Ś

1. litera w alfabecie polskim;
2. spółgłoska środkowojęzykowa (palatalna), bezdźwięczna, miękka, szczelinowa, ustna


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła dwudziestej piątej litery alfabetu;


Ś () – dwudziesta piąta litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej. Jest także w użyciu w języku dolnołużyckim i w języku wilamowskim, jest obecna w łacince białoruskiej oraz zalecana w odmianie czarnogórskiej języka serbsko-chorwackiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Śakti

w śiwaizmie: żeński aspekt i małżonka indyjskiego boga Śiwy; siakti


Śakti (dewanagari शक्टि, ang. Shakti) – małżonka Śiwy; rodzaj siły, energii, pierwiastek żeński.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Śaktyzm

jeden z głównych kultów w hinduizmie; siaktyzm


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Śam

[czytaj: siam] skrót od: Śląska Akademia Medyczna


zaimek przymiotny

 (1.1) bez nikogo / niczego innego, będący jedyny

 (1.2) podkreślenie: właśnie ten, a nie inny

 (1.3) właśnie taki (a nie inny)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. hand. sklep samoobsługowy

 (2.2) środ. mot. pojazd wykonany samodzielnie;

zaimek

 (3.1) stpol. dziś gw-pl|Górny Śląsk. tu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Śani

rzeczownik

 (1.1) astr. w hinduizmie: nawagraha Saturn, jedna z planetaanet w wedyjskim systemie astrologicznym

 (1.2) rel. bóg Śani (1.1), zsyłający nieszczęścia i niepowodzenia, jeśli nie zostaje przebłagany


Śani (dewanagari शनि, शनिदेवता, „Powolny”) – jedna z graha, planeta Saturn, a zarazem jej bóg. Czarnoskóry, syn Surji i Czhaji, władający sobotą, zsyłający niepowodzenie, jeśli nie został przebłagany, wedle różnych źródeł dosiada żółwia, wronę lub sępa. Ostatnie dwa wierzchowce (wahana) symbolizują jego negatywną stronę.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia