[czytaj: u-CE] skrót od: Urząd Celny
SJP.pl
potocznie:
1. ująć, chwycić ręką; capnąć, złapać, ułapić;
2. pojmać, złapać, zatrzymać kogoś lub coś; ułapić;
3. ucapić się - chwycić się mocno
SJP.pl
rzeka w Peru; Ukajali
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ucałować.
Wiktionary
zdołać w coś trafić
SJP.pl
wyraz naśladujący westchnienie
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający niesmak lub oburzenie
(1.2) …wyrażający cierpienie lub żal
(1.3) …wyrażający zadowolenie lub ulgę
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od ucho
SJP.pl
Wiktionary
zupa rybna
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. typowa dla kuchni rosyjskiej zupa rybna przyrządzana z kilku gatunków ryb słodkowodnych
forma rzeczownika.
(2.1) M. i B. lm. od: ucho (w sensie uchwytu lub dziurki w igle)
(2.2) D. lp. od: ucho (we wszystkich znaczeniach)
Ucha – zawiesista zupa rybna, typowa dla kuchni rosyjskiej. Nazwa pochodzi od starorosyjskiego określenia jucha, oznaczającego wywar.
Przyrządzana z kilku gatunków ryb słodkowodnych (jazgarz, płoć, okoń), z których sporządza się bulion. Do bulionu dodaje się cebulę, seler, pietruszkę i przyprawy (sól, pieprz, ziele angielskie). W odcedzonym wywarze gotuje się większe kawałki innych ryb (lin, karp, szczupak). Gotową zupę serwuje się z plasterkami cytryny i posiekanym koperkiem.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
uchachać się - potocznie: uśmiać się
SJP.pl
potocznie: taki, który się uchachał (uśmiał się)
przymiotnik
(1.1) o kimś w stanie ogromnej radości i promiennego uśmiechu
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uchań
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uchań
Wiktionary
wieś w Polsce
Uchanie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie.
Dawniej miasto; uzyskały lokację miejską w 1484 roku, ale nie została ona zrealizowana, ponowne nadanie praw miejskich w 1596 roku, degradacja w 1869 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Uchanie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Uchanie
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uchań
SJP.pl
Wiktionary
dawniej: uchwycić
SJP.pl
zmieniać wygląd zewnętrzny jakiejś osoby przy pomocy charakteryzacji
SJP.pl
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uszatki
Uchatek (Eumetopias) – rodzaj ssaków z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
SJP.pl
Wikipedia
ssak z rzędu drapieżnych, podobny do foki, ale mający małżowiny uszne, żyjący w morzach południowych, subantarktycznych; uszatka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Otaria|Péron|ref=tak., rodzaj drapieżnego ssaka morskiego z rodziny uchatkowatych występujący u południowych wybrzeży Ameryki Południowej;
(1.2) zool. drapieżnik z rodzaju uchatka (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: uchatek
Uchatka patagońska, otaria (Otaria byronia) – gatunek ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uszatki
SJP.pl
Wikipedia
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatki, uszatki
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Otariidae|Gray|ref=tak., rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych;
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
o cechach uchatkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
uszaty; potocznie:
1. o naczyniu, czapce itp.: mający ucho albo ucha;
2. mający duże uszy; długouchy
przymiotnik
(1.1) pot. o przedmiocie mający ucho lub ucha
(1.2) pot. mający długie uszy
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) białystok. starający się o rękę panny
Wiktionary
uchlać się - potocznie: upić się
SJP.pl
potocznie: taki, który się upił; pijany, nietrzeźwy, schlany
SJP.pl
potocznie: uchlewać się - upijać się; schlewać się, nachlewać się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. narząd słuchu i równowagi;
2. małżowina uszna;
3. jedna z dwóch klapek przy czapce, które można opuścić dla ochrony uszu przed chłodem
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) małżowina uszna
(1.2) anat. narząd słuchu;
(1.3) uchwyt kosza, garnka, filiżanki lub siatki
(1.4) kraw. dziurka w igle, przez którą przewleka się nić
(1.5) klapki na czapce opuszczane dla zasłonięcia uszu (1.1)
(1.6) pot. o kimś, kto donosi
(1.7) rzecz w kształcie ucha (1.1) lub (1.3)
Ucho – narząd słuchu występujący jedynie u kręgowców. Najbardziej złożone i rozwinięte uszy występują u ssaków. Ucho odbiera fale dźwiękowe, przekształca je w drgania mechaniczne, a drgania w impulsy nerwowe. Odpowiada także za zmysł równowagi (błędnik).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odwrót, ucieczka
(1.2) daw. miejsce schronienia
(1.3) daw. nadzór
Wiktionary
osoba, która pod przymusem okoliczności opuściła własny kraj; wychodźca, uciekinier, emigrant
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która musiała opuścić swój kraj ze względu na wojnę, prześladowania lub klęski żywiołowe;
Uchodźca (ang. refugee, ros. беженец, bieżeniec) – osoba, która musiała opuścić teren, na którym mieszkała, ze względu na różnego typu prześladowania. Wynikające z tego zagrożenie życia, zdrowia bądź wolności jest najczęściej związane z walkami zbrojnymi bądź z działaniami opresyjnymi z powodu religii, pochodzenia lub przekonań politycznych.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ uchodźstwo, → uchodźca
przymiotnik
(1.1) dotyczący uchodźcy i/lub uchodźstwa
SJP.pl
Wiktionary
kobieta wyjeżdżająca na stały lub czasowy pobyt poza granicami własnego państwa, spowodowany przyczynami ekonomicznymi, politycznymi lub religijnymi; emigrantka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uchodźca
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uchodzić.
Uchodzenie – w wędkarstwie: zmęczenie ryby odpowiednio długim holowaniem, do stanu, w którym leży ona na boku na powierzchni wody i możliwe jest jej lądowanie (wyciągnięcie z wody ręką lub podbierakiem) bez narażania żyłki na zerwanie.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. umykać, uciekać komuś lub skądś;
2. nie powodować negatywnych konsekwencji;
3. być uważanym za kogoś, za coś;
4. o cieczach, gazach: wydostawać się, wydobywać się na zewnątrz; wyciekać;
5. o rzece, strumieniu: wpływać do morza, jeziora lub do innej rzeki; wpadać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ujść)
(1.1) przest. oddalać się, uciekać
(1.2) geogr. o cieku wodnym: mieć ujście, wpadać gdzieś
(1.3) o cieczach, gazach: wydostawać się skądś
(1.4) o niebezpieczeństwach: unikać negatywnych następstw, wydostawać się z opresji
(1.5) być uznawanym / uważanym za kogoś lub za coś
(1.6) wypadać, pasować, być dozwolonym
SJP.pl
Wiktionary
Uchodźstwo – proces opuszczania stałego miejsca zamieszkania przez osoby zagrożone prześladowaniami, będącymi wynikiem konfliktów zbrojnych – zewnętrznych i wewnętrznych, polityki państwa itp.
Wikipedia
środowiskowo: kapuś
SJP.pl
Uchorowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina, ok. 9 km na pn.-zach. od Murowanej Gośliny i tyleż na wschód od Obornik.
W pobliżu wsi znajduje się rezerwat Śnieżycowy Jar. Jedna z większych wsi położona przy trasie Murowana Goślina – Oborniki Wlkp Wieś. Obecnie wieś liczy 519 mieszkańców.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. obronić przed niebezpieczeństwem, ustrzeć
(1.2) wyhodować z sukcesem
czasownik zwrotny uchować się
(2.1) książk. przetrwać, zachować się
Wiktionary
jadalny ślimak z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, występujący w kilkudziesięciu gatunkach; haliotis, ucho morskie
Słuchotki (Haliotidae) – rodzina ślimaków morskich.
Słuchotki, nazywane też uchowcami, należą do jedynego rodzaju tej rodziny – Haliotis. Liczy on ponad 80 gatunków. Muszle mają różne rozmiary – od małych do dużych, mogą być okrągłe lub owalne. Skrętka jest zredukowana i spłaszczona. Ostatni skręt jest duży, kształtu spodka lub małżowiny usznej. Powierzchnia zewnętrzna pokryta nierównymi osiowymi lub spiralnymi liniami, żeberkami albo fałdami. Wzdłuż lewego brzegu ostatniego skrętu ciągnie się rząd okrągłych lub owalnych otworów; niektóre, wcześniejsze z nich mogą ulec zasklepieniu. Wewnętrzna powierzchnia muszli wyłożona jest opalizującą masą perłową, często z umieszczoną centralnie szeroką blizną mięśniową (miejsce, do którego przytwierdza się noga ślimaka). Brzeg wrzeciona pogrubiony i spłaszczony. Brak wieczka. Indianie pacyficznych wybrzeży Ameryki Północnej cenili muszle uchowców ze względu na piękny kolor masy perłowej i stosowali je zarówno jako surowiec do wyrobu biżuterii, jak i do inkrustacji.
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu kustrzebkowców
Otidea (Pers.) Bonord. (uchówka) – rodzaj grzybów należący do rzędu kustrzebkowców (Pezizales).
SJP.pl
Wikipedia
strzec, zabezpieczać przed czymś; chronić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. uczieczka
Wiktionary
przestarzałe:
1. dający schronienie, będący schronieniem;
2. taki, którego można uniknąć, ustrzec się
SJP.pl
skrót od: Unia Chrześcijańsko-Społeczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na północy Federacji Rosyjskiej w Republice Komi;
(1.2) geogr. rzeka w Republice Komi, lewy dopływ Iżmy
Uchta (ros. Ухта) – miasto w europejskiej części Rosji, w republice Komi, nad rzeką Uchtą (dorzecze Peczory). Około 93 tys. mieszkańców (2020). Miasto Uchta powstało w 1929 roku jako osiedle robotnicze Czibiu, a w 1939 zmieniło nazwę na Uchta. Prawa miejskie uzyskało w 1943, kiedy została do niego doprowadzona linia kolejowa. Na jego terytorium istniały łagry do 1955 – miejsce zsyłek wielu Polaków i innych nacji.
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. uchwalić)
(1.1) podejmować uchwałę; postanawiać coś w wyniku obrad zbiorowych
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uchwalać.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uchwalać)
(1.1) dokonany od|uchwalać.
Wiktionary
dawne narzędzie w postaci żelaznej półobręczny z żelazną rękojeścią, używane do wydostawania saganów z ognia
SJP.pl
oficjalna decyzja jakiegoś organu państwowego lub instytucji
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. akt woli kolegialnego organu państwowego, samorządu lub organizacji, podejmowany z reguły na posiedzeniu tego gremium, po przeprowadzeniu głosowania;
Uchwała – akt woli ciała kolegialnego (organu państwowego, samorządowego, organizacji społecznej lub politycznej, organu spółki). Treścią uchwały może być zajęcie stanowiska w określonej sprawie; charakter szczególny mają uchwały indywidualne (zwłaszcza nominacyjne) oraz uchwały ogólne (normatywne, ustalające wykładnię prawa lub wytyczne obowiązujące dla innych organów). Uchwały normatywne (zawierające normy prawne) są stanowione w RP przez Sejm i Senat, rząd, rady gmin, powiatów i sejmiki województw. Dzielą się na uchwały wykonawcze, tzn. wydawane na podstawie i w celu wykonania ustaw, oraz uchwały samoistne, wydawane bezpośrednio na podstawie Konstytucji (np. regulaminy Sejmu i Senatu).
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) emanujący uchwały
Wiktionary
trafnie lub wiernie coś przedstawiać w dziele sztuki (np. obrazie, fotografii, utworze literackim); uchwytywać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (rzad. ndk. uchwytywać)
(1.1) ująć coś szybko
czasownik zwrotny dokonany uchwycić się (rzad. ndk. uchwytywać się)
(2.1) ująć coś szybko, aby utrzymać równowagę itp.
Wiktionary
zdrobnienie od: uchwyt
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od uchwyt
SJP.pl
Wiktionary
1. coś, za co można się chwycić, złapać dla utrzymania równowagi;
2. część przedmiotu służąca do chwytania go ręką
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część przedmiotu służąca do chwytania go ręką
(1.2) techn. część służąca do umocowania czegoś
(1.3) uchwycenie
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: uchwytnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uchwytny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się łatwo zrozumieć, zdefiniować
(1.2) dający się uchwycić za pomocą zmysłów
Wiktionary
→ uchwyt
SJP.pl
trafnie lub wiernie coś przedstawiać w dziele sztuki (np. obrazie, fotografii, utworze literackim); uchwycać
SJP.pl
1. błąd;
2. w układach regulacji: różnica między wartością zadaną a wartością wyjściową
SJP.pl
1. postąpić wbrew jakimś przepisom, naruszyć przepis, nakaz, zwyczaj;
2. obrazić kogoś, ubliżyć komuś;
3. dawniej: nie trafić w coś, chybić; zabłądzić
SJP.pl
1. postąpić wbrew jakimś przepisom, naruszyć przepis, nakaz, zwyczaj;
2. obrazić kogoś, ubliżyć komuś;
3. dawniej: nie trafić w coś, chybić; zabłądzić
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niewypełnienie zobowiązania
(1.2) wykroczenie przeciw normom, konwenansom, zwyczajom itp.
(1.3) zachowanie obrażające
(1.4) niedopracowanie
SJP.pl
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uchylić)
(1.1) częściowo odsłaniać lub otwierać
(1.2) zmieniać nieznacznie położenie czegoś
(1.3) praw. czynić nieważnym, nieobowiązującym
czasownik zwrotny niedokonany uchylać się (dk. uchylić się)
(2.1) być częściowo odsłanianym lub otwieranym
(2.2) pochylając się, unikać czegoś
(2.3) umyślnie nie wykonywać czegoś
Wiktionary
osoba, która uchyla się od służby wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niezupełne otwarcie; częściowe odsłonięcie
(1.2) praw. uczynienie nieważnym, niemającym już mocy prawnej
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uchylać)
(1.1) otworzyć nieznacznie
(1.2) nieco odsunąć, by coś odsłonić
(1.3) przesunąć część ciała w celu uniknięcia ciosu
(1.4) praw. uczynić nieobowiązującym
czasownik zwrotny dokonany uchylić się (ndk. uchylać się)
(2.1) otworzyć się częściowo lub tak zostać otwartym
(2.2) pochylając się, uniknąć uderzenia
(2.3) rozmyślnie nie wypełnić obowiązku
Wiktionary
→ uchylny
SJP.pl
dający się uchylić
przymiotnik
(1.1) taki, który da się uchylać
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. med. choroba ortopedyczna niemowlęcia o ludowej proweniencji
Wiktionary
workowate uwypuklenie w ścianie narządu wewnętrznego, np. w przełyku, pęcherzu moczowym
Uchyłek (łac. diverticulum, l.mn. diverticula; od devertere – odwrócić się) – medyczne lub biologiczne określenie workowatego (rzadziej rurkowatego) uwypuklenia ściany narządu, wyrostka lub woreczka odchodzącego od głównej osi organu. W entomologii diverticulum oznacza ślepy uchyłek narządu. W anatomii bezkręgowców używa się też określenia dywertykuły.
SJP.pl
Wikipedia
Choroba uchyłkowa jelit – szerokie spektrum objawów chorobowych związanych z obecnością w jelicie od jednego do kilkuset uchyłków. Najczęściej występują one w jelicie grubym na terenie esicy (ponad 90% wszystkich uchyłków). Bardzo rzadko występują w odbytnicy. Prawie zawsze są to uchyłki nabyte. Uchyłki wrodzone występują w jelicie rzadko.
Wikipedia
przypominający uchyłek - uwypuklenie narządu w kształcie worka lub kieszonki
SJP.pl
→ uchyłek
SJP.pl
1. oddzielić kawałek czegoś przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć;
2. zakończyć coś nagle, zwłaszcza rozmowę; urwać;
3. potocznie: wykonać coś z ochotą;
4. ukłuć czymś ostrym (zwłaszcza o owadach); ukąsić, ugryźć
czasownik przechodni dokonany (ndk. ucinać)
(1.1) dokonany od|ucinać.
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: uciąć, ukrajać, urąbać
SJP.pl
zdolność do ciągnięcia, poruszania czegoś
Uciąg – siła, z jaką urządzenie (w tym statek, pojazd) może ciągnąć doczepione do niego obiekty.
Uciąg na palu jest parametrem statków, w szczególności holowników, choć również dla pojazdów amfibijnych. Siła mierzona jest poprzez przyczepienie holu statku do stałego elementu nabrzeża i zmierzenie siły na linie wytworzonej przez statek w warunkach idealnych, w stanie równowagi. Poza warunkami pomiarowymi siła uciągu jest zależna zarówno od warunków pogodowych, jak i od ułożenia holownika względem nabrzeża.
SJP.pl
Wikipedia
1. ruszać coś z miejsca przez ciągnięcie;
2. dawniej:
a) ciągnąc, wydobywać coś; wyciągać;
b) ciągnąc, doprowadzać do czegoś
SJP.pl
→ uciąg
SJP.pl
miasto na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
→ Uciana (miasto na Litwie)
SJP.pl
potocznie:
1. chwycić mocno zębami; capnąć, ugryźć;
2. odciąć, odrąbać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. ociężałość
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób uciążliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uciążliwie
SJP.pl
bycie trudnym do zniesienia lub przykrym
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co uciążliwe; cecha tych, którzy są uciążliwi
SJP.pl
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: uciążliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego wykonanie sprawia kłopot, trudności, wymaga dużego wysiłku
(1.2) męczący, dokuczliwy
Wiktionary
taki, który ucichł; ścichły
SJP.pl
wydostać się na wolność; * forma "uciecze" możliwa tylko w kilku utartych powiedzeniach, np. "co się odwlecze, to nie uciecze" - co ma być, to będzie
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. uciekać)
(1.1) dokonany od|uciekać.
SJP.pl
Wiktionary
1. uczucie zadowolenia lub wesołości wywołane pomyślnymi albo zabawnymi zdarzeniami; radość, zadowolenie;
2. to, co sprawia komuś przyjemność; frajda
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś, z czego ktoś się cieszy
(1.2) pot. uczucie zadowolenia wywołane czymś radosnym, śmiesznym
Uciecha (niem. Katharinenhof) – przysiółek wsi Przedborowice w Polsce, położony w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do ówczesnego województwa opolskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uciechowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uciechowa
Wiktionary
Uciechowice (cz. Utěchovice, niem. Auchwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, przy granicy z Czechami.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uciechowa
Wiktionary
1. oddzielić kawałek czegoś przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć;
2. zakończyć coś nagle, zwłaszcza rozmowę; urwać;
3. potocznie: wykonać coś z ochotą;
4. ukłuć czymś ostrym (zwłaszcza o owadach); ukąsić, ugryźć
SJP.pl
uciekanie skądś lub przed czymś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szybkie opuszczenie lub opuszczanie jakiegoś miejsca w celu uniknięcia realnego lub domniemanego niebezpieczeństwa
(1.2) przen. unikanie lub uniknięcie czegoś
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
→ ucieczka
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ucieczką, dotyczący ucieczki
SJP.pl
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uciec)
(1.1) pośpiesznie opuszczać jakieś miejsce (najczęściej ze względu na niebezpieczeństwo, zagrożenie)
(1.2) przen. unikać czegoś, nie chcieć konfrontacji z czymś
(1.3) o substancjach: wylewać się, wydostawać się, przeciekać
czasownik zwrotny niedokonany uciekać się (dk. uciec się)
(2.1) posługiwać się czymś dla osiągnięcia pewnego celu
(2.2) zwracać się do kogoś, aby uzyskać pomoc, opiekę
Uciekać (ang. Breaking Away) – komedia w reżyserii Petera Yatesa z 1979 roku.
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciekać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto uciekł lub ucieka
Wiktionary oraz Wikipedia
kobieta, która uciekła lub ucieka skądś
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która uciekła z jakiegoś kraju
Uciekinierka (1967) – dziesięciominutowy polski film animowany zrealizowany przez łódzki Se-ma-for. Opowiada o spotkaniu parowozu z zajączkiem w lesie.
Film pojawił się na kasetach video w Składance polskich bajek i wyświetlany był zaraz po odcinku Szalony pociąg serialu Zaczarowany ołówek. Film był też pokazany w TV ES Poznań.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący uciekinierstwa
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. ten, który uciekł
forma czasownika.
(2.1) 3. os. nmos. lm. przesz. od: uciec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ucieleśnić.
(1.2) to, co uzyskuje realny kształt
Wiktionary
ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując
SJP.pl
ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując
SJP.pl
ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując
SJP.pl
dawniej: ktoś, kto uciemięża, gnębi; ciemiężca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba, która pozbawia innych swobody, ograniczając ich prawa lub nakładając na nich nadmiar obowiązków
SJP.pl
Wiktionary
1. rozdrabniać za pomocą tarki; trzeć, rozcierać
2. przestarzale: czyścić z brudu przez tarcie, wycierać, obcierać
3. dawniej: czynić gładkim przez tarcie
4. ucierać się:
a) stawać się powszechnym; upowszechniać się
b) rzadko: być ucieranym
SJP.pl
1. osoba zatrudniona przy rozdrabnianiu substancji lub produktów;
2. narzędzie do rozdrabniania składników potraw lub leków; ucieraczka
SJP.pl
1. narzędzie do rozdrabniania składników potraw lub leków; ucieracz;
2. maszyna przemysłowa do rozdrabniania substancji
SJP.pl
dział fabryki, w którym odbywa się rozdrabnianie składników używanych przy produkcji farb i barwników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozdrobniony na masę przez tarcie
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) doznać szkody
Wiktionary
przestarzale:
1. cieszyć, sprawiać radość;
2. ucieszać się - cieszyć się, doznawać radości
SJP.pl
Ucieszków (dodatkowa nazwa w j. niem. Autischkau) – wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ucieszkowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ucieszkowa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ucieszkowa
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uciesznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ucieszny
SJP.pl
1. śmieszny, powodujący radość, dowcipny;
2. dawniej: sprawiający przyjemność, miły;
3. potocznie: uradowany, ucieszony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ucieszać, cieszyć)
(1.1) sprawić uciechę, uradować
czasownik zwrotny dokonany ucieszyć się (ndk. cieszyć się)
(2.1) odczuć radość
(2.2) daw. zabawić się, nacieszyć się
Wiktionary
1. oddzielać część przy pomocy ostrego narzędzia;
2. zdecydowanie przerywać (np. rozmowę)
czasownik przechodni niedokonany (dk. uciąć)
(1.1) oddzielać coś od całości, tnąc to
(1.2) przerywać nagle wypowiedź
(1.3) o zwierzętach traktować kolcem, zębami czy żądłem
(1.4) trwać w czymś przez krótszy czas
(1.5) przerywać raptownie coś nieprzychylnego
(1.6) daw. robić coś z ochotą, pasją lub wprawą
SJP.pl
Wiktionary
występ pokładu ponad pułapem chodnika górniczego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zakatarzony
Wiktionary
1. ukośne ścięcie krawędzi;
2. element architektoniczny, poziomo biegnący, odpowiednio wyprofilowany występ ścienny; gzyms, korona, krajnik
Ucios
SJP.pl
Wikipedia
1. odrąbać poprzez ciosanie; odciosać;
2. rzadko: uformować ciosaniem; wyciosać, wykuć
SJP.pl
→ ucios
SJP.pl
rzadko: obrabiać, formować ciosaniem; wyciosywać, wykuwać
SJP.pl
gniecenie, uciskanie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oddziaływanie pewną siłą na coś
(1.2) odczuwanie uciskania przez coś
(1.3) ograniczanie czyjejś wolności
Ucisk (kaszb. Ùcësk) – część kolonii Sitna Góra w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy, na obrzeżach Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, na wąskim przesmyku lądowym między jeziorami Białym i Czarnym. Wchodzi w skład sołectwa Pomieczyńska Huta.
W latach 1975–1998 Ucisk administracyjnie należał do województwa gdańskiego.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik
(1.1) wywierać ucisk na coś
(1.2) o elemencie ubioru: pasku, bucie: uwierać, być za ciasnym
(1.3) prześladować, ograniczać czyjąś wolność
Wiktionary
rzadko: dający się ucisnąć, nacisnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciskać.
Wiktionary
mający ograniczoną swobodę; gnębiony
SJP.pl
wrzucać gdzieś wiele czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: ucisk
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uciskiem, dotyczący ucisku
SJP.pl
Wiktionary
1. uciskany, gnębiony;
2. taki, którego prawa zostały ograniczone
SJP.pl
1. uciskany, gnębiony;
2. taki, którego prawa zostały ograniczone
SJP.pl
wymuszać na kimś zachowanie ciszy
czasownik przechodni niedokonany (dk. uciszyć)
(1.1) powodować, że ktoś lub coś cichnie
(1.2) przen. podn. czynić uczucie, stan wewnętrzny coraz mniej intensywnym
(1.3) pot. zmuszać kogoś poprzez agresję lub nielegalne praktyki do nieujawniania niewygodnych faktów
czasownik zwrotny niedokonany uciszać się (dk. uciszyć się)
(2.1) stawać się niesłyszalnym
(2.2) tracić na sile; stawać się mniej intensywnym
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciszać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciszyć.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|uciszać.
Wiktionary
zebrać, zgromadzić coś mozolnie (głównie większą sumę pieniędzy)
SJP.pl
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, zdigitalizować
SJP.pl
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, zdigitalizować
SJP.pl
uczajać się - dawniej: zaczajać się, ukrywać się gdzieś
SJP.pl
1. uhonorować;
2. świętować, obchodzić uroczyście
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. oddać komuś cześć, hołd, okazać uznanie, szacunek
(1.2) książk. uświetnić coś, często przyjęciem, uroczystymi obchodami
SJP.pl
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób uczciwy, dobry, czysty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uczciwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczciwe zachowanie
(1.2) cecha tego, kto jest uczciwy; cecha tego, co jest uczciwe
Uczciwość, prawość – cecha ludzka, polegająca w relacjach społecznych na wywiązywaniu się z danego słowa oraz przestrzeganiu reguł społecznych (uznanych norm moralnych), nawet gdy inni tego nie widzą lub nie oczekują.
Słowo uczciwość określa zarówno konkretne postępowanie w danych okolicznościach, jak i trwałą cechę charakteru.
Wiktionary oraz Wikipedia
1. uhonorować;
2. świętować, obchodzić uroczyście
SJP.pl
1. godny zaufania; prawy, rzetelny, prawdomówny;
2. świadczący o czyjejś prawości, prawdomówności;
3. zgodny z zasadami, prawdą; autentyczny, rzetelny, prawdziwy;
4. potocznie: porządny, solidny
przymiotnik jakościowy
(1.1) (o człowieku) szanujący własność innych ludzi, nie oszukujący (również w użyciu rzeczownikowym)
(1.2) zgodny z przyjętymi zasadami
(1.3) pot. taki, jak trzeba
(1.4) pot. duży
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczcić.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. szkoła wyższa;
2. budynek, w którym mieści się szkoła wyższa
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szkoła wyższa
(1.2) budynek, w którym znajduje się uczelnia (1.1)
(1.3) pracownicy i studiujący na uczelni (1.1)
(1.4) studia na uczelni (1.1)
Uczelnia (również szkoła wyższa) – szkoła prowadząca studia wyższe.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uczelnią, odnoszący się do uczelni
Wiktionary
osoba, która się uczy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. ten, kto się uczy, pobiera naukę;
(1.2) zaw. najniższy stopień kwalifikacji zawodowych
(1.3) kontynuator czyjejś teorii, nauki lub twórczości
(1.4) rel. ten, który pobiera naukę u mistrza duchowego
Uczeń – osoba pobierająca naukę. Dawniej: młody człowiek oddany do cechu, przyuczany do rzemiosła, określany także jako terminator. W Polsce rozróżnia się określenia uczeń i alumn (uczeń seminarium duchownego) w odróżnieniu do krajów anglosaskich, gdzie używa się ich wymiennie.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przekazywanie innym wiedzy
przysłówek
(2.1) w sposób uczony
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: uczeń
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: uczony; bardziej uczony
SJP.pl
1. uczepienie się czegoś
2. coś, co służy do uczepienia się, zaczepienia
3. roślina roczna z rodziny złożonych
Uczep (Bidens) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Liczba gatunków określana jest często na 150–250, czasem nawet 340 gatunków. W bazie taksonomicznej Plants of the World online liczba zweryfikowanych gatunków określona jest na 221. Rośliny te występują na całym niemal świecie, z wyjątkiem obszarów o bardzo zimnym klimacie. Większość gatunków pochodzi z obszaru Meksyku i sąsiadujących rejonów obydwu Ameryk. W Polsce rośnie dziko 7 gatunków, z czego tylko dwa lub trzy są rodzime.
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. uczepiać)
(1.1) dokonany od|uczepiać.
Wiktionary
farbować, malować coś na czarno
SJP.pl
nadać jakiemuś ciału barwę czarną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fryzura
Wiktionary
1. branie udziału w czymś; współudział w jakiejś akcji;
2. udział w zyskach i wydatkach przedsięwzięcia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fakt uczestniczenia w czymś; branie / wzięcie udziału w czymś
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczestniczyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta biorąca w czymś udział
SJP.pl
Wiktionary
1. brać udział w czymś; brać współudział w jakiejś akcji;
2. brać udział w zyskach i wydatkach przedsięwzięcia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) brać udział
(1.2) mieć udział
SJP.pl
Wiktionary
osoba biorąca udział w jakiejś akcji
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biorąca w czymś udział
SJP.pl
Wiktionary
przyjmować kogoś gościnnie jedzeniem i piciem, raczyć czymś; ugaszczać
SJP.pl
czesać od czasu do czasu
SJP.pl
często gdzieś bywać, uczestniczyć, brać w czymś udział
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) bywać gdzieś często (lub regularnie); brać udział w czymś
SJP.pl
Wiktionary
środowiskowo: frekwencja osób w jakimś miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczęszczać.
Wiktionary
często gdzieś bywać, uczestniczyć, brać w czymś udział
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawny pasek jedwabny używany do spodni
Uczkur – pas szlachty polskiej, wykonany z jedwabiu, służący do podtrzymywania spodni. Najczęściej ozdabiany srebrem lub złotem.
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: uczniowski
SJP.pl
odnoszący się do uczniaka, właściwy uczniakowi
przymiotnik
(1.1) typowy dla uczniaków
(1.2) przeznaczony dla uczniaków
SJP.pl
Wiktionary
potocznie: uczeń szkolny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rub. uczeń młodszych klas
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uczniem, uczniami, dotyczący ucznia, uczniów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący dla ucznia
Wiktionary
kobieta zajmująca się badaniami naukowymi; badaczka
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się zawodowo nauką i badaniami naukowymi
SJP.pl
Wiktionary
gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się naukowo jakąś dziedziną wiedzy i będąca w niej autorytetem
przymiotnik
(2.1) poparty lub nacechowany wiedzą
(2.2) gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły bierny, rodzaj męski od: uczyć
Naukowiec, uczony – osoba pracująca naukowo, ekspert w pewnej dziedzinie nauki, stosujący w prowadzonych przez siebie badaniach odpowiednie metody naukowe, osoba „poszukująca odpowiedzi na pytania, na które dotychczas nikt nie odpowiedział, za pomocą metod umożliwiających udowodnienie odpowiedzi”.
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
wystawne przyjęcie z udziałem wielu gości; bankiet
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże, wystawne przyjęcie
(1.2) przen. ciekawe wydarzenie, zazwyczaj o charakterze kulturalnym; bardzo przyjemne przeżycie estetyczne, duchowe
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) brać udział w uczcie; biesiadować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ucztować.
Wiktionary
poczuć; odczuć
forma rzeczownika.
(1.1) D. lm. od: uczucie
czasownik
(2.1) przest. poczuć
czasownik zwrotny uczuć się
(3.1) przest. poczuć się
SJP.pl
Wiktionary
poczuć; odczuć
Uczucia – pojęcie często używane zamiennie z emocje, jednak nierównoznaczne, ponieważ część uczuć nie wypływa z emocji. António Damásio wyodrębnia trzy rodzaje uczuć:
SJP.pl
Wikipedia
poczuć; odczuć
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan psychiczny odzwierciedlający stosunek emocjonalny podmiotu do osób, rzeczy, zdarzeń zewnętrznych lub do samego podmiotu
(1.2) miłość, przyjaźń
(1.3) przest. odczasownikowy od|uczuć.
Uczucia – pojęcie często używane zamiennie z emocje, jednak nierównoznaczne, ponieważ część uczuć nie wypływa z emocji. António Damásio wyodrębnia trzy rodzaje uczuć:
SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia
książkowo: człowiek kierujący się uczuciami, ulegający emocjom; emocjonalista
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dotyczący uczuć
Wiktionary
zespół cech, które wskazują na wrażliwość danej osoby; kierowanie się emocjami, uleganie uczuciom; czuciowość
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uczuciowe; cecha tych, którzy są uczuciowi
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik od: uczucie
przymiotnik
(1.1) dotyczący uczuć, uczuciowości
(1.2) taki, który łatwo ulega uczuciom; jest czuły, wrażliwy
SJP.pl
Wiktionary
czasownik
(1.1) med. wywołać uczulenie/alergię
(1.2) przen. czynić wrażliwym na coś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wzbudzanie w kimś wrażliwości na coś
(1.2) med. wywoływanie uczulenia, alergii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. nadmierna wrażliwość organizmu na pewne czynniki, polegająca na nieprawidłowej reakcji immunologicznej po zetknięciu się z alergenem
(1.2) pot. odczuwanie niechęci, dezaprobaty w stosunku do czegoś lub kogoś
Alergia (popularnie stosowane synonimy: uczulenie, nadwrażliwość) – patologiczna, jakościowo zmieniona odpowiedź tkanek na oddziaływanie różnych obcych substancji, zwanych alergenami, polegająca na reakcji immunologicznej związanej z powstaniem swoistych przeciwciał, które po związaniu z antygenem doprowadzają do uwolnienia różnych substancji – mediatorów stanu zapalnego. Czynnik środowiskowy wywołujący alergię sam w sobie zazwyczaj nie jest dla organizmu szkodliwy. W reakcjach alergicznych uczestniczy układ immunologiczny, jego komórki, na przykład limfocyty (zwłaszcza z podgrupy Th2), granulocyty kwasochłonne (eozynofile) oraz komórki tuczne (mastocyty). Istotną rolę w alergicznych odczynach odgrywają przeciwciała – immunoglobuliny klasy E (IgE). Alergia może objawiać się łagodnie, jak w przypadku kataru czy łzawienia, aż po zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny i śmierć.
Wiktionary oraz Wikipedia
człowiek cierpiący na uczulenie (alergię), chorobę uczuleniową (alergiczną); alergik
SJP.pl
przymiotnik od: uczulenie
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący uczulenia, alergii
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Ałdanu;
Uczur – rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Ałdanu. Długość 812 km; powierzchnia dorzecza 113 tys. km²; średni roczny przepływ przy ujściu 1345 m³/s.
Źródła w Paśmie Stanowym (wzgl. w jego przedłużeniu czyli łańcuchu Dżugdżur). Płynie w wąskiej dolinie w kierunku północno-wschodnim i północnym przez Góry Ałdańskie; żeglowna od ujścia rzeki Ginim. W dorzeczu występują zjawiska krasowe oraz ciepłe źródła z obszarami zawsze wolnymi od śniegu.
Wiktionary oraz Wikipedia
odczuwać, poczuwać, doznawać jakiegoś wrażenia zmysłowego, emocji, wzruszenia
SJP.pl
przekazywać komuś wiedzę; uczyć się - samemu nabywać wiedzę
czasownik przechodni niedokonany (dk. nauczyć)
(1.1) przekazywać komuś wiedzę
czasownik zwrotny niedokonany uczyć się (dk. nauczyć się)
(2.1) zdobywać pewną wiedzę lub umiejętności
SJP.pl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. nauczyciel
Wiktionary
zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób; czyn; postępek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób
SJP.pl
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. czynić)
(1.1) dokonany od|czynić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczynić.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. uczynić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczynkać.
Wiktionary
→ uczynek
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: uczynnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uczynny
SJP.pl
gotowość, chęć do bezinteresownej pomocy innym; usłużność
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uczynne; cecha tych, którzy są uczynni
SJP.pl
Wiktionary
gotowy, skory do bezinteresownej pomocy innym; usłużny
przymiotnik
(1.1) książk. chętny, skłonny do bezinteresownej pomocy
SJP.pl
Wiktionary
rzadko: próbować coś przeczytać
SJP.pl
rzadko: podzielić na człony, elementy; rozczłonować, rozczłonkować
SJP.pl
rzadko: podzielić na człony, elementy; rozczłonować, rozczłonkować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uczłowieczyć)
(1.1) przypisywać cechy ludzkie
(1.2) czynić bardziej ludzkim
czasownik zwrotny niedokonany uczłowieczać się (dk. uczłowieczyć się)
(2.1) nabierać cech ludzkich
(2.2) stawać się bardziej ludzkim, dobrym w sensie moralnym
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przypisywanie cech człowieczych
(1.2) czynienie bardziej ludzkim
Wiktionary
w literaturze: odmiana animizacji, przenośnia polegająca na przypisywaniu cech ludzkich przedmiotom, zjawiskom natury, roślinom i zwierzętom oraz pojęciom abstrakcyjnym, np. gwiazdy mówią mi..., nawet niebo płacze; antropomorfizm, antropomorfizacja; porównaj: animizacja (ożywienie), personifikacja (uosobienie)
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przypisanie cech człowieczych
(1.2) uczynienie bardziej ludzkim
SJP.pl
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) uczyniony człowiekiem
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. od uczłowieczyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uczłowieczać)
(1.1) przypisać cechy ludzkie
(1.2) uczynić bardziej ludzkim
czasownik zwrotny dokonany uczłowieczyć się (ndk. uczłowieczać się)
(2.1) nabrać cech ludzkich
(2.2) stać się bardziej ludzkim, dobrym w sensie moralnym
Wiktionary