Sy

przyimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ze


Sy – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Ardeny.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 50 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 6 osób/km².


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Sybarycki

przymiotnik od: sybaryta


Źródła:

SJP.pl

Sybaryta

człowiek lubujący się w zbytku i przyjemnościach


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. człowiek, który spędza czas na przyjemnościach i uwielbia zbytek oraz luksusy


Sybarytyzm – leniwy, wygodny tryb życia w luksusach i dostatku; wygodnictwo. Termin pochodzi od starożytnego greckiego miasta Sybaris, którego mieszkańcy wiedli dostatnie życie, folgując wszelakim przyjemnościom.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sybarytka

sybaryta


Patrz:sybaryta

Źródła:

SJP.pl

Sybarytyzm

umiłowanie zbytku, wygód i przyjemności życia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. zamiłowanie do wygód i zbytku;


Sybarytyzm – leniwy, wygodny tryb życia w luksusach i dostatku; wygodnictwo. Termin pochodzi od starożytnego greckiego miasta Sybaris, którego mieszkańcy wiedli dostatnie życie, folgując wszelakim przyjemnościom.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Syberia

kraina geograficzna w północnej Azji, wchodząca w skład Rosji


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. azjatycka część Rosji;

 (1.2) geogr. góra w Beskidzie Żywieckim;

 (1.3) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce


Syberia (ros. Сибирь, Sibir’ ) – kraina geograficzna w północnej Azji, wchodząca w skład Rosji, położona między Uralem na zachodzie, Oceanem Arktycznym na północy, działem wód zlewisk Oceanu Arktycznego i Spokojnego na wschodzie, oraz stepami Kazachstanu i Mongolii na południu. W ujęciu historycznym (oraz potocznym w Rosji) do Syberii należy również rosyjski Daleki Wschód.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Syberyjczyk

potocznie: kot rasy syberyjskiej


Źródła:

SJP.pl

Syberyjka

mieszkanka Syberii; Sybiraczka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. mieszkanka Syberii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syberyjski

przymiotnik od: Syberia


przymiotnik

 (1.1) przym. od Syberia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syberyjskotatarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Tatarów syberyjskich

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język syberyjskotatarski;


Źródła:

Wiktionary

Syberyt

przezroczysty kamień szlachetny


Źródła:

SJP.pl

Sybilant

spółgłoska szczelinowa lub zwarto-szczelinowa zębowa lub dziąsłowa: sycząca, szumiąca lub cisząca (pol. s, z, c, dz, sz, ż/rz, cz, dż, ć, dź)


Źródła:

SJP.pl

Sybiliński

proroczy, wieszczy


przymiotnik

 (1.1) wieszczy, proroczy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Sybilla

wieszczka przepowiadająca przyszłe wydarzenia, zwłaszcza katastrofy


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sybin

miasto w Rumunii


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej Rumunii, w Siedmiogrodzie, stolica okręgu Sybin;

 (1.2) geogr. adm. okręg w środkowej Rumunii, w Siedmiogrodzie;


Sybin (rum. Sibiu, węg. Nagyszeben, niem. Hermannstadt) – miasto w środkowej Rumunii, w Siedmiogrodzie, stolica okręgu Sybin. Leży nad rzeką Cibin, dopływem Aluty.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sybiński

Sybin (miasto w Rumunii)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sybinem, dotyczący Sybinu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Sybir

gruba wełniana tkanina na płaszcze zimowe


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 1 podstawowa

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Sybiracki

przymiotnik od: sybirak


Źródła:

SJP.pl

Sybiraczka

kobieta zesłana na Sybir


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Syberii


Katorga (ros. каторга, z gr. κάτεργον katergon „przymus”, w nawiązaniu do trójrzędowego wiosłowego okrętu, nazywany później galerą, którego wioślarzami byli skazańcy) – w potocznym rozumieniu: ciężka praca fizyczna, często ponad ludzkie siły.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sybirak

więzień lub zesłaniec na Syberię


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Syberii


Katorga (ros. каторга, z gr. κάτεργον katergon „przymus”, w nawiązaniu do trójrzędowego wiosłowego okrętu, nazywany później galerą, którego wioślarzami byli skazańcy) – w potocznym rozumieniu: ciężka praca fizyczna, często ponad ludzkie siły.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sybirski

przymiotnik od: Sybir (Syberia jako miejsce zesłania)


Źródła:

SJP.pl

Sycący

1. czynić najedzonym, sytym; nasycać;
2. przenośnie: wzmacniać;
3. np. o zapachu: przenikać, przesycać;
4. zaprawiać coś czymś;
5. sycić się:
a) jeść, karmić się;
b) przenośnie: upajać się czymś


Źródła:

SJP.pl

Sycanów

Sycanów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Buczek.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.


Źródła:

Wikipedia

Sycarnia

pomieszczenie wykorzystywane do sycenia miodu (przerabiania miodu pszczelego na pitny)


Źródła:

SJP.pl

Sycera

mocny, sfermentowany napój alkoholowy, sporządzany z owoców, zwłaszcza z daktyli


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bibl. spoż. mocny napój alkoholowy z daktyli lub innych produktów;


Sycera (zwana też szekar) – mocny napój sfermentowany, sporządzany z owoców, zwłaszcza z daktyli, z niektórych zbóż lub miodu.

Określenie pochodzi z czasów biblijnych, więc nie odnosi się do wysokoprocentowych alkoholi w dzisiejszym rozumieniu (np. wódki czy spirytusu), lecz do wysokoprocentowych win lub - najprawdopodobniej - do piwa. Jest to jeden z napojów, którego nie można spożywać po ślubowaniu nazireatu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sycewice

Sycewice (kaszb. Sëcewice, niem. Zitzewitz) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica na trasie linii kolejowej 202 Stargard-Słupsk-Gdańsk (stacja Sycewice) i przy drodze krajowej nr .


Źródła:

Wikipedia

Sychem

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. bibl. starożytne miasto w środkowej Palestynie, przejściowo stolica Samarii;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) rzad. imię|polski|m.; jedno z imion biblijnych


Sychem (Szechem, hebr. שכם) – ruiny starożytnego miasta izraelskiego w Samarii, w środkowej części Izraela. Miejsce wykopalisk archeologicznych – Tell Balata – znajduje się pod administracją Autonomii Palestyńskiej. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się arabskie miasto Nablus.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Sychemita

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sychem


Źródła:

Wiktionary

Sychemitka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sychem


Źródła:

Wiktionary

Sychowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Sychowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Sycić

1. czynić najedzonym, sytym; nasycać;
2. przenośnie: wzmacniać;
3. np. o zapachu: przenikać, przesycać;
4. zaprawiać coś czymś;
5. sycić się:
a) jeść, karmić się;
b) przenośnie: upajać się czymś


Źródła:

SJP.pl

Syciej

stopień wyższy od przysłówka: syto


Źródła:

SJP.pl

Syciwo

substancja do nasycania materiałów włóknistych w celu nadania im lepszych właściwości


Źródła:

SJP.pl

Sycon

[czytaj: sykon] typ planu budowy gąbek wapiennych, charakteryzujący się dość grubą warstwą mezoglei, w której przebiegają liczne, wyścielone choanocytami (komórkami kołnierzykowatymi) kanały, łączące jamę paragastralną ze środowiskiem zewnętrznym


Źródła:

SJP.pl

Syców

miasto w Polsce


Syców (niem. Groß Wartenberg, do 1888 Polnisch Wartenberg) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, należące do aglomeracji wrocławskiej, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Syców.

Syców otrzymał lokację miejską w 1276 roku. Dawniej Wolne Państwo Stanowe. Do 1945 roku majątek ziemski w Sycowie należał do książęcej dynastii Bironów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Sycowianin

mieszkaniec Sycowa


Źródła:

SJP.pl

Sycowianka

mieszkanka Sycowa


Źródła:

SJP.pl

Sycowice

Sycowice (niem. Leitersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Czerwieńsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.


Źródła:

Wikipedia

Sycowski

Syców


Patrz:Syców

Źródła:

SJP.pl

Sycylia

włoska wyspa na Morzu Śródziemnym


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wyspa na Morzu Śródziemnym i autonomiczny region administracyjny we Włoszech;


Sycylia (łac. Sicilia, wł. Sicilia) – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (ponad 25 tys. km²), położona we Włoszech na południe od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Od południa oddzielona Cieśniną Maltańską od Malty.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sycylianin

dawniej: Sycylijczyk (mieszkaniec Sycylii)


Źródła:

SJP.pl

Sycylijczyk

mieszkaniec Sycylii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sycylii, osoba pochodząca z Sycylii



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sycylijka

mieszkanka Sycylii


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sycylii, kobieta z tej wyspy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Sycylijski

przymiotnik od: Sycylia


przymiotnik

 (1.1) od Sycylia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Sycylijskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem sycylijskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem sycylijskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku sycylijskim


Źródła:

Wiktionary

Sycz

1. wydawać dźwięk podobny do syku;
2. mówić coś ze złością przez zaciśnięte zęby


Źródła:

SJP.pl

Syczący

w językoznawstwie: spółgłoska sycząca - spółgłoska "s" i "z"


Źródła:

SJP.pl

Syczeć

1. wydawać dźwięk podobny do syku;
2. mówić coś ze złością przez zaciśnięte zęby


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. syknąć)

 (1.1) emitować dźwięk przypominający głoskę s

 (1.2) mówić ze złością, z pasją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syczek

sowa z rodziny sów właściwych, drapieżna, w Polsce występuje rzadko w południowej części kraju


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. mała sowa z rodzaju nazwa systematyczna|Otus|ref=tak.;

 (1.2) ornit. syczek zwyczajny nazwa systematyczna|Otus scops|ref=tak.;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) zdrobn. od: syk


Syczek (zwyczajny) (Otus scops) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), zamieszkujący południową i wschodnią Europę, zachodnią i środkową Azję oraz północno-zachodnią Afrykę. Gatunek wędrowny (przeloty IX–X i II–IV), zimuje na południowych krańcach Europy i w Afryce Subsaharyjskiej. Do Polski zalatuje sporadycznie – do końca 2021 stwierdzony około 24 razy. Dawniej być może był lęgowy. Próby lęgów zaobserwowano w 2013 i 2019 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Syczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|syczeć.

 (1.2) wydawanie dźwięku przypominającego przeciągłe wymawianie spółgłoski s


Źródła:

Wiktionary

Syczewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Syczoń

rodzaj ptaków z rodziny puszczykowatych


Źródła:

SJP.pl

Syczuan

prowincja w Chinach; Sichuan


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Syczuański

przymiotnik od: Syczuan


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Syczuanem, dotyczący Syczuanu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. dialekt syczuański (języka chińskiego)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syczyn

Syczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Wierzbica.

Wieś jest sołectwem w gminie Wierzbica. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 429 mieszkańców i była czwartą co do liczby ludności miejscowością gminy.


Źródła:

Wikipedia

Syderalny

gwiezdny, gwiazdowy; syderyczny


Źródła:

SJP.pl

Sydero-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z żelazem


Źródła:

Wiktionary

Syderofilina

białko osocza krwi (glikoproteina) odpowiedzialne za transport żelaza; transferyna


Źródła:

SJP.pl

Syderolit

rzadko spotykany meteoryt kamienno-żelazny


Źródła:

SJP.pl

Syderologia

część metalografii związana z żelazem i jego stopami z innymi pierwiastkami; siderologia


Źródła:

SJP.pl

Syderyczny

gwiezdny, gwiazdowy; syderalny


przymiotnik

 (1.1) astr. gwiazdowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syderyt

1. meteoryt żelazny;
2. minerał, węglan żelaza


Syderyt – minerał z gromady węglanów, pospolity i szeroko rozpowszechniony.

Nazwa tego minerału pochodzi od gr. σίδηρος, sídēros ‘żelazo’, gdyż głównym jego składnikiem jest ten właśnie pierwiastek. Pierwotna nazwa – sferosyderyt (J.F.L. Hausmann, 1813), skrócona została następnie do syderytu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Syderyzm

rzekoma zdolność do rozpoznawanie metali i wody w ziemi


Źródła:

SJP.pl

Sydnejczyk

mieszkaniec Sydney (miasta w Australii)


Źródła:

SJP.pl

Sydnejka

mieszkanka Sydney (miasta w Australii)


Źródła:

SJP.pl

Sydnejski

Sydney


Patrz:Sydney

Źródła:

SJP.pl

Sydney

[czytaj: sydnej lub s-idnej] miasto w Australii


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. największe miasto Australii;


Sydney (wym. [ˈsɪdni]) – miasto w Australii położone nad Pacyfikiem, stolica stanu Nowa Południowa Walia. Jest największym miastem Australii i Oceanii z liczbą ludności wynoszącą 5,45 mln mieszkańców, mieszka w nim 20,8% populacji państwa. Założone w 1788 roku jako pierwsze australijskie miasto, obecnie jest znaczącym centrum finansowym, handlowym, transportowym, kulturalnym i turystycznym, mając status metropolii o znaczeniu globalnym. Metropolia jest także dużym węzłem komunikacyjnym z największym międzynarodowym lotniskiem w Australii, które obsłużyło ponad 44,4 miliona pasażerów w 2019 roku, i rozbudowaną siecią drogową i kolejową. Położone jest na wschodnim wybrzeżu nad Oceanem Spokojnym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sydon

miasto w Libanie; Sajda


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. trzecie pod względem wielkości miasto Libanu, położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego;

 (1.2) hist. dawne miasto-państwo fenickie


Sydon lub Sajda (arab. ‏صيدا‎, Ṣaydā, hebr. ‏צִידוֹן‎, Ẓidon, stgr. Σιδώνα) – trzecie pod względem wielkości miasto Libanu, około 59 tysięcy mieszkańców (2010), położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego, ok. 35 km na północ od Tyru i ok. 41 km na południe od Bejrutu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sydończyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. obywatel miasta-państwa Sydon


Źródła:

Wiktionary

Sydonia

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Sydonia, Sidonia – imię żeńskie pochodzące z łaciny, oznaczające „kobieta z miasta Sydon”. Imię to pojawiło się w Polsce w XIX w. Uważano niekiedy, że czeskie imię Zdenka jest odpowiednikiem Sydonii, niemniej rozpowszechnienie tego pierwszego imienia już w XII–XIII wieku i względna rzadkość Sydonii powodują, że należy zakładać, iż imion tych nie łączy ze sobą związek.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sydoniusz

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.


Sydoniusz – imię męskie pochodzenia gr. – łacińskiego, pochodzące od nazwy fenickiego miasta Sydon, co oznacza ‘człowieka z Sydonu’, ‘sydończyka’. Patronem tego imienia jest św. Sydoniusz Apolinary.

Uważano niekiedy, że czeskie imię Zdeněk jest odpowiednikiem Sydoniusza, niemniej rozpowszechnienie tego pierwszego imienia już w XII–XIII w. i względna rzadkość Sydoniusza powodują, że należy zakładać, iż imion tych nie łączy ze sobą związek.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Sydoniuszostwo

Sydoniusz z żoną; Sydoniuszowie


Źródła:

SJP.pl

Sydoniuszowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Sydoniuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sydoniusza lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Sydonka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. obywatelka miasta-państwa Sydon


Źródła:

Wiktionary

Sydoński

Sydon


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sydonem, dotyczący Sydonu


Patrz:Sydon

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Sydow

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Syena

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. dawna helleńska nazwa miasta Asuan


Źródła:

Wiktionary

Syenicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Syeną, dotyczący Syeny


Źródła:

Wiktionary

Syenit

[czytaj: sjenit] magmowa skała głębinowa należąca do grupy skał obojętnych; sjenit


Sjenit, syenit – obojętna skała głębinowa składająca się z mieszaniny skalenia i kwarcu lub łyszczyku. Zazwyczaj ma ciemnozielony kolor, jest twarda, łatwo poddaje się obróbce i dobrze poleruje. Sjenit zaliczany jest do skał jawnokrystalicznych. Najczęściej barwy ciemnoszarej lub czarnej. W przeciwieństwie do granitu, nie zawiera wcale, albo zawiera bardzo mało kwarcu. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF sjenit zajmuje pole 7.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Syenitowy

syenit [czytaj: sjenitowy]; sjenitowy


Źródła:

SJP.pl

Syf

potocznie:
1. syfilis;
2. krosta;
3. choroba skórna


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. posp. brak ładu i porządku

 (1.2) pot. posp. rzecz lub zjawisko oceniane skrajnie negatywnie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. posp. syfilis

 (2.2) pot. posp. wykwit skórny, zwykle na twarzy

 (2.3) uczn. szkoła

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od: syfić


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syfek

1. potocznie:
a) mały pryszcz; krostka, pryszczyk;
b) syfilis; syf;
c) mała drobina brudu; paproch;
d) coś, co się komuś nie podoba; dziadostwo, syf;
2. ekspresywnie: syf - brud, bałagan, nieporządek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od syf

 (1.2) pot. grub. mały pryszcz

 (1.3) pot. grub. mały bałagan, brudne miejsce


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syfiara

potocznie: kobieta brudna, zaniedbana, nieporządna; brudaska, fleja, niechluja, flejtucha


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta niedbająca o higienę, robiąca nieporządek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syfiarnia

potocznie:
1. brudne, zanieczyszczone miejsce;
2. miejsce, w którym dzieją się złe rzeczy


Źródła:

SJP.pl

Syfiarski

syfski, syfiasty, syficzny, syfny; potocznie:
1. brudny, zanieczyszczony, pełen śmieci;
2. fatalny, okropny, beznadziejny;
3. obrzydliwy, wstrętny


Źródła:

SJP.pl

Syfiarstwo

potocznie:
1. niedbanie o porządek, czystość; flejtuchostwo, niechlujstwo, niedbalstwo;
2. rzecz złej jakości; świństwo, syfsko;
3. rzecz budząca obrzydzenie; świństwo, syfsko


Źródła:

SJP.pl

Syfiarz

potocznie:
1. człowiek niechlujny, brudas; flejtuch, fleja, niechluj;
2. wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn; fajfus


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba niedbająca o higienę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syfiaściej

stopień wyższy od przysłówka: syfiaście


Źródła:

SJP.pl

Syfiastość

syfiarskość, syficzność, syfność; potocznie:
1. cecha czegoś brudnego, zanieczyszczonego, pełnego śmieci;
2. fatalność, okropność, beznadziejność;
3. obrzydliwość, szpetota


Źródła:

SJP.pl

Syfiasty

syfiarski, syfski, syficzny, syfny; potocznie:
1. brudny, zanieczyszczony, pełen śmieci;
2. fatalny, okropny, beznadziejny;
3. obrzydliwy, wstrętny


Źródła:

SJP.pl

Syfić

potocznie:
1. wydawać nieprzyjemny zapach, śmierdzieć; capić, zalatywać, trącić, walić;
2. brudzić, zanieczyszczać; świnić, paskudzić, zasyfiać, świntuszyć;
3. syfić się -
a) brudzić się; zasyfiać się;
b) jątrzyć się; jadzić się;
c) psuć się; chrzanić się


czasownik przechodni niedokonany (dk. zasyfić)

 (1.1) pot. zanieczyszczać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zasyfić)

 (2.1) pot. śmierdzieć

czasownik zwrotny niedokonany syfić się (dk. zasyfić się)

 (3.1) pot. brudzić się

 (3.2) pot. paprać się, ropieć

 (3.3) pot. przestawać funkcjonować


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syficzny

syfiarski, syfiasty, syfski, syfny; potocznie:
1. brudny, zanieczyszczony, pełen śmieci;
2. fatalny, okropny, beznadziejny;
3. obrzydliwy, wstrętny


Źródła:

SJP.pl

Syfienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. brudzenie

 (1.2) pot. przen. jątrzenie


Źródła:

Wiktionary

Syfilidolog

specjalista zajmujący się leczeniem kiły


Źródła:

SJP.pl

Syfilidologia

nauka o kile i jej leczeniu oraz powikłaniach będących następstwem tej choroby


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. med. dział medycyny zajmujący się kiłą (syfilisem)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syfilis

przewlekła choroba weneryczna szerząca się głównie drogą kontaktu płciowego, atakująca wszystkie narządy; kiła; lues; przymiot (dawniej)


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. kiła


Kiła (łac. lues, syphilis, stgr. σύφλος syphlos, „brudny”) – infekcja przenoszona głównie drogą płciową, wywoływana przez krętka bladego (łac. Treponema pallidum ssp. pallidum). Do zakażenia może również dojść drogą przezłożyskową.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Syfilistyczny

syfilis; syfilityczny


Źródła:

SJP.pl

Syfilityczka

kobieta chora na syfilis


Źródła:

SJP.pl

Syfilityczny

syfilis; syfilistyczny


Źródła:

SJP.pl

Syfilityk

osoba chora na syfilis


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) med. chory na syfilis


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Syfny

syfiarski, syfiasty, syficzny, syfski; potocznie:
1. brudny, zanieczyszczony, pełen śmieci;
2. fatalny, okropny, beznadziejny;
3. obrzydliwy, wstrętny


Źródła:

SJP.pl

Syfon

1. urządzenie do domowego wytwarzania wody gazowanej;
2. sztuczny lub naturalny układ naczyń, w którym jeden koniec skierowany jest w górę, drugi w dół i w którym utrzymuje się pewna stała, zależna od budowy, zawartość cieczy, np. syfon odpływowy w zlewie;
3. w geologii: odcinek korytarza jaskiniowego wypełniony na stałe wodą aż do stropu jaskini


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. konstrukcja hydrauliczna umożliwiająca wodną separację instalacji kanalizacyjnej od naczynia sanitarnego;

 (1.2) kulin. ciśnieniowa butelka na wodę z dozownikiem i mechanizmem nasycania wody dwutlenkiem węgla;

 (1.3) techn. rura lub tunel przy zaporze wodnej, śluzie, tamie itp; umożliwia przelewanie się nadmiarów poziomu wody między sztucznym jeziorem i zasilającą go rzeką

 (1.4) techn. murowany podkop umożliwiający bezkolizyjne przepłynięcie (skrzyżowanie biegu wód) rzeki bezpośrednio pod innym, zwykle sztucznie utworzonym zbiornikiem wodnym, np. kanałem

 (1.5) techn. część wodociągu w kształcie litery U, przeprowadzona pod innym ciekiem wodnym albo linią kolejową

 (1.6) geol. tunel podziemny zalany wodą, zwykle łączący dwie groty; odcinek jaskini zalany wodą aż po strop

 (1.7) geol. niebezpieczne, nienadające się do przepłynięcia kajakiem miejsce w nurcie rzeki, gdzie woda przepływa pod okapem skalnym

 (1.8) zool. narząd w formie parzystej rurki u bezkręgowców żyjących w środowisku wodnym, służący wprowadzaniu do organizmu wody wraz z pokarmem i tlenem oraz usuwania jej wraz z odchodami

 (1.9) zool. narząd wydzielający odstraszające substancje zapachowe u mszyc żyworodnych

 (1.10) zool. długi i mięsisty wyrostek tułowia u głowonogów czteroskrzelnych, łączący muszlę z ciałem zwierzęcia