Ju-Jitsu

[czytaj: dżu-dżitsu] japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; jujutsu; ju-jutsu


Źródła:

SJP.pl

Juan

waluta Chin (1 juan = 100 fenów)


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) monet. waluta Chin;


Holandia:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jub

skrót

 (1.1) Księga Jubileuszów


Źródła:

Wiktionary

Jubazaur

rozdaj roślinożernego dinozaura z podrzędu cerapodów; janduzaur


Źródła:

SJP.pl

Jubea

drzewo pochodzące z Chile, podobne do palmy, hodowane jako drzewo ozdobne; palma chilijska


Jubea okazała (Jubaea chilensis) – gatunek rośliny z rodziny arekowatych z monotypowego rodzaju zwanego jubea Jubaea, zwyczajowo zwany palmą chilijską i palmą miodową. Pochodzi z południowo-zachodniego obszaru Ameryki Południowej i jest endemicznym gatunkiem obszaru chilijsko-patagońskiego. Nazwa rodzaju upamiętnia króla numidyjskiego Jubę II.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jubel

potocznie: hałaśliwa, huczna zabawa; balanga, impreza, impra


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. hałaśliwa zabawa lub uroczystość z udziałem wielu osób

 (1.2) środ. przestępcze tanie wino owocowe

 (1.3) gw-pl|Bydgoszcz. bałagan


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jubilacja

1. w liturgicznych śpiewach średniowiecznych: długa wokaliza śpiewana na jednej sylabie;
2. dawniej: tryumf, wielka radość


Jubilacja – w chorale gregoriańskim melizmatyczny odcinek muzyczny, długa wokaliza śpiewana na jednej sylabie. Spotykany jest najczęściej na ostatniej sylabie słowa Alleluja: sylaba ta jest przeciągana poprzez podłożenie (interpolację – rodzaj tropu) pod nią wielu dźwięków. Jubilacje przyczyniły się do powstania sekwencji.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jubilacyjny

związany z jubilacją


Źródła:

SJP.pl

Jubilat

osoba obchodząca swój jubileusz, okrągłą rocznicę jakiegoś wydarzenia, najczęściej urodzin


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. podn. osoba, która obchodzi swój jubileusz – okrągłe urodziny, rocznicę ślubu lub innego wydarzenia

 (1.2) pot. osoba obchodząca swoje urodziny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jubilatka

kobieta obchodząca swój jubileusz, okrągłą rocznicę jakiegoś wydarzenia, najczęściej urodzin


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. lub podn. fż. od: jubilat


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jubileatyczny

przymiotnik od: jubileatyzm


Źródła:

SJP.pl

Jubileatyzm

mania obchodzenia jubileuszów


Źródła:

SJP.pl

Jubiler

1. rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze szlachetnych metali i drogich kamieni; złotnik;
2. osoba zajmująca się handlem biżuterią


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się jubilerstwem; rzemieślnik artystyczny trudniący się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platynaatyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych


Złotnictwo – rzemiosło artystyczne zajmujące się wytwarzaniem wyrobów ze złota, platyny, srebra, stopów, metali szlachetnych, kamieni szlachetnych oraz innych drogocennych materiałów. Termin jubilerstwo, dotyczący głównie czasów nowszych, obejmuje przede wszystkim wyrób klejnotów i ozdób ze złota, srebra i kamieni szlachetnych.W starożytności złotnictwo obejmowało głównie wytwarzanie luksusowych przedmiotów codziennego użytku (świeczniki, srebrne zastawy, szkatułki, wazony, figurki), różnego typu ozdób (diademy, naszyjniki, brosze, klamry, naramienniki, pierścienie), oraz przedmiotów służących kultowi religijnemu (złote lub srebrne relikwiarze, monstrancje, kielichy, puszki, pateny). Od XIII wieku w Europie Zachodniej, a od XIV wieku w Polsce działalność warsztatów złotniczych została ujęta w struktury cechowe, które w późniejszym czasie wprowadziły obowiązek oznaczania wyrobów znakiem złotniczym (puncą).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jubilerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba płci żeńskiej zajmująca się jubilerstwem; rzemieślniczka artystyczna trudniąca się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platynaatyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych

 (1.2) pot. zob. jubilerstwo.


Źródła:

Wiktionary

Jubilernia

przestarzałe: pracownia jubilerska


Źródła:

SJP.pl

Jubilerski

jubiler


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z jubilerstwem, dotyczący jubilerstwa


Patrz:jubiler

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jubilerstwo

rzemiosło zajmujące się wyrobem biżuterii i przedmiotów ozdobnych z metali szlachetnych i drogich kamieni


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. wyrób biżuterii i innych przedmiotów ozdobnych poprzez obróbkę metali szlachetnych i cennych kamieni


Złotnictwo – rzemiosło artystyczne zajmujące się wytwarzaniem wyrobów ze złota, platyny, srebra, stopów, metali szlachetnych, kamieni szlachetnych oraz innych drogocennych materiałów. Termin jubilerstwo, dotyczący głównie czasów nowszych, obejmuje przede wszystkim wyrób klejnotów i ozdób ze złota, srebra i kamieni szlachetnych.W starożytności złotnictwo obejmowało głównie wytwarzanie luksusowych przedmiotów codziennego użytku (świeczniki, srebrne zastawy, szkatułki, wazony, figurki), różnego typu ozdób (diademy, naszyjniki, brosze, klamry, naramienniki, pierścienie), oraz przedmiotów służących kultowi religijnemu (złote lub srebrne relikwiarze, monstrancje, kielichy, puszki, pateny). Od XIII wieku w Europie Zachodniej, a od XIV wieku w Polsce działalność warsztatów złotniczych została ujęta w struktury cechowe, które w późniejszym czasie wprowadziły obowiązek oznaczania wyrobów znakiem złotniczym (puncą).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jubileusz

ważna rocznica istnienia czegoś, jakiejś działalności, ślubu itp.; także: uroczystość z okazji tej rocznicy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ważna rocznica jakiegoś wydarzenia, np. rozpoczęcia czyjejś działalności lub powstania, założenia czegoś

 (1.2) uroczystość dla uczczenia ważnej rocznicy


Jubileusz – ważna, okrągła rocznica jakiegoś wydarzenia i uroczystość organizowana dla jej uczczenia.

Największymi jubileuszami są rocznice mające cyfrę 1 z następującymi po niej zerami, czyli wartości 10, 100, 1000, mniejszymi ich połowy, a potem pierwsze ćwiartki; jeszcze mniejszymi jubileuszami są inne liczby kończące się zerami lub piątką, i tak np. huczniejszymi jubileuszami są wartości 25 czy 250 niż 20 czy 200.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jubileuszować

żartobliwie: uczcić, czcić jakiś jubileusz


Źródła:

SJP.pl

Jubileuszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|jubileuszować.


Źródła:

Wiktionary

Jubileuszowy

jubileusz


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do jubileuszu, związany z jubileuszem


Patrz:jubileusz

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jubka

damski kaftan z rękawami do łokcia; jupka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. damski kaftan z rękawami do łokcia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jucewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jucha

krew zwierzęcia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwł. środ. łow. także reg-pl|Mazury. krew zwierzęcia

 (1.2) pogard. krew ludzka

 (1.3) daw. kulin. sos, polewka

 (1.4) stpol. kulin. czernina, zupa z kaczej krwi

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (2.1) pot. osoba niedobra, drań



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juchcić

czasownik niedokonany

 (1.1) poznań. lwów. więz. kraść; sącz. palić; płonąć


Źródła:

Wiktionary

Juchniewicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juchnowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juchnowiecki

przymiotnik od: Juchnowiec Dolny


Źródła:

SJP.pl

Juchowo

Juchowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, nad jeziorem Juchowo. Założona w 1570 r. przez ród pomorski Kleszczów.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Juchowo, po jej zniesieniu w gromadzie Silnowo.

W miejscowości znajduje się siedziba Fundacji im. Stanisława Karłowskiego, prowadzącej od 2000 w dawnym majątku gospodarstwo biodynamiczne.


Źródła:

Wikipedia

Jucht

wyprawiona skóra bydlęca


rzeczownik

 (1.1) rodzaj wyprawionej skóry bydlęcej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juchtowy

przymiotnik od: jucht


Źródła:

SJP.pl

Juciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Juty lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Juczność

zdolność zwierząt do dźwigania ładunków


Źródła:

SJP.pl

Juczny

o zwierzęciu: przeznaczony do transportowania ciężarów, np. juczny wół


przymiotnik relacyjny

 (1.1) o zwierzęciu: przeznaczony do noszenia ciężarów na grzbiecie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juczyć

obładowywać jukami (skórzanymi workami)


Źródła:

SJP.pl

Jud

skrót od: List św. Judy - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu


skrót

 (1.1) = List świętego Judy



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juda

starożytne państwo


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.; imię biblijne;

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (2.1) imię złej rusałki, synonim nieczystej siły

 (2.2) geogr. hist. Judea, nazwa krainy;

 (2.3) adm. hist. starożytne państwo na Bliskim Wschodzie;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judaica

[czytaj: judaika] dokumenty, druki dotyczące Żydów; judaika


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. przedmioty związane z kulturą żydowską


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judaika

dokumenty, druki dotyczące Żydów; judaica


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. przedmioty związane z kulturą żydowską


Judaika (z łac. Iudaica - liczba mnoga od iudaicus - żydowski) – określenie dla przedmiotów (rzeczy, dokumenty, rękopisy, druki) dotyczących Żydów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judaista

1. znawca judaizmu, języka i kultury żydowskiej;
2. wyznawca judaizmu; żyd


Źródła:

SJP.pl

Judaistka

judaista


Patrz:judaista

Źródła:

SJP.pl

Judaistyczny

judaizm


przymiotnik

 (1.1) rel. dotyczący judaizmu, monoteistycznej religii Żydów


Patrz:judaizm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judaistyka

nauka zajmująca się badaniem judaizmu, języka i kultury żydowskiej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dziedzina nauki badająca kulturę i religię żydowską

 (1.2) eduk. studia uniwersyteckie w dziedzinie judaistyki (1.1)


Judaistyka (studia żydowskie) – dziedzina naukowa zajmująca się badaniem historii, kultury i religii Żydów od okresu biblijnego aż po współczesność.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judaizanctwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. skryte wyznawanie judaizmu przez konwertytę


Źródła:

Wiktionary

Judaizant

osoba przyjmująca judaistyczne obyczaje i ideały


Źródła:

SJP.pl

Judaizm

1. monoteistyczna religia Żydów; mozaizm;
2. żydowskie obyczaje i kultura


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. religia monoteistyczna, narodowa religia Żydów;

 (1.2) etn. kult. żydowskie obyczaje i tradycja

 (1.3) jęz. rzad. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka jidysz


Judaizm (hebr. ‏יהדות‎), wyznanie mojżeszowe – religia monoteistyczna, pierwsza z grupy abrahamicznej, istniejąca od starożytności. Źródłem objawienia jest dla niej Biblia hebrajska – opisuje ona między innymi kosmogonię polegającą na stworzeniu świata przez Boga. W Biblii i judaizmie Stwórca jest określany tytułami Elohim i Adonai; jego pełne imię jest uznawane za święte, przez co nie zawsze można je wymawiać i jest oznaczane tetragramem, którego polska transkrypcja to JHWH, co bywa rozwijane. Biblia hebrajska opisuje też inne mity i wieczyste przymierze Boga z Izraelitami, czasem utożsamianymi z Hebrajczykami i Żydami. Bóg miał chronić swój lud, zwany wybranym, i pomagać mu w zamian za podporządkowanie się jego nakazom.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judaizować

1. rozpowszechniać religię żydowską;
2. judaizować się - ulegać judaizacji


Źródła:

SJP.pl

Judasz

1. potocznie o zdrajcy
2. otwór w drzwiach umożliwiający oglądanie tego, co się dzieje na zewnątrz; wizjer; przeziernik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. zob. Judasz Iskariota.;

 (1.2) bibl. imię|polski|m.


Judasz Iskariota (ur. w I w. p.n.e. prawdopodobnie w Kariocie, zm. 30–33 n.e. w Jerozolimie) – jeden z apostołów, według przekazów Ewangelii synoptycznych wydał Jezusa Chrystusa w ręce Sanhedrynu (według Mateusza za 30 srebrników), po czym – również według Mateusza – popełnił samobójstwo.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judaszowiec

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) dendr. nazwa systematyczna|Cercis|L.|ref=tak., rodzaj roślin drzewiastych lub krzewiastych z rodziny bobowatych;

 (1.2) bot. drzewo lub krzew z rodzaju judaszowiec (1.1)


Judaszowiec (Cercis L.) – rodzaj roślin z podrodziny Cercidoideae, jednej z najstarszych lub najstarszej linii rozwojowych bobowatych (Fabaceae). Należy do niego 10 gatunków. Większość – 6 gatunków występuje w Chinach, dwa w Ameryce Północnej, jeden (judaszowiec południowy C. siliquastrum) w basenie Morza Śródziemnego i jeden w Azji Środkowej. Występują w typowych dla klimatu śródziemnomorskiego formacjach zaroślowo-leśnych (chaparral, makia), w lasach mieszanych i liściastych na siedliskach świeżych, na nizinach i w niższych położeniach górskich.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Judaszowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o cechach przypisywanych Judaszowi: fałszywy, obłudny, podstępny, zdradziecki


Źródła:

Wiktionary

Judaszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Judasza lub z nim związany


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Judasza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judea

hellenistyczno-rzymska prowincja w Palestynie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna na Bliskim Wschodzie, prowincja rzymska;


Judea (hebr. ‏יְהוּדָה‎, Jāhūdā, stgr. Ιουδαία, łac. Iudaea) – górzysta kraina geograficzna, położona w historycznej środkowej części Izraela/Palestyny. Obecnie terytorium to jest podzielone pomiędzy Izrael i Autonomię Palestyńską. Judea, to nazwa Królestwa Judy używana od IV w. p.n.e. po przejęciu władzy nad Judą przez Greków.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judejczyk

mieszkaniec Judei


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Judei


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judejka

mieszkanka Judei


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Judei


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judejski

przymiotnik od: Judea


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Judeą, dotyczący Judei, pochodzący z Judei


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judek

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Judel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. początkujący piekarz


Źródła:

Wiktionary

Judenicz

nazwisko


Nikołaj Nikołajewicz Judenicz, ros. Николай Николаевич Юденич (ur. 18 lipca?/30 lipca 1862 w Moskwie, zm. 5 października 1933 w Saint-Laurent-du-Var) – generał armii Imperium Rosyjskiego, jeden z najważniejszych dowódców Białych w wojnie domowej w Rosji po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Judeo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z judaizmem


Źródła:

Wiktionary

Judeo-Arabski

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. grupa wielu języków/dialektów, dawniej używanych przez Żydów zamieszkałych w państwach arabskich

 (1.2) jęz. hist. w średniowieczu określenie klasycznego języka arabskiego zapisywanego alfabetem hebrajskim


Źródła:

Wiktionary

Judeo-Chrześcijański

judaistyczny i chrześcijański


Źródła:

SJP.pl

Judeochrześcijanin

Żyd wyznający wiarę chrześcijańską, ale zachowujący obrzędy i zwyczaje wypływające z prawa mojżeszowego


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. w pierwszych wiekach chrześcijaństwa: Żyd wyznający chrześcijaństwo, ale zachowujący tradycyjne obrzędy i zwyczaje wedle prawa mojżeszowego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judeochrześcijanka

Żydówka wyznająca wiarę chrześcijańską, ale zachowująca obrzędy i zwyczaje wypływające z prawa mojżeszowego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. fż. od: judeochrześcijanin


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judeochrześcijański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. odnoszący się do związków między kulturą judaistyczną i chrześcijańską, świadczący o ich ciągłości

 (1.2) rel. dotyczący judeochrześcijan


Źródła:

Wiktionary

Judeochrześcijaństwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. rel. ogół pierwszych chrześcijan zachowujących jeszcze część przepisów judaizmu


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Judeofob

osoba szczególnie niechętnie nastawiona do Żydów; judofob, żydofob, antysemita


Źródła:

SJP.pl

Judeofobia

niechęć do wszystkiego, co żydowskie; żydofobia, judofobia


Źródła:

SJP.pl

Judeofobiczny

judeofobia; judofobiczny, żydofobiczny


Źródła:

SJP.pl

Judeosceptycyzm

nienawiść, uprzedzenie i wrogość wobec narodu żydowskiego, związane z nietolerancją i rasizmem; antysemityzm, judofobia, judeofobia, żydofobia


Źródła:

SJP.pl

Judeosceptyk

osoba niechętnie nastawiona do Żydów; antysemita, judeofob, judofob, żydofob


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eufem. ktoś niechętny Żydom lub wrogo do nich usposobiony


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judo

[czytaj: dżudo] japońska walka zapaśnicza; dżudo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. japońska sztuka walki;


Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judocki

judoka [czytaj: dżudocki]


Źródła:

SJP.pl

Judoczka

kobieta uprawiająca judo (dżudo); dżudoczka


Źródła:

SJP.pl

Judofil

osoba zafascynowana judaizmem, kulturą żydowską i Żydami; żydofil


Źródła:

SJP.pl

Judofilka

judofil; żydofilka


Źródła:

SJP.pl

Judofilski

przymiotnik

 (1.1) sprzyjający Żydom


Źródła:

Wiktionary

Judofob

osoba szczególnie niechętnie nastawiona do Żydów; judeofob, żydofob, antysemita


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba uprzedzona do Żydów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judofobia

niechęć do wszystkiego, co żydowskie; żydofobia, judeofobia


Źródła:

SJP.pl

Judofobiczny

judofobia; judeofobiczny, żydofobiczny


Źródła:

SJP.pl

Judoga

[czytaj: dżudoga] strój judoki (zawodnika walczącego w judo), biały, składający się z szerokich spodni i luźnej bluzy przewiązywanej pasem; dżudoga, judogi (rzadziej)


Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Judogi

[czytaj: dżudogi] strój judoki (zawodnika walczącego w judo), biały, składający się z szerokich spodni i luźnej bluzy przewiązywanej pasem; judoga (częściej), dżudoga (częściej)


Źródła:

SJP.pl

Judok

sportowiec uprawiający judo; dżudok; dżudoka; dżudowiec; judoka; judowiec


Źródła:

SJP.pl

Judoka

sportowiec uprawiający judo; dżudok; dżudoka; dżudowiec; judok; judowiec


Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Judoma

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Mai;


Judoma – rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Mai. Długość 765 km (od źródeł rzeki Nitkan 820 km); powierzchnia dorzecza 43 700 km².

Powstaje z połączenia rzek Nitkan i Awlija w górach Suntar-Chajata; na całej długości ma charakter rzeki górskiej; liczne progi; płynie w kierunku południowym i południowo-zachodnim przez Wyżynę Judomsko-Majską. Żeglowna na odcinku 271 km od ujścia.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Judomski

przymiotnik

 (1.1) związany z Judomą (rzeką na Syberii w Rosji)


Źródła:

Wiktionary

Judowiec

sportowiec uprawiający judo; dżudok; dżudoka; dżudowiec; judok; judoka


Źródła:

SJP.pl

Judyciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Judyty lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Judycki

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Judykacyjny

dotyczący judykatury; sądowniczy


Źródła:

SJP.pl

Judykat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. praw. orzeczenie, wyrok sądu


Orzeczenie sądowe – władcza i decyzyjna czynność procesowa dokonywana przez sąd i trybunał w postępowaniu. Do orzeczeń zaliczane są (zarówno na gruncie procesu karnego, jak i procesu cywilnego):


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Judykatura

określenie zasad prawnych i metod wyrokowania sądu


Orzecznictwo, judykatura (łac. iudex – sędzia, iudicare – osądzać) – ogół decyzji jednego bądź wielu sądów i innych organów państwa. Przy czym pod pojęciem orzeczenia rozumie się tu zarówno stan faktyczny i prawny rozstrzygniętej sprawy, jak i sentencję wyroku oraz samo jej uzasadnienie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Judykatywa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. adm. władza sądownicza, jako element trójpodziału władzy


Władza sądownicza, judykatywa (średn.-łac. iūdicātivus, z łac. iūdicātus) – w monteskiuszowskiej koncepcji trójpodziału władz jedna z podstawowych władz (obok władzy ustawodawczej i wykonawczej) obejmująca rozsądzający spory system organów sądowych.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Judyta

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Judyta – imię żeńskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebrajskiego słowa יהודית Yəhûḏîṯ oznaczającego „mieszkanka Judei” lub „chwalona”.

Odważnej wdowie, która uśmierciła asyryjskiego wodza Holofernesa i uratowała przez to swoje miasto rodzinne Bethulię oraz Jerozolimę, poświęcono jedną z ksiąg Starego Testamentu: Księgę Judyty. W piśmiennictwie po polsku imię wystąpiło w roku 1085 jako Judyt i 1283 jako Judyta oraz jako Juta w 1252.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Judytka

zdrobnienie od: Judyta (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Judzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|judzić.


Źródła:

Wiktionary

Judzić

namawiać do złego


czasownik

 (1.1) namawiać kogoś do czegoś złego, kusić, podburzać, podbechtywać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Judziciel

osoba namawiająca lub prowokująca do złych czynów; podjudzacz, podżegacz, prowokator


Źródła:

SJP.pl

Judzicielka

kobieta namawiająca lub prowokująca do złych czynów; podjudzaczka, podżegaczka, prowokatorka


Źródła:

SJP.pl

Judzki

przymiotnik od: Juda (starożytne państwo izraelickie)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Judą, dotyczący Judy, pochodzący z Judy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jufer

drewniany lub metalowy krążek służący w parze z takim samym krążkiem do ściągania lin na statku; jufers


Źródła:

SJP.pl

Jufers

drewniany lub metalowy krążek służący w parze z takim samym krążkiem do ściągania lin na statku; jufer


Jufers (daw. nawlek) - element ściągacza talrepowego zwanego też ściągaczem linowym. Krążek wykonany z twardego drewna, rzadziej metalowy, zaopatrzony w otwory (najczęściej trzy) dla talrepu, czyli liny ściągającej, oraz posiadający na swym obwodzie rowek dla końcowego odcinka okalającej ten krążek wanty lub innej napinanej liny. Otwory w jufersie zwane są kipami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jug

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na północy europejskiej części Rosji po połączeniu z Suchoną tworzy Dwinę;


Jug (ros. Юг) – rzeka na północy europejskiej części Rosji po połączeniu z Suchoną tworzy Dwinę. Źródła w Uwałach Północnych. Nazwa pochodzi z języka fińskich mieszkańców jej dorzecza i oznacza rzekę (fin. joki).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Juga

w kosmologii indyjskiej - epoka w dziejach ludzkości, złożona z czterech okresów


Juga (dewanagari युग, ang. Yuga) – w hinduizmie jedna z czterech epok istnienia materialnego świata.

Cztery kolejne jugi to:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jugendamt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niemiecki urząd do spraw dzieci i młodzieży


Źródła:

Wiktionary

Jugendstil

[czytaj: JUgendsztil] niemiecki kierunek w sztuce, odmiana secesji


Modernizm, sztuka nowoczesna (ang. modern art) – umowny okres w dziejach sztuki, którego ramy czasowe wyznacza się od lat 60. XIX wieku (w związku z impresjonizmem) do lat 70. XX wieku (konceptualizm). Sztuka nowoczesna silnie związana jest z pojęciem modernizmu w filozofii i zjawiskiem awangardy. Terminu modern art, w miarę skrystalizowanej formie, użył jako pierwszy Joris-Karl Huysmans w 1883.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jugendstilowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z jugendstilem, dotyczący jugendstilu (secesji), w szczególności jego niemieckim nurtem


Źródła:

Wiktionary

Juger

starożytna miara powierzchni równa ok. 2518 metrów kwadratowych, którą uważano za możliwą do zaorania w jeden dzień


Źródła:

SJP.pl

Juglon

organiczny związek chemiczny występujący w liściach, korzeniach i łupinach orzechów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) barwnik chinonowy występujący w liściach, korzeniach i łupinach orzechów


Juglon – organiczny związek chemiczny z grupy barwników chinonowych. Wykazuje właściwości allelopatyczne. Występuje w liściach, korzeniach i łupinach orzechów. W orzechu włoskim juglon występuje w świeżych liściach, a w trakcie ich usychania zanika w wyniku polimeryzacji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jugo

w kosmologii indyjskiej - epoka w dziejach ludzkości, złożona z czterech okresów


Yugo (Jugo) – ciepły i wilgotny wiatr wiejący z południa wzdłuż wschodniego wybrzeża Adriatyku. Na zachodnim wybrzeżu ten sam wiatr nazywany jest sirocco. Zazwyczaj utrzymuje się przez kilka dni, często przynosząc pogorszenie pogody – towarzyszy mu deszcz i pojawiają się mgły. Latem często towarzyszą mu burze z piorunami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jugol

lekceważąco: Jugosłowianin; Jugol


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. Jugosłowianin


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jugolka

lekceważąco: Jugosłowianka; Jugolka


Źródła:

SJP.pl

Jugonostalgia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tęsknota za czasami, kiedy narody południowosłowiańskie wchodziły w skład Jugosławii, utożsamianej z bezpieczeństwem i dobrobytem


Jugonostalgia (od słów Jugosławia i nostalgia) – termin określający zjawisko tęsknoty za czasami istnienia Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Jugorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Jugrą lub Jugrami, dotyczący Jugry lub Jugrów


Źródła:

Wiktionary

Jugorusiński

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. język wschodnio- lub zachodniosłowiański używany przez Rusinów Panońskich

przymiotnik relacyjny

 (2.1) odnoszący się do jugorusińskiego (1.1), związany z tym językiem


Źródła:

Wiktionary

Jugosławia

dawne państwo w Europie, w 2003 przekształciło się w federację pod nazwą Serbia i Czarnogóra


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. nieistniejące państwo w Europie Południowej na Półwyspie Bałkańskim;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jugosłowianin

mieszkaniec Jugosławii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. mieszkaniec Jugosławii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jugosłowianistka

jugosłowianista


Patrz:jugosłowianista

Źródła:

SJP.pl

Jugosłowianka

mieszkanka Jugosławii


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. obywatelka Jugosławii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jugosłowiański

przymiotnik od: Jugosławia


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jugosławią, dotyczący Jugosławii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jugów

dawniej, żartobliwie: lichy lekarz, szarlatan


Jugów (niem. Hausdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda. Wieś jest siedzibą nadleśnictwa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jugowice

Jugowice (niem. Hausdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Walim.


Źródła:

Wikipedia

Jugowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jugowicami, dotyczący Jugowic


Źródła:

Wiktionary

Juhas

młody pasterz owiec w Tatrach i Karpatach


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) góry. młody pasterz wypasający latem owce w Tatrach i Karpatach, pomocnik bacy;


Juhas (gwarowo wałach – zapożyczenie z rumuńskiego) – młodszy pomocnik bacy podczas wypasu owiec. Termin ten występuje na terenie Tatr i Beskidów.

Baca zazwyczaj szukał juhasów poprzez rodzinę, znajomych i zawierał z nimi umowę zwaną zjednaniem lub pojednaniem. Słowo pochodzi z języka węgierskiego juhász – owczarz. Seweryn Goszczyński w swym pisanym w 1832 r. „Dzienniku podróży do Tatrów” w zamieszczonym tam „Słowniczku języka Podhalan” podawał: Juhas – pasterz chodzący około trzody przez czas letniego jej przebywania w górach. Spotykana czasami w literaturze forma żeńska juhaska jest wczesnym (już XIX-wiecznym) jest wymysłem literatów i jest błędna – w Tatrach dziewczęta nigdy nie wypasały owiec, zaś te pasące krowy nazywane były pasterkami.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juhasi

juhas; juhaski


Źródła:

SJP.pl

Juhasić

być juhasem, paść owce w górach; juhasować


Źródła:

SJP.pl

Juhaska

kobieta pełniąca funkcję młodszego pasterza owiec w Tatrach i Beskidach


Źródła:

SJP.pl

Juhaski

juhas; juhasi


Źródła:

SJP.pl

Juhasować

paść owce w górach, być pomocnikiem bacy; juhasić


Źródła:

SJP.pl

Juhu

1. wykrzyknik używany dla przywołania kogoś, zwrócenia czyjejś uwagi;
2. wykrzyknik wyrażający radość; hura


wykrzyknik

 (1.1) …oznaczający niespodziewaną radość

 (1.2) …dla zwrócenia na siebie czyjejś uwagi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juin

[czytaj: żłę] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jujitsu

[czytaj: dżu-dżitsu] japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; ju-jitsu; jujutsu; ju-jutsu


Ju-jitsu (jap. 柔術 jūjutsu; dosł. „sztuka ustępliwości”, „sztuka łagodności, miękkości”; (柔) „miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność”, jutsu (術) „sztuka, technika, umiejętność”) – tradycyjna, japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jujka

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jujuba

ciernisty krzew lub drzewko z rodziny szakłakowatych; owoc tej rośliny; głożyna, szydlica


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Ziziphus|ref=tak., ciernisty krzew lub drzewko o żółtych, drobnych kwiatach i często jadalnych owocach;

 (1.2) kulin. owoc jujuby (1.1)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jujutsu

[czytaj: dżu-dżutsu] japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; ju-jitsu; ju-jutsu


Ju-jitsu (jap. 柔術 jūjutsu; dosł. „sztuka ustępliwości”, „sztuka łagodności, miękkości”; (柔) „miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność”, jutsu (術) „sztuka, technika, umiejętność”) – tradycyjna, japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juk

skórzany wór służący do przewożenia rzeczy na grzbiecie zwierzęcia jucznego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) każda z dwóch sakw przytroczonych do grzbietu konia czy osła

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: juka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juka

1. bylina z rodziny liliowatych; jukka; yucca; szpilecznica; krępla
2. włókno otrzymywane z liści tej rośliny


Jukka, juka, krępla, szpilecznica (Yucca L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Liczy około 50 gatunków bylin, krzewów i drzew. Występują naturalnie w Ameryce Północnej i Środkowej.

Introdukowane na wszystkie kontynenty, poza Antarktydą. Gatunek jukka zwisła (Yucca flaccida) został introdukowany do Polski. Jest antropofitem zadomowionym na terenie nieczynnych hydroosadników Elektrowni Siersza w Trzebini.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jukagir

członek ludu zamieszkującego północno-wschodnią Syberię


Jukagir (ros. Юкагир, jakuc. Дьүкээгир) – wieś w Rosji, w Jakucji nad Zatoką Jańską. W 2021 roku we wsi mieszkało 128 osób. W okolicy wsi znaleziono szczątki mamutów w 2002 i w 2010 roku, a także szczątki bizona datowane na 9310 lat i klaczy datowane na 4630 lat.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jukagirka

członkini ludu zamieszkującego północno-wschodnią Syberię


Źródła:

SJP.pl

Jukagirski

1. związany z Jukagirami, ludem paleoazjatyckim zamieszkującym obszary w Jakucji oraz w dolnym biegu rzek Leny i Kołymy;
2. język jukagirski - język Jukagirów należący do rodziny języków uralskich, bliski wymarciu


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jukagirami, dotyczący Jukagirów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jukagirzy

lud zamieszkujący północno-wschodnią Syberię; Jukagirowie


Jukagirzy (nazwa własna Odul) – autochtoniczny etnos paleoazjatycki zamieszkujący północno-wschodnią Syberię w Rosji. Populacja Jukagirów liczy 1509 osób (spis powszechny z 2002).

Jukagirzy zamieszkują tereny w dolnym biegu rzek Leny i Kołymy oraz w Jakucji. Zajmują się łowiectwem, rybołówstwem i hodowlą reniferów. Posługują się językiem jukagirskim, należącym do grupy języków paleoazjatyckich lub spokrewnionym z uralskimi (zdania badaczy w tym zakresie są podzielone). Coraz częściej dla Jukagirów językiem ojczystym jest rosyjski.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jukatan

1. półwysep w Ameryce Środkowej;
2. stan w Meksyku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. półwysep w Ameryce Środkowej;

 (1.2) geogr. adm. stan w południowym Meksyku na półwyspie Jukatan (1.1);

 (1.3) hist. geogr. polit. historyczne państwo na Jukatanie (1.1);


Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jukatańczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Jukatanu; osoba z tego półwyspu (hist. obywatel Republiki Jukatanu)


Źródła:

Wiktionary

Jukatanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Jukatanu; kobieta z tego półwyspu


Źródła:

Wiktionary

Jukatański

przymiotnik od: Jukatan


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jukatanem, dotyczący Jukatanu (półwyspu)

 (1.2) związany z Jukatanem (stanem Meksyku)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jukebox

[czytaj: dżukboks] szafa grająca zawierająca automat gramofonowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. muz. szafa grająca


Biblioteka taśmowa (ang. tape library, tape silo lub tape jukebox) – urządzenie organizujące pracę biblioteki taśmowej przez automatyczne wyszukiwanie i kompletowanie składowanych zasobów danych w systemie komputerowym. Dane rzadko używane przenoszone są na wolniejsze, lecz pojemniejsze nośniki danych; na najszybszych nośnikach przechowywane są tylko dane najczęściej odczytywane i modyfikowane.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jukka

bylina z rodziny liliowatych; juka; yucca; szpilecznica; krępla


Jukka, juka, krępla, szpilecznica (Yucca L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Liczy około 50 gatunków bylin, krzewów i drzew. Występują naturalnie w Ameryce Północnej i Środkowej.

Introdukowane na wszystkie kontynenty, poza Antarktydą. Gatunek jukka zwisła (Yucca flaccida) został introdukowany do Polski. Jest antropofitem zadomowionym na terenie nieczynnych hydroosadników Elektrowni Siersza w Trzebini.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juko

(w judo) jedna z ocen przyznawanych zawodnikowi za wykonaną akcję; yuko


Źródła:

SJP.pl

Jukon

1. terytorium Kanady;
2. rzeka w Kanadzie i USA


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. jedno z trzech terytoriów kanadyjskich;

 (1.2) geogr. rzeka w Ameryce Północnej;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jukoński

przymiotnik od: Jukon (rzeka w Kanadzie i w USA lub terytorium autonomiczne w Kanadzie)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jukonem, dotyczący Jukonu (rzeki lub obszaru)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jukos

Jukos (ros. ОАО «НК „ЮКОС“») – rosyjskie przedsiębiorstwo naftowe działające w latach 1993–2007.


Źródła:

Wikipedia

Jukowy

juk, juka


Patrz:juk, juka

Źródła:

SJP.pl

Jukoła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. suszona ryba, przygotowana tradycyjną metodą rdzennych ludów Syberii i Dalekiego Wschodu;


Jukoła (ros. юкола) – suszona ryba przygotowywana do spożycia tradycyjną metodą Tunguzów, Jakutów, Kamczadalów, Aleutów i innych narodów zamieszkujących Syberię i Daleki Wschód.

Najczęściej wykorzystywali oni do tego celu liczne w dalekowschodnich rzekach ryby z gatunków łososiowatych (przez miejscową ludność nazywane "ketą"), których połów w okresie tarła przypadającego w czerwcu był bardzo łatwy, dzięki czemu bez trudu można było w krótkim czasie zebrać zapas wystarczający na wiele miesięcy. Złowione przez mężczyzn ryby wyrzucali on z łodzi na brzeg, gdzie kobiety zajmowały się przygotowaniem ich do suszenia: czyściły je i filetowały. Następnie tak przygotowane plastry filetów rozwieszały na długich żerdziach do suszenia na słońcu. Stosowana metoda była ekstensywna, wręcz rabunkowa: do suszenia wykorzystywane było tylko około 20% ryby, odrzucano m.in. głowę i kręgosłup wraz z wnętrznościami.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Jukstapozycja

technika swobodnych zestawień, środek poetycki polegający na zestawieniu ze sobą dwu lub więcej obrazów w celu utworzenia znaczenia nadrzędnego


Jukstapozycja (łac. iuxta – blisko, przy (czymś), positio – pozycja) – środek poetycki polegający na zestawieniu ze sobą dwóch lub więcej obrazów w celu budowy znaczenia nadrzędnego. Często sprowadza się do kontrastu, jednak różnice w poszczególnych obrazach mogą być subtelniejsze - np. sugerujące progres, lub powodujące interpretację obrazu w świetle ukazanego wcześniej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jul

zdrobnienie od: Julia, Julianna (imiona żeńskie)


Jul (ang. Yule, Yuletide) – święto zimowe, kojarzone z przesileniem zimowym, obchodzone w północnej Europie od czasów starożytnych. Jego data została ustanowiona przez Haakona I Dobrego w sposób pokrywający się z wcześniej przyjęta datą chrześcijańskich świąt Bożego Narodzenia. Domniemane tradycje Jul obejmują przystrajanie jodły, kładzenie w palenisku odpowiednio przygotowanej kłody drewna, wieszanie w domostwach jemioły i ostrokrzewu, rozdawanie prezentów oraz ogólnie rozumiane świętowanie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jula

zdrobnienie od: Julia, Julianna (imiona żeńskie)


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Julia



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Julcia

zdrobnienie od: Julia (imię żeńskie)


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Julia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Julciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Julci lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Julcio

zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)


Źródła:

SJP.pl

Julek

zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Juliusz


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Julep

1. koktajl alkoholowy;
2. sitko barmanów do odfiltrowywania dużych kawałków z przygotowanego napoju


Źródła:

SJP.pl

Jules

[czytaj: żul] francuskie imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Julia

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Julia – imię żeńskie powstałe w starożytnym Rzymie jako przydomek od nazwy rodowej Julii (pol. Juliusze); znaczące mimoza wstydliwa, burza, kobieta z rodu Julii. Jest to żeński odpowiednik imienia Juliusz.

W latach 2001–2012, 2017 i 2020 było to najczęściej w Polsce nadawane imię dzieciom płci żeńskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Julian

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juliana

imię żeńskie


Juliana – żeński odpowiednik imienia Julian, odmiana imienia Julianna.

Juliana imieniny obchodzi: 16 lutego, 4 kwietnia, 19 czerwca.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Julianna

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Julianna – imię żeńskie, pochodzenia łacińskiego (julus). Odmiana imienia Juliana. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Julianna w 2017 zajmowała 124. miejsce w grupie imion żeńskich.

Męski odpowiednik to Julian.

Julianna imieniny obchodzi: 16 lutego, jako wspomnienie św. Juliany z Nikomedii, 5 kwietnia, 14 kwietnia, 19 czerwca, 12 sierpnia, 15 sierpnia, 17 sierpnia, 19 sierpnia i 1 listopada.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Julianniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Julianny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Julianostwo

Julian z małżonką; Julianowie


Źródła:

SJP.pl

Julianowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Julianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Juliana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Juliański

przymiotnik

 (1.1) autorstwa lub wprowadzony przez Juliusza Cezara

 (1.2) z czasów Juliusza Cezara


Źródła:

Wiktionary

Juliciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Julity lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Julienne

[żüljen]
1. sposób krojenia jarzyn w cienkie słupki
2. klarowna zupa z tak pokrajanych jarzyn


Julienne – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 381 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km² (wśród 1467 gmin regionu Poitou-Charentes Julienne plasuje się na 643. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1018.).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Julietta

imię żeńskie


Julita – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie stanowiące zdrobnienie imienia Julia. Julita jest odpowiednikiem zagranicznych imion Julitta, Julietta oraz Juliette.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juliette

[czytaj: żuLIET] francuskie imię żeńskie


Juliette (kor. 줄리엣 Jullies) – singel południowokoreańskiej grupy SHINee, wydany cyfrowo 17 maja 2009 roku w Korei Południowej. Piosenka jest instrumentalnym remakiem utworuCorbin Bleu Deal with It. Singel promował minialbum Romeo.

W teledysku wystąpiła Krystal Jung z f(x). Wersja taneczna teledysku pojawiła się 10 czerwca 2009 r. na oficjalnym kanale YouTube wytwórni. Choreografia do teledysku Juliette została opracowana przez Rino Nakasone Razalan.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Julinek

osada w Polsce


Julinek – osada w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Leszno.

W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa warszawskiego.

Miejscowość słynie w Polsce z Bazy Cyrkowej, która znajdowała się tam od lat 50. do wczesnych lat 90. XX wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Julio

imię żeńskie


Źródła:

SJP.pl

Julita

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;


Julita – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie stanowiące zdrobnienie imienia Julia. Julita jest odpowiednikiem zagranicznych imion Julitta, Julietta oraz Juliette.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Julitta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.


Źródła:

Wiktionary

Juliusz

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Juliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające należącego do rodu Juliuszów (Iulii). Jego żeńskim odpowiednikiem jest Julia.

Imieniny obchodzi: 19 stycznia, 12 kwietnia, 27 maja, 19 sierpnia i 5 grudnia.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juliuszostwo

Juliusz z małżonką; Juliuszowie


Źródła:

SJP.pl

Juliuszowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Juliuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Juliusza lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Julka

zdrobnienie od imion żeńskich: Julia, Julianna


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Julia

forma rzeczownika.

 (2.1) D. B. lp. od Julek


Julia – imię żeńskie powstałe w starożytnym Rzymie jako przydomek od nazwy rodowej Julii (pol. Juliusze); znaczące mimoza wstydliwa, burza, kobieta z rodu Julii. Jest to żeński odpowiednik imienia Juliusz.

W latach 2001–2012, 2017 i 2020 było to najczęściej w Polsce nadawane imię dzieciom płci żeńskiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Julkowie

zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)


Źródła:

SJP.pl

Julkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Julka lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Julo

zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)


Źródła:

SJP.pl

Juluś

zdrobnienie od: Julian (imię męskie)


Źródła:

SJP.pl

Juma

potocznie: kradzież (głównie o kradzieży towarów w przygranicznych miejscowościach niemieckich)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przestęp. drobna kradzież dokonywana za granicą połączona z przemytem skradzionych dóbr, zwłaszcza ta dokonywana przez Polaków na przygranicznych terenach niemieckich;


Juma – określenie i zjawisko wieloznaczne:

  1. przestępstwo polegające na dokonywaniu kradzieży za zachodnią granicą wraz z przemytem do Polski, w czasach po transformacji systemowej w Polsce (w szczególności lata 1990-1997);
  2. przedmiot pochodzący z kradzieży.

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jumać

potocznie: kraść


Źródła:

SJP.pl

Jumacz

slangowo: rabuś, złodziej


Źródła:

SJP.pl

Jumbo-Jet

potoczna nazwa wielkich pasażerskich samolotów odrzutowych, przede wszystkim boeinga 747; jumbo jet, dżambo dżet


Źródła:

SJP.pl

Jumijka

Indianka Ameryki Północnej


Źródła:

SJP.pl

Jumowie

plemię indiańskie


Źródła:

SJP.pl

Jumper

[czytaj: dżamper]
1. część na maszcie trawlera umożliwiająca wciąganie sieci na pokład;
2. łącznik umożliwiający zmianę konfiguracji komponentu komputera; dżamper; zworka;
3. samochód typu Citroën Jumper


Zobacz też:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jumping

[czytaj: dżamping] odmiana sportu balonowego polegająca na wykonywaniu 100-200 m skoków przez skoczka; dżamping


Źródła:

SJP.pl

Jumpsaling

Jumpsaling – skierowana w stronę dziobu rozpórka jumpsztagu, zamocowana w okolicy topu masztu. Stosowany w takielunku ułamkowym układ jumpsztag - jumpsaling przeciwdziała wyginaniu masztu do tyłu, pomiędzy mocowaniem sztagu, a mocowaniem achtersztagu (lub baksztagów). Jumpsalingi, podobnie jak jumpsztagi często występują parami, tworząc literę "V". Pomiędzy nimi przebiega sztag.


Źródła:

Wikipedia

Jumpsztag

Jumpsztag – lina olinowania stałego usztywniająca górną część masztu od strony dziobu. Stosowany w takielunku ułamkowym układ jumpsztag - jumpsaling przeciwdziała wyginaniu masztu w kierunku rufy na odcinku pomiędzy mocowaniem sztagu, a mocowaniem achtersztagu (lub baksztagów). Jumpsztagi często występują parami rozparte tzw. jumpsalingiem rozwidlonym, ponieważ ułatwia to bezkonfliktowe poprowadzenie między nimi sztagu.


Źródła:

Wikipedia

Jumpy

[czytaj: dżampi] samochód typu Citroën Jumpy


Źródła:

SJP.pl

Jun

[czytaj: czon] 1/100 wona, północnokoreańskiej jednostki monetarnej; chon


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) 1/100 wona, północnokoreańskiej jednostki monetarnej


Jun (jap. じゅん, ジュン) – popularne imię japońskie noszone zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jun.

skrót od: junior; jr


Źródła:

SJP.pl

Junacki

1. właściwy junakowi; odważny, dzielny, zuchwały;
2. odnoszący się do junaka, należący do junaka;
3. złożony z junaków


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z junakem, dotyczący junaka

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do junaka, będący jego własnością

przymiotnik jakościowy

 (3.1) mający cechy przypisywane junakowi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Junacko

przysłówek

 (1.1) w sposób junacki


Źródła:

Wiktionary

Junactwo

1. cechy charakteru lub zachowania właściwe junakowi; śmiałość, dzielność;
2. ogół junaków


Junactwo – koedukacyjna organizacja młodzieży wiejskiej i robotniczej, pracująca metodami skautowymi. Działała od jesieni 1912 do listopada 1916 roku.

Poczynając od nazwy i słownictwa, poprzez treść prawa i przyrzeczenia junactwo było związane z tradycjami ludowymi, z kulturą ludową staropolską, przez co starało się umocnić poczucie odrębności narodowej i wychować światłych działaczy ludowych. Twórcą był Stefan Plewiński, który z ramienia tajnego Związku Konarszczaków został mianowany Komisarzem Junactwa. Organizacja działała na Lubelszczyźnie, w Warszawie i Łomży.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Junaczek

zdrobnienie od: junak


Patrz:junak

Źródła:

SJP.pl

Junaczka

junak


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) członkini organizacji młodzieżowej o charakterze paramilitarnym organizującej roboty publiczne


Patrz:junak

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Junaczy

przymiotnik od: junak


Źródła:

SJP.pl

Junak

1. chwat, zuch, śmiałek;
2. w PRL: członek młodzieżowych hufców pracy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. odważny młody mężczyzna

 (1.2) członek organizacji młodzieżowej o charakterze paramilitarnym organizującej roboty publiczne

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) motocykl polskiej marki „Junak”



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Junakieria

1. ogół cech właściwych junakowi; dziarskość, fanfaronada; junactwo;
2. grupa junaków


Źródła:

SJP.pl

Junakować

zachowywać się dzielnie, odważnie i zuchwale, lekceważyć niebezpieczeństwo


Źródła:

SJP.pl

Junat

ssak drapieżny z rodziny psowatych przypominający kształtem szopa pracza; junot, jenot, kunopies


Źródła:

SJP.pl

Juneau

miasto w Stanach Zjednoczonych


Juneau (ang. Unified City and Borough of Juneau) – skonsolidowane miasto-okręg (ang. consolidated city-borough), stolica amerykańskiego stanu Alaska od 1906 roku. Obszar, jaki zajmuje Juneau jest niemalże równy łącznej powierzchni stanów Rhode Island i Delaware. Centrum miasta leży u podnóży masywu górskiego Mount Juneau, a od wyspy Douglas oddziela je kanał Gastineau. Zgodnie z danymi spisu powszechnego z 2010 roku, populacja Juneau wynosiła 31 275 mieszkańców. W roku 2023 liczba mieszkańców nieznacznie wzrosła do 31 555 osób, a gęstość zaludnienia do ponad 3,7 osoby/km².


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jung

chłopiec przygotowujący się do zawodu marynarza, chłopiec okrętowy; junga


Osoby o nazwisku Jung:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Junga

chłopiec przygotowujący się do zawodu marynarza, chłopiec okrętowy; jung


Junga może dotyczyć:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jungermaniowiec

przedstawiciel rzędu mszaków z klasy wątrobowców; meszkowiec


Źródła:

SJP.pl

Jungfera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. stara panna


Źródła:

Wiktionary

Jungfrau

szczyt w Szwajcarii


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jungingen

Niemcy:

Osoby:


Źródła:

Wikipedia

Jungle

[czytaj: dżangl] gatunek muzyki elektronicznej o bardzo szybkim tempie, wywodzący się z rave'u


Jungle – gatunek muzyczny, wywodzący się z gatunku nazywanego rave. Fana tego gatunku określa się jako junglist.

Po 1992 zaczyna wyodrębniać się jako osobny gatunek muzyki tanecznej, charakteryzujący się łamanym uderzeniem breakbeat w odróżnieniu od uderzeń 4x4 (charakterystyka muzyki house i innych gatunków elektronicznych). Tempo tej muzyki oscyluje wokół 160-180 bpm. W jungle zawsze było kilka podobieństw do hip-hopu. Oba gatunki były zaliczane do "czarnej muzyki". Kiedy jungle uzyskało popularność, otrzymało taką samą falę krytycyzmu jak hip-hop - było "zbyt mroczne", gloryfikowało przemoc oraz gangi. Te same instrumenty były używane do tworzenia obu gatunków: samplery, automaty perkusyjne, mikrofony i sekwencery.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jungowski

dotyczący C. G. Junga i jungizmu


Źródła:

SJP.pl

Junia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Juniewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Junior

1. w sporcie: zawodnik do określonego wieku, zwykle 19 lat (skrót: jun.)
2. młodszy członek rodziny (skrót: jr)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) młodszy wiekiem członek rodziny

 (1.2) syn lub młodszy brat / starszy brat, który nosi to samo imię co ojciec

 (1.3) sport. zawodnik, który nie ukończył określonego dla danej dyscypliny wieku, zwykle 19 lat



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juniorek

zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj obuwia profilaktycznego; juniorka


Źródła:

SJP.pl

Juniorka

1. zawodniczka do określonego wieku, zwykle 19 lat
2. zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj obuwia profilaktycznego; juniorek


Źródła:

SJP.pl

Juniorki

zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj obuwia profilaktycznego; juniorka


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juniorkoguci

w boksie: waga juniorkogucia - kategoria wagowa organizacji WBF o limicie 115 funtów (52,163 kg)


Źródła:

SJP.pl

Juniorski

junior


Patrz:junior

Źródła:

SJP.pl

Juniorstwo

1. bycie juniorem;
2. ogół juniorów


Źródła:

SJP.pl

Juniper

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.


Juniper – osada w Anglii, w hrabstwie Northumberland. Leży 32 km na zachód od miasta Newcastle upon Tyne i 401 km na północ od Londynu.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Junkers

1. dawniej: piecyk gazowy;
2. samolot marki Junkers


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. piecyk gazowy

 (1.2) lotn. niemiecki samolot transportowy lub bombowy, używany podczas II wojny światowej


Junkers Flugzeug- und Motorenwerke AG – przedsiębiorstwo założone w 1895 roku przez Hugona Junkersa. Pierwszy samolot Junkers J1 został wyprodukowany w 1915 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Junkier

1. młodszy syn rodziny panującej w Niemczech;
2. właściciel ziemski w Prusach;
3. podoficer pochodzenia szlacheckiego w armii rosyjskiej


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. pruski szlachcic, właściciel majątku ziemskiego; junkrzy często służyli jako oficerowie w armii pruskiej;

 (1.2) hist. niższy tytuł szlachecki w Belgii i Holandii, a używany także w części Niemiec dla synów mających wstąpić do armii

 (1.3) wojsk. stopień wojskowy w armiach niemieckiej i rosyjskiej, odpowiednik podchorążego w polskim wojsku



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Junkierski

junkier


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z junkrami, dotyczący junkrów


Patrz:junkier

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Junkierstwo

reakcyjne, szowinistyczne poglądy pruskich obszarników; junkierszczyzna


Źródła:

SJP.pl

Junkierszczyzna

reakcyjne, szowinistyczne poglądy pruskich obszarników; junkierstwo


Źródła:

SJP.pl

Junko

amerykański ptak z rodziny pasówek, z rzędu wróblowych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Junnański

Yunnan (prowincja w Chinach)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Junnanem, dotyczący Junnanu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juno

w mitologii rzymskiej: bogini patronująca życiu kobiety (żony i matki), żona Jowisza; Junona


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. zob. Junona.

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 3;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Junoch

rzeczownik

 (1.1) stpol. chłopiec, młodzieniec


Źródła:

Wiktionary

Junol

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) środ. mot. motocykl "Junak"


Źródła:

Wiktionary

Junona

mit. rzym. staroitalska bogini patronująca życiu kobiety (żony i matki), żona Jowisza; Juno


Junona (łac. Iuno) – w mitologii rzymskiej bogini niebios, małżonka Jowisza, opiekunka kobiet, małżeństwa i rodziny. Jej greckim odpowiednikiem była Hera.

Córka Saturna i Ops, obok Jowisza i Minerwy była jedną z postaci rzymskiej triady naczelnych bóstw czczonych na Kapitolu. Jej sławne starożytne sanktuarium znajdowało się w Lanuwium (stąd przydomek Lanuvina). Jej liczne funkcje charakteryzowały inne przydomki:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Junoński

przymiotnik

 (1.1) daw. lub rzad. związany z Junoną; przypominający boginię Junonę, mający jej cechy


Źródła:

Wiktionary

Junosza

nazwisko


Junosza (Agnus, Baran, Barany, Junoszyc) – polski herb szlachecki.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Junoszyno

Junoszyno (niem. Junkeracker) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna na obszarze Żuław Wiślanych przy drodze wojewódzkiej nr 501. Wieś leży na szlaku kolei wąskotorowej do Sztutowa i Nowego Dworu Gdańskiego (Żuławska Kolej Dojazdowa).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.


Źródła:

Wikipedia

Junot

ssak drapieżny z rodziny psowatych przypominający kształtem szopa pracza; junat, jenot, kunopies


Źródła:

SJP.pl

Junta

[czytaj: hunta]
1. hiszpańska rada rewolucyjna;
2. w krajach Ameryki Łacińskiej: ogół władz ustanawianych po obaleniu rządu wskutek wojskowego zamachu stanu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. w krajach Ameryki Łacińskiej: władza ustanowiona pozakonstytucyjnie przez wojsko, zwykle w drodze zamachu stanu;

 (1.2) hist. polit. dawny kolegialny organ władzy w Hiszpanii w czasie powstań w XIX wieku



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juny

przymiotnik

 (1.1) stpol. młody


Źródła:

Wiktionary

Jupa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. okrycie wierzchnie

 (1.2) gw-pl|Poznań. bluza, kurtka


Źródła:

Wiktionary

Jupek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) karc. pot. walet


Źródła:

Wiktionary

Jupi

potoczny, czasem powtarzany, okrzyk wyrażający radość, używany zwykle przez młodzież


Źródła:

SJP.pl

Jupik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. rdzenny mieszkaniec obszaru zachodniej i południowej Alaski oraz Półwyspu Czukockiego


Źródła:

Wiktionary

Jupiter

reflektor wykorzystywany na planie filmowym lub w teatrze


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. zob. Jowisz, Dzeus, Zeus.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jupka

dawny damski kaftan z rękawami do łokcia; jubka


Źródła:

SJP.pl

Jur

jeden z okresów mezozoiku trwający około 55 mln lat


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;


Jur – imię męskie. Dawniej polski odpowiednik greckiego Georgios, na równi z Jerzym. Obecnie należy do imion bardzo rzadkich. Forma zdrobniała imienia – Jurek – funkcjonuje jako powszechne zdrobnienie formy Jerzy.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jura

jeden z okresów mezozoiku trwający około 55 mln lat


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. Jerzy

 (1.2) spolszczona wersja rosyjskiego imienia Юра, zdrobnienie od Юрий (Jurij)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. góry na granicy Francji i Szwajcarii, stanowiące północne odgałęzienie Alp;

 (2.2) geogr. adm. francuskojęzyczny kanton, w północno-zachodniej części Szwajcarii;

 (2.3) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Burgundia-Franche-Comté;


Jura – drugi okres ery mezozoicznej, od 201 do 145 milionów lat temu. Nazwana od gór Jura we Francji i Szwajcarii przez Alexandra von Humboldta w 1823 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juracki

Jurata


Patrz:Jurata

Źródła:

SJP.pl

Jurajski

związany z jurą (okresem geologicznym w dziejach Ziemi)


przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący jury, występujący, powstały w jurze

 (1.2) geogr. dotyczący Jury (gór, kantonu w Szwajcarii lub departamentu francuskiego)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jurajskość

jurajski


Patrz:jurajski

Źródła:

SJP.pl

Jurak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurament

dawniej: przysięga


Źródła:

SJP.pl

Jurand

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Jurand – imię męskie pochodzenia germańskiego. Jego forma jest wynikiem pomyłki – błędnego odczytania w XIX wieku przez historyka Franciszka Piekosińskiego średniowiecznych zapisów znanego w Polsce imienia Jarand, które jest formą imienia Arnold. Imię Jurand rozpropagował Henryk Sienkiewicz powieścią Krzyżacy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurandostwo

Jurand z małżonką; Jurandowie


Źródła:

SJP.pl

Jurandowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Jurandowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Juranda lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Juras

nazwisko


Juras, właściwie Jerzy Wroński (ur. 15 lutego 1981) – polski raper, producent muzyczny oraz kick-bokser, pochodzący z Warszawy. Wielokrotny mistrz Polski, wicemistrz świata i zdobywca Pucharu Świata w kick-boxingu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurasik

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurasz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juraszczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juraszek

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurata

kąpielisko morskie na Mierzei Helskiej, dzielnica Jastarni


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. osada nadmorska w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurcewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurczak

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurczenko

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurczuk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurczyk

nazwisko


Jurczyk – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 5759 osób.

Osoby noszące to nazwisko

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurdziński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jureczek

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Jerzy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jureczko

nazwisko


Jureczko:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jureczkowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jureczka


Źródła:

Wiktionary

Jurek

1. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie); Jerzyk;
2. nazwisko


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Jerzy

 (1.2) imię|polski|m. zdrobn. od: Jur


Osoby o nazwisku Jurek:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurga

nazwisko


Jurga (ros. Юргa) – miasto w Rosji, w obwodzie kemerowskim. Jedno z największych miast obwodu.

W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, materiałów budowlanych, meblarski oraz spożywczy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurgać

czasownik niedokonany

 (1.1) lwów. buntować, podniecać, podpuszczać kogoś


Źródła:

Wiktionary

Jurgiel

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurgielewicz

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurgielewiczowa

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurgielt

dawniej:
1. roczne wynagrodzenie dowódców wojskowych i niektórych urzędników; roczny żołd;
2. pensja wypłacana polskim magnatom przez obce rządy, zinstytucjonalizowana forma korupcji


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. żołd


Jurgielt (niem. Jahrgeld) – dawna płaca (pensja) roczna, od XVIII wieku termin o znaczeniu pejoratywnym, głównie dotyczący kwot wypłacanych przez obce rządy tzw. jurgieltnikom za popieranie ich interesów w Polsce. Jurgieltnikami nazywano również szlachciców zaprzedanych magnatom i opłacanych przez nich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurgieltnik

dawniej:
1. człowiek zaprzedany; sprzedawczyk;
2. żołnierz otrzymujący jurgielt (roczny żołd)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. sprzedawczyk, zdrajca oddający swe usługi za pieniądze

 (1.2) hist. osoba otrzymująca roczny żołd (jurgielt)


Jurgielt (niem. Jahrgeld) – dawna płaca (pensja) roczna, od XVIII wieku termin o znaczeniu pejoratywnym, głównie dotyczący kwot wypłacanych przez obce rządy tzw. jurgieltnikom za popieranie ich interesów w Polsce. Jurgieltnikami nazywano również szlachciców zaprzedanych magnatom i opłacanych przez nich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurgieltowy

przymiotnik od: jurgielt


Źródła:

SJP.pl

Jurgów

wieś spiska w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim


Jurgów (słow. Jurgov, węg. Szepesgyörke, niem. Jurkau/Jörg) – wieś spiska w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Bukowina Tatrzańska. Jest to niewielka wieś na południu Polski, na Spiszu (w regionie Zamagurze). Według danych z 31 grudnia 2012 r. sołectwo Jurgów miało 926 stałych mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurgowianin

mieszkaniec Jurgowa


Źródła:

SJP.pl

Jurgowianka

mieszkanka Jurgowa


Źródła:

SJP.pl

Jurgowski

przymiotnik od: Jurgów


Źródła:

SJP.pl

Juribej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w syberyjskiej części Rosji, uchodzi do Zatoki Gydańskiej Morza Karskiego


Źródła:

Wiktionary

Jurij

rosyjskie imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Juriuzań

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Baszkortostanie, lewy dopływ Ufy w dorzeczu Wołgi


Juriuzań (ros. Юрюза́нь) – miasto w Rosji, w obwodzie czelabińskim. W 2010 roku liczyło 12 571 mieszkańców.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Jurkiewicz

nazwisko


Jurkiewicz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurkowice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Jurkowie

1. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie); Jerzyk;
2. nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurkowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jurka


Źródła:

Wiktionary

Jurksztowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurlewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurmała

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Łotwie, w środkowej części kraju, na granicy Liwonii i Kurlandii;


Jurmała (łot. Jūrmala, ros. Юрмала, niem. dawniej Rigastrand) – miasto w środkowej części Łotwy, na granicy Liwonii i Kurlandii, ok. 10 km na zachód od Rygi, nad Morzem Bałtyckim, znane uzdrowisko, położone między Zatoką Ryską i rzeką Lelupą, składające się z szeregu położonych obok siebie osiedli, głównie letniskowych, miasto wydzielone, 55 603 mieszkańców (2005).


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Jurniej

stopień wyższy od przysłówka: jurnie


Źródła:

SJP.pl

Jurniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: jurny


Źródła:

SJP.pl

Jurność

1. cecha kogoś pełnego energii, żywotności i mającego duże potrzeby seksualne;
2. cecha czegoś zmysłowego i nieprzyzwoitego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. cecha tego, co jurne; cecha tych, którzy są jurni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jurny

pełen energii, żywotności i mający duże potrzeby seksualne


przymiotnik

 (1.1) przest. pełen temperamentu, żywotności


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jurodiwyj

osoba nawiedzona albo udająca taką, mająca według ludzi przesądnych dar jasnowidzenia lub przepowiadania


Jurodiwyj (ros. юродивый, stgr. μωρός mōrós), także saloita – święty, szaleniec Chrystusowy. Jeden ze wzorów świętości dawnej Rosji (obok strastoterpców, starców i pielgrzymów).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juror

członek jury, sędzia w jakimś konkursie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek jury


Jury (wym. [ʒy.ʁi]) – słowo pochodzące z języka francuskiego, oznaczające zespół, grono arbitrów, którzy nie muszą być ekspertami, powołany w związku z przeprowadzeniem konkursu. Członkowie jury to jurorzy (słowo juror w języku polskim wymawia się zgodnie z pisownią). Jury jest w języku polskim rodzaju nijakiego, nieodmienne przez przypadki. Juror odmienia się jak junior.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurorka

członkini jury


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) członkini jury


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jurorować

potocznie: brać udział (wziąć udział) w obradach jury


Źródła:

SJP.pl

Jurorski

juror


Patrz:juror

Źródła:

SJP.pl

Juroszek

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Jurowiecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurta

namiot, szałas, pokryty zwykle skórami jelenimi lub wojłokiem


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. namiot pokryty zazwyczaj skórami lub wojłokiem, używany przez ludy tureckie i mongolskie w środkowej Azji i południowej Syberii;


Jurta – namiot pokryty skórami (zwykle jelenimi) lub wojłokiem, który używany jest przez ludy tureckie i mongolskie. Termin pochodzi z języków tureckich, więc dotyczy jedynie tych, które można zobaczyć od Morza Kaspijskiego po Ałtaj. Na stepach Mongolii, od Ałtaju Zachodniego po Wielki Chingan, namioty określane są jako ger. Jurty buriackie mogą być budowane w całości z drewna (модон гэр).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juruś

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Jerzy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jurusiowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jurusia


Źródła:

Wiktionary

Jury

[czytaj: żyri] komisja sędziowska


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) grupa ludzi, zwykle specjalistów w danej dziedzinie, dokonujących oceny osób lub dzieł biorących udział we współzawodnictwie

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: jura


Jury (wym. [ʒy.ʁi]) – słowo pochodzące z języka francuskiego, oznaczające zespół, grono arbitrów, którzy nie muszą być ekspertami, powołany w związku z przeprowadzeniem konkursu. Członkowie jury to jurorzy (słowo juror w języku polskim wymawia się zgodnie z pisownią). Jury jest w języku polskim rodzaju nijakiego, nieodmienne przez przypadki. Juror odmienia się jak junior.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurydyczny

1. dotyczący jurydyki;
2. mający związek z prawem


Źródła:

SJP.pl

Jurydyka

własność szlachecka lub kościelna w miastach niepodlegająca prawu miejskiemu


Jurydyka (łac. iuridicus prawny) – osada obok miasta królewskiego, rzadziej enklawa na gruntach miejskich, niepodlegająca władzom miejskim i miejskiemu sądownictwu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jurydyzacja

nadawanie czemuś charakteru prawnego


Źródła:

SJP.pl

Jurylingwistyka

dział lingwistyki stosowanej, zajmujący się zagadnieniami dotyczącymi tłumaczeń sądowych i ekonomicznych, m.in. ustalaniem nazw instytucji w obcych językach


Źródła:

SJP.pl

Jurysdykcja

1. prawo sądzenia, uprawnienie organu państwa do rozstrzygania spornych spraw
2. okręg sądowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. uprawnienie organu władzy do rozstrzygania spornych spraw

 (1.2) praw. obszar, na którym obowiązuje jurysdykcja (1.1)

 (1.3) daw. sąd lub trybunał


Jurysdykcja (z łac. iurisdictio, dosł. „orzekam o prawie”) – prawo sądzenia, posiadane przez dany podmiot (organ) uprawnienie (kompetencja) do rozpoznawania i rozstrzygania danych spraw, tj. orzekania w danej sprawie. Aby sąd mógł rozstrzygać w danej sprawie, muszą zostać spełnione określone warunki rozpatrywane osobno dla każdej konkretnej sprawy. Szczegółowo określają je ustawy, a w szczególności kodeksy postępowania (cywilnego, karnego, administracyjnego). Zawsze należy sprawdzać, czy zakres działania sądu jest odpowiedni w danym przypadku, a także jego kompetencje oraz właściwości: rzeczową i miejscową.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurysdykcyjnie

przysłówek sposobu

 (1.1) zgodnie z jurysdykcją


Źródła:

Wiktionary

Jurysdykcyjny

jurysdykcja


przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. związany z jurysdykcją, dotyczący jurysdykcji


Patrz:jurysdykcja

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juryskonsult

dawniej: radca prawny instytucji; juryskonsultant


Źródła:

SJP.pl

Juryskonsultant

dawniej: radca prawny instytucji; juryskonsult


Źródła:

SJP.pl

Juryslingwistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. jęz. praw. dział nauki badający język prawny i prawniczy, łączący tym samym analizę lingwistyczną i jurystyczną;


Juryslingwistyka (lingwistyka prawa) – dział nauki zajmujący się językami prawa (prawnym i prawniczym) i w tym celu łączący wiedzę i metodologię językoznawstwa z naukami prawnymi.

Bada język prawa w jego różnych aspektach i przejawach. Skupia się przede wszystkim na zagadnieniach semantycznych, składniowych, stylistycznych i terminologicznych, pod kątem odrębności od języka naturalnego i jego wewnętrznego zróżnicowania. Ma to służyć poprawie jakości języka prawnego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Jurysprudencja

1. nauka lub znajomość prawa; prawoznawstwo;
2. orzecznictwo sądowe


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka lub znajomość prawa

 (1.2) we Francji: sposób wyrokowania sądu w pewnych sprawach


Jurysprudencja (łac. iuris prudentia, biegła znajomość prawa) – wieloznaczne określenie związane z naukami prawnymi. Jurysprudencja może być rozumiana jako:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jurysta

dawniej: człowiek znający prawo; prawnik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. albo hist. prawnik, znawca prawa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jurystka

dawniej: kobieta znająca prawo; prawniczka


Źródła:

SJP.pl

Jurystyczny

prawniczy


Źródła:

SJP.pl

Jurzyca

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jurzykowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jus

nazwa dwóch liter alfabetu słowiańskiego oznaczających w starosłowiańskim języku nosowe samogłoski


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. nazwa liter reprezentujących w języku prasłowiańskim samogłoski nosowe. Występowały one we wczesnej cyrylicy i głagolicy;


Mały jus (Ѧѧ) i wielki jus (Ѫѫ) – litery reprezentujące samogłoski nosowe w języku prasłowiańskim. Istniały one we wczesnej cyrylicy i głagolicy. Mogą występować też w postaci zjotyzowanej, tworząc odpowiednie ligatury: Ѩѩ () i Ѭѭ ().


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juści

partykuła wyrażająca wiarę w coś, pewność co do czegoś


Źródła:

SJP.pl

Jusewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Jusiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juśkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juskowiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Just

nazwisko


Just – imię męskie pochodzenia łacińskiego (łac. Iustus, Justus), oznaczające „słuszny, sprawiedliwy, właściwy”. Istnieje dwunastu świętych o tym imieniu.

Żeńskim odpowiednikiem jest Justa.

Just imieniny obchodzi 25 lutego, 28 maja, 21 lipca, 6 sierpnia, 14 października, 18 października i 10 listopada.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Justa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Justyna


Justa – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Just. Oznacza "słuszna, sprawiedliwa, właściwa". Wśród świętych - św. Justa, męczennica z Sewilli, zmarła razem z siostrą Rufiną ok. 287.


Justa imieniny obchodzi 19 lipca.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Justerować

dawniej: justować - regulować przyrządy optyczne lub pomiarowe


Źródła:

SJP.pl

Justier

przestarzałe: pracownik regulujący układy optyczne


Źródła:

SJP.pl

Justin

Justyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, od „iustus” – sprawiedliwy.

Imię rzadkie. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 458 mężczyzn o imieniu Justyn nadanym jako imię pierwsze.

Żeński odpowiednik: Justyna

Justyn imieniny obchodzi: 13 kwietnia, 1 czerwca (dawniej 14 kwietnia), 14 czerwca, 31 lipca, 1 sierpnia, 17 września, 5 października.


Źródła:

Wikipedia

Justizmord

[czytaj: justicmord]
1. kara śmierci wykonana na osobie niewinnej;
2. duże nadużycie władzy sądowniczej


Mord sądowy – sytuacja, gdy kara śmierci orzeczona przez sąd zostaje w istocie użyta jako środek do popełnienia zabójstwa, bądź gdy jej orzeczenie jest niewspółmierne do czynu ściganego przepisami prawa. Mordy sądowe występują zwykle w ustrojach totalitarnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Justorium

dawne narzędzie odlewnicze


Źródła:

SJP.pl

Justować

1. formować tekst poprzez wyrównanie położenia jego wierszy w celu nadania całości jednolitego, estetycznego wyglądu;
2. nastawiać, regulować przyrządy i mechanizmy precyzyjne


Źródła:

SJP.pl

Justowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Justunek

rodzaj materiału zecerskiego stosowany do wypełniania odstępów między wyrazami, wierszami


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) druk. niedrukowany materiał zecerski wypełniający puste miejsca między czcionkami i innymi elementami druku;


Justunek – tzw. materiał ślepy, materiał zecerski bez oczka, wszystkie niedrukowalne elementy dystansowe układane w składzie i łamaniu razem z czcionkami, liniami, ornamentami, "kliszami" itp. Justunkiem były różnego kształtu metalowe płytki i sztabki wstawiane pomiędzy czcionki oraz wypełniające wszelkie inne puste miejsca na kolumnie. Ze względu na wymiary justunek był dzielony na:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Justunkowy

przymiotnik od: justunek


Źródła:

SJP.pl

Justus

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) astr. planetoida z pasa głównego asteroid o numerze 2799;


Zobacz też:


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Justy

[czytaj: dżasti] samochód typu Subaru Justy


Źródła:

SJP.pl

Justycjalista

osoba uznająca sprawiedliwość, w tym sprawiedliwość społeczną, za podstawę ustroju państwa; peronista


Źródła:

SJP.pl

Justycjalizm

doktryna polityczna, której główną zasadą jest sprawiedliwość społeczna


Źródła:

SJP.pl

Justycjariusz

dawniej: urzędnik sądowy niższego stopnia


Oprawca (justycjariusz, maleficorum iudices) – w XIV i XV wieku w Polsce urzędnik powołany do ścigania, przeprowadzenia śledztwa i sądzenia zawodowych złodziei oraz rabujących na drogach bez względu na ich przynależność stanową.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Justyfikacja

1. dawniej: usprawiedliwienie, tłumaczenie
2. formowanie bloku tekstu poprzez wyrównanie położenia wierszy w celu nadania całości jednolitego, estetycznego wyglądu; justowanie


Źródła:

SJP.pl

Justyn

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Justyna

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Justyn


Justyna – żeński odpowiednik imienia Justyn. Imię pochodzenia łacińskiego od słowa „iustus”, co oznacza „sprawiedliwy”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Justyna zajęła 49. miejsce w grupie imion żeńskich w 2009 roku.

Justyna imieniny obchodzi: 12 marca, 14 czerwca, 16 czerwca, 13 lipca, 26 września, 7 października i 30 listopada.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Justynian

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Justynianostwo

Justynian z małżonką; Justynianowie


Źródła:

SJP.pl

Justynianowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Justynianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Justyniana lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Justyniański

związany z Justynianem


Źródła:

SJP.pl

Justyniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Justyny lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Justynka

zdrobnienie od: Justyna (imię żeńskie)


Justynka – wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Baranów.

Do 31 grudnia 2023 miejscowość była częścią wsi Żurawiniec.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Justynostwo

Justyn z małżonką; Justynowie


Źródła:

SJP.pl

Justynowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Justynowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Justyna lub z nim związany


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Justyna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Justyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Justyś

zdrobnienie od: Justyna (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Justysia

zdrobnienie od: Justyna (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Justysiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Justysi lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Justysiowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Justysia lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Juszczak

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juszczakiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juszczenko

nazwisko


Osoby o nazwisku Juszczenko


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juszczuk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juszczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juszczyn

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Juszczyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Juszka

zdrobnienie od: jucha


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. jucha

 (1.2) czernina; Gloger|jucha.

 (1.3) gw-pl|Białystok. wywietrznik piecowy

 (1.4) gw-pl|Lwów. rzadka zupa

 (1.5) gw-pl|Poznań. krew

 (1.6) gw-pl|Kresy. sok z czegoś


Juszka – rzeka biorąca początek w okolicach Godzięcina, dopływ Jezierzycy w pobliżu Krzelowa o długości 30,62 km. Przepływa przez Wołów i następnie wpływa na teren Parku Krajobrazowego Dolina Jezierzycy.

Nazwę swą zawdzięcza targom bydła odbywającym się w Wołowie oraz ubojowi tych zwierząt, których krew (pot. jucha) spływała rzeką.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juszkiewicz

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juszkowo

Juszkowo (niem. Gischkau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański na trasie nieczynnej linii kolejowej Pruszcz Gdański-Żukowo-Kartuzy-Lębork i w bezpośrednim sąsiedztwie Obwodnicy Trójmiasta. W 2008 r. Juszkowo liczyło 1358 mieszkańców, a w końcu 2015 – 2872.


Źródła:

Wikipedia

Jusznica

średniej wielkości muchówka z rodziny bąków


Źródła:

SJP.pl

Juszyć

dawniej:
1. o zwierzętach: krwawić;
2. brudzić krwią; zakrwawiać;
3. pobudzać do gniewu; podburzać, podniecać, jątrzyć;
4. juszyć się - unosić się gniewem; złościć się


Źródła:

SJP.pl

Jut

tylna część górnego pokładu statku


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. hist. członek dawnego północnogermańskiego plemięemienia zamieszkującego Jutlandię;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juta

1. jednoroczna roślina z rodziny ślazowatych, występująca w wielu gatunkach; korchorus, jarzychna;
2. włókno łykowe otrzymywane z łodyg tej rośliny; tkanina z tego włókna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Corchorus|L.|ref=tak., roślina tropikalna z rodziny ślazowatych;

 (1.2) włók. włókno otrzymywane z łodyg tej rośliny

 (1.3) włók. tkanina z tego włókna;


Inne

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutland

rasa ciężkich koni zimnokrwistych pochodząca z Danii


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hipol. rasa konia domowego wywodząca się z Jutlandii w Danii;


Jutland – rasa konia domowego wywodząca się z Danii.

Koń jest krępy, ciężki, z krótkimi, mocnymi nogami o obfitych szczotkach, które hodowcy usiłują wyeliminować. Próbują też poprawić słabe stawy, za które rasa ta była w przeszłości krytykowana. Ma dość podobny pokrój do suffolk puncha, ale nieco mniej szlachetną głowę. Szyja jest gruba i muskularna, osadzona na dość stromych łopatkach, noszona wysoko. Klatka piersiowa bardzo szeroka i głęboka, kłoda owalna, a grzbiet krótki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutlandczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Jutlandii


Źródła:

Wiktionary

Jutlandia

półwysep w północnej Europie; Półwysep Jutlandzki


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. półwysep położony w Danii (większość) i Niemczech, oblany morzami Bałtyckim i Północnym i mający nasadę w okolicach Hamburga;


Półwysep Jutlandzki (Jutlandia, duń. Jyske Halvø, Jylland, niem. Jütland) – półwysep, zlokalizowany w północnej Europie, administracyjnie należący do Danii (jedyna śródlądowa część tego państwa) oraz Niemiec, otoczony wodami Cieśnin Duńskich, a także mórz: Bałtyckiego i Północnego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutlandzki

przymiotnik od: Jutlandia


przymiotnik

 (1.1) związany z Jutlandią, dotyczący Jutlandii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jutowie

Jutowie – lud germański (północnogermański lub zachodniogermański) osiadły pierwotnie w północnej i środkowej części Półwyspu Jutlandzkiego. W połowie V wieku, część Jutów zasiedliła południowo-wschodnią Anglię (Kent), reszta współtworzyła w późniejszych wiekach naród duński.


Źródła:

Wikipedia

Jutowy

wykonany z juty


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z jutą, dotyczący juty

 (1.2) wykonany z juty (tkaniny)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jutrać

czasownik niedokonany

 (1.1) stpol. odkładać zrobienie czegoś


Źródła:

Wiktionary

Jutro

1. dzień następujący po dzisiejszym
2. przenośnie: przyszłość


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dzień następny w stosunku do obecnego

 (1.2) stpol. ranek

 (1.3) przen. bliska przyszłość

przysłówek czasu

 (2.1) następnego dnia po obecnym


Jutro – jugosłowiański zespół, powstały w 1972 roku.

Pierwszy zespół, w którym występowali Goran Bregović i Željko Bebek. Niebawem przekształcił się w Bijelo dugme – jugosłowiański zespół rockowy, który zmienił oblicze rocka w Jugosławii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutrosin

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej;


Jutrosin (niem. Gutterschin) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie rawickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Jutrosin.

Jutrosin uzyskał lokację miejską przed 1472 rokiem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.

Według danych z 30 czerwca 2014 miasto liczyło 1947 mieszkańców. Podobną liczbę mieszkańców miasto miało pod koniec XIX wieku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutrosinianin

mieszkaniec Jutrosina (miasta w Polsce)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Jutrosina

 (1.2) osoba pochodząca z Jutrosina, urodzona w Jutrosinie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jutrosinianka

mieszkanka Jutrosina (miasta w Polsce)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Jutrosina

 (1.2) kobieta pochodząca z Jutrosina, urodzona w Jutrosinie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jutrosiński

przymiotnik od: Jutrosin, gmina w województwie wielkopolskim


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Jutrosina, związany z Jutrosinem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jutrzejszy

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do jutra

 (1.2) odnoszący się do przyszłości


Źródła:

Wiktionary

Jutrzenka

1. gwiazda poranna widoczna przed wschodem słońca;
2. świt, zorza poranna, jasność poprzedzająca wschód słońca


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. zob. Gwiazda Poranna, Fosforos, Lucyfer.

 (1.2) mitgr. zob. Gwiazda Poranna, Fosforos, Eosforos.

 (1.3) mitrzym. zob. Gwiazda Poranna, Lucyfer.

 (1.4) mitgr. zob. Eos.

 (1.5) mitrzym. zob. Aurora.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutrzenkowy

przymiotnik od: jutrzenka


przymiotnik

 (1.1) daw. ranny, poranny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jutrzenny

przymiotnik

 (1.1) daw. ranny, poranny


Źródła:

Wiktionary

Jutrznia

pora dnia w podziale mnichów zakonnych odpowiadająca godz.
2.30 w nocy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. modlitwa poranna stanowiąca pierwszą część Liturgii godzin;


Jutrznia (łac. Laudes, gr. orthros) – w Kościele katolickim część Liturgii godzin odmawiana około wschodu Słońca. Częstym zwyczajem jest łączenie Jutrzni razem z Wezwaniem (łac. Invitatorium) lub Godziną czytań (łac. Officium lectionis, dawniej Matutinum).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jutrzniowy

przymiotnik od: jutrznia


Źródła:

SJP.pl

Jutta

mszarnik jutta - motyl dzienny z rodziny rusałkowatych


Źródła:

SJP.pl

Jutuber

osoba publikująca filmiki na YouTubie; youtuber


Źródła:

SJP.pl

Jutuberka

jutuber; youtuberka


Źródła:

SJP.pl

Jutubować

youtubować; potocznie:
1. prowadzić kanał na YouTubie;
2. korzystać z YouTube'a


Źródła:

SJP.pl

Jutyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jutami, dotyczący Jutów


Źródła:

Wiktionary

Juventus

Juventus Football Club SpA (znany jako Juventus lub Juve) – włoski profesjonalny klub piłkarski założony 1 listopada 1897 roku jako SC Juventus przez grupę uczniów z liceum Massimo d’Azeglio, grający od 1903 roku w biało-czarnych strojach. Zespół ma siedzibę we Włoszech w Turynie. Często jest przez to niepoprawnie nazywany Juventusem Turyn.


Źródła:

Wikipedia

Juwenalia

1. coroczne święto studenckie; żakinada;
2. w starożytnym Rzymie: igrzyska wprowadzone przez Nerona


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stud. tradycyjne, coroczne igrzyska studenckie złożone z festynów, zawodów, koncertów i barwnych korowodów

 (1.2) hist. prywatne igrzyska w starożytnym Rzymie mające formę amatorskich widowisk teatralnych, wprowadzone przez cesarza Nerona


Juwenalia (łac. Iuvenalia – igrzyska młodzieńców) – święto studentów odbywające się corocznie w maju.

Juwenalia to nazwa igrzysk odbywających się w starożytnym Rzymie, które zostały wprowadzone w 59 roku przez cesarza Nerona.

Juwenalia początek swój miały w Krakowie, już w XV wieku obchodzono tam święto studentów.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juwenaliowy

juwenalia


Patrz:juwenalia

Źródła:

SJP.pl

Juwenalis

poeta rzymski ok. 60-127


Decimus Iunius Iuvenalis, Juwenalis z Akwinu (60–130) – rzymski poeta satyryczny.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juwenalny

1. związany z juwenaliami, świętem studenckim;
2. hormon juwenalny - substancja wytwarzana przez owady, kontrolująca ich przemiany z larwy przez poczwarkę do osobnika dorosłego


Źródła:

SJP.pl

Juwenilia

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) utwory literackie bądź muzyczne powstałe w okresie dzieciństwa lub młodości twórcy;


Juwenilia, iuvenilia (łac. iuvenalis – młodzieńczy) – utwory literackie bądź muzyczne powstałe w okresie dzieciństwa lub młodości twórcy, często pozbawione samodzielnej wartości i traktowane później wyłącznie jako wstęp do jego twórczości właściwej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Juwenilium

młodzieńcze dzieło autora


Źródła:

SJP.pl

Juwenilny

1. związany z wiekiem młodzieńczym;
2. hormon juwenilny - hormon występujący w stadium larwalnym i warunkujący metamorfozę owada; hormon juwenalny;
3. wody juwenilne - wody z wnętrza Ziemi powstające przez wydzielanie się pary wodnej z roztworów magmowych lub przez dehydratację niektórych minerałów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z młodością, wiekem młodzieńczym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Juwentyn

imię męskie


Juwentyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od słowa oznaczającego "młody". Patronem tego imienia jest św. Juwentyn, wspominany razem ze św. Maksymem (IV wiek).

Juwentyn imieniny obchodzi 25 stycznia.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Juwentynowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Juwentynowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Juwentyna lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Juz

aparat telegraficzny z klawiaturą, wynaleziony w 1855 r., prototyp dalekopisu


partykuła

 (1.1) …podkreślająca, że coś jest wynikiem minionego czasu i zdarzeń

 (1.2) …określająca granicę między przeszłością a przyszłością


Telegraf Hughesa (zwany potocznie juzem) – rodzaj urządzenia służącego do przekazywania informacji na odległość za pomocą linii telegraficznych. Był to pierwszy w historii rodzaj telegrafu automatycznie zapisującego treść wiadomości, jest więc przodkiem dalekopisu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Jużak

rasa psów owczarskich; owczarek południoworosyjski


Owczarek południoworosyjski Jużak – rasa psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, znajdująca się w sekcji psów owczarskich. Nie podlega próbom pracy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Jużby

partykuła "już" wraz z cząstką trybu przypuszczającego


Źródła:

SJP.pl

Jużci

dawniej:
1. wzmocnione "już";
2. słowo wzmacniające jakieś stwierdzenie


przysłówek

 (1.1) (daw.) wzmocnione już

partykuła

 (2.1) (przest.) …potwierdzająca, że coś jest pewne, zgodne z rzeczywistością (nadająca ton przekonania)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jużcić

dawniej: wzmocnione "jużci"; jużciż


Źródła:

SJP.pl

Jużciż

dawniej: wzmocnione "jużci"; jużcić


Źródła:

SJP.pl

Juzing

[czytaj: juz-ing] w żeglarstwie: cienka linka roślinna zwinięta z dwu lub trzech sznurków, używana do związywania ze sobą lin, sporządzania opasek oraz do obwiązywania żagla na bomie lub gaflu; marlinka, omotka


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. cienka lecz mocna linka do robót bosmańskich


Juzing – cienka ale mocna, czasami nasmołowana, linka, niegdyś najczęściej konopna a obecnie z tworzyw sztucznych, wykorzystywana do wielu różnych robót bosmańskich, służąca np. do szycia (naprawiania) żagli, do motowiązania (ochronnego obwijania lin stalowych, np. żeby nie obijały gołym metalem drewnianych części statku) itd.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Juzista

dawniej: mężczyzna obsługujący juz (prototyp dalekopisu)


Źródła:

SJP.pl

Juzistka

dawniej: kobieta obsługująca juz (prototyp dalekopisu)


Źródła:

SJP.pl

Jużnosachalińsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, na wyspie Sachalin, stolica obwodu sachalińskiego;


Jużnosachalińsk (ros. Южно-Сахалинск, trb. Jużno-Sachalinsk, jap. 豊原 Toyohara) – miasto w Rosji, na wyspie Sachalin, stolica obwodu sachalińskiego. Leży nad rzeką Susuja. Miasto założone w 1882 roku przez Rosjan. Początkowo nazywało się Władimirowka (ros. Влади́мировка) od 1882 do 1905, a następnie Toyohara (jap. 豊原市) w okresie przynależności do Japonii w latach 1905–1946. Prawa miejskie uzyskało w 1915 roku.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Jużnosachaliński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Jużnosachalińskiem, dotyczący Jużnosachalińska


Źródła:

Wiktionary

Juzowy

juz


Patrz:juz

Źródła:

SJP.pl

Jużyna

dawniej: podwieczorek, posiłek między obiadem a kolacją


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. posiłek popołudniowy, podwieczorek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Jużże

wzmocnione "już"


Źródła:

SJP.pl