Cz

1. połączenie liter oznaczające spółgłoskę "cz";
2. spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, bezdźwięczna, twarda, zwarto-szczelinowa


dwuznak

 (1.1) jęz. dwuznak polski oznaczający fonem IPA2|t͡ʃ.;


Cz (Cz, cz) – dwuznak składający się z liter C i Z. W pisowni polskiej najczęściej oznacza dźwięk spółgłoski zwarto-szczelinowej zadziąsłowej bezdźwięcznej oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [t͡ʂ].


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cz-Wa

skrót, rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) = geogr. Częstochowa


Źródła:

Wiktionary

Cz.

skrót od: część


skrót

 (1.1) = część


Język czeski (cz. český jazyk, čeština [ˈt͡ʃɛʃcɪna]) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Najbliżej spokrewniony jest ze słowackim, a w dalszej kolejności również z polskim, kaszubskim oraz łużyckimi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cza-Cza

południowoamerykański taniec towarzyski; cha-cha


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) choreogr. południowoamerykański szybki taniec rozpowszechniony obecnie na całym świecie;

 (1.2) muz. muzyka do cza-czy (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czaban

dawniej: pasterz owiec lub wołów


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. pasterz owiec lub wołów

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) daw. zootechn. duży baran lub wół


Czaban, caban (tur. çoban, rum. cioban, rus. чабан) – nazwa pasterza owiec lub wołów w Rumunii, Mołdawii, na Węgrzech oraz w części Ukrainy, a także u ludów Kaukazu i Azji Środkowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czabanek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. zdrobn. od: czaban


Źródła:

Wiktionary

Czabański

czaban


Patrz:czaban

Źródła:

SJP.pl

Czabarówka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego;


Czabarówka – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Czabarówka, położony na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie kopyczynieckim województwa tarnopolskiego. W lutym 1940 NKWD zesłało na Syberię 24 polskie rodziny (72 osoby). Aresztowało także kierownika szkoły Franciszka Hołubowicza. W 1941 Ukraińska Policja Pomocnicza wywiozła do getta tutejszych Żydów, mordując kilku z nich. W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 22 Polaków.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cząber

1. roślina zielna z rodziny jasnotowatych;
2. cząber ogrodowy - gatunek cząbru o aromatycznych liściach;
3. przyprawa z tej rośliny


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Satureja|ref=tak., rodzaj aromatycznych roślin rocznych i wieloletnich o bladoliliowych lub białawych kwiatach i lancetowatych liściach; używanych jako przyprawa i do wyrobu leków;

 (1.2) kulin. przyprawa z cząbru ogrodowego

 (1.3) stpol. zob. comber. (mięso z części grzbietowej)

 (1.4) reg. zob. babski comber.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cząberek

wieloletnia roślina z rodziny jasnotowatych, stosowana w przemyśle kosmetycznym, ziołolecznictwie i jako przyprawa; macierzanka piaskowa, tymianek wąskolistny


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od cząber


Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny jasnotowatych. Inne nazwy: cząberek, tymianek wąskolistny, dzięcielnica. Występuje w Europie i na Syberii. W Polsce jest pospolity na całym niżu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cząbr

dawniej: cząber (roślina zielna)


Źródła:

SJP.pl

Cząbrowy

cząber


Patrz:cząber

Źródła:

SJP.pl

Czaca

dawniej: Czadca - miasto na Słowacji


Czadca (dawniej: Czaca; słow. Čadca, do 1927 także: Čaca; niem. Tschadsa; węg. Csaca, Csáca) – miasto powiatowe w północnej Słowacji, w kraju żylińskim, w historycznym regionie Kysuce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czacha

pospolicie:
1. czaszka;
2. głowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od czaszka


Czacha – skała we wsi Trzebniów, w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa. Znajduje się w lesie po zachodniej stronie drogi z Trzebniowa do Ludwinowa. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Częstochowskiej.

Czacha znajduje się w lesie na stoku wzniesienia Góra. Można do niej dojść odchodzącym od tej drogi czerwonym Szlakiem Orlich Gniazd i szlakiem rowerowym (Siedlecka Droga). Na pierwszym obniżeniu za wzniesieniem odchodzi od niego w lewo polna, piaszczysta droga. W odległości około 250 m od jej początku po jej lewej stronie znajduje się niewidoczny z drogi Biały Murek, a około 100 m wyżej Mechata i Czacha.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czacharka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka mongolskiej grupy etnicznej, posługującej się dialektem czacharskim i zamieszkującej Mongolię Wewnętrzną


Źródła:

Wiktionary

Czachlik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. koszula płócienna, zwłaszcza noszona przez kobiety


Źródła:

Wiktionary

Czachor

nazwisko


Czachor (forma żeńska: Czachor, Czachorowa; liczba mnoga: Czachorowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwało 1779 osób o tym nazwisku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czachorowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2

Źródła:

Wikipedia

Czachorowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czachórski

nazwisko


Osoby o nazwisku Czachórski:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czachówek

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa

Źródła:

Wikipedia

Czachowo

Miejscowości w Polsce:

Zobacz też: Czachów


Źródła:

Wikipedia

Czachowski

nazwisko


Osoby o nazwisku Czachowski:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od czat


Źródła:

Wiktionary

Czacki

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czacza

1. gruziński napój alkoholowy z wytłoków winogronowych;
2. w potocznym wyrażeniu: ktoś kuma (skumał) czaczę - ktoś rozumie (zrozumiał), o co chodzi


Czacza (gruz. ჭაჭა) – gruziński alkohol produkowany z wytłoków winogronowych.

Czacza stanowi odpowiednik włoskiej grappy. Napój zawiera 40–50% alkoholu (czasami do 60%).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaczkowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaczów

Czaczów (j. łemkowski Чачів) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łabowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.


Źródła:

Wikipedia

Czad

1. tlenek węgla;
2. woń spalenizny; swąd;
3. potocznie: uczucie radości, euforii lub ekscytacji; również określenie doskonałej rozrywki


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w środkowej Afryce ze stolicą w Ndżamenie;

 (1.2) geogr. zanikające jezioro w Afryce na pograniczu Nigerii, Nigeru, Kamerunu i Czadu (1.1);


Czad (fr. Tchad, arab. ‏تشاد‎), oficjalnie Republika Czadu (fr. République du Tchad, arab. ‏جمهوريّة تشاد‎, trb. Jumhuriyat Tashad) – państwo śródlądowe w środkowej Afryce. Graniczy od północy z Libią, od wschodu z Sudanem, od południa z Republiką Środkowoafrykańską, od południowego zachodu z Kamerunem i Nigerią, a od zachodu z Nigrem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czadca

miasto na Słowacji


Czadca (dawniej: Czaca; słow. Čadca, do 1927 także: Čaca; niem. Tschadsa; węg. Csaca, Csáca) – miasto powiatowe w północnej Słowacji, w kraju żylińskim, w historycznym regionie Kysuce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czadecki

Czadca


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Czadcą, dotyczący Czadcy


Patrz:Czadca

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czaderski

1. potocznie: pełen siły i dynamiki, zwłaszcza w odniesieniu do muzyki rockowej; ekscytujący, odjazdowy, czadowy;
2. w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; czadowy, odjazdowy, zarąbisty


przymiotnik

 (1.1) młodz. wspaniały


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czadersko

przysłówek

 (1.1) młodz. wspaniale


Źródła:

Wiktionary

Czaderskość

czaderski; odlotowość, bombowość, superowość


Źródła:

SJP.pl

Czadnia

wylot pieca hutniczego z urządzeniem do chwytania gazów


Źródła:

SJP.pl

Czadnica

urządzenie do wytwarzania gazu z węgla, drzewa, koksu lub torfu przez niezupełne spalanie; gazogenerator; gazownica


Źródła:

SJP.pl

Czadnicowy

przymiotnik od: czadnica


Źródła:

SJP.pl

Czador

ubranie muzułmanek osłaniające całą postać; czadra


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zasłaniający prawie całe ciało poza twarzą, tradycyjny strój noszony przez kobiety głównie w Iranie, którego noszenie jest jedną z form przestrzegania hidżabu;


Czador (pers. ‏چادر‎) – zewnętrzny strój, noszony przez kobiety; jest to jedna z form przestrzegania hidżabu, czyli muzułmańskich zasad ubierania się, wywiedzionych z Koranu. Jest to tradycyjny strój noszony przez kobiety w Iranie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czadówa

1. potocznie: emocje, podniecenie, zwłaszcza podczas koncertu rockowego; czad;
2. w gwarze uczniowskiej:
a) odpytywanie na lekcji;
b) nieporządek, nieład, bałagan


Źródła:

SJP.pl

Czadować

potocznie: grać głośno, porywająco, z zapałem na jakimś instrumencie, jakąś muzykę; dawać czadu


Źródła:

SJP.pl

Czadowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|czadować.


Źródła:

Wiktionary

Czadowo

przysłówek

 (1.1) pot. muz. z mocnym brzmieniem

 (1.2) młodz. wspaniale


Źródła:

Wiktionary

Czadowość

czadowy; czaderskość, odlotowość, bombowość, superowość


Źródła:

SJP.pl

Czadowy

1. związany z czadem, trującym gazem lub gryzącym dymem;
2. potocznie: pełen siły i dynamiki, zwłaszcza w odniesieniu do muzyki rockowej; ekscytujący, odjazdowy, czaderski;
3. w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; czaderski, odjazdowy, zarąbisty


przymiotnik

 (1.1) związany z czadem, odnoszący się do czadu

 (1.2) młodz. muz. rytmiczny

 (1.3) młodz. wspaniały


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czadra

ubranie muzułmanek osłaniające całą postać; czador


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. ubranie kobiet muzułmańskich okrywające całą figurę, z otworami na oczy lub twarz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czadu

w gwarze młodzieżowej: słowo zachęcające do głośnego, szybkiego grania (w odniesieniu do zespołów muzycznych) lub w ogóle do zrobienia czegoś w najwyższym stopniu, aby dostarczyć słuchaczom, widzom możliwie największych doznań; często w zwrocie "dać czadu"


Źródła:

SJP.pl

Czadyjczyk

obywatel Czadu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Czadu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czadyjka

obywatelka Czadu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Czadu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czadyjski

związany z Czadem


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Czad


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czadzić

1. potocznie: chwalić kogoś bezpodstawnie, przypochlebiać się komuś; kadzić;
2. wytwarzać czad;
3. środowiskowo: śmierdzieć;
4. środowiskowo: narkotyzować się;
5. środowiskowo: głośno i energicznie grać na instrumencie; dawać czadu;
6. potocznie: wydalać gazy powstające w jelitach na skutek trawienia


Źródła:

SJP.pl

Czadzieć

ulegać działaniu czadu


Źródła:

SJP.pl

Czadzki

przymiotnik od: Czad (państwo w Afryce); czadyjski


Źródła:

SJP.pl

Czaga

gatunek grzyba z rodziny szczecinkowcowatych; chaga, huba brzozowa, błyskoporek podkorowy


Źródła:

SJP.pl

Czagatajski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Czagatajem, dotyczący Czagataja (syna Czyngis-Chana)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język czagatajski;


Źródła:

Wiktionary

Czagra

rodzaj ptaków z rodziny dzierzbików


Źródła:

SJP.pl

Czahar

regionalne określenie zarośli rosnących na podmokłych gruntach


Chahar – dawna chińska prowincja, istniejąca w latach 1928–1952.

Po rewolucji Xinhai i proklamowaniu w Chinach republiki pozostałe pod władzą rządu w Pekinie tereny mongolskie (tzw. Mongolia Wewnętrzna) podzielono w 1914 roku na trzy specjalne regiony administracyjne: Rehe, Chahar i Suiyuan.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czahary

podmokły grunt porośnięty krzakami i niskopiennymi drzewami


Czahary (ukr. Чагарі) – wieś na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim.

Do 2020 w rejonie husiatyńskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaić

1. slangowo: sprawdzać kogoś lub coś; obczajać;
2. czaić się:
a) ukrywać się z zamiarem napaści;
b) o czymś niebezpiecznym: zbliżać się niepostrzeżenie, ukrywać się gdzieś


czasownik przechodni niedokonany (dk. zaczaić)

 (1.1) slang. przen. rozumieć, co się mówi

czasownik zwrotny niedokonany czaić się

 (2.1) czekać / oczekiwać na kogoś w ukryciu

 (2.2) slang. przen. wahać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czaicki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czaik

czaik wiosenny, czaik jesienny - gatunki pająka z rodziny kwadratnikowatych


Źródła:

SJP.pl

Czaiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czaj

bardzo mocna herbata


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. lub środ. herbata

 (1.2) gwara. więz. bardzo mocna herbata pita w celu odurzenia, często z dodatkiem tytoniu lub lekarstw

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: czaić


Herbata – napar przyrządzany z liści i pąków grupy roślin, nazywanych tą samą nazwą, należących do rodzaju kamelia (Camellia). Rośliny te są do siebie podobne, traktowane jako odrębne gatunki lub odmiany jednego gatunku – herbaty chińskiej (Camellia sinensis). Dawniej zaliczano je do rodzaju Thea, różnią się od innych kamelii zawartością substancji swoistych i kilkoma drobnymi cechami morfologicznymi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czaja

nazwisko polskie


Rzeki:

Osoby o nazwisku Czaja:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czająco

niepostrzeżenie, w ukryciu, z zamiarem napaści


Źródła:

SJP.pl

Czajchana

herbaciarnia, knajpka urządzona we wschodnim stylu


Źródła:

SJP.pl

Czajczy

przymiotnik od: czajka (ptak z rodziny siewkowatych)


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do czajki

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący czajki, związany z czajką


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czajczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czajęcice

Miejscowość w Polsce

Wg TERYT jest 1

Inne


Źródła:

Wikipedia

Czajenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|czaić.


Źródła:

Wiktionary

Czajewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czajewszczyzna

wieś w Polsce


Czajewszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Jeleniewo.

Wieś Czajewszczyzna istniała w 1791 roku.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Na północ od wsi znajduje się Jezioro Kopane, na południowym zachodzie jeziora Jegłówek, Szurpiły.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 655.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czajka

1. ptak wodny z rodziny siewek;
2. dawna, bardzo zwrotna łódź kozacka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Vanellus vanellus|ref=tak., europejski i azjatycki ptak wędrowny z charakterystycznym czubkiem na głowie;

 (1.2) hist. żegl. łódź kozacka;

 (1.3) hist. mot. radziecka limuzyna marki GAZ-13 Czajka lub GAZ-14 Czajka


Ptaki

Osoby


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czajków

nazwisko


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czajkować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) rzad. wydawać głos właściwy czajce


Źródła:

Wiktionary

Czajkowo

Czajkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Gostyń.

Wieś Czaykowo położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Czajkowo należało do okręgu gostyńskiego tego powiatu i stanowiło część majątku Podrzyce, którego właścicielem była wówczas (1846) Wąsierska. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 164 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 19 dymów (domostw).


Źródła:

Wikipedia

Czajkowski

Czajków


Osoby noszące to nazwisko:


Patrz:Czajków

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czajniczek

zdrobnienie od: czajnik


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: czajnik

 (1.2) mały czajnik, np. do zaparzania herbaty


Czajnik, imbryk – naczynie kuchenne służące zazwyczaj do gotowania wody.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czajnik

zakryte naczynie z lejkowatym zakończeniem, służące do gotowania wody na herbatę; imbryk


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. zamknięte od góry naczynie z dziobkiem służące do podgrzewania wody;

 (1.2) gw-pl|Kraków. przen. głowa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. przen. karciany gracz, zbyt długo zastanawiający się


Czajnik, imbryk – naczynie kuchenne służące zazwyczaj do gotowania wody.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czajnikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z czajnikiem, dotyczący czajnika


Źródła:

Wiktionary

Czajowice

Czajowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Czajtja

świątynia buddyjska w kształcie wydłużonej sali, przedzielonej rzędami kolumn


Źródła:

SJP.pl

Czak

ułańska czapka


Źródła:

SJP.pl

Czakalaka

rodzaj ptaków z rodziny czubaczy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. afrykańska potrawa ze strączkami i warzywami


Czakalaka północna (Ortalis vetula) – gatunek dużego ptaka z rodziny czubaczy (Cracidae), występujący w Ameryce Północnej – od skrajnego południa USA po Kostarykę. Nie jest zagrożony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czakan

czekan;
1. przyrząd alpinistyczny
2. dawna broń używana do rozbijania zbroi przeciwnika
3. czeski lub węgierski ludowy instrument muzyczny, rodzaj fletu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dawna pisownia słowa: czekan


Czakan (tadż. чакан), czakanduzi (tadż. чакандӯзӣ) – tradycyjna sztuka haftu polegająca na wyszywaniu kolorowymi nićmi ozdób, kwiatów i symboli na bawełnianych lub jedwabnych tkaninach, szeroko rozpowszechniona wśród kobiet i dziewcząt w Tadżykistanie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czako

ułańska czapka


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wojskowa czapka, wysoka i bardzo sztywna, używana od końca XVIII wieku;


Czako (z węg. csákó) – rodzaj wysokiej, sztywnej czapki wojskowej używanej od końca XVIII do początków XX wieku. Współcześnie w niektórych państwach wykorzystywane jeszcze w oddziałach reprezentacyjnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czakra

w filozofii indyjskiej: jedno z centrów energetycznych mające wpływ na zdrowie fizyczne, mentalne, emocjonalne lub duchowe człowieka; czakram; ćakra


Ćakra, czakra, czakram (sanskryt: ćakra „koło”, „okrąg”) – jeden z wielu ośrodków psychiczno-energetycznych w ciele, ważnych w okultystycznych praktykach fizjologicznych niektórych odmian hinduizmu i buddyzmu. Czakry wykorzystywane są w różnych starożytnych praktykach medytacyjnych, określanych zbiorczo jako tantra. Są to miejsca, gdzie krzyżuje się wiele kanałów energetycznych (nadi) i gromadzi się energia prana. Ośrodek ten odbiera, magazynuje i promieniuje energię o wibracji właściwej dla swojej funkcji (zob. ćakry główne), która konieczna jest do życia istot (w szczególności ludzi). Rozwijanie ćakr prowadzi do rozwoju wewnętrznego i duchowego wyzwolenia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czakram

w filozofii indyjskiej: jedno z centrów energetycznych mające wpływ na zdrowie fizyczne, mentalne, emocjonalne lub duchowe człowieka; czakra; ćakra


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeden z rodzajów broni miotanej pochodzący z Indii

 (1.2) indyjska moneta

 (1.3) (w filozofii indyjskiej) jedno z centrów energetycznych w ciele człowieka, mające wpływ na jego zdrowie fizyczne, umysłowe, emocjonalne lub duchowe

 (1.4) (w filozofii i mistyce hinduskiej) jedno z centrów energetycznych umiejscowionych w skorupie ziemskiej


Ćakra, czakra, czakram (sanskryt: ćakra „koło”, „okrąg”) – jeden z wielu ośrodków psychiczno-energetycznych w ciele, ważnych w okultystycznych praktykach fizjologicznych niektórych odmian hinduizmu i buddyzmu. Czakry wykorzystywane są w różnych starożytnych praktykach medytacyjnych, określanych zbiorczo jako tantra. Są to miejsca, gdzie krzyżuje się wiele kanałów energetycznych (nadi) i gromadzi się energia prana. Ośrodek ten odbiera, magazynuje i promieniuje energię o wibracji właściwej dla swojej funkcji (zob. ćakry główne), która konieczna jest do życia istot (w szczególności ludzi). Rozwijanie ćakr prowadzi do rozwoju wewnętrznego i duchowego wyzwolenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czamalalski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Czamalalami, dotyczący Czamalalów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język czamalalski;


Źródła:

Wiktionary

Czamaninek

Czamaninek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Topólka.


Źródła:

Wikipedia

Czamara

szlachecki ubiór męski; czamarka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kraw. męskie ubranie wierzchnie

 (1.2) hist. kraw. podszyte futrem wierzchnie ubranie purpuratów polskich w XVI w.


Czamara (pers. dżamera, czamera, niem. Tschamare z arab. samur - kożuch) – męskie okrycie wierzchnie pochodzenia węgierskiego, noszone od XVI wieku.

Sięgająca do bioder lub połowy ud w kroju zbliżonym do kontusza, podbijana futrem, z długimi, prostymi, wąskimi rękawami, wykładanym, wąskim, wysokim kołnierzem, ozdobnymi guzikami i szamerunkami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czamarka

szlachecki ubiór męski; czamara


Źródła:

SJP.pl

Czambo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwara. uczn. głowa


Źródła:

Wiktionary

Czambulik

zdrobnienie od: czambuł


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od czambuł


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czambuł

dawniej:
1. zbrojny oddział tatarski;
2. najazd tatarski; dziś żywe w wyrażeniu: w czambuł - ogólnie, w całości, bez wyjątku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. wydzielony zbrojny oddział tatarski, działający samodzielnie na obcym terytorium, niszczycielski zagon jazdy tatarskiej;

 (1.2) hist. niespodziewana, krótkotrwała wyprawa wojenna Tatarów


Czambuł (tur. czapuł – zagon) – specjalnie wydzielony oddział Tatarów, którego zadaniem było – w oderwaniu od sił głównych – dokonywanie zagonu w głębi terytorium nieprzyjaciela celem zdezorganizowania zaplecza i odwrócenia uwagi od działań własnych sił głównych, a także zagarnięcia zdobyczy, przede wszystkim jasyru.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czamijka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka ludu zamieszkującego obszar historycznego państwa Czampy, leżącej na obszarze dzisiejszego środkowego i południowego Wietnamu


Źródła:

Wiktionary

Czamlet

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. tkanina jedwabna


Źródła:

Wiktionary

Czamowie

naród zamieszkujący Czampę


Czamowie (wiet. người Chăm) – naród zamieszkujący Czampę (państwo historyczne istniejące od II do XIX wieku na terenie obecnego Wietnamu), obecnie mniejszość etniczna zamieszkująca w Wietnamie (133 tys.), Kambodży (317 tys.), Malezji (10 tys.) i Tajlandii (4 tys.). Kilka tysięcy Czamów jest także rozproszone po świecie, głównie w USA i Francji. Posługują się językiem czamskim, należącym do grupy malajsko-polinezyjskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czampa

historyczne państwo istniejące na terenie obecnego Wietnamu Środkowego od II do XIX wieku


Czampa, wiet. Chăm Pa – ogólna nazwa państwa lub raczej powiązanych ze sobą państw ludu Czamów, istniejących na obszarze dzisiejszego środkowego i południowego Wietnamu, od przełęczy Ngang (zwanej również Bramą Annamu) po skraj delty Mekongu, między II a XVII w. n.e.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czamski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Czamami, dotyczący Czamów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język czamski;


Źródła:

Wiktionary

Czamu

zaimek pytajny

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. czemu, dlaczego


Źródła:

Wiktionary

Czan

chińska odmiana buddyzmu, w Japonii znana jako zen; chan



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czanciang

miasto w Chinach; Zhanjiang


Zhanjiang (chiń. 湛江; pinyin Zhànjiāng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, port przeładunkowy nad Morzem Południowochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 729 140. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 571 367 mieszkańców. W mieście znajduje się baza marynarki wojennej i stacja łączności satelitarnej. Ośrodek przemysłu chemicznego, spożywczego, stoczniowego, maszynowego, samochodowego, włókienniczego i elektronicznego; w Zhanjiang hoduje się perłopławy. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Beihai.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czandi

rodzaj świątyni spotykany na Jawie i Bali; tjandi, candi


Czandi (candi) – rodzaj bogato zdobionej rzeźbami świątyni hinduistycznej lub buddyjskiej na Jawie i Bali.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czangciakou

miasto w Chinach; Zhangjiakou


Zhangjiakou, dawniej Kałgan (chiń. 张家口; pinyin Zhāngjiākǒu; mong. ᠬᠠᠭᠠᠯᠭᠠᠨ) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Hebei, na północny zachód od Pekinu. W 2010 liczba mieszkańców miasta wynosiła 857 555. Prefektura miejska w 1999 liczyła 4 436 907 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czangczou

[czytaj: CZANKczoł] miasto w Chinach; Changzhou



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czangczun

miasto w Chinach; Changchun


Changchun (chiń. upr. 长春; chiń. trad. 長春; pinyin Chángchūn; dosł. „Długa Wiosna”) – miasto w północno-wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Jilin. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 2 813 245, zaś cały zespół miejski w 1999 roku liczył 7 025 921 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czangkajszekowiec

zwolennik Czang Kaj-szeka (Chiang Kai-sheka), polityka chińskiego


Źródła:

SJP.pl

Czangsing

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. drugi, młodszy wiek lopingu (późnego permu), trwający 253,8 – 251 milionów lat temu;


Czangsing (chiń. 长兴; pinyin Chángxìng)


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Czangsza

miasto w Chinach; Changsha


Changsha (chiń. upr. 长沙; chiń. trad. 長沙; pinyin Chángshā) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Hunan, port nad rzeką Xiang Jiang (uchodzi do jeziora Dongting Hu).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaniec

wieś w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) wieś w Polsce;


Czaniec – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Porąbka, nad rzeką Sołą, u podnóży Beskidu Andrychowskiego (wschodnia część Beskidu Małego). Założona w średniowieczu w Księstwie Oświęcimskim wieś z czasem straciła swą samodzielność stając się częścią majątku ziemskiego i folwarku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czanka

drążek metalowy u munsztuka końskiego


Źródła:

SJP.pl

Czantecki

Czaniec


Patrz:Czaniec

Źródła:

SJP.pl

Czantoria

woda mineralna


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. góra w Beskidzie Śląskim;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czao

państwo w starożytnych Chinach; Zhao


Źródła:

SJP.pl

Czapa

1. duża czapka
2. pospolicie: kara śmierci


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: czapka

 (1.2) warmia. człowiek wybitnie niezdarny, ciamajda

 (1.3) gwara. przestępcza głowa, czaszka

 (1.4) gwara. przestępcza kara śmierci, wyrok śmierci

 (1.5) gwara. konspiracyjno-partyzancka rozstrzelanie

 (1.6) roln. słomiane przykrycie tradycyjnego ula

 (1.7) geol. warstwa mineralna bądź gazowa w górnej części jakiegoś złoża

 (1.8) geogr. zob. czapa lodowa.

 (1.9) bud. zob. czapa kominowa.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cząpać

czasownik niedokonany (dk. cząpnąć)

 (1.1) gw-pl|Poznań. kucać


Źródła:

Wiktionary

Czapajew

nazwisko rosyjskie, np. Wasilij Iwanowicz Czapajew (1887 - 1919) rosyjski i radziecki bohater wojskowy, symboliczna postać wielu dowcipów rosyjskich



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapajewsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie samarskim, nad rzeką Czapajewką dopływem Wołgi;


Czapajewsk (ros. Чапаевск, do 1918 Iwaszczenkowo, ros. Иващенково, w latach 1918–1929 Trock, ros. Троцк) – miasto w Rosji, w obwodzie samarskim, nad rzeką Czapajewką, dopływem Wołgi.

Powstało wokół zakładów produkujących materiały wybuchowe. Prawa miejskie otrzymało w 1919.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cząpanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cząpać.


Źródła:

Wiktionary

Czapati

rodzaj indyjskiego chleba pszennego; chapati, ćapati, ciapata


rzeczownik

 (1.1) kulin. zob. ćapati.


Ćapati, czapati lub chapati (marathi: पोळी (poli), चपाती (ćapati), hindi: चपाती, urdu: چپاتی, wymowa IPA: cəpa:t̪i) – okrągłe cienkie placuszki z przaśnego ciasta z mąki pszennej; podstawa kuchni w południowej Azji, zwłaszcza w Indiach i Pakistanie oraz wschodniej Afryce. Wykonane są z mąki pszennej, wody i soli. Ćapati piecze się na gorącym kamieniu lub na wypukłym metalowym naczyniu tava. Na koniec trzyma się przez chwilę nad wolnym ogniem, aż na powierzchni placuszka utworzą się rumiane bąble. Placki smaruje się sklarowanym masłem ghee. Ćapati używa się jako sztućców, nabierając nimi jedzoną potrawę.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czapczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czapczysko

zgrubienie od: czapka


Źródła:

SJP.pl

Czapeczka

1. mała czapka
2. szczytowa warstwa komórek miękiszowych korzenia ułatwiająca jego wciskanie się w głąb podłoża


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: czapka

 (1.2) mała czapka

 (1.3) bot. szczytowa warstwa komórek miękiszowych korzenia rośliny, dzięki której korzeń łatwiej wciska się w podłoże

 (1.4) biol. rodzaj modyfikacji RNA;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czapeczkowaty

przypominający kształtem małą czapkę


Źródła:

SJP.pl

Czapeczkowy

1. czapeczka;
2. petrel czapeczkowy - gatunek ptaka z rodziny burzykowatych;
3. lutung czapeczkowy - gatunek ssaka naczelnego z rodziny koczkodanowatych


Źródła:

SJP.pl

Czapek

rodzaj nakrycia głowy bez ronda, często z daszkiem


Czapek, Čapek:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapelka

gatunek ptaka z rodziny czaplowatych


2 cieki w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapelski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapetka

rodzaj roślin z rodziny mirtowatych


Czapetka (Syzygium Gaertn.) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych. Należy do niego 400–500 do ponad tysiąca gatunków roślin pochodzących z tropikalnych i subtropikalnych obszarów Afryki, Azji Południowo-Wschodniej i Australii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. męskie nakrycie głowy


Źródła:

Wiktionary

Czapierzasty

rozcapierzony; szeroko rozpostarty


Źródła:

SJP.pl

Czapierzyć

czapierzyć się - sterczeć, rozpościerać się na różne strony


Źródła:

SJP.pl

Czapiewice

Czapiewice (kaszub. Czôpiewice, niem. Czapiewitz, dawniej Reinwasser, Czystepole) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Brusy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

We wsi funkcjonuje sześcioklasowa szkoła podstawowa.

Według danych z 2011 roku miejscowość zamieszkiwało 259 osób.

W obszar wsi wchodzą:


Źródła:

Wikipedia

Czapiewski

nazwisko


Czapiewski – kaszubski herb szlachecki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czapka

rodzaj nakrycia głowy bez ronda, często z daszkiem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj nakrycia głowy wykonanego przeważnie z miękkiego materiału, czasem ze sztywnymi wstawkami takimi jak denko lub daszek;


Czapka – nakrycie głowy, wykonane przeważnie z miękkiego materiału (niekiedy z twardymi wstawkami jak denko lub daszek), którego głównym zadaniem jest ochrona głowy przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi: zimnem, gorącem, deszczem, śniegiem, wiatrem, promieniami słonecznymi itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czapkarka

kobieta wyrabiająca czapki


Źródła:

SJP.pl

Czapkarski

przymiotnik od: czapkarz


Źródła:

SJP.pl

Czapkarstwo

wyrób czapek; czapnictwo


Czapnictwo, czapkarstwo – dziedzina rzemiosła, przemysłu zajmująca się wyrobem czapek.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapkarz

rzemieślnik wyrabiający czapki; czapnik


Źródła:

SJP.pl

Czapkobicie

dawniej: nadmiernie skwapliwe czapkowanie, uniżona czołobitność


Źródła:

SJP.pl

Czapkować

zdejmować przed kim czapkę, kłaniać się w uniżony sposób


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zdejmować przed kimś czapkę, kłaniać się w sposób czołobitny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czapkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kłanianie się komuś w sposób uniżony


Źródła:

Wiktionary

Czapkowy

związany z czapką


Źródła:

SJP.pl

Czapla

ptak wodny i błotny z rodziny czaplowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Ardeidae|Leach|ref=tak., duży ptak brodzący;


Ptaki

Pojazdy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czaplak

nazwisko


Czaplak – trzecia co do wielkości wyspa na jeziorze Jeziorak (po Wielkiej Żuławie i Bukowcu), prawnie chroniona jako użytek ekologiczny. Położona jest w północnej części jeziora, w pobliżu wsi Matyty, na terenie gminy Zalewo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaple

ptak wodny i błotny z rodziny czaplowatych


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaplewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czapli

czapla; czaplowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z czaplą, dotyczący czapli

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do czapli

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (3.1) D., C., Ms. lp. i D. lm. od: czapla


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czaplicki

nazwisko


Osoby noszące to nazwisko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaplinczanin

mieszkaniec Czaplinka (miasta w Polsce); czaplinianin


Źródła:

SJP.pl

Czaplinczanka

mieszkanka Czaplinka (miasta w Polsce); czaplinianka


Źródła:

SJP.pl

Czaplinecki

przymiotnik od: Czaplinek


Źródła:

SJP.pl

Czaplinek

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Czaplinek (dawniej Tempelbork, niem. Tempelburg) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Czaplinek. Położone między jeziorami Drawsko i Czaplino.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czaplinianin

mieszkaniec Czaplinka (miasta w Polsce); czaplinczanin


Źródła:

SJP.pl

Czaplinianka

mieszkanka Czaplinka (miasta w Polsce); czaplinczanka


Źródła:

SJP.pl

Czaplino

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3

Źródła:

Wikipedia

Czapliński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czapliny

czapla (dawniej); czapli


Źródła:

SJP.pl

Czaplowate

rodzina ptaków brodzących


Czaplowate (Ardeidae) – rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes). Do 2008 roku czaplowate umieszczane były w rzędzie bocianowych, lecz badania genetyczne zasugerowały, że rodzina ta jest bliżej spokrewniona z pelikanowymi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czaplowaty

o cechach czaplowatych (rodzina ptaków)


Źródła:

SJP.pl

Czaplowy

czapla; czapli


Źródła:

SJP.pl

Cząpnąć

czasownik dokonany (ndk. cząpać)

 (1.1) gw-pl|Poznań. zob. cząpać.


Źródła:

Wiktionary

Czapnictwo

wyrób czapek; czapkarstwo


Czapnictwo, czapkarstwo – dziedzina rzemiosła, przemysłu zajmująca się wyrobem czapek.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapniczka

rzemieślniczka wyrabiająca czapki


Źródła:

SJP.pl

Czapniczy

przymiotnik od: czapnik


Źródła:

SJP.pl

Czapnik

rzemieślnik wyrabiający czapki; czapkarz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik, który wyrabia czapki



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czapraczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od czaprak


Źródła:

Wiktionary

Czaprak

ozdobne przykrycie konia; czołdar


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeźdz. rodzaj kapy zakładanej na konia pod siodło, chroniącej grzbiet zwierzęcia, krótszej od kropierza, czasem ozdobnej;

 (1.2) hipol. kynol. derka lub okrycie zakładane koniowi lub psu, które zabezpieczają przed chłodem

 (1.3) techn. wyprawiona skóra zwierząt, od której odcięto łapy i inne odstające części


Czaprak (osm. çaprak) – okrycie na konia wykonane z różnych materiałów, przeznaczone pod siodło lub na kulbakę.

Najczęściej jest to filcowa, sukienna, niekiedy futrzana podkładka pod siodło, chroniąca grzbiet konia przed otarciami, a siodło przed końskim potem; nazywana też potnikiem. Dawniej określano tak również ozdobną tkaninę nakładaną pod siodło lub na wierzch, pokrywającą całe zwierzę lub jego zad.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czaprakowy

1. szakal czaprakowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych;
2. tapir czaprakowy - gatunek ssaka z rodziny tapirowatych; tapir malajski, tapir czaprakowaty;
3. kirysek czaprakowy - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny kiryskowatych; kirysek brodaty


przymiotnik

 (1.1) przym. od czaprak


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czaps

ochraniacz na nogi jeźdźca; sztylpa


Źródła:

SJP.pl

Czapski

nazwisko


Czapski – polski herb hrabiowski, odmiana herbu Leliwa, nadany w zaborze pruskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czapsy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) jeźdz. długie, najczęściej skórzane ochraniacze do jazdy konnej;


Czapsy – rodzaj długich, najczęściej wykonanych ze skóry ochraniaczy na nogi jeźdźca.

Często spotykana część stroju kowbojów w westernach to typ westernowy. Osłaniają łydki, kolana i uda. Sięgają od stopy do pachwiny.


Półczapsy, Half Chaps (ang.) – zob. sztylpy.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Czaputowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czar

1. nadzwyczajne zjawisko przypisywane działaniu sił nadprzyrodzonych; środek magiczny wywołujący takie zjawisko;
2. wdzięk, urok


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) magiczne zaklęcie

 (1.2) przen. urok

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: czara



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czar-Ziele

1. roślina o cudownych właściwościach, służąca do wykonywania czarów;
2. regionalnie: roślina zielna z rodziny astrowatych, o nerkowatych liściach i rurkowatych kwiatach w koszyczkach zebranych w wiechy; lepiężnik


Źródła:

SJP.pl

Czara

półkoliste lub stożkowate płytkie naczynie, zwykle bez uchwytów, używane dawniej do picia wina, miodu


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Rosji, w obwodzie irkuckim, czytyjskim i Jakucji; lewy dopływ Olokmy;


Czara (ros. Чара) – rzeka w Rosji, w Kraju Zabajkalskim, obwodzie irkuckim i Jakucji; lewy (i najdłuższy) dopływ Olokmy. Długość 851 km; powierzchnia dorzecza 87 600 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 900 m³/s.

Źródła w Górach Stanowych, w pasmie Kodar; w górnym biegu liczne progi; w środkowym biegu płynie w dolinie rozdzielającej Wyżynę Patomską od Płaskowyżu Olokmo-Czarskiego; w dolnym biegu płynie w kierunku północno-wschodnim równolegle do Leny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarci

czart; czartowski (czortowski), czorci, czortowy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z czartem, dotyczący czarta

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do czarta, będący jego własnością


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czarcik

zdrobnienie od: czart


Źródła:

SJP.pl

Czarcikęs

roślina łąkowa z rodziny szczeciowatych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarcikęsik

roślina łąkowa o pełzających kłączach


Czarcikęsik (Succisella Beck) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Obejmuje 5 gatunków występujących w Europie środkowej i południowej od Półwyspu Iberyjskiego po Kaukaz. Do polskiej flory należy jeden gatunek – czarcikęsik Kluka S. inflexa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarczaf

zasłona na twarz dla muzułmańskich kobiet, kwef


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tradycyjna zasłona muzułmanek okrywająca głowę wraz z twarzą, jedynie z otworami na oczy


Czador (pers. ‏چادر‎) – zewnętrzny strój, noszony przez kobiety; jest to jedna z form przestrzegania hidżabu, czyli muzułmańskich zasad ubierania się, wywiedzionych z Koranu. Jest to tradycyjny strój noszony przez kobiety w Iranie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czardasz

ludowy taniec węgierski


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) choreogr. lud. taniec węgierski;

 (1.2) muz. muzyka do czardasza (1.1)


Czardasz (od węg. csárda – karczma wiejska) – taniec pochodzenia węgierskiego.

Pochodzi z Siedmiogrodu, w metrum dwudzielnym, w metrum 2/4, składający się z dwóch części: wolnej lassan i szybkiej friss. Metrum jest parzyste 2/4. Czardasza cechują przyspieszenia, zmiany dynamiczne, rytmy punktowane, synkopy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czardaszowy

związany z czardaszem


przymiotnik

 (1.1) dotyczący czardasza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czardżować

pobierać należności za wykonanie zlecenia


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) neol. obciążać opłatą, pobierać należności

 (1.2) neol. ładować (akumulator, baterię itp.)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czardżowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) neol. obciążanie opłatą, pobieranie należności

 (1.2) neol. ładowanie (akumulatora, baterii itp.)


Źródła:

Wiktionary

Czareczka

zdrobnienie od: czarka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: czarka



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarecznica

grzyb z klasy workowców; kustrzebka


Źródła:

SJP.pl

Czarek

niewielkie naczynie w kształcie miseczki lub kubeczka


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Cezary


Cezary – łacińskie imię męskie o nieustalonej do końca etymologii. Jedną z koncepcji jest pochodzenie tego imienia od rzeczownika caesaries – „długie włosy, czupryna”, być może też od słowa caedere (ciąć, wycinać), co miało oznaczać: wycięty z łona matki (stąd pojęcie „cesarskie cięcie”). Jego żeńskie odpowiedniki to Cezaryna i Cezaria.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarka

niewielkie naczynie w kształcie miseczki lub kubeczka


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. osada leśna w Polsce, w województwie śląskim, w gminie Koziegłowy

 (1.2) geogr. struga, lewy dopływ Omulwi;

 (1.3) geogr. struga, lewy dopływ Warty

 (1.4) geogr. struga, prawy dopływ Warty

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: Czarek


1 miejscowość w Polsce:

3 cieki w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarków

zdrobnienie od: Cezar, Cezary, Cezariusz (imiona męskie); Czaruś


W Polsce
Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarkowate

1. o kwiatach: w kształcie czarki;
2. o cechach czarkowatych (rodzina grzybów)


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Sarcoscyphaceae|ref=tak., rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców;


Czarkowate (Sarcoscyphaceae Le Gal ex Eckblad) – rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców (Pezizales).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarkowaty

1. o kwiatach: w kształcie czarki;
2. o cechach czarkowatych (rodzina grzybów)


Źródła:

SJP.pl

Czarkowo

W Polsce
Inne
Zobacz też
Czarków, Osiedle Czarkowo

Źródła:

Wikipedia

Czarkowski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarlin

Czarlin (kaszub. Czarlëno) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew.

Wieś leży przy węźle dróg krajowych nr 22 i nr 91 oraz magistrali węglowej Śląsk-Porty. W pobliżu wsi znajduje się węzeł Swarożyn, łączący autostradę A1 (E75) z drogą krajową nr 22.


Źródła:

Wikipedia

Czarna

filiżanki kawy bez mleka, bez śmietanki


Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 15, w tym 11 podstawowych

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarnacki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Czarnawy

mający kolor zbliżony do czarnego, ciemny, prawie czarny; czerniawy, czarniawy


przymiotnik

 (1.1) rzad. zob. czarniawy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czarnca

wieś w Polsce


Czarnca – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Włoszczowa

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czarnca. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarne

filiżanki kawy bez mleka, bez śmietanki


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Czarne (dawniej Hamersztyn, niem. Hammerstein) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Czarne.

Według danych z 1 stycznia 2018 Czarne liczyło 5983 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarnecki

nazwisko


osoby noszące nazwisko Czarnecki:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarnek

nazwisko


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. daw. nazwa systematyczna|Arichanna melanaria., przylepek moczarek, ćma o żółtawych, czarno nakrapianych skrzydłach


Czarnek – szczyt o wysokości 868 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Kamiennych, w paśmie Gór Suchych.

Góra położona jest w środkowej, najwyższej części masywu Gór Suchych, na zachód od Waligóry i na południowy wschód od Sokołowska. Znajduje się w bocznym grzbieciku odchodzącym ku południowi od Suchawy. Góra stożkowata i skalista. Zbocza strome i pocięte małymi, lecz głębokimi dolinkami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarneński

Czarne; czarniański, czarnieński


Źródła:

SJP.pl

Czarnia

wieś w Polsce


W Polsce
Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarniak

drapieżna ryba z rodziny dorszowatych, występująca w wodach Atlantyku i Morza Północnego, charakteryzująca się czarnym zabarwieniem jamy gębowej i wysuniętą dolną szczęką


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Pollachius virens|ref=tak., europejska i kanadyjska ryba atlantycka;

 (1.2) środ. przestępcze chleb


Czarniak (Pollachius virens) – gatunek drapieżnej ryby z rodziny dorszowatych (Gadidae), blisko spokrewniony z rdzawcem. Ryba o dużym znaczeniu gospodarczym, tuż za dorszem atlantyckim i plamiakiem. Swoją nazwę zawdzięcza czarnej barwie wnętrza jamy gębowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Czarnianin

mieszkaniec Czarnej, Czarnego


Źródła:

SJP.pl

Czarnianka

mieszkanka Czarnej, Czarnego


Źródła:

SJP.pl

Czarniański

1. przymiotnik od: Czarna, Czarne
2. przymiotnik od: Czarna Białostocka; czarnobiałostocki


Źródła:

SJP.pl

Czarniawobrązowy

brązowy o odcieniu czarniawym


Źródła:

SJP.pl

Czarniawski

nazwisko


Osoby noszące to nazwisko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Czarniawy

mający kolor zbliżony do czarnego, ciemny, prawie czarny; czerniawy, czarnawy


przymiotnik

 (1.1) mający kolor zbliżony do czarnego, prawie czarny, ciemny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Czarnica

Czarnica (kaszub. Czôrnice, niem. Scharnitz) – osada w Polsce położona na Pojezierzu Bytowskim, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Miastko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Miastko.


Źródła:

Wikipedia

Czarnidło

substancja do nadawania czemuś czarnego koloru; czernidło


Źródła:

SJP.pl

Czarnieć

zmieniać kolor na czarny


Źródła:

SJP.pl

Czarniecki

Czarnca