wyraz występujący jedynie w wyrażeniu "im... tym..." (najczęściej w połączeniu ze stopniem wyższym lub najwyższym przymiotnika), np. "im jest większy, tym jest cięższy"; "w jakim stopniu... w takim..."; "o ile... tym..."
spójnik
(1.1) im… tym – wskazuje zwiększanie się jednej cechy wraz ze wzrostem drugiej lub proporcjonalną zależność jednej zmiany względem drugiej
forma zaimka.
(2.1) C. od oni lub one
SJP.pl
Wiktionary
1. skrót od: imienia;
2. skrót od: imiesłów; imiesł.
skrót
(1.1) = imienia
SJP.pl
Wiktionary
seria komputerów firmy Apple
czasownik niedokonany (dk. pojmać)
(1.1) daw. chwytać
czasownik zwrotny niedokonany imać się
(2.1) książk. chwytać się
SJP.pl
Wiktionary
uchwyt tarczy rycerskiej, wykonany najczęściej ze skóry lub powrozów (rzadziej z materiału)
SJP.pl
zdrobnienie od: imadło
SJP.pl
1. przyrząd do przytrzymywania przedmiotów podczas obróbki;
2. kleszcze chirurgiczne
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. przyrząd, który służy do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce lub w trakcie montażu;
(1.2) część przedmiotu służąca do chwytania jej dłonią w celu przenoszenia tego przedmiotu
(1.3) med. kleszcze chirurgiczne
Imadło – przyrząd służący do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce ręcznej lub mechanicznej.
Imadło (rys. A) zbudowane jest z dwóch szczęk (3) zaciskanych przy pomocy śruby (2) napędzanej pokrętłem (1). Większe imadła oraz imadła maszynowe i specjalistyczne posiadają bardziej złożoną budowę: korpus (4), elementy mocujące do stołu warsztatowego lub obrabiarki (5), obrotnice lub przeguby, które mogą być wyposażone w podziałkę kątową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ imadło
SJP.pl
[czytaj: imidż albo imAŻ] oblicze, wizerunek jakiejś osoby, np. aktora, stworzony w oparciu o jego dokonania, cechy charakteru; imaż
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykreowany wizerunek, którym jakaś osoba, organizacja itp. jest postrzegana
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdolność wyobrażania rzeczy nieistniejących lub niewidzianych; wyobraźnia, fantazja;
2. wytwór wyobraźni, rzecz wymyślona; urojenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wytwór wyobraźni, przedstawienie sobie czegoś
(1.2) zdolność do tworzenia obrazów za pomocą wyobraźni; fantazjowanie
Wyobraźnia – zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.
Źródłem przechowywanych w pamięci wyobrażeń są zmysły. Część odpowiadająca za wyobraźnię jest umiejscowiona w prawej półkuli mózgu. Często odróżnienie tych wrażeń od wyobrażeń jest trudne, gdyż w ciągłym strumieniu świadomości, z jakim mamy do czynienia w praktyce, występują one jednocześnie obok siebie. Dobrym dowodem na to są marzenia senne, podczas których powstają wyobrażenia odizolowane od wrażeń zmysłowych. Działaniu wyobraźni, w porównaniu do efektów pracy zmysłów, przypisuje się większą aktywność i mniejszą złożoność oraz intensywność (np. E. Husserl).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący imaginacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nierzeczywisty, wyimaginowany świat – czyjejś wyobraźni lub pewnego ogólnego zbioru poglądów
Wiktionary
rzadko: odnoszący się do wyobraźni; imaginacyjny
SJP.pl
Imagineskopia – fikcyjna nauka o poszerzaniu wyobraźni, wymyślona przez autora wydanej w 1977 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego książki Stanisława Moskala Wstęp do imagineskopii. Autor, ukrywający się pod pseudonimem Śledź Otrembus-Podgrobelski, przedstawił naukowym językiem, wspieranym licznymi przypisami i bibliografią, wprowadzenie do fikcyjnej nauki o poszerzaniu wyobraźni, której twórcą miał być Jeremiasz Apollon Hytz. Podany jest rys historyczny nauki, jej rozwój, cele, metody badawcze, instrumenty. Najważniejszy przyrząd do badania i poszerzania wyobraźni autor nazwał imagineskopem, a opis, budowę i działania wsparł rysunkami technicznymi. Książka opatrzona jest, jak przystało na naukową publikację, obszerną bibliografią i streszczeniami w kilku językach.
Wikipedia
reprezentant, zwolennik imagizmu; imagista
SJP.pl
→ imaginista; imagistka
SJP.pl
związany z imaginizmem w literaturze; obrazowy, imagistyczny
SJP.pl
kierunek w poezji angielskiego obszaru językowego, który postulował swobodę języka i dowolność w wyborze tematu; imagizm
Imagizm (imaginizm od łac. imago „obraz”) – ruch poetycki w poezji angielskiej i amerykańskiej w latach 1910–1918. Kierunek ten przeciwstawiał się romantyzmowi oraz idealizmowi jak również kierunkom współczesnym. Najważniejszy dla imagistów był obraz poetycki – charakteryzujący się jasnością i dokładnością detali – opierający się na metaforze. Wielu twórców wzorowało się na dalekowschodniej poezji (japońskiej i chińskiej).
SJP.pl
Wikipedia
książkowo: wymyślać, wyobrażać sobie coś zgodnie z własną wolą, z własnym pragnieniem; fantazjować, roić
SJP.pl
reprezentant, zwolennik imagizmu; imaginista
SJP.pl
→ imagista; imaginistka
SJP.pl
związany z imagizmem w literaturze; obrazowy, imaginistyczny
SJP.pl
kierunek w poezji angielskiego obszaru językowego, który postulował swobodę języka i dowolność w wyborze tematu; imaginizm
Imagizm (imaginizm od łac. imago „obraz”) – ruch poetycki w poezji angielskiej i amerykańskiej w latach 1910–1918. Kierunek ten przeciwstawiał się romantyzmowi oraz idealizmowi jak również kierunkom współczesnym. Najważniejszy dla imagistów był obraz poetycki – charakteryzujący się jasnością i dokładnością detali – opierający się na metaforze. Wielu twórców wzorowało się na dalekowschodniej poezji (japońskiej i chińskiej).
SJP.pl
Wikipedia
1. dojrzałe stadium owada; owad w tym stadium;
2. w psychologii: wyobrażenie jakiejś osoby powstałe w dzieciństwie, przekładające się na późniejsze postrzeganie innych osób
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ent. owad dorosły, ostateczna postać owada;
(1.2) psych. idealny obraz określonej osoby wytworzony we wczesnym dzieciństwie, projektowany później na inne osoby z otoczenia
Imago (łac. imago – obraz; l.mn. – imagines lub imaga), owad dorosły, owad doskonały – ostateczne stadium w rozwoju osobniczym owadów przechodzących proces przeobrażenia. Imago nie przechodzi już linień. U większości gatunków jest osobnikiem zdolnym do rozrodu, często niepobierającym pokarmu lub pobierającym go jedynie w minimalnych ilościach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
uchwyt do zamocowania narzędzi skrawających, np. w obrabiarce
SJP.pl
Wikipedia
1. przełożony w meczecie;
2. szyicki następca Alego;
3. teolog sunnicki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczony duchowny muzułmański, przywódca religijny;
forma czasownika.
(2.1) 1. os. lp. ter. od: imać
Imam (arab. إمام, dosł. „przywódca”) – muzułmański przywódca religijny; w tradycyjnym znaczeniu – przewodniczący rytualnej modlitwy muzułmańskiej, czyli salatu. W ogólności może to być osoba świecka bądź przełożony meczetu. Władca kraju również może być nazywany imamem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; dwunastowiec
Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów.
SJP.pl
Wikipedia
wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; dwunastowiec
SJP.pl
→ imamita
SJP.pl
muzułmańska doktryna szyitów
Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów.
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: muzułmańska przywódczyni religijna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imać.
Wiktionary
[czytaj: ajmaks] system kinowy z zastosowaniem największego kadru w kinematografii; IMAX
IMAX – jeden z alternatywnych systemów kinowych używanych w przemyśle filmowym. Taśma filmowa IMAX znacznie różni się od tradycyjnej – powierzchnia użytkowa ma szerokość 48,5 mm i wysokość 70 mm, stąd obraz ma proporcje 1,44:1. Kadr jest ustawiony poziomo, a nie pionowo, jak na taśmie filmowej 35 mm.
SJP.pl
Wikipedia
oblicze, wizerunek jakiejś osoby, np. aktora, stworzony w oparciu o jego dokonania, cechy charakteru; image
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, substancja aktywna środków ochrony roślin oraz środków wykorzystywanych do zabezpieczania owoców po zbiorze
Enilkonazol, imazalil – organiczny związek chemiczny, substancja aktywna środków ochrony roślin (fungicydów) oraz środków wykorzystywanych do pozbiorczego zabezpieczania owoców. Stosowany także w weterynarii jako środek przeciwgrzybiczy do stosowania miejscowego.
SJP.pl
Wikipedia
kierunek w poezji rosyjskiej uformowany pod wpływem imagizmu; imażynizm
SJP.pl
zwolennik, reprezentant imażynizmu
SJP.pl
SJP.pl
dotyczący imażynizmu
SJP.pl
kierunek w poezji rosyjskiej uformowany pod wpływem imagizmu; imażinizm
Imażynizm - kierunek w poezji rosyjskiej w latach 20. XX wieku, wywodzący się z futuryzmu i nawiązujący do angielskiego i amerykańskiego imagizmu. Imażynizm głosił postulaty obrazowości i intuicyjności w sztuce, za podstawę poezji uznawał tzw. czysty obraz.
Najwybitniejsi imażyniści to Siergiej Jesienin i Anatolij Marienhof.
Wśród autorów polskich wpływy imażynizmu można zauważyć m.in. w twórczości Grzegorza Timofiejewa.
SJP.pl
Wikipedia
1. pogardliwie o głupim człowieku;
2. osoba niedorozwinięta umysłowo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. ktoś z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym
(1.2) pot. obraź. głupek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: imbecyl
SJP.pl
nieporadność umysłowa;oligofrenia
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: imbecyl
SJP.pl
podobny do imbecyla, właściwy imbecylowi
SJP.pl
1. zjawisko przepajania i przeobrażania skał przez roztwory pochodzenia magmowego;
2. proces pęcznienia koloidów występujący np. w nasionach
Imbibicja (od łac. imbibo "wypijać, nasiąkać") – proces pęcznienia koloidów. Polega on na przyłączaniu coraz większej ilości cząsteczek wody wiązaniami wodorowymi do cząsteczek płaszcza wodnego otaczającego cząsteczkę koloidu hydrofilnego, a tym samym na zwiększaniu odległości między kolejnymi micellami koloidowymi. Występuje m.in. w początkowej fazie kiełkowania nasion – pęcznieniu, w której zwiększają swoją objętość i masę po zanurzeniu w wodzie lub otoczeniu wilgotnego środowiska.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. jadalna bylina o silnie rozwiniętych kłączach i krótkich łodygach naziemnych;
2. przyprawa korzenna uzyskiwana z kłączy rośliny o tej samej nazwie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Zingiber|Boehm.|ref=tak., rodzaj roślin wieloletnich, pochodzących z Azji i Australii;
(1.2) kulin. przyprawa z imbiru lekarskiego, Zingiber officinale Rosc., w formie świeżego kłącza lub proszku
(1.3) kulin. jarzyna z kłącza imbiru japońskiego, Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina roślin jednoliściennych, występujących w okolicach podzwrotnikowych, obejmujących takie gatunki jak imbir i kardamon
SJP.pl
Wikipedia
o cechach imbirowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin zielnych z kladu jednoliściennych
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Zingiberales|Griseb.|ref=tak., rząd roślin zielnych należący do jednoliściennych;
Imbirowce (Zingiberales Griseb.) – rząd roślin zielnych należący do jednoliściennych. Rośliny tu zaliczane wyewoluowały ok. 80 milionów lat temu. W obrębie rzędu wyróżnia się 8 rodzin, 92 rodzaje i blisko 2,2 tys. gatunków. Należy tu wiele popularnych roślin użytkowych (np. banan, imbir, kardamon) i ozdobnych (paciorecznik, strelicja, maranta).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin zielnych z kladu jednoliściennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na imbirze
(1.2) pot. butelka imbirówki (1.1)
Wiktionary
związany z imbirem
przymiotnik
(1.1) zrobiony z imbiru lub dotyczący imbiru
SJP.pl
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Imbramowice
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Imbramowic
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Imbramowic
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Imbramowic
Wiktionary
[czytaj: imbrolio] scena operowa wyrażająca środkami muzycznymi wielorakość równocześnie przebiegających wątków akcji
SJP.pl
zdrobnienie od: imbryk
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) imbryk małych rozmiarów służący zazwyczaj do zaparzania herbaty
SJP.pl
Wiktionary
naczynie kuchenne służące do gotowania wody; czajnik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. przest. naczynie z pokrywką i z dodatkową rurką zakończoną dzióbkiem służące do gotowania wody
Czajnik, imbryk – naczynie kuchenne służące zazwyczaj do gotowania wody.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z imbrykiem, dotyczący imbryka, właściwy imbrykowi
Wiktionary
rodzaj klucza o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, klucz inbusowy, inbus
Klucz imbusowy, imbus (pierwotnie: klucz inbusowy, inbus; rzadziej: klucz ampulowy) – klucz trzpieniowy o przekroju sześciokąta foremnego. Ma on postać pręta wygiętego w kształt litery L (rzadziej Z) lub stanowi wymienną końcówkę (tzw. bit) do wkrętaków ręcznych i automatycznych.
SJP.pl
Wikipedia
klucz imbusowy - rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz inbusowy, imbus, inbus
SJP.pl
dawne wyrażenie grzecznościowe przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(1.1) przest. zwrot grzecznościowy zwykle używany przed nazwiskiem, tytułem lub innym określeniem osoby (mężczyzny lub kobiety), rzadko samodzielnie
SJP.pl
Wiktionary
staropolski tytuł grzecznościowy dodawany do nazwiska lub tytułu; skrót zwrotu: jego miłość pan, jegomość pan
SJP.pl
figura akrobacji lotniczej, półpętla z przewrotem; immelman
SJP.pl
tylko w wyrażeniu: do imentu - całkowicie, zupełnie, do cna
(1.1) tylko w wyrażeniu do imentu
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Imeretią, dotyczący Imeretii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w zachodniej Gruzji
(1.2) geogr. adm. jeden z regionów administracyjnych w zachodniej Gruzji;
Imeretia (gruz. იმერეთის მხარე Imereti Mchare) – region w zachodniej Gruzji, leżący w górnym dorzeczu rzeki Rioni. 800 tys. Imeretian posługuje się dialektem języka gruzińskiego, stanowiąc jednocześnie grupę etniczną o silnej tożsamości kulturowej.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Imeretią, dotyczący Imeretii
Wiktionary
wypełnienie przezroczystą cieczą przestrzeni między oglądanym przedmiotem a pierwszą soczewką obiektywu mikroskopu, w celu zwiększenia jasności obrazu i zdolności rozdzielczej mikroskopu; immersja
SJP.pl
Wikipedia
→ imersja; immersyjny
SJP.pl
skrót od: International Monetary Fund, Międzynarodowy Fundusz Walutowy; międzynarodowa instytucja finansowa powołana jako agenda ONZ w 1946 roku, stawiająca sobie za cele stabilizację międzynarodowego systemu monetarnego, kontrolowanie parytetu wymiany państw członkowskich oraz pomoc w sytuacji okresowych kłopotów finansowych
SJP.pl
Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = meteorol. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej;
SJP.pl
Wiktionary
imho; slangowo:
1. akronim od: in my humble opinion - moim skromnym zdaniem;
2. akronim od: in my honest opinion - w mojej szczerej opinii
SJP.pl
dawny rodzaj szamba; studnia Imhoffa
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
wysoki dostojnik egipski, żyjący w czasach III dynastii
Imhotep (czasami wymawiane jako A.mhotep lub Ii-em-Hotep, egip. ii-m-ḥtp) – pierwszy architekt i lekarz znany z imienia z pisanych źródeł historycznych, wezyr faraona Dżesera, który panował w latach 2690–2670 p.n.e. lub 2720–2700 p.n.e.
SJP.pl
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, pochodna aminy
Imidy – grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych amin, w których do atomu azotu przyłączone są bezpośrednio dwie grupy acylowe (natomiast amidy zawierają jedną grupę acylową).
Imidy można otrzymywać w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem. Użycie w tej reakcji kwasów dikarboksylowych prowadzi do otrzymania imidów cyklicznych. Imidy otrzymuje się też w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi i amoniakiem.
SJP.pl
Wikipedia
słaba zasada o własnościach aromatycznych, stosowana do syntez organicznych; glioksalina
SJP.pl
Wikipedia
→ imidazol
SJP.pl
→ imid
SJP.pl
grupa związków organicznych o cząsteczkach pierścieniowych, otrzymywanych np. w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem
Imidy – grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych amin, w których do atomu azotu przyłączone są bezpośrednio dwie grupy acylowe (natomiast amidy zawierają jedną grupę acylową).
Imidy można otrzymywać w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem. Użycie w tej reakcji kwasów dikarboksylowych prowadzi do otrzymania imidów cyklicznych. Imidy otrzymuje się też w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi i amoniakiem.
SJP.pl
Wikipedia
1. osobiste, nierodowe miano człowieka używane obok nazwiska;
2. nazwa; nazwisko;
3. przenośnie: sława, rozgłos, honor, reputacja;
4. w językoznawstwie: każdy wyraz odmieniający się przez przypadki
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) indywidualna nazwa osoby i stworzeń wyższych (anioła, boga, diabła itd.), zwierzęcia, rośliny itp.;
(1.2) imię (1.1) i nazwisko
(1.3) przest. rzeczownik (imię rzeczowne), przymiotnik (imię przymiotne), liczebnik (imię liczbowe), zaimek lub imiesłów;
(1.4) wartość przypisana człowiekowi; szacunek
Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz z nazwiskiem, czasem imieniem odojcowskim, a rzadziej przydomkiem, stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.
Prawo do posiadania imienia zapewnia Konwencja o prawach dziecka w art. 7.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. począć
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Imielno
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Imielna
SJP.pl
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. część Ursynowa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Imielin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim.
Według danych z 31 grudnia 2023 miasto miało 9 097 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Imielina (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Imielina
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Imielina (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Imielina
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Imielin
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Imielina
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Imielna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Imielna
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: imieniny
SJP.pl
potocznie:
1. obchodzić imieniny;
2. bawić się na przyjęciu z okazji imienin
SJP.pl
związany z imieninami
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący imienin
SJP.pl
Wiktionary
1. doroczne święto z okazji dnia patrona danego imienia;
2. przyjęcie z okazji tego święta
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dzień patrona określonego imienia; dzień, który jest świętem dla osób o danym imieniu;
(1.2) przyjęcie z okazji czyjegoś święta imieninowego
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dział językoznawstwa zajmujący się imionami osób;
2. zbiór imion osobowych
SJP.pl
kobieta nosząca to samo imię, co ktoś inny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna mająca takie samo imię lub nazwisko, jak inna osoba
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) określając kogoś z imienia (i nazwiska)
Wiktionary
mężczyzna, chłopiec noszący to samo imię bądź nazwisko, co ktoś inny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto ma takie samo imię, jak dana osoba
(1.2) ktoś niespokrewniony, kto nosi takie samo nazwisko, jak dana osoba
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. określający z imienia i nazwiska;
2. zawierający spis nazwisk;
3. w językoznawstwie: dotyczący imienia jako części mowy
przymiotnik
(1.1) związany z imieniem i nazwiskiem; wskazujący kogoś z imienia i nazwiska; zawierający nazwisko
(1.2) jęz. dotyczący części mowy odmieniającej się przez przypadki
(1.3) liter. publ. opatrzony nazwiskiem autora
SJP.pl
Wiktionary
skrót od: imiesłów (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
forma czasownika, która ma cechy przymiotnika (i. przymiotnikowy, np. chodzący) bądź przysłówka (i. przysłówkowy, np. wszedłszy)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. forma czasownika używana jako przymiotnik lub przysłówek;
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika. W języku polskim istnieją również imiesłowy o funkcji zbliżonej do przysłówka (imiesłowy przysłówkowe). Imiesłów jest przykładem kategorii gramatycznej, która znajduje się na granicy fleksji i derywacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z imiesłowem
SJP.pl
1. przybywanie osobników z innej populacji tego samego gatunku;
2. przybywanie obywateli innego państwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) napływ cudzoziemców do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim
(1.2) ogół cudzoziemców przybyłych do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim
Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe.
Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.
W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący imigracji
przymiotnik
(1.1) związany z imigracją, należący do niej
SJP.pl
Wiktionary
odnoszący się do imigranta lub imigracji, właściwy imigrantom
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z imigrantami, dotyczący imigrantów
SJP.pl
Wiktionary
osoba, która przybyła zza granicy do innego kraju w celu osiedlenia się
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przybywająca do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim
Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe.
Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.
W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ imigrant
SJP.pl
urzędowo: przybyć, przybywać do obcego kraju, aby się w nim osiedlić
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) przybywać do obcego kraju w celu osiedlenia
SJP.pl
Wiktionary
Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
skrótowiec
(1.1) = meteorol. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. związek organiczny, lek przeciwnowotworowy, przeciwwirusowy i immunomodulujący;
Imikwimod – organiczny związek chemiczny z grupy aminochinolin, modulator odpowiedzi immunologicznej, lek stosowany w leczeniu niektórych chorób skóry. Wprowadzony na rynek przez firmę 3M w 1997 roku i zaakceptowany przez FDA. Wykazuje działanie przeciwnowotworowe i skuteczność w leczeniu wirusowych chorób skóry.
Wiktionary oraz Wikipedia
organiczny związek chemiczny zawierający ugrupowanie C=N
Iminy – organiczne związki chemiczne zawierające ugrupowanie iminowe –C=N–. Powstają w wyniku kondensacji cząsteczki związku karbonylowego (aldehydu lub ketonu) z cząsteczką aminy pierwszorzędowej (RNH2) lub amoniaku.
Trwałe iminy z aromatycznymi lub sterycznie rozbudowanymi podstawnikami alkilowymi nazywa się zasadami Schiffa.
SJP.pl
Wikipedia
→ imina, np. grupa iminowa
SJP.pl
1. osobiste, nierodowe miano człowieka używane obok nazwiska;
2. nazwa; nazwisko;
3. przenośnie: sława, rozgłos, honor, reputacja;
4. w językoznawstwie: każdy wyraz odmieniający się przez przypadki
Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz z nazwiskiem, czasem imieniem odojcowskim, a rzadziej przydomkiem, stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.
Prawo do posiadania imienia zapewnia Konwencja o prawach dziecka w art. 7.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: imię
SJP.pl
dawniej: rodzaj pamiętnika, oprawny zeszyt, do którego wpisywano teksty okolicznościowe, wierszyki, aforyzmy itp.; album, imiennik, sztambuch
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. związek organiczny z grupy karbapenemów, antybiotyk beta-laktamowy o działaniu bakteriobójczym;
Imipenem (łac. Imipenemum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk beta-laktamowy o działaniu bakteriobójczym, należący do grupy karbapenemów.
Antybiotyk ten podlega intensywnej hydrolizie w nerkach przez enzym dehydropeptydazę I, co powoduje jego inaktywację. Z tego względu konieczne jest podawanie go łączne z cylastatyną (selektywnym i odwracalnym inhibitorem tego enzymu).
Wiktionary oraz Wikipedia
ilość zanieczyszczeń (pyłów lub gazów) w jednostce objętości powietrza
SJP.pl
→ imisja
SJP.pl
imię męskie
Imisław, Jimisław, Himisław – staropolskie imię męskie, po raz pierwszy odnotowane w 1212 roku. Składa się z członów: Imi-, pochodzącego od prasł. *jęti, w trybie rozkazującym *jьmi („jąć”, „rozpocząć”) i -sław („sława”). Nie ma odpowiedników w innych językach słowiańskich. Mogło oznaczać „ten, który zapoczątkowuje sławę”. Jako Himisław (z H-protetycznym) wystąpiło w XV wieku (1409)
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
Imisława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Imi- („jąć”, „rozpocząć”) i -sława („sława”). Mogło oznaczać „ta, która zapoczątkowuje sławę”. W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1398 rok).
Imisława imieniny obchodzi 25 maja i 12 lipca.
Męskie odpowiedniki: Imisław, Jimisław, Himisław.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Imisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Imisława (imię żeńskie)
SJP.pl
Imisław z małżonką; Imisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Imisława lub z nim związany
SJP.pl
1. przedmiot nieoryginalny, powtarzający cechy wzorca, wykonany na ogół z materiału tańszego lub gorszej jakości; duplikat, falsyfikat, kopia, podróbka;
2. odtwórcze działanie mające na celu dokładne powtórzenie cech wzorca; imitowanie, imitatorstwo, naśladownictwo;
3. w muzyce: środek techniki polifonicznej, polegający na powtórzeniu odcinka melodii wprowadzonego przez jeden głos przez drugi lub kolejne głosy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz udająca, naśladująca inną rzecz
(1.2) czynność polegająca na udawaniu, naśladowaniu czegoś; naśladowanie
(1.3) muz. technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu przez inny;
Imitacja (z łac. oznacza naśladowanie) – najstarsza technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu w innym.
Rodzaje imitacji:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący imitacji
SJP.pl
uznanie naśladownictwa za podstawową właściwość i cel sztuki; łaciński odpowiednik greckiej mimesis
Mimesis (stgr. μίμησις – przedstawienie, imitacja, podobieństwo, reprezentacja, łac. imitatio) – termin wywodzący się z filozofii starożytnej, oznaczający rodzaj relacji podobieństwa czy działania opartego na naśladownictwie.
SJP.pl
Wikipedia
osoba naśladująca coś; naśladowca
SJP.pl
kobieta naśladująca kogoś lub coś; naśladowczyni
SJP.pl
→ imitator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest imitatywne
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) naśladowczy, naśladujący
Wiktionary
1. naśladować, brać wzór z kogoś lub czegoś, np. imitować ruch, głos, zachowanie;
2. zastępować jakąś rzecz inną, bardzo podobną, np. imitować złoto, obraz
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) naśladować coś lub kogoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wierne naśladowanie kogoś lub czegoś
Wiktionary
pozostawanie wewnątrz czegoś lub niezależność bytowa od czynnika zewnętrznego, istnienie przedmiotu poznania w podmiocie poznającym lub bytu absolutnego wewnątrz świata, przeciwieństwo transcendencji
Immanencja (z łac. immanens – pozostający w czymś, od immanere – pozostawać wewnątrz) – przeciwieństwo transcendencji, (nieodłączne) zawieranie się czegoś w czymś. W szczególności immanentne są treści życia wewnętrznego poznającego podmiotu wobec niego samego.
Zarazem immanentne i transcendentne wobec rzeczywistości są idee platońskie. Na ich podobieństwo w filozofii chrześcijańskiej mówi się o immanencji i transcendencji Boga.
SJP.pl
Wikipedia
cecha tego, co jest wewnętrzne w stosunku do innych bytów, właściwe czemuś z natury niezależnie od czynników zewnętrznych; wewnętrzność
SJP.pl
właściwy czemuś z natury, nieodłącznie z czymś związany, niewynikający z działania czynnika zewnętrznego, np. immanentna cecha, immanentne prawo
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który nie wynika z działań zewnętrznych, tkwiący w naturze czegoś; zawarty w czymś
SJP.pl
Wiktionary
Immanentyzm (z łac. immanens dpn. immanentis imiesłów od immanēre 'pozostawać na miejscu; zamieszkiwać') – filoz. przeświadczenie, że wszelkie doświadczenia to tylko przeżycia wewnętrzne, a nie zmysłowe (realne). Pogląd ten odrzuca i neguje doznania rzeczywiste.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Immanuel z małżonką; Immanuelowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Immanuela lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. teoria, według której materia nie istnieje, a wszystko, co odbieramy zmysłowo, odbieramy w wyniku działań Boga, a nie cząsteczek materii;
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zaliczenie kogoś w poczet studentów wyższej uczelni;
2. uroczystość przyjęcia nowych studentów na pierwszy rok studiów;
3. dawniej: umieszczenie na oficjalnej liście, np. rejestrze sądowym, spisie szlachty
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. stud. wpisanie kogoś w poczet studentów uczelni wyższej
(1.2) uroczystość przyjęcia studentów na pierwszy rok studiów
Immatrykulacja (łac. immatriculatio „wpisanie, zaliczenie”, od łac. immatriculare „wciągnąć do spisu”) – akt przyjęcia w poczet studentów uczelni; także uroczystość przyjęcia nowych studentów na I rok studiów.
Termin ten oznacza także wniesienie do spisu szlachty w danym kraju lub prowincji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z immatrykulacją, dotyczący immatrykulacji
SJP.pl
Wiktionary
zapisać lub zapisywać w poczet studentów szkoły wyższej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bezpośrednio podległy jakiemuś zwierzchnictwu, bez pośredników
Wiktionary
figura akrobacji lotniczej, półpętla z przewrotem; imelman
SJP.pl
[czytaj: imelman] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wypełnienie przezroczystą cieczą przestrzeni między oglądanym przedmiotem a pierwszą soczewką obiektywu mikroskopu, w celu zwiększenia jasności obrazu i zdolności rozdzielczej mikroskopu; imersja
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
→ immersja; imersyjny
SJP.pl
działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim
Immisja – działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim. Wyróżnia się:
SJP.pl
Wikipedia
wspólne określenie dla impedancji i admitancji dwójnika elektrycznego
SJP.pl
[czytaj: immobilajzer lub immobilizer] urządzenie w samochodzie uniemożliwiające uruchomienie silnika przez niepowołane osoby (rozłączające pewne elementy w układzie elektrycznym), np. w przypadku próby kradzieży; immobilizer
SJP.pl
Wikipedia
1. metoda leczenia urazów przez unieruchomienie kończyny;
2. w ekonomii: zmiana majątku ruchomego na nieruchomy
SJP.pl
[czytaj: immobilajzer lub immobilizer] urządzenie w samochodzie uniemożliwiające uruchomienie silnika przez niepowołane osoby (rozłączające pewne elementy w układzie elektrycznym), np. w przypadku próby kradzieży; immobiliser
SJP.pl
Wikipedia
Immobilizm (łac. immobilis -e – nieruchomy, niewzruszony, niezmienny) – pojęcie politologiczne oznaczające paraliż polityczny jako efekt słabej władzy wykonawczej oraz podziałów parlamentarnych i społecznych.
Wikipedia
w ekonomii: zmienić, zmieniać majątek ruchomy na nieruchomy
SJP.pl
1. mało ruchliwy lub nieruchomy;
2. mało aktywny, bierny
SJP.pl
1. osoba niemoralna, odrzucająca ogólnie akceptowane zasady etyczne;
2. w filozofii: zwolennik immoralizmu, stanowiska odrzucającego moralność jako kryterium oceny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna nie uznający norm moralnych
(1.2) filoz. zwolennik immoralizmu
Immoralista (L'Immoraliste) – opowiadanie André Gide'a z 1902 roku. Polski przekład Izabelli Rogozińskiej ukazał się w 1984 roku. Utwór jest uzupełnieniem opowiadania Ciasna brama.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
SJP.pl
1. nieuznawanie jakichkolwiek norm moralnych, kwestionowanie wszelkich zasad etycznych;
2. w filozofii: stanowisko etyczne, zgodnie z którym oceny moralne powinny być zastąpione przez inne kryteria
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieuznawanie norm moralnych
(1.2) filoz. pogląd filozoficzny dopuszczający jedynie kryteria pozamoralne jako podstawę wszelkich ocen, kwestionujący istniejące systemy etyczne i wzorce moralne
Immoralizm – stanowisko filozoficzne uważające za podstawę wszelkich ocen jedynie kryteria pozamoralne. Pogląd kwestionujący istniejące systemy etyczne i wzorce moralne, czasami wiążący się z zadaniem unieważnienia wszelkich wartości i postulatem stworzenia nowej etyki w miejsce starej. W wersji skrajnej (jako amoralizm) immoralizm domaga się w ogóle zniesienia wszelakiej etyki i moralnych ograniczeń jednostki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
sprzeczny z normami moralnymi; niemoralny, nieuczciwy
przymiotnik
(1.1) niepowiązany z jakimikolwiek normami moralnymi lub niezgodny z nimi
SJP.pl
Wiktionary
pogląd, według którego egzystencja człowieka nie kończy się wraz z jego śmiercią
Nieśmiertelność (łac. immortalitas) – życie, które nigdy się nie kończy, nieuleganie śmierci. W innych znaczeniach nieśmiertelność może oznaczać też posiadanie nieprzemijalnej wartości lub wieczną obecność i nieuleganie zmianom.
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: zdania wyrażające myśli, idee o nieprzemijającej wartości, np. porzekadła, aforyzmy, maksymy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od immunitet
Wiktionary
zwolnienie od odpowiedzialności; przywilej nietykalności
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. przywilej wyłączenia spod prawa ogólnego, który do czasu uchylenia blokuje odpowiedzialność karną; udzielany bywa zwykle ważnym urzędnikom państwowym, sędziom, dyplomatom, parlamentarzystom
(1.2) hist. przekazanie władzy sądowniczej nad ludnością obszaru w ręce posiadacza tych dóbr
(1.3) hist. zwolnienie dóbr feudała ze świadczeń na rzecz panującego.
Immunitet (łac. immunitas „uwolnienie od obciążeń”) – instytucja prawna, mocą której osoba z niej korzystająca nie podlega określonym przepisom, do przestrzegania których inne osoby są zobowiązane. Immunitet może też oznaczać ograniczenie odpowiedzialności prawnej danej osoby z tytułu pełnienia przez nią określonej funkcji. Istotą immunitetu jest więc wyłączenie spod określonego obowiązku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
uodpornienie, zwiększenie odporności immunologicznej organizmu na działanie czynników chorobotwórczych, uzyskane sztucznie w wyniku szczepień lub wstrzyknięcia surowicy odpornościowej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. uzyskiwanie odporności na chorobotwórczy patogen poprzez pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu;
Immunizacja, uodpornienie – pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu do wywołania odpowiedzi immunologicznej, w wyniku działania danego antygenu, prowadząc do powstania odporności immunologicznej na ten antygen. Istnieją dwa typu immunizacji:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dotyczący immunizacji, uodpornienia organizmu na działanie czynników chorobotwórczych (np. bariera immunizacyjna); uodporniający, odpornościowy
SJP.pl
substancja chemiczna (np. środek grzybobójczy) powodująca większą odporność roślin na określone czynniki chorobotwórcze
SJP.pl
uodporniać, zwiększać odporność immunologiczną organizmu na działanie czynników chorobotwórczych
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) biol. med. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z odpornością
Wiktionary
specjalista w dziedzinie immunobiologii, zajmujący się sposobami uodpornienia organizmów na zarazki
SJP.pl
1. dział biochemii i immunologii zajmujący się chemicznym aspektem odporności
2. potoczna nazwa działu badań laboratoryjnych zajmującego się oznaczaniem antygenów i przeciwciał
Immunochemia – gałąź immunologii, która zajmuje się przede wszystkim chemiczną strukturą antygenów, przeciwciał i innych elementów zjawisk immunologicznych (np. dopełniacza, interferonów itp.), a także fizykochemiczną stroną reakcji immunologicznych.
SJP.pl
Wikipedia
hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek chorobotwórczych w celu osłabienia naturalnej odporności organizmu, stosowane m.in. w terapii stanów alergicznych i transplantologii; immunosupresja
SJP.pl
hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu (np. lek immunodepresyjny); immunosupresyjny
SJP.pl
metoda rozdziału i identyfikacji białek na podstawie ich właściwości immunologicznych i elektroforetycznych
SJP.pl
metoda badania reakcji antygen-przeciwciało, stosowana w immunopatologii
SJP.pl
dotyczący immunogenetyki, działu genetyki zajmującej się badaniem genetycznych mechanizmów odpornościowych organizmu (np. badania immunogenetyczne)
SJP.pl
dział genetyki zajmujący się badaniem genetycznych mechanizmów odpornościowych organizmu
Immunogenetyka – gałąź immunologii zajmująca się genetycznymi zagadnieniami odporności na choroby zakaźne (np. malarię), choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów) oraz rolą genetyki w przeszczepianiu tkanek (np. zdolnością do przeszczepu narządów). Termin został po raz pierwszy zastosowany w 1936 r. w pracy naukowej Irwina i Cole'a.
SJP.pl
Wikipedia
zdolność antygenu do wywoływania reakcji odpornościowej
Immunogenność – zdolność substancji do wywołania przeciwko sobie swoistej odpowiedzi odpornościowej.
Jeśli dany antygen silnie aktywuje układ odpornościowy, mówimy, że jest silnie immunogenny, w przypadku słabego działania określamy go jako słabo immunogenny. Niektóre antygeny w ogóle mogą nie wywoływać odpowiedzi odpornościowej - określamy je jako nieimmunogenne.
SJP.pl
Wikipedia
posiadający zdolność do wywoływania reakcji odpornościowej organizmu, np. wirus immunogenny
SJP.pl
białko osocza wytwarzane przez limfocyty, broniące organizm przed atakującymi drobnoustrojami chorobotwórczymi; przeciwciało, immunoglobulina
Przeciwciało, antyciało (określenie bliskoznaczne: immunoglobulina) – rodzaj białka wydzielanego przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi odpornościowej typu humoralnego. Charakteryzuje się ono zdolnością do swoistego wiązania antygenów.
SJP.pl
Wikipedia
białko osocza wytwarzane przez limfocyty, broniące organizm przed atakującymi drobnoustrojami chorobotwórczymi; przeciwciało
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białkoi produkowane przez komórki układu odpornościowego w kontakcie z różnymi związkami chemicznymi
Przeciwciało, antyciało (określenie bliskoznaczne: immunoglobulina) – rodzaj białka wydzielanego przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi odpornościowej typu humoralnego. Charakteryzuje się ono zdolnością do swoistego wiązania antygenów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wykres graficzny odporności organizmu żywego
SJP.pl
dział hematologii zajmujący się immunologią
SJP.pl
specjalista w zakresie nauki zajmującej się odpornością organizmu oraz jego reakcjami na działanie czynników chorobotwórczych
Immunologia – dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo-obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplantaty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.
SJP.pl
Wikipedia
nauka zajmująca się odpornością organizmu oraz jego reakcjami na działanie czynników chorobotwórczych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biol. nauka o mechanizmach odpornościowych organizmu;
Immunologia – dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo-obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplantaty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. związany z immunologią, nauką o reakcjach organizmu na czynniki chorobotwórcze;
2. związany z taką reakcją organizmu
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z immunologią, dotyczący immunologii
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który reguluje pracę układu odpornościowego (immunologicznego)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. środek stosowany w procesie immunomodulacji, który aktywizuje mechanizmy odporności nieswoistej i prowadzi do regulacji odpowiedzi zapalnej organizmu, a w konsekwencji do spadku liczby infekcji
Wiktionary
lekarz zajmujący się chorobami układu odpornościowego
SJP.pl
dział immunologii zajmujący się nieprawidłowościami w funkcjonowaniu układu odpornościowego organizmu
Immunopatologia – dział nauk biomedycznych zajmujący się nieprawidłowościami w zakresie odporności organizmów na działanie czynników chorobotwórczych oraz substancji obcych (np. alergia, odrzucanie przeszczepu).
SJP.pl
Wikipedia
zdolność do wywoływania reakcji immunologicznej organizmu
SJP.pl
regulujący immunologiczną odpowiedź organizmu i oddziaływanie między limfocytami i makrofagami
SJP.pl
pobudzanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych w celu wzmocnienia układu odpornościowego organizmu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. med. pobudzanie układu odpornościowego do walki z patogenami;
Immunostymulacja – działanie substancji czynnej leku polegające na pobudzaniu układu odpornościowego organizmu.
Przykładem substancji o takim działaniu są: czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, interferony, albo lizaty bakterii, w tym autoszczepionki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: immunostymulacja; wzmacniający naturalną odporność organizmu (np. lek immunostymulacyjny, czynniki immunostymulacyjne)
SJP.pl
preparat naturalny, głównie pochodzenia roślinnego, pobudzający system odpornościowy organizmu
Immunostymulacja – działanie substancji czynnej leku polegające na pobudzaniu układu odpornościowego organizmu.
Przykładem substancji o takim działaniu są: czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, interferony, albo lizaty bakterii, w tym autoszczepionki.
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) farm. med. pobudzając układ odpornościowy do walki z patogenami
Wiktionary
SJP.pl
hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek chorobotwórczych w celu osłabienia naturalnej odporności organizmu, stosowane m.in. w terapii stanów alergicznych i transplantologii; immunodepresja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. spowalnianie procesu, podczas którego wytwarzane są przeciwciała i komórki odpornościowe, najczęściej farmakologicznie, za pomocą leków immunosupresyjnych;
Immunosupresja – hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych przez różne czynniki zwane immunosupresorami, najczęściej farmakologicznie przez leki immunosupresyjne (w przeszłości przez promieniowanie rentgenowskie).
Nieswoista immunosupresja ma na celu zmniejszenie reaktywności immunologicznej w stanach, w których reakcje immunologiczne organizmu są dla niego samego szkodliwe (np. odrzucanie przeszczepu, autoimmunizacja). Okres działania i głębokość immunosupresji zależna jest od wielu czynników, m.in. wrażliwości gatunkowej i osobniczej, a także dojrzałości immunologicznej, rodzaju i ilości antygenu, dawki środka immunosupresyjnego i okresu, kiedy go zastosowano oraz rodzaju odpowiedzi immunologicznej, tzn. typu humoralnego zależnego od obecności przeciwciał, lub komórkowego warunkowanego obecnością limfocytów T.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu (np. lek immunosupresyjny); immunodepresyjny
przymiotnik
(1.1) związany z immunosupresją
SJP.pl
Wiktionary
obumarcie neuronów współczulnych
SJP.pl
→ immunoterapia, np. leki immunoterapeutyczne
SJP.pl
metoda leczenia polegająca na pobudzaniu lub hamowaniu czynności układu odpornościowego
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. leczenie mające na celu podniesienie lub osłabienie naturalnej odporności organizmu;
Immunoterapia – zbiór metod polegających na modyfikacji czynności układu odpornościowego. Obejmuje:
Stosuje się je między innymi w leczeniu nowotworów, chorób autoimmunologicznych i transplantologii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: In My Not So Humble Opinion - moim nie tak skromnym zdaniem; imnsho
SJP.pl
akronim od: in my opinion - moim zdaniem, według mnie; imo
SJP.pl
Wikipedia
Imogena (oryg. ang. Imogen) – postać fikcyjna, występująca w komedii Williama Shakespeare’a pt. Cymbelin. Imogena jest uznawana za kobietę idealną, praktycznie pozbawioną wad; jest córką Cunobelinusa.
Według badaczy z Uniwersytetu w Oksfordzie prawidłowa pisownia jej imienia to Innogen, zaś zamiana dwóch liter n na m nastąpiła na skutek błędu edytorskiego w jednym ze wczesnych wydań tego utworu.
Wikipedia
[czytaj: aj-empi lub imp] akronim od angielskiego: international match point, międzynarodowy punkt meczowy; rodzaj punktacji w brydżu sportowym, stosowanej zwłaszcza w meczach między drużynami
SJP.pl
Wikipedia
skrót od:
1. imperatiwus (imperativus, imperatyw);
2. imprimatur; impr.
SJP.pl
1. zderzenie dwóch ciał niebieskich; impakt;
2. zderzanie się cząstek materiału skalnego powodujące ich pękanie;
3. zderzenie nasion z gładką powierzchnią powodujące pęknięcie okryw nasiennych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. astr. upadek meteorytu lub innego ciała niebieskiego na Ziemię lub inne ciało niebieskie
SJP.pl
Wiktionary
powstały w wyniku zderzenia dwóch ciał niebieskich; impaktowy
SJP.pl
zderzenie dwóch ciał niebieskich; impakcja; w znaczeniu: wpływ, efekt (z angielskiego: impact), np. impakt słów, krytyki, uważane za niepoprawne
SJP.pl
przyrząd służący do rozkładu aerozolowych składników stałych na frakcje wielkościowe
SJP.pl
powstały w wyniku zderzenia dwóch ciał niebieskich; impakcyjny
SJP.pl
środowiskowo: nadmierne przywiązywanie wagi do wpływu, jaki mają na naukę czasopisma o wysokim wskaźniku impact factor, dążenie do publikowania w tych czasopismach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała, która powstała lub została poważnie zmieniona pod wpływem uderzenia meteorytu, w wyniku czego stopieniu ze sobą uległy fragmenty meteorytu i skały, w którą uderzył;
Impaktyt (od ang. impact 'uderzenie, wstrząs' z łac. impactus) – nieformalna nazwa określająca typ skały, która powstała lub została poważnie zmieniona pod wpływem uderzenia meteorytu. Nazwa ta opisuje zarówno skały, które zostały zmienione bezpośrednio od uderzenia meteorytu, pod wpływem temperatury czy siły uderzenia, jak i skały osadowe zawierające domieszki materiałów pochodzenia pozaziemskiego.
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z impaktytem
przymiotnik
(1.1) przym. od impaktyt
SJP.pl
Wiktionary
1. gatunek antylopy zamieszkujący sawanny i busz w południowo-wschodniej Afryce;
2. samochód typu Chevrolet Impala
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Aepyceros melampus|ref=tak., gatunek afrykańskiej antylopy;
(1.2) zool. antylopa z gatunku impali (1.1)
(1.3) mot. samochód marki Chevrolet;
Impala zwyczajna (Aepyceros melampus) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), licznie występujący w południowej Afryce.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. hist. teoria o obecności Ciała Chrystusa w chlebie i winie po konsekracji;
Impanacja (łac. impanatio 'wchlebienie' od im- 'w-' i panis 'chleb') – pogląd dotyczący związku pomiędzy ciałem Chrystusa a chlebem w Eucharystii. Stanowisko to oparte jest na analogii do teorii unii hipostatycznej: na tej samej zasadzie, jak Bóg stał się ciałem w osobie Jezusa Chrystusa, tak staje się on chlebem w Eucharystii. Kościół katolicki uznał impanację za herezję, zaś Kościoły luterańskie odrzuciły ją w ramach przyjęcia Formuły Zgody.
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: bezstronność
SJP.pl
przestarzałe: bezstronny
SJP.pl
1. sytuacja bez wyjścia; zastój;
2. bicie młodszą z posiadanych kart w przewidywaniu, że przeciwnik nie ma czym jej przebić
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zastój, matnia
(1.2) karc. wymuszenie na przeciwniku zagrania niższą kartą, by ją następnie przebić wyższą
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od impas
Wiktionary
związany z impasem
SJP.pl
wypukłe nałożenie farby na płótno
Impast (wł. impasto – ugniatam) – technika stosowana w malarstwie olejnym lub akrylowym (rzadziej temperowym), polegająca na nakładaniu farby grubą, wypukłą warstwą przy pomocy pędzla lub szpachli.
W XVI i XVII wieku w malarstwie holenderskim, flamandzkim i włoskim, a w XVIII wieku także angielskim, technika impastu służyła do zaakcentowania efektów światła. Początki stosowania tej techniki można zaobserwować w twórczości renesansowych malarzy weneckich – Tycjana i Tintoretta, potem także w malarstwie barokowym, np. u Rubensa. W drugiej połowie XIX wieku impresjoniści pokrywali impastem większe partie obrazu dla uzyskania bardziej urozmaiconej faktury. Nakładając impast na całej powierzchni obrazu lub też w dużych jego partiach, uzyskuje się szorstką, niby rzeźbioną fakturę zwaną „pastoso”.
SJP.pl
Wikipedia
związany z impastem
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) polit. praw. procedura formalnego oskarżenia o przestępstwo osoby mającej immunitet i zajmującej wysokie stanowisko państwowe;
(1.2) polit. praw. usunięcie takiej osoby z zajmowanego stanowiska
Impeachment (/ɪmˈpitʃ mənt/, dosł. ang. „postawienie w stan oskarżenia”) – procedura pochodząca z anglosaskiej tradycji parlamentarnej, służąca realizacji odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta, wiceprezydenta i funkcjonariuszy cywilnych m.in. w USA. Procedura wszczynana jest przez parlament lub inne ciała legislacyjne państwa.
Wiktionary oraz Wikipedia
opór pozorny układów elektrycznych, akustycznych i mechanicznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. fiz. wielkość charakteryzująca przeciwstawianie się przepływowi prądu zmiennego w obwodzie elektrycznym;
Impedancja, impedancja zespolona, Z (od łac. impedimentum, przeszkoda) – wielkość fizyczna charakteryzująca zależność między natężeniem prądu i napięciem w obwodach prądu przemiennego (sinusoidalnie zmiennego).
Impedancja jest uogólnieniem oporu elektrycznego, charakteryzującego tę zależność w obwodach prądu stałego. Impedancja jest wielkością zespoloną. Część rzeczywista impedancji opisuje opór związany z prądem płynącym w fazie zgodnej z przyłożonym napięciem, część urojona – z prądem przesuniętym w fazie, który wyprzedza przyłożone napięcie lub jest opóźniony względem niego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z impedancją, dotyczący impedancji
SJP.pl
Wiktionary
w prawie: przeszkody niepozwalające na zawarcie związku małżeńskiego lub unieważniające małżeństwo; impedymenta
Przeszkody małżeńskie (łac. impedimenta matrimonii) – w Kościele katolickim pewne określone cechy osobiste i okoliczności rzeczowe, które nie pozwalają osobom nimi obarczonym na ważne zawarcie sakramentu małżeństwa. Czasem mniej ściśle używa się tego określenia również opisując okoliczności, które powodują, że dane małżeństwo zostało zawarte niegodziwie. Przeszkody dzieli się na:
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: przeszkoda, zawada
SJP.pl
w prawie: przeszkody niepozwalające na zawarcie związku małżeńskiego lub unieważniające małżeństwo; impedimenta
SJP.pl
imperata cylindryczna - azjatycki gatunek ozdobnej trawy
SJP.pl
imperatiwus, imperatyw; w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący czasownika;
2. czasownik w trybie rozkazującym
SJP.pl
imperativus, imperatyw; w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący czasownika;
2. czasownik w trybie rozkazującym
SJP.pl
1. tytuł nadawany zwycięskiemu wodzowi w starożytnym Rzymie w okresie republiki;
2. tytuł cesarza rzymskiego w starożytnym Rzymie od czasów Augusta;
3. dziedziczny tytuł panującego w niektórych monarchiach
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: dowódca wojskowy
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie w okresie republiki: zwycięski wódz, tytuł cesarza
(1.3) hist. polit. tytuł władcy w niektórych monarchiach
Imperator (łac. 'rozkazodawca' od imperium od czasownika imperare 'rozkazywać; rządzić' i końcówki -tor oznaczającej sprawcę czynności) – tytuł, który w czasach republiki żołnierze przyznawali w Rzymie zwycięskim wodzom, którzy samodzielnie prowadzili (suis auspiicis) i zwycięsko zakończyli wojnę, w której zabito minimum 5000 wrogów. Przyznanie tytułu oznaczało, że wódz wykazał w boju, iż jest godnym władzy pochodzącej od bogów, jaką powierzył mu lud, oraz że bogowie mu sprzyjają. Senat przyznawał nabożeństwa dziękczynne na cześć wodza (supplicationes). Najwyższym uznaniem ze strony senatu było przyznanie triumfu, którego ważność obowiązywała wtedy, gdy wódz złożył przed senatem sprawozdanie z wojny przed wejściem do miasta. Gdyby przedtem wszedł do miasta, utraciłby prawo do tego zaszczytu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
władczyni wielkiego państwa obejmującego wiele krajów i ludów; imperatorowa
SJP.pl
1. tytuł cesarzowej rosyjskiej; caryca, carowa;
2. władczyni wielkiego państwa obejmującego wiele krajów i ludów; imperatorka
Imperatorowa (The Scarlet Empress) – amerykański melodramat historyczny z 1934 roku, wyreżyserowany przez Josefa von Sternberga.
SJP.pl
Wikipedia
→ imperator (dawniej); imperatorski
SJP.pl
właściwy wielkiemu władcy, imperatorowi, cesarzowi lub należący do niego
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z imperatorem, dotyczący imperatora (np. imperatora Rosji)
SJP.pl
Wiktionary
1. w etyce: naczelna norma moralna, obowiązująca w sposób powszechny, bezwarunkowy i bezwzględny;
2. reguła, nakaz dotyczący dziedzin życia duchowego i społecznego;
3. imperativus, imperatiwus; w językoznawstwie:
a) tryb rozkazujący czasownika;
b) czasownik w trybie rozkazującym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nakaz, zwłaszcza moralny
Imperatyw (łac. imperativus – rozkazujący) – nakaz, reguła, zasada, która nie podlega dyskusji i którą można bezpośrednio wywieść z założeń teoretycznych. Imperatyw może mieć charakter zasady moralnej, artystycznej lub ideowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
siła nakazu, nieodparta konieczność
SJP.pl
1. stanowiący konieczność;
2. nakazujący
SJP.pl
skrót od: imperfektum (w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany)
SJP.pl
w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfektum
SJP.pl
w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfektum
Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany). Mówi o sytuacjach z przeszłości, które nie zostały jeszcze zakończone, lecz w przeciwieństwie do czasu Perfect nie odnosi się do teraźniejszości.
SJP.pl
Wikipedia
w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfectum
SJP.pl
miękki ser podpuszczkowy z krowiego mleka
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Wikipedia
zwolennik imperializmu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik imperializmu
SJP.pl
Wiktionary
zwolenniczka imperializmu
SJP.pl
dotyczący imperializmu, związany z imperializmem
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący imperializmu albo imperialistów; będący wyrazem działań mających na celu podporządkowanie świata
SJP.pl
Wiktionary
1. polityka zagraniczna państwa polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów;
2. w teorii marksistowskiej: ostatnia faza formacji kapitalistycznej, charakteryzująca się koncentracją kapitału, eskalacją konfliktów o strefy wpływów i zaostrzeniem antagonizmów klasowych, co nieuchronnie prowadzi do rewolucji komunistycznej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. polityka zagraniczna oparta na militaryzmie, dążenie do podporządkowania sobie innych krajów, stania się imperium
(1.2) polit. w marksizmie: ostatnie stadium kapitalizmu, cechujące się koncentracją produkcji i kapitału, a także nieobecnością wolnej konkurencji, a zamiast niej panowaniem monopoli
Imperializm (od łac. imperium) – polityka państw mocarstwowych, polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów; mianem imperializmu jest również nazywany okres historyczny zapoczątkowany w ostatniej ćwierci XIX wieku, odznaczający się światową dominacją kilku wielkich mocarstw.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób imperialny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest imperialne; cecha tych, którzy są imperialni
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: imperium
przymiotnik
(1.1) dotyczący imperium, charakterystyczny dla imperium
SJP.pl
Wiktionary
1. złota moneta bita w latach 1755-1897 w carskiej Rosji, o wartości 15 lub 10 rubli (na ziemiach polskich także pięciorublowa);
2. bity talar niemiecki z czasów Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego;
3. format papieru 63 x 95 cm;
4. górna część pojazdu konnego z miejscami do siedzenia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. numizm. złota moneta w Rosji carskiej, wartości 10-15 rubli srebrnych, będąca w obiegu w latach 1755–1917;
(1.2) daw. wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi
Imperiał (ros. империал) – wielorublowa złota moneta rosyjska wprowadzona do obiegu w 1755 i emitowana do 1917 r. Nazwa będąca pochodną od łac. imperialis (cesarski).
Wprowadzony za panowania cesarzowej Elżbiety imperiał był monetą 10-rublową zawierającą 11,61 g złota o próbie 916 (za Pawła I i Aleksandra I wynosiła ona 987). W obiegu znajdował się także 5-rublowy półimperiał o wadze 5,85 g. Po reformie walutowej Kankrina (1838) wartość imperiała ustalono na 10 rubli 30 kopiejek.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wielkie, potężne państwo podporządkowujące sobie inne kraje
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wielkie i potężne państwo, które podporządkowuje sobie inne kraje
(1.2) przen. wielkie przedsiębiorstwo lub organizacja mająca placówkaacówki w wielu miejscach na dużym obszarze
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie najwyższa władza państwowa (zarówno cywilna jak i wojskowa), należąca do konsulów, a później cesarzy
(1.4) praw. określony prawem zakres władzy decyzyjnej organów państwowych
Imperium (od łac. imperium) – struktura polityczna, władająca na wielkim obszarze terytorialnym. Pochodzi od łac. słowa imperium oznaczającego zakres władzy rzymskich najwyższych urzędników.
Imperium zorganizowane jest najczęściej wokół państwa, które jest mocarstwem, a jego władza polityczna, gospodarcza i kulturowa wykracza poza własne granice i rozciąga się na inne, podporządkowane jednostki polityczne. Imperium ma charakter ekspansjonistyczny. Powstaje na skutek podbojów i stanowią one ważną część jego potęgi (imperializm). Wewnątrz imperium wytwarza się natomiast pewien porządek społeczny, w ramach którego pokojowo funkcjonuje wiele różnych ludów i bytów politycznych poddanych jednej władzy zwierzchniej. Przykładem takiego porządku może być Pax Romana. Wewnętrzny porządek imperium ma charakter hierarchiczny i opiera się na przeciwstawieniu centrum (mocarstwo) i peryferii (państwa czy terytoria zależne, kolonie, ludy).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
książkowo: nieosobowy, bezosobowy
SJP.pl
niestosowne, bezczelne, obraźliwe zachowanie się wobec kogoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraźliwe, aroganckie lub niekulturalne słowa czy zachowanie skierowane wobec kogoś
SJP.pl
Wiktionary
niestosowne, bezczelne, obraźliwe zachowanie się wobec kogoś
SJP.pl
taki, który odznacza się obraźliwym, bezczelnym zachowaniem; arogancki, bezczelny, butny, zuchwały
przymiotnik
(1.1) arogancki, bezczelny
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) arogancko, bezczelnie
Wiktionary
osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie
SJP.pl
Wiktionary
kobieta arogancka, zuchwała, znieważająca innych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie
SJP.pl
Wiktionary
siła rozpędu, rozmachu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) siła rozpędu
(1.2) szybki ruch
(1.3) stpol. atak, uderzenie
SJP.pl
Wiktionary
określenie wykonawcze: gwałtownie, porywczo
„Impetuoso” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina i Marina Militare:
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: dochodzenie swoich praw
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. dochodzenie własnych praw
SJP.pl
Wiktionary
→ impetyk; raptuska, choleryczka, gwałtownica
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta porywcza, gwałtowna, wybuchowa
SJP.pl
Wiktionary
przestarzale: porywczość, gwałtowność, wybuchowość
SJP.pl
przestarzale: silnie i gwałtownie reagujący; popędliwy, wybuchowy
SJP.pl
osoba wybuchowa, gwałtowna; raptus, pasjonat
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek porywczy, gwałtowny, wybuchowy
SJP.pl
Wiktionary
Impexmetal Spółka Akcyjna – polskie przedsiębiorstwo przemysłu metalowego, działające głównie na rynku metali kolorowych oraz stali, w sektorze półfabrykatów metalowych oraz łożysk.
Wikipedia
tkanka, narząd bądź proteza wszczepiane do organizmu w celu zastąpienia usuniętych, uszkodzonych lub nieczynnych tkanek lub narządów; wszczep
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu;
Implant (z łac. im 'w' i plantare 'sadzić'), wszczep – ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu. Najczęściej stosowane są implanty zastępujące tkanki twarde.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zabieg chirurgiczny polegający na wprowadzeniu na stałe do organizmu jakiegoś ciała obcego;
2. przesadzanie roślin z jednego miejsca w drugie;
3. zagnieżdżenie się zapłodnionego jaja ssaka w nabłonku macicy
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
lekarz specjalizujący się we wszczepianiu implantów
SJP.pl
dział medycyny zajmujący się wszczepianiem implantów
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
dziedzina stomatologii zajmująca się odbudową protetyczną na implantach
SJP.pl
Wikipedia
1. osadzać coś, wszczepiać, np. obce ciało lub obce komórki w organizmie;
2. przesadzać rośliny z jednego miejsca na drugie;
3. implantować się - zagnieżdżać się gdzieś, wszczepiać się w coś
SJP.pl
→ implant
SJP.pl
1. wersja programu, języka programowania lub systemu operacyjnego przystosowana do pracy na danym typie komputera
2. adaptacja programu, języka programowania lub systemu operacyjnego do pracy na danym typie komputera
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. urz. wdrożenie czegoś w życie;
Implementacja (ang. implementation) – inaczej wdrożenie, przystosowanie, np.:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
opracować lub opracowywać implementację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|implementować.
Wiktionary
[czytaj: imPLIc-ite] z łaciny:
1. do wywnioskowania z kontekstu, domyślnie (w przeciwieństwie do explicite);
2. włącznie, włączając
SJP.pl
taki, którego trzeba się domyślić, wnioskowany z kontekstu; domyślny
SJP.pl
1. konsekwencja, następstwo;
2. zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli..., to...; zdanie warunkowe
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) następstwo, konsekwencja
(1.2) log. stosunek wynikania zachodzący między dwoma zdaniami
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. konsekwencja, następstwo;
2. zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli..., to...; zdanie warunkowe
SJP.pl
dotyczący implikacji
SJP.pl
w matematyce: taki iloczyn literałów, że dla wszystkich wektorów binarnych, dla których jest on równy jedności, funkcja f jest równa jedności
SJP.pl
figura retoryczna lub manipulacja językowa sugerująca jakąś treść, ale nie wyrażająca jej wprost
Implikatura konwersacyjna („znaczenie implikowane”) – termin Paula Grice'a oznaczający sens niedosłowny i niekonwencjonalny pewnych wypowiedzi. Implikatury różnią się zarówno od takich znaczeń wypowiedzi, które są generowane i rozumiane w ramach kodu językowego, jak i takich, które są jedynie presuponowane. Sygnałem pojawienia się implikatury jest m.in. ostentacyjne naruszenie przez jednego z uczestników komunikacji reguły konwersacyjnej. Wypowiedź wyłamująca się z reguł konwersacji, jeśli jest taka intencjonalnie (a nie jest wynikiem pomyłki bądź nieporozumienia), niesie ze sobą szczególne, aluzyjne znaczenie (właśnie implikaturę), które odbiorca powinien potrafić rozszyfrować. Na przykład w wymianie zdań: – Chciałbym wyjechać na Teneryfę. – A ja chciałbym dostać Nagrodę Nobla., drugie zdanie zawiera implikowane znaczenie 'twój wyjazd na Teneryfę jest marzeniem, którego nie da się zrealizować'.
SJP.pl
Wikipedia
1. przypisywać coś komuś; imputować;
2. przekazywać coś nie wprost; sugerować;
3. stawać się podstawą do sformułowania określonego wniosku; wskazywać;
4. prowadzić do jakiegoś skutku;
5. implikować się:
a) być wnioskiem czegoś;
b) być skutkiem czegoś
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pociągać za sobą
(1.2) przypisywać coś komuś
SJP.pl
Wiktionary
w fizyce: wybuchnąć, wybuchać do wewnątrz
SJP.pl
1. gwałtowne zapadnięcie się, skoncentrowanie się materii, np. spowodowane zewnętrznym ciśnieniem;
2. początkowy moment artykulacji spółgłosek zwartych (w języku polskim: p, k, t)
SJP.pl
Wikipedia
→ implozja
SJP.pl
czworokątny basen w posadzce atrium w domach etruskich i rzymskich; impluwium
Impluvium – w domu rzymskim prostokątny basen w posadzce atrium, zbierający wodę deszczową spływającą z dachu przez otwór compluvium.
Zajmował centralne miejsce i był najważniejszym elementem architektonicznym tego pomieszczenia. Wykładano go mozaiką, marmurem. W późniejszych czasach wyposażano go w fontannę. Wodę z impluvium często odprowadzano rurami do cysterny w podziemiach domu i wykorzystywano np. do celów higienicznych.
SJP.pl
Wikipedia
czworokątny basen w posadzce atrium w domach etruskich i rzymskich; impluvium
Impluvium – w domu rzymskim prostokątny basen w posadzce atrium, zbierający wodę deszczową spływającą z dachu przez otwór compluvium.
Zajmował centralne miejsce i był najważniejszym elementem architektonicznym tego pomieszczenia. Wykładano go mozaiką, marmurem. W późniejszych czasach wyposażano go w fontannę. Wodę z impluvium często odprowadzano rurami do cysterny w podziemiach domu i wykorzystywano np. do celów higienicznych.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) coś, czego nie da się zmierzyć (np. uczucie), ale co ma istotny wpływ na sytuację oraz przebieg wydarzeń
Wiktionary
rzecz nieuchwytna, niematerialna i niemierzalna, jednak o realnym wpływie
SJP.pl
wzbudzać podziw, uznanie; podobać się komuś, olśniewać
czasownik
(1.1) wzbudzać w kimś uznanie, podziw
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imponować.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób, który komuś imponuje
Wiktionary
budzący podziw, zachwycający, olśniewający, wspaniały
przymiotnik
(1.1) wzbudzający uznanie i zachwyt
(1.2) godny podziwu z powodu rozmiarów
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od import
Wiktionary
1. towary przywiezione z zagranicy;
2. odpłatny przywóz towarów z zagranicy lub odpłatne świadczenie usług przez kontrahenta zagranicznego;
3. umieszczenie w danej aplikacji tekstu, rysunku itp., stworzonego przy pomocy innej aplikacji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. ekon. przywóz towarów, usług lub kapitału z zagranicy w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym;
(1.2) zaimportowane towary
Import (z łac. in „do” + portare „nieść”) – zakup towarów lub usług za granicą w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym (krajowym).
Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce importem można określić zakup towarów lub usług w krajach spoza Unii Europejskiej (np. Stany Zjednoczone, Chiny) oraz przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku zakupu towarów lub usług w krajach Unii Europejskiej należy mówić o zakupie wewnątrzwspólnotowym. Mianem importu kapitału określa się również napływ kapitału do kraju z zagranicy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w logice: włączenie do poprzednika implikacji jednego z członów następnika;
2. książkowo: sprowadzenie, import
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. osoba lub podmiot gospodarczy, który sprowadza towary z zagranicy
Import (z łac. in „do” + portare „nieść”) – zakup towarów lub usług za granicą w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym (krajowym).
Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce importem można określić zakup towarów lub usług w krajach spoza Unii Europejskiej (np. Stany Zjednoczone, Chiny) oraz przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku zakupu towarów lub usług w krajach Unii Europejskiej należy mówić o zakupie wewnątrzwspólnotowym. Mianem importu kapitału określa się również napływ kapitału do kraju z zagranicy.
Wiktionary oraz Wikipedia
→ importer
SJP.pl
→ import
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z importerem lub importerami, dotyczący importerów
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) ekon. zużywający dużo importowanych środków
Wiktionary
1. w ekonomii: sprowadzić, sprowadzać towary z zagranicy, aby wykorzystywać je (sprzedawać) na rynku własnego kraju;
2. wczytać, wczytywać dokument do programu komputerowego po jego uprzedniej konwersji
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaimportować)
(1.1) hand. sprowadzać towary z innych krajów
(1.2) inform. umieszczać w danym programie coś utworzonego w innym programie
(1.3) daw. wnosić opłatę
SJP.pl
Wiktionary
związany z importem
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z importem, dotyczący importu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) śrpol. natręt, ktoś naprzykrzający się
Wiktionary
kamienny blok między głowicą kolumny a sklepieniem lub arkadą, typowe dla architektury bizantyjskiej; nasadnik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. kamienna płyta lub blok stanowiące podporę dla łuku, arkady lub żebra sklepienia
Impost, nasadnik – w architekturze, element w formie płyty lub bloku, stanowiący przejście między głowicą podpory a dźwiganym przez nią elementem (np. łukiem arkady). Impost mógł przybrać formę głowicy i podpora w efekcie otrzymywała podwójną głowicę (tzn. na jedną głowicę nasadzona była druga, zwana nasadnikową).
Impost znany był od starożytnego Rzymu, popularny w architekturze bizantyjskiej, rozpowszechniony w czasach renesansu, baroku i klasycyzmu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
impostacja głosu:
a) prawidłowe postawienie głosu
b) w nauce śpiewu: usprawnianie funkcji narządów uczestniczących w emisji głosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek podszywający się pod czyjś tytuł lub godność
Wiktionary
dawniej: osoba przywłaszczająca sobie cudze nazwisko, godność itp.; szalbierz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek podszywający się pod czyjś tytuł lub godność
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
niemożność, niezdolność do zrobienia czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niemożność zrobienia, dokonania czegoś, mimo że jest to konieczne
SJP.pl
Wiktionary
1. niezdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego; niemoc płciowa;
2. przestarzałe: niezdolność do działania; niemoc, bezsilność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. niezdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego;
(1.2) przen. niezdolność do działania
Impotencja, niemoc płciowa, zaburzenia erekcji – dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Impotencję można podzielić na pierwotną i wtórną (występującą po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ impotent
SJP.pl
1. mężczyzna cierpiący na impotencję;
2. przenośnie: człowiek bezsilny, niezdolny do działania
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś cierpiący na impotencję
(1.2) ktoś niezdolny do działania
Impotencja, niemoc płciowa, zaburzenia erekcji – dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Impotencję można podzielić na pierwotną i wtórną (występującą po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ impotent
SJP.pl
niezdolny do działania, pozbawiony mocy; gnuśny, inercyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. rozkład stron publikacji na arkuszu drukarskim;
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
skrót od: imprimatur; imp.
SJP.pl
potocznie: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impreza, jubel, balanga, party
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. impreza
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od impregnat
Wiktionary
1. nasycenie materiału odpowiednimi substancjami w celu konserwacji lub nadania określonych właściwości
2. przenikanie jakiejś substancji do porów i kanalików innej substancji
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. nasycanie materiału innym środkiem, by zmienić jego właściwości fizyczne lub chemiczne, np. w celu zabezpieczenia
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
służący do impregnacji; impregnujący
SJP.pl
urządzenie do nasycania nasiąkliwych materiałów cieczami impregnującymi; nasycarka
SJP.pl
substancja zabezpieczająca materiał przed szkodliwymi czynnikami; impregnator
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja impregnująca
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
substancja zabezpieczająca materiał przed szkodliwymi czynnikami; impregnat
SJP.pl
1. nasycać materiał impregnatem w celu konserwacji albo nadania określonych właściwości
2. o substancji: przenikać do innej substancji, wypełniać jej pory, kanaliki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. bud. nasączanie jakiegoś materiału płynem, najczęściej w celu konserwacji
Wiktionary
przestarzale:
a) zaklęcie, zaklinanie
b) przekleństwo, złorzeczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. sztuka drukarska, druk
(1.2) daw. wpływ
Wiktionary
1. dewiza na godle;
2. motto, sentencja, maksyma
SJP.pl
1. organizowanie imprez artystycznych lub podróży, występów, spotkań artysty albo sportowca;
2. instytucja zajmująca się takim organizowaniem
SJP.pl
osoba organizująca imprezy (np. koncerty, przedstawienia, widowiska) o charakterze niestałym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która organizuje imprezy artystyczne, odpowiada za spotkania, konferencje, podróże itp. artysty, sportowca lub grupy;
Impresario (z wł. impresa „przedsiębiorca”) – osoba organizująca, a często również finansująca, koncerty, spektakle teatralne i operowe; analogicznie do producenta filmowego w przemyśle filmowym i telewizyjnym oraz aniołów biznesu w biznesie. Impresario odpowiada również za spotkania, konferencje, podróże itp. artysty, sportowca lub grupy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zajmujący się organizowaniem imprez artystycznych lub artysty albo sportowca;
2. teatr impresaryjny - teatr bez własnego stałego zespołu aktorskiego, wystawiający spektakle przygotowane gdzie indziej; scena impresaryjna
SJP.pl
1. wrażenie, doznanie, subiektywne odczucie;
2. nastrojowy obraz, opis literacki lub utwór muzyczny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ulotne wrażenie
(1.2) szt. liter. muz. film. utwór, obraz lub film o charakterze subiektywnym i nastrojowym
(1.3) przest. wywieranie wrażenia
SJP.pl
Wiktionary
malarz malujący w nurcie impresjonizmu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. liter. muz. film. przedstawiciel impresjonizmu, osoba tworząca w duchu impresjonizmu, tj. utrwalająca w swoich utworach własne, subiektywne oraz często ulotne wrażenia
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. liter. muz. film. przedstawicielka impresjonizmu, kobieta tworząca w duchu impresjonizmu, tj. utrwalająca w swoich utworach własne, subiektywne oraz często ulotne wrażenia
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla impresjonizmu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest impresjonistyczne; cecha tych, którzy są impresjonistyczni
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. liter. muz. film. związany z impresjonizmem, dotyczący impresjonizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) szt. liter. muz. film. charakterystyczny dla impresjonizmu
SJP.pl
Wiktionary
nurt w sztuce powstały w XIX wieku, w którym artyści starali się oddać swoje subiektywne, ulotne wrażenia i odczucia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. szt. nurt w sztuce europejskiej i amerykańskiej drugiej połowy XIX wieku;
Impresjonizm (fr. impressionisme, łac. impressio „odbicie, wrażenie”) – kierunek w kulturze europejskiej, później także w amerykańskiej, zapoczątkowany przez paryskich malarzy i trwający kilka dekad na przełomie XIX i XX wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: drukarz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. drukarz
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
odnoszący się do wrażeń, impresywny
SJP.pl
1. cecha czegoś opartego na subiektywnych myślach lub odczuciach; impresyjność;
2. cecha czegoś nakłaniającego do jakiegoś przekonania lub jakiejś czynności
SJP.pl
1. impresyjny, wrażeniowy;
2. w odniesieniu do funkcji mowy ludzkiej: polegający na oddziaływaniu na rozmówcę za pomocą znaków językowych
przymiotnik
(1.1) książk. impresyjny, wrażeniowy
(1.2) jęz. w odniesieniu do funkcji mowy ludzkiej: polegający na oddziaływaniu na rozmówcę za pomocą znaków językowych
SJP.pl
Wiktionary
1. widowisko (np. koncert, zawody sportowe) organizowane w celach rozrywkowych, propagandowych;
2. potocznie:
a) zamiar podjęcia jakichś działań;
b) zabawa, przyjęcie;
3. samochód typu Subaru Impreza
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zabawa, przyjęcie
(1.2) wydarzenie kulturalne lub sportowe
(1.3) daw. przedsięwzięcie
(1.4) stpol. zamysł, chęć
Impreza – wydarzenie kulturalne o różnorodnej treści i formie, przeznaczone dla publiczności.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: impreza (zabawa, przyjęcie)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: impreza
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: bawić się, uczestniczyć w zabawach, przyjęciach itp.; balangować, baletować
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. spędzać czas na imprezach, spotkaniach towarzyskich, zwykle z alkoholem i tańcami
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. uczestniczenie w zabawach towarzyskich, potańcówkach, zakrapianych spotkaniach
Wiktionary
żartobliwie: uczestnik imprez
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba często uczestnicząca w imprezach
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: kobieta, która często uczestniczy w imprezach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta często uczestnicząca w imprezach
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: lokal przeznaczony do imprez
SJP.pl
związany z imprezą
przymiotnik relacyjny
(1.1) przeznaczony na imprezy; związany z imprezą, dotyczący imprezy
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla imprez
SJP.pl
Wiktionary
zezwolenie autora lub redakcji na druk dzieła po wprowadzeniu ostatecznych korekt; w publikacjach religijnych oznacza zgodę władz Kościoła katolickiego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kośc. adm. kościelne pozwolenie na druk;
Imprimatur (łac. „niech będzie odbite”) – w publikacjach kościelnych pozwolenie na druk książki, oficjalna aprobata władz kościelnych, wydawana zazwyczaj przez miejscowego biskupa (ordynariusza) lub generała/prowincjała zakonu.
Dawniej formuła ta była umieszczana i na innych dziełach, których poprawność merytoryczna i typograficzna była sprawą wielkiej wagi, np. na farmakopeach.
Imprimatur umieszcza się na odwrocie strony tytułowej dzieła lub za przedmową.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nade wszystko, przede wszystkim
SJP.pl
marka wydawnicza tworzona w celu publikacji wydawnictw określonego rodzaju
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. specjalna marka wydawnicza, pod którą wydawca publikuje określony rodzaj książek;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. ptak uwarunkowany od człowieka, poddany imprintingowi podczas hodowli
Imprint – marka wydawnicza, pod którą wydawca publikuje określony rodzaj wydawnictw. Podmiot wydawniczy jako przedsiębiorca ma tylko jedną firmę (czyli nazwę, pod którą prowadzi działalność gospodarczą), jednak w celu rozróżnienia charakteru różnych publikacji może posługiwać się więcej niż jedną marką wydawniczą.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. mechaniczne urządzenie służące do ręcznej akceptacji transakcji dokonywanych za pomocą wypukłych kart płatniczych;
Imprinter – urządzenie służące do ręcznej akceptacji tłoczonych (embosowanych) kart bankowych. Zwane są również żelazkami bądź ręcznymi powielaczami. Obecnie prawie całkiem zastąpione przez nowocześniejsze urządzenia elektroniczne, wykorzystywane w sytuacjach awaryjnych.
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
potocznie: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impreza, jubel, balanga, party
Teatr improwizowany (znany także jako impro) – forma teatru, w którym aktorzy grają spontanicznie, bez scenariusza. Współczesny teatr improwizacyjny miał swój początek na zajęciach prowadzonych przez Violę Spolin (szkoła amerykańska) i Keitha Johnstone’a (szkoła angielska) w latach 50. XX wieku. Viola Spolin – autorka książki „Improvisation for the theatre” – stworzyła reżyserskie techniki pracy z aktorami, które pomagają rozwijać spontaniczność i bardziej koncentrować się na chwili obecnej. Tworząc ćwiczenia i gry improwizacyjne, chciała pomóc aktorom odblokować potencjał twórczej ekspresji i rozwinąć kreatywność. Techniki improwizacji stworzone przez Violę Spolin używane są obecnie przez reżyserów, aktorów teatralnych i filmowych, komików oraz pisarzy.
SJP.pl
Wikipedia
poczucie niemocy twórczej
SJP.pl
[czytaj: ęprąpti]
1. utwór dramatyczny o charakterze rewii, komedio-balet wystawiany z muzyką na scenie dworskiej;
2. utwór improwizowany, powstały bez przygotowania
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. utwór muzyczny składający się z trzech części o nastroju lirycznym i improwizacyjnym
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Improperia (łac. skargi, wyrzuty, narzekania) – antyfony śpiewane podczas liturgii Wielkiego Piątku we wszystkich historycznych kościołach chrześcijańskich, m.in. katolickim i luterańskim. W Kościele katolickim wykonywane są podczas Adoracji Krzyża w Wielki Piątek.
Wikipedia
1. spontaniczne działanie bez przygotowanego z góry planu;
2. efekt takiego działania;
3. tworzenie utworu muzycznego, wiersza lub przemowy ad hoc, bez przygotowania;
4. utwór powstały w ten sposób
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) komponowanie muzyki, pisanie utworów, wygłaszanie przemówień pod wpływem chwili i bez przygotowania
(1.2) wynik działania będącego improwizacją (1.1)
(1.3) działanie pod wpływem chwili, nieprzygotowane zawczasu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
dotyczący improwizacji
SJP.pl
autor improwizacji, wykonujący coś (np. utwór muzyczny) bez przygotowania
SJP.pl
autorka improwizacji, wykonująca coś (np. utwór muzyczny) bez przygotowania
SJP.pl
SJP.pl
wykonywać coś, działać bez przygotowania
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaimprowizować)
(1.1) prezentować, wykonywać coś bez przygotowania
(1.2) przen. wykonywać z jakichkolwiek dostępnych materiałów
SJP.pl
Wiktionary
wykonywać coś, działać bez przygotowania
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. drukować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imprymować.
Wiktionary
1. coś, co pobudza, zachęca do działania; bodziec;
2. krótkotrwały stan czynny przewodzony wzdłuż włókna mięśniowego lub nerwowego;
3. przebieg zmian wielkości fizycznej (np. napięcia elektrycznego) różniącej się od zera (lub wartości stałej) w ciągu bardzo krótkiego czasu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. krótki stan przewodzony poprzez włókno mięśniowe albo nerwowe
(1.2) fiz. zmiana wielkości trwająca w bardzo krótkim czasie
(1.3) przen. podnieta, pobudka do działania
(1.4) telekom. jednostka naliczania połączenia głosowego
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w fizjologii: wysyłanie impulsów nerwowych
SJP.pl
urządzenie zapisujące przebieg impulsów elektrycznych
SJP.pl
1. → impuls;
2. lody impulsowe - lody kupowane pod wpływem impulsu (nagłej i spontanicznej chęci zrobienia czegoś) i najczęściej zjadane od razu, np. rożki, wafle, lody na patyku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób impulsywny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: impulsywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: impulsywny
SJP.pl
popędliwość, emocjonalność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest impulsywne; cecha tych, którzy są impulsywni
SJP.pl
Wiktionary
1.
a) działający pod wpływem bodźca, bez większego namysłu, reagujący natychmiast; popędliwy, porywczy, gwałtowny;
b) świadczący o takich cechach, np. impulsywna odpowiedź; popędliwy, porywczy, gwałtowny;
2. zachodzący pod wpływem chwili, impulsu; odruchowy
przymiotnik
(1.1) taki, który szybko i wyraziście reaguje na bodźce; taki, który jest porywczy
(1.2) taki, który jest wynikiem działania impulsu
SJP.pl
Wiktionary
przypisanie komuś złych intencji; posądzenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posądzenie, przypisanie komuś złych intencji
(1.2) mat. uzupełnienie brakujących danych przez wartości sztucznie skonstruowane, np. przez średnią danej zmiennej, w celu zastosowania metod statystycznych wymagających pełnych danych;
Imputacja – sztuczne wstawienie pewnych wartości do tabeli danych. Na ogół imputacja jest wykonywana w celu usunięcia tzw. braków danych, czyli wartości nieznanych. Wiele metod statystycznych nie akceptuje bowiem obserwacji z brakami danych.
Istnieje wiele różnych metod uzupełniania braków danych (ang. missing data imputation), najprostszą jest zastąpienie braków danych średnią ze wszystkich wartości danej zmiennej w próbce.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przypisywać komuś złe intencje; obmawiać
czasownik
(1.1) przypisywać komuś coś (zwykle coś ujemnego), dopatrywać się w czyimś postępowaniu złych intencji
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imputować.
Wiktionary
węgierskie imię męskie
Emeryk, Amalaryk, Amalryk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze starogermańskiego imienia Amalaryk, oznaczającego „władca Amalów” (Amalowie według gockiej legendy to ród królewski pochodzenia boskiego). Człon amal może także oznaczać „gorliwy” lub „dzielny, aktywny”. Emeryk może wywodzić się również z saksońskiego Emmerich, oznaczającego „zawsze bogaty”.
SJP.pl
Wikipedia