skrót od: kilolitr
SJP.pl
skrót od:
1. klasa;
2. klasyczny; klas.
skrót
(1.1) = klasa
SJP.pl
Wiktionary
regularne spędzanie wolnego czasu w lokalach rozrywkowych; clubbing, klubing
SJP.pl
gwarowo: tęga, zaniedbana kobieta
SJP.pl
używać słów wulgarnych, najczęściej w złości, chcąc kogoś obrazić; złorzeczyć; przeklinać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) używać wyrazów obelżywych lub wulgarnych
czasownik zwrotny niedokonany kląć się (dk. brak)
(2.1) przysięgać, zaklinać się
SJP.pl
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głównie o kobietach: rozmawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyła
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica ssaków nieparzystokopytnych, szczególnie samica konia;
Klacz – samica ssaków nieparzystokopytnych, w szczególności dorosła samica konia powyżej trzeciego roku życia (potocznie: kobyła).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
młoda lub mała klacz - samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyłka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. klacz (młoda klacz)
Klaczka – samica konia w wieku od 12 do 36 miesięcy, młodsza od klaczy. Męskim odpowiednikiem klaczki jest ogierek.
Klaczki osiągają dojrzałość płciową w okresie 18. miesiąca życia, a zdolne są spłodzić źrebaka jako dwulatki. Jednakże w tym okresie klaczka nadal dojrzewa, a ciąża może hamować jej wzrost.
9 czerwca 2007, amerykańska klaczka Rags to Riches (tłum. "Od zera do milionera") wygrała prestiżowe wyścigi konne Belmont Stakes jako pierwsza klaczka od 1905 roku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
młoda lub mała klacz - samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyłka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grupa organizmów pochodzących od wspólnego przodka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. grupa organizmów mających wspólnego przodka, obejmująca wszystkie wywodzące się z niego grupy potomne;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miasto w Czechach
Kladno – miasto w Czechach, w kraju środkowoczeskim. Według danych z roku 2024 powierzchnia miasta wynosiła 36,97 km², a liczba jego mieszkańców – 69 078 osób.
Miasto było ośrodkiem górnictwa węgla kamiennego (Kladneńsko-Rakowickie Zagłębie Węglowe), hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, materiałów budowlanych.
SJP.pl
Wikipedia
gatunek jamochłona przypominający rozgałęziony krzew, występujący w wodach morskich i słodkich; gałęzatka, kordylofora
SJP.pl
Kladogeneza – ewolucja dywergentna. Na poziomie gatunkowym jest wynikiem jednego z mechanizmów specjacji skutkującego powstaniem co najmniej dwóch gatunków potomnych z jednego gatunku macierzystego. Dywergencja może zachodzić również w obrębie gatunku, prowadząc do tworzenia np. odmian geograficznych, jednak wówczas nie jest ona przykładem kladogenezy ze względu na zachodzący pomiędzy tymi oddzielonymi populacjami przepływ genów. Sytuacja, w której z grupy macierzystej ewoluują więcej niż dwie grupy potomne, nazywana jest politomią.
Wikipedia
diagram stosowany w kladystyce
Kladogram – diagram w kształcie dendrogramu, przypominający drzewo filogenetyczne, ale nieuwzględniający czasu pojawiania się nowych linii ewolucyjnych. Jest produktem analizy kladystycznej. Z punktu widzenia kladystyki czas ukształtowania się poszczególnych cech nie jest istotny, a każdy z porównywanych współczesnych organizmów ma taki sam "czas ewolucji za sobą". Różnią się one jedynie odległościami momentów wyróżnienia z wcześniejszych linii ewolucyjnych.
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel typu roślin należącego do paprotników
SJP.pl
typ roślin należący do grupy paprotników
SJP.pl
konie kladrubskie - najstarsza czeska rasa koni domowych, pochodząca ze stadniny we wsi Kladruby nad Labem
SJP.pl
SJP.pl
sposób klasyfikacji oparty wyłącznie na wzajemnym pokrewieństwie
Kladystyka, systematyka filogenetyczna – metoda klasyfikacji grupująca obiekty w zhierarchizowane jednostki, spośród których mniej obszerne należą do obszerniejszych. Kladystykę można wykorzystać do uporządkowania jakichkolwiek danych porównawczych – stosowana jest najpowszechniej w systematyce biologicznej, jednak wykorzystuje się ją również m.in. w archeologii i językoznawstwie.
SJP.pl
Wikipedia
podpuszczka z cielęcych lub jagnięcych żołądków, używana głównie do wyrobu serów
Klag – góralskie określenie podpuszczki uzyskiwanej z żołądków cieląt lub jagniąt, które jeszcze nie jadły trawy.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Klagenfurt
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Klagenfurtem, dotyczący Klagenfurtu, pochodzący z Klagenfurtu
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Austrii
Klagenfurt am Wörthersee (do 31 stycznia 2008 Klagenfurt; słoweń. Celovec ob Vrbskem Jezeru; pol. hist. Celowiec) – miasto statutarne w południowej Austrii, stolica kraju związkowego Karyntia oraz powiatu Klagenfurt-Land do którego jednak miasto nie należy. Liczy 104 332 mieszkańców (1 stycznia 2023). Jest to największe miasto Karyntii i szóste pod względem wielkości miasto Austrii.
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) poznań. ubierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klajdać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieszak
Wiktionary
ciężki koń pociągowy maści gniadej; clydesdale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. przestępcza: mały chłopiec
Wiktionary
rodzaj kleju otrzymywanego z mąki rozprowadzanej w wodzie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. klej z krochmalu lub mąki żytniej i wody
(1.2) pot. kleista substancja
Klajster – żelowy lub płynny klej z krochmalu (skrobi) lub mąki i wody. Jest używany od starożytności do różnych form sztuki i rękodzieła, jak introligatorstwo, decoupage, kolaż, papier mâché oraz przyklejanie papierowych plakatów i ogłoszeń do ścian.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie:
1. smarować, zlepiać klajstrem;
2. tuszować złe strony, niedostatki czegoś
SJP.pl
lepki, kleisty, podobny do klajstru
SJP.pl
przymiotnik od: klajster
SJP.pl
1. brawa wywołane przez grupę wynajętych osób podczas jakiegoś przestawienia, występu itp.; poklask, klaskanie, klaskanina;
2. grupa zorganizowanych i wynajętych oklaskiwaczy w teatrze, na czyimś występie itp.; klakierzy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa osób wynajęta do oklaskiwania widowiska
(1.2) przen. grupa osób obłudnie popierająca lub chwaląca kogoś licząc na poparcie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. osoba wynajęta do oklaskiwania aktora bądź widowiska; oklaskiwacz;
2. osoba gorliwie przytakująca komuś, popierająca kogoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) film. liter. kocur komiksowego i filmowego Gargamela;
Klakier (w oryginale Azrael) – postać fikcyjna z komiksu oraz animowanego serialu pt. Smerfy.
Klakier jest rudym kotem czarownika Gargamela. Przedstawiany jako postać niezdarna i potrafiąca popsuć tym plany swojego pana. Krytycznym okiem spogląda na jego poczynania i próbuje wybić mu z głowy niebezpieczne pomysły. Z reguły jest wobec Gargamela lojalny, jednak epizodycznie zwraca się przeciwko niemu (np. w odcinku pt. Rozum Klakiera). Czasem pomrukuje ludzkim głosem. Jego oryginalne imię (Azrael) jest zaczerpnięte z tradycji islamskiej, gdzie jest imieniem anioła śmierci. Gargamel z kotem Klakierem są wymieniani wśród postaci, które polscy dorośli pamiętają jako jedne z bardziej przerażających z dziecięcych kreskówek. Ekspresja Klakiera wygenerowana komputerowo w filmach Smerfy i Smerfy 2 na tyle przypomina ludzką, że może wzbudzać zjawisko doliny niesamowitości.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ klakier; lizuska, pochlebczyni
SJP.pl
potocznie:
1. oklaskiwać aktora, będąc przez niego wynajętym;
2. przyklaskiwać, pochlebiać komuś
SJP.pl
potocznie:
1. grupa osób wynajęta do odpłatnych oklasków, aplauzu; klaka;
2. publiczne chwalenie kogoś w oczekiwaniu korzyści materialnych z tego tytułu
SJP.pl
1. ostrzegawczy sygnał dźwiękowy samochodu lub motocykla;
2. urządzenie wydające taki sygnał;
3. włącznik tego urządzenia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. urządzenie służące do wydawania sygnałów dźwiękowych (najczęściej w celu ostrzeżenia);
Sygnał dźwiękowy – sygnał akustyczny emitowany przez urządzenie przeznaczone do tego celu, bez użycia głosu ludzkiego i nieemitującego tego głosu, wskazujący na zaistnienie oraz − w razie potrzeby − trwanie i zakończenie niebezpiecznej sytuacji. W drugim znaczeniu klakson − element obowiązkowego wyposażenia pojazdu, służący do ostrzegania innych użytkowników dróg.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klaksonem, dotyczący klaksonu
Wiktionary
dyl, bal przybity do krawędzi burty statku
SJP.pl
zdrobnienie od: klamka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klamka
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: klamerka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klamerka
SJP.pl
Wiktionary
1. zdrobnienie od: klamra;
2. spinacz do wieszania prania
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od klamra
(1.2) przyrząd do przypinania suszącej się odzieży do sznura
(1.3) chirurgiczny przyrząd do spinania brzegów rany
Klamerka, żabka lub spinacz – prosty przyrząd mechaniczny służący do przymocowywania mokrego prania do linki. Klamerki są produkowane w wielu odmianach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klamerka
SJP.pl
1. ruchomy uchwyt do otwierania i zamykania drzwi, okien itp.
2. potocznie: pistolet
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dźwignia przy drzwiach lub oknach, umożliwiająca ich otwieranie i zamykanie
(1.2) gwara więzienna pistolet
(1.3) środ. techn. dźwignia ręcznego hamulca rowerowego
Klamka – ruchoma, zwykle metalowa lub plastikowa rączka przy zamku u drzwi (także okna), służąca do ich otwierania i zamykania. Jest sprzężona mechanicznie z zasuwą, wysuwającą się z drzwi do futryny i blokującą ich otwarcie. Najczęściej w mechanizmie umieszczona jest sprężyna, która wymusza położenie zasuwy w pozycji wysuniętej. Klamka stanowi dźwignię umożliwiającą pokonanie oporu tej sprężyny, wsunięcie się zasuwy i odblokowanie otwarcia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj manetki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. mechanizm na kierownicy roweru umożliwiający zmianę biegów (przerzutek) i użycie hamulców, złożony tylko z jednej dźwigni
Manetka rowerowa – część układu napędowego roweru sterująca pracą przerzutki i przekładni, przy pomocy której przełącza się w nim biegi.
Manetki są zwykle montowane na kierownicy lub, obecnie znacznie rzadziej, na dolnej rurze ramy (w konstrukcjach szosowych) – stosowania tego rozwiązania praktycznie zaprzestano z powodu bezpieczeństwa oraz wygody obsługi klamkomanetek. Istnieją takżekonstrukcje zwane klamkomanetkami, które są połączeniem manetekz klamkami hamulcowymi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potocznie: zabiegać o czyjąś przychylność, starać się o czyjeś względy, wsparcie; schlebiać, czapkować
SJP.pl
→ klamka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od klamot
Wiktionary
przestarzałe: wrzawa, hałas
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. rzad. odgłos hałasu lub wrzawy
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: stary, zbędny przedmiot; grat, rupieć, staroć
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. niepotrzebny, stary przedmiot
(1.2) reg-pl|Poznań. kamień, głaz
(1.3) reg-pl|Poznań. coś ciężkiego
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: pakunki, rzeczy osobiste, różne przedmioty; manatki, toboły, tobołki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. rzeczy osobiste, pakunki
(1.2) pot. żart. duży biust kobiecy
(1.3) pot. inform. części komputera, hardware
SJP.pl
Wiktionary
narzędzie chirurgiczne
Klamp – gmina w Niemczech w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Plön, wchodzi w skład urzędu Lütjenburg..
SJP.pl
Wikipedia
1. zapięcie we włosach, u pasa, ubrania, butów oraz przy okładkach;
2. rodzaj wężykowato wygiętego nawiasu;
3. pręt z zagiętymi końcami do łączenia dwóch przedmiotów; spona, zwora;
4. żelazny uchwyt ułatwiający wspinaczkę;
5. coś wyodrębniającego fragmenty z całości lub łączącego je w całość;
6. chwyt zapaśniczy stanowiący przygotowanie do rzutu; klincz;
7. dawniej: prostokątne, nachodzące na siebie wydrążenie w belkach
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapięcie, zwykle ozdobne, u pasa, butów, odzieży, przy okładkach;
(1.2) element łączący pewne zdarzenia, zjawiska czy fragmenty czegoś w całość
(1.3) techn. pręt, zwykle metalowy, o ostrych końcach, zagięty w kształcie litery U, używany do łączenia przedmiotów
(1.4) sport. obustronne przytrzymywanie się w zwarciu przeciwników
(1.5) turyst. hak wbity w skałę celem ułatwienia wspinaczki
(1.6) typogr. mat. inform. nawias wężykowato wygięty
Klamra – w podstawowym znaczeniu tego słowa stanowi część pasa, najczęściej ozdobną, umieszczaną na jednym z jego końców w celu połączenia go z drugim końcem pasa (lub rzadziej – z innym pasem). W tym zastosowaniu klamra pełni funkcję identyczną jak sprzączka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
urządzenie do łączenia elementów obuwia klamerkami
SJP.pl
SJP.pl
podobny do klamry, mający kształt klamry
SJP.pl
przymiotnik od: klamra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. grupa ludzi mająca wspólnego przodka; ród;
2. grupa ludzi wzajemnie się popierających, związanych jakąś ideą, często więzami krwi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wielopokoleniowa rodzina, której członkowie są silnie ze sobą związani;
(1.2) hist. patriarchalny klan (1.1) z silnym przywódcą w dawnej Irlandii i Szkocji;
(1.3) związek osób wspierających się i mających wspólne interesy
(1.4) środ. inform. nazwa zespołu w sportach elektronicznych;
Klan (celt. clan) – ród spokrewnionych lub spowinowaconych ze sobą osób lub też związek osób wspierających się i mających wspólne interesy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w żeglarstwie: pojedyncze uderzenie w dzwon okrętowy;
2. gwarowo: dźwięk, brzmienie;
3. środowiskowo: dźwięk silnika;
4. slapping; w muzyce:
a) technika gry na gitarze basowej i elektrycznej polegająca na silnym uderzeniu lub szarpnięciu struny, która wydaje charakterystyczny dźwięk, uderzając o gryf;
b) część utworu muzycznego wykonana tą techniką
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dźwięk, brzmienie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
jednostajny dźwięk rozlegający się wysoko w powietrzu, zwłaszcza głos żurawi ciągnących w przelocie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. głośny, jednostajny wielokrotnie powtarzany dźwięk wydawany przez lecące ptactwo
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
technika gry na gitarze basowej, połączenie slappingu i poppingu
SJP.pl
zdrobnienie od: klan
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od klan
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dźwięk, brzmienie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. charakterystyczny dla klanu;
2. rodowy, rodzinny, związany więzami krwi;
3. koteryjny, koneksyjny
przymiotnik
(1.1) dotyczący klanu, właściwy klanowi
SJP.pl
Wiktionary
odgłos uderzenia, klaśnięcia
SJP.pl
1. pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór;
2. część kołnierza zaginana i wykładana;
3. niepowodzenie jakichś planów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokrywa na zawiasach przykrywająca coś
(1.2) wyłóg płaszcza, fraka lub marynarki
(1.5) bot. element blaszki liściowej klapowanej, oddzielony interlobiami, np. u nazwa systematyczna|Taraxacum|ref=tak. (mniszek)
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. wydawać głuchy odgłos poprzez uderzanie czymś płaskim;
2. zdecydowanie siadać lub upadać;
3. wydawać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów
SJP.pl
1. rodzaj choroby owiec;
2. gwarowo: packa na muchy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
SJP.pl
Wiktionary
w łowiectwie: młoda, nielotna jeszcze kaczka
SJP.pl
Cyberiada – cykl opowiadań Stanisława Lema osadzonych w świecie robotów, z głównymi bohaterami Trurlem i Klapaucjuszem. Po raz pierwszy wydany pod tym tytułem nakładem Wydawnictwa Literackiego w roku 1965.
Najstarsze opowiadania z cyklu ukazały się w zbiorze Bajki robotów w 1964, ostatnie – Powtórka – w zbiorze pod tym samym tytułem w 1979.
Z powodu podobieństwa obu zbiorów (świat, tematyka), Cyberiada jest zwykle łączona z Bajkami robotów.
Wikipedia
zdrobnienie od: klapka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klapka
SJP.pl
Wiktionary
letni, wsuwany pantofel, bez pięty, przy chodzeniu lekko stukający, klapiący; laczek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. lekkie obuwie składające się z samej podeszwy i paska na palce;
Klapki – rodzaj lekkiego odkrytego obuwia składającego się z podeszwy utrzymującej się na stopie za pomocą paska (lub pasków).
Klapek charakteryzuje się odkrytą piętą i (często) palcami stóp. Często klapki trzymają się stóp jedynie za pomocą paska (o różnej szerokości) umiejscowionego pomiędzy palcami a śródstopiem. Nazwa klapki pochodzi od charakterystycznego odgłosu powstającego przy chodzeniu w niektórych rodzajach tych butów. Zasadniczą cechą wszystkich rodzajów klapek jest to, że nie trzymają pięty za pomocą cholewki, ani paska.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
obwisły, zwisający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. rodzaj kamienicy
Wiktionary
1. mała klapa, pokrywa;
2. kawałek skóry lub gumy przymocowany do kijka, służący do zabijania much; packa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: klapa
(1.2) mała klapa
(1.3) przesłona na oczy konia, ograniczająca pole widzenia
(1.4) reg. packa (na muchy)
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: klapek
Klapka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego. W 2011 roku we wsi Klapka liczba mieszkańców wynosiła 132.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
letni, wsuwany pantofel, bez pięty, przy chodzeniu lekko stukający, klapiący; laczek
Klapki – rodzaj lekkiego odkrytego obuwia składającego się z podeszwy utrzymującej się na stopie za pomocą paska (lub pasków).
Klapek charakteryzuje się odkrytą piętą i (często) palcami stóp. Często klapki trzymają się stóp jedynie za pomocą paska (o różnej szerokości) umiejscowionego pomiędzy palcami a śródstopiem. Nazwa klapki pochodzi od charakterystycznego odgłosu powstającego przy chodzeniu w niektórych rodzajach tych butów. Zasadniczą cechą wszystkich rodzajów klapek jest to, że nie trzymają pięty za pomocą cholewki, ani paska.
SJP.pl
Wikipedia
→ klapka
SJP.pl
1. uderzyć czymś płaskim;
2. poruszyć szczęką;
3. lekko uderzyć dłonią;
4. upaść bezładnie;
5. wydać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. klapać)
(1.1) uderzyć o coś na płask z hałasem
(1.2) upaść na pośladki
czasownik przechodni dokonany (ndk. klapać)
(2.1) opaść zwieszając się
SJP.pl
Wiktionary
1. uderzyć czymś płaskim;
2. poruszyć szczęką;
3. lekko uderzyć dłonią;
4. upaść bezładnie;
5. wydać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów
SJP.pl
klapa na krawędzi spływu skrzydła służąca do zwiększania siły nośnej płata i jednocześnie przechylania statku powietrznego na boki, wokół osi podłużnej
SJP.pl
potocznie: pasować, odpowiadać
SJP.pl
o liściu: mający wcięcia dzielące go na kilka części; klapowaty
SJP.pl
o liściu: mający wcięcia dzielące go na kilka części; klapowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. wyznaczone miejsce na morzu, w którym składuje się osady i inny materiał wybrany z dna portu podczas jego pogłębiania
Wiktionary
przymiotnik od: klapa (w znaczeniu: zwierciadło zaworu klapowego), np. zwrotnik klapowy
SJP.pl
1. uderzenie dłonią na płasko, wywołujące charakterystyczne klaśnięcie;
2. wczesna odmiana gruszy o soczystych owocach; owoc tej gruszy; klapsa;
3. prosty przyrząd używany na planie filmowym;
4. scena, ujęcie w czasie kręcenia filmu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) uderzenie otwartą dłonią w pośladek
(1.2) spoż. owoc klapsy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) film. urządzenie wykorzystywane między ujęciami;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
odmiana gruszek; także owoc z drzewa tej odmiany
SJP.pl
Wikipedia
pracownik ekipy filmowej obsługujący klaps
SJP.pl
→ klapser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kanapka, kromka z dwóch złożonych kawałków chleba z czymś pomiędzy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. gw-pl|Bydgoszcz. kanapka złożona z dwóch warstw pieczywa
Wiktionary
1. pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór;
2. część kołnierza zaginana i wykładana;
3. niepowodzenie jakichś planów
Klapy – elementy mechanizacji skrzydła, umiejscowione zazwyczaj w tylnej części skrzydła statku powietrznego, pozwalające w razie potrzeby znacznie zwiększyć siłę nośną (nawet o 50–80%) oraz opór skrzydła. Wykorzystywane zwykle aby umożliwić lot z mniejszą prędkością, a także aby skrócić start i zmniejszyć prędkość podejścia do lądowania. Wysunięcie klap pozwala na zmniejszenie minimalnej prędkości statku powietrznego Vs. Efektem ubocznym stosowania klap jest zmniejszenie krytycznego kąta natarcia. Kąt wychylenia klap podczas startu samolotu wynosi przeciętnie ok. 15–20 stopni, a podczas lądowania ok. 30 stopni.
SJP.pl
Wikipedia
1. wykonywanie prac porządkowych na statku;
2. gwarowo: ład, porządek;
3. przezroczysty syrop, lukier;
4. dawniej: klarowność, przezroczystość
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. daw. ciasto, w którym przyrządza się ryby, mięsa
(1.2) żegl. porządek na pokładzie
Zrobić klar - Zrobić porządek na pokładzie, w kokpicie i w kabinie, wraz z buchtą lin, umyciem pokładu, kokpitu i kabiny. Na statkach morskich określenie to oznacza zrobienie jakichkolwiek porządków, posprzątanie. W języku marynarskim istnieje też czasownik klarować mający znaczenie: sprzątać, a także: systematyzować, tłumaczyć, wyjaśnić.
Klar portowy - Porządek właściwy dla pozostawienia jachtu w porcie, wszystkie luźno położone na pokładzie przedmioty schowane do kabiny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Klara – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od przymiotnika clarus oznaczającego „jasny”, „jaśniejący”, „sławny”.
Klara imieniny obchodzi: 20 marca, 17 kwietnia, 11 sierpnia, 12 sierpnia i 18 sierpnia.
Osoby noszące imię Klara:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: Klara (imię żeńskie)
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Klara
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarci lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
członek Zgromadzenia Misjonarzy Klaretynów, katolickiego zgromadzenia zakonnego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Antoniego Marię Klareta;
SJP.pl
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Misjonarki św. Antoniego Marii Klareta
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia klaretyńskiego
SJP.pl
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Misjonarki św. Antoniego Marii Klareta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z klaretynami lub klaretynkami, dotyczący klaretynów lub klaretynek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z klaryskami i duchowością św. Klary z Asyżu
Wiktionary
urzędnik opiekujący się załadunkiem i wyładunkiem statku
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych, pochodzący z Ameryki Północnej; dzierotka
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: klarnet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klarnet
SJP.pl
Wiktionary
muzyk grający na klarnecie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba grająca na klarnecie
Klarnet (klarynet, wł. clarinetto, skrót: cl.) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.
Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (brzmiące d, gdyż klarnet jest instrumentem transponującym) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (a nawet wyższe), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego B wynosi, w zależności od odmiany, od Es (mały) lub od C (duży) do c3. Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet kontrabasowy, rożek basetowy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta grająca na klarnecie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta grająca na klarnecie
SJP.pl
Wiktionary
instrument dęty należący do grupy instrumentów drewnianych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument dęty drewniany ze stroikiem;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) reg. żart. osoba niezbyt rozgarnięta
Klarnet (klarynet, wł. clarinetto, skrót: cl.) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.
Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (brzmiące d, gdyż klarnet jest instrumentem transponującym) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (a nawet wyższe), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego B wynosi, w zależności od odmiany, od Es (mały) lub od C (duży) do c3. Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet kontrabasowy, rożek basetowy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych
SJP.pl
przymiotnik od: klarnet
przymiotnik
(1.1) muz. przymiotnik od rzeczownika → klarnet
SJP.pl
Wiktionary
1. oczyszczać płyny
2. potocznie: tłumaczyć coś komuś, wyjaśniać
3. porządkować liny na statku; przygotowywać statek do manewru
czasownik niedokonany (dk. wyklarować)
(1.1) wyjaśniać, tłumaczyć
(1.2) oczyszczać płyn z zawiesin, szumowin
(1.3) daw. czyścić
(1.4) zwijać linę
(1.5) przygotowywać statek do manewru
czasownik zwrotny niedokonany klarować się (dk. wyklarować się)
(2.1) wyjaśniać się, ustalać się
(2.2) oczyszczać się
SJP.pl
Wiktionary
przyrząd do klarowania płynów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klarować.
Wiktionary oraz Wikipedia
roztwór cukru przygotowany do klarowania
SJP.pl
instalacja do oczyszczania ścieków i wód z kanałów
SJP.pl
1. urządzenie w browarze lub cukrowni służące do klarowania płynu
2. łyżka z dziurkami służąca do klarowania syropu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. urządzenie do oczyszczania płynów z zawiesin
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: klarownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: klarowny
SJP.pl
urządzenie do klarowania wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co klarowne
Wiktionary
1. przezroczysty, jasny
2. o barwie głosu: dźwięczny, harmonijny
3. przenośnie: całkowicie zrozumiały, prosty, wyrazisty
przymiotnik
(1.1) jasny, zrozumiały
(1.2) przezroczysty, pozbawiony zawiesin i zanieczyszczeń
SJP.pl
Wiktionary
uściślenie lub wyjaśnienie znaczenia czegoś
SJP.pl
SJP.pl
dawniej: wyjaśniać, tłumaczyć; klarować
SJP.pl
Klarynowo – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 129 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Więcbork.
Wikipedia
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Klarysa – imię żeńskie, pokrewne imieniu Klara.
Klarysa imieniny obchodzi: 1 lipca i 9 sierpnia.
Znane osoby noszące imię Klarysa:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarysy lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarysy lub z nią związany
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Świętej Klary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z zakonu klariańskiego
SJP.pl
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Świętej Klary
SJP.pl
Wikipedia
węgiel półbłyszczący, będący odmianą węgla kamiennego
Klaryn – odmiana petrograficzna węgla kamiennego. Głównym jego składnikiem jest klaryt.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klary lub z nią związany
SJP.pl
skrót od: klasyczny; kl.
SJP.pl
1. kategoria czegoś
2. grupa społeczna
3. rok w szkole
4. szkolna sala
5. dział nauczania w szkole artyst.
6. typ wagonu
7. stopień wartości techn.
8. jednostka syst. w biol.
9. zbiór dystrybutywny
10. pewne pojęcie mat.
11. szczebel ligowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. grupa dzieci w szkole
(1.2) pomieszczenie (sala) w szkole, gdzie odbywają się lekcje
(1.3) bot. jednostka podziału świata roślin;
(1.4) poziom jakości jakiegoś przedmiotu, oceniany na podstawie użytych materiałów, wykonania itp.
(1.5) dobry styl
(1.6) inform. w programowaniu obiektowym: typ wyrażony przez rekord danych wraz z funkcjami operującymi na tych danych;
(1.7) mat. uogólnienie pojęcia zbioru na dowolne kolekcje obiektów spełniających pewien warunek;
(1.8) standard środków lokomocji, np. kolei, samolotów; środek lokomocji tego standardu
(1.9) socjol. grupa społeczna na określonym poziomie hierarchii ekonomiczno-kulturowej
(1.10) zob. klasy.
Określenie klasa ma kilka odrębnych znaczeń, jednak większość odnosi się do wyniku podziału czegoś na elementy lub podzbiory.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
sala lekcyjna przygotowana do uczenia określonego przedmiotu; klasopracownia
SJP.pl
album do znaczków pocztowych, z przezroczystymi paskami, za które wsuwa się znaczki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filatel. specjalny album do przechowywania kolekcji znaczków pocztowych, pocztówek, etykiet itp.;
Klaser (wkładnik) – rodzaj albumu, w którym kolekcjonerzy umieszczają drobne, płaskie obiekty. Najczęściej stosowany do znaczków pocztowych; istnieją także klasery do monet, kopert, pocztówek, kart i podobnych obiektów.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klaser
SJP.pl
→ klasizm
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klasizmem, dotyczący klasizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakteryzujący się klasizmem, przejawiający takie postawy
SJP.pl
Wiktionary
dyskryminacja związana z przynależnością do klasy społeczno-ekonomicznej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. polit. uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na klasę społeczną; określenie związane z koncepcją walki klas;
Klasizm, dyskryminacja klasowa – określenie powiązane z koncepcją walki klas, oznacza w największym uproszczeniu uprzedzenie lub dyskryminację ze względu na klasę społeczną. Obejmuje indywidualne postawy, zachowania, politykę i systemowe praktyki, które dają korzyści klasie wyższej kosztem klasy niższej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
odgłos powstający przy klaskaniu
SJP.pl
1. uderzać ręką o rękę powodując powstanie charakterystycznego dźwięku; bić brawo;
2. uderzać czymś, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu przypominającego uderzenie dłonią o dłoń; klapać, kłapać, kląskać, klekotać;
3. w łowiectwie o ptakach, najczęściej słowikach: wydawać trele; kląskać;
4. w łowiectwie o głuszcu: wydawać głos w pierwszej fazie śpiewu tokowego
czasownik niedokonany
(1.1) ornit. o słowiku: śpiewać
(1.2) logopedia eduk. uderzać językiem o zęby, wydając dźwięki podobne do kląskania słowika, lub stukotu kopyt końskich o bruk
(1.3) stpol. mlaskać
(1.4) trzaskać, uderzać wydając charakterystyczny odgłos np. stąpając
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: ten, kto klaszcze, oklaskuje; oklaskiwacz
SJP.pl
1. uderzać ręką o rękę powodując powstanie charakterystycznego dźwięku; bić brawo;
2. uderzać czymś, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu przypominającego uderzenie dłonią o dłoń; klapać, kłapać, kląskać, klekotać;
3. w łowiectwie o ptakach, najczęściej słowikach: wydawać trele; kląskać;
4. w łowiectwie o głuszcu: wydawać głos w pierwszej fazie śpiewu tokowego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kląskać.
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: długotrwałe oklaski; aplauz, owacje, oklaski
SJP.pl
dawna odmiana poloneza tańczonego przy akompaniamencie klaskania w ręce
SJP.pl
mały ptak wędrowny z rodziny drozdów
Kląskawka – ptak z rodziny muchołówek (kilkanaście gatunków), w szczególności występujące w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klasnąć.
Wiktionary
sala lekcyjna przygotowana do uczenia określonego przedmiotu; klasa-pracownia
SJP.pl
potoczne zgrubienie od: klasówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) eduk. wspólny fundusz przeznaczany na potrzeby klasy
forma przymiotnika.
(2.1) lp. n., lm. nmos. zob. klasowy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: klasówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eduk. pisemne sprawdzenie wiedzy uczniów z określonej partii materiału, trwające pełną godzinę lekcyjną;
Praca klasowa (potocznie klasówka) – pisemne sprawdzenie bieżącej wiedzy i umiejętności uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych pisane pod kontrolą nauczyciela, obejmujące pewną partię nauczanego materiału (z jednego przedmiotu) i trwające zwykle co najmniej jedną godzinę lekcyjną. Klasówka sprawdza wiedzę zwykle całej klasy szkolnej, a jej uczniowie piszą ją przeważnie w tym samym czasie i miejscu (zwykle w klasie szkolnej, w której mają zajęcia z danego przedmiotu). Nie stosuje się tego terminu dla sprawdzianu ustnego.
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) eduk. razem z grupą uczniów z tej samej klasy
(1.2) społ. w obrębie klasy społecznej
Wiktionary
podział na klasy społeczne, przynależność do danej klasy; kastowość
SJP.pl
przymiotnik od: klasa
przymiotnik
(1.1) przym. od klasa (zwykle w znaczeniu klasy jako oddziału szkolnego lub grupy społecznej)
SJP.pl
Wiktionary
cluster;
1. grupa kilku atomów metalu występująca w cząsteczce albo krysztale;
2. wielodźwięk złożony z sąsiadujących ze sobą dźwięków;
3. jednostka pamięci dysku składaj. się z jednego lub kilku sektorów;
4. grupa składaj. się z niezależnych firm z tej samej branży i innych podmiotów z danego regionu, nawiązujących współpracę dla wspólnych korzyści; grono
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. wielodźwiękowe współbrzmienie zbudowane z bardzo małych interwałów;
(1.2) inform. podstawowa jednostka przechowywania danych w systemie plików;
(1.3) inform. techn. grupa połączonych jednostek komputerowych;
(1.4) fiz. zgrupowanie materii hadronowej;
(1.5) chem. struktura nadcząsteczkowa;
(1.6) biol. grupa sąsiadujących genów, kodujących blisko spokrewnione białka;
(1.7) wojsk. element pola minowego składający się z ustawionych według schematu min;
(1.8) ekon. zarz. skoncentrowana geograficznie grupa przedsiębiorstw, instytucji i organizacji powiązanych ze sobą siecią zależności;
Klaster (z ang. cluster) lub używany w niektórych zastosowaniach polski odpowiednik – zgęstek, to zgrupowanie przestrzenne lub powiązanie systemowe mniejszych obiektów w jeden większy.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klaster; klastrowy
przymiotnik
(1.1) występujący w dużym skupieniu w danym terenie lub czasie
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klaster; klasterowy
SJP.pl
składający się z okruchów skał, które uległy erozji, np. skały klastyczne, osad klastyczny
SJP.pl
1. gra dziecięca polegająca na przeskakiwaniu na jednej nodze z kratki do kratki narysowanych na ziemi i rzucaniu lub przesuwaniu nogą kawałka jakiegoś przedmiotu;
2. kratki narysowane do tej gry
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zabawa dziecięca polegająca na przeskakiwaniu pól narysowanych kredą
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B., i W. plural|klasa.
Gra w klasy – podwórkowa zabawa dla dzieci. Twórca, ani dokładny czas powstania gry nie są znane.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. reprezentant klasycyzmu; klasyk
2. reprezentant klasycyzmu warszawskiego
SJP.pl
SJP.pl
dotyczący klasycyzmu; także klasycyzmu warszawskiego
przymiotnik
(1.1) szt. stworzony w stylu klasycyzmu, nawiązującym do klasycznych wzorców antycznych
SJP.pl
Wiktionary
w sztuce: tendencja do naśladowania wzorów antycznych, zachowania proporcji i umiaru, przestrzegania czystości gatunków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. szt. prąd w sztuce, muzyce, architekturze i literaturze europejskiej zapoczątkowany w renesansie a obecny do końca XVIII w., nawiązujący do wzorców oraz tematów antyku greckiego i rzymskiego;
Klasycyzm (z łac. classicus „doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony”) – nurt w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultur starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury starożytnego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu, jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił w I poł. XVIII wieku. W dziedzinie literatury swoisty kres klasycyzmu przyniosła walka klasyków z romantykami.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
środowiskowo:
1. narciarka biegająca techniką klasyczną;
2. kobieta pływająca stylem klasycznym;
3. filolożka klasyczna;
4. studentka filologii klasycznej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób zgodny z antycznymi kanonami piękna
(1.2) w sposób typowy, zgodnie z przyjętym wzorcem
(1.3) iron. w sposób, którego by się nie chciało
Klasycznie – trzeci album studyjny amerykańsko-polskiego piosenkarza Krystiana Ochmana. Wydawnictwo ukazało się 22 listopada 2024 nakładem wytwórni muzycznej Polydor Records w dystrybucji Universal Music Polska.
Album jest utrzymany w stylu muzyki poważnej i pop. Składa się z wersji standardowej (1 CD).
Płyta zadebiutowała na 8. miejscu polskiej listy sprzedaży – OLiS.
Nagrania były promowane singlami: „Mamo”, „Siłacz”, „Nie ma szans” i „Gdy nikt nie widzi”.
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: klasycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: klasyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyczne; cecha tych, którzy są klasyczni
Wiktionary
1. związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian, z jej badaniem i wiedzą o niej;
2. wyróżniający się harmonią i proporcją (tak jak starożytne dzieła sztuki);
3. doskonały, służący za wzór;
4. tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie
przymiotnik
(1.1) związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian
(1.2) wyróżniający się harmonią i dobrymi proporcjami
(1.3) tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie
SJP.pl
Wiktionary
1. systematyczny podział czegoś (np: przedmiotów lub zjawisk) na klasy, działy, poddziały itp. wg. określonej zasady;
2. zaklasyfikowanie danego zjawiska lub przedmiotu do odpowiedniego oddziału, grupy itp.;
3. ocena kogoś lub czegoś w skali porównawczej (np. wyników w nauce, sporcie itp.)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) systematyczny podział czegoś (przedmiotów lub zjawisk) na klasy, działy, poddziały itp. według określonej zasady
(1.2) zaklasyfikowanie danego zjawiska lub przedmiotu do odpowiedniej klasy, grupy itp.
(1.3) ocena kogoś lub czegoś w skali porównawczej
Klasyfikacja – systematyczny podział przedmiotów lub zjawisk na klasy, działy, poddziały, wykonywany według określonej zasady.
Może odnosić się m.in. do:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
związany z klasyfikacją
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klasyfikacją, dotyczący klasyfikowania
SJP.pl
Wiktionary
osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. urządzenie do rozdziału mieszaniny ziarnistych ciał stałych na frakcje o różnej wielkości;
SJP.pl
Wiktionary
kobieta zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś
SJP.pl
1. definiować w jakiejś dziedzinie kategorie, systematyczny podział na grupy;
2. przyporządkowywać elementy do określonych kategorii;
3. oceniać według przyjętych kryteriów
czasownik niedokonany
(1.1) dokonywać klasyfikacji, dzielić osoby, przedmioty, zjawiska na grupy wedle określonej zasady
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyfikowalne; cecha tych, którzy są klasyfikowalni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaliczanie do poszczególnych grup według określonych kryteriów
(1.2) zestawianie uczestników według wyników
Wiktionary
1. reprezentant klasycyzmu; klasycysta
2. artysta, pisarz, twórca zaliczany do najwybitniejszych w swojej dziedzinie
3. rzadko: reprezentant klasycyzmu warszawskiego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor dzieł zaliczanych do klasyki
(1.2) przedstawiciel klasycyzmu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ogół dzieł uważanych za podstawowe, reprezentatywne i najcenniejsze w literaturze i sztuce
SJP.pl
1. zgromadzenie religijne lub świeckie skupiające osoby związane ślubami, przestrzegające określonych reguł; zakon;
2. budynek, zespół budynków będących miejscem zamieszkania zakonników lub zakonnic; * forma dopełniacza l.poj. "klasztora" możliwa tylko w przysłowiu "Dłużej klasztora niż przeora." - dłużej istnieje jakieś dzieło niż osoby, które je tworzyły
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości lub części miejscowości w Polsce;
Klasztor (cz. klášter, z niem. Kloster, od łac. claustrum – miejsce zamknięte) – budynek lub zespół budynków, w którym mieszkają wspólnoty religijne zakonników albo zakonnic. Klasztory są znane przede wszystkim z chrześcijaństwa i buddyzmu, choć występują lub występowały także w hinduizmie, dżinizmie, islamie i judaizmie.
Nazwą tą określa się często sam zakon czy zgromadzenie zakonne.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klasztor
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klasztor
Klasztorek (do 31 grudnia 2002 Klasztorne, niem. Klösterchen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, na wąskim przesmyku lądowym pomiędzy jeziorami Klasztornym i Leśnym.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. 1 stycznia 2003 nastąpiła zmiana nazwy z Klasztorne na Klasztorek.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla klasztoru
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klasztorem, dotyczący klasztoru
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do klasztoru, będący jego własnością
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Klasztoru
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Klasztoru
Wiktionary
1. zgrubienie od: klatka (zwykle w odniesieniu do klatki piersiowej, czasem także pomieszczenia);
2. w gwarze uczniowskiej: klasa, sala lekcyjna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: klatka
(1.2) pot. klatka piersiowa
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klatka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klatka
Augustynka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Obejmuje dawne miejscowości Dąbrowa i Klateczka.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Dymitra w Żerczycach, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nurcu-Stacji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ klątwa
SJP.pl
1. pomieszczenie o ścianach z prętów;
2. małe i ciasne pomieszczenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skrzynia, pomieszczenie z prętów lub siatki
(1.2) przen. pot. małe pomieszczenie
(1.3) fot. film. pojedynczy, nieruchomy obraz na kliszy
(1.4) zob. klatka schodowa.
(1.5) zob. klatka piersiowa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. film. liczba klatek na sekundę
Wiktionary
czasownik
(1.1) inform. pot. wyświetlać obraz na ekranie w sposób umożliwiający rozróżnienie poszczególnych klatek
(1.2) techn. montować lub demontować segmenty (klatki) wieży żurawia budowlanego w celu zmiany jego wysokości
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klatkować.
Wiktionary
przypominający wyglądem klatkę; poprzegradzany
SJP.pl
typ wielopiętrowego budynku wielorodzinnego z ciągiem klatek schodowych
We współczesnej typologii architektury mieszkaniowej określa się następujące typy, w zależności od przestrzennego usytuowania mieszkań:
SJP.pl
Wikipedia
→ klatkowy
SJP.pl
przymiotnik od: klatka
przymiotnik
(1.1) dotyczący klatki, odbywający się w klatce
SJP.pl
Wiktionary
związek inkluzyjny, w którym jeden ze składników został uwięziony w "klatce" sieci krystalicznej drugiego składnika, np. gaz szlachetny w hydrochinonie
Klatrat (kompleks klatratowy, związek klatratowy, sieć typu gość-gospodarz) – struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, w lukach której nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji.
SJP.pl
Wikipedia
→ klatrat
SJP.pl
związek inkluzyjny, w którym jeden ze składników został uwięziony w "klatce" sieci krystalicznej drugiego składnika, np. gaz szlachetny w hydrochinonie
Klatrat (kompleks klatratowy, związek klatratowy, sieć typu gość-gospodarz) – struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, w lukach której nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji.
SJP.pl
Wikipedia
1. wyłączenie kogoś ze społeczności kościelnej; ekskomunika;
2. przeklęcie, wyklęcie kogoś;
3. przeklinanie złorzeczenie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kara wyłączenia kogoś ze wspólnoty wiernych
(1.2) życzenie komuś nieszczęścia
(1.3) daw. przeklinanie, wykrzykiwanie złych słów
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: złorzeczyć, przeklinać kogoś, rzucać klątwy
SJP.pl
minerał, polimorficzna odmiana tlenku arsenu
SJP.pl
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Klaudia (łac. Claudia) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Klaudiuszów. Imię Klaudia nosiły wszystkie kobiety z tego rodu. Odnotowano trzy święte katolickie o tym imieniu. Istnieje też pochodna forma tego imienia: Klaudyna.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: Klaudiusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klaudiuszka lub z nim związany
SJP.pl
Klaudiusz z małżonką; Klaudiuszowie
SJP.pl
Klaudiusz z małżonką; Klaudiuszostwo
Klaudiusze – patrycjuszowski ród rzymski pochodzenia sabińskiego, którego przedstawiciele pełnili najwyższe funkcje przez cały okres trwania republiki rzymskiej.
Poszczególne gałęzie rodu Klaudiuszów nosiły przydomki (cognomen) Pulcher, Neron, Gento, Krassus. Odrębnym rodem plebejskim byli Klaudiusze z przydomkiem Marcellus.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klaudiusza lub z nim związany
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Klaudiusza
SJP.pl
Wiktionary
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Klaudyna – pochodna forma imienia Klaudia, powstała od zdrobniałego imienia Claudine, co oznacza 'należąca do rodu Claudia, córka Claudiusa' lub 'mała, kochana Claudia'. Patronką tego imienia jest św. Klaudyna Thévenet.
Klaudyna imieniny obchodzi 3 lutego, jako wspomnienie św. Klaudyny Thévenet. Można też spotkać dzień 18 listopada.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klaudyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Klaudyna (imię żeńskie)
SJP.pl
klown; clown;
1. komik cyrkowy
2. pot. osoba, która swoim zachowaniem lub wyglądem naraża się na kpiny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) komik cyrkowy
(1.2) osoba zachowująca się niepoważnie
Klaun, klown (ang. clown) – artysta komediowy występujący najczęściej w cyrku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
klownada; clownada;
1. występy klauna
2. błaznowanie, popisywanie się; błazeństwo
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) występ komiczny z udziałem klaunów
SJP.pl
Wiktionary
→ klaun; klownowski, clownowski
SJP.pl
1. niemieckie imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. klasztorny, zakonny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która lubi przebywać w małych, ciasnych pomieszczeniach
Wiktionary
osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed ciasnymi i zamkniętymi pomieszczeniami; klaustrofobik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba cierpiąca na klaustrofobię
SJP.pl
Wiktionary
chorobliwy lęk przed ciasnymi, zamkniętymi pomieszczeniami
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed przebywaniem w pomieszczeniu zamkniętym lub ciasnym;
Klaustrofobia (łac. claustrum „zamknięcie, rygiel”, gr. phóbos „strach, lęk”) – jedna z odmian fobii. Jest nią niczym nieuzasadniony, patologiczny lęk przed przebywaniem w zamkniętych, niedużych pomieszczeniach, np. małych pokojach, windach. Strach przed utknięciem i brakiem możliwości wyjścia np. w pomieszczeniach zamykanych od zewnątrz, ciasnym przejściu. Jest wiele teorii próbujących wytłumaczyć pochodzenie klaustrofobii. Może powstać po wypadku, w którym osoba była zamknięta bez jakiejkolwiek możliwości wyjścia przez dłuższy czas, np. utknęła w windzie lub w wagonie metra. Istnieje teoria mówiąca o tym, że każdy człowiek ma klaustrofobię, tylko u niektórych jest ona znacznie mocniejsza. Jest też inna teoria, według której klaustrofobia jest pozostałością po porodzie (im dłuższy i trudniejszy poród, tym większe prawdopodobieństwo silnego strachu przed zamkniętą przestrzenią). Po raz pierwszy w ten sposób przedstawił pochodzenie klaustrofobii Zygmunt Freud.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta przejawiająca chorobliwy lęk przed ciasnymi i zamkniętymi pomieszczeniami; klaustrofobka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta cierpiąca na klaustrofobię
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do klaustrofobii
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. o pomieszczeniu: bardzo ciasny
SJP.pl
Wiktionary
osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed ciasnymi i zamkniętymi pomieszczeniami; klaustrofob
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. osoba cierpiąca na klaustrofobię
SJP.pl
Wiktionary
kobieta przejawiająca chorobliwy lęk przed ciasnymi i zamkniętymi pomieszczeniami; klaustrofobiczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. klasztor
(1.2) daw. zamknięcie, odosobnienie
Wiktionary
1. sztuczny zbiornik wody budowany na górskich rzekach Karpat Wschodnich, umożliwiający spław drzewa
2. dawniej: klauzula
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budowla hydrotechniczna, przeznaczona do piętrzenia wód rzeki lub potoku w celu okresowej poprawy ich spławności;
Klauza – budowla hydrotechniczna, przeznaczona do piętrzenia wód rzeki lub potoku w celu okresowej poprawy ich spławności.
Nazwa z języka niemieckiego (Klause, z łacińskiego clausus – „zamknięty”), spotykana głównie w krajach niemieckich oraz w zasięgu dawnego państwa austro-węgierskiego, w tym szczególnie w Karpatach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zastrzeżenie, postanowienie lub warunek w umowie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. zastrzeżenie lub warunek w dokumencie prawnym;
(1.2) liter. końcowy odcinek wersu o stałej budowie określanej przez reguły danego systemu wersyfikacyjnego;
(1.3) w retoryce antycznej: zakończenie zdania lub jego części określonym układem sylab długich i krótkich
(1.4) muz. zwrot melodyczny głosu w kadencji;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. pot. lekarz deklarujący klauzulę sumienia, która zabrania mu wykonywania niektórych praktyk medycznych, zwykle z pobudek religijnych
Wiktionary
przymiotnik od: klauzula
SJP.pl
1. przepisy ograniczające komunikowanie się zakonników z osobami z zewnątrz;
2. część klasztoru zamknięta dla osób z zewnątrz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zamknięta dla niezakonników część klasztoru;
(1.2) praw. przepisy regulujące życie wewnątrz klauzury (1.1)
Klauzura (łac. clausus – zamknięty) – zamknięta część domu zakonnego lub klasztoru. Nie mają do niej wstępu osoby z zewnątrz, zwłaszcza płci odmiennej. Nie wolno jej opuścić zakonnikom bez zezwolenia przełożonego. Zakony z obowiązującą ścisłą klauzurą nazywane są zakonami klauzurowymi. Tylko nieliczni zakonnicy zostają wyznaczeni do kontaktu z otoczeniem i osobami z zewnątrz (np. w sprawach zakupów, remontów itp.).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. klauzurowy
(1.2) przest. surowy
Wiktionary
przymiotnik od: klauzura
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klauzurą, dotyczący klauzury
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. klauzurowy
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św.Piotra Klawera
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św.Piotra Klawera
Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera (łac. Sodalitas Sancti Petri Claver pro Missionibus Africanis) – żeńskie zgromadzenie zakonne, zajmujące się opieką duchową i materialną nad misjami.
SJP.pl
Wikipedia
instrument klawiszowo-strunowy, podobny do fortepianu; klawicymbał
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. klawiszowy instrument strunowy, w którym dźwięk wzbudzany jest przez piórka szarpiące struny;
Klawesyn (wł. cembalo, clavicembalo, skrót: cemb.; fr. clavecin; ang. harpsichord) – instrument strunowy szarpany, wyposażony w klawiaturę, zaliczany do rodziny cytr. Znany powszechnie w Europie od XV wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba grająca na klawesynie
Klawesyn (wł. cembalo, clavicembalo, skrót: cemb.; fr. clavecin; ang. harpsichord) – instrument strunowy szarpany, wyposażony w klawiaturę, zaliczany do rodziny cytr. Znany powszechnie w Europie od XV wieku.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta grająca na klawesynie
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klawesyn
przymiotnik
(1.1) muz. związany z klawesynem, dotyczący klawesynu
SJP.pl
Wiktionary
1. rząd klawiszy w instrumentach muzycznych;
2. odpowiedni układ kilku rzędów klawiszy, który obsługuje różnego rodzaju maszyny i mechanizmy
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. układ klawiszy umieszczonych kolejno obok siebie, zamocowanych w odpowiedni sposób, ułatwiający granie na instrumentach klawiszowych
(1.2) techn. część maszyny do pisania, komputera i innych urządzeń, wyposażona w klawisze i pozwalająca na wprowadzanie znaków
(1.3) środ. mot. górna część mechanizmu rozrządu, widoczna po zdjęciu pokrywy silnika
Klawiatura – zestaw klawiszy (przycisków), występujący w różnych urządzeniach: komputerach, maszynach do pisania, klawiszowych instrumentach muzycznych, kalkulatorach, telefonach, tokenach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klawiatura
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: klawiatura
(1.2) mała klawiatura
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klawiatura
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klawiaturą, dotyczący klawiatury
SJP.pl
Wiktionary
instrument klawiszowo-strunowy, podobny do fortepianu; klawesyn
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. klawesyn
Klawesyn (wł. cembalo, clavicembalo, skrót: cemb.; fr. clavecin; ang. harpsichord) – instrument strunowy szarpany, wyposażony w klawiaturę, zaliczany do rodziny cytr. Znany powszechnie w Europie od XV wieku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawny instrument muzyczny, odmiana małego klawesynu
Klawicyterium (clavicytherium) – rodzaj klawesynu, w którym struny są ustawione pionowo, a nie poziomo. Były one popularne w XVI wieku i XVII wieku.
SJP.pl
Wikipedia
specjalny, ostry przyrząd do uciskania skóry chorego, wykorzystywany w klawiterapii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metalowy, zaostrzony patyczek wykorzystywany jako narzędzie w pseudomedycznej klawiterapii
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument klawiszowy strunowy;
Klawikord – najstarszy instrument klawiszowy strunowy, skonstruowany po raz pierwszy przez Domenico Pisaurensisa w XVI wieku.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzadkie zdrobnienie od: klawikord
SJP.pl
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: klawirałsCUG] środowiskowo, rzadko: opracowanie utworu orkiestrowego lub chóralnego na fortepian; wyciąg fortepianowy
SJP.pl
1. wąska płytka w instrumentach muzycznych, wprowadzająca w ruch mechanizm młoteczkowy w instrumentach strunowych lub otwierająca i odcinająca dopływ powietrza do piszczałek, stroików;
2. przycisk;
3. potocznie: dozorca więzienny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) element klawiatury odpowiadający za wydobywanie dźwięku w instrumentach muzycznych lub za wprowadzenie znaku w komputerach, maszynach do pisania itp.;
(1.2) daw. gwara. więz. wytrych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gwara. więz. strażnik więzienny
Klawisz – element klawiatury, rodzaj przycisku, który spełnia funkcję obsługi jakiegoś urządzenia. Wykonany jest zwykle z tworzywa sztucznego, rzadziej z metalu; czasami bywa podświetlany. Naciśnięcie klawisza zwykle powoduje zamknięcie obwodu elektrycznego lub wywołuje jakieś zdarzenie mechaniczne, jak na przykład w maszynie do pisania lub w muzycznych instrumentach klawiszowych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
środowiskowo: instrument muzyczny klawiszowy
SJP.pl
→ klawisz
SJP.pl
środowiskowo: wykaz i opis wszystkich klawiszy używanych w danej grze komputerowej
SJP.pl
1. muzyk grający na instrumentach klawiszowych;
2. potocznie: osoba szybko pisząca na klawiaturze
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. pot. instrumentalista grający na instrumentach klawiszowych
Klawiszowiec (również keyboardzista) – muzyk grający na instrumentach klawiszowych. Przed latami 60. XX wieku muzycy grający na instrumentach klawiszowych byli nazywani głównie pianistami lub organistami. Od połowy lat 60. XX wieku mnogość nowych instrumentów z klawiaturami, które weszły do użytku w muzyce pop, wymogła bardziej ogólny termin określający ludzi, którzy na nich grają.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klawisz
przymiotnik
(1.1) związany z klawiszami
SJP.pl
Wiktionary
w medycynie niekonwencjonalnej: leczenie przy pomocy klawików
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pseudomedyczna praktyka rzekomo lecząca wszelkie dolegliwości przez uciskanie skóry zaostrzonymi metalowymi patyczkami – klawikami
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. wspaniale
Wiktionary
→ klawy
SJP.pl
ciekawy, interesujący
przymiotnik
(1.1) pot. wspaniały
(1.2) gwara. więz. dobry, porządny
SJP.pl
Wiktionary
drzewo rosnące na moczarach i bagnach w Ameryce Północnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Klaźmą, dotyczący Klaźmy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Oki w dorzeczu Wołgi;
Klaźma (ros. Клязьма) – rzeka w Rosji. Lewy dopływ Oki, o długości 686 km i powierzchni dorzecza 42,5 tys. km². Jej źródła znajdują się w pobliżu miejscowości Sołniecznogorsk, a ujście w okolicach Ilinogorska.
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach klążowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach klążowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
skrót od: Kongres Liberalno-Demokratyczny
SJP.pl
wyraz mający naśladować głos bociana, zwykle powtórzony
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez bociana
SJP.pl
Wiktionary
Kleantes z Assos (gr. Κλεάνθης ὁ Ἄσσιος Kleanthes ho Assios łac. Cleanthes; ur. ok. 331, zm. ok. 232 p.n.e.) – grecki filozof, pisarz i poeta, przedstawiciel stoicyzmu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kléber – stacja linii nr 6 metra w Paryżu. Stacja znajduje się w 16. dzielnicy Paryża. Została otwarta 6 października 1942 r.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. obmowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
dawniej:
1. małe, ciasne pomieszczenie; klitka;
2. licha budowla; lepianka
SJP.pl
rodzaj owadów z rodziny osowatych
Klecanki – owady z rodziny osowatych (Vespidae). Nazwa ta może oznaczać:
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. pogardliwie: ksiądz, duchowny; księżyna, katabas, sukienkowy, sukmaniarz, labuś;
2. dawniej:
a) pomocnik proboszcza;
b) nauczyciel szkolny na wsi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. duchowny, ksiądz
(1.2) daw. kośc. pomocnik proboszcza, zazwyczaj pragnący zostać duchownym
(1.3) daw. eduk. nauczyciel wiejski
Klecha (łac. clericus – duchowny) – pogardliwe określenie duchownego, a pierwotnie sługa kościelny, nauczyciel, organista, kantor, dzwonnik, grabarz. Nazwa jest zgrubieniem od kleryka bowiem służba kościelna w średniowieczu składała się głównie z niedoszłych księży, którzy z różnych przyczyn nie zdobyli święceń, ale znali trochę łaciny, przydatnej w pracy w parafii.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stare podanie; baśń
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podanie ludowe;
Klechda – podanie ludowe wiążące się z miejscowymi wierzeniami, obyczajowością i tradycjami kulturalnymi.
Zazwyczaj opowiada o legendarnej przeszłości regionu, niezwykłych wydarzeniach i postaciach czy osobliwościach krajobrazu. Choć jest spokrewniona z baśnią, jest jednak silniej osadzona w realiach społeczno-obyczajowych regionu, a mniej fantastyczna.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klechda
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klechdą, dotyczący klechdy
SJP.pl
Wiktionary
pogardliwie: duchowieństwo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kletnem, dotyczący Kletna
Wiktionary
1. budować coś szybko, niestarannie;
2. potocznie: tworzyć coś nieumiejętnie
czasownik przechodni niedokonany (dk. sklecić)
(1.1) tworzyć, budować coś pospiesznie, nieudolnie
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kląć.
Wiktionary
Klecin (dawniej niem. Klettendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Marcinowice.
Wikipedia
Klęcino (kaszb. Klicëno, Knicëno lub też Klisëno, niem. Klenzin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.
Wikipedia
Klecza – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Wleń.
Wikipedia
w pozycji klęczącej, na kolanach
SJP.pl
Kleczanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów.
Wieś kościelna Kliczanów położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kleczanów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
trwać w pozycji z ugiętymi kolanami opartymi na ziemi
czasownik nieprzechodni
(1.1) mając nogi zgięte w kolanach i opierając kolana na ziemi, trwać w tej pozycji
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kleczew – miasto położone we wschodniej części województwa wielkopolskiego, w powiecie konińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kleczew.
W latach 1954–1972 miasto było siedzibą władz gromady Kleczew, ale nie należało do tej gromady. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. konińskiego.
Według danych GUS z 30 czerwca 2019 r. miasto liczyło 4159 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kleczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kleczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Kleczewo – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Inne miejscowości o nazwie Kleczew: Kleczew
Wikipedia
przymiotnik od: Kleczew
SJP.pl
pozycja z ugiętymi kolanami opartymi o ziemię; najczęściej w wyrażeniach:
a) na klęczki, na klęczkach - w pozycji klęczącej;
b) z klęczek - z pozycji klęczącej
SJP.pl
Kleczkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Troszyn. Leży nad rzeką Ruż.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj podestu lub mebel przeznaczony do klęczenia
Klęcznik – sprzęt lub rodzaj mebla służący do klęczenia lub siedzenia z równoczesnym oparciem kolan o podnóżek.
Typowy klęcznik składa się z podnóżka i pulpitu, często także z ławeczki.
SJP.pl
Wikipedia
→ klęcznik
SJP.pl
siad klęczny - siad na klęczkach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, stosowany jako stymulant
Klefedron, 4-CMC, 4-chlorometkatynon – organiczny związek chemiczny, pochodna katynonu. Stosowany jako stymulant.
Prawdopodobnie jest to środek uwalniający dopaminę i serotoninę. Badania na myszach wskazują, że jest neurotoksyczny.
SJP.pl
Wikipedia
członek greckich grup oporu przeciw Turkom, szczególnie aktywnych w czasie powstania 1821-1829
SJP.pl
grecka potrawa z mięsa młodego jagnięcia lub koźlęcia
SJP.pl
opowiadający o kleftach (greckich partyzantach walczących z Turkami), charakterystyczny dla kleftów lub w inny sposób związany z tą grupą
SJP.pl
[czytaj: klajber] nazwisko
Kleiber:
SJP.pl
Wikipedia
złączać coś ze sobą za pomocą kleju
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) łączyć coś za pomocą kleju, sklejać coś z czymś
(1.2) slang. przen. rozumieć
czasownik zwrotny niedokonany kleić się
(2.1) mieć zdolność klejenia
(2.2) przywierać do czegoś
(2.3) być spoconym
(2.4) przen. namolnie próbować przytulać się
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kleik
SJP.pl
dawniej: klej lub inna substancja służąca do klejenia; spoiwo, lepiszcze
SJP.pl
rodzaj dietetycznej potrawy w postaci wywaru z kaszy lub ryżu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klej
(1.2) kulin. potrawa z rozgotowanego ryżu lub kaszy, podawana głównie chorym lub dzieciom
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zaprawiać karmę kleikiem z mąki i ciepłej wody;
2. wytwarzać kleik skrobiowy
SJP.pl
→ kleik
SJP.pl
[czytaj: klajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Kleist (Clest, Kleyst, Klejst, Kleisters) – niemiecki, kurlandzki i pomorski herb szlachecki, używany przez starą słowiańską rodzinę wywodzącą się z Pomorza Zachodniego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kleiste
Wiktionary
mający właściwości klejące; lepki
przymiotnik jakościowy
(1.1) o właściwościach klejenia się, ciągnący się
SJP.pl
Wiktionary
lepka substancja służąca do sklejania, łączenia przedmiotów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lepka substancja, rodzaj spoiwa używanego do łączenia przedmiotów
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kleić
Klej – substancja, która wprowadzona między powierzchnie przylegające dwóch przedmiotów, wykonanych z takich samych lub różnych materiałów, umożliwia trwałe ich połączenie w procesie klejenia. Kleje są zaliczane do materiałów powierzchniowo czynnych (podobnie jak farby, lakiery i detergenty), których cechą charakterystyczną jest zwiększanie adhezji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przedmioty kultu religijnego w synagodze lub domu żydowskim; święte naczynia
SJP.pl
urządzenie półautomatyczne służące do klejenia i scalania
SJP.pl
klejownia;
1. zakład przemysłowy produkujący klej;
2. dział zakładu zajmujący się klejeniem, sklejaniem czegoś
SJP.pl
dotyczący kleju, klejenia
SJP.pl
pracownik zajmujący się klejeniem
SJP.pl
przyrząd ściskający świeżo sklejone powierzchnie (termin rzemieślniczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. sukienka
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny klejówkowatych
Chroogomphus (Schaeff.) O.K. Mill. (klejek) – rodzaj grzybów z rodziny klejówkowatych.
SJP.pl
Wikipedia
kleista ciecz, która wypełnia niektóre tkanki nowotworowe
SJP.pl
kleista ciecz, która wypełnia niektóre tkanki nowotworowe
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kleić.
Klej – substancja, która wprowadzona między powierzchnie przylegające dwóch przedmiotów, wykonanych z takich samych lub różnych materiałów, umożliwia trwałe ich połączenie w procesie klejenia. Kleje są zaliczane do materiałów powierzchniowo czynnych (podobnie jak farby, lakiery i detergenty), których cechą charakterystyczną jest zwiększanie adhezji.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klejnot
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od klejnot
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. drogocenny kamień lub wyrób jubilerski
(1.2) przen. cenna rzecz lub osoba
(1.3) ozdoba hełmu rycerskiego
(1.4) herald. część herbu szlacheckiego znajdująca się nad hełmem lub koroną
(1.5) daw. pot. herb szlachecki
(1.6) godność szlachecka
(1.7) lm. zob. klejnoty.
Wiktionary oraz Wikipedia
słodkowodny pierwotniak; euglena
SJP.pl
Wikipedia
gatunek pająka z rodziny klejnotnikowatych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. szlifierz klejnotów
(1.2) daw. szlachcic herbowy
SJP.pl
Wiktionary
o cechach klejnotnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
o cechach klejnotnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
1. biżuteria, kosztowności;
2. potocznie: męskie jądra; zbuki
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(1.1) M., B. i W. lm. od: klejnot
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) eufem. męskie narządy płciowe
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Klejnówko (niem. Klenau-Gut) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Braniewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Osada znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Zobacz też: Klejnowo
Wikipedia
Klejnowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Braniewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wydzielający lepką, kleistą substancję; klejorodny
SJP.pl
1. sztywne, mocno krochmalone płótno krawieckie wszywane w środek kołnierza, mankietów, klap itp.;
2. cienka deska sklejona z kilku warstw drewna;
3. narta klejona z kilku warstw różnego rodzaju drewna
Klejonka – rodzaj płyty meblowej stosowanej w meblarstwie lub kantówki i krawędziaki o różnym przekroju produkowane z drewna klejonego warstwowo na grubość stosowane w budownictwie i stolarce budowlanej. Klejonka najczęściej produkowana jest z litego drewna gatunków liściastych lub iglastych. Płyta jest klejona na dwa sposoby: z lameli tarcicy litej (drewno klejone na szerokości) lub łączonej na mikrowczepy (drewno klejone na długości i szerokości).
SJP.pl
Wikipedia
mający właściwości kleju; lepki; kleisty
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny strocznikowatych
Gloeoporus Mont. (klejoporek) – rodzaj grzybów z rodziny Irpicaceae.
SJP.pl
Wikipedia
wydzielający lepką, kleistą substancję; klejodajny
SJP.pl
lepki, kleisty, mający właściwości kleju
SJP.pl
Gomphidius Fr. (klejówka) – rodzaj grzybów z rodziny klejówkowatych.
Wikipedia
o cechach klejówkowatych (rodzina grzybów)
Klejówkowate (Gomphidiaceae Maire ex Jülich) – rodzina grzybów z rzędu borowikowców (Boletales).
SJP.pl
Wikipedia
o cechach klejówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
klejarnia;
1. zakład przemysłowy produkujący klej;
2. dział zakładu zajmujący się klejeniem, sklejaniem czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: klej
SJP.pl
ateński polityk żyjący na przełomie VI i V w. p.n.e.; Klistenes
Klejstenes (gr. Κλεισθένης Kleisthenes) – polityk ateński, żyjący na przełomie VI i V w. p.n.e. Był synem Megaklesa i Agaristy. Ojcem jego matki był Klejstenes (tyran Sykionu).
SJP.pl
Wikipedia
szczególny rodzaj samopylności zachodzący w pąkach kwiatowych
Klejstogamia – szczególny rodzaj samopylności zachodzący w zamkniętym kwiecie (pąku kwiatowym). Zjawisko takie zachodzi u niektórych zbóż, np. pszenica, jęczmień, u niektórych gatunków fiołków, jasnoty. Rośliny te mają cechy budowy kwiatu przystosowujące je do samozapylenia. Ich kwiaty są cały czas zamknięte, płatki korony są często niedorozwinięte, a pyłek samorzutnie wysypuje się z pylników na znamię słupka. W populacjach roślin, u których występuje klejstogamia, stwierdzono dużo mniejszą różnorodność genetyczną w obrębie populacji.
SJP.pl
Wikipedia
typ owocnika u grzybów
Klejstotecjum (l.mn. kleistotecja, łac. cleistothecium) – rodzaj owocnika u workowców. Nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: kleistós oznaczającego zamknięty’ i théke – schowanie, skrzynia.
Klejsotecjum to owocnik całkowicie zamknięty, bez otworu. Wewnątrz nie posiada płonnych strzępek. Worki, w których powstają zarodniki rozmieszczone są w nim bezładnie. Zarodniki wydostają się na zewnątrz dopiero po dojrzeniu owocnika. Następuje to na dwa sposoby: albo ściana owocnika pęka i zarodniki wydostają się przez powstały otwór, albo całkowicie rozpada się. Klejstotecjum to przeważnie nieduży owocnik o mniej więcej kulistym kształcie. Owocniki typu klejsotecjum występują np. w rzędach Eurotiales, Erysiphales, Elaphomycetales.
SJP.pl
Wikipedia
postawa w ćwiczeniach gimnastycznych
Klęk – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.
SJP.pl
Wikipedia
zginając kolana, przybierać pozycję klęczącą
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. klęknąć)
(1.1) zginać kolana, przyjmując pozycję opierającą się na nich
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klękać.
Wiktionary
odmiana oberka, w której jedną z figur jest przyklęknięcie tancerza
SJP.pl
dawniej: wydać dźwięk powstający przy uderzeniu o siebie twardych przedmiotów; załoskotać, zaterkotać, zaklekotać
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. klękać)
(1.1) dokonany od|klękać.
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klęknąć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od klekot
Wiktionary
Klękosiad – forma krzesła ergonomicznego. Składa się zwykle z siedziska oraz części stanowiącej podparcie dla kolan lub goleni. Budowa klękosiadu pozwala zwykle na regulację jego wysokości poprzez zmianę kąta pomiędzy siedziskiem i podparciem. Za główną zaletę klękosiadu uważa się wymuszenie na użytkowniku pozycji wyprostowanej, korzystnej zdrowotnie oraz istotnej z punktu widzenia ergonomii pracy.
Wikipedia
potocznie o zniszczonym urządzeniu, maszynie, pojeździe; grat, gruchot
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. odgłos wydawany przez bociany
(1.2) terkotanie maszyny lub motoru
(1.3) stary przedmiot, najczęściej instrument lub urządzenie
(1.4) przest. kościelna drewniana kołatka
Klekot – osada leśna w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Włoszczowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaklekotać)
(1.1) o bocianie wydawać odgłosy dziobem, kłapać
(1.2) o motorze wydawać warkot
(1.3) pot. paplać, trajkotać
Wiktionary
1. odgłos wydawany przez bociana;
2. potocznie: dźwięk wydawany przez pracujące maszyny lub ich części
SJP.pl
1. odgłos wydawany przez bociana;
2. potocznie: dźwięk wydawany przez pracujące maszyny lub ich części
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie klekotu
SJP.pl
Wiktionary
1. potocznie: kobieta mówiąca dużo i szybko, często bez sensu; trajkotka, pleciuch, plociuch, pleciuga;
2. przestarzałe: kołatka wykonana z drewna;
3. w górnictwie: urządzenie do mechanicznego przesuwania przenośnika, którym transportuje się fedrunek
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
SJP.pl
Wiktionary
wydający dźwięk podobny do klekotania bociana; klekoczący
SJP.pl
wielogatunkowa roślina z rodziny bobowatych; krotolaria
Klekotnica, krotalaria, gruchatka (Crotalaria L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje około 700 gatunków (715 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych wymienia baza danych Plants of the World). Największa ich liczba rośnie we wschodniej i południowej Afryce (ok. 500, w tym 34 endemity Madagaskaru), ale przedstawiciele rodzaju występują w całej strefie międzyzwrotnikowej oraz w przyległych obszarach strefy umiarkowanej. Rosną w okresowo suchych lasach tropikalnych i subtropikalnych, w kserofitycznych zaroślach i formacjach trawiastych, często na terenach zaburzonych, na glebach piaszczystych i skalistych.
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) białystok. bocian
Wiktionary
potocznie o zniszczonym urządzeniu, maszynie, pojeździe; grat, gruchot
SJP.pl
Klekowiec – przysiółek wsi Bobry w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Radomsko, miejscowość w dolinie rzeki Warty, położona w pobliżu potoku Brylisko.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. plama z atramentu
2. dawniej: barwna plama na obrazie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plama atramentu lub tuszu na papierze
(1.2) kulin. niewielka ilość bitej śmietany, jogurtu, sosu itp. położona na potrawie
(1.3) pot. barwna plama na obrazie, stanowiąca część kompozycji malarskiej
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: kleks
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kleks
SJP.pl
Wiktionary
1. o głuszcu: wydawać dźwięk w czasie toków;
2. dawniej: klekotać
SJP.pl
1. zacisk mocujący kable zasilające do akumulatora;
2. zacisk mocujący szynę do torowiska
SJP.pl
1. zacisk mocujący kable zasilające do akumulatora;
2. zacisk mocujący szynę do torowiska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mot. techn. zacisk akumulatorowy
Zacisk główkowy – rodzaj zacisku przykręcanego śrubą, np. zacisk umożliwiający dołączenie do akumulatora kabli zasilających (popularne klemy akumulatorowe), lub zacisk mocujący szynę do torowiska.
Konstrukcja klem akumulatorowych unormowana była w Polsce normą branżową BN-77/3687-01 – „Końcówki przewodów do akumulatorów samochodowych”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
roślina pnąca z rodziny jaskrowatych, o drewniejących łodygach i dużych, barwnych kwiatach, dorastająca do 8 metrów długości; clematis, powojnik
Powojnik (Clematis L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Obejmuje ok. 500 gatunków. Występują na całym świecie w strefie klimatu umiarkowanego i ciepłego. Nieliczne gatunki rosną także w klimacie okołobiegunowym i w strefie międzyzwrotnikowej (przedstawicieli rodzaju brak tylko w Ameryce Południowej). Największe zróżnicowanie gatunkowe występuje w Azji wschodniej. Tylko w Chinach rośnie co najmniej 147 gatunków, z czego 93 to endemity. Rośliny te zajmują zróżnicowane siedliska – od lasów deszczowych po półpustynie.
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Klembów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Klembów. Ma status sołectwa. Przez miejscowość przepływa rzeka Cienka, dopływ Rządzy.
Prywatna wieś szlachecka Klembowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Klembów, następnie gminy Klembów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Klembów.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Klembów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
Klemencice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław. Leży przy drodze krajowej nr 7.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
Klemencja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik imienia Klemens. Imieniny obchodzi 21 marca.
Patronką tego imienia jest św. Klemencja, dziewica. W Polsce imię to zostało zapisane po raz pierwszy w 1265, czyli dużo wcześniej od pokrewnej Klementyny, która rozpowszechniła się dopiero w XVIII wieku, ale obecnie jest mniej od Klementyny znane.
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Klemens – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „człowiek o łagodnym usposobieniu”, „delikatny”, „pobłażliwy”. Jego żeńskim odpowiednikiem jest Klemencja.
Klemens imieniny obchodzi 23 stycznia, 17 lutego, 15 marca, 20 marca, 10 września, 20 września, 23 listopada i 4 grudnia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klemensiewicz:
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Klemens (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klemensika lub z nim związany
SJP.pl
Klemens z małżonką; Klemensowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Klemensa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Klemensowo
(2.2) D. lp. od: Klemensów
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: Klemensowy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klemensa lub z nim związany
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Klemensa
SJP.pl
Wiktionary
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
Klemens – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „człowiek o łagodnym usposobieniu”, „delikatny”, „pobłażliwy”. Jego żeńskim odpowiednikiem jest Klemencja.
Klemens imieniny obchodzi 23 stycznia, 17 lutego, 15 marca, 20 marca, 10 września, 20 września, 23 listopada i 4 grudnia.
SJP.pl
Wikipedia
Klementowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Kurów.
Wieś została założona przez Klemensa herbu Szreniawa pod koniec XIV wieku. Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. Z liczbą prawie 1400 mieszkańców jest drugą miejscowością w gminie. Jej powierzchnia wynosi 18,6 km² (1. miejsce). Przez wieś przepływa prawy dopływ Kurówki – Struga Kurów (Garbówka). Miejscowość leży przy linii kolejowej nr 7. Jej część należy do Kazimierskiego Parku Krajobrazowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Klementyna
Klementyn – imię męskie pochodzące od imienia Klemens. Patronem tego imienia jest św. Klementyn, wspominany razem ze świętymi św. Filomenem i Teodotem.
Klementyn imieniny obchodzi 14 listopada.
Żeński odpowiednik: Klementyna
Znane osoby noszące to imię:
Wiktionary oraz Wikipedia
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Klementyn
Klementyna – żeński odpowiednik łacińskiego imienia Klementyn.
Imię spotykane niezbyt często w XVIII wieku pod wpływem literatury, natomiast pokrewne imię Klemencyja znane było w 1265. W XXI wieku imię Klementyna pozostaje rzadkie. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 1712 kobiet o imieniu Klementyna nadanym jako imię pierwsze.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klementyny lub z nią związany
SJP.pl
odmiana mandarynki
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Klementyna
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do pontyfikatu papieża o imieniu Klemens, związany z pontyfikatem papieża Klemensa
Wiktionary
uciskać (np. pępowinę, tętnicę) lub łączyć (np. brzegi rany) za pomocą klemu
SJP.pl
ryba z rodziny karpiowatych
Kleń (Squalius cephalus) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
SJP.pl
Wikipedia
organiczny związek chemiczny stosowany w medycynie oraz jako środek dopingujący; clenbuterol
Klenbuterol (łac. clenbuterolum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy β2-mimetyków, rozszerzający oskrzela. W Polsce nie jest stosowany w leczeniu ludzi, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych. W krajach europejskich został wycofany z lecznictwa w 1988, po aferze z DES. Pomimo tego notuje się wzrost nielegalnego stosowania klenbuterolu u ludzi (tzw. chemiczna liposukcja lub jako doping w niektórych dyscyplinach sportowych) oraz zwierząt hodowlanych, którym jest podawany w celu przyspieszenia wzrostu i zwiększenia masy tkanki mięśniowej.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Klenica (niem. Kleinitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Bojadła.
Wikipedia
dawniej: deseczka (zwykle dębowa lub osinowa) używana do krycia dachów
SJP.pl
→ kleń
SJP.pl
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Kleofas – imię męskie pochodzenia greckiego. Powstało ono przez skrócenie gr. Κλεοπατρος (Kleopatros), które stanowi złożenie członów κλεος (kleos) „chwała, sława” i πατρος (patros) „ojca, ojcowska” (zob. też Kleopatra).
W chrześcijaństwie patronem tego imienia jest św. Kleofas (Kleopas), uczeń Jezusa Chrystusa, który jako jeden z pierwszych po Marii Magdalenie widział Go po zmartwychwstaniu.
Kleofas imieniny obchodzi 25 września.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: Kleofas (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kleofaska lub z nim związany
SJP.pl
Kleofas z małżonką; Kleofasowie
SJP.pl
Kleofas z małżonką; Kleofasostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kleofasa lub z nim związany
SJP.pl
rodzaj roślin zielnych z rzędu kapustowców
Kleome (Cleome L.) – rodzaj roślin zielnych lub drewniejących bylin z rodziny Cleomaceae. W przeszłości i w niektórych współczesnych ujęciach do rodzaju tego zaliczanych było od około 75, przez ponad 120 do ponad 200 gatunków. W rewizji taksonomicznej w 2007 zaproponowano pozostawienie w nim tylko około 20 gatunków, pozostałe przenosząc do rodzajów Arivela, Cleoserrata, Gynandropsis i Tarenaya. W bazie taksonomicznej Plants of the World Online rodzaj jest szeroko ujmowany.
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. królowa Tracji; córka Boreasza i Orejtyi oraz żona Fineusa;
(1.2) mitgr. córka Idasa i Marpessy oraz żona Meleagra;
(1.3) imię|polski|ż.;
(1.4) astr. planetoida o numerze katalogowym 216, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1880 r.;
Kleopatra VII Filopator, Kleopatra Wielka (stgr. Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ; ur. 69 rok p.n.e., zm. 12 sierpnia 30 roku p.n.e. w Aleksandrii) – ostatnia królowa hellenistycznego Egiptu, panująca w latach 51–30 p.n.e.
Nosiła tytuły: Królowa, Nowa Bogini, Bogini Miłująca Ojca, Bogini Miłująca Ojczyznę. Była córką Ptolemeusza XII Auletesa. Po wstąpieniu na tron poślubiła swego brata Ptolemeusza XIII. Wskutek dworskich intryg opuściła Egipt i udała się do Palestyny, gdzie zdobyła poparcie Cezara, z którym miała syna, Ptolemeusza XV Cezariona. Dzięki interwencji wojskowej Cezara powróciła na tron egipski. Po śmierci Ptolemeusza XIII, który zginął na skutek zamieszek antyrzymskich w Aleksandrii, Kleopatra poślubiła drugiego brata, Ptolemeusza XIV. Z nim odbyła podróż do Rzymu w celu wzmocnienia więzi politycznych pomiędzy obydwoma państwami. Po śmierci Cezara powróciła do Egiptu i rozkazała zamordować małżonka, po czym objęła rządy w imieniu małoletniego Cezariona.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kleopatry lub z nią związany
SJP.pl
Kleosin – osada w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny. Leży przy granicy z Białymstokiem, tuż przy linii kolejowej Białystok–Czeremcha. W miejscowości znajduje się Wydział Inżynierii Zarządzania Politechniki Białostockiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
przyrząd do zapędzania ryb w sieci
SJP.pl
1. w łowiectwie: samica łosia; łosica, łosza;
2. obelżywie: kobieta niezgrabna, ociężała, nieporządna, niechlujna; flądra, jędza, wiedźma
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. samica łosia
(1.2) pejor. obraź. niezdarna, niezgrabna kobieta
Klępa, łosza – określenie samicy łosia w gwarze myśliwskiej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. uderzać niezbyt silnie dłonią;
2. rozpłaszczać za pomocą młota, przede wszystkim metal; kuć;
3. mówić coś bez przemyślenia, bez zrozumienia; pleść, paplać
czasownik przechodni niedokonany (dk. klepnąć)
(1.1) uderzać lekko dłonią
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyklepać)
(2.1) bijąc młotem, rozpłaszczać metal
(2.2) mówić bez namysłu; bezmyślnie wypowiadać
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
Osoby o nazwisku Klepacki:
SJP.pl
Wikipedia
1. dawniej: fałszywa, podrabiana przez fałszerzy moneta;
2. młot używany w fabrykach wyrobów metalowych
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do klepania lnu lub konopi
SJP.pl
Wikipedia
małe kowadło, na którym opiera się przedmiot z blachy przy klepaniu młotkiem
SJP.pl
1. młot do klepania blachy;
2. potocznie: drobna moneta;
3. potocznie: człowiek gadatliwy;
4. maszyna do wstępnego oczyszczania surowca włókienniczego o dużym zanieczyszczeniu; kleparka
SJP.pl
zdolność metalu do zmiany kształtu pod wpływem kucia; kowalność, kujność
SJP.pl
o metalach: dający się łatwo kuć; kujny, kowalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klepać.
Wiktionary
dawniej: podrabiana przez fałszerzy moneta; klepacz
SJP.pl
maszyna do wstępnego oczyszczania surowca włókienniczego o dużym zanieczyszczeniu; klepak
Kleparka – wzniesienie pomiędzy miejscowościami Kamień, Rusocice i Przeginia Duchowna w województwie małopolskim, powiecie krakowskim, gminie Czernichów, w granicach wsi Kamień i Rusocice. Kleparka znajduje się w paśmie wzniesień pomiędzy wzniesieniami Kizarka (311 m) i Galasówki (264 m), pod względem geograficznym na Garbie Tenczyńskim (część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej) w obrębie Rudniańskiego Parku Krajobrazowego.
SJP.pl
Wikipedia
średniowieczna huta lub kuźnia, w której wyrabiano sztaby żelazne za pomocą kucia młotem; cajniarnia
SJP.pl
przymiotnik od: Kleparz
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kleparzem, dotyczący Kleparza
SJP.pl
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się klepaniem przedmiotów z blachy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. historyczna dzielnica Krakowa, dawne miasto królewskie;
(1.2) pot. każde z dwóch stałych targowisk w dzielnicy Kleparz (1.1)
Kleparz – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy I Stare Miasto, położony na północ od Starego Miasta. Od 1366 do końca XVIII w. samodzielne miasto. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kleparza
SJP.pl
mieszkanka Kleparza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych; sapa
Sapa, klepiec (Ballerus sapa) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj podłogi w dawnych budynkach mieszkalnych albo w stodole;
2. równa, ubita gładko płaszczyzna z ziemi lub gliny, przeznaczona np. do tańca;
3. część aparatu młócącego młocarni lub kombajnu zbożowego
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj powierzchni wykonanej z ubitej, wyschniętej gliny, zazwyczaj spełniało rolę podłogi w chatach lub stodołach;
(1.2) miejsce młócenia zboża
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klepisko
SJP.pl
deszczułka z twardego drewna do układania posadzek, do wyrobów bednarskich lub na poszycie pokładu łodzi
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj niedużej deski z trwałego drewna, która po odpowiedniej obróbce jest używana w robocie bednarskiej lub do wykładania podłóg
(1.2) gw-pl|Pomorze. miara masła
SJP.pl
Wiktionary
osoba wyrabiająca klepki do beczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klepkować.
Wiktionary
przymiotnik od: klepka
przymiotnik
(1.1) wykonany z klepek
SJP.pl
Wiktionary
uderzyć lekko dłonią
SJP.pl
Klępnica (niem. Glietzig) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Łobez, przy linii kolejowej 202 Gdańsk-Stargard, z przystankiem Klępnica. Wieś leży nad południowym brzegiem jeziora Klępnicko. Według danych z 29 września 2014 r. wieś miała mieszkańców 85 mieszkających w 19 domach.
Wikipedia
uderzyć lekko dłonią
SJP.pl
1. przyrząd służący do odmierzania czasu na podstawie ilości przepływającej cieczy (wody, rtęci) lub przemieszczającego się materiału sypkiego (piasku);
2. afisz zawiadamiający o czyjejś śmierci i pogrzebie
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyrząd do odmierzania czasu, składający się z dwóch połączonych ze sobą identycznych, szklanych naczyń, w którym woda lub piasek przechodzą przez wąski kanalik łączący;
(1.2) niewielki plakat informujący o czyjejś śmierci oraz terminie i miejscu pogrzebu
Klepsydra (gr. κλεψύδρα od κλέπτω, κλέπτειν „kraść, uchodzić ukradkiem, wymykać się” i ὕδωρ „woda”) – zegar wodny, w późniejszych czasach także piaskowy, składający się z dwóch, zazwyczaj szklanych baniek, z których jedna znajduje się nad drugą, połączonych rurką przepuszczającą określoną ilość wody lub piasku w określonym czasie. Znane są klepsydry odmierzające od kilkudziesięciu sekund do doby.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przypominający kształtem klepsydrę
SJP.pl
przymiotnik od: klepsydra
SJP.pl
forma władzy ze skorumpowanymi władcami niedbającymi o dobro państwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. rządy złodziei, osób skorumpowanych;
Kleptokracja (gr. κλέπτης (kléptēs – złodziej), κρατία (krátos – rządy)) – dosłownie „władza złodziei” – forma władzy ze skorumpowanymi władcami, wykorzystującymi swoją pozycję do wykorzystywania bogactw naturalnych kosztem mieszkańców w celu defraudowania funduszy państwowych oraz poszerzania osobistego bogactwa i władzy politycznej.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skorumpowany władca niedbający o dobro państwa
SJP.pl
skorumpowana urzędniczka niedbająca o dobro państwa
SJP.pl
SJP.pl
osoba przejawiająca chorobliwą skłonność do drobnych kradzieży
Kleptomania (gr. κλεπτειν / kleptein → kraść, zabierać) – zaburzenie psychiczne, objawiające się jako trudna lub niemożliwa do powstrzymywania potrzeba kradzieży. Kradzieże nie są dokonywane z potrzeby posiadania określonego przedmiotu bądź chęci zysku; po jej dokonaniu przedmioty mogą zostać wyrzucone bądź oddane komuś innemu albo zbierane.
SJP.pl
Wikipedia
chorobliwa potrzeba dokonywania drobnych kradzieży
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. zaburzenie psychiczne, objawiające się jako trudna lub niemożliwa do powstrzymania potrzeba kradzieży, zwykle nie motywowana zyskiem, ani chęcią posiadania;
Kleptomania (gr. κλεπτειν / kleptein → kraść, zabierać) – zaburzenie psychiczne, objawiające się jako trudna lub niemożliwa do powstrzymywania potrzeba kradzieży. Kradzieże nie są dokonywane z potrzeby posiadania określonego przedmiotu bądź chęci zysku; po jej dokonaniu przedmioty mogą zostać wyrzucone bądź oddane komuś innemu albo zbierane.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta przejawiająca chorobliwą skłonność do drobnych kradzieży
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. psych. związany z kleptomanią lub kleptomanami; mający cechy kleptomana
SJP.pl
Wiktionary
klocek z twardego drewna o gładkiej powierzchni dolnej, służący do sklepywania powierzchni formy typograficznej
SJP.pl
ogół duchownych w danym Kościele lub kraju; duchowieństwo
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół duchowieństwa danego wyznania lub kraju
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
clerk;
1. intelektualista, osoba uczona nie angażująca się w sprawy społeczne ani państwowe;
2. w średniowieczu: wędrowny student lub uczony;
3. dawniej: urzędnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. książk. osoba wykształcona trzymająca się z dala od życia politycznego
(1.2) książk. średniowieczny student lub magister wędrujący z jednej Alma Mater do drugiej
(1.3) daw. urzędnik
SJP.pl
Wiktionary
postawa intelektualistów wyznających zasadę nieangażowania się w bieżące życie polityczne
Klerkizm – światopogląd, według którego intelektualista powinien dystansować się wobec spraw polityki i nie uczestniczyć w sporach politycznych. Ma on za zadanie poświęcać się sprawom związanym ze sztuką lub nauką i unikać angażowania się w procesy mające na celu zmianę zastanego świata. W związku z tym przez niektórych postawa taka może być wiązana z eskapizmem.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Clermontem, dotyczący Clermontu (współcz. Clermont-Ferrand)
Wiktionary
drzewo, krzew lub pnącze z rodziny werbenowatych; wolkameria; szczęślin
Klerodendron, szczęślin (Clerodendrum L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje 258 gatunków. Występują one w niemal całej strefie międzyzwrotnikowej, a w strefie umiarkowanej sięgają na północy po północne Chiny i Japonię. Najbardziej zróżnicowane są w strefie tropikalnej i subtropikalnej Starego Świata. Rośliny te występują w formacjach zaroślowych i leśnych. Ich kwiaty zapylane są przez owady, często przez motyle.
SJP.pl
Wikipedia
osoba odczuwająca niechęć i odrazę do duchownych chrześcijańskich
SJP.pl
niechęć i odraza do duchownych chrześcijańskich
SJP.pl
rządy, władza kleru
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. system rządzenia, w którym władza należy do kleru
SJP.pl
Wiktionary
w starożytnej Grecji: osiedleniec na podbitych ziemiach, któremu przyznano działkę w zamian za zobowiązanie do służby wojskowej i innych świadczeń
Kleruchia — kolonia obywateli ateńskich na ziemiach buntującego się polis Związku Morskiego. Najstarszą kleruchią mogła być placówka na Salaminie, zdobytej w VI wieku p.n.e. od Megary. Ateńskich osadników dobierano spośród najuboższych mieszkańców. Otrzymywali oni przydzielane przez losowanie działki (kleros). Osiedleńcy nazywani byli kleruchami, zwykle otrzymywali najlepsze ziemie, stanowili też lokalny garnizon ateński. W V i IV wieku p.n.e. jeden z elementów ateńskiego imperializmu.
SJP.pl
Wikipedia
1. kolonia rolniczo-wojskowa w starożytnych Atenach
2. w państwach hellenistycznych: nadział ziemi nadawany z obowiązkiem służby wojskowej
Kleruchia — kolonia obywateli ateńskich na ziemiach buntującego się polis Związku Morskiego. Najstarszą kleruchią mogła być placówka na Salaminie, zdobytej w VI wieku p.n.e. od Megary. Ateńskich osadników dobierano spośród najuboższych mieszkańców. Otrzymywali oni przydzielane przez losowanie działki (kleros). Osiedleńcy nazywani byli kleruchami, zwykle otrzymywali najlepsze ziemie, stanowili też lokalny garnizon ateński. W V i IV wieku p.n.e. jeden z elementów ateńskiego imperializmu.
SJP.pl
Wikipedia
związany z klerykiem
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do kleru, mający związek z klerem
SJP.pl
Wiktionary
w świecie fantasy: przyszła kapłanka
SJP.pl
uczeń seminarium duchownego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. student seminarium duchownego;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zjawisko stopniowego podporządkowania klerowi i Kościołowi wszelkich dziedzin życia w państwie
Wiktionary
dążenie do zwiększenia wpływu duchowieństwa i Kościoła na politykę państwa i zachowanie społeczne
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tendencja do podporządkowania klerowi i Kościołowi wszelkich dziedzin życia w państwie;
Klerykalizm (fr. cléricalisme) – stanowisko ideologiczne opowiadające się za dominacją idei religijnych oraz wpływem instytucjonalnego kleru na życie społeczne, polityczne oraz kulturalne aż do całkowitego podporządkowania go duchowieństwu i Kościołowi. Ze słownika francuskiego określenie klerykalizm przeniknęło do terminologii stosowanej w innych krajach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. dążyć do zwiększenia wpływów duchowieństwa i Kościoła politykę państwa i zachowanie społeczne;
2. klerykalizować się - ulegać takim dążeniom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest klerykalne; cecha tych, którzy są klerykalni
Wiktionary
dotyczący kleru, związany z duchowieństwem
przymiotnik
(1.1) związany z klerykalizmem, charakterystyczny dla klerykalizmu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. pot. seminarium duchowne
(1.2) rel. pot. część klasztoru, w której mieszkają alumni
(1.3) rel. pot. okres studiów seminaryjnych
Wiktionary
zwolennik klerykalizmu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik klerykalizmu, zwolennik podporządkowania życia społecznego, polityki oraz kultury duchowieństwu i Kościołowi
SJP.pl
Wiktionary
→ klerykał
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka klerykalizmu, zwolenniczka podporządkowania życia społecznego, polityki oraz kultury duchowieństwu i Kościołowi
SJP.pl
Wiktionary
dotyczący kleryka (np. klerykowskie życie)
SJP.pl
porażka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fatalna przegrana w bitwie
(1.2) wielkie nieszczęście, niepowodzenie lub zniszczenie
Klęska (fr. La débâcle) – dziewiętnasty tom cyklu Rougon-Macquartowie. Tłem fabuły jest seria zdarzeń polityczno-militarnych, które towarzyszyły końcowi panowania Napoleona III i upadku II Cesarstwa Francuskiego w 1870 r., takich jak: wojna francusko-pruska, bitwa pod Sedanem czy powstanie Komuny Paryskiej. Powieść została wydana w roku 1892.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ klęskowy
Klęskowo (hist. Clescow, niem. Hökendorf) – część miasta Szczecina na osiedlu Bukowe-Klęskowo, położona w południowo-wschodniej części miasta, w dolinach Rudzianki i Chojnówki.
SJP.pl
Wikipedia
→ klęska
SJP.pl
1. uginać się, opadać, zapadać się;
2. tracić obrzęk; tęchnąć
SJP.pl
gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych rosnąca na podmokłych terenach Polinezji, na Wyspach Hawajskich, w Afryce i Amerykach; taro, kolokazja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bot. nazwa systematyczna|Colocasia esculenta|ref=tak., kolokazja jadalna
Kleśnica (niem. Klessen Bach – potok, lewy dopływ Morawki o długości 8,89 km.
Potok bierze swój początek na stoku Śnieżnika, drążąc wąską, głęboką dolinkę zwaną Gęsią Gardzielą. Przepływa przez wsie Kletno i Stara Morawa oraz przez rezerwat przyrody Jaskinia Niedźwiedzia chroniący unikatową jaskinię oraz zjawiska krasowe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych
Kleśniec (Arisarum Mill.) – rodzaj roślin zielnych należący do rodziny obrazkowatych, liczący 3 gatunki pochodzące z obszaru Makaronezji i rejonu śródziemnomorskiego do zachodniej Transkaukazji.
SJP.pl
Wikipedia
Kleśno (niem. Hinter See) – jezioro w Bruździe Zbąszyńskiej, w gminie Bledzew.
Wikipedia
pajęczak żywiący się krwią zwierząt i ludzi
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. pasożytniczy pajęczak żywiący się krwią;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kleszczyć
Kleszcz – dawna osada młynarska, od 1953 w granicach miasta Piotrków Trybunalski. Leży we wschodniej części miasta, wzdłuż ulicy Kleszcz, po południowej stronie jeziora Bugaj.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
egzotyczny duży ptak z rodziny bocianowatych; kleszczak azjatycki lub kleszczak afrykański
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży ptak brodzący z rodzaju nazwa systematyczna|Anastomus|Bonnaterre|ref=tak.;
Kleszczak afrykański (Anastomus lamelligerus) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae). Dziób jasny, między zamkniętymi połówkami szeroka „dziura”. Zwykle towarzyski, żeruje na terenach otwartych; pozwala obserwować się z bliska. Swoim niezwykłym dziobem kruszy skorupy małży i ślimaków.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anastomus|ref=tak., rodzaj ptaków z rodziny bocianowatych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. od: kleszczak
Wiktionary
gatunek skorka
SJP.pl
Wikipedia
podobny do kleszczy, przypominający kleszcze
SJP.pl
1. narzędzie do chwytania przedmiotów; cęgi
2. zakończenie odnóży raka, kraba
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) techn. narzędzie z uchwytami służące do chwytania przedmiotów
(1.2) med. zob. kleszcze porodowe.
(1.3) przen. coś wywierającego nacisk, presję
(1.4) przen. coś utrudniającego wydostanie się
(1.5) bud. w konstrukcji dachu: element poziomy usztywniający poprzecznie więźbę, występujący w formie zdwojonej;
(1.6) zool. przypominające kleszcze (1.1) zakończenie odnóży u niektórych stawonogów
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kleszcz
Pierwotnie odnosiło się do narzędzia służącego do ściskania, zaciskania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kleszczel (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kleszczel (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Kleszczele – miasto w Polsce w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, nad rzeką Nurzec, położone przy granicy z Białorusią. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kleszczele. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kleszczele
SJP.pl
Kleszczewko (niem. Kleschkau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pszczółki. W 2010 zamieszkiwało ją 311 osób.
Wikipedia
nazwa wielu miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kleszczewo
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
szydło rybackie
SJP.pl
ptak z rodziny kukułkowatych, żyjący w Ameryce Południowej i Środkowej
SJP.pl
ptak z rodziny kukułkowatych, żyjący w Ameryce Południowej i Środkowej
Kleszczojady (Crotophaginae) – podrodzina ptaków z rodziny kukułkowatych (Cuculidae).
SJP.pl
Wikipedia
jadowity stawonóg z gromady pajęczaków, podobny do skorpiona; zaleszczotek
SJP.pl
1. narzędzie do chwytania przedmiotów; cęgi
2. zakończenie odnóży raka, kraba
SJP.pl
Wikipedia
Kleszczowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.
Wikipedia
1. część materiału, którą się chwyta kleszczami podczas kucia;
2. roślina z rodziny wilczomleczowatych; rącznik
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kleszczowa, Kleszczów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kleszczami
SJP.pl
Wiktionary
przyrząd do usuwania kleszczy
SJP.pl
zdrobnienie od: kleszcz
SJP.pl
zdrobnienie od: kleszcze
SJP.pl
Kleszczyniec (kaszub. Kleszczińc) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka, przy drodze wojewódzkiej nr .
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Czarna Dąbrówka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
drewniane części chomąta
Kleszczyny – dzielnica we wschodniej części miasta Suchedniowa w woj. świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim. Rozpościera się wzdłuż ulicy Langiewicza w kierunku na Mostki. Do końca 1955 roku samodzielna wieś.
SJP.pl
Wikipedia
Kleszewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pułtusk. Ma status sołectwa. Leży nad Narwią przy ujściu Pełty.
Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego. W 1765 roku wchodziła w skład klucza przemiarowskiego biskupstwa płockiego. Do 1954 roku istniała gmina Kleszewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Klesztów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź. Leży w odległości 20 km od Chełma.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Żmudź. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 269 mieszkańców i była czwartą co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Wikipedia
przymiotnik od: klecha
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klechą, dotyczący klechy
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do klechy, będący jego własnością
SJP.pl
Wiktionary
imię męskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) zdrobn. Anaklet (hipokorystyk)
Klet – imię męskie o niejasnej etymologii. Może być ono użytym jako nazwa własna greckim przymiotnikiem kl-tós oznaczającym: "wybrany", "wezwany", jak również może być aluzją do greckiego ewangelicznego cytatu: "polloi eisi kl-toi, olígoi d- eklektoi" - "wielu wezwanych, mało wybranych".
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) but do wspinaczki
Wiktionary
obuwie do wspinaczki wysokogórskiej
SJP.pl
1. dawniej: kram;
2. dawniej: klitka (ciasne, nieduże pomieszczenie);
3. dawne zdrobnienie od: kleta (nędzny dom, budynek)
SJP.pl
Kletno (dawniej niem. Klessengrund) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. plotkarka
Wiktionary
wieś w Polsce
Klewianka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Goniądz.
W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Klewianka, po przeniesieniu siedziby i zmianie nazwy gromady w gromadzie Goniądz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Agnieszki w Goniądzu.
SJP.pl
Wikipedia
Klewinowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 399 osób, wśród których 384 było wyznania rzymskokatolickiego, 13 prawosławnego a 2 mojżeszowego. Jednocześnie 398 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 9 białoruską. We wsi było 56 budynków mieszkalnych.
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Wikipedia
Klewków – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Łowicz.
Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. Była wsią klucza łowickiego arcybiskupów gnieźnieńskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
Wikipedia
1. żydowski muzyk, którego gra nawiązuje do tradycyjnej muzyki żydowskiej;
2. pogardliwie: muzyk grający w lokalach rozrywkowych lub na weselach, którego głównym celem jest zarobek, a nie twórczość artystyczna
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. lud. żydowski muzykant;
(1.2) pogard. muzyk grywający na imprezach towarzyskich lub w lokalach
Klezmer (hebr. כלי „narzędzie, instrument”; זמר „piosenkarz”) – tradycyjny muzykant żydowski weselno-karczmiany lub grający na innych przyjęciach (np. na bar micwie). W polszczyźnie słowo to nabrało bardziej negatywnych konotacji: kiepski muzyk grający bez miłości do muzyki, a tylko dla pieniędzy, tzw. grający „do kotleta”. W swoim pierwotnym znaczeniu termin „klezmer” oznaczał muzyka o specyficznych, niemniej wysokich umiejętnościach.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dawniej: muzykantka grająca w lokalach rozrywkowych, na weselach itp.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. kobieta pracująca jako muzyk na imprezach towarzyskich lub w lokalach
(1.2) pot. praca klezmera
SJP.pl
Wiktionary
1. dotyczący klezmera;
2. muzyka klezmerska - odmiana instrumentalno-wokalnej muzyki żydowskiej
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klezmerem, dotyczący klezmera
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do klezmera, będący jego własnością lub dziełem
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób klezmerski, po klezmersku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. nos
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: klika
SJP.pl
Kliczków (niem. Klitschdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Osiecznica.
Wikipedia
odnoszący się do klienta, właściwy klientom
SJP.pl
1. kupujący, interesant, petent;
2. potocznie: bliżej nieokreślony mężczyzna;
3. obywatel starożytnego Rzymu, będący pod opieką prawną patrycjusza;
4. tajemniczy klient - osoba anonimowo badająca jakość obsługi klienta w punkcie handlowym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. osoba kupująca w sklepie, interesant załatwiający sprawy w urzędzie lub placówkaacówce usługowej
(1.2) daw. hist. ubogi człowiek uzależniony od swojego patrona
(1.3) pot. bliżej nieokreślony mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) inform. oprogramowanie korzystające z usług dostarczanych przez serwer
Określenia osób
Informatyka
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ogół klientów
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół klientów jakiejś instytucji, jakiegoś sklepu, punktu usługowego itp.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ klientelizm; klientystyczny
SJP.pl
klientyzm:
1. popieranie i protegowanie przez osoby wpływowe tych, którzy świadczą na ich rzecz usługi;
2. w starożytnym Rzymie: system zależności klienta od patrona
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieformalny układ zależności polegający na popieraniu i chronieniu przez osoby wpływowe tych, które świadczą usługi na ich rzecz;
Klientelizm – układ nieformalnych zależności typu ekonomiczno-politycznego, w ramach których wpływowy decydent polityczny (lub zasobny dysponent dóbr ekonomicznych) – (patron) roztacza opiekę nad osobą (lub grupą społeczną) – (klientela) w zamian za poparcie polityczne. Zjawisko klientelizmu jest powszechnie uznawane za formę patologii społecznej, ponieważ narusza formalne i oficjalne reguły gry politycznej i ekonomicznej. Powiązania typu klientelistycznego zaburzają prawidłowy (z punktu widzenia obowiązujących urządzeń i instytucji społeczno-politycznych) proces dystrybucji dóbr politycznych i ekonomicznych, doprowadzając do powstania szarej strefy, niepodlegającej ogólnospołecznej kontroli. Zjawiskami pokrewnymi są zjawiska nepotyzmu oraz kumoterstwa.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ klient
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. hand. kobieta kupująca, nabywająca towary lub usługi
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klient
SJP.pl
potocznie: poczucie wyższości nad sprzedawcą lub usługodawcą, objawiające się pogardą, manipulacją i przesadnymi roszczeniami
SJP.pl
→ klientyzm; klientelistyczny
SJP.pl
klientelizm:
1. popieranie i protegowanie przez osoby wpływowe tych, którzy świadczą na ich rzecz usługi;
2. w starożytnym Rzymie: system zależności klienta od patrona
SJP.pl
urwisty brzeg morza i jeziora; faleza
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. geol. wysoki i stromy, często pionowy, urwisty brzeg morza lub jeziora, powstały w wyniku abrazji;
Klif (faleza, urwisko brzegowe) – stroma, często pionowa ściana brzegu morskiego lub jeziornego, utworzona wskutek procesu abrazji (ścierania brzegu przez okruchy skalne poruszane przez fale) zachodzącego u jej podstawy na styku z platformą abrazyjną.
Według Księgi rekordów Guinnessa największy klif na Ziemi znajduje się na Hawajach, na północnym wybrzeżu wyspy Molokaʻi niedaleko Umilehi Point i wznosi się 1010 m nad poziomem wody.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klif
przymiotnik
(1.1) związany z klifem, dotyczący klifu
SJP.pl
Wiktionary
naciśnięcie klawisza myszki; kliknięcie
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos, jaki wydaje naciśnięty przycisk myszy komputerowej
(1.2) gw-pl|Radomsko. wydzielina z nosa.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: klika
AppImage (wcześniej klik oraz PortableLinuxApps) – uniwersalny format pakietów służący do łatwego i szybkiego uruchamiania oprogramowania w większości dystrybucji GNU/Linux. Uruchamianie aplikacji jest możliwe z poziomu konta zwykłego użytkownika bez konieczności posiadania uprawnień roota, wystarczą tylko uprawnienia do uruchamiania. W każdym pliku AppImage zawarte są wszystkie komponenty potrzebne do działania programu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
grupa osób wspierających się wzajemnie, dążąca do osiągnięcia jakichś korzyści, przynosząca szkodę innym osobom; koteria, sitwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. grupa ludzi powiązanych wspólnymi interesami i wspierających się wzajemnie, wbrew interesowi szerszej grupy, do której należą;
(1.2) mat. część grafu, w której każdy wierzchołek jest połączony z każdym różnym od niego;
czasownik
(2.1) 3 os. lp. ter. zob. klikać.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. kliknąć)
(1.1) inform. naciskać przycisk myszy komputerowej
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) pot. inform. rozmawiać za pomocą komunikatora internetowego lub na czacie
Wiktionary
kliker;
1. rodzaj małego licznika zliczającego kliknięcia przyciskiem;
2. zabawka, która po kliknięciu wydaje charakterystyczny dźwięk;
3. program komputerowy do automatyzacji kliknięć myszy;
4. gra komputerowa oparta na wskazywaniu i klikaniu myszą
Klikacz (bułg. Кликач) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Burgas, w gminie Karnobat. W 2023 roku liczyła 780 mieszkańców.
SJP.pl
Wikipedia
1. współczynnik klikalności - stosunek pomiędzy liczbą klików a wyświetleniami reklamy internetowej, wyrażony w procentach; CTR;
2. cecha tego, co da się kliknąć
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co klikalne
SJP.pl
Wiktionary
dający się kliknąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klikać.
Wiktionary
rzadko: chwytliwa treść odnośnika na stronie internetowej, prowokująca do jego kliknięcia; clickbait
SJP.pl
→ klikbajt; clickbaitowy
SJP.pl
klikacz;
1. rodzaj małego licznika zliczającego kliknięcia przyciskiem;
2. zabawka, która po kliknięciu wydaje charakterystyczny dźwięk;
3. program komputerowy do automatyzacji kliknięć myszy;
4. gra komputerowa oparta na wskazywaniu i klikaniu myszą
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prosty mechaniczny przyrząd do przywoływania psa; po naciśnięciu wydaje dźwięk – kliknięcie
Kliker (ang. clicker) – kawałek blaszki, zazwyczaj grubości 0,25 mm, przymocowanej do majdanu w łuku sportowym. Jest elementem informującym dźwiękowo i drganiowo o przeciągnięciu strzały a tym samym o prawidłowym układzie (zamknięciu) łucznika. Istnieje kilka typów klikerów, m.in. kliker magnetyczny (rolę zawiasu i elementu powrotnego pełni magnes), kliker blaszkowy (zwykły), kliker optyczny (polegający na systemie lusterek przymocowanych do łuku).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kliker
SJP.pl
nacisnąć jeden z przycisków myszy komputerowej
czasownik przechodni dokonany (ndk. klikać)
(1.1) dokonany od|klikać.
SJP.pl
Wiktionary
nacisnąć jeden z przycisków myszy komputerowej
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. odczasownikowy od|kliknąć.
(1.2) inform. pojedyncze naciśnięcie i zwolnienie przycisku myszy
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. osoba, której zadaniem jest obwieszczanie głosem zarządzeń lub powtarzanie tłumowi słów panującego
Klikon, krzykacz miejski lub obwoływacz miejski – osoba ogłaszająca różne informacje na specjalne okazje. Dawniej funkcja klikona oznaczała również powtarzanie tłumowi na wiecach tego, co obwieszczał przywódca. Klikon pełnił funkcję dzisiaj spełnianą przez sprzęt nagłaśniający.
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba należąca do kliki; klikowiec
SJP.pl
członek kliki
SJP.pl
przymiotnik od: klika
SJP.pl
pogardliwie: osoba angażująca się w działalność społeczno-polityczną przez internet, ograniczająca się do oceniania treści publikacji w mediach społecznościowych
SJP.pl
pogardliwie: działalność społeczno-polityczna przez internet, ograniczająca się do oceniania treści publikacji w mediach społecznościowych
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
Klikuszowa – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ.
Wieś królewska Klukoszowa, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należała do tenuty nowotarskiej. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Klikuszowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Klikuszowa
SJP.pl
potocznie: klimatyzacja
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: klimatyzacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. klimatyzacja
Osoby o nazwisku Klima / Klíma:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klimat
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klimat
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie grzewczo-chłodzące
Klimakonwektor – urządzenie służące do utrzymywania zadanej temperatury w pomieszczeniu, stosowane przeważnie w biurach i budynkach użyteczności publicznej. Potoczna nazwa fan-coil jest bardziej popularna, choć nie zawsze prawidłowa. Angielskie słowo fan oznacza wentylator, w związku z tym pojęcie fan-coil odnosi się tylko do klimakonwektorów wentylatorowych.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan względnej równowagi w środowisku / biocenozie
Klimaks – końcowe, stabilne stadium rozwojowe biocenozy (zobacz sukcesja ekologiczna). Stan końcowy rozwoju biocenozy uwarunkowany jest lokalnym klimatem.
Klimaks to końcowe, stabilne stadium rozwoju roślinności i gleby, osiągające równowagę produkcji, dekompozycji i liczby gatunków, zdolne do regeneracji po zaburzeniu.Koncepcja "klimaksu" dość dobrze pasuje do pojęcia ekosystemu, ale zastosowana do biocenozy może prowadzić do sprzeczności. Ekosystem i biocenoza to różne próby opisania tej samej przyrodniczej rzeczywistości, próby opisania biosfery, w obu pojęciach nacisk jest położony na inne aspekty funkcjonowania układów ekologicznych. Ekosystem to podejście bardziej funkcjonalne i procesowe, biocenoza to podejście bardziej „taksonomiczne” i quasi-organizmalne (biocenoza jako superorganizm dobrze wyodrębniający się ze środowiska).
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klimaks
SJP.pl
dawniej:
1. okres siedmiu lat;
2. nieszczęśliwy rok, przypadający co siedem lat;
3. przekwitanie; klimakterium
SJP.pl
okres w życiu kobiety, w którym następuje stopniowe zanikanie czynności gruczołów płciowych i zdolności rozrodczej; przekwitanie
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący klimakterium
SJP.pl
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimaszewski:
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z danym obszarem zespół zjawisk i warunków atmosferycznych
2. nastrój panujący w jakimś środowisku, grupie, epoce itp.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. warunki pogodowe przeważające na danym obszarze przez wiele lat;
(1.2) przen. atmosfera, stosunki między członkami grupy
Klimat (z gr. κλίμα lm. κλίματα - skłonność) – wolnozmienne cechy oddziaływań w systemie klimatycznym, obejmującym atmosferę, hydrosferę i powierzchnie lądów. Ustalany jest na podstawie wieloletnich obserwacji różnorodnych składników, najczęściej pomiarów temperatury, opadów atmosferycznych i wiatru uśrednianych w skali miesiąca lub dłuższego okresu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
skrót od: klimatologia
SJP.pl
wykres przedstawiający łącznie przebieg temperatury i opadów lub temperatury i wilgotności względnej powietrza w określonym czasie
Klimatogram – graficzny diagram służący do zilustrowania cech klimatu dla danego miejsca.
Klimatogram może prezentować roczny przebieg wybranych elementów klimatu, np. opadu i temperatury, albo zależność dwóch elementów od siebie.
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w zakresie klimatologii
SJP.pl
dział geografii fizycznej, nauka zajmująca się badaniem klimatu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. nauka zajmująca się badaniem klimatu
Klimatologia – dział geografii fizycznej, nauka o klimacie.
Zajmuje się następującymi zagadnieniami:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klimatologią, dotyczący klimatologii
Wiktionary
SJP.pl
urządzenie do chłodzenia powietrza wodą
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do schładzania powietrza za pomocą parowania wody
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
Klimatoterapia, leczenie klimatyczne (od gr. klíma = strefa + therapeíã = pielęgnowanie) – dziedzina fizykoterapii wyzyskująca korzystne warunki klimatyczne określonych miejscowości w poszczególnych porach roku dla celów leczniczych. Leczenie to polega na pobudzaniu i przestrajaniu czynności fizjologicznych ustroju bodźcami klimatycznymi, wywierając korzystny wpływ w terapii pewnych chorób, a także zapobiegawczo, utrwalając wyniki leczenia klinicznego.
Wikipedia
mający wpływ na klimat
SJP.pl
SJP.pl
nastrój panujący w jakimś środowisku, grupie, epoce itp.; klimat, atmosfera
SJP.pl
1. związany z klimatem, zespołem zjawisk i warunków atmosferycznych na jakimś terenie;
2. posiadający szczególny nastrój, mający swój specyficzny urok
przymiotnik
(1.1) związany z klimatem
(1.2) przen. o dobrym nastroju, atmosferze
SJP.pl
Wiktionary
zwolennik ideologii, według której nadciąga wielka katastrofa klimatyczna, wywołana przez człowieka, a jedynym ratunkiem jest zmniejszenie emisji dwutlenku węgla
SJP.pl
SJP.pl
1. utrzymywanie określonej temperatury powietrza, wilgotności itp. w pomieszczeniu
2. urządzenie służące do tego celu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) automatyczny system utrzymywania stałej temperatury i innych warunków klimatycznych w zamkniętym pomieszczeniu;
(1.2) techn. ogół urządzeń służących do klimatyzowania
Klimatyzacja – proces przetwarzania powietrza w pomieszczeniu, mający na celu utrzymywanie zadanych warunków klimatycznych, czyli odpowiedniego zakresu temperatur i wilgotności powietrza, zapewniających dogodne warunki do pracy i funkcjonowania człowieka (warunki komfortu) lub optymalne warunki dla określonego procesu przemysłowego (np. w przemyśle elektronicznym).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z klimatyzacją, dotyczący klimatyzacji
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do klimatyzowania pomieszczeń;
Klimatyzator – urządzenie do chłodzenia pomieszczenia.
Składa się ze sprężarki, parownika i skraplacza (te dwa ostatnie wyposażone w wentylator). Wentylator promieniowy wymusza obieg powietrza na parowniku umieszczonym wewnątrz chłodzonego pomieszczenia. Powietrze z pomieszczenia ochładza się na parowniku, oddając ciepło czynnikowi chłodniczemu pośredniemu, który krąży w obiegu zamkniętym. Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony w sprężarce (wzrasta jego temperatura) i jest przetłoczony do skraplacza, który znajduje się na zewnątrz (w powietrzu zewnętrznym). W skraplaczu ciepło z czynnika zostaje oddane do powietrza zewnętrznego, gaz skrapla się i staje cieczą (nadal pod wysokim ciśnieniem). Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego (kapilara lub TZR), gdzie jest dławiona – zostaje zmniejszone jej ciśnienie i temperatura. Schłodzony czynnik w postaci cieczy ponownie zostaje podany na parownik, gdzie się ogrzewa od powietrza w pomieszczeniu i przechodzi w stan gazowy.
Wiktionary oraz Wikipedia
ideologia, według której nadciąga wielka katastrofa klimatyczna, wywołana przez człowieka, a jedynym ratunkiem jest zmniejszenie emisji dwutlenku węgla
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sklimatyzować)
(1.1) utrzymywać pożądaną wilgotność i temperaturę powietrza w przestrzeni zamkniętej
(1.2) pot. wyposażać w klimatyzatory
(1.3) przystosowywać do nowych warunków środowiskowych, np. rośliny
czasownik zwrotny niedokonany klimatyzować się (dk. brak)
(2.1) przystosowywać się do nowych warunków
(2.2) stawać się chłodniejszym dzięki włączonej klimatyzacji
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) utrzymywanie stałej temperatury i innych warunków klimatycznych w zamkniętym pomieszczeniu
Wiktionary
taki, w którym działają urządzenia klimatyzacyjne
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od klimatyzować
przymiotnik
(2.1) z możliwością regulacji stanu powietrza i wysokości temperatury
SJP.pl
Wiktionary
środowiskowo: fryzjerskie urządzenie przyspieszające zabiegi chemiczne i pielęgnacyjne na włosach; infrazon
SJP.pl
nazwisko
Klimczak (forma żeńska: Klimczak lub Klimczakowa; liczba mnoga: Klimczakowie) – polskie nazwisko. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Polsce centralnej i południowej.
Nazwisko jest formą pochodną od pochodzącego z łaciny imienia Klemens, notowanego w Polsce od XIII wieku w różnych wariantach, którego podstawę stanowi wyraz clemens (łagodny, spokojny, cichy).
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Klimczok (1117 m n.p.m.) – szczyt w Paśmie Klimczoka i Szyndzielni w Beskidzie Śląskim. Przebiega przezeń granica administracyjna między Bielskiem-Białą i Szczyrkiem. Przez szczyt biegnie też historyczna granica pomiędzy Śląskiem i Małopolską.
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimczuk:
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
Klimczyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki. Leży nad Bugiem.
Klimczyce to swoisty region sadowniczy położony na krańcu wschodnim województwa mazowieckiego. Piękne sady doskonale wkomponowały się w krajobraz nadbużański, dzięki czemu okolica ta jest jeszcze piękniejsza. Dlatego zimą można natknąć się tu na niezliczone rzesze Białorusinów i Rosjan, którzy przyjeżdżają do miejscowych sadowników po jabłka. I właśnie położenie wsi blisko granicy wschodniej sprzyja temu niesamowicie. W okresie letnim można spotkać tu wielu turystów z całej Polski, którzy w Klimczycach zaczęli kupować działki i budować domy. Już dziś jest tu kilka rodzin - szczególnie emerytów - którzy na stałe przeprowadzili się z miasta na wieś.
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimczyk:
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimecka / Klimecki:
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Klemens, Klementyn (imiona męskie)
SJP.pl
Wikipedia
wymarły głowonóg morski z rodziny amonitów; klymenia
SJP.pl
przymiotnik od: klimenia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimkiewicz:
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimkowska / Klimkowski:
SJP.pl
Wikipedia
wykres łączący temperaturę i wilgotność (ilość opadów) na danym terenie w określonym czasie
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. dzielnica Sosnowca
Klimontów – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, na Wyżynie Sandomierskiej. Siedziba gminy Klimontów. Miasto jest członkiem Unii Miasteczek Polskich.
W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa tarnobrzeskiego. Przez miasto przebiega droga krajowa nr 9 z Radomia do Rzeszowa, a także droga wojewódzka nr 758. Miasto znajduje się też na Małopolskiej Drodze św. Jakuba.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Klimontowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Klimontowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
dawniej: Klementowice
SJP.pl
przymiotnik od: Klimontów, wieś gminna w województwie świętokrzyskim lub dzielnica Sosnowca
SJP.pl
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimowicz:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o nazwisku Klimowski:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Gustav Klimt (ur. 14 lipca 1862 w Baumgarten, dziś w Penzing, 14 dzielnicy Wiednia, zm. 6 lutego 1918 w Wiedniu) – austriacki malarz i grafik, symbolista. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przedstawiciel wiedeńskiego modernizmu.
SJP.pl
Wikipedia
Klimusin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Piaski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Piaski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 133 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. kawałek drewna lub metalu o zaostrzonym kształcie służący do rozbijania twardych materiałów,
2. coś w kształcie trójkąta ostrego,
3. szyk bojowy wojska,
4. szyk samolotów w czasie lotu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim;
Klin to:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie briańskim, położone nad Turosną;
Klińce (ros. Клинцы́, ukr. Клинці) – miasto w Rosji, w obwodzie briańskim, nad Turosną (dopływ Desny). Miasto w 2021 roku zamieszkiwało 62 704 mieszkańców. Jest siedzibą rejonu klinieckiego.
Miejscowość została założona w 1707 roku na obszarze, który Carstwo Rosyjskie uzyskało kosztem Polski na mocy rozejmu andruszowskiego 40 lat wcześniej. Prawa miejskie od 1925 roku.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. w boksie, zapasach: pozycja, w której żaden z zawodników nie może wykonać ruchu, gdyż blokują się wzajemnie;
2. sytuacja bez wyjścia z powodu wzajemnego uniemożliwiania sobie działania
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. w boksie: przytrzymanie się bokserów w zwarciu mającym uniemożliwiać zadawanie ciosów
(1.2) przen. sytuacja konfliktowa, która uniemożliwia jakikolwiek ruch ku pojednaniu
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w boksie: stwarzać sytuację klinczu, przytrzymywać przeciwnika w zwarciu, uniemożliwiając zadawanie ciosów
SJP.pl
starogreckie łoże biesiadne na wysokich nogach i o wygiętym podgłówku
Stany Zjednoczone:
Inne:
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: klin; klinik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klin
(1.2) anat. część płata potylicznego mózgu ludzkiego;
(1.3) kulin. spoż. twaróg uformowany w kształt klinu o zaokrąglonych krawędziach i wierzchołkach
Klinek (łac. cuneus) – część płata potylicznego mózgu ludzkiego. Od przodu od przedklinka oddziela go bruzda ciemieniowo-potyliczna, od dołu natomiast bruzda ostrogowa. Ma w przybliżeniu kształt trójkątny. Znajduje się na przyśrodkowej powierzchni półkul.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ostrze broni białej typu siecznego; głownia; brzeszczot
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ostrze broni siecznej
(1.2) gw-pl|Warmia, Mazury. dzwonek
Głownia (z niem. klinga, staropol. żelazo, brzeszczot) – podstawowa (główna – stąd nazwa) część broni białej przeznaczona do zadawania i parowania ciosów. Zazwyczaj stanowi przeważającą większość długości i masy całej broni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Klingenthal – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia, w Rudawach (Vogtland), przy granicy z Czechami. Siedziba wspólnoty administracyjnej Klingenthal. 1 stycznia 2013 do miasta przyłączono gminę Zwota, która stała się jego dzielnicą. Do 29 lutego 2012 należała do okręgu administracyjnego Chemnitz. Według danych na 31 grudnia 2022 zamieszkiwany przez 7764 osoby.
Wikipedia
Klinger – sztuczny zbiornik wodny w Górach Szczawnickich na Słowacji, ok. 1 km na południowy zachód od centrum Bańskiej Szczawnicy. Jeden z mniejszych dawnych tajchów (z niem. der Teich – staw) – sztucznych zbiorników piętrzących wodę do napędzania maszyn i urządzeń górniczych i hutniczych w historycznym bańskoszczawnickim rewirze górniczym.
Wikipedia
materiał uszczelniający, otrzymywany przez sprasowanie włókna azbestowego z klejem kauczukowym, używany do wyrobu uszczelek; klinkieryt
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. materiał uszczelniający ze sprasowanych włókna azbestowego z klejem kauczukowym, mający zastosowanie w urządzeniach pracujących pod wysokim ciśnieniem i w wysokiej temperaturze
SJP.pl
Wiktionary
fikcyjna rasa humanoidalna w serii Star Trek
Klingoni (w języku klingońskim tlhİngan) – fikcyjna rasa humanoidalna przedstawiona w serii Star Trek.
Klingoni są rasą wojowników. Ich ojczystą planetą jest Qo'noS. Klingoni słyną z wielkiego męstwa oraz chęci do walki, a ich społeczeństwo funkcjonuje w oparciu o brutalne zasady, w których współczucie i słabość traktowane są z największą odrazą. W swoich poczynaniach Klingoni kierują się zasadami honoru i chęcią zdobycia chwały.
SJP.pl
Wikipedia
→ Klingoni (rasa humanoidalna w serii Star Trek)
przymiotnik
(1.1) film. dotyczący Klingonów
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) jęz. film. sztuczny język używany przez przedstawicieli rasy Klingonów z serialu "Star Trek"
SJP.pl
Wiktionary
specjalistyczny młotek górniczy służący do wykuwania w skale gniazdek na kliny
Kliniak (niem. Klinkei) – potok w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach; prawy dopływ Bystrzycy Dusznickiej.
Potok ma źródła pomiędzy wzniesieniami Ptasia Góra a Koniuch na wysokości 730 m n.p.m. a ujście na wysokości 480 m n.p.m. w miejscowości Szczytna.
SJP.pl
Wikipedia
podobny kształtem do klina
SJP.pl
specjalista w dziedzinie medycyny klinicznej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz mający praktykę w klinice, oddziale, w pracy szpitalnej
SJP.pl
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik od: klinika
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący lecznictwa zamkniętego
(1.2) med. związany z opisem choroby
SJP.pl
Wiktionary
1. cios kamienny lub cegła o kształcie klina jako element konstrukcyjny łuku lub sklepienia
2. drobno tłuczone kruszywo kamienne
Kliniec – terminem tym określa się w budownictwie:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Klińcami, dotyczący Klińcy
Wiktionary
zdrobnienie od: klin; klinek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klin
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: klinika
SJP.pl
Wiktionary
szpital pełniący również funkcje naukowo-badawcze oraz prowadzący szkolenia studentów medycyny
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. eduk. specjalistyczny oddział szpitalny działający przy uczelni lub instytucie naukowym;
(1.2) archit. budynek będący siedzibą kliniki (1.1)
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od: klinik
Klinika – specjalistyczny oddział szpitalny wchodzący w skład uczelni lub instytutu naukowego, który oprócz leczenia chorych prowadzi prace dydaktyczne oraz badawcze.
Wyraz pochodzi z języka greckiego i odnosi się do łóżka – klinika jest miejscem nauczania medycyny „przy łóżku chorego”.Znaczenie angielskiego wyrazu clinic bliskie jest polskiej przychodni.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. kamionkowy materiał budowlany (wypalona mieszanina margli z gliną);
2. spieczone wyroby ceramiczne stosowane na nawierzchnie dróg, płytki ścienne
SJP.pl
Wikipedia
wytwórnia klinkieru
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ozdobnej cegły
SJP.pl
przymiotnik od: klinkier
SJP.pl
żelazna zasuwa do łączenia lub oddzielania komór wodnych na statku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
minerał, glinokrzemian magnezowy
Klinochlor – minerał z gromady krzemianów (glinokrzemianów), z grupy chlorytów (magnezowych). Nazwa pochodzi od złożenia greckich słów klinos – ukośny, i chloros – zielony. Opisany w 1851 r. Przez W.P.Blade’a.
Przedrostka „klino” często stosuje się w nazewnictwie minerałów jednoskośnych.
SJP.pl
Wikipedia
klinodziobek szary - gatunek ptaka z rodziny muchotyranikowatych
SJP.pl
roślina kopalna, skrzyp o klinowatych liściach
SJP.pl
roślina kopalna, skrzyp o klinowatych liściach
Klinolisty (Sphenophyllales) – wymarły rząd skrzypów, żyjących od końca dewonu do permu. Swój rozkwit osiągnęły w późnym karbonie, stanowiąc ważny składnik niskiej roślinności bagnisk węglotwórczych. Prawdopodobnie były pnączami.
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; pochyłomierz, spadkomierz, eklimetr, pochylnik
Klinometr (spadkomierz) – przyrząd do mierzenia kątów pionowych warstw skalnych i innych powierzchni, a także struktur geologicznych. Jest wbudowany w kompas geologiczny (jako klinometr wahadłowy i/lub płytkowy). Stosowany w terenowych pracach geologicznych.
SJP.pl
Wikipedia
minerał z podgrupy piroksenów, np. augit, diopsyd
Klinopirokseny – podgrupa piroksenów charakteryzujących się jednoskośną strukturą krystaliczną. Najczęściej występującymi minerałami z tej grupy są egiryn, augit i diopsyd.
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie laboratoryjne do symulowania zmienionej siły ciążenia, stosowane przy badaniu rozwoju organizmów
SJP.pl
wbijać klin
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaklinować)
(1.1) umocowywać za pomocą klina
(1.2) rozłupywać klinem i młotem głazy na mniejsze
(1.3) pot. leczyć kaca piciem alkoholu
czasownik zwrotny niedokonany klinować się (dk. zaklinować się)
(2.1) stawać się unieruchomionym
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klinować.
Wiktionary oraz Wikipedia
podobny kształtem do klina
SJP.pl
sinoborowik klinowotrzonowy - gatunek grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: klin
przymiotnik
(1.1) składający się z klinów lub wykonany za pomocą klina
(1.2) w kształcie klina
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Klinem, dotyczący Klina
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: klijo albo klio] w mitologii greckiej: muza historii wyobrażana ze zwojem papirusu; Clio
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza historii, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
(1.2) mitgr. jedna z nereid, córka Nereusa i Doris
(1.3) astr. planetoida o numerze katalogowym 84, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1865 r.;
(1.4) imię|polski|ż.
(1.5) geogr. grecka wieś w północnej części Lesbos
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
organiczny związek chemiczny, środek o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwpierwotniakowym i przeciwgrzybiczym; enteroseptol
SJP.pl
Wikipedia
Kliometria (z gr. Klio – muza historii; métron – miara) – stosunkowo nowy kierunek badań historii gospodarczej systematycznie wykorzystujący teorie ekonomiczne i ilościowe techniki ekonometrii. Kliometria zaliczana jest czasami do historii kontrafaktycznej.
Wikipedia
ilustracja filmowa piosenki; teledysk, wideoklip, clip
Holandia:
Inne:
Zobacz też:
SJP.pl
Wikipedia
1. gra chłopięca polegająca na umiejętnym podbijaniu kijkiem drewienka zaostrzonego klinowato po obu końcach
2. moneta kwadratowa, używana w starożytności i w średniowieczu
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. gra zespołowa, dawniej szczególnie popularna wśród dzieci i młodzieży;
(1.2) numizm. moneta nieokrągła, obcięta w formie kwadratu lub innego wielokąta;
Klipa (ze szw. klippa – obcinać [nożycami]) – wszelka moneta nieokrągła.
Nazwę tę nadaje się wszystkim monetom o kształcie czworo- i wielokąta: kwadratowym (rombowatym), prostokątnym, sześcio-, a nawet ośmiokątnym. Wybijano je stemplem okrągłym bądź czworokątnym.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
środowiskowo: prosty obrazek oferowany przez dany program, umieszczany w dokumencie komputerowym; clipart, clip art
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. gotowy plik graficzny wstawiany do dokumentu komputerowego;
Clipart (czasem także clip art, clip-art lub klipart) – plik graficzny dołączany do dokumentu tekstowego jako ozdoba. Pliki takie można wstawiać z gotowych zbiorów oferowanych zwykle na licencji royalty free, rights managed lub jako domena publiczna czy Creative Commons.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
szybki żaglowiec rejowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. żegl. dziewiętnastowieczny żaglowiec transportowy;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
solony i suszony dorsz
SJP.pl
1. zakładać specjalne klipsy na towar sklepie w celu ochrony przed jego kradzieżą; klipować;
2. zakładać konstrukcję mającą na celu utrzymanie danej rzeczy w odpowiedniej pozycji; klipować;
3. zaciskać na żyłce klips wędkarski; klipować;
4. środowiskowo o urządzeniu elektrycznym: wydawać dziwne dźwięki
SJP.pl
→ klip; clipowy
SJP.pl
przymiotnik od: kliper
przymiotnik relacyjny
(1.1) mar. żegl. związany z kliprem, dotyczący klipera
SJP.pl
Wiktionary
1. element biżuterii zakładanej najczęściej na uszy;
2. uchwyt przy długopisie, piórze lub ołówku, służący do zaczepiania ich o coś, np. o brzeg kieszeni;
3. guzik do pościeli;
4. sprężynujący spinacz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) element biżuterii przypinany najczęściej do ucha
(1.2) sprężynujący spinacz
(1.3) uchwyt przy długopisie lub innym przedmiocie o podobnym kształcie służący do zaczepiania ich o coś, np. o okładkę zeszytu
SJP.pl
Wiktionary
1. oznaczać bydło hodowlane klipsami; kolczykować bydło;
2. zamykać uszkodzony narząd wewnętrzny klipsem naczyniowym;
3. zakładać specjalne klipsy na towar sklepie w celu ochrony przed jego kradzieżą; klipować;
4. zakładać konstrukcję mającą na celu utrzymanie danej rzeczy w odpowiedniej pozycji; klipować;
5. zaciskać na żyłce klips wędkarski; klipować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klipsować.
Wiktionary
para klipsów (ozdób)
Klipsy – element biżuterii zakładanej najczęściej na uszy.
SJP.pl
Wikipedia
wskaźnik oczyszczania osocza ukazujący zdolność nerek do usuwania zbędnych substancji z krwi; klirens nerkowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. współczynnik określający objętość osocza, jakie w jednostce czasu zostanie oczyszczone z pewnej substancji;
Klirens (współczynnik oczyszczania) – objętość osocza całkowicie oczyszczonego z danej substancji w jednostce czasu. Wyraża sprawność, z jaką osocze zostaje oczyszczone z danej substancji. Klirens danej substancji obliczamy ze wzoru:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ klirens
SJP.pl
clearing;
1. rozliczenie bezgotówkowe wzajemnych zobowiązań;
2. stwarzanie równowagi między popytem a podażą na pracę przez odpowiednie rozłożenie siły roboczej
SJP.pl
związany z kliringiem (clearingiem); clearingowy
SJP.pl
ros. podium przeznaczone dla chóru cerkiewnego, znajdujące się po obu stronach ołtarza
Kliros (gr. κλῆρος – część ziemi, która przypadła w losowaniu) – w cerkwi prawosławnej miejsce na podium przed ikonostasem. Podczas liturgii znajdują się tu chór, lektorzy, kantorzy oraz osoby duchowne, które nie biorą udziału w celebrowaniu nabożeństwa, lecz pomagają podczas czytania i śpiewu. Kliros symbolizuje chór anielski, śpiewający na chwałę Bożą. Większość świątyń prawosławnych posiada po dwa klirosy – na podwyższeniu przed ołtarzem, po bokach solei. W niektórych cerkwiach zamiast klirosu naprzeciwko ołtarza znajduje się balkon, przeznaczony dla chóru.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ateński polityk żyjący na przełomie VI i V w. p.n.e.; Klejstenes
SJP.pl
smar do nart
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wosk używany w narciarstwie, bardzo lepki
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: przyrząd do robienia lewatywy
SJP.pl
mikrofalowa lampa elektronowa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do wytwarzania mikrofal;
Klistron – lampa mikrofalowa z modulacją prędkości elektronów. Służy do wzmacniania i generacji przebiegów mikrofalowych (o częstotliwościach od setek megaherców w górę). Składa się z katody wysyłającej elektrony, zespołu elektrod ogniskujących wyemitowane elektrony w wąską wiązkę, anody przyśpieszającej oraz przynajmniej dwóch rezonatorów i kolektora.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: klistron
SJP.pl
sztywna, szklana płytka fotograficzna, pot. błona fotograficzna
SJP.pl
sztywna, szklana płytka fotograficzna, pot. błona fotograficzna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fot. błona pokryta substancją chemiczną w celu wykonania negatywu zdjęcia
(1.2) druk. fot. rodzaj matrycy w postaci sztywnej, płaskiej płyty
(1.3) jęz. liter. stereotypowe zestawienie wyrazów
(1.4) liter. nieoryginalny, powtarzany wątek
Klisza – rodzaj matrycy w postaci płaskiej, sztywnej płyty.
W fotografii pierwsze klisze w postaci szklanych płyt pojawiły się w II poł. XIX w. Były to klisze negatywowe, służące do fotografowania, a następnie reprodukcji zdjęć fotograficznych. W dwudziestoleciu międzywojennym zostały wyparte przez znacznie wygodniejsze w użyciu błony fotograficzne (cięte i zwojowe), umożliwiające nie tylko wygodniejsze przechowywanie i obróbkę materiałów światłoczułych, ale i wykonywanie (w przypadku błon zwojowych) w aparacie fotograficznym wielu zdjęć z jednego ładunku. Od tych czasów, pojęcie kliszy stało się również popularnym, potocznym (choć niezupełnie precyzyjnym) określeniem na materiały w postaci błony.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
dział drukarni lub odrębny zakład przemysłowy wykonujący klisze drukarskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
górale z Gorców
Górale kliszczaccy, Kliszczacy, Kliszczaki – grupa etnograficzna ludności polskiej zamieszkująca środkową część Beskidu Średniego, między górnym biegiem Raby i Skawy. Ze wsi przynależnej do kliszczackich - Baczyna - pochodził znany zbójnik beskidzki Józef Baczyński.
SJP.pl
Wikipedia
góralka z Gorców
SJP.pl
góral z Gorców
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: klisza
SJP.pl
Kliszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Żmigród.
Wikipedia
urządzenie wytwarzające klisze drukarskie metodą grawerowania fotoelektrycznego
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przygotowywać klisze drukarskie
SJP.pl
mieszkaniec Kliszowa
SJP.pl
mieszkanka Kliszowa
SJP.pl
przymiotnik od: Kliszów, wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
→ klisza
SJP.pl
zgrubienie od klitka
SJP.pl
w mitologii greckiej: królewna spartańska i królowa mykeńska
Klitajmestra (także Klytajmestra, Klitajmnestra, gr. Κλυταιμήστρα Klytaimḗstra, „Słynna-Oblubienica”) – w mitologii greckiej królewna spartańska i królowa mykeńska, pochodząca od Tyndareosa i Ledy.
Żona i wespół ze swym kochankiem Ajgistem zabójczyni wodza i zwycięzcy spod Troi Agamemnona, ojca ich trójki dzieci, pomszczonego przez ich syna Orestesa, ściganego później za przyczynienie się do śmierci matki przez erynie.
SJP.pl
Wikipedia
postać z mitologii greckiej; Klitajmestra
SJP.pl
potocznie: małe, niewygodne pomieszczenie; ciupka, ciupa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) małe, ciasne pomieszczenie
SJP.pl
Wiktionary
łechtaczkowy, np. orgazm klitoralny - orgazm uzyskiwany w wyniku stymulacji łechtaczki
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny bobowatych, zioło stosowane w medycynie ajurwedyjskiej
Klitoria (Clitoria L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje co najmniej 66 gatunków, występujących dziko w strefie tropikalnej i subtropikalnej, z kilkoma gatunkami sięgającymi do strefy klimatu umiarkowanego. Nazwa naukowa nadana została z powodu podobieństwa kwiatów do łechtaczki (clitoris). Z tych samych powodów rośliny wykorzystywane były w medycynie tradycyjnej jako afrodyzjak i w leczeniu chorób wenerycznych.
SJP.pl
Wikipedia
zabieg polegający na usunięciu łechtaczki
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chirurgiczne usunięcie łechtaczki; obrzezanie dziewcząt polegające na usunięciu łechtaczki
Okaleczanie żeńskich narządów płciowych (ang. female genital mutilation, FGM), potocznie obrzezanie kobiet lub wyrzezanie – rytualne nacinanie lub usuwanie niektórych lub wszystkich części zewnętrznych żeńskich narządów płciowych. Praktyka ta spotykana jest w Afryce, Azji i na Bliskim Wschodzie. UNICEF oszacował w 2016 roku, że 200 milionów kobiet żyjących obecnie w 30 krajach – 27 państw afrykańskich, Indonezji, irackiego Kurdystanu i Jemenu – zostało poddanych temu rytuałowi.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
żeński zewnętrzny narząd płciowy; clitoris; łechtaczka
SJP.pl
chirurgiczna zmiana wielkości łechtaczki
SJP.pl
potocznie o gadule, pleciudze
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. żart. lub lekcew. głupie gadanie, nieprawdziwe opowieści
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. lub lekcew. osoba opowiadająca rzeczy nieprawdopodobne, niewiarygodne, bzdurne
SJP.pl
Wiktionary
równoległe spękania w skale powstałe wskutek ciśnień bocznych związanych z ruchami tektonicznymi
Kliważ – gęste (do kilku cm) spękania seryjne skał o uporządkowaniu kierunkowym, występujące w zespołach.
Często spękania kliważowe nie są widoczne makroskopowo, tylko pod mikroskopem. Można wyróżnić ciągły, krenulacyjny, ołówkowy (pręcikowy), osiowy, spękaniowy.
SJP.pl
Wikipedia
trójkątny żagiel przedni podnoszony na sztagu (stalowej linie podtrzymującej maszt) umocowanym do bukszprytu (belki na dziobnicy żaglowca)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. trójkątny przedni żagiel
Kliwer – żagiel zaliczanych do sztaksli przednich. Charakteryzuje się wysoko uniesionym rogiem halsowym. Występuje przed fokiem, a przy większej liczbie sztaksli przednich może być dodatkowo poprzedzony lataczem i (rzadziej)bomkliwrem. Dawniej nazywany był również yankee.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przedłużenie bukszprytu, przednia nastawa bukszprytu; bomstenga; bukszpir; dziobak drugi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. zob. bomstenga.
SJP.pl
Wiktionary
lina do nadawania kliwrowi (trójkątnemu żaglowi przedniemu) odpowiedniego ułożenia względem wiatru; kliwerszot
SJP.pl
lina do nawania kliwrowi (trójkątnemu żaglowi przedniemu) odpowiedniego ułożenia względem wiatru; kliwerszkot
SJP.pl
ozdobna roślina cieniolubna z rodziny amarylkowatych, o ciemnozielonych liściach i pomarańczowych, czerwonych z żółtym środkiem lub żółtobiałych kwiatach zebranych w baldachy; cliwia
Kliwia (Clivia Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych, występujących naturalnie w południowej Afryce. Kliwia cynobrowa została introdukowana do Meksyku. Nazwa rodzaju została nadana dla uczczenia lady Clive, hrabiny Northumberland, która była znanym patronem ogrodnictwa i w jej ogrodzie po raz pierwszy zakwitła Clivia nobilis. Rośliny z tego rodzaju uprawiane są jako ozdobne w klimacie umiarkowanym, w tym w Polsce głównie jako rośliny pokojowe.
SJP.pl
Wikipedia
Klizin – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kodrąb.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
zabieg polegający na wprowadzeniu do odbytnicy ciepłej wody, często z dodatkiem soli lub leków, w celu spowodowania wypróżnienia; lewatywa; wlew doodbytniczy; enema
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg płukania jelita grubego, lewatywa
Lewatywa (łac. enema) – zabieg medyczny polegający na wlewaniu przez odbyt płynu do jelita grubego w celu usunięcia mas kałowych.
W medycynie lewatywy znajdują zastosowanie jako:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
osoba osiągająca satysfakcję seksualną poprzez stosowanie lewatywy
SJP.pl
typ parafilii, w której satysfakcja seksualna osiągana jest poprzez stosowanie lewatywy
Klizmafilia (ang. klismaphilia) – parafilia, w której satysfakcja seksualna jest osiągana poprzez wlewy doodbytnicze (lewatywa). Niektórzy producenci przemysłu pornograficznego posiadają w ofercie zestawy do lewatywy służące do zaspokojenia potrzeb klismafilicznych. Klismafilię określa się czasami jako rodzaj masturbacji analnej. Angielski termin został ukuty w 1973 przez Joanne Denko.
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przyrząd optyczny do mierzenia kątów pionowych; pochyłościomierz
Klizymetr (pochyłościomierz) – prosty optyczny przyrząd geodezyjny stosowany w geologicznych pracach terenowych, służący do mierzenia kątów pionowych przez celowanie, w tym pomiaru kąta nachylenia stoku, do wyznaczania płaszczyzny poziomej i mogący również służyć za odległościomierz. Może być wbudowany w kompas geologiczny lub występować niezależnie.
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) lotn. Królewskie Towarzystwo Lotnicze, nazwa holenderskich linii lotniczych;
(1.2) pot. samolot KLM-u (1.1)
Wiktionary
potocznie: toaleta, ubikacja; wucet, wuce, WC, klop, klozet, kibel
SJP.pl
przymiotnik od: kloaka (w znaczeniu: ustęp), np. kloaczny dół; kloakowy (rzadziej)
SJP.pl
1. końcowy odcinek przewodu pokarmowego ryb spodoustych, płazów, gadów, ptaków i stekowców; stek;
2. dół, zbiornik będący miejscem gromadzenia odchodów; szambo;
3. potocznie: toaleta, ubikacja; wucet, wuce, WC, kibel, klo, klozet, klop
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dół lub zbiornik przeznaczony do gromadzenia odchodów
(1.2) anat. końcowy odcinek jelita kręgowców
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kloaka (końcowy odcinek przewodu pokarmowego)
SJP.pl
przymiotnik od: kloaka (w znaczeniu: ustęp), np. kloakowy dół; kloaczny (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
1. duży kawał drewna; kłoda
2. potocznie, lekceważąco o kimś ciężkim i niezdarnym
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gruby pniak
(1.2) pot. ktoś gruby lub pokraczny
(1.3) pot. coś grubego lub nieforemnego
(1.4) pot. gruba noga
(1.5) reg. zapustowy zwyczaj obnoszenia po wsi kawałka drewna zawiniętego jak dziecko
(1.6) odmiana szachów rozgrywana na dwóch planszach przez cztery osoby;
Kloc – odmiana szachów rozgrywana na dwóch szachownicach przez dwie dwuosobowe drużyny. W drużynie gracze grają różnymi kolorami.
W klocu obowiązują normalne zasady szachów międzynarodowych. Wyróżnikiem gry jest zasada, że bierki zdobyte przez jednego z graczy przechodzą "do ręki" partnera z drużyny, który może postawić je na swojej szachownicy. Umieszczenie bierki zastępuje wykonanie ruchu. Reguła ta powoduje, że gracze muszą ze sobą ściśle współpracować – przegrana szachisty oznacza porażkę całej drużyny.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. zdrobnienie od: kloc;
2. zabawka dziecięca;
3. kilka książek razem oprawionych;
4. element hamulca ciernego;
5. deska lub płyta drewniana;
6. jeden z kilku wałeczków, na które nawijane są nici do robienia koronek (bez użycia igły, szydełka, drutów) metodą przeplatania nitek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kloc
(1.2) dziecięca zabawka o kształcie graniastosłupa
(1.3) pot. grub. odchody, kał
(1.4) mech. część układu hamulcowego samochodu
(1.5) bibliot. kilka książek oprawionych razem
(1.6) plast. płyta z wyrytym rysunkiem do odbijania go na papierze lub tkaninie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Klotylda
Wiktionary
podobny do klocka
SJP.pl
przymiotnik od: klocek
SJP.pl
ustawiać kloce zabezpieczające strop w kopalni
SJP.pl
ustawiać kloce zabezpieczające strop w kopalni
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klocować.
SJP.pl
Wiktionary
podobny kształtem do kloca; ciężki, duży
SJP.pl
tama zbudowana z drewnianych kloców, zwykle na zaprawie glinowej, służąca jako tama pożarowa ostateczna; tama klocowa
Klocówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tarnawatka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Tarnawatka. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 106 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. przebrany za dziada chłop noszący kloc w zapusty
Wiktionary
→ kloc
SJP.pl
zdrobnienie od: klocek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: klocek
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: klocek
SJP.pl
imię królów Franków; Chlodwig
Chlodwig I (fr. Clovis Ier, łac. Clodovicus, frankijski Chlodowech; ur. ok. 466, zm. 27 października 511) – władca Franków, syn Childeryka I i Basiny. Najsłynniejszy spośród merowińskich władców.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. kłoda, pień drzewa
(1.2) poznań. tęga kobieta
Wiktionary
niewielki budynek lub jego część, używany do modlitwy przez chasydów
Klojz, klaus (jid. קלויז klojz, z niem. Klause „cela”), klajzł (zdrobniałe jid. קלײַזל klajzl) – mały budynek lub jego część, służący jako dom modlitwy (niewielka bóżnica lub bet midrasz), należący do określonej grupy zawodowej bądź społecznej.
SJP.pl
Wikipedia
1. wydzielone miejsce w ogrodzie, otoczone kwiatami lub krzewami
2. dawniej: kilka drzew
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj okrągłej bądź owalnej grządki ogrodowej, czasem znajdującej się na podwyższeniu.
Kwietnik (inaczej ogród kwiatowy) – różnego kształtu i wielkości teren porośnięty roślinnością ozdobną, głównie kwiatową, posadzoną lub posianą według zamierzonego planu w celach dekoracyjnych. Kwietniki są ozdobą ogrodów, parków, ozdabiają budynki i ich wejścia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klomb; kwietniczek, rabatka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. klomb
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klomb
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, używany jako lek hormonalny w leczeniu niepłodności oraz jako środek dopingujący
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. związek organiczny, lek hormonalny blokujący działanie estrogenów, stosowany w leczeniu bezpłodności wynikłej z zaburzeń jajeczkowania;
Klomifen – organiczny związek chemiczny, lek hormonalny z grupy selektywnych modulatorów receptora estrogenowego. Jego działanie polega na blokowaniu efektów żeńskich hormonów płciowych – estrogenów. Wskazany w leczeniu niepłodności z powodu zaburzeń owulacji. Stosowany również przez osoby używające farmakologicznego dopingu wydolnościowego w celu złagodzenia jego skutków ubocznych.
Stosowany jest doustnie w postaci cytrynianu.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. drzewo liściaste z rodziny klonowatych;
2. drewno drzewa o tej samej nazwie; klonina
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Acer|L.|ref=tak., rodzaj drzew i krzewów z rodziny klonowatych;
(1.2) biol. zbiór komórek lub cały organizm wywodzący się z jednej komórki, identyczny pod względem genetycznym;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z lub powstały w wyniku klonowania
Wiktionary
lek psychotropowy o silnym i długotrwałym działaniu przeciwdrgawkowym i przeciwlękowym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. anksjolityk z grupy benzodiazepin o silnym, długotrwałym działaniu;
Klonazepam (łac. clonazepamum) – organiczny związek chemiczny z grupy benzodiazepin, stosowany jako lek psychotropowy o silnym i długotrwałym działaniu przeciwdrgawkowym i przeciwlękowym. Profilem działania przypomina fenobarbital. Działa na struktury ośrodkowego układu nerwowego (OUN), głównie na układ limbiczny i podwzgórze (ułatwia przekaźnictwo GABA-ergiczne). Działanie objawia się silnym i długotrwałym efektem przeciwdrgawkowym. Jest jedną z najsilniejszych benzodiazepin, wykazuje silne powinowactwo do ośrodkowego receptora benzodiazepinowego. Klonazepam działa również przeciwlękowo, uspokajająco, umiarkowanie nasennie i zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych. Wykazano także, że klonazepam zmniejsza aktywność serotoninergiczną neuronów, działając jako antagonista receptorów 5-HT1A.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: klondajk] dawny okręg górniczy w Kanadzie
rzeczownik, rodzaj żeński (rzad. męskorzeczowy), nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Kanadzie;
rzeczownik, rodzaj nijaki (rzad. męskorzeczowy), nazwa własna
(2.1) geogr. region otaczający rzekę Klondike (1.1)
Klondike – rzeka w Jukonie w zachodniej Kanadzie. Jej nazwa została trwale związana z odkryciem złota w okolicach Dawson City w sierpniu 1896 (gorączka złota nad Klondike).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mały kleń
Klonek – jezioro w gminie Nowinka, w powiecie augustowskim, w woj. podlaskim.
SJP.pl
Wikipedia
jeden z objawów jąkania się; skurczowe powtarzanie sylab, słów
SJP.pl
1. roślina zielna lub krzew z rodziny ślazowatych; zaślaz, abutilon
2. mały klon
Zaślaz mieszańcowy (Abutilon × hybridum) – wyhodowany przez ogrodników mieszaniec różnych gatunków zaślazu z rodziny ślazowatych. Popularnie bywa nazywany klonikiem. Pochodzi z Ameryki Południowej. W Polsce jest uprawiany jako ozdobna roślina doniczkowa.
SJP.pl
Wikipedia
drewno klonu; klon
Klonina – część wsi Jastrzębia w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, w gminie Bliżyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przed 2023 r. miejscowość była miejscowością typu osada leśna.
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: tworzenie organizmów o informacji genetycznej identycznej z dawcą; klonowanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak klon
Wiktionary
przymiotnik od: klon (w znaczeniu:
1. drzewo liściaste, np. liście klonowe;
2. drewno tego drzewa, np. parkiet klonowy)
SJP.pl
Wikipedia
1. tworzyć organizmy o informacji genetycznej identycznej z dawcą;
2. potocznie: tworzyć identyczną kopię z oryginału
czasownik przechodni niedokonany (dk. sklonować)
(1.1) tworzyć klona czyli wierną kopię czegoś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klonować.;
W rozumieniu potocznym klonowaniem określa się proces tworzenia identycznej kopii z oryginału.
W biologii mianem klonu określa się organizmy mające identyczny lub prawie identyczny materiał genetyczny. Klonami są więc organizmy powstałe w procesie rozmnażania wegetatywnego, takie jak kolonie bakterii, jednokomórkowców, odrośla i rozmnóżki roślin etc.
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina roślin z rzędu mydleńcowców
Klonowate (Aceraceae Juss.) – rodzina roślin wyróżniana w niektórych (zwłaszcza dawniejszych) systemach klasyfikacyjnych w obrębie rzędu mydleńcowców (Sapindales). Zgodnie ze współczesną wiedzą wyodrębnienie zaliczanych tu dwóch rodzajów (klon Acer i Dipteronia) w randze rodziny, zmienia mydleńcowate w takson parafiletyczny. Dlatego w nowszych systemach rodzina klonowatych nie jest wyróżniana.
SJP.pl
Wikipedia
o cechach klonowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wieczernica klonówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
Klonówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Warta.
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Klonowej
SJP.pl
mieszkanka Klonowej
SJP.pl
wieczernica klonówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Klonowa, gmina w województwie łódzkim
SJP.pl
przymiotnik od: klon (w znaczeniu:
1. drzewo liściaste, np. liście klonowe;
2. drewno tego drzewa, np. parkiet klonowy)
przymiotnik
(1.1) składający się z klonu
(1.2) wykonany z drewna lub innej części klonu
(1.3) będący częścią klonu
SJP.pl
Wiktionary
drżenie mięśni spastycznych po ich nagłym rozciągnięciu
Klonus (trząs) – ciąg mimowolnych skurczów włókien mięśniowych wywołanych przez nagłe rozciąganie mięśnia. Klonusy są charakterystyczne dla zespołu piramidowego. W przeciwieństwie do samoistnych drobnych drgań (fascykulacji) występujących w przypadku uszkodzenia dolnego (obwodowego) neuronu ruchowego klonusy zawsze są wywołane na drodze odruchowej (są wynikiem znacznego wygórowania odruchu) oraz posiadają znaczną amplitudę.
SJP.pl
Wikipedia
1. drzewo liściaste z rodziny klonowatych;
2. drewno drzewa o tej samej nazwie; klonina
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: ubikacja
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ubikacja
(1.2) pot. sedes
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. trzepaczka do dywanów
Wiktionary
organiczny związek chemiczny hamujący agregację płytek we krwi
Klopidogrel (clopidogrel, B01AC) – organiczny związek chemiczny, pochodna tienopirydyny, inhibitor agregacji płytek krwi indukowanej przez ADP. Stosowanie nasycającej dawki klopidogrelu w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA) uznano za złoty standard w prewencji incydentów sercowo-naczyniowych po PCI u chorych z niestabilną dławicą piersiową i zawałem bez uniesienia odcinka ST.
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: klop
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) poznań. sprzedać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klopnąć.
Wiktionary
1. upieczone lub usmażone mięso mielone;
2. potocznie: porażka, niepowodzenie, fiasko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. mięsna kulka duszona w sosie;
(1.2) pot. przen. fiasko, niepowodzenie
Klops – potrawa z zapiekanej masy mięsa mielonego z dodatkami (tarta bułka i cebula, jajka, przyprawy), do obróbki termicznej i do konsumpcji formowana w postaci walca.
W kuchni polskiej zależnie od sposobu wykonania dzieli się na klopsy pieczone lub nadziewane.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
zdrobnienie od: klops
SJP.pl
zdrobnienie od: klopsy
SJP.pl
1. upieczone lub usmażone mięso mielone;
2. potocznie: porażka, niepowodzenie, fiasko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. trzepak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od klosz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Klosnowo (kaszub. Klósnowò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice.
Wieś położona na wschodnim obrzeżu Zaborskiego Parku Krajobrazowego. Połączenie z centrum Chojnic umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr 4).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Chojnice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
nazwisko
Osoby noszące nazwisko Klossowski/a:
SJP.pl
Wikipedia
1. osłona lampy, najczęściej szklana, służąca do częściowego rozproszenia światła pochodzącego z żarówki lub zmiany jego barwy; abażur;
2. szklana lub plastikowa pokrywa, pod którą przechowuje się żywność;
3. ozdobne naczynie wykonane ze szkła, przeznaczone do podawania ciast, owoców lub do przechowywania kwiatów; patera
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szklana osłona na żarówkę
(1.2) rodzaj kroju spódnicy, sukni albo spodni rozszerzających się ku dołowi na kształt dzwonu
(1.3) półkolista osłona do przykrywania żywności
(1.4) rodzaj kapelusza damskiego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. osoba żyjąca w bałaganie lub śmiecąca na imprezie
Klosz – element oprawy oświetleniowej wykonany z materiału częściowo lub całkowicie przepuszczającego światło. Główną funkcją kloszy jest ochrona źródła światła. Ponadto klosze z materiałów częściowo przepuszczających światło mają własności rozpraszające światło, dzięki czemu mogą redukować luminację i kształtować rozsył światła.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
bezdomny żebrak, włóczęga; clochard
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) odziany w łachy żebrak, często bezdomny
Bezdomność – w ujęciu socjologicznym problem społeczny (zjawisko społeczne), charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania (brakiem domu).
Bezdomność w ujęciu psychologicznym to kryzysowy stan egzystencji osoby nieposiadającej faktycznego miejsca zamieszkania, pozbawionej środków niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb, trwale wykorzenionej ze środowiska w wyniku rozpadu więzi społecznych i akceptującej swoją rolę społeczną. Jako stan ewidentnej i trwałej deprywacji potrzeb mieszkaniowych w sytuacji, gdy dotknięta bezdomnością osoba nie jest w stanie jej zapobiec, wiąże się z poważnym upośledzeniem psychicznego i społecznego funkcjonowania człowieka.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ kloszard; clochardka
SJP.pl
→ kloszard: kloszardzki
SJP.pl
→ kloszard: kloszardowski
SJP.pl
o ubraniu: uszyty w klosz, roszerzający się ku dołowi; kloszowaty
SJP.pl
o ubraniu: uszyty w klosz, roszerzający się ku dołowi; kloszowany
SJP.pl
przymiotnik od: klosz
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający formę klosza, taki jak klosz
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. klasztor
Wiktionary
zdrobnienie od: klosz
SJP.pl
bawełniana tkanina z silnym połyskiem
Klot – gęsta bawełniana tkanina z przędzy merceryzowanej, o splocie atłasowym, charakteryzująca się połyskiem o różnym stopniu. Może to być również czesankowa tkanina półwełniana, wątkowa na osnowie z bawełny. Klotu używa się do wyrobu podszewek ubraniowych, dawniej także m.in. chałatów i spodenek gimnastycznych.
Nazwa pochodzi od angielskiego cloth – 'sukno'.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Klotylda
Wiktionary
Kloto (gr. Κλωθώ Klōthṓ, łac. Clotho, Nona – "Prządka") – w mitologii greckiej jedna z trzech Mojr, wyznaczających czas życia i los człowieka. Kloto, przedstawiana z wrzecionem, przędła nić ludzkiego żywota. Miała dwie siostry – Lachesis, która jako pierwsza snuła nić, oraz Atropos, która przecinała ją, gdy życie dobiegało końca.
Wikipedia
krzywa płaska występująca w teorii dyfrakcji światła
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: klot
SJP.pl
lek przeciwgrzybiczy
Klotrimazol, klotrymazol (łac. Clotrimazolum) – organiczny związek chemiczny, pochodna imidazolu, miejscowo działający środek przeciwgrzybiczy. Praktycznie nie wchłania się przez skórę, a w niewielkim stopniu wchłania się przez błony śluzowe.
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Klotyldowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Ostatkowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klotyldy lub z nią związany
SJP.pl
[czytaj: klałn] klaun, clown;
1. komik cyrkowy;
2. potocznie: osoba, która swoim zachowaniem lub wyglądem naraża się na kpiny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) komik cyrkowy
(1.2) osoba zachowująca się niepoważnie
Klaun, klown (ang. clown) – artysta komediowy występujący najczęściej w cyrku.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
[czytaj: klaunada] clownada; klaunada;
1. występy klowna;
2. błaznowanie, popisywanie się; błazeństwo
SJP.pl
→ klown; clownowski, klaunowski
SJP.pl
lek przeciwpsychotyczny
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: klozet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki klozet
(1.2) zdrobn|klozet. od: klozet
SJP.pl
Wiktionary
toaleta, ubikacja
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. miejsce przeznaczone do załatwiania potrzeb fizjologicznych;
(1.2) pot. urządzenie przeznaczone do załatwiania potrzeb fizjologicznych
Ubikacja, toaleta, potocznie WC (ang. water closet) – pomieszczenie sanitarne, w którym człowiek załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, jak: defekacja, mikcja (oddanie moczu) lub wymioty. W krajach rozwiniętych wchodzi w skład prawie każdego mieszkania jako osobne pomieszczenie lub jest częścią łazienki. W skład jego wyposażenia wchodzi: muszla klozetowa z deską sedesową, często osobna umywalka i – jeśli pomieszczenie jest dostatecznie obszerne – bidet.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
ubikacja z urządzeniem wodociągowo-kanalizacyjnym; klozet
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. ubikacja
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klozet
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klozetem, dotyczący klozetu
SJP.pl
Wiktionary
1. organizacja skupiająca ludzi określonego zawodu lub wspólnych zainteresowań, mająca na celu organizowanie rozrywek, gier itp;
2. lokal rozrywkowy czynny wieczorem i nocą;
3. w parlamencie: grupa posłów z tej samej partii politycznej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stowarzyszenie, grupa osób o wspólnych zainteresowaniach
(1.2) kult. rodzaj lokalu rozrywkowego
(1.3) polit. grupa posłów i senatorów tworząca frakcję w parlamencie;
(1.4) gw-pl|Bukowina. kult. dom kultury
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
połączenie kawiarni z klubem; klubokawiarnia
SJP.pl
1. dawne narzędzie tortur;
2. wziąć w kluby - zmusić kogoś do posłuszeństwa, ograniczyć, ujarzmić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. nos
Wiktionary
zdrobnienie od: klub
SJP.pl
regularne spędzanie wolnego czasu w lokalach rozrywkowych; clubbing, klabing
SJP.pl
dawniej: członek klubu; klubowiec, klubowicz, klubman
SJP.pl
dawniej: klubowiczka (członkini klubu)
SJP.pl
zdrobnienie od: kluba
SJP.pl
rzadko: członek klubu; klubowicz, klubowiec, klubista
SJP.pl
połączenie kawiarni z klubem; klub-kawiarnia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) typ lokalu będący połączeniem klubu z kawiarnią
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klub
Klubowe – trzeci album studyjny polskiego rapera Tymka. Wydawnictwo ukazało się 22 marca 2019 roku nakładem wytwórni Renesans.
Album otrzymał w Polsce status platynowej płyty w 2020 roku.
SJP.pl
Wikipedia
1. członek klubu (stowarzyszenia); klubowiec, klubman, klubista;
2. bywalec klubu (lokalu)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek klubu
SJP.pl
Wiktionary
1. członkini klubu (stowarzyszenia); klubistka;
2. bywalczyni klubu (lokalu)
SJP.pl
członek klubu; klubista, klubowicz, klubman
SJP.pl
potocznie:
1. impreza w klubie;
2. książka wydana w prywatnym gronie
Klubówka – półlegalna publikacja zwarta zawierająca utwór fantastyczny przetłumaczona bez zgody autora na język polski i wydana metodą małej poligrafii. Klubówki były wydawane od drugiej połowy lat 70. do końca lat 80. w PRL, najczęściej przez lokalne kluby fanowskie i rozprowadzane poza oficjalnym obiegiem księgarskim wśród fanów fantastyki, np. na konwentach czy spotkaniach klubowych. Wydawnictwa te czasem określa się mianem trzeciego obiegu.
SJP.pl
Wikipedia
1. przynależność do klubu;
2. zespół cech typowych dla muzyki klubowej
SJP.pl
przymiotnik od: klub
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klubem, dotyczący klubu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) daw. papieros marki „Klubowe”, popularnej w PRL
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) gw-pl|Poznań. kulin. grudki mąki w potrawie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kłodnica
Wiktionary
kluć się:
1. lęgnąć się, wydobywać się z jaja;
2. przenośne: powstawać, formować się
SJP.pl
1. zgrubienie od: klusek;
2. zakalec
SJP.pl
zgrubienie od: kluska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od kluska
(1.2) duża kluska
SJP.pl
Wiktionary
kluskowaty;
1. o cieście: niedopieczony; zakalcowaty;
2. przenośnie: pulchny, niezgrabny, gruby
SJP.pl
zgrubienie od: kluska
SJP.pl
1. przymiotnik od: Kluki;
2. przymiotnik od: Klucze; kluczański
SJP.pl
1. narzędzie do zamykania i otwierania zamków i kłódek;
2. szyfr;
3. objaśniający komentarz;
4. znak graficzny umieszczany na początku pięciolinii, określający wysokość dźwięków przypisanych nutom;
5. szyk, w jakim lecą ptaki wędrowne;
6. narządzie do przykręcania lub odkręcania nakrętek;
7. przycisk w aparaturze telegraficznej lub radiowej, umożliwiający nadawanie informacji za pomocą alfabetu Morse'a;
8. konstrukcyjne, zwykle zdobione zamknięcie sklepienia lub łuku; kliniec szczytowy, zwornik;
9. zespół majątków ziemskich, folwarków, będących pod wspólnym zarządem;
10. przenośnie: sposób pozwalający na osiągnięcie czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd do otwierania zamka;
(1.2) kod do szyfru;
(1.3) podpowiedź umożliwiająca rozwiązanie zagadki
(1.4) szyk lotu stada ptaków;
(1.5) wojsk. jednostka taktyczna lotnictwa złożona z trzech lub czterech samolotów;
(1.6) narzędzie w postaci dźwigni rozwidlonej na końcu do odkręcania i przykręcania śrub
(1.7) muz. znak na pięciolinii określający wysokość opisywanych dźwięków;
(1.8) elektron. przycisk do zwierania obwodu elektrycznego
(1.9) inform. kolumna bazy danych lub ich zbiór, które identyfikują rekord
(1.10) archit. zwornik, element konstrukcyjny w kształcie klina w najwyższym punkcie sklepienia lub łęku;
(1.11) muz. pokrętło do naciągu strun i strojenia instrumentu
(1.12) kilka posiadłości jednego właściciela ziemskiego, zorganizowanych w jeden organizm gospodarczy, pod wspólnym zarządem;
(1.13) symboliczny przedmiot w kształcie klucza (1.1) wręczany zasłużonym osobom
forma czasownika.
(2.1) 2 os., lp., trybu rozkazującego od kluczyć
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
mieszkaniec Kluczy lub Kluk
SJP.pl
mieszkanka Kluczy lub Kluk
SJP.pl
przymiotnik od: Klucze; klucki
SJP.pl
mieszkaniec Kluczborka (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kluczborka
(1.2) osoba pochodząca z Kluczborka, urodzona w Kluczborku
SJP.pl
Wiktionary
mieszkanka Kluczborka (miasta w Polsce)
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kluczborka
(1.2) kobieta pochodząca z Kluczborka, urodzona w Kluczborku
SJP.pl
Wiktionary
miasto w Polsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Opolszczyźnie;
Kluczbork (niem. Kreuzburg) – miasto w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kluczbork. Leży na pograniczu Niziny Śląskiej i Wyżyny Śląskiej. Przepływa przez nie rzeka Stobrawa.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa opolskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 22 033 mieszkańców.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik od: Kluczbork
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kluczborka, związany z Kluczborkiem
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej Kluczbork i okolice
Wiktionary
1. narzędzie do zamykania i otwierania zamków i kłódek;
2. szyfr;
3. objaśniający komentarz;
4. znak graficzny umieszczany na początku pięciolinii, określający wysokość dźwięków przypisanych nutom;
5. szyk, w jakim lecą ptaki wędrowne;
6. narządzie do przykręcania lub odkręcania nakrętek;
7. przycisk w aparaturze telegraficznej lub radiowej, umożliwiający nadawanie informacji za pomocą alfabetu Morse'a;
8. konstrukcyjne, zwykle zdobione zamknięcie sklepienia lub łuku; kliniec szczytowy, zwornik;
9. zespół majątków ziemskich, folwarków, będących pod wspólnym zarządem;
10. przenośnie: sposób pozwalający na osiągnięcie czegoś
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj prostego węzła;
2. pętla ze sznura lub rzemienia zaciskająca się, służąca do wiązania czegoś;
3. tyczka z odnogą, służąca do wyciągania wiadra ze studni, naginania gałęzi itp.;
4. w łowiectwie: zboczenie zwierzyny z kierunku, w którym się przemieszcza; kluczenie
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Kluczewsko;
2. przymiotnik od: Klucze; klucki, kluczański
SJP.pl
1. przymiotnik od: Kluczewsko;
2. przymiotnik od: Klucze; klucki, kluczański
Kluczewsko – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Kluczewsko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.KluczewskoPrzez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 742.
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj prostego węzła;
2. pętla ze sznura lub rzemienia zaciskająca się, służąca do wiązania czegoś;
3. tyczka z odnogą, służąca do wyciągania wiadra ze studni, naginania gałęzi itp.;
4. w łowiectwie: zboczenie zwierzyny z kierunku, w którym się przemieszcza; kluczenie
Kluczka – węzeł stosowany w żeglarstwie i wspinaczce, głównie do łączenia lin o zbliżonej średnicy oraz formowania pętli. Podczas wiązania kluczki należy pamiętać o pozostawieniu stosunkowo długich wolnych końców lin (około dziesięciokrotności średnicy liny).
SJP.pl
Wikipedia
Kluczkowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Opole Lubelskie.
Typ zabudowy: ulicówka. We wsi znajduje się szkoła podstawowa, było gimnazjum.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kluczkowice, po jej zniesieniu w gromadzie Wrzelowiec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
Wikipedia
Kluczkowo (niem. Klützkow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin.
Wikipedia
kobieta zarządzająca kluczami do czegoś; kluczniczka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta zarządzająca kluczami do danego obiektu
(1.2) szafka lub gablotka na klucze
SJP.pl
Wiktionary
urząd administracji gospodarczej ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego, później godność honorowa
SJP.pl
kobieta zarządzająca kluczami do czegoś; klucznica
SJP.pl
1. osoba mająca pod swoim zarządem klucze do czegoś;
2. dawniej urzędnik zarządzający kluczem majątków ziemskich, później tytuł honorowy
SJP.pl
Wikipedia
1. nadawać wiadomość telegraficzną lub radiową alfabetem Morse'a za pomocą specjalnego przycisku w aparaturze;
2. w kinematografii, grafice komputerowej: nakładanie na obraz pewnego fragmentu innego obrazu;
3. w telekomunikacji, elektronice: modulować sygnał;
4. dawniej: organizować, porządkować coś według jakiegoś systemu;
5. dawniej: kluczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kluczowe; cecha tych, którzy są kluczowi
Wiktionary
1. przymiotnik od: klucz (w znaczeniu: środkowy kliniec szczytowy, np. klin kluczowy);
2. decydujący, najważniejszy
przymiotnik
(1.1) podstawowy, najważniejszy
(1.2) daw. przym. od klucz
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zabór rosyjski, Litwa: najniższy stopniem urzędnik na obszarze jednostki terytorialnej odpowiadającej parafii
Wiktionary
iść, jechać, posuwać się do celu okrężną drogą, zmieniając ciągle kierunek
SJP.pl
Kluczyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
1. mały klucz
2. roślina z rodziny pierwiosnkowatych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klucz
(1.2) klucz do samochodu
(1.3) prosty mechanizm otwierający
Stroik (również klucz, kluczyk, maszynka) – element instrumentów strunowych począwszy od skrzypiec przez kontrabas po gitarę zamontowany najczęściej na główce odpowiadający za strojenie (przez zwiększanie lub zmniejszanie napięcia strun) i trzymanie stroju instrumentu. Jeden stroik odpowiada jednej strunie. Od jakości klucza zależy jak precyzyjnie i sprawnie można nastroić instrument oraz jak długo nie będzie on wymagał ponownego strojenia.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
automat do odbierania i oddawania kluczyków samochodowych przez osoby wynajmujące auta
SJP.pl
przymiotnik od: kluczyk
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kludzić.
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wyprowadzać się
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. prowadzić kogoś
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przenosić, zwozić siano
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Poznań. odzież, ubranie
(1.2) reg-pl|Poznań. garnitur
(1.3) reg-pl|Poznań. mundur
Wiktionary
kluć się:
1. lęgnąć się, wydobywać się z jaja;
2. przenośne: powstawać, formować się
SJP.pl
część aparatury do wylęgu piskląt
SJP.pl
1. okrętka do połączenia przewodu wiertniczego z łańcuchem wiertniczym;
2. w gwarze poznańskiej: nos; kluka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chłopiec
SJP.pl
Wiktionary
w gwarze poznańskiej: nos; kluk
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. nos
(1.2) gw-pl|Mazury. kwoka
Kluka (kaszb. klëka) - rodzaj laski, charakterystycznej dla kultury kaszubskiej.
Kluka była związana była z urzędem sołtysa i służyła np. do zwoływania wiejskich zebrań. Laskę przekazywano od sąsiada do sąsiada, aż wróciła do sołtysa, co było znakiem, że wszyscy zapoznali się z wezwaniem czy wiadomością. Zwyczaj ten był kultywowany na Kaszubach jeszcze na początku XX wieku. Kluki używano także do informowania o śmierci mieszkańca wsi; była wtedy symbolicznie przewiązywana czarną wstążką. Czerwona wstążka oznaczała z kolei nadchodzące wesele.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w gwarze poznańskiej: nos; kluk
SJP.pl
Wikipedia
Klukówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Świercze. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. osiedle w Gdańsku
W Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Klukowo
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Klukowszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Leśna Podlaska.
Wieś duchowna Kłukowszczyzna, własność paulinów z Leśniej, położona była w 1795 roku w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
SJP.pl
Wikipedia
żurawina błotna - krzewinka
Klukwa (ros. Клюква) – wieś (ros. село, trb. sieło) w zachodniej Rosji, w sielsowiecie klukwinskim rejonu kurskiego w obwodzie kurskim.
SJP.pl
Wikipedia
od reformy kluniackiej z XI wieku
przymiotnik
(1.1) hist. dotyczący Cluny, miasta w środkowo-wschodniej Francji lub tamtejszego klasztoru;
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) reg-pl|Poznań. grat, rupieć
Wiktionary
przyrząd do mierzenia średnicy drzew; fita; średnicomierz
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. leśn. przyrząd do mierzenia grubości drzew na pniu lub ściętego drewna okrągłego
SJP.pl
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szukać, szperać
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pukać, stukać
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. trzepać
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. bić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klupać.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dokonywać pomiaru klupą
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: klusek
SJP.pl
zdrobnienie od: kluska
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kluska
SJP.pl
Wiktionary
zdrobnienie od: kluski
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) mały kawałek ciasta, zwykle zagniatanego z mąki i jaj; kluska
2 miejscowości w Polsce:
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) mały kawałek ciasta, zwykle zagniatanego z mąki i jaj; klusek
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. gotowana potrawa z ciasta z dodatkiem mąki i innych składników, podawana do zup lub jako podstawa drugiego dania;
(1.2) przen. pot. obraź. osoba otyła, niezdarnie się poruszająca
(1.3) reg. spoż. makaron
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
potrawa z ciasta, zwykle zagniatanego z mąki i jaj, także z ugotowanych, roztartych ziemniaków, sera, podawana do zup lub jako drugie danie
SJP.pl
Wikipedia
kluchowaty;
1. o cieście: niedopieczony; zakalcowaty;
2. przenośnie: pulchny, niezgrabny, gruby
przymiotnik
(1.1) o konsystencji podobnej do kluski
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: klusek albo kluska
SJP.pl
nazwisko
Osoby o tym nazwisku:
SJP.pl
Wikipedia
Kluszewo – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Szydłowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
Kluszkowce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn, przy drodze wojewódzkiej nr 969 (Stary Sącz – Nowy Targ). Zabudowania i pola uprawne wsi znajdują się w dolinie potoku Kluszkowianka, u podnóży południowych stoków Pasma Lubania w Gorcach. Od wschodniej strony nad miejscowością wznosi się góra Wdżar.
SJP.pl
Wikipedia
okręg w Rumunii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Kluż-Napoka, dawna nazwa miasta
(1.2) geogr. okręg w północno-zachodniej Rumunii (Siedmiogród);
Kluż-Napoka (historycznie Koloszwar, rum. Cluj-Napoca, węg. Kolozsvár, niem. Klausenburg; do 1974 Kluż) – miasto w północno-zachodniej Rumunii, na Wyżynie Transylwańskiej, nad Małym Samoszem, największe miasto i historyczna stolica Siedmiogrodu, ośrodek administracyjny okręgu Kluż.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
miasto w Rumunii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, w północno-zachodnim Siedmiogrodzie;
Kluż-Napoka (historycznie Koloszwar, rum. Cluj-Napoca, węg. Kolozsvár, niem. Klausenburg; do 1974 Kluż) – miasto w północno-zachodniej Rumunii, na Wyżynie Transylwańskiej, nad Małym Samoszem, największe miasto i historyczna stolica Siedmiogrodu, ośrodek administracyjny okręgu Kluż.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
1. otwór w burcie, pokładzie lub nadburciu statku, przez który przesuwa się m.in. cuma;
2. dawniej: zamknięty dom dla psychicznie chorych
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. otwór w burcie statku do przeciągania cum, łańcucha kotwicznego itp.;
(1.2) stpol. więzienie
Kluza (przewłoka) – okrągły lub owalny otwór w burcie, nadburciu lub powierzchni pokładu jednostki pływającej, często o wzmocnionych brzegach, przez który przeprowadza się liny cumownicze albo linę bądź łańcuch kotwiczny. Na małych jednostkach kluza może mieć postać okucia w kształcie metalowego ucha.
Stosowane są także półkluzy czyli analogiczne do otworów uchwyty, jednak z wycięciem od góry, przez które można linę lub łańcuch wkładać, zamiast przewlekania.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
w żeglarstwie: przykrywa służąca do zamykania kluzy (otworu w burcie), gdy łańcuch kotwiczy jest wyciągnięty
SJP.pl
→ Kluż-Napoka (miasto w Rumunii)
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Klużem-Napoką (Klużem), dotyczący Klużu-Napoki (Klużu)
SJP.pl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
krzew lub drzewo rosnące w tropikalnej Ameryce, dostarczające żywic używanych do celów leczniczych i technicznych; okrętnica
Kluzja, okrętnica (Clusia L.) – rodzaj roślin z rodziny kluzjowatych pochodzący z rejonu Morza Karaibskiego. Żywica tych roślin bywa używana do uszczelniania łodzi.
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu malpigiowców; okrętnicowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kluzjowatych (rodzina krzewów i drzew)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
Klwów – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów. Leży nad rzeką Sławną. Wieś na status sołectwa.
Wieś jest siedzibą gminy Klwów oraz rzymskokatolickiej parafii św. Macieja Apostoła.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Klwów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa radomskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Klwów
SJP.pl
czasownik
(1.1) poznań. plotkować, obgadywać
(1.2) poznań. marudzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klybać.
Wiktionary
[czytaj: klajdesdal] rzadko: ciężki koń pociągowy maści gniadej; klajdesdal, clydesdale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mot. techn. zacisk akumulatorowy
Wiktionary
wymarły głowonóg morski z rodziny amonitów; klimenia
SJP.pl
rząd wymarłych głowonogów
Clymeniida (po polsku klimenie, dawniej także klymenie) – rząd wymarłych głowonogów z podgromady amonitów.
Charakterystyczne wyłącznie dla klimenii jest położenie u form dorosłych syfonu po stronie grzbietowej, a nie brzusznej, jak u innych amonitowatych. Klimenie mają linię przegrodową typu goniatytowego; większość klimenii ma także nietypową linię przegrodową, gdyż zaczyna się ona od siodła.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. blacharz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. blacharz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. blacharstwo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. klękać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. Anioł Pański
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. klęknąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kleszcze
Wiktionary
nazwisko
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
SJP.pl
Wiktionary