Ko

1. wyraz naśladujący głos kury, zwykle powtarzany; kwo (bardzo rzadko), kwok (bardzo rzadko);
2. sytuacja w grze go


skrótowiec

 (1.1) = kulturalno-oświatowy

 (1.2) = kontakt operacyjny

 (1.3) = polit. komitet obywatelski

 (1.4) = adm. kuratorium oświaty

 (1.5) = polit. koalicja obywatelska



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Ko-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych tworzący nazwy czynności wykonywanych wspólnie, osób wykonujących wspólnie jakieś czynności oraz zjawisk albo rzeczy, w których współwystępują jakieś elementy lub procesy


Źródła:

Wiktionary

Ko-Ko

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca kurze gdakanie


Źródła:

Wiktionary

Ko-Ko-Dak

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca gdakanie kury


Źródła:

Wiktionary

Koa

Koa – czwarta płyta Katarzyny Skrzyneckiej, na której znajduje się czternaście utworów w stylistyce popowej. Piosenki charakteryzują się spokojem, tanecznym rytmem oraz refleksyjnym nastrojem. Artystka śpiewa trzy utwory w duecie. „All in the Scheme of Things” z Gordonem Haskellem, „Zabierz mnie do domu” z Mietkiem Szcześniakiem oraz „W sieci kłamstw” z Liroyem.


Źródła:

Wikipedia

Koabitacja

kohabitacja, cohabitation;
1. wspólne rządy partii o odmiennych opcjach politycznych;
2. dawniej: współżycie, współdziałanie lub współzamieszkiwanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. kohabitacja.


Koabitacja, kohabitacja (fr. cohabitationwspółzamieszkiwanie) – w polityce współistnienie w obrębie władzy wykonawczej – rządu i prezydenta – pochodzących z przeciwnych obozów politycznych. Sytuacja taka ma miejsce, kiedy w trakcie trwania kadencji prezydenta zostaje wybrany parlament, w którego izbie niższej przewagę uzyskuje partia opozycyjna (lub koalicja partii) w stosunku do prezydenta. Wtedy prezydent zmuszony jest powołać premiera i rząd popierany przez większość parlamentarną, a następnie współpracować z nim oraz dzielić kompetencje władzy wykonawczej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koabitować

koabitacja; kohabitować


Źródła:

SJP.pl

Koacerwacja

rozwarstwianie się zolu na dwie części o zróżnicowanym stężeniu cząstek koloidowych, wydzielanie się koacerwatów


Źródła:

SJP.pl

Koacerwat

duża micela tworząca się spontanicznie w układach koloidalnych, zawierająca więcej cząsteczek koloidowych niż reszta zolu


Koacerwaty to duże micele samoistnie tworzące się w układach koloidalnych wielu ważnych związków organicznych, takich jak białka, tłuszcze i kwasy nukleinowe.

Bariera rozgraniczająca koacerwat od środowiska zewnętrznego jest półprzepuszczalna i środowisko panujące wewnątrz nich często znacząco odbiega od tego na zewnątrz. Dodając do roztworu takie enzymy, które będą miały tendencję do stawania się częścią koacerwatów, można uzyskać efekt pseudometabolizmu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koadiutor

1. w Kościele katolickim: wyznaczony przez władze kościelne pomocnik posiadacza urzędu, np. biskup tytularny, pomocnik ordynariusza;
2. dawniej: pomocnik


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. duchowny z prawem sukcesji;

 (1.2) daw. pomocnik


Biskup koadiutor – w Kościele katolickim prawnie ustanowiony przez papieża biskup, który po śmierci, awansie lub przejściu na emeryturę biskupa diecezjalnego ma prawo następstwa po nim na urzędzie biskupa diecezji zgodnie z kan. 403 § 3 kodeksu prawa kanonicznego z 1983. Dawniej biskupem koadiutorem nazywano także biskupa bez prawa następstwa, ale wyposażonego w specjalne uprawnienia (mianowanego zgodnie z kan. 403 § 2 kodeksu prawa kanonicznego z 1983). Biskup taki określany był mianem koadiutora sedi datus w odróżnieniu od biskupa z prawem następstwa określanego mianem koadiutora personae datus. Przykładowo biskupem mianowanym koadiutorem sedi datus diecezji gdańskiej był ks. Edmund Nowicki, który jednak ostatecznie zastąpił zmarłego w 1964 roku bp. Karola Marię Spletta. Obecnie biskupów koadiutorów sedi datus nazywa się po prostu biskupami pomocniczymi, a miano koadiutorów zarezerwowane jest wyłącznie dla biskupów z prawem następstwa.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koadiutorka

dawniej: pomocniczka


Źródła:

SJP.pl

Koafiura

dawniej: uczesanie, fryzura


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. przest. lub żart. fryzura, uczesanie (głównie kobiece)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koagulacja

1. łączenie się cząstek koloidowych w większe zespoły tworzące spoistą masę; żelowanie, krzepnięcie;
2. w medycynie: niszczenie zbędnej tkanki wysoką temperaturą; przypalanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. zjawisko łączenia się cząstek fazy rozproszonej w cieczy (np. w zawiesinie lub koloidzie) w większe agregaty, prowadzące do ich oddzielenia od cieczy;


Koagulacja – proces polegający na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej koloidu w większe agregaty tworzące fazę ciągłą o nieregularnej strukturze. Istnieje koagulacja odwracalna i nieodwracalna, a także spontaniczna i wymuszona. W wyniku koagulacji może następować zjawisko żelowania, tworzenia się past i materiałów stałych, sedymentacji lub pokrywania powierzchni mieszaniny warstwą fazy rozproszonej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koagulacyjny

związany z koagulacją


Źródła:

SJP.pl

Koagulant

środek wywołujący koagulację (krzepnięcie) galaretowatego roztworu; koagulator


Koagulacja – proces polegający na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej koloidu w większe agregaty tworzące fazę ciągłą o nieregularnej strukturze. Istnieje koagulacja odwracalna i nieodwracalna, a także spontaniczna i wymuszona. W wyniku koagulacji może następować zjawisko żelowania, tworzenia się past i materiałów stałych, sedymentacji lub pokrywania powierzchni mieszaniny warstwą fazy rozproszonej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koagulat

układ koloidowy, w którym cząsteczki połączyły się w zwartą, stabilną strukturę; żel


Żel – szczególny rodzaj układu koloidalnego, będący efektem koagulacji zolu.

Zazwyczaj ma konsystencję galaretowatą, choć niektóre rodzaje żelu są sztywne. Żel powstaje w momencie, gdy w układzie koloidalnym znajduje się tak dużo cząstek koloidalnych, że stykają się one lub łączą się ze sobą w wielu punktach, tworząc strukturę sieci przestrzennej, która rozprzestrzenia się w całej objętości substancji, uniemożliwiając swobodne przemieszczanie się cząsteczek fazy rozpraszającej (cieczy lub gazu). Nazywa się to procesem koagulacji. W przypadku żeli tworzonych przez polimery proces koagulacji może też następować na skutek chemicznej reakcji sieciowania.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koagulator

1. środek wywołujący koagulację (krzepnięcie) galaretowatego roztworu; koagulant;
2. urządzenie do przeprowadzania precyzyjnych operacji oczu


Źródła:

SJP.pl

Koagulolog

specjalista badający zjawisko krzepnięcia krwi


Źródła:

SJP.pl

Koagulologia

Krzepnięcie krwi – naturalny, fizjologiczny proces zapobiegający utracie krwi w wyniku uszkodzeń naczyń krwionośnych. Istotą krzepnięcia krwi jest przejście rozpuszczonego w osoczu fibrynogenu w sieć przestrzenną skrzepu (fibryny) pod wpływem trombiny. Krzepnięcie krwi jest jednym z mechanizmów obronnych organizmu w wypadku przerwania ciągłości tkanek.

Dział nauk medycznych zajmujący się krzepnięciem krwi to koagulologia (łac. coagulo = powoduję krzepnięcie, logos = nauka).


Źródła:

Wikipedia

Koagulologiczny

koagulologia


Patrz:koagulologia

Źródła:

SJP.pl

Koagulopatia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zaburzenie krzepnięcia krwi;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Koagulować

1. doprowadzać do łączenia się cząstek koloidowych w większe zespoły tworzące spoistą masę; żelować, ścinać;
2. w medycynie: niszczyć zbędną tkankę wysoką temperaturą; przypalać


Źródła:

SJP.pl

Koaksjalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest koaksjalne


Źródła:

Wiktionary

Koaksjalny

w matematyce, technice: współosiowy


przymiotnik

 (1.1) techn. współosiowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koala

australijski ssak nadrzewny z rodziny pałankowatych


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub żeński

 (1.1) zool. nadrzewny ssak australijski;


Koala (Phascolarctos) – rodzaj ssaka z rodziny koalowatych (Phascolarctidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koalescencja

łączenie się kropelek cieczy w większe krople


Koalescencja – proces, w którym dwie lub więcej cząstek łączy się z sobą, tworząc pojedynczą cząstkę.

Koalescencja zachodząca w układach koloidalnych (na przykład pianach i emulsjach) polega na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej (kropli cieczy lub pęcherzyków gazu) w większe, co zmniejsza stopień dyspersji układu. Doprowadza to do rozbicia emulsji na odrębne fazy lub opadnięcia piany.

Proces koalescencji zachodzący w chmurach prowadzi do powstawania kropli deszczu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koalescencyjny

związany z koalescencją


Źródła:

SJP.pl

Koalicja

związek, przymierze, alians, sojusz państw, partii politycznych zawarty dla przeprowadzenia wspólnej akcji albo osiągnięcia określonego wspólnego celu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. porozumienie partii politycznych, które realizują wspólne cele polityczne tworząc rząd albo działając w opozycji

 (1.2) polit. sojusz państw zawiązany w celu prowadzenia wspólnej polityki, zwłaszcza wojskowej


Nazwy własne

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koalicjant

członek koalicji


Źródła:

SJP.pl

Koalicjantka

koalicjant


Patrz:koalicjant

Źródła:

SJP.pl

Koalicjonistka

koalicjonista; koalicjantka


Źródła:

SJP.pl

Koalicyjka

1. zdrobnienie od: koalicja;
2. skórzany pas oficerski, przerzucany ukośnie przez ramię i pierś


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: koalicja

 (1.2) wojsk. wąski, skórzany pasek zakładany przez pierś do galowego munduru, dawniej równoważący ciężar broni, współcześnie tylko ozdobny;

 (1.3) wojsk. wąski, zwykle skórzany pasek u galowej czapki


Koalicyjka − rodzaj paska noszonego na skos w poprzek piersi i troczonego do pasa głównego. Koalicyjkę (najczęściej wykonaną ze skóry) nosi się przewieszoną przez ramię, pod naramiennikiem lub między naramiennikiem a kołnierzem munduru. Pas z koalicyjką spełnia dwie zasadnicze funkcje: podtrzymuje ciężar przytroczonej u pasa broni białej lub pistoletu, a także zapobiega obracaniu się pasa wraz z bronią wokół ciała. Dzięki temu ułatwia dobywanie broni za pomocą jednej ręki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koalicyjny

związany z koalicją


przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. związany z koalicją, dotyczący koalicji; stworzony przez koalicję


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koalowate

o cechach koalowatych (rodzina torbaczy)


Koalowate (Phascolarctidae) – rodzina ssaków z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia). Obejmuje kilkanaście gatunków wymarłych oraz jeden współcześnie żyjący, koala, będący nieoficjalnie symbolem kontynentu, który zamieszkuje, spore zwierzę nadrzewne, przypominające małego niedźwiedzia, zamieszkujące wschodnią Australię. W początkach XX wieku polowano na koale dla ich futra. W samym roku 1924 wyeksportowano z Australii 2 mln skórek tego zwierzęcia. Dzięki ścisłej ochronie nie są już zagrożone wyginięciem, są jednak nagminnie trapione kryptokokozą, wywołującą zapalenie mózgu, stawów i płuc. Choroba jest poważna i stanowi dla tych zwierząt zagrożenie. Wywołuje ją grzyb z rodzaju Cryptococcus, którym koale zarażają się prawdopodobnie zjadając niewielkie ilości ziemi. Sądzi się, że praktyka ta w jakiś sposób ułatwia koalom trawienie liści eukaliptusa, który wraz z bukszpanem (Tristania) stanowi ich jedyne pożywienie. Innym czynnikiem mającym ograniczający wpływ na liczebność tych zwierząt jest przenoszona drogą płciową choroba bakteryjna wywoływana przez Chlamydia trachomatis.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koalowaty

o cechach koalowatych (rodzina torbaczy)


Źródła:

SJP.pl

Koan

paradoksalna opowieść lub paradoksalne pytanie, stosowane w zen


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) paradoksalne pytanie lub problem, stosowane w zen jako środek w procesie osiągania oświecenia;


Koan (jap. kōan, z chiń. gōng’àn, dosłownie publiczny przypadek; wiet. công án) – jedna z metod praktyki buddyzmu zen (chan). Paradoksalne pytanie lub opowieść.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koarktacja

koarktacja aorty, wrodzona, niesinicza wada serca, polega na zwężeniu aorty w części jej łuku; zwężenie cieśni aorty


Koarktacja aorty, zwężenie cieśni aorty (łac. coarctatio aortae, ang. aortic coarctation, CoAo) – wrodzona, niesinicza wada serca, polegająca na zwężeniu aorty między odejściem lewej tętnicy podobojczykowej i więzadłem tętniczym, lub przetrwałym przewodem tętniczym. Czasami towarzyszy mu niedorozwój łuku aorty (hypoplazja). W rzadkich przypadkach zwężenie może dotyczyć innych odcinków aorty. Wada ta występuje szczególnie często u osób chorych z zespołem Turnera.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koartykulacja

Koartykulacja – wymawianie (artykulacja) głosek w ciągu fonicznym; występowanie w artykulacji jakiejś głoski ruchów lub układów narządów mowy właściwych głosce lub głoskom sąsiednim.

Na przykład w sąsiedztwie głoski u inne głoski uzyskują zaokrąglenie wargowe. Dzieje się tak dlatego, że nie wymawiamy głosek wyabstrahowanych, lecz cały ich ciąg. W mowie ludzkiej widoczne są tendencje do ujednolicania wymowy, w wyniku tego procesu np. głoski dźwięczne i bezdźwięczne w swojej bezpośredniej obecności nie zachowują swych pierwotnych właściwości.


Źródła:

Wikipedia

Koasekuracja

Koasekuracja – umowa ubezpieczenia, na podstawie której co najmniej dwa zakłady ubezpieczeń, działając w porozumieniu, zobowiązują się do spełnienia określonego świadczenia w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego przewidzianego w umowie.

Istotą koasekuracji jest to, że jeden ubezpieczający ubezpiecza dane dobro osobiste w co najmniej dwóch zakładach ubezpieczeń, na podstawie jednej umowy ubezpieczenia. Koasekuratorzy ponoszą natomiast ryzyko w określonych częściach (wyrażane w sposób ułamkowy bądź procentowy), przy czym sposób ich wzajemnych rozliczeń jest określony poprzez porozumienie koasekuracyjne.


Źródła:

Wikipedia

Koasekuracyjny

koasekuracja


Patrz:koasekuracja

Źródła:

SJP.pl

Koati

zwierzę z rodziny szopów, gatunek ostronosa


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. południowoamerykański ssak o ruchliwym ryjku;


Ostronos rudy, koati (Nasua nasua) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koażel

zespoły cząstek fazy rozproszonej tworzące się podczas procesu koagulacji


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. inaczej → koagulat


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kob

gatunek antylopy przypominający nieco sylwetką dużego jelenia, o silnych, szeroko rozstawionych i silnie obrączkowanych rogach


Kob:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koba

gatunek antylopy przypominający nieco sylwetką dużego jelenia, o silnych, szeroko rozstawionych i silnie obrączkowanych rogach


Źródła:

SJP.pl

Kobak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobaki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie kosowskim obwodu iwanofrankiwskiego;


Kobaki (ukr. Кобаки) – wieś na Ukrainie, w rejonie kosowskim obwodu iwanofrankiwskiego.

W okresie międzywojennym w składzie powiatu kosowskiego województwa stanisławowskiego. W miejscowości stacjonowała placówka Straży Celnej „Kobaki”, a potem placówka Straży Granicznej I linii „Kobaki”.

W marcu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali 35 Polaków.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kobalamina

witamina B12, zawierająca kobalt; cobalamina


Witamina B12, kobalamina – metaloorganiczny związek chemiczny zawierający kobalt jako atom centralny. W organizmach żywych pełni rolę regulatora produkcji erytrocytów (czerwonych ciałek krwi). Jej niedobór powoduje niedokrwistość. Zaliczana jest do witamin z grupy B, tj. rozpuszczalnych w wodzie prekursorów koenzymów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobalczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobalt

pierwiastek chemiczny o symbolu Co


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Co i liczbie atomowej 27;


Kobalt (Co, łac. cobaltum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego.

Ma 26 izotopów z przedziału mas 50–75. Trwały jest tylko izotop 59, który stanowi 100% naturalnego kobaltu. Został odkryty w roku 1735 przez Georga Brandta.

Czysty kobalt jest lśniącym, srebrzystym metalem o własnościach ferromagnetycznych. Jest stosowany jako dodatek do stopów magnetycznych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobaltowce

grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca IX grupę główną układu okresowego: kobalt, rod i iryd


Kobaltowce – pierwiastki chemiczne znajdujące się w 9 grupie układu okresowego (dawniej zaliczane do VIII grupy pobocznej) - są to kobalt (Co), rod (Rh), iryd (Ir) i meitner (Mt).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobaltowiec

każdy z trzech pierwiastków chemicznych (kobalt, rod, iryd) tworzących IX grupę główną układu okresowego


Źródła:

SJP.pl

Kobaltowoniebieski

niebieski o kobaltowym odcieniu


przymiotnik

 (1.1) ciemnoniebieski


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobaltowy

przymiotnik od: kobalt


przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. dotyczący kobaltu, związany z kobaltem, zawierający kobalt

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający kolor ciemnoniebieski, jasnogranatowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobaltron

bomba kobaltowa


Źródła:

SJP.pl

Kobaltyn

minerał, siarczek kobaltu i arsenu; błyszcz kobaltu


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarkosoli, siarczek kobaltu i arsenu;


Kobaltyn (cobaltyn, błyszcz kobaltu) – minerał z gromady siarkosoli. Jest minerałem rzadkim.

Nazwa kobold (od złego ducha kobolda) pojawia się u Basilliusa (329–379) na określenie kruszców, z których nie można było uzyskać żadnego metalu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobayashi


Źródła:

Wikipedia

Kobczyk

ptak drapieżny z rodziny sokołów


Kobczyk (zwyczajny) (Falco vespertinus) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). W sezonie lęgowym zamieszkuje Eurazję, zimuje w Afryce. Narażony na wyginięcie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobdo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Mongolii;

 (1.2) geogr. hydrol. rzeka w Mongolii;


Kobdo (mong. Ховд, Chowd) – miasto w Mongolii, siedziba administracyjna ajmaku kobdoskiego, położone 1200 km na zachód od stolicy kraju Ułan Bator. Tworzy oddzielny somon o nazwie Dżarglant.

Położone na wysokości 1395 m n.p.m. nad rzeką Bujant gol. W 2010 roku liczyło 29 tys. mieszkańców; dla porównania, w 1969 było ich 12,4 tys.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kobdoski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kobdem, dotyczący Kobda


Źródła:

Wiktionary

Kobe

miasto w Japonii


Kobe (jap. 神戸市 Kōbe-shi) – miasto portowe w Japonii, położone na wschodnim wybrzeżu wyspy Honsiu (Honshū) pomiędzy zatoką Osaka (Ōsaka-wan) a łańcuchem niskich gór Rokkō (Rokkō-sankei) o długości 56 km. Ich częścią jest pasmo również niewysokich gór o nazwie Tanjō-sankei lub Tanjō-Taishaku. Najwyższym szczytem jest Rokkō (931 m).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobea

roślina pnąca z rodziny wielosiłowatych; sępota


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobecki

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kober

nazwisko, m.in. Marcin Kober (ok. 1550-1598) - nadworny malarz królów polskich



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobia

ryba atlantycka z rodziny rachicowatych obejmującej tylko jeden gatunek; rachica


Źródła:

SJP.pl

Kobiak

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobiała

koszyk z łyka lub wikliny; kobiałka


Źródła:

SJP.pl

Kobiałczyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kobiałka


Źródła:

Wiktionary

Kobiałeczka

zdrobnienie od: kobiałka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kobiałka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobiałka

1. potocznie: nieduży koszyk z łyka lub wikliny, z pałąkiem;
2. ilość czegoś, zwykle produktów spożywczych, mieszcząca się w takim koszyku


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kanciasty koszyk z zaplatanych pasów łyka, łupek lub wikliny, zwykle używany do owoców

 (1.2) pot. zawartość kobiałki (1.1)

 (1.3) pot. żart. kobieta


kobiałka – prostopadłościenny koszyk do transportu drobnych owoców np. truskawek, borówek, grzybów i innych produktów, tradycyjnie wykonywany z dartki drzewnej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobidz

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków


Źródła:

Wiktionary

Kobieciarstwo

potocznie: uganianie się za kobietami; uwodzicielstwo


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uganianie się za kobietami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobieciarz

mężczyzna lubiący obracać się w towarzystwie kobiet, mający kontakty erotyczne z licznymi kobietami; babiarz, flirciarz, rozpustnik, bawidamek


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. mężczyzna lubiący flirty z kobietami


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobieciątko

żartobliwie, ironicznie: kobieta miła, ale niezbyt mądra, nie mająca żadnych zainteresowań


Źródła:

SJP.pl

Kobiecieć

stawać się podobnym do kobiety, nabierać cech kobiecych


Źródła:

SJP.pl

Kobiecina

ze współczuciem lub politowaniem o kobiecie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. z politowaniem, współczuciem, raczej serdecznie o kobiecie, zwykle wiejskiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobiecinka

zdrobnienie od: kobiecina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kobiecina

 (1.2) pot. bardzo niska drobna kobieta, generalnie starsza


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobiecisko

zgrubienie od: kobieta; z politowaniem lub niechęcią o kobiecie; babus, babsko, babsztyl


Źródła:

SJP.pl

Kobieco

przysłówek

 (1.1) od: kobiecy


Źródła:

Wiktionary

Kobiecość

ogół cech charakterystycznych dla kobiety


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co kobiece


Kobiecość – pojęcie abstrakcyjne; pojmowane tradycyjnie oznacza względnie stałą charakterystykę obejmującą cechy, wygląd, zainteresowania i zachowania, które stereotypowo były uważane za stosunkowo bardziej typowe dla kobiet niż mężczyzn. Współcześnie postrzeganie kobiecości uległo przeobrażeniu i bardziej adekwatne jest mówienie o różnych typach kobiecości, zamiast o kobiecości jako pojedynczym i jednorodnym koncepcie. Kobiece zachowanie kształtuje się w wyniku oddziaływania czynników biologicznych (chromosomy, hormony) wespół z licznymi czynnikami psychologicznymi, socjalnymi, kulturowymi i środowiskowymi w procesie socjalizacji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobiecy

dotyczący kobiety, właściwy kobiecie, przeznaczony dla kobiety; damski, żeński


przymiotnik

 (1.1) dotyczący kobiety, kobiecości; charakterystyczny dla kobiety


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobiela

nazwisko


miejscowości w Polsce:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobielatka

kobielatka siwak, kobielatka kawowa - gatunki chrząszczy z rodziny kobielatkowatych


Źródła:

SJP.pl

Kobielatkowate

o cechach kobielatkowatych (rodzina chrząszczy)


Kobielatkowate (Anthribidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców. Obejmuje około 3 tysiące gatunków. Dorosłe charakteryzują: wyraźnie oddzielona warga górna oraz pokrywy odsłaniające przynajmniej część pygidium. Larwy najczęściej żerują na grzybach rozkładających drewno, niektóre są częściowo drapieżne.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobielatkowaty

o cechach kobielatkowatych (rodzina chrząszczy)


Źródła:

SJP.pl

Kobielice

W Polsce

Źródła:

Wikipedia

Kobielski

przymiotnik od: Kobiela, Kobiele Małe, Kobiele Wielkie


Źródła:

SJP.pl

Kobiera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Łowicz. kobieta


Źródła:

Wiktionary

Kobiercowy

przymiotnik od: kobierzec


Źródła:

SJP.pl

Kobierczyk

mały kobierzec - ozdobna tkanina wykonana z wełny lub jedwabiu


Źródła:

SJP.pl

Kobierecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobiernice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce;


Kobiernice (wil.: Kywnik) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Porąbka. Miejscowość położona w dwóch mezoregionach Pogórza Śląskiego i Beskidu Małego. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 52 i droga wojewódzka nr 948.

Wieś królewska starostwa oświęcimskiego w powiecie śląskim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kobiernictwo

sztuka wytwarzania kobierców - ozdobnych tkanin wykonanych z wełny lub jedwabiu


Źródła:

SJP.pl

Kobierniczy

dotyczący kobiernictwa - wytwarzania tkanin dekoracyjnych


Źródła:

SJP.pl

Kobiernieński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kobierna, związany z Kobiernem


Źródła:

Wiktionary

Kobiernik

1. rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych;
2. gatunek pająka z rodziny osnuwikowatych


Parmotrema A. Massal. (kobiernik) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobierno

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Opatówek;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn;


W Polsce

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kobierski

nazwisko


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kobierna, związany z Kobiernem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobierzec

tkanina dekoracyjna jednostronna z wzorem ornamentalnym


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wzorzysty dywan, szczególnie pochodzenia wschodniego;

 (1.2) książk. przen. coś ułożonego na podłodze lub gruncie na kształt kobierca (1.1)


Kobierzec – jednostronna tkanina dekoracyjna pochodzenia wschodniego. Wykorzystywana przede wszystkim jako ozdoba ścienna. Zawiera ornamentalne wzory, co odróżnia ją od tkanin obrazkowych – gobelinów. Charakterystyczny element kultury perskiej, a także m.in. polskiej epoki sarmatyzmu. Kobierce produkowane są również współcześnie, głównie w krajach Bliskiego Wschodu. Niekiedy słowa „kobierzec” używa się w roli synonimu bogato zdobionego dywanu, a także w utartym związku frazeologicznym: stanąć na ślubnym kobiercu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobierzyce

wieś w Polsce


Kobierzyce (niem. Koberwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobierzycki

przymiotnik od: Kobierzyce


Źródła:

SJP.pl

Kobierzyn

1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. dzielnica Krakowa


2 miejscowości w Polsce:

oraz:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobierzyński

przymiotnik od: Kobierzyn


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kobierzynem, dotyczący Kobierzyna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobieta

dorosły człowiek płci żeńskiej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dorosły człowiek płci żeńskiej;

 (1.2) daw. obraź. osoba płci żeńskiej

 (1.3) pot. żona lub dziewczyna


Kobieta – dorosła przedstawicielka gatunku Homo sapiens o płci żeńskiej. Przed osiągnięciem dorosłości człowiek płci żeńskiej określany jest jako dziewczyna. Słowo „kobieta” może być używane w języku polskim na określenie ludzi płci żeńskiej bez względu na wiek (na przykład we wniosku o wydanie dowodu osobistego DO/W/1).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobieta-Ryba

nimfa morska, demon morza; syrena


Źródła:

SJP.pl

Kobietka

zdrobnienie od: kobieta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szczupła i drobna kobieta

 (1.2) pieszcz. z sympatią o kobiecie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobietobójstwo

zabójstwo, którego ofiarą jest kobieta


Kobietobójstwo – zbrodnia nienawiści szeroko definiowana jako „celowe zabijanie kobiet lub dziewcząt, ze względu na ich płeć”, choć definicje różnią się w zależności od kontekstu kulturowego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobieton

potocznie: kobieta przypominająca wyglądem lub zachowaniem mężczyznę; baba-chłop, babochłop, chłopobaba


Źródła:

SJP.pl

Kobijczyk

mieszkaniec Kobe


Źródła:

SJP.pl

Kobijka

mieszkanka Kobe


Źródła:

SJP.pl

Kobijski

Kobe


Patrz:Kobe

Źródła:

SJP.pl

Kobiór

wieś w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyński;


Kobiór (niem. Kobier) – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, siedziba jednowioskowej gminy Kobiór.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobiórski

Kobiór


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kobióra, związany z Kobiórem


Patrz:Kobiór

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobiórzanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kobióra

 (1.2) osoba pochodząca z Kobióra, urodzona w Kobiórze


Źródła:

Wiktionary

Kobiórzanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kobióra

 (1.2) kobieta pochodząca z Kobióra, urodzona w Kobiórze


Źródła:

Wiktionary

Kobiowate

rodzina ryb okoniokształtnych; rachicowate


Źródła:

SJP.pl

Kobita

potocznie, żartobliwie: kobieta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta

 (1.2) pot. żona, partnerka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobitka

zdrobnienie od: kobita; potocznie, żartobliwie o młodej, atrakcyjnej kobiecie, dziewczynie; laska, laseczka, lala


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. zdrobn. od: kobita (zwykle w znaczeniu kobieta)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koblencja

miasto w zachodniej części Niemiec, przy ujściu rzeki Mozeli do Renu


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w zachodniej części Niemiec, u ujścia Mozeli do Renu;


Koblencja (niem. Koblenz, fr. Coblence; do 1926 r. Coblenz) – miasto na prawach powiatu w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, siedziba powiatu Mayen-Koblenz, port rzeczny u ujścia Mozeli do Renu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koblencjanin

mieszkaniec Koblencji


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Koblencji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koblencjanka

mieszkanka Koblencji


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kolbencji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koblencki

przymiotnik od: Koblencja, miasto w zachodniej części Niemiec


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Koblencją, dotyczący Koblencji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobo

moneta używana w Nigerii, jedna setna nairy


Kobo – drobna moneta nigeryjska wprowadzona w 1973 r. jako 1/100 nairy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobold

w mitologii germańskiej: opiekuńczy duszek strzegący skarbów podziemnych, mieszkający także w domach


Kobold – karzełek, duszek, złośliwy domowy krasnal lub gnom pilnujący podziemnych skarbów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobra

1. rodzaj jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych, zamieszkujący Azję i Afrykę, występujący w wielu gatunkach;
2. kobra indyjska - gatunek węża z rodziny zdradnicowatych, jeden z najbardziej znanych węży jadowitych, osiągający do 2 metrów długości, zamieszkujący Azję, Tajwan i Archipelag Malajski; naja indyjska, okularnik, okularnik indyjski;
3. potocznie: telewizyjny spektakl kryminalny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) herp. duży i jadowity wąż zamieszkujący tropikalne i pustynne tereny Azji i Afryki;

 (1.2) pot. kryminalny spektakl w telewizji

 (1.3) lotn. jedna z akrobacji lotniczych;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobranocka

Kobranocka – polski zespół rockowy powstały w roku 1985 w Toruniu. Zespół początkowo nazywał się Latający Pisuar. Niedługo po debiucie nagrania Kobranocki pojawiły się na antenie Rozgłośni Harcerskiej. W latach 1986–2005 zespół sześciokrotnie wystąpił na festiwalu w Jarocinie. Gra muzykę odwołującą się do punk rocka z mocno pacyfistycznymi tekstami. Cechą charakterystyczną tekstów Kobranocki (pisanych zwykle przez Andrzeja Michorzewskiego) jest ich abstrakcyjna metaforyka.


Źródła:

Wikipedia

Kobryń

miasto na Białorusi


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobrzyński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobuch

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kontroler biletów


Źródła:

Wiktionary

Kobulecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kobuleti, dotyczący Kobuleti


Źródła:

Wiktionary

Kobuleti

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Gruzji, w Adżarii, nad Morzem Czarnym;


Kobuleti (gruz. ქობულეთი) – miasto w Gruzji, w Adżarii, nad Morzem Czarnym, ok. 25 km na północny wschód od Batumi.

Kobuleti to drugie najludniejsze miasto w Adżarii, według danych z 2014 roku zamieszkuje je 16 546 ludzi. Miasto rozciąga się na odcinku 12 km wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego. Miasto jest uzdrowiskiem – leczy się tu choroby układu krążenia, nerwowego i oddechowego.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kobura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. zob. kabura.


Źródła:

Wiktionary

Koburg

miasto w Niemczech; Coburg


Słowo jest spolszczeniem wyrazu Coburg (zobacz też Coburg)


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koburgowie

dynastia niemiecka


Wettynowie (Wettinowie, Wettyni, niem. Wettiner) – dynastia niemiecka wywodząca się z dzisiejszej Saksonii-Anhaltu. Panowała w Miśni, Saksonii oraz w księstwach Turyngii. Jej przedstawiciele zasiadali także na tronie w Warszawie (elektorowie August II Mocny, August III Sas jako królowie Polski i wielcy książęta Litwy oraz król Saksonii Fryderyk August I jako książę warszawski). W 1423 Wettinowie uzyskali wraz z księstwem sasko-wittenberskim godność elektora Rzeszy, a całość ich posiadłości zaczęto określać historyczną nazwą Saksonia. W 1485 nastąpił podział dynastii na dwie linie: ernestyńską (starszą), elektorską panującą w Wittenberdze i w znacznej części Turyngii oraz albertyńską (młodszą), panującą w Miśni i płn. Turyngii.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koburski

przymiotnik od: Koburg


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Coburgiem (Koburgiem) (miastem w Niemczech)

 (1.2) związany z dynastią Koburgów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobus

nazwisko


Kobus – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobusiński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobuszewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobuwirus

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) mikrobiol. nazwa systematyczna|Kobuvirus|ref=tak., wirus z rodziny pikornawirusów wywołujący biegunki u ludzi i zwierząt


Źródła:

Wiktionary

Kobuz

chroniony ptak z rodziny sokołów, drapieżny, wielkością zbliżony do gołębia, dawniej używany do polowań; sokół kobuz, sokół leśny


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco subbuteo|ref=tak., ptak drapieżny z rodziny sokołowatych;


Kobuz, sokół kobuz, sokół leśny, sokolik drzewiec (Falco subbuteo) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobuzi

przymiotnik od: kobuz


Źródła:

SJP.pl

Kobylanka

wieś w Polsce


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kobyla


W Polsce


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobylański

przymiotnik od: Kobylanka



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobylarczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobylarz

nazwisko


Kobylarz – niewielka trawiasta rówień w górnej części Doliny Miętusiej w polskich Tatrach Zachodnich. Jest to polanka na wysokości około 1430 m n.p.m., na wschodnich zboczach doliny, poniżej Kobylarzowej Turni i Zagonnej Turni. Od zachodniej i południowej strony podcięta jest urwiskiem Kobylarzowej Kazalnicy opadającym do Wantuli i Wielkiej Świstówki. Znajduje się na obszarze skał wapiennych i porasta ją bogata flora roślin wapieniolubnych. M.in. stwierdzono tutaj występowanie ostrołódki polnej, rogownicy szerokolistnej i traganka wytrzymałego – bardzo rzadkich roślin, w Polsce występujących tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach, a także tojadu kosmatego i zimoziołu północnego – roślin rzadkich w Karpatach


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobylasty

nadmiernie duży, niezgrabny


Źródła:

SJP.pl

Kobylec

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 5, w tym 2 podstawowe

Źródła:

Wikipedia

Kobyli

1. związany z kobyłą, dotyczący kobyły (dorosła samica konia);
2. wielki, ogromy


przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla kobyły; dotyczący, odnoszący się do kobyły


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobylice

Miejscowości w Polsce
Inne

Źródła:

Wikipedia

Kobyliczka

1. niski płotek składający się ze słupków i poprzecznej bariery;
2. kobyliczka pniowa - muchówka z rodziny kobyliczkowatych


Źródła:

SJP.pl

Kobyliczkowate

o cechach kobyliczkowatych (rodzina muchówek)


Źródła:

SJP.pl

Kobyliczkowaty

o cechach kobyliczkowatych (rodzina muchówek)


Źródła:

SJP.pl

Kobylin

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w Polsce;


Kobylin – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kobylin.

Według danych z 31 grudnia 2009 miasto miało 3130 mieszkańców.

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1303 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobylin-Borzymy

wieś w Polsce


Kobylin-Borzymy – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kobylin-Borzymy, następnie gminy Kobylin-Borzymy.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobylinek

2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Kobylinianin

mieszkaniec Kobylina lub Kobylina-Borzym


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kobylina

 (1.2) osoba pochodząca z Kobylina, urodzona w Kobylinie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobylinianka

mieszkanka Kobylina lub Kobylina-Borzym


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kobylina

 (1.2) kobieta pochodząca z Kobylina, urodzona w Kobylinie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kobyliński

przymiotnik od: Kobylin, Kobylin-Borzymy


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kobylina, związany z Kobylinem


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobylińsko-Borzymski

Kobylin-Borzymy


Patrz:Kobylin-Borzymy

Źródła:

SJP.pl

Kobylisko

zgrubienie od: kobyła; kobylsko


Źródła:

SJP.pl

Kobylnica

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. szczyt na Pogórzu Rożnowskim


Kobylnica (kaszb. Kòbëlnica, niem. Kublitz) – miasto w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kobylnica, bezpośrednio granicząca ze Słupskiem.

Kobylnica jest położona przy drodze krajowej nr 21 oraz na północnym zachodzie przy drodze krajowej nr 6. Połączenie z centrum Słupska umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej. Wschodnim obrzeżem Kobylnicy przepływa rzeka Słupia. Znajduje się tu szkoła podstawowa, komisariat policji, przychodnia lekarska, urząd gminy, 2 oddziały bankowe, XVI-wieczny kościół, biblioteka, hala sportowa, stadion miejscowej drużyny Słupia Kobylnica, a także zakłady rzemieślnicze, sklepy (przemysłowe, spożywcze, motoryzacyjne, chemiczne) i fabryki. W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Kobylnica Słupska.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kobylnicki

przymiotnik od: Kobylnica


Źródła:

SJP.pl

Kobylniczanin

mieszkaniec Kobylnicy (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Kobylniczanka

mieszkanka Kobylnicy (miasta w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Kobylniki

W Polsce


Źródła:

Wikipedia

Kobylno

Kobylno (dodatkowa nazwa w j. niem. Kobyllno) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany. Miejscowość zajmuje 670 hm2 (w tym 209 hm2, ok. 31%, to lasy) i mieszka w niej 218 ludzi (stan na 2002 rok); jest położona ok. 20 km w kierunku północno-wschodnim od Opola. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie opolskim.


Źródła:

Wikipedia

Kobylogórski

przymiotnik od: Kobyla Góra


Źródła:

SJP.pl

Kobylski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kobylsko

zgrubienie od: kobyła; kobylisko


Źródła:

SJP.pl

Kobysewo

Kobysewo (kaszub. Kòbùsewò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo w pobliżu trasy drogi wojewódzkiej nr 224. Wieś charakteryzuje się dużym stopniem zurbanizowania.

Wieś królewska w powiecie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.



Źródła:

Wikipedia

Kobyła

1. samica konia; klacz;
2. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; landara, kolubryna, krowa, krówsko;
3. potocznie: utwór literacki mający wielkie rozmiary;
4. środowiskowo: egzamin, do którego trzeba opanować dużą partię materiału


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. klacz, samica konia

 (1.2) pot. rzecz, szczególnie utwór literacki, o bardzo dużych rozmiarach

 (1.3) środ. uczn. stud. przedmiot o wielkiej objętości materiału; egzamin z tego przedmiotu

 (1.4) pot. pejor. kobieta dużego wzrostu, niezgrabna, bez wdzięku

 (1.5) daw. przen. bot. gatunek śliwki



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobyłczanin

mieszkaniec Kobyłki


Źródła:

SJP.pl

Kobyłczanka

mieszkanka Kobyłki


Źródła:

SJP.pl

Kobyłecki

przymiotnik od: Kobyłka


Źródła:

SJP.pl

Kobyłka

1. zdrobnienie od: kobyła;
2. rodzaj kozła, proste narzędzie do podtrzymywania rusztowań


rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Kobyłka – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w aglomeracji warszawskiej, ok. 17 km od centrum Warszawy w kierunku północno-wschodnim na Nizinie Mazowieckiej.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 28 339 mieszkańców, będąc 20. najludniejszym miastem w województwie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobza

rodzaj lutni, często mylonej z dudami


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. ludowy instrument strunowy;

 (1.2) pot. muz. dudy góralskie


Kobza – dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów szarpanych, rodzaj lutni z krótką szyjką o mocno wypukłym korpusie rezonansowym. Struny szarpie się plektronem. Kobza przeznaczona do gry solowej ma 2–6 strun metalowych lub jelitowych (często mieszanych); używana do akompaniamentu ma 8–12 strun jelitowych (niższych) i metalowych (wyższych), strojonych po dwie w unisonie lub w oktawie. Struny rozciągnięte są wzdłuż szyjki. Dodatkowe – rozpięte poniżej szyjki, nad płytą wierzchnią pudła rezonansowego – dodane zostały w XIV lub XV wieku; od tego czasu instrument nazywano bandurą.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kobzarski

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do kobzara lub kobzarza

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący kobzara lub kobzarza, związany z kobzarem lub kobzarzem


Źródła:

Wiktionary

Kobziarz

osoba grająca na kobzie (również na dudach, gdyż kobzą zwyczajowo - niektórzy sądzą, że niepoprawnie - nazywa się dudy)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. muzyk, który gra na kobzie


Kobziarz (ukr. Кобзар) – na Ukrainie ludowy śpiewak wykonujący pieśni patriotyczne i akompaniujący sobie na kobzie. Kobziarz to także błędna nazwa muzyka grającego na dudach. Na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej Obojga Narodów kobziarzami nazywano niekiedy lirników grających na lirze korbowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koc

1. gruba, ciepła tkanina używana do przykrycia; pled
2. rodzaj sieci służącej do połowu ryb pod lodem


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gruba tkanina, zwykle wełniana, najczęściej w kształcie prostokąta, służąca do okrywania w celu ochrony przed zimnem

 (1.2) ryb. sieć wykonana z mat trzcinowych do łowienia ryb pod lodem

 (1.3) hist. w prawie polskim: rodzaj zakładu wnoszonego na rzecz sędziego;

 (1.4) hist. błam futrzany

 (1.5) gw-pl|Bukowina. dywan

 (1.6) daw. uczn. stud. gw-pl|Warszawa. ocena niedostateczna


Osoby

Przykrycie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocaj

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kocaneczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kocanka


Źródła:

Wiktionary

Kocanka

1. rodzaj roślin zielnych lub półkrzewów z rodziny astrowatych (złożonych), mających koszyczki kwiatowe o kwiatach rurkowatych oraz o barwnych, suchych listkach okrywy; suchołuska, suchlin;
2. kocanka piaskowa - pospolita w Polsce roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), o całobrzegich, szaro owłosionych liściach i żółtych lub pomarańczowych koszyczkach, zasychających, o właściwościach leczniczych; nieśmiertelnik żółty


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roślina zielna z rodziny astrowatych;


Kocanki (Helichrysum Mill.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ponad 550 gatunków. Rośliny te występują na Starym Świecie, głównie na obszarach o ciepłym klimacie – w południowej Afryce (w Kraju Przylądkowym rośnie 85 gatunków, w tym 35 endemitów), w basenie Morza Śródziemnego, w zachodniej i środkowej Azji oraz w Nowej Zelandii. Poza kontynentami amerykańskimi, gdzie kocanki występują tylko jako introdukowane, brak przedstawicieli tego rodzaju w północnej Europie i znacznej części wschodniej Azji. W Europie rośnie 5 gatunków, przy czym w Polsce obecny w naturze jest tylko jeden gatunek – kocanki piaskowe H. arenarium.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocankowy

kocanka


Patrz:kocanka

Źródła:

SJP.pl

Kocanowo

Kocanowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska.

Wieś królewska Koczonowo należąca do starostwa pobiedziskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego.


Źródła:

Wikipedia

Kocborowo


Źródła:

Wikipedia

Kocborowski

Kocborowo


Patrz:Kocborowo

Źródła:

SJP.pl

Kocczanin

mieszkaniec Kocka


Źródła:

SJP.pl

Kocczanka

mieszkanka Kocka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kocka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocemba

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kocender

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łazik, wędrowiec

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dowcipniś


Źródła:

Wiktionary

Koch

nazwisko wielu znanych postaci austriackich i niemieckich


Osoby o nazwisku Koch:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochać

1. darzyć kogoś miłością
2. kochać się - być w kimś zakochanym, mieć do czegoś zamiłowanie


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) odczuwać miłość do kogoś

 (1.2) uwielbiać, darzyć kogoś wielkim podziwem

 (1.3) uwielbiać jakąś rzecz

 (1.4) przen. potrzebować czegoś, mieć coś za niezbędne

czasownik zwrotny niedokonany kochać się (dk. brak)

 (2.1) odczuwać odwzajemnioną miłość do kogoś

 (2.2) być w kimś zakochanym

 (2.3) odbywać stosunek seksualny z kimś


Kochać – dwudziesty szósty album muzyczny piosenkarki Maryli Rodowicz, wydany 23 września 2005. Producentem muzycznym jest Bogdan Kondracki, producentem wykonawczym Paweł Jóźwicki.

Album nagrywany był od 1 marca 2005 do 15 sierpnia 2005 w Jazzboy Studio oraz w dniach 1–2 lipca 2005 w Studiu im. Agnieszki Osieckiej. Autorem projektu graficznego jest Wojciech Wilk.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochający

1. darzyć kogoś miłością
2. kochać się - być w kimś zakochanym, mieć do czegoś zamiłowanie


Patrz:kochać

Źródła:

SJP.pl

Kochalski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kochan

imię męskie


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. kochanek


Kochan – imię staropolskie (a współcześnie polskie nazwisko odimienne), model jednoczłonowy, imiesłowowy Koch-an, od kochać; zobacz podobne: Poznan, Stojan, Ciechan, Chocian, mające swoje historyczne i nazewnicze potwierdzenie w licznych nazwach miejscowych: Kochanów, Kochanówka, Kochanowo. Staropolskie Koch mogło być skróceniem od Kochana, ale również od Konstantyna lub Konrada. Imię to notowane w Polsce od 1136 r.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochana

kobieta bliska, droga, ukochana


Źródła:

SJP.pl

Kochańczyk

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kochaneczek

1. ironicznie o mężczyźnie będącym w stałym, lecz niezobowiązującym związku; kochanek, kochaś, konkubent;
2. żartobliwie o mężczyźnie; kochany, kochanie


Źródła:

SJP.pl

Kochaneczka

ukochana kobieta, miła dziewczyna, ulubiona


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kochanka


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochanek

1. mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne z kobietą bez zawarcia związku małżeńskiego; utrzymanek, amant, kochaś;
2. dawniej: poufale lub pogardliwie o mężczyźnie; kochany, kolega


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne bez wchodzenia w związek małżeński

 (1.2) ogólnie o mężczyźnie z punktu widzenia jakości relacji seksualnych

 (1.3) przest. ukochany mężczyzna

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: kochanka


osoby

kultura

Zobacz też

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochaneńka

zdrobnienie od: kochany; kochanieńki, kochaniutki


Źródła:

SJP.pl

Kochaneńki

zdrobnienie od: kochany; kochanieńki, kochaniutki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: kochany


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochanica

ironicznie, lekceważąco: kobieta utrzymująca stosunki seksualne z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego; kochanka, utrzymanka, faworyta, metresa, miłośnica


Źródła:

SJP.pl

Kochanie

osoba kochana; przedmiot miłości


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) darzenie uczuciem miłości

 (1.2) pot. osoba ukochana

wykrzyknik

 (2.1) służy okazaniu uczucia ukochanej osobie

 (2.2) służy tylko okazaniu sympatii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochanieńki

zdrobnienie od: kochany; kochaneńki, kochaniutki


przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: kochany


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochaniutka

potocznie:
1. kobieta ukochana, droga, bliska;
2. poufała forma zwracania się do kobiety


Źródła:

SJP.pl

Kochaniutki

zdrobnienie od: kochany; kochaneńki, kochanieńki


przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: kochany


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochanka

kobieta utrzymująca stosunki seksualne z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego; utrzymanka, faworyta, metresa, miłośnica, kochanica


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta pozostająca w nieformalnym związku seksualnym z mężczyzną

 (1.2) ogólnie o kobiecie z punktu widzenia jakości relacji seksualnych

 (1.3) przest. ukochana kobieta

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: kochanek




Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochankowie

dwoje ludzi utrzymujących ze sobą stosunki seksualne bez ślubu


Filmy

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochanku

1. mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne z kobietą bez zawarcia związku małżeńskiego; utrzymanek, amant, kochaś;
2. dawniej: poufale lub pogardliwie o mężczyźnie; kochany, kolega


Źródła:

SJP.pl

Kochanoviana

wszystko, co dotyczy życia i twórczości Jana Kochanowskiego, np. prace naukowe o nim, wydania jego dzieł; cochanoviana


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) liter. autografy i dokumenty dotyczące Jana Kochanowskiego

 (1.2) druk. księg. wydawnictwa związane z Janem Kochanowskim i jego twórczością


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochanowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kochanowa


Źródła:

Wiktionary

Kochanowice

wieś w Polsce


Kochanowice (niem. Kochanowitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Kochanowice. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 46 oraz linia kolejowa z Częstochowy do Lublińca.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Kochcice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kochanowice, po reformie administracji – gminy Kochanowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochanowicki

przymiotnik od: Kochanowice


Źródła:

SJP.pl

Kochanowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kochanowski

nazwisko, np.:
1. Jan Kochanowski (1530-84), poeta;
2. Michał Kochanowski (1757-1832), polityk;
3. Piotr Kochanowski (1566-1620), poeta, tłumacz;
4. Roman Kochanowski (1857-1945), malarz


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Kochanowa, kochanowianina lub kochanowianki



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochański

nazwisko


Znane postacie noszące nazwisko „Kochański”:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochańszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kochany; bardziej kochany


Źródła:

SJP.pl

Kochany

człowiek bliski komuś


forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: kochać

przymiotnik

 (2.1) taki, który jest darzony przez kogoś miłością

 (2.2) taki, który jest komuś miły, bliski; związany z miłością, kochaniem, sympatią

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) osoba bliska, darzona miłością


Kochany – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Wodynie. Ma status sołectwa. Przez wieś przepływa rzeczka Jamielna.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Seroczynie.

Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochaś

żartobliwie o ukochanym, sympatii


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. kochanek

 (1.2) poufale o osobie płci męskiej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochasia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poufale o osobie płci żeńskiej


Źródła:

Wiktionary

Kochasiu

żartobliwie o ukochanym, sympatii


Źródła:

SJP.pl

Kochaszli

dawniej: czasownik w formie osobowej "kochasz" połączony z partykułą pytającą "-li" (= czy), np. "Kochaszli kraj ten?"


Źródła:

SJP.pl

Kochcice

Kochcice (niem. Kochczütz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Kochanowice. Do 1954 roku była siedzibą gminy Kochcice.

W latach 1945–1954 istniała gmina Kochcice z siedzibą w Kochanowicach. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kochcice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.


Źródła:

Wikipedia

Kocher

1. przenośna kuchenka turystyczna
2. szczypce chirurgiczne do zaciskania naczyń krwionośnych


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turystyczna maszynka na paliwo ciekłe – spirytus lub benzynę


Niemcy:

Osoby:

Inne:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kochia

roślina zielna z rodziny komosowatych; mietelnik


Źródła:

SJP.pl

Kochin

rasa kur ozdobnych z Chin; cochin


Cochin – rasa kur mięsnych typu ciężkiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochina

rasa kur ozdobnych z Chin; cochin


Źródła:

SJP.pl

Kochinchina

rasa dużych kur pochodzenia indochińskiego, hodowanych ze względu na mięso


Kochinchina (fr. Cochinchine) – dawna nazwa położonej najbardziej na południe części Wietnamu, stanowiąca część francuskiej kolonii Indochin, nadana przez Portugalczyków. Nazwa była w użyciu podczas protektoratu francuskiego, którego stolicą było miasto Sajgon. Obecnie obszar ten nazywany jest Nam Bộ.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochinchiński

przymiotnik od: Kochinchina


Źródła:

SJP.pl

Kochliwiej

stopień wyższy od przysłówka: kochliwie


Źródła:

SJP.pl

Kochliwość

kochliwy


Patrz:kochliwy

Źródła:

SJP.pl

Kochliwszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kochliwy; bardziej kochliwy


Źródła:

SJP.pl

Kochliwy

zakochujący się często, łatwo i szybko


przymiotnik

 (1.1) mający skłonność do łatwego zakochiwania się


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kochman

nazwisko. m.in. Józef Kochman (1903-1995) - polski fitopatolog, mikolog


osoby noszące nazwisko Kochman:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochmański

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochowo

Kochowo – wieś w Polsce położona na wschodnim skraju Jeziora Powidzkiego w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Słupca.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

We wsi przed II wojną światową mieszkało wiele rodzin niemieckich. Stąd pozostałości ewangelickiego cmentarza z I połowie XX wieku.


Źródła:

Wikipedia

Kochowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kochłowice

1. wieś w Polsce;
2. dzielnica Rudy Śląskiej


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kochłowicki

przymiotnik od: Kochłowice


Źródła:

SJP.pl

Koci

kot


przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do kota

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z kotem, dotyczący kota

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla kota, mający cechy kota

forma czasownika.

 (4.1) 2. os. lp. ter. od: kocić


Miejsca

Osoby

Osoby o nazwisku Koci


Patrz:kot

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kociaczek

zdrobnienie od: kociak


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. kot


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociak

1. potocznie: młody kot domowy; kotek;
2. pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina, kicia;
3. potocznie: młoda, ładna dziewczyna; cizia, kicia, kizia, towar;
4. w gwarze myśliwskiej: młode zająca, rysia lub żbika; kocię


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) młody kot

 (1.2) łow. młody zając, żbik lub ryś

 (1.3) przen. ładna dziewczyna o kokieteryjnym wyglądzie i zachowaniu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociakowy

kociak


Patrz:kociak

Źródła:

SJP.pl

Kociamber

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Poznań. żart. kot

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. uczn. uczeń pierwszej klasy szkoły średniej


Źródła:

Wiktionary

Kocianów

Kocianów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Poniatowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Poniatowa. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 132 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Polski i św. Judy Tadeusza w Łubkach.


Źródła:

Wikipedia

Kociara

kociarka;
1. potocznie: miłośniczka kotów;
2. pogardliwie: kobieta będąca świadkiem Jehowy


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. miłośniczka kotów

 (1.2) przest. duży kot, kocisko


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociarka

kociara;
1. potocznie: miłośniczka kotów;
2. pogardliwie: kobieta będąca świadkiem Jehowy


Źródła:

SJP.pl

Kociarnia

1. miejsce, gdzie hoduje się wiele kotów
2. gromada kotów


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce trzymania lub hodowania kotów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociarski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kota


Źródła:

Wiktionary

Kociarstwo

potocznie: zajmowanie się bezdomnymi kotami lub hodowanie kotów


Źródła:

SJP.pl

Kociarz

1. potocznie: miłośnik kotów;
2. pogardliwie: świadek Jehowy


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. miłośnik kotów, człowiek lubiący koty lub mający wiele kotów


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociątko

pieszczotliwe zdrobnienie od: kocię


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: kocię; mały kot


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociborski

Kocibórz


Patrz:Kocibórz

Źródła:

SJP.pl

Kocibórz

osada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim


Kocibórz (niem. Kattmedien) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Reszel.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocić

kocić się - wydawać potomstwo (o samicy niektórych zwierząt)


Źródła:

SJP.pl

Kocica

1. samica kota domowego; kotka;
2. samica kota - dużego drapieżnika;
3. samica zająca; zajęczyca;
4. atrakcyjna kobieta zachowująca się prowokacyjnie wobec mężczyzn; kociczka, koteczka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. samica kota domowego

 (1.2) łow. samica zająca

 (1.3) przen. kobieta z dużym temperamentem, rozbudzona erotycznie

 (1.4) uczn. uczennica pierwszej klasy szkoły średniej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kociczek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kotek


Źródła:

Wiktionary

Kociczka

1. zdrobnienie od: kocica;
2. potocznie: atrakcyjna kobieta zachowująca się prowokacyjnie wobec mężczyzn; kocica


Źródła:

SJP.pl

Kocię

młode kota; rzadziej: młode zająca, rysia, żbika


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) młody kot

 (1.2) łow. młody zając, ryś lub żbik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocięcki

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocięcość

ogół cech typowych dla kocięcia (młodego kota domowego)


Źródła:

SJP.pl

Kocięcy

kocię


Patrz:kocię

Źródła:

SJP.pl

Kociemba

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kocierbka

gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych; kocierpka, trzemcha, czeremcha zwyczajna, smrodynia


Źródła:

SJP.pl

Kocierz

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łow. gniazdo lęgowe rysia



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kocierzewski

przymiotnik od: Kocierzew Południowy


Źródła:

SJP.pl

Kociewiaczka

mieszkanka Kociewia (region na północy Polski)


Źródła:

SJP.pl

Kociewiak

mieszkaniec Kociewia (regionu na północy Polski)


Źródła:

SJP.pl

Kociewianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kociewia


Źródła:

Wiktionary

Kociewianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kociewia


Źródła:

Wiktionary

Kociewie

region na Pomorzu Gdańskim


rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. region etnograficzno-kulturowy na Pomorzu Gdańskim, w dorzeczu Wdy i Wierzycy;


Kociewie – region etnograficzny na Pomorzu Gdańskim, położony na zachodnim brzegu Wisły w dorzeczu Wdy i Wierzycy, obejmujący wschodnią część Borów Tucholskich.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kociewski

przymiotnik od: Kociewie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kociewia, związany z Kociewiem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociewskość

kociewski


Patrz:kociewski

Źródła:

SJP.pl

Kocik

nazwisko


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) białystok. gw-pl|Górny Śląsk. mały kot, kotek


Osoby o nazwisku Kocik


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocimiętka

roślina z rodziny wargowych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Nepeta|ref=tak., bylina o białych, niebieskie, różowe lub liliowych kwiatach zebranych na szczytach łodyg;


Kocimiętka (Nepeta L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 290 gatunków. Występują one w strefie umiarkowanej Europy, Azji oraz w północnej Afryce i na obszarach górskich w Afryce tropikalnej. W Polsce rodzimym gatunkiem jest tylko kocimiętka naga N. pannonica, kilka innych dziczeje trwale lub przejściowo.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocina

(r. żeński) pieszczotliwie lub z politowaniem o kotce; także o kocie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


Miejscowości w Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kociniak

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocinianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kociny


Źródła:

Wiktionary

Kociński

nazwisko


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocio

przysłówek

 (1.1) na sposób koci


Źródła:

Wiktionary

Kociokwik

1. złe samopoczucie po wypiciu dużej ilości alkoholu; kacenjamer, katzenjammer, kac
2. zamęt w głowie jako wynik podekscytowania, zdenerwowania
3. zamieszanie, raban, chaos


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zamieszanie, zamęt

 (1.2) pot. zamęt umysłowy będący wynikiem ekscytacji, podniecenia itp.

 (1.3) środ. pot. kac


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociość

zespół cech właściwych kotu


Źródła:

SJP.pl

Kocioł

duże, metalowe naczynie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duże naczynie metalowe z pokrywą;

 (1.2) techn. urządzenie służące do podgrzewania cieczy (np. wody)

 (1.3) pot. zamieszanie, zagmatwana sytuacja

 (1.4) muz. instrument perkusyjny z grupy membranofonów;

 (1.5) pot. zasadzka urządzona w mieszkaniu w celu zatrzymania podejrzanych osób

 (1.6) geol. półkolista nisza w terenie o wklęsłym dnie, otoczona z trzech stron ostrym zboczem, opadająca ku dolinie stromym progiem;

 (1.7) wojsk. okrążenie przez nieprzyjaciela

 (1.8) łow. jeden ze sposobów polowania na zające

 (1.9) geogr. zob. kocioł eworsyjny.



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kociołek

nazwisko


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce

 (1.2) geogr. nazwa kilkunastu jezior w Polsce


W Polsce

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kociołkować

potocznie: przyrządzać potrawy w kociołku


Źródła:

SJP.pl

Kociołkowaty

podobny z wyglądu do kociołka


Źródła:

SJP.pl

Kociołkowy

przymiotnik od: kociołek


Źródła:

SJP.pl

Kocisko

zgrubienie od: kot


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. od: kot

 (1.2) rub. o kocie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kociszewski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kociuba

1. narzędzie do wygarniania węgli z pieca chlebowego; pogrzebacz;
2. łyżkowaty drążek żelazny, używany w hucie do mieszania roztopionego metalu


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogrzebacz do opróżniania pieca chlebowego z węgla

 (1.2) hutn. łyżkowate mieszadło do roztopionego materiału

 (1.3) daw. kij



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kociubiński

nazwisko


Znane osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocjan

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kock

miasto w Polsce


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;


Kock – miasto w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kock. Leży u ujścia Czarnej do Tyśmienicy na wysokości ok. 150 m n.p.m. na wysoczyźnie morenowej prawego zbocza Pradoliny Wieprza przy granicy Równiny Łukowskiej. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Kock liczył 3273 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocki

przymiotnik od: Kock


Osoby o tym nazwisku:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocmołuch

potocznie: osoba brudna, niedbająca o swój wygląd; brudas (brudaska), fleja


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba brudna lub niechlujna


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocmołuszek

zdrobnienie od: kocmołuch


Źródła:

SJP.pl

Kocmyrzów

wieś w Polsce


Kocmyrzów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca.

W latach 1954–1960 wieś należała do gromady Dojazdów, po zmianie siedziby i nazwy gromady należała była siedzibą władz gromady Kocmyrzów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocmyrzowski

przymiotnik od: Kocmyrzów


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kocmyrzowem, dotyczący Kocmyrzowa


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocoń

nazwisko


Kocoń – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ślemień.

Integralne części wsi Kocoń: Działy, Góra, Górniówka, Jagoszówka, Kocońska Góra, Kuźlikówka, Marczaki, Pikaniówka, Płotnik, Pod Borem, Przydawki, Pyclikówka, Siekierówka, Siwcówka, Stanikówka


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocopoły

potocznie: głupoty, bzdety; banialuki, duperele, trele-morele


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy

 (1.1) bzdury, brednie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocot

nazwisko


Kocot – polskie nazwisko, wywodzić od rzeczownika kocot (ze znaczeniem: «kogut»).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kocówa

potocznie: kara cielesna wymierzana komuś przez grupę osób, dla zabawy lub z zemsty, polegająca na biciu tej osoby zawiniętej najczęściej w koc, aby nie widziała, przez kogo jest bita


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pobicie przez grupę osoby leżącej na łóżku okrytej najpierw kocem


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocować

zawijać chorego w koc w celu wywołania silnych potów


Źródła:

SJP.pl

Kocówka

zdrobnienie od: kocówa; kara cielesna wymierzana komuś przez grupę osób, dla zabawy lub z zemsty, polegająca na biciu tej osoby zawiniętej najczęściej w koc, aby nie widziała, przez kogo jest bita


Źródła:

SJP.pl

Kocowy

przymiotnik od: koc


Źródła:

SJP.pl

Kocudza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. część wsi Paary, w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec

 (1.2) geogr. toponim, część nazwy polskich miejscowości;


W Polsce

Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kocudzanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kocudzy

 (1.2) kobieta pochodząca z Kocudzy, urodzona w Kocudzie


Źródła:

Wiktionary

Kocur

dorosły samiec kota


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) samiec kota

 (1.2) łow. samiec rysia

 (1.3) łow. samiec żbika



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocurek

zdrobnienie od: kocur


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: kocur


Kocurek (tytuł oryg. Tomcats) – amerykański film fabularny z 2001 roku w reżyserii Gregory'ego Poiriera.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocyk

mały koc


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: koc

 (1.2) mały, lekki koc


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kocynder

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łazik, wędrowiec

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dowcipniś


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kocyndrowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z kocyndrem, dotyczący kocyndra


Źródła:

Wiktionary

Kocyt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. jedna z rzek Hadesu; rzeka lamentu, nad której brzegami błądzą dusze nie pogrzebanych jeszcze zmarłych;

 (1.2) książk. zamarznięte jezioro na dnie najniższego kręgu piekieł Dantego, które więzi na wieczność Lucyfera oraz tych potępieńców, którzy zdradzili swych dobroczyńców


Źródła:

Wiktionary

Kocz

1. dawniej: wadium na rzecz sędziego składane przez naganiającego;
2. czterokołowy, półkryty powóz używany od XVI do XIX wieku


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. rodzaj czterokołowego resorowanego pojazdu konnego;

 (1.2) daw. rodzaj rosyjskiego statku do żeglugi w warunkach silnego zalodzenia;

 (1.3) daw. w prawie polskim: rodzaj zakładu wnoszonego na rzecz sędziego;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kocza

płaskodenna, jednomasztowa, długa łódź służąca Kozakom syberyjskim do żeglugi po rzekach i jeziorach


Źródła:

SJP.pl

Koczalski

przymiotnik od: Koczała


Źródła:

SJP.pl

Koczan

nazwisko


Koczan herbu Nałęcz (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar litewski, adoptowany podczas unii horodelskiej (1413).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczanowicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Koczara

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Koczała

wieś w Polsce w województwie pomorskim


Koczała (kaszub. Kòczała, niem. Flötenstein) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, nad rzeką Rudą, siedziba wiejskiej gminy Koczała. Teren Koczały obfituje w liczne jeziora, między innymi Jezioro Dymno, które liczy 88 ha i posiada pierwszą klasę czystości. Koczała leży na trasie nieistniejącej już linii kolejowej (Miastko-Koczała-Przechlewo-Człuchów). We wsi znajduje się Szkoła Podstawowa im. Żołnierzy Pierwszej Armii Wojska Polskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczek

zdrobnienie od: kok, mały kok


Koczek (niem. Waldersee, do 1905 Kotzek) – wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie szczycieńskim, gminie Świętajno. Położona jest nad Krutynią (dawniej na odcinku Jezioro Spychowskie - Jezioro Zdróżno znaną jako ,,Spychowska Struga") oraz jeziorami Zdróżno i Uplik. W pobliżu południowych granic wsi znajduje się Jezioro Kierwik i kanał łączący je z Krutynią.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczin

miasto w Indiach


Koczin (malajalam കൊച്ചി, trl. Kocci, trb. Koćći; hindi कोच्चि, trl. Koćći, trb. Koćći; ang. Kochi; dawniej: hindi कोचीन, trl. Koćīn, trb. Koćin; ang. Cochin) – miasto w południowej części Indii, w stanie Kerala, na Wybrzeżu Malabarskim nad Morzem Arabskim, będące jednym z najważniejszych portów kraju. Jest zamieszkane przez około sześćset tysięcy ludzi, a wraz z całą aglomeracją populacja wynosi około półtora miliona.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczkodan

1. niewielka małpa żyjąca w lasach Afryki;
2. obraźliwie: brzydka, dziwaczna kobieta


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Cercopithecus|ref=tak., niewielka afrykańska małpa;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) pot. (zwykle o kobiecie) osoba brzydka


Koczkodan (Cercopithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koczkodanik

zdrobnienie od: koczkodan


Źródła:

SJP.pl

Koczkodanka

dawniej: brzydka, dziwnie ubrana kobieta; koczkodan, małpiszon


Źródła:

SJP.pl

Koczkodanowate

o cechach koczkodanowatych (rodzina ssaków naczelnych)


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cercopithecidae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu naczelnych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koczkodanowaty

o cechach koczkodanowatych (rodzina ssaków naczelnych)


Źródła:

SJP.pl

Koczkodanowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cercopithecoidea|Gray|ref=tak., nadrodzina ssaków z rzędu naczelnych;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Koczobryk

dawny pojazd konny, duża bryczka podobna do kocza


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. rodzaj dużej bryczki;


Koczobryk – zbliżona kształtem do kocza resorowana duża kryta (całkowicie lub częściowo) bryczka czterokołowa, czteroosobowa, o płaskim dnie, z drzwiczkami i nadkolami; stosowana jako środek transportu przez drobną szlachtę w XIX wieku, zwłaszcza na Mazowszu, Małopolsce i Kielecczyźnie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koczorowski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Koczować

1. mieszkać, przebywać gdzieś tymczasowo, raczej w niedogodnych warunkach;
2. o ludach, plemionach: prowadzić wędrowny tryb życia;
3. tułać się, błąkać się;
4. w łowiectwie o zwierzynie: przebywać tymczasowo na jakimś terenie


Źródła:

SJP.pl

Koczowisko

1. obóz koczowników
2. w łowiectwie: teren koczowania zwierzyny


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) obóz koczowników

 (1.2) teren, na którym koczuje zwierzyna

 (1.3) pot. miejsce, w którym ludzie (np. uchodźcy) są zmuszeni do przebywania tymczasowo, zwłaszcza w złych warunkach


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koczownica

koczownica rudowłosa, koczownica żółta - gatunki pszczoły


Koczownica (Nomada) – rodzaj pszczół z rodziny pszczołowatych i podrodziny koczownicowatych. Jedyny z monotypowego plemienia koczownic (Nomadini). Takson kosmopolityczny, obejmujący około 750 opisanych gatunków.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczownictwo

tryb życia polegający na ciągłym przenoszeniu się z miejsca na miejsce, charakterystyczny dla pasterskich i łowieckich ludów Afryki, Azji, Australii, Ameryki Południowej; nomadyzm


Koczownik, nomada – wędrowiec, członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych. Osoba prowadząca koczowniczy, wędrowny tryb życia, także podróżująca stale lub sezonowo z powodów handlowych, kulturowych lub religijnych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczowniczka

członkini ludu, plemienia prowadzącego wędrowny tryb życia


Źródła:

SJP.pl

Koczowniczo-Pasterski

dotyczący zarówno koczownictwa jak i pasterstwa, np. koczowniczo-pasterski tryb życia


Źródła:

SJP.pl

Koczowniczy

1. dotyczący koczownictwa, koczowników (np. koczowniczy tryb życia, plemiona koczownicze); wędrowny
2. tyle co: tułaczy (np. koczowniczy żywot)


przymiotnik

 (1.1) związany z koczownictwem i koczownikami, polegający na ciągłej zmianie miejsca pobytu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koczownik

członek ludu, plemienia prowadzącego wędrowny tryb życia; nomada


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. kult. członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce


Koczownik, nomada – wędrowiec, członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych. Osoba prowadząca koczowniczy, wędrowny tryb życia, także podróżująca stale lub sezonowo z powodów handlowych, kulturowych lub religijnych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koczubeit

trioktaedryczny chloryt chromowy, występujący w skałach oliwinowych i serpentynitach zasobnych w chromit


Źródła:

SJP.pl

Koczubin

roślina z rodziny ożwiowatych


Źródła:

SJP.pl

Koczukówka

wieś w Polsce


Koczukówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Zalesie.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Rokitnie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Zalesie. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 65 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczur

dawniej: kocur


Źródła:

SJP.pl

Koczwara

nazwisko


Koczwara – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Końskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Pomykowie.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koczyk

mały kocz


Źródła:

SJP.pl

Kod

1. system znaków do zapisywania, przechowywania i przekazywania określonych informacji;
2. ciąg znaków, któremu jest w sposób umowny przypisana określona informacja;
3. ciąg instrukcji będący elementem programu komputerowego


skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego, nazwa własna

 (1.1) społ. polit. Komitet Obrony Demokracji;


Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma). W niektórych zastosowaniach, głównie przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zwany jest szyfrem. Kody są stosowane m.in. w telegrafii, telefonii, w technice cyfrowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kod-Ko-Dak

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca gdakanie kury


Źródła:

Wiktionary

Koda

coda;
1. końcowy, zwykle przyspieszający fragment utworu muzycznego (np. sonaty), oparty na jego materiale tematycznym;
2. przenośnie: zakończenie utworu literackiego albo jakiejś historii stanowiące ich podsumowanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. zakończenie kompozycji muzycznych zawierające zwięzłe powtórzenie głównych tematów

 (1.2) liter. zakończenie utworu literackiego lub jakiejś historii, będące ich podsumowaniem



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodak

produkt firmy Kodak



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodaly

[czytaj: KOdaj] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kodeina

alkaloid występujący w soku mlecznym maku, otrzymywany z opium lub syntetycznie z morfiny, stosowany jako środek przeciwkaszlowy oraz jako składnik mieszanek znieczulających, przeciwbólowych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. przeciwkaszlowy lek narkotyczny, pochodna morfiny;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodeinizm

uzależnienie od kodeiny


Źródła:

SJP.pl

Kodeinowy

zawierający kodeinę


przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z kodeiną; zawierający kodeinę


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodek

w informatyce: urządzenie lub program służące do kodowania bądź dekodowania strumieni danych, np. obrazu, dźwięku itp.


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. urządzenie lub program komputerowy zdolny do kompresji i dekompresji sygnału lub strumienia danych;


Kodek (zbitka wyrazowa od koder-dekoder) – urządzenie lub program zdolny do przekształcania strumienia danych lub sygnału. Kodeki mogą zmienić strumień danych w formę zakodowaną (często w celu transmisji, składowania lub zaszyfrowania) lub odzyskać (odkodować) strumień danych z formy zakodowanej, by umożliwić ich odtwarzanie bądź obróbkę. Kodeki są często używane w wideokonferencjach oraz strumieniowaniu obrazu lub dźwięku.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodeks

1. usystematyzowany zbiór przepisów prawnych z jakiejś dziedziny
2. zebrane (czasem niepisane) normy, zasady dotyczące pewnych dziedzin życia, etyki zawodowej itp.
3. rodzaj starej księgi pisanej ręcznie, zwykle bogato zdobionej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) praw. usystematyzowany zbiór przepisów prawnych, najczęściej dotyczących jednej dziedziny prawa;

 (1.2) praw. zbiór zasad postępowania, dotyczących np. życia towarzyskiego lub etyki zawodowej

 (1.3) stara księga rękopiśmienna powstała z szeregu składek, ułożonych jedna na drugiej i spojonych ze sobą u grzbietu;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodeksik

zdrobnienie od: kodeks


Źródła:

SJP.pl

Kodeksowy

dotyczący kodeksu, wynikający z kodeksu (np. kodeksowy zbiór przepisów, kodeksowa definicja)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. dotyczący kodeksu, wynikający z kodeksu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodeń

wieś w Polsce


Kodeń – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Kodeń. Leży na Równinie Kodeńskiej, na terasie nadzalewowej kilka metrów nad doliną Bugu, niedaleko ujścia rzeczki o nazwie Kałamanka.

Wieś jest siedzibą gminy Kodeń. Dawne miasto – Kodeń uzyskał lokację miejską w 1511 roku, zdegradowany w 1869 roku. Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie kodeńskim w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kodeń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodeński

przymiotnik od: Kodeń


Źródła:

SJP.pl

Koder

1. narzędzie do kodowania wiadomości; szyfrator;
2. urządzenie telekomunikacyjne do tworzenia sygnałów radiowo-telewizyjnych


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) inform. osoba tworząca kod programu


Koder należy do klasy układów kombinacyjnych. Jest to układ posiadający n wejść oraz k=log2n wyjść (czyli n = 2k).

Jego działanie polega na zamianie kodu „1 z n” na naturalny kod binarny o długości k, czyli służy on do przedstawiania informacji tylko jednego aktywnego wejścia na postać binarną. Ponieważ istnieje fizyczna możliwość aktywacji więcej niż jednego wejścia, musi istnieć możliwość uznania tylko jednego z nich np. poprzez ustalenie priorytetów wejść.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koderka

potocznie: programistka


Źródła:

SJP.pl

Koderski

koder


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z KOD-em, dotyczący KOD-u

 (1.2) związany z koderem, dotyczący kodera


Patrz:koder

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodiacki

niedźwiedź (grizzly) kodiacki - podgatunek niedźwiedzia brunatnego; kodiak


Źródła:

SJP.pl

Kodiak

1. podgatunek niedźwiedzia brunatnego; niedźwiedź kodiacki, grizzly kodiacki;
2. krab kodiak - gatunek kraba występujący na wyspie Kodiak;
3. samochód typu Chevrolet Kodiak



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodkod

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leopardus guigna|Molina|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Ameryce Południowej;

 (1.2) zool. kot z gatunku kodkodów (1.1)


Ocelot chilijski, kot górski, kodkod, kot chilijski (Leopardus guigna) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae). Jest najmniejszym kotowatym półkuli zachodniej.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kodnianin

mieszkaniec Kodnia


Źródła:

SJP.pl

Kodnianka

mieszkanka Kodnia


Źródła:

SJP.pl

Kodogram

wiadomość przekazana kodem i zapisana przez odbierającego


Źródła:

SJP.pl

Kodominacja

w genetyce: występowanie dwóch alleli genu, z których żaden nie jest dominujący ani recesywny


Kodominacja – zjawisko w genetyce polegające na występowaniu dwóch różnych alleli danego genu, z których żaden nie jest recesywny ani dominujący. W odróżnieniu od dominacji niezupełnej, allele tego genu są sobie równe pod względem siły wzajemnego maskowania się. Jeden i drugi biorą taki sam udział w tworzeniu fenotypu. Oznacza, to że w fenotypie ujawniają się cechy kodowane przez oba warianty genu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodon

trzy kolejne nukleotydy w łańcuchu DNA; triplet; tryplet


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) med. trójnukleotydowa sekwencja DNA kodująca aminokwas;


Kodon – sekwencja trzech nukleotydów (triplet) występująca w mRNA, stanowiąca jednostkę kodującą określony aminokwas podczas syntezy białka. Istnieją 64 kodony, z czego 61 to kodony określające 20 podstawowych aminokwasów białkowych, zaś 3 pozostałe odpowiadają za zakończenie translacji.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodopis

urządzenie z klawiaturą stosowane w elektronicznej technice obliczeniowej


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. elektroniczna maszyna do pisania z przystawką do dziurkowania taśmy papierowej;


Kodopis – elektroniczno-mechaniczne urządzenie z klawiaturą, stosowane w elektronicznej technice obliczeniowej, łączące funkcje dalekopisu, elektronicznej maszyny do pisania i dziurkarki taśmy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodori

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Gruzji uchodząca do Morza Czarnego;


Kodori – rzeka w Gruzji, długości 105 km, uchodząca do Morza Czarnego. W swoim górnym biegu tworzy tzw. wąwóz Kodori.

Rzeka powstaje z połączenia potoków Saken i Gwandra, powierzchnia dorzecza wynosi 2051 km².


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kodorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kodori, dotyczący Kodori (rzeki w Gruzji)


Źródła:

Wiktionary

Kodować

1. przetwarzać informacje na kod; szyfrować
2. oznaczać coś umownymi znakami


czasownik niedokonany

 (1.1) szyfrować używając kodu

 (1.2) pot. inform. tworzyć programy komputerowe


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kod, sposób zakodowania



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kodowy

przymiotnik od: kod (np. system kodowy, zamek kodowy)


Źródła:

SJP.pl

Kodrąb

wieś w Polsce


Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodrąbianin

mieszkaniec Kodrąba (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Kodrąbianka

mieszkanka Kodrąba (wsi w Polsce)


Źródła:

SJP.pl

Kodrąbski

przymiotnik od: Kodrąb


przymiotnik

 (1.1) dotyczący Kodrąbia


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodycyl

rozporządzenie majątkiem na wypadek śmierci, bez ustanowienia spadkobiercy


Kodycyl (łac. codicillus – dodatek do testamentu) – przeniesiona z języka prawniczego nazwa końcowej części utworu literackiego, mającej formę ostatniej woli, często wyrażonej w sposób żartobliwy. Przykładem takiego utworu jest Wielki testament François Villona.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodycyle

w starożytności: połączone małe tabliczki woskowe lub kartki pergaminowe, służące jako notatnik


Źródła:

SJP.pl

Kodycylowy

przymiotnik od: kodycyl


Źródła:

SJP.pl

Kodyfikacja

1. zebranie, ujęcie czegoś w system określonych norm;
2. proces tworzenia kodeksu prawnego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ujęcie czegoś w spójny system;

 (1.2) praw. opracowanie istniejących przepisów prawnych w jeden zbiór, usuwając sprzeczności, aktualizując i uzupełniając je

 (1.3) praw. uporządkowany zbiór przepisów z jednej dziedziny

 (1.4) jęz. formalne uregulowanie norm danego języka w wydawnictwach normatywnych;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kodyfikacyjny

związany z kodyfikacją


Źródła:

SJP.pl

Kodyfikator

osoba zajmująca się ujednolicaniem i systematyzowaniem norm prawnych


Źródła:

SJP.pl

Kodyfikatorka

kobieta dokonująca kodyfikacji


Źródła:

SJP.pl

Kodyfikatorski

przymiotnik od: kodyfikator (np. działania kodyfikatorskie, praca kodyfikatorska)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kodyfikatorem, dotyczący kodyfikatora, właściwy kodyfikatorowi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodyfikować

dokonywać kodyfikacji


Źródła:

SJP.pl

Kodykolog

specjalista badający zabytki rękopiśmienne


Źródła:

SJP.pl

Kodykologia

nauka badająca księgi pisane ręcznie, dział rękopisoznawstwa; nauka pomocnicza historii i filologii


Kodykologia (od fr. codicologie, a to z łac. codex, dop. codicis – kodeks i gr. logos – słowo) − dyscyplina naukowa zajmująca się badaniem ksiąg rękopiśmiennych powstałych do początku XVI w. (tj. do momentu wyparcia przez książki drukowane).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kodykologiczny

związany z kodykologią (np. studium kodykologiczne, analiza kodykologiczna)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kodykologią, dotyczący kodykologii


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kodzić.


Źródła:

Wiktionary

Kodziarz

pogardliwie: członek lub zwolennik KOD-u (Komitetu Obrony Demokracji)


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. lekcew. członek lub sympatyk KOD-u


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodzić

środowiskowo w informatyce: pisać kod


czasownik

 (1.1) środ. pot. inform. programować, pisać kod źródłowy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kodzik

zdrobnienie od: kod


Źródła:

SJP.pl

Kodłutowo

Kodłutowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. 1 stycznia 2003 roku częściami wsi Kodłutowo stały się ówczesne przysiółki Krzyżak i Sobocin.


Źródła:

Wikipedia

Koedukacja

wspólne nauczanie i wychowywanie dziewcząt i chłopców w placówkach edukacyjnych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. wspólne kształcenie dzieci i młodzieży bez podziału ze względu na płeć;


Koedukacja (łac. co- – razem; educare – kształcić, wychowywać) – system wspólnego kształcenia dzieci i młodzieży obojga płci, przeciwieństwo edukacji zróżnicowanej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koedukacyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest koedukacyjne


Źródła:

Wiktionary

Koedukacyjny

związany z koedukacją, oparty na zasadach koedukacji (np. koedukacyjna szkoła, obóz koedukacyjny)


przymiotnik

 (1.1) pedag. odnoszący się do koedukacji, przeznaczony do wspólnej edukacji obu płci


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koedycja

wspólna edycja jakiegoś dzieła razem z innym wydawcą/wydawcami


Źródła:

SJP.pl

Koedycyjny

dotyczący koedycji (np. koedycyjne wydanie, publikacja koedycyjna)


Źródła:

SJP.pl

Koedytor

wydawca wydający dzieło wspólnie z innymi podmiotami


Źródła:

SJP.pl

Koeficjent

liczba lub funkcja będąca mnożnikiem jakiegoś wyrażenia; współczynnik


Źródła:

SJP.pl

Koegzystencja

wspólne bytowanie, współistnienie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) współistnienie (zwierząt, kultur, ludzi, grup społecznych itp.)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koegzystencjalny

koegzystencja


Patrz:koegzystencja

Źródła:

SJP.pl

Koegzystować

wspólnie bytować, współistnieć, współżyć


Źródła:

SJP.pl

Koekwacja

dawniej: zrównanie, głównie podatków, powinności


Źródła:

SJP.pl

Koel

ptak z rodziny kukułek


Źródła:

SJP.pl

Koendu

rodzaj gryzoni z rodziny ursonowatych; kuandu, igłozwierz, jeżownica


Koendu, igłozwierz, jeżownica (Coendou) – rodzaj ssaków z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koenig

[czytaj: kynig] nazwisko


Niemcy:

Osoby:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koenocytalny

przymiotnik

 (1.1) biol. zob. syncytialny.


Źródła:

Wiktionary

Koenzym

niebiałkowy związek organiczny niezbędny do odpowiedniego funkcjonowania pewnych enzymów


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. niebiałkowy związek organiczny niezbędny do działania niektórych enzymów;


Koenzymy – niebiałkowe składniki białek (np. enzymów) niezbędne dla ich aktywności, rodzaj kofaktorów. W przeciwieństwie do grup prostetycznych, są nietrwale (niekowalencyjnie), luźno związane z białkami. Białko bez swojego koenzymu to apobiałko (apoproteina, apoenzym), natomiast wraz z nim holobiałko (holoproteina).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koenzymatyczny

koenzym, np. funkcje koenzymatyczne, kataliza koenzymatyczna


Źródła:

SJP.pl

Koercja

natężenie zewnętrznego pola magnetycznego potrzebne do rozmagnesowania danego ferromagnetyku (np. żelaza, stali)



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koercjometr

przyrząd do pomiaru natężenia pola magnetycznego potrzebnego do rozmagnesowania danego ferromagnetyka


Źródła:

SJP.pl

Koercyjny

koercja


Patrz:koercja

Źródła:

SJP.pl

Koewolucja

zależna od siebie ewolucja dwóch lub większej liczby gatunków


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. proces współzależnej ewolucji dwóch lub kilku gatunków;


Koewolucja – współzależna ewolucja dwóch lub większej liczby gatunków, z których w każdym zachodzi stopniowe dostosowanie do pozostałych, na zasadzie pewnego rodzaju sprzężenia zwrotnego. Koewolucja może mieć miejsce np. w przypadku drapieżnika i jego ofiary albo owadów i roślin przez nie zapylanych.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kofaktor

związek chemiczny, który jest potrzebny enzymom do katalizowania konkretnych reakcji chemicznych


Kofaktory (z łac. co- 'współ-' i factor 'sprawca' od facere 'czynić') – związki chemiczne, które są potrzebne enzymom do katalizowania konkretnych reakcji chemicznych.

Apoenzym i kofaktor tworzą katalitycznie aktywny enzym, nazywany holoenzymem.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kofeina

alkaloid występujący w ziarnach kawy i liściach herbaty; teina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. alkaloid znajdujący się w surowcach roślinnych będący środkiem pobudzającym;


Kofeina (łac. coffeinum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid purynowy znajdujący się w ziarnach kawy i wielu innych surowcach roślinnych. Może również być otrzymywana syntetycznie. Została odkryta przez niemieckiego chemika Friedricha Ferdinanda Rungego w 1819 roku. W zależności od źródła nazywana jest także teiną (gdy źródłem jest herbata), guaraniną (gdy pochodzi z guarany) i mateiną (gdy pochodzi z yerba mate).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kofeinizm

uzależnienie od kofeiny (objawiające się nałogowym piciem kawy)


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. uzależnienie od kofeiny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kofeinowy

kofeina


przymiotnik

 (1.1) dotyczący kofeiny, zawierający kofeinę


Patrz:kofeina

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koferdam

pusty, szczelny przedział na statku wodnym, oddzielający zbiorniki ładunków płynnych od innych pomieszczeń; grobla; grodza


Koferdam, potocznie ślinochron – cienki kwadratowy materiał, zwykle wykonany z lateksu lub nitrylu, używany w stomatologii do odizolowania miejsca wykonywania zabiegu od reszty jamy ustnej. Został on zaprojektowany w Stanach Zjednoczonych w 1864 roku przez amerykańskiego dentystę nazwiskiem Sanford Christie Barnum.

Koferdam może być również wykorzystywany do bezpieczniejszego seksu oralnego. W tym kontekście bywa też nazywany chusteczką lateksową.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kofi

Kofi, także Kofirock – polski zespół rockowy założony w Nowej Dębie.

Zespół powstał na przełomie 2000/2001. Założycielem grupy jest Dariusz „Daro” Babiarz – były wokalista formacji Holy Dogs, laureata I nagrody jury Festiwalu w Jarocinie 1991. Pierwszy publiczny występ zespołu odbył się na scenie radiowej „trójki” w Studio im. Agnieszki Osieckiej – czerwiec 2001. Był to konkurs „Rock w Jedynce”. Zespół zajął w tej edycji konkursu I miejsce. W lutym 2004 rozpoczął nagrania w tarnowskim studio „Spectrum” nad płytą Absorbing Music, która ukazała się w grudniu 2005 roku. Po wydaniu płyty grupa zawiesiła działalność.


Źródła:

Wikipedia

Kofia

dawne nakrycie głowy


Źródła:

SJP.pl

Kofik

środowiskowo: lokal, w którym można legalnie nabyć i skonsumować marihuanę i haszysz


Źródła:

SJP.pl

Kofler

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kofola

napój marki Kofola


Kofola – bezalkoholowy napój gazowany typu cola produkowany w Czechach i na Słowacji. Powstał w roku 1960 w Czechosłowacji, gdzie zdobył największą popularność. Właścicielem znaku towarowego Kofola jest spółka Kofola Československo z siedzibą w Karniowie. Kofola nadal jest głównym konkurentem Coca-Coli oraz Pepsi w Czechach i na Słowacji i jednym z czołowych producentów i dystrybutorów napojów bezalkoholowych w Europie Środkowej i Wschodniej.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kofta

pieczone na ruszcie kulki z mięsa mielonego lub białego sera i ziemniaków; kufta


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. danie z tradycyjnej kuchni hinduskiej, kaukaskiej, bliskowschodniej i bałkańskiej, rodzaj pulpetów z mielonego mięsa z dodatkami, przyrządzanych również w wersji wegańskiej


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kofunkcja

kofunkcja funkcji trygonometrycznej jest wobec niej przesunięta o pi/2 (dziewiędziesiąt stopni) wzdłuż osi odciętych, np. cosinus jest kofunkcją sinusa, tangens - kotangensa


Kąty dopełniające się – dwa ostre kąty wypukłe, mające wspólny wierzchołek i jedno wspólne ramię, których suma równa się kątowi prostemu.

Funkcja trygonometryczna kąta dopełniającego nazywana jest kofunkcją. Jest to skrót od łacińskiego complementum – dopełnienie. W ten sposób z przedrostkiem co- zostały utworzone nazwy kofunkcji:


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kog

mało zwrotny żaglowiec używany dawniej na morzach północnych; koga; kogga


Kog – wieś w Słowenii, w gminie Ormož. 1 stycznia 2018 liczyła 241 mieszkańców.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koga

mało zwrotny żaglowiec używany dawniej na morzach północnych; kogga; kog


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. żegl. średniowieczny żaglowiec handlowy o wysokich kasztelach, później używany też jako okręt wojenny;


Koga, kogga – duży żaglowiec handlowy, dostosowywany do celów wojennych, dominujący na akwenach Bałtyku i Morza Północnego w XIII–XV wieku, spotykany do początku XVI stulecia. Stanowił wówczas podstawowy typ statku użytkowanego przez miasta Hanzy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kogan

nazwisko, m.in. Leonid Kogan (1924-1982) - skrzypek rosyjski


Źródła:

SJP.pl

Kogazyna

mieszanina węglowodorów zawierających w cząsteczce od trzynastu do osiemnastu atomów węgla, stosowana m.in. jako substancja uszlachetniająca paliwa silnikowe


Kogazyna – produkt będący frakcją z destylacji produktów zgazowania węgla, mieszanina węglowodorów składająca się głównie z parafinowych węglowodorów nasyconych i do 9% węglowodorów nienasyconych. Zawiera w cząsteczce 13–18% atomów węgla. Temperatura wrzenia wynosi od 230 do 320 0C.

Cenny surowiec chemiczny, dawniej używany jako olej napędowy, obecnie jest stosowany do syntezy środków piorących i zwilżających, a niekiedy do uszlachetnienia paliw silnikowych.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kogel-Mogel

masa z żółtek utartych z cukrem


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. masa z surowego żółtka utartego z cukrem, spożywana jako deser lub używana jako dodatek do ciast;

 (1.2) pot. zamieszanie, chaos, zamęt


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kogeneracja

skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej w urządzeniach elektrociepłowniczych


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. proces jednoczesnego wytwarzania energii elektrycznej i użytkowej energii cieplnej w elektrociepłowni


Kogeneracja (także skojarzona gospodarka energetyczna, ang. Combined Heat and Power, CHP) – równoczesne wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej w trakcie tego samego procesu technologicznego.

Ze względu na mniejsze zużycie paliwa, zastosowanie kogeneracji daje duże oszczędności ekonomiczne i jest korzystne pod względem ekologicznym – w porównaniu z odrębnym wytwarzaniem ciepła w klasycznej ciepłowni.

Odmianą kogeneracji jest mikrokogeneracja.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kogeneracyjny

kogeneracja


Patrz:kogeneracja

Źródła:

SJP.pl

Kogga

mało zwrotny żaglowiec używany dawniej na morzach północnych; koga; kog


Źródła:

SJP.pl

Kogia

rodzaj waleni z rodziny kogiowatych


Kogia (Kogia) – rodzaj ssaków z rodziny kogiowatych (Kogiidae).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kogiowate

rodzina waleni


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kognacja

naturalne pokrewieństwo w linii męskiej lub żeńskiej; więzy krwi


Źródła:

SJP.pl

Kognacki

związany naturalnym pokrewieństwem


Źródła:

SJP.pl

Kognacyjny

związany z kognacją


Źródła:

SJP.pl

Kognat

naturalny krewny ze strony ojca lub matki


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. krewny w linii żeńskiej



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kognatka

naturalna krewna ze strony ojca lub matki


Źródła:

SJP.pl

Kognatyczny

system kognatyczny: system dziedziczenia w średniowiecznej Anglii uwzględniający prawa dziedziczne zarówno mężczyzn jak i kobiet


Źródła:

SJP.pl

Kognicja

proces rozpatrywania sprawy sądowej; dochodzenie, śledztwo w celu ustalenia stanu faktycznego


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. proces rozpatrywania sprawy sądowej, śledztwo, dochodzenie


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kognicyjny

związany z kognicją (np. proces kognicyjny, postępowanie kognicyjne)


Źródła:

SJP.pl

Kognitywista

zwolennik lub przedstawiciel kognitywizmu lub kognitywistyki


Źródła:

SJP.pl

Kognitywistka

kognitywista


Patrz:kognitywista

Źródła:

SJP.pl

Kognitywistyczny

związany z kognitywizmem, odnoszący się do kognitywizmu (np. problem kognitywistyczny, seminarium kognitywistyczne)


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kognitywizmem, odnoszący się do kognitywizmu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kognitywistyka

multidyscyplinarna nauka zajmująca się działaniem umysłu


Kognitywistyka – dziedzina nauki zajmująca się obserwacją i analizą działania zmysłów, mózgu i umysłu, w szczególności ich modelowaniem. Na jej określenie używane są też pojęcia: nauki kognitywne (ang. Cognitive Sciences) bądź nauki o poznaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kognitywizm

1. pogląd filozoficzny przyznający etyce normatywnej naukowy charakter i uznający możliwość orzekania o prawdziwości jej tez
2. interdyscyplinarny kierunek współczesnego językoznawstwa; lingwistyka kognitywna, językoznawstwo kognitywne


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. pogląd, według którego etyka normatywna ma poznawczy, naukowy charakter i można o jej tezach orzekać, czy są prawdziwe, czy fałszywe

 (1.2) jęz. kierunek we współczesnym językoznawstwie, który odwołując się do psychologii, socjologii i innych dyscyplin, zajmuje się opisem języka uwikłanego w kontekst kulturowy i badaniem, w jaki sposób w języku odzwierciedla się rzeczywistość


Kognitywistyka – dziedzina nauki zajmująca się obserwacją i analizą działania zmysłów, mózgu i umysłu, w szczególności ich modelowaniem. Na jej określenie używane są też pojęcia: nauki kognitywne (ang. Cognitive Sciences) bądź nauki o poznaniu.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kognitywnie

kognitywny


Patrz:kognitywny

Źródła:

SJP.pl

Kognitywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co kognitywne


Źródła:

Wiktionary

Kognitywny

w psychologii: poznawczy, dotyczący poznania


przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który zajmuje się poznaniem świata lub badaniem procesów poznawczych, dotyczy takiego poznania, ma z nim związek


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kograf

w matematyce: graf, który można zbudować z pojedynczych wierzchołków za pomocą operacji złączenia oraz sumowania grafów


Kograf (ang. cograph, P4-free graph) – graf, który można zbudować z pojedynczych wierzchołków za pomocą operacji złączenia oraz sumowania grafów. Złączenie grafów G i F to graf powstały poprzez połączenie wszystkich wierzchołków grafu G z wszystkimi wierzchołkami grafu F, przy zachowaniu wewnętrznej budowy grafów G i F. Natomiast operacja sumy grafów to zwykłe sumowanie zbiorów krawędzi i wierzchołków.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koguci

kogut


przymiotnik

 (1.1) dotyczący koguta, odnoszący się do koguta (o zwierzęciu)

 (1.2) charakterystyczny dla koguta, mający cechy koguta


Patrz:kogut

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kogucik

kogutek;
1. mały, młody kogut;
2. przedmiot w kształcie koguta, np. zabawka;
3. przenośnie: czupurny chłopiec, zawadiaka;
4. kosmyk włosów sterczący na czubku głowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kogut

 (1.2) mały kogut

 (1.3) daw. ludowa malowana zabawka z drewna w kształcie kogucika (1.2)


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kogucisko

zgrubienie od: kogut


Źródła:

SJP.pl

Kogut

1. samiec kury domowej, a także bażanta, cietrzewia i innych kuraków;
2. przenośnie: kobieciarz;
3. przenośnie: człowiek zadziorny, zawadiaka;
4. potocznie: załamanie się głosu; fałsz, kiks


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. roln. samiec kury domowej;

 (1.2) ornit. łow. samiec innych kurowatych, np. bażanta, głuszca;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. fryzj. kosmyk włosów na głowie odstający w innym kierunku niż reszta fryzury

 (2.2) pot. techn. migająca lampa sygnalizacyjna, która jest umieszczana m.in. na pojazdach uprzywilejowanych

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) pot. przen. człowiek czupurny, zadziorny

 (3.2) pot. przen. mężczyzna mający dużą sprawność seksualną


Kogut – samiec kury domowej, a także większości innych grzebiących (kuraków).

Zazwyczaj kogut jest większy od samicy i barwniejszy, z silniej rozwiniętym grzebieniem, dłuższymi dzwonkami, łukowato wygiętymi piórami w ogonie i rogową ostrogą na stopie. Różnice w masie mogą być znaczne. Przykładowo, u kur mięsnych rasy Mechelner kogut waży przeciętnie (w dużym przybliżeniu) 4,5 kg, zaś kura 2,5 kg; natomiast u kur fryzyjskich jest to odpowiednio 1,6 i 1,3 kg. Wyjątkiem w kwestii upierzenia są na przykład koguty ras Campine oraz sebrytki, które upierzeniem nie różnią się od samic.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kogutek

1. mały, młody kogut; kogucik;
2. przedmiot w kształcie koguta, np. zabawka; kogucik;
3. przenośnie: czupurny chłopiec, zawadiaka; kogucik;
4. dawny wielkanocny zwyczaj ludowy polegający na obwożeniu po wsi wózka ze sztucznym kogutem;
5. kosmyk włosów sterczący na czubku głowy; kogucik


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kogut

 (1.2) mały kogut

 (1.3) daw. ludowa malowana zabawka z drewna w kształcie kogutka (1.2)


Kogutek (słow. Kohútik, 2436 m n.p.m.) – turnia znajdująca się w południowo-zachodniej grani Ciężkiego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Ciężkiego Szczytu na północnym wschodzie oddzielona jest siodłem Przełączki pod Kogutkiem, a od Smoczej Grani na południowym zachodzie oddziela ją Smocza Przełączka. Wierzchołek Kogutka jest wyłączony z ruchu turystycznego, dostęp na niego mają jedynie taternicy.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kogutkowy

kogutek


Patrz:kogutek

Źródła:

SJP.pl

Kogutnica

kogutnica wiązowa - gatunek mszycy, szkodnik wiązu


Źródła:

SJP.pl

Koh

skrót od: Księga Koheleta - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu


skrót

 (1.1) = Księga Koheleta


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koh-I-Noor

[czytaj: koiNUR]
1. wielki i kosztowny diament;
2. potocznie: coś niezmiernie cennego, najlepszego w swojej klasie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) jubil. jeden z najsłynniejszych brylantów świata, obecnie zdobiący koronę królów brytyjskich;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kohabitacja

koabitacja, cohabitation;
1. wspólne rządy partii o odmiennych opcjach politycznych;
2. dawniej: współżycie, współdziałanie lub współzamieszkiwanie


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. współrządzenie organów władzy reprezentujących odmienne opcje polityczne;

 (1.2) daw. współżycie, współdziałanie lub współzamieszkiwanie

 (1.3) socjol. praw. wspólne zamieszkanie, współmieszkanie, nieformalne wspólne życie;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kohabitacyjny

kohabitacja


Patrz:kohabitacja

Źródła:

SJP.pl

Kohabitant

osoba żyjąca w trwałym związku nieformalnym z inną osobą; konkubent


Źródła:

SJP.pl

Kohabitować

kohabitacja; koabitować


Źródła:

SJP.pl

Kohabitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kohabitować.


Źródła:

Wiktionary

Kohart

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. piec kuchenny


Źródła:

Wiktionary

Kohelet

autor jednej z ksiąg Starego Testamentu


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. liter. starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta;


Kohelet (albo Ekklesiastes, Eklezjastes) – autor Księgi Koheleta – jednej z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych) Starego Testamentu. Nie jest to właściwie własne imię autora, lecz nazwa funkcji mędrca „przemawiającego na zebraniu”. Język grecki zwał tę funkcję Ekklesiastesem i taką nazwę otrzymała Księga Koheleta w Septuagincie i Wulgacie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koherencja

1. spójność wewnętrzna myśli, teorii lub ich wzajemna zgodność
2. w fizyce: spójność fazowa fal


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wewnętrzna spójność np. tekstu, poglądów, wypowiedzi

 (1.2) fiz. spójność fazowa fal;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koherencyjny

związany z koherencją


Źródła:

SJP.pl

Koherentność

spójność


Źródła:

SJP.pl

Koherentny

spoisty, spójny, zwarty


przymiotnik

 (1.1) będący spójną całością

 (1.2) fiz. oparty na koherencji fal


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koherer

urządzenie do wykrywania fal elektromagnetycznych


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) elektron. detektor fal elektromagnetycznych; opiłki metalu umieszczone w rurce;


Koherer – detektor fal elektromagnetycznych, którego wynalazcą był francuski fizyk, Édouard Branly (1890). Został udoskonalony przez Olivera Lodge’a (demonstrowany publicznie w 1894 roku). W następnych latach był stosowany przez pionierów radia (Guglielmo Marconi, Aleksandr Popow).


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kohezja

w fizyce: wzajemne przyciąganie się cząsteczek danej substancji wskutek działania sił międzycząsteczkowych krótkiego zasięgu; spójność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. właściwość tekstu polegająca na tym, że jego części są ze sobą logicznie i formalnie powiązane za pomocą różnych środków językowych

 (1.2) fiz. chem. siła wzajemnego przyciągania się cząsteczek tej samej substancji

 (1.3) psych. siła więzi między ludźmi w danej grupie


Termin kohezja ma różne znaczenia w zależności od dziedziny, w jakiej występuje:


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kohezyjny

przymiotnik od: kohezja


Źródła:

SJP.pl

Kohl

nazwisko, m.in. Helmut Kohl - niemiecki polityk, kanclerz Niemiec w latach 1982-1998



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kohleria

roślina z rodziny ostrojowatych


Źródła:

SJP.pl

Kohn

[czytaj: ko:n] nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kohorta

1. potocznie: zgraja, banda;
2. oddział wojskowy w starożytnym Rzymie liczący od 360 do 600 zbrojnych; jednostka taktyczna stanowiąca dziesiątą część legionu;
3. w starożytności: oddział pretorianów oraz miejskiej straży pożarnej


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. w starożytnym Rzymie: oddział wojska stanowiący dziesiątą część legionu;

 (1.2) książk. przen. grupa ludzi, często w agresywnym nastawieniu

 (1.3) stat. zbiór obiektów lub ludzi wyodrębniony w celu analizy statystycznej;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kohortacja

napomnienie, napominanie


Źródła:

SJP.pl

Kohortowy

przymiotnik od: kohorta


Źródła:

SJP.pl

Kohout

Kohout:


Źródła:

Wikipedia

Kohuna

roślina rozdzielnopłciowa z rodziny palmowców (arekowców)


Źródła:

SJP.pl

Kohut

nazwisko


Nazwiska

Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koi

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) icht. wielobarwny, ozdobny karp japoński;

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: koić


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Koić

wpływać na coś uspokajająco, łagodzić, uśmierzać (np. ból, cierpienie, żal)


czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wpływać łagodząco

 (1.2) pocieszać, uspokajać


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koiciel

osoba, która działa uspokajająco, wpływa łagodząco na kogoś


Źródła:

SJP.pl

Koicielka

koiciel


Patrz:koiciel

Źródła:

SJP.pl

Koicja

w genealogii: związek dwojga osób odmiennej płci zawarty w celu wydawania potomstwa


Koicja (od łac. coitus, coitio – 'spółkowanie, stosunek płciowy') − rodzaj stosunku genealogicznego zachodzącego pomiędzy dwiema osobami płci przeciwnej (tj. kobietą i mężczyzną) a przejawiającego się w związku, którego celem jest spłodzenie i wydanie na świat potomstwa.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koimesis

wyobrażenie sceny Zaśnięcia Madonny


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. rel. ikona przedstawiająca zaśnięcie (śmierć) Matki Boskiej;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koincydencja

jednoczesne występowanie kilku zjawisk lub zdarzeń; zbieżność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. jednoczesne występowanie jakichś zdarzeń, zbieżność zjawisk


Koincydencja (fr. coincident, od śred. łac. im. czas. coincidere, od co-, „razem, współ-” i incidere, „upadać na”, od in- i cadere, „upadać”, być może spokr. z sanskr. śad-, „spaść”) – przypadek, zbieg okoliczności, zbieżność kilku zdarzeń, często nieoczekiwana i bez dostrzegalnej przyczyny. M.in. z powodu swej niepowtarzalności i bezprzyczynowości koincydencje najczęściej nie są w zainteresowaniu badań naukowych, a jako intuicyjnie nieoczekiwane bywają źródłem błędów poznawczych prowadzących do twierdzeń z zakresu okultyzmu, zjawisk nadprzyrodzonych czy paranormalnych. W ogólności w przypadku braku bardziej wyszukanych metod wyjaśniania zdarzeń mogą służyć jako łącze do ludowej psychologii i filozofii.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koincydencyjny

związany z koincydencją


przymiotnik

 (1.1) związany z koincydencją, mający znamiona koincydencji


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koine

dialekt języka starogreckiego, który używała ludność śródziemnomorska; kojne


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. hist. określenie powszechnej formy języka starogreckiego używanego od ok. 300 r. p.n.e. do 300 r. n.e.;

 (1.2) jęz. język wspólny na większym obszarze, powstały wskutek zaniku różnic dialektalnych


Koine, koinè, greka wspólna (od gr. ἡ κοινὴ διάλεκτος, he koine dialektos – wspólny dialekt) – określenie powszechnej formy języka greckiego, która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie drugim po łacinie językiem cesarstwa rzymskiego. W koine powstało wiele znanych ksiąg, m.in. Septuaginta i Nowy Testament.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koinfekcja

współistnienie dwóch lub więcej chorób zakaźnych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kointegracja

własność szeregów czasowych wykorzystywana w ekonometrii


Kointegracja – własność szeregów czasowych wykorzystywana w ekonometrii, która ma miejsce wówczas, jeżeli dwa szeregi czasowe nie są stacjonarne, ale ich kombinacja liniowa jest stacjonarna.

Termin został zaproponowany i wprowadzony do użytku przez ekonometryków Roberta Engle i Clive'a Grangera w artykule opublikowanym w 1987 roku pod tytułem Co-integration and Error Correction: Representation, Estimation, and Testing. Między innymi za to osiągnięcie zostali oni uhonorowani Nagrodą Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 2003 roku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kointegracyjny

kointegracja


Patrz:kointegracja

Źródła:

SJP.pl

Kois

[czytaj: kojs] nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Koitofobia

chorobliwy lęk przed stosunkiem seksualnym


Źródła:

SJP.pl

Koj

1. łóżko na statku;
2. potocznie: prymitywny łóżko, głównie w więzieniu lub obozie; prycza


Źródła:

SJP.pl

Koja

1. łóżko na statku;
2. potocznie: prymitywny łóżko, głównie w więzieniu lub obozie; prycza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mar. łóżko na statku

 (1.2) gwara więzienna dowolna prycza lub łóżko


Koja – łóżko na jednostce pływającej w kajucie lub wspólnym pomieszczeniu (kubryk). W Marynarce Wojennej także łóżko marynarza na lądzie.

Istnieje kilka rodzai koi w zależności od miejsca ich usytuowania i przeznaczenia. Możemy wyróżnić: koje stałe, składane, pilotowe, hundkoje oraz dinetki.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kojący

przynoszący ulgę; uśmierzający, uspokajający


Źródła:

SJP.pl

Kojak

nazwisko


Kojak – amerykański serial kryminalny, emitowany w USA w latach 1973–1978.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kojambatur

miasto w Indiach


Źródła:

SJP.pl

Kojambaturski

przymiotnik od: Kojambatur (miasto w Indiach)


Źródła:

SJP.pl

Kojang

miasto w Korei Południowej


Źródła:

SJP.pl

Kojarzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kojarzyć.



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kojarzeniowy

przymiotnik od: kojarzenie


przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. (w neurologii, o neuronie) przekazujący impulsy nerwowe pomiędzy neuronami czuciowymi, a ruchowymi


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kojarzyć

1. powodować połączenie, związek kogoś lub czegoś;
2. łączyć wrażenia, wyobrażenia tak, że pojawienie się jednych powoduje uświadomienie sobie innych;
3. rozumieć


czasownik przechodni niedokonany (dk. skojarzyć)

 (1.1) rozumieć, widzieć związek między danymi elementami lub pojęciami

 (1.2) zootechn. łączyć samca z samicą w celu uzyskania od nich potomstwa

 (1.3) łączyć coś ze sobą

czasownik zwrotny niedokonany kojarzyć się (dk. skojarzyć się)

 (2.1) przypominać coś komuś; wydawać się komuś podobnym do czegoś

 (2.2) łączyć się w pary


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kojczyk

kojec;
1. rodzaj kosza lub klatki, w których hoduje się lub przewozi drób i inne zwierzęta domowe;
2. przenośna lub stałą, montowana w budynku lub na wolnym powietrzu mała zagroda zwierząt hodowlanych lub psów; grodza;
3. przenośne ogrodzenie ograniczające małemu dziecku swobodę poruszania się i jednocześnie ułatwiające naukę chodzenia


Źródła:

SJP.pl

Kojdecki

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kojec

kojczyk;
1. rodzaj kosza lub klatki, w których hoduje się lub przewozi drób i inne zwierzęta domowe;
2. przenośna lub stałą, montowana w budynku lub na wolnym powietrzu mała zagroda zwierząt hodowlanych lub psów; grodza;
3. przenośne ogrodzenie ograniczające małemu dziecku swobodę poruszania się i jednocześnie ułatwiające naukę chodzenia


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zagroda dla małych dzieci do bezpiecznej zabawy;

 (1.2) roln. mała zagroda do bezpiecznego przetrzymywania zwierząt hodowlanych, zwykle młodych np. piskląt, szczeniąt;

 (1.3) hist. archit. umocnienie fortyfikacyjne do prowadzenia ostrzału wzdłuż fosy;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kojęcin

Kojęcin – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Borów.


Źródła:

Wikipedia

Kojenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|koić.


Źródła:

Wiktionary

Kojfnąć

pospolicie: umrzeć


czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) ukraść

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) pot. skonać, umrzeć


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koji

[czytaj: kodżi]
1. japońskie imię męskie;
2. nazwisko, m.in. Hadżdżi Kadiri Koji (1817-1897) - poeta kurdyjski


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. przyprawa ze sfermentowanego ryżu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kojiki

Kojiki (jap. 古事記 Kojiki) – dzieło mające stanowić oficjalną historię Japonii, spisane w 712 roku przez wysokiej rangi urzędnika dworskiego, Ō-no Yasumaro (jap. 太安万侶), na rozkaz cesarzowej Gemmei. Jest to najwcześniejsze zachowane japońskie dzieło historiograficzne. Jego treść powstała na bazie wcześniejszych podań (jednakże nie zachowały się informacje mówiące, w jakiej formie wcześniej te podania istniały). Tekst Kojiki przygotowany za czasów cesarzowej Genmei nie zachował się, a jego treść znana jest z późniejszych kopii.


Źródła:

Wikipedia

Kojne

dialekt języka starogreckiego, który używała ludność śródziemnomorska; koine


Źródła:

SJP.pl

Kojo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwara więzienna prycz lub łóżko


Źródła:

Wiktionary

Kojoci

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kojotem, dotyczący kojota

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do kojota

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla kojota, posiadający cechy przypisywane kojotom


Źródła:

Wiktionary

Kojonkoski

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kojot

drapieżne zwierzę z rodziny psów; wilk amerykański; kujot


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Canis latrans|ref=tak., preriowy drapieżnik przypominający wilka;


Kojot preriowy, kojot, kujot, wilk preriowy Ameryki Północnej (Canis latrans) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie pośrednim między małym wilkiem a szakalem. Ma bardziej krępą budowę, krótszą szyję i ostrzejszy pysk niż wilk europejski. Zamieszkuje obszary od Alaski do Panamy. Wyróżnia się ok. 19 podgatunków kojota.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kojotołak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) folk. fant. człowiek, którego jedną z form jest kojot


Źródła:

Wiktionary

Kojowy

kwas kojowy - środek o właściwościach rozjaśniających, używany w kosmetyce


Źródła:

SJP.pl

Kok

kucharz okrętowy; kuk


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fryzj. włosy upięte w węzeł z tyłu głowy

 (1.2) stpol. gwara. zob. koks.

 (1.3) daw. gwara. komin

 (1.4) daw. gwara. infant. chleb

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. gołąb domowy o jaskrawym upierzeniu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) mors. kucharz na statku lub okręcie

forma rzeczownika.

 (4.1) D. lm. od: koka


Kok (nazwa pochodzi z fr.) – fryzura polegająca na związaniu włosów z tyłu głowy lub na jej czubku.

Istnieją różne rodzaje koków. Najpopularniejszymi z nich są:



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koka

1. krzew pochodzący z Andów, zawierający kokainę (od 0,3 do 1,25%); krzew kokainowy; krasnodrzew;
2. potocznie: kokaina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. pot. nazwa systematyczna|Erythroxylum coca|Lam.|ref=tak., krasnodrzew pospolity, krzew z którego uzyskuje się kokainę

 (1.2) pot. kokaina

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) D. lp. od kok



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koka-Kola

napój marki Coca-Cola; coca-cola, kola (potocznie), cola (potocznie)


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. słodzony gazowany napój z kofeiną


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokaina

alkaloid z liści kokainowca, bardzo silnie pobudzający i uzależniający, stosowany w lecznictwie jako lek miejscowo znieczulający skórę, błonę śluzową oraz w okulistyce do znieczulania spojówki i rogówki; metylobenzoiloekgonina


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) silna, uzależniająca substancja psychotropowa uzyskiwana z krasnodrzewu pospolitego (krzewu koka), używana jako narkotyk i środek medyczny;


Kokaina (łac. cocainum), pot. koks – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o szkielecie tropanu, ester metylowy benzoiloekgoniny. Ma właściwości pobudzające. Jest pozyskiwana z liści krasnodrzewu pospolitego (koki), który pierwotnie porastał tereny Andów w Ameryce Południowej. Odznacza się dużym potencjałem uzależniającym psychicznie.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokainista

narkoman zażywający kokainę


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba uzależniona od kokainy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokainistka

narkomanka zażywająca kokainę


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta uzależniona od kokainy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokainistyczny

związany z kokainizmem - nałogowym zażywaniem kokainy


Źródła:

SJP.pl

Kokainizm

nałogowe zażywanie kokainy; kokainomania


Źródła:

SJP.pl

Kokainizować

1. znieczulać miejscowo przy pomocy kokainy;
2. kokainizować się - nałogowo zażywać kokainę; ćpać kokainę


Źródła:

SJP.pl

Kokainomania

nałogowe zażywanie kokainy; kokainizm


Źródła:

SJP.pl

Kokainowate

rodzina roślin dwuliściennych, obejmująca gatunki rosnące w strefie międzyzwrotnikowej


Źródła:

SJP.pl

Kokainowaty

o cechach kokainowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Kokainowy

dotyczący kokainy - alkaloidu z liści koki


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kokainą, dotyczący kokainy


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokand

miasto w Uzbekistanie


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w wilajecie fergańskim, we wschodnim Uzbekistanie, w południowo-zachodniej części Kotliny Fergańskiej;


Kokand (uzb. Qo'qon; ros. Коканд) – miasto administrowane regionalnie w wilajecie fergańskim, we wschodnim Uzbekistanie, w południowo-zachodniej części Kotliny Fergańskiej. Według szacunków z 2008 roku w Kokandzie mieszkało 216 700 osób. Dawna stolica chanatu kokandzkiego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokandzki

przymiotnik od: Kokand


przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kokandem, dotyczący Kokandu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokarda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj ozdoby, zawiązana wstążka


Źródła:

Wiktionary

Kokardka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kokarda

 (1.2) kraw. ozdoba w kształcie małej kokardy


Źródła:

Wiktionary

Kokardki

makaron przypominający kształtem małe kokardy


Źródła:

SJP.pl

Kokardowy

kokarda


Patrz:kokarda

Źródła:

SJP.pl

Kokcydioidomikoza

grzybica wywoływana przez niektóre gatunki grzybów z rodzaju coccidioides; gorączka doliny Kalifornia


Kokcydioidomykoza (gorączka doliny kalifornijskiej) – grzybica wywoływana przez Coccidioides immitis lub Coccidioides posadasii.

Występuje endemicznie głównie w południowo-zachodnich stanach USA, północnym Meksyku i niektórych obszarach Ameryki Południowej, ale notowano zawleczenia choroby do innych krajów.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokcydioza

Kokcydiozy – wspólna nazwa chorób pasożytniczych zwierząt (bydła, drobiu, królików, gołębi). Kokcydiozy występują w postaci jelitowej i wątrobowej. Są wywoływane przez kokcydia – pasożyty bytujące w nabłonku jelit. Kokcydiozy nasilają się w złych warunkach hodowlanych lub w przemysłowej hodowli zwierząt. Czynnikiem chorobotwórczym są pierwotniaki należące do rzędu Coccidia, rodzaju Eimeria.


Źródła:

Wikipedia

Kokcydium

jednokomórkowy pierwotniak z podtypu apikompleksów, pasożyt komórek krwi lub nabłonka przewodu pokarmowego


rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. pierwotniak, pasożyt z gromady kokcydia podtypu apikompleksów;


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokcyna

organiczny czerwony barwnik, używany do retuszu negatywów


Źródła:

SJP.pl

Kokczetaw

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu akmolskiego;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kokczetawski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kokczetawem, dotyczący Kokczetawu


Źródła:

Wiktionary

Kokedama

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) japońska technika tworzenia wiszących kompozycji z mchu i żywych roślin

 (1.2) kompozycja wykonana techniką kokedama (1.1)


Kokedama (jap. 苔玉 koke-dama; dosł. kule z mchu, koke – mech, tama – kula) – kula utworzona z ziemi ogrodowej pokryta mchem, na której rośnie roślina ozdobna.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Koker

pies z popularnej angielskiej rasy psów myśliwskich; cocker-spaniel


rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. kynol. mały łowiecki pies rasowy o długich, zwisających uszach, krótkich nogach i długiej, jedwabistej sierści, należący do psów płochaczy



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokiet

mężczyzna zalotny, odznaczający się kokieterią; czarowniś


rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. mężczyzna odznaczający się kokieterią, zalotny


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokieta

kobieta starająca się spodobać i wzbudzić zainteresowanie mężczyzn; kokietka, zalotnica, uwodzicielka


Źródła:

SJP.pl

Kokieteria

zachowanie mające na celu spodobanie się komuś, zwrócenie na siebie życzliwej uwagi; zalotność


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zachowanie osoby starającej się spodobać i wzbudzić zainteresowanie osoby przeciwnej płci

 (1.2) zachowanie osoby starającej się zjednać sobie kogoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokieteryjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób mający wywołać zainteresowanie, obliczony na spodobanie się


Źródła:

Wiktionary

Kokieteryjność

zachowanie mające na celu spodobanie się komuś, zwrócenie na siebie życzliwej uwagi; zalotność, kokieteria


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest kokieteryjne


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokieteryjny

kokieteria


przymiotnik

 (1.1) zachowujący się zalotnie


Patrz:kokieteria

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokietka

kobieta zalotna; bałamutka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zalotna, starająca się podobać, wywrzeć wrażenie swym zachowaniem, strojem itp.


Kokietka (ang. Coquette) – amerykański dramat filmowy z 1929 roku w reżyserii Sama Taylora, będący adaptacją sztuki teatralnej autorstwa George'a Abbotta i Ann Preston Bridgers.

Obraz został zrealizowany przed wprowadzeniem w życie kodeksu Haysa. W głównej roli wystąpiła Mary Pickford, dla której był to pierwszy film dźwiękowy. Aktorka za rolę w tym filmie otrzymała drugiego przyznanego w historii Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokietnik

rodzaj drzewa lub krzewu z rodziny zastrzalinowatych


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokietować

starać się komuś przypodobać, być zalotnym


czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) starać się komuś spodobać, zwykle okazując seksapil

 (1.2) przen. starać się zjednać sobie przychylność kogoś


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokietowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kokietować.


Źródła:

Wiktionary

Kokila

1. niewielkie naczynie do zapiekania i podawania przystawek; kokilka, ramekin;
2. żeliwna lub stalowa forma odlewnicza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. małe naczynie do zapiekania przystawek i ich podawania


Kokila – metalowa forma odlewnicza, do której wlewa się roztopiony metal (często pod ciśnieniem). Kokila jest formą wielokrotnego użytku. Może być zalewana odśrodkowo lub grawitacyjnie.

Kokile stosuje się w odlewaniu kokilowym.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokilarka

maszyna do wykonywania odlewów w kokilach


Źródła:

SJP.pl

Kokilia

dawniej: ozdoba z muszli


Źródła:

SJP.pl

Kokilka

niewielkie naczynie do zapiekania i podawania przystawek; ramekin, kokila


Kokilka, kokila – małe naczynie kuchenne w kształcie miseczki, zwykle okrągłe. Wykonywane zwykle z materiału odpornego na działanie wysokiej temperatury: ceramiki (np. porcelany), szkła, metalu.

W kokilkach zapieka się i podaje do stołu niektóre przystawki i desery (na przykład crème brûlée).


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokilownia

oddział odlewni, w którym wykonuje się odlewy kokilowe


Źródła:

SJP.pl

Kokilowy

przymiotnik od: kokila


Źródła:

SJP.pl

Kokkolit

mikroskopowa blaszka wapienna, stanowiąca m.in. główne tworzywo kredy, mająca duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał; kokolit


Kokolit, kokkolit – mikroskopowe (maksymalnie 0,01 mm) blaszki wapienne zbudowane z kalcytu, będące szczątkami glonów z grupy Coccolithophyceae. Stanowią m.in. główny składnik kredy, zwłaszcza kredy piszącej.

Kokolity po raz pierwszy w zapisie skalnym obserwuje się w górnym triasie, ale liczne stają się dopiero w skałach jurajskich i młodszych. Kokolity mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał zwłaszcza kredy i kenozoiku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Koklusz

choroba zakaźna wieku dziecięcego wywołana przez pałeczkę krztuśca, przenoszona drogą kropelkową, charakteryzuje się napadami kaszlu i silną dusznością; krztusiec


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. krztusiec


Krztusiec (dawna i potoczna nazwa koklusz) – ostra, bakteryjna choroba zakaźna układu oddechowego, charakteryzująca się nawracającymi napadami uporczywego kaszlu, niekiedy z bezdechem i zaburzeniami oddechowymi. Jest wywoływana przez Gram-ujemną pałeczkę krztuśca (Bordetella pertussis). Przechorowanie krztuśca pozostawia długotrwałą odporność organizmu, ale powtórne zachorowanie jest możliwe.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokluszowy

przymiotnik od: koklusz


Źródła:

SJP.pl

Koko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) slang. kokaina

 (1.2) slang. seks analny



Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kokocha

zgrubienie od: kokosz


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. zob. kokosz.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokoci

przymiotnik

 (1.1) odrzecz. rzad. koguci


Źródła:

Wiktionary

Kokocica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Kresy. pogard. prowincjonalizm kobieta


Źródła:

Wiktionary

Kokociniec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. część miasta Katowice w Polsce, w województwie śląskim;

 (1.2) geogr. potok na terenie południowych Katowic;


Kokociniec (niem. Kokoczinietz) – część Katowic, położona w zachodnim fragmencie miasta, w granicach dzielnicy Ligota-Panewniki, na terenach historycznej gminy Panewniki.

Osada ta zaczęła się rozwijać od połowy XVII wieku wokół powstałej wówczas kuźnicy, zaś w XIX wieku powstała „huta żelaza Ida”. Znaczący rozwój Kokocińca nastąpił dopiero po II wojnie światowej. W 1951 roku miejscowość włączono do Katowic, zaś w latach 70. XX wieku rozpoczęto budowę osiedla Kokociniec. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku powstało osiedle Sadyba, zaś w 2014 roku rozpoczęto budowę osiedla Franciszkańskiego na granicy Kokocińca i Ligoty.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kokociński

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kokocki

kokota


Patrz:kokota

Źródła:

SJP.pl

Kokolit

mikroskopowa blaszka wapienna, stanowiąca m.in. główne tworzywo kredy, mająca duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał; kokkolit


Kokolit, kokkolit – mikroskopowe (maksymalnie 0,01 mm) blaszki wapienne zbudowane z kalcytu, będące szczątkami glonów z grupy Coccolithophyceae. Stanowią m.in. główny składnik kredy, zwłaszcza kredy piszącej.

Kokolity po raz pierwszy w zapisie skalnym obserwuje się w górnym triasie, ale liczne stają się dopiero w skałach jurajskich i młodszych. Kokolity mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał zwłaszcza kredy i kenozoiku.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokomo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w USA, w stanie Indiana;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku innych miejscowości w USA


Kokomo – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Indiana, siedziba administracyjna hrabstwa Howard.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kokon

1. oprzęd niektórych owadów, np. jedwabnika morwowego;
2. zewnętrzna powłoka osłaniająca jaja wielu zwierząt, np. pijawek, pajęczaków;
3. przenośnie: schronienie, kryjówka, azyl


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. powłoka osłaniająca larwy lub jaja niektórych zwierząt;

 (1.2) przen. coś stanowiącego osłonę przed zagrożeniem zewnętrznym


Kokon (z fr. cocon – powłoka) – zewnętrzna osłona jaj zwierząt z różnych jednostek systematycznych (robaków, pierścienic, mięczaków i stawonogów) zbudowana z różnych wydzielin ciała. Kokon jest wytwarzany przez zapłodnioną samicę, w formie jednolitej, skórzastej powłoki, izolującej jajo od otoczenia, chroniącej przed niesprzyjającymi warunkami środowiska, drapieżnikami i rozwojem grzybów. Zawiera substancje odżywcze dla wylęgającego się zwierzęcia. W szerszym znaczeniu termin kokon używany jest również dla oprzędu i kokonu rzekomego.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokonik

zdrobnienie od: kokon


Źródła:

SJP.pl

Kokoning

spędzanie większości czasu w domu, dystansowanie się od bliskich osób i tłumienie w sobie uczuć; cocooning, kokonizm


Źródła:

SJP.pl

Kokonizm

spędzanie większości czasu w domu, dystansowanie się od bliskich osób i tłumienie w sobie uczuć; kokoning, cocooning


Źródła:

SJP.pl

Kokornak

roślina pnąca z rodziny kokornakowatych, występująca w wielu gatunkach w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej


Kokornak (Aristolochia L.) – rodzaj roślin z rodziny kokornakowatych. Obejmuje ok. 540 gatunków. Występują one w całej strefie międzyzwrotnikowej oraz na dużej części obszarów stref umiarkowanych obu półkul. Centrum zróżnicowania rodzaju jest w tropikach i subtropikach kontynentów amerykańskich. W Europie rośnie 19 gatunków rodzimych. W Polsce dziko występuje kokornak powojnikowy A. clematitis, aczkolwiek ma niepewny status – uznawany jest za archeofita.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokornakowate

rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych, obejmująca gatunki roślin zielnych i pnących, rosnących w okolicach podzwrotnikowych i zwrotnikowych


Kokornakowate (Aristolochiaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu pieprzowców. Należy do niej w zależności od ujęcia 7–9 rodzajów z 587 gatunkami. Rośliny z tej rodziny występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokornakowaty

o cechach kokornakowatych (rodzina roślin)


Źródła:

SJP.pl

Kokornakowce

1. zygzakowiec kokornakowiec - gatunek motyla z rodziny paziowatych;
2. przedstawiciel rzędu roślin z klasy dwuliściennych


Źródła:

SJP.pl

Kokornakowiec

1. zygzakowiec kokornakowiec - gatunek motyla z rodziny paziowatych;
2. przedstawiciel rzędu roślin z klasy dwuliściennych


Zygzakowiec kokornakowiec (Zerynthia polyxena) – gatunek motyla dziennego z rodziny paziowatych (Papilionidae). Zamieszkuje południową Europę, rozmieszczony wyspowo w odpowiadających mu biotopach.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokorycz

roślina zielna z rodziny makowatych


Kokorycz (Corydalis DC.) – rodzaj roślin z rodziny makowatych i podrodziny dymnicowych, podnoszonej w niektórych ujęciach systematycznych do rangi odrębnej rodziny. Obejmuje ok. 530 gatunków. Rośliny te są szeroko rozprzestrzenione w strefie umiarkowanej półkuli północnej, z pojedynczymi gatunkami sięgającymi strefy okołobiegunowej i równikowej. W Polsce występuje 5 gatunków.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokoryczka

bylina o drobnych, białych kwiatach


Kokoryczka (Polygonatum Mill.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), dawniej także klasyfikowany do konwaliowatych (Convallariaceae), myszopłochowatych (Ruscaceae) i liliowatych (Liliaceae). Do rodzaju należy ok. 57, 60, 72 gatunki. Występują one głównie w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, przy czym największe zróżnicowanie osiągają w Azji wschodniej między Himalajami i Japonią. W samych Chinach występuje 20 endemitów z tego rodzaju. W Ameryce Północnej występują tylko 3 gatunki, w Europie 5, z czego trzy obecne są we florze Polski: kokoryczka okółkowa P. verticillatum, kokoryczka wielokwiatowa P. multiflorum i kokoryczka wonna P. odoratum.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokos

1. drzewo z rodziny arekowatych (palm), o pierzastych liściach i rozdzielnopłciowych kwiatach zebranych w wiechy, uprawiane w całej strefie międzyzwrotnikowej, głównie dla wielkich owoców - orzechów kokosowych, dostarczających mleka kokosowego; kokosowiec, palma kokosowa;
2. jadalny owoc palmy kokosowej; orzech kokosowy


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. palma kokosowa (kokos właściwy, nazwa systematyczna|Cocos nucifera|L.|ref=tak.);

 (1.2) spoż. owoc palmy kokosowej

 (1.3) spoż. wiórki z miąższu kokosa (1.2)

 (1.4) przen. zob. kokosy.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) gw-pl|Mazury. kura, kokosz


Kokos właściwy, palma kokosowa, kokosowiec, kokosowiec właściwy (Cocos nucifera L.) – gatunek z monotypowego rodzaju kokos (Cocos L.), należącego do rodziny arekowatych. Pochodzenie palmy kokosowej nie jest pewne. Najbliżej spokrewnione z nią rodzaje występują w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Za ojczyznę palmy kokosowej zwykle uznaje się jednak albo południowo-wschodnią Azję, albo rejon Wielkiej Rafy Koralowej. Współcześnie jest gatunkiem rozpowszechnionym w całej strefie międzyzwrotnikowej. Jest uprawiana i dziczeje zwykle wzdłuż wybrzeży, rzadko pojawia się w wyższych położeniach do ok. 1000 m n.p.m.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokosanka

ciastko z wiórkami kokosowymi


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. ciastko kokosowe


Kokosanka (Nesotriccus ridgwayi) – narażony na wyginięcie gatunek małego ptaka z monotypowego rodzaju Nesotriccus z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae), występujący na Wyspie Kokosowej na Pacyfiku (Kostaryka).

Jest obecny we wszelkich środowiskach występujących na wyspie jako jeden z jej trzech ptasich endemitów. Używa sześciu różnych technik zdobywania pokarmu, który stanowią stawonogi: głównie pluskwiaki równoskrzydłe, mrówki, chrząszcze i pająki oraz – w mniejszym stopniu – nasiona.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokoschka

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kokosek

zdrobnienie od: kokos


Źródła:

SJP.pl

Kokosfloki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiórki kokosowe


Źródła:

Wiktionary

Kokosić

kokosić się:
1. potocznie: kręcić się, wiercić się;
2. dawniej: złościć się, indyczyć się


Źródła:

SJP.pl

Kokosiński

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokosowiec

drzewo z rodziny arekowatych (palm), uprawiane w całej strefie międzyzwrotnikowej, głównie dla orzechów kokosowych, dostarczających mleka kokosowego; kokos, palma kokosowa, żywnica


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Cocos nucifera|L.|ref=tak., gatunek palmy z rodziny arekowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju kokos;

 (1.2) bot. palma z gatunku kokosowca (1.1)


Kokos właściwy, palma kokosowa, kokosowiec, kokosowiec właściwy (Cocos nucifera L.) – gatunek z monotypowego rodzaju kokos (Cocos L.), należącego do rodziny arekowatych. Pochodzenie palmy kokosowej nie jest pewne. Najbliżej spokrewnione z nią rodzaje występują w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Za ojczyznę palmy kokosowej zwykle uznaje się jednak albo południowo-wschodnią Azję, albo rejon Wielkiej Rafy Koralowej. Współcześnie jest gatunkiem rozpowszechnionym w całej strefie międzyzwrotnikowej. Jest uprawiana i dziczeje zwykle wzdłuż wybrzeży, rzadko pojawia się w wyższych położeniach do ok. 1000 m n.p.m.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokosowy

przymiotnik od: kokos; zrobiony z kokosu


przymiotnik

 (1.1) związany z palmą kokosu lub jej owocem

 (1.2) sporządzony z kokosu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokosy

potocznie:
1. duże zyski, wysokie zarobki;
2. piersi


rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przen. duże zyski

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) M., B. i W. lp. od: kokos


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokosz

dawniej: kura, kwoka; kokosza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kwoka

 (1.2) daw. zagroda na tratwie spławiającej zboże

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: kokosza



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokosza

kokosz


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kokosz, kura

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: kokoszy


Patrz:kokosz

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokoszczyn

2 miejscowości w Polsce:


Źródła:

Wikipedia

Kokoszka

1. średni ptak wodny z rodziny chruścieli; kurka wodna;
2. potocznie: kura, kokosza


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. kura

 (1.2) zool. kokoszka wodna → kurka wodna (nazwa systematyczna|Gallinula chloropus|ref=tak.), średni ptak wodny z rodziny chruścieli;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokoszkiewicz

nazwisko


Źródła:

SJP.pl

Kokoszkowy

wieś w Polsce


Kokoszkowy – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański. Leży na Pojezierzu Starogardzkim, przy drodze wojewódzkiej nr 222. Graniczy administracyjnie z Miastem Starogard Gdański i leży 46 km od centrum Gdańska.


Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokosznik

1. dawne rosyjskie nakrycie głowy kobiet, bogato zdobione z przodu;
2. detal architektoniczny na Rusi, szczyt w kształcie łuku, zwykle spiętrzony w wielu rzędach


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kobiece wysokie nakrycie głowy używane dawniej w Rosji;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokoszy

kokosz


przymiotnik

 (1.1) związany z kokoszą, pochodzący od kokoszy

forma rzeczownika.

 (2.1) D., C., Ms., W. lp. i D. lm. od: kokosz

 (2.2) D., C., Ms. lp. i D. lm. od: kokosza


Patrz:kokosz

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokoszyce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. część miasta Wodzisław Śląski, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim;


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kokot

dawniej:
1. kobieta lekkich obyczajów;
2. utrzymanka


rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. (dziś reg.

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: kokota


Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa

Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokota

dawniej:
1. kobieta lekkich obyczajów;
2. utrzymanka


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. prostytutka

 (1.2) przest. utrzymanka

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: kokot


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Kokotek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. kogucik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kran


Kokotek (niem. Kokottek) – trzecia co do wielkości (po Śródmieściu i Steblowie) dzielnica Lublińca. Sam Kokotek jest małą śródleśną osadą, położoną ok. 8 km na południe od centrum Lublińca, za lasem. Wraz z Pustą Kuźnicą stanowi mały zespół osadniczy. Położony blisko międzywojennej granicy Polski z Niemcami.


Źródła:

Wiktionary oraz Wikipedia

Kokotka

zdrobnienie od: kokota


Źródła:

SJP.pl

Kokotliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. o kogucie: taki, który dużo bije się z innymi

 (1.2) stpol. ogólnie: łatwo wpadający w gniew


Źródła:

Wiktionary

Kokotowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kokotowem, dotyczący Kokotowa


Źródła:

Wiktionary

Kokowski

nazwisko



Źródła:

SJP.pl
Wikipedia

Kokpit

cockpit;
1. komora, zagłębienie w rufowej części pokładu jachtu, służące jako pomieszczenie dla załogi;
2. wieloosobowa kabina załogi samolotu;
3. ciasna kabina samochodu rajdowego;
4. kabina dla kierowców samochodu ciężarowego


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. zagłębienie dla załogi w pokładzie jachtu;

 (1.2) lotn. pomieszczenie dla pilotów statku powietrznego;

 (1.3) mot. pomieszczenie dla kierowców w ciężarówce;



Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Kokpitowy

przymiotnik od: kokpit


Źródła:

SJP.pl

Koks

1. porowaty produkt suchej destylacji węgla kamiennego, stosowany jako opał;
2. potocznie:
a) środek lub środki dopingujące;
b) narkotyk;
3. koks hutniczy, wielkopiecowy - koks o dużej wytrzymałości mechanicznej;
4. koks odlewniczy - koks stosowany jako paliwo do topienia żeliwa w żeliwiakach


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. stały produkt suchej destylacji węgla;

 (1.2) pot. środ. środek dopingujący

 (1.3) środ. kokaina

 (1.4) daw. gwara. więz. chleb

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. pogard. silnie umięśniony mężczyzna, bywalec siłowni


Koks – paliwo uzyskiwane przemysłowo w koksowniach poprzez koksowanie (wygrzewanie) węgla kamiennego w temperaturze 600–1200 °C w specjalnie w tym celu skonstruowanym piecu koksowniczym za pomocą gazów spalinowych przy ograniczonym dostępie tlenu. Jest to paliwo o wyższej wartości opałowej od zwykłego węgla kopalnego. Wzrost ten jest spowodowany zwiększeniem zawartości węgla pierwiastkowego w paliwie, która może wynosić 90–95% (w przypadku stosowania specjalnych gatunków węgla oraz odpowiedniej technologii można uzyskać koks o zawartości nawet do 98% węgla pierwiastkowego). W procesie koksowania z surowego węgla usuwane są gazy, ciecze oraz inne substancje (głównie organiczne) ulegające pirolizie w tych temperaturach.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koksa

1. odmiana jabłoni o małych owocach;
2. owoc tej jabłoni o paskowanym rumieńcu


Źródła:

SJP.pl

Koksagiz

bylina z rodziny złożonych, rosnąca dziko w Turkiestanie; mniszek gumodajny


Źródła:

SJP.pl

Koksartroza

Koksartroza (łac. coxarthrosis), choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego – częsta (stwierdzana radiologicznie u 4% ludzi po 50 r.ż.) choroba polegająca na zwyrodnieniu jednego lub obu stawów biodrowych.


Źródła:

Wikipedia

Kokser

1. potocznie: sportowiec stosujący doping; osoba uprawiająca kulturystykę, która stosuje sterydy, anaboliki itp.;
2. potocznie: narkoman


Źródła:

SJP.pl

Koksiaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od koksiak


Źródła:

Wiktionary

Koksiak

wolno stojący piec, w którym pali się koksem, zwykle wystawiony zimą w miejscu publicznym; koksownik


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. wolnostojący piecyk na koks


Koksownik (inaczej koksiak) – przenośne palenisko w postaci stalowego kosza do spalania koksu, służące do ogrzania się na wolnym powietrzu.

Znane ze stosowania podczas stanu wojennego w Polsce (1981–1983) przez żołnierzy i milicjantów do ogrzewania się w mrozy na posterunkach ulicznych. W niektórych miastach (np. w Częstochowie) są ustawiane w mroźne dni w okolicach przystanków komunikacji miejskiej i miejsc, gdzie gromadzą się bezdomni.


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary oraz Wikipedia

Koksiara

koksiarz


Patrz:koksiarz

Źródła:

SJP.pl

Koksiarnia

rzadko: zakład produkcyjny wytwarzający koks jako produkt główny; koksownia


rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. zakład produkcji koksu


Źródła:

SJP.pl
Wiktionary

Koksiarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. sport. sportowiec na dopingu

 (1.2) środ. narkoman biorący kokainę


Źródła:

Wiktionary

Koksik

1. koks o ziarnistości poniżej 10 mm;
2. pył powstający przy spalaniu koksu lub węgla


rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od koks


Koksik – koks występujący w jednej z następujących szczególnych form: