Eka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. narożnik budynku, kąt w pomieszczeniu

 (1.2) poznań. młodzieżowa grupa koleżeńska (często łobuzerska lub złodziejska) z tej samej dzielnicy bądź ulicy;

 (1.3) poznań. sport. rzut rożny w piłce nożnej


Eka – w gwarze poznańskiej miejska grupa koleżeńska pochodząca z jednej dzielnicy lub okolicy; także powiązana terytorialnie grupa złodziejska.

Nazwa pochodzi od poznańskiej grupy bikiniarzy, którzy wspólnie spędzali razem wiele czasu na rogach (niem. Ecke) ulicy. Grupa taka poruszała się maszerując szeregiem, jeden za drugim, krok w krok, w kolejności od najniższego (prowokatora awantur) do herszta. Pomiędzy członkami różnych grup dochodziło do bójek. Wzorowali się na popkulturze Zachodu, co było zwalczane przez rządzących komunistów; słuchali i tańczyli rock and rolla; nosili fryzury á la Presley i niebieskie zamszowe buty nawiązujące do jednej z pierwszych rockandrollowych piosenek Blue Suede Shoes. Podczas Poznańskiego Czerwca w 1956 roku wzięli czynny udział w walkach zbrojnych pod hasłami wolnościowymi.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Eka-Pierwiastek

pierwiastek, którego istnienie i właściwości zostały przewidziane na podstawie prawa okresowości i budowy układu okresowego, nieznany w momencie publikowania układu okresowego w 1869 r. przez Mendelejewa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek przewidziany przez Mendelejewa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ekaglin

gal; dawna nazwa stosowana dla pierwiastka przewidzianego przez teorię, przed jego rzeczywistym odkryciem


Gal (Ga, łac. gallium) – pierwiastek chemiczny z bloku p układu okresowego, o liczbie atomowej 31. Jest twardym i kruchym metalem o kolorze srebrzystobiałym. Ma przełam muszlowy podobny do szkła. Topi się w temperaturze 29,76 °C, trzymany w dłoni zamienia się w ciecz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekawa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Łotwie, siedziba gminy Ekawa

 (1.2) geogr. rzeka na Łotwie, dopływ Lelupy


Ekawa (łot. Iecava, niem. hist. Eckau) – miasto w novadsie Bauska, na Łotwie. Położone 45 km na południe od Rygi. W 2019 roku miasto liczyło 5660 mieszkańców. Przez miasto przebiegają droga magistralna A7 i trasa europejska E67 oraz przepływa rzeka Ekawa.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ekd

Elektryczna Kolej Dojazdowa


Źródła:

SJP.pl

Ekdyson

Ekdyzon (ekdyson, ekdysteroi, hormon linienia) – organiczny związek chemiczny z grupy steroidów, hormon steroidowy, produkowany przez larwy i poczwarki stawonogów (zooekdyson) oraz syntetyzowany przez wiele roślin (fitoekdyson).


Źródła:

Wikipedia

Ekdyzon

steroidowy hormon larw i poczwarek stawonogów, syntetyzowany także przez rośliny


Ekdyzon (ekdyson, ekdysteroi, hormon linienia) – organiczny związek chemiczny z grupy steroidów, hormon steroidowy, produkowany przez larwy i poczwarki stawonogów (zooekdyson) oraz syntetyzowany przez wiele roślin (fitoekdyson).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekebergit

minerał z gromady krzemianów


Źródła:

SJP.pl

Ekechejria

Ekechejria, ekecheiria (gr. Ἐκεχειρία) – dosłownie „wyciągnięcie ręki”, w znaczeniu „święty pokój”, „pokój boży”. Tradycja pokoju podczas Igrzysk Olimpijskich. Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 776 roku p.n.e., jednak jak głosi legenda w 820 p.n.e. wyrocznia w Delfach nakazała Likurgowi, królowi Sparty, „restaurację” igrzysk w Olimpii. Termin restauracja znany jest z przekazu, a świadczy on o tym, że i przed 820 rokiem p.n.e. odbywały się zawody, lecz z nieznanych przyczyn zostały przerwane. Taką tezę potwierdzają badania archeologiczne prowadzone w olimpijskim sanktuarium. Wówczas miał na brązowym dysku zostać spisany traktat, którego sygnatariuszami byli:


Źródła:

Wikipedia

Ekerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekierka


Źródła:

Wiktionary

Ekfonetyczny

notacja ekfonetyczna - notacja występująca w V-XV w. w rękopisach syryjskich, żydowskich, bizantyjskich, armeńskich i łacińskich, określająca wyłącznie akcenty, intonację i znaki przestankowe recytowanych śpiewnie tekstów liturgicznych


Źródła:

SJP.pl

Ekfrastyczny

ekfraza


Patrz:ekfraza

Źródła:

SJP.pl

Ekfraza

utwór poetycki poświęcony opisowi dzieła plastycznego


Ekfraza (gr. έκφρασις – dokładny opis) – artystyczny (zwykle szczegółowy) opis dzieła sztuki w literaturze pięknej (zarówno poezji, prozie jak i w dramacie). Może stanowić całość lub część utworu.

Początkowo była tylko figurą retoryczną. Później zyskała także znaczenie genologiczne – zaczęła funkcjonować jako gatunek literacki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekg

elektrokardiogram; ekg.


skrótowiec

 (1.1) med. elektrokardiogram


Elektrokardiografia (EKG) – zabieg diagnostyczny wykorzystywany w medycynie przede wszystkim w celu rozpoznawania chorób serca.

Pomijając EKG wykonywane w czasie operacji na sercu, jest to metoda pośrednia polegająca na rejestracji elektrycznej czynności mięśnia sercowego z powierzchni klatki piersiowej w postaci różnicy potencjałów (napięć) pomiędzy dwiema elektrodami, co graficznie odczytujemy w formie krzywej elektrokardiograficznej, na specjalnym papierze milimetrowym bądź na ekranie monitora.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekg.

skrót od: elektrokardiogram; EKG


Źródła:

SJP.pl

Ekhem

wykrzyknik naśladujący odgłos kasłania, chrząkania itp.; eche, hm


Źródła:

SJP.pl

Ekier

nazwisko


Węgielnica, ekier – przyrząd używany w geodezji i w murarstwie; służy do wytyczania kątów prostych, pełnych i półpełnych, czasem też połowy kąta prostego. Nazwa pochodzi od węgła, czyli narożnika budynku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekiereczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: ekierka


Źródła:

Wiktionary

Ekierka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przyrząd kreślarski o kształcie trójkąta prostokątnego


Ekierka (fr.), trójkąt rysunkowy – prosty przyrząd kreślarski o kształcie trójkąta prostokątnego. Używana do kreślenia prostych prostopadłych i równoległych (do tego celu potrzebne są dwie ekierki). Niestosowana w profesjonalnym kreślarstwie jako za mało precyzyjny przyrząd.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ekiert

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekipa

większa grupa ludzi zebrana w celu wykonania konkretnego zadania; drużyna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zespół ludzi mający określone zadanie do wykonania



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urb. nauka o osiedlach ludzkich;


Ekistyka – nauka o osiedlach ludzkich, obejmująca planowanie na poziomie regionalnym, miejskim i gminnym, jak również projektowanie budowli mieszkalnych w taki sposób, aby osiągnąć harmonię pomiędzy mieszkańcami osiedla a ich środowiskiem fizycznym i społeczno-kulturowym.Ekistyka jest nauką transdysyplinarną: obejmuje nie tylko planowanie architektoniczne i urbanistykę, ale także geografię człowieka oraz psychologię społeczną, m.in. badanie interakcji zachodzących w obrębie współzamieszkujących osiedle grup społecznych oraz interakcji między różnymi grupami, jak również wieloaspektowe badanie relacji pomiędzy osiedlem a jego otoczeniem, jak również wpływu formy osiedla na kształtowanie tych relacji.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ekiwok

przestarzałe: gra słów, zestawienie słów jednakowo brzmiących, ale o różnym znaczeniu, dwuznacznik, kalambur; ekwiwok


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. gra słów oparta na zestawieniu dwóch jednakowo brzmiących wyrazów o różnych znaczeniach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eklampsja

najcięższa postać zatrucia ciążowego; rzucawka porodowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. najcięższa postać zatrucia ciążowego


Rzucawka (eclampsia) – wystąpienie drgawek toniczno-klonicznych, a także utraty przytomności, u ciężarnej, rodzącej lub położnicy, u której wcześniej zdiagnozowano stan przedrzucawkowy. Wynika z nadciśnienia tętniczego.

Może wystąpić:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eklektycyzm

w filozofii: połączenie różnych koncepcji filozoficznych, idei pochodzących z różnych źródeł; synkretyzm


Źródła:

SJP.pl

Eklektyczka

eklektyk


Patrz:eklektyk

Źródła:

SJP.pl

Eklektycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób eklektyczny, łącząc w jedną całość niejednorodne elementy


Źródła:

Wiktionary

Eklektyczność

eklektyczny


Patrz:eklektyczny

Źródła:

SJP.pl

Eklektyczny

w sztuce, literaturze, filozofii lub badaniach naukowych: tworzący połączenie niespójne, łączący rzeczy (pomysły, poglądy, pojęcia itp.) niepasujące do siebie


przymiotnik

 (1.1) będący zlepkiem kilku (często niespójnych) stylów, pojęć, poglądów

 (1.2) taki, który odnosi się do eklektyzmu, stylu w historii sztuki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eklektyk

zwolennik eklektyzmu; człowiek łączący niejednorodne elementy pochodzące z różnych stylów lub doktryn w jedną całość


Źródła:

SJP.pl

Eklektyzm

łączenie w jedną całość różnych elementów systemów, np. idei, doktryn


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tworzenie całości z różnych elementów


Eklektyzm – łączenie w całość zróżnicowanych elementów, teorii, pojęć, które zostały zapożyczone z różnych stylów, doktryn, epok.

W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nieprowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna. W architekturze eklektyzm jest jednym z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekler

1. zamek błyskawiczny; suwak;
2. ciastko przekładane kremem; eklerka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. zob. eklerka.

 (1.2) książk. zamek błyskawiczny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eklerek

zdrobnienie od: ekler


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eklerka

rodzaj ciastka; ekler


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cuk. podłużne ciastko z parzonego ciasta, po przecięciu na dwie części napełniane bitą śmietaną lub kremem, zwykle polewane czekoladą;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eklesiastes

symboliczne imię autora "Księgi Koheleta", jednej z ksiąg "Starego Testamentu", a także inna nazwa tej księgi; Eklezjastes; Eklezjasta; Kaznodzieja; kaznodzieja Salomonowy; Kohelet


Źródła:

SJP.pl

Eklesiastyk

jedna z ksiąg Biblii; Eklezjastyk; Księga Syracha


Źródła:

SJP.pl

Eklezja

1. w terminologii chrześcijańskiej - odpowiednik kościoła
2. w starożytnych Atenach - zgromadzenie ludowe, w którym zasiadali wszyscy mężczyźni po ukończeniu 20 lat życia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. zgromadzenie pełnoprawnych obywateli starożytnych Aten, którzy ukończyli 20 lat, najwyższy organ władzy decydujący o polityce zagranicznej i wewnętrznej polis;

 (1.2) kośc. zgromadzenie wiernych, odpowiednik Kościoła w terminologii chrześcijańskiej


Eklezja (gr. ἐκκλησία ekklēsía „zgromadzenie”) – Zgromadzenie Ludowe, zgromadzenie obywateli w demokracji ateńskiej w V i IV wieku p.n.e. Eklezja jako reprezentacja ogółu była najwyższą władzą w państwie, decydującą o polityce zagranicznej, sprawach wojskowych i niektórych sądowych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eklezjalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest eklezjalne; cecha tych, którzy są eklezjalni


Źródła:

Wiktionary

Eklezjalny

kościelny, wspólnotowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) teol. związany z określonym kościołem (instytucją)

 (1.2) teol. praw. związany z regułami określonego kościoła (instytucji)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eklezjarcha

w Kościele Wschodnim: kapłan zarządzający kościołem, urzędowo czuwający nad ogólnym porządkiem


Źródła:

SJP.pl

Eklezjasta

1. członek ateńskiej eklezji - zgromadzenia wszystkich pełnoprawnych obywateli, będącego najwyższym organem władzy państwowej;
2. podniośle: duchowny, kapłan, kaznodzieja


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sługa kościoła, kaznodzieja, duszpasterz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eklezjastes

przenośnie: mędrzec przemawiający na zgromadzeniu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. liter. starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta;

 (1.2) bibl. liter. Księga Koheleta


Kohelet (albo Ekklesiastes, Eklezjastes) – autor Księgi Koheleta – jednej z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych) Starego Testamentu. Nie jest to właściwie własne imię autora, lecz nazwa funkcji mędrca „przemawiającego na zebraniu”. Język grecki zwał tę funkcję Ekklesiastesem i taką nazwę otrzymała Księga Koheleta w Septuagincie i Wulgacie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eklezjastyczny

rzadko: związany z Kościołem, gminą chrześcijańską albo eklezjastą - duchownym; kościelny, kapłański


przymiotnik

 (1.1)  kośc. dotyczący kościoła

 (1.2)  kośc. dotyczący eklezjasty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Eklezjastyk

jedna z ksiąg Biblii; Eklesiastyk; Księga Syracha


Mądrość Syracha [Syr], Eklezjastyka [Ekli] – jedna z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych), zaliczanych przez Kościół katolicki i prawosławny do ksiąg deuterokanonicznych Starego Testamentu. Jest to jedna z nielicznych ksiąg Starego Testamentu, w której pojawia się imię autora: Jezus, syn Syracha.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Eklezjocentryzm

pogląd uznający Kościół za najwyższą wartość, stawiający Kościół w centrum zainteresowań


Źródła:

SJP.pl

Eklezjogenny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, którego przyczyną jest kościół (jako wspólnota), religia i religijność


Źródła:

Wiktionary

Eklezjolog

teolog zajmujący się nauką o Kościele


Źródła:

SJP.pl

Eklezjologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. teologiczna nauka o Kościele jako wspólnocie ludzi wierzących, teologia Kościoła;


Eklezjologia (gr. ekklesia – Kościół, logos – słowo, nauka) – nauka o Kościele, nazywana także teologią Kościoła. Twórcą tego terminu jest Angelus Silesius. W ujęciu naukowym oznacza naukę o genezie, istocie, cechach, strukturach, zadaniach i celach Kościoła.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Eklezjotwórczy

przymiotnik

 (1.1) teol. sprzyjający wzrostowi Kościoła jako wspólnoty


Źródła:

Wiktionary

Eklimetr

przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; pochyłomierz, spadkomierz, klinometr, pochylnik


Źródła:

SJP.pl

Eklipsa

w astronomii: zaćmienie (Słońca lub Księżyca)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. zaćmienie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekliptyczny

ekliptyka


przymiotnik

 (1.1) przym. od: ekliptyka


Patrz:ekliptyka

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ekliptyka

wielkie koło na sferze niebieskiej, wzdłuż którego obserwuje się pozorny roczny ruch Słońca


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. koło na sferze niebieskiej, wyznaczone przez pozorną, obserwowaną z Ziemi drogę Słońca na niebie;


Ekliptyka (z gr. έκλειψις 'zaćmienie') – okrąg wielki na sferze niebieskiej, po którym w ciągu roku pozornie porusza się Słońce obserwowane z Ziemi.

Płaszczyzna ekliptyki zawiera w sobie orbitę Ziemi. Orbity wszystkich planet Układu Słonecznego leżą blisko tej płaszczyzny. Wzdłuż ekliptyki usytuowane są konstelacje zodiakalne. Nachylenie płaszczyzny równika niebieskiego względem ekliptyki powoli zmienia się w czasie i aktualnie wynosi 23°26′14″, co jest następstwem nachylenia osi Ziemi. Kąt ten po raz pierwszy wyznaczono w Chinach około 1100 roku p.n.e. Dokonano tego na podstawie obserwacji długości cienia rzucanego przez gnomon. Nachylenie płaszczyzny orbity Księżyca względem ekliptyki wynosi ~5°.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekloga

utwór poetycki sławiący życie wiejskie; sielanka, idylla, bukolika


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. pogodny krótki liryk idealizujący życie na wsi;

 (1.2) liter. niewielki zbiór szeregu urywków z różnych autorów

 (1.3) hist. praw. greckie opracowanie justyniańskiego zbioru prawa rzymskiego


Sielanka (bukolika, idylla, ekloga, skotopaska, pasterka) – gatunek literacki, utwór poetycki, przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eklogit

skała metamorficzna złożona głównie z piroksenu i granatu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rodzaj skały metamorficznej;


Eklogit – skała metamorficzna powstała w wyniku metamorfizmu regionalnego w zakresie facji eklogitowej.

Składa się głównie z piroksenów (omfacyt) i granatów (pirop). Podrzędnie mogą występować: karyntyn, glaukofan, bronzyt, dysten, zoizyt, fengit, biotyt, oligoklaz, skaleń potasowy, kwarc, węglany, rutyl, ilmenit, tytanit, apatyt, cyrkon, piryt.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Eko

1. skrótowo: ekologiczny, wyraz określający różnego rodzaju wyroby przemysłowe, oznaczający, że są one bezpieczne dla środowiska naturalnego (np. produkty eko); bio;
2. skrótowo: ekonomiczny, wyraz określający różnego rodzaju wyroby przemysłowe, oznaczający, że zużywają one niewiele energii elektrycznej, benzyny itp. (np. wersja eko)


Eko (jap.) – w japońskim buddyzmie ofiarowanie zasług recytowane po śpiewach jednej lub kilku sutr albo dharani. Eko dosłownie oznacza "zwrot w kierunku" i jest ofiarowaniem zasług zyskanych poprzez samadhi śpiewu sutr i dharani wszystkim buddom, bodhisattwom, patriarchom oraz innym czującym istotom.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekoaktywista

osoba działająca na rzecz ochrony środowiska


Źródła:

SJP.pl

Ekoarcheolog

specjalista w dziedzinie ekoarcheologii


Źródła:

SJP.pl

Ekobiznes

1. biznes związany z produkcją i sprzedażą produktów ekologicznych;
2. biznes związany z wykonywaniem różnych usług przy szczególnej dbałości o środowisko naturalne


Źródła:

SJP.pl

Ekoblokada

mechanizm w baterii wodociągowej ograniczający strumień wody


Źródła:

SJP.pl

Ekobójstwo

świadome niszczenie środowiska naturalnego


Ekobójstwo (ang. ecocide, od połączenia wyrazu ecology i sufiksu -cide oznaczającego zabójstwo) – termin służący na określeniu ciężkich zbrodni przeciw ekosystemom i środowisku naturalnemu rozpatrywanych na poziomie międzynarodowym. Sformułowanie zostało użyte publicznie po raz pierwszy na Konferencji sztokholmskiej ONZ w 1972 roku, przez szwedzkiego premiera Olofa Palme.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekobzik

ekoświr;
1. nadmierne koncentrowanie się na ochronie środowiska naturalnego; ekomaniactwo, ekomania;
2. osoba nadmiernie koncentrująca się na ochronie środowiska naturalnego; ekomaniak


Źródła:

SJP.pl

Ekodom

dom przyjazny dla środowiska naturalnego


Źródła:

SJP.pl

Ekodotacja

dotacja na inwestycje związane z ochroną środowiska


Źródła:

SJP.pl

Ekodrajwing

potocznie: prowadzenie samochodu w sposób zużywający mniej paliwa i ograniczający wydzielanie szkodliwych spalin; ekojazda, ecodriving, ekodriving, ecodrajwing


Źródła:

SJP.pl

Ekodrajwingowy

ekodrajwing; ecodrivingowy, ecodrajwingowy, ekodrivingowy


Źródła:

SJP.pl

Ekodriving

[czytaj: ekodrajwing] potocznie: prowadzenie samochodu w sposób zużywający mniej paliwa i ograniczający wydzielanie szkodliwych spalin; ekojazda, ecodriving, ecodrajwing, ekodrajwing


Źródła:

SJP.pl

Ekodrivingowy

ekodriving [czytaj: ekodrajwingowy]; ecodrivingowy, ecodrajwingowy, ekodrajwingowy


Źródła:

SJP.pl

Ekoenergia

energia elektryczna ze źródeł naturalnych; ekoprąd, zielona energia


Źródła:

SJP.pl

Ekofaktura

faktura w postaci elektronicznej, uchodząca za bardziej ekologiczną; e-faktura, faktura elektroniczna


Źródła:

SJP.pl

Ekofeministka

ekofeminizm


Patrz:ekofeminizm

Źródła:

SJP.pl

Ekofeministyczny

ekofeminizm


Patrz:ekofeminizm

Źródła:

SJP.pl

Ekofeminizm

Ekofeminizm – Ekofeminizm to nurt w odrębie feminizmu i ekologizmu politycznego. Teoretycy ekofeministyczni czerpią z konceptu płci, aby analizować relacje między ludźmi a światem przyrody. Termin ten został ukuty przez francuską pisarkę Françoise d'Eaubonne w jej książce Le Féminisme ou la Mort. Teoria ekofeministyczna zakłada feministyczną perspektywę zielonej polityki, która nawołuje do egalitarnego, opartego na współpracy społeczeństwa, w którym nie ma jednej dominującej grupy. Obecnie istnieje kilka nurtów ekofeminizmu, z różnorodnymi podejściami i analizami, w tym liberalny ekofeminizm, duchowy/kulturowy ekofeminizm i społeczny/socjalistyczny ekofeminizm (lub materialistyczny ekofeminizm). Interpretacje ekofeminizmu i sposoby jego zastosowania w myśli społecznej obejmują sztukę ekofeministyczną, sprawiedliwość społeczną i filozofię polityczną, duchowość, współczesny feminizm i poezję.


Źródła:

Wikipedia

Ekofiber

rodzaj materiału izolacyjnego i dźwiękochłonnego


Źródła:

SJP.pl

Ekofilozofia

dziedzina, w której zaczyna się wypracowywać inne, bardziej przyjazne naturze i życiu światopoglądy, postawy mające ocalić niszczoną, zatruwaną przyrodę


Ekofilozofia, Ekozofia, Filozofia ekologiczna – zbiór niejednorodnych nurtów i stanowisk filozoficznych łączących perspektywę ekologiczną i filozoficzną.

Szczególnie wyraźne różnice oddzielają ujęcia scjentystyczne, będące filozoficzną nadbudową (czy pogłębieniem) nauk o środowisku, i niescjentystyczne, rozwijane odrębnie w ramach filozofii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekofilozoficzny

ekofilozofia


Patrz:ekofilozofia

Źródła:

SJP.pl

Ekofizjologia

dział ekologii organizmów zajmujący się fizjologicznym przystosowaniem osobników, populacji i biocenoz do środowiska; ekologia fizjologiczna


Źródła:

SJP.pl

Ekofizjologiczny

ekofizjologia


Patrz:ekofizjologia

Źródła:

SJP.pl

Ekoflox

instalacja napowietrzająca używana w celu oczyszczania akwenów


Źródła:

SJP.pl

Ekofundusz

fundusz przeznaczony na ochronę środowiska naturalnego


EkoFundusz – fundacja powołana w 1992 przez Ministra Finansów w celu wspierania przedsięwzięć w ochronie środowiska środkami pochodzącymi z części zagranicznego długu Polski. Dotychczas decyzję o ekokonwersji polskiego długu podjęły Stany Zjednoczone, Francja, Szwajcaria, Włochy, Szwecja i Norwegia. W 2010 Polska wpłaciła ostatnią ratę, a fundusz przestał istnieć, ponieważ działał do wyczerpania środków. Od założenia w 1992 do 2007 prezesem fundacji był prof. Maciej Nowicki. Do sierpnia 2011 trwał proces jego likwidacji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekogroszek

ekologiczne paliwo w kształcie granulek, ograniczające emisję szkodliwych substancji


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) paliwo stałe produkowane z dobrej jakości węgla kamiennego lub brunatnego przeznaczone do produkcji energii cieplnej w kotłach grzewczych


Ekogroszek – nazwa handlowa określająca paliwo stałe produkowane z węgla kamiennego lub brunatnego przeznaczone do produkcji energii cieplnej w kotłach retortowych.

Wytwarzany jest z wysokokalorycznego (≥24 MJ/kg) węgla o niskiej zawartości siarki (≤1%), małej zawartości wody i substancji niepalnych (≤12%) oraz niskiej spiekalności (RI < 10). Dzięki temu podczas spalania wytwarzane ilości tlenków siarki są niższe niż w przypadku innych węgli, a po jego spaleniu pozostaje stosunkowo mało popiołu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekoharacz

potocznie: haracz dla ekologów w zamian za zaprzestanie protestów


Źródła:

SJP.pl

Ekoholiczka

kobieta przywiązująca zbyt dużą wagę do ochrony środowiska


Źródła:

SJP.pl

Ekoholik

osoba przywiązująca zbyt dużą wagę do ochrony środowiska


Źródła:

SJP.pl

Ekoholizm

1. przesadne skupianie się na ochronie środowiska;
2. koncepcja zakładająca, że wszystkie elementy środowiska naturalnego są równoprawne i tworzą nierozerwalną całość


Źródła:

SJP.pl

Ekohumanista

zwolennik partnerskiego współdziałania ludzi ze zwierzętami i roślinami dla wspólnego dobra


Źródła:

SJP.pl

Ekohumanizm

partnerskie współdziałanie ludzi ze zwierzętami i roślinami dla wspólnego dobra


Źródła:

SJP.pl

Ekohydrologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o wzajemnych oddziaływaniach między roślinnością a cyklem hydrologicznym;


Ekohydrologia – nauka na pograniczu działu hydrologii i ekologii zajmująca się badaniem wzajemnych oddziaływań między organizmami (biocenozą) a cyklem hydrologicznym. Procesy te zachodzą w planetarnej warstwie przyziemnej. Ekohydrologia zajmuje się także badaniem zależności pomiędzy procesami biologicznmi i hydrologicznymi, które można wykorzystywać dla poprawy jakości wody oraz projektowaniem zmian w gospodarce wodnej danego regionu, mających poprawić stan środowiska naturalnego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ekojazda

potocznie: prowadzenie samochodu w sposób zużywający mniej paliwa i ograniczający wydzielanie szkodliwych spalin; ecodriving, ekodriving, ecodrajwing, ekodrajwing


Źródła:

SJP.pl

Ekokatastrofa

katastrofa ekologiczna


Źródła:

SJP.pl

Ekokierowca

osoba prowadząca samochód przy mniejszym zużyciu paliwa


Źródła:

SJP.pl

Ekoklęska

klęska ekologiczna, zniszczenie naturalnego środowiska człowieka wskutek jego działalności gospodarczej i technicznej


Źródła:

SJP.pl

Ekoklimat

klimat właściwy określonemu środowisku, kształtujący się pod wpływem zespołów żywych organizmów danego terenu; bioklimat


Źródła:

SJP.pl

Ekoklimatyczny

przymiotnik od: ekoklimat, np. warunki ekoklimatyczne; biokoklimatyczny


Źródła:

SJP.pl

Ekoklina

cecha zależna od środowiska, różnicująca organizmy tego samego gatunku, np. barwa lub długość sierści


Ekoklina – stopniowa zmiana danej cechy gatunku wzdłuż gradientu (przejścia tonalnego) zmienności warunków środowiska, zwanego klinem. Zmieniają się ekotypy w zależności od warunków ekologicznych. Pojęcie ekokliny dotyczy także zjawisk opisywanych przez regułę Allena, Bergmanna oraz Glogera.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekokonwersja

przekształcenie długu publicznego państwa w inwestycje o charakterze ekologicznym


Ekokonwersja – odpisanie od zagregowanego zadłużenia danego państwa wydatków przeznaczonych na inwestycje w ochronę środowiska.

W niektórych przypadkach podejmowano takie działania, aby zachęcić do powrotu kapitał, który opuścił dane państwo z przyczyn politycznych lub ekonomicznych (tzw. ucieczka kapitału). Przykładowo, ktoś kto wyeksportował kapitał z kraju rozwijającego się, może nabyć – zwykle po obniżonej cenie – istniejący dług zagraniczny tego kraju i skonwertować go na walutę krajową w banku centralnym. Środki te można wykorzystać następnie do zakupu akcji lub innych aktywów dających prawo własności w tym kraju (zamiana długu na udziały kapitałowe). W przypadku ekokonwersji kupującym jest organizacja zajmująca się ochroną środowiska.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ekokosmetyk

kosmetyk wyprodukowany z substancji naturalnych lub nieszkodliwych dla środowiska naturalnego; biokosmetyk


Źródła:

SJP.pl

Ekol.

skrót od: ekologia, ekologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


Źródła:

SJP.pl

Ekolek

lek wytwarzany wyłącznie ze składników uzyskanych z substancji naturalnych


Źródła:

SJP.pl

Ekolog

specjalista w dziedzinie ekologii; ekologista


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) biol. specjalista zajmujący się ekologią

 (1.2) pot. działacz społeczny, aktywista na rzecz ekologii; ekologista


Ekologia (gr. οἶκος (oíkos) ‘dom’ + λόγος (logos) ‘słowo, nauka’) – nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem oraz wzajemnie między tymi organizmami (czyli strukturą ekosystemów).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekologia

nauka zajmująca się badaniem zależności między organizmami żywymi a środowiskiem żywym i nieożywionym


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody;

 (1.2) ruch społeczny propagujący ochronę środowiska naturalnego, odbudowę krajobrazu naturalnego zniszczonego przez człowieka oraz styl życia w zgodzie z naturą


Ekologia (gr. οἶκος (oíkos) ‘dom’ + λόγος (logos) ‘słowo, nauka’) – nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem oraz wzajemnie między tymi organizmami (czyli strukturą ekosystemów).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekologicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób ekologiczny, szanując środowisko naturalne


Źródła:

Wiktionary

Ekologiczniej

stopień wyższy od przysłówka: ekologicznie


Źródła:

SJP.pl

Ekologiczność

1. ogół cech dotyczących związku warunków zewnętrznych, środowiska z życiem roślin i zwierząt;
2. cecha przedmiotów, które nie niszczą środowiska, nie zakłócają jego równowagi, są zgodne z wymaganiami ekologii;
3. cecha żywności, która została wyprodukowana ze składników naturalnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ekologiczne; cecha tych, którzy są ekologiczni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ekologiczny

1. taki, który dotyczy związku warunków zewnętrznych, środowiska z życiem roślin i zwierząt, np. warunki ekologiczne;
2. taki, który nie niszczy środowiska, nie zakłóca jego równowagi, jest zgodny z wymaganiami ekologii, np. ekologiczny samochód;
3. taki, który ma na celu ochronę środowiska, np. działalność ekologiczna, ruch ekologiczny;
4. taki, który został wyprodukowany ze składników naturalnych, np. żywność ekologiczna


przymiotnik

 (1.1) biol. związany z ekologią – nauką o strukturze i funkcjonowaniu przyrody

 (1.2) pot. związany z ochroną środowiska

 (1.3) pot. sprzyjający ochronie środowiska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ekologista

osoba zajmująca się ochroną środowiska; ekolog


Źródła:

SJP.pl

Ekologistka

ekologista


Patrz:ekologista

Źródła:

SJP.pl

Ekologistyczny

ekologizm


Patrz:ekologizm

Źródła:

SJP.pl

Ekologizacja

czynienie czegoś ekologicznym - przyjaznym środowisku


Źródła:

SJP.pl

Ekologizm

1. ideologia głosząca prymat działań na rzecz ochrony środowiska naturalnego i podkreślająca związki człowieka z przyrodą;
2. ogół działań wynikających z tej ideologii


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. ruch społeczny propagujący ochronę środowiska, odbudowę zniszczonego przez człowieka krajobrazu naturalnego oraz styl życia zgodny z naturą

 (1.2) psych. pogląd zakładający możliwość wpływu środowiska społecznego na cechy psychiczne i zachowania człowieka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ekolożka

ekolog


Patrz:ekolog

Źródła:

SJP.pl

Ekomania

nadmierne koncentrowanie się na ochronie środowiska naturalnego; ekomaniactwo, ekobzik, ekoświr


Źródła:

SJP.pl

Ekomaniactwo

nadmierne koncentrowanie się na ochronie środowiska naturalnego; ekomania, ekobzik, ekoświr


Źródła:

SJP.pl

Ekomaniak

osoba nadmiernie koncentrująca się na ochronie środowiska naturalnego; ekoświr, ekobzik


Źródła:

SJP.pl

Ekomat

automat do odbioru pustych puszek i plastikowych butelek w zamian za kupony do wykorzystania w sklepie; śmieciomat


Źródła:

SJP.pl

Ekomigracja

środowiskowo: migracja spowodowana pogorszeniem się środowiska naturalnego; ekouchodźstwo


Źródła:

SJP.pl

Ekon.

ekonom.; skrót od:
1. ekonomia;
2. ekonomiczny


Źródła:

SJP.pl

Ekonazol

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. przeciwgrzybiczy lek, pochodna imidazolu


Źródła:

Wiktionary

Ekonom

w dawnych majątkach ziemskich: nadzorca gospodarstwa i pracy robotników w polu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w dawnych majątkach ziemskich: nadzorca prac rolnych;


Ekonom (z gr. oikonómos – zarządzający domem) – tytuł różnych zarządców zajmujących się gospodarowaniem mieniem (aktywami) powierzonym przez właściciela. Historycznie miał on następujące znaczenia: