Pu

symbol plutonu, pierwiastka chemicznego



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pu-Erh

[czytaj: puer] gatunek chińskiej herbaty, zaliczany w Polsce do herbat czerwonych


Źródła:

SJP.pl

Puaz

jednostka tarcia wewnętrznego dla cieczy i gazów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. metrol. jednostka lepkości dynamicznej;


Puaz (symbol: P) – jednostka lepkości dynamicznej w układzie jednostek miar CGS, nazwana na cześć francuskiego fizyka i lekarza Jeana L. M. Poiseuille'a.

1 P = 1 dyn·s/cm2 = 1 g·cm−1·s−1

W układzie SI analogiczną jednostką jest Pa·s.

1 Pa·s = 10 P

W praktyce często wygodniej jest stosować jednostkę sto razy mniejszą: centypuaz (cP).

1 cP = 1 mPa·s

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pub

[czytaj: pab] bar, w którym podaje się głównie piwo i zakąski; pab


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typ baru z zakąskami i alkoholami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pubertacja

pokwitanie, początkowy okres adolescencji; faza pubertalna


Źródła:

SJP.pl

Publ.

skrót od: publika, publiczny, publikator


Źródła:

SJP.pl

Publicity

[czytaj: pablis-ity] świadomie rozbudzana uwaga mass mediów w celu zdobycia popularności


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) popularność, rozgłos wokół kogoś lub czegoś, głównie w środkach masowego przekazu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publicysta

autor wszelkich treści, które zostają zamieszczane w prasie codziennej, w pismach periodycznych; dziennikarz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor artykułów, felietonów i reportaży ogłaszanych w prasie


Publicystyka – subiektywne gatunki wypowiedzi w środkach komunikacji społecznej (prasa, radio, telewizja, internet, książka, wydawnictwa jednorazowe) na publicznie interesujące w danym momencie tematy. Typowe rodzaje publicystyki:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Publicystka

autorka wszelkich treści, które zostają zamieszczane w prasie codziennej, w pismach periodycznych; dziennikarka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) autorka artykułów, felietonów i reportaży ogłaszanych w prasie


Publicystyka – subiektywne gatunki wypowiedzi w środkach komunikacji społecznej (prasa, radio, telewizja, internet, książka, wydawnictwa jednorazowe) na publicznie interesujące w danym momencie tematy. Typowe rodzaje publicystyki:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Publicystyczność

zespół cech charakterystycznych dla publicystki (dziedziny piśmiennictwa zajmującej się omawianiem współczesnych problemów związanych najczęściej z gospodarką, polityką i społeczeństwem)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest publicystyczne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publicystyczny

przymiotnik od: publicystyka


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do publicystyki, mający charakter publicystyki, dotyczący dziennikarstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publicystyka

dziedzina piśmiennictwa zajmująca się omawianiem współczesnych problemów związanych najczęściej z gospodarką, polityką i społeczeństwem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. jakakolwiek wypowiedź lub tekst polemiczny dotyczący aktualnych wydarzeń i problemów ogłaszany w mediach;

 (1.2) liter. tworzenie tekstów publicystycznych, dziennikarstwo publicystyczne


Publicystyka – subiektywne gatunki wypowiedzi w środkach komunikacji społecznej (prasa, radio, telewizja, internet, książka, wydawnictwa jednorazowe) na publicznie interesujące w danym momencie tematy. Typowe rodzaje publicystyki:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Publicyzacja

proces, którego celem jest udostępnienie czegoś dla ogółu społeczeństwa, proces upubliczniania czegoś


Źródła:

SJP.pl

Publicyzm

1. dziedzina twórczości dziennikarskiej polegająca na wyrażaniu opinii dotyczących różnych wydarzeń, np. politycznych, społecznych, gospodarczych; publicystyka;
2. wypowiedź przypominająca formą teksty należące do publicystyki - dziedziny twórczości dziennikarskiej


Źródła:

SJP.pl

Publiczka

ironicznie lub żartobliwie o publiczności, najczęściej w znaczeniu mało kulturalnej, nieobytej, bez gustu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: publika


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publiczkowy

pejoratywnie: służący przypodobaniu się ludziom; podpubliczkowy


Źródła:

SJP.pl

Publicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób jawny, otwarty, publiczny, przy udziale osób trzecich


Źródła:

Wiktionary

Publicznoprawność

podleganie regulacji przez prawo publiczne


Źródła:

SJP.pl

Publicznoprawny

wynikający z obowiązków wobec prawa i społeczeństwa (np. publicznoprawna działalność przedsiębiorstwa, publicznoprawny charakter ustawy)


Źródła:

SJP.pl

Publiczność

grupa ludzi, z których większość bywa niezwiązana ze sobą, zgromadzona gdzieś w jakimś określonym celu; publika


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest publiczne, cecha tych, którzy są publiczni

 (1.2) grupa osób, która oglądają jakieś przedstawienie, pokaz, zawody


Publiczność – typ zbiorowości, która wyróżniana jest ze względu na to, że jej uwaga koncentruje się na konkretnym przekazie.

Wyróżnić można:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Publiczny

1. taki, który został przeznaczony dla ogółu społeczeństwa, powszechnie dostępny, nieprywatny;
2. taki, który odbywa się w obecności jakichś świadków lub w miejscu ogólnie dostępnym dla wszystkich


przymiotnik

 (1.1) taki, który dotyczy ogółu ludzi, społeczności; służy ludziom, jest stworzony dla ludzi

 (1.2) związany z jakimś urzędem lub z jakąś instytucją nieprywatną

 (1.3) taki, który ma swoich świadków, odbywa się w sposób jawny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publika

grupa ludzi, z których większość bywa niezwiązana ze sobą, zgromadzona gdzieś w jakimś określonym celu; publiczność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. publiczność

 (1.2) gw-pl|Kresy. zbiegowisko

 (1.3) gw-pl|Kresy. skandal


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publikacja

praca, utwór wydane drukiem, a także: ogłaszanie czegoś, podawanie czegoś do publicznej wiadomości, publikowanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tekst (np. książka, artykuł) wydane drukiem

 (1.2) wydawanie jakiegoś tekstu drukiem



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Publikacyjność

częstość publikacji prac naukowych


Źródła:

SJP.pl

Publikacyjny

związany z publikacją - ogłaszaniem drukiem; publikatorski


Źródła:

SJP.pl

Publikanin

osoba w starożytnym Rzymie, posiadająca prawo do dzierżawy podatków państwowych na terenie mniejszych prowincji rzymskich


Źródła:

SJP.pl

Publikator

biuletyn lub serwis internetowy, w którym publikuje się akty prawne


Środki masowego przekazu, mass media, media, publikatory – środki społecznego komunikowania o szerokim zasięgu, czyli prasa, radio, telewizja, Internet, a w szerszym znaczeniu także film, plakat, kino, książka. Środki masowego przekazu to element kultury masowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Publikatornia

potocznie: środki masowego przekazu


Źródła:

SJP.pl

Publikatorski

związany z publikatorstwem - ogłaszaniem drukiem; publikacyjny


Źródła:

SJP.pl

Publikatorstwo

ogłaszanie drukiem; publikacja


Źródła:

SJP.pl

Publikatory

przestarzale: środki masowego przekazu; mass media


Źródła:

SJP.pl

Publikować

wydawać, informować o czymś, ogłaszać coś poprzez teksty wydane drukiem, a dawniej także: podawać jakąś informację do ogólnej wiadomości, obwieszczać


czasownik przechodni niedokonany (dk. opublikować)

 (1.1) ogłaszać coś poprzez teksty wydane drukiem, podawać jakąś informację do ogólnej wiadomości, obwieszczać

 (1.2) zajmować się wydawaniem gazety lub czasopisma


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Publikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) podawanie czegoś do publicznej wiadomości drukiem albo przez Internet


Źródła:

Wiktionary

Publikowy

środowiskowo: związany z graniem na serwerze publicznym


Źródła:

SJP.pl

Publishing

[czytaj: pabliszing] techniki edycji tekstów, wstawiania grafiki i drukowania za pomocą specjalnych programów komputerowych, a także: sprzęt i oprogramowanie służące do tego celu


Źródła:

SJP.pl

Publisia

żartobliwie lub z odrobiną ironii o publiczności, najczęściej w znaczeniu mało kulturalnej, nieobytej, bez gustu; publiczka


Źródła:

SJP.pl

Publiusz

Publiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Oznacza ono: „powszechny, obywatelski”.

Publiusz imieniny obchodzi 21 stycznia, 19 lutego, 16 kwietnia i 12 listopada.

Znani o tym imieniu

Źródła:

Wikipedia

Pubowy

pub [czytaj: pabowy]


Źródła:

SJP.pl

Pubp

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = hist. Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego


Źródła:

Wiktionary

Puc

potocznie: blaga, bluff; oszustwo; pic



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puca

osoba, zwykle dziecko, mająca twarz o wydatnych policzkach


Źródła:

SJP.pl

Pucaty

pyzaty, odznaczający się bardzo wydatnymi, pulchnymi policzkami, rzadziej okrągłą twarzą (np. pucaty chłopiec); pucołowaty, pucułowaty


Źródła:

SJP.pl

Puccini

[czytaj: puczini] nazwisko, m.in. Giacomo Puccini (1858-1924) - kompozytor włoski


Giacomo Antonio Domenico Michele Secondo Maria Puccini (ur. 22 grudnia 1858 w Lukce, zm. 29 listopada 1924 w Brukseli) – włoski kompozytor muzyki operowej, wolnomularz. Jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych wszech czasów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pucczanin

mieszkaniec Pucka


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) geogr. mieszkaniec Pucka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pucczanka

mieszkanka Pucka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. mieszkanka Pucka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pucek

żartobliwie, rzadziej z ironią o człowieku pucołowatym (pucułowatym, pucatym, odznaczającym się wydatnymi, pulchnymi policzkami lub okrągłą twarzą)


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zoonim, popularne imię dla psa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pucel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. piekarz, który zaniedbuje swój wygląd w pracy

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. klocek puzzli


Źródła:

Wiktionary

Pucer

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Kresy. ordynans


Źródła:

Wiktionary

Pucerka

potocznie:
1. ścierka, gąbka, myjka;
2. sprzątaczka


Źródła:

SJP.pl

Puch

1. miękkie pióra pokrywające ciało ptaków, u dorosłych osobników stanowiące podszycie, u piskląt wyłączną osłonę;
2. krótkie włoski pokrywające skórę u ssaków; pierwsze owłosienie u ludzi;
3. włoski pokrywające niektóre części roślin


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ornit. rodzaj delikatnego pierza

 (1.2) zool. delikatne drobne owłosienie na skórze zwierząt

 (1.3) anat. pierwsze ludzkie owłosienie

 (1.4) bot. drobne włoski okrywające roślinę lub ich część

 (1.5) pot. coś o miękkiej, puszystej i delikatnej konsystencji

 (1.6) przen. śnieg


Geografia

Austria

Francja


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puch-Ciik

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. rzad. onomatopeja imitująca świstanie wiewiórki


Źródła:

Wiktionary

Pucha

potocznie:
1. puszka, zwykle duża;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) pustka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: puszka

 (1.2) duża puszka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puchać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) neologizm hukać


Źródła:

Wiktionary

Puchacz

największy europejski ptak z rzędu sów, mający nad oczami dwa pęczki charakterystycznie sterczących piór, w Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. największa występująca w Polsce sowa;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. oszust karciany grający nocą


Puchacz lub puchacz zwyczajny (Bubo bubo) – gatunek dużego, osiadłego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), zamieszkującego niemalże całą Eurazję (z wyjątkiem tundry, południowych rejonów Azji, Wysp Brytyjskich i północy Francji). Był on niegdyś intensywnie tępiony (często kojarzono go ze złem i śmiercią), odławiano go również, by służył jako przynęta przy polowaniu. Obecnie jest ptakiem rzadkim i płochliwym, jednakże jego europejska populacja powoli się odbudowuje, ze względu na objęcie go w wielu krajach (w tym w Polsce) ochroną gatunkową i strefową.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puchaczów

największy europejski ptak z rzędu sów, mający nad oczami dwa pęczki charakterystycznie sterczących piór, w Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową


Puchaczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Puchaczów. Obok miejscowości przepływa niewielka rzeka Świnka, dopływ Wieprza.

W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Puchaczów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchaczowski

przymiotnik od: Puchaczów


Źródła:

SJP.pl

Puchaczyk

puchaczyk czubaty, puchaczyk grzywiasty - gatunki ptaków z rodziny puszczykowatych


Źródła:

SJP.pl

Puchalski

nazwisko


Puchalski (żeński: Puchalska, l. mn. Puchalscy) – polskie nazwisko. Według rejestru PESEL z 30 stycznia 2023, nazwisko Puchalski nosiło 3706 mężczyzn i 29 kobiet, a Puchalska – 3847 kobiet.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|puchać.


Źródła:

Wiktionary

Puchar

duże, ozdobne naczynie, najczęściej w postaci głębokiej czary lub kielicha nakrywanego pokrywą, dawniej służące do picia wina, obecnie wręczane jako rodzaj nagrody honorowej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pucharek

niewielki puchar, najczęściej w znaczeniu głębokiego naczynia służącego do picia wina lub innych napojów alkoholowych


Hymenoscyphus Gray (pucharek) – rodzaj grzybów z rodziny tocznikowatych (Helotiaceae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pucharowaty

twardoskórzak pucharowaty - gatunek grzybów z rodziny niszczycowatych


Źródła:

SJP.pl

Pucharowicz

potocznie: uczestnik rozgrywek pucharowych


Źródła:

SJP.pl

Pucharowiczka

pucharowicz


Patrz:pucharowicz

Źródła:

SJP.pl

Pucharowy

toczący się o puchar jako nagrody dla najlepszego lub najlepszych (np. zawody, spotkania pucharowe) lub w jakiś inny sposób związany z tego typu nagrodą honorową


Źródła:

SJP.pl

Puchary

środowiskowo: rozgrywki, spotkania, zawody itp. pucharowe


Źródła:

SJP.pl

Puchatek

fikcyjna postać z literatury dziecięcej wykreowana przez brytyjskiego pisarza A.A. Milne’a; Kubuś Puchatek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) liter. film. postać misia z książek i filmów stworzona przez Alana Alexandra Milne'a;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puchatość

puchaty


Patrz:puchaty

Źródła:

SJP.pl

Puchaty

pokryty puchem (np. puchate pisklaki) lub czymś, co przypomina puch lub ma cechy charakterystyczne dla puchu (np. puchaty kot, puchaty sweter)


przymiotnik jakościowy

 (1.1) pokryty puchem

 (1.2) o kłębiastej, puszystej konsystencji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puchała

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchałowo

Puchałowo (niem. Puchallowen, w latach 1936–1945 Windau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Janowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 604, jest przystanek kolejowy Puchałowo.


Źródła:

Wikipedia

Puchlina

puchlina wodna: choroba polegająca na odkładaniu się płynu przesiękowego w jamach ciała lub tkankach, głównie w tkance podskórnej


Źródła:

SJP.pl

Puchlinowy

odnoszący się do puchliny wodnej (choroby polegającej na odkładaniu się płynu przesiękowego w jamach ciała lub tkankach, głównie w tkance podskórnej), związany z nią (np. ciecz puchlinowa)


Źródła:

SJP.pl

Puchnąć

1. obrzmiewać, stawać się nabrzmiałym, a w przenośni także: stawać się lub być przepełnionym, zawierać coś w nadmiarze;
2. tracić kondycję, siły w wyniku nadmiernej aktywności fizycznej, najczęściej w końcowej fazie zawodów


czasownik przechodni niedokonany (dk. spuchnąć)

 (1.1) stawać się obrzękniętym

 (1.2) być przepełnionym

 (1.3) pot. tracić siły, słabnąć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puchowaty

rzadko: miękki jak puch, pokryty puchem; puszysty, puchaty


Źródła:

SJP.pl

Puchowica

barczatka puchowica - gatunek motyla z rodziny barczatkowatych


Puchowica (niem. Friedrichsberg)- zniesiona nazwa części wsi Puchówka w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Wieliczki.

Przed 19 lutego 1903 roku miejscowość była osadą, połączona została w jedną całość jako jednostka administracyjna z Puchówką.

W 2005 roku zniesiono nazwę miejscowości Puchownica oraz nazwy Puchówka Leśniczówka oraz Puchówka Gajówka, jako że nie występują.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchowiec

tropikalne drzewo z rodziny ślazowatych, uprawiane dla krótkiego włókna nasiennego (kapoku), wydobywanego z torebek nasiennych oraz oleju; drzewo kapokowe


Puchowiec (Ceiba P. Miller) – rodzaj roślin tropikalnych z rodziny ślazowatych i podrodziny wełniakowych. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się co najmniej 21 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych, podczas gdy kolejne 3 taksony mają status gatunków niepewnych (niezweryfikowanych). Rodzimym obszarem ich występowania są tropikalne rejony Azji, Afryki i Ameryki. Gatunkiem typowym jest C. pentandra (L.) J. Gaertner.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchówka

1. kurtka puchowa;
2. poduszka lub kołdra wypełniona puchem lub pierzem


Puchówka – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Wieliczki.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchowski

kultura puchowska - kultura archeologiczna epoki żelaza


Źródła:

SJP.pl

Puchowy

puchaty, zrobiony z puchu, pokryty puchem (np. puchowy sweter, puchowa pościel) lub w jakiś inny sposób związany z puchem (np. włosy, pióra puchowe)


przymiotnik

 (1.1) związany z puchem, dotyczący puchu

 (1.2) wykonany z puchu, zawierający puch


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puchy

potocznie: brak ludzi lub rzeczy w jakimś miejscu; pustka


Puchy – kolonia w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Nowa Brzeźnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puchłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. wilgoć


Źródła:

Wiktionary

Pucice

Pucice (do 1945 Oberhof) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.


Źródła:

Wikipedia

Puciłowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puck

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim;


Puck (kaszub. Pùck lub Pùckò, niem. Putzig) – miasto w Polsce, w województwie pomorskim, siedziba powiatu puckiego i gminy wiejskiej Puck.

Leży na Kaszubach u ujścia Płutnicy do Zatoki Puckiej, w północno-wschodniej części Kępy Puckiej na Pobrzeżu Gdańskim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pucka

ciężki młotek murarski


Źródła:

SJP.pl

Pucki

przymiotnik od: Puck (miasto w Polsce)


przymiotnik

 (1.1) od Puck


Pucki (biał. Пуцкі; ros. Пуцки) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie świsłockim, w sielsowiecie Werdomicze.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie wołkowyskim, w gminie Świsłocz.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pucok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. walcowata gałka sera, zwykle wędzonego


Źródła:

Wiktionary

Pucolana

wulkaniczny popiół, zawierający w swoim składzie aktywną krzemionkę, zdolny do wiązania wapna; puzzolana


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pucówa

rzadkie zgrubienie od: pucówka


Źródła:

SJP.pl

Pucować

1. bardzo dokładnie coś czyścić, myć lub wycierać;
2. pucować się - pucować samego siebie


czasownik niedokonany

 (1.1) starannie czyścić gładką powierzchnię, taką którą da się doprowadzić do połysku

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. czyścić

 (1.3) gwara. więz. nie przyznawać się do czegoś, blagować

czasownik zwrotny niedokonany

 (2.1) daw. gwara. więz. tłumaczyć się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pucowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pucować.


Źródła:

Wiktionary

Pucówka

żartobliwie, potocznie o zbesztaniu, złajaniu, ukaraniu kogoś lub głośnym upomnieniu, reprymendzie; ochrzan, opeer


Źródła:

SJP.pl

Pucołowaty

mający okrągłą, pulchną twarz; pucułowaty, pyzaty, okrągłolicy, krągłolicy


przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który ma pulchne, okrągłe policzki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pucpapiór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. papier ścierny


Źródła:

Wiktionary

Pucułowato

pucułowaty


Patrz:pucułowaty

Źródła:

SJP.pl

Pucułowaty

mający okrągłą, pulchną twarz; pucołowaty, pyzaty, okrągłolicy, krągłolicy


Źródła:

SJP.pl

Pucybut

potocznie: osoba trudniącej się odpłatnym czyszczeniem butów przypadkowym ludziom na ulicy; czyścibut


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto odpłatnie zajmuje się czyszczeniem butów;


Pucybut (także czyścibut, czyściciel butów) – zawód polegający na czyszczeniu i polerowaniu obuwia przypadkowych klientów, wykonywany zwykle wprost na ulicy miasta, za wynagrodzeniem. Obecnie w Polsce zawód pucybuta jest rzadko spotykany.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pucybutka

pucybut


Patrz:pucybut

Źródła:

SJP.pl

Pucz

przewrót wojskowy, próba zamachu stanu podjęta przez spiskowców


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zamach stanu, przewrót


Zamach stanu, także: przewrót, pucz (niem. Putsch, hiszp. golpe de estado, fr. coup d’État) – niezgodne z porządkiem konstytucyjnym, często z użyciem siły (zbrojny zamach stanu), przejęcie władzy politycznej w państwie przez jednostkę lub grupę osób. Jest pogwałceniem normalnego toku życia politycznego i porządku instytucjonalnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. opuszka palca


Źródła:

Wiktionary

Puczyce

Puczyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Platerów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bialskopodlaskim.

W Puczycach urodził się Piotr Sawczuk, polski duchowny katolicki, biskup drohiczyński.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Górkach.


Źródła:

Wikipedia

Puczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puczysta

osoba, biorąca udział w wojskowym zamachu stanu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. organizator, uczestnik puczu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puczystka

puczysta


Patrz:puczysta

Źródła:

SJP.pl

Puczyłowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pud

dawna, rosyjska jednostka masy równa około 16,5 kg


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) miar. dawna rosyjska jednostka masy równa 40 ówczesnym funtom (16,38kg);


Pud – dawna rosyjska jednostka wagowa.

1 pud = 16,38 kg = 40 funtów = 1280 łutów = 3840 zołotników = 368640 doli.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudding

[czytaj: pudink] legumina z mąki lub ryżu gotowana na parze


Pudding – określenie szeregu luźno ze sobą związanych potraw kuchni brytyjskiej. Nie istnieje ścisła definicja, która obejmowałaby wszystkie te potrawy. Często przyrządzane są z mąki, tłuszczu i jaj, na słodko (np. z dodatkiem owoców) lub słono (nadziewane lub podawane z mięsem), gotowane (w wodzie lub na parze) bądź pieczone i podawane na ciepło jako danie główne, dodatek lub deser. Mianem puddingów określa się także mieszankę mięsa lub podrobów z dodatkami (np. płatkami owsianymi), zawiniętą w jelito czy żołądek i poddaną gotowaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pudel

rasa psa domowego o długiej sierści, kojarzona ze względu na charakterystyczne uczesanie (wygala się go na łyso przy szyi, uszach i ogonie)


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. rasa hodowanych w kilku odmianach psów do towarzystwa; pies należący do tej rasy;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudelek

mały pudel, szczeniak pudla


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od pudel


Pudelek.pl – internetowy serwis plotkarski należący do koncernu Wirtualna Polska Holding.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudelkowaty

przypominający pudla, najczęściej wyglądem i charakterystycznym uczesaniem (np. pudelkowaty psiak, pudelkowata sunia, suczka)


Źródła:

SJP.pl

Pudelkowy

pudelek


Patrz:pudelek

Źródła:

SJP.pl

Pudelpointer

rasa psów myśliwskich


Pudelpointer – jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji i typu wyżłów kontynentalnych, w podsekcji psów w typie gończego. Podlega próbom pracy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puder

proszek kosmetyczny lub leczniczy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. kosmetyk o charakterystycznej kruchej i sypkiej konsystencji, służący do pielęgnacji i upiększania skóry, najczęściej twarzy;

 (1.2) med. farm. sypka postać leków stosowanych w leczeniu schorzeń skóry

 (1.3) spoż. kulin. sproszkowany cukier


Puder (od fr. poudre) – środek kosmetyczny służący do ochrony, wysuszania lub natłuszczania i upiększania skóry. Zawiera np. skrobię ryżową, kaolin, tlenek cynku, talk, barwniki oraz substancje zapachowe.

Podział pudrów ze względu na konsystencję:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudermantel

dawniej:
1. płaszcz podróżny chroniący przed kurzem
2. peleryna ubierana przy strzyżeniu włosów dla ochrony ubrania


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. lekki płaszcz podróżny chroniący przed kurzem;

 (1.2) daw. damskie okrycie do toalety porannej


Pudermantel (niem. Pudermantel) – letni płaszcz damski i męski noszony w podróży i chroniący przed kurzem.

Wierzchnie okrycie tego rodzaju było rozpowszechnione w XIX wieku, używane do podróży odkrytymi powozami (zwłaszcza w terenie, po wiejskich drogach gruntowych), a także do jazdy konnej. Utrzymane w jasnym kolorze, najczęściej szyte z grubego płótna lub z czesuczy, charakteryzowało się luźnym krojem i szczególną długością, umożliwiającą okrycie nóg. Na przełomie XIX/XX wieku stało się niezbędną częścią stroju ówczesnego automobilisty, jakiego dopełnieniem był kaszkiet (cyklistówka) albo tzw. pilotka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudernica

lekceważąco: kobieta często stosująca mocny makijaż


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. kosmet. zamykane naczynie na puder


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puderniczka

płaskie, ozdobne naczynie na puder kosmetyczny, zwykle z lusterkiem wewnątrz


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pudernica

 (1.2) kosmet. płaskie pudełeczko służące do przechowywania pudru kosmetycznego, najczęściej zdobione i mające lusterko wewnątrz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pudełczarnia

oddział fabryki zapałek, w którym wyrabiane są pudełka do zapałek


Źródła:

SJP.pl

Pudełeczko

zdrobnienie od: pudełko


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) małe pudełko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pudełek

skrzynka z lekkiego materiału, zwykle służąca do przechowywania czegoś


Źródła:

SJP.pl

Pudełko

skrzynka z lekkiego materiału, zwykle służąca do przechowywania czegoś


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od pudło

 (1.2) mały pojemnik, najczęściej wykonany z tektury


Pudełko – osada w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Turośl.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudełkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pudełkować.


Źródła:

Wiktionary

Pudełkowaty

taki, jak pudełko lub przypominający pudełko, o kształcie zbliżonym do pudełka (np. pudełkowaty budynek, pudełkowata kabina); pudełkowy (rzadko)


przymiotnik jakościowy

 (1.1) podobny do pudełka, kształtem przypominający pudełko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pudełkowy

1. pudełko;
2. rzadko: przypominający pudełko; pudełkowaty;
3. dieta pudełkowa - dieta opierająca się na jedzeniu dostarczanym przez formę cateringową


Źródła:

SJP.pl

Pudlarka

1. piec, w którym następuje pudlingowanie (proces ogrzewania surówki w celu oczyszczenia jej z domieszek węgla, krzemu i manganu);
2. potocznie o miłośniczce pudli


Źródła:

SJP.pl

Pudlarski

odnoszący się do pudlingowania (procesu ogrzewania surówki w celu oczyszczenia jej z domieszek węgla, krzemu i manganu), przeznaczony do takiego procesu (np. piec pudlarski)


Źródła:

SJP.pl

Pudlarz

1. robotnik pracujący przy pudlingowaniu (ogrzewaniu surówki w celu oczyszczenia jej z domieszek węgla, krzemu i manganu);
2. potocznie o miłośniku pudli;
3. w gwarze myśliwskiej: kiepski strzelec


Źródła:

SJP.pl

Pudli

pudel


Patrz:pudel

Źródła:

SJP.pl

Pudlica

samica pudla


Źródła:

SJP.pl

Pudliczka

niewielka pudlica (samica pudla)


Źródła:

SJP.pl

Pudlingarnia

zakład, w którym dokonuje się pudlingowania (procesu ogrzewania surówki w piecu pudlarskim, w celu oczyszczenia jej z domieszek węgla, krzemu i manganu)


Pudlingarnia – zakład, w którym wykonywane jest pudlingowanie (też: pudlowanie, z ang. to puddle – miesić, przewracać), czyli proces oczyszczania surówki z domieszek węgla, krzemu i manganu przez ogrzewanie jej w piecu pudlarskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pudlingować

przestarzałe: oczyszczać surówkę z domieszek węgla, krzemu i manganu przez ogrzewanie jej w piecu pudlarskim


Źródła:

SJP.pl

Pudlingowanie

proces ogrzewania surówki w piecu pudlarskim, w celu oczyszczenia jej z domieszek węgla, krzemu i manganu; proces pudlarski


Pudlingowanie (proces pudlarski) – proces przerobu surówki wielkopiecowej, polegający na utlenianiu zawartych w surówce domieszek (węgla, siarki, fosforu, krzemu, manganu i in.) w wysokiej temperaturze. Prowadzony jest w piecach płomiennych opalanych odgazowanym węglem kamiennym, zwanych piecami pudlarskimi (pudlarkami). Główną cechą procesu pudlarskiego był brak bezpośredniego kontaktu między surówką a paliwem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pudliski

przymiotnik od: Pudliszki (wieś lub producent artykułów spożywczych)


Źródła:

SJP.pl

Pudliszki

1. wieś w Polsce;
2. przedsiębiorstwo przetwórstwa owocowo-warzywnego w Pudliszkach;
3. marka produktów spożywczych


Pudliszki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Krobia.

Miejscowość położona jest w odległości ok. 3 km na zachód od Krobi. Leży na lewym brzegu Polskiego Rowu (prawego dopływu Baryczy), na Wysoczyźnie Leszczyńskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pudowy

o ciężarze jednego puda


Źródła:

SJP.pl

Pudreta

nawóz z suszonych i sproszkowanych odchodów ludzkich


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1)  daw. roln. sproszkowany nawóz z odchodów ludzkich, także zwierzęcych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pudreza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mebl. rodzaj toaletki używanej głównie w XVII-XVIII w., służącej głównie do pudrowania się i przechowywania akcesoriów do tego przeznaczonych;


Poudreuse lub pudreza – odmiana toaletki, która pojawiła się w XVII w. i była w użyciu przez cały wiek XVIII.

Mebel ten występował najczęściej w formie prostokątnego stolika z rozkładanym na boki blatem i odkładanym lustrem w środkowej części oraz z licznymi szufladkami i przegródkami. Służył do przechowywania przyborów do pudrowania twarzy oraz powszechnie używanych w tym okresie białych peruk.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Pudrować

pudrować (się): posypywać (się) pudrem, najczęściej w celu upiększenia własnej skóry lub uchronienia jej przed szkodliwymi wpływami atmosferycznymi


Źródła:

SJP.pl

Pudrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pokrywanie, posypywanie pudrem

 (1.2) przen. przedstawianie niekorzystnych zjawisk w sposób lepszy niż jest naprawdę


Źródła:

Wiktionary

Pudrowy

puder


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pudrem, dotyczący pudru

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający cechy pudru w zakresie konsystencji, sypkości itp.

 (2.2) mając matowy, zgaszony odcień barwy; najczęściej różowy w takim odcieniu


Patrz:puder

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pudu

mały jeleń południowoamerykański


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pudźa

w hinduizmie: oddanie czci bóstwu przez bezkrwawą ofiarę (np. kwiaty, owoce) oraz modlitwę; pudża


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. hinduistyczna ceremonia składania bogu ofiar;


Pudźa (dewanagari पूजा, trl. pūjā, ang. Puja, „wielbienie, ofiara, szacunek”) – hinduistyczny obrzęd religijny, podczas którego składa się bóstwu ofiarę. Pudźa to najistotniejszy modelowy rytuał z okresu hinduizmu puranicznego.

W zależności od czczonego bóstwa (dewata) przedmiotem ofiary mogą być owoce, kwiaty, ghi. Zwykle podczas pudźipalone są kadzidła.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudzian

pseudonim Mariusza Pudzianowskiego, byłego polskiego strongmena


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pudzianowski

nazwisko, m.in. Mariusz Pudzianowski, polski strongman


Źródła:

SJP.pl

Pudzików

Pudzików – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Gomunice.


Źródła:

Wikipedia

Pudłak

dawniej:
1. miara miodu, odpowiednik czterech garnców;
2. danina z miodu


Źródła:

SJP.pl

Pudło

1. karton, opakowanie
2. niecelny strzał
3. potocznie: telewizor
4. żargonowo: areszt, więzienie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) duże pudełko

 (1.2) zawartość pudła (1.1)

 (1.3) muz. pot. część instrumentu wzmacniająca dźwięk

 (1.4) pot. więzienie

 (1.5) chybiony strzał

 (1.6) przen. nietrafione przedsięwzięcie

 (1.7) obraź. starsza kobieta

 (1.8) mot. tylna część pojazdu do przewożenia osób lub towarów

 (1.9) mot. pot. stary lub zepsuty pojazd

 (1.10) pot. podium dla zwycięzców sportowych



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pudłować

potocznie:
1. nie trafiać w cel, chybiać w strzelaniu;
2. aresztować; przyskrzyniać


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spudłować)

 (1.1) nie trafiać w cel; chybiać podczas strzelania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pudłowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. nietrafianie do celu


Źródła:

Wiktionary

Pudłowaty

taki, jak pudło lub przypominający pudło, najczęściej w kształcie zbliżonym do sześcianu (np. pudłowaty budynek, pudłowata kabina)


Źródła:

SJP.pl

Pudłówek

Pudłówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Poddębice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego. Narodowy Powszechny Spis Ludności i Mieszkań z 2011 roku szacuje liczbę mieszkańców wsi na 109.

Urodził się tu Józef Jerzy Pilarczyk – polski polityk, w 2005 minister rolnictwa i rozwoju wsi w drugim rządzie Marka Belki, poseł na Sejm X, I, II, III i IV kadencji.


Źródła:

Wikipedia

Pudłowiec

Pudłowiec (niem. Paudelwitz) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Dzierzgoń. Wieś wchodzi w skład sołectwa Lipiec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.


Źródła:

Wikipedia

Pudłowski

nazwisko


Pudłowski (Kościesza odmienna I) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Kościesza.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puebla

[czytaj: pue-blo]
1. dom Indian Pueblo; także innych plemion indiańskich
2. osiedle indiańskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pueblo

[czytaj: pue-blo]
1. dom Indian Pueblo; także innych plemion indiańskich
2. osiedle indiańskie


Pueblo – grupa plemion indiańskich Arizony i Nowego Meksyku. Wchodzi w skład południowo-zachodniego kręgu kulturowego Indian północnoamerykańskich. Ich nazwa wywodzi się z języka hiszpańskiego, w którym oznacza wioskę – ze względu na specyficzne osadnictwo stanowiące znak rozpoznawczy Indian Pueblo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puenta

[czytaj: płenta, rzadziej: płęta] dowcipne, celne, często zaskakujące podsumowanie, sformułowanie wyrażające sens wypowiedzi, opowiadania itp., będące jego kulminacyjnym, końcowym momentem; pointa, esencja dowcipu, sedno dowcipu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. myśl kończąca czyjąś wypowiedź lub utwór literacki;

 (1.2) przen. zakończenie czegoś: procesu, działania lub sprawy, które nadaje im szczególny sens


Puenta, pointa (fr. point = kropka) – zaskakujące sformułowanie podkreślające sens wypowiedzi lub utworu literackiego umieszczone na końcu.

Puenta jako zabieg formalny jest wykorzystywana w takich gatunkach literackich, jak epigramat, humoreska czy nowela. Była jednym z ważniejszych narzędzi stylistycznych w konceptystycznych utworach tworzonych w barokowych nurtach gongoryzmu czy marinizmu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puentować

[czytaj: płentować, rzadziej: płętować] kończyć wypowiedź pointą - wyrazistym, trafnym podsumowaniem, często zaskakującym lub żartobliwym; pointować


Źródła:

SJP.pl

Puenty

[czytaj: płenty] pantofle z twardym noskiem umożliwiającym taniec na czubkach palców, używane w balecie; pointy, baletki


Źródła:

SJP.pl

Puentylista

[czytaj: płentylista] malarz wierny zasadom puentylizmu (pointylizmu, wywodzącego się z impresjonizmu kierunku w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby); pointylista


Źródła:

SJP.pl

Puentylistka

puentylista [czytaj: płentylistka]; pointylistka


Źródła:

SJP.pl

Puentylistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest puentylistyczne; cecha tych, którzy są puentylistyczni


Źródła:

Wiktionary

Puentylistyczny

[czytaj: płentylistyczny] związany w jakiś sposób z puentylizmem (pointylizmem, wywodzącym się z impresjonizmu kierunkiem w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby); pointylistyczny


Źródła:

SJP.pl

Puentylizm

[czytaj: płentylizm] wywodzący się z impresjonizmu kierunek w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby; pointylizm


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. technika malarska polegająca na równomiernym pokrywaniu powierzchni obrazu drobnymi punktami czystych kolorów;


Puentylizm lub pointylizm (z fr. pointiller – kropkować, punktować) – neoimpresjonistyczna technika kształtowania formy obrazu, polegająca na budowaniu kompozycji obrazu poprzez zapełnianie gęsto rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami i kreskami kładzionymi na płótno czubkiem pędzla.Te punkty i kreski, oglądane z odpowiedniego, uzależnionego od ich wielkości oddalenia, zlewają się w jedno, tworząc obraz. Technika stanowiła rozwinięcie dywizjonizmu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puer

dawniej:
1. uczeń aptekarski; aptekarczyk;
2. dziecko, uczeń, chłopiec


Źródła:

SJP.pl

Puerperalny

[czytaj: płerperalny] w medycynie: odnoszący się do okresu po urodzeniu przez kobietę dziecka, występujący po porodzie; poporodowy, połogowy, popołogowy


Źródła:

SJP.pl

Puertazaur

olbrzymi dinozaur gadziomiedniczny z grupy tytanozaurów, żyjący w późnej kredzie na terenie Ameryki Południowej


Puertazaur (Puertasaurus) – rodzaj olbrzymiego zauropoda z grupy tytanozaurów, żyjącego w późnej kredzie na obszarze Ameryki Południowej. Został opisany w 2005 na podstawie znalezionego w 2001 w południowej Argentynie (prowincja Santa Cruz) skamieniałego fragmentu kręgosłupa. Osady, w których odkryto jego skamieniałości pierwotnie datowano na wczesny mastrycht; późniejsze badania wskazują, że należy je datować na cenoman–santon, najprawdopodobniej na cenoman. Odkrywcami i preparatorami jedynego dotychczas znanego okazu (holotypu MPM 10002) byli Pablo Puerta i Santiago Reuil – to od ich nazwisk utworzono nazwę rodzajową i epitet gatunkowy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puertorykańczyk

obywatel Puerto Rico (Portoryko); Portorykańczyk, Portorykanin


Źródła:

SJP.pl

Puertorykanka

obywatelka Puerto Rico (Portoryko); Puertorykanka


Źródła:

SJP.pl

Puertorykański

przymiotnik od: Puerto Rico


Źródła:

SJP.pl

Puerylizacja

[czytaj: płerylizacja] wejście na scenę polityczną ludzi bardzo młodych, niedoświadczonych w postaci odrębnej grupy wpływającej w znacznym stopniu na bieg wypadków


Źródła:

SJP.pl

Puerylizm

[czytaj: płerylizm] zaburzenie psychiczne objawiające się dziecięcym zachowaniem oraz nagminnym zdrabnianiem wyrazów


Puerylizm – forma reakcji histerycznej, opisana w 1911 przez Sträusslera, u żołnierzy podsądnych i rekrutów badanych pod względem zdolności do służby wojskowej.

Powstaje przez tendencje i mechanizmy ucieczki od trudnej sytuacji w przeżycia własnego dzieciństwa i przejawiania się w postaci dziecięcego zachowywania się: mówienia w sposób zdrobniały, bawienia się, radowania, smucenia w sposób dziecięcy, demonstrowania przy badaniu intelektu braku wiadomości i orientacji. W praktyce sądowo-psychiatrycznej reakcje puerylne spotyka się w przebiegu innych reakcji sytuacyjnych, głównie w pseudodemonstracji, jako utrzymującą się lub przejściową jej domieszkę.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puf

niski taboret obity miękką tkaniną lub skórą; pufa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niski, miękki mebel służący do siedzenia lub za podnóżek

 (1.2) dom publiczny dla więźniów w obozie

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: pufa

wykrzyknik

 (3.1) odgłos sapania

 (3.2) wykrzyknik podkreślający gwałtowne zniknięcie czegoś


Puf (fr. pouf) – miękki, niski taboret z siedziskiem znajdującym się na skrzyni, obity w całości tkaniną lub skórą.

Forma „pufa”, choć powszechna, nie jest sankcjonowana przez wydawnictwa normatywne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pufa

niski taboret obity miękką tkaniną lub skórą; puf


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kwestion.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puff

dom publiczny dla więźniów w obozie; puf


Źródła:

SJP.pl

Pufka

zdrobnienie od: pufa


Źródła:

SJP.pl

Pufofotel

puf z oparciem, podobny do fotela


Źródła:

SJP.pl

Pufowy

puf, pufa


Patrz:puf, pufa

Źródła:

SJP.pl

Pugilares

pulares;
1. przestarzałe: portfel;
2. dawniej: notatnik, notes


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. portfel


Portfel (przest. pugilares) – rodzaj pojemnika na pieniądze, najczęściej skórzanego, tekstylnego lub z innego podobnego materiału.

Portfele służą przede wszystkim do przechowywania banknotów, mogą posiadać również kieszonkę na monety. Współcześnie portfel wykorzystywany jest także do przechowywania dokumentów tożsamości (dowód osobisty, prawo jazdy) oraz kart płatniczych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pugilaresik

pularesik;
1. przestarzałe: mały portfel;
2. dawniej: mały notatnik, notesik


Źródła:

SJP.pl

Puginał

krótka broń obosieczna, pochodzenia wschodniego; handżar, kindżał


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. rodzaj sztyletu pochodzenia wschodniego, używany do końca XVI w.;


Puginał (także: łac. pugio, staropol. tulich, tylec, tylecz) – jedna z najstarszych odmian broni kolnej, miniatura miecza. Mały puginał, zazwyczaj w użyciu cywilnym, potocznie nazywany jest sztyletem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pugwash

[czytaj: pagŁOSZ] miejscowość w Kanadzie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puha

dawniej, dziś regionalnie: bicz skręcony ze sznurków lub rzemyków; batog, bizun


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. bicz skręcony ze sznurów lub rzemieni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puig

El Puig de Santa Maria (kat. wym. [el ˈputʃ de ˌsan.ta ma.ˈri.a], do 2012 roku pod hiszp. nazwą Puig) – gmina w Hiszpanii, w prowincji Walencja, we wspólnocie autonomicznej Walencja, o powierzchni 26,83 km². W 2018 roku liczyła 8556 mieszkańców.


Źródła:

Wikipedia

Pujol


Źródła:

Wikipedia

Puk

wykrzyknik naśladujący odgłos pukania


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odgłos uderzenia

wykrzyknik onomatopeiczny

 (2.1) zob. puk-puk.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puk-Puk

wykrzyknik onomatopeiczny

 (1.1) dźwięk. onomatopeja naśladująca odgłos pukania, zwykle do drzwi


Źródła:

Wiktionary

Puka

biała muszelka z naturalnym otworem używana do wyrobu hawajskich ozdób


Pukë, Puka – miasto w północnej Albanii, w gminie Pukë w obwodzie Szkodra, stolica okręgu Pukë. W 2005 r. miasto liczyło 6,5 tys. mieszkańców.

W mieście ma swoją siedzibę klub piłkarski KF Tërbuni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pukać

1. uderzać w coś lekko, powodując powstawanie jakiegoś odgłosu; stukać, kołatać;
2. potocznie: strzelać;
3. pukać się - pukać siebie samego


czasownik

 (1.1) uderzać czymś lekko w coś, powodując powstanie odgłosu

 (1.2) pot. strzelać z broni

 (1.3) pot. być stroną aktywną podczas stosunku seksualnego

 (1.4) stpol. pękać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pukacz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pukadło

dawne narzędzie lekarskie w postaci cienkiej metalowej płytki, używane jako rezonator przy opukiwaniu klatki piersiowej lub jamy brzusznej; plesymetr


Źródła:

SJP.pl

Pukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pukać.


Źródła:

Wiktionary

Pukanina

żartobliwie lub z lekceważeniem o strzelaniu z broni palnej, głównie nieregularnym, z licznymi przerwami


Źródła:

SJP.pl

Pukawica

Pukawica – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Zelów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Pukawka

kiepska broń palna, a także: zabawka dziecięca do pukania, strzelania, przypominająca z wyglądu broń palną


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zabawka dla dzieci, imitacja pistoletu

 (1.2) lekcew. lub żart. broń palna

 (1.3) gw-pl|Bukowina. zatrzask


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pukiel

pasemko wijących się włosów; lok; kędzior


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pasmo pofalowanych włosów

 (1.2) ścięte pasemko włosów

 (1.3) daw. wypukła ozdoba nabita np. na zbroi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pukielek

zdrobnienie od: pukiel


Źródła:

SJP.pl

Pukieltasia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plecak


Źródła:

Wiktionary

Pukinin

Pukinin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Rawa Mazowiecka.

Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.


Źródła:

Wikipedia

Puklaty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garbaty


Źródła:

Wiktionary

Puklerz

okrągła, wypukła tarcza


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. wypukła tarcza używana przez piechotę i jezdnych;

 (1.2) przen. obrona, osłona


Puklerz (z czes. pukléř od starofranc. bocler) – rodzaj małej okrągłej tarczy używanej w Europie od XII do XVIII wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puklerzność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest puklerzne


Źródła:

Wiktionary

Puklerzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z puklerzem, dotyczący puklerza

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) wojsk. hist. żołnierz uzbrojony w puklerz


Źródła:

Wiktionary

Puklerzówka

niećwierk puklerzówka - gatunek owada z rodziny pasikonikowatych


Źródła:

SJP.pl

Puklerzyk

niewielki puklerz (rodzaj okrągłej, wypukłej tarczy używanej dawniej przez oddziały ciężkiej i lekkiej jazdy konnej)


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. niewielki puklerz


Puklerzyk (Zaedyus) – rodzaj ssaków z podrodziny puklerzników (Euphractinae) w obrębie rodziny Chlamyphoridae.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puklica

puklica rudnica - gatunek pluskwiaka z rodziny puklicowatych



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puklicowate

o cechach puklicowatych (rodzina pluskwiaków)


Puklicowate (Acanthosomatidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych i nadrodziny tarczówek (Pentatomoidea).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puklicowaty

o cechach puklicowatych (rodzina pluskwiaków)


Źródła:

SJP.pl

Puklowanie

rzemiosło złotnicze polegające na dekorowaniu przedmiotów guzkami w kształcie kul lub łez


Źródła:

SJP.pl

Puknąć

1. uderzyć w coś lekko, powodując powstawanie jakiegoś odgłosu; stuknąć;
2. potocznie: strzelić;
3. puknąć się - puknąć siebie samego


czasownik przechodni dokonany (ndk. pukać)

 (1.1) dokonany od|pukać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puknięty

1. uderzyć w coś lekko, powodując powstawanie jakiegoś odgłosu; stuknąć;
2. potocznie: strzelić;
3. puknąć się - puknąć siebie samego


przymiotnik

 (1.1) niespełna rozumu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pul

1. porozumienie przedsiębiorstw kapitalistycznych; pool;
2. afgańska moneta zdawkowa (100 puli = 1 afgani)


Iran:

Osoby:

Inne:

Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pula

1. stawka w grze; w grach hazardowych: suma wszystkich stawek; bank;
2. tura w różnych grach;
3. ilość czegoś możliwa do dyspozycji w jakimś okresie;
4. jednostka monetarna Botswany


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Chorwacji, największe na półwyspie Istria, położone na południowym skraju półwyspu nad Morzem Adriatyckim;


Pula (wł. Pola, istr. Pula, słoweń. Pulj, niem. Pulei, łac. Pietas Iulia) – miasto w zachodniej części Chorwacji, w żupanii istryjskiej, siedziba miasta Pula. Jest położone na południowym skraju półwyspu Istria nad Morzem Adriatyckim. W 2011 roku liczyło 57 460 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. blaszany garnuszek


Źródła:

Wiktionary

Pulak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka


Źródła:

Wiktionary

Pulanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pulać.


Pulanie − urodzeni na Bliskim Wschodzie potomkowie przybyłych do Jerozolimy podczas I krucjaty. Pulanie byli przez część europejskiego rycerstwa uważani za zdrajców, gdyż dobrze znali zwyczaje i język arabski, często nie odróżniali się od muzułmanów stylem życia, a także byli zwolennikami pokoju z wyznawcami islamu jako jedynej szansy na przetrwanie państw chrześcijan w tamtym regionie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Pularda

młoda kura utuczona dla celów spożywczych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. młoda kura, która nie osiągnęła jeszcze wieku dojrzałości, tuczona specjalną dietą w celu uzyskania delikatnego i kruchego mięsa


Pularda – młoda, nierozwinięta płciowo kura, tuczona w określony sposób celem uzyskania delikatnego i kruchego mięsa, a także nazwa przygotowywanych na bazie jej mięsa potraw. Znana i popularna w kuchni staropolskiej. Za najsmaczniejsze uchodziły kury o wadze 1,2–1,5 kg, bite w wieku 9 tygodni. Pieczono je w całości w piecu, podawano według różnych przepisów – z pieczarkami, warzywami, ziołami, itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulares

pugilares;
1. przestarzałe: portfel;
2. dawniej: notatnik, notes


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. zob. portfel.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pularesik

pugilaresik;
1. przestarzałe: mały portfel;
2. dawniej: mały notatnik, notesik


Źródła:

SJP.pl

Pularys

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraków. portfel


Źródła:

Wiktionary

Pularysek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraków. portfel


Źródła:

Wiktionary

Pularyszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. portmonetka


Źródła:

Wiktionary

Pulasan

jagodzian pulasan: tropikalna roślina z rodziny sączyńcowatych, o słodkich owocach pokrytych pomarańczowymi i czerwonymi brodawkami


Źródła:

SJP.pl

Pulcheria

imię żeńskie


Pulcheria – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "piękna", "szlachetna".

Pulcheria imieniny obchodzi: 10 września.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulchnawy

nieco pulchny


Źródła:

SJP.pl

Pulchnieć

1. stawać się pulchniejszym, bardziej miękkim i łatwiej uginającym się pod naciskiem;
2. przybierać na wadze, grubnąć


Źródła:

SJP.pl

Pulchniej

stopień wyższy od przysłówka: pulchnie


Źródła:

SJP.pl

Pulchniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pulchny; bardziej pulchny


Źródła:

SJP.pl

Pulchnik

sypka mieszanina rozmaitych związków chemicznych, najczęściej wodorowęglanu sodu, której podstawowym zadaniem jest spulchnianie produktów piekarniczych; proszek do pieczenia


Źródła:

SJP.pl

Pulchniuchny

zdrobnienie od: pulchny; pulchniutki, pulchniuśki


Źródła:

SJP.pl

Pulchniuśki

zdrobnienie od: pulchny; pulchniuchny, pulchniutki


Źródła:

SJP.pl

Pulchniuteńki

zdrobnienie od: pulchny


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: pulchny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pulchniutki

zdrobnienie od: pulchny; pulchniuchny, pulchniuśki


przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: pulchny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pulchność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pulchne; cecha tego, kto pulchny


Źródła:

Wiktionary

Pulchny

1. miękki i łatwo uginający się pod naciskiem;
2. mający dużo tkanki tłuszczowej


przymiotnik jakościowy

 (1.1) miękki jak gąbka, łatwo uginający się pod naciskiem

 (1.2) mający wydatne kształty i miękki z powodu dużej zawartości tkanki tłuszczowej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pulcinella

[czytaj: pulczinella] pajac w Commedia dell'arte (włoskiej, szesnastowiecznej komedii ludowej, mającej swoje korzenie w pantomimie rzymskiej)


Pulcinella to suita baletowa Igora Strawinskiego skomponowana w 1920 roku.

Balet ten, podobnie jak poprzednie, Strawinski napisał na zamówienie Siergieja Diagilewa. Było to w czasie, kiedy kompozytor już nie współpracował na stałe ze słynnym twórcą Baletów Rosyjskich.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulczynów

Pulczynów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Frampol.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Frampol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 173 mieszkańców i była trzynastą co do wielkości miejscowością gminy.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Nepomucena i Matki Bożej Szkaplerznej we Frampolu.


Źródła:

Wikipedia

Puli

pies z węgierskiej rasy owczarków


Puli – jedna z ras psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulikowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pulitzer

[czytaj: pulicer]
1. Joseph Pulitzer (1847-1911), amerykański dziennikarz, publicysta, wydawca prasowy;
2. nagroda Pulitzera - wyróżnienie ufundowane przez dziennikarza o tym nazwisku, przyznawane co roku m.in. za osiągnięcia literackie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulka

ekspresywnie: partyjka, tura


Pulka – rodzaj sani w kształcie łodzi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulki

niewielkie płaskie saneczki zaopatrzone w dwa dyszle połączone z przodu kabłąkiem, używane w psich zaprzęgach


Pulki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Końskowola.

Wieś stanowi sołectwo gminy Końskowola. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Znalezienia Krzyża Świętego i św. Andrzeja Apostoła w Końskowoli.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pull

okrzyk wzywający pullera (osobę obsługującą maszynę wyrzucającą rzutki) do zwolnienia mechanizmu; daj


Luksemburg:

Inne:

Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puller

osoba obsługująca maszynę do wyrzucania rzutków (specjalnych krążków będących celem podczas niektórych konkurencji w strzelectwie sportowym)


Źródła:

SJP.pl

Pullman

Miejscowości w USA:

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Pulman

1. wagon sypialny;
2. autokar z rozkładanymi fotelami, telewizorem itp., kursujący na długich trasach


Źródła:

SJP.pl

Pulmanowski

pulmanowski wagon osobowy; pulman


Źródła:

SJP.pl

Pulment

glinka biała, czerwonobrązowa lub żółtawa stosowana jako zaprawa malarska; bolus


Źródła:

SJP.pl

Pulmonaria

Miodunka (Pulmonaria L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Obejmuje 18 gatunków. Występują one naturalnie na obszarze od Europy po Azję Wschodnią. W Polsce w stanie dzikim rosną cztery gatunki rodzime z tego rodzaju: miodunka ćma P. obscura, plamista P. officinalis, miękkowłosa P. mollis i wąskolistna P. angustifolia; zaś miodunka czerwona P. rubra rośnie jako zadomowiony antropofit. Różnice między gatunkami są często nieznaczne, przez co są trudne do oznaczenia.


Źródła:

Wikipedia

Pulmonektomia

zabieg usunięcia jednego płuca lub jego części z powodu choroby nowotworowej lub postępującej gruźlicy; pneumonektomia, pneumotomia


Źródła:

SJP.pl

Pulmonolog

specjalista w zakresie pulmonologii (pneumonologii, działu medycyny zajmującego się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego); pneumolog, pneumonolog


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób układu oddechowego

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka pulmonologii


Pulmonologia, pneumonologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulmonologia

dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego; pneumonologia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dziedzina medycyny zajmująca się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób płuc;

 (1.2) pot. med. oddział szpitala, kliniki lub uczelni medycznej, który zajmuje się pulmonologią (1.1)


Pulmonologia, pneumonologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulmonologiczny

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący pulmonologii


Źródła:

Wiktionary

Pulmonolożka

pulmonolog


Patrz:pulmonolog

Źródła:

SJP.pl

Pulok

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. eufem. męski członek

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. tusza indycza

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. potrawa z indyka


Źródła:

Wiktionary

Pulower

sweter bez kołnierza, wkładany przez głowę, najczęściej wełniany lub wykonany z podobnego, ciepłego materiału


Sweter, pulower – rodzaj ciepłej bluzy z dzianiny, najczęściej wełnianej (lub – współcześnie – z dodatkiem włókien sztucznych).Najcieplejsze, z długimi rękawami, nierozpinane (wkładane przez głowę – ang. pull – „ciągnąć”, over – „przez”; tu: „wciągać przez głowę”), często z golfem, dziane są z grubej wełny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulowerek

niewielki pulower (sweter bez kołnierza, wkładany przez głowę, najczęściej wełniany lub wykonany z podobnego, ciepłego materiału)


Źródła:

SJP.pl

Pulpa

półprodukt z owoców lub jarzyn do późniejszego przerobu, np. na dżem


Pulpa – używane w przemyśle spożywczym określenie półproduktu powstałego ze zgniecionego, rozdrobnionego materiału.

Pulpa owocowa jest półproduktem powstającym podczas produkcji dżemów i powideł, otrzymuje się ją z oczyszczonych owoców, niekiedy utrwalonych poprzez mrożenie, pasteryzację lub sulfitację.

Pulpa ziemniaczana jest półproduktem powstającym w procesie otrzymywania m.in. mąki ziemniaczanej, uzyskiwana jest przez przetarcie surowych ziemniaków.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulpecik

zdrobnienie od: pulpet


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pulpet


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pulpet

kulka uformowana ze zmielonego mięsa, ryb lub podrobów, najczęściej gotowana lub duszona w sosie, podawana na ciepło z dodatkami


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. kulka z mielonego mięsa duszona w sosie


Pulpet (z języka włoskiego polpetta od polpa, czyli miazga) – gotowana potrawa mięsna na bazie mielonego mięsa, ryb lub podrobów, z dodatkiem jaj, bułki tartej oraz przypraw. Pulpety mogą być spożywane samodzielnie (al sugo) lub jako dodatek do zup. Danie pochodzi z Włoch.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulpety

żartobliwie: osoba gruba, pulchna; pyza


Pulpet (z języka włoskiego polpetta od polpa, czyli miazga) – gotowana potrawa mięsna na bazie mielonego mięsa, ryb lub podrobów, z dodatkiem jaj, bułki tartej oraz przypraw. Pulpety mogą być spożywane samodzielnie (al sugo) lub jako dodatek do zup. Danie pochodzi z Włoch.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulpicik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pulpit


Źródła:

Wiktionary

Pulpista

indywidualizm: typ brutalnego bohatera, wykreowanego przez Quentina Tarantino w 'Pulp Fiction"


Źródła:

SJP.pl

Pulpit

1. płaska, nachylona pod pewnym kątem powierzchnia, najczęściej wykorzystywana jako miejsce do pisania;
2. ogół urządzeń z blatem wyposażonym we wskaźniki i wyłączniki, służących do sterowania innymi urządzeniami


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stolik do pisania z pochyłym blatem

 (1.2) inform. podstawowy obszar roboczy w systemach operacyjnych, których powłoka graficzna oparta jest na tzw. oknach;

 (1.3) pochyły blat w ławce szkolnej, biurku lub innym meblu

 (1.4) muz. pochyła podstawka do podtrzymywania nut

 (1.5) urządzenie z blatem wyposażonym we wskaźniki i wyłączniki, służące do sterowania innymi urządzeniami


Pulpit (ang. desktop) – podstawowy obszar roboczy w systemach operacyjnych, których powłoka graficzna (interfejs GUI) oparta jest na tzw. oknach. Najpopularniejsze systemy tego rodzaju:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulpitowy

o pochyle podobnym do nachylenia pulpitu (np. dach pulpitowy) lub w jakiś inny sposób związany z pulpitem (np. obudowa pulpitowa, aparatura pulpitowa)


Źródła:

SJP.pl

Pulpować

tworzyć pulpę (półprodukt z owoców lub jarzyn) w celu późniejszego jej przerobienia na inny produkt


Źródła:

SJP.pl

Pulpowy

przeznaczony na pulpę (półprodukt z owoców lub jarzyn), nadający się na pulpę (np. owoce, jarzyny klasy pulpowej) lub powstały z takiego półproduktu


Źródła:

SJP.pl

Pulpul

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka


Pulpul (właściwie Roberto Gañan Ojea) (ur. 1971 w Madrycie) – hiszpański muzyk. Założyciel, wokalista, gitarzysta i wieloletni lider anarchizującego hiszpańskiego zespołu skapunkowego Ska-P.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Pulque

[czytaj: pulke] tradycyjny napój meksykański z soku agawy, smakiem przypominający kwaśne mleko


Pulque (octli) – niskoprocentowy, lekko musujący napój alkoholowy, tradycyjnie spożywany przez mieszkańców Mezoameryki, wytwarzany ze sfermentowanego soku maguey pulquero Agave salmiana. Roślina ta była w starożytnym Meksyku uznawana przez Indian za świętą i używana w ceremoniach religijnych. Pulque wytwarza się także z kilku innych gatunków agaw: agawy amerykańskiej, a. ciemnozielonej, Agave lehmanii, Agave complicata, Agave gracilispina, Agave crassispina, Agave quiotifera.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puls

rytmiczne rozciąganie ścian tętnic wskutek pracy serca; tętno


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. med. rozciąganie ściany tętnic spowodowane zmianami ciśnienia krwi, które są wynikiem skurczów i rozkurczów komór serca

 (1.2) anat. med. miejsce na ciele, w którym wyczucie tętna jest łatwiejsze

 (1.3) fizj. med. częstotliwość z jaką uderza serce (następują skurcze i rozkurcze komór serca)

 (1.4) przen. rytm

 (1.5) gw-pl|Górny Śląsk. skroń


Geografia
Kinematografia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulsacja

cykliczna zmiana jakiejś wielkości fizycznej, głównie będącej wielkością określająca natężenie jakiegoś procesu fizycznego


Pulsacja (skalarna), częstość kołowa, częstość kątowa – wielkość określająca, jak szybko powtarza się dane zjawisko okresowe; oznaczana małą literą omega (ω). Pulsacja jest powiązana z częstotliwością (f) i okresem (T) poprzez następującą zależność:

\omega ={\frac {d\theta }{dt}}={\frac {2\pi }{T}}=2\pi f,

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulsacyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pulsacyjne


Źródła:

Wiktionary

Pulsacyjny

związany z pulsacją


Źródła:

SJP.pl

Pulsar

rodzaj gwiazdy neutronowej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) astr. gwiazda neutronowa, wysyłająca regularne impulsy elektromagnetyczne;


Pulsar (od pulse z ang. pulsować i -ar jak w quasar – „quasi-stellar radio source” lub też „QSO” – „quasi-stellar object”, dosłownie „obiekt gwiazdopodobny emitujący fale radiowe”) – wysoce zmagnetyzowana, rotująca gwiazda neutronowa (lub biały karzeł), która emituje wiązkę promieniowania elektromagnetycznego. Promieniowanie to może być obserwowane tylko, gdy wiązka emisyjna skierowana jest w stronę Ziemi (tak jak latarnia, która jest widoczna tylko, gdy jej światło jest skierowane w stronę obserwującego) i jest odpowiedzialne za pulsujące pojawianie się emisji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulsarowy

pulsar


Patrz:pulsar

Źródła:

SJP.pl

Pulsator

przetwornik prądu stałego, za pomocą którego uzyskuje się prąd o cyklicznie zmieniającym się natężeniu lub napięciu; pulsatron


Źródła:

SJP.pl

Pulsatron

przetwornik prądu stałego, za pomocą którego uzyskuje się prąd o cyklicznie zmieniającym się natężeniu lub napięciu; pulsator


Źródła:

SJP.pl

Pulski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pulą, dotyczący Puli (miasta w Chorwacji)


Źródła:

Wiktionary

Pulsoksymetr

przyrząd do nieinwazyjnego pomiaru saturacji krwi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. med. urządzenie elektroniczne służące do bezinwazyjnego pomiaru saturacji krwi;


Pulsoksymetr – urządzenie elektroniczne służące do nieinwazyjnego pomiaru tętna i saturacji (wysycenia krwi tlenem), a w niektórych urządzeniach także innych parametrów, wykorzystujące pomiar pochłaniania światła przez tkanki. Technika jest zwana pulsoksymetrią.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pulsometr

pneumatyczny podnośnik cieczy; tętnik


Pulsometr – urządzenie monitorujące pracę serca. Pulsometry używane są bardzo często przez sportowców uprawiających sporty wytrzymałościowe.

Zazwyczaj w skład pulsometru wchodzą:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pulsomierz

miernik ciśnienia tętniczego krwi, składający się z manometru oraz pompki powietrznej doprowadzającej powietrze do elastycznej opaski; sfigmomanometr


Źródła:

SJP.pl

Pulsować

kurczyć się i rozkurczać w równych odstępach czasu lub cyklicznie zmieniać swoje właściwości fizyczne, głównie będące wielkościami określającymi natężenie jakiegoś procesu


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) fizj. ulegać skurczowi i rozkurczowi i wywoływać tętno

 (1.2) fiz. zmieniać okresowo właściwości, np. napięcie, siłę, itp.

 (1.3) być pełnym ruchu, aktywności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pulsowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pulsować.


Źródła:

Wiktionary

Pulsowy

puls


Patrz:puls

Źródła:

SJP.pl

Pulst

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. skroń


Źródła:

Wiktionary

Pult

dawniej pulpit


Źródła:

SJP.pl

Pultać

potocznie: pultać się - wpadać w szał, złościć się, wściekać się; wkurzać się, wpieniać się


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypultnąć, wypultnyć)

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chlapać, pluskać

czasownik zwrotny niedokonany pultać sie

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. chlapać się, pluskaćuskać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pultak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka


Źródła:

Wiktionary

Pultaka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. meteorol. odwilż


Źródła:

Wiktionary

Pultanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pultać.


Źródła:

Wiktionary

Pultbana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. kolejka wąskotorowa


Źródła:

Wiktionary

Pultok

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. indyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. flejtuch, bałaganiarz


Źródła:

Wiktionary

Pulwersak

1. przestarzale: skórzany worek na śrut; prochownica, prochowniczka
2. miejsce w lufie strzelby, gdzie osadza się nabój


Źródła:

SJP.pl

Pulweryzacja

rozdrabnianie, rozbijanie cieczy na bardzo drobne kropelki lub mgłę za pomocą pulweryzatora (rozpylacza, najczęściej ciśnieniowego)


Źródła:

SJP.pl

Pulweryzacyjny

pulweryzacja


Patrz:pulweryzacja

Źródła:

SJP.pl

Pulweryzator

rozpylacz, urządzenie do pulweryzacji (rozdrabniania, rozbijania cieczy na bardzo drobne kropelki lub mgłę)


Źródła:

SJP.pl

Pulynta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. polenta


Źródła:

Wiktionary

Pulyr

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pijak


Źródła:

Wiktionary

Pulyrować

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. upijać się


Źródła:

Wiktionary

Puma

1. ssak drapieżny z rodziny kotowatych; kuguar, lew górski;
2. produkt marki Puma;
3. samochód typu Ford Puma


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Puma|ref=tak., rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych;

 (1.2) zool. zwierzę z rodzaju puma (1.1)


Puma (Puma) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pumeks

1. skała wylewna złożona z lekkiego jasnego i silnie porowatego szkliwa wulkanicznego, wykorzystywana jako materiał szlifujący i polerujący;
2. tworzywo sztuczne, najczęściej w formie kostki, używane podczas zabiegów pielęgnacyjnych skóry


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. wulkaniczna skała magmowa zbudowana z porowatego szkliwa wulkanicznego powstałego z silnie gazującej lawy;

 (1.2) kosmet. przedmiot z pumeksu (1.1) lub uzyskiwany syntetycznie, stosowany do usuwania zrogowaciałego naskórka i odcisków


Pumeks (z łac. pumex), dawniej pemza – wulkaniczna skała magmowa zbudowana z porowatego (ponad 50% porów) szkliwa wulkanicznego powstałego z silnie gazującej, pienistej lawy. Ma szklistą, drobnoziarnistą strukturę. Powstaje głównie z kwaśnych odmian lawy (riolitowej).

Pumeksem nazywa się też czasem mocno porowaty materiał piroklastyczny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pumeksoporyt

rodzaj betonu składającego się w znacznej mierze z pumeksu (skały wylewnej złożonej z lekkiego jasnego i silnie porowatego szkliwa wulkanicznego)


Źródła:

SJP.pl

Pumeksowy

powstały z pumeksu (np. pył pumeksowy), zrobiony z pumeksu (np. kostka pumeksowa, kamień pumeksowy) lub w jakiś inny sposób związany z pumeksem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pumeksem; wykonany z pumeksu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pumela

wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; szadok, pompela, pomarańcza olbrzymia


Źródła:

SJP.pl

Pumi

pies, owczarek rasy węgierskiej



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pumpernikiel

rodzaj chleba razowego z ziarna żytniego z pełnego przemiału


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj ciemnego chleba wypiekanego z mąki żytniej, z dodatkiem miodu lub melasy;


Pumpernikiel – ciemny chleb razowy, pieczony w formie, na zakwasie, z mąki żytniej oraz dodatkiem melasy, miodu lub ekstraktu z jabłek oraz słodu i soli. Charakterystyczną cechą jego produkcji jest pieczenie ciasta w niskiej temperaturze – około 120–150 °C, ale przez czas aż 10–16 godzin, według innej z wersji 18 – 20 godzin. Następnie układa się go w specjalnym pomieszczeniu, gdzie leżakuje i dojrzewa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pumptrack

[czytaj: pamptrak] pump track;
1. jazda na rowerze po torze z muldami;
2. tor przystosowany do takiej jazdy


Pumptrack (ang. pump track) – specjalnie przygotowany niewielki tor przeznaczony do jazdy rowerem, a w przypadku nawierzchni asfaltowej czy betonowej, także deskorolką lub na rolkach. Zbudowany jest z muld i zakrętów, zazwyczaj w postaci band.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pumptrackowy

pumptrack, pump track [pamptrakowy]


Źródła:

SJP.pl

Pumpy

bufiaste spodnie ze ściągaczami pod kolanami i gumką w pasie


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kraw. luźne, workowate spodnie męskie o kroju szerokim, zapinane pod kolanami, w okresie międzywojennym typowe dla ubioru sportowego, później także częste w stroju codziennym, zwłaszcza uczniowskim;


Pumpy – męskie, bufiaste, krótkie spodnie zapinane pod kolanami. Używane przez kobiety na przełomie XIX i XX wieku do jazdy na rowerze. Obecnie w zasadzie nieużywane. Spodnie krótsze, sięgające powyżej kolan to pludry.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puna

formacja roślinna występująca w strefie wyżyn śródandyjskich



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punca

1. stalowe narzędzie złotnicze i cyzelerskie; puncyna
2. młotek służący do wybijania sygnatury złotnika na powierzchni wyrobu
3. znak wybity na wyrobie złotniczym


Punca (niem. Punze) – stalowe narzędzie złotnicze i cyzelerskie, przez uderzanie młotkiem służące do wykonywania zagłębień oraz opracowywania faktury wyrobów metalowych.

Ma kształt pręta o odpowiednio do zamierzonego przeznaczenia ukształtowanej hartowanej głowicy. Szczególnym typem puncy są punce z wygrawerowanym na głowicy znakiem złotniczym, oraz punce probiercze z wygrawerowanymi znakami probierczymi określającymi próbę kruszcu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puncel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bunclok.


Źródła:

Wiktionary

Puncher

[czytaj: panczer] w sporcie: bokser o bardzo silnym ciosie; punczer


Źródła:

SJP.pl

Punciak

potocznie o samochodzie marki Fiat Punto


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. mot. samochód marki Fiat Punto


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puńców

Puńców (cz. Puncov de. Punzau) – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Goleszów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Powierzchnia sołectwa wynosi 1021 ha, a liczba ludności 1508, co daje gęstość zaludnienia równą 147,7 os./km².


Źródła:

Wikipedia

Puncować

używając puncy (puncyny, stalowego narzędzia złotniczego lub cyzelerskiego), wybijać na wyrobie metalowym próbę, sygnaturę rzemieślnika


Źródła:

SJP.pl

Punctum

[czytaj: punktum] znak kropki w średniowiecznej notacji muzycznej; punctus


Źródła:

SJP.pl

Punctus

[czytaj: punktus] znak kropki w średniowiecznej notacji muzycznej; punctum


Źródła:

SJP.pl

Puncyna

stalowe narzędzie złotnicze i cyzelerskie; punca


Źródła:

SJP.pl

Punczer

w sporcie: bokser o bardzo silnym ciosie; puncher


Źródła:

SJP.pl

Punicki

dotyczący Punijczyków, właściwy Punijczykom


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Kartaginy

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) wymarły język używany przez starożytnych Kartagińczyków, wywodzący się z języka fenickiego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punijczycy

Kartagińczycy


Imperium Kartagińskie, zwane potocznie Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών = Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt = Kart Hadaszt, pun. 𐤒𐤓𐤕𐤟𐤇𐤃𐤔𐤕, arab. قرطاج = Kartadż lub hebr. קרתגו = Kartago) – starożytne państwo. Zostało założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru jako miasto w pobliżu dzisiejszego Tunisu, w późniejszym okresie obejmowała duży pas afrykańskiego wybrzeża i część Europy Południowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punijczyk

nazwa Kartagińczyka w starożytnym Rzymie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) w starożytnym Rzymie: mieszkaniec Kartaginy, Kartagińczyk


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punisher

[czytaj: PAniszer] superbohater walczący z przestępczością zorganizowaną, mszczący się na przestępcach za śmierć swojej rodziny; były żołnierz mający do dyspozycji cały arsenał broni, w przeciwieństwie do innych superbohaterów zabijający swoich przeciwników


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punitywny

karzący, mający na celu ukaranie


Źródła:

SJP.pl

Punk

[czytaj: pank]
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punkowiec, pank, pankowiec;
2. wykonawca, twórca punk rocka; punkowiec, pank, pankowiec, pankrockowiec, punkrockowiec


Punk – subkultura młodzieżowa, zapoczątkowana w połowie lat 70. XX w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, charakteryzująca się niezgodą na instytucjonalizację życia społecznego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punkcik

zdrobnienie od: punkt


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mały punkt, zdrobn. od: punkt


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punkcikowaty

przypominający mały punkt, podobny do małego punktu


Źródła:

SJP.pl

Punkcja

zabieg polegający na wprowadzeniu do ciała bardzo cienkiej rurki, w celu pobrania tkanki lub płynu do badania albo odprowadzenia pewnych jego ilości


Punkcja (łac. punctio; z łac. punctum - ukłucie) - nakłucie wykonane w celach medycznych. Pacjentowi wbija się igłę w celu wprowadzenia leków, pobrania próbki lub opróżnienia jam ciała lub ogniska chorobowego z zalegającej wydzieliny.

Jednym z takich zabiegów jest punkcja lędźwiowa. Jest robiona m.in. w celu pobrania do badań płynu mózgowo-rdzeniowego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punkcyjny

związany z punkcją


przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z punkcją, dotyczący punkcji, nakłucia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punkówa

[czytaj: pankówa] w gwarze młodzieżowej: dziewczyna będąca punkiem lub ubierająca się podobnie do punków; pankówa, punkówna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) członkini subkultury punk


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punkować

potocznie: wykazywać cechy panka (punka)


Źródła:

SJP.pl

Punkowiec

[czytaj: pankowiec]
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punk, pank, pankowiec;
2. wykonawca, twórca punk rocka; punk, pank, pankowiec, pankrockowiec, punkrockowiec


Źródła:

SJP.pl

Punkówna

[czytaj: pankówna] w gwarze młodzieżowej: dziewczyna będąca punkiem lub ubierająca się podobnie do punków; pankówa, punkówa


Źródła:

SJP.pl

Punkowość

punkowy [czytaj: pankowy]


Źródła:

SJP.pl

Punkowy

[czytaj: pankowy]
1. przymiotnik od: punk; charakterystyczny dla punków, zachowujący, ubierający się tak, jak punk; pankowy;
2. odnoszący się do punk rocku, typowy, charakterystyczny dla punk rocku; pankowy, pankrockowy, punkrockowy


przymiotnik

 (1.1) muz. dotyczący punk rocka i/lub punkowców


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punkrock

muzyka punkrockowa


Punk rock – gatunek rocka charakteryzujący się prostą, głośną, agresywną muzyką o mało skomplikowanej harmonii i buntowniczymi tekstami, powstały w połowie lat siedemdziesiątych, zapoczątkowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W założeniu była to świadoma rezygnacja z uznanego warsztatu muzycznego i komercyjnej machiny promocji. W swej muzycznej strukturze punk rock jest najbardziej podstawowym rock-and-rollem, tyle że zagranym szybciej, głośniej i agresywniej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punkrockowiec

[czytaj: pankrokowiec] wykonawca, twórca punk rocka; punk, punkowiec, pank, pankowiec, pankrockowiec


Źródła:

SJP.pl

Punkrockowy

[czytaj: pankrokowy] przymiotnik od: punk rock (pank rock, punkrock, punk); odnoszący się do punk rocka, charakterystyczny dla punk rocka; pankrockowy, punkowy, pankowy


Źródła:

SJP.pl

Punkt

1. niewielka plamka lub coś, co ją przypomina;
2. część określonej przestrzeni, a w geometrii elementarnej: najprostsza figura geometryczna mająca określone położenie lecz niemająca wymiarów;
3. pomieszczenie, miejsce o specjalnym przeznaczeniu, a także: stanowisko, placówka;
4. jednostka obliczeniowa, używana podczas określania wyniku gier;
5. akapit, paragraf, a także: sprawa, kwestia;
6. podstawowa jednostka miary drukarskiej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. najmniejszy, bezwymiarowy obiekt geometryczny;

 (1.2) mat. element pewnej (abstrakcyjnej) przestrzeni, szczególnie mającej interpretację geometryczną

 (1.3) praw. jednostka redakcyjna tekstu prawnego;

 (1.4) jednostka miary stosowana w typografii;

 (1.5) sport. jednostka wyniku w grach sportowych opartych na współzawodnictwie

 (1.6) pot. o kropce

 (1.7) pewne określone miejsce

przysłówek

 (2.1) dokładnie (o godzinie)


Anatomia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Punktacja

suma punktów uzyskana przez każdą z osób lub grup w trakcie rywalizacji sportowej albo gry, naliczana w oparciu o zasady określone w regulaminie tej gry


Źródła:

SJP.pl

Punktacyjny

związany z punktacją


Źródła:

SJP.pl

Punktak

narzędzie ślusarskie zakończone szpicem, służące do wybijania wgłębień na przedmiotach metalowych


Punktak – narzędzie ślusarskie w postaci trzpienia wykonanego z twardej stali narzędziowej, z zaostrzonym jednym z końców, oraz spłaszczonym drugim końcem w celu pobijania go młotkiem.

Punktak służy do punktowania, czyli nanoszenia zaznaczeń na powierzchni metalu poprzez wybijanie na tej powierzchni niewielkich zagłębień. Służą one do trasowania, przygotowania miejsc pod wiercenie, itp.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punktarka

narzędzie służące do oznaczania czegoś, najczęściej fragmentów tkanin lub przedmiotów wykonanych z metalu


Źródła:

SJP.pl

Punktomania

środowiskowo: nadmierna tendencja do klasyfikowania osób uprawiających sport


Źródła:

SJP.pl

Punktor

symbol wyróżniający elementy na liście wypunktowania


Punktor, znak wypunktowania – w typografii to symbol lub glif stosowany do wyróżnienia elementów w spisie zredagowanym w formie nienumerowanej listy. Treści poprzedzone punktorem nazywa się „punktami” i zwykle nie są one opatrzone interpunkcją końcową (przecinkiem, średnikiem, kropką), o ile nie są pełnymi zdaniami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punktować

1. oceniać kogoś, przyznając mu punkty, a także: zdobywać punkty;
2. usuwać starte partie obrazu lub rysunku, powlekając je punktowo nakładaną farbą;
3. znaczyć przedmiot punktakiem lub punktarką (znacznikiem)


Źródła:

SJP.pl

Punktowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|punktować.


Źródła:

Wiktionary

Punktowiec

piętrowa budowla wyróżniająca się wśród innych budynków znajdujących się w najbliższym jej otoczeniu, najczęściej wysokością


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. archit. budynek wielokondygnacyjny, wolnostojący, w którym lokale zgrupowane są wokół jednego centralnego węzła komunikacyjnego


We współczesnej typologii architektury mieszkaniowej określa się następujące typy, w zależności od przestrzennego usytuowania mieszkań:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Punktowo

przysłówek sposobu

 (1.1) pod względem punktów (np. zdobytych podczas rozgrywki)

 (1.2) w sposób punktowy

 (1.3) z podziałem na punkty, podpunkty; w punktach


Źródła:

Wiktionary

Punktowość

punktowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest punktowe


Patrz:punktowy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Punktowy

określony przez punkt, wykonywany na niewielkich wycinkach przestrzeni (np. siew punktowy) lub w jakiś inny sposób związany z punktem


Źródła:

SJP.pl

Punktoza

potocznie: skupianie się głównie na zdobytych punktach przy ocenie osiągnięć naukowych


Punktoza – pejoratywne i slangowe określenie zjawiska polegającego na tym, że naukowcy skupiają się na działaniach o niskiej wartości naukowej przynoszących dużo punktów w systemach oceny, awansów lub nagród, zamiast poświęcać się rzetelnej pracy. W takim ujęciu punktoza oznacza stan, w którym otrzymywanie punktów za dorobek naukowy przestało być metodą oceny pracy naukowej, a stało się jej celem. Morfem -oza sugeruje, że punktoza jest chorobą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punktualista

muzyk, kompozytor tworzący zgodnie z zasadami punktualizmu (techniki kompozytorskiej brzmień izolowanych oddzielonych pauzami)


Źródła:

SJP.pl

Punktualistyczny

odnoszący się do punktualizmu (techniki kompozytorskiej brzmień izolowanych oddzielonych pauzami), związany z punktualizmem


Źródła:

SJP.pl

Punktualizm

technika kompozytorska brzmień izolowanych oddzielonych pauzami



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punktualnie

przysłówek

 (1.1) dokładnie o wyznaczonej porze, nie spóźniając się


Źródła:

Wiktionary

Punktualniej

stopień wyższy od przysłówka: punktualnie


Źródła:

SJP.pl

Punktualniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: punktualny


Źródła:

SJP.pl

Punktualność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykonywanie czegoś w ściśle określonym czasie; umiejętność nie spóźniania się


Źródła:

Wiktionary

Punktualny

przymiotnik

 (1.1) przybywający o określonej godzinie, nie spóźniający się; przestrzegający punktualności

 (1.2) mający charakter punktowy, odbywający się w konkretnym punkcie czasowym lub przestrzennym, nie stanowiący continuum

 (1.3) psych. (o sytuacji) taki, który wydarza się jednorazowo i nie wpływa na dalszy proces rozwoju psychicznego


Źródła:

Wiktionary

Punktura

znak, najczęściej krzyżyk lub punkt, służący do dokładnego nałożenia kolorów w procesie drukowania; punkturka


Paser (punktura) – element graficzny umieszczany poza formatem netto publikacji poligraficznej, służący jako "celownik" w druku barwnym do dokładnego nanoszenia obrazu drukowego kolejnymi farbami drukowymi w to samo miejsce. W druku dwustronnym pasery pozwalają na spasowanie strony prawej i lewej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Punkturka

znak, najczęściej krzyżyk lub punkt, służący do dokładnego nałożenia kolorów w procesie drukowania; punktura


Źródła:

SJP.pl

Punol

obraźliwie: punk, punkowiec


Źródła:

SJP.pl

Puńsk

wieś w Polsce


Puńsk (dodatkowa nazwa w j. litewskim Punskas) – wieś, w latach 1647–1852 miasto, w północno-wschodniej Polsce, położone na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, w północno-wschodniej części województwa podlaskiego, w powiecie sejneńskim, siedziba gminy Puńsk.

Puńsk leży na historycznej Suwalszczyźnie, na obszarze dawnej Jaćwieży.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puński

związany z Puńskiem, dotyczący Puńska


Źródła:

SJP.pl

Punt

[czytaj: pant] w futbolu amerykańskim, rugby: kopnięcie piłki z powietrza bezpośrednio po wypuszczeniu jej z rąk przez zawodnika kopiącego, bez odbicia się piłki od ziemi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) enol. wklęśnięcie dna butelki na wino


Szwajcaria:

Osoby:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puntila

tytułowa postać sztuki Bertolta Brechta "Pan Puntila i jego sługa Matti"


Źródła:

SJP.pl

Punto

samochód marki Fiat Punto


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. mot. samochód marki Fiat Punto


Fiat Punto – samochód osobowy klasy subkompaktowej produkowany pod włoską marką FIAT w latach 1993–2018.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pup

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) = Powiatowy Urząd Pracy


Źródła:

Wiktionary

Pupa

potocznie: tylna część ciała pod kręgosłupem, pośladki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziecięce pośladki, pot. eufem. każde inne

 (1.2) przest. kupa


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pupcia

pieszczotliwie: pupa; pupeńka, pupeczka, pupka, pupina, pupinka, pupunia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pupa

 (1.2) pośladki dziecka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pupeczka

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeńka, pupka, pupina, pupinka, pupunia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: pupa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pupek

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupeńka, pupina, pupinka, pupunia


Źródła:

SJP.pl

Pupeńka

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupina, pupinka, pupunia


Źródła:

SJP.pl

Pupik

skrótowiec

 (1.1) Przedsiębiorstwo Upowszechniania Prasy i Książki Ruch


Źródła:

Wiktionary

Pupil

ulubione zwierzę lub osoba


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba lub zwierzę, które ktoś lubi bardziej od innych, wyróżnia ją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pupilek

zdrobnienie od: pupil


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: pupil



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pupilka

1. ulubienica, faworyta;
2. dawniej: wychowanka pozostająca pod czyjąś opieką; podopieczna


Źródła:

SJP.pl

Pupiloskopia

metoda pomiaru refrakcji oka, polegająca na obserwacji ruchu światła w źrenicy oświetlonej płaskim lusterkiem


Źródła:

SJP.pl

Pupina

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupeńka, pupinka, pupunia


Źródła:

SJP.pl

Pupinizacja

metoda pozwalająca na zwiększenie przepustowości toru transmisyjnego, polegająca na umieszczeniu w pewnych fragmentach tego toru specjalnych cewek indukcyjnych


Cewka pupinowska (także: cewka pupinizacyjna lub cewka Pupina) – rodzaj i sposób podłączenia cewki indukcyjnej, stosowany dawniej w telefonii w celu odtłumienia i poprawy charakterystyki częstotliwościowej linii transmisyjnej (tzw. pupinizacja). Cewki pupinowskie włączało się szeregowo w tor transmisyjny, w równych, ustalonych odstępach (rzędu kilku km). Cewki te pozwalają na kompensację pojemności linii poprzez zwiększenie jej indukcyjności.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pupinka

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupina, pupeńka, pupunia


Źródła:

SJP.pl

Pupka

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupeńka, pupina, pupinka, pupunia


Pupka (Żabiński) – kaszubski herb szlachecki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pupsko

potoczne zgrubienie od: pupa (pośladki, tyłek); dupsko


Źródła:

SJP.pl

Pupunia

pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupina, pupinka, pupeńka


Źródła:

SJP.pl

Puputan

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rytualne, honorowe samobójstwo w kulturze balijskiej;


Puputan – w języku balijskim (walcz do końca) termin odnoszący się do rytualnego samobójstwa popełnianego w obliczu nieuniknionej, a upokarzającej kapitulacji. Najbardziej znane przypadki puputanu miały miejsce w 1906 i 1908 roku, gdy stawiający opór Balijczycy byli siłą ujarzmiani przez Holendrów.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Pur

[czytaj: pur] skrót od: Państwowy Urząd Repatriacyjny - urząd, który organizował przesiedlania ludności na mocy postanowień konferencji jałtańskiej


skrótowiec

 (1.1) = Państwowy Urząd Repatriacyjny;


Pur (ros. Пур) – rzeka płynąca przez azjatycką część Rosji, w Jamalsko-Nienieckim Okręgu Autonomicznym. Powstaje z połączenia rzek Piakupur i Ajwasiedopur. Długość ok. 389 km (łącznie z Piakupurem – 1024 km), powierzchnia dorzecza – 112 000 km². Rzeka uchodzi do zatoki Taz Morza Karskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pura

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Kraju Krasnojarskim Rosji, dopływ Piasiny


Indonezja:

Iran:

Rosja:

Szwajcaria:

Osoby:

Inne:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Purana

klasa utworów literatury staroindyjskiej, uznawanych za teksty święte



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purcell

Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

Wikipedia

Purchatka

gwarowo o purchawce (rodzaju grzyba z rodziny purchawkowatych, o charakterystycznym dużym, kolistym owocniku wypełnionym zarodnikami w postaci ciemnego proszku)


Źródła:

SJP.pl

Purchaty

rzadko: przypominający wyglądem purchawkę; purchawkowaty


Źródła:

SJP.pl

Purchawa

zgrubienie od: purchawka


Źródła:

SJP.pl

Purchaweczka

purchaweczka spłaszczona - gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych


Źródła:

SJP.pl

Purchawica

purchawica olbrzymia - gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych; czasznica olbrzymia


Źródła:

SJP.pl

Purchawka

1. rodzaj grzyba z rodziny purchawkowatych, o charakterystycznym dużym, kolistym owocniku wypełnionym zarodnikami w postaci ciemnego proszku; purchatka (gwarowo);
2. pogardliwie o człowieku zarozumiałym


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mikol. grzyb z rodzaju nazwa systematyczna|Lycoperdon|ref=tak.


Lycoperdon Pers. (purchawka) – rodzaj grzybów z rodziny purchawkowatych (Lycoperdaceae). W Europie występuje 14 gatunków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purchawkowate

o cechach purchawkowatych (rodzina grzybów)


Purchawkowate (Lycoperdaceae Chevall.) – rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców (Agaricales).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purchawkowaty

o cechach purchawkowatych (rodzina grzybów)


Źródła:

SJP.pl

Purchel

potocznie: wybrzuszenie, bąbel na ciele; purchla


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. odkształcenie w postaci bąbla lub wybrzuszenia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purchla

przestarzale: bąbel na ciele; purchel


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. odkształcenie w postaci bąbla lub wybrzuszenia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purda

wieś w powiecie olsztyńskim


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś gminna w województwie warmińsko-mazurskim;


Purda (niem. Groß Purden) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Purda, około 15 km na południowy wschód od Olsztyna.

Miejscowość jest siedzibą gminy Purda.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purdzianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Purdy

 (1.2) osoba pochodząca z Purdy, urodzona w Purdzie


Źródła:

Wiktionary

Purdzki

przymiotnik od: Purda


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Purdą, dotyczący Purdy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purée

piure;
1. potrawa z utartych albo ugniecionych ziemniaków, innych warzyw lub owoców;
2. utarty, ugnieciony (np. ziemniaki purée - utarte ziemniaki)


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. potrawa z ziemniaków, innych warzyw lub owoców – ugotowanych, przetartych lub zgniecionych na papkę;

 (1.2) … w funkcji przydawki przyrządzony jak purée (1.1), mający postać papki


Purée (fr. oczyszczony) – samodzielne danie lub półprodukt kulinarny z warzyw lub roślin strączkowych, które po ugotowaniu zostały zmielone, utłuczone lub przetarte przez sito.

Pod względem konsystencji lub sposobu przygotowania purée mogą występować pod rozmaitymi nazwami rodzajowymi i przybierać postać gęstych zup, gładkich mas czy sosów, choć najczęściej dotyczy to rozdrobnionych warzyw poddanych dalszej obróbce. Z kolei purée wykorzystywane jako składniki w dalszym przygotowaniu bardziej złożonych potraw często określanych mianem past. Termin ten nie obejmuje zazwyczaj potraw czy ingrediencji przygotowanych w podobny sposób ze zbóż czy mąki (takich jak owsianki czy mamałyga), najczęściej też nie stosuje się go na określenie przetworów czy past z orzechów i roślin oleistych (jak np. masło orzechowe czy tahini).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purenit

wysoko zagęszczony materiał produkcyjny na bazie sztywnej pianki poliuretanowej


Źródła:

SJP.pl

Purga

gwałtowny wicher z zamiecią śnieżną, występujący na Syberii


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) meteorol. silny i gwałtowny północno-wschodni wiatr wiejący na Syberii, połączony z zamiecią śnieżną


Purga (ros. пурга) to rodzaj wiatru, gwałtowny wicher północno-wschodni występujący na Syberii, połączony z zamiecią śnieżną, burzą śnieżną. Na Alasce nosi nazwę burga. W Korei purgu. W Finlandii purku oznacza wicher, zadymkę. Słowo to wywodzi się z grupy języków ugrofińskich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purgacja

dawniej:
1. przeczyszczenie, rozwolnienie;
2. usprawiedliwienie, oczyszczenie z zarzutów


Źródła:

SJP.pl

Purgans

dawniej: lekarstwo przeczyszczające


Źródła:

SJP.pl

Purgatorium

dawniej o czyśćcu


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. rel. czyściec


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purim

święto żydowskie obchodzone na przełomie lutego i marca dla upamiętnienia ocalenia Żydów perskich; Purym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. żyd. radosne święto żydowskie upamiętniające ocalenie Żydów perskich, przypominające karnawał i wiążące się z obdarowywaniem się prezentami, zabawami, piciem alkoholu itp.;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purimowy

odnoszący się do Purimu (Purymu, święta żydowskiego obchodzonego na pamiątkę ocalenia Żydów w Persji), związany w jakiś sposób z tym świętem; purymowy


Źródła:

SJP.pl

Purnonsens

[czytaj: pjurnonsens] skrajna niedorzeczność, wypowiedź zaskakująco nielogiczna, godząca w poczucie zdrowego rozsądku; odmiana dowcipu chętnie wykorzystywana przez humorystów; pure nonsense


Purnonsens (ang. pure nonsense) – rodzaj dowcipu, w którym efekt komiczny powstaje z niedorzeczności, z pozbawionego logicznej motywacji, absurdalnego skojarzenia obrazów lub pojęć. Stworzony został w XIX w. przez pisarzy angielskich (Edward Lear, Lewis Carroll), odegrał ważną rolę w estetyce surrealizmu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purnonsensowy

[czytaj: pjurnonsensowy] mający elementy purnonsensu (pure nonsense'u, skrajnej niedorzeczności) lub w jakiś inny związany z purnonsensem


Źródła:

SJP.pl

Puromycyna

substancja organiczna syntetyzowana przez specjalny gatunek grzyba, będąca inhibitorem (substancją, której obecność powoduje zwolnienie lub zatrzymanie danej reakcji chemicznej) biosyntezy białka


Puromycyna (łac. purus – czysty; gr. mýkes – grzyb) – antybiotyk otrzymywany z glebowego promieniowca Streptomyces alboniger. Jest inhibitorem translacji.

Puromycyna zajmuje miejsce A w rybosomach, jako mimetyk aminoacylowanego końca aminoacylo-tRNA. Jest wiązana z rosnącym łańcuchem peptydowym, powodując terminację translacji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purowski

dotyczący PUR-u; PUR-owski


przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z PUR-em, dotyczący PUR-u


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purpura

1. kolor ciemnoczerwony z fioletowym odcieniem;
2. naturalny barwnik w kolorze od szkarłatnego do fioletowego;
3. tkanina w kolorze purpurowym, strój w kolorze purpurowym, zwłaszcza płaszcz monarchy lub strój kardynała;
4. godność monarchy lub kardynała


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ciepły odcień fioletu

 (1.2) barwnik lub pigment purpurowy

 (1.3) przen. godność kardynalska

 (1.4) włók. tkanina koloru purpury (1.1)



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purpuraczek

kraśnik purpuraczek - motyl z rodziny kraśnikowatych


Źródła:

SJP.pl

Purpurat

1. kardynał
2. dawniej: osoba nosząca purpurowe szaty, wskazujące na sprawowanie wysokiego urzędu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. rel. kardynał

 (1.2) daw. dostojnik noszący purpurowe szaty będące oznaką jego wysokiej godności


Kardynał (łac. Cardinalis – główny, zasadniczy, mocno z czymś związany), formalnie Kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego (łac. Cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae) – najwyższa po papieżu godność kościelna w Kościele katolickim. Wszyscy kardynałowie razem tworzą Kolegium Kardynałów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purpuratka

murzynka;
1. wczesna odmiana truskawek o drobnych owocach, najczęściej kulistych, z aromatycznym miąższem barwy ciemnowiśniowej lub buraczkowej, nadająca się na przetwory;
2. owoc tej odmiany


Źródła:

SJP.pl

Purpurek

niedźwiedzica purpurka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


Źródła:

SJP.pl

Purpurka

niedźwiedzica purpurka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odzież. szkarłatna chusta wiązana z tyłu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purpurogłowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma purpurową głowę


Źródła:

Wiktionary

Purpuroskrzydły

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, którego skrzydła są purpurowe


Źródła:

Wiktionary

Purpurowiec

ślimak z rodziny rozkolcowatych (Purpura), zamieszkujący ciepłe morza pełnosłone; szkarłatnik


Źródła:

SJP.pl

Purpurowiej

stopień wyższy od przysłówka: purpurowo


Źródła:

SJP.pl

Purpurówka

purpurówka Kaehlera - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


Źródła:

SJP.pl

Purpurowo-Czarny

w części purpurowy, w części czarny


Źródła:

SJP.pl

Purpurowobiaławy

nieco biały o purpurowym odcieniu


przymiotnik jakościowy

 (1.1) białawy o purpurowym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purpurowobiały

biały o purpurowym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Purpurowobrunatny

brunatny o odcieniu purpurowym


Źródła:

SJP.pl

Purpurowoczarny

czarny o odcieniu purpurowym


Źródła:

SJP.pl

Purpurowoczerwony

czerwony z purpurowym odcieniem


Źródła:

SJP.pl

Purpurowofioletowy

fioletowy o odcieniu purpurowym


Źródła:

SJP.pl

Purpurowogłowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma purpurową głowę


Źródła:

Wiktionary

Purpurowoliliowy

liliowy o purpurowym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Purpurowopióry

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma purpurowe pióra


Źródła:

Wiktionary

Purpuroworóżowy

różowy o purpurowym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Purpurowozarodnikowy

przymiotnik

 (1.1) biol. posiadający zarodnik w barwie purpurowej


Źródła:

Wiktionary

Purpurowy

mający kolor purpury, ciemnoczerwony o odcieniu fioletowym


przymiotnik

 (1.1) mający kolor ciemnoczerwony z odcieniem fioletowym, taki jak kolor purpury


Barwa purpurowa (purpura; z łac. purpura, z gr. πορφύρα porfyra) – barwa o zakresie od intensywnie czerwonego do fioletu, także w głębokich odcieniach zbliżonych do barwy śliwki czy do koloru granatowego. Nazwa barwy wzięła się od purpury, czyli barwnika ciemnoczerwonego, używanego do barwienia tkanin.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purpuryna

barwnik organiczny otrzymywany z korzenia marzany (marzanny, szczeciniasto owłosionej byliny z rodziny marzanowatych), stosowany jako półprodukt do otrzymywania zaprawowych barwników kwasowych oraz w chemii analitycznej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. organiczny barwnik stosowany do otrzymywania zaprawowych barwników kwasowych, farb imitujących złoto i w chemii analitycznej


Purpuryna, 1,2,4-trihydroksyantrachinon – organiczny związek chemiczny, trójhydroksylowa pochodna antrachinonu. Stosowana do barwienia bawełny, jako barwnik mikroskopowy i odczynnik do wykrywania związków boru. Ponadto jest wykorzystywania do otrzymywania innych barwników.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purpuryt

minerał z grupy fosforanów, o purpurowym zabarwieniu i szklistym lub metalicznym połysku, zawierający w głównej mierze kationy żelaza i manganu


Purpuryt (ang. purpurite) – minerał z klasy fosforanów bezwodnych. Nazwa pochodzi z łaciny purpura i nawiązuje do barwy minerału.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purt

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. posp. obraź. pierdziel, zbereźnik


Źródła:

Wiktionary

Purtnąć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. posp. pierdnąć


Źródła:

Wiktionary

Purtnońć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. posp. pierdnąć


Źródła:

Wiktionary

Purus

rzeka w Brazylii i Peru


Purús – rzeka w północno-zachodniej Brazylii oraz Peru. Jest jednym z najdłuższych dopływów Amazonki. Bierze źródła u podnóża Andów, na terytorium Peru. Długość 3270 km (czasami podaje się 3210 km), powierzchnia dorzecza 371 042 km. Tworzy wiele meandrów i jest jedną z najbardziej krętych rzek świata – odległość w linii prostej od źródeł do ujścia jest o ok. połowę krótsza niż rzeczywista długość rzeki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purusza

w hinduizmie: osoba kontrolująca zarówno naturę materialną jako pole do działania, jak i naturę duchową pozwalającą na to działanie


Purusza (dewanagari पुरुष, ang. Purusha):

1. W hinduizmie ten, kto kontroluje i raduje się prakryti (naturą), czyli inaczej Iśwara – znawca, który kontroluje zarówno naturę materialną, Maję, jak i duszę indywidualną Dźiwę oraz panuje nad nimi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puryc

1. dawniej:
a) bogacz żydowski;
b) człowiek bogaty, zamożny;
2. środowiskowo: złodziej z doświadczeniem


Źródła:

SJP.pl

Puryfikacja

1. rzadko: oczyszczenie czegoś, usunięcie niepożądanych elementów;
2. obmycie kielicha mszalnego przy użyciu puryfikaterza (białego, najczęściej płóciennego ręczniczka)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. najczęściej przen. oczyszczenie, doprowadzenie do czystego stanu


Puryfikacja (łac. purificatio – oczyszczenie) – czynność w liturgii polegająca na obmyciu kielicha, pateny i palców, czasem także puszki (cyborium) z cząstek Ciała Pańskiego (hostii lub komunikantów) oraz pozostałości po Krwi Pańskiej. Odbywa się zazwyczaj po udzieleniu Komunii Świętej na zakończenie Liturgii Eucharystycznej. Przepisy liturgiczne dopuszczają również przeprowadzenie puryfikacji po zakończonej Mszy świętej. Puryfikacji może dokonywać kapłan lub diakon, a także akolita ustanowiony obrzędem. Przepisy nie wspominają w tym miejscu o możliwości spełnienia tej posługi przez nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej. Do puryfikacji używa się najczęściej wody lub wody i wina oraz puryfikaterza, czyli ręczniczka służącego do wycierania kielicha. W czasie wykonywania czynności duchowny lub akolita odmawia krótką modlitwę: Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, co spożyliśmy ustami, i dar otrzymany w doczesności niech się stanie dla nas lekarstwem na życie wieczne. Modlitwa ta swoimi korzeniami sięga V wieku (Sakramentarz Gelazjański). Jest również obecna w Mszale św. Jana XXIII (stosowanym w formie nadzwyczajnej obrządku rzymskiego) jako jedna z dwóch modlitw odmawianych przez kapłana dokonującego puryfikacji oraz obmycia palców po Komunii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puryfikaterz

biały, najczęściej płócienny ręczniczek służący w czasie odprawiania mszy do wycierania kielicha mszalnego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kośc. płócienna ściereczka używana w liturgii katolickiej do rytualnego oczyszczania (puryfikacji) naczyń mszalnych;


Puryfikaterz – w liturgii Kościoła katolickiego element tzw. bielizny kielichowej: niewielkich rozmiarów kawałek białego materiału, mały ręczniczek (ok. 40 cm długości i 25 cm szerokości) służący do czyszczenia naczyń liturgicznych (np. kielicha mszalnego i cyborium) po Komunii Św. Często obszyty koronką, w środku haftowany krzyż.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puryfikować

dokonywać puryfikacji (czynności obmycia kielicha mszalnego przy użyciu puryfikaterza - białego, najczęściej płóciennego ręczniczka)


Źródła:

SJP.pl

Purym

święto żydowskie obchodzone na przełomie lutego i marca dla upamiętnienia ocalenia Żydów perskich; Purim


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. żyd. zob. Purim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purymowy

odnoszący się do Purymu (Purimu, święta żydowskiego obchodzonego na pamiątkę ocalenia Żydów w Persji), związany w jakiś sposób z tym świętem; purimowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze świętem Purim, dotyczący święta Purim


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puryna

zasada organiczna zbudowana ze skondensowanych ze sobą pierścieni: pirymidynowego i imidazolowego, substancja niewystępująca w przyrodzie w przeciwieństwie do jej licznych pochodnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. aromatyczny, organiczny związek chemiczny;


Puryna (imidazolopirymidyna) – heterocykliczny, aromatyczny związek organiczny, zbudowany ze skondensowanych pierścieni pirymidyny i imidazolu. W przyrodzie występuje dosyć rzadko, natomiast jej pochodne pełnią ważną rolę jako alkaloidy, metabolity oraz nukleotydy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purynowy

taki, którego budowa opiera się na purynie (zasadzie organicznej zbudowanej ze skondensowanych ze sobą pierścieni: pirymidynowego i imidazolowego), związany w jakiś sposób z puryną


Źródła:

SJP.pl

Purysta

1. człowiek dbający o poprawność i czystość języka (często przesadnie); poprawnościowiec;
2. człowiek kładący nacisk na to, by określone zjawiska lub aktywności pozostawały w pierwotnej postaci;
3. artysta tworzący zgodnie z zasadami puryzmu - kierunku w malarstwie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pedantycznie dbająca o czystość języka

 (1.2) osoba przesadnie dbająca o przestrzeganie reguł, prawideł; w szczególności: o moralność, czystość obyczajów



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purystka

1. kobieta przesadnie dbająca o czystość języka;
2. kobieta o przesadnie surowych obyczajach i zasadach moralnych, np. moralna purystka; purytanka


Źródła:

SJP.pl

Purystyczny

odnoszący się do puryzmu (przesadnej dbałości o poprawność językową, nadmiernej ścisłości w przestrzeganiu zasad gramatycznych i unikaniu wszelkich zapożyczeń), nacechowany puryzmem (np. tendencje purystyczne)


przymiotnik

 (1.1) związany z puryzmem

 (1.2) charakteryzujący się puryzmem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Purytanin

1. zwolennik, wyznawca purytanizmu (kalwinizmu angielskiego, szesnastowiecznego ruchu reformatorskiego, domagającego się oczyszczenia Kościoła z pozostałości katolicyzmu);
2. człowiek o bardzo surowych zasadach moralnych i obyczajowych


Źródła:

SJP.pl

Purytanizacja

szerzenie postawy ścisłego przestrzegania obyczajów i zasad moralnych


Źródła:

SJP.pl

Purytanizm

1. ruch reformatorski w szesnastowiecznej Anglii, domagający się oczyszczenia Kościoła anglikańskiego z pozostałości katolicyzmu;
2. surowość zasad moralnych i obyczajowych


Purytanizm (z łac. purus czysty) – ruch religijno-społeczny w XVI i XVII-wiecznej Anglii, mający na celu „oczyszczenie” Kościoła anglikańskiego z pozostałości po katolicyzmie w liturgii i teologii. Początkowo działając jako ruch wewnątrz anglikanizmu, purytanie stopniowo oddzielali się od niego, tworząc odrębne wspólnoty religijne, czasem nazywane nonkonformistycznymi.

W języku potocznym purytanizm to skrajne przejawianie jakichś zasad, szczególnie moralnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Purytanka

1. zwolenniczka, wyznawczyni purytanizmu (kalwinizmu angielskiego, szesnastowiecznego ruchu reformatorskiego, domagającego się oczyszczenia Kościoła z pozostałości katolicyzmu);
2. kobieta o bardzo surowych zasadach moralnych i obyczajowych; purystka


Źródła:

SJP.pl

Purytański

1. dotyczący purytanizmu, purytanów;
2. surowy, rygorystyczny


przymiotnik

 (1.1) rel. dotyczący purytanizmu albo purytanów

 (1.2) przen. surowy pod względem obyczajowym i moralnym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puryzm

1. przesadna dbałość o poprawność językową, nadmierna ścisłość w przestrzeganiu zasad gramatycznych i unikanie wszelkich zapożyczeń;
2. kierunek w malarstwie rozwijający się w dwudziestowiecznej Francji pod przewodnictwem Ozenfanta i Le Corbusiera, nawiązujący do kubizmu syntetycznego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. postawa wobec języka charakteryzująca się koncentracją na ideałach różnie pojmowanej „czystości” językowej;

 (1.2) nurt w malarstwie francuskim;

 (1.3) tendencja w konserwatorstwie zabytków

 (1.4) okres w sztuce między romantyzmem a klasycyzmem, charakteryzujący się dążeniem do prostoty wyrazu i bogatymi treściami duchowymi



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Purzec

Purzec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Siedlce. Ma status sołectwa. Leży 5 km od centrum Siedlec. Przez Purzec przebiega droga powiatowa do wsi Strzała. Przez wieś przepływa rzeka Liwiec wyznaczając północną granicę wsi.


Źródła:

Wikipedia

Purzyce

Purzyce – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Purzycki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pusa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. całus, pocałunek


Nerpa (Pusa) – rodzaj morskich ssaków z rodziny fokowatych (Phocidae).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Pusan

portowe miasto Korei Południowej


rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto portowe w Korei Południowej;


Pusan (kor. 부산광역시, Metropolia Pusan) – największe miasto portowe Korei Południowej; zespół miejski ok. 4,1 mln mieszkańców. Jest miastem na prawach metropolii. Drugie co do wielkości miasto kraju.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pusańczyk

mieszkaniec Pusanu (miasta w Korei Południowej, największego ośrodka portowego Półwyspu Koreańskiego, funkcjonującego na prawach metropolii)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pusanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pusanka

mieszkanka Pusanu (miasta w Korei Południowej, największego ośrodka portowego Półwyspu Koreańskiego, funkcjonującego na prawach metropolii)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pusanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pusański

Pusan (miasto w Korei Południowej)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pusanem, dotyczący Pusanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puścić

1. zaprzestać trzymania czegoś, pozwolić czemuś poruszać się; upuścić;
2. uruchomić coś, nadać czemuś ruch;
3. pozwolić komuś odejść; zwolnić; wypuścić;
4. pozwolić wejść, dostać się gdzieś; dopuścić; wpuścić;
5. wydać z siebie, wytworzyć; wydzielić


czasownik przechodni dokonany (ndk. puszczać)

 (1.1) dokonany od|puszczać.

czasownik zwrotny dokonany puścić się (ndk. puszczać się)

 (2.1) dokonany od|puszczać się.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puściej

stopień wyższy od przysłówka: pusto


Źródła:

SJP.pl

Puściejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pusty; pustszy


Źródła:

SJP.pl

Puściusieńki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściusieńki talerz, puściusieńka dziewoja); puściuśki, puściuteńki, puściutki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: pusty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puściuśki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściuśki talerz, puściuśka dziewoja); puściusieńki, puściuteńki, puściutki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: pusty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puściuteńki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściuteńki talerz, puściuteńka dziewoja); puściusieńki, puściuśki, puściutki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: pusty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puściutki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściutki talerz, puściutka dziewoja); puściusieńki, puściuśki, puściuteńki


przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: pusty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puścizna

majątek po zmarłym bez krewnych, kaduk


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. zob. spuścizna.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puseista

osoba dążąca do podporządkowania Kościoła anglikańskiego religii katolickiej


Źródła:

SJP.pl

Puseyizm

[czytaj: pjuzizm] ruch religijny w Kościele anglikańskim, zainicjowany około 1830 roku przez Edwarda Puseya, dążący do odrodzenia życia religijnego poprzez nawiązanie do tradycji wczesnochrześcijańskich


Źródła:

SJP.pl

Push

[czytaj: pusz] informacja na drzwiach oznaczająca, że należy je otwierać popchnięciem


Push – amerykańsko-kanadyjsko-brytyjski film fabularny w reżyserii Paula McGuigana. Jego światowa premiera miała miejsce 29 stycznia 2009 r. w Los Angeles.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Push-Back

[czytaj: puszbek] zmuszenie uchodźców i migrantów do powrotu przez granicę bez uwzględnienia ich indywidualnych okoliczności i bez możliwości ubiegania się o azyl; push back, pushback


Źródła:

SJP.pl

Push-Ball

[czytaj: puszbol] gra, w której dwie drużyny przetaczają ogromną piłkę do bramki przeciwnika; pushball


Źródła:

SJP.pl

Push-Up

[czytaj: puszap] rodzaj biustonosza uwydatniającego piersi; puszapek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) specjalnie wyprofilowany biustonosz podnoszący piersi, często z wkładkami (z materiału lub silikonu) w dolnej części miseczki;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pushback

[czytaj: puszbek] zmuszenie uchodźców i migrantów do powrotu przez granicę bez uwzględnienia ich indywidualnych okoliczności i bez możliwości ubiegania się o azyl; push back, push-back


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. społ. opresyjna i bezprawna praktyka wypychania osób próbujących przekroczyć granicę państwa z powrotem do punktu wyjścia


Pushback (push back, refoulement, wypychanie) – działanie podejmowane wobec imigrantów próbujących nielegalnie przekroczyć granicę, prowadzące do ich przymusowego powrotu na terytorium państwa, którego granicę próbowali przekroczyć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pushbackowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pushbackiem, dotyczący pushbacku


Źródła:

Wiktionary

Pushball

[czytaj: puszbol] gra, w której dwie drużyny przetaczają ogromną piłkę do bramki przeciwnika; push-ball


Źródła:

SJP.pl

Pusia

pieszczotliwie:
1. kotka, suczka;
2. pochwa, wagina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieszcz. kotka lub suczka

 (1.2) przen. eufem. pieszcz. wagina


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pusiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puślecki

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puślisko

rzemień, którym strzemię przytroczone jest do siodła


Puśliska – skórzane paski, na których wiszą strzemiona. Puśliska do siodła przymocowane są metalowymi uchwytami, czyli tzw. maszynkami. Są one tak skonstruowane, że po silnym szarpnięciu strzemienia do tyłu, zwalniają puśliska – stanowi to zabezpieczenie jeźdźca przy upadku (zapobiega ciągnęciu go po ziemi przez konia w przypadku utkwienia nogi w strzemieniu). W siodłach typu angielskiego zaczepy na puśliska umieszczone są nad tybinkami dużymi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pusta

1. niepełny, niczym nie napełniony, nic nie zawierający, często w znaczeniu: bezludny, opustoszały, przez nikogo ani przez nic nie zamieszkały;
2. cechujący się lekkomyślnością, beztroskim usposobieniem (np. pusty śmiech);
3. jałowy, marny, a także: nic nie warty (np. puste frazesy)


Zobacz też miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pustać

pustkowie, pusty obszar


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pustkowie, nieużytki porośnięte niską roślinnością bez drzew



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustaczarka

rodzaj pieca, rzadziej bardziej skomplikowanego mechanizmu, używanego do wyrobu pustaków (specjalnych lekkich cegieł z otworami, używanych do budowy ścian i stropów)


Źródła:

SJP.pl

Pustaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pustak


Źródła:

Wiktionary

Pustaczka

pustak


Patrz:pustak

Źródła:

SJP.pl

Pustak

1. specjalna lekka cegła z otworami, najczęściej gliniana, gipsowa lub betonowa, używana do budowy ścian i stropów;
2. ironicznie o kimś lekkomyślnym, beztroskim


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. blok betonowy lub cegła z pustymi komorami

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. lekkomyślny, beztroski człowiek



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustakowy

wykonany z pustaków (specjalnych lekkich cegieł z otworami, najczęściej glinianych, gipsowych lub betonowych), zbudowany z pustaków (np. izolacja pustakowa, strop pustakowy)


przymiotnik

 (1.1) bud. wykonany z pustaków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustawość

cecha miejsca, w którym prawie nikogo lub niczego nie ma


Źródła:

SJP.pl

Pustawy

1. prawie pusty;
2. taki, który prowadzi dość beztroskie, pozbawione wartości i celu życie;
3. pozbawiony w dużym stopniu wartości lub istotnego znaczenia


Źródła:

SJP.pl

Puste

archaicznie: puste naczynie; dziś tylko w związkach frazeologicznych "przelewać z pustego w próżne" oraz "z próżnego (z pustego) i Salomon nie naleje"; próżne


Źródła:

SJP.pl

Pustelnia

mieszkanie, siedziba pustelnika, a w przenośni także: siedziba człowieka niekontaktowego, stroniącego od ludzi, samotnika


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) siedziba pustelnika;

 (1.2) archit. niewielki pawilon w ogrodzie lub parku przeznaczony do wypoczynku na uboczu;


Miejscowości w Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustelnica

kobieta żyjąca w samotności, kontemplacji i pokucie, często jako członkini zakonu o regule pustelniczej; pustelniczka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mieszkająca w odosobnieniu i oddająca się modlitwie

 (1.2) przen. kobieta stroniąca od innych ludzi


Pustelnica (400 m n.p.m.) – wzgórze na Wyżynie Częstochowskiej, pomiędzy Olsztynem a Zrębicami w województwie śląskim. Znajduje się w środkowej części Sokolich Gór. Wysokość względna nad znajdującą się po jego zachodniej stronie suchą doliną wynosi prawie 100 m. Na szczycie Pustelnicy jest punkt triangulacyjny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustelnictwo

eremityzm;
1. życie w odosobnieniu;
2. życie zakonnika wypełnione modlitwą, pokutą i kontemplacją


Źródła:

SJP.pl

Pustelniczek

kobieta żyjąca w samotności, kontemplacji i pokucie, często jako członkini zakonu o regule pustelniczej; pustelnica


Pustelniczek (Eremodipus) – rodzaj ssaków z podrodziny skoczków (Dipodinae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pustelniczka

kobieta żyjąca w samotności, kontemplacji i pokucie, często jako członkini zakonu o regule pustelniczej; pustelnica


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. pustelnica


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustelniczy

taki, jak u pustelnika, typowy dla pustelnika (np. pustelniczy tryb życia) lub w jakiś inny sposób związany z pustelnikiem lub pustelnictwem (np. izba pustelnicza)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pustelnią i pustelnikami, dotyczący pustelni

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla pustelni i pustelników

 (2.2) przen. samotny, skryty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustelnik

1. skorupiak morski zamieszkujący puste muszle ślimaków;
2. rodzaj ptaka z rodziny kolibrowatych;
3. pustelnik brunatny - gatunek pająka


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek mieszkający w odosobnieniu i oddający się modlitwie

 (1.2) przen. osoba stroniąca od innych ludzi

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. zasiedlający muszle krab z nadrodziny pustelników, nazwa systematyczna|Paguroidea|ref=tak.

 (2.2) ornit. koliber z rodzaju nazwa systematyczna|Phaethornis|ref=tak.

 (2.3) ent. zob. pustelnik brunatny.


Osoby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustelnikowce

infrarząd pancerzowców z rzędu dziesięcionogów; miękkoodwłokowce, miękkoodwłokowe, miernoodwłokowe


Źródła:

SJP.pl

Pustelnikowiec

przedstawiciel infrarzędu pancerzowców z rzędu dziesięcionogów; miękkoodwłokowiec


Źródła:

SJP.pl

Pustka

coś, co nie jest niczym lub nikim wypełnione, puste pomieszczenie, pusta przestrzeń, szczególnie: pustkowie, obszar niezaludniony lub opuszczony


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teren niezaludniony lub opuszczony, obszar niezagospodarowany

 (1.2) pusta, niewypełniona przestrzeń

 (1.3) stan emocjonalny spowodowany utratą kogoś bliskiego


1. brak kogokolwiek lub czegokolwiek w jakimś pomieszczeniu, miejscu, na jakiejś przestrzeni
2. obszar niezaludniony lub opuszczony przez ludzi
3. brak zajęć lub niemożność działania
4. stan niemocy intelektualnej lub stan psychiczny polegający na braku intensywnych uczuć, doznań

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustków

nazwa kilku miejscowości w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pustkowie

teren, obszar pusty, bezludny lub opuszczony, a także: zamknięte pomieszczenie niczym ani nikim niewypełnione, pustka


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. miejsce lub obszar niezamieszkany przez ludzi, puste


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustkowo

3 miejscowości w Polsce:

Zobacz też: Pustków


Źródła:

Wikipedia

Pustkowski

przymiotnik od: Pustkowo, Pustków


Źródła:

SJP.pl

Pusto

przysłówek

 (1.1) tak, że zauważalny jest brak czegoś lub kogoś

 (1.2) w sposób nieprzemyślany


Źródła:

Wiktionary

Pustogłów

przestarzałe: osoba lekkomyślna, niepoważna, bezmyślna; bezmózgowiec, lekkoduch, postrzeleniec


Źródła:

SJP.pl

Pustogłowie

pejoratywnie lub żartobliwie:
1. bezmyślność, głupota, lekkomyślność;
2. brak wiedzy, wykształcenia


Źródła:

SJP.pl

Pustogłowy

lekceważąco: lekkomyślny, niepoważny, bezmyślny; bezmózgi


przymiotnik

 (1.1) taki, który posiada „pustą głowę” (pozbawioną myśli)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustorogi

o cechach pustorogich (rodzina ssaków)


Źródła:

SJP.pl

Pustorogie

o cechach pustorogich (rodzina ssaków)


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) daw. zool. wołowate


Wołowate, krętorogie, pustorogie, pustorożce (Bovidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustorożce

1. każdy przedstawiciel nadrodziny pustorogich, np. widłoróg, koza, bawół, koziorożec, owca
2. przedstawiciel rodziny krętorogich zwanych też wołowatymi


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) daw. zool. wołowate


Wołowate, krętorogie, pustorogie, pustorożce (Bovidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustorożec

1. każdy przedstawiciel nadrodziny pustorogich, np. widłoróg, koza, bawół, koziorożec, owca
2. przedstawiciel rodziny krętorogich zwanych też wołowatymi


Źródła:

SJP.pl

Pustorożny

rzadko: o cechach pustorogich (ssaków parzystokopytnych o rogach rosnących przez całe życie, osadzonych na wyrostkach kostnych); pustorogi (częściej)


Źródła:

SJP.pl

Pustość

przeciwieństwo pełności, cecha czegoś, co w środku jest puste, a także: lekkomyślność, postępowanie bez większego zastanowienia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest puste, przeciwieństwo pełności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustostan

puste, niewykorzystywane mieszkanie, pomieszczenie, często zniszczone, wymagające remontu, renowacji


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niezasiedlone mieszkanie, budynek wolny od najemców, dzierżawców, lokatorów


Pustostan – pojęcie odnoszące się do nieruchomości mieszkalnych lub budynków, które są niezamieszkałe lub nieużytkowane na cele prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej (w tym działalności z zakresu działów specjalnych produkcji rolnej) czy publicznej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustosz

pustosz kradnik: niewielki chrząszcz z rodziny kołatkowatych, którego larwy żerują w drewnie i szyszkach drzew iglastych, a także w suchym drewnie i papierze


Pustosz – dawny folwark. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim, w sielsowiecie Krewo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pustoszeć

opróżniać się, stawać się pustkowiem, terenem, miejscem wyludnionym, często pod wpływem działań niszczących lub niedogodnych warunków


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. opustoszeć)

 (1.1) stawać się pustym, opuszczonym; tracić mieszkańców, życie lub zawartość


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pustoszyć.


Źródła:

Wiktionary

Pustoszowate

rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych; Ptinidae


Źródła:

SJP.pl

Pustoszowaty

o cechach pustoszowatych (rodzina chrząszczy)


Źródła:

SJP.pl

Pustoszyć

sprawiać, że coś staje się pustkowiem, terenem, miejscem wyludnionym, czynić pustym, opustoszałym, najczęściej niszcząc, demolując


czasownik przechodni

 (1.1) pozbawiać jakiś obszar lub pomieszczenie dóbr, zwykle używając przemocy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustoszyciel

osoba powodująca ogromne zniszczenia na jakimś terenie, doprowadzająca do jego wyludnienia


Źródła:

SJP.pl

Pustosłowie

wypowiedź pozbawiona treści


Źródła:

SJP.pl

Pustosłowny

niewnoszący nic do treści wypowiedzi, opisany, wyrażony pustymi frazesami, słowami zbędnymi lub nieodpowiednimi


Źródła:

SJP.pl

Pustota

skłonność do figlów, do lekkomyślnego działania, postępowanie bez większego zastanowienia, beztroskie usposobienie


Źródła:

SJP.pl

Pustowo

2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Pustoła

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pustszy

stopień wyższy od przymiotnika: pusty; puściejszy


Źródła:

SJP.pl

Pustułczy

pustułka


Patrz:pustułka

Źródła:

SJP.pl

Pustułeczka

niewielki ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, zamieszkujący stepy południowo-wschodniej części Europy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: pustułka

 (1.2) ornit. nazwa systematyczna|Falco naumanni|ref=tak., mały ptak drapieżny z rodziny sokołowatych;


Pustułeczka, sokół pustułeczka, dzwonniczek pustułeczka, białoszpon (Falco naumanni) – gatunek małego ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustułka

duży ptak drapieżny z rodziny sokołowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco tinnunculus|ref=tak., barwny, drapieżny ptak eurazjatycki;

 (1.2) bot. rodzaj porostów;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pusty

1. niepełny, niczym nie napełniony, nic nie zawierający, często w znaczeniu: bezludny, opustoszały, przez nikogo ani przez nic nie zamieszkały;
2. cechujący się lekkomyślnością, beztroskim usposobieniem (np. pusty śmiech);
3. jałowy, marny, a także: nic nie warty (np. puste frazesy)


przymiotnik

 (1.1) niezawierający niczego

 (1.2) przen. pozbawiony wartości, istotnego znaczenia

 (1.3) gw-pl|Bukowina. o dziecku: niegrzeczny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustynia

1. obszar pozbawiony widocznych przejawów życia lub o bardzo ubogiej, rzadkiej szacie roślinnej, najczęściej bez dostępu do większych ilości wód użytkowych;
2. potocznie o pustkowiu, pustce, miejscu cichym, odludnym


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. teren niemal całkowicie pozbawiony roślinności na skutek małej ilości opadów;

 (1.2) przen. teren niezamieszkany, niezagospodarowany

 (1.3) daw. mieszkanie pustelnika, pustelnia


Pustynia – teren o dużej powierzchni, na którym zwarta roślinność nie przekracza 10 %, z powodu małej ilości opadów i przynajmniej okresowo wysokich temperatur powietrza, co sprawia, że parowanie przewyższa ilość opadów. Na gorących pustyniach temperatury przekraczają nawet 50 °C, nocą zaś spadają do 0 °C. Charakterystyczne są dla nich znaczne amplitudy dobowe temperatury, stały deficyt wilgotności oraz silne nasłonecznienie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pustyniowy

lakier pustyniowy, polewa pustyniowa: lśniąca, cienka powłoka pokrywająca pustynne skały, powstająca w wyniku szybkiego odparowania wody i osadzania się rozpuszczonych w niej składników


Źródła:

SJP.pl

Pustynnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. herp. nazwa systematyczna|Notaden bennettii|Günther|ref=tak., pustynnica katolicka


Źródła:

Wiktionary

Pustynnie

przysłówek sposobu

 (1.1) na sposób pustynny, tak jak na pustyni


Źródła:

Wiktionary

Pustynnieć

stawać się pustynią, upodabniać się w jakiś sposób do pustyni, często także: wyludniać się, pustoszeć wskutek nieprzyjaznych warunków do życia


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spustynnieć)

 (1.1) geogr. stawać się pustynią


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustynniej

stopień wyższy od przysłówka: pustynnie


Źródła:

SJP.pl

Pustynnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geol. zjawisko zamieniania się jakiegoś obszaru w pustynię;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Pustynnik

ptak z rodziny stepówek



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pustynność

zespół cech charakterystycznych dla pustyni, jej środowiska, klimatu, szczególnie: pustość, pustka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pustynne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pustynny

charakterystyczny dla pustyni lub przypominający ją (np. klimat pustynny), umiejscowiony na pustyni, znajdujący się na pustyni (np. roślinność pustynna) lub w jakiś inny sposób związany z takim obszarem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pustynią, pochodzący z terenów pustyni

przymiotnik jakościowy

 (2.1) właściwy dla pustyni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Pusz

1. puszyć (się): stroszyć (się), czynić (się) puszystym;
2. puszyć się: być dumnym z czegoś, wywyższać się, wynosić się nad innych, pysznić się


Źródła:

SJP.pl

Pusza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bardzo krótki i delikatny włos przy samym ciele drapieżnych zwierząt


Źródła:

Wiktionary

Puszan

bóg indyjski


Puszan, Pusan (tłum. Żywiciel, Karmiący) – wedyjski bóg solarny i płodności, jeden z Aditjów. Był przewodnikiem zmarłych (psychopompem) do świata ojców, strażnikiem stad bydła i dróg.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puszapek

potocznie: push-up - rodzaj biustonosza uwydatniającego piersi


Źródła:

SJP.pl

Puszcza

duży powierzchniowo las, bujnie porośnięty i najczęściej nieprzeobrażony działalnością człowieka, zachowany w pierwotnej formie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziki, pierwotny las o dużej powierzchni;

 (1.2) daw. pustkowie

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. tryb oznajmujący od: puszczać


Puszcza (dawniej pustkowie lub dzicz) – wielki, niezamieszkany przez ludzi obszar porośnięty lasami lub borami. Pierwotne puszczańskie drzewostany były bardzo bogate pod względem składu gatunkowego i struktury warstwowej. Rosły tam nie tylko stare, potężne drzewa, ale również wiele krzewów, mniejszych, osłoniętych od światła drzew, bogate runo oraz młode drzewa, które urosły między leżącymi pniami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. puścić)

 (1.1) przestawać trzymać coś

 (1.2) wydawać coś z siebie

 (1.3) pomijać coś

 (1.4) sprawiać, że coś pływa lub lata

 (1.5) pozwolić komuś lub czemuś wyjść, odejść

 (1.6) pozwolić komuś lub czemuś wejść

 (1.7) o roślinach: wypuszczać korzenie, pędy, liście

 (1.8) o wiadomości, plotkaotce itp.: sprawić, że krąży wśród ludzi

 (1.9) uruchomić coś

 (1.10) nadać w mediach

 (1.11) przeprowadzić coś, wybudować gdzieś

 (1.12) włączyć w sieć komunikacyjną miasto, wieś, osiedle z wykorzystaniem jakiegoś środka lokomocji

 (1.13) pot. wydać pieniądze w sposób lekkomyślny

 (1.14) pot. opublikować w prasie

 (1.15) daw. na zasadzie zapisu, zastawu, dzierżawy: zrzec się czegoś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. puścić)

 (2.1) o tkaninie: barwić wodę podczas prania

 (2.2) o brudzie, plamach: dawać się zmywać, rozpuszczać

czasownik zwrotny niedokonany puszczać się (dk. puścić się)

 (3.1) przestawać trzymać się czegoś

 (3.2) obraź. o kobiecie: zmieniać często partnerów

 (3.3) spontanicznie ruszyć się


Źródła:

Wiktionary

Puszczadło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. narzędzie chirurgiczne do puszczania krwi


Źródła:

Wiktionary

Puszczak

mieszkaniec dawnych puszcz Białej i Zielonej w okolicach Ostrołęki i Myszyńca


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kurpiów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczalska

potocznie, pogardliwie o kobiecie puszczającej się (prowadzącej niemoralny, rozwiązły tryb życia)


Źródła:

SJP.pl

Puszczalski

pogardliwie o puszczającym się mężczyźnie (odbywającym stosunki seksualne z wieloma kobietami, prowadzącym rozwiązły tryb życia)


przymiotnik

 (1.1) pot. obraź. o kobiecie rozwiązłej seksualnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczalskość

puszczalski


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest puszczalskie; cecha tych, którzy są puszczalscy


Patrz:puszczalski

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczalstwo

prowadzenie rozwiązłego trybu życia; puszczanie się


Źródła:

SJP.pl

Puszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|puszczać.


Źródła:

Wiktionary

Puszczanin

1. mieszkaniec Puszczy lub Puszczy Mariańskiej (wsi w Polsce);
2. dawniej: mieszkaniec puszczy, pierwotnego lasu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. mieszkaniec puszczy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczanka

mieszkanka Puszczy lub Puszczy Mariańskiej (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Puszczański

przymiotnik od: puszcza, Puszcza Mariańska


przymiotnik

 (1.1) dotyczący puszczy; porosły puszczą; żyjący w puszczy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczaństwo

wychowanie poprzez rekreację na łonie przyrody (np. w puszczy), budowanie łączności człowieka ze światem przyrody


Puszczaństwo (ang. Woodcraft) – idea postulująca wychowanie człowieka w każdym wieku poprzez rekreację na łonie przyrody według reguł czterokrotnego ognia, programu orlich piór, obozownictwa, filozoficzna i etyczna koncepcja akcentująca łączność człowieka ze światem przyrody.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|puścić.


Źródła:

Wiktionary

Puszczewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puszczyk

jeden z 11 gatunków sów


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Strix aluco|ref=tak., najczęściej spotykana europejska sowa o donośnym hukaniu;


Puszczyk (zwyczajny) (Strix aluco) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Najliczniejsza i najczęściej spotykana sowa Europy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszczykowate

rodzina ptaków z rzędu sów


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Strigidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu sów;


Puszczykowate (Strigidae) – rodzina ptaków z rzędu sów (Strigiformes).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszczykowaty

o cechach puszczykowatych (rodzina ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Puszczykowianin

mieszkaniec Puszczykowa (miasta w Polsce)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Puszczykowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczykowianka

mieszkanka Puszczykowa (miasta w Polsce)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Puszczykowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszczykowo

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Wielkopolsce, pod Poznaniem;


Puszczykowo (niem. Puschkau) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim. Położone ok. 12 km na południe od Poznania, otoczone obszarem Wielkopolskiego Parku Narodowego.

W latach 1934–1954 istniała wiejska gmina Puszczykowo.

Według danych z 31 marca 2011 miasto liczyło 9756 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszczykowski

przymiotnik od: Puszczykowo


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Puszczykowa, związany z Puszczykowem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszeczka

zdrobnienie od: puszka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: puszka; mała puszka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszek

1. delikatny płatek z puszystego materiału lub puch
2. puszysta kulka używana do pudrowania ciała, najczęściej twarzy


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) zoonim; popularne imię dla kota


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszka

1. niewielki, metalowy pojemnik;
2. ilość czegoś mieszcząca się w takim pojemniku;
3. złoty lub pozłacany kielich z przykrywką służący do przechowywania hostii;
4. u niektórych roślin - typ owocu w postaci torebki otwierającej się w części szczytowej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metalowy, zamykany pojemnik – na żywność, napoje, farby itp.;

 (1.2) bot. zarodnia u mszaków

 (1.3) rel. naczynie liturgiczne na hostie;

 (1.4) środ. fot. sam korpus aparatu fotograficznego, w którym obiektyw jest wymienny

 (1.5) pot. przen. więzienie

 (1.6) kraków. piwo

 (1.7) hist. działo, armata, także. wszelki rodzaj broni palnej


Puszka – rodzaj niewielkiego metalowego pojemnika, często zamykanego. Zazwyczaj puszki mają kształt zbliżony do walca.

Puszki stosowane są do przedłużenia trwałości produktów żywnościowych (tzw. konserwy), co jest możliwe dzięki hermetyczności puszki. W puszkach są też sprzedawane napoje (np. piwo) – do najczęściej spotykanych puszek z napojami należą te o pojemności 0,33 i 0,5 litra.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszkarnia

warsztat pracy puszkarza (ludwisarza, rzemieślnika trudniącego się odlewaniem i obróbką przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu); ludwisarnia


Źródła:

SJP.pl

Puszkarski

związany w jakiś sposób z puszkarstwem (ludwisarstwem, odlewaniem i obróbką przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu) lub z puszkarzem; ludwisarski


Źródła:

SJP.pl

Puszkarstwo

rzemiosło artystyczne, odlewanie i obróbka przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu; ludwisarstwo


Puszkarz – określenie zawodu funkcjonujące w XV-XVII wieku w Polsce. Zawód zanikł w XIX wieku. W dawnej Rzeczypospolitej puszkarzem nazywano rzemieślnika wyrabiającego broń palną, w szczególności armaty i działa ze spiżu. Nazwa rzemiosła pochodzi od puszki, czyli ogólnego określenia broni palnej używanego w Polsce w XV oraz na początku XVI wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puszkarz

rzemieślnik trudniący się puszkarstwem (ludwisarstwem, odlewaniem i obróbką przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu); ludwisarz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rzem. rzemieślnik wyrabiający broń palną, w szczególności armaty i działa ze spiżu

 (1.2) daw. wojsk. artlerzysta

 (1.3) pot. osoba zbierająca puszki aluminiowe, zwykle w celu ich sprzedaży


Puszkarz – określenie zawodu funkcjonujące w XV-XVII wieku w Polsce. Zawód zanikł w XIX wieku. W dawnej Rzeczypospolitej puszkarzem nazywano rzemieślnika wyrabiającego broń palną, w szczególności armaty i działa ze spiżu. Nazwa rzemiosła pochodzi od puszki, czyli ogólnego określenia broni palnej używanego w Polsce w XV oraz na początku XVI wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszkin

nazwisko, m.in.: Aleksander Puszkin, poeta, dramaturg i prozaik rosyjski


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, administracyjnie część Sankt Petersburga;


Osoby

Miejscowości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puszkinia

puszkinia cebulicowata - roślina z rodziny szparagowatych


Puszkinia (Puschkinia Adams) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. W zależności od ujęcia systematycznego wyróżnia się tu jeden (puszkinia cebulicowata – zarazem gatunek typowy) lub dwa gatunki. Występują one dziko w rejonie Kaukazu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puszkinowski

1. właściwy twórczości Aleksandra Siergiejewicza Puszkina (rosyjskiego poety romantycznego);
2. Puszkin (miasto w Federacji Rosyjskiej)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) liter. dotyczący życia i twórczości Aleksandra Puszkina, charakterystyczny, typowy dla Puszkina lub jego twórczości, taki jak u Puszkina


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszkiński

Puszkin (miasto w Rosji)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Puszkinem, dotyczący Puszkina (miasta)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszkować

umieszczać pewnie porcje jakiegoś produktu w puszkach, najczęściej taśmowo i w specjalnie do tego przygotowanym pomieszczeniu


Źródła:

SJP.pl

Puszkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|puszkować.


Źródła:

Wiktionary

Puszkowaty

walcowaty, o kształcie zbliżonym do puszki (np. puszkowata zarodnia) lub przypominający pod jakimś innym względem puszkę (np. puszkowata honda)


Źródła:

SJP.pl

Puszkowy

umieszczony w puszce (np. ogórki puszkowe, konserwy puszkowe) lub w jakiś inny sposób związany z puszkami (np. zawiasy puszkowe)


Źródła:

SJP.pl

Puszta

rozległy, bezleśny step na Nizinie Węgierskiej, obecnie zachowany na niewielkich obszarach


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. step na Wielkiej Nizinie Węgierskiej;


Puszta (węg. puszta, wym. [pustɒ]) – bezleśna formacja roślinna typowa dla Wielkiej Niziny Węgierskiej, głównie doliny Cisy. Dawniej dominowała w tym obszarze roślinność stepowa na czarnoziemach, jednak w jej miejsce wprowadzono uprawy polowe. W efekcie stepy spotkać można obecnie tylko w obszarach chronionych i na niewielkich skrawkach wśród pól, poza tym pozostałości roślinności naturalnej i półnaturalnej zachowały się na glebach zasolonych i piaszczystych. Wyróżnia się pusztę lessową (stepową), alkaliczną (solniskową), piaszczystą i podmokłą. Siedliska przyrodnicze tworzące pusztę podlegają ochronie w europejskiej sieci Natura 2000.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pusztu

język indoeuropejski z grupy języków irańskich, używany w Afganistanie i Pakistanie, zapisywany w alfabecie arabskim z dodatkowymi znakami; paszto, pasztu, język afgański


Język paszto (pasztuński, znany także jako afgański; nazwa własna ‏پښتو‎ [pəʂ'to]) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich. Jest to język urzędowy (obok dari) w Afganistanie. Językiem tym posługują się Pasztuni na znacznym terenie rozciągającym się od Heratu w północno-zachodniej części Afganistanu, przez Farah (na zachodzie), Kandahar (na południu), po Dżalalabad (na wschodzie) i dalej aż po Peszawar w zachodnim Pakistanie. Ponieważ od rozpoczęcia radzieckiej interwencji w Afganistanie dochodziło do masowych migracji oraz exodusu do krajów ościennych, głównie do Pakistanu i Iranu, trudno oszacować dokładną liczbę osób mówiących w paszto. Uważa się, że około 50% mieszkańców Afganistanu posługuje się tym językiem jako pierwszym, a 10% jako drugim. Używa go na co dzień około 8 milionów Afgańczyków, 6 milionów osób w Pakistanie oraz pięćdziesiąt tysięcy w Iranie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Pusztuński

odnoszący się do Pusztunów (jednej z najliczniejszych grup narodowościowych Pakistanu i Afganistanu), związany z Pusztunami


Źródła:

SJP.pl

Puszyć

1. puszyć (się): stroszyć (się), czynić (się) puszystym;
2. puszyć się: być dumnym z czegoś, wywyższać się, wynosić się nad innych, pysznić się


Źródła:

SJP.pl

Puszyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puszyściej

stopień wyższy od przysłówków: puszysto, puszyście


Źródła:

SJP.pl

Puszysta

żartobliwie: kobieta mająca nadwagę, otyła; grubaska, otyła, gruba, baryłka


Źródła:

SJP.pl

Puszystoogonowy

olingo puszystoogonowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych, o spłaszczonej głowie i krótkich uszach


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma puszysty ogon


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszystość

1. ogół właściwości puchu lub czegoś podobnego do puchu, najczęściej: lekkość, miękkość;
2. potocznie, żartobliwie: otyłość, znaczna tusza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co puszyste, miękkie jak puch

 (1.2) cecha tych, którzy są puszyści


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puszystszy

stopień wyższy od przymiotnika: puszysty


Źródła:

SJP.pl

Puszysty

1. pokryty puchem lub podobny do puchu, przypominający puch (np. puszyste włosy), a także: miękki, lekki (np. puszysta wykładzina, puszyste ciasto);
2. potocznie, żartobliwie: otyły, mający znaczną tuszę


przymiotnik

 (1.1) o miękkim i gęstym owłosieniu, futrze lub sierści

 (1.2) miękki, lekki, delikatny

 (1.3) bujny, obfity

 (1.4) miękki i wyrośnięty

 (1.5) eufem. z otyłością


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warmia, Mazury. indyczka


Źródła:

Wiktionary

Putać

dawniej: trwonić, szastać pieniędzmi


Źródła:

SJP.pl

Putek

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puter

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. indyk


Putèr – wariant języka romansz, używany w rejonie Górnej Engadyny, która jest częścią kantonu Gryzonia.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Puteria

roślina z rodziny sączyńcowatych, pochodząca ze strefy międzyzwrotnikowej


Źródła:

SJP.pl

Putin

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Putinflacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) publ. inflacja spowodowana wojną rosyjsko-ukraińską


Źródła:

Wiktionary

Putinista

zwolennik rządów i polityki Władimira Putina


Źródła:

SJP.pl

Putinistka

zwolenniczka rządów i polityki Władimira Putina


Źródła:

SJP.pl

Putinizacja

dążenie do ograniczenia swobód obywatelskich w państwach demokratycznych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) publ. polit. zmiany polityczne przynoszące autorytarną władzę i ograniczenia swobód obywatelskich w państwach demokratycznych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Putinizm

ustrój społeczny, ekonomiczny i polityczny Rosji za rządów Władimira Putina


Putinizm – ustrój społeczny, ekonomiczny i polityczny Rosji doby rządów Władimira Putina, o silnym skupieniu władzy politycznej i zarządzania finansami w rękach tzw. „siłowików”, czyli byłych i obecnych funkcjonariuszy służb mundurowych i specjalnych, głównie:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Putinowski

taki jak u Władimira Putina, charakterystyczny dla Władimira Putina


przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. dotyczący rządów i polityki Władimira Putina

przymiotnik jakościowy

 (2.1) polit. charakterystyczny dla rządów i polityki Władimira Putina


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Putinowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Putina lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Putkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Putkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Putney

Putney – dzielnica Londynu, w Wielki Londyn, leżąca w gminie Wandsworth. Putney jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Putelei.

Na terenie dzielnicy znajduje się punkt startowy Wyścigu Ósemek Oksford-Cambridge.


Źródła:

Wikipedia

Putnia

1. naczynie bednarskie do przenoszenia płynów na plecach przy pomocy szelek
2. skrzynia wypełniona kamieniami i przewieszona przez blok na sznurze, jako przeciwwaga do otwierania wrót zamykających szyby górnicze


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogrod. pojemnik wykorzystywany przy zbiorze owoców

 (1.2) wojsk. jeźdz. skórzane wiadro do pojenia koni kawaleryjskich

 (1.3) gwara. roln. drewniane wiadro, ceber, naczynie bednarskie do przenoszenia płynów przy pomocy nosidła zwanego koromysłem lub szelkami

 (1.4) górn. przeciwwaga w postaci skrzyni wypełnionej kamieniami do zamykania wrót szybu górniczego

 (1.5) lwów. wiadro

 (1.6) gwara. drewniana skrzynia do noszenia na plecyecach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Putny

bojar putny - w dawnej Litwie: niezamożny bojar będący na usługach możnych panów, pełniący u nich funkcję poborcy podatkowego lub gońca


Źródła:

SJP.pl

Puton

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Warmia. indyk


Źródła:

Wiktionary

Putonghua

standardowy język mandaryński


Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych. Faktycznie jest tylko jednym z języków mandaryńskich. Oparty jest na dialekcie pekińskim, ale nie jest z nim tożsamy. W poszczególnych państwach język ten nosi różne nazwy: w ChRL jest nazywany putonghua (chiń. upr. 普通话; chiń. trad. 普通話; pinyin pǔtōnghuà; dosł. „mowa powszechna”), na Tajwanie – guoyu (chiń. upr. 国语; chiń. trad. 國語; pinyin guóyǔ; dosł. „język państwowy”), w Singapurze – huayu (chiń. upr. 标准华语; chiń. trad. 標準華語,; pinyin biāozhǔn huáyǔ; dosł. „standardowy język chiński”).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Putosz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. żywiecka rdzenny Żywczanin z dziada, pradziada , członek patrycjatu miejskiego Żywca


Źródła:

Wiktionary

Putra

nazwisko, np. Krzysztof Putra (1957-2010), polski polityk



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Putrajaya

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Malezji;


Putrajaya – miasto w Malezji, nowe centrum administracyjne tego kraju, położone na obszarze tzw. Superkorytarza Multimedialnego (Multimedia Super Corridor lub MSC). Jest ono trzecim, obok Kuala Lumpur i Labuan, terytorium federalnym Malezji. Obecnie miasto liczy około 68 tys. mieszkańców (2010).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Putrescyna

organiczny związek chemiczny odpowiadający za nieprzyjemny zapach rozkładającej się materii organicznej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. organiczny związek chemiczny należący do grupy amin biogennych, odpowiada za odrażający zapach rozkładającej się materii organicznej i nieświeży oddech, wchodzi w skład spermy;


Putrescyna, 1,4-diaminobutan – organiczny związek chemiczny, amina biogenna z grupy ptomain.

Putrescyna i kadaweryna zostały po raz pierwszy opisane przez lekarza Ludwiga Briegera w Berlinie w 1885 roku. Występuje w bardzo małych ilościach w moczu i ślinie, w której najwyższe stężenie osiąga zaraz po przebudzeniu.

Bierze udział w biosyntezie poliamin (spermidyny i sperminy).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Putt

[czytaj: pat] w sporcie: odbicie piłki po ziemi


Źródła:

SJP.pl

Puttanesca

[czytaj: puttaneska] makaron w sosie pomidorowym przyprawianym na ostro, podawany z papryką, anchois (konserwą z solonych sardeli) i kaparami


Źródła:

SJP.pl

Putter

[czytaj: puter] rodzaj kija golfowego


Źródła:

SJP.pl

Puttkamer

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Putto

naga, uskrzydlona postać dziecka, element dekoracyjny w sztuce renesansu i baroku; amorek


rzeczownik, rodzaj nijaki lub męski

 (1.1) ikonogr. motyw dekoracyjny w sztuce przedstawiający małe nagie dziecko (najczęściej chłopca);


Putto – motyw dekoracyjny przedstawiający małego nagiego chłopca. W okresie renesansu i baroku – rzeźba przedstawiająca uskrzydloną postać anioła, nawiązująca do antycznego bóstwa – Erosa. Określenie stosowane także do postaci aniołków powszechnie stosowanych w dekoracjach kościelnych w okresie baroku i rokoka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Putumayo

[czytaj: putumajo]
1. rzeka w Ameryce Południowej, lewy dopływ Amazonki;
2. departament Kolumbii;
3. kanton w Ekwadorze


Putumayo (hiszp. Río Puyumayo, w Brazylii nazywana Içá) – rzeka w północno-zachodniej Ameryce Południowej, lewy dopływ Amazonki. Posiada źródła w północno-wschodniej Kolumbii (Kordyliera Środkowa) w jeziorze Laguna de La Cocha. Płynie, tworząc granicę między Kolumbią a Ekwadorem i Peru, potem przepływa przez Kolumbię i Brazylię (Nizina Amazonki). Putumayo jest żeglowna w dolnym biegu na długości 1350 km.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Putyfar

postać biblijna


Potifar, Putyfar (hebr. פּוֹטִיפַר; z egip. „dany przez Ra”) – postać biblijna ze Starego Testamentu, egipski urzędnik, który kupił od Madianitów jako niewolnika Józefa (Rdz 37,36). Dostrzegając jego zalety, uczynił go następnie zarządcą swojego domu oraz majątku (Rdz 39,2-6). Żona Potifara próbowała pod nieobecność męża uwieść Józefa, a gdy ten odrzucił jej zaloty, oskarżyła go o napaść. W konsekwencji Potifar nakazał wtrącić Józefa do więzienia (Rdz 39,11-20).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Putysław

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Puwg

skrótowiec

 (1.1) = Państwowy Układ Współrzędnych Geodezyjnych


Źródła:

Wiktionary

Puyol


Źródła:

Wikipedia

Pużak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puzanek

śledź kaspijski


Źródła:

SJP.pl

Puzdereczko

puzderko, małe puzdro (bogato zdobione pudło z licznymi przegródkami do przechowywania sztućców, butelek lub przyborów toaletowych)


Źródła:

SJP.pl

Puzderko

małe puzdro (bogato zdobione pudło z licznymi przegródkami do przechowywania sztućców, butelek lub przyborów toaletowych)


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: puzdro

 (1.2) małe puzdro


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puzdro

bogato zdobione pudło z licznymi przegródkami do przechowywania sztućców, butelek lub przyborów toaletowych


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pudło z przegrodami do przechowywania przedmiotów, często ozdobne

 (1.2) gwara. kaganiec dla krowy

 (1.3) zootechn. napletek niektórych gatunków ssaków domowych, np. koni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puzdrowiec

Puzdrowiec – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 43 mieszkańców. Jest najmniejszą miejscowością gminy Janowiec Wielkopolski.


Źródła:

Wikipedia

Puzdrowski

nazwisko


Osoby o nazwisku Puzdrowski

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puzio

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puznówka

wieś w Polsce


Puznówka – wieś sołecka położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Pilawa.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Józefa w Trąbkach. Od grudnia 2005 w miejscowości funkcjonuje kaplica.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Puzon

instrument muzyczny; trombon


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. instrument dęty blaszany, w którym wysokość dźwięku reguluje się teleskopowym suwakiem;


Puzon (wł. trombone, skrót: tbn. lub trbn.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych lub językowy głos organowy (najczęściej szesnastostopowy) umieszczany w sekcji puzonu, o silnie korzennej barwie i średnim brzmieniu. Do grupy aerofonów ustnikowych należą także: róg (waltornia), trąbka, tuba i wiele innych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puzonista

muzyk grający na puzonie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muzyk, który gra na puzonie


Puzon (wł. trombone, skrót: tbn. lub trbn.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych lub językowy głos organowy (najczęściej szesnastostopowy) umieszczany w sekcji puzonu, o silnie korzennej barwie i średnim brzmieniu. Do grupy aerofonów ustnikowych należą także: róg (waltornia), trąbka, tuba i wiele innych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puzonistka

puzonista


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta, która gra na puzonie


Patrz:puzonista

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puzonowy

przeznaczony, przygotowany do wykonania na puzonie (np. transkrypcja puzonowa), stanowiący część puzonu lub w jakiś inny sposób związany z tym instrumentem


Źródła:

SJP.pl

Puzyna

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Puzynina

1. Gabriela Puzynina - księżna, pamiętnikarka, poetka;
2. Jadwiga Puzynina - językoznawczyni, polonistka


Źródła:

SJP.pl

Pużyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Puzyrnik

krzew zimozielony; prusznik


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. ogrod. dawna nazwa prusznika


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Puzzel

[czytaj: puzel albo pucel] element układanki


Źródła:

SJP.pl

Puzzle

[czytaj: puzle albo pucle] wieloelementowa układanka


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) układanka składająca się z elementów o charakterystycznym kształcie, które należy dopasować, aby powstał obrazek;


Puzzle – forma rozrywki polegająca na składaniu dużego obrazka z małych fragmentów o charakterystycznych kształtach.

Najczęściej składają się z 500, 1000, 1500 i 2000 elementów. Nieco rzadziej spotykane składają się z trzech i więcej tysięcy elementów. W odmianach dla dzieci spotkać można bardzo wiele wariantów (od 2 elementów), z których powstają obrazki o bardzo różnych rozmiarach.

Odmianą klasycznych puzzli są puzzle trójwymiarowe oraz puzzle kuliste.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Puzzlowy

puzzel [czytaj: puzlowy albo puclowy]


Źródła:

SJP.pl

Puzzolana

[czytaj: puzolana lub pucolana] wulkaniczny popiół, zawierający w swoim składzie aktywną krzemionkę, zdolny do wiązania wapna; pucolana


Źródła:

SJP.pl

Puła

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Pułaczów

Pułaczów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Raków..

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

Wikipedia

Pułap

1. maksymalna wysokość, osiągana przez samolot;
2. sufit (strop) zbudowany z drewna;
3. najwyższy poziom lub stopień czegoś


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. najwyższy poziom czegoś, górna granica

 (1.2) meteorol. wysokość podstawy chmur nad ziemią

 (1.3) lotn. maksymalna wysokość, na jaką może wzbić się określony statek powietrzny;

 (1.4) bank. ogólna kwota akredytywy odnawialnej (rewolwingowej), z której co jakiś czas następuje wypłata części środków (nawiązki)

 (1.5) bud. podkład z desek przybitych do belek stropowych w drewnianych stropach;

 (1.6) przest. drewniany strop lub sufit


Pułap – maksymalna wysokość, jaką jest w stanie osiągnąć statek powietrzny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Pułapka

potrzask, urządzenie służące do chwytania drapieżników, najczęściej używane przez myśliwych, a także: zasadzka, podstęp


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zasadzka, podstęp

 (1.2) kłopotliwa sytuacja, z której trudno wybrnąć

 (1.3) urządzenie do chwytania myszy, ptaków, innych zwierząt


Potocznie