Węborek

w gwarze poznańskiej: wiadro; wymborek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań, Kujawy. wiadro


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węborkowe

dawny podatek na sprzęt przeciwpożarowy


Źródła:

SJP.pl

Węch

1. zdolność do odczuwania zapachów; zmysł powonienia;
2. przenośnie: zdolność przewidywania; intuicja


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zmysł pozwalający czuć zapachy i substancje lotne; zmysł powonienia;

 (1.2) przen. pot. instynkt, zdolność przewidywania konsekwencji drobnych zdarzeń


Węch, powonienie – jeden z dwóch – obok smaku – zmysłów chemicznych. Działanie węchu polega na wykrywaniu zapachów (ich detekcji) i rozpoznawaniu bodźców, jakimi są cząsteczki określonych związków chemicznych lub ich mieszaniny (odoranty).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węchomózgowie

Węchomózgowie (łac. rhinencephalon) – część kresomózgowia bezpośrednio powiązana ze zmysłem powonienia. Zbudowane jest z części obwodowej (opuszka węchowa) oraz korowej.

W obecnym mianownictwie anatomicznym węchomózgowie nie jest wyszczególniane jako osobna część kresomózgowia, a jego struktury należą bezpośrednio do części podstawnej kresomózgowia.


Źródła:

Wikipedia

Węchowy

przymiotnik od: węch


przymiotnik

 (1.1) związany ze zmysłem węchu, odczuwalny węchem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węclewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węcowski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węcławski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wędeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: wędka


Źródła:

Wiktionary

Wędk.

skrót od: wędkarstwo, wędkarski (czytany jako cały, odmienny wyraz)


Źródła:

SJP.pl

Wędka

sprzęt służący do amatorskiego połowu ryb, składający się najczęściej z wędziska, żyłki, spławika i haczyka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprzęt służący do amatorskiego połowu ryb, składający się najczęściej z wędziska, żyłki, spławika i haczyka;


Wędka – sprzęt służący do połowu ryb w wędkarstwie. Składa się z wędziska, do którego przymocowana jest żyłka wędkarska, na której końcu znajduje się haczyk wędkarski z przynętą. Zakłada się, że pierwowzór wędki powstał na Hawajach. Była to linka zakończona hakiem z przynętą, przyczepiona do łodzi i za nią ciągnięta. Typowej wędki zaopatrzonej w około półtorametrowe wędzisko z bambusa po raz pierwszy używano w Chinach.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędkarka

kobieta łowiąca ryby na wędkę


Źródła:

SJP.pl

Wędkarski

dotyczący wędkarza, wędkarstwa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do wędkarstwa, związany z wędkarstwem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wędkarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rodzaj hobby i sportu, polegający na łowieniu ryb na wędkę;


Wędkarstwo – rodzaj hobby, zajęcia rekreacyjnego i sportu, polegający na łowieniu ryb na wędkę.

Wyróżnia się sześć rodzajów wędkarstwa – w każdym z nich używa się innej, odpowiedniej metody wędkowania i przystosowanej do wybranej techniki łowienia wędki:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wędkarz

1. osoba łowiąca ryby na wędkę;
2. dawniej: wytwórca wędek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba łowiąca ryby na wędkę

 (1.2) środ. ktoś wyłudzający pieniądze na ulicy odwołując się do współczucia



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędkować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) łowić ryby przy pomocy wędki, głównie rekreacyjnie

 (1.2) środ. przen. żebrać, naciągać naiwnych na pieniądze


Źródła:

Wiktionary

Wędkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wędkować.


Źródła:

Wiktionary

Wędkowy

wędka


Wędkowy – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew nad rzeką Szpęgawą. Wieś jest siedzibą sołectwa Wędkowy, w którego skład wchodzi również miejscowość Liniewko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.


Patrz:wędka

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wędlina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. wyrób spożywczy z jednego kawałka mięsa (szynka, polędwica, baleron) lub z mięsa rozdrobnionego (kiełbasa, salceson), odpowiednio przyprawiony, zwykle wędzony, peklowany, rzadziej gotowany;


Wędliny – wyroby mięsne, wyrób z rozdrobnionego, przyprawionego mięsa, zwykle wędzony i peklowany w naturalnej lub sztucznej osłonce.

Wędzonkami są przetwory mięsne wykonane z jednego peklowanego kawałka mięsa (szynka, baleron, boczek, polędwica). W produkcji wędlin i wędzonek stosuje się naturalne oraz sztuczne dodatki uszlachetniające.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wędliniarka

wędliniarz


Patrz:wędliniarz

Źródła:

SJP.pl

Wędliniarnia

sklep, w którym sprzedaje się wyroby wędliniarskie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. sklep z wędlinami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wędliniarski

dotyczący wędliniarza, wędliniarstwa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wędliniarstwem, dotyczący wędliniarstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wędlinka

zdrobnienie od: wędlina


Źródła:

SJP.pl

Wędr.

skrót

 (1.1) = wędrowny


Źródła:

Wiktionary

Wędrogów

Wędrogów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Kowiesy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wędrogów jest wsią liczącą kilkadziesiąt domów, zamieszkaną przez ok. 119 osób. Osada leży nad rzeką Chojnatką, przy drodze krajowej nr 8 (E67), która oddziela wieś od sąsiednich Kowies.

Okolicę Wędrogowa stanowią głównie pola uprawne, łąki i niewielkie lasy.


Źródła:

Wikipedia

Wędrować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przebywać długą drogę skądś dokądś


Źródła:

Wiktionary

Wędrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przemierzanie długiej drogi

 (1.2) częste zmienianie miejsca pobytu


Źródła:

Wiktionary

Wędrowczyni

kobieta, która wędruje, zwłaszcza pieszo; podróżniczka


Źródła:

SJP.pl

Wędrowiec

osoba wędrująca, zwłaszcza pieszo; turysta, podróżnik, piechur, wędrownik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto wędruje, porusza się pieszo



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędrówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) turyst. sport. piesze przemieszczanie się połączone z odwiedzaniem kolejnych miejsc


Wędrówki zwierząt, migracje zwierząt – zazwyczaj sezonowe i regularne przemieszczanie się zwierząt (osobników, stad lub całych populacji) na różne odległości. Migracje występują u wszystkich kręgowców i u niektórych bezkręgowców. Zwierzęce wędrówki klasyfikowane są według kilku kryteriów.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wędrówkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do wędrówki, związany z wędrówką


Źródła:

Wiktionary

Wędrownictwo

Wędrownicy – grupa metodyczna w organizacjach harcerskich, skupiająca młodzież ponadgimnazjalną i starszą. Symbolem wyróżniającym spośród innych grup jest naramiennik wędrowniczy.


Źródła:

Wikipedia

Wędrowniczek

zdrobnienie od: wędrownik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: wędrownik

 (1.2) rzad. mały wędrowiec


Patrz:wędrownik

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wędrowniczka

wędrownik


Wędrowniczka – w ZHR czwarty, a w SHK Zawisza piąty żeński stopień harcerski. Przeznaczony dla harcerek w wieku 16-18 lat. Oznaczany poprzez złota lilijkę i złoty okrąg nabity na krzyż. W niektórych środowiskach ZHP używa się tej nazwy dla stopnia Harcerki Orlej.


Patrz:wędrownik

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wędrowniczy

1. związany z odbywaniem wędrówek; podróżniczy, podróżny;
2. wędrownik


przymiotnik

 (1.1) dotyczący wędrownika lub wędrowania


Patrz:wędrownik

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wędrownik

osoba wędrująca, zwłaszcza pieszo; turysta, podróżnik, piechur, wędrowiec


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. wędrowiec


Wędrownicy – grupa metodyczna w organizacjach harcerskich, skupiająca młodzież ponadgimnazjalną i starszą. Symbolem wyróżniającym spośród innych grup jest naramiennik wędrowniczy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędrowny

przymiotnik

 (1.1) odbywający wędrówkę; zmieniający miejsce pobytu; przenoszący się z miejsca na miejsce


Źródła:

Wiktionary

Wędrychowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wędrzyn

Wędrzyn (niem. Wandern) – kolonia w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin.

Jest to osiedle wojskowe położone przy drodze wojewódzkiej nr 137. Na terenie osiedla znajdują się trzy jednostki wojska polskiego: 17 Brygada Zmechanizowana, 45 Wojskowy Oddział Gospodarczy oraz Komenda Poligonu zarządzająca Ośrodkiem Szkolenia Poligonowego Wojsk Lądowych w Wędrzynie. Osiedle leży na trasie linii kolejowej nr 364.


Źródła:

Wikipedia

Wędzarka

urządzenie do wędzenia mięs, ryb


Źródła:

SJP.pl

Wędzarnia

pomieszczenie, w którym wędzi się przetwory mięsne, ryby


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. pomieszczenie lub urządzenie do wędzenia


Wędzenie – metoda konserwacji żywności (mięsa i przetworów mięsnych, ryb, serów, słodu itp.) za pomocą dymu. W wyniku tego procesu produkty żywnościowe uzyskują specyficzny zapach, smak i zabarwienie powierzchni. Obok solenia i suszenia wędzenie uznawane jest za jedną z najstarszych metod utrwalania żywności.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędzarnictwo

wędzarstwo


Źródła:

SJP.pl

Wędzarz

specjalista w zakresie wędzenia mięsa i ryb


Źródła:

SJP.pl

Wędzić

konserwować produkty, poddając je działaniu dymu pochodzącego ze spalanego drewna drzew liściastych


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kulin. konserwować żywność przy użyciu odpowiedniego dymu

czasownik zwrotny wędzić się

 (2.1) kulin. być wędzonym (1.1)

 (2.2) żart. przen. przebywać w miejscu o nasilonym zadymieniu lub gorącu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wędzidełko

cienki fałd skóry lub błony śluzowej, stanowiący połączenie jednego narządu z drugim, np. wędzidełko języka


Wędzidełko (łac. frenulum) – blaszka lub fałd łączący ze sobą dwa elementy i ograniczający ich ruchomość.

Anatomia człowieka wyróżnia szereg wędzidełek w różnych częściach ciała, np. wędzidełko wargi górnej, wędzidełko wargi dolnej, wędzidełko języka, wędzidełko napletka, wędzidełko łechtaczki, wędzidełko warg sromowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wędzidło

metalowa część uzdy wkładana koniowi do pyska, służąca do kierowania zwierzęciem


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zootechn. element uprzęży (ogłowia) wkładany koniowi do pyska;


Wędzidło – rodzaj kiełzna, element ogłowia wkładany koniowi do pyska w celu przekazywania mu sygnałów i kierowania nim. Istnieje wiele rodzajów wędzideł, które dzieli się ze względu na kryteria:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędzisko

długi, cienki kij stanowiący część wędki


Wędka – sprzęt służący do połowu ryb w wędkarstwie. Składa się z wędziska, do którego przymocowana jest żyłka wędkarska, na której końcu znajduje się haczyk wędkarski z przynętą. Zakłada się, że pierwowzór wędki powstał na Hawajach. Była to linka zakończona hakiem z przynętą, przyczepiona do łodzi i za nią ciągnięta. Typowej wędki zaopatrzonej w około półtorametrowe wędzisko z bambusa po raz pierwszy używano w Chinach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wędzki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wędzonka

wędzone mięso wieprzowe, przerośnięte tłuszczem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. kulin. wędzona wieprzowina, np. boczek, słonina, baleron


Wędliny – wyroby mięsne, wyrób z rozdrobnionego, przyprawionego mięsa, zwykle wędzony i peklowany w naturalnej lub sztucznej osłonce.

Wędzonkami są przetwory mięsne wykonane z jednego peklowanego kawałka mięsa (szynka, baleron, boczek, polędwica). W produkcji wędlin i wędzonek stosuje się naturalne oraz sztuczne dodatki uszlachetniające.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wędzonkowy

wędzonka


Patrz:wędzonka

Źródła:

SJP.pl

Wędzony

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie wędzenia

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wędzić


Źródła:

Wiktionary

Węg.

skrót od: węgierski


skrót

 (1.1) = węgierski


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgar

pionowy element konstrukcyjny w formie słupa drewnianego lub kamiennego po bokach drzwi lub okna


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. belka, która ogranicza z boku otwór drzwiowy lub okienny wspierający łuk lub nadproże;


Węgar (węgarek) – pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy. Niezbędny jest on do ościeżnic regulowanych, aby je bezinwazyjnie zamontować.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgarek

zdrobnienie od: węgar


Węgar (węgarek) – pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy. Niezbędny jest on do ościeżnic regulowanych, aby je bezinwazyjnie zamontować.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgarkowy

przymiotnik od: węgarek


Źródła:

SJP.pl

Węgiel

1. pierwiastek chemiczny o symbolu C i liczbie atomowej 6, występujący w naturze w dwóch odmianach: diamentu i grafitu;
2. skała osadowa, powstała z obumarłych części roślin, stosowana jako paliwo


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu C i liczbie atomowej 6;

 (1.2) geol. bryłka rudy z dużą zawartością węgla (1.1), materiał opałowy;

 (1.3) szt. materiał rysunkowy w formie patyczków miękkiego węgla drzewnego

 (1.4) szt. technika artystyczna posługująca się węglem (1.3) oraz rysunek nią wykonany;

 (1.5) grudka żaru



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgielek

mały kawałek węgla; żarzący się kawałek węgla


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: węgiel

 (1.2) mały kawałek węgla

 (1.3) rel. krążek z węgla drzewnego wkładany po rozżarzeniu do trybularza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgielka

mały kawałek węgla; żarzący się kawałek węgla


Węgielka (Odontosia) – rodzaj motyli z rodziny garbatkowatych.

Motyle o krępej budowy ciele. Głowa ich jest zaopatrzona w nieowłosione oczy złożone, krótkie głaszczki i uwstecznioną ssawkę, natomiast pozbawiona jest przyoczek. Czułki osiągają mniej więcej połowę długości przedniego skrzydła i wykazują dymorfizm płciowy w budowie, będąc ząbkowanymi u samicy, zaś piłkowanymi lub obustronnie grzebykowanymi u samca. Szeroki tułów porasta wełniste owłosienie. Pokrycie skrzydeł łuskami jest słabe, wskutek czego skrzydła nieco prześwitują. Przepaski poprzeczne przedniego skrzydła są ostro ząbkowane, ale mogą być niewyraźne. W użyłkowaniu przedniego skrzydła wspólny pień żyłek radialnej i pierwszej medialnej jest mniej więcej dwukrotnie dłuższy niż wolne odcinki tychże żyłek. Na tylnej krawędzi przedniego skrzydła leży dobrze rozwinięty ząb z włosowatych łusek. Odnóża tylnej pary mają dwie pary ostróg na goleniach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgielnica

przyrząd geodezyjny do wytyczania kątów prostych, pełnych i półpełnych; winkiel


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;


Miejscowości w Polsce i ich części

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgielny

przymiotnik

 (1.1) bud. dotyczący węgła


Źródła:

Wiktionary

Węgier

1. koń rasy węgierskiej;
2. wino węgierskie; węgrzyn


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek narodowości węgierskiej, obywatel Węgier, mieszkaniec Węgier

forma rzeczownika.

 (2.1) D. od: Węgry


Węgrzy (także Madziarzy / Madziarowie, węg. l.poj. magyar, l.mn. magyarok) – naród europejski z grupy ludów ugrofińskich, zamieszkujący głównie własne państwo narodowe – Węgry w Europie Środkowej, posługujący się językiem węgierskim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgierka

odmiana śliwy; owoc tej śliwy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba płci żeńskiej narodowości węgierskiej, obywatelka Węgier, mieszkanka Węgier



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgierski

związany z Węgrami


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Węgrami, dotyczący Węgier lub Węgrów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. ugrofiński język używany przez Węgrów;

 (2.2) lekcja węgierskiego (2.1)


Osoby o nazwisku lub przydomku „Węgierski”


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgiersko-Polski

dotyczący Węgier i Polski


Źródła:

SJP.pl

Węgierskogórski

przymiotnik od: Węgierska Górka


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Węgierskiej Górki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgierskojęzyczny

1. posługujący się językiem węgierskim;
2. napisany w języku węgierskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem węgierskim


przymiotnik

 (1.1) posługujący się językiem węgierskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem węgierskim

 (1.3) udostępniany, spisany, utrwalony lub stworzony w języku węgierskim


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgierskość

zespół cech charakterystycznych dla Węgier


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest węgierskie; cecha tych, którzy są węgierscy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgierszczyzna

1. język węgierski;
2. wszystko, co jest charakterystyczne dla Węgier lub stamtąd pochodzi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. język węgierski

 (1.2) to, co węgierskie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgieł

miejsce zetknięcia się dwu ścian zewnętrznych budynku; narożnik


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. zewnętrzny róg budynku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węglan

sól kwasu węglowego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek chemiczny, sól lub ester kwasu węglowego;


Węglany – grupa związków chemicznych, soli i estrów kwasu węglowego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węglanować

nasycać ciecz dwutlenkiem węgla; saturować


Źródła:

SJP.pl

Węglanowy

przymiotnik od: węglan


przymiotnik

 (1.1) chem. dotyczący węglanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węglany

sól kwasu węglowego


Węglany – grupa związków chemicznych, soli i estrów kwasu węglowego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węglarczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węglarek

węglarek gronowiec - owad z rodziny kózkowatych


Źródła:

SJP.pl

Węglarka

kolejowy wagon towarowy o otwartym od góry nadwoziu i uniwersalnym zastosowaniu, przystosowany zasadniczo do przewozu ładunków masowych takich jak: węgiel, drewno, kamień, warzywa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kolej. pot. tender, wagon do przewożenia węgla używanego jako paliwo lokomotywy parowej

 (1.2) kolej. wagon z burtami służący do przewozu materiałów sypkich, m.in. węgla;

 (1.3) metalowy pojemnik z uchwytem, służący do noszenia węgla do pieca

 (1.4) pot. węgiel w ilości mieszczącej się w węglarce (1.1-3)

 (1.5) daw. uczn. uczennica paląca papierosy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węglarnia

1. pomieszczenie do przechowywania węgla; węglownia;
2. miejsce, gdzie wypalany jest węgiel drzewny;
3. piec do wypalania węgla


Źródła:

SJP.pl

Węglarski

przymiotnik od: węglarz


Źródła:

SJP.pl

Węglarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dziedzina zajmująca się wytwarzaniem węgla drzewnego


Węglarstwo – rzemiosło polegające na wytwarzaniu węgla drzewnego, zajmowali się nim węglarze, zanikło w XIX w.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Węglarz

1. człowiek zajmujący się handlem węgla, pracujący w składzie węgla;
2. członek tajnego stowarzyszenia politycznego założonego we Włoszech w XIX wieku, w celu walki o niepodległość i zjednoczenie kraju; karbonariusz;
3. dawniej: człowiek zajmujący się wypalaniem węgla drzewnego; kurzak;
4. lis o czarnym umaszczeniu nóg, brzucha i pyska


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zaw. ktoś, kto zajmuje się wyrabianiem węgla drzewnego;

 (1.2) zaw. ktoś, kto zajmuje się handlem węglem lub jego dowozem

 (1.3) hist. zob. karbonariusz.

 (1.4) zob. smolarz.

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) łow. lis wyróżniający się czarnym umaszczeniem pyska, podbrzusza i stawek


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgle

forma rzeczownika.

 (1.1) plural|węgiel.

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (2.1) pot. węglowodany


Źródła:

Wiktionary

Węgleć

spalać się na węgiel; zwęglać się


Źródła:

SJP.pl

Węgleniec

Węgleniec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

Wikipedia

Węgleński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węglewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węglić

1. powodować przemianę substancji pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego w węgle kopalne; uwęglać;
2. dawniej: spalać na węgiel; zwęglać;
3. węglić się - uwęglać się, przetwarzać się w węgle kopalne; zwęglać się


Źródła:

SJP.pl

Węglik

związek węgla z metalem; karbidek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek chemiczny węgla z metalem lub półmetalem;

 (1.2) przest. węgielek (zdrobn. od: węgiel)



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgliki

związek węgla z metalem; karbidek


Węgliki – nieorganiczne związki chemiczne złożone z atomów węgla i atomów metalu albo półmetalu (krzemu czy boru), mającymi mniejszą od węgla elektroujemność. Wyróżnia się węgliki jonowe, węgliki kowalencyjne, węgliki międzywęzłowe (metaliczne) i węgliki pośrednie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węglikowy

węglik


Patrz:węglik

Źródła:

SJP.pl

Węglin

2 miejscowości w Polsce:

Zobacz też: Węglinek, Węgliniec, Węgliny


Źródła:

Wikipedia

Węglińczanin

mieszkaniec Węglińca (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Węglińczanka

mieszkanka Węglińca (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Węglinek


Źródła:

Wikipedia

Węgliniec

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Węgliniec (niem. Kohlfurt) – miasto w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Węgliniec.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 miasto miało 2657 mieszkańców (761. miejsce w kraju).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgliniecki

Węgliniec


Patrz:Węgliniec

Źródła:

SJP.pl

Węgliński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węglisty

dawniej: węglowy - zawierający węgiel (pierwiastek)


Źródła:

SJP.pl

Węglonośny

obfitujący w węgiel; dostarczający węgla; zawierający węgiel


Źródła:

SJP.pl

Węglopochodne

dotyczący organicznych związków chemicznych, czyli związków zawierających przynajmniej jeden atom węgla


Źródła:

SJP.pl

Węglopochodny

dotyczący organicznych związków chemicznych, czyli związków zawierających przynajmniej jeden atom węgla


Źródła:

SJP.pl

Węglowce

1. pierwiastek z 4 grupy układu okresowego;
2. statek do przewozu węgla


Węglowce – pierwiastki 14 (daw. IVA lub IV głównej) grupy układu okresowego. Są to węgiel (C), krzem (Si), german (Ge), cyna (Sn), ołów (Pb) i flerow (Fl).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węglowice

Węglowice (niem. Kuhlhausen) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Wręczyca Wielka.

Wieś leży około 15 km na południe od Kłobucka, w pobliżu węzła kolejowego w Herbach Nowych.


Źródła:

Wikipedia

Węglowiec

1. pierwiastek z 4 grupy układu okresowego;
2. statek do przewozu węgla


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. masowiec do transportu węgla;


Węglowiec (ang. collier) – rodzaj masowca przystosowanego do przewozu węgla. Charakterystyczne dla tego typu jednostek były duże luki ładunkowe.

Był to typ statków, które do wybuchu II wojny światowej najczęściej zawijały do portu w Gdyni. Najbardziej znanymi polskimi węglowcami były „Francuzy” towarzystwa Żegluga Polska (Katowice, Kraków, Toruń, Poznań i Wilno) i „Robury” towarzystwa Polskarob.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węglówka

używana dawniej żarówka z nicią węglową, wytrzymała na wstrząsy, dająca żółte światło


2 miejscowości w Polsce
Inne

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węglownia

1. pomieszczenie do przechowywania węgla; węglarnia;
2. zespół urządzeń do przygotowania węgla wsadowego w gazowniach i koksowniach


Źródła:

SJP.pl

Węglowodan

związek chemiczny składający się z węgla, wodoru i tlenu; cukier


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny składający się z atomów węgla, wodoru i tlenu;


Węglowodany, sacharydy – w ścisłym znaczeniu są to organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla oraz wodoru i tlenu, w takiej proporcji, że na każdy atom węgla przypadają dwa atomy wodoru i jeden tlenu, o ogólnym wzorze sumarycznym: Cn(H2O)n. W szerszym znaczeniu zalicza się do nich ich pochodne otrzymywane w wyniku redukcji lub utleniania ich grup hydroksylowych lub karbonylowych, a także wymianę jednej lub więcej grup hydroksylowych na atom wodoru lub inne grupy organiczne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węglowodanowy

przymiotnik od: węglowodan


przymiotnik

 (1.1) dotyczący węglowodanów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węglowodany

związek chemiczny składający się z węgla, wodoru i tlenu; cukier


Węglowodany, sacharydy – w ścisłym znaczeniu są to organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla oraz wodoru i tlenu, w takiej proporcji, że na każdy atom węgla przypadają dwa atomy wodoru i jeden tlenu, o ogólnym wzorze sumarycznym: Cn(H2O)n. W szerszym znaczeniu zalicza się do nich ich pochodne otrzymywane w wyniku redukcji lub utleniania ich grup hydroksylowych lub karbonylowych, a także wymianę jednej lub więcej grup hydroksylowych na atom wodoru lub inne grupy organiczne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węglowodór

związek chemiczny składający się z węgla i wodoru


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek chemiczny organiczny złożony wyłącznie z atomów węgla i wodoru;


Węglowodory – organiczne związki chemiczne zawierające w swojej strukturze wyłącznie atomy węgla i wodoru. Wszystkie one składają się z podstawowego szkieletu węglowego (powiązanych z sobą atomów węgla) i przyłączonych do tego szkieletu atomów wodoru. Sam pierwiastek węgiel nie jest jednak węglowodorem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węglowodorowy

przymiotnik od: węglowodór


przymiotnik

 (1.1) chem. zbudowany głównie z atomów węgla i wodoru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węglowodory

związek chemiczny składający się z węgla i wodoru


Węglowodory – organiczne związki chemiczne zawierające w swojej strukturze wyłącznie atomy węgla i wodoru. Wszystkie one składają się z podstawowego szkieletu węglowego (powiązanych z sobą atomów węgla) i przyłączonych do tego szkieletu atomów wodoru. Sam pierwiastek węgiel nie jest jednak węglowodorem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węglowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węglowy

przymiotnik od: węgiel


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący węgla; przewożący węgiel; poruszający się na węgiel

 (1.2) chem. dotyczący węgla jako pierwiastka chemicznego; składający się z węgla


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgorapa

rzeka w Polsce i Federacji Rosyjskiej


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka przepływająca przez terytorium Polski i Rosji (obwód królewiecki), wypływa z jeziora Mamry, wraz z Instruczą tworzy Pregołę;


Węgorapa (ros. Анграпа, niem. Angerapp) – rzeka, przepływająca przez terytorium Polski i Rosji (obwód królewiecki).

Wypływa z jeziora Mamry, przepływa przez Węgorzewo i po połączeniu z Instruczą tworzy Pregołę. Długość rzeki (uwzględniając jej naturalne koryto), wynosi 172 km, w tym 66 km znajduje się na terenie Polski (biorąc jako główny nurt kanał odcinający Wielką Pętlę Węgorapy – odpowiednio 139,9 km oraz 44 km), reszta na terenie obwodu królewieckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgorczyca

choroba wywoływana przez węgorka jelitowego


Węgorczyca (strongyloidoza, łac. strongyloidosis, ang. strongyloidiasis) – choroba pasożytnicza wywołana przez nicienia węgorka jelitowego (Strongyloides stercoralis), który cały cykl rozwojowy może odbyć w organizmie człowieka, może więc wskutek autozakażenia doprowadzać do wieloletniego przebiegu choroby.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgorek

nicień, pasożyt kręgowców i roślin


Źródła:

SJP.pl

Węgorkowy

przymiotnik od: węgorek


Źródła:

SJP.pl

Węgornia

urządzenie rybackie do połowu węgorzy spływających do morza


Węgornia (kaszb. Wãgòrniô, niem. Aalbeck) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce.Według danych na dzień 31 grudnia 2006 roku wieś zamieszkuje 54 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgornica

słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; robaczyca, ślepica


Ślepica (ammocoetes) – larwa minogokształtnych zwana inaczej węgornicą lub robaczycą, pod wieloma względami różniąca się od osobników dorosłych. Początkowo została opisana jako odrębny gatunek Ammocoetes branchialis, w wielu regionach Polski nazywany ślepicą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgornik

1. rodzaj pułapki na ryby;
2. osoba łowiąca węgorze


Węgornik (niem. Aalgraben) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police na skraju Puszczy Wkrzańskiej.

Przynależność polityczno-administracyjna:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgorz

drapieżna ryba z rodziny węgorzowatych, o wydłużonym, wężowatym ciele, żyjąca w wodach słodkich, na tarło wędrująca do morza


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. ryba z rodziny nazwa systematyczna|Anguillidae|ref=tak., węgorzowatych;

 (1.2) kulin. spoż. mięso węgorza (1.1) lub potrawa z niego

 (1.3) hazardowa gra w domino


Węgorz może oznaczać:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgorzewianin

mieszkaniec Węgorzewa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Węgorzewa

 (1.2) osoba pochodząca z Węgorzewa, urodzona w Węgorzewie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgorzewianka

mieszkanka Węgorzewa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Węgorzewa

 (1.2) kobieta pochodząca z Węgorzewa, urodzona w Węgorzewie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgorzewo

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim;


Węgorzewo (dawniej Węgobork, niem. Angerburg, lit. Ungura, maz. Wéngobork) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Węgorzewo.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Węgorzewo liczyło 10 563 mieszkańców i miało powierzchnię 10,88 km².


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgorzewski

przymiotnik od: Węgorzewo


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Węgorzewa, związany z Węgorzewem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgorzokształtne

rząd ryb promieniopłetwych; niedopłetwe


Węgorzokształtne (Anguilliformes), niedopłetwe, gardzielcokształtne, sakkofaryngokształtne (Apodes) – rząd ryb promieniopłetwych obejmujący ryby morskie i dwuśrodowiskowe, o silnie wydłużonym ciele, m.in. węgorze, kongery i mureny. Jest to najliczniejszy w gatunki rząd ryb z nadrzędu elopsopodobnych. W zapisie kopalnym są znane od środkowej kredy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgorzokształtny

o cechach węgorzokształtnych (rząd ryb)


Źródła:

SJP.pl

Węgorzowate

rodzina ryb kostnoszkieletowych, o ciele silnie wydłużonym, bocznie spłaszczonym w części ogonowej; drapieżne, większość życia spędzają w wodach słodkich (rzekach i jeziorach), do morza wędrują tylko na tarło, po którym prawdopodobnie giną


Węgorzowate (Anguillidae) – rodzina katadromicznych ryb z rzędu węgorzokształtnych (Anguilliformes). Wszystkie gatunki są poławiane gospodarczo. Jedynym przedstawicielem rodziny w wodach Polski jest węgorz europejski.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgorzowaty

o cechach węgorzowatych (rodzina ryb)


przymiotnik jakościowy

 (1.1) podobny do węgorza; taki jak węgorz

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. zwykle w lm. węgorzowate: przedstawiciel pewnej rodziny ryb kostnoszkieletowych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgorzowy

przymiotnik od: węgorz


Źródła:

SJP.pl

Węgorzyca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych


Węgorzyca (Zoarces viviparus) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych (Zoarcidae).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Węgorzycowate

rodzina ryb z rzędu okoniokształtnych


Węgorzycowate (Zoarcidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgorzycowaty

o cechach węgorzycowatych (rodzina ryb)


Źródła:

SJP.pl

Węgorzyk

1. zdrobnienie od: węgorz;
2. młody węgorz


Źródła:

SJP.pl

Węgorzyn

3 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Węgorzynianin

mieszkaniec miasta: Węgorzyno


Źródła:

SJP.pl

Węgorzynianka

mieszkanka miasta: Węgorzyno


Źródła:

SJP.pl

Węgorzynko

Węgorzynko (niem. Wangerinenhof, kaszub. Wãgòrzënko) – wieś w Polsce położona na Pojezierzu Bytowskim, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Miastko.

Przez teren wsi przebiega Droga krajowa nr 21 oraz drogi powiatowe nr 1717G (Miastko-Trzcinno) oraz nr 1716G (łącząca DK21 z drogą powiatową 1717G). Przez teren wsi przebiegała nieistniejąca Linia kolejowa Bytów - Miastko, która obecnie jest szlakiem rowerowym. Na trasie wycieczkowej znajdują się trzy dobrze zachowane wiadukty kolejowe.


Źródła:

Wikipedia

Węgorzyno

1. miasto w Polsce;
2. jezioro na Pojezierzu Ińskim;
3. jezioro na Pojezierzu Kaszubskim


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Węgorzyno (do 1946 niem. Wangerin) – miasto w Polsce położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, nad jeziorem Węgorzyno. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Węgorzyno.

Według danych z 31 grudnia 2009 miasto miało 3021 mieszkańców.

Ośrodek usługowy i wypoczynkowy; przemysł spożywczy i drzewny; przystań wodna.

Węgorzyno uzyskało lokację miejską w 1460.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgorzyński

przymiotnik od: Węgorzyno


Źródła:

SJP.pl

Węgrów

1. koń rasy węgierskiej;
2. wino węgierskie; węgrzyn


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lm. od: Węgier


Węgrów – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, siedziba gminy wiejskiej Liw, gminy miejskiej Węgrów i powiatu węgrowskiego (w latach 1867–1975 i od 1999).

Węgrów położony jest w Obniżeniu Węgrowskim, na prawym brzegu rzeki Liwiec. Przez miasto przepływa struga Czerwonka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgrowianin

mieszkaniec Węgrowa


Źródła:

SJP.pl

Węgrowianka

mieszkanka Węgrowa


Źródła:

SJP.pl

Węgrowski

Węgrów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Węgrowa, związany z Węgrowem


Patrz:Węgrów

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węgry

1. koń rasy węgierskiej;
2. wino węgierskie; węgrzyn


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. państwo w Europie;


Węgry (węg. Magyarország, [ˈmɒɟɒrorsaːɡ]) – państwo śródlądowe w Europie Środkowej, od 1955 członek ONZ, od 1999 członek NATO, od 2004 członek Unii Europejskiej. Jest również członkiem Grupy Wyszehradzkiej. Graniczy ze Słowacją, Słowenią, Austrią, Chorwacją, Serbią, Rumunią i Ukrainą.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgrzce

2 miejscowości w Polsce:

Zobacz też: Węgrzce Wielkie


Źródła:

Wikipedia

Węgrzyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węgrzyn

wino węgierskie; węgier


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) przest. enol. wino węgierskie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. handlarz domokrążca (pierwotnie narodowości węgierskiej)

 (2.2) gwara. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt


Znaczenie podstawowe
Miejscowości
Osoby

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węgrzynek

zdrobnienie od: węgrzyn (wino)


Węgrzynek – część wsi Chełmiec, w gminie Chełmiec, powiecie nowosądeckim, w województwie małopolskim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgrzyniak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węgrzynowice

Węgrzynowice – wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Budziszewice.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego. Wieś typowo rolnicza – mieszkańcy zajmują się uprawą zboża, ziemniaków i hodowlą zwierząt.


Źródła:

Wikipedia

Węgrzynowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węgrzynowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węgrzyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Węgłowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węgłowy

przymiotnik od: węgieł


Źródła:

SJP.pl

Węsierski

nazwisko


Węsierski I (Wensierski, Wesierski, Belina odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Belina.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|węszyć.


Źródła:

Wiktionary

Węszyć

1. poszukiwać zapachów i oceniać je, obwąchiwać, niuchać (o zwierzętach);
2. potocznie: poszukiwać, tropić


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wywęszyć)

 (1.1) szukać czegoś po zapachu, wyczuwając to węchem

 (1.2) pot. usiłować dowiedzieć się czegoś o kimś lub o czymś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Węszyciel

ktoś, kto szpera, poszukuje czegoś


Źródła:

SJP.pl

Węza

cienki arkusz sprasowanego wosku pszczelego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pszcz. zaczątek plasterastra z wosku o wyglądzie wafla, umieszczany w ramce i stanowiący podstawę do budowy plasterastra wosku


Węza – używany w pszczelarstwie szablon z wytłoczonymi kształtami komórek plastra pszczelego umieszczany w ramce. Rozmiar dostosowany jest do wielkości i kształtu ramki, najczęściej prostokątny.

Węzę wyrabia się z wosku pszczelego I klasy. Powinna mieć zapach swoisty dla wosku, który lekko pachnie miodem. Barwa węzy powinna być jednolita od jasnożółtej do ciemnożółtej, z odcieniem białym lub pomarańczowym. Jej powierzchnia musi być sucha i czysta, bez szarych lub białych plam, a brzegi równo obcięte pod kątem prostym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węże

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Serpentes|Linnaeus|ref=tak., podrząd gadów z rzędu łuskonośnych;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: wąż


Węże (Serpentes) – podrząd gadów z rzędu łuskonośnych. Charakteryzują się wydłużonym, beznogim ciałem i aparatem szczękowym umożliwiającym niezwykle szerokie rozwarcie paszczy, a co za tym idzie połykanie ofiar w całości, brakiem błony bębenkowej i ucha środkowego. Liczba kręgów, które mają (podobnie jak u waranów) dodatkowe powierzchnie stawowe, może sięgać 400. Węże (jadowite i właściwe) mają tylko jedno (prawe) płuco (dusiciele mają dwa), wydłużoną wątrobę, nerki ułożone jedna za drugą.Mają dobrze rozwinięty narząd Jacobsona. Węże są grupą monofiletyczną. Rozmnażają się płciowo.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wężerów

Wężerów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki, przy drodze DK7.


Źródła:

Wikipedia

Wężewo

3 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Węzeł

1. splątane miejsce na sznurku (np. węzeł marynarski)
2. w wyrażeniu "węzeł gordyjski": problem pozornie trudny do rozwiązania, wymagający sprytu
3. miejsce przecięcia się kilku szlaków komunikacyjnych (np. kolejowy)
4. jednostka prędkości stosowana na morzu (1 mila morska na godzinę)


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) połączenie, umocowanie lub skrócenie lin lub podobnych materiałów poprzez związanie lub przeplecenie;

 (1.2) mar. metrol. nawig. meteorol. jednostka prędkości, równa jednej mili morskiej na godzinę; w nawigacji używana do określania prędkości statków i prądów morskich, zaś w meteorologii - prędkości wiatrów;

 (1.3) przen. więź łącząca ludzi (i nie tylko)

 (1.4) ośrodek, w którym krzyżują się ważne szlaki komunikacyjne

 (1.5) problem trudny do rozwiązania

 (1.6) bot. zgrubienie łodygi z którego wyrasta liść

 (1.7) mat. dowolna krzywa zwykła zamknięta zanurzona w przestrzeni trójwymiarowej;

 (1.8) daw. jednostka długości, 48 stóp;

 (1.9) astr. punkt, w którym płaszczyzna orbity ciała niebieskiego przecina się z ekliptyką

 (1.10) daw. prezent urodzinowy lub imieninowy


Węzeł – sposób wyginania i przeplatania materiałów (lin, sznurów, nici) wokół samych siebie czy innych przedmiotów. Materiały mogą być pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, mineralnego i mieszane.

Służy do łączenia, mocowania oraz skracania lin, sznurków czy innych podobnych materiałów poprzez odpowiednie wiązanie lub przeplatanie. Może służyć do łączenia ze sobą dwóch lub więcej lin, mocowania lin do innych przedmiotów czy do formowania pętli.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Węzełeczek

zdrobnienie od: węzełek


Źródła:

SJP.pl

Węzełek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mały węzeł; zdrobn. od: węzeł



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Węzełkowy

przymiotnik od: węzełek


Źródła:

SJP.pl

Węziej

stopień wyższy od przysłówka: wąsko


Źródła:

SJP.pl

Węzina

1. część tarczycy łącząca ze sobą jej lewy i prawy płat;
2. dawniej: cieśnina, przesmyk



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Węźlasty

pełen węzłów, zgrubień; węzłowaty


Źródła:

SJP.pl

Węźlica

drabina sznurowa do wchodzenia na maszty


Źródła:

SJP.pl

Wężogłów

ryba drapieżna występująca w Chinach


Channa argus – gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny żmijogłowowatych (Channidae). Poławiany jako ryba konsumpcyjna. Spotykany w akwariach publicznych. W 2018 został uznany jednym z ośmiu gatunków inwazyjnych stanowiących największe zagrożenie dla bioróżnorodności i ekosystemów w Europie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wężogłówka

wężogłówka australijska - gatunek żółwia z rodziny matamatowatych; żółw wężoszyi


Źródła:

SJP.pl

Wężojad

azjatycki ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych


Źródła:

SJP.pl

Wężorowe

nadrząd ryb promieniopłetwych; gardłopłetwe


Gardłopłetwe, wężorowe (Stenopterygii) – nadrząd ryb promieniopłetwych z infragromady doskonałokostnych (Teleostei) obejmujący jeden rząd:

Gardłopłetwe żyją w morskich głębinach, gdzie panują wieczne ciemności i ogromne ciśnienie. Są doskonale przystosowane do tego nieprzyjaznego środowiska. Większość gatunków poluje z wykorzystaniem świetlnego wabika, który przyciąga ofiary. Wiele wężorokształtnych ma duży otwór gębowy, uzbrojony w długie, ostre zęby. Część przedstawicieli nadrzędu odbywa regularne wędrówki pionowe: noce spędza w głębinach, w dzień natomiast bytuje w płytszych wodach. Jednym z przystosowań gardłopłetwych do życia w takim, a nie innym środowisku jest obojnactwo, bowiem w ciemnych głębinach trudno jest znaleźć partnera.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wężoszyi

żółw wężoszyi - gatunek żółwia z rodziny matamatowatych; wężogłówka


przymiotnik

 (1.1) mający wężową szyję


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wężoszyjny

żółwie wężoszyjne - rodzina żółwi z podrzędu żółwi bokoszyjnych


Źródła:

SJP.pl

Wężowate

rodzina węży licząca ponad 1800 gatunków, w większości niejadowitych, występujących na obszarze Eurazji, obu Ameryk, Afryki i Australii; węże właściwe


Połozowate (Colubridae) – rodzina węży z grupy Alethinophidia. Inne nazwy używane dla tej rodziny to wężowate lub węże właściwe.

Do rodziny połozowatych należy większość obecnie żyjących węży. W maju 2025 należało do niej 2156 z 4187 znanych gatunków węży, czyli około 51,5%.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wężowaty

przypominający kształtem węża, podobny do węża


przymiotnik

 (1.1) taki, który przypomina kształtem węża


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wężowiaczek

wystrój wężowiaczek - motyl z rodziny wystrojowatych, występujący w Europie i Afryce; niebezpieczny szkodnik drzew, zwłaszcza owocowych


Źródła:

SJP.pl

Wężowidło

szkarłupień o ciele podzielonym na wyraźnie wyodrębnioną tarczę centralną i pięć walcowatych, długich i ruchliwych ramion, zamieszkujący dna mórz o dużym i średnim zasoleniu


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wężowiec

minerał o barwie zielonkawej, przechodzącej w czarną lub żółtą, stosowany jako kamień drogowy i budowlany; serpentyn


2 miejscowości w Polsce:

1 część miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wężowisko

1. legowisko wężów;
2. przenośnie: coś splątanego, skłębionego


Źródła:

SJP.pl

Wężówka

obejmujący 4 gatunki rodzaj z rzędu pełnopłetwych; dobrze nurkujący ptak o długim dziobie i długiej szyi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Anhingidae|ref=tak.;