Be

1. nazwa litery B;
2. wyraz naśladujący zwierzęce beczenie, głównie owcy; bee;
3. w zwrotach (do) dzieci: brzydki, zły itp. lub coś brzydkiego, złego itp.


wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. wyraz naśladujący dźwięk wydawany przez owcę lub barana

w funkcji przymiotnika

 (2.1) w mowie skierowanej do dzieci: brzydki, zły, brudny

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (3.1) jęz. nazwa litery b


Belgia:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bea

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż., forma imienia Beata



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Beaciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Beaty lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Beagle

[czytaj: bigl] rasa psa gończego


Beagle – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, posokowców i psów ras pokrewnych, typu wyżłowatego. Zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji psy gończe małe. Podlega próbom pracy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bean

beanus; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. głupiec, gamoń


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. nowicjusz na uczelni, rozpoczynający studia, żak, fryc


Bean – wieś w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford. Leży 25 km na północny zachód od miasta Maidstone i 31 km na wschód od centrum Londynu. W 2001 miejscowość liczyła 1557 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beania

dawniej:
1. okres, w którym nowo przyjęty żak poddawany był próbom cierpliwości, wytrzymałości itp.;
2. przyjęcie żaka do grona studentów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) okres poddawania żaków (beanów) próbom cierpliwości, czy wytrzymałości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beanie

beanus; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. głupiec, gamoń


Źródła:

SJP.pl

Beanus

bean; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. gamoń; głupiec


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. eduk. bean


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beat

[czytaj: bit]
1. rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; bit, bigbit, big-beat, mocne uderzenie;
2. w muzyce: równomierne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu; bit



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beata

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Beata – żeński odpowiednik imienia Beat, pochodzi od łac. beatus oznaczającego błogosławiona, przynosząca szczęście, szczęśliwa.

W Polsce imię jest popularne w XXI wieku. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 279226 kobiet o imieniu Beata nadanym jako imię pierwsze (21. miejsce wśród imion żeńskich).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beatbox

[czytaj: bitboks] rytmiczne tworzenie rozmaitych dźwięków przy pomocy narządów mowy, powiązane z kulturą hiphopową; beatboxing


Beatbox – forma rytmicznego tworzenia dźwięków – np. perkusji, linii basowej, głosów zwierząt, scratchy za pomocą narządów mowy – ust, języka, krtani, gardła czy przepony. Technika, przez niektórych określana jako hip-hopowy odwrót od maszyn poprzez naśladowanie głosem rytmów i dźwięków, paradoksalnie inspirowana jest estetyką maszynistyczną.

Nazwę zjawiska można zapisać na kilka sposobów: "beatbox", "human beatbox", "beatboxing"; niekiedy funkcjonuje spolszczony "bitboks".


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beatboxer

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. muzyk tworzący beatbox


Źródła:

Wiktionary

Beatboxing

[czytaj: bitboksing] rytmiczne tworzenie rozmaitych dźwięków przy pomocy narządów mowy, powiązane z kulturą hiphopową; beatbox


Źródła:

SJP.pl

Beatboxowy

beatbox [czytaj: bitboksowy]


Źródła:

SJP.pl

Beatka

zdrobnienie od: Beata (imię żeńskie)


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Beata


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beatlemania

[czytaj: bitelmania] fanatyczne uwielbienie zespołu muzycznego The Beatles


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zjawisko ogromnej popularności w latach 60. XX w. zespołu The Beatles;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beatles

[czytaj: bitels] bitels, bitles (rzadziej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach


The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.

Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beatlesi

[czytaj: bitels] bitels, bitles (rzadziej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach


The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.

Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beatlesówka

[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież. owalna i płaska czapka z daszkiem z lat 60. XX wieku

 (1.2) muz. gitara akustyczna typowa dla członków The Beatles

 (1.3) skórzany but jeździecki z cholewką ponad kostkę i płaskim obcasem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beatlesówki

[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet


Źródła:

SJP.pl

Beatlesowski

[czytaj: bitlesowski lub bitelsowski] bitelsowski, bitlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół


Źródła:

SJP.pl

Beatniczka

beatnik [czytaj: bitniczka]; bitniczka


Źródła:

SJP.pl

Beatnik

[czytaj: bitnik] przedstawiciel grupy młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażający ten bunt w różnych ekscesach; bitnik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. liter. członek amerykańskiego ruchu literacko-kulturowego lat pięćdziesiątych XX wieku


Beatnicy, bitnicy (ang. beat generation) – nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy, propagujący idee anarchistycznego indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, który powstał w latach 50. XX w. w USA.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beatnikowski

beatnik; bitnikowski


Źródła:

SJP.pl

Beatniks

[czytaj: bitniks] grupa młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażającej ten bunt w różnych ekscesach; bitnicy, beatnicy, the beat


Źródła:

SJP.pl

Beatowy

beat [czytaj: bitowy]


przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z beatem, dotyczący beatu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beatrice

[czytaj: beatris]
1. obce imię żeńskie;
2. miasto w USA, w stanie Nebraska


Miejscowości w USA:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beatriks

obce imię żeńskie


Beatrycze – imię żeńskie pochodzenia włoskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „przynosząca szczęście”. Użyte w Boskiej komedii Dantego.

Beatrycze imieniny obchodzi 18 stycznia, 13 lutego, 10 maja, 29 lipca, 29 sierpnia, 1 września i 25 listopada.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beatrycze

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Beatrycze – imię żeńskie pochodzenia włoskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „przynosząca szczęście”. Użyte w Boskiej komedii Dantego.

Beatrycze imieniny obchodzi 18 stycznia, 13 lutego, 10 maja, 29 lipca, 29 sierpnia, 1 września i 25 listopada.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beatty

Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

Wikipedia

Beatyfikacja

uznanie przez Kościół katolicki osoby zmarłej za błogosławioną


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. oficjalne uznanie przez Kościół katolicki lub Cerkiew zmarłej osoby za błogosławioną i zezwolenie na jej lokalny kult;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beatyfikacyjny

przymiotnik od: beatyfikacja


przymiotnik

 (1.1) dotyczący beatyfikacji, związany z beatyfikacją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beatyfikować

w Kościele katolickim: zaliczyć, zaliczać w poczet błogosławionych


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rel. oficjalnie ogłaszać kogoś błogosławionym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beatyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. dokonywanie beatyfikacji


Źródła:

Wiktionary

Beauce

[czytaj: bos]
1. region w północnej Francji;
2. region w Quebecu (prowincji Kanady)


Beauce może oznaczać:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beauceron

[czytaj: boseran] rasa psów pasterskich; owczarek z Beauce, owczarek francuski beauceron


Owczarek francuski Beauceron – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beaufort

[czytaj: bofort]1. François Beaufort de Vendôme, książę (1616-69), jeden z gł. przywódców frondy, admirał francuski;
2. Francis Beaufort (1774-1856), irlandzki fizyk i matematyk


Antarktyda:

Australia:

Francja:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beaujolais

[czytaj: bożoLE] czerwone wino burgundzkie, charakteryzujące się krótkim okresem dojrzewania


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) enol. wino burgundzkie o lekkim, owocowym charakterze produkowane w okolicach francuskiego regionu Beaujolais;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beaumarchais

[czytaj: bomarSZE] nazwisko, m.in. Pierre Augustin Caron de Beaumarchais (1732-1799) - pisarz francuski


Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, wym. [pjɛʁ bomaʁˈʃɛ] (ur. 24 stycznia 1732 w Paryżu, zm. 18 maja 1799 tamże) – francuski dramaturg i pisarz, zegarmistrz, harfista, śpiewak, kompozytor, dyplomata, finansista, wolnomularz, podejrzewany także o bycie szpiegiem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beaumont

Geografia

Belgia

Francja

Haiti

Irlandia

Kanada

Nowa Zelandia

Stany Zjednoczone

Wielka Brytania

Osoby

Inne


Źródła:

Wikipedia

Beauvoir

[czytaj: bowuAR] nazwisko, m.in. Simone de Beauvoir (1908-1986) - pisarka francuska



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bebe

mały kołnierzyk o zaokrąglonych rogach


Bebe, właśc. María Nieves Rebolledo Vila (ur. 9 maja 1978 w Valencia de Alcántara) – hiszpańska piosenkarka.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bebech

potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, brzucho, wancioch, wancioł


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) posp. brzuch

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. żołądek

 (1.3) gwara. więz. brzuch, żołądek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bebechowaty

przedstawiający rozterki duszy, ale w sposób zbyt powierzchowny


przymiotnik

 (1.1) posp. przedstawiający rozterki duszy ze zbyt prymitywną ekspresją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bebechowy

bebech, bebechy


Patrz:bebech, bebechy

Źródła:

SJP.pl

Bebechy

pospolicie:
1. wnętrzności;
2. wewnętrzne części czegoś


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. wnętrzności, jelita, flaki

 (1.2) pot. wewnętrzne części czegoś, np. samochodu lub urządzenia

 (1.3) daw. pot. przezwisko osoby o wielkim brzuchu, w lp. wielki brzuch


Bebechy (ukr. Бебехи) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie szeptyckim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bebel

nazwisko


Osoby o nazwisku Bebel:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bebeszyć

potocznie:
1. usuwać organy wewnętrzne z zabitego zwierzęcia; patroszyć;
2. nieporządnie wyjmować coś z jakiegoś wnętrza, rozrzucać wokół; rozgrzebywać


czasownik przechodni niedokonany (dk. wybebeszyć)

 (1.1) pot. wyjmować wnętrzności z martwego zwierzęcia lub człowieka

 (1.2) pot. bezładnie opróżniać coś, zwykle szukając czegoś

 (1.3) pot. usiłować dokładnie poznać treść czegoś, np. dokumentu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bebewuerowiec

osoba należąca do BBWR (Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem lub Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform); BBWR-owiec


Źródła:

SJP.pl

Bebewuerowski

związany z BBWR (Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem lub z Bezpartyjnym Blokiem Wspierania Reform); BBWR-owski


Źródła:

SJP.pl

Bebizacja

solmizacja albo czytanie nut głosem z wymawianiem zgłosek: la, be, ce, de, me, fe, ge (dzisiaj: do, re, mi, fa, sol, la, si); bobizacja


Źródła:

SJP.pl

Beblać

czasownik

 (1.1) pot. łódź. gw-pl|Górny Śląsk. mówić niezrozumiale

 (1.2) gw-pl|Poznań. mówić bzdury


Źródła:

Wiktionary

Beblanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|beblać.


Źródła:

Wiktionary

Bebok

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. straszydło


Bobo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, prawdopodobnie demon z wierzeń słowiańskich. Innymi nazwami tej istoty są: bobok (Wielkopolska, Małopolska), babok (Kujawy), bebok (Śląsk), bobek, bobik (Kraj morawsko-śląski).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bebop

[czytaj: bibop] bibop;
1. styl jazzowy charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, dużą improwizacją oraz ekspresją gry;
2. muzyka w tym stylu


Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bebopowy

bebop; bibopowy, bopowy


Źródła:

SJP.pl

Bebzon

potocznie: duży brzuch; beerceps, kałdun, bęben, bojler, maciek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. żart. brzuch, a zwłaszcza gruby czyli tzw. mięsień piwny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bebzun

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. białystok. kujawy. duży brzuch


Źródła:

Wiktionary

Bebłek

bebłek błotny - roślina roczna z rodziny krwawnicowatych, występująca na miejscach wilgotnych


Źródła:

SJP.pl

Bebły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) poznań. pomyje


Źródła:

Wiktionary

Bechatka

wojskowa kurtka polowa noszona w zimie przez polskich żołnierzy


Bechatka (także Panterka) – potoczna nazwa kurtki polowej w zimie noszonej przez polskich żołnierzy oraz funkcjonariuszy służb mundurowych w składzie ubioru polowego zimowego. Obecnie zastępowane w Wojsku Polskim przez komplety goretexowe.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Becherovka

czeski likier ziołowy; becherowka


Becherovka – ziołowy likier z Czech. Zawiera wodę, wysokojakościowy alkohol, naturalny cukier i specyficzną gorzką mieszankę około 32 ziół i przypraw. Została wprowadzona do sprzedaży w 1807. Nazywana jest 13. źródłem karlowarskiego uzdrowiska. Właścicielem marki do końca II wojny światowej była rodzina Becher, a od 2023 jest nim koncern Maspex.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Becherowka

czeski likier ziołowy; becherovka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czeski likier ziołowy;


Becherovka – ziołowy likier z Czech. Zawiera wodę, wysokojakościowy alkohol, naturalny cukier i specyficzną gorzką mieszankę około 32 ziół i przypraw. Została wprowadzona do sprzedaży w 1807. Nazywana jest 13. źródłem karlowarskiego uzdrowiska. Właścicielem marki do końca II wojny światowej była rodzina Becher, a od 2023 jest nim koncern Maspex.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bechnyć

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć, runąć


Źródła:

Wiktionary

Bechowiec

potocznie: członek BCh (Batalionów Chłopskich); BCh-owiec


Bechowiec – polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bechowski

przymiotnik od: BCh (Bataliony Chłopskie); BCh-owski


Źródła:

SJP.pl

Bechstein

[czytaj: bechsztajn] fortepian marki Bechstein


Źródła:

SJP.pl

Bechtać

przestarzale: wrogo usposabiać; jątrzyć, podpuszczać


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) podjudzać, jątrzyć, buntować, wrogo usposabiać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bechtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) namawianie do złego, wrogie usposabianie


Źródła:

Wiktionary

Bechter

pancerz wschodni używany w Polsce w XVI i XVII wieku zamiast kolczugi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. rodzaj pancerza pochodzącego ze wschodu, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą kolczugą;


Bechter – rodzaj pancerza pochodzenia wschodniego, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą żelaznymi kółkami (plecionką kolczą). Płytki w pionie były połączone zachodząc na siebie, tworząc zwarte, pionowe rzędy, natomiast w poziomie połączone były z odstępami. Pancerz ten mógł być wyposażony w elementy wykonane wyłącznie z plecionki kolczej, takie jak rękawy czy fartuch. Bechter zakładano dzięki rozcięciu umiejscowionemu pod szyją lub z boku, zapinanemu na sprzączki lub zawiązywanemu rzemykami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Becik

zdrobnienie od: bet


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podłużna pierzynka dla niemowląt, zginana w połowie;

 (1.2) zdrobn. od bet


Becik – rodzaj okrycia wypełnionego puchem, ociepliną lub cienką gąbką, którym przykrywa i otula się niemowlę. Klasyczny, używany niegdyś becik miał kształt długiego prostokąta. Dziecko kładło się na jednej połówce, druga służyła za przykrycie. Całość związywało się troczkami przyszytymi do boków. Część przy główce niemowlęcia często była obszyta falbanką.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Becikowe

jednorazowe świadczenie pieniężne wypłacane rodzicom za urodzenie dziecka


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) świadczenie finansowe wypłacane rodzicom nowo narodzonego dziecka


Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka (potocznie: becikowe) – świadczenie rodzinne, przysługujące rodzicom dziecka, opiekunowi prawnemu bądź faktycznemu, z tytułu urodzenia się dziecka.

Warunki nabywania prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka określa ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Świadczenie wypłacane jest od 9 lutego 2006, jednorazowo, w wysokości 1000 zł. Od 1 stycznia 2013 r. prawo do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka, jest uzależnione od kryterium dochodowego, które wynosi 1922 zł miesięcznie w przeliczeniu na osobę w rodzinie. Powyższe zmiany wynikają z ustawy z dnia 12 października 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych, która w dniu 15 listopada 2012 r. została opublikowana w Dzienniku Ustaw (poz. 1255). Obejmuje wszystkie narodziny żywych dzieci począwszy od 9 listopada 2005.


Patrz:becik, becikowe

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Becikowy

becik, becikowe


Patrz:becik, becikowe

Źródła:

SJP.pl

Beck

[czytaj: bek] nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beckenbauer

Osoby:


Źródła:

Wikipedia

Becker

[czytaj: beker] nazwisko


Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beckermann

[czytaj: BEkerman] nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beckers

[czytaj: bekers] nazwisko


Beckers – szwedzka firma założona w 1865 roku, będąca jednym z największych producentów środków chemicznych. W Polsce w roku 2002 firma Beckers wraz z Polifarbem i Tikkurilą weszła w skład spółki TBD SA (od 2007 „Tikkurila Polska SA”).

18 grudnia 2020 roku ogłoszono przejęcie nordyckiego koncernu Tikkurila, właściciela marki Beckers, przez PPG Industries.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beckett

[czytaj: beket] nazwisko, np. Samuel Beckett (1906-89), pisarz irlandzki


Miejscowości:

Ludzie:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beckham

[czytaj: bekham] nazwisko


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beckmannia

[czytaj: bekMAnia] rodzaj wieloletniej rośliny z rodziny traw; bekmania


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. pospolita trawa pastewna podmokłych łąk eurazjatyckich;


Bekmania (Beckmannia Host) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w strefie umiarkowanej Europy (w zachodniej tylko jako introdukowane), Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie jako zadomowiony antropofit bekmania robaczkowata (B. eruciformis).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Becquerel

[czytaj: bekeREL] nazwisko, m.in. Antoine Henri Becquerel (1852-1908) - francuski fizyk i chemik; w 1896 r. odkrył promieniotwórczość uranu, za co w 1903 r. otrzymał Nagrodę Nobla



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Becyrk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. gw-pl|Kresy. komisariat


Źródła:

Wiktionary

Beczeć

potocznie, lekceważąco: brzydko, fałszywie śpiewać


czasownik

 (1.1) stpol. brzęczeć, buczeć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beczek

1. duże naczynie w kształcie walca o wypukłych ściankach, wykonywane często z drewnianych klepek ujętych blaszanymi obręczami;
2. figura akrobatyczna w lotnictwie;
3. beczka prochu - miejsce, gdzie może dojść do wojny lub gwałtownego konfliktu;
4. beczka śmiechu - sytuacja wywołująca śmiech


Źródła:

SJP.pl

Beczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|beczeć.


Źródła:

Wiktionary

Beczka

1. duże naczynie w kształcie walca o wypukłych ściankach, wykonywane często z drewnianych klepek ujętych blaszanymi obręczami;
2. figura akrobatyczna w lotnictwie;
3. beczka prochu - miejsce, gdzie może dojść do wojny lub gwałtownego konfliktu;
4. beczka śmiechu - sytuacja wywołująca śmiech


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cylindryczne naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, spiętych metalowymi obręczami, współcześnie również z innych materiałów;

 (1.2) lotn. rodzaj akrobacji powietrznej;

 (1.3) środ. mot. samochód mercedes model W123

 (1.4) mat. bryła obrotowa o kształcie przypominającym beczkę (1.1);

 (1.5) gw-pl|Bukowina. kwiat wierzby

 (1.6) daw. środ. polit. członkini bojówki


Beczka – cylindryczne, wyoblone pośrodku naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, najczęściej dębowych, spiętych metalowymi obręczami z taśmy zwanej bednarką.

Rzemieślnik wytwarzający beczki nazywany jest bednarzem. Przemysłowa wytwórnia beczek to beczkarnia. Kształt beczki pozwala stosunkowo łatwo przetaczać i manipulować nią przy przeładunku. Tradycyjne drewniane beczki powszechnie stosuje się przy fermentacji i dojrzewaniu piwa, wina, brandy, sherry czy whisky.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beczkarnia

1. warsztat, w którym produkuje się beczki;
2. pomieszczenie, w którym przechowuje się beczki


Źródła:

SJP.pl

Beczkować

umieszczać coś w beczkach


Źródła:

SJP.pl

Beczkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pakowanie czegoś do beczki


Źródła:

Wiktionary

Beczkowatość

beczkowaty


Patrz:beczkowaty

Źródła:

SJP.pl

Beczkowaty

przypominający kształtem beczkę


przymiotnik

 (1.1) kształtem przypominający beczkę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beczkowóz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) samochód lub przyczepa z cysterną (beczką) do przewozu wody lub innych płynów


Beczkowóz – wóz konny z przymocowaną beczką na wodę. Pełnił rolę wozu strażackiego oraz zbiornika na wodę dla ludności.

Powszechność beczkowozów jeszcze po II wojnie światowej była spowodowana trudnościami w zaopatrzeniu w wodę ludności w małych miastach, które nie miały wodociągów, a studni niewystarczającą ilość. Poznań np. miał wodociąg dopiero od 1866 r., a Warszawa od 1886 r. i tylko w lewobrzeżnej części miasta. Mieszkańcy Pragi, Targówka, a także Czerniakowa i Powiśla, które otrzymały instalację wodociągową później, chodzili po wodę do studni lub beczkowozów z wiaderkami jak na wsi.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Beczkowy

związany z beczką


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do beczki, mający związek z beczką, pochodzący z beczki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beczuana

brytyjski protektorat w południowej Afryce, w latach 1885-1966, obecnie niepodległe państwo Botswana


Beczuana (od głównego plemienia Tsuanów) – brytyjski protektorat w południowej Afryce, w latach 1885–1966. Obecnie jest to niepodległe państwo Botswana. W latach 1909–1966 protektorat zarządzany był przez Wysokiego Komisarza. W latach 1965–1966 stolicą protektoratu było Gaborone. W latach 1885–1965 stolicą protektoratu było Mahikeng; powodowało to, że stolica Beczuany była eksklawą na terytorium innego państwa (Związku Południowej Afryki, a później RPA).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beczunia

zdrobniale: beka


Źródła:

SJP.pl

Beczuszka

zdrobnienie od: beczka; beczułka


Źródła:

SJP.pl

Beczułeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: beczułka


Źródła:

Wiktionary

Beczułka

zdrobnienie od: beczka; beczuszka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: beczka

 (1.2) mała beczka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beczułkowate

o kształcie przypominającym beczkę


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beczułkowaty

o kształcie przypominającym beczkę


przymiotnik

 (1.1) w kształcie beczułki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beczwa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Morawach w Czechach, największy lewy dopływ Morawy;


Beczwa (cz. Bečva; niem. Betschwa, Betsch) – rzeka na Morawach w Czechach, największy lewy dopływ Morawy. Długość – 61,5 km, powierzchnia dorzecza – 1625,7 km². Należy do zlewiska Morza Czarnego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Beda

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Beda – imię męskie łączone z germańskim beadu, beado — "wojna, walka". Istnieje trzech świętych o tym imieniu, wśród nich najbardziej znanym jest Beda Czcigodny, angielski historyk, uczony i doktor Kościoła z VIII wieku.

Beda imieniny obchodzi 25 maja.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bedeker

przewodnik dla turystów; baedeker


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) drukowany przewodnik turystyczny


Bedeker – popularny przewodnik turystyczny wydawany przez niemieckie wydawnictwo Karla Baedekera. Właściwie baedeker od nazwiska wydawcy, ale przyjęła się spolszczona nazwa bedeker.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bedekerowy

przymiotnik od: bedeker


Źródła:

SJP.pl

Bedel

dawniej: woźny w zakładzie naukowym; pedel; tercjan


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. woźny (w szkole)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bedestan

turecka hala handlowa, w której sprzedaje się kosztowne przedmioty; odpowiednik europejskich sukiennic


Bedestan – kryty targ specjalizujący się w sprzedaży towarów wartościowych; w Imperium Osmańskim rodzaj hali handlowej przeznaczonej na kosztowne artykuły, np. tkaniny. Odpowiednik europejskich sukiennic. W średniowiecznych krajach arabskich analogiczne budowle nazywano kajsarijjami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedford

nazwisko


Bedford – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, ośrodek administracyjny hrabstwa Bedfordshire, w dystrykcie (unitary authority) Bedford, nad rzeką Great Ouse. W 2001 roku liczyło 82 448 mieszkańców, natomiast razem z miastem Kempston tworzy aglomerację liczącą 101 928 mieszkańców.

W pobliżu znajduje się fabryka cegieł, do której w latach 50. XX w. przyjechali pracownicy z Włoch, stanowiący dużą mniejszość w Bedford.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. poznań. grzyby


Źródła:

Wiktionary

Bedleński

przymiotnik od: Bedlno


Źródła:

SJP.pl

Bedlington

potocznie: pies rasy bedlington terrier


Bedlington – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w regionie North East England, w hrabstwie Northumberland. W 2001 r. miasto to zamieszkiwało 15400 osób.

W Bedlington został wyhodowany pies rasy Bedlington terrier.

W tym mieście ma swą siedzibę klub piłkarski - Bedlington Terriers F.C.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedliszka

drobna muchówka z rodziny bedliszek; grzybolubka


Źródła:

SJP.pl

Bedliszki

rodzina owadów z rzędu muchówek; grzybiarkowate


Źródła:

SJP.pl

Bedliszkowate

rodzina muchówek obejmująca ponad 1500 gatunków


Grzybiarkowate, bedliszkowate, bedliszki, grzybiarki (Mycetophilidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich i infrarzędu Bibionomorpha. Larwy są mykofagiczne, rzadko drapieżne, a wyjątkowo parazytoidalne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedliszkowaty

o cechach bedliszkowatych (rodzina muchówek)


Źródła:

SJP.pl

Bedlno

nazwa kilku wsi w Polsce


Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bednarczuk

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bednarczyk

nazwisko


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczeń (terminator) u bednarza; czeladnik bednarski

 (1.2) syn bednarza



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bednarek

1. potocznie: zawód bednarza;
2. taśma stalowa walcowana na gorąco



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bednarka

1. potocznie: zawód bednarza;
2. taśma stalowa walcowana na gorąco


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inaczej bednarstwo

 (1.2) inaczej bednarzowa

 (1.3) kobieta bednarz

 (1.4) bud. taśma stalowa o przekroju spłaszczonego prostokąta, zwijana w kręgi; używana m.in. w instalacjach odgromowych lub jako zbrojenie w stropach Kleina


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bednarkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bednarnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce pracy bednarza, gdzie wytwarza się lub naprawia beczki ewentualnie inne naczynia z klepek


Źródła:

Wiktionary

Bednarów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego;


Bednarów – wieś w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego, założona w 1442 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bednarów w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego. Wieś liczy 2431 mieszkańców.

Znajduje tu się stacja kolejowa Bednarów, położona na linii Stryj – Iwano-Frankiwsk (odcinek dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bednarowicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bednarski

dotyczący bednarza lub bednarstwa


przymiotnik

 (1.1) dotyczący bednarza lub bednarstwa


Ludzie noszący nazwisko Bednarski

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bednarstwo

rzemiosło bednarza


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gałąź rzemiosła bądź przemysłu drzewnego związana z wytwarzaniem i naprawą drewnianych naczyń z klepek (beczek, balii, maselnic)


Bednarstwo (staropol. Łagiewnik) – dział rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem naczyń drewnianych techniką klepkową: beczek, kadzi, balii, fas, maselnic, dzieży i łopat do chleba, konewek, wiader, cebrzyków, wanienek, kufli. Bednarz wyrabia naczynia z drewna sosnowego, świerkowego, olchowego, lipowego, dębowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bednaruk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bednarz

rzemieślnik wyrabiający naczynia z klepek lub z drewna


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący i naprawiający drewniane naczynia z klepek, trudniący się bednarstwem



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bednarzowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona bednarza


Źródła:

Wiktionary

Bednarzować

środowiskowo: wykonywać zawód bednarza


Źródła:

SJP.pl

Bednarzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zajmowanie się bednarstwem, wykonywanie zawodu bednarza


Źródła:

Wiktionary

Bednarzowy

bednarz (dawniej); bednarski


Źródła:

SJP.pl

Bednia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kubeł


Źródła:

Wiktionary

Bednorz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedocja

gatunek słodkowodnej ryby z rzędu aterynokształtnych; aterynka


Aterynka madagaskarska, bedocja, bedocja madagaskarska, bedocja czarnopręga (Bedotia geayi) – gatunek słodkowodnej ryby aterynokształtnej z rodziny Bedotiidae. Gatunek sprowadzony do Europy w roku 1953. Bywa hodowany w akwarium domowym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedrykowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie zaleszczyckim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Tupą;


Bedrykowce (ukr. Бедриківці) – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

Zachodnią część wsi stanowi dawniej odrębna wieś Żerawka (lub Żyrawka).

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała strażnica KOP „Bedrykowce”.

Do 2020 w rejonie zaleszczyckim.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Beduin

1. koczownik arabski;
2. potocznie, żartobliwie: Żyd


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek koczowniczych lub półkoczowniczych plemięemion krajów arabskich;


Beduini (arab. ‏بدو‎ badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.

Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia.Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beduina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. damski płaszcz z kapturem


Źródła:

Wiktionary

Beduini

1. koczownik arabski;
2. potocznie, żartobliwie: Żyd


Beduini (arab. ‏بدو‎ badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.

Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia.Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beduinka

koczowniczka arabska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini koczowniczych lub półkoczowniczych plemięemion krajów arabskich;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beduiński

Beduini


przymiotnik

 (1.1) związany z Beduinem; dotyczący Beduinów


Patrz:Beduini

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beduińsko

przysłówek

 (1.1) na sposób beduiński, po beduińsku


Źródła:

Wiktionary

Beduińskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beduińskie; cecha tych, którzy są beduińscy


Źródła:

Wiktionary

Bedłka

1. grzyb z rodziny bedłkowatych
2. w potocznym wyrażeniu: to dla mnie bedłka - bagatela, głupstwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. nazwa systematyczna|Agaricus|ref=tak., grzyb z rodziny bedłkowatych, z blaszkami na dolnej stronie kapelusza, występujący w gatunkach jadalnych (pieczarka, boczniak) i trujących (muchomor sromotnikowy)

 (1.2) reg. grzyb w ogóle, w szczególności lichy, nieszlachetny

 (1.3) reg. krosta na wargach dziecięcych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bedłkowate

rodzina grzybów blaszkowatych; bedłki


Pieczarkowate (Agaricaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców. W dawnych źródłach określana jako bedłkowate.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedłkowaty

o cechach bedłkowatych (rodzina grzybów)


Źródła:

SJP.pl

Bedłkowce

dawna nazwa rzędu grzybów podstawkowych w klasie pieczarniaków; blaszkowce, pieczarkowce, bedłkowe


Grzyby blaszkowe, blaszkowce, grzyby agarikoidalne, grzyby pieczarkopodobne (łac. agaricoid fungi, agaricoic basidiomycetes) – grzyby kapeluszowe o blaszkowatym hymenoforze należące do typu podstawczaków (Basidiomycota). Nazwa pochodzi od blaszek lub rodzaju Agaricus (pieczarka). Są przeciwieństwem boletoid fungi (boletoid basidiomycetes) – grzybów kapeluszowych o rurkowatym hymenoforze (brak polskiej nazwy).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bedłkowe

dawna nazwa rzędu grzybów podstawkowych w klasie pieczarniaków; blaszkowce, pieczarkowce, bedłkowce


Źródła:

SJP.pl

Bedłkowiec

grzyb z rzędu podstawkowych, o blaszkowym lub blaszkopodobnym hymenoforze; blaszkowiec, pieczarkowiec


Źródła:

SJP.pl

Bee

wyraz naśladujący zwierzęce beczenie, głównie owcy; be


Bee – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Cusio Ossola.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 623 osoby, 207,7 os./km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beecher

[czytaj: BIczer] nazwisko


Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beef

[czytaj: bif] środowiskowo: konflikt słowny raperów polegający na wytykaniu negatywnych cech przeciwnika w piosenkach hiphopowych


Beef (ang. „kłótnia, sprzeczka”) – rodzaj konfliktu na tle artystycznym związany z szeroko pojętą kulturą hip-hop, dotyczy on zarówno DJ-ów, MC, jak i wytwórni płytowych. Beef składa się z co najmniej 2 dissów (wyzwisk). Swoimi korzeniami sięga wczesnych lat 70. XX w., zapoczątkowany przez nowojorskich DJ-ów, którzy występując w czasie swojego występu zachęcali uczestników do zabawy, jednocześnie podsycając entuzjazm zgromadzonych negatywnymi uwagami na temat innych wykonawców oraz zachwalaniem własnych umiejętności i osiągnięć.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beefmaster

[czytaj: bifmaster] amerykańska rasa bydła mięsnego


Źródła:

SJP.pl

Beema

potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beemka, beemwica


Beema (znany także jako: Bumer, Bummer, Bimmer, Bumier, ros. Бумер) – rosyjski dramat kryminalny z 2003 roku.

Film jest fabularnym debiutem reżyserskim Piotra Busłowa – absolwenta moskiewskiej szkoły filmowej. W 2006 roku reżyser nakręcił drugą część (Beema 2), której akcja rozgrywa kilka lat później.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beemka

potocznie:
1. samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beema, beemwica;
2. mała, lekka żaglówka klasy BM


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. mot. samochód marki BMW (1.1)

 (1.2) środ. mot. motocykl marki BMW (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beemwica

potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beema, beemka


Źródła:

SJP.pl

Beenhakker

[czytaj: benhaker] nazwisko obce


Leo Beenhakker (ur. 2 sierpnia 1942 w Rotterdamie, zm. 10 kwietnia 2025 tamże) – holenderski piłkarz, trener i działacz piłkarski.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beenowski

przymiotnik od: BN (Biblioteka Narodowa); BN-owski


Źródła:

SJP.pl

Beeper

[czytaj: biper] rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; biper; pager


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektron. brzęczyk

 (1.2) telekom. pager


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beerceps

[czytaj: birceps] potocznie: bardzo duży brzuch; mięsień piwny, bojler, maciek


Źródła:

SJP.pl

Beerpong

[czytaj: birpong] zabawa, w której gracze trafiają piłeczką pingpongową do kubków z piwem po drugiej stronie stołu; beer pong


Źródła:

SJP.pl

Beethoven

[czytaj: betowen] nazwisko, np. Ludwig van Beethoven (1770-1827), kompozytor niemiecki



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beethovenowski

[czytaj: betowenowski] dotyczący twórczości Beethovena, charakterystyczny dla Beethovena, mający cechy utworów Beethovena


przymiotnik

 (1.1) muz. dotyczący życia i muzyki Ludwiga van Beethovena, charakterystyczny, typowy dla Beethovena lub jego muzyki, taki jak u Beethovena


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Befana

wróżka o wyglądzie wiedźmy, zgodnie z włoską tradycją przynosząca dzieciom prezenty na święto Trzech Króli


Befana – wróżka o wyglądzie wiedźmy, dosyć złośliwa, która w tradycji włoskiej przynosi dzieciom prezenty w związku z Bożym Narodzeniem. Pełni tę samą rolę, co święty Mikołaj. Dzieci oczekują prezentów od Befany w noc z 5 na 6 stycznia w Święto Trzech Króli. Pochodzenie jej imienia ma przypuszczalnie związek z epifanią, czyli aktem objawienia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Befka

krawat stanowiący część szaty liturgicznej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj krawata w formie dwóch luźno zwisających sukiennych pasków, zwykle białych; atrybut duchownych chrześcijańskich, współcześnie głównie luterańskich, kalwińskich, anglikańskich i metodystycznych;


Befka – krawat będący częścią szat liturgicznych używanych przez duchownych wielu Kościołów chrześcijańskich, współcześnie głównie luterańskich, kalwińskich, anglikańskich i metodystycznych. Dawniej używana także przez duchowieństwo katolickie. Nie należy jej mylić z koloratką, która jest elementem ubioru nieliturgicznego duchownych i często jest noszona pod strojem liturgicznym, a więc i pod befką. W okresie od XVII do XIX wieku befka stosowana była jednak także jako element pozaliturgicznego stroju duchownych protestanckich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beforek

[czytaj: biforek] potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforek, biforka, bifor


Źródła:

SJP.pl

Beforka

[czytaj: biforek] potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforek, biforka, bifor


Źródła:

SJP.pl

Befsztyczek

zdrobnienie od: befsztyk


Źródła:

SJP.pl

Befsztyk

kawałek smażonego mięsa, najczęściej z polędwicy


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. gruby plaster mięsa wołowego, zwykle z polędwicy lub rostbefu, smażony lub grillowany


Stek (ang. steak, ze staronordyjskiego steik, czyli „smażyć”) – potrawa z kawałka mięsa krojonego w poprzek włókien mięśniowych lub ryby krojonej w poprzek kręgosłupa. Mięso na steki zazwyczaj jest grillowane lub smażone z odrobiną oleju. Steki rybne można przyrządzić w piekarniku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Befsztykowy

przymiotnik od: befsztyk


Źródła:

SJP.pl

Beg

tytuł urzędnika tureckiego; bej


Beg (zapis stylizowany wielkimi literami: BEG) – singel izraelskiego piosenkarza i piosenkarki – Omera Adama oraz Netty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bega

tytuł urzędnika tureckiego; bej



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Begam

tytuł kobiet z książęcych rodów muzułmańskich w Indiach


Źródła:

SJP.pl

Begard

członek religijno-społecznego stowarzyszenia męskiego założonego około 1220 r. na wzór beginek, działającego w Niemczech, we Francji i we Włoszech, w Polsce od XVI w.; zlikwidowanego przez inkwizycję


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. członek średniowiecznego heretyckiego bractwa propagującego ideał prostego życia


Bégard (bret. Bear) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Bretania, w departamencie Côtes-d’Armor.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 4906 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 135 osób/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Bégard plasuje się na 85. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 183.).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Begardzi

religijno-społeczne stowarzyszenie męskie założone około 1220 roku na wzór beginek


Beginki i begardzi (beginat) – ruch religijny i społeczny wywodzący się z franciszkanizmu, głoszący, że człowiek może osiągnąć doskonałość bez pośrednictwa Kościoła, propagujący życie proste i ubogie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beger

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Begiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. ciasto przyrządzane na oleju


Źródła:

Wiktionary

Begin

antylski taniec podobny do rumby; biguine, beguine, béguine


Osoby noszące nazwisko Begin


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Begina

antylski taniec podobny do rumby; biguine, beguine, béguine


Beguine – powolny taniec ludowy z Martyniki, w metrum 4/4, obecnie należący do kanonu tańca towarzyskiego.

W latach trzydziestych XX wieku był lansowany, lecz bez powodzenia, w Paryżu. Swą popularność zdobył dopiero dzięki Cole Porterowi i jego piosence Begin the Beguine zaśpiewanej w musicalu Jubilee (1935) a wystawionym na nowojorskim Broadwayu.
W żargonie polskich muzyków taniec ten zwany jest powszechnie beginką.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beginaż

zespół budynków wraz z podwórzem i ogrodem, zamieszkiwany przez beginki (niezamężne kobiety tworzące laicką wspólnotę religijną)


Beginaż (niderl. begijnhof, fr. béguinage) – miejsce, gdzie mieszkały beginki. Beginaże powstawały głównie w średniowieczu. Najczęściej spotyka się beginaże na terenie północnej i północno-wschodniej Francji, Belgii, Holandii oraz zachodnich i północno-zachodnich Niemiec.Zwykle jest to zespół niewielkich domków z małym kościołem lub kaplicą i szpitalem, w pobliżu szpitala znajdował się dom matki przełożonej. Beginaż otoczony był murem, w którym znajdowała się jedna lub więcej bram, łączące beginaż z miastem. W beginażu znajdowały się zwykle także: izolatka dla zakaźnie chorych, stajnia, kurnik, browar, ogrody i łąka. Domy w beginażu mogły być jedno- lub wieloosobowe (te dla mniej zamożnych beginek i nowicjuszek). Kiedy kobieta została przyjęta do grona beginek i było ją na to stać mogła wynająć lub kupić jeden z domów należących do wspólnoty. Po jej śmierci dom ponownie stawał się własnością wspólnoty beginek.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beginka

członkini laickiego żeńskiego zgromadzenia religijnego


Źródła:

SJP.pl

Beginki

członkini laickiego żeńskiego zgromadzenia religijnego


Beginki i begardzi (beginat) – ruch religijny i społeczny wywodzący się z franciszkanizmu, głoszący, że człowiek może osiągnąć doskonałość bez pośrednictwa Kościoła, propagujący życie proste i ubogie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beglerbeg

tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; bejlerbej; beglerbej


Źródła:

SJP.pl

Beglerbej

tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; beglerbeg; bejlerbej


Źródła:

SJP.pl

Begonia

roślina ozdobna, doniczkowa i kwietnikowa; ukośnica


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Begonia|ref=tak., roślina pochodzenia tropikalnego, hodowana jako roślina doniczkowa lub kwietnikowa ze względu na ozdobne liście i różnobarwne kwiaty;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Begonijka

zdrobnienie od: begonia


Źródła:

SJP.pl

Begoniowate

rodzina roślin z rzędu dyniowców; ukośnicowate


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Begoniowce

rząd roślin z klasy dwuliściennych


Źródła:

SJP.pl

Begoniowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z begonią, dotyczący begonii


Źródła:

Wiktionary

Beguine

[czytaj: beGIN] antylski taniec w takcie 2/4, w tempie umiarkowanym, podobny do rumby; biguine, béguine


Beguine – powolny taniec ludowy z Martyniki, w metrum 4/4, obecnie należący do kanonu tańca towarzyskiego.

W latach trzydziestych XX wieku był lansowany, lecz bez powodzenia, w Paryżu. Swą popularność zdobył dopiero dzięki Cole Porterowi i jego piosence Begin the Beguine zaśpiewanej w musicalu Jubilee (1935) a wystawionym na nowojorskim Broadwayu.
W żargonie polskich muzyków taniec ten zwany jest powszechnie beginką.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Behapowiec

potocznie: pracownik odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy w danym zakładzie pracy


Źródła:

SJP.pl

Behapowski

przymiotnik od: BHP, bhp (bezpieczeństwo i higiena pracy)


przymiotnik

 (1.1) pot. związany z BHP, albo z behapowcem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Behawior

[czytaj: behawior albo bihewior] w biologii: zachowanie się;
1. ogół reakcji lub każda uzewnętrzniająca się reakcja zwierzęcia;
2. sposób odpowiadania człowieka na bodźce zewnętrzne


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) antrop. biol. zachowanie się, odpowiadanie na bodźce środowiska


Zachowanie (ang. behavior) – skoordynowane postępowanie organizmu w odniesieniu do określonego otoczenia w określonym czasie, różnego rodzaju reakcje na bodźce z otoczenia (układ bodziec – reakcja, ang. stimulusreaction, S–R), np. wykonywane za pomocą grup mięśni reakcje ruchowe.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Behawioralnie

behawioralny


Patrz:behawioralny

Źródła:

SJP.pl

Behawioralność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest behawioralne


Źródła:

Wiktionary

Behawioralny

związany z zachowaniem


przymiotnik

 (1.1) psych. związany z zachowaniem (behawiorem)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Behawiorysta

[czytaj: behawiorysta albo bihewiorysta] zwolennik behawioryzmu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przedstawiciel lub zwolennik behawioryzmu

 (1.2) specjalista zajmujący się terapią zachowania zwierząt towarzyszących człowiekowi, głównie psów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Behawiorystka

kobieta zajmująca się behawiorystyką, czyli nauką o sposobach i motywach zachowania


Źródła:

SJP.pl

Behawiorystyczny

behawioryzm


przymiotnik relacyjny

 (1.1) psych. związany z behawiorystami, behawioryzmem


Patrz:behawioryzm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Behawiorystyka

behawiorystyka zwierząt - psychologia zajmująca się badaniem i analizą zachowań zwierząt


Źródła:

SJP.pl

Behawioryzm

[czytaj: behawioryzm albo bihewioryzm] ukształtowany w Ameryce kierunek psychologiczny XX wieku, zakładający, że przedmiotem badań psychologicznych może być tylko zachowanie się ludzi lub zwierząt, a nie niemożliwe do poznania procesy psychiczne


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. podejście do psychologii skupiające się na obserwowalnym zachowaniu, negujące poznawalność umysłu i przeważnie zakładające, że zachowanie jest określane przez środowisko;


Behawioryzm (ang. behavior lub behaviour – zachowanie) – filozofia nauki o zachowaniu ludzi oraz zwierząt. W podejściu tym uznaje się istotną rolę:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Behem

Behem (Behem I, Behm, Bem) – polski herb szlachecki, z nobilitacji.


Źródła:

Wikipedia

Behemot

biblijny potwór, niepokonana bestia


Behemot (hebr. בהמות Bəhēmôth, Behemot, B'hemot „bestie; zwierzęta”; arab, بهيموث albo بهموت Bahīmūth) – nieprzetłumaczone imię zwierzęcia wspomnianego w Księdze Hioba, 40,15. Wraz z Lewiatanem jest on przedstawiony jako stworzenie dowodzące wielkości i mocy stwórczej Jahwe w opozycji do Hioba. Przedstawiony jako postać podobna do hipopotama lub słonia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Behenowy

kwas behenowy - organiczny związek chemiczny, występujący w orzeszkach ziemnych


Źródła:

SJP.pl

Beira

kraina historyczna w środkowej Portugalii


Mozambik:

Niemcy:

Portugalia:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beisa

gatunek ssaka z podrodziny antylopowców; oryks pręgoboki


Źródła:

SJP.pl

Bej

tytuł urzędnika tureckiego; beg


Bej (pierwotnie beg; tur. bey) – tureckie słowo oznaczające wodza (np. janczarów, Tatarów krymskich).

Tytuł używany na terytorium państw tureckich, w tym Imperium Osmańskiego i Uzbekistanu oraz Persji i państwa mogolskiego, dodawany do imion przedstawicieli możnowładztwa, szczególnie w odniesieniu do osób pochodzenia turkijskiego. Niekiedy skracany był do formy Be.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejbe

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej osobie; bejbi


Źródła:

SJP.pl

Bejbi

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej osobie; bejbe


Źródła:

SJP.pl

Bejbuś

pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bejbe, bejbi


Źródła:

SJP.pl

Bejbusia

pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bejbe, bejbi


Źródła:

SJP.pl

Bejc

bardzo rzadko: farba do drewna; bajca, bejca


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara więzienna pijak


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bejca

1. farba do drewna; bajca;
2. zaprawa do nasion posiadająca właściwości grzybobójcze;
3. zaprawa farbiarska;
4. zaprawa z octu i korzeni do marynowania mięs;
5. potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; beemka, beema, beemwica


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. roztwór do barwienia drewna;

 (1.2) chem. włók. substancja używana do barwienia w przemyśle włókienniczym i garbarskim

 (1.3) chem. roln. środek grzybobójczy do dezynfekcji nasion i ziaren

 (1.4) spoż. zaprawa do marynowania mięs

 (1.5) slang. samochód marki BMW



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bejcować

pokrywać powierzchnię, najczęściej drewnianą, bejcą


Źródła:

SJP.pl

Bejcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. pokrywanie powierzchni drewna bejcą

 (1.2) rzem. w garbarstwie: oczyszczanie skóry przed jej garbowaniem

 (1.3) roln. zaprawianie nasion środkami grzybobójczymi



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bejcowany

pokryty bejcą


Źródła:

SJP.pl

Bejdewind

wiatr wiejący od dziobu pod kątem ostrym do linii symetrii statku; bajdewind


Bajdewind, też bejdewind, ćwierćwiatr (z niem. bei dem Wind – dosł. przy wietrze) – nazwa jednego z wiatrów pozornych. Bajdewind wieje z kierunków: pomiędzy wiatrem wiejącym prostopadle do burt jednostki (półwiatr), a wiatrem wiejącym od strony kąta martwego, czyli od strony dziobu jednostki. W zależności od wielkości kąta martwego danej jednostki przedział ten wynosi od ok. 30° do ok. 80°.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejdok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) reg. głupiec


Źródła:

Wiktionary

Bejel

choroba zakaźna skóry zaliczana do krętkowic niewenerycznych, wywołana przez treponemy


Bejel – jedna z krętkowic niewenerycznych. Przewlekła choroba okresu dziecięcego, charakteryzująca się występowaniem zmian skórnych i błon śluzowych wywołaną przez Treponema endemicum, czyli bakterię, która nie powoduje zmian dotyczących zębów, oka i układu nerwowego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejlerbej

tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; beglerbeg; beglerbej


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejlis

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. gw-pl|Warszawa. żyd


Źródła:

Wiktionary

Bejm

w gwarze poznańskiej: pieniądz, zwykle polski


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Poznań. pieniądz


Bejm – ludowa nazwa niemieckiej monety 10-fenigowej stosowana do 1939 r. przez ludność niemiecką i polską na terenie byłego zaboru pruskiego.Stąd pochodzi gwarowe określenie poznańskie na pieniądze - bejmy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bejnarowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bejowski

bej; bejowy


Źródła:

SJP.pl

Bejowy

bej; bejowski


Źródła:

SJP.pl

Bejra

rodzaj ssaków z podrodziny antylop, występujący w Etiopii i Somalii


Bejra somalijska (Dorcatragus megalotis) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzaju bejra (Dorcatragus).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejrucki

Bejrut


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bejrutu (stolicy Libanu)


Patrz:Bejrut

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bejrut

stolica Libanu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Azji, na Bliskim Wschodzie, stolica Libanu;

 (1.2) geogr. adm. muhafaza w zachodnim Libanie;


Bejrut (arab. ‏بيروت‎, Bayrūt, stgr. Βηρυτός) – stolica i największe miasto Libanu, leżące w środkowej części kraju. Liczy 2 060 363 mieszkańców (2012), większość pochodzenia arabskiego. Dawniej miasto było nazywane: Birutu, Berytos. Znajduje się w nim wiele zabytków i dobytku historycznego kraju.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bejrutczyk

mieszkaniec Bejrutu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bejrutu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bejrutka

mieszkanka Bejrutu (stolicy Libanu)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bejrutu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bejsbol

baseball, bejzbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. baseball (w spolszczonej pisowni)

 (1.2) slang. kij bejsbolowy


Baseball (pol. bejsbol) – sportowa gra zespołowa szczególnie popularna w Ameryce Północnej, Południowej i we wschodniej Azji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bejsbolista

zawodnik uprawiający bejsbol; baseballista


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. ktoś, kto gra w bejsbol, zawodowo lub rekreacyjnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bejsbolistka

bejsbolista; baseballistka


Źródła:

SJP.pl

Bejsbolówka

baseballówka; potocznie:
1. czapka z zaokrąglonym daszkiem;
2. kurtka mająca przy pasie oraz na zakończeniach rękawów ściągacze o tym samym wzorze;
3. kij do gry w baseball


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. sportowe nakrycie głowy, wykonane z miękkiego materiału, z twardym daszkiem, zazwyczaj z tyłu posiada regulowalne zapięcie

 (1.2) lekkie okrycie wierzchnie wzorowane na bluzach amerykańskich klubów sportowych


Bejsbolówka (także: baseballówka od ang. baseball cap) – sportowa czapka, wykonana z miękkiego materiału, z twardym daszkiem chroniącym oczy przed słońcem. Często posiada z tyłu pasek umożliwiający regulację rozmiaru. Pierwotnie noszona przez sportowców uprawiających baseball.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bejsbolowy

bejsbol; baseballowy, bejzbolowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z baseballem, dotyczący baseballu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bejsce

wieś w województwie świętokrzyskim


Bejsce – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, siedziba gminy Bejsce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejsceński

Bejsce (wieś w Polsce); bejski


Źródła:

SJP.pl

Bejski

Bejsce (wieś w Polsce); bejsceński


Źródła:

SJP.pl

Bejszczanin

mieszkaniec Bejsca


Źródła:

SJP.pl

Bejszczanka

mieszkanka Bejsca


Źródła:

SJP.pl

Bejt

popularna w gatunkach lirycznych Bliskiego Wschodu strofa dwuwersowa


Bajt, bejt (z arab.) – typ wersu popularnego w poezji arabskiej i perskiej na Bliskim i Środkowym Wschodzie (zwłaszcza w gazelu i kasydzie). Składa się z określonej (zwykle parzystej) liczby stóp i posiada cezurę, która dzieli go na dwie równe części (półwersy), zwykle rymujące się ze sobą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bejzbol

baseball, bejsbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej


Źródła:

SJP.pl

Bejzbolowy

bejzbol; baseballowy, bejsbolowy


Źródła:

SJP.pl

Bek

potocznie:
1. głos owcy lub kozy;
2. głos niektórych innych zwierząt, podobny do głosu owcy lub kozy;
3. brzydki, fałszywy śpiew;
4. głośny płacz


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odgłos beczenia zwierząt

 (1.2) głośny płacz

 (1.3) pot. odczasownikowy od|bekać.

 (1.4) gw-pl|Bukowina. żarówka

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. obrońca w drużynie sportowej

 (2.2) daw. środ. polit. członek bojówki

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (3.1) D. lm. od: beka


Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beka

1. zgrubienie od: beczka;
2. to, co znajduje się w dużej beczce;
3. przenośnie: otyły, gruby człowiek; tłuścioch, baryła, pulpet, spaślak;
4. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, brecha, polewka, zlewa, zlew, zwała


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. nieistniejąca kaszubska osada rybacka w Polsce, w województwie pomorskim, u ujścia Redy;

 (1.2) geogr. rezerwat przyrody w pobliżu dawnej osady Beka (1.1);



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekaa

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. żyzna dolina w Libanie, 30 km na wschód od Bejrutu;

 (1.2) geogr. adm. muhafaza we wschodnim Libanie obejmująca dolinę Bekaa (1.1);


Dolina Bekaa (arab. البقاع = Al-Bika) - żyzna dolina w Libanie, położona w rowie (obniżeniu) tektonicznym pomiędzy górami Liban na zachodzie i pasmem górskim Antylibanu na wschodzie.

Ma 150 km długości, szerokość na dnie wynosi 8-14 km; wysokość dna 700–1100 m n.p.m. Odwadniana przez rzeki Orontes (Nahr al-Asi) i Litani (Nahr al-Litani). Często występują tu trzęsienia ziemi.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bekać

1. czkać, odbijać się
2. bekać się - u jeleni i danieli: dokonywać aktu płciowego


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) odbijać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bekadło

dawna tuba strażacka do ogłaszania alarmu


Źródła:

SJP.pl

Bekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bekać.

 (1.2) łow. akt płciowy u jeleni i danieli


Odbijanie, bekanie – uwolnienie gazu z układu trawiennego (głównie z przełyku i żołądka) przez usta. Czynności tej towarzyszy często charakterystyczny dźwięk i czasami odór.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Bekarda

ptak z rzędu wróblowych


Źródła:

SJP.pl

Bekardowate

o cechach bekardowatych (rodzina ptaków)


Bekardowate (Tityridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), podrzędu tyrankowców (Tyranni). Zasiedlają Amerykę Południową i Północną. Są to małej lub średniej wielkości ptaki, większość ma stosunkowo krótki ogon i duże głowy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bekardowaty

o cechach bekardowatych (rodzina ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Bekardzik

rodzaj ptaków z podrodziny bekardów


Źródła:

SJP.pl

Bekas

ptak łowny z rodziny bekasowatych, o upierzeniu brunatnym z czarnymi, płowymi lub rdzawymi wzorami, zamieszkujący podmokłe okolice Eurazji, Afryki i Ameryki Północnej


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak zamieszkujący tereny podmokłe;


Bekasowate, słonkowate (Scolopacidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekasi

tyczący się bekasa, np. bekasie pióro


przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla bekasa; dotyczący, odnoszący się do bekasa


Bekasi (indonez. Kota Bekasi) – miasto w Indonezji na wyspie Jawa w prowincji Jawa Zachodnia w zespole miejskim Dżakarty.

Według danych szacunkowych z 2013 roku miasto liczyło 2 543 676 mieszkańców oraz zajmuje powierzchnie ponad 210 km². Przez miasto przepływają trzy główne rzeki: Cakung, Bekasi, Sunter.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekasik

średniej wielkości ptak łowny należący do rodziny bekasowatych


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Lymnocryptes minimus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;


Bekasik, bekas mały (Lymnocryptes minimus) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Lymnocryptes. Nie wyróżnia się podgatunków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekaśnica

gatunek ptaka z rzędu żurawiowych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aramus guarauna|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu żurawiowych;


Bekaśnica (Aramus guarauna) – gatunek dużego ptaka, będącego jedynym przedstawicielem rodziny bekaśnic (Aramidae) z rzędu żurawiowych (Gruiformes). Zamieszkuje strefę międzyzwrotnikową Ameryki – od Meksyku i Florydy (Stany Zjednoczone) przez Karaiby po Argentynę. Nie jest zagrożony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekasowate

rodzina obejmująca ponad 80 gatunków ptaków z rzędu siewkowych, o charakterystycznych prostych i długich dziobach, których miękki czubek ułatwia odnajdywanie pożywienia w miękkim gruncie; występują na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)


Bekasowate, słonkowate (Scolopacidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bekasowaty

o cechach bekasowatych (rodzina ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Bekerel

jednostka miary radioaktywności w układzie SI


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI;


Bekerel, Bq – jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

Próbka ma aktywność 1 Bq, gdy zachodzi w niej jeden rozpad promieniotwórczy na sekundę. Na przykład, jeśli jądra atomowe danego ciała emitują 1000 cząstek alfa na sekundę wskutek rozpadów alfa (i jednemu rozpadowi odpowiada emisja jednej cząstki alfa oraz nie zachodzą inne rodzaje rozpadów), to aktywność tego ciała jest równa 1000 Bq, czyli 1 kBq.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekhend

backhand; w tenisie, ping-pongu itp.: uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w prawej ręce bądź ze strony prawej - trzymaną w lewej; w hokeju: przy uderzeniu z lewej strony kijem trzymanym niżej prawą ręką i na odwrót


Bekhend (od ang. backhand, grzbiet ręki) – termin sportowy oznaczający uderzenie rakietą lub kijem w taki sposób, że w kierunku uderzenia skierowany jest grzbiet ręki. Zagrania takie spotykane są m.in. w tenisie, tenisie stołowym, speed-ballu, badmintonie i hokeju. W tenisie jest to uderzenie z lewej strony zewnętrzną stroną rakiety przez zawodników praworęcznych; u osób leworęcznych uderzenie z prawej strony.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bekhendowy

związany z bekhendem (backhandem); backhandowy


Źródła:

SJP.pl

Beki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) sport. podwórkowa gra w piłkę jeden na jednego polegająca na obronie swojego obszaru i przebijaniu piłki na obszar przeciwnika

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|beka.


Źródła:

Wiktionary

Bekier

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Bekiesza

dawne męskie okrycie wierzchnie, podszyte futrem


Bekiesza – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Cyców. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 372 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bekieszka

zdrobnienie od: bekiesza


Źródła:

SJP.pl

Bekliwy

potocznie:
1. podobny do beku, beczenia;
2. skłonny do płaczu; mazgajowaty, płaksiwy


Źródła:

SJP.pl

Bekmania

rodzaj wieloletniej rośliny z rodziny traw; beckmannia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. beckmannia.


Bekmania (Beckmannia Host) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w strefie umiarkowanej Europy (w zachodniej tylko jako introdukowane), Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie jako zadomowiony antropofit bekmania robaczkowata (B. eruciformis).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beknąć

rzadko: brzydko, fałszywie zaśpiewać


czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. bekać)

 (1.1) dokonany od|bekać.

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) pot. ponieść karę

 (2.2) gwara. więzienna ponieść karę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beknięcie

rzadko: brzydko, fałszywie zaśpiewać


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|beknąć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bekon

wyrób wędliniarski


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. odpowiednio przygotowana półtusza z młodego tucznika (lub jej część)

 (1.2) kulin. wędzonka z bekonu (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zootechn. tucznik przeznaczony na półtusze i wędzonkę


Boczek – pojęcie z dziedziny technologii żywności, oznaczające jedną z zasadniczych części półtuszy wieprzowej oraz potrawy z niej wykonywane.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bekoniak

potocznie: tucznik przeznaczony na bekony


Źródła:

SJP.pl

Bekoniarnia

zakład zajmujący się wyrobem bekonów


Źródła:

SJP.pl

Bekoniarstwo

produkcja bekonów


Źródła:

SJP.pl

Bekonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bekon


Źródła:

Wiktionary

Bekonowy

bekon


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bekonem

przymiotnik

 (2.1) zawierający bekon lub przypominający bekon smakiem, zapachem itp.


Patrz:bekon

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Bekowisko

1. godowy okres u niektórych zwierząt leśnych (danieli i jeleni);
2. miejsce, gdzie zbierają się niektóre zwierzęta leśne (daniele i jelenie) w okresie godowym


Bekowisko – okres godowy i miejsce godów danieli (Dama dama). Bekowisko odbywa się zwykle od połowy października do połowy listopada. W tym czasie, podobnie jak byki jelenia, byk daniela wydaje charakterystyczne odgłosy i gromadzi wokół siebie kilka łań - „chmarę”. Bekowisko to okres polowań na daniele-byki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Bekowy

potocznie: śmieszny, zabawny, komiczny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) slang. młodz. zabawny, śmieszny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beksa

potocznie o kobiecie (dziewczynce), ciągle płaczącej bez istotnego powodu; także o mężczyźnie (chłopcu) z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. ktoś skłonny do płaczu


Beksa – amerykańska komedia muzyczna z 1990 roku, wyśmiewający tamtejsze stroje, zachowania, muzykę film satyryczny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beksa-Lala

(r. żeński) potocznie o dziewczynce łatwo wpadającej w płacz; także o chłopcu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


związek frazeologiczny

 (1.1) pot. ktoś (najczęściej dziecko), kto często płacze


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Beksiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Beksiński

nazwisko


osoby o nazwisku Beksiński:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Beksiwiej

stopień wyższy od przysłówka: beksiwie


Źródła:

SJP.pl

Beksiwy

dawniej: skłonny do beku (płaczu); płaczliwy


Źródła:

SJP.pl

Bektaszycki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bektaszyzmem, dotyczący bektaszyzmu


Źródła:

Wiktionary

Bektaszyta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. członek wspólnoty religijnej bektaszijja, powstałej w XIII w., będącej synkretyczną odmianą islamu łączącej w sobie elementy chrześcijańskie, zaratusztriańskie, szamańskie i ezoteryczne


Źródła:

Wiktionary

Bekwarek

śpiewający ptak wędrowny z rodziny drozdów; słowik szary


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. słowik szary


Słowik szary, bekwarek (Luscinia luscinia) – gatunek małego ptaka śpiewającego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Ptaki z tej grupy są najznakomitszymi śpiewakami. Śpiew ich jest donośny, niezwykle urozmaicony, o dużej skali tonów. Słowik przylatuje na tereny Polski w kwietniu-maju, a odlatuje do Afryki w sierpniu-wrześniu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bel

jednostka logarytmicznej miary stosunku energii lub mocy dwu sygnałów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. bezwymiarowa jednostka wyrażająca porównanie dwu wielkości równe logarytmowi dziesiętnemu ich stosunku, zwykle stosowana do określania głośności, mocy akustycznej źródła dźwięku, stopnia wzmocnienia sygnału itp.;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od bela


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Bel-Étage

[czytaj: beleTAŻ] pierwsze piętro pałacu lub domu o charakterze reprezentacyjnym, wyróżniające się większą wysokością pomieszczeń i bogatszą dekoracją; piano nobile


Źródła:

SJP.pl

Bela

1. gruba belka
2. zwój czegoś, najczęściej banknotów, materiału lub papieru
3. ilość papieru równa 10 ryzom


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwój np. papieru, tkaniny

 (1.2) opakowany prostopadłościan różnych sprasowanych materiałów np. wełny, liści tytoniu itp.

 (1.3) włók. odmienna w różnych krajach jednostka masy

 (1.4) druk. arkusze papieru w określonej liczbie

 (1.5) duża belka

 (1.6) gw-pl|Górny Śląsk. beczkowóz


Osoby

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Beladona

roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, beladonna, belladona, wilcza jagoda


Źródła:

SJP.pl

Beladonna

roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, belladona, beladona, wilcza jagoda


Źródła:

SJP.pl

Belafonte

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Belau

Niemcy

1 gmina:

Palau

Palauska nazwa:

Osoby


Źródła:

Wikipedia

Belbas

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. grubas


Źródła:

Wiktionary

Belcanto

[czytaj: belkanto] styl muzyki wokalnej, a także technika wokalna w operze włoskiej XVII-XIX w.


Bel canto, także belcanto (wł. dosłownie: piękny śpiew) – termin muzyczny używany w dwóch pokrewnych znaczeniach:

  1. Technika wokalna bel canto – powstała we Włoszech w okresie baroku w środowisku szkoły neapolitańskiej.
    Jej istotą było położenie nacisku na piękno ludzkiego głosu i wirtuozerię wokalną. Tradycja ta była kontynuowana w XIX wieku w muzyce operowej przez kompozytorów takich jak: Gioacchino Rossini, Gaetano Donizetti czy Vincenzo Bellini.
  2. Styl bel canto – styl w muzyce włoskiej powstały we wczesnym baroku (ok. 1630–1640) jako sprzeciw wobec założeń Cameraty florenckiej.
    Jego istotą było uznanie warstwy muzycznej za element równoważny wobec warstwy tekstowej oraz silne zróżnicowanie arii, recytatywu i arioso, stosowanych dla podkreślenia odpowiednio lirycznego, narracyjnego lub dramatycznego charakteru utworu.
    • Arie w stylu bel canto cechują się spokojną melodyką, bez wirtuozerii i kontrastujących motywów, często opartą na rytmice tańców stylizowanych, np. sarabandy lub courante. Frazy były zazwyczaj krótkie, zakończone typowymi kadencjami opartymi na triadzie harmonicznej. Wszystko to odróżnia stylistykę bel canto od stylistyki monodii akompaniowanej.
    • Recytatywy zbliżone były do mowy ludzkiej (recitativo secco).
    • Arioso – bardziej emocjonalne, było kontynuacją tradycji recytatywu szkoły florenckiej.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belcantowy

    belcanto [czytaj: belkantowy]


    Źródła:

    SJP.pl

    Belebej

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Republice Baszkortostanu, w azjatyckiej części Rosji;


    Belebej (ros. Белебей, Bielebiej; baszk. Бәләбәй, Bäläbäj) – miasto w Republice Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu bielebiejewskiego. Miejscowość założono w 1715 roku, a prawa miejskie nadano w 1781.

    W Belebeju urodzili się: Borys Nikołajewski, Władimir Bukowski, Inna Czurikowa.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belebejski

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Belebejem, dotyczący Belebeju


    Źródła:

    Wiktionary

    Belęcin

    • Belęcin – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec
    • Belęcin – osada leśna w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec
    • Belęcin – dawna gromada z siedzibą w Belęcinie

    Źródła:

    Wikipedia

    Beleczka

    zdrobnienie od: belka; mały, krótki odcinek odpowiednio obrobionego pnia drzewa


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) pot. zdrobn. od: belka


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belek

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. belka

    forma rzeczownika.

     (2.1) D. lm. od: belka


    Belek – miejscowość turystyczna w dystrykcie Serik, prowincji Antalya, południowo-zachodniej Turcji nad Morzem Śródziemnym.

    Miasto leży około 30 km od lotniska w Antalyi na równinie rzeki Kopru Cayi, u podnóża gór Taurus.

    Atrakcją turystyczną okolicy jest park krajobrazowy z ponad 100 gatunkami zamieszkujących go ptaków oraz usytuowany w sosnowym lesie wodospad Kursunlu z ukrytą pod nim jaskinią, do której można się dostać tylko przez lustro wody.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belemnit

    wymarły mięczak kopalny


    rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

     (1.1) paleont. nazwa systematyczna|Belemnitida|ref=tak. wymarły morski głowonóg;


    Belemnity (Belemnitida, z gr. belemnon – pocisk, strzała) – wymarły rząd morskich głowonogów należący do Decabrachia (dziesięciornice). Według niektórych systemów klasyfikacyjnych belemnity wraz z pokrewnymi rzędami (np. Aulacocerida i Phragmoteuthida) mają status nadrzędu Belemnoidea.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belenus

    w mitologii celtyckiej: bóg płodności i słońca


    Beli, Belenus („lśniący”) – w mitologii brytańskiej, szczególnie w Galii (później od Italii po Brytanię), bóg płodności i słońca, mający w swej pieczy owce i bydło. Jego małżonką była Belisama. W Irlandii znany był jako Bile („święte drzewo”). Mógł być identyczny z Belatu-Cadrosem.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belerofon

    kopalny ślimak morski, mający symetryczną muszlę zwiniętą w jednej płaszczyźnie


    Źródła:

    SJP.pl

    Beletrysta

    autor książek beletrystycznych


    Źródła:

    SJP.pl

    Beletrystka

    beletrysta


    Patrz:beletrysta

    Źródła:

    SJP.pl

    Beletrystyczność

    beletrystyczny


    Patrz:beletrystyczny

    Źródła:

    SJP.pl

    Beletrystyczny

    przymiotnik od: beletrystyka


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) liter. związany z beletrystyką


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beletrystyka

    1. ogół utworów zaliczanych do literatury pięknej;
    2. utwory narracyjno-fabularne pisane prozą


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) liter. twórczość prozatorska zaliczana do literatury pięknej, obejmująca powieść, opowiadanie, nowelę, reportaż literacki


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beletryzacja

    nadawanie tekstowi charakteru powieści, noweli, opowiadania itp.


    Źródła:

    SJP.pl

    Beletryzacyjny

    przymiotnik od: beletryzacja


    Źródła:

    SJP.pl

    Beletryzator

    osoba zajmująca się beletryzowaniem życiorysów, wspomnień itp., nadająca im formę beletrystyczną


    Źródła:

    SJP.pl

    Beletryzatorka

    kobieta zajmująca się beletryzowaniem życiorysów, wspomnień itp., nadająca im formę beletrystyczną


    Źródła:

    SJP.pl

    Beletryzowanie

    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) liter. wplatanie elementów fikcji literackiej w narrację o zdarzeniach rzeczywistych


    Źródła:

    Wiktionary

    Belfast

    największe miasto w Irlandii Północnej


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. stolica Irlandii Północnej,


    Belfast (angielska wymowa: [ˈbɛlfɑːst]; irl. Béal Feirste) – stolica i największe miasto Irlandii Północnej, zlokalizowane w dystrykcie Belfast (hrabstwo Antrim). Zajmuje powierzchnię 132,50 km², licząc 341 877 mieszkańców (2019 r.).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belfastczyk

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Belfastu


    Źródła:

    Wiktionary

    Belfer

    1. potocznie: nauczyciel;
    2. pomocnik nauczyciela w żydowskiej szkole elementarnej o charakterze religijnym


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) pot. lekcew. lub żart. nauczyciel

     (1.2) gwara. więz. mądry, doświadczony więzień

     (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. nauczyciel w szkole średniej


    • Belfer – amerykański film sensacyjny z 1996 w reżyserii Roberta Mandela
    • Belfer – polski serial kryminalny z Maciejem Stuhrem w roli głównej
    • Belfer – lekceważące lub żartobliwe określenie nauczyciela

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belferia

    grupa belfrów, nauczycieli


    Źródła:

    SJP.pl

    Belferka

    1. pogardliwie: zawód, praca nauczyciela;
    2. pogardliwie: nauczycielka


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) pot. nauczycielka

     (1.2) pot. wykonywanie zawodu nauczyciela


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belferski

    przymiotnik od: belfer


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z belfrem, dotyczący belfra


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belferstwo

    zawód nauczyciela; belferka


    Źródła:

    SJP.pl

    Belfie

    [czytaj: belfi] potocznie: selfie damskich pośladków


    Źródła:

    SJP.pl

    Belforcki

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Belfortem, dotyczący Belfortu


    Źródła:

    Wiktionary

    Belfort

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté;


    Belfort (niem. Beffert, Beffort, Befort) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Territoire de Belfort, położone nad rzeką Savoureuse, w Bramie Burgundzkiej – obniżeniu pomiędzy dwoma pasmami górskimi – Wogezami na północy a Jurą na południu. W 2017 roku populacja gminy wynosiła 48 423 mieszkańców.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belfrować

    ironicznie: pracować jako belfer (nauczyciel) w szkole


    Źródła:

    SJP.pl

    Belfrowanie

    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) lekcew. lub żart. wykonywanie zawodu nauczyciela (belfra)


    Źródła:

    Wiktionary

    Belg

    1. koń ciężkiej, zimnokrwistej rasy; brabanson
    2. frank belgijski; belga


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) obywatel Belgii


    Belg – miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück, wchodzi w skład gminy związkowej Kirchberg (Hunsrück).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belg.

    skrót od: belgijski


    skrót

     (1.1) = belgijski


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belga

    frank belgijski; belg


    Belga – belgijska agencja prasowa, z siedzibą w Schaerbeek (Bruksela).Założona w sierpniu 1920 roku przez Pierre-Marie Oliviera i Maurice Travailleura.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belgia

    państwo w Europie ze stolicą w Brukseli; Królestwo Belgii


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) geogr. polit. państwo w Europie Zachodniej ze stolicą w Brukseli;

     (1.2) hist. geogr. do początku XIX wieku: Niderlandy, ziemie położone nad Morzem Północnym między Francją a Niemcami


    Belgia, Królestwo Belgii (niderl. Koninkrijk België, fr. Royaume de Belgique, niem. Königreich Belgien) – państwo federacyjne w zachodniej Europie, w południowych Niderlandach. Belgia jest członkiem Unii Europejskiej, ONZ oraz NATO.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belgijczyk

    dawniej: Belg (obywatel Belgii)


    Źródła:

    SJP.pl

    Belgijka

    1. inspekt o oknach dwuspadowych, zwróconych na wschód i zachód;
    2. rodzaj porównawczej, sportowej gry scrabble


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) obywatelka Belgii


    • belgijka – polski taniec pochodzenia francuskiego
    • Belgijka – obywatelka Belgii
    • belgijka – inspekt dwuspadowy
    • Browning FN 1910, pot. belgijka – belgijski pistolet samopowtarzalny

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belgijski

    Belgia


    przymiotnik

     (1.1) odnoszący się do Belgii lub Belgów


    Patrz:Belgia

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belgijsko-Holenderski

    związany z Belgią i Holandią


    Źródła:

    SJP.pl

    Belgijskość

    belgijski


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) odprzym. cecha tego, co jest belgijskie; cecha tych, którzy są belgijscy


    Patrz:belgijski

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belgrad

    stolica Serbii


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. stolica Serbii;


    Belgrad (serb. Београд, Beograd [beǒɡrad], starożytne Singidunum, daw. Białogród, węg. Nándorfehérvár) – stolica i największe miasto Serbii położone na północy kraju przy ujściu Sawy do Dunaju; jugosłowiańskie miasto-bohater.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belgradczyk

    mieszkaniec Belgradu


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Belgradu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belgradka

    mieszkanka Belgradu


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) mieszkanka Belgradu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belgradzki

    Belgrad (stolica i największe miasto Serbii)


    przymiotnik

     (1.1) związany z Belgradem (stolicą Serbii)


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belial

    jeden z upadłych aniołów i czterech piekielnych książąt


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) bibl. jeden z upadłych aniołów w judaizmie i chrześcijaństwie;


    Belial, także: Beliar, Berial, Mroczny Starzec, Albatros (od hebr. ‏בְּלִיַּ֫עַל‎ belijja'al, czyli połączenie 'blj' – negacja i 'ja'al' – użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belieber

    [czytaj: biliber] potocznie: fan Justina Biebera


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) środ. neol. fan Justina Biebera


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belin

    polski herb szlachecki


    W Rumunii
    • Belin – gmina w okręgu Covasna
    • Belin – wieś w okręgu Covasna, w gminie Belin
    W Polsce
    • Belin – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Nowe Miasto
    Inne
    • Belin – barokowa opera słoweńska

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belina

    polski herb szlachecki


    • Belina (herb szlachecki)
    • Belina – wieś w Polsce, w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Krasocin
    • Belina – wieś na Słowacji
    • Michał Belina-Czechowski
    • Władysław Belina-Prażmowski

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belinda

    imię żeńskie


    • Belinda (księżyc)
    • Belinda (album Belindy Peregrin)
    • Belinda (album Belindy Carlisle)
    • Belinda (singel)
    • Belinda (imię)
    • Belinda (telenowela)

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Beliniak

    żołnierz Pierwszego Pułku Ułanów Legionów Polskich, utworzonego w czasie I wojny światowej przez Władysława Zygmunta Belinę-Prażmowskiego


    Źródła:

    SJP.pl

    Belizariusz

    Belizariusz, łac. Flavius Belisarius, gr. Βελισάριος (ur. ok. 505, zm. w marcu 565) – wódz armii rzymskiej (bizantyjskiej), który prowadził zwycięskie kampanie wojenne w czasach panowania Justyniana I Wielkiego.


    Źródła:

    Wikipedia

    Belize

    [czytaj: beliz]
    1. państwo w Ameryce Środkowej;
    2. miasto w Belize


    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Belmopanie;

     (1.2) geogr. miasto w Angoli


    Belize (w latach 1863–1981 Honduras Brytyjski) – państwo w Ameryce Środkowej leżące na półwyspie Jukatan, nad Morzem Karaibskim, od północy graniczące z Meksykiem (długość granicy 250 km), a na zachodzie z Gwatemalą (266 km). Jego stolicą jest Belmopan.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belizeńczyk

    mieszkaniec miasta Belize


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) obywatel Belize


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belizenka

    mieszkanka miasta Belize


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) obywatelka Belize


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belizeński

    Belize


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Belize, dotyczący Belize lub jego mieszkańców


    Patrz:Belize

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belka

    1. odcinek odpowiednio obrobionego pnia drzewa;
    2. element konstrukcyjny budowli lub maszyn;
    3. naszywka na naramienniku lub na rękawie munduru, będąca oznaką rangi wojskowej


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) długi, obrobiony pień drzewa

     (1.2) techn. zwykle poziomy element konstrukcyjny przenoszący obciążenie

     (1.3) wojsk. pot. naszywka oznaczająca rangę w służbach mundurowych

     (1.4) techn. w wagach element łączący szalki i osadzony lub zawieszony punktowo


    Belka – poziomy lub ukośny element konstrukcyjny stosowany w budownictwie, przyjmujący obciążenia pionowe najczęściej pochodzące od poziomych żeber i płyt stropowych i przenoszący je na podpory (ściany, słupy, filary, kolumny). Belka pracuje głównie na zginanie i ścinanie; dodatkowo może też występować jej ściskanie lub rozciąganie. Może być wykonana z drewna, stali, betonu, żelbetu, czasem również z kamienia.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belkować

    układać belki pod wiązania stropu, mostu


    Źródła:

    SJP.pl

    Belkowanie

    układ belek podtrzymujących strop


    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) odczasownikowy od|belkować.

     (1.2) archit. hist. najwyższy, poziomy, trójdzielny człon starożytnych budowli spoczywający na kolumnach lub ścianach;

     (1.3) archit. bud. zespół belek tworzących konstrukcję budowli;


    Pojęcie belkowanie ma dwa znaczenia:

    • belkowanie w architekturze
    • belkowanie w budownictwie

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belkowany

    o suficie, moście: mający widoczne belki, stanowiące element konstrukcyjny


    Źródła:

    SJP.pl

    Belkowe

    przymiotnik od: belka


    Źródła:

    SJP.pl

    Belkowy

    przymiotnik od: belka


    Źródła:

    SJP.pl

    Bell

    śmigłowiec marki Bell


    Miejscowości

    Australia

    • Bell – miejscowość

    Niemcy

    • Bell – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Mayen-Koblenz
    • Bell (Hunsrück) – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belladona

    roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, beladonna, beladona, wilcza jagoda


    Źródła:

    SJP.pl

    Belladonna

    roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladona


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) bot. nazwa systematyczna|Atropa belladonna|L.|ref=tak., pokrzyk wilcza jagoda

     (1.2) bot. rzad. nazwa systematyczna|Amaryllis belladonna|L.|ref=tak., amarylis

     (1.3) trucizna z pokrzyku wilczej jagody


    • Pokrzyk wilcza jagoda – bylina z rodziny psiankowatych
    • Joey Belladonna – amerykański muzyk
    • Giorgio Belladonna – włoski brydżysta
    • Belladonna – album grupy Nucleus
    • Belladonna (aktorka)
    • Belladonna coup – manewr brydżowy

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bellamy

    Bellamy – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Alabama, w hrabstwie Sumter.


    Źródła:

    Wikipedia

    Bellerofont

    w mitologii greckiej:heros, bohater "Iliady" Homera


    Bellerofont (także Bellerofon, Bellerofontes, gr. Βελλεροφόντης Bellerophóntēs, łac. Bellerophon) – w mitologii greckiej heros, królewicz koryncki; bohater Iliady Homera.

    Uchodził za syna Posejdona i Eurynome (Eurymeda). Jego „ludzkim” ojcem był król Glaukos, syn Syzyfa. Bawiąc się łukiem ojca zabił przypadkowo brata, za co został wygnany z dworu. Schronienie znalazł u króla Projtosa. Jego żona, Steneboja (Anateja), zakochała się w Bellerofoncie, ale ten nie odwzajemnił uczucia, za co oskarżyła go o zaloty do niej (motyw żony Putyfara). Król Projtos, nie chcąc naruszyć praw gościnności, wysłał Bellerofonta z listem do swego teścia, Jobatesa, króla Licji, by ten kazał zabić młodzieńca (stąd powiedzenie „list Bellerofonta”, łac. Bellerophontis litterae). Jobates wysłał Bellerofonta, aby zabił Chimerę, co ostatecznie mu się udało dzięki pomocy Pegaza, cudownego skrzydlatego rumaka, który wyskoczył z brzucha gorgony Meduzy, gdy Perseusz uciął jej głowę. Bellerofont zdołał okiełznać Pegaza. Wysłany na wojnę z Amazonkami powrócił z niej w triumfie, zabijając też po drodze atakujących z zasadzki zabójców. W nagrodę Jobates wydał za Bellerofonta swoją córkę Filonoe, z którą ten drugi miał troje dzieci: Isandrosa, Hippolochosa (ojca Glaukosa, który pod Troją zamienił zbroje z Diomedesem) i Laodamię (matkę Sarpendona). Z czasem utracił łaskę bogów z powodu pychy i został przez Zeusa strącony na ziemię, gdy próbował dostać się na Olimp na Pegazie; ślepy i chromy błąkał się później samotnie aż do śmierci.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bellingshausen

    Bellingshausen (ros. Беллинсгаузен) – rosyjska (dawniej radziecka) stacja antarktyczna znajdująca się w Zatoce Collins na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych. Była to jedna z pierwszych założonych stacji podczas radzieckiej wyprawy w 1968 roku. Na terenie stacji znajduje się cerkiew Trójcy Świętej.


    Źródła:

    Wikipedia

    Bellini

    Giovanni Bellini (1427 lub 1430-1516); wł. malarz epoki renesansu


    Osoby:

    • Vincenzo Bellini – włoski kompozytor operowy
    • Alberto Bellini – włoski siatkarz, grający na pozycji przyjmującego
    • Davide Bellini – włoski siatkarz
    • Jacopo Bellini – włoski malarz
    • Gentile Bellini - włoski malarz, syn Jacopo
    • Giovanni Bellini – włoski malarz, syn Jacopo, brat Gentile
    • Giacinto Bellini – włoski malarz, aktywny w epoce baroku
    • Gianpaolo Bellini – włoski piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy
    • Hilderaldo Bellini – brazylijski piłkarz

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bellona

    1. w mitologii rzymskiej: bogini wojny;
    2. miejscowość i gmina we Włoszech;
    3. wyspa w archipelagu Wysp Salomona;
    4. polskie wydawnictwo


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) mitrzym. bogini wojny, utożsamiana z grecką Enyo;

     (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 28;


    Geografia

    • Bellona – miejscowość i gmina we Włoszech
    • Bellona – wyspa w archipelagu Wysp Salomona

    Piśmiennictwo

    • Bellona – polskie wydawnictwo

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bellotto

    Bellotto:

    • Bernardo Bellotto
    • Lorenzo Bellotto

    Źródła:

    Wikipedia

    Bellucci

    [czytaj: beluczczi] nazwisko obce


    Źródła:

    SJP.pl

    Belmondo

    [czytaj: belmąDO] nazwisko; m.in. Jean-Paul Belmondo - francuski aktor


    • Belmondo – polski raper i autor tekstów

    Osoby o tym nazwisku:

    • Jean-Paul Belmondo – francuski aktor i producent filmowy
    • Paul Belmondo – francuski kierowca wyścigowy
    • Stefania Belmondo – włoska biegaczka narciarska
    • Vittorio Belmondo – włoski kierowca wyścigowy

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belmopan

    mieszkaniec Belmopanu; belmopańczyk


    rzeczownik, nazwa własna

     (1.1) geogr. stolica Belize;


    Belmopan – stolica Belize, położona w środkowej części kraju, około 80 km od wybrzeża Morza Karaibskiego, w dolinie rzeki Belize na wysokości 76 m n.p.m. Ludność miasta wynosi 16 435 mieszkańców (2007) – trzecie co do wielkości miasto w kraju.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belmopańczyk

    mieszkaniec Belmopanu; belmopanin


    Źródła:

    SJP.pl

    Belmopanin

    mieszkaniec Belmopanu; belmopańczyk


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Belmopanu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belmopanka

    mieszkanka Belmopanu


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) mieszkanka Belmopanu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belmopański

    Belmopan (stolica Belize)


    przymiotnik

     (1.1) odnoszący się do miasta Belmopan


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belniak

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Belno

    nazwa kilku wsi w Polsce


    W Polsce
    • Belno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Jeżewo
    • Belno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
    • Belno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Bieliny
    • Belno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Zagnańsk
    • Belno – gromada

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belona

    ryba z rzędu aterynokształtnych o bardzo smacznym mięsie


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) icht. nazwa systematyczna|Belone belone|ref=tak., gatunek ryby morskiej o długim ciele;


    Belona, belona pospolita (Belone belone) – drapieżny gatunek morskiej ryby belonokształtnej z rodziny belonowatych (Belonidae). Poławiana dla smacznego mięsa.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belonofobia

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed ostrymi rzeczami (np. nożami, żyletkami)


    Źródła:

    Wiktionary

    Belonokształtne

    rząd ryb promieniopłetwych


    Belonokształtne (Beloniformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belonokształtny

    o cechach belonokształtnych (rząd ryb)


    Źródła:

    SJP.pl

    Belonowate

    rodzina ryb (około 25 gatunków) z gromady promieniopłetwych, występujących zarówno w morzach, jak i wodach słodkich głównie w strefach klimatu równikowego i podzwrotnikowego


    Belonowate (Belonidae) – rodzina drapieżnych ryb belonokształtnych (Beloniformes) charakteryzujących się silnie wydłużonym ciałem i długimi szczękami tworzącymi prosty dziób. Są poławiane gospodarczo.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belonowaty

    o cechach belonowatych (rodzina ryb)


    Źródła:

    SJP.pl

    Belontać

    czasownik niedokonany

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mieszać

     (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. majdać, dyndać


    Źródła:

    Wiktionary

    Belontanie

    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) odczasownikowy od|belontać.


    Źródła:

    Wiktionary

    Belotka

    karciana gra hazardowa


    Belotka (Nemoossis belloci) – gatunek morskiej ryby z podrodziny belotkowatych (Pterothrissinae) w obrębie rodziny albulowatych (Albulidae).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Belować

    zwijać, formować coś w bele


    Źródła:

    SJP.pl

    Belowanie

    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wzdęcie


    Źródła:

    Wiktionary

    Belowy

    bela


    Patrz:bela

    Źródła:

    SJP.pl

    Belski

    Belsk Duży, Belsk Mały


    Patrz:Belsk Duży, Belsk Mały

    Źródła:

    SJP.pl

    Beluarda

    1. bastion;
    2. rodzaj machiny oblężniczej


    Beluarda lub beluard (z wł. baluardo) – początkowo obszerna baszta w fortyfikacji, w postaci tarasu, podobna do bastei. Użyta pierwotnie we Włoszech w XV w. W Polsce używana od XVI wieku do obrony najbardziej narażonych części fortyfikacji zamkowych, np. w Ogrodzieńcu i Tenczynku. Przyjmowała czasem formę baszty o dwóch kondygnacjach, lub wyposażonej częściowo lub całościowo w kazamaty. To także fragment fortyfikacji stałej

    Inne znaczenie to dawne określenia na hulajgorod.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Beludża

    mieszkaniec Beludżystanu (krainy w południowo-wschodniej Azji)


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) etn. mieszkaniec Beludżystanu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beludżi

    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) jęz. język Beludżów;


    Źródła:

    Wiktionary

    Beludżyjka

    mieszkanka Beludżystanu (krainy w południowo-wschodniej Azji)


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) etn. mieszkanka Beludżystanu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beludżyjski

    Beludża


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Beludżami, dotyczący Beludżów

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (2.1) jęz. język beludżyjski;


    Patrz:Beludża

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beludżystan

    1. kraina historyczna na Bliskim Wschodzie;
    2. zachodnia prowincja Pakistanu;
    3. Sistan i Beludżystan - ostan (prowincja) w południowo-wschodnim Iranie


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-zachodniej Azji;

     (1.2) geogr. adm. prowincja w południowo-zachodnim Pakistanie;


    • Beludżystan – kraina historyczna
    • Beludżystan – prowincja w Pakistanie
    • Sistan i Beludżystan – prowincja w Iranie

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beludżystański

    Beludżystan; beludżyjski


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Beludżystanem, dotyczący Beludżystanu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beluria

    sztuczna elegancja stylu


    Źródła:

    SJP.pl

    Beluwa

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. beczkowóz (do wywozu nieczystości z szamba)


    Źródła:

    Wiktionary

    Belweder

    1. budowla ogrodowa (np. pałacyk, pawilon, altana) na wzniesieniu, z tarasem, z którego roztacza się rozległy widok;
    2. część budowli wysunięta ponad dach, zwykle z tarasem


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) archit. widokowy budynek ogrodowy położony na wzniesieniu;

     (1.2) archit. pałac usytuowany jak belweder (1.1), zwykle z rozległym widokiem na ogród

     (1.3) archit. nadbudówka lub dodatkowe piętro nad najwyższym poziomem budynku, często z tarasem

     (1.4) gw. więzienna areszt śledczy w Warszawie


    • belweder (architektura)
      • Belweder na wzgórzu Klausberg
      • Belweder na wzgórzu Pfingstberg
      • Belweder w Pradze
      • Belweder w Warszawie
      • Belweder w Wiedniu
    • Belweder (telewizor) – marka polskiego odbiornika telewizyjnego
    • Belweder – szczyt na Spitsbergenie, nazwany od Belwederu w Warszawie
    • Belweder – szczyt na Wyspie Króla Jerzego
    • Belweder – marka papierosów epoki PRL-u, sprzedawanych po 20 sztuk w eleganckich tekturowych pudełeczkach z rysunkiem warszawskiego Belwederu
    • Belweder – gajówka w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim, w gminie Gościeradów
    • Belweder – wzgórze (wzniesienie) w paśmie Wzgórz Trzebnickich, w Obornikach Śląskich

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belwederczyk

    uczestnik ataku na Belweder w Warszawie, rozpoczynającego powstanie listopadowe


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) hist. uczestnik ataku na Belweder w Warszawie rozpoczynającego powstanie listopadowe;


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belwederski

    1. związany z belwederem, pałacykiem ogrodowym;
    2. związany z Belwederem, pałacem w Warszawie, w Parku Łazienkowskim;
    3. związany z urzędem Prezydenta RP, np. profesor belwederski - profesor mianowany przez Prezydenta RP


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z belwederem, dotyczący belwederu

     (1.2) związany z warszawskim pałacem Belweder


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Belzebub

    potocznie:
    1. ktoś zły, rodzaj wyzwiska;
    2. diabeł, szatan, czart, bies


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) rel. w chrześcijaństwie: demon, władca piekieł i złych duchów;

     (1.2) rel. diabeł


    Belzebub (hebr. בעל זבוב *ba‘al zəvûv, arab. بعل الذباب, gr. Βεελζεβούλ – dosł.: pan much i komarów, popularnie: władca much) – semickie imię demona, wodza demonów. Pojawia się ono w Ewangelii Łukasza, w opisie sytuacji, gdy Żydzi (faryzeusze i uczeni) oskarżają Jezusa, że mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy (Łk 11, 15). Bywał także nazywany karmazynowym królem bądź antychrystem. W niektórych kodeksach Nowego Testamentu pojawiają się ponadto inne greckie wersje zapisu Βεελζεβούλ, takie jak Βεζεβούλ i Βεελζεβούβ. Z tymi różnicami leksykalnymi nie wiążą się żadne nowe odcienie znaczeniowe. W celu pogodzenia tych rozbieżności leksykalnych, niektórzy egzegeci stosują zapisΒεελζεβούλ(β), który jednak nie wydaje się ani praktyczny, ani konieczny.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Belzebubi

    przymiotnik od: belzebub


    Źródła:

    SJP.pl

    Bem

    nazwisko


    • Adam Bem – ukraiński piłkarz
    • Aleksander Bem – polski obrońca chłopów, uczestnik powstania miechowskiego Ludwika Mazarakiego
    • Aleksander Bem – polski perkusista, wokalista i kompozytor
    • Alfred Bem – rosyjski bibliotekarz, emigracyjny działacz społeczno-kulturalny, literaturoznawca, krytyk literacki, wykładowca akademicki, publicysta i pisarz
    • Alfred Brunon Bem – polski działacz ruchu robotniczego
    • Antoni Gustaw Bem – polski krytyk literacki
    • Bernard Bem – polski piłkarz
    • Daniel Bem – polski naukowiec, inżynier telekomunikacji
    • Ewa Bem – polska piosenkarka i wokalistka jazzowa
    • Henryk Bem – polski chemik, profesor PŁ
    • Henryk Bem – polski żużlowiec
    • Jan Bem – polski piłkarz
    • Jan Bém – czechosłowacki lekkoatleta i trener
    • Jerzy Bem – polski astronom
    • Józef Bem – polski generał, dowódca artylerii w czasie powstania listopadowego, feldmarszałek armii tureckiej, naczelny wódz powstania węgierskiego 1848–1849 i zastępca wodza drugiej rewolucji wiedeńskiej
    • Kazimierz Bem – polski i amerykański duchowny kalwiński, prawnik i historyk
    • Mieczysław Bem – instruktor polskiego harcerstwa
    • Sandra Ruth Lipsitz Bem – amerykańska psycholog
    • Stanisław Bem – polski harcerz i żołnierz podziemia niepodległościowego, sierżant podchorąży AK
    • Włodzimierz Bem de Cosban (1889–1954) –major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bema

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) archit. podium, trybuna, w kościele – podwyższona przestrzeń wokół ołtarza

     (1.2) hist. podwyższenie dla mówców na agorze


    • bema (architektura) – mównica, podwyższenie, podium
    • Bema – miejscowość i gmina we Włoszech
    • Osiedle Bema – osiedle Białegostoku
    • Ulica Józefa Bema – popularna nazwa ulic w Polsce

    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bemar

    wanna podgrzewcza do przechowywania ciepłych potraw, stosowana głównie w zakładach gastronomicznych


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) podgrzewany szeroki pojemnik na żywność służący do utrzymywania temperatury potraw;


    • Bemar (kuchnia) – wyposażenie kuchni
    • bemar – choroba

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bemarowy

    związany z bemarem


    Źródła:

    SJP.pl

    Bembenek

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Bembizm

    nurt w renesansowej literaturze włoskiej określany jako arystokratyczny humanizm, opierający się na dziełach P. Bembo, propagatora czystości formy literackiej i kontynuowania tradycji Cycerona i Petrarki


    Źródła:

    SJP.pl

    Bemit

    minerał, wodorotlenek glinu; boehmit


    Bemit (także Boehmit) – minerał z gromady wodorotlenków. Główny składnik boksytów. Należy do minerałów rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

    Nazwa pochodzi od nazwiska niemiecko-czeskiego chemika Johanna Böhma (1895-1952), a nie od niemieckiego geologa i paleontologa Johannesa Böhma (1857-1938).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bemol

    znak w notacji muzycznej obniżający dźwięki o pół tonu


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) muz. znak graficzny obniżający nutę o półton;


    Bemol () – znak chromatyczny, obniżający wysokość dźwięku o pół tonu.

    Bemol może być użyty jako znak przykluczowy (umieszczony bezpośrednio po kluczu). Obniża wówczas wszystkie dźwięki, na wysokości których jest zapisany na pięciolinii.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bemolowy

    przymiotnik od: bemol


    Źródła:

    SJP.pl

    Bemowianin

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Bemowa


    Źródła:

    Wiktionary

    Bemowianka

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) mieszkanka Bemowa


    Źródła:

    Wiktionary

    Bemowo

    dzielnica Warszawy


    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. dzielnica Warszawy;

     (1.2) geogr. część wsi Ścinawka Górna, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków


    Bemowo – dzielnica Warszawy, położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bemowski

    Bemowo (dzielnica Warszawy)


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) odnoszący się do Bemowa, związany z Bemowem


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Ben

    1. syn (w imionach arabskich); bin, ibn;
    2. syn (w imionach hebrajskich)


    przyimek

     (1.1) syn (w imionach arabskich)

     (1.2) syn (w imionach hebrajskich)


    Belgia:

    • Ben-Ahin – dzielnica Huy

    Holandia:

    • Ben Hoyer – osada (buurt) w Willemstadzie

    Iran:

    • Ben – miejscowość

    Stany Zjednoczone:

    • Ben – miejscowość w stanie Arkansas
    • Ben – miejscowość w stanie Ohio
    • Ben – miejscowość w stanie Teksas
    • Ben – miejscowość w stanie Tennessee

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benami

    rodzaj transakcji w Azji Wschodniej


    Źródła:

    SJP.pl

    Benares

    Waranasi; miasto w Indiach


    Waranasi (hindi वाराणसी, Vārāṇasī; ang. Varanasi; hist. Benares, Kaśi) – miasto w północnych Indiach, w stanie Uttar Pradesh, na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem. W 2011 roku liczyło ok. 1,2 mln mieszkańców.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benchmark

    [czytaj: benczmark] test lub program komputerowy sprawdzający wydajność sprzętu lub oprogramowania


    • Benchmark (ekonomia) – wskaźnik gospodarczy
    • Testowanie wzorcowe (ang. benchmark) – test wzorcowy sprzętu lub oprogramowania
    • benchmark.pl – strona internetowa
    • Benchmarking inaczej badania porównawcze lub analiza porównawcza
    • Reper – znak geodezyjny

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benchmarking

    Benchmarking (badania porównawcze lub analiza porównawcza) – praktyka stosowana w zarządzaniu, polegająca na porównywaniu procesów i praktyk stosowanych przez własne przedsiębiorstwo, ze stosowanymi w przedsiębiorstwach uważanych za najlepsze w analizowanej dziedzinie. Wynik takiej analizy służy jako podstawa doskonalenia. Jest to praktyczna realizacja przysłowia: „trzeba się uczyć na błędach, ale lepiej uczyć się na błędach cudzych, niż na swoich”.


    Źródła:

    Wikipedia

    Bencz

    dno zbiornika wodnego


    rzeczownik, rodzaj męski

     (1.1) pierwotne dno strefy przybrzeżnej zbiornika wodnego;


    Bencz – pierwotne dno strefy przybrzeżnej zbiornika wodnego. Zazwyczaj zbudowane jest z części trudno rozpuszczalnych, trwałych na erozję. Bencz często jest zakrywany w wyniku sedymentacji materiałów pochodzących z abrazji brzegów zbiornika wodnego.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bender

    nazwisko


    • Bender – fikcyjna postać, robot z serialu Futurama

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benderski

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Benderami, dotyczący Bender


    Źródła:

    Wiktionary

    Bendery

    rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto w Naddniestrzu, separatystycznej części Mołdawii, port nad Dniestrem;


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bendir

    instrument perkusyjny, bęben o głębokim brzmieniu pochodzący z Afryki Północnej


    Bendir (arab. بندر) – instrument perkusyjny pochodzący z Afryki Północnej, najczęściej spotykany w Maroku. Jest to bęben obręczowy o głębokim brzmieniu charakteryzujący się połączeniem rezonującego brzęczenia (dzięki jelitowym sznurkom naciągniętym pod wewnętrzną płaszczyzną membrany) i możliwością zmian kolorytu powodowanym ruchami całością instrumentu. Bendir tradycyjnie grany palcami lub całą dłonią, trzymany jest jedną ręką, dla ułatwienia chwytu posiada w obręczy otwór na kciuk.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bendkowski

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Bendyk

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Benedek

    nazwisko


    Osoby o tym nazwisku:

    • Gábor Benedek – węgierski pięcioboista nowoczesny, olimpijczyk
    • Jan Benedek – polski kompozytor, gitarzysta i wokalista
    • Joana Benedek – meksykańska aktorka
    • János Benedek – węgierski sztangista, olimpijczyk
    • László Benedek – amerykański reżyser filmowy
    • László Benedek – węgierski neurolog i psychiatra
    • Ludwig von Benedek – austriacki wojskowy
    • Tibor Benedek – węgierski piłkarz wodny
    • Witold Benedek – polski architekt

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benedetti

    nazwisko


    Osoby o tym nazwisku:

    • Cesare Benedetti – włoski kolarz szosowy
    • Mario Benedetti – urugwajski dziennikarz, nowelista i poeta

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benedict

    [czytaj: BEnidikt] nazwisko, m.in. Ruth Fulton Benedict (1887-1948) - amerykański antropolog kulturowy


    Miejscowości w USA:

    • Benedict – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Wilson
    • Benedict – jednostka osadnicza w stanie Maryland, w hrabstwie Charles
    • Benedict – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie York
    • Benedict – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie McLean

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benedictus

    Źródła:

    Wikipedia

    Benedykciny

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benedykty lub z nią związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benedykcja

    dawniej: błogosławieństwo


    Błogosławieństwo w Biblii – termin religijny oznaczający formułę lub gest wyrażenia życzenia udzielenia łaski przez Boga.Słowo błogosławieństwo pochodzi od łacińskiego bene-dictio (gr. eu-logein) – mówić dobrze, życzyć czegoś dobrego. Swymi korzeniami sięga do hebrajskiego źródłosłowu brk. Ten jeden rdzeń służy do określenia różnych form błogosławieństwa: beraka – błogosławieństwo; barek – błogosławić; baruk – błogosławiony.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benedykt

    imię męskie


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|m.;

    forma rzeczownika.

     (2.1) D. lm. od: Benedykta


    Benedykt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino, i Spinoza.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benedykta

    imię żeńskie


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|ż.;

    forma rzeczownika.

     (2.1) D. i B. lp. od: Benedykt


    Benedykta – żeńska forma imienia Benedykt. Może też występować w formie Benita.

    Benedykta imieniny obchodzi 4 stycznia, 21 marca, 6 maja, 29 czerwca i 2 lipca.

    Znane osoby o imieniu Benedykta:

    • św. Benedykta Hyŏng Kyŏng-nyŏn – męczennica koreańska
    • św. Teresa Benedykta od Krzyża
    • Benedykta – księżniczka Danii
    • Benita von Falkenhayn – niemiecka arystokratka, agentka polskiego wywiadu
    • Benita Ferrero-Waldner – austriacka działaczka polityczna
    • Benita Fitzgerald-Brown – amerykańska lekkoatletka

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benedyktostwo

    Benedykt z małżonką; Benedyktowie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benedyktowie

    imię męskie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benedyktowy

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benedykta lub z nim związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benedyktyn

    mnich, członek Zakonu św. Benedykta


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) rel. członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji

    rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

     (2.1) spoż. likier korzenno-ziołowy


    Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Dzieli się na gałęzie:

    • męską – mnichów;
    • żeńską – mniszki;
    • laikat – oblatów, wiernych świeckich obojga płci, zrzeszonych przy opactwach benedyktyńskich i żyjących według Reguły św. Benedykta w świecie.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benedyktyni

    męski zakon katolicki


    Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Dzieli się na gałęzie:

    • męską – mnichów;
    • żeńską – mniszki;
    • laikat – oblatów, wiernych świeckich obojga płci, zrzeszonych przy opactwach benedyktyńskich i żyjących według Reguły św. Benedykta w świecie.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benedyktynka

    1. likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktyn;
    2. członkini katolickiego kontemplacyjnego zakonu żeńskiego: Mniszki Zakonu św. Benedykta


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) zakonnica z zakonu św. Benedykta

     (1.2) likier o smaku ziołowo-korzennym


    Benedyktyn lub benedyktynka – likier złożony z ponad 40 rozmaitych ziół i korzeni, sporządzany od początku XVI w. do czasów rewolucji francuskiej przez benedyktynów z klasztoru Fécamp we Francji. Pierwotna receptura Benedictine D. O. (popularnie zwanej benedyktynką) opracowana została w 1510 r. przez włoskiego mnicha przebywającego w klasztorze Benedyktynów w Normandii. Początkowo trunek miał być lekiem na malarię.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benedyktynki

    1. likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktyn;
    2. członkini katolickiego kontemplacyjnego zakonu żeńskiego: Mniszki Zakonu św. Benedykta


    Benedyktynki, Mniszki Zakonu św. Benedykta (łac. Moniales Ordinis Sancti Benedicti, O.S.B.) – żeński zakon klauzurowy.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benedyktyński

    1. odnoszący się do zakonu benedyktynów;
    2. przenośnie: wymagający precyzji i cierpliwości, np. praca benedyktyńska, cierpliwość benedyktyńska; żmudny


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z benedyktynami, dotyczący benedyktynów

    przymiotnik jakościowy

     (2.1) taki, który wymaga wyjątkowej dokładności i poświęcenia dużej ilości czasu

    przymiotnik dzierżawczy

     (3.1) należący do benedyktynów, będący ich własnością


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benefaktor

    dawniej: osoba świadcząca innym dobro; dobroczyńca, filantrop, dobrodziej


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) daw. dobroczyńca, fundator


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benefaktorka

    benefaktor


    Patrz:benefaktor

    Źródła:

    SJP.pl

    Benefaktorski

    dawniej: dotyczący benefaktora, związany z benefaktorem - dobroczyńcą, filantropem, np. portret benefaktorski


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) daw. związany z benefaktorem, dotyczący benefaktora


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beneficencja

    dawniej: udzielanie pomocy potrzebującym; dobroczynność, filantropia


    Źródła:

    SJP.pl

    Beneficjalny

    1. we wczesnym średniowieczu, zwłaszcza w zachodniej Europie: taki, który dotyczył beneficjum - warunkowego nadania ziemi, urzędu itp. wasalowi przez seniora jako wynagrodzenia za wykonywanie określonych z góry obowiązków;
    2. w Kościele katolickim: taki, który dotyczył beneficjum - urzędu związanego z dochodami


    Źródła:

    SJP.pl

    Beneficjant

    osoba czerpiąca zyski z beneficjum, czyli z nadanych dóbr, ziemi lub urzędu; beneficjent


    Źródła:

    SJP.pl

    Beneficjantka

    beneficjant


    Patrz:beneficjant

    Źródła:

    SJP.pl

    Beneficjent

    1. osoba czerpiąca zyski z beneficjum, czyli z nadanych dóbr, ziemi lub urzędu; beneficjant;
    2. w ekonomii: strona umowy franczyzy będąca dawcą, organizatorem sieci franczyzowej; franczyzodawca, franchisedawca, franchisodawca, franchisingodawca, franczyzer


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) praw. osoba czerpiąca zyski, profity z czegoś

     (1.2) hist. rel. osoba korzystająca z beneficjum


    Beneficjent – osoba otrzymująca pieniądze lub inne korzyści. Na przykład osoba, której udzielono kredytu albo na rzecz której została otwarta akredytywa, udzielona gwarancja lub poręczenie. W przypadku przelewów pieniężnych (zarówno lokalnych, jak i zagranicznych) – osoba, na rzecz której zostaje dokonany przelew.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beneficjentka

    beneficjent


    Patrz:beneficjent

    Źródła:

    SJP.pl

    Beneficjum

    1. we wczesnym średniowieczu, zwłaszcza w zachodniej Europie: warunkowe nadanie ziemi, urzędu itp. wasalowi przez seniora jako wynagrodzenie za wykonywanie określonych z góry obowiązków;
    2. w Kościele katolickim: urząd, z którym związane są dochody;
    3. przenośnie: dochód, korzyść z czegoś


    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) hist. akt nadania przez cesarza rzymskiego szczególnych przywilejów osobom zasłużonym

     (1.2) hist. w średniowieczu: nadanie na określonych warunkach ziemi lub urzędu wasalowi przez seniora

     (1.3) hist. dochodowy urząd w Kościele katolickim

     (1.4) przen. korzyści płynące z czegoś


    Beneficjum (łac. beneficium, „dobrodziejstwo, uposażenie”) – pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiązków. W następstwie zaczęto tak nazywać nadanie gruntu wasalowi przez seniora, czasowe albo dożywotnie, jako honorowe wynagrodzenie albo w zamian za służbę wasalną, później dziedziczne. Z czasem termin zaczął metonimicznie oznaczać sprawowany urząd i dochody z nim związane.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benefis

    1. przedstawienie teatralne lub koncert organizowane dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów;
    2. dawniej: impreza mająca na celu zdobycie dodatkowych dochodów dla artysty lub zespołu


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) teatr. przedstawienie organizowane na cześć artysty obchodzącego znaczący jubileusz pracy artystycznej;

     (1.2) daw. impreza, której celem jest dodatkowe wynagrodzenie aktorów


    Benefis – spektakl, koncert lub podobne wydarzenie zorganizowane dla uczczenia konkretnej osoby lub zespołu osób. Uroczystość ma charakter retrospektywny i najczęściej odbywa się z okazji jubileuszu. W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant (formy niepoprawne: beneficjant, beneficjent) oraz zaproszeni przez niego goście.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benefisant

    artysta, na cześć którego odbywa się przedstawienie lub koncert


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) artysta, dla którego urządza się benefis


    Benefis – spektakl, koncert lub podobne wydarzenie zorganizowane dla uczczenia konkretnej osoby lub zespołu osób. Uroczystość ma charakter retrospektywny i najczęściej odbywa się z okazji jubileuszu. W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant (formy niepoprawne: beneficjant, beneficjent) oraz zaproszeni przez niego goście.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benefisantka

    artystka, na cześć której odbywa się przedstawienie lub koncert


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) forma żeńska od: benefisant


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benefisowy

    związany z benefisem - przedstawieniem teatralnym lub koncertem organizowanym dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z benefisem, dotyczący benefisu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benefit

    dodatkowa korzyść w pracy


    Benefit – trzeci album grupy Jethro Tull, wydany w kwietniu 1970 roku. Po raz pierwszy w nagraniach wziął udział John Evan jako pianista i organista, chociaż nie był on jeszcze stałym członkiem grupy, jak również ostatnim, w którego nagraniu brał udział basista Glenn Cornick. Album osiągnął trzecie miejsce w rankingach sprzedaży w Wielkiej Brytanii.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benefitowy

    benefit


    Patrz:benefit

    Źródła:

    SJP.pl

    Benek

    zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie); Benuś


    Benek – polsko-austriacki komediodramat z 2007 roku w reżyserii Roberta Glińskiego.

    Zdjęcia kręcono w Bytomiu, Rudzie Śląskiej, Katowicach, Chorzowie i Świętochłowicach. Trwały one od 4 października do 11 listopada 2006 roku.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Beneluks

    unia gospodarcza obejmująca Belgię, Holandię i Luksemburg; Benelux, BENELUX


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. region w Europie Zachodniej, składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga;


    Beneluks, Benelux – region w Europie Zachodniej składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga. Słowo Benelux to skrót powstały z połączenia pierwszych sylab nazw tych państw (francuska/niderlandzka, w nawiasach polska nazwa): Belgique/België (Belgia), Nederland (Holandia), Luxembourg/Luxemburg (Luksemburg).

    Pierwotnie określenie Benelux oznaczało jedynie unię celną wspomnianych państw.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benelux

    unia gospodarcza obejmująca Belgię, Holandię i Luksemburg; Beneluks, BENELUX


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. zob. Beneluks.


    Beneluks, Benelux – region w Europie Zachodniej składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga. Słowo Benelux to skrót powstały z połączenia pierwszych sylab nazw tych państw (francuska/niderlandzka, w nawiasach polska nazwa): Belgique/België (Belgia), Nederland (Holandia), Luxembourg/Luxemburg (Luksemburg).

    Pierwotnie określenie Benelux oznaczało jedynie unię celną wspomnianych państw.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benesz

    nazwisko


    Benesz – polskie nazwisko pochodzące od Beneš

    • Adam Benesz
    • Andrzej Benesz

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benetton

    [czytaj: benetn] nazwisko


    • Benetton Group S.p.A. – włoskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją i sprzedażą odzieży oraz obuwia
    • Benetton Formula – zespół i konstruktor Formuły 1

    osoby noszące nazwisko Benetton:

    • Luciano Benetton
    • Mario Benetton
    • Rocco Benetton

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benetyt

    roślina nagonasienna z epoki jurajskiej; bennetyt


    Benetyty (Bennettitopsida, Cycadeoidopsida) – klasa roślin kopalnych należących do typu (gromady) nagonasiennych. Żyły w erze paleozoicznej i mezozoicznej od późnego permu do połowy późnej kredy. Benetyty czasem uważane są za oddzielny typ (gromadę) – Bennettitophyta.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benewencki

    Benewent


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Benewentem, dotyczący Benewentu


    Patrz:Benewent

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benewent

    miasto i gmina we Włoszech


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent (1.2);

     (1.2) geogr. prowincja we Włoszech, w regionie Kampania;


    Benewent (wł. Benevento) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benewentański

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) zob. benewencki.


    Źródła:

    Wiktionary

    Benewolencja

    dawniej: przychylność, łaskawość, życzliwość


    Źródła:

    SJP.pl

    Benfica

    [czytaj: benfika] portugalski klub piłkarski z Lizbony


    Benfica – miasto w Angoli, w prowincji Luanda.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bengal

    lekka, cienka tkanina o luźnym splocie, najczęściej jedwabna; muślin, muszlin


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Południowej, w Indiach i Bangladeszu, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską;

     (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w USA


    Bengal – kraina historyczna w Azji Południowej, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską. Zachodnia część Bengalu leży w Indiach (stan Bengal Zachodni), a wschodnią stanowi Bangladesz.

    Powierzchnia wynosi około 215,5 tysiąca km², a zamieszkuje ją około 235 milionów ludzi (2003), głównie Bengalczycy. Największe miasto tego regionu to Kolkata w Indiach.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bengalczyk

    członek ludności zamieszkującej Bengal, krainę w Azji


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) etn. członek azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Bengali

    język bengalski będący językiem urzędowym w Indiach i Bangladeszu


    Język bengalski (bengalski: বাংলা trl.: bāṃlā /baŋla/, ang. Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). Liczba osób używających bengalskiego jako drugiego języka wynosi około 70 mln.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bengalia

    kraina w Azji; Bengal


    Źródła:

    SJP.pl

    Bengalik

    rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych


    Źródła:

    SJP.pl

    Bengalina

    rodzaj tkaniny o płóciennym splocie, w której osnowa jest jedwabna, wątek zaś bawełniany (rzadziej z wełny czesankowej)


    Źródła:

    SJP.pl

    Bengalka

    członkini ludu zamieszkującego Bengal (krainę w Azji)


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) etn. członkini azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Bengalski

    przymiotnik od: Bengal


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Bengalem, dotyczący Bengalu

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (2.1) jęz. język bengalski (1.1);


    Język bengalski (bengalski: বাংলা trl.: bāṃlā /baŋla/, ang. Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). Liczba osób używających bengalskiego jako drugiego języka wynosi około 70 mln.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bengalskojęzyczny

    przymiotnik

     (1.1) taki, który posługuje się językiem bengalskim

     (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bengalskim

     (1.3) spisany, stworzony w języku bengalskim


    Źródła:

    Wiktionary

    Bengtsson

    nazwisko


    Osoby o tym nazwisku:

    • Birgitta Bengtsson – szwedzka żeglarka sportowa, olimpijka
    • Eddy Bengtsson – szwedzki zapaśnik, olimpijczyk
    • Ingemund Bengtsson – szwedzki polityk
    • Ingmar Bengtsson – szwedzki muzykolog
    • Per-Inge Bengtsson – szwedzki kajakarz, olimpijczyk
    • Robin Bengtsson – szwedzki piosenkarz

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Beniamin

    ulubieniec, pupilek, beniaminek;
    1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
    2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
    3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|m.;

    forma rzeczownika.

     (2.1) D. lm. od: Beniamina


    Beniamin – imię męskie pochodzenia biblijnego, oznaczające dosłownie „syn południa” lub „syn prawicy” (w języku hebrajskim północ jest utożsamiana z lewą, a południe z prawą stroną). Beniamin imieniny obchodzi 31 marca i 19 grudnia.

    Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom w Polsce, Beniamin w 2017 roku zajmował 123. miejsce wśród imion męskich.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beniamina

    ulubieniec, pupilek, beniaminek;
    1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
    2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
    3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|ż.

    forma rzeczownika.

     (2.1) D., B. lp. od: Beniamin


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beniaminek

    ulubieniec, pupil, beniamin;
    1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
    2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
    3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|m., zdrobn. od: Beniamin


    Beniaminek – zespół klubu sportowego, który awansował do danej ligi z niższego szczebla rozgrywek i gra w niej pierwszy sezon po takim awansie.

    Do przywilejów beniaminka na ogół (choć nie zawsze) należy rozgrywanie pierwszego w sezonie meczu we własnym obiekcie.

    Przeciwieństwem tego określenia jest spadkowicz – oznacza bowiem zespół, który spadł do danej ligi z wyższego szczebla rozgrywek i gra w niej pierwszy sezon po takim spadku.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beniamininy

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Beniaminy lub z nią związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Beniaminostwo

    Beniamin z małżonką; Beniaminowie


    Źródła:

    SJP.pl

    Beniaminowie

    ulubieniec, pupilek, beniaminek;
    1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
    2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
    3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


    Źródła:

    SJP.pl

    Beniaminowy

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Beniamina lub z nim związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benice

    Niemcy
    • Benice – dawna nazwa Benz
    Polska
    • Benice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn
    • Benice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski
    • Benice – gromada
    Słowacja
    • Benice – wieś (obec) w kraju żylińskim, w powiecie Martin
    Czechy
    • Benice – część Pragi

    Źródła:

    Wikipedia

    Beniciny

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benity lub z nią związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benicjusz

    imię męskie


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|m.;


    Benicjusz – imię męskie pochodzące od włoskiego serwity, św. Filipa Benicjusza (wł. Benizi). Imieniny obchodzi 23 sierpnia.

    W innych językach:

    • (ang.) Benitius
    • (cz.) Benicius
    • (hiszp.) Benicio
    • (niem.) Benitius
    • (wł.) Benizi, Benizzi

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benigna

    imię żeńskie


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|ż.


    Benigna – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Benignus, Benigny. Pochodzi od przymiotnika benigna, oznaczającego „dobroduszna, uprzejma, przyjazna, życzliwa”, który następnie stał się przydomkiem, a później imieniem. W Polsce po raz pierwszy zanotowane w XIV wieku, jednak w odniesieniu do osoby żyjącej w wieku XI. Patronką tego imienia jest bł. Benigna z Wrocławia (lub Trzebnicy).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benigniny

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benigny lub z nią związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benigny

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|m.;


    Benigny, Benignus – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „uprzejmy”, „przyjazny”. Patronem imienia jest m.in. św. Benigny z Dijon, męczennik z II wieku.

    Benigny imieniny obchodzi 13 lutego, 6 czerwca, 1 listopada i 9 listopada.

    Żeński odpowiednik: Benigna


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benin

    1. państwo w Afryce ze stolicą w Porto Novo; Republika Beninu;
    2. miasto w Nigerii;
    3. zatoka Oceanu Atlantyckiego


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;


    Benin (do 1975 pod nazwą Dahomej), oficjalnie Republika Beninu – państwo w Afryce nad Zatoką Gwinejską. Graniczy z Burkina Faso, Nigrem, Nigerią i Togo, członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benińczyk

    obywatel Beninu


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) obywatel Beninu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beninka

    obywatelka Beninu


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) obywatelka Beninu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beniński

    przymiotnik od: Benin


    przymiotnik

     (1.1) odnoszący się do Beninu, państwa w Afryce


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benio

    zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie)


    Źródła:

    SJP.pl

    Beniowski

    nazwisko


    Beniowski – poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego, którego pięć pierwszych pieśni powstało w latach 1840–1841 i zostało opublikowanych w 1841 roku. Pozostałe części poematu nie ukazały się za życia poety – wydał je Antoni Małecki w zbiorze Pism pośmiertnych Słowackiego.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benisz

    nazwisko


    Benisz (Behnisch, Boenisch) – polski herb szlachecki z nobilitacji.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benita

    imię żeńskie


    Benedykta – żeńska forma imienia Benedykt. Może też występować w formie Benita.

    Benedykta imieniny obchodzi 4 stycznia, 21 marca, 6 maja, 29 czerwca i 2 lipca.

    Znane osoby o imieniu Benedykta:

    • św. Benedykta Hyŏng Kyŏng-nyŏn – męczennica koreańska
    • św. Teresa Benedykta od Krzyża
    • Benedykta – księżniczka Danii
    • Benita von Falkenhayn – niemiecka arystokratka, agentka polskiego wywiadu
    • Benita Ferrero-Waldner – austriacka działaczka polityczna
    • Benita Fitzgerald-Brown – amerykańska lekkoatletka

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benitez

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Benito

    imię żeńskie


    Benedykt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino, i Spinoza.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benitoit

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) miner. minerał z grupy krzemianów pierścieniowych;


    Benitoit – minerał z grupy krzemianów pierścieniowych. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benjamin

    [czytaj: bendżamin]
    1. imię męskie;
    2. nazwisko


    • Beniamin (Benjamin) – imię męskie pochodzenia hebrajskiego
    • Beniamin (ur. w poł. XVIII w. zm. 1814) – rosyjski biskup prawosławny
    • Beniamin – zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1600–1606
    Miejscowości w USA
    • Benjamin – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Knox
    • Benjamin – jednostka osadnicza w stanie Utah, w hrabstwie Utah

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benkowski

    nazwisko


    Geografia Bułgarii

    • Benkowski – góra w Ichtimanskiej Srednej Gorze
    • Benkowski – wieś w obwodzie Dobricz
    • Benkowski – wieś w obwodzie Kyrdżali
    • Benkowski – wieś w obwodzie Płowdiw
    • Benkowski – wieś w obwodzie sofijskim
    • Benkowski – wieś w obwodzie Stara Zagora
    • Benkowski – wieś w obwodzie Warna
    • Benkowski – schronisko turystyczne w Starej Płaninie

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benn

    Benn, właśc. Bencjon Rabinowicz (ur. 19 kwietnia 1905 w Białymstoku, zm. 1989 we Francji) – francuski artysta malarz pochodzenia żydowskiego, związany z École de Paris. Większa część jego twórczości jest inspirowana tematyką biblijną, a zwłaszcza Księgą Psalmów.


    Źródła:

    Wikipedia

    Bennett

    [czytaj: benet] nazwisko, m.in. James Gordon Bennett (1841-1918) - amerykański dziennikarz i wydawca prasowy


    Miejscowości w USA:

    • Bennett – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Adams
    • Bennett – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Cedar
    • Bennett – jednostka osadnicza w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Chatham
    • Bennett – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bennetyt

    roślina nagonasienna z epoki jurajskiej; benetyt


    Źródła:

    SJP.pl

    Benni

    [czytaj: BEni] nazwisko


    • Artur Benni – aktywista socjalistyczny, rewolucjonista
    • Herman Benni – pastor ewangelicki, pedagog
    • Jan Jakub Benni – pastor ewangelicki, teolog, hebraista
    • Karol Benni – lekarz laryngolog
    • Maria Benni – działaczka misyjna
    • Tytus Benni – językoznawca

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benny

    [czytaj: BEni] obce imię męskie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benoit

    Benoit – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Bolivar.


    Źródła:

    Wikipedia

    Benon

    imię męskie


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|m.;


    • Benon – imię męskie
    • Benon – miejscowość we Francji
    • Benon z Miśni – święty, patron chorych, rybaków i zwierząt domowych

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benonici

    członek zakonu benonitów, będącego częścią zakonu redemptorystów, która osiedliła się w XVIII w. przy kościele św. Benona w Warszawie


    Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (łac. Congregatio Sanctissimi Redemptoris, siglum: CSsR, pot. redemptoryści) – katolickie zgromadzenie zakonne założone przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego 9 listopada 1732 roku. Głównym charyzmatem redemptorystów jest podążanie za przykładem Jezusa Chrystusa w ramach życia apostolskiego, które łączy równocześnie głębokie oddanie się Bogu oraz głoszenie Ewangelii, szczególnie ubogim oraz najbardziej opuszczonym. Ewangelizacja odbywa się szczególnie poprzez prowadzenie rekolekcji, misji ludowych oraz zaangażowanie w misyjną działalność Kościoła na całym świecie. Według danych z 2021 roku redemptoryści posługują w 82 krajach na sześciu kontynentach (Europa, Afryka, Azja, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia i Oceania).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benonita

    członek zakonu benonitów, będącego częścią zakonu redemptorystów, która osiedliła się w XVIII w. przy kościele św. Benona w Warszawie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benonostwo

    Benon z małżonką; Benonowie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benonowie

    imię męskie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benonowy

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benona lub z nim związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benowo

    wieś w województwie pomorskim


    Benowo (niem. Benhoff) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Ryjewo przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 602 z drogą wojewódzką nr 606 w odległości 8 kilometrów od Sztumu. Benowo znajduje się ok. 4–5 km na południowy wschód od rozgałęzienia Wisły na Nogat i Leniwkę.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bental

    w hydrobiologii: dno zbiornika wodnego jako swoiste środowisko życia


    Bental, strefa bentoniczna (gr. bénthos 'głębina') – strefa denna zbiornika wodnego. Cechy charakterystyczne tej strefy to bardzo mała ilość światła lub jego brak, mała ilość tlenu, niska temperatura oraz większe ciśnienie. Organizmy zasiedlające strefę bentoniczną nazywane są bentosem.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bentazon

    nazwa zwyczajowa herbicydu z grupy pochodnych azyny


    Źródła:

    SJP.pl

    Bentewi

    bentewi wielki, bentewi ciemny - gatunki ptaków z rodziny tyrankowatych


    Źródła:

    SJP.pl

    Bentkowski

    nazwisko


    • Aleksander Bentkowski (ur. 1941) – polski adwokat i polityk, poseł na Sejm X, I, II i III kadencji.
    • Alfred Bentkowski (1813–1850) – lekarz, duchowny katolicki.
    • Feliks Jan Bentkowski (1781–1852) – historyk literatury.
    • Władysław Bentkowski (1817–1887) – uczestnik obu polskich powstań narodowych w XIX wieku i rewolucji.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bentley

    [czytaj: bentlej] samochód marki Bentley


    rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

     (1.1) samochód marki Bentley


    Bentley Motors Limited – brytyjski producent samochodów luksusowych, sportowych i SUV-ów z siedzibą w Crewe, działający od 1919 roku. Należy do niemieckiego koncernu Volkswagen Group.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bento

    ozdobione jedzenie na wynos zapakowane w charakterystyczne pudełko


    Bentō (jap. 弁当) – rodzaj posiłku kuchni japońskiej, mający postać pojedynczej porcji na wynos, kupowanej w punktach gastronomicznych lub przygotowywanej w domu.

    Tradycyjne bentō składa się z ryżu, ryby lub mięsa, a także z pikli i gotowanych warzyw. Posiłek pakowany jest w odpowiednie pudełko (jap. 弁当箱 bentō-bako) – może to być zwykłe plastikowe, produkowane masowo opakowanie, bądź specjalne, wykonane z drewna i pokryte laką. Gotowe bentō jest w Japonii powszechnie dostępne, w takich miejscach, jak: sklepy spożywcze, stacje kolejowe, stacje benzynowe, kioski, domy towarowe, specjalne sklepy z bentō (jap. 弁当屋 bentō-ya).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bentoniczny

    bytujący w dnie zbiorników wodnych lub przytwierdzający się do jego powierzchni (np. glony bentoniczne); bentosowy


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) ekol. związany z bentosem, dotyczący bentosu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Bentonit

    skała osadowa


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) geol. skała ilasta powstała w wyniku przeobrażenia szkliwa wulkanicznego lub utworów piroklastycznych;


    Bentonit – osadowa skała ilasta składająca się głównie z montmorylonitu. Przybiera barwę białą, żółtą lub inną. Powstaje w wyniku przeobrażenia szkliwa wulkanicznego z popiołów i tufów wulkanicznych zachodzącego w wodzie morskiej.

    Ma silne właściwości adsorpcyjne. Znajduje zastosowanie jako środek oczyszczający i odbarwiający.

    Spotykany jest głównie w Rosji i Stanach Zjednoczonych. W Polsce występuje w okolicach Chmielnika (powiat kielecki) i w Karpatach.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bentonitowy

    przymiotnik od bentonit, np. złoża bentonitowe


    Źródła:

    SJP.pl

    Bentonityzacja

    proces przeobrażania szkliwa zawartego w tufach i popiołach wulkanicznych, w wyniku którego powstaje bentonit


    Źródła:

    SJP.pl

    Bentos

    organizmy (rośliny, zwierzęta, bakterie) zamieszkujące dno zbiorników wodnych i cieków; środowisko denne


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) ekol. zespół organizmów zasiedlających dno zbiorników wodnych, penetrujących osady denne lub żyjących na ich powierzchni;


    Bentos (gr. βένθος bénthos – „głębina”) – zespół organizmów zwierzęcych związanych z dnem środowisk wodnych (słonych i słodkich, stojących i płynących), w tym także związanych z rozmaitymi strukturami obecnymi na dnie, a więc roślinami (fauna naroślinna), glonami, kamieniami (fauna nakamienna), szczątkami antropogenicznymi.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bentosowy

    bytujący w dnie zbiorników wodnych lub przytwierdzający się do jego powierzchni (np. glony bentosowe); bentoniczny


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) ekol. związany z bentosem, dotyczący bentosu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benuś

    zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie); Benek


    Źródła:

    SJP.pl

    Benwenuciny

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benwenuty lub z nią związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benwenut

    imię męskie


    Benwenut – imię męskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "dobrze, że przyszedłeś".

    Forma żeńska: Benwenuta

    Benwenut imieniny obchodzi 22 marca, 5 maja i 27 czerwca.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benwenuta

    imię żeńskie


    Benwenuta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "dobrze, że przyszłaś", forma żeńska imienia Benwenut.

    Benwenuta imieniny obchodzi 30 października.

    Osoby noszące to imię:

    • św. Benwenuta Bojani (1255–1292)

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benwenutostwo

    Benwenut z małżonką; Benwenutowie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benwenutowie

    imię męskie


    Źródła:

    SJP.pl

    Benwenutowy

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Benwenuta lub z nim związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Benxi

    miasto w Chinach; Pensi


    Benxi (chiń. 本溪; pinyin Běnxī) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na południowy wschód od miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 083 983. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 566 855 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego i rud żelaza oraz hutnictwa żelaza i przemysłu koksowniczego.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benz

    [czytaj: benc] nazwisko


    Niemcy:

    • Benz – gmina w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie w powiecie Nordwestmecklenburg
    • Benz – gmina w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Greifswald

    Osoby:

    • Bertha Benz – żona Carla, pierwsza pokonała dystans 100 km automobilem
    • Carl Benz – niemiecki inżynier
    • Julie Benz – amerykańska aktorka
    • Nikki Benz – kanadyjska aktorka pornograficzna

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzaldehyd

    najprostszy aldehyd aromatyczny, ciecz o zapachu gorzkich migdałów


    Aldehyd benzoesowy, benzaldehyd, C
    6
    H
    5
    CHO
    – organiczny związek chemiczny, najprostszy aldehyd aromatyczny.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzantron

    keton karbocykliczny, półprodukt do wyrobu wielu cennych barwników kadziowych, otrzymywany zwykle przez kondensację antrachinonu i gliceryny w środowisku kwasu siarkowego i w obecności opiłków żelaza


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzedryna

    środek pobudzający aktywność psychomotoryczną, likwidujący m.in. objawy zmęczenia i zwiększający zdolność koncentracji, łatwo uzależniający; psychedryna, amfetamina, potocznie: amfa


    Amfetamina, pot. speed lub feta – organiczny związek chemiczny, pochodna 2-fenyloetyloaminy, stymulant wykorzystywany w leczeniu ADHD, narkolepsji i otyłości. Odkryta w 1887, występuje w dwóch enancjomerach, którymi są lewoamfetamina i dekstroamfetamina. Nazwa amfetamina odnosi się zaś do racemicznej wolnej zasady, a więc składającej się z równomolowej mieszaniny czystych enancjomerów. Niemniej termin ten jest często używany nieformalnie do dowolnej mieszaniny enancjomerów, a nawet do czystych enancjomerów. Historycznie wykorzystywano ją do leczenia obrzęku nosa i zaburzeń depresyjnych. Stosuje się ją jako środek dopingujący oraz substancję nootropową, a także rekreacyjnie jako afrodyzjak i związek euforyzujący. Posiadanie i dystrybucja są ściśle kontrolowane w wielu krajach, z powodu znacznego ryzyka zdrowotnego, związanego z użyciem rekreacyjnym.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzen

    ciekły, najprostszy (6 atomów węgla) węglowodór aromatyczny; wykorzystywany m.in. w przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy arenów, najprostszy obojętny węglowodór aromatyczny;


    Benzen – organiczny związek chemiczny z grupy arenów. Jest to najprostszy karbocykliczny, obojętny węglowodór aromatyczny. Jego nieorganicznym analogiem jest borazyna.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzenowy

    związany z benzenem


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) chem. związany z benzenem, dotyczący benzenu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benzo

    potocznie: benzodiazepiny


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzochinon

    organiczny związek chemiczny z grupy chinonów używany m. in. do produkcji barwników; chinon


    • 1,2-benzochinon (o-benzochinon)
    • 1,4-benzochinon (p-benzochinon)

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzodiazepin

    organiczny związek chemiczny wchodzący w skład leków uspokajających i nasennych


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzodiazepina

    lek o działaniu uspokajającym, nasennym, przeciwlękowym i przeciwdrgawkowym


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) farm. lek mający działanie uspokajające, nasenne i zapobiegające drgawkom;


    • benzodiazepiny (związki chemiczne)
    • benzodiazepiny (leki)

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzoes

    żywica balsamiczna


    Żywica benzoesowa, styraks, benzoes, będźwin, benzoin (śrdw.-łac. benzoë – żywica balsamiczna, styrax, benzoinum), zwany niepoprawnie gumą Benjamina (w związku z jego ang. nazwą Benjamin gum) – żywica balsamiczna pozyskiwana z naciętych pni drzew z rodzaju styrak (Styrax), głównie styraka benzoesowego S. benzoin oraz S. tonkinensis, rosnących w Azji Wschodniej i Indiach. Żywica benzoesowa bardzo szybko weszła w poczet surowców leczniczych używanych także w Polsce, o czym świadczy m.in. obecność w spisie inwentarza krakowskiej apteki Wojciecha Rzęczycy z 1566 r., cytowanym przez Stanisława Pronia w „Musaeum Poloniae Pharmaceuticum”. Kolejnym ważnym śladem potwierdzającym farmaceutyczne wykorzystanie żywicy jest monografia w „Pharmacopoeia Regni Poloniae” z 1817 r. Widnieje tam pod nazwą „Benzoë” wraz z synonimami „Asa dulcis” i „Benzoes”. Jak podaje pierwsza polska farmakopea, żywica ta pozyskiwana była z gatunku Styrax benzoë z Sumatry. Najciekawszych informacji o tym surowcu dostarcza nam jednak wspomniany już „Komentarz do VII wydania farmakopei austryjackiej”.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzoesan

    sól albo ester kwasu benzoesowego, substancja stosowana m.in. jako środek konserwujący produkty żywnościowe


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzoesowy

    kwas benzoesowy, występuje w przyrodzie w wielu żywicach


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzofenon

    najprostszy keton aromatyczny


    Benzofenon (difenyloketon, keton difenylowy) – organiczny związek chemiczny, najprostszy keton aromatyczny. W małych ilościach powstaje w organizmie podczas metabolizmu niektórych benzodiazepin. Praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie, dobrze rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych. Stosowany do wyrobu leków, kosmetyków i środków owadobójczych. Pochodne bywają stosowane w filtrach przeciwsłonecznych.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzofuran

    związek heterocykliczny, oleista, bezbarwna ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych; kumaron


    rzeczownik, rodzaj męski

     (1.1) chem. organiczny związek chemiczny; bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych;


    Benzofuran (kumaron) – heterocykliczny organiczny związek chemiczny zbudowany ze skondensowanych pierścieni benzenu i furanu. Jest to bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych. Występuje w olejach lekkich otrzymywanych w procesie destylacji smoły węglowej.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzohol

    paliwo silnikowe, benzyna z domieszką bioetanolu


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzoil

    rodnik organiczny, reszta kwasowa kwasu benzoesowego


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzoina

    związek organiczny


    Benzoina – organiczny związek chemiczny z grupy aromatycznych ketoalkoholi. Stosowany w środkach perfumeryjnych i zapachowych.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzoinowy

    benzoina


    Patrz:benzoina

    Źródła:

    SJP.pl

    Benzokaina

    syntetyczny środek znieczulający o działaniu miejscowym, stosowany tylko zewnętrznie w formie maści, olejków; anestezyna


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) środek miejscowo znieczulający, słabo rozpuszczalny w wodzie;


    Benzokaina, anestezyna (łac. Benzocainum, Anaesthesinum) – organiczny związek chemiczny, ester kwasu p-aminobenzoesowego (PABA) i etanolu stosowany jako środek znieczulający o działaniu miejscowym.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzol

    ciecz będąca ubocznym produktem odgazowania węgla, zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) uboczny produkt odgazowania węgla kamiennego, mieszanina benzenu, toluenu i ksylenu, oraz małych ilości tiofenu, pirydyny i fenolu;


    Benzol (benzol surowy) – mieszanina zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen oraz – w mniejszych ilościach – tiofen, pirydynę i fenol.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzolownia

    oddział koksowni, w którym z gazu koksowniczego uzyskuje się benzol


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzolowy

    związany z benzolem


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) chem. związany z benzolem, dotyczący benzolu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benzonitryl

    nitryl kwasu benzoesowego


    Benzonitryl, nitryl kwasu benzoesowego, C
    6
    H
    5
    CN
    – organiczny związek chemiczny z grupy nitryli (najprostszy nitryl aromatyczny), pochodna benzenu. Jest bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu.

    Stosowany jest jako rozpuszczalnik. Jego temperatura topnienia wynosi ok. −13 °C, a wrzenia ok. 191 °C. Otrzymuje się z niego polibenzonitryl.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzopiren

    węglowodór aromatyczny, żółta, krystaliczna substancja


    Benzopireny, C20H12 – dwa organiczne związki chemiczne z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych.

    Zbudowane są z pięciu skondensowanych pierścieni benzenowych. Zawierają czteropierścieniowy szkielet pirenu z dołączonym dodatkowym pierścieniem benzenowym. Możliwe są dwa izomery strukturalne, różniące się miejscem przyłączenia pierścienia benzenowego do pirenu.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzopirol

    dwupierścieniowy związek heterocykliczny; indol


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzydyna

    półprodukt w produkcji barwników


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzyl

    pochodna benzenu, rodnik benzylowy - metylenobenzen


    Grupa benzylowa, potocznie benzyl, symbol Bn – grupa funkcyjna zbudowana z pierścienia benzenu z przyłączoną grupą metylenową (−CH2−). Półstrukturalnie zapisywana jest jako C6H5−CH2−.

    Grupę benzylową często stosuje się jako grupę blokującą dla grup hydroksylowych oraz karboksylowych.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzylopiperazyna

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) farm. pochodna piperazyny o wzorze sumarycznym C11H16N2, mająca działanie stymulujące;


    Benzylopiperazyna (BZP) – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna o działaniu stymulującym, pochodna piperazyny. Mechanizm działania benzylopiperazyny jest zbliżony do MDMA, a efekty działania porównywalne do amfetaminy.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzylowy

    przymiotnik od: benzyl


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzyna

    mieszanina ciekłych węglowodorów zawierających w cząsteczce od 5 do 10 atomów węgla używana jako paliwo do silników spalinowych i jako rozpuszczalnik


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) paliwo stosowane do napędu samochodów, samolotów i niektórych innych urządzeń posiadających silnik spalinowy;


    Benzyna (od łac. benzoe → nazwa żywicy jednego z drzew egzotycznych) – mieszanina ciekłych węglowodorów, jeden z głównych rodzajów paliwa stosowanego do napędu samochodów, samolotów i niektórych innych urządzeń posiadających silnik spalinowy. Stosowana także jako rozpuszczalnik.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Benzyniak

    potocznie: samochód o napędzie benzynowym; benzynowiec


    rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

     (1.1) pot. samochód o napędzie benzynowym


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benzyniarz

    pracownik stacji benzynowej nalewający benzynę


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzynomierz

    1. miernik poziomu benzyny w zbiorniku;
    2. miernik prędkości przepływu benzyny;
    3. miernik ilości przepływającej w układzie spalania benzyny


    Źródła:

    SJP.pl

    Benzynowiec

    potocznie: samochód o napędzie benzynowym; benzyniak


    rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

     (1.1) pot. samochód o napędzie benzynowym


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benzynówka

    potocznie:
    1. stacja benzynowa;
    2. silnik wykorzystujący benzynę;
    3. koralik mieniący się wieloma barwami jak benzyna


    Kozia Górka, Staw Kozia Górka lub Jezioro Bałki, Benzynówka, Baustelle (spolszczone: Bałsztele) – staw w Warszawie, w dzielnicy Praga-Południe.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Benzynowy

    związany z benzyną


    przymiotnik

     (1.1) dotyczący benzyny, napędzany benzyną


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Benzynożerny

    potocznie: zużywający duże ilości benzyny


    Źródła:

    SJP.pl

    Beocja

    kraina historyczna w środkowej starożytnej Grecji, której głównym miastem były Teby


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w środkowej Grecji;

     (1.2) geogr. nomos w środkowej Grecji


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beocki

    przymiotnik od: Beocja


    przymiotnik

     (1.1) od Beocja

     (1.2) przen. nierozgarnięty, ograniczony, pozbawiony fantazji twórczej


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beota

    mieszkaniec Beocji (krainy historycznej)


    Źródła:

    SJP.pl

    Beotka

    mieszkanka Beocji (krainy historycznej)


    Źródła:

    SJP.pl

    Ber

    jednoroczna roślina zbożowa i pastewna z rodziny wiechlinowatych uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie; włośnica; czumiza


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) daw. środ. polit. skr. Berlin

     (1.2) bot. włośnica ber


    • Ber – miejscowość w Mali
    • Ber (włośnica ber) – gatunek rośliny zbożowej
    • ber – kod ISO 639-2 języków berberyjskich
    • Ber – inflancki herb szlachecki

    Osoby o tym nazwisku:

    • Dawid Ber – polski dyrygent, chórmistrz i teoretyk muzyki oraz pedagog
    • Ryszard Ber – polski reżyser filmowy, telewizyjny oraz teatralny, scenarzysta

    Zobacz też:

    • BER – strona ujednoznaczniająca

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bera

    odmiana gruszy; również owoc tej gruszy


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. anegdota, dowcip

     (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. baśń, opowieść

     (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. bujda


    Bera – gmina w Hiszpanii, w Nawarze, o powierzchni 35,33 km². W 2011 roku gmina liczyła 3798 mieszkańców.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berać

    czasownik niedokonany

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. opowiadać, gawędzić


    Źródła:

    Wiktionary

    Berajter

    przestarzałe: nauczyciel jazdy konnej; berejter


    Źródła:

    SJP.pl

    Berajterka

    berajter


    Patrz:berajter

    Źródła:

    SJP.pl

    Berbeć

    potocznie: małe dziecko; brzdąc, bobas, maluch, bąk


    rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

     (1.1) pot. małe dziecko


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berbela

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Poznań. wódka

     (1.2) środ. przestępcze bimber


    Źródła:

    Wiktionary

    Berbelucha

    1. potocznie: napój alkoholowy złej jakości, tanie wino, wódka lub samogon;
    2. w gwarze więziennej lub łódzkiej: cienka, marna zupa


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) tania, niesmaczna wódka, często z niepewnego źródła

     (1.2) gw-pl|Poznań. bimber, spirytus, wódka, denaturat

     (1.3) białystok. tanie wino

     (1.4) łódź. rzadkie, niesmaczne jedzenie, zwłaszcza zupa

     (1.5) gw. więzienna zupa


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berbenica

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) reg. rodzaj naczynia, beczułka z drzewa świerkowego na bryndzę, mleko lub wódkę


    Źródła:

    Wiktionary

    Berber

    koń berberyjski


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) etn. rdzenny mieszkaniec północnej Afryki i Sahary pochodzenia chamito-semickiego;


    Barbar (również Berber, arab. بربر, Barbar) – miasto w północno-wschodnim Sudanie, w wilajecie Nahr an-Nil, położone nad Nilem. W 2010 roku miasto liczyło 27 254 mieszkańców.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berberia

    od XVI do XIX wieku: środkowe i zachodnie regiony Afryki Północnej (dzisiejsze Maroko, Algieria, Tunezja i Libia)


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) geogr. hist. kraje Maghrebu, zamieszkiwane przez ludność berberyjską;


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berberowie

    etnicznie rdzenna ludność Afryki Północnej i Sahary; Berberzy


    Berberowie (Berberzy, Amazygowie) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.

    Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:

    • w górach Rif (północne Maroko) – Rifenowie, mają oni zazwyczaj ciemne włosy i ciemne oczy,
    • w górach Atlasu Średniego – niebieskie lub zielone oczy i jasne włosy,
    • w górach Atlasu Wysokiego – czarne, proste włosy (w odróżnieniu od Arabów, którzy mają zazwyczaj włosy kręcone) i ciemne oczy,
    • na wybrzeżu Morza Śródziemnego – Kabylowie,
    • na środkowej Saharze – Tuaregowie.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berberski

    Berber; berberyjski (częściej)


    przymiotnik

     (1.1) zob. berberyjski.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berberyjka

    mieszkanka Berberii


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) etn. członkini ludu Berberów


    Berberyjka (Atlantoxerus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berberyjski

    Berber; berberski


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Berberami, dotyczący Berberów i terenów przez nich zasiedlonych

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (2.1) jęz. język z podrodziny języków afroazjatyckich, używanych głównie w Maroku, Algierii, Libii i Nigrze;


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berberyna

    alkaloid występujący w korzeniu berberysu


    Berberyna – organiczny związek chemiczny, izochinolinowy alkaloid pochodzenia roślinnego, należący do klasy protoberberyn. Występuje m.in. w berberysie, gorzkniku, Coptis chinensis, Arcangelisia flava, B. aquifolium czy B. aristata. Zawartość tego związku w korzeniach i łodygach berberysu wynosi ok. 1,24%, w kłączu gorzknika do 3%.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berberys

    krzew z rodziny berberysowatych występujący w klimacie ciepłym i umiarkowanym; kwaśnica


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) bot. rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych


    Berberys, kwaśnica (Berberis L.) – rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych (Berberidaceae Juss.). Należy do niego ok. 450–500 gatunków, przy czym ich klasyfikacja i relacja względem rodzaju mahonia Mahonia pozostaje od dawna przedmiotem debaty naukowej. Rośliny te występują głównie w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, a poza tym w Ameryce Południowej. W Polsce rośnie dziko tylko berberys zwyczajny. Rośliny te zasiedlają zróżnicowane siedliska – od lasów deszczowych po półpustynie.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berberysik

    zdrobnienie od: berberys


    Źródła:

    SJP.pl

    Berberysowate

    o cechach berberysowatych


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berberysowaty

    o cechach berberysowatych


    Źródła:

    SJP.pl

    Berberysowy

    związany z berberysem


    przymiotnik

     (1.1) związany z berberysem, dotyczący berberysu

     (1.2) przyrządzony z owoców berberysu


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berberzy

    etnicznie rdzenna ludność Afryki Północnej i Sahary; Berberowie


    Berberowie (Berberzy, Amazygowie) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.

    Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:

    • w górach Rif (północne Maroko) – Rifenowie, mają oni zazwyczaj ciemne włosy i ciemne oczy,
    • w górach Atlasu Średniego – niebieskie lub zielone oczy i jasne włosy,
    • w górach Atlasu Wysokiego – czarne, proste włosy (w odróżnieniu od Arabów, którzy mają zazwyczaj włosy kręcone) i ciemne oczy,
    • na wybrzeżu Morza Śródziemnego – Kabylowie,
    • na środkowej Saharze – Tuaregowie.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berbla

    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Barbara


    Źródła:

    Wiktionary

    Berceuse

    [czytaj: berSEZ] kołysanka, utwór liryczny o płynnej melodyce i kołyszącym rytmie


    Kołysanka – krótka piosenka, śpiewana w celu uśpienia dziecka. Jest to forma wywodząca się z tradycji pieśni ludowej. Posiada miarowy rytm i melodię imitującą kołysanie, przeważnie w metrum 3/4 lub 6/8. Odmiana poezji dziecięcej, również forma literacka. Łączy w sobie aspekt psychologiczno-kulturowy, słowo i muzykę.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bercik

    zdrobnienie od wielu imion męskich zakończonych na -bert (np. Norbert, Albert, Robert)


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Robert

     (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Norbert

     (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Albert

     (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Hubert

     (1.5) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Herbert

     (1.6) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Engelbert


    Lista postaci serialu Święta wojna – artykuł przedstawia bohaterów polskiego serialu telewizyjnego Święta wojna (1999–2009).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berciny

    przymiotnik dzierżawczy - należący do Berty lub z nią związany


    Źródła:

    SJP.pl

    Berda

    instrument muzyczny strunowy, szarpany, używany w orkiestrach mandolinowych do wykonywania partii basowych


    Berda (ukr. Берда, dawne nazwy Hipakiris, Agara) – rzeka na południu obwodu zaporoskiego Ukrainy.

    Źródła rzeki znajdują się na Wyżynie Azowskiej, długość rzeki wynosi 125 km, a powierzchnia dorzecza 1760 km². Uchodzi do Morza Azowskiego koło miasta Berdiańsk.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berdak

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berdanka

    dawny typ karabinu jednostrzałowego


    Źródła:

    SJP.pl

    Berdiańsk

    miasto i port na Ukrainie


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto i port nad Morzem Azowskim, położony na Ukrainie w obwodzie zaporoskim;


    Berdiańsk (ukr. Бердянськ) – miasto i port nad Morzem Azowskim, położone na Ukrainie w obwodzie zaporoskim, od marca 2022 pod okupacją rosyjską.

    Ośrodek przemysłowy; rafineria ropy naftowej. W mieście znajduje się państwowy uniwersytet pedagogiczny.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berdychowski

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berdyczów

    miasto na Ukrainie


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim;


    Berdyczów (ukr. Бердичів, Berdycziw; jid. ‏באַרדיטשעװ‎, Bardiczew) – miasto w obwodzie żytomierskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hnyłopiat, prawym dopływem Teterewu.

    W Berdyczowie rozwinął się przemysł maszynowy, spożywczy, obuwniczy oraz meblarski. W mieście znajduje się stacja kolejowa Berdyczów.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berdyczowianin

    mieszkaniec Berdyczowa


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Berdyczowa


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berdyczowianka

    mieszkanka Berdyczowa


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) mieszkanka Berdyczowa


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berdyczowski

    przymiotnik od: Berdyczów


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Berdyczowem, dotyczący Berdyczowa


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berdysz

    szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu, rodzaj halabardy


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) hist. wojsk. rodzaj broni drzewcowej, ciężki, szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu;


    Berdysz, bardysz (łac. barducium – siekierka) – broń drzewcowa piechoty będąca ciężkim, szerokim toporem o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu mierzącym około 1,8 metra.

    Berdysz znany był już w starożytności, ale rozpowszechniać zaczął się w średniowieczu, także w XIV wieku w Europie Wschodniej, gdzie był używany przez piechotę do walki z jazdą. W XVI i XVII wieku, szczególnie typowy dla piechoty moskiewskiej, między innymi oddziałów strzelców.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berdyszak

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berdysznik

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) hist. wojsk. mężczyzna uzbrojony w berdysz


    Źródła:

    Wiktionary

    Berdyszowy

    przymiotnik od: berdysz


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z berdyszem, dotyczący berdysza, wyposażony w berdysz


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berdzik

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berea

    biblijne miasto w Tracji


    • Berea – biblijne miasto w Tracji, współczesna Weria
    • Berea – wieś w okręgu Satu Mare, w gminie Ciumești
    W USA
    • Berea – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Madison
    • Berea – miasto w stanie Ohio, w hrabstwie Cuyahoga
    • Berea – jednostka osadnicza w stanie Nebraska, w hrabstwie Box Butte
    • Berea – jednostka osadnicza w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenville

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berecik

    zdrobnienie od: beret


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) zdrobn. od beret


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berecz

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Bereda

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berehowo

    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy;


    Berehowo (pol. hist. Bereg Saski, ukr. Берегове – Berehowe, rus. БереговоBerehowo, ros. Берегово – Bieriegowo, węg. Beregszász, niem. Bergsaß, cz.  i słow. Berehovo) – miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy (na Zakarpaciu). 26,1 tys. mieszkańców [2004], z czego 48% Węgrów, 38% Ukraińców, 6% Romów, 5% Rosjan.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berehowski

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Berehowem, dotyczący Berehowa


    Źródła:

    Wiktionary

    Berek

    zabawa dziecięca


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

     (1.1) rzad. imię|polski|m.


    Berek lub ganiany, goniany – dziecięca gra ruchowa.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereka

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) dendr. jarząb brekinia


    Bereka (ukr. Берека) – rzeka w obwodzie charkowskim Ukrainy, prawy dopływ Dońca.

    Długość rzeki wynosi 102 km, a powierzchnia dorzecza 2680 km².


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berendowicz

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berenika

    imię żeńskie


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) imię|polski|ż.;

     (1.2) geogr. hist. dawniej Ejlat


    • Berenika – imię żeńskie

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berenike

    obce imię żeńskie


    • Berenika – imię żeńskie

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berenson

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berensztajn

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berent

    nazwisko


    • Berent – polskie nazwisko
    Osoby posługujące się nazwiskiem Berent
    • Szymon Berent (1585–1649) – polski jezuita, kompozytor, profesor Akademii Wileńskiej, prefekt bursy muzycznej w Braniewie
    • Wacław Berent (1873–1940) – polski powieściopisarz i tłumacz
    • Stanisław Berent (1888–1933) – polski działacz robotniczy, wiceburmistrz Pruszkowa (1927–1933)
    • Przemysław Berent (1962-) – polski polityk, menedżer, senator VI kadencji
    • Hella Berent – niemiecka artystka
    • Margarete Berent – niemiecka prawniczka

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bereś

    nazwisko


    Osoby o nazwisku Bereś
    • Jerzy Bereś (ur. 1930, zm. 2012) – polski rzeźbiarz, plastyk
    • Stanisław Bereś, pseud. Stanisław Nowicki (ur. 1950) – polski poeta, krytyk literacki, tłumacz i historyk literatury
    • Witold Bereś (ur. 1960) – polski dziennikarz, autor książek oraz scenarzysta i producent filmowy
    Zobacz też
    • Maria Pinińska-Bereś (ur. 1931, zm. 1999) – polska rzeźbiarka i performerka, autorka instalacji i environment

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bereściany

    rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

     (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kiwereckim obwodu wołyńskiego;


    Bereściany (ukr. Берестяне, Berestiane) – wieś na Ukrainie w rejonie łuckim obwodu wołyńskiego.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereście

    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w rejonie dąbrowickim obwodu rówieńskiego


    Bereście (869 m) – całkowicie porośnięty lasem szczyt w północno-wschodniej części Gór Leluchowskich, które w polskiej regionalizacji fizycznogeograficznej według Jerzego Kondrackiego zaliczone zostały do Beskidu Sądeckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 r. wraz z Górami Lubowelskimi do Pogórza Popradzkiego. Wraz z pobliskim szczytem Wysokie Bereście (894 m) tworzą samotny masyw nie łączący się z innymi wzniesieniami Gór Leluchowskich. Od południowej i zachodniej strony masyw ten oddzielony jest od nich doliną potoku Pusta, od północnej doliną jego dopływu (jest to tzw. Borsucza Dolina). Od wschodu z Wysokiego Bereścia opada kilka niskich i lesistych grzbietów tworzących wschodnie podnóże Gór Leluchowskich. Pomiędzy tymi grzbietami spływa Zimny Potok i potok Szczawnik.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beręsewicz

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Bereski

    przymiotnik od: Bereza (miasto na Białorusi, dawniej: Bereza Kartuska); bereskokartuski (dawniej)


    Źródła:

    SJP.pl

    Bereskokartuski

    Bereza Kartuska (dawna nazwa Berezy, miasta na Białorusi); bereski (przymiotnik od obecnej nazwy)


    Źródła:

    SJP.pl

    Berest

    płaty kory brzozowej wykorzystywane w pszczelarstwie do wykładania dna barci


    Berest (j. łemkowski Берест) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Krynica-Zdrój.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berestecki

    przymiotnik od: Beresteczko


    Źródła:

    SJP.pl

    Beresteczko

    miasto na Ukrainie


    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie horochowskim, nad Styrem;


    Beresteczko (ukr. Берестечко) – miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie łuckim, nad Styrem.

    W XVI wieku było prywatnym miastem szlacheckim w województwie wołyńskim.

    Do 2020 w rejonie horochowskim.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereszyński

    nazwisko


    • Andrzej Bereszyński (ur. 1946) – polski zoolog
    • Bartosz Bereszyński (ur. 1992) – polski piłkarz
    • Przemysław Bereszyński (ur. 1969) – polski piłkarz
    • Zbigniew Bereszyński (ur. 1956) – polski publicysta

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Beret

    1. rodzaj okrągłego i płaskiego nakrycia głowy;
    2. potocznie: głowa; dyńka


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) kraw. płaskie, okrągłe nakrycie głowy, bez daszka, wykonane zazwyczaj z pilśni lub wełny;


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beretka

    rodzaj nakrycia głowy zbliżony kształtem do beretu


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Łódź, Poznań, Kraków. zdrobn. beret

     (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. beret


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Beretta

    pistolet marki Beretta


    Beretta Holding S.A. – międzynarodowy holding grupujący firmy produkujące broń strzelecką. Jeden z największych holdingów militarnych na świecie, największy we Włoszech.

    Holding Beretta powstała w 1995 roku po zakupie przez przedsiębiorstwo Fabbrica d’Armi Pietro Beretta S.p.A. włoskiego przedsiębiorstwa Luigi Franchi S.p.A. W grudniu 1999 roku do holdingu dołączyło fińskie przedsiębiorstwo Sako i włoskie Benelli Arms, a w 2000 Uberti Replicas.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bereza

    nazwisko


    Bereza, Bereza Kartuska (biał. Бяроза, Biaroza; ros. Берёза, Bierioza) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, siedziba rejonu bereskiego. Miejscowość leży nad rzeką Jasiołdą, przy linii kolejowej Brześć – Baranowicze. W 2010 roku liczyła ok. 29,4 tys. mieszkańców.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bereżce

    rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

     (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim;

     (1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie lubomelskim obwodu wołyńskiego ;


    Bereżce Wielkie (ukr. Великі Бережці, Wełyki Bereżci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim. W 2001 roku liczyła 1011 mieszkańców.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereziak

    więzień polityczny sanacyjnego obozu w Berezie Kartuskiej


    Źródła:

    SJP.pl

    Berezka

    wieś w województwie podkarpackim


    Miejscowości w Polsce:

    • Berezka – część miasta Trzebinia, w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Trzebinia
    • Berezka (daw. Bereska) – wieś w woj. podkarpackim, w pow. leskim, w gminie Solina
    • Berezka – dawna wieś w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Tyrawa Wołoska

    Potok w Polsce:

    • Berezka – w Górach Sanocko-Turczańskich, prawy dopływ Tyrawki.

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bereżki

    rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

     (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie dąbrowskim obwodu rówieńskiego


    Bereżki (dawniej Bereska, w latach 1977–1981 Brzeżki) – bieszczadzka wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 896, a dokładniej w miejscu, gdzie potok Bystry uchodzi do Wołosatego.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereźne

    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu berezieńskiego, położone nad rzeką Słuczą;


    Bereźne (ukr. Березне, Berezne) – miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu berezieńskiego.

    Bereźne leży na Wołyniu nad Słuczą.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereźnica

    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) geogr. rzeka na zachodniej Ukrainie, przepływająca przez obwód iwanofrankiwski i lwowski, prawy dopływ Dniestru


    W Polsce
    • Bereźnica – potok w Bieszczadach, lewy dopływ w Sanu
    • Bereźnica – dawna nazwa wsi Bereżnica w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Horodło
    • Bereźnica Niżna – poprzednia nazwa opuszczonej wsi Bereżnica Niżna na terenie powiatu Leskiego
    • Bereźnica Wyżna – poprzednia nazwa wsi Bereżnica Wyżna w powiecie Leskim

    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bereźnicki

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berezów

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. wieś w rejonie rokitnowskim obwodu rówieńskiego na Wołyniu, na Ukrainie;


    Polska
    • Berezów – dzielnica Suchedniowa
    • Berezów – przystanek kolejowy
    Ukraina
    • Berezów – obwód lwowski, rejon starosamborski
    • Berezów – obwód rówieński, rejon rokitnowski
    • Berezów – dawna gmina

    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berezówka

    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto w obwodzie odeskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berezowskiego;

     (1.2) geogr. wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Zalesie;


    W Polsce
    • Berezówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Zalesie
    • Berezówka – gromada
    • Berezówka– rzeka, lewy dopływ Sanu
    Na Ukrainie
    • Berezówka – miasto w obwodzie odeskim, w rejonie berezowskim
    • Berezówka – wieś w obwodzie chmielnickim, w rejonie nowouszyckim (na Podolu)
    • Berezówka – wieś w obwodzie kirowohradzki, w rejonie hajworońskim
    • Berezówka (Dawniej Laszków) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie radziechowskim
    • Berezówka – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie korzeckim
    • Berezówka – wieś w obwodzie winnickim, w rejonie czerniweckim
    • Berezówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie emilczyńskim
    • Berezówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie horoszowskim
    • Berezówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie lubarskim
    • Berezówka – część Monasterzysk
    • Berezówka – wieś w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie rohatyńskim
    • Berezówka – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie tyśmienickim

    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berezowski

    nazwisko


    Berezowski (forma żeńska: Berezowska; liczba mnoga: Berezowscy) – polskie, rosyjskie i ukraińskie (ukr. Березовський, Berezowśkyj) nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1802 osoby. Nazwisko pochodzi od ukraińskiego słowa береза (bereza) lub rosyjskiego słowa берёза (bjerioza) dla brzozy.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bereźwica

    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dzisny;


    Bereźwica, Berezówka (biał. Бярэжвіца, Biareżwica; Бярозаўка, Biarozauka) – rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dzisny. Ma długość 53 km.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berezyna

    1. miasto na Białorusi;
    2. rzeka na Białorusi


    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) geogr. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru;

     (1.2) geogr. rzeka w środkowej Białorusi, prawy dopływ Niemna;

     (1.3) geogr. miasto na Białorusi w obwodzie mińskim;


    Na Białorusi
    • Berezyna – miasto w obwodzie mińskim
    • Berezyna – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim
    • Berezyna – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Michanowicze
    • Berezyna – przystanek kolejowy w miejscowości Borysów, w rejonie borysowskim, w obwodzie mińskim
    • Berezyna – stacja kolejowa w miejscowości Bobrujsk, w obwodzie mohylewskim

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berezyński

    przymiotnik od: Berezyna


    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Berezyną, dotyczący Berezyny


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berg

    nazwisko


    Austria
    • Berg – gmina w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Bruck an der Leitha
    • Berg bei Rohrbach – dawna gmina w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Rohrbach
    • Berg im Attergau – gmina w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Vöcklabruck
    • Berg im Drautal – gmina w kraju związkowym Karyntia, w powiecie Spittal an der Drau
    Belgia
    • Berg – dzielnica gminy (deelgemeente) Kampenhout w Regionie Flamandzkim, w prowincji Brabancja Flamandzka, w okręgu Halle-Vilvoorde
    • Berg – dzielnica Tongeren
    Francja
    • Berg – gmina
    • Berg-sur-Moselle – gmina
    Holandia
    • Berg Altena – dzielnica Willemstadu
    Luksemburg
    • Berg – wieś w gminie Betzdorf, w kantonie Grevenmacher
    • Berg – wieś w gminie Colmar-Berg, w kantonie Mersch
    Niemcy
    • Berg – gmina w Badenii-Wirtembergii, w powiecie Ravensburg
    • Berg – gmina w Bawarii, w rejencji Górna Bawaria, w powiecie Starnberg
    • Berg – gmina w Bawarii, w rejencji Górna Frankonia, w powiecie Hof
    • Berg – gmina w Nadrenii-Palatynacie, w powiecie Ahrweiler
    • Berg – gmina w Nadrenii-Palatynacie, w powiecie Rhein-Lahn
    • Berg (Pfalz) – gmina w Nadrenii-Palatynacie, w powiecie Germersheim
    • Berg am Laim – okręg administracyjny Monachium
    • Berg bei Neumarkt in der Oberpfalz – gmina w Bawarii, w rejencji Górny Palatynat, w powiecie Neumarkt in der Oberpfalz
    • Berg im Gau – gmina w Bawarii, w rejencji Górna Bawaria, w powiecie Neuburg-Schrobenhausen
    • Hohe Berg – obszar wolny administracyjnie w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Miltenberg
    Norwegia
    • Berg – gmina
    Szwajcaria
    • Berg – gmina w kantonie St. Gallen, w okręgu Rorschach
    • Berg – gmina w kantonie Turgowia, w okręgu Weinfelden
    • Berg am Irchel – gmina w kantonie Zurych, w okręgu Andelfingen
    Szwecja
    • Berg – gmina
    • Berg – miejscowość (tätort) w gminie Linköping
    • Berg – miejscowość (tätort) w gminie Gävle
    • Berg – miejscowość (tätort) w gminie Åtvidaberg
    Osoby
    • Adam Berg (ur. 1972) – szwedzki reżyser
    • Adolf Berg (1897–?) – niemiecki zbrodniarz nazistowski
    • Andrea Berg (ur. 1966) – niemiecka piosenkarka
    • Alban Berg (1885–1935) – austriacki kompozytor
    • Allen Berg (ur. 1961) – kanadyjski kierowca wyścigowy.
    • David Berg (1919–1984) – amerykański przywódca religijny
    • Daniel Berg Hestad (ur. 1975) – norweski piłkarz
    • Emanuel Berg (ur. 1981) – szwedzki szachista
    • Ernst von Berg (1824–1888) – niemiecki bibliotekarz i botanik
    • Fiodor Berg (1790–1874) – rosyjski generał, namiestnik Królestwa Polskiego
    • Florian Berg (ur. 1988) – austriacki wioślarz
    • Friedrich von Berg (1866–1939) – niemiecki polityk
    • Georg Ernst Wilhelm Berg (1878–1946) – niemiecki geolog
    • Gunnar Berg (1909–1989) – duński kompozytor
    • Günther von Berg (1765–1843) – niemiecki prawnik
    • Harald Berg (ur. 1941) – norweski piłkarz
    • Hallgrim Berg (ur. 1945) – norweski polityk
    • Henning Berg (ur. 1969) – norweski piłkarz, trener
    • Jan Berg (ur. 1965) – norweski piłkarz
    • Jan Berg zu Carmel – starosta rajgrodzki ok. 1634 - 1665 r
    • Joakim Berg (ur. 1970) – szwedzki muzyk
    • Jóhann Berg Guðmundsson (ur. 1990) – islandzki piłkarz
    • John Berg (ur. 1970) – niemiecki prezbiter katolicki, pochodzenia amerykańskiego
    • Josef Berg (1927–1971) – czeski kompozytor
    • Karl Peter Berg (1907–1949) – niemiecki zbrodniarz nazistowski
    • Kirsten Bråten Berg (ur. 1950) – norweska wokalistka folkowa
    • Lars Berg (1901–1969) – norweski powieściopisarz i dramaturg
    • Lew Berg (1876–1950) – rosyjski ichtiolog i biogeograf
    • Lindsey Berg (ur. 1980) – amerykańska siatkarka
    • Mary Berg (ur. 1924) – polska autorka
    • Marcus Berg (ur. 1986) – szwedzki piłkarz
    • Max Berg (1870–1947) – niemiecki architekt
    • Max van den Berg (ur. 1953) – holenderski polityk
    • Natanael Berg (1879–1957) – szwedzki kompozytor
    • Nikołaj Berg (1823–1884) – rosyjski poeta, pisarz, dziennikarz, tłumacz i historyk
    • Paavo Berg (1911–1941) – fiński pilot wojskowy i as myśliwski
    • Patty Berg (1918–2006) – amerykańska golfistka
    • Paul Berg (ur. 1926) – amerykański biochemik, laureat Nagrody Nobla
    • Przemysław Berg (ur. 1955) – polski dziennikarz i felietonista
    • Rolf Åge Berg (ur. 1957) – norweski skoczek narciarski
    • Øyvind Berg (ur. 1971) – norweski skoczek narciarski
    • Søren Berg (ur. 1976) – duński piłkarz
    • Sune Berg Hansen (ur. 1971) – duński szachista
    • Ute Berg (ur. 1953) – niemiecka polityk
    • Vebjørn Berg (ur. 1980) – norweski strzelec
    • Vincent van den Berg (ur. 1989) – holenderski piłkarz
    • Yehuda Berg
    Inne
    • berg – reg. śl. karminadel
    • Księstwo Bergu – dawne księstwo w Nadrenii, na terytorium Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
      • Wielkie Księstwo Bergu – dawne państwo Związku Reńskiego, sukcesor Księstwa Bergu.
    • (4528) Berg – planetoida
    • Berg – herb szlachecki
    • Berg II – polski herb szlachecki
    • Berg – zamki
    • Sieglitzer Berg – park leśny w zakolu Łaby na zachód od Vockerode
    • Küstriner Berg – wzgórze we Frankfurcie nad Odrą
    • Prenzlauer Berg – okręg (poddzielnica) Berlina
    • Schwarzer Berg – wzgórze we Frankfurcie nad Odrą
    • Villanderer Berg – szczyt w Alpach Sarntalskich

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berga

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła

     (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. hałda


    Geografia

    Hiszpania

    • Berga – miasto w Katalonii

    Niemcy

    • Berga – gmina w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Mansfeld-Südharz
    • Berga/Elster – dzielnica Berga-Wünschendorfu
    • Berga-Wünschendorf – miasto w kraju związkowym Turyngia, w powiecie Greiz

    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergama

    dekoracyjny gobelin z prostym wzorem, produkowany od XVII w. we Włoszech


    Bergama – miasto w zachodniej Turcji, w prowincji Izmir, historyczna nazwa: Pergamon. Według danych na rok 2000 miasto zamieszkiwało 52 173 osób.

    W mieście rozwinął się przemysł bawełniany oraz skórzany.

    Kompleks archeologiczny ruin starożytnego Pergamonu znajduje się na górującym nad współczesnym miastem akropolu. Na obrzeżach Bergamy znajduje się także inne stanowisko archeologiczne – ruiny dawnego Asklepiejonu.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergamasca

    [czytaj: bergamaska] dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, wykorzystywany w muzyce klasycznej; bergamaska, pergameska


    Bergamaska (wł. bergamasca, od miasta Bergamo) – dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, rozpowszechniony w Europie w XVI – XVII wieku. Opracowania muzyczne tego tańca pozostawili Girolamo Frescobaldi, Giovanni Salvatore, Samuel Scheidt i inni kompozytorzy.

    Bergamaska była znana również w Polsce – jest zawarta w „Tabulaturze ostromeczewskiej” pochodzącej z ok. 1640 (pod zniekształconą nazwą Pagamoszka).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergamasco

    [czytaj: bergamaska] dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, wykorzystywany w muzyce klasycznej; bergamaska, pergameska


    rzeczownik, rodzaj męski

     (1.1) kynol. rasa psa o długiej sierści;


    • Bergamasco (gmina we Włoszech)
    • Bergamasco (rasa psa)
    • Bergamasco (dialekt)

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergamaska

    dawny taniec włoski o żywym tempie, rozpowszechniony w Europie w okresie odrodzenia; pergameska


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) muz. choreogr. włoska pieśń do tańca lub taniec;


    Bergamaska (wł. bergamasca, od miasta Bergamo) – dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, rozpowszechniony w Europie w XVI – XVII wieku. Opracowania muzyczne tego tańca pozostawili Girolamo Frescobaldi, Giovanni Salvatore, Samuel Scheidt i inni kompozytorzy.

    Bergamaska była znana również w Polsce – jest zawarta w „Tabulaturze ostromeczewskiej” pochodzącej z ok. 1640 (pod zniekształconą nazwą Pagamoszka).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergamczyk

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Bergamo


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergamo

    rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii;

     (1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech, w regionie Lombardia ze stolicą w Bergamo (1.1);


    Bergamo – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Bergamo, położone u południowych podnóży Alp Bergamskich. Dawna nazwa miejscowości to Bergomum.

    W Bergamo w 1826 urodził się Francesco Nullo, pułkownik, przyjaciel i powiernik Giuseppe Garibaldiego, dowódca ochotników włoskich, tzw. garibaldczyków, którzy wzięli udział w polskim powstaniu styczniowym 1863. Bergamo posiada również swój klub piłkarski – Atalanta BC, w której grał między innymi Christian Vieri.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergamończyk

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Bergamo


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergamoński

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Bergamo, dotyczący Bergamo


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergamota

    1. drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, pokrewne pomarańczy, uprawiane głównie na europejskim wybrzeżu śródziemnomorskim i na Kaukazie; pomarańcza bergamota;
    2. odmiana gruszy o owocach kulistych, używanych najczęściej na przetwory; też: owoc tej gruszy


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) zob. pomarańcza bergamota.

     (1.2) zob. pysznogłówka szkarłatna.


    • pysznogłówka szkarłatna
    • pomarańcza bergamota

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergamotka

    1. odmiana gruszy o spłaszczonych owocach, używanych do przetworów i deserów; bergamota;
    2. owoc tej odmiany gruszy


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) bot. zob. bergamota.

     (1.2) kosmet. spoż. olejek eteryczny z bergamotki (1.1); zapach bergamotki (1.1); stosowany m.in. do produkcji herbaty Earl Grey i w przemyśle kosmetycznym

     (1.3) bot. zob. pysznogłówka.


    • pysznogłówka szkarłatna
    • pomarańcza bergamota

    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergamotowy

    przymiotnik od: bergamota


    Źródła:

    SJP.pl

    Bergamski

    przymiotnik relacyjny

     (1.1) związany z Bergamo, dotyczący Bergamo


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergamuty

    rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

     (1.1) utopijny, fantastyczny archipelag z dziecięcego wiersza Jana Brzechwy


    Na wyspach Bergamutach – wiersz Jana Brzechwy, opublikowany w 1945, opisujący fikcyjny archipelag Bergamuty.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergen

    miasto w Norwegii


    Bergen – norweskie miasto i gmina leżąca w okręgu Vestland, na styku mórz Północnego i Norweskiego.

    Bergen jest drugim co do wielkości miastem kraju, liczy 289 330 mieszkańców (2023). Nazywane jest bramą do fiordów i znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergen-Belsen

    niemiecki obóz koncentracyjny


    Konzentrationslager Bergen-Belsen – niemiecki obóz koncentracyjny istniejący w latach 1940–1945 w III Rzeszy w pobliżu miasta Bergen.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergeńczyk

    mieszkaniec Bergen (miasta w Norwegii)


    Źródła:

    SJP.pl

    Bergenia

    rodzaj pochodzących z Azji bylin z rodziny skalnicowatych


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) bot. azjatycka roślina ozdobna;


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergenka

    mieszkanka Bergen (miasta w Norwegii)


    Źródła:

    SJP.pl

    Bergeński

    Bergen (miasto w Norwegii)


    Źródła:

    SJP.pl

    Berger

    nazwisko


    Geografia

    Stany Zjednoczone

    • Berger – miasto w stanie Arkansas
    • Berger – miasto w stanie Idaho
    • Berger – miasto w stanie Illinois
    • Berger – miasto w stanie Missouri
    • Berger – miasto w stanie Ohio

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergerac

    nazwisko


    Bergerac (wymowa, oksyt. Brageirac) – miasto i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Dordogne, wokół którego rozpościera się region winiarski Bergerac. W 2022 r. miasto zamieszkiwało 26 852 osób.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergkapela

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. orkiestra górnicza


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergmagister

    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) stpol. górn. kierownik żupy


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergman

    nazwisko


    Miejscowości w USA:

    • Bergman – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Boone

    Osoby:

    • Andrew Bergman – amerykański reżyser i scenarzysta filmowy
    • Cwi Bergman – prezes Związku Byłych Mieszkańców Łodzi w Izraelu
    • Daniel Bergman – szwedzki reżyser filmowy
    • Erik Bergman – fiński kompozytor
    • Eva Bergman – szwedzki reżyser filmowy
    • Hjalmar Bergman – szwedzki pisarz
    • Ingmar Bergman – szwedzki reżyser, scenarzysta filmowy i teatralny
    • Ingrid Bergman – szwedzka aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna
    • Lowell Bergman – amerykański producent telewizyjny
    • Peter Bergman – amerykański aktor
    • Stanisław Bergman – polski malarz
    • Stefan Bergman – amerykański matematyk
    • Stefan Bergman – białoruski i polski publicysta i działacz komunistyczny
    • Stina Bergman – szwedzki reżyser filmowy
    • Torbern Olof Bergman – szwedzki chemik i mineraolog

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergmann

    pistolet albo karabin maszynowy używany przez armię niemiecką podczas drugiej wojny światowej


    Tw 245 "Bergmann" – powojenne oznaczenie tramwaju elektrycznego serii 245, wytwarzanego w 1927 roku w Gdańskiej Fabryce Wagonów (niem. Danziger Waggon Fabrik) i eksploatowanego w Gdańsku. Przed wojną zwany był potocznie z niemieckiego Heubuder, ze względu na eksploatowanie tych pojazdów dla nowo otwartej linii nr 4 z Centrum na kąpielisko Stogi (Heubude).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergmistrz

    w dawnej Polsce: urzędnik górniczy w żupach krakowskich; bachmistrz


    Źródła:

    SJP.pl

    Bergoglio

    nazwisko


    Franciszek (łac. Franciscus PP., wł. Francesco, hiszp. Francisco; właśc. Jorge Mario Bergoglio SJ; ur. 17 grudnia 1936 w Buenos Aires, zm. 21 kwietnia 2025 w Watykanie) – argentyński duchowny rzymskokatolicki, jezuita, 266. papież i 8. suweren Państwa Watykańskiego w latach 2013–2025.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergowa

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergowka

    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła


    Źródła:

    Wiktionary

    Bergson

    nazwisko, np. Henri Bergson [czytaj: ąri bergSĄ] (1859 - 1941) - francuski pisarz i filozof, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1927, twórca intuicjonizmu


    Bergson może odnosić się do:

    • Gabriel Bergson (1790–1844) – warszawski kupiec, syn Bera Sonnenberga
    • Gustaw Bergson (1850–1908) – warszawski kupiec
    • Henri Bergson (1859–1941) – pisarz i filozof francuski
    • Jakub Bergson (1794–1856) – kupiec, syn Bera Sonnenberga
    • Ludwik Bergson (ujednoznacznienie)
    • Michał Bergson (ujednoznacznienie)
    • Samuel Bergson (1829–1911) – kupiec i filantrop

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Bergsonista

    bergsonizm


    Patrz:bergsonizm

    Źródła:

    SJP.pl

    Bergsonistka

    bergsonizm


    Patrz:bergsonizm

    Źródła:

    SJP.pl

    Bergsonizm

    koncepcja filozoficzna krytykująca wartość poznania intelektualnego


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) filoz. prąd filozoficzny i literacki krytykujący wartość poznania intelektualnego i podnoszący rangę intuicji;


    Bergsonizm – prąd literacki, ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku pod wpływem filozofii Henriego Bergsona (irracjonalizm, podniesienie rangi intuicji, wprowadzenie pojęcia pędu życiowego – élan vital, rozważania na temat schematyzmu języka, który hamuje poznanie zmieniającej się dynamicznie rzeczywistości).


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Bergsonowski

    nawiązujący do koncepcji Henri Bergsona, francuskiego filozofa i pisarza


    Źródła:

    SJP.pl

    Berhomet

    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie wyżnickim obwodu czerniowieckiego;


    Berhomet (ukr. Берегомет) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie wyżnickim obwodu czerniowieckiego.

    Znajduje tu się stacja kolejowa Berhomet.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beri-Beri

    rzeczownik, rodzaj nijaki

     (1.1) med. awitaminoza, choroba wywoływana ostrym niedoborem witaminy B1;


    Beri-beri – choroba układu nerwowego, której przyczyną jest niedobór witaminy B1.

    Witamina B1 (tiamina) odgrywa istotną rolę w przemianie węglowodanów – umożliwia prawidłowe spalanie glukozy. Przy jej niedoborze w ustroju gromadzą się mleczany i kwas pirogronowy, co powoduje kwasicę mleczanową. Współcześnie najczęstszą przyczyną niedoboru witaminy B1 jest długotrwałe spożywanie alkoholu, co prowadzi do zmniejszenia jej wchłaniania. Inne przyczyny obejmują stosowanie furosemidu i operacje oraz choroby układu pokarmowego.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beria

    nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berimbau

    brazylijski jednostrunny instrument muzyczny


    Berimbau – jednostrunowy instrument muzyczny pochodzenia afrykańskiego charakterystyczny dla brazylijskiej sztuki walki – capoeira, rodzaj łuku muzycznego. Jest najważniejszym instrumentem w tzw. "bateria" i wyznacza rytm grających ("capoeiristas") w "roda" (wymowa "hoda").


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Beringia

    rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

     (1.1) geol. pas lądu łączący Azję i Amerykę w okresie zlodowaceń;


    Beringia – istniejący w okresie zlodowaceń pas lądu łączący dzisiejszą Syberię w Azji z terenami północnej Kanady i Alaski w Ameryce Północnej. Ludzie zamieszkujący w przeszłości Beringię najprawdopodobniej byli przodkami dzisiejszych Indian. Beringia pokryta była roślinnością.


    Źródła:

    Wiktionary oraz Wikipedia

    Beriowszczyzna

    okres terroru w Związku Radzieckim w latach 1938 - 1953, kiedy sowieckim aparatem represji kierował Ławrentij Beria


    Źródła:

    SJP.pl

    Beriszon

    francuska rasa owcy domowej; berrichon


    Źródła:

    SJP.pl

    Berkel

    promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97, pierwiastek należący do aktynowców, niewystępujący w przyrodzie


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

     (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97;


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berkeleizm

    koncepcja filozoficzna głosząca, że przedmiotem poznania mogą być jedynie subiektywne idee pochodzące od wrażeń zmysłowych


    Źródła:

    SJP.pl

    Berkeley

    George Berkeley (1685-1753), irlandzki filozof, biskup anglikański


    Miejscowości i jednostki administracyjne
    • Berkeley – miasto w Wielkiej Brytanii, w hrabstwie Gloucestershire
    • Berkeley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia, w hrabstwie Alameda
    • Berkeley – miejscowość w prowincji Ontario w Kanadzie
    • Berkeley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, w hrabstwie St. Louis
    • Berkeley – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Cook
    • Berkeley Heights – miejscowość w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych
    • Berkeley Lake – miejscowość w stanie Georgia w Stanach Zjednoczonych
    • Berkeley Township – miejscowość w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych
    • Berkeley (ang. Berkeley Township) – gmina w Stanach Zjednoczonych, w stanie New Jersey, w hrabstwie Ocean
    • Berkeley County – hrabstwo w stanie Karolina Południowa w Stanach Zjednoczonych
    • Berkeley County – hrabstwo w stanie Wirginia Zachodnia w Stanach Zjednoczonych

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berkelowy

    przymiotnik

     (1.1) dotyczący berkelu


    Źródła:

    Wiktionary

    Berkowicz

    nazwisko


    Osoby

    • Filip Berkowicz (ur. 1977) – polski muzykolog i menedżer kultury
    • Józef Berkowicz (1789–1846) – polski wojskowy pochodzenia żydowskiego
    • Julja Szamalow-Berkowicz (ur. 1964) – izraelska polityk
    • Konrad Berkowicz (ur. 1984) – polski polityk
    • Marian Berkowicz (1935–2012) – polski poeta
    • Michael Berkowitz (1863–1935) – żydowski pedagog i pisarz związany z Austro-Węgrami i Polską, pionier ruchu syjonistycznego
    • Oskar Berkowicz (1904-1956) – działacz komunistyczny
    • Rose Berkowicz (1922–1943) – francuska socjalistka
    • Żenia Berkowicz (ur. 1985) – rosyjska poetka i reżyserka teatralna

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berkowiec

    dawna rosyjska jednostka ciężaru równa dziesięciu pudom (ok. 164 kg); bierkowiec


    Berkowiec – rosyjska jednostka masy.

    1 berkowiec = 163,81 kg = 10 pudów = 400 funtów.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berkowski

    nazwisko


    Osoby o tym nazwisku:

    • Ołeksandr Berkowski – ukraiński piłkarz
    • Paweł Berkowski – polski poeta, performer i działacz kulturalny
    • Berkowski – wieś w Bułgarii

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berkshire

    [czytaj: baksze] brytyjska rasa świń; berkszyr


    Berkshire – hrabstwo ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South East England, położone na zachód od Londynu, w dolinie Tamizy i rzeki Kennet, uznawane za jedno z tzw. Home Counties. Do 1998 roku Berkshire pełniło funkcję administracyjną jako hrabstwo niemetropolitalne.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berkszyr

    świnia rasy należącej do typu tłuszczowo-mięsnego; berkshire


    Źródła:

    SJP.pl

    Berkszyry

    świnia rasy należącej do typu tłuszczowo-mięsnego; berkshire


    Źródła:

    SJP.pl

    Berkut

    duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; birkut; bielik


    Berkut lub bierkut (transkrypcja z rosyjskiego: беркут)

    • berkut, bierkut – orzeł przedni w języku odpowiednio ukraińskim i rosyjskim
    • bierkut – radziecki skafander kosmiczny

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berkutowiec

    funkcjonariusz Berkutu, wyspecjalizowanej jednostki ukraińskiej milicji


    Źródła:

    SJP.pl

    Berlacz

    dawniej:
    1. futrzana lub wojłokowa nakładka na but, używana w czasie mrozów;
    2. rodzaj zimowego buta


    rzeczownik, rodzaj męski

     (1.1) daw. obuw. zimowy but z futra lub wojłoku nakładany na zwykłe obuwie


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berlacze

    dawniej: rodzaj zimowego obuwia z futrem na zewnątrz


    Źródła:

    SJP.pl

    Berlaczek

    zdrobnienie od: berlacz


    Źródła:

    SJP.pl

    Berliet

    pojazd marki Berliet


    Berliet – były francuski producent samochodów osobowych, ciężarowych i innych pojazdów użytkowych z Vénissieux.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berlin

    czterokołowy pojazd konny; berlinka


    rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

     (1.1) geogr. miasto, stolica Niemiec;

     (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w Stanach Zjednoczonych

     (1.3) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie brodzkim obwodu lwowskiego;


    Berlin – stolica, największe miasto Niemiec i zarazem kraj związkowy. Zajmuje powierzchnię ok. 891,70 km² i zamieszkuje go 3 878 100 osób (31 grudnia 2023). Jest największym miastem w Unii Europejskiej pod względem liczby mieszkańców w granicach administracyjnych.


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary oraz Wikipedia

    Berlina

    czterokołowy pojazd konny; berlinka


    Berlina to rodzaj karety konstrukcji rozworowej, tzn. takiej, gdzie pudło zawieszone było pomiędzy dwoma drągami. W XIX wieku znana już jako kareta czteroosobowa, zawieszona.Określenie berlina stosowane było w odniesieniu do trójbryłowych nadwozi samochodów (sedan), np. Fiat 125, Opel Rekord, szczególnie produkowanych lub przeznaczonych na rynki: włoski, portugalski, hiszpański i rumuński.



    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berlińczyk

    mieszkaniec Berlina


    rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

     (1.1) mieszkaniec Berlina


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berling

    nazwisko, m.in. Zygmunt Berling (1896-1980) - polski generał


    • Berling – miejscowość we Francji
    • Charles Berling
    • Peter Berling
    • Zygmunt Berling

    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berlinger

    mały statek żaglowy używany w XIII–XV wieku; balinger


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berlingo

    samochód typu Citroën Berlingo


    Berlingo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Brescia.

    Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 1864 osoby, 466 os./km².


    Źródła:

    SJP.pl
    Wikipedia

    Berlingowiec

    żołnierz Armii Wojska Polskiego dowodzonej przez generała Zygmunta Berlinga


    Źródła:

    SJP.pl

    Berlinguer

    [czytaj: berlingłer] nazwisko


    Źródła:

    SJP.pl

    Berlinianka

    mieszkanka Berlina; berlinka (rzadziej)


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) mieszkanka Berlina


    Źródła:

    SJP.pl
    Wiktionary

    Berlinka

    1. potocznie: odcinek drogi z Berlina do Królewca, przebiegający przez Polskę;
    2. dawny płaskodenny statek rzeczny, rodzaj barki;
    3. dawny kryty powóz konny dla czterech osób, z dużymi oknami;
    4. dawna srebrna moneta pruska;
    5. przestarzale: berlinianka (mieszkanka Berlina)


    rzeczownik, rodzaj żeński

     (1.1) mieszkanka Berlina

     (1.2) żegl. nieduży, kryty, żaglowy statek rzeczny, używany do przewożenia towarów; transportowa duża łódź żaglowa;

     (1.3) hist. podróżny resorowany pojazd konny z krytym, oszklonym nadwoziem i czterema lub dwoma miejscami siedzącymi

     (1.4) hist. rodzaj tramwaju z końca XIX wieku

     (1.5) numizm. pruska moneta srebrna, wybijana także z polskim stemplem

     (1.6) spoż. rodzaj wędliny w postaci cienkiej kiełbaski, odmiana parówki


    Termin berlinka, odnoszący się do Berlina, może mieć wiele znaczeń:

    • Berlinka – budowana przez III Rzeszę autostrada Berlin – Królewiec
    • berlinka (statek)
    • potoczne określenie Pruskiej Biblioteki Państwowej w Berlinie
      • Berlinka, zbiór dokumentów pochodzących z powyższej biblioteki, obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Berliński

      przymiotnik od: Berlin (stolica Niemiec)


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) odnoszący się do miasta Berlin


      Berliński, Berlińska, Berlińscy:

      • Bogdan Berliński (* 1937, Rybnik) – polski żużlowiec, ojciec Mirosława Berlińskiego
        • Mirosław Berliński (* 1960, Rybnik) – polski żużlowiec, syn Bogdana Berlińskiego
      • Hersz Berliński, ps. Herszek, Jeleń (1908, Łódź – 1944, Warszawa) – żydowski działacz ruchu oporu podczas II.
      • Norbert Stanisław Berliński (* 1938, Równe) – polski inżynier, działacz partyjny i państwowy
      • Rafał Berliński (* 1976, Płock) – polski piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub bocznego obrońcy
      • Tova Berlinski (* 1915, Oświęcim) – izraelska malarka polskiego pochodzenia

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Berlioz

      Berlioz:

      • Hector Berlioz
        • Karnawał rzymski (Berlioz)
      • Jacques Berlioz
      • Joseph-Berlioz Randriamihaja
      • (69288) Berlioz

      Źródła:

      Wikipedia

      Berlusconi

      [czytaj: berlusKOni] nazwisko


      Silvio Berlusconi (wym. [ˈsilvjo berluˈsko:ni]; ur. 29 września 1936 w Mediolanie, zm. 12 czerwca 2023 tamże) – włoski polityk i przedsiębiorca. Trzykrotny premier Włoch (w latach 1994–1995, 2001–2006 i 2008–2011), stojący na czele czterech rządów. Założyciel partii Forza Italia, następnie twórca ugrupowań Lud Wolności i reaktywowanego FI, parlamentarzysta krajowy i europejski. Określany jako osoba dominująca przez kilkanaście lat we włoskiej polityce.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berman

      nazwisko


      • Adolf Berman (1906–1978) – polski i izraelski polityk oraz działacz społeczny pochodzenia żydowskiego
      • Bronisław Berman (1903–1937) – polski i radziecki działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego
      • Izydor Berman (ok. 1898–1942) – polski i żydowski pisarz, tłumacz, krytyk literacki i publicysta
      • Jakub Berman (1901–1984) – polski działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego
      • Lazar Berman (1930–2005) – rosyjski pianista
      • Lejb Berman (1887–1944) – żydowski literat
      • Marrissa Berman – amerykańska narciarka
      • Mieczysław Berman (1903–1975) – polski grafik
      • Rick Berman (ur. 1945) – amerykański producent telewizyjny
      • Thijs Berman (ur. w 1957) – polityk holenderski
      • Wiktor Borowski, właściwie Aron Berman (1905–1976) – polski działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego
      • Antoni Marianowicz, właściwie Kazimierz Jerzy Berman (1924–2003) – polski poeta
      • Dianne Feinstein, właściwie Dianne Goldman Berman Feinstein (ur. 1933) – amerykańska polityk

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bermudczyk

      mieszkaniec Bermudów


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) mieszkaniec Bermudów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bermudka

      cienki skafander piankowy do nurkowania, z krótkimi nogawkami i rękawami


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) mieszkanka Bermudów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bermudy

      letnie spodenki sięgające niemal do kolan


      rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

       (1.1) geogr. polit. terytorium zależne Wielkiej Brytanii na Bermudach (1.2);

       (1.2) geogr. archipelag na Oceanie Atlantyckim, w Ameryce Środkowej


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bermudzki

      związany z Bermudami


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) dotyczący Bermudów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bermyca

      wysoka czapka futrzana


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) wysoka futrzana czapka;


      Bermyca (od niem. Bärenmütze – niedźwiedzia czapka) – wojskowe nakrycie głowy w kształcie wysokiej czapki, najczęściej wykonane lub przynajmniej pokryte niedźwiedzią skórą w oryginalnym kolorze.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernaciak

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernacki

      nazwisko


      Osoby o tym nazwisku:

      • Bronisław Bernacki (1944–2024) – rzymskokatolicki duchowny
      • Gerard Bernacki (1942–2018) – rzymskokatolicki duchowny
      • Jan Bernacki (1880–1944) – polski pisarz i publicysta
      • Leszek Bernacki (1958–2017) – polski botanik
      • Lucjan Bernacki (1902–1976) – rzymskokatolicki duchowny
      • Ludwik Bernacki (1851–1921) – polsko-austriacki urzędnik, prawnik
      • Ludwik Bernacki (1882–1939) − polski historyk literatury, bibliotekarz
      • Ludwik Bernacki (ur. 1937) − polski inżynier, przedsiębiorca, polityk
      • Marek Bernacki (ur. 1965) – polski językoznawca
      • Rafał Bernacki (ur. 1972) – polski piłkarz ręczny
      • Rafał Bernacki (ur. 1981) – polski hokeista
      • Samuel Bernacki (zm. 1768)
      • Stanisław Bernacki (1902–1980) – polski aktor
      • Włodzimierz Bernacki (ur. 1960) – polski politolog

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernadeciny

      przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernadety lub z nią związany


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernadeta

      imię żeńskie


      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) ofic. urz. imię|polski|ż.;


      Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.

      Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernadetka

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Bernadeta


      Źródła:

      Wiktionary

      Bernadetta

      imię żeńskie


      Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.

      Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernadotte

      [czytaj: bernaDOT] dynastia panująca w Szwecji od 1818 roku i w Norwegii w latach 1818-1905


      Bernadotte – dynastia panująca w Szwecji (od 5 lutego 1818) i Norwegii (od 5 lutego 1818 do 18 listopada 1905).

      Jean Baptiste Bernadotte (marszałek napoleoński) został adoptowany przez króla Karola XIII i wyznaczony na następcę tronu 21 sierpnia 1810 roku. Po śmierci króla wstąpił na tron szwedzki jako Karol XIV Jan i norweski jako Karol III Jan (w obu królestwach była inna liczba władców o imieniu Karol, stąd różna numeracja). Po tym, jak Oskar II odmówił utworzenia norweskiej służby dyplomatycznej, parlament norweski usunął go z tronu i zerwał unię w 1905.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernadowski

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernanke

      [czytaj: bernanki] nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernanos

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernard

      duży, silny pies o długiej sierści; bernardyn; rasa tych psów


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

       (1.1) imię|polski|m.;


      Francja:

      • Le Bernard – miejscowość i gmina

      Stany Zjednoczone:

      • Bernard – miejscowość

      Osoby:

      • Bernard – arcybiskup Splitu
      • Bernard – biskup płocki
      • Bernard – biskup Porto
      • Bernard – biskup poznański
      • Bernard – biskup Symbalonu
      • Bernard – duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin, arcybiskup halicki
      • Bernard – hrabia Ravensbergu
      • Bernard – książę Saksonii-Weimaru
      • Bernard – brazylijski piłkarz
      • Bernard – syn Karola Młota
      • Bernard I – margrabia Marchii Północnej
      • Bernard Bernard – brytyjski zapaśnik
      • Bernard Dzik Gojski – kasztelan czerski
      • Bernard Fanning – nowozelandzki rugbysta
      • Bernard Nadler – postać serialu Zagubieni
      • Bernard z Clairvaux – święty, doktor Kościoła
      • Claude Bernard – naukowiec, lekarz, twórca podstaw nowoczesnej medycyny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernarda

      duży, silny pies o długiej sierści; bernardyn; rasa tych psów


      Bernarda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Bernard

      Bernarda imieniny obchodzi 19 maja.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernardek

      zdrobnienie od: Bernard (imię męskie)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernardetta

      imię żeńskie


      Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.

      Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernardostwo

      Bernard z małżonką; Bernardowie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernardowie

      imię męskie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernardowy

      przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernarda lub z nim związany


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernardyn

      członek zakonu założonego przez św. Franciszka


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

       (1.1) imię|polski|m.;

      forma rzeczownika.

       (2.1) D. plural|Bernardyna.


      • Bernardyn (imię)
      • bernardyn (rasa psa)
      • zakonnik, członek zakonu bernardynów

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernardyna

      duży, silny pies z rasy dogów; bernard


      Bernardyna – żeński odpowiednik imienia Bernardyn. Patronką tego imienia jest św. Bernardyna z Foligno.

      Bernardyna imieniny obchodzi 21 września i 23 września (druga data na pamiątkę bł. Bernardyny Marii Jabłońskiej).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernardynek

      roślina lecznicza; drapacz lekarski


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernardyni

      członek zakonu założonego przez św. Franciszka


      Bernardyni – zwyczajowa nazwa Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Źródłem tej nazwy zwyczajowej jest wezwanie pierwszego klasztoru: św. Bernardyna ze Sieny w Krakowie. W tym znaczeniu jest ona rozumiana na terenach Polski wchodzących w latach 1454–1795 w skład I Rzeczypospolitej, czyli w Polsce, na Litwie, Ukrainie, Łotwie i Białorusi.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernardynka

      1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu;
      2. likier ziołowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernardynki

      1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu;
      2. likier ziołowy


      Bernardynki, Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu – żeński zakon z rodziny zakonów franciszkańskich, istniejący wyłącznie w Polsce.

      Bernardynki pielęgnują tradycję adoracji Najświętszego Sakramentu w swoich świątyniach. Zakon ma charakter kontemplacyjno-klauzurowy. W czasie wolnym od modlitwy bernardynki zajmują się szyciem szat liturgicznych, wypiekiem hostii i komunikantów.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernardyński

      1. związany z zakonem bernardynów;
      2. pies bernardyński - duży, silny pies z rasy dogów; bernardyn, bernard


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z zakonem bernardynów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bernardziny

      przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernardy lub z nią związany


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernaś

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernat

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernatek

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernatowicz

      nazwisko


      Bernatowicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty, z nobilitacji.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berneńczyk

      mieszkaniec Berna - miasta


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) mieszkaniec kantonu Berno


      Berneński pies pasterski – rasa psów, należąca do sekcji szwajcarskich psów pasterskich. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących. Typ dogowaty. Nie podlega próbom pracy.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernenka

      mieszkanka Berna (miasta)


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) mieszkanka kantonu Berno


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Berneński

      przymiotnik od: Berno


      przymiotnik

       (1.1) odnoszący się do miasta Berno


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Berners

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernesco

      [czytaj: bernesko] w literaturze: gatunek utworów satyryczno-komediowych, charakteryzujący się kontrastem między wyszukanym stylem a błahą lub wulgarną tematyką, popularny we Włoszech w XVI wieku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bernhard

      nazwisko


      Osoby:

      • Bernhard – książę holenderski
      • Christoph Bernhard – niemiecki kompozytor
      • Jan Bernhard – polski inżynier
      • Rolf Bernhard – szwajcarski lekkoatleta
      • Sandra Bernhard – amerykańska aktorka
      • Thomas Bernhard – austriacki pisarz

      Inne:

      • (2643) Bernhard – planetoida
      • Bernhard – herb szlachecki

      Zobacz też:

      • Bernard
      • Operacja Bernhard
      • Sankt Bernhard

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernhardt

      nazwisko


      Osoby noszące nazwisko Bernhardt:

      • Kevin Bernhardt (ur. 1961) – amerykański aktor, scenarzysta i producent filmowy
      • Martin Bernhardt (1844–1915) – niemiecki neurolog
      • Robert Bernhardt (1874–1950) – polski lekarz dermatolog
      • Sarah Bernhardt (1844–1923) – francuska aktorka i reżyserka

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernikla

      gęś żyjąca na wybrzeżach mórz półkuli północnej


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) ornit. zamieszkująca półkulę północną gęś o czarnym dziobie


      Branta – rodzaj ptaków z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernina

      masyw górski w Alpach Retyckich


      Szwajcaria:

      • Bernina – region w kantonie Gryzonia
      • Bernina – dawny okręg (Bezirk) w kantonie Gryzonia
      • Berninabach – rzeka, dopływ Inn

      Inne:

      • Bernina – kolej
      • Bernina – marka maszyn do szycia
      • Berninagruppe – pasmo górskie w Alpach
      • Berninapass – przełęcz w Alpach
      • Bernina-Alpen – niemiecka nazwa Alpi del Bernina
      • Bernina Express – połączenie kolejowe w Szwajcarii

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernini

      nazwisko, m.in.: Gian Lorenzo Bernini, rzeźbiarz, malarz oraz architekt włoskiego baroku


      Osoby:

      • Pietro Bernini (1562–1629) – włoski rzeźbiarz
      • Giovanni Lorenzo Bernini (1598–1680) – włoski rzeźbiarz, architekt i malarz
      • Anna Maria Bernini (ur. 1965) – włoska polityk

      Inne:

      • Bernini – stacja metra w Turynie
      • Piazza Bernini – plac w Turynie

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berno

      1. stolica Szwajcarii
      2. kanton w Szwajcarii


      rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

       (1.1) geogr. stolica Szwajcarii;

       (1.2) geogr. kanton w Szwajcarii;

       (1.3) geogr. daw. Brno


      Berno (niem. Bern, fr. Berne, wł. Berna, retorom. Berna, gsw. Bärn) – de facto stolica oraz czwarte co do wielkości i ludności miasto oraz gmina (niem. Einwohnergemeinde) w Szwajcarii, siedziba rządu (niem. Bundesstadt) i stolica kantonu Berno. Znajduje się w regionie administracyjnym Bern-Mittelland, oraz okręgu Bern-Mittelland.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bernolakowski

      przymiotnik

       (1.1) związany ze słowackim językoznawcą Antonem Bernolákiem i opracowanym przez niego standardem języka słowackiego


      Źródła:

      Wiktionary

      Bernoulli

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernstein

      [czytaj: bernsztajn, bernstajn] nazwisko


      Geografia

      Austria

      • Bernstein – gmina targowa w kraju związkowym Burgenland, w powiecie Oberwart

      Niemcy

      • Bernstein – dzielnica Windischeschenbachu
      • Bernstein – dzielnica Wunsiedel
      • Bernstein am Wald – dzielnica Schwarzenbach am Wald

      Polska


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bernsztajn

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. miner. bursztyn


      Źródła:

      Wiktionary

      Berrichon

      [czytaj: beriSZĄ] francuska rasa owcy domowej; beriszon


      Źródła:

      SJP.pl

      Berry

      [czytaj: bery] nazwisko


      • Berry – kraina historyczna w północno-środkowej Francji

      Miejscowości w Australii:

      • Berry – miejscowość w stanie Nowa Południowa Walia

      Miejscowości w USA:

      • Berry – miejscowość w stanie Alabama, w hrabstwie Fayette
      • Berry – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Harrison
      • Berry – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dane

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bersalier

      1. w armii włoskiej: żołnierz oddziału piechoty zmotoryzowanej jednostek szybkich;
      2. od połowy XIX wieku do II wojny światowej: żołnierz doborowych oddziałów piechoty włoskiej i sardyńskiej;
      3. w XVIII wieku: strzelec w Tyrolu


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) wojsk. żołnierz włoskiej lekkiej piechoty zmechanizowanej;


      Bersalierzy (wł. Bersaglieri) – włoska formacja piechoty. Pierwotnie rodzaj strzelców celnych, współcześnie piechota zmotoryzowana. Jednostki bersalierów cechowały się zawsze dużą mobilnością i uważane są za formację elitarną.

      Tradycyjnie charakterystycznym nakryciem głowy bersalierów są kapelusze vaira z pióropuszem wykonanym z piór głuszca zachodniego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bersalierski

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) hist. wojsk. związany z bersalierem, bersalierami, dotyczący bersaliera


      Źródła:

      Wiktionary

      Berserk

      w sagach nordyckich: wojownik mający opinię niezwyciężonego, walczący z siłą i dzikością niedźwiedzia


      Berserk (berserker) – według podań historycznych był nieznającym strachu wojownikiem nordyckim. Wikinga będącego berserkiem ogarniał szał walki, który dodawał mu nadludzkiej siły.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berski

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Berso

      kryta aleja w ogrodach XVI-XVII wieku; bindaż, kolebka


      Bindaż (niem. binden – wiązać), berceaux, chłodnik, kolebka – aleja obsadzona obustronnie drzewami lub pnączami, których pędy splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Bindaże zakładane były w ogrodach począwszy od renesansu, jednak najbardziej popularne były w okresie baroku.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bert

      1. żartobliwie: niemieckie działo oblężnicze; gruba berta;
      2. dawniej: przybranie sukni w postaci dużego kołnierza lub falbany spadającej od szyi na dekolt i ramiona


      Francja:

      • Bert – gmina

      Inne:

      • BERT (model językowy)
      • Bert – imię
      • Bert is Evil – satyryczna strona internetowa

      Zobacz też:

      • Beert

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berta

      1. żartobliwie: niemieckie działo oblężnicze; gruba berta;
      2. dawniej: przybranie sukni w postaci dużego kołnierza lub falbany spadającej od szyi na dekolt i ramiona


      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) imię|polski|ż.;


      • Berta – imię żeńskie pochodzenia germańskiego
      • Berta – konspiracyjny nadajnik telewizyjny
      • berta – język w Etiopii
      • Berta 1 – samochód Formuły 1

      Osoby noszące nazwisko Berta:

      • Anna Berta (ur. 1991) – szwedzka tenisistka
      • Barbara Berta (ur. 1963) – szwajcarska piosenkarka
      • Benjámin Berta (ur. 2003) – węgierski kierowca wyścigowy
      • Oreste Berta (ur. 1940) – argentyński konstruktor wyścigowy
      • Tibor Berta (ur. 1966) – węgierski duchowny rzymskokatolicki, biskup
      • Berta (539-612) – królowa Kentu

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bertelsmann

      nazwisko


      Bertelsmann SE & Co. KGaA – międzynarodowy koncern mediowy założony w 1835 z siedzibą w Gütersloh, w Niemczech. Spółka działa w 63 krajach i zatrudnia ponad 100 tys. pracowników (stan na 30 czerwca 2007). W 2006 roku koncern odnotował przychody w wysokości 19,3 miliarda euro, zysk operacyjny (EBIT) wyniósł 1,87 miliarda euro, a dochód netto 2,4 miliarda euro. Od 1 stycznia 2008 do końca 2011 dyrektorem generalnym Bertelsmann AG był Hartmut Ostrowski.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berthier

      Osoby o nazwisku Berthier:

      • Jacques Berthier − francuski kompozytor
      • Jan Berthier – ksiądz katolicki
      • Laetitia Berthier – burundyjska lekkoatletka, tyczkarka
      • Louis-Alexandre Berthier − książę Neuchâtel i Wagram, diuk Valengin, marszałek Francji
      • Pierre Berthier – francuski mineralog i geolog

      Źródła:

      Wikipedia

      Bertold

      imię męskie


      Bertold – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od starogermańskich słów berath „światły” i wald – „władca” i oznaczającego „światły władca”.

      Bertold imieniny obchodzi 29 marca, 27 lipca i 14 grudnia.

      Znane osoby noszące imię Bertold:

      • św. Bertold z Kalabrii – święty katolicki, założyciel Zakonu Karmelitów
      • Bertold IV z Diessen – książę Andechs w Bawarii oraz pierwszy książę Meranii
      • Bertold I – książę Karyntii
      • Bertolt Brecht
      • Berthold Delbrück
      • Berthold Kempinski
      • Bertold Kittel
      • Berthold Lubetkin

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bertoldostwo

      Bertold z małżonką; Bertoldowie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertoldowie

      imię męskie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertoldowy

      przymiotnik dzierżawczy - należący do Bertolda lub z nim związany


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertolecja

      gęsto ulistnione drzewo dziko rosnące, obecnie występuje w Brazylii, Boliwii, Peru, Kolumbii, Gujanie i Wenezueli; orzech brazylijski


      Orzesznica wyniosła, orzesznica brazylijska, bertolecja (Bertholletia excelsa) – gatunek drzewa z rodziny czaszniowatych. W stanie dzikim występuje w tropikalnych lasach górnego dorzecza Amazonki, przede wszystkim w Boliwii (która jest największym eksporterem owoców orzesznicy), w zachodnich i północnych stanach Brazylii i w Peru. Nieliczne stanowiska można spotkać również w Kolumbii, Gujanie, Gujanie Francuskiej, Surinamie i Wenezueli.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bertolid

      krystaliczny związek chemiczny niespełniający prawa stałości składu; związek niestechiometryczny, adaltonid


      Bertolidy, związki niestechiometryczne – związki chemiczne, które w przeciwieństwie do daltonidów nie spełniają prawa stałości składu. Nazwa pochodzi od nazwiska Claude'a Louisa Bertholleta.

      Bertolidy można spotkać wśród stałych związków nieorganicznych oraz wielu polimerów syntetycznych. Przyczyną zmiennej zawartości różnych pierwiastków w związku mogą być defekty sieci krystalicznej lub występowanie nadmiaru atomów jednego ze składników, nietworzących wiązań chemicznych. Wprawdzie entropia sprawia, że każde ciało stałe jest do pewnego stopnia niestechiometryczne, jednak ze względów praktycznych termin ten stosuje się do związków, w których odstępstwa od stechiometrii są mierzalne i wynoszą co najmniej 1% wartości idealnej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bertolt

      obce imię męskie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertolucci

      Bernardo Bertolucci (ur. 16 marca 1941 w Parmie, zm. 26 listopada 2018 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy.


      Źródła:

      Wikipedia

      Bertone

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) mot. samochód zaprojektowany i/lub produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bertone


      Bertone – byłe włoskie przedsiębiorstwo projektujące samochody seryjne jak i samochody koncepcyjne. Siedziba przedsiębiorstwa mieściła się w Turynie, we Włoszech. Styl Bertone jest bardzo charakterystyczny i rozpoznawalny nawet, jeśli są to samochody produkowane dla różnych koncernów. 18 grudnia 2014 roku firma ogłosiła bankructwo.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bertonka

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) pot. mot. samochód zaprojektowany lub produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bertone


      Źródła:

      Wiktionary

      Bertram

      roślina zielna z rodziny astrowatych; maruna szarolistna, piretrum, złocień dalmatyński, zębownik


      • Bertram – imię męskie pochodzenia germańskiego
      • bertram (Anacyclus) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych

      Gminy:

      • Bertram (ang. Bertram Township) – gmina w USA, w stanie Iowa, w hrabstwie Linn

      Miejscowości:

      • Bertram – miasto w USA, w stanie Iowa, w hrabstwie Linn
      • Bertram – miasto w USA, w stanie Teksas, w hrabstwie Burnet

      Osoby o nazwisku Bertram:

      • Adolf Bertram – kardynał.

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bertramostwo

      Bertram z małżonką; Bertramowie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertramowie

      imię męskie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertramowy

      przymiotnik dzierżawczy - należący do Bertrama lub z nim związany


      Źródła:

      SJP.pl

      Bertrand

      obce imię męskie


      • Bertrand – imię męskie
      • J. Bertrand – francuski pływak, medalista olimpijski

      Miejscowości w USA:

      • Bertrand – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Mississippi
      • Bertrand – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Phelps

      Gminy w USA:

      • Bertrand (ang. Bertrand Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Berrien

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berwianka

      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, na Grodzieńszczyźnie, prawy dopływ Pyranki


      Berwianka (biał. Бярвенка Biarwienka)— rzeka w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, lewy dopływ rzeki Pyranki w dorzeczu Niemna. Długość 25 km. Powierzchnia zlewni 110 km². Średni spadek 0,7‰. Wypływa z Jeziora Długiego, uchodzi do Pyranki ok. 700 m na południowy zachód od wsi Prudy. Skanalizowana na całym swoim biegu.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Berwiński

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Beryks

      rodzaj morskich ryb promieniopłetwych, poławianych w celach spożywczych


      Beryks wspaniały, beryks szkarłatny (Beryx splendens) – gatunek morskiej ryby z rodziny beryksowatych (Berycidae).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beryl

      pierwiastek chemiczny o symbolu Be i liczbie atomowej 4


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Be i liczbie atomowej 4;

       (1.2) miner. minerał należący do grupy krzemianów pierścieniowych;

      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (2.1) wojsk. karabinek automatyczny wyprodukowany przez Fabrykę Broni „Łucznik”;


      • beryl – pierwiastek chemiczny
      • beryl – minerał
      • Beryl – menedżer okien
      • Beryl – telewizor
      • Beryl – karabinek automatyczny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beryllonit

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) miner. minerał;


      Beryllonit – minerał, jego nazwa związana jest z obecnością berylu w minerale. Odkryty w 1888 roku przez Jamesa Dwighta.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Berylokrzemian

      rzadki minerał z rodziny krzemianów pierścieniowych, rodzaj sodalitu


      Źródła:

      SJP.pl

      Berylowce

      grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca II grupę główną układu okresowego: beryl, magnez, wapń, stront, bar i rad; wapniowce


      Berylowce (metale ziem alkalicznych, wapniowce) – pierwiastki chemiczne 2 (daw. IIA lub II głównej) grupy układu okresowego pierwiastków: beryl (Be), magnez (Mg), wapń (Ca), stront (Sr), bar (Ba) i rad (Ra). Wszystkie są dwuwartościowe.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berylowiec

      każdy pierwiastek z drugiej grupy układu okresowego Mendelejewa: beryl, magnez, wapń, stront, bar lub rad; wapniowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Berylowy

      przymiotnik od beryl (pierwiastek, rzadziej minerał)


      przymiotnik

       (1.1) dotyczący berylu, związany z berylem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beryloza

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) med. przewlekła choroba układu oddechowego powodowana kontaktem z pyłem berylowym;


      Beryloza (przewlekła choroba berylowa, berylioza, ang. berylliosis, chronic beryllium disorder, CBD) – przewlekła choroba zawodowa wynikająca z zatrucia berylem, przede wszystkim spowodowana kontaktem z pyłem berylowym. Dotyczy uszkodzeń układu oddechowego, przede wszystkim płuc, ale mogą występować także obrażenia skóry. Klinicznie bardzo przypomina sarkoidozę.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Berzelia

      roślina z rzędu Bruniales


      Źródła:

      SJP.pl

      Berzelianit

      minerał selenowy


      Berzelianit – minerał zawierający selen, należy do gromady siarczków i pokrewnych kruszców. Występuje rzadko.

      Minerał znany od 1832 r. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Jönsa Jacoba Berzeliusa (1779–1848), który był jego odkrywcą.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berzelius

      [czytaj: berSELjus] nazwisko


      Jöns Jacob Berzelius (ur. 20 sierpnia 1779 w Väversunda, zm. 7 sierpnia 1848 w Sztokholmie) – szwedzki chemik, lekarz i mineralog. Laureat Medalu Copleya.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berżera

      niski, szeroki fotel z nieco cofniętym oparciem pod plecy; berżerka


      Berżera (od fr. bergère – pasterka) – rodzaj głębokiego fotela rokokowego, typowego dla meblarstwa w stylu Ludwika XV i Ludwika XVI.

      Jego cechami charakterystycznymi było pełne, zaokrąglone, nieco cofnięte oparcie (zaplecek), również nieco cofnięte i lekko rozchylone ramiona oraz niskie siedzisko z narzuconą luźno poduszką.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Berżeretka

      1. utwór liryczny w poezji francuskiej XVIII w., o tematyce pastoralnej, miłosnej,
      2. skoczny taniec w szybkim tempie, modny w XVI w.


      Źródła:

      SJP.pl

      Berżerka

      niski, szeroki fotel z nieco cofniętym oparciem pod plecy; berżera


      Źródła:

      SJP.pl

      Berło

      ozdobna laska będąca symbolem najwyższej władzy, głównie monarszej, także niektórych godności


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) ozdobna pałka będąca insygnium królewskim;

       (1.2) eduk. (w szkołach wyższych) insygnium rektorskie

       (1.3) bot. nazwa systematyczna|Pedicularis sceptrum-carolinum|L.|ref=tak., gnidosz królewski, gatunek półpasożytniczych roślin zielnych z rodzaju gnidosz;

       (1.4) rodzaj drążka z poprzeczką, na której umieszcza się sokoła

       (1.5) gwara. więzienna szczotka do czyszczenia toalet


      Berło (gr. sképtron, łac. sceptrumkij) – ozdobna pałka będąca jednym z trzech najczęściej spotykanych symboli władzy królewskiej, obok korony i jabłka.

      Berło to godło i symbol najwyższej władzy króla lub cesarza. Znane było w starożytności jako laski osób starszych i pasterzy. Motyw króla-pasterza obecny był już u Sumerów - przedstawia się tak choćby Gudea, władca Lagasz. W okresie nowoasyryjskim symbolem władzy była maczuga z okrągłą głowicą. Ten archetyp przejął judaizm, a następnie chrześcijaństwo. Dało to początek pastorałowi biskupiemu jako symbolowi obrony „owieczek” (wiernych), a w kontekście świeckim - poddanych.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Berłóweczka

      rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych


      Tulostoma Pers. (berłóweczka) – rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bes

      w starożytnym Egipcie: bóstwo przedstawiane jako brodaty karzeł, opiekujące się rodzącymi matkami


      Francja:

      • Bès

      Osoby:

      • Annemieke Bes – holenderska żeglarka
      • Eva Bes – hiszpańska tenisistka
      • Stanisław Bes − polski oficer
      • Władysław Bes − polski oficer

      Inne:

      • Bes − bóg egipski
      • Bes − herb szlachecki

      Zobacz też:

      • BES

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Besaminka

      naczynko na wonne zioła, używane przez Żydów w domu i bóżnicy, najczęściej w formie wieżyczki; balsaminka


      Źródła:

      SJP.pl

      Besan

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) spoż. mąka z ciecierzycy, częsty składnik regionalnych kuchni na subkontynencie indyjskim;


      Besan, czasem mniej precyzyjnie ćana (hindi बेसन, besan, kannada ಕಡಲೆ ಹಿಟ್ಟು, kadale hittu) – rodzaj mąki otrzymywanej z jednej z indyjskich odmian ciecierzycy (Cicer arientinum). Używana jest w wielu krajach, a zwłaszcza w Indiach, gdzie stanowi istotny składnik wielu potraw lokalnej kuchni, m.in. pakory.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Besarabczyk

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) mieszkaniec Besarabii; osoba z tej krainy


      Źródła:

      Wiktionary

      Besarabia

      kraina między Dniestrem a Prutem


      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) geogr. kraina położona między Dniestrem a Prutem, obecnie podzielona między Mołdawię i Ukrainę;


      Besarabia (rum. Basarabia, tur. Besarabya, ukr. Бесарабія) – kraina historyczno-geograficzna położona we Wschodniej Europie między dolnymi biegami Dniestru i Prutu. Obecnie jest częścią Mołdawii i Ukrainy. Współcześnie nazwy Besarabia używa się w znaczeniu historycznym, geograficznym i kulturowym.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Besarabka

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) mieszkanka Besarabii; kobieta z tej krainy


      Źródła:

      Wiktionary

      Besarabski

      przymiotnik od: Besarabia


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z Besarabią, dotyczący Besarabii


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Besemerować

      1. otrzymywać stal w konwertorze Bessemera;
      2. otrzymywać miedź z kamienia hutniczego


      Źródła:

      SJP.pl

      Besemerowanie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) hutn. wytapianie stali o bardzo niskiej zawartości siarki i fosforu w konwertorze Bessemera

       (1.2) hutn. odzyskiwanie miedzi z kamienia hutniczego


      Źródła:

      Wiktionary

      Besemerownia

      dział stalowni z piecami systemu Bessemera; konwertorownia


      Źródła:

      SJP.pl

      Besemerowski

      1. hutniczy piec konwertorowy systemu Bessemera;
      2. stal besemerowska - stal otrzymywana z takiego pieca


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z procesem uzyskiwania stali wynalezionym przez Henry'ego Bessemera


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beśka

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Beski

      Besko (wieś w Polsce)


      Źródła:

      SJP.pl

      Beskid

      szczyt w Tatrach Zachodnich


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

       (1.1) geogr. szczyt w Tatrach Zachodnich

       (1.2) geogr. szczyt w Beskidzie Niskim

       (1.3) geogr. szczyt w Beskidzie Śląskim

       (1.4) geogr. potok, dopływ Bielczy

       (1.5) geogr. potok, dopływ Kseni

       (1.6) geogr. potok, dopływ Wilszni

       (1.7) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim


      Części miejscowości
      • Beskid – część wsi Konieczna
      • Beskid – część wsi Odrowąż
      • Beskid – przysiółek wsi Zawoja
      • Beskid – część wsi Targanice
      • Beskid – część miasta Szczyrk
      • Beskid – część wsi Istebna
      • Beskid – część wsi Kocierz Rychwałdzki
      • Beskid – część wsi Kamesznica
      • Beskid – dawny przysiółek wsi Smerek w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna (Bieszczady Zachodnie)

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beskidek

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) geogr. góra w Polsce, w Beskidzie Śląskim, w paśmie Baraniej Góry;

       (1.2) geogr. jeden z wierzchołków Czerniawy Suchej w Beskidzie Makowskim

       (1.3) geogr. góra w Beskidzie Niskim;

       (1.4) geogr. potok w Polsce, w Beskidzie Śląskim

       (1.5) geogr. część miasta Szczyrk w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim

       (1.6) geogr. część miasta Ustroń, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim

       (1.7) geogr. przysiółek wsi Koszarawa, w województwie śląskim, w powiecie żywieckim


      Miejscowości i ich integralne części w Polsce
      • Beskidek – część miasta Szczyrk, w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie miasto Szczyrk
      • Beskidek – część miasta Ustroń, w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie miasto Ustroń
      • Beskidek – przysiółek wsi Koszarawa, w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Koszarawa
      Obiekty fizjograficzne
      • Beskidek – inna nazwa szczytu Mędralowa w Beskidzie Żywiecko-Orawskim
      • Beskidek – jeden z wierzchołków Czerniawy Suchej w Beskidzie Makowskim
      • Beskidek – potok, dopływ Głębiczka
      • Beskidek – przełęcz w Beskidzie Małym
      • Beskidek – przełęcz w Beskidzie Śląskim (pod Czantorią)
      • Beskidek – przełęcz w Beskidzie Śląskim (pod Orłową)
      • Beskidek (1045 m) – szczyt między przełęczą Klekociny a Czerniawą Suchą w Beskidzie Żywiecko-Orawskim
      • Beskidek – przysiółek w Ustroniu, w powiecie cieszyńskim
      • Beskidek – skocznia narciarska w Sułkowicach
      • Beskidek – szczyt w Beskidzie Niskim
      • Beskidek – szczyt w Beskidzie Śląskim po południowej stronie przełęczy Karkoszczonka
      • Beskidek – szczyt w Beskidzie Śląskim w Paśmie Stożka i Czantorii
      • Beskidek – szczyt w Beskidzie Śląskim, w Paśmie Równicy
      Zobacz też
      • przejście graniczne Beskidek-Beskydek
      • Beskid
      • Beskidy
      Przypisy

      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beskidnik

      dawniej, regionalnie: zbójnik beskidzki


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) reg. zbójnik operujący w Beskidach


      • beskidnik – inna nazwa tołhaja, zbójnika karpackiego
      • Beskidnik – potok, dopływ Górnej Solinki

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beskidy

      pasmo górskie w Karpatach


      rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

       (1.1) geogr. pasmo górskie w Karpatach zewnętrznych;


      Beskidy (cz., słow. Beskydy, ukr. Бескиди, ang. Beskids, niem. Beskiden) – grupa pasm górskich w łańcuchu Karpat, rozciągająca się od rzeki Beczwy na zachodzie (Czechy) po rzekę Czeremosz (Ukraina) na wschodzie. Szerokość Beskidów wynosi 50–70 km, a ich długość ok. 600 km.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beskidzki

      przymiotnik od: Beskid, Beskidy


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) dotyczący Beskidów, związany z Beskidami, pochodzący z Beskidów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beskidzko

      przysłówek

       (1.1) na sposób beskidzki, po beskidzku


      Źródła:

      Wiktionary

      Beskidzkość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co jest beskidzkie


      Źródła:

      Wiktionary

      Besko

      Besko (wieś w Polsce)


      Besko (ukr. Босько) – wieś nad Wisłokiem położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Besko; siedziba gminy Besko.

      W 2021 roku miejscowość zamieszkiwały 4050 osoby.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beskuryja

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hultaj, cwaniak


      Źródła:

      Wiktionary

      Beskuryjo

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hultaj, cwaniak


      Źródła:

      Wiktionary

      Besowy

      przymiotnik

       (1.1) gw-pl|Łowicz. liliowy, w kolorze bzu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bessa

      1. długotrwały spadek cen towarów lub kursu papierów wartościowych na giełdzie
      2. przenośnie o złym okresie w czyimś życiu


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) ekon. obniżenie kursu papierów wartościowych, cen towarów lub innych aktywów notowanych na giełdach;


      Bessa (fr. baisse, pot. rynek niedźwiedzia, ang. bear market) – długotrwały trend spadkowy cen papierów wartościowych lub towarów notowanych na giełdzie papierów wartościowych.

      Potoczna nazwa nawiązuje do metody ataku niedźwiedzia – uderza łapą z góry na dół. Przeciwieństwem bessy jest hossa.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bessemer

      1. nazwisko, np. Henry Bessemer (1813 - 1898), angielski inżynier, wynalazca hutniczego pieca konwertorowego;
      2. nazwa jednego z kilku miast w Stanach Zjednoczonych


      • Henry Bessemer – brytyjski wynalazca

      Miejscowości w USA:

      • Bessemer – miasto w stanie Alabama, w hrabstwie Jefferson
      • Bessemer – miasto w stanie Michigan, w hrabstwie Gogebic
      • Bessemer – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Lawrence

      Gminy w USA:

      • Bessemer (ang. Bessemer Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Gogebic

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bessemerowski

      przymiotnik

       (1.1) zob. besemerowski.


      Źródła:

      Wiktionary

      Besserwisser

      [czytaj: beserwiser] książkowo: ktoś, kto uważa się za najlepszego znawcę wszystkiego, za osobę wszechwiedzącą; przemądrzalec, ważniak


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) książk. ktoś bezkrytycznie przekonany o swojej wiedzy, o tym że zna się na czymś najlepiej


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Besserwisserka

      besserwisser [czytaj: beserwiserka]


      Źródła:

      SJP.pl

      Besserwisserski

      besserwisser


      przymiotnik

       (1.1) taki jak besserwisser, przemądrzały, zarozumiały


      Patrz:besserwisser

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Besserwisserstwo

      przemądrzałość, cecha typu: "ja wiem lepiej"


      Źródła:

      SJP.pl

      Besson

      1. nazwisko niemieckie, m.in. Benno Besson (1922-2006) - szwajcarski reżyser i aktor;
      2. [czytaj: beSĄ albo beSON] nazwisko francuskie, m.in. Luc Besson (ur. 1959) - francuski reżyser, producent i scenarzysta


      Besson – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Allier.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Best

      nazwisko, m.in. Charles Herbert Best (1899-1978) - kanadyjski fizjolog i lekarz, współodkrywca insuliny


      Niderlandy:

      • Best – miejscowość

      Inne:

      • Best – najlepszy z najlepszych – film biograficzny o George'u Beście
      • Best – spółka akcyjna notowana na GPW
      • Best – album Boys
      • Best – album Rogera Taylora
      • Best – album klarnecisty Kenny’ego G
      • Best – zespół grający Disco Polo od 1999
      • BEST – organizacja studencka
      • BEST Engineering Competition – konkurs inżynierski
      • Best Film – dystrybutor filmów

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bestia

      1. dzikie, groźne zwierzę;
      2. zły człowiek


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) dzikie, drapieżne zwierzę

       (1.2) przen. zły człowiek, kanalia


      • bestia – inaczej potwór
      • „Bestia” – samochód specjalny prezydenta Stanów Zjednoczonych
      • Bestia – singel Young Igiego
      • Bestia – album The Analogs
      Postacie fikcyjne
      • Bestia – postać z baśni Piękna i Bestia
      • Bestia – postać z serialu Młodzi Tytani
      • Bestia – postać z komiksów, filmów i seriali o X-menach

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bestializm

      1. zezwierzęcenie, dzikość;
      2. uprawianie stosunków płciowych ze zwierzętami, mające charakter seksualny lub rytualny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bestialski

      właściwy bestii; bezwzględny, okrutny, dziki


      przymiotnik

       (1.1) pejor. okrutny, niezwykle brutalny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bestialsko

      przysłówek

       (1.1) w sposób bestialski


      Źródła:

      Wiktionary

      Bestialskość

      bestialski


      Patrz:bestialski

      Źródła:

      SJP.pl

      Bestialstwo

      1. okrutne postępowanie, krwiożerczość, zezwierzęcenie;
      2. wyjątkowo okrutny czyn


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) wyjątkowe okrucieństwo; brutalny, nieludzki czyn


      Bestialstwo (gr. θηριότης, theriotes) – w etyce Arystotelesa, trwała dyspozycja upodabniająca człowieka do zwierzęcia stanowiąca przeciwieństwo niemożliwej do pełnego określenia „cnoty nadludzkej” upodabniającej człowieka do bóstwa.

      W pierwszym rozdziale VII księgi Etyki nikomachejskiej (1145 b) Arystoteles określa ją jako obelżywe miano nadawane ludziom, którzy przekraczają miarę w nikczemności. Bestialstwo ma występować rzadko, najczęściej wśród barbarzyńców lub jako efekt choroby lub kalectwa. Arystoteles wprowadza tu na tle etyki złotego środka rozróżnienie pomiędzy trwałymi dyspozycjami etycznymi, których należy unikać (wadami etycznymi): nikczemnością, nieopanowaniem i właśnie bestialstwem. Przeciwieństwem nikczemności ma być dzielność etyczna, nieopanowania – opanowanie, bestialstwa – trudna do określenia „przechodząca nasze siły i poniekąd boska dzielność”. Bestialstwa nie można utożsamiać z nikczemnością, gdyż ani zwierzętom, którym ono przysługuje, ani bogom, którym przysługuje jego przeciwieństwo, nie przysługuje cnota we właściwym sensie. Bogom nie przysługuje cnota, gdyż doskonałość bogów jest czymś od niej wyższym – skoro więc cnota jest czymś innym niż „cnota nadludzka”, przeciwieństwo „cnoty nadludzkiej”, którym jest bestialstwo, nie może być tym samym, co przeciwieństwo cnoty ludzkiej, którym jest nikczemność.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bestiarium

      zbiór utworów średniowiecznych osnutych na motywach zwierzęcych


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) gatunek literacki, utwór, w którym używa się motywów zwierzęcych w celu ukazania zasad religijnych i etycznych


      Bestiariusz (średniow.-łac. bestiarium) – średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą. Egzemplarze tekstu bestiariuszy były prawie zawsze iluminowane. Pierwowzorem gatunku był pochodzący z V w. łaciński przekład greckiego dzieła z II w. Physiologos. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bestiariusz

      rodzaj opowieści, popularnej w średniowieczu, tłumaczącej zasady etyki chrześcijańskiej na przykładzie życia zwierząt


      Bestiariusz (średniow.-łac. bestiarium) – średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą. Egzemplarze tekstu bestiariuszy były prawie zawsze iluminowane. Pierwowzorem gatunku był pochodzący z V w. łaciński przekład greckiego dzieła z II w. Physiologos. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bestry

      nazwisko


      przymiotnik jakościowy

       (1.1) rzad. reg-pl|Poznań. pstry


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bestseler

      produkt (przede wszystkim książka, ale także np. płyta, komiks), który w danym okresie odnosi sukces na rynku, jest masowo wykupywany, bardzo popularny; bestseller


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) dobrze sprzedająca się książka, utwór muzyczny (płyta), filmowy czy inny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bestselerowy

      przymiotnik od: bestseler (bestseller), np. bestselerowa powieść; bestsellerowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bestseller

      produkt (przede wszystkim książka, ale także np. płyta, komiks), który w danym okresie odnosi sukces na rynku, jest masowo wykupywany, bardzo popularny; bestseler


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) dobrze sprzedająca się książka, utwór muzyczny (płyta), filmowy czy inny;


      Bestseller („best” i „sell”, z ang. „najlepiej sprzedający się”) – książka, film, gra komputerowa lub szerzej – każdy produkt, który uzyskał najwyższą sprzedaż w swojej klasie.

      Pojęcie bestselleru i kryterium wzrostu sprzedaży jako miary oddziaływania dzieła wiąże się ze sporządzaniem rozmaitych rankingów, jak radiowe listy przebojów, listy publikowane w rozmaitych czasopismach branżowych, głównie muzycznych, listy sprzedaży publikatorów itp. Ich powstanie wiąże się z burzliwym rozwojem kultury amerykańskiej w latach 20. i 30. XX wieku.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bestsellerowiec

      pisarz często tworzący bestsellery


      Źródła:

      SJP.pl

      Bestsellerowy

      przymiotnik od: bestseller (bestseler), np. bestsellerowa powieść; bestselerowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bestwić

      1. doprowadzać do wściekłości; podjudzać, szczuć;
      2. bestwić się - znęcać się nad kimś; pastwić się;
      3. o zwierzętach: odczuwać pociąg płciowy; grzać się


      Źródła:

      SJP.pl

      Bestwin

      wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim


      Bestwin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny.

      Wieś położona jest 2 km na południe od Baszkowa, przy drodze do Rudy. W Bestwinie znajdują się 52 gospodarstwa, mieszkają tam 263 osoby. Charakterystycznym budynkiem jest Dom Strażaka, w którym znajduje się remiza, świetlica wiejska, przedszkole oraz bar. Do sołectwa należy przysiółek Rochy, leżący między Bestwinem a Zdunami.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bestwina

      wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim


      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) geogr. wieś w Polsce w pobliżu Bielska-Białej;


      Bestwina – wieś w Polsce, położona na obszarze historycznej Małopolski, w obecnym województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba gminy Bestwina. Powierzchnia sołectwa wynosi 1353,6 ha, a liczba ludności 4999, co daje gęstość zaludnienia równą 341,2 os./km².


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bestwiński

      Bestwina, Bestwin


      Patrz:Bestwina, Bestwin

      Źródła:

      SJP.pl

      Bestyjka

      zdrobnienie od: bestia


      Źródła:

      SJP.pl

      Bestyjo

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bestia


      Źródła:

      Wiktionary

      Beszamel

      delikatny, ciepły sos z masła, mąki i mleka


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) kulin. gęsty sos przyrządzany z masła, mąki, jajek i mleka lub śmietany;


      Beszamel (sos beszamelowy) – rodzaj sosu, przyrządzanego jako zasmażka z mąki na maśle, rozprowadzona mlekiem. Przyprawiany solą kuchenną, białym pieprzem, świeżo startą gałką muszkatołową i ewentualnie sokiem z cytryny. Należy do pięciu sosów bazowych w gastronomii.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beszamelowo-Cebulowy

      zrobiony z beszamelu i cebuli (np. sos beszamelowo-cebulowy)


      Źródła:

      SJP.pl

      Beszamelowy

      związany z beszamelem


      Źródła:

      SJP.pl

      Beszczyński

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Beszong

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. nasyp kolejowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Beszperactwi

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gałgaństwo, niewłaściwe postępowanie


      Źródła:

      Wiktionary

      Beszperactwo

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gałgaństwo, niewłaściwe postępowanie


      Źródła:

      Wiktionary

      Besztać

      czasownik

       (1.1) ostro strofować


      Źródła:

      Wiktionary

      Besztanie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) odczasownikowy od|besztać.


      Źródła:

      Wiktionary

      Beszung

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. nasyp kolejowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bet

      kołderka dla niemowląt; becik


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) zgrub. od: becik

       (1.2) pot. pościel

       (1.3) druga litera alfabetów semickich: m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego (ب), hebrajskiego (ב), syryjskiego (ܒ);


      Bet (ב , ب‍ , ܒ) – druga litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, hebrajskiego i syryjskiego.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bet-Choron

      Bet-Choron (lub Betoron, Bejt-Choron, Bethora, Beith Horon) („dom Horona”) – starożytne miasto z czasów biblijnych, położone przy ważnej drodze z Jerozolimy w górę doliny Ajalon. Miasto miało dwie części, oddalone o około 2 km, zwane Bet-Choron Górne (obecnie Beit ‘Ur al-Fauqa) oraz Bet-Choron Dolne (obecnie Beit ‘Ur al-Tahta). Strategiczne znaczenie miała przełęcz między obiema częściami.


      Źródła:

      Wikipedia

      Bet-Sur

      starożytne miasto w Palestynie, na południe od Jerozolimy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bet-Szean

      miasto w Izraelu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bet-Szemesz

      miasto w Izraelu


      Źródła:

      SJP.pl

      Beta

      1. jedna z liter alfabetu greckiego;
      2. środowiskowo o aucie marki BMW;
      3. samochód typu Lancia Beta


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) jęz. nazwa drugiej litery alfabetu greckiego, β;


      Beta (wita, stgr. βῆτα, nw.gr. βήτα, pisana Ββ lub ϐ) – druga litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 2.Beta pochodzi od litery alfabetu fenickiego bet . Od bety pochodzą łacińskie B i cyrylickie Б i В.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Beta-Bloker

      lek blokujący receptory beta w organizmie, co powoduje osłabienie oddziaływania adrenaliny, uspokojenie i zwolnienie akcji serca; betabloker


      Źródła:

      SJP.pl

      Beta-Karoten

      organiczny związek chemiczny stosowany w chorobach wzroku i skóry; betakaroten, prowitamina A


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) biochem. prowitamina witaminy A, barwnik roślinny nadający niektórym owocom i warzywom pomarańczowy kolor;


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beta-Metyloguanidynooctowy

      kwas beta-metyloguanidynooctowy - organiczny związek chemiczny występujący głównie w mięśniach i ścięgnach; kreatyna


      Źródła:

      SJP.pl

      Beta-Test

      rzeczownik, rodzaj męski

       (1.1) neol. jeden z końcowych etapów tworzenia produktu, na ogół oprogramowania, gry komputerowej, polegający na udostępnieniu jego niedokończonej wersji wybranej grupie użytkowników celem znalezienia błędów


      Źródła:

      Wiktionary

      Beta-Tester

      osoba testująca jakość oprogramowania komputerowego przed jego wydaniem; betatester, beta tester


      Źródła:

      SJP.pl

      Betaaktywny

      emitujący promienie beta; betapromieniotwórczy


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) fiz. wytwarzający promieniowanie beta


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betabion

      preparat zawierający tiaminę


      Źródła:

      SJP.pl

      Betabloker

      lek blokujący receptory beta w organizmie, co powoduje osłabienie oddziaływania adrenaliny, uspokojenie i zwolnienie akcji serca; beta-bloker


      Źródła:

      SJP.pl

      Betaina

      związek organiczny, metylowa pochodna aminokwasu, występująca w małych ilościach w tkankach zwierzęcych, w znacznie większych - w roślinnych, mająca zastosowanie w medycynie i metalurgii


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) chem. związek organiczny będący pochodną glicyny, występuje m.in. w burakach cukrowych, szpinaku czy pszenicy i stanowi produkt uboczny przemysłu cukrowniczego;

       (1.2) chem. związek organiczny będący jonem obojnaczym, w którym ładunek dodatni nie sąsiaduje z ładunkiem ujemnym i zlokalizowany jest na atomie oniowym niepołączonym z żadnym atomem wodoru;


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betainowy

      betaina


      Patrz:betaina

      Źródła:

      SJP.pl

      Betakaroten

      organiczny związek chemiczny stosowany w chorobach wzroku i skóry; beta-karoten, prowitamina A


      β-Karoten – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych, prowitamina witaminy A i najbardziej aktywny jej izomer. Neutralizuje rodniki w organizmie, stosowany jest jako lek w chorobach wzroku i skóry.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betania

      miasto w Kolumbii


      • Betania (Palestyna) – biblijna nazwa współczesnego miasta Al-Ajzarijja w Palestynie koło Jerozolimy
      • Betania (Kolumbia) – miasto w Kolumbii
      • Betania (Gruzja) – wieś w Gruzji

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betanina

      glikozyd, naturalny czerwony barwnik (E162); czerwień buraczana


      Betanina, czerwień buraczana, E162 – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów. Naturalny barwnik spożywczy koloru ciemnoczerwonego do fioletowego, otrzymywany z buraka ćwikłowego. W zastosowaniach spożywczych jest nieszkodliwa (zostaje całkowicie wydalona z organizmu wraz z moczem).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betanka

      1. mieszkanka Betanii
      2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) kośc. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej;

       (1.2) mieszkanka Betanii


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betanki

      1. mieszkanka Betanii
      2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej


      Betanki, Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej (łac. Congregatio Sororum Familae Betanensis, CSFB) – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenie zakonne zatwierdzone 25 stycznia 1992 roku przez papieża Jana Pawła II.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betański

      Betania


      Patrz:Betania

      Źródła:

      SJP.pl

      Betapromieniotwórczy

      emitujący promienie beta; betaaktywny


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) fiz. wytwarzający promieniowanie beta


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betaterapia

      radioterapia wykorzystująca promieniowanie beta


      Źródła:

      SJP.pl

      Betatester

      osoba testująca jakość oprogramowania komputerowego przed jego wydaniem; beta-tester, beta tester


      Źródła:

      SJP.pl

      Betatron

      rodzaj akceleratora cyklicznego do przyśpieszania elektronów


      Betatron – akcelerator indukcyjny, rodzaj akceleratora cyklicznego, służący do przyspieszania elektronów.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betatronowy

      związany z betatronem


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z betatronem, dotyczący betatronu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betel

      1. krzew pnący krajów tropikalnych; pieprz żuwny;
      2. podniecający środek do żucia wytwarzany m.in. z liści tej rośliny, popularny na Wschodzie


      rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

       (1.1) geogr. bibl. miasto wymienione w Biblii, utożsamiane z ruinami w pobliżu miejscowości Bajtin na Zachodnim Brzegu;


      • Betel – miasto biblijne w starożytnej Palestynie
      • betel – rodzaj używki popularnej w krajach Azji Południowej i Południowo-Wschodniej
      • betel – pieprz betelowy, roślina, której liście wykorzystywane są jako zewnętrzny składnik betelu (używki)
      • betel – palma betelowa, areka, roślina, której nasiona wykorzystywane są jako wewnętrzny składnik betelu (używki)
      • Betel – ośrodek koordynujący działalność Świadków Jehowy w danym kraju
      • Betel – niezależny megakościół charyzmatyczny położony w Redding (Kalifornia)

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betelgeza

      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) astr. czerwony nadolbrzym w Orionie;


      Betelgeza (Betelgeuse, Alfa Orionis) – czerwony nadolbrzym w gwiazdozbiorze Oriona, dziewiąta pod względem jasności gwiazda na nocnym niebie (+0,45m). Jest odległa od Słońca o około 640 lat świetlnych, jednak odległość jest wyznaczona z dużą niepewnością.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betelowy

      związany z betelem


      przymiotnik

       (1.1) związany z betelem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betesda

      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) bibl. hist. nazwa antycznej sadzawki zlokalizowanej w północnej części starej Jerozolimy;


      Sadzawka Owcza lub Betesda (hebr. ‏בית חסדא‎, beth hesda – „Dom miłosierdzia” lub „Dom łaski”) – sadzawka, czyli basen wodny w muzułmańskiej dzielnicy Jerozolimy, w dolinie Bet Zeta, obok Bazyliki św. Anny.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betfage

      Betfage – aram. Bēt Pāgē (dom zielonych fig); starożytna miejscowość biblijna, położona na wschodnim zboczu Góry Oliwnej, niedaleko Betanii; sanktuarium franciszkanów Kustodii Ziemi Świętej, upamiętniające początek triumfalnego wjazdu Jezusa na osiołku do Jerozolimy.


      Źródła:

      Wikipedia

      Bethesda

      Bethesda – miejscowość spisowa (obszar niemunicypalny) w hrabstwie Montgomery w amerykańskim stanie Maryland. Należy do obszaru metropolitalnego Waszyngtonu. CNNMoney w 2012 roku uhonorowało je tytułem „najlepiej zarabiającego miasta” w Ameryce.


      Źródła:

      Wikipedia

      Betis

      Real Betis Balompié, hiszpański klub sportowy ze stolicy Andaluzji, założony w 1907 roku


      Źródła:

      SJP.pl

      Betka

      1. potocznie: coś mało ważnego; drobnostka, drobiazg, błahostka;
      2. potocznie: coś łatwego; łatwizna, pryszcz, pestka


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) pot. gwara. lichy, drobny nieszlachetny grzyb jadalny

       (1.2) pot. przen. coś mało istotnego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betleemski

      przymiotnik

       (1.1) daw. betlejemski


      Źródła:

      Wiktionary

      Betlej

      nazwisko


      Betlej – polskie nazwisko.

      Osoby noszące nazwisko Betlej:

      • Andrzej Tadeusz Betlej (ur. 1971) – polski historyk sztuki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, od 2020 dyrektor Zamek Królewskiego na Wawelu – Państwowych Zbiorów Sztuki.
      • Stanisław Ludwik Betlej ps. Lampart (1910–1945) – polski żołnierz, kapitan piechoty Wojska Polskiego.

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betlejem

      miasto w Palestynie


      rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

       (1.1) geogr. miasto w środkowej części Palestyny;


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betlejemczyk

      mieszkaniec Betlejem


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) mieszkaniec Betlejem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betlejemita

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) mieszkaniec Betlejem


      Źródła:

      Wiktionary

      Betlejemitka

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) mieszkanka Betlejem


      Źródła:

      Wiktionary

      Betlejemka

      mieszkanka Betlejem


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) mieszkanka Betlejem


      • „Betlejemka” – ośrodek szkolenia PZA w Dolinie Gąsienicowej w Tatrach
      • Betlejemka – polana w Orawicach na Słowacji
      • Betlejemka – alternatywna nazwa jasełek

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betlejemski

      przymiotnik od: Betlejem


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) odnoszący się do Betlejem, związany z Betlejem

       (1.2) odnoszący się do Bożego Narodzenia, związany z Bożym Narodzeniem

      przymiotnik jakościowy

       (2.1) charakterystyczny dla Betlejem lub betlejemitów, mający cechy lub właściwości przypisywane Betlejem lub betlejemitom


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betlejewski

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Betlejka

      regionalnie: szopka bożonarodzeniowa


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) reg. model stajenki betlejemskiej, zwykle ze żłobkiem i figurkami


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betlejym

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szopka, jasełka


      Źródła:

      Wiktionary

      Betlować

      czasownik nieprzechodni niedokonany

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyłudzać, chodzić po prośbie


      Źródła:

      Wiktionary

      Betlyjka

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. stajenka, szopka


      Źródła:

      Wiktionary

      Beton

      twardy materiał budowlany z cementu, kruszywa i wody


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) bud. materiał budowlany, powstały ze zmieszania piasku, żwiru lub innego kruszywa z roztworem materiałów wiążących;

       (1.2) przen. iron. grupa konserwatystów lub nieusuwalnych notablów

       (1.3) środ. przestępcze chleb

       (1.4) drink zawierający jako główne składniki becherowkę i tonik

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (2.1) przen. iron. konserwatysta lub nieusuwalny notabl

       (2.2) przen. iron. człowiek słabo przyswajający nowe wiadomości


      Beton – niejednorodny i wielofazowy kompozyt, powstały głównie z cementu, kruszywa i wody, które po wymieszaniu stają się ciałem lepkoplastyczno-stałym. Mieszanka ta dzięki hydratacji cementu przechodzi w ciało stałe, które w czasie dojrzewania wciąż zmienia swoje właściwości. Jest jednym z najbardziej powszechnych materiałów budowlanych we współczesnym budownictwie.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betoniak

      potocznie: dom zbudowany z płyt betonowych i gotowych elementów


      Źródła:

      SJP.pl

      Betoniara

      zgrubienie od: betoniarka


      Źródła:

      SJP.pl

      Betoniareczka

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) zdrobn. od: betoniarka


      Źródła:

      Wiktionary

      Betoniarka

      1. maszyna wyrabiająca beton przez mieszanie cementu, żwiru, wody i piasku;
      2. ciężarówka do przewożenia gotowego betonu


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) bud. maszyna do wyrobu betonu

       (1.2) mot. bud. samochód ciężarowy przystosowany do transportu mieszanki betonowej


      Betoniarka – urządzenie budowlane służące do mieszania cementu, wody oraz piasku i żwiru (jako kruszywa) w celu utworzenia jednorodnej masy (mieszanki betonowej).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betoniarnia

      wytwórnia wyrobów betonowych, stosowanych jako prefabrykaty budowlane


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) bud. techn. wytwórnia wyrobów betonowych


      Betonownia – zespół urządzeń przeznaczony do produkcji masy betonowej od etapu pobrania kruszywa, aż do wydania masy betonowej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betoniarski

      przymiotnik od: betoniarz


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z osobą lub zawodem betoniarza


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betoniarz

      osoba zawodowo zajmująca się wytwarzaniem lub wylewaniem betonu


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) robotnik wyrabiający beton i przedmioty z betonu lub zatrudniony przy betonowaniu czegoś


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betonik

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) zdrobn. od beton


      Źródła:

      Wiktionary

      Betonomieszarka

      urządzenie do mieszania betonu


      Źródła:

      SJP.pl

      Betonoskop

      przyrząd określający jakość betonu przez pomiar prędkości rozchodzenia się fali ultradźwiękowej


      Betonoskop – rodzaj urządzenia, które służy do określania właściwości betonu przez pomiar prędkości rozchodzenia się w nim fali ultradźwiękowej. Podczas badań wykorzystuje się ultradźwięki o częstotliwościach np. 24 kHz, 37 kHz, 54 kHz (jako typowych), oraz 82 kHz i 150 kHz.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betonować

      1. zalewać betonem lub budować z betonu;
      2. w przenośni: utrwalać coś, czyniąc twardym, mocnym, niewzruszonym, np. betonować poglądy, stanowisko


      czasownik

       (1.1) pokrywać coś betonem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betonowanie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) zalewanie lub pokrywanie czegoś betonem


      Źródła:

      Wiktionary

      Betonownia

      1. wytwórnia wyrobów betonowych i żelbetonowych stosowanych jako prefabrykaty budowlane;
      2. zespół urządzeń do produkcji masy betonowej


      Betonownia – zespół urządzeń przeznaczony do produkcji masy betonowej od etapu pobrania kruszywa, aż do wydania masy betonowej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betonowo-Kamienny

      zrobiony z betonu i kamienia (np. budowla betonowo-kamienna)


      Źródła:

      SJP.pl

      Betonowóz

      ciężarowy samochód przystosowany do przewożenia betonu


      Betonowóz lub betoniarka-samochód, potocznie gruszka do betonu – samochód ciężarowy przeznaczony do przewozu mieszanki betonowej. Mieszarka bębnowa zapobiega rozwarstwieniu znajdującej się w bębnie mieszanki betonowej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betonowy

      przymiotnik od: beton


      przymiotnik

       (1.1) wykonany z betonu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betonoza

      pogardliwie: nadmierne stosowanie betonu, zwykle powiązane z usuwaniem zieleni


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) pejor. nadmierne wykorzystanie betonu w architekturze przestrzeni publicznych, często w połączeniu z likwidacją terenów zielonych;


      Betonoza – określenie stosowane wobec przestrzeni publicznych, w których zastosowano beton i/lub wyroby betonowe w ilościach nadmiarowych, co często wiąże się z likwidacją miejskiej zieleni i tym samym jej zalet dla miasta (np. zacienienie, obniżenie temperatury).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betsabee

      postać biblijna


      Źródła:

      SJP.pl

      Betsaida

      Betsaida (hebr. ‏בֵּית צַידָאּ‎, beth-tsaida; gr. Βηθσαϊδά, pol. Dom rybaka, Dom polowania lub Dom polowania/dziczyzny), Liwias, Julias (być może Bet-Ramta(?)) – biblijne miasto, obok Jerozolimy i Kafarnaum najczęściej wymieniana miejscowość w Ewangeliach. Położona była na terytorium Filipa Tetrarchy (jeden z synów Heroda Wielkiego), w pobliżu ujścia Jordanu do jeziora Genezaret. Betsaida wraz z Kafarnaum i Korozain zwane często są przez współczesnych uczonych „trójkątem ewangelicznym”, gdzie Jezus był najbardziej aktywny (Mt 11, 20–24; Łk 10, 13–15).


      Źródła:

      Wikipedia

      Bettino

      obce imię męskie


      Źródła:

      SJP.pl

      Betty

      [czytaj: beti] obce imię żeńskie


      Betty – angielskie imię. Jest to zdrobnienie od imienia Elizabeth (Elżbieta).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betula

      krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej; brzoza


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betulina

      biały barwnik zawarty w komórkach kory brzozowej


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy trójterpenów, metabolit roślinny występujący m.in. w brzozie;


      Betulina – organiczny związek chemiczny z grupy trójterpenów, pięciocykliczny diol (dwuhydroksylowa pochodna lupenu) występujący w znacznych ilościach (do 30% w suchej masie) w korze brzozy (łac. Betula), od której wziął swą nazwę.

      Betulinie przypisuje się charakterystyczny biały kolor kory brzozy. Kora ta stanowi płaszcz ochronny brzozy, który zapewnia odporność zarówno na silne nasłonecznienie, jak i niekorzystne temperatury. Betulinę można wyizolować z białej kory brzozy z wydajnością ok. 20% poprzez ekstrakcję chloroformem (do ekstrakcji można też użyć proste alkohole). Po raz pierwszy została uzyskana w roku 1788 przez rosyjskiego naukowca Tobiasa Lowitza (ros. Товий Егорович Ловиц).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Betulinowy

      kwas betulinowy - kwas organiczny o działaniu bakteriobójczym


      Źródła:

      SJP.pl

      Bety

      wymięta pościel


      rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

       (1.1) pot. pościel

       (1.2) pot. rzeczy osobiste

       (1.3) reg. bukowski pow. sanocki: piżama


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betycki

      Betyka (kraina w Hiszpanii)


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z Betyką, dotyczący Betyki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Betyka

      dawna kraina w południowej Hiszpanii


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Betyl

      kamienny słup w świątyniach lub na otwartej przestrzeni, czczony przez ludy semickie jako siedziba bóstwa


      Betyle – duże, pionowo ustawione kamienie, za pośrednictwem których oddawano cześć bóstwom w kulturze m.in. Sumerów, Babilończyków, Nabatejczyków i Fenicjan. Wyraz betyl ma pochodzenie semickie i oznacza dom boga.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beveridge

      Beveridge – miasto w Australii, w stanie Wiktoria.


      Źródła:

      Wikipedia

      Bewatron

      cykliczny akcelerator cząstek naładowanych; kosmotron; synchrotron protonowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Beyoncé

      [czytaj: bijonSI, bejonSE] obce imię żeńskie


      Beyoncé (wym. [biˈjɒnseɪ]) Giselle Knowles-Carter (ur. 4 września 1981 w Houston) – amerykańska piosenkarka muzyki pop i R&B, aktorka, autorka piosenek, producentka muzyczna, tancerka, reżyserka i businesswoman.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bez

      krzew hodowany jako roślina ozdobna; lilak


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) kolor podobny do koloru kawy z mlekiem

       (1.2) część odzieży w kolorze beżu (1.1)

      przymiotnik

       (2.1) mający kolor kawy z mlekiem


      Bez, dziki bez, bzowina (Sambucus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny piżmaczkowatych. Dawniej włączany był do przewiertniowatych (Caprifoliaceae) lub bzowatych. Obejmuje ponad 20 gatunków, występujących głównie na półkuli północnej w klimacie od umiarkowanego do podzwrotnikowego, w strefie równikowej rośliny te rosną w górach, na półkuli południowej w Ameryce Południowej oraz wschodniej Australii. W Polsce rosną dziko trzy gatunki: bez czarny (S. nigra), bez hebd (S. ebulus) i bez koralowy (S. racemosa).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bez-

      przedrostek

       (1.1) …służący do tworzenia złożeń oznaczających brak czegoś


      Źródła:

      Wiktionary

      Beza

      ciastko z ubitej piany z białek


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cuk. kulin. ciasto lub ciastko z białka ubitego z cukrem;


      Beza – słodki wyrób cukierniczy wykonany z masy z białek jaj kurzych i cukru pudru (lub cukru kryształowego) upieczonej w niskiej temperaturze. Używane na ciastka oraz torty, wówczas przekładane bądź ozdabiane różnego rodzaju kremami. Bezy, jako ciastka, często podawane są bez dodatków, występują wówczas najczęściej w postaci małych, nieregularnych stożków. W zależności od temperatury pieczenia, ilości cukru oraz stopnia ostudzenia, bezy w środku są kruche (wysoka temp.) bądź lekko ciągliwe (niska).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezabonamentowy

      pozbawiony abonamentu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezacetonowy

      taki, który nie ma acetonu


      przymiotnik

       (1.1) chem. niezawierający acetonu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezadresowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezadresowe; cecha tych, którzy są bezadresowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezadresowy

      taki, który nie ma adresu


      przymiotnik

       (1.1) niemający odbiorcy, adresata


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezakcentowy

      taki, który nie ma akcentu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezakcyzowy

      przymiotnik

       (1.1) taki, za który akcyza nie została zapłacona, choć być powinna


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezalkoholowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezalkoholowe; cecha tych, którzy są bezalkoholowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezalkoholowy

      niezawierający alkoholu


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niezawierający, pozbawiony alkoholu

       (1.2) taki, w którym nie sprzedaje się alkoholu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezalternatywność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) sytuacja, w której nie ma możliwości żadnego wyboru


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezalternatywny

      przymiotnik

       (1.1) jedyny możliwy, pozbawiony alternatywy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezan

      rodzaj żagla


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) żegl. żagiel na bezanmaszcie


      Bezan – tylny żagiel na jednostce żaglowej, co najmniej dwumasztowej, pod warunkiem, że jest to ożaglowanie skośne (suche), np. na jolu, keczu, barkentynie, czy barku. Na brygantynie tylny maszt to zwykle grotmaszt, podobnie na brygu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezanmaszt

      położony najbliżej rufy maszt żaglowca, ze skośnym żaglem


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) żegl. tylny maszt co najmniej dwumasztowca o ożaglowaniu skośnym

       (1.2) żegl. tylny maszt statku co najmniej dwumasztowego, niebędący grotmasztem


      Bezan – tylny żagiel na jednostce żaglowej, co najmniej dwumasztowej, pod warunkiem, że jest to ożaglowanie skośne (suche), np. na jolu, keczu, barkentynie, czy barku. Na brygantynie tylny maszt to zwykle grotmaszt, podobnie na brygu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezansztaksel

      trójkątny żagiel; apsel


      Apsel, bezansztaksel – żagiel należący do grupy sztaksli o kształcie trójkątnym. Zawieszany jest między grotmasztem i bezanmasztem na (zwykle wypinanym) sztagu bezanmasztu. Zastosowanie go w zwykłym takielunku dwumasztowym wymaga na ogół zrzucenia grota i wypięcia bomu na stałe, lub tylko na czas zwrotu, tzn. apsel praktycznie uniemożliwia halsowanie przy pełnym ożaglowaniu. Pierwszy raz zastosowany na keczu sztakslowym Vamarie w 1933 roku.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezapelacyjnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób ostateczny, kategorycznie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezapelacyjność

      bezapelacyjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezapelacyjne


      Patrz:bezapelacyjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezapelacyjny

      niedopuszczający sprzeciwu; nieodwołalny; ostateczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezargumentowy

      niezawierający argumentów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezatomowy

      1. strefa bezatomowa - obszar wolny od broni jądrowej;
      2. w matematyce: miara bezatomowa - rodzaj miary, przy której dowolny zbiór miary dodatniej można podzielić na dwa zbiory również miary dodatniej


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) nieposiadający broni jądrowej

       (1.2) nieposiadający elektrowni jądrowych


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezatutowy

      w kartach: bez uprzywilejowanego koloru


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezawaryjnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób pozbawiony awarii


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezawaryjność

      bezawaryjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezawaryjne


      Patrz:bezawaryjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezawaryjny

      odbywający się, przebiegający bez awarii


      przymiotnik

       (1.1) techn. działający bez problemów, awarii, usterek


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbakteryjny

      pozbawiony bakterii, wolny od bakterii; jałowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbalastowy

      taki, który nie ma balastu


      przymiotnik

       (1.1) żegl. niemający balastu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbarwnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezbarwny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbarwniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezbarwnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbarwniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezbarwny; bardziej bezbarwny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbarwność

      bezbarwny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezbarwne


      Patrz:bezbarwny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbarwny

      1. przezroczysty;
      2. niemający barwy, wyrazistego koloru;
      3. mało interesujący, pozbawiony wyrazistości; nijaki, mdły


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony barwy, mający kolor nieokreślony

       (1.2) przen. niczym się nie wyróżniający


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbateryjny

      działający bez baterii


      przymiotnik

       (1.1) mogący działać bez baterii


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbelkowy

      taki, który nie ma belki


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbiałkowy

      taki, który nie ma białka


      przymiotnik

       (1.1) niezawierający białka


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbiegunowy

      przymiotnik

       (1.1) niemający biegunów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbiletowy

      1. nie wymagający posiadania biletu, np. odprawa bezbiletowa;
      2. bez biletu, nieposiadający biletu


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie posiada biletu; wykonany bez posiadania biletu

       (1.2) taki, w którym nie wykorzystuje się biletów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezblaszkowiec

      grzyb bez blaszek, z klasy podstawczaków (według dawnej taksonomii)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezboleśnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezbolesny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbolesność

      bezbolesny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co jest bezbolesne


      Patrz:bezbolesny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbolesny

      1. niewywołujący bólu;
      2. niesprawiający przykrości; łagodny


      przymiotnik

       (1.1) niepowodujący, niesprawiający bólu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbożeństwo

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) przest. rel. bezbożnictwo


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbożnica

      kobieta bezbożna, niewierząca w istnienie Boga, sprzeciwiająca się dogmatom lub innym prawom religijnym


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) przest. dziś pot. lekcew. lub obraź. kobieta negująca istnienie boga lub bogów, występująca przeciw religii


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbożnictwo

      występowanie przeciwko bogu i religii; niewiara w istnienie boga


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) przest. postawa negująca istnienie Boga


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbożnie

      przysłówek

       (1.1) przest. w sposób bezbożny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbożniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezbożny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbożnik

      człowiek nie wierzący w żadnego Boga, bożka; ateista


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) przest. dziś pot. lekcew. albo obraź. osoba negująca istnienie Boga


      • Ateista – potocznie bezbożnik
      • Bezbożnik – czasopismo satyryczne wydawane w latach 1922–1941 w ZSRR

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezbożność

      bezbożny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) pejor. rel. postawa negująca istnienie Boga

       (1.2) pejor. rel. rzecz, czyn będący przejawem bezbożności (1.1)


      Patrz:bezbożny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbożny

      przestarzale:
      1. niewierzący w Boga lub bogów; niereligijny, ateistyczny;
      2. występujący przeciw religii, antyreligijny


      przymiotnik

       (1.1) pejor. rel. negujący istnienie boga/Boga

       (1.2) pejor. rel. niemiły Bogu, sprzeczny z przykazaniami Boga


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbrakowy

      taki, który nie ma braku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbramkowy

      w sporcie: charakteryzujący się brakiem strzelonych bramek


      przymiotnik

       (1.1) sport. o meczu piłkarskim, o wyniku meczu piłkarskiego: zakończony remisem 0:0, zakończony bez strzelenia żadnej bramki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbrewny

      przymiotnik

       (1.1) rzad. pozbawiony brwi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbrewy

      przymiotnik

       (1.1) rzad. taki, który nie ma brwi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbrody

      1. niemający brody (zarostu);
      2. czubatka polska bezbroda - rasa kury czubatej


      przymiotnik

       (1.1) nie mający brody (jako zarostu)


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbronnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) bez możliwości obrony; w sposób pozbawiony obrony


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbronniejszy

      dawny stopień wyższy od przymiotnika: bezbronny; bardziej bezbronny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbronność

      bezbronny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezbronne; cecha tych, którzy są bezbronni


      Patrz:bezbronny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbronny

      1. bez możliwości lub umiejętności obrony;
      2. nieumiejący stawić czoła przeciwnościom; bezradny


      przymiotnik

       (1.1) nie mający broni i możliwości obrony, obronienia się


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbrwiowy

      przymiotnik

       (1.1) rzad. pozbawiony brwi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbrzeżnie

      przysłówek

       (1.1) o obszarze bezgranicznie

       (1.2) o uczuciu bezmiernie, ogromnie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbrzeżność

      bezbrzeżny


      Patrz:bezbrzeżny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezbrzeżny

      ogromny, bezgraniczny; o bardzo dużym nasileniu


      przymiotnik

       (1.1) niemający brzegów, krańców, nieograniczony

       (1.2) o wielkim natężeniu, nasileniu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbłędnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezbłędny, bez pomyłki

       (1.2) pot. w sposób bezbłędny, bez zarzutu, budząc podziw lub uznanie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezbłędność

      bezbłędny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak błędów, cecha tego, co jest pozbawione błędów


      Patrz:bezbłędny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbłędny

      1. niezawierający żadnych błędów, w pełni poprawny;
      2. postępujący bez zarzutu, budzący podziw swą celnością; doskonały


      przymiotnik

       (1.1) wolny od błędu

       (1.2) pot. postępujący w sposób budzący podziw


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezbłyskowy

      taki, który nie ma błysku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcelowość

      bezcelowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezcelowe


      Patrz:bezcelowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezcelowy

      1. niemający określonego celu, niezmierzający do jakiegokolwiek celu;
      2. daremny, bezskuteczny, zbędny


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma konkretnego celu, sensu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezcenniej

      przestarzały stopień wyższy od przysłówka: bezcennie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcenność

      wartość wyższa od wszelkiej możliwej do określenia ceny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcenny

      mający wielką wartość


      przymiotnik

       (1.1) mający ogromną wartość


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezceremonialnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezceremonialny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezceremonialniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezceremonialnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezceremonialność

      bezceremonialny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezceremonialne; cecha tych, którzy są bezceremonialni


      Patrz:bezceremonialny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezceremonialny

      niezwracający uwagi na ogólnie przyjęte zwyczaje, formy towarzyskie


      przymiotnik

       (1.1) nie robiący ceremonii, nie zwracający uwagi na ogólnie przyjęte zwyczaje lub formy towarzyskie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezcharakterny

      przymiotnik

       (1.1) rzad. bez charakteru, o słabym charakterze


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezchmurnie

      przysłówek

       (1.1) meteorol. ukazując się bez chmur


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezchmurność

      bezchmurny


      Patrz:bezchmurny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezchmurny

      jasny, pogodny, bez chmur


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) charakteryzujący się brakiem chmur


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezcholesterolowy

      przymiotnik

       (1.1) niezawierający cholesterolu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezcielesność

      bezcielesny


      Patrz:bezcielesny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcielesny

      niemający ciała, nieistniejący fizycznie; niematerialny, asomatyczny


      przymiotnik

       (1.1) niemający ciała, nieistniejący fizycznie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezcieniowy

      taki, który nie ma cienia


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezciśnieniowy

      nieznajdujący się pod ciśnieniem


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcukrowy

      niezawierający cukru


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niezawierający cukru


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczas

      coś, co jest poza czasem; bezczasowość


      Bezczas – druga płyta Szymona Wydry & Carpe Diem wydana 14 listopada 2005 roku nakładem wytwórni Universal Music Polska.

      Album dotarł do 7. miejsca polskiej listy przebojów – OLiS i uzyskał status platynowej płyty.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezczasowość

      bezczasowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak odczuwania upływu czasu lub stan niezależny od ograniczeń czasowych


      Patrz:bezczasowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczasowy

      1. niezwiązany z konkretnym czasem, terminem, epoką;
      2. istniejący poza czasem


      przymiotnik

       (1.1) niezwiązany z czasem, nie podlegający upływowi czasu

       (1.2) poet. pozbawiony oznak czasu

       (1.3) gram. bez określonego czasu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczaszkowce

      grupa niewielkich zwierząt przybrzeżnej strefy ciepłych mórz, bez czaszki i mózgu, ze szkieletem ograniczonym do struny grzbietowej


      Bezczaszkowce (Leptocardii) – gromada niewielkich zwierząt morskich zaliczanych do strunowców (Chordata). Obejmuje 30 gatunków. Są zwierzętami rozdzielnopłciowymi o rozwoju prostym. Najbardziej znanym bezczaszkowcem jest występujący w europejskich morzach lancetnik (Branchiostoma lanceolatum). Najstarsze bezczaszkowce (a zarazem strunowce) to Cathaymyrus oraz młodsza o 10 mln lat pikaia.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezczaszkowiec

      przedstawiciel grupy zwierząt należących do strunowców


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczaszkowy

      bez wykształconej mózgoczaszki


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczel

      potocznie: osoba bezczelna, impertynent; bezczelnik


      Bezczel, właściwie Michał Andrzej Banaszek (ur. 18 stycznia 1984 w Białymstoku, zm. 21 września 2021 tamże) – polski raper. Członek białostockiego zespołu hip-hopowego Fabuła.

      Raper współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Peja, Kobra, Ten Typ Mes, Ero, Paluch, Lukasyno, Chada, Hukos, Cira, VNM, Zeus, Kaen, Szpaku, Z.B.U.K.U oraz Pyskaty.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezczelnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezczelny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezczelniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezczelnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczelniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezczelny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczelnik

      przestarzale: osoba bezczelna, impertynent; bezczel


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) rzad. człowiek bezczelny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczelność

      bezczelny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) nieliczenie się z nikim i niczym, zbytnia pewność siebie


      Patrz:bezczelny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczelny

      świadomie, obraźliwie łamiący przyjęte normy społeczne; arogancki, chamski


      przymiotnik

       (1.1) cechujący się bezczelnością, zbytnią pewnością siebie, zuchwałością

       (1.2) świadczący o bezczelności, nadmiernej pewności siebie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezcześć

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) przest. hańba, niesława

      forma czasownika.

       (2.1) 2. os. rozk. od: bezcześcić


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezcześcić

      znieważać coś, profanować, zwłaszcza obiekt kultu


      czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

       (1.1) znieważać coś, pozbawiać czci


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczesny

      przymiotnik

       (1.1) daw. bezczasowy, bezterminowy

       (1.2) daw. nie mający czci, bezecny, haniebny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezczeszczący

      znieważać coś, profanować, zwłaszcza obiekt kultu


      Patrz:bezcześcić

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczeszczenie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) znieważanie czegoś, pozbawianie czci


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezczopowy

      niemający czopa


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczółenkowy

      taki, który nie ma czółenka


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczujnikowy

      taki, który nie ma czujnika


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczyn

      poetycko: bezczynność, bierność


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczynnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezczynny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezczynność

      bezczynny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak aktywności


      Patrz:bezczynny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczynny

      1. nic nierobiący, niemający żadnego zajęcia;
      2. niewypełniony jakimikolwiek zajęciami


      przymiotnik

       (1.1) książk. nic nierobiący

       (1.2) książk. niewypełniony działaniem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezczynszowy

      niewymagający płacenia czynszu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezczłonkowy

      niemający członków


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcłówka

      potocznie:
      1. sklep bezcłowy;
      2. strefa bezcłowa


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezcłowy

      niewymagający cła; niezawierający cła


      przymiotnik

       (1.1) nieobjęty cłem; o zerowej stawce celnej


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdebitowy

      o zagranicznych czasopismach i książkach - rozprowadzany bez debitu (np. pisma bezdebitowe)


      przymiotnik

       (1.1) o wydawnictwach: sprowadzany lub rozprowadzany bez zezwolenia


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdech

      brak oddechu, zatrzymanie czynności oddechowej


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) med. chorobowy lub wywołany celowo zanik oddechu;


      Bezdech (gr. απνοια, ang. apnea, łac. apnoe) – zanik przepływu powietrza przez drogi oddechowe (wentylacja płuc). Podczas bezdechu ustaje czynność mięśni oddechowych, a objętość płuc pozostaje niezmienna. Jednak wymiana gazowa ani oddychanie na poziomie tkankowym nie są zaburzone.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezdecyzyjność

      bezdecyzyjny


      Patrz:bezdecyzyjny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdecyzyjny

      1. niemogący podjąć jakiejkolwiek decyzji;
      2. niedecydujący o czymkolwiek; nierozstrzygający


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdeń

      coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdnia, bezdno


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdenek

      lekki ul drewniany, nierozbieralny i niemający dna, używany (głównie we wschodniej Polsce) do połowy XIX wieku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdenność

      bezdenny


      Patrz:bezdenny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdenny

      1. niezwykle głęboki;
      2. w przenośni: bezgraniczny; ogromny


      przymiotnik

       (1.1) taki, który wydaje się nie mieć dna

       (1.2) przen. o bardzo dużym natężeniu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdenominacyjny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) rel. niepowiązanych z żadnym wyznaniem


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdeseniowy

      niemający ozdobnego wzoru na tkaninie, tapecie, posadzce itp.


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdeszczowo

      przysłówek sposobu

       (1.1) meteorol. bez opadów deszczu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdeszczowy

      przymiotnik

       (1.1) charakteryzujący się brakiem deszczu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdętkowy

      taki, który nie ma dętki


      przymiotnik

       (1.1) techn. niezawierający w swej konstrukcji dętki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdewizowy

      przymiotnik

       (1.1) bez wymogu wypłacania dewiz, bez obrotu dewizami


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdnia

      coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdeń, bezdno


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdno

      coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdnia, bezdeń


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdogmatowiec

      człowiek niemający dogmatów, nieopierający się na dogmatach


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdogmatyczność

      bezdogmatyczny


      Patrz:bezdogmatyczny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdomka

      potocznie: luźna czapka młodzieżowa malowniczo stercząca na głowie; beanie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdomna

      kobieta niemająca mieszkania


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) kobieta nie mająca domu, bez stałego miejsca zamieszkania

      forma przymiotnika.

       (2.1) ż. lp. od: bezdomny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdomniak

      bezdomny pies lub kot


      rzeczownik, rodzaj męski

       (1.1) slang. bezdomny, bezpański pies lub kot


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdomnie

      przysłówek

       (1.1) nie posiadając domu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdomność

      bezdomny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) socjol. problem społeczny, charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania;


      Bezdomność – w ujęciu socjologicznym problem społeczny (zjawisko społeczne), charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania (brakiem domu).

      Bezdomność w ujęciu psychologicznym to kryzysowy stan egzystencji osoby nieposiadającej faktycznego miejsca zamieszkania, pozbawionej środków niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb, trwale wykorzenionej ze środowiska w wyniku rozpadu więzi społecznych i akceptującej swoją rolę społeczną. Jako stan ewidentnej i trwałej deprywacji potrzeb mieszkaniowych w sytuacji, gdy dotknięta bezdomnością osoba nie jest w stanie jej zapobiec, wiąże się z poważnym upośledzeniem psychicznego i społecznego funkcjonowania człowieka.


      Patrz:bezdomny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezdomny

      niemający domu, miejsca zamieszkania


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie ma domu

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (2.1) osoba bezdomna (1.1), nie mająca domu, bez stałego miejsca zamieszkania


      Osoba bezdomna – osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy oraz niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezdomy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) daw. bezdomny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdotykówka

      potocznie: myjnia bezdotykowa


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdotykowy

      1. niewymagający dotyku;
      2. myjnia bezdotykowa - samoobsługowa myjnia samochodowa, w której używa się myjki ciśnieniowej


      przymiotnik

       (1.1) działający bez potrzeby dotyku

       (1.1) odbywający się bez dotykania


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdowodowy

      przymiotnik

       (1.1) niemający dowodu, niepoparty dowodem


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdrganiowy

      działający, przebiegający bez drgań


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdroża

      manowce;
      1. teren bez dróg i drogowskazów, trudny do przejścia;
      2. niepewna sytuacja lub niosące ryzyko działania w nieznanych dziedzinach


      Bezdroża (Sideways) – amerykański film z 2004 roku w reżyserii Alexandra Payne’a na podstawie powieści Rexa Picketta.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezdroże

      manowce;
      1. teren bez dróg i drogowskazów, trudny do przejścia;
      2. niepewna sytuacja lub niosące ryzyko działania w nieznanych dziedzinach


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) teren pozbawiony dróg


      • Bezdroże – powieść Martina Goldsmitha
      • Bezdroże – film z 1945 roku

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezdrożność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdrożne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdrożny

      pozbawiony dróg


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdrzewność

      bezdrzewny


      Patrz:bezdrzewny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdrzewny

      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony drzew, charakteryzujący się brakiem drzew

       (1.2) techn. niezawierający drewna, części drzewnych


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdurność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdurne; cecha tych, którzy są bezdurni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdurny

      przyziemny, przeciętny, prozaiczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezduszniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezdusznie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezduszniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezduszny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezduszność

      bezduszny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezduszne


      Patrz:bezduszny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezduszny

      bezwzględny, nieczuły


      przymiotnik

       (1.1) mający nieczuły i bezwzględny stosunek do otoczenia lub wyrażający taki stosunek


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdymny

      niewydzielający dymu; niewydzielający dymu podczas spalania


      przymiotnik

       (1.1) niewydzielający dymu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdyskowy

      taki, który nie ma dysku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezdyskusyjnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) bezsprzecznie, zdecydowanie, niezaprzeczalnie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdyskusyjność

      bezdyskusyjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdyskusyjne; cecha tych, którzy są bezdyskusyjni


      Patrz:bezdyskusyjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdyskusyjny

      niepodlegający dyskusji; bezsporny


      przymiotnik

       (1.1) niepodlegający dyskusji


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdziedziczny

      przymiotnik

       (1.1) praw. nieodziedziczony przez nikogo


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdzietnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób właściwy bezdzietności, osobom bezdzietnym; bez potomstwa


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdzietność

      książkowo: nieposiadanie dzieci, potomstwa


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) nieposiadanie potomstwa;


      Bezdzietność, bezpotomność – brak potomstwa danego osobnika, będący rezultatem czynników biologicznych lub celowej rezygnacji z rodzicielstwa.

      Powody braku dzieci (u ludzi) bywają różne:

      • niepłodność lub bezpłodność, np. impotencja mężczyzny;
      • świadomy wybór (dobrowolna bezdzietność), np. życie w celibacie;
      • splot okoliczności losowych – długoletnia rozłąka z partnerem, wczesne wdowieństwo, brak odpowiedniego partnera.

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezdzietny

      książkowo: niemający dzieci, potomstwa


      przymiotnik

       (1.1) niemający dzieci, potomstwa


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdźwięcznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) nie wydając dźwięku


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezdźwięczność

      bezdźwięczny


      Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.


      Patrz:bezdźwięczny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezdźwięczny

      1. o cichym, przytłumionym brzmieniu; głuchy;
      2. niebędący źródłem żadnych dźwięków; niesłyszalny, bezdźwiękowy;
      3. w językoznawstwie: powstający bez drgania strun głosowych, np. spółgłoska bezdźwięczna


      przymiotnik

       (1.1) nie wydający dźwięku (głosu)

       (1.2) nie dający się usłyszeć

       (1.3) jęz. o spółgłoskach: taka, przy wymawianiu której nie drżą więzadła głosowe


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezdźwiękowy

      niewydający żadnych dźwięków; niesłyszalny, bezdźwięczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Beze

      przyimek

       (1.1) forma oboczna przyimka bez


      Bèze – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Côte-d’Or.

      Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 569 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 24 osoby/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Bèze plasuje się na 411. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 320.).

      W miejscowości źródło ma rzeka Bèze.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezeceństwo

      niegodziwość, łajdactwo


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) cecha tego, co bezecne

       (1.2) coś odrażającego i haniebnego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezechowy

      przemijający bez echa; odbywający się bez dźwięku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezecnica

      bezecnik; łotrzyca, łajdaczka, nikczemnica


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) kobieta bezwstydna


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezecnie

      przysłówek

       (1.1) w bezecny sposób


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezecniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezecnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezecniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezecny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezecnik

      hultaj, łobuz, urwipołeć, ziółko


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) osoba bezwstydna


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezecność

      bezecny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) przest. cecha tego, co bezecne; cecha tych, którzy są bezecni


      Patrz:bezecny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezecny

      nieczysty, nieprzyzwoity, lubieżny, niemoralny


      przymiotnik

       (1.1) nieprzyzwoity

       (1.2) daw. pozbawiony czci i honoru


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezefektywnie

      dawniej: nieefektywnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezemisyjność

      bezemisyjny


      Patrz:bezemisyjny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezemisyjny

      nie powodujący emisji czegoś, np. dwutlenku węgla


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezemszon

      w handlu:
      1. część towaru pozostająca na opakowaniu na skutek przylgnięcia, wsiąknięcia itp.;
      2. bonifikata udzielona kupcowi za stratę na skutek przylgnięcia części towaru do opakowania itp.


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezeń

      bez niego


      forma ściągnięta

       (1.1) książk. bez niego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezerukowość

      bezerukowy


      Patrz:bezerukowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezerukowy

      o tłuszczach, zwłaszcza oleju rzepakowym: niezawierający kwasu erukowego


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezet

      przestarzale: osoba pozbawiona majątku ziemskiego w wyniku reformy rolnej w 1944 r. w Polsce; były ziemianin


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezetyczny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) rzad. niestosujący się do żadnych zasad etyki


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezfabularny

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma fabuły


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezfleksyjny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) jęz. o języku, który nie ma odmiany wyrazów, nie ma form fleksyjnych


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezforemny

      mający nieregularną, niewyraźną formę; bezkształtny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgarażowy

      pozbawiony garażu


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma garażu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgarbny

      o wielbłądach: niemający wypukłości na grzbiecie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgipsowy

      niezawierający gipsu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezglebowy

      taki, który nie ma gleby


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezglut

      potocznie: dieta oparta na żywności bez glutenu; bezgluten


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgluten

      potocznie:
      1. żywność niezawierająca glutenu;
      2. dieta oparta na żywności bez glutenu; bezglut


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezglutenowiec

      bezglut; potocznie:
      1. osoba nadwrażliwa na gluten;
      2. osoba będąca na diecie bezglutenowej


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezglutenowy

      niezawierający glutenu


      przymiotnik

       (1.1) kulin. biochem. pozbawiony glutenu, niezawierający glutenu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgorączkowy

      przymiotnik

       (1.1) med. taki, który objawia się bez gorączki


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgotówka

      ogół transakcji finansowych przeprowadzanych bez użycia gotówki


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgotówkowiec

      osoba, która woli płacić elektronicznie zamiast gotówką


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgotówkowo

      przysłówek sposobu

       (1.1) bank. bez użycia fizycznej gotówki; za pomocą instrumentów płatniczych elektronicznych lub bankowych


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgotówkowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) bank. księg. odbywający się bez udziału gotówki


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgranicznie

      przysłówek

       (1.1) książk. w sposób bezgraniczny, w najwyższym stopniu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgraniczność

      niezmierność, bezkresność


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgraniczne; cecha tych, którzy są bezgraniczni


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgraniczny

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma granic; nie jest ograniczony czymś

       (1.2) taki, który jest pełny, ma duże nasilenie


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezgruncie

      dawniej: grząskie bagno, obszar trwale podmokły, miejsce, gdzie nie można dotrzeć do dna; bezgrunt


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgrunt

      dawniej: grząskie bagno, obszar trwale podmokły, miejsce, gdzie nie można dotrzeć do dna; bezgruncie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgrzebieniowce

      ptak niezdolny do lotu, niemający na mostku grzebienia, który jest miejscem przyczepu mięśni poruszającymi skrzydłami


      Bezgrzebieniowce (Ratitae) – termin odnoszący się do grupy ptaków cechujących się brakiem grzebienia na mostku, obejmujących przedstawicieli nadrzędu paleognatyczne poza kusaczami. Zaprzestano używania terminu bezgrzebieniowce w systematyce z uwagi na to, że wiele innych ptaków wtórnie niezdolnych do lotu, a będących bliskimi krewnymi ptaków latających, również nie posiada grzebienia.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezgrzebieniowiec

      ptak niezdolny do lotu, niemający na mostku grzebienia, który jest miejscem przyczepu mięśni poruszającymi skrzydłami


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgrzebieniowy

      bezgrzebieniowy ptak - ptak nieposiadający grzebienia kostnego na mostku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgrzesznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) rel. nie poddając się grzechowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgrzeszność

      bezgrzeszny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgrzeszne; cecha tych, którzy są bezgrzeszni


      Patrz:bezgrzeszny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgrzeszny

      przymiotnik

       (1.1) poet. bez grzechu, wolny od grzechu, niewinny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgrzmotowy

      bez grzmotu, bez pioruna


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgrzywy

      niemający grzywy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezguście

      potocznie: osoba niemająca gustu, dobrego smaku


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) odprzym. brak smaku, brak gustu

       (1.2) odprzym. pot. o osobie niemającej smaku, gustu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgustowny

      dawniej: pozbawiony gustu, wykonany bez gustu; nieelegancki, nieszykowny, niegustowny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgwiezdność

      bezgwiezdny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgwiezdne


      Patrz:bezgwiezdny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgwiezdny

      przymiotnik

       (1.1) nie mający gwiazd


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgwieździsty

      charakteryzujący się brakiem gwiazd; bezgwiezdny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgłaszczkowy

      wszoły bezgłaszczkowe - podrząd owadów z rzędu wszołów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgłos

      utrata dźwięczności głosu występująca najczęściej na skutek chorób krtani i strun głosowych; afonia


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) med. brak głosu


      Afonia (bezgłos) – utrata dźwięczności głosu. Przyczyną mogą być zaburzenia czynności krtani (porażenie nerwów krtaniowych lub zaburzenia nerwicowe), albo zniekształcenia fałdów głosowych spowodowane przez choroby zapalne lub nowotworowe krtani. Częściowa lub całkowita afonia jest częstym objawem nerwicy lękowej. Skrajny stopień histerycznej afonii z zupełną utratą mowy (nawet szeptanej) to apsityria.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezgłośnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) bez słyszalnego głosu; bez żadnego dźwięku lub na granicy słyszalności


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgłośność

      bezgłośny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co nie daje się usłyszeć


      Patrz:bezgłośny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezgłośny

      przymiotnik

       (1.1) bardzo cichy lub wręcz niesłyszalny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezgłosy

      niewydający głosu; niemy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezgłowie

      1. wada rozwojowa płodu, polegająca na niewykształceniu głowy lub wykształceniu jej w formie szczątkowej; acefalia;
      2. dawniej rzadko: zamęt, bezład, brak organizacji


      • acefalia (medycyna)
      • acefalia (biologia)

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezgłowy

      1. niemający głowy;
      2. niemający zakończenia w postaci główki (np. bezgłowa śrubka)


      przymiotnik

       (1.1) książk. taki, który nie ma głowy; pozbawiony głowy

       (1.2) przen. pozbawiony rozumu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezhabitowy

      przymiotnik

       (1.1) rel. taki, który nie ma specjalnego stroju zakonnego


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezherbowy

      niemający własnego herbu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezhołowie

      potocznie:
      1. brak porządku, zamieszanie, bezład;
      2. brak rządu, zarządu, kierownictwa


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) pot. brak organizacji, dyscypliny, porządku, spowodowane brakiem kierownictwa (głowy) lub bezmyślnością


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezideowiec

      człowiek niemający ideologii


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) pejor. osoba niekierująca się żadną ideą, nie wyznająca żadnej idei


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezideowo

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezideowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezideowość

      bezideowy


      Patrz:bezideowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezideowy

      przymiotnik

       (1.1) książk. niemający ugruntowanych przekonań, nie wyznający żadnej ideologii


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezigłowy

      taki, który nie ma igły


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezik

      1. mała beza;
      2. mały bez (krzew);
      3. gra w karty podobna do mariasza


      Bezik – gra karciana pomiędzy dwiema, trzema lub czterema osobami, za pomocą połączonych kilku talii 32-kartowych (pikietowych, skatowych). Gracze otrzymują po 8 kart (lub więcej w zależności od wariantu), reszta stanowi tzw. talon i służy do uzupełniania kart w ręku w trakcie rozgrywki.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezikowy

      bezik (ciasteczko)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezimienność

      bezimienny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezimienne; cecha tych, którzy są bezimienni


      Patrz:bezimienny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezimienny

      przymiotnik

       (1.1) nie mający imienia czy nazwy


      • Bezimienny – bohater gry Planescape: Torment
      • Bezimienny – bohater serii gier Gothic
      • Bezimienny – bohater filmu Hero

      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezindukcyjny

      niepowodujący powstania pola magnetycznego przy przepływie prądu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezinteresownie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezinteresowny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezinteresowniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezinteresownie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezinteresowniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezinteresowny; bardziej bezinteresowny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezinteresowność

      działanie ze szlachetnych pobudek, bez szukania dla siebie korzyści, zwłaszcza materialnych; dobroczynność, altruizm, filantropia


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezinteresowne; cecha tych, którzy są bezinteresowni


      Bezinteresowność (od łac. interesse „korzyść, interes, dochód”) – w etyce taka cecha działania podmiotu, przy której celem działania nie jest korzyść podmiotu, ale dobro innej osoby. Bezinteresowność jako cecha działania podmiotu łączy się z altruizmem jako postawą etyczną, przy której człowiek działa dla dobra innych, nawet za cenę poświęcenia dobra własnego.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezinteresowny

      działający ze szlachetnych pobudek, bez szukania dla siebie korzyści, zwłaszcza materialnych; dobroczynny, altruistyczny, filantropijny


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie oczekuje korzyści ze swoich szlachetnych działań, czynów, dobrych uczynków


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezinwazyjność

      bezinwazyjny


      Patrz:bezinwazyjny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezinwazyjny

      w medycynie: pozwalający na zbadanie narządów bez sond i interwencji chirurgicznej


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezinwestycyjność

      bezinwestycyjny


      Patrz:bezinwestycyjny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezinwestycyjny

      przymiotnik

       (1.1) odbywający się bez inwestycji, nie wymagający podejmowania inwestycji


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezjądrowe

      organizmy zbudowane z komórek niezawierających jądra komórkowego; akariota


      Prokarionty, prokarioty, organizmy prokariotyczne (Prokaryota, Procaryota) – mikroorganizmy, w większości jednokomórkowe, których komórka nie zawiera jądra komórkowego oraz organelli komórkowych charakterystycznych dla eukariontów. Nazwa pochodzi od greckich słów pros („przed”) i karyon („orzech”, „jądro”). Pozostałe synonimy to: akariobionty, akariota, organizmy akariotyczne, anukleobionty, bezjądrowce, bezjądrowe, prokariota, protokarionty, przedjądrowce.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezjądrowiec

      organizm zbudowany z komórek niezawierających jądra komórkowego; protokariont, prokariont, przedjądrowiec, prajądrowiec, organizm prokariotyczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezjajeczny

      1. o jedzeniu: niezawierający jajek;
      2. o mężczyźnie: pozbawiony charakteru; nijaki


      przymiotnik

       (1.1) kulin. niezawierający jaj


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezjamowce

      grupa zwierząt pozbawionych jam ciała w stadium dorosłym


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezjęzyczny

      przymiotnik

       (1.1) rzad. taki, który nie ma języka


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezjęzykowe

      rodzina płazów bezogonowych; grzbietorody, grzbietorodowate, żaby bezjęzyczne


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkarnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób unikający przykrych konsekwencji, bez kary


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkarniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezkarnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkarniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezkarny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkarność

      bezkarny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) pozostawanie bez ukarania

       (1.2) uchodzenie przewinień bez kary, brak obaw przed ukaraniem


      Patrz:bezkarny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkarny

      1. pozostający bez kary;
      2. taki, któremu winy uchodzą bez kary


      przymiotnik

       (1.1) taki, który uchodzi bez kary


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkasowy

      niezawierający kasy, np. bezkasowy sklep


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkastowość

      bezkastowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkastowe; cecha tych, którzy są bezkastowi


      Patrz:bezkastowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkastowy

      przymiotnik

       (1.1) nie posiadający kast, nie podzielony na kasty


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkatalityczny

      przymiotnik

       (1.1) chem. odbywający się bez katalizatora


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkazeinowy

      przymiotnik

       (1.1) kulin. biochem. pozbawiony kazeiny, niezawierający kazeiny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkielichowy

      niemający kielicha, np. rura bezkielichowa - rura niemająca rozszerzonego końca


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkierunkowość

      bezkierunkowy


      Patrz:bezkierunkowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkierunkowy

      niemający kierunku


      przymiotnik

       (1.1) nie mający kierunku lub celu, nieukierunkowany


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezklasowość

      bezklasowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezklasowe; cecha tych, którzy są bezklasowi


      Patrz:bezklasowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezklasowy

      przymiotnik

       (1.1) socjol. nie mający klas, nie podzielony na klasy, nie wyróżniający klas


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezklozetowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niewyposażony w klozet


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkluczykowy

      niewymagający użycia kluczyka


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkofeinowy

      niezawierający kofeiny


      przymiotnik

       (1.1) niezawierający kofeiny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkolankowy

      w botanice: niemający kolanek; bezczłonkowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkolbowy

      przymiotnik

       (1.1) wojsk. (o broni strzeleckiej) niemający kolby


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkolcowy

      niemający kolców


      przymiotnik

       (1.1) nie mający kolców


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkolizyjność

      bezkolizyjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkolizyjne


      Patrz:bezkolizyjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkolizyjny

      odporny na kolizję, umożliwiający ruch pojazdów bez narażenia na kolizję


      przymiotnik

       (1.1) nienarażony na kolizję

       (1.2) umożliwiający ruch pojazdów bez kolizji


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkolorowy

      niemający koloru; bezbarwny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkomórkowy

      cechujący się brakiem komórek, niezbudowany z komórek


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkompromisowiec

      potocznie: osoba nieuznająca kompromisów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkompromisowo

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezkompromisowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkompromisowość

      nieustępliwość


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezkompromisowe


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkompromisowy

      1. nieuznający sprzeciwu;
      2. bezwzględny


      przymiotnik

       (1.1) nieidący na kompromisy, nieuznający kompromisów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkońcówkowy

      niezawierający końcówek


      przymiotnik

       (1.1) jęz. nie mający końcówki fleksyjnej


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkonduktorski

      niewymagający obecności konduktora, np. obsługa bezkonduktorska


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkonfliktowo

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezkonfliktowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkonfliktowość

      bezkonfliktowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak konfliktów, niewszczynanie konfliktów


      Patrz:bezkonfliktowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkonfliktowy

      nie zawierający konfliktów


      przymiotnik

       (1.1) nie wywołujący konfliktów, stroniący od agresji, przyjazny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkonkurencyjnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w taki sposób, któremu nikt nie może dorównać


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkonkurencyjność

      bezkonkurencyjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezkonkurencyjne; cecha tego, kto jest bezkonkurencyjny


      Patrz:bezkonkurencyjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkonkurencyjny

      taki, któremu nie można dorównać; najlepszy; niezastąpiony


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkonny

      niemający konia, pozbawiony konia


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkontaktowy

      niewymagający kontaktu


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niewymagający kontaktu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkorzeniowy

      wolfia bezkorzeniowa - najmniejsza w Polsce roślina okrytonasienna z rodziny obrazkowatych; wolffia bezkorzeniowa


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkorzystność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkorzystne; cecha tych, którzy są bezkorzystni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkosmkowate

      rodzina roślin bezkwiatowych; Liceaceae


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkost

      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (1.1) mitsłow. istota półdemoniczna będąca rodzajem wampira


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkosztowość

      cecha tego, co nie zawiera kosztów; bezpłatność


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezkosztowe


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkosztowy

      pozbawiony kosztów; bezpłatny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkołowy

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma kół


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkrańcowy

      rzadko: niemający krańców; bezkresny, bezgraniczny, bezbrzeżny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkręgowce

      grupa zwierząt wielokomórkowych bez szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki; bezkręgowe


      Bezkręgowce (łac. Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezkręgowe

      grupa zwierząt wielokomórkowych bez szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki; bezkręgowce


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkręgowiec

      zwierzę nie mające kręgosłupa; bezkręgowy


      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (1.1) zool. zwierzę nie mające szkieletu;


      Bezkręgowce (łac. Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezkręgowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkręgowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkręgowy

      o zwierzętach: niemający kostnego lub chrząstkowego szkieletu


      przymiotnik

       (1.1) zool. nieposiadający szkieletu

      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (2.1) zool. zwierzę nieposiadające szkieletu chrząstkowego lub kostnego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkres

      pusta, ogromna przestrzeń bez granic


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) książk. rozległa przestrzeń sprawiająca wrażenie braku granic


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkresność

      bezkresny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkresne; cecha tych, którzy są bezkresni


      Patrz:bezkresny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkresny

      taki, który nie ma końca; nieskończony; rozległy, ogromny, niezmierzony


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma kresu (końca)

       (1.2) bardzo rozległy; wydający się pozbawionym granic


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkrok

      najszybsza technika poruszania się na biegówkach w biegach narciarskich


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrólewie

      czas między ustąpieniem jednego króla a objęciem władzy przez kolejnego; międzykrólewie, interregnum


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) okres pomiędzy śmiercią lub abdykacją króla a koronacją jego następcy

       (1.2) chaos, anarchia spowodowana brakiem osoby kierującej, rządzącej


      Bezkrólewie (łac. interregnum dosł. „międzykrólewie”) – okres między śmiercią lub abdykacją danego króla, a wstąpieniem na tron (koronacją) jego następcy.

      Obu (polskiego i łacińskiego) terminów używa się też czasem, mając na myśli konkretne okresy historyczne, np. sytuację w Polsce po śmierci Władysława III Warneńczyka, portugalski kryzys w latach 1383–1385 lub lata 1332–1340 w historii Danii.

      Głową państwa podczas bezkrólewia jest Interrex (→ regent).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezkropkowy

      taki, który nie ma kropek


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrwawo

      przymiotnik

       (1.1) w sposób bezkrwawy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkrwawość

      bezkrwawy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezkrwawe


      Patrz:bezkrwawy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkrwawy

      niewymagający rozlewu krwi; niekrwawy


      przymiotnik

       (1.1) taki, który obywa się bez rozlewu krwi


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkrwistość

      bezkrwisty


      Patrz:bezkrwisty

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrwisty

      pozbawiony krwi; anemiczny, blady


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma w sobie wyrazistości


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkrytycyzm

      brak krytycyzmu; bezkrytyczność


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrytycznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezkrytyczny, bez słowa krytyki


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkrytyczniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezkrytycznie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrytyczniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezkrytyczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrytyczność

      brak krytycyzmu; bezkrytycyzm


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkrytyczny

      nieumiejący ocenić krytycznie czegoś lub kogoś; łatwowierny, naiwny


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony krytyki, całkowicie coś akceptujący bez słowa sprzeciwu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezksiężycowy

      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony widoku księżyca, światła księżycowego


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkształt

      coś bezkształtnego


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkształtność

      bezkształtny


      Patrz:bezkształtny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkształtny

      przymiotnik

       (1.1) o niewyraźnym, nieregularnym kszatłcie

       (1.2) niesprecyzowany, niemal nieuchwytny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkurkowy

      niemający kurka


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezkwiatowy

      taki, który nie ma kwiatów


      przymiotnik

       (1.1) bot. nie mający kwiatów (części roślinnych)


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezkwietny

      przymiotnik

       (1.1) nie mający kwiatów (roślin)


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezkłowy

      niemający kłów


      przymiotnik

       (1.1) techn. nie mający kłów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezlaktozowiec

      potocznie: osoba będąca na diecie niezawierającej laktozy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezlaktozowy

      niezawierający laktozy


      przymiotnik

       (1.1) kulin. biochem. pozbawiony laktozy, niezawierający laktozy


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezleda

      rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

       (1.1) geogr. niewielka rzeka w północnej Polsce i w Rosji (obwód królewiecki)


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezleśny

      charakteryzujący się brakiem lasów


      przymiotnik

       (1.1) charakteryzujący się brakiem lasów, niezalesiony


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezlik

      duża ilość czegoś


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) wielka ilość, liczba czegoś


      Bezlik – skała na Wyżynie Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się w lesie po północnej stronie zabudowanego obszaru Zastudnia (część wsi Suliszowice), administracyjnie w obrębie wsi Siedlec w powiecie częstochowskim, w gminie Janów. W rzadkim lesie na zboczu wzniesienia jest grupa kilku skał, na których uprawiana jest wspinaczka skalna. Bezlik wraz ze Skałą Pustelnika znajduje się na północnym stoku tego wzniesienia. Czasami obydwie te skały opisywane są pod jedną nazwą jako Skały Pustelnika.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezliściowate

      rodzina mchów liściastych; bezlistowate


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezlist

      mech z rodziny bezlistowatych, rosnący w miejscach ocienionych, nieco wilgotnych i kwaśnych


      Bezlist (Buxbaumia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny bezlistowate Buxbaumiaceace i rzędu bezlistowce Buxbaumiales. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezlistne

      niemający liści; bezlisty


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezlistny

      niemający liści; bezlisty


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma liści


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezlistowate

      rodzina mchów liściastych; bezliściowate


      Bezlist (Buxbaumia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny bezlistowate Buxbaumiaceace i rzędu bezlistowce Buxbaumiales. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezlisty

      niemający liści; bezlistny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezlisz

      liczebnik nieokreślony

       (1.1) stpol. bez liku


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezlitośnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezlitosny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezlitośniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezlitośnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezlitośniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezlitosny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezlitosność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, kto jest bezlitosny; cecha tego, co bezlitosne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezlitosny

      niemający litości


      przymiotnik

       (1.1) okrutny; taki, który nie ma litości


      Bezlitosny (hangul: 불한당, MOCT: Bul-han-dang) – południowokoreański film kryminalny z 2017 roku w reżyserii Byun Sung-hyuna. W głównych rolach wystąpili Sol Kyung-gu i Yim Si-wan.

      Film miał swoją premierę w Korei Południowej 17 maja 2017 roku, a międzynarodową - w ramach sekcji "Midnight Screenings" na 70. MFF w Cannes 24 maja 2017 roku. W Polsce film po raz pierwszy został wyświetlony 6 kwietnia 2018 roku.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezlotek

      ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; pingwin


      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (1.1) ornit. ptak nielotny, o czarno-białym upierzeniu, przystosowany do życia w zimnym klimacie, poruszający się głównie pieszo lub pływaniem


      Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezlotki

      ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; pingwin


      Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezludność

      cecha czegoś niezamieszkanego przez ludzi


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezludny

      charakteryzujący się brakiem ludzi; wyludniony, pusty


      przymiotnik

       (1.1) taki, gdzie nie ma ludzi; niezamieszkały przez ludzi, niebędący zaludnionym


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezlusterkowiec

      aparat fotograficzny bez lusterka za obiektywem, odchylającego się w momencie robienia zdjęcia, w którym kadr obserwuje się na wbudowanym monitorze


      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (1.1) fot. kompaktowy aparat fotograficzny z wymienną optyką


      Aparat bezlusterkowy z wymiennymi obiektywami (MILC, ang. Mirrorless Interchangeable Lens Camera), potocznie bezlusterkowiec (ang. mirrorless camera), alternatywnie EVIL (ang. Electronic Viewfinder Interchangeable Lens) – nazwa typu cyfrowego aparatu fotograficznego, posiadającego możliwość wymiany obiektywów montowanych w korpusie, w którym wyeliminowano optyczny układ wizjera z lustrem (stąd nazwa), matówką i pryzmatem pentagonalnym, a podgląd kadru wykonuje się na wbudowanym monitorze bądź ekranie wizjera.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezma

      partykuła oceniająca

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ponoć, prawdopodobnie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmali

      modulant

       (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podobno, ponoć


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmaseczkowiec

      potocznie: osoba nienosząca maseczki ochronnej podczas epidemii wirusa; bezmaskowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmaskowiec

      potocznie: osoba nienosząca maseczki ochronnej podczas epidemii wirusa; bezmaseczkowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmateczny

      przymiotnik

       (1.1) pszcz. pozbawiony matki pszczelej, bez matki


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmatek

      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) pszcz. rodzina pszczela pozbawiona matki pszczelej


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmelodyjność

      bezmelodyjny


      Patrz:bezmelodyjny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmian

      dawna prosta waga przesuwnikowa o stałym odważniku; waga rzymska, przezmian


      Bezmian, inaczej przezmian, waga rzymska, waga przesuwnikowa – waga składająca się z ramienia (rodzaj dźwigni dwustronnej) posiadającego na jednym końcu haczyk do zawieszenia ważonego przedmiotu, a na drugim stały obciążnik. Ważenie polegało na takim umiejscowieniu punktu zawieszenia dźwigni, aby była ona w położeniu poziomym. Na ramieniu zaznaczone były punkty oznaczające masę ważonego przedmiotu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezmiar

      ogromna przestrzeń lub ilość


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) niezmierzona, nieograniczona przestrzeń


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezmiejscowy

      niezwiązany z żadnym konkretnym miejscem


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmierność

      bezmierny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezmierne


      Patrz:bezmierny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezmierny

      przymiotnik

       (1.1) ogromny tak, że aż niemożliwy do zmierzenia


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmięsny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) o jedzeniu, diecie: niezawierający mięsa, pozbawiony mięsa

       (1.2) o dniu, tygodniu itp.: taki, w którym nie je się mięsa, nie prowadzi się sprzedaży mięsa


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmieszkaniowiec

      osoba nie mająca własnego mieszkania


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmiłosierny

      dawniej: niemiłosierny - niemający litości


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmleczny

      niezawierający mleka


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmocz

      niewytwarzanie się moczu na skutek schorzenia nerek lub niemożność wydalania go; anuria


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) med. brak wydalania lub wytwarzania moczu;


      Bezmocz (łac. anuria) – dobowa ilość moczu mniejsza od 100 ml.

      Bezmocz jest niebezpiecznym dla zdrowia i życia stanem patologicznym, spowodowanym np. przez uszkodzenie lub chorobę nerki, ucisk, zatkanie kanalików nerkowych czy zaburzenie krążenia nerkowego krwi. Bezmocz, zależnie od stanu, może być leczony farmakologicznie lub, w skrajnych przypadkach, może wymagać dializy zewnątrzustrojowej lub przeszczepu nerki.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezmózg

      potocznie: osoba głupia, bezmyślna; bezmózgowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmózgi

      1. niemający mózgu;
      2. bezmyślny, głupi


      przymiotnik

       (1.1) niemający mózgu

       (1.2) przen. pozbawiony rozumu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezmózgowie

      wada wrodzona, polegająca na niewykształceniu się mózgu u płodu; anencefalia


      Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezmózgowiec

      1. potocznie: osoba głupia, bezmyślna; bezmózg;
      2. w medycynie: płód dotknięty bezmózgowiem


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) med. dziecko z bezmózgowiem

       (1.2) pot. obraź. osoba, która zachowuje się nierozsądnie, głupio lub bezmyślnie


      Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezmulisty

      pozbawiony mułu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmyślnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezmyślny, bez namysłu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezmyślniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezmyślnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezmyślność

      bezmyślny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, kto jest bezmyślny


      Patrz:bezmyślny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezmyślny

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nad niczym się nie zastanawia; także. świadczący o takiej cesze

       (1.2) dokonany bez udziału świadomości


      Źródła:

      Wiktionary

      Beznabiałowy

      niezawierający nabiału


      Źródła:

      SJP.pl

      Beznaczyniowe

      grupa roślin rozmnażających się za pomocą zarodników, niemających kwiatów i prawdziwych korzeni


      Źródła:

      SJP.pl

      Beznadzieja

      potocznie: beznadziejny, beznadziejnie


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) stan desperacji, utraty nadziei, rozpacz

       (1.2) pot. coś kiepskiego, beznadziejnego, bez wartości lub nie zapowiadającego się dobrze


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznadziejnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób niedający nadziei na poprawę ani sukces

       (1.2) pot. bardzo źle, kiepsko

       (1.3) bardzo mocno


      Źródła:

      Wiktionary

      Beznadziejniej

      stopień wyższy od przysłówka: beznadziejnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Beznadziejność

      beznadziejny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co beznadziejne; stan beznadziei


      Patrz:beznadziejny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznadziejny

      1. taki, który się nie podoba; okropny, straszny, potworny;
      2. niedający szans na pomyślny wynik; rozpaczliwy


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony wszelkiej nadziei

       (1.2) kiepski, bardzo słaby

       (1.3) iron. o znacznym nasileniu jakiejś cechy


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznakładowy

      niewymagający nakładów pieniędzy, pracy lub energii


      Źródła:

      SJP.pl

      Beznamiętnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób beznamiętny, pozbawiony namiętności


      Źródła:

      Wiktionary

      Beznamiętność

      beznamiętny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, kto lub co jest beznamiętne; obojętność, apatia


      Patrz:beznamiętny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznamiętny

      bez emocji, nieokreślony, mdły


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony emocji, emocjonalnego zaangażowania; obojętny, chłodny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznarodowy

      przymiotnik

       (1.1) rzad. nie mający narodowości, oderwany od jakiegokolwiek narodu


      Źródła:

      Wiktionary

      Beznerwowate

      rodzina roślin z gromady wątrobowców


      Źródła:

      SJP.pl

      Beznikotynowy

      niezawierający nikotyny


      Źródła:

      SJP.pl

      Beznogi

      niemający nóg lub jednej nogi; beznożny


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niemający nóg

       (1.2) niemający jednej nogi


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznosy

      niemający nosa


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niemający nosa


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznóżkowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie ma nóżek


      Źródła:

      Wiktionary

      Beznożność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beznożne; cecha tych, którzy są beznożni


      Źródła:

      Wiktionary

      Beznożny

      niemający nóg lub jednej nogi; beznogi


      przymiotnik

       (1.1) nie posiadający wcale nóg


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beznutowy

      taki, który nie ma nut


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezoar

      kulisty twór w żołądku przeżuwaczy (np. kóz, krów), powstający z niestrawnych cząstek pokarmu oraz połkniętej w czasie linienia sierści; w medycynie ludowej przypisywano mu właściwości magiczne i lecznicze; strut


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) wet. kulisty twór powstający w żołądkach przeżuwaczy z niestrawionych resztek pokarmu, sierści oraz włókien roślinnych;

       (1.2) daw. odtrutka


      Bezoar (arab. bāzahr, pers. bād-zahr) – rzekomy kamień jelitowy, nagromadzenie niestrawionych substancji w żołądku zwierząt. Bezoary stwierdzane mogą być również u ludzi.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezoarowy

      przymiotnik od: bezoar


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezobjawowiec

      osoba będąca nosicielem jakiejś choroby, ale niemająca jej objawów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezobjawowo

      przysłówek

       (1.1) med. bez objawów, symptomów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezobjawowość

      bezobjawowy


      Patrz:bezobjawowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezobjawowy

      niedający objawów swojej obecności


      przymiotnik

       (1.1) med. taki, który nie daje objawów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezobsługowy

      niewymagający obsługi; automatyczny, samoczynny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezoczny

      przymiotnik

       (1.1) nie mający oczu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezoczy

      przymiotnik

       (1.1) daw. niemający oczu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezodpadowy

      w technice: niedający, niewytwarzający odpadów


      przymiotnik

       (1.1) nie wytwarzający odpadów, nie powodujący powstawania odpadów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezodpływowy

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma odpływu, nie uchodzi z niego żadna rzeka


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezodrzutowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezodrzutowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezodsetkowy

      bez odsetek


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezogoniasty

      niemający ogona; bezogonowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezogonkowy

      przymiotnik

       (1.1) bot. niemający ogonka, wyrastający bezpośrednio z gałązki


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezogonowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezogonowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezogonowy

      niemający ogona; bezogoniasty


      przymiotnik

       (1.1) książk. biol. niemający ogona, czyli końcowej części tułowia

       (1.2) techn. niemający ogona, czyli końcowej części konstrukcji


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezok.

      skrót od: bezokolicznik, bezokolicznikowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezoki

      niemający oczu lub jednego oka


      przymiotnik

       (1.1) niemający oczu

       (1.2) niemający oka


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezokienny

      niemający okien, np. bezokienny strych


      przymiotnik

       (1.1) nie mający wcale okien


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezokolicznik

      w językoznawstwie: podstawowa forma czasownika (np. robić, piec, kochać), która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, bez określenia osoby, rodzaju, liczby, czasu i trybu; infinitivus, infinitiwus, infinityw


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) gram. forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu;


      Bezokolicznik (łac. infinitivus) – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu. W niektórych językach może jednak wyrażać niektóre z tych kategorii, np. w łacinie istnieją bezokoliczniki wyrażające czas i stronę, a w grece klasycznej dodatkowo także aspekt. Istnieją też języki (np. arabski, nowogrecki lub bułgarski) pozbawione form bezokolicznika.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezokolicznikowy

      przymiotnik od: bezokolicznik


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) gram. związany z bezokolicznikem, dotyczący bezokolicznika


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezokoliczność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezokoliczne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezolejowy

      niezawierający, niepotrzebujący oleju


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezoperacyjny

      odbywający się bez operacji


      przymiotnik

       (1.1) med. taki, w którym nie wykonuje się operacji


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezoporny

      niestawiający oporu; bezoporowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezoporowy

      niestawiający oporu; bezoporny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezopresyjny

      pozbawiony opresji, zagrożenia


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezościstość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezościste


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezościsty

      pszenica bezoścista - odmiana pszenicy ozimej, której plewki nie są zakończone ością; gółka


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezosobisty

      niedotyczący żadnej osoby


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezosobnik

      czasownik w formie bezosobowej


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezosobowo

      przysłówek sposobu

       (1.1) od: bezosobowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezosobowość

      bezosobowy


      Patrz:bezosobowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezosobowy

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie jest skierowany do żadnej osoby


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezostny

      niemający ości (zwykle o roślinach, rybach)


      przymiotnik

       (1.1) bot. (o roślinie) nie pokryty ościami


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beżowawy

      przypominający kolor beżowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Beżowiuchny

      zdrobnienie od: beżowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Beżowo

      przysłówek sposobu

       (1.1) odprzym. → beżowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Beżowobrązowy

      brązowy o odcieniu beżowym


      przymiotnik jakościowy

       (1.1) brązowy z odcieniem beżowym


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezowocnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezowocny, jałowo


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezowocność

      bezowocny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezowocne


      Patrz:bezowocny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezowocny

      nieprzynoszący rezultatów


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) książk. nieprzynoszący pomyślnych rezultatów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezowodniowce

      kręgowiec (krągłousty, ryba i płaz) niewytwarzający błon płodowych w rozwoju zarodkowym


      Bezowodniowce (Anamnia) – grupa kręgowców, które nie wytwarzają błon płodowych w rozwoju embrionalnym (w przeciwieństwie do owodniowców), w związku z czym ich rozwój związany jest nierozerwalnie ze środowiskiem wodnym. W ich rozwoju często występuje stadium larwalne.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezowodniowiec

      kręgowiec (krągłousty, ryba i płaz) niewytwarzający błon płodowych w rozwoju zarodkowym


      Źródła:

      SJP.pl

      Beżowomiodowy

      miodowy o odcieniu beżowym


      przymiotnik

       (1.1) miodowy z odcieniem beżowym


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beżowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beżowe; cecha tych, którzy są beżowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Beżowoszary

      szary o odcieniu beżowym


      przymiotnik

       (1.1) szary z odcieniem beżowym


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezowy

      przymiotnik od: beza


      przymiotnik jakościowy

       (1.1) mający kolor kawy z mlekiem lub piasku


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezołowiowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezołowiowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezołowiowy

      niezawierający ołowiu


      przymiotnik

       (1.1) niezawierający ołowiu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpalcowy

      zwykle o przedmiotach: niemający palców


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie ma palców


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpalcy

      niemający palca, dwóch i więcej palców lub w ogóle ich niemający


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie ma palców


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpaleniskowy

      taki, który nie ma paleniska


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpański

      niemający właściciela


      przymiotnik

       (1.1) książk. nienależący do nikogo, niemający właściciela


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpańskość

      bezpańsky


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpańskie; cecha tych, którzy są bezpańsci


      Patrz:bezpańsky

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpaństwowiec

      osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego państwa; apolita; apatryda


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego z państw


      Apatryda (gr. άπατρις „pozbawiony ojczyzny”), bezpaństwowiec (ang. stateless person) – osoba, której żadne państwo nie uznaje za swojego obywatela, czyli osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa.

      Konwencja o statusie bezpaństwowców z 1954 definiuje w art. 1 bezpaństwowca jako osobę, która nie jest uznawana za obywatela żadnego państwa w zakresie obowiązywania jego prawa.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpaństwowość

      bezpaństwowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpaństwowe; cecha tych, którzy są bezpaństwowi


      Apatryda (gr. άπατρις „pozbawiony ojczyzny”), bezpaństwowiec (ang. stateless person) – osoba, której żadne państwo nie uznaje za swojego obywatela, czyli osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa.

      Konwencja o statusie bezpaństwowców z 1954 definiuje w art. 1 bezpaństwowca jako osobę, która nie jest uznawana za obywatela żadnego państwa w zakresie obowiązywania jego prawa.


      Patrz:bezpaństwowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpaństwowy

      niebędący obywatelem żadnego państwa


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) nie mający przynależności państwowej; nie należący do żadnego z państw


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezparametrowy

      inform. niewymagający przekazania parametru


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpardonowość

      bezpardonowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezpardonowe


      Patrz:bezpardonowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpardonowy

      nieliczący się z niczym, pozbawiony skrupułów


      przymiotnik

       (1.1) przen. ostry, brutalny, bezwzględny, pozbawiony skrupułów

       (1.2) niedający albo niebiorący pardonu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpartyjna

      kobieta nienależąca do żadnej partii


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpartyjność

      bezpartyjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezpartyjne; cecha tego, kto bezpartyjny


      Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.


      Patrz:bezpartyjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpartyjny

      nienależący do żadnej partii politycznej; apartyjny


      przymiotnik

       (1.1) polit. nie należący do żadnego ze stronnictw albo partii politycznych

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (2.1) polit. ktoś nie będący zrzeszony w partii (w kontekście historycznym ktoś spoza PZPR i jej satelitów)


      Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpasmowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie posiada pasm


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpaszportowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie wymaga posiadania paszportu

       (1.2) taki, który nie posiada paszportu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpauzowy

      niezawierający pauzy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezperspektywność

      brak perspektyw


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpestkowość

      brak pestek


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpestkowy

      1. niezawierający pestek;
      2. o kobiecie: dotknięta zespołem MRKH (wrodzony brak lub niedorozwój macicy i pochwy)


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) nie zawierający pestek


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpieczeństwo

      1. stan braku zagrożeń;
      2. potocznie: instytucja zajmująca się sprawami bezpieczeństwa publicznego


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) stan braku zagrożenia, obawy, powodów do strachu; bycie bezpiecznym


      Bezpieczeństwo – stan dający poczucie pewności i gwarancję jego zachowania oraz szansę na doskonalenie.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpieczniacki

      przymiotnik od: bezpieczniak


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpieczniak

      pogardliwie: pracownik służb bezpieczeństwa


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) pogard. pot. funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa w PRL, agent służby bezpieczeństwa


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpiecznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezpieczny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpieczniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezpiecznie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpieczniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezpieczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpiecznik

      urządzenie zabezpieczające, np. przed skutkami nadmiernego obciążenia instalacji elektrycznej albo nadmiernego obciążenia


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) podzespół chroniący przed nieprawidłowym działaniem urządzenia lub sieci (np. elektrycznej, gazowej);

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (2.1) pot. funkcjonariusz służby bezpieczeństwa


      Bezpiecznik – podstawowy element zabezpieczający urządzenie, jego fragment lub użytkownika przed określonym czynnikiem zagrażającym. Należy on do grupy urządzeń zabezpieczających.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpiecznikowy

      przymiotnik od: bezpiecznik


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpieczność

      bezpieczny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) stpol. beztroska

       (1.2) stpol. śmiałość


      Patrz:bezpieczny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpieczny

      1. taki, któremu nie grozi niebezpieczeństwo;
      2. niezagrażający nikomu


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie jest zagrożony, któremu nic nie grozi

       (1.2) taki, który nie stwarza zagrożenia

       (1.3) stpol. odważny

       (1.4) stpol. beztroski


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpieka

      potoczna nazwa organów bezpieczeństwa publicznego istniejących w czasach PRL, mających na celu przede wszystkim utrwalenie ustroju komunistycznego i zwalczanie opozycji


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) pot. pejor. aparat bezpieczeństwa w PRL

       (1.2) pot. pejor. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych


      • Organy bezpieczeństwa publicznego (1944–1956)
      • Służba Bezpieczeństwa (PRL)

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpieńka

      sadzonka drzewa liściastego


      Odnowienie odroślowe – przykład odnowienia wegetatywnego roślin drzewiastych. Jest odnowieniem wynikłym z obudzenia pączków śpiących bądź przybyszowych znajdujących się na pniaku (na tzw. bezpieńkę) lub korzeniach. Drzewa powstałe z tego odnowienia mają duże przyrosty, jednak są krótkowieczne i chorowite (przejmują choroby na które było porażone drzewo podstawowe – mateczne).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezpilotowiec

      bezzałogowy statek powietrzny; drona, dron, bezzałogowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpilotowy

      taki, który nie wymaga pilota


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpióry

      niemający piór; nieopierzony


      przymiotnik

       (1.1) nie mający piór


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezplanowość

      bezplanowy


      Patrz:bezplanowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpodmiotowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpodmiotowe; cecha tych, którzy są bezpodmiotowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpodmiotowy

      niemający podmiotu


      przymiotnik

       (1.1) gram. taki, który nie zawiera podmiotu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpodstawnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezpodstawny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpodstawność

      bezpodstawny


      Patrz:bezpodstawny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpodstawny

      nieuzasadniony, bez podstaw


      przymiotnik

       (1.1) nieuzasadniony, niesłuszny, nie mający słusznych podstaw


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpokutny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) rzad. nieodprawiający pokuty


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpokładowy

      przymiotnik

       (1.1) mors. nie mający pokładu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpopowiec

      członek odłamu staroobrzędowców w rosyjskiej cerkwi prawosławnej, która nie uznawała duchowieństwa (popów)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpośredni

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma pośredników ani ogniw pośrednich; taki, który trafia do kogoś lub czegoś wprost

       (1.2) taki, który nie działa zgodnie z konwencjami lub konwenansami; jest szczery, naturalny

       (1.3) taki, który nie jest oddzielony, jest tuż obok czegoś


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpośredniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezpośrednio


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpośredniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezpośredni


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpośrednio

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezpośredni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpośredniość

      bezpośredni


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, kto jest bezpośredni

       (1.2) cecha tego, co jest bezpośrednie


      Bezpośredniość (nłac. immedietas) – w sensie ogólnym relacja bezpośrednia to taka relacja, pomiędzy wyróżnionymi argumentami której nie uwzględnia się członu trzeciego (pośredniego).

      W teorii poznania występuje pojęcie bezpośredniości poznawczej. Bezpośredność poznawcza to takie poznawcze ujęcie danego przedmiotu, w którym poznawany jest on bez udziału czynników nieprzezroczystych, takich jak sądy, rozumowania czy namysł dyskursywny. Bezpośredniemu poznawczo ujęciu przedmiotu przypisuje się charakter całościowy.


      Patrz:bezpośredni

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpostaciowość

      brak uporządkowanej budowy; amorfizm


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezpostaciowe


      • Ciało amorficzne, ciało bezpostaciowe – stan skupienia materii
      • Amorfizm, bezpostaciowość – określenie w powojennych dyskusjach literackich

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpostaciowy

      amorficzny;
      1. nieposiadający określonych, ustalonych kształtów;
      2. w fizyce: niemający uporządkowanej strukturalnie budowy wewnętrznej


      przymiotnik

       (1.1) nie mający, nie przyjmujący żadnej postaci


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpotomnie

      przysłówek

       (1.1) przest. książk. nie mając potomstwa


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpotomność

      bezpotomny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) nieposiadanie potomstwa


      Bezdzietność, bezpotomność – brak potomstwa danego osobnika, będący rezultatem czynników biologicznych lub celowej rezygnacji z rodzicielstwa.

      Powody braku dzieci (u ludzi) bywają różne:

      • niepłodność lub bezpłodność, np. impotencja mężczyzny;
      • świadomy wybór (dobrowolna bezdzietność), np. życie w celibacie;
      • splot okoliczności losowych – długoletnia rozłąka z partnerem, wczesne wdowieństwo, brak odpowiedniego partnera.

      Patrz:bezpotomny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpotomny

      przymiotnik

       (1.1) niemający potomstwa, dzieci


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpotrzebny

      dawniej: niepotrzebny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpowodowy

      niemający przyczyny; bezprzyczynowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpowrotnie

      przysłówek

       (1.1) nieodwołalnie, nieodwracalnie


      „Bezpowrotnie” – singel Kasi Kowalskiej z płyty Antidotum.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpowrotny

      1. taki, który przeminął i nie powróci;
      2. niedający się zastąpić


      przymiotnik

       (1.1) taki, który jest bez możliwości powrotu do stanu wcześniejszego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpożytkowy

      przymiotnik

       (1.1) pszcz. ubogi w pożytek


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpołączeniowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) inform. taki, który nie uwzględnia nawiązania połączenia między urządzeniami


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprawie

      1. stan, którego nie normują prawa;
      2. czyn sprzeczny z prawem


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) polit. stan, w którym nie są ustanowione lub przestrzegane normy prawne

       (1.2) praw. czyn bezprawny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprawnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezprawny, niezgodnie z prawem


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprawność

      bezprawny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezprawne

       (1.2) praw. przedmiotowa cecha czynu sprawcy, ujmowana jako sprzeczność z obowiązującymi zasadami porządku prawnego


      Czyn bezprawny – zachowanie polegające na działaniu sprzecznym z prawem lub niedopełnieniu obowiązku wynikającego z normy prawnej, orzeczenia sądowego lub zobowiązania cywilnoprawnego.

      W prawie cywilnym czyn bezprawny może być czynem niedozwolonym.


      Patrz:bezprawny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezprawny

      1. niezgodny z prawem;
      2. zabroniony przez prawo


      przymiotnik

       (1.1) praw. niezgodny z przepisami prawa


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprecedensowość

      bezprecedensowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezprecedensowe


      Patrz:bezprecedensowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprecedensowy

      będący bez precedensu


      przymiotnik

       (1.1) książk. bez precedensu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprefiksalny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) gram. zob. bezprzedrostkowy.


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpretensjonalność

      bezpretensjonalny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpretensjonalne; cecha tych, którzy są bezpretensjonalni


      Patrz:bezpretensjonalny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpretensjonalny

      prosty, skromny, naturalny


      przymiotnik

       (1.1) prosty, swobodny i naturalny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprizorna

      bezprizorny


      Patrz:bezprizorny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprizorny

      w Rosji po rewolucji październikowej: pozbawione opieki, bezdomne dziecko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezproblematyczność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezproblematyczne; cecha tych, którzy są bezproblematyczni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezproblemowo

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezproblemowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezproblemowość

      bezproblemowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezproblemowe; cecha tych, którzy są bezproblemowi


      Patrz:bezproblemowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezproblemowy

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie przysparza dodatkowych problemów

       (1.2) taki, który nie odnosi się do żadnego ważnego problemu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprocentowy

      niezawierający procentów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprodukcyjność

      bezprodukcyjny


      Patrz:bezprodukcyjny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprodukcyjny

      niemający żadnej wartości produkcyjnej; bezowocny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezproduktywność

      bezproduktywny


      Patrz:bezproduktywny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezproduktywny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) nieprzynoszący żadnych efektów, korzyści


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprogramowość

      bezprogramowy


      Patrz:bezprogramowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpromienny

      niemający, nieroztaczający promieni (świetlnych smug)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpruderyjność

      brak pruderii, czyli udawanej, fałszywej wstydliwości


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpruderyjne; cecha tych, którzy są bezpruderyjni


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpruderyjny

      bezwstydny, bez zahamowań moralnych, szczególnie w sferze seksualności


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony pruderii, bez oznak zawstydzenia


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprym

      imię męskie


      Bezprym (ur. 986 lub 987, zm. 1032) – książę Polski od 1031 do 1032. W 1031 roku przejął władzę po niemiecko-ruskim ataku na Polskę. Według źródeł władca odznaczający się niezwykłym okrucieństwem. Zmarł zamordowany wiosną 1032. Za jego czasów być może miała miejsce tzw. reakcja pogańska.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezprymostwo

      Bezprym z małżonką; Bezprymowie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprymowie

      Bezprym z małżonką; Bezprymostwo


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprymowy

      przymiotnik dzierżawczy - należący do Bezpryma lub z nim związany


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpryncypialność

      bezpryncypialny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpryncypialne; cecha tych, którzy są bezpryncypialni


      Patrz:bezpryncypialny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprzedmiotowość

      bezprzedmiotowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezprzedmiotowe


      Patrz:bezprzedmiotowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprzedmiotowy

      przymiotnik

       (1.1) niemający podstawy, przyczyny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzedrostkowy

      przymiotnik

       (1.1) gram. nie mający przedrostka


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzedziałowy

      niemający przedziałów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzerwowy

      nieskładający się z przerw


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzeszkodny

      dawniej: związany z brakiem przeszkód


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzetargowy

      odbywający się, przebiegający bez przetargu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzewodowość

      cecha czegoś niezawierającego przewodów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzewodowy

      niemający przewodu


      przymiotnik

       (1.1) techn. taki, który obywa się bez przewodów elektrycznych


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezprzyciskowy

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) jęz. taki, który nie ma akcentu lub na który nie pada akcent

       (1.2) nie mający żadnych przycisków


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzyczynowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha to, tego co nie ma przyczyny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzyczynowy

      przymiotnik

       (1.1) nie mający przyczyny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzykładność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezprzykładne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzykładny

      przymiotnik

       (1.1) książk. niedający się z niczym porównać


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzyrostkowo

      bezprzyrostkowy


      Patrz:bezprzyrostkowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzyrostkowy

      przymiotnik

       (1.1) gram. nie mający przyrostka


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezprzytomnie

      bezprzytomny


      Patrz:bezprzytomny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezprzytomny

      dawniej: pozbawiony przytomności, nieprzytomny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpylny

      niewytwarzający pyłu; bezpyłowy


      przymiotnik

       (1.1) zob. bezpyłowy.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpyłowy

      niewytwarzający pyłu; bezpylny


      przymiotnik

       (1.1) techn. nie powodujący pylenia, powstawania pyłu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpłatnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezpłatny, bez opłat(y)


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpłatność

      bezpłatny; darmowość


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpłatny

      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, za który nie pobiera się opłaty


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpłciowiec

      osobnik pozbawiony płci, niemający cech fizycznych określonej płci


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpłciowo

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezpłciowy; bez wyraźnych cech płciowych

       (1.2) przen. bez wyrazu; bez charakterystycznych walorów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpłciowość

      brak określonej płci


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezpłciowe


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpłciowy

      1. niemający płci;
      2. potocznie, przenośnie: niemający cech charakterystycznych, wyróżniających; nijaki, bezbarwny, nieokreślony


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) biol. niewykazujący cech płciowych; bez udziału płci

      przymiotnik jakościowy

       (2.1) pot. pogard. niemający charakteru


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezpłetwiec

      gatunek dużego ptaka z rzędu blaszkodziobych; gęś skąpopłetwa


      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anseranas semipalmata|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu blaszkodziobych;


      Bezpłetwiec, gęś skąpopłetwa (Anseranas semipalmata) – gatunek dużego ptaka, jedynego przedstawiciela rodziny bezpłetwców (Anseranatidae). Zamieszkuje bagna północnej Australii i południowej Nowej Gwinei; reintrodukowany w stanie Wiktoria (południowo-wschodnia Australia), gdzie dawniej był szeroko rozpowszechniony.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpłetwy

      morświnek bezpłetwy - gatunek morświna; morświn bezpłetwy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezpłodność

      1. brak zdolności dojrzałego osobnika do rozrodu;
      2. bezowocność, bezskuteczność


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) biol. med. nieodwracalny brak zdolności do rozrodu; cecha tego, kto bezpłodny, cecha tego, co bezpłodne


      Niepłodność – stan, w którym zachodzi niemożność zajścia w ciążę pomimo rocznego współżycia seksualnego z przeciętną częstotliwością 3–4 stosunków tygodniowo, bez stosowania jakichkolwiek środków antykoncepcyjnych.

      Problem dotyczy 10–15% par w wieku reprodukcyjnym; w 35% przyczyna niepłodności leży po stronie kobiety i w tylu samo po stronie mężczyzny, a za 10% odpowiadają oboje. W 20% przypadków nie da się określić jednoznacznej przyczyny (niepłodność idiopatyczna).


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezpłodny

      przymiotnik jakościowy

       (1.1) biol. taki, który nie może rozmnażać się

      przymiotnik relacyjny

       (2.1) przen. taki, który nie daje pożądanych wyników


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpłomienny

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie wytwarza płomienia


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezpłytkowce

      mały, morski mięczak pozbawiony muszli; beztarczowiec


      Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezpłytkowiec

      mały, morski mięczak pozbawiony muszli; beztarczowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrąbek

      1. mech z rodziny skrętkowatych, którego jedynym przedstawicielem jest objęty ochroną w Polsce bezrąbek czterokanciasty;
      2. bezrąbek sadowiec - pluskwiak z podrzędu piewików


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrąbkowate

      rodzina owadów z rzędu pluskwiaków; skoczkowate


      Skoczkowate, bezrąbkowate (Cicadellidae, dawniej Jassidae) – najliczniejsza rodzina małych pluskwiaków, obejmująca ponad 22 tysiące opisanych gatunków.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezrachunkowy

      niewymagający rachunku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezradnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezradny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezradniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezradnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezradniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezradny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezradność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) niemożność poradzenia sobie, zwłaszcza w trudnej sytuacji;


      Bezradność – stan psychiczny charakteryzujący się brakiem pomysłu na akceptowalne wyjście z trudnej sytuacji oraz zaniechaniem działania lub działaniem z góry skazanym na niepowodzenie. Występuje niezależnie od stanu rzeczywistej lub pozornej bezsilności. Najczęściej wynika z niemożności skupienia się nad problemem z powodu depresji, przerażającego strachu, załamania psychicznego, skrajnego pesymizmu, skrępowania fizycznego, upokarzającego wstydu, odurzenia, niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezradny

      1. nieumiejący poradzić sobie w życiu lub w trudnej sytuacji;
      2. wyrażający bezradność, bezsilność


      przymiotnik

       (1.1) niemogący lub nieumiejący sobie poradzić w życiu lub w trudnej sytuacji


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezradośnie

      przysłówek

       (1.1) daw. smutno, w sposób pozbawiony radości


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezradosny

      przymiotnik

       (1.1) daw. smutny, pozbawiony radości


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezramkowiec

      potocznie: smartfon lub tablet, którego ekran nie jest otoczony ramkami obudowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezramkowy

      niemający ramki lub mający bardzo wąskie ramki, np. smartfon bezramkowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrdzeniowy

      przymiotnik

       (1.1) techn. zwłaszcza odlewanie metali: nie mający rdzenia


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrefleksyjnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezrefleksyjny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrefleksyjność

      bezrefleksyjny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrefleksyjne; cecha tych, którzy są bezrefleksyjni


      Patrz:bezrefleksyjny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrefleksyjny

      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony refleksji


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrękawnik

      kamizelka bez rękawów


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) pot. element stroju (kamizelka lub sukienka) bez rękawów, noszony na bluzkę lub sweter


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrękawowy

      przymiotnik

       (1.1) niemający rękawów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezręki

      niemający rąk lub jednej ręki


      przymiotnik

       (1.1) niemający rąk

       (1.2) niemający jednej ręki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezreligijność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzymiotnikowy od|bezreligijny.


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezreligijny

      przymiotnik

       (1.1) niezawierający w sobie elementów żadnej religii, nieodwołujący się w żaden sposób do religii


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrobocie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) ekon. stan, w którym część osób zdolnych do pracy i chcących ją podjąć nie może jej znaleźć;


      Bezrobocie – zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezrobotna

      kobieta bez stałego płatnego zajęcia


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) kobieta bez pracy


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrobotność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezrobotne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrobotny

      osoba niezatrudniona


      przymiotnik

       (1.1) bez pracy, bez zajęcia

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (2.1) osoba bez pracy


      Bezrobocie – zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezrogi

      niemający rogów; nierogaty, bezrożny


      przymiotnik

       (1.1) zool. nie mający rogów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrogość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrogie; cecha tych, którzy są bezrodzy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrok

      przysłówek

       (1.1) rzad. śrpol. (także. gwara.) przyszły rok


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrolność

      bezrolny


      Patrz:bezrolny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrolny

      nieposiadający własnego gospodarstwa rolnego


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) nie posiadający własnej ziemi, gospodarstwa rolnego

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (2.1) bezrolny (1.1) chłop


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrowkowy

      niemający rowków


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrożny

      rzadko: niemający rogów; nierogaty, bezrogi


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrozumnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób nieprzemyślany


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrozumność

      bezrozumny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezrozumne


      Patrz:bezrozumny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrozumny

      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma zdolności rozumowania; pozbawiony rozumu

       (1.2) taki, który świadczy o braku rozumowania; pozbawiony rozsądku


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrtęciowy

      niezawierający rtęci


      przymiotnik

       (1.1) niezawierający rtęci


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezruch

      1. brak ruchu, zmian; nieruchomość;
      2. u zwierząt: znieruchomienie będące reakcją obronną; akineza, akinezja


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) brak ruchu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezryba

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) kulin. wegański półprodukt lub potrawa będąca zamiennikiem ryby, przypominająca ją w smaku


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrybie

      miejsce, w którym nie ma ryb


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) miejsce, gdzie nie ma ryb


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrybny

      charakteryzujący się brakiem występowania ryb


      przymiotnik

       (1.1) taki, w którym nie ma ryb


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrymowość

      bezrymowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrymowe


      Patrz:bezrymowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrymowy

      niezawierający rymów


      przymiotnik

       (1.1) liter. nie zawierający rymów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezrząd

      anarchia


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrządność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrządne; cecha tych, którzy są bezrządni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrządzie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) brak rządu, anarchia


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezrzęsny

      niemający rzęs; bezrzęsy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezrzęsy

      niemający rzęs; bezrzęsny


      przymiotnik

       (1.1) nie mający rzęs


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsęczny

      niemający sęków; bezsękowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsękowy

      niemający sęków; bezsęczny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsennie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezsenny, bez zaśnięcia


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsenność

      zaburzenie snu charakteryzujące się utrudnionym zasypianiem lub trwałym, przedwczesnym budzeniem się


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) fizj. niemożność zaśnięcia;


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezsenny

      spędzony bez spania


      przymiotnik

       (1.1) spędzony bez spania


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsens

      coś pozbawione sensu, logiki


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) brak sensu, uzasadnienia w czymś

       (1.2) pot. coś pozbawione sensu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsensownie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób pozbawiony sensu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsensowniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezsensownie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsensowniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezsensowny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsensowność

      brak logiki, brak sensu


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak sensu czegoś


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsensowny

      niemający sensu


      przymiotnik

       (1.1) taki, który jest pozbawiony sensu, uzasadnienia


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsensowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezsensowe; cecha tych, którzy są bezsensowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsensowy

      dawniej: bezsensowny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezserdeczność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezserdeczne; cecha tych, którzy są bezserdeczni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsiarkowy

      niezawierający siarki


      przymiotnik

       (1.1) chem. niezawierający siarki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsilnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezsilny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsilnieć

      stawać się bezsilnym, bezradnym; bezradnieć, bezwładnieć


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsilniej

      stawać się bezsilnym, bezradnym; bezradnieć, bezwładnieć


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsilniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezsilny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsilnikowy

      niezawierający silnika


      przymiotnik

       (1.1) niemający silnika


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsilność

      brak możliwości poradzenia sobie; niemoc


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezsilne; cecha osoby bezsilnej


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsilny

      1. niemający siły;
      2. bezradny


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie potrafi z czymś się zmagać

       (1.2) bez sił, niezdolny do walki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsiła

      brak energii, poczucie zrezygnowania


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezskalowy

      1. taki, dla którego nie ma skali;
      2. sieć bezskalowa - sieć o własnościach fraktalnych, np. Internet, sieć społeczna


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezskorupowy

      niemający skorupy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezskrzydlak

      bezskrzydlak pieszy - owad z rodziny szarańczowatych


      Bezskrzydlak (Podisma) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.

      Przedplecze tych owadów charakteryzuje się prozoną do półtora raza dłuższą od metazony, obecnością trzech wyraźnych bruzd poprzecznych, brakiem listewek bocznych, wyraźną listewką środkową oraz brakiem wcięcia na tylnym brzegu. Zazwyczaj pokrywy są krótkie, a tylne skrzydła szczątkowe lub całkiem zanikłe, ale występują również formy długoskrzydłe. Odwłok samca ma dwupłatowy, wcięty ostatni tergit. Samicę wyróżnia pokładełko z zębem u nasady płatów dolnych i brakiem zębów na wierzchołkach płatów.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezskrzydły

      niemający skrzydeł


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma skrzydeł


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezskutecznie

      przysłówek

       (1.1) bez osiągnięcia oczekiwanego skutku


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezskuteczność

      bezskuteczny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezskuteczne


      Patrz:bezskuteczny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezskuteczny

      niedający wyników, nieprzynoszący rezultatów; daremny, nadaremny, próżny


      przymiotnik

       (1.1) nieprzynoszący żadnego z oczekiwanych skutków

       (1.2) praw. o czynności prawnej taki, który pozostając co do zasady ważny, tymczasowo nie ma skutków prawnych do czasu uzyskania zgody osób trzecich albo będąc ważnym, ograniczony jest tak by nie łamać praw osób trzecich


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezśladowo

      bezśladowy


      Patrz:bezśladowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezśladowy

      niepozostawiający śladów


      przymiotnik

       (1.1) niezostawiający śladów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsmakowy

      o pokarmie: nie mający smaku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsmarowy

      przymiotnik

       (1.1) techn. nie wymagający smarowania, użycia smarów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezśnieżny

      cechujący się brakiem śniegu


      przymiotnik

       (1.1) charakteryzujący się brakiem śniegu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsoczewkowy

      przymiotnik

       (1.1) nie mający soczewek


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsoczność

      stan niewydzielania soku żołądkowego przez zanikłą lub uszkodzoną błonę śluzową żołądka; achylia


      Bezsoczność (łac. achylia) – niewydzielanie soku żołądkowego z powodu zaburzeń w funkcjonowaniu błony śluzowej żołądka. Bezpośrednim powodem tego stanu może być

      • zapalenie błony śluzowej żołądka
      • sympatykotonia
      • niedokrwistość złośliwa
      • rak żołądka

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezsojowy

      niezwierający soi


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsolność

      bezsolny


      Patrz:bezsolny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsolny

      niezawierający soli


      przymiotnik

       (1.1) nie zawierający soli, pozbawiony soli


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezspójnikowy

      w językoznawstwie: połączony bez użycia spójnika; asyndetyczny


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) gram. nie zawierający spójnika


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezspornie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w taki sposób, który nie wzbudza kontrowersji, sporów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsporność

      bezsporny


      Patrz:bezsporny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsporny

      niebudzący wątpliwości


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie budzi wątpliwości


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsprzecznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) od: bezsprzeczny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsprzeczny

      niedający się zaprzeczyć


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie budzi sprzeciwu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezstanowy

      serwer bezstanowy - serwer nie przechowujący żadnych informacji o kliencie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezstekowiec

      ssak, którego układ pokarmowy, wydalniczy i rozrodczy nie ma wspólnego ujścia w steku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezsterowy

      niemający steru


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezstopniowo

      bezstopniowy


      Patrz:bezstopniowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezstratność

      nietracenie czegoś, np. jakości, danych


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezstratne


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezstratny

      niepowodujący strat


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezstresowiec

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) iron. rozrabiające dziecko „wychowywane bez stresowania”, zwłaszcza gdy rozrabia w obecności rodziców


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezstresowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezstresowe; cecha tych, którzy są bezstresowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezstresowy

      niewywołujący stresu


      przymiotnik

       (1.1) nie powodujący stresu, nie stresujący


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezstroikowy

      przymiotnik

       (1.1) muz. nie mający stroiku


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezstronnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezstronny, obiektywnie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezstronniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezstronnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezstronność

      brak stronniczości, brak uprzedzeń


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co jest bezstronne, kto jest bezstronny


      Bezstronność - dyrektywa sprawiedliwości, w myśl której decyzja powinna być podejmowana na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie osobistych przekonań, uprzedzeń, preferencji lub w wyniku wpływu innych osób. Jest to brak dezaprobaty, pewne przyzwolenie, brak sprzeciwu.

      Bezstronność jest też stanowiskiem osoby, która nie chce brać udziału w sporze lub konflikcie.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezstronny

      obiektywny


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie opowiada się po żadnej ze stron (np. konfliktu)


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezstykowy

      przymiotnik

       (1.1) techn. nie mający styków, punktów styku; odbywający się bez zetknięcia elementów, powierzchni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezstylowość

      bezstylowy


      Patrz:bezstylowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezstylowy

      niemający stylu, nieutrzymany w żadnym stylu


      przymiotnik

       (1.1) książk. nie mający stylu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezsufiksalność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezsufiksalne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsufiksalny

      przymiotnik

       (1.1) gram. zob. bezprzyrostkowy.


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezświerkowy

      nieskładający się z świerków


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezświetlność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezświetlne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszczękowce

      nadgromada najprymitywniejszych kręgowców wodnych; bezżuchwowce


      Bezżuchwowce, bezszczękowce (Agnatha, czyt. agnata) – takson prymitywnych, pozbawionych szczęk kręgowców wodnych, do których należą minogokształtne i śluzicokształtne oraz wymarłe kostnopancerne, Heterostraci i Thelodonti. W zależności od przyjętej systematyki klasyfikowany jest w randze nadgromady, supergromady lub infratypu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezszczękowiec

      przedstawiciel nadgromady kręgowców wodnych, charakteryzujących się brakiem kości szczęki; bezżuchwowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezszczotkowo

      bezszczotkowy


      Patrz:bezszczotkowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezszczotkowy

      silnik bezszczotkowy - rodzaj silnika elektrycznego z elektrycznie sterowanym komutatorem; silnik BLDC


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezszelestność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezszelestne; cecha tych, którzy są bezszelestni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszelestny

      cichy


      przymiotnik

       (1.1) nie powodujący szeleszczenia, szelestów

       (1.2) przen. bez słyszalnych uchem ludzkim dźwięków


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezszeryfowy

      przymiotnik

       (1.1) typogr. o krojach pisma: nie mający szeryfów, czyli ozdobnych zakończeń znaków


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszkieletowy

      niemający szkieletu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezszkodowość

      niepowodowanie szkód


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezszkodowy

      przymiotnik

       (1.1) nie powodujący szkód, strat materialnych


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszkolny

      przymiotnik

       (1.1) niemający szkoły


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszmerowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezszmerowe; cecha tych, którzy są bezszmerowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsznurowy

      przymiotnik

       (1.1) telekom. techn. nie wymagający kabla do działania, bezprzewodowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszpon

      gatunek ptaka z rodziny kurowatych; kuropatwa koroniasta


      Bezszpon (Rollulus rouloul) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Rollulus. W naturze zamieszkuje lasy bambusowe i palmowe Półwyspu Malajskiego, Sumatry i Borneo. Nie wiadomo dlaczego jego nazwa polska to „bezszpon”, gdyż jak każdy kurowaty posiada ostrogi. Jest chętnie hodowanym ptakiem. Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Nie wyróżnia się żadnych podgatunków. W Polsce występuje też pod nazwami „puchoczub” oraz „kuropatwa koroniasta”.

      Cechy gatunku
      Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Upierzenie samca jest czarne z metalicznym, zielono-niebieskim połyskiem. Na głowie ma biały „berecik” oraz czerwony czub. Jak każdy kurak posiada też róże. Samica jest zielona, również z połyskiem, ale ma kasztanowe skrzydła, szarobrązową głowę i nie ma czuba. Obie płci posiadają czerwone nogi i czarne, błyszczące dzioby. Słabo latają. Są ptakami monogamicznymi – w czasie lęgów żyją w parach, później łączą się w stada rodzinne.
      Wymiary
      • długość ciała: dorasta do 26 cm długości, więc jest trochę mniejszy od kuropatwy.
      • masa ciała: 150–190 g
      Pożywienie
      Żywi się owadami, larwami, zielonymi częściami roślin, nasionami i owocami. Szuka ich, grzebiąc nogą w ziemi.
      Biotop
      Lasy bambusowe i palmowe.
      Lęgi
      Gniazdo znajduje się w ukryciu – gęstych zaroślach lub trawach. Jest to niewielki dołek, wyściełany trawą i liśćmi. Samica znosi od 4 do 8 białych jaj. Wysiaduje je sama przez 19–20 dni. Pisklęta są podobne do rodziców, zależnie od swojej płci. Samczyki łatwo poznać, gdyż mają niebieskie pokrywy podogonowe.
      Hodowla
      Nadają się do trzymania ich przy domu, pod warunkiem, że zapewni się im przestronną, zewnętrzną wolierę, w której będzie posadzona duża ilość roślin.
      Status
      Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bezszpona za gatunek narażony na wyginięcie (VU – vulnerable) od 2021 roku; wcześniej, od 2000 roku, miał on status gatunku bliskiego zagrożenia (NT – near threatened), a od 1988 roku – „niższego ryzyka / najmniejszej troski” (LR/LC – lower risk / least concern). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy.

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezszumność

      bezszumny


      Patrz:bezszumny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezszumny

      niepowodujący szumu


      przymiotnik

       (1.1) techn. niewywołujący szumów; działający bez wytwarzania niepożądanych dźwięków lub zakłóceń

       (1.2) przen. pozbawiony niepotrzebnych kontekstów, zakłóceń, przeszkód


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezszwowo

      przysłówek sposobu

       (1.1) włók. bez użycia szwów

       (1.2) biol. bez widocznych zrośli w strukturze


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszwowy

      niemający szwów


      przymiotnik

       (1.1) nie mający szwów, wykonany bez użycia szwów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezszybny

      przymiotnik

       (1.1) rzad. taki, który nie ma szyb


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezszynowy

      o środku lokomocji: nieporuszający się po szynach, niewymagający infrastruktury szynowej do przemieszczania się


      przymiotnik

       (1.1) niewykorzystujący szyn do poruszania się


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezszypułkowy

      przymiotnik

       (1.1) bot. niemający szypułek


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsłoneczny

      przymiotnik

       (1.1) bez słońca; pozbawiony dostępu do słońca


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezsłowny

      niewyrażony słowami


      przymiotnik

       (1.1) wyrażony lub odbywający się bez użycia słów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beztalencie

      1. człowiek niemający talentu;
      2. brak talentu;
      3. rzecz wykonana bez talentu


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) pogard. człowiek bez talentu

       (1.2) pogard. brak talentu

       (1.3) pogard. rzecz zrobiona bez talentu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beztalentny

      przymiotnik

       (1.1) rzad. pozbawiony talentu


      Źródła:

      Wiktionary

      Beztarczowce

      gromada małych mięczaków bez muszli; bezpłytkowce, beztarczowe


      Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beztarczowe

      gromada małych mięczaków bez muszli; bezpłytkowce, beztarczowce


      Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beztekstylny

      nietekstylny;
      1. taki, w którym należy przebywać bez ubrania;
      2. niemający na sobie ubrania


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezterminowość

      bezterminowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezterminowe; cecha tych, którzy są bezterminowi


      Patrz:bezterminowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezterminowy

      niemający określonego terminu


      przymiotnik

       (1.1) niemający wyznaczonej daty zakończenia


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beztestamentowy

      nieopierający się na testamencie


      Źródła:

      SJP.pl

      Beztkankowiec

      przedstawiciel podkrólestwa zwierząt, który nie wykształcił właściwych tkanek i organów; nietkankowiec, przedtkankowiec, nibytkankowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Beztlenowce

      grupa organizmów rozwijających się w warunkach beztlenowych lub w obecności znikomych ilości tlenu; anaeroby, anaerobionty, anoksybionty


      Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.

      Wyróżnia się:

      • anaeroby obligatoryjne (beztlenowce bezwzględne), żyjące jedynie w warunkach pozbawionych tlenu, który jest dla nich toksyczny
      • anaeroby fakultatywne (beztlenowce względne), rozwijające się zarówno w obecności tlenu, jak i w warunkach beztlenowych.

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beztlenowiec

      organizm rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu; anaerob, anaerobiont, anoksybiont


      Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.

      Wyróżnia się:

      • anaeroby obligatoryjne (beztlenowce bezwzględne), żyjące jedynie w warunkach pozbawionych tlenu, który jest dla nich toksyczny
      • anaeroby fakultatywne (beztlenowce względne), rozwijające się zarówno w obecności tlenu, jak i w warunkach beztlenowych.

      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Beztlenowy

      1. niezawierający tlenu (np. komora beztlenowa);
      2. zachodzący bez udziału tlenu (np. fermentacja beztlenowa);
      3. rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu (np. bakterie beztlenowe)


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie zawiera tlenu

       (1.2) taki, który obywa się bez tlenu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezto

      spójnik

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z tego powodu, dlatego


      Źródła:

      Wiktionary

      Beztreściowość

      beztreściowy


      Patrz:beztreściowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Beztreściwy

      1. niemający głębszej treści; błahy, beztreściowy;
      2. o pokarmie, sposobie żywienia lub odżywiania się: niedostarczający wartościowych składników odżywczych


      Źródła:

      SJP.pl

      Beztroska

      1. pogodna atmosfera, wesołość;
      2. nieprzejmowanie się niczym


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak trosk, zmartwień

       (1.2) nieprzejmowanie się niczym, brak dbałości o coś

      forma przymiotnika.

       (2.1) ż. lp. od: beztroski


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beztroski

      1. niemający trosk, kłopotów; radosny, wesoły;
      2. świadczący o braku trosk, kłopotów, np. beztroska zabawa;
      3. nieskłonny do martwienia się, nieprzejmujący się niczym


      przymiotnik

       (1.1) nie mający trosk, zmartwień

       (1.2) świadczący o braku problemów, zmartwień


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beztrosko

      przysłówek

       (1.1) w sposób beztroski


      Źródła:

      Wiktionary

      Beztroskość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beztroskie; cecha tych, którzy są beztroscy


      Źródła:

      Wiktionary

      Beztrwożnie

      beztrwożny


      Patrz:beztrwożny

      Źródła:

      SJP.pl

      Beztrwożność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beztrwożne; cecha tych, którzy są beztrwożni


      Źródła:

      Wiktionary

      Beztrwożny

      nieznający trwogi, lęku


      Źródła:

      SJP.pl

      Beztydziyń

      przysłówek

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. w ciągu tygodnia


      Źródła:

      Wiktionary

      Beztytułowy

      niemający tytułu


      przymiotnik

       (1.1) rzad. taki, który nie ma tytułu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Beztłuszczowy

      niezawierający tłuszczu


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie zawiera tłuszczu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezuch

      rzeczownik, rodzaj męski

       (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny, wizyta


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezuchy

      niemający uszu, uch lub jednego ucha


      przymiotnik

       (1.1) niemający ucha lub uszu - narządu słuchu

       (1.2) niemający ucha lub uch - uchwytów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezuczuciowość

      bezuczuciowy


      Patrz:bezuczuciowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezuczuciowy

      niemający uczuć


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezudarowy

      wiertarka bezudarowa - wiertarka niewyposażona w funkcję udaru


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezumność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezumne; cecha tych, którzy są bezumni


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezumowny

      nie potwierdzony żadną umową


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezustannie

      przysłówek

       (1.1) bez przerwy, ciągle, nieprzerwanie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezustanność

      nieprzerwaność, ciągłość, ustawiczność; permanentność, trwałość


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezustanny

      trwający ciągle


      przymiotnik

       (1.1) taki, który trwa ciągle, bez przerwy


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezustawny

      dawniej: nieustanny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezusterkowość

      bezusterkowy


      Patrz:bezusterkowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezusterkowy

      niemający usterek


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezustnikowy

      niemający ustnika


      przymiotnik

       (1.1) muz. niemający ustnika


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezuszny

      w odniesieniu do przedmiotów: niemający ucha; bezuchy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezużytecznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób pozbawiony użyteczności, bez praktycznego sensu lub efektu


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezużyteczność

      bezużyteczny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezużyteczne


      Patrz:bezużyteczny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezużyteczny

      do niczego nieprzydatny


      przymiotnik

       (1.1) taki, z którego nie ma żadnego użytku


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwartościowość

      bezwartościowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwartościowe; cecha tych, którzy są bezwartościowi


      Patrz:bezwartościowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwartościowy

      1. nic nie wart, niemający wartości;
      2. będący kiepskiej jakości;
      3. o człowieku: wyróżniający się ujemnymi cechami charakteru


      przymiotnik

       (1.1) nieposiadający żadnej wartości

       (1.2) złej jakości

       (1.3) o osobie mający zły, słaby charakter, niemający żadnych zalet


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwarunkowo

      przysłówek

       (1.1) bez względu na cokolwiek, bez stawiania warunków

       (1.2) koniecznie, bezwzględnie, absolutnie


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwarunkowość

      bezwarunkowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwarunkowe; cecha tych, którzy są bezwarunkowi


      Patrz:bezwarunkowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwarunkowy

      nieograniczony żadnymi warunkami


      przymiotnik

       (1.1) nieograniczony warunkami, niezależny od żadnych warunków; całkowity, absolutny, zupełny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwąsy

      niemający wąsów


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie ma wąsów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwątpliwość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwątpliwe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwątpliwy

      dawniej: niewątpliwy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwentylowy

      niemający wentyli


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwęzełkowy

      niemający węzełków, wykonany bez węzełków, np. siatki bezwęzełkowowe


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwęzłowy

      niemający węzłów, np. sieć rybacka bezwęzłowa


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwiednie

      przysłówek sposobu

       (1.1) bez udziału świadomości


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwiedność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwiedne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwiedny

      wykonywany, odbywający się bez udziału świadomości


      przymiotnik

       (1.1) wykonany bez udziału świadomości


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwietrznie

      przysłówek

       (1.1) bez wiatru


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwietrzność

      bezwietrzny


      Patrz:bezwietrzny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwietrzny

      bez wiatru


      przymiotnik

       (1.1) charakteryzujący się brakiem wiatru


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwieżowy

      niemający wież


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwinny

      przymiotnik

       (1.1) przest. niewinny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwiństwo

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) stpol. niewinność


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwiórowy

      przymiotnik

       (1.1) techn. niepowodujący powstawania wiórów


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwirowość

      cecha płynu niemającego w żadnym punkcie wypadkowej prędkości kątowej


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwirowy

      o przepływie płynu: niemający w żadnym punkcie wypadkowej prędkości kątowej


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwitaminowy

      niezawierający witamin


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwizowy

      niewymagający wiz


      przymiotnik

       (1.1) niewymagający uzyskania wizy

       (1.2) niemający wizy


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwodnik

      1. bezwodnik kwasowy - tlenek, który łącząc się z wodą, tworzy kwas nieorganiczny;
      2. bezwodnik kwasów organicznych - związek chemiczny otrzymywany przez odwodnienie kwasów karboksylowych;
      3. bezwodnik zasadowy - tlenek, który łącząc się z wodą, tworzy zasadowe wodorotlenki


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) chem. tlenek niemetalu tworzący kwas lub zasadę w połączeniu z wodą


      Bezwodniki kwasowe – grupa związków chemicznych, które w wyniku praktycznej lub teoretycznej reakcji z wodą tworzą kwasy zarówno organiczne jak i nieorganiczne. Formalnie bezwodnikiem kwasowym jest cząsteczka powstająca po usunięciu dwóch atomów wodoru i jednego atomu tlenu z cząsteczki kwasu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezwodność

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwodne


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwodny

      1. niemający rzek, jezior itp.;
      2. o związku chemicznym: niezawierający wody;
      3. o urządzeniu: działające bez użycia wody


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony wody, wilgoci

       (1.2) chem. niezawierający wody w swej strukturze krystalicznej

       (1.3) techn. niepotrzebujący wody do działania


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwodzie

      brak płynu owodniowego


      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) med. patologiczny brak płynu owodniowego w przebiegu ciąży;

       (1.2) przest. stan braku wody


      Małowodzie (łac. oligohydramnion) i bezwodzie (łac. anhydramnion) – stany, w których ilość płynu owodniowego jest za mała. Małowodzie rozpoznaje się, gdy ilość płynu owodniowego w 32–36 tygodniu ciąży jest mniejsza niż 500 ml, albo gdy indeks płynu owodniowego (wskaźnik AFI) wynosi poniżej 5-6.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezwolnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób bezwolny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwolność

      bezwolny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwolne; cecha tych, którzy są bezwolni


      Patrz:bezwolny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwolny

      dający sobą kierować


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma własnej woli

       (1.2) o słabej woli, niepotrafiący się sprzeciwić


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwonność

      bezwonny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwonne; cecha tych, którzy są bezwonni


      Patrz:bezwonny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwonny

      niemający woni; bezzapachowy


      przymiotnik

       (1.1) niemający zapachu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezworkowiec

      potocznie: odkurzacz bez worka mający specjalny pojemnik na kurz; odkurzacz bezworkowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezworkowy

      niemający worka, np. odkurzacz bezworkowy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwstyd

      nieskromność, nieprzyzwoitość


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) nieskromność w postępowaniu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwstydnica

      kobieta niemająca wstydu, skromności, pozbawiona skrupułów


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) kobieta zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwstydnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezwstydny


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwstydniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezwstydnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwstydniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezwstydny; bardziej bezwstydny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwstydnik

      człowiek niemający wstydu, skromności, pozbawiony skrupułów


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) osoba zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwstydność

      brak wstydu, skrupułów, skromności


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwstydne; cecha tych, którzy są bezwstydni


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwstydny

      pozbawiony wstydu, nieprzyzwoity, bezczelny; zbereźny, sprośny, lubieżny


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie odczuwa wstydu; bez skrupułów

       (1.2) taki, który świadczy o braku skromności


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwyjątkowość

      bezwyjątkowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezwyjątkowe


      Patrz:bezwyjątkowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwyjątkowy

      niedopuszczający wyjątków


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma wyjątków


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwyjściowość

      bezwyjściowy


      Patrz:bezwyjściowy

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwymiarowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwymiarowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwymiarowy

      przymiotnik

       (1.1) nie mający wymiarów

       (1.2) fiz. nie posiadający jednostki miary


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwypadkowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezwypadkowe; cecha tych, którzy są bezwypadkowi


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwypadkowy

      taki, w którym nie doszło do wypadku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwysiłkowość

      brak wysiłku, niewymaganie wysiłku


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwysiłkowy

      niewymagający wysiłku; lekki, łatwy


      przymiotnik

       (1.1) niewymagający wysiłku


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwyznaniowiec

      osoba nienależąca do żadnego wyznania religijnego


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwyznaniowość

      bezwyznaniowy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwyznaniowe; cecha tych, którzy są bezwyznaniowi


      Patrz:bezwyznaniowy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwyznaniowy

      niezwiązany z żadnym wyznaniem religijnym


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie wyznaje lub nie uznaje żadnej religii


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwzględnie

      przysłówek

       (1.1) w sposób surowy, okrutny

       (1.2) w sposób całkowity, zupełnie

       (1.3) w sposób bezwarunkowy i bez względu na cokolwiek


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwzględniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezwzględnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwzględniejszy

      stopień wyższy od przymiotnika: bezwzględny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwzględność

      bezwzględny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzymiotnikowy od|bezwzględny.


      Patrz:bezwzględny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwzględny

      1. bezwarunkowy, konieczny;
      2. surowy, okrutny, bez skrupułów


      przymiotnik

       (1.1) okrutny, pozbawiony współczucia

       (1.2) ściśle wymagany, niedopuszczający wyjątków

       (1.3) niezależny od okoliczności, nieuwarunkowany

       (1.4) mat. pozbawiony znaku, będący wynikiem wartości bezwzględnej

       (1.5) metrol. wyrażony w tych samych jednostkach, co mierzona wielkość


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwzrokowy

      odbywający się bez udziału wzroku


      przymiotnik

       (1.1) dziejący się, wykonywany bez udziału wzroku


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwład

      1. niechęć lub niezdolność do czynu, poruszania się; inercja
      2. niemożność wykonywania jakichkolwiek ruchów porażoną częścią ciała; porażenie


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) stan braku działania, pasywności, nieskuteczności

       (1.2) med. brak możliwości poruszania częścią ciała na skutek uszkodzenia układu nerwowego


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwładnieć

      stawać się bezsilnym, bezradnym; bezsilnieć, bezradnieć


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwładniej

      stawać się bezsilnym, bezradnym; bezsilnieć, bezradnieć


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwładność

      1. cecha ciała polegająca na dążeniu do zachowania stanu, w którym się to ciało znajduje;
      2. niezdolność poruszania się


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezwładne

       (1.2) cecha tych, którzy są bezwładni

       (1.3) fiz. opór ciała materialnego przy przyspieszaniu


      Bezwładność, inercja – właściwość wszystkich ciał materialnych o masie spoczynkowej większej od zera, polegająca na tym, że w inercjalnym układzie odniesienia, jeśli na ciało nie działa siła lub działające siły równoważą się, to porusza się ono ruchem jednostajnym lub pozostaje w spoczynku. Zmiana prędkości ciała wymaga działania siły. Bezwładność ciał postulowana jest przez zasadę bezwładności. Miarą bezwładności ciała jest jego masa, natomiast jej odpowiednikiem w ruchu obrotowym – moment bezwładności.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bezwładnościowy

      oparty na bezwładzie; bezwładny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwładny

      1. niemający zdolności poruszania się;
      2. w fizyce: dotyczący bezwładności ciał fizycznych


      przymiotnik

       (1.1) nieruchomy z powodu braku sił witalnych, ułomności lub uszkodzenia

       (1.2) przen. nie podejmujący aktywności z powodu braku realnej władzy


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwłasnościowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwłasnościowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezwłasnościowy

      nie oparty na prawie własności; będący bez własności


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwłasnowolność

      bezwłasnowolny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwłasnowolne; cecha tych, którzy są bezwłasnowolni


      Patrz:bezwłasnowolny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezwłosowy

      nieposiadający włosów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezwłosy

      niemający włosów; łysy


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) niemający włosów, będący bez włosów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezżądłowe

      1. niemający żądła;
      2. o cechach bezżądłowych (plemię pszczół)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezżądłowy

      1. niemający żądła;
      2. o cechach bezżądłowych (plemię pszczół)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezżądły

      niemający żądła


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma żądła


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzapachowo

      przysłówek

       (1.1) rzad. w sposób bezzapachowy


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezzapachowość

      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) cecha tego, co bezzapachowe


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezzapachowy

      niemający zapachu; bezwonny


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma zapachu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzarodkowe

      grupa roślin niewytwarzających kwiatów, rozmnażających się głównie przez zarodniki; kryptogamy, skrytopłciowe


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzasadność

      bezzasadny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezzasadne


      Patrz:bezzasadny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzasadny

      niemający podstawy; bezpodstawny, nieuzasadniony


      przymiotnik

       (1.1) taki, który nie ma racji bytu; nieuzasadniony, bezpodstawny, nieusprawiedliwiony


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzawodny

      dawniej: niezawodny


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzałogowiec

      bezzałogowy statek powietrzny; drona, dron, bezpilotowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzałogowy

      1. niemający załogi;
      2. odbywający się bez udziału załogi


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) lotn. astronaut. taki, który nie ma załogi


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzbiornikowy

      niemający lub niewymagający zbiornika


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzboczny

      dawniej: nieodbiegający od tematu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzębie

      całkowity brak zębów spowodowany nieleczoną próchnicą, chorobami przyzębia lub urazem


      Bezzębie – stan całkowitego braku naturalnych zębów. Może prowadzić do wielu zaburzeń funkcjonowania organizmu, jak na przykład zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego, cukrzycy typu II i przewlekłej choroby nerek.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezzębne

      rząd ssaków, których zęby nie mają korzeni i emalii; Edentata


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzębność

      bezzębny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) brak zębów


      Patrz:bezzębny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzębny

      1. niemający zębów; bezzęby;
      2. środowiskowo: słaby, bezradny


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) taki, który nie ma zębów; pozbawiony zębów

       (1.2) przen. słaby, bezradny i niegroźny


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzęby

      nie mający zębów; bezzębny


      przymiotnik

       (1.1) przest. taki, który nie ma zębów


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezżenność

      bezżenny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezżenne; cecha tych, którzy są bezżenni


      Patrz:bezżenny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezżenny

      1. niemający żony;
      2. taki, którego charakterystyczną cechą jest brak żony


      przymiotnik

       (1.1) zwykle o mężczyźnie: nie mający żony, będący kawalerem; nie będący mężem, małżonkiem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezżeństwo

      niewchodzenie w związek małżeński; bezżenność, agamia


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezziarnisty

      niezawierający ziaren


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzieleniowy

      nie zawierający ciałek zieleni


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzielny

      przymiotnik

       (1.1) bot. taki, który nie ma zielonych, fotosyntetyzujących części


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezżuchwowce

      nadgromada najprymitywniejszych kręgowców wodnych; bezszczękowce


      Bezżuchwowce, bezszczękowce (Agnatha, czyt. agnata) – takson prymitywnych, pozbawionych szczęk kręgowców wodnych, do których należą minogokształtne i śluzicokształtne oraz wymarłe kostnopancerne, Heterostraci i Thelodonti. W zależności od przyjętej systematyki klasyfikowany jest w randze nadgromady, supergromady lub infratypu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bezżuchwowiec

      przedstawiciel nadgromady kręgowców wodnych, charakteryzujących się brakiem kości szczęki; bezszczękowiec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezżużlowy

      pozbawiony żużlu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzwrotność

      bezzwrotny


      Patrz:bezzwrotny

      Źródła:

      SJP.pl

      Bezzwrotny

      niepodlegający zwrotowi, niepodlegający spłacie


      przymiotnik

       (1.1) nieobjęty obowiązkiem zwrotu


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzwłocznie

      przysłówek sposobu

       (1.1) w sposób bezzwłoczny, natychmiast


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezzwłoczność

      bezzwłoczny


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezzwłoczne


      Patrz:bezzwłoczny

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezzwłoczny

      natychmiastowy


      przymiotnik

       (1.1) mający nastąpić natychmiast, bez zwłoki


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezżyłka

      bezżyłka plamista - gatunek karaczana


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezład

      brak organizacji, nieporządek, bałagan


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) stan braku ładu, porządku


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezładniak

      przedstawiciel podklasy grzybów z klasy workowców właściwych


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezładniaki

      podklasa grzybów z klasy workowców właściwych


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezładnie

      przysłówek sposobu

       (1.1) bez ładu; w bałaganie; bez organizacji


      Źródła:

      Wiktionary

      Bezładniej

      stopień wyższy od przysłówka: bezładnie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezładnik

      dawniej: osoba nieporządna, niezorganizowana


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezładność

      stan bezładu; chaotyczność


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezładne; cecha tych, którzy są bezładni


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezładny

      charakteryzujący się brakiem ładu; nieuporządkowany, chaotyczny


      przymiotnik

       (1.1) pozbawiony ładu, porządku


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezłodygowy

      nieposiadający łodygi


      przymiotnik

       (1.1) bot. taki, który nie posiada łodygi


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezłożyskowce

      takson obejmujący ssaki z rzędu stekowców i nadrzędu torbaczy


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezłożyskowiec

      ssak cechujący się prymitywnym łożyskiem lub jego brakiem


      Źródła:

      SJP.pl

      Bezłuski

      niepokryty łuskami, np. murena bezłuska


      przymiotnik

       (1.1) zool. nie mający łusek, nie pokryty łuskami


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bezłuskowy

      przymiotnik

       (1.1) wojsk. o pocisku, amunicji: nie mający łuski; o broni: wykorzystujący takie pociski


      Źródła:

      Wiktionary

      Bełchatów

      miasto w Polsce


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

       (1.1) geogr. miasto w Polsce;


      Bełchatów – miasto powiatowe w województwie łódzkim, siedziba powiatu bełchatowskiego. Położone na Wzniesieniach Południowomazowieckich, w mezoregionie Wysoczyzna Bełchatowska nad rzeką Rakówką, ok. 50 km na południe od Łodzi i ok. 25 km na zachód od Piotrkowa Trybunalskiego.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bełchatowianin

      mieszkaniec Bełchatowa


      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (1.1) mieszkaniec Bełchatowa

       (1.2) osoba pochodząca z Bełchatowa, urodzona w Bełchatowie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełchatowianka

      mieszkanka Bełchatowa


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) mieszkanka Bełchatowa

       (1.2) kobieta pochodząca z Bełchatowa, urodzona w Bełchatowie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełchatowski

      przymiotnik od: Bełchatów


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) dotyczący Bełchatowa, związany z Bełchatowem


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełchów

      wieś w województwie łódzkim


      Bełchów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Nieborów.

      Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełcik

      nazwisko


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) zdrobn. od bełt


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełczyna

      wieś w Polsce


      Bełczyna – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Wleń, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełdański

      przymiotnik od: Bełdany (jezioro w Polsce)


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełdany

      jezioro w Polsce


      Bełdany – jezioro polodowcowe, rynnowe znajdujące się w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida, w całości na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego, otoczone sosnowo - świerkowymi lasami Puszczy Piskiej.

      Zbiornik usytuowany jest na wysokości 116 m n.p.m., obecnie powierzchnia to 944 ha i z biegiem lat staje się coraz mniejsza. W 1955 powierzchnia jeziora wynosiła 1 241,6 ha. Zbiornik podlega eutrofizacji. Na jeziorze znajdują się 3 wyspy. Składa się z wyraźnie wyodrębnionych dwóch części – południowej, o mocno rozwiniętej linii brzegowej, i północnej, węższej i mniej urozmaiconej. Na północy łączy się z jeziorem Mikołajskim, a na południowym, poprzez wodną śluzę komorową Guzianka z jeziorem Guzianka Mała i dalej z jeziorem Guzianka Wielka i jeziorem Nidzkim. Brzegi jeziora wysokie, strome i zalesione. 14 lutego 1968 wyspa na Bełdanach otrzymała nazwę Siekierniak.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełdów

      wieś w województwie łódzkim


      Bełdów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Aleksandrów Łódzki.

      Obecnie znajduje się tu siedziba sołectwa i szkoła podstawowa.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełk

      rzeczownik, rodzaj męski

       (1.1) daw. ryb. zagłębienie w dnie morza, topiel wodna, głębia

       (1.2) gw-pl|Mazowsze. brzuch


      W Polsce
      • Bełk – część wsi Ochotnica Dolna w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna
      • Bełk – przysiółek wsi Cisek w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Cisek
      • Bełk – część wsi Czudec w woj. podkarpackim, w pow. strzyżowskim, w gminie Czudec
      • Bełk – wieś w woj. śląskim, w pow. rybnickim, w gminie Czerwionka-Leszczyny
      • Bełk – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Imielno
      • Bełk – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. działdowskim, w gminie Lidzbark
      • Bełk – gromada
      • Bełk – dawna gmina

      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bełkaczek

      rodzaj skorupiaków z rzędu obunogów


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełkocik

      zdrobnienie od: bełkot


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) zdrobn. od bełkot


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełkot

      1. niezrozumiała, niewyraźna mowa lub nieartykułowane dźwięki;
      2. pozbawiona sensu wypowiedź


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) niewyraźna mowa, bełkotanie

       (1.2) pot. wypowiedź nie mająca sensu, z której nic konkretnego nie wynika; mowa trawa, pustosłowie


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełkotać

      mówić bezładnie lub od rzeczy


      czasownik przechodni niedokonany (dk. zabełkotać)

       (1.1) wypowiadać słowa w sposób bardzo niewyraźny, trudny do zrozumienia

       (1.2) formułować wnioski bardzo niejasno


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełkotanie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) mówienie w sposób niewyraźny, niezrozumiały

       (1.2) przen. wyrażanie się w sposób nielogiczny, niezborny i zawiły


      Bełkotanie – ciężka postać dyslalii polegająca na niemożności prawidłowego wymawiania dźwięków. Do bełkotania zalicza się reranie (nieprawidłowe wymawianie głoski „r” np.: rower = lowel); seplenienie i szeplenienie (nieprawidłowe wymawianie głosek „s” i „sz” np.: stacja = sztacja, poszła = posła); zniekształceniom może ulegać wymowa innych głosek np.: „k”, „l”, „p” i in.


      Źródła:

      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bełkotka

      urządzenie służące do wprowadzania gazu lub pary pod powierzchnię cieczy; barboter


      Bełkotka − najstarsze i najsłynniejsze źródło w Iwoniczu-Zdroju, położone na stokach góry Przedziwnej. Nazwa pochodzi od wydobywającego się z dna źródła gazu ziemnego, wywołującego bulgotanie ("bełkot") wody. Ilość wydobywającego się gazu była wówczas na tyle duża, że do największych atrakcji, popularnych wśród gości uzdrowiska, należało jego zapalanie. Wyglądało to wtedy tak, jakby paliła się powierzchnia wody. Obecnie ilość wydobywającego się gazu jest niewielka i jego stężenie jest zbyt niskie, by można go było zapalić.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełkotliwiej

      stopień wyższy od przysłówka: bełkotliwie


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełkotliwość

      bełkotliwy


      rzeczownik, rodzaj żeński

       (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bełkotliwe; cecha tych, którzy są bełkotliwi


      Patrz:bełkotliwy

      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełkotliwy

      podobny do bełkotu


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełski

      przymiotnik od: Bełz, miasto na Ukrainie


      przymiotnik relacyjny

       (1.1) związany z Bełzem, dotyczący Bełza


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełsznica

      wieś w województwie śląskim


      Bełsznica (niem. Belschnitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Gorzyce. W latach 1945–1954 siedziba gminy Bełsznica.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełt

      1. bełtanie się wody; plusk;
      2. nasada strzały z trzema odpowiednio wykrojonymi piórami;
      3. strzała, pocisk do kuszy;
      4. cieśnina morska


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

       (1.1) pocisk kuszy;

       (1.2) lotka, nasada strzały z piórami

       (1.3) ryb. drąg służący rybakom do mącenia wody i naganiania ryb w sieci

       (1.4) geogr. wąski przesmyk, cieśnina

       (1.5) pot. wymiociny

      rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

       (2.1) pot. tanie wino lub mieszanka wódki z innym wyrobem alkoholowym

      rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

       (3.1) mitsłow. demon polny wabiący podróżnych na bezdroża;


      Bełt – pocisk przeznaczony do wystrzeliwania z kuszy. W porównaniu ze strzałą stosowaną w łukach, jest od niej krótszy, cięższy i grubszy.

      Podobnie jak w strzale, całość bełtu tworzą: grot, promień i niekiedy lotka. Jego zasięg i prędkość lotu uzależniona jest zarówno od kuszy i jej siły naciągu, jak i od długości oraz masy samego bełtu.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bełtać

      potocznie: mieszać, mącić ciecz


      czasownik przechodni niedokonany (dk. zbełtać)

       (1.1) pot. mącić ciecz


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełtanie

      rzeczownik, rodzaj nijaki

       (1.1) odczasownikowy od|bełtać.


      Źródła:

      Wiktionary

      Bełtowski

      nazwisko


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełtwa

      bełtwa festonowa - gatunek krążkopława występujący w Oceanie Atlantyckim i Morzu Północnym


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełty

      potocznie: kiepskie, tanie wino; alpaga, mózgotrzep, jabol, pryta, siara, wińsko


      Bełty (Bełcz, Bolc) – polski herb szlachecki.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełwin

      Bełwin (ukr. Бовино) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Przemyśl.


      Źródła:

      Wikipedia

      Bełz

      miasto na Ukrainie


      rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

       (1.1) geogr. miasto w Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie sokalskim, nad Sołokiją i Rzeczycą, do 1951 roku znajdowało się w granicach Polski;


      Bełz (ukr. Белз, jid. ‏בעלז‎) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie czerwonogrodzkim, położone nad rzekami Sołokiją i Rzeczycą, 4 km w linii prostej od granicy z Polską. Siedziba hromady Bełz.

      W mieście jest stacja kolejowa Bełz. W granicach miasta znajduje się dawna wieś Witków. Dawniej do Bełza należało Zabłocie.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bełza

      nazwisko, m.in. Józef Bełza (1805-1888) - polski chemik; Igor Bełza (1904-1994) - rosyjski muzykolog i kompozytor pochodzenia polskiego


      Bełza – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec, z nobilitacji.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełżanin

      mieszkaniec Bełżca


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełżanka

      mieszkanka Bełżca


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełżec

      wieś w Polsce


      Bełżec (do 29 maja 1953 Bełzec) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim. Siedziba gminy Bełżec. Leży przy drodze krajowej nr 17.

      Bełżec uzyskał lokację miejską w 1607 r., zdegradowany przed 1676 r. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. W latach 1973–1991 w gminie Tomaszów Lubelski.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wikipedia

      Bełżecki

      przymiotnik od: Bełżec


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełzianin

      mieszkaniec Bełza


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełzianka

      mieszkanka Bełza


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełżyce

      miasto w Polsce


      rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

       (1.1) geogr. miasto w Polsce;


      Bełżyce (jid. בעלזשיצע) – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bełżyce. Położone na Równinie Bełżyckiej.

      Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1417 roku, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim w województwie lubelskim. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie lubelskim, obwodzie lubelskim województwa lubelskiego. Miasto zdegradowane w 1869 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1958 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. lubelskiego.


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary oraz Wikipedia

      Bełżycki

      przymiotnik od: Bełżyce


      przymiotnik

       (1.1) związany z Bełżycami, dotyczący Bełżyc


      Źródła:

      SJP.pl
      Wiktionary

      Bełżyczanin

      mieszkaniec Bełżyc


      Źródła:

      SJP.pl

      Bełżyczanka

      mieszkanka Bełżyc


      Źródła:

      SJP.pl