Dz

skrót od: Dzieje Apostolskie - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu


skrót

 (1.1) = Dzieje Apostolskie


Dz (Dz, dz) – dwuznak składający się z liter D i Z. Występuje w językach: polskim, słowackim i węgierskim. Najczęściej oznacza dźwięk spółgłoski zwarto-szczelinowej dziąsłowej dźwięcznej oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʣ].


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dz.

skrót od: dziennik


Źródła:

SJP.pl

Dzadziki

[czytaj: dzadz-iki] grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, tzatzyki, caciki, cacyki


Źródła:

SJP.pl

Dzawchański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dzawchanem, dotyczący Dzawchanu


Źródła:

Wiktionary

Dzban

naczynie użytkowe lub dekoracyjne zwykle zwężone u góry z jednym uchem (niekiedy z dwoma); zawartość tego naczynia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naczynie użytkowe lub dekoracyjne zwykle zwężone u góry, często z jednym uchem;

 (1.2) zawartość dzbana (1.1)

 (1.3) środ. pejor. osoba głupia, tępa;


miejscowość w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzbaneczek

zdrobnienie od: dzbanek; dzbanuszek


Źródła:

SJP.pl

Dzbaneczkowaty

podobny w kształcie do dzbaneczka


Źródła:

SJP.pl

Dzbanecznik

roślina żywiąca się owadami, rosnąca w dżungli


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Nepenthes|L.|ref=tak., rodzaj roślin owadożernych z rodziny dzbanecznikowatych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzbanecznikowate

rodzina owadożernych roślin o liściach w kształcie dzbanków


Dzbanecznikowate (Nepenthaceae Dumort.) – monotypowa rodzina roślin mięsożernych występujących w Azji południowo-wschodniej, północnej Australii oraz na wyspach od Madagaskaru po Nową Kaledonię na Pacyfiku. Do rodziny należy tylko jeden rodzaj - dzbanecznik (Nepenthes L.) z ok. 160 gatunkami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dzbanecznikowaty

o cechach dzbanecznikowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Dzbanecznikowiec

przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych


Źródła:

SJP.pl

Dzbanek

zdrobnienie od: dzban


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dzban

 (1.2) niewielki dzban


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzbaniwo

rodzaj drzew z rodziny bignoniowatych


Dzbaniwo (Crescentia L.) – rodzaj drzew z rodziny bignoniowatych. Obejmuje 6 gatunków. Rośliny te rosną w Ameryce Centralnej od Meksyku po Panamę, na Antylach i w północnej części Ameryki Południowej sięgając po Peru i północną Brazylię na południu. Jako rośliny introdukowane zarejestrowane zostały w południowo-wschodniej Brazylii, na wyspach Galapagos oraz w Afryce (Czad, Benin i Gambia). Kwiaty wyrastające bezpośrednio z pni zapylane są przez nietoperze. Okazałe, mięsiste owoce wyewoluowały prawdopodobnie jako przystosowanie do rozprzestrzeniania za pośrednictwem przedstawicieli wymarłej współcześnie megafauny. W przypadku C. amazonica kluczową rolę w rozsiewaniu odgrywają ryby kąsaczokształtne – zjadają one owoc i uwalniają z niego nasiona, które w innym przypadku gniją. Ze względu na znaczenie użytkowe dzbaniwo kalebasowe C. cujete zostało rozprzestrzenione przez człowieka w całej strefie tropikalnej. Z kolei inny gatunek z tego rodzaju – C. portoricensis należy do najrzadszych roślin – znany jest tylko z czterech okazów dorosłych (rok 2017).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dzbankowaty

przypominający kształtem dzbanek


Źródła:

SJP.pl

Dzbankowy

dzbanek


Patrz:dzbanek

Źródła:

SJP.pl

Dzbanowy

przymiotnik od: dzban


przymiotnik

 (1.1) związany z dzbanem, mający postać dzbanu

 (1.2) med. przypominający dźwięk powstający podczas dmuchania w szyjkę szklanej butelki, wskazujący na istnienie jamy w płucach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzbanuszek

zdrobnienie od: dzbanek; dzbaneczek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: dzbanek

 (1.2) małe naczynie stołowe z uchem i dziobkiem, np. do mleka


Dzbanuszek – oryginalna polska wersja impostu, stosowana w architekturze renesansu. Kamienny element w kształcie dzbanuszka. Występuje jako nasada na głowicy kolumny, jako podpora konstrukcji dachu, motyw tralki. Charakterystyczny element górnej kondygnacji krużganku dziedzińca na Wawelu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzbanuszkowaty

podobny kształtem do dzbanuszka


Źródła:

SJP.pl

Dzbenin

wieś w Polsce


3 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dzboneczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzbanuszek


Źródła:

Wiktionary

Dzbonek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzbanek


Źródła:

Wiktionary

Dzeolit

minerał, uwodniony krzemian występujący głównie w szczelinach skał wylewnych i głębinowych


Źródła:

SJP.pl

Dzeta

litera alfabetu greckiego; zeta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa szóstej litery alfabetu greckiego, ζ;


Dzeta (stgr. ζῆτα, Ζ ζ) – szósta litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 7. Dzeta pochodzi od litery alfabetu fenickiego zajin (𐤆). Od zety pochodzą łacińskie Z i cyrylickie З.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzeus

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. zob. Zeus.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dziabać

czasownik niedokonany (dk. dziabnąć)

 (1.1) pot. uderzać ostrym narzędziem; łupać, rąbać

 (1.2) gw-pl|Poznań. pleć, spulchniać ziemię motyką


Źródła:

Wiktionary

Dziabąg

pieszczotliwie o ukochanej osobie


Źródła:

SJP.pl

Dziabanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dziabać.


Źródła:

Wiktionary

Dziabaszewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziabka

potocznie o małej motyce lub tego typu zabawce do piaskownicy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. motyka

 (1.2) pot. czekan (we wspinaczce)


Motyka (kopaczka) – narzędzie ręczne służące do spulchniania gleby, kopczykowania roślin, zwalczania chwastów; wykorzystywana głównie w ogrodnictwie i rolnictwie.

Motyka zbudowana jest z płaskiego ostrza, najczęściej żelaznego, osadzonego na długim, drewnianym trzonku, prawie prostopadle do tego trzonka. Ostrze to może mieć różny kształt i wielkość.

Jest to jedno z najstarszych narzędzi – motyka z kamiennym ostrzem znana była już w neolicie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziabnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dziabnąć.


Źródła:

Wiktionary

Dziać

1. robić na drutach;
2. dziać się - mieć miejsce, wydarzać się


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) włók. robić dzianinę: ubranie, tkaninę z nitek na drutach, szydełkiem

 (1.2) stpol. mówić

czasownik zwrotny niedokonany dziać się

 (2.1) odbywać się, mieć miejsce, zdarzać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziad

dziadek;
1. ojciec matki lub ojca;
2. przodek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. podn. dziadek

 (1.2) przodek

 (1.3) daw. wojsk. hetman Czarnecki

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pogard. staruch, starszy człowiek

 (2.2) pogard. żebrak, biedak; Gloger.

 (2.3) łódź. kapuśniak z ziemniakami

 (2.4) pot. rzep łopianu

 (2.5) środ. żegl. fala zalewająca pokład


Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziadek

1. ojciec matki albo ojca
2. staruszek
3. w niektórych grach: fikcyjny gracz na miejscu brakującego partnera


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ojciec ojca

 (1.2) ojciec matki

 (1.3) pot. starszy pan, mężczyzna w podeszłym wieku

 (1.4) karc. w brydżu: wymyślony gracz, który zastępuje brakującego partnera

 (1.5) daw. wojsk. Józef Piłsudski

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zob. dziadek do orzechów.

 (2.2) środ. żegl. fala zalewająca pokład


Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziadeks

żartobliwie: sklep z odzieżą używaną; ciuchland, lumpeks, szmateks, szmatland


Źródła:

SJP.pl

Dziaders

osoba traktująca młodych ludzi w lekceważący i protekcjonalny sposób


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pejor. mężczyzna w sile wieku, zwykle wpływowy, który traktuje kobiety lub młode osoby lekceważąco, protekcjonalnie, przedmiotowo, z poczuciem wyższości

 (1.2) pot. obraź. mężczyzna wykorzystujący swoją uprzywilejowaną pozycję społeczną do budowania swojego wizerunku

 (1.3) pot. żart. osoba o poglądach, gustach lub sposobie bycia, które zdaniem komentatora są przestarzałe i nieadekwatne do teraźniejszości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziaderski

dziaders


Patrz:dziaders

Źródła:

SJP.pl

Dziaderstwo

poglądy typowe dla dziadersa


Źródła:

SJP.pl

Dziadeusz

żartobliwie o kimś przypominającym dziada


Źródła:

SJP.pl

Dziadkers

żartobliwie: staruszek


Źródła:

SJP.pl

Dziadkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziadkowice

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziadkowicki

przymiotnik od: Dziadkowice; dziadkowski


Źródła:

SJP.pl

Dziadkowie

rodzice ojca lub matki; babcia z dziadkiem


rzeczownik

 (1.1) pot. rodzice rodziców; babcia i dziadek

 (1.2) lm. zob. dziadek.


Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziadkowiec

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziadkowizna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. lub reg. majątek, spadek po dziadku


Źródła:

Wiktionary

Dziadkowski

przymiotnik od: Dziadkowice; dziadkowicki


Źródła:

SJP.pl

Dziadkowy

przymiotnik od: dziadek


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do dziadka, będący jego własnością


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadoch

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. kiść ogona wolego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. biedak


Dziadoch – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Wierzbinek, na lewym brzegu Noteci. Do 31 grudnia 2016 część wsi Teresewo pod nazwą Dziadak.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dziadocha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. obręcz żelazna do szczepiania pługa z kółkami


Źródła:

Wiktionary

Dziadostwo

dawniej: dziadek z żoną; dziadkowie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pogard. coś tandetnego lub lichego

 (1.2) pogard. grupa ludzi biednych lub niepoważanych

 (1.3) pot. życie osoby biednej, ubogiej

 (1.4) pot. grupa żebraków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadosz

nazwisko


Dziadosz – polskie nazwisko.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziadoszanie

śląskie plemię słowiańskie, zamieszkujące we wczesnym średniowieczu tereny między dolnym Bobrem a Odrą


Dziadoszanie, Dziadoszyce, Dziadosicze (lat. Dadosesani, Diedesisi, Diedesi, Diedesa, Dedosize, Dedosese) – plemię słowiańskie lokalizowane na obszarze środkowego Bobru, w okolicach Szprotawy oraz Głogowa, gdzie rzekomo miałby znajdować się ich gród centralny. Liczne grodziska plemienne znane z okolic Głogowa świadczą o tym, że osadnictwo dziadoszańskie w IX – X w. miało zdecentralizowany charakter.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziadoszanin

członek śląskiego plemienia słowiańskiego, zamieszkującego we wczesnym średniowieczu tereny między dolnym Bobrem a Odrą


Źródła:

SJP.pl

Dziadówa

1. obraźliwie: stara kobieta; starucha;
2. potocznie: coś kiepskiego; dziadówka


Źródła:

SJP.pl

Dziadować

potocznie:
1. żyć w biedzie, niedostatku; biedować;
2. żebrać


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pot. biedować, żyć w biedzie

 (1.2) pot. żebrać

czasownik zwrotny niedokonany dziadować się

 (2.1) gwara. guzdrać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dziadować.

 (1.2) pot. pozostawanie w niedostatku, w biedzie

 (1.3) pot. proszenie o jałmużnę, pomoc, wsparcie


Źródła:

Wiktionary

Dziadowaty

wyglądający jak dziad


Źródła:

SJP.pl

Dziadowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziadowizna

dawniej: grunt odziedziczony po dziadzie; dziadzizna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. lub reg. majątek, spadek po dziadku

 (1.2) reg. grunt otrzymany po matce


Dziadowizna – według TERYT jest to część miasta Kraśnika w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim. Według Geoportalu miejscowość znajduje się w granicach wsi Pasieka-Kolonia, którą wyłączono z Kraśnika 1 stycznia 1973.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziadówka

1. obraźliwie:
a) żebraczka;
b) uboga kobieta;
2. potocznie: coś kiepskiego; dziadówa;
3. żartobliwie: materiałowa torba na zakupy;
4. kaszubska zupa na maślance z boczkiem i ziemniakami



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziadownia

potocznie:
1. miejsca zaniedbane lub niewłaściwie funkcjonujące;
2. dom starców;
3. sklep z odzieżą używaną; ciuchland, ciucholand, lumpeks, szmateks, szmatland, bublownia


Dziadownia – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziadowokłodzki

przymiotnik od: Dziadowa Kłoda


Źródła:

SJP.pl

Dziadowski

1. potocznie: należący do żebraka, żebraczy;
2. potocznie: mało wart; tandetny, nędzny;
3. dawniej: należący do przodka, dziada;
4. po dziadowsku - nędznie, byle jak, jak żebrak


przymiotnik

 (1.1) należący do żebraka, właściwy żebrakowi

 (1.2) tandetnie zrobiony, licho, nędznie wyglądający


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadowskość

dziadowski


Patrz:dziadowski

Źródła:

SJP.pl

Dziadowy

przymiotnik od: dziad


Źródła:

SJP.pl

Dziadulek

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziadulisko

zgrubienie od: dziadulo


Źródła:

SJP.pl

Dziadulo

pieszczotliwie: dziadek; dziadulek, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziadunio

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadulek, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pieszcz. o dziadku

 (1.2) pot. pieszcz. o starszym mężczyźnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziaduniowy

przymiotnik od: dziadunio


Źródła:

SJP.pl

Dziadura

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziaduś

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziadulek, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pieszcz. także żart. dziadek

 (1.2) pieszcz. także żart. staruszek

 (1.3) pieszcz. także żart. żebrak


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziaduszek

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziadulek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziady

dawny obrzęd ludowy Słowian i Bałtów, wywodzący się z przedchrześcijańskich obrzędów słowiańskich, polegający na zbieraniu się ludu w celu nawiązania kontaktu z duszami zmarłych i pozyskania ich przychylności


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kult. rel. obrzęd ludowy z terenu Kresów, podczas którego przywołuje się duchy zmarłych; ; Gloger.

 (1.2) daw. chmury

 (1.3) daw. rupiecie, stare sprzęty

 (1.9) lud. łopian

 (1.10) lud. jeżyna

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: dziad



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziadyga

pogardliwie o mężczyźnie w starszym wieku; staruch


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. mężczyzna, szczególnie stary


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadykiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziadzia

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadulek, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) infant. pieszcz. dziadek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadzia-Dzidzia

żartobliwie: staruszek ubierający się młodzieżowo


Źródła:

SJP.pl

Dziadzieć

potocznie:
1. stawać się starym; starzeć się;
2. stawać się biednym; biednieć


Źródła:

SJP.pl

Dziadzina

potocznie: z politowaniem o starym mężczyźnie


Źródła:

SJP.pl

Dziadziny

dawniej: należący do dziada, dotyczący dziada; dziadowy


Źródła:

SJP.pl

Dziadzio

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadulek, dziadziunio, dziadziuś


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pieszcz. dziadek

 (1.2) pieszcz. staruszek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadziowie

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadulek, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziadzisko

zgrubienie od: dziad; pogardliwie lub z politowaniem o starym mężczyźnie albo o żebraku


Źródła:

SJP.pl

Dziadziu

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadulek, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziadziunio

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadulek, dziadziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziadziuś

pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadulek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: dziadek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziadzizna

dawniej: grunt odziedziczony po dziadzie; dziadowizna


Źródła:

SJP.pl

Dziak

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziakło

dawna danina zbożowa na Litwie


Źródła:

SJP.pl

Dziamać

1. jeść, przeżuwać pokarm bardzo powoli;
2. robić coś bardzo wolno, źle i niedokładnie;
3. w zwrocie "nic nie dziamie" - nic nie rozumie


Źródła:

SJP.pl

Dziamdziać

mlaskać przy jedzeniu


czasownik

 (1.1) przeżuwać coś powoli, najczęściej mlaszcząc

 (1.2) dłubać przy czymś, robić coś bez przekonania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziamdzianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dziamdziać.


Źródła:

Wiktionary

Dziamgać

mówić dużo i szybko


Źródła:

SJP.pl

Dziamkać

jeść, przeżuwać pokarm bardzo powoli; dziamać


Źródła:

SJP.pl

Dziamolić

narzekać, nudzić


Źródła:

SJP.pl

Dziamski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dzianet

piękny koń wierzchowy lub cugowy rasy hiszpańskiej, włoskiej lub tureckiej


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) jeźdz. rasowy koń


Koń andaluzyjski, Pura Raza Española (skrót PRE) – jedna z ras koni gorącokrwistych, a jednocześnie jedna z najsławniejszych ras z Hiszpanii. Koń andaluzyjski pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego i rozpowszechnił się w całej Europie.

Głównym ośrodkiem szkoleniowym koni andaluzyjskich jest Królewska Andaluzyjska Szkoła Sztuki Jeździeckiej (Real Escuela Andaluza de Arte Ecuestre) w Jerez de la Frontera w południowo-zachodniej Hiszpanii, w Andaluzji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dziać.


Źródła:

Wiktionary

Dzianina

wyrób włókienniczy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włók. materiał powstający przez tworzenie oczek z przędzy i łączenie ich;

 (1.2) włók. wyrób z dzianiny (1.1)


Dzianina, dzianka – wyrób włókienniczy powstający w procesie dziania z jednej lub wielu nitek tworzących połączone ze sobą oczka (pętle z nitek).

Dzianina może być luźna lub gęsta, charakteryzuje się wysoką sprężystością; produkowana jest z przędzy dziewiarskiej w procesie dziania ręcznego lub maszynowego, a następnie odpowiednio wykańczana. Może mieć określony kształt lub występować jako materiał metrażowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzianinopodobny

mający niektóre właściwości dzianiny; przypominający dzianinę


Źródła:

SJP.pl

Dzianinowiec

rzemieślnik pracujący przy wyrobie dzianin


Źródła:

SJP.pl

Dzianinowy

przymiotnik od: dzianina


Źródła:

SJP.pl

Dzianwa

dwuletnia roślina ozdobna z rodziny astrowatych; gailardia; gajlardia


Gailardia, dzianwa (Gaillardia Foug.) – rodzaj z rodziny astrowatych. Należy do niego 21 gatunków. Występują one głównie w Ameryce Północnej (od Kanady po Meksyk), dwa tylko gatunki pochodzą z Ameryki Południowej. Rosną na prerii i w formacjach leśnych.

Niektóre gatunki i mieszańce uprawiane są jako rośliny ozdobne: gailardia nadobna G. pulchella, gailardia oścista G. aristata, gailardia ogrodowa G. hybrida i gailardia wielkokwiatowa G. ×grandiflora.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziany

1. zrobiony z dzianiny;
2. potocznie: bogaty, zamożny


przymiotnik

 (1.1) kraw. wykonany z dzianiny

 (1.2) pot. zamożny, bogaty

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika dziać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziara

potocznie: tatuaż


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. tatuaż


Tatuaż – forma modyfikacji ciała polegająca na wprowadzeniu tuszu do skóry właściwej, aby zmienić pigment skóry. W krajach zachodnich ok. kilkanaście procent populacji ma tatuaż; częściej posiadają go mężczyźni i osoby młode.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziarać

potocznie: tatuować; dziabać, dziergać, dziargać


Źródła:

SJP.pl

Dziargać

dziergać; potocznie:
1. robić na drutach, szydełkiem; dzierzgać;
2. haftować, wyszywać;
3. tatuować; dziabać, dziarać


czasownik przechodni niedokonany (dk. wydziargać)

 (1.1) pot. robić na drutach

 (1.2) pot. szydełkować

 (1.3) pot. haftować, wyszywać

 (1.4) pot. tatuować

czasownik zwrotny niedokonany dziargać się

 (2.1) gwara więzienna samookaleczać się, robić sobie sznyty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziarmagowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziarnina

miód pszczeli w stanie skrystalizowanym; krupiec


Źródła:

SJP.pl

Dziarno

wieś w Polsce


Miejscowości:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziarski

książkowo:
1. pełen życia, energii; ochoczy, żwawy;
2. dzielny, waleczny; chwacki, zuchowaty


przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. pełen życia, energii, temperamentu

 (1.2) książk. świadczący o dziarskości, energii, temperamencie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziarsko

przysłówek

 (1.1) w sposób dziarski


Źródła:

Wiktionary

Dziarskość

sposób zachowania wyrażający energię, temperament, radość życia; żwawość, żywość, rześkość


Źródła:

SJP.pl

Dziarstwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. żwir


Źródła:

Wiktionary

Dziąsło

zgrubiała błona śluzowa, ochraniająca wyrostki zębodołowe szczęki żuchwy


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. zgrubiała tkanka osłaniająca zęby;


Dziąsło (łac. gingiva) – zgrubiała tkanka osłaniająca wyrostek zębodołowy i z nim zrośnięta. Dziąsło ściśle przylega do zębiny oraz wypełnia przestrzeń między przylegającymi zębami.

Tkanka dziąsła nie zawiera gruczołów, jest silnie unaczyniona i podatna na uszkodzenia mechaniczne. Częstym zjawiskiem jest krwawienie dziąseł wywołane podrażnieniem zbyt ostrym włosiem szczoteczki do zębów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziąsłowość

dziąsłowy


Patrz:dziąsłowy

Źródła:

SJP.pl

Dziąsłowy

dziąsło


przymiotnik

 (1.1) anat. stomat. odnoszący się do dziąsła

 (1.2) jęz. taki, którego głównym miejscem artykulacji są dziąsła


Patrz:dziąsło

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziateczki

zdrobnienie od: dziatki


Źródła:

SJP.pl

Dziatki

dawniej: dzieci; dziatwa, dzieciarnia


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przest. dzieci


Dziatki (biał. Дзеткі; ros. Детки) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Zabłoć.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Zabłoć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziatkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziatkowiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziatwa

przestarzale: dzieci; dziatki, dzieciarnia


rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (1.1) przest. lub książk. niedorosłe potomstwo; dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziażka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. pasek


Źródła:

Wiktionary

Dział

część książki, czasopisma, wystawy poświęcona określonym zagadnieniom


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziedzina, np. nauki, gospodarki itp.

 (1.2) część czasopisma poświęcona określonym zagadnieniom

 (1.3) część wystawy, sklepu poświęcona określonym zagadnieniom

 (1.4) część instytucji

 (1.5) daw. podział, zwłaszcza majątku

 (1.6) część własności przypadająca komuś z podziału

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) D. lm. zob. działo.

forma czasownika.

 (3.1) 3 os. lp. m. czasu przeszłego zob. dziać.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działa

1. robić na drutach;
2. dziać się - mieć miejsce, wydarzać się


Źródła:

SJP.pl

Działać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) aktywnie uczestniczyć, pracować

 (1.2) być sprawnym, funkcjonować

 (1.3) wywoływać określony efekt (o leku)

 (1.4) stpol. czynić, robić

 (1.5) gw-pl|Górny Śląsk. robić masło


Źródła:

Wiktionary

Działacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba aktywna w określonej dziedzinie życia publicznego


Źródła:

Wiktionary

Działaczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta aktywna w określonej dziedzinie życia publicznego


Źródła:

Wiktionary

Działaczowski

działacz


Patrz:działacz

Źródła:

SJP.pl

Działak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Działalność

1. zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu; działanie, praca;
2. funkcjonowanie czegoś lub wpływ na coś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zorganizowany zespół działań, aktywności podjętych w określonym celu i mających jasno określony zakres

 (1.2) oddziaływanie czegoś, wpływ


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działalny

dawniej: działający, zdolny do działania


Źródła:

SJP.pl

Działanie

1. zwykle w lm: akcja wojskowa, walka zbrojna;
2. w matematyce: operacja na elementach zbioru, np. działania arytmetyczne na liczbach


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zespół ruchów i czynności zmierzających do czegoś, wykonywanie czynności w określonym celu, aktywne dążenie do zmiany czegoś

 (1.2) mat. funkcja, na ogół dwuargumentowa i tradycyjnie oznaczana określonym symbolem pomiędzy jej argumentami;

 (1.3) odczasownikowy od|działać.


Zobacz też:

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działdowianin

mieszkaniec Działdowa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Działdowa

 (1.2) osoba pochodząca z Działdowa, urodzona w Działdowie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działdowianka

mieszkanka Działdowa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkanka Działdowa

 (1.2) kobieta pochodząca z Działdowa, urodzona w Działdowie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działdowo

miasto i gmina w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;


Działdowo (niem. Soldau, prus. Saldawa) – miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim. Położone jest na Wzniesieniach Mławskich, nad rzeką Działdówką (nazwa odcinka Wkry); w pobliżu przebiega droga ekspresowa S7. Działdowo leży na Mazurach, w południowej części historycznych Prus Górnych, na obszarze dawnej ziemi Sasinów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działdowski

związany z Działdowem, dotyczący Działdowa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Działdowa, związany z Działdowem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działeczka

zdrobniale o działce


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: działka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działka

1. kawałek ziemi na terenie miasta lub poza nim, służący mieszkańcowi miasta do odpoczynku, uprawy warzyw, owoców itp.;
2. obszar gruntu przeznaczony pod uprawy rolne lub zabudowę;
3. przedział między dwoma kreskami podziałki na przyrządzie pomiarowym;
4. potocznie: zakres czyichś obowiązków;
5. potocznie: część przypadająca na kogoś po podziale;
6. potocznie: porcja narkotyku


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyznaczony obszar ziemi przeznaczony pod zabudowę lub uprawę

 (1.2) ogrod. pot. ogród działkowy

 (1.3) pot. należna komuś część czegoś, np. pieniędzy

 (1.4) pot. porcja narkotyku

forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.

 (2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: działko



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działkarz

właściciel działki, osoba uprawiająca działkę; działkowicz, działkowiec


Źródła:

SJP.pl

Działko

zdrobnienie od: działo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: działo

 (1.2) wojsk. małe działo, armata kalibru 20-50 mm;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) W. lp. od: działka


Działko – popularne określenie małokalibrowych dział (najczęściej armat) o kalibrze od 20 mm do ok. 50 mm.

W zależności od przeznaczenia i konstrukcji wyróżnia się:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działkowicz

właściciel działki, osoba uprawiająca działkę; działkowiec, działkarz


Źródła:

SJP.pl

Działkowiczka

działkowicz


Patrz:działkowicz

Źródła:

SJP.pl

Działkowiec

właściciel działki, osoba uprawiająca działkę; działkowicz, działkarz


Źródła:

SJP.pl

Działkowy

przymiotnik od: działka


przymiotnik

 (1.1) związany z działką, dotyczący działki

 (1.2) związany z działkiem, dotyczący działka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działo

broń palna miotająca pociski o kalibrze ponad 20 mm na znaczne odległości, za pomocą ciśnienia gazów powstałych ze spalania prochu


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wojsk. broń palna dużego kalibru miotająca pociski na znaczne odległości;

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. n. przesz. od: dziać


Działo – lufowa artyleryjska broń palna o kalibrze co najmniej 20 mm. Dawniej ogólna nazwa machin miotających używanych od XIV wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działobitnia

w wojsku: stanowisko ogniowe baterii artyleryjskiej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. umocnione stanowisko baterii artyleryjskiej wraz ze schronami i magazynami amunicji


Działobitnia – stanowisko ogniowe działa, w pełni wyposażone; składa się z:

Działobitnie mogą być polowe lub stałe, otwarte lub zamknięte. Kilka działobitni w zespole tworzy baterię.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działolejnia

dawniej: odlewnia dział; ludwisarnia


Źródła:

SJP.pl

Działomiar

przyrząd artyleryjski używany do określania ciężaru lub kalibru kul armatnich


Źródła:

SJP.pl

Działon

jednodziałowa, najmniejsza jednostka artylerii


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. najmniejsza jednostka artylerii, składająca się z działa i jego obsługi;


Działon – najmniejszy pododdział ogniowy w artylerii zawierający jedno działo z obsługą i środkiem transportu. W kawalerii dodatkowo zawierała jaszcze i przodki.

Typowy skład obsługi:

Ponadto w skład obsługi mogą wchodzić jeszcze: kierowca lub woźnica, oraz jezdni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działonowy

przymiotnik od: działon


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z działonem, dotyczący działonu


Działonowy – żołnierz, członek obsługi działa pełniący zbliżone ale odmienne funkcje w zależności od rodzaju wojsk w jakim służy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działoszyce

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Działoszyce – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Działoszyce i parafii Trójcy Świętej w Działoszycach. Położone w widłach rzek Jakubówka i Sancygniówka, która jest dopływem rzeki Nidzica. Przez środek miasta przechodzi DW768.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działoszycki

przymiotnik od: Działoszyce


Źródła:

SJP.pl

Działoszyczanin

mieszkaniec Działoszyc (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Działoszyczanka

mieszkanka Działoszyc (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Działoszyn

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Działoszyn – miasto w środkowo-południowej Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Działoszyn, położone na obszarze historycznej ziemi wieluńskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 5239 mieszkańców

Działoszyn leży nad Wartą, tuż przy jej przełomie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działoszynianin

mieszkaniec Działoszyna (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Działoszynianka

mieszkanka Działoszyna (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Działoszyński

przymiotnik od: Działoszyn


Źródła:

SJP.pl

Działówka

cienka ścianka bez funkcji konstrukcyjnej, oddzielająca pomieszczenia; ścianka działowa


Źródła:

SJP.pl

Działownia

pomieszczenie przeznaczone do przechowywania dział


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. pomieszczenie lub budynek do przechowywania sprzętu artyleryjskiego;


Działownia – zamknięte pomieszczenie do przechowywania sprzętu artyleryjskiego.

Pomieszczenia te muszą spełniać pewne wymagania. Należą do nich: zabezpieczenie przeciwpożarowe oraz posiadanie odpowiedniej ilości bram wjazdowych. Działownie do przechowywania sprzętu artyleryjskiego wyposażonego w urządzenia elektroniczne, zimą powinny być ogrzewane. Poza przeglądami oraz obsługą technicznego sprzętu, można w ograniczonym stopniu przeprowadzać szkolenie obsługi dział.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Działowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Działowy

1. przymiotnik od: działo, np. wózek działowy;
2. przodek działowy - pojazd dwukołowy będący podporą części ogonowej działa w czasie jazdy, przewożący również skrzynię z amunicją


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z działem, dotyczący działu

 (1.2) związany z działem, dotyczący działa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Działyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dzicz

1. dzicy, niecywilizowani ludzie; barbarzyńcy;
2. teren nieuprawiany, pozostający w stanie pierwotnym;
3. dzika zwierzyna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grupa prymitywnych, dzikich, niecywilizowanych ludzi

 (1.2) odludne, nieuprawiane miejsce


Dzicz − każde środowisko naturalne na Ziemi w mało znaczącym stopniu naruszone przez działalność człowieka, lub też ostatnie nietknięte obszary naszej planety, nad którymi ludzie nie sprawują kontroli, nie budują osiedli, dróg i linii przesyłowych. Obszary te są ważne dla przetrwania niektórych gatunków roślin i zwierząt oraz dla prowadzenia badań botanicznych, zoologicznych i ekologicznych. Pustkowia te dają schronienie dzikim roślinom i zwierzętom, które nie przetrwałyby w ogrodach zoologicznych, parkach bądź ogrodach dendrologicznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziczeć

stawać się dzikim


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) o roślinach i zwierzętach: stawać się dzikim, wracać do naturalnego stanu

 (1.2) o człowieku: stawać się dzikim, tracić cechy kogoś cywilizowanego

 (1.3) o człowieku: odwracać się, stronić od innych, tracąc umiejętność obcowania z ludźmi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziczej

dotyczący dzika


Źródła:

SJP.pl

Dziczek

1. zdrobnienie od: dzik;
2. młoda roślina wyrosła z nasienia dzikich lub uprawnych roślin uszlachetniana później za pomocą szczepienia lub oczkowania


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. warchlak

 (1.2) młody lub mały dzik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) ogrod. drzewo lub krzew z gatunku uprawianego przez człowieka, który naturalnie wysiał się sam w jakimś miejscu

 (2.2) ogrod. dziki pęd na drzewie owocowym albo krzewie ozdobnym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) pot. odludek


Dziczek (niem. Vorderer Sauberg) – szczyt (732 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych.

Szczyt położony w środkowej części Gór Sowich, zbudowany z prekambryjskich paragnejsów i migmatytów, porośnięty lasem świerkowo-bukowym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dziczeć.


Źródła:

Wiktionary

Dziczka

dzikie drzewo owocowe lub młode drzewko przeznaczone do szczepienia


Dziczka – termin z zakresu sadownictwa, który może oznaczać:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziczy

dotyczący dzika


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dzikiem; dotyczący dzika

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do dzika, będący jego własnością

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (3.1) D., C., Ms., W. lp. i D. lm. od dzicz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziczyć

dawniej: dziczyć się - unikać, omijać kogoś, stronić od ludzi


Źródła:

SJP.pl

Dziczyzna

mięso z dzikich zwierząt


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. mięso z ubitej zwierzyny łownej

 (1.2) kulin. potrawa z dziczyzny (1.1)


Dziczyzna – mięso pozyskane z upolowanych zwierząt żyjących w stanie dzikim, dopuszczone do obrotu przez nadzór weterynaryjny. Charakteryzujące się niską zawartością tłuszczu.

Wartości średnie dla różnych gatunków mięs dziczyzny, dla 100 g mięsa z dziczyzny:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzida

1. dawna broń składająca się z długiego drzewca, na którym osadzone jest ostrze;
2. potocznie: najniższa ocena w szkole;
3. obraźliwie: głupia, nieogarnięta kobieta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. dawna broń, lekka włócznia złożona z długiego drzewca zakończonego strzałkowatym ostrzem

 (1.2) żart. członek męski

 (1.3) środ. med. cewnik do wkłucia centralnego


Włócznia – ogólna nazwa długiej prostej broni drzewcowej.

Polska nazwa tego rodzaju broni wywodzi się od zwyczaju troczenia jej do łęku siodła końskiego w taki sposób, że zwisając w dół często wlokła się po ziemi.

W zależności od ciężaru, rozmiarów, kształtu i rodzaju ostrego zakończenia (grotu), włócznia mogła służyć do miotania na odległość (broń rzutna) lub do walki wręcz. Dzięki swojej długości, można nią było wspomagać od tyłu sojusznika w walce wręcz. Dłuższą odmianą włóczni jest pika.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzidek

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Dzidosław (rzadkie imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Dzidkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dzidosz

dzidosz mglisty - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych


Dzidosz (Rhaphigaster) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki o ciele wydłużonym i znacznie ku przodowi zwężonym w zarysie i pozbawionym owłosienia. Punkty na powierzchni ciała są gęsto rozmieszczone i miejscami skupiają się. Głowa zaopatrzona jest w słabo wypukłe oczy, a jej część przed nimi jest wydłużona. Przedplecze ma nieco odstające kąty boczne (rogi) i wykształcone w formie żebra krawędzie boczne. Środkiem śródpiersia, między biodrami biegnie żebro, które na przedzie jest wyższe niż z tyłu. Na pleurytach zatułowia wyraźnie widać ujścia gruczołów zapachowych zaopatrzone w krótkie kanaliki wyprowadzające. Odwłok ma na trzecim sternicie skierowany w przód, długi, sięgający do bioder odnóży przedniej pary wyrostek. Ubarwienie listewki brzeżnej odwłoka cechuje obecność ciemnych plam przy przednich i tylnych brzegach poszczególnych segmentów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dzidosław

rzadkie imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Dzidzia

1. pieszczotliwie o małym dziecku; dzidziuś, dzidziulka;
2. żartobliwie: młoda, atrakcyjna kobieta; kizia, cizia, laska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) infant. małe dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzidzia-Piernik

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. obraź. lub żart. dojrzała kobieta ubierająca się i zachowująca jak nastolatka


Źródła:

Wiktionary

Dzidziulka

pieszczotliwie o małym dziecku; dzidzia, dzidziuś


Źródła:

SJP.pl

Dzidziunia

dzidzia;
1. pieszczotliwie o małym dziecku; dzidziuś, dzidziulka;
2. żartobliwie: młoda, atrakcyjna kobieta; kizia, cizia, laska


Źródła:

SJP.pl

Dzidziuś

pieszczotliwie o małym dziecku; dzidzia, dzidziulka


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pieszcz. małe dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzidziusiek

zdrobnienie od: dzidziuś


Źródła:

SJP.pl

Dziec.

skrót od: dziecięcy


Źródła:

SJP.pl

Dziechciarz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziechcioł

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziegciarz


Źródła:

Wiktionary

Dzieci-Kwiaty

dzieci kwiaty;
1. masowy, pacyfistyczny ruch młodzieży w latach 60. XX wieku; flower power, flower-power, ruch hippisowski;
2. hippisi


Źródła:

SJP.pl

Dzieciaczek

zdrobnienie od: dzieciak


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: dzieciak

 (1.2) pieszcz. dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciaczyna

z politowaniem lub współczuciem o dziecku płci męskiej


Źródła:

SJP.pl

Dzieciaczysko

zgrubienie od: dzieciak; z politowaniem o dziecku


Źródła:

SJP.pl

Dzieciak

potocznie:
1. małe dziecko; smarkacz, dzieciuś, dzieciuch;
2. osoba dorosła postępująca w sposób niedojrzały


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) rub. (czasem pieszcz.) dziecko

 (1.2) przen. pot. dorosły człowiek postępujący dziecinnie, nierozsądnie


Dzieciak (tytuł oryginalny The Kid, znany także jako Disney's The Kid) – amerykańska tragikomedia z 2000 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzieciar

potocznie: dziecko, osoba niedorosła; dzieciak, smark, smarkacz, bachor, szczyl


Źródła:

SJP.pl

Dzieciarnia

1. gromada dzieci; dziatwa, dziatki;
2. dawniej: pokój dla dzieci; pokój dziecinny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. gromada dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciata

potocznie: mający dzieci, potomstwo; dzietny


Źródła:

SJP.pl

Dzieciąteczko

zdrobnienie od: dzieciątko


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od dziecko, dzieciątko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciątko

1. małe dziecko; niemowlę;
2. śląski zwyczaj dzielenia się prezentami w okresie świąt Bożego Narodzenia


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kult. rel. Chrystus jako dziecko

 (1.2) kult. reg. Boże Narodzenie

 (1.3) szt. przedstawienie Chrystusa jako niemowlęcia w sztuce, m.in. jako figurka


Dzieciątko (Dźěćetko, Dźěčatko, Janšojski bog) – serbołużycki zwyczaj bożonarodzeniowy.

Zwyczaj wywodzi się z tradycyjnej oprządki, na którą wieczorami zbierały się dziewczęta, śpiewając i wymieniając między sobą nowiny. W ostatnią oprządkę w roku, przypadającą w środę przed Bożym Narodzeniem, wybierały spośród siebie najstarszą pannę lub pannę na wydaniu, którą przebierały za „Dzieciątko”. „Dzieciątko” ubrane było w różne elementy stroju drużki, twarz zaś miało zasłoniętą rąbkiem firanki. W zależności od regionu Łużyc, „Dzieciątko” różniło się nazwami i elementami ubioru. Tak przebrana dziewczyna udawała się wieczorem w odwiedziny od domostwa do domostwa. Towarzyszyło jej dwoje dziewcząt ubranych w stroje prządek, oświetlając drogę latarniami i zapowiadając swoje przybycie dzwonkiem. Po wejściu do domostwa „Dzieciątko”, w całkowitym milczeniu, rozdawało domownikom jabłka i słodycze, a następnie głaskało członków rodziny i chłostało ich gałązką na wróżbę siły i radości życia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzieciaty

potocznie: mający dzieci, potomstwo; dzietny


przymiotnik

 (1.1) pot. mający dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecię

podniośle albo poetycko: dziecko


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) podn. pieszcz. dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecięcość

dziecięcy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dziecięce; cecha tych, którzy są dziecięcy


Patrz:dziecięcy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecięctwo

przestarzałe: wiek dziecięcy; dzieciństwo


Źródła:

SJP.pl

Dziecięcy

dziecinny;
1. związany z dzieckiem, przeznaczony dla dziecka;
2. właściwy dziecku, taki jak u dziecka


przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dziecka, należący do dziecka, właściwy dziecku

 (1.2) związany z dziećmi, dotyczący dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzięcielak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dzięcielina

dawniej, regionalnie o koniczynie, esparcecie siewnej i innych roślinach pastewnych z rodziny bobowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. pot. regionalna nazwa kilku różnych roślin motylkowych, koniczyn

:: (1.1.1) daw. reg. kresy. koniczyna bladoróżowa

:: (1.1.2) daw. reg. sparceta siewna

 (1.2) uprawa, pole obsiane którymkolwiek z gatunków dzięcieliny (1.1) lub pole po tej uprawie


Dzięcielina – dawna regionalna nazwa różnych gatunków roślin pastewnych z rodziny bobowatych (motylkowatych), zwłaszcza koniczyny, lucerny sierpowatej i sparcety siewnej.

Nazwa ta pojawiła się w pierwszej księdze poematu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Znajduje się tu fragment:

Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała
Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała.

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzięcielski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dziecina

z politowaniem: dziecko


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecinada

zachowanie dziecinne pewnej osoby kontrastujące z dorosłością; również: sprawa małego znaczenia, wręcz niepoważna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sprawa niepoważna, błaha, prosta

 (1.2) pot. zachowanie niepoważne, dziecinny postępek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciniec

dawniej:
1. sezonowe przedszkole organizowane na wsi na okres nasilenia prac w polu;
2. dom dziecka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. miejsce gier i zabaw dla dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecinka

pieszczotliwie o dziecku lub w serdecznym zwrocie do osoby dorosłej


Źródła:

SJP.pl

Dziecinnie

przysłówek

 (1.1) w sposób charakterystyczny dla dziecka

 (1.2) naiwnie, niepoważnie


Źródła:

Wiktionary

Dziecinnieć

wracać do poziomu umysłowego dziecka, stawać się dziecinnym, naiwnym; infantylnieć


czasownik

 (1.1) nabierać cech dziecka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecinniej

stopień wyższy od przysłówka: dziecinnie


Źródła:

SJP.pl

Dziecinniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dziecinny; bardziej dziecinny


Źródła:

SJP.pl

Dziecinność

dziecinny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dziecinne; cecha tych, którzy są dziecinni


Patrz:dziecinny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecinny

1. właściwy dziecku, taki jak u dziecka; dziecinny;
2. przeznaczony dla dziecka; dziecinny;
3. postępujący jak dziecko; beztroski, naiwny, niepoważny


przymiotnik

 (1.1) właściwy dziecku, taki jak u dziecka

 (1.2) zachowujący się jak dziecko

 (1.3) przeznaczony dla dziecka; zob. dziecięcy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecino

z politowaniem: dziecko


Źródła:

SJP.pl

Dziecinów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce;


Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dzieciństwo

pierwszy okres życia człowieka poprzedzający dojrzewanie, lata dziecięce


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okres rozwoju w życiu człowieka poprzedzający dojrzewanie i okres młodzieńczy;


Dzieciństwo – jeden z okresów rozwojowych w życiu człowieka. Osobnika ludzkiego w tym okresie nazywa się dzieckiem. Dokładne granice tego okresu są trudne do określenia, ponieważ przechodzenie z okresu dziecięcego w dorosłość jest bardzo powolne i brak tu gwałtownych zmian, które mogłyby stanowić granicę. Według Stefana Baleya dzieciństwo to okres od pierwszego do około 12-13 roku życia. Obecnie uważa się, że to okres trwający od 2-3 do 10-12 roku życia. Wtedy pamięć dziecka jest coraz lepsza, zaczyna odczuwać chęć kontaktu z rówieśnikami. Ma ogromną chęć poznawania świata przez co zadaje nieustające pytania. Nabywa różnych umiejętności, które będą mu niezbędne w dalszym życiu. W tym czasie kształtuje się charakter i osobowość dziecka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzieciobójca

zabójca własnych dzieci


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. zabójca dziecka lub dzieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciobójczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proceder mordowania dzieci, zwłaszcza własnych


Źródła:

Wiktionary

Dzieciobójczy

związany z zabiciem dziecka, dotyczący dzieciobójstwa, odnoszący się do dzieciobójstwa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z dzieciobójstwem, dotyczący dzieciobójstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciobójczyni

zabójczyni własnych dzieci


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która zabiła własne dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciobójstwo

zabicie dziecka


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. zabójstwo dziecka, najczęściej własnego;


Dzieciobójstwo – uśmiercenia własnego dziecka przez matkę w czasie trwania porodu, a w szerszym, zoologicznym znaczeniu – zabicie młodych, które nie osiągnęły jeszcze dojrzałości pozwalającej na podjęcie samodzielnego życia. W wielu społeczeństwach dzieciobójstwo traktowane było jako dopuszczalna, kulturowa metoda kontroli populacji, przyjmująca często rytualne formy eliminowania dzieci niepełnosprawnych lub chorych, poświęcania dzieci bogom w ofierze. Współcześnie dzieciobójstwo jest traktowane jako przestępstwo polegające na zabiciu dziecka przez matkę. Dzieciobójstwo jest powszechnie spotykane wśród ludzi i zwierząt.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzieciocentryzm

przesadna nadopiekuńczość i bezkrytyczne uwielbienie dzieci


Źródła:

SJP.pl

Dzieciofobia

lęk lub niechęć wobec dzieci


Źródła:

SJP.pl

Dzięcioli

pilnie uczyć się na pamięć; kuć, zakuwać


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do dzięcioła

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący dzięcioła, określający dzięcioła

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla dzięcioła, mający cechy dzięcioła


Patrz:dzięcioł

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzięciolić

pilnie uczyć się na pamięć; kuć, zakuwać


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) środ. uczn. żmudnie się uczyć, zwłaszcza na pamięć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzięciolik

dzięciolik ziemny - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych


Źródła:

SJP.pl

Dzięciolnik

dzięciolnik himalajski - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych


Źródła:

SJP.pl

Dzieciontko

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kult. rel. Dzieciątko


Źródła:

Wiktionary

Dziecioodporny

żartobliwie: zabezpieczony przed dziećmi


Źródła:

SJP.pl

Dzieciorób

potocznie, z lekceważeniem: o mężczyźnie, który ma dużo dzieci (i niewiele więcej)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. mężczyzna mający dużo dzieci, zwłaszcza taki, który ogranicza się tylko do ich płodzenia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziecioróbka

dzieciorób


Patrz:dzieciorób

Źródła:

SJP.pl

Dziecioróbstwo

potocznie: koncentrowanie się na prokreacji, przywiązywanie nadmiernej wagi do liczby posiadanych dzieci


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pogardliwie o płodzeniu dzieci, zwłaszcza w większej liczbie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciorosły

osoba dorosła zachowująca się w sposób niedojrzały; nastorosły, kidult


Źródła:

SJP.pl

Dzięcioł

1. ptak leśny o dużym, mocnym dziobie i długim języku, wydobywający owady spod kory drzew;
2. potocznie: osoba ucząca się na pamięć, pilnie, lecz bez zrozumienia; kujon


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z podrodziny dzięciołów, nazwa systematyczna|Picinae|ref=tak.

 (1.2) ornit. zob. dzięcioły.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. uczn. stud. lekcew. bardzo dobry uczeń, student posądzany o pamięciowe przyswajanie wiedzy

 (2.2) pogard. głupi, prymitywny człowiek


Gatunki ptaków

Ptaki z rodziny dzięciołowatych (Picidae):


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzięciołek

1. zdrobnienie od: dzięcioł;
2. gatunek małego ptaka z rzędu dzięciołowych; dzięcioł mały


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Dendrocopos minor|ref=tak., najmniejszy gatunek dzięcioła występujący w Polsce;


Dzięciołek, dzięcioł mały (Dryobates minor) – gatunek małego ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący Eurazję i skrajnie północną Afrykę. Nie jest zagrożony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzięciołowate

rodzina ptaków z rzędu dzięciołów


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Picidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych;


Dzięciołowate (Picidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes). Obejmuje ponad 230 gatunków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzięciołowaty

o cechach charakterystycznych dla dzięciołowatych, rodziny ptaków z rzędu łaźców


Źródła:

SJP.pl

Dzięciołowe

rząd ptaków nowoczesnych


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Piciformes||ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;


Dzięciołowe, łaźce (Piciformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dzięciołowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dzięciołowy

o cechach dzięciołowych (rząd ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Dzięcioły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Picinae|ref=tak., podrodzina ptaków o silnym dziobie i długim języku, żywiący się owadami leśnymi, zaliczana do rodziny dzięciołowatych;

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) plural|dzięcioł.



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dzieciska

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gwara. pieszcz. (także. pejor.) dzieci

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: dziecisko


Źródła:

Wiktionary

Dziecisko

ekspresywnie: dziecko; dzieciaczyna, dziecina, dziecinka, dzieciaczysko


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. przest. pieszcz. dziecko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dzieciszczko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Poznań. pieszcz. dziecko


Źródła:

Wiktionary

Dzieciuch

potocznie:
1. małe dziecko; smarkacz, dzieciak, dzieciuś;
2. lekceważąco: osoba młoda, infantylna, postępująca w sposób niedojrzały


Źródła:

SJP.pl

Dzieciuchowatość

choroba ziemniaka występująca po opadach poprzedzonych okresem suszy w polu lub w czasie przechowywania w zbyt ciepłym pomieszczeniu


Źródła:

SJP.pl

Dzięciur

rodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów


Źródła:

SJP.pl

Dzieciuś

potocznie: małe dziecko; smarkacz, dzieciak, dzieciuch


Źródła:

SJP.pl

Dziecka

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzieci

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: dziecko


Źródła:

Wiktionary

Dziecki

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zob. dziecski.

przymiotnik

 (2.1) daw. dziecięcy

 (2.2) daw. aresztowany, zajęty, wzięty w sekwestr


Źródła:

Wiktionary

Dziecko

1. człowiek od narodzin do okresu dojrzewania;
2. potomek ludzki niezależnie od wieku, syn albo córka;
3. potomek zwierzęcia;
4. człowiek dorosły zachowujący się naiwnie, niepoważnie (jak dziecko);
5. potocznie: wytwór czyjejś pracy


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) potomek niezależnie od wieku: syn lub córka w odniesieniu do swoich rodziców biologicznych lub przybranych;

 (1.2) istota ludzka w okresie wzrostu i dojrzewania, umownie do 18 roku życia

 (1.3) sport. w grze w palanta: ten, kto ma prawo podbić raz piłkę (dziecko młodsze) lub dwa razy (dziecko starsze)

 (1.4) przen. dzieło, do którego twórca czuje się szczególnie przywiązany emocjonalnie

 (1.5) przen. pejor. pot. osoba niedojrzała emocjonalnie

 (1.6) inform. proces lub obiekt potomny


Dziecko – człowiek w okresie od urodzenia do osiągnięcia dojrzałości płciowej lub pomiędzy okresem niemowlęcym a wiekiem młodzieńczym. Słowo to może również odnosić się do istoty ludzkiej, która jeszcze się nie urodziła. W ujęciu prawnym termin „dziecko” odnosi się zazwyczaj do osoby małoletniej, czyli takiej która nie osiągnęła lokalnego wieku pełnoletniości. Dzieci mają na ogół mniej praw i obowiązków niż dorośli.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziećmiar

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) stpol. imię|polski|m.


Źródła:

Wiktionary

Dziećmierowo

wieś w Polsce


Dziećmierowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik przy drodze wojewódzkiej nr 434.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziećmorowice

wieś w Polsce



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziecski

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. (w Wielkim Księstwie Litewskim) posłaniec, egzekutor sądowy lub książęcy, komornik

przymiotnik

 (2.1) stpol. dziecięcy


Źródła:

Wiktionary

Dziectwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. dzieciństwo


Źródła:

Wiktionary

Dzieduszycki

nazwisko


Dzieduszyccy – polski ród szlachecki pieczętujący się herbem Sas. Pod koniec XVIII w. otrzymał tytuł hrabiowski od władców Monarchii Habsburgów (Austrii).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dziedzic

1. właściciel dużego majątku ziemskiego; obszarnik; ziemianin;
2. osoba obejmująca spadek; sukcesor; spadkobierca


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która coś po kimś przejmuje

 (1.2) przest. ziemianin


Osoby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dziedzicki

nazwisko


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dziedzicami, dotyczący Dziedzic


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dziedzictwo

1. dobra otrzymane w spadku; scheda
2. dobra duchowe, kulturalne itp. zostawione jako spuścizna dla następnych pokoleń
3. prawo do objęcia spadku; dziedziczenie, dziedziczność


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dobra zachowane dla następnych pokoleń

 (1.2) majątek przejęty po kimś

 (1.3) prawo przekazywania czegoś


Dziedzictwo – ogół wartości, w zależności od kontekstu: niemajątkowych lub także majątkowych, odziedziczonych po przodkach lub poprzednich pokoleniach.

Kultura