J

1. spółgłoska;
2. trzynasta litera alfabetu


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła trzynastej litery polskiego alfabetu;

skrót

 (2.1) = bibl. Ewangelia według świętego Jana

 (2.2) = bibl. List świętego Jana

 (2.3) = hist. chem. jod


J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery I. W pisowni polskiej J służy głównie do zapisu półsamogłoski przedniej /j/ (niesylabicznego i). W alfabecie łacińskim J występuje od XII w., w polskim występuje od XVII w..


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ja

zaimek osobowy


zaimek osobowy

 (1.1) pierwsza osoba liczby pojedynczej

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) jaźń, jestestwo

 (2.2) psych. świadomość własnej osobowości, myślenia, poznawania

partykuła

 (3.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński, Warmia, Zaolzie, Bydgoszcz. tak (odpowiedź twierdząca)