symbol miedzi, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kubikulum] kubikulum;
1. grób w katakumbach wczesnochrześcijańskich;
2. pomieszczenie w dawnym domu rzymskim
Cubiculum (łac. pokój do spoczynku, spania, od cubare – leżeć) – pojęcie używane w architekturze starożytnej dla określenia:
SJP.pl
Wikipedia
1. rzadko: przykry, odrażający zapach; smród, odór;
2. powonienie, węch psa; wiatr
SJP.pl
wierzchnie okrycie męskie noszone w Polsce przez górali; czucha; czuha; gunia; guńka
Czuha, węg. szűr, cuha, gunia (inaczej: czuhania, czucha, czuchunia, cucha, guńka) – męska kurta z wełnianego, samodziałowego sukna, ozdobiona haftem i obszyciami, noszona przez węgierskich, rumuńskich, morawskich, polskich górali, Łemków, Bojków i Hucułów.
SJP.pl
Wikipedia
cuchna nawozowa - gatunek muchówki z rodziny kłośnicowatych
SJP.pl
wydzielać ostry, nieprzyjemny zapach
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) brzydko pachnieć, śmierdzieć
SJP.pl
Wiktionary
→ cuchnąć
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od cuchnąć
przymiotnik
(2.1) o bardzo brzydkim zapachu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cuchnąć.
Wiktionary
doprowadzać do przytomności; trzeźwić
czasownik
(1.1) med. fiz. doprowadzać do częściowego lub pełnego stanu świadomości
(1.2) psych. praw. doprowadzać do częściowego lub pełnego stanu poczytalności
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. gra erotyczna polegająca na przyzwoleniu mężczyzny na zdradę – partnerka lub partner otrzymuje całkowitą swobodę seksualną, a on sam czerpie satysfakcję z jego lub jej niewierności
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) seks. mężczyzna przyzwalający na zdradę
Wiktionary
1. niezwykłe, niecodzienne zjawisko;
2. osoba lub rzecz bardzo piękna, niesamowita;
3. szczęśliwy zbieg okoliczności
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. niezwykły akt działania siły nadprzyrodzonej;
(1.2) przen. rzecz niezwykła, niespodziewana, mało prawdopodobna
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ironicznie: dieta, której stosowanie powoduje bardzo szybkie chudnięcie
SJP.pl
ideał dziewczyny, dziewczyna posiadająca najlepsze cechy; cud-dziewica
SJP.pl
ideał dziewczyny, dziewczyna posiadająca najlepsze cechy; cud-dziewczyna
SJP.pl
ideał kobiety; kobieta posiadająca cechy najlepsze
SJP.pl
potocznie: coś niezwykłego, niesamowitego, rzadko spotykanego; cuda niewidy
SJP.pl
z ironią o rzeczach niezwykłych, nadzwyczajnych ale nierealnych lub nieosiągalnych; cuda na kiju
fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) iron. rzeczy niezwykłe, nadzwyczajne, ale nierealne lub nieosiągalne
SJP.pl
Wiktionary
właściwy cudakowi; dziwaczny, cudaczny
SJP.pl
potocznie: ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją osobliwością; cudaczność, dziwaczność, pokraczność, osobliwość
SJP.pl
coś dziwnego
SJP.pl
zdrobnienie od: cudak
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od cudak
Beaufortia kweichowensis – gatunek ryby z rodziny przylgowatych (Balitoridae). W języku polskim określany jako cudaczek.
Gatunek opisał naukowo w 1931 roku Ping-Wen Fang. Początkowo autor nadał gatunkowi nazwę Gastromyzon leveretti kweichowensis, przypuszczając, że opisywany przez niego takson to podgatunek pokrewnego gatunku Gastromyzon leveretti (obecnie Beaufortia leveretti). Nazwa naukowa Beaufortia honoruje ichtiologa Lievena Ferdinanda Beauforta, który pomógł kreatorowi rodzaju podczas jego pracy w Zoölogisch Museum w Amsterdamie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: cudak
SJP.pl
stawać się cudacznym - dziwnym, śmiesznym, ekscentrycznym; dziwaczeć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: cudacznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: cudaczny
SJP.pl
egzotyczna roślina kwiatowa z rodziny trudziczkowatych; cudacznik indyjski
Cudacznik (Quisqualis) – rodzaj roślin z rodziny trudziczkowatych (Combretaceae). Obejmuje 17 gatunków występujących w tropikalnej Afryce i Azji.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją osobliwością; pokraczność, dziwaczność, cudackość, osobliwość
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co cudaczne
SJP.pl
Wiktionary
śmieszny, dziwaczny
przymiotnik
(1.1) nietypowy i śmieszny jednocześnie
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: zachowywać się jak cudak, robić różne dziwactwa; grymasić, dziwaczyć, wydziwiać
SJP.pl
dziwak, ekscentryk
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek postępujący lub wyglądający dziwacznie
SJP.pl
Wiktionary
w użyciu przysłówka: w sposób niepojęty (np. Cudem uniknął śmierci.); cudownie
SJP.pl
coś wspaniałego, pięknego, nadzwyczajnego; cudo
SJP.pl
Cudków – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Dąbrowa Zielona.
Wieś duchowna Sutków, własność opactwa cystersów w Jędrzejowie położona była w końcu XVI wieku w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: cudnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: cudny
SJP.pl
Cudniki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krośniewice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Jankowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
→ cudny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co cudne; cecha tych, którzy są cudni
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica rejonu na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim na północy kraju, położone na skalistych brzegach rzeki Teterew;
Cudnów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Jedlnia-Letnisko. Ma status sołectwa.
W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego, następnie w latach 1975–1998 do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Boboli w Słupicy.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Cudnów (wieś w Polsce lub miasto na Ukrainie)
SJP.pl
niezwykle piękny, wzbudzający zachwyt, wspaniały, nadzwyczajny, cudowny
przymiotnik jakościowy
(1.1) nadzwyczaj piękny, godny podziwu
SJP.pl
Wiktionary
coś wspaniałego, pięknego, nadzwyczajnego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. osoba, rzecz lub zjawisko niezwykle piękne lub nadzwyczajne
(1.2) daw. rzecz dziwna, dziwaczna, straszydło, dziwoląg
SJP.pl
Wiktionary
gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych
Cudokaczka (Callonetta leucophrys) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje Amerykę Południową – od Boliwii po południową Brazylię, Urugwaj i północną Argentynę. Jest gatunkiem niemigrującym, choć po sezonie lęgowym rozprasza się na niewielkie odległości, pojawiając się na niższych wysokościach i zbliżając do wybrzeży. Od XX w. jest licznie hodowana w niewoli.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. potwór
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) rzad. twór cudowny, niezwykły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zdolna do czynienia cudów, wywoływania niewytłumaczalnych zjawisk
(1.2) przen. osoba, której działania okazują się bardzo skuteczne
Wiktionary oraz Wikipedia
czyniący cuda
SJP.pl
kobieta posiadająca dar czynienia cudów
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: cudotwórczy - czyniący cuda
SJP.pl
Taumaturgia (gr. θαῦμα thaûma – cud i ἔργον érgon – czyn, działanie, moc) – zdolność czynienia cudów, cudotwórstwo. Osoba posiadająca te zdolności nazywana jest taumaturgiem.
W religii chrześcijańskiej moc taumaturgiczną posiadali niektórzy święci, np. święty Bernard z Clairvaux. W ikonografii takie zdolności oznacza gwiazda nad głową świętego, np. na obrazie Francisca Goi Święty Bernard z Clairvaux.
Wikipedia
potocznie: robić coś wymyślnego bez potrzeby
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. robić coś wymyślnego bez specjalnej potrzeby
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cudować.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób cudowny, w sposób nadprzyrodzony, cudem
(1.2) w sposób godny podziwu, zachwycająco, niezwykle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: cudownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: cudowny
SJP.pl
→ cudowny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co cudowne, wspaniałe, niezwykłe, piękne itp.
(1.2) cecha rzeczy cudownej, związanej z cudem, powstałej na skutek cudu
SJP.pl
Wiktionary
1. słynący z cudów, powstały wskutek cudu;
2. bardzo piękny, niezwykły; nadzwyczajny, wspaniały
przymiotnik
(1.1) fantastyczny, bardzo piękny, zachwycający, godny podziwu
(1.2) związany z cudem
SJP.pl
Wiktionary
rodzaj ptaka z rzędu wróblowych
SJP.pl
rodzaj ptaka z rzędu wróblowych
Cudowronki, cudowronkowate, ptaki rajskie (Paradisaeidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Występują na Molukach, Nowej Gwinei i w północno-wschodniej Australii. Zamieszkują lasy tropikalne, nieliczne żyją na otwartej przestrzeni.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach cudowronkowaty (rodzina ptaków)
Cudowronki, cudowronkowate, ptaki rajskie (Paradisaeidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Występują na Molukach, Nowej Gwinei i w północno-wschodniej Australii. Zamieszkują lasy tropikalne, nieliczne żyją na otwartej przestrzeni.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach cudowronkowaty (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
coś należące do kogoś innego (fraz. harować na cudzym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cudzić.
Wiktionary
żartobliwie: papieros wzięty od kogoś; cudzy papieros
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. żart. papieros wzięty od innej osoby
SJP.pl
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. czyścić
Wiktionary
cudzich brunatny - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. cudzoziemiec
Wiktionary
tracić cechy narodowe, wynaradawiać się
SJP.pl
dawniej, dziś uznawane za niepoprawne: wszystko to, co obce, cudzoziemskie; cudzoziemszczyzna
Cudzoziemszczyzna (właśc. Cudzoziemczyzna. Komedia we trzech aktach, wierszem) - trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry napisana w 1822. Prapremiera odbyła się w teatrze lwowskim 29 lutego 1824.
SJP.pl
Wikipedia
obywatel innego państwa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pochodząca z innego kraju
Cudzoziemiec, obcokrajowiec (łac. peregrinus – osoba pochodząca z innego kraju, ang. foreigner, fr. étranger, niem. Ausländer, ros. иностранец) – osoba nieposiadająca obywatelstwa państwa, w którym przebywa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, dziewczyna z innego kraju
Cudzoziemka – powieść Marii Kuncewiczowej. Pierwodruk ukazał się w odcinkach w 1935 w „Kurierze Porannym”, oddzielnie wydana w Warszawie w 1936. Przetłumaczona na 14 języków, uważana za jedno z najwybitniejszych osiągnięć literackich psychologizmu okresu międzywojennego. Wielokrotnie wznawiana. W konstrukcji powieści autorka złamała wszelki porządek chronologiczny. Skomponowana jest ze wspomnień, dygresji, retrospekcji głównej bohaterki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pochodzący z obcego państwa, właściwy obcym krajom lub cudzoziemcom
przymiotnik
(1.1) pochodzący z obcego kraju, właściwy obcemu krajowi lub cudzoziemcom
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest cudzoziemskie; cecha tych, którzy są cudzoziemscy
SJP.pl
Wiktionary
wszystko to, co obce, cudzoziemskie; cudzoziemczyzna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół spraw, rzeczy cudzoziemskich
Cudzoziemszczyzna (właśc. Cudzoziemczyzna. Komedia we trzech aktach, wierszem) - trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry napisana w 1822. Prapremiera odbyła się w teatrze lwowskim 29 lutego 1824.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
żywienie się gotowymi związkami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego przez organizmy niezdolne do przeprowadzania fotosyntezy i chemosyntezy; heterotrofizm, heterotrofia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. odżywianie się organizmu związkami organicznymi wytwarzanymi przez inne organizmy;
Heterotrofizm, cudzożywność (gr. héteros – inny. różny + gr. trophikós – odżywczy) – jeden z dwóch podstawowych (obok autotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów. Heterotrofy (organizmy cudzożywne) odżywiają się związkami organicznymi.
Ten sposób odżywiania dotyczy:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o organizmach zwierzęcych lub roślinnych: odżywiający się gotowymi związkami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego; heterotroficzny
przymiotnik
(1.1) biol. odżywiający się związkami organicznymi wytwarzanymi przez inne organizmy;
SJP.pl
Wiktionary
stosunek płciowy z cudzą żoną lub mężem
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. stosunek płciowy z cudzą żoną lub mężem;
Cudzołóstwo lub zdrada małżeńska (łac. adulterium) – termin występujący w różnych kulturach, religiach i systemach prawnych, oznaczający akt współżycia płciowego osób, z których przynajmniej jedna jest związana małżeństwem z inną osobą. Niektórzy autorzy mylą niekiedy cudzołóstwo z nierządem, rozumianym jako akt współżycia płciowego osób, z których żadna nie jest związana małżeństwem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ten, kto cudzołoży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. dopuszczanie się cudzołóstwa
Wiktionary
kobieta zdradzająca męża z innym mężczyzną
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta dopuszczająca się cudzołóstwa
SJP.pl
Wiktionary
zdradzający żonę z inna kobietą
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna dopuszczający się cudzołóstwa
SJP.pl
Wiktionary
uprawiający cudzołóstwo, dopuszczający się zdrady małżeńskiej
przymiotnik
(1.1) przest. związany z cudzołóstwem, pozamałżeński; mający stosunki płciowe z cudzą żoną/mężem
SJP.pl
Wiktionary
uprawiać seks z osobą będącą w związku małżeńskim lub samemu będąc w takim związku
czasownik
(1.1) dopuszczać się lub dopuścić się zdrady małżeńskiej; zdradzać lub zdradzić męża, żonę
SJP.pl
Wiktionary
1. należący do kogoś innego;
2. dawniej: obcy, cudzoziemski
przymiotnik relacyjny
(1.1) należący do kogoś innego
(1.2) cudzoziemski
SJP.pl
Wiktionary
znak interpunkcyjny służący najczęściej do oznaczania cytatów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każdy z pary znaków interpunkcyjnych służących do oznaczania w tekstach początku i końca cytatu oraz znaczeń niedosłownych;
(1.2) parzysty znak graficzny służący do oznaczania w tekstach początku i końca cytatu oraz znaczeń niedosłownych; para cudzysłowów (1.1)
Cudzysłów – znak interpunkcyjny, zwykle podwójny (cudzysłowa), służący m.in. do wyodrębniania cytatów, pseudonimów, ironii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: cudzysłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szczęśliwy zbieg okoliczności, traf, fart
Wiktionary
1. dawniej: zaprzęg koni ustawionych parami;
2. dawniej: para koni cugowych;
3. potocznie: strumień powietrza w wentylatorze itp.;
4. potocznie: ciąg powietrza, przeciąg, przewiew
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ciąg (alkoholowy, narkotyczny)
(1.2) reg. pot. ciąg, przepływ powietrza w wentylatorze, piecu
(1.3) przest. zaprzęg kilku koni
(1.4) przest. para koni cugowych
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. pociąg
(1.6) daw. gwara. więz. ucieczka
Cug zaprzęg składający się z sześciu (a niekiedy czterech) koni wyjazdowych, rasowych albo podrasowanych, dobranych w pary albo czwórki typem, wzrostem, maścią, itd.; dawniej wojskowy pluton; szereg (wojska); z niemieckiego Zug 'ciąg; orszak; zaprzęg; pluton; przeciąg'.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
koń używany tylko do czterokonnych lub sześciokonnych zaprzęgów powozu, w cugu; koń cugowy; cugowiec
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. koń zaprzęgowy
SJP.pl
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) długi pasek rzemienny lub gruby sznur mocowany po obu stronach uzdy, stanowiący część uprzęży używanej do kierowania koniem w zaprzęgu; lejc, wodza
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) długi pasek rzemienny lub gruby sznur mocowany po obu stronach uzdy, stanowiący część uprzęży używanej do kierowania koniem w zaprzęgu; lejc, wodza
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) jeźdz. rzemienne pasy służące do kierowania koniem
SJP.pl
Wiktionary
koń używany tylko do czterokonnych lub sześciokonnych zaprzęgów powozu, w cugu; koń cugowy; cugant
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. zootechn. koń do zaprzęgu
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: cug, np. stajnia cugowa
przymiotnik
(1.1) zootechn. nadający się do zaprzęgu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zootechn. koń zaprzęgowy
SJP.pl
Wiktionary
produkt spożywczy wytwarzany z trzciny cukrowej lub buraków cukrowych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny zbudowany z atomów węgla, wodoru i tlenu;
(1.2) spoż. krystaliczna substancja, najczęściej o białej barwie, otrzymywana z trzciny cukrowej lub z buraków cukrowych, przeznaczona do słodzenia produktów spożywczych;
Cukier – potoczna nazwa sacharozy, występującej pod nazwami handlowymi m.in. cukier spożywczy, cukier konsumpcyjny. Sacharoza to słodki dwucukier otrzymywany w procesie rafinacji w cukrowni, przede wszystkim z trzciny cukrowej, a w klimacie umiarkowanym z buraka cukrowego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warmia. cukiernica
Wiktionary
zdrobnienie od: cukierek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pieszcz. cukierek
(1.2) przen. o kimś ładnym
Cukiereczek – amerykańska komedia kryminalna z 1999 roku, w reżyserii Darrena Steina.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysmak z cukru
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) spoż. drobny wyrób o słodkim smaku, pakowany zwykle w papierki, sporządzany z cukru i dodatków smakowych;
(1.2) rzad. zdrobn. od: cukier
Cukierek (właściwie cukier kandyzowany) – wyrób cukierniczy wykonany ze stężonego roztworu cukru w wodzie, do którego dodawane są aromaty i barwniki.
Słowa „cukierek” zaczęto używać w XVIII wieku, wówczas to w polszczyźnie zaczęły się rozpowszechniać derywaty od wyrazów oznaczających surowce jadalne, w tym przypadku podstawą był „cukier”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: cukiernia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od cukiernia (lokal, gdzie się kupuje, spożywa wyroby cukiernicze, gdzie można się napić kawy, herbaty itp.; rzad. wytwórnia ciastek)
SJP.pl
Wiktionary
przysmak z cukru
Cukierek (właściwie cukier kandyzowany) – wyrób cukierniczy wykonany ze stężonego roztworu cukru w wodzie, do którego dodawane są aromaty i barwniki.
Słowa „cukierek” zaczęto używać w XVIII wieku, wówczas to w polszczyźnie zaczęły się rozpowszechniać derywaty od wyrazów oznaczających surowce jadalne, w tym przypadku podstawą był „cukier”.
SJP.pl
Wikipedia
kobieta uwielbiająca jeść słodycze
SJP.pl
osoba, która bardzo lubi jeść słodycze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest cukierkowate; cecha tych, którzy są cukierkowaci
SJP.pl
Wiktionary
słodki, ckliwy, mdły
SJP.pl
pomieszczenie, w którym wyrabiane są cukierki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ładnie
(1.2) słodko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest cukierkowe; cecha tych, którzy są cukierkowi
SJP.pl
Wiktionary
1. przymiotnik od: cukierek;
2. sentymentalny, czułostkowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cukierkiem, dotyczący cukierka
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. czułostkowy i sentymentalny
(2.2) przen. przesłodzony w odbiorze, o banalnej urodzie
SJP.pl
Wiktionary
1. wytwórnia ciast i ciastek;
2. lokal z wyrobami cukierniczymi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cuk. hand. miejsce, gdzie kupuje się wyroby cukiernicze (ciastka, torty itp.)
(1.2) cuk. miejsce, gdzie wyrabia się wyroby cukiernicze (ciastka, torty itp.)
Cukiernia – zakład gastronomiczny z obsługą kelnerską lub sklep oferujący w szerokim asortymencie wyroby ciastkarskie i desery, a także koktajle owocowe, napoje gorące i potrawy śniadaniowe.
Cukiernia może być połączona z piekarnią lub lodziarnią.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z lokalem, gdzie się kupuje, spożywa wyroby cukiernicze, gdzie można się napić kawy, herbaty itp. lub rzad. wytwórnią ciastek
SJP.pl
Wiktionary
naczynie do cukru
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie, w którym podaje się cukier;
Cukiernica – naczynie służące do przechowywania i podawania cukru. Najczęściej wchodzi w skład serwisu stołowego. Przeciętna cukiernica ma pojemność pomiędzy 100 a 250 ml.
Na początku robiono je głównie ze srebra. Od końca XVIII wieku wykonywane zazwyczaj z ceramiki, porcelany czy fajansu. W XX wieku najczęściej używano szkła i metalu i tworzywa sztucznego. Ozdobne cukiernice wykonane są z metali szlachetnych i ozdobione drogimi kamieniami.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zawód cukiernika;
2. dział przemysłu spożywczego zajmujący się wyrobem słodyczy
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział przemysłu, który zajmuje się wyrobem słodyczy
Cukiernictwo – dział wytwórczości obejmujący wyrób produktów cukierniczych trwałych, pieczywa cukierniczego trwałego, oraz produktów cukierniczych nietrwałych. Przemysł cukierniczy produkuje trwałe wyroby, czyli takie, które nie ulegają istotnym zmianom chemicznym i fizycznym w okresie, co najmniej 1 miesiąca od daty wyprodukowania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. mała cukiernica;
2. kobieta zajmująca się zawodowo wyrobem słodyczy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: cukiernica
(1.2) zaw. cuk. kobieta cukiernik
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący cukiernika lub cukiernictwa
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cukiernictwem, dotyczący cukiernictwa
SJP.pl
Wiktionary
specjalista cukierniczy, zajmujący się wyrobem ciast i słodyczy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem ciast i słodyczy
Cukiernik (ciastkarz) – osoba, która wykonuje czynności związane z wypiekiem ciast i ciastek.
Absolwenci z przygotowaniem w tym zawodzie są najczęściej zatrudniani w zakładach cukierniczych lub podejmują własną działalność gospodarczą.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mała dynia, tykwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. odmiana dyni zwyczajnej o podłużnych, zwykle obłych i ciemnozielonych owocach;
(1.2) spoż. jarzyna z owoców cukinii (1.1)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ cukinia
przymiotnik
(1.1) związany z cukinią, dotyczący cukinii
SJP.pl
Wiktionary
dostarczający cukru, bogaty w cukier
SJP.pl
kobieta odczuwająca nieodpartą potrzebę spożywania produktów zawierających cukier
SJP.pl
osoba odczuwająca nieodpartą potrzebę spożywania produktów zawierających cukier
SJP.pl
uzależnienie od spożywania produktów zawierających cukier
SJP.pl
rodzaj alkoholu wielowodorotlenowego; alkohol cukrowy
Alkohole cukrowe (alditole, cukrole) – alkohole wielowodorotlenowe (poliole), będące pochodnymi monosacharydów – aldoz lub ketoz, których grupa karbonylowa (>C=O) jest zredukowana do hydroksylowej (>CH−OH). Zawierają po jednej grupie hydroksylowej przy każdym atomie węgla. Ogólny ich wzór to C
nH
n+2(OH)
n lub C
nH
2n+2O
n.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do oznaczania zawartości cukru w roztworach; cukromierz
SJP.pl
miernik stężenia cukru w cieczach; sacharymetr
Cukromierz – rodzaj areometru. Służy on do mierzenia stężenia cukru w cieczy. Jest to najczęściej szklana lub plastikowa rurka z obciążeniem u dołu. Wewnątrz znajduje się wykalibrowana skala, określająca stężenie cukru. Przyjmuje się, że dana wartość cukru podana na cukromierzu jest równa 100 gramom wody. Pomiar cukromierza jest najdokładniejszy w temperaturze 20 °C. Jednak na wartość wskazań cukromierza wpływa też zawartość innych składników płynu. Są to tzw. niecukry. Ich obecność może podwyższać lub obniżać (np. alkohol) gęstość roztworu. W moszczu do wina mieści się 4% tych substancji.
SJP.pl
Wikipedia
chorobowe występowanie glukozy w moczu; glikozuria
Cukromocz – obecność cukru w moczu.
W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: słodzić (komuś);
2. depilować pastą cukrową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cukrować.
Wiktionary
1. wysoka trawa z rodziny wiechlinowatych służąca do produkcji cukru; trzcina cukrowa;
2. zwykle w liczbie mnogiej: związek chemiczny składający się z węgla, wodoru i tlenu; węglowodan, cukier, sacharyd
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roślina służąca do produkcji cukru
Cukrowiec (Saccharum L.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Obejmuje ok. 37 (35–40) gatunków. W wąskim ujęciu do rodzaju zaliczanych jest 5 lub 6 gatunków, w tym dwa mieszańce. Rośliny te występują na różnych kontynentach w strefie tropikalnej i w ciepłym klimacie umiarkowanym, z centrum zróżnicowania w południowej Azji. W Europie rosną trzy gatunki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. roztwór cukru i drożdży używany do robienia alkoholu w procesie fermentacji; nastaw;
2. gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych;
3. letnia odmiana słodkiej gruszki; owoc tej odmiany;
4. odmiana wczesnej kapusty;
5. gołąbek cukrówka - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Streptopelia roseogrisea|Sundevall|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych;
(1.2) ornit. ptak z gatunku cukrówek (1.1)
(1.3) pot. spoż. cebula o delikatnym, słodkawym smaku
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ornit. sierpówka, synogarlica
(1.5) gw-pl|Bukowina, Zaolzie. med. cukrzyca
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wytwórnia cukru
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fabryka cukru
Cukrownia – zakład przemysłowy produkujący cukier (sacharozę) z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
gatunek rośliny z rodziny werbenowatych; lippia trójlistna
Lippia słodka, cukrownica (Lippia dulcis Trevir.) – gatunek rośliny z rodzaju lippia z rodziny werbenowatych. Występuje w Meksyku, na Karaibach (Kuba, Hispaniola i Puerto Rico), w Ameryce Środkowej, Kolumbii i Wenezueli. Roślina wykorzystywana spożywczo jako naturalny słodzik, a w medycynie tradycyjnej do leczenia kaszlu i zapalenia oskrzeli.
SJP.pl
Wikipedia
dział przemysłu zajmujący się produkcją cukru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący cukrowni, cukrownika lub cukrownictwa
Wiktionary
specjalista w dziedzinie cukrownictwa
SJP.pl
→ cukrowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: cukier (słodka, biała substancja służąca do słodzenia)
przymiotnik
(1.1) dotyczący cukru, związany z cukrem
(1.2) zrobiony z cukru
SJP.pl
Wiktionary
węglowodan złożony z fruktozy i glukozy (disacharyd), sacharoza
Sacharoza (sanskr. शर्करा śarkarā, dosł. „ziarno piasku”, skąd stgr. σάκχαρον sákcharon „cukier”), C
12H
22O
11 – organiczny związek chemiczny, węglowodan z grupy disacharydów zbudowany z reszt D-fruktozy i D-glukozy. Ma słodki smak. W języku potocznym jest utożsamiana z cukrem. Główny składnik cukru spożywczego. Jest formą transportową cukrów w organizmach roślin.
SJP.pl
Wikipedia
1. dawniej: słodycze;
2. grupa związków organicznych zbudowanych z atomów węgla, wodoru i tlenu; węglowodany, sacharydy, cukrowce
Węglowodany, sacharydy – w ścisłym znaczeniu są to organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla oraz wodoru i tlenu, w takiej proporcji, że na każdy atom węgla przypadają dwa atomy wodoru i jeden tlenu, o ogólnym wzorze sumarycznym: Cn(H2O)n. W szerszym znaczeniu zalicza się do nich ich pochodne otrzymywane w wyniku redukcji lub utleniania ich grup hydroksylowych lub karbonylowych, a także wymianę jednej lub więcej grup hydroksylowych na atom wodoru lub inne grupy organiczne.
SJP.pl
Wikipedia
związek cukru z tlenkiem metalu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z cukrem
Wiktionary
gęstnieć wskutek krystalizacji cukru; scukrzać się
SJP.pl
1. dodawać cukru (np. do herbaty);
2. potocznie: cukrzyć komuś - prawić komplementy
SJP.pl
przewlekła choroba, w której niedobór insuliny powoduje nieprawidłową przemianę węglowodanową; moczówka cukrowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba metaboliczna objawiająca się podwyższonym poziomem cukru we krwi;
Cukrzyca – grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią (podwyższonym poziomem glukozy we krwi) wynikającą z defektu produkcji lub działania insuliny wydzielanej przez komórki beta wysp trzustkowych. Przewlekła hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych.Ze względu na przyczynę i przebieg choroby, można wyróżnić: cukrzycę typu 1, typu 2, cukrzycę ciężarnych i inne, rzadziej występujące typy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: cukrzyca
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z cukrzycą; wywołany cukrzycą
SJP.pl
Wiktionary
kobieta cierpiąca na cukrzycę - przewlekłą chorobę trzustki
SJP.pl
człowiek cierpiący na cukrzycę - przewlekłą chorobę trzustki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba cierpiąca na cukrzycę
(1.2) pot. diabetolog
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Coereba flaveola|ref=tak., mały ptak tropikalny z rodziny cukrzyków;
Cukrzyk (Coereba flaveola) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Jest osiadły. Nie jest zagrożony wyginięciem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
człowiek cierpiący na cukrzycę - przewlekłą chorobę trzustki
Cukrzyki (Coerebinae) – podrodzina ptaków z rodziny tanagrowatych (Thraupidae).
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: cukierek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. cukierki
Wiktionary
[czytaj: KALbertson] nazwisko
Culbertson – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nebraska, w hrabstwie Hitchcock.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kiLOT] męskie spodnie jedwabne, zapinane pod kolanem, noszone w XVIII wieku
SJP.pl
[czytaj: kultivar] odmiana rośliny uprawnej posiadająca szczególne cechy użytkowe lub estetyczne; kultywar
SJP.pl
lina służąca do umocowania statku do przystani, nabrzeża
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mors. żegl. gruba lina do mocowania statków do innych jednostek pływających lub do nabrzeża;
Lina cumownicza, cuma – lina służąca do cumowania, czyli mocowania jednostki pływającej do nabrzeża, boi, dalby lub innej jednostki oraz do holowania i tym podobnych czynności (np. obracanie jednostki na dalbie). Mocuje się ją na lądzie (nabrzeże, pomost) do polera lub pierścienia cumowniczego, a na jednostce do polera lub (na mniejszych jednostkach) do knagi. Liny podawane na brzeg mogą mieć koniec wolny lub zakończony uchem plecionym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: KAMberlend] zimny sos do mięsa, przyrządzony z galaretki porzeczkowej z dodatkiem chrzanu; kumberland
SJP.pl
Wikipedia
→ Cumberland [czytaj: kamberlendzki]
SJP.pl
[czytaj: kumbia] rytmiczna muzyka z Kolumbii; również taniec do tej muzyki
Cumbia – kolumbijski taniec ludowy, w rytmie 4/4, a także muzyka latynoamerykańska z charakterystycznym rytmem. Typowa cumbia jest elementem folkloru niektórych krajów Ameryki Południowej, jej zmieniona (lekko przyspieszona) wersja – cumbia villera – jest muzyką dyskotekową.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. smoczek
Wiktionary
regionalnie: smoczek
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kraków. smoczek
(1.2) kraków. rzad. cukierek
SJP.pl
Wiktionary
Cumino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Dzierzążnia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: cuma
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. umocowywać statek do nabrzeża lub innego statku za pomocą cum;
2. być umocowanym cumami
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) żegl. mocować statek do nabrzeża
(1.2) daw. uczn. pić alkohol, upijać się
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) żegl. być przymocowanym do nabrzeża
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cumować.
Cumowanie – unieruchomienie jednostki pływającej (statku wodnego) przy nabrzeżu, kei, pomoście, burcie innej jednostki, boi, pławie, dalbie, beczce cumowniczej itp.
Termin cumowanie odnosi się także do unieruchamiania przy odpowiednich platformach i wieżach statków powietrznych lżejszych od powietrza (balony, sterowce), oraz do statków kosmicznych łączących się z sobą w przestrzeni kosmicznej.
Wiktionary oraz Wikipedia
miejsce, gdzie cumują statki
SJP.pl
pal na brzegu, do którego mocuje się cumy
SJP.pl
w żeglarstwie: dotyczący cumy lub cumowania
SJP.pl
pracownik zajmujący się cumowaniem statków
SJP.pl
przymiotnik od: cuma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. zob. cymper.
Wiktionary
[czytaj: kumulonimbus] chmura kłębiasta burzowa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. wypiętrzona, kłębiasta chmura deszczowa niosąca burzę;
Cumulonimbus (Cb, Charlie bravo), chmura kłębiasta deszczowa – gęsta chmura rozbudowana pionowo na wysokość kilku lub kilkunastu kilometrów, niekiedy w kształcie wieży, o górnej powierzchni gładkiej, zakończonej kopulasto lub kalafiorowato (Cumulonimbus calvus, Cb cal) (calvus z łac. „łysy”), bądź w postaci bardziej rozbudowanej w piętrze wysokim (Cumulonimbus capillatus, Cb cap), przypominająca olbrzymie kowadło lub grzyb (incus – Cb cap inc). Podstawa chmur tego rodzaju znajduje się na wysokości 2–3 km, natomiast górny ich pułap w strefie międzyzwrotnikowej może przekraczać 20 km. Złożone w dolnej części z kropel wody, a w górnej z kryształków lodu (chmura mieszana) – są to chmury najbardziej rozbudowane w kierunku pionowym, dlatego zjawiska fizyczne w nich występujące są bardzo gwałtowne. Chmury tego rodzaju mogą być źródłem gwałtownych opadów deszczu, śniegu lub gradu, którym często towarzyszą wyładowania elektryczne (burze).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: kumulus] biała chmura kłębiasta, typowa dla ciepłej pory roku; kumulus
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. oddzielna, biała, gruba chmura kłębiasta, złożona głównie z kropel wody;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: kumulusowy] przymiotnik od: cumulus, np. szlak cumulusowy
przymiotnik
(1.1) przym. od cumulus
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: kunnilingus] seks oralny polegający na pobudzaniu ustami kobiecych narządów płciowych; mineta
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. stymulacja kobiecych narządów płciowych językiem i ustami;
Cunnilingus (łac. cunnilinctio) – metoda seksu oralnego polegająca na stymulowaniu (pieszczeniu) narządów płciowych partnerki, zwłaszcza jej łechtaczki, za pomocą ust oraz języka. Cunnilingus występuje zarówno w kontaktach heteroseksualnych, jak i u kobiet bi- oraz homoseksualnych. Dla znacznej części kobiet oralne pieszczoty łechtaczki są najprostszym sposobem osiągnięcia orgazmu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: kłore] samochód typu Daihatsu Cuore
SJP.pl
1. wyraz naśladujący miarowe uderzenia
2. wyraz oznaczający przycupnięcie, ukrycie się, przyczajenie się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. iść powoli za kimś ażeby go pochwycić, dybać na kogoś
(1.2) przest. iść ukradkiem w czyjeś ślady, śledzić kogoś
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kucać
Wiktionary
[czytaj: kupal] bimetal utworzony z warstw aluminium i jednej lub dwóch warstw miedzi nawalcowanych na gorąco; kupal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cupać.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: przysiąść, kucnąć; przypaść do ziemi, przyczaić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. nazwa handlowa środka owadobójczego stanowiący roztwór związku miedzi w płynnych związkach organicznych stosowanego dawniej jako preparat przeciw pasożytom
Wiktionary
[czytaj: kuprum] z łaciny: miedź (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
Holandia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: kjurasao] likier pomarańczowy ze skórek gorzkich pomarańczy; curaçao
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. suszona skórka gorzkiej pomarańczy, przyprawa stosowana do produkcji niektórych piw i likierów
(1.2) likier ze skórek curaçao (1.1);
Zobacz też:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla okresu działania i twórczości grupy The Cure
Wiktionary
[czytaj: kuria] zespół kolegialnych urzędów duchownych; kuria
Curia lub kuria – w starożytnym Rzymie najstarsza jednostka podziału obywateli oparta na związkach rodowych.
SJP.pl
Wikipedia
kiur; stara, obecnie pozaukładowa jednostka miary radioaktywności
Znane osoby noszące nazwisko Curie:
Okręty:
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: küRI-skłoDOWska albo kiRI-skłoDOWska] Maria Curie-Skłodowska (lepiej: Skłodowska-Curie, 1867-1934) - chemik i fizyk, laureatka Nagrody Nobla w roku 1903 i w roku 1911
Curie-Skłodowska (ang. Madame Curie) – amerykański film biograficzny z 1943 r. w reżyserii Mervyna LeRoya. Film jest opowieścią o życiu Marii Skłodowskiej-Curie, słynnej uczonej polsko-francuskiej. Scenariusz powstał na podstawie książki Ewy Curie, córki dwukrotnej noblistki.
W Polsce film był dystrybuowany przez Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: küriterapia] metoda leczenia, głównie schorzeń nowotworowych
Brachyterapia, terapia kontaktowa, curieterapia – radioterapeutyczna technika leczenia polegająca na bezpośrednim napromienianiu zmian chorobowych, przez umieszczenie źródła promieniowania w guzie lub jego sąsiedztwie. Podstawowym zastosowaniem brachyterapii jest leczenie zmian nowotworowych, ale jest ona wykorzystywana także w terapii innych schorzeń (tocznia, bliznowca).
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek miejsca
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z powrotem
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wstecz, do tyłu
Wiktionary
[czytaj: kuriozum] osoba, rzecz lub zjawisko zdumiewające swoją niezwykłością lub dziwacznością; kuriozum
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz lub zjawisko wyjątkowo osobliwe
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: kerl] rasa kotów o uszach w kształcie półksiężyca, wywiniętych na zewnątrz
cURL – program komputerowy oraz sieciowa biblioteka programistyczna (libcurl), napisane w języku C, działające po stronie klienta, z interfejsami dla ponad 30 innych języków. Umożliwia wysyłanie zapytań HTTP, w tym pobieranie z serwerów stron i plików, a także wysyłanie treści formularzy. Ułatwia tworzenie aplikacji korzystających z protokołu HTTP. Biblioteka cURL posiada ogromne możliwości, jej podstawowym zastosowaniem jest tworzenie sprzęgów w złożonych systemach opartych na technologiach Webowych.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karler lub kerler] osoba uprawiająca curling (sport zimowy na lodzie)
SJP.pl
→ curler [czytaj: karlerka lub kerlerka]
Curling (wym. angielska: /ˈkɜːlɪŋ/) – zespołowy sport precyzyjny, podobny do pétanque czy bocce. Jest on rozgrywany na prostokątnej tafli lodu. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po 4 zawodników. Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karling lub kerling] sport zimowy rozgrywany na lodzie, w którym drużyny starają się ulokować specjalne kamienie jak najbliżej środka wyrysowanej na podłożu tarczy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. dyscyplina sportowa, w której zawodnicy pchają specjalnymi, spłaszczonymi kamieniami po lodzie;
Curling (wym. angielska: /ˈkɜːlɪŋ/) – zespołowy sport precyzyjny, podobny do pétanque czy bocce. Jest on rozgrywany na prostokątnej tafli lodu. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po 4 zawodników. Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: karlingowy albo kerlingowy] przymiotnik od: curling, np. klub curlingowy
SJP.pl
[czytaj: kurikulum] program nauczania; sylabus
SJP.pl
[czytaj: kari lub kary] kari;
1. przyprawa będąca mieszanką m.in. pieprzu, kolendry, kurkumy, imbiru, chili i gorczycy;
2. potrawa z dodatkiem tej przyprawy
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. mieszanka przypraw charakterystyczna dla kuchni indyjskiej;
(1.2) kulin. klasa potraw kuchni indyjskiej, rodzaj ragoût z warzyw, ryb lub mięsa w pikantnym sosie
Curry (wym. kary) a. kari – nazwa sposobu przyrządzenia potraw w kuchni indyjskiej. Curry to warzywa, ser, ryby, mięso lub inne składniki dania głównego w sosie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik
(1.1) kulin. kiełbasa lub parówka z sosem pomidorowym i curry
Currywurst – jedno z typowych niemieckich dań zaliczanych do tzw. fast foodów. Jest to zwykle podawana na gorąco grillowana, pieczona lub rzadziej gotowana kiełbasa wieprzowa posypana dużą ilością przyprawy curry i polana specjalnym sosem, którego bazą jest koncentrat pomidorowy. W „najtańszym” wydaniu Currywurst podawane jest ze zwykłym ketchupem. Danie to jest zwykle spożywane z bułką lub frytkami. Currywurst często jedzone są na stojąco, z praktycznych względów podaje się je pokrojone wraz z jednorazowym plastikowym bądź drewnianym widelcem.
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: KARtis] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: karwing] jazda ciętymi skrętami na desce alpejskiej; karwing
SJP.pl
[czytaj: kerwi] o kobiecie: krągła i seksowna
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ker-zon lub ker-zn] nazwisko angielskie, np. George Nathaniel Curzon (1859 - 1925), polityk brytyjski, autor projektu linii demarkacyjnej po wojnie bolszewickiej w 1920 roku, zwanej linią Curzona
Curzon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Kraj Loary, w departamencie Wandea.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 405 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 69 osób/km² (wśród 1504 gmin Kraju Loary Curzon plasuje się na 905. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1158.).
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kuskuta] rodzaj wialni używanej do oczyszczania drobnych nasion roślin motylkowych; kuskuta
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kastomizacja] dostosowanie czegoś (np. urządzenia, aplikacji) do własnych potrzeb
SJP.pl
[czytaj: kastomizer] specjalista zajmujący się dopasowywaniem produktu do indywidualnego zamówienia klienta
SJP.pl
[czytaj: kastomizerka] specjalistka zajmująca się dopasowywaniem produktu do indywidualnego zamówienia klienta
SJP.pl
[czytaj: kastomowy] środowiskowo: dopasowany do potrzeb nabywcy, robiony na zamówienie
przymiotnik
(1.1) neol. slang. hand. wykonany pod klienta, zgodnie z jego upodobaniami, życzeniami
SJP.pl
Wiktionary
grupa wysp japońskich w Cieśninie Koreańskiej, miejsce bitwy morskiej w czasie wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 r.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Cuszima (grupa wysp japońskich)
przymiotnik
(1.1) dotyczący grupy wysp Cuszima, związany z nią
(1.2) dotyczący miasta Cuszima, związany z nim
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: katscena] środowiskowo: przerywnik filmowy w grach wideo; cutscenka
SJP.pl
[czytaj: katscenka] środowiskowo: przerywnik filmowy w grach wideo; cutscena
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. więz. więzień skazany po raz pierwszy lub nowoprzybyły
Wiktionary
[czytaj: kusko] miasto w Peru, dawniej stolica państwa Inków
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Peru;
Cuzco lub Cusco (kecz. Qosqo lub Qusqu) – miasto położone w południowej części Peru na wysokości 3326 m n.p.m.
Obecnie stolica regionu Cuzco, liczba mieszkańców w 1990 r. wynosiła 275 tys. Miasto zostało założone przez pierwszego władcę Inków Manco Capaca w XII wieku. W 1533 r. zdobyte przez oddziały Francisco Pizarro. Podczas powstania Manco Inki w 1536 r. miasto zostało spalone. Hiszpanie w tym samym miejscu zbudowali swoje miasto.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia