowania
2. rodzaj rdzenia ferrytowego


Biaks (ang. biaxial – dwuosiowy) – rdzeń z ferrytu o prostokątnej pętli histerezy w postaci prostopadłościanu o dwóch prostopadłych, nieprzecinających się otworach. Sporadycznie stosowany w niewielkich, szybkich pamięciach ferrytowych o organizacji 2D i magnetycznych elementach logicznych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bialanin

1. mieszkaniec miejscowości, której nazwa rozpoczyna się od "Biała", np. Biała Podlaska;
2. mieszkaniec Białego (wsi w polsce)


Źródła:

SJP.pl

Bialanka

1. mieszkanka miejscowości, której nazwa rozpoczyna się od "Biała", np. Biała Podlaska;
2. mieszkanka Białego (wsi w polsce)


Źródła:

SJP.pl

Bialczanin

mieszkaniec Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialszczanin


Źródła:

SJP.pl

Bialczanka

mieszkanka Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialszczanka


Źródła:

SJP.pl

Biali

taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bialik

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bialski

1. przymiotnik od: Biała, Biała Piska, Biała Rawska;
2. przymiotnik od: Biała Podlaska; bialskopodlaski, podlaskobialski (rzadziej)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Górami Bialskimi, dotyczący Gór Bialskich

 (1.2) związany z Białą, dotyczący Białej

 (1.3) związany z Białą Podlaską, dotyczący Białej Podlaskiej

 (1.4) związany z Białą Piską, dotyczący Białej Piskiej

 (1.5) związany z Białą Rawską, dotyczący Białej Rawskiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bialskopodlaski

Biała Podlaska; bialski, podlaskobialski (rzadziej)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. dotyczący Białej Podlaskiej; związany z Białą Podlaską


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bialskopodlaskie

Biała Podlaska; bialski, podlaskobialski (rzadziej)


Źródła:

SJP.pl

Bialszczanin

mieszkaniec Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialczanin


Źródła:

SJP.pl

Bialszczanka

mieszkanka Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialczanka


Źródła:

SJP.pl

Bialuchny

zdrobnienie od: biały; bieluchny, bialutki (bielutki), bialuśki (bieluśki)


Źródła:

SJP.pl

Bialusieńki

zdrobnienie od: bialuśki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bialuśki

zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki (bielutki), bieluśki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bialuteńki

zdrobnienie od: bialutki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bialutki

zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bielutki, bialuśki (bieluśki)


przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: biały


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bianco

[czytaj: bianko] puste miejsce w pełnomocnictwie, rachunku lub innym dokumencie handlowym; blanco, blanko


Bianco – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Reggio Calabria.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 4019 osób, 129,6 os./km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biandria

[czytaj: bi-andria] zawarcie przez kobietę nowego związku małżeńskiego bez rozwiązania poprzedniego; dwumęstwo


Źródła:

SJP.pl

Bianka

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) astr. jeden z księżyców Urana;


Bianca, Bianka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biarritz

[czytaj: bjaRIC] miasto we Francji


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bias

społeczne i ideowe przekonania nieuświadamiane przez badacza



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biathlon

[czytaj: biatlon] dyscyplina sportu zimowego składająca się z biegu narciarskiego i strzelania; biatlon; diathlon; diatlon; dwubój zimowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. zob. biatlon.


Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biathlonista

mężczyzna, chłopak uprawiający biathlon (biatlon); biatlonista


Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biathlonistka

biatlonistka


Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.


Patrz:biatlonistka

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biathlonowy

związany z biathlonem (biatlonem, dwubojem zimowym); biatlonowy


przymiotnik

 (1.1) sport. zob. biatlonowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biatlon

dyscyplina sportu zimowego składająca się z biegu narciarskiego i strzelania; biathlon; diathlon; diatlon; dwubój zimowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. zimowa dyscyplina sportu składająca się z biegu narciarskiego i strzelania;


Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biatlonista

mężczyzna, chłopak uprawiający biatlon (biathlon); biathlonista


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. sportowiec, który uprawia biatlon


Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biatlonistka

biathlonistka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kobieta, która uprawia biatlon


Patrz:biathlonistka

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biatlonowy

związany z biatlonem (biathlonem, dwubojem zimowym); biathlonowy


przymiotnik

 (1.1) sport. związany z biatlonem (biathlonem)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biała

taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

 (1.2) geogr. rzeka, prawy dopływ Dunajca;

 (1.3) geogr. rzeka, prawy dopływ Wisły;

 (1.4) geogr. dawniej miasto, a obecnie część Bielska-Białej;

 (1.5) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Seret;

 (1.6) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Seret;




Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białaczka

choroba układu krwiotwórczego o charakterze nowotworowym, polegająca na nadmiernym, niekontrolowanym tworzeniu się oraz nieprawidłowym dojrzewaniu krwinek białych (leukocytów); leukemia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. nadmierne wytwarzanie białych krwinek;


Białaczka (łac. leucaemia) – grupa nowotworów złośliwych o różnym przebiegu i objawach, która jest spowodowana patologicznym klonalnym rozrostem komórek układu krwiotwórczego o różnym stopniu dojrzałości w szpiku kostnym, a także w węzłach chłonnych i narządach krwiotwórczych okresu płodowego (wątroba, śledziona), a w późniejszym etapie również w innych tkankach. W konsekwencji choroby dochodzi do zaburzeń ilościowych i jakościowych komórek krwi obwodowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białaczkotwórczy

sprzyjający rozwojowi białaczki


Źródła:

SJP.pl

Białaczkowiec

człowiek cierpiący na białaczkę


Źródła:

SJP.pl

Białaczkowy

przymiotnik od: białaczka


przymiotnik

 (1.1) med. związany z białaczką


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białaczów

miasto w Polsce


Białaczów – miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Białaczów, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Białaczów oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela. W pobliżu miejscowości znajduje się rezerwat leśny Białaczów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białaczowianin

mieszkaniec Białaczowa (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Białaczowianka

mieszkanka Białaczowa (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Białaczowski

Białaczów


Patrz:Białaczów

Źródła:

SJP.pl

Białagłowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kobieta

 (1.2) stpol. mężatka


Źródła:

Wiktionary

Białagłowka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. młoda kobieta, niezbyt roztropna


Źródła:

Wiktionary

Białas

lekceważące określenie człowieka rasy białej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. slang. człowiek o bladej skórze

 (1.2) pot. slang. pejor. człowiek o białej skórze, człowiek białej rasy


Osoby noszące nazwisko Białas:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białasik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Białaska

pogardliwie: kobieta rasy białej


Źródła:

SJP.pl

Białaszewo


Źródła:

Wikipedia

Białaszów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie zdołbuszowskim obwodu rówieńskiego


na Ukrainie

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białaszówka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie berezieńskim obwodu rówieńskiego


Białaszówka (ukr. Балашівка, Bałasziwka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim, w hromadzie Bereźne. W 2001 liczyła 2169 mieszkańców.

W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Bereźne w powiecie kostopolskim, w województwie wołyńskim.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białaworóżowy

różowy o białawym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o białawym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białawość

białawy


Patrz:białawy

Źródła:

SJP.pl

Białawoszary

szary o odcieniu białawym


przymiotnik

 (1.1) szary z odcieniem białawym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białawozielony

zielony o białawym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Białawożółtawy

nieco żółty o białawym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Białawożółty

żółty o białawym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Białawy

zbliżony do białego, nie do końca biały, prawie biały


przymiotnik

 (1.1) mający kolor podobny do białego; niezupełnie biały, prawie biały, jasny


Białawy – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.

Do 2023 r. miejscowość była przysiółkiem wsi Białawy Małe.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa wrocławskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białczak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Białczyk

nazwisko


Białczyk (niem. Neu Balz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Witnica.

W obecnym kształcie powstała w 1945 r. i składa się z kilku dawnych, odrębnych miejscowości. Nazwę miejscowości ustaliła poznańska komisja powołana do spolszczenia nazw niemieckich w Dolinie Dolnej Odry, zatwierdzając ją 8 listopada i ogłaszając w Poznańskim Dzienniku Wojewódzkim z 1945 r. w numerze 12. Wówczas nazwa odnosiła się jedynie do Neu Balz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białczyn

wieś w województwie warmińsko-mazurskim



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białczyński

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białe

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pionki, bierki białego koloru

forma przymiotnika.

 (2.1) lm. nmos. od: biały


W Polsce

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białecki

nazwisko


Biełecki, Białecka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 5000 osób.

Osoby noszące to nazwisko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białek

dawniej: kobieta zamężna, niewiasta, białogłowa



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białężyce

wieś w województwie wielkopolskim


Białężyce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 432.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białka

dawniej: kobieta zamężna, niewiasta, białogłowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kobieta zamężna

 (1.2) stpol. bułka pszenna

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: białko


Białka, proteiny – wielkocząsteczkowe biopolimery o masie cząsteczkowej od ok. 10 tys. do kilku mln Da, a właściwie biologiczne polikondensaty, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Występują we wszystkich żywych organizmach oraz wirusach. Synteza białek w komórkach żywych odbywa się przy udziale specjalnych struktur komórkowych, zwanych rybosomami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białko

1. przeźroczysta część ptasiego jaja;
2. potocznie: biała, nieprzejrzysta część gałki ocznej;
3. występujący we wszystkich żywych organizmach wielocząsteczkowy związek chemiczny zbudowany z co najmniej stu aminokwasów połączonych wiązaniami peptydowymi; proteina


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. anat. kulin. płynna i przezroczysta substancja otaczająca żółtko ptasich jaj

 (1.2) anat. pot. biała część oka (gałki ocznej), znajdująca się dookoła tęczówki

 (1.3) biochem. wielocząsteczkowy związek organiczny zbudowany z aminokwasów;

 (1.4) środ. przestępcze dokument, papier

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp., zob. białka.


Białka, proteiny – wielkocząsteczkowe biopolimery o masie cząsteczkowej od ok. 10 tys. do kilku mln Da, a właściwie biologiczne polikondensaty, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Występują we wszystkich żywych organizmach oraz wirusach. Synteza białek w komórkach żywych odbywa się przy udziale specjalnych struktur komórkowych, zwanych rybosomami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białkochłonność

białkochłonny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. stosunek białka paszy do produkcji uzyskanej


Patrz:białkochłonny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białkomocz

obecność ciał białkowych w moczu; albuminuria; proteinuria


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. obecność białka w moczu;


Białkomocz (łac. proteinuria) – występowanie białka w moczu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białkopędny

powodujący wydalanie się białka z organizmu, spędzający białko z moczem


Źródła:

SJP.pl

Białkopodobny

mający niektóre właściwości i budowę zbliżone do białka


Źródła:

SJP.pl

Białkować

malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; bielić


Źródła:

SJP.pl

Białkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bud. ogrod. pokrywanie mlekiem wapiennym


Źródła:

Wiktionary

Białkówka

gruba, mocna, biaława błona łącznotkankowa otaczająca gałkę oczną w jej tylnej części; twardówka


Białkówka – przysiółek wsi Moderówka w Polsce położony w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Jedlicze.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa krośnieńskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białkowo

przymiotnik od: białko


2 miejscowości w Polsce:

miejscowości na Białorusi

Zobacz też: Białków


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białkowo-Lipidowy

zbudowany z białek i lipidów (np. błony białkowo-lipidowe)


Źródła:

SJP.pl

Białkowość

białkowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest białkowe


Patrz:białkowy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Białkowy

przymiotnik od: białko


przymiotnik

 (1.1) biochem. dotyczący białka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem białej barwy, z obecnością białości


Źródła:

Wiktionary

Biało-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na biały odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia

 (1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na białą barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości

 (1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na białą barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia

 (1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na biały kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia


Źródła:

Wiktionary

Biało-Brązowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i brązowy


Źródła:

Wiktionary

Biało-Czarny

w części biały, w części czarny; czarno-biały


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czarny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Czerwono-Niebieski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający trzy kolory: biały, czerwony i niebieski


Źródła:

Wiktionary

Biało-Czerwono-Zielono-Żółty

przymiotnik

 (1.1) mający cztery kolory: biały, czerwony, zielony i żółty


Źródła:

Wiktionary

Biało-Czerwono-Zielony

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma trzy kolory: biały, czerwony i zielony


Źródła:

Wiktionary

Biało-Czerwony

w części biały, w części czerwony; czerwono-biały


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czerwony

 (1.2) przen. polski, dotyczący Polski, związany z reprezentacją Polski

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. sport. reprezentant Polski


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Kasztanowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i kasztanowy


Źródła:

Wiktionary

Biało-Niebieski

w części biały, w części niebieski; niebiesko-biały


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i niebieski


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Różowy

w części biały, w części różowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) jednocześnie biały i różowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Szaro-Czarny

i biały, i szary, i czarny


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający trzy kolory: biały, szary i czarny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Szary

w części biały, w części szary


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa kolory: biały i szary


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Zielony

biały i zielony


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa kolory: biały i zielony


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biało-Żółty

w części biały, w części żółty; żółto-biały


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa kolory: biały i żółty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoberezka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie wierchowińskim, w obwodzie iwanofrankiwskim Ukrainy;


Białoberezka (ukr. Білоберізка) – wieś w rejonie wierchowińskim, w obwodzie iwanofrankiwskim Ukrainy.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Białoberezka”.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białoborski

przymiotnik od: Biały Bór


przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. dotyczący Białego Boru; związany z Białym Borem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoborzanin

mieszkaniec Białego Boru (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Białoborzanka

mieszkanka Białego Boru (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Białobożnica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego;


Białobożnica (ukr. Білобожниця, Biłobożnycia) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Białobożnica. Siedziba hromadzie Białobożnica. Liczy ponad 2000 mieszkańców. Droga terytorialna T 2001 przechodzi przez wieś.

Znajduje się tu stacja kolejowa Białobożnica, położona na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białobrązowy

brązowy o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) brązowy z odcieniem białym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białobrewy

1. pingwin białobrewy - gatunek pingwina;
2. oceannik białobrewy - gatunek ptaka z rzędu rurkonosych;
3. lutung białobrewy - gatunek małpy z rodziny koczkodanowatych


przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający białe brwi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białobrody

mający białą brodę, np. gnu białobrode, pekari białobrody


przymiotnik relacyjny

 (1.1) o białej brodzie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białobrzegi

miasto powiatowe w Mazowieckiem; * forma dopełniacza liczby mnogiej "Białobrzeg" - regionalna


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Białobrzegi (czasem potocznie Białobrzegi Radomskie lub Białobrzegi nad Pilicą) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim. Leży nad rzeką Pilicą.

Miasto jest siedzibą władz gminy miejsko-wiejskiej Białobrzegi oraz powiatu białobrzeskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białobrzeski

przymiotnik od: Białobrzegi


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białobrzegów, związany z Białobrzegami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białobrzewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Białobrzeżanin

mieszkaniec Białobrzegów


Źródła:

SJP.pl

Białobrzeżanka

mieszkanka Białobrzegów


Źródła:

SJP.pl

Białobrzuchy

1. bocian białobrzuchy, cukrownik białobrzuchy, bielik białobrzuchy - gatunki ptaków;
2. afrojeż białobrzuchy - gatunek ssaka z rodziny jeżowatych;
3. łuskowiec białobrzuchy - gatunek ssaka z rodziny pangolinów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający biały brzuch


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białobrzuszek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) rzad. osobnik o białym brzuszku


Leucogaster R. Hesse (białobrzuszek) – rodzaj grzybów z rodziny naziemkowatych (Albatrellaceae). W Polsce występuje jeden gatunek.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białobrzuszka

białobrzuszka złotogłowa, białobrzuszka czarnogłowa - gatunki ptaków z rodziny papugowatych


Źródła:

SJP.pl

Białobłocki

Białe Błota, Białobłoty


Białobłocki (Białynia odmiana Białobłocki, Białobłocki (a)) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Białynia.


Patrz:Białe Błota, Białobłoty

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białobłoty

nazwa kilku wsi w Polsce



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białocarsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Kyzył, nazwa używana przed 1918


Źródła:

Wiktionary

Białocerkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Białocerkiewski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Białą Cerkwią, dotyczący Białej Cerkwi


Źródła:

Wiktionary

Białocin

nazwa dwóch wsi w Polsce


2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białoczelny

1. rzadko: mający białe czoło;
2. w zoologii: część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. zimorodek białoczelny, albatros białoczelny, gęś białoczelna


przymiotnik

 (1.1) o białym czole


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoczółka

duży, wędrowny ptak wodny z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący północną Eurazję i Amerykę Północną; gęś białoczelna


Źródła:

SJP.pl

Białoczub

białoczub holenderski miniaturowy - rasa kur ozdobnych


Źródła:

SJP.pl

Białodrzew

drzewo z rodziny wierzbowatych (Populus alba), gatunek topoli; topola biała


Topola biała, białodrzew (Populus alba L.) – gatunek drzew z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Pochodzi z Europy, części Azji i Afryki Północnej. W Polsce gatunek rodzimy, częsty na niżu. Jest rośliną pionierską, wytwarzającą ogromne ilości pyłku i nasion.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białodunajecki

przymiotnik od: Biały Dunajec


Źródła:

SJP.pl

Białodzioby

1. mający biały dziób;
2. nur białodzioby - gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny nurów;
3. dzioborożec białodzioby - gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma biały dziób


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białofioletowy

fioletowy o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Białogard

miasto w województwie zachodniopomorskim


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Białogard (niem. Belgard) – miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu białogardzkiego oraz gminy wiejskiej Białogard. Dziewiąty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby ludności).

Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Białogard liczył 23 811 mieszkańców i był pod względem liczby ludności dziewiątym miastem w województwie zachodniopomorskim.

Białogard jest ośrodkiem handlowym i ma magazyn zbożowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białogardzianin

mieszkaniec Białogardu


Źródła:

SJP.pl

Białogardzianka

mieszkanka Białogardu


Źródła:

SJP.pl

Białogardzki

przymiotnik od: Białogard


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białogardu, związany z Białogardem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białogardły

1. kuja białogardła, gołąb białogardły, drozd białogardły - gatunki ptaków;
2. nowik białogardły - gatunek gryzonia;
3. kaczka białogardła - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych; lustrzynka


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma białe gardło


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białogon

1. białogon afrykański - niewielki gryzoń z rodziny myszowatych;
2. dawniej: duży ptak z rodziny jastrzębiowatych; bielik, orzeł bielik;
3. chroniony ptak z rodziny muchołówek; białorzytka, opocznik;
4. rasa gołębia


Białogon – część Kielc, jej początki sięgają pierwszej połowy XVII w., kiedy zaczęła istnieć jako osada przemysłowa. Położona jest na obrzeżach miasta, w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 762. Posiada własną stację kolejową, na której zatrzymują się jedynie pociągi osobowe. Przy ulicy Fabrycznej, naprzeciw Skweru Brzezinki oraz Arboretum im. Władysława Dzikowskiego, znajduje się zabytkowy drewniany, kryty gontem, kościółek Przemienienia Pańskiego. Nieopodal, przy ulicy Pańskiej 1A znajduje się Dom Harcerza im. Natalii Machałowej. Przy ulicy Kolonia 34 znajduje się nowy kościół. Przy alei Górników Staszicowskich 22a mieści się Szkoła Podstawowa nr 20 w Kielcach, od 2009 roku nosząca imię Natalii Machałowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białogóra

wieś w województwie pomorskim



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białogórzyno

wieś w województwie zachodniopomorskim


Białogórzyno (niem. Bulgrin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard.

W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Białogórzyno, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 314 mieszkańców.

Osady wchodzące w skład sołectwa: Białogórzynko, Stajkowo, Wronie Gniazdo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białogród

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie;



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białogródka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie zasławskim obwodu chmielnickiego, położona nad rzeką Wydawą;


Białogródka (ukr. Білогородка) – wieś na Ukrainie w rejonie dubieńskim obwodu rówieńskiego.

Prywatna wieś szlachecka Biłohorodka, położona w województwie wołyńskim, w 1739 roku należała do klucza Ptycza Lubomirskich.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białogrodzki

przymiotnik od: Białogród nad Dniestrem


Źródła:

SJP.pl

Białogrzbiety

1. mający biały grzbiet, jasną sierść lub pióra;
2. bydło białogrzbiete - bydło o charakterystycznym umaszczeniu, białe na karku, grzbiecie i lędźwiach, a czarne lub czerwone na łbie i bokach;
3. część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. dzięcioł białogrzbiety, ślepowron białogrzbiety, ostrolot białogrzbiety


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma biały grzbiet


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białogrzywy

1. mający białą grzywę;
2. serau białogrzywy - masywny ssak z rodziny krętorogich, występujący w Indonezji i Malezji


przymiotnik

 (1.1) zool. mający białą grzywę, z białą grzywą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białogwardyjski

związany z Białą Gwardią (białymi), siłami antybolszewickimi działającymi w Rosji w latach 1917-22 w czasie wojny domowej i później na emigracji


przymiotnik

 (1.1) hist. wojsk. związany z białą gwardią (stronnictwem białych podczas rosyjskiej wojny domowej)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białogwardyjskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest białogwardyjskie; cecha tych, którzy są białogwardyjscy


Źródła:

Wiktionary

Białogwardzista

w Rosji w okresie rewolucji bolszewickiej: żołnierz wojsk kontrrewolucyjnych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz białej gwardii


Biali – zbiorcze określenie ruchów politycznych i sił zbrojnych działających podczas wojny domowej w Rosji w latach 1917–1923, walczących z komunistami (bolszewikami) i ruchami ich wspierającymi, mających na celu przywrócenie poprzedniego systemu ekonomicznego i politycznego. Biali określani są także jako Biała Armia (ros. Белая Армия), Biała Gwardia (Белая гвардия) lub Biały Ruch (Белое движение), lecz nie stanowili oni jednej organizacji, a poszczególne formacje działające w różnych częściach kraju nosiły różne nazwy. Nazwa „biali” powstała jako przeciwieństwo przyjętej przez komunistów symboliki związanej z kolorem czerwonym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białogłowa

przestarzałe: kobieta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. dziś książk. żart. kobieta, zwłaszcza zamężna;

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. zob. białogłowy.


Białogłowa – w języku staropolskim termin ten oznaczał kobietę zamężną. Pochodzi od białego nakrycia głowy, powszechnie stosowanego w dawnych wiekach przez kobiety. Wyraz ten znajdował się w użyciu do końca XVIII wieku, po czym wyszedł z obiegu. Jeszcze wcześniej, bo mniej więcej w połowie tego samego stulecia, z użycia wyszła jego skrócona forma białka (zachowana do dziś w języku kaszubskim).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białogłówka

1. niewielki ptak z rodziny tyrankowatych, występujący w Peru i Ekwadorze;
2. rasa gołębia


Źródła:

SJP.pl

Białogłowski

białogłowa (dawniej)


Białogłowski (Weiskopf) – polski herb szlachecki z indygenatu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białogłowy

przestarzałe: kobieta


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma białą głowę

 (1.2) mający siwe lub bardzo jasne włosy

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|białogłowa.


Białogłowy (ukr. Білоголови) – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

W II Rzeczypospolitej miejscowość należała do gminy wiejskiej Olejów w powiecie zborowskim województwa tarnopolskiego.

W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali w niej 24 Polaków.

Do 2020 w rejonie zborowskim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białokarpacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białych Karpat, związany z Białymi Karpatami, pochodzący z Białych Karpat


Źródła:

Wiktionary

Białokoszyce

wieś w województwie wielkopolskim


Białokoszyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie.

Białokoszyce są położone nad południową częścią jeziora Białokoskiego, w otoczeniu lasów i pól uprawnych.Na terenie wsi, do którego należy ok. 150 ha pól uprawnych, znajduje się 10 gospodarstw. Strukturę ludności stanowi 41 osób.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białokremowy

kremowy o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) kremowy o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białokropka

piętnówka białokropka - popularny w Polsce nocny motyl z rodziny sówkowatych, z charakterystycznymi białymi plamkami na skrzydłach


Źródła:

SJP.pl

Białokrwinkowy

dotyczący białych krwinek


Źródła:

SJP.pl

Białokrwiste

rodzina morskich ryb okoniokształtnych; bielankowate


Bielankowate, białokrwiste (Channichthyidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Są jedynymi kręgowcami, które nie mają we krwi hemoglobiny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białokrynica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim, położona nad rzeką Dziadowską Krynicą;

 (1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie podhajeckim;


Na Ukrainie

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białokryzy

gołąb białokryzy - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych


Źródła:

SJP.pl

Białokurowicze

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie oleskim obwodu żytomierskiego, położona u źródeł rzeki Żerem

 (1.2) geogr. zob. Białokurowicze Nowe.


Białokurowicze (ukr. Білокоровичі, Biłokorowyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie korosteńskim, nad Żerewem. W 2001 roku liczyła 2520 mieszkańców.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Białokurowicze Nowe, położony na linii Kijów – Sarny – Kowel.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białokwiatowy

1. ciemiężyk białokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny toinowatych; ciemiężyk lekarski;
2. krasnokwiat białokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny amarylkowatych


przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający białe kwiaty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białolądecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Białą Lądecką, dotyczący Białej Lądeckiej


Źródła:

Wiktionary

Białolicy

przestarzałe: mający białe lica, mający białą twarz


przymiotnik

 (1.1) o białym licu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoliliowy

liliowy o odcieniu białym


przymiotnik

 (1.1) liliowy z odcieniem białym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białolistny

mający białe liście


Źródła:

SJP.pl

Białomorski

przymiotnik od: Morze Białe


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Morzem Białym lub położony nad nim


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoń

nazwisko


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białoniebieski

niebieski o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) niebieski o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białonogi

mający białe nogi


Źródła:

SJP.pl

Białonosy

1. mający biały nos;
2. delfinowiec białonosy - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; delfin białonosy;
3. ostronos białonosy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych; ostronos meksykański


Źródła:

SJP.pl

Białonóżka

dawniej: koń lub klacz o białych nogach


Źródła:

SJP.pl

Białoogonowy

mulak białoogonowy - gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych; jeleń wirginijski


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma biały ogon


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białooki

pingwin białooki, trogon białooki, bilbil białooki - gatunki ptaków


przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający białe oczy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białopierśny

bagiewnik białopierśny - gatunek ptaka z rodziny chruścielowatych


Źródła:

SJP.pl

Białopióry

1. mający białe pióra;
2. cudowronka białopióra - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei i pobliskich wyspach;
3. aborygenek białopióry - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, występujący w Australii;
4. sześciopiór białopióry - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma białe pióra lub pierze


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoplamy

kanczylek białoplamy - gatunek kanczyla występujący na Sri Lance; kanczyl indyjski


Źródła:

SJP.pl

Białopole

1. miasto na Ukrainie;
2. nazwa kilku miejscowości w Polsce


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na wschodzie Ukrainy, w obwodzie sumskim, siedziba rejonu białopolskiego;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białopolowy

w szachach: poruszający się po białych polach, np. goniec białopolowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) szach. poruszający się po białych polach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białopolski

Białopole


Patrz:Białopole

Źródła:

SJP.pl

Białoporek

rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych; porek


Piptoporus P. Karst. (białoporek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białoprądnicki

przymiotnik

 (1.1) związany z Prądnikiem Białym


Źródła:

Wiktionary

Białopręgi

modrogończyk białopręgi - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych


Źródła:

SJP.pl

Białopłetwy

1. morświn białopłetwy - gatunek ssaka z rodziny morświnowatych;
2. głowacz białopłetwy - gatunek ryby z rodziny głowaczowatych;
3. kiełb białopłetwy - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych;
4. żarłacz białopłetwy - gatunek drapieżnej ryby z rodziny żarłaczowatych


przymiotnik

 (1.1) icht. posiadający białe płetwy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoręki

gibon białoręki - gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibonowatych o brązowo-czarnym ubarwieniu ciała i kończynach jasnego koloru; lar


Źródła:

SJP.pl

Białoróżowy

różowy o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorudy

rudy o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) rudy z odcieniem białym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorunny

mający białe runo


Źródła:

SJP.pl

Białorus

przestarzale: Białorusin


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Europie;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorus.

skrót od: białoruski


skrót

 (1.1) = białoruski


Język białoruski (biał. беларуская мова, biełaruskaja mova) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi. Liczba osób posługujących się nim wynosi około 6,5 miliona.

Język białoruski wyodrębnił się z języka ruskiego w XIV wieku. Białoruski język literacki powstał w XIX wieku, zaś literatura piękna w tym języku rozwinęła się w XX wieku; literatura białoruska nie jest tożsama z literaturą w języku ruskim, z którego wyodrębnił się zarówno język białoruski, jak i język ukraiński.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białorusin

obywatel Białorusi; Białorus (przestarzałe)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. osoba narodowości białoruskiej, obywatel Białorusi, mieszkaniec Białorusi


Białorusini (biał. беларусы, biełarusy, ros. белорусы, biełorusy) – naród wschodniosłowiański zamieszkujący głównie tereny dzisiejszej Białorusi oraz inne kraje byłego Związku Radzieckiego, przede wszystkim Rosję, Ukrainę, Kazachstan, Łotwę i Litwę. Znaczne diaspory znajdują się również w USA, Izraelu, Kanadzie, Brazylii i Polsce.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białorusinka

obywatelka Białorusi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości białoruskiej, obywatelka Białorusi, mieszkanka Białorusi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoruski

przymiotnik od: Białoruś


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Białorusi lub Białorusinów, charakterystyczny dla Białorusi lub Białorusinów

 (1.2) dotyczący języka białoruskiego (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język wschodniosłowiański używany na Białorusi;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorusko-Polski

dotyczący Białorusi i Polski


Źródła:

SJP.pl

Białoruskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem białoruskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem białoruskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku białoruskim


Źródła:

Wiktionary

Białoruskość

białoruski


Patrz:białoruski

Źródła:

SJP.pl

Białorusycyzm

białorusyzm; w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka białoruskiego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorusyzm

białorusycyzm; w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego


Źródła:

SJP.pl

Białoruszczyzna

1. ogół cech białoruskich, kultura białoruska;
2. język białoruski;
3. w językoznawstwie, rzadko: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego; białorusyzm, białorusycyzm


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. język białoruski

 (1.2) to, co białoruskie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorutenistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się badaniem języka, literatury i kultury białoruskiej


Białorutenistyka – dział slawistyki zajmujący się badaniem języka, literatury i kultury białoruskiej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białorutenizacja

nadawanie charakteru białoruskiego


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białorutenizm

zapożyczenie z języka białoruskiego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zob. białorusycyzm.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorybica

ryba z rodziny siejowatych


Białorybica (Stenodus leucichthys) – gatunek anadromicznej ryby łososiokształtnej, zaliczany do siejowatych (Coregoninae), blisko spokrewniony z nelmą (Stenodus nelma). Obydwa taksony były wcześniej klasyfikowane jako podgatunki w obrębie Stenodus leucichthys. Białorybica wymarła w warunkach naturalnych. Przetrwały jedynie populacje hodowlane.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białorzęsy

mający bardzo jasne rzęsy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający bardzo jasne rzęsy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białorzytka

chroniony ptak z rodziny drozdów; opocznik


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Oenanthe oenanthe|ref=tak., niewielki ptak wędrowny półkuli północnej zamieszkujący tereny otwarte, często kamieniste;


Białorzytka – ptak z rodziny muchołówek (20 gatunków z rodzaju Oenanthe), w szczególności występujące w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białorzytny

1. sroczek białorzytny - gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych;
2. sokół białorzytny - gatunek ptaka z rodziny sokołowatych; pustułka białorzytna;
3. nawałnik białorzytny - gatunek małego ptaka morskiego z rodziny nawałników; nawałnik maderski;
4. perukarz białorzytny - gatunek ptaka z rodziny szpakowatych;
5. srokacz białorzytny - gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny ostrolotów;
6. kormoran białorzytny - gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów;
7. sowica białorzytna - gatunek dużego ptaka z rodziny puszczykowatych;
8. śnieżka białorzytna - gatunek małego ptaka z rodziny wróbli;
9. mniszka białorzytna - gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych;
10. biegus białorzytny - gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych; biegus Bonapartego


Gatunki o tym epitecie gatunkowym:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białość

kolor biały; biel


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) barwa biała


Albedo (łac. białość) – parametr fotometryczny określający zdolność odbijania światła przez daną powierzchnię. Pojęcie to do fizyki wprowadził Johann Heinrich Lambert. Liczbowo jest równe współczynnikowi odbicia fal z całego zakresu o długości 300–3000 nm lub całego zakresu widzialnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białosęp

padlinożerny ptak z rodziny jastrzębiowatych; ścierwnik biały


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Neophron percnopterus|Linnaeus|ref=tak., gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych;


Ścierwnik, ścierwnik biały, białosęp (Neophron percnopterus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z podrodziny orłosępów (Gypaetinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Neophron. Występuje w Afryce oraz od południowej Europy po środkową i południową Azję. Jest zagrożony wyginięciem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białoskórnictwo

dział garbarstwa zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i na odzież


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. dział garbarstwa zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i odzież


Białoskórnictwo – rzemiosło garbarskie specjalizujące się w wytwarzaniu cienkich, delikatnych skór na rękawiczki i odzież.

W procesie natłuszczania używano ałunu glinowego i żółtek. Skóry przed garbowaniem były mocno zwapnione i starannie obrobione mechanicznie. Cechy białoskórnicze posiadały folusze, w których ugniatano skóry. Garbowano głównie skóry pochodzące z kozłów, baranów, cieląt, łosi, jeleni, saren.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białoskórniczy

dotyczący białoskórnictwa lub białoskórnika


Źródła:

SJP.pl

Białoskórnik

garbarz pracujący w białoskórnictwie, zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i na odzież


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. garbarz wytwarzający cienkie, delikatne skóry na rękawiczki i odzież;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) mikol. nazwa systematyczna|Cystostereum|Pouzar., rodzaj grzybów z rodziny białoskórnikowatych



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białoskórski

nazwisko


Białoskórski – polski herb szlachecki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białoskóry

mający białą skórę


przymiotnik

 (1.1) mający białą skórę


2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białoskrzydły

mający białe skrzydła


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma białe skrzydła


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białośliwie

wieś w Polsce



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białośliwski

przymiotnik od: Białośliwie


Źródła:

SJP.pl

Białosmugi

perkozek białosmugi - gatunek ptaka z rodziny perkozów


Źródła:

SJP.pl

Białosrebrny

srebrny z białym odcieniem


Źródła:

SJP.pl

Białosrebrzysty

srebrzysty o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Białost.

skrót od: białostocki


skrót

 (1.1) = białostocki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białosterny

astrapia białosterna, faeton białosterny - gatunki ptaków


Źródła:

SJP.pl

Białostocczanin

mieszkaniec Białegostoku; białostoczanin


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Białostocczyzny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białostocczanka

mieszkanka Białegostoku; białostoczanka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Białostocczyzny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białostocczyzna

region w Polsce, region białostocki; Białostockie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. region wokół Białegostoku, na Podlasiu, obejmujący w przybliżeniu obszar dawnego województwa białostockiego


Podlasie (albo Podlasze; biał. Падляшша, Padlaszsza, Padlašša, ukr. Підляшшя, Pidlaszszia, lit. Palenkė, łac. Podlachia) – historyczna kraina Polski leżąca na Nizinie Podlaskiej. Historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego i wschodni skrawek województwa mazowieckiego (powiat łosicki). Zamieszkana jest głównie przez Podlasian, a także w niektórych rejonach przez Podlaszuków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białostocki

przymiotnik od: Białystok (miasto), Białostockie (Białostocczyzna)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białegostoku, związany z Białymstokiem


osoby o nazwisku „Białostocki”:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białostockie

przymiotnik od: Białystok (miasto), Białostockie (Białostocczyzna)


Źródła:

SJP.pl

Białostoczanin

mieszkaniec Białegostoku; białostocczanin


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Białegostoku

 (1.2) osoba pochodząca z Białegostoku, urodzona w Białymstoku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białostoczanka

mieszkanka Białegostoku; białostocczanka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Białegostoku

 (1.2) kobieta pochodząca z Białegostoku, urodzona w Białymstoku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białostopy

1. lepilemur białostopy - gatunek lemura;
2. szczuroskoczek białostopy - gatunek gryzonia


Źródła:

SJP.pl

Białostrząb

rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych


Źródła:

SJP.pl

Białoszary

szary o odcieniu białym


przymiotnik

 (1.1) szary z odcieniem białym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoszewski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białoszyi

1. mający białą szyję;
2. dzięcioł białoszyi - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych; dzięcioł syryjski;
3. bocian białoszyi - gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów;
4. koliber białoszyi - gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych; bielczyk


przymiotnik

 (1.1) mający białą szyję


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białotrzonowy

czubajka białotrzonowa - gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych


Źródła:

SJP.pl

Białouchy

1. uistiti białoucha - gatunek małpy z rodziny płaksowatych;
2. dydelf białouchy - gatunek ssaka z podrodziny dydelfów; dydelf południowy;
3. bilbil białouchy, turak białouchy - gatunki ptaków


Białouchy (Peltopsinae) – zdefiniowana w 2014 roku monotypowa podrodzina ptaków z rodziny ostrolotów (Artamidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białowargi

jeleń białowargi - gatunek jelenia


Źródła:

SJP.pl

Białowąs

nazwisko


Białowąs – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.

Pierwsze wzmianki w kronikach o tej miejscowości pojawiają się już w średniowieczu. Dawne lenno rodów von Vodig oraz von Glasenapp. Ostatnim właścicielem majątku rycerskiego Balfanz (dawna, germańska nazwa Białowąsu) był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Twórcą obecnego układu przestrzennego zespołu pałacowo-parkowego był R. Haase. Do niego też należał majątek w okresie budowy pałacu wraz z zabudowaniami gospodarczymi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białowąsy

mający białe wąsy


Źródła:

SJP.pl

Białowice

wieś w Polsce


Białowice (niem. Billendorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.

Na południowy zachód od Białowic leżała dawna wieś Jasion (obecnie nie istnieje).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białowieski

przymiotnik od: Białowieża


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Białowieży, związany z Białowieżą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białowieszczański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. białowieski


Źródła:

Wiktionary

Białowieża

nazwa kilku wsi w Polsce


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Równinie Bielskiej;


Białowieża (biał. Белавежа Biełavieža, w miejsc. gwarze białoruskiej Bałavež lub Biełavieš) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Białowieża. Leży na rozległej polanie w Puszczy Białowieskiej, nad Narewką, na Równinie Bielskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białowieżanin

mieszkaniec Białowieży


Źródła:

SJP.pl

Białowieżanka

mieszkanka Białowieży


Źródła:

SJP.pl

Białowiż

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie rokitnickim obwodu rówieńskiego, położona nad rzeką Studenicą, niedaleko na wschód przebiegała granica II RP


Białowiż (ukr. Біловіж) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, w hromadzie Rokitno. W 2001 liczyła 1021 mieszkańców, spośród których 1018 wskazało jako ojczysty język ukraiński, a 3 rosyjski.

W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Kisorycze w powiecie sarneńskim, w województwie wołyńskim. Stacjonowała w niej Kompania graniczna KOP „Białowiż”.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białowodzianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Białej Wody


Źródła:

Wiktionary

Białowodzianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Białej Wody


Źródła:

Wiktionary

Białowodzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Białej Wody, związany z Białą Wodą


Źródła:

Wiktionary

Białowłosy

mający białe włosy; siwowłosy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma białe włosy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba o białych włosach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białoząbka

białoząbka dwubarwica - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych


Źródła:

SJP.pl

Białozębny

1. mający białe zęby;
2. tukotuko białozębny - gatunek gryzonia


Źródła:

SJP.pl

Białozębowate

rodzina mchów


Źródła:

SJP.pl

Białożewin

wieś w Polsce


Białożewin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.

Wieś duchowna Białowieżyno, własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 447 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białozielonawy

zielonawy o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Białozielonkawy

zielonkawy o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) zielonkawy o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białozielono

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem białozielonej barwy


Źródła:

Wiktionary

Białozielony

zielony o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) zielony o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białozór

ptak drapieżny z rodziny sokołów; krzeczot


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco rusticolus|ref=tak., zagrożony wyginięciem duży ptak drapieżny półkuli północnej;


Białozór, sokół norweski (Falco rusticolus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae), największy przedstawiciel rodzaju Falco.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białozórka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie, w rejonie łanowieckim obwodu tarnopolskiego;


Białozórka (ukr. Білозірка, Biłozirka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim. W 2001 liczyła 1102 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Białożółto

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem białożółtej barwy


Źródła:

Wiktionary

Białożółty

żółty o białym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) żółty o białym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białołęcki

Białołęka (dzielnica lub wieś)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Białołęką, dotyczący Białołęki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Białołęka

1. dzielnica w północnej części prawobrzeżnej Warszawy;
2. wieś w województwie dolnośląskim


Białołęka – dzielnica Warszawy, położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Białucha

gatunek walenia z rodziny narwalowatych; wal biały, białucha arktyczna


Białucha (Delphinapterus) – rodzaj wodnych ssaków z rodziny narwalowatych (Monodontidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biały

taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. człowiek walczący z bolszewikami podczas rewolucji w Rosji i wojnie domowej;

 (1.2) hist. członek lub zwolennik polskiego stronnictwa politycznego, działającego w okresie powstania styczniowego;


Osoby o nazwisku Biały

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Białynicki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Białynin

Białynin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Głuchów.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.


Źródła:

Wikipedia

Białys

rodzaj drożdżówki z cebulą i makiem


Źródła:

SJP.pl

Białystok

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej Polsce;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biba

libacja alkoholowa; bibka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. przyjęcie z alkoholem


Biba – osiemnasty album zespołu Boys wydany w sierpniu 2002 roku w firmie fonograficznej Green Star. Na płycie znajdują się remiksy znanych polskich DJ-ów, a także prezentacja multimedialna. Do piosenek "Biba" i "Figo-fago" nakręcono teledyski. Teledysk do piosenki "Figo-fago" został tylko raz wyemitowany w TV, gdyż dopatrzono się w nim elementów nieprzyzwoitych i zakazano jego emisji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibelocik

zdrobnienie od: bibelot


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bibelot


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibelot

drobny przedmiot pełniący najczęściej funkcję dekoracyjną


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drobny przedmiot o charakterze dekoracyjnym


Bibelot (fr. „gracik”) – niewielki przedmiot, najczęściej niemający istotnej wartości użytkowej, spełniający funkcję ozdobną; określenie używane zwykle w liczbie mnogiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biber

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poznań. kapelusz


Geografia:

Osoby:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bibi

obce imię żeńskie


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibiampol

wieś w Polsce


Bibiampol – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibiana

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) geogr. miejscowość we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Turyn;


Bibiana, Bibianna, Wiwiana – imię żeńskie utworzone od łacińskiej nazwy rodu Vivius i oznaczające „należąca do rodu Vivii”. Z kolei owa łacińska nazwa rodowa wywodzi się od łac. przymiotnika vivus, oznaczającego „żywy, żwawy”. Wymiana W na B odzwierciedla ludową włoską i hiszpańską wymowę tego imienia. W Polsce nadawane co najmniej od 1755 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibianiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bibiany lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Bibianka

zdrobnienie od: Bibiana (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Bibianna

imię żeńskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibianów

Źródła:

Wikipedia

Bibice

Bibice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki.

Integralne części miejscowości: Czekaj, Łysa Góra. Skrajem wsi przebiega DK7.


Źródła:

Wikipedia

Bibicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bibicami, dotyczący Bibic


Źródła:

Wiktionary

Bibik

nazwisko


Osoby noszące to nazwisko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibimbap

ryż z warzywami, wołowiną i jajkiem przyprawiony pastą z papryczek chili, danie kuchni koreańskiej


rzeczownik

 (1.1) kulin. ryż z warzywami, wołowiną, jajkiem i przyprawami;


Bibimbap (kor. 비빔밥, dosł. „mieszany ryż” lub „mieszane danie”) – popularne danie kuchni koreańskiej.

Bibimbap to ryż z warzywami, wołowiną i jajkiem, przyprawiony pastą z papryczek chili. Jedna z wariacji tej potrawy, dolsot-bibimbap (돌솥 비빔밥), podawana jest w gorącej kamiennej misie, do której dodawane jest surowe jajko.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibisyn

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hist. pogardliwe określenie propagandy PRL na radio BBC


Źródła:

Wiktionary

Bibka

libacja alkoholowa; biba


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: biba; przyjęcie z alkoholem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibl.

skrót od: biblijny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


Źródła:

SJP.pl

Bibli-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Biblią


Źródła:

Wiktionary

Biblia

1. księga mająca dla kogoś duże znaczenie;
2. potocznie: książka dużych rozmiarów, gruba;
3. książka dająca komuś wzory do naśladowania


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie po hebrajsku, aramejsku i grecku, uznawany przez żydów i chrześcijan za natchnione przez Boga;

 (1.2) przepisany lub wydrukowany egzemplarz Biblii (1.1)


Biblia (stgr. βιβλίον, biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami. Łączy je znaczna część wspólna i to, że są otoczone kultem religijnym: judaizm, chrześcijaństwo i niektóre inne religie abrahamowe uznają swoje kanony za Słowo Boże – objawienie natchnione przez Boga.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliatryka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. umiejętność odnawiania starych ksiąg


Źródła:

Wiktionary

Biblicum

[czytaj: biblikum] rzymska wyższa uczelnia kościelna kształcąca specjalistów w dziedzinie biblistyki; Pontificium Institutum Biblicum; Papieski Instytut Biblijny


Papieski Instytut Biblijny, Biblicum (Pontificio Istituto Biblico, Pontifical Biblical Institute) – katolicki instytut naukowy o prawach szkoły wyższej, prowadzony przez jezuitów, mający swą siedzibę w Rzymie i podległy kanonicznie bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Od samego początku Instytut prowadzony jest przez jezuitów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biblicyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teol. rygoryzm w interpretacji biblijnej, uznanie Biblii za jedyną bazę w przepowiadaniu


Źródła:

Wiktionary

Biblijnie

przysłówek

 (1.1) właściwie dla Biblii


Źródła:

Wiktionary

Biblijno-Pastoralny

związany z nauką płynącą z Biblii oraz z duszpasterstwem (np. studium biblijno-pastoralne)


Źródła:

SJP.pl

Biblijny

dotyczący Biblii


przymiotnik relacyjny

 (1.1) pochodzący z Biblii, związany z Biblią, charakterystyczny dla Biblii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biblijo

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. Biblia


Źródła:

Wiktionary

Bibling

[czytaj: bibling lub bajbling] wspólne odczytywanie i interpretowanie Biblii w miejscach publicznych


Źródła:

SJP.pl

Biblio-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z książką


Źródła:

Wiktionary

Bibliobus

autobus wyposażony w regały z książkami i czasopismami, biblioteka objazdowa; bibliowóz


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) autobus z objazdową biblioteką


Bibliobus – obwoźna, ruchoma biblioteka. Najczęściej są to autobusy lub specjalizowane samochody ciężarowe, wyposażone w regały z książkami i czasopismami, dodatkowo posiadają miejsca i stoliki do czytania. Książki udostępnia się czytelnikom w ten sam sposób, jak w wypożyczalni. Przeważnie organizowany w małych miejscowościach, w których brak biblioteki. Ma za zadanie rozpowszechniać kulturę czytelniczą.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliofag

żartobliwie:
1. osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkoholik, książkojad;
2. szkodnik, np. mysz, mól


Źródła:

SJP.pl

Bibliofil

kolekcjoner i miłośnik książek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) miłośnik książek


Bibliofilstwo (gr. biblos – książka, phileo – kocham) – miłośnictwo i znawstwo w zbieraniu książek, uwzględniające zarówno dobór tematyczny (np. kolekcjonowanie dzieł z zakresu hippiki) jak też rzadkość dzieła.

Terminu „bibliofilstwo” użył po raz pierwszy Richard de Bury, kanclerz Edwarda III, jeden z najwybitniejszych bibliofilów, w dziele O miłości do ksiąg (łac. Philobiblon) (1344, druk 1473).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliofilia

zamiłowanie do książek


Źródła:

SJP.pl

Bibliofilka

bibliofil


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miłośniczka książek


Patrz:bibliofil

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliofilski

dotyczący zamiłowania do kolekcjonowania rzadkich i cennych książek


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bibliofilami, zbieraniem książek, przeznaczony dla bibliofili


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliofilstwo

zamiłowanie do zbierania książek, znawstwo i kolekcjonerstwo cennych dzieł


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miłośnictwo książek polegające na ich znawstwie i kolekcjonowaniu


Bibliofilstwo (gr. biblos – książka, phileo – kocham) – miłośnictwo i znawstwo w zbieraniu książek, uwzględniające zarówno dobór tematyczny (np. kolekcjonowanie dzieł z zakresu hippiki) jak też rzadkość dzieła.

Terminu „bibliofilstwo” użył po raz pierwszy Richard de Bury, kanclerz Edwarda III, jeden z najwybitniejszych bibliofilów, w dziele O miłości do ksiąg (łac. Philobiblon) (1344, druk 1473).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliognozja

dawniej: nauka o książkach; bibliologia, księgoznawstwo


Bibliologia historyczna (od gr. biblion – książka i logos – słowo, nauka; również bibliognozja) – nauka o powstawaniu książek od czasów najdawniejszych do chwili obecnej, utożsamiana z księgoznawstwem. Głównym zadaniem bibliologii historycznej jest ustalenie wartości źródłowej książki. Bibliologia zajmuje się książką na trzech etapach jej istnienia: produkcji, rozpowszechnienia i czytelnictwa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibliograf

specjalista w dziedzinie bibliografii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. specjalista w dziedzinie bibliografii


Bibliografia (gr. βιβλιο „książka” + γραφία „pisanie”) – termin dwuznaczny:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliografia

spis książek w danym zbiorze (np. w dorobku autora, w zasobach biblioteki, itp.)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykaz odrębnych jednostek piśmienniczych, zestawiony z utworzonych według ustalonych zasad opisów bibliograficznych;

 (1.2) nauk. nauka zajmująca się teoretycznym i praktycznym badaniem oraz opisywaniem dokumentów pisanych;


Bibliografia (gr. βιβλιο „książka” + γραφία „pisanie”) – termin dwuznaczny:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliograficzność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bibliograficzne


Źródła:

Wiktionary

Bibliograficzny

przymiotnik

 (1.1) związany z bibliografią


Źródła:

Wiktionary

Bibliografka

specjalistka w zakresie bibliografii


Źródła:

SJP.pl

Bibliolatra

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto popada w bibliolatrię


Źródła:

Wiktionary

Bibliolatria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) oddawanie zbytniej czci Biblii, kult Biblii


Źródła:

Wiktionary

Bibliolog

specjalista w dziedzinie nauki o książce; księgoznawca, biblioznawca


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista od bibliologii; badacz książek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliologia

nauka o książce; księgoznawstwo, biblioznawstwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o książce


Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliologiczny

związany z nauką o książce; biblioznawczy, księgoznawczy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bibliologią, dotyczący bibliologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliolożka

bibliolog


Patrz:bibliolog

Źródła:

SJP.pl

Biblioman

miłośnik zbierania książek; bibliomaniak


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba gromadząca kolekcję książek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliomancja

wróżenie na podstawie interpretacji przypadkowo wybranych fragmentów z ksiąg


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ezot. wróżenie przez przypadkowe otwarcie księgi, zwykle Biblii


Bibliomancja – sztuka wróżenia przy użyciu świętych ksiąg (w kulturze europejskiej zwykle Biblii), uznawana za wariant stychomancji. Polega na otworzeniu księgi na losowej stronie (na przykład poprzez postawienie jej na grzbiecie) oraz wskazaniu wersu bądź fragmentu tekstu z zamkniętymi oczami. Odnaleziony fragment ma odpowiadać na nurtujące praktykującego bibliomancję pytania, zawierać porady lub przepowiadać przyszłość. Praktyka ta była również wykorzystywana podczas procesów o czary.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliomania

namiętność zbierania, kolekcjonowania książek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zamiłowanie albo obsesja posiadania i gromadzenia książek, zwłaszcza rzadkich czy cennych


Bibliomania – jeden z możliwych objawów w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym polegający na obsesyjnej namiętności do kolekcjonowania książek rzadkich lub efektownych bez względu na ich wartość intelektualną czy użytkową. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w DSM-IV nie uznaje bibliomanii za zaburzenie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliomaniak

potocznie: miłośnik kolekcjonowania książek; biblioman


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba z pasją gromadząca książki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliomanka

kobieta mająca zamiłowanie do zbierania książek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: biblioman


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliometria

ogół badań z wykorzystaniem analizy danych bibliograficznych


Bibliometria – nazwa stosowana od 1969 r., przez Alana Pritcharda i Roberta A. Faithorne’a zamiast wcześniejszej, nieścisłej nazwy bibliografia statystyczna. Ta nauka wywodzi się z badań naukometrycznych i jest zbiorem metod matematycznych oraz statystycznych używanych do badania komunikacji piśmienniczej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibliometryczny

bibliometria


Patrz:bibliometria

Źródła:

SJP.pl

Bibliopojeja

rzadko: umiejętność tworzenia i komponowania książek


Źródła:

SJP.pl

Bibliopola

dawniej: sprzedawca ksiąg, księgarz


Źródła:

SJP.pl

Bibliopsychologia

nauka badająca zjawiska psychiczne związane z wpływem książek na czytelników; psychologia książki i czytelnictwa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się badaniem wpływu książki (czytelnictwa) na kształtowanie się postaw czytelników


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliot.

skrót od: bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy


Źródła:

SJP.pl

Bibliotaf

żartobliwie: "grabarz książek", posiadacz biblioteki niepozwalający nikomu korzystać z książek, które zgromadził


Źródła:

SJP.pl

Biblioteczka

zdrobnienie od: biblioteka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: biblioteka

 (1.2) niewielki księgozbiór

 (1.3) przeszklony regał na książki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biblioteczno-Informacyjny

dotyczący biblioteki i informacji (np. system biblioteczno-informacyjny)


Źródła:

SJP.pl

Biblioteczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biblioteką


Źródła:

Wiktionary

Biblioteka

1. instytucja gromadząca i udostępniająca książki, wydawnictwa;
2. księgozbiór, zwł. uporządkowany;
3. biblioteczka; mebel na książki;
4. seria wydawnicza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) instytucja zajmująca się gromadzeniem i wypożyczaniem książek; budynek tej instytucji;

 (1.2) zbiór książek należący do kogoś; pomieszczenie z takim zbiorem

 (1.3) mebel do przechowywania książek

 (1.4) inform. zbiór programów, procedur, elementów graficznych itp., które mogą być używane w innych programach;


Biblioteka (gr. βιβλιοθήκη bibliotheke; βιβλίον biblion – książka, θήκη thēkē – zbiornik) – instytucja kultury, która gromadzi, przechowuje i udostępnia materiały biblioteczne oraz informuje o materiałach bibliotecznych (swoich i obcych).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliotekarka

pracownica biblioteki, specjalistka w zakresie bibliotekarstwa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która pracuje w bibliotece


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliotekarski

przymiotnik od: bibliotekarz


przymiotnik

 (1.1) związany z osobą lub zawodem bibliotekarza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliotekarstwo

1. zawód bibliotekarza;
2. wiedza z zakresu działalności biblioteki; bibliotekoznawstwo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaw. zawód, zajęcie bibliotekarza

 (1.2) wiedza o prowadzeniu biblioteki

 (1.3) pot. eduk. kierunek studiów dotyczących bibliotekarstwa (1.2)

 (1.4) daw. stanowisko bibliotekarza



Bibliotekarstwo – ogół umiejętności teoretycznych i praktycznych potrzebnych do wykonywania czynności bibliotekarza: gromadzenia, opracowania i udostępniana zbiorów bibliotecznych; także: zawód pozwalający na wykonywanie czynności bibliotecznych. Bibliotekarstwo wchodzi w zakres bibliotekoznawstwa, jako dyscyplina teoretyczna zajmująca się systematyką i metodyką czynności bibliotecznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliotekarz

pracownik biblioteki


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik biblioteki;


Bibliotekarz (w odniesieniu do kobiet stosuje się formę bibliotekarka) – pracownik biblioteki, pracownik zatrudniony zawodowo w bibliotekarstwie; tytuł i stanowisko w hierarchii służby bibliotecznej. Według przepisów unijnych (dyrektywa 89/48) osoba zatrudniona jako bibliotekarz musi mieć ukończone co najmniej studia licencjackie z zakresu informacji naukowej i bibliotekoznawstwa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliotekarzować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. wypełniać obowiązki bibliotekarza


Źródła:

Wiktionary

Bibliotekarzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wykonywanie zawodu bibliotekarzafakt.


Źródła:

Wiktionary

Bibliotekomat

automat służący do odbierania i oddawania zbiorów bibliotecznych; książkomat


Źródła:

SJP.pl

Bibliotekoznawca

specjalista w zakresie wiedzy o działalności i dziejach bibliotek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) bibliot. specjalista w bibliotekoznawstwie


Bibliotekoznawstwo, nauka o bibliotekarstwie – dyscyplina zajmująca się teoretycznymi i praktycznymi problemami funkcjonowania bibliotek, m.in. problematyką katalogowania książek i czasopism, organizacji oraz zarządzania biblioteką w ujęciu historycznym i współczesnym. Bibliotekoznawstwo jest osobną dziedziną naukową w grupie nauk humanistycznych i wraz z bibliografią dało podstawy współczesnemu księgoznawstwu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibliotekoznawczy

związany z wiedzą o działalności biblioteki; bibliotekarski


przymiotnik relacyjny

 (1.1) bibliot. odnoszący się do bibliotekoznawstwa, związany z bibliotekoznawstwem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliotekoznawczyni

specjalistka w zakresie wiedzy o działalności i dziejach bibliotek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) specjalistka w bibliotekarstwie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibliotekoznawstwo

wiedza z zakresu działalności biblioteki; bibliotekarstwo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bibliot. nauk. nauka zajmująca się formami i metodami pracy bibliotekarskiej

 (1.2) nauk. eduk. kierunek studiów dotyczących bibliotekoznawstwa (1.1)

 (1.3) nauk. eduk. wydział na którym studiuje się bibliotekoznawstwo (1.2)


Bibliotekoznawstwo, nauka o bibliotekarstwie – dyscyplina zajmująca się teoretycznymi i praktycznymi problemami funkcjonowania bibliotek, m.in. problematyką katalogowania książek i czasopism, organizacji oraz zarządzania biblioteką w ujęciu historycznym i współczesnym. Bibliotekoznawstwo jest osobną dziedziną naukową w grupie nauk humanistycznych i wraz z bibliografią dało podstawy współczesnemu księgoznawstwu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biblioterapeuta

psycholog lub psychiatra stosujący czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) terapeuta prowadzący biblioterapię


Biblioterapeuta – osoba stosująca jedną z form terapii zajęciowej, jaką jest biblioterapia, jako metodę psychicznego wsparcia. Psycholog lub psychiatra stosujący czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów.

W instytucjach wychowawczych biblioterapię prowadzą przeważnie nauczyciele, którzy służą pomocą uczniom pod względem rozwojowym i leczniczym. Nauczyciele, którzy nie są pedagogami specjalnymi, chcący posługiwać się biblioterapią, powinni przejść przeszkolenie, na którym poznają szczegóły procesu biblioterapeutycznego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biblioterapeutka

kobieta psycholog lub psychiatra stosująca czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów


Źródła:

SJP.pl

Biblioterapia

stosowanie czytania wybranych tekstów jako pomocy terapeutycznej w psychiatrii i psychologii


Biblioterapia – dział arteterapii wykorzystującej użycie wyselekcjonowanych materiałów czytelniczych jako pomocy terapeutycznej w medycynie i psychiatrii, a także poradnictwo w rozwiązywaniu problemów osobistych przez ukierunkowane czytanie.

Biblioterapia zakłada wykorzystanie książek i czasopism dla regulacji systemu nerwowego i psychiki człowieka. Bada również możliwości profilaktycznego traktowania książki i czytelnictwa w szerszych zbiorowościach społecznych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibliowóz

autobus wyposażony w regały z książkami i czasopismami, biblioteka objazdowa; bibliobus


Źródła:

SJP.pl

Biblioznawca

specjalista w dziedzinie nauki o książce; księgoznawca, bibliolog


Źródła:

SJP.pl

Biblioznawczy

związany z nauką o książce; księgoznawczy, bibliologiczny


Źródła:

SJP.pl

Biblioznawstwo

nauka o książce; księgoznawstwo; bibliologia


Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibliozofia

rzadko: nauka o zasadach i celowości gromadzenia książek


Źródła:

SJP.pl

Biblista

znawca i badacz Biblii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. nauk. eduk. znawca Biblii, badacz zajmujący się Biblią


Biblistyka – grupa dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii. W ich skład wchodzi: introdukcja biblijna, egzegeza biblijna (Starego i Nowego Testamentu) oraz teologia biblijna.

Introdukcja biblijna dzieli się na trzy części:

  1. noematyka – nauka o sensie Pisma Świętego
  2. hermeneutyka biblijna – nauka, której celem jest ustalenie zasad badania Pisma Świętego niezbędnych do poprawnego interpretowania jego tekstu (zasady interpretacji Biblii).
  3. proforystyka biblijna – nauka o sposobach głoszenia Słowa Bożego zawartego w Biblii

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biblistka

biblista


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. znawczyni Biblii, badaczka zajmująca się Biblią


Patrz:biblista

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biblistyczny

biblistyka


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biblistyką


Patrz:biblistyka

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biblistyka

dział wiedzy na temat Biblii, dziedzina wiedzy religijnej równoległa do teologii


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. szereg dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii;


Biblistyka – grupa dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii. W ich skład wchodzi: introdukcja biblijna, egzegeza biblijna (Starego i Nowego Testamentu) oraz teologia biblijna.

Introdukcja biblijna dzieli się na trzy części:

  1. noematyka – nauka o sensie Pisma Świętego
  2. hermeneutyka biblijna – nauka, której celem jest ustalenie zasad badania Pisma Świętego niezbędnych do poprawnego interpretowania jego tekstu (zasady interpretacji Biblii).
  3. proforystyka biblijna – nauka o sposobach głoszenia Słowa Bożego zawartego w Biblii

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biblizm

wyraz lub stałe wyrażenie wywodzące się z Biblii


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. wyrażenie lub frazeologizm pochodzący z Biblii;


Biblizmy (frazeologizmy biblijne) – wyrazy i połączenia wyrazowe mające swe pochodzenie w tekstach Biblii.

W znaczeniu przenośnym funkcjonują w charakterze środka językowo-stylistycznego, m.in. w stylu artystycznym i potocznym. Jako melioratywa bądź pejoratywa wyrażają zróżnicowany stosunek osoby mówiącej do otoczenia. Zastosowanie biblizmów w tekście nadaje mu charakter bardziej podniosły, a samej wypowiedzi – charakter książkowy. Niekiedy biblizmy ulegają leksykalizacji bądź zyskują nacechowanie potoczne; wówczas ich związek z tekstami religijnymi przestaje być odczuwany w języku codziennym, por. pol. cham, herod, gehenna, matuzalem, moloch czy słow. bohužiaľ („niestety”).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biblotyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. biblioteka


Źródła:

Wiktionary

Bibop

bebop; styl jazzowy charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, dużą improwizacją oraz ekspresją gry; muzyka w tym stylu


Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bibopowy

bibop; bebopowy, bopowy


Źródła:

SJP.pl

Bibosz

przestarzałe:
1. człowiek lubiący bawić się w wesołym towarzystwie, koniecznie z udziałem alkoholu; birbant, hulaka, utracjusz, hulajdusza;
2. człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus


Źródła:

SJP.pl

Biboszka

bibosz


Patrz:bibosz

Źródła:

SJP.pl

Bibrety

uszlachetnione skóry mniej cennych zwierząt futerkowych (najczęściej królików)


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) skóry popularnych zwierząt futerkowych upodobnione przez wyprawienie i farbowanie do futra bobra;


Bibrety (z niem. Biber - bóbr) – zabarwione na kolor brązowy, wyprawione skóry mniej cennych zwierząt futerkowych (np. królików) imitujące futro bobra; także okrycia wykonane z tego surowca.

Bibrety używane są zwykle do wyrobu płaszczy futrzanych (np. pelis) oraz kołnierzy.

Termin bibrety pojawił się w języku polskim w drugiej połowie XX wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibrzycki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bibson

środowiskowo: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impra, impreza, jubel, balanga, party


Źródła:

SJP.pl

Bibulany

przymiotnik

 (1.1) z bibuły


Źródła:

Wiktionary

Bibularz

przestarzale, ironicznie: człowiek ślęczący nad książkami, papierami; mól książkowy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) iron. osoba dużo czytająca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. przycisk z bibułą do osuszania atramentu na papierze


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibulasty

związany z bibułą, przypominający bibułę


przymiotnik

 (1.1) jakby zrobiony z bibuły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibuła

1. miękki, gruby papier chłonący ciecze, stosowany do filtrowania, osuszania itp.;
2. cieniutki papier do dekoracji, higieny, izolacji i wyrobu papierosów; bibułka;
3. potocznie: tajne, nielegalne publikacje, zwłaszcza w okresie wojny, stanu wojennego;
4. lekceważąco: pisma, druki, książki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj porowatego papieru o właściwościach chłonnych;

 (1.2) kolorowy papier do wyrobu ozdób

 (1.3) pot. wydawnictwo konspiracyjne;

 (1.4) lekcew. materiały drukowane

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. pijak



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibułka

1. cieniutki papier do dekoracji, higieny, izolacji i wyrobu papierosów; bibuła;
2. zdrobnienie od: bibuła (gruby papier chłonący ciecze)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka bibuła

 (1.2) kawałek bibuły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibułkarstwo

nauka wykonywania rzeczy (głównie ozdób) z bibuły


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. wytwarzanie ozdób z bibuły;


Bibułkarstwo – wymarłe rękodzieło polegające na robieniu ozdobnych kwiatów (głównie maków, stokrotek, chabrów i niezapominajek) z bibuły. Było to tradycyjne rzemiosło w Małopolsce. Bibułkarstwem zajmowały się głównie kobiety, które przystrajały potem swoimi wyrobami miejsca sakralne i domostwa. Po pewnym czasie wykształciły się rozmaite techniki bibułkarskie, takie jak wycinanie, skręcanie, zwijanie i rolowanie. Obecnie bibułkarstwem zajmują się jedynie twórcy ludowi świadomie kultywujący dawne tradycje. Aby chronić wyroby przed utratą koloru i kształtu, kwiaty były maczane w gorącym wosku, który po zaschnięciu zapobiegał zniekształcaniu i blaknięciu kwiatów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bibułkowy

przymiotnik od: bibułka


przymiotnik

 (1.1) zrobiony z bibułki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibułowy

związany z bibułą


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący bibuły, wykonany z bibuły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bibza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. byle co

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. blotka, słaba karta w grze


Źródła:

Wiktionary

Bić

1. zadawać razy; chłostać;
2. uderzać;
3. dzwonić;
4. napływać;
5. strzelać, trafiać strzałem;
6. wylewać się, tryskać;
7. zwyciężać, pokonywać;
8. lśnić;
9. zabijać;
10. tłoczyć, drukować;
11. ubijać, miesić;
12. bić się:
a) pojedynkować się;
b) bić samego siebie;
c) bić jeden drugiego


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) uderzać kogoś, zadawać komuś ból

 (1.2) o dzwonie i zegarze wytwarzać głośne odgłosy pracy

 (1.3) o skrzydłach i rękach machać nimi

 (1.4) o sercu / pulsie normalna lub (częściej) wzmożona, czynność serca, odczuwalny puls

 (1.5) w grach zabierać przeciwnikowi kartę, pionka, itp.

 (1.6) o monetach, medalach produkować za pomocą stempla lub prasy

 (1.7) uderzać w jakiś instrument perkusyjny

 (1.8) ubijać zwierzęta

 (1.9) wojsk. strzelać z dział, armaty; o armatach: wystrzeliwać pociski

 (1.10) stpol. napadać

 (1.11) stpol. wbijać, zakładać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bicek

potocznie: biceps; buła


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. biceps


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biceps

mięsień dwugłowy ramienia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. mięsień dwugłowy ramienia;


Mięsień dwugłowy ramienia (łac. musculus biceps brachii) – w anatomii człowieka podłużny, wrzecionowaty mięsień rozpięty między łopatką a kością promieniową, należący do grupy mięśni przednich ramienia. Zazwyczaj składa się z dwóch głów – głowy długiej (łac. caput longum) oraz głowy krótkiej (łac. caput breve). Przyczep ścięgnisty głowy długiej znajduje się na obrąbku stawowym i guzku nadpanewkowym łopatki. Głowa krótka rozpoczyna się przyczepem ścięgnistym położonym na wyrostku kruczym łopatki. Ku dołowi obie głowy mięśnia dwugłowego ramienia łączą się we wspólny brzusiec. W części dystalnej, powyżej stawu łokciowego mięsień wytwarza dwa łącznotkankowe ścięgna: powierzchowne, płaskie – rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (łac. aponeurosis musculi bicipitis brachii) przechodzące w powięź przedramienia oraz właściwe ścięgno (łac. tendo musculi bicipitis brachii) przyczepione do guzowatości kości promieniowej. W części przypadków jednej z głów brakuje lub ich liczba jest zwiększona.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bichniów

wieś w województwie świętokrzyskim


Bichniów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin. Na terenie Bichniowa znajduje się remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.

Wieś w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego była w latach 70. XVI wieku własnością kasztelana sandomierskiego Stanisława Szafrańca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bichon

pies rasy bichon frise


Źródła:

SJP.pl

Bicie

w grach (np. planszowych): ruch powodujący zabranie, usunięcie z gry pionka, karty itp. przeciwnika


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bić.

 (1.2) szach. wyeliminowanie z gry piona lub figury przeciwnika

 (1.3) muz. uderzanie strun gitary dłonią, grając akordami

 (1.4) odgłos miarowych uderzeń

 (1.5) wytłaczanie monet lub medali


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bicinium

[czytaj: bic-inium] dwugłosowy utwór wokalny


Źródła:

SJP.pl

Bicki

potocznie: biceps; buła


Źródła:

SJP.pl

Bicygiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rower


Źródła:

Wiktionary

Bicykiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rower


Źródła:

Wiktionary

Bicykl

1. dawny rodzaj roweru o charakterystycznych kołach - przednim większym i tylnym mniejszym;
2. żart. rower


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) transp. hist. dawny rower, zwykle o kołach różnej wielkości;


Bicykl – rower (welocyped) z wielkim przednim i małym tylnym kołem, będący jednym z symboli brytyjskiej epoki wiktoriańskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bicykliczny

w chemii: zawierający dwa pierścienie o dwóch lub więcej wspólnych atomach


Źródła:

SJP.pl

Bicz

rzemień lub skręcony sznur służący do chłostania; bat


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kilka splecionych ze sobą rzemieni przymocowanych do drewnianej rękojeści


Obiekty geograficzne
Osoby

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biczewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Biczfejs

[czytaj: biczfejs] środowiskowo: wrogi wyraz twarzy, głównie u kobiety; bitch face, bitchface


Źródła:

SJP.pl

Biczogon

rodzaj jaszczurek z rodziny agamowatych


Źródła:

SJP.pl

Biczować

1. bić czymś długim i cienkim;
2. publicznie i bardzo ostro kogoś krytykować;
3. biczować się:
a) bić samego siebie czymś długim i cienkim;
b) bić siebie nawzajem czymś długim i cienkim;
c) zadawać sobie cierpienie psychiczne


czasownik

 (1.1) uderzać kogoś za pomocą bicza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biczowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uderzanie kogoś biczem, batem, pejczem lub podobnym narzędziem


Chłosta, biczowanie (łac. flagellatio) – rodzaj kary cielesnej (stosowanej też w charakterze tortury), polegającej na wielokrotnym uderzaniu osoby torturowanej w plecy (ewentualnie inne części ciała, np. niepokornego niewolnika, rzekomej czarownicy – w twarz, czy w stopy – falaka) przy pomocy bicza, bata, kańczuga, rzemienia lub rózgi. Chłostę wykonywał kat bądź inna osoba (np. na okrętach), ponieważ jej przeprowadzenie nie wymagało szczególnych umiejętności.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Biczowaty

kształtem przypominający bicz


przymiotnik jakościowy

 (1.1) kształtem przypominający bicz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biczówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. napiwek, licha zapłata

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zapłata dla parobka


Źródła:

Wiktionary

Biczownica

roślina tropikalna z rodziny biczownicowatych


Źródła:

SJP.pl

Biczownicowate

rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; biczycowate


Źródła:

SJP.pl

Biczownicy

roślina tropikalna z rodziny biczownicowatych


Flagelanci, flagellanci, biczownicy, kapnicy (łac. flagellum bat, bicz) – członkowie bractw religijnych, istniejących od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, które praktykowały publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Początkowo byli pozytywnie oceniani przez Kościół katolicki i objęli znaczną część ludności różnych stanów. Zwłaszcza podczas wielkich epidemii charakterystyczne były procesje i wędrówki półnagich biczujących się do krwi kobiet i mężczyzn, często prowadzonych przez księży z krzyżami i flagami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biczowniczka

członkini bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, która zgodnie wędrowała wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowaną przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelantka, flagellantka


Źródła:

SJP.pl

Biczowniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biczownikiem lub biczowaniem, dotyczący biczownika lub biczowania


Źródła:

Wiktionary

Biczownik

1. członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelant, flagellant;
2. ten, kto biczuje, zadaje ciosy biczem


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. członek średniowiecznego ruchu religijnego, który praktykował publiczne biczowanie się jako formę pokuty; chłostający się pokutnik

 (1.2) osoba, która biczuje

 (1.3) narzędzie do biczowania

 (1.4) leśn. słabe, smukłe drzewo, które rośnie zbyt gęsto w zwarciu i jego giętkie, mocno kołysane wiatrem gałęzie smagają i uszkadzają korony sąsiednich drzew

 (1.5) daw. trzeci koń zaprzęgu obok dwóch dyszlowych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biczowy

bicz


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biczem, dotyczący bicza


Patrz:bicz

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biczyca

mszak z klasy wątrobowców, niektóre gatunki prawnie chronione


Źródła:

SJP.pl

Biczycowate

o cechach biczycowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biczycowaty

o cechach biczycowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Biczyk

zdrobnienie od: bicz



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biczykowy

biczyk


Patrz:biczyk

Źródła:

SJP.pl

Biczysko

1. rękojeść bicza;
2. zgrubienie od: bicz


Źródła:

SJP.pl

Bid

oferowana cena, oferta na aukcji


Źródła:

SJP.pl

Bida

1. mały dwukołowy wózek jednokonny; bieda, biedka, biga, dwukółka;
2. potocznie: bieda


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. lub gwara. bieda


Bida – miasto w środkowej Nigerii, w stanie Niger, drugie pod względem wielkości miasto w stanie Niger, leży na skrzyżowaniu dróg z Jebba i Zungeru i Agaie.

W tym mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych oraz spożywczy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bidactwo

biedactwo


Patrz:biedactwo

Źródła:

SJP.pl

Bidaczysko

biedaczysko


Patrz:biedaczysko

Źródła:

SJP.pl

Bidak

potocznie, z politowaniem: biedak; bidaka, bidok


Źródła:

SJP.pl

Bidaka

(rodzaj żeński) potocznie: biedna kobieta; biedaczka


Źródła:

SJP.pl

Bidecik

zdrobnienie od: bidet; mały bidet


Źródła:

SJP.pl

Biden

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bidermajerowski

biedermeier; biedermeierowski


Źródła:

SJP.pl

Bidet

urządzenie do podmywania się


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie sanitarne służące do higieny intymnej;


Bidet – urządzenie z ceramiki sanitarnej służące do podmywania się. Bidet umożliwia umycie okolic krocza oraz odbytu bez konieczności rozbierania się do naga, w wygodnej, siedzącej pozycji. Jest częścią wyposażenia łazienek. Wyglądem i wielkością przypomina z jednej strony muszlę klozetową, z drugiej zaś umywalkę umieszczoną nad podłogą. Może być stojący na podłodze lub wiszący na ścianie. Sposób podłączenia do instalacji wody i kanalizacji jest analogiczny jak podłączenie umywalki (jest też wyposażony w przelew chroniący pomieszczenie przed zalaniem). Bateria montowana na bidecie zazwyczaj wyposażana jest w odpływ lekko zadarty do góry lub z ruchomą końcówką umożliwiającą regulację kierunku wypływu wody. Bateria może być wyposażona także w elastyczny przewód wysuwany z wylewki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bidetowy

przymiotnik od: bidet


Źródła:

SJP.pl

Bidi

cienki, indyjski papieros


Źródła:

SJP.pl

Bidny

potocznie, z politowaniem: biedny


Źródła:

SJP.pl

Bidok

potocznie, z politowaniem: biedak; bidaka, bidak


Źródła:

SJP.pl

Bidon

nieduże plastikowe lub metalowe, zamykane naczynie do przechowywania płynów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) butelka na płyny konsumpcyjne zakładana na ramę rowerową;




Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bidonowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bidonu, związany z bidonem


Źródła:

Wiktionary

Bidota

gwarowo lub potocznie: biedota


Źródła:

SJP.pl

Bidować

licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; kwotować


Źródła:

SJP.pl

Bidul

potocznie: dom dziecka


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. dom dziecka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) D. lm. od rzeczownika bidula


Dom dziecka (dawniej także sierociniec) – całodobowa placówka opiekuńczo-wychowawcza typu socjalizacyjnego.

Do domów dziecka kierowane są dzieci i młodzież, których potrzeby stale lub okresowo nie mogą być zaspokajane w domu rodzinnym. Oznacza to, że domy dziecka są powołane do istnienia nie tylko dla sierot, ale także dla dzieci i młodzieży zaniedbanych środowiskowo, których rodzina nie wywiązuje się z powierzonych zadań. Takie dzieci i młodzież nazywane są wtedy sierotami społecznymi. Według badań GUS-u, w roku 1997 istniało w Polsce 351 domów dziecka, w których przebywało prawie 18 tysięcy dzieci i młodzieży. Tylko ok. 3% z tej liczby stanowiły sieroty naturalne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bidula

potocznie, z politowaniem: mężczyzna biedny, pokrzywdzony przez los; biedula


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inaczej: biedula

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) D. lp. od rzeczownika bidul


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bidulek

zdrobnienie od: bidula (ze współczuciem o człowieku biednym); biedulek, biedulka


Źródła:

SJP.pl

Bidulka

zdrobnienie od: bidula (ze współczuciem o kobiecie biednej); biedulka


Źródła:

SJP.pl

Bidulkowatość

bidulkowaty


Patrz:bidulkowaty

Źródła:

SJP.pl

Bidulkowaty

potocznie: biedny, nieszczęśliwy


Źródła:

SJP.pl

Bidusia

potocznie, z politowaniem: osoba biedna, pokrzywdzona przez los; biedula, bidula


Źródła:

SJP.pl

Bidwell

Bidwell – osada w Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Bedfordshire, w dystrykcie (unitary authority) Central Bedfordshire. Leży 26 km na południe od centrum miasta Bedford i 53 km na północny zachód od centrum Londynu.


Źródła:

Wikipedia

Bidżan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym, lewy dopływ Amuru



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bidziński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bidło

ruchoma część krosna służąca do prowadzenia czółenka


Bidło – potoczna, skrócona nazwa mechanizmu bidłowego. Bidło dobija każdy wprowadzony wątek do krawędzi tkaniny, tworząc kolejne jej elementy. Bidło spełnia też inne, dodatkowe funkcje. Stanowi bieżnię dla czółenka i jest elementem napędzającym inne mechanizmy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biebrowo

wieś w województwie pomorskim



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biebrza

rzeka w północno-wschodniej Polsce


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północno-wschodniej Polsce, prawy dopływ Narwi;


Biebrza – rzeka w północno-wschodniej Polsce, prawy dopływ Narwi.Długość: ok. 165 km, powierzchnia dorzecza: 7051 km².

Biebrza ma źródła na południe od Nowego Dworu w województwie podlaskim, uchodzi do Narwi ok. 3 km od Wizny. Poprzez Kanał Augustowski łączy się z Niemnem. Biebrzę charakteryzuje asymetria dorzecza: bardziej rozwinięte jest dorzecze prawobrzeżne – 75,5% (głównie rzeki spływające z Pojezierza Mazurskiego), lewobrzeżne stanowi 24,5%.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biebrzański

przymiotnik od: Biebrza


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Biebrzy, związany z Biebrzą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biec

biegnąć;
1. przemieszczać się szybko dzięki dynamicznej pracy nóg;
2. śpieszyć, szybko udawać się gdzieś;
3. posuwać się naprzód (np. czas biegnie powoli);
4. prowadzić (np. droga biegnie przez las)


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) szybko poruszać się na nogach w krokach, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi

 (1.2) o czasie mijać, przemijać

 (1.3) prowadzić w jakimś kierunku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biechów

nazwa kilku wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biechowo

1. wieś w województwie kujawsko-pomorskim;
2. wieś w województwie wielkopolskim


Miejscowości w Polsce


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bięcino

wieś województwie pomorskim


Bięcino (kaszb. Bicëno, niem. Benzin) – wieś-ulicówka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biecki

przymiotnik od: Biecz


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Biecza, związany z Bieczem, pochodzący z Biecza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biecz

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim;


Biecz – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biecz. Leży nad rzeką Ropą, na jednym ze wzgórz Pogórza Karpackiego. Ze względu na bogatą historię często jest nazywane „perłą Podkarpacia” lub „małym Krakowem”. Bywa także określany jako „polskie Carcassonne”, dzięki zachowanym fragmentom średniowiecznych murów miejskich i zabudowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bieczanin

mieszkaniec Biecza


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Biecza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bieczanka

mieszkanka Biecza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Biecza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bieczski

przymiotnik

 (1.1) stpol. z Biecza


Źródła:

Wiktionary

Bieczyno

wieś w województwie zachodniopomorskim


Bieczyno – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Trzebiatów.

Według danych z 31 grudnia 2009 wieś miała 176 mieszkańców.

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bieda

1. brak środków do życia; ubóstwo, nędza;
2. sytuacja nieprzyjemna, trudna; kłopoty, nieszczęście
3. rodzaj powozu; bida; biedka; biga; dwukółka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stan braku środków do życia

 (1.2) trudna sytuacja

 (1.3) daw. dwukołowy pojazd jednokonny

 (1.4) mitsłow. nieśmiertelny wędrujący demon sprowadzający na ludzi niedostatek


Bieda, ubóstwo – pojęcie ekonomiczne i socjologiczne opisujące stały brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb jednostki, w szczególności w zakresie jedzenia, schronienia, ubrania, transportu oraz podstawowych potrzeb kulturalnych i społecznych. Ubóstwo stanowi zagrożenie dla realizacji celów lub zadań życiowych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biedać

czasownik

 (1.1) stpol. lamentować


Źródła:

Wiktionary

Biedacki

biedak


Patrz:biedak

Źródła:

SJP.pl

Biedactwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ze współczuciem: jednostka biedna lub nieszczęśliwa


Źródła:

Wiktionary

Biedaczek

zdrobnienie od: biedak


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa


Biedaczek – osada w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Kaliska w kompleksie Borów Tucholskich.

Do 2023 miejscowość była osadą wsi Piece.

Osada należy do sołectwa Piece.

W skład osady wchodzą zaledwie cztery oddzielne zabudowania gospodarskie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biedaczka

1. kobieta niemający pieniędzy i dostatecznych środków do życia;
2. kobieta bardzo nieszczęśliwa, wzbudzająca współczucie;
3. rzadko: zwierzę płci żeńskiej, które się bardzo męczy z powodu jakiejś choroby, wzbudzające litość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ze współczuciem: kobieta biedna lub nieszczęśliwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedaczów

wieś w województwie podkarpackim


Biedaczów – wieś położona w Polsce, w województwie podkarpackim, powiecie leżajskim, gminie Leżajsk. Leży przy drodze 877 Leżajsk - Łańcut.

Wieś królewska starostwa leżajskiego położona w powiecie przemyskim, jej posesorem był Andrzej Potocki, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedaczyna

potocznie, z politowaniem: kobieta biedna, pokrzywdzona przez los; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedaczysko

zgrubienie od: biedak


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedaemerytura

bardzo niska emerytura niewystarczająca na przeżycie


Źródła:

SJP.pl

Biedak

1. człowiek niemający pieniędzy i dostatecznych środków do życia;
2. człowiek bardzo nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie;
3. rzadko: zwierzę, które się bardzo męczy z powodu jakiejś choroby, wzbudzające litość


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, której brakuje środków do życia

 (1.2) ze współczuciem o kimś


Bieda, ubóstwo – pojęcie ekonomiczne i socjologiczne opisujące stały brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb jednostki, w szczególności w zakresie jedzenia, schronienia, ubrania, transportu oraz podstawowych potrzeb kulturalnych i społecznych. Ubóstwo stanowi zagrożenie dla realizacji celów lub zadań życiowych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biedaka

(r. męski) rzadziej: biedak


Źródła:

SJP.pl

Biedamocarstwowy

dotyczący kraju aspirującego do statusu mocarstwa, mającego ograniczone i niewystarczające zasoby i wpływy


Źródła:

SJP.pl

Biedanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biedać.


Źródła:

Wiktionary

Biedaszyb

miejsce nielegalnego wydobycia surowców przez osoby ubogie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) samowolny, prymitywny wykop górniczy wykonany w celu pozyskania surowców kopalnych, powstający zwykle w warunkach skrajnego ubóstwa;


Biedaszyb (żarg., nazwa pochodzi z lat 30. XX wieku) – wyrobisko górnicze (szybik lub sztolnia) wykonane w pobliżu wychodni w sposób nielegalny, udostępniające węgiel, najczęściej węgiel kamienny. Osoba urabiająca węgiel z wykorzystaniem biedaszybu to biedaszybikarz.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biedaszybik

prymitywna kopalnia, z której uboga ludność wydobywa węgiel na własny użytek


Źródła:

SJP.pl

Biedazupa

potocznie: skromna zupa o wodnistej konsystencji, zwykle niskiej jakości; biedazupka


Źródła:

SJP.pl

Biedazupka

potocznie: skromna zupa o wodnistej konsystencji, zwykle niskiej jakości; biedazupa


Źródła:

SJP.pl

Biedermeier

[czytaj: bidermajer] mebel w stylu biedermeier


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) szt. prosty i funkcjonalny styl w architekturze i wyposażeniu wnętrz, a także w literaturze, malarstwie, modzie itp.;

 (1.2) mebel lub inny przedmiot w tym stylu


Biedermeier [ˌbʲidɛrˈmajɛr] – styl w sztuce, literaturze, muzyce, a przede wszystkim w architekturze wnętrz rozwinięty w latach 1815–1848 w Europie Środkowej – głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach pozostających w kręgu kultury niemieckojęzycznej: skandynawskich (zwłaszcza w Danii), w północnych Włoszech i krajach słowiańskich (szczególnie Czechy, Polska). Był odpowiednikiem stylu regencji i wczesnowiktoriańskiego w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Restauracji i Ludwika Filipa we Francji. W szerszym znaczeniu pojęcie to określa ówczesną niemiecką kulturę mieszczańską.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biedermeierowski

biedermeier [czytaj: bidermajerowski]


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biedermeierem (stylem meblarskim lub meblem w takim stylu)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedka

dawniej: wojskowy i gospodarczy pojazd dwukołowy; dwukółka; bida; bieda; biga


Biedka – dwukołowy środek przewozowy pod ręczne, lekkie i ciężkie karabiny maszynowe, lekkie moździerze piechoty, amunicję, sprzęt łączności, saperski, o jednokonnym zaprzęgu. Dzięki swej lekkości i małym rozmiarom była zdolna do posuwania się za piechotą w każdym terenie.

Biedki były powszechnie stosowane w Siłach Zbrojnych II RP.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedkowo

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


Biedkowo (niem. Betkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Frombork.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia. Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1304 r..


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedna

kobieta biedna; nędzarka; żebraczka


Sedlo Biedna – przełęcz w słowackich Skoruszyńskich Wierchach. W tłumaczeniu na język polski oznacza to przełęcz Bieda. Ostatnio na słowackich mapach wprowadza się nową jej nazwę – Nad Studienkami. Przełęcz znajduje się w głównym grzbiecie Skoruszyńskich Wierchów, pomiędzy szczytami Biedna (965 m) i Oslí vrch (1039 m). Południowe stoki spod przełęczy opadają do miejscowości Habówka (Habovka), północne do doliny potoku Zábiedovčik.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biednawy

trochę biedny


Źródła:

SJP.pl

Biedniacki

przymiotnik od: biedniak


Źródła:

SJP.pl

Biedniaczka

chłopka należąca do biedoty wiejskiej


Źródła:

SJP.pl

Biedniak

chłop należący do biedoty wiejskiej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest.; hist. polit. bezrolny lub małorolny chłop;


Biedniak - określenie najbiedniejszej grupy chłopów stosowane w Polsce od 1944 roku. Szczególnie często było używane w okresie kolektywizacji w latach 1948–1956.

Władze dążąc do kolektywizacji starały się rozbić wieś na trzy kategorie: kułaków, średniaków i biedniaków. Biedniakom, a początkowo i średniakom proponowano wiele przywilejów za przystąpienie do spółdzielni produkcyjnych. Grupa biedniaków uważana była za naturalnego sprzymierzeńca komunistów na wsi. Biedniacy w połączeniu z częścią średniaków mieli pomóc w rozprawie z kułakami, czyli w rozkułaczeniu wsi. Faktycznie zaliczenie do poszczególnych grup zależało przede wszystkim od stosunku do przeprowadzanej kolektywizacji i samej partii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biednie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób biedny, skromnie, ubogo


Biednie – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Nowy Pohost.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Biednieć

czasownik

 (1.1) stawać się biedniejszym


Źródła:

Wiktionary

Biedniej

stopień wyższy od przysłówka: biednie


Źródła:

SJP.pl

Biedniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: biedny


Źródła:

SJP.pl

Biednienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biednieć.


Źródła:

Wiktionary

Biednieńki

zdrobnienie od: biedny; biedniutki, biedniuchny, biedniuśki


Źródła:

SJP.pl

Biednik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. biedak, człowiek ubogi


Źródła:

Wiktionary

Biedniuchny

zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniutki, biedniuśki


Źródła:

SJP.pl

Biedniusieńki

zdrobnienie od: biedniuśki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biedny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedniuśki

zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniuchny, biedniutki


Źródła:

SJP.pl

Biedniuteńki

zdrobnienie od: biedniutki; biedniusieńki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biedny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedniutki

zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniuchny, biedniuśki


przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: biedny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedność

dawniej: bieda, nędza, ubóstwo


Źródła:

SJP.pl

Biedny

1. niemający środków do życia;
2. nieszczęśliwy, budzący współczucie;
3. zniszczony, lichy;
4. biedny jak mysz kościelna - bardzo ubogi


przymiotnik

 (1.1) taki, któremu brakuje środków do życia

 (1.2) ze współczuciem o kimś; poszkodowany

 (1.3) świadczący o biedzie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba biedna (1.1), uboga


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedota

1. ludność biedna, pozbawiona pieniędzy;
2. potocznie:
a) kobieta biedna, pozbawiona pieniędzy; 2. kobieta budząca litość, współczucie; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół ludzi biednych, bez środków do życia

 (1.2) pot. osoba bez środków do życia, także. człowiek, który budzi współczucie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) żyć w biedzie, niedostatku

 (1.2) przest. cierpieć z powodu przewlekłej choroby

 (1.3) daw. biedzić się, ślęczeć nad czymś

 (1.4) daw. narzekać, utyskiwać na kogoś

 (1.5) daw. męczyć się, mozolić się

czasownik zwrotny niedokonany biedować się

 (2.1) przest. męczyć się, mozolić się


Źródła:

Wiktionary

Biedowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) życie w biedzie, niedostatku


Źródła:

Wiktionary

Biedowo

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


Biedowo (niem. Neu Maraunen, 1928–1945 Maraunen) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedra

potocznie: sklep dyskontowy sieci handlowej "Biedronka"; Biedra


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lekcew. jeden z dyskontów sieci handlowej „Biedronka”


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedro

forma rzeczownika.

 (1.1) W. lp. od: biedra

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) gw-pl|Mazowsze. biodro


Źródła:

Wiktionary

Biedroń

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedroneczka

mała biedronka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. zdrobn. od: biedrónka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biedronka

drobny chrząszcz, zwykle czerwony w czarne kropki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. biedronka



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biedronkowate

rodzina chrząszczy wielożernych


Biedronkowate (Coccinellidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Obejmuje około 5 tysięcy gatunków o owalnym, wypukłym ciele, krótkich odnóżach i czerwonych bądź żółtych pokrywach z czarnymi plamkami. Owady te osiągają niewielkie rozmiary, zwykle 8–10 mm.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedronkowaty

o cechach biedronkowatych (rodzina chrząszczy)


Źródła:

SJP.pl

Biedronkowy

1. Biedronka (sieć sklepów);
2. biedronka (owad)


Źródła:

SJP.pl

Biedrusko

Biedrusko (w czasie zaborów niem. Weißenburg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las, leżąca nad Wartą, ok. 5 km na północ od granic Poznania i ok. 15 km od centrum.

Według danych Ministerstwa Cyfryzacji z dnia 30 czerwca 2018 roku, wieś liczyła 2479 mieszkańców (1264 kobiet i 1215 mężczyzn) zameldowanych na pobyt stały.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.


Źródła:

Wikipedia

Biedrzeniec

roślina zielna z rodziny baldaszkowatych (selerowatych), o drobnych, białych lub różowawych kwiatach zebranych w baldachy, występująca w Europie i zachodniej Azji


Biedrzeniec (Pimpinella L.) – rodzaj roślin dwuletnich lub bylin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Należy tu ok. 150 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje niemal w całości wszystkie kontynenty Starego Świata: Europę, Afrykę i Azję, a gatunki introdukowane z tego rodzaju występują także na obu kontynentach amerykańskich. W Europie rośnie 16 gatunków, z czego dwa lub trzy (w zależności od ujęcia systematycznego) rosną jako rodzime w Polsce: biedrzeniec mniejszy P. saxifraga, biedrzeniec czarny P. nigraP. saxifraga subsp. nigra i biedrzeniec wielki P. major.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedrzyca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. bok

 (1.2) stpol. biodro


Źródła:

Wiktionary

Biedrzychów

1. wieś w województwie dolnośląskim;
2. wieś w województwie świętokrzyskim


2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedrzychowice


Źródła:

Wikipedia

Biedrzycki

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biedrzyga

krzew z rodziny berberysowatych, rosnący w Azji Wschodniej i w Ameryce Północnej


Źródła:

SJP.pl

Biedrzykowice

Biedrzykowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce, przy DW768.

Do 1954 siedziba gminy Sancygniów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biedrzykowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

Wikipedia

Biedrzynek

śródziemnomorska bylina o czerwonych kwiatach, należąca do rodziny kozłkowatych; ostrogowiec


Źródła:

SJP.pl

Biedrzyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Biedula

potocznie, z politowaniem: mężczyzna biedny, pokrzywdzony przez los; bidula


Źródła:

SJP.pl

Biedulek

zdrobnienie od: biedula (ze współczuciem o człowieku biednym); bidulek, biedulka


Źródła:

SJP.pl

Biedulka

zdrobnienie od: biedula (ze współczuciem o kobiecie biednej); bidulka


Źródła:

SJP.pl

Biedziak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Biedzić

w znaczeniu: biedzić się - męczyć się


Źródła:

SJP.pl

Bieg

1. przemieszczanie się za pomocą szybkich ruchów nóg;
2. ruch, przemieszczanie się, funkcjonowanie;
3. dzianie się, przebieg wydarzeń;
4. konkurencja sportowa;
5. pozycja przekładni w mechanizmie napędowym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poruszanie się przez krótkie i szybkie podskoki

 (1.2) postępowanie, rozwój zdarzenia lub procesu

 (1.3) sport. konkurencja sportowa, w której chodzi o jak najszybsze dobiegnięcie do mety

 (1.4) hydrol. prąd wody, nurt

 (1.5) mot. przełożenie w skrzyni biegów

 (1.6) bud. ciąg stopni połączonych ze sobą

 (1.7) łow. noga zwierząt łownych, głównie jeleniowatych i dzika

 (1.8) stpol. śrpol. ucieczka

 (1.9) stpol. najazd


Bieganie (bieg, biegi)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biegać

środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przemieszczać się szybkimi krokami, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi, być w ruchu, uprawiać biegi

 (1.2) pot. często gdzieś chodzić, żyć aktywnie

 (1.3) pot. eufem. mieć kłopoty jelitowe

 (1.4) stpol. napadać

 (1.5) stpol. uciekać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biegactwo

pejoratywnie: bezkrytyczny stosunek do biegania, bliski fanatyzmowi religijnemu


Źródła:

SJP.pl

Biegacz

1. sportowiec uprawiający biegi;
2. dawniej: rodzaj służącego; goniec, laufer;
3. duży chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie, o ciemnych, często metalicznie lśniących pokrywach i długich nogach, drapieżny, zwykle pożyteczny, prowadzący nocny tryb życia


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. osoba uprawiająca jedną z dyscyplin lekkoatletycznych – biegi

 (1.2) sport. osoba uprawiająca biegi narciarskie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. chrząszcz z rodziny biegaczowatych (nazwa systematyczna|Carabidae|ref=tak.);

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) bot. mikol. roślina (rzadziej grzyb) oderwana od podłoża i niesiona przez wiatr



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biegacze

rodzina dużych chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków; biegaczowate, szczypawkowate, szczypawki


Biegacze (b. pustynne, b. stepowe), biegusy, chamaechory – rośliny, których pędy nadziemne lub ich części (kwiatostany, dęte owoce) stanowią diaspory przemieszczające się po powierzchni ziemi pod wpływem działania wiatru. Biegacze są roślinami typowymi dla biomów pustynnych i stepowych, gdzie otwarte przestrzenie pozwalają pokonywać duże odległości. Rośliny lub ich części zyskują zdolność do toczenia się przybierając kulisty kształt oraz ażurową i lekką konstrukcję, po czym w całości lub części odłamują się. Przemieszczane przez wiatr gubią owoce i nasiona, często w znacznej odległości od miejsca rozwoju rośliny macierzystej. Czasem biegacze zbijają się w większe skupienia, mogące osiągać znaczne rozmiary. Szczególną grupą biegaczy są tzw. zmartwychwstanki, skupiające się w kule podczas suszy i uwalniające diaspory poprzez rozpostarcie pędów lub okryw koszyczków w czasie deszczu lub po trafieniu na wilgotne siedlisko. Biegacze rosnące na pustyniach dzięki zdolności do poruszania się na powierzchni gruntu unikają pogrzebania pod piaskiem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biegaczka

kobieta sportowiec uprawiająca biegi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. sportsmenka uprawiająca biegi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biegaczowate

rodzina dużych chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków; biegacze, szczypawkowate, szczypawki


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Carabidae|Latreille|ref=tak., rodzina owadów z rzędu chrząszczy;


Biegaczowate (Carabidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy (Coleoptera) obejmująca ponad 30 tys. gatunków, z czego w Polsce występuje ponad 500. Nauką o chrząszczach biegaczowatych jest karabidologia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biegaczowaty

o cechach biegaczowatych (rodzina chrząszczy)


Źródła:

SJP.pl

Biegaj

środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty


Źródła:

SJP.pl

Biegalski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bieganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biegać.

 (1.2) sport. dyscyplina sportowa

 (1.3) przen. załatwianie czegoś w różnych miejscach, jedno po drugim


Bieganie (bieg, biegi)


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bieganina

przemieszczanie się i wykonywanie różnych czynności w wielu miejscach, zwłaszcza przy załatwianiu czegoś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. nieustanne bieganie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bieganizm

połączenie weganizmu z uprawianiem biegów


Źródła:

SJP.pl

Bieganów

nazwa kilku wsi w Polsce


W Polsce
Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bieganowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Biegański

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biegała

środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty


Źródła:

SJP.pl

Biegi

1. przemieszczanie się za pomocą szybkich ruchów nóg;
2. ruch, przemieszczanie się, funkcjonowanie;
3. dzianie się, przebieg wydarzeń;
4. konkurencja sportowa;
5. pozycja przekładni w mechanizmie napędowym


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) łow. nogi zwierzyny łownej

 (1.2) sport. bieganie

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. od: bieg


Biegi w konkurencjach lekkoatletycznych dzielą się na:

Sprint to bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze (przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym). O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Biegiem

potocznie: natychmiast, niezwłocznie, błyskawicznie; migiem, migusiem, biegusiem, w mig


przysłówek

 (1.1) biegnąc

wykrzyknik

 (2.1) nakazując natychmiastowe przystąpienie do działania

forma rzeczownika.

 (3.1) N. lp. od: bieg


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biegle

przysłówek sposobu

 (1.1) z łatwością

 (1.2) ze znajomością rzeczy


Źródła:

Wiktionary

Bieglej

stopień wyższy od przysłówka: biegle


Źródła:

SJP.pl

Bieglejszy

stopień wyższy od przymiotnika: biegły


Źródła:

SJP.pl

Bieglów

wieś w województwie świętokrzyskim


Bieglów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin,

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biegnąć

biec;
1. przemieszczać się szybko dzięki dynamicznej pracy nóg;
2. śpieszyć, szybko udawać się gdzieś;
3. posuwać się naprzód (np. czas biegnie powoli);
4. prowadzić (np. droga biegnie przez las)


czasownik

 (1.1) zob. biec.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Biegnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biec.

 (1.2) odczasownikowy od|biegnąć.


Źródła:

Wiktionary

Biegnik

w muzyce: szybko po sobie następujące dźwięki przejściowe umieszczone pomiędzy głównymi dźwiękami melodii


Źródła:

SJP.pl

Biegnikowy

związany z biegnikiem


Źródła:

SJP.pl

Biegoholiczka

kobieta uzależniona od uprawiania biegania


Źródła:

SJP.pl

Biegoholik

osoba uzależniona od uprawiania biegania


Źródła:

SJP.pl

Biegoholizm

bardzo częste uprawianie biegania, traktowane jako objaw choroby


Źródła:

SJP.pl

Biegoszów

wieś w województwie dolnośląskim


Biegoszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Biegowiec

biegowiec osowaty, biegowiec świerkowy - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych