We

1. tyle co: w;
2. nazwa litery v; fał


przyimek

 (1.1) zob. w.


We (staronord. ve – „świętość”) – postać z mitologii nordyckiej, syn Borra i Bestli, brat Odyna i Wilego; uczestniczył wraz z braćmi w zniszczeniu rodu olbrzymów na czele z Ymirem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Web

[czytaj: łeb] środowiskowo: sieć internetowa obejmująca serwery i tworzone na nich witryny, strony, zwłaszcza typu WWW; Web, WWW


World Wide Web ([ˌwɜ:ldˌwaɪdˈwɛb]; z ang. sieć ogólnoświatowa, w skrócie WWW) – hipertekstowy, internetowy system informacyjny, w którym dokumenty i inne zasoby są identyfikowane za pomocą formatów URL i URI.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weba

cienkie płótno lniane


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włók. cienkie płótno lniane


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Webb

[czytaj: łeb] nazwisko obce


Miejscowości w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Webber

Osoby:

Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

Wikipedia

Webcelerator

[czytaj: łebselerejtor] w informatyce: program przyśpieszający ładowanie stron poprzez zmianę parametrów łącz


Źródła:

SJP.pl

Webdesigner

[czytaj: łebdizajner] osoba projektująca strony internetowe


Webmaster – projektant stron internetowych. Osoba zajmująca się projektowaniem, planowaniem, utrzymaniem, rozwojem, marketingiem i administracją stron internetowych oraz aplikacji w Internecie. Jest pierwszym punktem kontaktu w przypadku problemów technicznych, pytań lub sugestii dotyczących strony internetowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weber

jednostka strumienia indukcji magnetycznej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. fiz. jednostka pochodna układu SI, w której podawany jest strumień indukcji magnetycznej;


Geografia:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Webfon

urządzenie lub oprogramowanie umożliwiające korzystanie z telefonii internetowej w technologii VoIP


Źródła:

SJP.pl

Webinar

seminarium (także wykład lub warsztaty) internetowe; webinarium


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) konferencja, prezentacja lub szkolenie dla grupy osób przeprowadzone przez Internet;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Webinarium

seminarium (także wykład lub warsztaty) internetowe; webinar


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) konferencja, prezentacja lub szkolenie dla grupy osób przeprowadzone przez Internet;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Webinarowy

webinar


Patrz:webinar

Źródła:

SJP.pl

Webinaryjny

związany z seminarium internetowym


Źródła:

SJP.pl

Webmail

[czytaj: łebmejl] dostęp do poczty elektronicznej poprzez przeglądarkę stron WWW


Webmail – aplikacja internetowa pozwalająca użytkownikom korzystać z usług poczty elektronicznej, przy wykorzystaniu przeglądarki internetowej w roli klienta poczty elektronicznej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Webmaster

[czytaj: łebmaster] w informatyce: twórca i redaktor strony internetowej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) inform. administrator serwera WWW


Webmaster – projektant stron internetowych. Osoba zajmująca się projektowaniem, planowaniem, utrzymaniem, rozwojem, marketingiem i administracją stron internetowych oraz aplikacji w Internecie. Jest pierwszym punktem kontaktu w przypadku problemów technicznych, pytań lub sugestii dotyczących strony internetowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Webmasterka

[czytaj: łebmasterka] w informatyce: twórczyni i redaktorka strony internetowej


Źródła:

SJP.pl

Webmasterski

webmaster [czytaj: łebmasterski]


Źródła:

SJP.pl

Webowy

1. [czytaj: łebowy] przymiotnik od: web (internet), np. aplikacje webowe; internetowy, sieciowy;
2. przymiotnik od: weba (cienkie płótno lniane)


Źródła:

SJP.pl

Webpanel

[czytaj: łebpanel] środowiskowo: panel sterowania www dla operatorów


Źródła:

SJP.pl

Webroomer

[czytaj: łebrumer] osoba szukająca w internecie produktów, które chce nabyć i kupująca je w sklepie stacjonarnym


Źródła:

SJP.pl

Webrooming

[czytaj: łebruming] szukanie w internecie produktów, które chce się nabyć i kupowanie ich w sklepie stacjonarnym


Źródła:

SJP.pl

Webster

[czytaj: ŁEBster] nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Webło

trawa morska z rodziny rdestnicowatych, występująca u morskich wybrzeży Europy, Ameryki Północnej, Japonii i Chin


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. pot. trawa morska z gatunku zostera morska, nazwa systematyczna|Zostera marina|L.|ref=tak.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weck

[czytaj: wek] szklany słoik służący do przechowywania przetworów spożywczych; wek


Słój (zdrobniale słoik) – rodzaj naczynia szklanego, rzadziej ceramicznego lub plastikowego, szczelnie zamykanego, wykorzystywanego najczęściej w gospodarstwie domowym do przechowywania produktów i przetworów żywnościowych, ale także w laboratoriach i muzeach – tam najczęściej do przechowywania okazów biologicznych itp., jak również w farmacji do przechowywania lekarstw. Pojemności słojów spotykanych najczęściej w gospodarstwie domowym wynoszą od jednego litra w dół, najmniejsze słoiczki, stosowane najczęściej w aptekach, nawet poniżej 50 mililitrów (z drugiej strony spotykane są także słoje znacznie większe, np. trzy- i pięciolitrowe, chętnie wykorzystywane do przechowywania np. ogórków konserwowych).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weckować

[czytaj: wekować] konserwować produkty żywnościowe, gotując je w weckach (słoikach) zanurzonych w wodzie; wekować


Źródła:

SJP.pl

Weckowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|weckować.


Źródła:

Wiktionary

Wecować

dawniej: ostrzyć lub polerować coś


Źródła:

SJP.pl

Weda

zbiór starohinduskich tekstów spisanych w języku wedyjskim; Wedy



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wedanta

jeden z bramińskich systemów indyjskiej filozofii klasycznej


Wedanta (dewanagari वेदान्त, trl. vedānta, „zwieńczenie wiedzy”) – jeden z nurtów klasycznej filozofii indyjskiej, zaliczany do tzw. sześciu ortodoksyjnych systemów (sad-darśana), opierający się na interpretacji myśli Upaniszad oraz Bhagawadgity w świetle Wedantasutry autorstwa Badarajany.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wedantysta

zwolennik wedanty, jednej z ortodoksyjnych bramińskich szkół filozoficznych


Źródła:

SJP.pl

Wedda

członek ludu zamieszkującego górskie obszary południowo-wschodniej Sri Lanki


Źródła:

SJP.pl

Weddowie

lud zamieszkujący górskie obszary południowo-wschodniej Sri Lanki


Weddowie (Wannijala-Aetto „ludzie lasu”) – lud (około 400 osób) zamieszkujący obszary górskie południowo-wschodniej Sri Lanki. Posługują się językiem syngaleskim, należącym do indoaryjskiej grupy językowej, używają jednak pewnych słów wywodzących się z języka używanego na Cejlonie przed przybyciem Indoaryjczyków (np. ruhaŋ – przyjaciel; po syngalesku jalua). Na początku XX w. byli uważani za jeden z najbardziej pierwotnych ludów na Ziemi, asymilowanych przez Syngalezów. Ludność utrzymuje się ze zbieractwa, łowiectwa oraz uprawy ziemi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weddyjka

członkini ludu zamieszkującego górskie obszary południowo-wschodniej Sri Lanki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka ludu zamieszkującego obszary górskie południowo-wschodniej Sri Lanki;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weddyjski

dotyczący Weddów, rdzennych mieszkańców Sri Lanki


Źródła:

SJP.pl

Wedecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wedel

firma cukiernicza


Wedel – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Pinneberg.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wedeta

1. przestarzałe: popularna aktorka lub gwiazda filmowa; vedetta;
2. dawniej: warta, pikieta, straż; czujka, czata, wideta


Placówka – element ubezpieczenia bezpośredniego wystawiany dla ochrony przed niespodziewanym napadem przeciwnika.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wedgwood

[łedżłud] wyrób fajansowy lub kamionkowy wytwórni J. Wedgwooda


Źródła:

SJP.pl

Wedle

1. przestarzałe: według;
2. dawniej:
a) w pobliżu, obok;
b) naokoło czegoś


przyimek

 (1.1) …wyrażający zgodność z czymś, stosowność do czegoś

 (1.2) …podający źródło informacji

 (1.3) …wyrażający bliskość czasu i miejsca

 (1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obok


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wedlowie

Wedel – niemiecki ród szlachecki pochodzący z Holsztynu, wzmiankowany na pocz. XIII w., następnie na Pomorzu – w ziemi stargardzkiej przed 1268 z ośrodkiem w Krępcewie, Krzywnicy, Chociwlu, Mielnie, potem również w Nowej Marchii w licznych ośrodkach zamkowo-miejskich (Korytowo k. Choszczna, Drawno z puszczą nad Drawą po 1268, Złocieniec, Tuczno, Mirosławiec po 1296, Świdwin 1319–1384, Ińsko, Recz po 1350), także w ziemi chojeńskiej (Krajnik Górny, Czartoryja k. Chojny). Jan (Janusz, Hans) Wedel, rycerz króla Władysława Jagiełły, założył w XV wieku polską linię rodu.


Źródła:

Wikipedia

Wedlowski

przymiotnik

 (1.1) związany z firmą E.Wedel, wyprodukowany przez tę firmę


Źródła:

Wiktionary

Wedrzeć

wedrzeć się: wejść gdzieś siłą, przemocą, przedostać się gdzieś pokonując jakieś przeszkody, opór, a także: wdrapać się na coś, wspiąć się po czymś


Źródła:

SJP.pl

Weduta

z włoskiego "panorama" - pejzaż przedstawiający ujęcie całości miasta lub jego fragmenty


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. dzieło (rysunek, sztych, obraz) przedstawiające panoramę miasta;


Weduta (wł. veduta – widok, panorama) – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wedutowy

przymiotnik od: weduta


przymiotnik relacyjny

 (1.1) szt. związany z malowaniem wedut, dotyczący malowania wedut


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wedutysta

artysta tworzący obrazy, rysunki lub sztychy z widokami miasta


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. malarz miejskich krajobrazów: twórca wedut


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wedutystka

artystka tworząca obrazy, rysunki lub sztychy z widokami miasta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. malarka miejskich krajobrazów: twórczyni wedut


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wedutyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. rodzaj malarski obejmujący panoramy miejskie


Weduta (wł. veduta – widok, panorama) – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wedy

najstarsze teksty indoaryjskie, przede wszystkim o charakterze sakralnym, powstałe prawdopodobnie XV-V w. p.n.e.


Wedy, Weda (dewanagari वेद „wiedza”) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wedycki

najstarsza wersja języka staroindyjskiego; wedyjski


Źródła:

SJP.pl

Wedyjski

język staroindoaryjski z rodziny indoeuropejskiej


przymiotnik

 (1.1) dotyczący wedyzmu

 (1.2) dotyczący Wed/wed


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wedyzm

najstarsza religia indyjska oparta na Wedach - świętych księgach


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Według

stosownie, adekwatnie do czegoś; zależnie od czegoś, w odniesieniu do czegoś, na podstawie czegoś; czyimś zdaniem


przyimek

 (1.1) …oznaczający, że coś odbywa się zgodnie z jakąś instrukcją, planem, poleceniem

 (1.2) …wyrażający autora czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weeb

[czytaj: łib] obraźliwie: osoba mająca obsesję na punkcie Japonii i kultury japońskiej


Źródła:

SJP.pl

Weekend

[czytaj: łikend] koniec tygodnia, głównie sobota i niedziela


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sobota i niedziela, także piątek wieczorem, dosł. koniec tygodnia;


Weekend (ang. week „tydzień”, end „koniec”) – okres wolny od pracy i nauki trwający od piątkowego popołudnia do niedzieli włącznie.

Gdy bezpośrednio przed piątkiem lub po niedzieli przypada jeden lub więcej dni ustawowo wolnych nazywane jest to długi weekend.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weekendowicz

[czytaj: łikendowicz] osoba, która przyjechała gdzieś na weekend


Źródła:

SJP.pl

Weekendowiczka

[czytaj: łikendowiczka] kobieta, która przyjechała gdzieś na weekend


Źródła:

SJP.pl

Weekendowiec

osoba wyjeżdżająca gdzieś na weekend; weekendowicz


Źródła:

SJP.pl

Weekendowo

przysłówek

 (1.1) jak w weekend


Źródła:

Wiktionary

Weekendowy

[czytaj: łikendowy]
1. przeznaczony na weekend
2. trwający w czasie weekendu


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący weekendu, odbywający się w weekend


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weekendzik

[czytaj: łikendzik] zdrobnienie od: weekend


Źródła:

SJP.pl

Wega

najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lutni


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lutni; jedna z najjaśniejszych gwiazd na niebie;


Wega (Alfa Lyrae, α Lyr) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lutni, piąta co do jasności gwiazda nocnego nieba. Obserwowana wielkość gwiazdowa: +0,03m. Odległa od Słońca o 25 lat świetlnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wegab

wegetariański kebab


Źródła:

SJP.pl

Weganin

mężczyzna niespożywający żadnych produktów pochodzenia zwierzęcego (w tym również miodu, jaj oraz mleka i jego przetworów)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek przestrzegający zasad weganizmu, niejedzący żadnych pokarmów pochodzenia zwierzęcego


Weganizm – styl życia, którego jedną z cech jest stosowanie diety wegańskiej, czyli rezygnacja ze spożywania produktów zwierzęcych.

Weganie rezygnują ze spożywania nie tylko mięsa, ale także innych produktów pochodzenia zwierzęcego, których wytwarzanie wiąże się z eksploatacją zwierząt, takich jak nabiał (w tym jajka) oraz miód. Weganie nie stosują kosmetyków i nie kupują ubrań powstałych z odzwierzęcych surowców (skóry, futra, wełna, jedwab), nie biorą udziału w rozrywkach, w których wykorzystuje się zwierzęta (polowania, rodeo, cyrk). Bojkotują także wszelkie produkty testowane na zwierzętach. Zawieszenie przestrzegania tych zasad dopuszczają tylko wtedy, gdy jest to niezbędne do przetrwania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weganina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. spoż. wegański zamiennik mięsa

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. od weganin


Źródła:

Wiktionary

Weganizm

ścisła forma wegetarianizmu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) styl życia dążący do minimalizacji wykorzystywania zwierząt w celach konsumpcyjnych, tj. wykluczający jedzenie mięsa i pokarmów zawierających składniki pochodzenia zwierzęcego (nabiał, jajka, żelatynę) i odrzucający produkty wytworzone z użyciem zwierząt (np. futro, skórzaną odzież, kosmetyki testowane na zwierzętach);


Weganizm – styl życia, którego jedną z cech jest stosowanie diety wegańskiej, czyli rezygnacja ze spożywania produktów zwierzęcych.

Weganie rezygnują ze spożywania nie tylko mięsa, ale także innych produktów pochodzenia zwierzęcego, których wytwarzanie wiąże się z eksploatacją zwierząt, takich jak nabiał (w tym jajka) oraz miód. Weganie nie stosują kosmetyków i nie kupują ubrań powstałych z odzwierzęcych surowców (skóry, futra, wełna, jedwab), nie biorą udziału w rozrywkach, w których wykorzystuje się zwierzęta (polowania, rodeo, cyrk). Bojkotują także wszelkie produkty testowane na zwierzętach. Zawieszenie przestrzegania tych zasad dopuszczają tylko wtedy, gdy jest to niezbędne do przetrwania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weganizować

sporządzać wegańską wersję potrawy


czasownik przechodni

 (1.1) kulin. spoż. opracowywać wegańską wersję potrawy tradycyjnie zawierającej składniki pochodzenia zwierzęcego

 (1.2) zmieniać charakter miejsca lub imprezy na wegański


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weganka

kobieta praktykująca weganizm, tzn. niejedząca mięsa ani żadnych produktów odzwierzęcych (jajek, nabiału, miodu)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta przestrzegająca zasad weganizmu, będąca na diecie wegańskiej, nie jedząca pokarmów pochodzenia zwierzęcego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegański

przymiotnik od: weganizm


przymiotnik

 (1.1) związany z weganizmem, dotyczący weganizmu

 (1.2) kulin. bez mięsa, ryb i innych produktów pochodzenia zwierzęcego (tj. nabiału, tłuszczów zwierzęcych, jajek, owoców morza, miodu)

 (1.3) rzad. stworzony bez użycia produktów pochodzenia zwierzęcego, także. nietestowany na zwierzętach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegańsko

przysłówek

 (1.1) w sposób wegański, zgodny z weganizmem


Źródła:

Wiktionary

Wegańskość

wegański


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wegańskie; cecha tych, którzy są wegańscy


Patrz:wegański

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wege

skrótowo: wegetariański


przymiotnik

 (1.1) pot. wegetariański, także. wegański

w użyciu rzeczownikowym, rodzaj męski i żeński

 (2.1) pot. wegetarianin, wegetarianka, także. weganin, weganka

 (2.2) pot. dopełnienie mięsa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegeburger

kotlet wegetariański, np. z buraków, kaszy jaglanej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wegański lub wegetariański kotlet przygotowany np. z ciecierzycy, kaszy jaglanej, fasoli, soczewicy itd.

 (1.2) kulin. wegański lub wegetariański odpowiednik hamburgera, zawierający kotlet pochodzenia roślinnego w miejsce kotleta mięsnego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegemiejsce

potocznie: punkt gastronomiczny, w którym podaje się dania wegetariańskie


Źródła:

SJP.pl

Wegeta

mieszanka przypraw i suszonych warzyw używana do zup, dań mięsnych, warzywnych, duszonych i grillowanych; vegeta


Źródła:

SJP.pl

Wegetacja

1. procesy życiowe roślin, ich wzrost, rozwój
2. ogół procesów fizjologicznych organizmu
3. puste, bierne, bezcelowe, pozbawione perspektyw życie człowieka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. procesy wzrostu i rozwoju zachodzące jednocześnie lub oddzielnie w organizmie rośliny

 (1.2) przen. życie człowieka bez aspiracji i perspektyw rozwoju


Wzrost i rozwój roślin – proces wzrostu i rozwoju zachodzące jednocześnie lub oddzielnie w organizmie rośliny. Przez wzrost w fizjologii rozwoju rozumie się proces nieodwracalnego powiększania ciała rośliny. Wzrost zachodzi w określonych strefach rośliny w wyniku podziałów komórek i zwiększania ich objętości. Rozwój rozumiany szeroko obejmuje zarówno wzrost, jak i różnicowanie, tworzenie wzorca i morfogenezę. W sensie wąskim rozwój obejmuje różnicowanie, a morfogeneza jest efektem wzrostu i różnicowania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wegetacyjny

dotyczący wegetacji


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wegetacją, odnoszący się do wegetacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegetarianin

człowiek wyłączający z diety mięso, ryby i wszystkie albo tylko niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek, który nie je mięsa


Wegetarianizm, dawniej jarstwo – świadome i celowe wyłączanie z diety mięsa, w tym ryb, owoców morza i owadów. Wiąże się również z unikaniem innych produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności pochodzących z uboju, takich jak smalec lub żelatyna.Wegetarianizm może być wybrany z pobudek moralnych, religijnych, zdrowotnych, ekologicznych, bądź ekonomicznych. Zróżnicowana dieta wegetariańska jest odpowiednia dla ludzi w każdym wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wegetarianista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. wegetarianin


Źródła:

Wiktionary

Wegetarianizm

odżywianie się wyłącznie pokarmem roślinnym i nabiałem; niejedzenie mięsa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sposób odżywiania się charakteryzująca się wyłączeniem z posiłków produktów mięsnych;


Wegetarianizm, dawniej jarstwo – świadome i celowe wyłączanie z diety mięsa, w tym ryb, owoców morza i owadów. Wiąże się również z unikaniem innych produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności pochodzących z uboju, takich jak smalec lub żelatyna.Wegetarianizm może być wybrany z pobudek moralnych, religijnych, zdrowotnych, ekologicznych, bądź ekonomicznych. Zróżnicowana dieta wegetariańska jest odpowiednia dla ludzi w każdym wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wegetarianka

kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso, ryby i wszystkie lub tylko niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: wegetarianin


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegetariański

wegetarianizm, wegetarianin; jarski


przymiotnik

 (1.1) kulin. o jedzeniu: pozbawiony mięsa

 (1.2) kulin. o jedzeniu: pozbawiony mięsa i niektórych albo wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego

 (1.3) związany z wegetarianizmem, dotyczący wegetarianizmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegetariańsko

przysłówek

 (1.1) w sposób wegetariański


Źródła:

Wiktionary

Wegetariańskość

wegetariański


Patrz:wegetariański

Źródła:

SJP.pl

Wegetatywność

rozmnażanie bezpłciowe, przez podział, pączkowanie, cebule, kłącza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wegetatywne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegetatywny

przymiotnik

 (1.1) związany z podstawowymi procesami fizjologicznymi organizmu

 (1.2) związany z bezpłciowym rozmnażaniem się organizmów żywych


Źródła:

Wiktionary

Wegetować

1. u roślin: rozwijać się, rosnąć
2. prowadzić puste, bezcelowe, pozbawione perspektyw życie


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przewegetować)

 (1.1) fizj. wieść życie ograniczone do procesów fizjologicznych

 (1.2) bot. rozwijać się jako roślina

 (1.3) przen. ledwo bytować, bez perspektywy lepszej przyszłości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wegnać

goniąc kogoś lub coś, głównie zwierzęta, wpędzić je do środka czegoś (np. owce do zagrody); wgonić


Źródła:

SJP.pl

Wegner

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wehikularny

język wehikularny - język naturalny używany podczas podróży i w kontaktach handlowych na obszarach o dużej różnorodności językowej


Źródła:

SJP.pl

Wehikulik

zdrobnienie od: wehikuł


Źródła:

SJP.pl

Wehikuł

1. nietypowy, dziwaczny, staromodny pojazd;
2. w powieściach lub filmach fantastycznonaukowych: urządzenie przenoszące ludzi w przeszłość lub przyszłość


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żart. środek transportu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wehrmacht

niemieckie wojsko okresu III Rzeszy (1935-1945); wermacht


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. w latach 1935-1946 całość wojsk III Rzeszy, wraz z marynarką i lotnictwem, z wyłączeniem jednak jednostek Waffen-SS;


Wehrmacht (z niem. „siła zbrojna”) – całość sił zbrojnych III Rzeszy z wyłączeniem Waffen-SS, utworzona 16 marca 1935 roku, ustawą o powszechnym obowiązku służby wojskowej, która stanowiła jednostronne zerwanie klauzul militarnych traktatu wersalskiego (1919).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wehrmachtowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz Wermachtu


Źródła:

Wiktionary

Wehrmachtowski

przymiotnik

 (1.1) przym. od Wehrmacht, wehrmachtowiec


Źródła:

Wiktionary

Weigel

[czytaj: wajgel] nazwisko


Osoby o tym nazwisku:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weil

[czytaj: wejl] nazwisko, m.in. André Weil (1906-1998) - matematyk francuski


Biografie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weill

[czytaj: wajl] nazwisko, m.in. Kurt Weill (1900-1950) - kompozytor niemiecki



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weimar

[czytaj: wajmar] miasto w Niemczech


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia;


Weimar – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, jedno z europejskich centrów kulturalnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weimarczyk

[czytaj: wajmarczyk] mieszkaniec Weimaru


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Weimaru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weimarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Weimaru


Źródła:

Wiktionary

Weimarski

[czytaj: wajmarski] przymiotnik od: Weimar (miasto w Niemczech)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Weimarem, dotyczący Weimaru, pochodzący z Weimaru (miasta w Niemczech)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weinbrand

[czytaj: wajnbrand] niemiecka odmiana brandy; winiak


Źródła:

SJP.pl

Weiner

[czytaj: wajner] nazwisko


Miejscowość w USA:

Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weinert

Weinert:


Źródła:

Wikipedia

Weinsberg

[czytaj: wajnsberg] nazwisko


Weinsberg (MAF: /ˈvaɪ̯nsˌbɛʁk/, posłuchaj) – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Stuttgart, w regionie Heilbronn-Franken, w powiecie Heilbronn, siedziba związku gmin Raum Weinsberg. Leży nad rzeką Sulm, ok. 5 km na wschód od Heilbronn, przy autostradach A81, A6, drodze krajowej B39 i linii kolejowej Crailsheim–Bruchsal.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weinstein

[czytaj: wajnsztajn] nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weir

Miejscowości w USA:

Ludzie:

W Wielkiej Brytanii:


Źródła:

Wikipedia

Weisberger

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Weiss

nazwisko, m.in.: Wojciech Weiss (1875-1950), malarz, grafik i rysownik


Geografia:

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weizsaecker

[czytaj: WAJC-zeker] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wejchert

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wejdźżeż

czasownik "wejdź" wzmocniony partykułą "-żeż"


Źródła:

SJP.pl

Weje

starożytne miasto etruskie


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytne miasto etruskie, przeciwnik Rzymu, zdobyte przez niego w 396 roku p.n.e.;


Weje (łac. Veii, wł. Veio) – jedno z 12 potężnych miast-państw etruskich. Leżało ok. 20 km na północ od Rzymu.

Swoją świetność przeżyło w VIII–VI wiekach p.n.e. W V wieku p.n.e. istniała tam szkoła rzeźbiarska. Jej głównym przedstawicielem był rzeźbiarz Wulka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wejher

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) herald. polski herb szlachecki;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wejherowianin

mieszkaniec Wejherowa


Źródła:

SJP.pl

Wejherowianka

mieszkanka Wejherowa


Źródła:

SJP.pl

Wejherowo

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto powiatowe w Polsce, w województwie pomorskim;


Wejherowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wejrowò, niem. Neustadt in Westpreußen) – miasto w województwie pomorskim, położone na pograniczu Pojezierza Kaszubskiego i Pradoliny Redy-Łeby, nad rzeką Redą. Stanowi element Małego Trójmiasta Kaszubskiego, jest również częścią aglomeracji trójmiejskiej. Siedziba powiatu wejherowskiego i gminy Wejherowo. W latach 1975-1998 w województwie gdańskim. Wchodzi w skład Komunalnego Związku Gmin „Dolina Redy i Chylonki” oraz Doliny Logistycznej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wejherowski

przymiotnik od: Wejherowo


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Wejherowa, związany z Wejherowem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wejman

nazwisko


Wejman:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wejmutka

gatunek sosny północnoamerykańskiej


Źródła:

SJP.pl

Wejner

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wejrzeć

czasownik

 (1.1) przest. spojrzeć


Źródła:

Wiktionary

Wejrzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spojrzenie wgłąb czegoś

 (1.2) dokładne zapoznanie się z czymś


Źródła:

Wiktionary

Wejść

1. idąc, dostać się dokądś; wkroczyć;
2. wspiąć się na coś, wzbić się;
3. zagłębić się w coś, wcisnąć się;
4. zbadać, zainteresować się czymś; wniknąć


czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wchodzić.

forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.

 (2.1) D. lm. od: wejście


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wejście

1. idąc, dostać się dokądś; wkroczyć;
2. wspiąć się na coś, wzbić się;
3. zagłębić się w coś, wcisnąć się;
4. zbadać, zainteresować się czymś; wniknąć


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce, przez które można gdzieś wejść, wkroczyć

 (1.2) czynność wchodzenia, przejścia do jakiegoś miejsca

 (1.3) pojawienie się

 (1.4) czynność pojawienia się

 (1.5) gwara radiowa czas, kiedy słyszymy prowadzącego audycję

 (1.6) pot. przen. dostęp do intratnych znajomości

 (1.7) rel. czynność rozpoczynająca Mszę Świętą; przejście kapłana z zakrystii do ołtarza

 (1.8) inform. dane podawane do systemu

 (1.9) elektron. gniazdo (w urządzeniu), do którego wkłada się wtyczkę przewodu podającego sygnał lub energię


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wejście-Wyjście

w informatyce:
1. zespół urządzeń sprzętowych i operacji programowych do kontaktu procesu ze światem zewnętrznym; input-output, I/O;
2. urządzenie wejścia-wyjścia - urządzenie zewnętrzne do komunikacji komputera z otoczeniem, np. klawiatura, mysz, monitor


Źródła:

SJP.pl

Wejściówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bilet upoważniający do wejścia bez rezerwacji miejsca siedzącego

 (1.2) środ. bilet umożliwiający wejście na przedstawienie w teatrze z możliwością zajęcia wolnego miejsca


Źródła:

Wiktionary

Wejściówkowy

wejściówka


Patrz:wejściówka

Źródła:

SJP.pl

Wejściowy

wejście


przymiotnik

 (1.1) przym. od wejście


Patrz:wejście

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wejsuny

wieś w Polsce


Wejsuny (niem. Weissuhnen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida, nad jeziorami Wejsunek i Warnołty.

Wieś stanowi sołectwo Wejsuny,Do 1954 roku siedziba gminy Wejsuny. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Wejsuny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wek

szklany słoik służący do przechowywania przetworów spożywczych; weck


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słoik z pokrywką ze szkła, szczelnie zamykany za pomocą gumowej uszczelki i metalowego zacisku, przeznaczony do przechowywania przetworów

 (1.2) spoż. przetworzona żywność stanowiąca zawartość weka (1.1)

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: weka


Słój (zdrobniale słoik) – rodzaj naczynia szklanego, rzadziej ceramicznego lub plastikowego, szczelnie zamykanego, wykorzystywanego najczęściej w gospodarstwie domowym do przechowywania produktów i przetworów żywnościowych, ale także w laboratoriach i muzeach – tam najczęściej do przechowywania okazów biologicznych itp., jak również w farmacji do przechowywania lekarstw. Pojemności słojów spotykanych najczęściej w gospodarstwie domowym wynoszą od jednego litra w dół, najmniejsze słoiczki, stosowane najczęściej w aptekach, nawet poniżej 50 mililitrów (z drugiej strony spotykane są także słoje znacznie większe, np. trzy- i pięciolitrowe, chętnie wykorzystywane do przechowywania np. ogórków konserwowych).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weka

1. regionalnie: bułka paryska (francuska);
2. gatunek nielotnego ptaka z rodziny chruścieli


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraków. spoż. długa bułka pszenna



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wekiera

rodzaj okutej maczugi z głowicą metalową


Wekiera – broń obuchowa miażdżąca będąca odmianą maczugi na drewnianym lub metalowym stylisku z metalową głowicą nabijaną ostrymi kolcami.

W Polsce rodzaj wekiery nazywany był popularnie: nasieka, nasiek, nasiekaniec, siekaniec, siekanka. Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej tak o niej pisał:

Wekiera była używana jako uzbrojenie karpackich zbójników tołhajów. Rodzajem wekiery jest morgensztern, zwany także kropaczem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weklice

Weklice (niem. Wöklitz) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Elbląg. Leży na południowym skraju Wysoczyzny Elbląskiej. Przez Weklice przepływa Kowalewka. W pobliżu znajdują się ważne stanowiska archeologiczne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.


Źródła:

Wikipedia

Wekować

konserwować produkty żywnościowe, gotując je w wekach (słoikach) zanurzonych w wodzie; weckować


czasownik przechodni niedokonany (dk. zawekować)

 (1.1) kulin. konserwować żywność poprzez gotowanie jej w słoikach wstawionych do wody


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wekowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wekować.


Apertyzacja – metoda sterylizacji polegająca na utrwalaniu żywności w opakowaniach hermetycznie zamkniętych, przeprowadzana w urządzeniach zwanych autoklawami. Parametry sterylizacji konserw oprócz temperatury i czasu sterylizacji, obejmują również – ze względu na proces wymiany ciepła – czas podgrzania konserwy do temperatury sterylizacji oraz czas ochładzania konserwy po sterylizacji. Parametry sterylizacji konserw zapisuje się umownie według formuły:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wekowany

konserwować produkty żywnościowe, gotując je w wekach (słoikach) zanurzonych w wodzie; weckować


Źródła:

SJP.pl

Wekowy

przymiotnik od: wek, np. słoik wekowy


Źródła:

SJP.pl

Weksel

dokument, w którym dłużnik zobowiązuje się zwrócić wierzycielowi określoną sumę pieniędzy w określonym czasie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. praw. dokument, w którym dłużnik zobowiązuje się zwrócić wierzycielowi określoną sumę pieniędzy w określonym czasie;

 (1.2) zob. weksle.


Weksel (z niem. Wechsel ‘zmiana’) – papier wartościowy o określonej przez prawo wekslowe formie, charakteryzujący się tym, że złożenie na nim podpisu stanowi podstawę i przyczynę zobowiązania wekslowego podpisującego, nie zabezpieczającego żadnego roszczenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wekslarka

1. w średniowiecznej Polsce: kobieta zajmująca się wymianą różnych monet, a także innymi operacjami finansowymi;
2. urządzenie do automatycznej zmiany płyt z nagraniami


Źródła:

SJP.pl

Wekslarz

1. w średniowiecznej Polsce: osoba zajmująca się wymianą różnych monet, a także innymi operacjami finansowymi;
2. potocznie: osoba zmieniająca temat, by móc potwierdzić założone przez siebie tezy


Wekslarz – w średniowiecznej Polsce osoba zajmująca się wymianą pieniędzy podczas ówczesnych wielkich wydarzeń handlowych, jakimi były jarmarki.

W związku z dużą różnorodnością monet będących w obiegu, utrapieniem kupujących, jak i sprzedających był obrót pieniężny podczas dokonywania transakcji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weksle

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. andropauza

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) M., B., i W. plural|weksel.


Źródła:

Wiktionary

Wekslować

1. kierować pociąg, lokomotywę itp. na odpowiedni tor, przestawiając zwrotnicę;
2. o pociągu, lokomotywie: wjeżdżać z jednego toru na drugi


Źródła:

SJP.pl

Wekslowy

przymiotnik od: weksel


przymiotnik

 (1.1) związany z wekslami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weksylolog

specjalista w zakresie weksylologii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie weksylologii, czyli nauki o flagach, sztandarach i chorągwiach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weksylologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) herald. nauka zajmująca się badaniem flag, sztandarów i chorągwi;


Weksylologia (z łac. vexillum „sztandar, chorągiew”) – dyscyplina pomocnicza historii. Zajmuje się chorągwiami jako rzeczywistymi i symbolicznymi znakami wojskowymi, państwowymi, terytorialnymi, organizacji i grup społecznych czy wyznaniowych.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Weksylologiczny

przymiotnik

 (1.1) dotyczący weksylologii


Źródła:

Wiktionary

Wektor

obiekt w matematyce będący wielkością określoną przez wartość liczbową, zwrot i kierunek, przedstawianą geometrycznie w postaci odcinka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. fiz. obiekt będący wielkością określoną przez wartość liczbową (moduł), zwrot i kierunek, ale bez punktu zaczepienia;

 (1.2) geom. fiz. para punktów, przedstawiana geometrycznie w postaci odcinka ze strzałką;

 (1.3) mat. w szerszym znaczeniu: element przestrzeni liniowej, czyli obiekt, który może być skalowany i dodawany;

 (1.4) inform. tablica jednowymiarowa;

 (1.5) biol. organizm lub cząsteczka zdolna do przeniesienia fragmentu DNA do komórki biorcy;

 (1.6) med. wet. organizm przenoszący pasożyta lub drobnoustrój zakaźny;

 (1.7) inform. sposób, w jaki można zainfekować urządzenie


Wektor – obiekt matematyczny opisywany za pomocą wielkości: modułu (nazywanego też – zdaniem niektórych niepoprawnie – długością lub wartością), kierunku wraz ze zwrotem (określającym orientację wzdłuż danego kierunku); istotny przede wszystkim w matematyce elementarnej, inżynierii i fizyce.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wektorowy

przymiotnik od: wektor


przymiotnik relacyjny

 (1.1) mat. fiz. mający oprócz wartości liczbowej kierunek i zwrot

 (1.2) mat. składający się z wektorów, uwzględniający własności wektorów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wektoryzacja

zamiana grafiki rastrowej na wektorową; trasowanie


Wektoryzacja (trasowanie) polega na zmianie grafiki rastrowej na grafikę wektorową. W procesie wektoryzacji rastry opisujące daną bitmapę zostają zgrupowane w większe obiekty wektorowe na zasadzie podobieństwa koloru. Proces wektoryzacji niemal każdej bitmapy deformuje jej pierwotny wygląd. Tylko bitmapa przedstawiająca prosty kształt ma szanse być poprawnie przekształcona.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wektoryzować

zmieniać grafikę rastrową na wektorową


Źródła:

SJP.pl

Wektoryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wektoryzować.


Źródła:

Wiktionary

Wektyzaur

rodzaj wczesnokredowego dinozaura z rodziny iguanodonów


Źródła:

SJP.pl

Wel

imię żeńskie


2 cieki w Polsce:

2 cieki w Rosji:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wela

imię żeńskie


Dusza – w znaczeniu religijnym w zależności od religii lub wyznania jest bytem materialnym bądź niematerialnym - śmiertelnym lub nieśmiertelnym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welamen

tkanka okrywająca korzenie niektórych tropikalnych epifitów, złożona z obumarłych komórek o celulozowych ścianach wzmocnionych zgrubieniami, mająca zdolność wychwytywania i gromadzenia wody z otoczenia


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welarny

spółgłoska welarna - tylnojęzykowa, np.: K, G, CH


Źródła:

SJP.pl

Welaryzacja

w językoznawstwie: zmiana brzmienia wymawianej spółgłoski na skutek wzniesienia tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu


Welaryzacja (od łac. velum „podniebienie miękkie”) – proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego zwężania poprzez wzniesienie tyłu języka w kierunku podniebienia miękkiego. Stopień tego wzniesienia oraz jego kierunek (bardziej lub mniej tylny) mogą się wahać. Określenie to sygnalizuje równocześnie, że podstawowe miejsce artykulacji jest inne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welawa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. hist. Znamiensk (historyczna a obecnie wariantowa nazwa miasta w Prusach);


Znamiensk, Welawa (ros. Знаменск, do 1946 niem. Wehlau, dawn. lit. Vėluva i pol. Iława nad Pregiem) – osiedle typu wiejskiego, do 2005 osiedle typu miejskiego w obwodzie królewieckim w Rosji. Położona nad prawym brzegiem Pregoły w miejscu, gdzie wpada do niej Łyna.

Znajduje tu się stacja kolejowa Znamiensk, położona na linii Czernyszewskoje – Królewiec.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Welawski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Welawą, dotyczący Welawy


Źródła:

Wiktionary

Welbot

lekka i zarazem szybka łódź


Welbot (także welbat, walbat) – łódź okrętowa, wiosłowa lub wiosłowo-żaglowa, zwrotna, szybka, wąska, o ostrym profilu, wąskim dziobie i wąskiej burcie. Termin, dziś już historyczny, pochodzi od angielskiej nazwy whaleboat i oznaczał pierwotnie łódź używaną przez wielorybników w czasie polowań, gdy trzeba było szybko przemierzać duże odległości aby dopaść wieloryba. Z czasem welboty zaczęły być używane również na statkach szkolnych i wojennych zamiast szalup (np. w carskiej Rosji). Używano ich zarówno do ćwiczeń, jak i komunikacji z lądem (w tym do przewozu oficerów najwyższych rangą).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welch

[czytaj: łelsz] nazwisko


Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wele

przyimek

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obok


Dusza – w znaczeniu religijnym w zależności od religii lub wyznania jest bytem materialnym bądź niematerialnym - śmiertelnym lub nieśmiertelnym.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Welehrad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. gmina w Czechach, we wschodnich Morawach;


Velehrad – gmina w południowo-wschodnich Czechach, w kraju zlińskim, 6 km na północny zachód od Uherskégo Hradištia i 23 km na południowy zachód od Zlina. Velehrad położony jest w dolinie Morawy, u podnóża wzgórz Chřiby. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyła 1301 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Weles

bóstwo słowiańskie, podziemny bóg magii, przysięgi, rzemiosła, sztuki, kupców oraz bogactwa


Weles, Wołos (w źródłach staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ) – bóg słowiański.

Podziemny bóg magii, przysiąg, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. W tym ostatnim wymiarze przypisuje się Welesowi opiekę nad bydłem, gdyż jego posiadanie było ówcześnie miernikiem dobrobytu. Aleksander Brückner sprzeciwił się jednak postrzeganiu Wołosa jako „bydlęcego boga” i wskazał na podobieństwo imienia bóstwa do imienia świętego Własa (czyli św. Błażeja, dla prawosławnych Słowian opiekuna bydła) jako prawdopodobne źródło pomyłki XI-wiecznych kronikarzy. W folklorze Weles przedstawiany jest jako władca zaświatów – Nawi, na której łąki wyprowadza dusze.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welfie

[czytaj: łelfi] środowiskowo: selfie podczas treningu fizycznego


Źródła:

SJP.pl

Welfowie

niemiecka dynastia panująca od XI wieku w Bawarii i od XII wieku w Saksonii


Welfowie (inaczej Gwelfowie, D’Este) – dwie dynastie panujące we Włoszech i Niemczech, ściśle ze sobą spokrewnione.

Pierwsza pochodzenia niemieckiego (Welfowie starsi) rządziła pod nazwą Welfów w krajach niemieckich oraz w Burgundii. Wygasła w połowie XI wieku. Druga dynastia jest pochodzenia włoskiego. Pod przejętą od poprzedniej, wygasłej dynastii, nazwą Welfów (Welfowie młodsi – potomkowie margrabiego Azzo II d’Este i jego pierwszej żony Kunegundy z Welfów) panowała w: Bawarii, Saksonii, potem Brunszwiku i Lüneburgu, a następnie Hanowerze oraz Wielkiej Brytanii (pod nazwą dynastii hanowerskiej).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weliger

stadium larwalne większości mięczaków


Weliger (łac. veliger – niosący żagiel), żeglarek – planktoniczna larwa wielu mięczaków, charakteryzująca się obecnością zawiązka nogi, głowy, płaszcza, jamy płaszczowej i rozwijającego się gruczołu wytwarzającego muszlę, oraz – w przedgębowym odcinku – opatrzonego rzęskami wieńca zwanego żagielkiem (wellum), pełniącego funkcję narządu do pływania.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welin

1. wyprawiona skóra cielęca używana dawniej do pisania;
2. cienki, gładki, bardzo dobrej jakości papier


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dobrej jakości cienki pergamin z cielęcej skóry;

 (1.2) drogi, miękki, gładki i cienki papier używany w XIX wieku do korespondencji i rysunków


Welin (z fr. vélin, od łac. vitellus – cielątko) – bardzo cienki pergamin z cielęcej skóry, wysokiego gatunku. Także delikatna koronka z Alençon.

W wieku XIX tak nazywano drogi, bardzo miękki, gładki i cienki papier, używany przede wszystkim do korespondencji i rysunków. Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku koperty i papier listowy poczty lotniczej w krajach anglosaskich sporządzane były z vellum paper.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Welingrad

miasto w Bułgarii


Welingrad (bułg. Велинград) – miasto w obwodzie Pazardżik, w południowo-zachodniej Bułgarii, w Rodopach.

Powstałe w 1948 r. z połączenia wsi Kamenica, Łydżene i Czepin, otrzymało nazwę na cześć urodzonej w Kamenicy bojowniczki komunistycznego antyfaszystowskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, Weli Peewej.

Liczba mieszkańców wynosi 27 066.

W mieście rozwinął się przemysł drzewny, spożywczy oraz chemiczny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welingradzki

przymiotnik od: Welingrad


Źródła:

SJP.pl

Welington

[welington] wysoki but gumowy; wellington


Wellington (maor. Te Whanga-nui-a-Tara) – stolica Nowej Zelandii, trzecie pod względem wielkości i liczby ludności miasto w tym państwie (po Auckland i Christchurch), najgęściej zaludniona stolica w Oceanii i najbardziej wysunięta na południe stolica na świecie. Znajduje się na terenie regionu Wellington, na Wyspie Północnej, w pobliżu geograficznego środka Nowej Zelandii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welingtonia

długowieczne drzewo iglaste z rodziny cypryśnikowatych, o olbrzymich rozmiarach, rosnące w Ameryce Północnej; drzewo mamutowe, drzewo mamucie, mamutowiec, sekwojadendron


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welinowy

przymiotnik od: welin


przymiotnik

 (1.1) dotyczący, podobny do welinu lub zrobiony bądź wydrukowany z niego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Welita

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. w rzymskim legionie republikańskim lekkozbrojny żołnierz, prowadzący działania przed linią manipułów;


Źródła:

Wiktionary

Welland

[czytaj: łelend]
1. miasto w Kanadzie;
2. rzeka w Kanadzie;
3. rzeka w Anglii


W Anglii:

W Australii:

W Kanadzie:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wellandzki

[czytaj: łelandzki] przymiotnik od: Welland (miasto w Kanadzie)


Źródła:

SJP.pl

Wellbeing

[czytaj: łelbi-ing] stan zdrowia i poczucie szczęścia


Źródła:

SJP.pl

Wellbeingowy

wellbeing


Patrz:wellbeing

Źródła:

SJP.pl

Weller

Belgia:

Stany Zjednoczone:

Zobacz też:


Źródła:

Wikipedia

Welleryzm

chwyt pisarski polegający na posługiwaniu się wymyślonymi cytatami, które przypisuje się znanym albo też wymyślonym postaciom


Źródła:

SJP.pl

Welles

[czytaj: łels] nazwisko, m.in. Orson Wells (1815-1985) - amerykański reżyser filmowy


Źródła:

SJP.pl

Wellington

[czytaj: welington] wysoki but gumowy; welington


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Nowej Zelandii;


Wellington (maor. Te Whanga-nui-a-Tara) – stolica Nowej Zelandii, trzecie pod względem wielkości i liczby ludności miasto w tym państwie (po Auckland i Christchurch), najgęściej zaludniona stolica w Oceanii i najbardziej wysunięta na południe stolica na świecie. Znajduje się na terenie regionu Wellington, na Wyspie Północnej, w pobliżu geograficznego środka Nowej Zelandii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wellingtończyk

[czytaj: łelingtończyk] mieszkaniec Wellingtonu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Wellingtonu; osoba z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wellingtonka

[czytaj: łelingtonka] mieszkanka Wellingtonu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Wellingtonu; kobieta z tego miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wellingtoński

[czytaj: łelingtoński] przymiotnik od: Wellington (stolica Nowej Zelandii)


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Wellington


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wellingtony

[czytaj: welington] wysoki but gumowy; welington


Źródła:

SJP.pl

Wellman

nazwisko


Miejscowości w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wellness

[czytaj: łelnes]
1. zabiegi i zajęcia dążące do możliwie najdłuższego zachowania młodości, zdrowia i dobrego samopoczucia;
2. ośrodek wypoczynkowy oferujący takie zabiegi i zajęcia


Wellness (tłum. pomyślność) – określenie oznaczające stan równowagi umysłu, ciała i ducha człowieka, w których panuje uczucie ogólnego dobrobytu. Jest ono używane w kontekście medycyny alternatywnej. Termin został ukuty w latach 50. XX wieku przez Halberta L. Dunna. Wellness utożsamiane jest z rozwojem pokolenia, które urodziło się po drugiej wojnie światowej. Pojęcie odnosi się do zamożniejszych społeczeństw, których podstawowe potrzeby ciała (potrzeby żywności, higieny, schronienia i podstawowej opieki medycznej) zostały już zapewnione.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wells

[czytaj: łels] nazwisko, m.in. Herbert George Wells (1866-1946) - pisarz angielski


Astronomia

Geografia

Miejscowości w Wielkiej Brytanii

Miejscowości w USA

Gminy w USA


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welociraptor

rodzaj dinozaurów z rodziny dromeozaurów


Welociraptor (Velociraptor) – rodzaj niewielkich teropodów z rodziny dromeozaurów (Dromaeosauridae). Velociraptor był dwunożnym drapieżnikiem zamieszkującym tereny dzisiejszej Mongolii pod koniec okresu kredy 83 do 70 milionów lat temu. Obecnie wyróżniane są tylko dwa gatunki należące do tego rodzaju – Velociraptor mongoliensis i V. osmolskae.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welocyped

pierwotny rower bez łańcucha i hamulców, zwykle z bardzo dużym kołem przednim oraz z małym kołem tylnym, niekiedy z dwoma kołami tylnymi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. pierwotny rower, który nie posiada łańcucha ani hamulców;


Welocyped (z fr. vélocipède) – pierwotny rower nieposiadający łańcucha ani hamulców, często z bardzo dużym kołem przednim oraz z małym kołem tylnym (bicykl), niekiedy z dwoma kołami tylnymi (tricykl), czasem z czterema kołami (kwadrycykl). Pojazdy te najczęściej były napędzane pedałami osadzonymi na osi przedniego koła.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Welodrom

owalny tor drewniany lub betonowy o specjalnej konstrukcji, służący do rozgrywania wyścigów kolarskich


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. owalny tor do wyścigów w kolarstwie torowym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Welodyna

człon układu nadążnego częstotliwości w radiolokatorze dopplerowskim w postaci mechanicznego generatora, który wytwarza napięcie proporcjonalne do częstotliwości dopplerowskiej


Źródła:

SJP.pl

Weloergometr

przyrząd w postaci zbliżonej do roweru, służący do badań wysiłku mięśni


Źródła:

SJP.pl

Welometr

przyrząd służący do pomiaru prędkości powietrza, oparty na zasadzie uzyskiwania równowagi między wolną częścią przekroju a przesłaniającą przekrój ruchomą zastawką


Źródła:

SJP.pl

Welomobil

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) transp. trzy lub czterokołowy rower rozbudowany o opływową kabinę, niekiedy wspomagany silnikiem


Źródła:

Wiktionary

Welomotor

rower z doczepnym silnikiem


Źródła:

SJP.pl

Welon

kawałek materiału przypinany do kapelusza lub upinany na głowie, najczęściej przezroczysty, będący elementem stroju ślubnego, żałobnego; noszony też przez zakonnice i duchownych niektórych wyznań


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przezroczysty materiał upinany na głowie i stanowiący część ubioru (m.in. stroju panny młodej, zakonnic lub niektórych duchownych)

 (1.2) rel. zdobiona tkanina używana podczas liturgii jako wierzchnia szata do błogosławieństwa

 (1.3) rel. nakrycie diskosa i kielicha w czasie proskomidii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. ryba akwariowa



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Welonik

zdrobnienie od: welon


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od welon


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Welonka

potocznie: welon (ryba akwariowa)



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welostrada

droga szybkiego ruchu rowerowego; velostrada


Źródła:

SJP.pl

Welosymetr

urządzenie służące do pomiaru drogi, prędkości i przyśpieszenia zespołu lub elementu broni automatycznej przy wystrzale


Źródła:

SJP.pl

Weloterm

przyrząd służący do jednoczesnego mierzenia prędkości i ciśnienia powietrza


Źródła:

SJP.pl

Welski

Wel


Patrz:Wel

Źródła:

SJP.pl

Welsumer

holenderska rasa kur


Źródła:

SJP.pl

Welt

Zobacz też:


Źródła:

Wikipedia

Weltschmerz

weltszmerc; depresja, uczucie przygnębienia spowodowane przemyśleniami na temat niedoskonałości świata; chandra, splin


Weltschmerz (niem. ból świata) – zespół nastrojów i emocji typu: depresja, smutek, apatia, melancholia wynikających z myśli o niedoskonałości świata, a właściwie ze zderzenia chęci działania i niemożności jego realizacji oraz dysonansu pomiędzy wrażliwością bohatera a jego otoczeniem; romantyczny, sentymentalny pesymizm. Choć niekiedy uważa się, że pojęcie to pochodzi z utworu Cierpienia młodego Wertera, napisanego przez prekursora niemieckiego romantyzmu Johana Wolfganga Goethego, właściwym jego twórcą jest inny preromantyk niemiecki Jean Paul (Johann Paul Friedrich Richter).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weltszmerc

depresja, uczucie przygnębienia spowodowane przemyśleniami na temat niedoskonałości świata; chandra, splin; Weltschmerz


Źródła:

SJP.pl

Welur

1. wyprawiana skóra skóra jagnięca, cielęca, barania, świńska lub kozia o aksamitnej powierzchni;
2. materiał podobny do aksamitu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. tkanina osnowowa z krótkim włosem tworzącym okrywę runową, rodzaj pluszu

 (1.2) rzem. specjalnie wyprawiana skóra cielęca, jagnięca, świńska lub kozia o aksamitnej powierzchni, używana do produkcji cholewek, odzieży i galanterii



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weluropodobny

mający niektóre właściwości weluru; przypominający welur


Źródła:

SJP.pl

Welurowy

przymiotnik od: welur


przymiotnik

 (1.1) rzem. włók. wykonany z weluru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Welury

1. wyprawiana skóra skóra jagnięca, cielęca, barania, świńska lub kozia o aksamitnej powierzchni;
2. materiał podobny do aksamitu


Źródła:

SJP.pl

Welutyna

dawny puder z bizmutu lub mąki ryżowej


Źródła:

SJP.pl

Welwet

tkanina z grupy tkanin z okrywą włókienną


Welwet – tkanina z grupy tkanin z okrywą włókienną (runowych). Jest to rodzaj pluszu, w którym okrywa włókienna utworzona jest z rozciętych długich przeplotów dodatkowego wątku runowego. Welwet to nazwa handlowa pluszu wątkowego.

Tkanina wykonywana jest z osnowy i dwóch wątków. Jeden, podstawowy, splata się z osnową w splocie płóciennym lub skośnym, a drugi, runowy, splata się w splocie atłasowym wątkowym. Długie przeploty wątku runowego zostają rozcięte, tworząc w tkaninie pęczki w kształcie litery U lub W.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welwetina

welwet o drobniutkich prążkach


Źródła:

SJP.pl

Welweton

tkanina bawełniana, podobna do welwetu odporna na mięcie, jednobarwna, o splocie atłasowym


Źródła:

SJP.pl

Welwetowy

przymiotnik od: welwet


Źródła:

SJP.pl

Welwiczia

roślina z klasy gniotowców; welwiczja


Źródła:

SJP.pl

Welwicziowiec

przedstawiciel rzędu roślin z klasy gniotowych; welwiczjowiec


Źródła:

SJP.pl

Welwiczja

roślina z klasy gniotowców; welwiczia


Welwiczja przedziwna, w. osobliwa (Welwitschia mirabilis Hook f.), funkcjonuje także pisownia welwiczia – gatunek endemicznej rośliny pustynnej reprezentujący monotypowy rodzaj welwiczja (Welwitschia) oraz także monotypową rodzinę welwiczjowate (Welwitschiaceae). Występuje na kamienistych równinach północnej Namibii i południowej Angoli, wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego (pustynia Namib, Kaokoland). Jest pustynną rośliną, w której zachodzi fotosynteza typu CAM.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Welwiczjowate

rodzina roślin z rzędu gniotowców


Źródła:

SJP.pl

Welwiczjowce

rząd roślin z klasy gniotowych; Welwitschiales


Źródła:

SJP.pl

Welwiczjowiec

przedstawiciel rzędu roślin z klasy gniotowych; welwicziowiec


Źródła:

SJP.pl

Wembley

[czytaj: łemblej] dzielnica Londynu oraz stadion w tym mieście


Wembley (wym. [ˈwɛmbli]) – północno-zachodnie przedmieście Londynu, znajdujące się w London Borough of Brent. Położone jest 13 kilometrów od Charing Cross.

W granicach Wembley znajduje się angielski stadion narodowy Wembley.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weń

w niego


forma ściągnięta

 (1.1) książk. w niego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wena

1. łatwość tworzenia; natchnienie; zapał twórczy;
2. dawniej: szczęście (w grze)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. zapał twórczy, natchnienie, zdolność, łatwość tworzenia

 (1.2) daw. szczęście sprzyjające komuś, zwłaszcza w grze

 (1.3) daw. anat. żyła


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenancjusz

imię męskie


Wenancjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa venans – "polujący". Jego formą oboczną jest Wenanty.

Wenancjusz imieniny obchodzi 1 kwietnia, 18 maja, 5 sierpnia, 13 października i 14 grudnia.

Żeński odpowiednik: Wenancja


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenancjuszostwo

Wenancjusz z małżonką; Wenancjuszowie


Źródła:

SJP.pl

Wenancjuszowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Wenancjuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Wenancjusza lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Wenanty

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Wenanty – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa venans – „polujący”. Jego formą oboczną jest Wenancjusz.

Wenanty imieniny obchodzi 1 kwietnia, 5 sierpnia, 13 października i 14 grudnia.

Żeński odpowiednik: Wenancja

Osoby o imieniu Wenanty

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wencel

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wencki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wenclewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wenczou

[czytaj: WENczoł] miasto w Chinach; Wenzhou


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenda

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wende

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wendelin

imię męskie


Wendelin – imię męskie o nieustalonym do końca pochodzeniu, ale przyjmuje się, że stanowi ono skróconą formę imion germańskich dwuczłonowych, takich jak Wendelbert, Wendelmar, Wendelgart. Pierwszy człon, Wendel-, najprawdopodobniej oznaczał "pochodzący z plemienia Wandalów". Św. Wendelin był pasterzem i być może mnichem, według tradycji przybyłym z Irlandii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wendelinostwo

Wendelin z małżonką; Wendelinowie


Źródła:

SJP.pl

Wendelinowie

Wendelin z małżonką; Wendelinostwo


Źródła:

SJP.pl

Wendelinowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Wendelina lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Wendeński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wendenem, dotyczący Wendenu


Źródła:

Wiktionary

Wendeta

zwyczaj wywierania krwawej zemsty na sprawcy zabójstwa krewnego (lub na kimś z jego rodu); vendetta, wendetta, wróżda


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. zasada prawa zwyczajowego, że przestępstwo dokonane przez członków jednej grupy na osobach z innej grupy tej samej społeczności wymaga krwawego odwetu na sprawcy tego aktu lub na jego krewnych, aby zmazać hańbę


Wendeta, vendetta, wróżda – zemsta jednej grupy na drugiej za zabójstwo krewnego. Rodzi to stosunek społeczny oparty na wzajemnej morderczej wrogości.

Słowo „wendeta” (wł. vendetta z łac. vindicta) to termin określający krwawą zemstę. Bardzo stary, archaiczny obyczaj ludowy, wywodzący się z Sycylii i znany także na Korsyce, został zaadaptowany przez środowisko włoskich mafii czy syndykatów. Oznaczał „polowanie” całej mafijnej organizacji na osobę wskazaną przez ojca chrzestnego. Jeżeli osoba zdradziła rodzinę lub zabiła jej członka, zaczyna się polowanie na nią celem jej zlikwidowania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wendetta

zwyczaj wywierania krwawej zemsty na sprawcy zabójstwa krewnego (lub na kimś z jego rodu); wendeta, vendetta, wróżda


Źródła:

SJP.pl

Wendigo

mityczny kanibalski potwór lub zły duch z północnych lasów Wybrzeża Atlantyku i Wielkich Jezior na pograniczu Kanady i Stanów Zjednoczonych


Wendigo (wym. Uendigou [ˈwɛndɪɡoʊ]) – wielkie człekopodobne ponadnaturalne stworzenie zamieszkujące rzekomo lasy w Quebecu i północnej części Stanów Zjednoczonych, będące częścią mitologii Indian z plemion Algonkinów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wendołowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Weneci

starożytny lud; Wenetowie


Źródła:

SJP.pl

Wenecja

1. miasto we Włoszech, nad Morzem Adriatyckim, położone częściowo na lądzie stałym, a częściowo na ponad 100 wyspach rozdzielonych 150 kanałami;
2. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we Włoszech, wcześniej również państwo;

 (1.2) przen. miasto o dużej liczbie kanałów i mostów


Wenecja (wł. Venezia [veˈnɛtʦja], łac. Venetia, wenecki Venéssia lub Venéxia, niem. Venedig) – miasto i gmina na północy Włoch nad Morzem Adriatyckim, stolica regionu Wenecja Euganejska.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wenecjanin

mieszkaniec Wenecji


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) geogr. mieszkaniec Wenecji Euganejskiej

 (1.2) hist. obywatel Rzeczpospolitej / Republiki Weneckiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenecjanka

mieszkanka Wenecji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Wenecji Euganejskiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenecjański

dawniej: wenecki


przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. lub daw. wenecki, związany z Wenecją, dotyczący Wenecji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenecki

przymiotnik od:
a) Wenecja (miasto we Włoszech);
b) Wenecja Euganejska (kraina historyczna i region autonomiczny we Włoszech)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Wenecji, związany z Wenecją, wywodzący się z Wenecji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. zespół dialektów używanych w północno-wschodnich Włoszech;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weneckojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem weneckim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem weneckim

 (1.3) spisany, stworzony w języku weneckim


Źródła:

Wiktionary

Weneckość

wenecki


Patrz:wenecki

Źródła:

SJP.pl

Wened

członek starożytnego ludu zamieszkującego w okresie rzymskim ziemie nad Bałtykiem


Źródła:

SJP.pl

Weneda

Lilla Weneda, tytułowa bohaterka dzieła Juliusza Słowackiego


Źródła:

SJP.pl

Wenedowie

starożytny lud; Wenedzi


Wenedowie, Wenetowie, Wenedzi (łac. Venedae) – lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV wiek) ziemie nad Wisłą i Bałtykiem o spornej przynależności etnicznej, najczęściej identyfikowany ze Słowianami lub też traktowany jako odrębny lud indoeuropejski.

Najprawdopodobniej średniowieczną kontynuacją nazwy Wenedowie/Wenetowie są Wendowie (niem. Wenden lub Winden), jak Niemcy określali wówczas sąsiadujących z nimi Słowian.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenedyjski

związany z Wenedami (Wenetami), dawnym ludem europejskim; wenetyjski


Źródła:

SJP.pl

Wenedzi

starożytny lud; Wenedowie


Wenedowie, Wenetowie, Wenedzi (łac. Venedae) – lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV wiek) ziemie nad Wisłą i Bałtykiem o spornej przynależności etnicznej, najczęściej identyfikowany ze Słowianami lub też traktowany jako odrębny lud indoeuropejski.

Najprawdopodobniej średniowieczną kontynuacją nazwy Wenedowie/Wenetowie są Wendowie (niem. Wenden lub Winden), jak Niemcy określali wówczas sąsiadujących z nimi Słowian.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenedzki

przymiotnik od: Wenedowie, Wenedzi (np. kultura wenedzka, język wenedzki)


Źródła:

SJP.pl

Wener

szwedzkie jezioro


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. jezioro w południowo-zachodniej części Szwecji;


Wener (szw. Vänern) – jezioro w południowo-zachodniej części Szwecji, położone na granicy prowincji historycznych (landskap) Västergötland, Dalsland i Värmland. Największe pod względem powierzchni (5650 km²) jezioro tego kraju oraz Unii Europejskiej i trzecie w Europie po jeziorach Ładoga i Onega w Rosji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wenera

bogini miłości w mitologii rzymskiej; Wenus


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. zob. Wenus.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weneracja

przestarzałe: cześć, szacunek okazywany komuś, poważanie


Źródła:

SJP.pl

Wenerodermatolog

specjalista w dziedzinie wenerologii dermatologicznej


Źródła:

SJP.pl

Wenerofobia

chorobliwy lęk przed chorobą weneryczną


Źródła:

SJP.pl

Wenerolog

specjalista w zakresie wenerologii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób wenerycznych

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka wenerologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenerologia

dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wenerologiczny

wenerologia


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wenerologią, dotyczący wenerologii


Patrz:wenerologia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenerolożka

wenerolog


Patrz:wenerolog

Źródła:

SJP.pl

Wenerski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Weneryczka

kobieta cierpiąca na chorobę weneryczną


Źródła:

SJP.pl

Weneryczny

dotyczący zakaźnej choroby wenerycznej, przenoszonej najczęściej drogą płciową


przymiotnik

 (1.1) med. przenoszony drogą płciową


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weneryk

osoba cierpiąca na chorobę weneryczną


Źródła:

SJP.pl

Wenesekcja

w medycynie wypreparowanie żyły, np. w celu założenia wkłucia centralnego


Wenesekcja – w medycynie jest to nacięcie żyły, np. w celu założenia wkłucia centralnego bądź wprowadzenia elektrod do żylnego układu krwionośnego (nacinanie żyły odpromieniowej).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenetowie

starożytny lud; Weneci


Termin Wenetowie może odnosić się do:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenetyjski

związany z Wenetami (Wenedami), dawnym ludem europejskim; wenedyjski


Źródła:

SJP.pl

Wenezuela

państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Caracas; Boliwariańska Republika Wenezueli


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Caracas;


Wenezuela (hiszp. Venezuela, wymowa), oficjalnie Boliwariańska Republika Wenezueli (República Bolivariana de Venezuela) – państwo związkowe położone w północnej części Ameryki Południowej. Zajmuje powierzchnię 916 445 km², a zamieszkane jest przez 30 518 260 osób (2023, szac.).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wenezuelczyk

obywatel Wenezueli


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel lub mieszkaniec Wenezueli


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenezuelka

obywatelka Wenezueli


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Wenezueli


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenezuelski

związany z państwem Wenezuela


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Wenezueli lub Wenezuelczyków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenflon

rurka wprowadzana do żyły przy długotrwałym podawaniu leków; venflon


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. rurka z tworzywa sztucznego wprowadzana igłą do żyły, posiadająca przyłącze na strzykawkę bądź kroplówkę;


Kaniula dożylna (obwodowa), potocznie wenflon – rurka z tworzywa sztucznego umieszczana przy pomocy stalowej igły tymczasowo w żyle. Jej część zewnętrzna pozwala na przyłączenie strzykawki lub kroplówki.

Dzięki kaniuli pacjent może otrzymywać dożylnie lekarstwa bez konieczności każdorazowego wykonywania nowego wkłucia. Wenflon powinien być zmieniony na nowy po 72 godzinach, często jednak wymagane jest wcześniejsze jego usunięcie ze względu na ryzyko powstania infekcji, stanu zapalnego żyły oraz zaczopowania światła wenflonu przez skrzep. Niektóre kaniule uwalniają antykoagulant, zapobiegający powstawaniu skrzepu w świetle rurki. Przy trudnościach z założeniem i dobrym stanie poprzedniego wkłucia kaniula może pozostać w żyle, dopóki będzie drożna i nie rozwinie się stan zapalny. Wkłucie należy przepłukać płynem fizjologicznym przed podaniem leku i po jego podaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wenge

a) ciężkie i twarde drewno tropikalne o bardzo ciemnym kolorze;
b) kolor tego drewna


Wenge (czyt. /ˈwɛŋ.ɡeɪ/) – drewno tropikalne o bardzo ciemnym kolorze, charakterystycznej budowie oraz mocnym deseniu przypominającym upierzenie kuropatwy. Drewno wenge jest ciężkie i twarde, nadaje się do konstrukcji podłóg i schodów. Ze względu na jego oryginalny wygląd często wchodziło lub wypadało z mody. Od nazwy tego drewna wywodzi się również nazwa koloru - wenge.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wengen

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Szwajcarii, w kantonie Berno, w Alpach Berneńskich; znana miejscowość turystyczna i alpejski ośrodek sportów zimowych;


Wengen – miejscowość w Szwajcarii w Alpach Berneńskich, leży na wysokości 1274 m n.p.m. i jest zamieszkana przez 1116 mieszkańców (31 grudnia 2023), w sezonie zimowym zamieszkuje tu ponad 10 000 osób. Jest największym skupiskiem ludności w dolinie Lauterbrunnental. Jest jedną z dziewięciu miejscowości w Szwajcarii, w których zabroniony jest ruch pojazdów mechanicznych z silnikiem spalinowym.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wenger

Wenger – szwajcarskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Delémont w kantonie Jura, zajmujące się produkcją noży. Znane jest przede wszystkim jako jeden z dwóch oficjalnych dostawców szwajcarskich noży oficerskich (obok przedsiębiorstwa Victorinox, które przejęło firmę Wenger wiosną 2005 roku).


Źródła:

Wikipedia

Wenlafaksyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek przeciwdepresyjny i przeciwlękowy z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, wzór sumaryczny: C17H27NO2


Wenlafaksyna – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwdepresyjny z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI). Stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych, zespołu lęku uogólnionego, zespołu lęku napadowego oraz fobii społecznej. Może być użyty w leczeniu przewlekłego bólu. Jest zażywany doustnie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wenografia

radiologiczna metoda badania żył z wprowadzeniem do żył środków cieniujących


Flebografia (synonim wenografia) – badanie polegające na podaniu do żyły środka cieniującego (tzw. kontrastu), umożliwiającego uwidocznienie jej światła i zobrazowanie na zdjęciu rentgenowskim; może być również składową angiografii tomografii komputerowej (angio-TK) i jądrowego rezonansu magnetycznego (angio-MR).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wenszański

przymiotnik

 (1.1) związany z powiatem Wenshan


Źródła:

Wiktionary

Wenta

1. przestarzale: kiermasz
2. jednostka organizacyjna w loży masońskiej, złożona z dwudziestu karbonariuszy


Nazwy geograficzne:

Osoby noszące to nazwisko:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wentralny

brzuszny, znajdujący się po brzusznej stronie ciała


Źródła:

SJP.pl

Wentroba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. wątroba


Źródła:

Wiktionary

Wentrykulografia

obrazowa metoda badania jam serca


Źródła:

SJP.pl

Wenturia

grzyb pasożytniczy z rzędu nibykulistych, powodujący parch jabłoni i grusz


Źródła:

SJP.pl

Wentyl

zawór pneumatyczny jednostronnego działania, stosowany w celu zachowania oraz umożliwienia regulacji ciśnienia w zbiornikach, np. dętkach, oponach pojazdów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zawór doprowadzający i odprowadzający powietrze (np. w piłce lub w kole)


Wentyl – rodzaj zaworu pneumatycznego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wentylacja

1. naturalna lub wymuszona wymiana powietrza w pomieszczeniach, przewietrzanie;
2. system urządzeń do wymiany i odświeżania powietrza;
3. wymiana powietrza w płucach poprzez naturalne wdechy i wydechy;
4. w przenośni: wydalenie, usunięcie kogoś z jakiegoś stanowiska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. wymiana powietrza w pomieszczeniach lub maszynach

 (1.2) techn. system urządzeń do odświeżania powietrza

 (1.3) fizj. przepływ powietrza przez płuca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wentylacyjny

dotyczący wentylacji


przymiotnik

 (1.1) związany z wentylacją


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wentylator

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. urządzenie w formie śmigła napędzanego silnikiem, wywołującego wiatr, stosowane do schładzania pomieszczeń, urządzeń elektrycznych lub w celu stworzenia sztucznego ciągu w kanałach wentylacyjnych, w piecach hutniczych itp.;


Wentylator (sprężarka) – maszyna przepływowa do transportowania gazów poprzez urządzenia technologiczne wykorzystująca do tego celu przewody wentylacyjne, w której przyrost ciśnienia statycznego ze strony ssawnej jest większy niż ze strony tłocznej (nie przekracza 13 kPa), a cała energia gazu jest zawarta w jej składowej kinetycznej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wentylatorek

zdrobnienie od: wentylator


Źródła:

SJP.pl

Wentylatornia

pomieszczenie, w którym znajduje się system sterujący układem wentylacyjnym w budynku, mieszkaniu itp.; wentylatorownia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. pomieszczenie mieszczące systemy wentylacyjne budynku, mieszkania, tunelu itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wentylatorownia

pomieszczenie, w którym znajduję się system sterujący układem wentylacyjnym budynku, mieszkania itp.; wentylatornia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. wentylatornia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wentylatorowy

przymiotnik od: wentylator


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wentylatorem lub wentylatorami, dotyczący wentylatorów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wentylek

zdrobnienie od: wentyl


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: wentyl

 (1.2) mały wentyl


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wentylowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wentylować.


Źródła:

Wiktionary

Wentylowy

przymiotnik od: wentyl


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wentylem, dotyczący wentylu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenus

przenośnie: piękna kobieta


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bogini piękna i miłości, utożsamiana z grecką Afrodytą;

 (1.2) astr. druga według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, znana w starożytności, widzialna gołym okiem; jedna z planeta ziemiopodobnaanet ziemiopodobnych, planeta dolnaanet dolnych i planeta wewnętrznaanet wewnętrznych; trzeci (po Słońcu i Księżycu) najjaśniejszy obiekt na niebie;


Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego. Jest trzecim pod względem jasności ciałem niebieskim widocznym na niebie, po Słońcu i Księżycu. Jej obserwowana wielkość gwiazdowa sięga −4,6m. Ponieważ Wenus jest bliżej Słońca niż Ziemia, zawsze jest widoczna w niewielkiej odległości kątowej od niego; jej maksymalna elongacja to 47,8°. Odległość Wenus od Ziemi zmienia się w zakresie od około 40 mln km do około 259 mln km.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wenusjanin

domniemany mieszkaniec planety Wenus


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sf. hipotetyczny mieszkaniec Wenus


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenusjanka

domniemana mieszkanka planety Wenus


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sf. hipotetyczna mieszkanka Wenus


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenusjański

Wenus (planeta)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) astr. związany z planetaanetą Wenus


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wenusjańsko

przysłówek

 (1.1) na sposób wenusjański, tak jak na Wenus


Źródła:

Wiktionary

Wenusowy

Wenus (bogini miłości)


Źródła:

SJP.pl

Wenzel

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Wenzhou

[czytaj: WENdżoł] miasto w Chinach; Wenczou


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wep

wepa marmurkowa - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych


Źródła:

SJP.pl

Wepa

wepa marmurkowa - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych


Źródła:

SJP.pl

Wepchać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wpychać)

 (1.1) pchając, umieścić w czymś

 (1.2) pot. podstępem zmusić kogoś do przyjęcia lub kupienia czegoś

 (1.3) pot. umieścić kogoś gdzieś na siłę

czasownik zwrotny dokonany wepchać się (ndk. wpychać się)

 (2.1) pchając się, wejść w ciasne lub tłoczne miejsce

 (2.2) przemieścić się dokądś pod ciśnieniem

 (2.3) pot. dostać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem


Źródła:

Wiktionary

Wepchnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wpychać)

 (1.1) pchając, umieścić w czymś

 (1.2) pot. podstępem zmusić kogoś do przyjęcia lub zakupienia czegoś

 (1.3) pot. umieścić kogoś gdzieś na siłę

czasownik zwrotny dokonany wepchnąć się (ndk. wpychać się)

 (2.1) pchając się, wejść w ciasne lub zatłoczone miejsce

 (2.2) przedostać się pod ciśnieniem

 (2.3) pot. dostać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem


Źródła:

Wiktionary

Weprzeć

silnie oprzeć na czymś lub na kimś; naprzeć; przywrzeć; wedrzeć


Źródła:

SJP.pl

Wepski

Wepsowie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wepsami, dotyczący Wepsów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język wepski;


Język wepski (vepsän kel') – język uralski z bałtycko-fińskiej grupy językowej, używany przez Wepsów, zamieszkujących północno-zachodnią Rosję – na wschód od Petersburga oraz okolice jeziora Ładoga w rejonie Pietrozawodzka (Karelia).

Występują trzy główne dialekty: północny, środkowy i południowy. W 1989 r. podano, że ma 6 tys. użytkowników. Według danych z 2010 r. posługuje się nim ponad 1600 osób.


Patrz:Wepsowie

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wepskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem wepskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem wepskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku wepskim


Źródła:

Wiktionary

Wepsowie

ugrofińska grupa etniczna z północno-zachodniej części Federacji Rosyjskiej


Wepsowie – ugrofińska grupa etniczna zamieszkująca w północno-zachodniej części Federacji Rosyjskiej, używająca języka wepskiego (zaliczanego do języków bałto-fińskich) oraz języka rosyjskiego.

Wepsowie zamieszkują w obwodzie leningradzkim, w okolicy Petersburga (środkowi Wepsowie) oraz na wschód od tego miasta (Wepsowie południowi), a także w rosyjskiej Karelii, w okolicach Pietrozawodska, nad jeziorem Ładoga (Wepsowie północni, stanowiący 2/3 całości narodu). Większość wierzących Wepsów należy do Kościoła prawosławnego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wera

1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Weronika


Wera — imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, stanowiące żeńską formę łacińskiego imienia Werus (pierwotnie cognomen), równe wyrazowi pospolitemu vera — "rzetelna, prawa, słuszna, sprawiedliwa". Forma ta jest również w użyciu jako zdrobnienie od imienia Weronika lub zachodnia adaptacja rosyjskiego imienia Wiera. Rozpowszechniła się ona być może pod wpływem działaczki socjalistycznej i komunistycznej Marii Koszutskiej, która przybrała pseudonim Wera Kostrzewa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weraikon

obraz przedstawiający twarz cierpiącego Chrystusa, przypominający wizerunek odbity na chuście św. Weroniki


Źródła:

SJP.pl

Weramon

środek o działaniu przeciwbólowym i uspokajającym


Źródła:

SJP.pl

Weranda

przybudówka przy domu pokryta dachem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. drewniana lub murowana dobudówka o funkcji rekreacyjnej, zazwyczaj dostawiona do budynku mieszkalnego, otwarta lub oszklona, z dachem na słupach


Weranda (fr. véranda) – dobudówka, najczęściej drewniane lub murowane pomieszczenie, otwarte lub oszklone, przykryte dachem, umieszczone przed wejściem do budynku albo przy innej elewacji.

Weranda jest pomieszczeniem o funkcji wypoczynkowej, stawianym najczęściej przy budynkach mieszkalnych na terenach wiejskich i podmiejskich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Werandka

zdrobnienie od: weranda


Źródła:

SJP.pl

Werandowy

przymiotnik od: weranda


Źródła:

SJP.pl

Werapamil

Werapamil – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny mający zdolność blokowania kanałów wapniowych w komórkach układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca i mięśni gładkich (tzw. antagonista wapnia). Zablokowanie kanałów wapniowych w układzie bodźcotwórczo-przewodzącym serca powoduje działanie antyarytmiczne.


Źródła:

Wikipedia

Weratryna

mieszanina alkaloidów otrzymywana z nasion kichawca, biały proszek drażniący błony śluzowe, trudno rozpuszczalny w wodzie; stosowana przy nerwobólach oraz jako środek insektobójczy; weratyna


Źródła:

SJP.pl

Weratyna

trujący alkaloid z nasion kichawca; weratryna


Źródła:

SJP.pl

Werbalistka

werbalista


Patrz:werbalista

Źródła:

SJP.pl

Werbalistyczny

werbalizm


Patrz:werbalizm

Źródła:

SJP.pl

Werbalizacja

wyrażenie czegoś słowami, ujmowanie w słowa


Źródła:

SJP.pl

Werbalizm

przywiązywanie większej wagi do słów niż do myśli; czcze, jałowe rozprawianie nie poparte dowodami, faktami


Werbalizm (z łac. verbum 'słowo' i gr. -ισμός 'kierunek, nauka, wiedza'), pustosłowie – wypowiedź beztreściowa lub prawie beztreściowa, czyli zawierająca nieproporcjonalnie wiele słów w porównaniu z przekazywaną treścią. Występuje on między innymi w dyskusjach publicznych, przemówieniach, artykułach prasowych oraz w codziennych rozmowach. Z reguły z błędem tym wiąże się fałszywa intencja przekonania odbiorcy informacji, że ma do czynienia z przekazem istotnej treści. Werbalizm czasami sprawia pozory obszernej informacji lub argumentacji za daną tezą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werbalizować

ubierać w słowa, wysławiać, wyrażać za pomocą słów


czasownik

 (1.1) wyrażać słowami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werbalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|werbalizować.


Źródła:

Wiktionary

Werbalny

1. odnoszący się do słów; słowny;
2. nieoparty na doświadczeniu; niezwiązany z praktyką;
3. odnoszący się do czasownika


przymiotnik relacyjny

 (1.1) wyrażony przy pomocy słów

 (1.2) jęz. dotyczący czasownika

przymiotnik jakościowy

 (2.1) niezwiązany z praktyką, nieoparty na doświadczeniu, niepoparty czynem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werbel

1. instrument perkusyjny używany m.in. w orkiestrze wojskowej;
2. odgłos wydobywany z instrumentu o tej samej nazwie, powstający wskutek szybkiego, naprzemiennego uderzania dwiema pałeczkami


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. bęben posiadający struny pod spodnią membraną dla uzyskania charakterystycznego dźwięku;

 (1.2) muz. charakterystyczny dźwięk uzyskiwany na werblu (1.1) poprzez naprzemienne szybkie uderzanie pałeczkami


Bęben mały, werbel (wł. tamburo, tamburo militare, tamburo piccolo, skrót: tamb., tmb.; ang. snare drum; niem. kleine Trommel) – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o niekreślonej wysokości dźwięku. Używany w muzyce symfonicznej, a także w muzyce rozrywkowej jako jeden z dwóch podstawowych elementów zestawu perkusyjnego wraz z wielkim bębnem. Posiada sprężyny rezonujące, dające charakterystyczny efekt szumu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Werbelek

zdrobnienie od: werbel


Źródła:

SJP.pl

Werbena

roślina z rodziny werbenowatych; werbena pospolita rosnąca w Polsce dziko ma właściwości lecznicze


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Verbena|ref=tak., rodzaj roślin zielnych z rodziny werbenowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju werbena (1.1)


Werbena, witułka (Verbena L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny werbenowatych. Obejmuje ok. 150 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, przy czym najbardziej zróżnicowane są na obu kontynentach amerykańskich, zwłaszcza w Ameryce Południowej i Środkowej. W Europie rosną dwa gatunki, z czego w Polsce jeden – werbena pospolita, w. lekarska (V. officinalis), będąca przy tym zadomowionym antropofitem. Niektóre gatunki zostały rozprzestrzenione i stały się inwazyjne w różnych częściach świata (np. V. rigida i V. bonariensis). Rośliny te w większości rosną na terenach trawiastych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Werbenowate

rodzina roślin dwuliściennych obejmująca około 3000 gatunków drzew, krzewów lub roślin zielnych; witułkowate


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Verbenaceae|J. St.-Hil.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu jasnotowców;


Werbenowate (Verbenaceae) – rodzina roślin z rzędu jasnotowców (Lamiales). Należą do niej w zależności od ujęcia ok. 32–34 rodzaje liczące ok. 1000 gatunków. Rodzina jest niemal kosmopolityczna – brak jej przedstawicieli jedynie na obszarach o klimacie chłodnym i arktycznym oraz najbardziej suchych. Najwięcej ich rośnie w strefie międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej, a centrum zróżnicowania jest Ameryka Południowa. W stanie dzikim we florze Polski spotykany jest tylko jeden gatunek – werbena pospolita (Verbena officinalis), będący zresztą przybyszem z Europy południowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Werbenowaty

o cechach werbenowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Werbenowy

werbena


Patrz:werbena

Źródła:

SJP.pl

Werbigeracja

chorobliwe powtarzanie bezsensownych słów lub zdań


Werbigeracje (ang. verbigeration albo cataphasia, od łac. verbigere „rozmawiać, plotkować”[1]) – objaw psychopatologiczny, polegający na powtarzaniu (niekiedy wielokrotnym) słów lub fraz, w sposób bezcelowy, nieadekwatny do kontekstu wypowiedzi lub rozmowy, jak gdyby „automatyczny”. Słowa lub frazy mogą być „seryjnie” powtarzane w formie dosłownej lub nieznacznie zmienionej. Jako objaw psychopatologiczny werbigeracje przyporządkowywane są do zaburzeń myślenia, mowy i porozumiewania się. Werbigeracje niekiedy utożsamiane są z stereotypiami słownymi, jednak część autorów przyjmuje, że od stereotypii słownych odróżnia je bardziej „automatyczny” sposób powtarzania słów lub fraz. Objaw ten opisał i nazwał Karl Ludwig Kahlbaum w swojej monografii o katatonii (1874).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werbiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Werbiści

Werbiści, Zgromadzenie Słowa Bożego (nazwa łacińska: Societas Verbi Divini; skrót zakonny: SVD) – misyjne zgromadzenie zakonne, założone w 1875 roku przez św. Arnolda Janssena w Holandii.

Zgromadzenie realizuje nakaz misyjny Chrystusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15).


Źródła:

Wikipedia

Werbista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Arnolda Janssena;


Werbiści, Zgromadzenie Słowa Bożego (nazwa łacińska: Societas Verbi Divini; skrót zakonny: SVD) – misyjne zgromadzenie zakonne, założone w 1875 roku przez św. Arnolda Janssena w Holandii.

Zgromadzenie realizuje nakaz misyjny Chrystusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Werbistka

członkini katolickiego misyjnego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zakonu założonego przez św. Arnolda Janssena


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werbistowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z werbistami, dotyczący werbistów


Źródła:

Wiktionary

Werbkowice

wieś w Polsce


Werbkowice (ukr. Вербковичі) – wieś w Polsce położona w południowo–wschodniej części województwa lubelskiego, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice. Leży na zachód od Hrubieszowa, na obszarze Kotliny Hrubieszowskiej, głównie na lewym brzegu rzeki Huczwy. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 74.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werbkowicki

Werbkowice


Patrz:Werbkowice

Źródła:

SJP.pl

Werbkowiczanin

mieszkaniec Werbkowic (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Werbkowiczanka

mieszkanka Werbkowic (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Werblik

1. stalowy element montowany do uprzęży lub łańcuchów zwierząt hodowlanych;
2. dawna gra w karty


Źródła:

SJP.pl

Werblista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żołnierz grający na werblu


Źródła:

Wiktionary

Werblistka

werblista


Patrz:werblista

Źródła:

SJP.pl

Werblowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ornit. charakterystyczny dla dzięciołów sposób hałasowania przez głośne i szybkie uderzanie dziobem w puste, rezonujące drzewa lub blaszne przedmioty, będący częścią rytuału godowego lub mający znaczenie terytorialne


Źródła:

Wiktionary

Werbować

1. przeprowadzać zaciąg do wojska;
2. zjednywać zwolenników, namawiać do przystąpienia do jakiejś organizacji albo akcji


czasownik przechodni niedokonany (dk. zwerbować)

 (1.1) namawiać kogo do udziału w czymś

 (1.2) pozyskiwać zwolenników

 (1.3) wojsk. zaciągać do wojska

czasownik zwrotny niedokonany werbować się (dk. zwerbować się)

 (2.1) być werbowanym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werbowanie

namawianie kogoś do służby wojskowej lub do jakiejś organizacji albo akcji; zaciąg, werbunek


Źródła:

SJP.pl

Werbownictwo

werbowanie, zaciąg do wojska; werbunek


Źródła:

SJP.pl

Werbowniczka

werbownik


Patrz:werbownik

Źródła:

SJP.pl

Werbownik

osoba starająca się o pozyskanie zwolenników, namawiająca do udziału w czymś


Źródła:

SJP.pl

Werbunek

namawianie kogoś do służby wojskowej lub do jakiejś organizacji albo akcji; zaciąg, werbowanie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zaciąg do służby w armii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Werbunkowy

przymiotnik od: werbunek


Źródła:

SJP.pl

Werbus

w gwarze śląskiej: osoba sprowadzona z daleka do pracy w kopalni


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przyjezdny, zwerbowany do pracy na Górnym Śląsku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wercojg

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. narzędzia


Źródła:

Wiktionary

Wercyngetoryks

Wercyngetoryks (łac. Vercingetorix, ok. ur. 82 p.n.e., zm. 46 p.n.e. w Rzymie) – wódz galijskiego plemienia Arwernów oraz przywódca wielkiego powstania Galów przeciwko siłom rzymskim podczas ostatniej fazy wojen galijskich prowadzonych przez Juliusza Cezara.


Źródła:

Wikipedia

Werder

niemiecki klub piłkarski z Bremy


Niemcy


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werdiura

gobelin lub arras w tonacji zielonej z motywami roślinnymi


Werdiura (od fr. verdure) – tapiseria o tematyce roślinno–zwierzęcej lub krajobrazowej utrzymana w tonacji zielonej.

Wytwarzano je od XV do XVIII wieku w manufakturach flamandzkich i francuskich. Najbardziej popularna była w XVI wieku zwłaszcza na dworach królów i książąt. Werdiury służyły do dekoracji, głównie podczas uroczystości dworskich jak koronacje, wesela. Szczególnym typem tkanin były wąskie, pionowe, zwane entrefenetrami (międzyokiennymi), które zawieszano na wąskich ściankach między oknami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werdykcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od werdykt


Źródła:

Wiktionary

Werdykt

wyrok, orzeczenie, decyzja w jakiejś sprawie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) decyzja podjęta przez sędziów, jurorów, ławę przysięgłych, komisję itp.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wereda

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Weredyczka

mówiąca prawdę bez względu na konsekwencje


Źródła:

SJP.pl

Weredyczny

weredyk


Patrz:weredyk

Źródła:

SJP.pl

Weredyk

człowiek mówiący prawdę w oczy bez ogródek, szczery do bólu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która ma zwyczaj mówić innym to, co myśli, prosto w oczy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weredyzm

charakter weredyka; prawdomówność, mówienie prawdy bez względu na konsekwencje


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. bycie prawdomównym bez zważania na tego konsekwencje


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weremczuk

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Weremień

Weremień (dawniej Weremiń, w latach 1977–1981 Podegrodzie) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Lesko.

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Weremiń z Łączkami był Edmund Krasicki.


Źródła:

Wikipedia

Weremowice

Weremowice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Chełm.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Chełm. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 329 mieszkańców i była dwunastą co do wielkości miejscowością gminy Chełm.


Źródła:

Wikipedia

Werena

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.


Werena — imię żeńskie, prawdopodobnie pochodzące od łacińskiego verus - "prawdziwy". Patronką tego imienia jest św. Werena, pielęgniarka, z III wieku.

Werena imieniny obchodzi 1 września.

Postacie fikcyjne noszące imię Werena:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Weres

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw./gwara. wrzos


Lenina (biał. Леніна; ros. Ленино, Lenino) – osiedle na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Łoszany.

Dawniej dwie wsie o nazwach Frołowa i Weres.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wereśniak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wereszczaka

nazwa kilku potraw kuchni staropolskiej i litewskiej


Wereszczaka – nazwa kilku potraw kuchni staropolskiej i litewskiej, dawniej bardzo popularnych. Były to schab duszony w wywarze buraczanym, zupa na kwasie chlebowym ze słoniną, zupa z kiełbasami, półgęskiem i kaszą, biała kiełbasa bądź młoda słonina w sosie cebulowym. Według Wincentego Pola nazwa dania miała pochodzić od nazwiska kucharza Wereszczaki pracującego na dworze króla Augusta III.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wereszczakówna

Maryla Wereszczakówna (właściwie Marianna Ewa Wereszczakówna) (1799-1863), młodzieńcza miłość Adama Mickiewicza, będąca pierwowzorem dla wielu bohaterek późniejszych dzieł artysty


Źródła:

SJP.pl

Wereszczyn

Wereszczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Urszulin.

Podczas II wojny światowej, 26 maja 1942 roku Niemcy rozstrzelali 300 Żydów w Wereszczynie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.


Źródła:

Wikipedia

Wereszczyński

nazwisko


Znane osoby o nazwisku Wereszczyński:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wereszyca

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Dniestru;


Wereszyca (ukr. Верещиця Wereszczycia) – rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Dniestru, przepływa przez Płaskowyż Sańsko-Dniestrzański. Bierze ona swój początek na Roztoczu w Janowskim Stawie i wpada do Dniestru. Długość 92 km, obszar zlewni - 955 km². Szerokość rzeki wynosi 10-12 m. Głębokość waha się między 0,5-1,5 m. Dno aluwialne, na aluwium składają się żółto-szary piasek, glina i torf.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wereszycki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wereszyn

Wereszyn (ukr. Верешин) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844 .

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Mircze. Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań (III 2011 r.) miała 130 mieszkańców i była dwudziestą co do wielkości miejscowością gminy.


Źródła:

Wikipedia

Wereta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. płótno


Wereta – miasto w Etiopii, w regionie Amhara. Według danych szacunkowych na rok 2015 liczy 33 200 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Werez

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wrzos


Źródła:

Wiktionary

Werfel

nazwisko


Werfel:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wergeld

w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główczyzna, główszczyzna, zagłówne


Źródła:

SJP.pl

Wergili

Wergili (70-19 p.n.e.), poeta rzymski; Wergiliusz


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wergiliusz

Wergiliusz (70-19 p.n.e.), poeta rzymski; Wergili


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. liter. starożytny, rzymski poeta;

 (1.2) imię|polski|m., zob. Wirgiliusz.


Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (łac. Publius Vergilius Maro), niekiedy Publiusz Wergiliusz Maron, dawniej także Wirgiliusz (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) – rzymski poeta, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury, autor Eneidy, Georgik, Bukolik i Drobiazgów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wergiliuszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. liter. należący do Wergiliusza


Źródła:

Wiktionary

Werk

mechanizm zegarka


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) mechanizm zegarka

 (1.2) daw. mechanizm

 (1.3) film. zdjęcie dokumentujące plan filmowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werka

zdrobnienie od: Weronika (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Werkfotos

fotografia robocza robiona podczas kręcenia filmów


Źródła:

SJP.pl

Werkować

przycinać i korygować kształt końskich kopyt


Źródła:

SJP.pl

Werkowo

Werkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.


Źródła:

Wikipedia

Werksztela

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. warsztat


Źródła:

Wiktionary

Wermacht

niemieckie wojsko okresu III Rzeszy (1935-1945); Wehrmacht


Wehrmacht (z niem. „siła zbrojna”) – całość sił zbrojnych III Rzeszy z wyłączeniem Waffen-SS, utworzona 16 marca 1935 roku, ustawą o powszechnym obowiązku służby wojskowej, która stanowiła jednostronne zerwanie klauzul militarnych traktatu wersalskiego (1919).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wermachtowiec

żołnierz Wehrmachtu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz Wehrmachtu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wermachtowski

przymiotnik

 (1.1) przym. od Wehrmacht, wermachtowiec


Źródła:

Wiktionary

Wermikompost

nawóz z odchodów dżdżownic kompostowych; biohumus, kompost koprolitowy


Biohumus, kompost koprolitowy, wermikompost - odchody dżdżownicy kompostowej (Eisenia fetida (Sav.)) uzyskiwane po przetworzeniu substancji organicznej (obornik, torf, odpady z rzeźni lub przetwórni owocowo-warzywnych, papier, wysłodki, wytłoki, trociny, osady ze ścieków) w specjalnych łożach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wermikulit

minerał, uwodniony krzemianem glinu i magnezu z niewielką ilością żelaza; dżeferysyt


Wermikulit, (Mg, Fe, Al)3(Al, Si)4O10(OH)2·4H2O, – minerał ilasty, który zwiększa swoją objętość pod wpływem podgrzewania. Powstaje podczas wietrzenia lub zmian hydrotermalnych biotytu lub flogopitu. Znaczne złoża wermikulitu znajdują się w Australii, Nowej Zelandii, Rosji, Indiach, Brazylii, Chile, Egipcie, Kanadzie, Japonii, Ugandzie oraz Madagaskarze.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wermiszel

makaron w postaci długich nitek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. makaron krajany na bardzo cienkie nitki


Wermiszel (wł. vermicelli) we Włoszech jest suchym, cienkim i długim makaronem z pszenicy durum o okrągłym przekroju i nieco większej średnicy niż spaghetti. Jeśli średnica jest mniejsza, makaron określa się jako vermicellini.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wermucik

zdrobnienie od: wermut


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wermut


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wermut

wytrawne lub słodkie białe wino o smaku piołunu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) enol. wino wzmacniane aromatyzowane ziołami i korzeniami;


Wermut – wino wzmocnione aromatyzowane różnymi składnikami roślinnymi (ziołami, przyprawami, korzeniami, korą, kwiatami, nasionami, owocami), a czasem także barwione. Wzmocnione aromatyzowane wina znane były już w starożytności, jednak nowoczesne wersje napoju zostały po raz pierwszy wyprodukowane w połowie XVI wieku w Europie. Początkowo wermut był tradycyjnie używany jedynie do celów leczniczych, jednak z czasem zyskał popularność jako napój ze względu na swoje walory smakowe. Pod koniec XIX wieku stał się popularny wśród barmanów jako kluczowy składnik koktajli, w tym między innymi Manhattan, czy Negroni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wermutowy

przymiotnik od: wermut


przymiotnik

 (1.1) związany z wermutem, dotyczący wermutu

 (1.2) zawierający wermut; mający smak wermutu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wernakularny

język wernakularny - język potoczny danej społeczności lub grupy zawodowej


przymiotnik jakościowy

 (1.1) rodzimy, nieprofesjonalny, tworzony przez anonimowych twórców – w odniesieniu do kultury materialnej (sztuki, architektury)

 (1.2) rodzimy, etniczny, miejscowy, w języku narodowym – w odniesieniu do literatury, kultury słowa

 (1.3) jęz. nieliteracki, niestandardowy, terytorialny, ludowy – w odniesieniu do odmiany języka;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wernalizacja

proces pobudzający lub przyspieszający kwitnienie roślin na skutek działania niskich temperatur; jarowizacja; jaryzacja


Jarowizacja, jaryzacja, wernalizacja – procesy biochemiczne zachodzące pod wpływem niskich temperatur u roślin ozimych i wieloletnich, wpływające na ich zakwitanie. Rośliny te bez okresu chłodu mogą rozwijać się tylko wegetatywnie, w ogóle nie tworząc kwiatów. Dopiero okres chłodów powoduje przejście rośliny w fazę generatywną. Długość niezbędnego do indukcji kwitnienia okresu wernalizacji zależy od gatunku rośliny. Temperatura okresu chłodu to najczęściej 0-10 °C.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werndel

karabin odtylcowy najwcześniejszego typu


Źródła:

SJP.pl

Werner

1. obce imię męskie;
2. nazwisko


Osoby o nazwisku Werner:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wernerowo

Wernerowo (dawn. Maluszyn-Wernerowo) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.


Źródła:

Wikipedia

Wernichowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wernier

dodatkowa podziałka na suwaku lub ruchomej części przyrządu pomiarowego, umożliwiająca odczytanie ułamkowej części wartości podziałki głównej; noniusz


Źródła:

SJP.pl

Werniks

substancja żywiczna służąca do pokrywania obrazów olejnych, mająca właściwości zabezpieczające płótno przed wpływami atmosferycznymi, a także dodająca połysku i głębi kolorom


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. substancja żywiczna służąca do pokrywania obrazów olejnych, mająca właściwości zabezpieczające płótno przed wpływami atmosferycznymi, a także dodająca połysku i głębi kolorom;


Werniks – szlachetny lakier stosowany do celów artystycznych (malarskich). W najprostszej postaci jest roztworem naturalnej lub syntetycznej twardej żywicy w olejku lotnym, alkoholu lub innym rozpuszczalniku. W zależności od przeznaczenia i wymagań skład werniksu może być dużo bardziej złożony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Werniksować

pokrywać werniksem, np. obrazy


Źródła:

SJP.pl

Werniksowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|werniksować.


Źródła:

Wiktionary

Wernisaż

uroczyste otwarcie wystawy dzieł sztuki; pierwotnie dzień przed oficjalnym otwarciem wystawy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. uroczyste otwarcie wystawy dzieł sztuki


Wernisaż – uroczyste otwarcie wystawy (zazwyczaj dzieł sztuki, ale także innych osiągnięć, np. naukowych lub dorobku miasta), odbywające się przed oficjalnym rozpoczęciem dostępu dla publiczności. Jest połączeniem spotkania środowiskowego, wydarzenia towarzyskiego oraz prezentacji dla mediów i zazwyczaj ma charakter zamknięty. Odbywa się bezpośrednio w miejscu wystawy, pośród eksponatów oraz ewentualnie w jej najbliższej okolicy, np. innych pomieszczeniach lub przyległym terenie otwartym. Wernisażowi mogą towarzyszyć także inne wydarzenia, jak występy artystyczne i inne pokazy uświetniające wernisaż, konferencje dla mediów, przemówienia autora wystawy, a czasem także jego mecenasów lub sponsorów, poczęstunki, wystawne bankiety itp. Wystawiana jest również księga, do której goście mogą się wpisywać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wernisażowy

przymiotnik od: wernisaż


Źródła:

SJP.pl

Wernyhora

1. wędrowny starzec, lirnik kozacki z XVIII wieku, legendarna postać z ukraińskiego folkloru;
2. obraz Jana Matejki;
3. powieść Michała Czajkowskiego


Wernyhora (ukr. Вернигора, pol. Waligóra, jego prawdopodobne imię to Mosij, czyli Mojżesz) – wędrowny starzec, legendarny wieszcz i lirnik kozacki z XVIII wieku. W jednym z polskich mitów narodowych występuje jako postać przepowiadająca losy Rzeczypospolitej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werona

miasto we Włoszech


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Włoszech, w regionie administracyjnym Wenecja Euganejska;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja ze stolicą w Weronie (1.1)


Werona (wł. Verona [veˈrona], wymowa) – miasto położone w północno-wschodnich Włoszech, w regionie administracyjnym Wenecja Euganejska (Veneto). Leży nad rzeką Adygą, u podnóża Alp Weneckich. Jest znaczącym ośrodkiem handlu i jednym z bogatszych miast północnych Włoch.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weronal

biały, krystaliczny proszek o gorzkawym smaku, używany dawniej jako środek nasenny; barbital


Barbital, weronal (łac. barbitalum) oraz sól sodowa barbitalu (łac. barbitalum natrium) – dwuetylowa pochodna malonylomocznika, pierwszy barbituran wprowadzony do lecznictwa (w 1903 roku).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werończyk

mieszkaniec Werony


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Werony


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weronika

roślina z rodziny trędownikowatych; przetacznik


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Weronika – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Późniejsza forma imienia Berenike. Etymologia imienia wywodzona jest z gr. φέρω phero – "niosę" i νίκη nike – "zwycięstwo". Oznacza zatem tę, która zwycięża. W średniowieczu imię było błędnie przypisywane słowom vera (łac. – prawdziwa) i eikon (gr. – obraz). Nawiązywano w ten sposób do legendy o św. Weronice, która otarła chustą twarz Chrystusowi. Powstały w ten sposób na chuście wizerunek określany był jako prawdziwy wizerunek Chrystusa – Veraikon.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weronka

mieszkanka Werony


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Werony


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weroński

przymiotnik od: Werona


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Weroną, dotyczący Werony, pochodzący z Werony


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werówka

wieś w Polsce


Werówka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Drzewica. Przepływa przez nią rzeka Drzewiczka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego, przed rokiem 1975 do województwa kieleckiego. Dzisiejsza lokacja pochodzi z roku ok. 1900. Wcześniej położona była nad rzeką Pilicą w okolicach Inowłodza. Przeniesienie wsi było związane z organizowaniem rezydencji łowieckiej carów w Spale, w wyniku czego przesiedlono ludność ze śródleśnych wsi na inne tereny. Z Werówki pochodzą: dziennikarz "ŻW" Jan Zabieglik, filozof Stefan Zabieglik, dr Marek Badura, adiunkt na wydziale Matematyki UŁ, ks. Paweł Goliński, kustosz sanktuarium Matki Bożej Trokielskiej w Trokielach na Białorusi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werp

kotwica pomocnicza, sześciokrotnie lżejsza od kotwicy postojowej, którą wyrzuca się ze statku w celu wykonania manewru bez pomocy maszyn; kotwica zawoźna


Źródła:

SJP.pl

Werpachowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Werpnia

rodzaj roślin z rodziny nanerczowatych; Semecarpus


Źródła:

SJP.pl

Werpol

wieś w Polsce


Werpol – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.

Wieś jest siedzibą sołectwa Werpol w którego skład wchodzą również miejscowości Anusin i Telatycze.

Mimo bliskości do Anusina (mniej niż 1 km), za II RP Anusin należał do województwa poleskiego, a Werpol do białostockiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werra

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w środkowych Niemczech, łącząc się z Fuldą tworzy Wezerę;


Werra – rzeka w centralnych Niemczech o długości 292 km. Werra przepływa kolejno przez trzy kraje związkowe: Turyngię, Hesję i Dolną Saksonię. Źródło rzeki znajduje się koło Eisfeld (Powiat Hildburghausen, południowa Turyngia). Łączy się z Fuldą, aby utworzyć Wezerę.

Dolina Werry jest naturalną granicą pomiędzy górami Rhön a Lasem Turyńskim.Wzdłuż doliny biegnie szlak rowerowy.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wers

1. jedna linijka tekstu; wiersz;
2. przenośnie: zdanie, cytat, fragment poezji


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podstawowa jednostka wersyfikacyjna, najczęściej złożona z jednej linijki tekstu


Wers (fr. vers, z łac. versus – wiersz) – podstawowa jednostka wersyfikacyjna, niemal zawsze wyodrębniona jako pojedyncza linijka tekstu. Wers można także zdefiniować jako odcinek mowy wierszowanej między dwiema pauzami wersyfikacyjnymi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wersal

przesadna grzeczność


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. miejscowość we Francji położona na zachód od Paryża, słynąca z rezydencji królów francuskich;


Wersal (fr. Versailles, wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Yvelines.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wersalczyk

dawniej: osoba bardzo uprzejma, układna


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. członek wiernych rządowi oddziałów zwalczających Komunę Paryską w 1871

 (1.2) daw. człowiek bardzo uprzejmy, układny

 (1.3) mieszkaniec Wersalu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wersalik

czcionka dużej litery alfabetu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. wielka litera


Majuskuła (wersalik, wielka litera, duża litera) – każda z dużych liter alfabetu, tj. większego formatu i/lub innego kształtu w stosunku do małej.

W ortografii polskiej stawiana jest na początku nazwy własnej i wyrazu rozpoczynającego nowe zdanie, a także w skrótowcach i niektórych oznaczeniach (np. jednostek miar).

Majuskuła jest antonimem minuskuły.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wersalikowy

przymiotnik od: wersalik


przymiotnik

 (1.1) dotyczący wersalika


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wersalka

rozkładana kanapa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rozkładane łóżko, które po złożeniu tworzy kanapę


Wersalka – mebel przeznaczony do snu oraz odpoczynku w pozycji leżącej albo siedzącej.Składa się z podstawy w formie prostokątnej skrzyni, która służy jako pojemnik na pościel oraz dwóch ram tapicerowanych,połączonych ze skrzynią i między sobą metalowymi łącznikami. Jedna rama po podniesieniu stanowi oparciei mebel służy wtedy do siedzenia, a po rozłożeniu obydwu części do spania. Krótsze boki mogą być wyposażone w poręcze. W obecnej formie rozpowszechniona od lat siedemdziesiątych XX wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wersalkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wersalką, dotyczący wersalki


Źródła:

Wiktionary

Wersalski

przymiotnik od: Wersal (miasto we Francji)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) pochodzący, wywodzący się z Wersalu; odbywający się, znajdujący się w Wersalu; mający związek z Wersalem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) książk. cechujący się wytwornością, wykwintnością, manierami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wersat

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. ktoś obyty, doświadczony, ktoś wykształcony, biegły w jakiejś dziedzinie


Źródła:

Wiktionary

Wersecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od werset


Źródła:

Wiktionary

Wersenian

sól kwasu etylenodiaminotetraoctowego, stosowana w leczeniu zatrucia metalami ciężkimi


Źródła:

SJP.pl

Werseniany

sól kwasu etylenodiaminotetraoctowego, stosowana w leczeniu zatrucia metalami ciężkimi


Źródła:

SJP.pl

Werset

wiersz lub kilka wierszy jakiegoś tekstu stanowiący jakąś całość myślową; ustęp


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jedno lub kilkuzdaniowy, wyodrębniony graficznie fragment tekstu, który stanowi całość myślową i rytmiczną, charakterystyczny dla prozy biblijnej i koranicznej


Werset (łac. versus – wiersz) – specyficzna metoda segmentacji tekstu w utworze, którego szczególny charakter odbioru polega na przywiązywaniu uwagi, w dużym stopniu niezależnej, do każdego z jego krótkich fragmentów obejmujących jedno lub najwyżej kilka zdań. Podział na wersety występuje szczególnie często w obszernych utworach o treści religijnej (np. Biblia, Koran), stanowiących ważne źródło wiedzy dla odbiorcy. Podział na wersety ma wskazywać odbiorcy całostkę treściowo-znaczeniową, a jednocześnie ułatwiać wyodrębnianie jej podczas wyszukiwania lub cytowania. Czasami podział na wersety spotykany jest również w utworach czysto literackich, najczęściej poetyckich, nawiązujących np. do stylistyki biblijnej (np. Anhelli Juliusza Słowackiego).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wersja

jedna z postaci czegoś, częściowo różniąca się od innych; wariant; odmiana


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jeden ze sposobów przedstawienia, wykonania, powiedzenia czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wersolog

specjalista w zakresie wersologii


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wersologia

nauka o budowie wiersza


Wersyfikacja (fr. versification, łac. versificatio) jest to termin z zakresu teorii literatury mający dwa znaczenia.

1. Dział poetyki zajmujący się badaniem budowy wiersza, czyli jego formą, metryką wersów a także kompozycją wiersza, m.in. podziałem na strofy (strofika).
2. Zbiór reguł i technik tworzenia wierszy charakterystyczny dla danego artysty, nurtu literackiego lub epoki. W tym sensie używa się sformułowań rodzaju: wersyfikacja Leśmiana, wersyfikacja futurystów czy wersyfikacja klasyczna.

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wersor

wektor o długości równej jednostce; wektor jednostkowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. wektor o długości równej 1, zwykle stanowiący bazę przestrzeni (określający układ współrzędnych);


Wersor – wektor o długości jeden, wskazujący kierunek i zwrot pewnego wektora początkowego, któremu ten wersor się przypisuje. Mnożenie wersora przez długość początkowego wektora odtwarza początkowy wektor.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wersowy

przymiotnik od: wers


Źródła:

SJP.pl

Werstok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w gminie Dubicze Cerkiewne;


Werstok (biał. Вярсток, Wiarstok) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Dubicze Cerkiewne.

Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. Wieś w 2011 roku zamieszkiwały 62 osoby.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wersyfikacja

zasady budowy wiersza


Wersyfikacja (fr. versification, łac. versificatio) jest to termin z zakresu teorii literatury mający dwa znaczenia.

1. Dział poetyki zajmujący się badaniem budowy wiersza, czyli jego formą, metryką wersów a także kompozycją wiersza, m.in. podziałem na strofy (strofika).
2. Zbiór reguł i technik tworzenia wierszy charakterystyczny dla danego artysty, nurtu literackiego lub epoki. W tym sensie używa się sformułowań rodzaju: wersyfikacja Leśmiana, wersyfikacja futurystów czy wersyfikacja klasyczna.

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wersyfikacyjny

dotyczący wersyfikacji


Źródła:

SJP.pl

Wersyfikator

ten, kto układa wiersze; poeta, rymotwórca


Źródła:

SJP.pl

Wersyfikować

układać wiersze, nadawać utworowi formę wiersza


Źródła:

SJP.pl

Werszek

dawna rosyjska jednostka długości wynosząca około 4,45 cm


Werszek (ros. вершок) – dawna rosyjska miara długości licząca 1/16 arszyna, czyli 4,4 cm.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werteb

zagłębienie najczęściej okrągłe, powstałe w obszarach podlegających krasowieniu w wyniku rozpuszczania skał krasowiejących i/lub osiadania; lej krasowy


Źródła:

SJP.pl

Werteks

punkt, w którym koło wielkie Ziemi styczne jest do równoleżnika oraz prostopadłe do południka


Źródła:

SJP.pl

Wertep

1. wyboista droga, ścieżka; trasa utrudniająca przejście;
2. dawniej: widowisko o treści związanej z narodzinami Chrystusa; szopka; herody; jasełka


Źródła:

SJP.pl

Wertepiasty

pełen wertepów


Źródła:

SJP.pl

Werter

niem. bohater powieści autorstwa Geothego pt. "Cierpienia młodego Wertera", sentymentalny, młody bohater romantyczny, ofiara nieszczęśliwej miłości


Werter – główny bohater dzieła jednego z twórców preromantycznych, J.W. Goethego pt. Cierpienia młodego Wertera, które często utożsamiane jest z formą rozrachunku Goethego z pewnym etapem jego życia (silnie zarysowane podłoże biograficzne utworu).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Werterowski

przewrażliwiony, pełen pesymizmu i melancholii


Źródła:

SJP.pl

Werteryzm

postawa pełna pesymizmu i melancholii jednostki szukającej w marzeniach ucieczki od rzeczywistości


Werteryzm – model postawy bohatera literackiego, utrwalony w literaturze końca XVIII wieku i w pierwszej ćwierci XIX wieku, za sprawą powieści Johanna Wolfganga von Goethego Cierpienia młodego Wertera.

Bohatera werterycznego cechowały: wybujała wyobraźnia, uczuciowość, brak zdecydowanego działania, dążenie do samozagłady, widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji, niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne, której towarzyszy pesymistyczne poczucie bezcelowości życia. Wyraża się to w tak zwanym Weltschmerz, kulminującym się najczęściej w geście samobójczym. Utwór Goethego oddziaływał na ukształtowanie się swoistego stylu życia. Wśród młodzieży romantycznej zapanowała moda na ubiór werterowski, czyli żółtą kamizelkę i niebieski frak. Wiele osób, które przyjęły w życiu postawę werteryczną, tak jak główny bohater powieści Goethego, popełniło samobójstwo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wertheim

Wertheim – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Stuttgart, w regionie Heilbronn-Franken, w powiecie Main-Tauber-Kreis.

Leży nad Menem, ok. 20 km na północny zachód od Tauberbischofsheim, przy autostradzie A3 i linii kolejowej Aschaffenburg – Crailsheim.



Źródła:

Wikipedia

Werticylioza

groźna choroba wywoływana przez dwa gatunki grzybów z grupy niedoskonałych; wertycylioza


Źródła:

SJP.pl

Wertikal

1. rodzaj pionowej żaluzji, zasłony ze sztywnego materiału; vertical, wertykal;
2. wielkie koło na sferze niebieskiej, prostopadłe do horyzontu; koło wierzchołkowe, wertykał


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wertisole

Vertisole (Wertisole) - rząd gleb w systematyce gleb Polski z 2011 r. charakteryzujący się ciężkim uziarnieniem z przewagą pęczniejących minerałów ilastych, a przez to cyklicznymi znacznymi, zmianami objętości gleb (pęcznienie i kurczenie).


Źródła:

Wikipedia

Wertować

kartkować, przeglądać w poszukiwaniu potrzebnych informacji


czasownik

 (1.1) szukać czegoś, przeglądając jakieś strony, kartki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wertowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wertować.


Źródła:

Wiktionary

Wertycylioza

groźna choroba wywoływana przez dwa gatunki grzybów z grupy niedoskonałych; werticylioza


Źródła:

SJP.pl

Wertykal

1. rodzaj pionowej żaluzji, zasłony ze sztywnego materiału; vertical, wertikal;
2. na Białorusi: scentralizowana, zhierarchizowana administracja wykonawcza; wertykał


Źródła:

SJP.pl

Wertykalizm

zasada kompozycyjna dzieła sztuki polegająca na jego rozbudowaniu wzwyż lub na szczególnym podkreśleniu jego linii pionowych


Wertykalizm (łac. verticalis „pionowy”) – zasada kompozycyjna dzieła sztuki, która polega na podkreślaniu kierunków pionowych. Stanowi przeciwieństwo horyzontalizmu. Wertykalizm był szczególnie popularny w czasach późnego średniowiecza (architektura gotycka).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wertykalnie

przysłówek sposobu

 (1.1) książk. pionowo


Źródła:

Wiktionary

Wertykalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wertykalne; cecha tych, którzy są wertykalni


Źródła:

Wiktionary

Wertykalny

pionowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. pionowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wertykał

1. wielkie koło na sferze niebieskiej, prostopadłe do horyzontu; koło wierzchołkowe, wertikal;
2. hierarchia ważności administracji państwowej; wertykal


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) astr. półokrąg koła wielkiego lub koło wielkie sfery niebieskiej przechodzące przez zenit i nadir, prostopadłe do horyzontu;


Wertykał, koło wierzchołkowe – półokrąg koła wielkiego lub koło wielkie sfery niebieskiej przechodzące przez zenit i nadir i prostopadłe do horyzontu. Pierwszym wertykałem nazywane jest takie koło wierzchołkowe, którego płaszczyzna prostopadła jest do płaszczyzny południka niebieskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wertykulacja

zabieg pielęgnacyjny trawnika polegający na pionowym cięciu darni w celu skuteczniejszego napowietrzenia


Wertykulacja – zabieg pielęgnacyjny wykonywany na trawnikach ozdobnych i sportowych, polegający na pionowym cięciu darni. Płytkie pionowe cięcie trawnika ma na celu częściowe usunięcie próchnicy powierzchniowej, stworzenie lepszych warunków dla dopływu powietrza, wody i składników pokarmowych do strefy korzeniowej, przygotowanie trawnika do piaskowania, stworzenie korzystniejszych warunków dla przeprowadzenia podsiewu oraz przerzedzenie zbyt gęstego podsiewu. Do wykonania głębokiego pionowego cięcia konieczne są wertykulatory o mocniejszej konstrukcji, ponieważ ich zadaniem jest dotarcie do głębszych warstw darni. Stosując głęboką wertykulację osiąga się dodatkowo zwiększenie elastyczności trawnika oraz zwiększenie przepuszczalności gleby zagęszczonej w dolnych warstwach. Ponadto penetracja noży do głębokości 5 – 7 cm spełnia podobną rolę jak aeracja.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wertykulacyjny

wertykulacja


Patrz:wertykulacja

Źródła:

SJP.pl

Wertykulator

urządzenie ogrodowe do napowietrzania oraz oczyszczania trawnika z mchu, zalegającej starej trawy i niektórych jednorocznych chwastów


Wertykulator (skaryfikator) – urządzenie ogrodowe służące do wertykulacji tzn. napowietrzania oraz oczyszczania trawnika z filcu (mchu, zalegającej starej trawy, chwastów), którego elementami roboczymi są liczne noże, osadzone na obracających się bębnach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wertyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Werwa

pobudzenie, przypływ sił, energii objawiający się w chęci do jakichś działań, najczęściej pracy lub zabawy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ochota do działania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Werwena

roślina z rodziny werbenowatych; werbena; witułka


Źródła:

SJP.pl

Weryfikacja

1. sprawdzenie autentyczności, słuszności i poprawności czegoś lub skorygowanie stwierdzonych błędów;
2. czynności mające na celu sprawdzenie kwalifikacji osób oraz ich uprawnień do zajmowania określonych stanowisk i pełnienia funkcji publicznych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprawdzenie zgodności z prawdą

 (1.2) sprawdzenie kwalifikacji czy przydatności


Weryfikacja (z łac. veritas „prawda” i facio „czynię”), sprawdzanie – działanie zmierzające do rozstrzygnięcia prawdziwości danego zdania.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weryfikacyjny

dotyczący weryfikacji


przymiotnik

 (1.1) związany z weryfikacją, weryfikowaniem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weryfikator

osoba sprawdzająca wartość, prawdziwość czegoś, stwierdzająca czyjeś kwalifikacje


Źródła:

SJP.pl

Weryfikatorka

kobieta sprawdzająca wartość, prawdziwość czegoś, stwierdzająca czyjeś kwalifikacje


Źródła:

SJP.pl

Weryfikować

czasownik

 (1.1) sprawdzać, potwierdzać lub wypróbowywać prawdziwość, prawidłowość, słuszność lub autentyczność czegoś

 (1.2) urz. stwierdzać czyjeś kwalifikacje, czyjąś przydatność do pełnienia określonego stanowiska, określonych funkcji itp.


Źródła:

Wiktionary

Weryfikowalny

możliwy do zweryfikowania, sprawdzenia


przymiotnik

 (1.1) taki, który da się zweryfikować, możliwy do sprawdzenia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weryfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|weryfikować.


Źródła:

Wiktionary

Werysta

przedstawiciel, zwolennik weryzmu


Źródła:

SJP.pl

Werystka

werysta


Patrz:werysta

Źródła:

SJP.pl

Werystyczny

wiernie odtwarzający rzeczywistość; prawdziwy; realistyczny


przymiotnik

 (1.1) zgodny z weryzmem, dotyczący weryzmu

 (1.2) odtwarzający wiernie rzeczywistość


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weryzm

1. wierne odtwarzanie rzeczywistości, zgodność z rzeczywistością; prawda, realizm;
2. kierunek w sztuce końca XIX w. i początku XX w., znany dzięki operze włoskiej, będący odmianą naturalizmu


Weryzm (z łac. verus – prawdziwy) – kierunek w twórczości artystycznej, głównie włoskiej, ostatniego ćwierćwiecza XIX w., będący odmianą naturalizmu.

Głosił estetykę skrajnie mimetyczną, postulował wierne odtwarzanie rzeczywistości, prawdę, realizm, interesował się współczesnymi problemami społecznymi, przede wszystkim życiem wsi, krytykował ówczesne stosunki społeczne i sztukę symboliczną.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wesele

1. przyjęcie, zabawa organizowana po ślubie;
2. ogół ludzi uczestniczących w uroczystościach ślubnych;
3. poetycko: radość, wesołość, uciecha


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) etn. gastr. przyjęcie i zabawa urządzane po ślubie

 (1.2) przest. coś wesołego


Wesele – zwyczajowa forma przyjęcia okolicznościowego, organizowanego z okazji ślubu.

Zwyczaje towarzyszące zawieraniu małżeństwa zależą od kręgu kulturowego, z jakiego wywodzą się przyszli małżonkowie.

Wesele jako rytuał narzuca aktorom (małżonkom, gościom itp.) odpowiednie funkcje, co z kolei stanowi gwarant prawidłowego przebiegu całości wydarzenia. Wpływ na przebieg przyjęcia weselnego mają zarówno tradycje, jak i pozycja społeczna i ekonomiczna rodziny, kultura, globalizacja, media. W każdej kulturze obowiązuje weselny savoir-vivre, który określa akceptowalne i dopuszczalne zachowania pary młodej, rodziców, świadków, gości, duchownych, obsługi itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weseleć

stawać się wesołym, weselszym


Źródła:

SJP.pl

Weselej

stopień wyższy od przysłówka: wesoło


Źródła:

SJP.pl

Weselicho

zgrubienie od: wesele


Źródła:

SJP.pl

Weselina

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Weselisko

zgrubienie od: wesele; huczne wesele


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żart. zgrub. od: wesele; duże, huczne, wystawne wesele


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weselniczka

weselnik


Patrz:weselnik

Źródła:

SJP.pl

Weselniej

stopień wyższy od przysłówka: weselnie


Źródła:

SJP.pl

Weselnik

uczestnik przyjęcia weselnego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. uczestnik wesela, gość na przyjęciu weselnym

 (1.2) gwara. ktoś, kto jest wesoły, rozwesela innych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weselno

Weselno – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański

Miejscowość położona na obszarze Żuław Gdańskich, przy drodze wojewódzkiej nr 226, wchodzi w skład sołectwa Wiślina.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.


Źródła:

Wikipedia

Weselny

1. dotyczący przyjęcia z okazji ślubu;
2. dawniej: radosny, wesoły


przymiotnik

 (1.1) dotyczący wesela, przyjęcia z okazji ślubu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weselszy

stopień wyższy od przymiotników: wesoły, wesół


Źródła:

SJP.pl

Wesiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Wesley

Osoby noszące nazwisko Wesley

Miejsca

Miejscowości w USA


Źródła:

Wikipedia

Wesna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitsłow. bogini wiosny


Źródła:

Wiktionary

Wesoleńki

zdrobnienie od: wesoły; wesoluśki, wesolutki, wesoluchny


Źródła:

SJP.pl

Wesolski

przymiotnik od: Wesoła


Źródła:

SJP.pl

Wesoluchny

zdrobnienie od: wesoły; wesolutki, wesoluśny, wesołeńki


Źródła:

SJP.pl

Wesoluśki

zdrobnienie od: wesoły; wesolutki, wesoleńki, wesoluchny


Źródła:

SJP.pl

Wesoluśny

zdrobnienie od: wesoły; wesolutki, wesoluchny, wesoleńki


Źródła:

SJP.pl

Wesoluteńki

zdrobnienie od: wesoły


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: wesoły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wesolutki

zdrobnienie od: wesoły; wesoluśki, wesołeńki, wesoluchny


przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: wesoły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wesół

przymiotnik

 (1.1) wesoły


Źródła:

Wiktionary

Wesoła

radosny, szczęśliwy, uśmiechnięty, mający dobry dzień


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Warszawy;

 (1.2) geogr. dzielnica Krakowa;

 (1.3) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu polskich miejscowości oraz części miast i wsi


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 35, w tym 10 podstawowych

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wesołek

1. osoba zawodowo rozweselająca innych na dworach królewskich; błazen, trefniś;
2. potocznie: żartowniś, dowcipniś


Źródła:

SJP.pl

Wesołkowatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wesołkowate


Moria (wiłość, nastrój moriatyczny, także wesołkowatość oraz z niem. Witzelsucht) – w psychiatrii i psychologii klinicznej, wesołkowaty nastrój; podwyższenie nastroju, któremu towarzyszy beztroska, pusta wesołkowatość, głupkowate żarty. Wyraz pochodzący z gr. mōría „głupota; prostactwo”. Pacjenci w tym stanie wydają się być pozbawieni ograniczeń i hamulców, cechują ich gwałtowne reakcje na bodźce, inne osoby czy zdarzenia czasami na bardzo dużym poziomie szczegółowości, jak reakcja na niuanse tonu głosu czy słowa. Pacjenci są także skłonni do żartów, kalamburów i innych dowcipów słownych. Wydają się także bardzo wrażliwi, ale jest to wrażliwość bierna i nieselektywna. Reagują podobnie na każdy rodzaj bodźców niezależnie od ich wagi i charakteru, co według niektórych neurologów, jak np. Aleksandra Łurii, jest zasadniczą cechą tego objawu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wesołkowaty

przypominający zachowaniem wesołka; kpiarski i żartobliwy


Źródła:

SJP.pl

Wesoło

przysłówek

 (1.1) w pogodnym nastroju


Źródła:

Wiktionary

Wesołomiasteczkowość

ogół cech charakterystycznych dla wesołego miasteczka


Źródła:

SJP.pl

Wesołomiasteczkowy

dotyczący wesołego miasteczka; lunaparkowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wesołym miasteczkiem, dotyczący wesołego miasteczka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wesołość

wesoły nastrój, dobry humor, rozradowanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wesoły nastrój, dobra atmosfera; radość, beztroska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wesołów

Wesołów – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Wesołowski

nazwisko


Osoby noszące nazwisko Wesołowski:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wesołucha

płaz bezogonowy z rodziny żab


Wesołucha (lit. Veselucha) – kolonia na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Bujwidze, przy granicy z Białorusią.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wesoły

radosny, szczęśliwy, uśmiechnięty, mający dobry dzień


przymiotnik

 (1.1) taki, który odczuwa rozbawienie, ma dobry humor, nastrój; nie jest smutny

 (1.2) taki, który wprawia w dobry humor

 (1.3) świadczący o dobrym humorze, nastroju



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wespazjan

imię męskie


Wespazjan, Titus Flavius Vespasianus (ur. 17 listopada 9, zm. 23 czerwca 79) – cesarz rzymski od 1 lipca 69 do swojej śmierci. Początek jego panowania zakończył rok czterech cesarzy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wespazjanostwo

Wespazjan z małżonką; Wespazjanowie


Źródła:

SJP.pl

Wespazjanowie

Wespazjan z małżonką; Wespazjanostwo


Źródła:

SJP.pl

Wespazjanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Wespazjana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Wespół

wspólnie, łącznie


przysłówek

 (1.1) książk. razem, wspólnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wesprzeć

1. oprzeć o coś, podtrzymać czymś, dać podporę;
2. udzielić pomocy


czasownik przechodni dokonany (ndk. wspierać)

 (1.1) dać komuś wsparcie, pomoc, opiekę

 (1.2) oprzeć o coś/na czymś

czasownik zwrotny dokonany wesprzeć się (ndk. wspierać się)

 (2.1) oprzeć się o coś, trzymać się czegoś

 (2.2) udzielić sobie wzajemnie pomocy, wspomóc się nawzajem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wessać

ssąc wciągnąć, wchłonąć coś


Źródła:

SJP.pl

Wessel

nazwisko


Osoby o nazwisku Wessel

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wessex

[czytaj: łes-iks] jedno z siedmiu wczesnośredniowiecznych królestw anglosaskich


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowej Anglii w latach 519–927;


Wessex (staroang. Ƿestseaxna rīċe, łac. Regnum Occidentalium Saxonum) – jedno z siedmiu państw anglosaskiej heptarchii.

Położone na południowym krańcu Brytanii, graniczyło od wschodu z Susseksem, od północy z Mercją, od południowego zachodu z Kornwalią. Na południu Wessex otaczało morze.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wessi

były mieszkaniec kapitalistycznych Niemiec Zachodnich; Wessi


Ossi [ˈɔsiː] i Wessi [ˈvɛsiː] – nieformalne określenie mieszkańców byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD), czyli wschodnich Niemiec i mieszkańców Niemiec Zachodnich w okresie podziału Niemiec, pochodzi od niemieckiego określenia wschodu i zachodu - ost i west.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

West

westka;
1. kamizelka noszona dawniej jako część stroju ludowego;
2. gwarowo: kamizelka


Lokalizacje

Belgia

Holandia


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Westa

westka;
1. kamizelka noszona dawniej jako część stroju ludowego;
2. gwarowo: kamizelka


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bogini ogniska domowego, świętego i wiecznego ognia, utożsamiana z grecką Hestią;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 4;


Westa (łac. Vesta) – w mitologii rzymskiej bogini ogniska domowego i państwowego, odpowiednik bogini Hestii w mitologii greckiej.

Jedno z najważniejszych bóstw rzymskich. Tradycja przypisuje wprowadzenie kultu Westy królowi Numie Pompiliuszowi. Jednak dokonał on prawdopodobnie tylko wprowadzenia kultu Westy jako bogini ogniska państwowego i wybudował odpowiednią świątynię. Sam kult ogniska domowego jest przypuszczalnie przedhistoryczny i przed Numą był uprawiany prywatnie przez poszczególne rodziny (familiae) i szczepy (gentes) italskie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westalka

kapłanka Westy w starożytnym Rzymie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. rel. kapłanka Westy, rzymskiej bogini ogniska domowego;


Westalka (łac. virgo Vestalis) – kapłanka rzymskiej bogini domowego ogniska, Westy.

Do służby były wybierane dziewczynki w wieku 6–10 lat, z rodów patrycjuszowskich, wyłącznie takie, których oboje rodziców żyło. Było ich sześć. Przełożoną westalek była Virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował pontifex maximus. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westchnąć

głęboko i głośno odetchnąć


czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wzdychać)

 (1.1) odetchnąć głęboko i dość głośno z powodu nagłej emocji

 (1.2) powiedzieć z westchnieniem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Westchnięcie

głęboko i głośno odetchnąć


Źródła:

SJP.pl

Westchnienie

głębokie i głośne odetchnięcie, wyrażające różne uczucia, np. smutek, ulgę


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) głębokie odetchnięcie jako wyraz znaczącego przeżycia, emocji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Western

[czytaj: łestern] film (rzadziej książka), którego akcja rozgrywa się na Dzikim Zachodzie, głównie w środowisku kowbojów i Indian


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. gatunek filmowy obejmujący filmy, których akcja toczy się na Dzikim Zachodzie;

 (1.2) film. film z gatunku westernu (1.1)


Western – gatunek filmu fabularnego, powieści awanturniczej albo sztuki scenicznej, obejmujący utwory, których akcja rozgrywa się w okresie kolonizacji i stabilizowania się życia na terenach zachodnich stanów USA, zwanych Dzikim Zachodem. Często miejsce akcji nie jest konkretnym stanem, ale terytorium zorganizowanym – zalążkiem przyszłego stanu. Western jest charakterystyczną formą amerykańską, chociaż był uprawiany również przez twórców rodem z Europy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westernizacja

[czytaj: łesternizacja] przejmowanie wzorców kulturowych, ekonomicznych i politycznych z Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych; okcydentalizacja


Okcydentalizacja – przyjmowanie wzorców kultury krajów cywilizacji zachodniej (Okcydent) i powszechna ich akceptacja. Obecnie najczęściej spotykanym przypadkiem okcydentalizacji jest amerykanizacja.

Synonimem okcydentalizacji jest anglicyzm „westernizacja”.

Według Samuela Huntingtona westernizacja jest jednym z co najmniej trzech sposobów reakcji niezachodnich społeczeństw na wpływ Zachodu obok odrzucenia i reformizmu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Westernizować

[czytaj: łesternizować]
1. poddawać wpływom Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych;
2. westernizować się - przybierać cechy Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych


Źródła:

SJP.pl

Westernowy

dotyczący westernu


Źródła:

SJP.pl

Westerplatczyk

obrońca Westerplatte we wrześniu 1939 roku


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. uczestnik obrony Westerplatte we wrześniu 1939 r.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Westerplatte

[czytaj: WESterplate albo westerPLAte] półwysep nad Zatoką Gdańską


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. półwysep (dawniej wyspa) w Gdańsku, stanowiący symbol początku II wojny światowej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westfalczyk

mieszkaniec Westfalii (regionu w zachodnich Niemczech)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Westfalii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Westfalia

kraina historyczna w Niemczech


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina w zachodnich Niemczech;


Westfalia (niem. Westfalen) – kraina historyczna w Niemczech, między miastami Dortmund, Münster, Bielefeld i Osnabrück. Obecnie część kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia. Północno-wschodnia część historycznej Westfalii leży w obrębie Dolnej Saksonii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westfalka

rodzaj piekarnika na węgiel


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Westfalii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westfalski

przymiotnik od: Westfalia (kraina historyczna w Niemczech)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Westfalią lub Westfalczykami, dotyczący Westfalii

 (1.2) hist. związany układem politycznym jaki nastał po pokoju westfalskim z 1648 roku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Westiarka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Westiarek Jezusa


Źródła:

SJP.pl

Westie

[czytaj: łesti] potocznie: pies rasy West Highland white terrier; westik, west


West highland white terrier – rasa psa pochodząca ze Szkocji o charakterystycznej białej, szorstkiej sierści z nieco miękkim, białym podszerstkiem. Należy do terierów średniej wielkości, zaklasyfikowana do sekcji terierów krótkonożnych. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy. Psy zwane są potocznie "westie".


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Westik

[czytaj: łestik] potocznie: pies rasy West Highland white terrier; westie, west


Źródła:

SJP.pl

Westinghouse


Źródła:

Wikipedia

Westka

1. kamizelka noszona dawniej jako część stroju ludowego; westa;
2. gwarowo: kamizelka; westa;
3. [czytaj: łestka] potocznie: suka rasy West Highland white terrier


Westka (955 m) lub Beskid Korbielowski – szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywiecko-Orawskim, znajdujący się na głównym grzbiecie karpackim pomiędzy Studentem (935 m) a Beskidem (873 m). Grzbietem tym przebiega granica polsko-słowacka, a także Wielki Europejski Dział Wodny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Westminster

[czytaj: łestminster] dzielnica Londynu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. położona centralnie dzielnica Londynu, w której mieszczą się główne budynki rządowe;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości i gmin w USA


Westminster – dzielnica środkowego Londynu, położona na terenie gminy City of Westminster, w przeszłości samodzielne miasto. Przybliżone granice dzielnicy stanowią ulice Vauxhall Bridge Road na południowym zachodzie, Birdcage Walk, Horse Guards Road i Northumberland Avenue na północy oraz rzeka Tamiza na wschodzie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Westminsterczyk

mieszkaniec Westminsteru (dawnego miasta, obecnie dzielnicy środkowego Londynu)


Źródła:

SJP.pl

Westminsterka

mieszkanka Westminsteru (dawnego miasta, obecnie dzielnicy Londynu)


Źródła:

SJP.pl

Westminsterski

[czytaj: łestminsterski] przymiotnik od: Westminster (dzielnica Londynu)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Westminsterem, dotyczący Westminsteru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weston

[czytaj: łesten] nazwisko


Miejscowości w Australii:

Miejscowości w Kanadzie:

Miejscowości w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Westowy

[czytaj: łestowy] w żeglarstwie, o wietrze: wiejący z zachodu, zachodni


Źródła:

SJP.pl

Westwerk

rozbudowana, umieszczona poprzecznie do nawy, zachodnia część bazyliki w kościołach z okresu przedromańskiego i romańskiego


Westwerk (niem., dosł. dzieło zachodnie, skrzydło zachodnie) – rozbudowana, umieszczona poprzecznie do nawy, zachodnia część bazyliki charakterystyczna dla architektury przedromańskiej.

Westwerk wznoszono na ogół na planie kwadratu lub prostokąta. Umieszczano w nim kaplicę, w której odprawiano okolicznościowe nabożeństwa, udzielano chrztu. Górna część to empora otwierająca się arkadami do wnętrza kościoła, przeznaczona dla władcy, kleru (zakonników) biorących udział w odprawianych w bazylice mszach. Całość często wieńczyły jedna lub dwie wieże, do których prowadziły schody mieszczące się w narożach zachodnich. Środkowa część fasady westwerku wraz z portalem głównym była niekiedy wysunięta przed lico muru. Westwerk dostępny był z zewnątrz przez wejście portalowe.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Westybul

1. obszerna poczekalnia w gmachu;
2. w pałacach: przedpokój o charakterze reprezentacyjnym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. pomieszczenie poprzedzające główną klatkę schodową

 (1.2) archit. reprezentacyjny przedsionek


Westybul (łac. vestibulum, fr. vestibule) – obszerny, reprezentacyjny przedpokój, przedsionek przy wejściu do pałacu, rezydencji, stanowiący połączenie głównego wejścia z innymi pomieszczeniami i mieszczący schody paradne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wesz

drobny, bezskrzydły owad, pasożytujący na ciele ssaków, żywiący się ich krwią


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. bezskrzydły owad pasożytujący na ssakach i sporadycznie na rybach;

 (1.2) obraź. podła osoba


Wszy (Anoplura) – podrząd owadów wtórnie bezskrzydłych, zaliczany do podgromady owadów uskrzydlonych, obejmujący gatunki pasożytujące na ssakach, w tym na ludziach. Wywołuje u nich chorobę pasożytniczą zwaną wszawicą.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weszka

1. zdrobnienie od: wesz;
2. potocznie: drobny owad pasożytujący na roślinach


Źródła:

SJP.pl

Wesłać

ścieląc, włożyć do środka, wcisnąć między pościel, pod narzutę; wścielić


Źródła:

SJP.pl

Wet

dawniej: odpłacenie, odwzajemnienie; dziś tylko w związku frazeologicznym: wet za wet - wzajemnie, tym samym za to samo (najczęściej złem za doznane zło)


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. odpłacenie, odwzajemnienie

 (1.2) stpol. upominek dla sędziego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. weterynarz



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wet.

skrót od: weterynarz, weterynaria, weterynaryjny (czytany jako cały, odmienny wyraz); weter.


skrót

 (1.1) = weterynarz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wetchnąć

1. wciągnąć do płuc powietrze;
2. wywołać jakąś zmianę, spowodować nabycie pewnych cech; tchnąć;
3. dawniej: dmuchając, wtłoczyć; wdmuchnąć


Źródła:

SJP.pl

Weter.

skrót od: weterynarz, weterynaria, weterynaryjny (czytany jako cały, odmienny wyraz); wet.


skrót

 (1.1) = weterynarz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weteran

żołnierz mający duże doświadczenie w walce


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. stary, zasłużony w boju żołnierz

 (1.2) przen. długoletni, doświadczony i zasłużony pracownik

 (1.3) hist. żołnierz w starożytnym Rzymie zwolniony z armii z honorami po odbyciu pełnej służby wojskowej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weteranka

1. kobieta, która przepracowała gdzieś wiele lat lub ma duże doświadczenie w czymś;
2. uczestniczka minionej wojny


Źródła:

SJP.pl

Weterański

weteran


Patrz:weteran

Źródła:

SJP.pl

Weterynaria

1. nauka o chorobach i leczeniu zwierząt;
2. wydział wyższej uczelni


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. nauka o zdrowiu i chorobach zwierząt, zob. medycyna weterynaryjna.

 (1.2) pot. kierunek na studiach, na którym wykłada się medycynę weterynaryjną

rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (2.1) środ. studenci weterynarii (1.2)


Medycyna weterynaryjna (potocznie weterynaria) – jedna z trzech nauk lekarskich, główna dyscyplina nauk weterynaryjnych. To dziedzina zajmująca się zdrowiem zwierząt, zarówno w aspekcie indywidualnym, jak i populacyjnym. Obejmuje profilaktykę, diagnostykę, leczenie, a także zwalczanie chorób zwierząt domowych, gospodarskich, dzikich i egzotycznych. Jej zakres dotyczy również ochrony zdrowia publicznego poprzez kontrolę chorób odzwierzęcych (zoonoz), nadzór nad bezpieczeństwem żywności pochodzenia zwierzęcego, dobrostanem zwierząt oraz ochroną środowiska.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weterynarka

weterynarz


Patrz:weterynarz

Źródła:

SJP.pl

Weterynarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z osobą lub zawodem weterynarza, dotyczący weterynarza


Źródła:

Wiktionary

Weterynaryjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z weterynarią


Źródła:

Wiktionary

Weterynarz

lekarz leczący zwierzęta, zwłaszcza domowe i hodowlane


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wet. lekarz leczący zwierzęta;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wetkać

rzadko: tkając, wpleść w osnowę lub wątek


Źródła:

SJP.pl

Wetknąć

włożyć, wstawić, wcisnąć coś między inne rzeczy


czasownik dokonany

 (1.1) wsunąć coś

 (1.2) rzad. nadziać, nabić


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wetknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wetknąć.


Źródła:

Wiktionary

Wetlina

Wetlina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna. Leży nad potokiem Wetlina, na granicy Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego z Bieszczadzkim Parkiem Narodowym, przy drodze wojewódzkiej nr 897.


Źródła:

Wikipedia

Wetliński

nazwisko


przymiotnik

 (1.1) związany z Wetliną, dotyczący Wetliny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weto

veto;
1. sprzeciw, protest;
2. niedopuszczenie do przyjęcia uchwały;
3. polit. prawo głowy państwa do zgłoszenia sprzeciwu wobec uchwalonej przez parlament uchwały


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) protest lub sprzeciw wobec czegoś;


Weto (także veto, z łac. veto – „nie pozwalam”) – prawo wyrażenia sprzeciwu wobec dowolnej decyzji, przyznawane na przestrzeni dziejów rozmaitym organom władzy, pozwalające na odrzucenie w całości (tzw. weto absolutne), lub wstrzymanie (tzw. weto zawieszające) jakiegoś aktu prawnego. Istnieje jeszcze weto ludowe, które polega na odrzuceniu uchwalonej przez parlament ustawy w drodze referendum.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wetować

oponować, sprzeciwiać się


czasownik

 (1.1) stpol. nadrabiać straty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wetować.


Źródła:

Wiktionary

Wetowy

wet np. sąd wetowy, urząd wetowy


Źródła:

SJP.pl

Wetrzeć

1. rozprowadzić coś na zewnętrznej warstwie tak, by się wchłonęło;
2. trąc i rozdrabniając, dodać do czegoś;
3. wetrzeć się -
a) wchłonąć w jakąś powierzchnię w wyniku tarcia;
b) zacząć być postrzeganym jako część czegoś przez częste powtarzanie


Źródła:

SJP.pl

Wetter

szwedzkie jezioro


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. jezioro w południowej Szwecji, drugie co do wielkości w tym kraju;


Niemcy:

Szwecja:

Osoby:

Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wettinowie

dynastia niemiecka


Wettynowie (Wettinowie, Wettyni, niem. Wettiner) – dynastia niemiecka wywodząca się z dzisiejszej Saksonii-Anhaltu. Panowała w Miśni, Saksonii oraz w księstwach Turyngii. Jej przedstawiciele zasiadali także na tronie w Warszawie (elektorowie August II Mocny, August III Sas jako królowie Polski i wielcy książęta Litwy oraz król Saksonii Fryderyk August I jako książę warszawski). W 1423 Wettinowie uzyskali wraz z księstwem sasko-wittenberskim godność elektora Rzeszy, a całość ich posiadłości zaczęto określać historyczną nazwą Saksonia. W 1485 nastąpił podział dynastii na dwie linie: ernestyńską (starszą), elektorską panującą w Wittenberdze i w znacznej części Turyngii oraz albertyńską (młodszą), panującą w Miśni i płn. Turyngii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wettyn

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) hist. tylko w lm. Wettynowie → dynastia panująca w Polsce w latach 1697–1763;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. przedstawiciel dynastii Wettynów (1.1)


Wettynowie (Wettinowie, Wettyni, niem. Wettiner) – dynastia niemiecka wywodząca się z dzisiejszej Saksonii-Anhaltu. Panowała w Miśni, Saksonii oraz w księstwach Turyngii. Jej przedstawiciele zasiadali także na tronie w Warszawie (elektorowie August II Mocny, August III Sas jako królowie Polski i wielcy książęta Litwy oraz król Saksonii Fryderyk August I jako książę warszawski). W 1423 Wettinowie uzyskali wraz z księstwem sasko-wittenberskim godność elektora Rzeszy, a całość ich posiadłości zaczęto określać historyczną nazwą Saksonia. W 1485 nastąpił podział dynastii na dwie linie: ernestyńską (starszą), elektorską panującą w Wittenberdze i w znacznej części Turyngii oraz albertyńską (młodszą), panującą w Miśni i płn. Turyngii.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wetula

regionalnie: młoda owca lub kozica; betula


Nazwą wetula określane są 2 gatunki ryb:

Łacińskie słowo vetula oznacza wróżbiarkę, czarownicę


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wetware

[czytaj: łetłer] środowiskowo: człowiek jako część systemu komputerowego; meatware


Źródła:

SJP.pl

Wety

dawniej: słodka potrawa stanowiąca zakończenie obiadu; deser, legumina


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) daw. deser


Wety (Anostostomatidae) – rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych i podrzędu długoczułkowych. Obejmuje ponad 200 opisanych gatunków. Są to głównie duże i ciężkie owady. W zapisie kopalnym znane są od aptu w kredzie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wetyweriowy

wetyweria


Patrz:wetyweria

Źródła:

SJP.pl

Wew.

skrót od: wewnętrzny; wewn.


Źródła:

SJP.pl

Wewn.

skrót od: wewnętrzny; wew.


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrz

1. w środku czegoś;
2. w obrębie jakiejś grupy;
3. przenośnie: w psychice człowieka; w duchu, w duszy


przyimek

 (1.1) w środku jakiegoś wnętrza, w jakimś pomieszczeniu

przysłówek

 (2.1) w środku, w jakiejś zamkniętej przestrzeni

 (2.2) przen. w sobie, w duszy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzafrykański

istniejący, zachodzący w obrębie Afryki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz Afryki, dotyczący wnętrza Afryki, obowiązujący wewnątrz Afryki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzamerykański

istniejący, zachodzący w obrębie Ameryki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz Ameryki/Ameryk, dotyczący wnętrza Ameryki/Ameryk, obowiązujący wewnątrz Ameryki/Ameryk


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzaortalny

istniejący, zachodzący w obrębie aorty


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzatomowy

istniejący, zachodzący w obrębie atomu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz atomu, dotyczący wnętrza atomu, obowiązujący wewnątrz atomu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzaustralijski

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz Australii, dotyczący wnętrza Australii, obowiązujący wewnątrz Australii


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzazjatycki

istniejący, zachodzący w obrębie Azji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz Azji, dotyczący wnętrza Azji, obowiązujący wewnątrz Azji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzbankowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonego banku


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz banku, dotyczący wnętrza banku, obowiązujący wewnątrz banku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzbranżowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonej branży


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz branży, dotyczący wnętrza branży, obowiązujący wewnątrz branży


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzcząsteczkowy

zawarty wewnątrz molekuły, odbywający się w jej obrębie; intramolekularny


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz cząsteczki, dotyczący wnętrza cząsteczki, obowiązujący wewnątrz cząsteczki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzczaszkowy

istniejący, zachodzący w obrębie czaszki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz czaszki, dotyczący wnętrza czaszki, obowiązujący wewnątrz czaszki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzdiecezjalny

istniejący, zachodzący w obrębie diecezji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz diecezji, dotyczący wnętrza diecezji, obowiązujący wewnątrz diecezji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzdomowy

istniejący, zachodzący w obrębie domu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz domu, dotyczący wnętrza mieszkania, obowiązujący wewnątrz mieszkania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzdrużynowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz drużyny, dotyczący wnętrza drużyny, obowiązujący wewnątrz drużyny


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzdzielnicowy

istniejący, zachodzący w obrębie dzielnicy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz dzielnicy, dotyczący wnętrza dzielnicy, obowiązujący wewnątrz dzielnicy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzetniczny

istniejący, zachodzący w obrębie grupy etnicznej


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzeuropejski

istniejący, zachodzący w obrębie Europy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz Europy, dotyczący wnętrza Europy, obowiązujący wewnątrz Europy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzfabryczny

istniejący, zachodzący w obrębie fabryki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz fabryki, dotyczący wnętrza fabryki, obowiązujący wewnątrz fabryki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzfirmowy

istniejący, zachodzący w obrębie firmy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz firmy, dotyczący wnętrza firmy, obowiązujący wewnątrz firmy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzfrakcyjny

istniejący, zachodzący w obrębie frakcji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz frakcji, dotyczący wnętrza frakcji, obowiązujący wewnątrz frakcji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzgatunkowy

istniejący, zachodzący w obrębie jednego gatunku


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz gatunku, dotyczący wnętrza gatunku, obowiązujący wewnątrz gatunku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzgałęziowy

istniejący, zachodzący w obrębie gałęzi przemysłu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się, obowiązujący wewnątrz tej samej gałęzi, dotyczący jej wnętrza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzgałkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. dziejący się wewnątrz gałki ocznej, dotyczący wnętrza gałki ocznej


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzgimnazjalny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz gimnazjum, dotyczący wnętrza gimnazjum, obowiązujący wewnątrz gimnazjum


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzgminny

istniejący, zachodzący w obrębie gminy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz gminy, dotyczący wnętrza gminy, obowiązujący wewnątrz gminy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzgospodarczy

istniejący, zachodzący w obrębie gospodarki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz gospodarki, dotyczący wnętrza gospodarki, obowiązujący wewnątrz gospodarki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzgrupowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonej grupy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz grupy, dotyczący wnętrza grupy, obowiązujący wewnątrz grupy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzgwiezdny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz gwiazdy, dotyczący wnętrza gwiazdy, obowiązujący wewnątrz gwiazdy


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzhadronowy

istniejący, zachodzący w obrębie hadronu


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzimperialny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz imperium, dotyczący wnętrza imperium, obowiązujący wewnątrz imperium


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzjądrowy

istniejący, zachodzący w obrębie jądra atomowego


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzjelitowy

istniejący, zachodzący w obrębie jelit


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz jelita, dotyczący wnętrza jelita, obowiązujący wewnątrz jelita


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzjęzykowy

w językoznawstwie: dotyczący wewnętrznej struktury języka; wewnętrznojęzykowy


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzkanałowy

istniejący, zachodzący w obrębie kanału


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz kanału, dotyczący wnętrza kanału, obowiązujący wewnątrz kanału


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkastowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz kasty, dotyczący wnętrza kasty, obowiązujący wewnątrz kasty


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzklasowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonej klasy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz klasy, dotyczący wnętrza klasy, obowiązujący wewnątrz klasy (grupy uczniów, sali w szkole, grupy społecznej, jednostki podziału biologicznego)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzklatkowy

istniejący, zachodzący w obrębie klatki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz klatki, dotyczący wnętrza klatki, obowiązujący wewnątrz klatki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkoalicyjny

istniejący, zachodzący w obrębie koalicji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz koalicji, dotyczący wnętrza koalicji, obowiązujący wewnątrz koalicji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkomisyjny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz komisji, dotyczący wnętrza komisji, obowiązujący wewnątrz komisji


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzkomórkowy

istniejący, zachodzący w obrębie komórki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz komórki, dotyczący wnętrza komórki, obowiązujący wewnątrz komórki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkorporacyjny

istniejący, zachodzący w obrębie korporacji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz korporacji, dotyczący wnętrza korporacji, obowiązujący wewnątrz korporacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkościelny

istniejący, zachodzący w obrębie kościoła


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dziejący się wewnątrz kościoła, dotyczący wnętrza kościoła

 (1.2) dziejący się wewnątrz Kościoła, obowiązujący wewnątrz Kościoła


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkrajowy

istniejący, zachodzący w obrębie kraju


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz kraju, dotyczący wnętrza kraju, obowiązujący wewnątrz kraju


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzkrystaliczny

istniejący, zachodzący w obrębie kryształu


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzludzki

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz człowieka, dotyczący wnętrza człowieka, obowiązujący wewnątrz człowieka


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzmaciczny

istniejący, zachodzący w obrębie macicy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz macicy, dotyczący wnętrza macicy, obowiązujący wewnątrz macicy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmafijny

istniejący, zachodzący w obrębie mafii


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz mafii, dotyczący wnętrza mafii, obowiązujący wewnątrz mafii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmagazynowy

istniejący, zachodzący w obrębie magazynu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz magazynu, dotyczący wnętrza magazynu, obowiązujący wewnątrz magazynu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmiastowy

istniejący, zachodzący w obrębie miasta; wewnątrzmiejski


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz miasta, dotyczący wnętrza miasta, obowiązujący wewnątrz miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmiejski

istniejący, zachodzący w obrębie miasta; wewnątrzmiastowy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz miasta, dotyczący wnętrza miasta, obowiązujący wewnątrz miasta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmięśniowy

istniejący, zachodzący w obrębie mięśnia


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz mięśnia, dotyczący wnętrza mięśnia, obowiązujący wewnątrz mięśnia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmieszkaniowy

istniejący, zachodzący w obrębie mieszkania


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz mieszkania, dotyczący wnętrza mieszkania, obowiązujący wewnątrz mieszkania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzministerialny

istniejący, zachodzący w obrębie ministerstwa (resortu); wewnątrzresortowy


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzmolekularny

istniejący, zachodzący w obrębie molekuły


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz molekuły, dotyczący wnętrza molekuły, obowiązujący wewnątrz molekuły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzmuszlowce

podgromada głowonogów; płaszczoobrosłe, pochewkowce, dwuskrzelne


Płaszczoobrosłe, pochewkowce (Coleoidea, z gr. koleos – pochwa miecza + eidos – kształt), dwuskrzelne (Dibranchia), wewnątrzmuszlowce (Endocochlia) – podgromada głowonogów (Cephalopoda) obejmująca gatunki ośmio- i dziesięcioramienne, u których muszla, w różnym stopniu zredukowana, jest całkowicie obrośnięta płaszczem. Pojawiły się w kredzie. Niektóre są uznawane za zwierzęta o wysokim stopniu inteligencji. Wiele gatunków poławia się dla celów konsumpcyjnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wewnątrznabłonkowy

istniejący, zachodzący w obrębie nabłonka


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz nabłonka, dotyczący wnętrza nabłonka, obowiązujący wewnątrz nabłonka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrznaczyniowy

istniejący, zachodzący w obrębie naczyń krwionośnych lub limfatycznych


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrznarządowy

istniejący, zachodzący w obrębie narządu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz narządu, dotyczący wnętrza narządu, obowiązujący wewnątrz narządu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrznerkowy

istniejący, zachodzący w obrębie nerki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz nerki, dotyczący wnętrza nerki, obowiązujący wewnątrz nerki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrznosowy

istniejący, zachodzący w obrębie nosa


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz nosa, dotyczący wnętrza nosa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzobozowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz obozu, dotyczący wnętrza obozu, obowiązujący wewnątrz obozu


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzobwodowy

istniejący, zachodzący w obrębie obwodu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz obwodu, dotyczący wnętrza obwodu, obowiązujący wewnątrz obwodu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzoddziałowy

istniejący, zachodzący w obrębie oddziału


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz oddziału, dotyczący wnętrza oddziału, obowiązujący wewnątrz oddziału


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzokręgowy

istniejący, zachodzący w obrębie okręgu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz okręgu, dotyczący wnętrza okręgu, obowiązujący wewnątrz okręgu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzorganizacyjny

istniejący, zachodzący w obrębie organizacji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz organizacji, dotyczący wnętrza organizacji, obowiązujący wewnątrz organizacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzorganowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz organu, dotyczący wnętrza organu, obowiązujący wewnątrz organu


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzosiedlowy

istniejący, zachodzący w obrębie osiedla


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz osiedla, dotyczący wnętrza osiedla, obowiązujący wewnątrz osiedla


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzotrzewnowy

istniejący, zachodzący w obrębie otrzewnej


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz otrzewnej, dotyczący wnętrza otrzewnej, obowiązujący wewnątrz otrzewnej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzowodniowy

istniejący, zachodzący w obrębie owodni


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz owodni, dotyczący wnętrza owodni, obowiązujący wewnątrz owodni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzpaństwowy

istniejący, zachodzący w obrębie państwa


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz państwa, dotyczący wnętrza państwa, obowiązujący wewnątrz państwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzparafialny

istniejący, zachodzący w obrębie parafii


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz parafii, dotyczący wnętrza parafii, obowiązujący wewnątrz parafii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzparlamentarny

istniejący, zachodzący w obrębie parlamentu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz parlamentu, dotyczący wnętrza parlamentu, obowiązujący wewnątrz parlamentu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzpartyjny

istniejący, zachodzący w obrębie partii; wewnętrznopartyjny


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz partii, dotyczący wnętrza partii, obowiązujący wewnątrz partii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzpasmowy

przymiotnik

 (1.1) odbywający się we wnętrzu pasma, dotyczący wnętrza pasma


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzpałacowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz pałacu, dotyczący wnętrza pałacu, obowiązujący wewnątrz pałacu


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzpęcherzowy

istniejący, zachodzący w obrębie pęcherza


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzplanetarny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz planetaanety, dotyczący wnętrza planetaanety, obowiązujący wewnątrz planetaanety


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzpochodny

1. pochodzący z wewnątrz;
2. w medycynie: spowodowany procesami zachodzącymi wewnątrz organizmu


przymiotnik

 (1.1) pochodzący z wewnątrz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzpokoleniowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonego pokolenia


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzportowy

istniejący, zachodzący w obrębie portu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz portu, dotyczący wnętrza portu, obowiązujący wewnątrz portu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzpowiatowy

istniejący, zachodzący w obrębie powiatu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz powiatu, dotyczący wnętrza powiatu, obowiązujący wewnątrz powiatu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzprzedszkolny

istniejący, zachodzący w obrębie przedszkola


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz przedszkola, dotyczący wnętrza przedszkola, obowiązujący wewnątrz przedszkola


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzprzemysłowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonego przemysłu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz przemysłu, dotyczący wnętrza przemysłu, obowiązujący wewnątrz przemysłu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzpłucny

istniejący, zachodzący w obrębie płuc


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz płuca, dotyczący wnętrza płuca, obowiązujący wewnątrz płuca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzrasowy

istniejący, zachodzący w obrębie określonej rasy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz rasy, dotyczący wnętrza rasy, obowiązujący wewnątrz rasy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzredakcyjny

istniejący, zachodzący w obrębie redakcji


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz redakcji, dotyczący wnętrza redakcji, obowiązujący wewnątrz redakcji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzregionalny

istniejący, zachodzący w obrębie określonego regionu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz regionu, dotyczący wnętrza regionu, obowiązujący wewnątrz regionu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzreligijny

istniejący, zachodzący w obrębie określonej religii


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz religii, dotyczący wnętrza religii, obowiązujący wewnątrz religii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzresortowy

istniejący, zachodzący w obrębie resortu (ministerstwa); wewnątrzministerialny


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzrodzajowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz rodzaju, dotyczący wnętrza rodzaju, obowiązujący wewnątrz rodzaju


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzrodzinny

istniejący, zachodzący w obrębie rodziny


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz rodziny, dotyczący wnętrza rodziny, obowiązujący wewnątrz rodziny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzrządowy

istniejący, zachodzący w obrębie rządu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz rządu, dotyczący wnętrza rządu, obowiązujący wewnątrz rządu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzsejmowy

istniejący, zachodzący w obrębie sejmu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz sejmu, dotyczący wnętrza sejmu, obowiązujący wewnątrz sejmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzsekcyjny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz sekcji, dotyczący wnętrza sekcji, obowiązujący wewnątrz sekcji


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzsercowy

istniejący, zachodzący w obrębie serca


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz serca, dotyczący wnętrza serca, obowiązujący wewnątrz serca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzsieciowy

1. dotyczący połączeń telefonicznych w obrębie jednej sieci;
2. dotyczący pracy komputerów w obrębie jednej sieci


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz sieci, dotyczący wnętrza sieci, obowiązujący wewnątrz sieci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzsklepowy

istniejący, zachodzący w obrębie sklepu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz sklepu, dotyczący wnętrza sklepu, obowiązujący wewnątrz sklepu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzspołeczny

istniejący, zachodzący w obrębie danego społeczeństwa


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzśrodowiskowy

1. istniejący, zachodzący w obrębie jakiejś grupy środowiskowej;
2. charakterystyczny dla zjawisk występujących w obrębie określonego środowiska naturalnego


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzstanowy

istniejący, zachodzący w obrębie stanu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz stanu, dotyczący wnętrza stanu, obowiązujący wewnątrz stanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzstawowy

istniejący, zachodzący w obrębie stawu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz stawu, dotyczący wnętrza stawu, obowiązujący wewnątrz stawu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzstrefowy

istniejący, zachodzący w obrębie danej strefy


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz strefy, dotyczący strefy, obowiązujący w strefie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzstrukturalny

istniejący, zachodzący w obrębie danej struktury


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz struktury, dotyczący wnętrza struktury, obowiązujący wewnątrz struktury


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzsylabowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz sylabowy, dotyczący wnętrza sylabowy, obowiązujący wewnątrz sylabowy


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzsystemowy

istniejący, zachodzący w obrębie danego systemu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz systemu, dotyczący wnętrza systemu, obowiązujący wewnątrz systemu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzszklarniowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz szklarni, dotyczący wnętrza szklarni, obowiązujący wewnątrz szklarni


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzszkolny

istniejący, zachodzący w obrębie szkoły


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz szkoły, dotyczący wnętrza szkoły, obowiązujący wewnątrz szkoły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzszpitalny

istniejący, zachodzący w obrębie szpitala


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz szpitala, dotyczący wnętrza szpitala, obowiązujący wewnątrz szpitala


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrztekstowo

wewnątrztekstowy


Patrz:wewnątrztekstowy

Źródła:

SJP.pl

Wewnątrztekstowy

występujący w obrębie tekstu, wśród zdań tworzących tekst; śródtekstowy


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrztkankowy

istniejący, zachodzący w obrębie tkanki


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz tkanki, dotyczący wnętrza tkanki, obowiązujący wewnątrz tkanki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrztrynitarny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) teol. dziejący się wewnątrz Trójcy Świętej, obowiązujący wewnątrz Trójcy Świętej


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzuczelniany

istniejący, zachodzący w obrębie uczelni


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz uczelni, dotyczący wnętrza uczelni, obowiązujący wewnątrz uczelni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzujęciowy

1. ruch wewnątrzujęciowy - ruch wynikający ze zmiany położenia kamery i odpowiadających im zmian punktu widzenia w danym ujęciu;
2. montaż wewnątrzujęciowy - montaż umożliwiający płynną zmianę ośrodka zainteresowania w obrazie filmowym w jednym ujęciu


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzukładowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dziejący się wewnątrz układu, dotyczący wnętrza układu, obowiązujący wewnątrz układu


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzunijny

istniejący, zachodzący w obrębie unii


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz unii, dotyczący wnętrza unii, obowiązujący wewnątrz unii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzuniwersytecki

istniejący, zachodzący w obrębie uniwersytetu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz uniwersytetu, dotyczący wnętrza uniwersytetu, obowiązujący wewnątrz uniwersytetu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzurzędowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz urzędu, dotyczący wnętrza urzędu, obowiązujący wewnątrz urzędu


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzustny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz ust, dotyczący wnętrza ust, obowiązujący wewnątrz ust


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzustrojowy

istniejący, zachodzący w obrębie danego ustroju


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz ustroju, dotyczący wnętrza ustroju, obowiązujący wewnątrz ustroju


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzuszny

istniejący, zachodzący w obrębie ucha


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz ucha, dotyczący wnętrza ucha, obowiązujący wewnątrz ucha


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwarstwowy

istniejący, zachodzący w obrębie danej warstwy


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzwątrobowy

istniejący, zachodzący w obrębie wątroby


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz wątroby, dotyczący wnętrza wątroby, obowiązujący wewnątrz wątroby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwierszowy

istniejący, zachodzący w obrębie wiersza


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz wiersza, dotyczący wnętrza wiersza, obowiązujący wewnątrz wiersza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwojewódzki

istniejący, zachodzący w obrębie województwa


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz województwa, dotyczący wnętrza województwa, obowiązujący wewnątrz województwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwojskowy

istniejący, zachodzący w obrębie wojska


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz wojska, dotyczący wnętrza wojska, obowiązujący wewnątrz wojska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwspólnotowy

istniejący, zachodzący w obrębie danej wspólnoty


przymiotnik

 (1.1) dziejący się we wspólnocie, dotyczący tylko wspólnoty, obowiązujący we wspólnocie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwydziałowy

istniejący, zachodzący w obrębie danego wydziału


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz wydziału, dotyczący wnętrza wydziału, obowiązujący wewnątrz wydziału


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwydzielniczy

istniejący, zachodzący w gruczołach wydzielania wewnętrznego


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzwyrazowy

istniejący, zachodzący w obrębie danego wyrazu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz wyrazu, dotyczący wnętrza wyrazu, obowiązujący wewnątrz wyrazu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzwyznaniowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz wyznania, dotyczący wnętrza wyznania, obowiązujący wewnątrz wyznania


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzzakonny

istniejący, zachodzący w obrębie zakonu


Źródła:

SJP.pl

Wewnątrzzakładowy

istniejący, zachodzący w obrębie zakładu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz zakładu, dotyczący wnętrza zakładu, obowiązujący wewnątrz zakładu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzzamkowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz zamku, dotyczący wnętrza zamku, obowiązujący wewnątrz zamku


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzzdaniowy

istniejący, zachodzący w obrębie zdania


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz zdania, dotyczący wnętrza zdania, obowiązujący wewnątrz zdania


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzzespołowy

istniejący, zachodzący w obrębie zespołu


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz zespołu, dotyczący wnętrza zespołu, obowiązujący wewnątrz zespołu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzzgłoskowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz zgłoski, dotyczący wnętrza zgłoski, obowiązujący wewnątrz zgłoski


Źródła:

Wiktionary

Wewnątrzżołądkowy

istniejący, zachodzący w obrębie żołądka


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz żołądka, dotyczący wnętrza żołądka, obowiązujący wewnątrz żołądka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnątrzzwiązkowy

istniejący, zachodzący w obrębie danego związku


przymiotnik

 (1.1) dziejący się wewnątrz związku, dotyczący wnętrza związku, obowiązujący wewnątrz związku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wewnętrze

dawniej: wnętrze


Źródła:

SJP.pl

Wewnętrznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący wnętrza, środka; w środku, do środka


Źródła:

Wiktionary

Wewnętrzniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: wewnętrzny


Źródła:

SJP.pl

Wewnętrznojęzykowy

w językoznawstwie: dotyczący wewnętrznej struktury języka; wewnątrzjęzykowy


Źródła:

SJP.pl

Wewnętrznokartlijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wewnętrzną Kartlią, dotyczący Wewnętrznej Kartlii


Źródła:

Wiktionary

Wewnętrznopartyjny

rzadko: istniejący, zachodzący w obrębie partii; wewnątrzpartyjny


Źródła:

SJP.pl

Wewnętrzność

cecha tego, co jest wewnętrzne w stosunku do innych bytów, właściwe czemuś z natury niezależnie od czynników zewnętrznych; immanentność


Źródła:

SJP.pl

Wewnętrzny

potocznie:
1. oddział chorób wewnętrznych w szpitalu; interna;
2. telefon wewnętrzny;
3. numer telefonu wewnętrznego


przymiotnik

 (1.1) taki, który znajduje się wewnątrz czegoś, w środku

 (1.2) taki, który dzieje się w granicach danego kraju

 (1.3) taki, który dotyczy psychiki człowieka; dziejący się w jego psychice

 (1.4) dotyczący relacji pomiędzy elementami jakiegoś zamkniętego układu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Weyssenhoff


Źródła:

Wikipedia

Weź

potocznie: wykrzyknienie wzmacniające przekaz, używane wraz z trybem rozkazującym różnych czasowników, np. weź przestań


Źródła:

SJP.pl

Wezbranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wezbrać.


Wezbranie – wysoki stan wody w rzece, wywołany zwiększonym zasileniem koryta podczas opadów lub roztopów, spiętrzeniem wody spowodowanym zatorem lodowym lub podwyższeniem bazy drenażu w ujściowym odcinku rzeki podczas sztormu. W polskiej terminologii geograficznej wezbrania przynoszące szkody materialne i społeczne nazywa się powodziami.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wezbraniowy

wezbranie


Patrz:wezbranie

Źródła:

SJP.pl

Wezbrany

podniesiony powyżej normalnego poziomu


Źródła:

SJP.pl

Wezera

rzeka w Niemczech


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Niemczech, powstała z połączenia rzek Werry i Fuldy, uchodzi do Morza Północnego;


Wezera (niem. Weser) – rzeka w Niemczech, powstała z połączenia rzek Werry i Fuldy; długość: 733 km (od źródeł Werry), powierzchnia dorzecza: 45,5 tys. km².


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wezerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wezerą, dotyczący Wezery

przymiotnik

 (2.1) daw. wezyrski


Źródła:

Wiktionary

Wezgłówek

dawniej: poduszka lub materacyk pokryte skórą lub ozdobnym materiałem; wezgłowie


Źródła:

SJP.pl

Wezgłowie

1. oparcie łóżka od strony głowy;
2. oparcie pod głowę; podgłówek; zagłówek


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) poprzeczna, zwykle podwyższona ściana łóżka, o którą opiera się poduszkę


Sklepienie – konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, służąca do przykrycia od góry przestrzeni pomieszczenia w budynku (w konstrukcji inżynierskiej), ograniczona murami, łękami, belkami itp. Oparta na kolumnach, filarach, arkadach. Wykonana z kamienia (klińców), cegieł, betonu lub żelbetu i mająca, ze względu na możliwość tworzenia urozmaiconych form, znaczny wpływ na wygląd i architektoniczny wyraz danego pomieszczenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Weżreć

1. o zwierzętach: zjeść; zeżreć;
2. potocznie:
a) zjeść dużo i łapczywie; zeżreć, zszamać, wszamać, wtranżolić, spałaszować, wpałaszować, opędzlować;
b) zużyć jakieś zasoby; zeżreć;
c) wciągnąć coś w głąb i zniszczyć;
d) wchłonąć;
3. weżreć się -
a) wbić się w coś;
b) wgryźć się zębami, kłami itp.;
c) potocznie: rozciągając się na jakimś obszarze, wejść na inny teren; wciąć się;
d) potocznie: wniknąć w głąb czegoś, trawiąc i niszcząc;
e) potocznie: podrażnić, powodując pieczenie lub łzawienie;
f) o myślach, zjawiskach: zostawić trwały, negatywny ślad


Źródła:

SJP.pl

Wezuwian

minerał, zasadowy krzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu; idokraz


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z gromady krzemianów;


Wezuwian (idokraz) – minerał z gromady krzemianów wyspowych, należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych, występuje w bardzo wielu regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od Wezuwiusza, minerał odkryto bowiem w produktach erupcyjnych tego włoskiego wulkanu (A.G. Werner, 1795 r.).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wezuwiański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z Wezuwiuszem, dotyczący Wezuwiusza, leżący nieopodal Wezuwiusza


Źródła:

Wiktionary

Wezuwiusz

wulkan we Włoszech


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wulkan we Włoszech;


Wezuwiusz (łac. Vesuvius, wł. Vesuvio) – wulkan na terenie Włoch, na Półwyspie Apenińskim, nad Zatoką Neapolitańską. Jedyny czynny wulkan leżący bezpośrednio na kontynencie europejskim. Skałą wylewną Wezuwiusza jest lawa aa, której stare potoki leżą na zboczach wulkanu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wezwać

1. przywołać, zobowiązać do przybycia;
2. apelować, domagać się


czasownik przechodni dokonany (ndk. wzywać)

 (1.1) dokonany od|wzywać.

 (1.2) stpol. nazwać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wezwanie

1. przywołać, zobowiązać do przybycia;
2. apelować, domagać się


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wezwać.

 (1.2) pisemny, urzędowy nakaz, pismo wzywające do stawienia się lub dopełnienia formalności itp.

 (1.3) apel, odezwa

 (1.4) daw. nazwa, imię, tytuł



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wezyr

dostojnik państwowy w wielu krajach Wschodu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) najważniejszy urzędnik na dworze kalifów;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wezyrat

1. urząd, godność wezyra;
2. okres sprawowania władzy przez wezyra


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. urząd lub godność wezyra; też: okres sprawowania władzy przez wezyra


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wezyrostwo

urząd wezyra


Źródła:

SJP.pl

Wezyrski

wezyr


Patrz:wezyr

Źródła:

SJP.pl

Wełdkówko

Wełdkówko (do 1945 r. niem. Klein Voldekow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 32 stałych mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Tyczewo.


Źródła:

Wikipedia

Wełdkowo

Wełdkowo (niem. Groß Voldekow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 45 stałych mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Smęcino. Najwyżej położona miejscowość gminy (135 m n.p.m.).


Źródła:

Wikipedia

Wełenka

zdrobnienie od: wełna


Źródła:

SJP.pl

Wełeński

przymiotnik od: Wełna (rzeka, miejscowość)


Źródła:

SJP.pl

Wełgiwać

dawniej: kłamiąc, wmawiać coś komuś


Źródła:

SJP.pl

Wełmice

Wełmice (dawna niem. nazwa Wellmitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Bobrowice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.


Źródła:

Wikipedia

Wełmin

Wełmin – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Strzelce Krajeńskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Wełn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. fala morska

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. D. zob. wełna.


Źródła:

Wiktionary

Wełna

sierść niektórych zwierząt, stanowiąca surowiec włókienniczy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sierść niektórych zwierząt parzystokopytnych, głównie owiec i wielbłądów

 (1.2) włók. kraw. tkanina, wyrób z wełny (1.1)

 (1.3) sztuczny surowiec przypominający wełnę (1.1)

 (1.4) stpol. fala


Wełna – włókno naturalne białkowe uzyskiwane z okrywy włosowej (sierści) owiec i jagniąt. Mianem wełny określa się także sierść takich zwierząt jak lamy, wielbłądy, kozy, króliki i inne, przy czym w międzynarodowych klasyfikacjach towarowych ten rodzaj włókien pochodzenia zwierzęcego klasyfikowany jest jako cienka sierść zwierzęca. Włókno wełniane ma charakterystyczne cechy (karbikowatość, łuskowatość, zawiera lanolinę), dzięki którym nadaje się doskonale do wytwarzania wysokiej jakości wyrobów włókienniczych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wełniaczek

rodzaj nietoperzy z rodziny mroczkowatych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wełniak


Wełniaczek (Kerivoula) – rodzaj ssaków z podrodziny wełniaczków (Kerivoulinae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wełniak

1. gatunek małej małpy
2. wysokie drzewo z rodziny wełniakowatych; serecznik
3. rodzaj tkaniny
4. strój z wełniaku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gruba tkanina samodziałowa tkana zwykle w barwne pasy

 (1.2) wyrób z grubej tkaniny samodziałowej

 (1.3) syst. dendr. nazwa systematyczna|Bombax|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny ślazowatych, obejmujący osiem gatunków;

 (1.4) dendr. drzewo z rodzaju wełniak (1.3)


Wełniak, wełnik (Lagothrix) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wełniakowate

rodzina z klasy dwuliściennych obejmująca około 200 gatunków roślin drzewiastych rosnących w krajach tropikalnych, głównie w Ameryce Południowej


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wełniakowaty

o cechach wełniakowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Wełniakowe

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Bombacoideae|Burnett|ref=tak., podrodzina roślin w obrębie rodziny ślazowatych;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Wełnianeczka

roślina z rodziny turzycowatych


Wełnianeczka (Trichophorum L.) – rodzaj roślin z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Należy do niego 10–21 gatunków. Zasięg obejmuje obszary okołobiegunowe na półkuli północnej, sięgając do strefy klimatu umiarkowanego oraz pasm górskich w południowo-wschodniej Azji i Andów na kontynentach amerykańskich. W Polsce występują dwa gatunki: wełnianeczka alpejska T. alpinum i wełnianeczka darniowa T. cespitosum.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wełnianka

rodzaj z rodziny turzycowatych - rośliny podobne do traw; wełnica


Wełnianka (Eriophorum) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych. Należy tu około 25 gatunków występujących głównie w strefie klimatu chłodnego i arktycznego oraz na terenach górskich półkuli północnej. Do polskiej flory należą cztery gatunki: wełnianka delikatna (E. gracile), pochwowata (E. vaginatum), szerokolistna (E. latifolium) i wąskolistna (E. angustifolium).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wełniankowy

wełnianka, np. mszar wełniankowy


Źródła:

SJP.pl

Wełniany

przymiotnik

 (1.1) wykonany z wełny


Źródła:

Wiktionary

Wełnica

1. rodzaj z rodziny turzycowatych - rośliny podobne do traw; wełnianka;
2. materiał wełniany


2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wełnin

Wełnin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Solec-Zdrój.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

Wikipedia

Wełnistoręki

krab wełnistoręki - gatunek kraba z rodziny Varunidae; krab wełnistoszczypcy


Źródła:

SJP.pl

Wełnistoszczypcy

krab wełnistoszczypcy - gatunek kraba z rodziny Varunidae; krab wełnistoręki


Źródła:

SJP.pl

Wełnistowłosy

o sierści, rzadziej włosach: przypominający wełnę owiec


Źródła:

SJP.pl

Wełnisty

1. o zwierzętach: porosły wełną, hodowany dla wełny;
2. podobny do wełny np. owiec; kędzierzawy, skręcony, splątany;
3. przypominający puszyste kłęby nieprzędzonej wełny; kłębiasty, pierzasty


przymiotnik

 (1.1) porosły wełną


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Wełnodajny

dający wełnę, dostarczający wełny


Źródła:

SJP.pl

Wełnomierz

przyrząd do mierzenia grubości włosa wełny albo tkaniny wełnianej; eriometr


Źródła:

SJP.pl

Wełnonośny

obfitujący w wełnę; dostarczający wełny


Źródła:

SJP.pl

Wełnopodobny

mający niektóre właściwości wełny; przypominający wełnę


Źródła:

SJP.pl

Wełnowcowate

rodzina niewielkich owadów z podrzędu pluskwiaków równoskrzydłych; wyspecjalizowane pasożyty roślin


Wełnowcowate, czerwce mączyste (Pseudococcidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków. Samice i larwy czerwców z tej rodziny mają ciało pokryte woskowatą wydzieliną.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Wełnowcowaty

o cechach wełnowcowatych (rodzina owadów)


Źródła:

SJP.pl

Wełnowczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Wełnowca


Źródła:

Wiktionary

Wełnowczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Wełnowca


Źródła:

Wiktionary

Wełnowiec

owad z rzędu pluskwiaków, szkodnik roślin doniczkowych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Katowic;


Wełnowiec (niem. Ignatzdorf, Hohenlohehütte) – część Katowic, położona w północnym rejonie miasta, na Wzgórzach Chorzowskich, na obszarze dzielnicy Wełnowiec-Józefowiec.

Jego początki sięgają XVII wieku, z czego jako osadę pierwszy raz Wełnowiec wzmiankowano w 1739 roku. Pod koniec XVIII wieku zaczęła się rozwijać na obszarze Wełnowca działalność przemysłowa – najpierw górnictwo węgla kamiennego, a potem hutnictwo żelaza i cynku. W latach 70. XIX wieku wybudowano hutę cynku „Hohenlohe” (późniejsze Zakłady Cynkowe „Silesia” w Katowicach), która od 1905 roku była w zarządzie spółki Hohenlohe-Werke, potem zaś powstały inne zakłady przemysłowe, w tym FASING i OPTA. W 1924 roku powstała gmina Wełnowiec, do której włączono Józefowiec i kolonie: Agnieszka, Alfred i Fryderyka. W 1951 roku gmina Wełnowiec stała się częścią Katowic, a od 1991 roku Wełnowiec stanowi część dzielnicy Wełnowiec-Józefowiec.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wełnowiecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Wełnowca, związany z Wełnowcem


Źródła:

Wiktionary

Wełpin

Wełpin – (niem. 1942-1945 Welpen) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Lubiewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 188 mieszkańców. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Lubiewo.


Źródła:

Wikipedia

Wełtawa

rzeka w Czechach


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Czechach, lewobrzeżny dopływ Łaby;


Wełtawa (cz. Vltava, niem. Moldau) – najdłuższa rzeka w granicach Czech, lewy, największy dopływ Łaby. Długość – 435 km, powierzchnia zlewni – 28 tys. km².


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Wełtawski

Wełtawa


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wełtawą, dotyczący Wełtawy


Patrz:Wełtawa

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary