litera alfabetu polskiego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła szesnastej litery alfabetu;
Ł (eł, przekreślone L, L z kreską ukośną) – szesnasta litera polskiego alfabetu. Występuje także w kilku alfabetach języków słowiańskich (w kaszubskim, dolnołużyckim, górnołużyckim oraz w łacinkach białoruskiej i ukraińskiej), a także w języku weneckim, wilamowskim i języku Nawahów. Oznacza spółgłoskę /ɫ/ lub /w/ w językach słowiańskich i /ɬ/ w językach indiańskich.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głos przerażonego
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głos przerażonego
Wiktionary
forma regionalna od: łapa
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka przepływająca przez Niemcy i w Czechy;
Łaba (dolnołuż. Łobjo, cz. Labe; niem. Elbe, lat. Albis, wym. MAF: [ˈɛlbə], posłuchaj) – rzeka w Niemczech i Czechach o długości 1165 km (370 km w Czechach) i powierzchni dorzecza 144 055 km² (w Czechach 51 394 km²).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: łabędź; łabędzik
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: łabędź
(1.2) pot. mały łabędź
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca nagłe złapanie czegoś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. łabędź
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. łabędzi
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) parkowy domek lęgowy dla łabędzi
Łabędnik (do 1945 Groß Schwansfeld) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wiktionary oraz Wikipedia
dzielnica Gliwic
SJP.pl
duży ptak z podrodziny o tej samej nazwie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. gwiazdozbiór nieba północnego; zawiera jasną gwiazdę – Deneb; zawiera liczne mgławice; w Polsce widoczny latem i jesienią; góruje o północy w sierpniu; konstelacja, której 5 najjaśniejszych gwiazd tworzy charakterystyczny układ w kształcie krzyża, zwany Krzyżem Północy;
Łabędź – polska nazwa ptaków z rodzaju Cygnus z monotypowego plemienia Cygnini (kaczkowate). Występują na obydwu półkulach. Upierzenie białe lub czarno-białe w różnych proporcjach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
należący do łabędzia, dotyczący lub przypominający łabędzia, zrobiony z łabędzich piór
przymiotnik relacyjny
(1.1) charakterystyczny dla łabędzia; dotyczący, odnoszący się do łabędzia
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od łabędź
SJP.pl
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone dla łabędzi
SJP.pl
młode łabędzia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. zool. łabędzię
SJP.pl
Wiktionary
samica łabędzia
SJP.pl
1. mały, młody łabędź; łabądek;
2. dawniej: kulka z puchu łabędziego do pudrowania
Łabędzik – herb szlachecki.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łabędzin – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Piotrków Kujawski.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wieś sołecka – zobacz jednostki pomocnicze gminy Piotrków Kujawski w BIP.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łabędziów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Morawica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
podobny do łabędzia
SJP.pl
przymiotnik od: Łabędy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zagłębienie terenu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. urwis
Wiktionary
wieś w Polsce
Łabiszewo (kaszb. Łabiszewò, niem. Labüssow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska. W skład sołectwa Łabiszewo wchodzi również miejscowość Boguszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
SJP.pl
Wikipedia
miasto w województwie kujawsko-pomorskim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Łabiszyn (niem. Lebaschuh) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w północno-wschodniej części Pojezierza Gnieźnieńskiego, będącego subregionem Pojezierza Wielkopolskiego; oraz w regionie Pałuki. Przez miasto przypływa rzeka Noteć, która poprzez Kanał Bydgoski łączy się z Brdą. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Łabiszyn.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce
Łabiszynek – osada w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.
We wsi znajduje się dwór Galińskich z I połowy XIX wieku, w którym mieści się kaplica filialna parafii pw. bł. Radzyma Gaudentego w Gnieźnie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Łabiszyna
SJP.pl
mieszkanka Łabiszyna
SJP.pl
przymiotnik od: Łabiszyn
SJP.pl
wieś w Polsce
Łabno – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Osada znajduje się w historycznym regionie Warmia.
W 2016 r. Łabno uzyskało wraz z Osiedlem Uzdrowiskowym na terenie Lidzbarka Warmińskiego i sołectwem Medyny w gminie Lidzbark Warmiński status obszaru ochrony uzdrowiskowej („Obszar Ochrony Uzdrowiskowej Lidzbark Warmiński”).
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim
Łabowa (j. łemkowski Лабова) – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łabowa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łabowa. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Jest siedzibą gminy Łabowa. Wieś leży przy DK75 na odcinku Nowy Sącz - Muszynka.
W roku 2021 Łabowa liczyła 1677 mieszkańców, z czego 48,5% mieszkańców stanowiły kobiety, a 51,5% mężczyźni.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łabowa
SJP.pl
→ Łaba
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łabą, dotyczący Łaby, leżący na Łabie
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. zbierać z wysiłkiem, ciułać;
2. łabudać się:
a) krzątać się koło czegoś powoli, niezgrabnie;
b) biedować
SJP.pl
łabuń długonogi - gatunek pajęczaka z rzędu kosarzy
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu stawonogów z gromady pajęczaków; kosarz
Łabuńce (lit. Lobiniai) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Przyjaźń.
SJP.pl
Wikipedia
łabuń długonogi - gatunek pajęczaka z rzędu kosarzy
Łabunie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Łabunie. Leży 11 km na południowy wschód od Zamościa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łabunie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu stawonogów z gromady pajęczaków; kosarz
SJP.pl
przymiotnik od: Łabunie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwara. zielsko wodne, sitowie, tatarak
(1.2) gwara. uzbierane pieniądze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. łabędź
Wiktionary
skrót od: łacina, łaciński; łc.
Łacina, język łaciński (łac. lingua Latīna, sermō Latīnus, Latīnum, Latīnitās) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Łacina ukształtowała się prawdopodobnie w II tysiącleciu p.n.e. jako język mieszkańców Lacjum w środkowej Italii. Była językiem ojczystym Rzymian. Do jej zapisywania używano alfabetu łacińskiego, który jest współcześnie najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie. Stała się językiem urzędowym Republiki Rzymskiej, a później Cesarstwa Rzymskiego. W tym okresie nastąpił proces latynizacji Imperium, a łacina była językiem mieszkańców wielu rzymskich prowincji w Europie i północnej Afryce. W codziennej mowie przestała być stosowana po upadku Cesarstwa na zachodzie, chociaż w większości krajów Europy była nadal używana jako język urzędowy, liturgiczny i literacki.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. stare, zniszczone ubranie; łachman, szmata, lump;
2. jakaś rzecz do ubrania; ciuch, ciuszek;
3. osoba nędznie ubrana; gałganiarz, łachmaniarz, łachudra, szmaciarz;
4. osoba niewiele warta, godna pogardy; łachudra, szmaciarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zużyta sztuka odzieży
(1.2) iron. jakiekolwiek ubranie
(1.3) pogard. łachudra, łajdak
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: łacha
SJP.pl
Wiktionary
1. odnoga rzeki lub dawne jej koryto zawierające jeszcze wodę i tworzące płytkie jezioro;
2. piaszczysta mielizna utworzona na rzece wskutek obniżenia się poziomu wody; ławica;
3. zgrubienie od: łaska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. piaszczysta mielizna rzeczna
(1.2) hydrol. odnoga rzeki lub starorzecze wypełnione stojącą wodą i stopniowo wysychające;
(1.3) pot. zgrub. od: łaska
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od: łach
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: łachać
Terminy ogólne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. potocznie: niszczyć ubranie, robić z niego łach
2. gwarowo: wałęsać się bez potrzeby; włóczyć się
czasownik przechodni niedokonany (dk. złachać)
(1.1) pot. robić z ubrania łach, niszczyć je
(1.2) gwara. rzad. włóczyć się bezcelowo
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: człowiek brudny, ubrany w zniszczone ubrania; oberwaniec, obdartus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łachać.
Wiktionary
stare, nędzne ubranie; szmata
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. stare, zniszczone ubranie
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik od: łachmaniarz
SJP.pl
chodzenie w starym, zniszczonym ubraniu; gałganiarstwo
SJP.pl
łaciarz, szmaciarz, gałganiarz;
1. człowiek nędznie ubrany, zaniedbany, brudny; łachmyta, obszarpaniec, oberwaniec, obdartus;
2. dawniej: handlarz szmatami
SJP.pl
przypominający łachmany, postrzępiony i brudny
SJP.pl
ubrany w łachmany
SJP.pl
(r. męski) pogardliwie: człowiek ubrany w łachmany; obdartus; obszarpaniec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. obraź. osoba biedna
(1.2) pot. obraź. osoba w nędznym ubraniu
(1.3) pot. przen. osoba godna pogardy
SJP.pl
Wiktionary
→ łachmyta
SJP.pl
1. delikatnie dotykać, podrażniać wrażliwe na dotyk miejsca na czyimś ciele, pobudzając go do śmiechu; łaskotać;
2. łachotać się - łaskotać się:
a) łachotać siebie samego;
b) łachotać jeden drugiego
SJP.pl
łaskotki, gilgotki;
1. delikatne dotykanie, pocieranie wrażliwych na dotyk miejsc na czyimś ciele, mające wywołać śmiech u tego kogoś;
2. skłonność do śmiania się wskutek łaskotania, zwykle w wyrażeniu "mieć łachotki"
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. łaskotki.
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: łachotliwy
SJP.pl
1. wywołujący łaskotanie; łaskotliwy;
2. wrażliwy na łaskotanie; bojący się łaskotania
SJP.pl
(r. żeński) kobieta zasługująca na potępienie; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. obraź. pogard. człowiek niewiele wart
(1.2) pot. pogard. człowiek w starym, obdartym ubraniu
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. pejor. obraź. pogard. kobieta niewiele warta, nie szanująca się
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: człowiek nędznie ubrany, zaniedbany, brudny; łachmyta, obszarpaniec, oberwaniec, obdartus
SJP.pl
wyglądem przypominający łachudrę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. odnoga rzeki lub dawne jej koryto zawierające jeszcze wodę i tworzące płytkie jezioro;
2. piaszczysta mielizna utworzona na rzece wskutek obniżenia się poziomu wody; ławica;
3. zgrubienie od: łaska
Łachy – jezioro w starorzeczu rzeki Wisła, w woj. mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Solec nad Wisłą, w miejscowości Kępa Piotrowińska, ok. 2 km od ujścia rzeki Kamienna.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: maszyna do łatania obuwia;
2. obrabiarka do wyrównywania miejsc występowania sęków; sękarka;
3. przestarzałe:
a) krawcowa zajmująca się łataniem, przeróbką starych rzeczy;
b) handlarka starzyzną;
c) handlarka szmatami; łachmaniarka, szmaciarka, gałganiarka;
d) kobieta nędznie ubrana, zaniedbana, brudna; łachmyta, łachudra
SJP.pl
przestarzałe:
1. krawiec zajmujący się łataniem, przeróbką starych rzeczy;
2. handlarz starzyzną; handełes;
3. handlarz szmatami; łachmaniarz, szmaciarz, gałganiarz;
4. człowiek nędznie ubrany, zaniedbany, brudny; łachmyta, obszarpaniec, oberwaniec, obdartus
SJP.pl
pokryty łatami, plamami; połatany; łaciaty
SJP.pl
pokryty łatami, plamami; niejednolity kolorystycznie
przymiotnik
(1.1) taki, który ma łaty, plamaamy o innej barwie lub innym odcieniu niż pozostała jego powierzchnia
SJP.pl
Wiktionary
1. język starożytnych Rzymian
2. obelżywe, wulgarne wyrazy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język starożytnych Rzymian;
(1.2) lekcja łaciny (1.1)
(1.3) pot. przen. żart. wulgarny język, przekleństwa
(1.4) środ. przen. tańce latynoamerykańskie
(1.5) daw. język niezrozumiały, żargon
Łacina, język łaciński (łac. lingua Latīna, sermō Latīnus, Latīnum, Latīnitās) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Łacina ukształtowała się prawdopodobnie w II tysiącleciu p.n.e. jako język mieszkańców Lacjum w środkowej Italii. Była językiem ojczystym Rzymian. Do jej zapisywania używano alfabetu łacińskiego, który jest współcześnie najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie. Stała się językiem urzędowym Republiki Rzymskiej, a później Cesarstwa Rzymskiego. W tym okresie nastąpił proces latynizacji Imperium, a łacina była językiem mieszkańców wielu rzymskich prowincji w Europie i północnej Afryce. W codziennej mowie przestała być stosowana po upadku Cesarstwa na zachodzie, chociaż w większości krajów Europy była nadal używana jako język urzędowy, liturgiczny i literacki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
znawca łaciny, nauczyciel języka łacińskiego; latynista, łacinnik
SJP.pl
znawczyni łaciny, nauczycielka języka łacińskiego; latynistka, łacinniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. latynizm
Wiktionary
pismo łacińskie; alfabet łaciński;
2. kursywa używana w Polsce XVI wieku; italika
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. łaciński alfabet
(1.2) hist. XVI-wieczna kursywa
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
znawczyni łaciny, nauczycielka języka łacińskiego; latynistka
SJP.pl
znawca łaciny, nauczyciel języka łacińskiego; latynista
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek znający łacinę
(1.2) rel. wyznawca katolicyzmu obrządku łacińskiego
SJP.pl
Wiktionary
1. język łaciński - język starożytnych Rzymian, obecnie urzędowy język w Watykanie; łacina; 2 dotyczący języka łacińskiego, literatury łacińskiej; 3. łaciński obrządek - obrządek, w którym uznaje się zwierzchność papieża
przymiotnik
(1.1) właściwy starożytnym Rzymianom, wywodzący się z Imperium Rzymskiego
(1.2) właściwy Kościołowi rzymskokatolickiemu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. łacina
Łacina, język łaciński (łac. lingua Latīna, sermō Latīnus, Latīnum, Latīnitās) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Łacina ukształtowała się prawdopodobnie w II tysiącleciu p.n.e. jako język mieszkańców Lacjum w środkowej Italii. Była językiem ojczystym Rzymian. Do jej zapisywania używano alfabetu łacińskiego, który jest współcześnie najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie. Stała się językiem urzędowym Republiki Rzymskiej, a później Cesarstwa Rzymskiego. W tym okresie nastąpił proces latynizacji Imperium, a łacina była językiem mieszkańców wielu rzymskich prowincji w Europie i północnej Afryce. W codziennej mowie przestała być stosowana po upadku Cesarstwa na zachodzie, chociaż w większości krajów Europy była nadal używana jako język urzędowy, liturgiczny i literacki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób łaciński, po łacińsku
Wiktionary
łączący elementy łaciny i języka polskiego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Ameryką Łacińską, dotyczący Ameryki Łacińskiej
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem łacińskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem łacińskim
(1.3) spisany, stworzony w języku łacińskim
Wiktionary
→ łaciński
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łaciński charakter czegoś
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. zob. łacno.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: łacno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: łacny
SJP.pl
zdrobnienie od: łacny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. łatwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest łacne; cecha tych, którzy są łacni
Wiktionary
dawniej:
a) łatwy, nietrudny;
b) łaskawy, życzliwy, dobrotliwy
przymiotnik
(1.1) stpol. łatwy
SJP.pl
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. łaknąć, pożądać
Wiktionary
harmonijny układ czegoś; porządek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) porządek
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. łada dwukropka, łada różowica - gatunki motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych;
2. samochód marki Łada
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód rosyjskiej marki Łada
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny makowatych, pochodząca z Japonii i Chin; ładnotka; serduszka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ładny, miły, przyjemny, dobry
Grupa Ładnie – nieformalna grupa artystyczna, założona w Krakowie w 1996 roku i działająca do ok. 2001.
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: ładnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ładny
SJP.pl
zdrobnienie od: ładny; ładniuśki, ładniusi, ładniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: ładny; ładniuśki, ładniutki, ładniuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: ładniusi, ładniuśki
SJP.pl
zdrobnienie od: ładny; ładniutki, ładniusi, ładniuchny
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: ładny
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: ładny; ładniuśki, ładniusi, ładniuchny
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: ładny
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: właściwość tego, co jest ładne; bycie ładnym
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ładne; cecha tych, którzy są ładni
SJP.pl
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny makowatych, pochodząca z Japonii i Chin; ładniczka; serduszka
SJP.pl
1. taki, który się komuś podoba;
2. potocznie: okazały, pokaźny;
3. ironicznie: zły, okropny
przymiotnik jakościowy
(1.1) odznaczający się urodą
(1.2) pot. okazały, znaczny, pokaźny
(1.3) iron. niedobry, zły, okropny, brzydki
(1.4) o pogodzie bezdeszczowa, przyjemna
(1.5) daw. reg-pl|Kresy. dorosły
SJP.pl
Wiktionary
jezioro w Rosji
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. największe jezioro Europy położone w Rosji, na północny wschód od Petersburga;
(1.2) geogr. hist. Stara Ładoga (nazwa używana przed założeniem Nowej Ładogi w 1703 roku);
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Ładoga (największe jezioro Europy położone w Rosji)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jeziorem Ładoga lub Ładogą, pierwszą stolicą Rusi (współcz. Stara Ładoga)
SJP.pl
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) umieszczać przedmioty w jednym miejscu w celu przetransportowania ich gdzieś indziej
(1.2) fiz. elektr. wprowadzać ładunek elektryczny do baterii, akumulatora
(1.3) nabijać pistolet / karabin / strzelbę bądź inną broń palną
(1.4) inform. ściągać z serwera stronę internetową
czasownik zwrotny niedokonany ładować się (dk. brak)
(2.1) wchodzić, zwykle z trudnościami, w jakieś miejsce, często do którego nie powinno się dostać
(2.2) inform. o stronie internetowej: ściągać się z serwera
(2.3) daw. gw-pl|Podkarpacie. stroić się, zbierać się do wyjścia
Wiktionary
1. robotnik ładujący towary (np. na samochód, statek, do wagonu);
2. maszyna służąca do załadunku lub rozładunku
Ładowacz – system operacyjny opracowany dla jednego z polskich komputerów serii Mera 300 – modelu Mera 305. Do jego podstawowych zadań należało przechowywanie w pamięci programów systemowych i użytkowych, współpraca z zewnętrznymi nośnikami danych (taśma, dysk), sterowanie pracą programów (praca standardowa, automatyczna, ciągi wywołujących się programów i inne). System dawał też możliwość budowy dużych programów segmentowanych oraz zapewniał dostęp do standardowej biblioteki systemowej.
SJP.pl
Wikipedia
dający się ładować, możliwy do załadowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ładować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ładowarka
Wiktionary
1. maszyna służąca do załadunku (np. towarów, gruzu) na środki transportowe;
2. urządzenie służące do ładowania akumulatorów w odpowiednich urządzeniach technicznych, np. telefonach komórkowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. bud. maszyna ciężka do wykonywania załadunku, np. towarów na samochód lub inny środek transportu;
(1.2) elektr. urządzenie służące do ładowania akumulatorów, także wewnętrznych np. w telefonach komórkowych, laptopach itp.;
(1.3) roln. zob. ładowacz.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
1. pomieszczenie na statku, w którym umieszczone są przewożone towary;
2. pomieszczenie na stacji kolejowej, w porcie itp. przeznaczone do załadunku towarów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, w którym umieszczany jest ładunek – na statku lub w samolocie
(1.2) kolej. punkt handlowy na szlaku kolejowym, przeznaczony do załadowywania i wyładowywania przesyłek
Ładownia – część (zamknięta, rzadko otwarta) statku przeznaczona do przewozu ładunku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. torba na amunicję lub magazynki z amunicją do broni strzeleckiej
Ładownica (starop. patrontasz) – pojemnik służący do przenoszenia i dogodnego dobywania amunicji lub magazynków z amunicją, stanowiący element wyposażenia indywidualnego (np. żołnierza).Ładownica może mieć formę torby noszonej przez ramię, bądź szeregu pojemników (wykonanych ze skóry, tkaniny lub tworzywa sztucznego) troczonych do pasa, szelek bądź innych elementów wyposażenia.
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: ładownica
SJP.pl
żołnierz ładujący działo lub karabin maszynowy
Ładowniczy – żołnierz odpowiedzialny za ładowanie broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.
SJP.pl
Wikipedia
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: ładownie
SJP.pl
robotnik pracujący przy ładowaniu towarów; ładowacz
Ładownik – metalowy zasobnik zawierający kilka naboi, stanowiący wkład magazynka broni palnej przyśpieszający i ułatwiający jego ładowanie. Ładownik ma najczęściej formę blaszanej ramki (spinającej kilka sztuk naboi), która umieszczana jest wewnątrz stałego zintegrowanego z bronią magazynka.
W odróżnieniu od podobnego systemu (opartego na łódkach nabojowych), ładownik pozostaje w magazynku, aż do jego opróżnienia, natomiast łódki odrzucane są od razu po załadowaniu broni.
SJP.pl
Wikipedia
maksymalny ciężar ładunku, jaki można jednorazowo załadować na urządzenie transportowe
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ładowne
(1.2) miara możliwości załadowania, ilości ładunku
SJP.pl
Wiktionary
1. pojemny, pakowny;
2. dawniej: naładowany, napełniony
przymiotnik
(1.1) pojemny
(1.2) załadowany
SJP.pl
Wiktionary
towar ładowany na statek; ładunek
SJP.pl
1. towar przewożony środkami transportu;
2. nagromadzenie czegoś; duża ilość czegoś;
3. nabój; materiał wybuchowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) towar umieszczony w czymś, zwykle do transportu;
(1.2) materiał wybuchowy w pocisku
(1.3) fiz. liczba określająca skalę oddziaływania;
(1.4) hist. wojsk. rodzaj amunicji ładowanej z przodu, pierwowzór współczesnego naboju zespolonego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Władysław – imię męskie pochodzenia słowiańskiego złożone z dwu członów: vlad- („władać”) oraz -slav („sława”) i oznacza „ten, który włada sławą”, tj. „sławny, znamienity”.
Pierwszym Władysławem wśród Piastów był Władysław I Herman, syn Kazimierza I Odnowiciela i Dobroniegi Marii. Istnieje teoria, iż jest to pierwotnie imię bułgarskie, zapożyczone przez Węgry do Polski i za pośrednictwem polskim zaszczepione w Czechach. Na polskim gruncie powstała również inna forma tego imienia, bardziej dostosowana do specyfiki języka polskiego: Włodzisław. Nie jest możliwe dokładne określenie, która z tych form pojawiła się w Polsce wcześniej, jakkolwiek w obu przypadkach dotyczy to XI wieku. Ostatnim Władysławem wśród Piastów był Władysław zatorski, z linii książąt cieszyńskich i oświęcimskich, zmarły pod koniec XV wieku. „Włodzisław” wyraźnie nazwany zakonnikiem reguły św. Benedykta (fratri nostro Wladislao de Polonia monacho dieti monasterii nostri).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. porządkować
2. żyć z kimś w komitywie
SJP.pl
wieś w Polsce
Ładzice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Ładzice.
Do 1953 roku miejscowość była siedzibą gminy Radziechowice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ładzice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Ładzice.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Ładzice
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łaganów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Proszowice.
SJP.pl
Wikipedia
w Związku Radzieckim: obóz pracy przymusowej; gułag
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obóz pracy przymusowej dla więźniów politycznych i kryminalnych w Związku Radzieckim, Rosji i innych krajach;
Łagier lub łagr, również (oficjalnie do 1930) koncłagier (ros. лагерь, концлагерь) – obóz koncentracyjny, obóz pracy przymusowej w Rosji bolszewickiej (1918–1922) i w ZSRR (1922–1987), w którym więźniów zmuszano do ciężkich prac powodujących często wyniszczenie i śmierć. Od 1930 obozy koncentracyjne w ZSRR były zorganizowane w system Gułagu, ich liczba i liczebność więźniów skokowo wzrosła, a niewolnicza praca przymusowa więźniów stała się ważnym elementem gospodarki ZSRR.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
więźniarka łagru
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) więźniarka łagru
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
więzień łagru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) więzień łagru
SJP.pl
Wiktionary
→ łagier; łagrowy
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do łagru, związany z łagrem
SJP.pl
Wiktionary
naczynie do przechowywania płynów; bukłak
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. naczynie na płyn;
Łagiew (niem. Lägel, Legel, łac. lagēna, gr. λάγυνος lagynos) – dawne naczynie do przechowywania i przenoszenia wody, napojów oraz innych płynów.
Było głównie podręcznym naczyniem podróżnym, które mogła też cechować określona pojemność. Wykonywano je z drewna, skóry i metalu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od: łagiew;
2. łagiewka pyłkowa - rurka wyrastająca z ziarnka pyłku kwiatowego w głąb słupka, umożliwiająca zapłodnienie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łagiewniki
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Łagiewnik, związany z Łagiewnikami
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łagiewnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łagiewnik
Brzoza (Łagiewniczanka) – struga, prawy dopływ Bzury o długości 3,96 km i powierzchni zlewni 9,01 km².
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rzemieślnik wytwarzający beczki oraz inne naczynia drewniane lub gliniane;
Łagiewnik – wczesnośredniowieczny zawód rzemieślniczy.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dzielnica Łodzi;
2. dzielnica Bytomia;
3. dzielnica Krakowa;
4. Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie;
5. wieś w woj. dolnośląskim;
6. wieś w woj. wielkopolskim;
7. Łagiewniki Kościelne: wieś w woj. wielkopolskim
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu polskich wsi oraz dzielnic miast;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dzielnica Będzina
Łagisza – dzielnica Będzina leżąca w jego północnej części.
W latach 1915–1954 siedziba gminy Łagisza. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łagisza, zniesionej w związku z przekształceniem gromady w miasto. W 1973 włączona do Będzina.
Wieś biskupstwa krakowskiego w księstwie siewierskim w końcu XVI wieku.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łagiszyn – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Góra.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. łagodność
Łagoda – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób łagodny; delikatnie lub nieznacznie
Wiktionary
czasownik
(1.1) stawać się łagodnym
(1.2) słabnąć, tracić na mocy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: łagodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: łagodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łagodnieć.
Wiktionary
zdrobnienie od: łagodny; łagodniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: łagodny; łagodniusi
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: łagodny
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co jest łagodne; cecha tego, kto jest łagodny
Wiktionary
1. skłonny do zgody, wyrozumiały;
2. wyrażający wyrozumiałość, dobroć;
3. pozbawiony surowości, srogości;
4. niemający dużego natężenia; nieostry, nieintensywny;
5. o produktach chemicznych: niewywołujący gwałtownych reakcji chemicznych
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakteryzujący się łagodnością, spokojem, brakiem gniewu lub niepokoju
(1.2) o smaku: słaby, taki, który nie jest pikantny; jest delikatny
(1.3) o rzece, potoku: płynący powoli, mający gładką powierzchnię
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łagodzić.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) czynić łagodnym, mniej surowym, mniej gwałtownym
(1.2) czynić mniej kontrastowym, mniej jaskrawym, mniej intensywnym
(1.3) daw. reg-pl|Kresy. przygotować
(1.4) daw. reg-pl|Kresy. poprawić
czasownik zwrotny niedokonany łagodzić się
(2.1) stawać się łagodnym
Wiktionary
wieś w Polsce
Łagodzin (niem. Egloffstein) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Deszczno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wieś połączona jest z Gorzowem Wielkopolskim linią MZK.
Na terenie Łagodzina, przy ul. Przyjaznej znajduje się mały cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku.
We wsi był przystanek kolejowy Łagodzin.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
Łagów – miasto położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim. Siedziba urzędu gminy Łagów. Status miasta odzyskało z dniem 1 stycznia 2018.
Był miastem biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 Łagów administracyjnie należał do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łagówek (niem. Neu Lagow) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Łagów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Łagowa
SJP.pl
mieszkanka Łagowa
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łagowiec – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Trzciel.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łagowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Krzywiń.
Od XIII w. wieś należała do zakonu benedyktynów w Lubiniu. W 1303 r. część wsi klasztor otrzymał jako dar, część kupił. Trzecia część została wymieniona za wieś Wławie. W 1363 roku wieś była lokowana na niemieckim prawie wiejskim. Wieś duchowna, własność opata benedyktynów w Lubiniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W posiadaniu klasztoru Łagowo pozostało do 1797 r.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łagów
Osoby na nazwisku Łagowski:
SJP.pl
Wikipedia
→ łagier; łagierny
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do łagru, związany z łagrem
SJP.pl
Wiktionary
w Związku Radzieckim: obóz pracy przymusowej; gułag
Łagier lub łagr, również (oficjalnie do 1930) koncłagier (ros. лагерь, концлагерь) – obóz koncentracyjny, obóz pracy przymusowej w Rosji bolszewickiej (1918–1922) i w ZSRR (1922–1987), w którym więźniów zmuszano do ciężkich prac powodujących często wyniszczenie i śmierć. Od 1930 obozy koncentracyjne w ZSRR były zorganizowane w system Gułagu, ich liczba i liczebność więźniów skokowo wzrosła, a niewolnicza praca przymusowa więźniów stała się ważnym elementem gospodarki ZSRR.
SJP.pl
Wikipedia
jedna z szeregu drewnianych belek stanowiących podkład pod budujący się lub wyciągnięty na brzeg statek
SJP.pl
wieś w Polsce
Łaguszów dawniej też Łaguszew – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Przyłęk. Ma status sołectwa.
Wieś w powiecie radomskim w województwie sandomierskim w XVI wieku była własnością kasztelana lubelskiego Andrzeja Firleja. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Floriana w Łagowie Kozienickim.
SJP.pl
Wikipedia
ostro strofować, ganić, wymyślać
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ostro strofować
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łajać.
Łajanie – w dawnym prawie polskim sposób umacniania umów zobowiązaniowych polegający na zgodzie dłużnika, aby w przypadku niewykonania zobowiązania wierzyciel mógł go w sposób bezkarny łajać (lżyć), co miało skłonić do spełnienia świadczenia.
Wiktionary oraz Wikipedia
potoczne określenie łodzi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. stara łódź lub statek w kiepskim stanie technicznym
SJP.pl
Wiktionary
właściwy łajdakowi, nikczemny, nieuczciwy, hultajski, szelmowski
SJP.pl
→ łajdacki
SJP.pl
1. czyn zły, nierządny, hańbiący, postępowanie nieuczciwe, godne łajdaka; hultajstwo, łotrostwo
2. zbiorowo: łajdacy
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieetyczne prowadzenie się, postępowanie
(1.2) pot. obraź. ogół łajdaków
(1.3) pot. nieetyczny postępek
SJP.pl
Wiktionary
stawać się łajdakiem, nikczemnym; nikczemnieć
SJP.pl
zdrobnienie od: łajdak
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od łajdak
SJP.pl
Wiktionary
1. przestarzale: kobieta prowadząca życie rozpustne; nierządnica, rozpustnica, ladacznica;
2. rzadziej: kobieta nieuczciwa
SJP.pl
dotyczący łajdaka, właściwy łajdakowi; nikczemny; łajdacki
SJP.pl
potocznie:
1. czynić niemoralnym;
2. łajdaczyć się -
a) prowadzić rozwiązłe życie seksualne; ladaczyć się;
b) robić coś niegodziwego
SJP.pl
ekspresywnie: mężczyzna nieuczciwy, niegodziwy, godny potępienia; łotr, łobuz
SJP.pl
mężczyzna nieuczciwy, niegodziwy, godny potępienia; łotr, łobuz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. człowiek postępujący niezgodnie z normami etyki, godny pogardy
SJP.pl
Wiktionary
postępujący nieetycznie; bydlakowaty, draniowaty, łachudrowaty
SJP.pl
pogardliwie o człowieku niegodziwym, godnym potępienia, łajdaku
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. łajdak.
SJP.pl
Wiktionary
biały, czarny albo łaciaty pies syberyjski używany do polowania i w zaprzęgu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. średniej wielkości kudłaty pies syberyjski, używany do polowań i do zaprzęgu;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: odchody zwierzęce lub ludzkie (rzadziej)
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odchody zwierzęce
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
(r. męski)
1. potocznie o włóczędze, często z odcieniem pogardliwym jako o zapijaczonym łachmaniarzu
2. potocznie o niedołędze; fajtłapa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pogard. osoba brudna, zaniedbana
(1.2) pot. obraź. osoba niezdarna
(1.3) daw. obraź. powsinoga, włóczęga
(1.4) pot. lump, menel
SJP.pl
Wiktionary
środowiskowo: mało zdolny raper
SJP.pl
1. odczuwać głód lub chęć spożycia określonego pokarmu;
2. chcieć czegoś
czasownik niedokonany
(1.1) odczuwać głód
(1.2) chcieć czegoś
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w medycynie: uczucie związane z chęcią jedzenia; apetyt, głód;
2. o pojęciach abstrakcyjnych: wielkie pragnienie czegoś; pożądanie, potrzeba, żądza
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łaknąć.
Apetyt (łac. appetitus ‘pożądanie’), łaknienie – pragnienie spożycia (najczęściej określonego) pokarmu, zazwyczaj zawierającego konkretny składnik odżywczy, potrzebny w danej chwili organizmowi. Bardzo często, mylnie, utożsamiany z głodem, który jest fizjologiczną potrzebą przyjęcia pokarmu, nie zaś, jak apetyt – psychologiczną. Za regulację apetytu odpowiada układ limbiczny. Hormonem regulującym apetyt jest serotonina.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce
Łakno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Chodecz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
SJP.pl
Wikipedia
(r. męski) coś bardzo smacznego; smakołyk, przysmak, rarytas, specjał, delikates
SJP.pl
wyroby cukiernicze trwałe, np. cukierki, czekolada, chałwa; słodycze, dobrocie, dobroci
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) słodycze, słodkości
(1.2) daw. w liczbie pojedynczej przysmak, specjał
(1.3) przen. rzeczy wartościowe, dające satysfakcję, szczęście, przede wszystkim w sensie duchowym
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: skąpiec, chciwiec; łakomiec
SJP.pl
ktoś, kto lubi dobrze zjeść; żarłok; obżartuch
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. ktoś, kto jest łakomy, lubi jeść, zwłaszcza słodycze, przysmaki
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: łakomczucha
SJP.pl
Wiktionary
ktoś, kto lubi dobrze zjeść; żarłok; obżartuch
SJP.pl
zdrobnienie od: łakomczuch
SJP.pl
zdrobnienie od: łakomczuch
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: łakomie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co łakome; cecha tych, którzy są łakomi
Wiktionary
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. zachłanność
2. nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brak umiarkowania w jedzeniu; chciwość pokarmów
(1.2) wykazywanie chciwości do czegoś
Łakomstwo, obżarstwo czy też nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu − jeden z siedmiu grzechów głównych w chrześcijaństwie, polegający na pochłanianiu większej ilości pokarmów i napoju niż osoba potrzebuje do swego życia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: łakomy
SJP.pl
1. nieumiarkowany w jedzeniu;
2. budzący chciwość, pożądanie
przymiotnik jakościowy
(1.1) chciwy jedzenia
(1.2) przen. chciwy
(1.3) budzący chciwość
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: łakomczuch, łasuch, smakosz; łasoń, łakotnik
SJP.pl
kolumna druku dostosowana pod względem liczby wierszy do wielkości strony; szpalta
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. teksty, tabele, ilustracje i inne elementy druku uformowane w kolumnę w układzie jednołamowym lub stanowiące część kolumny w układzie wielołamowym;
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2 os. lp. zob. łamać.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. rozbijać, rozrywać, burzyć, kruszyć;
2. potocznie: boleć, kłuć;
3. przenośnie: niszczyć, niweczyć, marnować;
4. przenośnie, np. o oporze: pokonywać, przezwyciężać;
5. przenośnie, np. o umowie, przysiędze: naruszać, nie dotrzymywać;
6. w poligrafii: formować kolumny
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) o rzeczach mało elastycznych: rozdzielać coś na kawałki naciskając, zginając
(1.2) nie stosować się do czegoś
(1.3) niszczyć komuś życie, karierę
(1.4) pokonywać opór
(1.5) druk. formować kolumny podczas przygotowania książki lub czasopisma do druku
(1.6) szt. dodawać do danej barwy inny kolor w celu uzyskania barwy zgaszonej, stonowanej
(1.7) o haśle, kodzie, szyfrze itp.: odgadywać
czasownik zwrotny niedokonany łamać się
(2.1) o rzeczach mało elastycznych: pękać pod wpływem działania siły
(2.2) przest. dzielić się czymś, zwykle jedzeniem, odłączając jego kawałki
(2.3) przen. poddawać się na skutek nacisków psychicznych
(2.4) przen. tracić odporność psychiczną, ulegać depresji
(2.5) przen. rozbijać się, rozpryskiwać się
czasownik nieprzechodni niedokonany
(3.1) med. przejawiać ból lub dyskomfort w konkretnych miejscach ciała
SJP.pl
Wiktionary
pracownik drukarni zajmujący się łamaniem szpalt; metrampaż
SJP.pl
Wikipedia
pracownik drukarni zajmujący się łamaniem szpalt; metrampaż
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: łamaczka (męskich) serc - kobieta nieodwzajemniająca sympatii mężczyzn
SJP.pl
(r. męski) mężczyzna niezdarny, ślamazarny; niedołęga, oferma
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. ktoś nieporadny lub niezdarny
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: bycie łamagą - osobą niesprawną fizycznie, niezdarną, ślamazarną; niezdarność, niedołęstwo, ślamazarność, ofermowatość
SJP.pl
potocznie: mały przedmiot przypominający klucz, którym można otworzyć zamek w samochodzie; sztos
SJP.pl
linia łamana
Linia łamana, polilinia, linia poligonowa, linia wielokątna lub krótko łamana – linia utworzona z ciągu odcinków (zwanych jej bokami) w taki sposób, że
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łamać.
Wiktionary
1. nienaturalny, dziwaczny ruch ciała; wygibas; wykrętas;
2. rysunek, linia o powyginanych kszatłtach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. dziwaczna figura tancerza, osoby gimnastykującej się itp.; nienaturalne wygięcie
(1.2) pot. motyw graficzny o powyginanych kształtach
(1.3) pot. o czymś trudnym do wymówienia, niezrozumiałym, skomplikowanym
(1.4) środ. sport. strzelectwo wiatrówka, którą ładuje się poprzez „złamanie”
SJP.pl
Wiktionary
1. rozbijać, rozrywać, burzyć, kruszyć;
2. potocznie: boleć, kłuć;
3. przenośnie: niszczyć, niweczyć, marnować;
4. przenośnie, np. o oporze: pokonywać, przezwyciężać;
5. przenośnie, np. o umowie, przysiędze: naruszać, nie dotrzymywać;
6. w poligrafii: formować kolumny
SJP.pl
maszyna do kruszenia skał; kruszarka szczękowa
SJP.pl
wieś w Polsce
Łambinowice (niem. Lamsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Łambinowice.Siedziba gminy wiejskiej Łambinowice.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łambinowice. Od 1950 r. wieś położona jest w województwie opolskim.
We wsi jest stacja kolejowa Łambinowice.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
mieszkaniec Łambinowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łambinowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
potocznie: człowiek silnie zbudowany, siłacz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. rzad. mężczyzna silnie zbudowany, siłacz potencjalnie mogący łamać kości
Łamignat – zbój, mąż Jagi (czarownicy), postać z serii komiksowej Kajko i Kokosz autorstwa Janusza Christy. Jak sam o sobie mówił, zabierał bogatym i dawał biednym.
Postać zbója Łamignata po raz pierwszy ukazała się w gazecie „Wieczór Wybrzeża” w latach 1974–1975. W wersji albumowej dopiero w latach 1987–1988 w komiksach Woje Mirmiła i Rozprawa z Dajmiechem, które dziś tworzą jeden album Woje Mirmiła wydany przez Egmont w trzech tomach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zadanie logiczne do rozwiązania poprzez kombinacje
(1.2) przen. problem życiowy niełatwy do rozwiązania
Łamigłówka – rozrywka umysłowa występująca w dwóch znaczeniach: po pierwsze jako układanka wymagająca logicznego myślenia i kombinowania, a po drugie jako zadanie do rozwiązania polegające na kombinacji liter, sylab, liczb, sytuacji.
Wiktionary oraz Wikipedia
miłośnik łamigłówek
SJP.pl
ten, kto pracuje w czasie strajku wbrew uchwałom strajkujących
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba pracująca w czasie strajku
Łamistrajk – osoba, która pracuje pomimo trwającego strajku. Łamistrajkami są zazwyczaj osoby, które nie były zatrudnione w firmie przed sporem związkowym, a zostały zatrudnione po strajku lub w jego trakcie, aby utrzymać działanie przedsiębiorstwa. „Łamistrajkami” można również nazywać pracowników (członków związku lub nie), którzy przekraczają linie pikiet, aby pracować.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podejmowanie pracy w czasie strajku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest łamliwe
Łamliwość – jeden z ważniejszych parametrów opisujących użytkowe własności włókien szklanych, a oznacza się ją jako stosunek najmniejszej średnicy pętli utworzonej z włókna do średnicy włókna. Łamliwość wzrasta ze zwiększeniem średnicy włókien i ze zwiększeniem zawartości alkaliów.
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: łamliwy
SJP.pl
taki, który łatwo się łamie
przymiotnik
(1.1) łatwo łamiący się
SJP.pl
Wiktionary
kolumna druku dostosowana pod względem liczby wierszy do wielkości strony; szpalta
SJP.pl
1. obszar ziemi, na którym coś się uprawia; niwa, pole;
2. zboże rosnące na ziemi uprawnej;
3. dawniej: obszar ziemi dany osadnikowi do uprawy przez panującego księcia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część ziemi pod zasiew
(1.2) zboże rosnące na zagonie
(1.3) daw. jednostka miary powierzchni ziemi uprawnej licząca od 17 do 26 hektarów
(1.4) daw. obszar ziemi dany przez możnowładcę osadnikowi do uprawy, celem pozyskania czynszu i daniny
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. szereg połączonych ze sobą ogniw, tworzących obiekt mechaniczny;
2. szereg znajdujących się blisko siebie, położonych w jednej linii obiektów, elementów;
3. sekwencja powiązanych ze sobą zdarzeń;
4. w informatyce: ciąg znaków tekstowych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szereg połączonych ze sobą ogniw, zwykle metalowych;
(1.2) ozdoba choinkowa wykonana najczęściej z kolorowego papieru przypominająca kształtem łańcuch (1.1)
(1.3) geogr. ciąg podłużnych gór i wzgórz wraz z rozdzielającymi je dolinami;
(1.4) szereg znajdujących się blisko siebie, położonych w jednej linii obiektów, elementów itp.
(1.5) przen. ciąg zdarzeń, wynikających jeden z drugiego
(1.6) anglosaska miara długości;
(1.7) inform. ciąg znaków, dane typu tekstowego;
Łańcuch – szereg połączonych ze sobą, najczęściej metalowych, ogniw, używany zazwyczaj do ciągnięcia, przymocowania lub podparcia jakiegoś obiektu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
krzywa płaska, odpowiadająca kształtem łańcuchowi zawieszonemu za końce; linia łańcuchowa
SJP.pl
tworzyć łańcuch danych
SJP.pl
tworzyć łańcuch danych
SJP.pl
wieś z dwoma rzędami domów luźno ustawionych przy drodze głównej
Łańcuchówka (wieś leśno-łanowa) – typ wsi zakładanej w średniowieczu na prawie niemieckim (Waldhufendorf osadnictwo saksońskie) na zalesionych obszarach górskich. Forma ta była rozpowszechniona w okresie kolonizacji przedkarkonoskiej części Śląska, południowej Małopolski oraz Rusi Halickiej (XII–XV wiek).
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: łańcuch
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z szeregiem powiązanych ze sobą ogniw; dotyczący łańcucha
SJP.pl
Wiktionary
1. szereg połączonych ze sobą ogniw, tworzących obiekt mechaniczny;
2. szereg znajdujących się blisko siebie, położonych w jednej linii obiektów, elementów;
3. sekwencja powiązanych ze sobą zdarzeń;
4. w informatyce: ciąg znaków tekstowych
SJP.pl
mieszkaniec Łańcuta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łańcuta
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Łańcuta
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łańcuta
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Łańcut
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łańcuta, związany z Łańcutem
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. łańcuch wykonany z drobnych ogniw;
2. podstawowy ścieg szydełkowy;
3. jeden z podstawowych ściegów ozdobnych wykonywanych igłą
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: łańcuch
(1.2) jubil. element drobnej biżuterii noszonej na szyi
(1.3) cienka ozdoba choinkowa
(1.4) kraw. typ drobnego ściegu
Łańcuszek internetowy – spam zawierający w treści polecenie lub prośbę o rozesłanie danej wiadomości do jak największej liczby odbiorców. W stosunkowo krótkim czasie jest przesyłany w sieci w wielu egzemplarzach, co prowadzi do przeciążenia łączy internetowych oraz blokady serwerów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. podobny budową do łańcuszka;
2. głowiak łańcuszkowaty - gatunek rośliny z gromady wątrobowców
SJP.pl
bakteria kształtu kulistego lub owalnego, układająca się parami w łańcuszki
SJP.pl
sorites, soryt; w logice:
1. sylogizm o liczbie przesłanek większej niż dwie;
2. łańcuch sylogizmów, w którym opuszcza się wnioski pośrednie i przechodzi do wniosku końcowego
SJP.pl
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Łańcut – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, na granicy Podgórza Rzeszowskiego i Pradoliny Podkarpackiej, siedziba powiatu łańcuckiego i gminy wiejskiej Łańcut. Leży w dawnej ziemi przemyskiej. W czasach I Rzeczypospolitej Łańcut był częścią powiatu przeworskiego z centrum w Przeworsku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: łania
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łanią, dotyczący łani
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do łani
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) daw. łania
forma rzeczownika.
(4.1) D., C. i Ms. lp. oraz D. lm. od: łania
SJP.pl
Wiktionary
samica jelenia lub daniela
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica jelenia lub daniela
(1.2) pot. atrakcyjna dziewczyna
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
młode jelenia lub daniela
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. młode łani
SJP.pl
Wiktionary
→ Łanięta
SJP.pl
młode jelenia lub daniela
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Zobacz też: Łaniewo-Leśnictwo
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Łankiejm, związany z Łankiejmami
Wiktionary
wieś w Polsce
Łankowice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia.
SJP.pl
Wikipedia
łanocha pobrzęcz - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
Łanocha (Oxythyrea) – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych. Obejmuje 19 opisanych gatunków.
SJP.pl
Wikipedia
podatek w dawnej Polsce płacony przez chłopów łanami zboża za powierzchnię użytkową pola
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. w dawnej Polsce: forma podatku gruntowego;
Łanowe – w dawnej Polsce forma podatku gruntowego od ziem ornych, zwanego do XIV wieku poradlnym. W 1629 jego wybieranie zastąpiono podymnym.
Jest to także nazwa podatku płaconego od 1649 przez starostów, łącznie z kwartą zamiast wystawiania jednego piechura z każdych 20 łanów z dóbr królewskich (piechota wybraniecka).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: żołnierz należący do piechoty łanowej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. żołnierz należący do piechoty łanowej
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: łan
SJP.pl
wieś w Polsce
Łańsk (niem. Lanskerofen) – osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Stawiguda.
Miejscowość leży nad Jeziorem Łańskim, na terenie Pojezierza Olsztyńskiego, w historycznym regionie Warmia. Obejmuje ośrodek wypoczynkowy Łańsk.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łańsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. konwalia
Wiktionary
1. obszar ziemi, na którym coś się uprawia; niwa, pole;
2. zboże rosnące na ziemi uprawnej;
3. dawniej: obszar ziemi dany osadnikowi do uprawy przez panującego księcia
SJP.pl
Wikipedia
wyraz oznaczający nagłe złapanie za coś, gwałtowne pochwycenie kogoś albo czegoś
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca nagłe złapanie czegoś
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od łapać
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: łapa
SJP.pl
Wiktionary
szybko, bez zastanowienia, byle jak (np. Nie wprowadzaj znaczeń łap-cap!); na łap-cap, (na) łap cap, (na) łapu capu, (na) łapu-capu
SJP.pl
1. potocznie o ręce;
2. kończyna zwierzęcia, głównie ptaka lub ssaka niemającego kopyt;
3. część maszyny przytwierdzana do czegoś w celu umocowania tejże maszyny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) noga zwierzęcia niemającego kopyt
(1.2) pot. żart. ręka, dłoń
(1.3) chem. element sprzętu laboratoryjnego służący do trzymania probówek (np. przy ogrzewaniu)
Łapa – część kończyny zwierzęcia, miękka stopa ssaka, zazwyczaj czworonoga, na której są pazury.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. chwytać, brać (za) coś ręką lub przyrządem;
2. zatrzymywać, doprowadzać do ujęcia czegoś lub kogoś;
3. potocznie: rozumieć, chwytać
czasownik przechodni niedokonany (dk. złapać)
(1.1) chwytać coś, co znajduje się w ruchu, zostało rzucone
(1.2) zarażać się, zostawać zarażonym chorobą
(1.3) o uczuciu lub chorobie: zaczynać być odczuwalnym
(1.4) polować na coś lub łowić
(1.5) pot., pojmować, rozumieć
czasownik zwrotny niedokonany łapać się
(2.1) chwytać samego siebie
(2.2) chwytać coś, przytrzymując się
(2.3) dostrzegać coś, czego nie było się świadomym
(2.4) podejmować się, zabierać się za coś
(2.5) dawać się pochwycić (w pułapkę)
(2.6) dawać się zwieść (podstępem)
SJP.pl
Wiktionary
1. potocznie, pogardliwie o kimś, kto śledzi, aresztuje ludzi, zwłaszcza o agencie policji śledczej; łaps;
2. w baseballu i softballu: zawodnik, którego zadaniem jest łapanie piłki; chwytacz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która coś lub kogoś łapie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rękawica np. hokejowa do łapania krążków
SJP.pl
Łapadło (spadochron) – urządzenie do zatrzymywania klatki szybowej w razie zerwania się liny nośnej. Łapadło powoduje automatyczne zaciśnięcie szczęk hamulcowych na szynach, po których prowadzona jest klatka. Stosowanie łapadeł jest wymagane przez prawo.
Wikipedia
nazwisko
Łapaj – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
łapak wozów - urządzenie do zatrzymywania wozów w kopalni
SJP.pl
wieś w Polsce
Łapalice, dodatkowa nazwa w języku kaszubskim Łapalëce, (niem. Lappalitz) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy,
Wieś położona nad Jeziorem Łapalickim, w pobliżu wzniesienia Chochowatka (215,1 m n.p.m.), niedaleko Chmielna na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Przez Łapalice przebiega droga wojewódzka nr 211.
W obszar wsi wchodzi:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łapać.
Wiktionary
1. obława na ludzi w czasie II wojny światowej;
2. werbowanie do pracy przypadkowych ludzi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. akcja zatrzymywania większej liczby przypadkowych osób w czasie drugiej wojny światowej;
(1.2) pot. żart. przyjmowanie do pracy przypadkowych ludzi, bez stawiania im specjalnych wymagań
(1.3) pot. żart. werbowanie kogoś do prac, których nikt nie chce wykonywać
Łapanka – nazwa (pierwotnie potoczna) jednego z głównych sposobów używanych przez Niemców podczas II wojny światowej dla zatrzymania na ulicach okupowanych miast większej liczby przypadkowych przechodniów w celu uwięzienia ich, przesiedlenia, umieszczenia w obozach koncentracyjnych bądź skierowania na przymusowe roboty do Niemiec.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wieś w Polsce
Łapanów – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Łapanów. Miejscowość jest siedzibą gminy Łapanów.
Łapanów uzyskał lokację miejską w 1785 roku, utracił w 1896 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łapanów
SJP.pl
potocznie: rękawica, zwykle z jednym palcem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rękawiczka z jednym palcem
(1.2) reg. (Poznań) rękawica
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: łapka
SJP.pl
karzełek łapciaty - rasa ozdobnych kur miniaturowych
SJP.pl
1. chwytać, brać (za) coś ręką lub przyrządem;
2. zatrzymywać, doprowadzać do ujęcia czegoś lub kogoś;
3. potocznie: rozumieć, chwytać
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie małopolskim
Łapczyca – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Bochnia.
Północna część miejscowości od Górnego Gościńca leży na Podgórzu Bocheńskim, a na południe od „Górnego Gościńca” należy do Pogórza Wiśnickiego.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łapczyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Żmigród.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łapczyn – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Czarna Białostocka. Od Czarnej Białostockiej dzieli Łapczyn około 12 kilometrów. We wsi znajduje się około 27 domów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Anielskiej w Czarnej Wsi.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób łapczywy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: łapczywie
SJP.pl
chciwość, zachłanność, pazerność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|łapczywy.
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: łapczywy
SJP.pl
chytry, pazerny, zachłanny, chciwy
przymiotnik
(1.1) bez umiaru
(1.2) cechujący się łakomstwem
(1.3) nacechowany chciwością, pożądliwością
SJP.pl
Wiktionary
1. but wykonany ze słomy, skóry; chodak; trep; kapeć; krypeć
2. poranny pantofel
Łapcie (dawniej regionalnie także postoły, kurpie) – dawne chodaki wyplatane techniką krzyżową z taśm łyka, najczęściej lipy, brzozy lub wiązu. Czasem używano także witek wierzbowych. Wkładane były na stopy owinięte w onuce i przywiązywane rzemieniem bądź sznurkiem. Noszono je na co dzień, do pracy, przez cały rok. Jako że były nietrwałe, niekiedy je wzmacniano, podszywając podeszwę kawałkami skóry.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: łapka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: łapka
SJP.pl
Wiktionary
mieszkaniec Łap
SJP.pl
mieszkanka Łap
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. dawne, żartobliwe określenie sanitariusza
2. w gwarze miejskiej: człowiek z obsługi karawanu; karawaniarz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. lub żart. lekarz
(1.2) lekcew. lub żart. pielęgniarz lub sanitariusz
(1.3) gw-pl|Warszawa. grabarz
Łapiduch – demon słowiański z wierzeń ludności Puszczy Sandomierskiej, czyhający na pokutujące dusze i dręczący je.
Łapiduch przypominał wyglądem bulwiastą kulę wspierającą się na pięciopalczastych, szponowatych stopach oraz z krótkimi rękami i długimi palcami uzbrojonymi w ostre pazury. Siedzibą jego były pustkowia, gdzie czatował na pokutujące dusze, Kiedy udało mu się je pochwycić, znęcał się nad nimi i doprowadzał do płaczu. Nigdy nie atakował ludzi żywych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pieszczotliwie o łapce, rączce, ręce
SJP.pl
pogardliwie o człowieku chciwym zysku, starającym się na wszystkim zarobić; wyzyskiwacz, geszefciarz, spekulant
SJP.pl
Wikipedia
serdecznie, z politowaniem o rączce, łapce
SJP.pl
zdrobnienie od: łapina
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od łapa;
2. przedmiot do zabijania much; plastikowy lub skórzany, płaski, zwykle czworokątny element na długiej rączce; packa;
3. przyrząd do łapania zwierząt; pułapka, wnyki, sidła
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: łapa
(1.2) mała łapa
(1.3) spoż. dolna część drobiowych nóg
(1.4) pułapka
(1.5) zob. łapki.
Łapka – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wieś jest siedzibą sołectwa. W miejscowości znajduje się żwirownia oraz betoniarnia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od łapa;
2. przedmiot do zabijania much; plastikowy lub skórzany, płaski, zwykle czworokątny element na długiej rączce; packa;
3. przyrząd do łapania zwierząt; pułapka, wnyki, sidła
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zabawa ćwicząca refleks, polegająca na uderzaniu się otwartymi dłońmi
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: łapka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: łapówka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od łapówka
SJP.pl
Wiktionary
korzyść osobista, najczęściej pieniężna, nielegalnie przyjmowana przez funkcjonariuszy służby publicznej w zamian za wykonanie dla kogoś określonej przysługi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krym. wartość materialna lub niematerialna udzielona przez jedną osobę na rzecz drugiej osoby, w celu nielegalnego osiągnięcia pewnej korzyści
Łapówka, dawn. kuban (pot.) – korzyść, najczęściej finansowa, wręczana osobie lub grupie osób, dla osiągnięcia określonego celu, z pominięciem standardowych procedur.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
kobieta przyjmująca łapówki
SJP.pl
przymiotnik od: łapówkarz
przymiotnik relacyjny
(1.1) krym. odnoszący się do łapówkarstwa, związany z łapówkarstwem
SJP.pl
Wiktionary
przyjmowanie łapówek; łapownictwo
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) krym. proceder polegający na dawaniu i przyjmowaniu łapówek
SJP.pl
Wiktionary
osoba przyjmująca łapówki; łapownik, łapówkobiorca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. osoba dająca lub przyjmująca łapówki
SJP.pl
Wiktionary
osoba przyjmująca łapówkę; łapówkarz, łapownik
SJP.pl
osoba dająca łapówki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łapówką, dotyczący łapówki
Wiktionary
przyjmowanie łapówek; łapówkarstwo
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pejor. praw. dawanie, przyjmowanie lub wymuszanie łapówek;
Łapownictwo – w prawie polskim przestępstwo polegające na wręczaniu, braniu lub żądaniu korzyści majątkowej lub osobistej (łapówki).
Łapownictwo klasyfikuje się na:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ łapownik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) krym. odnoszący się do łapownictwa, związany z łapownictwem
Wiktionary
osoba przyjmująca łapówki; łapówkarz, łapówkobiorca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. człowiek biorący łapówki
SJP.pl
Wiktionary
potocznie:
1. człowiek nędznie ubrany; łapserdak, obdartus, obszarpaniec;
2. człowiek niegodziwy; łapserdak, łajdak, łobuz;
3. policjant; glina;
4. agent policji śledczej; łapacz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. policjant, milicjant, tajniak
(1.2) pot. ktoś niegodziwy
wykrzyknik
(2.1) nagłe złapanie, pochwycenie czegoś
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: łapserdak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od łapserdak
Wiktionary
1. człowiek nędznie ubrany, łachmaniarz, kloszard, obdartus
2. łobuz, łotr, nicpoń
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek nędznie ubrany
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. chałat żydowski
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Łapy
SJP.pl
zgrubienie od: łapa
SJP.pl
rodzaj zupy
SJP.pl
1. przymiotnik od: Łapsze Niżne;
2. przymiotnik od: Łapsze Wyżne
SJP.pl
wieś w Polsce
Łapszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koszyce.
Łapszów nazywany był wcześniej Ławszowem. Według „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów Słowiańskich”, w 1363 roku został odnotowany Dobiesław „de Lawszow” (Dobiesław w Lawszowej), a w 1382 roku Stanisław z Lawszowej. Dobiesław z Ławszowej herbu Strzemię był wspólnym przodkiem rodzin Szalewskich (z Szalowej), Korzeńskich (z Korzennej), Królewskich (z Królewic). Możliwe, że Ławszów (obecnie Łapszów) jest pierwotnym gniazdem wszystkich Strzemieńczyków, ponieważ zawołaniem rodowym tego herbu było „Ławszowa”. Także wszystkie wymienione rody szlacheckie nosiły herb Strzemię.
SJP.pl
Wikipedia
część wyrażenia
(1.1) tylko w wyrażeniu zob. łapu-capu, łapu capu, na łapu-capu, na łapu capu.
Wiktionary
szybko, bez zastanowienia, byle jak (np. Nie wprowadzaj znaczeń łapu-capu!); na łapu-capu, (na) łapu capu, (na) łap cap, (na) łap-cap
związek frazeologiczny
(1.1) pot. pośpiesznie (pospiesznie), niestarannie, nieuważnie
Łapu Capu – program rozrywkowy emitowany na kanałach Canal+ Premium, Canal+ 1, Canal+ Film, Canal+ Family. Dawniej program emitowano też w Canal+ Discovery (obecnie Canal+ Dokument). Jest odpowiednikiem francuskiego programu Le Zapping. Podobny program nadawano również w Niemczech w Premiere w latach 1993–2006 i Sky Deutschland w latach 2011–2015 pod nazwą Zapping oraz w Belgii w tamtejszej Canal+ (później w Be 1) do 2 lipca 2016 pod taką samą nazwą jak francuski.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. potocznie o ręce;
2. kończyna zwierzęcia, głównie ptaka lub ssaka niemającego kopyt;
3. część maszyny przytwierdzana do czegoś w celu umocowania tejże maszyny
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Łapy – miasto w województwie podlaskim w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łapy. Położone na Nizinie Północnopodlaskiej nad rzeką Narew.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Łapy liczyły 14 436 mieszkańców.
Znajdują się w nim zamknięte Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Łapach S.A. (ZNTK w Łapach S.A.), obecnie na miejscu ZNTK działa zakład Warsztaty Wagonów Kolejowych WWK Łapy, mleczarnia oraz zamknięta w lutym 2008 cukrownia. Ponadto Łapy są ośrodkiem medycznym i edukacyjnym dla obszaru byłego powiatu łapskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
łasić się:
1. (o zwierzętach) przymilać się, ocierać się, garnąć się
2. (o ludziach) wdzięczyć się, zalecać się do kogoś, chcieć się przypodobać
SJP.pl
ssak, mały drapieżnik z rodziny łasicowatych; łaska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. niewielkie drapieżne zwierzę futerkowe;
Łasica (Mustela) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny łasic (Mustelinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae), obejmujący najmniejsze ssaki w rzędzie drapieżnych (Carnivora).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ssak, mały drapieżnik z rodziny łasicowatych; łaska
Łasice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Brochów. Ma status sołectwa.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sochaczewskim ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina ssaków drapieżnych, żyjących w lasach, obejmuje takie gatunki jak: łasica, wydra, kuna, gronostaj; kunowate; kuny
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mustelidae|G. Fischer|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu drapieżnych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach łasicowatych (rodzina ssaków)
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla łasicowatych
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: łasica
SJP.pl
→ łasica
SJP.pl
wieś w Polsce
Łasieczniki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Bolimów.
W latach 1973–1991 w gminie Nieborów; 1 stycznia 1992 włączone do gminy Bolimów.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sochaczewskim ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
SJP.pl
Wikipedia
miasto w województwie kujawsko-pomorskim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Łasin (niem. Lessen) – miasto w północnej Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łasin, położone nad Jeziorem Łasińskim przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 16 z drogą wojewódzką nr 538.
W latach 1975–1998 miasto należało administracyjnie do województwa toruńskiego. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Łasin liczył 3080 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Łasina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łasina (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Łasin
SJP.pl
łaskawość, miłość, przychylność
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie łódzkim;
Łask – miasto w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łask i powiatu łaskiego. Jest położone na Wysoczyźnie Łaskiej, nad Grabią.
Według danych GUS z 31 grudnia 2020 r. miasto liczyło 16 925 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
łaskawość, miłość, przychylność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przychylność, wielkoduszność
(1.2) darowanie lub złagodzenie kary
(1.3) rel. dar udzielany człowiekowi przez Boga, a którego przyznanie nie jest związane z żadną zasługą
(1.4) pot. zob. łasica.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miasto w województwie mazowieckim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Łaskarzew – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, siedziba gminy wiejskiej Łaskarzew.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego oraz dekanatu.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 4893 mieszkańców.
Łaskarzew był miastem biskupstwa poznańskiego w ziemi stężyckiej województwa sandomierskiego w drugiej połowie XVI wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Łaskarzewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łaskarzewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Łaskarzew
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. łaskawy. (forma orzecznikowa)
Wiktionary
1. dawniej: dobrodziej, darczyńca, dobroczyńca, filantrop;
2. pogardliwie: osoba, która ofiaruje coś niewielkiej wartości, uważając się za dobroczyńcę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba okazująca łaskę
(1.2) żart. (także. iron.) osoba uważająca się za dobroczyńcę
SJP.pl
Wiktionary
→ łaskawca
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób łaskawy, wspaniałomyślnie, wielkodusznie, życzliwie
(1.2) przen. łagodnie, nieszkodliwie, niegroźnie
(1.3) grzecz. jeśli łaska, z łaski swojej, uprzejmie
Wiktionary
nazwisko
Łaskawiec – skała o pionowej ścianie znajdująca się w skrajnej, południowej części Ojcowskiego Parku Narodowego (OPN). Znajduje się na orograficznie lewym, zalesionym zboczu Doliny Prądnika. Dolina zwęża się w tym miejscu do ok. 60 m szerokości, tworząc skalną bramę. Jeden z bastionów tej bramy tworzy właśnie skała Łaskawiec, drugi Bukowa Skała i Szabelki, znajdujące się na przeciwległym zboczu. Tuż obok skały Łaskawiec istnieje Dom Rekolekcyjny Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, zwanych krótko Zmartwychwstańcami oraz kaplica pod wezwaniem Zstąpienia Chrystusa Pana do Otchłani. Od 1996 zarówno dom rekolekcyjny, jak i kaplicę przejęły siostry św. Jadwigi Królowej. W 1994 w pionowej ścianie Łaskawca zamontowano tablicę upamiętniającą żołnierzy Armii Krajowej, którzy odprawiali tutaj polowe msze św.
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: łaskawie
SJP.pl
przestarzale:
1. jałmużna ofiarowana od niechcenia i z okazaniem wyższości;
2. dożywotnie utrzymanie zapewniane dawniej biednym
SJP.pl
przychylność, życzliwość i wielkoduszność okazywane jakiejś osobie; łaska, wspaniałomyślność, dobroć
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co łaskawe; cecha tego, kto łaskawy
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: łaskawy
SJP.pl
1. okazujący łaskę; wspaniałomyślny, wielkoduszny, dobry;
2. będący wyrazem łaski, np. łaskawe spojrzenie; życzliwy, przyjazny;
3. słowo używane w zwrotach grzecznościowych, nadające wypowiedzi uprzejmy charakter;
4. przenośnie: łagodny, niedokuczliwy, niesurowy
przymiotnik
(1.1) dobry, pełen wielkoduszności
(1.2) niedokuczliwy, przychylny
(1.3) oswojony, bez dzikości
(1.4) w zwrotach grzecznościowych: zacny, wielmożny
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Łask, rzadziej od: Łazy
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Łasku, związany z Łaskiem
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. oraz M., B.i W. lm. od: łaska
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. delikatnie dotykać, pocierać opuszkami palców lub jakimiś przedmiotami, np. piórem, wrażliwych na dotyk miejsc na czyimś ciele, powodując śmiech u tego kogoś; gilgotać, gilgać, smyrać;
2. łaskotać się:
a) łaskotać siebie samego;
b) łaskotać jeden drugiego
czasownik przechodni niedokonany (dk. połaskotać)
(1.1) lekko podrażniać miejsca wrażliwe na dotyk
czasownik zwrotny niedokonany łaskotać się
(2.1) łaskotać (1.1) siebie nawzajem
(2.2) łaskotać (1.1) siebie samego
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łaskotać.
Wiktionary
łachotki, gilgotki;
1. delikatne dotykanie, pocieranie wrażliwych na dotyk miejsc na czyimś ciele, mające wywołać śmiech u tego kogoś;
2. skłonność do śmiania się wskutek łaskotania, zwykle w wyrażeniu "mieć łaskotki"
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) delikatne pobudzanie do śmiechu poprzez lekkie drapanie wrażliwych okolic ciała
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: łaskotliwy
SJP.pl
1. wywołujący łaskotanie;
2. wrażliwy na łaskotanie
przymiotnik
(1.1) wrażliwy na łaskotanie
(1.2) taki, który wywołuje łaskotki
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Łasków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, na południowym skraju gminy Mircze. Leży nad rzeką Bukową, w obrębie Kotliny Hrubieszowskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. zabiegać o łaskę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łaskować.
Wiktionary
ssak z rodziny wiwer, wyglądem przypominający łasicę
Łaskun (Paradoxurus) – rodzaj ssaków z podrodziny łaskunów (Paradoxurinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: łakomczuch, łasuch, smakosz; łakotniś, łakotnik
SJP.pl
potocznie: podjadać smakołyki, zwykle ukradkiem; łasuchować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
człowiek łasy, łakomczuch
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: podjadać smakołyki, zwykle ukradkiem; łasować
SJP.pl
lubiący smakołyki; łakomy; chciwy na coś
przymiotnik
(1.1) łakomy na przysmaki
(1.2) żądny czegoś
SJP.pl
Wiktionary
ssak drapieżny z rodziny łaszowatych; np. afrykańska łasza palmowa, wiwera
Łasza (biał. Лаша, ros. Лаша) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Indura.
Siedziba parafii prawosławnej; znajduje się tu cerkiew pw. św. Mikołaja Cudotwórcy.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Łaska
SJP.pl
mieszkanka Łaska
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
Łaszczów (1549–1578 Prawda) – miasto w Polsce położone w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów, nad Huczwą, na obszarze Grzędy Sokalskiej.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Łaszczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łaszczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
Łaszczówka – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski. Leży nad rzeką Sołokiją.
Łaszczówka uzyskała lokację miejską około 1610 roku, zdegradowana przed 1764 rokiem. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łaszczów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. odnoga rzeki lub dawne jej koryto zawierające jeszcze wodę i tworzące płytkie jezioro;
2. piaszczysta mielizna utworzona na rzece wskutek obniżenia się poziomu wody; ławica;
3. zgrubienie od: łaska
Wiwerowate, łaszowate, łasze (Viverridae) – rodzina ssaków z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora), występująca głównie w leśnych ekosystemach południowej i południowo-wschodniej Azji, w Afryce i w południowo-zachodniej Europie, głównie poprzez lasy tropikalne, aż do RPA. Żeneta serwalowata (Genetta servalina) zamieszkuje wyspę Zanzibar. Spokrewnione z łaszowatymi gatunki z rodziny Eupleridae występują na Madagaskarze, a Nandiniidae w Afryce. Łaszowate są blisko spokrewnione z hienowatymi (Hyaenidae), mangustowatymi (Herpestidae) i kotowatymi (Felidae).
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: strój kobiecy; szmatka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: strój kobiecy; szmatka
Moroziwka (ukr. Морозівка, pol. hist. Łaszki) – wieś na Ukrainie w rejonie starokonstantynowskim obwodu chmielnickiego na Wołyniu.
Miejscowość opisana jako Łaszki w Dziejach rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej autorstwa Romana Aftanazego.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łaszów – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Pałecznica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina ssaków z rzędu drapieżnych występujących w cieplejszych krajach Starego Świata, niewielkich, o ciele wydłużonym, zakończonym długim, puszystym ogonem, krótkich kończynach i głowie zakończonej spiczastym pyskiem; łasze, wiwery
Wiwerowate, łaszowate, łasze (Viverridae) – rodzina ssaków z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora), występująca głównie w leśnych ekosystemach południowej i południowo-wschodniej Azji, w Afryce i w południowo-zachodniej Europie, głównie poprzez lasy tropikalne, aż do RPA. Żeneta serwalowata (Genetta servalina) zamieszkuje wyspę Zanzibar. Spokrewnione z łaszowatymi gatunki z rodziny Eupleridae występują na Madagaskarze, a Nandiniidae w Afryce. Łaszowate są blisko spokrewnione z hienowatymi (Hyaenidae), mangustowatymi (Herpestidae) i kotowatymi (Felidae).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach łaszowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
dawna miara objętości ciał sypkich, zwłaszcza zboża
Łaszt – dawna jednostka miary objętości dla towarów sypkich, głównie zboża, stosowana od XIV do XIX wieku w portach nadbałtyckich. Liczyła 3000-3840 litrów (dm3). Łaszt dzielił się na 30 korców lub 60 szefli.
SJP.pl
Wikipedia
jednostka monetarna Łotwy (1 łat = 100 santimów)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. monet. waluta Łotwy w latach 1922–1941 oraz 1993–2013;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: łata
Łat (łot. Lats) – dawna jednostka monetarna używana na Łotwie w latach 1922–1941 oraz 1993–2014. Została zastąpiona przez euro 1 stycznia 2014 r, pozostając równolegle w obiegu do 15 stycznia tegoż roku. Dzieliła się na 100 santimów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kawałek materiału naszywany lub przymocowywany do ubrania itp. tak, aby zakryć dziurę;
2. plama w innym kolorze niż tło (głównie u zwierząt);
3. przyrząd geodezyjny do pomiarów wysokościowych;
4. łata murarska - gładka deska do badania równości płaszczyzn;
5. drewniana listwa wykorzystywana do robót ciesielskich
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fragment materiału przyszyty do tkaniny, aby zasłonić dziurę w tej tkaninie
(1.2) fragment sierści zwierzęcia o innym kolorze niż pozostała część sierści
(1.3) inform. plik zawierający poprawki do kodu programu, bazujący na różnicach pomiędzy kodem poprawionym a poprawianym
(1.4) gw-pl|Poznań. urwis; o dorosłym człowieku: niewiele wart
(1.5) drewniana listwa o prostokątnym lub kwadratowym przekroju używana w drewnianych konstrukcjach
(1.6) przyrząd z podziałką stosowany w geodezji do niwelacji
(1.7) jeden z elementów tuszy wołowej;
(1.8) wskaźnik poziomu wody montowany na brzegach rzek i zbiorników wodnych
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od: łat
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. przyszywać łaty w celu naprawy ubrania, obuwia; reperować;
2. przenośne: wypełniać jakąś lukę, np. łatać budżet
czasownik przechodni niedokonany (dk. załatać)
(1.1) umieszczać łaty
(1.2) przen. uzupełniać braki
SJP.pl
Wiktionary
1. osoba łatająca dziury;
2. żartobliwie: osoba uzupełniająca braki w czymś
SJP.pl
wieś w Polsce
Łatanice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Wiślica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś sołecka w sołectwie Łatanie – zobacz jednostki pomocnicze gminy Wiślica w BIP
W miejscowości znajduje się remiza Ochotniczej Straży Pożarnej OSP Łatanice. Przez wieś przepływa rzeczka Maskalis.
SJP.pl
Wikipedia
partanina; partactwo
SJP.pl
1. przyszywać łaty w celu naprawy ubrania, obuwia; reperować;
2. przenośne: wypełniać jakąś lukę, np. łatać budżet
SJP.pl
łatczyn brodawnik - euroazjatycki owad prostoskrzydły z rodziny pasikonikowatych
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych
SJP.pl
zdrobnienie od: łatka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: łątka
SJP.pl
Wiktionary
pogardliwie: człowiek, którego nie traktuje się poważnie; biedak, szarak, golec, byle kto
Łatek (ang. Scruff, 2000) – hiszpański serial animowany wytwórni D’Ocon Films. Miał premierę 1 listopada 2000 na antenie katalońskiego Canal 33.
Serial miał premierę w Polsce 6 kwietnia 2004 w TVP1. Ostatnia emisja miała miejsce 4 czerwca 2008.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. jedna z czterech krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leżąca we wschodniej części kraju;
Łatgalia (łatg. Latgola, łot. Latgale, niem. Lettgallen, ros. Латгалия, od nazwy plemienia Łatgalów) – jedna z pięciu krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leży we wschodniej części kraju.
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łatgalią, dotyczący Łatgalii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wschodniobałtycki używany głównie w Łatgalii;
Wiktionary
1. zdrobnienie od: łata;
2. środowiskowo: poprawka lub uaktualnienie do programu komputerowego; patch;
3. przypinać łatkę - krytykować
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Agrion., niebieska bądź zielona ważka zamieszkująca podmokłe tereny
(1.2) daw. kukiełka, lalka dla dzieci
(1.3) etn. bud. słup w ścianie, mający po bokach wyżłobienia, w które wsuwa się belki lub ociosane bierwiona
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
urena łatkowata - tropikalna roślina z rodziny ślazowatych, uprawiana dla włókna do produkcji worków, lin, dywanów i tkanin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
Łatno – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce.Według danych gminy z 5 czerwca 2009 osada miała 47 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: łata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. urwis
(1.2) gw-pl|Poznań. o dorosłym człowieku: niewiele wart
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: łatwo
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: łatwy
SJP.pl
zdrobnienie od: łatwy
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: łatwy
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: łatwy
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: łatwy
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: łatwy
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: łatwy
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zdrobn. od: łatwo
(1.2) śmiesznie łatwo
Wiktionary
potocznie: coś łatwego, banalnego; prościzna, pestka, pryszcz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś łatwego i prostego do wykonania
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób łatwy, bez trudności, bez trudu lub wysiłku
Wiktionary
cecha materiału, który łatwo ulega samozapłonowi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. cecha tego, co łatwopalne
SJP.pl
Wiktionary
wykazujący możliwość łatwego zapalenia się
przymiotnik
(1.1) wykazujący możliwość łatwego zapalenia się
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest łatwe, brak trudności
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest łatwościerne
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest łatwotopliwe
Wiktionary
dający się łatwo stopić; łatwo topliwy
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który łatwo topi się
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: łatwowiernie
SJP.pl
naiwność; bezkrytyczne przyjmowanie jakichś idei, poglądów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto ma skłonność do uznawania za prawdziwe niesprawdzonych informacji
SJP.pl
Wiktionary
nadmiernie ufny; naiwny
przymiotnik
(1.1) taki, który ma skłonność do uznawania za prawdziwe niesprawdzonych informacji
SJP.pl
Wiktionary
1. niesprawiający trudności, osiągany bez wysiłku;
2. wulgarnie, o mężczyźnie: chętny do współżycia
przymiotnik
(1.1) nie wymagający wysiłku, trudu, nie stawiający przeszkód
(1.2) niewynikający z rzetelnej pracy, osiągany bez wysiłku
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań, Lwów. obibok, włóczęga
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitsłow. demon szkodzący kobietom w połogu i podmieniający lub porywający niemowlęta
Wiktionary
1. sprzęt do siedzenia dla kilku osób
2. zwarty szereg, gromada
3. sposób prowadzenia walki dawnej jazdy polskiej
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) deska służąca do siedzenia, długie siedzisko bez oparcia
(1.2) mebl. niski stolik, zwykle podłużny
(1.3) miejsce w sejmie, w sądzie lub w instytucji szkolnej
(1.4) daw. wojsk. sposób walki konnej z zaskakującym okrążeniem przeciwnika
(1.5) daw. zwarty szereg
Ława – prosty mebel drewniany, znany od starożytności, służący do siedzenia kilku osobom (czasem do spania), którego początkiem była leżąca kłoda drewna, z biegiem czasu o ociosanej płasko górnej części, wsparta na kamieniach. Gdy upowszechniło się pilarstwo, ławę wykonywano z jednej lub kilku desek (zależnie od szerokości), a podstawę w zależności od długości ławy stanowiły 2 płaskie podpory lub 4 i więcej nóg.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: ławka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: ławka
(1.2) mała ławka
(1.3) sport. przyrząd kulturystyczny do ćwiczeń mięśni klatki piersiowej i tricepsa
Ławeczka – polski film fabularny (komedia romantyczna) z 2004 roku w reż. Macieja Żaka. Scenariusz powstał na podstawie sztuki teatralnej rosyjskiego dramaturga Aleksandra Gelmana o tym samym tytule. Okres zdjęciowy trwał od 8 do 20 lipca 2003 roku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. skupisko zwierząt wodnych;
2. wał piasku i innych osadów dennych, usypany przez rzekę w jej korycie lub przez wody morskie na szelfie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skupisko ryb lub innych drobnych zwierząt morskich;
(1.2) przen. książk. skupienie, nagromadzenie wielu małych rzeczy
(1.3) usypisko piachu lub żwiru w formie wału naniesionego przez rzekę, morze;
(1.4) geol. wyraźnie oddzielona warstwa (lub zespół warstw) w składzie skały osadowej;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ławicą, dotyczący ławicy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. mebel do siedzenia;
2. stolik z krzesłami w klasie, sali dla uczniów itp.;
3. ławka bosmańska - mocna deska, którą spuszcza się za burtę wraz z siedzącym na niej człowiekiem
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ława
(1.2) twardy mebel do siedzenia dla kilku osób;
(1.3) eduk. szkolny mebel do nauki
(1.4) stpol. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) kładka
(1.5) szeroka, kilkuosobowa gondola kolejki krzesełkowej
(1.6) hist. metrol. staropolska miara długości równa 4,466 cm
(1.7) zob. ławki.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: sprzedawca na bazarze rozkładający swój towar na ławkach; straganiarz, kramarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) jeźdz. drewniane części siodła, którymi terlica opiera się na grzbiecie konia;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: ławka
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: zawodnik niegrający w podstawowym składzie; ławkowiec
SJP.pl
szeroki i gruby pędzel o długim włosiu, ułatwiający sprawne pokrycie dużych powierzchni
SJP.pl
związany z ławką
SJP.pl
przymiotnik od: Ławnica
SJP.pl
urząd ławnika
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w różnych krajach: członkini sądu przysięgłych;
2. w Polsce: członkini sądu reprezentująca społeczeństwo
SJP.pl
1. w różnych krajach: członkini sądu przysięgłych;
2. w Polsce: członkini sądu reprezentująca społeczeństwo
SJP.pl
członek sądu przysięgłych; w Polsce: członek sądu reprezentujący społeczeństwo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba niebędąca sędzią, uczestnicząca w wydawaniu wyroków w niektórych kategoriach spraw sądowych;
(1.2) praw. w dawnej Polsce: członek ławy miejskiej lub wiejskiej;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rozkładana ława z regulacją wysokości blatu, którą można przekształcić w stół
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mebel z regulowaną wysokością oraz szerokością blatu
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: ława
SJP.pl
1. zespół pustelni anachoretów w dawnym Kościele wschodnim
2. klasztor prawosławny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zespół pustelni anachoretów;
(1.2) współcz. rel. duży klasztor prawosławny
Ławra (nowogr. Λαύρα, przejście) – określenie używane w stosunku do większych (i o szczególnym znaczeniu) męskich monasterów (klasztorów) w Kościele prawosławnym oraz w Kościołach katolickich wschodnich, również w postaci skupionego wokół świątyni zespołu pustelni mnichów ascetów nieprowadzących wspólnego życia zakonnego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. reg. karczowisko lub wypalenisko
(1.2) gwara. reg. teren nizinny pokryty krzakami
łaz – trzebież w lesie przez wypalenia lub wykopanie, przeważnie w liczbie mnogiej łazy.
Wiktionary oraz Wikipedia
kwadratowa kluska z cienko rozwałkowanego ciasta; łazanka
SJP.pl
kwadratowa kluska z cienko rozwałkowanego ciasta; łazanek
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. kluska z cienkiego ciasta mająca kształt kwadratu lub rombu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potrawa z cienkich, kwadratowych klusek, zwykle okraszonych
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. makaron cięty w kwadraty wielkości około jednego centymetra
(1.2) kulin. potrawa kuchni polskiej z makaronu oraz zasmażanej kapusty z omastą ze skwarków lub kiełbasy;
Łazanki – rodzaj makaronu, który otrzymuje się przez pokrojenie poprzecznie zwiniętego rulonu twardego, przeschniętego ciasta na jednocentymetrowe paski i pokrojenie tych pasków na kwadraciki. Następnie gotuje się je i podaje z dodatkiem przesmażonej słoniny lub boczku.
W polskiej kuchni łazanki są podawane najczęściej z kapustą, grzybami, mięsem albo kiełbasą. Bywają też składnikiem tradycyjnej, wigilijnej zupy grzybowej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący łazanek
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Łazarczyk – nazwisko używane w Polsce.
Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 1431 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. kieleckim (194 osoby), katowickim (116 osób) i warszawskim (103 osoby).
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nędzarz, żebrak, osoba skrajnie uboga
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) bibl. postać biblijna
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. część Poznania między Wildą, Górczynem, Grunwaldem i Jeżycami;
(2.2) geogr. osada śródleśna w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Czarna Białostocka;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Łazarza lub z nim związany
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. podbierać miód i wosk z barci, zostawiając pszczołom tyle, ile potrzeba im do przezimowania; ogólniej – oporządzać pszczoły na zimę; Gloger.
Wiktionary
motyl z rodziny omacnic, którego gąsienice są szkodnikami pasiek; barciak mniejszy
Łaźbiec (barciak mniejszy) (Achroia grisella) - owad z rzędu motyli. Motyl o rozpiętości skrzydeł 2 cm i szarej barwie. Samica składa na plastrach około 250-300 jaj, z których wylęgają się drobne gąsienice żerujące w komórkach plastra pszczelego. Mogą one uszkadzać czerw, powodując jego zamieranie. W ciągu roku wydaje 2-3 pokoleń. Motyl ten może się rozwijać również w plastrach poza ulem, gdzie ramki z plastrami są magazynowane i gdzie również niszczy plastry.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. odczasownikowy od|łaźbić.
Łaźbienie – w bartnictwie jesienne wybieranie miodu i wosku z barci w ilości zapewniającej pszczołom możliwość bezpiecznego przezimowania.
Wiktionary oraz Wikipedia
pora podbierania pszczołom miodu i wosku, przypadająca na jesieni
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pszcz. daw. pora jesienna, gdy bartnik podbierał pszczołom miód i wosk
SJP.pl
Wiktionary
rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych; labiryntowate, błędnikowate
Błędnikowate, łaźcowate, labiryntowate (Anabantidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych zaliczana do błędnikowców. Ze względu na atrakcyjne ubarwienie i ciekawą biologię często spotykane w akwarystyce.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach łaźcowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
(r. żeński)
1. kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; także o mężczyźnie, zwierzęciu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
2. włóczęga, wałęsanie się
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba która lubi włóczyć się
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) włóczenie się, łażenie
Łazęga – lewobrzeżny dopływ Czechówki, ciek piątego rzędu o długości 4,2 km. Początek bierze na łąkach we wsi Płouszowice (gmina Jastków) na wysokości 210,7 m n.p.m. Do Czechówki uchodzi w Dąbrowicy w rejonie ruin pałacu Firlejów na wysokości 192 m n.p.m. Powierzchni dorzecza to zaledwie 12,3 km², rzeka odwadnia niewielki fragment środkowo-zachodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego. Górny odcinek głównej doliny ma generalnie przebieg SSW-NNE i nie ma odpływu powierzchniowego. Strefa źródliskowa cieku zlokalizowana jest w środkowym odcinku doliny i jest to miejsce, w którym dolina zmienia kierunek na subrównoleżnikowy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadko: lubiący łazić, włóczyć się, wałęsać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) góry. kupka drzewa na opał
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łazić.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Łaz
SJP.pl
mieszkanka Łaz
SJP.pl
1. chodzić niezgrabnie, wlec się; czasem potocznie: chodzić
2. chodzić po czymś, co wymaga wspinania, wdrapywania się
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) chodzić bez celu, wałęsać się, włóczyć się
SJP.pl
Wiktionary
wieś w Polsce
Łazice (niem. Tannenhof) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 36 mieszkańców.
Wieś wchodząca w skład sołectwa: Piekary.
Osady wchodzące w skład sołectwa: Karsno, Wełnica.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: posługaczka w łaźni; kąpielowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta pracująca w łaźni
SJP.pl
Wiktionary
łaziennik; przestarzale:
1. właściciel łaźni;
2. posługacz w łaźni
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. łazienny
Łaziebnik – niewykonywany już powszechnie zawód opisany po raz pierwszy w 1313 (na terenie Dolnego Śląska).
Zatrudniony w łaźni publicznej łaziebnik przede wszystkim przygotowywał kąpiele. Zajmował się także balwierstwem, czyli goleniem (na terenach Górnego Śląska aż do XVII wieku goleniem zajmowali się właśnie oni). Czasami spełniał rolę współczesnego felczera (wykonywał masaże, stawiał bańki, usuwał nagniotki, puszczał krew) a nawet dentysty (wyrywał bolące zęby).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przestarzały przymiotnik od: łaźnia (w znaczeniu pomieszczenia lub budynku), np. łaziebny bałagan
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba pracująca w łaźni
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z łaźnią, dotyczący łaźni
SJP.pl
Wiktionary
1. ptak z rzędu kosmopolitycznych; do łaźców zaliczane są: dzięcioły, tukany, miodowody, krętogłowy, brodacze, drzymy i złotki
2. ryba z rodziny łaźcowatych, z grupy błędnikowców
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: łazienka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: łazienka
SJP.pl
Wiktionary
pomieszczenie, gdzie zainstalowane są urządzenia do kąpieli i mycia się
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. hotel. pomieszczenie do kąpieli z wanną lub prysznicem;
Łazienka – pomieszczenie o charakterze sanitarnym, służące do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem higieny osobistej, wymagających użycia wody. W łazience można się umyć, wykąpać, wziąć prysznic. Jest zwykle jednym z pomieszczeń wchodzących w skład lokalu mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, pokoju hotelowego, oraz stanowi niezbędny element każdego miejsca publicznego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
pomieszczenie, gdzie zainstalowane są urządzenia do kąpieli i mycia się
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. turyst. zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Łazienki (park w Warszawie), np. łabędź łazienkowski
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łazienek, związany z Łazienkami
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łazienką, dotyczący łazienki
Wiktionary
łaziebnik; przestarzale:
1. właściciel łaźni;
2. posługacz w łaźni
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pracownik łaźni
SJP.pl
Wiktionary
→ łaźnia; łaźniowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pracująca w łaźni
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z łaźnią, dotyczący łaźni
SJP.pl
Wiktionary
1. włóczęga, obieżyświat;
2. lekki, otwarty samochód wojskowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. lekki wojskowy samochód terenowy
(1.2) hist. radziecki samochód wojskowy z otwartym nadwoziem, używany w czasie II wojny światowej
(1.3) astr. pojazd kosmiczny badający powierzchnię obcej planetaanety;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. człowiek lubiący wędrówki, włóczenie się
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) ornit. nielotny ptak z jednego z trzech gatunków z rodziny barglików
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: włóczyć się, szwendać się, obijać się
SJP.pl
wieś w Polsce
Łazin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Bielawy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego. Obecnie należy do powiatu łowickiego.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zgrub. od: łazik
(1.2) kraków. włóczęga, menel
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zgrub. od: łazik
(2.2) zob. łaziory.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zgrub. od: łazanki
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: łazior
Wiktionary
przymiotnik od: Łaziska, Łaziska Górne
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łaziska, Łaziska Górne
SJP.pl
przymiotnik od: Łaziska, Łaziska Górne
SJP.pl
Wikipedia
1. mieszkaniec Łazisk Górnych (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Łazisk (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Łazisk Górnych (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Łazisk (wsi w Polsce)
SJP.pl
przyrząd bartniczy wspomagający wspinanie się do wyżej położonych barci; leziwo
SJP.pl
pomieszczenie z urządzeniami do kąpieli w wodzie, w parze lub gorącym suchym powietrzu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budynek lub pomieszczenie do kąpieli w wodzie, parze albo rozgrzanym powietrzu
(1.2) urządzenie z gazem lub cieczą, które służy do ogrzewania przedmiotów oraz utrzymywania ich w stałej temperaturze;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łaźnią, dotyczący łaźni
Wiktionary
jezioro na Pojezierzu Ełckim
Łaźno – (Haszno, niem. Haschner See), jezioro w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Świętajno, na Pojezierzu Ełckim, w dorzeczu rzeki Ełk, na wys. 133,2 m n.p.m., na zachód od Olecka.
Jezioro polodowcowe. Powierzchnia jeziora wynosi 562,4 ha, długość 6200 m, szerokość do 1800 m, a głębokość do 18 m. Jest największym jeziorem w Gminie Świętajno. Najgłębsze miejsca znajdują się w centralnej części akwenu, oddzielone są od siebie ciągiem górek śródjeziornych. Część północno-wschodnia jest płytka – jej głębokość rzadko przekracza 5 m. Jezioro ma rozwiniętą linię brzegową, brzegi niskie, częściowo zalesione, częściowo podmokłe, a wzdłuż wybrzeży sitowie. Pas szuwarów, stanowiący 11% powierzchni jeziora, o szerokości od 10 do 20 m zdominowany jest przez trzcinę pospolitą, dość licznie występuje również oczeret jeziorny i pałka wąskolistna. Roślinność zanurzona i o liściach pływających występuje maksymalnie do 3,5m. Pod względem klasyfikacji rybackiej jest to jezioro sielawowe. Połączenie z sąsiednimi jeziorami: Litygajno, Szwałk Wielki i Piłwąg. Głównym dopływem jest rzeka Czarna Struga, prowadząca wody z J. Pilwąg oraz rzeka Mazurka. Uchodzi tu również kilka innych małych dopływów o charakterze rowów melioracyjnych. Odpływ wód następuje przez rzekę Łaźna Struga, wypływającą z północno-zachodniego krańca zbiornika. Na jeziorze znajduje się jedna wyspa o powierzchni około 1 ha.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łaznów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Rokiciny.
Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Łaznów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łaznów. W 1973 r. reaktywowano gminę Łaznów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
We wsi jest przystanek kolejowy Łaznów.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Łazówek (Język staroruski: Łazowo) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sterdyń. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Łazówek jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia NMP.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Łazów (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łaz
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Łazów (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łaz
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: Łazy
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łaz, związany z Łazami
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. roln. groch tyczkowy
Wiktionary
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. jezioro w Polsce;
3. wieś na Ukrainie;
4. nazwa kilku wsi na Białorusi;
5. szczyt w Beskidzie Żywieckim
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie śląskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa blisko stu dwudziestu wsi, części miast i wsi w Polsce;
(1.3) geogr. jezioro w gminie Brusy, w województwie pomorskim
(1.4) geogr. nazwa kilku wzniesień w Polsce
Łazy – miasto w Polsce położone, w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Łazy. Do 1947 r. miejscowość była siedzibą gminy Rokitno-Szlacheckie.
Według danych z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 6378 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drań
Wiktionary
wykrzyknik używany w mowie potocznej, wyrażający zachwyt, uznanie, zdziwienie itp.; wow
SJP.pl
obwisła skóra przedniej części szyi wołów i żubrów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. luźna, obwisła skóra podgardla żubra, również skóra gardłowa innych zwierząt
SJP.pl
Wiktionary