Do

1. solmizacyjna nazwa dźwięku c
2. przyimek łączący się z dopełniaczem


przyimek

 (1.1) …określający końcowy punkt w przestrzeni

 (1.2) …określający maksymalną wartość

 (1.3) …określający końcowy punkt w czasie

 (1.4) …określający przeznaczenie, użytek

 (1.5) …określający przynależność, własność

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) muz. nazwa solmizacyjna dźwięku C;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Do-

przedrostek

 (1.1) …tworzący / modyfikujący czasowniki; dodaje znaczenie dopełnia stan lub czynność, zmienia aspekt z niedokonanego na dokonany

 (1.2) …przymiotników, przysłówków i rzeczowników; nadaje wydźwięk dopełnienia się ich desygnatu


Źródła:

Wiktionary

Doarteryjny

wprowadzany do arterii; dotętniczy


Źródła:

SJP.pl

Doawansować

1. przesunąć kogoś na najwyższe lub najkorzystniejsze stanowisko;
2. dawniej: dojść, posunąć się do końca


Źródła:

SJP.pl

Doawansowywać

1. przesuwać kogoś na najwyższe lub najkorzystniejsze stanowisko;
2. dawniej: dochodzić, posuwać się do końca


Źródła:

SJP.pl

Doba

1. okres 24 godzin;
2. okres wyodrębniony według jakiegoś kryterium, np. doba nowożytna
3. okres, w jakim planeta wykonuje pełen obrót o 360 stopni wokół własnej osi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miar. jednostka czasu równa czasowi obrotu Ziemi wokół własnej osi (24 godziny)

 (1.2) przen. charakterystyczny okres


Doba – astronomiczna jednostka miary upływu czasu związana z obrotem Ziemi wokół własnej osi (ale nie jest równa jednemu pełnemu obrotowi, który trwa 23 h 56 min 4,091 s). Jako urzędowa jednostka czasu zdefiniowana jest jako czas trwania 24 godzin = 1440 minut = 86 400 sekund. Początek doby astronomicznej może wypadać, w zależności od przyjętego założenia, w różnych porach ziemskiego dnia:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobaczewski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobadać

1. dokończyć badanie;
2. dawniej:
a) zbadać natarczywie, usilnie;
b) dobadać się - dowiedzieć się czegoś za pomocą natarczywego badania


Źródła:

SJP.pl

Dobczyce

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Dobczyce – miasto w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobczyce, położone w dolinie rzeki Raby, między Pogórzem Wiśnickim a Pogórzem Wielickim. Jeden z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobczycki

przymiotnik od: Dobczyce


Źródła:

SJP.pl

Dobczyczanin

mieszkaniec Dobczyc (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobczyczanka

mieszkanka Dobczyc (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobczyn

wieś w Polsce


2 miejscowości w Polsce:

Inne znaczenia:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobek

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doberman

rasa psa obronnego o krótkiej sierści i czarnym umaszczeniu, należąca do tej samej grupy co pinczer, sznaucer, molos i szwajcarski pies pasterski


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. silny i duży, wilkowaty pies z grupy pinczerów, o gładkiej ciemnej sierści;


Doberman – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów. Krajem pochodzenia tej rasy są Niemcy. W klasyfikacji FCI zaliczona została do grupy 2 (pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy), sekcji 1 (pinczery i sznaucery). Psy tej rasy celem uzyskania kwalifikacji hodowlanych muszą być poddane próbom pracy. Typ wilkowaty.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobermanka

samica dobermana (psa obronnego o krótkiej sierści i czarnym umaszczeniu)


Źródła:

SJP.pl

Dobić

1. dopłynąć do brzegu
2. zabić kogoś bliskiego śmierci
3. osiągnąć cel
4. wbić do końca


czasownik przechodni dokonany (ndk. dobijać)

 (1.1) dokonany od|dobijać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobicie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobić.


Źródła:

Wiktionary

Dobiec

1. biegnąc, osiągnąć jakiś cel;
2. o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości;
3. osiągnąć jakiś moment, kres w czasie


czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dobiegać)

 (1.1) biegnąc, osiągnąć jakiś cel

 (1.2) o czasie: nadejść, nastać

 (1.3) o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości

 (1.4) o drodze, ścieżce: zaprowadzić dokądś

 (1.5) osiągnąć jakiś moment, kres w czasie

 (1.6) o człowieku: osiągnąć jakiś wiek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobiechna

imię żeńskie


Dobiesława, Dobosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobie- ("stosowna, zdatna" albo "waleczna, dzielna") i -sława ("sława"). Po raz pierwszy odnotowane w dawnych dokumentach w 1284 roku. Imię to mogło oznaczać "ciesząca się słuszną sławą", "słynąca z dzielności" lub in. Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobachna, Dobala, Dobiechna, Dobka, Dochna.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiechniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiechny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobiecin

wieś w Polsce


Miejscowości w Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiecki

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobieg

1. końcówka biegu, dobieganie do mety;
2. droga samolotu od momentu dotknięcia kołami ziemi do zatrzymania się


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. faza lądowania trwająca od zetknięcia się podwozia z ziemią do zatrzymania się statku powietrznego;

 (1.2) środ. sport. dobieganie do mety


Dobieg – faza lądowania polegająca na wyhamowaniu statku powietrznego po zetknięciu się podwozia z ziemią.

Długością dobiegu nazywa się drogę przebytą przez lądujący samolot od momentu zetknięcia z ziemią do czasu zatrzymania się. Długość dobiegu samolotu determinuje wymiary lotnisk.

Skrócenie dobiegu uzyskuje się poprzez zastosowanie:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobiegać

potocznie: używać czegoś do biegania aż do jakiegoś momentu


czasownik niedokonany

 (1.1) niedokonany od|dobiec.

 (1.2) rzad. niedokonany od|dobiegnąć.

 (1.3) daw. niedokonany od|dobieżeć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobiegaczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. fot. tryb pracy aparatu fotograficznego polegający na przewidywaniu ruchu obiektu i na tej podstawie automatycznym korygowaniu ostrości; wyprzedzający autofocus


Źródła:

Wiktionary

Dobiegniew

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) imię|polski|m.


Dobiegniew (do 1945 niem. Woldenberg) – miasto w Polsce w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobiegniew, położone nad jeziorem Wielgie. Przez miasto przepływa rzeka Mierzęcka Struga.

Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy i usługowy. Przemysł spożywczy.

Według danych GUS z 30 czerwca 2024 Dobiegniew liczył 2970 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobiegniewa

imię żeńskie


Dobiegniewa – żeńska forma imienia Dobiegniew, nienotowana w źródłach staropolskich.

Dobiegniewa imieniny obchodzi 30 stycznia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiegniewianin

mieszkaniec Dobiegniewa (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobiegniewianka

mieszkanka Dobiegniewa (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobiegniewiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiegniewy lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobiegniewostwo

Dobiegniew z małżonką; Dobiegniewowie


Źródła:

SJP.pl

Dobiegniewowie

Dobiegniew z małżonką; Dobiegniewostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobiegniewowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiegniewa lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Dobiegniewski

Dobiegniew


Patrz:Dobiegniew

Źródła:

SJP.pl

Dobiegowy

związany z dobiegiem


Źródła:

SJP.pl

Dobiemir

imię męskie


Dobiemir, Dobiemiar, Dobiemier, Dobimir(?) – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobie- ("stosowny, zdatny" albo "waleczny, dzielny") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Imię to mogło oznaczać "ten, kto zapewnia pokój".

Dobiemir imieniny obchodzi 2 stycznia, 5 lutego i 7 sierpnia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiemirostwo

Dobiemir z małżonką; Dobiemirowie


Źródła:

SJP.pl

Dobiemirowie

Dobiemir z małżonką; Dobiemirostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobiemirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiemira lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Dobierać

1. znajdować bezpośredni dostęp do czegoś;
2. odpowiadać sobie, dopasowywać się


czasownik przechodni niedokonany (dk. dobrać)

 (1.1) wybierać, wyszukiwać coś lub kogoś odpowiedniego

czasownik zwrotny niedokonany dobierać się (dk. dobrać się)

 (2.1) znajdować łatwy dostęp do czegoś

 (2.2) ukracać czyjąś bezkarność

 (2.3) dobrze się z kimś dopasowywać, odpowiadać sobie wzajemnie

 (2.4) próbować wykorzystać kogoś seksualnie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobieralny

dający się dobrać, polegający na dobieraniu


Źródła:

SJP.pl

Dobieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobierać.


Źródła:

Wiktionary

Dobierarka

środowiskowo: wyszukiwarka internetowa umożliwiająca znalezienie produktów dopasowanych do szukanego produktu, kompatybilnych z szukanym produktem itp.


Źródła:

SJP.pl

Dobies

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobieszków

wieś w Polsce


Dobieszków – wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobieszowice

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobieszyn

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiesław

imię męskie


imię
W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiesława

imię żeńskie


Dobiesława, Dobosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobie- ("stosowna, zdatna" albo "waleczna, dzielna") i -sława ("sława"). Po raz pierwszy odnotowane w dawnych dokumentach w 1284 roku. Imię to mogło oznaczać "ciesząca się słuszną sławą", "słynąca z dzielności" lub in. Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobachna, Dobala, Dobiechna, Dobka, Dochna.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiesławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiesławy lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobiesławostwo

Dobiesław z małżonką; Dobiesławowie


Źródła:

SJP.pl

Dobiesławowie

Dobiesław z małżonką; Dobiesławostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobiesławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiesława lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Dobieżeć

dawniej: dobiec;
1. biegnąc, osiągnąć jakiś cel;
2. o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości;
3. osiągnąć jakiś moment, kres w czasie


Źródła:

SJP.pl

Dobijak

niewielka ryba morska z rzędu okoniokształtnych


Dobijak (Hyperoplus lanceolatus) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny dobijakowatych (Ammodytidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobijakowate

rodzina ryb morskich z rzędu okoniokształtnych, przypominających węgorze


Dobijakowate (Ammodytidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.

Występowanie: Ocean Arktyczny, Indyjski, Spokojny i Atlantycki. W polskich wodach Morza Bałtyckiego występuje dobijak i tobiasz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobijakowaty

o cechach dobijakowatych (rodzina ryb)


Źródła:

SJP.pl

Dobijanie

manewr podchodzenia statku do nabrzeża lub innego statku, w którym dopływa on jedynie siłą bezwładności


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobijać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobino

wieś w Polsce


2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobiszewski

Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

Wikipedia

Dobisława

imię żeńskie


Źródła:

SJP.pl

Dobitek

m.in. w piłce nożnej i hokeju: uderzenie na bramkę rywala następujące bezpośrednio po wcześniejszym uderzeniu


Źródła:

SJP.pl

Dobitka

m.in. w piłce nożnej i hokeju: uderzenie na bramkę rywala następujące bezpośrednio po wcześniejszym uderzeniu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. poprawienie strzału piłką lub krążkiem, końcowe uderzenie

 (1.2) daw. zakończenie


Dobitka – rzut do kosza przeciwnika w koszykówce, następujący tuż po zebraniu piłki z kosza przeciwnika po niecelnym rzucie.

Dobić piłkę można na kilka sposobów:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobitnie

przysłówek sposobu

 (1.1) stanowczo i jasno, często głośno i w obrazowy sposób


Źródła:

Wiktionary

Dobitniej

stopień wyższy od przysłówka: dobitnie


Źródła:

SJP.pl

Dobitniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dobitny


Źródła:

SJP.pl

Dobitność

dobitny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest dobitne, wyraziste, niepozostawiające wątpliwości


Patrz:dobitny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobitny

wyraźny, głośny


przymiotnik

 (1.1) wyraźny, który nie pozostawia wątpliwości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobkowski

nazwisko


Dobkowski

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobnia

narzędzie drewniane w kształcie cylindra z rękojeścią - służy do ubijania, wbijania


Źródła:

SJP.pl

Dobniak

drewniany młotek kamieniarski


Źródła:

SJP.pl

Dobok

[czytaj: tobok] ubiór zawodnika taekwondo; tobok


Dobok – nazwa pochodząca z języka koreańskiego, używana do określenia ubrania treningowego w koreańskich sztukach walki. Odpowiednik japońskiego Gi. Przez laików nazywany kimonem.Nazwa dobok używana jest przede wszystkim przez osoby trenujące Taekwondo.

Dobok składa się z 3 elementów: bluzy (sang-i), spodni(ha-i) i pasa (ti).Krój doboku różni się w zależności od reprezentowanej federacji i stopnia zaawansowania.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobokaretka

jednostka rozliczeniowa kosztów użytkowania karetki pogotowia


Źródła:

SJP.pl

Dobór

wybieranie odpowiednich elementów; selekcja


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wybranie najodpowiedniejszych do określonego celu osób, zwierząt lub przedmiotów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doborowość

doborowy


Patrz:doborowy

Źródła:

SJP.pl

Doborowy

doskonały, przedni, najlepszy w swoim gatunku


przymiotnik

 (1.1) książk. będący rezultatem najlepszego doboru


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobóść

sprawić komuś przykrość, dotkliwie dokuczyć, stać się powodem zmartwień; dopiec, dogryźć


Źródła:

SJP.pl

Dobosiewicz

nazwisko


Dobosiewicz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobośna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru


Źródła:

Wiktionary

Dobosz

członek orkiestry wojskowej grający na bębnie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. wojsk. człowiek grający na bębnie w orkiestrze, szczególnie wojskowej;


Dobosz (z węgierskiego dobos) – członek orkiestry (szczególnie wojskowej) grający na bębnie. W wojskach europejskich od końca średniowiecza wybijał takt w marszu i w czasie ataku oraz przekazywał sygnały natarcia, odwrotu i alarmu. W Polsce pierwotnie zwano dobosza bębnicą, od XVI wieku doboszem, w XVIII i na początku XIX wieku pałkarzem.

Inna nazwa dobosza to tarabaniarz (od taraban). Doboszami w armiach często bywały dzieci żołnierze.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doboszka

dobosz


Patrz:dobosz

Źródła:

SJP.pl

Doboszyński

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobowo

przysłówek czasu

 (1.1) przez całą dobę


Źródła:

Wiktionary

Dobowy

związany z dobą


przymiotnik

 (1.1) mający związek z dobą; trwający dobę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobra

1. potocznie: dobrze, zgoda (partykuły);
2. jednostka walutowa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, wyspiarskim państwie w Zatoce Gwinejskiej


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa dwóch miast oraz kilkunastu miejscowości w Polsce;

 (1.2) geogr. rzeka na Dolnym Śląsku, prawy dopływ Widawy;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrać

1. znaleźć bezpośredni dostęp do czegoś;
2. odpowiadać sobie, dopasować się


czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|dobierać.

czasownik zwrotny dokonany dobrać się (ndk. dobierać się)

 (2.1) dokonany od|dobierać się.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobraczyn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie sokalskim obwodu lwowskiego;


Dobraczyn (ukr. Добрячин) – wieś na Ukrainie, w rejonie czerwonogrodzkim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 815 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dobraczyński

nazwisko


Jan Dobraczyński, ps. literackie i dziennikarskie: Eugeniusz Kurowski, j.d., J.D. (ur. 20 kwietnia 1910 w Warszawie, zm. 5 marca 1994 tamże) – polski pisarz i publicysta, uczestnik kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, generał brygady, poseł na Sejm PRL I i IX kadencji, działacz katolicki i narodowy, członek Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju w 1949. Sprawiedliwy wśród Narodów Świata oraz Budowniczy Polski Ludowej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobrać.


Źródła:

Wiktionary

Dobranoc

rodzaj pożegnania wieczornego


wykrzyknik

 (1.1) pożegnanie używane wieczorem, kiedy chcemy komuś życzyć dobrej, spokojnej nocy

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. telew. program dla dzieci nadawany wieczorem w radiu i telewizji


Dobranoc – album Lecha Janerki wydany w 1997 roku nakładem wytwórni Koch International.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobranocka

wieczorny program dla dzieci nadawany w radiu lub telewizji; wieczorynka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. program telewizyjny adresowany do dzieci emitowany wieczorem


Wieczorynka (zamiennie: Dobranocka) – nadawany na antenie radiowej lub telewizyjnej krótki program dla dzieci na dobranoc, w radiu najczęściej w formie słuchowiska, w telewizji jako seriale animowane lub lalkowe. Pierwotnie nazwa ta używana była także na określenie bajek do czytania na dobranoc, np. zbiory dobranocek (wieczorynek), najpiękniejszych dobranocek czy dobranocek na każdy dzień roku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobranockowy

związany z dobranocką


Źródła:

SJP.pl

Dobranowice

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrany

dostosowany, zharmonizowany, zgodny


przymiotnik

 (1.1) taki, który pasuje

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od dobrać


Dobřany (niem. Dobrzan, 1939-45: Wiesengrund) − miasto w Czechach, w kraju pilzneńskim. Według danych z 31 grudnia 2003 powierzchnia miasta wynosiła 3 531 ha, a liczba jego mieszkańców 5 779 osób.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrawa

1. Dobrawa (?-977) księżniczka czeska, żona Mieszka I; Dąbrówka;
2. imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;


Dobrawa – staropolskie imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "las dębowy" (cz. doubrava jest odpowiednikiem polskiej dąbrowy) lub od słowa oznaczającego „dosyć dobra, czasem dobra” (por. dobrawa, jak biaława, zimnawa itp) lub jest to skrót od złożonego imienia Dobrosława. Dwie ostatnie etymologie (zwłaszcza pierwszą z nich) potwierdza kronika Thietmara, w której tłumaczy on to słowo jako „dobra”.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrawola

tylko w przestarzałych wyrażeniach: po dobrawoli, z dobrawoli - z własnej chęci, dobrowolnie


Źródła:

SJP.pl

Dobrcz

wieś w Polsce


Dobrcz – (niem. Dobsch, 1942–1945 Dauben) wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrczanin

mieszkaniec wsi: Dobrcz


Źródła:

SJP.pl

Dobrczanka

mieszkanka wsi Dobrcz


Źródła:

SJP.pl

Dobre

1. to, co w kodeksie moralnym człowieka jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; dobro;
2. książkowo: interes, zadowolenie, pomyślność, szczęście; pożytek, korzyść; dobro;
3. kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; dobroć


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. wszystko, co wartościowe w sensie moralnym czy religijnym

 (1.2) książk. wszystko, co w jakikolwiek sposób korzystne

forma przymiotnika.

 (2.1) n. lp. i nmos. lm. od: dobry


Dobre (dawn. Dobre Stare) – miasto w Polsce, położone w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Dobre.

Dobre uzyskało lokację miejską w 1530 roku, zdegradowane do rangi wsi 1 stycznia 1852 roku. W latach 1867–1954 siedziba wiejskiej gminy Rudzienko (do 1919 w powiecie radzymińskim, od 1919 w powiecie mińskim). W latach 1954–1972 siedziba gromady Dobre. Od 1973 w gminie Dobre. W latach 1975–1998 należało administracyjnie do województwa siedleckiego. 1 stycznia 2024 odzyskało prawa miejskie, stając się tysięcznym miastem Polski.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrecki

przymiotnik od: Dobrcz; dobrski


Źródła:

SJP.pl

Dobrkowo

wieś w Polsce


Dobrkowo (niem. Daberkow ) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Radowo Małe. W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie.

Według danych z 2011 roku wieś liczyła 52 mieszkańców.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Zobacz też: Dobrków


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrnąć

dotrzeć dokądś z trudem, wysiłkiem


Źródła:

SJP.pl

Dobro

to, co jest uznawane za wartościowe; przeciwieństwo zła


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jedna z dwóch podstawowych wartości moralnych, przeciwieństwo zła;

 (1.2) czyjaś korzyść, zysk

 (1.3) rzecz mająca wartość

 (1.4) czwarta litera głagolicy (Ⰴ), odpowiednik litery „d”

 (1.5) muz. w country: gitara z metalowym rezonatorem, która podczas gry spoczywa poziomo a struny szarpie się pazurkami lub plektronem;


Dobro – jedno z podstawowych (pierwotnych) pojęć etycznych, utożsamiane z pojęciem bytu. W moralności dobro określa poprawność (zgodność z normami moralnymi) czynów i zachowań człowieka.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrobycik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dobrobyt


Źródła:

Wiktionary

Dobrobyt

dostatek, zamożność


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dobre warunki materialne


Dobrobyt – warunki bytowe gwarantujące wysoki poziom życia oraz satysfakcję w sferze kulturalnej.

Według koncepcji neoliberalnych najprostszym miernikiem dobrobytu jest poziom PKB per capita (na jednego mieszkańca). Dobrobyt jest uzależniony od stopnia podziału PKB między konsumpcję indywidualną a społeczną oraz od struktury rzeczowej dochodu narodowego. Takie sposoby utożsamiania dobrobytu z PKB nie uwzględniają nierówności społecznych w rozkładzie PKB i stoją w opozycji do założeń zrównoważonego rozwoju.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobroć

1. kierowanie się w postępowaniu życzliwością i chęcią niesienia pomocy;
2. dawniej: dobra jakość czegoś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha postępowania odznaczająca się życzliwością

 (1.2) cecha tego, co jest dobre

 (1.3) fiz. wielkość charakteryzująca ilościowo układ rezonansowy;


Dobroć (symbol: Q) – wielkość charakteryzująca ilościowo układ rezonansowy. Określa, ile razy amplituda wymuszonych drgań rezonansowych jest większa niż analogiczna amplituda w obszarze częstości nierezonansowych.

Dobroć wyraża się wzorem:

Q=2\pi {\frac {E_{d}}{E_{s}}}=2\pi f_{r}{\frac {E_{d}}{P}},

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrocha

zdrobnienie od: Dobrosława


Źródła:

SJP.pl

Dobrochna

imię żeńskie


Dobrosława, Dobroslava – starosłowiańskie imię żeńskie złożone z członów Dobro- („dobry”) i -sława („sława”), oznaczające tę, która „cieszy się dobrą sławą”. Popularniejsze stało się w XIX wieku, kiedy w ramach panslawizmu przywracano imiona słowiańskie; swojej wnuczce nadał takie drugie imię Julian Ursyn Niemcewicz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrochniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrochny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobrochoczy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mitsłow. nieufny lecz sprawiedliwy leśny demon z Podlasia, wzrostu drzewa;


Dobrochoczy – istota demoniczna opiekująca się lasem znana wyłącznie u Słowian wschodnich.

W przeciwieństwie do Leszego, który był przede wszystkim panem zwierzyny leśnej, Dobrochoczy był opiekunem rosnących w lesie roślin. Był także od niego mniej kapryśny i bardziej pokojowo nastawiony do ludzi odwiedzających las. Odnosił się do nich nieufnie, jednakże był uważany za sprawiedliwego sędziego. Opiekował się pokrzywdzonymi i karał nieuczciwych, dla których był bezlitosny. Zsyłał na nich dotkliwe choroby, a czasami również bolesną śmierć. Jego kary zawsze dotykały wyłącznie winnego, nigdy całej jego rodziny.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dobroci

1. kierowanie się w postępowaniu życzliwością i chęcią niesienia pomocy;
2. dawniej: dobra jakość czegoś


Źródła:

SJP.pl

Dobrocie

1. kierowanie się w postępowaniu życzliwością i chęcią niesienia pomocy;
2. dawniej: dobra jakość czegoś


Źródła:

SJP.pl

Dobrociech

imię męskie


Dobrociech — staropolskie imię męskie, złożone z członu Dobro- ("dobry") oraz -ciech ("cieszyć"). Może ono oznaczać "tego, którego cieszy dobro". Odpowiednik tego imienia, jakim jest Dobrotech, jest notowany w języku czeskim, słoweńskim i połabskim.

Dobrociech imieniny obchodzi 5 czerwca i 8 czerwca.

Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrociechostwo

Dobrociech z małżonką; Dobrociechowie


Źródła:

SJP.pl

Dobrociechowie

Dobrociech z małżonką; Dobrociechostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobrociechowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrociecha lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Dobrocin

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobroczyńca

człowiek świadczący innym dobro


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba świadcząca innym dobro, osoba dobroczynna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobroczyńczyni

dobroczyńca


Patrz:dobroczyńca

Źródła:

SJP.pl

Dobroczynek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ogrod. arachn. nazwa systematyczna|Phytoseiulus., roztocze żywiące się innymi roztoczami, stosowane jako środek zwalczania szkodników


Źródła:

Wiktionary

Dobroczynność

niesienie pomocy materialnej ubogim; filantropia, beneficencja


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) działalność polegająca na bezinteresownym niesieniu pomocy potrzebującym

 (1.2) daw. instytucja filantropijna

 (1.3) odprzym. cecha tego, co jest dobroczynne; cecha tych, którzy są dobroczynni


Filantropia (stgr. φιλανθρωπία philanthrōpia – dobroczynność, życzliwość; φιλάνθρωπος philánthrōpos – kochający ludzkość) – formalne i nieformalne działania osób oraz grup, instytucji i przedsiębiorstw, nakierowane na zaspokojenie potrzeb jednostek, wspólnot oraz społeczności lokalnych w wymiarach: materialnym, duchowym i moralnym oraz mające na celu kultywowanie tradycji, jak również reformy i zmiany społeczne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobroczynny

1. przynoszący korzyść lub ulgę;
2. niosący pomoc, np. instytucja dobroczynna


przymiotnik

 (1.1) przynoszący korzyść, dobry, przydatny, wartościowy

 (1.2) służący pomocą osobom potrzebującym, wspierający potrzebujących


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobroczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobroduszniak

potocznie, żartobliwie o osobie dobrodusznej


Źródła:

SJP.pl

Dobrodusznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dobroduszny


Źródła:

Wiktionary

Dobroduszniej

stopień wyższy od przysłówka: dobrodusznie


Źródła:

SJP.pl

Dobroduszniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: dobroduszny; bardziej dobroduszny


Źródła:

SJP.pl

Dobroduszno-Ironiczny

dobroduszny i ironiczny


Źródła:

SJP.pl

Dobroduszność

łagodność, dobrotliwość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co dobroduszne; cecha tych, którzy są dobroduszni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobroduszny

1. taki, który jest życzliwie nastawiony do innych, o łagodnym, pozytywnym usposobieniu;
2. świadczący o takich cechach


przymiotnik

 (1.1) mający łagodne, życzliwe usposobienie

 (1.2) wyrażający dobroduszność


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrodziej

1. przestarzałe: osoba świadcząca innym dobro; dobroczyńca, filantrop, benefaktor;
2. dawny tytuł grzecznościowy;
3. regionalnie: ksiądz


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. dobroczyńca

 (1.2) przest. tytuł grzecznościowy

 (1.3) przest. (dziś gwara. i reg.) ksiądz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrodziejaszek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. zdrobn. od: dobrodziej

 (1.2) pot. poufale o księdzu


Źródła:

Wiktionary

Dobrodziejka

1. przestarzałe: kobieta świadcząca innym dobro; filantropka;
2. dawny tytuł grzecznościowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kobieta świadcząca innym dobro


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrodziejski

dobrodziej


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do dobrodzieja lub dobrodziejki

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący dobrodzieja lub dobrodziejki, związany z dobrodziejem lub dobrodziejką


Patrz:dobrodziej

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrodziejstwo

dobro wyświadczone komuś


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. dobro komuś okazane

 (1.2) książk. pozytywne skutki jakiegoś działania, rozwoju określonej dziedziny życia

 (1.3) daw. tytuł grzecznościowy używany w stosunku do pary małżeńskiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrodzień

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Dobrodzień (dodatkowa nazwa niem. Guttentag) – miasto na Górnym Śląsku, w województwie opolskim, w powiecie oleskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrodzień. Miasto znajduje się między Opolem a Lublińcem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Przed rokiem 1975 Dobrodzień należał do powiatu lublinieckiego.Miejscowość położona na historycznej ziemi lublinieckiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrodzienianin

mieszkaniec Dobrodzienia (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrodzienianka

mieszkanka Dobrodzienia (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrodzieński

Dobrodzień


Patrz:Dobrodzień

Źródła:

SJP.pl

Dobrodzika

przestarzale: dobrodziejka


Źródła:

SJP.pl

Dobrogniew

Dobrzegniew – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobrze- („dobry”) oraz -gniew („gniew”). Mogło oznaczać „ten, którego gniew jest zawsze dobry” lub in.

Dobrzegniew imieniny obchodzi 20 stycznia.


Źródła:

Wikipedia

Dobrogost

imię męskie


Dobrogost – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Dobro- („dobry”) i -gost („gościć”, „gość”). Mogło oznaczać "dobry, życzliwy dla gości". Odpowiednik tego imienia, Dobrohost, występuje w językach: czeskim, słowackim, serbsko-chorwackim i ruskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrogostostwo

Dobrogost z małżonką; Dobrogostowie


Źródła:

SJP.pl

Dobrogostowie

Dobrogost z małżonką; Dobrogostostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobrogostowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrogosta lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Dobrogoszcz

nazwisko


6 miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrogowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobrohostów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie drohobyckim obwodu lwowskiego;


Dobrohostów (ukr. Доброгостів, Dobrohostiw) – wieś na Ukrainie w rejonie drohobyckim należącym do obwodu lwowskiego.

Wieś Dobrohostow położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie drohobyckim ziemi przemyskiej województwa ruskiego, wieś Dobrohostaw w drugiej połowie XVII wieku należała do starostwa drohobyckiego.

W Dobrohostowie urodził się Iwan Boberski (1873-1947), ukraiński pedagog i popularyzator masowej kultury fizycznej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrojewo

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobromat

automat do wpłacania datków na cele charytatywne przy użyciu płatności elektronicznych; datkomat, zbiórkomat


Źródła:

SJP.pl

Dobromiejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dobrym Miastem, dotyczący Dobrego Miasta


Źródła:

Wiktionary

Dobromierski

przymiotnik od: Dobromierz


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dobromierzem, dotyczący Dobromierza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobromierz

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobromieszczanin

mieszkaniec Dobrego Miasta (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobromieszczanka

mieszkanka Dobrego Miasta (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobromil

1. miasto na Ukrainie;
2. wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobromiliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromiły lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobromilski

Dobromil


Patrz:Dobromil

Źródła:

SJP.pl

Dobromir

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Dobromir, Dobromier – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Mogło ono oznaczać „obyś był dobry jako twórca/obrońca pokoju”. Imię to jest notowane od 1265 roku, występuje także w języku czeskim, serbskim, chorwackim i bułgarskim. Staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobromira

imię żeńskie


Dobromira – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobro- ("dobry") i -mira ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ta, która ceni pokój". W źródłach polskich poświadczone w XIII wieku.

Dobromira imieniny obchodzi 31 marca.

Męskie odpowiedniki: Dobromir, Dobromier, Dobromirz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobromirostwo

Dobromir z małżonką; Dobromirowie


Źródła:

SJP.pl

Dobromirowie

Dobromir z małżonką; Dobromirostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobromirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromira (Dobromiry) lub z nim (z nią) związany


Źródła:

SJP.pl

Dobromirzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromiry lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobromił

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Dobromiła


Dobromił – męski odpowiednik imienia Dobromiła, nienotowany w źródłach staropolskich.

Dobromił imieniny obchodzi 5 kwietnia, 5 czerwca, 11 października, 21 października.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobromiła

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Dobromił


Dobromiła – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobro- ("dobro, dobra") i -miła ("miła"). Mogło oznaczać "ta, która jest dobra i miła". W źródłach polskich poświadczone w XII wieku (lata 1185 – 1186).

Dobromiła imieniny obchodzi 4 października i 11 października.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobromiłostwo

Dobromił z małżonką; Dobromiłowie


Źródła:

SJP.pl

Dobromiłowie

Dobromił z małżonką; Dobromiłostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobromiłowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromiła (Dobromiły) lub z nim (z nią) związany


Źródła:

SJP.pl

Dobromysł

imię męskie


Dobromysł — staropolskie imię męskie. Składa się z członu Dobro- („dobry”) i -mysł („myśleć”, „myśl”). Mogło oznaczać „dobry w myśleniu”, lub ewentualnie „mający dobre myśli”. Imię Dobromysl występuje także w językach: czeskim, serbskim, chorwackim, słoweńskim i połabskim. Istniał także odpowiednik znaczeniowy tego imienia w sanskrycie: Su-mati- („miej/mający dobrą myśl”, czyli „bądź mądry”); człon su- oznacza „dobrze, dobry”. Staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobromysłostwo

Dobromysł z małżonką; Dobromysłowie


Źródła:

SJP.pl

Dobromysłowie

Dobromysł z małżonką; Dobromysłostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobromysłowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromysła lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Dobroń

wieś w Polsce


Dobroń (1943–1945 Dobberwalde) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Dobroń.

Leży nad rzeką Grabią, przy linii kolejowej między Pabianicami i Łaskiem, z przystankiem Dobroń.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobronieg

imię żeńskie


Źródła:

SJP.pl

Dobroniega

imię żeńskie


Dobroniega – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Dobro- ("dobra") i -niega ("rozkosz"). Mogło zatem oznaczać "ta, która dostarcza przyjemnosci, rozkoszy".

Dobroniega imieniny obchodzi 20 stycznia i 26 sierpnia.

Znane osoby noszące imię Dobroniega:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobronieżyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobroniegi lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobroński

przymiotnik od: Dobroń


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dobroniem, dotyczący Dobronia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrosąsiedzki

przymiotnik

 (1.1) taki, jak między dobrymi sąsiadami


Źródła:

Wiktionary

Dobrosąsiedztwo

dobre życie z sąsiadami, stosunki dobrego sąsiedztwa


Źródła:

SJP.pl

Dobrosielski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobrostan

rzadziej: dobre samopoczucie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) subiektywnie odczuwany stan zadowolenia ze swojego stanu fizycznego i psychicznego w połączeniu poczuciem bezpieczeństwa



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrostanowy

dobrostan


Patrz:dobrostan

Źródła:

SJP.pl

Dobrosz

nazwisko


Dobrosław – staropolskie imię męskie

W Polsce
Na Ukrainie

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobroszyce

wieś w Polsce


Dobroszyce (niem. Juliusburg) – wieś w Polsce (1663–1928 miasto) położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim; siedziba gminy Dobroszyce, należącej do aglomeracji wrocławskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobroszycki

Dobroszyce


Patrz:Dobroszyce

Źródła:

SJP.pl

Dobroszyczanin

mieszkaniec Dobroszyc (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobroszyczanka

mieszkanka Dobroszyc (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrosław

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Dobrosława


Dobrosław – staropolskie imię męskie

W Polsce
Na Ukrainie

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrosława

imię żeńskie


Dobrosława, Dobroslava – starosłowiańskie imię żeńskie złożone z członów Dobro- („dobry”) i -sława („sława”), oznaczające tę, która „cieszy się dobrą sławą”. Popularniejsze stało się w XIX wieku, kiedy w ramach panslawizmu przywracano imiona słowiańskie; swojej wnuczce nadał takie drugie imię Julian Ursyn Niemcewicz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrosławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrosławy lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dobrosławostwo

Dobrosław z małżonką; Dobrosławowie


Źródła:

SJP.pl

Dobrosławowie

Dobrosław z małżonką; Dobrosławostwo


Źródła:

SJP.pl

Dobrosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrosława (Dobrosławy) lub z nim (z nią) związany


Źródła:

SJP.pl

Dobrota

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) przest. imię|polski|ż.


Dobrota (cyr. Доброта) – miasto w Czarnogórze, w gminie Kotor. W 2011 roku liczyło 8189 mieszkańców.

Leży na wschodnim wybrzeżu Zatoki Kotorskiej. Pierwsza historyczna wzmianka pochodzi z 1260 roku.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrotliwie

przysłówek

 (1.1) na sposób dobrotliwy


Źródła:

Wiktionary

Dobrotliwiej

stopień wyższy od przysłówka: dobrotliwie


Źródła:

SJP.pl

Dobrotliwość

dobrotliwy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co dobrotliwe; cecha tych, którzy są dobrotliwi


Patrz:dobrotliwy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrotliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: dobrotliwy


Źródła:

SJP.pl

Dobrotliwy

dobroduszny, łagodny


przymiotnik

 (1.1) ktoś odznaczający się dobrocią i łagodnością

 (1.2) coś przyjemnego, przynoszący ulgę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrotwór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie kamioneckim obwodzie lwowskim;


Dobrotwór (ukr. Добротвір) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w obwodzie lwowskim (rejon kamionecki). 6409 mieszkańców (2020), w 2001 było ich 6683.

W II Rzeczypospolitej wieś powiecie kamioneckim województwa tarnopolskiego. W kwietniu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 50 Polaków, rabując i paląc polskie zagrody oraz miejscowy kościół.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrów

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrowit

imię męskie


Dobrowit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -wit („pan, władca”). Oznacza „dobrego pana”, „dobrego władcę” albo „dobrze rządzącego”. Istnieje dokładny odpowiednik znaczeniowy tego imienia w języku galijskim: Suvallos, z prainoeurop. elementem su- („dobrze, dobry”).

Dobrowit imieniny obchodzi 18 września.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrowo

wieś w Polsce


Dobrowo (niem. Groß Dubberow) – wieś sołecka Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrowo, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrowoj

imię męskie


Dobrowoj — staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -woj („wojownik”). Mogło ono mieć charakter życzący i oznaczać „ten, który będzie dobrym wojownikiem”. Po raz pierwszy notowane w 1397 roku.

Możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrowolnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób dobrowolny, pozbawiony przymusu; z własnej woli


Źródła:

Wiktionary

Dobrowolność

dobrowolny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dobrowolne; cecha tych, którzy są dobrowolni


Dobrowolność – cecha działania etycznego, stanowiąca konieczny lub wystarczający warunek podlegania ocenom moralnym. Odpowiednimi przymiotnikami zastępującymi to słowo są: nieprzymuszony, niewymuszony, nieprzymusowy; spontaniczny, samodzielny, samorzutny, ochotniczy; bez przymusu, z własnej woli (dobrowolny datek).


Patrz:dobrowolny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrowolny

wynikający z własnej woli, działający bez przymusu


przymiotnik

 (1.1) wynikający z własnej woli, działający bez przymusu

 (1.2) otwarty, publiczny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrowolski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrowsky

nazwisko, m.in. Josef Dobrowsky (1889-1964), austriacki malarz


Źródła:

SJP.pl

Dobrozmianowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) neol. członek obozu rządowego skupionego wokół Prawa i Sprawiedliwości, także zwolennik rządów PiS


Źródła:

Wiktionary

Dobrozmianowy

przymiotnik

 (1.1) neol. iron. związany z rządami Prawa i Sprawiedliwości po 2015 r. oraz obozem politycznym skupionym wokół tej partii


Źródła:

Wiktionary

Dobrski

1. przymiotnik od: Dobra, Dobre
2. przymiotnik od: Dobrcz; dobrecki


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący miejscowości Dobra, Dobre

 (1.2) dotyczący miejscowości Dobrcz


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrucki

nazwisko


Osoby o nazwisku Dobrucki:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrudża

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna między Morzem Czarnym a dolnym odcinkiem Dunaju;


Dobrudża (rum. Dobrogea, bułg. Добруджа) – kraina historyczna między Morzem Czarnym a ostatnim przed ujściem odcinkiem Dunaju, podzielona obecnie między Rumunię i Bułgarię. Powierzchnia całkowita wynosi ok. 23 000 km².


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrudżański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dobrudżą, dotyczący Dobrudży


Źródła:

Wiktionary

Dobrudzki

przymiotnik od: Dobrudża


przymiotnik

 (1.1) związany z Dobrudżą, dotyczący Dobrudży, pochodzący z Dobrudży


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrusia

zdrobnienie od: Dobrosława (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Dobry

1. zgodny z zasadami moralnymi;
2. skłonny do pomocy;
3. satysfakcjonujący, dodatni;
4. o nastroju: pogodny;
5. będący zwiastunem czegoś pozytywnego;
6. starannie wykonujący swe obowiązki;
7. o organizmie, jego części: dobrze funkcjonujący;
8. starannie wykonany;
9. odpowiedni;
10. o potrawie, napoju: smaczny;
11. intratny, przynoszący zyski;
12. z nawiązką


przymiotnik

 (1.1) miły, uczynny, usłużny, szlachetny

 (1.2) odpowiedni, pasujący do czegoś

 (1.3) pomyślny, udany

 (1.4) smaczny

 (1.5) grzeczny

 (1.6) świetny, znakomity w swojej dziedzinie

 (1.7) ciekawy, interesujący, wysokiej jakości

 (1.8) o nastroju wesoły, radosny

 (1.9) o zdrowiu, zmysłach zdrowy; szczególnie wyostrzony

 (1.10) korzystny

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) urz. eduk. nazwa oceny szkolnej 4

wykrzyknik

 (3.1) pot. dzień dobry


Dobry (niem. Döbern (Ostpr.)) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo.

Do 1954 roku siedziba gminy Dobry. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobry, po jej zniesieniu w gromadzie Godkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrymir

dawne imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Dobrynin

wieś w Polsce


Dobrynin (daw. Dobromin) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Przecław.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobryszyce

wieś w Polsce


Dobryszyce – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Dobryszyce.

Wieś królewska w tenucie radomszczańskiej w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobryszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobryszycki

przymiotnik od: Dobryszyce


Źródła:

SJP.pl

Dobrzanianin

mieszkaniec Dobrzan (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrzanianka

mieszkanka Dobrzan (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrzaniecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobrzanin

1. mieszkaniec Dobrego;
2. mieszkaniec Dobrej


Źródła:

SJP.pl

Dobrzanka

1. mieszkanka Dobrej;
2. mieszkanka Dobrego


Dobrzanka – niezamieszkana wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Bircza. Leży na terenie Pogórza Przemyskiego nad potokiem Dobrzanka dopływem Lipki (dopływ Stupnicy).

Dobrzanka powstała prawdopodobnie na początku XVII w. Najstarsza zachowana wzmianka pochodzi z 1631 r. W tym czasie właścicielem Malawy wraz z Dobrzanka i sąsiednią Lipą był Jan Humnicki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzański

przymiotnik od: Dobrzany


Dobrzański (forma żeńska: Dobrzańska; liczba mnoga: Dobrzańscy) – polskie nazwisko. 1 stycznia 2023 w Polsce nosiło je co najmniej 4855 osób.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzany

1. mieszkaniec Dobrego;
2. mieszkaniec Dobrej


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Dobrzany (niem. Jacobshagen, Jakobshagen) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrzany, na Pojezierzu Ińskim, nad jeziorem Szadzko.

Według danych z 31 grudnia 2011 miasto miało 2404 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrze

to, co jest uznawane za wartościowe; przeciwieństwo zła


przysłówek sposobu

 (1.1) w należyty sposób

 (1.2) uczciwie

 (1.3) przyjemnie

 (1.4) z korzyścią

wykrzyknik

 (2.1) wyrażenie zgody


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobrzec

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Dobrzechów

wieś w Polsce


Dobrzechów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Strzyżów.

Miejscowość jest siedzibą Parafii św. Stanisława Biskupa, należącej do dekanatu Strzyżów, diecezji rzeszowskiej.

W miejscowości jest przystanek kolejowy Dobrzechów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzecki

przymiotnik od: Dobrzec


Źródła:

SJP.pl

Dobrzedziałka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prostytutka


Źródła:

Wiktionary

Dobrzejów

wieś w Polsce


Dobrzejów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Miłkowice.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzejowice

wieś w Polsce


Dobrzejowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Żukowice.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzelin

wieś w Polsce


Dobrzelin – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Żychlin.

Nowy Dobrzelin uzyskał lokację miejską w 1536 roku, zdegradowany przed 1700 rokiem.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrzelin. W latach 1973–1991 miejscowość była siedzibą gminy Dobrzelin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzeliński

związany z Dobrzelinem


Źródła:

SJP.pl

Dobrzelów

wieś w Polsce


Dobrzelów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrzelów, po jej zniesieniu w gromadzie Bełchatów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Dobrzelów leży na północno-wschodnich obrzeżach Bełchatowa. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 74.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzeń

1. stawać się zdrowszym, odzyskiwać siły;
2. przestarzałe: stawać się dobrym; łagodnieć


Dobrzeń (niem. Gutwohne) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Dobroszyce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzeniecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobrzeński

Dobrzeń, Dobrzeń Wielki


Patrz:Dobrzeń, Dobrzeń Wielki

Źródła:

SJP.pl

Dobrzewino

wieś w Polsce


Dobrzewino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Dobrzewino) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud, przy drodze wojewódzkiej nr 218. W skład sołectwa Dobrzewino wchodzi również Dębowa. Połączenie z Gdynią (jedynie w dni powszednie) umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr "191").


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzuszny

dochodzący do brzucha


Źródła:

SJP.pl

Dobrzyca

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce;
3. jezioro w Polsce;
4. rzeka w Polsce


Dobrzyca (niem. Dobberschütz) – miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrzyca. Jest to druga pod względem liczby mieszkańców miejscowość powiatu pleszewskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzycki

Dobrzyca


Osoby o tym nazwisku:


Patrz:Dobrzyca

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzyczanin

mieszkaniec Dobrzycy (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrzyczanka

mieszkanka Dobrzycy (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dobrzyków

wieś w Polsce


Dobrzyków – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Gąbin. Leży na lewym brzegu Wisły, na południe od Płocka.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzyń

1. Dobrzyń nad Wisłą - miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. jezioro w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzynianin

mieszkaniec Dobrzynia nad Wisłą


Źródła:

SJP.pl

Dobrzynianka

mieszkanka Dobrzynia nad Wisłą


Źródła:

SJP.pl

Dobrzyniec

wieś w Polsce


Dobrzyniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wieś położona jest ok. 50 km na południowy wschód od centrum Warszawy nad rzeką Świder. Nazwa pochodzi od nazwiska pierwszego właściciela okolicznych ziem Wawrzyńca Dobrzynieckiego, który był rycerzem, podstolim czerskim. Owe ziemie podarował mu ówczesny król polski Zygmunt II August po włączeniu ich do Rzeczypospolitej w XVI wieku. Gospodarstwa są rozproszone, wieś liczy ok. 300 mieszkańców i ok. 70 gospodarstw. Przez wieś przebiega asfaltowa droga Glinianka – Grębiszew. Ludność trudni się głównie rolnictwem, ale dość duża grupa ludzi pracuje w innych branżach. Część mieszkańców, szczególnie młodych, pracuje w zakładzie produkującym drzwi usytuowanym w dawnym PGRze na terenie wsi. Na polach uprawia się najczęściej zboża, w niektórych gospodarstwach warzywa czy drzewa owocowe. Część wsi znajduje się na terenie rezerwatu Świder. We wsi jest sklep i bar, w centrum znajduje się zabytkowa drewniana szkoła z 1930 roku. Obecnie nie spełnia już funkcji edukacyjnej. W 1944 roku wieś została doszczętnie spalona, ocalało tylko jedno gospodarstwo, które stoi do dzisiaj, i szkoła. Jadąc drogą w kierunku Glinianki po lewej stronie są pozostałości po dawnym dworku; dziedzic wyemigrował tuż po wojnie, majątek przeszedł na własność państwa. Niedaleko wsi na terenie jednej z kolonii zwanej Górami jest żwirowa góra, z której rozpościera się piękny widok na malowniczą dolinę Świdra. Na tej to górze jeden z mieszkańców w latach 70. znalazł przypadkowo archeologiczny zabytek. Były to dwie urny prochowe zawierające spalone ludzkie szczątki pochodzące z ok. VIII w. prawdopodobnie były to szczątki Słowian z plemienia Mazowszan. Zabytek przekazany został pod wgląd archeologów i umieszczony w Muzeum Ziemi. W centrum wsi przy skrzyżowaniu dróg znajduje się kapliczka, przy której zbierają się wieczorami mieszkańcy, szczególnie starsi, w celu wspólnej modlitwy i śpiewów religijnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzyniecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dobrzyniewo

wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobrzyniewski

przymiotnik od: Dobrzyniewo Kościelne


Źródła:

SJP.pl

Dobrzynka

wieś w Polsce


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Górowo Iławeckie;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dobrzyński

1. przymiotnik od: Dobrzyń nad Wisłą
2. golubsko-dobrzyński - przymiotnik od: Golub-Dobrzyń



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dobudowa

dobudowana część budynku itp.; dobudówka


Źródła:

SJP.pl

Dobudować

1. dokończyć budowanie;
2. zbudować dodatkową część budynku itp.


Źródła:

SJP.pl

Dobudowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobudować.


Źródła:

Wiktionary

Dobudówka

dobudowana część budynku itp.; dobudowa


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. dobudowana część budynku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobudzać

1. z trudem budzić kogoś;
2. dobudzać się - odzyskiwać sprawność umysłową i fizyczną po obudzeniu


Źródła:

SJP.pl

Dobudzić

1. z trudem obudzić kogoś;
2. dobudzić się - odzyskać sprawność umysłową i fizyczną po obudzeniu


Źródła:

SJP.pl

Dobudzony

1. z trudem obudzić kogoś;
2. dobudzić się - odzyskać sprawność umysłową i fizyczną po obudzeniu


Źródła:

SJP.pl

Dobyć

przestarzale: wydostać na zewnątrz


czasownik przechodni dokonany (ndk. dobywać)

 (1.1) daw. wyjąć

 (1.2) spowodować powstanie dźwięku

czasownik zwrotny dokonany dobyć się (ndk. dobywać się)

 (2.1) wydostać się (o zapachu, dźwięku itp.)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobyć.


Źródła:

Wiktionary

Dobytczę

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. bydlę


Źródła:

Wiktionary

Dobytek

ogół rzeczy należących do kogoś


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wszystko, co się posiada

 (1.2) przest. bydło, zwierzęta domowe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobywać

wyjmować coś


czasownik przechodni niedokonany (dk. dobyć)

 (1.1) daw. wyjmować

 (1.2) powodować powstanie dźwięku

czasownik zwrotny niedokonany dobywać się (dk. dobyć się)

 (2.1) wydostawać się (o zapachu, dźwięku itp.)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dobywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dobywać.


Źródła:

Wiktionary

Doc

format tekstowy


Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doc.

skrót od docent


skrót

 (1.1) = docent


Docent (niem. Dozent od łac. docens „uczący”) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doca

hormon wytwarzany przez korę nadnerczy, mający wpływ na gospodarkę sodu i potasu w ustroju; dezoksykortykosteron


Doca, właśc. Alfredo Almeida Rego (ur. 7 kwietnia 1903, zm. 31 grudnia 1956) – brazylijski piłkarz grający na pozycji napastnika.

Podczas kariery piłkarskiej grał w: Mackenzie Rio de Janeiro (1923–1925), São Cristóvão Rio de Janeiro (1926–1932) oraz CR Flamengo (1933–1935). Największym sukcesem w karierze klubowej było wywalczenie mistrzostwa stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1926.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Docelowość

cecha czegoś stanowiącego cel czyichś działań


Źródła:

SJP.pl

Docelowy

1. będący celem podróży;
2. dotyczący zamierzonego efektu końcowego, np. zatrudnienie docelowe


przymiotnik

 (1.1) prowadzący do celu

 (1.2) stanowiący cel przejściowy lub ostateczny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Docencik

zdrobnienie od: docent


Źródła:

SJP.pl

Docencki

odnoszący się do docenta, właściwy docentom


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z docentem, dotyczący docenta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doceniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. docenić)

 (1.1) dostrzegać wartość kogoś lub czegoś; cenić coś wysoko

czasownik zwrotny niedokonany doceniać się (dk. docenić się)

 (2.1) dostrzegać wartość własnych czynów, słów lub wyglądu

 (2.2) dostrzegać wzajemnie wartość czynów, słów lub wyglądu z drugą osobą


Źródła:

Wiktionary

Docenianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doceniać.


Źródła:

Wiktionary

Docenić

uznać zasługi


czasownik przechodni dokonany (ndk. doceniać)

 (1.1) zob. doceniać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Docenienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|docenić.


Źródła:

Wiktionary

Docent

1. stanowisko na uczelni wyższe od adiunkta;
2. osoba zajmująca to stanowisko


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. stanowisko dydaktyczne w instytucjach naukowych i w szkolnictwie wyższym

 (1.2) eduk. osoba zajmująca stanowisko docenta (1.1)


Docent (niem. Dozent od łac. docens „uczący”) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Docentka

rzadko: kobieta zajmująca stanowisko na uczelni wyższe od adiunkta; kobieta docent


Źródła:

SJP.pl

Docentrować

wycentrować;
1. w piłce nożnej: skierować piłkę z boku boiska w pobliże bramki; dośrodkować;
2. wyprostować koło poprzez luzowanie lub naciąganie szprych


Źródła:

SJP.pl

Docentrowywać

środowiskowo: centrować - prostować koło poprzez naciąganie lub luzowanie szprych; wycentrowywać


Źródła:

SJP.pl

Docentura

stanowisko docenta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. posada docenta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Docha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. uczn. ocena dostateczna


Źródła:

Wiktionary

Dochmius

miara wiersza antycznego


Źródła:

SJP.pl

Dochna

jednoroczna trawa uprawiana w krajach tropikalnych dla ziarna i źdźbeł; sorgo cukrowe


Źródła:

SJP.pl

Dochnal

nazwisko, m.in. Marek Dochnal, polski przedsiębiorca


Źródła:

SJP.pl

Dochód

pojęcie ekonomiczne określające nadwyżkę przychodu nad rozchodem


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) księg. suma wpływów (przychodów) pomniejszona o koszty ich uzyskania;

 (1.2) ekon. kwota pozostająca do dyspozycji


Dochód – wpływy osiągnięte w określonym czasie po potrąceniu kosztów ich uzyskania.

Stanowi podstawową kategorię ekonomiczną, wyrażającą dodatni efekt zastosowania czynników wytwórczych: ziemi, pracy, kapitału rzeczowego, kapitału finansowego w procesie gospodarowania. Dochód jest rezultatem połączenia wymienionych czynników wytwórczych oraz przedsiębiorczości człowieka. Dochód w formie pieniężnej jest wyrazem towarów i usług, które podmioty go posiadające mogą za niego nabyć.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dochodotwórczy

przynoszący dochód; dochodowy


Źródła:

SJP.pl

Dochodowość

dochodowy


Rentowność, dochodowość – parametr odzwierciedlający efektywność posiadanych przez przedsiębiorcę kapitałów oraz efektywność gospodarowania aktywami. Wskaźniki rentowności nazywane są także wskaźnikami zyskowności lub stopami zwrotu. Mierzą one ekonomiczność wyrażaną relacją efektów do nakładów.


Patrz:dochodowy

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dochodowy

1. przynoszący dochód, zysk; intratny, rentowny, opłacalny, zyskowny, popłatny;
2. dotyczący zagadnień związanych z dochodem, np. podatek dochodowy


przymiotnik

 (1.1) taki, który przynosi zysk


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dochody

pojęcie ekonomiczne określające nadwyżkę przychodu nad rozchodem


Dochód – wpływy osiągnięte w określonym czasie po potrąceniu kosztów ich uzyskania.

Stanowi podstawową kategorię ekonomiczną, wyrażającą dodatni efekt zastosowania czynników wytwórczych: ziemi, pracy, kapitału rzeczowego, kapitału finansowego w procesie gospodarowania. Dochód jest rezultatem połączenia wymienionych czynników wytwórczych oraz przedsiębiorczości człowieka. Dochód w formie pieniężnej jest wyrazem towarów i usług, które podmioty go posiadające mogą za niego nabyć.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dochodzący

o służącej, pomocy domowej: niemieszkający u pracodawcy


Źródła:

SJP.pl

Dochodzenie

czynności prowadzone przez prokuratora, policję lub uprawnione osoby, polegające na zebraniu dowodów i wyjaśnieniu okoliczności związanych z przestępstwem; badanie, śledztwo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. ogół czynności prowadzone przez prokuratora, policję lub sędziego śledczego zmierzające do wyjaśnienia okoliczności związanych z przestępstwem

 (1.2) odczasownikowy od|dochodzić.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dochodzeniowiec

policjant prowadzący dochodzenie


Źródła:

SJP.pl

Dochodzeniówka

wydział śledczy policji (milicji)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. policyjne wydział dochodzeniowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dochodzeniowy

dochodzenie


przymiotnik

 (1.1) związany z dochodzeniem


Patrz:dochodzenie

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dochodzić

potocznie: uczęszczając gdzieś, dotrwać do końca


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dojść)

 (1.1) niedokonany od|dojść.

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) o czasie: być prawie

 (2.2) starać się uzyskać albo odzyskać coś

 (2.3) pot. uczęszczając gdzieś, dotrwać do końca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dochodzik

zdrobnienie od: dochód


Źródła:

SJP.pl

Dochować

1. o sekrecie, wierze, przyrzeczeniu: dotrzymać;
2. przechować coś lub wychować kogoś do pewnego czasu;
3. złożyć ciało zmarłego w grobie, w którym uprzednio pochowano innego zmarłego;
4. dochować się:
a) przetrwać do pewnego czasu; przechować się;
b) doczekać się rezultatów wychowywania, starań


Źródła:

SJP.pl

Dochowek

przyrost żywego inwentarza; przychówek; dochówek


Źródła:

SJP.pl

Dochówka

regionalnie: część pieca kuchennego do przechowywania i podgrzewania potraw; piekarnik, piecyk, duchówka


Źródła:

SJP.pl

Dochowywać

1. o sekrecie, wierz, przyrzeczeniu: dotrzymywać;
2. przechowywać coś lub wychowywać kogoś do pewnego czasu;
3. dochowywać się:
a) trwać do pewnego czasu; przechowywać się;
b) doczekiwać się rezultatów wychowywania, starań


Źródła:

SJP.pl

Dochrapać

potocznie: dochrapać się - osiagnąć coś po długich staraniach


Źródła:

SJP.pl

Dochrapanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dochrapać.


Źródła:

Wiktionary

Dochromać

przestarzałe: kulejąc, dojść dokądś; doczłapać


Źródła:

SJP.pl

Dochrzaniać

potocznie:
1. obciążać kogoś czymś; dowalać;
2. dochrzaniać się - czepiać się o coś; dowalać się


Źródła:

SJP.pl

Dochrzanić

potocznie:
1. dochrzanić komuś - pobić kogoś;
2. obciążyć kogoś czymś; dowalić;
3. dochrzanić się - zgłosić pretensje, często nieuzasadnione; przyczepić się


Źródła:

SJP.pl

Dochtor

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. doktor, lekarz


Źródła:

Wiktionary

Dociąć

1. wyciąć do końca lub do określonego miejsca;
2. obcinając, dopasować;
3. powiedzieć komuś coś złośliwego


Źródła:

SJP.pl

Dociąg

1. mechanizm automatycznego domykania drzwi w samochodzie;
2. dawniej: wprowadzenie do warnika pewnej ilości gęstego soku, klarówki lub ulepu


Źródła:

SJP.pl

Dociągać

1. ciągnąc, przybliżać coś lub kogoś do pewnego miejsca;
2. robiąc coś, doprowadzać to do jakiegoś punktu w przestrzeni lub w czasie;
3. docierać gdzieś z trudem;
4. trwać, żyć do jakiegoś momentu


Źródła:

SJP.pl

Dociągnąć

1. ciągnąc, przybliżyć coś lub kogoś do pewnego miejsca;
2. robiąc coś, doprowadzić to do jakiegoś punktu w przestrzeni lub w czasie;
3. dotrzeć gdzieś z trudem;
4. przetrwać, przeżyć do jakiegoś momentu


Źródła:

SJP.pl

Dociągowy

dociąg


Patrz:dociąg

Źródła:

SJP.pl

Dociążać

1. zwiększać ciężar czegoś;
2. obarczać kogoś dodatkową pracą


Źródła:

SJP.pl

Dociążenie

1. zwiększyć ciężar czegoś;
2. obarczyć kogoś dodatkową pracą


Źródła:

SJP.pl

Dociążyć

1. zwiększyć ciężar czegoś;
2. obarczyć kogoś dodatkową pracą


Źródła:

SJP.pl

Dociec

1. dowiedzieć się czegoś lub wykryć coś;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś


Źródła:

SJP.pl

Docięcie

1. wyciąć do końca lub do określonego miejsca;
2. obcinając, dopasować;
3. powiedzieć komuś coś złośliwego


Źródła:

SJP.pl

Dociekać

1. poszukiwać wyjaśnienia lub rozwiązania;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś


czasownik przechodni niedokonany (dk. dociec, docieknąć)

 (1.1) podn. badając coś, starać się dotrzeć do sedna sprawy; dochodzić prawdy

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dociec, docieknąć)

 (2.1) ciekąc, dostawać się gdzieś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dociekania

1. poszukiwać wyjaśnienia lub rozwiązania;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś


Źródła:

SJP.pl

Dociekanie

1. poszukiwać wyjaśnienia lub rozwiązania;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dociekać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dociekliwiec

potocznie: osoba dociekliwa, wnikliwa, badawcza


Źródła:

SJP.pl

Dociekliwiej

stopień wyższy od przysłówka: dociekliwie


Źródła:

SJP.pl

Dociekliwość

wnikliwość, ciekawość, starania aby dowiedzieć się i zrozumieć jak najwięcej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dociekanie, chęć poszerzania wiedzy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dociekliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: dociekliwy


Źródła:

SJP.pl

Dociekliwy

1. starający się dowiedzieć i zrozumieć jak najwięcej;
2. świadczący o takim podejściu do czegoś


przymiotnik

 (1.1) taki, który chce dowiedzieć się i zrozumieć jak najwięcej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Docieknąć

o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś; dociec


Źródła:

SJP.pl

Docieknięty

o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś; dociec


Źródła:

SJP.pl

Dociekły

o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś; dociec


Źródła:

SJP.pl

Dociepleniowiec

potocznie: monter dociepleń budynków


Źródła:

SJP.pl

Dociepleniowy

docieplenie (budynku)


Źródła:

SJP.pl

Docierać

1. wygładzać, wycierać;
2. dostawać się dokądś lub do kogoś z trudem;
3. powodować wzajemne dopasowywanie się powierzchni trących maszyny;
4. ucierać dodatkową ilość czegoś;
5. docierać się - dostosować się do siebie


czasownik przechodni niedokonany (dk. dotrzeć)

 (1.1) wygładzać, wycierać

 (1.2) dostawać się, dochodzić dokądś lub do kogoś z trudem

 (1.3) powodować wzajemne dopasowywanie się powierzchni trących maszyny

 (1.4) pot. ucierać dodatkową ilość czegoś

 (1.5) rozprzestrzeniać się

czasownik zwrotny niedokonany docierać się (dk. dotrzeć się)

 (2.1) dostosować się, dopasować się do siebie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Docieracz

osoba trudniąca się obróbką przedmiotów poprzez pocieranie ich powierzchni


Źródła:

SJP.pl

Docieraczka

narzędzie do uzyskiwania odpowiedniego kształtu, wzoru lub gładkości obrabianej powierzchni; docierak


Źródła:

SJP.pl

Docierak

narzędzie do uzyskiwania odpowiedniego kształtu, wzoru lub gładkości obrabianej powierzchni; docieraczka


Źródła:

SJP.pl

Docieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|docierać.



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Docierarka

maszyna do uzyskiwania odpowiedniego kształtu, wzoru lub gładkości obrabianej powierzchni, np. docierarka do betonu


Źródła:

SJP.pl

Docinać

1. wycinać do końca lub do określonego miejsca;
2. obcinając, dopasowywać;
3. mówić komuś coś złośliwego


Źródła:

SJP.pl

Docinak

ręczne narzędzie ślusarskie do przycinania końcówek rur


Źródła:

SJP.pl

Docinek

złośliwy komentarz, przykra uwaga


Źródła:

SJP.pl

Docinkowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) rzad. uszczypliwy, szyderczy, pełny docinków


Źródła:

Wiktionary

Dociosać

dokończyć ciosanie


Źródła:

SJP.pl

Dociosywać

dokańczać ciosanie


Źródła:

SJP.pl

Docisk

1. element mocujący przedmiot podczas obróbki na obrabiarce;
2. siła występująca między powierzchniami stykania się przyciskanych do siebie przedmiotów


Docisk w wytrzymałości materiałów – stan obciążenia ciała, kiedy działające na nie obciążenie zewnętrzne jest skupione na małym fragmencie jego powierzchni. Takie obciążenie powoduje pojawienie się dużych naprężeń w otoczeniu punktu przyłożenia siły, które szybko maleją ze odległością od tego punktu.

Docisk występuje przy wszelkiego rodzaju uchwytach, łożyskach, w parach kinematycznych oraz w połączeniach nitowych, klinowych i wpustowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dociskowy

związany z dociskiem


Źródła:

SJP.pl

Doctorow

[czytaj: doktorow] nazwisko, m.in. Cory Doctorow, kanadyjski pisarz


Doctorow może się odnosić do:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Docucać

przywracać kogoś do przytomności


Źródła:

SJP.pl

Docucić

doprowadzić z trudem do stanu przytomności


Źródła:

SJP.pl

Docudrama

[czytaj: dokudrama] fabularyzowany film dokumentalny; dokudrama


Źródła:

SJP.pl

Docusoap

[czytaj: DOkjusołp] rodzaj filmu dokumentalnego, emitowanego w odcinkach i zbliżonego do serialu obyczajowego


Telenowela dokumentalna (ang. documentary soap, docusoap) – gatunek telewizyjny łączący w sobie cechy filmu dokumentalnego i telenoweli. Występują w nim autentyczne osoby pod własnym imieniem i nazwiskiem, a kamera bez nadmiernej ingerencji reżyserskiej rejestruje wydarzenia, w których uczestniczą.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Docymolog

specjalista od egzaminów, sposobu oceniania


Źródła:

SJP.pl

Docymologia

nauka o egzaminach szkolnych, ich analiza i ocena


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doczekać

doczekać się;
1. czekając cierpliwie, wytrwać do jakiegoś spodziewanego momentu; dotrwać;
2. zasłużyć na coś swoją wytrwałą pracą; dostąpić, zasłużyć, osiągnąć coś


Źródła:

SJP.pl

Doczep

lekki wagon do ruchu pasażerskiego na bocznych liniach


Źródła:

SJP.pl

Doczepa

lekki wagon do ruchu pasażerskiego na bocznych liniach


Źródła:

SJP.pl

Doczepek

potocznie: coś doczepionego, dodanego do czegoś * zwykle w związku frazeologicznym: na doczepkę - na dodatek, oprócz tego; na przyczepkę


Źródła:

SJP.pl

Doczepić

czasownik przechodni dokonany (ndk. doczepiać)

 (1.1) dokonany od|doczepiać.


Źródła:

Wiktionary

Doczepienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doczepić.


Źródła:

Wiktionary

Doczepka

potocznie: coś doczepionego, dodanego do czegoś * zwykle w związku frazeologicznym: na doczepkę - na dodatek, oprócz tego; na przyczepkę


Źródła:

SJP.pl

Doczepny

przystosowany do doczepiania


Źródła:

SJP.pl

Doczesać

dokończyć czesanie


Źródła:

SJP.pl

Doczesna

przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia


Doczesna – przerosła i rozpulchniona błona śluzowa macicy. Rozrost następuje pod wpływem hormonów jajnika, a zwłaszcza progesteronu w trakcie cyklu miesiączkowego i ma na celu przygotowanie podścieliska dla zagnieżdżenia się zapłodnionej komórki jajowej. W razie zapłodnienia komórki jajowej błona śluzowa macicy ulega dalszym zmianom, przekształcając się w doczesną ciążową, która dzieli się na następujące części:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doczesność

doczesny


Patrz:doczesny

Źródła:

SJP.pl

Doczesny

przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia


przymiotnik

 (1.1) przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doczesywać

kończyć czesanie


Źródła:

SJP.pl

Doczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. córka

 (1.2) gwara. szoferska: ciężarówka marki Dodge


Źródła:

Wiktionary

Doczkać

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaczekać, poczekać


Źródła:

Wiktionary

Doczołgiwać

doczołgiwać się - docierać dokądś, czołgając się


Źródła:

SJP.pl

Doczyszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doczyszczać.


Źródła:

Wiktionary

Doczytać

1. dokończyć czytanie czegoś, przeczytać do końca;
2. doczytać się - czytając dowiedzieć się czegoś; wyczytać coś


Źródła:

SJP.pl

Doczłapać

dojść dokądś z trudem, człapiąc; dowlec się


Źródła:

SJP.pl

Doda

zwiększyć ilość czegoś



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodać

zwiększyć ilość czegoś


czasownik przechodni dokonany (ndk. dodawać)

 (1.1) dokonany od|dodawać.

spójnik

 (2.1) mat. plus (spójnik łączący dodawane składniki)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodajna

liczba, do której dodaje się inną liczbę


Źródła:

SJP.pl

Dodajnik

w dodawaniu liczba dodawana do dodajnej


Źródła:

SJP.pl

Dodanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dodać.


Źródła:

Wiktionary

Dodatek

1. to, co się dodaje ponad normę, ponad określoną ilość, miarę, ponad program;
2. krótki film wyświetlany po kronice przed filmem pełnometrażowym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś dodanego, dodatkowego

 (1.2) inform. dodatkowa funkcjonalność programu komputerowego w postaci wtyczki, skórki itp.


Dodatek – część wsi Tomaszówka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Lipsko.

W latach 1975–1998 Dodatek należał administracyjnie do województwa radomskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dodatki

1. to, co się dodaje ponad normę, ponad określoną ilość, miarę, ponad program;
2. krótki film wyświetlany po kronice przed filmem pełnometrażowym


Dodatki – kolonia w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodatkowo

przysłówek

 (1.1) w sposób dodany do czegoś


Źródła:

Wiktionary

Dodatkowość

zasada mówiąca o tym, że fundusze przeznaczone przez Unię Europejską na rozwój państw członkowskich mogą być tylko dodatkowym, a nie głównym źródłem finansowania programów rozwoju realizowanych przez dane państwo; additionality


Źródła:

SJP.pl

Dodatkowy

taki, który został dodany do czegoś, nadprogramowy


przymiotnik

 (1.1) dodany do istniejącej wcześniej reszty

 (1.2) niekonieczny; taki, którego brak nie zmieniłby ostatecznych wniosków

 (1.3) pomocniczy

 (1.4) nieplanowany


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodatni

1. dobry, korzystny;
2. większy od zera, oznaczony znakiem plus


przymiotnik

 (1.1) mat. ekon. większy od zera

 (1.2) fiz. chem. taki, który nie jest ujemny

 (1.3) świadczący o obecności jakiegoś wskaźnika

 (1.4) dobry lub korzystny

 (1.5) wyrażający pozytywny sąd


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodatniość

dodatni


Patrz:dodatni

Źródła:

SJP.pl

Dodawać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) dawać coś uzupełniającego, podwyższającego poprzednią ilość

 (1.2) dopowiadać coś, uzupełniać wypowiedź dodatkowymi zwrotami; nadmienić

 (1.3) mat. wykonywać dodawanie, sumować


Źródła:

Wiktionary

Dodawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mat. działanie arytmetyczne oznaczane symbolem + (plus);

 (1.2) mat. jedno z dwóch działań w pierścieniu – uogólnienie dodawania (1.1)

 (1.3) odczasownikowy od|dodawać.


Dodawanie – wspólna nazwa różnych działań matematycznych, zdefiniowanych na różnych zbiorach i klasach, m.in. tych liczbowych, ale też dla wektorów, niektórych funkcji i części innych zbiorów.

Dodawane obiekty to składniki, a wynik dodawania to suma. Działanie to zwykle oznacza się plusem: +. Dodawanie zalicza się do działań arytmetycznych i jest najprostszym z nich, definiującym pozostałe.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dodefiniować

dokładniej coś zdefiniować; doprecyzować


Źródła:

SJP.pl

Dodefiniowywać

dokładniej coś definiować; doprecyzowywać


Źródła:

SJP.pl

Dodek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) poufała forma imienia Adolf


Źródła:

Wiktionary

Dodekaedr

wielościan foremny ograniczony dwunastoma pięciokątami foremnymi; dwunastościan foremny


Dwunastościan foremny a. dodekaedr (z gr.) – wielościan foremny o 12 ścianach w kształcie przystających pięciokątów foremnych. Ma 30 krawędzi i 20 wierzchołków. Ścinając wierzchołki dwunastościanu otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwunastościan ścięty. Bryła oznaczona jest symbolem Schläfliego {5,3}.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodekafonia

12-dźwiękowa atonalna technika komponowania utworów muzycznych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodekafoniczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dodekafoniczne


Źródła:

Wiktionary

Dodekafoniczny

dodekafonia


przymiotnik

 (1.1) muz. związany z dodekafonią, zgodny z zasadami dodekafonii


Patrz:dodekafonia

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodekafonista

kompozytor stosujący technikę dodekafoniczną


Źródła:

SJP.pl

Dodekafonistka

dodekafonista


Patrz:dodekafonista

Źródła:

SJP.pl

Dodekafonizm

styl we współczesnej muzyce poważnej oparty na technice dodekafonicznej


Źródła:

SJP.pl

Dodekahedron

wielościan ograniczony dwunastoma wielokątami; dwunastościan


Dwunastościan foremny a. dodekaedr (z gr.) – wielościan foremny o 12 ścianach w kształcie przystających pięciokątów foremnych. Ma 30 krawędzi i 20 wierzchołków. Ścinając wierzchołki dwunastościanu otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwunastościan ścięty. Bryła oznaczona jest symbolem Schläfliego {5,3}.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodekanez

grupa wysp greckich, na Morzu Egejskim


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. grecki archipelag w południowej części Morza Egejskiego, u wybrzeży Turcji;

 (1.2) geogr. adm. nomos (prefektura administracyjna) obejmujący archipelag Dodekanez (1.1)


Dodekanez (gr. Δωδεκάνησα, trb. Dodekánisa; w tłum. na pol. „dwanaście wysp”) – archipelag na Morzu Egejskim i do końca 2010 roku prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Wyspy Egejskie Południowe w Grecji ze stolicą w mieście Rodos. Prefektura Dodekanez zajmowała łączną powierzchnię 2714 km², zamieszkiwało ją około 200,5 tysiąca ludzi (stan na 2005 rok).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dodekastylos

Świątynia grecka – budowla w starożytnej Grecji pełniąca funkcję „domu bóstwa”, mieszcząca posąg będący przedmiotem kultu.


Źródła:

Wikipedia

Doderer

nazwisko, m.in. Heimito von Doderer (1896-1966), pisarz austriacki


Źródła:

SJP.pl

Dodge

[czytaj: dodż] marka samochodów


Dodge – amerykańska marka samochodów, należąca od 2021 r. do koncernu Stellantis, a wcześniej do Fiat Chrysler Automobiles (2014–21), Chrysler Group (2007–14), DaimlerChrysler (1998–2007), Chrysler Corporation (1928–98).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodo

ptak nielot z wymarłej rodziny drontów, który występował na wyspie Mauritius


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. wymarły ptak nielot z wyspy Mauritius z gatunku nazwa systematyczna|Raphus cucullatus|ref=tak.;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dodoma

stolica Tanzanii


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica Tanzanii;


Dodoma – oficjalna stolica Tanzanii (do 1981 roku był nią Dar es Salaam), położona w środkowej części kraju na wysokości ok. 1100 m n.p.m., ośrodek administracyjny okręgu Dodoma, zamieszkiwana przez ok. 324 tys. mieszkańców (2002). Jest to ósme co do wielkości miasto w Tanzanii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dodomczyk

mieszkaniec Dodomy (stolicy Tanzanii)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dodomy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodomka

mieszkanka Dodomy (stolicy Tanzanii)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Dodomy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodomski

Dodoma (stolica Tanzanii)


przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Dodoma


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dodona

1. miejscowość w Grecji;
2. siedziba wyroczni Zeusa


Dodona (stgr. Δωδώνα Dōdṓnā, Δωδώνη Dōdṓnē, ngr. Dodoni) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Epir-Macedonia Zachodnia, w regionie Epir, w jednostce regionalnej Janina, w gminie Dodona, w pobliżu góry Tomaros. W 2011 roku liczyła 55 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodoński

przymiotnik od: Dodona (miejscowość w starożytnej Grecji)


Źródła:

SJP.pl

Dodrapać

1. zdrapać do końca;
2. dodrapać się -
a) drapiąc czymś ostrym, dostać się do czegoś;
b) dotrzeć z trudem na coś wysokiego;
c) dotrzeć z trudem do jakichś informacji;
d) osiągnąć z trudem swój cel związany z wysoką pozycją zawodową


Źródła:

SJP.pl

Dodrapywać

dodrapywać się -
1. drapiąc czymś ostrym, dostawać się do czegoś;
2. docierać z trudem na coś wysokiego;
3. docierać z trudem do jakichś informacji;
4. osiągać z trudem swój cel związany z wysoką pozycją zawodową


Źródła:

SJP.pl

Dodreptać

drepcząc, dojść gdzieś


Źródła:

SJP.pl

Dodruk

1. dodrukowanie egzemplarzy z zachowanej formy drukarskiej;
2. pozycja wydawnicza wydrukowana tą metodą


Dodruk – zwiększenie nakładu publikacji przez dodatkowe drukowanie egzemplarzy z zatrzymanych form drukowych (matryc, składu) w ramach jednego wydania.

W filatelistyce termin ten odnosi się do dodatkowego druku znaczków lub całostek pocztowych. W tym wypadku dodruk może też przyjąć formę naniesienia dodatkowego tekstu (maszynowo lub ręcznie) na całostce pocztowej poza znakiem opłaty. Taki dodruk nie jest związany z pierwotnym przeznaczeniem całostki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodruki

1. dodrukowanie egzemplarzy z zachowanej formy drukarskiej;
2. pozycja wydawnicza wydrukowana tą metodą


Źródła:

SJP.pl

Dodrzeć

podrzeć zupełnie, do końca, zniszczyć przez noszenie, używanie, np. dodrzeć buty, stare ubrania


Źródła:

SJP.pl

Dodupizm

żartobliwie: bycie do niczego


Źródła:

SJP.pl

Dodusić

1. skończyć proces duszenia potraw;
2. doprowadzić duszenie do końca, zadusić


Źródła:

SJP.pl

Dodyna

nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pochodnych guanidyny


Dodyna,CH
3
(CH
2
)
11
[NHC(NH
2
)
2
]+
CH
3
COO
– organiczny związek chemiczny, sól kwasu octowego i 1-dodecyloguanidyny; pochodna guanidyny zawierająca 12-węglowy lipofilowy łańcuch boczny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dodźgać

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) zabić umierającego człowieka lub zwierzę, uderzając czymś ostrym


Źródła:

Wiktionary

Dodzierżeć

czasownik

 (1.1) stpol. dotrzymać


Źródła:

Wiktionary

Dodzwanialność

możliwość uzyskania połączenia telefonicznego


Źródła:

SJP.pl

Dodźwigać

donieść gdzieś z trudem; dodźwignąć


Źródła:

SJP.pl

Dodźwignąć

rzadko: donieść gdzieś z trudem; dodźwigać


Źródła:

SJP.pl

Doedukować

douczyć, dokształcić, doszkolić


Źródła:

SJP.pl

Doedukowywać

douczać, dokształcać, doszkalać


Źródła:

SJP.pl

Doeg

Doeg – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Edomita, główny pasterz króla Saula. Był w Nob, kiedy kapłan Achimelek nakarmił i uzbroił uciekającego Dawida. Doeg wydał Achimeleka i przeprowadzili egzekucje kapłanów z Nob zarządzone przez Saula. Patrz 1 Sm 21,8; 22,9 nn.

Źródło: Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].


Źródła:

Wikipedia

Doenjang

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. koreańska pasta ze sfermentowanych ziaren soi


Doenjang (kor. 된장) – rodzaj sfermentowanej pasty sojowej w całości przyrządzanej z soi i solanki. Jest to również produkt uboczny produkcji guk-ganjang (sosu sojowego do zup). Pasta czasami jest używana jako relisz.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dofakturować

wystawić dodatkową fakturę odbiorcy


Źródła:

SJP.pl

Dofinansować

wspomóc finansowo


Źródła:

SJP.pl

Dofinansowanie

bezzwrotna pomoc finansowa; subsydium; subwencja; dotacja


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dodatkowe pieniądze przyznawane jako pomoc finansowa w opłaceniu jakiegoś przedsięwzięcia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dofu

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. rzad. twarożek z mleka sojowego, składnik wielu potraw orientalnych i wegetariańskich, zob. tofu.


Źródła:

Wiktionary

Dog

duży pies obronny i myśliwski o krótkiej sierści


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. nazwa rasy psa;


Dog (z ang. dog – pies) – typ psów obronnych z grupy molosów, charakteryzujących się dużym wzrostem, krótką, gładką sierścią o różnym umaszczeniu oraz tępo zakończoną kufą zaopatrzoną w silne szczęki. Główną rolą tych psów była walka z dzikimi zwierzętami oraz ochrona karawan i stad bydła. Z czasem zaczęto ich używać jako psy myśliwskie i bojowe, a obecnie są hodowane jako psy reprezentacyjne lub obronne.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dog-Friendly

[czytaj: dog frendli] przyjazny dla psów


Źródła:

SJP.pl

Dogadać

1. potocznie: powiedzieć komuś coś złośliwego;
2. uzgodnić coś z kimś ostatecznie


Źródła:

SJP.pl

Dogadywacz

potocznie: osoba często robiąca złośliwe uwagi; złośliwiec


Źródła:

SJP.pl

Dogadzać

1. spełniać czyjeś wymagania, życzenia, zachcianki; zadowalać kogoś;
2. dogadzać sobie - w przenośni: nadużywać czegoś, ulegać własnym namiętnościom lub nałogom; folgować sobie;
3. być dogodnym dla kogoś, odpowiadać komuś


czasownik niedokonany (dk. dogodzić)

 (1.1) pot. sprawiać komuś przyjemności, zaspokajać czyjeś życzenia, zachcianki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogadzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dogadzać.


Źródła:

Wiktionary

Dogalać

dokańczać golenie


Źródła:

SJP.pl

Dogalopować

1. o zwierzęciu: dobiec galopem;
2. dojechać na koniu galopem;
3. potocznie: osiągnąć określony etap trwania


Źródła:

SJP.pl

Dogalopowywać

1. o zwierzęciu: dobiegać galopem;
2. dojeżdżać na koniu galopem


Źródła:

SJP.pl

Doganiać

ścigając kogoś, równać się z nim


czasownik przechodni

 (1.1) ścigając kogoś, bardzo zbliżać się do niego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doganianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doganiać.


Źródła:

Wiktionary

Dogaressa

małżonka doży


Źródła:

SJP.pl

Dogasać

czasownik

 (1.1) przestawać się palić


Źródła:

Wiktionary

Dogasanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dogasać.


Źródła:

Wiktionary

Dogasić

doprowadzić gaszenie do końca


Źródła:

SJP.pl

Dogaszać

czasownik

 (1.1) likwidować resztki ognia


Źródła:

Wiktionary

Dogaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gaszenie resztek ognia


Źródła:

Wiktionary

Dogasły

taki, który dogasł (dogasnął)


Źródła:

SJP.pl

Dogger

środkowa epoka jury


Dogger (jura brunatna) – nieformalne określenie całej jury środkowej lub tylko jej części. W niektórych starszych publikacjach geologicznych był traktowany jako środkowy oddział systemu jurajskiego. We współczesnych (z XXI w.) tabelach stratygraficznych nie jest stosowany.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doggerel

[czytaj: DOgerel] w literaturoznawstwie: rodzaj angielskiego wiersza o prostych rymach i niestarannej wersyfikacji, zwykle na błahy temat, odpowiednik polskiego wiersza częstochowskiego


Źródła:

SJP.pl

Dogiąć

zniekształcić lub zmienić kształt danej rzeczy do końca


Źródła:

SJP.pl

Dogiel

nazwisko, m.in. Walentin Dogiel (1882-1955) - radziecki zoolog; prowadził prace z parazytologii, protozoologii i anatomii porównawczej bezkręgowców


Nazwisko Dogiel nosili m.in.:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogląd

opieka roztoczona nad kimś lub nad czymś; doglądanie, dozór, nadzór


Źródła:

SJP.pl

Doglądać

1. opiekować się kimś, czymś;
2. czuwać nad przebiegiem jakichś spraw


czasownik

 (1.1) co jakiś czas troszczyć się, dbając o rozwój


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doglądanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doglądać.


Źródła:

Wiktionary

Doglebowy

przeznaczony do gleby


Źródła:

SJP.pl

Dogling

wieloryb z rodziny dziobaczy


Butlogłów północny, wal butelkonosy północny, wal butelkonosy, dogling (Hyperoodon ampullatus) – gatunek ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogliosamente

określenie wykonawcze: boleśnie, smutno


Źródła:

SJP.pl

Dogma

dawniej: dogmat


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogmacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dogmat


Źródła:

Wiktionary

Dogmat

1. teza podana do wierzenia przez Kościół jako prawda;
2. nienaruszalna, podstawowa teza, pewnik


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. twierdzenie przyjęte bezkrytycznie za pewne bez względu na brak stwierdzenia jego prawdziwości

 (1.2) rel. teol. prawda uznana za objawioną przez Kościół

 (1.3) hist. wydane postanowienie władz miast-państw w starożytnej Grecji

 (1.4) hist. filoz. teza przyjęta w danej szkole filozoficznej w starożytnej Grecji, która obowiązywała jej uczniów


Dogmat (gr. δόγμα dógma) – termin pochodzący z języka greckiego, posiadający kilka różnych znaczeń, występujących w sferze religijnej, historycznej, politycznej czy filozoficznej,


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dogmatyczka

dogmatyk


Patrz:dogmatyk

Źródła:

SJP.pl

Dogmatyczno-Moralny

dogmatyczny i moralny


Źródła:

SJP.pl

Dogmatyczność

dogmatyczny


Patrz:dogmatyczny

Źródła:

SJP.pl

Dogmatycznoteologiczny

teologiczny w aspekcie dogmatycznym


Źródła:

SJP.pl

Dogmatyczny

odnoszący się do dogmatu lub dogmatyzmu


przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z dogmatami religijnymi lub z dogmatyką

przymiotnik jakościowy

 (2.1) oparty na dogmacie, niepodlegający dyskusji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogmatyk

zwolennik dogmatyzmu (kierunek myślenia przyjmujący twierdzenia i doktryny jako dogmaty, bez uprzedniego zbadania ich prawdziwości lub słuszności)


Źródła:

SJP.pl

Dogmatyka

1. jedna z dziedzin teologii zajmująca się prawdami wiary ogłoszonymi przez Kościół jako dogmaty; teologia dogmatyczna;
2. zbiór tez danej doktryny, traktowanych w sposób dogmatyczny;
3. dogmatyka prawa - analiza, systematyzacja i interpretacja norm obowiązującego prawa na potrzeby praktyki prawniczej



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogmatyzacja

1. nadanie, nadawanie czemuś cech niepodlegającego dyskusji pewnika;
2. oficjalne uznanie przez sobór lub papieża danej prawdy wiary za dogmat


Źródła:

SJP.pl

Dogmatyzm

kierunek myślenia przyjmujący twierdzenia i doktryny jako dogmaty, bez uprzedniego zbadania ich prawdziwości lub słuszności


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) brak krytycyzmu w stosunku do pewnych tez i poglądów, odrzucanie możliwości poddania ich weryfikacji

 (1.2) cecha doktryn, w których głoszone są tezy bez stosownego uzasadnienia


Dogmatyzm (od gr. dógma – „przekonanie”, „zdanie”, „pogląd”) – stanowisko bezkrytycznego przyjmowania danych twierdzeń jako prawdy, bez weryfikacji i podawania w wątpliwość, na zasadzie bezkrytycznej wiary. Dogmatyzm jest przeciwieństwem sceptycyzmu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dognać

ścigając kogoś zrównać się z nim; dogonić; dopędzić; dopaść


Źródła:

SJP.pl

Dognębiać

gnębić do reszty


Źródła:

SJP.pl

Dogniatak

w obróbce plastycznej: tłocznik do dogniatania


Źródła:

SJP.pl

Dognić

zgnić do końca; ulec zupełnemu rozkładowi


Źródła:

SJP.pl

Dognieść

dokończyć gniecenie


Źródła:

SJP.pl

Dogniwać

gnić do końca; ulegać całkowitemu rozkładowi


Źródła:

SJP.pl

Dogodnie

przysłówek

 (1.1) w sposób odpowiadający czyimś potrzebom

 (1.2) przynosząc korzyść


Źródła:

Wiktionary

Dogodniej

stopień wyższy od przysłówka: dogodnie


Źródła:

SJP.pl

Dogodniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dogodny; bardziej dogodny


Źródła:

SJP.pl

Dogodność

dogodny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warunki dające poczucie zaspokojenia potrzeb

 (1.2) korzystna okoliczność


Patrz:dogodny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogodny

1. dobrze nadający się do czegoś, odpowiadający czyimś potrzebom;
2. przynoszący korzyść


przymiotnik

 (1.1) odpowiedni, właściwy, nadający się do czegoś, odpowiadający określonym potrzebom/wymaganiom


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dogodzić.


Źródła:

Wiktionary

Dogodzić

1. spełnić czyjeś wymagania, życzenia, zachcianki; zadowolić kogoś;
2. dogodzić sobie - w przenośni: nadużyć czegoś, ulec własnym namiętnościom lub nałogom; pofolgować sobie


czasownik nieprzechodni

 (1.1) dokonany od|dogadzać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogolić

dokończyć golenie


Źródła:

SJP.pl

Dogon

członek negroidalnego ludu zamieszkującego Afrykę Zachodnią


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z negroidalnego ludu mieszkającego w Afryce Zachodniej;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogoni

negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej; Dogonowie


Dogonowie, Dogoni (zw. Habe, Kado i Tombo) – negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej.

Dogonowie zamieszkują południowo-centralne Mali – okolice Uskoku Bandiagara. Ich odrębna kultura, a zwłaszcza mitologia, od dawna budzi zainteresowanie naukowców, także polskich.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogonić

czasownik przechodni dokonany (ndk. doganiać)

 (1.1) zrównać się z kimś podczas pościgu

 (1.2) dorównać komuś pod jakimś względem


Źródła:

Wiktionary

Dogonowie

negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej; Dogoni


Dogonowie, Dogoni (zw. Habe, Kado i Tombo) – negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej.

Dogonowie zamieszkują południowo-centralne Mali – okolice Uskoku Bandiagara. Ich odrębna kultura, a zwłaszcza mitologia, od dawna budzi zainteresowanie naukowców, także polskich.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogoński

Dogon, Dogonowie


Patrz:Dogon, Dogonowie

Źródła:

SJP.pl

Dogorywać

podniośle:
1. umierać w cierpieniach, konać;
2. kończyć się;
3. przestawać się palić, gasnąć


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) umierać, zdychać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dogorzeć)

 (2.1) przestawać się palić, gasnąć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogorywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dogorywać.


Źródła:

Wiktionary

Dogoterapeuta

terapeuta leczący z pomocą psa; kynoterapeuta


Źródła:

SJP.pl

Dogoterapeutka

dogoterapeuta


Patrz:dogoterapeuta

Źródła:

SJP.pl

Dogoterapia

terapia poprzez ćwiczenia i zabawy z odpowiednio wyszkolonymi psami; kynoterapia


Terapia z udziałem psa, dogoterapia, kynoterapia, kanisterapia – metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego terapeutę. Terapia tego rodzaju jest jedną z dziedzin zooterapii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dogotować

1. ugotować całkowicie;
2. ugotować dodatkową ilość czegoś;
3. dogotować się - ugotować się całkowicie


Źródła:

SJP.pl

Dogotowywacz

skrzynka z grubymi ścianami do dogotowywania lub utrzymywania w ciepłym stanie potraw


Źródła:

SJP.pl

Dogowaty

typ dogowaty - typ psów o silnym i masywnym ciele


Źródła:

SJP.pl

Dograć

zagrać do końca


Źródła:

SJP.pl

Dogradzać

dokańczać stawianie ogrodzenia wokół czegoś


Źródła:

SJP.pl

Dogranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dograć.


Źródła:

Wiktionary

Dogri

jeden z języków urzędowych Indii


Źródła:

SJP.pl

Dogrodzić

dokończyć stawianie ogrodzenia wokół czegoś


Źródła:

SJP.pl

Dogrywka

przedłużenie czasu gry lub dodatkowy mecz w sytuacji, gdy gra nie została roztrzygnięta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. czas dodany do spotkania sportowego, gdy wynik meczu nie został rozstrzygnięty we właściwym czasie trwania spotkania


Dogrywka – w wielu sportach (m.in. w piłce nożnej i rugby) dodatkowy okres gry, rozpoczynany, gdy mecz nie przynosi rozstrzygnięcia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dogrywkowicz

osoba uczestnicząca w dogrywkach na giełdzie


Źródła:

SJP.pl

Dogrywkowy

dotyczący dogrywki, związany z dogrywką


Źródła:

SJP.pl

Dogryzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dogryzać.


Źródła:

Wiktionary

Dogrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dogrzać.


Źródła:

Wiktionary

Dogrzew

w technice: dogrzewanie


Źródła:

SJP.pl

Dogrzewać

czasownik

 (1.1) ogrzewać dodatkowym źródłem ciepła


Źródła:

Wiktionary

Dogrzewacz

dodatkowe źródło ciepła wykorzystywane w instalacjach centralnego ogrzewania


Źródła:

SJP.pl

Dogrzewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogrzewanie dodatkowym źródłem ciepła


Źródła:

Wiktionary

Dogtrekking

[czytaj: dogtreking] szybki spacer lub bieg z psem przypiętym do właściciela za pomocą specjalnej linki


Źródła:

SJP.pl

Dogtrekkingowy

[czytaj: dogtrekingowy] związany z szybkim spacerem lub biegiem z psem przypiętym do właściciela za pomocą specjalnej linki


Źródła:

SJP.pl

Dogładzak

kamień szlifierski


Źródła:

SJP.pl

Dogładzarka

maszyna do dogładzania wyrobów metalowych


Źródła:

SJP.pl

Dogłębniej

stopień wyższy od przysłówka: dogłębnie


Źródła:

SJP.pl

Dogłębniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dogłębny


Źródła:

SJP.pl

Dogłębność

dogłębny


Patrz:dogłębny

Źródła:

SJP.pl

Dogłębny

sięgający istoty rzeczy, obejmujący wszystkie szczegóły jakiegoś zagadnienia


przymiotnik

 (1.1) przenikający głęboko, przez wiele warstw

 (1.2) sięgający sedna

 (1.3) mocno odczuwalny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dogłos

narastanie dźwięku w pomieszczeniu po włączeniu jego źródła


Dogłos – zjawisko stopniowego narastania energii dźwięku w pomieszczeniu po zapoczątkowaniu emisji tego dźwięku przez źródło. Zjawisko związane jest z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Dogłos jest czasem, jaki minął od pojawienia się dźwięku bezpośredniego aż do osiągnięcia przez ten dźwięk (wraz z jego wielokrotnymi odbiciami) maksymalnego natężenia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doha

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica Kataru (egzonim wariantowy wg. KSNG);


Doha albo Ad-Dauha (arab. ‏الدوحة‎ Ad-Dawḥa) – stolica i największe miasto Kataru położone na wschodnim wybrzeżu półwyspu Katar, w Zatoce Perskiej.

Miasto zostało zniszczone w 1867 w czasie wojny z Bahrajnem. W 1916 Brytyjczycy ustanowili je siedzibą swojego protektoratu. Gdy Katar uzyskał niepodległość, miasto zostało jego stolicą. W 1973 roku założono uniwersytet.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dohamować

odpowiednio zmniejszyć prędkość samochodu


Źródła:

SJP.pl

Dohamowywać

odpowiednio zmniejszać prędkość samochodu


Źródła:

SJP.pl

Doherty

[czytaj: DOherti] nazwisko obce


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doholować

1. holując, doprowadzić pojazd, statek, barkę itp. do miejsca przeznaczenia;
2. potocznie: doprowadzić kogoś z trudem do jakiegoś miejsca; dociągnąć


Źródła:

SJP.pl

Doholowywać

1. holując, doprowadzać pojazd, statek, barkę itp. do miejsca przeznaczenia;
2. potocznie: doprowadzać kogoś z trudem do jakiegoś miejsca; dociągać


Źródła:

SJP.pl

Doić

1. pozyskiwać mleko z wymion zwierzęcia
2. ciągnąć zyski za czyjąś szkodą
3. szybko pić dużymi łykami


czasownik przechodni niedokonany (dk. wydoić)

 (1.1) pozyskiwać mleko, wyciskając je z wymion krowy lub innego zwierzęcia hodowlanego

 (1.2) pot. łapczywie pić

 (1.3) pot. wykorzystywać kogoś finansowo

 (1.4) przen. gwara przestępcza palić (papierosy, fajkę)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doicielka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. osoba płci żeńskiej, która zajmuje się dojeniem krów


Źródła:

Wiktionary

Doidentyfikować

1. rozpoznać po zdobyciu dodatkowych informacji;
2. doidentyfikować się - podać dodatkowe informacje o swojej osobie


Źródła:

SJP.pl

Doigrać

doigrać się - ponieść skutki złego lub lekkomyślnego postępowania


Źródła:

SJP.pl

Doina

rodzaj rumuńskiej pieśni ludowej


Doina, także m.in. Hore (Horie) lungă, Cântec lung – rumuńska liryczna pieśń ludowa, pokrewna ukraińskiej dumie.

Zwykle śpiewana jest przez jednego wykonawcę – kobietę lub mężczyznę, z akompaniamentem lub bez, nierzadko improwizowana. Teksty doiny mają duży ładunek emocjonalny – traktują o miłości, smutku, żałobie, tęsknocie. Do melodii doiny śpiewane są również kołysanki. Wyróżnia się trzy rodzaje doiny:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doinstalować

1. dokończyć proces instalacji;
2. zainstalować coś jeszcze


Źródła:

SJP.pl

Doinstalowywać

1. kończyć proces instalacji;
2. instalować coś jeszcze


Źródła:

SJP.pl

Dointerpretować

1. zinterpretować coś bardziej szczegółowo;
2. dokończyć interpretację


Źródła:

SJP.pl

Doiwanić

doiwanić komuś - pobić kogoś


Źródła:

SJP.pl

Doiwo

dawniej, gwarowo: udój


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. dój

 (1.2) daw. mleko wydojone na raz, udój


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojąć

1. o przykrych wrażeniach: dać się odczuć w wysokim stopniu
2. przestarzale: zrobić komuś wielką przykrość


Źródła:

SJP.pl

Dojadać

1. zjadać coś do końca
2. zjadać coś dodatkowo, żeby poczuć się sytym
3. dokuczać, dawać się we znaki


czasownik przechodni niedokonany (dk. dojeść)

 (1.1) jeść, aż do końca

 (1.2) jadać dodatkowo

 (1.3) dawać się we znaki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dojadać.


Źródła:

Wiktionary

Dojareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: dojarka


Źródła:

Wiktionary

Dojarka

1. rodzaj pompy służącej do dojenia krów;
2. kobieta zajmująca się dojeniem krów; dójka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. urządzenie do mechanicznego dojenia zwierząt

 (1.2) kobieta dojąca zwierzę mleczne


Dojarka – urządzenie mechaniczne służące do automatycznego dojenia krów. Pracuje naprzemiennie w dwóch cyklach: ssania, w którym następuje wysysanie mleka oraz ściskania, w którym następuje ściśnięcie strzyka. Ciśnienie w momencie ssania wynosi ok. 44-55 kPa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dojarnia

pomieszczenie do dojenia zwierząt, zwłaszcza krów; hala udojowa


Źródła:

SJP.pl

Dojarz

mężczyzna dojący krowy


Źródła:

SJP.pl

Dojazd

1. dojeżdżanie lub dojechanie do jakiegoś miejsca;
2. droga doprowadzająca do jakiegoś miejsca


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. droga dojazdowa

 (1.2) czynność dojeżdżania gdzieś

 (1.3) sport. teren na skoczni narciarskiej, na którym skoczkowie wyhamowują po wylądowaniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojazdówka

1. potocznie: droga, którą się gdzieś dojeżdża; dojazd;
2. środowiskowo:
a) wąskie koło zapasowe w samochodzie;
b) fragment trasy rajdu samochodowego poprowadzony po drogach publicznych


Dojazdówka – fragment trasy rajdu samochodowego poprowadzony po otwartych dla ruchu drogach publicznych, gdzie załoga zobowiązana jest do przestrzegania przepisów ruchu drogowego.

Czas przejazdu odcinka drogowego nie jest wliczany do końcowej klasyfikacji, aczkolwiek każda załoga zobowiązana jest przejechać dojazdówką w czasie określonym przez organizatora (z dokładnością do minuty). Każde spóźnienie, ale także i wcześniejsze przybycie na Punkt Kontroli Czasu kończący odcinek drogowy karane jest karą czasową wliczaną do klasyfikacji rajdu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dojazdowo

dojazdowy


Patrz:dojazdowy

Źródła:

SJP.pl

Dojazdowy

związany z dojazdem


przymiotnik

 (1.1) związany z dojazdem, dotyczący dojazdu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojebać

dopierdolić; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. dołożyć, dorzucić, dodać;
2. dojebać (komuś) - pobić (kogoś);
3. powiększyć swą masę mięśniową poprzez ćwiczenia fizyczne;
4. dojebać się - doczepić, przyczepić się


czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) wulg. uderzyć, przywalić

 (1.2) wulg. przen. kazać zrobić komuś coś ciężkiego, zrzucić na kogoś jakiś trud, obowiązek

 (1.3) wulg. dodać

czasownik zwrotny dokonany dojebać się (ndk. brak)

 (2.1) wulg. przyczepić się, czepić się kogoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dojebać.


Źródła:

Wiktionary

Dojebywać

dopierdalać; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. dokładać, dorzucać, dodawać;
2. dojebywać się - doszukiwać się w kimś albo czymś czegoś złego, doczepiać się, przyczepiać się


Źródła:

SJP.pl

Dojechać

1. jadąc, zbliżyć się do kogoś lub do czegoś; dotrzeć;
2. potocznie:
a) dokuczyć komuś; dogryźć;
b) mocno uderzyć; dowalić


czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dojeżdżać)

 (1.1) jadąc, dotrzeć gdzieś lub zbliżyć się do kogoś, czegoś

czasownik przechodni dokonany

 (2.1) slang. pot. dopaść, dorwać, zniszczyć (kogoś)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojechanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dojechać.


Źródła:

Wiktionary

Dojedzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dojeść.


Źródła:

Wiktionary

Dojek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zool. anat. strzyk wymienia krowy, kozy lub owcy


Źródła:

Wiktionary

Dojelitowy

przeznaczony do aplikowania do jelit


Źródła:

SJP.pl

Dojenie

1. pozyskiwać mleko z wymion zwierzęcia
2. ciągnąć zyski za czyjąś szkodą
3. szybko pić dużymi łykami


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doić.


Dojenie (roln.) – czynność mająca na celu pozyskiwanie mleka z wymion samic ssaków. m.in. krowy, owcy, kozy, kobyły, wielbłądzicy i innych. Proces dojenia wykonywany jest ręczne lub mechanicznie za pomocą dojarki elektrycznej.

Dojenie ręczne może odbywać się metodą:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dojeść

1. dokończyć zaczęte jedzenie, zjeść wszystko do końca;
2. zjeść dodatkowo;
3. dokuczyć, dać się we znaki, dogryźć


czasownik przechodni dokonany (ndk. dojadać)

 (1.1) dokonany od|dojadać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojeżdżać

1. jadąc, zbliżać się do czegoś; docierać gdzieś;
2. jeździć regularnie do jakiegoś miejsca


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dojechać)

 (1.1) jadąc, docierać gdzieś lub zbliżać się do kogoś, czegoś

 (1.2) jeździć regularnie do jakiegoś miejsca


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojeżdżacz

myśliwy na koniu ścigający z ogarami lub chartami zwierzynę


Źródła:

SJP.pl

Dojeżdżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dojeżdżać.


Źródła:

Wiktionary

Dojlidy

dzielnica mieszkaniowo-przemysłowa Białegostoku


Dojlidy – osiedle o największej powierzchni w Białymstoku. Pełni funkcję mieszkaniowo-przemysłową. Dawniej wieś i folwark. Znajduje się tam: fabryka sklejek Biaform SA oraz Browar Dojlidy, stawy rybne oraz tereny rekreacyjne nad zbiornikami na rzece Białej.

Do Dojlid należy jednostka administracyjna Krywlany.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dojlidzki

przymiotnik od: Dojlidy


Źródła:

SJP.pl

Dojmować

1. o przykrych wrażeniach zmysłowych, uczuciach: dawać się odczuć w dużym stopniu; przejmować, przenikać;
2. przestarzałe: robić komuś wielką przykrość; dogryzać, dokuczać


Źródła:

SJP.pl

Dojmujący

wywołujący przykre doznania psychiczne lub fizyczne; przejmujący, przenikliwy


Źródła:

SJP.pl

Dojnica

naczynie, do którego doi się mleko; szkopek


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) naczynie, do którego doi się mleko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojniejszy

1. stopień wyższy od przymiotnika: dojny; bardziej dojny;
2. w przysłowiu: cudze bydło dojniejsze - obce jest lepsze


Źródła:

SJP.pl

Dojnik

miejsce dojenia krów


Źródła:

SJP.pl

Dojność

dojny


Patrz:dojny

Źródła:

SJP.pl

Dojny

o zwierzęciu: dający mleko używane przez człowieka w celach spożywczych (np. dojne kozy)


przymiotnik

 (1.1) roln. o samicach mlekodajnych zwierząt hodowlanych: mogący dawać mleko

 (1.2) roln. daw. lub rzad. związany z dojeniem, służący do dojenia

 (1.3) pot. przen. taki, od którego można bezkarnie wyłudzać pieniądze


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojo

pomieszczenie, w którym ćwiczy się sztuki walki


Dojo (jap. 道場 dōjō) – określenie w języku japońskim miejsca treningów sportów walki albo sali medytacji mnichów buddyjskich zen.

W dojo obowiązują odpowiednie zasady zachowania. Wchodząc i wychodząc, składa się ukłon (jap. rei) wyrażający szacunek i podziękowanie. Można wchodzić jedynie boso. Obowiązkiem, także w trakcie ćwiczeń, jest przestrzeganie kodeksu dojo.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dojrzalej

stopień wyższy od przysłówka: dojrzale


Źródła:

SJP.pl

Dojrzalszy

stopień wyższy od przymiotnika: dojrzały; bardziej dojrzały


Źródła:

SJP.pl

Dojrzałość

1. stan czegoś lub kogoś ostatecznie uformowanego, osiągnięcie ostatecznego etapu rozwoju lub procesu kształtowania;
2. dojrzałość płciowa - biologiczna gotowość do rozmnażania płciowego;
3. egzamin dojrzałości - końcowy egzamin w szkole średniej; matura


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzymiotnikowy od|dojrzały.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dojrzały

1. o owocach, roślinach uprawnych: nadający się do zbioru lub zjedzenia;
2. o organizmach żywych: rozwinięty pod względem biologicznym; ostatecznie ukształtowany;
3. o człowieku: ukształtowany pod względem umysłowym i emocjonalnym; dorosły;
4. o wytworach ludzkich, zjawiskach społecznych: w pełni ukształtowany, osiągający ostateczną formę;
5. o surowcach, przetworach: taki, który osiągnął odpowiednie cechy w wyniku fermentacji, leżakowania itp


przymiotnik

 (1.1) o żywych organizmach: taki, który osiągnął dojrzałość; taki, który jest w pełni swego rozwoju

 (1.2) taki, który postępuje jak dorosły; działa rozsądnie, mądrze, jest odpowiedzialny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojrzeć

1. osiągnąć najwyższy stopień rozwoju;
2. osiągnąć gotowość do pełnienia określonych funkcji;
3. osiągnąć najwyższą jakość;
4. stać się samodzielnym życiowo; wydorośleć, dorosnąć


czasownik przechodni dokonany (ndk. doglądać)

 (1.1) zobaczyć coś niewyraźnego

 (1.2) uświadomić sobie

 (1.3) przeprowadzić nadzór

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dojrzewać)

 (2.1) osiągnąć dojrzałość, pełnię rozwoju lub jakości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojrzewać

1. osiągać najwyższy stopień rozwoju;
2. osiągać gotowość do pełnienia określonych funkcji;
3. osiągać najwyższą jakość;
4. stawać się samodzielnym życiowo; dorośleć


czasownik

 (1.1) osiągać pełnię rozwoju; osiągać dojrzałość, dorosłość

 (1.2) stawać się gotowym do czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojrzewający

o niektórych produktach spożywczych, np. serze, wędlinie: polepszający z czasem własności organoleptyczne


Źródła:

SJP.pl

Dojrzewalnia

odpowiednio przygotowane pomieszczenie zamknięte, przeznaczone do dojrzewania owoców lub produktów przemysłowych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. pomieszczenie lub budynek, w którym coś dojrzewa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojrzewanie

okres dochodzenia do pełni rozwoju


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okres życia między dzieciństwem a dorosłością;

 (1.2) proces osiągania dojrzałości przez owoc, ser lub wino


Dojrzewanie, adolescencja – okres życia między dzieciństwem a dorosłością, charakteryzujący się przeobrażeniami w budowie i wyglądzie ciała (dojrzewanie biologiczne), psychice – kształtowaniu osobowości (dojrzewanie psychiczne), postawach wobec płci (dojrzewanie psychoseksualne), pełnieniu roli społecznej (dojrzewanie społeczne).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dojść

1. osiągnąć cel, granicę, koniec
2. o warzywach: dojrzewać
3. osiągać pewną granicę


czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dochodzić)

 (1.1) poruszając się, osiągnąć pewien cel; dotrzeć idąc

 (1.2) o środkach komunikacji: dojechać, dolecieć, dopłynąć

 (1.3) o listach, paczkach, przesyłkach: zostać doręczonym pod wskazany adres

 (1.4) o płynie, powietrzu, ogniu: dotrzeć gdzieś, dosięgnąć czegoś

 (1.5) o pociskach: dolecieć

 (1.6) o wiadomościach, informacjach, plotkach: dotrzeć do kogoś, stać się wiadomymi

 (1.7) o dźwięku, obrazie, zapachu: dać się słyszeć, widzieć, czuć

 (1.8) osiągnąć jakąś granicę

 (1.9) osiągnąć pewną miarę, liczbę, wielkość

 (1.10) osiągnąć zamierzony, upragniony cel

 (1.11) stać się dodatkowym elementem do czegoś

 (1.12) uzyskać coś na drodze prawnej

 (1.13) pojąć coś, zrozumieć, zbadać

 (1.14) o owocach, warzywach, roślinach: dojrzeć

 (1.15) pot. o potrawach: dogotować lub dopiec się

 (1.16) łow. podejść do zwierzyny na odległość umożliwiającą oddanie strzału

 (1.17) pot. osiągnąć orgazm


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojścia

posiadanie znajomych wśród ludzi wpływowych; znajomości


Źródła:

SJP.pl

Dojście

1. osiągnąć cel, granicę, koniec
2. o warzywach: dojrzewać
3. osiągać pewną granicę


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dojść.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojściowy

rzadko: umożliwiający dojście do jakiegoś miejsca


Źródła:

SJP.pl

Dojutrek

żartobliwie: osoba odkładająca rzeczy na później, uchylająca się od odpowiedzialności


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. iron. człowiek charakteryzujący się odkładaniem zadań i obowiązków na jutro, na później; człowiek wahający się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dojutrkowość

1. odkładanie czegoś na później, zwłóczenie z czymś; opieszałość;
2. życie z dnia na dzień, brak dłuższej perspektywy; tymczasowość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nietrwały charakter czegoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dok

1. miejsce w porcie do załadowywania i rozładowywania statków;
2. basen stoczniowy do budowy i remontu statków


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. basen portowy lub pływająca konstrukcja, zapewniające utrzymanie położenia statku w stałej pozycji


Dok – basen portowy lub pływająca konstrukcja, które zapewniają utrzymanie położenia statku wodnego w pionie i na stałym poziomie, niezależnie od otaczających wód akwenowych. Pojęcia doku używa się w trzech znaczeniach:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dokąd

do jakiego miejsca, stanu


zaimek

 (1.1) … pytajny, służący do pytania o miejsce, w którego kierunku odbywa się ruch

 (1.2) … względny, służący do łączenia zdania głównego z podrzędnym, gdy zdanie podrzędne określa miejsce, w którego kierunku odbywa się ruch

 (1.3) … pytajny, służący do pytania o długość trwania jakiejś czynności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokądeś

dawniej: dokądś


Źródła:

SJP.pl

Dokądkolwiek

zaimek nieokreślony

 (1.1) obojętnie, do jakiego miejsca

zaimek względny

 (2.1) …wskazujący na to, że to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym dzieje się niezależnie od miejsca, do którego kierowana jest czynność opisana w zdaniu podrzędnym


Źródła:

Wiktionary

Dokądś

zaimek oznaczający miejsce bliżej nieokreślone


zaimek przysłowny

 (1.1) …w wyrażeniu zastępujący kierunek dokładnie nieznany, będący jednocześnie celem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokądże

wzmocnione "dokąd"


zaimek

 (1.1) …pytajny; wzmocnione dokąd


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokamerowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonywany bez publiczności, wyłącznie do kamery


Źródła:

Wiktionary

Dokanałowy

wkładany bezpośrednio do kanału słuchowego


Źródła:

SJP.pl

Dokańczać

doprowadzać coś do końca; zakończać, zakańczać, dokończać


Źródła:

SJP.pl

Dokapitalizować

podnieść kapitał, uzupełnić fundusze własne, wzmocnić finansowo


Źródła:

SJP.pl

Dokarmiać

czasownik niedokonany

 (1.1) sporadycznie zaopatrywać kogoś w żywność, dostarczać komuś żywność


Źródła:

Wiktionary

Dokarmiacz

osoba, która karmi dodatkowo, dożywia


Źródła:

SJP.pl

Dokarmianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokarmiać.


Źródła:

Wiktionary

Dokarmić

czasownik dokonany (niedokonany dokarmiać)

 (1.1) dać dodatkowy pokarm


Źródła:

Wiktionary

Dokart

pojazd 1-, 2- lub 4-konny, lekki 2- lub 4-kołowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. lekki pojazd konny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokasować

1. skasować coś dodatkowo;
2. dokończyć usuwanie danych z płyty, dysku itp.;
3. dokończyć stemplowanie lub dziurkowanie biletów


Źródła:

SJP.pl

Dokasowywać

1. kasować coś dodatkowo;
2. dokańczać usuwanie danych z płyty, dysku itp.;
3. dokańczać stemplowanie lub dziurkowanie biletów


Źródła:

SJP.pl

Dokaszać

dokańczać koszenie


Źródła:

SJP.pl

Dokazać

osiągnąć zamierzony cel; dokonać, dopiąć


Źródła:

SJP.pl

Dokazywać

1. osiągać zamierzony cel; dokonywać, dopinać;
2. bawić się beztrosko i wesoło, po dziecięcemu; figlować, swawolić


czasownik przechodni niedokonany (dk. dokazać)

 (1.1) książk. osiągać zamierzony cel

czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)

 (2.1) pot. bawić się w sposób nieskrępowany, płatać figle


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokazywanie

1. osiągać zamierzony cel; dokonywać, dopinać;
2. bawić się beztrosko i wesoło, po dziecięcemu; figlować, swawolić


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokazywać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doker

robotnik portowy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mar. robotnik portowy;


Doker (z ang. docker) – nazwa robotnika portowego zatrudnionego przy przeładunku, transporcie i składowaniu towarów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dokerski

doker


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub pracą dokera, dotyczący dokera


Patrz:doker

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doketa

wyznawca, zwolennik doketyzmu


Źródła:

SJP.pl

Doketka

doketa


Patrz:doketa

Źródła:

SJP.pl

Doketyzm

wczesnochrześcijańska doktryna chrystologiczna, która kwestionowała podstawowe dogmaty wiary chrześcijańskiej, czyli wcielenie i zbawienie ludzkości poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa


Doketyzm (gr. δοκεῖν dokein – wydawać się, mniemać, przypuszczać) – wczesnochrześcijańska doktryna chrystologiczna (powstała w II w.), która kwestionowała podstawowe dogmaty wiary chrześcijańskiej, czyli wcielenie i zbawienie ludzkości poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Od pierwszego soboru nicejskiego uznawana przez chrześcijaństwo za herezję.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dokimasia

[czytaj: dokimas-ia] w starożytnym prawie: urzędowa kontrola spełnienia wymagań obowiązujących obywatela w danej sytuacji, np. wieku lub majątku


Źródła:

SJP.pl

Dokimazja

w demokracji ateńskiej: procedura sprawdzania kandydatów na urzędy


Dokimazja (gr. δοκιμασία, trl. dokimasia - badanie) - urzędowe badanie (lustracja), któremu podlegali w starożytnych Atenach urzędnicy przed objęciem funkcji oraz jeźdźcy i naturalizowani obywatele.

Celem tej procedury w odniesieniu do urzędników było sprawdzenie wszystkich aspektów życia kandydatów na urząd: ich wieku, pochodzenia, posiadanego obywatelstwa, dotychczasowego życia i działalności, charakteru, zasad moralnych nimi kierujących, a nawet stanu majątkowego. Procedurze podlegali zarówno kandydaci na najwyższe urzędy w państwie, jak i zwykli urzędnicy miejscy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doklepać

dokończyć klepanie


Źródła:

SJP.pl

Doklepywać

kończyć oklepywanie


Źródła:

SJP.pl

Dokoluśka

forma zdrobniała od: dokoła


Źródła:

SJP.pl

Dokolutka

zdrobnienie od: dokoła


Źródła:

SJP.pl

Dokompletować

dodać brakujące do całości elementy


Źródła:

SJP.pl

Dokonać

czasownik dokonany

 (1.1) zrobić coś do końca, wykonać jakąś funkcję, czynność

 (1.2) wykonać, stworzyć coś ważnego, istotnego dla jakiejś dziedziny


Źródła:

Wiktionary

Dokonanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokonać.

 (1.2) osiągnięcie, sukces


Dokonanie – w prawie karnym i prawie wykroczeń najbardziej zaawansowana forma stadialna popełnienia czynu zabronionego. Następuje wtedy, kiedy sprawca (lub sprawcy) zrealizuje wszystkie ustawowe znamiona czynu.

Dokonania nie należy mylić z zakończeniem przestępstwa, które ma miejsce wtedy, gdy sprawca skończył swoje zachowanie. Może być to ten sam moment, w którym nastąpiło dokonanie, lecz może to nastąpić także i później. Np. czyn polegający na nielegalnym posiadaniu broni jest dokonany wtedy, kiedy sprawca nabył nielegalnie broń, zaś zakończony jest wtedy, gdy ją utracił, lub wyzbył się jej. Rozróżnienie to ma znaczenie praktyczne, ponieważ przedawnienie karalności liczyć należy od zakończenia czynu, jeżeli następuje ono później, niż jego dokonanie.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dokonaność

dokonany


Patrz:dokonany

Źródła:

SJP.pl

Dokonany

przymiotnik

 (1.1) gram. opisujący czynność, która się zakończyła

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: dokonać


Źródła:

Wiktionary

Dokonały

przymiotnik

 (1.1) stpol. doskonały


Źródła:

Wiktionary

Dokończać

doprowadzać coś do końca; zakończać, zakańczać, dokańczać


Źródła:

SJP.pl

Dokończenie

doprowadzić coś do końca; zakończyć, skończyć


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ostatnia część czegoś niedokończonego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokończyć

doprowadzić coś do końca; zakończyć, skończyć


czasownik przechodni dokonany (ndk. dokańczać lub dokończać)

 (1.1) zob. dokańczać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokonywać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) niedokonany od|dokonać.


Źródła:

Wiktionary

Dokonywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokonywać.


Źródła:

Wiktionary

Dokooptować

1. przyjąć kogoś do grupy w celu jej powiększenia;
2. dokooptować się - przyłączyć się do grupy w celu jej powiększenia


czasownik dokonany

 (1.1) dokonać kooptacji, uzupełnić skład decyzją samych jego członków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokooptowywać

1. przyjmować kogoś do grupy w celu jej powiększenia;
2. dokooptowywać się - przyłączać się do grupy w celu jej powiększenia


Źródła:

SJP.pl

Dokosić

dokończyć koszenie


Źródła:

SJP.pl

Dokować

1. wprowadzać statek do doku;
2. przyłączać przenośny komputer do stacji dokującej w celu zwiększenia jego możliwości operacyjnych


Źródła:

SJP.pl

Dokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mar. wprowadzenie jednostki pływającej do suchego doku, albo podniesienie jej za pomocą doku pływającego

 (1.2) mar. w portach pływowych wprowadzenie jednostki do zamykanego basenu portowego ze stałym poziomem wody


Dokowanie – wprowadzenie i prawidłowe ustawienie jednostki pływającej w doku.

Rozpoczyna się od przygotowania doku. Na dnie doku ustawia się, na podstawie planów statku kilbloki w taki sposób, aby zapewniały równomierne podparcie statku i jednocześnie zapewniały dostęp do elementów wyposażenia takich jak kingstony, czujniki logu, echosondy, korki zbiorników dennych. Po przygotowaniu następuje zalanie lub zatopienie doku i wprowadzenie statku. Ze względu na wymaganą dużą dokładność (do kilkunastu centymetrów) statek ustawia się za pomocą jego własnych wind lub wciągarek doku.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dokowy

związany z dokiem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dokiem, dokami, dotyczący doków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokoła

ze wszystkich stron punktu położonego w środku; dookoła; naokoło; naokół


przysłówek sposobu

 (1.1) ze wszystkich stron punktu położonego w środku

przyimek

 (2.1) ze wszystkich stron czegoś znajdującego się pośrodku

 (2.2) przen. służy do określenia głównego tematu rozmowy, myśli itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokp

[czytaj: de-o-ka-PE] Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych


skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) = kolej. Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokraść

dorobić kradzieżą; wzbogacić się kradnąc


Źródła:

SJP.pl

Dokrasić

1. regionalnie: dołożyć tłuszczu, dodać omasty, okrasy do potrawy; omaścić, polać tłuszczem;
2. dawniej: dodać czemuś krasy, piękności, uczynić coś jeszcze piękniejszym; upiększyć


Źródła:

SJP.pl

Dokraszać

1. regionalnie: dokładać tłuszczu, dodawać omasty, okrasy do potrawy; omaszczać, polewać tłuszczem;
2. dawniej: dodawać czemuś krasy, piękności, czynić coś jeszcze piękniejszym; upiększać


Źródła:

SJP.pl

Dokręcać

czasownik niedokonany

 (1.1) kręcąc (np. śrubą, kranem), dociskać coś do końca

 (1.2) o filmie: nagrywać dodatkowe fragmenty


Źródła:

Wiktionary

Dokręcacz

człowiek lub przyrząd dokręcający jakieś elementy do czegoś


Źródła:

SJP.pl

Dokręcalny

dający się dokręcić


Źródła:

SJP.pl

Dokręcanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokręcać.


Źródła:

Wiktionary

Dokręcany

zbudowany tak, aby go do czegoś dokręcić


Źródła:

SJP.pl

Dokręcarka

urządzenie do dokładnego, szczelnego zakręcania czegoś, np. słoików


Źródła:

SJP.pl

Dokręt

1. dokręcanie jakiegoś elementu;
2. ścisłe przyleganie do czegoś dokręconego elementu;
3. końcowe skręcenie przędzy na przędzarkach


Źródła:

SJP.pl

Dokrętka

1. element dokręcany do jakieś większej całości;
2. potocznie:
a) kręcenie scen mających być dodatkiem do całości filmu stworzonej wcześniej;
b) sceny nakręcone po zakończeniu zdjęć mające być dodatkiem do całości filmu stworzonej wcześniej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. nakrętka zabezpieczająca śrubę przed odkręceniem się

 (1.2) pot. sceny nakręcone po zakończeniu zdjęć do filmu w trakcie dodatkowych dni zdjęciowych


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokrewność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dokrewne


Źródła:

Wiktionary

Dokrewny

1. gruczoł dokrewny - gruczoł wytwarzający hormony wydzielane do krwi, limfy lub płynów tkankowych; gruczoł wewnątrzwydzielniczy;
2. układ dokrewny - narządy i tkanki organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, wytwarzające hormony bezpośrednio do krwi; układ wewnątrzwydzielniczy


Źródła:

SJP.pl

Dokrwić

doprowadzić wystarczającą ilość krwi do narządów i tkanek żywych organizmów


Źródła:

SJP.pl

Dokrzykiwać

dopowiadać coś, krzycząc


Źródła:

SJP.pl

Doksograf

w starożytnej Grecji: pisarz referujący w przystępny sposób poglądy szkół filozoficznych i filozofów


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doksografia

działalność i dorobek doksografów


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doksograficzny

doksografia


Patrz:doksografia

Źródła:

SJP.pl

Doksologia

1. formuła modlitewna głosząca chwałę Boga;
2. każdy pochwalny hymn religijny


Doksologia (gr. doxa – „chwała”, logos – „słowo”) – pojęcie oznaczające formuły liturgiczne, które głoszą chwałę Boga, Jego wielkość i moc, ujawniającą się w tym, czego dokonał i czego nadal dokonuje dla człowieka, potwierdzane przez zgromadzenie wiernych aklamacją amen.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doksologiczny

doksologia


Patrz:doksologia

Źródła:

SJP.pl

Doksycyklina

Doksycyklina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny antybiotyk z grupy tetracyklin.

W porównaniu do innych tetracyklin znacznie lepiej się wchłania z przewodu pokarmowego (w 90–95%), jest również mniej nefrotoksyczna. Oporność krzyżowa obserwowana wśród bakterii na tetracykliny naturalne często nie dotyczy doksycykliny, która okazuje się skuteczna.


Źródła:

Wikipedia

Dokształceniowy

związany z dokształcaniem


Źródła:

SJP.pl

Doktor

stopień naukowy; osoba mająca ten stopień


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) reg. doktor (lekarz)

 (1.2) reg. doktor (stopień naukowy, osoba z tym stopniem)


Doktor (łac. doctor = nauczyciel, mistrz; w skrócie: dr) – stopień naukowy nadawany przez jednostki naukowe (uniwersytety lub ich wydziały, instytuty itp.) osobom, które obroniły swoje rozprawy doktorskie. W Polsce stopień doktora może być stopniem naukowym lub stopniem w zakresie sztuki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doktoracik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od doktorat


Źródła:

Wiktionary

Doktoracja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. nauk. doktorat


Źródła:

Wiktionary

Doktoralnie

doktoralny


Patrz:doktoralny

Źródła:

SJP.pl

Doktoralny

dawniej:
1. doktorski - właściwy godności doktora (posiadacza stopnia naukowego);
2. arbitralny, poważny, napuszony


Źródła:

SJP.pl

Doktorancki

przymiotnik od: doktorant


przymiotnik relacyjny

 (1.1) nauk. związany z doktoratem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktorant

osoba zdobywająca stopień doktora


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba na studiach doktoranckich, ubiegająca się o stopień naukowy doktora

 (1.2) środ. stud. żart. student powtarzający rok


Doktorant – osoba pisząca rozprawę doktorską. W rozumieniu polskiej nieobowiązującej już ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym doktorant był uczestnikiem studiów doktoranckich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doktorantka

kobieta uczęszczająca na studia doktoranckie, starająca się o tytuł doktora


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: doktorant


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktorantura

studia doktoranckie


Źródła:

SJP.pl

Doktorat

1. praca naukowa napisana w celu uzyskania stopnia doktora;
2. stopień doktora w jakiejś dziedzinie nauki


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nauk. praca naukowa prowadzona lub napisana celem zdobycia stopnia doktora

 (1.2) nauk. uzyskany stopień doktora w danej dziedzinie


Doktor (łac. doctor = nauczyciel, mistrz; w skrócie: dr) – stopień naukowy nadawany przez jednostki naukowe (uniwersytety lub ich wydziały, instytuty itp.) osobom, które obroniły swoje rozprawy doktorskie. W Polsce stopień doktora może być stopniem naukowym lub stopniem w zakresie sztuki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doktorek

ekspresywnie:
1. doktor - osoba ze stopniem naukowym;
2. doktor - lekarz; eskulap


Źródła:

SJP.pl

Doktorka

kobieta lecząca pacjentów; lekarka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta posiadająca stopień naukowy doktora

 (1.2) specjalistka w dziedzinie medycyny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktorostwo

1. doktor (mężczyzna, który ma stopień doktora) z żoną;
2. doktor (lekarz) z żoną


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ofic. doktor z żoną

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) daw. godność doktorska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktorowa

małżonka doktora


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. żona lekarza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktorowicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doktorówna

dawniej: córka doktora


Źródła:

SJP.pl

Doktorowy

związany z doktorem


Źródła:

SJP.pl

Doktorski

doktor


przymiotnik relacyjny

 (1.1) nauk. związany z doktorem, ze stopniem doktora; należący do doktora


Patrz:doktor

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktorstwo

dawniej:
1. zawód lekarza (doktora); medycyna;
2. doktorat


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogół doktorów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktoryzacja

doktoryzować


Patrz:doktoryzować

Źródła:

SJP.pl

Doktoryzacyjny

związany z doktoryzacją


Źródła:

SJP.pl

Doktoryzować

1. nadać komuś stopień doktora;
2. doktoryzować się - uzyskać stopień naukowy doktora


Źródła:

SJP.pl

Doktorzyna

pogardliwie o doktorze, lekarzu


Źródła:

SJP.pl

Doktorzysko

zgrubienie od: doktor; poufale lub z niechęcią o doktorze


Źródła:

SJP.pl

Doktryna

1. zespół założeń i twierdzeń z określonej dziedziny wiedzy; teoria, koncepcja;
2. zespół poglądów i planów strategicznych dotyczących polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa;
3. bezzasadne poglądy i twierdzenia przyjmowane bezkrytycznie za pewnik


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podstawowe założenia i twierdzenia jakiejś dziedziny wiedzy lub ideologii


Doktryna (z łac. doctrina – nauczanie, wiedza) oznacza zespół twierdzeń, założeń i dogmatów religijnych, filozoficznych, politycznych lub wojskowych. System działania, myślenia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doktrynalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący doktryny


Źródła:

Wiktionary

Doktrynalność

doktrynalny


Patrz:doktrynalny

Źródła:

SJP.pl

Doktrynalny

1. związany z podstawowymi założeniami i twierdzeniami w jakiejś dziedzinie, odnoszący się do pryncypiów;
2. dogmatyczny, nie uznający obiektywnych racji


przymiotnik

 (1.1) dotyczący doktryny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktryner

gorliwy zwolennik jakiejś doktryny


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. pejor. osoba uporczywie trzymająca się wyznawanych doktryn, mająca skostniałe poglądy i hołdująca nieadekwatnym do rzeczywistości zasadom


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktrynerka

gorliwa zwolenniczka jakiejś doktryny


Źródła:

SJP.pl

Doktrynerski

doktrynerstwo


przymiotnik

 (1.1) książk. pejor. charakterystyczny dla doktrynera lub doktrynerstwa


Patrz:doktrynerstwo

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doktrynerstwo

trzymanie się dogmatycznych poglądów, ciasnych schematów myślowych


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. pejor. postawa polegająca na uporczywym trwaniu przy wyznawanych doktrynach, skostniałych poglądach, nieadekwatnych do rzeczywistości zasadach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokuć

1. skończyć kucie, np. dokuć konia;
2. wykuć coś brakującego


Źródła:

SJP.pl

Dokuczać

1. robić komuś na złość, denerwować kogoś poprzez uwagi lub zachowanie; sprawiać przykrość
2. boleć
3. przykrzyć się


czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dokuczyć)

 (1.1) sprawiać przykrość, kłopoty lub ból


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokuczajewsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim;


Dokuczajewsk (ukr. Докучаєвськ) – miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dokuczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyrządzanie przykrości komuś


Źródła:

Wiktionary

Dokuczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokuczyć.


Źródła:

Wiktionary

Dokuczliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób dokuczliwy


Źródła:

Wiktionary

Dokuczliwiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek skłonny do dokuczania innym


Źródła:

Wiktionary

Dokuczliwiej

stopień wyższy od przysłówka: dokuczliwie


Źródła:

SJP.pl

Dokuczliwość

dokuczliwy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto dokuczliwy

 (1.2) cecha tego, co komuś dokucza


Patrz:dokuczliwy

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokuczliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: dokuczliwy


Źródła:

SJP.pl

Dokuczliwy

przymiotnik

 (1.1) lubiący dokuczać

 (1.2) przykry do znoszenia, trudny do wytrzymania, dotkliwy


Źródła:

Wiktionary

Dokuczyć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dokuczać)

 (1.1) sprawić przykrość, kłopoty lub ból


Źródła:

Wiktionary

Dokudrama

fabularyzowany film dokumentalny; docudrama


Źródła:

SJP.pl

Dokujący

stacja dokująca - replikator portów, stacjonarne urządzenie pozwalające zwiększyć funkcjonalność urządzenia mobilnego, np. smartfonu, notebooka itp.


Źródła:

SJP.pl

Dokulać

potocznie:
1. dotoczyć, doturlać;
2. dokulać się -
a) dotoczyć się, doturlać się;
b) powoli dojechać do określonego miejsca


Źródła:

SJP.pl

Dokumencik

zdrobnienie od: dokument


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dokument


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokument

1. pismo urzędowe;
2. dowód stwierdzający czyjąś tożsamość, np. dowód osobisty, legitymacja;
3. materiał, przedmiot mający wartość dowodową lub informacyjną;
4. potocznie: film dokumentalny;
5. w informatyce: logicznie spójna porcja informacji przetwarzana w systemie komputerowym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) materiał w postaci papierowej potwierdzający coś;

 (1.2) przedmiot poświadczający jakiś stan rzeczy

 (1.3) pot. film dokumentalny

 (1.4) pismo urzędowe stwierdzające tożsamość

 (1.5) inform. zbiór informacji zapisywanych i odczytywanych z pliku za pomocą odpowiedniego programu;


Dokument (z łac. documentum od doceo „uczę”) – rzeczowe świadectwo jakiegoś zjawiska sporządzone w formie właściwej dla danego miejsca i czasu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dokumentacja

1. zbiór dokumentów
2. wykazanie czegoś na podstawie dokumentów; dokumentowanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zbiór dokumentów służących do uzasadnienia bądź udowodnienia czegoś


Dokumentacja – zbiór dokumentów ustanowiony ze względu na wspólny temat, np. dotyczących danego obiektu, problemu lub zadania. Inaczej, to działalność informacyjna (albo jej część) związana z opracowywaniem i gromadzeniem dokumentów, zbiór bądź spis dokumentów o pewnym zagadnieniu bądź dobranych wg innych kryteriów.

Według słownika języka polskiego PWN dokumentacja to zbiór dokumentów mających wartość dowodową, informacyjną lub opisową, gromadzenie lub tworzenie takich dokumentów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dokumentacyjny

związany z dokumentacją


przymiotnik

 (1.1) związany z dokumentacją, dotyczący dokumentacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokumentalista

dokumentarzysta;
1. osoba zajmująca się zbieraniem, badaniem i porządkowaniem dokumentów;
2. specjalista w dziedzinie filmu dokumentalnego


Źródła:

SJP.pl

Dokumentalistka

dokumentalista


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) autorka filmów dokumentalnych

 (1.2) specjalistka w gromadzeniu, porządkowaniu i opracowywaniu dokumentów i materiałów źródłowych


Patrz:dokumentalista

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokumentalistyczny

dokumentalizm


Patrz:dokumentalizm

Źródła:

SJP.pl

Dokumentalizm

opieranie się na dokumentach, materiałach źródłowych, na faktach wziętych z życia


Źródła:

SJP.pl

Dokumentalizować

opierać się na materiałach źródłowych, faktach wziętych z życia


Źródła:

SJP.pl

Dokumentalność

dokumentalny


Patrz:dokumentalny

Źródła:

SJP.pl

Dokumentalny

dokumentarny;
1. mający cechy dokumentu, materiału w postaci tekstu, fotografii, nagrania itp. o wartość dowodowej lub informacyjnej;
2. oparty na dokumentach, potwierdzonych faktach, materiałach źródłowych


przymiotnik

 (1.1) opierający się na dokumentach lub faktach wziętych z życia, także. mający wartość dokumentu


Film dokumentalny – jeden z trzech (obok filmu fabularnego oraz filmu animowanego) podstawowych rodzajów filmowych. Filmy dokumentalne w założeniu przedstawiają wycinek rzeczywistości, która podlega możliwie najmniejszej ingerencji ze strony reżysera. Użyte przez Johna Griersona określenie documentary oznacza nadanie twórczego kształtu rzeczywistości, w związku z czym film dokumentalny posługuje się chwytami retorycznymi, które służą przekonaniu widza do wizji świata promowanej przez filmowca.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dokumentarność

dokumentarny


Patrz:dokumentarny

Źródła:

SJP.pl

Dokumentarny

dokumentalny;
1. mający cechy dokumentu, materiału w postaci tekstu, fotografii, nagrania itp. o wartość dowodowej lub informacyjnej;
2. oparty na dokumentach, potwierdzonych faktach, materiałach źródłowych


Źródła:

SJP.pl

Dokumentaryzm

sztuka tworzenia filmów dokumentalnych


Źródła:

SJP.pl

Dokumentarzysta

dokumentalista;
1. osoba zajmująca się zbieraniem i opracowywaniem materiałów mających wartość dokumentu;
2. specjalista w dziedzinie filmu dokumentalnego


Źródła:

SJP.pl

Dokumentarzystka

dokumentarzysta


Patrz:dokumentarzysta

Źródła:

SJP.pl

Dokumentniej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: dokumentnie


Źródła:

SJP.pl

Dokumentny

1. kompletny, zupełny, dokładny;
2. przestarzałe: oparty na dowodach, niebudzący wątpliwości; autentyczny


Źródła:

SJP.pl

Dokumentomat

automat do nadawania i odbierania dokumentów urzędowych


Źródła:

SJP.pl

Dokumentować

1. zbierać i prezentować dokumenty w celu potwierdzenia jakichś faktów lub tez;
2. o dokumencie: potwierdzać jakiś fakt lub tezę;
3. potwierdzać, zaświadczać, np. dokumentować coś swoją postawą


czasownik przechodni niedokonany (dk. udokumentować)

 (1.1) składać dowody; przedstawiać dokumenty na potwierdzenie czegoś

 (1.2) stanowić dokument potwierdzający daną sprawę

 (1.3) gromadzić zapisy, zbierać materiały


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokumentowy

związany z dokumentem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dokumentem, dotyczący dokumentu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokupić

kupić coś dodatkowo


Źródła:

SJP.pl

Dokupować

dokonywać uzupełniających zakupów; dokupywać


Źródła:

SJP.pl

Dokupywać

kupować dodatkowo rzeczy do już posiadanych lub wcześniej kupionych


Źródła:

SJP.pl

Dokuśtykiwać

potocznie: potykając się, z trudem gdzieś dochodzić; dokusztykiwać


Źródła:

SJP.pl

Dokusztykiwać

potocznie: potykając się, z trudem gdzieś dochodzić; dokuśtykiwać


Źródła:

SJP.pl

Dokuwać

1. kuć do końca, kończyć kucie;
2. kuć dodatkowo, dodawać kując


Źródła:

SJP.pl

Dokwaterować

czasownik przechodni dokonany (ndk. dokwaterowywać)

 (1.1) przydzielić osobie pomieszczenie w lokalu już zajmowanym przez inne


Źródła:

Wiktionary

Dokwitnięty

taki, który dokwitnął; dokwitły


Źródła:

SJP.pl

Dokwitły

taki, który dokwitł; dokwitnięty


Źródła:

SJP.pl

Dokładać

1. dorzucać coś; dodawać, dołączać, dopełniać;
2. dorzucać parę słów do tego, co zostało powiedziane; dopowiadać, dodawać;
3. dokładać się:
a) dorzucać pieniądze od siebie, włączać się do wspólnego działania; dorzucać się, dopłacać;
b) dawniej: wkładać wiele wysiłku w jakąś pracę; starać się, przykładać się


czasownik przechodni niedokonany (dk. dołożyć)

 (1.1) kłaść, dodawać coś do czegoś, co już jest


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokładanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dokładać.


Źródła:

Wiktionary

Dokładka

1. dodatkowa porcja, np. jedzenia;
2. na dokładkę - dodatkowo, na dodatek


Źródła:

SJP.pl

Dokładnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób dokładny, precyzyjny, staranny; z dbałością o szczegóły

partykuła

 (2.1) zgodnie z rzeczywistością co do każdego szczegółu

wykrzyknik

 (3.1) pot. przytaknięcie rozmówcy, zgodzenie się z jego słowami


Źródła:

Wiktionary

Dokładniej

stopień wyższy od przysłówka: dokładnie


Źródła:

SJP.pl

Dokładniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dokładny


Źródła:

SJP.pl

Dokładność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co dokładne

 (1.2) staranność, dbałość

 (1.3) metrol. stopień zgodności wartości rzeczywistej ze średnią arytmetyczną wyników uzyskanych dla oznaczanej wielkości;


Źródła:

Wiktionary

Dokładny

odznaczający się starannością, dbałością o szczegóły; precyzyjny; skrupulatny


przymiotnik

 (1.1) wykonany z dużą starannością

 (1.2) o człowieku: robiący coś starannie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dokłamać

potocznie: dopowiedzieć, kłamiąc


Źródła:

SJP.pl

Dokłamywać

potocznie: dopowiadać, kłamiąc


Źródła:

SJP.pl

Dokłosie

część źdźbła traw od kłosa lub wiechy w dół do najwyższego kolanka


Źródła:

SJP.pl

Dokłusować

dojechać kłusem


Źródła:

SJP.pl

Dol

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) med. jednostka natężenia bólu;


Bośnia i Hercegowina:

Chorwacja:

Francja:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dol.

skrót od: dolar (czytany jako całe, odmienne wyrażenie)


skrót

 (1.1) = dolny

 (1.2) = dolina

 (1.3) = dolar


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dola

1. żywot;
2. potocznie: przypadająca komuś część pieniędzy; działka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. los, czyjeś obecne położenie, stan

 (1.2) pot. przypadająca komuś część zdobyczy, zarobku

 (1.3) mitsłow. duch opiekuńczy, stanowiący o losie i dobrobycie człowieka

 (1.4) środ. cela więzienna


Osoby noszące nazwisko Dola:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolabella

nazwisko, m.in. Tomasz Dolabella (ok.1570-1650), włoski malarz



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolać

zwiększyć ilość cieczy w naczyniu, nalewając dopełnić, nalać powtórnie


czasownik przechodni dokonany (ndk. dolewać)

 (1.1) dodać płynu, uzupełnić płyn


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolaciński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dolantyna

handlowa nazwa leku przeciwbólowego, petydyny


Petydyna, meperydyna, dolantyna – organiczny związek chemiczny, syntetyczny lek przeciwbólowy o działaniu narkotycznym (odurzającym), opioid, pochodna 4-fenylopiperydyny, agonista głównie receptorów opioidowych μ. W lecznictwie stosowany jest w postaci chlorowodorku.

Została zsyntetyzowana w 1939 roku i była początkowo używana jako lek atropinopodobny, o działaniu rozkurczowym. Dopiero później wykazano, że wywiera też ośrodkowe działanie przeciwbólowe i wywołuje uzależnienie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolar

1. jednostka monetarna USA oraz wielu innych krajów;
2. jednostka miary reaktywności reaktora jądrowego


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) monet. waluta niektórych krajów świata o symbolu $;


Dolar (ang. dollar) – waluta wielu krajów świata. Dzieli się na 100 centów. Nazwa dolara – podobnie jak nazwa waluty Słowenii sprzed 1 stycznia 2007, tolar – pochodzi od dawnej srebrnej monety, talara. Dolar został oficjalną jednostką monetarną Stanów Zjednoczonych w 1785 roku. Jednak zarówno samo słowo angielskie, jak i pieniądze o takiej nazwie istniały już wcześniej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolarodajny

potocznie: przynoszący zyski w dolarach


Źródła:

SJP.pl

Dolarowicz

osoba zarabiająca dolary


Źródła:

SJP.pl

Dolarowiec

potocznie, w czasach PRL: osoba posiadająca dolary lub inne waluty wymienialne, posiadająca dostęp do dóbr podówczas luksusowych


Źródła:

SJP.pl

Dolarówka

moneta lub banknot o nominale jednego dolara


Źródła:

SJP.pl

Dolarowy

związany z dolarem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) przym. od dolar


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolaryzacja

wprowadzenie dolara amerykańskiego jako środka płatniczego w wewnętrznych obrotach handlowych w danym państwie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. wprowadzenie dolara do obrotu w innym państwie jako urzędowej waluty;


Dolaryzacja – wprowadzenie jednostki monetarnej np. dolara jako waluty alternatywnej lub zamiast waluty krajowej w celu korzystania z niego jako ze środka płatniczego w obrotach pieniężnych wewnątrz danego państwa. Dotyczy to głównie najbardziej rozpowszechnionych walut świata tzn. dolara amerykańskiego (USD) i euro (EUR).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolaryzować

czasownik niedokonany

 (1.1) ekon. wprowadzać dolara do obrotu w innym państwie jako urzędową walutę


Źródła:

Wiktionary

Dolaryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dolaryzować.


Źródła:

Wiktionary

Dolaszewo

wieś w Polsce


Dolaszewo (dawniej: niem. Hasenberg) – wieś krajeńska w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Szydłowo. Od kilku lat wieś intensywnie się rozbudowuje.

Wieś królewska należała do starostwa ujskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie wałeckim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolata

dawniej, poetycko: dolatywać


Źródła:

SJP.pl

Dolatać

dawniej, poetycko: dolatywać


Źródła:

SJP.pl

Dolatowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dolby

1. system zapisu dźwięku o wysokiej jakości i efektach przestrzennych;
2. aparatura pozwalająca uzyskać taki dźwięk;
3. o systemie zapisu dźwięku lub o aparaturze: dający taki dźwięk


Źródła:

SJP.pl

Dolce

[czytaj: dolcze] określenie wykonawcze: słodko, łagodnie




Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolcetto

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wytrawne czerwone wino z Piemontu


Dolcetto – czerwony szczep winorośli, pochodzący z Włoch. Typowy dla Piemontu, uprawiany również w Ligurii i na niewielką skalę w innych krajach. Powierzchnia winnic obsadzonych odmianą we Włoszech wynosiła w roku 2000 7450 ha, co jednak stawiało odmianę poza pierwszą dziesiątką. Nazwa jest zdrobnieniem od włoskiego dolce (słodki).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dolcian

[czytaj: dolczan] instrument muzyczny, popularny w muzyce renesansu i baroku, prototyp fagotu


Źródła:

SJP.pl

Dolcinista

[czytaj: dolczynista] osoba grająca na dolcianie - prototypie fagotu


Źródła:

SJP.pl

Dolcissimo

[czytaj: dolcziss-imo] określenie wykonawcze: jak najbardziej słodko, delikatnie


Źródła:

SJP.pl

Dolec

potocznie: dolar; zielony


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. dolar



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolecieć

czasownik

 (1.1) dostać się na miejsce, lecąc

 (1.2) pot. dobiec, szybko dojść


Źródła:

Wiktionary

Dolecki

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doleczać

dokańczać leczenie, leczyć do końca


Źródła:

SJP.pl

Doleczyć

dokończyć leczenie, wyleczyć do końca


Źródła:

SJP.pl

Dolędzin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osada w województwie śląskim, powiecie raciborskim, gminie Rudnik;


Dolędzin (niem. Dollendzin, pol. po wojnie Dołędzin) – osada w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik.

Dolędzin jest położony w północno-zachodniej części gminy. Posiada powierzchnię 3,55 km² oraz kilkunastu mieszkańców. Administracyjnie osada jest częścią sołectwa Modzurów.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dolędźwiowy

o znieczuleniu, zastrzyku: podawany do lędźwiowego odcinka kręgosłupa


przymiotnik

 (1.1) med. wykonywany, stosowany do lędźwi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolegać

dokuczać komuś, sprawiać ból, nieprzyjemność


Źródła:

SJP.pl

Dolegliwiej

stopień wyższy od przysłówka: dolegliwie


Źródła:

SJP.pl

Dolegliwość

1. ból fizyczny, choroba, cierpienie;
2. przykrość, zmartwienie, troska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) choroba, schorzenie, problem zdrowotny

 (1.2) coś sprawiającego przykrość


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolegliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: dolegliwy


Źródła:

SJP.pl

Dolegliwy

sprawiający przykrość, ból; dokuczliwy, dolegający


Źródła:

SJP.pl

Doległość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. dolegliwość, ból


Źródła:

Wiktionary

Dolek

zdrobnienie od: Adolf, Rudolf (imiona męskie)


Źródła:

SJP.pl

Dolente

określenie wykonawcze: boleśnie, z bólem; doloroso


Źródła:

SJP.pl

Dolepiać

dołączać coś, przyklejając


Źródła:

SJP.pl

Dolepić

dołączyć coś, przyklejając


Źródła:

SJP.pl

Doleryt

skała magmowa; diabaz


Diabaz (inna nazwa doleryt) – magmowa skała wulkaniczna o składzie mineralnym bazaltu, ale o grubszym ziarnie (paleobazalt). Najczęściej nazywa się tak skały powstałe w erze paleozoicznej, zwłaszcza w dolnej jej części. Zawiera dużo wapnia. Składa się z plagioklazu i piroksenu, ma strukturę ofitową.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolesiać

dokańczać sadzenie lasu na jakimś terenie


Źródła:

SJP.pl

Dolesić

dokończyć sadzenie lasu na jakimś terenie


Źródła:

SJP.pl

Doletni

przymiotnik

 (1.1) daw. dorosły, pełnoletni


Źródła:

Wiktionary

Dolew

w technice: dolewanie, dolanie


Dolew (hebr.: דולב) – wieś położona w samorządzie regionu Matte Binjamin, w Dystrykcie Judei i Samarii, w Izraelu.

Leży w południowo-zachodniej części Samarii, na północny zachód od Jerozolimy, w otoczeniu terytoriów Autonomii Palestyńskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolewać

czasownik niedokonany (dk. dolać)

 (1.1) lejąc coś, uzupełniać, dodawać

 (1.2) bić kogoś


Źródła:

Wiktionary

Dolewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dolewać.


Źródła:

Wiktionary

Dolewka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. dodatkowa porcja zupy lub napoju


Źródła:

Wiktionary

Doleźć

dojść wolnym krokiem, dowlec się


czasownik

 (1.1) pot. dojść


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doleżeć

leżąc dotrwać do pewnego czasu


Źródła:

SJP.pl

Dolha

nazwisko, m.in. Emilian Dolha, rumuński piłkarz


Źródła:

SJP.pl

Dolice

wieś w Polsce



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolichocefalia

w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, długogłowość, długogłowie, podłużnogłowość, podłużnogłowie


Dolichocefalia, długogłowie (gr. dolichós długi + kephalḗ głowa) – cecha anatomiczna głowy (lub czaszki) zwierząt, charakteryzująca się wskaźnikiem głowowym w zakresie 60–76. Głowa takiego zwierzęcia ma o wiele większy wymiar przednio-tylny niż boczny.

Wśród zwierząt dolichocefalią charakteryzują się np. charty borzoje. Wśród ludzi czaszka dolichocefaliczna jest obecnie charakterystyczna zwłaszcza dla Buszmenów i rdzennych Australijczyków.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolichokefalia

w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichocefalia, długogłowość, długogłowie, podłużnogłowość, podłużnogłowie


Źródła:

SJP.pl

Dolicki

Dolice


Patrz:Dolice

Źródła:

SJP.pl

Doliczać

dodawać jakąś sumę do sumy uprzednio obliczonej


czasownik niedokonany

 (1.1) dodać jakąś sumę do sumy obliczonej wcześniej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doliczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|doliczyć.


Źródła:

Wiktionary

Doliczeniowy

polegający na dodaniu jakiejś wartości do wyniku wcześniejszych obliczeń


Źródła:

SJP.pl

Doliczyć

dodać jakąś sumę do sumy uprzednio obliczonej


czasownik przechodni dokonany (ndk. doliczać)

 (1.1) dokonany od|doliczać.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolina

1. dawniej: kieszeń;
2. podłużne wgłębienie na powierzchni ziemi powstałe wskutek erozji wody płynącej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. wklęsła, wydłużona forma terenu, znajdująca się poniżej poziomu otaczającego terenu;

 (1.2) gwara. więz. kieszeń, zwłaszcza gdy cudza

 (1.3) gw-pl|Warszawa. kieszeń


Dolina, dolina rzeczna – wklęsła forma terenu o wydłużonym kształcie i wyraźnie wykształconym dnie, otoczona z dwóch stron wzniesieniami, najczęściej powstała w wyniku działalności rzek (erozji i akumulacji rzecznej) lub lodowców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Doliniara

złodziejka kieszonkowa


Źródła:

SJP.pl

Doliniarka

środowiskowo: złodziejka kieszonkowa


Źródła:

SJP.pl

Doliniarski

środowiskowo: złodziejski


Źródła:

SJP.pl

Doliniarstwo

proceder doliniarza; kieszonkostwo


Źródła:

SJP.pl

Doliniarz

środowiskowo: złodziej kieszonkowy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara więzienna kieszonkowiec


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolinka

zdrobnienie od: dolina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: dolina

 (1.2) mała, płytka dolina, np. potoku


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 5, w tym 1 podstawowa

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolinkować

w informatyce: umieścić link, oznaczyć linkiem; zlinkować, podlinkować, zalinkować


Źródła:

SJP.pl

Dolinkowy

dolinka


Patrz:dolinka

Źródła:

SJP.pl

Dolinkowywać

w informatyce: umieszczać link, oznaczać linkiem; podlinkowywać


Źródła:

SJP.pl

Dolinny

dolina; dolinowy


przymiotnik

 (1.1) związany doliną, dotyczący doliny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolinowy

dolina; dolinny


Źródła:

SJP.pl

Doliński

nazwisko


osoby noszące nazwisko Doliński:


Patrz:Dolina

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolistny

o nawozach, środkach ochrony roślin: podawany na liście, wchłaniany poprzez liście


Źródła:

SJP.pl

Dolittle

[czytaj: Dulitl] doktor Dolittle, bohater utworów H. Loftinga przeznaczonych dla dzieci (np. "Doktor Dolittle i jego zwierzęta")


Źródła:

SJP.pl

Dolly

[czytaj: doli] w filmie: ruchoma platforma umożliwiająca bezgłośne wykonywanie zdjęć w ruchu



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolma

mięsne danie lewantyńskie i greckie


Dolmades (nwgr. ντολµάδες, l.p. ντολμάς dolmas) – potrawa z mięsa i ryżu, charakterystyczna dla kuchni: greckiej, tureckiej i azerskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolmades

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. rodzaj gołąbków zawijanych w liście winogron, czasem kapusty, danie kuchni bałkańskiej i tureckiej;


Dolmades (nwgr. ντολµάδες, l.p. ντολμάς dolmas) – potrawa z mięsa i ryżu, charakterystyczna dla kuchni: greckiej, tureckiej i azerskiej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dolman

1. długi, turecki ubiór męski noszony pod futrem;
2. węgierski strój narodowy, rodzaj kurtki wojskowej obszytej futrem; dołman;
3. dawniej: rodzaj okrycia damskiego o szerokich rękawach


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. węgierska kurtka obszyta futrem;

 (1.2) turecki ubiór męski

 (1.3) daw. kraw. okrycie damskie z szerokimi rękawami


Dolman, dołman, dołoman, huzarka (węg. dolmány) – wywodzący się z Turcji narodowy strój węgierski.

W Turcji mianem dolmana (tur. dolman – owijanie) określano długi jedwabny lub sukienny strój męski z obcisłymi rękawami noszony pod futrem. Był on popularnym ubiorem janczarów i oficerów tatarskich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolmeczerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. obozowa: tłumaczka


Źródła:

Wiktionary

Dolmeczerować

potocznie: wykonywać ustne tłumaczenie, zwłaszcza z języka niemieckiego


Źródła:

SJP.pl

Dolmen

neolityczna budowla wykonana z wielkich głazów, rodzaj grobowca


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archeol. prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca, składająca się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony;


Dolmen – prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca. Składała się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony. Pierwotnie dolmen był przysypywany ziemią. Budowle te są charakterystyczne dla neolitu europejskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolmusz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turyst. turecka taksówka lub mikrobus współdzielony przez kilku pasażerów



Taksówka zbiorowa (ang. share taxi, także: bush taxi, w Rosji i innych krajach byłego ZSRR „marszrutka” – od marszrutnoje taksi, w krajach Ameryki Łacińskiej taxi colectivo) – środek transportu drogowego w wielu częściach świata, zwłaszcza w krajach rozwijających się (choć nie tylko). Często – z powodu braku komunikacji publicznej w danym rejonie – jest to jedyny sposób poruszania się na duże odległości dla osób niedysponujących własnym środkiem transportu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Dolniak

nazwisko


Osoby noszące to nazwisko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolnicki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dolnik

nazwa kilku wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolnoaustriacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dolną Austrią, dotyczący Dolnej Austrii


Źródła:

Wiktionary

Dolnobrzeski

przymiotnik od: Brzeg Dolny (miasto na Dolnym Śląsku); brzeski


Źródła:

SJP.pl

Dolnobrzeżanin

mieszkaniec Brzegu Dolnego (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dolnobrzeżanka

mieszkanka Brzegu Dolnego (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Dolnofrankoński

w językoznawstwie: dialekt dolnofrankoński - dialekt stanowiący dawny północny odłam dialektu frankońskiego, obejmujący tereny nad dolnym Renem


Źródła:

SJP.pl

Dolnokamski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dolnym biegiem Kamy


Źródła:

Wiktionary

Dolnokartlijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dolną Kartlią, dotyczący Dolnej Kartlii


Źródła:

Wiktionary

Dolnomszański

przymiotnik od: Mszana Dolna; mszański


Źródła:

SJP.pl

Dolnoniemiecki

1. występujący na terenie północnych Niemiec;
2. w językoznawstwie: język dolnoniemiecki - grupa dialektów występujących na terenie północnych Niemiec; plattdeutsch


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dolną (nizinną, północną) częścią Niemiec

przymiotnik

 (2.1) jęz. mający cechy dialektów dolnoniemieckich, wcale lub nieznacznie dotknięty drugą przesuwką spółgłoskową

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) jęz. język dolnoniemiecki;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnoniemieckojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem dolnoniemieckim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem dolnoniemieckim

 (1.3) spisany, stworzony w języku dolnoniemieckim


Źródła:

Wiktionary

Dolnoobski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dolnym biegiem Obu


Źródła:

Wiktionary

Dolnoprzepustowy

filtr dolnoprzepustowy - układ elektroniczny albo algorytm, przepuszczający częstotliwości sygnału poniżej ustalonej częstotliwości granicznej


przymiotnik relacyjny

 (1.1) elektr. przepuszczający składowe częstotliwości sygnału poniżej pewnej częstotliwości granicznej i tłumiący niższe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnopłat

samolot lub szybowiec o skrzydłach umieszczonych w dolnej części kadłuba lub pod nim; dolnopłatowiec


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. samolot lub szybowiec jednopłatowy o skrzydłach umieszczonych stosunkowo nisko po bokach kadłuba


Dolnopłat – samolot jednopłatowy o płacie umocowanym u dołu kadłuba.

Zazwyczaj są to konstrukcje wolnonośne. Tylko w nielicznych przypadkach stosuje się zastrzały, głównie w samolotach o małej prędkości jak np. samoloty rolnicze.

Pierwszy dolnopłat został wyprodukowany w końcowym okresie I wojny światowej przez Cesarstwo Niemieckie, a był nim samolot Junkers D.I.Układ ten był szeroko stosowany podczas II wojny światowej w samolotach myśliwskich (np. Spitfire, Bf 109, A6M1 "Zero") ze względu na dogodne umiejscowienie podwozia. W samolotach przy- i ponaddźwiękowych rzadko spotykany, ze względu na duży opór interferencyjny, małą krytyczną liczbę Macha, spadek stateczności oraz skłonności do wpadania w drgania typu "buffeting".


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolnopłatowiec

samolot lub szybowiec o skrzydłach umieszczonych w dolnej części kadłuba lub pod nim; dolnopłat


Źródła:

SJP.pl

Dolnopłuk

spłuczka montowana tuż nad sedesem


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spłuczka ze zbiornikiem montowanym tuż nad sedesem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnoreglowy

odnoszący się do dolnego regla


Źródła:

SJP.pl

Dolnoreński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dolnym biegiem Renu


Źródła:

Wiktionary

Dolnosaksoński

przymiotnik od: Dolna Saksonia


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dolną Saksonią, dotyczący Dolnej Saksonii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język dolnosaksoński;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnosaski

w językoznawstwie: dialekt dolnosaski - główny dialekt języka dolnoniemieckiego, obecnie stosowany jedynie w lokalnym piśmiennictwie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dolną Saksonią, dotyczący Dolnej Saksonii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. zob. dolnoniemiecki.;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnośl.

skrót

 (1.1) = dolnośląski


Źródła:

Wiktionary

Dolnośląski

przymiotnik od: Dolny Śląsk


przymiotnik

 (1.1) związany z Dolnym Śląskiem, dotyczący Dolnego Śląska, leżący na Dolnym Śląsku


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnośląsko-Wielkopolski

dotyczący województwa dolnośląskiego oraz wielkopolskiego


Źródła:

SJP.pl

Dolnośląskość

dolnośląski


Patrz:dolnośląski

Źródła:

SJP.pl

Dolnoślązaczka

mieszkanka Dolnego Śląska


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Dolnego Śląska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnoślązak

mieszkaniec Dolnego Śląska


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dolnego Śląska


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnosuski

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do wsi Sucha Dolna


Źródła:

Wiktionary

Dolnołabski

o dialekcie: używany u ujścia Łaby i w Holsztynie na terenie północnych Niemiec


Źródła:

SJP.pl

Dolnołużycki

przymiotnik od: Łużyce Dolne


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Łużycami Dolnymi lub Dolnołużyczanami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język dolnołużycki;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnołużyckojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem dolnołużyckim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem dolnołużyckim

 (1.3) spisany, stworzony w języku dolnołużyckim


Źródła:

Wiktionary

Dolnołużyczanin

mieszkaniec Łużyc Dolnych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dolnych Łużyc


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolnołużyczanka

mieszkanka Łużyc Dolnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Dolnych Łużyc


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolny

znajdujący się na niskiej wysokości, u dołu, niżej położony


przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się na dole

 (1.2) będący niżej niż punkt odniesienia

 (1.3) geogr. będący bliżej ujścia rzeki

 (1.4) geol. starszy okres

 (1.5) muz. niski dźwięk


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolomicik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dolomit


Źródła:

Wiktionary

Dolomicki

Dolomity (góry we Włoszech)


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Dolomitów, związany z Dolomitami, pochodzący z Dolomitów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolomit

1. minerał, węglan wapnia i magnezu
2. skała osadowa


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z gromady węglanów;

 (1.2) geol. skała osadowa, zbudowana głównie z tego minerału;


Zobacz też:Dolomity


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolomitowy

związany z dolomitem


Źródła:

SJP.pl

Dolomity

1. minerał, węglan wapnia i magnezu
2. skała osadowa


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. pasmo górskie w północno-wschodniej części Włoch;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolomityzacja

w geologii: proces przemiany kalcytu w dolomit


Dolomityzacja – proces przemiany węglanu wapnia – kalcytu CaCO3 w dwuwęglan wapnia i magnezu – dolomit CaMg(CO3)2, powodujący zmianę osadów i skał wapiennych w osady i skały dolomitowe w wyniku częściowego zastąpienia wapnia magnezem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolores

1. obce imię żeńskie;
2. miasto w Urugwaju


Miejscowości:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolorologia

nauka zajmująca się badaniem i leczeniem bólu


Algezjologia (ang. algiatry) – nauka zajmująca się badaniem i leczeniem bólu. Nauka ta zwana jest też dolorologią lub algologią. Ta ostatnia nazwa jest myląca, gdyż w języku polskim oznacza naukę o glonach, zwaną także fykologią.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolorologiczny

dolorologia


Patrz:dolorologia

Źródła:

SJP.pl

Doloroso

[czytaj: dolorozo] określenie wykonawcze: boleśnie, z bólem; dolente


Źródła:

SJP.pl

Dolorysta

zwolennik doloryzmu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. zakonnik z nieistniejącego Zgromadzenia Synów Matki Bożej Bolesnej;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dolorystyczny

doloryzm


Patrz:doloryzm

Źródła:

SJP.pl

Doloryzm

uznawanie bólu fizycznego za wartościowe przeżycie


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolos

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jeden z bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego


Źródła:

Wiktionary

Dolosować

wylosować coś jeszcze


Źródła:

SJP.pl

Dolosowywać

losować coś jeszcze


Źródła:

SJP.pl

Dolot

1. końcowa część lotu; dolecenie;
2. dopływ (benzyny do silnika itp.)


Źródła:

SJP.pl

Dolotowy

związany z dolotem


Źródła:

SJP.pl

Dolph

Osoby o tym nazwisku:

Osoby o tym imieniu:


Źródła:

Wikipedia

Dolsk

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. nazwa dwóch wsi na Ukrainie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Dolsk (pol. hist. Dolsko) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dolsk, nad jeziorem Dolskim Wielkim i Dolskim Małym.

Miasto Dolsko było własnością biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dolski

dotyczący Dolska


Dolski (Dolski Kniaź) – polski herb książęcy, herb własny rodziny Dolskich.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dolszczanin

mieszkaniec Dolska


Źródła:

SJP.pl

Dolszczanka

mieszkanka Dolska


Źródła:

SJP.pl

Dolus

w prawie karnym: wina umyślna


Zamiar (łac. dolus) – w prawie karnym materialnym element strony podmiotowej przestępstwa; synonim winy umyślnej, tj. świadomego ukierunkowania na osiągnięcie stanu rzeczy określonego w typie czynu zabronionego. W polskim prawie sam zamiar popełnienia przestępstwa nie jest karalny, jednak obecność zamiaru decyduje o uznaniu przestępstwa za umyślne lub nieumyślne (art. 9 k.k.), co może mieć wpływ na wysokość kary.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dom

1. mieszkanie
2. budynek
3. domownicy, gospodarstwo domowe


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dom


Dom – przystosowane przez człowieka pod względem konstrukcyjnym i użytkowym miejsce, przeznaczone do celów mieszkalnych. Współcześnie domem człowieka są: mieszkanie w bloku lub domu wielorodzinnym, dom jednorodzinny, dom dziecka, dom spokojnej starości itp.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dom.

skrót od: domowy


skrót

 (1.1) = domowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Doma

przysłówek

 (1.1) daw. lub gwara. w domu


Domowie lub Doma (w języku domari dosłownie „ludzie”) – grupa etniczna pochodzenia indyjskiego zamieszkująca kraje Bliskiego Wschodu. Są blisko spokrewnieni z europejskimi Romami, środkowoazjatyckimi Luli, Lomami z Armenii oraz indyjską kastą Domba. Wszystkie te grupy są często traktowane łącznie jako Cyganie. Domowie mają bogatą kulturę opartą na muzyce, tańcu oraz tradycji ustnej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Domacać

macając, doszukać się czegoś, natrafić na coś


czasownik przechodni dokonany

 (1.1) macając dotrzeć, osiągnąć, sięgnąć po coś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domacanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domacać.


Źródła:

Wiktionary

Domachowo

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domachowski

nazwisko


Domachowski, Domachowska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 1300 osób.

Osoby noszące to nazwisko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domacjum

zwykle w liczbie mnogiej: domacja - specjalne wytwory na różnych częściach roślin lub przekształcone organy roślinne służące innym organizmom (np. mrówkom) jako miejsce zamieszkania


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domacywać

1. macając, doszukiwać się czegoś;
2. przenośnie: dowiadywać się czegoś


Źródła:

SJP.pl

Domaczać

moczyć do końca, czynić wystarczająco mokrym


Źródła:

SJP.pl

Domagać

domagać się;
1. uporczywie upominać się o coś; żądać, nalegać; wymagać;
2. potrzebować czegoś do właściwego działania


czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) apelować o coś, dopominać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domagalik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domagalski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domagała

domagać się;
1. uporczywie upominać się o coś; żądać, nalegać; wymagać;
2. potrzebować czegoś do właściwego działania


Domagała


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domain

[czytaj: doMEJN] element adresu internetowego; domena


Pandemonium – polska grupa wykonująca muzykę z pogranicza black i death metalu. Powstała w 1990 roku w Łodzi. W 1995 roku formacja przyjęła nazwę Domain. W 2004 roku zespół powrócił pod nazwą Pandemonium.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. domownik

 (1.2) daw. domator


Źródła:

Wiktionary

Domakietka

element scenografii filmowej do zdjęć trickowch


Źródła:

SJP.pl

Domalewski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domalować

czasownik przechodni dokonany (ndk. domalowywać)

 (1.1) dokonany od|domalowywać.


Źródła:

Wiktionary

Domalowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domalować.


Źródła:

Wiktionary

Domalowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. domalować)

 (1.1) malując, dodawać coś do istniejącego już obrazu


Źródła:

Wiktionary

Domalowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domalowywać.


Źródła:

Wiktionary

Domamir

dawne imię męskie


Domamir, Domiemir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Doma- („dom”; psł. *domъ oznacza „pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną”; „wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek”, „ród, pokolenie”, „strony rodzinne, kraj ojczysty”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Wyrażało ono życzenie, ażeby nim obdarzony zapewniał swojemu domowi pokój i zgodę.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Doman

imię męskie


Doman – seria komiksowa stworzona przez Andrzeja O. Nowakowskiego i Janusza Florkiewicza nawiązująca do podań i legend staropolskich. Scenariusz oparty został na powieści Stara Baśń Józefa Ignacego Kraszewskiego.

Pierwszy komiks z serii, zatytułowany Władca Myszy, ukazał się w 1986 nakładem Polskiej Agencji Interpress.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaniak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domanice

nazwa kilku wsi w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domanicki

Domanice


Patrz:Domanice

Źródła:

SJP.pl

Domaniewice

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaniewicki

przymiotnik od: Domaniewice


Źródła:

SJP.pl

Domaniewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domanin

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaniów

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaniowski

przymiotnik od: Domaniów


Źródła:

SJP.pl

Domanostwo

Doman z małżonką; Domanowie


Źródła:

SJP.pl

Domanowice

wieś w Polsce


Domanowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Trzebnica.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domanowie

Doman z małżonką; Domanostwo


Źródła:

SJP.pl

Domanowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Domana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Domański

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domarad

słowiańskie imię męskie


Domarad, Domorad, Domared(?) – staropolskie imię męskie złożone z członów Doma- ("dom"; psł. *domъ oznacza "pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną"; "wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek", "ród, pokolenie", "strony rodzinne, kraj ojczysty") i -rad ("radzić" "być zadowolonym, chętnym, cieszyć się"). Mogło oznaczać "ten, który cieszy się swoim domem". We wczesnym średniowieczu synonim Majordoma, zarządcy dworu książęcego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaradostwo

Domarad z małżonką; Domaradowie


Źródła:

SJP.pl

Domaradowie

Domarad z małżonką; Domaradostwo


Źródła:

SJP.pl

Domaradowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Domarada lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Domaradz

wieś w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaradzki

przymiotnik od: Domaradz


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domarat

imię męskie


Domarad, Domorad, Domared(?) – staropolskie imię męskie złożone z członów Doma- ("dom"; psł. *domъ oznacza "pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną"; "wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek", "ród, pokolenie", "strony rodzinne, kraj ojczysty") i -rad ("radzić" "być zadowolonym, chętnym, cieszyć się"). Mogło oznaczać "ten, który cieszy się swoim domem". We wczesnym średniowieczu synonim Majordoma, zarządcy dworu książęcego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domarecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domarsz

dotarcie do określonego miejsca marszem


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) dotarcie marszem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domarznięty

[czytaj: domar-znięty] taki, który domarznął (zmarznął całkowicie); domarzły, domarźnięty


Źródła:

SJP.pl

Domarzyć

marzyć do pewnej chwili, do końca; dośnić


Źródła:

SJP.pl

Domarzły

taki, który domarzł (zmarzł całkowicie); domarźnięty, domarznięty


Źródła:

SJP.pl

Domaszczyn

wieś w Polsce


Domaszczyn (niem. Domatschine, od 1935 r. Sachsenau, łac. Domancici) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaszewicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaszewnica

wieś w Polsce


Domaszewnica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, w gminie Ulan-Majorat.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi łukowskiej województwa lubelskiego.

W latach 1954–1962 wieś należała i była siedzibą władz gromady Domaszewnica, po jej zniesieniu w gromadzie Wólka Domaszewska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaszków

wieś w Polsce



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaszkowice

wieś w Polsce


Domaszkowice (niem. Ritterswalde) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Nysa.

Wieś rozciąga się około 5 km, od Wierzbięcic do Kubic.

W XVII w. wieś była własnością rodziny von Strachwitz.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaszkowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Domaszkowem, dotyczący Domaszkowa


Źródła:

Wiktionary

Domaszowice

wieś w Polsce


W Polsce
Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domaszowicki

przymiotnik od: Domaszowice


Źródła:

SJP.pl

Domaszuk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domasław

imię męskie



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domasława

imię żeńskie


Domasława, Domisława, Domosława – staropolskie imię żeńskie złożone z członów Doma- („dom”; psł. *domъ oznacza „pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną”; „wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek”, „ród, pokolenie”, „strony rodzinne, kraj ojczysty”) i -sława („sława”). Mogło oznaczać „przynosząca sławę domowi”. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domasławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Domasławy lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Domasławostwo

Domasław z małżonką; Domasławowie


Źródła:

SJP.pl

Domasławowie

Domasław z małżonką; Domasławostwo


Źródła:

SJP.pl

Domasławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Domasława (Domasławy) lub z nim (z nią) związany


Źródła:

SJP.pl

Domasłów

wieś w Polsce


Domasłów (niem. Domsel) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Perzów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domatków

wieś w Polsce


Domatków – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Kolbuszowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Miejscowość jest siedzibą parafii Miłosierdzia Bożego, należącej do dekanatu Kolbuszowa Zachód, diecezji rzeszowskiej.

Przez wieś Domatków przepływa potok Brzezówka (dawniej potok Brzozowski), który stanowi prawobrzeżny dopływ rzeki Nil.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domator

osoba lubiąca spędzać czas wolny w domu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba dużo przebywająca w domu, lubiąca życie rodzinne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domatorka

kobieta lubiąca spędzać czas wolny w domu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: domator


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domatorski

domator


Patrz:domator

Źródła:

SJP.pl

Domatorstwo

zamiłowanie do życia domowego, rodzinnego


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zamiłowanie do domowego życia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domatówko

wieś w Polsce


Domatówko (kaszb. Domatówkò lub też Domôtówkò, niem. Klein Domnatau) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck na obszarze Puszczy Darżlubskiej. Wieś jest siedzibą sołectwa, w którego skład wchodzą również miejscowości Wielka Piaśnica i Mała Piaśnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Inne miejscowości z prefiksem Domatow: Domatowo


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domatowo

wieś w Polsce


Domatowo (kaszb. Domôtowò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck na obszarze Puszczy Darżlubskiej i nad jeziorem Bielawa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Przed 1920 wieś nosiła nazwę niemiecką Groß Domatau.

W Domatowie mieści się Gospodarstwo Szkółkarskie należące do Nadleśnictwa Wejherowo Lasów Państwowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domawit

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Domb

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Dąb, dzielnica Katowic


Źródła:

Wiktionary

Dombek

nazwisko


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chryzantema


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dombrowski

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domcio

zdrobnienie od: dom; domek, domuś


Źródła:

SJP.pl

Domeczek

zdrobnienie od: domek


Źródła:

SJP.pl

Domejkit

minerał, arsenek miedzi; domeykit


Źródła:

SJP.pl

Domejko

nazwisko polskie, m.in. Ignacy Domejko (albo: Domeyko) (1802-89), inżynier górnik, mineralog i geolog


Źródła:

SJP.pl

Domek

zdrobnienie od: dom; mały dom (np. domek dla lalek, domek na drzewie)


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: dom

 (1.2) mały dom

 (1.3) zabawka lub obiekt w formie niewielkiego domu

 (1.4) pot. pancerzyk żółwia, mięczaka lub przenośne schronienie owada


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domena

1. zakres zainteresowań lub działalności;
2. element adresu internetowego;
3. dawna posiadłość ziemska należąca do państwa, rodzin panujących lub magnackich;
4. kategoria systematyczna wyższa od królestwa, używana w klasyfikacji biologicznej; nadkrólestwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) charakterystyczna część działalności, obszar zainteresowań, przestrzeń gdzie coś istnieje, jest dokonane lub ma jakąś własność

 (1.2) inform. część adresu w internecie;

 (1.3) fiz. obszar samorzutnie namagnesowany, w którym momenty magnetyczne mają ten sam kierunek;

 (1.4) hist. posiadłość należąca do panujących na danym obszarze;

 (1.5) biol. kategoria systematyczna wyższa od królestwa;


Domena (łac. dominium, „posiadłość, własność, włości, majątek, majętność, zwierzchność, zwierzchnictwo”, od dominus, „posiadacz, właściciel, włościan[in], władca, pan, zwierzchnik”) – wyraz oznaczający dziś obszar, pole, dział, gałąź, zakres, krąg, czy sferę, w szczególności: nauk, badań, zainteresowań itp.; może oznaczać jedno z następujących pojęć:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Domenichino

Domenichino, właśc. Domenico Zampieri (ur. 21 października 1581 w Bolonii, zm. 6 kwietnia 1641 w Neapolu) – włoski malarz i rysownik okresu baroku.


Źródła:

Wikipedia

Domenka

zdrobnienie od: Dominika


Źródła:

SJP.pl

Domenowy

związany z domeną


Źródła:

SJP.pl

Domeracki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domeradzki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domestos

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. detergent marki Domestos


Domestos – międzynarodowa marka środków czystości, należąca do koncernu Unilever. Produkty Domestos są sprzedawane w co najmniej 35 krajach.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Domestykacja

przyzwyczajenie dzikich zwierząt do przebywania wśród ludzi, do służenia ludziom; udomowienie, oswojenie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. udomowienie zwierząt


Synonimem domestykacji jest udomowienie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Domestykacyjny

związany z domestykacją


Źródła:

SJP.pl

Domestykalny

ograniczony do regionu, miejscowości lub stanu


Źródła:

SJP.pl

Domeykit

minerał, arsenek miedzi; domejkit


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. arsenek miedzi;


Domeykit – minerał z gromady arsenków. Należy do minerałów rzadkich.

Odkryty w 1844 przez geologa i mineraloga Ignacego Domeykę w kopalniach kopalnie Algodonez i San Antonio niedaleko Coquimbo w Chile.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Domeyko

nazwisko polskie, m.in. Ignacy Domeyko (albo: Domejko) (1802-89), inżynier górnik, mineralog i geolog


Osoby o nazwisku Domeyko:

Inne


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domian

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domiar

karny podatek


Domiar – podatek uznaniowy, nakładany uznaniowo na podatnika przez urząd skarbowy. Oficjalnie wprowadzono go w PRL po II wojnie światowej. Był narzędziem władz socjalistycznych pozwalającym na wymuszanie dodatkowych, czasami niezwykle wysokich opłat od prywatnych przedsiębiorców, ponad opłaty wynikające z ksiąg handlowych i przepisów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domiatać

zamiatać do końca


Źródła:

SJP.pl

Domica

jaskinia na Słowacji


Domica – słowacka część słowacko-węgierskiego systemu jaskiniowego Baradla, największego w Krasie Słowacko-Węgierskim. Znajduje się w południowej części powiatu Rożniawa, na terenie Parku Narodowego Kras Słowacki. Wyjątkowe zróżnicowanie i bogactwo formacji naciekowych zaliczają Domicę do grona najpiękniejszych jaskiń. Jedną z jej najciekawszych atrakcji stanowi dla zwiedzających spływ po podziemnej rzece o nazwie Styks.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domicela

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.


Domicela – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego (łac. Domitilla), utworzone od nazwy rodowej Domicjuszów. Pierwotnie oznaczało „pani domu”.

Domicela imieniny obchodzi 7 maja i 12 maja.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Domiceliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Domiceli lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Domicella

imię żeńskie


Domicella – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Avellino.

Według danych na 1 stycznia 2022 roku gminę zamieszkiwało 1838 osób (935 mężczyzn i 903 kobiety).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domicjan

imię męskie


Domicjan, Domitianus, Titus Flavius Domitianus, oficjalna tytulatura cesarska Imperator Caesar Domitianus Augustus (ur. 24 października 51 w Rzymie, zm. 18 września 96 tamże) – cesarz rzymski od 14 września 81 do swojej śmierci. Syn Wespazjana i Domitilli Starszej, brat Tytusa Flawiusza i Domitilli Młodszej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domicjanostwo

Domicjan z małżonką; Domicjanowie


Źródła:

SJP.pl

Domicjanowie

Domicjan z małżonką; Domicjanostwo


Źródła:

SJP.pl

Domicjanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Domicjana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Domicjusz

imię męskie


Domicjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, od nazwy rodowej Domicjuszy, wywodzącej się od łac. domitus, co oznacza "oswojony, poskromiony". Istniało kilku świętych patronów tego imienia. Od Domicjusza pochodzi imię Domicjan.

Domicjusz imieniny obchodzi 23 października.

Znane osoby noszące to imię:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domicyl

1. miejsce stałego zamieszkania, stała siedziba;
2. ustalone umownie przez kontrahentów miejsce wypełnienia zobowiązania pieniężnego


Domicyl (łac. domicilium „miejsce zamieszkania”) – stałe miejsce zamieszkania osoby fizycznej lub siedziba osoby prawnej. Może oznaczać również stałe miejsce dopełniania zobowiązań finansowych. W prawie międzynarodowym prywatnym jeden z łączników wskazujących, jakie prawo należy zastosować dla oceny spornego stosunku. Pojęcie domicylu jest również obecne w prawie konstytucyjnym wielu państw. Przykładem może być wymóg domicylu (minimum 14 lat) w stosunku do kandydata na urząd Prezydenta USA.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Domicylować

oznaczać na wekslu miejsce jego płatności


Źródła:

SJP.pl

Domicylowy

związany z domicylem


Źródła:

SJP.pl

Domierać

rzadko: kończyć życie; konać


Źródła:

SJP.pl

Domierzać

1. dokańczać mierzenie czegoś;
2. mierzyć coś dodatkowo;
3. wyznaczać domiar podatku


Źródła:

SJP.pl

Domierzyć

1. dokończyć mierzenie czegoś;
2. zmierzyć coś dodatkowo;
3. wyznaczyć domiar podatku


Źródła:

SJP.pl

Domieść

zmieść do końca


Źródła:

SJP.pl

Domięśniowo

przysłówek

 (1.1) med. poprzez wstrzyknięcie do mięśni


Źródła:

Wiktionary

Domięśniowy

wstrzykiwany do mięśni


Źródła:

SJP.pl

Domieszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domieszać.


Źródła:

Wiktionary

Domieszka

1. dodatkowy składnik jakiejś całości; dodatek, dosypka;
2. przenośnie: odcień, zabarwienie, posmak; nuta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewielka ilość czegoś w czymś innym, drobny składnik jakiejś całości

 (1.2) coś, co nieco zmienia znaczenie, powoduje niewielką acz wtórnie zauważalną różnicę


Domieszka – jon lub atom obcej substancji (pierwiastka albo związku chemicznego) wprowadzany do sieci krystalicznej ciała stałego w celu zmiany własności fizycznych bądź chemicznych w procesie zwanym domieszkowaniem.

Proces domieszkowania można przeprowadzać podczas tworzenia substancji (np. podczas wzrostu kryształu) albo po wytworzeniu substancji (patrz implantacja jonów, dyfuzja).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Domieszkać

dawniej: mieszkać do określonego czasu


czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) mieszkać aż do określonego terminu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Domieszkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domieszkać.


Źródła:

Wiktionary

Domieszkiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domieszkiwać.


Źródła:

Wiktionary

Domieszkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|domieszkować.


Domieszkowanie – wprowadzanie obcych jonów/atomów do sieci krystalicznej metalu, półprzewodnika lub materiału ceramicznego tworzących roztwory stałe. Domieszkowanie stosowane jest w celu modyfikacji wybranych właściwości materiału, np.: optyczne, elektryczne, magnetyczne czy mechaniczne. Ilość wprowadzanej domieszki nie przekracza zazwyczaj kilku procent atomowych (kilka atomów domieszki na 100 atomów sieci macierzystej).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Domieszkowy

związany z domieszką


Źródła:

SJP.pl

Domiksować

dodać coś do czegoś poprzez miksowanie


Źródła:

SJP.pl

Domilczać

trwać do końca w milczeniu


Źródła:

SJP.pl

Domina

1. żartobliwie o kobiecie lubiącej dominować nad swoim partnerem, partnerką, zwłaszcza w odniesieniu do pożycia seksualnego;
2. lichy, mały dom


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. z politowaniem domek lichy, zapuszczony

 (1.2) seks. kobieta silnie dominująca w kontaktach seksualnych

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. zob. domino.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominacja

przeważanie, panowanie nad czymś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. przeważanie, panowanie nad czymś



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dominacyjny

związany z dominacją


Źródła:

SJP.pl

Dominant

1. w ekologii: gatunek roślin lub zwierząt, który znacznie przewyższa liczebnie inne gatunki w pewnym zespole roślinnym lub zwierzęcym;
2. w etologii: osobnik zajmujący najwyższe miejsce w hierarchii stada


Klasy dominacji – wskaźnik dominacji używany w badaniach ekologicznych i zoocenologicznych, klasyfikujący poszczególne organizmy pod względem ich liczebności populacji. W grupach mało licznych gatunkowo wyróżnia się na ogół mniej klas, lecz o większej dominacji. W grupach liczniejszych gatunkowo wyróżniane są zazwyczaj niższe klasy dominacji. W badaniach nad owadami wodnymi najczęściej wyróżnia się następujące klasy:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dominanta

1. zasadnicza cecha czegoś, element dominujący;
2. w statystyce: wartość cechy występującej najczęściej w badanej zbiorowości statystycznej;
3. piąty dźwięk gamy, na którym budowany jest akord;
4. najdłużej utrzymujący się dźwięk, na którym recytowany jest tekst psalmu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dominująca cecha

 (1.2) stat. najczęściej występująca wartość danej cechy statystycznej;

 (1.3) muz. piąty dźwięk skali lub gamy;

 (1.4) muz. akord oparty na dominancie (1.3)

 (1.5) muz. rel. najdłużej utrzymujący się dźwięk, na którym recytowany jest tekst psalmu

 (1.6) archit. główny, wysuwający się na pierwszy plan, element architektoniczny;

 (1.7) szt. dominujący element kompozycji

 (1.8) szt. dominujący kolor



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dominantka

dominant


Patrz:dominant

Źródła:

SJP.pl

Dominantowy

dominanta


Patrz:dominanta

Źródła:

SJP.pl

Dominat

starorzymska forma absolutnej władzy panującego


Dominat (łac. dominus et deus – pan i bóg) – termin używany przez współczesnych historyków na określenie ustroju Cesarstwa Rzymskiego (III w.) po reformach Dioklecjana. Charakteryzowała go absolutna władza cesarza używającego tytułu dominus et deus (pan i bóg).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dominator

receptor siatkówki odpowiadający za natężenie światła



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dominatorka

1. kobieta mająca nad kimś lub nad czymś przewagę;
2. kobieta podporządkowująca sobie innych ludzi


Źródła:

SJP.pl

Domińczak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domińczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Domingo

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Dominiak

nazwisko


Dominiak (forma żeńska: Dominiak/Dominiakowa; liczba mnoga: Dominiakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Wielkopolsce, na Ziemi Łódzkiej oraz w Warszawie i jej okolicach.

Nazwisko utworzone przyrostkiem „-ak” od imienia pochodzenia łacińskiego Dominik, pochodzącego od przymiotnika dominicus dosłownie znaczącego ‘należący do Boga’. Podobną etymologię mają nazwiska „Domin” i „Dominiczak”.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dominialny

przymiotnik od: dominium


Źródła:

SJP.pl

Dominic

[czytaj: dominik, DOminik] imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Dominicki

przymiotnik od: Dominika (wyspa lub państwo)


przymiotnik

 (1.1) dotyczący państwa Dominika, związany z Dominiką


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominiczak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Dominiczanin

obywatel Dominiki


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. obywatel Dominiki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominiczanka

obywatelka Dominiki


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. obywatelka Dominiki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominiczek

zdrobnienie od: Dominik (imię męskie); Domek, Domeczek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Dominik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominiczka

zdrobnienie od: Dominik (imię męskie); Domek, Domeczek


Źródła:

SJP.pl

Dominiczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Dominiki lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Dominik

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Dominika


Dominik – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa dominicus oznaczającego „Pański”, „należący do Boga”. Jego żeńskim odpowiednikiem jest Dominika.

Wedle danych rejestru PESEL imię Dominik (jako pierwsze) według stanu na 22 stycznia 2025 w Polsce nosi 135 762 mężczyzn. Jest na 53. miejscu pod względem popularności.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dominika

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej na wyspie Dominika (1.2), ze stolicą w Roseau;

 (1.2) geogr. wyspa na Morzu Karaibskim w grupie Wysp Zawietrznych

 (1.3) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: Dominik


Dominika, Wspólnota Dominiki (ang. Dominica, Commonwealth of Dominica) – państwo na wyspie o takiej samej nazwie na Morzu Karaibskim w grupie Wysp Nawietrznych (Małe Antyle), pomiędzy Gwadelupą i Martyniką.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dominikalista

w dawnej Polsce: chłop użytkujący zagrodę i niewielką działkę roli, zobowiązany do pańszczyzny pieszej; zagrodnik dworski


Źródła:

SJP.pl

Dominikana

państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Santo Domingo; Republika Dominikańska


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej;


Dominikana, oficjalnie: Republika Dominikańska (hiszp. República Dominicana) – drugie co do wielkości (po Kubie) państwo na Morzu Karaibskim. Zajmuje około 2/3 powierzchni wyspy Haiti, dzieląc ją z położoną po zachodniej stronie Republiką Haiti.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dominikańczyk

obywatel Dominikany


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Dominiki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominikanie

zakon założony w XIII w. we Francji przez hiszpańskiego kaznodzieję Dominika Guzman


Dominikanie, Zakon Kaznodziejski (łac. Ordo Praedicatorum) – katolicki zakon męski założony w 1216 r. przez św. Dominika Guzmána „szczególnie dla kaznodziejstwa i zbawiania dusz”. Według księgi Vitae fratrum (Życie braci), opracowanej przez Gerarda de Frachet OP, opisującej życie pierwszego pokolenia braci, spisanej jeszcze za ich życia, zakon został „założony przez św. Dominika w Tuluzie przede wszystkim dla zwalczania herezji i schizmy”. Stąd dosyć wcześnie papież Grzegorz IX powierzył im Urząd Inkwizycji. W Prowansji istniał wówczas ruch katarów i Albigensów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Dominikanin

członek zakonu katolickiego założonego przez Dominika Guzmana, kaznodzieję hiszpańskiego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Dominikany


Dominikanie, Zakon Kaznodziejski (łac. Ordo Praedicatorum) – katolicki zakon męski założony w 1216 r. przez św. Dominika Guzmána „szczególnie dla kaznodziejstwa i zbawiania dusz”. Według księgi Vitae fratrum (Życie braci), opracowanej przez Gerarda de Frachet OP, opisującej życie pierwszego pokolenia braci, spisanej jeszcze za ich życia, zakon został „założony przez św. Dominika w Tuluzie przede wszystkim dla zwalczania herezji i schizmy”. Stąd dosyć wcześnie papież Grzegorz IX powierzył im Urząd Inkwizycji. W Prowansji istniał wówczas ruch katarów i Albigensów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Dominikanka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Dominika


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Dominikany

 (1.2) obywatelka Dominiki


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Dominikanki

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Dominika


Dominikanki – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenia zakonne należące do Rodziny Dominikańskiej: