Id

w psychoanalizie: poziom podświadomości skupiający utajone popędy, żądze, kompleksy itp. będące poza kontrolą, lecz wpływające na zachowanie jednostki


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) psych. w psychoanalizie impulsywny komponent osobowości (jeden z trzech komponentów, obok ego i superego)


Id (pol. to, niem. Es, inaczej ono) – pierwotny system organizacji psychicznej, źródło kształtowania się ego i superego.

Id jest zbiornikiem psychicznej energii, które zawiera w sobie dziedziczne i wrodzone wyposażenie psychiczne z popędami włącznie. Działa na zasadzie impulsów i natychmiastowej gratyfikacji zaspokojenia potrzeb. Energia id funkcjonuje według zasady przyjemności. Napięcie wprowadzane do świadomości przez id, usiłuje rozładować tzw. czynność odruchowa (natychmiastowa redukcja napięcia) i proces pierwotny (redukuje złożone reakcje psychiczne).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Id.

skrót od: idem (z łaciny: ten sam, tenże)


Źródła:

SJP.pl

Ida

imię żeńskie


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) astr. planetoida średniej wielkości, o numerze 243, z głównego pasa asteroid;

 (1.3) mitgr. nimfa kreteńska, która wychowywała małego Zeusa


Osoby
Miejscowości w USA

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idący

1. kroczyć, stąpać, chodzić
2. wstępować gdzieś, udawać się, kierować się
3. dziać się, odbywać się
4. funkcjonować, działać
5. powodzić się, wieść się


Źródła:

SJP.pl

Idaho

stan w Stanach Zjednoczonych


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stan w Stanach Zjednoczonych;


Idaho (wymowa:/ˈaɪdəhoʊ/) – stan na północnym zachodzie Stanów Zjednoczonych. Na zachodzie graniczy z Waszyngtonem i Oregonem, na południu z Nevadą i Utah, na wschodzie z Wyoming i Montaną, a na północy z Kanadą. Obszar północnej i środkowej części stanu jest górzysty (Góry Skaliste). Na południu występują równiny (dolina rzeki Snake).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idalia

imię żeńskie


Idalia – imię żeńskie wywodzące się z języka greckiego. Afrodytę, boginię miłości, nazywano przydomkiem „Idalia” od gór Idalion (Idalium) na Cyprze, gdzie znajdowała się jej świątynia.

W Polsce imię to pojawia się w XVIII wieku, i niedługo później staje się modne. Imieniny przypadają 15 listopada.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idalka

zdrobnienie od: Idalia (imię żeńskie)


Źródła:

SJP.pl

Idared

1. odmiana jabłoni o dobrze przechowujących się owocach pokrytych błyszczącą żółtą skórką z czerwonym rumieńcem, wyhodowana w Ameryce, popularna na całym świecie;
2. owoc tej odmiany jabłoni


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idaredy

1. odmiana jabłoni o dobrze przechowujących się owocach pokrytych błyszczącą żółtą skórką z czerwonym rumieńcem, wyhodowana w Ameryce, popularna na całym świecie;
2. owoc tej odmiany jabłoni


Źródła:

SJP.pl

Idarubicyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. med. związek organiczny, syntetyczny lek stosowany w leczeniu białaczki;


Idarubicyna (łac. idarubicinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny antybiotyk o działaniu antymitotycznym i cytostatycznym należący do grupy antracyklin.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Idas

Idas (gr. Ίδας Idas, łac. Idas) – w mitologii greckiej jeden z Argonautów i uczestników łowów kalidońskich.

Uchodził za syna Afareusa i, jego żony, Arene. Był mężem Marpessy, porwanej przez niego, kochanki Apollona, bratem Linkeusa oraz kuzynem Dioskurów. Zginął podczas walki z Dioskurami.


Źródła:

Wikipedia

Idczak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ide

skrót od:
1. Integrated Development Environment, zintegrowane środowisko programistyczne;
2. Integrated Drive Electronics, standard komunikacji pamięci masowych;
3. Instytut Doradztwa Europejskiego


Ide – wieś i civil parish w Anglii, w Devon, w dystrykcie Teignbridge. W 2011 civil parish liczyła 526 mieszkańców. Ide jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Ide/Ida.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idea

1. postawa, wzór lub pogląd typowe dla jakiejś kultury, epoki lub grupy ludzi;
2. myśl przewodnia wyznaczająca kierunek i cel działania;
3. w platonizmie: samoistny byt idealny;
4. wrażenie, impresja umysłu ludzkiego;
5. samochód typu Fiat Idea


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) myśl przewodnia;

 (1.2) pomysł


Idea (gr. ιδέα) – jedno z głównych pojęć filozoficznych.

W filozofii idealistycznej jest to tzw. istota rzeczy, byt samoistny. W filozofii materialistycznej – jedna z form odbicia obiektywnie istniejącej rzeczywistości, stanowiąca treść świadomości ludzkiej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ideacja

w filozofii: tworzenie pojęć, wyobrażeń


Źródła:

SJP.pl

Ideacyjny

ideacja


Patrz:ideacja

Źródła:

SJP.pl

Idealik

zdrobnienie od: ideał


Źródła:

SJP.pl

Idealista

1. człowiek kierujący się w życiu i postępowaniu ideami, wzniosłymi celami;
2. przedstawiciel, zwolennik idealizmu (kierunku filozoficznego)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) filoz. zwolennik idealizmu

 (1.2) osoba kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami

 (1.3) przen. lub iron. marzyciel


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idealistka

kobieta kierująca się ideami szlachetnymi, często niedającymi się urzeczywistnić


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. zwolenniczka idealizmu

 (1.2) kobieta kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami

 (1.3) kobieta mająca skłonność do idealizowania rzeczywistości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idealistyczny

idealizm


przymiotnik

 (1.1) filoz. związany z idealizmem

 (1.2) gorliwie służący wzniosłej idei


Patrz:idealizm

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idealizacja

nadawanie komuś przesadnych, idealnych cech; gloryfikacja



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idealizacyjny

idealizacja


Patrz:idealizacja

Źródła:

SJP.pl

Idealizm

1. wyznawanie szczytnych, lecz nierealnych, niepraktycznych idei;
2. przenośnie: niedostrzeganie negatywnych stron życia, brak krytycyzmu; marzycielstwo;
3. kierunek filozoficzny zakładający wyższość idei, świadomości nad światem materialnym, przeciwieństwo materializmu; filozofia idealistyczna;
4. w estetyce: pogląd, według którego warunkiem piękna dzieła jest idealizacja rzeczywistości


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dążenie do realizacji wysokich wartości, ideałów i zasad, nawet jeśli są trudne do osiągnięcia

 (1.2) przekonanie, że świat można ulepszyć przez szlachetne cele i działania

 (1.3) filoz. kierunek myślowy, który przyjmuje, że idea (duch, świadomość lub umysł) to podstawa rzeczywistości, natomiast świat materialny istnieje tylko jako odbicie idei lub w zależności od świadomości

 (1.4) szt. kierunek estetyki propagujący przedstawienie rzeczywistości w sposób wyidealizowany



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idealizować

przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) postrzegać kogoś (coś) jako doskonalszego niż w rzeczywistości


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idealizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|idealizować.


Źródła:

Wiktionary

Idealnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bliski ideałowi


Źródła:

Wiktionary

Idealniej

stopień wyższy od przysłówka: idealnie


Źródła:

SJP.pl

Idealniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: idealny


Źródła:

SJP.pl

Idealność

cecha kogoś lub czegoś idealnego (doskonałego)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest idealne; cecha tych, którzy są idealni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idealny

1. taki, jak ideał, odpowiadający wymyślonemu wzorcowi; doskonały, wzorowy;
2. wzniosły, szczytny, szlachetny, uduchowiony;
3. istniejący w postaci idei; niematerialny, duchowy


przymiotnik

 (1.1) taki, który ma cechy ideału, doskonały, bezbłędny

 (1.2) taki jak trzeba, odpowiedni, całkowicie właściwy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ideat

w filozofii: przedmiot wyrażający jakąś ideę


Źródła:

SJP.pl

Ideał

coś doskonałego, pozbawionego wad


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) doskonałość, najwyższy cel dążeń, pragnień

 (1.2) stan rzeczy uznawany za najdoskonalszy

 (1.3) mat. podzbiór pierścienia o własnościach pozwalających na konstrukcję pierścienia ilorazowego;

 (1.4) mat. taki podzbiór półgrupy, że jeśli pomnożymy jego dowolny element przez dowolny element półgrupy, to wynik pozostanie w tym podzbiorze;

 (1.5) mat. pojęcie dualne do pojęcia filtru;

 (1.6) ideały: idealistyczne koncepcje

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) człowiek idealny



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ideały

coś doskonałego, pozbawionego wad


Źródła:

SJP.pl

Idec

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Ideina

czerwony barwnik roślinny (np. kapusta czerwona), antycyjan


Źródła:

SJP.pl

Idejka

zdrobnienie od: idea


Źródła:

SJP.pl

Idem

określenie używane zwykle w przypisach oznaczające tę samą pozycje biograficzną lub tego samego autora; tamże, ten sam, to samo


Idem (łac. „to samo”, „ten sam”, „tenże”, skracane do Id.) – określenie używane głównie w przypisach i cytatach (zawartych w tekstach naukowych lub prawniczych), odnoszące się do poprzedniej pozycji lub autora. Po polsku to określenie stosuje się w formie „tenże”.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idempotent

w matematyce: operator lub działanie o takiej własności, że wykonane wielokrotnie daje taki sam efekt, jak wykonane jeden raz, np. liczba 1 w mnożeniu, branie wartości bezwzględnej z liczby itp.


Idempotentność –właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku.

Pojęcie idempotentności pojawia się wielokrotnie w algebrze (w szczególności w teorii rzutów i operatorów domknięcia) oraz programowaniu funkcyjnym (w którym ma ono związek z przejrzystością referencyjną).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idempotentność

w matematyce: właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku


Idempotentność –właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku.

Pojęcie idempotentności pojawia się wielokrotnie w algebrze (w szczególności w teorii rzutów i operatorów domknięcia) oraz programowaniu funkcyjnym (w którym ma ono związek z przejrzystością referencyjną).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idempotentny

w matematyce, informatyce: taki, którego wielokrotne użycie (działanie) daje taki sam efekt, jak użycie jednorazowe


Źródła:

SJP.pl

Ident.

skrót od: identyczny, identycznie


Źródła:

SJP.pl

Identycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób identyczny, tak samo, kropka w kropkę


Źródła:

Wiktionary

Identyczność

identyczny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co identyczne



Patrz:identyczny

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Identyczny

taki sam, jednakowy


przymiotnik

 (1.1) dokładnie taki sam


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Identyfikacja

1. rozpoznawanie czegoś lub kogoś, ustalenie tożsamości poprzez pewne specyficzne cechy;
2. utożsamianie się z inną osobą lub grupą albo z jej poglądami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś

 (1.2) psych. utożsamianie się z kimś, współodczuwanie; przeżywanie przez kogoś czegoś bezpośrednio jego niedotyczącego tak, jak ktoś inny, kogo to dotyczy naprawdę

 (1.3) psych. socjol. utożsamianie się osoby bądź grupy z wartościami i stylem innej osoby lub grupy



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Identyfikacyjny

dotyczący identyfikacji


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z identyfikacją, służący do identyfikacji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Identyfikator

1. plakietka, urządzenie lbu tatuaż z danymi jakiegoś człowieka, zwierzęcia lub przedmiotu;
2. ciąg cyfr, liter lub symboli, przypisywany jakiemuś obiektowi


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) plakietka z imieniem i nazwiskiem, często ze zdjęciem, służąca do określenia tożsamości danej osoby


Identyfikator – oznacza niezależną językowo sekwencję znaków umożliwiającą identyfikowanie w sposób jednoznaczny i trwały tego, z czym jest powiązana.

Identyfikator (ID) może być to:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Identyfikatorek

zdrobnienie od: identyfikator


Źródła:

SJP.pl

Identyfikatorka

zdrobnienie od: identyfikator


Źródła:

SJP.pl

Identyfikować

rozpoznawać coś lub kogoś po czymś


czasownik

 (1.1) ustalać kim lub czym coś lub ktoś jest

 (1.2) uznawać dwie rzeczy, osoby, sytuacje i tym podobne za takie same


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Identyfikowalność

cecha czegoś możliwego do zidentyfikowania


Źródła:

SJP.pl

Identyfikowalny

możliwy do zidentyfikowania


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dający się zidentyfikować


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Identyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|identyfikować.


Źródła:

Wiktionary

Identyko

młodzieżowo: identycznie


Źródła:

SJP.pl

Identytarysta

zwolennik nurtu związanego z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy, opowiadającego się za zachowaniem etnicznej i kulturowej tożsamości i krytykującego stan współczesnego Zachodu


Źródła:

SJP.pl

Identytarystyczny

identytaryzm


Patrz:identytaryzm

Źródła:

SJP.pl

Identytaryzm

nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy, opowiadający się za zachowaniem etnicznej i kulturowej tożsamości i krytykujący stan współczesnego Zachodu


Identytaryzm (z fr. identitaire, dotyczący tożsamości osoby lub grupy) – skrajnie prawicowy nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy i jego sympatykami. Opowiada się za zachowaniem i rozwojem etnicznej i kulturowej tożsamości jako centralnej ideologicznej zasady i krytykuje stan współczesnego Zachodu. Istnieje wiele powiązań tego ruchu z organizacjami o profilu neofaszystowskim.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Ideogenia

w psychologii: badanie pochodzenia pomysłów


Źródła:

SJP.pl

Ideograf

umowny znak pisemny wyrażający określone pojęcie; ideogram


Źródła:

SJP.pl

Ideografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. przedstawianie informacji za pomocą ideogramów

 (1.2) jęz. pismo ideograficzne


Źródła:

Wiktionary

Ideograficzny

przymiotnik

 (1.1) związany z ideografią lub ideogramem


Źródła:

Wiktionary

Ideografika

1. zbiór zasad pisowni ideogramów danego języka;
2. rysunek ukazujący coś w sposób symboliczny i uproszczony


Źródła:

SJP.pl

Ideogram

1. umowny znak pisemny wyrażający określone pojęcie; ideograf;
2. utwór poetycki zapisany w kształcie czegoś


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. znak graficzny, który pojedynczo może oznaczać określony przedmiot, ale też zależnie od kontekstu pewną ideę; nie informuje o wymowie;


Ideogram (łac. idea – „prawzór” < gr. ἰδέα idéa – „kształt, wyobrażenie”; gr. γράμμα grámma – „litera, pismo”) – umowny znak graficzny, wyrażający określone pojęcie bez użycia liter. Ideogramami posługuje się współcześnie pismo chińskie, pismo japońskie i dawne pismo w Korei Południowej, a w starożytności także hieroglify egipskie i pismo klinowe. Nie informuje on o wymowie, stąd np. ten sam znak chiński może być w różnych dialektach języka chińskiego wymawiany odmiennie, zachowując swoje znaczenie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ideogramowy

związany z ideogramem


Źródła:

SJP.pl

Ideokracja

ustrój polityczny państwa, w którym życie społeczne podporządkowane jest konkretnej ideologii


Źródła:

SJP.pl

Ideokratyczny

ideokracja


Patrz:ideokracja

Źródła:

SJP.pl

Ideolo

żartobliwie:
1. ideologia;
2. ideologiczny


Źródła:

SJP.pl

Ideolog

osoba tworząca lub popularyzująca określony system poglądów, idei i przekonań


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) twórca, teoretyk lub zagorzały propagator określonej ideologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ideologia

zbiór idei, poglądów i przekonań


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) system poglądów, idei jednostki lub grupy; wspólnota światopoglądów, której celem jest świadome dążenie do realizacji określonego interesu klasowego, grupowego lub narodowego


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ideologicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący ideologii


Źródła:

Wiktionary

Ideologiczność

ideologiczny


Patrz:ideologiczny

Źródła:

SJP.pl

Ideologiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z ideologią, mający cechy ideologii


Źródła:

Wiktionary

Ideologizacja

podporządkowywanie wpływom jakiejś ideologii


Źródła:

SJP.pl

Ideologizacyjny

dotyczący ideologizacji


Źródła:

SJP.pl

Ideologizować

podporządkowywać wpływom jakiejś ideologii


Źródła:

SJP.pl

Ideolożka

ideolog


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta ideolog


Patrz:ideolog

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ideonim

w językoznawstwie: nazwa własna wytworu kultury artystycznej, np. tytuł obrazu, dzieła literackiego, utworu muzycznego itp.


Źródła:

SJP.pl

Ideoplastyczny

1. w sztuce: kształtowany według wyobraźni;
2. w psychologii: polegający na wpływie wyobraźni, sugestii


Źródła:

SJP.pl

Ideotwórczy

wpływający na powstawanie idei


Źródła:

SJP.pl

Ideowiec

człowiek oddany pewnej idei, dążący do jej urzeczywistnienia bez własnych korzyści


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek działający z pobudek czysto ideowych, nie dla pieniędzy czy innych korzyści


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Ideowo

przysłówek

 (1.1) pod względem idei


Źródła:

Wiktionary

Ideowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ideowe; cecha tych, którzy są ideowi


Źródła:

Wiktionary

Ideowy

1. oddany, wierny jakiejś idei, walczący bezinteresownie o jej realizację;
2. dotyczący ideologii


przymiotnik

 (1.1) związany z pewną ideą, ideologią

 (1.2) oddany określonej idei


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idioadaptacja

niewielka zmiana ewolucyjna organu lub narządu, dzięki której organizm są lepiej przystosowany do życia w określonym środowisku


Idioadaptacja – przystosowanie pewnych organów do życia w ściśle określonym środowisku opanowanym wcześniej podczas aromorfozy. Związana jest ze specjalizacją cech, a nie podnoszeniem specjalizacji całego organizmu.

Np. obecne płazy (żaby i traszki) nie różnią się w budowie od swoich przodków, jednakże idealnie przystosowały się do życia w środowisku wodnym.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idioblast

komórka znajdująca się w tkance, ale niebędąca jej normalnym składnikiem


Idioblasty – pojedyncze komórki występujące w różnych tkankach, niebędące normalnym składnikiem tej tkanki. Np. pojedyncze komórki kamienne w tkance miękiszowej. Jako idioblasty mogą występować także pojedyncze komórki wydzielnicze (idioblasty wydzielnicze).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idiochromatyczny

idiochromatyzm


Patrz:idiochromatyzm

Źródła:

SJP.pl

Idiocić

potocznie: czynić wyjątkowo głupim


Źródła:

SJP.pl

Idiocieć

potocznie: stawać się ograniczonym umysłowo, tracić bystrość, inteligencję; głupieć, tępieć, durnieć


Źródła:

SJP.pl

Idioctwo

potocznie: idiotyzm;
1. głupota, bezmyślność czegoś; tępota, bezmyślność;
2. wypowiedź, zdanie lub czyn uznane za głupie, pozbawione sensu


Źródła:

SJP.pl

Idioelektryczny

w fizyce: ciało idioelektryczne - ciało elektryzujące się przez tarcie


Źródła:

SJP.pl

Idiofon

instrument muzyczny perkusyjny (np. gong, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem


Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym, nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora). W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi oraz samodźwięcznymi. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idiofony

instrument muzyczny perkusyjny (np. gong, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem


Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym, nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora). W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi oraz samodźwięcznymi. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idiograficzny

1. opisujący coś jednorazowego, jedynego w swoim rodzaju;
2. nauki idiograficzne - nauki zajmujące się ustalaniem jednostkowych faktów, opisem i przyporządkowywaniem konkretnych zdarzeń


Źródła:

SJP.pl

Idiografizm

teoria metodologii humanistycznej popularna na przełomie XIX i XX wieku


Idiografizm (gr. ídios własny, prywatny, swoisty, gráphō piszę) – pogląd w metodologii humanistyki XX w., według którego historia jako nauka ma wyłącznie idiograficzny charakter.

Przedstawiciele tego poglądu: Wilhelm Windelband, Heinrich Rickert, nauki idiograficzne zajmują się opisem i wyjaśnianiem faktów jednostkowych, a nie formułowaniem ogólnych praw naukowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idiolatria

czczenie samego siebie; samouwielbienie, samoubóstwienie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. czczenie samego siebie, samouwielbienie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiolekt

ogół jednostkowych właściwości znamionujących mowę danej osoby, wiążących się z jej przynależnością do grupy społecznej, wykształceniem, tradycjami rodzinnymi, środowiskowymi itp.


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy;

 (1.2) liter. zbiór indywidualnych cech języka danego dzieła literackiego


Idiolekt (gr. ἴδιος, idios – „własny, swoisty” + λέξις, leksis – „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw. indywidualny dialekt. Różnice idiolektalne dotyczą w mniejszym stopniu gramatyki, w większym cech leksykalnych i fonetycznych. Na idiolekt mogą się składać zarówno środki znane biernie, jak i używane aktywnie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idiolektalny

w językoznawstwie: taki, który odnosi się do osobniczego posługiwania się językiem


przymiotnik

 (1.1) jęz. dotyczący idiolektu, związany z idiolektem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiologiczny

odnoszący się do faktów historycznych; zdarzeniowy


Źródła:

SJP.pl

Idiom

wyraz, zwrot, wyrażenie właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiomatyzm; idiomat


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni;

 (1.2) przest. rzad. mowa, narzecze

 (1.3) szt. zespół cech charakterystycznych dla danej dziedziny sztuki, okresu artystycznego lub artysty;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idiomat

wyraz, zwrot właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiom; idiomatyzm


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idiomatyczność

idiomatyczny


Patrz:idiomatyczny

Źródła:

SJP.pl

Idiomatyczny

w językoznawstwie: właściwy tylko jednemu językowi


przymiotnik jakościowy

 (1.1) jęz. swoisty dla konkretnego języka, będący idiomem

 (1.2) szt. przen. swoisty dla określonego twórcy, dla jego „języka sztuki”

 (1.3) jęz. charakteryzujący się mnogością idiomów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiomatyka

1. nauka o idiomach, wyrazach, zwrotach, wyrażeniach właściwych danemu językowi, nieprzetłumaczalnymi dosłownie na inny język;
2. zbiór idiomów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka o idiomach

 (1.2) jęz. zbiór idiomów np. w określonym języku, dialekcie lub dziele

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: idiomatyk


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiomatyzm

wyraz, zwrot, wyrażenie właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiom; idiomat


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idiomek

ekspresywnie: idiom, idiomat


Źródła:

SJP.pl

Idiomorfizm

Idiomorfizm = automorfizm – występowanie minerałów w skałach w postaci kryształów o symetrii odpowiadającej ich budowie wewnętrznej, ograniczonej płaskimi ścianami.

Kryształy, które wykrystalizowały wcześniej niż kryształy innego składnika magmy są lepiej wykształcone i zbudowane prawidłowo.


Źródła:

Wikipedia

Idiomowy

związany z idiomem


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany idiomem, dotyczący idiomu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiopatyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stan, w którym choroba ma niejasne lub nieznane podłoże


Idiopatyczny jest przymiotnikiem używanym przede wszystkim w medycynie, oznaczającym powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże (przyczynę). Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu "chorobę samą z siebie". Jest to określenie techniczne, wywodzące się z nozologii, tj. klasyfikacji schorzeń.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Idiopatyczny

w medycynie, o chorobie lub dolegliwości: o niemożliwej do ustalenia przyczynie, o nieznanym pochodzeniu


przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. powstający spontanicznie lub mający niejasne albo nieznane podłoże;


Idiopatyczny jest przymiotnikiem używanym przede wszystkim w medycynie, oznaczającym powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże (przyczynę). Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu "chorobę samą z siebie". Jest to określenie techniczne, wywodzące się z nozologii, tj. klasyfikacji schorzeń.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idioplazma

w weismanizmie: hipotetyczna substancja przekazywana z pokolenia na pokolenie, odpowiedzialna za dziedziczenie cech; plazma zarodkowa


Źródła:

SJP.pl

Idiosynkratyczność

1. cecha kogoś wyróżniającego się spośród innych ludzi;
2. cecha czegoś wyróżniającego się spośród innych rzeczy lub zjawisk


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest idiosynkratyczne; cecha tych, którzy są idiosynkratyczni


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiosynkratyczny

idiosynkrazja


przymiotnik

 (1.1) związany z idiosynkrazją


Patrz:idiosynkrazja

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiosynkrazja

1. wstręt, antypatia, niechęć
2. wrodzona nadwrażliwość organizmu na pewne substancje


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wstręt, niechęć do kogoś lub czegoś;

 (1.2) med. farm. osobnicza, wrodzona nadwrażliwość organizmu na określone związki chemiczne

 (1.3) cecha, która wyróżnia kogoś lub coś spośród innych ludzi bądź obiektów

 (1.4) jęz. element w systemie językowym, którego opisu nie da się uogólnić w formie jakiejkolwiek reguły; wyjątek


Idiosynkrazja (gr. ιδιοσυνκρασία, idiosinkrasia, idios „jego własny” i syn-krasis „mieszanina”) – nadwrażliwość organizmu (uczulenie, alergia) na pewne substancje. Przenośnie – "alergia", niechęć, antypatia, wrogość, odraza do kogoś lub czegoś.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idiota

1. mężczyzna dotknięty idiotyzmem, chorobą umysłową;
2. potocznie: mężczyzna ograniczony, nieodpowiedzialny, naiwny; głupiec, bałwan, dureń


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. pejor. człowiek głupi, tępak

 (1.2) przest. med. człowiek upośledzony umysłowo w stopniu znacznym



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idiotka

1. med. kobieta dotknięta idiotyzmem, chorobą umysłową;
2. pot. kobieta ograniczona, nieodpowiedzialna, naiwna


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta głupia

 (1.2) przest. med. kobieta lub dziewczyna upośledzona umysłowo w stopniu znacznym


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiotoodporność

żartobliwie: odporność urządzenia na nieumiejętne korzystanie z niego


Źródła:

SJP.pl

Idiotoodporny

żartobliwie: odporny na nieumiejętne korzystanie; głupoodporny


przymiotnik

 (1.1) pot. żart. niezawodny, odporny, stworzony tak by nawet najgłupszy albo najbardziej nieodpowiedzialny użytkownik nie mógł go popsuć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiotowaty

idiotyczny, debilowaty, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy idioty, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny


Źródła:

SJP.pl

Idiotycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób idiotyczny


Źródła:

Wiktionary

Idiotyczniej

stopień wyższy od przysłówka: idiotycznie


Źródła:

SJP.pl

Idiotyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: idiotyczny


Źródła:

SJP.pl

Idiotyczność

cecha tego, co jest idiotyczne; głupota, niedorzeczność, bzdurność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest idiotyczne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiotyczny

idiotowaty, debilowaty, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy idioty, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny


przymiotnik

 (1.1) posp. nieprzemyślany, bezmyślny, głupi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idiotyzm

1. ciężkie upośledzenie umysłu;
2. głupota, bezmyślność czegoś; tępota, bezmyślność, idioctwo;
3. wypowiedź, zdanie lub czyn uznane za głupie, pozbawione sensu; idioctwo


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. przest. upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym;

 (1.2) grub. coś głupiego, nieroztropnego


Niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym (upośledzenie umysłowe znaczne, dawniej idiotyzm – nazwa niestosowana z uwagi na negatywne znaczenie w języku potocznym) – rozwój psychiczny osoby dorosłej na poziomie 6. roku życia. Około 4–5 roku życia zauważalne spóźnienie rozwoju psychofizycznego. Osoby te mogą opanować samoobsługę, przy stałej opiece mogą wyuczyć się czynności domowych, ale nie są zdolne do wyuczenia zawodu.

IQ w skali Wechslera: 20–34.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idisa

disa; w mitologii germańskiej:
1. żeńskie bóstwo opiekuńcze pokrewne nornom;
2. demon śmierci, zniszczenia i wojny, wegetacji i płodności


Źródła:

SJP.pl

Idk

akronim od: I don't know - nie wiem; IDK


Źródła:

SJP.pl

Ido

język międzynarodowy opracowany we Francji, odmiana esperanta


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język sztuczny, opracowany na bazie esperanto;


Ido (-ides – grecki przyrostek patronimiczny = odojcowski) – sztuczny język opracowany w 1908 na bazie esperanto, stąd jego druga nazwa: esperanto reformita = 'esperanto reformowane'. Jego autorami byli Louis Couturat i Leopold Leau. Celem reformy było usunięcie niektórych krytykowanych cech esperanta, jak końcówka biernika czy tabela korelatywów, a także poprawienie brzmienia języka. Ido jest zasadniczo językiem schematycznym z pewnymi cechami języka naturalistycznego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idokraz

minerał, zasadowy krzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu; wezuwian


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. wezuwian; minerał z gromady krzemianów;


Wezuwian (idokraz) – minerał z gromady krzemianów wyspowych, należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych, występuje w bardzo wielu regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od Wezuwiusza, minerał odkryto bowiem w produktach erupcyjnych tego włoskiego wulkanu (A.G. Werner, 1795 r.).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idol

1. osoba szczególnie popularna, uwielbiana; bożyszcze,
2. wizerunek bóstwa stanowiący przedmiot kultu; bożek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, którą się podziwia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) rel. figura bóstwa



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idola

w teorii indukcji Franciszka Bacona: złudzenia poznawcze umysłu; idole


Źródła:

SJP.pl

Idolatria

oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idololatria; bałwochwalstwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. bałwochwalstwo


Bałwochwalstwo, idolatria (gr. eidolon „obraz, posąg”, latreia „kult”) – grzech w religiach abrahamowych, polegający w podstawowym znaczeniu na oddawaniu czci wizerunkom bogów czy bóstw – bałwanom, idolom.W szerszym znaczeniu bałwochwalstwem może być także np. przywiązywanie nadmiernej wagi do spraw doczesnych kosztem Boga.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idolatryczny

idolatria


Patrz:idolatria

Źródła:

SJP.pl

Idole

cząsteczki wysyłane przez przedmioty (według epikurejczyków)


Źródła:

SJP.pl

Idolek

kobieta ciesząca się szczególną popularnością, bezkrytycznie uwielbiana i naśladowana


Idolek mauretański, idolek (Zanclus cornutus) – gatunek morskiej, drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny idolkowatych (Zanclidae), której jest jedynym przedstawicielem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idolizacja

wprowadzanie lub występowanie kultu idoli


Źródła:

SJP.pl

Idolka

kobieta ciesząca się szczególną popularnością, bezkrytycznie uwielbiana i naśladowana


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: idol


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idololatria

oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idolatria; bałwochwalstwo


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. bałwochwalstwo, kult bożków


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idoneizm

nazwa wprowadzona przez F. Gonsetha na określenie jego własnego stanowiska filoz., łączącego pewne elementy kantyzmu i pozytywizmu, uznającego konieczność przyjmowania w poznaniu założeń, które jednak są historycznie uwarunkowane i zmienne


Źródła:

SJP.pl

Idrialin

miękki, zielonkawo-żółty minerał w kształcie rombu, odkryty w kopalni Idria w Słowenii; idrialit


Źródła:

SJP.pl

Idrialit

miękki, zielonkawo-żółty minerał w kształcie rombu, odkryty w kopalni Idria w Słowenii; idrialin


Źródła:

SJP.pl

Idrijca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na terenie Słowenii;


Idrijca – rzeka w Słowenii, na terenie Regional Park Zgornja Idrijca. Źródło rzeki znajduje się w Idrijsko hribovje, w pobliżu wsi Idrijska Bela, na wysokości 960 m n.p.m. Rzeka rozciąga się na 60 km i uchodzi do rzeki Socza we wsi Most na Soči.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Idumea

Idumea (łac. Idumaea, hebr. Edom – czerwony) – kraina historyczna na południu Izraela, pierwotnie ciągnąca się aż do Morza Czerwonego. Od VI wieku p.n.e. ograniczona do okolic Hebronu i wzgórz między Morzem Martwym, a Morzem Śródziemnym. Zamieszkana przez Idumejczyków (Edomitów), będących plemieniem o semickim rodowodzie.


Źródła:

Wikipedia

Idumejczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Idumei


Źródła:

Wiktionary

Idumejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Idumei


Źródła:

Wiktionary

Idumejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Idumeą, dotyczący Idumei


Źródła:

Wiktionary

Idy

piętnasty (w marcu, maju, lipcu i październiku) lub trzynasty dzień miesiąca w kalendarzu rzymskim


rzeczownik

 (1.1) hist. w kalendarzu rzymskim trzynasty, a w marcu, maju, lipcu i październiku piętnasty dzień miesiąca;


Idy (łac. Idus) – w kalendarzu rzymskim dzień przypadający w środku miesiąca.

W słonecznym kalendarzu juliańskim termin ten nie ma astronomicznego znaczenia. Natomiast w pierwotnym kalendarzu księżycowym mianem Idus określano dzień, po którym następuje pełnia Księżyca. Idy były w relacji do kalend i non.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idylla

1. gatunek literacki obejmujący głównie utwory poetyckie o tematyce pasterskiej, wiejskiej itp.; sielanka; bukolika; ekloga;
2. spokojne, sielankowe życie; bezkonfliktowa miłość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sielankowe życie

 (1.2) liter. pogodny liryk opiewający uroki życia na wsi



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idyllicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób idylliczny, sielankowo


Źródła:

Wiktionary

Idylliczność

książkowo: stan, w którym nie występują żadne problemy ani negatywne rzeczy; sielankowość


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co idylliczne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idylliczny

sielankowy, nastrojowy


przymiotnik

 (1.1) pogodny, beztroski, sielankowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Idyllik

autor sielanek; idyllista


Źródła:

SJP.pl

Idyllista

autor bukolik; idyllik


Źródła:

SJP.pl

Idyllistka

idyllista


Patrz:idyllista

Źródła:

SJP.pl

Idzi

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;


Idzi – imię męskie pochodzenia greckiego. Jest spolszczeniem łacińskiego imienia Aegidius, „Egidiusz”, o źródłosłowie greckim. Aigidios był jednym z przydomków Zeusa i nawiązywał do noszenia przez niego tarczy Egidy.

Imię w Polsce jest imieniem nadawanym rzadko. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 408 mężczyzn o imieniu Idzi nadanym jako imię pierwsze.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idziak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Idzik

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Idzikowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Idzikowa


Źródła:

Wiktionary

Idzikowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Idzikowa


Źródła:

Wiktionary

Idzikowice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Idzikowski

nazwisko


przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Idzikowa


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Idziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idy lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Idziowie

Idzi z małżonką


Źródła:

SJP.pl

Idziowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idziego lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Idzisław

imię męskie


Idzisław – imię męskie, neologizm utworzony na wzór imion słowiańskich. Spolszczone imię Idzi uzupełnione zostało przyrostkiem imienniczym -sław.

W źródłach polskich poświadczone w 1212 roku. W XXI wieku nie zostało wykazane w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, ani jako imię pierwsze, ani jako imię drugie.

Idzisław imieniny obchodzi 23 kwietnia i 1 września.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Idzisława

imię żeńskie


Źródła:

SJP.pl

Idzisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idzisławy lub z nią związany


Źródła:

SJP.pl

Idzisławostwo

Idzisław z małżonką; Idzisławowie


Źródła:

SJP.pl

Idzisławowie

imię męskie


Źródła:

SJP.pl

Idzisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idzisława lub z nim związany


Źródła:

SJP.pl

Idźkowiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Idźkowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Idżtihad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozwijanie prawa, możliwość uczonego islamskiego (mudżtahida) do samodzielnego formułowania opinii, twórcza, racjonalna interpretacja szariatu;


Idżtihad (arab. ‏اجتهاد‎, iğtihād) – rozwijanie prawa, „wysiłek twórczy”; „możliwość uczonego (mudżtahida) do samodzielnego formułowania opinii, posługiwania się indywidualnym rozumowaniem”, twórcza, racjonalna interpretacja szariatu, zdyscyplinowane posługiwanie się rozumem pomagające w dostosowywaniu prawa islamu do nowych warunków. Wyróżnia się trzy stopnie:

  1. najniższy: zdolność do wydawania sądów w konkretnych przypadkach;
  2. średni: wydawanie sądów w systemie prawnym;
  3. najwyższy: wydawanie sądów ustawodawczych – ten poziom osiągnęli jedynie założyciele 4 szkół prawa muzułmańskiego – Malik Ibn Anas, Ahmad ibn Hanbal, Abu Hanifa i Asz-Szafi’i.

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Idźżeż

czasownik "idź" wzmocniony partykułą "-żeż"


Źródła:

SJP.pl