rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji, w Baszkortostanie i Tatarstanie, lewy dopływ Kamy w dorzeczu Wołgi;
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Ikatem (rzeką na Syberii w Rosji)
Wiktionary
1. krzew z rodziny ikacynowatych;
2. alkaloid ekstrahowany z tego krzewu
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu ostrokrzewowców
SJP.pl
o cechach ikacynowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
modraszek ikar - motyl dzienny z rodziny modraszkowatych; mnogooczak lazurek
Ikar (gr. Ἴκαρος Íkaros, łac. Icarus) – w mitologii greckiej syn Dedala i Naukrate, niewolnicy władcy Krety – Minosa.
Dedal, ojciec Ikara, był ateńskim kowalem. Mimo że należał do najwybitniejszych rzemieślników i wynalazców, jego uczeń Talos prześcignął go w sztuce – zazdrosny Dedal zabił go więc, po czym uciekł z Aten na rządzoną przez Minosa Kretę. Tam na życzenie króla wybudował Labirynt, budowlę mającą być siedzibą Minotaura, potwora o kształcie pół człowieka, pół byka, spłodzonego przez żonę Minosa Pazyfae i byka – była to kara zesłana na władcę przez Posejdona.
SJP.pl
Wikipedia
grecka wyspa na Morzu Egejskim
Ikaria (gr. Ικαρία) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Ikaria, w gminie Ikaria.
W 2011 roku liczyła 8423 mieszkańców, mając powierzchnię 255 km². Główna miejscowość to Ajos Kirikos.
SJP.pl
Wikipedia
→ Ikaria; ikaryjski
SJP.pl
→ Ikar; ikaryjski
SJP.pl
autobus marki Ikarus
Ikarus – przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji autobusów. Jego główna siedziba mieści się w Budapeszcie na Węgrzech. Autobusy produkowane są w Székesfehérvárze. Ikarus należał do 2006 roku do koncernu Irisbus.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Ikarii
SJP.pl
mieszkanka Ikarii
SJP.pl
1. → Ikar; ikarowy;
2. → Ikaria; ikariański;
3. → Ikaryjczyk
przymiotnik
(1.1) dotyczący Morza Ikaryjskiego
SJP.pl
Wiktionary
właściwość fonetyczna niektórych chorwackich dialektów, w których historyczną samogłoskę "ĕ" wymawia się jak "i"
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Indywidualne Konto Emerytalne
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = ekon. indywidualne konto emerytalne;
Indywidualne konto emerytalne (IKE) – dobrowolna forma ubezpieczenia społecznego w Polsce, stanowiąca element tzw. III filaru emerytalnego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
szwedzki koncern meblarski; Ikea
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego, nazwa własna
(1.1) szwedzka firma produkująca meble i artykuły dekoracyjne;
(1.2) marka produktów sprzedawanych przez firmę IKEA (1.1)
(1.3) sklep należący do firmy IKEA (1.1)
IKEA (albo Ikea) – przedsiębiorstwo z siedzibą w Holandii, zajmujące się produkcją oraz sprzedażą mebli, a także artykułów dekoracyjnych, założone przez Ingvara Kamprada w 1943 roku w Szwecji. Nazwa jest akronimem od wyrazów: Ingvar, Kamprad, Elmataryd, Agunnaryd.
Do 1967 roku firma używała zapisu Ikéa. Od 2008 roku jest jednym z największych sprzedawców mebli na świecie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. sztuka układania kompozycji kwiatowych, pochodząca z Japonii;
2. kompozycja ułożona według tej sztuki;
3. naczynie do układania kwiatów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tradycyjna japońska sztuka układania kompozycji z kwiatów i innych części roślin;
(1.2) kompozycja ułożona według zasad sztuki ikebana (1.1)
(1.3) naczynie do układania kompozycji ikebana (1.2)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: ikebana
SJP.pl
→ ikebana, np. kompozycja ikebanowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru
Ikiel (rum. Ichel) – rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru. Ma 101 kilometry długości, co czyni ją 8 najdłuższą rzeką w Mołdawii.
Roczny przepływ wody wynosi 20,5 mln m³, a średni wynosi 0,7 m³/s
Woda w rzece jest silnie zanieczyszczona, a brzegi są w wielu miejscach zaśmiecone odpadami z gospodarstw domowych.
Wiktionary oraz Wikipedia
w semiotyce: znak nazywający przedmioty, rzeczy, stan rzeczy
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: ikonografia
SJP.pl
1. obraz o tematyce religijnej w sztuce wschodniochrześcijańskiej i bizantyjskiej
2. niewielki znak graficzny symbolizujący folder, plik, program lub polecenie, stosowany w informatyce w aplikacjach z graficznym interfejsem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rel. obraz sakralny, malowany na drewnie, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne;
(1.2) przen. osoba lub rzecz symbolizująca jakieś zjawisko, podziwiana w danej branży
(1.3) inform. niewielki obrazek widoczny na ekranie, symbolizujący określony plik, folder, aplikację lub program i stanowiący odsyłacz uruchamiający je;
Ikona (gr. εἰκών eikón „obraz”) – obraz sakralny powstały w kręgu kultury bizantyńskiej, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne, charakterystyczny dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, w tym prawosławnego i greckokatolickiego. Pierwowzorem ikon były (prawdopodobnie, ponieważ nie ma pewności wśród historyków sztuki) portrety grobowe z Fajum lub wczesnochrześcijańskie malarstwo katakumbowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność, ikonowość;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś; ikonowość;
3. cecha czegoś przypominającego swym kształtem to, co przedstawia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ikoniczne; cecha tych, którzy są ikoniczni
SJP.pl
Wiktionary
ikonowy;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. dawna nazwa miasta Konya w Turcji
Konya (gr. Ἰκόνιον Ikónion, łac. Iconium, dawniej także osm. قونیه Koniah, Konieh, Qunia) – miasto w południowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u północnego podnóża Taurusu, stolica prowincji Konya. Według danych z 31 grudnia 2013 r. liczy ponad dwa miliony mieszkańców.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. mała ikona;
2. graficzny znak na monitorze komputera otwierający program, plik, folder itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała ikona
(1.2) ekspresywnie o kimś lub czymś będącym ikoną, symbolem czegoś
(1.3) inform. schematyczna ilustracja jakiejś rzeczy, oprogramowania albo czynności, wyświetlana na ekranie monitora, spotykana często w informatyce, grach komputerowych i Internecie, po kliknięciu której przeprowadzana jest określona operacja w systemie
SJP.pl
Wiktionary
→ ikonka
SJP.pl
osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z obrazem
Wiktionary
członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoklasta, obrazoburca
SJP.pl
człowiek broniący czci obrazów świętych; obrazochwalca
SJP.pl
oddawanie czci ikonom i symbolom rzeczy świętych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. oddawanie czci ikonom
Ikonodulia (gr. douleía „służba niewolnicza, niewola”) – oddawanie czci ikonom, obrazom, wizerunkom bóstwa i symbolom rzeczy świętych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonografik, ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonografik, ikonolog;
3. osoba tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat
Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).
SJP.pl
Wikipedia
1. dziedzina historii sztuki zajmująca się opisem i interpretacją dzieł plastycznych i występujących na nich motywów;
2. ogół związanych ze sobą dzieł plastycznych;
3. nauka pomocnicza historii zajmująca się badaniem dzieł plastycznych jako źródeł informacji historycznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. pisanie ikon
(1.2) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;
(1.3) książk. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką
(1.4) książk. przedstawienie wizualne
(1.5) książk. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu
Ikonografia (gr. eikonograhpia - 'przedstawienie, wyobrażenie' od eikon - 'obraz', grahpia - 'opis') – dziedzina badań historii sztuki, której zadaniem jest opis i interpretacja elementów treściowych i symbolicznych w dziełach sztuki. Termin użyty w piśmiennictwie greckim jako eikonographia ma oznaczenie przedstawienia obrazowego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikoniczność, ikonowość;
2. cecha czegoś będącego przedstawieniem wizualnym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nauk. związany z ikonografią (nauką)
(1.2) szt. będący przykładem ikonografii
SJP.pl
Wiktionary
ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog
SJP.pl
ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką
(1.2) szt. graficzna wizualizacja informacji
SJP.pl
Wiktionary
1. kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonopiska;
2. kobieta tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat;
3. mała ikonografika
SJP.pl
członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoburca, obrazoburca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przeciwnik kultu obrazów, wizerunków i figur religijnych
Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
→ ikonoklazm; obrazoburczy
SJP.pl
ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum; obrazoburstwo
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum;
Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
oddawanie czci obrazom i figurom religijnym
Kult obrazów, kult wizerunków, ikonolatria – element kultu religijnego większości religii przejawiający się wykorzystaniem materialnych wytworów kultury – sztuk plastycznych – w różnorakich przejawach indywidualnego i grupowego życia religijnego. W węższym, ale powszechniejszym rozumieniu, termin odnosi się do elementu doktryny chrześcijańskiej.
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w zakresie ikonologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;
(1.2) szt. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu
Ikonologia (gr. kl., εικών „malarstwo” i λόγος „nauka”) – nauka o symbolice obrazów i ich treści. Jest też traktowana jako metoda odczytywania treści dzieła sztuki przez rozszyfrowywanie znaczeń przedstawionych i zestawionych w tym dziele symboli.
Wiktionary oraz Wikipedia
przyrząd do wyznaczania zasięgu zdjęcia naziemnego
SJP.pl
osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonnik, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf
SJP.pl
kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopiska, ikonografka
SJP.pl
→ ikonopisarstwo, np. szkoły ikonopisarskie
SJP.pl
1. tworzenie ikon - obrazów w cerkwi; ikonografia;
2. ogół ikon - obrazów w cerkwi;
3. kierunek studiów zajmujący się tworzeniem ikon - obrazów w cerkwi
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. sztuka tworzenia ikon
(1.2) szt. zbiór posiadanych ikon
(1.3) szt. nauk. kierunek studiów zajmujących się pisaniem ikon
SJP.pl
Wiktionary
osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonografik, ikonograf, ikonnik
Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).
SJP.pl
Wikipedia
kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonografka
SJP.pl
1. ogół obrazów, widoków, doznań wzrokowych charakterystycznych dla jakiegoś miejsca, okresu lub jakiejś kultury
SJP.pl
telewizyjna lampa elektronowa najstarszego typu
SJP.pl
Wikipedia
cerkiewna przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. rel. w cerkwiach: ozdobna, pokryta rzędami ikon przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni, zawierająca troje drzwi;
Ikonostas (gr. eikonostasion, eikonostasis (od: eikón „obraz”, stásis „postawienie” ew. histemi „miejsce”); cs. ikonostaw lub obrazostav) – we wschodnich Kościołach chrześcijańskich tradycji bizantyńskiej ozdobna, wykonana z kamienia, drewna lub metalu, pokryta ikonami przegroda we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium), a nawą (naos) przeznaczoną dla wiernych. Innym greckim określeniem jest templo.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Ikonowicz:
SJP.pl
Wikipedia
ikoniczność;
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś
SJP.pl
ikoniczny;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem
SJP.pl
strofa w dawnych hymnach i pieśniach bizantyjskich o nieokreślonej liczbie wersów i sylab w wersie, regulowanej przez konsekwentne stosowanie w danym utworze
SJP.pl
Wikipedia
jedna z pięciu brył platońskich; dwudziestościan foremny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. dwudziestościan foremny
Dwudziestościan foremny a. ikosaedr lub ikozaedr (z gr.) – najbardziej złożony wielościan foremny o 20 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 30 krawędzi i 12 wierzchołków oraz 15 płaszczyzn symetrii. Ścinając wierzchołki dwudziestościanu, otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwudziestościan ścięty. Symetria bryły jest opisana niekrystalograficzną klasą m35.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ ikosaedr
SJP.pl
1. popularna nazwa jaj ryb;
2. temperament, wigor
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(1.1) icht. jaja ryb
(1.2) przen. pot. energia życiowa
Ikra – komórki jajowe ryb. W budowie i funkcji zasadniczo nie odbiega od jaj innych zwierząt – najważniejsza różnica to znacznie większa ilość żółtka w ikrze, porównując z typowymi przedstawicielami innych grup. Pojęcie to bywa także używane do określania jaj części wodnych stawonogów, mięczaków i szkarłupni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mogący rodzić, wytwarzać ikrę
SJP.pl
skała osadowa składająca się z ooidów (kulistych ziaren mineralnych o średnicy poniżej 2 mm); oolit
SJP.pl
→ ikra
SJP.pl
samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzyca
Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.
SJP.pl
Wikipedia
ikrzyć się - o rybach: składać ikrę; trzeć się
SJP.pl
samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzak
Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.
SJP.pl
Wikipedia
miejsce składania przez ryby ikry
SJP.pl
1. nazwa litery X;
2. niewiadoma
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa litery x / X
(1.2) mat. określenie niewiadomej
liczebnik nieokreślony
(2.1) pot. nieokreślona ilość lub liczba
SJP.pl
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) slang. zob. XD.
Wiktionary
potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XL
SJP.pl
potocznie o rozmiarze XS
SJP.pl
potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XXL
SJP.pl
o bliżej nieokreślonej kobiecie; pani Iks, Iksińska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bliżej nieokreślona lub nieznana kobieta
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: bliżej nieokreślona osoba; jakiś człowiek, pewna osoba; Iksiński, igrekowski, Igrekowski
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. bliżej nieokreślony lub nieznany mężczyzna
SJP.pl
Wiktionary
rodzaj wieloletnich roślin z rodziny kosaćcowatych; lepniczka
Iksja, lepniczka (Ixia L.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Należy do niego ok. 50 gatunków roślin występujących w południowej Afryce, w regionie przylądkowym. Nazwa łacińska pochodzi z greckiego słowa ixios, oznaczającego klej używany przy łapaniu ptaków, ze względu na lepkość soku tej rośliny. Gatunkiem typowym jest Ixia polystachya ('polystachia') L..
SJP.pl
Wikipedia
1. mit. gr. król Lapitów w Tesalii, strącony do Tartaru i wpleciony w ciągle obracające się koło ogniste, ukarany w ten sposób za targnięcie się na cześć Hery;
2. koło Iksjona - męczarnie, katusze bez kresu
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny marzanowatych, obejmujący około 400 gatunków, np. iksora szkarłatna
Iksora (Ixora) – rodzaj roślin należących do rodziny marzanowatych. Należy do niego około 400 gatunków. Gatunkiem typowym jest Ixora coccinea L.
SJP.pl
Wikipedia
podobny kształtem do litery X
SJP.pl
związany z iksem
SJP.pl
potocznie: któryś z kolei (np. Po raz iksty widzę to ogłoszenie!); x-ty
SJP.pl
akcent metryczny padający na arsę; iktus; ictus
SJP.pl
akcent metryczny padający na arsę; ictus; ikt
SJP.pl
rzeka na Ukrainie, dopływ Styru
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Wołyniu na Ukrainie, prawy dopływ Styru;
Ikwa (ukr. Іква Ikwa) – rzeka na Wołyniu, prawy dopływ Styru.
Długość rzeki wynosi 155 km. Swoje źródło ma w okolicach Czernicy k. Brodów. Jeden z większych dopływów górnego Styru. Tworzy dość szeroką dolinę. Przepływa koło Krzemieńca i Dubna. Na południe od tego ostatniego jej dolina oddziela Pasmo Pełczańskie od Pasma Mizockiego. Koło Targowicy wpada do Styru (na jego 283 kilometrze).
Opisywana w utworach literackich Juliusza Słowackiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia