Łub

kora drzewna zdejmowana z lipy lub innych drzew, używana dawniej do wytwarzania przedmiotów użytkowych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. kora, zwł. lipowa

 (1.2) przest. gwara. kosz z pasów kory

 (1.3) przest. łubiana budka na wozie lub saniach

 (1.4) przest. dawny wóz z łubianą budką

 (1.5) przest. lud. obręcz z kory do upinania ubioru głowy w stroju ludowym


Łub, łuba drzewna, dartka drzewna – kora drzewna zdejmowana w okresie krążenia soków z wiązu, lipy, sosny. Dawniej używana do wyplatania wozów, pudełek, współcześnie – łubianek na owoce.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łuba

nazwisko


Łuba – jezioro w Polsce, położone województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek, na południowy zachód od Włocławka o powierzchni 12,5 ha i głębokości 2,6 m.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łubek

1. niewielki nieduży element łączący końce jakiejś konstrukcji;
2. cienka deska do unieruchamiania złamanej kończyny;
3. gwarowo: pudło, koszyk z łubu; łubka, łubianka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jedna z deszczułek stosowanych do unieruchomienia złamanej ręki lub nogi

 (1.2) techn. płaska płytka z żelaza, łącząca części maszyn, szyny itp.

 (1.3) przest. cienka kora drzewa

 (1.4) przest. kółko z łubu, stanowiące formę do plecenieecenia wieńca

 (1.5) przest. koszyk lub pudełko z łubu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łubianecki

przymiotnik od: Łubianka (jedna z 6 wsi w Polsce o tej samej nazwie)


Źródła:

SJP.pl

Łubianka

1. koszyk z łubu, zwykle na owoce;
2. gwarowo: wóz kryty łubem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kanciasty koszyk z zaplatanych pasów łyka, zwykle używany do owoców

 (1.2) pot. zawartość łubianki (1.1)



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łubiankarz

osoba wytwarzająca łubianki, koszyki z łupanych listewek


Źródła:

SJP.pl

Łubiański

Łubianka


Patrz:Łubianka

Źródła:

SJP.pl

Łubiany

przestarzale: zrobiony z łubu, pokryty łubem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) zrobiony z kory (zwł. lipowej)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łubice

Łubice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Wyszki.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Apostoła w Wyszkach.


Źródła:

Wikipedia

Łubiec

Źródła:

Wikipedia

Łubień

element kopuły o kształcie pierścienia kołowego, ograniczający otwór w szczycie kopuły


Łubień (biał. Лубень; ros. Лубень) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Derewno.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubienica

Miejscowości w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica:


Źródła:

Wikipedia

Łubienko

Łubienko – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Tarnowiec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.


Źródła:

Wikipedia

Łubieński

przymiotnik od: Łubna


osoby o nazwisku Łubieński:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubin

roślina pastewna z rodziny motylkowatych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Lupinus|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju łubin (1.1)


Łubin (Lupinus L.) – rodzaj roślin należących do rodziny bobowatych. Obejmuje ok. 220–230 gatunków, ale według Plants of the World online nawet ponad 600.

Największe zróżnicowanie gatunkowe występuje w zachodniej części Ameryki Północnej (tylko w Kalifornii rosną 82 gatunki) oraz w Andach w Ameryce Południowej. Mniej liczne gatunki występują we wschodniej części Ameryki Południowej, w strefie śródziemnomorskiej sięgając po Azję południowo-zachodnią (głównie rośliny jednoroczne), z czego 6 rośnie w południowej Europie. Nieliczne gatunki rosną też na obszarach górskich w równikowej Afryce. W Polsce liczne gatunki są uprawiane, a łubin trwały jest zadomowionym antropofitem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łubinianka

pasza lub kompost z łodygami, liśćmi i kwiatami łubinu


Źródła:

SJP.pl

Łubiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łubka

gwarowo: pudło, koszyk z łubu; łubek, łubianka


Łubka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Siemień.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubki

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, liczba mnoga

 (1.1) med. deszczułki stosowane do unieruchomienia kończyn



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Łubkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łubkowy

łubki


Patrz:łubki

Źródła:

SJP.pl

Łubna


Źródła:

Wikipedia

Łubniański

Łubniany


Patrz:Łubniany

Źródła:

SJP.pl

Łubniany

wieś w województwie opolskim, w powiecie opolskim


Łubniany (dodatkowa nazwa w j. niem. Lugnian, 1936-1945 Lugendorf) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany, której jest siedzibą, 14 km w kierunku północno-wschodnim od Opola. Miejscowość składa się z 1 części: Krzyżula. Nieformalnie wyróżnia się też 2. część: Kąt (ul. Osowska). Łubniany zajmują 1070 hm² (ha), w tym 44 hm² (ha), ok. 4,1%, to lasy i mieszkają w nich 1592 osoby (stan na 2002 rok).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubniasty

dawniej: obrosły łubem, korą


Źródła:

SJP.pl

Łubnica


Źródła:

Wikipedia

Łubnice

nazwa dwóch wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubnicki

przymiotnik od: Łubnice


Źródła:

SJP.pl

Łubnie

element kopuły o kształcie pierścienia kołowego, ograniczający otwór w szczycie kopuły


Łubnie (ukr. Лубни, Łubny) – miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim, nad Sułą, siedziba rejonu łubieńskiego oraz hromady Łubnie. W 2019 roku liczyło ok. 45 tys. mieszkańców.

W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, chemiczny, włókienniczy, spożywczy oraz meblarski.

Dawny ośrodek kompleksu zadnieprzańskich dóbr Wiśniowieckich i ich rezydencja.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubniki

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa

Źródła:

Wikipedia

Łubno

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Łubok

ulotka, broszura, ogłoszenie itp., przedstawiające drzeworyty lub miedzioryty, najczęściej barwne i wzbogacone o tekst, ukazujące się w Rosji w XVII i XVIII wieku


Łubok (ros.) – rosyjska grafika ludowa, drukowana techniką drzeworytniczą, rzadziej miedziorytniczą i litograficzną. Treścią takich grafik były bajki ludowe, opowieści o władcach i legendarnych bohaterach, o dalekich krajach. Zdarzały się grafiki o charakterze satyrycznym lub piętnującym nierówności społeczne. Osobną kategorię stanowiły grafiki religijne o charakterze kultowo-dewocyjnym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubowice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Łubowo

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łubowski

przymiotnik od: Łubowo


Źródła:

SJP.pl

Łubowy

rzadko: przymiotnik od: łub, np. włókno łubowe


Źródła:

SJP.pl

Łubudu

wykrzyknik naśladujący odgłos spadania czegoś ciężkiego; bęc, buch, jebudu


Źródła:

SJP.pl

Łucczanin

mieszkaniec Łucka


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Łucka

 (1.2) osoba pochodząca z Łucka, urodzona w Łucku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łucczanka

mieszkanka Łucka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Łucka

 (1.2) kobieta pochodząca z Łucka, urodzona w Łucku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łucewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łucik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od łut


Źródła:

Wiktionary

Łucja

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Łucja, Lucja – żeński odpowiednik imienia Łucjusz lub Lucjusz. Oznacza dziewczynkę narodzoną o wschodzie słońca.

W dokumentach staropolskich figuruje jako Łucyja (1208), Łuc(z)a (1431). Literatura w XIX wieku sprawiła, że imię stało się nieco bardziej powszechne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łucjan

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Łucjan – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Imię to jest polską wersją łacińskiego Lucianus, co oznacza „należący do Lucjusza, wywodzący się od Lucjusza” (w dawnym języku polskim imiona pochodzenia łacińskiego zaczynające się od L zapisywało się jako zaczynające się od Ł).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łucjanek

zdrobnienie od: Łucjan (imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Łucjankowie

zdrobnienie od: Łucjan (imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Łucjankowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Łucjanka lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Łucjanostwo

Łucjan z małżonką


Źródła:

SJP.pl

Łucjanowo

Łucjanowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa pilskiego.


Źródła:

Wikipedia

Łucjanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Łucjana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Łucjusz

imię męskie


Lucjusz, Łucjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, należące do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Aulus, Maniusz, Gajusz, Kwintus, Publiusz, Tytus), oznaczające „urodzony o brzasku” (prima luce natus).

Żeńską formą tego imienia jest Łucja.

Lucjusz i Łucjusz imieniny obchodzą: 8 lutego, 11 lutego, 24 lutego, 4 marca i 3 grudnia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łuck

miasto na Ukrainie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w zachodniej części Ukrainy, historyczna stolica Wołynia;


Łuck (ukr. Луцьк, Łućk) – miasto w zachodniej części Ukrainy, nad Styrem, siedziba administracyjna obwodu wołyńskiego i rejonu łuckiego. Liczy ok. 215 tys. mieszkańców. Historyczna stolica Wołynia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łucki

przymiotnik od: Łuck


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Łucka, związany z Łuckiem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla Łucka lub łucczan, mający cechy lub właściwości przypisywane Łuckowi lub łucczanom


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łuckiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łucyja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) stpol. przest. gwara. Łucja


Źródła:

Wiktionary

Łuczak

nazwisko


Łuczak (forma żeńska: Łuczak/Łuczakowa, w liczbie mnogiej: Łuczakowie) – nazwisko polskie, którym posługuje się ponad 20 tysięcy osób.

Geneza nazwiska jest trudna do ustalenia. Może ono pochodzić od staropolskiego słowa łuczyć, co znaczy rzucać do celu, ugodzić. Możliwy jest jednak związek z imionami z rdzeniem łucz-, np. staropolskie Łuczaj (współcześnie Lucjan), Łukasz bądź Łucja.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łuczek

zdrobnienie od: łuk


Łuczek (również Potok Gliczarowski) – kanał płynący w gminie Baranów Sandomierski; dopływ Trześniówki.

Kanał wypływa z południowo-wschodniej części Knapów, a do Trześniówki wpada w okolicy Ślęzaków. Jednym z dopływów Łuczka jest Knapski Rów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łuczka

zdrobnienie od: łuk


Łuczka – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego, nad Seretem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łuczkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łuczkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łucznica

Łucznica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Pilawa.

Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Znajduje się tu zabytkowy dwór oraz park założony w XIX wieku.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Bartłomieja Apostoła w Osiecku.


Źródła:

Wikipedia

Łucznictwo

dyscyplina sportowa


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. dyscyplina sportowa, w której strzela się z łuku do tarczy

 (1.2) sztuka posługiwania się łukiem


Łucznictwo – umiejętność i praktyka posługiwania się łukiem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łuczniczka

kobieta strzelająca z łuku


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta strzelająca z łuku



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łuczniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z łucznictwem, dotyczący łucznictwa


Źródła:

Wiktionary

Łucznik

1. człowiek strzelający z łuku, sportowiec w konkurencjach łuczniczych;
2. dawniej: żołnierz uzbrojony w łuk;
3. producent łuków i kusz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. żołnierz, myśliwy posługujący się łukiem;

 (1.2) osoba zawodowo lub sportowo zajmująca się strzelaniem z łuku;

 (1.3) daw. rzemieślnik wytwarzający łuki lub kusze

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. zamek nawierzchniowy do drzwi

 (2.2) maszyna do szycia produkcji radomskiej fabryki „Łucznik”



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łuczny

przymiotnik

 (1.1) stpol. uzbrojony w łuk


Źródła:

Wiktionary

Łuczyce

Lokalizacje w Polsce


Źródła:

Wikipedia

Łuczycki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łuczydłowate

rodzina roślin jednoliściennych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łuczydłowaty

o cechach łuczydłowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Łuczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łuczynów

2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Łuczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łuczysko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. sprężysty pręt łuku lub kuszy;


Łęczysko (także: łuczysko) – część składowa neurobalistycznych broni miotających. Ma postać pręta ze sprężynującego materiału, który magazynuje energię wynikającą z naciągu broni. Do końców łęczyska przymocowuje się cięciwę, która pośredniczy w przekształceniu energii potencjalnej łęczyska w energię kinetyczną pocisku. Do najprostszych broni wykorzystujących łęczysko należą łuk i kusza.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Łuczysta

malarz abstrakcjonista, tworzący zgodnie z założeniami łuczyzmu


Źródła:

SJP.pl

Łuczystka

łuczysta


Patrz:łuczysta

Źródła:

SJP.pl

Łuczywko

zdrobnienie od: łuczywo


Źródła:

SJP.pl

Łuczywno

Łuczywno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Osiek Mały.

Łuczywno znajduje się w odległości 27 km od Konina, 14 km od Koła i 13 km od Sompolna.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łuczywno, po jej zniesieniu w gromadzie Osiek Mały. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.


Źródła:

Wikipedia

Łuczywo

smolisty kawałek drewna używany dawniej do oświetlania i do rozpalania w piecu; szczapa; drzazga


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. kawałek smolnego drzewa, używanego dawniej do oświetlania;


Łuczywo – kawałek smolnego, przesyconego żywicą drzewa iglastego lub strugane szczapki z drzew liściastych, dobrze wysuszone, używane do oświetlenia izb wiejskich w Polsce do końca XIX wieku.

Drewno z drzew żywicznych spalając się było źródłem dużej ilości dymu i kopcia. Z czasem zaczęto więc używać łuczywa z innych gatunków drzew: buka, brzozy, olszyny, leszczyny, grabu, cisa. Pozyskanie takiego łuczywa było pracochłonne. Cienkie, wąskie deseczki o długości 30–40 cm łupano siekierą lub darto za pomocą specjalnego struga ze świeżego drewna. Taki hebel na Żywiecczyźnie i u górali śląskich zwany „kocurem” obsługiwały zwykle trzy osoby. Gruba deska, z której strugano szczapki we wsi Sól w województwie śląskim nazywana była „sędziołem”. Następnie pozyskane drzazgi były wiązane po kilkanaście sztuk i suszone przez rok.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Łuczyzm

nurt w malarstwie abstrakcyjnym; rajonizm


Rajonizm, rayonizm, rayism, łuczyzm – efemeryczny kierunek awangardowy, pierwszy kierunek artystyczny o rosyjskich początkach oparty na realizacji założeń programowych. Powołany do życia około 1911 przez Michaiła Łarionowa we współpracy z jego żoną Natalią Gonczarową. Nazwa kierunku pochodzi od słowa „promień”, śledzenie odblasków i promieni świetlnych było inspiracją malarza-rajonisty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Łudząco

o dużym stopniu podobieństwa


Źródła:

SJP.pl

Łudzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|łudzić.


Źródła:

Wiktionary

Łudzić

1. zwodzić kogoś nadziejami; mamić;
2. łudzić się - wmawiać sobie coś pomyślnego, dawać się zwodzić nadziejami, obietnicami


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. zwodzić kogoś, dając mu fałszywe nadzieje

czasownik zwrotny niedokonany łudzić się

 (2.1) książk. łudzić (1.1) samego siebie, żyć fałszywą nadzieją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Łudzień

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. rzecz łudząca, zwodnicza


Źródła:

Wiktionary

Łudzigrosz

dawniej: osoba wyłudzająca od kogoś pieniądze; wydrwigrosz, wyciskajgrosz, łapigrosz


Źródła:

SJP.pl

Łudzik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Łudzikwiat

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. reg. kwiecień


Źródła:

Wiktionary

Łudziński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ług

1. substancja żrąca, wodny roztwór wodorotlenku sodu lub potasu;
2. środek wybielający zawierający ług sodowy oraz sól;
3. roztwór będący pozostałością po niektórych procesach technologicznych;
4. dawniej: podmokły, trudno dostępny teren; łęg, łąg


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. niewielka rzeka na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, prawy dopływ Bugu;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ługa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka płynąca przez obwód leningradzki i nowogrodzki Rosji, uchodząca do Zatoki Fińskiej;

 (1.2) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, położone nad rzeką Ługa (1.1);


Ługa (ros. Луга) – miasto w Rosji, centrum administracyjne osiedla miejskiego Ługa i okręgu miejskiego Ługa w obwodzie leningradzkim. Miasto jest położone nad rzeką Ługa (o tej samej nazwie) i znajduje się 136 km na południe od Petersburga.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ługanda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) żart. pejor. polit. Ługańska Republika Ludowa

 (1.2) żart. pejor. Ługańsk


Źródła:

Wiktionary

Ługańsk

miasto na Ukrainie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Ukrainie, administracyjne centrum obwodu ługańskiego;


Ługańsk (ukr. Луганськ, Łuhansk; ros. Луга́нск, Ługansk) – miasto we wschodniej części Ukrainy, przy granicy z Rosją. Stolica obwodu ługańskiego. Leży w Donieckim Zagłębiu Węglowym. W latach 1935–1958 i 1970–1991 nosił nazwę Woroszyłowgrad. Od 2014 miasto okupowane przez prorosyjskich separatystów, w 2022 anektowane przez Federację Rosyjską, co nie zostało uznane międzynarodowo.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ługański

1. Ługańsk;
2. obwód ługański - jeden z 24 obwodów Ukrainy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ługańskiem, dotyczący Ługańska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ługoodporny

niewrażliwy na działanie ługu


Źródła:

SJP.pl

Ługować

rozpuszczać sole lub inne substancje rozpuszczalne działając na nie wodą lub inną cieczą


Źródła:

SJP.pl

Ługowacz

rzadko: osoba zatrudniona przy ługowaniu roztworów


Źródła:

SJP.pl

Ługowaty

podobny do ługu


Źródła:

SJP.pl

Ługowice

Ługowice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Mogielnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.


Źródła:

Wikipedia

Ługówka

wieś w Polsce


Ługówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ługownia

wyrobisko górnicze w kopalniach soli, poddawane co jakiś ługowaniu


Źródła:

SJP.pl

Ługownik

urządzenie do ługowania


Źródła:

SJP.pl

Ługowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ługowy

przymiotnik od: ług (zwykle w odniesieniu do ługu potasowego lub ługu sodowego), np. roztwór ługowy


Źródła:

SJP.pl

Łuk

1. broń strzelecka, dziś tylko sportowa
2. krzywizna, wygięcie czegoś
3. element konstrukcyjny lub dekoracyjny
4. ozdobnik muzyczny
5. część okręgu łącząca dwa punkty na tym okręgu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. sport. sprężysta broń miotająca strzały dzięki napięciu łączącej oba jej końce cięciwy, która nadaje pociskowi energię lotu;

 (1.2) archit. element budowli w kształcie łuku (1.1);

 (1.3) każdy kształt przypominający łuk (1.1)

 (1.4) mat. różniczkowalny odcinek krzywej

 (1.5) fiz. widoczny przepływ prądu elektrycznego między dwoma elektrodami;


Technika i sztuka

Matematyka