Ce

nazwa litery C


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa litery c / C


Cer (Ce, łac. cerium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec. Nazwa pochodzi od planety karłowatej Ceres.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceauşescu

[czytaj: czauszesku] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ceber

duże drewniane wiadro


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. duże, drewniane naczynie do noszenia wody i trunków;

 (1.2) pot. głowa


2 miejscowości w Polsce:

Inne znaczenie:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceberek

mały ceber; cebrzyk


Źródła:

SJP.pl

Cebertowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cebertyzacja

metoda zeskalania (petryfikacji) gruntu za pomocą szkła wodnego i chlorku wapnia; elektropetryfikacja


Elektropetryfikacja (elektro- + petryfikacja – gr. pétra „skała” + łac. facere „czynić”), zeskalanie, cebertyzacja, elektroiniekcja, elektrosylikatyzacja – proces zeskalania podłoża (gruntu) przez działanie polem elektrycznym przy jednoczesnym wprowadzaniu do niego zawiesin cementowych i roztworów szkła wodnego oraz chlorku wapnia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cebion

preparat zawierający kwas askorbinowy (witamina C), najczęściej w pastylkach lub zastrzykach


Źródła:

SJP.pl

Cebr

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duże drewniane naczynie z uchwytami


Źródła:

Wiktionary

Cebrów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie zborowskim obwodu tarnopolskiego;


Cebrów (ukr. Цебрів, Cebriw) – wieś w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Cebrów, położony na linii Tarnopol - Lwów.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cebrowy

związany z cebrem


Źródła:

SJP.pl

Cebrzyczek

zdrobnienie od: cebrzyk


Źródła:

SJP.pl

Cebrzyk

mały ceber; ceberek


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. mały ceber


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebu

Cebu – wyspa w środkowej części Filipin pomiędzy cieśninami Cebu i Tañon; otoczona 167 mniejszymi wysepkami. Długość 217 km, szerokość do 32 km; powierzchnia 4422 km², 3 miliony mieszkańców (najgęściej zaludniona wyspa Filipin).

Powierzchnia górzysta, z kilkoma szczytami ponad 700 m n.p.m. (najwyższy 1073 m n.p.m.), na wybrzeżu wąskie, żyzne niziny z uprawą kukurydzy, tytoniu, trzciny cukrowej, bawełny, palmy kokosowej. Wydobycie węgla brunatnego, rud miedzi, złota i srebra; przemysł włókienniczy, spożywczy (rafinacja cukru), rybołówstwo. Wyspa jest znana też jako miejsce śmierci Magellana.


Źródła:

Wikipedia

Cebuański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Cebu, dotyczący Cebu (wyspy wchodzącej w skład Filipin)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język cebuański;


Źródła:

Wiktionary

Cebula

roślina warzywna o ostrym smaku i zapachu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. pot. cebula jadalna, nazwa systematyczna|Allium cepa|L.|ref=tak., roślina warzywna z rodzaju czosnkowatych o jadalnych podziemnych pędach i zielonych rurkowatych liściach;

 (1.2) spoż. kulin. jarzyna z cebuli (1.1)

 (1.3) bot. część rośliny, przekształcony podziemny pęd o funkcji spichrzowej i przetrwalnikowej;

 (1.4) archit. przedmiot (zwłaszcza kopuła budynku) przypominający kształtem cebulę (1.2)

 (1.5) pot. żart. staroświecki zegarek kieszonkowy, najczęściej z dewizką

 (1.6) bot. zob. cebula morska.

 (1.7) zob. cebula naprężeń.

 (1.8) slang. przestęp. miotacz gazowy

 (1.9) slang. przestęp. kiełbasa


Botanika

Geografia

Osoby o nazwisku Cebula

Zobacz też


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cebulacki

cebulak


Patrz:cebulak

Źródła:

SJP.pl

Cebulactwo

buractwo, prostactwo; pogardliwie:
1. ogół cech osoby prostackiej, zawistnej oraz mającej skłonności do kombinowania i oszczędzania na wszystkim;
2. ogół osób prostackich, zawistnych oraz mających skłonności do kombinowania i oszczędzania na wszystkim


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pogard. neol. zawistne, skąpe lub chamskie zachowanie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulak

pogardliwie: wieśniak; wsiok


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. osoba niewychowana

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) kulin. drożdżówka z cebulą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulanka

1. udnica cebulanka, udnica cebulówka - muchówka z rodziny bzygowatych, występująca w Ameryce Północnej i w Europie
2. śmietka cebulanka - muchówka z rodziny muchowatych, której larwy żerują we wnętrzu cebuli jadalnej


Źródła:

SJP.pl

Cebularz

1. potocznie: rolnik uprawiający cebulę;
2. regionalnie: pieczywo z przypieczoną cebulą


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. rolnik, który uprawia cebulę na skalę przemysłową

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) kulin. bułka lub pszenny placek z przypieczoną na wierzchu cebulą;


Cebularz – wywodzący się z kuchni żydowskiej pszenny placek, o średnicy od 15 do 20 centymetrów, pokryty pokrojoną w kostkę cebulą wymieszaną z makiem (15%–20%), charakterystyczny dla Lubelszczyzny.

Cebularz to jeden z najbardziej popularnych produktów tradycyjnych w województwie lubelskim. Pierwsze wzmianki na jego temat, a także przekazywana z pokolenia na pokolenie receptura, sięgają XIX stulecia. Jako pierwsi cebularze zaczęli wypiekać Żydzi z lubelskiego Starego Miasta, a przed II wojną światową był już on znanym przysmakiem na całej Lubelszczyźnie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cebulasty

kształtem przypominający cebulę


przymiotnik

 (1.1) przypominający cebulę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulica

roślina ozdobna z rodziny liliowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Scilla|ref=tak., gatunek byliny z rodziny hiacyntowatych, oszloch;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cebulicowaty

puszkinia cebulicowata - roślina z rodziny szparagowatych


Źródła:

SJP.pl

Cebulka

1. zdrobnienie od: cebula;
2. bulwa roślin cebulowych, będąca organem rozmnażania;
3. korzeń włosa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała cebula; zdrobn. od zob. cebula.

 (1.2) kulin. drobno pokrojona (i czasami usmażona) cebula

 (1.3) bot. bulwa stawiąca organ rozmnażania wegetatywnego roślin cebulkowych

 (1.4) anat. korzeń włosa

 (1.5) bot. pot. odmiana gruszki

 (1.6) pot. wielowarstwowe ubranie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulkowatość

cebulkowaty


Patrz:cebulkowaty

Źródła:

SJP.pl

Cebulkowaty

1. przypominający kształtem cebulkę;
2. dotyczący cebulki; o roślinie: mający, wytwarzający cebulkę


przymiotnik

 (1.1) przypominający cebulkę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulkowy

przymiotnik od: cebulka


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do cebulki – rośliny jadalnej; też: zrobiony z dodatkiem cebulki

 (1.2) bot. o roślinach: wytwarzający cebulki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulowa

potocznie: zupa cebulowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. zupa na bazie cebuli


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulowatość

cebulowaty


Patrz:cebulowaty

Źródła:

SJP.pl

Cebulowaty

przypominający kształtem cebulę


przymiotnik

 (1.1) przypominający cebulę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulówka

udnica cebulanka, udnica cebulówka - muchówka z rodziny bzygowatych, występująca w Ameryce Północnej i w Europie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cebulowy

związany z cebulą


przymiotnik relacyjny

 (1.1) kulin. związany z cebulą warzywną, sporządzony z cebuli, o smaku lub zapachu tej cebuli

 (1.2) bot. o roślinie wykształcającej cebulę

 (1.3) przen. złożony z warstw, tak jak cebula

 (1.4) przen. o kształcie cebuli


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cebulski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cebuszka

środowiskowo: poduszka w kształcie litery "C" do karmienia dzieci


Źródła:

SJP.pl

Cebłów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie sokalskim obwodu lwowskiego;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cecenowo

stara wieś kaszubska w województwie pomorskim


Cecenowo (kaszb. Cécenowò, Cécnowò, Cecënowò lub też Cecenowò, niem. Zezenow) – stara wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce przy drodze wojewódzkiej nr . W kierunku północnowschodnim od Cecenowa znajduje się rezerwat przyrody Las Górkowski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cech

1. organizacja zrzeszająca rzemieślników;
2. miejsce, gdzie znajduje się ta organizacja


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) organizacja zrzeszająca rzemieślników;

 (1.2) siedziba cechu (1.1)

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) D. lm. zob. cecha.


Cech (z niem. Zunft), także gildia w kontekście wspólnot kupieckich, zwłaszcza zachodnioeuropejskich – organizacja samorządu gospodarczego rzemiosła łącząca rzemieślników jednego lub kilku pokrewnych zawodów, mająca na celu:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cecha

część całkowita liczby


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) element opisujący coś lub kogoś, mogący odróżniać to od innych przedmiotów lub osób

 (1.2) mat. zob. cecha logarytmu.

 (1.3) stpol. znamię, piętno

 (1.4) stpol. poszewka na poduszkę



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cechmistrz

starszy członek cechu, przewodniczący cechu


Źródła:

SJP.pl

Cechmistrzyni

cechmistrz


Patrz:cechmistrz

Źródła:

SJP.pl

Cechna

imię żeńskie


Źródła:

SJP.pl

Cechować

1. być lub mieć charakterystyczną cechę kogoś lub czegoś;
2. opatrywać znakiem firmowym;
3. zaznaczyć drzewa przeznaczone do wyrębu lub ścięte


czasownik niedokonany

 (1.1) być czyjąś (lub czegoś) cechą; charakteryzować kogoś; być komuś lub czemuś właściwym

 (1.2) dawać czemuś oznaczenie, znak; znakować, stemplować

czasownik zwrotny niedokonany cechować się

 (2.1) charakteryzować się jakąś cechą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cechowacz

pracownik nanoszący skalę i inne znaki na szklanych i metalowych wyrobach pomiarowych


Źródła:

SJP.pl

Cechowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cechować.



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cechówka

ręczne narzędzie slużące do opatrywania czegoś charakterystycznym znakiem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przyrząd służący do odbijania na drewnie znaku okreslającego pochodzenie drewna



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cechownia

1. pomieszczenie, w którym zbierają się górnicy przed zjazdem pod ziemię i po powrocie;
2. miejsce, w którym odbywa się cechowanie


Cechownia (żarg. dom zborny, zbór, cehaus, cajhoż) – część kopalni, rodzaj poczekalni, w której górnicy zbierają się i wykonują czynności służbowe przed zjazdem w dół lub po powrocie na powierzchnię. W cechowni odbywają się także górnicze uroczystości.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cechownica

narzędzie ręczne do cechowania


Źródła:

SJP.pl

Cechowniczy

związany z cechowaniem wyrobów jubilerskich


Źródła:

SJP.pl

Cechownik

część automatycznej centrali telefonicznej, sterująca procesem zestawiania połączeń


Źródła:

SJP.pl

Cechowy

przmiotnik od: cech (zrzeszenie rzemieślników)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący cechu, związany z cechem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cechsztyn

1. szósty, najmłodszy okres ery paleozoicznej;
2. warstwa skorupy ziemskiej z tego okresu;
3. wapień powstały w tym okresie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. młodsza epoka permu

 (1.2) geol. warstwa skał pochodzących z cechsztynu (1.1);


Cechsztyn – nazwa kompleksu permskich skał osadowych pochodzenia morskiego, powstałych w bardzo płytkim i ciepłym akwenie (morza epikontynentalnego) obejmującego znaczne obszary Europy Zachodniej i Środkowej (np. Niż Polski). Mają one różny wiek; datowane są na perm późny i środkowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cechsztyński

cechsztyn


przymiotnik

 (1.1) przym. od cechsztyn


Patrz:cechsztyn

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cechunek

znakowanie drzew przeznaczonych do wyrębu


Źródła:

SJP.pl

Cecil

Miejscowości w USA:

Gminy w USA:


Źródła:

Wikipedia

Cecilia

[czytaj: ses-ilia] obce imię żeńskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceckać

1. rzadko, regionalnie: pieścić, bawić; cackać, ciaćkać;
2. ceckać się - regionalnie: cackać się (1. obchodzić się z czymś lub z kimś czule; 2. poświęcać zbyt wiele czasu na wykonywanie jakiejś czynności); ciećkać się (regionalnie), ciaćkać się (regionalnie)


Źródła:

SJP.pl

Ceckanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ceckać.


Źródła:

Wiktionary

Cecora

miejscowość w Rumunii, miejsce bitwy między wojskami polskimi pod dowództwem hetmana Stanisława Żółkiewskiego a wojskami turecko-tatarskimi w roku 1620


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miejscowość w Rumunii, w okręgu Jassy;


Cecora (rum. Țuțora) – miejscowość i gmina w Rumunii, w okręgu Jassy, ok. 1046 mieszkańców (stan z 2002 roku).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cecorski

Cecora


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Cecorą, dotyczący Cecory


Patrz:Cecora

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cecot

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cecydium

zniekształcenie jakiejś części rośliny spowodowane przez pasożyta; wyrośl, wyrośle


Źródła:

SJP.pl

Cecyl

imię męskie


Cecyliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rodu Cecyliuszów.

Cecyliusz imieniny obchodzi 1 lutego, 15 maja i 3 czerwca.

Znane osoby noszące imię Cecyliusz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cecylia

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) daw. pot. żart. geogr. Sycylia


Cecylia – żeński odpowiednik imienia Cecyliusz. Obchodzi imieniny 10 czerwca i 22 listopada.

Odpowiedniki w innych językach:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cecylian

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Cecylian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rodu Cecyliuszów. Oznacza „należący do Cecyliusza”.

Cecylian imieniny obchodzi 16 kwietnia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cecylianostwo

Cecylian z małżonką; Cecylianowie


Źródła:

SJP.pl

Cecylianowie

Cecylian z małżonką; Cecylianostwo


Źródła:

SJP.pl

Cecylianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecyliana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Cecyliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecylii lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Cecyliusz

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Cecyliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rodu Cecyliuszów.

Cecyliusz imieniny obchodzi 1 lutego, 15 maja i 3 czerwca.

Znane osoby noszące imię Cecyliusz:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cecyliuszek

zdrobnienie od: Cecyliusz (imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Cecyliuszkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecyliuszka lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Cecyliuszostwo

Cecyliusz z małżonką; Cecyliuszowie


Źródła:

SJP.pl

Cecyliuszowie

Cecyliusz z małżonką; Cecyliuszostwo


Źródła:

SJP.pl

Cecyliuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecyliusza lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Cecylka

zdrobnienie od: Cecylia (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Cecylówka

wieś w Polsce


2 wsi w gminie Głowaczów:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cecyniówka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie szumskim obwodu tarnopolskiego;


Cecyniówka (ukr. Цеценівка) – wieś na Ukrainie w rejonie krzemienieckim należącym do obwodu tarnopolskiego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cedeciak

regionalnie: cedet


Źródła:

SJP.pl

Cedent

wierzyciel dokonujący cesji swej wierzytelności lub innych praw na rzecz cesjonariusza


Cedent łac. cedens „ustępujący”) – osoba, która przelewa swoje prawa na kogoś innego. Taki przelew uprawnień, najczęściej wierzytelności, w prawniczej terminologii nazywany jest cesją. Druga osoba uczestnicząca w cesji, cesjonariusz, przyjmuje rzeczone uprawnienia.

W prawie międzynarodowym cedentem określa się państwo, które w formie cesji zrzeka się praw do określonego terytorium na rzecz innego państwa, nazywanego w tym przypadku cesjonariuszem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedentka

cedent


Patrz:cedent

Źródła:

SJP.pl

Cedet

potocznie: Centralny Dom Towarowy, największy warszawski dom towarowy w dwudziestoleciu po II wojnie światowej


Centralny Dom Towarowy (CDT), Centralny Dom Dziecka, Dom Towarowy „Smyk”, od 2018 budynek biurowy Cedet – budynek domu towarowego znajdujący się w Warszawie, pierwotnie pod adresem ul. Bracka 15/19, obecnie ul. Krucza 50.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedetowski

przymiotnik od: cedet, CDT (Centralny Dom Towarowy); CDT-owski


Źródła:

SJP.pl

Cedi

[czytaj: sedi] jednostka monetarna Ghany; 1 cedi = 100 pesewa


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) monet. waluta Ghany o symbolu ₵;


Cedi – jednostka monetarna Ghany od 1965 r. 1 cedi = 100 pesewa.W obiegu znajdują się:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cedować

przekazać prawo do czegoś innej osobie


czasownik

 (1.1) zrzekać się swoich praw lub obowiązków na rzecz kogoś innego

 (1.2) o państwie: przekazać na mocy umowy międzynarodowej część swojego terytorium innemu państwu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cedowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zrzekanie się swoich praw na rzecz kogoś innego

 (1.2) o państwie: przekazywanie na mocy umowy międzynarodowej części swojego terytorium innemu państwu


Źródła:

Wiktionary

Cedr

długowieczne drzewo iglaste


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dendr. nazwa systematyczna|Cedrus|ref=tak., drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, rosnące w górach krajów śródziemnomorskich;

 (1.2) drewn. drewno cedrowe


Cedr (Cedrus Trew) – rodzaj długowiecznych drzew z rodziny sosnowatych. W zależności od ujęcia systematycznego wyróżnia się od dwóch do czterech gatunków. Cedry występują w rejonach górskich Afryki Północnej i Azji Zachodniej w trzech obszarach rozdzielonych znacznymi dysjunkcjami. Rosną w górskich lasach na wysokościach od 1100 do ok. 3000 m n.p.m. Ze względu na niewielkie areały i eksploatację status gatunku zagrożonego ma cedr atlaski, a cedr libański jest gatunkiem narażonym. Cedry są źródłem bardzo cenionego drewna, sadzone są także jako drzewa ozdobne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cedrat

drzewo lub krzew z rodziny cytrusowatych; cytron


Cytron, cedrat (Citrus medica L.) – gatunek roślin wieloletnich z rodziny rutowatych (Rutaceae Juss.). Prawdopodobnie pochodzi z podnóża Himalajów (północno-wschodnie Indie, północna Mjanma). Rozprzestrzeniony już w starożytności do Chin i Europy (tu dotarł jako pierwszy z owoców cytrusowych ok. 300 r. p.n.e.). Jest prawdopodobnie jednym z trzech gatunków rodzicielskich (obok pomarańczy olbrzymiej i mandarynki) większości form uprawnych cytrusów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedro

Cedro – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie Bernalillo.


Źródła:

Wikipedia

Cedron

dolina między Jerozolimą a Górą Oliwną; okresowy strumień płynący tą doliną


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. strumień w Judei, przepływający przez Jerozolimę i Pustynię Judzką;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku cieków wodnych w Polsce


Cedron (Kidron, hebr. ‏נחל קדרון‎, Nahal Qidron, arab. Wadi an-Nar) – niewielki strumień płynący doliną o tej samej nazwie położoną między Wzgórzem Świątynnym a Górą Oliwną w Jerozolimie, wielokrotnie wymieniany w Biblii. Z Doliną Cedronu (hebr. Emek Kidron, arab. Wadi an-Nar) błędnie identyfikowana jest Dolina Jozafata, w Biblii symboliczne określenie miejsca przyszłego Sądu Ostatecznego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cedrowice

Cedrowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.


Źródła:

Wikipedia

Cedrowina

drewno cedrowe; cedrówka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drewn. drewno cedrowe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cedrówka

1. ptak z rodziny jemiołuszek
2. drzewo z rodziny miodlowatych; cedrzyk


Źródła:

SJP.pl

Cedrowy

związany z cedrem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) składający się z cedru

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części cedru

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do cedru, będący częścią cedru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cedrski

przymiotnik od: Cedry Wielkie


Źródła:

SJP.pl

Cedrzyk

drzewo z rodziny miodlowatych; cedrówka


Źródła:

SJP.pl

Cedrzyniec

drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych


Cedrzyniec (Calocedrus) – rodzaj drzew należących do rodziny cyprysowatych. Obejmuje trzy gatunki występujące we wschodniej Azji i jeden rosnący w Ameryce Północnej. Rośliny te uprawiane są jako ozdobne i pozyskiwane są jako źródło drewna.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedularny

podatek cedularny - rodzaj podatku polegający na odrębnym opodatkowaniu każdego rodzaju dochodów podatnika


Źródła:

SJP.pl

Ceduła

1. codzienny urzędowy wykaz kursów walut, dewiz itp.
2. wykaz przesyłek lub towarów przyjętych do przewozu określonym środkiem transportu
3. raport dzienny z odbytego kursu tramwaju lub pociągu, zawierający wykaz sprzedanych biletów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. lista cen giełdowych

 (1.2) hand. list przewozowy

 (1.3) hand. lista biletów rozprowadzonych przez obsługę tramwaju lub pociągu

 (1.4) druk. spis znaków danego kroju pisma

 (1.5) daw. prospekt, reklama

 (1.6) daw. kwit, zlecenie na piśmie


Ceduła giełdowa – publikowany codziennie przez giełdy urzędowy wykaz kursów walut, dewiz i papierów wartościowych lub cen towarów, według których dokonywano transakcji giełdowych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cedułka

zdrobniale o cedule


Źródła:

SJP.pl

Cedylla

znak diakrytyczny podobny do ogonka, występujący np. we francuskiej literze ç („c” z cedyllą)


Cedille, cédille, cedilla, cedylla ( ¸ ) – znak diakrytyczny podobny nieco do ogonka, występujący najczęściej pod literą „C” w wielu językach (m.in. we francuskim, portugalskim, katalońskim, tureckim).

Nieco innym znakiem, który nie powinien być mylony z cedille jest tzw. przecinek dolny w języku łotewskim i rumuńskim.

W Unikodzie znak diakrytyczny cedylla występuje w wersjach:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedynia

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Cedynia (niem. Zehden, łac. Cedene) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Cedynia. Najdalej na zachód położone miasto Polski, w zachodniej części pasa Pojezierza Zachodniopomorskiego.

Według danych z 31 grudnia 2021 roku Cedynia liczyła 1470 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cedynianin

mieszkaniec Cedyni (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Cedynianka

mieszkanka Cedyni (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Cedyński

przymiotnik od: Cedynia


Źródła:

SJP.pl

Cedzak

1. dziurkowane naczynie kuchenne do odcedzania; durszlak;
2. sieć rybacka w kształcie worka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naczynie kuchene z dziurkami w dnie;


Cedzak (inaczej durszlak, od niem. Durchschlag) – rodzaj specjalnego sita w formie miski lub garnka z podziurkowanym dnem. Może być wyposażony w uchwyt oraz w podstawkę lub nóżki, które pozwalają mu stać samodzielnie i umożliwiają swobodny odpływ cieczy. Służy do odcedzania i płukania żywności.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cedzakowaty

przypominający cedzak


Źródła:

SJP.pl

Cedzakowy

przymiotnik od: cedzak


Źródła:

SJP.pl

Cedzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cedzić.


Źródła:

Wiktionary

Cedzić

1. przelewać ciecz przez filtr, sito;
2. pić lub przelewać coś powoli, z przerwami;
3. mówić coś bardzo powoli, z przerwami


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przepuszczać płyn przez sito, sitko, cedzak, filtr w celu oczyszczenia lub oddzielenia części stałych

 (1.2) pić lub przelewać powoli

 (1.3) przen. wymawiać wolno, z przerwami

czasownik zwrotny niedokonany cedzić się (dk. brak)

 (2.1) być cedzonym (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cedzidło

1. filtr o działaniu okresowym, otwarty lub zamknięty zbiornik z dnem sitowym; nucza;
2. przyrząd do cedzenia


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedzidłowy

związany z cedzidłem


Źródła:

SJP.pl

Cedziny

pozostałości po cedzeniu płynu, męty, osad


Źródła:

SJP.pl

Cedzitko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. cedzak, durszlak


Źródła:

Wiktionary

Cedzok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. durszlak


Źródła:

Wiktionary

Cedzyna

wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim


Cedzyna – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Górno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cedzyński

Cedzyna


Patrz:Cedzyna

Źródła:

SJP.pl

Cefal

ryba morska żyjąca w morzach ciepłych


Cefal, cefal pospolity, łoban, mugil cefal (Mugil cephalus) – ryba z rodziny mugilowatych (Mugilidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cefalaspis

najstarszy znany kręgowiec ziemski wymarły w okresie dewonu


Źródła:

SJP.pl

Cefale

ryba morska żyjąca w morzach ciepłych


Źródła:

SJP.pl

Cefalizacja

ewolucyjny proces wyodrębniania części głowowej organizmu


Cefalizacja (gr. kephalé – głowa) – proces ewolucyjny prowadzący w rozwoju osobniczym do rozrastania się przedniej części ciała i wyodrębnienia wyspecjalizowanego odcinka głowowego zawierającego otwór gębowy, narządy zmysłów i zwoje nerwowe. Występuje u wolno żyjących zwierząt dwubocznie symetrycznych, począwszy od wieloszczetów (Polychaeta) i płazińców (Platyhelminthes).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cefalokształtne

rząd ryb promieniopłetwych; mugilokształtne


Mugilokształtne, cefalokształtne (Mugiliformes) – monotypowy rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący rodzinę:

W starszych klasyfikacjach rodzina Mugilidae była zaliczana do okoniokształtnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cefalokształtny

o cechach cefalokształtnych (rząd ryb)


Źródła:

SJP.pl

Cefalometr

przyrząd do mierzenia głowy


Źródła:

SJP.pl

Cefalometria

metoda pomiaru głowy człowieka; kefalometria


Źródła:

SJP.pl

Cefalometryczny

cefalometria; kefalometria


Źródła:

SJP.pl

Cefalosporyna

półsyntetyczny antybiotyk o szerokim spektrum działania


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. antybiotyk pozyskiwany z grzyba z rodzaju nazwa systematyczna|Acremonium|ref=tak. (dawniej znanego pod nazwą nazwa systematyczna|Cephalosporium.);


Cefalosporyny – grupa półsyntetycznych antybiotyków β-laktamowych o szerokim spektrum działania bakteriobójczego. Są to pochodne kwasu 7-aminocefalosporynowego (7-ACA) i zawierają w swojej cząsteczce dwupierścieniową strukturę cefemu, który wykazuje większą odporność na działanieβ-laktamaz niż penam.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cefalosporynowy

cefalosporyna


Patrz:cefalosporyna

Źródła:

SJP.pl

Cefalowate

rodzina ryb z rzędu mugilokształtnych; mugilowate


Mugilowate, cefalowate (Mugilidae) – rodzina ryb mugilokształtnych (Mugiliformes). Poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cefałka

potocznie: życiorys; CV, curriculum vitae


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. pot. CV (= curriculum vitae); życiorys


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cefeida

gwiazda zmieniająca blask na skutek okresowych pulsacji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. gwiazda zmieniająca swoją jasność w wyniku okresowych pulsacji;


Cefeidy (zwane też gwiazdami typu δ Cephei lub cefeidami klasycznymi od nazwy gwiazdozbioru Cefeusza) – gwiazdy zmienne pulsujące, olbrzymy.

Cefeidy są wyjątkowo jasne, tysiąc lub nawet dziesięć tysięcy razy jaśniejsze od Słońca. Regularnie zmieniają jasność wskutek pulsacji. Pulsacje powodują okresowe zmiany wielkości gwiazdy oraz temperatury powierzchni i typu widmowego (od A lub F w maksimum blasku do G lub K w minimum).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cefeusz

łac. Cepheus; gwiazdozbiór nieba północnego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. król Etiopii, syn Belosa oraz mąż Kasjopei i ojciec Andromedy, po śmierci przeniesiony na firmament jako gwiazdozbiór Cefeusza (2.1);

 (1.2) mitgr. król Tegei, syn Aleosa; jeden z Argonautów;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. gwiazdozbiór nieba północnego, w Polsce widoczny cały rok;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cefotaksym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. antybiotyk o szerokim spektrum działania, z grupy cefalosporyn III generacji, stosowany w leczeniu poważnych zakażeń bakteryjnych


Cefotaksym, (łac. Cefotaximum) – półsyntetyczny antybiotyk będący cefalosporyną III generacji o działaniu bakteriobójczym do stosowania pozajelitowego. W przeciwieństwie do innych pozajelitowych cefalosporyn III generacji jest metabolizowany, w wyniku czego powstaje czynny metabolit – deacetylocefotaksym. Cefotaksym należy do najbardziej aktywnych cefalosporyn wobec bakterii Gram-dodatnich.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cefta

skrót od: Central European Free Trade Agreement – Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu; Cefta


Źródła:

SJP.pl

Cefuroksym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. antybiotyk będący półsyntetyczną cefalosporyną II generacji, który posiada szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego


Cefuroksym – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczna cefalosporyna II generacji o działaniu bakteriobójczym o szerokim spektrum przeciwbakteryjnym. Aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Nieaktywny wobec bakterii atypowych. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego, stąd stosuje się podawanie drogą parenteralną (pozajelitową). Nie jest metabolizowany, a jego biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 80 min. Wydalanie następuje przez nerki.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cegielnia

wytwórnia cegły i innych glinianych materiałów budowlanych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wytwórnia cegły oraz innych materiałów budowlanych z gliny;


Cegielnia – zakład wytwórczy, zajmujący się produkcją cegieł ceramicznych, wypalanych z gliny.

Cegielnie stawia się najczęściej w pobliżu miejsc bogatych w zasoby gliny, co pozwala zredukować koszty transportu surowca. Budowa cegielni, szczególnie po zmechanizowaniu produkcji cegieł w pierwszej połowie XIX wieku, była widomym znakiem pojawiania się w okolicy przemysłu i budownictwa przemysłowego, potrzebującego materiałów budowlanych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cegielniany

cegielnia


Patrz:cegielnia

Źródła:

SJP.pl

Cegielnictwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją cegieł


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dział rzemiosła związany z wytwarzaniem cegieł


Cegielnictwo (również strycharstwo) – produkcja ceramiki budowlanej z gliny z domieszką innych substancji nadających trwałość, odporność, zabarwienie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cegielniczy

dotyczący cegły, cegielni, cegielnictwa


Źródła:

SJP.pl

Cegielnik

ceglarz;
1. pracownik produkujący cegły;
2. dawniej: właściciel cegielni


Cegielnik – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 990 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Zławieś Wielka.

We wsi znajduje się nieczynny cmentarz ewangelicki, założony w 1873 r., z najstarszymi zachowanymi nagrobkami z końca XIX i pocz. XX w.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cegielski

nazwisko, np. Hipolit Cegielski (1813-68), polski przemysłowiec, działacz społeczno-kulturalny i polityk


Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cegiełka

1. mała cegła;
2. kawałek czegoś w kształcie prostopadłościanu;
3. wkład w coś, składka


Cegiełka (słow. Cigeľka; ukr. Цігелька, Cihelka; romski (vlax) Cigeľka) – wieś i gmina (obec) na Słowacji w kraju preszowskim, powiat Bardejów, przy granicy z Polską.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cegiełkować

czyścić coś, ścierać za pomocą cegły


Źródła:

SJP.pl

Cegiełkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cegiełkować.


Źródła:

Wiktionary

Cegiełkowy

1. przypominający sposób ułożenia cegieł w murze;
2. związany z cegiełką - datkiem


Źródła:

SJP.pl

Ceglaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od ceglak


Źródła:

Wiktionary

Ceglak

dom z cegły


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ceglany dom


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceglany

1. zrobiony z cegły, pochodzący z cegły (np. ceglane domy, ceglany pył);
2. mający kolor cegły, pomarańczowoczerwony (np. ceglane rumieńce, wypieki); ceglasty


przymiotnik

 (1.1) wykonany z cegły

 (1.2) związany z cegłą, dotyczący cegły

 (1.3) zob. ceglasty.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceglarek

maszyna do produkcji cegieł


Źródła:

SJP.pl

Ceglarka

maszyna do produkcji cegieł


Źródła:

SJP.pl

Ceglarski

dotyczący ceglarza, ceglarstwa; wykonany przez ceglarza


Źródła:

SJP.pl

Ceglarstwo

przemysł cegielniczy; cegielnictwo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dział rzemiosła związany z wytwarzaniem cegieł


Cegielnictwo (również strycharstwo) – produkcja ceramiki budowlanej z gliny z domieszką innych substancji nadających trwałość, odporność, zabarwienie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceglarz

cegielnik;
1. człowiek produkujący cegły (prostopadłościany z wypalonej gliny);
2. właściciel cegielni


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik wytwarzający cegły, trudniący się ceglarstwem


Strycharz, ceglarz, cegielnik – rzemieślnik wyrabiający cegły. Forma żeńska – strycharka – pracownica cegielni wyrabiająca cegły ręcznie.

Też przyrząd do wyrównywania gliny w formie, rodzaj deseczki, zwany był strychulcem.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceglastobrązowy

brązowy o odcieniu ceglastym; rudoczerwony


przymiotnik

 (1.1) mający kolor brązowy o odcieniu ceglastym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceglastoczerwony

czerwony o odcieniu ceglastym


przymiotnik

 (1.1) mający kolor czerwony o odcieniu ceglastym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceglastopory

borowik ceglastopory - kapeluszowy grzyb jadalny o trzonie koloru ceglanego


Źródła:

SJP.pl

Ceglastoróżowy

różowy o odcieniu ceglastym


przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o ceglastym odcieniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceglasty

podobny do koloru cegły; pomarańczowoczerwony, ceglany


przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor pomarańczowoczerwony, taki jak kolor cegły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cegliczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dusza do żelazka


Źródła:

Wiktionary

Cegliński

nazwisko


Cegliński – polskie nazwisko.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceglować

czasownik nieprzechodni

 (1.1) stpol. włóczyć się po nocy


Źródła:

Wiktionary

Ceglowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ceglować.


Źródła:

Wiktionary

Cegła

1. materiał budowlany;
2. kawałek jakiejś masy mający kształt prostopadłościanu;
3. książka, która leży w księgarni i nie znajduje nabywców;
4. książka o dużej objętości, często nieciekawa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. ceramiczny element budowlany w kształcie prostopadłościanu;

 (1.2) przen. pot. bardzo gruba i nudna książka lub dokument

 (1.3) środ. kolej. sieciowy rozkład jazdy pociągów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cegłopodobny

przypominający cegłę


Źródła:

SJP.pl

Cegłów

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


Cegłów – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Cegłów. Leży nad rzeką Mienią, w oddaleniu 55 km od Warszawy oraz 42 km od Siedlec. Siedziba gminy Cegłów.

Administracyjnie na terenie Cegłowa funkcjonują dwa sołectwa Cegłów 1 i Cegłow 2


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cegłowianin

mieszkaniec Cegłowa (miasta lub wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Cegłowianka

mieszkanka Cegłowa (miasta lub wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Cegłówka

1. stara, zużyta cegła;
2. duży kawałek cegły


Źródła:

SJP.pl

Cegłowski

przymiotnik od: Cegłów (wieś w województwie mazowieckim)


Źródła:

SJP.pl

Ceik

motyl mający na odwłoku plamę w kształcie litery C


Źródła:

SJP.pl

Cej

liczebnik nieokreślony

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. trochę, nieco


Źródła:

Wiktionary

Cejlon

1. wyspa na Oceanie Indyjskim;
2. dawniej: Sri Lanka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa na Oceanie Indyjskim;

 (1.2) hist. dawna nazwa Sri Lanki


Cejlon (syng. Śrī Laṁkā, tamil. İlankai, ang. Ceylon) – jedna z największych wysp Oceanu Indyjskiego, leżąca na południowy wschód od wybrzeży Indii, od których oddzielona jest cieśniną Palk. Ma powierzchnię 65,6 tys. km² i stanowi jednocześnie państwo Sri Lankę.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cejlończyk

mieszkaniec Cejlonu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Cejlonu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cejlonit

minerał, odmiana spinelu; spinel zielony


Źródła:

SJP.pl

Cejlonka

mieszkanka Cejlonu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Cejlonu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cejloński

przymiotnik od: Cejlon


przymiotnik

 (1.1) związany z wyspą Cejlon

 (1.2) hist. związany z historycznym Cejlonem (obecnie Sri Lanka)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cejnowa

nazwisko, m.in. Florian Stanisław Cejnowa (1817-1881), kaszubski działacz społeczny i narodowy, pisarz i publicysta; Ceynowa, Cenowa


Źródła:

SJP.pl

Cejrowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cek

rysy włoskowate w szkliwie płytek ceramicznych


Cek (również Jek, Dzheg lub Dzhek) – wieś w Azerbejdżanie, w Rejonie Quba, w gminie Əlik, położona na wysokości 1643 m n.p.m. Miejscowość słynie z własnego języka oraz obyczajów i tradycji. Obecnie w miejscowości mieszka 312 mieszkańców, z czego większość zalicza się do ludności rdzennej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cekaem

ciężki karabin maszynowy; ckm


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. ciężki karabin maszynowy


Ciężki karabin maszynowy (ckm) – karabin maszynowy charakteryzujący się znaczną masą, przystosowany do prowadzenia ognia z masywnej podstawy (np. trójnogu). Waga samego karabinu właściwego waha się w przedziale 14-20 kg, natomiast całego zestawu (uwzględniając podstawę, wyposażenie dodatkowe i ewentualne chłodziwo) może przekraczać 60 kg (bez amunicji).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cekaemista

żołnierz obsługujący cekaem


Źródła:

SJP.pl

Cekaemistka

cekaemista


Patrz:cekaemista

Źródła:

SJP.pl

Cekaemowy

przymiotnik od: cekaem (ciężki karabin maszynowy)


Źródła:

SJP.pl

Cekanowo

2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Cekauz

dawniej: arsenał, zbrojownia; cekhauz


Źródła:

SJP.pl

Cekcyn

wieś w Polsce


Cekcyn (niem. Polnisch Cekzin; kaszb. Cékcëno) – wieś borowiacka w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Cekcyn na południowym skraju Tucholskiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Wielkim Cekcyńskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cekcynek

Cekcynek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Cekcyn, nad jeziorem Cekcyńskim Wielkim.

Miejscowość formalnie utworzono 1 stycznia 2013.


Źródła:

Wikipedia

Cekcyński

przymiotnik od: Cekcyn


Źródła:

SJP.pl

Cekhauz

dawniej: arsenał, zbrojownia; cekauz


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wojsk. składnica broni oraz sprzętu i wyposażenia wojskowego



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cekin

złota moneta włoska, późniejszy dukat


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. błyszcząca ozdoba w formie krążka przyszywana do ubioru;

 (1.2) hist. numizm. złota moneta bita w Wenecji od XIII wieku;


Cekin (wł. zecchino [dzekˈkiːno]) – złota moneta włoska, odmiana dukata bita od XIII wieku w Wenecji. Jedna z najwcześniejszych monet złotych Europy średniowiecznej.

Emitowana od 1284 aż do końca suwerenności Wenecji (1797) w zasadniczo niezmienionym wyglądzie i jakości (bita ze złota w ówcześnie najwyższej osiągalnej technicznie próbie 990), była miejscową wersją ówczesnego italskiego dukata. Na rewersie umieszczano wizerunek Chrystusa w mandorli z inskrypcją SIT T(ibi) XPE (=Christus) DAT(us) Q(uem) TU REGIS ISTE DUCATUS. Awers przedstawiał postać klęczącego doży, odbierającego od patrona Republiki – świętego Marka, wenecki sztandar (gonfalon). Datowanie cekinów umożliwia imię aktualnego doży umieszczane w awersowej legendzie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cekinowy

przymiotnik od: cekin


Źródła:

SJP.pl

Ceklacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. tułanie się nocami


Źródła:

Wiktionary

Ceklarski

przymiotnik od: ceklarz (pachołek pełniący służbę przy burmistrzu)


przymiotnik

 (1.1) hist. przym. od: ceklarz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceklarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. urząd ceklarza

 (1.2) daw. ceklarze (zbiorowo)


Źródła:

Wiktionary

Ceklarz

dawniej: pachołek pełniący służbę przy burmistrzu, pilnujący porządku w mieście


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. podlegający burmistrzowi pachołek pilnujący porządku w mieście;


Ceklarz (zbir, siepacz, oprawca) – pachołek miejski, którego zadaniem było pilnowanie porządku w dzień i w nocy, wyłapywanie włóczęgów i żebraków, stawienie szubienic i wymierzanie kary chłosty.

W Krakowie ceklarze stanowili też osobistą ochronę burmistrza.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceklmistrz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. przełożony ceklarzy


Źródła:

Wiktionary

Ceklować

czasownik nieprzechodni

 (1.1) stpol. włóczyć się po nocy


Źródła:

Wiktionary

Ceklowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. odczasownikowy od|ceklować.


Źródła:

Wiktionary

Ceklownik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. nocny włóczęga


Źródła:

Wiktionary

Cekmistrz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. zob. ceklmistrz.


Źródła:

Wiktionary

Cekop

Centrala Eksportu Kompletnych Obiektów Przemysłowych


Źródła:

SJP.pl

Cekotrofia

dwuetapowa metoda trawienia pokarmu charakterystyczna dla zajęczaków


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceków

rysy włoskowate w szkliwie płytek ceramicznych


Ceków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia.

Ceków jest jedną z najstarszych miejscowości w powiecie kaliskim. Wieś położona jest przy drodze 470. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1212 roku, gdy została przez księcia kaliskiego Władysława Odonic podarowana na rzecz kościoła, co potwierdziła bulla papieża Honoriusza III wystawiona 28 maja 1218 roku. Wieś występuje pod nazwą Cekouiz. Prace archeologiczne w 1961 r. prowadzone przez ekipy z Polski i Jugosławii dowodzą zasiedlenie tych terenów i usytuowanie na ważnym prastarym szlaku bursztynowym łączącym Imperium Rzymskie z Wybrzeżem Bałtyckim. Według badań odkryte nad rzeką Żabianką wczesnośredniowieczne grodzisko, broniące drogi kupieckiej, istniało w X-XI wieku.. Charakterystyczny kształt grodziska o nazwie "szwedzkie okopy" nie zachował się, uległ zniszczeniu przez najazdy, pożar i ze względu na bagnistą dolinę Swędrni.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cekowski

Ceków, Ceków-Kolonia


Patrz:Ceków, Ceków-Kolonia

Źródła:

SJP.pl

Cekropia

drzewo z rodziny morwowatych; cekropka; drążnia


Źródła:

SJP.pl

Cekropka

drzewo z rodziny morwowatych; cekropia; drążnia


Cekropka, drążnik, drążnia, drzewo trąbowe (Cecropia Loefl.) – rodzaj roślin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Obejmuje 61 lub 63 gatunków, niektóre źródła wymieniają ok. 70–80 gatunków. Występują w Ameryce Środkowej (po północny Meksyk i Kubę) oraz w tropikalnej części Ameryki Południowej. Jako rośliny introdukowane spotykane są w Afryce Równikowej, Azji Południowo-Wschodniej i na wyspach Oceanii. Cecropia peltata zaliczona została do 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cel

1. coś do czego się dąży
2. obiekt ostrzału


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, co chce się zniszczyć lub trafić za pomocą broni

 (1.2) to, do czego się dąży, co chce się osiągnąć (także przen.)

 (1.3) daw. rzem. najlepsza wykrojona część skóry przeznaczona do zszycia z innymi kawałkami

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: cela


Cel (gr. τηλος, telos; łac. finis, terminus) – to, ze względu na co następuje działanie; stan lub obiekt, do którego się dąży; cel (etyka), to kres świadomego działania.

Działać celowo może: człowiek, organizacja, społeczeństwo.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cel.

skrót oceny szkolnej: celujący, odczytywany jako cały, odmienny wyraz; cel (skrót zapisywany bez kropki (zwyczajowo) lub z kropką (zgodnie z regułą))


Źródła:

SJP.pl

Celadon

kobieciarz, bawidamek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. ckliwy, czuły i stały kochanek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) techn. porcelanowe szkliwo o barwie seledynowej, stosowane w ceramice artystycznej;


Celadon, seladon (chiń. upr. 青瓷; chiń. trad. 青瓷; pinyin qīngcí) – typ ceramiki chińskiej, charakteryzujący się grubymi ściankami i szarawym szkliwem o barwie zielonkawej z całą gamą odcieni aż do oliwkowych i szarawych. Ceramika ta produkowana była w wytwórni Longquan w prowincji Zhejiang od IX wieku, później również w Korei. Wśród wyrobów najczęściej znajdowały się czarki i naczynia z wykonaną podszkliwnie dekoracją reliefową, wytłaczaną, rzeźbioną o wzorach przedstawiających motywy kwiatowe lub zwierzęce. Celem przyświecającym twórcom celadonu było stworzenie taniej imitacji drogiego nefrytu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celakantokształtne

rząd ryb mięśniopłetwych; latimeriokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne


Celakantokształtne, latimeriokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne (Coelacanthiformes) – rząd ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii), obejmujący liczne gatunki znane ze śladów kopalnych, w tym dwa, które przetrwały do czasów współczesnych. Charakteryzują się dyficerkalną płetwą ogonową, złożoną z 3 płatów (jeden na końcu płetwy i dwa symetrycznie rozłożone), obecnością zewnętrznych nozdrzy (brak nozdrzy tylnych). Przednia płetwa grzbietowa położona przed środkiem korpusu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celbowo

Celbowo (d. Celibowo, Czielbowa; kaszb. Celbòwò, niem. Celbau) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, na Kępie Puckiej.


Źródła:

Wikipedia

Celbrat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. stolik, blat, który służył do odbierania pieniędzy


Źródła:

Wiktionary

Celebes

wyspa w Indonezji; Sulawesi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego;


Celebes, Sulawesi – indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego i Wielkich Wysp Sundajskich. Z powierzchnią równą 174 600 km² znajduje się na 11. miejscu listy największych wysp świata.

Celebes ma nieregularny, rozczłonkowany kształt – stanowiące dużą część wyspy cztery półwyspy oddzielone są głęboko wcinającymi się zatokami. Wyspa ta nie ma nizin przybrzeżnych. Wyspę opływają morza: Flores, Banda, Moluckie, Celebes. Terytorium Celebesu jest górzyste, występują liczne wulkany – zarówno aktywne, jak i wygasłe. Najwyższym z nich jest Soputan (1827 m n.p.m.). W centrum wyspy znajdują się Góry Molengraffa, z najwyższym szczytem jest Rantekombola 3455 m n.p.m. (według innych źródeł jest nim Rantemario 3478 m n.p.m.). W dolinach śródgórskich i rowach tektonicznych oddzielających poszczególne pasma leżą liczne jeziora. Klimat równikowy wybitnie wilgotny, średnia roczna suma opadów: 2000 mm. Cechuje się nierównomiernym rozkładem opadów w ciągu roku. Wyspa pokryta jest wiecznie zielonymi lasami równikowymi. W kotlinach śródgórskich ukształtowała się formacja przypominająca sawannę. Uprawia się głównie palmę kokosową, ryż, kawę oraz kauczukowiec. Na wyspie eksploatuje się rudy niklu i żelaza oraz szlachetne odmiany drewna.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebeski

1. Celebes (wyspa w Indonezji); sulaweski;
2. wężojad celebeski - gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych;
3. świnia celebeska - gatunek ssaka z rodziny świniowatych


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Celebesem, dotyczący Celebesu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celebra

1. uroczyste odprawianie nabożeństwa, obrzędu;
2. potocznie: celebracja


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uroczyste sprawowanie mszy lub nabożeństwa

 (1.2) robienie czegoś z namaszczeniem, z wielką pompą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celebracja

celebrowanie;
1. wykonywanie czegoś z namaszczeniem, ze szczególną powagą;
2. zachowanie przesadnie poważne i pompatyczne;
3. ceremonialne odprawianie nabożeństwa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praktykowanie czegość z namaszczeniem, uroczyście

 (1.2) typ zachowania, odznaczający się przesadną pompatycznością


Celebracja (z łac. celebrare – uczęszczać, praktykować, powtarzać, sławić) – w religii katolickiej, a także prawosławiu sprawowanie kultu względem Boga ceremonialnie, uroczyście, z namaszczeniem. Stąd duchowny odprawiający nabożeństwo lub prowadzący procesję zwany jest celebransem. Poza kościołem czasownik celebrować oznacza obchodzić coś uroczyście, pompatycznie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebracyjnie

przysłówek

 (1.1) od celebracyjny


Źródła:

Wiktionary

Celebracyjny

przymiotnik od: celebracja


przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z celebracją, dotyczący celebracji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celebrans

duchowny odprawiający nabożeństwo, prowadzący procesję; oficjant, celebrant


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. główny prezbiter sprawujący liturgię, celebrant;


Celebrans (łac. celebrans – celebrujący; imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego od celebrare – celebrować) – duchowny sprawujący liturgię. Najczęściej określenie to odnosi się do księży katolickich, starokatolickich, prawosławnych oraz pastorów i diakonów protestanckich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebrant

duchowny odprawiający nabożeństwo, prowadzący procesję; oficjant, celebrans


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. główny prezbiter sprawujący liturgię, celebrans;

 (1.2) daw. żart. osoba obchodząca uroczystość


Jest to artykuł o charakterze zbiorczym, przedstawiający zagadnienia hydrografii Śródziemia, czyli zagadnienia dotyczące wód występujących ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Hasła przedstawione są w kolejności alfabetycznej według kategorii wód stojących i płynących. Na końcu przedstawiono inne formacje wodne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebrantka

celebrant


Patrz:celebrant

Źródła:

SJP.pl

Celebret

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) adm. dokument upoważniający duchownego katolickiego do sprawowania sakramentów w obcej diecezji;


Celebret (łac. celebret) – dokument kościelny upoważniający prezbitera do sprawowania sakramentów na terenie obcej sobie diecezji.

Celebret wystawia własny ordynariusz prezbitera, a więc jego biskup lub wyższy przełożony zakonny (prowincjał). Dokument poświadcza wolność od kar kościelnych. Celebrety zawierają dane osobowe kapłana, jego zdjęcie, prolongację urzędową systematycznie odnawianą zgodnie z prawem kanonicznym.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Celebrity

[czytaj: selebriti] osoba popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu; celebryta



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celebrować

1. obchodzić uroczyście jakieś doniosłe wydarzenie, uroczyście świętować;
2. robić coś z namaszczeniem, przesadną powagą;
3. odprawiać uroczyste nabożeństwo


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) obchodzić uroczyście doniosłe wydarzenie, uroczyście coś świętować

 (1.2) robić coś z przesadną powagą, z namaszczeniem

 (1.3) odprawiać nabożeństwo


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celebrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. uroczyste obchodzenie jakiegoś święta lub ważnego wydarzenia

 (1.2) rel. szczególnie uroczyste odprawianie mszy lub innego nabożeństwa

 (1.3) książk. wykonywanie jakiejś czynności z nadmierną powagą i namaszczeniem


Źródła:

Wiktionary

Celebrycić

potocznie: dążyć do zwiększenia lub zyskania popularności przez częste pojawianie się w mediach


Źródła:

SJP.pl

Celebrycki

celebryta


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z celebrytą, dotyczący celebryty


Patrz:celebryta

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celebryckość

celebrycki


Patrz:celebrycki

Źródła:

SJP.pl

Celebryctwo

bycie celebrytą - osobą popularną, często pojawiającą się w środkach masowego przekazu


Źródła:

SJP.pl

Celebryt

rzadko: osoba popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu; celebrity, celebryta


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zob. celebryta.


Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci; od ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów. Spotyka się również określenie osobowość medialna.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebryta

osoba popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu; celebrity, celebryt


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) telew. ktoś popularny, znany, sławny, rozpoznawany przez ludzi, pojawiający się w mediach


Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci; od ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów. Spotyka się również określenie osobowość medialna.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebrytka

kobieta popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta popularna, znana, sławna, rozpoznawana przez ludzi, pojawiająca się w mediach

 (1.2) jubil. niewielka, delikatna przywieszka w kształcie serduszka, gwiazdki, koniczynki itp. noszona na łańcuszku


Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci; od ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów. Spotyka się również określenie osobowość medialna.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celebrytoza

potocznie: dążenie do zwiększenia lub zyskania popularności przez częste pojawianie się w mediach


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pejor. dążenie do zdobycia lub zwiększenia popularności poprzez częste pojawianie się w mediach i zachowywanie się w sposób typowy dla celebrytów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celej

nazwisko


Celej – przysiółek w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Stoczek Łukowski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Przysiółek wchodzi w skład sołectwa Kapice-Celej w gminie Stoczek Łukowski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 przysiółek liczył 64 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Łukowskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celejewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Celejów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego;


W Polsce
W Ukrainie

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Celem

1. coś do czego się dąży
2. obiekt ostrzału


przyimek

 (1.1) książk. w celu

forma rzeczownika.

 (2.1) N. lp. od: cel


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celer

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. seler


Źródła:

Wiktionary

Celere

w muzyce - prędko, szybko


Źródła:

SJP.pl

Celeron

model procesora firmy Intel


Intel Celeron – rodzina procesorów firmy Intel przeznaczona na rynek niskobudżetowy. Nazwa pochodzi z łac. celer, czyli szybki. Cechą charakterystyczną tych procesorów (w porównaniu do procesorów Pentium) jest mniejsza ilość pamięci podręcznej. Przekłada się to na znaczne zmniejszenie ceny takich układów, ponieważ produkcja pamięci SRAM (stanowiącej pamięć podręczną) jest stosunkowo droga.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celesta

perkusyjny instrument klawiszowy należący do grupy idiofonów, przypominający fisharmonię; czelesta


Czelesta (wł. celesta = rajski; skrót: Cel.) – klawiszowy instrument muzyczny z grupy instrumentów perkusyjnych wynaleziony pod koniec XIX w., przypominający kształtem fisharmonię. Dźwięk powstaje w nim w wyniku uderzania uruchamianych przy pomocy klawiszy młoteczków w metalowe płytki połączone z rezonatorem skrzynkowym, które wydają dźwięk zbliżony do dzwonków. Instrument ma zazwyczaj 49-65 klawiszy oraz skalę obejmującą trzy, cztery lub pięć oktaw.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celestino

obce imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Celestyn

1. członek dawnego zakonu, zreformowanego przez papieża Celestyna V w XIII w.
2. franciszkanin prowadzący życie pustelnicze


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celestyna

1. członek dawnego zakonu, zreformowanego przez papieża Celestyna V w XIII w.
2. franciszkanin prowadzący życie pustelnicze


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Celestyn


Celestyna – żeński odpowiednik imienia Celestyn pochodzenia łac., oznaczającego 'niebiański'. Patronką tego imienia jest bł. Katarzyna Celestyna Faron.

Celestyna imieniny obchodzi:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celestyni

męski zakon katolicki, kongregacja benedyktynów, istniał od XIII do XIX wieku



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celestyniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Celestyny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Celestynka

zdrobnienie od: Celestyna


Źródła:

SJP.pl

Celestynostwo

Celestyn z małżonką; Celestynowie


Źródła:

SJP.pl

Celestynów

męski zakon katolicki, kongregacja benedyktynów, istniał od XIII do XIX wieku


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celestynowianin

mieszkaniec wsi: Celestynów


Źródła:

SJP.pl

Celestynowianka

mieszkanka Celestynowa


Źródła:

SJP.pl

Celestynowie

Celestyn z małżonką; Celestynostwo


Źródła:

SJP.pl

Celestynowski

przymiotnik od: Celestynów


Źródła:

SJP.pl

Celestynowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Celestyna (Celestyny) lub z nim (z nią) związany


Źródła:

SJP.pl

Celestyński

związany z celestynem, celestynami


Źródła:

SJP.pl

Celia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Celia – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od rzymskiej nazwy rodowej Caelius, która z kolei powstała z rzymskiego caelum – "niebo". Patronem tego imienia jest św. Celiusz, pustelnik z I w., który większość swojego życia spędził w toskańskiej grocie.

Celia imieniny obchodzi 27 lipca.

Zobacz też: (169) Zelia


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Celiaczka

kobieta nadwrażliwa na gluten


Źródła:

SJP.pl

Celiak

osoba nadwrażliwa na gluten


Źródła:

SJP.pl

Celiakia

choroba głównie niemowląt i małych dzieci, spowodowana nadwrażliwością na gluten


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. autoimmunologiczna choroba przewodu pokarmowego, w której spożywanie glutenu prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego


Celiakia, choroba trzewna, enteropatia z nadwrażliwości na gluten – choroba glutenozależna o charakterze autoimmunologicznym, uwarunkowana odpowiedzią immunologiczną organizmu wywołaną przez gluten i związane z nim prolaminy, występująca u osób genetycznie predysponowanych. Charakteryzuje się obecnością objawów klinicznych zależnych od glutenu, obecnością w surowicy przeciwciał specyficznych dla choroby trzewnej, HLA-DQ2 i/lub DQ8.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celibacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od celibat


Źródła:

Wiktionary

Celibat

1. bezżeństwo duchownych w niektórych religiach
2. potocznie: wstrzemięźliwość płciowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. bezżeństwo duchownych;

 (1.2) pot. przen. dobrowolne powstrzymanie się od stosunków płciowych


Celibat (łac. caelebs – bez żony, samotny) – forma życia polegająca na dobrowolnej wstrzemięźliwości seksualnej oraz zrezygnowaniu z wchodzenia w związek małżeński. Ma charakter religijny i jest praktykowany przez kapłanów Kościoła rzymskokatolickiego oraz mnichów wszystkich Kościołów chrześcijańskich. Także duchowni w innych religiach, jak np. w buddyzmie, praktykują celibat.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celibatariusz

osoba żyjąca w celibacie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba żyjąca w celibacie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celibatariuszka

celibatariusz


Patrz:celibatariusz

Źródła:

SJP.pl

Celibatowy

związany z celibatem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z celibatem, dotyczący celibatu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celica

[czytaj: selika] samochód typu Toyota Celica



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celigów

Celigów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Głuchów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.


Źródła:

Wikipedia

Celijski

przymiotnik

 (1.1) związany z Celiusem, wzgórzem rzymskim


Źródła:

Wiktionary

Celina

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i miast w Polsce, Bułgarii i Stanach Zjednoczonych

 (1.3) mot. marka radzieckiego samochodu terenowego


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celininy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Celiny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Celinka

zdrobnienie od: Celina (imię żeńskie)


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Celina


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celinograd

miasto w południowym Kazachstanie


Astana (kaz. cyr. i ros. Астана; 1824–1961 Akmolińsk, 1961–1992 Celinograd, 1992–1998 Akmoła, 1998–2019, i ponownie od 2022 r. Astana, 2019–2022 Nur-Sułtan) – stolica i drugie co do liczby ludności miasto w Kazachstanie, położone nad rzeką Iszym, w północno-środkowej części kraju na Pogórzu Kazachskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celinogradzki

przymiotnik od: Celinograd


Źródła:

SJP.pl

Celinów

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 5

Źródła:

Wikipedia

Celinowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2

Zobacz też


Źródła:

Wikipedia

Celiński

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celiny

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lp., M. i B. lm. od: Celina


W Polsce

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Celit

ester celulozy i kwasu octowego; octan celulozy; cellit; acetyloceluloza


Źródła:

SJP.pl

Celius

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. jedno z siedmiu wzgórz, na których wznosił się starożytny Rzym, położone między Eskwilinem a Awentynem;


Celius (łac. Caelius mons, wł. Celio) – jedno z siedmiu wzgórz w obrębie Rzymu, położone pomiędzy Eskwilinem i Awentynem. W starożytności było dzielnicą zamieszkaną przez zamożnych Rzymian. Do dziś zachowały się m.in.: Mur Aureliana, fundament świątyni Klaudiusza, ruiny willi rodu Lateranii Plautii.

Przyłączone do miasta przez króla Tullusa Hostiliusza.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Celka

1. mała cela;
2. przedział w stacji elektroenergetycznej;
3. najmniejszy fragment sieci przestrzennej kryształu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: cela

 (1.2) mała cela


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celkować

w jedwabnictwie: wkładać pary motyli do torebek izolacyjnych w celu utworzenia greny


Źródła:

SJP.pl

Celkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|celkować.


Źródła:

Wiktionary

Celkowy

przymiotnik od: celka


Źródła:

SJP.pl

Cella

w starożytności: pomieszczenie z posągiem bóstwa, stanowiące część świątyni rzymskiej; cela


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. w starożytnych świątyniach greckich i rzymskich część, w której znajdował się posąg bóstwa;


Naos (gr. ναός naós - okręt, nawa), cella (łac. cella - izba) – najważniejsze pomieszczenie w świątyni.

W starożytnej Grecji i Rzymie pomieszczenie, w którym umieszczano posąg bóstwa. Była to zamknięta przestrzeń sanktuarium, najczęściej prostokątna, zwykle poprzedzona przedsionkiem (zwanym pronaos). W większych świątyniach naos był dzielony na trzy części (nawy) i poprzedzony pronaosem w postaci portyku. W jego tylnej części symetrycznie do pronaosu znajdował się często opistodomos, a między opistodomosem i naosem bywał umieszczany adyton.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cellit

ester celulozy i kwasu octowego; octan celulozy; acetyloceluloza; celit


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. proszek wykorzystywany w produkcji lakierów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cello

[czytaj: CZEllo] smyczkowy instrument o czterech strunach strojonych w kwintach, opierany o podłoże; wiolonczela


Cello – jedna z pierwszych przeglądarek internetowych i klient Gophera dla Windows 3.1. Stworzył ją Thomas R. Bruce. Pierwszą wersję opublikowano 8 czerwca 1993, ostatnią (1.01a) 9 kwietnia 1994.

Cello został stworzony z myślą o prawnikach, którzy przeważnie używali systemów Microsoft Windows, a ówczesne przeglądarki były tworzone głównie dla systemu Unix.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cellografia

1. współczesna technika graficzna, w której kompozycję tworzy się rozgrzanym narzędziem na płycie termoplastycznej;
2. grafika wykonana tą techniką


Cellografia (łac. cello(n) + gr. graphia), również celloryt – współczesna wypukła lub wklęsła technika graficzna. Kompozycja jest robiona na termoplastycznej tafli (np. cellon) na której gorącym narzędziem wytapiane są formy lub kształty. Płytę taką następnie pokrywa się farbą i odbija na papierze, co daje efekt końcowy. Technika wymyślona została przez Polaka Mariana Malinę.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cellograficzny

cellografia


Patrz:cellografia

Źródła:

SJP.pl

Cellon

tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; celon


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. podobne do celuloidu, trudno palne tworzywo sztuczne używane do produkcji lakierów oraz błon fotograficznych i filmowych


Cellon – tworzywo sztuczne otrzymywane z octanu celulozy, ma własności zbliżone do celuloidu, lecz jest trudno palny. Stosowany głównie do wyrobu błon filmowych i lakierów.

W okresie I wojny światowej bywał stosowany jako pokrycie wczesnych samolotów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cellone

[czytaj: czellone] strunowy instrument smyczkowy wynaleziony i opatentowany przez niemieckiego lutnika Alfreda Stelznera, wydający dźwięki o dwie oktawy niższe od skrzypiec


Źródła:

SJP.pl

Cellonowy

związany z cellonem


Źródła:

SJP.pl

Cellony

tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; celon


Źródła:

SJP.pl

Cellulit

[czytaj: celulit] zniekształcona tkanka tłuszczowa występująca najczęściej na udach i pośladkach kobiet, wyglądem przypominająca skórkę pomarańczową; cellulitis


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieprawidłowe rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, którego efektem jest nierówna i pofałdowana powierzchnia skóry ud, bioder, kolan, pośladków i/lub ramion;


Cellulit – nierównomierne rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, występujące razem z obrzękowo-włóknistymi zmianami tkanki podskórnej. Pojawia się po okresie dojrzewania, nasila się w ciąży, menopauzie i w zaburzeniach hormonalnych. Efektem jest nierówna i pofałdowana powierzchnia skóry ud, bioder, kolan, pośladków, ramion i sutków. Na skórze tych partii ciała mogą być widoczne guzki i zgrubienia, czasami mogą one powodować ból.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cellulitis

[czytaj: celulitis] zniekształcona tkanka tłuszczowa występująca najczęściej na udach i pośladkach kobiet, wyglądem przypominająca skórkę pomarańczową; cellulit


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. zapalenie tkanki łącznej;


Zapalenie tkanki łącznej, cellulitis (łac. cellulitis) – choroba skóry i tkanki łącznej podskórnej, wywoływana przez infekcję bakteryjną (szczepy Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes).

Choroba często występuje po wcześniejszym zranieniu, ukąszeniu lub poparzeniu, najczęściej na odsłoniętych partiach ciała.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cellulitowy

cellulit


Patrz:cellulit

Źródła:

SJP.pl

Celmer

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Celnica

dawniej: budynek straży celnej


Źródła:

SJP.pl

Celnictwo

ogół czynności związanych z pobieraniem ceł


Źródła:

SJP.pl

Celniczka

pracownica urzędu celnego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: celnik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celniczy

związany z celnikiem


Źródła:

SJP.pl

Celniej

stopień wyższy od przysłówka: celnie


Źródła:

SJP.pl

Celniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: celny (w znaczeniu: trafny, znakomity)


Źródła:

SJP.pl

Celnik

1. pracownik urzędu celnego pobierający cło;
2. dawniej: urzędnik ściągający podatki


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba kontrolująca lub pobierająca cło na granicy

 (1.2) daw. urzędnik ściągający podatki


Służba Celna – urząd, dawna służba umundurowana podległa ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. W jej miejsce powołano Służbę Celno-Skarbową.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celność

celny


Patrz:celny

Źródła:

SJP.pl

Celny

1. trafiający w cel, do celu
2. trafny, udany, zręczny
3. znakomity, doskonały, wybitny
4. rzadziej: będący w najlepszym gatunku
5. przymiotnik od: cło


przymiotnik

 (1.1) będący w celu, trafiający do celu

 (1.2) związany z cłem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celobioza

dwucukier złożony z dwóch cząsteczek glukozy połączonych wiązaniem betaglikozydowym, produkt przejściowy przy rozkładzie (hydrolizie) celulozy


Celobioza – organiczny związek chemiczny, dwucukier, dimer D-glukozy, zbudowany z dwóch cząsteczek glukozy, połączonych wiązaniem β-1,4-o-glikozydowym. Może być jednostką strukturalną celulozy i produktem jej częściowej hydrolizy. Ma właściwości redukujące.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celofan

przezroczysta folia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przezroczyste i wytrzymałe tworzywo sztuczne otrzymywane z celulozy;


Celofan (pol. tomofan) – przezroczysta lub barwiona, szeleszcząca folia celulozowa, otrzymywana z regenerowanej wiskozy (którą otrzymuje się w reakcji celulozy z dwusiarczkiem węgla), przetłaczanej przez dyszę szczelinową do kąpieli koagulacyjnej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celofanik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od celofan


Źródła:

Wiktionary

Celofanowy

przymiotnik od: celofan


przymiotnik relacyjny

 (1.1) zrobiony z celofanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celofyz

rodzaj dinozaura z podrzędu teropodów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) paleont. nazwa systematyczna|Coelophysis|Cope|ref=tak., rodzaj dinozaura, teropoda z rodziny celofyzów;

 (1.2) paleont. dinozaur z rodzaju celofyz (1.1)


Celofyz (Coelophysis) – rodzaj teropoda z rodziny Coelophysidae. Zamieszkiwał tereny dzisiejszej Ameryki Północnej i być może południowej Afryki (przy założeniu, że megapnozaur jest młodszym synonimem celofyza – patrz niżej).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celolit

materiał stosowany w budownictwie do izolacji cieplnej, rodzaj pianobetonu


Beton komórkowy (ABK) – materiał budowlany, rodzaj lekkiego betonu otrzymywanego poprzez wprowadzenie gazu, zwykle powietrza pod odpowiednim ciśnieniem do plastycznej mieszanki cementowej, w wyniku czego powstają w nim jednorodne pory, zwane komórkami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celoma

wtórna jama ciała


Wtórna jama ciała, celoma (gr. koílōma jama) – jama ciała, która powstaje w mezodermie w trakcie rozwoju zwierząt triploblastycznych. Powstanie wtórnej jamy ciała umożliwiło oddzielenie głównej jamy ciała (zawierającej przewód pokarmowy i inne narządy) od ściany zewnętrznej, stanowiącej ograniczenie dla mięśni i nadającej wygląd zwierzęciu. Stanowi szkielet hydrauliczny i umożliwia funkcjonowanie układu pokarmowego niezależnie od ruchów powłok ciała i sposobu poruszania się zwierzęcia. U płazińców, wstężnic i obleńców ograniczona jest do wnętrza gonad, u pozostałych grup zastępuje w rozwoju osobniczym pierwotną jamę ciała. Po raz pierwszy pojawiła się u pierścienic.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celomatyczny

torbiel celomatyczna - rodzaj torbieli zwykle tworzącej się w miejscach stanów zapalnych, zwłaszcza w płucach


Źródła:

SJP.pl

Celon

tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; cellon


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) chem. zob. cellon.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celonowy

związany z celonem


Źródła:

SJP.pl

Celony

tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; cellon


Źródła:

SJP.pl

Celostat

urządzenie wykorzystujące układ zwierciadeł płaskich, umożliwiające obserwację nieba bez poruszania lunetą


Celostat – układ dwóch płaskich zwierciadeł, który umożliwia obserwację dowolnego rejonu nieba za pomocą nieruchomego przyrządu optycznego, np. lunety.

Zazwyczaj pierwsze zwierciadło celostatu pozostaje nieruchome, a drugie poruszane mechanizmem zegarowym, obraca się dookoła osi, która leży w jego płaszczyźnie. Celostat ma także swoje zastosowanie w heliofizyce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celoteks

materiał budowlany z włókien trzciny cukrowej, stosowany do ocieplania i wygłuszania ścian


Źródła:

SJP.pl

Celować

1. mierzyć do celu;
2. przenośnie: zmierzać do czegoś, dążyć do osiągnięcia czegoś;
3. być najlepszym w jakiejś dziedzinie; przodować;
4. dawniej: sztukować futro, dobierając odpowiednie kawałki, tzw. cele;
5. dawniej: przewyższać kogoś


czasownik

 (1.1) mierzyć do celu

 (1.2) starać się do czegoś trafić

 (1.3) być w czymś bardzo dobrym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|celować.;


Celowanie – nadanie części broni odpowiadającej za kierunek lotu pocisku (na przykład lufie) takiego położenia w przestrzeni, aby miotany pocisk trafił w cel. Do celowania służą celowniki.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Celowiec

dawna nazwa Klagenfurtu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Klagenfurt, miasto w południowej Austrii;


Klagenfurt am Wörthersee (do 31 stycznia 2008 Klagenfurt; słoweń. Celovec ob Vrbskem Jezeru; pol. hist. Celowiec) – miasto statutarne w południowej Austrii, stolica kraju związkowego Karyntia oraz powiatu Klagenfurt-Land do którego jednak miasto nie należy. Liczy 104 332 mieszkańców (1 stycznia 2023). Jest to największe miasto Karyntii i szóste pod względem wielkości miasto Austrii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celowiecki

przymiotnik od: Celowiec


przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Celowcem, dotyczący Celowca, pochodzący z Celowca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celówka

1. potocznie: zasiłek na określony cel;
2. środowiskowo: oddział policji do poszukiwań celowych


Źródła:

SJP.pl

Celownica

przyrząd topograficzny; kierownica


Źródła:

SJP.pl

Celowniczy

żołnierz odpowiedzialny za obsługę wszelkich przyrządów celowniczych


Celowniczy – żołnierz odpowiedzialny za celowanie i prowadzenie ognia z broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celownik

1. w językoznawstwie: trzeci przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: komu? czemu?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja dopełnienia dalszego; dativus, datiwus;
2. w językoznawstwie: forma wyrazowa tego przypadka; dativus, datiwus;
3. przyrząd w broni palnej służący do celowania, np. celownik mechaniczny, noktowizyjny, optyczny, radiolokacyjny;
4. w fotografii: element aparatu fotograficznego, który służy do ustalania granic fotografowanego obrazu i do oceny jego kompozycji;
5. sporcie: oznaczenie na mecie, np. w postaci taśmy, wskazujące kres wyścigów;
6. urządzenie optyczne stosowane w przyrządach geodezyjnych do nakierowania kątomierza na oddalony przedmiot;
7. w żegludze przybrzeżnej: przedłużenie linii łączącej dwa przedmioty na brzegu albo na morzu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie ułatwiające celowanie z broni;

 (1.2) część aparatu fotograficznego umożliwiająca wstępne kadrowanie obrazu

 (1.3) gram. trzeci przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: komu? czemu?;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celownikowy

celownik; celowniczy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) gram. związany z celownikiem, dotyczący celownika


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób celowy


Źródła:

Wiktionary

Celowość

1. dostosowanie środków do celów, przydatność do założonego celu;
2. świadome zmierzanie do celu;
3. według teleologii: taki przebieg zdarzeń, zjawisk oraz działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu, np. celowość życia człowieka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha czegoś, co podejmowane jest świadomie dla osiągnięcia określonego celu - rezultatu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celowościowy

związany z celowością


Źródła:

SJP.pl

Celowy

mający jakiś cel, zamierzony, świadomy


przymiotnik

 (1.1) robiony w pewnym celu, nieprzypadkowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celozja

roślina zielna, krzew lub półkrzew z rodziny szarłatowatych; grzebionatka


Celozja (Celosia L.) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych. Należą do niego rośliny jednoroczne występujące na ciepłych obszarach Azji, Afryki i Ameryki. Gatunkiem typowym jest Celosia argentea L.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celsius

Anders Celsius (Celsjusz) (1701-44), szwedzki fizyk i astronom


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celsiusz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Celsjan

twardy minerał z grupy skaleni, glinokrzemian baru


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. bezbarwny, biały lub żółtawy minerał z grupy skaleni o wzorze sumarycznym Ba(Al2Si2O8), złożony głównie z glinokrzemianu baru;


Celsjan (skaleń barowy) – minerał z gromady krzemianów zaliczany do skaleni alkalicznych. Należy do minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa minerału pochodzi od nazwiska szwedzkiego astronoma i przyrodnika Andersa Celsjusza.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celsjusz

1. Anders Celsius (1701-44), szwedzki fizyk i astronom;
2. stopień Celsjusza - jednostka temperatury nienależąca do układu SI;
3. skala Celsjusza - skala mierzenia temperatury, w której podstawową jednostką jest stopień Celsjusza


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celt

tkanina używana np. na płaszcze, plandeki, namioty


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. hist. członek grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się z środkowej Europy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celt.

skrót od: celtycki


Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego. Określenia „celtyckie” wobec tych języków użył po raz pierwszy Edward Lhuyd w 1707. Języków celtyckich dawniej używano na rozległym obszarze, obejmującym znaczne połacie zachodniej i południowej Europy oraz Azję Mniejszą, obecnie jednak mówi się nimi w peryferyjnych regionach Wysp Brytyjskich i zachodniej Bretanii, a także w skupiskach mniejszości celtyckojęzycznych na innych kontynentach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celta

tkanina używana np. na płaszcze, plandeki, namioty


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włók. wytrzymała tkanina do produkcji płaszczy i namiotów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celtic

[czytaj: seltik] szkocki klub sportowy


Także:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celtis

Wiązowiec, obrostnica (Celtis L.) – rodzaj liczący około 60–70 gatunków drzew liściastych zaliczany do rodziny konopiowatych (Cannabaceae), przy czym dawniej (do XX wieku włącznie) klasyfikowany w obrębie wiązowatych (Ulmaceae). Przedstawiciele rodzaju występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, mniej liczni obecni są w strefach umiarkowanych o ciepłym klimacie. W Europie południowej występują 4 gatunki, w Ameryce Północnej 6, w Azji wschodniej ok. 15. Liczni przedstawiciele rodzaju po introdukcji poza ich rodzimy zasięg stali się uciążliwymi gatunkami inwazyjnymi, zwłaszcza w południowej Afryce i Australii. W Polsce spotykany bywa wiązowiec zachodni (w okolicach upraw rozsiewa się i uznawany jest za zadomowionego już antropofita), rzadziej i raczej tylko w kolekcjach inne gatunki.


Źródła:

Wikipedia

Celtka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zob. Celtyjka.


Źródła:

Wiktionary

Celtolog

specjalista w dziedzinie celtologii


Źródła:

SJP.pl

Celtologia

nauka badająca historię narodów celtyckich, ich języki i kulturę


Celtologia – nauka zajmująca się badaniem języków celtyckich, literaturą, sztuką i religią Celtów. Za twórcę tej dyscypliny uchodzi niemiecki językoznawca Johann Kaspar Zeuss.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celtologiczny

celtologia


Patrz:celtologia

Źródła:

SJP.pl

Celtowie

indoeuropejski lud zamieszkujący w starożytności Środkową i Zachodnią Europę; Galowie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celtowy

wytworzony z celty


przymiotnik relacyjny

 (1.1) włók. wytworzony z celty


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celtyberowie

lud zamieszkujący centralną część Hiszpanii w okresie przedromańskim


Celtyberowie, a raczej Celtoiberowie – nazwa ludu, który zamieszkiwał centralną część Hiszpanii w okresie preromańskim. Byli wynikiem asymilacji ludów celtyckich zamieszkujących północną część Półwyspu Iberyjskiego i Iberów, osiadłych na południu i wschodzie. Posługiwali się językiem należącym do grupy języków celtyckich.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celtyberski

związany z Celtyberami, ludem zamieszkującym centralną część Hiszpanii w okresie preromańskim


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Celtyberami, dotyczący Celtyberów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celtyberyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Celtyberami, dotyczący Celtyberów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język celtyberyjski;


Źródła:

Wiktionary

Celtycki

dotyczący Celtów, charakterystyczny dla Celtów


przymiotnik

 (1.1) hist. związany z Celtami i ich kulturą

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. jeden z języków z grupy celtyckiej (1.1), współcześnie reprezentowanej przez iryjski (irlandzki), szkocki (gaelicki), walijski i bretoński;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celtyckość

celtycki


Patrz:celtycki

Źródła:

SJP.pl

Celtyjka

członkini jednego z ludów indoeuropejskich


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. hist. przedstawicielka grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się z zachodniej i środkowej Europy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celujący

najwyższa ocena szkolna w sześciostopniowym systemie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urz. eduk. najwyższa ocena szkolna, stopień celujący

forma czasownika.

 (2.1) ims. przymiotnikowy czynny od: celować


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celularny

związany z komórką (biologiczną), zbudowany z komórek, np. struktura celularna; komórkowy


Źródła:

SJP.pl

Celulaza

w biologii: enzym rozkładający celulozę na celobiozę - dwucukier, wytwarzany przez drobnoustroje przewodu pokarmowego zwierząt przeżuwających


Celulazy – grupa enzymów z klasy hydrolaz (EC 3), katalizujących hydrolizę wiązań β-1,4-glikozydowych pomiędzy cząsteczkami glukozy w celulozie. Produktem przejściowym tej reakcji jest celobioza.

Większość ssaków (w tym człowiek) nie wytwarza celulaz, dlatego nie mają możliwości trawienia błonnika. Wyjątkiem są przeżuwacze, których układy pokarmowe zawierają mikroorganizmy wytwarzające celulazy, co pozwala im na wykorzystanie celulozy jako znaczącego źródła energii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celulicik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od celulit


Źródła:

Wiktionary

Celuloid

przezroczyste, termoplastyczne tworzywo sztuczne


Celuloid – najstarsze termoplastyczne (mięknie w temp. ok. 90 °C) tworzywo sztuczne. W jego skład wchodzą: nitroceluloza (70–74%), kamfora (20–30%) oraz barwniki i wypełniacze (1,5–3%). Tworzywo to otrzymuje się przez plastyfikację azotanu celulozy w kamforze. Jest ono łatwopalne, a także mało odporne na działanie związków chemicznych oraz światła. Rozpuszcza się w estrach, ketonach oraz mieszaninie alkoholu z eterem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Celuloidowy

celuloid


przymiotnik

 (1.1) zrobiony z celuloidu


Patrz:celuloid

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celulolityczny

bakterie celulolityczne - bakterie zdolne do hydrolizy cząsteczek celulozy


Źródła:

SJP.pl

Celuloza

chem. związek organiczny należący do wielocukrów, główny składnik błon komórkowych roślin; błonnik


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, budulec tkanek roślinnych;


Celuloza (łac. cellula ‘komórka’) – nierozgałęziony biopolimer, polisacharyd zbudowany liniowo z 3000–14 000 cząsteczek D-glukozy połączonych wiązaniami β-1,4-glikozydowymi (masa molowa 160–560 kg/mol). Łańcuchy te mają długość około siedmiu mikrometrów. Wiązanie β przyczynia się do utworzenia sztywnych, długich nitek, które układają się równolegle, tworząc micele połączone mostkami wodorowymi. Uważana jest za najpowszechniej występujący biopolimer na Ziemi.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Celulozownia

zakład lub dział fabryki produkujący celulozę


Źródła:

SJP.pl

Celulozownictwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją z masy celulozowej


Źródła:

SJP.pl

Celulozowniczy

celulozownia


Patrz:celulozownia

Źródła:

SJP.pl

Celulozowy

związany z celulozą


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z celulozą, dotyczący celulozy, wykonany z celulozy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Celurozaur

mezozoiczny drapieżny teropod o pneumatycznych kościach


Źródła:

SJP.pl

Cembalo

[czyt. czembalo] klawesyn


Źródła:

SJP.pl

Cembrować

wzmacniać ściany zbiorników wodnych lub brzegi rzek, morza itp.; ocembrowywać


czasownik

 (1.1) bud. wzmacniać budulcem brzegi studni lub rzeki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cembrowacz

robotnik zajmujący się cembrowaniem, wykonujący ocembrowanie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) bud. budowlaniec pracujący przy cembrowaniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cembrowanie

umocnienie brzegu morza, rzeki, wykopu, studni itp.; ocembrowanie


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bud. wzmacnianie studni lub brzegów rzeki

 (1.2) bud. zob. cembrowina.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cembrowina

cembrzyna (rzadziej);
1. umocnienie brzegu morza, rzeki, wykopu, studni itp.; ocembrowanie;
2. betonowy krąg studni


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. obmurowanie wzmacniające studnię, zbiornik wodny lub rzekę;

 (1.2) przen. jakikolwiek utwardzony wąski krąg przypominający cembrowanie studzienne


Cembrowina (cembrowanie) – obmurowanie umacniające zbiornik wody, zwykle studni czy fontanny. Wykonana może być z betonowych kręgów studziennych lub kolumny rurowej.

Cembrowaniem nazywane są również obmurowania zbiorników wodnych: brzegu morza, jeziora lub rzeki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cembrowinowy

cembrowina


Patrz:cembrowina

Źródła:

SJP.pl

Cembrzyna

cembrowina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. zob. cembrowina.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cembrzyński

nazwisko


Osoby noszące nazwisko Cembrzyński/Cembrzyńska:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cemenciarz

robotnik pracujacy przy cementowaniu


Źródła:

SJP.pl

Cemencik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od cement


Źródła:

Wiktionary

Cement

1. spoiwo do zapraw budowlanych;
2. chemiczne spoiwo skał osadowych; substancja mineralna osadzona w przestrzeniach międzyziarnowych skały osadowej;
3. tkanka kostna pokrywająca korzeń zęba;
4. materiał używany do plombowania zębów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. hydrauliczne spoiwo otrzymywane z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina);


Cement – hydrauliczne spoiwo mineralne, otrzymywane w cementowniach z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina) wypalonych na klinkier w piecu cementowym, a następnie poprzez zmielenie otrzymanego spieku z gipsem, spełniającym rolę regulatora czasu wiązania. Stosowany jest do przygotowywania zapraw cementowych, cementowo-wapiennych i betonów. Wykorzystywany jest do łączenia materiałów budowlanych. Ze względu na skład i właściwości rozróżnia się dwie podstawowe grupy: cementy powszechnego użytku, oraz cementy specjalne. Wymagania i właściwości dla obu grup cementów w Polsce określają normy:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cementacja

1. cementowanie;
2. spajanie luźnych osadów poprzez wytrącanie w warstwie porowej minerałów z roztworów krążących w skale;
3. proces, w którym powierzchnia metali ulega specyficznym zmianom przez żarzenie w wysokiej temperaturze w obecności innych substancji;
4. w górnictwie: uszczelnianie luźnych skał przez wstrzykiwanie cementu do wywierconych otworów


Cementacja – proces lityfikacji, polegający najczęściej na wypełnianiu pierwotnych lub wtórnych pustek międzyziarnowych w luźnych skałach klastycznych spoiwem (węglanami, krzemionką, związkami żelaza, minerałami ilastymi lub innymi związkami).

Jedno z pierwszych stadiów diagenezy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cementacyjny

przymiotnik od: cementacja


Źródła:

SJP.pl

Cementarka

agregat do cementowania rur okładzinowych


Źródła:

SJP.pl

Cementobarka

barka do transportu cementu


Źródła:

SJP.pl

Cementochłonność

cementochłonny


Patrz:cementochłonny

Źródła:

SJP.pl

Cementochłonny

taki, do którego potrzeba wiele cementu


Źródła:

SJP.pl

Cementonaczepa

naczepa samochodowa do przewozu cementu


Źródła:

SJP.pl

Cementooszczędny

taki, do którego nie potrzeba wiele cementu


Źródła:

SJP.pl

Cementosamochód

samochód przeznaczony do przewozu cementu bez opakowania (luzem); cementowóz


Źródła:

SJP.pl

Cementować

spajać coś za pomocą cementu; zalewać cementem


czasownik niedokonany

 (1.1) bud. zalewać cementem, spajać za pomocą cementu

 (1.2) przen. jednoczyć, spajać lub wzmacniać, umacniać, utrwalać

 (1.3) geol. spajać luźne osady skalne rozpuszczalnymi składnikami mineralnymi

czasownik zwrotny niedokonany cementować się

 (2.1) być spajanym za pomocą cementu

 (2.2) przen. jednoczyć się lub umacniać się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cementowagon

specjalny wagon kolejowy do transportu cementu i innych materiałów sypkich


Źródła:

SJP.pl

Cementowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zalewanie cementem

 (1.2) łączenie czegoś przy pomocy cementu


Źródła:

Wiktionary

Cementowiec

specjalistyczny masowiec do transportu cementu


Cementowiec – statek, zazwyczaj z pojedynczym pokładem i dnem podwójnym, zbiornikami szczytowymi i obłowymi oraz z pojedynczym lub podwójnym poszyciem burtowym, przeznaczony głównie do przewozu suchego cementu luzem, tj. bez opakowania. Cement wsypywany jest bezpośrednio do szczelnej ładowni za pomocą hermetycznego systemu pneumatycznego. W czasie przesyłania cement znajduje się w stanie fluidalnym, tzn. pył przypomina swoimi właściwościami ciecz. Ładownie są zabezpieczone przed wilgocią, mają specjalne wyposażenie i kształt, umożliwiające szybkie i dokładne ich opróżnianie za pomocą systemu dmuchaw, dostarczających osuszone i wolne od oparów oleju powietrze. Używane są też przenośniki śrubowe. Wyposażenie to umożliwia samodzielny załadunek i rozładunek jednostki bez użycia portowej infrastruktury przeładunkowej. Strumień masowy przekraczać może 1000 t/h.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cementówka

środowiskowo:
1. podkład z cementu;
2. płyta lub cegła z cementu;
3. woda do produkowania cementu i wyrobów cementowych


Źródła:

SJP.pl

Cementownia

wytwórnia cementu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fabryka cementu;


Cementownia – zakład przemysłowy produkujący cement.

Pierwsze cementownie powstały w Wielkiej Brytanii ok. 1840 r.

Najstarszą cementownią na ziemiach polskich (zarazem piątą w świecie) była Cementownia Grodziec uruchomiona w 1857 roku w Grodźcu (od 1975 r. dzielnicy Będzina). Obecnie w Polsce działa największa w Europie cementownia Górażdże w Choruli, w woj. opolskim. Należy ona do Górażdże Cement SA.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cementowniany

cementownia


przymiotnik

 (1.1) związany z cementownią


Patrz:cementownia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cementownictwo

przemysł cementowy


Źródła:

SJP.pl

Cementowniczy

związany z produkcją, transportem i handlem cementem


Źródła:

SJP.pl

Cementownik

prowadnica dostarczająca zaczyn cementowy na spód otworu wiertniczego


Źródła:

SJP.pl

Cementowóz

specjalny pojazd drogowy lub kolejowy (cementowagon) wyposażony w zbiorniki do przewozu cementu bez opakowania (luzem)


Źródła:

SJP.pl

Cementowy

przymiotnik od: cement


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący cementu, związany z cementem, wykonany z cementu, zawierający cement


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cementyt

węglik żelaza, jeden ze składników stali


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. faza międzymetaliczna występująca w stopach żelaza z węglem;


Cementyt – metastabilny węglik żelaza o wzorze empirycznym Fe3C (25% atomów C, co stanowi 6,67% masowych C). Jest jednym ze składników strukturalnych stopów żelaza z węglem występującym w stali i żeliwach.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cementytowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cementytem, dotyczący cementytu


Źródła:

Wiktionary

Cempkowo

Cempkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Płońsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Cena

1. wyrażona w pewnym mierniku wartość towaru;
2. poważanie, szacunek, znaczenie;
3. w starożytnym Rzymie: główny posiłek dnia, spożywany po południu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. hand. kwota, jaką trzeba zapłacić, aby kupić dany towar

 (1.2) przen. wyrzeczenie, jakie trzeba podjąć, aby coś uzyskać

 (1.3) hist. popołudniowy posiłek w starożytnym Rzymie;


Cena – pieniężny wyraz wartości.

Cena może dotyczyć m.in. towaru lub usługi. Według szkoły austriackiej wartość nie jest wielkością obiektywną i taka równość nigdy nie zachodzi, gdyż wtedy nigdy nie doszłoby do wymiany (każda strona musi bardziej wartościować to co otrzymuje od tego co daje w zamian).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenar

rodzaj tańca lub zabawy w średniowiecznej Polsce; cynar


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) skoczny taniec niemiecki;


Cenar – żywy, skoczny taniec pochodzenia niemieckiego; popularny w Europie od końca XV wieku, rozpowszechniony również w Polsce (w XVI - XVII wieku). Taniec ten wspominany jest m.in. przez Jana Kochanowskiego w utworze Pieśń świętojańska o Sobótce, m.in. wspominając:

Tam już pieśni rozmaite,
Tam będą gadki pokryte,
Tam trefne plęsy z ukłony,
Tam i cenar, i goniony.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cencik

zdrobnienie od: cent


Źródła:

SJP.pl

Cenckiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cendrowice

Cendrowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria.

Wieś szlachecka Cedrowice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 683.


Źródła:

Wikipedia

Cendrowski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceneo

Ceneo.pl – serwis z branży e-commerce z siedzibą we Wrocławiu.

Właścicielem spółki są fundusze Cinven, Permira i Mid Europa, które 16 października 2016 roku kupiły Ceneo.pl i Allegro (jako Grupę Allegro) od koncernu Naspers za kwotę 3,25 mld dolarów.

Na Ceneo.pl swoje oferty prezentuje ponad 18 tys. sklepów internetowych, dzięki czemu użytkownicy serwisu mogą wybierać i porównywać ceny w sumie 20 milionów produktów.


Źródła:

Wikipedia

Cenestetyczny

cenestezja; cynestetyczny


Źródła:

SJP.pl

Cenestezja

w psychologii: poczucie swego ciała, ogół uczuć organicznych doznawanych w danej chwili; cynestezja


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cenetofobia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed nowościami, innowacyjnością, nowymi ideami


Źródła:

Wiktionary

Ceniawa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kołomyjskim obwodu iwanofrankiwskiego;


Ceniawa (ukr. Ценява) – wieś na Ukrainie w rejonie kołomyjskim obwodu iwanofrankiwskiego.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie kołomyjskim województwa stanisławowskiego. W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 63 Polaków.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Ceniawa, położony na linii Kołomyja – Stefaneszty.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenić

poważać coś, kogoś, szanować


czasownik

 (1.1) uznawać walory kogoś/czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cenić.


Źródła:

Wiktionary

Ceniów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kozowskim obwodu tarnopolskiego;


Ceniów – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

W II Rzeczypospolitej miejscowość w powiecie brzeżańskim województwa tarnopolskiego.

W 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 5 Polaków.

W Ceniowie urodził się Wacław Jaxa-Aksentowicz (1889–1924).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: cenny


Źródła:

SJP.pl

Cennik

spis towarów lub usług z podaniem cen za nie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. spis towarów wraz z ich cenami

 (1.2) hand. spis usług wraz z opłatami za nie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cennikowy

związany z cennikiem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cennikem; dokładnie taki jak w cenniku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenność

przestarzałe: duża wartość pieniężna, cena


Źródła:

SJP.pl

Cenny

1. o dużej wartości materialnej; wartościowy, drogi, kosztowny;
2. o dużym znaczeniu; ważny, szacowny


przymiotnik

 (1.1) mający dużą wartość


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenobicki

odnoszący się do cenobity, należący do cenobity


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cenobityzmem i cenobitami, dotyczący cenobityzmu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla cenobityzmu i cenobitów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenobiorca

Cenobiorca - jest to osoba lub przedsiębiorstwo, które nie jest w stanie wpłynąć na wysokość ceny rynkowej danego dobra.


Źródła:

Wikipedia

Cenobita

zakonnik prowadzący życie razem z innymi we wspólnym budynku


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik prowadzący życie wspólnotowe, mieszkaniec cenobium


Cenobityzm (z stgr. κοινόβιον koinobion – „życie we wspólnocie”) – formuła życia zakonnego we wspólnocie, w przeciwieństwie do anachoretyzmu czy eremityzmu. Zakonnika prowadzącego takie życie określa się mianem cenobity.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenobitka

zakonnica prowadząca życie razem z innymi zakonnicami we wspólnym budynku


Źródła:

SJP.pl

Cenobityczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cenobityzmem, dotyczący cenobityzmu


Źródła:

Wiktionary

Cenobityzm

formuła życia zakonnego we wspólnocie, w jednym budynku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. wspólnotowa forma życia monastycznego;


Cenobityzm (z stgr. κοινόβιον koinobion – „życie we wspólnocie”) – formuła życia zakonnego we wspólnocie, w przeciwieństwie do anachoretyzmu czy eremityzmu. Zakonnika prowadzącego takie życie określa się mianem cenobity.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenobium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. wspólnotowa forma życia zakonnego

 (1.2) archit. rel. klasztor

 (1.3) biol. skupienie komórek glonów;


Cenobium – skupienia komórek glonów powstające w wyniku wielokrotnych podziałów i przy zachowaniu łączności za sprawą wspólnej otoczki galaretowatej lub z powodu utrzymywania się komórek siostrzanych w obrębie ścian komórki macierzystej. Cenobia mają zwykle stały dla poszczególnych gatunków kształt i liczbę komórek. Mimo to, możliwe jest także funkcjonowanie cenobiów niepełnych. W niektórych przypadkach tworzenie cenobiów przez organizmy jednokomórkowe, fakultatywnie cenobialne (np. Scenedesmus sp.) ma charakter cyklomorfozy indukowanej obecnością kairomonów.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenocyt

1. pierwotniak z rzędu krwinkowców, pasożytujący w czerwonych ciałkach krwi; zarodziec; plazmodium
2. wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca; komórczak


Cenocyt – specyficzny rodzaj komórczaka, czyli wielojądrowej komórki, organizmu lub części organizmu. Charakteryzuje się tym, że podziałom jądra komórkowego nie towarzyszą podziały komórki i nie powstają wewnętrzne ściany komórkowe (septy). Cenocyty występują u niektórych glonów, śluzowców, a także u roślin wyższych w początkowych etapach rozwoju bielma, pylników i nasion. U grzybów strzępki będące cenocytami występują np. u przedstawicieli rzędu Mucorales.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cenocytyczny

cenocyt


Patrz:cenocyt

Źródła:

SJP.pl

Cenogenetyczny

cenogeneza


Patrz:cenogeneza

Źródła:

SJP.pl

Cenogeneza

zmiana w rozwoju zarodka niezgodna z prawem biogenetycznym, występująca tylko w okresie rozwoju embrionalnego, mająca znaczenie tylko w czasie jego rozwoju


Źródła:

SJP.pl

Cenoman

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. pierwszy, najstarszy wiek późnej kredy, trwający 99,6 – 93,5 milionów lat temu;


Cenoman (ang. Cenomanian)


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenopopulacja

osobniki jednego gatunku, zamieszkujące tę samą biocenozę i wykazujące jednakowe cechy przystosowawcze; populacja cenotyczna


Źródła:

SJP.pl

Cenota

naturalna studnia wapienna lub jaskinia zalana wodą


Źródła:

SJP.pl

Cenotaf

symboliczny grobowiec, zwykle nie zawierający zwłok; kenotaf


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. archit. symboliczny grób, niezawierający ciała, stawiany w przypadku nieznalezienia ciała lub w celu upamiętnienia bohaterstwa zmarłego, często w miejscu jego śmierci;


Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenotwórczy

kształtujący ceny


Źródła:

SJP.pl

Cenotwórstwo

w ekonomii: kształtowanie cen, wpływanie na ich wysokość


Źródła:

SJP.pl

Cenotyczny

cenoza


Patrz:cenoza

Źródła:

SJP.pl

Cenowa

przymiotnik od: cena


Źródła:

SJP.pl

Cenówka

potocznie: etykieta z ceną towaru


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. hand. etykieta cenowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenowo

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący ceny, kosztu czegoś; pod względem ceny


W Bułgarii

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenowy

przymiotnik od: cena


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ceną, dotyczący cen


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenoza

zespół biologiczny wielu gatunków roślin i zwierząt tworzące pewną całość


Źródła:

SJP.pl

Cent

1. moneta zdawkowa równa setnej części podstawowej jednostki monetarnej w różnych krajach
2. jednostka miary aktywności reaktora jądrowego
3. jednostka miary interwału
4. środowiskowo o centymetrze sześciennym płynnego narkotyku


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) monet. moneta zdawkowa, jedna setna m.in. dolara, euro, lita, rupii, randa;

 (1.2) muz. jednostka interwału stanowiąca setną część półtonu równomiernie temperowanego;


Cent (z łac. centum = „sto”) – jednostka monetarna wielu państw świata. Jej nazwa wywodzi się od części setnej. Bywa oznaczany symbolem ¢.

Jako monetę centa po raz pierwszy wybito w stanie Massachusetts w 1787 r. Poza systemem monetarnym Stanów Zjednoczonych cent jako 1/100 lokalnego dolara występuje, bądź występował, między innymi w (na):


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centaur

w mitologii greckiej: koń z torsem i głową człowieka; półkoń


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centauromachia

w mitologii greckiej: walka centaurów z Lapitami, w wyniku której centaury musiały opuścić Tesalię


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitgr. walka centaurów z Lapitami;


Centauromachia (także kentauromachia; gr. Κενταυρομαχία Kentauromachía, z gr. Κένταυρος Kéntauros ‘centaur’ i μάχη máchē ‘walka’, ‘bitwa’) – w mitologii greckiej walka centaurów z Lapitami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centavo

drobna moneta wartości jednej setnej peso


Centavo (z port. centavo, z łac. centum = „sto”) – jednostka monetarna wielu krajów świata, głównie Ameryki Południowej i Środkowej. Nazwa wywodzi się od części setnej i przyjęta została ze Stanów Zjednoczonych ze zmianą językową.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centella

mała zielna roślina jednoroczna


Wąkrotka (Centella L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Obejmuje 51 gatunków. Większość z nich występuje w południowej Afryce, szerzej rozprzestrzeniony – na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej jest wąkrotka azjatycka.

Wąkrotka azjatycka jest ważnym ziołem w tradycyjnej medycynie chińskiej i bywa także rośliną jadalną. Ma długą tradycję wykorzystywania w kosmetyce i ziołolecznictwie z bardzo szerokim spektrum zastosowań.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Center

w grach zespołowych, zwłaszcza koszykówce, gracz występujący na środku ataku


Sport:

Dzielnica Lublany, stolicy Słowenii:

Miejscowości w USA:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centerka

center


Patrz:center

Źródła:

SJP.pl

Centertel

Polska Telefonia Komórkowa Centertel Sp. z o.o. – w latach 1991–2013 operator sieci telefonii komórkowej w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Centertelowski

związany z firmą Centertel


Źródła:

SJP.pl

Centesimo

[czytaj: senTEs-imo]
1. zdawkowa moneta Panamy (100 centesimos = 1 balboa);
2. zdawkowa moneta Urugwaju (100 centesimos = 1 peso urugwajskie);
3. dawna zdawkowa moneta Chile (100 centesimos = 1 escudo)


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. monet. włoska moneta zdawkowa odpowiadająca setnej części lira, zastąpiona w swojej roli, po wprowadzeniu euro, przez cent


Centesimo (z łac. centum = „sto”) – moneta zdawkowa w niektórych krajach, 1/100 jednostki podstawowej.

w obiegu
w Urugwaju – 1 centésimo = 1/100 peso
w Panamie – 1 centésimo = 1/100 balboa
wycofane z obiegu
po przejściu na euro:
we Włoszech, Watykanie i San Marino – 1 centesimo = 1/100 lira włoskiego, watykańskiego i San Marino

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centezymalny

o skalach, miarach: podzielony na sto części


Źródła:

SJP.pl

Centimo

moneta zdawkowa w niektórych krajach latynoskich


Centimo (z hiszp. centesimo, z łac. centum = „sto” l. mn. centimos) – jednostka monetarna wprowadzona po raz pierwszy w 1854 r. w Hiszpanii równa w momencie wprowadzenia 1/100 reala, od 1864 r. – 1/100 escudo, od 1869 r. – 1/100 pesety. Centimo bito również w hiszpańskich Filipinach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Centkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Centnar

dawna, angielsko-amerykańska jednostka masy równa około 40 - 60 kilogramów; cetnar


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. zob. cetnar.


Cetnar – pozaukładowa jednostka masy wynosząca ok. 50 kg.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centnarowy

centnar; cetnarowy


Źródła:

SJP.pl

Cento

utwór literacki składający się z cytatów pochodzących z różnych dzieł; centon



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centon

utwór literacki składający się z cytatów pochodzących z różnych dzieł; cento


Centon, potocznie bigos literacki (łac. cento, gr. kentron, kento – płaszcz zszyty z kawałków materii) – utwór literacki, głównie w formie poematu, skompilowany w całości z cytatów innych utworów, najczęściej znanych i łatwo rozpoznawalnych.

Forma popularna od późnej starożytności do baroku jako rodzaj zabawy literackiej, ale również używana w literaturze chrześcijańskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centowy

przymiotnik od: cent


Źródła:

SJP.pl

Centr

dośrodkowanie w grach zespołowych


Źródła:

SJP.pl

Centra

1. sport. w piłce nożnej: wysokie lub półgórne podanie piłki ze skrzydła w kierunku pola karnego; piłka podana w ten sposób;
2. potocznie: skrzywienie koła rowerowego


Centra – marka produktów należąca do Exide Technologies SA, producenta akumulatorów. W Polsce zakład produkcyjny oraz siedziba firmy znajdują się w Poznaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centracja

w psychologii: skupienie się na jednym aspekcie rzeczywistości, wyolbrzymienie go kosztem innych


Źródła:

SJP.pl

Centrala

1. główna, nadrzędna część instytucji;
2. urządzenie do połączeń telekomunikacyjnych;
3. budynek, w którym znajdują się dojścia do łączy telefonicznych lub telegraficznych i urządzenia do połączeń telekomunikacyjnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) główna siedziba jakiejś firmy lub instytucji

 (1.2) budynek lub pomieszczenie kierujące łącznością

 (1.3) telekom. urządzenie sterujące połączeniami telekomunikacyjnymi;

 (1.4) muz. pot. bęben wielki


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centralista

zwolennik centralizmu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik centralizmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centralistka

centralista


Patrz:centralista

Źródła:

SJP.pl

Centralistyczny

centralizm


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z centralizmem, dotyczący centralizmu; właściwy centralizmowi


Patrz:centralizm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centralizacja

skupienie czegoś w jednym miejscu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces skupiania elementów lub prerogatyw w jednym ośrodku

 (1.2) praw. polit. podporządkowywanie władz lokalnych władzom centralnym;

 (1.3) urb. proces ekologiczny polegający na skupianiu się pewnego typu instytucji lub form zachowań w jednym obszarze miasta

 (1.4) ekon. gromadzenie kapitału w wąskiej grupie państw



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centralizacyjny

przymiotnik od: centralizacja


Źródła:

SJP.pl

Centralizator

w matematyce: specjalna podgrupa danej grupy mająca zastosowanie w jej badaniu


Centralizator (centrum), normalizator – specjalne podgrupy danej grupy mające szerokie zastosowaniu w jej badaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centralizatorski

propagujący i dążący do centralizacji, wprowadzający centralizację


Źródła:

SJP.pl

Centralizm

system rządów polegający na bezwzględnym podporządkowaniu organów władzy lokalnej władzom centralnym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. adm. system rządzenia polegający na ścisłym podporządkowaniu organów niższego szczebla władzy centralnej;


Centralizm (łac. centralis "środkowy") – jest zasadą organizacji i funkcjonowania państwa polegającą na podporządkowaniu organowi centralnemu wszystkich innych organów państwowych oraz skupieniu w jego rękach kompetencji do podejmowania, nadzorowania i kontroli wykonania najważniejszych decyzji. Elementy centralizmu występują we wszystkich typach państw. Realizacja zasady centralizmu umożliwiła w średniowieczu i czasach późniejszych przezwyciężenie rozdrobnienia oraz separatyzmów regionalnych i powstanie państw narodowych. Doktryna centralizmu stała się podstawą absolutyzmu. W warunkach gospodarki wolnokonkurencyjnej ujawniły się silne tendencje decentralizacyjne.W państwach federalnych centralizm jest tendencją zmierzającą do wzmocnienia federacji i rozszerzenia kompetencji jej organów kosztem krajów członkowskich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centralizować

1. skupiać w jednym miejscu;
2. ograniczać kompetencje terenowych organów władzy państwowej, samorządowej


Źródła:

SJP.pl

Centralizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. adm. dokonywanie centralizacji


Źródła:

Wiktionary

Centralka

urządzenie do połączeń telekomunikacyjnych


Bęben wielki (wł. gran cassa, skrót: g.c.), w muzyce rozrywkowej znany też jako bęben basowy, bęben taktowy, taktownik lub centrala. Charakteryzuje się mocną konstrukcją i niskim brzmieniem o nieokreślonej wysokości. Budowany jest w dwóch wielkościach:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centralkowy

związany z centralką


Źródła:

SJP.pl

Centralne

potocznie: centralne ogrzewanie


Źródła:

SJP.pl

Centralnie

przysłówek

 (1.1) w sposób centralny, w środku, w centrum


Źródła:

Wiktionary

Centralność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co centralne


Źródła:

Wiktionary

Centralny

1. znajdujący się w centrum;
2. odnoszący się do centrum;
3. główny; kierowniczy, naczelny


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) pot. dworzec kolejowy Warszawa Centralna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centralwings

Centralwings (kod linii IATA: C0 / kod linii ICAO: CLW) – polskie linie lotnicze będące własnością spółki Nowy Przewoźnik, należącej do Polskich Linii Lotniczych LOT, która prowadziła działalność gospodarczą w zakresie regularnego i nieregularnego transportu lotniczego oraz leasingu samolotów w formule ACMI i działające w latach 2004–2009.


Źródła:

Wikipedia

Centre

[czytaj: sątr] region we Francji


Francja:

Stany Zjednoczone:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centriola

rodzaj organelli występującej w niektórych komórkach zwierzęcych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. organellum komórkowe o cylindrycznej strukturze odpowiedzialne za tworzenie wrzeciona podziałowego;


Centriola – organellum zbudowane z filamentów mikrotubulowych ułożonych w formę cylindra. Dwie ułożone prostopadle do siebie centriole, otoczone amorficzną substancją pericentrioralną, tworzą strukturę centrosomu. Centriole są obecne w komórkach zwierzęcych i ruchliwych komórkach roślinnych, ale nie ma ich w komórkach większości grzybów i roślin wyższych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centrodia

miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu figury lub bryły sztywnej; centroida


Źródła:

SJP.pl

Centrofor

aparat okulistyczny stosowany w leczeniu zeza


Centrofor – rodzaj aparatu okulistycznego, który jest używany do pobudzania oraz utrwalania fiksacji środkowej. Aparat ten jest stosowany w leczeniu zeza oraz niedowidzenia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centroid

miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu figury lub bryły sztywnej; centrodia


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centroida

miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu figury lub bryły sztywnej; centrodia


Źródła:

SJP.pl

Centrolew

środowiskowo: centrolewica


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. polit. koalicja partii centrowych i lewicowych w II Rzeczpospolitej zawiązana w 1929 roku w celu walki z obozem sanacji;


Centrolew, wł. Związek Obrony Prawa i Wolności Ludu – sojusz partii centrowych i lewicowych zawiązany w 1929 w celu zwalczania systemu rządów sanacji obozu Józefa Piłsudskiego. W skład Centrolewu weszły: Polska Partia Socjalistyczna, Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”, Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”, Stronnictwo Chłopskie, Narodowa Partia Robotnicza oraz mniejsze ugrupowania chrześcijańsko-demokratyczne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centrolewica

1. w demokracjach parlamentarnych: koalicja powstała w wyniku porozumienia między partiami centrum i części lewicy;
2. partia polityczna o umiarkowanie lewicowych poglądach społecznych i gospodarczych, np. liberalna socjaldemokracja, partia zielonych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. określenie ogółu partii i ruchów politycznych o umiarkowanym programie lewicowym;


Centrolewica – termin używany na określenie partii politycznych o umiarkowanie lewicowych poglądach politycznych i gospodarczych, będących w opozycji do ugrupowań silniej lewicowych, zwłaszcza komunistycznych. Do centrolewicy zalicza się przede wszystkim socjalliberałów oraz większą część zielonych. Ze względu na ewolucję poglądów, większość partii socjaldemokratycznych, wywodzących się historycznie z ruchu robotniczego i socjalizmu, uznaje się współcześnie za centrolewicowe (np. brytyjska Partia Pracy). Partie centrolewicowe akceptują jako zasadę gospodarkę rynkową. W odróżnieniu od gospodarczych liberałów dopuszczają interwencjonizm państwowy (np. znaczący sektor publiczny) oraz znaczne regulacje m.in. w celu ochrony pracowników. Partie te popierają również progresywne opodatkowanie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centrolewicowiec

centrolewica


Patrz:centrolewica

Źródła:

SJP.pl

Centrolewicowość

centrolewicowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co centrolewicowe; cecha tych, którzy są centrolewicowi


Patrz:centrolewicowy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centrolewicowy

przymiotnik od: centrolewica


Źródła:

SJP.pl

Centromer

miejsce łączące dwa ramiona chromosomu, widoczne jako przewężenie, odgrywające ważną rolę podczas przemieszczania się chromosomów podczas podziału komórki


Centromer (gr. kéntron) – przewężenie chromosomu, dzielące go na dwa ramiona. W czasie kariokinezy do centromerów w miejscu zwanym kinetochorem przyłączają się włókna wrzeciona kariokinetycznego. W zależności od położenia centromeru chromosomy dzieli się na kilka klas morfologicznych: metacentryczne (ramiona są prawie równe), submetacentryczne (ramiona są nierówne), akrocentryczne (jedno ramię jest dużo krótsze od drugiego) i telocentryczne (centromer leży na końcu chromosomu). Oprócz centromeru (przewężenia pierwotnego) w niektórych chromosomach występuje także przewężenie wtórne, które odcina trabanta (satelitę). Przewężenie wtórne (NOR) jest organizatorem jąderka.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centromerowy

związany z centromerem


Źródła:

SJP.pl

Centronics

Źródła:

Wikipedia

Centroplazma

środkowa część komórki sinic, w której znajduje się czynny materiał genetyczny, pełniąca funkcję analogiczną do jądra komórkowego


Źródła:

SJP.pl

Centropraw

koalicja partii centrum i części prawicy; centroprawica


Źródła:

SJP.pl

Centroprawica

1. koalicja partii centrum i części prawicy; centropraw;
2. partia polityczna o umiarkowanie prawicowych poglądach


Centroprawica – określenie partii politycznych, a także koalicji wyborczych, znajdujących się na osi politycznej pomiędzy partiami centrowymi a prawicowymi. Takie partie wyznają najczęściej zasady konserwatyzmu w życiu społecznym i solidaryzmu lub liberalizmu w gospodarce. Od lat 80. XVIII wieku do lat 80. XIX wieku, w związku z rezygnacją z merkantylizmu na rzecz kapitalizmu, zaczęły powstawać partie centroprawicowe – na przykład brytyjska Partia Konserwatywna. Partie centroprawicowe najczęściej reprezentują ideologie chrześcijańskiej demokracji i liberalnego konserwatyzmu, w kwestiach gospodarczych opowiadają się za liberalizmem gospodarczym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centroprawicowiec

centroprawica


Patrz:centroprawica

Źródła:

SJP.pl

Centroprawicowość

centroprawicowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co centroprawicowe; cecha tych, którzy są centroprawicowi


Patrz:centroprawicowy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centroprawicowy

przymiotnik od: centroprawica


Źródła:

SJP.pl

Centropłat

środkowa część płata nośnego samolotu przylegająca do kadłuba; śródpłacie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. środkowa część skrzydła połączona okuciami z jego zewnętrznymi częściami


Centropłat – część konstrukcyjna statku powietrznego (stałopłata). Jest to środkowa część płata nośnego przytwierdzona do kadłuba statku powietrznego. Centropłat często jest punktem mocowania silników w maszynach wielosilnikowych.

W samolotach typu latające skrzydło centropłat pełni rolę kadłuba.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centrosom

organ komórkowy znajdujący się w pobliżu jądra komórek zwierząt i roślin; śródciałko


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centrosomowy

związany z centrosomem


Źródła:

SJP.pl

Centrostrzał

w piłce nożnej: skierowanie piłki w pole karne przeciwnika, po którym piłka wpada do bramki


Źródła:

SJP.pl

Centrować

podawać górą piłkę ze skrzydła do zawodnika atakującego bramkę przeciwnika


czasownik niedokonany

 (1.1) techn. ustawiać coś współosiowo

 (1.2) sport. dośrodkowywać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. w piłce nożnej i innych grach zespołowych: podawanie piłki ze skrzydła do środka pola

 (1.2) techn. doprowadzanie czegoś do współśrodkowości lub współosiowości


Źródła:

Wiktionary

Centrowiec

potocznie: członek grupy parlamentarnej pomiędzy lewicą a prawicą


Źródła:

SJP.pl

Centrówka

obrabiarka do nawiercania nakiełków w wałkach metalowych; nakiełczarka


Źródła:

SJP.pl

Centrownica

urządzenie do prostowania kół rowerowych


Źródła:

SJP.pl

Centrowość

centrowe poglądy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co centrowe; cecha tych, którzy są centrowi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centrowy

1. będący centrum czegoś; koncentrujący, skupiający;
2. związany ze stronnictwami centrum


przymiotnik

 (1.1) stanowiący centrum

 (1.2) polit. politycznie opowiadający się za programem umiarkowanych przemian; położony między prawicą a lewicą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centrozaur

duży roślinożerny ceratops z późnej kredy, z krótkim, wyposażonym w dwa rogi kołnierzem karkowym z tyłu czaszki i wydatnym rogiem nosowym


Centrozaur (Centrosaurus) – rodzaj dinozaura z grupy ceratopsów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centrum

1. środkowa część czegoś;
2. miejsce, w którym coś się koncentruje;
3. stronnictwa lub partie polityczne pośrednie między lewicą a prawicą


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) środkowa część czegoś

 (1.2) miejsce, gdzie coś się koncentruje

 (1.3) polit. ogół stronnictw i partii politycznych między lewicą a prawicą

 (1.4) główna, zwykle środkowa część miasta


Części miast w Polsce


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centryczny

skierowany do jednego punktu


Źródła:

SJP.pl

Centryfuga

przestarzale: wirówka


Wirówka, separator, centryfuga (łac. centrifuge) – urządzenie do rozdzielania zawiesin i emulsji, przez wprawienie w szybki ruch obrotowy, którego stałe przyspieszenie znacznie przekracza przyspieszenie ziemskie, wielokrotnie zwiększając szybkość sedymentacji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centryfugalny

centryfuga


Patrz:centryfuga

Źródła:

SJP.pl

Centryfugować

dawniej: odwirowywać


Źródła:

SJP.pl

Centryfugowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|centryfugować.


Źródła:

Wiktionary

Centrypetalny

1. w procesie wirowania: najlżejszy, zlokalizowany najbliżej środka wirówki;
2. w procesach różnicowania tkanek: dośrodkowy, skierowany ku środkowi


Źródła:

SJP.pl

Centrysta

zwolennik centryzmu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik umiarkowanego, wyważonego podejścia w polityce, stojący pomiędzy lewicą a prawicą


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centrystka

centrysta


Patrz:centrysta

Źródła:

SJP.pl

Centrystowski

centryzm


Patrz:centryzm

Źródła:

SJP.pl

Centrystyczny

centryzm


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z politycznym centrum


Patrz:centryzm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centryzm

ogół poglądów reprezentowanych przez zwolenników politycznego centrum, usytuowany pomiędzy lewicą a prawicą


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. zespół poglądów reprezentowanych przez zwolenników centrum politycznego


Centrum – określenie stronnictw politycznych, których poglądy można określić jako pośrednie pomiędzy lewicowymi a prawicowymi, odgrywających pewną rolę szczególnie w systemach wielopartyjnych. W szerszym znaczeniu nazwą tą określa się także partie centrolewicowe i centroprawicowe.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centumwir

w starożytnym Rzymie: członek kolegium sądowniczego zajmującego się sprawami prywatnymi obywateli


Źródła:

SJP.pl

Centumwirowie

w starożytnym Rzymie: członek kolegium sądowniczego zajmującego się sprawami prywatnymi obywateli


Źródła:

SJP.pl

Centuria

1. najmniejsza jednostka w armii starożytnego Rzymu;
2. jednostka podziału ludności starożytnego Rzymu, licząca stu ludzi;
3. jednostka pomiaru gruntu w starożytnym Rzymie, równa około 50 ha;
4. lecznicza roślina zielna z rodziny goryczkowatych; tysiącznik


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. hist. najmniejsza jednostka taktyczna w armii starożytnego Rzymu, część legionu, pierwotnie tworzona z centurii (1.2);

 (1.2) hist. jednostka podziału ludności w starożytnym Rzymie

 (1.3) syst. bot. nazwa systematyczna|Centaurium|Hill|ref=tak. rodzaj roślin z rodziny goryczkowatych;

 (1.4) bot. roślina z rodzaju centuria (1.3)

 (1.5) książk. przest. sto, setka, stulecie



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centurialny

centuria


Patrz:centuria

Źródła:

SJP.pl

Centurion

dowódca stuosobowego oddziału, centurii; setnik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) staroż. wojsk. niższy oficer, dowódca centurii;

 (1.2) staroż. przywódca centurii – jednostki podziału ludności;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centuś

1. potocznie: sknera, kutwa;
2. oszczędny do przesady mieszkaniec dawnej Galicji


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) iron. mieszkaniec Krakowa

 (1.2) pot. człowiek przesadnie oszczędny


Centuś – żartobliwe i potoczne określenie mieszkańców dawnej Galicji (głównie krakowian), odnoszące się do ich rzekomego skąpstwa, używane jako docinek. Termin Centuś ma swoją genezę w czasach zaborów austriackich, kiedy to najniższą jednostką monetarną (w latach 1857–1892) był krajcar, w Galicji nazywany centem, a Kraków przeżywał okres zapaści gospodarczej i pauperyzacji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centusiowski

centuś


Patrz:centuś

Źródła:

SJP.pl

Centyfolia

róża o kwiatach czerwonych lub różowych, składających się z bardzo wielu drobnych płatków; róża stulistna


Róża stulistna, centyfolia (Rosa × centifolia) – wyhodowany przez ogrodników mieszaniec kilku gatunków róż. Pojawił się we Francji pod koniec XVI w. W jego powstaniu wzięły udział gatunki: Rosa gallica, Rosa moschata, Rosa canina, Rosa damascena. Występuje wyłącznie w uprawie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centygram

jednostka masy równa 1/100 grama (skrót: cg)


Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.

W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centygramowy

związany z centygramem


Źródła:

SJP.pl

Centygrej

jednostka pochłoniętej dawki promieniowania, setna część greja


Źródła:

SJP.pl

Centyl

parametr służący do opisu populacji lub rozkładu prawdopodobieństwa, kwantyl rzędu i/100 (gdzie i=1,2,...,99); percentyl


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stat. wartość z przedziału od 1 do 100, która określa procent rozkładu znajdujący się poniżej lub równy danej wartości;


Percentyl, centyl – kwantyl rzędu k/100, gdzie k = 1, …, 99. Intuicyjnie mówiąc, percentyl jest wielkością, poniżej której padają wartości zadanego procentu próbek.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centyliard

liczba 10 do potęgi 603.


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba 10603 (jedynka z 603 zerami);


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centylion

liczba 10 podniesiona potęgi 600.


Centylion– liczba 10600 (jedynka i 600 zer w zapisie dziesiętnym). W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) centylion oznacza 10303. W układzie SI mnożnikowi 10600 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centylitr

jedna setna część litra


Litr, oznaczenie l (mała litera) – pozaukładowa jednostka objętości. W przeliczeniu na jednostki SI 1 l = 1/1000 m³ = 1 dm³.

W USA, Kanadzie, Australii do oznaczania tej jednostki stosuje się oficjalnie wielką literę L, w pozostałych krajach świata, w tym w Polsce, normą jest stosowanie małej litery l, choć stosowanie wielkiej litery jest również dopuszczalne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centylitrowy

przymiotnik od: centylitr


Źródła:

SJP.pl

Centylowy

centyl


Patrz:centyl

Źródła:

SJP.pl

Centym

jedna setna głównej jednostki monetarnej w wielu krajach, głównie dawnych koloniach francuskich


Centym (z fr. centime, z łac. centum – „sto”) – powstała w 1795 r. we Francji jednostka monetarna, której nazwa wywodzi się od części setnej. Centym równając się 1/100 lokalnego franka był jednostką monetarną Francji, Belgii (od 1832 r.), Monako (w latach 1837–1838), Luksemburga (od 1854 r.) do czasu wprowadzenia euro w 2002 r.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Centymetr

jednostka długości równa jednej setnej metra


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miara długości; jedna setna metra;

 (1.2) pot. wąska taśma pomiarowa z centymetrową podziałką


Centymetr (symbol: cm) – jednostka długości, podwielokrotność metra, równa 10−2 m, czyli 1/100 m. Składa się z 10 milimetrów. Centymetr jest jednostką podstawową w układzie jednostek miar CGS (centymetr gram sekunda). W notacji naukowej można go zapisać jako 1 E-2 m, czyli 1 · 10-2 m.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Centymetrówka

taśma lub listwa z podziałką centymetrową


Źródła:

SJP.pl

Centymetrowy

związany z centymetrem


przymiotnik

 (1.1) mający długość jednego centymetra

 (1.2) podzielony na centymetry


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Centypuaz

jednostka lepkości dynamicznej, setna część puaza


Źródła:

SJP.pl

Cenur

stadium larwalne niektórych tasiemców; cenurus


Cenurus, cenur, mózgowiec (coenurus) – jedna z form drugiego stadium larwalnego niektórych tasiemców z rzędu Cyclophyllidea, np. tasiemca kręćkowego (Taenia multiceps). Cenurus powstaje z onkosfery. Umiejscawia się w ośrodkowym układzie nerwowym żywiciela pośredniego. Ma postać pęcherzyka, wewnątrz którego w wyniku pączkowania wewnętrznego powstaje wiele główek tasiemca, które później wynicowują się.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cenuroza

choroba owiec i kóz, kołowacizna


Tasiemiec kręćkowy (Taenia multiceps) – gatunek tasiemca (Cestoda) z rzędu Cyclophyllidea. Pasożyt wewnętrzny psa domowego i innych psowatych, wywołujący chorobę zwaną cenurozą (łac. coenurosis). Jest gatunkiem kosmopolitycznym, występującym głównie w rejonach hodowli owiec. Dojrzały osobnik dorasta do 1 metra długości i 3–5 mm szerokości. Jego taśma (strobila) składa się z 200–250 proglotydów (członów). Gruszkowata główka (scolex) ma cztery mięsiste przyssawki oraz podwójny wieniec 22–32 haczyków. Macica w proglotydach macicznych ma 18–26 prawie równoległych odgałęzień.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cenurus

stadium larwalne niektórych tasiemców; cenur


Cenurus, cenur, mózgowiec (coenurus) – jedna z form drugiego stadium larwalnego niektórych tasiemców z rzędu Cyclophyllidea, np. tasiemca kręćkowego (Taenia multiceps). Cenurus powstaje z onkosfery. Umiejscawia się w ośrodkowym układzie nerwowym żywiciela pośredniego. Ma postać pęcherzyka, wewnątrz którego w wyniku pączkowania wewnętrznego powstaje wiele główek tasiemca, które później wynicowują się.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cenzopapa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mem, często wulgarny, wyśmiewający lub atakujący papieża Jana Pawła II;


Cenzopapa – mem internetowy wyśmiewający lub obrażający papieża Jana Pawła II albo przedmiot z nim związany. Przybiera zazwyczaj postać obrazka, rzadziej filmu, piosenki lub copypasty.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenzor

1. urzędnik cenzury;
2. w starożytnym Rzymie: urzędnik zarządzający m.in. majątkami państwa


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) urzędnik prowadzący kontrolę treści publikacji pod względem obyczajowym lub politycznym

 (1.2) książk. osoba dokonująca oceny i krytyki czyichś działań

 (1.3) hist. w starożytnym Rzymie: jeden z dwóch urzędników wybieranych raz na pięć lat, do którego obowiązków należało przeprowadzanie spisów ludności, zarządzanie majątkiem państwa i czuwanie nad moralnością obywateli;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenzorka

urzędniczka kontrolująca prasę, książki, widowiska itp. pod względem politycznym, obyczajowym lub moralnym


Źródła:

SJP.pl

Cenzorować

przestarzale: cenzurować;
1. urzędowo kontrolować publikacje, widowiska itp. przed wprowadzeniem ich do obiegu społecznego; poddawać działaniu cenzury;
2. w przenośni: oceniać, poddawać krytyce


Źródła:

SJP.pl

Cenzorowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cenzorować.


Analiza przeżycia to zbiór metod statystycznych badających procesy, w których interesujący jest czas, jaki upłynie do (pierwszego) wystąpienia pewnego zdarzenia.

Zdarzeniem tym może w szczególności być np.:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cenzorski

cenzor


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub pracą cenzora


Patrz:cenzor

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenzorstwo

przestarzale:
1. urząd cenzora;
2. praca cenzora, cenzurowanie, cenzura


Źródła:

SJP.pl

Cenzura

1. urzędowa kontrola widowisk teatralnych, filmów, audycji, publikacji itp. przed wprowadzeniem ich w obieg społeczny; urząd pełniący taką kontrolę;
2. świadectwo szkolne;
3. rodzaj kary w Kościele katolickim;
4. termin w psychoanalizie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kontrola publicznego przekazywania informacji, ograniczająca wolność publicznego wyrażania myśli i przekonań;

 (1.2) urząd sprawujący taką kontrolę

 (1.3) świadectwo szkolne

 (1.4) rel. w Kościele katolickim: kara pozbawienia kogoś prawa korzystania z sakramentów, lub odprawiania mszy

 (1.5) stpol. krytyka


Cenzura (łac. censere ’osądzać’) – kontrola publicznego przekazywania informacji, ograniczająca wolność publicznego wyrażania myśli i przekonań. Polega na weryfikacji audycji radiowych, telewizyjnych, widowisk, Internetu itp. przez organy państwowe z punktu widzenia ich zgodności z prawem, polityką państwową, obronnością. Znana też jest definicja cenzury jako świadomego wprowadzania w błąd poprzez selektywny dobór zazwyczaj masowo rozpowszechnianych informacji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenzuralniej

stopień wyższy od przysłówka: cenzuralnie


Źródła:

SJP.pl

Cenzuralniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: cenzuralny


Źródła:

SJP.pl

Cenzuralność

cenzuralny


Patrz:cenzuralny

Źródła:

SJP.pl

Cenzuralny

1. nienaruszający norm obyczajowych, moralnych i etycznych; przyzwoity, obyczajny, moralny;
2. urzędowo: odnoszący się do cenzury - kontroli publikacji; cenzurowy


Źródła:

SJP.pl

Cenzurka

1. zdrobnienie od: cenzura (świadectwo szkolne);
2. przestarzale: ocena szkolna, stopień


Źródła:

SJP.pl

Cenzurować

1. urzędowo kontrolować publikacje, widowiska itp. przed wprowadzeniem ich do obiegu społecznego; poddawać działaniu cenzury;
2. w przenośni: oceniać, poddawać krytyce


czasownik przechodni niedokonany (dk. ocenzurować)

 (1.1) przeprowadzać cenzurę; kontrolować urzędowo środki masowego przekazu

 (1.2) rzad. dokonywać krytyki; wytykać błędy

czasownik zwrotny niedokonany cenzurować się (dk. ocenzurować się)

 (2.1) być cenzurowanym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cenzurowane

dawniej: gra towarzyska, polegająca na zbieraniu drobnych plotek, prawdziwych lub zmyślonych informacji o wybranym uczestniku gry; cenzurowany


Źródła:

SJP.pl

Cenzurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) urz. dokonywanie cenzury, kontroli publikacji i widowisk pod kątem politycznym lub obyczajowym

 (1.2) książk. wystawienie cenzurek


Źródła:

Wiktionary

Cenzurowany

być (czuć się jak) na cenzurowanym - znaleźć się w centrum uwagi, być przedmiotem oceny i krytyki z wielu stron


Źródła:

SJP.pl

Cenzurowy

przymiotnik od: cenzura


Źródła:

SJP.pl

Cenzus

1. kwalifikacje obywatela ze względu na wykształcenie, wiek, wyznanie, płeć itp.;
2. w wojsku: prawo do awansu;
3. w starożytnym Rzymie: podział obywateli na klasy mające różne obowiązki oraz uprawnienia w stosunku do państwa;
4. cenzus wyborczy - ograniczenie powszechności prawa wyborczego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) praw. to, co jest potrzebne, by móc korzystać z jakichś przywilejów lub praw, np. wiek, wykształcenie, majątek, zamieszkanie;


Cenzus (łac. census: oszacowanie majątku; obliczenie, spis ludności; por. censor) – zapisanie obywateli do pewnej kategorii majątkowej, do listy opodatkowanych lub uprawnionych.

Stanowi ograniczenie w prawie wyborczym, wobec służby wojskowej, administracyjnej, publicznej etc., relatywne do określonej grupy społeczeństwa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cenzusowy

związany z cenzusem


Źródła:

SJP.pl

Ceo

najwyższe stanowisko w przedsiębiorstwie lub organizacji, odpowiednik polskiego prezesa zarządu


Źródła:

SJP.pl

Ceorl

[czytaj: czerl] średniowieczny chłop anglosaski będący właścicielem działki ziemi w ramach wspólnoty rodowej


Jest to artykuł o charakterze zbiorczym dotyczący fikcyjnych postaci ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Na liście najpierw podano ludzi, należących do różnych grup etnicznych, potem hobbitów, elfów i przedstawicieli innych ras.

Daty dotyczące Pierwszej Ery podano za hipotetyczną chronologią autorstwa Roberta Fostera, opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceówka

rodzaj dachówki o przekroju zbliżonym do litery C


Źródła:

SJP.pl

Ceownik

stalowy kształtownik przypominający literę C


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. podłużny, metalowy wyrób hutniczy o przekroju przypominającym literę C;


Ceownik – wyrób hutniczy, walcowany lub gięty z metalu. Wytwarzany w postaci prostych odcinków. Jego przekrój poprzeczny (profil) przypomina literę C.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceowy

mający kształt litery C


Źródła:

SJP.pl

Cep

1. prymitywne narzędzie do młócenia zboża;
2. broń używana przez średniowieczną piechotę, mająca postać okutych lub żelaznych drążków;
3. drążek młócący w młocarni


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. roln. narzędzie rolnicze do ręcznego młócenia zboża, składające się z dwóch kijów: dłuższego trzonka (zwanego dzierżakiem lub cepiskiem) i krótszego bijaka połączonych ze sobą rzemienną gązwą;

 (1.2) hist. wojsk. broń drzewcowa używana w średniowieczu podobna do cepa (1.1);

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. pogard. głupek



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cepak

1. regionalnie: bijak (część cepa);
2. gwarowo: człowiek młócący zboże cepami; młocarz;
3. pogardliwie: człowiek nieokrzesany, tępy, głupi; cep, cap, kiep;
4. dawniej: parobek, chłop


Źródła:

SJP.pl

Cepaka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. cham


Źródła:

Wiktionary

Cepeen

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. pot. stacja benzynowa


Źródła:

Wiktionary

Cepeenowiec

pracownik CPN-u (Centrali Produktów Naftowych)


Źródła:

SJP.pl

Cepel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cysterna


Źródła:

Wiktionary

Cepelia

sklep, gdzie sprzedaje się wyroby rękodzieła twórców zrzeszonych w Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego


skrótowiec grupowy, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) = Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego;


Cepelia (właśc. Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego – CPLiA) – była organizacja zrzeszająca spółdzielnie rękodzieła ludowego i artystycznego, która prowadziła placówki handlowe zajmujące się zbytem towarów produkowanych w zrzeszonych spółdzielniach, wykonywanych bądź inspirowanych twórczością polskich artystów ludowych. Istniała w latach 1949–1990.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cepeliada

targi sztuki ludowej


Źródła:

SJP.pl

Cepelin

1. sterowiec, statek powietrzny z balonem i gondolą dla załogi; zeppelin;
2. duża kluska ziemniaczana z nadzieniem mięsnym; kartacz


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. sterowiec

 (1.2) kulin. duża, podłużna pyza ziemniaczana, specjalność kuchni kresowej i litewskiej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cepeliowość

cecha czegoś naśladującego ludowy styl lub tradycyjny charakter jakiegoś zjawiska w sposób tandetny lub sztuczny


Źródła:

SJP.pl

Cepeliowski

cepeliowy;
1. Cepelia;
2. naśladujący ludowy styl lub tradycyjny charakter czegoś w sposób tandetny lub sztuczny


przymiotnik relacyjny

 (1.1) wyprodukowany przez Cepelię, sprzedawany w sklepach Cepelii

przymiotnik jakościowy

 (2.1) o cechach komercyjnej ludowości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cepeliowy

cepeliowski;
1. Cepelia;
2. naśladujący ludowy styl lub tradycyjny charakter czegoś w sposób tandetny lub sztuczny


Źródła:

SJP.pl

Ceper

1. regionalnie, lekceważąco o człowieku pochodzącym z dolin; ceprzyna, ceprzysko;
2. dawniej: wędrowny kuglarz objeżdżający jarmarki


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) reg-pl|Podhale. osoba niebędąca góralem, pochodząca spoza gór

 (1.2) reg-pl|Podhale. turysta, który nie jest właściwie przygotowany do wspinaczki

 (1.3) człowiek niezaradny, niezdarny


Ceper (błędnie: cepr) – określenie używane przez górali w odniesieniu do turystów przyjeżdżających z nizinnych rejonów Polski.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceperka

ceper


Ceperka (biał. Цапэрка, Caperka; ros. Цеперка, Cepierka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Czerwona Gwiazda, nad Ceprą.


Patrz:ceper

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceperski

ceper


Patrz:ceper

Źródła:

SJP.pl

Cephalicus

[czytaj: cefalikus] rodzaj neumy, oznaczający nieznaczne przedłużenie wcześniejszego dźwięku na zmienionej wysokości


Źródła:

SJP.pl

Cepik

skrót od: Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cepil

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cepisko

1. zgrubienie od: cep;
2. regionalnie: dzierżak; cepowisko; cepak (część cepa)


Źródła:

SJP.pl

Cepowaty

podobny do cepa


Źródła:

SJP.pl

Cepowisko

regionalnie: cepak; cepisko; dzierżak (cześć cepa)


Źródła:

SJP.pl

Cepowy

cep


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cepem, dotyczący cepa


Patrz:cep

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceprostrada

łatwa trasa narciarska


Ceprostrada – nazwa żółtego szlaku z Morskiego Oka na Szpiglasową Przełęcz. Prowadził on niegdyś inną drogą, lecz w 1937 roku PZN stworzył nowy wariant szlaku w związku z budową kolei linowej na Kasprowy Wierch. Użyto wielkich głazów tworzących wygodny i szeroki chodnik. Budowa spowodowała znaczne szkody przyrodnicze w otoczeniu szlaku. Nazwa ceprostrada pochodzi od słów ceper (turysta w Tatrach) i autostrada, jako że powszechnie się uważa, że każdy turysta może go bez problemów przejść. Według pierwotnych założeń, ceprostrada miała prowadzić dalej, poprzez Szpiglasowy Wierch, Liptowskie Mury i Gładką Przełęcz, aż do Kasprowego Wierchu, jednak ze względu na protest władz czechosłowackich, ostatecznie powstał jedynie obecnie istniejący odcinek.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceprzyna

regionalnie, lekceważąco o człowieku pochodzącym z dolin; ceper, ceprzysko


Źródła:

SJP.pl

Ceprzysko

regionalnie, lekceważąco o człowieku pochodzącym z dolin; ceprzyna, ceper


Źródła:

SJP.pl

Cepstralny

cepstrum


Patrz:cepstrum

Źródła:

SJP.pl

Cepstrum

odwrotna transformata Fouriera widma sygnału wyrażonego w skali logarytmicznej (decybelowego)


Cepstrum – odwrotna transformata Fouriera widma sygnału wyrażonego w skali logarytmicznej (decybelowego). Słowo cepstrum jest anagramem słowa spectrum.

Cepstrum definiuje się jako:

C(x(t))={\mathcal {F}}^{-1}\left[\ln \left({\mathcal {F}}\left[x(t)\right]\right)\right]

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cepy

1. narzędzie do młócenia zboża; cep;
2. górnictwo: przyrząd zwiększający ręczną siłę przy dokręcaniu części przyrządu wiertniczego;
3. pedały poruszające mechanizm do przeplatania nici osnowy w warsztacie tkackim


Źródła:

SJP.pl

Cer

pierwiastek chemiczny o symbolu Ce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ce i liczbie atomowej 58;

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. D. od cera


Cer (Ce, łac. cerium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec. Nazwa pochodzi od planety karłowatej Ceres.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cera

1. wygląd, kolor i gładkość skóry
2. przeplatany ścieg z nici lub przędzy na miejscu dziury; łata


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skóra na powierzchni twarzy

 (1.2) wygląd cery (1.1)

 (1.3) ścieg wypełniający rozdarcie

 (1.4) daw. ozdobny koronkowy haft

 (1.5) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. córka


Cera – wieś w Chorwacji, w żupanii szybenicko-knińskiej, w gminie Unešić. W 2011 roku liczyła 53 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceracjum

wiciowiec z grupy bruzdnic


Źródła:

SJP.pl

Ceramiczka

ceramik


Patrz:ceramik

Źródła:

SJP.pl

Ceramiczny

1. zrobiony z wypalonej gliny;
2. produkujący ceramikę, używany przy produkcji ceramiki


przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany z ceramiki

 (1.2) związany z ceramiką, dotyczący ceramiki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceramid

organiczny związek chemiczny z grupy lipidów występujący w naskórku, wykorzystywany w lecznictwie i kosmetyce


Ceramidy – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do sfingolipidów, zbudowanych ze sfingozyny połączonej wiązaniem amidowym z kwasem tłuszczowym. Występują w naskórku. Odkryto je w latach 70. XX wieku. Do roku 2010 w skórze człowieka zidentyfikowano 11 różnych ceramidów, które różnią się strukturą chemiczną i polarnością. Są wykorzystywane jako składniki kosmetyków do pielęgnacji zniszczonej skóry.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceramidowy

związany z ceramidem


Źródła:

SJP.pl

Ceramik

artysta lub technik zajmujący się wytwarzaniem wyrobów ceramicznych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) artysta lub technik pracujący w przemyśle ceramicznym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceramika

1. sztuka (garncarstwo użytkowe i artystyczne), dział technologii, przemysł tworzenia przedmiotów z glinek;
2. wyroby uzyskiwane przez formowanie i dalsze wypalanie niemetalicznych surowców nieorganicznych lub ich mieszanin


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziedzina sztuki, rzemiosła i przemysłu; sztuka wyrabiania przedmiotów z wypalonej gliny;

 (1.2) pot. ogół produktów ceramicznych – artystycznych, użytkowych lub technicznych


Ceramika – w rozumieniu tradycyjnym, tworzywa i wyroby otrzymywane w wyniku wypalenia odpowiednio uformowanej gliny. Nazwa tych wyrobów wywodzi się z greckiego określenia κεραμικός (keramikos), które pochodzi z kolei od słowa κέραμος (keramos – ziemia, glina).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceramografia

malowanie na wyrobach ceramicznych, zdobienie ceramiki


Źródła:

SJP.pl

Ceranów

wieś w Polsce


Ceranów – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Ceranów. Ma status sołectwa. Leży nad Czarną Strugą.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ceranów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceranowski

przymiotnik od: Ceranów


Źródła:

SJP.pl

Cerapod

przedstawiciel podrzędu dinozaurów ptasiomiednicznych


Źródła:

SJP.pl

Cerapody

przedstawiciel podrzędu dinozaurów ptasiomiednicznych


Cerapody (łac. Cerapoda) – jedna z dwóch grup (według linneuszowskiego systemu klasyfikacji podrzędów) dinozaurów ptasiomiednicznych i takson siostrzany tyreoforów. Cerapody charakteryzują się posiadaniem grubszej warstwy szkliwa na wewnętrznej stronie dolnych zębów. Wydaje się jakoby mogły one odżywiać się twardszymi roślinami niż pozostałe dinozaury. Nazwa Cerapoda jest połączeniem nazw Ceratopsia i Ornithopoda oraz oznacza tyle co „rogate stopy”.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerata

bawełniana tkanina pokryta z jednej strony nieprzemakalną powłoką, używana zwykle jako nakrycie stołu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nieprzemakalne nakrycie stołu kuchennego, wykonane z bawełnianej flaneli pokrytej jednostronnie barwną warstwą olejną z nadrukowanym deseniem, użytkowane powszechnie w XIX-XX wieku;


Cerata – tkanina bawełniana (w rodzaju flaneli) lub lniana, dość gruba, powlekana z jednej strony grubą warstwą substancji impregnującej i dodatkowo zadrukowana wzorem oraz lakierowana.

Cerata jest materiałem tanim, a jednocześnie wytrzymałym mechanicznie oraz odpornym na wodę i większość produktów stosowanych w kuchni, gospodarstwie domowym, obejściu gospodarczym czy na działce. Dzięki gładkiej powierzchni jest bardzo dobrze zmywalna przy zachowaniu odporności na typowe środki czyszczące. Jej dekoracyjnej powłoce nie szkodzi nawet stały kontakt z wodą, można ją jednak uszkodzić (zmyć) niektórymi rozpuszczalnikami organicznymi, jak aceton czy pochodne benzenu. Impregnatem jest masa, na którą składają się: zagęszczony olej roślinny utwardzający się od tlenu atmosferycznego (pokost) oraz duża ilość mineralnego wypełniacza (np. kaolin).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceratka

potocznie: kawałek ceraty używany do kompresów lub podkładany pod pieluszki niemowląt


Źródła:

SJP.pl

Ceratkomajteczki

majteczki z ceraty


Źródła:

SJP.pl

Ceratkomajtki

majtki z ceraty; ceratomajtki


Źródła:

SJP.pl

Cerato

bawełniana tkanina pokryta z jednej strony nieprzemakalną powłoką, używana zwykle jako nakrycie stołu


Źródła:

SJP.pl

Ceratomajteczki

zdrobnienie od: ceratomajtki


Źródła:

SJP.pl

Ceratomajtki

majtki z ceraty; ceratkomajtki


Źródła:

SJP.pl

Ceratonia

śródziemnomorska roślina strączkowa z rodziny brezylkowatych; chleb świętojański


Szarańczyn, różkowiec (Ceratonia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Należą do niego dwa gatunki drzew, z których Ceratonia oreothauma odkryty został dopiero w końcu XX wieku w Jemenie i Somalii. Znacznie bardziej rozpowszechnionym gatunkiem, też uprawianym jest szarańczyn strąkowy Ceratonia siliqua, pochodzący ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Rośliny te rosną w na terenach suchych i skalistych, często w makii. Kwiaty rozwijają się jesienią i zapylane są przez pszczoły.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceratops

rogaty dinozaur z okresu kredy, z charakterystycznym pancerzem ochronnym wokół szyi


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceratoryt

technika graficzna polegająca na wykonaniu nożem lub igłą rysunku na ceracie pokrytej gumową warstwą


Ceratoryt — technika graficzna druku wklęsłego polegająca na stosowaniu ceraty do wykonania formy drukowej wycinając w niej żądany wzór.

Chcąc wydobyć cienkie kreski rysunku nacina się lekko powłokę ceraty. Grube kreski uzyskuje się zdrapując igłą warstwę gumową ceraty aż do samej tkaniny, albo wypalając gumę rozgrzaną igłą. Odbitkę uzyskuje się po nałożeniu farby. Do drukowania używa się rozrzedzonej farby olejnej, która zbiera się w wyciętych zagłębieniach lub też wsiąka w odsłoniętą tkaninę, stanowiącą spód ceraty. Elastyczność ceraty ułatwia drukowanie, dając przy tym charakterystyczne efekty światłocieniowe. Odbitkę wykonaną tą techniką cechuje nierówność poszarpanej kreski.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceratówka

dawniej: czapka z ceraty


Źródła:

SJP.pl

Ceratowy

przymiotnik od: cerata


Źródła:

SJP.pl

Ceratozaur

późnojurajski dinozaur z podrzędu teropodów


Ceratozaur (Ceratosaurus) – wymarły rodzaj drapieżnego dinozaura z grupy teropodów. Nazwa wywodzi się ze starożytnej greki od słowa κερας/κερατος (keras/keratos) oznaczającego róg i σαυρος (sauros), czyli jaszczur. Osobniki tego rodzaju żyły w jurze późnej (od kimerydu do tytonu). Opisał go w 1884 amerykański paleontolog Othniel Charles Marsh w oparciu o prawie kompletny szkielet odkryty w Garden Park w Kolorado w skałach formacji Morrison. Gatunkiem typowym jest Ceratosaurus nasicornis.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceratyt

głowonóg kopalny z grupy amonitów, żyjący w środowisku morskim


Źródła:

SJP.pl

Cerber

przenośnie: czujny, surowy strażnik; argus


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. trzygłowy pies o wężowym ogonie, strzegący bram Hadesu;


Cerber (stgr. Κέρβερος Kérberos, łac. Cerberus) – w mitologii greckiej olbrzymi trzygłowy pies strzegący wejścia do świata zmarłych.

Uważany był za syna Echidny i Tyfona oraz za brata Sfinksa, Hydry i Chimery oraz Ortrosa. Hezjod (Teogonia, 311) przedstawiał go jako bestię „o spiżowym głosie i pięćdziesięciu głowach”. Dopiero w późniejszych przekazach Cerber miał trzy, dwie, a nawet tylko jedną głowę. W niektórych wersjach mitu ma również węża zamiast ogona.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cerberowski

cerber


Patrz:cerber

Źródła:

SJP.pl

Cerbet

płyta ścienna wykonana z pustaków ceramicznych łączonych zaprawą cementową


Źródła:

SJP.pl

Cercle

[czytaj: serkl] dawniej:
1. zamknięta grupa ludzi; koło towarzyskie;
2. spotkanie ludzi należących do zamkniętego grona, przyjęcie dla takiej grupy ludzi


Źródła:

SJP.pl

Cerealia

1. w starożytnym Rzymie: uroczystość obchodzona na cześć bogini urodzaju, Cerery;
2. płatki zbożowe lub kukurydziane


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. kult. uroczystości ku czci bogini Ceres obchodzone w starożytnym Rzymie;

 (1.2) spoż. płatki zbożowe lub kukurydziane

 (1.3) daw. roln. zboże

 (1.4) daw. spoż. produkty zbożowe


Cerealia (Cereales, Cerialia) – rzymskie święto ku czci bogini Cerery (Ceres) obchodzone od 12 do 19 kwietnia, obchodzone na pamiątkę powrotu jej córki Prozerpiny na ziemię.

Kult jej popularny był wśród plebejuszy, a jego głównym miejscem był Awentyn. W ofierze składano jej przed żniwami maciorę, a po nich – pierwociny ze zbiorów (pierwsze ścięte kłosy zbóż).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cerebracja

1. nieświadoma, fizjologiczna aktywność mózgu;
2. ewolucyjny wzrost masy i złożoności mózgu


Źródła:

SJP.pl

Cerebralizacja

ewolucyjny proces prowadzący do przejmowania funkcji niższych ośrodków nerwowych przez mózg; cerebryzacja, encefalizacja


Encefalizacja (gr. enképhalos – mózg), cerebralizacja, cerebryzacja (łac. cerebrum – mózg) – ewolucyjny proces, który prowadzi do przejmowania funkcji niższych ośrodków nerwowych przez ośrodki wyższe. Polega na koncentracji neuronów w przedniej, głowowej części ciała zwierzęcia i jest związany z wykształceniem się głowy (cefalizacja) i powstaniem mózgu. W antropologii znaczenie terminu cerebryzacja zawężane jest do ewolucyjnego wzrostu rozmiarów mózgu u naczelnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerebralny

1. związany z mózgiem i jego czynnościami, znajdujący się w mózgu lub będący jego wytworem; mózgowy;
2. spółgłoska cerebralna - spółgłoska, przy wymawianiu której koniec języka styka się z najwyżej położoną częścią podniebienia twardego


Źródła:

SJP.pl

Cerebrastenia

zespół zaburzeń pourazowych czaszkowo-mózgowych z osłabieniem, zaburzeniem snu i pamięci, zawrotami i bólami głowy


Źródła:

SJP.pl

Cerebrasteniczny

cerebrastenia


Patrz:cerebrastenia

Źródła:

SJP.pl

Cerebrotonia

nadwrażliwość, skierowanie do świata wewnętrznego, odcięcie się od świata, powściągliwość; introwersja


Źródła:

SJP.pl

Cerebrotonik

osoba uzdolniona intelektualnie, z przewagą sprawności myślowej nad innymi formami aktywności, określona według typologii Shaldona


Źródła:

SJP.pl

Cerebrozyd

organiczny związek chemiczny, występujący m.in. w mózgu i we krwi; galaktolipid


Cerebrozydy – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do glikolipidów, zbudowanych z galaktozy (rzadziej z glukozy), sfingozyny i kwasów tłuszczowych. Występują w dużej ilości w mózgu (głównie w aksonach) oraz we krwi.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceregiela

(zwykle w liczbie mnogiej)
1. zbyteczna, konwencjonalna grzeczność;
2. nieszczere wymawianie się, wysuwanie nieistotnych zastrzeżeń; certowanie się


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zbędne, przesadne uprzejmości, konwencjonalne grzeczności, ceremonie

 (1.2) pot. nieszczere wykręcanie się z powodu drobiazgów; przedstawianie nieistotnych zastrzeżeń


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceregiele

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zob. ceregiela.


Źródła:

Wiktionary

Ceregielić

ceregielować się; ceregielić się - potocznie:
1. nieszczerze wymawiać się od czegoś; certować się;
2. postępować zbyt uprzejmie, ostrożnie


Źródła:

SJP.pl

Ceregielować

ceregielić się; ceregielować się - potocznie:
1. nieszczerze wymawiać się od czegoś; certować się;
2. postępować zbyt uprzejmie, ostrożnie


Źródła:

SJP.pl

Ceregielowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ceregielować.


Źródła:

Wiktionary

Cerekwica

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. wzniesienie w Górach Sowich


Miejscowości w Polsce
Inne

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerekwicki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ceremonia

oficjalna uroczystość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skonwencjonalizowany rytuał bądź obrzęd;

 (1.2) przen. czynność wykonywana z namaszczeniem, powagą

 (1.3) zob. ceremonie.


Ceremonia – pojęcie z obszaru nauk o kulturze związany z takimi pojęciami, jak rytuał i obrzęd. Ceremonia stanowi skrajnie skonwencjonalizowany rytuał bądź obrzęd. Do przeobrażenia w ceremonię dochodzi w momencie, w którym pierwotne czynności rytualne/obrzędowe przestają stanowić dla ich uczestników jasny komunikat światopoglądowy (np. religijny); zaciera się sens działań, a najważniejsza staje się forma. Ceremonia koncentruje się wokół warstwy performatywnej – istotny jest wygląd uczestników, oprawa, okazałość dekoracji, odpowiednie gesty, wyważone słowa, ogólna elegancja itp. W przeciwieństwie do rytuału bądź obrzędu, ceremonia nie posiada mocy sprawczej, tzn. człowiek, który ją przejdzie, nie zostaje postrzegany przez członków społeczności jako ktoś, kto nabył odmienny status (np. status osoby dorosłej, ucznia).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceremonialniej

stopień wyższy od przysłówka: ceremonialnie


Źródła:

SJP.pl

Ceremonialniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ceremonialny


Źródła:

SJP.pl

Ceremonialność

ceremonialny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ceremonialne


Patrz:ceremonialny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceremonialny

1. związany z ceremonią, dotyczący ceremonii; uroczysty, obrzędowy
2. zgodny z konwenansami, czasem zbyt oficjalny


przymiotnik

 (1.1) związany z uroczystością

 (1.2) sztywnie wynikający z etykiety, z reguł grzecznościowych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceremoniant

przestarzale: człowiek nadmiernie ugrzeczniony, zachowujący się nienaturalnie, przykładający nadmierną wagę do form towarzyskich


Źródła:

SJP.pl

Ceremoniantka

ceremoniant


Patrz:ceremoniant

Źródła:

SJP.pl

Ceremoniarz

osoba, która sprawuje posługę liturgiczną


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba kierująca przebiegiem liturgii

 (1.2) daw. urzędnik koordynujacy przebieg uroczystości i ceremonii dworskich, mistrz ceremonii

 (1.3) daw. zasady regulujące obchodzenie uroczystości


Ceremoniarz – osoba sprawująca funkcję liturgiczną, której zadaniem jest koordynacja przebiegu liturgii oraz, w razie potrzeby, przeprowadzanie prób zespołu liturgicznego przed celebrą. Musi biegle znać przepisy liturgiczne, a także powinien cechować się umiejętnością dyskretnego interweniowania w nagłych i wyjątkowych przypadkach. Funkcję tę może sprawować ministrant lub duchowny.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceremoniał

1. tradycyjny lub ustalony prawnie sposób zachowania obowiązujący podczas oficjalnych uroczystości lub obrzędów
2. uroczystość przebiegająca zgodnie z przepisami i tradycją; ceremonia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zbiór reguł dotyczących danej ceremonii, przyjęcia

 (1.2) uroczystość według określonych przepisów

 (1.3) iron. zachowywanie się z przesadną powagą podczas jakiejś czynności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceremonie

oficjalna uroczystość


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. przen. przesadne dowody grzeczności

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|ceremonia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ceremoniować

ceremoniować się - zachowywać się w sposób nienaturalnie grzeczny, nadmiernie przestrzegać form; certować się


Źródła:

SJP.pl

Ceremoniowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ceremoniować.


Źródła:

Wiktionary

Cerera

mit. rzym. italska bogini urodzajów; Ceres


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. zob. Ceres, Demeter, Demetra.


Ceres (Cerera) – w mitologii rzymskiej italska bogini wegetacji i urodzajów; całkowicie utożsamiona z grecką Demeter już w V wieku p.n.e..

Córka Saturna i Ops. Była siostrą i kochanką Jowisza, matką Prozerpiny. Jej pozostałe rodzeństwo to: Junona, Westa, Neptun i Pluton. Jako bóstwo italskie była jedną z najstarszych rdzennie rzymskich bogiń; według tradycji miała swego kapłana już w okresie królewskim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceres

tłuszcz otrzymywany z miąższu orzechów palmy kokosowej itp.


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bogini urodzaju i wegetacji, utożsamiana z grecką Demeter;

 (1.2) astr. planeta karłowata o numerze katalogowym 1, z pasa głównego planetoid, do 2006 r. zaliczana do planetoidaanetoid, odkryta w 1801 r.;

 (1.3) miasto w USA, w stanie Kalifornia

 (1.4) gmina w USA, w stanie Pensylwania

 (1.5) miejscowość i gmina we Włoszech;

 (1.6) miejscowość w RPA;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceresan

preparat grzybobójczy zawierający organiczne związki rtęciowe, używany do zaprawiania nasion niektórych roślin uprawnych w celu zabezpieczenia ich przed chorobami


Ceresan – fungicyd na bazie organicznych związków rtęci. Składnik zapraw do zwalczania chorób grzybowych roślin przemysłowych, np. ziaren zbóż, bawełny lub trzciny cukrowej.

Składniki czynne przykładowych preparatów

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cereus

roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; pałczak, otąg


Pałczak, otąg (Cereus Mill.) – rodzaj obejmujący 48 gatunków sukulentów z rodziny kaktusowatych. Występują w Ameryce Południowej i Ameryce Północnej. Nazwa pochodzi o łacińskiego wyrazu cereus (świeca). W Polsce niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny doniczkowe. Gatunkiem typowym jest C. hexagonus (L.) Mill.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerezyna

oczyszczony wosk ziemny używany do wyrobu świec


Cerezyna – rafinowany ozokeryt, otrzymywany głównie z pozostałości po destylacji ropy naftowej.

Cerezyna używana m.in. do wyrobu świec, smarów, kremów, maści i jako materiał izolacyjny. Chemicznie jest to mieszanina wyższych parafin (węglowodorów wielkocząsteczkowych).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerezyt

mieszanina soli kwasu olejowego z nasyconym roztworem wapnia, stosowana do zapraw cementowych


Cerezyt – gęsta, żółta substancja stosowana jako domieszka wodoszczelna do zapraw cementowych, mieszanina soli wapniowej kwasu oleinowego z nasyconym roztworem wodorotlenku wapniowego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cergowa

1. szczyt w Beskidach Środkowych o wysokości 716 metrów n.p.m.;
2. wieś w województwie podkarpackim leżąca u podnóża góry o tej samej nazwie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cergowski

przymiotnik od miejscowości: Cergowa


Źródła:

SJP.pl

Cerka

niewielka cera - plecionka z przędzy lub nici w miejscu rozdarcia, przetarcia lub dziury w tkaninie; łatka


Źródła:

SJP.pl

Cerkaria

wolno żyjąca larwa przywr, zaopatrzona w umięśniony, ruchliwy ogonek umożliwiający poruszanie się w wodzie; ogonatka


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerkaski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cerkiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) śrpol. cyrkiel, przyrząd służący do zakreślania koła

 (1.2) śrpol. koło, krąg, okrąg, zakrzywienie


Cerkiel lub cyrkiel – przylegający do polany lub hali obszar lasu nie należący do właścicieli tej polany czy hali, w którym to obszarze mieli oni jednak uprawnienia do wypasu bydła i owiec oraz prawo do pobrania pewnej ilości drewna, ale bez prawa do wykarczowania lasu. Obszar ten był w specjalny sposób oznakowany (ocerklowany lub ocyrklowany). Robiono to za pomocą kopców ułożonych z kamieni, czy usypanych z ziemi lub przez zaciosy i inne znaki na drzewach. Prawo do cerkla było rodzajem prawa rzeczowego i było prawnie usankcjonowane np. w nadaniach królewskich dla osadników lub innych, późniejszych aktach prawnych. Cerkle takie nazywano leśnymi lub pastwiskowymi.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cerkiew

kościół prawosławny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. rel. świątynia prawosławna;

 (1.2) rel. wspólnota chrześcijan wyznania prawosławnego;

 (1.3) archit. rel. świątynia greckokatolicka;

 (1.4) rel. wspólnota chrześcijan wyznania greckokatolickiego (unickiego);

 (1.5) daw. kościół, świątynia wyznania rzymskokatolickiego



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cerkiewizm

wyraz, forma gramatyczna lub konstrukcja składniowa przejęte z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego


Źródła:

SJP.pl

Cerkiewka

potocznie: mała cerkiew


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. rel. niewielka cerkiew


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cerkiewnik

wyznawca albo duchowny Kościoła wschodniego, obrządku greckokatolickiego


Cerkiewnik (dawniej niem. Münsterberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dobre Miasto. Założona w 1383 roku wieś była własnością biskupów warmińskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerkiewnosłowiański

język cerkiewnosłowiański - język literacki i liturgiczny wywodzący się z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, używany w cerkwi prawosławnej; cerkiewszczyzna


Źródła:

SJP.pl

Cerkiewny

dotyczący cerkwi, związany z cerkwią


przymiotnik

 (1.1) związany z cerkwią, dotyczący cerkwi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cerkiewszczyzna

potocznie:
1. język cerkiewnosłowiański;
2. język staro-cerkiewno-słowiański


Źródła:

SJP.pl

Cerkwica

wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim


Cerkwica (hist. Cerekwica; do 1945 niem. Ciruiz, Scirkitz, Zirkwitz; 1945–1950 Czarkowice) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice, na Równinie Gryfickiej.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cerkwica. W latach 1946–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. W 2004 roku we wsi było zameldowanych 1261 osób.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerkwicki

Cerkwica


Patrz:Cerkwica

Źródła:

SJP.pl

Cerkwisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce na którym dawniej stała cerkiew;


Cerkwisko – miejsce, na którym dawniej stała cerkiew. Na cerkwisku bardzo często znajduje się również cmentarz.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cermet

spiek ceramiczno-metalowy, tworzywo odporne na działanie wysokich temperatur i korozję; cermetal


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) materiał ceramiczny, kompozyt, wytwarzany wielofazowo spiek metalu i krzemionki;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cermetal

spiek ceramiczno-metalowy, tworzywo odporne na działanie wysokich temperatur i korozję; cermet


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cermetowy

cermet


Patrz:cermet

Źródła:

SJP.pl

Cern

[czytaj: sern albo cern] skrót od: Centre Européen pour la Recherche Nucléaire (Europejski Ośrodek Badań Jądrowych)


Źródła:

SJP.pl

Cerografia

technika wykonywania formy drukarskiej wklęsłodrukowej, polegająca na stosowaniu posrebrzanej płyty miedzianej pokrytej woskiem, na której ręcznie żłobi się rysunek i poddaje trawieniu elektrolitycznemu


Cerografia – sposób wykonywania formy drukarskiej wklęsłodrukowej, znajdujący zastosowanie w artystycznych technikach graficznych. Polega na ręcznym wyżłobieniu rysunku na pokrytej woskiem posrebrzanej płycie miedzianej, którą następnie poddaje się trawieniu elektrolitycznemu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerograficzny

cerografia


Patrz:cerografia

Źródła:

SJP.pl

Ceromancja

wróżenie z wosku w płonących świecach


Ceromancja (od łac. cera = wosk + gr. manteía = wieszczenie, wróżba) – sposób wróżenia polegający na laniu wosku roztopionego w mosiężnym tyglu. Gorący wosk wlewa się powoli do misy z zimną wodą. Kiedy zetknie się z powierzchnią wody, zastyga, przyjmując rozmaite kształty.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerometria

metoda analizy miareczkowej, w której do miareczkowania stosuje się mianowane roztwory soli ceru (głównie siarczan ceru)


Cerometria – jedna z metod miareczkowania, która wykorzystuje mianowane roztwory siarczanu ceru(IV), Ce(SO4)2. W cerometrii oznacza się substancje o własnościach redukujących. Najczęściej stosowanym wskaźnikiem w cerometrii jest fenantrolina.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ceroplastyczny

ceroplastyka; keroplastyczny


Źródła:

SJP.pl

Ceroplastyka

sztuka wytwarzania dzieł z wosku, stosowana głównie w rzeźbie portretowej i wotywnej; keroplastyka


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerować

naprawiać dziury lub rozdarcia w tkaninie


czasownik przechodni niedokonany (dk. zacerować)

 (1.1) wypełniać ściegiem dziury, łączyć rozdarcia w tkaninie

 (1.2) daw. ozdabiać koronkowymi wszywkami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cerowacz

1. osoba zajmująca się cerowaniem;
2. osoba wykańczająca tkaniny w fabryce włókienniczej


Źródła:

SJP.pl

Cerowaczka

1. kobieta zajmująca się cerowaniem;
2. kobieta wykańczająca tkaniny w fabryce włókienniczej


Źródła:

SJP.pl

Cerowalnia

pracownia, w której naprawia się zniszczoną odzież; cerownia


Źródła:

SJP.pl

Cerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cerować.


Cerowanie to technika szycia służąca do naprawy dziur lub zużytych obszarów w tkaninie lub dzianinie za pomocą samej igły i nici. Często wykonuje się to ręcznie, ale możliwe jest również cerowanie za pomocą maszyny do szycia. Ręczne cerowanie wykorzystuje ścieg cerujący, prosty ścieg, w którym nić jest „tkana” w rzędach wzdłuż nici materiału, z kierunkiem szwu odwracanym na końcu każdego rzędu, a następnie wypełnianiem tak utworzonej ramy jak podczas tkania. Cerowanie to tradycyjna metoda naprawy uszkodzeń tkanin lub dziur, które nie biegną wzdłuż szwu i gdzie łatanie jest niepraktyczne lub powodowałoby dyskomfort dla użytkownika, na przykład na pięcie skarpety.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cerówka

gruba igła służąca przede wszystkim do cerowania


Źródła:

SJP.pl

Cerownia

1. dział fabryki włókienniczej; cerowalnia;
2. miejsce naprawy uszkodzonej odzieży


Źródła:

SJP.pl

Cerowniczy

cerownia


Patrz:cerownia

Źródła:

SJP.pl

Cerowy

przymiotnik od: cer


przymiotnik

 (1.1) dotyczący ceru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cersanit

Cersanit S.A. – polska spółka akcyjna produkująca ceramikę sanitarną oraz płytki ceramiczne i gresy, z siedzibą w Kielcach. W latach 2012–2017 nosiła nazwę Rovese S.A.

W skład grupy Cersanit wchodzą europejskie marki: Cersanit, Opoczno, Meissen Keramik, Pilkington’s i Mei. Posiada 11 fabryk w Polsce, Rosji, Rumunii, Niemczech i Ukrainie.


Źródła:

Wikipedia

Certa

ryba z rodziny karpiowatych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. przybrzeżna ryba morska podczas tarła wędrująca do rzek;


Certa (Vimba vimba) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Certacja

potocznie: certowanie się, wymawianie się nieszczerze od czegoś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. walka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Certament

dawniej:
1. sprzeczka, spór;
2. mocowanie się, zapasy


Źródła:

SJP.pl

Certepartia

pisemny kontrakt dotyczący wynajęcia statku do przewozu towarów


Źródła:

SJP.pl

Certolić

cackać się, być zbyt delikatnym


Źródła:

SJP.pl

Certować

certować się -
1. wymawiać się nieszczerze od czegoś, robić ceregiele; droczyć się;
2. postępować zbyt delikatnie;
3. dawniej - brać udział w zapasach; walczyć, mocować się


Źródła:

SJP.pl

Certowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|certować.


Źródła:

Wiktionary

Certówka

rodzaj sieci zastawianej do połowu cert


Źródła:

SJP.pl

Certyfikacja

1. nadanie certyfikatu
2. inaczej: certyfikat


Certyfikacja – ściśle określone postępowanie, w którym strona trzecia (organizacja) przyznaje pisemne zaświadczenie w formie certyfikatu, potwierdzające, że produkt, usługa, proces, albo osoba spełnia określone wymagania. Certyfikacja jest częścią procesu oceny zgodności.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Certyfikacyjny

certyfikacja


Patrz:certyfikacja

Źródła:

SJP.pl

Certyfikat

oficjalny dokument potwierdzający zgodność z normami, spełnianie wymogów, autentyczność i inne; zaświadczenie, świadectwo; certyfikacja


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dokument o randze świadectwa lub zaświadczenia


Certyfikat


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Certyfikator

osoba dokonująca certyfikacji


Źródła:

SJP.pl

Certyfikatysta

posiadacz certyfikatu, dyplomu


Źródła:

SJP.pl

Certyfikować

zaświadczać za pomocą certyfikatu; wystawiać certyfikat


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wydawać certyfikat, potwierdzając coś oficjalnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Certyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|certyfikować.


Certyfikowanie kwalifikacji (ang. professional certification) – proces, w wyniku którego osoba ubiegająca się o nadanie określonej kwalifikacji, po uzyskaniu pozytywnego wyniku walidacji, otrzymuje od uprawnionego podmiotu certyfikującego dokument potwierdzający nadanie określonej kwalifikacji. Pojęcie stosowane jest w Polskiej Ramie Kwalifikacji...


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ceruleina

peptyd wyizolowany ze skóry żaby australijskiej; barwnik syntetyczny o zaprawie chromowej


Źródła:

SJP.pl

Ceruloplazmina

enzym obecny we krwi, katalizujący utlenianie żelaza; oksydoreduktaza żelazo(II):tlen


Ceruloplazmina (lub ferroksydaza; nazwa systematyczna: oksydoreduktaza żelazo(II):tlen; EC 1.16.3.1) – enzym z grupy oksydaz, którego kofaktorem są jony miedzi. Ludzka ceruloplazmina zbudowana jest z 1046 aminokwasów (masa cząsteczkowa 132 kDa) i zawiera średnio ok. 6 atomów miedzi. Zawiera ok. 90% miedzi obecnej w surowicy krwi. Bierze udział w homeostazie żelaza i mechanizmach obronnych w stresie oksydacyjnym.Katalizuje utlenianie Fe2+
do Fe3+
:

4Fe2+
+ 4H+
+ O
2
⇌ 4Fe3+
+ 2H
2
O

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerusyt

węglan ołowiu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał, węglan ołowiu;


Cerusyt (gr. keros – "wosk"; łac. cereus – "o barwie wosku" lub cerrusa – "biały ołów") – rzadki minerał z grupy węglanów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cervantes

[czytaj: serwantes] nazwisko, np. Miguel de Cervantes (1547-1616) pisarz hiszpański, autor przygód Don Kichota z La Manchy



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cerwid

przedstawiciel ssaków z rodziny jeleniowatych, żyjący w lasostepach i lasotundrach


Źródła:

SJP.pl

Cerwikografia

fotografowanie szyjki macicznej dla celów diagnostycznych


Źródła:

SJP.pl

Cerwuny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Łowicz. czerwony

 (1.2) gw-pl|Łowicz. rudy


Źródła:

Wiktionary

Ceryntyjski

w mitologii greckiej: łania ceryntyjska - niezwykle szybkie zwierzę, mające rogi ze złota, sierść ze srebra, a kopyta z brązu; Ceryntis, łania kerynejska


Źródła:

SJP.pl

Ces

dźwięk c obniżony o pół tonu


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. dźwięk c obniżony o półton;


Ces (C♭) – dźwięk, którego częstotliwość dla ces¹ wynosi około 246,9 Hz. Stanowi tonikę gam Ces-dur i ces-moll. Jest to obniżony za pomocą bemola dźwięk c. Enharmonicznie dźwięki o tej samej wysokości to: h i aisis.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ces-Dur

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku ces (w zapisie nutowym z siedmioma bemolami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji Ces-dur (1.1)


Źródła:

Wiktionary

Cesarczyk

dawniej: zwolennik cesarza


Źródła:

SJP.pl

Cesarka

cesarskie cięcie, położniczy zabieg operacyjny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. med. cesarskie cięcie

 (1.2) środ. więz. samouszkodzenie przez pocięcie się

 (1.3) środ. więz. rodzaj tatuażu („tatuaż królewski”)


Cesarka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesarski

1. cesarz;
2. cięcie cesarskie - rodzaj operacji położniczej, otwarcie jamy brzusznej i macicy w celu wyjęcia płodu


przymiotnik

 (1.1) dotyczący cesarza; dotyczący cesarstwa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cesarsko

przysłówek

 (1.1) na sposób cesarski, po cesarsku


Źródła:

Wiktionary

Cesarskość

cesarski


Patrz:cesarski

Źródła:

SJP.pl

Cesarstwo

1. państwo rządzone przez cesarza;
2. panowanie cesarza, władza cesarza


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. ustrój polityczny w którym władzę sprawuje cesarz;

 (1.2) biol. kategoria systematyczna wyższa od królestwa, stosowana w klasyfikacji biologicznej

 (1.3) rzad. władza, godność cesarza

 (1.4) polit. państwo rządzone przez cesarza lub cesarzową

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) cesarz z małżonką



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesarz

tytuł władcy w państwie o rządach monarchicznych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) najwyższy stopień monarchiczny;


Cesarz (od łac. Caesar) – monarcha, któremu przypisuje się rangę i honor wyższe od króla.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesarzewicz

syn cesarza


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) syn cesarza

 (1.2) hist. tytuł rosyjskiego następcy tronu;


Cesarzewicz:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesarzewiczowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cesarzewiczem, dotyczący cesarzewicza


Źródła:

Wiktionary

Cesarzowa

1. władczyni cesarstwa;
2. żona cesarza;
3. karta w tarocie;
4. żartobliwie: kobieta, która urodziła dziecko przez cesarskie cięcie; cesarzowa mama


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta cesarz

 (1.2) żona cesarza



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesarzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cesarzować.


Źródła:

Wiktionary

Cesarzowice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Cesarzówna

córka cesarza


Cesarzewicz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cesarzowy

cesarz (dawniej); cesarski


Źródła:

SJP.pl

Cesena

Cesena – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Forlì-Cesena.Przez centrum miasta przepływa rzeka Savio.

Według danych na rok 2006 gminę zamieszkiwały 94 002 osoby, 376,81 os./km².


Źródła:

Wikipedia

Ceses

dźwięk c obniżony o dwa półtony


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. dźwięk c obniżony o cały ton;


Ceses – dźwięk, którego częstotliwość dla ceses¹ wynosi około 233,1 Hz. Jest to obniżony za pomocą podwójnego bemola dźwięk c. Dźwięki enharmonicznie równoważne (o tej samej wysokości) to: ais i b.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesja

1. przelanie praw na inną osobę;
2. oddanie części obszaru państwa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. zrzeczenie się przez osobę prawną lub fizyczną praw do czegoś na rzecz innej osoby



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cesjonariusz

osoba przyjmująca wierzytelności bądź inne prawa do czegoś od cedenta


Cesjonariusz (niem. Zessionar) – osoba, która przyjmuje prawa przelane na nią przez kogoś innego. Taki przelew uprawnień, najczęściej wierzytelności, w prawniczej terminologii nazywany jest cesją. Cesjonariusz rzeczone uprawnienia otrzymuje od cedenta, czyli drugiej osoby uczestniczącej w cesji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cesjonariuszka

cesjonariusz


Patrz:cesjonariusz

Źródła:

SJP.pl

Cessna

samolot marki Cessna


Cessna Aircraft Company – jeden z najbardziej znanych producentów lekkich samolotów (nazywanych dawniej Columbia). Historia firmy sięga początków XX w., kiedy to w 1911 r. Clyde Cessna, farmer zamieszkały w USA, wybudował drewniany samolot i przeleciał nim jako pierwszy trasę pomiędzy rzeką Missisipi oraz Górami Skalistymi. Sukces biznesowy jest zasługą jego wnuka – Dwane’a Wallace’a.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cest

skrót od: Central European Summer Time - czas środkowoeuropejski letni


Źródła:

SJP.pl

Cesta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. droga


4 miejscowości w Słowenii:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cestiusz

piramida Cestiusza - grobowiec w Rzymie


Źródła:

SJP.pl

Cestodoza

choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt wywoływana przez tasiemce; tasiemczyca


Tasiemczyca, tenioza (łac. tæniasis, Taenia ‘tasiemiec’) – pasożytnicza choroba odzwierzęca przewodu pokarmowego wywoływana przez tasiemca nieuzbrojonego (Taenia saginata) lub tasiemca uzbrojonego (T. solium). W przypadku tego drugiego gatunku pasożyta żywicielem ostatecznym, poza człowiekiem, mogą być również gibbony oraz pawiany.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cesyjny

cesja


Patrz:cesja

Źródła:

SJP.pl

Cet

skrót od: Central European Time - czas środkowoeuropejski


Źródła:

SJP.pl

Cetan

węglowodór nasycony, wchodzi w skład ropy naftowej


Heksadekan, cetan — organiczny związek chemiczny z grupy alkanów o szesnastu atomach węgla połączonych w prosty łańcuch. Stosowany jako wzorzec do wyznaczania liczby cetanowej.

Jest jednym ze związków o najniższej liczbie oktanowej: < −30.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cetanowy

zawierający cetan, dotyczący cetanu (np. liczba cetanowa, indeks cetanowy - wskaźnik charakteryzujący zdolność paliwa używanego w silniku Diesla do samozapłonu)


Źródła:

SJP.pl

Cetel

1. kartka z informacją;
2. w obozach koncentracyjnych: więzienne określenie wezwania, kartki z wezwaniem


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kartka z informacją

 (1.2) gwara więzienna kartka z wezwaniem w obozach hitlerowskich


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cetera

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cetki

wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim


Cetki – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Rypin.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cetlin

Cetlin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Gozdowo. Ma status sołectwa. Leży nad Sierpienicą dopływem Skrwy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Od 1923 działa we wsi jednostka OSP


Źródła:

Wikipedia

Cetnar

dawna, angielsko-amerykańska jednostka masy równa około 40 - 60 kilogramów; centnar


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. pozaukładowa jednostka masy o wartości zależnej od kraju;


Cetnar – pozaukładowa jednostka masy wynosząca ok. 50 kg.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cetnarowicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cetnarówka

dawniej: beczka o pojemności około 50 litrów


Źródła:

SJP.pl

Cetnarowy

przymiotnik od: cetnar (np. waga cetnarowa); centnarowy


przymiotnik

 (1.1) daw. związany z cetnarem, dotyczący cetnara

 (1.2) daw. mający masę cetnara


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cetniewo

willowa dzielnica Władysławowa


Cetniewo (kaszb. Cétniéwò) – część miasta i dzielnica miasta Władysławowa, mająca charakter turystyczny.

W dzielnicy znajduje się Ośrodek Przygotowań Olimpijskich.

Wieś biskupstwa włocławskiego w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cetno

dawniej: liczba parzysta; cet


Źródła:

SJP.pl

Cetolog

zoolog zajmujący się wielorybami


Źródła:

SJP.pl

Cetologia

dział zoologii zajmujący się wielorybami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o waleniach;


Cetologia (od gr. κητος, ketos= "wieloryb" i λόγος, logos= "rozum") – dział teriologii, nauka o waleniach (Cetacea), badająca około osiemdziesiąt gatunków wielorybów, delfinów i morświnowatych.

Cetologowie – naukowcy praktykujący cetologię – badają m.in. ewolucję, dystrybucję, morfologię i zachowanie waleni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cetologiczny

cetologia


przymiotnik

 (1.1) biol. związany z cetologią, dotyczący cetologii


Patrz:cetologia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cetwiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cetyna

świeżo ścięte gałęzie drzew iglastych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) leśn. ścięte lub opadłe świeże, zielone gałęzie drzew iglastych;

 (1.2) leśn. pędy sosnowe wydrążone przez cetyńce i obłamane przez wiatr lub pędy świerkowe ścięte przez wiewiórki


Cetyna (słow. čečina) – pojęcie stosowane w leśnictwie dotyczące uiglonych, żywych, rzadziej martwych, ułamanych gałązek drzew iglastych.

Może dotyczyć:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cetynia

miasto i gmina miejska w południowej Czarnogórze


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowej Czarnogórze, kolebka państwowości czarnogórskiej;


Cetynia (czarnog. Цетиње / Cetinje) – miasto w południowej Czarnogórze, siedziba gminy Cetynia. W 2011 roku liczyło 13 918 mieszkańców.

Jest położone u podnóża masywu Lovćen na wysokości ok. 650 m n.p.m. Jugosłowiańskie miasto-bohater. Miasto było kolebką czarnogórskiej państwowości i kultury oraz głównym centrum religijnym, a do 1918 r. stolicą tego kraju. Zgodnie z Konstytucją Czarnogóry z 1992 roku, ze względu na swoje duże znaczenie, Cetynia nosi honorowy tytuł „Stolicy Czarnogóry” („Prijestolnica Crne Gore”). W mieście znajduje się rezydencja prezydenta Czarnogóry, której uroczyste otwarcie miało miejsce 25 listopada 2005.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cetyniak

motyl; szkodnik lasów iglastych


Źródła:

SJP.pl

Cetyniec

chrząszcz, żeruje na drzewach iglastych


Cetyniec (Tomicus) – rodzaj chrząszczy z podrodziny kornikowatych (Scolytidae).

Występuje ponad 10 gatunków zaliczanych do tego rodzaju, w Polsce żyją przedstawiciele dwóch gatunków:

Obydwa cetyńce to groźne szkodniki wtórne lasów sosnowych. Atakują uszkodzone drzewostany. Larwy żerują pod korą, która wskutek tego płatami odpada z drzew.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cetynowy

związany z cetyną


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cetyną, dotyczący cetyny; uzyskany z cetyny; uzyskany z cetyny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cetyński

Cetynia (historyczna stolica Czarnogóry)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Cetynią, dotyczący Cetynii, pochodzący z Cetynii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cetyryzyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek przeciwhistaminowy, antagonista receptora H1, używany do leczenia alergii;


Cetyryzyna (łac. cetirizinum) – antagonista receptora H1, pochodna hydroksyzyny. Lek przeciwhistaminowy II generacji. Blokuje receptory H1 i hamuje chemotaksję eozynofili.

W lecznictwie stosuje się też aktywny izomer lewoskrętny: lewocetyryzynę.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Ceuta

[czytaj: sełta] miasto autonomiczne Hiszpanii, eksklawa w północnym Maroku


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hiszpańskie miasto będące eksklawą Maroka;


Ceuta (wym. ['θewta], hiszp. Ciudad Autónoma de Ceuta) – hiszpańska jednostka administracyjna − miasto i twierdza położone na afrykańskim cyplu tworzącym Cieśninę Gibraltarską, niemal naprzeciw Gibraltaru. Jest eksklawą na terytorium Maroka. Powierzchnia około 19,7 km². Liczba mieszkańców: 84 959 (2017). Pod względem administracyjnym Ceuta jest miastem autonomicznym, poprzednio należała do hiszpańskiej prowincji Kadyks. W Ceucie znajduje się najbliższy Europie port afrykański i baza marynarki wojennej. Podobnie jak Melilla, tworzy jednomandatowy okręg wyborczy do hiszpańskiego Kongresu Deputowanych, jednej z dwóch izb parlamentu (Kortezów Generalnych).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceviche

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. sałatka z ryby i owoców morza marynowanych w soku z limonki z dodatkiem cebuli i papryczki chili, poidawana zwykle z słodkimi ziemniakami, sałatą, kukurydzą, awokado lub bananem; specjalność kuchni Ameryki Łacińskiej i Karaibów;


Ceviche – rodzaj sałatki z owocami morza, która pochodzi najprawdopodobniej z Wicekrólestwa Peru. Potrawa popularna jest w przybrzeżnych regionach Ameryki Łacińskiej i na Karaibach.

Tradycyjne ceviche przyrządza się, zalewając surową, posiekaną rybę sokiem z cytrusów (najczęściej limonki), z dodatkiem cebuli, papryczki chili i soli, i pozostawiając do krótkiego zamarynowania.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Cewa

bęben, na który nawijane są zwoje liny; bobina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od cewka


Cewa nerwowa, cewka nerwowa – zawiązek układu nerwowego powstający ponad zawiązkiem struny grzbietowej, wzdłuż linii środkowej zarodków strunowców w procesie neurulacji. Zapadające się do wnętrza gastruli komórki grzbietowej ektodermy tworzą rynienkę, a następnie ślepo zakończoną z obu końców rurkowatą strukturę stopniowo przykrywaną ektodermą. U wyżej uorganizowanych strunowców cewka nerwowa rozwija się w mózgowie i rdzeń kręgowy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cewebryta

osoba, która stała się popularna dzięki internetowi; internetowy celebryta


Źródła:

SJP.pl

Ceweczka

zdrobnienie od: cewka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: cewka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cewiacz

robotnik obsługujący maszynę do cewienia; przewijacz


Źródła:

SJP.pl

Cewiaczka

robotnica obsługująca maszynę do cewienia; cewiarka; przewijaczka


Źródła:

SJP.pl

Cewiarka

1. maszyna służąca do cewienia; przewijarka;
2. robotnica obsługująca maszynę do cewienia; cewiaczka; przewijaczka


Źródła:

SJP.pl

Cewiarnia

dział fabryki, w którym odbywa się cewienie przędzy; przewijalnia; przewijarnia


Źródła:

SJP.pl

Cewiarski

dotyczący cewienia, pracujący przy cewieniu


Źródła:

SJP.pl

Cewić

przewijać przędzę


Źródła:

SJP.pl

Cewice

wieś w Polsce w województwie pomorskim


Cewice (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Céwice, niem. Zewitz) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Cewice przy trasie drogi wojewódzkiej nr 212. Miejscowość jest siedzibą gminy Cewice. Na zachód od Cewic przebiegała trasa nieczynnej linii kolejowej nr 237 Lębork-Bytów. Miejscowość obsługiwana była przez znajdującą się w niedalekim Kamieńcu stację kolejową. W pobliskich Siemirowicach znajduje się lotnisko wojskowe. Miejscowość położona jest w północnej części Kaszub, zwanej Nordą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cewicki

Cewice


Patrz:Cewice

Źródła:

SJP.pl

Cewiopław

morski stułbiopław tworzący kolonie; rurkopław


Źródła:

SJP.pl

Cewka

1. naczynie w kształcie rurki w organizmie ludzkim i zwierzęcym;
2. stożkowy rdzeń do nawijania przędzy;
3. noga sarny;
4. rodzaj sidła kłusowniczego;
5. martwa komórka przewodząca wodę i soki w roślinach; tracheida;
6. rodzaj przewodu elektrycznego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. zwój izolowanego przewodu elektrycznego, stosowany w urządzeniach elektrotechnicznych i radiotechnicznych;

 (1.2) anat. przewodzące naczynie w organizmie ludzkim lub zwierzęcym

 (1.6) łow. sidła kłusownicze

 (1.7) daw. rurka


Cewka – część obwodu elektrycznego, zaliczana do elementów biernych. Posiada uzwojenie, czyli zwoje przewodnika nawinięte np. na powierzchnie:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cewkarz

dawniej: robotnik w przędzalni


Źródła:

SJP.pl

Cewkowaty

mający kształt cewki


Źródła:

SJP.pl

Cewkowy

przymiotnik od: cewka


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z cewką, dotyczący cewki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cewlino

Cewlino – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Manowo. Jest miejscowością sołecką. W skład sołectwa wchodzą także osady Kopanica i Kostrzewa.

Według regionalizacji fizycznogeograficznej Cewlino leży na obszarze megaregionu Pozaalpejska Europa Środkowa, prowincji Nizina Środkowoeuropejska, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckie, makroregionu Pobrzeże Koszalińskie (313.4), mezoregionu Równina Białogardzka (313.42). Kondracki i Richling zaklasyfikowali mezoregion do typu wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami, w większości o charakterze gliniastym, falistym lub płaskim.


Źródła:

Wikipedia

Cewnik

cienka, wąska rurka, służąca do cewnikowania


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. cienka rurka wprowadzana do narządów w celu dokonania pomiaru, pobrania próbki, odprowadzenia wydzielin czy wprowadzenia leków;


Cewnik, kateter − rurka (zwykle giętka, w przeciwieństwie do kaniuli), służąca do wprowadzenia do narządów i jam ciała w celach zróżnicowanych, najczęściej by coś upuścić (pobrać, odbarczyć, odprowadzić), wprowadzić (np. lek, kontrast) lub dokonać pomiaru (ciśnienia, temperatury).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cewnikować

wprowadzać cewnik naturalnymi drogami do jam i narządów ciała w celach leczniczych lub diagnostycznych


Źródła:

SJP.pl

Cewnikowanie

wprowadzanie cewnika; kateteryzacja


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. zakładanie cewnika do jam i narządów ciała w celu dokonania pomiaru, pobrania próbki, odprowadzenia wydzielin czy wprowadzenia leków


Cewnik, kateter − rurka (zwykle giętka, w przeciwieństwie do kaniuli), służąca do wprowadzenia do narządów i jam ciała w celach zróżnicowanych, najczęściej by coś upuścić (pobrać, odbarczyć, odprowadzić), wprowadzić (np. lek, kontrast) lub dokonać pomiaru (ciśnienia, temperatury).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cewnikowiec

rodzaj glonu, zielenica z nitkowatą plechą


Źródła:

SJP.pl

Cewnikowy

związany z cewnikiem


Źródła:

SJP.pl

Ceynowa

[czytaj: cejnowa] nazwisko, m.in. Florian Stanisław Ceynowa (1817-1881), kaszubski działacz społeczny i narodowy, pisarz i publicysta; Cejnowa, Cenowa


Źródła:

SJP.pl

Cez

pierwiastek chemiczny o symbolu Cs


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cs i liczbie atomowej 55;


Cez (Cs, łac. caesium) – pierwiastek chemiczny, metal alkaliczny. Nazwa łacińska caesium (błękitny) pochodzi od silnych niebieskich linii spektralnych w widmie cezu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ceza

rodzaj sieci rybackiej do łowienia ryb dennych; niewód


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ryb. sieć rybacka do łowienia przy dnie


Ceza – typ niewodu, narzędzie do połowu ryb dennych, ciągnione po dnie z zakotwiczonej łodzi; składa się ze stożkowatego worka zwanego matnią o długość około 10 m i 2 skrzydeł o długości 4–6 m.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Cezal

potocznie: sklep przedsiębiorstwa CEZAL (Centrala Zaopatrzenia Lecznictwa)


Źródła:

SJP.pl

Cezalpinia

drzewo lub pnący krzew z rodziny bobowatych; brezylka, brezylia


Źródła:

SJP.pl

Cezar

1. tytuł samowładcy rzymskiego w czasach starożytnych; później również: tytuł następcy tronu; osoba mająca ten tytuł;
2. przenośnie: samowładny wódz, dyktator


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. przydomek rodowy Juliusza Cezara

 (1.2) film. nazwa filmowej nagrody przyznawanej corocznie przez Francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej

 (1.3) kulin. rodzaj sałatki przyrządzonej głównie z sałaty rzymskiej, grzanek i parmezanu



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezarea

nazwa kilku miast w imperium rzymskim:
1. Cezarea Kapadocka lub Mauretańska (obecnie Kayseri, Turcja);
2. Cezarea Palestyńska lub Nadmorska;
3. Cezarea Filipowa (obecnie Banijas, Syria)


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa szeregu miast i miejscowości na terenie historycznego Imperium Rzymskiego;

 (1.2) geogr. wieś w Izraelu, w Dystrykcie Hajfy;


Nazwę Cezarea lub Cezareja nosiło kilka różnych miast w Imperium Rzymskim:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezarejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Cezarei, związany z Cezareą


Źródła:

Wiktionary

Cezarek

kusak cezarek - gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych


Źródła:

SJP.pl

Cezaria

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;


Cezaria – żeński odpowiednik imion męskich Cezary i Cezariusz, alternatywny odpowiednik imienia żeńskiego Cezaryna.

Cezaria imieniny obchodzi 12 stycznia.

Znane osoby noszące imię Cezaria:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezarianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. stronnik Gajusza Juliusza Cezara w toczących się w I w. p.n.e. wojnach domowych


Źródła:

Wiktionary

Cezarianizm

forma rządów: jedynowładztwo legitymowane zaufaniem mas (mianem cezarianizmu określano np. pozornie demokratyczny ustrój Francji za Napoleona I oraz Napoleona III); cezaryzm


Źródła:

SJP.pl

Cezariański

związany z cesarzem; cesarski, cezaryjski


Źródła:

SJP.pl

Cezariusz

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|m.


Cezariusz – oboczna forma imienia Cezary.

Cezariusz imieniny obchodzi: 25 lutego, 15 kwietnia, 20 kwietnia i 27 sierpnia.

Znane osoby noszące imię Cezariusz:

Żeński odpowiednik: Cezaria


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezariuszostwo

Cezariusz z małżonką; Cezariuszowie


Źródła:

SJP.pl

Cezariuszowie

Cezariusz z małżonką; Cezariuszostwo


Źródła:

SJP.pl

Cezariuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Cezariusza lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Cezaropapizm

1. tendencja prowadząca do przypisywania państwu zwierzchności nad Kościołem, również w materii teologicznej;
2. system rządów, w którym monarcha sprawuje władzę świecką i kościelną


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. polit. system polityczny, w którym monarcha sprawuje władzę zarówno kościelną jak i świecką;

 (1.2) polit. doktryna polityczna propagująca podporządkowanie Kościoła państwu


Cezaropapizm – tendencja nazywana też cezaryzmem, prowadząca do zwierzchności państwa nad Kościołem i decydowaniu o całokształcie życia religijnego, w tym także w materii teologicznej. Przeciwstawia się systemowi teokracji. Cechy cezaropapizmu występowały w gallikanizmie, febronianizmie i józefinizmie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezarostwo

Cezar z małżonką; Cezarowie


Źródła:

SJP.pl

Cezarowie

1. tytuł samowładcy rzymskiego w czasach starożytnych; później również: tytuł następcy tronu; osoba mająca ten tytuł;
2. przenośnie: samowładny wódz, dyktator


Źródła:

SJP.pl

Cezarowy

przymiotnik od: cezar


Źródła:

SJP.pl

Cezary

1. tytuł samowładcy rzymskiego w czasach starożytnych; później również: tytuł następcy tronu; osoba mająca ten tytuł;
2. przenośnie: samowładny wódz, dyktator


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Cezary – łacińskie imię męskie o nieustalonej do końca etymologii. Jedną z koncepcji jest pochodzenie tego imienia od rzeczownika caesaries – „długie włosy, czupryna”, być może też od słowa caedere (ciąć, wycinać), co miało oznaczać: wycięty z łona matki (stąd pojęcie „cesarskie cięcie”). Jego żeńskie odpowiedniki to Cezaryna i Cezaria.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Cezaryczny

cezaryzm; cezarystyczny


Źródła:

SJP.pl

Cezaryjski

związany z cesarzem; cesarski, cezariański


Źródła:

SJP.pl

Cezaryna

imię żeńskie


Cezaryna – żeński odpowiednik imienia Cezary. Alternatywna forma imienia Cezaria.

Cezaryna imieniny obchodzi 12 stycznia, 8 kwietnia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cezaryniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Cezaryny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Cezarystyczny

cezaryzm; cezaryczny


Źródła:

SJP.pl

Cezaryzm

forma rządów: jedynowładztwo legitymowane zaufaniem mas (mianem cezaryzmu określano np. pozornie demokratyczny ustrój Francji za Napoleona I oraz Napoleona III); cezarianizm


Cezaryzm – określenie systemu rządów, którego nazwa wywodzi się od tytułu Caesar, występującego w starożytnym Rzymie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Cezas

CEZAS; Centrala Zaopatrzenia Szkół


Źródła:

SJP.pl

Cezowy

przymiotnik od: cez (np. bomba cezowa - urządzenie stosowane do niszczenia nowotworów)


przymiotnik

 (1.1) dotyczący cezu

 (1.2) dotyczący cezy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Cezura

1. granica chronologiczna, przełomowy moment w dziejach ludzkości;
2. pauza rytmiczna, także średniówka;
3. nieznaczna przerwa między frazami w utworach muzycznych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. muz. pauza dzieląca wers lub frazę muzyczną

 (1.2) przen. przełomowy moment wyznaczający koniec jednej epoki i początek następnej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia