potocznie: partykuła dodająca wypowiedzi odcień bagatelizowania, lekceważenia, np. "Dostał za to, ot, kilka złotych."
partykuła
(1.1) …podkreślająca lub wskazująca na nieistotność, błahość, zwyczajność następującego po niej składnika zdania
Ѿ, ѿ – litera cyrylicy, obecnie nieużywana; ligatura liter Ѡ i Т, stąd współczesna nazwa litery – „Ot”, odpowiadająca głoskom które reprezentuje.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi
Wiktionary
dawniej: otaczać taborem; otaborzać
SJP.pl
dawniej: otaczać taborem; otaborowywać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zajmować ze wszystkich stron tereny wokół określonego miejsca, okrążać (ruch)
(1.2) rozciągać się wokół, znajdować się dookoła (statyczny stan)
czasownik zwrotny niedokonany otaczać się
(2.1) przen. gromadzić wokół siebie pewne przedmioty lub pewnych ludzi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otaczać.
Wiktionary
Otaczarka to maszyna drogowa służąca do produkcji masy bitumicznej. Nazwa pochodzi od procesu zachodzącego w maszynie - otaczanie składników mineralnych (kruszywa) spoiwem bitumicznym (poprzez mieszanie).
Wikipedia
roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; pałczak, cereus
SJP.pl
w informatyce: oznaczyć coś tagiem
SJP.pl
w informatyce: oznaczać coś tagami
SJP.pl
zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle); otaklować
SJP.pl
zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)
czasownik przechodni dokonany (ndk. taklować)
(1.1) żegl. niedokonany od|taklować.
SJP.pl
Wiktionary
zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)
SJP.pl
1. określić cenę; oszacować
2. ocenić kogoś
czasownik przechodni dokonany
(1.1) hand. ocenić wartość materialną czegoś
(1.2) książk. przen. uważnie przyjrzeć się komuś lub czemuś; ocenić spojrzeniem
SJP.pl
Wiktionary
fan japońskiej popkultury, głównie anime i mangi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. miłośnik japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych;
Otaku (jap. おたく lub オタク) – fan japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych w tym stylu. Termin stosowany głównie przez środowiska miłośników japońskiej popkultury jako określenie miłośnika takowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ból ucha najczęściej spowodowany schorzeniami bezpośrednio dotyczącymi ucha
Otalgia (z łac.) – objaw polegający na "bólu ucha bez choroby ucha". Związany jest on z bogatym unerwieniem ucha. Choroby innych narządów głowy i szyi poprzez wspólne unerwienie mogą objawiać się bólem ucha. Otalgia może być objawem banalnych patologii w zakresie głowy i szyi, ale też groźnym objawem, sugerującym obecność nowotworu.
SJP.pl
Wikipedia
posypać coś naokoło białym pudrem (talkiem); obtalkować
SJP.pl
1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić
SJP.pl
1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić
Otamowanie (ang. thought blocking) – zaburzenie myślenia mogące być objawem zaburzeń psychotycznych, objawiające się nagłym zatrzymaniem toku myślenia. Jeśli nastąpi ono w środku wypowiedzi, uwidacznia się jako przerwa w zdaniu, po czym pacjent kontynuuje je na inny temat, nie pamiętając, o czym mówił przed przerwaniem wątku.
SJP.pl
Wikipedia
1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; otańczyć;
2. potocznie: otańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, stańcować się, stańczyć się
SJP.pl
1. tańcząc, okrążać kogoś lub coś; otańczać, obtańczać, obtańcowywać;
2. potocznie: otańcowywać się - zaspokajać chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczać się, otańczać się, wytańcowywać się
SJP.pl
tańcząc, okrążać kogoś lub coś; obtańczać, obtańcowywać
SJP.pl
1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; obtańczyć, otańcować;
2. otańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańcować się, stańcować się, stańczyć się
SJP.pl
Otanów – (niem. Wuthenow), wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.
W latach 1954–1971 wieś była siedzibą gromady Otanów, po jej zniesieniu w gromadzie Myślibórz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzeć.
(1.2) med. powierzchowna rana powstała w wyniku zdarcia naskórka
(1.3) powierzchowne uszkodzenie powierzchni czegoś
Otarcie (łac. excoriatio) – rana, która powstaje na skutek kontaktu skóry z szorstką powierzchnią (ściana, asfalt, chodnik) lub w wyniku kontaktu z przedmiotem, który ociera skórę z warstwy zrogowaciałej naskórka. Dochodzi do obnażenia brodawek skóry właściwej i krwawienia miąższowego (zwykle niewielkiego) lub wycieku płynu międzytkankowego. Rana może ulec zakażeniu i zropieniu (szczególnie w sytuacjach gdy w ranie zostaną ciała obce).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, obszarpać, obtargać;
2. otargać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; obszarpać się, obtargać się
SJP.pl
ssak z rodziny uchatek, żyjący w dużych stadach na południu Ameryki Płd.
„Otaria” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina:
SJP.pl
Wikipedia
uszkodzony na powierzchni przez kontakt z innym ciałem podczas ruchu równoległego do tej powierzchni
SJP.pl
otoczyć, okleić taśmą; zataśmować
SJP.pl
potraw; trawa odrastająca po skoszeniu, drugi lub kolejny pokos danego roku
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. drugi pokos siana;
Potraw, otawa – odrost trawy na łące po wcześniejszym skoszeniu lub też ostatni (zwykle drugi) pokos siana pozyskiwany na początku jesieni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) realna pusta, ogromna, głęboka lub wręcz bezdenna przestrzeń
(1.2) przen. budzące grozę, mroczne metaforyczne miejsce, zło wciągające umysł, duszę, losy
(1.3) rel. tymczasowy stan osób bezgrzesznych umarłych przed Zbawieniem albo bez chrztu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu
SJP.pl
niewyobrażalnie wielki
SJP.pl
rosyjskie imię odojcowskie
Imię odojcowskie (także imię po ojcu) – nazwa osobowa w krajach słowiańskich, tworzona od imienia ojca, stosowana urzędowo w niektórych państwach.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ojczym
Wiktionary
taki, który otęchł; otęchły
SJP.pl
taki, który otęchł; otęchnięty
SJP.pl
rzadko: otaczać, okrywać tęczą
SJP.pl
zdrobnienie od: Otto, Otton (imiona męskie)
SJP.pl
zazdrosny mąż
Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem o-, np. oprawić, ofoliować
SJP.pl
→ otępiać
SJP.pl
uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić
SJP.pl
uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić
Otępienie, demencja (łac. dementia) – grupa chorób mózgu, powodujących długoterminowe i często postępujące obniżenie zdolności myślenia i zapamiętywania, które są na tyle poważne, że utrudniają, a często uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie. Inne objawy obejmują zaburzenia emocjonalne, kłopoty z komunikacją i językiem oraz utratę aktywności. Świadomość najczęściej pozostaje zachowana. Rozpoznanie otępienia wymaga stwierdzenia odmiany w codziennym funkcjonowaniu umysłowym dotkniętej nim osoby oraz ubytków większych niż można się spodziewać w danym wieku. Nie zaleca się przeprowadzania badań przesiewowych w kierunku demencji w populacji ogólnej.
SJP.pl
Wikipedia
→ otępienie, np. zespół otępienny
SJP.pl
[czytaj: otello] dwuosobowa gra planszowa; otello, reversi
Othello – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Adams. Według spisu w 2020 roku liczy 8549 mieszkańców.
W 2020 roku miasto ma najwyższy odsetek (3,6%) świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych.
SJP.pl
Wikipedia
lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otolog
SJP.pl
dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otologia
Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Kanadzie i USA
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Otmar, Audomar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone ze starowysokoniemieckich ōt, "posiadłość, dobrobyt" i māri, "sławny". Imię to było nadawane w Polsce już w średniowieczu. Wśród świętych, Otmar, opat w Sankt Gallen.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Otmęt
SJP.pl
dzielnica Krapkowic
Otmęt (do 1946 Odmęt; niem. Ottmuth, czes. Otmút) – dzielnica Krapkowic, do 1954 wieś, w latach 1945–1954 siedziba gminy Otmęt.
Do historii miejscowości weszło uruchomienie w 1931 zakładów Baťa.
SJP.pl
Wikipedia
Otmice (dodatkowa nazwa w j. niem. Ottmütz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Izbicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
W miejscowości jest stacja kolejowa Otmice.
Wikipedia
miasto w Polsce
Otmuchów (hist. również Odmuchów, Odmachów, łac. Otmuchovia, niem. Ottmachau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Otmuchów. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 6179 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Otmuchowa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Otmuchowa
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Otmuchowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Otmuchowa
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Otmuchów
przymiotnik
(1.1) od Otmuchów
SJP.pl
Wiktionary
wyraz:
1. wskazujący, kierujący uwagę na kogoś, na coś;
2. poprzedzający podsumowanie;
3. wzmacniający dany element wypowiedzi;
4. wskazujący kogoś, coś jako wzór;
5. rozpoczynający człon lub całe zdanie będące objaśnieniem wcześniejszego
zaimek wskazujący
(1.1) w połączeniu z czasownikiem „być” wskazuje coś lub kogoś w bezpośrednim otoczeniu
partykuła
(2.1) poprzedzenie zapytania w sytuacji, kiedy bezpośrednio w zdaniu pada odpowiedź
(2.2) wzmocnienie zaimka
(2.3) otwarcie wypowiedzi podsumowującej w zdaniu złożonym
(2.4) otwarcie wypowiedzi nawiązującej do wcześniejszej fraza w zdaniu złożonym
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi
Wiktionary
lekarz specjalizujący się w chirurgii uszu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się operacjami ucha
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka w zakresie chirurgii ucha
SJP.pl
Wiktionary
ssak z rodziny psów zamieszkujący afrykańskie obszary pustynne
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. ssak afrykański przypominający psa i lisa, z charakterystycznymi długimi uszami;
Otocjon wielkouchy, otocjon (Otocyon megalotis) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), jedyny przedstawiciel rodzaju otocjon (Otocyon).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Otocki – polski herb baronowski oraz hrabiowski, odmiana herbu Dołęga, nadany wraz z tytułem w Galicji.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od otoczak
Wiktionary
zaokrąglony i wygładzony na skutek transportu rzecznego fragment minerału lub skały
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. kamień wygładzony i zaokrąglony podczas transportu przez wodę;
(1.2) archeol. narzędzie z dolnego paleolitu uzyskiwane z otoczaka (1.1) lub okruchu skały twardej, przystosowane do pracy przez odbicie odłupków na obwodzie;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z otoczakami, odnoszący się do otoczaków, złożony z otoczaków
Wiktionary
otoczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łącznie to, co znajduje się blisko ze wszystkich stron
(1.2) ludzie, z którymi ma się najczęstsze kontakty, którzy są najbardziej znaczący
(1.3) mat. dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty, zawierający dany punkt;
(1.4) zbiór elementów, które nie wchodzą w skład danego systemu, organizacji, itp., jednak mają na niego wpływ
(1.5) odczasownikowy od|otoczyć.
Otoczenie, inaczej środowisko to wszystko co nie należy do układu.
Wiktionary oraz Wikipedia
otoczka
SJP.pl
Wikipedia
bakteria niewytwarzająca zarodników, mająca wyraźną otoczkę śluzowatą
SJP.pl
owocnik grzybów z grupy otoczniaków i niektórych porostów; perytecjum
SJP.pl
Wikipedia
mikroskopijny grzyb z klasy workowców; jądrzak
SJP.pl
strug profilowy o wklęsłej krawędzi ostrza noża; wałkownik
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. otaczać)
(1.1) dokonany od|otaczać.
Wiktionary
przyrząd akustyczny dla ludzi o słabym słuchu
SJP.pl
1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obwódka wokół czapki wojskowej w formie kolorowej tasiemki;
(1.2) obramowanie, obwódka
(1.3) pasek służący do przytrzymywania psa myśliwskiego
(1.4) herald. obramowanie tarczy herbowej, nie dotykające jej brzegu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu
Otoka – tłuszcz jelitowy, topi się w temperaturze 30 °C.
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
Otokar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z elementów od (zdrowie, dobrobyt) i wakar (czujny, baczny).
Istnieje dwóch świętych patronów tego imienia: Otokar z Tegernsee, zmarły w 771, i Otokar III, margrabia Traungau, zmarły w 1164.
Otokar imieniny obchodzi 26 lutego i 9 maja.
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z otokiem - kolorową tasiemką obszytą wokół czapki żołnierskiej, np. barwa otokowa;
2. rzadko: związany z otokiem - tym, co otacza jakiś przedmiot;
3. dawniej: związany z otoką - tym, co otacza jakiś przedmiot
SJP.pl
lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otorynolaryngolog
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób uszu i krtani
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób uszu i krtani
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
otorynolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
SJP.pl
Wikipedia
→ otolaryngologiczny; otorynolaryngologiczny
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z otolaryngologią, dotyczący otolaryngologii
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
rodzaj ssaków naczelnych z rodziny galagowatych
Otolemur (Otolemur) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Galaginae w obrębie rodziny galagowatych (Galagidae).
SJP.pl
Wikipedia
ziarenko soli wapnia stanowiące część składową narządu zmysłu równowagi; statolit
Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi (narząd otolitowy). U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe.
SJP.pl
Wikipedia
→ otolit
SJP.pl
lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otiatra
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób uszu
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka otologii
SJP.pl
Wiktionary
dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otiatria
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. specjalizacja zajmująca się fizjologią uszu i leczeniem ich chorób;
Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ otologia
SJP.pl
rodzaj niskiej kanapy; sofa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niska kanapa lub sofa z bocznymi wałkami i miękkim oparciem
Otomana, sofa (z franc. ottomane lub sofa, tur. soffa ‘kamienna ława’) – kanapa turecka, wyściełana, z poduszkami i bocznymi wałkami zamiast poręczy i miękkim oparciem.
Nazwa pojawiła się w Europie pod koniec XVII wieku wraz z modą orientalną. W drugiej połowie XVIII wieku pojawiło się kilka nazw dla odmian wyściełanych kanap i łóżek:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Imperium Otomańskie
Wiktionary
zdrobnienie od: otomana (rodzaj małej kanapy)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: otomana
(1.2) mała otomana
(1.3) rodzaj sofy
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
język Indian mieszkających w Meksyku
Otomi – autochtoniczna grupa etniczna środkowego Meksyku, posługująca się co najmniej 4 blisko spokrewnionymi językami. Zajmują się głównie rolnictwem.
Liczebność Otomich wykazuje tendencję spadkową, w połowie XIX wieku wynosiła 700 tysięcy, obecnie 250 tysięcy osób.
SJP.pl
Wikipedia
Otomin (niem. Ottomin, do 1996 jako wieś Szadółki) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy nad jeziorem Otomińskim i w bezpośrednim sąsiedztwie Gdańska. Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Gdańska oraz Przewozy Autobusowe Gryf. Prowadzi tędy Szlak Skarszewski – zielony znakowany szlak turystyczny.
Wikipedia
Otomino (kaszub. Òtomino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo i na turystycznym szlaku Kartuskim.
11 marca 2024 otwarto przystanek Otomino na wyremontowanej w latach 2022-2023 linii kolejowej nr 229. Linia kolejowa dzieli wieś na dwie nieoficjalne części Otomino Dolne i Otomino Górne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Miejscowość o podobnej nazwie: Otomin
Wikipedia
specjalista zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi
SJP.pl
dział otorynolaryngologii zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi
Otoneurologia - dyscyplina medyczna, niebędąca specjalizacją lekarską, z pogranicza laryngologii, neurologii, neurochirurgii i okulistyki.
Zajmuje się anatomią, fizjologią i patologią narządu przedsionkowego, czyli zmysłem równowagi, którego zaburzenia manifestują się najczęściej zawrotami głowy oraz szumami usznymi.
W kręgu zainteresowań otoneurologii są też implanty ślimakowe i chirurgia guzów podstawy czaszki.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. opał na zimę
Wiktionary
taki, który otopniał; obtopniały
SJP.pl
stopić się z wielu stron; obtopnieć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponury
Wiktionary
1. otaczać torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbiać się - otaczać się torebką z tkanki łącznej
SJP.pl
1. otoczyć torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbić się - otoczyć się torebką z tkanki łącznej
czasownik
(1.1) med. otoczyć tkanką łączną
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otolaryngolog
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła
SJP.pl
Wiktionary
otolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, nosa, ucha i szyi, a także zaburzeń głosu, słuchu i równowagi;
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ otorynolaryngologia; otolaryngologiczny
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z otorynolaryngologią, dotyczący otorynolaryngologii
SJP.pl
Wiktionary
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych
Otocinclus – rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Niektóre gatunki są popularnymi rybami akwariowymi z grupy glonojadów.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych
SJP.pl
SJP.pl
przewlekłe schorzenie ucha środkowego i wewnętrznego o nieznanych przyczynach, objawiające się narastającym niedosłuchem, któremu zwykle towarzyszą szumy w uszach i zawroty głowy
Otoskleroza (łac. otosclerosis) – choroba kosteczek ucha środkowego, która stopniowo prowadzi do utraty słuchu. Dolegliwość ta występuje rodzinnie; częściej dotyka kobiety między 15 a 30 rokiem życia. Może znacznie pogłębić się w czasie ciąży.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd posiadający własne źródło światła, służący do oglądania ucha zewnętrznego i środkowego w celach diagnostycznych; wziernik uszny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd laryngologiczny do badania wnętrza ucha;
Otoskop – narzędzie laryngologiczne służące do wziernikowania ucha. Jest to cylindrycznie zwinięta metalowa trąbka w kształcie stożka o różnej średnicy. Istnieją otoskopy zwykłe, wyposażone w urządzenia optyczne i oświetlane pośrednio przy użyciu lampy czołowej, oraz otoskopy elektryczne z własnym źródłem światła. Istnieją także tzw. wideootoskopy dzięki którym możliwe jest oglądanie wziernikowanego ucha na monitorze.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
oglądanie przewodu słuchowego zewnętrznego i błony bębenkowej przez wziernik uszny - otoskop; wziernikowanie ucha
Otoskopia, wziernikowanie ucha – jest to badanie fizykalne ucha, w którym ocenia się przewód słuchowy zewnętrzny i pośrednio ucho środkowe przez ocenę błony bębenkowej. W przypadku perforacji błony bębenkowej ogląda się też zawartość jamy bębenkowej.
SJP.pl
Wikipedia
szkodliwość dla narządu słuchu
Leki ototoksyczne – niejednorodna grupa leków, które podane ogólnie lub miejscowo wywierają niepożądane, toksyczne i uszkadzające działanie na narząd słuchu. Różnią się między sobą pod względem farmakologicznym i wskazań terapeutycznych. Ototoksyczne działanie leków może ujawnić się na każdym odcinku drogi słuchowej, jednak najbardziej podatny na ich toksyczne działanie jest ślimak.
SJP.pl
Wikipedia
szkodliwy dla narządu słuchu
SJP.pl
wzmocnione "oto"
partykuła
(1.1) nawiązuje do innej wypowiedzi, rozpoczynając komentarz lub jej uzupełnienie
SJP.pl
Wiktionary
partykuła "otóż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wojsk. Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego
Wiktionary
1. trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś; odtrąbić;
2. ogłosić coś uroczyście; obtrąbić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Otranto, dotyczący Otranto
Wiktionary
1. cieśnina Morza Śródziemnego;
2. miasto i gmina we Włoszech
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w południowo-wschodnich Włoszech, położone na Półwyspie Salentyńskim nad cieśniną Otranto (1.2);
(1.2) geogr. cieśnina łącząca Morze Adriatyckie z Morzem Jońskim i oddzielające od siebie półwyspy Apeniński i Bałkański;
Otranto – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Lecce.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 5273 osoby, 69,4 os./km².
W latach 1480–1481 miasto okupowali Turcy. Zamordowali 800 mieszkańców, którzy nie chcieli przejść na islam. W roku 2013 męczennicy z Otranto zostali uznani za świętych.
Miejscowość tę w 1836 roku odwiedził Juliusz Słowacki przed udaniem się na wyspę Korfu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w poligrafii: usunąć tło z kliszy siatkowej za pomocą trawienia
2. dawniej: otruć
SJP.pl
nazwisko
osoby:
miejscowość w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
trąbka otrębiasta - gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z otrębami, dotyczący otrębów; zawierający otręby
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Otrębusy – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
otoczka ziarna zbóż pozostała po przemiale na mąkę
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) roln. spoż. łuski nasion i zarodki ziarna pozostałe po jego zmieleniu, używane jako cenna pasza treściwa lub dodawane do potraw;
Otręby – produkt uboczny powstały z przemiału zbóż (pszenicy, owsa, żyta lub ryżu), a także z przemiału zbóż rzekomych (gryki, quinoa). W skład otrąb zbożowych wchodzi w głównej mierze zewnętrzna warstwa ziarna, to jest warstwa owocowo nasienna. Głównymi produktami przemiału są: mąka, kasze oraz otręby.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zakaźna choroba narządów płciowych koni i bydła rogatego
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny bobowatych; psia róża
SJP.pl
dawniej:
1. młodzieniec, chłopiec, wyrostek; pacholę;
2. sługa, chłop, pachołek, najemnik;
3. pogardliwie: mężczyzna;
4. u Turków: stary żołnierz otrzymujący żołd
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. (także gwara.) chłopiec, młodzieniec niepełnoletni
(1.2) daw. (także gwara.) chłop, sługa, najemnik
SJP.pl
Wiktionary
w łowiectwie: ustalić miejsce pobytu zwierzyny na podstawie tropów
SJP.pl
podać komuś truciznę
czasownik przechodni dokonany (ndk. truć, otruwać)
(1.1) spowodować objawy choroby lub śmierć poprzez działanie trucizny
czasownik zwrotny dokonany otruć się (ndk. truć się, zatruwać się)
(2.1) zażyć truciznę
(2.2) doznać zatrucia pokarmowego
SJP.pl
Wiktionary
otrupka Westwooda - gatunek mrówki
SJP.pl
otrupka Westwooda - gatunek mrówki
SJP.pl
o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)
Otrupkowate (Byrrhidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) sprężykokształtnych (Elateriformia) i nadrodziny otrupków (Byrrhoidea).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
podać komuś truciznę
SJP.pl
rzadko: pozbawiać życia za pomocą trucizny; truć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponuro, smutno
Wiktionary
potocznie: otrząsać
SJP.pl
gwarowo: otrząsnąć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otrząsnąć)
(1.1) niedokonany od|otrząsnąć.
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) przeprowadzać otrzęsiny
czasownik zwrotny niedokonany otrząsać się (dk. otrząsnąć się)
(3.1) niedokonany od|otrząsnąć się.
Wiktionary
w rolnictwie: mechaniczne urządzenie do oczyszczania na sucho, a niekiedy również transportowania z kopców na środki transportowe buraków i innych warzyw okopowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrząsać.
Wiktionary
1. strącić coś z siebie
2. wstrząsnąć się na skutek niemiłego uczucia
3. powrócić do równowagi psychicznej po bolesnych doświadczeniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzaskać.
Wiktionary
potocznie:
1. zaznajamiać z czymś;
2. otrzaskiwać się - zaznajamiać się z czymś, przyzwyczajać się do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. otrząsać)
(1.1) energicznie czymś ruszając, zrzucić z niego coś
czasownik zwrotny dokonany otrząsnąć się (ndk. otrząsać się)
(2.1) energicznie się poruszając, zrzucić coś z siebie
(2.2) przen. wrócić do normy emocjonalnej po przykrym lub gwałtownym doświadczeniu
Wiktionary
wytrzebić;
1. wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawić częściowo jakiś teren roślinności;
3. pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz
SJP.pl
1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady
czasownik przechodni dokonany (ndk. ocierać)
(1.1) dokonany od|ocierać.
SJP.pl
Wiktionary
krótkie włókna pozostające w czasie trzepania konopi, lnu itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzepać)
(1.1) lekko uderzając, usuwać z czegoś jakiś materiał
czasownik zwrotny niedokonany otrzepywać się (dk. otrzepać się)
(2.1) lekko uderzając siebie samego, usuwać z powierzchni swojego ciała jakiś materiał
(2.2) lekko uderzając siebie wzajemnie, usuwać wzajemnie z powierzchni ciała jakiś materiał
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) uczn. stud. zabawa związana z przyjmowaniem uczniów najmłodszych roczników szkół średnich lub wyższych uczelni;
(1.2) daw. stud. średniowieczny zwyczaj poddawania żaka wstępującego na uniwersytet różnym żartobliwym próbom
Otrzęsiny – rytualny akt inicjacji do danej grupy, pełniący często rolę obrzędu przejścia, zakończenia procesu dojrzewania, wzajemnej integracji czy chrztu bojowego, polegający na celowym, bądź również prowokacyjnym wykorzystywaniu niższych hierarchią osób, do ustalonej wcześniej czynności. Akt ten może przybrać różnorakie formy, począwszy od imprezy integracyjnej, poprzez zastosowanie wobec uczestników żartobliwych prób, zadań czy turniejów, a skończywszy na praktykowaniu agresji poprzez znęcanie, nękanie czy upokarzanie danej osoby, przy zastosowaniu wobec niej fizycznej lub psychicznej przemocy, często zagrażającej zdrowiu lub życiu.
Wiktionary oraz Wikipedia
błona wyściełająca wewnętrzną ścianę jamy brzusznej i okrywająca większość znajdujących się w niej narządów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy;
Otrzewna (łac. peritoneum) – błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy.
Jak inne błony surowicze, zbudowana jest z blaszki właściwej błony surowiczej (lamina propria serosae), łącznotkankowej, bogatej we włókna sprężyste, którą wyścieła nabłonek jednowarstwowy płaski zwany mesothelium. Wydziela on płyn otrzewnowy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z otrzewną, dotyczący otrzewnej
Wiktionary
SJP.pl
1. zostać odbiorcą czegoś; dostać coś;
2. uzyskać, osiągnąć coś;
3. wyprodukować coś z czegoś
czasownik przechodni dokonany (ndk. otrzymywać)
(1.1) zob. otrzymywać.
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzymać.
Wiktionary
dostawać, uzyskiwać coś
czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzymać)
(1.1) dostawać, być odbiorcą
(1.2) uzyskiwać, osiągać, wyprodukować coś z czegoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzymywać.
Wiktionary
stolica Kanady
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Kanady;
(1.2) geogr. rzeka w Kanadzie;
Ottawa – stolica i czwarte pod względem wielkości miasto Kanady; położone we wschodniej części prowincji Ontario, na południowym brzegu rzeki Ottawa. Aglomeracja stołeczna, z Gatineau na północnym brzegu Ottawy, ma 1 146 790 mieszkańców. Obecnym merem Ottawy jest Jim Watson.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Ottawy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ottawy; osoba z tego miasta
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Ottawy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ottawy; kobieta z tego miasta
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Ottawa
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Ottawa
SJP.pl
Wiktionary
[czytaj: [oterhałnt] rasa psów gończych
Otterhound (pies na wydry) – rasa psa, należąca do grupy psów gończych. Nie podlega próbom pracy.
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
(1.2) nazwisko niemieckiego teologa;
Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
tkanina obiciowa, z jednej strony w prążki z drugiej gładka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego
Wiktionary
tkaniny obiciowe z różnych materiałów, z jednej strony w prążki z drugiej gładkie
SJP.pl
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
instrumenty dęte blaszane w orkiestrze
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ottona lub z nim związany
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Ottona
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący dynastii Ottonów
SJP.pl
pociecha, pocieszenie, pokrzepienie, osłoda
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadzieja wynikająca z przekonania, że będzie lepiej
SJP.pl
Wiktionary
obtulać;
1. okrywać czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać;
2. otulać się - okrywać się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać się
SJP.pl
1. tkaninowy śpiworek do otulania małych dzieci;
2. worek do otulania różnych przedmiotów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
obtulić;
1. okryć czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić;
2. otulić się - okryć się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić się
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. coś, otacza coś innego ze wszystkich stron;
2. coś, co okrywa kogoś lub coś innego dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.
SJP.pl
1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otumaniać.
Wiktionary
1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie
SJP.pl
1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie
SJP.pl
1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie
SJP.pl
minerał, uwodniony fosforan uranylo-wapniowy, silnie promieniotwórczy; autunit
Autunit (też otunit) – minerał z gromady minerałów uranylu. Należy do minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od miejscowości Autun we Francji.
SJP.pl
Wikipedia
tupiąc, oczyścić buty z czegoś, np. z błota
SJP.pl
→ Otusz
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim
Otusz – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj z rodziny otułkowatych
SJP.pl
błotniarka otułka - gatunek ślimaka z rodziny błotniarkowatych
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu mirtowców; Vochysiaceae
SJP.pl
o cechach otułkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób otwarty, szczery, uczciwy, jawny
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) odczasownikowy od|otworzyć.
(2.2) uroczystość założenia, uruchomienia czegoś
(2.3) szach. początkowa faza partii szachów;
(2.4) karc. pierwsza odzywka w licytacji brydżowej;
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: otwarcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest otwarte, skierowane do wszystkich
(1.2) cecha tego, kto jest otwarty: gotowy na przyjęcie nowych idei lub nieskrywający swoich uczuć lub myśli
(1.3) szczerość, bezpośredniość
Wiktionary
1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: otworzyć
przymiotnik
(2.1) niestawiający przeszkód do wejścia / przejścia, niczym nieokolony
(2.2) o sklepie: czynny, działający
(2.3) o problemie, kwestii: do tej pory nierozwiązany, wciąż podlegający dyskusji;
(2.4) ogólnie dostępny, nieobłożony ograniczeniami
(2.5) o człowieku: nieukrywający swoich intencji, uczuć
(2.6) inform. mający dostępny kod źródłowy
(2.7) niczym nie osłonięty, z dostępem do wnętrza
SJP.pl
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. otworzyć)
(1.1) powodować, że coś przestaje być zamknięte
(1.2) rozpoczynać działanie jakiejś instytucji, firmy itp.; także. robić to szczególnie uroczyście, oddawać do użytku
(1.3) o prezencie: rozpakowywać
(1.4) rozchylać przylegające do siebie części
(1.5) rozkładać coś złożonego, rozpościerać
(1.6) znajdować się na czele, prowadzić
(1.7) med. operacyjnie udostępniać wnętrze jamy ciała do zabiegu lub operacji
(1.8) inform. uruchamiać program, ściągać stronę internetową, wyświetlać plik
(1.9) przen. daw. ukazywać, odsłaniać
czasownik zwrotny niedokonany otwierać się (dk. otworzyć się)
(2.1) przestawać być zamkniętym
(2.2) być zakładanym, rozpoczynać swoją działalność
(2.3) ulegać rozchyleniu lub rozpostarciu
(2.4) rozchylać się szeroko
(2.5) ujawniać swoje myśli, emocje, pragnienia
(2.6) stawać się gotowym na przyjęcie czegoś
(2.7) stawać się osiągalnym
(2.8) o ranie itp. zaczynać krwawić lub ropieć
(2.9) inform. uruchamiać się, wyświetlać się, ładować się
(2.10) przen. odsłaniać się, ukazywać się w całości
(2.11) przen. wychodzić na coś, być od strony czegoś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd służący do otwierania, np. konserw, butelek
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ręczne narzędzie do otwierania obudów telefonów, smartfonów, laptopów itp.
Wiktionary
dający się otwierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otwierać.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Otwocka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Otwocka
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Otwocka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Otwocka
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim;
(1.2) geogr. część miasta Głowno, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim
Otwock – miasto w województwie mazowieckim, siedziba powiatu otwockiego.
Otwock leży w dawnej ziemi czerskiej historycznego Mazowsza, w Dolinie Środkowej Wisły, nad rzeką Świder. Wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej, a od centrum stolicy oddalony jest o około 23 km.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Otwock
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Otwock
SJP.pl
Wiktionary
dziura, szpara, szczelina
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziura lub wgłębienie
(1.2) wlot przewodu
(1.3) wylot przewodu
SJP.pl
Wiktionary
→ otworek
SJP.pl
1. wąska piła ręczna do wyrzynania otworów i krzywizn w drewnie;
2. jednokomórkowy organizm słonowodny mający skorupkę z otworkami;
3. porost rosnący na skałach, korze i martwym drewnie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. narzędzie lub jego część, do wykonywania otworów średnicy większej niż średnica wierteł
(1.2) biol. mikroskopijny organizm jednokomórkowy z wapiennym pancerzykiem zaliczany do grupy otwornice (nazwa systematyczna|Foraminifera|ref=tak.);
(1.3) mikol. nazwa systematyczna|Pertusaria|DC.|ref=tak., rodzaj porostów z rodzaju otwornicowatych (nazwa systematyczna|Pertusariaceae|ref=tak.);
(1.4) mikol. porost z rodzaju otwornica (1.3)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
grupa organizmów zaliczanych do królestwa protistów
Otwornice (Foraminifera) – grupa organizmów należących do królestwa protistów.
Posiadają skorupki zbudowane z węglanu wapnia (CaCO3) lub ze zlepionych ziarenek piasku (otwornice aglutynujące). Pod względem trybu życia wyróżnia się otwornice planktoniczne oraz bentoniczne. Najstarsze otwornice pochodzą z kambru (era paleozoiczna). W pancerzykach znajdują się małe otworki (apertura), przez które otwornice mogą wypuszczać nibynóżki – retikulopodia. Otwornice mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał, oraz warunków ich powstawania, zwłaszcza w przypadkach, kiedy jest dostępna mała ilość materiału skalnego (np. w rdzeniach wiertniczych).
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: otwór
SJP.pl
uczynić wnętrze czegoś dostępnym z zewnątrz
czasownik przechodni dokonany (ndk. otwierać)
(1.1) dokonany od|otwierać.
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób otyły
Wiktionary
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Otylia – żeński odpowiednik germańskiego imienia Otto oznaczający „bogatą wojowniczkę” lub „obrończynię bogactwa”. Nosiła je żyjąca w VIII wieku mniszka – św. Otylia, patronka Alzacji. Alternatywna formy imienia to Odylia.
Otylia imieniny obchodzi 13 grudnia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: Otylia (imię żeńskie)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie
Wiktionary
miasto w Polsce
Otyń (niem. Deutsch-Wartenberg, Wartenberg) – miasto w Polsce położone na historycznym Dolnym Śląsku, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, nad rzeką Śląska Ochla. Otyń posiadał prawa miejskie w latach 1329–1945 i odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Otynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Otynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otynkować.
Wiktionary
pokrywać tynkiem; tynkować
SJP.pl
→ Otyń
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubiański, nieuprzejmy
Wiktionary
gruby, cierpiący na nadwagę
SJP.pl
nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. szkodliwy dla zdrowia skutek spożywania zbyt dużych ilości jedzenia przy braku ruchu; poważna nadwaga;
Otyłość (łac. obesitas) – choroba przewlekła o złożonej etiologii, którą definiuje się jako nieprawidłowe lub nadmierne nagromadzenie tłuszczu, które stanowi zagrożenie dla zdrowia. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje otyłość jako posiadanie wskaźnika BMI powyżej 30, z zastrzeżeniem, że może nie być to właściwa miara dla niektórych osób (zwłaszcza sportowców).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ otyłość
SJP.pl
gruby, cierpiący na nadwagę
przymiotnik
(1.1) o człowieku lub zwierzęciu: ważący o wiele za dużo; o dużej nadwadze
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna otyły (1.1)
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Otłowiec – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, przy drodze krajowej nr 55.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu
SJP.pl
spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu
SJP.pl
dawniej: otłukiwać - obijając ziarno, pozbawiać je łusek
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć
SJP.pl
1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć
SJP.pl
1. smarować tłuszczem;
2. otłuszczać się - pokrywać się tłuszczem
SJP.pl
1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem
SJP.pl