Ch

1. połączenie liter oznaczające spółgłoskę "ch";
2. spółgłoska tylnojęzykowa, bezdźwięczna, twarda, szczelinowa


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dwuznak oznaczający spółgłoskę ch (1.2)

 (1.2) spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cha

wyraz, zwykle powtarzany, oznaczający śmiech, zwłaszcza głośny i spontaniczny; ha


wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. … oznaczający śmiech


X, Хx (‘cha’) – litera podstawowej cyrylicy używana w języku białoruskim, w języku rosyjskim, w języku ukraińskim oraz języku serbskim, macedońskim, bułgarskim i oznaczająca spółgłoskę [x]. W niektórych językach może oznaczać (przed określonymi literami) spółgłoskę palatalizowaną []. Pochodzi wprost od greckiej litery Χ.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cha-Cha

południowoamerykański taniec towarzyski; cza-cza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) choreogr. zob. cza-cza.


Cha-cha, cha-cha-cha, cza-cza – kubański, latynoamerykański taniec towarzyski w metrum parzystym 4/4 i typowym tempie 32-33 taktów na minutę, wywodzący się z rumby i mambo.

Taniec cha-chy opiera się na kroku chassé, czyli kroku w formacie odstaw-dostaw-odstaw. Chassé wykonywane do tyłu nosi nazwę back lock (odstaw-skrzyżuj-odstaw), natomiast w przód lock step (format taki sam jak w krokach do tyłu). Aby cha-cha wyglądała efektownie, należy zwrócić uwagę na przeprostowywanie kolan oraz ogólną moc nóg, co ma również wpływ na ruch innych partii ciała, np. bioder.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chaba

nazwisko


Chaba – władca starożytnego Egiptu z III dynastii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chabaj

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. rzeźnik


Źródła:

Wiktionary

Chabal

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. adorator


Źródła:

Wiktionary

Chabanina

mięso gorszego gatunku


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. posp. mięso gorszego gatunku, także nieświeże

 (1.2) lwów., reg-pl|Kraków., reg-pl|Poznań. byle jakie mięso


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chabarowsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, na Dalekim Wschodzie, stolica Kraju Chabarowskiego;


Chabarowsk (ros. Хабаровск) – miasto w Rosji, położone w południowo-wschodnim regionie azjatyckiej części tego kraju, nad Amurem w pobliżu ujścia rzeki Ussuri.

Stolica Kraju Chabarowskiego; 616 tys. mieszkańców (2020). Współrzędne geograficzne: 48°25′ N 135°07′ E.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chabarowski

przymiotnik od: Chabarowsk (miasto w Rosji)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chabarowskiem, dotyczący Chabarowska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chabarowszczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Chabarowska; osoba z tego miasta


Źródła:

Wiktionary

Chabarowszczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Chabarowska; kobieta z tego miasta


Źródła:

Wiktionary

Chabas

regionalnie: duża porcja mięsa, mięso; habas


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) poznań. mięso


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chabaź

gwarowo: chwast, zielsko


Źródła:

SJP.pl

Chabazie

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Dolny Śląsk, Lwów. kwiatki, zarośla


Źródła:

Wiktionary

Chabazyt

minerał z grupy zeolitów, uwodniony glinokrzemian wapnia i sodu


Chabazyt, chabasyt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy zeolitów. Minerał pospolity i szeroko rozpowszechniony.

Nazwa pochodzi od gr. khabazios = ziarnko gradu, co trafnie nawiązuje do wyglądu tego minerału.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chabek

rodzaj dużej, drewnianej, uzbrojonej łodzi przeznaczonej do różnych prac pomocniczych we flocie w XV wieku


Źródła:

SJP.pl

Chaber

pospolity chwast polny o niebieskich kwiatach


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Centaurea|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju chabrów (1.1)

 (1.3) pot. bot. nazwa systematyczna|Centaurea cyanus|ref=tak., chaber bławatek

 (1.4) bot. roślina z gatunku chaber bławatek


Chaber (Centaurea L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje według różnych ujęć systematycznych od ok. 250 do ok. 750 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje całą Europę, północną Afrykę i znaczną część Azji (z wyjątkiem jej południowo-wschodniej części). Rośliny z tego rodzaju rosną jako introdukowane na wszystkich innych kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chaberek

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chaberkowo

Chaberkowo (niem. Neu Wuttrienen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Purda. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.


Źródła:

Wikipedia

Chaberski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chabet

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. lekcew. lichy, chudy koń


Źródła:

Wiktionary

Chabeta

nędzny, zabiedzony, chudy koń; szkapa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lekcew. lichy, chudy koń


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chabetka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od chabeta

 (1.2) lekcew. lichy, mniejszy koń


Źródła:

Wiktionary

Chabić

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kraść


Źródła:

Wiktionary

Chabielice

Chabielice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Szczerców.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie piotrkowskim.Wieś znajduje się 7 km na południe od miejscowości Szczerców. Jest położona na prawym brzegu rzeki Krasówki (dopływu Widawki), uregulowanej przez KWB Bełchatów. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 483 z Łasku do Częstochowy.Na południowych i zachodnich obrzeżach Chabielic trwają prace wydobywcze Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów.


Źródła:

Wikipedia

Chabienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chabić.


Źródła:

Wiktionary

Chabierów

Chabierów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki. Miejscowość liczy 280 mieszkańców.

W latach 1949–1975 w woj. poznańskim (powiat kaliski). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.


Źródła:

Wikipedia

Chabik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chabina

dawniej: rózga, pręt


Źródła:

SJP.pl

Chabinka

gwarowo: cienka gałązka, witka


Źródła:

SJP.pl

Chabiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chablis

[czytaj: szabLI] rodzaj białego wina


Chablis (wym. [ʃabli]) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Yonne.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 2569 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 66 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Chablis plasuje się na 75. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 80.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chabówka

wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim


Chabówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Rabka-Zdrój. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

W 1595 roku wieś położona w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego była własnością kasztelanowej krakowskiej Anny z Sieniawskich Jordanowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chabowo

Chabowo (niem. Alt Falkenberg, nazwa przejściowa – Szymanów, Sokolice Stare) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Bielice.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chabowo, po jej zniesieniu w gromadzie Bielice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.


Źródła:

Wikipedia

Chabowski

przymiotnik od: Chabowo, Chabówka


Źródła:

SJP.pl

Chabrolizm

[czytaj: szabrolizm] styl filmowy inspirowany twórczością reżysera filmowego, Claude'a Chabrola; szabrolizm


Źródła:

SJP.pl

Chabros

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chabrowiec

powszelatek chabrowiec - motyl z rodziny powszelatkowatych


Źródła:

SJP.pl

Chabrówka

drobny motyl z rodziny rusałkowatych; przeplatka chabrówka


Źródła:

SJP.pl

Chabrowoniebieski

niebieski o chabrowym odcieniu


Źródła:

SJP.pl

Chabrowski

nazwisko


Chabrowski, Habrowski:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chabrowy

1. chaber;
2. niebieskofioletowy; bławatkowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący chabru, należący do chabru, zrobiony z chabru, związany z chabrem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający kolor intensywnie niebieski, taki jak kolor kwiatu chabra bławatka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chabsko

Chabsko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.


Źródła:

Wikipedia

Chabudai

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mebl. niski japoński stolik


Źródła:

Wiktionary

Chachać

potocznie: chachać się - śmiać się


Źródła:

SJP.pl

Chachaj

potocznie: chachać się - śmiać się


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chachalnia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny;


Chachalnia – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kaliskiego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chachalnianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Chachalni


Źródła:

Wiktionary

Chachalnianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Chachalni


Źródła:

Wiktionary

Chachalniański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Chachalni, związany z Chachalnią


Źródła:

Wiktionary

Chacham

duchowny karaimski; hacham


Źródła:

SJP.pl

Chachanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chachać.


Źródła:

Wiktionary

Chachar

pogardliwie o włóczędze albo o człowieku pochodzącym z niższych warstw społecznych, głównie o chłopie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. włóczęga, powsinoga

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pijak

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. łobuz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chacharski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z chacharem, dotyczący chachara


Źródła:

Wiktionary

Chachlowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chachmęcić

gmatwać, sprawiać, że coś jest zawiłe


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. starając się ukryć jakieś informacje, czynić coś trudniejszym do zrozumienia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chachmęt

1. potocznie: oszustwo; machlojka, przekręt;
2. dawniej:
a) manowiec, wertep, rozdroże;
b) przenośnie: plątanina, chaos, zamęt


Źródła:

SJP.pl

Chachor

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pijak

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dziad

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. łobuz

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. także bez pejoratywnego wydźwięku, w znaczeniu zbliżonym do pieron


Źródła:

Wiktionary

Chachoł

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pogard. Ukrainiec lub osoba posługująca się językiem ukraińskim

 (1.2) gw-pl|Poznań. kark


Źródła:

Wiktionary

Chachulski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chachuła

nazwisko


Chachuły (dawn. Chachuła) – dawna wieś, obecnie osiedle na Górnej w Łodzi, w obrębie osiedla administracyjnego Rokicie. Leży na południowym zachodzie miasta, między ulicami Odrzańską a Dubois. Istnieje też ulica Chachuły.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chachłacki

język chachłacki, gwara chachłacka - określenie różnych gwar wschodniosłowiańskich na obszarze Podlasia


Źródła:

SJP.pl

Chaciński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chaco

[czytaj: czako] formacja roślinna typowa dla pewnych regionów Argentyny, Paragwaju i Boliwii, kompleks zbiorowisk sawannowych i leśnych



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaconne

[czytaj: szaKON] taniec hiszpański z XVI w. w metrum trójdzielnym; ciaccona


Chaconne – forma muzyczna oparta na hiszpańskim tańcu w metrum 3/4. Chaconne oznacza również sam taniec.

Zawiera szereg wariacji, lecz żadna z nich nie jest dłuższa niż 8 taktów. Jako taniec jest swawolny i rozwiązły.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaczapuri

gruzinski zapiekany placek z serem


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. placek zapiekany z serem, danie kuchni kaukaskich, chlebek serowy;


Chaczapuri (gruz. ხაჭაპური) – gruziński zapiekany placek z serem. Jedno z tradycyjnych dań kuchni kaukaskiej. Występuje w licznych różniących się od siebie odmianach, m.in.:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chaczaturian

nazwisko obce, np. Aram Iljicz Chaczaturian (1903-1978) - ormiański kompozytor muzyki poważnej, dyrygent i pedagog


Źródła:

SJP.pl

Chad

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy

 (1.1) = med. psych. choroba afektywna dwubiegunowa


Chad (Ceadda, Chad z Yorku, Cedda; data urodzenia nieznana, zm. 2 marca 672) – średniowieczny anglosaski duchowny, opat kilku klasztorów, biskup Northumbrii i Mercji, czczony jako święty w Kościele katolickim, prawosławnym i anglikańskim. Jest uznawany za jednego z najważniejszych misjonarzy w państwach anglosaskich i za człowieka, który schrystianizował Mercję.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chadaj

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chadar

ryba z rodziny łososiowatych


Źródła:

SJP.pl

Chadecja

potocznie: chrześcijańska demokracja


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. chrześcijańska demokracja


Chrześcijańska demokracja, potocznie chadecja (od skrótu ChD) – nurt w myśli politycznej i społecznej, który pojawił się pod koniec XIX wieku jako odpowiedź myśli katolickiej na rosnące wpływy socjalizmu, świeckiego w swym charakterze, a skrytykowanego w papieskiej encyklice Rerum novarum papieża Leona XIII. Przed tą encykliką już jednak rodziły się ruchy społeczne w Leuven i Mechelen, publikował swoje prace biskup Ketteler, w 1860 zatwierdzono formalnie prawną strukturę frakcji katolickiej w pruskim parlamencie, tworząc partię Centrum-Frakcja Katolicka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chadecki

chadecja


przymiotnik

 (1.1) przym. od chadecja


Patrz:chadecja

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chadeckość

chadecki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co chadeckie; cecha tych, którzy są chadeccy


Patrz:chadecki

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chadeczka

1. polityczka należąca do partii chrześcijańsko-demokratycznej;
2. zwolenniczka polityki chadecji


Źródła:

SJP.pl

Chadek

polityk należący do partii chrześcijańsko-demokratycznej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. członek bądź sympatyk chadecji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chadrych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. gorczyca polna


Źródła:

Wiktionary

Chadwick

[czytaj: czedłyk] nazwisko


Osoby o nazwisku Chadwick:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chadzać

1. chodzić, udawać się dokądś od czasu do czasu
2. nosić czasami, miewać coś na sobie jako ubiór


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) chodzić od czasu do czasu lub regularnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chadzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chadzać.


Źródła:

Wiktionary

Chadziaj

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pogard. szmaciarz, osoba niechlujna

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk.


Źródła:

Wiktionary

Chadziajski

przymiotnik

 (1.1) związany z chadziajem


Źródła:

Wiktionary

Chądzyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chafre

władca starożytnego Egiptu z okresu Starego Państwa, syn Cheopsa; Chefren


Źródła:

SJP.pl

Chaga

[czytaj: czaga] gatunek grzyba z rodziny szczecinkowcowatych; czaga, huba brzozowa, błyskoporek podkorowy


Błyskoporek podkorowy (Inonotus obliquus (Ach. ex Pers.) Pilát) – gatunek grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chagall

[czytaj: szaGAL] Marc Chagall (1887-1985), francuski malarz i grafik


Źródła:

SJP.pl

Chaim

[czytaj: CHA-im] obce imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Chajder

żydowska początkowa szkoła religijna dla chłopców; cheder


Źródła:

SJP.pl

Chajpudyra

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Nienieckim Okręgu Autonomicznym Rosji, uchodzi do Zatoki Chajpudyrskiej Morza Peczorskiego


Źródła:

Wiktionary

Chajpudyrski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chajpudyrą, dotyczący Chajpudyry


Źródła:

Wiktionary

Chajtać

chajtać się - potocznie: brać ślub; hajtać się


Źródła:

SJP.pl

Chajtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chajtać.


Źródła:

Wiktionary

Chajtnąć

chajtnąć się - potocznie: wziąć ślub; hajtnąć się


Źródła:

SJP.pl

Chajtnięty

potocznie: taki, który wziął ślub; hajtnięty, ochajtnięty


Źródła:

SJP.pl

Chakas

przedstawiciel ludu zamieszkującego Chakasję


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek tureckiego ludu zamieszkującego Chakasję i obwód kemerowski;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chakasja

republika autonomiczna w Rosji


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej;


Chakasja (ros. Республика Хакасия, chak. Хака́с Респу́бликазы, tr. Chakás Respúblikazy) – autonomiczna republika w Federacji Rosyjskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chakaska

dotyczący Chakasów, związany z Chakasami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini tureckiego ludu zamieszkującego Chakasję i obwód kemerowski


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chakaski

dotyczący Chakasów, związany z Chakasami


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chakasją lub Chakasami, dotyczący Chakasji lub Chakasów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język chakaski;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chakowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chakrasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; pozycja, w której ciało jest wygięte do góry w łuk, stopy i dłonie oparte są podłodze


Źródła:

Wiktionary

Chalaza

chalazon;
1. gęste pasmo białka, na którym podwieszona jest kula żółtkowa w jajku; powrózek białkowy;
2. u roślin kwiatowych: podstawa zalążka znajdująca się naprzeciw okienka; osadka


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalazon

chalaza;
1. gęste pasmo białka, na którym podwieszona jest kula żółtkowa w jajku; powrózek białkowy;
2. u roślin kwiatowych: podstawa zalążka znajdująca się naprzeciw okienka; osadka


Źródła:

SJP.pl

Chalcedon

tlenek krzemu, odmiana kwarcu; jego barwne odmiany to: agat, chryzopraz, heliotrop, karneol


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Bitynii, na terenie dzisiejszego Stambułu;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chalcedonowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z chalcedonem, dotyczący chalcedonu; wykonany z chalcedonu


Źródła:

Wiktionary

Chalcedoński

dotyczący Chalcedonu, greckiego miasta w starożytnej Bitynii, obecnie dzielnicy Stambułu


przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. hist. odnoszący się do Chalcedonu, związany z Chalcedonem

 (1.2) rel. hist. odnoszący się do czwartego soboru powszechnego biskupów chrześcijańskich w 451 roku, związany z czwartym soborem powszechnym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chalcydycki

Chalkidiki


Patrz:Chalkidiki

Źródła:

SJP.pl

Chaldea

nazwa Babilonii użyta po raz pierwszy w IX w. p.n.e. w inskrypcjach króla Asyrii Aszurnasirpala II; Chaldeja


Chaldeja, Chaldea, akadyjskie Kaldu, nazwa Babilonii lub jej południowej części użyta po raz pierwszy w inskrypcjach króla Asyrii Aszurnasirpala II (IX w. p.n.e.); od czasów panowania dyn. chaldejskiej (626–539) nazwą Chaldeja objęto obszar całej Babilonii (w świecie antycznym Chaldeja i Kaldu oznaczały to samo). Zamieszkane przez starożytnych Chaldejczyków. Z Ur chaldejskiego pochodził m.in. biblijny Abraham.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaldeja

nazwa Babilonii użyta po raz pierwszy w IX w. p.n.e. w inskrypcjach króla Asyrii Aszurnasirpala II; Chaldea


Źródła:

SJP.pl

Chaldejczycy

członek starożytnego ludu zachodniosemickiego, przybyłego do południowej Babilonii w połowie XI w. p.n.e.


Chaldejczycy (akad. trl. Kaldu, hebr. ‏כשדים‎ Kasdim, stgr. Χαλδαίοι, Chaldaioi) – starożytny lud zachodniosemicki posługujący się dialektem języka aramejskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaldejczyk

członek starożytnego ludu zachodniosemickiego, przybyłego do południowej Babilonii w połowie XI w. p.n.e.


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. członek starożytnego ludu semickiego;


Chaldejczycy (akad. trl. Kaldu, hebr. ‏כשדים‎ Kasdim, stgr. Χαλδαίοι, Chaldaioi) – starożytny lud zachodniosemicki posługujący się dialektem języka aramejskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chaldejka

członkini starożytnego ludu zachodniosemickiego, przybyłego do południowej Babilonii w połowie XI w. p.n.e.


Źródła:

SJP.pl

Chaldejski

przymiotnik od: Chaldeja


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Chaldei lub Chaldejczyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język z grupy semickiej, używany w Mezopotamii od połowy III tysiąclecia p.n.e. do początków I tysiąclecia n.e.;

 (2.2) jęz. język zaliczany do grupy semickiej, którym posługuje się około 200 tysięcy zamieszkujących głównie Irak;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chalecki

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalif

kalif; tytuł muzułmańskiego przywódcy świeckiego i duchownego; u szyitów: tytuł przywódcy świeckiego; osoba mająca ten tytuł


Źródła:

SJP.pl

Chalikantyt

minerał, uwodniony siarczan miedzi; chalkantyt


Źródła:

SJP.pl

Chalimoniuk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chalin

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Chalkantyt

minerał, uwodniony siarczan miedzi; chalikantyt


Chalkantyt (gr. chalkos - miedź, anthos - kwiat; kwiat miedzi) – minerał z gromady siarczanów. Jest powszechnie spotykany w większości kopalń siarczkowych rud miedzi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalkedon

miasto w starożytnej Bitynii, obecnie dzielnica Stambułu w Turcji; Chalcedon


Chalkedon, Chalcedon (gr. Χαλκηδών Chalkēdṓn, łac. Chalcedonia) – starożytne miasto portowe założone przez greckich kolonistów z Megary w roku 676 p.n.e. nad azjatyckim wybrzeżem Bosforu w krainie Bitynia. Miasto znajdowało się na półwyspie Chalkedońskim u wejścia do cieśniny Bosfor prawie dokładnie naprzeciw starożytnego Byzantionu – późniejszego Konstantynopola.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalkidiki

półwysep w Grecji


Półwysep Chalcydycki (gr. Χαλκιδική, łac. Chalcidice) – półwysep w Grecji, na pobrzeżu Morza Trackiego (północnej części Morza Egejskiego), na południowy wschód od miasta Saloniki; historyczna kraina Chalkidyka. Jego powierzchnia wynosi 2945 km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalkidzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chalkidą, dotyczący Chalkidy


Źródła:

Wiktionary

Chalkocyt

minerał, siarczek miedzi


Źródła:

SJP.pl

Chalkofilny

w chemii: pierwiastek chalkofilny - pierwiastek łatwo łączący się z siarką, tworzący trwałe siarczki


Źródła:

SJP.pl

Chalkograf

rytownik będący specjalistą w dziedzinie chalkografii; miedziorytnik


Źródła:

SJP.pl

Chalkografia

sztuka rytowania w miedzi lub mosiądzu; miedziorytnictwo


Źródła:

SJP.pl

Chalkolit

okres przejściowy między epokami kamienia i brązu; eneolit, epoka miedzi


Chalkolit (od gr. chalkós — miedź i lithos — kamień), także eneolit lub epoka miedzi – jedna z epok prehistorii, okres przejściowy między archeologicznymi epokami kamienia i brązu, w którym u ludów neolitycznych pojawiły się pierwsze użytkowe wyroby z metalu, głównie z miedzi (narzędzia, broń, ozdoby), obok pozostających wciąż w powszechnym użyciu narzędzi wyrabianych z krzemienia i in. kamienia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalkolityczny

chalkolit


Patrz:chalkolit

Źródła:

SJP.pl

Chalkon

nienasycony keton mający dwa pierścienie aromatyczne w cząsteczce


Chalkon (nazwa systematyczna: 1,3-difenylo-2-propen-1-on, benzylidynoacetofenon) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych ketonów aromatycznych.

Może być otrzymany np. w reakcji acetofenonu z benzaldehydem w obecności zasady:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalkopiryt

minerał, siarczek miedzi i żelaza


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. piryt miedziowy, siarczek miedzi i żelaza;


Chalkopiryt (piryt miedziowy) – minerał z gromady siarczków, którego głównym składnikiem jest mieszany siarczek miedzi(II) i żelaza(II) (CuFeS2). Jest minerałem pospolitym i bardzo szeroko rozpowszechnionym.

Nazwa pochodzi od gr. chalkós, "miedź" + pyrítes, "ogniowy" i nawiązuje do składu chemicznego i barwy tego minerału.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chalkozyn

minerał, siarczek miedzi; błyszcz miedzi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. siarczek (I) miedzi, nieprzezroczysty minerał barwy ołowianoszarej, ważne źródło miedzi na użytek przemysłowy;


Chalkozyn (gr. khalkos, chalkos - "miedź") – minerał z grupy siarczków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Challenge

[czytaj: czelendż]
1. nazwa zawodów sportowych w niektórych dyscyplinach;
2. bezpośrednia rywalizacja zawodników z czołówki i spoza niej;
3. rodzaj klasyfikacji sportowych dokonywanych przez organizację lub gazetę sportową;
4. w siatkówce i tenisie ziemnym: prośba o elektroniczne sprawdzenie poprawności zagrania


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Challenger

[czytaj: czelendżer] turniej klasyfikacyjny, zwykle niższy rangą



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Challengerka

challenger [czytaj: czelendżerka]


Źródła:

SJP.pl

Challengerowy

challenger (turniej) [czytaj: czelendżerwy]


Źródła:

SJP.pl

Chalno

wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim


Chalno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Topólka.

Wieś sołecka – zobacz jednostki pomocnicze gminy Topólka w BIP.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chalumeau

[czytaj: szaliMO] z francuskiego: dmuchawka;
1. dawny instrument dęty, rodzaj fujarki, pierwowzór klarnetu;
2. niski rejestr klarnetu


Źródła:

SJP.pl

Chalupec

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chalupka

Chalupka, Chałupka:


Źródła:

Wikipedia

Cham

1. człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany, niekulturalny; grubianin, prostak, gbur, prymityw;
2. dawniej: człowiek, który należy do niższej warstwy społecznej, zwłaszcza taki, który nie posiada szlachectwa; chłop, wieśniak, włościanin, plebejusz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. postać biblijna, syn Noego;


Cham (hebr. חָם Ḥam) – według biblijnej Księgi Rodzaju jeden z 3 synów Noego, przodek ludów Kanaanu i Afryki. Od jego imienia wzięła się nazwa grupy ludów chamickich.Za swoje zachowanie w stosunku do ojca został, w popularnym rozumieniu, wraz z potomstwem, przeklęty przez Noego (stąd chamem określa się człowieka źle wychowanego, gbura, prostaka), choć ściśle został przeklęty tylko jeden jego syn Kanaan.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chamade

[czytaj: szaMAD] sygnał bębnem lub trąbką na znak, że się chce wysłać parlamentariusza do nieprzyjacielskiego dowódcy


Źródła:

SJP.pl

Chamaechor

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina, której pędy przemieszczają się po powierzchni ziemi toczone przez wiatr


Źródła:

Wiktionary

Chaman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) białystok. cham


Źródła:

Wiktionary

Chamberlain

[czytaj: CZEJMbelin] nazwisko


Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chambertin

[czytaj: szambertĘ] burgundzkie wino czerwone


Źródła:

SJP.pl

Chambord

[czytaj: szamBOR]
1. francuskie miasto w Górnej Normandii (regionie administracyjnym w północnej Francji);
2. francuskie miasto w Centre (regionie administracyjnym w środkowej Francji)



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamedafne

roślina z rodziny wrzosowatych; rozmarynek


Chamedafne północna (Chamaedaphne calyculata (L.) Moench) – gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju chamedafne (Chamaedaphne Moench). Występuje w północnej części Eurazji i Ameryki Północnej.

Gatunek bywa uprawiany jako ozdobny, mimo że opisywany jest jako niezbyt okazały.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamedora

chamedora wytworna - gatunek roślin z rodziny arekowatych


Chamedora (Chamaedorea Willd.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych (Arecaceae). Obejmuje co najmniej 107 gatunków. Palmy te występują w Ameryce Środkowej. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamefit

roślina wieloletnia o odnawiających się pączkach w dole pędów, bardzo blisko gleby, np. wrzos zwyczajny, borówka, mech; roślina niskopączkowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. krzew lub krzewinka mająca odnawiające się pączki tuż nad powierzchnią ziemi;


Chamefity, chameofity (gr. χαμαί chamaí = na ziemi, φυτόν phytón = roślina), rośliny niskopączkowe – jedna z form życiowych roślin z klasyfikacji opracowanej przez Christena Raunkiæra. Obejmuje rośliny, których pączki umożliwiające odtworzenie się rośliny w przyszłym sezonie wegetacyjnym znajdują się ponad ziemią, ale nie wyżej niż 0,3 m–0,5 m. Takie usytuowanie pąków zimujących jest przystosowaniem do przetrwania niekorzystnej dla wegetacji pory roku – pod pokrywą śnieżną chronione są przed przemarznięciem. Karłowy wzrost umożliwia tej grupie występowanie także w ekosystemach suchych i gorących (pustynnych).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chamek

zdrobnienie od: cham; chamuś


Źródła:

SJP.pl

Chameleon

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. rzad. herp. kameleon



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chamera

nazwisko


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chmura


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamerops

chamerops niski - gatunek palmy; palmiczka, karłatka niska


Źródła:

SJP.pl

Chamfort

[czytaj: szaFOR] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chamica

chamka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pejor. obraź. kobieta, która zachowuje się niekulturalnie, ordynarnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamici

przedstawiciel grupy ludów niesemickich zamieszkujących północną i północno-wschodnią Afrykę przed ekspansją Arabów


Chamici – przestarzałe określenie niesemickich ludów zamieszkujących Afrykę Północną przed ekspansją Arabów i innych grup pochodzenia semickiego. Pojęcie to było używane w nauce do lat 60. XX wieku.

Ludy chamickie dzielono w następujący sposób:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamicki

języki chamickie - grupa języków afrykańskich należących do rodziny językowej semito-chamickiej (od imienia biblijnego Cham)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący ludów niesemickich (głównie w odniesieniu do północnej i północno-wschodniej Afryki przed ekspansją Arabów i innych grup semickich)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamidło

potocznie: człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany, niekulturalny; grubianin, prostak, gbur, prymityw, chamisko


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. osoba chamska, prostacka, niekulturalna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamiec

nazwisko


osoby noszące nazwisko Chamiec


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamisko

potocznie: człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany, niekulturalny; grubianin, prostak, gbur, prymityw, chamidło


Źródła:

SJP.pl

Chamita

przedstawiciel grupy ludów niesemickich zamieszkujących północną i północno-wschodnią Afrykę przed ekspansją Arabów


Chamita – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie Rio Arriba.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamiteks

(okazjonalizm) ironicznie: pracownik ZWCh (Zakładów Włókien Chemicznych) Stilon w Gorzowie Wielkopolskim


Źródła:

SJP.pl

Chamityzować

przekształcać w język chamicki, upodabniać do języka chamickiego


Źródła:

SJP.pl

Chamka

1. obelżywie o kobiecie prostackiej, niekulturalnej, ordynarnej
2. archaicznie: pogardliwie o kobiecie niższego stanu, zwłaszcza o chłopce


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posp. ordynarna kobieta

 (1.2) przest. kobieta niskiego stanu, zwłaszcza chłopka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamois

[czytaj: szaMŁA] kolor jasnożółty


Chamois – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Dolina Aosty, w dolinie Valtournenche w Alpach Pennińskich.

Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwały 92 osoby przy gęstości zaludnienia 6,35 os./1 km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamonix

[czytaj: szamoNI] dawniej: Chamonix-Mont-Blanc - miasto we Francji


Chamonix-Mont-Blanc – miejscowość turystyczna i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Górna Sabaudia. Leży w dolinie Vallée de Chamonix.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 9701 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 83 osoby/km² (wśród 2880 gmin regionu Rodan-Alpy Chamonix-Mont-Blanc plasuje się na 72. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 8. Gmina jest dobrze znana i lubiana przez narciarzy i alpinistów. Największą popularnością cieszy się Mont Blanc, który jest trzecim najczęściej odwiedzanym szczytem na świecie. Chamonix jest czwartą co do wielkości gminą we Francji o łącznej powierzchni 245 km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamonix-Mont-Blanc

[czytaj: szamoNI mą BLA] miasto we Francji


Chamonix-Mont-Blanc – miejscowość turystyczna i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Górna Sabaudia. Leży w dolinie Vallée de Chamonix.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 9701 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 83 osoby/km² (wśród 2880 gmin regionu Rodan-Alpy Chamonix-Mont-Blanc plasuje się na 72. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 8. Gmina jest dobrze znana i lubiana przez narciarzy i alpinistów. Największą popularnością cieszy się Mont Blanc, który jest trzecim najczęściej odwiedzanym szczytem na świecie. Chamonix jest czwartą co do wielkości gminą we Francji o łącznej powierzchni 245 km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamor

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m., jedno z imion biblijnych


Źródła:

Wiktionary

Chamosyt

minerał z grupy chlorytów, glinokrzemian żelaza; szamozyt


Źródła:

SJP.pl

Chamówa

potocznie: chamskie zachowanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. chamskie, bezczelne zachowanie; zupełny brak kultury

 (1.2) pot. wiejska zabawa, nieudana dyskoteka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamowatość

chamowaty


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest chamowate; cecha tych, którzy są chamowaci


Patrz:chamowaty

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamowaty

nieokrzesany; grubiański; ordynarny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) posp. zachowujący się jak cham


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Champion

[czytaj: czempion] mistrz sportowy; czempion; szampion


Geografia

Belgia

Kanada

Stany Zjednoczone


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Championat

mistrzostwo w jakiejś dyscyplinie sportu; czempionat


Źródła:

SJP.pl

Championka

czempionka;
1. mistrzyni w jakiejś dyscyplinie sportu
2. zwierzę (samica), które zostało zwycięzcą zawodów lub konkursu


Źródła:

SJP.pl

Champioństwo

[czytaj: czempioństwo] bycie championem, mistrzostwo; czempioństwo


Źródła:

SJP.pl

Chamrać

potocznie:
1. gadać, obgadywać;
2. targać, tarmosić, użerać się z czymś lub kimś


Źródła:

SJP.pl

Chamranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chamrać.


Źródła:

Wiktionary

Chamsa

1. sardela europejska, ryba z rodziny śledziowatych;
2. piątka, w klasycznych literaturach muzułmańskich Wschodu, ogólna nazwa dzieła poetyckiego składającego się z 5 oddzielnych, większych poematów o powtarzających się tematach


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. symbol szczęścia w formie otwartej dłoni, używany w wielu kulturach jako amulet;

 (1.2) icht. pot. ryba z gatunku sardela europejska

 (1.3) liter. pięcioksiąg



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chamsin

lokalna nazwa suchego, porywistego wiatru wiejącego na Saharze i często wywołującego burze piaskowe; samum, samiel, hamsin


Chamsin – ciepły, porywisty wiatr wiejący na pustynnych obszarach Egiptu i Libii.

Wiatr ten jest wywoływany przez układy niżowe przesuwające się na wschód w południowej części Morza Śródziemnego w okresie od lutego do czerwca.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chamski

źle wychowany, prostacki, ordynarny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) posp. pejor. obraź. ordynarny, grubiański, wyjątkowo nieuprzejmy, właściwy chamowi

 (1.2) daw. pogard. należący do członka niższej klasy społecznej, właściwy chłopu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamsko

przysłówek

 (1.1) w sposób chamski, bezczelnie, niegrzecznie, prostacko


Źródła:

Wiktionary

Chamskość

chamski


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest chamskie; cecha tych, którzy są chamscy


Patrz:chamski

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamstwo

1. wybitnie złe zachowanie, cechy właściwe chamowi; grubiaństwo, prostactwo, obelżywość;
2. dawniej: pogardliwie o chłopach;
3. grupa osób zachowująca się ordynarnie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zbiór cech należących do chama; brak kultury

 (1.2) daw. pogard. chłopi, lud


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chamuś

zdrobnienie od: cham; chamek


Źródła:

SJP.pl

Chamy

1. człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany, niekulturalny; grubianin, prostak, gbur, prymityw;
2. dawniej: człowiek, który należy do niższej warstwy społecznej, zwłaszcza taki, który nie posiada szlachectwa; chłop, wieśniak, włościanin, plebejusz


Kruta Dołyna (ukr. Крута Долина; hist. Chamy) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie lwowskim (wczesniej w rejonie żółkiewskim). W 2001 roku liczyła 26 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chan

dawny tytuł panującego zwierzchnika prowincji lub władcy feudalnego w krajach wschodnich; osoba nosząca ten tytuł


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. głowa chanatu, tytuł oznaczający władcę w dawnych krajach Wschodu;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) rel. chińska odmiana buddyzmu, z której wywodzi się japoński zen;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chanaan

starożytna kraina; Kanaan


Kanaan, Chanaan (hebr. ‏כְּנַעַן‎ Kənáʻan lub כְּנָעַן Kənāʻan, stgr. Χαναάν Chanaan, arab. ‏کنعان‎ Kanʻān) – kraj niski, nizinny, lub − na podstawie tekstów z Nuzi − Mat Kinahhi (kraj purpurowej wełny), starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego (teren późniejszej Palestyny, Syrii aż do Eufratu i Fenicji).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chanameel

Chanameel – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Kuzyn Jeremiasza. Kiedy Jerozolima była zagrożona ze strony Babilończyków, Chanameel zdecydował się sprzedać swoje pole. Pole to kupił Jeremiasz, żeby pokazać, iż pewnego dnia Babilończycy nie będą panować nad Judą, i że warto będzie mieć tu ziemię na własność. Patrz Jr 32

Źródło: Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].


Źródła:

Wikipedia

Chananejski

przymiotnik

 (1.1) śrpol. kananejski, związany z Kanaanem, dotyczący Kanaanu


Źródła:

Wiktionary

Chanani

Chanani (hebr. ‏חנני‎) – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Najlepiej znanym z kilku mężczyzn o tym imieniu jest ten, który pojechał do Suzy, aby powiedzieć Nehemiaszowi, że Jerozolima leży wciąż w gruzach, mimo iż część Żydów wróciła z wygnania. Kiedy Nehemiasz odbudował mury Jerozolimy, uczynił Chananiego gubernatorem (zob. Ne 1,2).


Źródła:

Wikipedia

Chanat

dawniej:
1. ustrój feudalny, w którym władzę sprawował chan;
2. tereny podległe chanowi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. polit. władza chana

 (1.2) hist. polit. państwo zarządzane przez chana


Chanat – dawna, wschodnia forma monarchii, w której panujący władca nosił dziedziczny tytuł chana. Określenie pochodzenia mongolskiego lub tureckiego pojawiło się w starożytności. Chanat mógł być podporządkowany innym chanatom lub być częścią kaganatu lub (w erze nowożytnej) sułtanatu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chańcza

Zobacz też

Źródła:

Wikipedia

Chandler

[czytaj: CZANdler] nazwisko


miejscowości w USA

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chandra

stan przygnębienia, apatii; depresja


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. planetoida z grupy pasa głównego asteroid o numerze 1958;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chandrowaty

mający przygnębiający, beznadziejny charakter


Źródła:

SJP.pl

Chandryczny

chandra


Patrz:chandra

Źródła:

SJP.pl

Chandryczyć

chandryczyć się - kłócić się w sposób szczególnie irytujący dla otoczenia; handryczyć się


Źródła:

SJP.pl

Chandżar

rodzaj sztyletu; handżar


Źródła:

SJP.pl

Chanel

[czytaj: szaNEL] nazwisko


Chanel SA – francuski dom mody, założony przez Coco Chanel w 1909 roku w Paryżu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chanelka

[czytaj: szanelka] potocznie: mała torebka damska na łańcuszku


Źródła:

SJP.pl

Chanelowski

[czytaj: szanelowski] w stylu Chanel, francuskiego domu mody


Źródła:

SJP.pl

Changaj

góry w środkowej Mongolii


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Changchun

[czytaj: CZANKczun] miasto w Chinach; Czangczun


Changchun (chiń. upr. 长春; chiń. trad. 長春; pinyin Chángchūn; dosł. „Długa Wiosna”) – miasto w północno-wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Jilin. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 2 813 245, zaś cały zespół miejski w 1999 roku liczył 7 025 921 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Changeant

[czytaj: szanŻĄ] tkanina zmieniająca kolor w zależności od kąta padania światła, używana głównie do produkcji damskiej odzieży


Źródła:

SJP.pl

Changsha

[czytaj: CZANKsza] miasto w Chinach; Czangsza


Changsha (chiń. upr. 长沙; chiń. trad. 長沙; pinyin Chángshā) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Hunan, port nad rzeką Xiang Jiang (uchodzi do jeziora Dongting Hu).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Changzhou

[czytaj: CZANKdżoł] miasto w Chinach; Czangczou


Changzhou (chiń. 常州; pinyin Chángzhōu) – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Wielkim Kanałem, na południowym brzegu Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 000 831. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 397 108 mieszkańców. Ośrodek przemysłu bawełnianego, maszynowego i spożywczego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chania

miasto w Grecji; Kanea


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. greckie miasto na północno-zachodnim wybrzeżu Krety;


Chania (gr. Χανιά, tur. Hanya, wł. Canea) – miasto w południowej Grecji, na północno-zachodnim wybrzeżu Krety, w administracji zdecentralizowanej Kreta, w regionie Kreta, w jednostce regionalnej Chania. Siedziba gminy Chania. Zlokalizowane na wybrzeżu Morza Śródziemnego (Morza Kreteńskiego), nad Zatoką Chania. W 2011 r. liczyło 53 910 mieszkańców (drugie pod tym względem miasto wyspy). W latach 1898–1971 główny ośrodek administracyjny Krety.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chanka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. jezioro przepływowe w dalekowschodniej części Azji, położone na pograniczu Rosji i Chin, na północ od Władywostoku;


Chanka (ros. Oзеро Ханка, chin. upr. 兴凯湖, chin. trad. 興凱湖, pinyin Xīngkǎi Hú) – przepływowe jezioro w dalekowschodniej części Azji, położone na pograniczu Rosji i Chin, na północ od Władywostoku (współrzędne geograficzne: 45°0′ N, 132°25′ E).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chankajski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chanką, dotyczący Chanki


Źródła:

Wiktionary

Chankendi

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Azji, stolica Karabachu;


Chankendi (azer. Xankəndi, orm. Խանքենդի, dawniej Stepanakert, orm. Ստեփանակերտ) – wyludnione miasto w Azerbejdżanie, w regionie Górski Karabach położone u podnóża Masywu Karabaskiego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chankendzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chankendi, dotyczący Chankendi


Źródła:

Wiktionary

Channeler

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ezot. osoba, która zajmuje się channelingiem


Źródła:

Wiktionary

Channeling

[czytaj: CZAneling] nawiązywanie kontaktu z wyższymi formami świadomości w celu otrzymywania konkretnych i praktycznych przekazów


Channeling (z ang. channel 'kanał') także kanalizm – fenomen parapsychologiczny, będący przedmiotem wiary osób związanych z tzw. nową duchowością i New Age, polegający na przesyłaniu przez transcendentny ośrodek emisyjny (np. Jezus Chrystus, aniołowie, bogowie greccy) za pomocą „kanału” (termin zaczerpnięty z kanałów radiowych lub telewizyjnych) pewnych treści do osoby znajdującej się w transie lub w stanie podwyższonej świadomości. Kontakt ten, zdaniem wierzących, następuje drogą pozazmysłową, kanałem mentalnym, na ogół bez użycia języka werbalnego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chanowy

przymiotnik od: chan (w znaczeniu osoby), np. chanowe oddziały; chański


Źródła:

SJP.pl

Chański

przymiotnik od: chan (w znaczeniu osoby), np. chańskie ziemie; chanowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub tytułem chana, dotyczący chana


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chanson

[czytaj: szanSĄ]
1. termin stosowany na określenie różnych typów francuskich pieśni, opartych na formach ballady;
2. lekka, kabaretowa piosenka francuska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. hist. rodzaj pieśni francuskiej śpiewanej przez trubadurów i truwerów w XV i XVI w.;

 (1.2) muz. styl piosenki francuskiej, odmiana poezji śpiewanej i piosenki autorskiej, która charakteryzuje się literackim, poetyckim tekstem, melodyjną warstwą muzyczną o skromnej instrumentacji


Chanson – wielogłosowa forma świeckiej muzyki wokalnej z XV i XVI w. Od XIX w. lekka piosenka solowa.

W twórczości trubadurów i truwerów były to utwory jednogłosowe, oparte na formach ballady, rondeau, virelai. W XIV w. do typu chanson należą liczne ballady Guillaume de Machauta, a w I poł. XV w. ballady przedstawicieli szkoły burgundzkiej: Guillaume’a Dufaya, Gillesa Binchoisa, Nicolasa Grenona, Pierre’a Fontaine’a.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chansonnier

[czytaj: szansoNJE] piosenkarz kabaretowy; szansonista


Źródła:

SJP.pl

Chaństwo

dawniej: chanat


Źródła:

SJP.pl

Chant

[czytaj: czant] angielska pieśń sakralna


Chant:

  1. angielska pieśń sakralna, z której wyewoluowały kantyczka i psalm. W chancie nuty nie miały ustalonej wartości, lecz były dostosowane do długości śpiewanego słowa.
  2. gregoriańska pięcioczęściowa forma wokalna oparta na tekstach biblijnych. Kolejne części składowe to:
    1. Intonacja
    2. Pierwsza dominanta
    3. Medytacja
    4. Druga dominanta
    5. Finał

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chanta

członek ludu zamieszkującego zachodnią Syberię


Źródła:

SJP.pl

Chantajka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Jeniseju


Chantajka (ros. Хантайка) – rzeka w Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Jeniseju. W środkowym biegu rzeki znajduje się Zbiornik Chantajski i Chantajska Elektrownia Wodna.

Długość rzeki wynosi 174 km. Powierzchnia dorzecza obejmuje 30 700 km². Średni przepływ wody wynosi w około ~595 m³/s w odległości 62 km od ujścia do Jeniseju.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chantajski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chantajką, dotyczący Chantajki


Źródła:

Wiktionary

Chanterelle

[czytaj: kantarelle] najwyższa struna w skrzypcach


Chanterelle – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Cantal.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 165 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 8 osób/km² (wśród 1310 gmin Owernii Chanterelle plasuje się na 683. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 430.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chantilly

[czytaj: szantiJI]
1. francuskie koronki klockowe z białych lub czarnych nici;
2. sos na bazie bitej śmietany podawany na zimno lub ciepło


Chantilly – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Oise.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 11 341 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 700 osób/km² (wśród 2293 gmin Pikardii Chantilly plasuje się na 18. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 165.).

Miejscowość jest znana z rozgrywanych tam wyścigów konnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chantowie

lud zamieszkujący zachodnią Syberię


Chantowie (dawniej: Ostiacy, w staroruskich kronikach: Jugrowie, nazwy własne Chanti, Chande, Kantek) – lud ugrofiński zamieszkujący zachodnią Syberię, na wschód od rzeki Ob. Posługują się językiem chantyjskim, należącym do języków ugryjskich, oraz – coraz częściej – językiem rosyjskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chanty-Mansyjsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, stolica Chanty-Mansyjskiego Okręgu Autonomicznego – Jugry;


Chanty-Mansyjsk (ros. Xaнты-Мaнcийcк) – miasto w Rosji, stolica Chanty-Mansyjskiego Okręgu Autonomicznego, często nazywane „Bramą Syberii”. Liczy 103 117 mieszkańców (2021).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Chanty-Mansyjski

Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny - jednostka podziału administracyjnego w Federacji Rosyjskiej


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chanty-Mansyjskiem, dotyczący Chanty-Mansyjska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chantyjka

członkini ludu zamieszkującego zachodnią Syberię


Źródła:

SJP.pl

Chantyjski

1. związany z Chantami - ludem zamieszkującym Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny oraz Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny;
2. język chantyjski - jeden z języków urzędowych Rosji


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chantami, dotyczący Chantów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język chantyjski;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chanuka

radosne święto żydowskie upamiętniające oczyszczenie Świątyni Jerozolimskiej przez Judę Machabeusza z bezczeszczących ją posągów, obchodzone przez 8 dni od 25 dnia hebr. miesiąca kislew; Hanukka, Święto Poświęcenia Świątyni, Święto Świateł


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. żyd. ośmiodniowe święto, upamiętniające zwycięstwo Machabeuszy nad Seleucydami oraz oczyszczenie i ponowne poświęcenie świątyni w Jerozolimie po jej sprofanowaniu poprzez umieszczenie tam bóstw greckich;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chanukija

dziewięcioramienny świecznik żydowski zapalany podczas święta Chanuka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. żyd. judaistyczny dziewięcioramienny świecznik zapalany tradycyjnie z okazji Chanuki;


Chanukija (hebr. ‏חנוכיה‎) – dziewięcioramienny świecznik żydowski zapalany podczas święta Chanuka.

Istnieje bardzo wiele halachicznych przepisów związanych z ustawianiem chanukii, świec i ich zapalaniem.Zgodnie z tradycją chanukija powinna stać przy drzwiach frontowych domu (na których znajduje się mezuza) lub, gdy drzwi domu nie znajdują się na froncie, ustawiana jest na parapecie okna wychodzącego na ulicę, tak, aby przechodnie mogli ją zobaczyć. Chanuka trwa przez 8 dni, w czasie których zapala się kolejne świeczki – po jednej na każdy dzień. Nie wolno używać świec mających plecione knoty. Zamiast świec niektórzy używają oliwy z oliwek. W naczyniu z oliwą powinien znajdować się jeden knot, by lampka nie przypominała buchającej ogniem pochodni. Świece powinny znajdować się w odległości trzech tefachim od ziemi (tefach = 8 cm albo 9 cm albo 9,6 cm), lecz nie większej niż dziesięć tefachim, choć nawet wtedy micwa zostaje wypełniona. Jeżeli dana osoba mieszka na wysokości dwudziestu amot (ama = 57,6 cm albo 48 cm albo 54 cm) powinna zasięgnąć rady rabina, gdzie zapalić świece.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chanukowy

1. związany z Chanuką, świętem żydowskim;
2. lampa chanukowa - ośmioramienny świecznik żydowski, zapalany podczas Chanuki


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Chanuką, dotyczący Chanuki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chaoit

minerał zbudowany z węgla, białoszara odmiana grafitu


Chaoit (biały węgiel) – rzadki białoszary minerał odkryty w przeobrażonym graficie w kraterze Nördlinger Ries w Bawarii. Na podstawie badania dyfrakcji elektronowej zasugerowano, że chaoit może mieć strukturę karbinu (alotropowej odmiany węgla o strukturze polialkinu −(C≡C)n−). Potwierdzeniem tych wniosków mogą być doniesienia o uzyskaniu identycznych struktur poprzez sublimację grafitu w temperaturze 2400–2700 °C lub poprzez naświetlanie grafitu laserem w wysokiej próżni (otrzymane w ten sposób substancje nazwano cerafitem). Jednak późniejsza publikacja zakwestionowała karbinową budowę chaoitu, przypisując uzyskane wyniki dyfrakcji zanieczyszczeniu minerału gliną.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaos

bezład, zamęt, zamieszanie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieporządek, bezład

 (1.2) mitgr. w kosmologii starożytnych Greków pierwotny stan materii, z którego powstał świat;

 (1.3) mat. wrażliwość rozwiązań równań lub układów równań na niewielkie zaburzenia parametrów;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chaotycznie

przysłówek

 (1.1) książk. w sposób nieuporządkowany, chaotyczny


Źródła:

Wiktionary

Chaotyczniej

stopień wyższy od przysłówka: chaotycznie


Źródła:

SJP.pl

Chaotyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: chaotyczny


Źródła:

SJP.pl

Chaotyczność

nieuporządkowanie; całkowite niezorganizowanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co chaotyczne; cecha tych, którzy są chaotyczni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chaotyczny

znajdujący się w stanie zamętu; bezplanowy, bezładny


przymiotnik

 (1.1) będący w stanie chaosu, odznaczający się chaotycznością, nieuporządkowany, niezorganizowany


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chap

wykrzyknik oznaczający nagłe chwycenie czegoś (zwykle zębami); chaps


wykrzyknik

 (1.1) pot. wykrzyknik nazywający szybkie pochwycenie czegoś, głównie pożywienia dziobem, zębami, pyskiem

w funkcji czasownika

 (2.1) pot. ugryźć, pochwycić zębami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chapać

potocznie, żartobliwie:
1. gryźć;
2. chwytać (coś);
3. jeść (coś);
4. kraść


czasownik niedokonany

 (1.1) pot. chwytać, zazwyczaj w usta albo pysk

 (1.2) pot. wykonywać duże lub gwałtowne kęsy

 (2.1) pot. kraść


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chapanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chapać.


Źródła:

Wiktionary

Chapanina

potocznie: pazerność, zachłanność


Źródła:

SJP.pl

Chapanka

staropolska gra karciana


Źródła:

SJP.pl

Chaparajos

[czytaj: szaperejołs] skórzane spodnie z frędzlami, noszone na zwykłych spodniach przez kowbojów i pracowników na rancho jako dodatkowa ochrona podczas jazdy konno; chaparejos, chaps


Źródła:

SJP.pl

Chaparejos

[czytaj: szaperejołs] skórzane spodnie z frędzlami, noszone na zwykłych spodniach przez kowbojów i pracowników na rancho jako dodatkowa ochrona podczas jazdy konno; chaparajos, chaps


Źródła:

SJP.pl

Chaparral

[czytaj: czaparal] gęstwina karłowatych dębów wiecznie zielonych, występująca w Ameryce Północnej (zachodnia część USA), przypominającą wyglądem makię


Chaparral (wym. czaparal; z hiszp. chaparro – niski) – zimozielona, zaroślowa formacja roślinna stanowiąca charakterystyczny składnik roślinności twardolistnej w zachodniej części Ameryki Północnej (w Kalifornii i północno-zachodnim Meksyku). Jest zachodnioamerykańskim odpowiednikiem makii z basenu Morza Śródziemnego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chapati

[czytaj: czapati] rodzaj indyjskiego chleba pszennego; ćapati, czapati, ciapata


rzeczownik

 (1.1) kulin. rzad. zob. ćapati.


Ćapati, czapati lub chapati (marathi: पोळी (poli), चपाती (ćapati), hindi: चपाती, urdu: چپاتی, wymowa IPA: cəpa:t̪i) – okrągłe cienkie placuszki z przaśnego ciasta z mąki pszennej; podstawa kuchni w południowej Azji, zwłaszcza w Indiach i Pakistanie oraz wschodniej Afryce. Wykonane są z mąki pszennej, wody i soli. Ćapati piecze się na gorącym kamieniu lub na wypukłym metalowym naczyniu tava. Na koniec trzyma się przez chwilę nad wolnym ogniem, aż na powierzchni placuszka utworzą się rumiane bąble. Placki smaruje się sklarowanym masłem ghee. Ćapati używa się jako sztućców, nabierając nimi jedzoną potrawę.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chapeć

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Częstochowa. kapeć


Źródła:

Wiktionary

Chaperon

[czytaj: szapeRĄ] dawniej: przyzwoitka, starsza opiekunka towarzysząca młodej kobiecie; szaperon



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chapiteau

[czytaj: szapiTO] namiot cyrkowy; szapito


Chapiteau (franc.) – namiot cyrkowy o kształcie elipsy (w cyrkach wieloarenowych) wykonany z brezentu albo tworzyw sztucznych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaplin

[czytaJ: czaplin] nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chaplinada

[czytaj: czeplinada]
1. sztuka komiczna, burleska w stylu Charlesa Chaplina;
2. w przenośni: wygłupy, błaznowanie, clownada


Źródła:

SJP.pl

Chaplinowski

[czytaj: czeplinowski] taki, jak u Charlesa Chaplina, w stylu aktorstwa Chaplina


przymiotnik relacyjny

 (1.1) film. związany z filmową twórczością Charliego Chaplina; właściwy dla niego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chapman

[czytaj: czapman] nazwisko


Miejscowości w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chapnąć

chapsnąć; potocznie, żartobliwie:
1. ugryźć;
2. chwycić (coś);
3. zjeść (coś);
4. ukraść


Źródła:

SJP.pl

Chapnięcie

chapsnąć; potocznie, żartobliwie:
1. ugryźć;
2. chwycić (coś);
3. zjeść (coś);
4. ukraść


Źródła:

SJP.pl

Chappe

[czytaj: szap] przędza jedwabna z kokonów; szapa


Źródła:

SJP.pl

Chappell

Stany Zjednoczone:

Inne:

Zobacz też:


Źródła:

Wikipedia

Chaps

wykrzyknik oznaczający nagłe chwycenie czegoś (zwykle zębami); chap


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. kęs

wykrzyknik

 (2.1) zob. chap.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chapsnąć

chapnąć; potocznie, żartobliwie:
1. ugryźć;
2. chwycić (coś);
3. zjeść (coś);
4. ukraść


czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Poznań. ugryźć

 (1.2) pot. zob. chapnąć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chapsnięcie

chapnąć; potocznie, żartobliwie:
1. ugryźć;
2. chwycić (coś);
3. zjeść (coś);
4. ukraść


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|chapsnąć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chaptagaj

dziki wielbłąd


Źródła:

SJP.pl

Chara

glon słodkowodny z rzędu ramienic; ramienica


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charade

[czytaj: szaRA:D lub szaREJD] samochód typu Daihatsu Charade


Źródła:

SJP.pl

Charak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Charakter

1. zespół cech psychicznych, właściwych danemu człowiekowi;
2. zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku; wygląd, postać, forma;
3. przenośnie o człowieku ze względu na jego osobowość;
4. postać literacka silnie zindywidualizowana


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. zespół cech psychicznych danej osoby

 (1.2) zespół cech psychicznych kogoś, kto odznacza się silną wolą, nieustępliwością i zdecydowaniem

 (1.3) zespół cech wyróżniających dany przedmiot lub zjawisko od innych tego samego rodzaju


Charakter (z gr. charakteristikos – odróżniający) – piętno, cecha, wizerunek lub właściwość. Zespół cech wyróżniających dany przedmiot, zjawisko, osobę od innych tego samego rodzaju, np. ze względu na wygląd, postać, działanie czy zachowanie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charakterek

potocznie, ironicznie: osoba krnąbrna, kapryśna, trudna dla otoczenia; przyjemniaczek, indywiduum


Źródła:

SJP.pl

Charakterniak

gwarowo: człowiek z charakterem, zdecydowany


Źródła:

SJP.pl

Charakterniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: charakterny


Źródła:

SJP.pl

Charakternik

1. człowiek o silnym charakterze;
2. dawniej: czarownik, czarodziej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. czarodziej, człowiek o nadprzyrodzonych właściwościach uważany za czarownika

 (1.2) pot. człowiek o silnej woli, odważny, stanowczy, nacechowany mocnym charakterem


Charakternik – wśród Kozaków zaporoskich Kozak, któremu przypisywano nadprzyrodzone zdolności (zaklinanie kul, dar jasnowidzenia).

Zajmowali się wróżbiarstwem i lecznictwem ludowym. Prawdopodobnie wywodzili się z pogańskich wołchwów, których do ucieczki na stepy zmusiły prześladowania ze strony chrześcijan.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charakterność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest charakterne; cecha tych, którzy są charakterni


Źródła:

Wiktionary

Charakterny

potocznie: mający silny charakter; uparty, stanowczy, bezkompromisowy


przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. kwestion. odznaczający się mocnym charakterem; taki, który łatwo się nie poddaje i skłonny jest do buntu; także.: świadczący o takich cechach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charakterolog

specjalista w dziedzinie charakterologii


Źródła:

SJP.pl

Charakterologia

dział psychologii dotyczący wiedzy o charakterach ludzkich, wpływom otoczenia i wychowania, związkach z właściwościami fizycznymi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział psychologii, nauka o ludzkim charakterze;


Charakterologia – (z gr.) – nauka o charakterze.

M.in. w Niemczech i Polsce dziedzina psychologii utożsamiana z nauką o osobowości, choć ze względu na normatywne konotacje i często heurystyczną budowę poszczególnych typologii mniej obecna w głównym nurcie współczesnej psychologii osobowości.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charakterologiczny

charakterologia


przymiotnik relacyjny

 (1.1) psych. związany z charakterologią, dotyczący charakterologii


Patrz:charakterologia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charakteropata

osoba dotknięta charakteropatią


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charakteropatia

w psychologii: trwałe zaburzenia psychiki człowieka wskutek organicznych zmian w nerwowym układzie ośrodkowym, wywołane czynnikami zewnętrznymi; degeneracja psychiczna, degradacja psychiczna, psychodegradacja, psychodegeneracja


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. zmiany osobowości typu psychopatycznego, wyrażające się w odchyleniach charakterologicznych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charakteropatka

charakteropata


Patrz:charakteropata

Źródła:

SJP.pl

Charakteropatyczny

dotyczący charakteropatii


Źródła:

SJP.pl

Charakterotwórczy

wyrabiający charakter


Źródła:

SJP.pl

Charakterowy

charakter


Patrz:charakter

Źródła:

SJP.pl

Charakterystycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób charakterystyczny


Źródła:

Wiktionary

Charakterystyczniej

stopień wyższy od przysłówka: charakterystycznie


Źródła:

SJP.pl

Charakterystyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: charakterystyczny; bardziej charakterystyczny


Źródła:

SJP.pl

Charakterystyczność

zespół cech charakteryzujących daną osobę, przedmiot lub zagadnienie; swoistość; znamienność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest charakterystyczne; cecha tych, którzy są charakterystyczni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charakterystyczny

właściwy komuś lub czemuś; wyróżniający się, znamienny, szczególny


przymiotnik jakościowy

 (1.1) typowy, właściwy dla pewnej osoby, rzeczy lub pewnego zjawiska

 (1.2) wyróżniający się spośród grupy podobnych osób lub przedmiotów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charakterystyka

1. opis cech charakteryzujących kogoś lub coś;
2. analiza, interpretacja, ukazanie (np. w dziele naukowym, literackim) cech wewnętrznych i zewnętrznych osoby lub postaci literackiej;
3. zależność między pewnymi wielkościami rozważanymi przy badaniu maszyn lub urządzeń; wykres przedstawiający taką zależność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opis cech właściwych komuś lub czemuś, zbiór cech charakteryzujących kogoś

 (1.2) przedstawienie cech zewnętrznych oraz wewnętrznych jakiejś osoby lub postaci literackiej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charakterystyki

wartości liczbowe w statystyce


Źródła:

SJP.pl

Charakteryzacja

1. nadawanie czyjejś twarzy i sylwetce cech innej osoby;
2. akcesoria do zmiany czyjegoś wyglądu zewnętrznego;
3. zmieniony wygląd po zastosowaniu tych akcesoriów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. film. czynność zmiany wyglądu aktora, która nadaje mu zewnętrzne cechy granej postaci

 (1.2) teatr. film. rezultat charakteryzacji (1.1)

 (1.3) teatr. film. akcesoria do charakteryzacji (1.1)

 (1.4) liter. proces tworzenia postaci literackiej;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charakteryzacyjny

charakteryzacja


Patrz:charakteryzacja

Źródła:

SJP.pl

Charakteryzator

osoba zatrudniona przy charakteryzacji teatralnej, filmowej lub fotograficznej


Charakteryzator – zawód polegający na nadaniu twarzy i sylwetce aktora cech granej przez niego postaci (wieku, osobowości, wyglądu zewnętrznego). Swoje zadanie charakteryzator wykonuje na podstawie scenariuszy zatwierdzonych przez reżyserów i producentów we współpracy z kostiumografami. Wykorzystuje do tego własną wiedzę i doświadczenia plastyczne. W ekipie filmowej pion charakteryzatorski (w odróżnieniu od np. pionu oświetlenia) pracuje bezpośrednio z aktorem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charakteryzatorka

kobieta zatrudniona przy charakteryzacji teatralnej, filmowej lub fotograficznej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: charakteryzator


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charakteryzatornia

miejsce w teatrze lub na planie filmowym, gdzie przygotowuje się makijaż, fryzury, charakteryzuje się aktorów


Źródła:

SJP.pl

Charakteryzatorski

charakteryzator


Patrz:charakteryzator

Źródła:

SJP.pl

Charakteryzować

1. opisywać charakter kogoś lub czegoś;
2. zmieniać wygląd zewnętrzny człowieka za pomocą odpowiednich środków


czasownik niedokonany (dk. scharakteryzować)

 (1.1) robić charakterystykę, opisywać cechy charakterystyczne

 (1.2) cechować, być cechą

 (1.3) wykonywać charakteryzację

czasownik zwrotny niedokonany charakteryzować się (dk. scharakteryzować się)

 (2.1) odznaczać, wyróżniać się czymś

 (2.2) wykonywać charakteryzację własnej osoby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charakteryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) definiowanie charakterystycznych cech kogoś lub czegoś

 (1.2) modyfikowanie czyjegoś wyglądu zewnętrznego przy pomocy np. makijażu w celu upodobnienia kogoś do innej osoby


Źródła:

Wiktionary

Charan

Harran, Charan albo Carrhae – stanowisko archeologiczne na terenie starożytnego miasta w południowo-wschodniej Turcji, około 40 kilometrów na południowy wschód od Şanlıurfy. Obecnie jest to miasto należące do prowincji Şanliurfa, liczące 9743 mieszkańców.


Źródła:

Wikipedia

Charbielin

3 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Charbin

miasto w Chinach; Harbin


Charbin – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Powidz, nad jeziorem Niedzięgiel.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

We wsi znajduje się zabytkowy zespół pałacowy wpisany do krajowego rejestru zabytków pod numeremnr rej.: 335/77 z 21.05.1984 roku. W jego skład wchodzi pałac z 1869 roku (z późniejszymi zmianami) oraz park z końca XIX wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charbinowice

Charbinowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Opatowiec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

Wikipedia

Charbowo

Charbowo (niem. Kleedorf) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kłecko.

Charbowo było własnością rodu Sulimów. W 1520 r. wieś oddawała dziesięcinę do kościoła w Kłecku. W okresie reformacji w Charbowie osiedlili się osadnicy ze Szkocji. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.



Źródła:

Wikipedia

Charboł

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. stary, zniszczony but


Źródła:

Wiktionary

Charbrowo

Charbrowo (kaszb. Charbrowò lub też Chabrowò, niem. Charbrow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko przy drodze wojewódzkiej nr . Wieś jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzą również miejscowości Krakulice, Charbrowski Bór, Podroże i Cegielnia Charbrowska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.


Źródła:

Wikipedia

Charchać

młodzieżowo:
1. pluć, spluwać; charkać, melać;
2. smarkać


Źródła:

SJP.pl

Charchała

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) śrpol. człowiek często plućujący


Źródła:

Wiktionary

Charchot

potocznie: gardłowy, chrypliwy dźwięk, głos; charkot, chargot


Źródła:

SJP.pl

Charchotliwy

mający chrypliwy, gardłowy głos; charkliwy, chargotliwy, charkotliwy


Źródła:

SJP.pl

Charchut

nazwisko polskie


Źródła:

SJP.pl

Charci

odnoszący się do charta


Źródła:

SJP.pl

Charciarz

1. osoba hodująca charty;
2. myśliwy polujący z chartami


Źródła:

SJP.pl

Charcica

samica charta


Charczyca, Charcica (biał. Харціца; ros. Хартица) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie mostowskim, w sielsowiecie Dubno, nad Niemnem i przy drodze republikańskiej .


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charciczka

charcik


Patrz:charcik

Źródła:

SJP.pl

Charcik

1. karłowata rasa psa z grupy chartów;
2. pies tej rasy;
3. mały lub młody chart, gończy pies myśliwski


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: chart


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charczący

charczeć


Patrz:charczeć

Źródła:

SJP.pl

Charczeć

1. wydawać chrapliwe dźwięki, będące oznaką kłopotów z oddychaniem;
2. wydawać chrapliwy dźwięk w czasie pracy;
3. mówić coś chrapliwym głosem


czasownik

 (1.1) mówić chrapliwie

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. chrapać podczas snu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nieborak, chorowity


Źródła:

Wiktionary

Charczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|charczeć.


Źródła:

Wiktionary

Charczo

gruzińska zupa z wołowiny lub jesiotra, z dodatkiem migdałów i orzechów


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chardin

[czytaj: szarDĘ] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chardonnay

[czytaj: szardoNE]
1. szczep winorośli wykorzystywanych do produkcji białego wina;
2. wino z winogron tego szczepu


Chardonnay (wym. [ʃaʁdɔnɛ]) – biała, przemysłowa odmiana winorośli, wykorzystywana do produkcji białego wina oraz win musujących.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charewicz

nazwisko


Charewicz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charga

1. miasto w Egipcie;
2. grupa oaz w południowym Egipcie; Al-Charidża


Charga (arab. الخارجة, Al-Charidża) – miasto w Egipcie, ośrodek administracyjny muhafazy Nowa Dolina, położone w oazie Charga na Pustyni Libijskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chargeback

[czytaj: czerdżbek] zwrot środków pobranych z karty płatniczej w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości dotyczących transakcji


Chargeback (z ang. obciążenie zwrotne) – procedura zwrotu środków za transakcję dokonaną kartą płatniczą realizowana przez wystawcę karty i inicjowana przez klienta w sytuacji, gdy nie otrzymał on produktów albo usług, za które zapłacił (lub np. okazały się uszkodzone), nastąpiła pomyłka techniczna w rozliczeniu transakcji lub transakcja nosiła znamiona oszustwa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chargot

potocznie: gardłowy, chrypliwy dźwięk, głos; charkot, charchot


Źródła:

SJP.pl

Chargotliwy

mający chrypliwy, gardłowy głos; charkliwy, charkotliwy, charchotliwy


Źródła:

SJP.pl

Chariklo

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. nimfa opiekująca się małym Achillesem, żona centaura Chirona

 (1.2) mitgr. nimfa, wielbicielka Ateny, matka wróżbity Tejrezjasza

 (1.3) astr. planetoida (prawdopodobnie największa) z grupy centaurów


(10199) Chariklo (1997 CU26) – prawdopodobnie największa planetoida z grupy centaurów, okrążająca Słońce w ciągu 63 lat w średniej odległości 15,84 au. Odkryta 15 lutego 1997 roku. Planetoida jest piątym – po czterech planetach olbrzymach – znanym nam obiektem Układu Słonecznego mającym pierścienie. Pierścienie zostały zauważone przypadkiem podczas obserwacji zakrycia gwiazdy przez Chariklo.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Charisteria

nazwa publikacji ofiarowywanej w hołdzie osobie o wielkich zasługach i osiągnięciach w jakiejś dziedzinie twórczości lub nauki


Źródła:

SJP.pl

Charkać

potocznie:
1. wydawać suchy nieartykułowany głos, chrząkać chrapliwie;
2. głośno pluć, odpluwając wydzielinę z krtani lub gardła


czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pluć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|charkać.


Źródła:

Wiktionary

Charkiewicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charkliwy

mający chrypliwy, gardłowy głos; charkotliwy, chargotliwy, charchotliwy


Źródła:

SJP.pl

Charknąć

potocznie:
1. wydać suchy nieartykułowany głos, chrząknąć chrapliwie;
2. głośno splunąć, odpluwając wydzielinę z krtani lub gardła;
3. wydać chrapliwy dźwięk w czasie pracy;
4. powiedzieć coś chrapliwym głosem


Źródła:

SJP.pl

Charknięcie

potocznie:
1. wydać suchy nieartykułowany głos, chrząknąć chrapliwie;
2. głośno splunąć, odpluwając wydzielinę z krtani lub gardła;
3. wydać chrapliwy dźwięk w czasie pracy;
4. powiedzieć coś chrapliwym głosem


Źródła:

SJP.pl

Charkot

potocznie: gardłowy, chrypliwy dźwięk, głos; chargot, charchot


Źródła:

SJP.pl

Charkotać

potocznie: wydawać chrapliwy głos, chrząkać chrapliwie


Źródła:

SJP.pl

Charkotania

potocznie: wydawać chrapliwy głos, chrząkać chrapliwie


Źródła:

SJP.pl

Charkotanie

potocznie: wydawać chrapliwy głos, chrząkać chrapliwie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie przez człowieka lub zwierzę charkotliwych, często gardłowych dźwięków

 (1.2) wydawanie przez maszynę lub inną rzecz charkotliwych dźwięków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charkotliwiej

stopień wyższy od przysłówka: charkotliwie


Źródła:

SJP.pl

Charkotliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co charkotliwe; cecha tych, którzy są charkotliwi


Źródła:

Wiktionary

Charkotliwy

mający chrypliwy, gardłowy głos; charkliwy, chargotliwy, charchotliwy


Źródła:

SJP.pl

Charków

miasto na Ukrainie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej części Ukrainy;


Charków (ukr. Харків, Charkiw; ros. Харьков Charkow) – miasto w północno-wschodniej części Ukrainy, położone na południowym krańcu Wyżyny Środkoworosyjskiej, stolica obwodu charkowskiego. Na początku 2021 roku, z liczbą mieszkańców wynoszącą około 1,43 mln, Charków zajął drugie miejsce (po Kijowie) wśród najludniejszych ukraińskich miast. Jest jednym z dziesięciu największych miast Ukrainy pod względem powierzchni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charkowianin

mieszkaniec Charkowa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Charkowa; osoba z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charkowianka

mieszkanka Charkowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Charkowa; kobieta z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charkowski

1. Charków;
2. obwód charkowski - jeden z 24 obwodów Ukrainy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Charkowem, dotyczący Charkowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charlać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kaszleć


Źródła:

Wiktionary

Charleroi

Charleroi (wa. Tchålerwè, Châlerwè) – miasto w południowej Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, siedziba administracyjna okręgu Charleroi. Największe miasto prowincji, jedno z większych w kraju. Leży na północno-zachodnim krańcu wyżyny Condroz w Ardenach, nad rzeką Sambrą. Mieszkańcy miasta nazywani są Carolos. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem Walonii.


Źródła:

Wikipedia

Charles

[czytaj: czarls] imię angielskie


rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

 (1.2) imię|polski|m.


Biografie:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charleston

[czytaj: czarlston] szybki taniec w rytmie 4/4, podobny do fokstrota, modny w latach 20. i 30. XX wieku


Miejscowości w Australii:

Miejscowości w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charlestończyk

[czytaj: czarlstończyk] mieszkaniec Charlestonu


Źródła:

SJP.pl

Charlestonka

[czytaj: czarlstonka]
1. perkusyjny instrument muzyczny z grupy idiofonów; break-maszyna, high-hat;
2. mieszkanka Charlestonu


Źródła:

SJP.pl

Charlestonowy

charleston [czytaj: czarlstonowy]


Źródła:

SJP.pl

Charlestoński

[czytaj: czarlstoński] przymiotnik od miasta: Charleston


Źródła:

SJP.pl

Charlie

[czytaj: czarli albo czerli] obce imię męskie


Charlie, właściwie Károly Horváth (ur. 28 października 1947 w Ondódzie) – węgierski muzyk i piosenkarz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charlton

[czytaj: czarlton] dzielnica Londynu


Miasta w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charmant

[czytaj: szarMĄ] powabny, ujmujący


Charmant – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente. W dniu 1 stycznia 2016 roku z połączenia trzech ówczesnych gmin – Charmant, Chavenat oraz Juillaguet – utworzono nową gminę Boisné-La Tude. Siedzibą gminy została miejscowość Charmant. W 2013 roku populacja Le Rouget wynosiła 369 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charme

[czytaj: szarm] urok, powab, wdzięk osobisty; szarm



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charmeur

[czytaj: szarmör] mężczyzna ujmujący, fascynujący, atrakcyjny


Źródła:

SJP.pl

Charmeuse

[czytaj: szarmöz] kobieta ujmująca, fascynująca, atrakcyjna


Źródła:

SJP.pl

Charmęzi

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. chrust


Źródła:

Wiktionary

Charnowo

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Charolaise

[czytaj: szaroLEZ] francuska rasa bydła domowego pochodząca z Masywu Centralnego; szarol


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charon

1. w mitologii greckiej: przewoźnik dusz przez rzekę Styks lub Acheron do Hadesu;
2. księżyc Plutona


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mit. przewoźnik dusz zmarłych występujący w mitologii greckiej i etruskiej;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) astr. naturalny satelita Plutona;




Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charszewo

Charszewo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Rogowo.


Źródła:

Wikipedia

Charsznica

wieś w woj. małopolskim


Charsznica (do czerwca 2004 Charsznica-Wieś) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Charsznica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charsznicki

przymiotnik od: Charsznica


Źródła:

SJP.pl

Charszniczanin

mieszkaniec Charsznicy


Źródła:

SJP.pl

Charszniczanka

mieszkanka Charsznicy


Źródła:

SJP.pl

Chart

duży pies myśliwski z charakterystycznym zadem w kształcie łuku


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. pies myśliwski charakteryzujący się smukłym, wydłużonym ciałem, delikatną głową z wydłużonym pyskiem, długimi kończynami oraz pojemną klatką piersiową;


Charty – grupa ras psa. Charakterystyczna dla psów z tej grupy jest aerodynamiczna budowa ciała, umożliwiająca osiąganie dużej prędkości w pogoni za zwierzyną. Podczas pogoni psy te kierują się wzrokiem, a nie węchem. Jest to jeden z najstarszych typów psa. Charty są użytkowane do polowań, jako psy ozdobne oraz wyścigowe. Pod względem użytkowym zaliczane są do psów myśliwskich – gończych, ale organizacje kynologiczne klasyfikują je w odrębnej grupie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chartaria

zbiory dokumentów, księgi klasztorne; chartularia


Źródła:

SJP.pl

Charter

[czytaj: czarter] umowa między armatorem a frachtującym o wynajęcie statku lub samolotu na określony czas; czarter


Źródła:

SJP.pl

Charterować

[czytaj: czarterować] wynajmować statek lub samolot na określony kurs lub czas; czarterować


Źródła:

SJP.pl

Charterowy

charter [czytaj: czarterowy]; czarterowy


Źródła:

SJP.pl

Chartowaty

typ chartowaty - typ psów o podłużnej, stożkowatej głowie z wąską czaszką i małymi uszami zwróconymi do tyłu


Źródła:

SJP.pl

Chartres

[czytaj: szartr] miasto we Francji


Chartres (wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, w Regionie Centralnym-Dolinie Loary, w departamencie Eure-et-Loir.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chartreuse

[czytaj: szarTRÖZ] francuski likier ziołowy; szartreza


Chartreuse – francuski likier oparty na destylacie winnym i ekstraktach ze 130 różnych ziół. Jego nazwa pochodzi od klasztoru kartuzów La Grande Chartreuse w okolicach Grenoble.

Istnieją dwa podstawowe typy likieru Chartreuse:

Oprócz tego produkowane są jeszcze:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chartryjski

[czytaj: szartryjski] przymiotnik od: Chartres


Źródła:

SJP.pl

Chartularia

zbiory dokumentów, księgi klasztorne; chartaria


Źródła:

SJP.pl

Chartum

stolica Sudanu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Sudanu;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Chartumczyk

mieszkaniec Chartumu (stolicy Sudanu); chartumianin


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Chartumu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chartumianin

mieszkaniec Chartumu (stolicy Sudanu); chartumczyk


Źródła:

SJP.pl

Chartumianka

chartumka;
1. mieszkanka Chartumu (stolicy Sudanu);
2. mieszkanka Chartumu Północnego (miasta w Sudanie)


Źródła:

SJP.pl

Chartumka

mieszkanka Chartumu (stolicy Sudanu); chartumianka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Chartumu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chartumski

przymiotnik od: Chartum (stolica Sudanu)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Chartum


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chartyzm

pierwszy masowy ruch polityczny robotników angielskich, żądający demokratycznych reform politycznych; czartyzm


Źródła:

SJP.pl

Charybda

jeden z żeńskich potworów czyhający na statki na skałach Przylądka Scylla


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. córka Posejdona i Gai, potwór morski czyhający na marynarzy w Cieśninie Mesyńskiej;


Charybda (gr. Χάρυβδις Chárybdis) – w mitologii greckiej jeden z dwóch potworów morskich (drugim była Skylla) czyhających na żeglarzy po obu stronach cieśniny, lokalizowanej jako Cieśnina Mesyńska.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charydżyci

wyznawcy jednego z trzech (poza sunnizmem i szyizmem), skrajnego odłamu islamu


Charydżyzm (arab. خوارج, chawāridż) – najmniejszy z trzech głównych nurtów islamu (obok sunnizmu i szyizmu). Był pierwszą grupą rozłamową w tej religii, powstałą wskutek sporu o sukcesję do tronu kalifa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charydżycki

charydżyta


przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z charydżytami, dotyczący charydżytów lub charydżyzmu


Patrz:charydżyta

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charydżyta

członek pierwszego w islamie ugrupowania polityczno-religijnego negującego władzę kalifa


Źródła:

SJP.pl

Charydżytka

charydżyta


Patrz:charydżyta

Źródła:

SJP.pl

Charydżyzm

jeden z trzech (obok sunnizmu i szyizmu) nurtów islamu


Charydżyzm (arab. خوارج, chawāridż) – najmniejszy z trzech głównych nurtów islamu (obok sunnizmu i szyizmu). Był pierwszą grupą rozłamową w tej religii, powstałą wskutek sporu o sukcesję do tronu kalifa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charyna

rodzaj węża z rodziny dusicieli; wąż gumowy


Źródła:

SJP.pl

Charyta

w mitologii greckiej: każda z trzech córek Zeusa (Eufrozyne, Aglaja lub Talia), bogiń wdzięku, uroków ludzkiego życia i przyrody


Źródła:

SJP.pl

Charytatywnie

przysłówek

 (1.1) nie pobierając wynagrodzenia


Źródła:

Wiktionary

Charytatywność

dobroczynność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co charytatywne;


Charytatywność – cecha działań mających na celu niesienie pomocy jej potrzebującym, w sposób bezinteresowny, dobroczynny, filantropijny.

W ścisłym ujęciu jest to nurt chrześcijańskiej filantropii religijnej. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa caritas, oznaczającego miłosierdzie lub miłość chrześcijańską wobec ubogich. W potocznym użyciu „charytatywność” i „filantropia” bywają traktowane zamiennie, jednak oba terminy różnią się istotnym aspektem. Źródłem charytatywności jest nakaz religijny, zaś filantropia czerpie inspirację ze świeckiej idei humanitaryzmu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charytatywny

płynący z miłości do bliźniego; dobroczynny


przymiotnik

 (1.1) dobroczynny, wspierający biednych, potrzebujących i zagrożonych marginalizacją w życiu społecznym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charytolog

teolog zajmujący się zagadnieniami łaski Bożej


Źródła:

SJP.pl

Charytologia

w teologii chrześcijańskiej: dział dogmatyki, którego przedmiotem jest łaska


Charytologia (charis łaska, logos słowo) – nauka o Bożej łasce, jedna z dziedzin teologii dogmatycznej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charytologiczny

charytologia


Patrz:charytologia

Źródła:

SJP.pl

Charyzjusz

imię męskie


Charyzjusz – imię męskie pochodzące od przydomka św. Marcina Charity.

Charyzjusz imieniny obchodzi 16 kwietnia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charyzma

charyzmat;
1. wszystkie cechy charakteru, które czynią daną osobę wyjątkową na tle społeczeństwa;
2. według teologii: przejaw łaski bożej, dar Ducha Świętego udzielany pojedynczemu człowiekowi lub określonej wspólnocie dla dobra społeczności Kościoła;
3. w religioznawstwie: typ wrażliwości religijnej, wyróżniający daną osobę od otoczenia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha jednostki, dająca jej niekwestionowany autorytet w grupie;


Charyzma (gr. chárisma „dar”) – termin zaczerpnięty z teologii, gdzie określał jednostki obdarowane łaską boską, „darem bożym”, obecnie rozumiany jest jako:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charyzmacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od charyzmat


Źródła:

Wiktionary

Charyzmat

charyzma;
1. wszystkie cechy charakteru, które czynią daną osobę wyjątkową na tle społeczeństwa;
2. według teologii: przejaw łaski bożej, dar Ducha Świętego udzielany pojedynczemu człowiekowi lub określonej wspólnocie dla dobra społeczności Kościoła;
3. w religioznawstwie: typ wrażliwości religijnej, wyróżniający daną osobę od otoczenia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogół cech charakteru czyniących daną osobę wyjątkową na tle społeczeństwa

 (1.2) teol. szczególny dar otrzymywany przez człowieka od Ducha Świętego;

 (1.3) rel. typ wrażliwości religijnej, który wyróżnia daną osobę z otoczenia


Charyzmat (od l.m. stgr. χαρίσματα: chárismata, od l.p. stgr. χάρισμα chárisma „dar”, od stgr. χάρις charis, „piękno, łaska, wdzięczność”) – termin stosowany w chrześcijaństwie, oznaczający dary Ducha Świętego, służące zbudowaniu Kościoła.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charyzmatyczka

1. kobieta obdarzona charyzmą, budząca autorytet u innych;
2. według teologii: kobieta obdarzona darami łaski bożej, wyposażona przez Ducha Świętego w dar służący dobru społeczności Kościoła


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. kobieta obdarzona charyzmatami

 (1.2) teol. członkini wspólnoty charyzmatycznej

 (1.3) teol. członkini ewangelikalnego Kościoła charyzmatycznego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charyzmatycznie

przysłówek

 (1.1) teol. przy użyciu darów charyzmatycznych

 (1.2) pot. z charyzmą, z zaangażowaniem, inaczej niż przeciętnie


Źródła:

Wiktionary

Charyzmatyczniej

stopień wyższy od przysłówka: charyzmatycznie


Źródła:

SJP.pl

Charyzmatyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: charyzmatyczny


Źródła:

SJP.pl

Charyzmatyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. cecha tego, co charyzmatyczne

 (1.2) socjol. cecha jednostki, dająca jej niekwestionowany autorytet w grupie


Źródła:

Wiktionary

Charyzmatyczny

1. obdarzony charyzmą (charyzmatem), czyli szczególnymi właściwościami, budzącymi i utrzymującymi czyjś autorytet wśród innych;
2. w religii: obdarzony charyzmą (charyzmatem), czyli szczególnym darem łaski bożej, darem Ducha Świętego


przymiotnik relacyjny

 (1.1) socjol. obdarzony charyzmą, estymą

 (1.2) rel. obdarzony charyzmatami, związany z charyzmatami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Charyzmatyk

1. osoba obdarzona charyzmą, budząca autorytet u innych;
2. według teologii: osoba obdarzona darami łaski bożej, wyposażona przez Ducha Świętego w dar służący dobru społeczności Kościoła


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. ktoś obdarzony charyzmatami;

 (1.2) rel. członek wspólnoty charyzmatycznej

 (1.3) rel. członek ewangelikalnego Kościoła charyzmatycznego


Charyzmatyk – obdarzony charyzmatami, w znaczeniu religijnym – darami Ducha Świętego. W szerszym znaczeniu oznacza również:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) daw. zdrobn. Zachariasz



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Charzewice


Źródła:

Wikipedia

Charzewo

Charzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo. Prowadzi przez nią Wielkopolska Droga św. Jakuba.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.


Źródła:

Wikipedia

Charzewski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charzyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) daw. zdrobn. Zachariasz


Źródła:

Wiktionary

Charzykowski

przymiotnik od: Charzykowy


Źródła:

SJP.pl

Charzykowy

wieś turystyczno-letniskowa w Polsce


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś letniskowa i turystyczna niedaleko Chojnic;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charzyno

Charzyno (niem. Garrin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Siemyśl.

Według danych z 31 grudnia 2013 r. Charzyno miało 898 mieszkańców.


Źródła:

Wikipedia

Charzyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Charłać

być przez dłuższy czas słabym, mizernym, cierpiącym, chorowitym; cherlać


Źródła:

SJP.pl

Charłacki

przestarzale: mizerny, wychudły, nędzny; charłaczy


Źródła:

SJP.pl

Charłactwo

skrajne wyniszczenie ustroju z zanikiem tkanki tłuszczowej i mięśni; kacheksja


Wyniszczenie (kacheksja, z gr. kakòs zły; héxis stan), przestarzale charłactwo (łac. marasmus, inanitio) – znaczny spadek masy ciała wskutek utraty tkanki tłuszczowej, tkanki mięśniowej oraz zwiększonego katabolizmu białek z powodu choroby podstawowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Charłaczy

przestarzale: mizerny, wychudły, nędzny; charłacki


Źródła:

SJP.pl

Charłaj

być przez dłuższy czas słabym, mizernym, cierpiącym, chorowitym; cherlać


Źródła:

SJP.pl

Charłak

człowiek wyniszczony chorobą, wychudzony; kachektyk


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek schorzały, mizernie wyglądający

 (1.2) człowiek bez środków do życia, biedak


Mugol (ang. muggle) – określenie z cyklu powieściowego o Harrym Potterze angielskiej autorki J.K. Rowling, oznaczające osobę pozbawioną mocy magicznej oraz – najczęściej – nieposiadającą wiedzy na temat istnienia magicznego świata.

Termin ten stosowany jest w uniwersum przez czarodziejów brytyjskich, z kolei amerykańscy nazywają osoby takie „no-maj” (wym. nołmadż), co stanowi skrót od „no magic” (niemagiczny).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Charłanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|charłać.


Źródła:

Wiktionary

Charławy

wychudzony, wyniszczony chorobą; charłacki, charłaczy, kachektyczny


Źródła:

SJP.pl

Chasa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. zgraja


Źródła:

Wiktionary

Chąsba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kradzież


Źródła:

Wiktionary

Chasbułatow

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Chashitsu

w architekturze japońskiej pawilon ogrodowy, wznoszony specjalnie do ceremonialnego picia herbaty


Źródła:

SJP.pl

Chąsieński

związany z Chąśnem


Źródła:

SJP.pl

Chasmofit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina korzystająca z gleby powstającej w szczelinach skał


Źródła:

Wiktionary

Chasmogamia

zapłodnienie zachodzące w otwartym kwiecie


Chasmogamia – rodzaj zapylenia zachodzący w otwartym kwiecie. Jej przeciwieństwem jest klejstogamia, zachodząca w kwiecie zamkniętym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chasmogamiczny

chasmogamia


Patrz:chasmogamia

Źródła:

SJP.pl

Chąśnik

wojownik - uczestnik słowiańskich wypraw łupieżczych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. członek słowiańskich wypraw łupieżczych, organizowanych w XI i XII wieku;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Chąśno

gmina wiejska w województwie łódzkim


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Chasor

Chasor, Hazor (hebr. תל חצור, Tel Chacor) – ruiny starożytnego miasta kananejskiego położone na północ od Jeziora Tyberiadzkiego w Górnej Galilei, na północy Izraela. Leży przy kibucu Ajjelet ha-Szachar, przy drodze z Rosz Pinna do Kirjat Szemona.


Źródła:

Wikipedia

Chassis

[czytaj: szas-i]
1. podwozie samochodu;
2. obudowa (w komputerach) lub metalowa rama bądź płytka drukowana (w odbiornikach radiowych, telewizyjnych itp.), do której mocowane są podzespoły urządzenia